17 - Wykonywanie Izolacji Akustycznych W Budynkach

MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ
Maria Bisaga
Wykonywanie izolacji akustycznych

w budynkach 713[08].Z4.02
Poradnik dla ucznia
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
mgr inż. Szulc Krystyna
mgr inż. Zajączkowska Alicja
Opracowanie redakcyjne:
inż. Frankiewicz Danuta
Konsultacja:
inż. Frankiewicz Danuta
mgr inż. Sagan Teresa
Korekta:
Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 713[08].Z4.02.

Wykonywanie izolacji akustycznych w budynkach zawartego w modułowym programie
nauczania dla zawodu monter izolacji budowlanych.
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006

1
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie 3
2. Wymagania wstępne 5
3. Cele kształcenia 6
4. Materiał nauczania 7
4.1. Zasady organizacji stanowiska do wykonania izolacji akustycznych 7
w budynku
4.1.1. Materiał nauczania 7
4.1.2. Pytania sprawdzające 10
4.1.3. Ćwiczenia 10
4.1.4. Sprawdzian postępów 13
4.2. Rodzaje izolacji akustycznych (przeciwdźwiękowych) 14
4.3. Właściwości materiałów stosowanych w izolacjach akustycznych 18
4.4. Zasady wykonywania izolacji akustycznych stropów, ścian, urządzeń
sanitarnych 33
4.5. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska podczas wykonywania izolacji akustycznych 72
4.6. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót 80
5. Sprawdzian osiągnięć 92
6. Literatura 99

2
1. WPROWADZENIE
Zdobywając kwalifikacje zawodowe w zawodzie montera izolacji budowlanych będziesz
przyswajać wiedzę i kształtować umiejętności zawodowe, korzystając z nowoczesnego
modułowego programu nauczania.
Do nauki otrzymujesz Poradnik dla ucznia, który zawiera:
− wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakimi powinieneś dysponować przed
przystąpieniem do nauki w tej jednostce modułowej,
− cele kształcenia (wykaz umiejętności) jakie ukształtujesz podczas pracy z tym
poradnikiem, czyli czego nowego się nauczysz,
− materiał nauczania, czyli co powinieneś wiedzieć, aby samodzielnie wykonać ćwiczenia,
− pytania sprawdzające -– zestawy pytań, które pomogą Ci sprawdzić, czy opanowałeś
podane treści i możesz już rozpocząć realizację ćwiczeń,
− ćwiczenia, które mają na celu ukształtowanie Twoich umiejętności praktycznych,
− sprawdzian postępów – zestaw pytań, na podstawie którego sam możesz sprawdzić, czy
potrafisz samodzielnie poradzić sobie z problemami, jakie rozwiązywałeś wcześniej,
− wykaz literatury, z jakiej możesz korzystać podczas nauki.
W rozdziale Pytania sprawdzające zapoznasz się z wymaganiami wynikającymi z potrzeb
zawodu montera izolacji budowlanych. Odpowiadając na te pytania, po przyswojeniu treści
z Materiału nauczania, sprawdzisz swoje przygotowanie do realizacji Ćwiczeń, których celem
jest uzupełnienie i utrwalenie wiedzy oraz ukształtowanie umiejętności intelektualnych i
praktycznych.
Po przeczytaniu każdego pytania ze Sprawdzianu postępów zaznacz w odpowiednim miejscu
TAK albo NIE – właściwą, Twoim zdaniem, odpowiedź. Odpowiedzi NIE wskazują na luki
w Twojej wiedzy i nie w pełni opanowane umiejętności. W takich przypadkach jeszcze raz
powróć do elementów Materiału nauczania lub ponownie wykonaj ćwiczenie (względnie
jego elementy). Zastanów się, co spowodowało, że nie wszystkie odpowiedzi brzmiały TAK.
Po opanowaniu programu jednostki modułowej nauczyciel sprawdzi poziom Twoich
umiejętności i wiadomości. Otrzymasz do samodzielnego rozwiązania test pisemny oraz
zadanie praktyczne. Nauczyciel oceni oba sprawdziany i na podstawie określonych kryteriów
podejmie decyzję o tym, czy zaliczyłeś program jednostki modułowej. W każdej chwili,
z wyjątkiem testów końcowych, możesz zwrócić się o pomoc do nauczyciela, który pomoże
Ci zrozumieć tematy ćwiczeń i sprawdzi, czy dobrze wykonujesz daną czynność.
Bezpieczeństwo i higiena pracy

Podczas realizacji programu jednostki modułowej musisz przestrzegać zasad ujętych
w regulaminach, instrukcjach przeciwpożarowych, przepisach bezpieczeństwa i higieny
pracy, ochrony środowiska wynikających z charakteru wykonywanych prac.
Z zasadami i przepisami zapoznasz się w czasie nauki.

3
Schemat układu jednostek modułowych
713[08].Z4
Technologia
wykonywania izolacji
akustycznych
i przeciwdrganiowych
713[08].Z4.01
Dobieranie materiałów, narzędzi
i sprzętu do izolacji
akustycznych
i przeciwdrganiowych
713[08].Z4.02 713[08].Z4.03
Wykonywanie izolacji akustycznych Wykonywanie izolacji
w budynkach przeciwdrganiowych maszyn
i urządzeń przemysłowych
713[08].Z4.04
Wykonywanie izolacji
akustycznych obiektów
o podwyższonych wymaganiach
akustycznych

4
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
– stosować zasady współpracy w grupie,
– brać udział w dyskusji, formować i prezentować własne opinie,
– korzystać z różnych źródeł informacji,
– posługiwać się kalkulatorem,
– prezentować wyniki badań i obliczeń,
– czytać ze zrozumieniem,
– interpretować zależności przedstawione za pomocą wykresów, schematów, wzorów,
tabel, diagramów ,
– posługiwać się terminologią budowlaną,
– definiować i rozróżniać izolacje termiczne i akustyczne,
– odróżniać technologie wykonania budynku,
– rozróżnić elementy konstrukcyjne i niekonstrukcyjne budynku,
– rozpoznać instalacje i sieci występujące w budownictwie,
– stosować zasady bezpiecznej pracy, przewidywać i zapobiegać zagrożeniom,
– stosować procedury udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym,
– rozpoznawać i charakteryzować podstawowe materiały budowlane,
– odczytywać i interpretować rysunki budowlane,
– posługiwać się dokumentacją budowlaną,
– wykonywać przedmiary i obmiary robót,
– wykonywać pomiary i rysunki inwentaryzacyjne,
– organizować stanowiska składowania i magazynowania,
– transportować materiały budowlane,
– organizować pracę przy montażu izolacji akustycznych,
– rozpoznawać materiały do izolacji akustycznych,
– dokonać obróbki materiałów izolacyjnych,
– obsługiwać i konserwować maszyny i urządzenia do montażu izolacji akustycznych
– stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowe i ochrony
środowiska.

5
3. CELE KSZTAŁCENIA
Po zrealizowaniu programu jednostki modułowej Wykonywanie izolacji akustycznych
w budynkach powinieneś umieć:
− zorganizować stanowisko do wykonywania izolacji akustycznej, zgodnie z wymogami
technologicznymi, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej. i ochrony
środowiska,
− odczytać dokumentację w zakresie niezbędnym do wykonania zadania,
− posłużyć się sprzętem pomiarowym,
− dobrać materiały do wykonania izolacji,
− przygotować materiały izolacyjne do wbudowania,
− oszacować ilość materiałów do wykonania izolacji akustycznej i sporządzić
zapotrzebowanie materiałowe,
− przetransportować składować materiały na stanowisku pracy,
− dobrać materiały i sprzęt do wykonania prac,
− wykonać izolację akustyczną stropu,
− wykonać sufit podwieszony,
− wykonać „podłogę pływającą”,
− wykonać izolację akustyczną ścian,
− wykonać izolację akustyczną urządzeń sanitarnych,
− sprawdzić poprawność wykonanej pracy i usunąć usterki,
− ocenić stan techniczny istniejącej izolacji i dokonać naprawy uszkodzonych fragmentów,
− wykonać demontaż izolacji, zagospodarować odpady pochodzące z rozbiórki,
− zmontować rusztowanie do wykonywania prac,
− przygotować i zastosować materiały pomocnicze,
− wykonać przedmiar i obmiar robót,
− obliczyć należność za wykonaną pracę,
− wykonać pracę z zachowaniem warunków technicznych.

6
4. MATERIAŁ NAUCZANIA
4.1. Zasady organizacji stanowiska do wykonania izolacji
akustycznych w budynku
4.1.1. Materiał nauczania

Stanowisko robocze jest to odpowiednio wydzielona i wyposażona przestrzeń robocza,
w obrębie, której robotnik lub zespół robotników, maszyna i jej operator lub maszyna i zespół
robotników, a także zespół maszyn z zespołem ich obsługi wykonują określony rodzaj pracy.
Sposób zorganizowania stanowiska roboczego zależy od rodzaju robót, rodzaju
przedmiotów pracy, zastosowania środków pracy. Powinien też wynikać z zasad
ergonomicznych i ekonomicznych ruchów pracownika.
Właściwą organizację stanowiska można zapewnić przestrzegając następujących zasad:
– stanowiska robocze powinno mieć wystarczającą powierzchnię, tak, aby pracujący
poruszali się swobodnie i mieli możliwość bezkolizyjnego wykonania czynności,
– stanowisko robocze powinno być usytuowane na takim poziomie, aby nie wymagało od
montera ani zbędnego schylania się, co wiąże się z dodatkowym wysiłkiem, ani też
zbędnego wznoszenia rąk,
– narzędzia, urządzenia oraz materiały powinny być tak rozmieszczone na stanowisku
roboczym, aby zawsze były w zasięgu działania montera izolacji i nie wymagały
czasochłonnego szukania,
– stanowisko robocze powinno zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
Organizacja stanowiska roboczego przy montażu izolacji zwykle obejmuje następujące
czynności:
− wybór metody wykonania robót,
− przygotowanie stanowiska roboczego,
− transport i składowanie materiałów,
− wykonywanie robót z zastosowaniem odpowiednich narzędzi i sprzętu.
Montaż izolacji akustycznej może odbywać się indywidualnie lub zespołowo.
Podstawowa zasada doboru metod montażu izolacji mówi, że izolacje proste powinny być
wykonywane zespołowymi metodami murowania a tylko izolacje o skomplikowanym
układzie wykonuje się sposobem indywidualnym.
W metodzie indywidualnej instalator wykonuje wszystkie czynności związane
z montażem instalacji, a pomocnik (pomocnicy) dostarczają mu tylko materiały i przestawiają
rusztowania robocze.
W metodach zespołowych występuje podział zadań ze względu na kwalifikacje członków
zespołów. Podstawowy podział zadań to taki, w którym w zespole jest jeden
wykwalifikowany monter instalacji i robotnik (kilku) o niskich kwalifikacjach w charakterze
pomocnika. Monter wykonuje tylko czynności wymagające najwyższych kwalifikacji
a czynności podrzędne i pomocnicze wykonują pomocnik zgodnie z kwalifikacjami.
Zespołowa metoda pracy jest wydajniejsza i przy montażu izolacji zazwyczaj są to zespoły
dwuosobowe.
Przygotowanie stanowiska roboczego obejmuje:
– wykonanie rusztowań,
– prawidłowe rozmieszczenie materiałów do izolacji akustycznej.

7
Na stanowisku pracy należy wyznaczyć:
– pas roboczy,
– pas transportowy,
– składowisko materiałów.
Pas roboczy wyznacza się najbliżej miejsca wykonywanej izolacji, po którym monter
izolacji i jego pomocnicy mogą swobodnie poruszać się w czasie pracy. W paśmie tym nie
wolno ustawiać żadnych przedmiotów utrudniających pracę.
Pas transportowy, służy do transportu materiałów na stanowisko. Jego szerokość jest
uzależniona od stosowanych środków transportu i wymiarów transportowanych materiałów.
Miejsce na składowisko materiałów należy wyznaczyć opierając się na zasadach
ergonomii pracy. Materiał należy układać na tych samych zasadach jak przy magazynowaniu
a transport ręczny musi odbywać się z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
Rusztowania do robót izolacyjnych
Do najbardziej rozpowszechnionych rusztowań wewnętrznych stosowanych przy
montażu izolacji należą:
− drewniane rusztowania na kozłach (kobyłkach),
− rusztowania stolikowe,
− rusztowania stojakowe teleskopowe,
− rusztowania składane typu Warszawa (warszawskie).
Rusztowania na kozłach
Rusztowania te składają się z kozłów i ułożonych na nich pomostów. Kozły wykonuje się
z desek grubości, co najmniej 32 mm. Odstępy między kozłami nie powinien być większe niż
1,5 m. Wysokość kozłów wynosi od 1 do 1,2 m (kozioł mniejszy) i nie może być większa niż
2,5 m (kozioł większy). Długość kozłów powinna wynosić 1,2 wysokości. Pomost układa się
z desek o grubości, co najmniej 32 mm i szerokości 18 cm.
Kozły są konstrukcjami samostatecznymi, co ułatwia ich ustawianie i zaścielanie
pomostem, stad też ich dość powszechne zastosowanie. Jedyną niedogodnością jest ich
transport ze względu na kształt, który nie pozwala na pełne wykorzystanie środka transportu.
Z tego względu często wykonuje się je jako konstrukcje jednorazowe, na użytek jednej
budowy.
Do rusztowań drewnianych powinno się używać wyłącznie drewna zdrowego o małej
liczbie sęków, o drobnych słojach i przeważnie miękkiego, jak sosna, świerk i jodła. Drewno
do rusztowań powinno być zaimpregnowane środkiem grzybobójczym. Gwoździe do
rusztowań powinny być, co najmniej od 2 do 3 razy dłuższe niż grubość przybijanego
elementu, przy czym długość ich nie może być mniejsza niż 75 mm.
Rusztowania na kozłach mogą być ustawiane w jednym lub w dwóch poziomach.
Rys. 1. Rusztowanie na kozłach dwupoziomowe. [2, s. 27]

8
Rusztowania stolikowe
Rusztowania te są pewną odmianą rusztowań na kozłach. Składają się one ze stolików
ustawionych na styk. Konstrukcję stolika tworzy rama wykonana z rur stalowych o średnicy
jednego cala. Rama jest składana. Wysokość stolika wynosi 90 cm. Na rozstawionej ramie
układa się pomost roboczy z dwóch bali lub krawędziaków i przybitych do nich desek
o grubości, co najmniej 25 mm.
Rusztowania o podwójnej wysokości ramy uzyskuje się łącząc rusztowania piętrowo, za
pomocą trzpieni łącznikowych. Dolne końce trzpieni wkłada się w górne końce nóg ramy na
miejsce rozpory, a na górne końce trzpieni nakłada się nogi wyższego stolika.
W rusztowaniach stolikowych ustawianych na styk rygi muszą zachodzić na siebie.
Rys. 2. Rusztowanie stolikowe. [2, s. 27]
Rusztowania stojakowe teleskopowe.

Składają się one ze stojaków, poprzecznic (rygli) i pomostu. Pomost opiera się na
stojakach za pośrednictwem rygli.
Stojaki mogą mieć różną wysokość, którą reguluje się za pomocą wysuwanych trzpieni. Po
ustawieniu trzpienia ustala się jego położenie, umieszczając zawleczkę w otworze rury
i trzpienia.
Stojaki rozstawia się w dwóch rzędach w odległości, co 2,5 m. W celu zapewnienia
stateczności rusztowania, stojaki usztywnia się kątownikami stalowymi (tężnikami). Stosuje
się je głównie do murowania ścianek działowych.
Rys. 3. Rusztowanie stojakowe teleskopowe. [2, s. 27]

9
Rusztowania składane typu Warszawa
Rusztowania te stosuje się głównie do robót
zewnętrznych, rzadziej do robót wewnętrznych –
szczególnie w wysokich salach i halach itp.
Rusztowania są zmontowane z gotowych ram
spawanych z rur stalowych.
Montaż rusztowań polega na nakładaniu na
siebie (poprzez wsuwanie) na przemian
równoległych par ram. W celu zapewnienia
sztywności co kilka sekcji zakłada się krzyżulec.
Rusztowanie może być ustawione na
podstawkach jako stałe lub na kółkach jako
przesuwne. W najwyższej sekcji dla
bezpieczeństwa montuje się poręcze.
Rys. 4. Rusztowanie składane typu Warszawa. [2, s. 27]
4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Co rozumiesz pod pojęciem stanowisko robocze?
2. Jakie zasady obowiązują przy organizacji stanowiska roboczego?
3. Co wchodzi w zakres organizacji stanowiska pracy w budownictwie?
4. Jakimi zasadami będziesz się kierował przy wyborze metody montażu izolacji?
5. Jakich zasad należy przestrzegać przy rozmieszczaniu materiału i sprzętu na stanowisku
roboczym?
6. Na ilu poziomach i do jakiej wysokości można montować rusztowania na kozłach?
7. Jak montujemy rusztowania stolikowe?
8. Z jakich elementów montujemy rusztowania stojakowo-teleskopowe?
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zaplanuj organizuję stanowiska pracy, tak abyś mógł bezpiecznie prowadzić prace
związane z położeniem izolacji akustycznej na ścianie.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z treścią zadania,
2) zaplanować przebieg wykonania zadania – ćwiczenia,
3) określić warunki pomieszczenia, w którym będzie wykonywana izolacja,
4) określić warunki transportu potrzebnych narzędzi, sprzętu i materiału,
5) dobrać odpowiednie środki transportu,
6) zapoznać się z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy,

10
7) wykonać projekt organizacji stanowiska pracy,
8) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia,
9) zaprezentować efekty swojej pracy,
10) dokonać samooceny pracy.
Wyposażenie stanowiska pracy:

− narzędzia i sprzęt,
− przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy,
− opis technologii robót,
− materiały izolacyjne,
− środki ochrony osobistej,
Ćwiczenie 2
Zorganizuj stanowisko pracy do wykonania sufitu podwieszonego dźwiękochłonnego.


Ćwiczenie 3
Zorganizuj stanowisko pracy do wykonania izolacji akustycznej ściany.

11
Ćwiczenie 4
Zorganizuj stanowisko pracy do wykonania zabezpieczeń przeciwdźwiękowych
przewodów instalacyjnych.


– narzędzia i sprzęt,
– przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy,
– opis technologii robót,
– materiały izolacyjne,
– środki ochrony osobistej,
Ćwiczenie 5
Zorganizuj stanowisko pracy do wykonania lekkiej ścianki działowej.

5) dobrać odpowiednie środki transportu, które będą potrzebne,

12
– narzędzia i sprzęt,
– przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy,
– opis technologii robót,
– materiały izolacyjne,
– środki ochrony osobistej,
4.1.4. Sprawdzian postępów

Tak Nie
Czy potrafisz:
1) wybrać miejsce do wykonania robót? ¨ ¨
2) określić wielkość stanowiska roboczego? ¨ ¨
3) wyznaczyć pasy na stanowisku roboczym? ¨ ¨
4) dobrać materiały i sprzęt do wykonania robót? ¨ ¨
5) określić ilość potrzebnych materiałów? ¨ ¨
6) prawidłowo rozmieścić i ustawić materiały i sprzęt na
¨ ¨
stanowisku roboczym?
7) dobierać sprzęt do transportu materiałów na stanowisko
¨ ¨
robocze?
8) dobierać odpowiednie rusztowanie? ¨ ¨
9) wykonać rusztowanie na kozłach? ¨ ¨
10) wykonać rusztowanie typu Warszawa? ¨ ¨
11) wykonać rusztowanie stolikowe? ¨ ¨
12) utrzymać porządek na stanowisku roboczym? ¨ ¨
13) organizować pracę w systemie indywidualnym? ¨ ¨
14) organizować pracę w systemie zespołowym? ¨ ¨
15) stosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy na
¨ ¨
stanowisku pracy?

13
4.2. Rodzaje izolacji akustycznych (przeciwdźwiękowych).
Zwalczanie hałasu jest bardzo istotnym problemem w budownictwie. Zanim jednak
zajmiemy się omawianiem izolacji akustycznych należy odpowiedź sobie na pytanie, czym
jest dźwięk.
Dźwiękiem będziemy nazywać wrażenie słuchowe wytworzone drganiami akustycznymi.
Jednostką dźwięku jest decybel [dB].
Rys. 5. Poziomy dźwięków w dB. [3, s. 240]
Rozróżniamy dwa rodzaje dźwięków:

1. Dźwięk przenoszony przez powietrze.
Rys. 6. Przenoszenie dźwięku powietrznego.[7, s. 47]
2. Dźwięk materiałowy (uderzeniowy).
Rys. 7. Przenoszenie dźwięku materiałowego.[7, s. 47]
Dźwięk przenoszony przez powietrze (dźwięk powietrzny) wywoływany jest

w pomieszczeniu na przykład poprzez rozmowę bądź grę na instrumencie.
W wyniku, czego cząsteczki powietrza zostają wprowadzone w drgania, a te przenoszą
się na przegrody w pomieszczeniu (stropy i ściany) następnie wywołując ruch cząstek
powietrza w sąsiednim pomieszczeniu.
Jest to proces przenoszenia dźwięku przez powietrze.
Dźwięk materiałowy (uderzeniowy) jest dźwiękiem znacznie różniącym się od dźwięków
powietrznych.
Źródłem dźwięku jest wprowadzony w drganie element budynku na przykład poprzez
uderzenie młotkiem. W sąsiednim pomieszczeniu cząsteczki powietrza zostają wprawione
w ruch, a drganie zostanie odczuwalne jako stuk. Przykładowo w trakcie chodzenia
wytwarzany jest właśnie taki dźwięk uderzeniowy słyszany jako odgłos kroków.

