Uniwersytet Humanistyczno-Przrodniczy im.

Jana Długosza
Wydział Humanistyczny

Snizhko Anhelina
Nr albumu: 84941
Kierunek: filologia polska (1 rok)
Speclalizacja: film i realizacja obrazu filmowego

„ODA DO MŁODOŚCI” ADAM MICKIEWICZ

Praca zaliczeniowa z przedmiotu:

Liryka i jej przemiany
Prowadzący: dr Beata Lukarska

Częstochowa, maj 2023

 Autor
Adam Mickiewicz (1798-1855) był wybitnym polskim poetą, dramaturgiem i działaczem
niepodległościowym. Urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu (obecnie na Białorusi), w
ówczesnym Wielkim Księstwie Litewskim, będącym częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Mickiewicz pochodził z rodziny ziemiańskiej i już w młodości wykazywał talent literacki.
Studiował na Uniwersytecie Wileńskim, gdzie związał się z tajnym stowarzyszeniem Filomaci,
które propagowało polską kulturę i dążyło do odzyskania niepodległości przez Polskę. Jego
pierwsze wiersze ukazywały się w latach 20. XIX wieku i szybko przyniosły mu sławę jako jednego
z najwybitniejszych poetów swojego pokolenia. Jego twórczość była silnie związana z ideą
narodową i walką o niepodległość Polski. Ważnym dziełem Mickiewicza jest epopeja "Pan
Tadeusz" (1834), której akcja rozgrywa się w czasach przedrozbiorowych i przedstawia losy
polskiego szlachcica. Utwór ten jest uznawany za najważniejsze polskie dzieło literackie.
Mickiewicz był również autorem dramatów, takich jak "Dziady" (część III została napisana w
1823 roku, a część IV w 1832 roku), które poruszały tematykę patriotyczną i duchową. Jego dramat
"Konrad Wallenrod" (1828) był interpretowany jako alegoria walki narodów pod zaborami.
W 1829 roku Mickiewicz został wydalony z zaboru rosyjskiego i udał się na emigrację do Francji,
gdzie kontynuował działalność literacką i polityczną. Współpracował z emigracyjnymi
czasopismami i angażował się w działalność na rzecz niepodległości Polski.
W 1840 roku Mickiewicz został profesorem literatury na Collège de France, gdzie wykładał
literaturę słowiańską. Kontynuował pisanie i publikowanie swoich utworów, zarówno poezji, jak i
esejów.
Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855 roku w Stambule, gdzie przebywał jako wykładowca i
działacz polityczny. Jego prochy zostały przeniesione do Polski i spoczęły w katedrze na Wawelu w
Krakowie, obok innych polskich bohaterów narodowych.
Mickiewicz jest uważany za jednego z największych poetów w historii Polski i ważną postać dla
kultury polskiej. Jego utwory są nadal czytane i studiowane, a on sam jest czczony jako bohater
narodowy.

„Oda do młodości”
Bez serc, bez ducha, — to szkieletów ludy!
Młodości! dodaj mi skrzydła!
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy:
Kędy zapał tworzy cudy,
Nowości potrząsa kwiatem
I obleka w nadziei złote malowidła!

Niechaj, kogo wiek zamroczy,

Chyląc ku ziemi poradlone czoło,
Takie widzi świata koło,
Jakie tępemi zakreśla oczy.

Młodości! ty nad poziomy

Wylatuj, a okiem słońca
Ludzkości całe ogromy
Przeniknij z końca do końca!

Patrz na dół — kędy wieczna mgła zaciemia

Obszar gnuśności zalany odmętem:
To ziemia!
Patrz, jak nad jej wody trupie
Wzbił się jakiś płaz w skorupie.
Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem;
Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu,
To się wzbija, to w głąb wali:
Nie lgnie do niego fala, ani on do fali;
A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu!
Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby:
To samoluby!

Młodości! tobie nektar żywota

Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę:
Serca niebieskie poi wesele,
Kiedy je razem nić powiąże złota.

