A Hundred Billion Worth

--- --- ---

Disclaimer
--
makamundo
Mature Content Warning. This story may contain content of an adult nature. If you
are easily offended or are under the age of 18, please exit and leave this story
immediately. Some words within are intended for adults only and may include scenes
of sexual content, strong language, violence etc.
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales,
and incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.
All contents of this story. You may not copy, reproduce, distribute, transmit,
modify, create derivative works, or in any other way to exploit any part of this
copyrighted story without the prior written permission of the author.
Action, Adventure, Humor, Mystery. If you're finding something kind of opposite and
you're not into this genre, just leave immediately.
Be aware. The author of this story is not professional. Expect typographical
errors, grammatical errors, orthographical errors etc.
Copyright © 2020 by makamundoAll rights reserved.
...makamundo

--- --- ---

Synopsis
--
It all started in an illegal place where powerful billionaires were illegally
bidding. It isn't things that they sold and bought.
Women. They bid for women.
A stubborn Khione Fuego was forced to sell herself in her own father's falling
illegal market. Unfortunately, she was bought by a savage man.
She's not the girl who wanted to be a slave. She's different...
And she's sweetly trying to defy him.
...makamundo

--- --- ---

Prologue
--
Prologue
I closed my eyes as the makeup artist put some eye shadow on it. I didn't know that
this will happen to me.
Everything seems unbelievable.
Iniisip ko pa ang pinag-uusapan namin ni Dad ay parang nakaramdam ako ng galit. How
could he do this to his own daughter? I can't imagine this before but now it's
happening.
It's really happening.
"Just relax, Ma'am." sabi ng makeup artist nang naramdaman niya sigurong
nanginginig ang talukap ng aking mga mata.
Sinunod ko ang kagustuhan niya.
Nang natapos ang ginawa niyang pag-aayos ay napamangha ako nang nasaksihan ang
sarili sa salamin.
Ilang beses na akong nilagyan ng makeup pero ito talaga ang gusto ko.
It looked natural and simple but it still does something to my face. It makes me
looked fierce at the same time, innocent.
Inayusan nila ako ng damit.
A long dark blue fitted dress down to my thigh, it flowed carefree from my thigh
down to the floor.
Mas lalong lumabas at nanaig ang kaputian ko dahil sa dark blue na kulay nito.
Habang inaayusan ako ay naalala ko ang mga sinabi ni Dad noong nakaraang gabi.
"What? No!" padabog kong nailapag ang kutsara't tinidor sa mesa nang narinig ko ang
sinabi ni Dad. I gave him an unbelievable look.
Hindi ako papayag.
I would never do something like that. That thing that he wanted me to do.
"Khione, this is for your own sake. Red Market is falling! They found out about
you! The billionaire bidders are desperate to give Red Market their cash just to
have you! This is an opportunity to save the Red Market! Just think about it, think
about the money that we'll recieve after the bid." pilit na paliwanag ni Dad upang
mapapayag ako sa kagustuhan niya.
Is it all about the money? This isn't just all about the money. This is all about
me and the Red Market.
Kung nandito lang sana si Mom ay hindi mangyayari ang lahat ng ito. Hindi ako
ibebenta ni Dad sa naluluging illegal niyang pinagkikitaan kung saan ang mga
mamimili ay ang mga bilyonaryo at ang produkto ay mga birhen at magagandang babae.
I know this isn't right. This thing will never be right.
Nakakainis.
Ayoko ng ganito.
Gusto kong maglayas pero parang ginaya ko na rin ang ina ko. Pero hindi rin naman
ang ibenta ang sariling anak 'di ba?
"But Dad! I just turned eighteen! What if the one who'll buy me is a phedophile old
man? O mga manyak! No, Dad! Hindi ako papayag!" Tumayo ako at akmang aalis ngunit
mabilis akong pinigilan ni Dad nang tumayo rin siya at lumapit sa akin.
"If you would not do this, you'll end up sleeping in the street. Makukulong ako
dahil sa mga utang at kapag nahuli ng mga pulis ang tungkol dito." he held both
sides of my shoulders. Nakikita ko sa mukha niya ang pagmamakaawa ngayon.
Napapikit ako nang dahil sa sinabi niya. I opened my eyes and looked up at him.
Nagmamakaawa na rin.
"I'm sorry, Dad. Mas gustuhin ko pang manlimus sa kalsada kesa ang maging laruan ng
mga mayayamang lalaking wala man lang respeto sa mga babae." Tinalikuran ko siya
kahit hindi pa ako tapos kumain. Nakakawalang gana kasi. I do respect my Dad but
now, I just lost my respect for him and I can't find it.
Ang saya na sana ng araw ko pero nawala lahat ng iyon dahil sa sinabi niya.
My Dad is the owner of the famous illegal Red Market. Kung sa Black Market ay ang
pagbenta ng mga illegal na kagamitan. Dito sa Red Market ay ang illegal at
sapilitan na pagbebenta ng mga kababaihan.
I wanted to ignore the fact that that's my father's business. Pero hindi, dahil sa
Red Market ay lumaki akong marangya at nabibili ang lahat ng gusto ko. It's helpful
but it's just not right.
It's not right and even this plan of his isn't right.
Kaya umalis si Mom sa puder niya at hindi na bumalik dahil nalaman niyang ganito
pala ang trabaho ni Dad. Since noong nagpakasal sila ay walang kaalam-alam si Mom
na isang sindikato si Dad. Mom tried to have me or even kidnapped me from my father
but she failed. Gusto kong sumama sa kanya pero natatakot ako. Palaging may bantay
sa kung saan ako pupunta noong bata pa lamang ako. Ngayon ay wala na akong narinig
na balita tungkol sa ina ko.
Siguro may alam si Dad, hindi niya lang sinasabi sa akin.
"We're not yet done, young lady!" his voice roared in the whole dining room. Nawala
na sa boses niya ang pagmamakaawang pumayag ako sa kagustuhan niya.
Hindi natuloy ang pag-alis ko dahil ramdam ko na ang galit niya.
I've seen him shot one of his workers long time ago. Inalis ko sa isipan iyon dahil
ayokong tignan ng masama si Dad kahit talagang masama siya.
I love my father after all he did. He's still my father. I always obey him but not
this time. I'm eighteen and I can make my own decisions now.
"You are going to be the center of the night for the upcoming bidding and that's
it!" Mukhang hindi lang ang mga bilyonaryo ang desperadong makuha ako. My Dad is
desperate too to make me join his illegal doings.
Gusto kong umiyak sa galit pero walang luhang pumatak. Natulala ako.
How can he do this to me? To his own daughter?
I faced him.
Huminga ako ng malalim bago tumingin sa galit niyang mga mata.
"You do know that I'm your daughter, right? Because you know what Dad? I don't know
if you're still my father." lakas loob kong sagot sa kanya.
Isang malakas na sampal ang nakuha ko mula sa kanya. Tumagilid ang ulo ko nang
dahil sa puwersang ginamit niya. My tears rolled down to my cheeks. He never did
this to me before. Hindi niya ako pinagbuhatan ng kamay o 'di kaya'y pinipilit sa
kung ano mang ayaw ko.
I slowly faced him again.
"You disrespectful child." he murmured and glared down at me.
Taas noo ko siyang tinignan at mapait na ngumiti.
"Same to you, Dad." sa pagkakasabi ko no'n ay muli akong nakatanggap ng sampal.
Ngayon ay sa kabilang pisngi naman. I can feel my cheeks heated because of his
slap.
Siguro mukha na akong babaeng nasobrahan sa blush on?
"Don't make me angry, Khione. Do as what you're told."
Then he stormed out of the dining room.
Bumalik ako sa realidad nang narinig ko ang pagtawag ng huling babae bago ako.
Hindi talaga mawala sa isip ko ang pangyayari bago ako umabot dito.
I'm here at the backstage. Trying to be brave just for this night.
"Three hundred fifty million!"
Natahimik ang nasa baba ng stage. Well, that's it. The girl's already sold out.
"Now, finally! We have reach the last. Are you ready to meet her?" pa-thrill ng
emcee.
Inalalayan ako ng isang lalaki paakyat ng stage, nakababa ang kurtina kaya wala
pang nakakita sa akin.
Then it happened
"Ms. Khione Fuego!"
The curtain parted and it made all the bidders looked at me.
Nagsimula ng magsalita ang emcee. Hindi na ako nakinig pa, my atensyon is on the
VIP seat on top.
My father, as he intently looked at me. Saglit pa akong napatingin sa lalaking
malapit sa kinauupuan ng ama ko. He looked at me with interest in his eyes.
He looked familiar. Parang may narinig na akong mga sabi-sabi tungkol sa kanya pero
hindi ko naman alam kung ano ang pangalan niya.
Agad kong iniwas ang paningin sa lalaking 'yon. Hindi ako magtatagal sa ilalim ng
paninitig niya.
"One hundred million."
"Five hundred million."
"One Hundred billion."
Napapikit ako nang narinig ang huling malaking halaga. I looked down and didn't
even look at the hundred of billionaires in this Red Market.
Natatakot ako sa maaaring mangyari sa akin. Kanino kaya ako mapupunta? Maaaring
mukha akong matapang pero natatakot pa rin ako. Tao lang din naman ako. Isang
normal na babae.
"One hundred billion for the Red Market's Heiress!" the announcer said. We wait for
almost five minutes at nang walang umangal ay nagsalita ulit ang announcer.
"Ms. Khione Fuego is now sold out. Please come upstage Mr. Caspian Lordcan."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. That name, naalala ko na. Hindi ko alam na
gagasta siya ng gano'n kalaking halaga para sa akin. Plus hindi ko siya lubos na
kilala but I heard stories about him. Gossips about him.
He's a dangerous man.
Balita ko lahat ng nabili niyang babae rito ay pinapatay niya kapag hindi sumunod
sa kagustuhan niya. Hindi ko alam kung totoo ba o hindi.
Sa wakas ay nagkaroon ako ng lakas loob na tumingin sa lalaking bumili sa akin.
Hindi puwede.
Kailangan kong tumakas. Kailangan kong makawala rito. Ayoko pang mamatay.
Nakita kong mula sa VIP seat na medyo malapit sa kinauupuan ni Dad ay tumayo siya
at bumaba ng VIP area upang umakyat dito sa entablado.
Nakakatakot ang mukha niya, sobrang dilim ng ekspresyon niya. Naramdaman ko agad
ang panginginig ng mga tuhod ko.Sa buong oras na paglalakad niya palapit ay sa akin
lamang siya nakatitig. Halos hindi ko malabanan ang paraan ng pagtitig niya sa
akin.
He stopped in front of me. Wearing a very expensive three piece suit.
Napaatras ako nang sinubukan niyang hawakan ang braso ko.
Biglang mas dumilim ang ekspresyon niya na mas lalong ikinatatakot ko.Tumitig siya
sa akin.
"D-Don't touch me." banta ko pero mas dinig ko ang takot sa aking boses.
"I will touch you whenever and wherever I want," bakas sa kanyang boses ang pang-
aangkin. Akmang hahawakan niya ulit ako pero agad kong iniwas ang braso ko.
"I said don't touch me!" sinulyapan ko ang ama kong nasa itaas at nakatingin sa
amin dito sa baba. It's all his fault. He put me in this situation. Binenta niya
ako sa mismong illegal na pag-aari niyang Red Market.
Puno ng pagbabanta ang ekspresyon sa mukha ng ama ko. Na kapag gagawa ako ng hindi
maganda ay lagot ako.
Isang marahas na kamay ang mabilis na humawak sa braso ko at napatingin sa may-ari
ng kamay. Huli na ng napagtanto kong si Caspian iyon at sobrang sama ng tingin nito
sa akin.
"You heard me, I don't want to repeat it." mariin niyang sabi. "I'm not a very good
guy, Khione. Don't get into my nerves." siya naman ngayon ang nagbabanta.
Matapos 'yon ay kinaladkad na niya ako pababa ng entablado at naghiyawan ang lahat.
"You're so lucky, Lordcan."
"Shit you, Lordcan."
"You looked innocent dearie."
Iyon ang mga narinig ko nang nilagpasan namin sila.
Ngunit isang bilyonaryong kaedad lang ni Caspian ang humarang sa dinadaanan namin
kaya huminto kami.
"What's up Lordcan? You shitfaced, I already said that she's mine! 500 million! Why
the hell did you waste a hundred billion?" sigaw nito kay Caspian.
Tama ito. Sinong lalaki ang gagasta ng bilyon-bilyon sa isang babae lamang?
Nababaliw na siya.
Sandali akong binitawan ni Caspian at nagulat nang sinuntok niya ang lalaki.
Bumagsak ang lalaki sa sahig habang hawak ang panga niya
"Then you should have make your 500 million into billion. Fucker." marahas niyang
hinawakan ulit ang kamay ko hanggang sa nakalabas na kami ng Red Market.
Natatakot ako.
Ayokong sumama sa kanya.
"Get in." tipid nitong sabi nang nasa harap na kami ng isang mamahaling sasakyan.
Nakabukas na ang pintuan ng front seat. Wala akong nagawa kundi ang sundin ang utos
niya.
Buong biyahe akong tahimik habang siya ay nakapukos sa pagmamaneho. Ang daming
pumapasok sa isip ko. Ano kayang gagawin niya sa akin?
Parang gusto ko tuloy tumalok sa umaandar na kotseng 'to.
"Get out," marahas na sabi ng bilyonaryong nakabili sa akin. Caspian Lordcan.
Sa kabila ng takot na nararadaman ko ay umirap ako sa kawalan. Nasa gilid ko siya
at hawak ang pinto ng kotse.
I crossed my arms, kahit nanginginig ang kamay ko sa ginaw at kaba ay tumingin ako
sa kanya, gamit ang nanghahamon kong tingin.
"What if I don't? If you're planning on killing me sooner, why not now?" palaban
kong sabi at taas noong sinalubong ang mga madidilim niyang mga mata. Kung kayang
magpanggap na masaya ang malungkot, kaya ko ring magpanggap na matapang kahit
takot.
His hair is so dark, he's not that white but he has a very hot skin. Hindi
masyadong maputi, hindi rin masyadong maitim. Nakasuot siya ng three piece suit
kaya hindi ko makita ang balat niya sa braso.
Bakit ba ako nag-iisip ng ganito? I have to get rid of him.
I need to find a way to escape.
I gave him a very sweet smile. Nakita ko kung paano kumunot ang noo niya. Nagtataka
siguro.
Hindi pa nga siya nakabawi mula sa kaniyang pagtataka ay mabilis ko siyang sinipa
sa kanyang tiyan kaya napaatras siya.
"Shit!" mura niya at napahawak pa sa tiyan niya. Narinig ko ring dumaing siya.
Mabilis akong lumabas at akmang tatakbo na habang may oras pa ngunit isang marahas
na braso ang pumlupot sa bewang ko. Isang sarkastikong tawa ang umalingawngaw sa
paligid.
"What do you think you're doing? That's just so cute, Khione." Caspian chuckled
sarcastically and teasingly over my ears. Hinigpitan niya ang pagkakahawak sa
bewang ko. He pulled me closer to him kaya ramdam ko ang matigas niyang katawan sa
likuran ko.
Hindi talaga siya nasaktan sa ginawa ko kanina? Seryoso? Heels kaya 'tong suot ko,
paanong hindi siya nasaktan?
"Try harder, baby." His sexy deep voice made my whole system on fire.
Napatili ako nang bigla niya akong binuhat. Nasa balikat na niya ang tiyan ko.
Hinampas ko ang likuran niya ngunit tumawa lamang siya. Seryoso? Hindi siya
nasasaktan?
"Put me down!" I screamed but he didn't listened. "Or else I'm gonna kill you!"
pagbabanta ko pero hindi man lang siya natakot.
Humalakhak siya at tinahak ang daan papasok sa isang malaking bahay.
"No can do."
Nang nakapasok na kami sa loob ng bahay ay inilapag niya ako sa malambot na sofa.
Buti nga ay sa sofa niya ako nilapag e. Hindi sa kama.
"Ano ba? Uuwi na ako! Withdraw mo nalang 'yong one hundred thousand mong pera-"
"It's one hundred billion." Pagtatama niya sa sinabi ko. I just rolled my eyes.
"One hundred billion! Take it back! Aalis na ako!" Tumayo ako at akmang aalis na
nang biglang humarang ang dalawang lalaking higante sa harap ng front door. They
looked like incredible hulk.
Sa'n sila nanggaling? 'Di ko sila nakita kanina pagpasok namin dito a?
Hinarap ko si Caspian. I folded my arms against my chest and pouted.
"Hmm? May sinasabi ka?" walang paking tanong nito.
Anak ng gago? Hindi pala siya nakikinig sa akin? Upakan ko kaya siya? Ano bang
iniisip niya?
All this time ay para akong tanga'ng nagsasalita rito sa sarili ko?
"You-"
"Hi darling! Bakit iniwan mo ako? Come here, let's continue what we're doing
kanina."
Lumingon ako sa grand staircase nang narinig ang matinis na boses na 'yon ng isang
babae.
Guess what?
Halos kita na ang kaluluwa niya nang bumaba siya sa hagdan. Lumapit ang babaeng
parrot Kay Caspian at pinulupot ang pogitang kamay nito sa braso niya
"Well, I can't, Shella-"
"It's Sheena."
Tignan mo naman? Nagkamali pa siya sa pangalan. Saan niya ba napulot ang maharot na
babaeng 'to? Baka nandito ako sa loob ng isang prostitute house?
"Rolando, take her where she wants." utos ni Caspian sa isa sa mga bodyguards.
Talaga? Pinapayagan na niya akong umalis?
Nakangiti akong lumapit sa guwardiya ngunit nawala ang ngiti ko nang nilagpasan
lang ako nito kaya sinundan ko siya ng tingin.
Pumunta si Rolando sa babaeng parrot at mahigpit na hinawakan ito sa braso.
Pagkatapos, sa isang iglap. Wala na ang babae at si Rolando.
Hindi makapaniwalang tumingin ako kay Caspian.
"What the hell? Akala ko ako na," I hissed at tinapunan siya ng masamang tingin.
Assuming ko. Tangina.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 1
--
Chapter 1
Punished
Padabog kong sinubo ang pagkain at marahas na inalis ang kutsara sa loob ng bibig
ko.
Hindi man lang ako sinulyapan ng nakakainis na snob na 'to.
Kanina pa kasi ako nagpapapansin at nangungulit. Gusto ko na kasing umuwi, may
modeling pa kami bukas.
Yes, I'm a model sa kahit anong magazine.
"Eat properly, Khione."
Natigilan ako nang narinig ko ang malalim niyang boses at parang boses ng bagong
gising? Anong tawag do'n? Husky? Aso 'yong husky 'di ba?
"Tss, uuwi na ako bukas please? Promise magpapakabait ako sa'yo ngayon." hindi ako
nagmamakaawa. That's what we call, acting. Ang suwerte niya naman kung magmakaawa
ako sa kanya 'di ba?
"Pag-iisipan ko," nag-iisip pala siya?
E bakit hindi siya nag-isip noong binili niya ako sa halagang isang daang bilyon?
Okay ka lang 'tol?
"Paasa ka! Sabihin mo na kasing hindi mo ako papayagang umuwi! Kesa paasahin mo
ako!" padabog akong tumayo at tumalikod sa kanya.
Natigilan ako nang tumunog ang doorbell.
Aba may bisita siya?
"Ako na ang bubukas!" umalis ako sa dining room pero randam kong nakasunod siya sa
akin.
Hindi pa nga ako nakarating sa pinto ay binuksan na ito ng katulong. Naalala ko,
nasa bahay nga pala ako ng isang bilyonaryo. Syempre marami siyang katulong.
Akala ko lang 'yon.
Isang katulong lang pala ang meron siya at isang matandang babae pa.
Mula sa labas ay dinig ko ang iyak ng isang babae.
"Hija, pasensya na talaga pero mahigpit na ipinagbabawal ni Mr. Lordcan ang bisita
ngayon." sabi ng matandang katulong.
Mabilis ako naglakad palabas at nang nakita ko ang mga pangyayari sa labas ay
napahawak na lamang ako sa dibdib.
"Pero manang! Buntis ako! At siya ang ama!"
Isang babaeng naglumpasay sa bermuda grass ang tumambad sa akin. Sobrang sexy nito
at ang ganda pa. Makinis ang kutis at lahat na masasabi mo talagang maganda siya.
Mukhang anak din ng mayaman. Sa tingin ko ay nasa sixteen years old na siya.
"Anong kaguluhan ito?" I squared my shoulders at mas lalo kong iniba ang bosed ko.
'Yong nakakapag-intimidate sa babae? 'Yon.
Sabay silang lumingon sa akin.
"M-Ma'am." naramdaman kong natakot ko rin pala ang kasambahay.
Gano'n na ba ako katakot-takot? 'Di naman ako multo a?
I winked at the maid. Nagulat pa siya sa ginawa ko. She excused herself after that
kaya naiwan kaming dalawa ng babaeng nag-aassume na buntis siya at si Caspian ang
ama.
"I need to talk to Caspian-"
Pinutol ko na ang sasabihin niya. "Malay ko bang nagpapanggap ka lang na buntis at
siya ang ama. May buntis ba na nagtatrantums na parang bata sa sahig? Boba," I even
popped the letter b when I said boba.
Alam niyo kasi iba ang definition ko sa bobo. Ang bobo ay mga lalaking bobo tapos
ang boba ay ang mga babaeng bobo.
"Who are you anyway? His flavor of the month?" aba ang taray ni Ate a.
"Hindi mo ba naisip na baka makunan ka sa sitwasyong 'yan? Syempre hindi mo maisip
dahil hindi ka naman talaga buntis." boom. Nakita kong halos luluwa na ang kanyang
eyeballs. Sana ay tuluyan ng mahulog 'yon para sa sahig nalang siya lagi
nakatingin.
Hala ang bad ko na.
Promise hindi ako maldita. Slight lang.
Ayokong ma-depressed o stressed sa mga nangyayari sa aming dalawa ng ama ko kaya
itinuon ko nalang ang galit ko sa babaeng ambisyosa na 'to. Hindi ko kasi kayang
magalit sa ama ko. Sapat na siguron 'yong pagsagot ko sa kanya.
"Sino ka ba?" she rolled her eyes nang hindi natuloy ang pagkaluwa ng eyeballs
niya.
"Hindi mo ako kilala, puro ka kasi lalaki, iniisip ka ba ng lalaking iniisip mo?
Hindi 'di ba? Kaya shut up ka nalang." I rested my hands on both sides of my waist
at tumingin sa kabuuan niya.
Sobrang iksi ng suot niya na halos nahiya na pati ang kaluluwa niya.
Tumayo siya at tinuro ako.
"Ikaw! Isusumbong kita kay Caspian!" go girl.
Agad niya akong nilagpasan at walang pasabing pumasok sa loob.
Nanatili ako sa labas at napaisip.
Paano kung totoong buntis 'yon? Tapos totoo rin na si Caspian nga ang ama?
Patay, lagot ako 'di ba?
Base sa calculation at observation ko kay Caspian. Mukhang may lahing playboy 'yon.
Sex lord, drug lord-
Hindi namn siguro siya adik 'di ba?
Ano ng gagawin ko?
Nabalik ako sa realidad nang narinig ang isang iyak mula sa loob. Pumasok ako at
nakita ang babaeng sinampal ni Caspian gamit ang likod ng kamay niya. Nakahilata na
ngayon sa sahig ang babae. Ilang oras ang lumipas at wala namang dugong lumabas sa
ano niya. Hindi siya nakunan o talagang hindi siya buntis?
Nanatili lang ako sa may pintuan at palihim na nakikinig at naghihintay sa kung ano
man ang susunod na mangyayari.
"Desperate girl." his voice thundered in the whole living room.
"C-Caspian..." naiiyak na sabi ng babae.
Nakaramdam ako ng awa para sa kanya. Ano ng gagawin ko? Tatayo lang ba ako rito?
Sobrang harsh naman kasi ang ginawa ni Caspian sa kaniya.
Hindi tama 'yon.
"Fernando," tawag niya sa isang bodyguard.
Si Rolando at Fernando pala ang mga bodyguard niya. Now I know.
Lumapit ang bodyguard sa kanya at hinintay ang utos ng amo nito.
"Take her to the Empire's House. Lash her with a belt, fifteen times. Pagkatapos ay
ihatid mo sa bahay niya, tell his father what a shameless lady his daughter is."
seryosong sabi ni Caspian. So totoo nga ang mga sabi-sabi? May pinatay na siya?
Pero hindi niya naman binili ang babaeng nagpapanggap na buntis a?
Nakaramdam ako nang takot nang inilipat niya ang paningin sa akin.
Lagot na, nahuli ako.
Gusto kong matakot dahil takot naman talaga ako but I will never give him the
satisfaction. That's just so coward.
Chin up, chest out, stomach in and butt out. Syempre dapat nasa huli ang puwet 'di
ba? 'Di niyo ba nakikita sa mga magazine na pinapalabas talaga nila ang mga puwet
nila para magmukhang sexy?
Lumapit ako sa kinaroroonan nila.
"Fernando..." I smiled at Fernando. Nakita ko naman kung paano tumaas ang isang
kilay ni Caspian. "She's just an innocent girl, naive and unharmful. Kawawa naman
siya kung sasaktan niyo 'di ba?" nakakaawa kasi talaga 'yong babae. I even made my
voice sweeter and smoother this time.
Jusko nakakasuka 'tong ginagawa ko. Ayoko talaga sa sweet.
"Pasensya na Ma'am, pero utos iyon ng boss." tangina 'to, 'di tinablan ng charm ko.
Tumingin ako kay Caspian na mukhang hindi na talaga mababago ang desisyon niya.
Marahas kong hinablot ang braso ng babae at kinaladkad palabas ng bahay. Doon
iniwan ko siya sa labas at ako na mismo ang sumara ng double doors.
Bumalik ako sa living room at nakitang nandoon pa rin sila. Si Fernando, kalalaking
tao ay mukhang natatakot. Uupo na sana ako sa sofa nang marahas na hinablot ni
Caspian ang braso ko at hinila ako pataas upang hindi matuloy ang pag-upo ko.
"Why did you do that?" galit niyang tanong na nagparamdam sa akin ng matinding
takot.
"Because I think she's just so young to be harass like that!" oo, mukhang sixteen
years old pa nga 'yon.
Ilang minuto siyang tahimik at nanatiling nakatingin sa akin. Tila binabasa ang
nasa isip ko.
"Okay then, you'll be the one receiving the lash na para sa babaeng 'yon."
Kinabahan ako sa sinabi niya, lalo na noong marahas niya akong kinaladkad paakyat
sa grand staircase.
Binuksan niya ang isang kulay itim na pinto at tinulak ako papasok.
Sobrang lakas ng tibok ng puso ko nang nakita ang nasa paligid.
Sobrang dilim.
Pero sa gitna ay may kulay dilaw na ilaw. We stopped there, in the middle of the
room.
Hindi ko namalayan na may hawak na pala siyang itim na belt.
Hinampas niya sa hangin ang hawak na belt at napapikit na lamang ako nang narinig
ang ingay galing sa belt.
Tumingin siya sa akin at saglit na nakita ko doon ang pag-ayaw niya na gawin sa
akin ito. Napalitan din kaagad iyon ng galit at ang kagustuhang saktan ako.
"Strip!"
Nanatili akong nakatitig sa kanya.
Hindi ko gagawin ang kagustuhan niyang maghubad ako. Puwede namang ganito lang
'yong suot ko ah?
Manyak talaga siya.
"What are you waiting for? Ako pa maghuhubad sa'yo? You're not respecting my
decisions, Khione. Now, suffer the consequences of what you did." hinampas niya
ulit sa hangin ang hawak niyang belt.
Napaigtad ako sa ingay na nagmula sa belt.
Parang latigo lang ang ingay nito.
Iniisip ko pa lang na tumama 'yon sa balat ko ay parang gusto ko ng umiyak.
"You are against the rules of the empire, Khione." empire? Ano bang pinagsasasabi
niya? Alam ba ng Dad ko ang lahat ng 'to?
"I-I don't know what you're talking about-"
"I have no mercy," bayolente niyang hinampas sa isang manipis na tela sa gilid ang
hawak niya.
Napakagat ako sa labi nang nasira ang tela. It split into two.
"N-No..." wala sa sariling sambit ko habang nakatitig sa hawak niya. Nanginginig na
ang kamay ko sa takot at sobrang kaba na halos lumabas na 'yong puso ko.
Kailangan ko na talagang umalis.
"We have rules in the empire, Khione. You have to respect and bow down at me
because I own you. One single mistake will make you regret everything that you
did." mariin nitong sabi at itinaas ang hawak niyang yellow belt. "This belt is the
most safest of all. What about a whip? Paddle? Don't make me use it to you,"
paliwanag niya.
Nakakatakot talaga siya.
He's so... Ruthless.
Lumingon ako sa pintong pinanggalingan namin. Alam kong naka-lock ito kaya wala
akong takas. Alangan namang tumalon ako sa bintana? Sobrang dilim dito kaya hindi
ko rin alam kung may binatana ba.
Huminga ako ng malalim at dahan-dahang hinubad ang suot kong white T-shirt. I
changed clothes bago kami kumain ng dinner.
Tama siya, kailangan kong pagbayaran ang ginawa ko.
Hindi tamang makialam nalang ako sa mga desisyon niya.
Ang suwerte ng babaeng 'yon. Hmp.
Nakasuot na lang ako ng bra nang tuluyan ko ng binitiwan ang white T-shirt at
bumagsak ito sa kulay itim na sahig.
I looked at him. Pinagmamasdan kung ano ang magiging reaksyon niya nang nakita niya
ang hubog ng katawan ko.
"Fuck..." I heard him say it. Nakita ko kung paano lumabas ang mga ugat niya sa
kanyang braso na tila pinipigilan ang sarili.
Napayuko ako nang nagtagpo ang mga mata namin matapos niya akong hinagod ng tingin.
"Your jeans." his baritone voice made goosebumps on my arms.
"H-Huh?" kinakabahan kong tanong. Ano ba, umayos ka nga.
Buong buhay ko ay ngayon pa ako nahiya na may nakatingin sa katawan ko. I've done
two piece photoshoot, hindi naman ako nahiya sa cameraman. Confident pa nga ako sa
camera magpose ng mga hot na pose.
Ba't ngayon parang tiklop ata ang abot langit kong tingin nang isang sulyap lang ni
Caspian sa katawan ko?
"Your jeans. Take it off." mariing utos nito.
Tinapunan ko siya ng masamang tingin. Baka tsansing lang siya?
"Bakit hindi nalang si Fernando ang-"
He cut me off. "You're my property. I won't let anyone do the things that I want to
do to my property." he enunciated the word 'my'. Ang territorial niya masyado.
Ano ako lupa para maging property niya?
Napilitan akong maghubad ng jeans. I was about to unzipped the zipper but I stopped
halfway and pulled the zipper up. Nakasara na ito ulit.
I looked up at him.
Nakita ko kung paano gumalaw ang Adam's apple niya. Did he just gulp?
Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. Sobrang kaba na ang nararadaman ko ngayon.
Magkakasugat kaya ang balat ko pagkatapos nito? 'Yong tela nga nasira, balat ko pa
kaya.
"Y-You can just do it without removing the jeans, Caspian. 'Yong likuran ko lang
naman ang matatamaan niyan." my voice started to tremble, kinalma ko ang sarili ko
dahil hindi ko na talaga alam kung ano ang gagawin ko. Naisipan kong para matapos
na 'to ay mas magandang magsimula na siya.
He glared at me.
"Put this in your mind, Khione. Inaayos ko lang ang pakikitungo mo sa akin. Kulang
ka kasi sa disiplina. Spoiled ka masyado sa ama mo." sobrang maawtoridad ng boses
na na wala na akong masabi.
"Then do it." I whispered. Garalgal ang boses ko at nauutal pa ako.
Hindi pa ako nakaranas ng ganito.
I give up. Kahit saan tignan ay may mali talaga ako. Nakialam ako sa desisyon niya.
"I make the rules, you'll follow it."
Napalunok ako sa huli niyang sinabi.
Isang hampas ang natanggap ko sa aking likod. My knees give up to the pain that I
felt. Napaluhod ako at napatukod ang dalawang kamay sa malamig na sahig bilang
suporta.
Isa.
I counted in my mind. Baka kasi masobrahan, siya naman ang hahampasin ko ng belt.
Isang hampas na naman ang natanggap ko. Pakiramdam ko ay mabibingi ako sa ingay na
dulot ng belt.
Dalawa.
Napakagat ako ng labi nang isang mas malakas na hampas ang natanggap ko. Napapikit
ako at hindi ko na lang namalayan na mabilis at sunod sunod na tumulo ang mga luha
ko.
Ang sakit pala talaga.
Tatlo.
Napahikbi na ako sa pang-apat na hampas.
Apat.
Ilang minuto siyang tumigil bago ipinagpatuloy at natanggap ko naman ang pang-
limang hampas niya.
Halos mawalan ako ng hininga dahil sa paghagulhol at pag-iyak ko.
My vision turned blurred.
Naghintay ako sa pang-anim na hampas ngunit hindi iyon dumating. Narinig ko ang
pagbagsak ng belt sa sahig.
"Goddammit!" rinig kong sigaw niya.
Lumingon ako sa kanya at nakita kong pinagsusuntok na niya ang pader.
Nang nagtagpo ang aming mga mata ay nagmura na naman siya. He glared at me like I
did something extremely painful to him.
"Damn you, woman." muli niyang mura sa akin.
Ano na namang kasalanan ko?
Inaano ko ba siya? Sinusunod ko lang naman ang kagustuhan niya. Nagpakumbaba na
ako.
"C-Continue it, p-please." ako na mismo ang nagmamakaawang ipagpapatuloy ang
ginagawa niya. Dahil kapag hindi niya ipagpapatuloy ay mas tatagal pa ang sakit na
nararadaman ko.
Gusto ko ng matapos 'to.
Kahit sobrang hirap na akong huminga dahil sa sobrang pag-iyak.
Mabilis siyang lumapit sa akin at akala ko ay ipagpapatuloy niya pero mas kinabahan
ako nang mahigpit niya akong hinawakan sa panga at pinaharap ang basang mukha ko sa
galit niyang mukha.
"That's the fucking problem! Fuck! I can't fucking do it!" marahas niyang binitiwan
ang mukha ko at tumayo. Naglakad siya palayo sa akin na tila napapaso siya sa balat
ko.
"W-Why? Are you like this to the other g-girls-?"
"No!" he roared. "This is fucking impossible!" sinabunutan niya ang kaniyang sarili
na parang sobrang laki ng problema niya.
Sinuntok niya na naman ang pader. Siguro ang sakit no'n? Nakita ko kung paano
namula ang kamao niya.
Humihikbi pa rin ako ng dahil sobrang sakit na nararadaman. Marahas siyang lumingon
sa akin at sinamaan ako ng tingin.
"Stop crying!" sobrang harsh niya naman. "Tangina hindi ko na alam kung anong
gagawin ko sa'yo." ngayon ay mahinahon na ang boses niya ngunit bakas pa rin ang
galit.
"G-Gusto ko ng u-uumuwi." humihikbi pa rin ako. Hindi ko kasi mapigilan, sobrang
sakit ng likod ko. Siguradong magmamarka ang ginawa niya sa akin.
Umiling siya nang dahil sa sinabi ko.
Sinubukan kong tumayo ngunit nasa kalagitnaan pa lang ako sa pagtayo ay biglang
nagdilim ang paningin ko.
Isang boses at isang salita lang ang narinig ko bago ako tuluyang nawalan ng malay.
"Fuck!"
...makamundo

--- --- ---

Chapter 2
--
Chapter 2
Plan
"What the fuck? Are you really a fucking doctor or psychologist? Do your fucking
job! Stop asking useless questions!"
Nagising ako nang dahil sa isang baritonong boses ng lalaki na demand ng demand.
Tignan mo naman 'tong lalaking 'to. Pati ba naman doctor hindi pinalampas?
Nakatalikod siya sa akin at nakaharap sa doctor.
Teka, anong meron? Ba't may doctor?
Ah, baka 'yong kamay niya pinacheck-up sa doctor. Ikaw nga suntukin ba naman 'yong
pader ng walang dahilan?
T'saka Psychologist?
Baka tinanong siya kung nababaliw na ba siya dahil sinuntok niya 'yong pader kanina
nang walang dahilan. Sinasaktan niya lang kasi ang sarili niya. Hindi normal 'yon.
Nakita ko kung paano napatingin sa akin ang doctor kaya naman ay nilingon din ako
ni Caspian na mabilis nag-iwas ng tingin.
Guilty ba siya?
Uupo sana ako mula sa pagkakatayo nang bigla kong naramdaman ang sakit ng likod ko.
Napadaing ako.
"Manang Rana, ikaw muna bahala sa kanya." rinig kong utos ni Caspian sa matandang
kasambahay at agad naman tumango si Manang Rana.
Sinulyapan pa ako ni Caspian bago ito tuluyang lumabas ng kuwarto.
Hindi ko alam kung nasaang kuwarto ako ngayon. Sa laki ba naman ng bahay na 'to?
Saan naman kaya siya pupunta?
Napatingin ako sa wall clock at almost eleven na. Inistorbo niya pa talaga ang
doctor? Baka isang family doctor 'to.
Natapos ang pagchecheck sa akin ng doctor at si Manang Rana naman ay lumabas na rin
upang magpahinga.
Hihiga na sana ulit ako ngunit hindi ko natuloy. I stopped halfway from laying when
I heard the sound of a car from the outside.
Isa lang ibig sabihin nito.
May dumating o may aalis.
Kahit masakit ang likod ko ay tumayo pa rin ako upang masilip ang nasa labas sa
baba.
I slide the curtain to the side as I took a look outside.
Kotse 'yon ni Caspian. Pinaandar ni Rolando. Aalis siya?
Saan naman siya pupunta? It's late.
Napagpasyahan kong lumabas upang tanungin si Rolando. Hinahanda niya lang kasi ang
sasakyan ni Caspian upang paglabas niya ay aalis na siya agad.
Nang nakalabas na ako ng kuwarto at bumaba ng grand staircase ay magtatanong na
sana ako ngunit mas pinili kong magtago sa isang gilid dahil mukhang may pinag-
uusapang importante sina Rolando at Fernando. Sobrang seryoso kasi ng mukha nila.
"Pupunta raw ng Empire House."
"Bakit daw?"
"Paddle."
Ano bang pinag-uusapan nila? 'Di ko maintindihan.
Narinig ko ang yabag ng mga paang pababa galing sa grand staircase kaya mabilis
akong yumuko at palihim na pumasok sa backseat ng kotse.
May nakita akong kulay itim na tela kaya yumuko ako at nagtago sa ilalim no'n.
Ano naman 'tong ginagawa ko? Pinapahamak ko na naman ang sarili ko.
Well, ayoko lang maiwan sa bahay na 'yon na wala siya. Dahil binili niya ako, dapat
kung nasaan siya ay nandoon din ako.
Narinig ko ang pagbukas ng driver's seat at halos hindi na ako huminga nang gumalaw
na ang kotse.
Aalis na kami.
Muntik na akong napadaing sa sakit nang bigla itong huminto. Narinig ko ang pagbaba
ng bintana.
"Fernando, check Khione every half an hour." rinig kong utos nito bago nagpatuloy
sa pagpapatakbo ng sasakyan.
Hala, lagot.
Ibig sabihin lang nito ay malalaman nilang wala ako doon kapag lumipas ang
kalahating oras?
Tapos alam ko na ang susunod na mangyayari. Tatawagan nila si Caspian at sasabihing
nawawala ako.
Magagalit si Caspian.
Idagdag mo pa na kasama niya lang pala ako.
Double kill.
Nagpantig ang mga tenga ko nang narinig ang ingay na 'yon.
May tumatawag at ringtone ko 'yon.
Patay, lagot.
"Report."
Tapos naalala ko hindi ko pala dala ang cellphone ko.
Kay Caspian pala iyon.
Shit, kinabahan ako do'n a. Halos lumabas 'yong puso ko mula sa dibdib ko nang
dahil sa kaba.
Bakit? Kapareho kasi kami ng ringtone. Nalaman ko kaagad na iPhone 'yong cellphone
niya.
Nagpapasalamat talaga ako dahil niloudspeak niya.
"Everything's ready, Sir." sabi sa kabilang linya.
"Sabihin mo sa kanila... fuck themselves." pagalit na utos ni Caspian.
"Y-Yes, Sir. Anything else, Sir?" bakas sa boses ng lalaki sa kabilang linya ang
takot.
"Yes, sabihin mo rin sa kanila na umalis na sila ng Pinas! Baka mapatay ko pa sila,
putangina nila." hindi ko na maipaliwanag kung gaano kagalit ang boses niya. Ano pa
kaya kung makikita ko ang mukha niya 'di ba?
Sino kaya ang tinutukoy niya?
"Anyway, I want you to make a reservation in a resort. Sa kahit anong isla," dagdag
nito.
Daming utos e. Ano kaya ang pakiramdam na utusan ang isang Caspian Lordcan? Ang
saya siguro.
Pupunta siya sa isang resort? Sinong kasama niya? Baka isa sa mga babae niya.
Nakakangalay naman ang ganitong posisyon.
Natapos ang isang tawag niya mula sa lalaking 'yon. Isang tawag na naman ang
dumating.
"What's up, fucker?" pambungad ni Caspian sa caller.
Ano ba naman 'tong si Caspian. Hindi censored e.
"Just chillin', bastard."
"You know the feeling of seeing you again in extreme pain, dimwit?"
"I would like to see a live torture, butthead."
Sa pagkakabilang ko ay tatlong iba't ibang baritonong boses ang narinig ko. 'Yong
una ay slang pa. Lami kaeyo ikaw ba yan?
"Tss, darating din ang araw na kayo naman ang totorture-in ko. Non-stop!" kapag si
Caspian talaga ang magsalita parang palaging may galit sa mundo e.
"Translate it please," bakas sa boses no'ng slang ang panunukso.
"I don't understand, boy."
"Just the non-stop word, what are you talking about?"
Hala? 'Di sila nakakaintindi ng Filipino?
"'Wag niyo nga akong pinagloloko. Putangina niyo, nagbakasyon lang kayo sa ibang
bansa 'di na agad kayo nakakaintindi ng wikang Filipino? Ihampas ko kaya sa mga
mukha niyo ang libro ni Jose Rizal?" parang sobrang close at komportable ni Caspian
habang kausap niya ang tatlo.
Sino kaya sila?
"Dapat kasi sumama ka sa'min, gago."
"Daming chix do'n."
"Tol, mamatay ka sa inggit please."
Huh? Teka nga, so ibig sabihin ay hindi pa makakapunta sa ibang bansa si Caspian?
Sa sobrang yaman niya?
Isang maid at dalawang bodyguard nga lang e. 'Wag ka na magtaka, self.
Nagtitipid ba siya?
Ba't binili niya ako kung gano'n?
Katahimikan. Ilang segundo ang lumipas bago ko narinig ang ingay na pinatay na niya
pala ang tawag.
Huminto ang sasakyan at agad na lumabas si Caspian. Tinted ang kotse niya kaya
hindi ako makikita kung nasa labas na siya.
Sumilip muna ako kung anong meron sa labas.
Isang malaking kulay itim na parang bodega. Sobrang laki nito. Sa paligid nito ay
mga malalaking puno. Walang guwardiya sa labas. Ito na ba ang Empire House na
sinasabi niya?
Pumasok siya.
Lumabas ako.
Nang pumasok ako sa parang bodega na building ay patago akong sumunod sa kanina.
Wala namang nagbabantay sa buong lugar. Anong klaseng lugar 'to? Wala ring halos
gamit.
Lumiko siya kaya lumiko rin ako. Sa pinakadulo ay pumasok siya sa isang malaking
pinto.
Nanatili muna ako sa pinto at nagtago sa dilim. Madilim kasi talaga rito, naka-on
naman ang mga ilaw pero sira nga lang. Patay-sindi 'yong iba.
Medyo may magandang ilaw sa loob kaya nakikita ko sila ng maayos.
Tatlong naggagandahang lalaki ang humila ng isang itim na sofa mula sa gilid at
inilagay nila sa gitna. Sabay na bumagsak ang katawan ng tatlo roon. Siguro ay sila
'yong kausap ni Caspian sa cellphone?
Nilipat ko ang tingin kay Caspian na may kaharap na isang lalaking may hawak ng
paddle.
Naghubad siya ng pang-itaas na damit habang ang tatlo ay nagsisimula ng kumain ng
popcorn. Teka, saan nanggaling ang popcorn na 'yon? Wala naman 'yon kanina a.
Nagtatawanan pa sila.
Naglakad si Caspian papunta sa isang maliit na entablado habang nakasunod sa kanya
ang lalaking may dalang paddle.
Nang huminto si Caspian sa gitna ay nagulat ako nang hinampas siya ng paddle sa
likuran ng lalaking may dalang paddle.
Teka, anong nangyayari?
This is so confusing. Parang isang maze na bigla ka nalang bumalik sa kung saan ka
nanggaling. A puzzle without the pieces.
Six paddle na ang natanggap ni Caspian ngunit hindi pa rin siya tinigilan ng lalaki
at hinampas siya ulit.
No'ng una ay para wala lang sa kanya ang sakit at parang kinurot lang? Iyon ang
ekspresyon sa mukha ni Caspian. Mukha rin siyang walang ekspresyon e.
Hindi ba siya nasasaktan?
Anong klaseng katawan ba ang meron siya?
Wait, sinuyod ko ng tingin ang katawan niya mula sa tiyan paitaas sa leeg. Isa lang
masasabi ko.
Kung may overloaded na chocolate sa isang cake. May overloaded na muscles naman sa
isang katawan. Wala na akong masabi, 'yon lang.
Sa pang-walong paddle ay nakita ko kung paano siya pumikit ng mariin na tila
iniinda ang sakit.
"Remembrance guys!"
"Kunan mo ng camera."
"Bobo, 'kunan mo ng litrato' kasi 'yon!"
Tukso pa ng mga kaibigan niyang prenteng nakaupo sa sofa. Ba't parang natutuwa pa
sila na nasasaktan 'yon kaibigan nila?
Magkaibigan ba talaga sila?
Tumingin ako ulit kay Caspian.
Kawawa naman siya. Pawis na pawis na.
Should I stop them?
Sige na nga baka mawalan din ng malay si Caspian.
Hahakbang na sana ako papasok ngunit agad ko ring pinigilan ang sarili ko nang may
naalala.
'Wag na nga lang. Bagay sa kanya 'yan. Ang sama niya kasi.
Muli akong nagtago sa may pintuan at nanatiling pinapanood ang mga pangyayari.
Sa pang-sampung paddle ay tumigil na rin 'yong lalaki. Bahagya pa siyang lumayo kay
Caspian habang nakayuko. Si Caspian naman ay hinihingal at tagaktak ang pawis.
Hindi siya nawalan ng malay?
Sayang naman. Gusto ko lang namang makita kung sino sa tatlo ang kakarga sa kanya
'pag nawalan siya ng malay.
"Oh, look who's here. The one and only Lordcan." isang slow clap ang narinig ko
mula sa medyo mas madilim na bahagi ng kuwarto.
Lumabas ang isang napakagandang babae. Nakasuot siya ng sobrang daring na damit.
She looked like a supermodel in my opinion. Dahil kasi sa mahaba at makinis niyang
legs, may kumikinang pang tatlong earrings sa isang tenga niya. Badass-like girl.
Sa tingin ko ay nasa early twenties na siya o 'di kaya'y magkaedad lang sila ni
Caspian.
"Kate." Caspian said expressionlessly. Parang sinasabi ng mukha niya na; wala akong
paki sa'yo, fuck yourself.
"Well? May nilabag ka na naman ba? I'm curious, what is it?" she blow a bubble gum
and it popped. Muli niyang nginuya ang bubble gum. Ang cool niya tignan.
"None of your fucking business." may inabot ang lalaking nagpaddle sa kay Caspian.
Isang tuwalya. Marahas niya iyong kinuha at pinunasan ang mukha niya.
Ang hilig niya talaga sa mga mararahas e 'no?
"You created this organization, Caspian. What did you do? Patuloy mo lang na
nilalabag ang sarili mong batas." makahulugang sumbat ng babaeng nagngangalang
Kate.
Organization? He has his own organization?
Organization of what? Businessman? No, bakit may mga ganito? Pinaparusahan sila
kapag nilabag ang batas.
"I am loyal to my own rules. I punish myself truthfuckingfully. You have no right
to say anyfuckingthing. I have the position, Kate, while you have none." ngayon ay
narinig kong nagsisimula ng nainis si Caspian sa kay Kate.
Ang harsh niya pagdating sa mga galaw, pati ba naman sa salita hindi pinapalampas
ng pagiging marahas niya?
"I get it, Caspie. Why so serious? I'm just saying this as your friend..." she
crossed her arms and looked intently at Caspian. "... Friends with benefits."
kumindat pa si Kate sa kanya.
Napasinghap ako nang narinig ko 'yon.
Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng inis kay Kate.
Caspie? Yuck, ang pangit naman ng nickname na 'yon.
"Oh."
"Hala."
I heard the two guys mumbled. Pero isang boses ang umalingawngaw sa paligid nang
sumigaw ang huling lalaking nagreact.
"Sana all!" tapos nagtawanan ang tatlo.
Nakita kong hinampas ni Caspian ang tuwalya sa lalaking pumalo sa kanya. Padarag
namang kinuha ng lalaking 'yon ang tuwalya upang hindi tuluyang mahulog.
Pikon?
Tinapunan niya ng masamang tingin ang tatlong lalaking prenteng nakaupo sa sofa.
Tumahimik ang dalawa ngunit nagpatuloy pa rin sa paghalakhak ang isa at 'di
namalayan ang nakakamatay na tingin ni Caspian.
Tumigil lang siya sa pagtawa nang siniko siya ng katabi niya.
Natigilan ako at mas sumiksik sa pinagtataguan ko nang may narinig akong yabag ng
mga paang papasok sa loob.
"Lordcan, how's the girl?" tanong ng medyo matandang boses. Nakita kong lumapit
siya kay Caspian. May kasama pa nga itong dalawang bodyguard.
Naalala ko tuloy si Rolando at Fernando. Patay ako.
"The girl?"
"The girl?"
"The girl?"
The three guys on the sofa echoed the last two words that the old man said.
"May babae ka?" si Kate lang ang naiba.
Tinanong niya pa? Hindi ba halata sa hitsura ni Caspian na palagi siyang may babae?
Sino ba ang pinag-uusapan nila?
"Tss, that girl." nakita ko kung paano umirap si Caspian. Alam mo 'yong panlalaking
irap?
Ang hot.
Ang hot dito sa pinagtataguan ko, ang sikip pa.
"Why? Are you regretting now? Nabili mo na siya, she's the only heiress of the Red
Market. You own her, that means you own the Red Market too. Hindi sayang ang
bilyon-bilyon mong ginastos. Ngayon alam ko na kung bakit mo siya binili dahil
lahat ng kita ng Red Market ay mapupunta sa'yo. That's just brilliant." paliwanag
ng matandang lalaki.
Ano?
Shit. Ako pala ang pinag-uusapan nila? Sa sobrang dami niyang babae ay hindi na ako
nag-assume na ako pala ang pinag-uusapan nila.
I get it. Paano na si Dad? Akala ko ba ang purpose ng pagbebenta niya sa akin ay
para sa Red Market? Bakit parang lugi pa rin siya?
So that's Caspian's plan all this time?
He really have no mercy. Ang sama niya talaga. Sa tingin ko ay hindi alam ni Dad
'to. Mapupunta lang sa akin ang Red Market kapag wala na siya. Parang pamana niya
na rin sa akin 'yon.
Nagpaplano rin ba siyang patayin ang ama ko?
Pero ayoko. Ayokong tanggapin ang kahit anumang illegal na galing sa ama ko.
Kaya pala hindi niya ako tuluyang sinaktan? He needs me alive for the money.
Pera. Sana naging pera nalang ako. Para naman magkaroon ako ng halaga.
Nabalik ako sa realidad nang narinig ko ang isang malutong na mura at ang pagsuntok
ni Caspian sa bagong dating na matandang lalaki. Napaatras pa ang matandang lalaki
at pumutok pa ang pang-ibabang labi. Parang timang naman ang mga bodyguard niya na
hindi man lang nagawang pigilan si Caspian. Anong silbi nila? Bodyguard ba talaga
sila?
"Silence. Are you familiar with that word, Mr. Zimeon?" nakikita ko sa mga mata
niya ang sobra-sobrang galit na nararadaman niya.
"Yes, Sir." magalang na sagot ng matandang lalaki.
Ba't siya pa 'yong gumagalang sa nakakabata sa kanya? This situation is so
confusing.
"Then keep your filthy mouth shut or would you want me to give you money for
condolence?" Parang mapuputol na ang ugat sa leeg niya. He's still glaring at Mr.
Zimeon.
"No, Sir."
"Good." Caspian said, satisfied of Mr. Zimeon's answer.
Sobrang tahimik ng paligid. Takot pa nga akong huminga dahil baka marinig nila pati
ang paghinga ko.
Isang ingay ang tuluyang pumutol sa katahimikan.
It's an incoming call.
Napalunok ako nang nakitang inilabas ni Caspian ang cellphone niya mula sa bulsa ng
kanyang pantalon.
Patay na talaga.
"Rolando." seryoso ang boses niya, dagdagan mo pa ang ekspresyon sa mukha niya.
Narinig ko pa lang ang pangalan ng tumatawag sa kanya ay dahan-dahan na akong
umalis sa likod ng pinto at dahan-dahang humakbang palabas.
"Fuck?!" napapikit ako nang narinig ko ang pagdagundong ng nakakatakot niyang
boses.
Hindi nalang kaya ako babalik sa kotse? Tatakas na ako.
Pero baka ipa-hunting niya ako? Ayoko ng dagdagan pa ang galit niya.
"Tangina, hanapin niyo!"
Tuluyan na akong nakalabas at mabilis na patagong naglakad palabas ng lugar na 'to.
Nang nakalabas ako ay pumasok ako sa backseat ng kotse at nagtago sa ilalim ng itim
na tela.
Teka nga, bakit ako pumasok dito? 'Di ba nga tatakas ako?
Akmang lalabas na sana ako ngunit mabilis akong nagtago ulit nang nakita ang
paglabas ni Caspian at sobrang bilis na hindi ko man lang namalayan na tumatakbo na
pala ang kotse sa pinakamabilis na pagtakbo nito.
Ang sakit pa naman ng likuran ko.
Mabilis kaming nakarating at nang huminto ang sasakyan ay isang marahas na pagbukas
at sara ng pinto ang narinig ko.
Patay talaga ako. Lalabas nalang kaya ako at pupunta sa likuran ng bahay. Tapos
maghuhukay ng libingan ko? Mas maganda pa siguro na ilibing ko ang sarili ko ng
buhay kesa harapin ang matinding galit ng isang Caspian Lordcan.
Gano'n nga ang ginawa ko. Lumabas ako ng kotse at nagtago sa mga halaman. Pumunta
ako sa likurang bahagi ng bahay at napangiti nang dahil sa suwerteng nakakita ako
ng nakabukas na pinto.
Anong akala niyo sa akin? Baliw? Kung mamamatay man lang ako ngayon, gusto ko 'yong
killer ang maghukay. Problema niya na 'yon at kung saan niya ako ililibing.
Pumasok ako at bumungad sa akin ang malaking kusina ng bahay. Medyo maputik na rin
ang suot kong tsinelas. Siguradong malalaman agad ni Caspian na lumabas ko. Hinubad
ko 'yong tsinelas at tinapon sa labas. Ewan kung saan napunta 'yon. Ang importante
ngayon ay ang hindi ako mahuli ni Caspian.
May nakita akong isang baso ng mainit na gatas sa island ng kusina. Lumapit ako
doon at iinom na sana ako nang biglang bumukas ang pintuan ng kusina, galing sa
dining room.
Bumungad sa akin ang galit na mukha ni Caspian at tila sobrang desperado na mahanap
ang hinahanap niya. Nagbago ang ekspresyon niya nang nakita ako.
"What are you doing here?" marahas niyang tanong.
Itinaas ko ang hawak kong gatas at nginitian siya para hindi halatang guilty ako.
Sino kaya ang nagtimpla ng gatas? Siguro naman ay walang lason 'to?
I heard him sighed in relief.
"Go to your room," utos niya habang sinusuri pa rin ako ng mga nakakatakot niyang
mata. "Now," dugtong niya nang hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko.
I pouted. Iniwan ko ang gatas doon at naglakad palabas ng kusina. Nilagpasan ko
siya at nag-flipped ng buhok sa mismong gilid niya.
Tumaas ang isang kilay niya dahil sa ginawa ko pero deep inside ay sobrang kaba at
takot na ang nararadaman ko.
Oh 'di ba? Hindi ako nahuli. Tiwala lang kasi.
Natigilan ako sa paglalakad nang bigla siyang nagsalita. Hindi ko siya hinarap at
nananatiling nakatalikod ako sa kanya.
"The floor is cold, where's your slippers?"
Paano? E tinapon ko na? Anong sasabihin ko? Dinukot ng magnanakaw na daga ang
tsinelas ko?
Aish.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 3
--
Chapter 3
Slippers
Nanatili akong tahimik. Nag-iisip ng maaaring maisagot sa kanya. Kailangan kong
pag-isipan ng maayos ang mga salitang sasabihin ko pagdating sa kanya.
I frowned.
Jusmiyo marimar. Wala akong maisip.
Ito na ba talaga? Ang katapusan ng buhay ko?
"Why aren't you sleeping? It's late." aba himala, tignan mo nga naman? Hindi siya
nagmura. Walang mura sa pangungusap na sinabi niya. Minsan lang 'to, kaya dapat ay
kapani-paniwala ang sasabihin ko.
Hinarap ko siya at napayuko sa sahig. Nakita ko ang paa kong medyo may bakas ng
dumi.
Ang dungis ko pala.
"Uhm... I—hmm, I can't sleep." I tilted my head to look at his astonishingly
dangerous eyes. Sometimes, his eyes was like saying something unsaid and
unexplainable words.
Nanliit ang mga mata niya na tila tinitimbang kung nagsasabi ba ako ng totoo o
hindi. Nilabanan ko ang pagtitig niya, hindi ako magpapatalo 'no. I want him to see
me brave even if I'm scared deep inside.
I smirked nervously when he finally nod his head in satisfaction.
Naniniwala ba talaga siya sa akin? O baka naman ay nagpapanggap lang siyang
naniniwala sa akin? Mukhang mas kapani-paniwala ang pagpapanggap niya.
His look dropped down at the sight of my bare feet on the cold floor as his jaw
clenched.
Ilang segundo siyang tahimik na tila may iniisip.
"Wait here," mariing utos niya at tumingin pa sa akin kaya tumango ako bilang sagot
bago siya tuluyang naglakad palabas.
T'saka lang ako huminga ng maluwag at napahawak sa dibdib ko nang tuluyan na siyang
nakalabas.
Anong gagawin ko ngayon?
Syempre tumango lang ako kanina kasi parang nangangawit ang leeg ko. Wala naman
akong sinabing oo a? 'Di ko maalala, kanina pa kasi 'yon nangyari. May ultra super
short term memory ako.
Palihim akong lumabas ng kusina kaya napunta ako sa dining room. Dumiretso ako sa
pinto palabas ng dining room kung saan ang living room. Hindi ako lumabas ng dining
room, inilapit ko lang 'yong tenga ko sa pinto upang marinig ang mga pinag-uusapan
nila.
Am I eavesdropping again?
Hindi a, syempre may tenga ako. Normal lang na nakikinig ang taong hindi bingi.
"What the fucking hell of a ton of shits, Rolando?! She's just in the hell of a
kitchen!"
Napangiwi ako nang narinig ang dagundong ng boses niya mula sa living room. I
looked at the door to the kitchen. Saang impyerno ang sinasabi niya?
Kawawa naman si Rolando. Aamin nalang kaya ako? Baka masisante siya? Hindi puwede,
inosente siya, kasalanan ko 'to.
Ba't gano'n? Ang bilis kong makonsensya pero 'yong ibang tao parang halos wala nang
konsensya? That's not fair.
"S-Sir, inikot ko na po ang buong bahay pero hindi ko talaga siya makita kanina."
pagdadahilan ni Rolando sa nanginginig na boses.
"O-opo, Sir." sang-ayon naman ni Fernando.
Isa rin 'tong dalawang 'to. Mga timang, ang lalaki ng katawan nila tapos dalawa pa
sila. Sigurado akong mapapatumba nila si Caspian kung magtutulungan lang sila.
May narinig akong kumalabog at iilang nasirang gamit.
Hala? Baka binugbog nila si Caspian? Kawawa naman. Pipigilan ko ba?
Sumilip ako upang makita kung ano ang nangyayari ngunit nanlaki na lamang ang mga
mata ko nang nakitang bumagsak si Rolando sa sofa dahil sinapa siya ng buong lakas
ni Caspian sa tiyan. Sinipa niya ulit si Rolando kaya bumagsak na rin ang backrest
ng sofa.
I saw Rolando spit the blood out of his mouth.
Si Fernando naman ngayon ang pinagbuhusan niya ng galit.
Aaminin ko na mas malaki ang katawan ni Rolando at Fernando kesa sa kanya pero
parang mas maraming alam si Caspian kapag pakikipaglaban na ang pag-uusapan.
Walang kalaban-laban ang dalawa.
Ang sama niya talaga.
Lalabas na sana ako upang pigilan siya nang isang magaspang na kamay ang humawak sa
braso ko upang pigilan ako.
"Huwag hija."
Nilingon ko si Manang Rana at alam kong nakikita niya sa mga mata ko ang pagtataka.
"Bakit po?" magalang kong sagot at tuluyan na siyang hinarap.
"Hayaan mo lang siya, lilipas din 'yan." makahulugang sagot ni Manang Rana. Mukhang
marami siyang alam tungkol kay Caspian.
Ilang taon niya na kayang pinagsisilbihan si Caspian?
"Pero mali po ang ginagawa niya Manang." pagpupumilit ko. Umiling siya ng dalawang
beses at mariin akong tinignan. She's serious. Walang kahit anumang bakas ng biro
sa ekspresyon.
"Sundin mo na lang siya, hija. Isa 'yan sa pinakaayaw niya sa lahat—"
"Pero Manang, sinusundan ko na nga siya. Kaya nga ako narito 'di ba?" pagpuputol ko
sa sasabihin niya. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Bakit gano'n? Kapag si
Caspian ang kausap ko ay kailangan ko pang pag-isipan kung anong salita ang
gagamitin ko pero sa ibang tao ay kusa na lamang lumalabas sa aking bibig ang mga
salita.
Gano'n na ba talaga ang nararadaman kong takot sa kanya? Na kahit sa pagsasalita ay
pinag-iisapan ko pa dahil baka magalit siya kung hindi niya nagustuhan ang mga
salitang lumalabas sa bibig ko.
Ngumiti si Manang Rana at umiling ulit. "'Yong utos niya ang sundin mo."
Natulala ako. Akala ko pa naman ay siya mismo ang susundan ko kung saan man siya
magpunta?
Magkaiba pala talaga 'yong salitang sundan at sundin 'no? Ewan. Depende siguro sa
pangungusap.
Napapikit ako nang narinig ko ulit ang mga daing at ingay mula sa living room.
"Bumalik ka na sa kusina, hija." utos sa akin ni Manang Rana ngunit nanatili lang
akong nakatingin sa kanya at hindi gumagalaw sa kinatatayuan ko. "Alam mo hija?
Lahat ng tao may nakaraan kaya sila naging kung ano man sila ngayon." mas
makahulugang sabi sa akin ni Manang Rana.
I stared at her, trying to read what's on her mind.
Inisip ko ang lahat ng sinabi niya at pinagdugtong-dugtong. Ngunit wala talaga
akong ma-gets. Hindi ko makuha ang totoong punto niya.
I excused myself and walked back to the kitchen. Umupo ako sa isang stool sa may
island ng kitchen at naghintay kung kailan matatapos si Caspian sa ginagawa niya.
Bakit kaya ayaw niya sa mga hindi sumusunod sa mga utos niya? Gusto niya ay siya
palagi ang masusunod. E 'di dapat naging commander nalang siya 'di ba?
Hmp. Control freak.
Ilang minuto ang lumipas at bumukas ang pinto ng kusina at bumungad sa akin si
Caspian na may dalang tsinelas at medyo basa na dahil sa pawis ang damit niya.
Mukhang kagagaling niya lang nagwork-out a?
Lumapit siya sa akin. Then he dropped the large slippers on the floor near my bare
feet.
Bumaba ang tingin ko sa tsinelas.
Ang laki. Hindi magkasya 'yan sa akin.
"That's not—"
"Just wear my slippers, Khione. Then go to your room," ang sama ng tingin niya sa
akin. Bakit ba parang galit na lang siya lagi sa akin? Hindi ko pa siya nakitang
ngumiti, siguro smirked? Pero evil smirked 'yon, gusto ko 'yong natural na ngiti.
Narinig ko na siyang tumawa pero sarkastikong tawa 'yon. His attitude isn't the
natural attitude of a person.
His acts looked... Fake. That's based on my observation.
Then who is the real he?
Natigilan ako nang tuluyang narehistro sa utak ko ang sinabi niya. Ang dami ko
talagang iniisip.
Tsinelas niya 'to? Kaya pala ang laki.
Himala namang pinahiram niya ako sa mga personal things niya? I wonder kung ito na
ba 'yong soft side niya?
"Immediately," dagdag niya.
Binabawi ko na. Wala talaga siyang soft side.
I jumped off the stool as my bare feet landed on his slippers. Nagmukhang paa ng
duwende ang paa ko nang sinuot ko iyon.
Bukas na bukas ay hahanapin ko 'yong tsinelas ko sa labas.
Tumayo ako ng maayos sa harap niya at muntik nang nawalan ng balanse nang sinubukan
kong humakbang.
Akala niyo sasaluhin niya ako 'no?
Akala ko rin e.
Hindi niya ako sinalo. Umatras pa nga siya upang hindi ako maglanding sa kanya.
Mabuti na lang at agad ko ring nabawi ang balanse ko bago ko pa naman mahalikan
'yong malamig na sahig.
Tinapunan ko siya ng masamang tingin kahit mas masama pa 'yong binibigay niyang
tingin sa akin.
"Anong tinitingin-tingin mo diyan?" lakas loob kong pagtataray sa kanya. Kahit
makabawi man lang mula sa pagkakapahiya ko 'no.
Ako naman 'yong napaatras nang humakbang siya palapit sa akin. Napahawak ako sa
stool sa likuran ko nang sobrang lapit na niya sa akin bago siya huminto.
"Where have you been?" bulong niya sa kanang tenga ko.
Naramdaman ko ang pagtaas ng balahibo sa batok ko pababa sa braso ko. Anong gagawin
niya? Kinakabahan tuloy ako, abnormal na tumibok 'yong puso ko dahil sa sobrang
bilis nito.
Buking na ba ako?
Sa tingin ko ay hindi pa.
Bakit magtatanong siya kung alam niya na? Dahil alam na alam ko kung ano ang
mangyayari kapag nalaman niya. Bubugbugin niya rin siguro ako.
Napalunok ako sa isiping bubugbugin niya ako. Hindi pa nga ako tuluyang nakarecover
sa mga pasang nasa likod ko. Dagdagan pa ng bugbog?
Alam niya lang siguro na lumabas ako ng bahay.
Pero... Hindi niya alam kung saan ako pumunta.
"Sa labas lang, nagpapahangin." ang tapang ko talaga. Bakit? Hindi man lang kasi
ako nautal.
Itinaas ko ang aking dalawang palad at idinikit sa dibdib niyang sobrang lapit sa
akin. I tried to pushed his chest a little bit with my strength but he didn't even
move a little. Nainis ako kaya tinulak ko ang dibdib niya ng buong lakas.
Napaatras siya... ng konti.
Kailangan kong lumayo sa kanya ng konti dahil baka mahawaan ako ng nakakahawang
kasamaan niya. He's like a communicable disease.
Contagious.
Not just that. He's also suffocating me.
"Really?" bakas sa boses niya ang pagiging sarkastiko.
"Really." I give him the smile of assurance.
"You did not do something stupid?" wala talaga siyang tiwala sa akin.
"I did not do something stupid." excluding the slippers thingy. Stupid ba ang
pagtapon ng tsinelas?
Tumango-tango siya.
Akala ko ay tuluyan ko na siyang nakumbinsi, ngunit nanlaki ang mga mata ko nang
marahas niya akong hinawakan sa panga.
He squeezed my jaw painfully that made my lips turn into a yucky pout. Inilapit
niya ang mukha niya sa mukha ko at konting galaw na lang ay magkakadikit na ang
dulo ng ilong namin.
Akala niyo ay konting galaw nalang mahahalikan niya na ako 'no? Ano ba, wala tayo
sa libro. Gising na.
Ganito talaga 'yong mga lalaki. Paasa, hmp. Males even underestimate us females.
Hindi ko maiwasang mapatitig sa mga mata niyang puno ng dahas.
"You can fool some foolish people, Khione but not me. I'm not foolish." he growled.
Nakakatakot na ang boses niya.
Minsan ayoko nalang magsalita. Sa huli ay magagalit din naman siya e.
Napahawak ako sa palapulsuhan niyang lumalabas ang mga ugat dahil sa pagkakahawak
niya sa panga ko. I tried to pull his hand away from me but I failed.
Bakit ba parang gusto niya akong saktan lagi?
Now I realized, he don't deserve the truth from me. Gusto kong malaman niya sa
paraan niya. Investigator or spy, bahala siya.
I moved my face to the side but he just controlled it back to face his. Nakayuko
siya sa akin, nakatingala naman ako at napapatingkayad na rin dahil sa sobrang
tangkad niya.
He then released my jaw from his hold.
"Stop what you're doing—"
Pinutol ko ang sasabihin niya. "I'm having a rendezvous with my lover! You can't
stop me, Caspian! I love him!" that's my kind of lie. If there's white lies, I have
red lies.
Red lies for me is lying with the art of acting like it's true.
Ngayon ay napagtanto kong hindi lang din pala ang pagmomodel ang kaya kong gawin. I
can act.
Yes, I can't fool him but maybe I can deceive him. Pareho lang naman siguro 'yon?
Hindi ko inaasahan ang susunod niyang ginasa. He wrapped one strong muscled arm
around my waist and pulled me closer to him.
And now, I'm facing his chest. Nakayuko ako at hindi makatingin sa kanya.
Patay na naman, mukhang mali talaga atang sabihin ang red lies na 'yon?
I tried to make even just a little space between us but he just pulled me closer.
Giving no space for distance.
He rested his chin on top of my head as the other hand snake around my waist.
"I don't give a fucking shit with that, Khione, because as far as I remember while
reading your background information. No one has the balls to even court you." his
deep voice turned husky while I'm busy trying to calm my system.
Shit.
Literal na nalaglag ang panga ko.
E 'di siya na, siya na ang maraming alam.
He's so vulgar.
Tumaas ang pagkakahawak niya sa likod ko.
I groaned when I felt his hands accidentally pressed on the part where he lashed
me.
Natigilan siya at mabilis na inilayo ang kamay niya pero agad niya rin 'yong
binalik and this time...
He gently caressed it. Natulala ako pero agad din siyang lumayo at tinapunan ako ng
masamang tingin. Mood swing?
Matapos ang ilang segundong pagtitig sa akin ay nagsalita siya.
"Go to your room, now." mahinahon ngunit maawtoridad niyang utos sa akin.
Napayuko na lamang ako at tumingin sa paa kong suot ang tsinelas niya.
He's so confusing. Hindi ko talaga siya maintindihan. Kahit anong intindi ko sa
kanya.
Nakatitig ako sa paa ko habang naglalakad palabas ng kusina. Mahirap na, baka
maulit 'yong pagkapahiya ko kanina.
"And Khione..." he trailed off.
Huminto ako sa paglalakad upang marinig ang sasabihin niya pero hindi ko siya
nilingon at nanatiling nakatalikod sa kanya.
"Lock the door of your room." patuloy niya. Mabilis naman akong tumango.
Bakit kailangan ko pang e-lock ang pinto ng kuwarto ko?
Napangisi ako sa sarili nang may naisip na namang utos niya na hindi ko susundin.
Natulog ako nang hindi nilock ang pinto.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 4
--
Chapter 4
Vacation
I hugged the pillow tightly as I woke up at four in the morning. Mas hinila ko pa
ang kumot ko dahil naramdaman kong guminaw ang paligid. Hindi ko ata napatay 'yong
air-condition.
Ayokong tumayo. Inaantok pa ako.
I groaned when I sleepily jumped out of bed to turn the air-condition off. The dim
light from the lampshade wasn't enough to give me light.
Saan ko ba kasi iniwan 'yong remote control ng air-condition?
Instead na hanapin ko 'yong remote ay pumunta ako sa kinaroroonan ng switch ng
ilaw. Kinusot ko pa 'yong mga mata ko bago tuluyang luminaw ang paningin ko.
Nasa may sofa lang pala sa gilid 'yong remote.
I took the remote and turned the air-condition off.
"What did I told you?"
Lumingon ako sa may bintana ng kuwarto ko nang narinig ko ang malamig niyang boses
na mas malamig pa sa aircon kanina. Napaigtad ako nang nakasalubong ng bagong
gising kong mga mata ang mga malalamig ng titig.
