KurkowskiBartosz UkrytaFenomenologia Abstrakt Poprawiony
KurkowskiBartosz UkrytaFenomenologia Abstrakt Poprawiony
KurkowskiBartosz UkrytaFenomenologia Abstrakt Poprawiony
Podstawowe dla fenomenologii zagadnienia takie jak: intencjonalność, naoczność oraz subiektywność
stanowią pole żywych dyskusji i wielu kontrowersji we współczesnej analitycznej filozofii umysłu.
Rozwijane w jej ramach stanowiska często są sobie przeciwstawiane i prezentowane w sposób, który
sugeruje, że wyczerpują one pole wszelkich logicznie możliwych do sformułowania rozwiązań [por. 1].
Jednakże, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia ze skrajnym materializm,
nieredukcjonistycznym fizykalizmem czy coraz bardziej popularnymi odmianami panpsychizmu i
dualizmu, można we wszystkich tych propozycjach dostrzec pewien wspólny wątek, który polega na
ujmowaniu tego, co badane – tj. świadomego doświadczenia w różnych jego przejawach – jako
jakiegoś kolejnego, choć może nieco ekscentrycznego, elementu, czy wręcz przedmiotu, w świecie,
który jako taki jest już w znacznej mierze opisany i oswojony. Na co warto zwrócić uwagę, takie ujęcie
stoi w silnej opozycji do podejścia fenomenologicznego, w którym od samych rozstrzygnięć
ontologicznych znacznie bardziej istotne jest dokładne przyjrzenie się temu, co dane w świadomości i
próba uchwycenia ogólnych struktur doświadczenia tak jak jawią się one podmiotowi, abstrahując
jednocześnie od potocznych i naukowych przekonań dotyczących rzeczywistości.
Paradoksów tych w literaturze dotyczącej umysłu można spotkać niemało. Wśród nich, w ramach
materialistycznych ujęć, pojawia się otwarte negowanie istnienia wrażeń bólowych u zwierząt (w tym
ludzi) i w związku z tym postulat stworzenia etyki, która nie odwołuje się do odczuwania cierpienia i
przyjemności [4]. Z drugiej strony w ujęciach opozycyjnych wobec materializmu, wybrane zjawiska
psychiczne jawią się jako doklejone do bezproblemowego, zamkniętego i niemal w pełni już
opisanego świata przyrody, w taki sposób, że cudem staje się korelacja pomiędzy tym światem, a
świadomym doświadczeniem i działaniem. W związku z wytworzonym w ten sposób problemem
psychofizycznej harmonii został nawet sformułowany argument za istnieniem Boga [5].
Co istotne, i co zamierzam pokazać w swoim wystąpieniu, owe paradoksy nie stanowią jedynie
marginalnych ekscesów mało popularnych przedstawicieli przywołanych stanowisk, ale wynikają z
samych podstaw tego, w jaki sposób uprawiana jest współcześnie analityczna filozofia umysłu.
Główną przyczyną ich powstawania wydaje się krytykowany przez Husserla obiektywizm, w którym to,
co zewnętrzne, intersubiektywne, jest traktowane jako zrozumiałe samo przez się, bez krytycznej
analizy i bez przyjrzenia się jako ów stan powstaje [6]. W obliczu poruszanych problemów uwidacznia
się aktualność i doniosłość krytycznej części dorobku Husserla.
[1] Jaworski, W. (2011). Philosophy of mind: A comprehensive introduction. John Wiley & Sons.
[3] McGinn, C. (1989). Can We Solve the Mind-Body Problem. Mind, 98(391), 349-366, s. 359.
[4] Kammerer, F. (2022). Ethics Without Sentience: Facing Up to the Probable Insignificance of
Phenomenal Consciousness. Journal of Consciousness Studies, 29(3-4), 180-204.
[5] Crummett, D. & Cutter, B. (forthcoming) Psychophysical harmony: A new argument for
theism. Oxford Studies in Philosophy of Religion.
[6] Husserl, E. (2017). Kryzys nauk europejskich i fenomenologia transcendentalna. Vis a vis etiuda