Ewa 13,1

21 listopada 2018 r.
Ewa Pasiut
Gr: 6. ST. Zespół nr 11 Ćwiczenie 13.1
Sprawozdanie
Badanie korozji kwasowej betonu cementowego
1. Celem doświadczenia jest wyznaczenie zależności między stężeniem kwasu a

stopniem korozji betonu i badanie wpływu dwutlenku węgla na korozję betonu.
2. Podstawy teoretyczne
Odporność korozyjna materiałów kamiennyc0h jest ściśle związana z ich składem

chemicznym i strukturą, zwłaszcza z porowatością. Najogólniej można stwierdzić, że
skały o charakterze kwaśnym, zawierające dużą ilość SiO2 i Al2O3 są odporne na
działanie środowiska kwaśnego, skały zasadowe zaś na działanie zasad. Korozja
kwasowa jest wywołaną reakcją składników betonu z kwaśnym środowiskiem.
Korozja betonu: samoistne procesy destrukcyjne zachodzące w materiale, prowadzące

do pogorszenia jego cech użytkowych. Kwasy są szczególnie niebezpieczne dla
betonu: Zarówno mocne ( HCl , H 2 S O4 , HN O3) jak i słabe ( H 2 S ) kwasy mineralne jak
i kwasy organiczne reagują z wodorotlenkiem wapniowym.
2+ ¿+2 H 2 O ¿
Ca (OH )2 +2 H +¿→ Ca ¿
a także z glinianami i krzemianami zawartymi w zaczynie cementowym

3+¿ +6 H O ¿
2
2+¿+ 2 Al ¿
3 CaO ∙ A l 2 O3 +12 H + ¿→3 Ca ¿
2+ ¿+ H 2 Si O3 + 2H 2 O ¿
3 CaO ∙ Si O2+ 6 H +¿→ 3Ca ¿
W wyniku tych reakcji powstają łatwo rozpuszczalne np. chlorki, które ulegają
wyługowaniu z betonu. Proces ten powoduj obniżenie wytrzymałości betonu. Kwasy
reagują również z węglanem wapniowym powstającym w wyniku karbonatyzacji
betonu lub stanowiącym składnik kruszyw węglanowych.
2+ ¿+ H 2 O + CO2 ¿
CaC O3 +2 H + ¿→Ca ¿
3. Przebieg doświadczenia
Doświadczenie składało się z dwóch części. W pierwszej badano wpływ kwasów

(solnego i octowego) na korozję betonu, a w drugiej badano przebieg korozji
węglanowej.
Część 1
Do tej części użyto 6 sztuk próbek betonu, ligniny, 6 zlewek, 6 szkiełek zegarowych
oraz dwóch różnych kwasów w różnych stężeniach. Otrzymane próbki betonu
zważono, pomiary zanotowano , a następnie próbki umieszczono w zlewkach. Każda
próbka została opisana i napełniona kwasem o odpowiednim stężeniu, do poziomu
ok.1 cm powyżej górnej powierzchni próbki. Następnie odczekano godzinę,
obserwując zmiany zachodzące w zlewkach. W zlewkach zauważono pojawienie się
pęcherzyków powietrza. Część roztworów w zlewkach zmieniła zabarwienie na lekko
żółte. Po upływie godziny wyjęto próbki ze zlewek i osuszono ligniną. Zostały one
kolejno zważone, wyniki zanotowano, a na ich podstawie obliczono ubytek masy
wagowo i procentowo.
Część 2
Zbadano przebieg korozji węglanowej. Założono specjalną konstrukcję. Kolbę

stożkową (nr 1) o pojemności 300 cm3, połączono z druga identyczną kolbą (nr 2) za
pomocą rurki. Do kolby numer 1 przymocowano zakraplacz. Napełniono naczynia
odpowiednio: kolbę nr 1 grysem wapiennym (na wysokość ok. 0,5-0,7cm), kolbę nr 2
rozdrobnionym betonem (na wysokość ok. 0,3-0,5cm ) oraz zalano wodą destylowaną
na wysokość ok. 0.7cm od dna, wkraplacz napełniono 2-molowym roztworem kwasu
solnego (ok. ¾ objętości). W pierwszej kolbie zaobserwowano pianę na powierzchni
kwasu. W drugiej kolbie woda destylowana zmętniała i zauważono bąbelki na jej
powierzchni. Po zaaplikowaniu drugiej dawki HCl woda stała się klarowna
4. Analiza wyników
Część 1
Tablica 1. Ubytek masy próbek betonu w zależności od stężenia i rodzaju kwasu
Kwas Solny Octowy