14
Znamy już pojęcie dźwięku teraz wiec pora na zdefiniowanie terminu izolacyjności
przeciwdźwiękowej.
Wszystkie części budynku stawiają opór dźwiękom powietrznym i uderzeniowym, czyli
posiadają zdolność tłumienia dźwięków. To właśnie ten opór nazywamy izolacyjnością
przeciwdźwiękową. Decydujący wpływ na wielkość oporu ma masa i struktura danego
elementu (im większa masa elementu tym wyższa izolacyjność). Ponadto przegrody
pochłaniają dźwięki powietrzne.
Izolacje akustyczne w budynkach stosujemy w celu zapewnienia ochrony przed hałasem.
Rys. 8. Rozproszenie odgłosu kroków w jastrychu nie związanym z podłożem [3, s. 243]
Rys.9. Przejście dźwięku przez dwuwarstwową ścianę z izolacją w szczelinie

dylatacyjnej [3, s.241]
Elementy budynku, które wymagają izolacji akustycznych to:

− ściany wewnętrzne i zewnętrze,
− stropy (podłogi i sufity),
− instalacje sanitarne.
Izolacja stropów możliwa jest poprzez:
− izolowanie podłogi (podłoga pływająca i podłoga na legarach). Decydując o doborze
izolacji akustycznej należy przeanalizować, z jakimi dźwiękami będziemy mieć do
czynienia. Dźwięki uderzeniowe najlepiej wytłumi podłoga pływająca, natomiast dźwięki
powietrzne podłoga na legarach wypełniona wełną mineralną,
− izolowanie sufitów (sufity podwieszane).
Izolowanie ścian poprzez:
− ścianki dodatkowe zwiększające izolacyjność akustyczną,
− lekka ścianka dzieląca pomieszczenie na dwa akustycznie odizolowane pomieszczenia.

15
Na dobór rodzaju izolacji wpływ maja takie czynniki jak:
− przeznaczenie pomieszczenia,
− rodzaj hałasu,
− konstrukcja nośna budynku (wielkość przewidzianego w budynku przenoszenia bocznego
zależnego od konstrukcji i układu ścian działowych oraz zewnętrznych). Stropy
drewniane wymagają izolacji nie obciążającej zbytnio stropu,
− metoda wykonywania (na mokro i sucho). Metody mokrej nie można stosować po
zakończeniu tzw. prac mokrych w budynku, aby nie zniszczyć istniejących już ustrojów
w pomieszczeniu np. tynku suche na ścianach.

1. Co nazywamy dźwiękiem?
2. Jakie są rodzaje dźwięku?
3. Co nazywamy izolacyjnością przeciwdźwiękową?
4. Jakie elementy budynku należy izolować akustycznie?
5. Jakie są sposoby izolowania stropów?
6. Jak można izolować ściany?
7. Jakie czynniki mają wpływ na dobór izolacji?
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Uzupełnij poniższe zdania.
1. Izolacyjnością przeciwdźwiękową nazywamy……………………………jaki stawiają
…………………………………dźwiękom……………………………………
i …………………………………………………
2. Decydując o doborze izolacji akustycznej stropu należy …………………………………...
z jakimi ……………………………………………….będziemy mieć do czynienia. Dźwięki
……………………………………..najlepiej wytłumi podłoga pływająca, natomiast dźwięki
powietrzne …………………………………………………………………..

1) przeczytać ze zrozumieniem tekst,
2) uzupełnić brakujące fragmenty zdań,
3) zapisać odpowiedź w zeszycie,
4) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

− poradnik dla ucznia,
− zeszyt,
− długopis.

16
Ćwiczenie 2
Poniższy rysunek przedstawia przekrój budynku. Na rysunku zaznaczono miejsca
powstawania i przenikania dźwięku. Nazwij te dźwięki.
Rys. 10. Schemat rozchodzenia się drgań w budynku [2, s. 240]

1) przeczytać ze zrozumieniem tekst,
2) dokładnie zapoznać się z rysunkiem,
3) przypomnieć sobie co to jest dźwięk i jakie są jego rodzaje,
4) przyporządkować rodzaje dźwięków do źródeł ich powstawania,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

− rysunek,
− zeszyt,
− długopis.

Tak Nie
Czy potrafisz:
1) wymienić, elementy budynku, które należy izolować
¨ ¨
akustycznie?
2) rozróżnić rodzaje dźwięku? ¨ ¨
3) powiedzieć, co nazywamy izolacyjnością przeciwdźwiękową? ¨ ¨
4) wymienić sposoby izolowania stropów i ścian? ¨ ¨
5) określić, ilość potrzebnych materiałów? ¨ ¨

17
4.3. Właściwości materiałów stosowanych w izolacjach
akustycznych
Wełna mineralna są to cienkie włókna luźno ułożone ze stopu surowców mineralnych.
Rozróżnia się dwa gatunki: I, II.
Gęstość pozorna wynosi odpowiednio: 100 i 120 kg/m3, współczynnik przenikania ciepła
nie większy niż 0,040 -gatunek I i 0,044 W/m K – gatunek II. Jest odporna na niskie
i wysokie temperatury od –50 do +600oC.
Maty z wełny mineralnej wg PN-EN-13162:2002 – służą do ciepłego izolowania
powierzchni płaskich i cylindrycznych, są obłożone jednostronnie i dwustronnie okładziną
z welonu z włókien szklanych, bądź tekturą falista, papierem marszczonym lub papierem
powlekanym folią polietylenową. Okładzina jest łączona przez szycie jedwabiem
technicznym bądź jedwabiem szklanym albo przez przyklejenie.
Tabela. 1. Wymagane właściwości techniczne mat z wełny mineralnej. [11, s. 273]
Typy
BL L
Rodzaje
W, T, W-2, T-
Właściwości
2, W, T ,P, K-P-P
P-2, W-T, W-P
Odmiany
80 100 120 60 80 100
Gęstość pozorna, nie mniej niż [kg/m3] 70 90 110 52 70 90
Wilgotność, nie więcej niż [%] 1,5
Zawartość substancji organicznych, nie więcej niż [%] 0,5 2,0
Współczynnik przewodzenia ciepła, nie więcej niż 0,043
[W/(m K)]
Maty z wełny mineralnej dzielą się na:

Typy:
a) BL – maty bez lepiszcza,
b) L – maty zawierające lepiszcze.
Odmiany:
a) w typie L o gęstości pozornej 60, 80 i 100 kg/m3,
b) w typie L klejone maty o gęstości pozornej 80 i 100 kg/m3,
c) w typie BL maty o gęstości pozornej 80, 100 i 120 kg/m3.
Rodzaje: zależnie od okładziny i od sposobu jej przymocowania. Rozróżnia się siedem
rodzajów mat sztywnych:
a) W – z jedną okładziną z welonu z włókien szklanych,
b) T – z jedną okładzina z tektury falistej,
c) T-2 – z dwustronną okładziną z tektury falistej,
d) W-2 – z dwustronną okładzina z welonem z włókien szklanych,
e) P-2 – z dwustronna okładziną z papieru marszczonego,
f) W-T – z okładzinami: tekturą i włóknem szklanym,
g) W-P – z okładzinami: tekturową i papierem marszczonym.

18
Typy mat z lepiszczem:
a) T – z jednostronną okładziną z tektury falistej,
b) P – z jednostronną okładziną z papieru marszczonego,
c) W – z jednostronna okładziną z welonu z włókien szklanych,
d) K-P-P – z jednostronną okładziną z papieru podklejonego polietylenem.
Długość mat z wełny mineralnej wynosi: 150, 200, 300, 400, 500 cm; szerokość 95 i 100
cm; grubość 4, 5 i 6cm.
Maty są pakowane w rulony i wiązane sznurkiem lub miękkim drutem.
Filce i płyty z wełny mineralnej

Wg PN-EN-13162:2002–filce są elastyczne, płyty zaś sztywne. Produkowane są
z włókien mineralnych nieimpregnowanych lub impregnowanych olejem i połączone
lepiszczem organicznym.
W zależności od gęstości objętościowej rozróżnia się odmiany:
a) filce 60 i 80,
b) płyty miękkie 60,
c) płyty półtwarde 80 i 100,
d) płyty twarde 120, 150 i 180.
Rozróżnia się trzy typy filców i płyt impregnowanych:
a) filce 60 – B0,
b) filce 80 – B0,
c) płyty 100 – B0.
Filce maja długość 0d 150 do 500 cm, szerokość 50 i 100 cm, grubość 5, 7 i 8 cm. Filce
są zwijane w rulony.
Wymiary płyt miękkich 60 wynoszą: długość 100 i 120 cm, szerokość 50 i 66 cm,
grubość zaś 5, 6, 8 i 10cm.
Płyty półtwarde i płyty twarde maja takie same długości i szerokości jak płyty miękkie,
ich grubość wynosi: płyt półtwardych 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 10 cm oraz płyt twardych 4,5 i 6,5 cm.
Tabela. 2. Wymagane właściwości techniczne filców i płyt z wełny mineralnej [11, s. 273]
Płyty styropianowe
Zgodnie z PN:EN 13163:2004 produkowane są w wymiarach: długość do 5 m, szerokość
do 1,5m, grubość od 1 do 100cm.
Styropian jest odporny na działanie wody morskiej, rozcieńczonych kwasów
organicznych i nieorganicznych, alkoholi i rozcieńczonych ługów. Nie ulega działaniu
bakterii gnilnych, nie pleśnieje.
19
Tabela. 3. Cechy techniczne płyt styropianowych.[11, s. 316]
Płyty gipsowe i gipsowo-kartonowe

Najbardziej rozpowszechnionymi wyrobami z zaczynów gipsowych są:
a) płyty do budowy ścian działowych:
– płyty Pro-Monta,
– płyty warstwowe gipsowo-kartonowe,
b) płyty do robót wykończeniowych:
– płyty gipsowo-kartonowe,
– płyty dźwiękochłonne,
– płyty dekoracyjne,
– płyty sufitowe wentylacyjne.
Płyty gipsowe do budowy ścian działowych produkowane są z zaczynu gipsowego

w odmianie pełnej (P) lub drążonej (D). Powierzchnie licowe płyt są gładkie, a powierzchnie
boczne mają wpust i pióro. Pozostałe cechy ściennych płyt gipsowych zawiera tablica.
Tabela 4. Cechy techniczne ściennych płyt gipsowych [11, s.206]

20
Rys. 11. Płyta gipsowa pełna.[10, s. 207] Rys. 12. Płyta gipsowa drążona[10, s. 207]
Płyty gipsowo-kartonowe warstwowe (PGW), typu plaster pszczeli wg PN-B-

79406:1997, składają się z rdzenia komórkowego, oklejonego obustronnie płytami gipsowo-
kartonowymi (GKB) o krawędzi spłaszczonej (KS) w trzech odmianach:
PGW-50 płyta grubości 5 cm, wykonana z dwóch płyt gipsowo-kartonowych (GK)
grubości 0,95 cm i papierowego rdzenia komórkowego grubości 3,1 cm.
Rys. 13. Płyta gipsowo-kartonowa warstwowa. [10, s. 208]

21
Tabela 5. Cechy techniczne gipsowo-kartonowych płyt warstwowych zawiera. [10, s. 208]
Płyty gipsowo-kartonowe
wg PN-B-79405:1997, zwane suchymi tynkami, wykonane są z gipsu budowlanego
i tektury, która ze wszystkich stron otacza gips. Płyty maja stronę przednią (licowaną) i tylną.
Strona licowana jest oklejona tekturą bez szwów, strona tylna zaś ma szwy powstałe przy
naklejaniu tektury.
W zależności od zastosowanych do produkcji środków modyfikujących, płyty gipsowo-
kartonowe dzieli się na cztery rodzaje:
GKB – zwykłe wykonane z zaczynu gipsowego i obłożone kartonem (karton ma kolor
biały lub jasno-szary a na lewej stronie jest niebieski).
GKF - ogniochronne wykonane z zaczynu gipsowego z dodatkiem włókna szklanego
i obłożone kartonem (karton biały lub szary, napis czerwony).
GKBI – impregnowane wykonane z zaczynu gipsowego z dodatkiem środka
hydrofobowego i obłożone kartonem (karton od strony licowej ma kolor zielony, a napis na
lewej stronie jest niebieski).
GKFI – ogniochronne impregnowane wykonane z zaczynu gipsowego z dodatkiem
włókna szklanego, środka hydrofobowego i obłożone kartonem (karton zielony, napis
czerwony).
Tabela 6. Cechy techniczne płyt gipsowo-kartonowych. [10, s. 208]

22
Rys. 14. Kształt dłuższej krawędzi różnych odmian płyt gipsowo-kartonowych: a) płyty o krawędzi
prostej, b) płyty o krawędzi okrągłej, c) płyty o krawędzi spłaszczonej, d) płyty o krawędzi półokrągłej,
e) płyty o krawędzi półokrągłej i spłaszczonej [10, s. 209]
W zależności od kształtu dłuższej krawędzi płyty gipsowo-kartonowe dzieli się na pięć

odmian:
− KP – płyty o krawędzi prostej,
− KO – o krawędzi okrągłej,
− KS – płyty o krawędzi spłaszczonej,
− KPO – płyty o krawędzi półokrągłej,
− KPOS – płyty o krawędzi półokrągłej i spłaszczonej.
Płyty gipsowe dźwiękochłonne

Według PN-B-19401:1996 wykonane są z zaczynu gipsowego. Strona licowa płyty jest
perforowana, a strona tylna wyłożona materiałem dźwiękochłonnym, przykrytym folia
aluminiową przytwierdzoną do szkieletu płyty.
Rys. 15. Gipsowa płyta sufitowa

dźwiękochłonna (fragment perforacji)
[10, s. 210]

23
Gipsowe płyty dekoracyjne
wg PN-B-19401:1996 wykonane są z zaczynu gipsowego, ich powierzchnia jest licowa
może być gładka lub mieć dowolną ozdobną fakturę.
Rys. 16. Przykład gipsowej płyty dekoracyjnej

[10, s. 210]
Gipsowe płyty sufitowe wentylacyjne

Według PN-B-19401:1996 wykonane są z zaczynu gipsowego, mają okrągłe otwory.
Rys. 17. Gipsowa sufitowa płyta wentylacyjna

[10, s. 211]

24
Bloki i płyty ze sztywnej pianki poliuretanowej PUR
Zgodnie z PN-B-23117:1998 mają strukturę porowatą w postaci ponad 90% zamkniętych
komórek.
W zależności od zawartości środków obniżających palność rozróżnia się dwa rodzaje
bloków i płyt:
a) Z – zwykłe (łatwopalne), nie zawierające środków obniżających palność,
b) S – samogasnące, zawierające środki obniżające palność.
Tabela 7. Cechy techniczne pianki poliuretanowej PUR [10, s. 317]
W zależności od gęstości pozornej wyróżnia się trzy odmiany bloków i płyt:

a) 35 – o gęstości od 32 do 36,6 kg/m3,
b) 40 – o gęstości od 37 do 41,9 kg/m3,
c) 45 – o gęstości od 42 do 47 kg/m3.
Wymiary maksymalne:
a) bloków 2 x 1 x 0,5m,
b) płyt 3 x 1,2 x 0,2m.
Czarne szkło piankowe

Zgodnie z PN-EN 13167:2003/A1:2005 produkowane jest w postaci płyt 50 x 50 cm
i grubości 5, 6, 7 i 12 cm.
Gęstość pozorna czarnego szkła piankowego nie jest większa niż 180 kg/m3
a nasiąkliwość nie przekracza objętościowo 5%.uzyskuje się przez spienienie szkła.
Ze względu na swoją zamkniętą strukturę komórkową materiał, z jakiego jest zbudowany

produkt z czarnego szkła piankowego ma wiele zalet, takich jak:
− wodoszczelny - nie absorbuje i nie podciąga wilgoci,
− paroszczelny jego komórki są hermetycznie zamknięte; nie ulega zawilgoceniu
i zastępuje izolację paroszczelną,
− całkowicie niepalny - klasa A1 - nie rozprzestrzenia ognia w czasie pożaru, nie wydziela
żadnych toksycznych gazów,
− odporny na ściskanie - nie ulega odkształceniom, możliwy do izolowania powierzchni
będących pod dużym obciążeniem,
− niezmienny - zachowuje wymiary zewnętrzne, jest niekurczliwy, nie pęcznieje, nie ulega
deformacji, nie zanika; gwarantuje zachowanie parametrów ochrony cieplnej przez 40-50

25
lat; odporny na działanie bakterii, szkodników i gryzoni - nie ma części organicznych,
nadaje się do izolacji elementów budowli w kontakcie z gruntem,
− odporny na działanie kwasów i rozpuszczalników - nie ulega zniszczeniu pod wpływem
agresywnych środków chemicznych i niekorzystnych czynników atmosferycznych,
− całkowicie nietoksyczny - neutralny dla środowiska,
− łatwy w obróbce - daje się łatwo obrabiać i wbudowywać, gwarantuje szybki postęp prac,
proste wbudowywanie, nie występuje zagrożenie uszkodzenia warstwy termoizolacji
w trakcie wbudowywania ich przez pracowników chodzących po świeżo ułożonych
płytach.
Płyty pilśniowe porowate (miękkie)

Zgodnie z PN-EN 622-4:2000 i PN-EN 622-4:2000/Ap1:2002 odporne na działanie
grzybów, insektów oraz korozję biologiczną. Są jednak bardzo wrażliwe na wilgoć. Wyrabia
się je z drewna spilśnionego poddanego obróbce termicznej.
Wymiary płyt porowatych:
− grubość 9,5; 12,5; 16 i 22,5mm,
− szerokość od 122 do 152,5cm,
− długość 200, 250, 300 i 350cm.
Gęstość pozorna płyt wynosi do 350 kg/m3, nasiąkliwość wagowa od 30 do 80%.
Powierzchnia ich jest naturalna bądź pokryta ścierem drzewnym bielonym lub barwionym.
Pyty wiórowe
Zgodnie z PN-EN 312-1 do 312-7:2000 w zależności od przeznaczenia stawia im się
różne wymagania wytrzymałościowe.
Tabela 8. Cechy wytrzymałościowe płyt wiórowych [wg PN-EN 312-2:2000] [10, s. 332]
Rozróżniamy płyty wiórowe:

− płyty ogólnego przeznaczenia użytkowane w warunkach suchych – wg PN-EN 312-
2:2000,
− płyty do wyposażenia wnętrz w warunkach suchych - wg PN-EN 312-3:2000,
− płyty przenoszące obciążenia użytkowane w warunkach suchych - wg PN-EN 312-
4:2000,

26
− płyty przenoszące obciążenia użytkowane w warunkach wilgotnych - wg PN-EN 312-
5:2000,
− płyty o podwyższonej zdolności do przenoszenia obciążeń użytkowane w warunkach
suchych - wg PN-EN 312-6:2000,
− płyty o podwyższonej zdolności do przenoszenia obciążeń użytkowane w warunkach
wilgotnych - wg PN-EN 312-7:2000.
Nominalne grubości płyt do ogólnego stosowania: 3 do 6 mm, >6 do 13 mm, >13 do

20 mm, > 20 do 25 mm, >25 do 32 mm, >32 do 40 mm.
Wyroby z korka naturalnego

Kora dębu korkowego jest surowcem do produkcji według PN-EN 672:2002 i PN-EN
12104:2002 aglomeratów korkowych, sprasowanych płyty izolacyjnych, parkietów, boazerii,
a także przekładek antywibracyjnych stosowanych w budownictwie.
Wyroby te charakteryzują się dobrymi właściwościami akustycznymi, tj. dobrze tłumią
dźwięki. Jako lepiszcze stosuje się w nich żywice syntetyczne. Najczęściej są to płytki
o wymiarach od 30 x 30 cm do 50 x 50 cm i grubości od 0,5 do 1,2 cm. Powierzchnie licowe
płytek mogą być polerowane, woskowane, lakierowane lub pokryte warstwą winylu. Gęstość
pozorna płyt wynosi od 190 do 250 kg/m3. Wyroby te nie ulegają zniszczeni w wodzie (są
higroskopijne). Izolacyjność akustyczna jest najlepsza w przedziale częstotliwości od 400 do
1000 Hz i wynosi około 80 dB. Płyty z korka są łatwo zapalne, a pokryte warstwą winylu są
materiałem trudno zapalnym. Korek jest materiałem o niskim poziomie elektryczności
statycznej, co sprawia, że nie przyciąga kurzu i jest łatwy w utrzymaniu czystości. Budowa
wewnętrzna korka zapobiega rozwojowi roztoczy i innych drobnoustrojów.