Kaya pala ang lamig?
Mabilis kong niyakap ang sarili nang nakita ko kung paano niya ako hinagod ng
tingin. Siya rin ay tinignan ko mula ulo hanggang paa. He's wearing a plain white
T-shirt and black shorts.
Nakapaa lang siya. Ang lamig ng sahig tapos nakapaa lang siya? Nasaan ang tsinelas
niya? Tinapon niya rin ata.
Don't tell me that he only have one pair of slippers?
Siguro ay inaantok lang ako?
Hindi siya totoo. Namamalik-mata lang ako. Kulang lang 'to sa tulog.
Kaya tinalikuran ko siya.
"I'm talking to you, Khione!"
Ito, totoo na talaga 'to.
Natigilan ako sa pagpunta pabalik sa kama nang dahil sa nakakapanindig balahibo
niyang sigaw.
Hinarap ko siya at itinaas ang isang palad ko. "Umalis ka na, inaantok pa ako."
muli ko siyang tinalikuran at tuluyan ng bumagsak sa kama.
I wrapped myself with the blanket and closed my eyes.
Mabilis din namang inimulat ko ang aking mga mata nang isang mainit, malaki at
magaspang na kamay ang mahigpit na humawak sa ankle ko. Napatili ako nang hinila
ako nito papunta sa pinakadulong bahagi ng kama.
"Let go off me!" sinubukan ko siyang tadyakan pero sobrang higpit ng pagkakahawak
niya sa paa ko na halos hindi ko na ito maigalaw.
Namalayan ko na lang na nakaupo na ako sa pinakadulo ng kama at nasa harap ko siya.
Nakatayo ng matuwid.
Binitiwan niya na ang paa ko.
I tilted my head to look up at him.
Tinuro niya ang pinto at tinapunan ako ng masamang tingin.
"What did I told you? I can't remember it, Khione. Will you tell me?" sarkastiko at
may halong galit, dagdagan mo pa ang inis sa tono ng boses niya.
Siya mismo ang nag-utos, tapos 'di niya natandaan?
Pareho pala kaming may ultra mega super duper short term memory.
Nagkibitbalikat ako na mas lalong ikinagalit niya.
Halos mahuhulog na ulit ang talukap ng aking mga mata at malumanay ko siyang
tinignan. 'Yong mata ng mga lasing? Gano'n, gano'n ang mga mata ko ngayon.
Lasing sa mga titig niya.
Syempre biro lang 'yon. Inaantok lang talaga ako.
"Talk." mariing utos niya kaya napangiti ako at itinikom lalo ang bibig ko. I even
act like I'm zipping it, then I shook my head in disapproval. Napapikit siya na
tila pinipigilan ang sarili niya. "Okay, don't talk." bawi niya sa inutos niya
kanina.
Akala niya ay magsasalita ako? Dahil sinabi niyang huwag akong magsalita?
Na-ah. I shook my head again and smiled.
Napasabunot siya sa sarili niyang buhok na parang sumasakit ang ulo niya. Hala,
huwag. Baka makalbo siya? Ang pangit niya na.
Wala akong sinabing guwapo siya bago siya naging pangit a.
"I'm getting impatient here, Khione. Tell me, why didn't you lock the door?!" oh,
sinabi niya rin. Bigla niya atang naalala.
Tumingin ako sa pinto bago ibinalik ang tingin sa kanya. Parang nauubusan na nga
talaga siya ng pasensya.
"I locked it! Pumasok ka kasi kaya hindi na lock. Baka gumamit ka ng spare key?
Anong gagawin mo sa akin ha? Baka—"
He cut my lies off.
"Don't fool me!" his strong hands dropped on the mattress of the bed on both my
sides.
He cornered me. Tila nanliit ako nang dahil sa ginawa niya.
"—Baka nga hindi ko nilock." nakayuko kong sabi na dinugtong ko sa naputol kong
sasabihin sana kanina. 'Di naman kasi yan ang gusto kong sabihin.
Nakakatakot na kasi 'yong mukha niya. Mas nagdilim ang aura niya.
Bakit ba kasi pumasok siya rito? Para makumpirma kung sinunod ko ba talaga ang utos
niya o may iba siyang sadya rito?
I slowly moved backward when he leaned forward to me. His lips were already on the
side of my right ear.
"Almost... Almost." he whispered it with deep meaning.
"H-Huh?" wala sa sariling napatanong ako. Ay ang tanga, dapat kasi tumahimik na
lang ako.
Mukhang nawala na ng tuluyan ang antok ko.
Lumayo siya sa akin at himalang mahinahon akong tinignan.
"Pack your things up. We're going somewhere." ang dami niya talagang utos. Hindi na
ba siya nauubusan no'n? Ang unfair naman sa pasensya niya ang dali naubos.
Sa pagkakaalala ko ay wala akong dalang gamit simula noong dinala niya ako rito.
What am I going to pack?
Hmm. Sa tingin ko ay may extra panty pa naman ako diyan. Okay na yan.
"Somewhere where?" Inayos ko ang sarili ko sa pagkakaupo at nag-indian sit habang
nakatingala sa kanya.
"Island," tipid niyang sagot. He slid his hands inside his pockets.
"Anong gagawin natin doon?" I blinked twice sabay kamot sa buhok ko.
Himala namang isasama niya ako? Baka isasama niya lang ako at nang nasa kalagitnaan
na kami ng dagat ay ipapakain niya ako sa mga pating?
Hindi naman siguro.
"Vacation." nagtitipid na nga siya ng pera, pati ba naman salita tinitipid niya?
Hindi pa rin nawala sa mukha niya ang galit at inis nang dahil sa pagsuway ko sa
utos niya.
Nalungkot ako nang naalala ang siabi ni Dad bago ako tuluyang inayusan noong
bidding.
He said that I wouldn't be able to enrol for college this year. Next year na raw
muna. Gusto ko ng ipagpatuloy ang pag-aaral ko. Pero mukhang sa halip na mag-aaral
ay nasa puder ako ng isang hindi ko kilalang tao.
Maaaring kilala ko siya sa pangalan, mukha at konting attitude niya na palagi
namang galit.
"But I'm still sleepy." I yawned and acted like I'm still sleepy. Malumanay akong
tumingin sa kanya. My body started to fall down the bed but then he held both sides
of my arms.
"No, get up." wala talaga siyang awa. Inaantok pa 'yong tao e. 
Nakakatamad kaya mag-impake ng invisible na gamit. Sobrang dami kasi halos 'di ko
na makita.
Syempre anong iimpake ko? Wala akong gamit na dala simula noong dumating ako rito.
Ewan kung kanino nanggaling itong plain white loose T-shirt na suot ko. Sobrang
luwang e, abot tuhod ko na ata.
Siguro ay kay Manang Rana 'to? Nakita ko lang kasi na nakapatong sa ibabaw ng kama
ko.
"Inaantok pa ako sabi!" I pushed him away. As usual, hindi siya nagpatinag.
Nagulat ako nang ako naman ang tinulak niya kaya napahiga ako sa kama at napadaing
nang naramdaman ang sakit sa likod ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang dinaganan niya ako. Napapikit ako at napatili.
Ilang minuto ang lumipas ay walang nangyari. I opened my eyes and saw him wrapping
the comforter around my whole body.
Para na akong caterpillar ngayon. Hindi ako makagalaw at makapanlaban sa kanya
dahil ikinulong niya pati ang kamay ko sa comforter.
"Hoy! Ano ba! Pakawalan mo ako!" nagpumiglas ako at iginilaw ang sarili sa
nakagapos na comforter sa katawan ko.
'Pag ako naging butterfly, lilipad talaga ang bilyon-bilyong sampal papunta sa
mukha niya.
"Silence." utos niya at kinarga ako sa balikat niya.
"Hoy! Ibaba mo nga ako! Ayoko sa'yo! Ayokong sumama sa'yo! 'Di ba sabi mo pag-
iisipan mo muna kung papayag ka bang uuwi ako? Bakit ngayon pupunta agad tayo sa
islang sinasabi mo? Nakakainis ka!" hindi ako makagalaw kaya dinaan ko nalang sa
salita.
Ayaw na ayaw ko talaga ay ang gamitan niya ako ng lakas. Alam niya namang babae
lang ako 'di ba? Bakit kailangan niya pa akong buhatin? Mas malakas siya dahil
lalaki siya. Hindi talaga patas ang away namin lagi.
Namalayan ko na lang ang sarili ko na ipinasok niya sa front seat ng kotse.
Nakapulupot pa rin sa katawan ko ang comforter.
"Look, Khione. You don't know why I'm doing this." pinaandar na niya ang kotse at
pinatakbo ito sa pinakamabilis na takbo nito.
"Don't worry, I don't plan on knowing it." I rolled my eyes and just looked
outside.
Pero kabaliktaran ng katotohanan ang mga sinabi ko. I plan on knowing it. Malalaman
ko rin ang nasa likod ng lahat ng 'to.
Nagmamatigas ako at maghintay na lang hanggang sa siya na mismo ang susuko sa akin.
Baka nga ihahatid niya pa ako mismo sa bahay namin?
I try to free myself from the comforter. Nang nakawala ako ay mabilis kong binuksan
ang pinto ng front seat habang tumatakbo ang kotse ng sobrang bilis.
"What the fuck? Khione!"  he immediately stepped on the brake. Muntik na akong
masubsob sa dashboard nang dahil sa ginawa niya.
He glared at me. Lumapit siya sa akin at inabot ang pintong nakabukas ng maluwag.
Inayos niya rin ang seatbelt ko.
"Tss. Nagpapahangin lang e." I murmured and pouted as I crossed my arms against my
chest.
Papatakbuhin niya na sana ang kotse ngunit hindi siya natuloy nang tinapon ko sa
kanya ang comforter na iginapos niya sa katawan ko.
Timing natamaan siya sa mukha.
Marahas niyang kinuha ang comforter at itinapon sa backseat.
Tinapunan niya ako ng isang nakakamatay na tingin. Isang inosenteng tingin naman
ang ibinigay ko sa kanya.
I saw a small movement from his jaw.
"Isa ka nalang sa akin."
Hala?
Lumipas ang oras na tahimik lang ako. Kinuha ko pa 'yong comforter sa backseat para
matulog ulit.
Nagising ako sa isang malambot na kami. Babalik sana ulit ako sa pagtulog nang
naramdaman ko ang kama na medyo gumalaw. Parang dinuduyan ako?
That sound...
Napabalikwas ako nang bangon at inilibot ang paningin sa paligid.
I'm in a very large and expensive yacht.
Kaya pala naririnig ko ang marahan ng paghampas ng alon. Ang preskong hangin ng
dagat.
Napagpasyahan kong ayusin ang sarili bago lumabas. Nasa gitna kami ng dagat kaya
napagpasyahan ko sa araw na ito ay magpapakabait ako kay Caspian.
Nasaan kaya siya? Baka siya ang nagpapaandar ng yacht? 'Di naman siguro.
Hinalughog ko ang isang kulay puting closet para makahanap man lang ng magandang
susuotin. 'Yong bagay sa panahon at lugar. Mainit at nasa dagat ako.
Swimsuit? One piece? Two piece?
Napangiti ako nang may nahukay na isang kulay itim na two piece. May nakita rin
akong beach hat na kulay itim at sunglasses.
Pupunta ba ako sa isang libing? Sa gitna ng dagat? Color black looked hot under the
sun.
Napangiti ako sa isiping kahit pansamantala akong nagleave sa pagiging model ay
mararanasan ko ulit ang magsuot ng ganitong damit.
Nang nasa labas na ako, suot ang two piece with the beach hat. I even wrapped a
thin red shawl around my waist. Kita 'yong isang legs ko at ang isa naman ay
nakatago sa shawl na hanggang hita lang.
I looked like a hundred percent bad girl.
May nakita akong isang babaeng nagpupunas ng salamin at sinulyapan niya pa ako.
Inayos ko ang sunglasses na suot ko at humarap sa kulay asul na dagat. Lumilipad
ang buhok ko dahil sa marahas na paghampas ng hangin sa mukha ko.
'Yong hitsura ko ay parang gusto ko ng lumangoy pero ang totoo ay hindi talaga ako
marunong lumangoy. Display lang 'to.
OOTD. Outfit of the day.
I enjoyed the view but then I felt like I'm being watched. I looked up at the
bridge deck of the luxury yacht and saw a pair of dark eyes.
He's not monitoring the yacht, nandoon lang siya na tila ginawang crow's nest ang
bridge ng yacht.
Tinalikuran ko siya sabay tukod ng aking mga siko sa railings. Inayos ko ang buhok
ko at sinakop ang lahat ng 'yon upang mapanatili sa iisang lugar.
Alam kong kitang-kita niya na ang likuran kong may pasa nang dahil sa ginawa niya.
Makonsensya ka naman tol.
Sa hindi kalayuan ay may nakita akong isla. Wala namang katao-tao. Kitang-kita ko
rin ang malaking bahay doon. Kanino kaya 'yon? Hindi na importante kung kanino 'yon
dahil mukhang alam ko na kung kanino 'yon.
Pero nagulat ako nang medyo malapit na kami sa isla ay t'saka naman huminto ang
yacht.
Marahas akong lumingon sa bridge ng yacht.
Bakit niya pinahinto?
I rolled my eyes and walked to the back of the yacht.
Nagulat na lang ako nang biglang humarang si Caspian sa daan. I raised my eyebrows
in confusion. Ano na naman kaya ang kailangan niya?
"What do you think you're wearing?"
"I think I'm wearing pajamas." pilosopo kong sagot. Halata namang nakasuot ako ng
two piece. Tinatanong pa ba 'yon?
He shot me his death glare and handed me some clothes. I snatched it from him and
inspect it.
Isang kulay itim na jeans at itim din na jacket with a hood. May hawak din siyang
itim na leather boots.
"Don't tell me—"
"I'm telling you now. Wear. That." putol niya sa sasabihin ko. Para naman akong
batang inuutusan ng nanay na ayusin ang pagkakatali sa buhok ko. Nakakainis talaga.
Bakit ba lagi niya akong kinokontrol? Kahit kontrolado niya naman ang lahat.
Sobrang init tignan kung susuotin ko 'yon. Saan kaya kami pupunta? Sa North Pole o
Antarctica? Balot na balot ako kapag 'yon ang sinuot ko.
"What if I don't?"
"Then don't, you'll regret it eventually." sobrang seryoso niya kaya parang sa utos
niya ngayon ay mapapasunod niya ako.
"Anong pupuntahan natin? Bakit kailangan ko pang 'tong suotin?" kuryoso kong
tanong. Nakakapagtaka lang kasi? Pupunta kami sa isang isla tapos ganito ang
ipapasuot niya sa akin?
"Wait and see." he leaned on the railings while observing me. Parang binabalot niya
ng kung ano ang katawan ko gamit lamang ang tingin niya.
I looked at his outfit. Well? He's wearing the usual, plain white V-neck T-shirt
with black shorts. He's just so simple. Pero kahit gano'n ay nanaig pa rin ang
pagiging maskulado niya.
Kumpara sa akin. I love wearing elegant but not so daring clothes. Binabagay ko ang
lahat ng susuotin ko sa kahit anumang sirkumstansya.
"Get inside, eat your breakfast and lunch." walang ekspresyon sa kanyang mukha
ngayon.
Pero ang bait niya 'no? Akala ko magiging breakfast na ako ng mga pating. May
pating ba dito?
Lunch? Oh, tinanghali na pala ako ng gising.
Hindi ko siya sinunod at nanatiling nakatayo sa harap niya.
"Why did the yacht stopped?" kung marami siyang utos, mamatay na siya sa dami kong
tanong.
"We have to get ready first. We'll continue at three in the afternoon." bakit
parang nag-iba ang atmosphere? Pero gano'n pa rin ang aura niya. Sobrang dilim. At
least medyo mahinahon siya ngayon.
"Get ready for what?"
"For the event tonight."
Event? May party ba? Akala ko ba ay magbabakasyon kami rito? Sinungaling.
I looked up at the bridge again. Nakita ko ang isang lalaki doon. Siya ata ang
nagpapaandar ng yacht na 'to.
Palihim akong napangiti nang may naisip na gagawin mamaya.
"Don't think of fucking do something stupid." mahal niya talaga ang stupid na
salita 'no?
"Don't worry, I'm not thinking about it." I'm planning on doing it. I tapped my
palm on his right cheek twice. Mabilis kong inalis ang kamay ko sa mukha niya nang
may naramdaman akong isang kakaibang sensasyon mula doon.
Nagulat siya nang dahil sa ginawa ko. Agad din naman niya akong tinapunan ng
masamang tingin nang nakabawi siya. Umiwas siya ng tingin at tumingin sa dagat.
"Go." tinataboy niya na ba ako?
"Can I—?"
"Just get inside. Eat your fucking breakfast and lunch, Khione." galit na siya.
Wala naman akong ginawa a? Ba't parang sobrang desperado niyang lumayo ako sa
kanya? Siya lang naman 'tong humarang sa dinadaanan ko.
Dahil ba sa ginawa kong paghawak sa kanya?
Ang damot naman. Siya nga itong palaging hinahawakan ang panga ko. Hindi naman ako
nagalit sa kanya a? Tapos ako, dalawang tapik lang sa pisngi niya, galit na agad
siya.
I walked inside but before I got inside, I looked at his back and stuck my tongue
out. Mabilis na umatras ang dila ko nang bigla siyang lumingon sa akin.
Nahuli pa ako.
Tinaasan niya lang ako ng isang kilay. Ang sungit naman. Pumasok na ako at syempre
hindi ko na naman sinunod ang inutos niya dahil may ibang balak ako.
Dumiretso ako papunta sa bridge kung saan nakita ko 'yong lalaki.
"Hmm, kuya? Puwedeng paturo kung paano papatakbuhin 'to?" nginitian ko siya.
At first, nagdadalawang isip siya kung tuturuan niya ba ako o hindi pero sa huli ay
napa-oo ko siya. He explained everything to me.
Pagkatapos ng pagtuturo no'ng lalaki sa akin ay bumaba ako dahil nakaramdam na ako
ng gutom.
Aktong lalamon na sana ako ng pagkain na kinuha ko sa refrigerator nang may narinig
akong boses sa likuran ko.
"Ang tigas talaga ng ulo mo."
Hindi ko siya nilingon at nilamon na ng tuluyan ang hawak kong pagkain. "Thamk—crmp
—yom." I said while munching the food inside my mouth.
"Don't talk if your mouth is full." kahit kailan talaga ang seryoso ng boses niya.
Ang lamig pa, pakiramdam ko ay magyeyelo ang dagat.
"Why—mp?" nilingon ko siya na sumandal sa counter sa gilid ko. He faced me while I
face the front.
Umiling siya dahil ginawa ko na naman ang pagsasalita habang puno pa rin ng pagkain
ang bibig.
Sasagot na sana siya sa tanong ko ngunit mabilis siyang kumuha ng tubig nang
natigilan ako. Nabulunan ako. Hinilot ko pa ang leeg ko upang maibaba ang na-stuck
up na pagkain.
Napaubo na ako nang padarag kong kinuha ang tubig ngunit nang dahil sa
pagkakataranta ay nahulog ang baso at nabasag iyon malapit sa paa ko.
Namutla ako nang nakitang may maliit ma dugo na lumabas sa paa ko. Hanggang sa
dumami ang dugong umaagos mula sa sugat.
"Fuck. Oh dammit." nataranta na rin si Caspian na tila hindi alam kung ano ang
uunahin. Ang sugat ko sa paa o 'yong tubig na ngayon ay halos hindi na ako
humihinga. Nakaluhod na siya ngayon at inaasikaso ang paa ko.
Mamamatay na ako, inuna niya pa talaga ang paa ko? Na sobrang layo sa bituka?
Nataranta siguro siya dahil sa dugo.
May nakita akong isang bote sa gilid. Agad ko 'yong binuksan at nilagok.
Huminga ako ng malalim nang naging maayos na ang paghinga ko. Ininom ko ulit ang
hawak kong bote at t'saka lang napagtanto kung ano ang iniinom nang tuluyan ko ng
namalayan kung ano ang lasa nito.
Natigilan ako at tinignan ang hawak na bote habang si Caspian ay nagmumura pa rin.
Fortaleza Blanco.
Hard tequila? Halos kalahati ng bote ang naubos ko.
Napahawak ako sa counter nang biglang naging dalawa ang hawak kong bote.
Ngayon ko pa naalala na madali lang akong malasing. Hindi ako sanay sa mga ganito.
I have low tolerance of alcohol.
Biglang may umagaw sa dalawang bote kaya tumingin ako sa may-ari ng kamay.
Hala may kakambal si Caspian?
"What the—bloody hell. Shit. Shit. Dammit!" he cursed. Hinawakan niya ako sa braso.
I hiccuped and reached for his nose. Ang cute tignan ng matangos na ilong ni
Caspian.
Then I pinched it.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 5
--
Chapter 5
Seduce
Sobrang init ng pakiramdam ko. Tanghaling tapat, ang init init talaga. Ang sakit
din ng ulo ko. Pakiramdam ko ang bigat ng tiyan ko. Medyo pinagpapawisan na rin
ako.
I am now sitting on a sofa. Nakaupo naman si Caspian sa sahig at inaasikaso ang paa
ko. Hindi ko alam na marunong pala siya sa mga ganito. Bakit 'di nalang siya naging
nurse? Kesa naman sa pumunta siya sa iba't ibang tagong branch ng Red Market upang
bumili ng babaeng kakakapagbigay ng kailangan niya.
I wriggled my toes and then the twin Caspian glared at me. His twin slowly collided
and turned into one. Medyo maayos na ang paningin ko ngayon, tipsy nga lang.
"Caspian! I wanna go to the bridge." tila naging hype ako. I even think a nickname
for him, Caspie is just so ew. Casi sana pero parang may mali? My God, Casi.
Nakakainis talaga, kahit anong pagpupumilit ko sa kanya na pupunta ako sa bridge e
hindi naman siya sumasagot.
He just ignored me and continue what he's doing. Siya na nga mismo ang nagbihis sa
akin. What I mean is pinasuot niya ako ng malaking T-shirt kasi hanggang ngayon ay
nakasuot lang ako ng two piece. Pero hindi ko sinout, that's why he did it himself.
Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko at napapikit nang naramdaman ko ang hapdi sa
paa ko.
Iniwas ko ang paa ko sa pagkakahawak niya pero hinuli niya iyon at pinagpatuloy ang
paglilinis sa sugat.
"C-Caspian..." I winced and tried to get my feet off from his grasp.
Pilit kong itinaas ang laylayan ng T-shirt na suot ko dahil sobrang init ng
nararadaman ko. Pakiramdam ko ay namumula na ang mukha ko ngayon. Pero hinihila
niya naman pababa. Nakakainis talaga, sobrang init e. Bakit ba kasi ininom ko 'yon?
Mamamatay naman ako 'pag hindi ko ginawa 'yon.
Ang sarap niya talagang sipain e.
Medyo nahimasmasan na ako ngayon kesa kanina dahil may pinainom sa akin si Caspian
kanina e. Tea? Coffee? I don't know, I can't remember it. Basta ang alam ko ay may
ininom ako.
Mariin kong ipinikit ang aking mga mata nang may binuhos siyang likido sa paa ko.
Alcohol 'yon. Sigurado ako.
"Aray naman," reklamo ko habang nakapikit. The time I slowly opened my eyes.
Nagulat ako sa nakita.
He kissed my knees softly. Like he's trying to get the pain away from my system
through his soft kiss. Like he's telling me that he's feeling it too. He even
looked up at me.
I blinked once and saw him continue doing his work. Parang walang nangyari, parang
hindi niya ginawa 'yon.
Did he really did that? Nangyari ba talaga 'yon? O gawa lang ng kathang-isip ko?
Baka pinaglalaruan lang ako ng mga malilikot kong mga mata? Himala 'yon. Siguro ay
dala ng kalasingan ko kaya ko nakikita ang mga gano'n. Hindi totoo 'yon.
Pinaglalaruan lang ako ng imahenasyon ko. Tipsy kasi ako.
Ilang minuto akong nakatingin sa kanya hanggang sa tuluyan na nga akong nabalik sa
wisyo ko. Pero syempre, ipagpapatuloy ko ang pagiging lasing. Magpapanggap akong
lasing.
Why? I'm just confused. It's either he's acting weird or I'm the one who's acting
weird here.
May gusto akong masaksihan, malaman, makita. Pareho lang 'yon.
I'll act like I'm still drunk. Mas pumungay ang mga mata ko. Pinalambot ko ang
aking katawan na parang isang jelly. I did all the things what a drunk woman do.
Ginaya ko 'yong mga nakikita ko sa mga pelikula.
Bakit gano'n? Nakakapagtaka lang kasi akala ko ay binili niya ako dahil sa
pansariling pangangailangan at kaligayahan niya. Pero simula noong binili niya ako
ay hindi niya pa ako ginalaw.
Baka napapangitan siya sa akin? O baka naman ay hindi ako sexy sa paningin niya?
Baka ang baho ko? Mabango naman a?
Well?
I felt his hands caressed my ankle. Kahit hindi halata ang ginagawa niya ay
nararadaman ko 'yon.
Akala niya siguro ay lasing pa ako.
What's his other side?
Palihim akong napangiti nang may naisip.
"Caspian, ang init! I wanna remove this!" reklamo ko, katulad ng mga babae sa mga
pelikula. Ang ingay kasi nila kapag lasing. Pilit kong itinaas ang laylayan ng
damit upang maalis ito ngunit hinila niya lang ito pababa gamit ang isang kamay.
Nakaupo pa rin siya sa sahig at binabalutan na niya ng bandage ang paa ko.
"No." sobrang seryoso ng kanyang itim na mga mata. Bakit gano'n? Ang bilis nagbago
ng ekspresyon niya nang natapos niya na ang ginagawa.
Nainis ako kaya padabog akong tumayo ngunit mabilis ring napaupo nang naramdaman ko
ang hapdi at naalalang may sugat nga pala ako sa paa.
"Tss. Stupid." ayan na naman siya sa stupid niya. Grabe naman 'to makasabi ng
stupid.
May naisip akong plano.
Since he's been with girls before me or even after me, why don't I try to seduce
him? I'm curious. Ano kaya ang pakikitungo niya sa ibang babaeng nilalandi siya?
Nakakadiri mang gawin ay gusto ko pa ring malaman kung ano talaga ang pagkakaiba ng
pakikitungo niya.
May babae na kayang bumihag sa puso niya? May babae kayang napaamo na siya?
Does he even smile naturally?
Parang may pumipigil sa kanya sa mga gusto niyang gawin. 'Yon lang ang nakikita ko.
Bigla na lang kasing magbago ang ekspresyon at pakikitungo niya. Siguro ay dahil
may naalala siyang tumututol sa gusto niyang gawin? Or something... Someone.
"Caspian..." I whispered his name in a seductive tone.
Hindi ako malandi. I don't do this, suwerte siya dahil nilandi ko siya. Hindi ko
nga alam kung saan magsisimula o kung paano.
Should I touch him?
Baka magalit siya katulad ng kanina nang tinapik ko ang mukha niya.
I rested my hands on his shoulders.
Nagdadalawang isip pa ako dahil baka alisin niya ang kamay ko pero hindi niya
ginawa.
I put my weight on his shoulders for support to stand. Nang nakatayo na ako ay
halos kalebel niya na ang bikini bottom ko. Hindi siya nagsalita at nanatiling
tahimik.
I stepped slowly. Para hindi mabigla 'yong sugat ko at baka dudugo na naman.
Napahigpit ang hawak ko sa balikat niya nang hindi ko sinasadyang nawalan ng
balanse.
Hindi nga ba sinadya?
Naestatwa ako nang hinawakan niya ang hita ko sa likuran upang alalayan ang paa ko
at hindi tuluyang mawalan ng balanse. Sobrang init ng palad niya sa balat ko.
Naramdaman ko ulit ang hapdi. Totoong hapdi na talaga 'to. Seryoso, walang lokohan.
Karma ba 'to sa pang-aakit ko sa kanya.
Mas lalo lang akong hindi nakagalaw nang dahil sa sunod niyang ginawa.
He kissed my thigh near the thin fabric of my bikini bottom.
Tumaas ang balahibo ko sa batok pababa sa braso ko nang naramdaman ko ang mga
malalambot at mapupula niyang labi doon.
At parang isang panaginip lang nang binalik ko ang tingin sa kanya ay wala na agad.
Bakit gano'n? Bakit pakiramdam ko ay nagpapantasya lang ako? Daydream?
I'm supposed to seduce him, not imagine him doing something like that. Imahenasyon
lang ba talaga 'yon? Bakit parang totoo at the same time ay hindi?
Lasing pa rin ba ako? Pero hindi ko na nakikita ang kakambal niya. Hindi ako
lasing.
Gano'n naman siguro ang mga lasing 'di ba? Hindi inaamin na lasing sila kahit
lasing naman talaga sila.
Hinawakan niya ang kamay kong nakapatong sa balikat niya. Tumayo siya at kasabay
no'n ang pagtaas ng paghawak niya sa kamay ko hanggang sa siko ko.
He towered over me when he finally stood straight. Inilapit niya ang bibig niya sa
aking tenga. I can smell his scent and perfume. I inhaled him. This smell is so
addicting. Napapikit ako at dinama ang amoy niya.
Wait, what the hell am I doing? I should be the one who's seducing him and not him
that's seducing me. Is he even seducing me?
"I know what you're doing," he's voice felt like home.
I can sense some arousal. I stayed silent. He knows what I'm doing. Panindigan ko
na, tutal alam niya naman na.
I felt the tip of his nose on my hair. He sniffed my hair as his hold on my elbows
tightened.
"Maaaring makakapagtimpi ako sa pagiging pasaway mo pero ibang usapan na 'pag
ganito, tangina, huwag mo'kong simulan." It's a warning.
I smiled seductively even if he can't see my face. Nakayuko kasi ako.
I lift one hand and slowly inserted it inside his shirt. Kinakabahan dahil ito ang
pinaka-unang beses na ginawa ko ito sa isang lalaki. Father used to guard me at
sinisiguradong walang umaaligid sa aking lalaki. Iyon ang dahilan kung bakit walang
nagtangkang manligaw sa akin.
Naramdaman ko ang matigas niyang katawan. I even felt his breathing hitched. I
caressed his stomach or should I say... Abs?
He groaned and pulled me closer to him.
"Fuck this. Stop it." Stop it? Then why did you pulled me closer to you? His body
says otherwise.
I'm not ready with anything relating sex. Hanggang pang-aaakit lang ako ngayon.
Bibitinin ko lang siya pagkatapos kong masaksihan kung ano ang pakikitungo niya sa
mga babaeng ganito. Malandi.
I'm just trying to act malandi, okay? Yuck, conyo.
"Stop what?" my voice was soothing. I can feel his muscles flexed. Was he affected?
"That..." hindi niya natuloy ang sinabi niya nang itinaas ko pa ang paghaplos ko. I
can almost reach his chest. Parang isang apoy ang katawan niya. Sa bawat pagdaan ng
kamay ko ay tila napapaso ako.
"You can stop me, baby. I can't stop myself." sobrang lambing ng boses ko dahilan
ng pagkakatigil niya.
Seryoso ako sa ginagawa ko. Sana naman ay walang asungot na iistorbo.
I heard him cursed many times.
I don't follow his commands. When he say stop, I won't stop.
I tiptoed and kissed his jaw as it clenched when my lips left it.
Napatili ako nang sa isang iglap ay binuhat niya ako. We got inside the room where
I woke up. Inilapag niya ako sa kama at nang tinignan ko siya ay nagsisimula na
siyang maghubad ng pang-itaas na damit.
When he finally took it off. His eyes darkened when it looked intently at me. Like
I'm his prey and he's the predator or a lion. The king.
"Is this what you really want huh?" he's eyes were lustful and dark. His expression
was fierce.
Lagot na. Acting lang sana 'yon e. Hindi ko naman alam na ganito pala talaga ang
epekto ko sa kanya. I've heard some of my co-models. Hindi basta-bastang matuturn
on ang lalaki except nalang kung talagang sex lang ang habol nito at walang halong
emosyon.
I need to stop this before it get too far.
"Should I start now?" dahan-dahan siyang gumapang mula sa dulo ng kama papunta sa
akin.
Ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kaba at takot na baka may mangyari nga sa
amin. Hindi puwede. Kailangan ko bawiin ang lahat ng sinabi at nagawa ko kanina.
Binaliktad ako ng sarili kong plano.
Biro lang naman 'yon e. Lasing pa ako 'no. Wala pa ako sa katinuan ko. kanina.
Hindi ako nag-iisip. Lasing pa rin talaga ata ako. I always think before I do
something. Ngayon lang ako bumalik sa wisyo nanh nakita ko na katawan niya. Half
naked. Iba pala talaga ako malasing.
"You can choose between hard and gentle." sobrang iba ng boses niya. Hindi ko
maipaliwanag na parang hinihila at tinatawag ako sa paraan ng pagsasalita niya.
I sat up and was about to stop him when he immediately took a hold of my legs.
Uminit ang pisngi ko. I can feel the heat ran up to my face.
Kinapa ko ang kamay ko sa kama kahit alam kong wala naman akong makapang bagay na
poprotekta sa akin.
Isang unan.
Binato ko 'yon sa mukha niya kaya natigilan siya at tinapunan ako ng masamang
tingin.
"Ops." I covered my mouth with my hand and moved backwards. Sumenyas ako na huwag
siyang lumapit sa akin at pinandilatan siya.
Nataranta ako nang mabilis niya akong kinulong kaya napasandal ako sa headrest ng
kama. Sa gulat ko dahil sa ginawa niya ay nagawa ko ang pinakatanga'ng gagawin ng
isang tao sa buong mundo. Kapag kay Caspian mo ginawa ang bagay na 'yon.
I punched him straight to his face.
Natigilan siya sandali at nang nakabawi ay bahagya siyang lumayo sa akin.
Hinilot niya ang kanyang panga habang hindi makapaniwalang nakatingin sa akin.
"I didn't know you have that in you." tukoy niya sa ginawa ko habang patuloy pa rin
sa paghimas ng panga niya. He clenched his jaw like he's gaining its strength.
Hindi ko nga rin alam na may ganoon pala akong kakayahan. Nabigla lang naman ako.
I looked down at my clenched fist. Namumula ito at kumikirot. Ang tigas din naman
kasi ng panga niya.
Tahimik lang ako. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Nakita kong
lumabas ang ugat sa braso niya na parang pinipigilan niya ang sarili.
"I want you to pay for this but it seems like you're just playing with me." he
rolled his eyes in a manly sexy way.
Wala talaga akong masabi. Natatakot ako na baka ay mas magalit siya 'pag may sinabi
pa ako. Sapat na siguro 'yong suntok.
Kinuha niya ang damit niya sa sahig at tinalikuran ako. I even heard him murmured
something before he walked out of the room. Leaving me with a triumph smile on my
face.
"What a naughty temptress."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 6
--
Chapter 6
Gambling
Nakanguso akong lumabas ng kuwarto nang natapos ako sa paghahanda sa sarili ko. I
keep my mouth shut and focus my eyes on the island. Papalapit na kami sa islang
sinasabi ni Caspian.
Balot na balot ang katawan ko. Nakakainis naman. Patas lang din naman dahil nakita
ko siya sa bridge na nakasuot din ng jacket na may hood.
Sa tuwing naaalala ko ang mga kalokohang ginawa ko kanina ay napapasapo na lang ako
sa noo ko.
Nakakahiya. Nadungisan na ang pagkakababae ko.
I just met him. Tapos sa kaniya ko pa talaga nagawa 'yon?
I looked up at the bridge and saw him looking intently at the sight of the island.
Parang ang lalim ng iniisip niya. Hindi ko iniwas ang tingin ko nang bumaba ang
tingin niya sa akin.
As usual. Seryoso siya.
Nang nakarating kami sa isla ay nauna siyang naglakad sa akin. Ang gentleman niya
talaga.
"Wear your hood." I can say that he's not tolerating my disobedience to him. Parang
iniiwasan niyang may magawa uliy akong katangahan.
Mas lalo lang akong ngumuso at isinuot ang hood ng jacket ko. Just my instinct
that's saying; I should follow him this time.
Hindi maganda ang pakiramdam ko sa islang 'to. Hindi nga siya mukhang tourists spot
pero sobrang ganda. Wala akong nakikitang resort.
Only the huge house.
At papunta kami doon.
"Don't leave my side, this place isn't that friendly." babala niya. I can hear the
irritation from his voice. Nasa likuran niya ako at nakatitig lang ako sa malapad
niyang likuran.
Not friendly? Parang siya lang?
"Ba't dinala mo ako rito kung gano'n? Ito na ba ang sinasabi mong bakasyon? Hindi
halata. Anong gagawin natin dito? Mangingisda? Lunurin kita diyan e." I kept on
complaining. Ang pakialamero niya kasi. 'Yong una ay ang OOTD ko. Ngayon naman
pinapasuot niya sa akin ang hood. Sobrang tago na ng mukha ko.
Pakiramdam ko ay tinatago niya ako. Gano'n na ba ako kahiya-hiya kasama?
Biglang nawala ang nararamdaman kong hiya kanina. Buti nga at hindi niya ako
sinuntok kanina. Hindi ko alam kung bakit. I can see that he's trying to hold
himself.
Nagpaiwan ang nag-aalaga sa luxury yacht niya doon sa tabing dagat at parang
binabantayan ang yacht.
Sino naman ang nanakaw no'n? This place looked deserted. Walang katao-tao. Ang
creepy pa tignan ng malaking bahay.
Papalapit kami ng papalapit sa malaking bahay. Hapon na at nagiging kulay kahel na
ang kalangitan. The huge house was painted in color brown. Ang dalawang ilaw sa
gilid ng malaking double doors ay kulay dilaw. Parang alam ko na kung sino ang
nakatira sa bahay.
A hen and her chicks. Gusto ng mga manok ang kulay dilaw na ilaw 'di ba?
"Kaninong bahay ba 'to? Sa'yo?" we stepped on the stony stairs. Nakatingin lang ako
sa likuran niya at inoobserbahan ang bawat galaw niya.
"It's not just a house." his voice seems like bored. Walang pakialam, gano'n.
"Ano? Slaughter house din ba 'to?" pangungulit ko at bumaba ang tingin ko sa hagdan
nang dumaan ang maliit na crabs. Pinadaan ko muna siya bago ako nagpatuloy sa
paglalakad.
Nasa harap na ng pinto si Caspian at naiinip na nakatingin.
Nang nasa harap niya na ako ay mariin niya akong tinitigan.
He pulled my hood down. Halos matakpan na ang mukha ko nang dahil sa ginawa niya.
Hindi ko tuloy makita ang mukha niya.
"Keep your head down the time we get in this house. Don't make eye contact with
anyone." Minsan mas gusto ko nalang takpan ang tenga ko kapag may inuutos siya sa
akin.
Bakit kaya? Anyone? Ibig sabihin ay maraming tao sa loob? Akala ko isa lang e.
Mukha kasing walang nakatira rito at nakasara ang mga bintana.
"Why?" I asked while looking down at his leather boots. Nasa harap ko pa rin siya.
"You can have your answers later." Gumalaw ang sapatos niya paharap sa pinto at
sumunod ako sa kanya nang nagsimula na siyang naglakad papasok.
Medyo dim ang mga ilaw nila rito pero  sapat naman ang ilaw para malinaw na makita
ang paligid.
I can hear, shouts, cheers, screams, angry voices. Mga boses na ang pinag-uusapan
ay pustahan.
Napahinto ako sa paglalakad nang dumami ang mga sapatos sa sahig. Kinabahan ako
nang nawala ang sinusundan kong sapatos ni Caspian. I kept my head down. Hindi ako
tumingala dahil iyon ang utos niya pero paano ko siya mahahanap kung hindi ako
titingin sa paligid?
I did it. I tilted my head and looked around.
Napalunok ako at nanlamig ang kamay ko nang nakita ang mga bilyonaryo sa paligid.
Mga pusta sa isang laro, lahat ng mga laro na makikita mo lang sa casino. This
place looked like an illegal dirty casino. Lumipat ang tingin ko sa lalaking
napasuka ng dugo nang sinikmuraan siya. Kinuha pa ang mga coins nito.
Mas nanlaki ang mga mata ko nang nakita ang maraming posters at calendars sa
dingding. Napasinghap ako nang nakitang ang karamihan sa mga calendar girl na
naroon ay...
Ako.
Lumingon ako sa isang pamilyar na lalaki. Nakatayo siya sa gilid ng isang calendar
kung saan sobrang sexy ko doon.
Siya 'yong lalaking sinuntok ni Caspian sa Red Market.
Napangiwi ako nang dinilaan niya ang kanyang daliri at ipinahid sa kalendaryo, sa
may bikini bottom ko ay doon niya mismo ipinahid ang kamay niyang may laway niya.
Napilitan lang ako sa project na 'yon. To be a calendar girl. Hindi talaga ako
mahilig sa mga sobrang daring na pagmomodel. Minsan lang ako magkakaroon ng ganyang
klaseng photo, tuwing summer at minsan nga ay hindi ako papayag.
Mukhang totoo nga ang sinabi ni Dad. The billionaires are really interested of me.
Natulala pa ako saglit.
Kaya pala.
Kaya pala pinasuot ako ng ganito ni Caspian? Dahil maraming tao ang interesado sa
akin. May nakita pa nga akong lalaking nakasuot ng business attire habang naglalaro
ng dart. Ginawa niya pang target ang isa sa mga poster ko.
Mabilis na hinanap ng mga mata ko si Caspian sa karagatan ng mga bilyonaryo. Nang
nakita ko siya sa hindi kalayuan ay kahit sa nanginginig na tuhod ay tinahak ko ang
daan papunta sa kanya.
Hindi niya pa alam na nawawala ako dahil patuloy lang ang paglalakad niya.
May bumunggo pa sa akin kaya bahagya kong iniyuko ang ulo ko. Mabilis na umalis
'yong bumunggo sa akin at hindi man lang humingi ng tawad.
Nang nakasunod na ako ulit kay Caspian ay wala sa sariling humawak ako sa laylayan
ng damit niya sa likuran. Napahinto siya sa paglalakad nang naramdaman niya ang
pagkapit ng kamay ko sa laylayan ng jacket niya. Nakayuko pa rin ako.
Akala ko ay aalisin niya na ang kamay ko mula sa mahigpit na pagkakahawak ko ngunit
nagpatuloy siya sa paglalakad at hinayaan lang ako.
"You fucked up, loser."
"Ace of spades."
"Three hundred coins ang pusta ko. Three hundred coins in here is equivalent to
fifty five thousand Philippine money."
Lahat ng ingay ay tungkol sa mga ginagawa nilang paglalaro. This is gambling.
Nakakatakot lang kasi parang obsessed sila sa mga model. May iba namang poster na
iba't ibang model pero karamihan talaga sa mga nakikita ko ay ako.
Ano kaya ang mangyayari kung makikita nila ako?
Nakaramdam ako ng matinding takot pero mas takot ako na baka mawala na naman sa
paningin ko si Caspian. Ayokong maiwan dito.
Napahigpit ang pagkakahawak ko sa laylayan ng jacket niya nang dahil sa mga
pumapasok sa isip ko. Para na akong bata na sobrang takot mahiwalay sa ina sa gitna
ng palengke.
Hindi na ako nagulat nang nagsalita siya sa seryosong boses.
"Sinuway mo na naman ako."
Mas nakakatakot pala siya.
Sa sobrang kaba at takot na nararamdaman ko ay hindi na ako nagsalita pa.
Nagpatuloy siya sa paglalakad at ako naman ay mabilis na nagpatinaod sa kanya
habang mahigpit na nakakapit sa laylayan ng jacket niya.
Ano kayang gagawin namin dito? Maglalaro ba siya? Magsusugal? Pera ba ang ipupusta
niya o ako? Baka tuluyan na siyang napuno sa akin kaya ako na ang ipupusta niya?
Ayoko. Nakakatakot sila, ang hirap magtiwala. Hindi ko naman sinasabing nagtitiwala
ako kay Caspian pero iba kasi ang ipinapakita ng mga kalalakihan dito kesa kay
Caspian.
Unti-unting nawala ang mga sapatos na nakikita ko habang nakayuko ako. Ang tanging
tinitigan ko nv mariin ay ang sapatos ni Caspian na patuloy lang sa paglalakad.
Baka kasi mawala na naman sa paningin ko.
Umakyat kami sa isang hagdan at habang umaakyat kami ay hindi ko pa rin siya
binibitiwan.
Pakiramdam ko ay aso ako na nakatali at hawak ng amo ko 'yong tali.
"Y-You're not going to give me to them right?" nakakainis. Nautal pa ako. Hindi
naman ako ganito sa kaniya a? Matapang ako, nagtapang-tapangan nga lang.
Ikaw kaya rito sa sitwasyon ko? Paano nalang kung may makakita sa akin?
"I'm planning to." Naririnig ko mula sa tono ng boses niya na wala siyang paki.
Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na napabitiw sa pagkakakapit sa kanya. Huminto
ako sa paghakbang paakyat ng hagdan at umatras.
I looked up at him when he stopped too and faced me.
"What are you doing? Head down, Khione!" bakas sa boses niya ang pagkairita nang
dahil sa ginawa ko.
Wala namang masyadong tao sa kinaroroonan namin. Parang nasa isang hagdan kami na
ang may permiso na makakadaan lang ay ang mga matataas.
"No! I'm not going with you! Ipapamigay mo lang rin pala ako!" Tinalikuran ko siya
pero bago ako tuluyang bumaba ay hinarap ko muna siya. "Sayang naman ng one hundred
thousand mo." I even enunciated the word 'thousand'. I immediately run down the
stairs with my head up. Exposing my face.
"Shit, Khione!" narinig ko ang mga yabag ng paa niyang sumunod sa akin.
Tumakbo ako at napahinto sa harap ng maraming tao nang biglang tumigil ang mundo
nila. They instantly at stopped what they're doing and stared at me.
May narinig akong nahulog na coins sa sahig. 'Yong cards ay nagkalat sa paligid
nang nabitiwan iyon ng isang lalaki. May napahinto pa sa pag-iinom ng whiskey.
Natahimik ang lahat at tumitig lang sa akin.
Parang may dumaang anghel dahil sa sobrang tahimik na parang maririnig ko na ang
ingay ng mga crickets sa labas.
"Is it really her?"
"What is she doing here?"
"Hey beautiful."
Parang hinuhubaran na ako ng tingin ng mga kalalakihan dito. Kailangan kong
makaalis at ang daan lamang paalis dito ay ang pag gitna kung saan kami dumaan ni
Caspian. Kailangan kong sumugod sa karagatan ng mga manyak na bilyonaryo.
"Khione!" It was Caspian's angry voice.
I run and the crowd parted to give way.
Nagulat pa ako sa ginawa nilang pagbigay daan sa akin. Bakit? Pakiramdam ko ay
tinutulungan nila ako upang hindi ako mahuli ni Caspian.
"Kung hindi man lang siya mapasaakin. Hayaan niyong hindi rin siya makuha ng
Lordcan na 'yan." Tama nga ako nang narinig ko ang isa sa mga boses ng lalaki rito.
Ayaw nila kay Caspian? Ba't parang ang laki ng galit nila sa kanya?
Malapit na ako sa pinto palabas. Kitang-kita ko na ang pinto mula rito. Makakalabas
na ako.
Pero nawala lahat ng pag-asa kong makalabas nang dalawang malalaking tao ang
humarang sa dinadaanan ko.
I looked up at them in annoyance.
Sumilay agad ang ngiti sa labi ko nang nakita ang dalawang bodyguard ni Caspian.
"Rolando! Fernando! Nandito kayo?" sinalubong ko sila ng yakap na ikinagugulat
nila. Halos hindi ko sila mayakap dahil sobrang laki nila.
Paano sila napunta rito? Anong sinakyan nila? Hindi naman sila sumabay sa amin ni
Caspian ah?
Isang marahas na kamay ang humila sa akin palayo sa kanila.
"What the hell are you doing?" mahina lang ang pagkakasabi niya pero hindi pa rin
nawala ang galit mula sa boses niya.
"Bitiwan mo ako! Ano? Ibebenta mo ako rito 'di ba? Secondhand lang gano'n?"
binitiwan niya nga ang kamay ko nang narinig ang hinaing ko.
"You were saying?" tila naguguluhan pa rin siya sa mga pinagsasabi ko.
"I was saying that you're going to give me to them?" Itinuro ko ang mga bilyonaryo
sa paligid na nakatitig pa rin sa akin at hindi makapaniwala sa mga nakikita.
"No. I'm not. I said, I'm planning to. Sakit ka lang sa ulo." Ang sama niya talaga.
Pinaplano niya pa talaga 'yon?
"That's why! Aalis na ako! Bye!" Padabog akong nagpaalam at maglalakad na sana
papunta sa pinto ngunit hinarangan naman ako ni Rolando at Fernando.
"Come on, Khione. I have no time for your stunts." hinila niya ang hood ko sa
likuran palapit sa kanya kaya napaatras ako.
Makahila naman 'to.
Siya na mismo ang nagsuot ng hood sa ulo ko at ipinatong ang palad sa ulo ko
dahilan kung bakit nakayuko ako ngayon.
His hand on my head was controlling my every move. Ang bigat pa naman ng kamay
niya.
"Alisin mo nga 'yan!" I hissed as I stomped my feet while walking at his side.
Naiwan na namin ang bodyguard niya nang pilit niya akong palakarin.
"Hush, just walk." pagpapatahimik niya sa akin na mas lalong ikinainit ng ulo ko.
Kung siya ay sasakit ang ulo dahil sa akin. Ako naman ay iinit ang ulo dahil sa
kaniya kaya patas lang kami.
"Saan ba kasi tayo pupunta? Kanino mo ba ako ibebenta?" nagawa ko pa talagang
magtanong. Para naman updated ako sa kung anumang mangyari sa akin.
"Ibebenta? I'm not going to sell you." nawala na ang pagtitimpi sa boses niya. Aba,
mabuti naman.
Ang labo niyang kausap. Akala ko ba ipapamigay niya ako? Imposible naman kasing
ipapamigay niya ako na kapantay lang ng one hundred billion niya. Kaya pumasok sa
isip ko na baka ibebenta niya ako rito.
Hindi talaga kami magkakaintindihan dalawa. Kasalanan niya 'yon.
Nang nakaalis na kami sa gitna ng mga bilyonaryong nagsusugal ay narinig ko ulit
ang ingay nila na parang walang nangyari.
Nanatili ang kamay niyang nakapatong sa ulo ko nang tuluyan na kaming nakaakyat sa
hagdan. We walked in a corridor. Sa isang kuwarto sa dulo ay huminto kami.
"Huwag kang makulit."
"Huwag kang makulit." panggagaya ko sa kanya. Pati 'yong tono ng boses niya ay
pilit kong ginaya.
Sinilip niya naman ako mula sa hood ko. Napatikom ang bibig ko nang napagtantong
sobrang lapit ng mukha niya sa akin.
"Ready yourself." Makahulugang saad niya at humarap na sa pinto upang buksan iyon.
Ano ba? Pinapakaba niya ba ako? Kinakabahan na nga 'yong tao, dagdagan niya pa?
Nang bumukas ang pinto ay isang pamilyar na boses ng lalaki ang narinig kong
bumungad sa amin. Dagdagan pa ang background ng malanding tawa ng mga babae.
"You are such a disturbance, Lordcan."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 7
--
Chapter 7
Fields
As we get inside the room with it's dim lights, there are girls around the familiar
man that's laying comfortably on the huge red sofa.
Siya 'yon ah? Siya 'yong isa sa mga lalaki sa nakaupos sa sofa noong pinaddle si
Caspian. Ngayon ko pa siya nakita ng malapitan. Siya 'yong narinig kong medyo slang
ang paraan ng pagsasalita.
Nanatili akong nasa likuran ni Caspian at nakasilip sa balikat nito. Nauna kasi
siyang pumasok kaya nahuli ako.
"We have business to do, Monterozo." his ice-like voice creep into me.
Ang sinungaling niya talaga. Business? Akala ko ba bakasyon ang punta namin dito?
"Tol, alam mo 'yong salitang chill? Is like a river that flows down to my veins? I
feel the chill inside." isang kanta 'yon ah? Pero hindi niya naman kinanta. 'Yong
lyrics lang sinabi niya.
Basag siguro boses niya 'pag kinanta niya pa. Ginawa niya nalang tula.
Ang buraot niya.
"Wala akong panahon para sa mga kalokohan mo. Monterozo. I have received an
information about the organization's field. One got it wrong." noong nagbaha ng
kaseryosohan nalunod siguro si Caspian.
Sumilip ulit ako sa balikat ni Caspian at nakita ang Monterozo na kausap niya na
tumayo at iniwan ang mga babae sa sofa.
Sa hitsura nito ay para siyang isang half.
Half unggoy.
I looked at his appearance and he just looked like Caspian. Ang pinagkaiba lang ay
moreno siya at singkit ang mga mata. Dagdagan mo pa ang aura niya na parang
palaging hindi nagseseryoso. Playboy gano'n.
Lumipat ang tingin ko sa apat na babaeng nakaupo sa pulang sofa. Sila 'yong tipo ng
babae na makikita sa mumurahing bar.
Nalipat pabalik kay Monterozo ang paningin ko.
"So? That means we have to talk?" nakangising sabi niya at inilagay pa ang
hintuturo sa manipis niyang mga labi.
"Privately," Caspian's deep and serious voice filled the whole dim room.
"Privately." Monterozo nodded and looked back at his girls. "Girls? You heard him."
nagflying kiss pa ang ugok sa mga babae niyang malanding nagreklamo pero tumayo rin
naman at umalis.
Nakita ko pa ang isang babae na parang hinuhubaran na si Caspian sa paraan ng
pagtingin niya nang dumaan sila sa gilid namin palabas ng pinto. I looked at
Caspian but he didn't even give a glimpse of the girl. Lumipat ang tingin ng babae
sa'kin at umismid bago lumabas.
Anong ginawa ko do'n? Minsan talaga umaandar ang pagkatopak ng mga babae.
Nang sumara ang pinto ay bigla akong kinabahan. Tatlo na lang kaming natira tapos
ako lang ang nag-iisang babae rito.
Tapos ano, silang dalawa may-gano'n. Basta lalaki sila.
Baka?
No. No, that will never happen. May business silang pag-uusapan 'di ba? Kalma lang,
self. Kung may gagawin man silang kung ano sa akin ay marami naman akong kaibigan
sa labas.
Pero ang hirap pa ring magtiwala. I'm in the lion's den. Baka lapain nila ako rito.
"You're with someone huh?"
Nabalik ako sa pinag-uusapan ng dalawang lalaki nang narinig kong nagsalita si
Monterozo.
"Fuck off, Monterozo. I'm here for business." kapag si Caspian talaga ay ang hirap
magbiro. Imbis na matawa siya ay magagalit pa siya.
He take things seriously.
Tutal ay mag-uusap sila privately 'di ba? That means, lalabas din ako?
Napanguso ako.
Lalabas na nga lang.
I was about to go to the door but I instantly stopped when I heard Caspian's voice.
"You're staying here, Khione. Wait 'til we're finish."
Hinarap ko siya pero nakatalikod siya sa akin. Paano niya nalamang paaalis ako?
Napatingin ako sa likuran ng kulay pulang sofa nang nakitang may kuminang doon.
Salamin.
Kaya naman pala nalaman niyang paalis ako. May salamin pala sa harap niya.
So? Sinama niya ako rito para maghintay sa kanya? Ayokong maghintay 'no.
"So about the organization's field. Are you thinking that there's something wrong
with my field?" pilit kong maintindihan ang mga pinag-uusapan nila pero wala talaga
akong makuha.
Anong field-field ba 'yan?
Tinapunan ako ng makahulugang tingin ni Caspian. I think it's a warning that I
wouldn't be able to do something stupid right now.
Naglakad silang dalawa papasok sa isang pinto sa gilid. Ano kaya 'yon? Restroom?
Anong gagawin nila sa banyo?
Nang tuluyan na silang nakapasok ay agad na sumara ang pinto. Naglakad ako papunta
sa pulang sofa at binagsak ang katawan doon.
This is boring.
Hindi ako mapalagay 'pag wala akong ginagawa.
Inilibot ko ang paningin sa buong kuwarto at huminto ang tingin ko sa mismong pinto
kung saan sila pumasok.
Hindi puwede 'tong mga iniisip ko. Am I going to eavesdrop again?
Wala namang masama 'di ba? Dapat ay hindi ako magpahuli. Kailan pa ba ako nahuli ni
Caspian?
Napangisi ako nang may naisip na gagawin.
I stood up and simply walked to the door where they got in. I turned the knob and
unexpectedly, it opened.
Bakit hindi nila nilock? Naalala ko tuloy 'yong inutos ni Caspian sa akin na e-lock
ko raw dapat 'yong pinto ng kuwarto ko bago matulog. Siya nga mismo 'di marunong
sumunod sa mga utos niya.
Dahan-dahan kong binuksan 'yon sa maliit na espasyo at sumilip sa loob.
It's darker here.
Ang tanging nagbibigay lang ng liwanag ay ang malaking bintana na from ceiling to
floor length. Kulay pula rin ang mahabang kurtina nito na nakahawi sa gilid.
I can only see there silhouette in front of the window.
"Lord, there's nothing wrong with my field. The gamblers aren't rebelling or
disobeying the rules. No issues found. Why didn't you know what's wrong with the
organization's field?" Ang mapaglarong boses ni Monterozo kanina ay naging seryoso.
Akala ko talaga ay wala a kanya ang pagiging seryoso.
Seryoso? Anong pinagsasasabi nila?
Ba't parang ang laki ng problema nila? Parang namomroblema sila sa mundo e hindi
naman sila pinoproblema ng mundo.
"It was a warning from the system of the organization. I haven't figure what field
it is." halos lumaki ang tenga ko upang mas marinig ng malinaw ang pinag-uusapan
nila. Kulang nalang ay maging hugis tenga ng elepante ang tenga ko.
"Then? You check the gamblers' field first? Kaduda-duda ba ang pagmamanage ko rito,
Lord?" bumalik ang pagiging mapaglaro sa boses ni Monterozo na tila nasasaktan
dahil sa ginawa ni Caspian.
Bakit Lord ang tawag niya kay Caspian? Siguro short term ng apelyido niyang
Lordcan?
"No. I'm here to fucking get you out of here and fucking help me figure what
fucking field is giving some fucking warning." I can hear in Caspian's voice that
he's regaining Monterozo's seriousness.
Remember number one; if Caspian's cursing too much, that means he wants you to take
everything seriously.
Hala, 'wag mong galitin 'yan Monterozo.
"Oh tapos?" Hindi ko pa rin naririnig ang pagkakaseryoso sa boses ni Monterozo.
Baka makasaksi ako ng live murder dito? Ayokong makialam, bahala siya wala siyang
witness.
"Tapos papatayin kitang gago ka! Seryoso ako, putangina mo!" his voice thundered in
the whols dark room.
"May sinasabi ba akong hindi ka seryoso?" natatawang sabi ni Monterozo.
Gusto niya na ata talagang mamatay.
Ito namang si Caspian, sobrang pikon. Kanino kaya siya nagmana? Nasaan kaya ang mga
magulang niya? May kapatid ba siya? Ang dami ko palang hindi alam sa kanya.
"The organization has five fields. The gamblers, hackers, killers for hire,
torturers and the last field that's just recently added to my organization is the
bidders. The gamblers isn't that safe but it's safer to come here than the other
fields. I don't want to risk her." His voice sounded sincere but too serious. I can
sense something unfamiliar in my system when I thought about what he just said.
Is he talking about me?
Tangina, ayokong mag-assume oy.
"You have none to risk, Lord. She's not her and she's not here."
Maybe, it's not me.
It's her. Who's her? They are talking about two her.
"Enough with this. Let your assistant manage this field while you're gone." Mariing
utos ni Caspian.
Ang bilis niya talang magchange topic 'no?
Fields.
His organization was build up in five fields. The gamblers, hackers, killers for
hire, torturers and the bidders. Sinama niya ako rito.
Isasama niya kaya ako sa ibang field? Sa mga naintindihan ko ay parang hinahanap
niya kung anong field sa organisasyon niya ang may mali at nagbibigay warning sa
kanya.
"Alright." Huling narinig ko ay ang boses ni Monterozo bago ako umalis at lumabas
ng kuwarto.
Nawalan ako ng ganang makinig sa mga pinag-uusapan nila. Gusto kong gumawa ng kung
anumang ikinatutuwa ko.
Bumaba ako at muling natahimik ang paligid nang nakita ako.
Lumapit ako sa isang mukhang mabait na businessman.
"Paano ba laruin 'yan? Ganito. Turuan niyo ako tapos maglaro tayo. Ipupusta ko mga
yaman ni Caspian! Ano? Deal?"
Naghiyawan sila sa tuwa.
Hindi pa naman ako marunong sa mga ganito? Bahala na si Caspian sa mga bayarin,
tutal pag-aari niya naman lahat ng 'to.
Magagalit kaya siya?
Bahala na 'to.
Tinuruan nga nila ako. Halos lahat sila ay nakapaligid sa akin. Wala namang
nagtangkang mambastos o humawak sa akin.
Mababait naman pala sila e. Mas nakakatuwa pa silang kausap at kasama kesa naman sa
nakasimangot na si Caspian.
Ilang minuto nila ako tinuruan at binibigyan ng example kung ano ang flow ng
paglalaro nito.
Actually, wala talaga akong naintindihan sa mga tinuturo nila sa akin pero
nagpatuloy pa rin ako. Nakita ko pa nga sila Rolando at Fernando na nakasandal sa
dingding sa gilid at pinagmamasdan lang kami.
Binabantayan ba nila ako? Ba't 'di nila ako sinumbong sa amo nila?
First game.
Talo.
Second game.
Talo ulit.
Third game.
Talo na naman.
I dropped the cards with a pout. Paano ba kasi laruin 'to? Bahala na nga. Wala
naman akong pag-aari na mawawala. Maglalaro na sana kami ulit nang isang sigaw ang
nagpatigil sa amin.
"Bloody hell!"
Sabay kaming lumingon sa may hagdan nang nakita si Caspian na pababa at mabilis ang
paghakbang papunta rito.
Nakita kong nakasunod sa kanya si Monterozo na maligayang nakangiti habang
nakatingin sa akin.
His eyes is full of accusation when it looked at my hands full of cards. I
innocently looked down at my cards too.
Napanguso ako nang tinapunan niya ako ng isang nakamamatay na tingin.
"Put that thing down." tukoy niya sa hawak kong cards.
"No. I'm playing and don't disturb me." seryoso kong sagot sa kanya. From the start
sinasagot ko na siya.
Narinig ko ang pagpipigil ng tawa ni Monterozo nang dahil sa sinabi ko at ang
kinalalabasang ekspresyon sa mukha ni Caspian.
"You know how to play?" 'di makapaniwalang tanong ni Monterozo sa akin nang
nakabawi sa pinipigilang tawa.
"Nope. Actually, I just learned it. They taught me how." turo ko sa mga kalalakihan
sa paligid na nakayuko na ngayon.
Aba't? Takot ba sila? Ang dami kaya nila. Puwede naman nilang sabay na bugbugin si
Caspian dito ah?
Akala ko may kakampi na ako. Mga duwag din pala 'to.
Hindi na ako nagulat nang tinabig ni Caspian ang hawak kong cards kaya nagsiliparan
ang lahat ng 'yon at nagkalat sa sahig.
Napakagat labi ako at pinipigilan ang sariling sigawan siya.
Marahas akong tumingin sa kanya.
Ang sama niya talaga.
"I told you to stay and wait 'til I'm done but what did you do? That's just-fuck."
ramdam ko ang galit niya kaya sana ay ramdam niya rin ang galit ko.
"Why would I waste my time waiting for you? That's just-boring." hinampas ko ang
palad ko sa mesa at nakita ko pa kung paano napatalon ang iba sa lakas no'n.
Pinipigilan ko nga'ng ngumiwi e.
Ang sakit kaya no'n. Lalo na't hindi basta-bastang mesa lang 'yon. It's like a
marble table. Pusta ko, namumula na 'yong palad ko.
Narinig ko namang tumawa si Monterozo.
Bumaba ang tingin ko sa mga braso ni Caspian na lumalabas ang ugat na parang
pinipigilan niya ang sarili niyang manakit. His hands turned into a fist.
"Rolando, Fernando." Tawag niya sa mga bodyguard niya na agad namang lumapit sa
kanya. Mahinahon lang ang boses niya pero alam kong galit pa rin siya. "Tell me
what she did earlier." sobrang diin ng pagkakasabi niya no'n.
Heto na, isusumbong na nila ako.
I glared at the two but they just ignored me and turned to their boss.
"She played cards in three games, Sir." Malinaw na sagot ni Rolando habang matuwid
na nakatayo na parang estatwa.
"Win or lose?"
"Lose, Sir." maiklking sagot ni Fernando.
"Anong ipinusta niya?" Curious na tanong ni Monterozo habang nakangiti pa rin.
Minsan nakakairita na 'yan ngiti niya. Para kasing nanunukso.
Palihim akong napangiti nang dahil sa tanong na 'yon.
Ano kayang magiging reaksyon niya?
Hindi sumagot ang dalawang guwardiya na tila takot silang malaman ng amo nila kung
ano ang ipinusta ko.
Sa huli ay nagsalita rin ang lalaking isa sa mga nakalaro ko.
"Ipinusta niya ang yaman ni Lordcan."
The whole room was wrapped up with a defeated silence.
I pouted.
Bakit niya sinabi? Para siguro makuha niya na ang panalo niya.
I looked up at Caspian's face with a very serious expression on it. Nakatitig siya
sa akin. Hindi siya nagsalita. Pinagsalikop ko lang ang mga kamay ko at pinaglaruan
ang mga 'yon. Ramdam kong mas lalong dumilim ang aura sa paligid niya.
Akala ko ay sisigawan niya ako pero hindi. Sumenyas siya sa akin na lumapit ako sa
kanya. Umiling ako at bahagyang napaatras kaya siya na mismo ang lumapit.
Hindi ko pa rin alam kung ano ang nasa isip niya. Bakit parang hindi naman siya
galit sa ginawa ko? Pero kanina lang ay nagmura pa siya.
"Let's go." sobrang mahinahon ng pagkakasabi niya at isinuot niya sa ulo ko ang
hood ng suot kong jacket.
Bumaba ang tingin ko sa braso niya na nagpapakita pa rin ang mga ugat niya. Bahagya
kasing nakataas ang sleeves ng jacket niya kaya ko nakita 'yon.
Ibig sabihin ay galit pa rin siya.
"Huwag, Khione. Huwag mo siyang sundin." Humalakhak naman si Monterozo.
Ang ingay ng pikot na 'yon. Halos mawala na nga ang mga mata niya. May pahawak-
hawak pa siya sa tuhod niya.
Nababaliw na siya, wala namang nakakatawa.
Paano niya nalaman ang pangalan ko? Ni hindi ko alam kung Monterozo ba ang pangalan
o apelyido niya. It sounds like a surname to me.
Bago pa man ako makapagreact ay hinila na ni Caspian ang braso ko paalis sa gitna
ng mga kalalakihan.
"Teka! 'Yong pusta mo!"
"Ano pa bang aasahan natin sa Lordcan na 'yan?"
"Wala kayong makukuha diyan."
Napuno ng reklamo ang buong silid mula sa mga nakalaro ko.
Nakasunod lang sa amin si Monterozo at sina Rolando at Fernando. Umakyat kami sa
isa na namang hagdan. Ba't ang daming hagdan dito?
"Paano mo nagawa 'yon, Khione? 'Di ba katakot-takot ang mukha ni Lordcan?" natatawa
pa rin si Monterozo habang nakabuntot sa amin.
Nang nasa second floor na kami ay tumambad sa akin ang napakaraming pinto.
"We're going to spend the whole night here." anunsyo ni Caspian at binuksan ang
isang pinto. He turned on the lights. Buti naman at maayos naman ang ilaw dito. 'Di
katulad sa silid ni Monterozo.
Pinasok niya ako sa loob at sumunod siya. Nakita kong nasa magkabilang pinto
nakatayo ang guwardiya niya na tila nagbabantay. Hindi niya sinara ang pinto at
nanatili sa labas si Monterozo habang natatawa pa rin pero at least ngayon ay
kausap na niya sina Rolando at Fernando.
Ipinatong niya ang dalawang palad sa magkabilang balikat ko at puwersahang pinaupo
ako sa dulo ng kama.
"Are you hungry?" walang nababakas na ekspresyon sa mukha niya kaya masasabi kong
hindi 'yon isang sinserong tanong.
Oo, gutom ako.
Kainin kita diyan e.
'To naman 'di na mabiro.
He removed the hood from my head. Yumuko ako upang hindi niya makita ang mukha ko.
Ilang minuto ang lumipas ay walang kumibo sa amin.
Nagulat ako nang lumuhod siya sa harap ko upang magkalebel ang paningin namin.
"I'm fucking angry." he acts otherwise. Parang hindi naman siya galit. Kita ko pa
ring ang ugat sa kamay niya.
Ngumuso lang ako at mas iniyuko ang ulo.
Hindi ako guilty 'no. Nagmumukhang guilty lang. Ngumuso ako para pigilan ang
pagngiti.
Tumayo siya at naglakad palabas ng silid. "Would you like to enjoy your punishment
here, Khione?" then the door slammed shut.
Ilang minuto akong nakaupo sa kama at napangiti pero napasimangot din nang tuluyang
rumihestro sa utak ko ang sinabi niya.
Mabilis akong lumapit sa pinto at pinihit ang pinto ngunit ayaw bumukas.
Patay. Lock.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 8
--
Chapter 8
Silhouette
"Hoy! Sabihin niyo sa amo niyo'ng masungit na nagugutom ako!" kumalabog ang pinto
nang sinipa ko 'yon. Masakit na nga ang kamay ko, sasakit pa 'tong paa ko.
Ang malas talaga.
Kamalas-malas kasi ang mukha no'ng Caspian na 'yon.
Ilang minuto ang lumipas at biglang bumukas ang pinto kaya napaatras ako. Pumasok
si Caspian na may dalang tray ng mga pagkain. Nilagpasan niya ako at habang
nakatalikod siya sa akin ay akmang lalabas na ako ng pinto.
"Gusto mo ba'ng dagdagan ko ang parusa mo?"
Agad akong nag-U turn nang malapit na ako sa pinto.
Nakakainis naman 'to. Nakakabanas na.
Narinig ko ang pagsara ng pinto. Siguro sila Rolando at Fernando ang nagsara no'n?
Nanggigigil na tinulak ko siya matapos niyang nailapag ang tray sa isang mesa.
Bumagsak siya sa kama at akmang tatayo na ngunit mabilis akong sumampa sa tiyan
niya at agad siyang sinakal.
Pinagpatuloy ko ang pagsakal sa kanya ng ilang minuto.
Pero nang lumipat ang tingin ko sa mukha niya ay nakapikit na siya.
Hala? Napatay ko ata.
Dahan-dahan kong kinalas ang pagkakahawak sa leeg niya. Ibig sabihin lang nito ay
akin na lahat ng kayamanan niya? Naging instant billionaire ako?
"C-Caspian?" kinakabahan kong sambit sa pangalan niya. 'Yong boses ko ay parang
naiiyak na.
Anong gagawin ko? CPR?
"O-Oy..." niyugyog ko ang balikat niya pero hindi pa rin siya kumikibo. Nanginginig
na ang kamay ko sa takot.
Ang lakas ko naman ata at napatay ko siya?
Suntukin ko kaya?
Nagulat ako nang isang kamay ang dumapo sa likuran ko at tinulak ako nito kaya
bumagsak ako sa dibdib ni Caspian. Tumagilid si Caspian at ang isang kamay niya
naman ay nasa likurang bahagi ng ulo ko na tila inalalayan ang pagtagilid namin sa
kama habang magkaharap.
"'Wag kang maingay. Natutulog ako." he groaned.
Buhay pa pala ang gago.
Akala ko patay na e. Ang engot ko naman kasi hindi ko man lang chineck kung
tumitibok pa ba ang puso niya.
Itinaas ko ang kamay ko sa dibdib niya at pinakiramdaman kung totoo bang tumitibok
pa ba ang puso niya.
I felt it. Still beating.
Beating for whom?
Agad kong binawi ang kamay ko nang may naalala. They're talking about another girl.
Who would it be? Sa dinami-rami ng mga babae niya, ni hindi ko man lang alam ang
mga pangalan nila.
I stared up at his peaceful face. Pero kahit gano'n ay nagkasalubong pa rin ang
medyo makapal niyang kilay. Kahit nakapikit ay mukha pa ring masungit na kung
natutulog ito ay parang takot ka pang gisingin siya.
I wonder why he became like this.
I wonder why I'm feeling this unfamiliar feeling.
I wonder why he bought me and brought me here.
I wonder why...
"Staring is rude, Khione." nagpapanggap lang ata siyang tulog e.
Ginawa niya pa akong hotdog dito nang ipinatong niya ang mabibigat niyang hita sa
hita ko.
Walang hiya talaga.
Tinulak ko siya. Bumalik bigla 'yong nararadaman kong galit nang namalayang sobrang
lapit niya pala sa akin.
Napasinghap ako nang mas hinigpitan niya lang ang pagkakahawak sa akin.
My boobs squeezed like what the hell as he buried his face on my neck like what the
hell again.