Razem młodzi przyjaciele!

W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;
Jednością silni, rozumni szałem,
Razem młodzi przyjaciele!
I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu,
Jeżeli poległem ciałem
Dał innym szczebel do sławy grodu.
Razem, młodzi przyjaciele!
Choć droga stroma i śliska,
Gwałt i słabość bronią wchodu:
Gwałt niech się gwałtem odciska,
A ze słabością łamać uczmy się za młodu!

Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze,

Ten młody zdusi Centaury,
Piekłu ofiarę wydrze,
Do nieba pójdzie po laury.
Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga,
Łam, czego rozum nie złamie!
Młodości! orla twych lotów potęga,
Jako piorun twoje ramie!

Hej! ramie do ramienia! spólnemi łańcuchy

Opaszmy ziemskie kolisko!
Zestrzelmy myśli w jedno ognisko,
I w jedno ognisko duchy!
Dalej, bryło, z posad świata!
Nowemi cię pchniemy tory,
Aż opleśniałej zbywszy się kory,
Zielone przypomnisz lata!

A jako w krajach zamętu i nocy,

Skłóconych żywiołów waśnią,
Jednem: Stań się! z Bożej mocy
Świat rzeczy stanął na zrębie;
Szumią wichry, cieką głębie,
A gwiazdy błękit rozjaśnią: —

W krajach ludzkości jeszcze noc głucha,

Żywioły chęci jeszcze są w wojnie…
Oto miłość ogniem zionie,
Wyjdzie z zamętu świat ducha!
Młodość go pocznie na swojem łonie,
A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie.

Pryskają nieczułe lody,

I przesądy, światło ćmiące…
Witaj jutrzenko swobody,
Zbawienia za tobą słońce!