1. Ile gatunków wełny mineralnej występuje w handlu i czym się różnią?
2. Jaką budowę mają maty z wełny mineralnej?
3. Jakie wyroby z wełny mineralnej stosujemy do wykonania warstw izolacyjnych?
4. Jakimi własnościami charakteryzuje się styropian?
5. Z jakich warstw zbudowane są płyty PGW?
6. Jakie rodzaje płyt gipsowych możesz rozróżnić?
7. Jakimi cechami charakteryzuj się płyta oznaczoną jako PGW-50?
8. Co kryje oznacza napis na płycie gipsowo-kartonowej GKFI?
9. Jakimi własnościami charakteryzuje się czarne szkło piankowe?
10. W jakich wymiarach dostępne są płyty pilśniowe porowate?
11. Dlaczego wyroby z korka naturalnego mogą być stosowane do wykonania izolacji
akustycznych?
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Na podstawie opisu zawierającego krótką charakterystykę wyrobu, (załącznik 1) określ:
− rodzaj materiału,
− zakres stosowania,
− postać, w jakiej jest dostarczany na budowę,
− właściwości materiału.

27

2) przeczytać opis zawierający charakterystykę techniczną zadanego materiału izolacyjnego,
3) określić nazwę materiału izolacyjnego,
4) wybrać próbki ilustrujące opisany materiał izolacyjny,
6) sporządzić notatkę w zeszycie,

− stół warsztatowy,
− próbki półfabrykatów z wełny mineralnej:
− płyty z wełny,
− filce z wełny,
− próbki materiałów ze styropianu,
− próbki płyt wiórowych i wiórowo - cementowych,
− próbki płyt gipsowo-kartonowych,
− próbki materiałów z korka,
− próbki materiałów drewnopochodnych:
− sklejki,
− płyt wiórowych,
− płyt stolarskich,
− płyt pilśniowych,
− płyt OSB,
− charakterystyki materiałów:
− ze styropianu,
− płyt cementowo-wiórowych,
− z wełny mineralnej,
− wyrobów z korka naturalnego,
− płyt gipsowo – kartonowych,
− próbki innych materiałów budowlanych:
− papy,
− lepiku,
− kształtki szklane,
− wyroby gazobetonowe,
− płyty kartonowo - gipsowe,
− drewna.
Załącznik nr 1
Charakterystyka techniczna materiału izolacyjnego

Są to cienkie włókna luźno ułożone ze stopu surowców mineralnych. Rozróżnia się dwa
gatunki: I, II. Gęstość pozorna wynosi odpowiednio: 100 i 120 kg/m3, współczynnik
przenikania ciepła nie większy niż 0,040 (gatunek I) i 0,044 W/m⋅K) – gatunek II. Jest
odporna na niskie i wysokie temperatury”

28
Ćwiczenie 2
Na podstawie opisu zawierającego krótką charakterystykę wyrobu, (załącznik 2) określ:
− rodzaj materiału,
− zakres stosowania,
− postać, w jakiej jest dostarczany na budowę,
− właściwości materiału.

2) przeczytać opis zawierający charakterystykę techniczną zadanego materiału izolacyjnego,
3) określić nazwę materiału izolacyjnego,
4) wybrać próbki ilustrujące opisany materiał izolacyjny,
6) sporządzić notatkę w zeszycie,

− filce z wełny,
− próbki płyt wiórowych i wiórowo-cementowych,
− sklejki,
− płyt OSB,
− ze styropianu,
− płyt cementowo-wiórowych,
− płyt gipsowo-kartonowych,
− papy,
− lepiku,
− drewna.

29
Załącznik nr 2
Charakterystyka techniczna materiału izolacyjnego

Jest odporny na działanie wody morskiej, rozcieńczonych kwasów organicznych
i nieorganicznych, alkoholi i rozcieńczonych ługów. Nie ulega działaniu bakterii gnilnych,
nie pleśnieje.
Ćwiczenie 3
Z przedstawionych na stole warsztatowym materiałów budowlanych, wybierz próbkę
maty z wełny mineralnej i opisz jej właściwości.

1) przeczytać dokładnie polecenie zapisane w ćwiczeniu,
2) przeanalizować treść zadania,
3) opracować plan działania,
4) zapoznać się z wyrobami,
5) wybrać właściwe próbki,
6) opisać własności materiału,
7) zanotować w zeszycie,
8) zaprezentować opracowanie,
9) dokonać samooceny.

− filce z wełny,
− sklejki,
− płyt OSB,
− ze styropianu,
− płyt cementowo - wiórowych,
− płyt gipsowo – kartonowych,

30
− papy,
− lepiku,
− drewna,
− zeszyt.
Ćwiczenie 4
Z przedstawionych na stole warsztatowym materiałów budowlanych wybierz płytę
wiórową. Po zapoznaniu się z wyrobem opisz jego właściwości.

4) zapoznać się z wyrobami,
5) wybrać właściwe próbki,
6) opisać własności materiału w zeszycie,
7) zaprezentować opracowanie,

− filce z wełny,
− sklejki,
− płyt OSB,
− ze styropianu,
− płyt cementowo - wiórowych,
− płyt gipsowo - kartonowych,
− papy,
− lepiku,

31
− drewna,
− zeszyt.
Tak Nie
Czy potrafisz:
1) wymienić ile gatunków wełny mineralnej występuje w handlu
¨ ¨
i czym się różnią?
2) opisać budowę mat z wełny mineralnej? ¨ ¨
3) określić, w jakich wymiarach występują maty z wełny
¨ ¨
mineralnej?
4) dokonać podziału filców i płyt z wełny mineralnej z uwagi na
¨ ¨
gęstość objętościową?
5) podać, w jakich wymiarach produkowane są płyty
¨ ¨
styropianowe?
6) wymienić rodzaje płyt gipsowo-kartonowych do robót
¨ ¨
wykończeniowych?
7) scharakteryzować płytę oznaczoną jako PGW-50? ¨ ¨
8) rozwinąć oznaczenie płyty gipsowo-kartonowej GKFI? ¨ ¨
9) dokonać podziału płyt z pianki poliuretanowej w zależności
¨ ¨
od zawartości środków obniżających palność?
10) dokonać podziału płyt gipsowo-kartonowych z uwagi na
¨ ¨
kształtu dłuższej krawędzi płyty?
11) wymienić właściwości czarnego szkła piankowego? ¨ ¨
12) wymienić, w jakich wymiarach dostępne są płyty pilśniowe
¨ ¨
porowate?
13) scharakteryzować wyroby z korka naturalnego, opisać jego
¨ ¨
właściwości?

32
4.4. Zasady wykonywania izolacji akustycznych stropów, ścian,
urządzeń sanitarnych
Obróbkę materiałów izolacyjnych poznałeś podczas realizacji programu jednostki
modułowej: Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu do izolacji akustycznych,
przeciwdrganiowych.
Wykonywanie izolacji akustycznych ścian.
Zasady technologiczne.
Tłumienie dźwięków polega na współdziałaniu materiałów w budowlanych sztywnych
i miękkich. Sztywną konstrukcją jest istniejąca ściana, natomiast część miękka to ścianka
dodatkowa zbudowana z materiału izolującego-okładziny zewnętrznej. Błędem jest łączenie
w spójną całość ściany. Obydwie warstwy nie powinny mieć ze sobą styku, gdyż to tworzy
mostki akustyczne. Przenikanie dźwięku przez taki mostek może być na tyle intensywne, że
istniejąca ściana jednowarstwowa może mieć lepszą izolacyjność niż powstały ustrój.
Przestrzeń między okładziną ścianki dodatkowej, a istniejącą ściana należy wypełnić
włóknistymi lub porowatymi materiałami izolacyjnymi w celu poprawy izolacyjności
(większa niż z pustką powietrzną). Listwy mocujące, słupki drewniane i pozostałe elementy
konstrukcyjne ścianki dodatkowej winny być przymocowane punktowo do ściany bocznej,
podłogi i sufitu. Użyte wkręty muszą być umiejscowione na niemetalowych podkładkach
elastycznych.
Poznamy cztery rodzaje ustrojów akustycznych ( widoki i przekroje):
1. Ścianka dodatkowa przy zastosowaniu płyt wiórowych.
a) b)
Rys. 18. Ścianka dodatkowa przy zastosowaniu płyt wiórowych [4, s. 103]
2. Ścianka z płyt gipsowo kartonowych.

a)
b)
Rys. 19. Ścianka z płyt gipsowo kartonowych [4, s. 103]

33
3. Ścianka dodatkowa przy zastosowaniu płyt gipsowych.
a)
b)
Rys. 20. Ścianka dodatkowa przy zastosowaniu płyt gipsowych. [4, s. 103]
4. Lekka ściana działowa.
Rys. 21. Lekka ściana działowa [4, s. 103]
Technologie wykonywania
Ścianka dodatkowa przy zastosowaniu płyt wiórowych.
Czynności pracy:
1. W celu obliczenia ilości potrzebnych materiałów należy zmierzyć wysokość i szerokość
ścianki.
2. Zaznaczyć miejsca zamocowania konstrukcji (około 9cm przed licem istniejącej ściany).
3. Przykleić taśmę filcową na wyznaczonych liniach.
4. Podwalinę ścianki zamocować do podłogi w odstępach 1,2 m (podobnie oczep ścianki do
stropu).
5. Zaznaczyć miejsce umiejscowienia słupków na podwalinie.
− nawiercić otwory w elementach konstrukcyjnych,
− zaznaczyć miejsce wiercenia w ścianie,
− wywiercić otwory na wkręty mocujące konstrukcję w ścianie.
6. Wkręty powinny być przynajmniej dwukrotnie dłuższe niż grubość mocowanego
elementu, z łebkami okrągłymi lub płaskimi.
7. Słupki mocować za pomocą kątowników stalowych lub dwuramiennych płytek
narożnikowych (przymocowane wkrętami bądź w przypadku płytki gwoźdźmi).
8. Maty z wełny mineralnej przybić gwoźdźmi z szerokimi łebkami, z boku do słupków
konstrukcji ścianki szczelnie, aby nie powstały szczeliny powietrzne.

34
9. Płyty okładzinowe przyciąć ręcznie za pomocą piły ręcznej lub mechanicznie za pomocą
pilarki z napędem elektrycznym.
10. Płyty muszą być dopasowane do wymiarów pomieszczenia, aby miedzy dociętymi
płytami i elementem konstrukcyjnym pozostało ok. 5mm luzu.
11. Krawędzie stykowe powinny zostać wygładzone i uformowane w lekkim skosie.
12. Strefę styku pomalować pokosem, aby szpachlówka nie wsiąkała.
Rys. 22. Malowanie pokosem.[4, s. 107]
13. W celu zamaskowania styków należy przykleić pasek welonu z włókna szklanego (na
klej) albo wcisnąć w mokrą masę szpachlową. Używać rękawic ochronnych w trakcie
obróbki i montażu elementów włókna szklanego.
Rys. 23. Szpachlowanie i wzmacnianie styków [4, s. 107]
14. Ponownie zaszpachlować styki po wyschnięciu nałożonej masy i wygładzeniu jej

drobnym papierem ściernym
Rys. 24. Dodatkowe szpachlowanie [4, s. 107]

35
15. Odpowiednie połączyć ścianki z ościeżnicą jednak bez konieczności rozbierania
ościeżnicy
Rys. 25. Połączenie ścianki z ościeżnicą[4, s. 107]
16. Jeżeli przez ścianę przechodzą przewody instalacyjne (np. grzewcze) nie należy ciasno
prowadzić ich przez ściankę tylko należy wyciąć otwór 1,5 razy większy i uszczelnić za
pomocą porowatej gumy a następnie przykryć rozetą z tworzywa sztucznego.
Rys. 26. Połączenie instalacji rurowej ze ścianką [4, s. 107]
Ścianka przy zastosowaniu płyt gipsowo kartonowych

Jako materiał izolacyjny posłuży nam półsztywna płyta izolacyjna z wełny mineralnej.
O izolacyjności akustycznej lekkich ścian szkieletowych montowanych z płyt gipsowo-
kartonowych decydują:
− konstrukcja szkieletu nośnego ściany,
− grubość lub ilość warstw pokrywy,
− gęstość i grubość dźwiękochłonnego materiału wypełniającego.
1. W celu obliczania ilości niezbędnych materiałów zwymiarować ścianę.
Rys. 27. Wymiarowanie ściany [4, s. 103]

36
2. Zastosować taśmę filcową do izolacji obrzeży, przyklejamy ją na podkładzie filcowym.
Rys. 28. Nakładanie warstwy dylatacyjnej [4, s. 103]
3. Płyty izolacyjne zamocować do ściany zaprawą gipsową nanoszoną na brzegi płyty

ciągłym pasem i punktowo na jej środkową część. Następnie docisnąć do ściany
i zwrócić uwagę by w miejscach styku płyty ściśle do siebie przylegały.
a)
b)
Rys. 29. Montaż płyt izolacyjnych: a) sposób układania płyt materiału izolacyjnego, b) widok po położeniu
materiału izolacyjnego [4, s. 103]
4. Nanosimy zaprawę gipsową na płyty izolacyjne w dwóch warstwach. Pierwsza warstwę

normalnie a drugą zaś za pomocą szpachli gąbkowej w celu zapewnienia lepszej
przyczepności dla okładziny (płyty gipsowo kartonowej).
Rys. 30. Nanoszenie zaprawy gipsowej. [4, s. 109]

37
5. Przygotowanie płyty gipsowo kartonowej
1) Płytę od strony kartonu (zabarwiona na kolor kości słoniowej) nacinamy wzdłuż
wyznaczonej linii za pomocą noża.
2) Nadłamujemy mocnym uderzeniem.
3) Płytę odwracamy i odcinamy drugim cięciem noża.
4) Brzegi płyty należy zukosować bądź też zdjąć cienką warstwę kartonu o szer. 2cm.
5) Otwory w płycie wykonać za pomocą wyrzynarki lub też wiertarki i wąskiej piły
(otwornicy).
6. Płytę gipsowo kartonową przyciąć na wysokość pomieszczenia ( 2cm), położyć na

podłogę przed ściana i nanieść na nią zaprawę gipsową.
Rys. 31. Przyklejanie płyty. [4, s. 109]
7. Podnieść i docisnąć płytę do ściany (wykonują dwie osoby).

a) b)
Rys. 32. Dociskanie płyty: sposób klejenia płytek, b) dociskanie płyt gipsowo-kartonowych [4, s. 109]
8. Skorygować położenia płyty za pomocą deski

a) b)
Rys. 33. Korygowanie położenia płyt: a) sposób podważania płyty (dociskanie do góry), b) sprawdzenie
pionu konstrukcji [4, s. 109]

38
9. Miejsce styku i narożniki zaszpachlować i nałożyć taśmę z welonu szklanego jako
zbrojenie. Po wyschnięciu szlifować i po raz kolejny szpachlować.
10. Przygotowaną powierzchnię można tapetować bądź tez pomalować.
Ścianka dodatkowa przy zastosowaniu płyt gipsowych.
1. Wyznaczyć miejsce zamocowania ścianki w odległości około 13 cm od lica istniejącej

ścianki i dokonać obmiaru w celu określenia ilości potrzebnych materiałów.
2. Użyć taśmę z filcu bitumowanego lub wełny mineralnej w celu elastycznego połączenie
ścianki ze ścianami i stropem, przekładkę zamocować zaprawą gipsową.
Rys. 34. Montaż warstwy dylatacyjnej.[4, s. 112]
3. Materiał izolacyjny (wełna mineralna) zamocować za pomocą zaprawy gipsowej

zwracając uwagę na szczelność styków płyt.
Rys. 35. Nakładanie zaprawy gipsowej [4, s. 112]
4. Okładzinę ścianki stanowią płyty gipsowe montowane na pióro i wpust. Przy układaniu
pierwszego rzędu należy usunąć zbędne pióra a płyty ułożyć tak, aby wpusty skierowane
były do góry ze względu na łatwiejsze wprowadzenie zaprawy do styków. Przebieg
budowy ścianki jest następujący: ustawić pierwszą płytę nanieść do wpustu zaprawę
gipsową, wstawić następną płytkę i dosunąć do płyty poprzednio ustawionej. Nadmiar
zaprawy powinien wypłynąć ze spoiny płyty, zdjąć je za pomocą pacy.
a)
b)
Rys. 36. Mocowanie płyt: a) sposób układania płyt, b) przekrój poprzeczny [4, s. 113]
5. Ścianki nie tynkować tylko wygładzić zaprawą gipsową.

6. Gotową ściankę można pomalować lub tapetować.

39
7. Wycięcia na przewody rurowe, kable elektryczne i gniazdka wtykowe należy wypiłować
lub wyciąć za pomocą specjalnego narzędzia do wykonywania bruzd.
Lekka ściana działowa
Jest to samodzielna ścianka składająca się z dwóch warstw.
1. Dwie warstwy elastycznie przytwierdzić do ściany za pomocą przekładki z włókna
szklanego.
2. Szkielet obu warstw stanowią słupki, podwalina i oczep wykonane z łat (w przypadku
konstrukcji drewnianej) bądź też z kształtowników (w przypadku konstrukcji z blachy
ocynkowanej). Kształtowniki U mocowane są do podłogi i sufitu przy pomocy
wstrzeliwanych gwoździ lub kołków rozporowych, a kształtowniki C – ustawiane są
pionowo pomiędzy nimi. Umiejscowienie słupków powinno być tak zaplanowane, aby
mijały się one w obu warstwach.
3. Odstęp między warstwami okładzinowymi minimum 15 cm.
4. Stosować odstąp około 60 cm miedzy słupkami w celu zapewnienia podparcia płytom
gipsowo kartonowym.
5. Na podłodze rozłożyć przekładki izolacyjne z taśmy krawędziowej, na którym mocujemy
podwaliny. Zamocowanie elementów szkieletu przylegających do powierzchni ścian
i stropów jest bardzo istotne gdyż decyduje o skuteczności wyciszenia hałasów.
6. Zastosowane wkręty powinny mieć ok. 5 mm i należy zastosować podkładki metalową
i gumową (wyklucza to tworzenie mostków).
7. Gdy konstrukcja już stoi wypełniamy przestrzeń materiałem izolacyjnym. Materiał
(materiał spilśniony) docinamy za pomocą piły stolarskiej. Jeżeli zastosujemy materiał
włóknisty nie ma konieczności stosowania dodatkowych łączeń z taśmy krawędziowych
filcu.
8. Do zamocowania płyt gipsowo- kartonowych używać gwoździ gwintowanych lub
z wklęsłymi łebkami (można dobrze zaszpachlować), koniecznie ocynkowane. Wbijanie
gwoździ zaczynamy od środka i posuwamy się w kierunku krawędzi ostatni wbijając
ok. 15 mm przed końcem płyty. Można użyć także wkręty, ułatwiając sobie pracę
używając elektrycznej wkrętarki.
a) b)

40
c)
Rys. 37 Konstrukcja ścianki ze słupkami w dwóch liniach: a) pojedyncza, b) podwójna, c) na przemian.

[4, s. 128]
Zasady wykonywania izolacji akustycznych stropów: – podłogi.