Naestatwa ako nang ginalaw niya ang ilong niya sa leeg ko. The tip of his nose
caressed my neck in a rhythm. I felt him breathing as he breathe me in.
"You know what? I wanna fuck you, right now. I can fuck you. I will fuck you. I
want you to know that it's all part of the punishment but why don't I? I'm fucking
angry that makes me wanna taste you." he hissed on my neck. I can sense his anger
flowing. Hindi talaga maiaalis ang dahas sa katawan niya.
Sa hinaba-haba ng sinabi niya ay isa lang ang ibig sabihin no'n.
Gusto niyang ibuhos sa akin ang galit niya.
Pakiramdam ko ay hindi lang ako ang dahilan ng galit niya. Maybe there's another
problem that made him angry, para naman kasing wala siyang problema kung ano man
ang gagawin ko.
I'm like a—what's that word again?
A toy.
His toy.
Pero patas lang din naman kami. I used to play with him but he never played. Gusto
niya ay siya lang ang maglalaro.
Is he like this to his other toys?
Hard to say but he looked sweet and savage.
"You're angry? I'm hungry." saad ko at bahagya siyang tinulak. Nakakainis kasi,
pakiramdam ko ay nauubusan ako ng hangin 'pag ganito kami kalapit.
Kanina noong akala ko ay napatay ko siya, buti hindi ako umiyak. Hindi kaya ng
konsensya ko ang pumatay 'no. Kahit masama man o mabait ang tao ay wala akong
karapatan na kitilin ang buhay niya.
I didn't create anything here, I have no right to destroy something that's belong
to the rightfully creator.
He finally released me. Pakiramdam ko ay parang may parte sa akin ang nawala noong
binitiwan na niya ako.
OA mo, self.
Lumapit ako sa bilog na mesa kung saan niya inilapag ang tray.
Oh, cherry.
Kinuha ko 'yong cherry at pinaglaruan muna sa bibig ko bago tuluyang kinain. Humila
ako ng isang upuan at umupo.
Nagsimula na ako lumamon.
"Pagkatapos mo diyan, matulog ka na." wala pa rin akong nababakas na kahit ano sa
boses niya. Just his plain deep voice.
"Pagkatapos mo diyan, umalis ka na." panggagaya ko sa boses niya. I even enunciated
the word 'umalis'.
Ano sa tingin niya? Matutulog ako? Katabi siya? Baka totohanin niya ang sinabi
niyang; I want to fuck you!
"No, I'm getting comfortable here and I'm sleeping here." nakita ko pa kung paano
niyakap ng mga malalakas niyang braso ang unan ko.
"E 'di sa sahig ka." sumubo ako ng pagkain habang nakatingin sa likod niya. He
shifted his position and now he's facing me.
"Ayoko."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Ayoko? Ayoko raw? Unang beses kong narinig
mula sa kanya ang salitang 'yan ah?
He sounds like me. Ako naman ngayon ang hindi niya sinusunod. Sino ba naman ako
para sundin niya 'di ba?
Mariin ko siyang tinignan dahil baka may mali lang sa kanya. Nang nakitang wala
naman ay sumubo ulit ako ng cherry.
"Ano ba'ng nangyayari sa'yo? May balak ka ba talagang gawin 'yang I want to fuck
you mo?" ngayon naman ay ako na ang hindi makatingin sa kanya nang tumitig siya sa
akin.
Nakoconscious tuloy ako.
"Hindi ka makakatakas sa'kin, Khione." Ah 'yun lang pala? Binabantayan niya ako? O
baka naman nakikitulog lang siya rito? Mukhang antok na antok na siya ah?
Hindi makakatakas, utot mo.
Nagkibitbalikat lang ako at nagpatuloy sa pagkain.
Ako ba sinasabihan niya ng hindi makakatakas? Ako talaga? Talaga? Sabi ko nga ako.
Halos isang oras ang lumipas bago ako natapos. Half hour lamon, half hour patikim-
tikim lang.
I looked at Caspian to see if he's really asleep. Nakapikit na siya, his lips were
parted in a sexy way.
Bakit gano'n? 'Pag ako natutulog na nakanganga ay parang timang?
Tulo laway pa.
Dagdagan mo pa ang muta left and right.
Kaya never talaga akong tatabi sa isang katulad niya 'pag matutulog. Tiklop 'yong
pagiging model ko eh.
I was back in reality from my reverie when I accidentally elbowed the glass of
water.
Basag.
Natatarantang sumulyap ako kay Caspian pero hindi man lang siya nagising o gumalaw
man lang. He's sleeping deeply. Ang tahimik niyang matulog, pero nagkasalubong pa
rin ang medyo makakapal niyang kilay na tila kahit sa panaginip ay galit siya.
Siguro sobrang napagod siya? Ba't ako hindi?
Inayos ko ang kinakainan ko pero hindi ko pa nilinis ang nabasag na baso.
Binuksan ko 'yong pinto habang dala ang tray. Agad namang humarang sila Rolando at
Fernando sa harap ko.
"Mahigpit na pinag-utos ni Mr. Lordcan na hindi po kayo papayagang lumabas."
pambungad sa akin ni Rolando.
Tumaas ang isang kilay ko at itinaas ang dala kong tray. "Mahigpit na pinag-utos sa
akin ng amo niyong tulog mantika sa loob na ibalik 'to sa kung saang lupalop ng
bahay ang kusina pagkatapos kong kumain. Lagot kayo 'pag 'di ko nagawa agad ang
utos niya at makabalik dito." pananakot ko na mukhang epektibo naman nang dahan-
dahan silang nagbigay daan sa akin.
Mga uto-uto talaga. Kaya pala naging kaibigan ko sila. Self proclaimed na kaibigan
nila.
Nagtagumpay ako at patalon-talon pang naglakad palabas ng floor na 'yon. Aktibo pa
rin ang buong casino sa baba kaya naghanap ako ng ibang daan.
Sa paghahanap ko ay may nakita akong masikip na hagdan pababa. Saan kaya ito
patungo?
Iniwan ko ang tray sa sahig at bumaba sa madilim at masikip na hagdan.
Namumulubi na ata si Monterozo eh. Pati ba naman ilaw tinitipid niya? Ang pangit ng
pagmamanage niya rito. Tinitipid ang kuryente. Para namang hindi malaki ang kita
nila.
Natigilan ako nang isang pinto ang bumungad sa akin. Mukhang kinakalawang na nga
eh, pero nakapadlock.
Umatras ako at sinuri ang distasya ko patungo sa pinto. Kung hindi magiging mali
ang kalkulasyon ko ay masisira ang pinto.
Naghintay ako ng ilang segundo upang makakuha ng lakas bago sinugod ang pinto.
Sinipa ko 'yon ng buong lakas at lumipad ang piraso ng nabubulok na pinto.
'Yong pinto, parang 'yong nagmamanage lang sa casino na 'to. Nabubulok na.
Naglakad ako palabas at sinalubong ako ng marahas na hangin mula sa dagat. I can
hear the sounds of the waves. Inilibot ko ang paningin ko at sobrang namangha ako
sa magandang tanawin dito. Kitang-kita ko ang magandang buwan sa kalangitan.
Natigilan ako sa pagtingin sa paligid nang huminto ang paningin ko sa isang itim na
pigura ng tao. Nikilipad ng hangin ang buhok niya. Mukhang isang babae o isang
lalaki na mahaba lang ang buhok.
The silhouette was currently standing at the end of a cliff.
Kaya pala rinig ko mula rito ang marahas na paghampas ng alon. There's a cliff not
very far from the illegal casino house.
Lumapit ako sa kinaroroonan ng taong 'yon.
Anong ginagawa niya rito? Sa gitna ng gabi? Nasa sobrang tagong lugar siya kaya
suwerte nalang at malinaw ang mga mata ko't nakita ko siya.
Huminto ako sa paglalakad nang ilang metro nalang ang layo namin.
"What are you doing here?" I asked, a little bit nervous.
Baka kasi malaki ang problemang iniisip niha at maya-maya ay bigla nalang siyang
tatalon.
The silhouette moved its head sideward and now it's looking at me over it's
shoulder.
Masasabi kong babae siya dahil sa pangangatawan niya. Pero hindi ko masyadong
maaninag ang mukha niya, madilim at nakatalikod siya sa liwanag na ibinibigay ng
buwan sa amin. Against the light.
Hindi siya nagsalita pero humakbang siya palapit sa pinakadulo ng cliff.
"Wait! Stop! Don't do that!" natataranta na ako kung paano ko siya pipigilan. Hindi
ako makagalaw sa kinatatayuan ko dahil natatakot ako na 'pag hahakbang ako palapit
sa kanya ay baka hahakbang din siya palapit sa akin. "Don't kill yourself! That's
suicide!" dugtong ko habang pilit siyang pigilan.
"I won't kill myself."
Kasabay ng pagkakasabi niya no'n ay mabilis siyang tumalon. Napasigaw ako sa gulat
at mabilis na lumapit sa cliff kung saan siya tumalon.
Hindi naman pamilyar ang boses niya.
Ilang segundo ang lumipas ay wala naman akong nakitang katawan ng taong bumagsak sa
tubig dagat. I haven't hard any splash of water.
I was taken aback when she jump up from under the cliff and stood in front of me.
How did she do that? She gripped both my elbows.
"Because it will be you who will be  killed tonight." makahulugang dugtong niya sa
sinabi niya kanina.
Tumindig ang balahibo ko sa batok pababa sa braso nang dahil sa sinabi niya.
She immediately switched our positions and pushed me hard then I fall undefeated.
Napasigaw ako. I even tried to reach the air to stop me from falling.
I saw the girl's silhouette on the end of the cliff like she's watching me falling
and downed into the seawater.
I don't know how to swim, the waves were so harsh that I can't even move. My heart
is beating faster than I've ever imagine. Ang hapdi ng mga mata ko nang dahil sa
alat ng tubig dagat.
I can't even move.
So this is how it feels.
To be drowned and alone.
To feel lost and unable to move.
To be hopeless.
Who is she? Do I know her? Why did she do this? Bakit gusto niya akong patayin?
Kilala niya ba ako?
Ang daming tanong na nabubuo sa isip ko pero wala naman akong nakuhang sagot.
Kung sino pa ang taong gusto mong tulungan, sila pa 'yong gustong manakit sa'yo. I
wonder why some people are like that.
The cold water completely enveloped me as I closed my eyes to stop the stinging
from it. I stop breathing underwater.
Her silhouette slowly retreated and gone the time I closed my eyes.
Sana naman at matagpuan ni Caspian ang bangkay ko. Siya na ang bahala sa mga
bayarin sa libing ko.
Then I was out of air.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 9
--
Chapter 9
Cruel
My eyes shut opened as I cough hard. May iilang tubig dagat ang lumabas sa bibig at
ilong ko. Masakit ang lalamunan ko nang dahil sa maalat na tubig dagat, lalong lalo
na ang buong katawan ko.
Nakahiga ako sa pinong buhangin sa tabing dagat. Isang pigura ng lalaki ang nasa
harap ko. I still adjusting my blurry vision.
Pinaupo ako nito mula sa pagkakahiga sa buhangin. Sobrang ginaw na nanginginig ang
labi at katawan ko.
Isang puting tuwalya ang ibinalot sa katawan ko.
Nadagdagan ng isang pigura ng lalaki sa gilid ko habang nakatayo na 'yong nauna
kanina.
"Khione? Ayos ka lang?" nag-aalalang boses ni Monterozo ang narinig ko.
Ibig sabihin ay si Caspian ang nakatayo sa harap ko ngayon?
I looked up but it's too dark that I can only see his silhouette while the moon is
behind him. I can see some drops of water from his wet hair down to his wet body.
Parang alam ko na ang nangyari bago pa man ako napunta rito sa tabing dagat.
From his appearance. Parang kagagaling niya lang lumangoy. Sobrang ginaw pero hindi
ko nakikitang nanginginig ang katawan niya. Hindi tulad ng katawan ko na parang
humihikbi nang dahil sa panginginig.
"Take her to my room, now." matigas na utos ni Caspian. Sobrang lamig at may halong
galit ang tono ng boses niya kahit sa mahina na pagsabi no'n ay ramdam ko ang nag-
uumapaw na galit niya.
Why in his room? Why not in my room?
Niyakap ko ang sarili ko nang dahil sa ginaw na nararamdaman. Pakiramdam ko ay
sobrang putla na ng mga labi ko ngayon. Parang nagyeyelo ang buong katawan ko.
"Lordcan, kagagaling niya lang sa pag-aagaw ng buhay kanina tapos may plano ka pang
pahirapan siya?" naramdaman kong tumayo si Monterozo sa tabi ko at hinarap si
Caspian na nasa harap namin.
Hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nila pero nakikinig ako.
"You're out of this, Monterozo." tila nauubusan na ng pasesnya si Caspian. Konti na
lang siguro ay sisigaw na siya.
"Can't you see her situation right now? She needs rest, Lordcan!" napasigaw na si
Monterozo. I think he's the good kind of guy.
"I already gave her a very long time to rest but she always find a way to get into
trouble." walang ganang sagot ni Caspian sa mga hinaing ni Monterozo.
Wait. Nasaan 'yong babae? Nakita ba siya ni Caspian?
I looked around but I can't find her.
"Lord, kahit ngayong gabi lang. Palampasin mo muna 'to—"
"Ang dami ko ng pinalampas sa gabing 'to, Monterozo. Hindi parusa ang ibibigay ko
sa kanya. It's a lesson, I will teach her a lesson and I'm sure that she will learn
from it." naglakad si Caspian paalis at nilampasan ako.
Hinihingal pa rin ako na parang nauubusan pa rin ng hangin.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Ayoko munang lumapit kay Caspian dahil sa tono
palang ng boses niya ay hindi ko na nagugustuhan ang  mga lumalabas sa bibig niya.
I never heard him like that before. This is new.
Napuno na siguro siya sa akin.
Isa lang ang magagawa ko ngayon. Ang ihanda ang sarili ko sa anumang gawin sa akin
ni Caspian.
"Bakit ka ba kasi lumabas? Plano mo pa atang magpakamatay eh." bumaling sa akin ang
madaldal na si Monterozo.
Sana naman ay sumunod na lang siya kay Caspian na umalis. Ang sakit ng ulo ko na
parang nahihilo ako.
'Yong nakita kong babae. Sasabihin ko ba sa kanila?
"M-Monterozo..." sabi ko sa nanginginig na labi.
"Oh?" naiinis na tugon niya.
"I-I saw a girl in the cliff." nasabi ko rin. Alam kong magkaibigan sila ni Caspian
pero mukhang mapagkatiwalaan naman 'tong si Monterozo.
Naramdaman kong natigilan siya sa sinabi ko. Kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita.
"S-She pushed me—"
"Have you seen her face?" putol niya sa sinabi ko na parang hindi ko na kailangan
sabihin 'yon dahil alam niya na kung ano ang nangyari nang sinabi ko pa lang na
nakakita ako ng babae.
Umiling ako bilang sagot.
"A-Are you going to tell him about this?" hindi pa rin nawawala ang sakit ng
lalamunan ko, pati na rin ang panginginig ng labi at katawan ko.
Umiling din siya.
"No. He'll know it eventually." mukhang sobrang kilala niya talaga si Caspian. His
head moved down like he's looking down at me. "It's getting cold. I have to do the
boss' orders now." tinulungan niya akong makatayo at pati na rin sa paglalakad
dahil ayokong magpabuhat. Hindi naman ako napilay o nabalian ng buto sa paa. Kaya
ko pa namang maglakad kahit papaano.
Ilang minuto rin ang lumipas at hindi ako kumibo. Nanatili kaming tahimik hanggang
sa nakarating na kami sa illegal na casino house.
Pumasok kami sa backdoor kung saan hindi na namin kailangan dumaan sa mga
bilyonaryong nagsusugal. Umakyat kami ng hagdan at bakas ang basang sapatos ko sa
sahig. Nababasa na rin si Monterozo nang dahil sa pag-aalalay sa akin.
Huminto kami sa isang pinto. Unang tingin pa lang ay parang gusto ko ng umatras.
Ramdam ko ang aura niya mula sa labas.
Sobrang dilim.
Kinakabahan na ako sa kung ano man ang gagawin niya sa akin. Kumalabog ang puso ko
nang dahan-dahan akong binitiwan ni Monterozo.
"I did my best to convince him, Khione. Sorry but I failed. You're so hard to
handle. Kahit ako ay parang susurrender na sa'yo." wala akong narinig na tuwa sa
boses niya, 'di gaya noong una ko siyang nakita e parang walang kaseryosohan sa
katawan niya.
He turned the doorknob and it opened.
I inhaled deeply and gulped as I slowly walked in the dark room.
From where I am, I can see him sitting on a couch. Nakabihis na siya at nakasuot ng
itim na shorts. He's not wearing anything on his upper. I can clearly see the
contrast of his muscles. Bumuga siya ng usok sa ilong at bibig.
Cigarettes?
Naninigarilyo siya?
Mas lalo tuloy akong kinabahan. Ngayon ko pa lang siya nakitang naninigarilyo.
Nakatayo ako sa gitna ng kuwarto at naghihintay sa kung anong gagawin niya.
"I'm planning on staying here for two days only but I guess we're going to stay
here for the rest of the week." kahit mas maginaw sa tabing dagat ay pakiramdam ko
walang-wala 'yong ginaw doon nang narinig ko ang malamig niyang boses.
Yumuko ako nang tumayo siya. Basang-basa pa rin ako.
Ilang minuto ang lumipas at tahimik pa rin ang paligid. Kitang-kita ko ang paa niya
na huminto sa harap ko.
Napaluhod ako nang sinipa niya ang tuhod ko. I bit my lower lip to stop myself from
screaming. Hindi naman masyadong malakas ang pagkakasipa niya pero sobrang
nanghihina talaga ako ngayon na isang tulak lang ng hintuturo niya ay bagsak na
ako.
Lumuhod din siya sa harap ko at marahas na hinila ang buhok ko sa likurang bahagi
ng ulo ko dahilan kung bakit ako nakatingala ngayon at sinasalubong ang galit
niyang mga mata.
"When are you going to follow my orders, Khione?" kahit galit siya ay hindi niya pa
rin ako sinisigawan. Ang isang kamay niya ay nakahawak sa sigarilyo.
Napapikit ako nang idinikit niya ang dulo ng sigarilyo sa damit ko.
I didn't felt it. I didn't felt the sting.
Naalala ko, basang-basa nga pala ako kaya bago pa man ako mapaso ay napatay na ang
sigarilyo.
"When?" he hissed it in front of my face. Mas inilapit niya pa ang mukha ko sa
kanya.
"W-When, Caspian? When are you going to set me free? That's when I follow your
orders." pilit kong pinakalma ang sarili ko, pati na rin ang malakas na pagtibok ng
puso ko.
Kung kailan niya ako papakawalan ay ang araw na sundin ko siya. Susundin ko ang
utos niyang paalisin ako.
He laughed sarcastically.
"You're still thinking about that? I have no plans on setting you free." he flashed
an evil smirk.
Mukhang napuno na talaga siya.
This is him? In extreme anger.
"I have no plans on following your orders either." I smiled sweetly.
Marahas niyang binitiwan ang buhok ko at tumayo. Tumingala ako upang matapang na
salubingin ang mga mata niyang puno ng matinding galit.
"Kung ganito lang din naman ang kinalalabasan ng lahat. Tangina, ang sarap patayin
'yang kinikilala mong ama." makahulugang sabi niya at tinalikuran ako.
Nakita ko ang isang tattoo sa braso niyang lumalabas ang ugat nang dahil sa galit.
The tattoo says;
Sálvame
What does that mean? Ba't ngayon ko pa nakita 'yan? Nasa tagong parte kasi ng braso
niya and he's always wearing clothes with long sleeves like suits and jackets.
Hindi ko lang ata napansin noong nagsuot siya ng plain white T-shirt.
It's like a foreign language.
"Hindi ko pagsisisihan ang lahat ng ginawa ko, Caspian. Kahit mawalan man ako ng
buhay—"
Naputol ako sa pagsasalita nang mabilis siyang bumalik at lumuhod sa harap ko.
Mahigpit at marahas niyang hinawakan ang panga ko at kinontrol iyon upang maiharap
ang mukha ko sa kanya.
"Are you fucking thinking? You valued life that low?" he said in gritted teeth.
Ramdam na ramdam ko talaga ang lamig at halong galit sa boses niya.
"I value 'my' life that low," sabay diin ko sa salitang 'my'. "Malaki ang
pinagkaiba ng buhay ko sa buhay ng iba. Hindi ko nilahat, Caspian. Buhay ko lang.
We don't know? Maybe you value your life like how your money's value. High." dagdag
ko kahit sobrang hirap magsalita dahil hawak niya ang panga ko.
High? Para akong high, nakadrugs. Sinong tao ang sasagot-sagot Kay Caspian sa
ganitong sitwasyon?
Ako lang.
Since the night my own Dad sell me, wala na akong paki sa kung ano man ang mangyari
sa buhay ko.
I have dreams but my father chose to have money than let me reach my dreams.
Nakakainggit 'yong mga simpleng tao na namumuhay sa simpleng paraan. Kahit halos
wala ng pera ang mga magulang nila ay ginagawa pa rin ng mga magulang nila ang
lahat, maabot lang ang pangarap ng kanilang anak.
While me?
I don't take this seriously. Chill-chill lang, wait-wait lang, t'saka 'pag wala na
talagang magawa ay pinapainit ang ulo ni Caspian.
Ngayon ay sobrang init na ng ulo niya.
Umuusok na nga 'yong ilong e.
Binitiwan niya ako at marahas na tumayo. Narinig kong bumukas at sumara ang pinto.
May pumasok.
"Rolando, Fernando. Mga tanga, bantayan niyo." mariing utos niya na parang pati ako
at napapasunod. Nang-insulto pa.
Bantayan ko ang sarili ko? 'Wag kang aalis, self ah? Bantay sarado ka sa'kin.
"Huwag niyong bigyan ng pagkain sa loob ng isang araw." dagdag utos nito.
E 'di 'wag. Ang dami ko kayang kinain kanina habang natutulog ka.
Ang sakit naman nito, mamamatay ba ako at ang dahilan ay hindi nakakain sa isang
araw?
"Just give her water every after three hours."
Ano naman ngayon kung tubig lang ang umagahan, tanghalian at hapunan ko?
Mukhang hindi ko na rin kailangan ng tubig e. Nabusog ako sa tubig dagat kanina.
Paano 'pag nagutom ako? Anong kakainin ko?
Napangiti ako nang may naisip na kalokohan.
Iihawin ko nalang 'tong dalawang dambuhalang guwardiya niya? Mukhang malaman eh.
Lumabas na si Caspian matapos sinabi ang mga iniuutos niya sa dalawa na ngayon ay
matuwid na nakatayo sa magkabilang gilid ng pinto.
Ano na ngayon? Magpapatuyo ako rito hanggang sa sipunin ako?
Sana tamaan ako ng lagnat para naman makonsensya rin ang Caspian na 'yon.
Hinayaan kong bumagsak ang katawan ko sa sahig, napangiwi pa ako nang naramdaman
ang tigas nito sa likuran ko.
"Ma'am? Ayos lang po ba kayo?" napairap ako sa tanong ni Rolando.
"Mukha ba akong ayos lang, Rolando?" mataray na sagot ko rito.
Sinuntok, sinipa, minura at naglumpasay ako sa sahig. Ilang oras kong ginawa 'yon
hanggang sa sinusulyapan na ako nila Rolando at Fernando na parang nababaliw na
ako.
Nakakainis kasi. Wala akong magawa. Namamatay na ako sa kakaisip kung sinong babae
'yon. Nandito pa kaya siya?
'Pag nakita ko siya, siya naman ang itutulak ko.
Itutulak sa harap ni Caspian at magsumbong.
Ay 'wag, wala nga palang pakialam 'yon.
Ba't ba kasi napasok ako sa napakamisteryosong sitwasyon na 'to? Lahat nalang ay
may sekreto at ang mapait pa ay ang katotohanang 'di na siya babalik.
May jowa ka? May jowa ka?
Umikot ulit ang mga eyeballs ko nang dahil sa mga iniisip. Nasa ganitong sitwasyon
na nga ako, mga kalokohan pa ang pumapasok sa isip ko.
"Ma'am? Ayos lang po ba kayo?" isa pa 'tong lokong 'to.
"Hindi! Nakakainis talaga! Akala ko ba nandito kami para magbakasyon! Ba't
nakakulong ako rito? Ano? May tanong ka pa ba? Ang ingay niyo! Lumabas na nga lang
kayo! Kinulong niya ako rito tapos 'di man lang ako pinagbihis? Basa pa ako oh!
Paano kung magkasakit ako? Makatulog na nga lang!" umayos ako sa paghiga matapos
inilabas at ibinuhos sa kanila ang mga hinaing ko.
Niyakap ko ang sarili ko habang nakakurba ang katawan sa malamig na sahig.
Para naman akong basang sisiw.
Minutes had passed and I found myself sneezing. Pinilit ko pa rin ang sarili kong
matulog. May kama naman pero ayokong mabasa 'yon kaya nanatili ako sa maginaw na
sahig.
Hindi na ako muling kinausap ng dalawang guwardiya. Sobrang lamig na ng balat ko at
nanginginig pa rin ang buong katawan ko.
I can feel my eyes water but I blinked it out.
Ano kayang ginagawa ni Caspian ngayon? Sana naman ay tamaan siya ng konsesya.
Ang hirap naman nito.
Siguro kung nagpakabait ako ay hindi 'to mangyayari sa akin? Pero ayoko namang
magpaalipin kay Caspian 'no.
Ipinanganak ako para gawin ang gusto ko, hindi para sundin ang gusto ng ibang tao.
Nasaan ang hustisya ng human rights?
I have the rights to disobey him but my rights are all in his hands. So, I don't
have my rights with me at this moment.
Ilang oras pa ang lumipas hanggang sa unti-unti ko ng nakikita ang pag-iba ng kulay
sa kalangitan sa labas. Nakaharap kasi ako sa ceiling to floor length na bintana.
Madaling araw na pero mulat na mulat pa rin ang mga mata ko. Inaantok ako pero
ayokong matulog. Mukha na akong patay na bumangon mula sa libingan nuto.
Ang sakit ng ulo ko na parang tinutusok-tusok ito ng karayom. Kanina lang ay
pinainom nila ako ng tubig pero hindi ko man lang ginalaw 'yon.
Kung tubig lang naman pala 'yan ay mas mabuti pang huwag nalang. Gusto ko ng
pagkain.
Choosy ka pa?
Mas guminaw ang paligid kahit medyo tuyo na ang suot kong damit. Isiniksik ko pa
ang mga braso ko sa dibdib ko upang makaramdam man lang ng konting init ng katawan.
Biglang bumukas ang pinto pero hindi ko makita kung sino ang pumasok dahil
nakatalikod ako mula sa kinaroroonan ng pinto.
"Sir, ayaw niya pong uminom ng tubig." sumbong naman ni Rolando. Mas gusto ko pa si
Fernando e, tahimik lang. 'Di nakikialam.
Hindi nagsalita ang bagong dating na alam kong si Caspian 'yon. Narinig ko ang
yabag ng paa niya sa likuran ko napapalapit sa akin.
Huwag siyang lumapit-lapiy sa akin, amoy dagat ako.
Huminto ang mga yabag ng paa sa likuran ko.
"Did she sleep?" kung magtanong naman 'to, parang wala ako ah? Siguro dahil alam
niyang kung sa akin siya magtatanong ay magsisinungaling lang ako.
"No, Sir." masunuring sagot naman ni Rolando.
Sobrang hina na talaga ng katawan ko. Ang sama ng pakiramdam ko, kasing sama ni
Caspian.
Hindi na ako nagulat nang naramdaman ko ang malakas at mainit na kamay sa likuran
at likod ng tuhod ko. He lifted me up. Sinubukan kong ilayo ang katawan niya sa
akin dahil ang baho ko.
"Don't move," ang lamig ng boses niya. Feeling ko tiklop 'yang North Pole ni Santa
Claus sa lamig ng boses ni Caspian.
Parang tuta naman akong sumunod.
Sa ngayon.
Naramdaman ko ang init ng katawan niyang bumalot agad sa akin. Natagpuan ko na
lamang ang sarili kong mas isiniksik ang gilid sa kanya.
His heat makes me comfortable, filled and not empty like the cold floor earlier.
Naglakad siya papalapit sa isang kulay puting pinto. Ipinatong niya ang  likod ng
tuhod ko sa mga braso niya upang makawala ang kamay niya at pinihit ang pinto.
Bumungad sa akin ang napakalinis na banyo. I saw shower and a huge bathtub na
mukhang makakaligo doon ang tatlo o limang tao.
The tub was filled with red petals of roses.
Who made this?
Pinaupo niya ako sa gilid ng tub at humarap sa akin. He inserted his hands in both
his pockets and looked at me in intense eyes.
Ilang minuto ang lumipas at walang kumibo sa amin.
Ano ba kasing gagawin namin dito?
Tumalikod siya kaya alam ko na kung ano ang pinapahiwatig ng ginawa niya. I took
off all the dried clothes from my body and get in the bathtub.
Nakahubad na ako't lahat pero natatakpan naman ng mga petals ang katawan ko kaya
kahit humarap siya ay 'di niya naman makikita.
Humarap nga siya.
Hinagod niya ako ng tingin kahit wala naman siyang makikita.
Subukan mo, kahit masama ang pakiramdam ko ay nananakit ako ng loko.
Pakiramdam ko ay parang lalagnatin talaga ako kahit sa paraan ng pagtitig niya sa
akin.
Gulat ako nang may inilabas siyang elastic band.
Maglalaro siya niyan? Akalain mo nga naman.
Nilaro ko 'yong tubig at ang mga petals ngunit agad din akong natigilan nang
lumapit siya sa akin. Pumunta siya sa likurang ko.
Tumaas ang balahibo ko sa batok pababa sa braso nang naramdaman ko ang mainit
niyang kamay sa leeg ko at sinakop ang buong medyo makalat kong buhok.
"We'll continue the punishment later." he whispered. Ramdam ko ang hininga niya sa
batok ko na nagpabuhay sa kaloob-looban ko.
Naramdaman kong itinali niya ang buhok ko ng maayos gamit ang elastic band na dala
niya.
Marunong siyang magtali ng buhok? Simpleng ponytail lang naman ang ginawa niya kaya
hindi naman siguro 'yon mahirap at kahit siguro sina Rolando at Fernando ay kayang
gawin 'to.
"I-I hate you..."
"I know, sweet..."
This isn't the first time that he called me with an endearment. Narinig ko na
siyang tinawag ako niyan noong binili niya ako at pilit niya akong pinalabas ng
kotse.
Does sweet count to the list of endearment?
Ba't 'di nalang niya ginawang; sweetheart? Sweetie? Sweetie pie? Sweet lang?
Ang tipid ah, namumulubi na rin ata siya. I can feel your love gano'n.
I felt his fingers traced the crook of my neck and even on my nape. Wala sa
sariling napakagat labi ako.
"Five hours had passed. Tangina, ba't hindi kita matiis?" he murmured as I felt his
soft hot lips kissing my nape.
Not the butterflies in my stomach. That's just too old.
I ignored the unfamiliar feeling.
Is this part of the show? Then why don't we have audience?
Nakakalito. Hindi ko maintindihan si Caspian. Maybe, I'll just go with the flow?
But only the dead fish go with the flow.
I'm not a dead fish.
"I'm not sorry of what I've done, Khione. Is it that hard to follow my orders?"
malamig na bulong niya mula sa likuran ko habang ramdam na ramdam ko pa rin ang
nagbabagang dampi ng labi niya sa batok ko.
"Nope. I just want to give you problems and maybe in that case, you'll let me
leave." I ignored the sensations that he's giving me. I smirked when I said those
clever answers.
Pero mukhang hindi tumalab sa kanya. Maybe he's more cruel than the hardest problem
of the world.
"Problems? Believe me, I have conquered the hardest problem in my life at the age
of six."
Wala na akong masabi.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 10
--
Chapter 10
Harsh
After the knees melting moment we had, he immediately put a distance between us.
Naglakad siya pabalik sa harap ko kaya napayuko ako upang iwasan ang nag-aapoy
niyang mga mata.
Tumaas ang isang kilay ko nang nakitang nakabenda ang kanang paa niya.
Anong nangyari do'n? E 'di pareho na kami? Pero 'yong sa'kin ay naghilom na.
Ayokong magtanong sa kanya pero magtatanong ako kay Monterozo mamaya.
Ilang minuto kaming tahimik at nanatili siya sa harap ko.
"H-Hindi ka ba aalis? Paano ako makakapaglinis sa sarili kung nakatingin ka?"
nauutal kong tanong. Ang sakit pa rin kasi ng lalamunan ko. Hindi ako uminom ng
tubig dagdagan mo pa 'yong mga nainom kong tubig dagat.
"Nakatingin lang ako, hindi ako gagalaw." aniya na nakatayo ng matuwid at parang
binabantayan ako.
Medyo napahiya ako do'n ah.
I turned my hands into a cup-like shape and took a water using it. Ibinuhos ko sa
balikat ko ang tubig at bahagya ko pang itinagilid ang ulo ko upang maayos ang
pagkakabasa ng balikat ko.
He can only see my collarbone, kasi natakpan na ng petals ang lahat ng nasa paligid
ko sa loob ng tub.
Paano na 'yong buhok ko? Hindi mababasa. Amoy dagat na 'yon.
"I want to shower." I whispered enough for him to hear it.
"No."
"Why? My hair feels sticky," reklamo ko. Bakit ba kasi nakabantay siya sa akin?
Baka tatakas na naman ulit ako?  Paano ako tatakas sa loob ng magarang banyong 'to?
"Sige, maligo ka. Tignan natin kung sino ang tatamaan ng lagnat," he sounds like a
parent scolding his child.
Bakit hindi? Tutal 'yon naman ang nararadaman ko ngayon. Parang nilalagnat na nga
ako e. Buti hindi masyadong malamig ang tubig sa tub.
"Kuya? Is that you?" tukso ko dahilan kung bakit agad niya akong tinapunan ng
masamang tingin.
Inirapan ko lang siya.
Wala sa sariling gumuhit ang ngiti sa mga labi ko nang may naisip.
Ayaw niya palang tinatawag ko siyang kuya? But he looked like he's in his early
twenties. Twenty-two? Twenty-three? I guess? While I'm still eighteen.
I looked up at him with a smirked flashing on my face.
"Kuya? Paki-abot naman 'yong tuwalya," matamis at magalang kong utos sa kanya
ngunit tinitigan niya lang ako at hindi ginawa ang sinabi ko.
Talagang ayaw niyang tawagin ko siyang kuya e 'no?
"Kuya? Please?" pagmamakaawa ko sabay ngiti ng sobrang tamis na pati ang labi ko ay
lalanggamin.
"Isang kuya mo pa, tangina, hahalikan na kita."
Wala sa oras na parang nagkaroon ng glue ang mga labi ko nang mabilis ko itong
itinikom. Pero bakas pa rin ang saya sa mukha ko na parang tinutukso siya.
I even acted like I'm zipping my mouth and locking it, tapos ihinulog ko 'yong
invisible susi sa tubig.
Nakita ko kung paano niya mariin na ipinikit ang mga mata na tila sobrang laki ng
problema niya.
Ako 'yong problema e, sige, problemahin mo ako.
"Go to bed after this," said his deep powerful voice.
Tumango ako na parang isang masunuring bata.
Wala akong sinabing oo.
Words are more believable than actions. Even if those words is coming from a lie.
Kaya kung dumating ang panahon na um-oo ako sa mga utos niya ay totoong susundin ko
'yon.
Syempre sa kama ang bagsak ko pagkatapos nito dahil hindi niya ako papakainin at
kung walang pagkain anong dapat kong gawin?
E 'di maghanap 'di ba?
Ang daming solusyon bakit pinapahirapan ko pa ang sarili ko? Katulad nalang ng sa
geometry, algebra, trigonometry at calculus. 'Pag wala ka ng masagot, cross out mo
na lahat. E 'di may solusyon ka na.
Nilaro ko 'yong mga red petals sa paligid ko habang ramdam ko pa rin ang mga titig
ni Caspian sa akin.
Kasama ko sa iisang lugar ang lalaking hindi ko naman masyadong kilala pero bakit
parang unti-unti akong nagtitiwala sa kanya?
"Hmm, Caspian?"
"Oh?" naiiritang sagot nito. Ang cute pala ng naiiritang Caspian e 'no?
"Wala lang," mas lalo lang siyang nainis sa sinabi ko.
I saw how he rolled his eyes in a manly way.
Bakit 'yong ibang lalaki gumagawa niyan ay nagmumukha silang bakla? Siya naman ay
parang mas napatingkad ang pagkalalaki niya.
Sana all 'di ba?
I shifted my position a bit. Dahilan kung bakit gumalaw ang tubig at medyo nakikita
na ang shadow ng dibdib ko. Napatingin ako sa kamay ni Caspian nang narinig ko ang
pagtunog ng buto ng daliri niya. His hands formed into a fist. Kitang-kita ko na
naman na mas lumalabas ang mula sa kamay pataas sa braso niya.
Lumipat ang tingin ko sa mukha niya.
Parang gusto ko nalang lumubog sa tub at lunurin ang sarili nang nakita ko ang
madilim at nag-aapoy niyang mga mata.
His eyes darkened.
I cleared my throat to adjust the unfamiliar atmosphere.
Itinaas ko ang mga tuhod ko kaya kitang-kita niya na iyon nang lumabas 'yon mula sa
ilalim ng nakalutang na mga red petals.
"Khione..."
"Hmm?" sobrang lambing ng boses ko na parang halos 'di ko na makilala kung boses ko
pa ba 'yon o hindi.
"Stop what you're doing," I can hear his lustful deep voice. His actions says
otherwise.
"I'm doing nothing, Caspian." marahan akong gumalaw. I stuck out my middle and
pointer finger then make it walk like a legs on the side of the tub.
"Don't be so stubborn, Khione. You know what I'm talking about." he slowly took a
step forward and stop exactly in front of me.
He bend on one knee while the other is keeping his balance.
Itinaas niya ang isang kamay niya. He lifted my chin up using his pointer finger.
His touch hypnotized me.
Hindi ako makagalaw nang tumitig ang madidilim niyang mga mata sa akin.
"What about a single lesson for today, Khione?" he stared at my lips while saying
those words. Ilang beses na akong napalunok nang dahil sa mga ginagawa niya.
Bakit sobra ang epekto niya sa akin?
Hindi ko maiwasang mapatitig na rin sa mga manipis at mapupula niyang mga labi.
Bahagya ng nakatingala ang ulo ko nang mas itinaas niya ang baba ko. Mahigpit akong
napahawak sa gilid ng tub nang inatake niya ang leeg ko. Bahagya akong napaatras
kaya gumalaw ang tubig at nakita ko pa na muntik ng tuluyang nagpakita ang dibdib
ko. Buti na lang at dumikit sa balat ko ang mga red petals.
He planted harsh kisses on my neck up to my jaw. Hinawakan niya ang likod ng ulo ko
nang magkamayaw ako sa pag-atras.
I felt like I'm burning.
Napapaso ang balat ko sa bawat pagdampi ng maiinit at malalambot niyang mga labi.
"Ganito ba ang ginagawa ng mga kuya para sa'yo, Khione?" I can hear a little bit of
anger from his voice. "Answer me," utos niya nang hindi ako nagsalita.
Nababaliw na ako.
"N-No..." I took a deep breath and tried to calm my ranging system.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. The other side of me wanted to push him away
and the other says the complete opposite of it. That is to...
Pull him close.
Sandali lang, puwedeng huminga?
Pakiramdam ko ay nauubusan ako ng hangin.
Napapaso ako, tangina. Puwede ko bang buhusan ng tubig si Caspian?
'Wag nalang. Baka magalit siya.
He repeated his harsh kisses. Up to my jaw and down to my neck. I can feel his hot
breath tickling on my skin.
His moves are so aggressive.
"S-Stop..." kahit wala naman akong ginagawa ay hinihingal pa rin ako. Sobrang bilis
ng pagtibok ng puso ko at parang kagagaling ko lang tumakbo sa isang marathon.
"Why would I? Did you listen to me when I said stop too, Khione?" pinagpatuloy niya
ang ginagawa sa akin. Kahit konting pagdampi lang ng mga labi niya o 'di kaya'y
nang naramdaman ko ang dila niyang nasisiyahan sa balat ko ay sobrang init na ng
aking nararadaman. "I won't tolerate this attitude of yours." he said in a hard
tone.
Medyo nababasa ko na ang damit niya nang hindi ko sinasadyang nahawakan 'yon.
I tried so hard to stop myself from moaning. Tahimik lang ako at abo't hininga na
ang paghinga ko.
Anong nangyayari sa akin? Why am I feeling like I wanted to do the same?
Hindi puwede, hindi pa ako handa sa mga ganitong bagay.
Dapat kasi ay naisip ko na 'to agad. Na maaaring mangyari nga 'to.
Syempre, siya at ako, nasa iisang banyo. Ano sa tingin niyo ang mangyayari?
"Uhm—shit! J-Just stop, Caspian! Stop!" agad kong pigil nang naramdaman kong unti-
unting umaayon ang katawan ko sa kagustuhan niya. I pushed him but he just pulled
the back of my head closer to him.
His harsh kisses run down the blades of my shoulder. Tila naghahanap ng panibagong
spot.
Gusto kong umiyak dahil hindi ko na naiintindihan ang mga nararadaman ko. All I
know is just I feel hot.
Nilalagnat ba ako?
Hindi ako umiyak. I won't give him the satisfaction.
Huminto siya nang nasa pinakadulo na siya ng balikat ko. He caressed the tip of his
nose on my shoulder, like he's owning it.
All of it.
He finally released the back of my head from his hold and stood up, stepping
backward.
Wala sa sariling napakagat labi ako.
"Done." may ngiting tagumpay sa mga labi niya na sa wakas ay nanalo rin siya.
Nakakabitin.
Nakakabitin pala talaga ang kinain ko kagabi. Tangina, bigla akong nagutom.
Mukhang kailangan ko ng pagkain.
Wala akong binaggit na siya ang kakainin ko ha. Ang dumi ng iniisip mo, self.
Napaalerto ako nang naglakad siya patungo sa pinto ng magarang banyo. Binuksan niya
'yon at bago pa man siya lumabas ay nagsalita ako.
"Where are you going?" I asked, trying to compose myself.
"Be back in a minute," and then he left.
Oh 'di ba? Ang layo ng sagot niya sa tanong ko. Tinanong ko ba kung babalik pa ba
siya? Sa pagkakaalala ko ay hindi 'yon ang tanong ko e.
Ilang minuto kong pinaglaruan ang mga red petals na nakalutang sa tubig hanggang sa
narinig ko ang pagbukas at sara ng pinto.
I looked up and saw Caspian holding a comforter.
Anong gagawin niya diyan? Ba't ang hilig niya sa mga 'yan?
"Wrap yourself up," inilagay niya sa gilid ang comforter malapit sa bathtub para
madaling maabot ko lang.
"Bakit? Nasaan ang damit ko?" halata sa boses ko ang pagtataka.
'Wag niyang sabihing wala?
"Outside," matipid na sagot nito at tumalikod na.
Nagdududa pa rin ako. Ba't nasa labas ang damit ko? Dito naman ako magbibihis ah?
Nasa labas kaya sina Rolando at Fernando.
Kinakabahan tuloy ako. Ano na naman kayang balak niya?
"Done?"
"Not yet,"
T'saka na ako gumalaw at binalot ang comforter sa katawan ko. Wala ba ng bathrobe?
Ba't hindi nalang tuwalya ang gagamitin ko?
"Are you done yet?" naiinip na tanong niya ulit.
Ang haba naman ng pasesnya niya, sa sobrang haba ay pinutol ko na.
"Tapos na—" nagulat nalang ako nang mabilis siyang humarap sa akin at binuhat ako.
Aangal pa sana ako ngunit hindi ko rin tinuloy nang maalalang sobrang nanghihina na
nga pala ang katawan ko.
I need to eat breakfast but he wouldn't let me.
Nang nakalabas na kami ng banyo ay inilapag niya ako sa malaki at malambot na kama.
Inilibot ko ang paningin sa paligid at nakitang wala ng tao. Nasan kaya sila
Rolando at Fernando? Baka kumakain na ng agahan nila.
Habang ako?
Kinakain ko ang mga salita ko at nanatiling tahimik.
"Damit ko?" bumaling ako kay Caspian na umupo sa isang upuan.
"'Yan na muna ang damit mo."
Namutla ako sa sinabi niya.
'Yong comforter muna raw 'yong damit ko?
Nahihibang na ba siya? O sadyang may mali talaga sa utak niya?
"Ano?!" Napaupo ako sa kama at agad ding napahawak sa comforter nang bahagyang
bumuba iyon mula sa dibdib ko.
"Yes, that's your clothes for now." walang ekspresyong sabi niya at sumandal sa
upuan.
Loko 'to ah.
"Hindi puwede!" kahit halos hindi ako makagalaw ay sinuntok ko pa rin ang mga unan
sa gilid ko.
"Sinong nagsabi?" nakataas ang isang kilay niya.
"Ako!" bakas sa pagsigaw ko ang pinaghalong inis at galit.
Hindi na siya nagsalita na mas lalong ikinainis ko.
"Bigyan mo ako ng damit!"
"Inuutusan mo ba ako?"
Parang sasabog na ang ulo ko sa inis at galit. Ramdam ko ang init sa mga pisngi ko.
Alam kong namumula na ako nang dahil sa matinding inis na nararadaman.
Huminga ako ng malalim at mariing ipinikit ang mga mata upang pakalmahin ang
sarili.
Pero hindi ko napigilan ang sarili ko at sumigaw sabay suntok ng dalawang nakakuyom
kong mga kamay sa kama.
"Mamatay ka na!"
Ang mas nakakainis pa ay tinawanan niya lang ako.
Sinadya niya talagang hindi ako bigyan ng damit para kahit magtangka man akong
tumakas at manghunting ng makakain sa labas ay hindi ko magawa.
Alangan namang lumabas akong walang suot? Baka pagpiyestahan ako ng mga lalaki sa
labas.
Aba, pinapaandar na niya ang katalinuhan niya.
Mas malala pa pala siya sa akin.
"Look at you, Khione. You looked like a pissed little panda," pinagkakatuwaan ba
naman ako?
Panda. Ano ka naman? Uso?
"Alam mo, Caspian? Lumayas ka nga!" tinawanan niya ulit ako. "Layas!" sigaw ko na
ngayon.
Dami niyang tawa. Mga ilan?
"Inuutusan mo ba ako?" panunukso niya at tinaasan ako ng isang kilay. Siya pa ang
may ganang magsungit?
Ba't ganyan na lang lagi ang sagot niya?
Kasi alam na alam niya na hindi ko siya kayang mapasunod sa mga utos ko.
Naputol ang mga masasama kong pagtitig kay Caspian nang biglang bumukas ang pinto
ng silid.
"I'm here! Sup guys?"
Si Monterozo.
Pumasok siya at mabilis na sinara ang pinto. Bahagyang tumaas pa ang mga kilay niya
nang dahil sa pagtataka. His lips turned into an O when he looked at me.
"May nangyari na ba?" so talagang iniexpect niya na may mangyayari sa amin?
Kitilin ko kaya buhay nila?
May nahawakan akong unan at ibinato sa pagmumukha ni Monterozo. Hindi niya
namalayan kaya natamaan ang mukha niya. Tinapunan niya ako ng nakamamatay na tingin
pero agad din namang ngumiti.
Ang weird niya talaga.
"Bantayan mo muna siya habang wala ako," Caspian's deep voice is full of authority.
Seryoso na siya ngayon. Ba't paiba-iba siya ng mood? Kanina lang ay tinatawanan
niya ako ah?
Saan naman kaya siya pupunta?
"Yes, Sir!" aktibong tugon naman ni Monterozo.
Tumayo si Caspian at nagkalad na patungo sa pinto. Umupo naman si Monterozo sa
upuan kung saan nakaupo si Caspian kanina.
Sinundan ko ng tingin si Caspian at nang binuksan niya na ang pinto ay sandali
siyang huminto.
"Ayusin mo ang iniuutos ko sa'yo Monterozo." ibang-iba ang boses niya ngayon kesa
kanina bago dumating si Monterozo.
"Sus ako pa!"
Tinapunan ako ng tingin ni Caspian bago nagsalita ulit.
"Gusto ko sa pagbalik ko ay hindi gulo ang maaabutan ko."
He then slammed the door shut.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 11
--
Chapter 11
Visitors
Nakapangalumbaba lang ako habang paulit-ulit na iniirapan si Monterozo. Siya naman
ay nakaangat ang dalawang kilay na parang nagtataka kung bakit ganito ang
pakikitungo ko sa kanya.
"Sinong kaaway mo oy?" halatang halata sa mukha at boses niya ang pagtataka.
Hindi ko siya sinagot at inirapan ulit.
Halos apat na oras na kaming nakaupo rito at hindi man lang nagpapansinan. Siya
lang 'yong unang pumansin sa akin.
Ano nang gagawin ko? Alas diyes na siguro at gutom na ako. Kumukulo na 'yong tiyan
ko at parang gusto ko na lang kumain ng anay. Idagdag pa 'yong sobrang antok na
ako.
Si Caspian talaga 'yong kontrabida sa buhay ko e. Nakakainis siya, kung wala siya e
'di dapat kumakain na ako ngayon.
Napaisip ako na kumakain ng masasarap na pagkain na palaging inihahanda ng chef.
Napakagat ako sa unan.
Ang hirap naman nito. Puwede naman sigurong lumabas habang nakatapis lang ng
comforter 'di ba? Paano kung may humila sa comforter na pantakip ko sa katawan ko?
Bumaling ako ulit kay Monterozo na umangat na naman ang isang kilay nang nakitang
nakatingin ulit ako sa kanya.
Bumaba ang tingin ko sa suot niyang damit.
Desente naman siyang tignan. 'Yong mga usual na susuotin ng mga businessman? With a
black hat.
Hindi ko maiwasang mapangisi.
"Ano na namang binabalak mo?" bakas sa boses niya ang takot na parang ayaw niyang
makita ang makabinat labing pagngisi ko.
"May boxer ka bang suot?"
"Huh? Bakit?" nakita ko kung paano niya tinakpan ang hinaharap niya gamit ang
dalawang kamay nang bumaba ang tingin ko doon.
"Sagutin mo na lang," nawala na ang ngisi sa mga labi ko at agad ko itong pinalitan
ng seryosong tingin. My lips formed into a thin line.
"Bakit nga?"
"Anong gusto mo? Away o gulo?" parehas lang ata 'yon?
"Meron," agarang sagot nito.
Takot naman pala e. Pinatagalan pa talaga ang pagsagot.
I placed my hand under my chin and let my head lean on it. Muling sumilay ang
napakatamis kong ngiti sa aking mga labi.
"Gutom ako."
"Problema ko ba 'yan?" marunong din pala siyang magsungit e 'no? Sarap sapakin e.
"Problema ko pero kailangan ko ng tulong mo." I let my eyes twinkle, daig pa ang
diyamante at bitiun sa pagkinang nito.
"Ayoko, bahala ka diyan. Mapapahamak tayong dalawa niyan. Hintayin mo na lang na
lumipas ang araw," seryoso na siya ngayon na parang buong buo na talaga ang
desisyon niya na huwag patulan ang mga pinagsasasabi ko.
Seryoso siya? Sa isang araw na hindi ako kumakain ay magmumukha akong patay gutom
sa oras na makakita ako ng pagkain.
"Eh? Hindi ka mapapahamak, promise!" pamimilit ko at pinagsalikop ang dalawang
palad na parang nagdadasal.
Umiling siya.
Nagmamatigas.
"Kung hindi mo gagawin ang gusto ko ay aalisin ko 'tong comforter na nakabalot sa
katawan ko. Sisigaw ako ng rape tapos-"
Naputol ako sa pagsasalita nang bigla siyang tumayo at tumalikod.
Pareho lang sila ni Caspian e. Mas malala lang talaga si Caspian.
"Oo na! Kukuha na nga ng pagkain!" bumigay din ang pikot.
Pero bago pa man siya makalabas ay pinigilan ko siya.
"Hindi 'yan ang gusto kong mangyari!" pagpigil ko sa kanya dahilan ng agaran niyang
pagharap sa kinaroroonan ko.
"Ano? Hindi ko talaga maintindihan ang tumatakbo sa isip niyong mga babae! Ang sabi
mo gutom ka na! Tapos kapag kukuha na ako ng pagkain, ayaw mo naman!" padabog itong
bumalik sa inuupuan niya. He crossed his arms against his chest and give me a look.
Ngumuso siya.
"Nakakadiri ka," tukoy ko sa pagnguso niya na sobrang overreact.
"Ano na?" naiinip na tanong nito kaya agad ding napawi ang pagnguso niya.
"Maghubad ka."
"Ano? Gagahasain mo ako-?"
"Gago! Akin na damit mo!" putol ko sa kalaswaang pinagsasasabi niya.
Gagahasain? Kahit siya nalang ang natirang lalaki sa mundo ay mamamatay muna ako
bago mangyari 'yon.
Hindi siya naghubad na mas lalong ikinainit ng ulo ko.
"Anong plano mo?" he looked at me with accusation playing on his eyes.
"Problema ko na 'to 'di ba? 'Wag ka ng makisali. Hubad!"
Tinitigan niya muna ako sandali bago pumasok sa banyo. Nahiya pang maghubad sa
harap ko?
Ilang minuto ang lumipas bago muling bumukas ang pinto sa maliit na espasyo nito at
nagsiliparan palabas ang damit na suot niya. Nahuli pang nailabas ang parehas ng
sapatos at black hat niya.
Padabog niyang sinara ang pinto.
Akala ko talaga ay mahihirapan pa ako bago siya mapapayag. Pero napaisip din siguro
siya na hindi niya naman problema ito.
Tumayo ako at pinulot ang mga susuotin ko. Nagbihis ako at sinira ang mga unan
upang makuha ang laman no'n at ipinasok sa maluwang na suot kong business suit.
Ayos na 'yong kalakihan ng katawan. Itinago ko rin ang mahaba kong buhok sa loob ng
back hat upang magmukhang lalaki.
Height na lang ang kulang.
Hindi naman ako pandak. Makakapasa ba ako sa pagiging modelo kung pandak ako? May
maipagmamalaki rin akong height kaso, sadyang mas matangkad lang talaga ang mga
kalalakihan.
Kumuha ulit ako ng laman no'ng unan at ipinasok sa loob ng sapatos.
At least may improvement na makikita sa height ko.
May nakita akong tali sa may kurtina ng ceiling to floor length na bintana at pilit
putulin 'yon.
Nang sa wakas ay naputol ko rin. Kumatok ako sa pinto ng banyo.
"Buksan mo," seryosong utos ko.
Pero sa kaloob-looban ko ay gusto ko na talagang magpagulong-gulong sa sahig habang
tumatawa.
Nakakatawa lang kasi 'yong pagiging seryoso ko. Napapaniwala ko si Monterozo na
parang bigla ring napaseryoso.
Flex ko lang ang kaibigan ni Caspian.
Parang ang sarap tuloy kaibiganin ang kumag.
Maawain masyado. Mukhang kahinaan niya talaga ang makitang naghihirap ang mga
babae.
Binuksan niya ang pinto pero hindi na ako sumilip pa. Baka kung ano na 'yong
ginagawa niya.
I throw the rope-like thing inside the restroom and kicked the door shut.
"Ano 'to?"
"Tali."
"Anong gagawin ko rito?"
"Bigti ka na bago ka pa patayin ni Caspian."
Humalakhak ako na ikinatahimik ni Monterozo sa loob. I can almost imagine the color
of his face. Drained and pale.
"Biro lang," agad kong pagbawi. Baka kasi totohanin niya. Konsesya ko pa. "Itali mo
ang kamay mo at umakto kang parang biktima."
I heard him sighed in relief.
"Ngayon lang kita pagbibigyan sa gusto mo, Khione. 'Pag dumating ang araw na
makilala mo si Villazardo, hindi ko alam kung mapagbibigyan pa ba kita." daldal
nito habang dinig ko ang tunog ng pagtatali niya sa sarili.
Sobrang pagpipigil ang ginawa ko upang iwasan ang pagtawa.
Iniisip ko pa lang na tinatali niya ang sarili niya habang nakaupo sa bowl at
nakasuot lang ng boxers ay parang iiyak na ako sa pagpipigil ng tawa.
Sinong Villazardo 'yang pinagsasasabi niya?
Baka isa sa mga nagmamanage ng fields nila? 'Yong narinig ko tungkol sa problema ng
organisasyon nila?
Ba't ang hilig nilang tawagin ang isa't isa gamit ang apelyido? Wala ba silang mga
pangalan?
"Alis na ako, bye." paalam ko na parang normal lang na lalabas ng kuwarto.
Parang walang atraso e.
"Bumalik ka rito ng alas dose." pahabol nito.
"Alas dose ng madaling araw? Okay!" and then I closed the door. Narinig ko pa ang
pagsigaw niya ng reklamo pero agad ding naputol 'yon dahil sumara na ang pinto.
Aba. Yaman, soundproof.
Nagliwaliw at sa paligid. Since wala naman siguro rito si Caspian? Anong oras kaya
ang balik niya?
Natigilan ako sa paglalakad nang may narinig na pamilyar at baritonong malamig na
boses sa pagliko ng corridor. Hindi ako lumiko at nanatiling nakatayo sa gilid.
"I am ordering you to go to the torturers' field, Villazardo."
Villazardo?
Teka nga, narito si Caspian? Akala ko ba ay aalis siya? Baka aalis lang ng kuwarto
ang ibig niyang sabihin no'n?
"I want you to lead us the way to the killers' field. They don't know me. What if
they're going to attack us without knowing that I owned the field? I might kill my
own killers." nakakatakot talaga ang boses niya. Ano pa kaya kung nakikita ko
ngayon ang ekspresyon sa mukha niya.
I might kill my own killers.
That just mean that he's the main source of all killers? The killers of them all?
Hindi naman siguro siya mamamatay tao 'di ba? Hindi siya pumapatay ng mga
inosenteng tao? Pinapatay niya lang ay 'yong makasalanan din?
O baka naman ay nananakot lang siya?
'Di naman ako natakot. 'No ba yan.
Isasama niya kaya ako? Paano kung hindi?
E 'di sasama pa rin ako.
Nanatili ako sa kinatatayuan ko kung saan malinaa kong naririnig ang sinasabin ni
Caspian. Kausap niya ata ang nasa kabilang linya. Wala kasi akong narinig na
nagsalita 'yong kausap niya. Siya lang ang nakakarinig.
Lalapit pa sana ako ng konti ngunit natigilan ako nang may narinig na boses sa
likuran ko.
"Sir Monterozo, bakit po kayo nandito?"
Boses ni Rolando.
Napayuko ako at mas lalong yumuko pa nang mas lumapit sa akin si Rolando at parang
pilit pang silipin ang mukha ko sa ilalim ng suot kong black hat.
Lagot na. Baka mahuli ako at ang lapit lang kaya ni Caspian sa kinaroroonan namin.
Wala pa nga'ng oras na nakawala ako sa hawla, mahuhuli na naman ako? Anong
sasabihin ko?
Ehem. Naghahanap ng makakain?
I cleared my throat and tried to act a man like Monterozo.
Anong klaseng lalaki ba si Monterozo pagdating sa pakikitungo sa mga kapwa niya
lalaki?
Based on my observation and calculation he's kinda... Abnormal.
What can I say?
Mas pinili kong manahimik at hindi sinagot ang tanong ng pahamak na si Rolando. Mas
lalo kong iniyuko ang aking ulo na halos magdikit na ang baba at dibdib ko. I
pulled the tip of the black hat down.
Hinarap ko siya at mabilis na nilagpasan.
I let out a deep breath when I finally escaped from Rolando's sight.
Hindi ako puwedeng mahuli nang walang laman ang tiyan.
Nasaan ba kasi ang kusina? Baka nasa baba?
Bumaba ako sa isang pamilyar na hagdan at nakitang iilang bilyonaryo na lang ang
naglalaro. Mas aktibo ata sila sa gabi hagnggang madaling araw?
"Sir Monterozo?"
Hindi ko pinansin si Fernando nang nakasalubong ko siya. Nagpatuloy lang ako sa
paglalakad.
Nang nasa isang sulok na ako ay nakakita ako ng isang double doors. Is this the
dining hall? Or something like restaurant in this illegal casino house?
I opened the door without hesitation.
Bumungad sa akin ang isang napakahabang mesa na puno ng mga pagkain. Bigla akong
naglaway nang mas itinaas ko ang tingin upang makita ang kabuuan ng mesa.
Anong meron? Piyesta?
"The visitors will arrive about an hour. Go to your quarters and clean yourself. Be
ready everyone, do your work properly."
Bumaling ako sa gilid ng mga open windows na from ceiling to floor length din.
Nakita kong may mga tao roon na tila naghahanda sa kung anumang okasyon. Mukha
silang mga waiters at chefs. Hindi nila namalayan na nandito ako sa loob dahil sa
sobrang abala nila hanggang sa pumasok silang lahat sa isang single door sa
pinakasulok ng maluwag na silid.
Bisita? Sinong bisita?
Wala akong paki sa mga bisita. 'Di nila ako mapipigilan kung gustuhin ko mang
kainin lahat ng pagkain dito. Tutal mukhang matagal pa bago ako makabalik sa
pagmomodel.
The spacious room turned empty except for the only long table with elegant chairs
and lots of food on it. The smell of those delicious food is alluring me.
Wala ng tao kaya nagsimula na akong humakbang palapit sa napakahabang mesa.
Umupo ako sa pinakadulo na parang hari at inayos ang table napkin sa lap ko.
Bumagsak ang paningin ko sa mga kutsara't tinidor.
Para nga talaga akong hari.
Lahat na yata ng kutsara, tinidor at kutsilyo ay nasa harap ko.
I know these things. I've learned this when I was seven years old. Pilit akong
tinuruan ng right table manners. Mula sa pagkuha ng pagkain hanggang sa pagsubo at
pagnguya nito. Tapos dapat nakaupo pa ng maayos.
I don't mind it anyway pero isa lang talaga ang gustong-gusto kong gawin ngayon na
hindi ko pa nagawa noon.
Kinuha ko ang isang basong tubig at ibinuhos sa kamay ko kaya nabasa na ang
kumikinang na sahig. Hinugasan ko ang kamay ko gamit 'yon.
Inalis ko ang table napkin na nakapatong sa hita ko. Bahala na kung madumihan man
'tong damit ni Monterozo, sa kanya naman 'to e. Responsibilidad niyang labhan 'to.
Ipinatong ko pa ang isang paa ko sa mamahaling upuan at ipinatong din ang braso sa
tuhod ko. Bahagya akong sumandal sa mesa.
Nagsimula na akong kumain gamit ang kamay at sa unang subo ko pa lang ay napagtanto
kong mas masarap pala talagang kumain ng nakakamay.
Hindi ko alam kung ano 'yong kinakain ko ngayon, wala na talaga akong paki. Kahit
ano nalang ang nahahawakan ng kamay ko.
Naubos ko na ang pagkain at itinakip ulit ang metal na nakatakip sa plato kanina.
Lumipat naman ako sa katabing upuan at 'yon naman ang tinira. Nang natapos ay
tinakpan ko rin 'yon.
Nagpahinga muna ako ako ng ilang minuto sa inuupuan ko ngayon at akmang aalis na
ngunit nang sa pagtayo ko pa lang ay may narinig akong yabag ng mga paang papalapit
sa pintong pinasukan ng mga nagtatrabaho sa area na 'to.
Naghanap ako ng maaaring pagtaguan at nakita ang mahabang kurtina na nakahawi sa
gilid ng bintana.
Timing na nakapagtago na ako doon bago bumukas ang pinto at lumabas ang mga waiters
na nakabihis na ng maayos.
Ilang minuto akong nakasilip lang at pinagmamasdan ang pagmamadali nila.
'Di nila alam na ubos na pala ang dalawang pagkain sa mesa.
Napailing na lang ako.
Lagot kayo kay Caspian.
Bakit ako nagtatago? 'Di ba nga ako si Monterozo? 'Di nila ako makikilala. Pero
mahirap na baka magtanong sila sa akin at 'pag sumagot ako, magtataka sila kung
bakit iba ang boses ni Monterozo.
"Line up! Malapit na sila! Buksan niyo ang pinto!"
Utos dito, utos doon, utos kahit saan.
Sumiksik ako sa pinagtaguguan ko nang narinig ang pagbukas ng pinto.
Naunang pumasok ang dalawang pamilyar na lalaking kasama ni Monterozo noong
pinaddle si Caspian. Nagkakatuwaan ang dalawa, may hitsura naman sila katulad ni
Monterozo. Sumunod na pumasok si Caspian at ang kasama niyang parang
nakikipagpaligsahan kay Caspian sa kasungitan.
Hindi siya pamilyar sa akin. Mukhang hindi maganda ang impresyon ko sa lalaking
'to.
Nang umupo na sila ay nakita ko kung paano tumaas ang isang kilay ni Caspian nang
umupo siya sa pinakadulo kung saan ako unang kumain kanina.
Nakita niya siguro 'yong basang sahig or worse ay naapakan niya pa.
Sayang 'di siya nadulas.
Pasalamat siya ay iniwan ko 'yong table napkin na malinis.
"Where's Monterozo?" tanong ng mistisong kasama ni Monterozo noon.
"He's upstairs, Monerov." walang ekspresyong sagot ni Caspian habang hindi man lang
tinapunan ng tingin ang mistisong lalaki na si Monerov.
Apilyedo ba 'yan? Ba't hindi nila tinatawag ang isa't isa sa pangalan nila?
"Sasabay ba ang mokong 'yon?" dagdag tanong ng lalaking may kulay kayumangging
buhok.
"Oo," ang rude talaga nitong si Caspian. Nasa iba ang atensyon habang sinasagot ang
kausap niya.
"How's your field, Gordon?" Nalipat ang paningin ko sa lalaking kasing sungit ni
Caspian. Kausap niya 'yong brown hair guy.
"We just received the new arrival of electric chair," rinig ko sa boses ni Gordon
ang paghanga sa sarili.
Napalunok ako sa sinabi niya.
Electric chair?
Ilang minuto silang tahimik. Nakita ko naman si Monerov na pangisi-ngisi lang. Si
Gordon ay pinaglalaruan ang kutsilyo habang si Caspian ay nakatingin sa mesa.
Baka napansin niya ang konting kalat ko doon?
Lumipat ang tingin ko sa lalaking hindi ko pa kilala na kasing sungit ni Caspian.
His arms are crossed against his chest. Ang dilim ng aura niya pero mas nananaig
talaga ang madilim na aura ni Caspian.
"Darating pa ba ang timang na 'yon?" naiinip na tanong ni Monerov.
Nakita ko ang mga daliri ni Caspian na sunod-sunod niyang tinatap sa mesa habang
nakatitig pa rin sa mesa.
Anong meron sa mesa?
"Pupuntahan ko muna." Tumayo si Caspian at sa wakas ay inilipat na ang paningin sa
iba.
"Sama ako."
"Ayokong maiwan 'no."
"Susunod ako." 'Yong masungit na lalaki lang ang nag-iba ng sinabi.
Lumabas na sila pero nanatili pa rin 'yong lalaki at sobrang kinakabahan na ako
para kay Monterozo. Kawawa naman siya. Kailangan niya ng backup.
Paano?
Hindi ako puwedeng lumabas. Nandoon pa rin ang lalaking kasing sungit ni Caspian.
Ano nang gagawin ko?
Muli kong sinilip ang masungit na lalaki at nagulat ako nang sa akin na pala siya
nakatingin.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 12
--
Chapter 12
Deal
Mas lalo ko lang isiniksik ang katawan ko sa likod ng pinagtataguan kong kurtina.
Kahit huling-huli na ay 'di pa rin lalabas.
Nakakatakot siya, oo, pero mas kinakatakutan ko talaga ang maging ekspresyon ni
Caspian.
Ilang minuto akong naghintay at hindi lumabas sa likod ng kurtina. Wala namang
biglang humawi sa kurtina upang tuluyang mahuli ako. Ano kayang ginagawa niya?
Gusto kong sumilip ulit ngunit baka makita na naman ako.
Pero sumilip pa rin ako 'no.
Wala na siya.
Nasaan kaya siya?
Inilibot ko ang paningin ko at wala na nga talaga siya. Lumabas ako sa pinagtaguan
ko at nakita ko pa ang mga trabahante rito na napatingin sa akin. Yumuko ako at
lumapit sa isa sa mga natatakpang plato na may pagkain sa loob.
Binuksan ko 'yong takip at kumuha ng dalawang chicken drumsticks.
Lumabas ako na parang walang nangyari.
Habang nasa daan ako pabalik sa kuwarto kung saan ko iniwan si Monterozo ay
papalitpalit ako ng pagkain sa drumsticks. Bale, isang drumstick sa kaliwa at
kanang kamay.
Nang nakarating na ako sa second floor ay huminto ako sa gilid ng nakabukas na
pinto. Hindi ako nagpakita.
May narinig akong nanunuksong tawanan sa loob at ang malamig na boses na 'yon.
"Yucks, tol. Mahiya ka naman." rinig kong boses ni Gordon.
"Kawawa ka naman, pre." isa pa 'tong si Monerov.
Silang dalawa 'yong tumawa. Wala naman sigurong namatay sa kakatawa 'di ba?
"Rolando! Fernando! Search the area!" tunog kulog ang boses na 'yon na
umalingawngaw sa buong silid kaya pati rito sa labas ay sobrang linaw ng
pagkakarinig ko no'n. Dagdagan pa ang pinto na nakabukas.
Lumayo ako sa pinto at nagtago sa isang masikip na hagdan malapit dito. Alam kong
sa main stairs sila dadaan.
Nakayuko ako at nakatalikod nang narinig ko na dumaan sila sa pinagtataguan ko.
Mga hangal.
"Tama ako e, hindi si Sir Monterozo 'yon!" daldal ni Rolando hanggang sa unti-unti
ng lumalayo ang boses nila.
Muli akong lumabas sa pinagtataguan ko at bumalik sa gilid ng pintong nakabukas.
Sumandal ako sa dingding at kumagat sa kinakain kong drumstick.
"Nasaan si Villazardo?" tanong ni Monterozo sa mababang boses. Pamilyar na ako sa
boses niya.
"Susunod lang daw siya," boses ni Monerov ang sumagot.
Nakarinig ako ng mga nahulog na gamit, hampas, pagkasira ng kung ano, basag ng
salamin.
Nakaramdam ako ng takot sa iniisip na baka nagwawala si Caspian. Nawala na rin ang
tawanan ng dalawa.
Gusto ko sanang sumilip. Pero natatakot ako. Ito na ba ang oras na kailangan ko ng
umalis at magpakalayo-layo rito?
Paano? Lalanguyin ko ang dagat?
Naalala ko, 'di nga pala ako marunong lumangoy.
"Fuck! Paano kung may mangyari na naman sa babaeng 'yon? Nag-iisip ka ba
Monterozo?!" parang isang basag na speaker ang boses ni Caspian. Masakit sa tenga.
"Chill lang, Lord."
"Sinong babae ba 'yan? Si Khione?"
Oh, famous na pala ako?
Matagal ka ng famous, self.
Napuno ang kuwarto ng tawanan at ang ingay na nagmula sa mga gamit. Parang
nagwawala na naman si Caspian. Tapos pinagtatawanan lang nila? O baka naman ay
sinasaktan na niya si Monterozo?
Hindi niya puwedeng saktan ang best friend ko.
Tatalikod na sana ako para makaalis na. Kaya na ni Monterozo ang sarili niya,
malaki na 'yon. Ngunit nagulat ako nang hindi ko maigalaw ang katawan ko.
Bumaba ang tingin ko sa dalawang kamay na mahigpit na nakahawak sa magkabilang
braso ko.
Pinilit ako nitong maglakad papasok sa loob ng silid. Para naman akong aswang na
magkamayaw sa pagpigil sa sarili upang hindi makapasok sa silid na puno ng mga
panakot.
"No! Let me go!" sinubukan kong tumalikod o humarap man lang ngunit parang may
kumokontrol sa bawat galaw ko na agad akong napapaharap sa nakabukas na pinto.
Sino ba 'tong pakialamerong 'to?
Hindi naman nagsalita at gamit ang mahigpit na pagkakahawak niya sa braso ko ay
halos napaangat na ako sa sahig nang pilit kong idinikit ang suot kong sapatos sa
sahig.
"Oh, hi!"
"'Di niyo naman sinabing lesbian pala 'tong sinasabi niyong model."
Pambungad sa akin nina Gordon at Monerov. Tinapunan ko ng masamang tingin si Gordon
na siyang huling nagsalita. Prenteng nakaupo sa isang upuan at nakalagay pa ang mga
kamay sa likod ng ulo niya.
Ang kalat ng buong silid ni Caspian. Nakita ko namang parang naliligo na siya ng
pawis at nang nagkasalubong ang mga tingin namin, agad naman akong uniwas.
Hawak ko pa rin ang malapit ng maubos na drumsticks sa magkabilang kamay ko.
Nang binitiwan na ako ng taong sapilitan akong pinapasok dito ay parang nanginginig
ang mga braso ko sa takot. Pakiramdam ko ay huminto sa pagdaloy ang dugo ko
hanggang sa nagpatuloy ito nang binitiwan na niya ako.