Utwór "Oda do młodości" skupia się na młodości i jej potencjale do zmiany świata. Odnosi się do
młodzieńczej energii, nadziei i pragnienia odkrywania nowych możliwości. W pierwszych wersach
podkreśla się, że świat bez młodości jest pusty i pozbawiony życia. Podmiot liryczny zwraca się do
młodości, prosząc ją o dodanie mu skrzydeł, aby mógł unieść się ponad martwym światem. To
wyrażenie jest symboliczne i oznacza pragnienie ucieczki od stagnacji, rutyny i ograniczeń.
Mickiewicz porównuje świat młodości do rajskiego ogrodu, pełnego twórczej energii i
nowatorskich idei. Młodość jest przedstawiona jako siła, która potrafi tworzyć cuda i potrząsać
kwiatem nowości. To wspaniały świat pełen nadziei i malowidła złotych marzeń.
W dalszej części wiersza autor ukazuje kontrast między młodością a starością. Podmiot liryczny
zachęca młodość do wzniesienia się ponad przeciętność i ograniczenia, aby móc spojrzeć na świat z
perspektywy szerokości i głębi. Zwraca uwagę na obszary pogrążone w ciemnościach, jak również
na postawę obojętności i stagnacji, które trzymają ludzi w niewiedzy i bezczynności. W dalszej
części wiersza pojawia się obraz człowieka, który sam steruje swoim życiem, ale jest bezładny i
niezdolny do osiągnięcia pełni. Jest to metafora dla tych, którzy nie zdają sobie sprawy z
prawdziwego znaczenia życia i tkwią w płytkości i rutynie.
Następnie Mickiewicz podkreśla siłę młodości, która jest źródłem nektaru życia i która osiąga
największą słodycz, gdy jest dzielona z innymi. Istotne jest połączenie młodych ludzi w przyjaźń i
wspólne cele, co daje im siłę, mądrość i szaleństwo. Przyjaciele mogą razem osiągnąć wszystko i
wspólnie przezwyciężyć trudności. W kolejnych fragmentach wiersza widzimy zachętę do śmiałego
działania i przekraczania granic. Podmiot liryczny używa odniesień do mitologii, aby ukazać potęgę
młodości, która pokonuje przeciwności i zdobywa laury. Wykorzystuje się obrazy heroiczne, takie
jak Herkules zwalczający Hydrę czy Centaury. W końcowych zwrotkach wiersza pojawia się wizja
przyszłości, w której młodość zmienia świat. Obrazuje się walkę między przesądem a miłością,
gdzie miłość wychodzi zwycięsko, przynosząc wyzwolenie i oświecenie. Zwraca się uwagę na
konieczność przełamania ograniczeń i przesądów, które stoją na drodze do postępu.
W zakończeniu wiersza Mickiewicz witają jutrzenkę swobody, symbolizującą odrodzenie i
niepodległość. Słońce wskazuje na nowy dzień i lepszą przyszłość, która nadejdzie dzięki sile
młodości i wolności.
Utwór "Oda do młodości" jest manifestem romantycznym, który wyraża pragnienie młodzieży
filomatów (grupa literacka, do której należał Mickiewicz) zmiany i rewolucji społecznej. Przez
połączenie obrazów mitologicznych, emocjonalnego języka i apele do młodości, Mickiewicz
przedstawia swoje przekonania i wartości romantyczne, takie jak ideały, wolność, pasja i potęga
młodości.
 Utwór "Oda do młodości" porusza kwestię roli młodości jako siły napędzającej zmiany i postępu
w społeczeństwie. Autor wskazuje, że brak zaangażowania, pasji i wiary w marzenia powoduje, że
ludzie stają się bezdusznymi szkieletami. Wzywa młodość do dodania skrzydeł i wzniesienia się
ponad ograniczenia, aby odkryć świat pełen możliwości i nadziei. W dalszej części wiersza
podkreśla się, że młodość powinna być przewodnikiem dla społeczeństwa, przenikając ludzkie
doświadczenia i patrząc na świat szerokim horyzontem. Autor zwraca uwagę na obszary, które są
pogrążone w ciemnościach i bezczynności, przedstawiając je jako martwą ziemię zalanej odmętem.
Mickiewicz opisuje również postawę samolubną, która nie prowadzi do szczęścia i spełnienia.