Poznamy trzy rodzaje izolacji stropów:
1. Podłoga pływająca:
a. wykonywana na sucho,
Rys. 38. Podłoga pływająca wykonana metodą suchą na stropie drewnianym. [4, s. 123]

41
b. wykonywana na mokro,
Rys. 39. Podłoga pływająca na stropie masywnym – metoda mokra. [8]
2. Podłoga na legarach
Rys. 40. Podłoga na legarach. [8]

42
Technologia wykonywania
Technologia wykonania podłogi pływającej na mokro.
Rys. 41. Podłoga pływająca wykonana metoda mokrą- przekrój [8]
1. Przygotować podkład, podłoże powinno być suche i równe.
Rys. 42. Przygotowanie podłoża [1, s. 44]
2. W razie konieczności podłoże pod płyty izolacji wyrównać stosując suchą podsypkę
z piasku lub innego materiału o niewielkiej ściśliwości.
3. W celu zabezpieczenia przed wilgocią technologiczną rozkładamy warstwę ochronną

polietylenową folią budowlaną.
Rys. 43. Rozłożenie foli ochronnej. [1, s. 37]

43
4. Przy ścianach i innych elementach budowlanych, np. pionach wodnych, pionach
centralnego ogrzewania, powinny być wykonane pionowe pasy dylatacyjne ze
styropianu, listwy dylatacyjnej lub taśmy izolacyjnej.
Rys. 44. Wykonywanie pasa dylatacyjnego z taśmy izolacyjnej [1, s. 37]
5. Izolację układamy szczelnie i mijankowo, ściśle przylegającą do dylatacji ściennej

(izolację dwuwarstwową układamy z przesunięciem krawędziowym przynajmniej
o 15 cm). Warstwa izolacyjna powinna przylegać całą powierzchnią do podłoża. Puste
przestrzenie muszą być zlikwidowane za pomocą odpowiednich środków (np. podsypka
piaskowa).
Rys. 45. Układanie izolacji [1, s. 37]
6. Układamy warstwę ochronną przed wilgocią, podobnie jak wcześniej.
Rys. 46. Rozłożenie foli ochronnej [1, s. 38]
7. Wykonujemy warstwę wierzchnią - wylewka. Przygotowując mieszankę posadzkową

mieszamy ją ręcznie lub mechanicznie przy użyciu mieszalników lub betoniarek.
Możliwe jest zastosowanie zbrojonej mieszanki posadzkowej, dzięki czemu nie ma
konieczności wykonywania dodatkowego zbrojenia. Jeżeli powierzchnia stropu jest duża
należy podzielić ją na działki o wymiarach nie przekraczających trzech metrów.
Wykonywanie podkładu zaczynamy od najdalszego miejsca, cofając się do końca. W
celu ułatwienia można zastosować prowadnice kierunkowe w postaci rurek i za pomocą
łaty, przesuwając ją po nich ściągać mieszankę posadzkową. W ciągu 7-14 dni

44
utrzymujemy wilgotność podkładu poprzez polewanie wodą i szczelne przykrywanie
folią izolacyjną. Po 28 dniach podkład osiąga pełną wytrzymałość.
a) b)
Rys. 47. Wykonywanie wylewki a) kierunek zalewania jastrychu płynącego w kierunku zakładki,
b) wylewanie jastrychu w pomieszczeniu [3, s. 210]
8. Wyrównanie warstwy dylatacyjnej (docięcie).
Rys. 48. Wyrównanie warstwy dylatacyjnej [1, s. 38]
9. Wykończenie podłogi.
Rys. 49. Wykończenie podłogi [1, s. 44]

45
Technologia wykonywania podłogi pływającej na sucho.
Rys. 50. Podłoga pływająca z akustycznym styropianem

podłogowym na stropie międzypiętrowym oraz
jastrychową warstwą podkładową: 1) Ściana betonowa,
2) Tynk wewnętrzny, 3) Listwa cokołowa, 4)Listwa
dylatacyjna, 5) Wykładzina podłogowa, 6) Płyty
wiórowe, 7) Akustyczny styropian podłogowy, 8) Płyta
stropowa żelbetowa [8]
Podłoga z suchym jastrychem stosowana jest tam, gdzie niemożliwe jest wykonanie
tradycyjnej warstwy betonowej oraz przeprowadzenie mokrych prac remontowych. Jest
odmianą podłogi pływającej, różni się tylko warstwą dociskową, suchy jastrych w postaci płyt
wiórowych lub gipsowych oraz jej wykonaniem. Pozostałe prace są takie same, chociaż
można zrezygnować z ułożenia folii ochronnej. Wykonanie takiej podłogi jest o wiele krótsze,
nie czeka się na wyschnięcie betonu (nie ma robót mokrych), można także pracować zimą.
Najlepsze są płyty grubości minimum 22 mm z frezowanymi brzegami łatwo się je
dopasowuje i mocno skleja. Ograniczone jest także szpachlowanie, ponieważ miejsca
połączeń są gładkie.
O wyborze suchych jastrychów z płyt gipsowo-włóknowych decydują:
1. Wykonanie ścian z wykorzystaniem elementów suchej zabudowy.
2. Nośność i ugięcie stropów (stropy belkowe, bądź typu Kleina nie powinny być
dociążane) suche jastrychy powodują obciążenie stropu 22-50 kg/m3 natomiast
cementowe min. 100 w stanie suchym a ok. 200 na mokro.
3. Czas realizacji.
4. Brak miejsca.
5. Koszt wysuszenia jastrychów.
6. Przeznaczenie pomieszczenia (przy dużym obciążeniu użytkowym i punktowym np.
salon samochodowy nie stosujemy suchego).

46
Przebieg robót:
1. Nierówności powyżej 2 cm wyrównujemy masą szpachlową.
2. Jeżeli nierówności są małe, czyli nie przekraczają 2 cm możemy zastosować zasypkę
przygotowana fabrycznie (średnicy 1-4 mm), którą kładziemy na sucho.
3. Układanie zasypki zaczynamy od drzwi, rozkładamy łaty poziomujące.
4. Pomiędzy warstwą zasypową i jastrychem kładziemy folię polietylenową ułożona na
zakład o szerokości ok. 20 cm, a przy ścianie wywinąć ok. 10 cm do góry.
5. Element suchego jastrychu składa się z dwóch płyt o grubości 1 cm wykonanych z gipsu
z wypełniaczem pelitowym sklejonych na zakład o szerokości 7,5 cm oraz podklejonej od
spodu płyty z twardej pianki polistyrenowej grubości 2-3 cm. Elementy takie łączy się na
zakład za pomocą klejenia i spina specjalnymi zaciskami.
6. Wystający w miejscy styku płyt ze ścianą brzeg płyty należy dociąć w ramach potrzeb.
Należy użyć do tego celu piłę stolarska lub elektryczną pilarkę pionową.
7. Powierzchnie należy zagruntować preparatami charakteryzującymi się głęboką
penetracją.
Rys. 51. Jastrych pływający na sucho [4, s. 121]
Rys. 52. Jastrych pływający na mokro [4, s. 121]

47
Podłoga na legarach
Podłoga na legarach wykonywana jest tam, gdzie ze względu na małą nośność stropu
ciężka podłoga nie jest rozwiązaniem. Najlepiej sprawdza się nad pomieszczeniem
nieogrzewanym lub na poddaszu zaadaptowanym na cele mieszkalne.
Podłoga na legarach to ruszt drewniany z warstwą materiału izolacyjnego ułożony na
folii ochronnej oraz posadzka przymocowana do rusztu. Legary układane są w poprzek belek
stropowych; rozstaw uzależniony jest od materiału pokryciowego (najczęściej jest to 1 m).
Pod legary układa się paski z materiału elastycznego(z gumy, wojłoku), które zapobiegają
przenoszeniu drgań na strop. Przestrzeń między legarami wypełniana jest wełną mineralną,
zostawiając około 2 centymetrową pustkę powietrzną. Warstwa izolacji, aby skutecznie
chroniła przed hałasem i jednocześnie przed ucieczką ciepła, musi być gruba, może wynieść
nawet 25 cm. Cienka warstwa, minimum 6 cm - będzie tylko izolacją akustyczną. Nie
zalecane jest stosowanie płyt styropianowych, ponieważ nie wytłumią one dźwięków
powietrznych, na przykład głośnej muzyki. Podkładem pod ostateczne pokrycie mogą być
deski mocowane do legarów, płyty wiórowe lub gipsowo-kartonowe. Drewno musi być
zaimpregnowane preparatami grzybobójczymi, ponieważ zamknięte pod pokryciem podłogi
mogą być narażone na gnicie. Dobrze jest także założyć kratki wentylacyjne, które umożliwią
cyrkulację powietrza (wentylację przestrzeni pod podłogą). Także i w tym rozwiązaniu
warstwy posadzkowe w żadnym miejscu nie mogą stykać się ze ścianami i konstrukcją nośną
stropu.
Rys. 53. Podłoga na legarach na stropie betonowym [4, s. 28]
Zasady wykonywania izolacji akustycznych stropów- sufity podwieszane.

Sufity podwieszane (dźwiękochłonne, fonoizolacyjne, podwieszane) - najczęściej są
stosowane do wyciszania stropów w stojących już budynkach. Dobrze tłumią dźwięki
powietrzne, gorzej uderzeniowe i dlatego są dobrym sposobem, jeśli przeszkadza nam hałas
dobiegający z niższej położnego pomieszczenia, z przewodów wentylacyjnych, gdy chcemy
wytłumić wnętrze, czy skorygować pogłos.
Sufity podwieszane ograniczają odgłosy rozmów i muzyki dobiegające z góry, natomiast
drgania materiałowe nadal będą się rozchodzić po ścianach i innych elementach
konstrukcyjnych. Konstrukcja takiego sufitu składa się z odpowiednio dobranych płyt
dźwiękochłonnych mocowanych (podwieszanych) do sufitu.

48
Zalety:
− łatwość montażu,
− konstrukcja lekka, nie obciążająca stropu,
− maskują wady i nierówności stropu,
− poprawiają akustykę pomieszczeń,
− stwarzają przestrzeń do ukrycia przewodów instalacyjnych.
Wady:
− nie można zbytnio dociążać konstrukcji (lampy i inne typy oświetlenia mocować
bezpośrednio do stropu).
W zależności od stopnia pochłaniania dźwięku oraz izolacyjności akustycznej wzdłużnej
można wyróżnić sufity:
− izolujące i odbijające, odpowiednie do sal konferencyjnych, pokoi do rozmów,
pojedynczych pokoi biurowych, korytarzy, toalet,
− pochłaniające, do biur jednoprzestrzennych, restauracji, kawiarni, sal komputerowych,
− izolacyjno-pochłaniające na średnim poziomie, odpowiednie do sal recepcyjnych,
sklepów i sal wystawowych,
− izolujące i pochłaniające odpowiednie do pomieszczeń o wielorakim przeznaczeniu.
Sufity podwieszane mogą być konstruowane jako kasetonowe i płytowe. Na ogół
składają się z następujących części:
− zawieszenia,
− konstrukcji nośnej,
− wypełnienia z płyt (kasetonów),
− dodatkowej warstwy izolacyjnej.
Istnieją dwa rodzaje konstrukcji podwieszanego sufitu:
− sufit płytowe,
− sufity kasetonowe wykonane z płyt z wełny mineralnej lub szklanej.
Każdy z tych rodzajów sufitów podwieszanych może być zespolony ze stropem poprzez:
− podwieszenie na wieszakach z regulowaną długością,
− zamocowane w niewielkiej odległości od stropu bez możliwości regulacji,
− samonośne z konstrukcją opartą na ścianach.
Przykłady konstrukcji

49
Rys. 54. Sufit podwieszany kasetonowy: 1 - zawieszenie, 2 - konstrukcja nośna (tzw. ruszt), 3 - płyta
fonoizolacyjna (kaseton) [8]
Rys. 55. Sufit podwieszany płytowy dwuwarstwowy 1 - zawieszenie, 2 - konstrukcja nośna (tzw. ruszt), 3 -płyta
fonoizolacyjna [8]
Montaż sufitów płytowych można także wykonać na konstrukcji z łat drewnianych.
Rys. 56. Sufit podwieszany płytowy na konstrukcji z łat drewnianych [8]
Sufity płytowe
Sufit płytowy jest zazwyczaj wykonywany z płyt gipsowo-kartonowych, bądź gipsowo-
włóknowych i odznacza się gładką i jednorodną powierzchnią. Dla polepszenia izolacji
termicznej i wygłuszenia przegrody, w sufitach stosowana jest wełna mineralna, umieszczana
między stropem a płytą. Wykończenie płyt mogą stanowić listwy drewniane lub gotowe
profile z blachy ocynkowanej. Sufit można też przykryć panelami lub drewnianą boazerią.
Sposób montażu jest taki sam z tym, że panele nie wymagają wykończenia.
Montaż konstrukcji
1. Wyznaczamy płaszczyznę przebiegu sufitu na okalających ścianach. Używamy do tego
celu najlepiej poziomnicę laserową bądź inny przyrząd. Na ścianach odznaczamy linie
(za pomocą sznurka pokrytego proszkiem znaczącym, ołówkiem).
2. W miejscu wyznaczonym przez linię przykręcamy do ścian profil UD kołkami
rozporowymi o średnicy nie mniejszej niż 6 mm, w rozstawie nie większym niż 100 cm.

50
Zalecane jest użycie szeroko stosowanych w suchej zabudowie tzw. kołków szybkiego
montażu, które wbija się młotkiem zamiast przykręcać.
3. Budowa konstrukcji nośnej płyt. Płyty powinny być ułożone w kierunku od okna do
przeciwległej ściany; dolny poziom profili tzw. nośnych prostopadle do kierunku płyt,
a górny poziom profili (głównych) prostopadle do profili nośnych, (równolegle do
głównego kierunku padania światła). Profile nośne należy przycinać o ok. 1 cm (luzem),
gdyż w przeciwnym razie nie dadzą się włożyć w profile przyścienne.
4. Profile główne należy położyć na profilach rozstawionych dolnej warstwie. Łączenia nie
mogą jednak przebiegać w jednej linii i nie może być ich więcej niż jedno na profilu.
W dolnej warstwie (nośnej) pierwszy i ostatni kształtownik muszą być oddalone nie
więcej niż 10 cm od ściany, pozostałe rozstawiamy tak, by odległości między nimi nie
były większe niż 50 cm. Górną warstwę profili (głównych) montujemy w rozstawach nie
większych niż 40 cm od ścian, a profile pośrednie w rozstawach do 100cm. Miejsca
krzyżowania się profili nośnych z głównymi spinamy łącznikami krzyżowymi. Profile
główne muszą być podwieszone do stropu za pomocą wieszaków obrotowych (wpinane
do profilu poprzez obrót o 90 stopni) i prętów wieszakowych mocowanych do stropu
dyblami metalowymi (z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe). Wieszaki powinny być
oddalone od ściany nie więcej niż 40 cm, wieszaki pośrednie – rozstawione maksymalnie
co 90 cm.
a) b)
Rys. 57. Ruszt drewniany: a) jednowarstwowy, b) dwuwarstwowy [6, s. 685]
5. Aby zwiększyć izolacyjność akustyczną sufitu, na konstrukcji nośnej należy ułożyć

warstwę wełny mineralnej lub szklanej (w przypadku wełny mineralnej o gęstości
minimum 35 kg/m3 i warstwie minimum 8 cm podwyższamy również ognioodporność
stropu).
6. Przykręcanie płyt zaczynamy od jednego rogu, przy czym długość płyty musi być taka,
aby jej koniec znalazł się dokładnie na środku profilu nośnego. Jeżeli płyta jest zbyt
długa, należy ją dociąć. Najłatwiej wykonać to za pomocą noża z ostrym czubkiem,
którym przecinamy karton po licowej stronie płyty. W miejscu zarysowania płyta bardzo
łatwo się złamie i wystarczy tylko przeciąć karton po drugiej stronie. W sąsiednim pasie
łączenia poprzeczne płyt muszą być przesunięte o co najmniej 50 cm. Płyty przykręcamy
specjalnymi wkrętami w rozstawie co 15 cm przy pomocy wkrętarki, wiertarki
akumulatorowej lub zwykłej wiertarki zaopatrzonej w końcówkę ze sprzęgiełkiem. Płyty
należy mocować wyłącznie do profili nośnych. Przykręcanie do profili przyściennych jest
często przyczyną powstawania pęknięć.
7. Ostatnim etapem wykonywania jest zaszpachlowanie każdej spoiny z zastosowaniem
taśmy spoinowej. Do szpachlowania należy używać wyłącznie gipsowych mas
szpachlowych zalecanych w systemie. Przygotowane spoiny szpachlujemy masą przy

51
użyciu dostatecznie szerokiej szpachelki lub pacy metalowej. Spoiny wzdłużne nie
wymagają żadnego specjalnego przygotowania poza naklejeniem samoprzylepnej siatki
zbrojącej. Spoiny poprzeczne należy natomiast starannie przygotować do szpachlowania,
aby miały dobrą wytrzymałość. Szczelinę między płytami należy poszerzyć robiąc
wycięcie w kształcie litery V, aby można było ją dokładnie wypełnić masą szpachlową.
Krawędzie wycięcia myjemy nawilżając jednocześnie płyty na szerokości ok. 7 - 8 cm.
Po około 20 minutach przystępujemy do szpachlowania. W płytach możemy
zainstalować punkty oświetleniowe.
Podczas montażu i użytkowania sufitów podwieszanych należy przestrzegać kilku zasad:

− należy sprawdzić równoległość ścian i kąty narożników,
− przy planowaniu miejsc zamocowania trzeba brać pod uwagę wymiary płyt i kasetonów
i starać się, aby wąskie elementy nie znajdowały się przy ścianach,
− nie wolno mocować konstrukcji do stropu za pomocą plastikowych kołków rozporowych
- w razie pożaru kołki stopią się, a sufit ulegnie zerwaniu.
a) b)
c)
d)
Rys. 58. Przykłady konstrukcji sufitów płytowych: a) drewniana- jednopoziomowa, b) drewniana-

dwupoziomowa, c) z profili stalowych jednopoziomowa, d) z profili stalowych- dwupoziomowa) [101, s. 411]
Sufity płytowe na wieszaku.

Sufit ten stanowi maskownicę właściwego sufitu (stropu). Elementem nośnym jest ruszt
wykonany ze stali, aluminium lub drewna (jednak coraz rzadziej). Do podwieszania rusztu

52
służą takie elementy jak uchwyt bezpośredni, łącznik uniwersalny, wieszak do szybkiego
montażu, kombinowany lub kotwowy.
Rys. 59. Ruszt stalowy sufitu płytowego podwieszanego: 1, 2, 3 - profile, 4 - łącznik wzdłużny, 5 - łącznik
krzyżowy, 6 - kotwiczka, 7, 12, 14 elementy wieszaka taśmowo- szczelinowego, 8, 11, 13 - elementy wieszaka
noniuszowego, 9 - wieszak z elementem rozprężnym, 10 - pręt mocujący, 15 - płyty sufitu podwieszanego.
[6, s. 687]
Technologia mocowania sufitu:

1. W stropie należy wywiercić otwory i umieścić w nich kołki rozporowe (rozstaw kotew
uzależniony jest od rodzaju rusztu, płyt wypełniających, najlepiej, co 1,20 m).
2. Wieszaki mocujemy do tych kotew, wieszaki pozwalają na precyzyjna regulację
długości.
Rys. 60. Mocowanie sufitu [6, s. 687]

53
3. Do wieszaków mocowane są zazwyczaj płyty gipsowo-kartonowe bądź gipsowo-
włóknowe zazwyczaj stosowanych wymiarach 1,5x1 m.
Rys. 61. Izolacja akustyczna sufitu: 1.wieszaki antywibracyjne, 2.wełna mineralna, 3.płyta gipsowa, 4.pianka,
5.płyta gipsowa, 6.pianka, 7.płyta gipsowa, 8.płyta gipsowa perforowana korekcyjna, 9.strop i przestrzeń
powietrzna. [8]
Sufity kasetonowe
Sufity kasetonowe wykonane są z płyt z wełny mineralnej lub szklanej.
Rys. 62. Schemat sufitu podwieszanego kasetonowego. [10, s. 409]

54
Są dwie możliwości montowania
1. Najpierw montujemy stelaż, który mocujemy do stropu. Stelaż wykonany jest zazwyczaj
z aluminium. Ruszt najczęściej wykonujemy na siatce kwadratów i prostokątów. Na
widoczną dolna płaszczyznę profilu nośnego luźno układamy płyty o grubości 10-15 mm
wykonanych np. ze sprasowanej wełny mineralnej. Taki system zwany jest systemem
widocznym. Pozwala takie rozwiązanie na bezproblemowy dostęp do powierzchni
nadsufitowej i wykonywanie napraw, przeglądu.
Rys. 63. Lekki sufit podwieszony z widoczna konstrukcja nośną. [10, s. 410]
2. System zakryty. Krawędzie płyt posiadają specjalne rowki, którymi nasuwa się je na
dolna półkę profilu nośnego. Płyty dochodzą do siebie na styk i tym samym zakrywają
profil nośny. Można pozostawić płyty w naturalnej postaci lub pokryć je dekoracyjnym
tynkiem (sufit bezfugowy).
Rys. 64. Lekki sufit podwieszony z niewidoczna konstrukcja nośną. [10, s. 410]
Elementy wypełniające podwieszane są do konstrukcji nośnej.

Montaż sufitu kasetonowego jest łatwy i przebiega szybko. Lekkość pokrycia umożliwia
rozmieszczenie w dużych odstępach przykręcanych do sufitu regulowanych wieszaków -
rozstaw wynosi zwykle 120 × 120 cm, na których zawieszona zostaje cała konstrukcja.
Widoczne elementy nośne najczęściej lakierowane są na biało, ale można tu zastosować
praktycznie dowolny kolor.