Grabe naman siya nakahawak. Anong akala niya sa braso ko? Metal?
Napayuko ako ng kinuha ng kung sino sa likuran ko ang suot kong black hat. My hair
immediately fall behind me.
Mas lalo akong natakot nang sumeryoso ang lahat. Wala ng tawanan, pati na rin si
Monterozo na mariing nakatingin sa akin.
"I saw her behind the dining hall's curtain." sumbong ng boses lalaki sa likuran
ko.
Agad ko siyang nakilala dahil sa sinabi niya.
Villazardo.
Napatingin sa akin ang apat at bumaba ito sa hawak kong drumsticks. Dahil sa
sobrang kabang nararadaman ay napakagat ako nito.
Inilahad ko 'yong isang drumstick sa kanila. "Gusto niyo?" maangmaangan kong tanong
na parang hindi naman nahuli.
Nahuli na nga ako, aakto pa akong nahuli talaga?
Hindi dapat gano'n.
Parang problema lang 'yan. Problema na nga, pinoproblema pa.
Lumipat ang tingin ko kay Monerov na pinipigilan ang pagtawa pero agad din naman
siyang sumeryoso.
Pinagtatawanan niya ba ako?
Bumaling ako kay Caspian na halos hindi na maipinta ang mukha. Ito 'yong
kinakatakutan ko e. Pero hindi ako umaktong natatakot. Imbes na yumuko ay nginitian
ko siya.
"Pumunta ka sa banyo," utos nito sa akin at agad ko namang narinig ang OA na
pagsinghap nila Gordon at Monerov.
"Agad agad?"
"Seryoso, tol? Bilis ah."
Ang mga mukha nila ay parang gulat pa. Anong pinagsasasabi nila?
"Tumahimik kayo o patatahimikin ko kayo?" sa malamig na boses ni Caspian ay
tumahimik ang dalawa.
"R.I.P Virginity," Gordon murmured while looking at me.
"Condolence," dagdag naman ni Monerov na parang nananakot pa.
Sino si Virginity? Ba't siya namatay?
Oh well, sana ay tahimik siyang sumakabilang buhay.
Ang malamig na titig ni Caspian ang nagpaggalaw sa akin. Naglakad ako papasok sa
banyo at sinara ang pinto ngunit hinayaan kong nakaawang ito ng konti upang marinig
ang mga pinagsasasabi nila.
"Leave." It was Caspian's cold and serious deep voice.
"Usap tayo mamaya," walang halong birong sabi ni Monerov.
"Bihis muna ako," boses naman ni Monterozo.
"Kita tayo sa dining hall," ani Gordon.
"Tss." Hulaan ko? Si Villazardo 'yon.
I heard heavy footsteps walked out of the room. Kasunod no'n ay ang pagsara ng
pinto.
Umupo ako sa bowl at medyo nakaramdam na ng kati sa balat ko. Dahil siguro sa
inilagay kong laman ng unan upang medyo magmukhang lalaki ang katawan ko.
Ito na ang ikinakatakot ko nang bumukas ang pinto ng banyo at pumasok si Caspian na
may madilim na aurang nakapaligid sa kanya. Tumayo siya sa harap ko at inilahad ang
kamay sa harap ko.
Iginalaw niya ang mga daliri niya na parang isang senyas na isuko ko na ngayon ang
hawak kong pagkain.
Nagdadalawang isip pa ako kasi hindi pa kasi ako tapos sa pagkain at baka mamaya ay
hindi niya ulit ako papayagang kumain.
Hindi pa nga siya nagsasalita ay ibinigay ko na ang hawak kong pagkain. Wala na
talaga akong ibang choice. Busog pa naman ako kung sakaling hindi niya ako
pakakainin.
"Unladylike," bulong nito.
Bakit? Nasa panahon ba kami ng kastila para umastang tunay na babae? Hello? I'm in
21st century. Alangan mag-ala Maria Clara ako rito?
Pabebe in other term?
Napanguso ako sa mga iniisip ko.
Napatalon ako sa kinauupuan ko sa gulat nang hinablot niya ang madudungis kong
kamay sa marahas na paraan at sapilitang pinatayo.
Hinila niya ako papunta sa isang engrandeng faucet at salamin. He turned it on and
then the water immediately came out. Itinapat niya ang kamay ko sa baba ng faucet
at siya na mismo ang naghugas no'n.
I was looking at him while he's busy washing my hands. Sobrang seryoso niya sa
kanyang ginagawa na parang isa sa paghuhugas ng kamay ko ang priority niya ngayon.
Halos masakop na ng buong kamay niya ang kamay ko dahil sa laki nito. Nasa gilid
niya nga lang ako na buti ay umabot pa hanggang balikat niya ang ulo ko.
Sinabunan niya ang kamay ko. Nakaramdam ako ng kiliti nang hinaplos ng malalaking
hinlalaki niya ang palad ko.
Tinignan ko siya sa repleksyon niya sa salamin. Akalain niyong sa ganitong
sitwasyon ay may ganitong parte pala sa kanya?
"You're going to pay for this."
"Wala akong pera." Agad akong nakatanggap ng masamang titig mula sa kanya.
"Let's make a deal."
"No deal."
"Ang tigas talaga ng ulo mo," hindi niya na napigilan ang sarili at tuluyan na nga
niyang nasabi.
Matamis akong ngumiti sa repleksyon ko. "Thank you," sarkastikong sabi ko.
He took a deep breath like he's gaining all his patience. Nagkasalubong na naman
ang mga magaganda niyang kilay. Lagi naman.
Nang natapos siya sa paghuhugas ng kamay ko ay binuhusan niya pa ito ng alcohol.
Ang arte niya, sinabunan na nga, nilagyan pa ng alcohol.
Baka gusto niya pang lagyan ng sanitizer?
"You break my rules, I break your pearl. How's that?"
Napanganga at tulala ako sa sinabi niya. Buti hindi vulgar words ang sinabi niya.
But pearl? It sounded sweet. 'Yan na ba ang deal na sinasabi niya?
Ano ba 'yan, siya lang ang nakikinabang e.
Ganyan ba talaga ang mga lalaki? 'Yan lang ba ang habol nila? Prove me wrong
please.
"What if you break my pearl first?" nakikisabay lang naman ako para motivation
niya. Pero kung may makukuha akong maganda sa deal na 'to ay papayag ako.
"Then break my rules."
May mawawala ba sa kanya kung hindi ko susundin ang mga batas niya? Pero sa akin
meron, if he ever break my pearl.
"That's not fair," umiling ako. Naramdaman kong binitiwan niya na ang kamay ko.
"The deal?"
"Yes."
Tumitig siya sa akin na parang iniisip kung saan siya nagkamali sa sinasabing deal.
Walang mawawalang mahalaga sa kanya, pero sa akin meron.
"Your rules may be important to you, if I break one of it, you still have more but
mine? It is the only thing that I treasure since my father sold me." I flashed a
bittersweet smile on my face.
Anyway, paano niya nalamang birhen pa ako? I'm a model, people would think I'm a
bitch or something badass girl. Iniisip nila na modelo ako at nagpapagalaw ako
kahit kanino.
His lips pursed as he looked deep intently into my eyes.
Hindi siya nagsalita at nanatiling nakatitig lang sa mga mata ko na tila may
hinahanap siya roon.
I felt his wet index finger under my chin. Tilting it up. Bumaba ang tingin niya sa
aking mga labi at muling tumingin sa mga mata ko.
He let out a deep hot breath and it tickled on my lips.
Was that considered as an indirect kiss?
No way.
Bakit ganito ang mga iniisip ko gayong may pinag-uusapan pa kaming deal?
I felt his arms snaked around my waist and pulled me closer.
Napamura pa ako sa isip ko nang tumama ang ilong ko sa matigas niyang dibdib.
Ba't halos lahat nalang ng katawan ng mga lalaki ay matigas? May matigas, tumitigas
at titigas pa.
Bahagya siyang yumuko sa gilid ng ulo ko. Nakaramdam ako ng kiliti sa tenga ko nang
isiniksik niya ang dulo ng ilong niya sa doon.
He's like a live voltage. Napapikit ako nang isang boltahe ng kuryente ang dumaloy
sa katawan ko.
Ba't 'di pa rin ako nanamatay kung gano'n?
Naramdaman kong hinahaplos ng palad niya ang likuran ko.
Not again.
I felt his breathing tense too. Parang hindi lang ako ang naaapektuhan sa posisyon
namin ngayon. Kasalanan niya 'to. Lumalapit-lapit pa kasi siya e.
In other circumstances, I would think that he's just being sweet. Pero sa
sitwasyong 'to ay hindi ko maisip 'yon. I disobeyed him. Break his rules even if I
don't know what rules I'm breaking.
I think he's bribing me but not with the use of money.
We all know that actions can lie too. It's not just words.
Kung sakaling papayag ako sa deal na 'to. Gusto ko 'yong may pakinabang sa akin at
hindi lang siya ang nakikinabang. It's like he's offering me a one hundred dollars
to do something I don't want but he already have five hundred dollars when I did
what he said. Is one hundred dollars is equal to five hundred dollars? No.
Ibig sabihin ay siya lang ang nakikinabang.
We should think before, before and before we agree.
Tatlong beses mo munang isipin upang makasigurado ka. Think about the advantages
and disadvantages before doing something because that's what happened to me these
past few days. I didn't think about what will happen.
In short, kailangan advance kang mag-isip lagi.
Nabalik ako mula sa malalim na pag-iisip nang naramdaman ko ang paggalaw ng ilong
niya sa tenga ko, ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa bewang ko.
I felt his soft hot lips kissed my earlobe.
"Breaking my rules isn't enough for you if ever I break your pearl first?" his
voice was husky and even if he's saying other things—I felt like he's calling me.
Calling me to come for him.
I would gladly disobey him.
"Yes," I finally responded when I found my voice.
Natahimik siya sandali kaya hindi rin ako nagsalita. Isang minuto ang lumipas nang
tuluyan ko ng narinig ang solusyon sa problema niyang magpapayag sa akin.
"Then break me..."
Papayag na ba ako?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 13
--
Chapter 13
Switched
Nakabihis na ako ng isang normal na pambabaeng damit. It's a white conservative
dress. It's below the knees and have a thin loose long sleeves with a pair of white
sandals.
I feel like a royal princess with this.
"I'll introduce you to them," pambungad sa akin ni Caspian nang lumabas ako ng
banyo matapos maligo at magbihis.
Wala sa sariling tumango ako at napahawak sa noo.
Bakit biglang sumama ang pakiramdam ko? Baka dahil ito sa magdamag na natuyo ng
tubig dagat ang damit ko? Dagdagan pa ang pagligo ko sa umaga?
I retreated back my hand away from my forehead when I saw Caspian staring at me
again.
"What's wrong?" gusto kong paniwalaan ang pag-aalala sa boses niya pero alam kong
pakitang tao lang lahat ng 'to.
Mamaya ay babalik na naman siya sa pagiging marahas.
"Nothing..." I found a hairbrush in the drawer and brushed my hair. Sinundan niya
ng tingin ang kamay ko habang patuloy ako sa pagsuklay sa basang buhok.
Nakita ko kung paano sumama ang timpla sa mukha niya. "You showered?" tuluyan ng
nag-iba ang boses niya.
Tinatanong pa ba 'yon? Halata namang basa pa ang buhok ko 'di ba?
Hindi na ako nagsalita at gano'n din siya. Nauna siyang lumabas ng kuwarto niyang
sobrang kalat. Ano kayang pumasok sa isip niya at bakit ginawa niya 'to? Pampawala
siguro sa galit niya.
Sumunod na akong lumabas at nakita siyang pababa na ng hagdan.
Pinagmasdan ko ang suot kong sandals habang pababa ng hagdan. Ang ganda kasi
tignan, magkano kaya 'to? Saan niya naman kaya nabili 'to? Gayong nandito naman
kami sa isla. O baka naman ay kinuha niya 'to sa loob ng luxury yacht niya?
Nakarating na kami sa dining hall at agad akong tumabi sa bago kong best friend.
Umupo naman si Caspian sa inuupuan niya kanina bago pa man kami nabuking.
"Monterozo?" siniko ko ang katabi kong nakasuot na ng bagong pormal na damit
pangmayaman. Magmomodel ata 'to saa isang magazine e. Grabe kung pumorma.
"Muntik na akong mamatay, Khione." nakatulalang sabi nito. Akala ko ay seryoso na
siya kaya napaseryoso rin ako ngunit bigla siyang ngumiti at siniko rin ako ng
mahina.
Naalala kong may itatanong nga pala ako sa kanya.
"Monterozo? Anong nangyari sa paa ni Caspian?" bulong ko habang nakatakip ang bibig
kong malapit sa tenga niya.
Umupo ako ng maayos nang naramdaman kong nakatingin pala sa aming dalawa ang apat.
Kasali na do'n ang madilim na mga mata ni Caspian.
Hindi pa pala sila nagsisimulang kumain?
"Nataranta kasi siya noong nagising na nawawala ka. Hindi niya namalayan ang bubog
ng basag na baso sa sahig. Kaya..."
"Natapakan niya?" tumango siya sa idinugtong ko.
Bigla akong nakaramdam ng konsesya. Natapakan niya 'yong basong aksidenteng nahulog
habang kumakain ako.
Kamusta na kaya ang paa niya? Kawawa naman 'yong paa.
'Yong paa lang, hindi 'yong nagmamay-ari ng paa.
"Khione," tawag ng malamig at maawtoridad na boses.
Bumaling ako sa kanya at tinignan siya gamit ang nagtatanong kong mga mata.
"Sit here."
Iiling sana ako pero bigla akong may naalala kaya mabilis akong tumayo at sumunod
sa inuutos niya.
Ngayon lang 'to.
Umupo ako sa upuan malapit sa kanya.
Napangiti ako nang maalala kong isa ito sa mga upuang may pagkain na hindi ko
ginalaw kanina. Baka naman ay nilagyan ng mga waiter o chef ang pagkain na kinuha
ko?
Inilibot ko ang paningin ko at tinignan kung sino ang nakaupo sa upuan kung saan
ako kumain kanina.
Caspian at Villazardo ay isa sa mga nabiktima. Walang lamang pagkain ang nasa
ilalim ng takip.
Si Monterozo, nakaupo siya sa kung saan ako kumuha ng drumsticks kanina.
Ang suwerte naman ng dalawang loko na sina Monerov at Gordon.
Bigla akong nakaramdam ng matinding kaba at takot nang sa isang mabagal na paggalaw
ay dahan-dahan binuksan ni Caspian at Villazardo ang takip.
Napalunok ako nang tuluyang nakita nila ang nasa plato.
Mabilis na bumaling sa akin si Caspian.
"I knew it," he murmured in a very low tone.
"Tangina, parang hindi naman siya ang pinaparusahan mo, Lord. Ikaw naman ang
nagdudusa e," natatawang sabi ni Monterozo at binuksan ang sa kanya. Tinapunan niya
agad ako ng nakamamatay na tingin nang nakitang iilang pagkain nalang ang natira sa
plato niya.
Nakakatawa ang mukha niya.
"Alam mo? Pagpatuloy mo lang 'yan, Khione." nagsimula ng kumain si Monerov nang
nakita ang pagkain sa plato niya.
"Good girl," papuri ni Gordon sa akin at nagsimula na ring kumain.
"Villazardo, Monterozo, Monerov and Gordon. They're part of my business," seryosong
pakilala ni Caspian sa apat. Nakatingin lang si Villazardo sa akin nang sinambit
ang pangalan niya. Si Monterozo naman ay ngumuso nang dahil sa kaharap nitong
iilang pagkain lamang. Nag-thumbs up si Monerov at itinaas lang ni Gordon ang
kaniyang kamay na parang nagpapahayag na present siya.
Caspian crossed his arms against his chest and leaned his back on the chair.
"Ihahatid kita sa isa sa mga resthouse ko sa isang malapit na isla mula rito.
You'll be staying there while I'm gone." parang planado na lahat ng gusto niyang
mangyari.
Iiwan niya ako? Sa isa sa mga resthouse niya?
Malaya na ba talaga ako?
Pero gusto kong malaman ang lahat ng tungkol sa sinasabi niyang problema. Parang
ayaw niya pang malaman ko ang tungkol sa sinasabi niyang business.
Alam ko naman na 'yon e.
Magpapaiwan ba talaga ako?
"Where are you going? Hindi ba puwedeng uuwi na lang ako sa amin?"  binuksan ko
naman ang nakatakip sa pagkain ko at napangiti.
"No," kasing tigas ng bato na sabi niya. Hindi man lang sinagot ang una kong
tanong.
He made up his decisions?
"Saan ba 'yang lugar na 'No'?" I asked sarcastically.
He pursed his lips like he's trying to control his temper.
"Okay," tumango-tango ako na umaaktong susunod sa kagustuhan niya.
"We're leaving after this," anunsyo niya. Kaya pala bihis na bihis sila, pati na
rin ako. Kung titignan ay parang pupunta ako sa isang bakasyon pero hindi 'no.
Nang natapos ako sa muling pagkain ay sandali kaming nagpahinga roon bago kami
lumabas ng illegal na casino house. Pumunta kami sa tabing dagat at nagulat na lang
ako nang nakakita ng limang yate sa 'di kaluyuan.
Sumakay muna kami sa maliit na bangka bago nakarating sa kinaroroonan ng luxury
yacht ni Caspian. Sumakay sila sa kani-kanilang mga yacht. Akala ko talaga ay
sasabay sila sa amin.
Agad kong nakita ang babaeng nagpupunas ng salamin at ang nagpapaandar ng yacht na
nasa bridge na.
"Ilang oras bago tayo makarating sa sinasabi mong malapit na isla?" tanong ko kay
Caspian nang tuluyan na kaming nakapasok sa loob ng yacht. Kinakausap ko siya na
parang walang nangyari.
May nangyari ba?
"Three hours. Rest here. I'll be in the bridge. Someone will accompany you in the
island when we get there." instruksyon nito sa akin na parang sa ngayon pa lang ay
gusto niya na akong paalisin.
Sino naman 'yang sinasabi niyang accompany ko? Baka mga piranha?
"Hindi mo ako ihahatid?" nginitian ko siya. No one will resist my sweet smile.
"I said, I'll be in the bridge."
After he said that, he immediately go upstairs to the bridge.
Ang sungit talaga.
Kailangan kong mag-isip ng paraan upang hindi ako makaalis dito at napapaniwala si
Caspian na talagang umalis nga ako rito.
Sumunod ako sa kanya papunta sa bridge at nakitang nakatayo siya sa gilid ng
operator.
"Kailan ang balik mo?" bakit ba ang dami kong tanong? Curios lang talaga e.
Napakamisteryoso niya kasi na halos mababaliw na ako sa kakaisip kung ano ang
pinagkaabalahan niya.
"Matapos ang isang buwan."
"Talaga?"
"Ang saya mo naman ata?"
Syempre dahil isang buwan kong hindi makikita ang pagmumukha mo kung sakaling hindi
ako makapag-isip ng paraan upang manatili rito.
Ilang minuto akong tahimik at nakatingin sa dagat.
The sea is beautiful, if only I could swim.
"I'll teach you how to swim when I come back." nakikita niya siguro sa ekspresyon
ko ang iniisip ko. He knew that I don't know how to swim the time he saved me from
drowning underwater.
Huwag. Huwag ka ng babalik, baka iba ang maaabutan mo sa loob ng resthouse mo.
Teka. Iba?
Bumaba ang tingin ko sa babae sa labas na may inaayos na lubid sa gilid ng
railings. Halos magkasingtangkad lang kami, nakatali ang buhok niya sa milinis na
paraan. Pero medyo maluwang ang suot niyang parang uniporme na tagalinis.
Konting kulot lang sa dulo ng buhok niya ay magiging mas magkapareho na kami kapag
nakatalikod siya.
Mukhang puwede na siya.
"Caspian? May dala ka bang pera? I don't have money, paano ako makakapamasyal sa
mga store ng islang sinasabi mo kung wala akong pera? Gusto ko pa namang magpagawa
ng bracelet na personalized. 'Yong may nakaukit na pangalan ko," hindi ako ngumiti
at itinaas pa ang palapulsuhan ko upang tignan ito.
Para mas magmukhang kapani-paniwala.
Sigurado naman akong hindi sa isang isolated na lugar niya itinayo ang resthouse na
'yon. Siguro sa medyo isolated na lugar pero meron naman sigurong store sa 'di
kalayuan no'n.
"Okay, fifty thousand?" he offered and took his black wallet from his pocket.
Ang kuripot nga naman. Binili niya ako ng isang daang bilyon tapos fifty thousand
lang ang ibibigay niya sa akin?
Pero malaki na 'yong fifty thousand. Para sa kanya, barya lang 'yan.
"Do I have bodyguards there?" muli kong tanong upang malaman ko kung mabubuking ba
ako ng mas maaga.
O baka naman ay hindi pa lilipas ang isang oras ay huli na naman ako?
"Yes."
Oh patay.
Tumango ako at inabot ang isang cheque na inilahad niya sa akin.
Tatalikod na sana ako at umalis pero may nakalimutan nga pala ako. Magpapasalamat
pa ako e.
Hinarap ko siya ulit at ngumiti. I tiptoed and kissed him on the cheek. Naramdaman
kong natigilan siya sa ginawa ko.
Nagulat siguro.
"Thanks," I said and smiled again.
Bumaba ako ng bridge habang pinapaypay sa mukha ko ang isang pirasong papel at nang
nakababa na ay itinago ko na ang cheque.
Tumabi ako sa babaeng nag-aayos pa rin ng lubid sa railings. Sumulyap ako sa bridge
at nakitang nakamasid si Caspian sa akin.
Nakikipagkaibigan lang e.
Nasa loob na ng bulsa ko ang cheque at tinulungan ang babae sa lubid na
pinagkakaabalahan niya.
"Hala, Ma'am! Nakakahiya naman po. Ako na po rito." natatarantang medyo inilayo ng
babae ang lubid mula sa akin upang siya na ang gumawa.
"Turuan mo nga ako sa mga ginagawa mo, ano nga pala ang pangalan mo?" seryoso kong
tanong habang nakangiti.
"Kara po. Baka mapagalitan po ako, Ma'am." bakas sa boses nito ang takot at pag-
aalala.
Takot din pala siya kay Caspian? Anong meron sa demonyong 'yon na may back to back
na sungay?
"Papagalitan ko rin siya," taas noo kong sabi at tumingin kay Caspian na nasa
bridge at nakamasid pa rin sa akin.
Inirapan ko si Caspian dahilan kung bakit napasinghap ang babae na si Kara.
Hindi naman nagbago ang ekspresyon ni Caspian. Parang isang estatwa lang na hindi
ngumingiti. Turuan ko kaya siya kung paano ngumiti? Tutal tuturuan niya rin ako
kung paano lumangoy.
"P-Pero Ma'am," kinakabahang sambit nito at natigilan na din sa pag-aayos ng lubid.
"Just call me Kara," kinindatan ko siya na mas lalong nagpalaki ng mga mata niya.
Hindi makapaniwala na magkapareho pala kami ng pangalan kahit biro lang naman 'yon.
Isa na si Caspian sa mga taong ang hirap pagsabihan ng biro.
Nayaya ko si Kara sa loob papunta sa silid kung saan ako gumising noong papunta pa
lang kami sa isla kung saan ang casino house.
Nakita kong naghiwahiwalay na ng dinaanan ang mga luxury yacht kung saan nakasakay
ang mg kaibigan ni Caspian.
Akala ko ay sasama sila kay Caspian? Baka babalik na sila sa kani-kanilang
sinasabing field?
Umupo ako sa kulay puting kama at nakatayo naman sa harap ko ang babae na may hawak
na walis. Inilibot niya pa ang paningin niya sa buong silid na parang namamangha sa
mga nakikitang gamit.
Inilabas ko ang cheque mula sa bulsa ng suot kong white dress.
"Let's have a deal,"
Bumalik ang mga kumikinang niyang mga mata sa akin nang dahil sa sinabi ko.
"Po?" tila naguguluhang sabi nito.
"Let's switch. You'll go to the rest house and someone will accompany you there.
Bodyguards. You looked tired, you need to relax." I gave her a kind and sincere
smile. Totoo na 'to, mukhang pagod talaga siya at kailangan niya ng isang buwang
pahinga. "I'll give you fifty thousand for this plus the resthouse where you'll be
staying for a month." inilahad ko sa harap niya ang cheque.
Mas kumislap ang mga mata niya at tumingin sa akin na parang isa akong anghel na
nahulog sa bangin at umakyat ulit upang tulungan siya.
Totoo namang nahulog ako sa bangin ah? Sa dagat nga lang ang bagsak ko.
"Pero Ma'am, paano po 'yong mga bodyguards na sinasabi niyo?" biglang napalitan ng
pag-aalala ang ekspresyon sa mukha niya.
"Hindi ako kilala ng mga bodyguards na magbabantay doon. Dalawang bodyguards lang
ang nakakilala sa akin. You somewhat symbolizes me. Konting arte lang sa katawan,
ayos na." I smiled in assurance. Reassuring her that everything will be fine.
She looked at me incredulously. Parang sobrang hindi kapani-paniwala ang mga
pinagsasasabi ko.
"Payag po ako, Ma'am!" masayang tugon nito at medyo itinaas pa ang hawak niyang
walis.
"You have one hour to teach me everything about your work here. I have one hour to
get you ready." nagkamayan kami at ibinigay ko na sa kanya ang hawak kong cheque.
Dalawang oras lang ang meron kami kaya kailangan naming bilisan.
Lumipas ang dalawang oras at natutunan ko na kung paano mag-ayos, maglinis, magtali
at marami pang iba.
May narinig akong bell na galing sa bridge na kumuha ng atensyon namin ni Kara.
Nakaayos na siya at nakapagpalit na kami ng damit. Isinuot ko pa ang kulay itim
niyang cap dahil nasa alas tres na ata ng hapon. Hindi naman masyadong mainit pero
kailangan ko pa ring matago.
I'm trying to hide my identity for the second time around.
Alam ko na rin kung saan ako matutulog. Sa isang maliit na cabin. Ayos lang,
hangga't hindi ako makaalis dito.
I need to stay. I need to know something about him.
"Remember, you are Khione Fuego the time you walked out of this cabin. Don't ever
look back." nang naisuot ko na sa kanya ang magarang kulay dilaw na beach hat ay
iniharap ko siya sa salamin. "I'm Kara, always at your service Ma'am." natatawa
kong pakilala.
Nakikita ko ang sobrang kaba sa mukha niya pero nginitian niya ako.
That's the true Khione Fuego. Kahit takot at kinakabahan na ay ngingiti pa rin.
Nauna na akong lumabas ng sosyal na cabin na 'yon habang dala ang walis. Pumunta
ako sandali sa maliit na cabin ko at kinuha ang isang tela at spray na pamunas ng
salamin sa labas.
Lumabas ako at nagsimula ng magpunas ng mga salamin malapit sa kung saan dadaan si
Kara.
Sa wakas ay nakalabas na si Kara. Nakatalikod siya mula sa bridge kaya ang likod
niya lang ang nakikita ni Caspian.
Tumingala ako, sakto lang upang makita si Caspian at bahagyang matataguan ang mukha
ko sa suot kong cap.
Natigilan ako sa nakita. Sa paraan ng pagtitig niya kay Kara na akala niya ay ako.
There's something in his eyes. Deep with sorrow and desire.
Can someone tell me what's the meaning of this?
Hindi niya inalis ang titig niya kay Kara hanggang sa nakasakay na ito sa bangka
ngunit hindi pa rin lumilingon.
Very good.
Umandar na ang sinakyang bangka ni Kara hanggang sa lumayo ito at dumaong sa tabing
dagat. T'saka na muling gumalaw ang luxury yacht ni Caspian.
Au revoir, Kara.
Napayuko ako at pinagpatuloy ang ginagawang pagpunas sa salamin na malinis naman
nang nakitang bumaling sa akin ang lalaking nagpapaandar ng yacht na 'to. Baka
mahuli pa ako 'no.
I secretly smirked under the protection of my cap from the heat.
Nang tuluyan na kaming nakalayo sa isla ay mas lalong lumapad ang pagngiti ko na
halos mapupunit na ang mga labi ko.
Nakita ko si Caspian na bumaba mula sa bridge at pumasok sa cabin niya kung saan
kami nagpalit ni Kara ng identity.
Maayos na lahat ng nasa loob at walang naiwan na ebedinsya.
Habang dala ang pamunas at spray ay pumasok ako at huminto sa harap ng bahagyang
nakaawang na pinto. Mukha itong nakasara kung nasa malayo lang ako pero hindi.
Maririnig ko kung ano man ang ginagawa o sinasabi niya.
Malay mo? Baka minsan niya ng kinakausap ang sarili niya?
"Yes, I'll be visiting the hacker's field. Your field, Monerov." mukhang may kausap
siya sa kabilang linya.
Delikado nga 'tong ginagawa ko. Pero hindi naman ako magpapahuli.
Tatalon muna ako sa dagat bago niya pa man malaman na nagpapanggap lang ako.
Hacker's Field? It was under Monerov's management?
Ibig sabihin lang nito ay makikita ko ulit ang pagmumukha ng Monerov na 'yon?
"Monterozo is going to the bidder's field. Specifically at the Red Market."
seryosong sabi nito. Hindi ko marinig ang si Monerov sa kabilang linya.
Turn the loudspeaker on please.
Kung si Monterozo ay sa gamblers, si Monerov naman ay sa hackers. Sino naman ang sa
bidders, torturers, at killers for hire?
"I'll check the field, I need to fix the organization's system problems. Baka may
kinalaman ang hackers do'n kaya hindi ko ma-locate kung anong field ang nagbibigay
ng warning," naiimagine ko na ang mukha ni Caspian. Nagkasalubong ang mga
magagandang kilay at ang dilim ng aura.
Kailan ba maghihiwalay 'yang magkasalubong niyang kilay? Magjowa nga naghiwalay,
kilay niya pa kaya?
"No. She's safe in my resthouse. I bought the resthouse surreptitiously. Walang
nakakaalam na pagmamay-ari ko 'yon." and they're talking about me? Bakit ba lagi
nalang akong napapasok sa topic nila?
Am I always invading his thoughts? Pinoproblema niya nga talaga ako.
Ang ganda mo kasi, self. Kahit maligo ka pa sa putik 'di talaga mababahiran ang
kagandahang taglay mo.
Self-proclaimed eh?
"No. I already broke their organization apart. The torturers skinned and buried
them alive."
Natigilan ako sa sinabi niya. Another organization? What he said was just so...
Brutal.
Ano 'yong nakikita ko sa kanya noong mga nakaraang araw? Malikmata? Imahenasyon? O
talagang ganito siya pagdating sa kaniyang negosyo o kahit na anong illegal na
gawain niya?
I witnessed him laughed... And now I'm hearing his brute words.
He's so atrocious.
This is him without me? Even before I came?
Kaya pala takot na takot sa kanya ang lahat? Pero paano nagawang magbiro ng mga
kaibigan niya? Siguro ay gano'n talaga sila, matagal ng magkaibigan.
Nakaramdam ako ng matinding takot at kaba. Mas matindi pa kesa sa mga nararadaman
ko noon sa kanya.
Totoo ba talaga ang mga sabi-sabi? Na pinapatay niya ang mga babaeng nabili niya sa
Red Market noon?
Why am I hearing him saying that I'm safe in that resthouse of him?
This is ridiculous.
Napapikit ako at inalis lahat ng masamang iniisip ko tungkol sa kanya. I don't want
to think of someone that way. I don't want to judge him.
Ngayon pa lang ako naghusga. Tinuruan ako ng Mom ko noon na huwag manghusga ng
kahit sino dahil hindi ko naman alam kung ano ang pinagdadaanan nila bago sila
naging kung ano sila ngayon.
I used to look at people positively.
I don't take problems seriously. Dadaan din 'yan, lalagpasan ka at hindi na
babalik. Pero may panibagong problema na naman ang darating na magpapatatag sa'yo
ng husto.
We all get through it. Don't live with problems, let the problems live itself.
Sooner, solutions will come and problems will leave.
Parang 'yong mga tao lang. Someone will come and go, come and go. It's like a
cycle.
"How resilient of them but they can't defeat the nemesis even if they're
organization is resilient," his voice is dangerous and thunderous.
Napapikit ako at napahigpit ang paghawak ng spray dahilan kung bakit muntik ko ng
idiniin ang mga daliri ko kung saan maaaring makapagpalabas ng tubig. Ang ingay pa
naman ng spray.
Mabilis akong pumunta sa maliit na cabin ni Kara nang narinig ko ang mga yabag ng
paa ni Caspian palabas ng cabin niya.
Bumalik yata siya sa bridge.
Ilang minuto akong umupo sa maliit na kama at nag-isip. Pilit pinagdudugtong lahat
ng narinig ko.
Pero wala talaga akong makuha na punto.
Napatalon ako sa kama nang biglang may kumatok sa pinto.
"Mahal? Mag-usap muna tayo oh. Hindi na naman ako makakatulog nito mamayang gabi na
galit ka pa rin sa'kin. Ngayon lang ako pinagpahinga sandali ni Sir Lordcan."
Hala? 'Di naman sinabi ni Kara na magkasintahan pala sila ng operator ng yacht na
'to? 'Yong nagturo sa akin kung paano magmamaniobra ng yacht.
Sana all may ganitong lalaki 'di ba? 'Yong hindi makatulog dahil galit pa rin sa
kanya ang kasintahan niya. Sinusuyo niya agad. Kaya pala agad na pumayag si Kara sa
gusto ko.
I face palm at napahilamos sa mukha.
Sabi ko nga 'di ba? Kani-kanina lang ay nag-iisip ako tungkol sa problema.
Anong klaseng problema 'tong pinasok ko?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 14
--
Chapter 14
Serious
Halos lumabas 'yong puso ko mula sa dibdib ko nang hindi pa rin tinigilan ni kuyang
operator ang pinto ng cabin ni Kara.
Anong gagawin ko ngayon? Hindi ako puwedeng magsalita. Malalaman niya agad na hindi
ako si Kara. Buti nilock ko 'yong pinto kaya hindi siya agad nakapasok.
Humiga ako sa maliit na kama at binalot ng kumot ang buong katawan.
Humilik ako ng malakas na nakapagpahinto sa mga pinagsasabi ni kuyang operator. Ano
ba kasi ang pangalan niya? Kailan ba kami makakarating sa pupuntahan ni Caspian?
"Pagod na pagod ka siguro, mahal ko. Matulog ka lang at ipagpahinga mo ang galit
mong puso nang sa paggising mo ay baka mapatawad mo na ako," bakas sa boses nito
ang pagsuko.
Ang sweet niya naman.
Makatang-makata pakinggan si kuya ah? Uso pa ba 'yan ngayon?
Iba na kasi mga lalaki ngayon at iba na rin ang tipo ng mga babae sa mga lalaki sa
panahon ngayon. Gusto nila 'yong mukhang hindi nagpapatalo at galit lagi.
Parang si Caspian.
Pero hindi lang naman kasi siya sa mukha gano'n e. Pati na rin sa attitude niya.
Napapikit ako ng mariin nang narinig ang paglisan ng lalaki sa labas ng pinto.
Mabilis na bumalik sa isip ko ang lahat ng narinig ko tungkol kay Caspian.
Nawala lahat ng kalokohan sa isip ko at napalitan ng kuryusidad.
Nakakalito ang mga ipinapakita ni Caspian sa akin. How can I figure it out in which
of the two he sincerely is? He's treating me different, maybe because of the Red
Market? He's different too whenever there's people other than us.
That's just so confusing.
Seryoso, kailangan ko ng magseryoso. Mukhang delikado ang papasukin kong lugar.
Kahit nga sa pagtabi lang ni Caspian ay delikado na.
Napalunok ako nang naisip na baka ay totoong pumapatay siya ng tao 'pag talagang
ginagalit na siya.
Bakit may parte sa puso ko na hindi naniniwala?
Talaga bang magseseryoso na rin ako? He influenced me. Bad influence talaga 'tong
si Caspian.
Napapaseryoso ako ng wala sa oras e.
Umupo ako sa kama at agad na naghanap ng kung anumang maaaring magagamit ko rito sa
cabin ni Kara. May nakita akong isang box na puno ng iba't ibang gamot.
I sighed in relief when I saw a tablet for fever.
Kanina ko pa iniinda 'tong nararadaman ko. I ignored it because I need to find a
way to stay here. It won't take long to reveal your deepest and darkest secret,
Caspian.
Seryoso ako, 'wag kang ano, basta seryoso ako. Sasapakin ko ang hindi maniwala sa
akin.
Nilalagnat nga talaga ako.
Nagpahinga muna ako sadali at 'di ko na namalayang nakatulog na pala ako.
Nagising ako nang may tumunog na bell mula sa labas. Kinusot ko ang mga mata ko at
naghanap ng maisusuot sa maliit na cabinet dito. My nakita akong black jeans at
jacket kaya agad akong nagbihis.
Sumilip ako sa maliit na bintana dito sa labas at nakitang dumadaong na ang yate.
Hindi na kailangan na sumakay ng bangka dahil hindi naman kami bababa sa isang
isla.
We're back in the city.
Nakita kong may nakapark na kulay na kotse sa hindi kalayuan at agad kong nakita si
Caspian na tumatawid na sa isang plank.
Inayos ko ang sarili ko at itinali ang buhok in a ponytail style. Huminga ako ng
malalim nang naramdamang ayos na ang pakiramdam ko.
Bakit parang pakiramdam ko ay ibang tao ako kapag kasama ko si Caspian? Tinutukso
ko kasi siya lagi kaya gano'n nalang ako kung makangiti at ang bilis din pumasok ng
mga kalokohan sa isip ko.
Bakit ngayon tila walang laman ang utak ko?
Ang tanging iniisip ko lang ngayon ay ang mapuno ng kasagutan ang kuryusidad ko.
They say, curiosity kills a cat.
I may be curious but I'm not a cat. Therefore I won't get killed.
Para akong ibon na pinakawalan. Pakiramdam ko ay malaya ako sa kung ano ang gusto
kong gawin.
Maybe he's pretending when he's with me? And I'm pretending to when I'm with him.
Bumalik lahat sa isip ko ang mga nangyari bago ako napunta rito.
My Father.
Right. He sold me.
Nawala sa isip ko ang lahat ng 'yon nang napuno ang utak ko ng kalokohan upang
pakalawan ako ni Caspian.
And now. Tila sinampal ako ng katotohanang hindi talaga masaya ang buhay ko.
Palihim akong lumabas ng cabin at akmang tatawid na rin sa plank nang narinig ko
ang isang tawag mula sa likuran ko na nakapagpahinto sa akin.
"Aalis ka, Mahal? Saan ka pupunta? Iiwan mo na ako?"
Napakagat labi ako. Anong sasabihin ko sa kawawang lalaki 'to?
Hindi ako humarap at mas lalong iniyuko ang ulo.
I nodded.
Totoo naman, iniwan talaga siya ni Kara. Ano pang magagawa ko? Kahit hindi naman
ako si Kara ay alam kong iniwan siya simula pa lang noong pumayag si Kara sa
kagustuhan ko.
I didn't mean to hurt someone just because of my selfish plan.
Tuluyan na akong tumawid at nang nakatapak na ako sa semento ay agad akong nagtago
sa isang malaking metal na parang kahon.
Nagpapasalamat ako dahil hindi ako sinundan ng kasintahan ni Kara.
Nakita kong may kausap si Caspian na isang lalaki hindi kalayuan sa kotse niya.
I sneaked out and go to his car. Napamura ako nang ayaw mabuksan ng backseat.
Mabilis akong nagtago sa likod ng kotse nang biglang lumingon sa banda kung nasaan
ako kanina ang kausap ni Caspian.
Kaharap ko na ngayon ang bahagyang nakaawang na baggage compartment ng kotse niya.
Hindi ata naayos sa pagsara 'to.
Ano ng gagawin ko?
Sa baggage compartment na ba ako sasakay ngayon?
Bakit ba kasi naka-lock ang pinto ng backseat ng kotse niya?
Wala akong nagawa at dahan-dahang binuksan ang baggage compartment at isiniksik ang
sarili sa loob. Mukhang may nakalagay na gamit dito kanina pero parang kakakuha
lang no'n kaya siguro hindi naayos ang pagkakasara. Hindi ko rin sinara ng maayos
baka kasi hindi ko na mabuksan mamaya 'pag lalabas na ako.
Ang sikip naman.
Wala na bang mas iluluwag 'to?
Ilang minuto ang lumipas ay hindi pa rin umaandar ang kotse. Pinagpapawisan na ako.
'Pag ako hindi nakatiis dito. Lalabas na talaga ako at sigawan si Caspian na 'ano
ba! Makikipagchikahan ka nalang ba diyan? Alis na tayo!'
Nagpasalamat ako sa mga nakakataas na tuluyan na ngang umandar ang kotse.
Ang hirap pala kapag nasa baggage compartment nakasakay 'no? E 'di sana kung alam
ko lang ay sa gulong nalang ako kumapit o 'di kaya'y sa bubong ng kotse.
Nang huminto ang kotse ay hinintay ko munang marinig ang tunog ng pinto sa paglabas
ni Caspian.
Alangan ako 'yong unang lalabas?
Nakikisakay na nga lang e.
I waited for minutes to pass and after that I started my actions. I gingerly got
out of the baggage compartment.
I looked around when I finally stood up straight. I'm in a parking lot. Sa gilid ay
may malaking building at nakapaligid na sa building at parking lot ang iilang mga
malalaking puno.
Mabilis akong yumuko nang makita ko ang maliit na gumagalaw na bagay sa may itaas
ng building. Parang mga matang nakabantay sa paligid. Sumilip ako at nakitang
marami palang nakakabit na gano'n sa buong paligid.
It's like a moving CCTV camera. Pagnahagip ako ng mga mata nito, lagot ako.
Hapon na't papalubog na ang araw.
Hanggang dito nalang ba ako sa labas? Hindi ko alam na sobrang daming security sa
lugar na 'to. Walang guard, pero security camera marami.
Ang sarap batuhin ng gumagalaw na CCTV na 'yon.
Anong gagawin ko? Masyadong marami ang nakabantay sa buong lugar. Again, hindi tao,
kundi security camera.
Sinuri ako ang bawat paggalaw ng mga bagay na 'yon.
Napangiti ako sa kabila ng lagnat na nararadaman ko.
Hindi ba nag-iisip ang mga tao rito?
Dahil ako, nag-iisip ako.
All I need to do is to go to the opposite direction where the security camera move.
Kung ang galaw nito ay papunta sa kanan, kakaliwa ako.
I waited for the timing. Nang nalampasan na ako ng camera ay agad akong tumakbo
papalapit sa isang kotse at doon naman nagtago.
Walang tao sa labas. Baka nasa loob silang lahat dahil nandoon ang amo nila?
Sigurado akong walang nakatingin sa mga computers nila ngayon. Pero kailangan ko pa
ring mag-ingat.
May muntik pa ang mahagip ng mga mata nito kaya halos magkamayaw ako sa pagtakbo
dahil gumalaw ang camera sa direksyon kung saan ako pupunta.
I gasped for air when I finally escaped from the moving camera's sight.
Pinagpapawisan na naman ako.
Nakaharap na ako ngayon sa pinto.
Ba't nakabukas?
May nakita pa akong parang touchscreen keyboard sa gilid na pagtitipahan ng
passcode.
I stepped forward.
Wala namang nangyari.
I took two steps forward again.
Wala din.
Safe akong makakapasok sa loob?
Pumasok ako at parang ako 'yong nagmamay-ari sa buong lugar kung pakapaglakad sa
loob.
The whole place where covered in blue and red lights. Kaya medyo madilim sa
paningin ko.
Napahinto ako sa paglalakad nang nakita sa pinakadulo ang kumpulan ng mga taong
nakatalikod mula sa kinaroroonan ko. Parang nasa isang hall sila at may pinag-
uusapan.
"Yes, Sir. There's a problem in our system. It's like a virus running through our
system but the security is fine. Our bank account is still keep on gaining billions
from the account that we hacked."
"We are working on it, Sir."
"Sir Monerov got a plan for this."
Luminga-linga agad ako upang makahanap ng pagtataguan.
May nakita akong isang masikip na hagdan sa gilid kaya mabilis akong umakyat doon
bago paman lumingon ang mga tao sa kinaroroonan ko kanina.
Nakarating ako sa itaas at nakita ang nakabukas na pinto kaya pumasok ako.
Bakit ba halos lahat ng pinto rito ay nakabukas?
Bumungad sa akin ang nakalinyang mga computers. May mga operation na parang
nakasalalay dito ang lahat ng nasa building na 'to. There are many buttons to push
and tap.
Lumapit ako doon at nakitang may parang salamin. Tumingin ako sa baba at nakitang
naroon ang mga nagtitipon. Nakabukas ang kulay puting ilaw at hindi na kulay pula
at asul katulad ng sa dinaanan ko kanina.
Nakaupo si Caspian sa gitna ng mga nakapaligid sa kanyang mga tauhan.
So this is the hacker's field?
Too much technology will kill you.
I put my index finger against my lower lips and looked at the colorful buttons in
here.
Ano kaya ang una kong pipindotin?
I pushed the black button.
Napaatras ako nang biglang dumilim ang paligid. Pati na rin sa baba. Nawala ang
pag-uusap sa baba. Sa sobrang taranta ko ay may pinindot ulit akong iba.
Napalingon ako sa likuran ko nang biglang sumara ang pinto. Umalingaw-ngaw ang
ingay sa buong paligid ng pagsara ng halos lahat ng pinto.
Sobrang dilim at wala akong halos makikita. Paano ako pipindot ulit nang walang
nakikita? Baka iba pa ang mapindot ko? Pero naka-on pa rin naman ang mga computers
dito kaya may maliit na liwanag pa rin.
Umupo ako sa isang computer chair. I examined the screen and saw many numbers and
letters. Even hashtags and asterisk.
#*¢0M₱@π¥_&*$%9386279
Mx853?(&&884$-kfdyjcYkg43
!'+7esi84√9j46ngsy346¥¢^...
Transfer Complete!
Anong ibig sabihin nito? Ang daming letra at numbers, 'di ko maintindihan.May mga
nakahanay din na numbers na nagsisimula sa zero lahat. Is it an account code?
I tap the escape and a question popped out on the screen.
Are you sure you want to quit?
I clicked the no.
Baka ano pang magawa ko 'no. Wala pa naman akong kaalam-alam sa mga ganito.
Umupo ako sa kabilang computer chair at nakita ang halos katulad lang sa naunang
computer ay sobrang busy rin ng screen nito.
I clicked somewhere and nagulat na lang ako nang biglang may boses robot na babae
ang umalingawngaw sa buong building.
"Warning: The system is taking out money. The system is taking out money."
Nanlaki ang mga mata ko nang nakita ang nasa screen na halaga ng pera. I can't even
count how many digit it is.
Bumababa ang bilang ng pera. Napatingin ako sa ibang computers nang nakita na
gano'n din ang nangyayari.
How can I stop this?
Sobrang kinakabahan na ako ngayon. Nanlalamig na ang mga palad ko at narinig ko ang
mga sigawan sa baba. Hindi sila makakalabas dahil nakasara ang mga pinto. Dagdagan
pa ang dilim.
Pinagpapawisan na ako.
Sa sobrang taranta ko ay mabilis kong kinuha ang keyboard kaya naman ay naputol ang
nakakonektang wire nito. Hinampas ko ang keyboard sa screen ng computer.
Ayan tumigil din.
"System got crashed. System got crashed."
Nanlaki ang mga mata ko nang narinig na naman ang robot na boses na 'yon. Isang
alarm ang tumunog at nagpatay-sindi ang kulay pulang ilaw sa paligid.
Parang mas lumala lang ata.
Paano na?
Napasabunot ako sa buhok ko nang nakitang ang ibang computers ay nagpatuloy pa rin
sa paglabas ng pera sa account nito.
Baka biglang maghirap si Caspian dahil lang sa ginawa ko?
Hindi ko naman sinasadya e.
Dahil sa kulay pulang ilaw na patay-sindi ay pinindot ko lahat ng pipindotin doon,
kaya medyo nakikita ko na ang mga iba't ibang kulay ng buttons.
"System turned off—"
"System turned on—"
Ang daldal din naman nitong robot na babaeng boses na 'yon. 'Pag ako nainis,
naiinis na talaga ako.
Hanggang sa umalingawngaw ulit ang tunog ng pagbukas ng pinto. Agad akong bumaba at
nagtago sa isang sulok t'saka ko nakita ang mga taong umakyat sa hagdan kung saan
ako nanggaling.
"Fuckshit!" pamilyar ang boses na 'yon ah?
Monerov.
Napakagat labi ako nang nakitang dumaan si Caspian malapit sa pinagtataguan ko.
Chill lang siya na parang hindi nawalan ng pera.
Pakiramdam ko ay parang ako 'yong magnanakaw dito e. Hindi naman talaga ako
nagnakaw.
Sinundan ko siya at nakitang umakyat sa ibang hagdan.
Hindi ba siya natatakot na baka narito pa ang inaakala nilang magnanakaw? O spy?
Habang nakasunod ako sa kanya sa madilim na corridor dito ay agad akong nagtago sa
isang parang crossing sa gilid nang may narinig akong dalawang pamilyar na boses at
habol hiningang sinusundan si Caspian.
"Sir Lordcan!" boses ni Rolando ang narinig ko.
Paano sila nakarating agad dito nang hindi ko nalalaman? Nasa isla pa sila ah?
Gumagabi na rin? Ano kayang sinasakyan nila papunta rito?
Napakamisteryoso rin pala ng dalawang 'to. Nagmana sa amo nilang masungit.
Nanatili ako sa puwesto ko dahil naririnig ko naman ng malinaw ang pinag-uusapan
nila mula rito. Napatay na rin 'yong alarm na tumutunog kanina.
Naestatwa ako sa kinatatayuan ko nang narinig ang sunod na sinabi ni Rolando.
"Sir, may nakuha kaming report mula sa huling bodyguards ni Ma'am Khione na inatake
raw ang resthouse. We tried to contact them again pero iba ang sumagot."
Parang huminto ako sa paghinga nang narinig ang mga sinasabi nila. Wala akong
narinig mula kay Caspian at nagpatuloy sila.
"We recorded the unknown voice, Sir." boses naman ni Fernando ang narinig ko.
Parang nawalan ng hangin ang paligid nang narinig ko ang makapanindinig balahibong
boses ng isang lalaki. It was from a recorder.
"She's gone, what now, Lord?"
...makamundo

--- --- ---

Chapter 15
--
Chapter 15
Hush
Curiosity doesn't really kill an innocent cat. I proved that wrong.
Napaigtad ako nang isang malakas na suntok ang narinig ko sa metal na pader matapos
ang ilang minutong katahimikan.
Parang hindi ko na nagugustuhan ang mga pinaggagawa ko. Ayokong may madamay sa
kahit anumang gagawin ko.
Hindi ko naman kasi alam na may gusto palang magtangka sa buhay ko.
Why would they want me dead?
Napapikit ako habang nilalabanan ang mga luhang nagtangkang mahulog. Gusto kong
lumabas at sabihin kay Caspian na hindi ako 'yon, na kasalanan ko kung bakit
nadamay pa si Kara.
Pero hindi, dahil alam kong sa oras na makita ako ni Caspian ay hindi n siya
papayag na pupunta pa ako sa resthouse kung saan naroon si Kara.
Isa pa.
Hindi ko magugustuhan ang mangyayari sa akin 'pag nalaman niyang hindi ko sinunod
ang kagustuhan niya.
"Ano pang hinihintay niyo? Fucking get the helicopter ready!" umalingaw-ngaw ang
napakamapanganib na sigaw ni Caspian.
Narinig kong nagmamadaling umalis ang dalawa pero hindi naman umalis si Caspian sa
kinatatayuan niya.
I can almost hear his heavy breathing.
Sa madilim na daan ay sumilip ako. Nakita kong isinandal niya ang braso niya sa
pader at isinandal din ang noo niya sa kanyang braso.
Kanina naman ah? Chill lang siya habang 'yong mga hackers dito ay halos mamatay na
sa kakaayos ng kanilang sistema.
Muli kong isiniksik ang sarili ko sa sulok nang nagmamadaling naglakad si Caspian
pabalik sa baba. Kumunot ang noo ko nang narinig ang munting ingay na nahulog ang
kung ano.
Nang nakasigurado na akong wala na siya ay lumabas ako at lumuhod sa sahig. Kumapa
ako roon dahil medyo madilim dito.
Kung hindi ako nagkakamali ay susi 'yong nahulog.
Napabuntong hininga ako nang tama nga ang hinala ko. It's Caspian's car's keys.
May narinig akong ingay mula sa pinakaitaas ng building. I think the helicopter
just landed on the rooftop.
Hinintay ko munang makaalis na ang helicopter bago ako lumabas ng building.
Hinayaan kong makita ako ng moving CCTV camera dahil alam kong busy ang lahat sa
pag-aayos at pagtingin sa history ng nakunan ng security camera nila.
Madilim na sa labas.
Nakita ko agad ang kotse ni Caspian. Pumasok ako at umupo sa driver's seat.
I know how to drive. My father taught me how.
I turned on the engine. Pinaatras ko 'yong kotse mula sa pagparking nito. I turned
the wheel in the other direction and immediately stepped on the gas.
Nang nakarating ako sa kalsada ay mabilis akong napa-brake.
Saan naman ako pupunta?
Biglang pumasok sa isip ko ang kasintahan ni Kara. How can I explain this to him?
Baka magalit siya? Sino namang tao ang hindi magagalit nang dahil sa ginawa ko?
Pero hindi ko alam kung saan ang daan papunta ng port.
May nakita akong iilang tao sa unahan ng kalsada kaya pinatakbo ko ulit ang kotse
at huminto sa tapat nila.
"Manong? Saan po ang daan papuntang port?" tanong ko sa matandang lalaki na may
hawak na beer.
Oo gabi na, nag-iinuman sila.
"Ano y-yon hija? 'Di kita marinig." he hiccuped and drank a cup of beer.
Kasali ba sa kalasingan ang maging bingi? Natatakot tuloy akong uminom. Baka kasi
'pag lasing ako at sinabi ni Caspian na makakaalis na ako, hindi ko marinig. E 'di
wala, wala na.
"Sa port ba hija? Dumiretso ka lang doon at lumiko ka sa kanan. Dumiretso ka ulit
at lumiko ka sa kanan. May makikita kang malaking gate doon. Sa likod no'n ay ang
port." paliwanag ng isang hindi lasing na matandang babae. Mukhang mag-asawa ata
sila no'ng lasing na lalaki.
"Salamat po," magalang kong sabi at mabilis na pinaandar ang sasakyan. Medyo
malayo-layo pa naman ang lilikuan ko.
Gusto kong maniwala na ayos lang si Kara. Na sana ay hindi siya sinaktan ng mga
taong 'yon. Kung alam ko lang na mangyayari 'to ay sana hindi nalang ako
nakipagpalit kay Kara. Siguro ay maililigtas ko pa ang sarili ko sa ibang paraan.
Nanlalamig ang mga pawisan kong kamay na mahigpit na nakahawak sa manibela. Medyo
nanginginig pa ang mga kamay ko.
Mabilis akong nakarating sa sinasabi nilang malaking gate.
Akala ko ay hindi nila ako papasukin ngunit nasa malayo pa nga lang ako ay may
nagbukas na sa gate.
Siguro ay kilala na nila ang nagmamay-ari ng kotseng 'to? Akala siguro nila ay si
Caspian ang nagmamaneho.
Dumiretso lang ako papasok sa loob at hindi naman nila ako nakita dahil sa tinted
ang mga salamin.
Hindi pa ko pa nga maayos na naipark ang kotse ay agad ko ng pinatay ang makina at
mabilis na lumabas.
Bumungad sa akin ang madilim na dagat at kalangitan. May iilang ilaw sa paligid at
pati na rin sa mga ship o 'di kaya'y mga yacht na nanatiling nakalutang sa dagat.
Mabilis akong lumapit sa kasintahan ni Kara na parang paaalis pa lang sa yacht.
Tumawid ako sa plank at mabilis na nakapasok sa yacht.
"M-Ma'am Khione? Ba't nandito po kayo? Bakit suot mo po ang damit ni Kara?"
gulantang na napaatras ang kasintahan ni Kara.
"Pupunta ako sa resthouse. Sa isla kung saan dapat sa mga oras na 'to ay
nagpapahinga na ako roon," mabilis ko siyang iniwan doon at umakyat na papunta sa
bridge ng yate.
Naramdaman kong sinundan niya ako.
"Pero Ma'am Khione, gabi na po at baka ay pagalitan ako ni Sir Lordcan," nababakas
sa boses niya ang pag-aalala na baka ay magalit si Caspian.
Galit na 'yon kanina pa.
Alam kong maaring hindi siya papayag sa kagustuhan ko. Wala akong magawa kung 'di
ay ang papatakbuhin ang yate na 'to.
Ayokong sabihin sa kanya ang lahat. Malalaman din naman niya 'pag nakarating na
kami sa isla.
"Ma'am! Gabi na po! Baka pagalitan po ako!" natatarantang pagpigil niya sa akin
pero ginawa ko pa rin.
Hindi naman gumalaw ang yate. Oo nga pala. 'Yong lubid. Nakatali ito upang hindi
mapunta kung saan. Parang magjowa lang 'yan. Dapat itali nila ang isa't isa upang
hindi na mapadpad sa kung kani-kanino.
Magpapakasal.
So ibig sabihin no'n ay kasal na ang luxury yacht ni Caspian sa port kung saan ito
nakatali?
Pinipigilan ako ng kasintahan ni Kara sa pamamagitan ng salita. He didn't touched
me. Sobrang taas talaga ng respeto niya sa mga babae. Ba't nagawang iwan ni Kara
ang ganitong klaseng lalaki?
Hindi na ako nakapagpigil. Ayoko ma'ng saktan ang ganitong klaseng lalaki pero
ayoko rin namang gawin siyang tanga.
"Listen! Nagpalit kami ni Kara, she's in that resthouse and it was attacked by some
unknown people! D'you hear me? I want to see if she's okay! Now, you drive the
yacht!" ramdam ko ang pag-init ng pisngi ko. I can almost imagine my face turned
red in frustration.
Mabilis siyang bumaba at parang may inaasikaso pa upang tuluyang mapakawalan ng
port ang yacht.
Naghintay ako sa kanya. Mabilis siyang nakarating at tahimik na pinaandar ang yate.
Nagsimula na kaming maglayag papunta sa madilim na dagat. Mabilis, mahangin at
madilim.
Nakakatakot ang pinapahiwatig ng dilim.
Isang oras na ang lumipas at hindi pa rin kami nakakarating sa destinasyon namin.
"I'm sorry," I said out of the blue. Parang ito talaga kasi ang kailangan kong
sabihin ngayon upang gumaan ang pakiramdam ko.
Kasalanan ko 'to e. Nandamay pa ako ng inosenteng tao.
"Walang may kasalanan nito, Ma'am. Puwera nalang kung alam mo na mangyayari ito
kaya ka nakipagpalit sa kanya." seryosong saad niya dahilan kung bakit halos isang
pikit lang sa mata ko ay tuluyan ng kumawala ang mga luha pero hindi ako pumikit.
I don't want to cry.
This isn't the time for that. Ang kailangan ko ngayon ay ang lakas ng loob at
positibong pag-iisip.
Isang oras ulit ang lumipas at nakikita ko na ang iilang liwanag mula sa isla.
Bumaba ako mula sa bridge.
The cold breeze from the ocean at night welcomed me. My hair danced through the
wind in an undescribable rythym.
I saw the helicopter's little light from here. It was landed on the resthouse's
rooftop.
Nang medyo malapit na kami sa tabing dagat ay inihinto na ng kasintahan ni Kara ang
yate. Bumaba siya at may inaasikaso sa gilid ng railings. Isang mabigat na bagay
ang ihinulog niya sa dagat na nakatali sa yacht. May isang maliit na bangka upang
tuluyang kaming makalapit sa tabing dagat. Medyo malalim pa kasi sa pinaghintuan
namin at hindi naman puwedeng lumapit ang yate sa tabing dagat.
Tinulungan niya akong makasakay sa maliit na bangka at pinasuot niya pa ako ng
lifejacket nang nakita niya ang takot sa mga mata ko.
Ayokong malunod ulit 'no.
Nang tuluyan na kaming nakasakay dalawa ay nagsimula na siyang magsagwan.
Nang tuluyan na kaming nakarating sa tabing dagat ay mabilis kong hinubad ang
lifejacket at agad akong tumakbo papunta sa mabatong hagdan upang makaakyat.
Mabilis na sumunod sa akin ang kasintahan ni Kara.
Nanginginig ang kamay ko nang may madaanang katawan ng lalaki na nakahandusay sa
gilid ng pinto.
Binuksan ko ang pinto at nagpapasalamat na hindi naman ito naka-lock.
Bumungad sa akin ang makalat na sala at iilang sahig na may bahid ng dugo.
Huminto ang paningin ko sa matipunong lalaking nakatalikod mula sa akin.
Nakakuyom ang mga kamay at halos mapuputol na ang nagpapakitang ugat sa braso niya.
Sobrang dilim ng aura niya na katulad ng sa kalangitan sa labas na nakatago ang
buwan at mga butuin.
He's looking in front of him.
Parang kanina pa siya nakatayo rito at hindi gumagalaw. Nanatiling nakatingin siya
sa isang katawan na nakahandusay sa sahig.
Sinundan ko ang tingin niya at nakita ang katawan ni Kara. Lifeless and not
breathing. Walang bahid ng dugo ang kanyang katawan at nakatalikod siya mula sa
amin. Natatakpan ang mukha niya ng kanyang buhok.
Naramdaman ko sa likuran ko na napahinto rin ang kasintahan ni Kara.
Natulala ako at hindi makagalaw.
Mabilis akong nilagpasan ng kasintahan ni Kara nang nakita ang katawan niya.
"Kara!" lumapit siya sa kay Kara at lumuhod. Ihiniga niya ang ulo ni Kara sa hita
niya at inayos ang buhok nito upang hindi matakpan ang mukha. "Kara ko..." bahagya
niyang niyugyog ang mga balikat ni Kara at nang hindi gumalaw si Kara ay niyakap
niya ito. "Nandito na ako, gumising kana..." nababakas sa kanyang boses ng
kalungkutan at pagmamakaawa.
Nabaling ang paningin ko sa nakatalikod na katawan ni Caspian. Mas lalo siyang
naestatwa sa kanyang kinatatayuan at bahagyang napaatras nang dahil sa nakita.
Mabilis akong naglakad palapit kay Kara at nilagpasan si Caspian. Lumuhod din ako
at hinawakan ang kamay ni Kara.
Kahit hindi pa kami masyadong magkakaila ay nasasaktan pa rin ako para sa kanilang
dalawa.
Hindi ko na napigilan at tuluyan ng tumulo ang luha ko. Kasabay ng pagtulo ng luha
ko ay ang paghawak ng isang marahas na kamay sa braso ko dahilan kung bakit mabilis
akong napatayo.
Akmang yayakapin ako nito ngunit mabilis akong lumayo at umatras.
"T-This! This is all your fault! Your organization! Fields! Enemies! And everything
about you is a freaking mistake, Caspian! If only you'd let me leave before this
happened!" dinuro ko siya habang patuloy na lumuluha.
Nakita ko ang gulat sa kanyang mga mata nang dahil sa mga sinabi ko. Hindi niya
alam na may alam na talaga ako.
I'm blaming him.
Why am I blaming him?
Sobrang sakit na ng nararadaman ko, dagdagan pa ng lagnat ko. Hindi ko na alam kung
ano ang mga lumalabas sa bibig ko.
I just want the pain to go away.
Bakit hindi nalang ako? Ako sana 'yon e. Ba't nandamay pa ako ng ibang tao?
If only I can turn back time. I would let myself be in this situation and not Kara.
Nagtangkang lumapit si Caspian sa akin at pilit na hinuhuli ang kamay kong dinuduro
ko sa kanya. I even pushed his chest using my index finger but it only hurts me
more.
Ang tigas ng dibdib niya.
"Hey..." mahinahon niyang sabi at tila nag-iba ang aura niya. Sa paraan ng tono ng
boses niya ay parang pinapakalma niya ako.
"N-No! Don't you dare! Hindi mo ako madadaan sa mga ganyan, Caspian!" my voice
roared through the walls.
Hindi niya sinunod ang sinabi ko at mabilis niyang nahuli ang kamay ko. He pulled
me closer to him and hugged me tighter more than how he gripped my wrist whenever
he's angry before.
"Hush," naramdaman ko ang isang kamay niya sa likod ng ulo ko. Mas idinikit niya
lang ang ulo ko sa dibdib niya.
Pilit kong kumawala mula sa kanya pero parang nagpapatalo na naman ako sa kanya.
Hindi ko nagawang manlaban simula no'ng nahawakan niya ang kamay ko.
Wala na akong marinig kung 'di ay ang boses niyang nagpapakalma sa buong sistema
ko. Nang unti-unti na akong kumalma ay mas hinigpitan niya lang ang pagkakayakap sa
akin. "Sweet..." he murmured softly and carefully like he's afraid that I might
break into anger again.
I let my guard down again.
What is he doing to me?
I don't like it. This is all new to me.
My breathing tensed. Sobrang hirap huminga kapag ganito kami kalapit. I relaxed
myself in his arms for a moment
I know that he's heartless, ruthless, merciless and everything that's cruel. Pero
hindi ko naisip na umabot pa kami sa ganito. 'Yong may mawawalan ng buhay.
Akala ko ay purong laro lang ang lahat.
Natigilan ako nang narinig ang paghikbi ng kasintahan ni Kara. He really love her.
Tinulak ko si Caspian at tumakbo palabas ng resthouse. Hindi ko kayang masaksihan
ang nasira kong pagmamahalan ng dalawang tao.
This is just too painful to witness. Natatakot ako na baka ay mangyari rin sa akin
ang nangyari sa kanila.
But I know that I deserve it if ever it happen to me.
Huminto ako sa pagtakbo at humarap sa madilim na karagatan nang tuluyan na akong
nakarating sa tabing dagat.
The wind changed. It turned harsh when it slapped on my wet face.
Narinig ko ang yabag ng mga paa sa likuran ko. Niyakap ko ang sarili ko at hindi
siya nilingon.
"Please do me a favor and leave me alone." I whispered through the wind.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 16
--
Chapter 16
Library
Nanatili akong nakatayo at nakayakap sa sarili ko. Nanatili akong nakatitig sa
kawalan ng madilim na dagat. Tuluyan ko ng naikalma ang sarili ko.
Kasalanan ko lahat ng 'to.
Kasalanan ni Caspian 'to.
Lahat ng nakakonekta sa organisasyon na sinasabi niya. Lahat ng 'yon ay alam kong
may kinalaman dito. Hindi naman ako kasali sa organization ni Caspian ah? Ba't
kailangan ko pang madamay? Ba't kailangan pang madamay ang ibang tao.
"Let's go home, Khione." iba na ang boses niya ngayon. Hindi katulad ng kanina na
parang sobrang maingat siya sa mga kailangan niyang sasabihin.
"Caspian—"
"Let's talk about it when we get home," putol niya sa gusto kong sabihin.
I don't know where my home is.
Tila nawawala ako at kailangan ko ng direksyon sa tamang pupuntahan ko.
Nagpatianod ako sa paghila niya sa akin pabalik sa loob ng resthouse at paakyat ng
hagdan papunta sa rooftop. Kahit may nararamdaman akong kakaiba sa paraan ng
paghawak niya sa palapulsuhan ko ay hindi ko na pinansin 'yon.
Sa lahat ang nag-asikaso sa akin sa loob ng helicopter. I'm wearing something like
a headset with a mic.
Namalayan ko na lang ang sarili ko makalipas ang ilang oras ay nakaupo na ako sa
isang kulay puting sofa. So Caspian naman ay nakatayo sa harap ko habang may hawak
na wine.
"Simula ngayon. Sasama kana sa akin sa kahit saan man ako magpunta," siya nalang
lagi ang gumagawa ng desisyon para sa akin.
Kulang nalang ay iisipin kong kapatid ko siya.
"Kahit sa banyo?" nakatulala at wala sa sariling natanong ko.
I frozed and looked at him when I heard his deep chuckles.
"Kahit sa banyo." he stated.
Inirapan ko siya. Baka umaandar na naman ang kamanyakan niya.
He told me earlier na sagot niya na lahat ng kakailangan sa libing ni Kara. He even
gifted something for Kara's parents. Si David naman ay nanatiling tahimik at
tulala. Siya ang kasintahan ni Kara, ngayon ko pa lang nalaman nang sinambit ni
Caspian ang pangalan niya.
"I'll go back to where Monerov is," sabi nito nang muli akong tumahimik.
"Sa hacker's field." I stated that made him frozed this time.
Oo. Hindi pa namin napag-usapan ang tungkol sa mga illegal na mga gawain niya.
Madalas siyang nagugulat ngayon sa mga biglang lumalabas sa bibig ko.
"Tell me everything that you know," seryosong utos niya dahilan kung bakit mas lalo
akong sumeryoso.
"If and only if you'll tell me everything about your organization," panghahamon ko.
I tilted my head to look up at him. His eyes is darkening and seriously finding
something in my eyes.
Umayos siya sa pagkakatayo at tumalikod sa akin. His muscled back caught my
attention. Yeah right, he's not wearing something on his upper body.
I can see scars.
Where did he got that? Siguro ay mula 'yon sa mga parusang natatanggap niya. His
scars looked old and fully healed. Ngayon ko pa lang nakita dahil sa liwanag na
binibigay ng chandelier. I saw him half naked before but it was dim that I can't
see the scars.
"Follow me..."
Sinundan ko siya at pumasok kami sa isang library. Nasa ibang bahay na namin kami.
Ilang bahay kaya ang meron siya? Bakit hindi niya nalang ipamigay ang lahat ng 'yon
sa mga walang matitirhan?
Inaamin kong hindi ako mahilig magbasa but I'd rather prefer books than technology.
I picked one book and flipped on the pages.
"What do you want to know?" nakita kong dumiretso siya sa isang bintana at sumundal
doon.
I gave him my full attention and set the book aside. "All of it," said I.
He smiled devilishly and slowly shook his head. "No, that's breaking the rules. If
you want to know all of it, then you have to join the organization." he sipped a
little bit wine in his wine glass.
Magsasalita na sana ako ngunit naunahan na niya ako.
"Of course, I won't allow you to join."
Nainis ako nang dahil sa sinabi niya. Bakit ba parang siya ang hawak ng buhay ko?
Siya nalang lagi ang gumagawa ng desisyon.
Minsan napapaisip tuloy ako. Baka puwedeng sapakin ko 'tong si Caspian.
"Paano kong sasali ako?" I stubbornly asked even if he said that he won't let me.
"You'll going through a painful night," baka sa boses niya na talagang ayaw niyang
pag-usapan ang tungkol kung paano makapasok sa organization niya.
"Torture?"
"No,"
"Then what?" naiiritang tanong ko. Ba't ba kasi hindi niya nalang akong diretsuhin?
"It's up to me," sumulyap siya sa labas ng bintana at uminom sa dala niyang wine
glass. "Sometimes I torture, sometimes it's a fifteen paddle or belt but I never
bedded girls who wanted to join the organization. I'll let them feel pain in
another ways. Maybe, break up with their current boyfriends or I would ask for
money." he explained and looked at me. Tila sinusuri niya kung ano ang magiging
reaksyon ko sa mga sinasabi niya.
"What's for me then?" kinakabahan ako sa maaaring sasagutin niya pero nagawa ko pa
ring magtanong.
"Since you broke the deal and you wanted to join the organization... Hmm..."
tumitig siya sa wine glass niya habang dahan-dahang ginagalaw ang likido sa loob
noon. He swayed the glass back and forth.
"I want you in my bed."
'Yon lang pala e. Akala ko kung ano na. Hihiga lang pala sa kama niya. Tapos ano?
Matutulog? Nasaan ang sinasabi niyang pain do'n?
Napakagat labi ako nang pumasok sa isip ko ang totoong kahulugan ng mga sinasabi
niya.
"You said you never bedded girls!" napasabunot ako sa sarili ko.
Puwede naman sigurong iba nalang ang initiation ko 'di ba?
"And I also said that I won't let you join the organization," walang ekspresyong
paalala niya sa akin.
Nakakainis siya. Magkakilala naman kami ah? E 'di may koneksyon na ako sa
organization na papasukin ko. Dapat ay hindi niya na ako papahirapan ng husto.
Sa lahat ng sinabi niya ay parang iyon lang ang hindi masyadong mahirap gawin 'pag
gusto mo naman.
My mind says no but my body says otherwise.
Matripan nga 'to.
I smiled seductively at him. Tumayo ako at kinuha ang librong hawak ko kanina.
Nagalakad ako papalapit sa kanya. Nagkasalubong na naman ang magagandang kilay niya
nang dahil sa ginawa ko.
"What if I'll do it with you? In your bed? Am I allow to join now?" I made my voice
husky and sweet. Huminto ako sa harap niya at agad akong nakaramdam ng init sa
katawan nang ilang metro nalang ang layo namin at magkakalapat na ang maiinit
naming balat.
Bakit parang pakiramdam ko ay babaliktarin na naman ako ng mga trip ko?