Zwraca uwagę na siłę jedności i przyjaźni, która daje młodym ludziom moc do przekraczania
trudności i osiągania wspólnych celów. Przyjaciele, którzy razem współpracują, mogą zdziałać
wiele i przezwyciężyć przeszkody. W dalszej części utworu autor przedstawia obrazy młodości jako
siły zdolnej do pokonywania przeciwności. Wykorzystuje odniesienia do mitologii, aby ukazać jej
potęgę i determinację. Przekazuje również ideę, że młodość powinna dążyć do osiągania czegoś
większego niż tylko jednostkowe cele i być gotową do pokonywania trudności i ryzyka. Ostatecznie
Mickiewicz wzywa młodość do połączenia sił i stworzenia jedności w dążeniu do zmiany świata.
Używa obrazu łańcucha, który symbolizuje wspólne wysiłki i wspólny cel. Zakończenie utworu
przedstawia wizję lepszego jutra, gdzie miłość, wolność i zbawienie przyniosą światu nowe światło
i ożywienie.
Tematem utworu "Oda do młodości" jest gloryfikacja młodości jako siły transformacyjnej i
napędzającej zmiany w społeczeństwie. Autor przedstawia młodość jako okres pełen zapału, pasji,
nadziei i twórczej energii, która może przekształcić świat. Wiersz wyraża tęsknotę za młodością i
wzywa do ożywienia społeczności przez młodzieńczy entuzjazm. Mickiewicz opisuje, jak młodość
powinna wznieść się ponad martwą rutynę i poszerzyć horyzonty. Porównuje brak zaangażowania i
apatii do martwej ziemi zalewanej odmętem. Następnie ukazuje obraz płaza, który samodzielnie
porusza się po wodach, niezależny od fal i jednocześnie niezainteresowany nimi. Ten wierszowy
obraz symbolizuje jednostkową samolubność. W dalszej części utworu autor podkreśla siłę jedności
i przyjaźni wśród młodych ludzi. Wspólnie osiągają oni cele, a ich silna więź pozwala im przetrwać
trudności. Mickiewicz wzywa do pokonywania przeszkód i uczenia się z własnych słabości, co jest
możliwe dzięki młodości i jej nieustannej walce. W kolejnych wersach wiersza pojawiają się
odniesienia do mitologii, w których młodość jest przedstawiana jako siła zdolna do osiągnięcia
rzeczy wielkich i nieosiągalnych dla innych. Autor zachęca młodość do dążenia do niezbadanych
obszarów, przekraczania granic i osiągania nowych wysokości.
Ostatnia część utworu zawiera apel do jedności i solidarności. Mickiewicz wzywa młodość do
wspólnego działania, aby przekształcić świat i przynieść nową erę wolności i zbawienia. Przez
zniszczenie przesądów i złamień intelektualnych, młodość może przynieść światło i ożywienie. W
sumie "Oda do młodości" jest pochwałą młodości jako siły zmieniającej świat poprzez zapał,
innowację, jedność i działanie. Utwór wzywa młodzież do wykorzystania swojego potencjału, by
tworzyć lepszą przyszłość dla społeczeństwa i odbudować świat ducha z chaosu i niewiedzy.
W utworze "Oda do młodości" można wyróżnić kilka głównych wątków:
1. Gloryfikacja młodości: Autor przedstawia młodość jako okres pełen energii, zapału i
twórczej siły. Wyraża tęsknotę za młodością, która dodaje skrzydeł i pozwala wznieść się
ponad rutynę i apatię.
2. Przełamywanie ograniczeń i poszerzanie horyzontów: Mickiewicz zachęca młodość do
wylania się poza granice znanej rzeczywistości, do przenikania całej ludzkości oczami
słońca i przekraczania wszelkich ograniczeń.
3. Jedność i przyjaźń: Wiersz podkreśla siłę jedności i współpracy młodych ludzi. Autor
opisuje, jak wspólna więź pozwala im osiągać cele, a szczęście jednego przekłada się na
szczęście wszystkich.
 4. Pokonywanie przeszkód i słabości: Mickiewicz wzywa młodość do przekraczania trudności
i uczenia się z własnych słabości. Przez odwagę i determinację można osiągnąć wielkie
