Bryńska, Szalas, Srebnicki Psychoterapia Dzieci I Młodzieży W Praktyce 17 - 26

Rozdział 1 SPECYFIKA RELACJI TERAPEUTYCZNEJ Z DZIECKIEM I NASTOLATKIEM.
ZAWIERANIE KONTRAKTU TERAPEUTYCZNEGO I PRACA NAD MOTYWACJĄ
RELACJA TERAPEUTYCZNA Z DZIECKIEM I NASTOLATKIEM

Kluczowy czynnik w procesie leczenia uznawana jest relacja terapeutyczna rozumiana jako
poczucie więzi między pacjentem i terapeutą, wzajemne uczucia i postawy oraz sposoby ich
wyrażania w kontakcie terapeutycznym. Podstawa relacji jest partnerstwo w dążeniu do
ustalonych celów i metod ich osiągania, autentyczne zachowanie i zaangażowanie
emocjonalne terapeuty i pacjenta.
Czynniki związane z osobą pacjenta:

1) Okoliczność zgłoszenia do leczenia.
2) Zmienne kliniczna, specyfika zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego ( zab
neurorozwojowe, depresyjne, lękowe, zab nieprawidłowo kształtującej się osobowości).
3) Specyfika rozwojowa dziecka lub nastolatka a zwłaszcza postrzeganie siebie w relacji z
osobą dorosłą.
4) Budowanie więzi, na którą wpływają dotychczasowe doświadczenia w relacji z osobami
dorosłymi, zwłaszcza ważnymi emocjonalnie. Komponent emocjonalny - bycie lubianym ,
akceptowanym, komponent poznawczy - zgodność celów.
Najczęstsze konsekwencje pozabezpieczanego stylu przywiązania pacjenta dla relacji
terapeutycznej to odmowa brania odpowiedzialności za swoje zachowanie, unikanie
przezywania emocji, negatywizm, chłód emocjonalny, niewypowiedziana potrzeba
otrzymywania większej uwagi i czasu, niż zakładają to ramy czasowe.
5) Na jakość relacji wpływa sojusz terapeutyczny również z rodzicami pacjenta.
Czynniki związane z osobą terapeuty:

1) Osobiste dziecięce doświadczenia terapeuty, własne potrzeby zdeterminowane osobistą
historią.
2) Przekonania terapeuty na temat wzajemnych relacji między dzieckiem a rodzicem.
3) Kompleksowa konceptualizacja problemu.
4) Zasoby terapeuty w okazywaniu ciepła, zaangażowania, udzielania wsparcia i pomocy.
ZAWIERANIE KONTRAKTU TERAPEUTYCZNEGO

- opisanie zasad współpracy.
1) Cele - realne, mierzalne, możliwe do osiągnięcia w wyznaczonym czasie
2) Zakres interwencji i oczekiwanych skutków działań
3) Częstotliwość spotkań i czas trwania
Fazy wskazujące na poziom motywacji do zmiany wg modelu transteoretycznego (model

spiralny):
- Faza prekontempalcyjna
- Pacjent nie rozważa zmiany, nie ma motywacji, nie zamierza podjąć jakichkolwiek
działań w najbliższej przyszłości co wynika np. Z zaprzeczaniu istnieniu problemu,
nie dostrzega swoich trudności, rezygnuje ze zmiany związaną z doświadczeniem
wielokrotnych, nieskutecznych prób modyfikacji siebie.
- Otoczenie wywiera nacisk na zmianę.
- Nie branie odpowiedzialności za swoje problemy, najczęściej obwianie innych za ich
istnienie.
- Niedocenienie przez pacjenta korzyści ze zmiany.
- Pomocna interwencja: przeformowanie celu terapii tak, by obejmował obszar
ważny dla pacjenta
- Czynnikiem utrzymującym w terapii jest relacja terapeutyczna, która zaspakaja
aktualne potrzeby pacjenta: autentyczne zainteresowanie, dzielenie przyjemnych
doświadczeń, doświadczenie relacji w bezpiecznych granicach, dzielenie kontroli.
- Faza kontemplacji
- uznanie przez pacjenta, że ma problem, zaczyna rozważać podjęcie w najbliższym
czasie działania umożliwiającego jego zmianę.
- rozważanie na temat korzyści i strat związanych ze zmianą
- ryzykiem fazy jest chroniczna kontemplacja, w wyniku czekania na odpowiedni
moment rozpoczęcia zmian.
- Rola terapeuty, który naciska na zmianę jednocześnie okazując akceptację.
- Pomocna interwencja: analiza korzyści i strat związanych ze zmianą i jej brakiem,
analizowanie różnicy pomiędzy aktualnym funkcjonowaniem a wewnętrznymi
oczekiwaniami, porównywanie obecnej sytuacji z wartościami pacjenta i jego celami
- Faza przygotowanie/ planowanie
- pacjent przekonany jest o słuszności zmiany
- Poszukiwanie możliwości zmiany
- Plan działania
- Faza działania
- pacjent realizuje swój plan, modyfikuje swoje zachowania a także powiązane z nim
emocje i myśli.
- Ryzyko dwóch problemów: postawa otoczenia, która nie wspiera zmian oraz
nadmierna koncentracja na działaniu
- Faza utrzymania
- pacjent ma za zadanie utrzymania efektu zmiany oraz na trwałe wdrożyć nowe
nawyki zachowania i myślenia
- Faza zakończenie
- zmiana została na stałe wprowadzona, nowe zachowania są ugruntowane

Bryńska, Szalas, Srebnicki Psychoterapia Dzieci I Młodzieży W Praktyce 17 - 26

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Bryńska, Szalas, Srebnicki Psychoterapia Dzieci I Młodzieży W Praktyce 17 - 26

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Bryńska, Szalas, Srebnicki Psychoterapia Dzieci I Młodzieży W Praktyce 17 - 26

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Rozdział 1 SPECYFIKA RELACJI TERAPEUTYCZNEJ Z DZIECKIEM I NASTOLATKIEM.

ZAWIERANIE KONTRAKTU TERAPEUTYCZNEGO I PRACA NAD MOTYWACJĄ

RELACJA TERAPEUTYCZNA Z DZIECKIEM I NASTOLATKIEM

Czynniki związane z osobą pacjenta:

Czynniki związane z osobą terapeuty:

ZAWIERANIE KONTRAKTU TERAPEUTYCZNEGO

Fazy wskazujące na poziom motywacji do zmiany wg modelu transteoretycznego (model

You might also like