"Then, there will be a maintenance for that."
Nalukot ang mukha ko nang dahil sa sinabi niya.
Maintenance? Anong akala niya sa akin? Gamot?
Isampal ko kaya sa kanya 'tong librong hawak ko? Baka naman ay matauhan siya.
"Maintenance?" baka kasi masyado lang akong marumi mag-isip kaya mas maganda na ang
makasigurado.
"Once a week," kalmadong sabi niya na mas lalong napakulo ng dugo ko.
"Nababaliw ka na!" tuluyan ng nawala ang malandi kong boses kanina. Gagawin namin
'yon sa kama niya once a week?
Ako naman yata ang pinagtitripan niya e.
I know that I want it with him but I just want to protect myself. I want to respect
myself as a female. Hindi ako rerespetuhin ng iba kung ako mismo ay walang respeto
sa sarili ko.
But I'm desperate to know everything about this mysterious guy who owns a
mysterious organization. Bakit pakiramdam ko ay kahit hindi ako kasali sa
organization ay parang kasali naman ako sa gulong naidulot nito?
Pakiramdam ko ay mahahanap ko ang sarili ko sa kanya. I'm lost and confuse.
Everything is a mess and I'm here, doing nothing but to eat three times a day
without giving care of the mess.
"What if I don't do it once a week?" kuryuso at seryoso kong tanong sa kanya.
Tuluyan niya ng ibinigay ang buong atensyon niya sa akin. He stared down at me like
I'm just an interior to the superior.
He's the superior.
"Then you'll be kick out of the organization," seryoso rin siya. Mas lumamig ang
boses niya kumapara kanina.
Ayaw niya talagang papasukin ako sa organisasyon niya. Bakit? Anong meron do'n?
Takot ba siyang may malaman ako?
Huminga ako ng malalim at nilabanan ang malamig na paraan ng pagtitig niya na
pakiramdam ko ay magyeyelo ako sa kinatatayuan ko ngayon.
We're both silent for the passed five minutes.
I'm getting myself ready.
Alam kong iniisip niya ay hindi ako papayag. Hindi ko gagawin ang gusto niya kapag
papasok ako sa organization niya.
Tutal ay may kasalanan naman ako. I break his rule, therefore he'll break my pearl.
Kahit pa hindi ako papayag sa gusto niyang paraan kung paano ako makakapasok sa
organization niya ay wasak na ako.
Nawasak na ako bago pa man mangyari ang initiation kong pagpasok sa organization
niya.
I let the book that I'm holding fell on the marble floor. I fought his intimidating
eyes. Nakatingala ako dahil mas matangkad siya sa akin at nakayuko naman siyang
nakatingin sa akin na parang sinusuri niya kung ano ang iniisip ko ngayon.
He's expecting that I won't do it.
When it comes to me, he should expect the unexpected.
I'm wearing a thin-clothed pale blue dress. I slowly slid the strap of it down to
my elbows.
He was distracted when he's eyes shifted and looked at my shoulder where I removed
the strap of the dress. My collarbone and half of my chest exposed.
Hindi siya nagsalita.
I saw how his Adam's apple moved up and down. I looked down at his arms and saw the
veins of it showing off. I even saw the tattoo.
Sálvame
Tonight. I'll let myself be lost in his arms. I'll let myself lost even if I'm
already lost.
Nakatitig lang ako sa kanya habang siya naman ay hinagod ng tingin ang balat kong
nakalantad sa harap niya.
I slid the next strap down. Lumipat naman doon ang mga tingin niya. I caught a
small movement in his jaw.
My whole chest is now exposed.
Nagdadalawang isip ako kung hahawakan ko ba ang dibdib niya pero dahan-dahan kong
itinaas ang mga palad ko. Nang naglapat ang mga maiinit kong palad sa malapad
niyang dibdib ay hindi naman siya nagprotesta o 'di kaya'y hinawi ang kamay ko kaya
sinimulan ko itong haplusin.
I felt his breathing stopped and tense.  Tumaas baba ang dibdib niya na parang
nahihirapan siyang huminga nang dahil sa paghaplos ko rito.
I stepped forward and planted a kiss in the middle of his bare chest in a soft and
gentle way. Habang ang kamay ko ay nasa kanyang dibdib pa rin.
I looked up at him through my lashes. Nagkasalubong ang mga paningin namin. His
eyes were blazing with desire, lust and an unmentionable thing.
I don't want to say it. I haven't even confirmed it.
"Take me..." I whispered in equal desire of him. I tiptoed and planted a sweet kiss
on my favorite part of his jaw.
Nanatili siyang nakatingin sa akin at tila tinitimbang kung ano ang dapat niyang
gawin.
"Caspian—" he cut me off when he crashed his thin hot lips on mine. I stood shock
first.
Ito ang unang halik na ibinigay niya sa akin. Kalaunan ay sumabay din ako sa bawat
galaw ng labi niya. He's kissing me like there's no tomorrow. I felt his strong
muscled arms wrapped around me and pulled me closer. My body immediately heated up.
I can feel his harsh lips turned into gentle when I let out a soft moan. He parted
my legs from behind and lifted me up like I'm just a light as a feather. I
instantly wrapped my legs around his waist as he leaned my back on the wall.
Nasa harap ko siya. Pinapagitnaan niya ako at ng pader sa likod ko. The wall was
cold but it's not enough to kill the heat inside me. Mas lumala lang ang
nararadaman ko nang dahil sa ibinibigay na lamig ng pader sa likuran ko.
"Caspian..." I gasped when his lips left mine. I snaked my arms around his neck up
to his hair.
Bumaba ang maiinit niyang mga labi sa panga ko hanggang sa leeg ko. I felt him
nipped my skin on the sides of my collarbone.
Wala siyang pinapalampas na kahit ano. Lahat ng balat ko sa leeg ay nalapatan na ng
mga labi niya.
He's being so territorial.
He's claiming me.
His lips are so wild and silent.
Mas idinikit niya pa ang mainit niyang katawan sa akin nang bahagyang kumurba ang
likuran ko. I tilted my head to give him full access on my exposed skin.
I bit my lower lip when I felt something in my abdomen.
My breathing turned fast when his lips ran down to my breast as his mouth claimed
one of it. I let out an unexpected moan that made his tongue do it fast while his
eyes pierce through me.
I'm on fire.
He's giving me pleasure.
Lumilipad na ang isip ko at halos nawala na ang konsentrasyon.
After claiming both of my breast, he immediately kissed me again. On the lips. I
even felt him bit my lower lips like he's demanding an entrance.
So I let him in.
Nilabanan ko ang mga mapupusok niyang mga labi. I gripped his hair while his hands
were under my derriere to keep me in place.
His lips left mine and played on the other part of my skin again like he's just
simply exploring it.
"I want this on my bed..." he whispered in a very low tone in a husky voice.
Para siyang isang bata na sobrang inaantok na at gusto ng magpabuhat papunta sa
kuwarto niya.
Ako naman ang binubuhat niya e.
I chuckled seductively like I don't know if it is still me or not. How come I know
how to do that thing?
"As you wish, my Lord." I teased and that made him smirked.
"Get ready, my Lady. You will never forget this," sabay niya sa kalokohan ko.
Buhat niya ako habang ang isang kamay niya ay nasa likod na ng ulo ko. Isiniksik ko
ang mukha ko sa leeg niya and I even planted a sweet kiss on it. Dahilan kung bakit
siya napaestatwa sandali nang akmang maglalakad na siya palabas ng library.
"Don't do that, I might fully claim you right here, right now. Even without a bed,"
saway niya sa paghalik ko sa leeg niya.
But I didn't listen.
I kissed his neck again and again.
Natawa ako nang mabilis niya akong isinandal sa isang bookshelf kaya bahagyang
gumalaw ang mga libro at may iba pang nahulog.
Oh, his patience.
"Do you know, what if we're in a book?" he asked in his deep serious voice. The
luring one. I felt his hands removing my lacey panty. I know, deep inside me that
I'm wet as I felt his finger in me.
"What?" I asked too in a playful lusty tone. Trying so hard not to moan his name.
"I already claimed you before the author wrote us in prologue."
Then I felt him inside me. Rough, hard and savage.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 17
--
Chapter 17
Age
Madaling araw na ng tuluyan na kaming huminto ni Caspian at magpahinga sa loob ng
kuwarto niya. Ang kuwarto niya ay madilim but it feels cozy and comfortable.
Buhat-buhat niya ang walang saplot kong katawan at dahan-dahang inilapag sa kama.
He helped me with the sheets to cover my body before he lay beside me. Cuddling me
in his arms like a baby. Naramdaman kong isiniksik niya ang mukha niya sa leeg ko
habang mahigpit na nakapulupot ang dalawang braso niya sa bewang ko.
Bumaba ang mukha niya mula sa leeg ko papunta sa dibdib ko.
"I love your scent..." he murmured as he inhaled my bare chest.
"Stop that, wild guy." saway ko sa kanya at mas ginulo ang magulo niyang buhok.
Iniwan namin ang library kanina na sobrang kalat at ang daming nahulog na libro
mula sa shelf kung saan niya ako tuluyang pinasok at inangkin. Sobrang wild niya,
na halos abot hininga na ako sa bawat paggalaw niya.
I was just about to moan but he slammed his thing to my pearl that made my moan
delayed into something new.
Parang ayaw niya talagang magsayang ng kahit isang segundo.
"Get ready. We're going to the hacker's field. Since you did it with me, you're now
officially a member of my organization," biglang naging seryoso ang boses niya.
He's really true to his words. Pero nababakas pa rin sa boses niya ang hindi
pagsang-ayon sa kagustuhan kong makapasok sa organization.
"I'm in a big trouble, Caspian and I know it." hinaplos ko ang buhok niya.
Natigilan lang ako nang iniba niya ang position namin. Inilagay niya ang braso sa
ilalim ng ulo ko at ngayon ay magkaharap na ang mga mukha namin. Naramdaman ko ang
kamay niya sa hita ko. He left it up and put it on his. Nakapatong na ang tuhod ko
sa kanya. Pagkatapos ay iginapang niya ang kamay niya sa bewang ko.
Napapikit ako sandali nang may naramdaman ulit. Ang sakit pa nga e, tinatawag na
naman ako ng init ng katawan.
I need to put at least nine inches distance between us. Speaking of nine inches...
Nevermind.
Akmang pipikit na ako ulit upang matulog ngunit pinigilan niya ako kaya tinapunan
ko siya ng masamang tingin kahit medyo madilim pa rito sa loob ng kuwarto niya.
"Don't sleep," he whispered in a hush tone.
'Yong boses niya ay parang hinihele naman ako kaya sinong tao ang hindi makakatulog
no'n? Hindi tao ang hindi makakatulog no'n.
Buong gabi akong pagod at umiyak pa ako sa isla bago pa man kami nakarating dito
tapos pinagod niya pa ako ng husto. Inaantok na ako, anong akala niya sa akin?
Robot?
Hindi ba napapagod 'yang alaga niya sa kakatayo? Ang tigas din pala ng ulo ng alaga
niya e. Paano ba patutulugin 'yan?
"Listen, Khione."
"I'm sleepy."
Huminga siya ng malalim at mabilis kong naimulat ang aking mga mata nang dahan-
dahang gumapang ang kamay niya papunta sa pribadong parte ng katawan ko. The most
sensitive part of my body, no please. I'm tired. Not now.
Maybe next week?
"Marami ka pang dapat malaman sa pinasukan mo, Khione. I'm going to explain
everything to you, bago pa man sumikat ang araw," aniya at mabilis na ibinalik ang
kamay niya sa bewang ko nang tinabig ko ang kamay niya.
"'Pag ako nainis sa'yo, Caspian. 'Di ka na talaga sisikatan ng araw." I hissed and
kicked his feet that tried to cage mine.
"Tinatakot mo ba ako?" Malamig na sabi nito sa akin na kahit sa dilim ay ramdam ko
ang malamig na paraan ng pagtingin niya sa akin.
"Oo! Kaya umalis ka na! Kunin mo 'yong damit ko at matutulog na ako!" bahagya ko
siyang tinulak na parang walang nangyari sa amin kanina.
"Inuutusan mo ba ako?" Sa pagkakataong ito ay mas lalong lumamig ang boses niya.
'Di na ako magtataka kung biglang magssnow dito sa loob ng kuwarto niya.
Mas inilapit niya lang ang katawan niya sa akin kaya wala na akong nagawa kung 'di
ang sumunod sa kagustuhan niya.
Pagbibigyan na, baka bugahan ako ng apoy ng dragon kapag ginalit ko siya ng husto.
"Nabuo ang organisasyon sa limang—"
"—Field, the gamblers, hackers, torturers, killer for hire and lastly, the
bidders." putol ko sa sasabihin niya. Nakita ko mula sa sinag ng munting ilaw sa
labas ang masamang tingin niya sa akin. "You received a warning from the system
that there's something wrong in one of the fields and you're trying to figure it
out." dagdag ko na mas lalong ikinahigpit ng pagkakapulupot ng braso niya sa bewang
ko.
"Yes, where did you get that information from?" nagkasalubong na naman ang mga
perpektong kilay niya.
I gave him a warm smile that can make the North Pole melt.
Kawawa naman si Santa, maiinitan na tuloy siya. Longsleeves pa naman 'yong constume
niya.
"From you." simpleng sagot ko.
He rolled his eyes in a very manly way. "Of course, you eavesdropped."
pangbibintang niya na totoo naman.
"Hindi ah! Masama kaya 'yon! Tinuruan ako ng good manners and right conduct ng Mama
ko!" deny ko. Pero hindi ako nagsisinungaling sa parte ng Mama ko.
Mariin akong napapikit nang inilapit niya ang mukha niya sa akin. Napakagat ako sa
labi ko nang kinagat niya ang tenga ko.
"Liar," tuluyan ng pinakawalan ng bibig niya ang tenga ko.
Napahawak ako sa tenga ko kung saan niya iyon kinagat. Medyo masakit 'yon ah.
Para makabawi ay hinablot ko ang kamay niyang nakapulupot bewang ko. Kinagat ko ang
palad niya. Hindi man lang siya umangal o dumaing. Instead, he also bite me on my
shoulder blade.
Binitiwan ko ang kamay niya at agad na lumayo sa kanya.
"Ano ba! Magkakagatan nalang ba tayo rito?"
Tumawa naman siya nang dahil sa sinabi ko.
"I know why you did this. You did this on purpose. What's on your mind, Khione?"
alam niya. Alam niya kasing hindi ako basta-bastang bibigay sa kanya. Talagang
gagawin ko ang salungat ng mga kagustuhan niya.
What's on your mind? Ano ka? Si Facebook?
"Wait and see," I ran my tongue on my lips. Making it wet and shiny. Nakita ko pa
kung paano siya nawala sa konsentrasyon nang dahil sa ginawa ko.
"Let's start from the history of the organization. The organization was created by
my father. My family got ambushed but I found my way to escape. My sister's body
got lost and I don't know if she's still alive or not. The organization was given
to me at the age of ten—"
"Stop fooling me," putol ko sa mga kahangalang pinagsasasabi niya. Parang may mali.
Parang may nagsasabi sa kabilang banda ng utak ko na huwag akong maniwala sa kanya.
He just smiled like he knew that I would say that.
"I gambled at the age of twelve. I learned how to hack at the age of fourteen. I
tortured myself at the age of sixteen. I murdered a murderer at the age of
eighteen. I bid at the age of twenty and I bought you at the age of twenty-three."
he smirked devilishly like he's expecting my expression to be like this.
Like I'm looking at an unbelievable monster in front of me. I looked at him
incredulously.
It's all illegal. Can a twelve years old boy allowed to even step in a casino?
He's illegal.
Parang may mali sa mga sinasabi niya.
Parang may kulang. Hindi ko lang alam kung ano.
Akala ko ba ay sa oras na makakapasok ako sa organization niya ay mabubunyag na ang
lahat? Nabunyag nga pero 'di naman lahat o baka ay hindi talaga nabunyag. Baka
gumagawa lang siya ng kuwento upang iyon ang paniwalaan ko.
There's something in his story. Something dangerous twists.
I feel like he's lying at the part of the organization and at the part of his
history how he bought me at the age of twenty-three.
So he's twenty-three now?
"What's the thing that you said about? That you conquered the hardest problem in
your life at the age of six?" naalala ko kasi 'yong sinabi niya noon. Hindi niya
naman nabanggit ngayon.
Parang may tinatago talaga siya sa akin.
"You'll know that soon," I felt his soft hot lips planted a sweet kiss on my
forehead.
"Why not now?" and now, curiosity is attacking my head.
"Hindi mo maintindihan," marahan niyang sagot sa akin.
Simula no'ng natapos ang marahas na pag-angkin niya sa akin ay ngayon pa lamang
siya naging marahan.
He doesn't like being gentle while doing those things to me? He wants to be gentle
right after it.
Minsan talaga ay baliktad ang utak ni Caspian.
"What else do I need to know?" I yawned. Bahagya pa akong napayuko kaya nagkabunggo
ang dulo ng ilong namin.
"Hmm. You'll know it eventually. You're good at eavesdropping right?" he moved the
tip of his pointed nose against mine to lift my head a little.
Inaantok na talaga ako.
"Yeah..." I responded in a sleepy voice.
"Continue doing that. Huwag ka lang magpahuli sa akin," sobrang lapit ng mukha niya
sa akin. I can almost see all in his features. "You may sleep now," sa paraan ng
pagsasalita niya ay parang siya talaga ang namamahala sa aming dalawa. Siya ang
gumagawa ng desisyon at kung ano ang dapat kong gawin.
Hindi na ako nagsalita at tuluyan ng nakatulog sa bisig niya. Both bodies were warm
and comfy. I fitted perfectly in his muscled body. It's covering me like a shield
to protect me.
I won't regret what just happened to us.
I know I won't.
Nagising ako tanghali na at nakasuot na ako ng kulay puting V-neck T-shirt. Halos
hanggang tuhod ito sa akin nang dahil sa laki ng nagmamay-ari nito.
It looked like a dress to me.
Parang tiklop talaga ang pagmomodel ko 'pag si Caspian ang pumasok sa pagmomodelo.
Kinusot ko muna ang aking mga mata bago inilibot ang paningin sa loob ng silid.
I'm currently sitting pretty on the king sized bed. There are grey thin-clothed
curtains covering the ceiling to floor length windows. Two doors to the other side.
I think it was the bathroom and walk-in closet.
I shifted my gaze to look at the perosn that's currently standing and leaning his
side to the door while arms are crossed against his chest.
He looked... Amused.
"What?" Naiinis kong pansin nito. Umagang-umaga binibuwisit ako.
"What?" he mimicked and the amusement on his face faded when it turned into an
annoyed expression like me.
Minsan umaandar talaga ang pagiging inutil ni Caspian.
"Get up and ready yourself. You need to write something for me," utos nito.
Umagang-umaga—tanghaling tapat kakagising ko lang tapos ay may utos na agad siya?
E 'di sana ay hindi nalang akong gumising forever.
"Ano ako? Secretary mo?"
"Great idea, you'll be my secretary in this organization."
Napamura ako nang dahil sa inanunsyo niya.
"Ayoko!" sinipa ko pa 'yong sheets na agad na nahulog sa sahig kaya kitang-kita na
niya ang hita ko.
"Please act like a lady," napapikit siya at nakita ko pa kung paano na naman
nagpapakita ang ugat sa braso niya.
"Act like a gentleman too!" giit ko.
"I am a man but not gentle."
Maaga ata akong mamamatay nang dahil sa high-blood. Minsan siya kasi ang pasaway,
matalino at mautak.
Umalis ako sa kama at agad na naramdaman ko ang lamig ng sahig. Naglakad ako
palabas ng silid at nilagpasan siya. Nakita ko pa sandali sa gilid ng mga mata ko
ang pagbago ng ekspresyon sa mukha niya.
He's amused again.
Nagmartsa ako pababa ng hagdan at naramdaman ko namang sumunod siya sa akin.
"I change my mind. I'll just print it to look more formal and clean," sabi niya
nang tuluyan na kaming nakababa ng hagdan.
Mas lalo lang akong nainis nang dahil sa sinabi niya.
"Ibig mo bang sabihin ay pangit ang sulat kamay ko?" huminto ako sa paglalakad at
sandali siyang hinarap.
Nagkibitbalikat siya. "Wala akong sinabing ganyan," bakas sa kanyang boses ang
panunukso.
Pero totoo naman. Kababae kong tao ay ang pangit ng penmanship ko. Paano niya
nalaman ang tungkol doon?
Bakit parang pakiramdam ko ay halos lahat ng tungkol sa akin ay alam niya. He even
know how to annoy me. Naiinis ako sa isiping baka ay nakatingin siya sa akin habang
natutulog.
Matapos naming kumain at mag-ayos ay agad na kaming umalis. Bago na naman ang kotse
niya.
Ano kayang nangyari sa kotse niyang iniwan ko sa port? Siguro lumubog na 'yon sa
dagat.
Nang nakarating kami sa Hackers' Field ay agad na nag-iba ang aura at ekspresyon ni
Caspian. Kanina lang ay nagbabangayan kami sa loob ng kotse ah? Ayaw niya pa nga'ng
magpatalo e.
Pumasok kami sa loob ng building nang tinipa na ni Caspian ang passcode. Ang bilis
ng paggalaw ng kamay niya na halos 'di ko nakita kung anong numero ang pinindot
niya.
"Ikaw!"
Natigilan ako at lumingon sa gilid ko nang bigla akong tinuro ng isang lalaking
hacker.
"Oy, tinuro ka, Caspian oh," siniko ko si Caspian sa gilid ko. Nagbabakasakaling si
Caspian ang tinuro ng lalaki.
Pero, tinuturo ba ng empleyado ang kanilang boss?
"Ikaw! Babae! Nakunan ka ng sistema namin na ikaw ang nakapasok sa loob ng building
—"
"Nakapasok na nga ako e." Itinaas ko ang mga kamay ko na halata namang nandito na
ako sa loob ng building.
"Ikaw ang nagpalabas ng bilyon-bilyong pera at sumira sa sistema namin!"
diretsahang sabi nito.
Napaatras ako at tumingala upang tignan si Caspian. Gano'n pa rin naman ang
ekspresyon niya. Wala. Pero ngayon ay nakatingin na ito sa akin na nagdedemand ng
sagot.
Paano pa kaya kung malaman niyang iniwan ko ang mamahalin niyang kotse sa port?
Hala, patay. Ang dami ko ng atraso sa kanya.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 18
--
Chapter 18
Trap
Nakaharap ako ngayon sa isang maduming banyo. Sa pagkakaalam ko ay minsan lang nila
nililinis 'to dahil wala namang masyadong gumagamit nito pero marumi pa rin.
Nagbabanyo ba ang mga insekto?
Ito ang parusa sa akin ni Caspian. Ayos lang naman sa akin pero nakipag-away pa
talaga ako. Pinapapili niya pa ako kung ang paglilinis ba ng banyo o round one
ulit.
Syempre masakit pa kaya mas gustuhin ko nalang maglinis.
Tamad na kinuha ko 'yong map at isang balde ng tubig. Napatitig ako sa isang hugis
bilog na metal sa sahig ng banyo. May mga maliliit na butas ito. Parang 'yong mga
nasa kalsada? Parang tunnel o canal. Lahat naman ng banyo may ganito upang
makalabas ang tubig. Pero bakit sobrang laki naman ata nito?
Sobrang tahimik na bigla ko nalang naalala ang tungkol sa nangyari kay Kara.
Ayokong mag-isip ng kahit anumang masamang alaala kaya iniwan ko 'yong trabaho ko
at lumabas ng banyo. 'Di naman nakabantay si Cyrus sa akin kaya malaya akong
makakagala sa buong building ng mga hackers.
Napuntahan ko na lahat ng kuwarto sa buong building pero wala pa rin akong
nakikitang makapagkuha ng interes ko.
Napadaan ako sa isang bahagyang nakabukas na pinto. Lalagpasan ko na sana ito
ngunit mabilis akong napabalik at sumilip nang nakita ko si Caspian at Monerov
doon.
"Ayaw pa rin! Ano ba'ng problema mo?" nakita ko ang likuran ng dalawa at nakaharap
sila sa isang malaking screen ng TV at nakakonekta ito sa isang keyboard.
"Mamaya na 'yan. Asikasuhin mo na lang muna ang lahat ng nawalang pera," utos ng
malamig na boses ni Caspian.
I slowly walked in. Nakapasok ako. Sinigurado kong magaan lang ang paghakbang ko
upang hindi nila ako mapansin. Agad akong nagtago sa likod ng pinto nang unti-unti
silang humarap at naglakad palabas ng silid.
Hinila ng isa sa kanila ang pinto at sinarado. Si Caspian man o Monerov. Nang
tuluyan nang nawala sa harap ko ang pinto ay bumungad sa akin ang malaking screen.
Nakangiti ako, ngiting Anabelle nang naglakad ako palapit sa keyboard.
Ano kayang mali nito? Ba't parang sobrang importante ata ng silid na 'to? Ito lang
kasi ang silid na may isang malaking screen ng TV.
I put my index finger against my lips while examining the keyboard and reading
what's on the screen.
Virus detected.
Ito siguro 'yong pinoproblema ni Caspian na mali sa sistema nila rito. Inaayos
nila.
Paano ba mawala ang virus sa isang cellphone o computer? Reset 'di ba? Kailangan
din hanapin kung saan nanggaling ang virus.
Nagmaniobra ako sa keyboard. Kung anu-ano nalang ang tinitipa ko.
Napagtanto kong biglang nag-iba ang kulay ng screen.
Are you sure to reset it all? Including important files and the systems connection?
Yes or Exclusion
I clicked the arrow to the Exclusion. Biglang lumabas sa harap ko ang lahat ng mga
files na importante roon. Pinili kong huwag masali ang mga importante. Biglang may
nag-pop up sa harap ko na isang box kung saan ako magtitipa.
The system detected a virus. Before resetting it, do you want to track down where
the virus come from?
Yes or Ignore
I clicked yes.
Isang line bar ang lumabas na parang nagloloading ang system.
Napaatras ako nang may narinig na ingay.
"Turning off. Resetting the system, resetting the system."
Napamura ako nang narinig ang boses na robot na 'yon. Ba't ba ang hilig niyang
magsumbong?
Nagdadalawang isip ako kung iiwan ko ba 'to o aalis nalang.
Nanatili ako.
"System cleaned! Virus tracked!"
Ang ingay talaga ng boses na 'yon.
Sinuri ko ang nakaflash sa screen at lumabas na ang mga importanteng files at
nanatili at ang mga hindi ko pinili ay wala na.
Parang 'yong taong hindi ako pinili kaya ngayon ay wala na sa tabi niya.
May jowa ka, self?
May nakita akong maliit na map sa gilid ng screen. I clicked the full screen of it
and examine the whole map.
Natulala ako nang nakitang pamilyar ang lugar na pinagbibintangan ng computer na
roon daw nanggaling ang virus.
Nasa village kung saan ako nakatira noon. Nandoon ang bahay ni Dad. Wala namang
eksaktong lugar ang sinabi ng nasa computer. Basta't nasa loob lang ng village ang
taong may gawa nito.
"Khione!"
Napaigtad ako at mabilis na lumayo sa screen. Baka pagbintangan ako rito, mahirap
na. Totoo kasi ang pinagbibintang niya sa akin kung sakaling pagbintangan niya ako.
"Oh?" parang wala lang na tugon ko sa tawag ng malamig na boses ni Caspian.
"What the fuck are you doing here?" siya naman ang mabilis na pumasok sa loob at
lumapit sa screen. Nakabuntot naman sa kanya si Monerov na panay ang ngisi.
Nagthumbs up pa siya sa akin na imbes na magalit ay parang natutuwa pa siya sa
ginawa ko.
"Cleaning-"
"Yes! You're supposed to clean the comfortroom! Not the fucking system!" may kung
anong tinipa siya sa keyboard. Kawawa naman 'yong keyboard, parang pako, tapos ang
hammer naman ay ang mga daliri ni Caspian. Halos lumubog at 'di na makabalik sa
pagtaas 'yong mga keys ng keyboard.
Ilang minuto ang lumipas at biglang suminghap si Monerov. Pareho na silang
nakatingin sa akin.
"Problema niyo?" nakakunot noong napatanong ako sa kanila.
"Anong ginawa mo?" hindi ko maipaliwanag ang tono sa boses ni Caspian.
Binibintangan na ba nila ako?
"Turuan mo'ko please!" pinagsalikop pa ni Monerov ang kanyang mga daliri habang
kumikislap ang mga matang nakatingin sa akin.
Anong pinagsasasabi niya?
"Wala akong ginawang masama-"
"Yeah, you just solved the problem." putol ni Caspian sa sasabihin ko.
Napangiti ako sa sarili.
Talaga?
"But you just give us another problem again!"
Agad na nawala ang ngiti ko at napasimangot.
"Where are the other files here? You should have exclude it all!" inihampas ni
Caspian ang palad niya sa mesa at marahas na lumingon sa akin.
"If I exclude it all then I should've not reset it if there's nothing to reset!
Maybe one of the files got the virus, that's why!" I shouted and glared at him.
Pasalamat siya, magpapasalamat na lang kaya siya 'di ba?
Ano ba 'yong nareset ko? There are six files there. When I opened one of it,
there's another file and another and another.
The six files were entitled in letters. G, H, T, KfH, B and U.
As I analyzed all the files. Napagtanto ko na ang G ay nagsisimbolo ng Gamblers. H,
Hackers. T, Torturers. KfH, Killers for Hire and B is Bidders.
What about U?
That file. I included it in resetting the system.
Anong meron sa U?
"What's with the file U? It's not that important to even save it! I see nothing in
that file!" I exploded when he keep on typing.
Huminto siya sa pagtitipa at hinarap ako.
Sobrang dilim ng ekspresyon sa mukha niya. Parang pakiramdam ko ay kapag
magsasalita pa ako, may magagawa siyang maaaring lalong magpahirap sa akin.
"Get out." tinuro niya ang pinto habang mariing nakatingin sa akin.
He's using that kind of voice again. Ginagamit niya na naman ang posisyon niya sa
organization upang mapasunod ako. Simula noong pumasok ako ay wala na akong
karapatang suwayin siya.
Pero ginawa ko pa rin.
"Hay salamat, makakauwi na rin ako sa amin-"
"I didn't ordered you to leave this place," paglilinaw niya sa inutos. Takot niya
lang na umalis ako. "Get out," tinuro niya ulit ang pinto at bahagyang iginalaw ang
ulo na parang isang senyas na kailangan ko na talagang lumabas.
"Tss. Sa ibang kuwarto na nga lang ako manggugulo-" akmang aalis na ako nang
narinig ko na naman ang malamig at baritonong boses ni Caspian.
"Now, stay." he glared at me.
Takot ulit siya na baka maisipan kong lagyan ulit ng virus ang sistema nila 'pag
sakaling nawala na naman ako sa paningin niya.
Maligaya akong sumunod sa inutos niya.
Panay ang mura niya habang may kung anong ginagawa sa sistema nila.
I'm curious. What's with the file U? Wala akong nakita kanina nang binuksan ko
'yon. Mukhang sobrang importante ata ng file na 'yon.
He can't undo it anymore since it was permanently deleted from the system.
"Saan nanggaling ang warning?" tanong ni Monerov na nagpapantig sa mga tenga ko.
Hindi na pala nila pinoproblema ang tungkol sa mawawalang file?
They're trying to find the solution of their main problem.
Kung anong field ang may mali.
"The last field," sagot ni Caspian habang pukos pa rin ang mga mata sa harap ng
screen. Halos magkasalubong na nga ang mga mata niya sa sobrang lapit ng mukha niya
sa screen eh.
Biro lang 'yon. 'Yong totoong nagkasalubong ngayon ay 'yong mga kilay niya talaga.
Wait. Last field?
The Bidders?
Doon ba talaga? Sa main ng Red Market?
Parang unti-unti ko ng naiintindihan. Kailangan ko bang pumunta ng Red Market? I
need to, without Caspian of course.
Pero iba talaga ang kutob ko. I think it's not in the Red Market.
Napaalerto ako nang biglang tumunog ang alarm. Mabilis akong bumaling sa screen
nang nakitang naging kulay pula 'yon.
"Shit! This is a fucking trap!"
"Huh?" nalilito akong bumaling kay Caspian nang mabilis niya akong hinila palabas
ng building.
"That fucking virus isn't a virus! The system was controlled by someone and the
virus just played its part. To fucking believe us that it's just a virus even if
it's not and already slowly eating the whole system!" paliwanag niya habang marahas
akong hinila. Nainis ako dahil bakit sobrang nagmamadali siya?
Biglang umilaw ang kulay pulang ilaw. Patay sindi ito habang papalabas kami ng
building. Malayo pa kami sa labasan at emergency exit.
"Ano ba! Caspian! Dahan-dahan naman!" reklamo ko na muntik na akong masubsob nang
dahil sa pagkaladkad niya. Mabilis naman na nakasunod sa amin si Monerov.
Ang mga hackers ay kanya-kanyang tumatakbo na kaya mas sumikip ang espasyo sa
dinadaanan namin.
"Oh, dammit!" nagulat ako nang mabilis akong binuhat ni Caspian sa balikat niya.
Nakakainis talaga 'pag ganito na ang ginagawa niya sa akin. Makakatakbo naman ako.
Mas malaki lang talaga ang distansya sa bawat paghakbang niya.
Narinig ko ang dahan-dahang tunog na pagbaba ng mga pinto.
"Fuck!" rinig kong mura ni Caspian nang napagtantong sasara na ang pinto at
makukulong kami rito.
Bakit parang natataranta siya? Ano naman ngayon kung makukulong kami rito? Ang
importante ay hindi kami nag-iisa. Walang iwanan.
"Monerov! Send a fucking warning to the other fields! We need to fucking destroy
this building after we got out of here," utos niya sa nakabuntot na si Monerov.
Kaharap ko naman si Monerov dahil nga sa buhat ako ni Caspian.
May tinipa si Monerov sa keypad niyang cellphone.
Keypad? Seriously? Ang yaman nila tapos keypad lang ang cellphone niya? Nagpapatawa
ba siya?
Nagkagulo na ang lahat at pilit pa rin na naghanap si Caspian ng paraan upang
makalabas.
Walang bintana rito.
Umalis kami mula sa kumpulan ng mga lalaki. Naramdaman ko pa ang mga palad ni
Caspian sa puwet ko na parang tinatakpan ito para hindi masagi ng iba.
Bigla akong namula nang naramdaman ko ang mainit na pala niya na tumagos sa suot
kong jeans.
Nang makaalis kami at dumaan sa ibang daan ay bigla na lang pumatay ang pulang
ilaw.
"System is shutting down," sabi ng babaeng boses robot.
Hanggang sa tuluyan ng nawala ang lahat ng ilaw sa paligid, pati ma rin amg mga
computers. Kaharap ko si Monerov na kaninang nagtitipa sa keypad niyang cellphone.
Pati na rin ang cellphone niya ay napatay.
Anong nangyari? Konektado pa ang cellphone niya sa sistema?
"Patay. 'Di nasend, Lord." 'di ko na maaninag si Monerov dahil sa sobrang dilim.
Hanggang ngayon ay hindi gumalaw si Caspian. Nanatili siyang nakatayo at mahigpit
na nakahawak sa akin.
"You woke up the trap, Khione, by trying to clean the virus even if it's not a
virus. They're keeping an eye on us and you just ruined their eye. It's all a plan.
If their eye get caught, a trap will automatically come out to make us remain where
we are." paliwanag niya at nagsimula ng maglakad. Narinig siguro ni Monerov ang mga
yabag ng paa ni Caspian kaya narinig kong sumunod siya.
"Is it a good or bad news?" I asked innocently.
'Di ko naman alam na gano'n 'yon?
"Both," napanguso ako nang dahil sa sinagot niya.
"Wala ng nakamasid sa atin dahil nahuli na sila pero nahuli rin naman nila tayo
kaya patas lang. Maya-maya ay darating na ang mga 'yon. May baril ka ba diyan,
Lord?" Natatawang sabat ni Monerov.
Matalino rin pala 'yong mga kumakalaban kay Caspian.
Baril?
"Anong baril? Walang gagamit ng baril!" protesta ko sa binabalak ni Monerov.
Hindi tama 'yon. Baka may madamay.
"I don't. Weapons just make you a fucking coward," pag-ayaw din ni Caspian.
Tama nga naman siya. Duwag lang ang gumagamit ng mga baril o kahit ano pa ma'ng
sandata.
If you're truly a fighter, you don't need a weapon to relay on. You only need...
Yourself.
Nag-isip ako kung paano kami makakalabas dito. Sa paglilibot ko rito, himala naman
sigurong walang daan palabas sa ganitong sitwasyon?
An image flashed on my mind.
"Caspian! Naiihi ako!" sa totoo lang. 'Di naman ako naiihi.
"You're such a pain in the ass, Khione." he murmured na dahilan ng pagtawa ni
Monerov.
Ilang oras pang naglakad si Caspian hanggang sa narinig ko ang pagbukas ng pinto ng
comfortroom. Agad na pumasok sa ilong namin ang mabahong amoy mula sa comfortroom.
Paano nalaman ni Caspian na narito ang comfortroom? Sobrang dilim kaya.
"What the-you didn't cleaned it, did you?" panay ulit ang pagmura ni Caspian.
"It's so mabaho, I don't want to amoy some mabaho-" naputol ang pag-iinarte ko nang
ibinaba na ako ni Caspian.
I balanced myself and completely standing on my feet. Nakahawak siya sa braso ko na
parang isa akong bata na maaaring mawala sa syudad.
"Go, pee!" utos niya pero 'di naman ako pinapakawalan. Okay ka lang tol?
"Nay, biglang nawala e. 'Di nalang ako iihi," pagbawi ko. Naiimagine ko na ang
mukha niya. Galit at sobrang inis. Malapit ng maubos ang pasensya niya.
Ilang minuto kaming tahimik na nakatayo roon. I can almost feel his eyes glaring
down at me. Kung 'di lang madilim. Kaso ang dilim.
"Ay, bumalik na. Iihi na ako. Pero ang dilim, Caspian. Samahan mo'ko."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 19
--
Chapter 19
Shower
"Ang baho!"
"Tss. Manahimik ka nga, Monerov. Bibig mo lang 'yan," saway ko kay Monerov habang
naglalakad sa loob ng tunnel.
Sobrang dilim at mabaho. Pumapasok na ang maduming tubig sa sapatos ko. Hindi naman
masyadong matubig dito. Hanggang paa lang aabot ang tubig.
Mahigpit akong nakakapit sa damit ni Caspian na tahimik na naglalakad at nauuna.
Nakasunod ako at nakasunod naman sa akin si Monerov.
Sobrang laki naman ng tunnel na 'to. Siguradong hindi babaha sa itaas dahil lahat
ng tubig ay papunta rito. May iilang tubig pa na tumutulo mula sa itaas kaya medyo
nababasa na rin ang buhok ko.
Halos isang oras din kaming naglalakad dito at naghahanap ng daan palabas. Sa wakas
ay may nakitang trapdoor na metal si Caspian at nagtulungan sila ni Monerov na
buksan iyon dahil sobrang bigat no'n.
When they finally removed the metal trapdoor, the light from the outside
immediately illuminated us.
Monerov tried to reached the top and pulled himself up 'til he's out of the tunnel.
Nagkatinginan kami ni Caspian.
"Oh?" nagtataka naman akong nakapamewang.
"Come here," utos nito at ginalaw pa ang index finger back and forth. Isang senyas
na lumapit ako sa kanya.
Lumapit ako sa kanya nang hindi nagpoprotesta. Nakatapat na ang ulo ko sa butas sa
itaas kung saan dumaan palabas si Monerov na naghihintay ngayon.
Nagulat ako nang mahigpit na sinakop ng mga kamay niya ang bewang ko. Then he
lifted me up without a word. Agad naman akong tinulungan ni Monerov upang tuluyang
makalabas na nga ng tunnel.
How did Caspian do that? He lifted me up out of this tunnel with no sweat? Phew.
Mabilis akong lumuhod at inabot ang kamay ko sa baba upang siya naman ang tulungan
ko ngunit tinapunan niya lang ang kamay ko ng isang nakakamatay na tingin.
He gripped the sides of the hole of the open trapdoor and lifted himself up with no
sweat again.
He's standing beside me now.
Nabalewala 'yong kamay ko na dapat ay tutulong sa kanya na hanggang ngayon ay
nakalahad pa rin sa baba ng tunnel.
"Thank you," I murmured sarcastically while looking at my rejected hand. Padabog
akong tumayo mula sa pagkakaluhod at tumabi kay Caspian.
"Monerov. Contact the gamblers' field and let them help you with this. Palabasin mo
ang mga tauhan mo pagkatapos ay pasabugin na agad ang building na 'yon. Find
another location, I'll give you the money for the construction of the new building
and for the advance wage of your men. Make sure to triple my wasted money when
everything brings back to normal." sunod sunod na utos ni Caspian habang nakaharap
na ngayon kay Monerov.
Inilibot ko ang paningin sa buong paligid at narito kami sa isang masikip na
alleyway. Nakapaligid sa amin ang gilid at likod ng mga building. May nakita akong
basurahan, backdoor ng isang restaurant, mga ligaw na aso't pusa pero aside sa mga
'yon ay wala naman akong nakikitang tao.
"Right away, Sir!" aktibong sagot naman ni Monerov t'saka nauna ng umalis. Pero
bago 'yon ay kumaway muna siya sa akin kaya kumaway din ako hanggang sa nawala na
siya sa paningin ko.
Kumunot ang noo ko at mabilis na bumagsak ang kamay sa gilid ko nang bumaba ang
tingin ni Caspian sa akin kaya yumuko ako.
"Let's go," malamig ang boses ni Caspian at pumasok sa isang backdoor ng isang
restaurant sa 'di kalayuan na sinasabi ko.
Agad akong sumunod.
Pumasok siya na parang siya ang nagmamay-ari ng restaurant.
Tumambad sa amin ang napakabusy na kusina.
Napahinto pa sila nang nakitang dumaan si Caspian sa likuran nila at napalingon din
ang iba pero 'di naman nila sinusuway o pinapagalitan si Caspian.
Bigla akong nagutom dahil sa amoy ng mga niluluto nila.
Huminto ako at humarap sa isang chef na gumagawa ng dessert. I snatched a fork from
somewhere that made the chef's eyes almost got out of its sockets.
"Patikim ah? May free taste naman siguro kayo rito 'di ba?" Itinusok ko ang tinidor
sa pagkain. I hummed when the dessert touches my tongue. "So sweet..." komento ko
at ibinalik ang tinidor sa kung saan ko ito kinuha na nakapagpasinghap sa mga ibang
nagluluto rito.
Humarap na ako upang magpatuloy na sana sa paglalakad at pagsunod kay Caspian nang
agad akong natigilan dahil nakatingin na ito sa akin.
"Continue with your work," utos ni Caspian sa mga napahinto sa pagluluto. Sa isang
iglap lang ay mabilis silang nagsibalikan sa kanilang mga pinagkakaabalahan.
Napanguso ako nang tinapunan ako ng isang malamig na tingin ni Caspian. Sa sobrang
lamig ay pati ang impyerno magyeyelo.
Napatingin pa siya saglit sa gilid ng labi ko bago tuluyang lumabas ng kusina.
Ang baho ko pala. Bakit parang 'di man lang nila naaamoy ang baho rin ni Caspian?
Pareho lang naman kaming dumaan sa mabahong tunnel ah?
They say the world is fair. Bakit gano'n? Mabaho ako? Si Caspian hindi?
That's not fair. It's perfectly unfair but all of us says the world is unfair,
unfair, and unfair. It's all unfair, therefore the world is fair of unfair.
Paglabas namin mula sa kitchen ay bumungad sa amin ang napakasosyal na restaurant.
Elegant shiny curtains, tables that made of glass with a comfortable chair. So
classy. The wealthy stunning ladies and gorgeous gentlemen that's gracefully eating
their foods makes the place more beauteous.
I'm out of place because of my haggard looking face. Kaya nagtago ako sa likuran ni
Caspian upang hindi makakuha ng atensyon.
Kahit haggard din 'tong so Caspian, mas nakakadagdag lang ito sa pagiging
makapangyarihan.
Nang dumaan na kami para makaalis na sa loob ng restaurant ay halos mabali ang
kanilang mga leeg sa kakalingon kay Caspian na wala man Lang ekspresyon sa mukha
ngayon.
Head turner.
Nang tuluyan na kaming nakalabas ng restaurant ay bumungad naman sa amin ang isang
engrandeng reception. It looked palatial.
Nasa isang hotel pala kami? Akala ko ay restaurant lang. Hotel with restaurant and
maybe there's a bar here somewhere? Base on what I'm seeing right now. I think
we're in a five star hotel.
Isang receptionist na babae ang agad na sumalubong kay Caspian. She looked very
neat and clean with her black pencil skirt and a formal upper white clothe with a
girly tie. I looked down at her feet and she's wearing a six inches high heels.
Kaya naman pala ang tangkad niya tignan.
"The usual, Sir?" malandi siyang ngumiti kay Caspian na nagpakunot ng noo ko.
The usual? So laging pumupunta rito si Caspian? Like what the fu—fairytale.
Bumaling sa akin ang malanding receptionist at inirapan lang ako.
Aba? 'Di niya ba ako nakikilala?
"I'm with my wife, I don't want the usual. Give us the most expensive room you have
here."
Nanlaki ang mga mata ko nang dahil sa sinabi ni Caspian. Sobrang lamig ng boses
niya nang sinabi niya iyon sa receptionist na siyang mismo pang lumapit kay
Caspian. Receptionist? Lalapit sa amin? Akala ko ba ay kami pa ang lalapit sa
receptionist?
Wife?
Napangisi ako nang may biglang naisip.
Tumabi ako kay Caspian at ipinulupot ang kamay ko sa braso niya habang nakatingin
ako sa receptionist. Naramdaman ko namang napatingin sa akin si Caspian nang dahil
sa ginawa ko.
"Kindly please make it fast? I'm tired," matamis akong ngumiti sa babae na
nakapagpataas ng isang drawing niyang kilay at parang natatawa pa.
Nagulat ako nang biglang may humawak sa chin ko at inangat ito paharap sa kanya.
Walang prenong inilapit ni Caspian ang mukha niya sa akin hanggang sa lumapat ang
mga labi niya sa gilid ng labi ko.
I felt is hot tongue licking the side of my lips.
Hindi ako agad nakagalaw nang dahil sa biglaan niyang ginawa.
Nang lumayo na siya sa akin ay ang paghinto ng matinding nararadaman ko kanina.
Halos malagutan ako ng hininga nang dahil sa ginawa niya. Nanlambot bigla ang mga
tuhod ko.
"The cream tastes sweet," bulong nito sa akin sa malamig na boses pa rin.
Kaya pala? Kaya pala natatawa 'yong receptionist sa akin dahil sa cream sa gilid ng
labi ko?
Nakakahiya.
Mabilis kong isiniksik ang mukha ko sa balikat ni Caspian. Then I heard his deep
chuckles.
"Oh, my sweet really is tired. What are you waiting for? Do your fucking job,"
naramdaman ko ang isang malayang braso ni Caspian na pumulupot sa bewang ko habang
ang isang braso niya naman ay nanatiling nakakulong sa pagkakahawak ko.
"Y-Yes, Sir." rinig kong tarantang sabi ng babae habang nakatalikod pa rin ako sa
kanya dahil nga sa nakasubsob ang mukha ko sa balikat ni Caspian.
Naiwan kaming dalawa ni Caspian habang hinihintay ang receptionist na ibigay sa
amin ang card ng expensive room daw kuno sabi ni Caspian.
Nawalan na nga siya ng isang field? Gagastos pa siya ng gano'n kalaking pera?
Puwede na 'yan pang-anim na buwan na bigas ah.
Nang dumating ang receptionist at ibinigay ang card sa kay Caspian ay nanatili ako
sa ganitong posisyon. Nakasiksik ang mukha sa leeg niya. Nakakahiya kaya. Namumula
na talaga yata ang mukha ko ngayon.
Nagulat ako nang bigla akong binuhat ni Caspian sa gano'ng posisyon. He controlled
my legs and made it wrapped around him.
Narinig ko pa ang pagsinghap ng babaeng receptionist at alam kong nakatingin na rin
sa amin ang ibang tao rito.
Sobrang kahihiyan na itong naidulot ko sa sarili ko kaya imbes na magprotesta ay
ipinulupot ko na lang din ang mga braso ko sa leeg ni Caspian at mas lalong
isiniksik ang mukha sa leeg niya.
Tangina. Nakakahiya.
Sobra sobra na ang pagmura ko sa isip ko.
This is nothing but a public display of affection. I'm gonna kill Caspian after
this. Remind me later.
Nagsimula ng naglakad si Caspian at naramdaman ko nalang ang pag-angat ng paligid.
We're in the elevator.
"Khione..." sambit nito sa pangalan ko. Iba na ang boses niya. His voice turned
into a voice that's he's always using whenever we're alone. Soft and a little bit
gentle.
"Caspian..." I acknowledge him with the complete opposite tone of his voice.
"No. You're my wife while we're in this hotel. You should treat me better and take
care of me. Lastly, you should follow my orders," seryoso niyang anunsyo na parang
hindi big deal 'yon sa akin.
Nanatiling nakasiksik ang mukha ko sa leeg niya.
I frowned. "So? I can make decisions too?"
"No," matigas niyang sabi.
Tuluyan na akong hunarap sa kanya habang buhat niya pa rin ako.
"But that's what husband and wife do!"
"I didn't said that I'm your husband. I just said that your my wife—"
"You're insane! How can you have a wife if you're not the wife's husband? Ang gulo
mo namang kausap!" padabog kong isiniksik ulit ang mukha ko sa leeg niya na dahilan
ng muli niyang pagtawa nang napadaing ako dahil nabunggo 'yong bridge ng ilong ko
sa collarbone niya.
Nakarating kami sa floor kung saan nakalocate ang luxurious room na kinuha ni
Caspian.
I'm busy inhaling his addictive scent while he's walking and after he slid the
card, I heard the door immediately opened.
Dahan-dahan niya akong inilapag sa malambot na kama. I slowly removed my arms
around his neck but before that, I caressed his nape with my fingers until my arms
landed on my sides.
He felt it because he intently looked at me with eyes blazing in fire.
"You're such a tease," he murmured and back away like he's burning if he let
himself drowned into the sea of fire any longer.
He turned his back at me and removed his upper clothes.
Then again, I saw it.
The scars.
What's the history of his scars? Maybe the thing that he said that he tortured
himself at the age of sixteen.
Mukhang sobrang sakit no'n. Pero iyon ba talaga ang dahilan kung bakit nagkaganyan
ang likuran niya?
"What happened to your back?" I said out of the blue. Napapikit ako nang tuluyan ko
na talagang natanong 'yon. Muli akong tumingin sa likuran niya.
Sabing manahimik lang ako eh.
Nanatili siyang nakatalikod sa akin habang hawak ang damit na hinubad niya.
"It happened because I failed to save myself," makahulugang sagot niya pero sobrang
labo pa rin.
"'Di ko maintindihan."
"Maiintindihan mo rin."
Kailan? Kailan kita maintindihan Caspian? Kanina lang sobrang lamig mo sa akin, sa
lahat, sa mundo. Bakit bigla ka nalang nag-iba?
Or is he faking everything? Like this. He's not being harsh to me but I know that
it's not his thing. Gentle? That will never be his thing.
I've seen him in extreme anger, mad, furious and more.
That's him.
Ito? Itong nasa harap ko ngayon ay hindi siya. Naglalaro lang siya, pinaglalaruan
niya lang ako. He'll make me believe the opposite things about him.
"Get ready, we're leaving after this,"
"No. I won't leave this place, not until you tell me everything," pagmamatigas ko.
Nakita ko kung paano nagpakita ang ugat sa kanyang mga braso nang dahil sa sinabi
ko. He's getting angry.
"No?" humarap siya sa akin. He looked down at me with his darkening eyes.
Napatili ako nang mabilis niya akong binuhat at ipinasok sa loob ng banyo. I don't
need to describe the bathroom what it looks like because I'm busy protesting and
trying to get off from his hold. Bahala na kung mahulog man ako sa tiled floor ng
banyo.
Ibinaba niya ako sa tapat ng shower at sinara ang tinted with white na glass
sliding door nito.
"What the hell, Caspian?" I questioned him with anger in my eyes.
Ayoko sa lahat ay 'yong binubuhat niya ako.
Lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa magkabilang braso. He controlled my body
to turn around and face the glass wall that's separating the shower to the bathtub
and the bowl.
Naramdaman ko ang matigas niyang katawan na idinikit niya sa akin. I can almost
feel his hot breath harshly slapping the side of my face. He's breathing heavily
like he's out of control and let himself released the uncontrolled emotion.
"Huwag na huwag kang magtanong ng kahit ano tungkol sa nakaraan ko, Khione." he's
fuming mad now.
Did I pushed his buttons?
Itinagilid ko ang ulo ko kaya nakadikit na sa malamig na glass wall ang kabilang
pisngi ko. He's gripping both my wrist at my back like I'm some criminal, got
caught of the policeman.
"Mas lalo mo lang akong binibigyan ng dahilan na malaman kung ano ang nakaraan mo,
Caspian." sagot ko sa kanya. Parang mali pa ata ang ginawa kong pagsagot sa kanya
nang mas lalo niyang idinikit ang mainit niyang katawan sa akin.
My breast squeezed against the glass wall like what the fudgee bar.
"Talaga?" sarkastikong bulong nito sa akin.
Napapikit ako at sobrang bilis na ng paghinga ko. I felt my chest moved up and
down.
I cleared my throat and found my confident voice saying; "Talagang talaga."
He turned the shower on. The cold water cleansed my dirty body and even the dirt
sticking on my clothes.
Unti-unting nababasa ang buhok ko pababa sa katawan ko. I even felt his bare chest
against my back.
Napatingala ako nang naramdaman ko ang maiinit niyang mga labi sa leeg ko. He's
starting to bite, lick and suck the skin on my neck.
Burning.
I'm burning again.
Kahapon lang may nangyari sa amin ah? May mangyayari na naman ba ngayon? Akala ko
ba ay once a week lang?
Napakagat ako sa labi ko nang naramdaman kong binitiwan ng isang kamay niya ang
palapulsuhan ko. Isang kamay nalang ang mahigpit na nakahawak sa dalawa kong
palapulsuhan. Kahit gano'n ay hindi pa rin makakawala ang kamay ko.
His other hands traveled all over my body. From my buttocks up to my waist, flat
stomach and my breast.
Halos dumugo na ang labi ko sa kakakagat nang dahil sa ginagawa niya sa akin.
Pareho na kaming basa at umiinit ang katawan.
He removed my clothes and underwear. He's to fast that I didn't even caught him
removing it. Nakita ko nalang na nasa basang sahig na ang mga damit ko. Isa isa.
I'm completely naked.
I heard myself moaned.
Nakahinga lang ako ng malalim nang mabilis siyang lumayo sa akin nang narinig niya
iyon. Parang nagising siya mula sa kanyang nararamdaman na galit.
Ilang beses ko siyang narinig na nagmura sa likuran ko. Nanatili akong nakayuko at
hindi siya nilingon.
"Goddammit! Fuck." his voice remained with its angry tone.
Narinig ko pang sinabunutan niya ang sarili niya at sinuntok ang pader bago
tuluyang lumabas ng shower. Narinig ko ang marahas na pagsara ng pinto ng banyo.
Namalayan ko nalang ang sarili ko na nakaupo sa sulok ng shower. Nakayakap sa
sarili habang basang-basa at humihikbi.
Hindi niya alam kung anong ginagawa niya sa akin?
'Di ko nga rin alam kung bakit ako umiiyak ngayon.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 20
--
Chapter 20
Dark
Agad akong lumabas na suot ang bathrobe pagkatapos kong maligo at pinakalma ang
sarili. May nakita akong desenteng damit na nakalapag sa kama kaya sinuot ko agad
'yon.
Nakaharap ako ngayon sa isang malaking salamin. I tied my hair into a ponytail
style while I'm wearing a very conservative clothes like; thick black jacket with
hood again and a dark jeans. I'm wearing a black sports shoes too like what the
hell am I going to run for how many miles?
Ganitong-ganito ang sinuot ko nang pumunta kami sa isla ng mga gamblers.
Sa pagkakaalam ko ay delikadong pumunta sa gamblers' field. Siguro ay delikado rin
ang pupuntahan namin ni Caspian ngayon?
Saan na naman niya kaya ako dadalhin?
Biglang bumukas ang pinto. Hindi ko na nilingon kung sino ang pinasok dahil kitang-
kita ko ang repleksyon niya sa salamin na kaharap ko ngayon.
"Hey there, princess. Sorry but your prince isn't in a very good mood. Nasa baba
siya, naghihintay sa'yo," pambungad ni Gordon habang nakahawak sa doorknob ng
nakabukas na pinto.
Bakit 'di nalang si Caspian ang sumundo sa akin?
Marunong din pala siyang magtampo? Ang cute naman.
"Bakit ganito ang pinasuot niya sa akin? Ang init init dito sa Pilipinas, may balak
ba siyang patayin ako sa init? Bakit wala siya sa mood at bakit ka narito? Ikaw
lang ba? 'Di mo ba kasama ang killjoy na Villazardo na 'yo-" hindi pa nga ako
natapos sa mga hinaing ko nangbigla siyang nagsalita.
"Patay ako nito, Khione 'pag 'di ka pa nakababa sa loob ng limang minuto,"
nakatingin siya sa wristwatch niya na parang sinusubukang ihinto ang pagtakbo ng
oras. E 'di sana dapat ay sinira niya nalang ang relo niya.
"Ikaw lang pala mamatay eh, 'wag mo na akong idamay," muli kong tinignan ang ayos
ko at hindi na pinansin pa si Gordon.
"Khione!" tawag ni Gordon nang hindi talaga ako umalis sa kinatatayuan ko.
"Kalma lang, Gordon. Aakyat din 'yong so Caspian at siya na mismo ang kukuha sa
akin," nakangiti kong saad sa kanya. Napatingin ako sa repleksyon niya sa salamin.
Namutla ang inutil.
Ako nga na ako ang magiging dahilan ng mas pagiging wala sa mood ni Caspian, chill
lang? Ba't siya 'yong namutla.
"Alam mo, Gordon? Try mo nga'ng maglipstick. Ang putla ng labi mo. 'Lika rito,"
kalmadong suhestiyon ko sa kanya.
Nakita ko kung paano nanlaki ang mga mata ni Gordon nang sumilip siya sa labas kaya
mabilis akong pumasok sa banyo at nilock ang pinto. Idinikit ko ang tenga ko sa
pinto upang marinig ang maaaring pag-uusapan nila.
"What took her so long?" sabi ng panibagong nakakalason na boses ni Caspian.
"Ewan ko riyan sa babaeng 'yan. Mukhang oras na para lumambot 'yang kokote niya,"
naiinis na tugon ni Gordon.
Taas noo akong lumabas ng banyo at naglakad papunta sa pinto kung nasaan sila. Agad
naman silang bumaling sa akin at gano'n pa rin ang ekspresyon ni Caspian. Wala.
Nilagpasan ko sila at hindi pinansin hanggang sa tuluyan na akong nakalabas ng
expensive hotel room na 'yon.
"Anong pinakain mo sa babaeng 'yon? Mas lumala lang ang pagiging matigas ng ulo
niya, Lord!" rinig kong sabi ni Gordon mula sa loob. Mabilis silang nakalabas at
sumunod sa akin.
I will give Caspian the cold shoulder. Tignan natin kung sino ang mas ginawin sa
aming dalawa.
Nang nasa loob na kami ng elevator ay nasa unahan ko na siya. Nauna rin siyang
lumabas kaya nakasunod lang kami ni Gordon.
"Is my sport's car ready?" tanong ni Caspian kay Gordon.
"Oo,"
Akala ko ay lalabas na kami ng hotel ngunit pumasok si Caspian sa loob ng
restaurant. Nakita ko pa ang babaeng receptionist na tinapunan ako ng masamang
tingin.
Kasalanan ko sa kanya?
Sumunod ako kay Caspian at si Gordon naman ay lumabas na ng hotel at pumunta sa
underground parking lot nito.
Umupo si Caspian sa isang table for two kaya umupo na rin ako roon. May mga pagkain
ng nakahanda sa mesa.
Sa totoo lang, sobrang gutom na ako pero kailangan malamig ang pakikitungo ko sa
kanya ngayon. Gustong-gusto ko ng lantakan ang mga masasarap na pagkain sa harap ko
ngunit hindi puwede 'yon.
Dapat aakto akong walang gana.
Nagsimula na akong kumain nang kumain na rin siya. Sobrang bagal ng paraan ng
pagkain ko na parang pagong kung gumapang.
Pinipigilan ko lang talaga ang sarili ko na lamunin lahat ng nasa plato.
"Ayoko na..." I pushed the plate away from me and acted like I just lost my
appetite.
Pero gutom pa ako.
Gutom na gutom.
Tumingin si Caspian sa plato ko na halos hindi man lang nabawasan. T'saka niya
inilipat ang malamig na paraan ng pagtingin sa akin.
"Eat," sobrang lamig talaga ng boses niya na parang nakikipagpaligsahan sa lamig ng
pakikitungo ko sa kanya.
"Wala akong gana," iniwas ko ang mga paningin ko sa kanya upang 'di niya makita o
mabasa ang totoong nasa isip ko.
Gutom pa talaga ako. Mamaya nalang ako kakain 'pag wala na si Caspian.
Inilibot ko ang paningin ko at sobrang out of place ako rito. Halos lahat sila ay
nakasuot ng mga magagarang dress at suit. Ako naman parang kagagaling ko lang
nagnakaw ng alahas kaya naligaw ako rito nang isinangla ko na ang ninakaw kong
alahas.
Oo, mukha talaga akong criminal sa kulay itim na suot kong damit. Kulang nalang ay
takpan ko 'yong mukha ko eh.
"Eat, Khione. Malayo ang pupuntahan natin kaya mahaba-haba rin ang biyahe," dahilan
nito at nagpatuloy sa pagkain.
Saan naman kaya kami pupunta?
"Ayokong sumama, kayo nalang," talagang bakas sa boses ko na wala akong ganang
makipag-usap sa kanya o makasama siya.
"Sasama ka," giit nito na mas lalong nagpainit ng ulo ko.
"Ayoko nga sabi!" hindi ko napigilan at napalakas ang boses ko kaya napapatingin na
sa amin ang iilang kumakain.
Nanaig ang katahimikan sa puwesto namin matapos kong sinabi 'yon. Parang magyeyelo
na ang mga pagkain sa harap namin nang dahil sa pagbabatuhan namin ng malamig na
tingin.
Akala niya siya lang ang marunong niyan ah?
Uminom siya ng wine habang ang mga mata niya ay nanatiling nakatingin sa akin.
Pakiramdam ko ay para akong batang nakikipag-away sa nakakatanda. Walang-wala ang
mga binabato kong mga malalamig na tingin kumpara sa kanya.
"Stay here," putol niya sa katahimikan at tumayo. Umalis siya.
Nang nakita kong wala na siya ay mabilis kong nilantakan ang pagkain ko. 'Pag
naubos ko na 'to ay agad ko 'tong ipapalinis sa mga waiter dito para 'si malaman ni
Caspian na talagang kumain ako.
Napapatingin na lang sa akin 'yong ibang kumakain dito nang dahil sa paraan ng
pagkain ko na parang wala ng bukas. Kailangan kong maubos 'to sa lalong madaling
panahon.
Nang naubos ko na ang pagkain ko ay kinuha ko 'yong tira ni Caspian at kinain din.
Sayang naman, huwag dapat mag-aksaya ng pagkain.
Minsan lang akong makakain ng mga ganitong pagkain kasi madalas ay kailangan kong
e-maintain ang katawan ko sa magandang pigura nito.
Nang may napadaan na waiter sa tabi ko ay hinila ko ang damit niya dahilan ng
paghinto niya at paglingon sa akin. Hindi ako makapagsalita dahil puno ang bibig ko
ng pagkain.
Hindi ko binitiwan ang waiter hanggang sa nalunok ko na ang pagkain sa loob ng
bibig ko.
"Linisin mo, ngayon din," utos ko sa malamig na boses.
"Yes, ma'am." agad na sinunod ng waiter ang utos ko.
Mahagip ng mga mata ko ang cherry sa naiwan kaya bago pa man 'yon malinis ng waiter
ay agad kong hinablot 'yon at kinain.
I just gave the waiter a thumbs up when he looked at me skeptically like am I
really a rich woman?
Bakit ba ang big deal sa mga mayayaman ang pagiging polite eh peke naman 'yong iba?
'Di siguro makapaniwala ang waiter sa inasta ko dahil ako lang ata ang babaeng para
namang hindi babae kung umasta rito.
Sakto namang pagdating ni Caspian ay umalis na ang waiter at malinis na ang mesa.
Akala ko ay ako na 'yong pababayarin niya ng bills dito eh. Wala pa naman akong
pera.
Hindi ko man lang sinulyapan si Caspian dahil sobrang tahimik niya at nanatiling
nakatayo sa tabi ko.
"Let's go," aniya na nakapagpainis sa akin.
Bakit parang wala naman siyang paki kung kumain ba ako o hindi? Ganyan na ba talaga
siya ka sama?
"Hindi mo man lang ako tatanungin kung kumain ba ako o hindi? Nasaan 'yong mga
pagkain?" naiinis akong tumayo at hinarap siya. Nakapameywang ako at nakatingala sa
kanya.
He just slid his hands in his pocket.
"Kumain ka at nilinis na ng waiter ang pinagkainan natin."
Nagulat ako sa sinabi niya. Paano niya nalaman? Nagtatago lang ba siya somewhere? O
may inutos siyang tignan ako kanina na hindi ko kilala?
"Paanong-"
"I'm keeping an eye on you, Khione."
Natahimik ako nang dahil sa pagputol niya sa sasabihin ko.
Dahil sa inis at pinaghalong hiya ay naglakad ako at lalagpasan na siya sabay
bangga pa ng balikat ko sa mababang bahagi ng balikat niya pero agad akong
napahawak sa balikat ko nang tuluyan ko na siyang nilagpasan.
Ouch. Masakit.
Hindi pa nga ako nakakabawi sa sakit ng balikat ko ay mabilis niya namang hinawakan
ang braso ko ng mahigpit at mabilis na hinila palabas ng restaurant.
Lumabas kami ng hotel at bumati pa sa amin ang ibang nagtatrabaho rito. Nasa harap
na nito ang sasakyang sinasabi niya. Sobrang ganda at astig nito. May nakalagay pa
nga'ng monster sa harap nito. Binuksan niya ang front seat at pinapasok ako roon.
Wala akong nagawa at pumasok na nga.
Umalis kami ng hotel na may nakasunod sa amin na isa pang sasakyan. Siguro ay si
Gordon 'yon kasi parang wala lang si Caspian eh.
Ilang oras ang lumipas at ang kaninang nadadaanan naming building ay naging mga
puno ng kahoy.
Buti talaga at kumain ako ng marami kanina. Kung 'di ay gutom na gutom na talaga
ako ngayon.
Walang umimik sa aming dalawa ni Caspian.
Pinipigilan ko pa nga ang sarili ko na tumingin sa kanya. He's so hot while holding
the steering wheel. Ang mga braso na nagpapakita ang mga ugat, ang panga nitong
minsan ay gumagalaw pa, ang mga matang nakapukos sa daan. Nakasuot lang siya ng
itim na T-shirt at dark pants.
Nakita ko pa na minsan ay isang kamay lang ang ginamit niya sa paghawak sa steering
wheel. The muscles in his arms stretched.
"Khione-"
"Huwag mo akong kausapin."
Nagtaka ako nang bigla niyang inihinto ang sasakyan kaya nakita ko ring mabilis na
huminto ang sasakyang sumusunod sa amin. Sobrang bilis ng pagpapatakbo nilang
dalawa tapos bigla nalang siyang magbibrake?
Nakita ko pa sa likuran na ibinaba ni Gordon ang bintana nito at inilabas ang ulo.
Sumigaw siya pero 'di ko naman halos marinig. Pagkatapos ay nauna na siya sa amin
kaya naiwan kami rito, tahimik at sobrang lamig.
Napatili ako nang hinawakan ako ni Caspian sa bewang at binuhat. Napaupo ako sa
hita niya nang inilagay niya ako roon.
"Drive," he ordered that made my eyes almost shut out from its sockets.
"Pati ba naman sa kotse, Caspian?" hindi makapaniwalang tanong ko.
Ako? Gagawa ng ano sa kanya? Dito sa loob ng kotse? Nababaliw na ba siya?
"That's not what I mean. Drive, literally," seryosong paliwanag nito.
Napapikit ako at halos iuntog ko ang ulo ko sa manibela nang dahil sa mga iniisip
ko. Ano na namang kababalgahan 'tong pumapasok sa isip ko?
Kasalanan niya 'to. Napahiya na naman ako.
"Ayoko, tinatamad ako," pagmamatigas ko at hindi sinunod ang utos niya.
"Talaga?" nagulat ako nang iniba niya ang posisyon ko na kaninang nakaharap sa
manibela ay ngayon sa kanya na. "Matulog ka," utos niya at naramdaman ko nalang ang
malaki niyang kamay na sinakop ang buong likod na parte ng ulo ko.
He pushed my head to lean on his chest. I can feel his chest moving up and down
because of breathing. I can almost hear his heartbeat against my ear. Fast and
alive.
He's at it again but his voice remained cold and distance.
Narinig kong nagsimula ng tumakbo ang sasakyan habang ako naman ay hindi makagalaw
sa posisyon ko ngayon dahil nanatili ang isang kamay niya sa likod ng ulo ko.
"I don't understand," I whispered.
"I don't want you to understand it," he said like it's a promise to himself.
"You're keeping me in the dark," I inhaled his scent secretly. He wouldn't know.
"Then stay in the dark," his voice sounded like a dangerous nefarious roar of a
lion that made me hesitate if I would do what he want or disobey him again.
Hindi pa ako nagdadalawang isip kailanman. Ngayon pa lang nang dahil sa tono ng
boses niya. Susunod ba ako o hindi.
Mas gustuhin kong hindi sumunod.
"Who are you, Caspian?" I asked just in time as the car halted again.
"That's me. I am an undefined who." makahulugang sabi niya. Naramdaman kong
hinaplos niya ang kamay niya sa buhok ko. "You'll never know me." I felt him kissed
the top of my head.
Sweet devil. He's toying me again.
Nauna akong lumabas matapos ang pag-uusap namin. Sumunod siyang lumabas.
I roamed my gaze in the whole place. It's an obscure and isolated place.
Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang mga nakikita ko pero para itong isang
kampo ng mga rebelde. Isang malapad na parang gymnasium ang nasa harap ko ngayon.
Walang second floor, just the ground floor.
Walang sasakyan o parking lot. Sobrang tahimik ng buong paligid. Dalawang sasakyan
lang ang narito. Ang sasakyan ni Caspian at Gordon.
Naramdaman kong nasa tabi ko na si Caspian at parang sinusuri ang magiging reaksyon
at ekspresyon ko sa mga nakikita.
Hindi ko naman nakita si Gordon. Siguro ay pumasok na sa loob?
Medyo madilim na rin ang buong paligid. Papalubog na ang araw.
"Come," naunang naglakad si Caspian at akmang susunod na ako ngunit isang malakas
na impit na pagsigaw ang narinig ko mula sa loob na parang sobrang namimilipit sa
sakit ang nagmamay-ari ng sigaw. Sobrang tahimik kaya umalingawngaw ang sigaw niya
s buong paligid dahilan kung bakit nagsiliparan ang kulay itim na nga ibon na
kasalukuyang nagpapahinga sa mga puno malapit sa kinaroroonan ng sigaw.
Imbes na sumunod ay napaatras ako. Naramdaman ni Caspian 'yon kaya huminto rin siya
at nilingon ako.
"Afraid?" he asked curtly.
I shook my head and glared at him even if I can almost feel my knees trembled.
"No." tapang-tapangan ko.
He gave me an evil smirk like he knew that I'm saying the opposite of my actions.
Maybe he felt it. Naramdaman niyang takot ako.
A horrifying scream echoed against the walls of the gymnasium-like place. Nalipat
ang paningin ko sa likuran niya kung saan makikita ko ang malaking metal na
nakasaradong pinto ng nagmumukhang abandonadong gymnasium.
"Come, Khione. I want to show you something," bumaling ako kay Caspian na
nakatalikod na ngayon sa akin.
"What is it?" kinakabahan ako at natatakot pero nagawa ko pa ring magtanong. Baka
ang ipapakita niya sa akin ay isang bangkay na ng isang tao?
Ramdam kong nanlalamig na ang mga pawisan kong kamay.
Pero hindi ko inakalang iba ang sasabihin niya.
"I want to show you the place where I tortured myself."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 21
--
Chapter 21
Thirteen
The huge old looking door immediately opened without even knocking. Caspian strode
inside but I didn't follow.
Parang nag-ugat ang mga paa ko sa lupa at hindi makagalaw. Inilibot ko ang paningin
ko at mariing napapikit nang dahil sa mga nakikita.
This place is like a dark abandoned jail. Nakahilera sa gilid ang mga cell. Sobrang
dilim pero sapat naman ang iilang ilaw na halos tig-sampung metro ang layo.