rzeczy i zdobyć laury.
5. Transformacja społeczeństwa: Autor wzywa młodość do przemiany świata, ożywienia
ducha społeczności i zwycięstwa nad przesądami, niewiedzą i stagnacją. Młodość ma moc
przynieść światło, wolność i zbawienie.
6. Odwołania do mitologii: W utworze pojawiają się nawiązania do mitologicznych postaci i
wydarzeń, które symbolizują siłę młodości i jej zdolność do pokonywania przeciwności.
Wszystkie te wątki składają się na obraz młodości jako siły napędowej zmian, twórczości i
przemian społecznych. Oda jest zarówno hołdem dla młodości, jak i apelem do wykorzystania tego
okresu życia w sposób inspirujący i przynoszący korzyści dla społeczeństwa.
W utworze "Oda do młodości" można zauważyć kilka środków stylistycznych, które dodają mu
ekspresji i piękna. Oto niektóre z nich:
1. Porównania: Autor stosuje porównania, aby ukazać siłę i znaczenie młodości, na przykład
"Bez serc, bez ducha, — to szkieletów ludy!" oraz "Młodości! ty nad poziomy/Wylatuj, a
okiem słońca/Ludzkości całe ogromy/Przeniknij z końca do końca!"
2. Metafory: Wykorzystanie metafor pozwala na przedstawienie abstrakcyjnych pojęć w
bardziej obrazowy sposób. Przykładem jest metafora "martwy świat" lub "dzielne orle loty".
3. Powtórzenia: Powtarzanie pewnych wyrażeń lub słów, takich jak "Razem młodzi
przyjaciele!" czy "Młodości!", nadaje utworowi rytmu i podkreśla jego przesłanie.
4. Apostrofa: Autor zwraca się bezpośrednio do młodości, używając apostrofy. Przykładem
jest fraza "Młodości! dodaj mi skrzydła!".
5. Symbolika: W utworze pojawiają się symbole, takie jak "gnuszność" i "zamęt", które
reprezentują negatywne aspekty życia, oraz "jutrzenka swobody" i "słońce", które
symbolizują pozytywne przemiany i zbawienie.
6. Rymy: Wiersz jest napisany w formie rymowanej, co nadaje mu melodyjność i estetyczny
charakter.
Te środki stylistyczne wspólnie tworzą bogatą warstwę poetycką i pomagają w budowaniu
wyrazistej i emocjonalnej atmosfery utworu "Oda do młodości".
Teraz trochę o symbolice. Symbolika utworu "Oda do młodości" koncentruje się głównie na
młodości jako źródle siły, twórczości i przemiany. Oto niektóre z głównych symboli:
1. Młodość: Jest uosobieniem energii, pasji i potencjału. Symbolizuje możliwość tworzenia i
przekształcania świata. Autor wzywa młodość, aby dodawała mu skrzydeł i pozwalała
wzlecieć nad martwym światem.
2. Ziemia: Przedstawiana jako obszar zanurzony w gnusności, symbolizuje rutynę, marazm i
brak zaangażowania. Kontrastuje z rajską dziedziną ułudy, którą młodość może stworzyć
poprzez swój zapał i twórczą siłę.
3. Płaz: Płaz, który wznosi się nad trupią wodą i próbuje zmienić swoje życie, reprezentuje
jednostkę, która poszukuje nowych doświadczeń i wyzwań, choć może spotkać się z
przeciwnościami. Płaz symbolizuje nieznaną przyszłość i ryzyko.
4. Przyjaciele: Razem młodzi przyjaciele reprezentują jedność, siłę wspólnoty i wzajemne
wsparcie. Przyjaźń jest ukazywana jako cenny skarb, który umożliwia przekraczanie
przeszkód i osiąganie celów.
5. Hydra i Centaury: Hydra symbolizuje trudności i wyzwania, które należy pokonać, podczas
gdy Centaury reprezentują negatywne wpływy i pokusy. Autor zachęca młodość do
pokonania tych przeciwności i dążenia do osiągnięcia sukcesu.
 6. Jutrzenka swobody i słońce: Te symbole odnoszą się do przemiany, wyzwolenia i
zbawienia. Jutrzenka swobody oznacza nadejście nowej ery, wolności i postępu, podczas
gdy słońce symbolizuje oświecenie, radość i triumf.
Symbolika w "Ode do młodości" służy do wyrażenia idei młodości jako okresu pełnego
możliwości, przełamywania ograniczeń i twórczej siły, która może przemienić świat.
