Dokument
Dokument
Dokument
Kościół uczy, że małżeństwo powstaje przez zawarcie umowy małżeńskiej, to znaczy przez
nieodwołalną zgodę obojga małżonków, poprzez którą oddają się oni sobie i wzajemnie
przyjmują. Całkowita wierność małżonków, a także nierozerwalna jedność ich węzła
małżeńskiego są potrzebne do zaistnienia szczególnej wspólnoty mężczyzny i kobiety, a
także dla dobra dzieci. Małżeństwo i miłość małżeńska ze swojej istoty nastawione są na
zrodzenie i wychowanie potomstwa, znajdując w tym swoje uwieńczenie. Jakże często
przekonujemy się, że dzieci są najcenniejszym darem małżeństwa i mogą przynieść wiele
dobra samym rodzicom. Przez chrzest (sakrament wiary), mężczyzna i kobieta na zawsze
zostają włączeni w przymierze Chrystusa z Kościołem, stąd też ich małżeńska wspólnota
zostaje „wchłonięta” przez miłość Chrystusa i obdarzona mocą Jego ofiary. Dlatego też
ważnie zawarte małżeństwo chrześcijan jest zawsze sakramentem. Dzięki Duchowi
Świętemu małżonkowie chrześcijańscy, równi sobie godnością, na wzór Chrystusa, który
umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, podtrzymują i umacniają swoje
małżeństwo przez wzajemne oddanie i niepodzielną miłość, wypływającą z Boskiego źródła
miłości. Dlatego też będą im obce: wszelkie cudzołóstwo i rozwody. (OM 2-11).
Małżonkowie, zawierający swoje małżeństwo w Chrystusie, mogą zawsze siebie umacniać
poprzez słowo Boże, Eucharystię, sakrament pokuty i modlitwę, wypraszając odnowienie
łaski ich sakramentu potrzebnej do wypełniania przyjętych na siebie zobowiązań.
Przez sakrament najczęściej rozumie się obrzęd liturgiczny, który z woli Chrystusa czyni
człowieka niewidzialnie uczestnikiem życia Bożego i mocy zbawczej. Sakrament w sposób
widzialny zwiastuje niewidzialne dary Boże. Przez znaki, słowa, elementy materialne, Bóg
udziela niewidzialnej łaski tym, którzy przyjmują dany sakrament. Sakramenty są udzielane
tylko w Kościele, przez Kościół i dla budowania Kościoła. Najważniejszym elementem jest
łaska Boża, której Bóg udziela w momencie przyjmowania sakramentu.
W dniu zaślubin Bóg wychodzi na spotkanie konkretnej pary nowożeń ców, by wejść z nimi
w przymierze i by im pomóc w ich własnym przymierzu między sobą. Sakrament małżeństwa
zakłada wiarę nowożeńców, którzy traktują małżeństwo jako drogę do uświęcania się
nawzajem do zbawienia. Bez wiary ten sakrament nie działa.
Dobrze jest, jeśli małżonkowie stawiają sobie nawzajem wymagania. Partnerzy powinni być
dla siebie przyjaciółmi. Nie powinni zamykać się na innych ludzi, ale okazywać im życzliwość i
chęć pomocy. Niezwykle istotna jest umiejętność rozwiązywania konfliktów i
rozładowywania napięć.
Coraz mniej ludzi decyduje się wstępować w związki małżeńskie. Styl życia temu nie sprzyja.
Wieczna pogoń za pieniędzmi, za karierą oraz samorealizacja pozazawodowa powoduje, że
nie mamy czasu dla drugiego człowieka. A małżeństwo, ta „podstawowa komórka rodzinna”
wymaga poświęceń. Pierwszym jest ograniczenie własnego egoizmu przynajmniej do jakichś
przyzwoitych granic. Kończy się też w pewnym stopniu niezależność emocjonalna i
finansowa. Trzeba nauczyć się współdecydowania, kompromisów i przede wszystkim
akceptacji codziennej obecności drugiego człowieka.
Sakrament małżeństwa to więź, która daje nam bezpieczeństwo, radość i oparcie na każdy
dzień wspólnego życia. Małżeństwo to przypieczętowanie trwałego uczucia, które łączy dwie
osoby w jedność na zawsze, pomimo wzlotów i upadków.
Dla mnie małżeństwo to prowadzenie siebie nawzajem do świętości, do bycia coraz lepszym
człowiekiem.