55
Kasetony wykonane są ze sprasowanej wełny mineralnej (szklanej lub skalnej),
ewentualnie z innego materiału fonoizolacyjnego i mogą być pokryte na zewnątrz tynkiem
o różnorodnej strukturze, albo specjalnymi powłokami.
Poszczególne segmenty kasetonów wkłada się w pola kratownicy już po zmontowaniu
konstrukcji nośnej.
Aby było możliwe umieszczenie kasetonów w konstrukcji sufitu, odległość kratownicy
od stropu musi być większa niż 10 cm. Pozwala to na wsunięcie po przekątnej kratownicy
pojedynczego kasetonu i osadzenie we właściwym miejscu. Ta przestrzeń umożliwia również
wyjmowanie kasetonów z kratownicy, zapewniając dostęp do przestrzeni między stropem
a sufitem. Jest to niezbędne, gdy trzeba szybko dostać się do umieszczonych nad sufitem
elementów instalacji domowej, na przykład przewodów elektrycznych itp.
W kasetonach można również umieszczać oprawy oświetleniowe, których położenie
łatwo jest później zmienić. Montaż opraw halogenowych w kasetonowym suficie
podwieszanym, bądź wstawienie w nim punktów świetlnych na zwykłe żarówki, pociąga za
sobą konieczność odpowiedniego obniżenia wysokości sufitu.
Rys. 65. Przekroje poprzeczne profili rusztu nośnego [10, s. 409]
Rys. 66. Typowe krawędzie płyt sufitowych a). z widoczną konstrukcją nośną b). z niewidoczną
konstrukcją nośną [10, s. 409]

56
Izolowanie instalacji i urządzeń sanitarnych.
Izolowanie akustyczne przewodów i armatury ma na celu zapobieganie przenoszenia
drgań i szumów na ściany i stropy.
Istnieją następujące sposoby izolacji rur:
1. Owinięcie rury (zalecane dla dużych średnic) taśmą

izolacyjną z materiałów włóknistych z powłoką z tworzywa
sztucznego.
2. Zastosowanie otoczek instalacyjnych nakładane wokół rury

i zaklejenie taśmą samoprzylepną (fabrycznie
przymocowana do otoczki). Otoczka wykonana jest
z materiału włóknistego lub pianki poliuretanowej,
zabezpieczona z zewnątrz PCV.
Rys. 67. Sposoby izolacji rur [4, s. 135]

57
Rys. 68. Zastosowanie do izolacji obejmy
Rys. 69. Przejście przewodów przez stropy
mocującej rurę do ściany przez zastosowanie
i ściany zabezpieczone tulejami wypełnionymi
wkładki w postaci gumy lub filcu [4, s. 136]
materiałami izolacyjnymi [ 4, s. 136]
Rys. 70. Układanie przewodów przy ścianie Rys. 71. Dodatkowa ścianka maskująca
[4, s. 137] przewody [4, s. 137]

58
Urządzenia sanitarne
Rys. 72. Płuczkę najlepiej zaizolujemy poprzez umiejscowienie jej w ścianie bezpośrednio
pod tynkiem [4, s. 139]
Rys. 73. Sposób i miejsce izolowania wanny za pomocą specjalnych kształtek [ 4, s. 139]

59
Rys. 74. Sposób izolowania armatury [4, s. 139]
a) b)
Rys. 75. Sposób uszczelniania i izolowania łazienki a), b) 1 - preparat gruntujący, 2 - uszczelnienie, 3 - taśma
uszczelniająca, 4 - uszczelka ścienna, 5 - elastyczna zaprawa cienkowarstwowa, 6 - cementowa zaprawa fugowa,
7 - fuga silikonowa, D - izolacja cieplna, E - jastrych, F - płytka, P - tynk, PE - sznur polietylenowy, U - podłoże
betonowe [5, s. 31]

60
Naprawa izolacji akustycznych.
Do zniszczenia izolacji może dojść w wyniku:
− uszkodzenia konstrukcji ustroju,
− uszkodzenie bądź oderwanie materiału izolacyjnego,
− uszkodzenie warstwy wierzchniej (np. płyty gipsowo- kartonowe),
− pęknięcie wylewki podłogi pływającej.
Generalnie istnieją dwa sposoby naprawy, zależnie od stopnia uszkodzenia:
− wymiana uszkodzonego elementu,
− wymiana całego ustroju akustycznego.
W przypadku uszkodzenia podłogi pływającej w metodzie mokrej – naprawa poprzez

iniekcję.
Technika iniekcji polega na wstrzykiwaniu pod ciśnieniem do 20 barów substancji
iniekcyjnej. W tym celu używa się specjalnych pomp iniekcyjnych i gniazd.
a)
Rys. 76. Naprawa podłogi za pomocą iniekcji: a) schemat ogólny, b) wprowadzanie gniazda, c) wprowadzanie
substancji i iniekcyjnej [5, s. 109 ]

1. Co to jest ściana?
2. Jakie są typy ustrojów akustycznych ścian?
3. Jakie znasz rodzaje ustrojów akustycznych ścian?
4. Na czym polega wykonanie maskowania styków w ściance dodatkowej przy
zastosowaniu płyt wiórowych?
5. Jak należy przygotować płytę gipsowo- kartonową do budowy ścianki dodatkowej przy
zastosowaniu płyt gipsowo- kartonowych?
6. Jakie etapy możemy wyróżnić podczas budowy okładziny ścianki dodatkowej przy
zastosowaniu płyt gipsowych?
7. Z jakich elementów i w jaki sposób montujemy szkielet lekkiej ścianki działowej?
61
8. Co to są podłogi pływające?
9. Jakie są rodzaje izolacji akustycznej stropów?
10. Jakie są różnice między systemem wykonania na mokro i sucho?
11. Jakie są elementy podłogi na legarach?
12. Jaka jest kolejność prac przy wykonywaniu podłogi pływającej na sucho?
13. Jaka jest kolejność etapów prac koniecznych do wykonania podłogi pływającej na
mokro?
14. Jakie prace należy wykonać przygotowując podłoże pod izolacje?
15. Co to jest sufit podwieszany?
16. Jaki jest podział sufitów podwieszanych ze względu na pochłaniania dźwięku oraz
izolacyjności akustycznej?
17. Jaki jest podział sufitów podwieszanych ze względu na rodzaj konstrukcji stelaża?
18. Jakie są elementy sufitu płytowego?
19. Jak wykonuje się sufity kasetonowe?
20. Jakie mogą być przyczyny uszkodzenie izolacji akustycznych?
4.4.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Poniższe rysunki przedstawiają ustroje akustyczne. Po dokładnym obejrzeniu rysunków
nazwij poszczególne konstrukcje przedstawione na rysunkach, a następnie nazwij zaznaczone
na nich elementy.
Rysunek nr 1 Rysunek nr 2

62
Rysunek nr 3 Rysunek nr 4
Rysunek nr 5
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

3) zapoznać się z rysunkami,
4) nazwać elementy lub fragmenty konstrukcji, które one przedstawiają,
5) opisać zaznaczone elementy na rysunku,
6) zanotować w zeszycie,
7) zaprezentować opracowanie.

− rysunki,
− zeszyt,
− rysunki przykładowych konstrukcji budynku,
− rysunki izolacji akustycznych w budynkach,
− artykuły piśmiennicze.
Ćwiczenie 2
W załączniku nr 1 zamieszczono 9 zdań. Twoim zadaniem jest je poprawnie uzupełnić.

1) przeczytać tekst,
2) przeanalizować każdy punkt,
3) przyporządkować zakres materiału do poszczególnych punktów,
4) uzupełnić tekst w zdaniach,
5) zapisać odpowiedzi w zeszycie,
6) zaprezentować ćwiczenie,

63
− zeszyt,
− długopis.
ZAŁĄCZNIK NR 1
1. Przewody instalacyjne przechodzące przez ściankę dodatkową ……………………..….

prowadzić przez wycięty otwór……….. razy większy i ……………………. za pomocą
porowatej gumy a następnie przykryć………………………………….. .
2. Przy budowie ścianki dodatkowej z zastosowaniem płyt gipsowo- kartonowych płyty
izolacyjne należy zamocować do ściany…………………………………….nanoszoną
na brzegi płyty ciągłym
i…………………………………………………………………….. . Następnie
…………………………………………………………………. i zwrócić uwagę by
w miejscach styku płyty ściśle do siebie przylegały.
3. Do zamocowania płyt gipsowo- kartonowych w lekkiej ściance działowej należy
używać …………………………………………….. lub……………………………….
ponieważ można je ……………………. Wbijanie gwoździ zaczynamy od
………………………… i posuwamy się w kierunku…………………………. ostatni
wbijając ok. 15 mm przed końcem płyty. Można użyć także wkręty, ułatwiając sobie
pracę używając……………………………………………………………… .
4. Podłoga na legarach wykonywana jest tam, gdzie ze względu na ……………………..
ciężka podłoga nie jest rozwiązaniem.
5. Podłoga z suchym jastrychem stosowana jest tam, gdzie niemożliwe jest wykonanie
………………………………………………………………………………… oraz
………………………………………………….. .
6. Posadzka jest to …………………………………………………………………. wraz
z odpowiednimi klejami lub zaprawami wiążącymi oraz warstwami wygładzającymi
podkład (w przypadku posadzek wymagających specjalnego wygładzenia podkładu),
7. W celu zabezpieczenia przed wilgocią ………………………………….. rozkładamy
warstwę ochronną przy użyciu ……………………………………………………..
8. Sufit na wieszaku stanowi …………………………………właściwego sufitu (stropu).
Elementem nośnym jest ruszt wykonany ze ………………………., ………………. lub
……………………………….. Do podwieszania rusztu służą takie elementy jak:
……………………………………., ………………………………………., wieszak do
szybkiego montażu, kombinowany lub kotwowy.
9. Elementy wypełniające sufitów kasetonowych podwieszane są …………………….. do
konstrukcji nośnej. Montaż sufitu kasetonowego jest ………………………………
i……………………………………. Lekkość pokrycia umożliwia rozmieszczenie
w dużych odstępach przykręcanych do sufitu regulowanych wieszaków.

64
Ćwiczenie 3
Z tekstu zamieszczonego w załączniku 1 wybierz, a następnie zapisz w zeszycie zdania
prawdziwe.

2) przeanalizować każde zdanie,
4) wybrać zdania prawdziwe,

− zeszyt,
− długopis.
ZAŁĄCZNIK NR 1
Zestaw zdań do wyboru:
1. W konstrukcji ścianki przy zastosowaniu płyt gipsowo kartonowych miejsce styku płyt
i narożniki zaszpachlować a następnie nałożyć taśmę filcową jako zbrojenie.
2. Technologia ścianki dodatkowej przy zastosowaniu płyt wiórowych wymaga, aby słupki
mocować za pomocą kątowników stalowych lub dwuramiennych płytek narożnikowych
(przymocowane wkrętami bądź w przypadku płytki gwoźdźmi).
3. Ściankę dodatkową przy zastosowaniu płyt gipsowych należy otynkować w celu
wzmocnienia konstrukcji.
4. Konstrukcja sufitu podwieszanego na wieszakach składa się z odpowiednio dobranych
płyt dźwiękochłonnych mocowanych przegród pionowych (ścian).
5. Nie ma przeciwwskazań, aby lampy i inne typy oświetlenia mocować bezpośrednio do
stropu, podobnie na przykład z karniszami, szynami zasłon.
6. Sufit płytowy jest zazwyczaj wykonywany z płyt gipsowo-kartonowych, bądź gipsowo-
włóknowych i odznacza się gładką i jednorodną powierzchnią.
Ćwiczenie 4
W załączniku nr 1 zamieszczono trzy zdania. Po przeczytaniu ich wskaż w zdaniach
błędy, popraw je i poprawne zapisz w zeszycie.

65
2) przeanalizować każde zdanie,
4) znaleźć błędne sformułowania,

− zeszyt,
− długopis
ZAŁĄCZNIK NR 1
Zestaw zdań do wyboru:
W poniższych zdaniach znajdź błędy.

1. Podłoga jest elementem konstrukcyjnym budynku ułożony na podłożu, składający się z jednej
lub więcej warstw, z których górna jest odpowiednio przystosowana do wymagań
użytkowych (komunikacja piesza i kołowa, przesuwanie, ustawianie, magazynowanie itp.),
2. Element suchego jastrychu składa się z dwóch płyt o grubości 1 cm wykonanych z wełny
mineralnej z wypełniaczem pelitowym sklejonych na zakład o szerokości 7,5 cm oraz
podklejonej od spodu płyty z twardej pianki polistyrenowej grubości 2-3 cm. Elementy takie
łączy się na zakład za pomocą gipsu i spina specjalnymi zaciskami.
3. Podczas wykonywania podłogi pływającej na mokro izolację układamy szczelnie
i mijankowo, ściśle przylegającą do ściany. Warstwa izolacyjna nie powinna przylegać całą
powierzchnią do podłoża. Puste przestrzenie można wypełnić zaprawą gipsową.
Ćwiczenie 5
Z pośród poznanych ustrojów akustycznych ścian wybierz jeden z nich, a następnie
odręcznie naszkicuj jego widok i przekrój na papierze formatu B5 przy użyciu ołówka.

1) przeczytać tekst zadania
2) zapoznać się z ustrojami akustycznymi ścian,
3) wybrać jeden z nich,
4) naszkicować widok i przekrój ściany na papierze,

− arkusze papieru formatu B5,
− ołówki różnych twardości,
− foliogramy ilustrujące ustroje akustyczne ścian.

66
Ćwiczenie 6
Z pośród poznanych ustrojów akustycznych izolacji stropów wybierz jeden z nich,
a następnie odręcznie naszkicuj jego widok i przekrój na papierze formatu B5 przy użyciu
ołówka.

1) przeczytać tekst zadania,
2) zapoznać się z ustrojami akustycznymi izolacji stropów,
3) wybrać jeden z nich,
4) naszkicować widok i przekrój ściany na papierze,
Wyposażenie stanowiska pracy

− arkusze papieru formatu B5,
− ołówki różnych twardości,
− foliogramy ilustrujące ustroje akustyczne izolacji stropów.
Ćwiczenie 7
Wykonaj lekką ściankę działową z zastosowaniem płyt gipsowo kartonowych i wełny
mineralnej. Przez ścianę przechodzi tuleja na rurę, którą należy prawidłowo zaizolować.

1) zapoznać się dokładnie z treścią zadanie,
2) wybrać konstrukcję ściany, którą będziesz wykonywał,
3) dobrać technologię wykonania,
4) sporządzić plan działania do wykonania wskazanego ustroju akustycznego,
5) sporządzić wykaz narzędzi i urządzeń potrzebnych do wykonania zadania,
6) sporządzić wykaz materiałów,
7) obliczyć ilość potrzebnych materiałów,
8) wykonać ustrój,
9) zaprezentować swoją pracę,
10) dokonać samooceny wykonania ćwiczenia.

− narzędzia:
− wiertarko- wkrętaka,
− wyrzynarka (otwornica),
− zestaw śrubokrętów,
− pilarka lub piła ręczna,
− nożyk,
− pędzel,
− paca,
− papier ścierny lub siatka,
− materiały:
− taśma filcowa,

67
− profile aluminiowe lub elementy rusztu drewnianego,
− wkręty,
− kołki rozporowe,
− kątowniki stalowe,
− gwoździe,
− płyty gipsowo- kartonowe,
− tuleja na rurę ,
− wełna mineralna,
− szpachlówka,
− taśma z włókna szklanego,
− guma porowata,
− tworzywo piankowe,
− rozeta,
− instrukcje stanowiskowe,
− instrukcje dotyczące zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
− rysunki konstrukcji ścian,
− ubrania robocze.
Ćwiczenie 8.
Wykonaj lekką ściankę dodatkową przy zastosowaniu płyt wiórowych

1) zapoznać się dokładnie z treścią zadanie,
2) zapoznać się z konstrukcją ściany, którą będziesz wykonywał,
3) dobrać technologię wykonania,
4) sporządzić plan działania do wykonania wskazanego ustroju akustycznego,
7) obliczyć ilość potrzebnych materiałów,
8) wykonać ustrój,
9) zaprezentować swoją pracę,
10) dokonać samooceny wykonania ćwiczenia.

− narzędzia:
− wiertarko- wkrętaka,
− nożyk,
− pędzel,
− paca,
− materiały:
− taśma filcowa,
− profile aluminiowe lub elementy rusztu drewnianego,
− wkręty,

68
− kołki rozporowe,
− kątowniki stalowe,
− gwoździe,
− płyty wiórowe,
− gruntownik,
− szpachlówka,
− taśma z włókna szklanego.
− rysunki konstrukcji ścian,
− ubrania robocze.
Ćwiczenie 9
Dokonaj demontażu wykonanej ścianki działowej z zastosowaniem płyt gipsowo
kartonowych i wełny mineralnej. Odpowiednio zagospodaruj elementy ścianki i powstałe
odpady.

1) przeczytać dokładnie treść zadania,
2) zapoznać się z konstrukcją ścianki,
3) sporządzić plan działania do wykonania demontażu wskazanego ustroju akustycznego.
4) sporządzić wykaz narzędzi i urządzeń potrzebnych do wykonania zadania.
6) obliczyć potrzebną ilości kontenerów do zagospodarowania odpadów,
7) zdemontować ustrój,
8) zagospodarować odpadki,
9) zaprezentować wykonane ćwiczenie,

− narzędzia:
− wiertarko-wkrętarka,
− młotek,
− łom,
− piłka ręczna,
− kontenery na odpady,
− ubrania robocze,
− środki ochrony indywidualnej,
− środki czystości.

69
Ćwiczenie 10
W narożu pomieszczenia wykonaj fragment podłogi pływającej na sucho o wymiarach
1,5 x.2,0 m.

1) przeczytać dokładnie treść zadania,
2) zapoznać się z konstrukcją podłogi pływającej,
3) sporządzić plan działania do wykonania podłogi,
6) obliczyć potrzebną ilości materiałów,
7) wykonać ćwiczenia,
8) zagospodarować odpadki,
9) zaprezentować wykonane ćwiczenie,

− narzędzia:
− nożyk,
− pędzel,
− paca,
− specjalne zaciski,
− materiały:
− masa szpachlowa,
− zasypka wyrównująca,
− folię polietylenowa,
− element suchego jastrychu,
− klej,
− taśma filcowa,
− styropian,
− gruntownik (pokost),
− ubrania robocze,
− środki czystości.
Tak Nie
Czy potrafisz:
1) rozróżnić typy ustrojów akustycznych? ¨ ¨
2) opisać technologie wykonywania lekkiej ścianki działowej? ¨ ¨
3) wymienić wszystkie elementy ścianki dodatkowej ¨ ¨
70
z zastosowaniem płyt wiórowych?
4) wymienić następujące po sobie etapy wykonywania ścianki
dodatkowe z zastosowaniem płyt gipsowo- kartonowej? ¨ ¨
5) opisać technologię wykonywania ścianki dodatkowej z płyt
gipsowych? ¨ ¨
6) wymienić sposoby izolowania akustycznego stropów? ¨ ¨
7) opisać technologie wykonywania podłogi pływającej na sucho ¨ ¨
8) opisać technologię wykonywania podłogi na legarach? ¨ ¨
9) scharakteryzować poszczególne etapy wykonywania podłogi
pływającej na mokro? ¨ ¨
10) rozróżnić rodzaje sufitów podwieszanych? ¨ ¨
11) wymienić elementy sufitu podwieszanego? ¨ ¨
12) opisać technologię wykonywania sufitów kasetonowych? ¨ ¨

71
4.5. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska podczas
wykonywania izolacji akustycznych
Rozpoczynasz zdobywanie umiejętności pozwalających Ci na pracę w wybranym
zawodzie.
Prócz zdobycia określonych kwalifikacji niezbędne jest, abyś pracę wykonywał w sposób
bezpieczny dla zdrowia i życia własnego oraz osób, z którymi będziesz współpracował.
Dlatego musisz nabyć pewien zasób wiadomości i umiejętności z zakresu bezpieczeństwa
i higieny pracy.
Ta jednostka modułowa jest kontynuacją i poszerzeniem (uszczegółowieniem) ogólnych
zasad bhp, które poznałeś wcześniej. Odnosi się przede wszystkim do zachowania
bezpieczeństwa pracy na budowie przy robotach izolacyjnych.
Na budowie mogą wystąpić zagrożenia dla zdrowia, a nawet życia pracowników.
Przyczynami takich zagrożeń mogą być:
− poruszające się maszyny i środki transportu,
− ruchome części maszyn i urządzeń,
− transport poziomy i pionowy materiałów,
− prace na wysokości,
− naruszenie konstrukcji budowli,
− uszkodzenie elementów konstrukcyjnych, spadające materiały i przedmioty,
− ostre narzędzia, wystające części maszyn i urządzeń,
− niewłaściwe składowanie materiałów, oświetlenie sztuczne,
− hałas i wibracja,
− napięcie w obwodach elektrycznych sieci, maszyn i urządzeń, wyładowania
atmosferyczne,
− pyły przemysłowe,
− działające urządzenia grzewcze,
− praca statyczna i dynamiczna, szczególnie niedostosowana do możliwości pracownika,
− monotonia pracy,
− drogi komunikacyjne, w tym ich nawierzchnie,
− niebezpieczne otwory w ścianach i stropach,
− niewłaściwie dobrane i użytkowane ochrony indywidualne lub ich brak,
− uchybienia technologiczne.
Należy jednak pamiętać, że większość tych zagrożeń występuje dopiero wtedy, kiedy
praca jest niewłaściwie wykonywana przez wszystkich pracowników. W dużej mierze Twoje
bezpieczeństwo zależy wyłącznie od ciebie, właściwie wykonując pracę, unikniesz
zagrożenia.
Aby go móc uniknąć, musisz dobrze poznać swoją pracę, zdobyć odpowiednie
kwalifikacje i przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, których w tej jednostce
modułowej masz się nauczyć.
Od ciebie zależy bezpieczeństwo Twoje i innych pracowników.
Stosowanie odzieży roboczej i ochron osobistych:
Odzież i obuwie ochronne
Odzież robocza jest to odzież, która ułatwia pracownikowi wykonywanie czynności
zawodowych w warunkach zagrażających życiu lub zdrowiu, chroni odzież własną