Utwór "Oda do młodości" ma charakterystyczny rytm i układ rymów.
Rytm: Utwór ma przeważający metrum jambiczne, co oznacza, że każda linijka składa się z
dwóch sylab, z których pierwsza jest akcentowana, a druga jest nietonowana. Jednak w niektórych
fragmentach występują również inne rytmiczne elementy, takie jak trocheje, anapesty i długie
sylaby. Ta różnorodność rytmiczna dodaje utworowi dynamiki i ekspresji.
Rymy: "Oda do młodości" jest napisana w układzie rymów krzyżowych (ABABCDCD itd.), co
oznacza, że linijki zazębiają się w parach, gdzie każda para ma inny dźwięk końcowy. Ta forma
rymów dodaje utworowi harmonii i estetyki.
Przykłady rymów w utworze:
ludy - skrzydła
światem - ułudy
czoło - oczy
słońca - końca
zaciemia - odmętem
płaz - w skorupie
płazu - wali
zguby - samoluby
żywota - złota
cele - szałem
zawodu - grodu
śliska - wchodu
Hydrze - Centaury
wydrze - laury
sięga - złamie
potęga - ramie
łańcuchy - kolisko
tory - kory
głębie - rozjaśnią
głucha - wojnie
ćmiące - słońce
 Ważne jest zauważenie, że nie wszystkie linijki mają pełny rym, ale istnieje powtarzający się
wzorzec rymów, który utrzymuje spójność i rytmiczność utworu. Rytm i układ rymów w "Ode do
młodości" pomagają podkreślić melodię i piękno tekstu, dodając mu także pewnego rodzaju
muzyczności.
W utworze "Oda do młodości" występuje kontrast pomiędzy dwoma przeciwnymi stanami lub
ideami. Oto główne kontrasty obecne w utworze:
1. Martwa rzeczywistość kontra rajskie marzenia: W pierwszych dwóch zwrotkach poeta
opisuje stan społeczeństwa jako martwego, pozbawionego serc i ducha. Kontrastuje to z
pragnieniem młodości, która chce wznieść się ponad tę rzeczywistość i odnaleźć rajską
dziedzinę ułudy, gdzie panuje zapał, tworzą się cuda i nadzieja maluje złote obrazy.
2. Wieku doświadczenia kontra młodość: Poeta opisuje, że wiek może zamroczyć umysł i
ograniczyć widzenie świata, podczas gdy młodość ma możliwość spojrzenia na świat bez
ograniczeń. Kontrastuje to młodą wizję pełną nadziei i zdolności do odkrywania nowych
horyzontów z ograniczeniami i rutyną wieku.
3. Gnuśność i stagnacja kontra dynamiczność i postęp: Poeta opisuje obszar gnuśności zalany
odmętem, który kontrastuje z wznoszącym się płazem w skorupie. Płaz symbolizuje
młodość, która nieustannie dąży do przekraczania własnych ograniczeń i odkrywania
nowych możliwości. Kontrastuje to z ziemią, która jest symbolem stagnacji i braku rozwoju.
4. Rozdźwięk między indywidualizmem a wspólnotą: W utworze przedstawiona jest idea
jedności i współpracy między młodymi ludźmi. Podkreśla się siłę i mądrość płynącą z
jedności, która przekracza indywidualne cele i ambicje. Kontrastuje to z wojnami, które
prowadzą do podziałów i konfliktów w społeczeństwie.
W "Odzie do młodości" kontrasty te służą przedstawieniu różnicy między martwym i
pozbawionym nadziei światem a młodzieńczym entuzjazmem, dążeniem do zmiany i
poszukiwaniem nowych możliwości. Utwór podkreśla siłę młodości i jej potencjał do twórczego
wpływu na świat.
Utwór nosi tytuł "Oda do młodości", ponieważ jest poświęcony tematowi młodości i ma na celu
wyrażenie hołdu i podziwu dla tego okresu życia. Tytuł wskazuje na to, że utwór jest hymnem,
pochwałą młodzieńczego entuzjazmu, siły, kreatywności i zdolności do zmiany świata. Wiersz
rozpoczyna się stwierdzeniem "Młodości! dodaj mi skrzydła!", co jest wezwaniem do
młodzieńczego zapału, energii i optymizmu, które mają pomóc autorowi wznieść się ponad martwy
świat. Poeta przedstawia młodość jako okres pełen nadziei, twórczości, odkrywania nowości i
zapału do tworzenia cudów. Przez cały utwór wyraża się tęsknota za młodością i wizja możliwości,