Agad akong sumunod kay Caspian nang narinig ko ang tawag niya. Naririnig ko pa rin
ang ingay at impit na sigaw na 'yon habang sumusunod kay Caspian.
"Welcome to the torturers' field, Khione."
The place is so spacious and full of cell at the side of the way. Napatakip ako sa
bibig ko nang napadaan ako sa isang cell at tumalsik ang dugo ng isang lalaking
nakapiring nang hinampas siya ng torturer na may hawak ng latigong may nakasabit na
mga pako.
Mabilis ako sumunod kay Caspian nang 'di ko namalayang napahinto pala ako nang
dahil sa nakita.
"Keep your eye on the way if you don't like what you're seeing, Khione." Caspian's
cold voice is full of authority like he's a king in this terrible castle.
I'm in his territory. I have to be more careful.
Tumataas ang balahibo ko sa katawan nang dahil sa mga nakakapanindig balahibong
sigaw na umalingawngaw sa buong paligid. Nakakatakot ito, na kapag narinig mo iyon
ay parang nararadaman mo na rin ang sakit na nararadaman nila.
"W-Where are we going?" alam kong kinakabahan na ako pero nagawa ko pa ring
magtanong. Mas nakakakaba kasi Ang pagiging sobrang tahimik ni Caspian.
"You're tired, right? You'll be staying in my room here. I'll tour you around after
you sleep," hindi siya huminto sa paglalakad habang sinasabi ang mga salitang 'yon.
Ni hindi niya ako nilingon man lang.
Parang dinidistansya niya ang sarili niya sa akin.
Pilit ko namang pinapakalma ang sarili ko. Kahit ano na ang pumapasok sa isip ko.
Natatakot ako na baka ay gagawin din ni Caspian ang mga ginagawa ng mga torturers
dito sa akin.
I'm part of his organization, anyway. What if he'll torture me? To prove that I'm
strong and worthy to have in his organization?
No.
Kalma, self. May kasunduan kayo 'di ba?
Once a week.
Wala naman siyang sinabing torture ah? He only wanted me in his bed. Well? I'm his
toy and at the same time a bedwarmer? Dagdagan pa na parang ginawa niya na rin
akong secretary o assistant dahil lagi niya naman akong sinasama kahit saan man
siya magpunta.
Multitasking tawag diyan.
Hindi ko sinunod ang payo niya at tumingin sa mga taong nakakulong. May iba na
nanghihinang nakaupo o nakahiga sa malamig na sahig. Puno ng sugat at pasa. Some
are still bleeding like he was just tortured minutes ago. May iba ring natuyo na
ang dugo sa katawan.
Karamihan sa mga nakikita ko ay mga lalaki pero natigilan ako sa paglalakad nang
nakita ang isang babae sa loob ng isang cell.
Nanghihina siyang nakahiga sa sahig at may iilang natuyong dugo sa paligid niya.
May nakita pa akong nakabaon na pako sa paa niya, hindi pa 'yon nakukuha. Nakatakip
ang buhaghag na buhok sa mukha niya.
"Caspian!" I shouted while looking at the poor woman. Sobrang bilis ng tibok ng
puso ko nang dahil sa kaba sa mga nakikita. Isang babae? Pinapahirapan nila?
I saw him in my peripheral vision that he stopped on his track and turned around to
face me but I'm facing the cell so I wouldn't know what his expression is.
"What?" malamig na tugon nito sa tawag ko.
"Bakit may babae rito? Sagutin mo'ko!" I demanded. Parang 'di naman takot, pero
bahala na. Mas takot 'yong salitang takot sa akin eh.
I heard him frowned.
"He's not a girl," he stated the answer expressionlessly when I turned my head to
look at him.
"Anong he's not a girl ka diyan! Pakawalan mo siya! Maawa ka naman sa babae! Ano
ba'ng kasalanan niya—"
"He's a transgender," hindi niya na ako pinatapos pa nang agad niyang sinabi ang
tungkol sa babaeng sinasabi ko.
Bumalik ang tingin ko sa babae o lalaki, ay basta, transgender. His body figure
really looked like a girl, he have boobs and curves with a heavy looking derriere.
I harshly faced Caspian na parang halos nabali ang leeg ko nang nilingon ko siya.
"Still! Her—"
"His," he corrected.
"His! Okay! His! His soul is pure female! Babae pa rin siya! Ang sabi nga nila,
totoong babae ang soul nila tapos naligaw lang sila sa loob ng katawan ng lalaki!
Babae pa rin siya!" giit ko at tinuro ang babae—lalaki, basta, transgender.
"Release her," tuluyan ko na nga akong nakapagdesisyon kung ano talaga siya. She's
a transgender woman. Even if she was born as a male, we have to respect her.
"No," matigas na sagot ni Caspian. Biglang nag-iba ang aura niya at mas lalo itong
dumilim. He have the upperhand here.
I need to follow his orders.
But I'm not the person who follow his orders. I may not be free but I don't think
about being free.
He's caging me. I'm caging myself to him and I feel like I don't have plans to
break the cage and be free.
I'm starting to love the cage that he created for me.
"Anong no? I won't take no as an asnwer—!" naputol ako sa pagsasalita nang biglang
may sumabat sa usapan.
"S-Sige teh, keri mo 'yan."
Napalingon ako sa transgender. Buhay pa pala. Natutulog siguro at nagising nang
dahil sa sobrang ingay ko.
Hindi ko siya pinansin at tinapunan ng masamang tingin si Caspian.
"When are you going to release her? I asked in a very calming tone. Hinay hinay
lang, baka maging substitute ako ni bakla. Mahirap na.
"Next week," agad na sagot ni Caspian na nakapagpabuntong hininga sa akin.
Nilingon ko ang transgender na unti-unting umupo mula sa pagkakahiga sa malamig at
matigas na sahig.
"Y-You don't need to save me, gurl. Save yourself." makahulugang sabi nito sa akin.
Nakita ko sa gilid ng mga mata ko na mabilis ang paghakbang ni Caspian palapit sa
akin. "G-Gusto kong malaman mo na hindi lang mga lalaki ang pinapahirapan nila
rito. T-Tinatago nila ang mga babae, pinapahirapan sa ibang paraan. Ginagahasa—"
"Burn half of his skin."
Naputol sa pagsasalita ang transgender nang dahil sa utos ni Caspian.
Isang marahas na paghila sa braso ko ang nagpaatras sa akin at napalayo sa
kulungan.
"No! Stop! Caspian, stop them please!" I pleaded and tried to set free from his
grip. Sinubukan ko pang idikit ang mga sapatos ko sa sahig upang hindi niya ako
tuluyang mahila pero nahila pa rin ako.
Lumingon ako sa kulungan na 'yon at nakitang may dalawang lalaki ang pumasok na may
dalang isang gallon ng gas.
"Caspian! Please! I begging you!" I shouted through my trembling lips.
Umalingawngaw ang isang sigaw mula sa kulungan na 'yon na tuluyang kusang
nakapagpatulo ng mga luha ko.
I failed to save her.
Kinakaladkad pa rin ako ni Caspian papunta sa mas madilim na parte ng lugar.
Ayoko pa ring makawala sa kulungang ginawa niya para sa akin pero parang kailangan
kong kumawala kung 'di ay hindi na talaga ako makakawala.
My arms slipped from his hold because of some sweat dripping from his and my body.
Mainit dito. Yes, it's spacious but I still feel like it's suffocating me. The
darkness is suffocating me.
Nagkaroon ako ng pagkakataong tumakas kaya mabilis akong tumakbo. There's only one
way here, walang ibang daan. Walang pasikot-sikot dito. Isang daan lang pero paano
naman kaya sa pinakadulo ng daang ito? Siguro ang dami ng pasikot-sikot doon.
Isang daan ng walang hanggan. Parang gano'n.
I didn't look back when I ran as fast as I could.
Save yourself.
It echoed in my head like it's a promise.
"Khione," I heard his voice roared against the walls.
I know that he's following me but unlike me, he's not running.
Pakiramdam ko ay parang ibang Caspian ang kasama ko simula noong pumasok kami sa
lugar na 'to. He's so distant. Kanina, ayos naman siya nang nasa loob kami ng kotse
ah?
He's the death of me if I didn't save myself.
Nagpatuloy ako sa pagtakbo. I can hear every steps that I take away from him. I can
hear my heart beat.
Nang nakarating akon sa harap ng kinakalawang na malaking pinto ay mabilis ko itong
pinagsusuntok o sinisipa upang bumukas man lang pero kahit anong gawin ko ay hindi
man lang ito gumalaw.
"Khione," his voice was unexpectedly calm like he's trying to stop me through using
his soft sides.
No. Hindi na ako magpapaloko sa mga ganyan mo, Caspian. Ginawa mo na 'yan noong
panahong nagalit ako sa'yo dahil sa nangyari kay Kara.
"Don't run," his voice was rough but it sounded safe. Sobrang lapit na ng boses
niya kaya mabilis akong napalingon.
He's right in front of me. Stood still while staring at me. Hindi siya lumapit sa
akin. Parang pati siya ay takot. Takot na baka ay may magawa siya sa akin.
"W-Where—" I inhaled and cleared my throat to gain my voice. "Where did you hide
the girls? Tell me please, c-can—can I see them?" Idinikit ko ang likuran ko sa
pinto upang mas malayo ako sa kanya.
"No." his face was so lifeless. No expression at all. He looked... Deadly.
"Wala kang puso! Caspian! Akala ko ba ay tungkol sa pera lang ang lahat ng 'to?
What is this? Binabayaran ka upang pahirapan ang isang tao? Sino ang nag-utos
nito?" I exploded. Hindi ko na napigilan ang sarili ko nang dahil sa mga nasaksihan
ko ay parang bumalik ang lahat ng nararadaman ko noon.
Galit at pagkamuhi.
"Yes, they pay me, I pay my torturers to torture the person that my customers
wanted to suffer," mas lalo lang nadagdagan ang galit na nararadaman ko para sa
kanya. Gano'n nalang ba talaga kahalaga ang pera para sa kanya?
"I can't believe you. You're impossible. This such an inhuman activity. I can
tolerate gambling and hacking but this?" Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng
buong paligid. "I can't take this, Caspian. Why did you brought me here? To torture
me too—?"
"No. You wanted to know me right? This is one of the biggest part of me, Khione.
This is me." nakita ko ang ugat sa kaniyang mga braso na nagpapakita na naman.
Nagkasalubong ang kaniyang medyo makapal na kilay. His dark hair was messy. "Do you
still want to know me? Then, follow me. I wanted to introduce myself, Khione."
dagdag niya sa napakaseryosong boses.
All this time? Hindi ko pa pala siya kilala? Ang tagal na naming magkasama pero
'yong totoo ay hindi ko pa rin pala talaga siya kilala.
I wanted to know him but I'm afraid that I might knowing a monster inside him.
Ang mga kamay niya ay mahigpit na nakakuyom na parang pinipigilan niya ang sarili
niya. Bakit? Anong pinipigilan niya? Is he trying to stop himself from hurting me?
And I thought that I finally solved the puzzle but I didn't know that I solved the
wrong puzzle that I picked from a thousand of puzzles. I chose the wrong image of
him.
Hindi ko na naiintindihan. Ang labo.
"I won't hurt you," he said it like it was an oath.
Parang inaasahan niya na talaga na magiging ganito ang reaksyon ko. Parang
pinaghandaan niya na ang lahat ng ito.
Hindi ako naniniwala. Ako? 'Di niya sasaktan? Lokohin mo sarili mo, 'wag ako.
"Sinong niloloko mo, Caspian? Ako ba?" I sad sarcastically. Binigyan ko siya ng
isang mapait na ngiti.
Ilang minuto kaming tahimik at walang ni isang umiimik sa amin. Bukod sa impit na
mga sigaw na umaalingawngaw sa buong paligid nang dahil sa sakit ay wala ng iba
pang ingay ang naririnig ko.
I can almost hear his heavy breathing and even mine.
"Gordon." pagputol niya sa katahimikan na namamagitan sa amin hindi niya pa rin
inaalis ang mga titig sa akin. Parang pinagmamasdan niya ako, sinusuri at
binabantayan kung ano ang susunod kong gawin.
"Lord," Gordon came out from the dark and acknowledge Caspian.
"Bring her to my room," seryosong utos ni Caspian na nakapagpakunot ng noo ni
Gordon.
"Ba't 'di ikaw?" gusto ko sanang matawa sa sinabi ni Gordon pero pinigilan ko ang
sarili ko. Buwisit na Gordon 'to. Sobrang seryoso nila kanina na nagsasambitan ng
mga pangalan tapos bigla siyang ganyan?
"Ayaw niya sa akin," isa pa 'tong si Caspian.
Nababaliw na talaga sila. Magkaibigan nga naman. Ang sarap nilang inuntog sa rehas.
Siguro ay mas pagkakatiwalaan ko pa si Gordon kaya upang makalayo ma rin kay
Caspian ay sumunod ako kay Gordon na natatawa pa nang dahil sa sinagot ni Caspian.
Pinunsan ko ang basang mukha ko. Magkahalong pawis at luha ito kaya may iilan na
nalalasahan ko na. Ang alat pala.
Tahimik akong nakasunod kay Gordon habang naiwan doon si Caspian na nakatayo pa rin
sa kanyang puwesto.
Hindi ko nakayanan ang katahimikan at nagreklamo na. "Tss, ano ba namang klaseng
lugar 'to. Ang yaman yaman ng nagmamay-ari wala namang aircon."
"Sa kuwarto niya, meron." sabat nitong si Gordon.
"Sino?"
"Si Lord,"
"Sinong nagtanong?"
Napamura siya nang dahil sa sinabi ko. Hindi niya inakalang may ganitong side pala
ako. Akala niya ay puro nalang kalokohan ang mga ginagawa ko.
Hindi ko na alam kung saan kami papunta. Basta't nasa loob pa rin kami. Hindi na
ako nagtangkang tumingin pa sa mva kinukulong nila dahil baka ay maulit lang 'yong
nangyari kanina. Kawawa naman si Gordon kung gano'n. Siguro, malalabanan ko pa
itong si Gordon pero si Caspian? Ang hirap labanan na kapag lumaban ako ay lagi
namang talo.
Binuksan ni Gordon ang isang pinto at pinauna akong pumasok pero hindi ako pumasok.
"Mauna ka, baka ikulong mo ako rito." Natawa siya nang dahil sa sinabi ko at
naunang naglakad papasok ng kuwarto.
Aalis na sana ako at hindi na tutuloy ngunit isang malamig na baritonong boses mula
sa likuran ko ang nakapagpatigil sa akin.
"Get in."
Ang bilis niyang nakarating dito ah? Siguro may shortcut.
Wala akong nagawa ulit at tuluyan ng pumasok sa loob. Medyo madilim pero sapat na
upang makita ko ang nasa loob.
Hindi naman nagsinungaling si Gordon at totoong may aircon nga rito.
Nang narinig ko ang ingay ng pagsara ng pinto ay agad kong naramdaman si Caspian sa
gilid ko na nilagpasan ako.
"Mamili ka," utos ni Caspian sa akin at itinuro ang iba't ibang klaseng kagamitan
sa pagtotorture.
"Bakit?" masungit kong tanong.
"Mamili ka na lang kasi," nakita ko pa kung paano inikot ni Gordon ang kanyang mga
mata at agad namang ngumiti nang tinapunan ko siya ng masamang tingin.
Ba't ang hilig nila sa mga ganyan? 'Yong iniikot ang mga mata?
I did. Namili ako.
Nakalagay sa isang glass cabinet ang mga kagamitan nila. Narinig ko ulit ang
pagbukas at sara ng pinto na parang may lumabas.
I traced my finger on the glass and stop right on the thing that I choose.
Binuksan ko ang salaming kabinet at kinuha ang bagay na 'yon. Isang latigo. Walang
kung anong nakakabit nito. Just a plain latigo.
"Give me a number."
Lumingon ako kay Caspian nang nagsalita siya. Wala na si Gordon. Siya siguro 'yong
lumabas.
"09453264—"
"Your favorite number," putol niya sa sasabihin ko.
Napaisip ako kung anong numero ang pinakapaborito ko. May patingin-tingin sa kisame
pa akong nalalaman na parang nag-iisip talaga.
Bumaling ako kay Caspian nang tuluyan ko ng naisipan ang paborito kong numero.
"Zero."
"Why?"
"Because it has no value."
"Another number, except zero."
Muli akong nag-isip pero sa pagkakataong ito ay sa kanya na ako nakatingin. Hindi
naman masyadong seryoso ang ekspresyon niya. It's like he's just playing.
"Negative one hundred?"
"No negative numbers."
Nag-isip ako ulit. Bakit ba ayaw niya sa mga napipili ko? Siya nalang kaya ang
pumili?
"Thirteen." I finally said.
"Why?"
"Because a car accidentally hit me. It was hit and run. When they brought me to the
hospital. The doctor announced that I was dead on arrival but my father ordered the
doctor to try again and revive me. I opened my eyes for a second life and it
happened when I was thirteen." paliwanag ko na parang nagkukuwento na rin.
Tinitigan ko siya at pinagmamasdan ang ekspresyon niya.
His muscles flexed. Mas lalong nagpapakita ang mga ugat sa braso niya.
He nodded like my answer satisfied him.
Naglakad siya papunta sa gitna ng silid at hinubad ang kulay itim niyang damit.
Nagtataka ako pero hindi ako nagtanong. Tumalikod siya sa akin. Sobrang brosko ng
katawan niya at parang halos araw-araw siyang nagbubuhat ng bigas nang dahil sa mga
muscles sa katawan niya.
Then my eyes stuck on his scars.
"Thirteen then. Thirteen lashes for me. Do it." utos niya na mas lalong
nakapagpalito sa akin.
Napatingin ako sa hawak kong latigo. Hindi makapaniwala sa mga sinasabi niya.
"W-What—"
"Punish me, Khione."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 22
--
Chapter 22
Chained
I was staring at him the whole time I'm silent. Staring at his beautiful scars on
his back. Making him looked like a defeated submissive beast.
Hindi ako makapaniwala.
Bakit ganito? Anong nangyayari? Ako? Paparusahan siya? Paano ko gagawin 'yon? I've
never hurt someone intentionally. Even if that someone is as vicious as him.
But now, he looked so remorseful.
I don't understand.
"I—I can't," itinapon ko ang hawak kong latigo at umiwas ng tingin sa maskulado
niyang likod.
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya na parang alam niya na ganito ang
mangayayari. Nanatili siya sa puwesto niya. Madilim ngunit hindi sapat ang dilim na
iyon upang hindi ko siya makita.
"Darating ang araw na mapaparusahan ka, Khione. Hindi lang ako ang namamahala sa
organisasyong ito. Marami, at kung gugustuhin nilang mapatalsik ako sa puwesto ko,
gagawin nila ang lahat. Makapangyarihan ako, pero kapag may nilabag akong isang
batas ko, maaaring makuha nila ang organisasyong hawak ko ngayon." Hindi ko
mapagkait na mas gusto kong marinig siyang nagsasalita sa wikang Filipino kesa sa
English. Mas nagiging baritono ang kaniyang boses.
Napangiti ako sa mga naririnig ko kahit na kasalungat naman ang mga sinasabi niya.
Marami pa pala akong hindi nalalaman tungkol sa organisasyon niya pero isa lang ang
alam ko. Ito ay sobrang delikado.
Bumaling ulit ako sa nakatalikod na si Caspian nang umayos siya sa pagkakatayo at
humarap sa akin.
Nagkasalubong ang aming mga paningin at nakita ko na nagkasalubong na naman ang
medyo makapal niyang mga kilay. I saw a little movement from his jaw. His Adam's
apple contrasted because of the light and darkness.
Look at his messy dark hair.
"I want you to be ready," kumunot ang noo ko nang dahil sa sinabi niya. Hindi naman
ako boys scout para laging handa. "Darating ang mga opisyales ng organisasyon ko.
They demanded an urgent meeting." dagdag niya at pinulot ang kulay itim niyang
damit sa sahig.
Opisyales? Officials? Officers? Akala ko ba ay opisyales na sila Monterozo,
Monerov, Gordon at Villazardo?
Naalala ko 'yong panahon na pumasok ako sa backseat ng kotse niya at sinundan siya.
Naparusahan siya at dumating 'yong Kate na babae tapos isang lalaking may katandaan
na may kasamang dalawang bodyguards.
Sino pa nga 'yon? Si Mr. Zimeon? Baka isa rin siya sa mga opisyales na sinasabi ni
Caspian?
"Kailan? Saan?" tanong ko nang naisuot niya na ang kulay itim na damit niya.
"Sa field ng mga killers. Ako ang pipili kung anong araw ito magaganap," sagot nito
sa malamig na tono. Nawala na ang pagiging mapaglaro nito hindi katulad ng kanina
na gusto niyang ako ang magpaparusa sa kanya.
Ano naman kaya ang kasalanan niya upang parusahan ko siya? O baka naman ay gusto
niya lang makuha ang tiwala ko?
Nakatingin siya sa akin kahit medyo malayo ang distansya namin. Pinagmamasdan na
parang minemorize ang bawat sulok ng mukha ko.
"At ano ang napili mo?"
"Next week in Wednesday," ba't 'di nalang petsa ang sinabi niya 'di ba?
"'Di ako sasama—"
"Sasama ka. Oras na para malaman mo ang mga batas sa organisasyon," wala na akong
nababakas na ekspresyon sa mukha niya. Parang kanina lang ay gusto niyang
maparusahan tapos ngayon na nag-iba na ang aming pinag-uusapan ay balik na namn
siya sa dati.
Sumenyas siya na sundan ko siya bago siya tumalikod at naglakad papunta sa isang
pinto. Hindi ito ang into na pinasukan namin kanina, iba ito. Kulay itim at may
kulay pilak na doorknob. Sa unang tingin pa lang ay parang isang demonyo ang
nagmamay-ari ng silid.
Nakakatakot pumasok.
Binuksan niya ang pinto at pumasok. Nang sumunod ako ay bumungad sa akin ang isang
napakalaking kama na kulay itim. Halos lahat ng narito ay kulay itim. Wala man lang
frames o kahit anong koloreteng makikita sa isang normal na bedroom.
Isa lang ang nakakuha ng atensyon ko.
A long silvery chain was simply lying on the bed like it was waiting there to be
use.
Natigilan ako sa paglalakad at napatitig sa kaisa-isang bagay na hindi kulay itim
dito. Katulad nalang ng doorknob kanina na kulay pilak din. May sapat na ilaw dito
upang makita ko ang kabuuan ng silid.
"What's this place?" I asked even though I'm nervous about what I'm seeing right
now.
Hinarap niya ako. His eyes pierced through me.
"Lock the door," he ordered in a very authoritative tone. It's making me think
twice if I obey or disobey him.
But I did the latter anyway.
He strode past me and slammed the door shut. Locking it.
Iba kasi kasabihan ko. Utos mo, gawin mo.
Muli siyang naglakad at nilagpasan ako. Huminto siya sa harap ng kulay itim na kama
at kinuha ang kulay pilak na kadena.
"Khione, you have to change your attitude and obey me. Treat me like how others
treat me. Ayokong magdadalawang isip ang mga opisyales sa pamamahala ko. Your
ingrained defiance can ruin my reputation." Nakatingin siya sa akin pero agad ding
bumaba ang tingin ko sa hawak niyang kadena. It fit in his strong big hands.
Reputasyon? 'Pag nasira ko ba 'yon ay maaaring mapatalsik siya at hahanap o boboto
ng iba para pumalit sa puwesto niya?
Ang hindi ko pagsunod sa mga utos niya ay ang makakapagpabagsak sa kanya?
Parang naiintindihan ko na.
Lahat ay sinusunod siya. Nirerespeto siya. Pero kapag may isang taong kayang
sumalungat sa kanya, ibig sabihin no'n ay hindi siya gano'n ka makapangyarihan at
kinakatakutan.
"Come here," inilahad niya ang kamay niya para sa akin. Walang nababakas na
ekspresyon sa kanyang mga mata.
Nagmamatigas akong umiling.
"Khione," ngayon ay naririnig ko na mula sa kanyang boses ang pagiging seryoso na
parang nagsasabing hindi ito ang oras upang magbiro o maglokohan.
Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko dahilan kung bakit naubos ang kanyang pasensya
at siya na mismo ang humila sa akin palapit sa kama.
"Sit," kahit 'di niya sabihin ay bahagya niya naman akong tinulak at napaupo sa
kulay itim na kama.
Pinagmamasdan ko lang siya habang may ginagawa siya sa kadenang kulay pilak na
hawak niya.
Lumuhod siya sa harap ko. One knee was bended on the floor and the other was up.
Hala? Magpopropose siya ng kasal sa akin? Tapos 'yong ring niya ay ang kadena? Ang
sweet naman.
Tangina. Magseryoso ka nga, self. Seryoso siya eh.
Binuhat ng isang kamay niya ang paa kong may suot na isang sports shoes. He
fastened it and pulled the shoes off my foot, then next was the foot sock. He did
the same to the other.
Ngayon ay nakapaa nalang ako. Hawak ng magaspang at mainit niyang kamay ang kanang
paa ko. Hindi ako nagprotesta at pinagmamasdan lang siya habang nag-iisip na ng
paraan kung paano ko puputulin ang kadena mamaya kung sakaling itali niya ang paa
ko roon.
I felt his warm thumb caressed my ankle. It felt relaxing, it's like he's massaging
it.
'Di ba mabaho ang paa ko, Caspian?
Gamit ang isang kamay niya ay inayos niya ang kadena at itinapat sa paa ko.
"This will hurt a little," he warned and took my right foot up to his face.
I was shocked and I don't know what to feel when his hot soft lips touched the top
of my foot and then he wrapped the chain around my ankle, painfully and
simultaneously as he kissed the top part of my foot.
The electrifying feeling was making my foot numb and immobilized.
He was looking up at me while doing those things. His eyes we're blazing on fire
habang nagkasalubong pa rin ang kanyang mga medyo makakapal na kilay.
When I heard a click from the chain, he immediately put a distance between us.
Shit. He's using it again. Pinapaamo niya ako sa pamamagitan ng paghalik niya sa
paa ko. Kung 'di niya lang hinalikan 'yon ay nasipa ko na siya sa sakit na naidulot
ng kadena nang mahigpit niyang tinali 'yong sa paa ko.
Kung ipulupot ko kaya sa leeg niya ang kadena? Ayos ba?
Napahilot ako sa ankle ko nang dahil sa sobrang higpit ng pagkakatali niya. Kaya
naman pala, kaya naman pala hinilot niya 'yon kanina.
Itinali niya naman sa ilalim ng kama ang dulo ng kadena bago tumayo at tumingin sa
akin gamit ang napakaseryosong ekspresyon sa mukha nito.
Kanina pa ako tahimik pero ngayong tapos na siya sa ginagawa niya ay nagsalita na
ako.
"Why are you doing this?"
"For your own good," his deep voice was plain and serious.
I groaned because of what he said. For my own good ba ang talian ang paa na parang
manok? Manok ba talaga ang paningin niya sa akin? Hayop?
Hayop.
Mura 'yon.
"Ang sama mo talaga, Caspian," I crossed my arms against my chest and rolled my
eyes at him.
Dapat chill lang kasi. Huwag mataranta kahit nakatali na ang paa ko at sigurdo
akong wala na akong kawala nito.
"Hindi kita pakakawalan diyan hangga't 'di ka—"
"Magtanda? Grabe ka naman!" putol ko sa sasabihin niya dahilan kung bakit niya ako
tinapunan ng nakamamatay na tingin. Oo nga pala, dapat ay patatapusin ko muna siya
sa pagsasalita.
"Kailangan mong matutunan ang sumunod sa lahat ng mga utos ko," his voice became
rough and harsh. Whether I'm going to do what he said or I'll be stuck in this room
forever.
Wala namang forever 'di ba? Kaya hindi rin magtatagal at makakalabas din ako rito.
He gave me one last look until he walked out of the room. Then I heard a click.
He locked the door.
Inilibot ko ang paningin ko sa buong silid. Baka may makita akong gamit na maaaring
makapagpaalis ng kulay pilak na kadena sa paa ko.
Wala.
Wala akong nakita. Bakit ba kasi walang masydong gamit dito? Namumulubi na ba
talaga si Caspian? Kawawa naman. Dapat sana ay isinangla niya nalang itong pilak na
kadena mukhang totoo naman. Ang bigat sa paa.
Sinubukan kong luwagan ang pagkakatali nito sa paa ko pero mas namumula lang ang
balat ko. Yumuko ako upang makita kung saang bahagi ng kama itinali ni Caspian ang
kadena.
Sa isang paa ng kama. 'Di ba may apat na paa 'yong kama?
Napangiti ako nang may naisip.
Bumaba ako mula sa pagkakaupo sa malambot na kama at lumuhod sa malamig na sahig.
Medyo mahaba naman ang kadena kaya makakapaglakad pa ako ng sampung metro yata.
Sinubukan kong buhatin ang kama upang maialis ang pagkakatali ng kulay pilak na
kadena rito.
Ang bigat pala ng kama.
Sinubukan ko ulit at may improvement naman. One inch atang umangat ang kama.
Napaupo ako sa sobrang pagod na parang naubos ang lakas ko sa pagbubuhat lang ng
kama. Pinunasan ko ang iilang butil ng pawis na dumadaosdos mula sa mukha ko pababa
sa leeg. May aircon naman pero bakit parang wala naman?
Muli kong sinubukan at nang tuluyan ko na itong naangat ay mabilis kong ginalaw ang
paa kong nakatali upang mahila palayo ang kulay pilak na kadena at makawala sa
pagkakakulong ang paa ng kama.
Kawawa naman ang paa namin ng kama 'no?
Tumayo ako at naglakad palapit sa kulay itim na pinto habang nakasunod sa bawat
paghakbang ko ang kulay pilak na kadena. Ang ingay pa nito na parang ginagasgasan
ang malamig na sahig. Bahala na kung nakatali pa rin ito sa akin, ang importante ay
malaya na akong makapaglakad.
Problema ko naman ngayon ay ang pinto.
It clicked. Nagulat nalang ako nang agad itong bumukas nang pinihit ko ang kulay
pilak na doorknob.
Siguro ay nasa isip ni Caspian na hindi ako makakalabas dahil hindi ko naman
mapakawalan ang sarili ko mula sa pagkakakadena.
Akala niya lang 'yon.
Galak akong lumabas ng silid na parang bagong gising lang sa umaga.
Walang tao.
Katahimikan ang sumalubong sa akin.
Maglalakad na sana ako papunta sa pinto kung saan ako makakalabas mula sa silid na
'to ngunit natigilan ako nang may narinig na ingay sa pinakasulok at madilim na
parte ng silid kaya naglakad ako papunta sa direksyong 'yon.
Sobrang ingay ng bawat paghakbang ko dahil sa nakatali na kadena sa paa ko. Hindi
ko namalayang tinapunan ko na pala ng masamang tingin ang kadena sa sahig.
Nahihila ko kasi ang kadena sa tuwing hahakbang ako at sobrang ingay nito.
Isang parang lagusan pababa ang nakita ko, wala itong pinto o kahit ano na sasara
rito. It's just a human size rectangular hole on the wall. Makakapasok ako sa loob
dahil sobrang laki nito.
Ano kayang meron sa loob? Ba't parang may narinig akong ingay mula rito?
May kulay itim na kurtina sa gilid na parang hinawi ito mula sa pagkakatakip sa
lagusan.
Pumasok ako kahit sobrang ingay kong maglakad.
Madilim kaya dahan-dahan at maingat ang bawat paghakbang ko. Isang hagdan pala ang
dinadaanan ko ngayon habang ang mga kamay ko ay kumakapa sa paligid.
Nang tuluyan na akong nakababa ay mas malinaw ko ng naririnig ang ingay na narinig
ko kanina.
Hagulhol, hikbi at pag-iyak ng mga babae ang narinig ko. Nanindig ang mga balihibo
ko sa katawan nang dahil sa narinig. Pakiramdam ko ay parang pinaparamdam sa akin
ng mga ingay kung ano ang mga nararanasan nilang paghihirap dito.
Mahaba naman ang kadenang nakakabit sa paa ko kaya hinawakan ko ito upang 'di mag-
ingay.
Nakahilera ang mga pinto sa gilid. Marami. May ibang nakabukas, may iba namang
nakasara.
Sa unang pinto ay sumilip ako.
Agad ko ring idinikit ang aking likod sa pader nang dahil sa nakita. Mariin akong
napapikit. Ang bilis ng tibok ng puso ko at ng paghinga ko. Nagtaas baba ang dibdib
ko nang dahil sa kaba at takot.
Kailangan ko silang tulungan.
Mahigpit akong nakahawak sa kilay pilak na kadena at taas noong hinarap ang pinto.
I kicked the door open, making the man stop from doing his intentions to the woman
and turned to look at me.
Sobrang sama ng tingin sa akin ng lalaki nang dahil sa pang-iistorbo ko. Ngunit
bago pa man siya makapagreact ay mabilis akong lumapit sa kaniya at ipinulupot sa
leeg niya ang hawak kong kadena.
"Go!" utos ko sa babaeng halos wala ng saplot sa katawan at sobrang basa ng mukha
sa kakaiyak. Nanlaki ang kaniyang mga mata at nang nakabawi ay mabilis siyang
kumaripas ng takbo palabas ng silid.
Naramdaman ko ang paghapdi sa ankle ko nang mabilis na gumalaw ang lalaki kaya
nahila ang kulay pilak na kadena mula sa pagkakatali sa paa ko. Naramdaman ko ang
hapdi mula roon.
The guy shifted his position and now he's facing me. Trying to get off the silvery
chain from his neck. Sumasang-ayon sa akin ang posisyong 'to dahil malaya ko siyang
tinuhod sa kanyang pribadong parte ng katawan. Mabilis niyang nabitiwan ang kamay
kong nasa leeg niya at mabilis na napahawak sa pagkalalaki niya kaya binitiwan ko
na rin siya at ang kulay pilak na kadena na nahulog sa sahig. Tumagingting ang
ingay nito sa malamig na sahig.
Akmang tatakbo na ako ngunit nawalan ako ng balanse nang hinila pala ng lalaki ang
kadenang nakatali sa paa ko at awtomatikong bumagsak sa sahig ang aking katawan.
Ang sakit ng dibdib ko na naidulot mula sa pagkakabagsak ko. I tried to crawl out
of the room but the guy pulled the silvery chain to him. Nahila pati ang katawan
ko.
"Akala mo ah!" galit na sigaw nito.
Naramdaman ko ang likidong tumutulo sa ankle ko. Nasugatan na. Bakit parang sobrang
manipis naman ata ng balat ko? Ang bilis masugatan.
Agad akong dinaganan ng lalaki nang tuluyan na akong napalapit sa kanya. Sinubukan
ko siyang tadyakan pero ikinulong ng dalawang hita niya ang tuhod ko upang hindi
ako makagalaw.
Nakakainis.
"Wala ka ng kawala ngayon," nakakatakot ang boses niya nang sinabi niya iyon.
Naramdaman kong mas idinikit niya ang nakakadiri niyang katawan sa akin. "Oh,
feisty, I like it." Tumaas ang balahibo ko sa batok nang naramdaman ko ang
pagbulong niya sa akin. Nakakatakot ito at the same time nakakadiri.
Tangina, ang panget. Wala siyang karapatang hawakan ako. Oo, may hitsura nga, pero
ang pangit naman ng ugali. Nakakadiri pa rin.
Naramdaman ko ang mga nakakadiri niyang labi na dumampi sa leeg ko kaya mas lalo
lang akong gumalaw at nagpupumilit makawala. The guy gripped my wrist up of my head
and pinned it on the cold floor.
Iginalaw ko ang ulo ko upang hindi niya magawa ang kagustuhan niyang halikan ang
leeg ko.
"Ano ba?!" naiinis nitong sabi at hinarap ako kaya mabilis ko siyang dinuraan na
nakapagpikit sa kanyang mga mata.
My saliva ran down from his nose down to his cheek. Natigilan kami sandali na
parang may dumaang anghel. Pinanood ko ang pagdaosdos ng laway ko sa nanggagalaiti
niyang mukha.
Buti nga sa'yo, panget.
"Ginagalit mo talaga ako ah," gamit ang isang kamay ay napahilamos siya sa mukha
niya na parang kagagaling niya lang umahon mula sa paglalangoy sa dagat.
Naramdaman ko ang kamay niya sa tiyan ko at dahan-dahan itong gumagapang pababa.
Hindi ako makagalaw kaya wala akong nagawa kung 'di ang sumigaw.
Isigaw ang pangalan niya.
"Caspian!"
...makamundo

--- --- ---

Chapter 23
--
Chapter 23
Lifeless
Isang marahas na kamay ang mahigpit na humawak sa damit ng lalaking nakadagan sa
akin. Lumipad ang katawan ng lalaki nang tinulak ito ng ubod ng lakas at tumama ang
likuran niya sa pader. Narinig ko pa na parang may tunog ng pagbali ng buto.
Mabilis ako napaupo at hinawakan ang paa kong may nakatali na kulay pilak na
kadena. Dumudugo ito at mas lalo ko lang naramdaman ang hapdi nang hindi ko
sinasadyang naigalaw ang kulay pilak na kadena.
"Lord!"
Umalingawngaw ang isang sigaw mula sa pinto ng silid kaya lumingon at nakita si
Gordon na mabilis na tumakbo at nilagpasan ako.
Aba? Nilagpasan lang ako? 'Di niya ba ako tutulungan dito?
Nakakaiyak. Ang sakit kaya ng ankle ko. Sasapakin ko talaga 'tong si Gordon.
Sinundan ko siya ng tingin at nakitang  papunta siya sa kinaroroonan ng lalaking
muntik na akong ginahasa at si...
Caspian.
Natigilan ako sa mga nasaksihan ko.
Caspian was like pounding his fist to the guy's body. Sunod-sunod ang pagsuntok
niya sa mukha at tiyan. Ni hindi siya tumigil kahit na isang segundo. I looked at
him in horror. Halos sumuka na ng dugo ang lalaki dahil sa mga suntok na binabato
ni Caspian sa kanya.
"Lord! Tama na!" nalipat ang paningin ko kay Gordon na pilit pinipigilan si Caspian
pero nasiko lang siya at napaatras.
Bumalik ang tingin ko sa mukha ni Caspian. Parang sobrang buong-buo na talaga ang
desisyon niya na bugbugin ang lalaki hanggang sa malagutan ito ng hininga.
Parang wala siyang naririnig. Kahit pa sobrang lakas at sakit sa tenga ng boses ni
Gordon ay hindi siya nagpapatinag at patuloy lang sa pagsuntok sa lalaki.
Nakikita ko nang nagpapakita na ng buong-buo ang karamihan sa mga ugat sa braso at
kamay niya. I even saw a glimpse of veins on his temple. Halos hindi magkahiwalay
ang mga medyo makapal niyang kilay. Ang kanyang mga mata...
I looked in his eyes to see what's in there but all I can see is nothing. No anger,
no feelings, nothing at all.
It's so... Lifeless.
"Lord! Stop? Stop! Ano ba! Kung ayaw mo sa tumigil ka eh 'di stop!" ang sarap
talagang tadyakan sa mukha itong si Gordon.
Sinubukan kong tumayo at nang nagawa ko naman ay kusa akong nagpakawala ng daing.
Ang sakit talaga. Ang hapdi.
Napatingin si Gordon sa akin pero hindi niya ako nilapitan. Parang natatakot siyang
lumapit sa akin.
Anong problema nito? Hindi naman ako nanununtok ah. Dapat kay Caspian siya lumayo
hindi sa akin.
I looked at Caspian again. Ngayon ko lang nalaman na balewala ang lahat ng 'yon,
lahat ng inis, galit, sobrang galit na ipinapakita niya sa akin noon. Walang-wala
lahat ng 'yon sa mga nakikita ko ngayon.
Kung noon ay parang nagawa ko pang lumapit sa kanya kahit takot ako ay nagtapang-
tapangan ako. Noon 'yon. Pero bakit ngayon parang 'di ko magawang maging matapang?
'Di ko magawang lumapit kahit isang hakbang. Natatakot ako.
Naramdaman ko ang panginginig ng mga tuhod at malamig na kamay ko.
"G-Gordon, pigilan mo siya," mahina lang ang pagkakasabi ko no'n pero alam kong
narinig niya. Nainis ako nang umiling lang siya na parang wala  na talagang pag-asa
na pigilan si Caspian. "Gordon!" sigaw ko ngunit para namang bumulong lang ako nang
narinig ko ang boses ko.
Mabilis na lumipat ang paningin ko sa lalaki at si Caspian.
Halos napuno na ng dugo ang kamay ni Caspian at ang damit ng lalaking nagtangkang
gumahasa sa akin nang dahil sa pagsusuka nito ng sariling dugo.
Tinapunan ko ng masamang tingin si Gordon nang nakita ko siya sa gilid ng mga mata
ko na umaatras.
Naduduwag na ata ang abnong 'to.
Akmang ako na ang lalapit ngunit mabilis naman akong pinigilan ni Gordon sa paraan
ng pag-iling niya. Bakit ba kasi hindi siya lumapit sa akin at tulungan ako?
"Ano ba! Gordon!" sigaw ko nang sumandal lang siya sa pader at parang sumusuko na
sa pagsubok na pigilan si Caspian.
"Wala akong magagawa, Khione. Kapag nasa ganitong sitwasyon ay walang
makakapagpigil sa kanya sa kung anumang gusto niyang gawin. Kahit 'yong kapatid
niyang babae," paliwanag nito na parang wala naman dito 'yong pinag-uusapan namin.
Napakunot ang noo ko nang dahil sa sinabi niya. Nakakapagtaka.
Akala ko ba ay nawala ang babaeng kapatid ni Caspian noong bata pa lang siya? Ba't
parang kilala naman ni Gordon? May ganitong ugali na ba si Caspian noong bata pa
siya?
Pakiramdam ko ay purong kasinungalingan ang mga nalalaman ko.
Muli akong tumingin kay Caspian. Alam kong nahahalata na ang takot sa aking mga
mata ngunit hindi ako nagpatinag at pilit humakbang kahit sa gitna ng hapdi at
sakit ng paa na nararadaman ko.
The whole incommodious room was as mess as my long black hair even if it has tied
on a ponytail. The small plain wooden table and its chair was on the side, having
its position upside down. The dirty white curtain was hanging loosely and at its
side was Caspian and the guy.
But the small bed looked unscathed.
"Khione," naririnig ko mula sa boses ni Gordon na parang binabalaan niya na ako.
Hindi ko siya pinansin at pilit hinakbang ulit ang isang paa. Napangiwi ako at
natigilan sandali nang naramdaman ang sakit sa may ankle ko. The silvery chain was
like digging on my skin, it felt like it's burning my flesh.
"C-Caspian..." parang nanliit ang boses ko. Natatakot akong baka sa akin niya ituon
ang galit niya o galit ba talaga siya? Ba't 'di ko naman nakikita sa mukha niya ang
galit? Walang kabuhay-buhay ang kaniyang mga mata habang patuloy sa pagsuntok sa
duguang lalaki.
Napalunok ako nang nakita kung ano na ang hitsura ng lalaki ngayon. Sugat sa gilid
ng kilay, pumutok na labi, halos nakapikit na ang mga namumulang mata.
Para siyang binugbog ni Manny Pacquiao.
Parang wala man lang narinig si Caspian. Iba pala talaga 'pag naging ganito si
Caspian, nagiging bingi. Naappektuhan siguro 'yong kawawang tenga niya.
Si Gordon naman ay parang tutang pinagalitan ng amo kaya natahimik na lang sa
sulok.
Sa bawat paghakbang ko ay ang ingay na nahihilang kadena sa sahig. Nakayuko ako at
pilit iniiwas ang tingin sa marahas na pinaggagagawa ni Caspian.
Nang tuluyan na akong nakalapit sa kanila ay nanatili ako sa likuran ni Caspian na
may distansya sa pagitan namin. Mahirap na baka masiko ako.
Hindi ko alam kung anong una kong gagawin. Pigilan siya? Oo, pero paano nga? Hindi
naman kaya ng lakas ko ang gapusin siya upang tuluyan na siyang tumigil. Si Gordon
nga na mas malakas sa akin ay pinagmamasdan lang kami.
Ginawa ko ang unang pumasok sa isip ko.
Hinawakan ko ang laylayan ng damit ni Caspian sa likuran niya at bahagya itong
hinila ng dalawang beses na parang isang pusa na nanghihingi ng pagkain.
Hindi ko inakalang sa simpleng gesture na 'yon ay makukuha ko ang atensyon niya.
Natigilan siya sandali sa pagsusuntok at nakita ko pang tuluyan ng bumagsak sa
malamig na sahig ang bugbog saradong katawan ng lalaki pero nakasadal pa rin ang
likuran nito sa pader.
Nakatingala ako ngayon sa nakatalikod na si Caspian. Hinihingal at gumagalaw ang
kanyang balikat nang dahil sa mabibigat na paghinga. Nanatili akong nakahawak sa
laylayan ng damit niya at pinagmamasdan ang pawisan niyang buhok at damit.
Marahas na gumalaw ang ulo niya at lumingon sa akin dahilan kung bakit bahagya
akong napaatras pero 'di ko pa rin siya binibitiwan.
Ang mga mata niya ay parang nagpapahiwatig kung ano ang sadya ko.
Hindi ako makapagsalita kaya dahan-dahan kong iniangat ang dumudugong paa ko.
Bumaba ang tingin niya roon at tuluyan na akong hinarap kaya awtomatikong binitiwan
ko ang laylayan ng kulay itim na damit niya.
Lumuhod siya at inalis ang kulay pilak na kadenang nakatali sa paa ko. I can see
his bloody knuckles. Sobrang maingat ng kamay niya upang hindi masagi ang sugat sa
balat ko na naidulot ng kadenang 'yon.
Hindi na ako nagulat nang binuhat niya ako in a bridal style. Marahas na tinapunan
niya ng masamang tingin si Gordon.
"Get that fucking bastard out of here," simula kanina ay hindi siya nagsalita.
Ngayon lang at sobrang rahas pa ng pagbigkas niya sa bawat salita.
He's like cupping my small body on his strong muscled arms. Nakakatakot ang
pakikitungo ni kay Gordon ngunit bakit iba ang mga galaw niya? Katulad nalang ng
pagbuhat niya sa akin.
Bumaling ako ng tingin kay Gordon at nakikita ko sa kanyang mga mata ang galak at
pag-aalala. Bakit hindi siya natatakot?
Caspian stormed out of the small room. I don't know what to say. Walang pumapasok
na kalokohan sa utak ko.
Napatitig ako sa mukha niyang nakapukos sa daan. The sweat was dripping down from
his frustrated looking face down to his black shirt. Ngayon ay nababawasan na ang
kabang nararadaman ko dahil at least ngayon ay may nababasa na akong ekspresyon sa
mukha niya.
Unlike earlier, it was lifeless. Heartless.
"Hindi mo ba ako tatanungin kung ayos lang ba ako?" makapal na mukhang tanong ko sa
kanya. Wala ng hiya-hiya 'to. Hindi ako komportable sa katahimikan na bumabalot sa
amin.
Syempre dapat I have to lighten the mood.
"Ayos ka lang ba?" kahit naiinis ay nagawa niya pa ring magtanong.
Si Caspian lang ang makakagawa no'n pero kung ibang lalaki lang siguro si Caspian
ay hindi na ako pinansin nito.
Nawala ang kaba at takot na nararamdaman ko para sa kanya nang dahil sa inasta
niya. At least ngayon ay may nararamdaman na siya 'di ba? 'Di katulad kanina.
Nakakatakot siya nang dahil sa kanyang mukha. He looked numb and feeling nothing.
He's like immune in everything that might hurt him.
Ang hirap naman nito. Sobrang misteryoso niya. Para siyang isang mathematical
problem eh. 'Pag 'di ko alam ang formula ay sigurdo akong 'di ko ito magawan ng
solusyon.
If he's a mathematical problem then what's the formula?
Napakapit ako sa tela ng damit niya sa parte ng dibdib. "Nagsisinungaling ako kung
sasabihin kong ayos lang ako." I honestly said. Hindi kasi ako katulad ng ibang
babae diyan na kahit nasasaktan na ay sasabihing ayos lang.
Ayos ka lang 'te? May sira ba utak mo?
Ayokong maging mapagpanggap pero nagawa kong magtapang-tapangan. We are all free.
Ayokong mabuhay sa takot, gusto kong mabuhay na lumalaban.
Kung takot ka, hanggang takot ka nalang ba?
"Hindi ka ayos kung gano'n," supladong tugon nito habang nakapukos pa rin ang mga
mata sa daan nang hindi man lang ako sinulyapan.
Inilibot ko ang paningin sa dinadaanan namin at iba na pala ang dinadaanan namin
ngayon. 'Di na madilim katulad ng dinaanan ko kanina. Hindi mga rehas o kulungan
ang mga nadaanan namin ngayon kung 'di ay mga kulay puting pinto. Parang nasa loob
lang kami ng ospital.
"Ano? Natuto ka na ba? Hindi sa lahat ng pagkakataon ay kasama mo ako, Khione."
pagalit na sermon nito. Daig pa 'yong Dad ko. Ilang taon na nga siya?
Twenty-three. Dami na niya sigurong napagdaanan kaya gano'n nalang kung
makapagsalita.
"Bakit mo ginawa 'yon?"
Natahimik siya sa isang tanong na hindi niya nasagot kaagad. Hindi niya nga
sinagot.
"Ano? 'Di ka makasagot? 'Di sa lahat ng pagkakataon ay mananatiling sekreto ang
sekreto mo, Caspian." ginaya ko pa ang paraan ng pagsasalita niya kanina.
Ang bilis kong nakabawi.
He frowned and just ignored me.
Nakarating kami sa silid kung saan niya ako kinulong kanina at dahan-dahan niya
akong inilapag sa kulay itim na kama. Dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakatayo.
Nakita ko ang biglaang pagsulpot ni Gordon sa may pinto. He's smirking while his
arms were crossed against his chest and he leaned the right side of his shoulder
against the door.
Bumalik si Caspian mula sa kung saan na may dalang bowl na may maligamgam na tubig
at first aid kit. Nalipat kasi ang atensyon ko kay Gordon na nakangisi na ngayon
habang 'di ko namalayan ang mga pinagkakaabalahan ni Caspian.
Lumuhod si Caspian sa harap ko at marahang iniangat ang paa ko.
Pansin ko lang. Siya nalang lagi ang nag-aasikaso sa akin sa tuwing may mangyayari
sa akin o 'di kaya'y sa paa ko.
Buti pa 'yong paa inasikaso.
Napahawak ako sa balikat niya at bahagyang inilayo ang paa mula sa pagkakahawak
niya nang nakaramdam ako ng hapdi mula sa parte kung saan niya ito pinunasan.
"Stay still," utos nito dahilan kung bakit dahan-dahan ko ng isinuko ang paa ko at
bahala na siya kung ano mang gawin niya diyan.
Kahit putulin niya na.
Nakamasid lang ako sa kanya habang ginagawa niya ang paglilinis ng sugat ko.
Sobrang seryoso ng mukha niya na parang ginawa niya ng priority ang paglinis sa paa
ko. Nagkasalubong pa rin ang medyo makapal niyang kilay.
Hindi pa ako nakapagdinner kaya biglang tumunog ang tiyan ko. Nagdedemand na ng
pagkain.
Tumayo si Caspian nang nabalutan niya na ng benda ang paa ko kaya tumingala ako
upang makita ang mukha niyang ubod ng sungit.
"Gordon. Bantayan mo, 'wag kang tatanga-tanga," utos nito sa sobrang maawtoridad na
boses kay Gordon at malalaki ang hakbang na naglakad palapit sa pinto.
Si Gordon naman ay parang tanga'ng nakangisi habang paulit ulit at exaggerate na
pagtango ang ginawa.
Kakasabi lang ni Caspian na huwag tatanga-tanga eh. Nagpapakatanga na naman.
Nilagpasan siya ni Caspian at tuluyan ng nakalabas ng pinto.
"Ibang klase," ngayon ay umiling naman si Gordon habang nanatili ang mga matang
nakatingin sa akin. "Kahit ang laki ng kasalanan ng pamilya mo sa kanya ay nagawa
ka pa rin niyang protektahan?" he grumbled to himself pero sapat na ang kalakasan
ng boses niya upang marinig ko ang sinabi niya.
Pamilya ko? May kasalanan si Dad kay Caspian?
"Anong ibig mong sabihin, Gordon?" nakakunot ang noong nakatingin ako sa kanya.
Sinusuri at binabasa kung ano ang nasa loob ng isip niya pero masyado siyang
masekreto na wala akong kahit anong makuhang impormasyon.
Umiling siya ulit, "Wala."
"Alam mo, Gordon? Kung wala ka namang kuwenta, umalis ka na nga lang!" I rolled my
eyes at him in a playful way.
"Hindi mo ako madadaan sa mga ganyan, Khione. Hindi ako tanga," natatawang sabi
nito at iniba ang posisyon niya. Isinandal niya ang kabilang balikat sa kabilang
side ng pinto at dahil hindi siya tumitingin sa sinasandalan niya ay muntik na
siyang nawalan ng balanse nang napagtanto niyang umatras ang pinto.
Ay hindi nga tanga.
Tinapunan niya ako ng masamang tingin nang pinipigilan ko ang pagtawa ko. He
uttered a profanity and rolled his eyes.
Bakit ganyan sila? Ang hilig nila sa pag-iikot ng mga mata. Sana umikot din ang
paningin nila.
"Lordcan! Inaaway ako ni Khione oh! Hmp!" parang batang nagsusumbong ang hindi
tanga.
Inaano ko siya?
"Alam mo, Gordon? 'Pag ako ang nagsumbong kay Caspian. Sisiguraduhin kong 'di ka na
sisikatan ng araw," pagmamayabang ko sa kanya at inangat ang paa ko mula sa sahig.
Ipinatong ko ito sa ibabaw ng malambot at kulay itim na kama.
"Ikaw na nga 'yong dehado, ikaw pa 'yong may lakas ng loob na manakot." bato nito
sa akin at siya naman ang mapaglarong ngumiti. "Makakalakad ka pa kaya niyan?
Sigurado akong natutuwa na 'yong si Caspian dahil 'di ka na magiging sakit sa ulo."
dagdag nito sa nanunuksong tono ng boses.
"Ano naman ngayon?"
"Ibang klase ka talaga," umiling siya na parang namamangha sa mga sinasabi ko.
Ilang minuto kaming tahimik hanggang sa 'di na siya nakatiis at nagsalita na.
"You triggered him," makahulugang sabi nito sa seryosong tono ng boses.
"Triggered? Ano siya, baril?"
"Tangina."
Sa pagmumukha niya pa lang ay parang nauubusan na siya ng pasensya. 'Yong
pasensyang kasing haba ng Great Wall of China ang meron siya.
"Huwag mo ng ulitin 'yon, Khione. Baka 'di niya namalayan ang sarili niya na pati
ikaw ay masaktan niya. He's uncontrollable, kapag lubos na galit na ang nararadaman
niya ay parang hinahayaan niya na lang na kainin siya nito hanggang sa mailabas
niya na ang galit niya. Hindi siya ang taong kinikimkim ang galit, pasalamat ka't
nagawa ka pa niyang titiisin. Nagawa niya pang magtimpi. Hindi mo siya kilala,
Khione." he warned humorlessly.
"Yeah, 'di ko siya kilala dahil ayaw din naman niyang makilala ko siya," hindi ko
na napigilan ang bibig ko at nasabi ko iyon.
Sa lahat ng nakilala ko ay si Gordon lang ata ang hindi nakapagtiis. Monterozo is a
nice guy. Monerov for me is so childish. Then here comes Gordon. Ang lalaking 'di
makatiis na may mapaglarong ngisi sa labi. Parang wala siyang sinabing isa sa mga
ugali ni Caspian.
Nginisihan ko rin siya ng isang makapunit labing ngisi.
Tahimik kaming nagngisihan dalawa hanggang sa dumating si Caspian na may dalang
tray ng pagkain at nakatuping damit kaya agad nawala ang ngisi ko. Nasa gitna ng
pag-aayos pa nga si Caspian sa tray ay kinuha ko na 'yong cherry na nakapatong sa
dessert at kinain dahilan kung bakit napatingin siya sa akin
Kinain ko muna ang hapunan ko bago ang dessert dahil sasakit ang tiyan ko kapag
inuna ko ang dessert.
Nagpaalam si Gordon na lumabas at may aasikasuhin pa raw siya kaya naiwan kaming
dalawa ni Caspian.
Parang sundalo si Caspian na nakatayo sa harap ko at pinagmamasdan akong kumakain.
Inilahad ko ang isang cherry sa kanya ngunit umiling lang siya.
E 'di akin nalang.
Nang natapos ako sa paglamon ay ibinigay niya naman sa akin ang mga nakatuping
damit. Isang kulay puting sweatshirt at pajama ito.
Ibig sabihin lang nito ay magbibihis ako.
"Nasaan ang banyo?"
"Diyan ka lang magbihis."
Hindi na lang ako nakipag-away at agad na hinubad ang black hoodies na suot ko.
Hindi man lang siya tumalikod. Sa bagay ay nakita niya naman 'to.
Kailangan ko pa bang mahiya? I'm not like the other girls.
Matapos kong naisuot ang sweatshirt ay ang black jeans naman ang sinubukan kong
hubarin pero nahihirapan ako kasi nakaupo ako sa kama at nakabenda pa ang paa ko sa
dulo.
Nagulat ako nang tinulungan ako ni Caspian. Siya na ang humila ng jeans pababa.
Nakita ko pang nagpapakita na naman ang ugat sa braso at kamay niya na parang
pinipigilan niya ang sarili niyang mahawakan ang legs ko.
Nang naalis na ng tuluyan ang jeans ay siya naman ang nagsuot ng pajama sa akin.
Kinuha niya 'yong tray at inilapag sa isang gawa sa kahoy na mesa na pininturahan
ng kulay itim.
He helped me with the black sheets to cover my body and stood straight in front of
me. Staring at me in a stoic way. Parang tanggap niya ng matigas talaga ang ulo ko.
"Sleep."
"You're not going to sleep?"
Umiling siya bilang sagot habang mariing nakatingin pa rin ang mga madidilim na
mata sa akin.
"Why?"
"I'm guarding you," he responded like he's avoiding something to happen. Baka
natatakot siyang maulit 'yong nangyari sa gamblers field? Natulog siya at sa
paggising niya ay nalulunod na ako?
Naiintindihan ko kaya humiga na ako. Ang hirap namang matulog na may nakatingin
sa'yo.
Ilang minuto kaming tahimik at para na akong tulog na talagang nakapikit ang mga
mata. Pero 'di ko talaga napigilang magsalita habang nakapikit pa rin ang mga mata.
"Gusto kong magsipilyo."
I heard him frustratedly sighed.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 24
--
Chapter 24
Warehouse
Buong araw lang akong nakahiga o 'di kaya'y nakaupo sa kulay itim na kamang 'to.
Ang sakit pa rin sa paa maglakad.
Kaninang umaga nang nagising ako ay bumungad sa akin ang katahimikan ng buong
silid.
Wala na si Caspian na sa pagtulog ko ay nakatayo lang at nagbabantay sa akin.
Nasaan kaya siya?
At least bago siya umalis ay may binilin siyang pagkain at bagong damit. Kaya
kasalukuyan na akong nakasuot ng kulay puting malaking T-shirt at black shorts. May
nakita rin akong kulay maroon na tsinelas sa gilid ng kama kaya minsan ay sinusuot
ko 'yon kapag gusto kong subukan na maglakad at baka ay puwede na akong maglibot sa
buong paligid.
Hanggang dito na nga lang ba ako? Ayokong magmukmok dito.
I checked my ankle to see if it's okay to walk again. I'm not going to force it if
it can't, I'll just try.
I slid my feet on the slippers. I balanced myself through leaning a little against
the black bed. Sinubukan kong humakbang at natigilan nang nakaramdam ako ng konting
kirot. Hindi puwede, kailangan kong maglakad. Hindi puwedeng inaalagaan ko na lang
'tong sugat ko at uupo lang sa boring na kuwartong 'to hanggang sa lumubog ang araw
para sa panibagong gabi na naman.
Hindi talaga ako mapakali 'pag wala akong ginagawa.
"What do you think you're doing?"
Gulantang na napatingin ako sa kinaroroonan ng boses. Sa pintong ngayon ay
nakabukas na. Sa sobrang gulat ko nang nakita ang ekspresyon sa mukha ni Caspian ay
'di ko namalayang napatayo ng maayos. Isang boltahe ng hapdi at kirot ang
naramdaman ko sa aking paa kaya mabilis ko itong iniangat mula sa sahig.
Nakatayo ako gamit ang isang paa.
Nahuli ako sa akto ni Caspian.
Hindi kumibo so Caspian na parang may hinihintay. Anong hinihintay niya? Ako ba?
Aalis kami?
Biglang pumasok sa isip ko 'yong tanong niya kanina. Siguro ay hinihintay niya
akong sumagot.
"What do you think you're doing?" ulit nito sa tanong. Sobrang lalim ng boses nito
at sobrang lamig na pati yata ang Sahara Desert ay magyeyelo.
"Uhm... Naglalaro ng black jack?" wala sa sariling sagot ko habang nakaangat pa rin
ang nakabendang paa.
Tinapunan niya ako ng isang nakamamatay tingin. Sa paraan pa lang ng pagtingin niya
sa akin ay parang nagsasabi itong hindi ko siya maloloko.
'Di niya ba alam ang larong black jack?
Anong ginagawa niya rito? Akala ko ba ay sobrang abala niya sa pag-uutos ng kahit
ano sa labas? Si Gordon na nga ang laging naghahatid dito ng mga pagkain ko dahil
sa sobrang busy niya raw.
"Kate."
Kunot noo kong tinignan si Caspian nang sinambit niya ang pamilyar na pangalang
'yon. His strong muscled arms were crossed against his chest while staring at me.
Trying to read what's on my mind.
Nalipat ang paningin ko nang isang pamilyar na pigura ng babae ang pumasok at
nilagpasan siya.
It's her. She has this dark aura that surrounds her. Three piercings was cut
through the sides of her ears. Wearing a black tube that's hugging her perfect
curve down to the waist tightly with a pair of leather boots like a cowgirl in
Texas.
Siya 'yong babaeng sumulpot noong pinarusahan si Caspian dahil sa paglabag sa
kaniyang mismong batas.
I'm meeting her for real?
"She will be your maid—"
"Assistant!" malakas at sobrang sakit sa tenga ng boses niya kaya naputol si
Caspian sa pagsasalita.
"Huh?" wala sa sariling tanong ko.
Hindi ko inasahan 'to. Magiging maid—assistant ko ang isang badass girl na katulad
niya? Baka maubos lang ang pasensya niya sa akin hanggang sa magresign na siya?
"Siya muna ang magbabantay sa'yo ngayon habang abala pa ako," wala akong ibang
nababakas sa ekspresyon ni Caspian maliban sa pagiging sobrang seryoso nito.
"Ano ako, bata?"
"Oo nga naman, Lord. Ano siya, bata?"
Mukhang magugustuhan ko 'tong si Kate ah. Sumasang-ayon siya sa akin. Siguro ay
magkakasundo kami? Naalala ko tuloy ang kawawang si Monterozo, alam ko kung nasaan
siya ngayon. Nasa bidder's field muna namamahala habang nasa ibang field si
Caspian.
"Make sure that she'll never take a single step out of the door. 'Di mo pa kilala
ang babaeng 'yan," pagalit na litanya nito. Nagkasalubong na naman ang kaniyang
medyo makakapal na kilay. Isang maliit na paggalaw ang nakita ko sa panga niya.
Dagdagan pa ang sobrang dilim na aurang nakapaligid sa kanya. Mukha na talaga
siyang si kamatayan pero mas sexy nga lang siya tignan.
Teka, sinisiraan niya ba ako kay Kate? Baka 'di ko na makuha ang loob ni Kate
niyan?
Caspian looked at me when I pouted. Sumenyas siya kay Kate na lumabas muna at
bilang isang masunuring miyembro sa organisasyon ay sumunod si Kate sa utos nito at
lumabas ng silid.
Sinara ni Caspian ang kulay itim na pinto at naglakad palapit sa akin. Agad siyang
lumuhod sa harap ko dahilan kung bakit ako bahagyang napaatras nang dahil sa gulat.
I felt his warm strong hands held my wounded foot. Nakayuko akong nakamasid sa
kanya habang inaayos niya ang pagkakabenda nito, sa paraan ng paggawa niya ay
sobrang seryoso niya na parang priority niya ang ayusin ang benda nito.
Why is he like this?
Ang daming tanong na pumasok sa isip ko. Madalas ay marahas siya, minsan naman ay
marahan. I'm starting to like both sides of him. Pero ang hirap pa ring paniwalaan
na kahit minsan ay nagiging brutal na siya, may malambot na parte pa rin pala sa
ugali niya.
Sinundan ko ng tingin ang mukha niya habang unti-unti siyang tumatayo mula sa
pagkakaluhod sa harap ko.
"When are you going to tell me everything about you? I want to know you, Caspian."
my voice turned unexpectedly soft, something like a harmony that I can't explain.
"If I tell you everything about me, would you stay?" Makahulugang tanong niya sa
akin kahit ako naman ang naunang nagtanong. His dark eyes pierce through my soul.
Nakatingala na ako ngayon sa kanya dahil nakatayo na siya.
"Why wouldn't I stay? Are you that bad that makes me wanna leave?" napakapit ako sa
damit niya nang bigla kong naramdaman ang pangangalay ang nag-iisang nakatayo kong
paa. 'Yong isa kasi ay nakaangat pa rin. Medyo nabibigatan na rin ako sa sarili ko.
He carefully caught my forearms to make me steady. Bumaba ang mga maiinit niyang
mga palad sa bewang ko at puwersahan akong pinaupo sa kama. He's leaning down at
me, staring down at me, while I'm looking up at him with pure confusion was written
all over my face.
"More than bad, baby..." he whispered in a very unfamiliar tone.
I felt goosebumps because of the way he's looking at me. The way his hot breath
fanned my face. The way his lips moved to say those words.
This is the second time around that he called me with that endearment but this
moment felt like impossible.
This isn't him, right?
Tell me it's not him.
I ignored the familiar feeling that I always felt since the night that I caught
sight of him on the VIP seats.
Napayuko ako nang dahil sa naramdaman kong tensyon sa pagitan namin. I felt his
rough hands under my chin, forcing it to look up at him. Naramdaman ko ang mainit
niyang palad na gumapang papunta sa batok ko.
My eyes winded when he gripped my hair and pulled my face closer to him as his soft
hot on fire lips crashed on mine, making my eyes shut voluntarily. I felt his
tongue played on my lips, his teeth was biting my lower lip seeking for an
entrance.
His other hand was on my jaw making me follow what angle he wants.
I let him in but he broke the kiss before he let himself in and planted a soft kiss
on my forehead. Pinagdikit niya ang mga noo namin habang nakatingin kami sa isa't
isa. We were breathing heavily because of the kiss. His eyes darkened like he was
hiding his emotions as I made my move and planted a sweet kiss on the tip of his
nose.
Mariin siyang napapikit nang dahil sa ginawa ko.
Hindi ko kasi maabot ang noo niya eh. Sa ilong nalang.
"Mark that in your head, Khione." he pointed my temple while we're still in this
position. Nose to nose and forehead to forehead. "I'm more than bad." he whispered
it like it was his biggest secret that I need to keep too.
He distanced himself from me and stood straight in front of me, towering me like
he's a king that I need to follow. He slid his hands in his pockets while I tilted
my head to look up at him.
Then he walked out of the room without saying a word.
Did I just lost my mind?
Napahawak ako sa labi ko, kahit Wala na siya ay nararadaman ko pa rin ang lambot at
init ng labi niya sa akin. The electrifying feeling never left me since the time he
held me close to him.
Umayos ako sa pagkakaupo nang narinig kong bumukas ang pinto at ang ingay mula sa
heels ng leather boots nito na pumasok.
"Cool, I'm going to be an assistant." her tone of voice was pure sarcastic as she
leaned her back against the door after she closed it.
"I don't need an assistant," I said in a serious and dangerous tone.
'Di ko akalaing may ganitong side din pala ako? Oh come on, it's just an art of
act.
Nakita ko ang gulat sa kaniyang mukha nang dahil sa inasta ko. 'Di siguro
makapaniwalang ang mukhang anghel kanina ay naging ganito.
"Mukha kang anghel 'pag nandiyan si Lord," umiiling na parang nadidismaya siya sa
akin.
"We can be friends, you know. You can help me with my problem and I can help you
with yours," sinasabayan ko lang siya sa pamamaraan niya. I know, girls like her
don't like good girls.
At least may panibago na naman akong makakasama. Nakakaumay na kaya ang mukha ni
Gordon.
"Spill it," naiinip na sabi ni Kate habang nilalaro ang piercing sa kanyang tenga
gamit ang hintuturo.
"Is this the place where he tortured himself?" I didn't mentioned his name but I
bet the she already know who I'm talking about. Itinuro ko pa ang sahig upang
maipahayag sa kaniya na itong mismong silid na 'to ang tinutukoy ko.
She looked around and shook her head.
She have the knowledge, siguro ay marami ang nalalaman niya tungkol kay Caspian?
Naalala ko na hindi naman sinabi ni Caspian sa akin na rito niya pinahirapan ang
sarili niya. I heard him say that this is his room. Silid niya lang, hindi ang
lugar kung saan niya pinahirapan ang sarili niya.
"Then can you bring me to the place where he tortured himself?" I asked in a kind
way while looking sincerely in her jet-black orbs.
"How did you know about this?" nababakas sa kaniyang mukha ang pagtataka. Parang
marami talaga siyang alam pero katulad ng ibang kasama ni Caspian ay wala siyang
balak na sabihin sa akin ang mga nalalaman niya.
"He told me."
Mariin niya akong tinitigan na parang tinitimbang kung nagsisinungaling ba ako o
hindi.
Umiling siya ulit, "Hindi maaari 'yang kagustuhan mo. Malalagot ako sa oras na
malaman niyang lumabas ka sa silid na 'to at isa pa, may sugat ka 'di ba? Ba't
parang wala ka namang sugat kung makapagsalita kang gusto mong pumunta sa lugar na
'yon? Ayokong mapahamak kaya diyan ka lang," mahabang litanya nito habang patuloy
pa rin sa paglalaro sa kaniyang piercing sa tenga.
Nawalan ako ng pag-asang makalabas dito. Siguro kung may sapatos lang ako at bulak
ay pinuno ko na ng bulak ang loob ng sapatos upang parang tumapak lang ako sa kama
kapag naglakad ako suot ang sapatos na 'yon.
Ang killjoy naman ng babaeng 'to.
Sobrang boring na sa ilang minuto ang nakalipas ay nakatingin lang ako sa piercing
na pinaglalaruan niya.
Napangisi ako nang may naisip dahilan kung bakit umangat ang isang kilay niya na
parang nagtataka kung bakit ako nakangisi.
"Kung ayaw mo e 'di, lagyan mo na lang din ng piercing ang tenga ko." maligayang
utos ko sa kanya.
Utos? Hindi naman ako nang-uutos noon ah?
Nakakahawa talaga si Caspian. Bakit ba kasi hinalikan niya ako kanina? Kasalanan
niya 'to.
She looked at me with her bored eyes boring into me.
"Ayoko, gaya-gaya ka." luh? Maattitude si ateng.
She held the silvery doorknob and turned it open. "Isang oras lang tayo roon ah?
Mamayang alas otso ng gabi ang balik ni Lordcan, alas singko pa naman." aniya at
sumenyas sa akin na sumunod sa kanya.
Hindi ko akalaing piercing lang pala ang katapat niya.
Sa susunod kapag 'di siya sumunod sa gusto ko ay puputulin ko na ang tenga niya
para wala na siyang malagyan ng pinakamamahal niyang piercing.
Agad akong tumayo at isinuot ang tsinelas. Paika-ika pa akong naglakad hanggang sa
nakalabas na ako. Iniinda ang kirot at hapdi.
"Tagal mong maglakad," she muttered and closed the black wooden door behind me.
"Kung pumayag ka kanina e 'di sana kanina pa tayo nakalabas." bato ko sa kanya na
ikinangiwi niya. Kung ano kasi ang pakikitungo ng ibang tao sa akin ay gano'n din
ang pakikitungo ko sa kanila.
Hindi ako magpapaapi, sa katunayan pa nga ay parang ako pa ang nang-aapi.
Natigilan kami nang nakarinig kami ng yabag ng mga paang mula sa labas papatungo
ata rito.
"Magtago ka sa likod ng kurtina," utos niya dahilan ng pag-irap ko.
"Naranasan ko na 'yan, iba naman." reklamo ko at nanatiling nakatayo sa likuran
niya. Halos pareho lang kami katangkad pero dahil palaban siya sa leather boots
niyang may heels ay nakakalamang siya ng one inch sa akin.
She looked at me incredulously. Siguro iniisip niya na ako pa nga 'tong
nanganganib, ako pa 'tong choosy at mamimili ng pagtataguan.
Nahuli kasi ako noong minsan na akong nagtago sa likod ng kurtina, ayokong maulit
'yon 'no.
Papalapit na ng papalapit ang mga yabag ng paa sa pinto at ilang segundo nalang ay
bubuksan na nito ang pinto.