72
pracownika przed nadmiernym zużyciem lub zniszczeniem. Elementy odzieży roboczej to:
spodnie, kurtki lub marynarki, koszule, czapki, berety, chustki, bluzy, kombinezony itp.
Obuwie robocze dla instalatora to trzewiki i półbuty o twardej podeszwie.
Stosowanie środków ochrony indywidualnej.
Środki ochrony indywidualnej stosuje się w warunkach pracy, w których nie ma
możliwości zlikwidowania zagrożenia życia i zdrowia osób pracujących przez wprowadzenie
środków organizacyjno-technicznych. Celem stosowania odzieży i sprzętu ochronnego jest
zapobieganie zagrożeniom związanym z środowiskiem pracy. Zwiększa to higienę osobistą
oraz poprawia bezpieczeństwo pracy.
Zakres i konieczność stosowania ochron jest uwarunkowany m.in. badaniami
okresowymi na stanowiskach pracy. Badania te określają stopień szkodliwości warunków
pracy. Przekroczenie dopuszczalnych poziomów zagrożeń powoduje konieczność stosowania
środków ochrony osobistej (np. przed pyłem, hałasem).
Zasady używania odzieży ochronnej i sprzętu ochronnego:
− stosowane środki ochrony osobistej oraz odzież i obuwie robocze powinny zawsze
posiadać właściwości użytkowe i ochronne,
− pracownik zawsze powinien używać kompletnej odzieży roboczej; powinna ona być
dobra, dopasowana i dopasowana do warunków pracy,
− pracownik nie powinien wykonywać pracy bez środków ochrony osobistej przewidzianej
dla danego środowiska pracy,
− robotnicy narażeni na odprysk zaprawy (kleju) powinni używać okularów ochronnych
i rękawic,
− maski do ochrony dróg oddechowych należy stosować podczas przygotowania
(skuwania, szlifowania) podłoża pod izolację i obróbki materiałów izolacyjnych,
− rękawice ochronne należy stosować do ochrony rąk przed żrącym działaniem klejów
zapraw i domieszek chemicznych.
Pracownik nie może wykonywać pracy bez stosowania środki ochrony indywidualnej
przewidzianych na danym stanowisku pracy.
Zagrożenia i uciążliwość pracy montera izolacji są spowodowane:
− występowaniem pyłów i substancji toksycznych,
− pracą na różnych wysokościach,
− pracą przy różnym oświetleniu,
− pracą w pobliżu różnych instalacji, sieci itp.
Środki ochrony indywidualnej dla montera izolacji to:
− kaski ochronne z tworzywa sztucznego,
− rękawice ochronne,
− okulary ochronne, przeciwpotne,
− maska przeciwpyłowa.
Zasady bezpieczeństwa przy prowadzeniu robót powyżej terenu
Pracę na wysokości powyżej 1 m od poziomu podłogi lub ziemi, zgodnie z aktualnymi
przepisami, uważa się za pracę na wysokości. Wyłącza się z tego pracę (niezależnie od
wysokości) na powierzchni osłoniętej ze wszystkich stron osłonami pełnymi do wysokości
1,5 m lub wyposażonej w konstrukcje chroniące.
Pracę na wysokościach mogą wykonywać tylko osoby powyżej 18 roku życia
i posiadające aktualne orzeczenie lekarskie o dopuszczeniu do pracy na wysokości.
Przy prowadzeniu robót izolacyjnych powyżej poziomu terenu należy pamiętać
o następujących zasadach:
− zabronione jest chodzenie po świeżo wymurowanych ścianach, stropach ceglanych,
stropach ceglanych i niestabilnych deskowaniach,

73
− nie wolno urządzać stanowisk roboczych na różnych poziomach jedno nad drugim, bez
dodatkowego zabezpieczenia, np. daszkiem,
− otwory w ścianach zewnętrznych, których dolna krawędź znajduje się poniżej 0,8 m od
poziomu stropu lub pomostu należy zabezpieczyć poręczami ochronnymi umieszczonymi
na wysokości 1,1 m oraz deskami krawężnikowymi o wysokości0,15 m zabezpieczyć
należy otwory w stropach, szyby wyciągowe itp.
− zabronione jest opieranie się o bariery zabezpieczające oraz wychylanie się poza
konstrukcję bez dodatkowego zabezpieczenia,
− przy pracy na wysokości pracownicy muszą stosować odpowiednie zabezpieczenia (pasy,
linki, szelki bezpieczeństwa itp.),
− należy zapewnić stabilność rusztowań i odpowiednią ich wytrzymałość,
− należy zapewnić bezpieczeństwo przy komunikacji pionowej,
− przy wykonywaniu robót wewnątrz budynku na wyższej kondygnacji w pomieszczeniu
z otworami w ścianie zabezpiecza się stanowisko pracy.
Bezpieczeństwo pracy na rusztowaniach
Rusztowania używa się po zakończeniu ich budowy i komisyjnym dokonaniu odbioru,
który polega na stwierdzeniu prawidłowości montażu konstrukcji rusztowania, jego
wymiarów i stanu technicznego elementów użytych do konstrukcji.
Montaż i demontaż rusztowań może być przeprowadzony tylko przez pracowników,
którzy ukończyli 18 rok życia, posiadają zezwolenie lekarza na pracę na wysokości oraz
odpowiednie kwalifikacje.
Rusztowania powinny:
− posiadać pomosty o powierzchni roboczej wystarczającej do pracy oraz składowania
narzędzi, sprzętu pomocniczego i niezbędnej ilości materiałów,
− pomosty powinny być dobrze wykonane i ułożone; źle wykonany pomost rusztowania
może być przyczyną wypadku,
− posiadać konstrukcję dostosowaną do przenoszenia występujących obciążeń; powinny
być wywieszone tablice z podanym dopuszczalnym obciążeniem pomostu,
− zapewniać bezpieczną komunikację pionową oraz swobodny dostęp do stanowisk
roboczych,
− zapewniać bezpieczną komunikację pionową oraz swobodny dostęp do stanowisk
roboczych,
− zapewniać możliwość wykonania pracy w pozycji nie powodującej nadmiernego wysiłku
fizycznego,
− rusztowania do robót instalacyjnych zewnętrznych posiadać zabezpieczenia w postaci
poręczy i bortnic.
Wchodzenie i schodzenie z rusztowań powinno odbywać się wyłącznie po drabinach
i schodniach przeznaczonych do tego celu. Nie wolno wspinać się po stojakach,
podłużnicach, leżniach i poręczach rusztowania. Schodnie i drabiny powinny być co najmniej
raz na tydzień czyszczone z klejów, odpadów i śmieci.
Nie wolno przebywać na rusztowaniach w czasie przerw w pracy, posiłków itp.
O stwierdzonych usterkach należy niezwłocznie powiadomić kierownictwo robót.
Zabrania się gromadzenia i pozostawiania na rusztowaniach – na noc, dni wolne od pracy
i dłuższe przerwy w pracy – materiałów i narzędzi.
Nie wolno ustawiać rusztowań na luźnych podkładach, jak na przykład cegły, pustaki,
kantówki, obrzynki.
Zabrania się wykonywania robót na rusztowaniach, jeżeli w zasięgu znajdują się
przewody lub urządzenia będące pod napięciem, które nie są zabezpieczone osłonami.

74
Nie wolno biegać po pomostach rusztowań. Rusztowania stalowe powinny być
uziemione.
Wymagania odnośnie narzędzi i sprzętu.
Narzędzia i sprzęt powinny odpowiadać określonym wymaganiom, by praca z nim i była
bezpieczna.
Wymagania:
− narzędzia używane przez montera instalacji powinny być zdatne do użytku oraz powinny
być używane zgodnie z ich przeznaczeniem,
− nie wolno używać uszkodzonych narzędzi i sprzętu,
− narzędzia i sprzęt powinny być codzienni czyszczone i konserwowane przez
użytkownika,
− stan narzędzi i sprzętu małej mechanizacji powinien być często kontrolowany przez
brygadzistów i majstrów,
− poziomica powinna być gładka i nieuszkodzona,
− rękojeść kielni powinna być wykonana z twardego i dobrze obrobionego drewna oraz
w przedniej części powinna posiadać metalowy pierścień, chroniący naskórek między
palcem wskazującym a kciukiem,
− młotki powinny być trwale osadzone na trzonkach z twardego, suchego drewna i dobrze
zaklinowane,
− łopaty powinny być dobrze osadzone na gładkim trzonku (okrągłym lub owalnym) oraz
posiadać u góry rączkę ułatwiającą uchwyt dłonią.
Bezpieczeństwo przy obsłudze narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym.

Do podstawowych narzędzi o napędzie elektrycznym stosowanych w robotach
izolacyjnych należą:
– wiertarki,
– wkrętarki,
– strugarki do drewna,
– nożyce i wycinarki do blach,
– pilarki brzeszczotowe,
– pilarki i noże kątowe.
Z uwagi na różnorodność typów tych elektronarzędzi, podstawowym źródłem wiedzy
o ich bezpiecznym użytkowaniu są Polskie Normy a także instrukcje bezpiecznej obsługi,
dostarczane przez wytwórcę.
Dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania należy stosować następujące zasady:
– podczas obsługi przenośnych elektronarzędzi przewody elektryczne powinny być
zabezpieczone przed wilgocią i mechanicznymi uszkodzeniami,
– każdorazowo przed przystąpieniem do pracy należy sprawdzić optycznie stan obudowy
izolacyjnej przewodów, wtyczek, - w przypadku uszkodzeń oddać je do naprawy,
– po zakończeniu prac wyłączyć elektronarzędzia z sieci elektrycznej i zgodnie z instrukcją
zabezpieczyć je przed ponownym włączeniem przez osoby nieupoważnione.
Instrukcje stosowane w budownictwie
Na budowie w odpowiednich miejscach i stanowiskach pracy powinny znajdować się
instrukcje, z którymi należy zapoznać pracowników. Są to:
− instrukcja pożarowa,
− instrukcja udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej,
− instrukcja magazynowa,
− instrukcja obsługi,
− instrukcja użytkowa,

75
− instrukcja stanowiskowa,
− instrukcja ewakuacyjna,
− instrukcje specjalistyczne,
− instrukcje napraw.
Ochrona środowiska w warunkach budowy
Według prawa budowlanego przez środowisko należy rozumieć ogól elementów
powstałych w sposób naturalny lub ukształtowany w wyniku działalności ludzkiej, które
tworzą podstawy warunków życia człowieka. Elementy te to przede wszystkim przyroda, tj.
powierzchnia ziemi, wody, powietrze atmosferyczne, świat roślinny i zwierzęcy.
Inwestor, projektant i wykonawca robót, każdy w swoim zakresie zadań, są obowiązani;
− uwzględnić w działalności inwestycyjnej wymagania ochrony środowiska,
− zapewnić stosowanie w budownictwie – zwłaszcza mieszkaniowym i użyteczności
publicznej – materiałów i elementów budowlanych skutecznie chroniących
użytkowników obiektów budowlanych przed hałasem i wibracjami, a także przed innym
szkodliwym oddziaływaniem na zdrowie ludzkie,
− stosować procesy technologiczne mniej uciążliwe dla środowiska oraz racjonalnie
rozwiązywać problemy postępowania z odpadami i ściekami, w szczególności problemy
gospodarcze ich wykorzystania.
Konstruktorzy, projektanci i producenci maszyn i innych urządzeń technicznych są
obowiązani do tego, aby maszyny i urządzenia techniczne odpowiadały wymaganiom
ochrony środowiska.
Objęte prawem budowlanym obowiązki z zakresu ochrony środowiska w całej
rozciągłości dotyczą wykonawców robót. Od nich bowiem w dużej mierze zależy utrzymanie
we właściwym stanie powierzchni ziemi, wody, roślinności i powietrza.
Ochrona powierzchni ziemi.
W szczególności dotyczy to ochrony przed erozją, niszczeniem mechanicznym,
zanieczyszczeniem substancjami szkodliwymi. Zgodnie z przepisami o ochronie gruntów
rolnych i leśnych terenowy organ administracji państwowej może nałożyć na wykonawcę
obowiązek zdjęcia na terenie objętym działalnością inwestycyjną gleby. Na wykonawcy ciąży
również obowiązek uporządkowania terenów czasowo wykorzystywanych na potrzeby
budowy przed oddaniem obiektu do eksploatacji.
Ochrona wód
Istnieje rozporządzenie w sprawie norm dopuszczalnych zanieczyszczeń wód i warunków
wprowadzania ścieków do wody i do ziemi. Jeżeli do instalacji kanalizacyjnej wprowadza się
ścieki, które nie odpowiadają warunkom wprowadzania ścieków do wody i ziemi, to
instalacja ta musi być wyposażona w urządzenia do oczyszczania ścieków (na przykład
oddzielacze olejów i benzyn, neutralizatory kwaśnych ścieków, osadniki zatrzymywania
zawiesin, piasku, żwiru).
Ochrona powietrza przed zanieczyszczeniami.
Źródłem zanieczyszczeń powietrza w miejscach pracy mogą być procesy technologiczne
i czynności robocze. Zanieczyszczenia mogą występować w postaci pyłów, par i gazów.
Szczególnie szkodliwe dla zdrowia (na budowie) są:
− pyły zawierające wolny dwutlenek krzemu, a głównie jego odmiany krystaliczne – pyły
krzemianów: azbestu, miki, talku, grafitu,
− pyły pochodzenia nieorganicznego (pyły niektórych metali lub ich tlenki),
− pyły pochodzenia organicznego (pyły drewna twardego buku i dębu),
− pyły niektórych tworzyw sztucznych,
− lotne związki ołowiu, rtęci, tlenku węgla, rozpuszczalniki organiczne.

76
Stosowane są różne formy walki z pyłami, na przykład pneumatyczny przeładunek
produktów pylących przewożonych luzem, transport w kontenerach i innych opakowaniach
ograniczających wydzielanie pyłu przy przeładunku i dystrybucji, zmechanizowanie prac
załadunkowych i wyładunkowych produktów pylących przewożonych luzem, stosowanie
zamiast suchych – mokrych metod obróbki np. szlifowania, cięcia, polerowania.
Ograniczenie wydzielania się pyłów może być realizowane również przez
wyeliminowanie poza teren budowy robót pylących, takich jak przygotowanie mieszanki
betonowej, szlifowanie kamieni, spawanie elementów stalowych. W miejscach, w których
wydzielają się substancje trujące w postaci gazów, par lub pyłów, powinny być instalowane
miejscowe mechaniczne urządzenia wentylacyjne, najczęściej połączone z odpowiednio
szczelną obudowa, która nie dopuszcza szkodliwych czynników do środowiska pracy.
Ochrona przed hałasem i drganiami.
Zjawisko hałasu występuje niemal powszechnie w każdym środowisku pracy, gdzie jest
spowodowane stosowaniem maszyn o coraz większej mocy i rosnącej liczbie obrotów,
a także w środowisku bytowania: w mieszkaniu (blokach mieszkalnych niedostatecznie
izolowanych przed hałasem) i podczas stosowania zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa
domowego, na ulicy - w wyniku masowej motoryzacji, a nawet w miejscach przeznaczonych
na odpoczynek.
Wdrażanie modernizacji i postępu technicznego powinno zmierzać do ograniczenia
hałasu i drgań, m.in. przez:
− regularną weryfikację i konserwację ręcznych narzędzi mechanicznych, wycofywanie
z użycia narzędzi o wibracjach odbiegających od określonych dla danego typu narzędzia,
− zmianę technologii, likwidację szkodliwych drgań i hałasu (np. przez zastąpienie
nitowania spawaniem punktowym),
− amortyzację podłoża na którym stoi lub siedzi pracownik,
− stosowanie ochron osobistych słuchu.

1. Z jakimi przyczynami zagrożeń spotkasz się na placu budowy?
2. Co rozumiesz pod określeniem odzież i obuwie ochronne?
3. Jaki jest cel stosowanie środków ochrony indywidualnej?
4. Z jakimi uciążliwościami spotkasz się w pracy montera izolacji?
5. W jakie środki ochrony indywidualnej wyposażeni są monterzy izolacji w warunkach
budowy?
6. Jakie są zasady używania odzieży i sprzętu ochronnego?
7. O czym należy pamiętać przy prowadzeniu robót izolacyjnych powyżej poziomu terenu?
8. Kiedy stosujemy rusztowania?
9. Jakie są wymagania w stosunku do elektronarzędzi by pozwalały na bezpieczną prace?
10. Jakie instrukcje stosuje się w robotach budowlanych?
11. Co rozumiesz pod pojęciem – środowisko naturalne?
12. Na czym polega ochrona powierzchni ziemi według prawa budowlanego?
13. Na czym polega ochrona wód według prawa budowlanego.?
14. Na czym polega ochrona powietrza przed zanieczyszczeniami według prawa
budowlanego?

77
4.5.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Poznałeś wiele czynników niebezpiecznych i szkodliwych. Wybierz spośród nich te,
które najczęściej Twoim zdaniem występują podczas wykonywania izolacji akustycznych
sufitów. Odpowiedź uzasadnij przykładami.

3) zgrupować zagrożenia w pracy montera izolacji i wynikające w związku z tym czynniki,
4) wybrać z tej grupy czynniki , które charakterystyczne są w pracach przy montażu izolacji
na suficie,
5) uzasadnić swój wybór popierając wypowiedzi przykładami,
6) zapisać spostrzeżenia w zeszycie,
7) zaprezentować efekty pracy,

− instrukcje obsługi elektronarzędzi,
− instrukcje obsługi narzędzi i elektronarzędzi,
− zeszyt i długopis.
Ćwiczenie 2
Jakie są Twoim zdaniem niezbędne środki ochrony indywidualnej podczas wykonywania
ścianki działowej z zastosowaniem płyt wiórowych? Odpowiedź uzasadnij.

3) wypisać zagrożenia przy pracy podczas montażu ścianki działowej z płyt wiórowych,
4) dopasować środki ochrony indywidualnej do wymienionych zagrożeń,
6) zaprezentować wynik ćwiczenia,


78
− instrukcje obsługi narzędzi i elektronarzędzi,
− zeszyt,
− długopis.
Ćwiczenie 3
Wykonaj podłogę pływającą metodą mokrą. Jakie narzędzia dobierzesz i jakim
wymaganiom powinny odpowiadać?
Aby wykonać ćwiczenie uczeń powinieneś:

2) przeczytać instrukcję,
3) wybrać właściwe narzędzia,
4) zapisać w zeszycie wymagania, jakim powinny odpowiadać narzędzia,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia,

− instrukcja przeciwpożarowa,
− narzędzia i elektronarzędzia.
Tak Nie
Czy potrafisz:
1) wymienić przyczyny zagrożeń na budowie? ¨ ¨
2) rozróżnić elementy odzieży roboczej i ochronnej? ¨ ¨
3) wymienić zasady używania odzieży roboczej i ochronnej? ¨ ¨
4) rozróżnić zagrożenia i uciążliwość pracy montera izolacji? ¨ ¨
5) określić wymagania jakie stawiane narzędziom aby były one
bezpieczne? ¨ ¨
6) wymienić narzędzia o napędzie elektrycznym i zasady
bezpieczeństwa podczas obsługi? ¨ ¨
7) wymienić instrukcje stosowane w budownictwie? ¨ ¨
8) wymienić jakie zagrożenia dla środowiska niosą za sobą prace
na budowie? ¨ ¨

79
4.6. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót
Warunki techniczne wykonywania izolacji akustycznych przegród poziomych
i pionowych dotyczące budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej
Dokumentacja techniczno-robocza
1. Dokumentacja techniczno-robocza obiektu powinna zawierać następujące informacje
dotyczące ochrony obiektu budowlanego przed hałasem:
− dane wyjściowe,
− dane na temat warunków akustycznych w terenie, na którym ma być zlokalizowany
projektowany obiekt,
− zestawienie wszystkich źródeł hałasu i drgań występujących w obiekcie oraz w miarę
potrzeby i możliwości ich charakterystykę akustyczną,
− zestawienie pomieszczeń wymagających ze względu na swoje przeznaczenie szczególnej
ochrony przed hałasem i drganiami.
2. Zestawienie wymagań akustycznych dla danego obiektu na podstawie obowiązujących
norm i przepisów zawierające:
− dopuszczalne poziomy dźwięku A w terenie na którym ma być zlokalizowany
projektowany obiekt,
− dopuszczalne poziomy dźwięku A w pomieszczeniach w zależności od ich
przeznaczenia,
− minimalne wskaźniki izolacyjności akustycznej (przeciw dźwiękom powietrznym) ścian
wewnętrznych i drzwi oraz stropów w budynku i maksymalne wskaźniki poziomu
uderzeniowego pod stropami w zależności od przeznaczenia pomieszczeń rozdzielonych
tymi przegrodami,
− minimalne wskaźniki izolacyjności akustycznej ścian zewnętrznych i okien w zależności
od przeznaczenia obiektu i poziomu hałasów na terenie, na którym obiekt na być
zlokalizowany,
− w szczególnych przepadkach: dopuszczalne poziomy drgań konstrukcji budynku ze
względu na odczuwanie drgań przez człowieka lub ze względu na warunki pracy
urządzeń instalowanych w budynku.
3. Wyznaczone indywidualnie wymagania dla przypadków nie objętych normami oraz
w miarę potrzeb wymagania specjalne.
4. W razie potrzeby projekt ochrony akustycznej obiektu lub pomieszczenia zawierający:
a) koncepcję ochrony akustycznej zawierającej między innymi:
– analizę i uzasadnienie prawidłowości usytuowania obiektu na działce budowlanej
pod względem akustycznym,
– ukształtowanie bryły i elewacji budynku,
– usytuowanie pomieszczeń.
b) rozwiązania przegród wewnętrznych i zewnętrznych (łącznie z drzwiami i oknami), które
zapewnią spełnienie przyjętych w projekcie wymagań akustycznych dotyczących
właściwości akustycznych przegród w budynku,
c) specjalne zabezpieczenia przeciwdźwiękowe i przeciwdrganiowe pomieszczeń
podlegających specjalnej ochronie akustycznej oraz pomieszczeń ze źródłami hałasu
i drgań,
d) zabezpieczenia przeciwdźwiękowe i przeciwdrganiowe instalacji i innych urządzeń
technicznych w budynku,
e) zabezpieczenia akustyczne terenu lub innych obiektów zlokalizowanych w otoczeniu
projektowanego budynku, w tych przypadkach gdy budynek ten może stanowić źródło
zakłóceń akustycznych środowiska.
80
Warunki techniczne i zasady wykonywania izolacji akustycznej stropów
Wymagania ogólne
Izolacja akustyczna stropów może być wykonana w postaci:
a) odpowiednio izolowanych podłóg,
b) podwieszanych sufitów z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej,
c) podłóg i sufitów jak w punkcie a i b jednocześnie wykonywanych.
Wykonywanie podłóg pływających