jakie niesie ze sobą. Tytuł "Oda do młodości" podkreśla centralną tematykę utworu i jego
nacechowanie pochwalne. Oda to forma poetycka, która jest używana do wyrażenia podniosłych
uczuć i hołdu dla danej idei lub osoby. W tym przypadku, "Oda do młodości" ma na celu
gloryfikację i uwiecznienie młodości jako wartościowej i inspirującej fazy życia.
Problematyka utworu "Oda do młodości" skupia się na różnych aspektach młodości i jej roli w
życiu jednostki oraz społeczeństwa. Poniżej przedstawiam główne tematy poruszone w utworze:
1. Młodość jako okres entuzjazmu i siły: Wiersz wyraża podziw dla młodzieńczego zapału,
energii i kreatywności. Młodość jest przedstawiona jako czas, gdy człowiek może wznieść
się ponad martwotę i rutynę, tworząc nowe cuda i ożywiając świat swoimi działaniami.
2. Młodość jako okres nadziei: Autor ukazuje młodość jako czas pełen nadziei, gdzie nowe
możliwości i perspektywy są otwarte. Młodość daje możliwość odkrywania, tworzenia i
oblekania świata w "nadziei złote malowidła".
3. Wizja świata z perspektywy młodości: Autor wzywa młodość do spojrzenia na świat z góry,
przeniknięcia przez jego całe ogromy i zrozumienia jego głębszych warstw. Ukazuje
 kontrast między martwym, pogrążonym w gnuśności obszarem a światem pełnym życia i
możliwości, który można dostrzec z perspektywy młodości.
4. Jedność i przyjaźń w młodości: W utworze podkreślana jest siła jedności i przyjaźni wśród
młodych ludzi. W szczęściu młodzieńczych przyjaciół wszystkie cele stają się wspólne, a
razem są silni i zdolni do zdobywania sławy.
5. Pokonywanie trudności i słabości: Autor zachęca młodych ludzi do konfrontacji z
trudnościami i słabościami już we wczesnym wieku. Porównuje młodość do młodego
wojownika, który potrafi pokonać przeszkody, zdobywać laury i przekraczać granice tego,
co jest uznawane za niemożliwe.
6. Przemiana świata dzięki młodości: Autor przedstawia wizję przemiany świata poprzez
młodość. Wzywa do wspólnego działania i tworzenia nowych torów dla ludzkości, aż stara,
opleśniała rzeczywistość zostanie odnowiona i przypomni ożywienie młodzieńczych lat.
7. Miłość, wolność i zbawienie: W ostatniej części utworu pojawiają się wątki miłości,
wolności i zbawienia. Młodość jest przedstawiana jako początek miłości i jedności, która
zwycięża obojętność i przesądy. Jutrzenka swobody symbolizuje nadzieję na wyzwolenie i
ocalenie światowego ducha.
Podsumowując, "Oda do młodości" porusza kwestię potencjału młodości do transformacji
społecznej i osobistego rozwoju, tematy młodości, nadziei, siły, jedności, pokonywania trudności
oraz przemiany świata dzięki energii i działaniu młodych ludzi. Autor wzywa młodość do działania,
przezwyciężania przeszkód i dążenia do wspólnych celów, aby przynieść pozytywne zmiany i
przekształcenie świat ducha.
 Bibliografia:
1. Adam Mickiewicz, Oda do młodości, link [dostęp 07.06.2023]
https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/oda-do-mlodosci.html
2. Oda do młodości – interpretacja, link [dostęp 07.06.2023]
https://poezja.org/wz/interpretacja/2926/Oda_do_mlodosci
3. Analiza i interpretacja „Ody do młodości” Adama Mickiewicza, link [dostęp 07.06.2023]
https://www.bryk.pl/wypracowania/jezyk-polski/romantyzm/1001011-analiza-i-
interpretacja-ody-do-mlodosci-adama-mickiewicza.html
4. Oda do młodości - analiza i interpretacja, link [dostęp 08.06.2023]
https://klp.pl/mickiewicz/a-5777.html
5. Analiza i interpretacja "Ody do młodości" Adama Mickiewicza, link [dostęp 08.06.2023]
https://sciaga.pl/tekst/14154-15-
analiza_i_interpretacja_ody_do_mlodosci_adama_mickiewicza