Sprawozdanie
Sprawozdanie
Sprawozdanie
Aleksandra Małoń
Gabriela Buchowska
Tymoteusz Skadorwa
Jan Kudrawiec, 322504
Julia Mikurenda, 323461
Patryk Bryczyński
Chemia materiałów dla nowoczesnych technologii
20.06.2024 r.
Sprawozdanie
Spektroskopia ciała stałego
1. Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było wykonanie pomiarów widm absorpcyjnych próbek monokrystalicznych K3CrCN6
w zakresie UV-VIS-NIR oraz widm emisyjnych. Następnie na podstawie widm obliczono polecone stałe
fizykochemiczne kompleksu.
2. Wstęp teoretyczny
Teoria pola krystalicznego należy do najstarszych teorii wiązania chemicznego[1]. U jej podstaw leżą trzy
podstawowe założenia:
1. Zaniedbuje się całkowicie nakrywanie orbitali atomowych metalu (M) i ligandów (L), przyjmując
stuprocentową polaryzację wiązania;
2. Zakłada się, że zmiany struktury elektronowej atomu metalu, na przykład wynikające z absorbcji
promieniowania, nie wpływają na strukturę elektronową ligandów;
3. Ligandy traktuje się jako źródło potencjału elektrostatycznego, w przybliżeniu rozwinięcia multipolowego;
elektronu metalu poruszają się w polu pochodzącym od ładunków, momentów dipolowych ligandów, rzadziej,
od momentów kwadrupolowych.
Za pomocą teorii pola krystalicznego można w prosty sposób wytłumaczyć trwałość większości związków
kompleksowych. Atom metalu jest najczęściej jonem dodatnim (np. Ti3+, Cr3+), ligandy zaś są jonami ujemnie
naładowanymi (np. Cl-, CN-). Specyficzne własności związków kompleksowych wynikają zazwyczaj z faktu,
że atom (jon) centralny jest najczęściej atomem pierwiastka przejściowego, z niezapełnioną podpowłoką d.
Cechą charakterystyczną wielu kompleksów metali przejściowych jest ich zabarwienie, które można wiąże
się z absorpcją kwantów promieniowania elektromagnetycznego przez elektrony obecne w kompleksie w
zakresie światła widzialnego UV-VIS. W oktaedrycznych kompleksach metali przejściowych podstawowy
czynnikiem wpływającym na barwę jest występowanie zjawiska rozczepianie poziomów energetycznych
orbitali d na skutek odziaływania elektronów z polem ligandów. Miarą rozszczepienia jest tzw. parametr
rozszczepienia pola krystalicznego Δo = 10Dq .Wartość tego parametru zależy od stopienia utleniania metalu
i od rodzaju skoordynowanych ligandów.
Przy użyciu parametru rozczepienia oraz liczby obsadzeń poszczególnych poziomów można w sposób
wyznaczyć energie pola krystalicznego termów elektronów między którymi będą występowały przejścia
w zakresie widzialnym ze wzoru:
E = 6 Dq m(eg ) - 4Dq n(t2g)
m -liczba elektronów na orbitalach eg , n - liczba elektronów na orbitalach t2g
W przypadku analizowanego związku K3[Cr(CN)] mamy do czynienia z kompleksem oktaedrycznym
o konfiguracji d3. W tym przypadku dwa termy atomowe 4F i 4P, przechodzą w cztery termy molekularne
o kolejności energetycznej zależnej od parametru pola Dq:
4 4 4 4
Kolejność poszczególnych termów została pokazana na diagramie Tanabe–Sudano na Rys. 1.
3. Opis doświadczenia
Od prowadzącego otrzymano krystaliczną próbkę o kolorze żółtym którą po zmierzeniu grubości wynoszącej
0,87 mm umieszczono w spektrofotometrze Carry 5000 SCAN UV-VIS-NIR celem zmierzenia absorbcji. Po
zmierzeniu absorbcji w pełnym spektrum zmierzono widmo ponownie w zakresie 2340-2480 oraz 1560-1600
celem dokładnego zmierzenia pików.
W kolejnej pracowni zmierzono emisję i wzbudzenie na krysztale o grubości 1,69mm przy użyciu
spektrometru fluorescencyjnego FLSP980 Edinburgh Instruments z wykorzystaniem lampy ksenonowej
femtosekundowej.
Wyniki przerobiono celem wyznaczenia energii dysocjacji jonu CN- oraz wyznaczenia wartości parametru
rozszczepienia pola krystalicznego 10Dq i współczynnika Racah B.
4.Wyniki i dyskusja
4.1 Widma absorpcji dla Na3Cr(CN)6
Pomiar absorbancji wykonano przy pomocy spektrofotometru Carry 5000 SCAN UV-VIS-NIR w zakresie
500-3200nm.
E 1 1
[cm ] = ν n + − νx n +
hc 2 2
gdzie ν to częstośc drgań oscylatora,
n – liczba kwantowa
x - parametr anharmoniczności równy x = ν/4D , De jest energią oscylatora w minimum krzywej energii
potencjalnej.
Wartość De oszacowano na 20301,51 cm-1.
6.Bibliografia
1. A. Gołembiewski , "Elementy mechaniki i chemii kwantowej" Państwowe Wydawnictwo Naukowe,
Warszawa 1982
2. A.D. Kirk, H. L. Schlafer, Canadian Journal of chemistry. Vol. 48,1970