Nr. Zlewki 1 2 3 4 5 6
Stężenie 0,5 1 1,5 0,5 1 1,5
¿]
Masa przed 48,10 42,60 22,25 66,70 29,10 32,73

doświadczeniem
[g]
Masa po 47,44 41,87 20,90 66,70 28,60 23,36
doświadczeniu
[g]
 [g] 0,66 0,73 1,32 0,10 0,12 0,37
 [%] 1,30 1,70 6,00 0,15 0,40 1,1
Z uzyskanych wyników możemy odczytać, że kwas o największym stężeniu najbardziej
wpływa na próbkę betonu. Wraz ze zmniejszeniem stężenia kwasu, maleje ubytek masy
próbki betonu.
Część 2
Po otwarciu kurka wkraplacza, do kolby zawierającej mączkę wapienną wprowadzono kwas
solny w wyniku reakcji z węglanem wapnia:
CaCO3 +2 HCl →Ca Cl2 + H 2 O+ C O2 ↑
Wydzielił się C O2, który przez rurkę przedostał się do kolby z rozdrobnionym
betonem i zaszły reakcje:
Ca (OH )2 +C O2 →CaC O3 + H 2 O
Zawarty w betonie wodorotlenek wapnia reaguje z dwutlenkiem węgla, powstaje

węglan wapnia, który przechodzi w łatwo rozpuszczalny wodorowęglan w reakcji:
CaC O3 +C O2 + H 2 O → Ca ( HC O3 )2
Na początku w skutek powstania węglanu wapnia zaobserwowano zmętnienie

roztworu. Po dłuższym działaniu dwutlenku węgla, roztwór znowu stał się klarowny,
ponieważ powstał wodorowęglan wapnia.
5. Wniosek
Największy ubytek masy jest w próbkach, na które działał kwas solny. W związku z
tym wpływ działania na beton kwasu solnego jest znacznie większy niż kwasu
octowego. Im większe stężenie kwasu, tym większa intensywność korozji.
6. Bibliografia
[1] L. Czarnecki i in., Ćwiczenia laboratoryjne z chemii budowlanej, OWPW, Warszawa 2016
[2] L. Czarnecki, T. Broniewski, O. Henning, Chemia w budownictwie
7. Załącznik
[1] Protokół z wykonania ćwiczenia praktycznego.

Ewa 13,1

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Ewa 13,1

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Ewa 13,1

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

21 listopada 2018 r.

Badanie korozji kwasowej betonu cementowego

1. Celem doświadczenia jest wyznaczenie zależności między stężeniem kwasu a

Odporność korozyjna materiałów kamiennyc0h jest ściśle związana z ich składem

Korozja betonu: samoistne procesy destrukcyjne zachodzące w materiale, prowadzące

a także z glinianami i krzemianami zawartymi w zaczynie cementowym

3 CaO ∙ A l 2 O3 +12 H + ¿→3 Ca ¿

3 CaO ∙ Si O2+ 6 H +¿→ 3Ca ¿

Doświadczenie składało się z dwóch części. W pierwszej badano wpływ kwasów

Zbadano przebieg korozji węglanowej. Założono specjalną konstrukcję. Kolbę

Kwas Solny Octowy

Masa przed 48,10 42,60 22,25 66,70 29,10 32,73

Zawarty w betonie wodorotlenek wapnia reaguje z dwutlenkiem węgla, powstaje

Na początku w skutek powstania węglanu wapnia zaobserwowano zmętnienie

You might also like