Nagtago ako sa pagitan ng dalawang kabinet sa madilim na sulok. Kahit ang hirap
maglakad ay nagawa ko pa rin at on time na nakatago kasabay ng pagbukas ng pinto.
Imposibleng makikita ako kasi maliban sa madilim ay 'di naman nakakakuha ng
atensyon ang parteng 'to ng silid.
"Nasaan si Khione? Ba't nandito ka sa labas?"
Boses ni Gordon ang narinig ko. Siguro ay inutusan siya ni Caspian na e-check kami
ni Kate.
"Nasa loob," wala akong nababakas na kahit ano sa tono ng boses ni Kate. Mukhang
magaling siya sa pagtatago ng sekreto at pagsisinungaling.
Napaniwala niya nga si Gordon.
Sumilip ako at nakitang binuksan ni Gordon ang kulay itim na pinto kung saan kami
lumabas kanina ni Kate. Pumasok siya at sumunod naman si Kate na nanatiling
nakatayo sa pinto.
"Wala naman ah—"
"Diyan ka muna, Gordon." kasabay no'n ay ang mabilis na pagsara ni Kate sa pinto.
I heard Gordon's voice from the inside. Shouting from the top of his lungs and
pounding to the door like he can break a door made of oak.
"Hoy! Anong laro 'to? Isusumbong ko kayo kay Lord!" rinig kong sigaw niya mula sa
loob habang walang tigil na inaatake ang pinto.
"Sige, magdasal kana."pilosopong tugon ni Kate habang tumatawa pa.
Lumabas na ako mula sa pinagtataguan ko at hinila na si Kate palabas ng silid kahit
sa gitna ng pagkirot sa sugat ko ay nagawa ko pa ring makapaglakad ng maayos.
Sabi na eh, konting lakad lang at makakalakad na ako ng maayos.
Nang nakalabas na kami ay nauna ng naglakad si Kate.
Buti may tour guide ako baka kanina pa ako naligaw dito.
Ilang pagliko ang ginawa namin at wala naman kaming nakasalubong na mga tauhan ni
Gordon. Bawat corridor na nadadaanan namin ay unti-unting sumisikip.
She walked in a very narrow corridor. Halos magdikit na ang balikat ko sa pader
nang dahil sa sobrang sikip. This part of the gymnasium-like torturers' place was
like a maze of corridors.
'Pag nagkamali ka ng liko, maaaring maligaw ka.
Hindi ko inakalang dadalhin niya pala ako sa labas ng impyernong lugar na 'yon.
Totoo ba talaga 'to? Nasa labas na ulit ako? Ibig sabihin ay wala sa loob ang lugar
na gusto kong punatahan?
Mukhang nasa likurang bahagi kami ng gymnasium-like building. Hindi naman kasi kami
dumaan sa malaki at kinakalawang na pinto kung saan kami pumasok ni Caspian. 
Papalubog na ang araw pero hindi pa naman masyadong madilim.
"Ba't nandito tayo?" nakakapagtaka, akala ko talaga ay nasa loob ang hinahanap kong
lugar na sinasabi ni Caspian.
"Hanggang dito nalang ako, dumiretso ka sa mga punong 'yon at sa likod no'n ay may
makikita kang lumang warehouse. Mabubuksan mo ang pinto roon dahil simula noong
nakalabas siya ay 'di na siya bumalik doon kaya alam kong nakabukas pa rin ang
pinto ng warehouse." paliwanag ni Kate at sumandal sa pader. May inilabas siyang
sigarilyo at sinindihan 'yon, napaubo pa ako nang binuga niya sa mismong mukha ko
ang usok no'n.
Langya. 'Pag ako napuno sa babaeng 'to, wala lang napuno lang.
"Maghihintay ako rito, 'wag kang mag-alala," agad na sabi nito nang nakita niya ang
pag-aalala sa mukha ko na baka ay iwan niya ako rito. "Mapapatay ako 'pag 'di kita
naibalik kaagad." dagdag niya na nakapagpahinga sa akin ng maluwag.
Umalis na ako at sinunod ang mga sinabi niyang direksyon. Nakakatakot pero parang
may nagtutulak sa akin na pumunta sa lugar na 'yon.
Ang sabi niya ay ipapakita niya sa akin ang lugar kung saan niya pinahirapan ang
sarili niya?
Bakit 'di niya tinuloy?
Siguro ay dahil sa naging reaksyon ko nang inutusan niya ang mga tauhan niyang
sunugin ang kalahati ng balat ng transgender woman.
I runaway from him.
Hindi ko nakayanan ang pagiging walang puso niya.
Natigilan ako sa paglalakad nang nakita ang hitsura ng sinasabing warehouse ni
Kate.
Nilipasan ng panahon. Iyon ang tangi kong masasabi sa hitsura nito.
A dilapidated warehouse.
Mga ligaw na halaman ay nakakalat sa bubong nito. May iilang butas na rin ang mga
pader nito na parang kinain ng anay. May iilang mga maduduming salamin sa bintana
na nabasag at bahagyang nakaawang ang sirang pinto nito.
Naglakad ako palapit hanggang sa nakarating ako sa harap ng bahagyang nakaawang na
sirang pinto ng lumang warehouse.
I pushed it forward to finally make it wide open. Isang ingay ang nagawa ng pinto
nang dahil sa kalawang. Bumaba ang tingin ko sa palad ko. Nababakas ang dumi mula
sa pinto.
Pumasok ako at napatakip sa bibig nang dahil sa nakita.
Hindi ko alam kung paano niya nakayanan ang lahat ng nakikita ko ngayon. Kahit
medyo madilim ay malinaw ko namang nakikita ang buong warehouse. Ganito ang hitsura
nito simula noong lumabas siya? Walang gumalaw?
Hindi ko alam pero kusang tumulo ang mga luha mula sa mga mata ko.
Bakit niya nagawa 'to sa sarili niya? So this is one of the dark part of his past?
Of his life?
But I frozed when I heard an unfamiliar deep voice of a guy just right behind me.
"Hey there, cousin."
Cousin? I don't have a cousin.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 25
--
Chapter 25
Caspian
I didn't look back to see the guy.
Nanatili akong nakatayo at nakatingin sa kabuuan ng buong laman ng warehouse. Four
chains were connected to the wall. Dalawa sa ibabaw at dalawa rin sa babang parte
ng pader. The wall looked like it was going to collapsed anytime. Sobrang luma na
kasi.
Hindi ko maisip si Caspian na nakatali ang dalawang palapulsuhan at dalawang paa.
If he was tortured here. Bakit ang nakikita kong ebidensya ay ang sa paa at
palapulsuhan lang? What about the scars on his back? Saan nanggaling 'yon?
Akala ko talaga ay malalaman ko na 'yon dito sa mismong lugar na 'to.
Hindi pa rin pala.
The chains isn't just an ordinary chain like the chain that Caspian used to me. The
chains that I'm seeing right now has thorns like the thing that the guards in
Israel put on Jesus' head. Like the crown that made of thorns.
Ayokong isipin pero 'di ko pa rin maiwasan.
Bakit parang nasasaktan ako? Bakit parang apektado ako sa nakaraan niya?
"What are you doing here, little cousin?" ang hindi pamilyar na boses na 'yon ay
unti-unting lumalapit sa akin.
Napapikit ako nang isang malakas na ingay mula sa lumang kinakalawang na pinto ang
narinig ko.
He closed the door.
Sino ba 'tong self proclaimed na lalaking pinsan ko raw? Sa pagkakaalala ko ay
walang kapatid si Dad at nasa ibang bansa ang mga relatives niya. I've met some of
my cousin but this guy's voice behind me isn't familiar. Even my Mom's relatives.
Wala akong pinsan na ganito ang dating, isa pa ay nahihiya ang mga pinsan ko sa
akin at parang ayaw akong kausap.
"Who are you?" tanong ko sa nanginginig na boses habang pinupunasan ang iilang
luhang tumakas mula sa mga mata ko.
"Oh? I forgot, you're still a baby the last time you saw me. Maybe, one year old?"
nakakainis ang boses nito. Parang sa likod ng mga salitang sinasabi niya ay
nakalakip ang napakalaking katotohanan na kailangan kong hukayin mula sa nakaraan.
Sobrang lapit na ng boses niya sa akin pero hindi ko pa rin siya nagawang harapin.
"I don't know you, just go away." pangtataboy ko sa kanya habang nakatitig pa rin
sa mga kadena.
Did Caspian locked himself here?
Ano ba 'tong mga iniisip ko? May kausap akong hindi ko kilala at baka ay saktan pa
ako ng lalaking 'to tapos ang iniisip ko pa rin ay ang mga maaaring nangyari kay
Caspian sa loob ng lumang warehouse na 'to?
Hindi ko nalang kaya pansinin 'tong papansin na lalaking pinsan ko raw, sabi pa nga
niya.
"Aren't you curious?" he teasingly asked but it's obviously obvious that I am
curious. That's why I'm here. Hinuhukay ang nakaraan ng isang misteryosong Caspian
Lordcan. "Khione?" sambit niya sa pangalan ko.
Natigilan ako sa nang dahil sa sinabi niya.
How did he know my name?
Ang famous ko na.
Narinig ko ang mga yabag ng paa niyang naglakad sa kanang bahagi ng warehouse,
hindi pa rin ako lumingon.
"I know that you know this place. Did it even cross your mind why I know this place
too? Only few people know this place." his voice was dangerously soft and calm.
Mukhang mas nakakatakot siya sa ganitong paraan ng pananalita niya.
Parang ayokong marinig ang boses niya kahit kalmado lang ito. Mas gusto ko pang
marinig ang supladong boses ni Caspian.
May punto siya sa sinabi niya.
Pakiramdam ko ay pinaglalaruan lang ako ng lalaking 'to. Pero parang mas
nararadaman ko ang katotohanan sa kaniya kesa sa mga katotohanang sinabi ni Caspian
sa akin.
"Are you one of Caspian's enemy?" walang nababakas na takot sa boses ko pero alam
ko at ramdam ko ang takot mula sa kaloob-looban ko.
"Caspian?" he asked incredulously. Puno ng sarkastiko ang tono ng boses niya nang
sinambit niya ang pangalan ni Caspian. He even laughed sarcastically.
Happy?
Tawa pa, mabulunan ka sana ng sariling laway mo.
"Hmm? I don't know but Caspian is not Caspian." makahulugang sabi niya. His soft
and calm deep voice echoed between the walls of the dilapidated warehouse.
Caspian is not Caspian?
Anong ibig niyang sabihin?
I heard his footsteps stopped right behind me after he walked from the other side
of the warehouse.
Hindi ko na natiis at marahas akong lumingon sa kinaroroonan niya pero nagulat ako
nang wala akong ibang nakita kung 'di ang nakasarang kinakalawang na pinto ng
warehouse.
Hindi ako puwedeng magkamali. Narinig kong huminto ang mga yabag ng paa niya sa
likuran ko mismo.
Ba't nawala?
Tangina, baka pinaglalaruan lang ako ng multo?
Lumingon ako sa madilim na bahagi ng warehouse nang narinig ko ang makapanindinig
balahibong halakhak niya na parang tinutukso ako.
Makakapasa siya bilang isang lalaking mangkukulam.
Una kong nasilayan ay ang suot niyang sapatos nang humakbang siya papalabas sa
madilim na parte ng warehouse. He took one step again until I can finally see his
face.
No joke but I can see the resemblance of me to him.
Halos magkasingtangkad lang sila ni Caspian. Pareho rin kaming may mga malalalim na
mga mata. He just copied the way I smirk. Wearing an all black clothes, he looked
more of a devil.
Napaatras ako nang dahil sa nakita. Ang hirap paniwalaan at ayaw kong maniwala.
I've never seen him before.
"Khione, tell me about your life." he simply said like I'm his long lost friend.
"Life?" wala sa sariling tanong ko habang pinagmamasdan pa rin siya. Sinusuri kung
totoo ba talaga 'tong nakikita ko.
His aura is as creepy as this dilapidated warehouse.
Dahan-dahan siyang humakbang palapit sa akin. Tinatapakan ang mga iilang ligaw na
damo sa maruming sahig.
A dim light from the sunset just got through the little openings from the old roof
with it's cobwebs hanging on the upper corner of it.
Sa sobrang luma ay may butas-butas na ang bubong ng lumang warehouse. Kaya may
kaonting ilaw pa rito sa loob kahit gumagabi na.
"Yes, your life. I want to know what I've missed for the past seventeen years,"
kung makapagsalita siya ay parang kilala niya talaga ako. Pero nakakatakot pa rin
ang paraan ng pagtingin niya sa akin, pati na rin ang paraan ng pananalita niya.
His dark orbs was like hiding something.
"Well? Uhm, first time kong nakagat ng lamok noong seven years old—"
Naputol ako sa pagsasalita nang tinapunan niya ako ng isang nakakamatay na tingin
na katulad ng kay Caspian pero mas nakakatakot nga lang 'yong Kay Caspian.
Wala naman ako nararadaman sa instinct ko na mapanganib siya. Sadyang nakakatakot
lang talaga ang hitsura niya but he have the looks.
"Nevermind." Parang narealize niya na talaga na wala akong kuwentang kakuwentuhan.
"How are you with that... Caspian?" huminto siya sa mismong harap ko nang tuluyan
na siyang nakarating sa kinatatayuan ko.
Hindi ko magawang umatras.
Pakiramdam ko ay hindi niya naman siguro ako sasaktan.
Ba't ba ang dami niyang tanong sa akin? Sobrang sarkastiko pa rin ng pagkakasabi
niya sa pangalan ni Caspian.
"Ayos lang, ikaw kamusta ka na?" tugon ko na dahilan ng pagtawa niya.
Feeling close kasi siya kaya dapat ay gano'n din ako.
His laugh echoed in the whole place. Nakita ko pang may dagang tumakbo sa gilid at
nagtago na parang natakot ata sa pagtawa ng lalaking 'to.
Sabi na eh, nakakatakot siya. Pati daga tumakbo na. Sige, ingat ka.
Mukhang marami siyang alam tungkol kay Caspian. Sasabihin niya kaya sa akin 'pag
tatanungin ko siya?
"Nabalitaan ko na sobrang tigas daw ng ulo mo? Pinapahirapan mo ba si Caspian?"
hindi pa rin nawawala sa boses niya ang pagiging sarkastiko sa tuwing sinasabi niya
ang pangalan ni Caspian.
"Hindi ah," kaswal kong sagot.
Bumaba ang tingin niya sa sahig at sa paa kong nakabenda. Nakita ko kung paano
umangat ang isang kilay niya at nandilim ang mga mata niya. Nakikita ko na ngayon
ang galit sa mga mata niya na parang ayaw niya ang mga nakikita niya.
"Hindi mo nga pinapahirapan si Caspian pero pinapahirapan mo naman ang sarili mo,"
tinapunan niya ako ng isang masamang tingin. Awkward akong ngumiti na parang isang
batang nahuling kumuha ng pera sa loob ng pitaka ng nanay. "Anong ginagawa mo
rito?" unti-unting bumabalik sa dating ekspresyon ang mukha niya.
"Gusto kong makilala si Caspian." walang prenong sagot ko. Iyon naman talaga ang
pinunta ko rito.
Nakita ko kung paano naging malumanay ang ekspresyon sa mukha niya nang banggitin
ko ang pangalan ni Caspian.
"Kilala mo na siya." Makahulugang sabi nito.
"Hindi pa."
"Kilala mo na nga sabi eh."
"Hindi pa nga sabi eh."
Ba't ba pinipilit niyang kilala ko na si Caspian kahit hindi naman? Sa ilang
minutong pag-uusap namin ay gumagaan ang pakiramdam ko sa kanya.
He surrendered. Hindi na siya nakipag-away pa sa akin tungkol do'n.
Ilang minuto siyang tahimik at hinayaan akong makialam sa mga lumang gamit na
narito. Maliban kasi sa mga kadenang nakita ko ay may lumang mesa at upuan din
dito. May cabinet din kaya naisipan kong buksan 'yon baka ay may makuha akong
impormasyon.
Mabilis kong sinara ang kabinet nang may nakitang dalawang daga na gumagawa ng
milagro.
Nakaistorbo pa tuloy ako.
"Are you done here?" naiinip na sabi ng lalaking hindi ko pa alam kung ano ang
pangalan. 'Di naman siya nagpakilala at ang sabi niya lang naman ay pinsan ko raw
siya. Nagkrus ang mga braso niya sa ibaba ng dibdib niya at nang unti-unti ng
kinain ng dilim ang kaonting liwanag dito sa loob ng warehouse ay nakita kong may
kinuha siya sa bulsa niya.
Cellphone.
He turned the flashlight on at ibinigay sa akin ang cellphone niya kaya agad ko
itong tinanggap ng walang pag-aalinlangan.
"May titignan lang ako."  tinalikuran ko siya at itinapat ang liwanag sa dinadaanan
kong mga iilang ligaw na damo.
I turned on the phone to see if I can use it but the there's a passcode. So I
turned it off and just focus on my goal here.
Napaatras ako at itinapat ang liwanag sa may paanan ko nang may kung ano ako
naramdaman na natapakan ko.
I bended my knees to go down and fetch the old dirty thing from the grassy floor.
It's a necklace.
A chain looking necklace. Sobrang laki ng gap ng mga butas nito but it's still a
necklace. Sobrang dumi nito na hindi ko na makita kung silver ba o gold.
Baka puwede ko 'tong isangla.
Nanliit ang mga mata ko nang may pendant pala itong kasama.
It's an initials.
LC
Ibinulsa ko ito at mabilis na tumayo.
Naglakad ako palapit sa kinaroroonan ng lalaking nagmamay-ari ng hawak kong
cellphone ngayon at ibinigay sa kanya ang kanyang pag-aari ngunit imbes na
tanggapin niya ay mas ikinagugulat ko nang bigla niya akong binuhat.
"Hoy! Kidnap ba 'to? Oo na! Sasama ako! Sa isang kondisyon!" sigaw ko nang nailapag
niya ang tiyan ko sa balikat niya na parang isang sako ng bigas.
"Ano?" Natatawang tanong niya at naglakad na papunta sa lumang pinto ng warehouse.
Narinig kong sinipa siya iyon kaya lumipad ang iilang bahagi ng lumang kahoy nang
nasira ito.
"Huwag mo lang kunin ang laman loob ko!"
Mas lalo lang siyang humagalpak sa pagtawa nang dahil sa sinabi ko.
Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin pero nakikita ko namang pamilyar ang
tinatak niyang daan.
"S-Sir?"
Nanginginig na boses ni Kate ang narinig ko nang nakarating kami sa kung saan
sinabi ni Kate ay maghihintay siya sa akin.
Kilala ni Kate ang lalaking 'to?
"Mauna ka, susunod ako." Mariing utos ng lalaking buhat ako at narinig ko naman ang
pagmamadali ni Kate papasok sa dinadaanan namin kanina.
"Sino ka ba talaga?" kalmadong tanong ko.
Hindi siya nagsalita at nagpatuloy lang sa paglalakad.
Ilang minuto ang lumipas at nakarating na kami sa silid na kung saan ako
pansamantalang naninirahan habang nandito si Caspian.
Binuksan na ni Kate ang pinto at lumabas ang galit na si Gordon. Hindi pa rin ako
binababa ng lalaki kaya iginalaw ko pa ang ulo ko upang makita kung ano ang
nangyayari.
Agad na nag-iba ang ekspresyon sa mukha ni Gordon nang nakita kung sino ang
nagbuhat sa akin.
"Sir." he acknowledged the guy and nodded.
Sir lang?
Naglakad papasok sa loob ang lalaking nagbuhat sa akin at nakita kong siniko ni
Kate si Gordon na tinapunan lang siya ng masamang tingin.
Parang tahimik silang nag-uusap sa paran ng kanilang mga galaw lamang.
Inilapag niya ako sa kama kaya tumingala ako upang makita ang mukha niya.
"Babalik ako sa oras na kailangan mo na ang tulong ko." his voice was so sincere
and caring. Hindi ko maiwasang mag-isip kung totoo ba talaga ang mga sinasabi niya.
"Sir, nasa baba na po si Lord."
"Tanginamo, Gordon. Sumbong mo pa kami, kahit samahan pa kita dali."
Rinig ko ang pag-aaway ng dalawa sa labas dahil hindi naman sinara ang pinto.
"Anong pangalan mo?" tanong ko na kanina ko pa gustong malaman mula sa misteryosong
lalaking bigla nalang sumulpot.
"Hindi ka maniniwala kung sasabihin ko sa'yo," makahulugang sagot niya na
ikinakunot ng noo ko.
"Gusto kong malaman," walang ekspresyong sabi ko sa kanya habang nakatingala at
siya naman aay nakayuko sa akin.
Napapikit siya at huminga ng malalim na parang nagdadalawang isip kung sasabihin
niya ba ang pangalan niya o hindi.
Kahit ngayon ko pa lang siya nakita ay parang may koneksyon kaming dalawa.
He stared at me. Nababakas sa kanyang mukha na parang nahihirapan siyang ibigay ang
gusto kong malaman.
Ilang minuto siyang tahimik hanggang sa tuluyan na siyang nagsalita.
"I am Caspian Lordcan."
Kasabay ng pagkakasabi niya no'n ay ang malakas na pagbukas ng pinto sa labas.
Nakita ko si Kate at Gordon na napayuko nang dahil sa bagong dating.
Naglakad si Caspian papasok sa loob ng silid na may madilim na ekspresyon sa mukha.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 26
--
Chapter 26
Stranger
Everything was wrapped up in a deafening silence. No one dares to talk or even
move. Caspian strode inside and stopped one meter away from the back of the guy in
front of me.
Caspian?
I don't know what to think anymore.
Gusto kong makilala si Caspian. But then the Caspian that I wanted to know isn't
the real Caspian. Everyone  knows that Caspian Lordcan is Caspian and not this guy
in front of me that just claimed himself as Caspian Lordcan.
Baka naman ay pati ang mga tao nilinlang din nila? Totoo bang makapangyarihan si
Caspian Lordcan?
Nabasag ang katahimikan nang tumikhim ako kaya agad na dumapo ang mga paningin nila
sa akin.
"Caspian..." sambit ko sa pangalan ng bagong dating na si Caspian. Gano'n pa rin
ang ekspresyon sa mukha nila, mas lumala nga lang na parang papatay na naman siya
ng tao.
Mas maganda na 'tong may ekspresyon siya kesa sa wala na katulad noong binugbog
niya ang lalaking muntik na akong ginahasa.
"He's not Caspian, Khione." koreksyon ng lalaking nasa harap ko.
"If he's not Caspian, then who is he?" bakas sa boses ko ang kalungkutan at
pagkadismaya. Sa ekspresyon sa mukha ko ay talagang wala akong kaalam-alam.
Bumaling ako ng tingin kina Kate at Gordon na bahagyang nakaangat ang tingin sa
akin ngunit agad ding yumuko nang nakita nilang nakatingin ako sa kanila.
Mukhang ayaw nilang makialam sa gulo'ng 'to.
"It's not my secret to tell you, Khione. It's his." he moved his head to the
direction where Caspian is—or not Caspian? Humarap ang lalaking nasa harap ko kay
Caspian na gano'n pa rin ang ekspresyon sa mukha. "You know that she's the only
family that I have and I'm the only family that she have." makahulugang dagdag nito
sa nanunuksong tono.
Caspian frowned as his response.
"Get out." Caspian growled at him like a mad wolf but the guy just laughed
mockingly.
"Natatakot ka bang malaman niya ang totoo at lumayo siya sa'yo? Dahil baka pati
siya ay patayin mo rin." halata sa boses ng lalaki na tinutukso niya si Caspian.
Kahit malayo ay nakikita ko ang mga nagpapakitang ugat sa braso at kamay ni
Caspian. Nagkasalubong na naman ang dalawang medyo makapal na kilay. Mariing
nakakuyom ang mga malalaking kamay nito. Nag-aalalang binalingan ko ng tingin ang
lalaki.
Hindi ba siya natatakot kay Caspian?
"Get out, Caspian."
Natigilan ako nang dahil sa sinabi ni Caspian. Hindi makapaniwalang napatingin ako
sa kanya.
Did he just called this guy in front of me using his name? Caspian?
He just proved the guy right.
Kaya pala? Halos lahat ng mga tauhan o kaibigan niya ay hindi ko pa narinig na
tinawag siyang Caspian. Lord o Lordcan ang tawag nila sa kanya.
Why did he let me call him Caspian then?
"Whoa, chill." Natatawang sabi ng lalaking tinawag ni Caspian na Caspian. "I wanna
know if she's doing well. Don't worry, I won't say a word of your secrets." he said
it like he was reassuring Caspian about his secrets.
Secrets? Plural. Marami.
Humarap sa akin ang lalaking si Caspian daw.
"Oh cousin, do you want to come with me?" bakas pa rin sa boses niya ang panunukso.
Ngumiti siya sa akin gamit ang nakakalokong ngiti niya.
"Caspian." It's a warning from the Caspian that I know.
Hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan ko pero si Caspian na mismo ang tumawag
sa lalaking pinsan ko raw na Caspian.
Baka naman ay nagkataong magkapareho sila ng pangalan?
Nakaramdam ako ng inis para kay Caspian na akala ko ay si Caspian talaga.
Hindi ko pa nga talaga siya lubusang kilala. Kahit pangalan niya ay isang malaking
sekreto.
Bakit halos lahat nalang ng tungkol sa kaniya ay sekreto?
"Anyway, huwag kang maniwala sa lahat ng sasabihin niya—"
Napaatras ako nang biglang hinila ni Caspian ang lalaki kaya naputol ito sa
pagsasalita. Caspian punched him straight on the face causing the guy to fall out
of balance.
Nanatiling nakatayo sina Kate at Gordon sa labas habang nanonood lang sa mga
pangyayari.
Hindi agad ako nakagalaw. Nanatili akong nakaupo at tahimik lang. Gusto kong
pigilan si Caspian pero hindi ko magawa. Parang ayokong lumapit sa kanya. Ayokong
lumapit siya sa akin.
I'm still shocked, plus the truth that Caspian isn't Caspian.
Kaagad na nakatayo ang lalaki at natatawang pinunasan ang dugo sa gilid ng labi
niya gamit ang likod ng palad niya.
"I won't let you have her. Trevino is more deserving for her and not you." the guy
smirked viciously. Lumipat ang paningin niya sa akin at matamis na ngumiti. "Bye
cousin, I'll be back soon." kumaway pa siya na parang hindi siya sinuntok ni
Caspian kanina. Bumaling siya kay Caspian ngayon na parang isang bulkang malapit ng
sasabog.
Galit siya? Dahil ba sa totoo ang mga pinagsasabi ng lalaking 'yon?
Who is Trevino?
Ba't ang daming taong nadagdag na 'di ko kilala? Even the Caspian that I know
becomes someone that I don't know.
Everything is a mess. My mind is a mess.
Nagflying kiss pa ang lalaki sa akin bago naglakad palabas ng silid at padabog na
sinara ang pinto.
Ngayon ay kaming dalawa nalang ngayon ang magkasama.
I don't know what to call him.
Hindi ko siya sinulyapan o kahit tinapunan man lang ng isang tingin. I kept my head
down while playing with the black sheets of the black bed.
Nanaig ang katahimikan sa buong silid at nanatili siyang nakatayo sa 'di kalayuan
sa kinaroroonan ko.
Alam kong hindi siya magsasalita kaya ako na ang naunang bumasag sa katahimikan.
"Who are you?" bakas sa boses ko ang sakit nang tinanong ko 'yon sa kaniya. Bakit
parang nasasaktan ako na sa tagal naming magkasama ay hindi ko pala alam ang
totoong pangalan niya.
He fooled me.
Totoo nga ang sinabi niya.
I can't fool him.
All this time. I'm with a stranger, I gave myself to a stranger, I slept with a
stranger. A stranger that I will never know.
Why did he hide his true identity? Is there someone coming after him to kill him
that's why he hide himself behind the real Caspian Lordcan?
Kaya naman pala, walang tumatawag sa kaniyang Caspian sa mga makalapit na tauhan
niya dahil hindi naman talaga siya si Caspian.
Ako lang 'tong mukhang tanga na tumatawag sa kaniya ng Caspian.
Bakit noong muntik na akong magahasa ay tinawag ko siya sa pangalan niya, ang bilis
niyang nakarating? Siguro ay nasanay na siyang Caspian ang tawag ko sa kanya.
Monterozo called him Lord.
Monerov called him Lord.
Gordon called him Lord.
I wonder what will Villazardo call him.
Saglit siyang natahimik nang umangat ang tingin ko sa kanya dahil sa tanong ko. He
looked at me like he's solving a mathematical problem. He's solving me because I'm
his problem right now.
I am always his problem.
"I am Caspian—"
"No! You're not!" I exploded when he attempted to fool me again. Nararadaman kong
nanginginig ang mga labi ko sa sobrang galit na pinaghalong lungkot na nararadaman
ko.
"I am, Khione." giit niya.
I can't read what's going on his mind. Nakatingin lang siya sa akin, sinusuri at
pinagmamasdan ako habang sinasabi niya na naman ang mga kasinungalingang gusto
niyang paniwalaan ko.
"Is it true? That he's my cousin? I'm going to ask Dad about this!" I glared at him
pero parang walang laban ang mga binabato kong nakakamatay na tingin sa kanya. Para
akong pusa na nagmamalakas na nakikipag-away sa isang lion na wala namang ibang
ginagawa kung 'di ang paglaruan lang ako.
Dahil nga sa wala akong kalaban-laban 'di ba?
"Mr. Fuego have nothing to do with this. You're no longer be able to talk or even
see him again since the night that I bought you," lumabas rin ang katotohanan mula
sa kaniya. He's using his authoritative tone of voice. Hindi siya nagtangkang
lumapit sa akin at nanatili lang sa kinatatayuan niya.
Napakagat labi ako nang dahil sa sinabi niya. Akala ko ay pagkatapos ng problema
niya sa organisasyon niya ay maaari na akong makipagkita, makipag-usap o bumalik sa
dati kong buhay.
Akala ko lang 'yon.
"Who is Trevino?"
He stiffened. Nang nakabawi siya ay mabilis na nagbago ang ekspresyon sa mukha
niya.
"Don't ever mention him again," his eyes darkened just like the sky outside.
Dahil isa akong dakilang pasaway ay sinabi ko ulit ang pangalan ng lalaking 'yon sa
nanunuksong tono.
"Who? Trevino?" kasabay ng pagkakasabi ko no'n ay ang mabilis na paghakbang niya
palapit sa akin.
He stopped in front of me. Standing close to me, towering me like he's the biggest
wave and I'm just an innocent angel fish. I tilted my head and fought his
intimidating stare.
"Hindi mawala at tumatak pa rin sa isip ko ang sinabi ni Gordon, Khione. Tangina."
hindi niya na napigilan ang magmura.
Sobrang dilim ng ekspresyon sa mukha niya. His eyes were blazing in extreme fire of
anger.
Nakakapaso.
"Hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ng Caspian na 'yon." Mapait akong
ngumiti kahit sobrang nahihirapan na ako sa paraan ng pagtitig niya sa akin.
Madilim ang silid ngunit hindi naman sapat ang dilim na 'yon upang 'di ko makita
ang mukha niya.
"Why are you always making me believe to your lies?"
"Because my lies are the only truth to me."
I heave a deep breath and try to relax my trembling lips. Parang gusto kong umiyak
pero wala namang lumalabas na luha. Parang gusto kong matakot sa kanya pero hindi
ko magawa. Parang gusto ko siyang sigawan pero hindi ko ramdam ang boses ko ngayon.
Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.
It's so dark that I can't even find myself. I'm like a ship that's going to wreck
and drown into the deepest darkest part of the sea.
Pumasok nga ako sa organisasyon niya para malaman ang katotohanan. Pero lahat lang
pala ng alam kong katotohanan ay naging kasinungalingan.
His lies are the only truth to him.
Why? Is it that painful to know the truth? Na mas gugustuhin niyang isipin na ang
katotohanan ay ang mga kasinungalingan niya?
"You can't change the truth," halos dumugo na ang pang-ibabang labi ko matapos kong
sabihin 'yon ay awtomatikong napakagat ako.
Hindi ko maiwasang manginig. Ang dami kong gustong sabihin sa kanya ngunit ayokong
sumbatan siya.
"I can, if only you'll believe my lies," sobrang seryoso niya na halos 'di ko na
makilala ang boses niya. Sobrang iba ngayong nalaman ko ng hindi pala siya si
Caspian Lordcan.
I shook my head in a slow motion. Biting my lower lip 'til it bleed.
Nalasahan ko ang kaunting dugo na nanggaling sa pang-ibabang labi ko. I bit it to
stop from trembling but it seems like it got worst.
I stiffened when I felt his warm rough index finger that was curled like a hook
under my chin and he lifted it up.
Bahagyang tumagilid ang ulo niya na parang may gustong makita. He was staring at my
lips. Lower lip to be exact. His dark shade of orbs turned into darker than earlier
when he finally saw what his eyes wanted to see.
I was busy staring at his dark eyes while he's busy staring at my bleeding lip.
Napalunok ako nang nagtama ang mga paningin namin.
My eyes shut close when I felt his thumb wiping the blood out of my lip.
Akala ko ay tapos na siya pero hindi ko pa nga minulat ang aking mga mata nang
naramdaman ko ang mainit at malambot niyang mga labi na siniil niya sa mismong
pang-ibabang labi ko kung saan niya pinunasan ang dugo.
Napaatras ako nang mas inilapit niya ang sarili niya sa akin.
Hanggang dito nalang ba ako? Magpapadala ba ulit ako sa mga kagustuhan niya?
No.
Buong lakas ko siyang tinulak palayo sa akin. Alam kong hindi ko siya kaya pero
nagpatianod siya sa tulak ko at nilagyan ng distansya ang pagitan namin.
Tinuro ko siya sa nanginginig na daliri. Nakatingin naman siya sa akin sa
nagtatanong na mga mata.
Hindi na oobra sa akin ang mga ganyang galawan mo.
"Don't touch me until you tell me your real name," umatras ako at mas lalong
nilagyan ng malaking distansya sa pagitan namin.
Nakatayo pa rin siya ngunit ang dalawang kamay ay nakatukod na sa kama at bahagyang
nakayuko upang maabot ako. Nasa dulo siya ng kama habang ang likuran ko naman ay
nasa headrest na.
Umiling siya habang nakangiti.
Napatili ako nang mabilis siyang gumapang at ikinulong ako sa pagitan ng mga braso
niya habang ang mga kamay niya ay nasa gilid ko na. Tinulak ko siya sa dibdib at
mabilis na kumapa sa gilid ko. Nang wala akong nakapang kahit anong matigas na
bagay ay 'yong unan nalang.
Choosy pa ba ako?
Isinubsob ko sa mukha niya ang nakapa kong kulay itim na unan habang ang isang
kamay ay tinutulak ang dibdib niya.
"Ano ba! Nakakainis ka na!" sigaw ko habang pilit na inilayo ang mukha niya sa akin
ngunit mas idiniin niya lang ang dibdib niya sa akin at hindi alintana ang unan sa
mukha niya.
"Naiinis ka sa akin huh?" puno ng panunukso ang boses niya na parang naglalaro
lang.
Peste talaga.
At dahil naiinis ako parang mas gusto niya pang dagdagan ang inis ko nang kinagat
niya ang unan at hinila ito gamit ang bibig na parang asong nakikipag-agawan sa
isang pusa ng tirang isda dahilan kung bakit nabitiwan ko ang unan at kasabay no'n
ang pagbitaw ng mga ngipin niya sa unan kaya lumipad ito at bumagsak sa sahig.
Napalunok ako nang nakita kung paano niya ako tignan.
Dahil nawala na 'yong unan na kagat-kagat niya kanina ay parang nagpapahiwatig ang
kaniyang mga mata na ako na naman ang kagatin niya.
"No! Get off! Get off! You bulldog!" marahas akong gumalaw at sumipa gamit ang
isang paa lang dahil 'yong isang paa ay itinago ko sa ilalim ng bedsheet baka kasi
masagi at dumugo.
His chuckles echoed in my ear because of what I called him.
Para naman talaga siyang gutom na bulldog kung makatingin eh. Akala mo kakainin ka
na.
Napapikit ako habang pilit tinutulak ang matigas at malapad niyang dibdib. My
elbows bend when he leaned down kaya magkadikit na ang forearms ko sa dibdib niya
at nararamdaman ko na rin ang kamay ko sa dibdib ko.
Wala ng espasyo at tanging ang kamay at braso ko nalang ang nasa pagitan namin.
Itinagilid ko ang ulo ko nang inilapit niya ang mukha niya kaya kaharap niya na
ngayon ang tenga at gilid ng leeg ko.
"You wanna know my real name?" bagkos ay bakas sa kanyang boses ang panunukso. I
felt his hot at the same time cool fresh breathe fanned the side of my neck. Making
me feel that familiar electrifying feeling.
Kung kanina lang ay ako pa 'yong nanunukso eh. Ba't bumaligtad na naman ang
sitwasyon?
"Answer me," mariing utos ng baritonong boses niya nang hindi ako sumagot at
nanatiling nakapikit dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa gilid ng mukha ko.
Nakatagilid kasi ako upang hindi magtagpo ang mga mukha namin at baka ay halikan
niya na naman ako.
Hindi pa naman siya nagpapaalam kapag hahalikan niya ako kaya minsan ay magugulat
nalang ako at napagtantong hinahalikan ko na pala siya pabalik.
Ayoko na ulit mangyari 'yon.
Tumango ako sa tanong niya.
Sino ba namang ayaw malaman ang totoong pangalan niya?
I clutched on the chest part of his shirt when he planted soft hot kisses on the
side of my neck. Mas lalong napahigpit ang pagkakahawak ko sa damit niya na halos
mapunit ko na ito nang naramdaman kong dinilaan niya ang parte ng leeg ko matapos
niyang halikan iyon.
Nakakulong pa rin ako sa pagitan ng mga braso niya.
Naramdaman ko pa ang dulo ng ilong niya na hinahaplos ito sa ilalim na bahagi na
tenga ko.
Shit naman.
"Really? You wanna know my real name?" hindi pa rin nawawala ang panunukso sa boses
niya. Amoy na amoy ko na ang pabango niya.
Teka, hindi ako nagpabango.
Baka ang baho ko na?
Gusto ko tuloy iuntog ang ulo ko sa headrest nang sa kabila ng mga ginagawa niya sa
akin ay 'yon pa rin ang iniisip ko.
Hindi ko maipagkaila na gustong-gusto ko ng amoy niya. Pabango man o hindi.
"Say it, Khione." ang demanding siya talaga. Ayaw niya sa simpleng pagtango lang.
He squeezed my body against the headrest as he breathe me in.
"Ano ba! Huwag mo akong amuyin!" nataranta ako kaya tinulak ko siya ulit ngunit sa
pagkakataong ito ay hindi na siya nagpatinag pa mas lalo niya lang idiniin ang
katawan niya sa akin.
"Bakit?" ang sarap talaga alisin ang panunukso sa boses niya.
"Basta!"
Ngunit mas inamoy niya lang ang leeg ko at isinubsob pa ang mukha niya roon.
Ba't ba ayaw niyang sumunod sa gusto ko?
Hindi mo ba naisip, self? 'Di mo rin naman sinusunod ang utos niya ah.
"Back to the topic, Khione. Tell me that you wanna know my name," he whispered in a
very low tone. Parang sinisigurado niyang ako lang talaga ang makakarinig.
"I—stop that!" sasabihin ko na sana na gusto kong malaman ang pangalan niya ngunit
nadistract ako nang naramdaman ko ang kamay niya sa likuran ko na parang may
hinanap ito.
"Stop what?" mas lalo lang siyang ginanahan na tuksuhin ako.
Ang bully niya, hmp.
"Stop that—"
"Continue please," putol niya sa sasabihin ko na mas lalong nakapagpainit ng ulo
ko.
Kailangan idiin ko sa loob ng utak ko na galit ako sa kanya. Hindi puwedeng mawala
ang galit ko nang dahil lang sa mga ginagawa niya.
"Fine! I wanna know your name so badly!"
"Napipilitan ka lang." giit nito na halos makapagpahaba ng sungay ko.
"Oo. Gusto kong malaman ang totoong pangalan mo." pinilit kong maging kalmado at
hindi napipilitan.
"Walang kaemo-emosyon." komento niya sa pangalawang sinabi ko.
Napuno na talaga ako.
"Tangina mo! Sabihin mo na kasi ang pangalan mong gago ka!"
Tumawa siya na parang walang nangyaring suntukan at away kanina kasama ang totoong
Caspian. "Don't speak bad words," he whispered in a husky voice.
Hindi na ako nagsalita dahil baka may mamura ko lang ulit siya. Pinagpatuloy niya
ang paghalik sa gilid ng leeg ko at 'di pa pinalagpas tenga ko na mahinang kinagat
niya.
"You wanna know my name?" wala ng halong panunukso ang boses niya at puno na ito ng
kaseryosohan.
Halos manlambot ang tuhod ko nang dahil sa sunod niyang sinabi.
"Marry me then."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 27
--
Chapter 27
Tired
Nakangusong nakaupo ako sa sofa habang nakatayo si Kate sa may pintuan. Namumula
ang mukha niya na parang may sumampal sa kaniya.
"Anong nangyari sa mukha mo?"
"Muntik na akong mamatay."
Sa paraan ng pagkakasabi niya no'n ay parang sinampal nga talaga siya ni Caspian—
Lord. Ano bang pangalan ang gagamitin ko?
Naalala ko tuloy ang nangyari kagabi.
Parang nagbabasa ako ng sobrang gandang libro kaya wala akong masabi. Parang 'yong
sinabi niya lang kagabi, sa sobrang ganda ay wala akong nasabi.
Speechless.
I'm eighteen years old. Hindi na underage pero ayoko namang matali ng gano'n kaaga.
Gusto kong maging malaya. Kasal pa talaga ang inalok niya? Kasi alam niyang wala na
akong kawala at kailangan ko ng sundin ang mga utos niya sa oras na kasal na kami.
Kasal? 'Di ba para sa mga taong nagmamahalan lang 'yon?
Nagmamahalan ba kami?
Now my decision is final. Lord na lang ang itawag ko sa kanya, tutal ay 'yon naman
ang tawag sa kaniya ng mga kaibigan o tauhan niya.
"Kate, sagutin mo nga ako. Totoo bang pinsan ko 'yong totoong Caspian na pumunta
rito? Totoo bang hindi si Caspian si Caspian? Kung gano'n ay ano ang totoong
pangalan ni Caspian? Sino si Trevino?" parang isang rifle gun ang bibig ko sa
sunod-sunod na pagbato ko sa kanya ng mga tanong.
Kanina nang nagising ako ay si Kate na nakabusangot ang mukha agad ang bumungad sa
umaga ko.
"Lalo naman akong walang alam diyan. Ang alam ko lang ay ginagamit ni Lord ang
pangalan ni Caspian. Walang nakakaalam sa totoong pangalan niya, maliban nalang sa
babaeng papakasalan niya. Syempre kailangan ng birth certificate 'yon. 'Di ko nga
rin alam na pinsan ka pala ni Caspian." paliwanag nito habang pinaglalaruan ang
piercing sa tenga niya.
"Ba't 'di ka man lang nagulat?" bakas sa boses ko ang pagtataka. Kung hindi niya
alam ay bakit 'di siya nagulat?
"Sanay na ako riyan. Ang dami nilang sekreto pero walang nagtangkang humukay no'n.
Bigla-bigla nalang kasing mabubunyag 'yon." She crossed her long perfect shape of
legs, wearing those pair of leather boots like a cowgirl. "Malay mo, baka biglang
bumalik mula sa libingan 'yong dating kasintahan ni Lord." dugtong niya na agad
nakakuha ng buong atensyon ko.
"Huh? May girlfriend siya noon?"
Nakita ko kung paano siya natigilan at napatingin sa kisame na parang inisip ulit
kung ano 'yong sinabi niya kanina.
Oh, her tongue was was unexpectedly slipped.
'Yan na yata ang sinasabi niyang sekreto na bigla-bigla na lang nabunyag.
Binaliktad siya ng sarili niyang salita.
"Tutal ay nasabi ko naman at hindi naman sekreto 'yon dahil halos lahat ng miyembro
ng organisasyong 'to ay nasaksihan ang pagbagsak niya nang namatay ang babaeng
'yon," she crossed her arms against the lower part of her chest as her eyes
intently looked at me.
"Bakit? Anong dahilan?" minsan ang sarap din palang makipagkuwentuhan kay Kate.
"Sobrang masunurin ng babaeng 'yon pagdating sa mga utos ni Lord. Mabait at hindi
pasaway," napangiwi ako nang dahil saa sinabi niya.
'Yon pala ang mga tipo ni Lord? Mga damsel in distress?
Pero mabait naman ako ah?
Bakit ko ba kinukumpara ang sarili ko sa isang patay na? Nawa'y sumalangit siya.
Umayos ako sa pagkakaupo sa sofa na parang isang batang excited na makinig sa
storytelling ng Lola niya.
"Isang utos lang ni Lord ang sinuway niya. 'Yon ang dahilan kung bakit siya na-
dead." gusto ko sanang matawa sa paraan ng pagsasalita niya ngunit hindi ko nagawa
nang may napagtanto ako sa sinabi niya.
Ang katulad ni Lord ay marunong pa lang magmahal?
Hindi ako sanay na tawagin siya sa pangalang 'yon. Ang hirap pa ring mag-adjust.
Wala akong magawa dahil may nagmamay-ari na sa pangalang Caspian. Si Lord mismo ang
tumawag sa kanya ng Caspian.
"Anong utos 'yon?" halata sa boses ko ang kuryusidad.
"Gusto mo talagang malaman?"
"Magtatanong ba ako kung hindi?"
Her chuckles echoed between the walls of the room. She looked at me in an
incredulous way. Parang hindi siya makapaniwalang may bumabara sa kanya.
Tumayo siya ng maayos at naglakad palapit sa kinaroroonan ko. Pabagsak siyang umupo
sa kulay itim na sofa sa tabi ko kaya umusog ako at humarap sa kanya. Ipinatong ko
pa ang mga paa ko sa sofa in an indian sit position while facing her.
"Mahal niya ang babaeng 'yon pero mas nanaig ang pagmamahal ng babaeng 'yon para
kay Lord." panimula niya na nakapagpasimangot sa akin.
"Can't you just tell me what's the girl's name?" naiinip na tanong ko sa kanya na
ikinakunot ng noo niya.
Isa 'to sa parte ng buhay ni Lord na kailangan kong malaman. I need to know him
fully. Kahit hindi na muna ang pangalan.
"Ang demanding mo naman, malalaman mo rin naman 'yon. Pero itong kuwentong 'to, sa
akin mo lang maririnig. Kahit puntahan mo pa ang mabait na si Monterozo, 'di niya
sasabihin sa'yo ang tungkol dito." she rolled her eyes at me. Nakita kong may
kinuha niyang kung ano sa bulsa niya.
Isang sigarilyo at lighter.
"Mahirap paamuhin si Lord kapag galit. 'Di niya napaamo. Mahirap pigilan si Lord.
'Di niya rin napigilan. Sobrang ikli ng pasensya ni Lord. 'Di niya napahaba kasi
nga masunurin siyang hangal." parang may galit pa yata si Kate sa babaeng 'yon
dahil sa paraan ng pagsasalita niya.
She despise the girl.
"Masunurin pero 'di naman nilubos ang pagiging masunurin. Isang utos ang hindi niya
sinunod." minsan ay parang gusto ko ng batukan si Kate. Paulit-ulit lang kasi sa
mga sinasabi.
Gusto ko ng malaman, tanginang bitinerang 'to.
Anyways, wala sa dictionary ang salitang bitinera. Gawa-gawa ko lang 'yon, may
sarili kasi akong dictionary.
"Anong utos naman 'yon?" bakas sa boses ko ang pagkainip. Sobrang nambibitin kasi
siya sa pagkukuwento niya.
Sumandal ako sa sandalan ng sofa habang nakatingin pa rin kay Kate. Sinindihan niya
ang hawak niyang sigarilyo at inipit ito sa pagitan ng mga labi niya. She removed
it and blow a smoke in front of me.
Umatras ako upang hindi makasinghot ng usok mula sa sigarilyo niya.
"The mansion that's made for the officials and events of the organization was
attacked. Lord ordered her to never ever get out of his room but she disobeyed and
bang! Trevino shot her." she even pointed the cigarette at me like it was a gun and
moved it like she pulled the trigger.
Trevino.
Who is he?
Naghintay ako ng ilang minuto dahil mukhang hindi pa tapos ang sasabihin niya
ngunit humithit na naman siya sa sigarilyo niya.
"The end," kasabay no'n ay ang pagbuga niya ng usok sa harap ko habang bahagyang
nakaawang ang mga labi.
No.
Mukhang hindi pa tapos ang sasabihin niya. Pakiramdam ko ay may karugtong pa ang
nangyari no'n. Anong nangyari pagkatapos nabaril ng babae?
What happened to Lord after then?
Pakiramdam ko ay hindi nagbago si Lord. Ayon sa mga sinabi ni Kate ay parang ganito
na talaga ang ugali ni Lord kahit pa man noong buhay pa ang minamahal niyang babae.
Kailan lang nangyari 'yon?
Baka naman isang kasinungalingan na naman 'to?
Sobrang magkaslungat kami ng babaeng sinasabi Kate. Kung tatanungin ko kaya si
Lord? Sasagutin niya ba ako?
Kaya ba gano'n nalang siya kadesperadong mapasunod ako sa mga utos niya? Dahil sa
likod ng bawat galaw at utos niya ay may nakakubling napakasakit na nakaraan.
Pero ayokong sumunod sa mga utos niya.
Nakatingin lang ako kay Kate habang abala siya sa paninigarilyo.
Napangiti ako nang may naisip na gagawin.
"Kate? Turuan mo nga akong manigarilyo—"
Naputol ako sa pagsasalita nang biglang dumagundong ang tunog ng malakas na
pagbukas ng pinto. Sa isang iglap nang muli akong bumaling ng tingin kay Kate ay
nakatayo na siya na may malaking distansya sa pagitan namin.
I shifted my gaze to the newcomer who interrupted us.
Nagtama ang paningin namin ni Lord. Nakatingin lang siya sa akin habang sumesenyas
kay Kate na lumabas muna.
Namalayan ko nalang ang ingay na pagsara ng pinto.
Nakalabas na si Kate.
Nakayakap ako sa mga tuhod ko nang naglakad palapit sa akin si Lord.
I can see the frustration and tiredness in his eyes. Mukhang masyado niyang
binibigyan ng oras ang pagtatrabaho kesa sa pagpalahinga. Narinig ko mula kay
Gordon na non-stop daw nagtrabraho si Lord dito.
Ano kayang ginagawa niya? Is he investigating here? To see if there's sometimes
wrong in this field?
Nanatili siyang nakatayo sa harap ko. Him, looking down at me and me, looking up at
him.
Ito. Bakit ganito nalang ako lagi? Siya talaga 'yong mas nakakataas na tinitingala
ng lahat.
Napaiwas ako ng tingin nang hinubad niya ang pangitaas na damit niya. Parang
tanga'ng biglang bumalik ang paningin ko sa kaniya at walang hiyang hinagod ng
tingin ang dibdib at pababa sa mabatong tiyan nito.
Abs. Absolute abs talaga.
Kahit ilang beses ko ng nakita 'to ay walang kupas pa rin akong namamangha.
Tahimik siyang umupo sa gilid ko at halos napaigtad ako nang hinawakan niya ang
binti ko at ipinatong iyon sa mga hita niya.
Hindi agad ako nakagalaw nang dahil sa biglaang ginawa niya.
Mas lalo talaga akong nagulat nang umusog siya papalapit sa'kin at isinandal ang
ulo niya sa balikat ko.
Talaga bang sobrang pagod na siya?
Hinayaan ko siya habang nararadaman ko ang magaspang niyang kamay na marahang
humahaplos sa binti ko na parang narerelax niya ang sarili niya sa paraan ng
paghaplos lang sa akin.
Bakit parang pakiramdam ko ay kumukuha siya ng lakas sa akin?
Hindi ko na maipaliwanag ang nararadaman ko ngayon.
"Lord..."
He stiffened. Natigilan din ang kamay niya sa paghaplos sa binti ko nang narinig
niyang binanggit ko ang pangalang madalas na naririnig niya mula sa mga tauhan niya
lang.
"Hmm?" mukhang pati sa pagsasalita ay pagod na rin siya.
Nakakaawa naman. Ano ng gagawin ko?
"May I see your scars?"
Natigilan siya ulit nang dahil sa kung anu-ano nalang ang mga lumalabas sa bibig
ko.
Inaasahan ko ng magagalit siya sa akin dahil sa mga sinabi ko ay parang tinatanong
ko na rin ang nakaraan niya.
Hindi ko inaasahan ang susunod niyang ginawa. Umayos siya sa pagkakaupo at marahang
inalis ang binti kong nakapatong sa hita niya bago tumayo sa harap ko.
Ang mapupungay niyang mga mata ay nakatingin sa akin na parang tinitimbang ang kung
ano man ang nakikita niya sa mga mata ko.
"You may," his voice was deep husky. Parang inaantok na siya dahil sa paraan ng
pagkakasabi niya no'n.
He slowly turned his back.
Ngayon ay 'di ko maiwasang mapapikit nang harap-harapan ko ng nakikita ang ito.
The scars of his past.
Hindi ko namalayang dahan-dahan ko na palang inangat ang isang kamay ko. I heard
him heave a deep breath when he felt my fingers touching his scars. I slowly moved
my fingers, tracing and leaving an invisible mark in every scars that I touched.
I felt like I'm healing it even if it's already healed physically.
Tumayo ako nang 'di ko na maabot ang ang iba sa itaas na bahagy ng likod niya.
Nagdadalawang isip pa ako kanina kung hahawakan ko ba ito dahil baka ay magalit na
naman siya ngunit nang wala akong natanggap na masamang reaksyon mula sa kaniya ay
pinagpatuloy ko ang ginagawa ko.
"Does it still hurt you?" sinusundan ko ng tingin ang mga daliri ko sa bawat
paggalaw nito.
Naramdaman kong gumalaw ang likuran niya nang dahil sa ginawa niyang mabibigat na
paghinga.
"So much..." I can clearly hear the pain from his voice as he whispered it like
he's talking to himself.
Hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng kirot at paninikip ng dibdib ko nang
dahil sa sinabi niya.
Wala akong nilagpasan. I touched and traced my fingers in every scars on his back.
Sunod-sunod ang paggalaw ng malapad niyang likod nang dahil sa mabibigat niyang
paghinga.
He's showing his other side to me but he never open up.
Hindi ako makapaniwala. Akalain mo nga naman, tao lang din pala siya. Kahit
masasabi ng iba na wala siyang puso ay nakakaramdam pa rin siya ng sakit at pagod.
Bakit sa akin siya lumapit?
Minsan lang siyang ganito kaya lubusin ko na. Alam kong sa susunod na araw 'pag
bumalik na 'yong lakas niya ay babalik na naman ulit kami sa dati.
Nalilito na talaga ako sa mga pinapkiya niya sa akin. Ang sama niya 'pag lahat ng
tao ay nakatingin sa kanya pero kapag hindi ay may dinaramdam din pala siyang sakit
na mula sa nakaraan niya.
"Does your late girlfriend has something to do with this?"
Kung kanina ay parang kagagaling niya lang sa isang marathon kung huminga ngayon
naman ay halos hindi ko na nararamdaman kung humihinga pa ba siya.
"Who told you that?" natigilan ang mga daliri ko sa paggalaw nang narinig ko ang
tono ng boses niya. Biglang bumalik sa isip ko ang pangyayari noong nasa isang five
star hotel kami. Ganitong-ganito ang ang boses niya.
Deep rough and harsh.
Totoo nga'ng may namatay siyang girlfriend.
Sana all may label.
"Nah, gossips?" hindi ko pinahalata ang pagiging kabado na baka ay maulit na naman
'yong nangyari sa shower. I tiptoed and as my lips were trying to reach his ears.
"I heard that she's a very obedient girl." I whispered it like I'm passing the
gossips to him.
My feet surrendered from tiptoeing. Umayos ako sa pagkakatayo at pinagpatuloy ang
ginagawa ko kanina sa likod niya.
I was currently staring at his scars when he kept himself silent.
His scars are beautiful.
Magsasalita pa sana ako ngunit napalitan ito ng nguso nang mabilis siyang humarap
sa akin at puwersahan akong pinaupo.
Namalayan ko na lang ang sarili ko na ginawa niyang unan. His huge body fulfilled
the whole sofa. Nasa gilid ako habang ang kaniyang ulo ay nakapatong sa hita ko.
"Lord—"
"Wanna sleep." pagputol niya sa sasabihin ko at humarap sa tiyan ko. Muntik na
akong tumili nang niyakap ng braso niya ang bewang ko habang isinubsob niya ang
mukha niya sa tiyan ko.
Tangina, may kiliti ako diyan, 'wag diyan.
Ilang minuto kaming nasa gano'ng posisyon at hinahayaan siyang matulog sa hita ko.
Hindi ko na rin napigilan at sinuklay ko ang medyo may kahabaan niyang buhok gamit
ang kamay ko. Halos matakpan na nga ang noo niya ng kaniyang kulay itim na buhok.
Hindi naman siya nagreklamo kaya pinagpatuloy ko. Parang nagugustuhan niya pa nga
eh, dahil sa tuwing lumalayo ang kamay ko sa buhok niya ay iniangat niya ang ulo
niya upang masagi ang kamay ko. Parang nagpapahiwatig na huwag akong huminto.
Sobrang lambot ng buhok niya, hindi lang parang endorser sa isang commercial ng
shampoo, baka ay may-ari pa siya ng kompanya ng shampoo.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nagsalita na ako.
"Lord?"
"Hmm?"
Akala ko talaga ay tulog na siya. Parang sobrang komportable niya kasi sa hita ko.
Ilang segundo akong tahimik bago nagreklamo.
"Ang bigat ng ulo mo."
He groaned.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 28
--
Chapter 28
Kiss
Bihis na bihis. Nakaupo sa dulo ng kama at nakayuko ang ulo na parang pinapagalitan
ng ama. Wearing an army-like clothes with its cap and a combat shoes.
Maayos na ang paa ko kaya puwede na akong makapaglakad o sumama kay Lordcan sa kung
saan man siya pupunta.
Bakit nakasuot ako ng ganito?
Hindi ko rin alam. Sa tingin ko ay parang sasabak kami sa isang gyera at wala man
lang akong dalang baril.
"Sir, the truck is ready." anunsyo ni Gordon na katabi lang ni Kate. Nasa labas
sila ng kuwarto habang ramdam ko pa rin ang mariing paraan ng pagtitig ni Sir Lord
sa akin.
I should call him Sir too. He's my superior anyway.
Ibig sabihin ba nito ay susundin ko na siya sa kung anuman ang iuutos niya sa akin?
Hindi.
Wala lang. Dapat kasi magalang tayo sa mga nakakatanda sa atin.
Anong truck? Ba't sa truck kami sasakay? Naubusan na ba siya ng mga magagarang
sasakyan? Naalala ko tuloy 'yong sasakyan niyang iniwan ko sa port.
"Sir? Saan tayo pupunta?"
Agad akong napatingin kina Gordon at Kate na nasa labas. Their eyes widened like
it's gonna drop out of its sockets. Kinindatan ko lang sila at tumingala kay
Lordcan na ngayon ay nakakasalubong na naman ang dalawang medyo makapal na kilay.
Hawak niya ngayon ang cap ko. Ewan kung paano napunta 'yan sa kaniya.
"To the terrorist's camp," sagot niya sa kaswal na boses.
Imbes na makaramdam ng takot nang dahil sa sinabi niya ay napangiti pa ako. Alam
kong delikado ang lugar na pupuntahan namin pero nandiyan naman siya 'di ba? Siya
naman ang palaging unang maglalakad, kaya ayos lang dahil siya rin ang unang
babarilin kung sakali.
Ano kayang gagawin namin doon? Tapos na yata ang trabaho niya rito sa torturers'
field.
Napasimangot ako nang may biglang pumasok sa isip ko.
"Sa kampo ng mga terorista? Nababaliw ka na ba? Tapos nakasuot pa ako ng pang-
sundalong damit? Ako 'yong una nilang papatayin eh!" hindi ko na napigilan ang
sarili ko at talagang maghihisterya ako rito.
"They won't kill you," kalmadong sabi nito sa malalim na boses. Nakatayo pa rin
siya sa harap ko habang hawak ang cap ko. Nagulat ako nang may inilabas siyang
isang posas mula sa bulsa ng pants niya.
"Anong gagawin mo riyan?" bakas a boses ko ang pagtataka.
Sinong aarestuhin namin?
"Give me your hand."
Natigilan ako nang dahil sa inutos niya. Ibigay ko raw ang kamay ko?
Inilibot ko ang paningin ko sa buong silid at nang hindi ko nakita ang hinahanap ko
at bumaling ako kay Kate at Gordon.
"May kutsilyo ba kayo?" tanong ko dahilan kung bakit napuno ng pagtataka ang
ekspresyon sa mukha nila. Sinulyapan ko si Lordcan na nasa harap ko at gano'n din
ang ekspresyon sa mukha niya.
Tumango si Kate at naglakad papasok. She handed me a little knife. Agad ko itong
tinanggap at itinapat sa forearm ko.
Akmang masusugatan ko na sana ang sarili ko ngunit mabilis na kinuha ni Lordcan ang
kutsilyo mula sa pagkakahawak ko. He gripped the knife on its blade. Sobrang
nagulat ako nang nakitang tumulo ang dugo niya. Hawak ko kasi 'yong handle ng
kutsilyo kaya paano niya iyon makukuha mula sa akin kung hindi niya hahawakan ang
blade nito?
I looked at up at him.
"What the fuck are you doing?" he hissed. Hindi man lang siya dumaing nang
nasugatan siya. Walang nababakas sa kanyang mukha na nasasaktan siya. Bakas sa
mukha niya ang inis at galit.
"Sabi mo hinihingi mo ang kamay ko? E 'di puputulin ko nalang." bumaba ang paningin
ko sa kamay niyang mahigpit na nakahawak sa blade ng kutsilyo.
Hindi ko na nilingon ang pagpipigil ng tawa nila Kate at Gordon sa labas.
Anong nakakatawa?
Dahan-dahan kong hinawakan ang kamay niyang dumudugo na may hawak ng kutsilyo.
Tumingala ako at nakita kong sinundan niya ng tingin ang kamay ko sa kamay niya.
My hands were trembling when I slowly caressed my fingers to his knuckles. He
slowly relaxed and released the knife from his grasp.
Nahulog ang kutsilyo at umalingawngaw sa buong silid ang ingay nito.
Natigilan ako nang dahil sa ginawa ko. I didn't expect that he would follow what I
wanted him to do using my actions and gestures. Nakita ko ang sugat sa kaniyang
palad.
Napatingin ako sa dalawa na nasa labas ngayon at nahuli ko pang siniko ni Kate si
Gordon na nakatingin lang sa sahig.
Ang isang kamay ni Lordcan na dala ang cap ko ay umangat at isinuot sa ulo ko ang
cap.
Starting this day. I will call him Lordcan and that's that. Ang pangit kasi
pakinggan 'pag Lord lang. Puwede rin naman sir lang pero mukhang nakasanayan na
nila na tawagin siyang Lord o Lordcan kaya 'yon nalang din ang isasanay ko sa
sarili ko. Baka nga isa siyang Lordcan-hindi puwede. Kung isa siyang Lordcan at
totoong magpinsan kami ni Caspian Lordcan, ibig sabihin lang no'n ay magpinsan din
kami? O relatives?
Napamura ako sa isip ko nang dahil doon. Kung alam ni Lordcan na magpinsan kami ng
totoong Caspian Lordcan at isa rin siyang Lordcan.
Then why did he claimed me if we're relatives?
Isa lang ang sagot niyan. We're not relatives and he's not a Lordcan.
He knows the boundary. Walang mangyayari sa amin kung magpinsan man kami.
Now I'm sure that Lord isn't a Lordcan.
Through it all, I still want to call him Lordcan, not because it's his last name
but because it's his name.
Lordcan muna ang itatawag ko sa kanya gayong hindi ko pa alam ang totoo niyang
pangalan.
"Ihanda niyo na ang mga gamit. Kate, you'll be going back to the organization's
mansion." anunsyo ni Lordcan habang mariing nakatingin sa akin ang kanyang
madidilim na mga mata.
Tignan mo nga naman. Iba ang kausap tapos sa akin nakatingin?
Hindi ba sasama sa amin si Kate? Akala ko ba ay assistant ko na siya? Mukhang
naparito lang siya para pansamantalang bantayan ako habang sobrang abala ni Lordcan
sa pag-aasikaso sa field na 'to.
Ayoko rin namang sumama sa kaniya rito. Ayokong makita na pinapahirapan nila ang
mga lalaki at pati na rin ang mga babae.
"Right away, Sir."
Iyon ang huli kong narinig mula kay Gordon at umalis na siya t'saka sumunod sa
kaniya si Kate na nagsalute pa sa akin bago pinaglaruan na naman ang piercing sa
tenga niya.
Nakasundo ko na si Monterozo.
Nakasundo ko na si Monerov.
Nakasundo ko na si Gordon.
Nakasundo ko na si Kate.
Makakasundo ko kaya si Villazardo? Lalong-lalo na si Lordcan? Wala akong pag-asa sa
dalawang 'to. Lagi naman kaming nag-aaway ni Lordcan, si Villazardo naman ay
killjoy. Binuking ba naman ako.
Inayos ko ang cap na isinuot niya sa akin. May tiwala naman ako sa bubong ah? Ba't
suot ko 'to? Wala ba siyang tiwala sa bubong?
I looked up at Lordcan to see if there's any sign of pain that he's feeling but
nothing. I can see nothing.
"Villazardo."
"Huh?"
Kumunot ang noo ko nang dahil sa binanggit niyang pangalan.
"Hinihintay pa natin si Villazardo na dumating. Makakasama natin siya sa pupuntahan
natin." aniya at inayos ang hawak niyang posas. He unlocked it with a silver key.
Makakasama namin si Villazardo?
Ibig sabihin ay wala akong kakampi?
Nanlaki ang mga mata ko nang pinusasan niya ang isang kamay niya at marahas na
hinila ang kamay ko t'saka kinonekta sa isang posas.
Hindi agad ako nakapagreact.
Kahit hindi kami kasal ay tinali niya pa rin ako sa kaniya?
"Hoy!" huli na nang nakapagreact ako ay nakaupo na siya sa tabi ko matapos niyang
inilagay ang susi sa bulsa niya sa likuran. "Ano 'to? Alisin mo 'to! Nakakainis
ka!" Iginalaw ko ang posas na nakapulupot sa palapulsuhan ko kaya nadala ko rin ang
kamay niyang sobrang bigat.
"Khione, hindi basta-bastang lugar ang pupuntahan natin. Mas maganda na 'yong 'di
ka makawala sa akin. Baka kung ano na naman ang gagawin mo." parang balewala lang
sa kaniya ang lahat ng pagpoprotesta ko sa paraan ng pagkakasabi niya no'n.
Dumudugo pa rin ang palad niya pero parang mas binalewala niya ang sakit doon kesa
sa akin.
He looked chill while me? I can almost kill him with my poisonous death glare.
Tanginang lalaki 'to.
"Alam mo? Umalis ka nga sa paningin kong lalaki ka! Alis!" I shot him my dagger
look. 'Yong tipong matutusok talaga siya at tatagos sa puso niya.
Natatawang itinaas niya ang aming mga kamay na nakaposas.
"Lalaki?" Natatawa niyang sambit sa pangalang tinawag ko sa kaniya.
Minsan hindi talaga ako natutuwa sa kaniya lalo na ngayon na ako 'yong talo at
napipikon.
"Ask me in a nice way," umayos siya sa pagkakaupo habang nakatingin sa akin. He's
wearing a simple plain white shirt and dark pants. Pero nanaig pa rin ang karisma
at ang sex appeal niya sa kabila ng mga simpleng damit na suot niya.
"Okay, will you please remove the handcuffs?"
"With feelings."
I gritted my teeth because of his demand. Bakit ba? Siya ba may feelings? Sa akin?
'To naman 'di mabiro.
Pinagsalikop ko ang mga kamay ko kaya hindi sinasadyang nadala ko 'yong kamay niya
na sumagi sa dibdib ko. Gusto ko siyang sampalin pero ang importante ngayon ay ang
makawala ako. I made my eyes twinkled like a little kitten with its pleading eyes.
"Lordcan, will you please, please, please, please, please with all my heart, so
please? Removed the cute little shiny thing out of my wrist?" I asked in a very
nice way. 'Yong tipong wala ng makakapagsabi ng hindi sa akin. Halos lahat siguro
ng lalaki ay talagang mapapasabi ng oo sa paraan ng pagkakasabi ko.
Pero, knowing Lordcan. Hindi siya kasali sa halos lahat ng lalaking 'yon.
"No."
"But it was the nicest way that I can do!"
"Did I told you that I'll set you free if you'll ask me in a nice way? No. I just
told you that ask me in a nice way and not in the nicest way." pangangatuwiran niya
na napunta lang sa wala lahat ng mga ginawa ko. Ask me in a nice way was an order.
Ba't nagpaloko ako?
Napasimangot ako habang nakatingin sa lalaking walang ibang ginawa kung 'di ang
sirain ang araw ko. Ang ganda na sana eh, makakaalis na ako rito. Kaso nakatali
naman ako sa kaniya.
Napatitig ako sa mapula at malambot niyang mga labi.
"'Pag 'di mo'ko pinakawalan. Hahalikan kita." bakas sa boses ko ang pananakot at
tinapunan siya ng isang nakakamatay tingin na kung sino man ang tatamaan ng mga
mata ko ay mamamatay.
Mas lalo lang akong nainis nang narinig ang tawa niya.
"Nakakatakot." komento niya matapos tumawa.
Akala niya 'di ko totohanin ah?
Mabilis akong umangkas at umupo sa hita niya dahilan kung bakit siya natigilan.
Gamit ang malaya kong kamay ay hinawakan ko siya sa batok at hinila palapit sa
akin.
Ako mismo ang sumiil ng halik sa mainit at malambot niyang mga labi. Naramdaman ko
ang malayang kamay niya na gumapang papunta sa likuran ko at mas hinila lang ako
papalapit sa kaniya.
Wala ng nakikitang distansya sa pagitan namin. My boobs squeezed against his chest.
He immediately kissed me back.
Ang kamay kong nakaposas ay nakahawak na sa pisngi niya at gano'n din ang isang
kamay niyang nakaposas, nakahawak na sa pisngi ko.
I bit his lower lip that made him moan.
Ibang klase talaga ang magawa kapag pikon ang isang tao.
Bahagya akong lumayo pero agad namang hinabol ng labi niya ang labi ko kaya nauwi
kami sa paghahalikan ulit.
His free arm wrapped around me. So tight that I can't even move an inch.
His kiss was rough and harsh. Parang pinapahiwatig ng paraan ng paghalik niya na
pagsisihan kong hinalikan ko siya.
Kusang umawang ang bibig ko nang naramdaman kong kinagat niya ang pang-ibabang labi
ko.
I feel so small sitting on his lap. Sobrang lapad at tigas ng dibdib niya. Even his
strong thighs under me.
Nilabanan ko ang paghalik niya sa akin. I kissed him but not the way he kissed me.
I kissed him softly and tenderly even if his lips were getting aggressive to mine.
He broke the kiss and I thought that we're done but I'm wrong when I felt his hot
lips against my neck. I craned my neck voluntarily to give him access.
Ang kamay kong nakaposas ay nasa balikat niya kaya gano'n din ang kamay niya. He
got distracted when I caressed the blades of his shoulder. Ang kamay niyang
nakaposas ay puwersahang inilayo ang kamay ko sa balikat niya. Ngayon ay
nakapulupot na sa likuran ko ang kamay niya kaya naroon na rin ang kamay ko. Isang
kamay nilang ang meron ako kasi nasa likuran 'yong isang nakaposas.
He took control. He wanted all the control. He didn't want to be controlled.
Katulad nalang ng ginawa ko kanina.
Hindi ko alam kung ano ang nararadaman ko sa mga oras na 'to. I can't explain it,
it's too clear yet it's hard to see through it when my eyes wasn't ready to see
this kind of feelings.
I'm not ready to submit to him.
"Lordcan..." I moaned when I felt his wet lips marking me.
"Hmm..." I can hear the enjoyment from his moan.
Nanatiling nakahawak ang malayang kamay ko sa batok niya.
Naramdaman ko ang kamay niyang nakaposas na nasa likuran ko. Naroon din ang kamay
ko. I felt his finger caressed my handcuffed hands as he slowly intertwined our
fingers at my back.
Mukhang sobrang nalasing na siya sa paghalik sa akin. My eyes were close and savor
the moment.
He didn't stop.
Tahimik ko lang siyang hinayaang gawin kung anuman ang gusto niyang gawin. Pero
hindi umabot sa malayo ang paghalik niya. He kept on marking me on my neck while I
moaned his name.
But I stiffened when instead of moaning my name too, he moaned another name.
"Calla..."
Tanginang sabon 'yan.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 29
--
Chapter 29
Tamed
I stiffened.
He stopped.