1. Podłogi pływające należy wykonywać zgodnie z zasadą podaną na poniższym rysunku
Rys. 77. Schemat izolacji akustycznej stropu w postaci pływającej podłogi

1 – strop, 2- warstwa izolacji przeciwdźwiękowej, 3 – warstwa izolacji przeciwwilgociowej, 4 – warstwa
podkładowa (dociążająca), 5 – nawierzchnia podłogowa, 6 – izolacja przeciwdźwiękowa przyścienna, 7 - listwa
przypodłogowa [9, s. 98]
2. Przed ułożeniem podłogi pływającej należy zapełnić zaprawą wszelkie otwory w stropie.
3. Przed ułożeniem warstwy izolacji akustycznej należy skuć nadlewki betonu i inne
nierówności utrudniające wykonanie warstwy izolacyjnej i oczyścić powierzchnię stropu
przez dokładne zamiecenie.
4. Warstwa izolacji akustycznej powinna równomiernie pokryć powierzchnie stropu, a styki
materiałów izolacyjnych powinny do siebie przylegać. Nie dopuszcza się braku warstwy
izolacyjnej nawet na niewielkim fragmencie powierzchni stropu np. w wyniku wyłamania
fragmentu płyty. W przypadku stosowania izolacji akustycznej z dwóch warstw płyt
powinny one być układane mijankowo, tj. płyty warstwy górnej powinny być przesunięte
w stosunku do warstwy dolnej nie mniej niż 15 cm.
5. Przy ścianach danego pomieszczenia należy ułożyć paski izolacji przyściennej do
wysokości projektowanego poziomu górnej powierzchni warstwy podkładowej. Pasek
może być wykonany z tego samego materiału co warstwa izolacji poziomej lub z innego
o podobnych parametrach technicznych (np. płyta pilśniowa porowata, styropian, płyta
półtwarda lub twarda z wełny mineralnej). Warstwa izolacji wodochronnej nie może być
traktowana jako akustyczna izolacja przyścienna.
6. W przypadku izolacji akustycznej z materiałów drewnopochodnych (np. płyta pilśniowa
porowata) materiały te przed ułożeniem na stropie powinny być zabezpieczone przed

81
korozją biologiczną środkami nie wydzielającymi do powietrza pomieszczeń związków
toksycznych.
7. Materiały do wykonania izolacji akustycznej nieodporne na wilgoć (np. płyta pilśniowa
porowata, wełna mineralna) powinny być chronione przed wniknięciem wilgoci warstwą
ochronną z papy asfaltowej powlekanej. Jeżeli na warstwie izolacyjnej wykonywany
będzie podkład z zaprawy cementowej, to warstwę ochronną należy ułożyć na całej
powierzchni danego pomieszczenia. Poszczególne arkusze papy należy ułożyć na zakład
nie mniejszy niż 5 cm z przesmarowaniem lepikiem. Arkusze papy należy wywinąć na
pasek izolacji akustycznej przyściennej. Jeżeli warstwa podkładowa jest wykonana
z elementów prefabrykowanych, to można izolację wodochronną wykonać w formie
pasków szerokości minimum 10 cm wyłączne na stykach płyt warstwy izolacyjnej.
8. Ułożone warstwy izolacji akustycznej, wodochronnej i podkładowej należy chronić przed
uszkodzeniem wskutek nadmiernego miejscowego przeciążenia (np. przy chodzeniu,
jeżdżeniu taczkami). Dotyczy to szczególnie izolacji akustycznej z wełny mineralnej.
9. Wykonywanie warstwy podkładowej na mokro powinno być przeprowadzone w taki
sposób, aby nie została uszkodzona warstwa wodochronna oraz aby nie został
zabetonowany pasek izolacji akustycznej przyściennej.
Podwieszane sufity dźwiękoizolacyjne

a)
b)
Rys. 78. Schemat izolacji przeciwdźwiękowej stropu w postaci sufitu podwieszonego a) przekrój, b) widok
szczegółu:1 – strop, 2 – ściana, 3 – tynk, 4 – kołek M5, 5 – płyta okładzinowa, 6 – wypełnienie izolacyjne,
7 – izolacja przeciwdźwiękowa przyścienna, 8 – konstrukcja drewniana, 9 - podkładka przeciwdrganiowa
punktowa lub pasmowa, np. z płyty pilśniowej porowatej 12,5 mm [9, s. 90]

82
1. Sufity podwieszone należy wykonywać wyłącznie do zwiększenia izolacyjności stropów
na przenikanie dźwięków powietrznych. Dla uzyskania wymaganych normą wartości
tłumienia przez stropy dźwięków uderzeniowych niezbędne jest zastosowanie równolegle
z sufitami podwieszonymi podłóg pływających lub wykładzin podłogowych lub podłóg
drewnianych na warstwie izolacji akustycznej.
2. Poszczególne warstwy sufitu podwieszonego (rysunek poniżej), ich łączenie między sobą
oraz podwieszenie do stropu powinno być wykonane zgodnie z projektem. Nie dopuszcza
się:
– zmiany materiału przewidzianego w projekcie do wykonania warstwy izolacyjnej na inny
o większej sztywności (np. płyty z wełny mineralnej na styropian, płyty wiórkowo-
cementowe,
– zmiany warstwy osłaniającej od spodu materiał izolacyjny na inną o mniejszej masie
jednostkowej (np. płyty wiórowej na płytę perforowaną),
– zagęszczenia elementów szkieletu stanowiącego konstrukcję nośną sufitu podwieszonego
(co doprowadziłoby do zmniejszenia pól szkieletu),
– eliminacji elastycznego podwieszenia do dolnej powierzchni płyty stropowej konstrukcji
nośnej sufitu podwieszonego.
3. Jeżeli względy wykonawcze wymagają wprowadzenia zmian w konstrukcji sufitu
podwieszonego, to zmiany takie powinny być uzgodnione z projektantem obiektu. Zaleca
się sprawdzenie, czy wprowadzone zmiany nie spowodują pogorszenie właściwości
dziwiękoizolacyjnych konstrukcji podwieszonej.
4. Sufit podwieszony powinien być mocowany do stropu za pomocą wieszaków
elastycznych; w przypadkach technicznie uzasadnionych po uzgodnieniu z projektantem
dopuszcza się zastosowanie elastycznych przekładek między dolną powierzchnią stropu
a szkieletem sufitu podwieszonego. Podkładki ciągłe lub punktowe powinny być
wykonane z gumy średniej twardości 45-60o Shore’a i grubości 8-10 mm lub płyty
pilśniowej porowatej o grubości nie mniejszej niż 12,5 mm zastosowane w miejscach
mocowania szkieletu sufitu podwieszonego.
5. Szkielet nośny sufitu podwieszonego oraz płyty okładzinowe powinny być odizolowane
od ścian pomieszczenia przez wykonanie na obwodzie przekładek elastycznych (np.
pasków płyty pilśniowej porowatej).
6. Okładzina osłaniająca od dołu materiał dźwiękoizolacyjny powinna być wykonana w taki
sposób, aby była całkowicie szczelna i jednorodna na całej powierzchni pomieszczenia.
jeżeli okładzina sufitowa wykonana jest z płyt, to łączenie płyt może występować tylko
na szkielecie nośnym. Jeżeli okładzina ma być wykonana z innych elementów
prefabrykowanych na specjalnych wieszakach (np. pełne elementy gipsowe, kasety
metalowe pełne), wówczas sposób łączenia tych elementów powinien być określony
w projekcie.
7. Płyta okładzinowa sufitu podwieszonego powinna być odporna na wilgoć, zabezpieczona
przed korozją biologiczną oraz powinna spełniać wymagania bezpieczeństwa
pożarowego określone dla danego pomieszczenia.
8. Przed wykonaniem sufitu podwieszonego należy wypełnić zaprawą cementową lub
betonem wszelkie otwory w stropie. Jeżeli w płycie stropowej powstały ubytki w czasie
mocowania w niej elementów do podwieszenia sufitu, to ubytki te należy zabetonować
przed wykonaniem sufitu podwieszonego..
9. Sufity podwieszone należy wykonywać jako oddzielne konstrukcje w obrębie każdego
pomieszczenia. Jeżeli w projekt przewiduje wykonanie ciągłego sufitu podwieszonego
łącznie w kilku pomieszczeniach, to przestrzeń sufitu na przedłużeniu ścianki działowej
powinna być odizolowana przed przenikaniem dźwięków. Sposób wykonania takiej
izolacji powinien być określony w projekcie.

83
Podwieszone sufity dźwiękochłonne.
1. Podwieszone sufity dźwiękochłonne lub wykładziny dźwiękochłonne sufitowe należy
wykonywać dla zwiększenia chłonności akustycznej pomieszczenia.
2. Podwieszony sufit dźwiękochłonny należy wykonywać zgodnie z projektem. Ewentualne
zmiany wynikające z warunków wykonywania sufitu powinny być uzgodnione
z projektantem. Nie dopuszcza się:
– eliminacji warstw dźwiękochłonnych lub zamiany materiału osłaniającego tę warstwę,
– zmiany odległości między dolną powierzchnią stropu a płytą czołową podwieszonego
sufitu.
3. Podwieszony sufit dźwiękochłonny powinien być wykonany z materiałów nie
powodujących zagrożenia pożarowego.
4. Jeżeli sufit dźwiękochłonny jest w postaci wykładziny dźwiękochłonnej z płyt ze szkła
piankowego, mocowanych bezpośrednio do dolnej powierzchni stropu lub w pewnej
odległości od stropu, to należy go wykonać ze szkła piankowego o porach otwartych.
Sufitu ze szkła piankowego nie należy malować ani tynkować ze względu na utratę
właściwości dźwiękochłonnych.
5. Jeżeli sufit dźwiękochłonny jest z płyty z wełny mineralnej, to należy go wykonać z płyt
fakturowanych fabrycznie. Ewentualnie inny sposób wykończenia powierzchni sufitu
z wełny mineralnej powinien być określony w projekcie. Płyt fakturowanych nie należy
malować ani tynkować.
Warunki techniczne wykonywania izolacji akustycznych ścian wewnętrznych.
1. Rozwiązania materiałowo-konstrukcyjne dodatkowej izolacji przeciwdźwiękowej
wykonywane są w celu zwiększenia izolacyjności akustycznej ściany lub zmniejszenie
przenoszenia bocznego dźwięków przez ścianę powinny być określane przez projektanta.
Niewłaściwy dobór konstrukcji i materiałów może spowodować pogorszenie parametrów
akustycznych ściany.
2. Izolacje akustyczne ściany mogą być wykonywane w postaci:
− ustrojów izolacyjnych wg rysunku powyższego (rys. poniżej),
− dodatkowej ściany dostawianej do ściany pojedynczej w odległości 2-5 cm, przez co
powstaje ściana podwójna.
Rys. 79. Schemat izolacji akustycznej

ściany: a) ustrój izolacyjny warstwowy,
b) ustrój izolacyjny szkieletowy:
1 – ściana, 2 – warstwa izolacyjna
przeciwdrganiowa, 3 – warstwa
okładzinowa, 4 – szkielet, 5 – podkładka
elastyczna [9, s. 104]

84
3. Oklejenie ściany materiałem dźwiękochłonnym nie może być traktowane jako izolacja
akustyczna ściany.
4. Projekt dodatkowej izolacji akustycznej ściany powinien zawierać dane niezbędne do jej
prawidłowego wykonania, np. rodzaje materiałów jakie maja być wbudowane, ich
grubość, sposób połączenia poszczególnych warstw między sobą i sposób zamocowania
do ściany. Przy wykonywaniu tego rodzaju ścian obowiązują zasady podane dla
podwieszonych sufitów izolacyjnych za wyjątkiem punktów dotyczących zasad
podwieszania konstrukcji szkieletowych na specjalnych wieszakach. Jeżeli ustrój
izolacyjny ścian ma konstrukcję szkieletową, to między powierzchnią ściany a szkieletem
należy zastosować przekładki z filcu technicznego, z gumy średniej twardości lub z płyty
pilśniowej porowatej. Liczbę punktów mocowań szkieletu do ściany należy ograniczyć
do niezbędnego minimum wynikającego ze względów konstrukcyjnych.
5. Przy dostawianiu do istniejącej ściany działowej izolacyjnej, to przestrzeń między nią
a ścianą działową powinna być wypełniona wełną mineralną lub watą szklaną.
6. Izolację akustyczną ścian wewnętrznych należy wykonywać od strony pomieszczenia,
w którym znajduje się źródło hałasu. W przypadku braku takiej możliwości dopuszcza się
stosowanie izolacji od strony pomieszczenia podlegającego ochronie przeciwdźwiękowej
pod warunkiem zastosowania przekładek przeciwdrganiowych na obudowie ustroju
izolacyjnego lub wykonania dodatkowej ściany. Przekładki przeciwdrganiowe
w zależności od konstrukcji ustroju izolacyjnego lub ściany izolacyjnej mogą być
wykonane z filcu technicznego, gumy średniej twardości, płyty pilśniowej porowatej.
Zastosowanie przekładek nie może powodować powstania nieszczelności na obwodzie
ustroju lub na obwodzie dodatkowej ściany izolacyjnej.
Warunki techniczne wykonania zabezpieczeń przeciwdźwiękowych
i przeciwdrganiowych przewodów instalacyjnych w budynku.
Wymagania ogólne:
1. Systemy instalacyjne w budynku powinny być tak zaprojektowane, aby hałasy
instalacyjne w poszczególnych pomieszczeniach budynku nie przekraczały wartości
dopuszczalnych określonych w normach państwowych oraz aby przewody instalacyjne
przechodzące przez pomieszczenia chronione nie powodowały obniżenia izolacyjności
akustycznej między tymi pomieszczeniami.
2. Przy wykonywaniu przewodów instalacyjnych w budynku należy stosować
zabezpieczenia przeciwdźwiękowe i przeciwdrganiowe w celu:
− ograniczenia rozprzestrzeniania się wzdłuż przewodów hałasów instalacyjnych w postaci
dźwięków powietrznych i materiałowych,
− eliminacji przenoszenia drgań z przewodów na elementy budynku (co przeciwdziała
rozprzestrzenianiu się po konstrukcji budynku hałasów instalacyjnych w postaci
dźwięków materiałowych),
− wyeliminowania możliwości lub ograniczenia do minimum przenikania hałasów
ogólnych w budynku przez nieszczelności przy przejściach przewodów instalacyjnych
przez przegrody oraz przez same przegrody instalacyjne (co przeciwdziała obniżeniu
izolacyjności akustycznej między pomieszczeniami, przez które przechodzą przewody
instalacyjne).
Zakres i rodzaj zabezpieczeń przeciwdźwiękowych i przeciwdrganiowych należy
dostosować do rodzaju instalacji, usytuowania przewodów i konstrukcji budynku.
Szczegółowe rozwiązania powinny być określone w projekcie instalacyjnym.
3. Zabezpieczenia przeciwdźwiękowe i przeciwdrganiowe, o których mowa w p. 2,
powinny być dostosowane do rodzaju instalacji i uwzględniać:
− wkładki elastyczne między poszczególnymi elementami przewodów,

85
− elastyczne mocowanie przewodów do konstrukcji budynku, elastyczne i uszczelniające
wkładki między przewodami a elementami budowlanymi, przez które te przewody
przechodzą,
− izolacyjne przepony w miejscach przejść zespołów przewodów instalacyjnych przez
przegrody budowlane,
− izolacyjne obudowy pojedynczych przewodów lub zespołów przewodów instalacyjnych.
Wymagania szczegółowe
Przewody instalacji c.o., wodnej i kanalizacyjnej
1. Przejścia przewodów instalacyjnych c.o. przez ściany i stropy (rys. poniżej) pomieszczeń
podlegających ochronie akustycznej należy wykonać w tulejach o średnicy o 10+ 2mm
większej niż średnica przewodów. Tuleje w stropie powinny sięgać co najmniej poziomu
podłogi. Przy przejściach przewodów c.o. przez ściany podwójne należy zastosować
oddzielne tuleje w każdej ze ścian składowych.
2. Tuleje powinny być szczelnie osadzone w stropie lub ścianie. W przypadku stropów
i ścian z betonu, materiałów ceramicznych lub gipsu tuleje należy osadzić w elemencie
budowlanym na zaprawie cementowo-wapiennej ( w przypadku elementów gipsowych –
na zaprawie gipsowej). W przypadku stropów i ścian lekkich warstwowych lub
szkieletowych sposób osadzenia i uszczelnienia tulei powinien być określony w projekcie
przegrody.
Rys. 80. Schemat izolacji przejścia przewodu c.o. przez: a) strop, b) ścianę
1 – strop, 2 – ściana, 3 – przewód c.o., 4 – tuleja, 5 – uszczelnienie (ubita wełna mineralna, pakuły, szczeliwo
syntetyczne itp.), 6 – zaprawa cementowa, 7 – pływająca podłoga, 8 - elementy maskujące, 9 – nawierzchnia
podłogi, 10 – tynk [9, s. 107]
3. Przestrzeń między przewodem c.o. a tuleją powinna być w przybliżeniu jednakowa na

całym obwodzie przewodu. Przestrzeń tę należy uszczelnić ubitą wata mineralną,
pakułami lub szczeliwem syntetycznym na całej długości tulei. W przypadku tulei
dłuższej niż 10 cm (np. przy grubych elementach budowlanych uszczelnienie należy
wykonać na długości 5 cm przy obu powierzchniach elementu budowlanego
(w przypadku przejść przewodów przez ściany podwójne – na długości 5 cm przy obu
zewnętrznych powierzchniach ściany podwójnej).
4. W przypadku konieczności mocowania przewodów c.o. do konstrukcji budynku,
w punktach pośrednich między przejściami przez ściany lub stropy, między przewodami
i elementami mocującymi należy zastosować przekładki przeciwdrganiowe z filcu

86
technicznego lub termoodpornej gumy średniej twardości o grubości nie mniejszej niż
5 mm.
5. Przy wykonywaniu przejść przewodów przez ściany oraz przy mocowaniu przewodów
do ścian i stropów, należy ponadto przestrzegać zasady, aby warstwa zewnętrzna izolacji
cielnej nie stykała się bezpośrednio ze ścianą lub elementem mocującym na odcinku
między izolacją przeciwdrganiową a przegrodą, do której element jest mocowany,
6. Przewody wodne i kanalizacyjne należy mocować do ścian za pośrednictwem podkładek
elastycznych z gumy średniej twardości o grubości nie mniejszej niż 5 mm.
7. Przejścia przewodów wodnych i kanalizacyjnych przez stropy powinny być uszczelnione.
Sposób uszczelnienia w zależności od konstrukcji przegrody powinien być określony
w projekcie instalacyjnym.
Rys. 81. Przykład elastycznego podwieszenia przewodu w węźle cieplnym a) przekrój poprzeczny, b) widok:
1 – przewód, 2 – obejma z wkładką przeciwdrganiową, 3 – izolacja cieplna, 4 – obejma izolacji cieplnej,
5 -podwieszenie przewodu [9, s. 110]
Kryteria oceny jakości zabezpieczenia akustycznego

1. Zakres oceny jakości zabezpieczeń akustycznych obiektu powinien dokładnie określić
inwestor.
2. Jakość wykonanego zabezpieczenia akustycznego należy ocenić w zrealizowanym
budynku przez porównanie wyznaczonych pomiarowo parametrów akustycznych
budynku z przyjętymi w projekcie wymaganiami. Kontroli i ocenie może podlegać:
– poziom dźwięku A w pomieszczeniach a szczególnie poziom dźwięku A hałasów
instalacyjnych,
– wskaźnik izolacyjności od dźwięków powietrznych przegród wewnętrznych (ścian,
stropów, drzwi) oraz wskaźnik poziomu uderzeniowego pod stropem,
– wskaźnik izolacyjności od dźwięków powietrznych ścian zewnętrznych z oknami,
– w szczególnych przypadkach poziom przyspieszeń drgań konstrukcji budynku oraz
czas pogłosu pomieszczeń.
3. Parametry akustyczne budynku powinny być wyznaczone i ocenione przez
specjalistyczne upoważnione jednostki i instytuty naukowo-badawcze. pomiary kontrolne
powinny być wykonane zgodnie z obowiązującymi normami państwowymi lub
świadectwami Instytutu Techniki Budowlanej dopuszczającymi dane rozwiązanie do
stosowania.
4. W celu zapewnienia uzyskania jakości akustycznej budynku zgodnej z projektem
niezbędne jest dokonywanie:

87
– kontroli jakości akustycznej wbudowywanych materiałów i elementów,
– kontroli międzyoperacyjnej jakości wykonania robót ogólnobudowlanych
i zabezpieczeń akustycznych.
5. Jeżeli projekt obiektu obejmuje zabezpieczenia terenu lub innych obiektów przed
zakłóceniami akustycznymi (hałasem lub/i drganiami) z niego pochodzącymi, to jakość
akustyczną tych zabezpieczeń powinna być skontrolowana poprzez pomiar dźwięku A
lub w miarę potrzeby przez pomiary parametrów drgań w terenie lub obiektach
zabezpieczonych. Pomiary kontrolne w takich przypadkach należy wykonywać podczas
działania wszystkich źródeł zakłóceń akustycznych w nowo wzniesionym obiekcie.
Odbiór materiałów
1. Odbiór materiałów powinien być dokonywany bezpośrednio po ich dostarczeniu na
budowę.
2. Odbiór materiałów powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych
zgodnie z wymaganiami odpowiednich norm przedmiotowych.
3. Sprawdzenie materiałów należy przy odbiorze robót izolacyjnych przeprowadzić
pośrednio na podstawie zapisów w dzienniku budowy i zaświadczeń (atestów) z kontroli
producenta, stwierdzających zgodność użytych materiałów z dokumentacją techniczną
oraz właściwymi normami.
Odbiór robót izolacji przeciwdźwiękowych

1. Odbiór powinien być przeprowadzony w następujących fazach robót:
a) przed wykonaniem izolacji akustycznych (podłóg, sufitów podwieszonych) należy
sprawdzić prawidłowość wypełnienia wszystkich otworów znajdujących się w płytach
oraz ubytków płyt stropowych,
b) przy wykonywaniu podłóg pływających należy sprawdzić:
– przygotowanie powierzchni stropu do ułożenia warstwy materiału
dźwiękoizolacyjnego,
– prawidłowości ułożenia materiału dźwiękoizolacyjnego oraz paska izolacji
przyściennej,
– prawidłowości ułożenia izolacji przeciwwilgociowej,
– prawidłowości ułożenia podkładu ze szczególnym zwróceniem uwagi na wykonanie
izolacji przyściennej.
c) przy wykonywaniu sufitów podwieszonych należy sprawdzić:
– przygotowanie dolnej powierzchni stropu po zamontowaniu elementów nośnych do
podwieszenia sufitu,
– prawidłowość podwieszenia szkieletu nośnego sufitu, zastosowania specjalnych
wieszaków lub przekładek elastycznych, jego odizolowania od ścian pomieszczenia
oraz wypełnienia materiałem izolacyjnym,
– zamocowania płyt okładzinowych przed mocowaniem listew maskujących.
d) przy wykonywaniu podwieszonych sufitów dźwiękochłonnych należy sprawdzić:
– przygotowanie dolnej powierzchni stropu po zamontowaniu elementów nośnych do
podwieszenia sufitu,
– zgodności elementów składowych sufitu podwieszonego z projektem,
– odległość między dolną powierzchnią stropu a płytą czołową sufitu
dźwiękochłonnego oraz prawidłowość ułożenia warstwy dźwiękochłonnej’.
e) przy wykonywaniu izolacji akustycznej ścian obowiązują zasady podane dla
podwieszonych sufitów izolacyjnych za wyjątkiem punktów dotyczących zasad
podwieszania konstrukcji szkieletowych na specjalnych wieszakach,

88
f) przy wykonywaniu zabezpieczeń przeciwdźwiękowych przewodów instalacyjnych
budynku obowiązują zasady podane w wymaganiach szczegółowych odnośnie instalacji
c.o., wodnej i kanalizacyjnej.
2. Odbiór powinien obejmować:
a) sprawdzenie materiałów wg zasad zawartych w akapicie Odbiór materiałów.
b) sprawdzenie prawidłowości wykonanej izolacji z uwzględnieniem wymagań zawartych
powyżej dla poszczególnych rodzajów izolacji.
3. Badania jakości zabezpieczenia akustycznego należy przeprowadzić w sposób

przewidziany w akapicie Kryteria oceny jakości zabezpieczenia akustycznego.

1. Jakie informacje dotyczące obiektu powinny znajdować się w dokumentacji techniczno-
roboczej odnośnie ochrony obiektu budowlanego przed hałasem?
2. W jakiej postaci może być wykonana izolacja akustyczna stropów?
3. Jak powinna być wykonana warstwa izolacji akustycznej w stropie?
4. Co należy zrobić z materiałami drewnopochodnymi, które chcemy wykorzystać jako
warstwę izolacyjną przed położeniem ich na strop?
5. Co można użyć do mocowania sufitu podwieszonego dźwiękoizolacyjnego?
6. Czego zabrania się w wykonaniu sufitów dźwiękochłonnych?
7. W postaci jakich ustrojów mogą być wykonywane izolacji akustycznej ścian
wewnętrznych?
8. W jakim celu stosuje się zabezpieczenia przeciwdźwiękowe i przeciwdrganiowe
przewodów instalacyjnych?
9. Od czego zależy rodzaj stosowanych zabezpieczeń przeciwdźwiękowe
i przeciwdrganiowe przewodów instalacyjnych?
10. Jakie warunki powinny spełniać przejścia przewodów instalacyjnych przez ścianę?
11. Co bierzemy pod uwagę podczas oceny jakości wykonania zabezpieczenia akustycznego
budynku?
12. Jakie kryteria brane są pod uwagę przy odbiorze technicznym izolacji w postaci podłogi
pływającej?
13. Co należy sprawdzić przy odbiorze technicznym izolacji w postaci sufitu
podwieszonego?
14. Na czym polega odbiór materiałów?
4.6.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Dokonaj odbioru izolacji akustycznej podłogi pływającej (wykonanej w ćwiczeniu 10
w temacie Zasady wykonywania izolacji akustycznych stropów, ścian, urządzeń sanitarnych)
sprawdzając:
− prawidłowość wypełnienia wszystkich otworów znajdujących się w płytach oraz
ubytków płyt stropowych,
− przygotowanie powierzchni stropu do ułożenia warstwy materiału dźwiękoizolacyjnego,
− prawidłowości ułożenia materiału dźwiękoizolacyjnego oraz paska izolacji przyściennej,
− prawidłowości ułożenia izolacji przeciwwilgociowej,
− prawidłowości ułożenia podkładu ze szczególnym zwróceniem uwagi na wykonanie
izolacji przyściennej.
89

4) opracować dokumentację odbioru,
5) dokonać odbioru zgodnie z punktami w poleceniu ćwiczenia,
6) zapisać warunki odbioru w zeszycie,

− fragment konstrukcji izolacji akustycznej zgodnej z tematem ćwiczenia,
− rysunki konstrukcji podłogi,
− przyrządy pomiarowe,
− druk protokołu odbioru,
Ćwiczenie 2
Dokonaj odbioru technicznego izolacji akustycznej ściany (wykonanej w ćwiczeniu
numer 8 w temacie Zasady wykonywania izolacji akustycznych stropów, ścian, urządzeń
sanitarnych) sprawdzając:
− prawidłowość wypełnienia wszystkich otworów znajdujących się w płytach,
− prawidłowość podwieszenia szkieletu nośnego izolacji ściennej, zastosowanie
specjalnych przekładek elastycznych, jego odizolowania od ścian pomieszczenia oraz
wypełnienia materiałem izolacyjnym,
− zamocowania płyt okładzinowych przed mocowaniem listew maskujących,
− zgodności elementów składowych izolacji ściany z projektem.


− fragment konstrukcji izolacji akustycznej zgodnej z tematem ćwiczenia,
− rysunki konstrukcji ściany,
− druk protokołu odbioru.

90
Ćwiczenie 3
Dokonaj odbioru technicznego zabezpieczeń przeciwdźwiękowych przewodów
instalacyjnych (wykonanej w ćwiczeniu 7 w temacie Zasady wykonywania izolacji
akustycznych stropów, ścian, urządzeń sanitarnych) sprawdzając:
– osadzenie tulei w ścianie (stropie),
– uszczelnienie przewodu w tulei,
– mocowanie przewodów do konstrukcji budynku.


− przykład izolacji akustycznej zgodnej z tematem ćwiczenia,
− rysunki konstrukcji ściany,
− druk protokołu odbioru,
Tak Nie
Czy potrafisz:
1) wymienić, jakie informacje znajdziesz w dokumentacji techniczno-
roboczej odnośnie ochrony obiektu budowlanego przed hałasem? ¨ ¨
2) określić warunki techniczne i zasady wykonywania „podłóg
pływających”? ¨ ¨
3) określić warunki techniczne i zasady wykonywania sufitów
dźwiękoizolacyjnych? ¨ ¨
4) określić warunki techniczne i zasady wykonywania sufitów
dźwiękochłonnych? ¨ ¨
5) określić na czym polega kontrola międzyoperacyjna przed
wykonaniem izolacji akustycznej stropów? ¨ ¨
6) przedstawić warunki techniczne i zasady wykonywania izolacji
akustycznej ścian wewnętrznych? ¨ ¨
7) przedstawić warunki techniczne i zasady wykonywania
zabezpieczeń przeciwdźwiękowych i przeciwdrganiowych
przewodów instalacyjnych w budynku? ¨ ¨
8) wymienić elementy brane pod uwagę przy odbiorze technicznym
izolacji w postaci „podłogi pływającej”? ¨ ¨
izolacji w postaci sufitu podwieszonego? ¨ ¨
izolacji ściany wewnętrznej? ¨ ¨
91
5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ
Instrukcja dla ucznia
1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
3. Odpowiedzi udzielaj tylko na załączonej karcie odpowiedzi.
4. Kartę odpowiedzi podpisz imieniem i nazwiskiem.
5. Zestaw zadań testowych składa się z:
a) zadań otwartych (zadań krótkiej odpowiedzi, zadań z luką),
b) zadań zamkniętych (zadań wielokrotnego wyboru, zadań prawda - fałsz),
6. Odpowiedzi na zadania krótkiej odpowiedzi powinny być jednozdaniowe sformułowane
w sposób zwięzły i konkretny.
7. W zadaniach z luką należy w miejsce kropek wpisać prawidłowe wyrażenie, wzór lub
dokonać opisu np. rysunku, czyli uzupełnić w sposób stanowiący logiczną całość.
8. Zadania wielokrotnego wyboru mają 4 wersje odpowiedzi, z których jedna jest
prawidłowa. Prawidłową odpowiedź należy zakreślić we właściwym miejscu na karcie
odpowiedzi.
9. W zadaniach typu prawda – fałsz należy wpisać odpowiedź TAK lub NIE.
10. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź należy ująć w kółko i ponownie zakreślić
odpowiedź prawidłową.
11. Jeżeli udzielenie odpowiedzi na jakieś pytanie sprawia Ci trudność to opuść je i przejdź
do zadania następnego. Do zadań bez odpowiedzi możesz wrócić później.
12. Na udzielenie odpowiedzi masz 80 minut.
Materiały dla ucznia

− instrukcja,
− zestaw zadań testowych,
− karta odpowiedzi.
Celem przeprowadzanego pomiaru dydaktycznego jest sprawdzenie poziomu wiadomości

umiejętności jakie zostały ukształtowane w wyniku zorganizowanego procesu kształcenia
w jednostce modułowej Wykonywanie izolacji akustycznych w budynkach
Spróbuj swoich sił.
Pytania nie są trudne i jeżeli zastanowisz się, na pewno odpowiesz na nie. Czas przeznaczony
na udzielanie odpowiedzi 80 minut.
POWODZENIA !

92
ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH
I. Wpisz brakujące wyrazy w podanych zdaniach punktacja 0 - 1 pkt
1) Podstawowa zasada doboru metod montażu izolacji mówi, że izolacje proste powinny
być wykonywane ……………………………..montażu, a tylko izolacje
o skomplikowanym układzie wykonuje się sposobem ………………………..
2) Izolacyjnością przeciwdźwiękową nazywamy opór jaki stawiają części budynku
dźwiękom……………………………………
i …………………………………………………
3) Płyty gipsowo-kartonowe, zwane suchymi tynkami, wykonane są z ……………………..
i………………., która ze obu stron otacza gips.
4) Styropian jest odporny na działanie …………………………, rozcieńczonych kwasów,
alkoholi i rozcieńczonych…………..
5) Przy budowie ścianki dodatkowej z zastosowaniem płyt gipsowo- kartonowych płyty
izolacyjne należy zamocować do ściany ……………………
6) Podłoga na legarach wykonywana jest tam, gdzie ze względu na małą
…………………….. ciężka podłoga nie jest dobrym rozwiązaniem.
7) Posadzka jest to …………………………………………………………………. wraz
z odpowiednimi klejami lub zaprawami wiążącymi oraz warstwami wygładzającymi
podkład.
8) Sufit na wieszaku stanowi ………………… właściwego sufitu (stropu).
9) Poniższy rysunek przedstawia przekrój budynku. Zaznaczono na rysunku miejsca
powstawania i przenikania dźwięku. Nazwij te dźwięki:
1. gra na trąbce to dźwięk……………………,

2. wbijanie gwoździ to dźwięk………………..……,
3. chodzenie po podłodze to dźwięk…………………,
4. chodzenie po schodach to dźwięk………………….

93
10) Nazwij konstrukcję przedstawioną na rysunku i nazwij jej elementy.
1……………………………….
2……………………………….
3………………………………..
4………………………………..
5……………………………….
II. Udziel krótkiej odpowiedzi na pytania punktacja 0 - 1 pkt
11) Co nazywamy dźwiękiem?

12) Jakie elementy budynku należy izolować akustycznie?
13) W jaki sposób można izolować ściany?
14) Wymień rodzaje bloków i płyt z pianki poliuretanowej, w zależności od zawartości
środków obniżających palność.
15) Jaki rodzaj płyty przedstawia rysunek?
16) W jaki sposób docina się na wymiar wyroby z wełny mineralnej.

17) W jaki sposób ukosuje się krawędzie przyciętej płyty gipsowo-kartonowej.
18) Jakie są typy ustrojów akustycznych ścian?
19) Jak zamaskować styki w ściance dodatkowej wykonanej z płyt wiórowych?
20) Co to są podłogi pływające?
21) Jakie są elementy podłogi na legarach?
22) Jaka jest kolejność etapów prac koniecznych do wykonania podłogi pływającej na
mokro?
23) Jaki jest cel stosowanie środków ochrony indywidualnej?
24) W jakie środki ochrony indywidualnej powinni być wyposażeni monterzy izolacji
akustycznych w warunkach budowy.

94
III. Wybierz poprawną odpowiedź punktacja 0 - 1 pkt
25) Organizacja stanowiska roboczego przy montażu izolacji zwykle nie obejmuje:
a) wyboru metody wykonania robót.
b) opracowania projektu wykonawczego.
c) transportu i składowania materiałów.
d) wykonywania robót z zastosowaniem odpowiednich narzędzi i sprzętu.
26) Jakiej cechy nie posiadają płyty pilśniowe porowate:
a) odporności na działanie grzybów.
b) niewrażliwości na wilgoć.
c) odporności na działanie insektów.
d) odporności na działanie korozji biologicznej.
27) Do czego wykonawca robót w swoim zakresie zadań, nie jest obowiązany w ramach
ochrony środowiska?
a) do uwzględnienia w działalności inwestycyjnej wymagania ochrony środowiska.
b) do zapewnienia stosowania w budownictwie – zwłaszcza mieszkaniowym
i użyteczności publicznej – materiałów i elementów budowlanych skutecznie
chroniących użytkowników obiektów budowlanych przed hałasem i wibracjami,
a także przed innym szkodliwym oddziaływaniem na zdrowie ludzkie.
c) do stosowania zasady minimalizacji kosztów, i zgodnie z nią prowadzenia
działalność,
d) do stosowania procesów technologicznych mniej uciążliwych dla środowiska oraz
racjonalnego postępowania z odpadami i ściekami.
28) Co nie jest sposobem izolacji akustyczna stropów:
a) odpowiednie izolowanie podłóg.
b) okładziny sufitowe.
c) podwieszane sufity z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej.
d) podłogi i sufity jak w punkcie a i b jednocześnie wykonywane.
29) Która z zasad nie dotyczy odbioru materiału?
a) odbiór materiałów powinien być dokonywany w hurtowni przed załadowaniem na
środki transportu.
b) odbiór materiałów powinien być dokonywany bezpośrednio po ich dostarczeniu na
budowę.
c) odbiór materiałów powinien obejmować sprawdzenie ich właściwości technicznych
zgodnie z wymaganiami odpowiednich norm przedmiotowych.
d) sprawdzenie materiałów należy przy odbiorze robót zakończeniowych
przeprowadzić pośrednio na podstawie zapisów w dzienniku budowy i zaświadczeń
(atestów) z kontroli producenta, stwierdzających zgodność użytych materiałów
z dokumentacją techniczną oraz właściwymi normami.
IV. Odpowiedz tak lub nie na podane pytania punktacja 0 - 1 pkt
30) W metodzie indywidualnej monter sam wykonuje wszystkie czynności związane

z montażem izolacji.
a) TAK b) NIE
31) Dźwięk przenoszony przez powietrze (dźwięk powietrzny) wywoływany jest
w pomieszczeniu na przykład poprzez rozmowę bądź uderzenie młotkiem w ścianę.
a) TAK b) NIE
32) Izolację akustyczną wykonaną metodą mokrą można stosować na każdym etapie prac
w budynku.

95
a) TAK b) NIE
33) Styropian nie ulega działaniu bakterii gnilnych, nie pleśnieje.
a) TAK b) NIE
34) Powierzchnia licowa gipsowej płyty dekoracyjnej musi być gładka.
a) TAK b) NIE
35) Skórę należy chronić przed kontaktem z wełną mineralną.
a) TAK b) NIE
36) Do obróbki styropianu jest wystarczający ostry nóż.
a) TAK b) NIE
37) W konstrukcji ścianki z płyt gipsowo-kartonowych miejsce styku płyt i narożniki należy
zaszpachlować, a następnie nałożyć taśmę filcową jako zbrojenie.
a) TAK b) NIE
38) Ściankę dodatkową przy zastosowaniu płyt gipsowych należy otynkować w celu
wzmocnienia konstrukcji?
a) TAK b) NIE
39) W sufitach kasetonowych lampy i inne typy oświetlenia mocuję się bezpośrednio do
stropu.
a) TAK b) NIE
40) Dokumentacja techniczno-robocza obiektu zawiera dane na temat warunków
akustycznych w terenie, na którym ma być zlokalizowany projektowany obiekt.
a) TAK b) NIE

96
KARTA ODPOWIEDZI
Imię i nazwisko…………………………………….....
Wykonywanie izolacji akustycznych w budynkach 713[08].Z4.02
Zakreśl poprawną odpowiedź, wpisz brakujące części zdania lub wykonaj rysunek.
Nr
Odpowiedź Punkty
zadania
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.

97
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25. a b c d
26. a b c d
27. a b c d
28. a b c d
29. a b c d
30. tak nie
31. tak nie
32. tak nie
33. tak nie
34. tak nie
35. tak nie
36. tak nie
37. tak nie
38. tak nie
39. tak nie
40. tak nie
Razem punkty

98
6. LITERATURA
1. ABC izolacji ze styropianu. Stowarzyszenie Producentów Styropianu.
2. Gąsiorowska D. Horsztyńska B.: Posługiwanie się podstawowymi pojęciami i terminami
z zakresu budownictwa. KOWEZ
3. Kettler K.: Murarstwo. REA
4. Lochner Ditmar, Ploss Wolfgang: Izolacje cieplne w przeciwdźwiękowe w domkach
jednorodzinnych. ARKADY, Warszawa 1982
5. Materiały reklamowe firmy SOPRO
6. Poradnik majstra budowlanego. Praca zbiorowa. Arkady, Warszawa 1997
7. Poradnik dla projektantów. Izolacje styropianowe w budownictwie. Stowarzyszenie
Producentów Styropianu:
8. Strony internetowe: www.e-izolacje.pl, www.muratorplus.pl, www.semag.pl,
www.cisza.com.pl
9. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych Tom I
Budownictwo Ogólne cz. 3. ARKADY, 1990
10. Vedemecum Budowlane. ARKADY, Warszawa 2001
11. Czasopisma specjalistyczne: MURATOR, ATLAS BUDOWLANY, MATERIAŁY
BUDOWLANE, IZOLACJE

99

17 - Wykonywanie Izolacji Akustycznych W Budynkach

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

17 - Wykonywanie Izolacji Akustycznych W Budynkach

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

17 - Wykonywanie Izolacji Akustycznych W Budynkach

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

MINISTERSTWO EDUKACJI

Wykonywanie izolacji akustycznych

Poradnik dla ucznia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 713[08].Z4.02.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Bezpieczeństwo i higiena pracy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.1. Materiał nauczania

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 1. Rusztowanie na kozłach dwupoziomowe. [2, s. 27]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 2. Rusztowanie stolikowe. [2, s. 27]

Rusztowania stojakowe teleskopowe.

Rys. 3. Rusztowanie stojakowe teleskopowe. [2, s. 27]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 4. Rusztowanie składane typu Warszawa. [2, s. 27]

4.1.2. Pytania sprawdzające

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4. Sprawdzian postępów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 5. Poziomy dźwięków w dB. [3, s. 240]

Rozróżniamy dwa rodzaje dźwięków:

Rys. 6. Przenoszenie dźwięku powietrznego.[7, s. 47]

2. Dźwięk materiałowy (uderzeniowy).

Rys. 7. Przenoszenie dźwięku materiałowego.[7, s. 47]

Dźwięk przenoszony przez powietrze (dźwięk powietrzny) wywoływany jest

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.9. Przejście dźwięku przez dwuwarstwową ścianę z izolacją w szczelinie

Elementy budynku, które wymagają izolacji akustycznych to:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.2. Pytania sprawdzające

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 10. Schemat rozchodzenia się drgań w budynku [2, s. 240]

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

4.2.4. Sprawdzian postępów