Ilang minuto kaming tahimik sa gano'ng posisyon. Hindi ako gumalaw kahit isiniksik
niya na ang mukha niya sa leeg ko na parang nanghihingi ng paumanhin. Naramdaman ko
ang kamay naming nakaposas. Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko nang
unti-unti kong inalis ang pagkakahawak niya sa akin.
"No." he said under his breath. Naramdaman ko agad ang mainit na paghinga niya sa
leeg ko.
"Calla... Maglalaba ka ba Lordcan?" Wala sa sariling tanong ko kahit alam ko namang
pangalan 'yon ng isang babae. "Teka..." tuluyan ko ng naalis ang kamay niyang
nakaposas na nakahawak sa akin.
"Fuck." he growled against my neck when I free myself from his grasp. I can feel
the frustration in him as deep inside he's trying to restrain himself.
I smiled and planted a rough kiss on his earlobe.
Rough.
Right. Kahit may ideya na ako tungkol kay Calla na posibleng ito ang namatay niyang
girlfriend ay gusto ko pa ring malaman 'yon na galing mismo sa kaniya.
Kaya siguro nasabi niya ang pangalang 'yon dahil sa paraan ng paghalik ko sa kaniya
at hinahayaan ko lang kung ano ang gusto niyang mangyari. My actions reminded him
of his obedient late girlfriend. Soft and gentle.
I should be rough and harsh as him.
Ayokong maalala niya ang namatay niyang girlfriend sa akin. I want him to see me as
another girl and not the girl from his past.
Wait. Why am I thinking about this?
Wala akong pake. 'Di rin naman siguro ako magtatagal sa kamay niya.
Am I thinking of leaving him?
Napapikit ako nang kung anu-anong klaseng bagay nalang ang pumapasok sa isip ko.
Parang hindi ako 'to. Bakit parang nag-iba ako sa tuwing pumapasok sa isip ko ang
tungkol sa nakaraan niya?
"Tell me about Calla." I whispered huskily and as rough as him. I ran my lips to
the sides of his ears, teasing him.
It's payback time, baby.
Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko pero bakit parang galit ako? I'm not
supposed to feel this thing. Dahil sa totoo lang? Parang kinukulong niya pa ang
sarili niya sa nakaraan na kahit ang pangkasalukuyan niyang buhay ay naging isang
sinungaling na lang para sa kaniya.
"Lordcan... Who is Calla?" ulit ko nang hindi siya umimik. I can feel his heavy
breathing, his back was moving up and down.
"I don't want to talk about her." bakas sa boses niya na ayaw niya talagang pag-
usapan ito. Isang senyales na talagang kinukulong niya ang sarili niya sa nakaraan.
Haven't he moved on?
"Then tell me about yourself." I distracted him by kissing him in a harsh way. He
should think that it's me and not the Calla girl.
"No." matigas niyang sabi. Wala na akong nababakas sa boses niya. Just his plain
deep voice.
I'm still wearing my cap until now. Buti hindi nahulog.
"No?" natatawa kong tanong sa kaniya. I'm saying that his answer was ridiculous.
"How can I be with someone if I don't even know what's that someone's name? You
even dared to ask me for a marriage." I bit and licked his neck until it becomes
reddish.
I'm marking him.
I didn't know that I can do this to him and he even did not dare to protest and
stop me.
Oh, shame on me.
Hindi niya namalayang unti-unti kong ibinaba ang kamay kong hindi nakaposas mula sa
batok niya pababa sa bulsa sa likuran ng pants niya.
"Well? Would you still want my yes?" I sarcastically asked while I busied myself
marking him. "Or not?" pahabol ko.
Akala niya siya lang ang marunong gumawa ng ganito. Nope. I've learned from the
best, and that the best is simply him.
Then I successfully snatched the silver key from his back pocket.
Mas lalo ko lang idinikit ang katawan ko sakanya upang maigalaw ko ang malaya kong
kamay papunta sa likuran ko kung saan niya ikinulong ang nakaposas kong kamay sa
kanya.
"Khione..."
"Ngayon mo pa talaga sinabi 'yan."
Mabilis akong lumayo sa kaniya nang nagtagumpay ako sa posas at tuluyan ng
nakawala. Umalis ako mula sa pagkakaupo sa hita niya at tumayo sa mismong harap
niya.
I step backwards and put at least five feet distance between us.
Nakita ko ang gulat sa kaniyang mga mata. His eyes darkened in fuming anger. Mapait
akong ngumiti sa kaniya.
"Are we just fuck buddies, Lordcan—?"
"Fucking no." putol niya sa sasabihin ko at mabilis na tumayo pero hindi siya
nagtangkang lumapit sa akin.
"Then what are we?" Itinaas ko pa ang mga kamay ko as a gesture na wala akong alam
kung ano ba talaga kami.
First thing. We did the so called sex. Second, we make out. Third, he made me feel
something. Fourth, he said that I have to marry him if I wanted to know what his
name is and last, he did something unusual like the things that I did to him. I can
stop him, I can stretch his patience longer, I can somewhat make him follow what I
wanted.
What was all of that?
Just words? But I'm talking about our actions and not just words.
Parang mababaliw ako kapag hindi ko malinaw na nakikita ang ibig sabihin ng bawat
galaw niya. Parang gusto niyang gawin ang isang bagay pero may nagpipigil sa
kaniya.
Is it his past then? Ang nakaraan niya ang nagpipigil sa kaniyang gawin ang gusto
niya.
"Khione—"
"No! You just mentioned Calla earlier and now you're saying my name again?"
"Listen—"
"Liar! Maybe the real Caspian was right! Just stop! I don't want to fucking listen
to you—"
"Bend your knees on the floor! Now!" his voice thundered through the walls of the
room causing me to stop.
Hindi makapaniwalang napatingin ako sa kaniya. Hindi ko ginawa at nanatiling
nakatayo sa harap niya. Hindi ako luluhod.
"Bend your knees on the floor. That's what you get for disrespecting me." bakas sa
kaniyang boses ang matinding galit na wala na yatang makakapantay pa. Magkasalubong
na naman ang mga medyo makapal niyang kilay at nagpapakita na naman ang mga ugat sa
braso niya.
Napasinghap ako sabay tawa ng sarkastiko.
I can't believe him. He's impossible.
I can feel my eyes watered and a bump on my throat. Parang may kung anong bagay ang
bumara sa lalamunan ko at mararamdaman ko lang ito sa tuwing naiiyak ako.
Pero pinigilan ko ang sarili ko.
He's just too much.
Grabe na talaga siya sa akin.
"What if I don't? Baka putulin mo na ng tuluyan ang tuhod ko." I removed my cap and
ran my fingers through my long black hair.
"Just fucking do it, Khione." bakas sa kaniyang boses ang pgkainip. Parang tuluyan
na talaga siyang nag-iba. Bumaliktad na naman ang sitwasyon. Kanina lang ay ako pa
ang galit. Ngayon, siya na.
Ilang minuto ang lumipas at nanatili pa rin akong nakatayo. Nagmamatigas.
I can see the extreme anger burning in his eyes. Blazing like wildfire.
Nginitian ko siya habang umiiling na nakatingin sa kaniya.
"Huwag mo akong itulad kay Calla." mapait na sabi ko sa malumanay na boses.
Napamura siya nang dahil sa sinabi ko.
Akala niya siguro ay madadala niya ako sa nakakatakot at maawtoridad niyang boses.
Ilang beses ko na bang narinig 'yan? 'Di man lang ako tinablan.
Sa kanya. Nang dahil sa kaniya ay nakaramdam ako ng galit. Kahit 'yong Dad ko na
binenta ako ay inintindi ko, hindi ako nagtanim ng galit sa kaniya.
Bakit si Lordcan? Parang ginagawa niya akong isang masamang tao kahit ang totoo ay
matigas lang talaga ang ulo ko. I admit.
"Khione, how can I fucking tame you? Goddammit! Tell me!" dumagundong ang galit
niyang boses sa buong silid. Nakita kong may lumalabas na ring ugat sa leeg niya.
Nagmumukha siyang desperado kung paano niya ako mapaamo.
"Why? Admit it, Lordcan. I tamed you."
Natigilan siya nang dahil sa sinabi ko at tinapunan ako ng isang nakamamatay
tingin. Isang tingin na kapag natamaan man ang kung sinuman nito ay awtomatikong
malalagutan sila ng hininga.
Pero hindi ako isang sinuman lang.
"I tamed you," ulit ko na mas lalong nakapagdagdag ng galit niya.
Bakit siya nagagalit? Kasi totoo ang mga sinasabi ko. Ngayon niya lang napagtanto
dahil ako? Inoobserbahan ko ang bawat galaw niya.
"I'll prove you wrong."
Napakagat labi ako nang narinig ko ang tono ng boses niya. It's lifeless. I can
hear no life from his voice.
Ito na siguro ang sinasabi ni Gordon na kapag hindi niya na nakayanan ang galit
niya ay hinahayaan niya nalang itong manaig at kumontrol sa kaniya hanggang sa
mawala na ang galit niya.
Nagawa ko na ito noon 'di ba? Paano pa nga ulit 'yon? Hindi ko alam. Basta ay
hinawakan ko lang 'yong laylayan ng damit niya at marahang hinila.
Ay basta. Bahala na.
Naglakad ako palabas ng silid at hinanap 'yong latigo na pinili ko noon. Nang
nakita ko na 'yon ay mabilis ko itong kinuha at bumalik sa silid kung saan ko
iniwan si Lordcan.
Nakita kong bumaba ang tingin niya sa hawak kong latigo.
"What's your favorite number?" I asked in a very rough voice. Hindi ko alam kung
paano ako nakapagsalita sa gano'ng boses.
Nanatiling nagkasalubong ang mga medyo makakapal niyang kilay nang sumagot siya.
"Your age." sagot niya sa walang kabuhay-buhay na boses.
"Eigteen. Eighteen lashes for me then. Prove me wrong, Lordcan." Hindi na ako
magtatanong kung bakit 'yon ang paborito niyang numero, alam kong hindi rin naman
niya sasagutin. It's part of his past.
Hinagis ko sa direksyon niya ang latigo at bumagsak iyon sa paanan niya.
Harap-harapan akong naghubad ng pangitaas na damit. Isang kulay itim na bra at ang
army pants ko nalang ang natirang suot ko.
I can feel his lifeless eyes staring intently at me.
Tumalikod ako sa kaniya upang makaharap niya na ang likuran ko. Sinakop ko ang
buong kulay itim at mahaba kong buhok at ipinuwesto ito sa balikat ko upang hindi
maging sagabal sa gagawin niya.
Narinig ko ang pagpulot niya sa latigo mula sa sahig. His footsteps coming close to
me.
Napakagat labi ako nang naramdaman ko ang unang paghampas niya sa likuran ko.
Napahigpit ang pagkakahawak ko sa buhok ko nang naramdaman ang pangalawang latigo
sa likuran ko.
Halos dumugo ang labi ko nang naramdaman ko ang pangatlo.
Pinigilan ko ang sariling luha nang naramdaman ko ang pang-apat.
Hindi nakayanan ng tuhod ko at napaluhod ako sa sahig nang naramdaman ko ang pang-
lima.
Mariin akong napapikit nang naramdaman ko ang pang-anim.
Kinuyom ko ang kamay ko nang naramdaman ko ang pang-pito.
Napasigaw ako sa sakit nang naramdaman ko ang pang-walo.
Hindi pa rin tumutulo ang luha ko nang naramdaman ko ang pang-siyam.
Mararamdaman ko na sana ang pang-sampu ngunit natigilan siya sa pagsunod-sunod na
paghampas sa akin ng latigo nang biglang bumukas ang pinto sa harap ko.
"Lord! You're hurting Khione!"
Isang pamilyar na baritonong boses ang narinig kong pumasok.
Villazardo.
Agad na lumapit sa akin si Villazardo at mahigpit na hinawakan ako sa magkabilang
braso.
Nakatitig ako sa sahig habang pilit akong kinakausap ni Villazardo.
"Khione? Khione! Shit! Talk to me!" sigaw nito pero kahit pilit kong magsalita ay
wala pa ring lumalabas na salita sa bibig ko.
Marahas kong hinawi ang kamay ni Villazardo na mahigpit na nakahawak sa akin.
Napaupo ako sa sahig at niyakap ang mga tuhod. I rested my forehead against the top
part of my knees. Para na akong isang batang umiiyak pero hindi ako umiyak. I kept
my face hidden.
Hindi ako makapaniwala.
Hindi ko siya nasaktan noong gusto niyang parusahan ko siya pero nagawa niya sa
akin.
Because he wanted to prove to me that he's untamed. He wanted to slap it on my face
that I'm all wrong.
Narinig ko ang pagbagsak ng latigo sa sahig mula sa likuran ko.
What are we then? Who is he?
"Lordcan, tangina anong ginawa mo? Paano kung na-trauma siya? Hindi siya sanay sa
mga ganito!" sigaw ni Villazardo na parang denedepensahan pa ako.
Saglit na natahimik ang buong silid nang dahil sa sinabi ni Villazardo.
Naging kakampi ko na siya ngayon?
Anong nakain niya?
Parang hindi siya 'yong Villazardo na nakilala ko sa gambler's field. Sobrang lamig
kasi ng boses at paraan ng pagtingin ni Villazardo na nakilala ko sa isla at halos
nakipagpaligsahan pa kay Lordcan sa sobrang lamig ng pagtingin nito.
Nanatili akong nakayuko at mariing nakapikit habang iniinda ang hapdi at sakit na
nararadaman ko sa aking likod.
Kawawa naman 'yong Victoria's Secret na bra.
"Get out, Villazardo. Hindi pa ako tapos," walang awang utos ni Lordcan kay
Villazardo na bahagyang napaatras pa nang dahil sa paraan ng pagsasalita nito.
"Pagsisihan mo rin 'to Lord 'pag pinagpatuloy mo pa 'to!" giit ni Villazardo sa
galit na boses.
Natatakot ako na baka pati siya ay madamay.
Ano ba talaga lahat ng 'yon para kay Lordcan? Lahat ng ginawa niya sa akin? Lahat
ng paggamot niya sa paa ko? Lahat ng paghalik niya?
Pakitang tao?
Ganito ba talaga siya? Naniniwala ako noon na kahit konti ay siguro may natitira
pang kabaitan sa kaniya. Pero 'yong paniniwala na 'yon ay naglaho.
"Get out, Villazardo." matigas na ulit niya sa kaniyang utos kay Villazardo.
Hindi ko na talaga siya maintindihan o baka naman ay 'yong sarili ko lang ang hindi
ko maintindihan?
Narinig ko ang mga yabag ng paa ni Villazardo palabas ng silid. Hinanda ko na ang
sarili ko sa natitirang sakit na mararadaman ko.
Pagkatapos nito, hinding-hindi na talaga ako lalapit sa kaniya.
Pero imbes na maramdaman ulit ang paghampas niya sa likuran ko, iba pa ang
naramdaman ko.
Kakasabi ko lang na hinding-hindi na ako lalapit sa kaniya pagkatapos nito.
Pero paano kung siya 'yong mismong lumapit?
Katulad nalang ngayon. Nakayakap na siya mula sa likuran ko.
Hindi talaga ako makapaniwala nang sinabi niya ang mga salitang hindi ko pa narinig
mula sa kaniya.
"I'm sorry..."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 30
--
Chapter 30
Please
Isang araw na ang lumipas simula nang nangyari ang lahat ng 'yon. Hindi natuloy ang
pag-alis namin papunta sa lugar ng mga terorista dahil sa nangyari.
Simula nang nangyari 'yon ay umiiwas na ako sa kaniya. Hindi ko na hinahayaang
mahawakan niya ako kahit isang hibla ng buhok ko. Hindi ko na siya kinakausap o
kahit isang sulyap ay 'di ko magawa.
Sobrang nasaktan ako sa mga nagawa niya kahapon.
Kung noon ay ikinulong niya ako sa isang kuwarto upang hindi lang ako makagawa ng
kahit anumang kalokohan. Ngayon ay ako na mismo ang nagkulong sa sarili ko sa
madilim at malamig na silid na 'to. Hindi lang siya makalapit sa akin ay sapat na
'yon.
Kaya niya akong saktan katulad ng ibang tao, ano ang pinagkaiba ko sa ibang tao?
Wala.
He's so mysteriously dangerous.
Ngayon ay pumapasok na talaga sa may sayad kong utak na dapat pala talagang
katakutan ko siya.
Akala ko talaga ay ipagpapatuloy niya ang paghampas ng latigo sa akin nang
pinalabas niya si Villazardo.
'Yon pala ay takot siyang may makakita at makarinig sa kaniya na marunong din pala
siyang humingi ng tawad.
Ang sorry ay para sa mga taong hindi sinadya na saktan ang isang tao.
Parang napilitan lang siyang saktan ako upang patunayan ang isang bagay.
I'm going to die because of boredom. Kaya naghanap ako ng makakalibang sa akin.
Naalala ko 'yong kwintas na may LC na initials sa pendant nito. Pumasok ako sa
banyo nang nakita kong may maliit na daanan dito papunta sa dulo kung nasaan ang
banyo. Kaya pala halos 'di ko nakita kasi nakatago pala 'yong banyo.
Pinunasan ko 'yong kwintas hanggang sa tuluyan na itong nalinis pero may parte pa
rin ng kwintas na 'di ko malinis.
It's a silver necklace.
Mukhang panglalaki ang kwintas dahil hindi naman masyadong bagay sa akin nang
isinuot ko ito at sinuri sa salamin.
Itinago ko 'yon sa ilalim ng damit ko bago lumabas ng banyo.
Hindi pa nga ako tuluyang nakalabas ay narinig ko na ang malakas na pagkatok mula
sa labas ng pinto.
Umupo ako sa kama at sumandal sa headrest nito habang nakatingin sa mga gamit na
iniharang ko sa pinto upang walang makapasok.
Ano naman kaya ang maidagdag ko? Wala namang halos gamit dito pero at least ay may
isang kulay itim na kabinet, itim na mesa, dalawang upuan, isang kulay itim na
sofa, isang kulay itim na nightstand.
Kaya masasabi kong madilim dito ay dahil sa kulay ng mga gamit. Pati na rin ang
kisame at pader, kulay itim.
"Khione! Buksan mo 'yong pinto!" rinig kong sigaw ni Villazardo at sumunod naman
ang isang malakas na pagkatok.
"Tangina, kumain ka na kasi. Pinapahirapan mo pa kami eh." reklamo ni Kate sa boses
na parang walang pake.
"Nabuksan ko na ah? 'Yong spare key ang ginamit ko na binigay ni Lordcan. Ba't
ayaw? Itulak mo nga, Villazardo." boses naman ngayon ni Gordon ang narinig ko.
"Ba't ako? Anak ng nakakapagod kaya ang biyahe kahapon. Ikaw na," Villazardo
complained. 'Yong boses niya ay parang sobrang pagod talaga siya. Sobrang overreact
naman ng pagkakasabi niya. Nagawa niya pa nga'ng pigilan si Lordcan kahapon na
kararating niya lang?
"Nag-iisip ba kayo? Ba't 'di nalang kaya kayong dalawa?" singit ni Kate sa naiinip
na boses.
Nakanguso akong nakatingin sa mga gamit na iniharang ko na halos hindi man lang
gumalaw.
Nagugutom na ako pero kaya pa naman siguro ng sikmura ko ang isa pang gabi na hindi
kumakain 'di ba?
Ayokong kainin ang mga pagkain na ipinapadala ni Lordcan dito. Kahapon sana kami
aalis kaso hindi ako lumabas dito at ikinulong ko ang sarili ko.
Simula no'n ay hindi ko na nakita pa si Lordcan.
"Alam mo, Khione? Huwag mong hintayin na si Lordcan na mismo ang magpapakain
sa'yo!" parang nananakot na sigaw ni Gordon mula sa labas. Naiisip ko na ngayon ang
hitsura at ekspresyon sa mukha nila.
Stress kasi 'di nila ako magawang pakainin.
E 'di mas maganda 'yon. May susubo na sa akin.
"Ayaw talaga eh," bakas sa boses ni Gordon ang pagsuko.
"Lordcan lang ang katapat niyan."
Nanlamig ako nang dahil sa sinabi ni Villazardo. I get under the comforter to make
myself warm. Parang panangga na rin kung sakaling tatawagin nga nila si Lordcan.
"Khione, kumain ka na kung ayaw mong ipakain ko nalang 'to kay Gordon," marahang
pangungumbinsi ni Kate sa akin. I can almost imagine her fingers playing with her
piercings.
"Ay Khione, 'wag ka na palang kumain." mas nakakakumbinsi talaga ang boses ni
Gordon.
Buwisit talaga na Gordon.
"Aish, tangina 'di na naman tayo makakain ngayon puta."
Natigilan ako nang narinig ko ang sinabi ni Villazardo.
Ba't 'di sila makakain?
Mukhang alam ko na kung bakit.
Inutusan siguro sila ni Lordcan na pakainin ako at kapag hindi ako kumain ay hindi
rin sila puwedeng kumain.
Ba't kailangan ko pang mandamay? Hindi naman ako ang mismong nandamay. Si Lordcan
naman. Ako lang naman 'yong ayaw kumain. Bakit kailangan pang pati rin sila ay
hindi puwedeng kumain?
Kasi alam niyang madali akong makonsensya at kakain talaga ako sa oras na malaman
kong hindi rin pala sila papakainin 'pag 'di ako kumain.
Sa ngayon ayaw ko munang isipin ang iba.
I want to be selfish even just for a day.
Humiga ako at niyakap ang isang kulay itim na unan sa tabi ko. Sa totoo lang ay
hindi pa rin nawawala ang takot sa isip ko. Kahit takot ako sa kaniya ay hinding-
hindi ko susundin ang mga utos niya.
I don't want to end up like Calla.
Ilang minuto ang lumipas nang tuluyan na silang sumuko. Narinig ko ang mga
mabibigat na mga yabag ng paang paalis.
Sa tingin ko ay isang oras lang ang lumipas at isang kalmadong katok ang muli kong
narinig mula sa labas ng pinto.
I stayed silent as my eyes infinitesimally stared at the black door with a silver
doorknob. The things remained in the same place where I placed it. Against the door
making it impossible to open.
"Khione..."
Nagtalukbong ako ng kumot at mariing pumikit nang halos isang araw kong hindi
narinig ang boses niya.
"Get the things out of the door." marahan nitong utos. His voice made me feel like
I'm safe. It's impossibly gentle like he's afraid that I might break again, like a
fragile glass.
Nagtago ako sa ilalim ng comforter upang hindi ko na marinig ang boses niya at baka
ay hindi ko nalang namalayang ginagawa ko na pala ang utos niya.
Hindi puwede.
Narinig ko ang pagbulabog ng mga gamit na iniharang ko. Nang sumilip ako mula sa
ilalim ng comforter ay nakita kong may ibang gamit ang bumagsak sa sahig at may
ibang gumalaw.
He's using his strength.
Nagtago ako sa ilalim ng comforter at hinayaan siyang pilit na tinulak ang pinto sa
kabila ng nakaharang na gamit dito.
Patay ako nito.
Buong-buo na ang desisyon kong hindi kakain kahit subuan pa ako ni Lordcan.
Bakit noong gusto kong kumain ay pinarusahan niya ako at hindi pinakain? Ngayon
naman na ayaw kong kumain ay t'saka niya pa ako pipiliting kumain.
Narinig ko ang tuluyang pagbukas ng pinto.
Paano niya nagawang buksan 'yon? Kasi ginamitan niya ng puwersa, 'di tulad sa
dalawang ugok kanina, tinamad ata.
Napahigpit ang pagkakahawak ko sa comforter nang narinig ko ang mabibigat niyang
paghakbang na parang pasan niya ang mundo sa kaniyang mga balikat.
Hanggang ngayon ay masakit pa rin ang likuran ko. 'Di na ako nag-abalang gamutin
'yon, wala namang panggamot dito.
"Khione..."
'Di ko siya pinansin nang huminto ang mga yabag ng paa niya sa likuran ko.
Nakatagilid kasi ako sa kinaroroonan niya.
"Fuck." mura niya nang nagtangka siyang hawakan ako at nang naramdaman ko ang kamay
niya ay agad akong umusog palayo sa kaniya habang nakabalot pa rin sa buong katawan
ko ang comforter at pati na rin sa mukha.
"Come on, Khione. Talk to me." I can hear the pleading from his voice even if he
didn't say something like 'please'.
Binalewala ko ang pagmamakaawa sa boses niya.
Bakit ginagawa niya 'to? 'Di ba ay gusto niyang patunayan sa sarili niya at mismo
sa akin na hindi siya nagbago. Hindi ko siya mapasunod sa kagustuhan ko kaya niya
ako sinaktan.
I heard him heave a deep breath like this situation was the hardest situation he's
ever been.
I winced when he tried to hold me but instead of holding me, nasagi niya pa ang
likuran kong puno ng pasa.
He frustratedly sighed.
"Khione, what do you want to eat? Tell me baby, I can cook."
Napakagat ako sa labi ko nang dahil sa sinabi niya. This time, he's sweeter and
softer.
Kalma, self. 'Di ka marupok.
Nagmatigas ako at hindi umimik. Naramdaman kong lumubog ang nasa likuran ko na
bahagi ng kama. Nagpapahiwatig na may umupo.
Marunong pala siyang magluto?
At least may nalaman ako kahit konti tungkol sa kaniya. Kung maging ganito nalang
kaya ako lagi? Baka pati pangalan niya ay masabi niya na rin.
Hindi ako nagsalita.
"Khione."
Umusog ako nang umusog din siya palapit sa akin. Ano ba naman 'yan, paano kung usog
nalang siya ng usog?
Baka mahulog ako sa kama, babatukan ko talaga siya.
"Please leave." sobrang tuyo na ng lalamunan ko na halos pumiyok na ako sa
pagsasalita. Mas tuyo pa sa desyerto.
Nagpasalamat ako dahil sumunod nga siya sa sinabi ko nang narinig ko ang mga yabag
ng paa niyang paalis at ang ingay na pagsara ng pinto.
Inalis ko ang comforter na nakatakip sa mukha ko at umupo t'saka pabagsak na
sumandal sa headrest ng kulay itim na kama.
Ay tangina, ang sakit pala sa likod.
Ngunit nagkakamali ako sa isiping tuluyan na nga siyang umalis dahil bigla nalang
bumukas ang pinto at pumasok siya na may hawak na isang tray ng mga pagkain.
Hindi agad ako nakagalaw. Gusto kong magtago ulit sa ilalim ng comforter ngunit
hindi ko magawa nang dumapo ang tingin ko sa kaniya.
He looked tired again.
Hindi na ako magpapaloko sa mga ganyan niya. Kailangan ko siyang harapin dahil kung
hindi ngayon, baka bukas. Kaya mas maganda kung ngayon na.
Inilapag niya ang tray sa kama at umupo sa gilid ko. Sinundan ko lang ng tingin ang
bawat galaw niya.
"Eat."
"Ayokong kumain."
Inilapit niya sa akin ang tray ng mga pagkain. Pinigilan ko ang sarili ko kahit
natatakam na ako sa mga pagkain. Lalo na 'yong cherry.
Mas lalo lang uminit ang ulo ko nang nasa harap ko na ang tray.
Hindi ko napigilan ang sarili ko at tinulak ang tray hanggang sa bumagsak lahat ng
pagkain sa sahig, sa mismong paanan niya.
"I don't wanna eat! Just go! Leave!" singhal ko sa kaniya at marahas na tinapunan
siya ng isang nakamamatay na tingin.
Nakita ko kung paano nagdilim ang ekspresyon sa mukha niya nang dahil sa ginawa ko.
I saw a little movement from his jaw. His veins showed from his arms down to his
hands. His muscles flexed when he moved forward.
Nasaksihan ko ang labis na pagpipigil niya sa nararadamang galit. Mariin siyang
pumikit at huminga ng malalim na parang kinakalma ang sarili.
Nang minulat niya ang kaniyang mga mata, ang kaninang galit ay napalitan ng
pagmamakaawa.
"Niluto ko 'yon para sa'yo. Niluluto ko ang lahat ng kinakain mo rito." he opened
up. His deep voice wasn't gentle, just his usual baritone voice.
Parang nakaramdam ako ng konsensya nang dahil sa sinabi niya. Sinayang ko ang
niluto niya para sa akin? Bakit siya ang nagluluto? Wala ba'ng taga-luto rito?
"Hindi mo lang alam, Khione pero ang dami ko ng ginawang sakripisyo para sa'yo."
bakas sa boses niya ang sakit at pighati. Hindi ko alam kung gusto ko pa bang
marinig ang sasabihin niya o tatakpan ko nalang ang tenga ko?
Anong klaseng sakripisyo naman 'yon? Sino naman ako para gawin niya ang
sakripisyong tinutukoy niya para sa akin?
'Di ba, wala lang naman ako para sa kaniya? Nagawa niya nga akong saktan eh.
"Alam mo ba'ng sa oras na nabili kita, isa lang talaga ang gusto kong gawin."
huminto siya sa pagsasalita at mariing tumitig na parang kinukulong niya ako sa
pamamagitan ng pagtitig niya at kapag sa oras na mawala ako sa paningin niya ay
baka makawala ako. "I want to play fair with Trevino. He killed Calla. I should
kill you too." dugtong niya sa seryosong boses.
Nanlamig ang mga kamay ko nang dahil sa sinabi niya. Napayuko ako nang dahil sa
sobrang naguguluhan na.
Anong ibig niyang sabihin?
Umangat ang tingin ko mula sa mga nanlalamig kong mga kamay hanggang sa
nagkasalubong ang mga paningin namin.
Mapait siyang tumawa bago hinampas ang palad sa pader na nasa gilid niya at marahas
na tinapunan ako ng isang masamang tingin.
"But you know what? Instead of killing you to get even..." hindi niya naituloy ang
sasabihin niya na parang nagdadalawang isip siya kung itutuloy niya ba ang
sasabihin o hindi.
Mukhang totoo nga ang nasa isip ko noong unang gabi na binili niya ako sa Red
Market. Ang sabi-sabi kasi ay lahat daw ng binibili niyang babae ay pinapatay niya.
Ba't hindi niya tinuloy ang pagpatay sa akin? Paano napunta si Trevino sa usapan?
Anong koneksyon ko sa kanya? Bakit ako pa ang kailangan niyang patayin upang
makaganti kay Trevino?
Sino si Trevino?
Hindi lang pala si Lordcan ang misteryoso. Pati rin ang Trevino na sinasabi niya.
Para akong si Snow White at siya naman 'yong lalaking nagtangkang patayin ako
habang namimitas ako ng bulaklak ngunit 'di niya kaya at nakonsensya tapos si
Trevino naman ang prinsipe?
Tangina, ang pangit sa tenga pakinggan.
Take two.
Ako si Belle na muntik ng saktan ni Beast, sino ang ama ko? Si Trevino?
Sa sobrang lito ko ay iba't ibang klase na ng mga sitwasyon ang pumapasok sa isip
ko. Ang hirap namang manghula, kaya halos gabi-gabi akong 'di makatulog dahil sa
pag-iisip sa kung sino ba talaga si Lordcan at ano ang totoo niyang pangalan.
"Khione."
I was back from my reverie when I heard his baritone voice calling me.
"I want to keep you." he whispered it like he doesn't want anyone to hear him.
Pilit kong basahin ang iniisip niya sa pamamagitan ng pagtitig sa mga mata niyang
nakatitig din sa akin.
Mga mata niyang walang ibang ginawa kung 'di ang ikulong ako.
"Dalawang beses mo na akong sinaktan, Lordcan. Naubos na ang tiwala ko sa'yo.
Umalis kana." My throat is dry. I wanted to drink some water, even a little drop of
water will be enough for me.
"Ilang beses kang gumawa ng kalokohan at sinuway ako, Khione. Naubos ba ang
pasensya ko sa'yo? Hindi ako aalis." pagmamatigas niya at hindi na nagtangkang
lumapit pa.
Bakit sa paraan ng pagkakasabi niya no'n ay parang siya pa ang nasasaktan? Parang
siya pa ang nahihirapan sa sitwasyong 'to.
Tumayo siya at umatras ng isang hakbang.
Hindi ko alam pero nang nakita ko kung paano niya nilagyan ng malaking espasyo sa
pagitan namin ay nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko. Medyo malayo na siya sa
kamang kinauupuan ko.
His eyes looked at me. Calling for me, asking me, pleading for me.
"Forgive me, please."
Kalma, self. Nagpapacute lang 'yan.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 31
--
Chapter 31
Lordosis
We're on a moving truck. Sobrang bilis ng pagpapatakbo nito at halos maputol 'yong
bakal na hawak ko dahil sa sobrang higpit ng pagkapit ko rito.
Nasa likuran kami ng truck ni Lordcan upang makapagtago. Kinakalawang na ang ibang
parte nito kaya halos hindi ako makasandal dahil baka ay madumihan ako.
Lordcan was looking intently at me as I was looking at him.
Hindi pa kami bati.
Basta niya nalang akong isinama rito. Nagmamadali siya na parang may hinahabol siya
o may naghahabol sa kaniya.
I think he's running out of time.
Ang sabi niya sa akin ay huli na raw ito. Pagkatapos nito ay pupunta kami sa
sinasabi niyang mansion ng organisasyon para sa isang meeting ng mga opisyales sa
organisasyon.
Gusto kong malaman kung ano ang pag-uusapan nila. Baka naman isang malaking
problema na naman?
Nakasuot ako ngayon ng bullet proof. Si Lordcan at Villazardo ay hindi.
Gusto na nila sigurong tumagos ang mga bala sa katawan nila at mamatay.
Dadaan daw kasi kami sa teritoryo ng mga terorista at wala namang nakakakilala sa
aming dalawa ni Lordcan kaya maaaring paulanan kami ng bala. Itong si Villazardo
naman ay kilala na nila kaya hinahayaan nalang nilang dumaan. Kaya nga truck ang
sasakyan namin ngayon.
Sa totoo lang ay hindi ko talaga alam kung saan kami pupunta. Ang alam ko lang ay
dadaan kami sa teritoryo ng mga terorista. 'Yon lang.
Si Villazardo ang nagmamaneho at parang lasing pa kung magpatakbo.
Kaming tatlo lang ang magkakasama ngayon. Tuluyan na nga'ng bumalik si Kate sa
sinasabing mansion ng organisasyon at si Gordon naman ay nanatili sa Torturers'
Field.
Pakiramdam ko ay pupunta kami ngayon sa lugar ng mga killer for hire.
Katulad ng sa Torturers'Field ay halos mga puno ang nadadaanan namin sa gilid ng
sementadong daan. May minsan ding hindi semento ang daan kaya kulang nalang ay
mabasag ang ulo ko sa tuwing hindi sinasadyang mauntog ito sa truck.
Ang sakit na rin ng puwet ko dahil wala namang upuan dito kaya sa mismong
kinakalawang at maduming sahig ng truck kami umupo.
Ipapamasahe ko kaya kay Lordcan?
'Yong utak mo, self. Ang manyak.
Nang naramdaman ko ang paggalaw ng truck na parang barkong hinahampas ng malalaking
alon ay isang malakas na pagsigaw ang narinig ko mula kay Lordcan.
"Tangina mo, Villazardo!"
Mula sa mabilis na pagpapatakbo ay bigla nalang huminto ang truck kaya halos
masubsob ako sa unahan nang dahil sa biglang paghinto nito.
Narinig ko ang sunod-sunod na pagmura ni Lordcan nang dahil sa nangyari.
"Sir! Ayos lang ba kayo riyan?" bakas sa malamig na boses ni Villazardo ang pang-
aasar na parang nagugustuhan niya pa ang mga nangyayari sa amin dito sa likuran.
Hindi siya sinagot ni Lordcan.
My forehead creased when Lordcan gesture something at me.
Pinapaupo niya ako sa hita niya. Ayos 'to, may instant sofa agad ako?
Tumayo ako nang hindi nagrereklamo at kasabay ng pagtayo ko ay ang biglang marahas
na paggalaw ng truck kaya nawalan ako ng balanse at bumagsak sa mismong katawan ni
Lordcan.
Narinig ko ang impit na pagdaing niya nang may aksidenteng nahawakan ako habang
pilit akong lumayo sa kaniya.
"Ay hala!" mabilis kong binawi ang makasalanang kamay ko nang naramdaman ko ang
umbok ng pagkalalaki niya.
I heard him frustratedly took a deep breath while his hand was resting at my back.
Making my balance even. Nakaupo pa rin siya sa sahig ng truck habang ako ay
nakaluhod na sa harap niya kaya mas matangkad ako sa kaniya ng ilang inch lang.
He cleared his throat. Parang hindi siya mapakali o ano.
Itinukod ko ang dalawang kamay sa balikat niya upang mabalanse ang sarili. Akmang
uupo na ako sa hita niya ngunit pinigilan niya ako sa paraan ng paghigpit ng
paghawak niya a bewang ko.
"Just a minute, Khione." mabilis niyang sabi sa malamig na baritonong boses. 'Yong
boses niya parang unti-unting nag-iba sa pandinig ko o 'yong tenga ko lang ang may
sira?
Ba't ayaw niya pa akong paupuin? Nangangalay na ako sa posisyon mo ngayon.
Walang pasabing ibinagak ko ang puwet sa hita niya. Bahala siya riyan. Nangangalay
na ako sa posisyon ko. Siya pa naman ang nagsabing uupo ako sa hita niya tapos
ngayon ay biglang magbabago ang desisyon niya?
I crossed my arms against the lower part of my chest like a madame sitting on her
slave.
He frustratedly groaned.
Ano bang masakit sa kaniya? Kanina pa siya ah.
"Lordcan, ayos ka lang?" tanong ko sa nag-aalalang boses nang nanatili pa rin
siyang tahimik at panay ang paghinga niya ng malalim.
"Y-Yeah..." mukhang may kakaiba talaga sa boses niya. Parang may pinipigilan siyang
gawin.
Ano bang nangyayari sa kaniya?
Nagpatuloy ang marahas na paggalaw ng truck na daig pa ang lindol kung yumanig.
Hindi sinasadyang napaatras ang pagkakaupo ko, mula sa hita ay nasa itaas na bahagi
na ng hita.
Natigilan ako at namula nang naramdaman ko ang umbok nito sa puwet ko. Hindi agad
ako nakagalaw nang dahil sa sobrang gulat.
Jusmiyo ba't may bundok dito? Akala ko ba ay nasa kagubatan kami?
"Uhm... Lordcan?" I awkwardly asked while trying to get myself comfortable on my
position.
Saglit siyang natahimik na parang nag-iisip bago nagsalita.
"Khione... It's been a week baby."
Naramdaman ko ang pagtaas ng balahibo sa batok ko nang dahil sa paraan ng
pagkakasabi niya no'n. Naramdaman ko rin ang mainit at malambot niyang labi na
dumampi sa batok ko. Ang kamay niyang dahan-dahang gumapang papunta sa hita ko.
I felt his hot breath against my nape.
"Lordcan? Nasa truck tayo!" sigaw ko at pilit inaalis ang kamay niya sa hita ko.
'Yong una ay sa library dahil hindi na siya nakapagpigil. Ngayon naman, sa truck?
Ano bang laro ng lalaking 'to?
"Ano naman ngayon?" mapaglarong bulong niya sa akin.
Hinampas ko ang braso niya nang humigpit ang pagkakahawak niya sa hita ko.
"Get up."
"What?"
Hindi ako makapaniwalang uutusan niya akong tumayo gayong kanina lang ay inutusan
niya akong umupo sa hita niya.
Parang sobrang nagmamadali siya dahil hinawakan niya ako sa bewang at inangat upang
makatayo habang tumatakbo pa rin ang truck. Kung may mangyayari man sa amin ngayon
ay walang makakakita. Sa laki ng truck na kapag tumayo ako ay lagpas pa rin sa ulo
ko ang malaking kinakalawang na metal na nakaharang sa buong paligid namin.
'Yong klase ng truck para sa mga kukuha ng lupa o 'di kaya'y buhangin. 'Yon ang
hitsura ng truck na sinasakyan namin. Tapos wala namang salamin na nagpapakita kung
sino ang nagmamaneho o kung ano ang ginagawa namin rito sa likod ng truck.
Nang nakatayo ako ay marahas niyang iniharap ang katawan ko sa kaniya kaya
napahawak nalang ako sa metal na kaharap ko ngayon kasi nasa baba ko lang si
Lordcan nakaupo.
"Lordcan—"
Naputol ako sa pagsasalita nang naramdaman ko ang dalawang kamay niya sa puwet ko.
Ang iniisip ko kaninang magpapamasahe ako sa puwet ko ay nangyayari na ngayon.
He cupped both cheeks of my butt with his strong big hands. I looked down at him
while he's looking up at me.
Ang mga mapupungay niyang mga mata ay nagpapahiwatig na wala ng makakapigil sa
kaniya kung anuman ang gusto niyang gawin.
I bit my lower lip when his hands left my butt and unzipped my jeans. Marahas
niyang hinila pababa ang suot kong jeans at napapikit pa ako nang isinama niya pala
ang panty ko sa pagbaba nito. Hanggang tuhod lang ang jeans ko ngayon.
I feel naked even if it's just my jeans that's just temporarily down for now.
He kissed my flat stomach as he pushed my shirt up enough to show my whole tummy in
front of him.
Kinakabahan na ako sa susunod niyang gagawin at the same time ay nakaramdam ako ng
excitement.
"W-What are you doing—" muli kong hindi naituloy ang pagsasalita nang naramdaman ko
ang daliri niya sa pagkababae ko. My breathing automatically stopped because of the
feeling of his finger in me.
I was looking down at him while he's looking up at me, planting some harsh kisses
on my tummy while his fingers were busy doing the work.
"Wet for me..." he's voice was lustful and husky like he's making me turn on and
yes, I turned on.
Hindi ko alam pero parang may sira talaga sa tenga ko kasi iba ang narinig ko sa
sinabi niya. Ano raw? Wait for me? Ba't hihintayin ko siya?
Napasandal ang aking noo sa kinakalawang na metal ng truck dahil sa sensasyong
pinaparamdam niya sa akin.
Noong una naming ginawa to ay siya naman 'yong nakatayo ah? Ba't ngayon ako na ang
nakatayo?
Halos manlambot ang mga tuhod ko nang naramdaman ko ang pagbaba ng mga labi niya. I
can still feel his fingers come in and out of me.
I'm starting to pant because of the way his lips getting closer from my flat
stomach down to the most sensitive part of my body.
I almost lost my breath when I finally felt his lips down there.
"L-Lordcan, stop. Don't do that..." bakas sa boses ko ang hiya nang dahil sa
ginagawa niya. I felt his hot breath tickling me down there. "Lordcan!" saway ko sa
kaniya nang isiniksik niya ang kaniyang matangos na ilong doon.
Halos hindi ako makatingin sa kanya na nakaupo sa baba na halos kalebel na ng mukha
niya ang pagkababae ko habang ako ay nangangalay na nakatayo.
He held my thigh tightly to stop me from moving.
My breathing was getting hard and quick when I felt his tongue licked my clitoris.
Napapadyak ako nang dahil sa ginawa niya. Nahihiya akong tumingin sa kaniya sa baba
ngunit parang may nagtutulak sa akin na tignan siya.
Hindi pa nga kami maayos na nagkausap tungkol sa nangyari ay ganito na agad?
Mukhang exceptional 'tong sinasabi niyang once a week.
Siguro kahit sa gitna ng gyera ay gagawin niya 'to kung saktong magaganap ang gyera
sa araw kung kailangan ang sinasabi niyang once a week?
Anong araw nga pala ngayon?
Thursday. I need to mark it in my head na every Thursday ay dapat gagawa ako ng
bagay na makapagpawala sa kaniyang isip ang once a week na gagawin namin.
I tilted my head up to the skies when I felt his hot wet tongue come in and out of
me. My back automatically curved like an arc when his sweet devil tongue repeat it.
I'm panting, sweating and trying to stop myself from moaning.
Hindi ko napigilan ang sarili ko at tumingin sa kaniya sa baba ko. Nagkasalubong
ang mga mata namin. His dark eyes looked at me with pure list and an unexplainable
desire. The feeling that he's giving me never fade.
Pleasure.
It's pleasure, self. 'Wag kang tanga.
His eyes looked innocent while staring at me. Satisfied of my reaction and
expression.
Siguro ang ekspresyon sa mukha ko ngayon ay nasasaktan na nasasarapan?
Hindi ko napigilan at bumaba ang isng kamay ko sa magulo niyang buhok na halos
natatakpan na ang noo niya. He's sweating too as his tongue played in me.
I gripped his ruffled hair when he pushed his tongue deeper in me. Mahigpit ang
pagkakahawak niya sa likod ng hita ko upang mabalanse ako sa kabila ng marahas na
paggalaw ng truck.
"Hmm..." mabilis kong naitikom ang bibig ko nang akmang uungol ako.
Hindi niya na kailangang gumalaw dahil ang truck na mismo ang gumagalaw para sa
amin.
I felt something inside me.
I'm almost there.
Hinihingal at pinagpapawisan na parang kagagaling lang tumakbo pa isang marathon.
My knees trembled when I finally reached my orgasm. I felt him licked my sexual
organ one last time before planted some rough and hard kisses on my thighs down to
my legs.
Dahan-dahan niyang hinila ang jeans ko paitaas. He zipped it and pulled my shirt
down. Hinila niya ako paupo sa kanyang hita.
He cupped my body as I curved my back like a fetus in its mother's womb. He kissed
my head and hair tenderly as he whispered things that made me fell into a deep
sleep.
Hindi ko talaga makakalimutan 'to.
No man will do things like this inside a moving truck except for Lordcan.
"Anak ng gago, 'wag kang maingay. 'Pag nagising siya, tangina sisiguraduhin kong
matutulog ka habangbuhay."
Nagising ako nang dahil sa ingay ng mga nagbubulungang boses sa paligid ko.
"Khione! Matulog ka ulit!" boses ni Villazardo ang narinig ko.
Mabilis kong tumayo at inilibot ang paningin sa buong paligid. Nasa loob pa rin ako
ng truck, nakahiga sa isang kumot na nakalapag sa sahig ng truck. Saan nanggaling
'to?
Si Lordcan at Villazardo ay nakatayo sa may babaan ng truck, sa dulo nito kumbaga.
May konting ilaw mula sa kanilang mga cellphone.
Gabi na pala?
Ba't nandito pa rin kami?
"Tangina! Villazardo umalis ka na sa paningin ko." Lordcan's voice roared
dangerously.
Sa isang iglap ay mabilis na tumalon si Villazardo palabas ng truck at humarurot ng
takbo na parang isang sasakyan na nakikipagkarera.
Kinusot ko ang aking mga mata at nagtatanong ang mga matang tumingin kay Lordcan.
Nanghihingi ng sagot kung bakit nandito pa rin kami.
Pero hindi siya nagsalita kaya nagtanong na talaga ako.
"Anong nangyari?"
"Nasiraan tayo!" sigaw ni Villazardo mula sa labas.
"Katulad ng utak mong sira na rin." komento ni Lordcan sa sinabi ni Villazardo.
Bakas sa boses ni Lordcan ang inis at galit nang dahil sa nangyari.
"Nasaan tayo?" muli kong tanong at dahan-dahang tumayo mula sa pagkakahiga.
"Nakapasok na tayo sa teritoryo ng mga terorista." I can hear the irritation from
his baritone voice. Mukhang hindi isang magandang balita ito.
Narinig kong hindi na umimik si Villazardo. Mukhang umalis na. Teka, iiwan niya na
kami?
"Maglalakad si Villazardo papunta sa isang warehouse dito na pagmamay-ari ng mga
terorista na ginawang garahe at tambakan ng mga sirang sasakyan." sagot niya sa
nanumuong  tanong sa isip ko. Mukhang alam niya na talaga sa mga oras na 'to ang
mga iniisip ko.
Naglakad ako palapit sa kaniya dahilan kung bakit nakagawa ako ng konting ingay sa
kinakalawang na sahig ng truck.
Nang nasilayan ko ang mukha niya ay biglang bumalik sa isip ko ang mga nangyari
kanina. Napayuko tuloy ako nang dahil sa sobrang hiyang nararamdaman.
Inangat niya ang baba ko gamit ang hintuturo dahilan kung bakit nagkasalubong ang
aming mga mata.
"How's your sleep?"
"Ayos lang." kaswal kong sagot na parang walang nangyaring kababalagyan sa truck na
'to.
Ilang minuto kaming tahimik nang umihip ang napakalamig na hangin ng gabi. He
pulled me into a tight hug under the stars and moon above us.
"Uhm... Lordcan?" nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sa kaniya o hindi.
Pero hindi ko na talaga napigilan ang sarili ko.
"Hmm?"
"Naiihi ako."
Kakagising ko lang 'di ba? Kaya normal lang na maiihi ako.
Narinig ko ang paghinga niya ng malalim na parang isang malaking problema 'tong
sinasabi ko. Kaya siguro ayaw niya akong magising? Dahil isa akong malaking
problema kapag gising ako?
Dapat lang 'to sa kaniya. Sinaktan niya ako eh.
Tumalon siya pababa ng truck kaya umupo ako sa dulo ng truck upang mahawakan niya
ako sa bewang at mahawakan ko siya sa kaniyang balikat. Dahan-dahan niya akong
ibinaba sa gano'ng posisyon hanggang sa naramdaman ko na ang lupa sa mga sapatos
ko.
Alangan namang tatalon rin ako? Kaya ko namang tumalon, ang kaso ay baka biglang
lumabas ang naiipong ihi sa bladder ko.
"Where can I urinate? Wala namang banyo rito, Lordcan." reklamo ko at humawak sa
laylayan ng damit niya nang nagsimula na siyang maglakad papasok sa loob ng mga
puno sa tabi ng daan.
Hinayaan niya lang akong humawak sa damit niya.
Gamit ang flashlight ng cellphone niya ay naglakad kami sa loob ng gubat. Parang
gubat naman kasi rito, ang daming puno at mga ligaw na damo. Muntik pa akong
napasubsob sa likod ni Lordcan nang 'di ko namalayang may malaking ugat ng puno ang
nakaharang sa hahakbangan ko.
"Lordcan, ayokong umihi sa damuhan." reklamo ko ulit dahil parang iyon naman kasi
ang pinunta namin dito.
Paano kung may ahas? Tutuklawin nito ang perlas ko katulad ng ginawa ni Lordcan
kanina.
"Lordca—"
Nagrereklamo pa sana ako ngunit natigilan si Lordcan sa paglalakad dahilan ng
tuluyan kong pagsubsob sa likuran niya.
Nagtatakang tumingin ako sa kung anong nakita niya.
It's a clearing. Walang mga puno, wala rin namang mga tao o kahit ano pa. Pero sa
'di kalayuan ay may mga ligaw na halaman na parang isang kurtina. Kutulad ng sa
Tangled na Disney movie. 'Yong lumabas si Rapunzel mula sa nakatagong tower, 'di ba
ay hinawi niya ang parang kurtina na mga halaman.
Iyon ang nakikita ko ngayon.
Mas dumikit ako kay Lordcan nang nakaramdam na parang may nakatingin at nakamasid
sa amin. 'Di ko lang alam kung sino at saan ito nagtatago pero ramdam kong marami
sila.
"Naiihi na ako." reklamo ko dahil sa nararamdamang takot ay parang mas lalong
gustong lumabas ng ihi ko.
Hindi umimik si Lordcan at nanatiling tahimik.
Napasigaw ako nang isang kamay ang marahas na humila sa braso ko palayo kay
Lordcan. I felt a cold metal pressed against my temple.
It's a gun.
Nakita ko kung paano nandilim ang mga mata ni Lordcan nang dahil sa nangyari. Nasa
leeg ko na ngayon ang braso ng kung sinumang hinayopak ang humila sa akin.
Tangina, naiihi na ako. Peste.
Walang ekspresyon akong nagpahila ng sa lalaki nang umatras siya. Baka may banyo sa
kung saan niya man ako dadalhin.
Hindi na ako nagulat nang lumabas ang mga kasamahan niya. Sa gitna ng madilim na
paligid ay nakikita ko pa rin ang kanilang mga mukha.
May mga kulay itim na pintura ang kanilang mukha. Sa pisngi na parang isang batang
may laban na advertisement sa TV. Baka endorser sila ng Bonakid ba 'yon? O Nido?
Ewan, baka Bear Brand.
Meron ding iba na ang pintura sa mukha ay nasa mga mata dahilan kung bakit sila
nagmukhang nakapiring.
"Itaas mo ang mga kamay mo, hands up!"
Ay tanga. Itaas na nga ang mga kamay, may hands up pa?
Hindi naman sinunod ni Lordcan ang inutos ng lalaking may hawak sa akin. Pinaypayan
ko ang ilong ko nang may nasinghot.
Ang baho ng hininga ni choy.
Naiihi na ako. Sobra.
"May banyo ba kayo rito?" natanong ko nang umatras pa lalo ang lalaking ginawa
akong biktima ng holdup.
Oh, sakanila na 'yang cellphone ni Lordcan.
"Manahimik ka!"
"Tangina, 'wag mo siyang sigawan." walang ekspresyong utos ni Lordcan. Wala na
akong nababakas na kahit anumang buhay sa mga mata niya.
"Sino ka naman para utusan kami?" tanong ng isang babae sa gilid.
Pinalibutan na nila kami.
Sa gilid ay biglang humiwalay ang dalawang lalaking magkadikit na parang may dadaan
sa gitna nila at tama nga ako. May dadaan nga sa gitna nila.
Isang may katandaang lalaki na halos kasing tanda lang ni Dad ang pumasok sa loob
ng circle na ginawa nila upang mapalibutan kami. Wala namang pintura sa mukha niya
at may dala siyang isang mahabang baril. Parang isang sniper rifle? Ang kapal din
ng kilay niya at matangos ang ilong. Nakasuot silang lahat ng kulay itim na iba't
ibang klaseng damit.
"Huh!" sabay sabay nilang reaksyon na parang mga sundalong huminga ng malalim at
marahas na inilabas ang hangin kaya nakagawa sila ng ingay.
Ang baho talaga ng hininga.
Ano 'to? Sisira ang bulaklak, bubuka ang bulaklak, pagdating ng reyna—ba't 'di siya
kumembot?
Nakita ko kung paano natigilan ang may katandaang lalaki nang nakita niya si
Lordcan at mabilis na ngumiti na parang magkaibigan sila ni Lordcan.
Kumunot ang noo ko nang nagsalita ang matandang lalaki.
"Lordosis."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 32
--
Chapter 32
He
Ilang minuto ang lumipas at halos marinig ko na ang ingay ng mga maliliit na hayop
dito dahil sa sobrang tahimik. Sobra ang pagpipigil ko upang hindi lang maihi rito.
Lordcan smirked at the man.
"Are you referring to my father?"
Father? Akala ko talaga ay pangalan niya na 'yon.
Bakit parang nakalimutan na ni Lordcan kung bakit kami narito?
"Kamukhang-kamukha mo ang kaibigan ko." sabi ng matandang lalaki sa magaspang na
boses. Ngumisi rin siya kay Lordcan na parang si Lordcan talaga ang kaibigan niya.
Kung gano'n ay nasaan na ang kaibigan niyang ama ni Lordcan? Nandito ba?
Naiihi na talaga ako.
Ramdam ko pa rin ang baril na nakatutok sa akin. Hindi ba halata na parang
magkakilala ang dalawa? Ba't nakatutok pa rin sa akin ang baril?
Natahimik na naman ang buong paligid kaya tsansa ko na 'to upang magsalita.
"Lordcan, naiihi na ako." reklamo ko dahilan kung bakit lahat sila ay tinapunan ako
ng isang masamang tingin, maliban kay Lordcan na sa lalaking nakahawak sa akin
nakatingin ng masama.
"Release her." the old man ordered in a very authoritative tone of voice.
Marahas akong binitiwan ng lalaki.
"Grabe naman 'to," reklamo ko nang muntik na akong nawalan ng balanse dahil sa
paraan ng pagtulak niya.
Naglakad ako palapit kay Lordcan at nakita ko pa kung paano unti-unting umaatras
ang mga taong nakapaligid sa amin na parang natakot yata ni Lordcan.
Dahil siguro kay Lordosis.
Kumapit ako ulit sa laylayan ng damit niya na parang walang nangyaring holdup
kanina at magrereklamo na sana ulit nang naunahan niya ako sa pagsalita.
"May banyo ba kayo rito? Kahit ano, 'yong tagong lugar, basta 'yong walang makakita
sa kaniya." tanong ni Lordcan sa mas maawtoridad na boses kesa sa lalaking matanda
kanina.
The old man nodded and moved his head to the direction of the curtain-looking green
plants that's hanging loosely on a branch of a huge tree.
Nagsimula na siyang maglakad papunta sa clearing bago makarating sa sinasabi kong
parang kurtina ng mga halaman.
Lordcan rested his hand on my back while I'm still clutching his shirt. I felt his
hand pushed my back lightly to make me move and walk along with the old man ahead.
"Lordcan? Saan tayo pupunta pagkatapos nito?" natanong ko habang naglalakad na sa
gitna ng clearing habang nanatili pa rin ang kaniyang kamay sa aking likod na
parang ginagabayan ako sa paglalakad.
"Sshh. To the last field." he hushed me at the same time answered my question.
Bakit pinapatahimik niya ako? Parang wala siyang tiwala sa mga tao rito. Bakit kami
sumusunod sa lalaki kung gano'n?
"Huwag kang lumayo sa akin pagpasok natin sa loob." bulong niya sa sobrang hina ay
halos hindi ko na ito marinig pa. I felt his hand at my back, snaked to my waist
and pulled me closer to him like he's not going to let anyone take me away from
him.
Kanina ay nakita ko na naman ang mga mata niyang walang kabuhay-buhay nang hinila
ako ng lalaki.
I looked up at the dark expression on his face while he's busy looking forward to
where we're going.
"So puwede pa akong lumayo sa'yo ngayon kasi 'di pa tayo nakapasok sa loob?" bakas
sa boses ko ang pang-aasar nang sinabi ko ang mga salitang 'yon.
Ang sabi niya kasi ay huwag akong humiwalay 'pag nakapasok na kami sa loob. Paano
naman ngayong hindi pa kami nakapasok?
He looked down at me and gave me a dagger look. A warning that means I have to
behave right at this moment.
"Lordosis was once in here. He, with a two years old girl named Calla visited me."
panimula ng matandang lalaki at huminto sa paglalakad nang nasa harap na kami ng
halamang nagmumukhang kurtina. Humarap siya sa amin nang huminto rin kami.
Parang naging interesado tuloy ako sa ikukuwento ng matandang lalaki.
Kung kilala niya ang ama ni Lordcan, ba't parang 'di niya kilala si Lordcan? Baka
nga pati rin ang ama ni Lordcan ay hindi siya kilala.
Magkakilala ang ama ni Lordcan at si Calla? Bakit niya sinama ang isang batang
Calla sa ganito kadelikadong lugar?
Something's wrong.
"Calla? Sounds familiar." I massage my chin like I'm thinking but the sarcastic
from my voice was clear.
"Who's this brave girl, boy?"
Girl, boy? Birdbox lang?
"She's Khione, my fiancee." agad na sagot ni Lordcan na parang totoo talagang
fiancee niya ako. Bakas sa boses niya na parang pinagmamalaki niya pa ako.
Noong una ay asawa niya ako, ngayon naman ay fiancee na, baka sa susunod ay
magiging girlfriend na 'yan hanggang sa matapos sa pagiging magkaibigan nalang.
The old man's forehead creased like he's thinking something and did not understand
what Lordcan said.
"Oh but your father clearly told me that—that girl Calla was the chosen girl from
the organization for you to marry. I don't know you but Lordosis mentioned about
his son." bakas sa boses ng matanda ang pagtataka nang dahil sa narinig sabay hilot
pa sa batok niya na parang sobrang naguguluhan talaga siya.
Ba't ba pakiramdam ko ay pinagpipilitan niya si Calla para kay Lordcan?
"They chose her but I chose this girl." he enunciated each word to make the old man
clearly understand his statement.
Gusto ko sanang maniwala.
Pero alam kong lahat ng sinasabi niya ay kasinungalingan.
The only truth to him was his lies, right? Paano pa ako maniwala sa kaniya kung
gano'n?
Bumaba ang tingin ng matandang lalaki sa akin at sinuri ako na parang isang bagay
na nakakuha ng interes niya.
"Where's Calla then?" tanong nito na parang nang-aasar pa.
Buka mo pa ang bibig mo. 'Pag ako hindi natiis 'to ay iihi talaga ako sa mismong
bibig niya.
"Sumakay ng elevator papuntang langit." sarkastikong sagot ko sa tanong niya.
Nakita ko pa kung paano siya nagulat nang dahil sa sinabi ko.
'Di naman nagsalita si Lordcan na parang mas mabuti na ang manahimik siya.
I smiled at the old man in the sweetest way that I can do. Nag-aalangang ngumiti
rin siya sa akin bago tumalikod at humarap sa parang kurtina na mga halaman.
I stomped my feet on the grass while trying to stop the urine from coming out of my
bladder.
Hindi ko sinadyang matapakan ang sobrang linis na sapatos ni Lordcan dahil sobrang
dilim kaya. Kaya agad akong nakatanggap ng isang matulis na tingin mula sa kaniya.
Kasing tulis ng kutsilyo.
Nakita kong nauna ng pumasok ang matandang lalaki kaya humakbang ako ngunit
nagkasabay kami sa paghakbang ni Lordcan kaya 'di ko ulit sinadyang matapakan ang
mamahalin niyang sapatos.
"Sorry, ikaw kasi eh—hoy!"
Lordcan frustratedly lifted me up in a bridal style. Bakas sa kaniyang mukha na
talagang napuno na siya sa pagtapak ko sa kaniyang mamahaling sapatos kaya siguro
binuhat niya nalang ako.
Malalaki ang hakbang na pumasok din kami sa loob ng kung anumang nasa likod ng mga
halamang nagmumukhang kurtina.
Bumungad sa akin ang napakaraming tent. May mga ilaw sa buong paligid o sa bawat
tent. Mga lalaking may dalang mga armas na kapareho sa mga taong pinalibutan kami
kanina ay may mga kulay itim na pintura rin sa kanilang mukha o pisngi pati na rin
sa kanilang mga braso.
May ibang nagbabantay sa labas ng kanilang tent at karamihan sa mga narito ay mga
kalalakihan. May mga babae naman pero iilan lang at ang astig ng mga suot nila.
Parang gusto ko tuloy gawin ang outfit of the day ang mga damit nila.
Sinundan ni Lordcan ang matandang lalaki habang nakasunod naman sa amin ng tingin
ang mga teroristang narito na parang hinihintay kung may gagawin ba kaming masama
sa kanilang pinuno.
I was looking over Lordcan's shoulder kaya ang nakikita ko ngayon ay ang mga taong
nasa likuran ni Lordcan. I was currently hugging his neck, afraid that I might
fall.
"Lordcan? Babalik ba tayo pagkatapos kong umihi?" nakita ko ang isang babae na
nginisihan ako na parang may binabalak siyang masama.
Nginisihan ko rin siya na parang may binabalak na mas masama sa kaniya. Sumimangot
siya na parang nadismaya yata dahil hindi siya nagtagumpay sa pananakot sa akin.
"Oo," he answered curtly.
Nilaro ko ang tenga niya upang mawala man lang sa isip ko na naiihi na talaga ako.
Diverting my attention. His ears looked entertaining though.
"Khione," he warned but he never moved his head to stop me from playing on his ear.
Bakas sa boses niya na hindi siya natutuwa sa mga ginagawa ko.
Lahat naman ng ginawa ko ay hindi siya natuwa.
Nang tumingin ako sa harap namin ay nakita ko ang isang parang maliit na tent. Mas
maliit pa kesa sa mga tent na nadaanan namin.
Dahan-dahan niya akong ibinaba kaya dumiretso na ako sa loob ng napakaliit na tent.
"Dito lang ako," aniya na parang isang  security guard na nagbabantay sa isang
bangko.
Banyo nga. May bowl, mukhang ang tagal na nila rito ah?
My hand stopped midair from pushing the door-like black curtain when I heard what
the old man said.
"Calla is better than her."
Hindi ko narinig ang boses ni Lordcan. Tahimik lang siya na parang wala siyang pake
kung anuman ang sasabihin ng matanda.
Bakit gano'n? Ang totoong Caspian ang mismong nagsabi na mas deserving ako kay
Trevino na hindi ko kilala kung sino. Pero mas masakit talaga ang ikumpara ka sa
ibang tao.
How can he say that Calla is better than me? Bias. He didn't even know me.
Judgemental freak.
Tumalikod ako at inikot Ang mga mata sa kawalan.
Bahala siya diyan, 'di muna ako lalabas.
As I rolled my eyes again, this time I spotted something at the tent's wall-like
cover.
Ba't parang may mahabang zipper? Kasing tangkad ko lang ang zipper na kapag
bubuksan ko ay maaaring makalabas ako rito nang hindi namamalayan dahil nasa
likurang bahagi ito ng tent tapos nasa harap lang sila Lordcan at 'yong judgemental
na matandang lalaki.
Inabot ko 'yong zipper sa itaas at hinila ito pababa. I slowly parted the wall-like
thing of the tent.
A muddy surface and a tremendous tent was at the back of the trees making the tent
looked hidden and guarded. A light from the moon illuminated the whole place that's
making it visible to see.
I stepped out of the little restroom tent and looked down when my shoes submerged
by the mud.
Ang karma nga naman, ang bilis. Mas malala pa 'to kesa sa pagtapak sa sapatos ni
Lordcan. Sinara ko ang zipper nang tuluyan na akong nakalabas. Pero kahit gano'n ay
nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad sa maputik na daan hanggang sa tumigil ako sa
harap ng mga puno nang nakita ang iilang terorista sa itaas ng puno.
May iba na natutulog sa itaas ng puno habang nakasandal. Natutulog na nga,
nakanganga pa. Lahat sila ay may dalang armas. A sniper rifle to be exact.
Nakita ko ang isang lalaki na siyang nag-iisang gising sa lahat ng teroristang
nagbabatay dito. Inilibot ko ang paningin ko sa itaas ng mga puno nang may
naramdaman akong parang may nakatingin sa akin.
He looked at me with an evil smirk formed on his thin pinkish lips. He looked like
an ordinary man, halos magkaedad lang ata sila ni Lordcan ayon sa hitsura nito.
Wala rin siyang dalang armas at prenteng nakaupo sa isang branch ng puno. Walang
pintura sa kaniyang mukha. I can clearly see his face and base on my observation,
he looked playful. His hair was coal-like and shoulder length. Haba ng hair ni
kuya.
I felt shivers down my spine under his scrutiny.
Well? I admit, he's kinda handsome.
Baka anak siya ng pinuno ng teroristang grupong 'to? Bakit halos lahat ng
teroristang nagbabatay dito ay tulog? Lahat, tulog. Siya lang 'yong gising.
Nakakapagtaka. Para naman kasing 'di siya taga-rito.
"Khione! Answer me! What took you so long?"
A thunderous voice caught my attention and looked back at the dinky restroom tent.
Narinig ko ang marahas na paghawi ng pantakip sa tent at isang nakakatakot na sigaw
ang narinig ko.
"Fuck! Where did you bring her? You scumbag old man!" his thunderous voice was full
of accusation. Naiisip ko na ang kung anuman ang ekspresyon sa mukha ni Lordcan.
Pero imbes na bumalik ay lumingon ulit ako sa lalaking nakita ko kanina sa itaas ng
puno. Nagkasalubong ang aming mga paningin at gano'n pa rin ang ekspresyon sa mukha
niya.
I step one step forward while looking at him. Baka kasi 'pag gumalaw ako ay bigla
nalang siyang maglabas ng baril at babarilin ako.
But nothing happened. He's just looking at me, examining me. Mas lalo lang lumaki
ang ngisi niya.
Nagpatuloy ako sa paglalakad habang hindi siya nilulubayan ng tingin. Sinundan niya
naman ako ng tingin at nang nakadaan na ako sa mga puno ay kumaripas ako ng takbo
papasok sa loob ng tent.
Ba't kaya hindi niya ako sinumbong?
Napahawak ako sa dibdib ko nang dahil sa sobrang bilis ng pagtakbo at humarap na sa
kung anuman ang nasa loob ng tent.
Napangiti ako nang nakita ang halos daan daang damit na nakatupi at nakasampay sa
loob. Nakita ko rin sa gilid ang gamit nilang kulay itim na pinturang inilagay nila
sa kanilang mga mukha.
Masaya akong namili ng magkasya sa akin na damit. Mukhang bagong laba 'to ah. Nang
nakapili na ako ay doon naman ako sa pintura.
I'm in front of a blurry mirror. Wearing a black fitting long sleeves clothe, the
collar was tight fitting too. Niyakap nito ang hubog ng katawan ko. For the lower
part is a plain brown pants, but it looked like an army pants because it's a little
bit loose, paired by a pair of combat shoes.
Here's my face. Nagdrawing ako ng parang pakpak ng butterfly sa kaliwang temple ko,
sa gilid ng mga mata. Then a line of dots under my eyes.
Mas sosyal 'yong sa akin kesa sa kanila.
Akmang lalabas na ako nang natapos na sa ginagawa ko ngunit natigilan ako nang may
narinig na parang may nag-uusap sa mismong gilid ko ngunit nasa labas sila ng tent.
Kaya idinikit ko ang isang tenga upang malinaw na marinig ang pinag-uusapan nila.
"You have to get out of here because he's here."
Isang baritonong boses ang narinig ko . Parang may kausap siya pero hindi naman
nagsalita ang kinakausap niya.
Isang ingay ng pag-andar ng sasakyan ang narinig ko ilang minuto ang lumipas na
tahimik sila sa labas kaya mabilis at tahimik din akong lumabas at umikot sa tent
upang makita sila ngunit nakatalikod sila sa akin at nakapasok na sa loob ng
pickup.
Patago akong lumapit doon.
"Pupunta muna tayo sa field ng mga killer for hire. May ipapapatay lang sana ako."
rinig kong boses ng lalaki habang nakatingin sa katabi niya sa loob ng pickup.
He's that guy with a coal long hair.
Pupunta pala sila roon? Paano nila nalaman ang lugar na 'yon?
Napangiti ako nang may naisip at mabilis na sumakay sa likod ng pick up nang hindi
namamalayan ng dalawang nag-uusap sa loob. Sino Kaya ang kausap no'ng lalaki? 'Di
ko makita eh, babae ba o lalaki.
Napatakip ako sa bibig ko nang nakita kung ano ang nasa likod ng pickup nang humiga
ako sa mismong metal na sahig nito.
Maliban sa isang kahon ng injections ay may katabi rin akong nakatali at parang
isang bihag ng mga cannibals. Nakatitig siya sa akin na parang nagmamakaawa kaya
inalis ko ang takip sa bibig niya.
"S-Salamat naman..." she whispered silently while gratefully looking at me.
Umandar na ang pickup at nagsimula ng tumakbo paalis sa lugar ng mga terorista.
'Di naman siguro magagalit si Lordcan kung mauuna na ako 'no?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 33
--
Chapter 33
Drunk
"Teka lang, malapit na... Konti nalang." bulong ko sa babaeng nakatalikod sa akin
ang pagkakahiga upang pakawalan ang nakatali niyang mga kamay.
Nang napakawalan ko na siya ay agad niyang inabot ang nakatali niyang paa. She
sighed when she finally untie the knot of the rope.
"Why are you wearing that?" aniya na parang kilala niya ako kung makatanong. Mukha
ba akong hindi terorista sa paningin niya?
Her voice sounds familiar but I ignored it.
"OOTD ko 'to, walang basagan ng trip." I shifted my position and looked up at the
dark clouds above us as the leaves of the trees were on the side of the view.
Ang dami pa ring mga punong dinadaanan namin.
Mukhang uulan ata.
"Anong nangyari sa'yo?" tanong ko sa kaniya habang nakatingala pa rin sa itaas.
Nilingon ko siya at nakatingin din pala siya sa mga ulap.
Parang magkaedad lang ata kami ng babaeng 'to. Mukha naman siyang mabait pero hindi
ko pa rin siya kilala kaya ang hirap magtiwala.
"Ikaw? Anong nangyari sa'yo? Bakit ka nandito?" Ang sarap niya ring sapakin eh 'no?
Kung hindi lang malumanay ang pagkakasabi niya no'n ay kanina ko pa siya tinadyakan
eh.
Naalala ko tuloy si Calla. Kahit 'di ko kilala 'yon ay nakatatak na sa isip ko ang
pag-uugali niya. Siguro ay mahinhin siya, malumanay ang mga mata, mukhang mabait.
Parang 'yong katabi ko lang ngayon.
Pero imposibleng mangyari na si Calla 'to dahil pinatay siya ni Trevino na parehong
'di ko rin kilala.
"Nakikisakay lang ako. 'Wag kang maingay baba rin ako, wala kasi akong dalang
pamasahe eh." ibinalik ko ang paningin sa mga madidilim na ulap.
Gabi pa rin, buti ay maliwanag ang buwan kanina kaya parang may ilaw na rin noong
umalis ako sa maliit na tent. Wala sigurong tulog 'yong mga teroristang guwardiya
kaya ang himbing ng tulog nila kanina pero 'yong lalaki talaga na may mahabang
buhok—siya lang naman ang nagmamaneho sa pickup na 'to.
"Tsk. Alam mo? Maaga kang mamatay diyan dahil sa katigasan ng ulo mo." bakas sa
mala-anghel niyang boses ang iritasyon.
"Alam mo rin? Mamamatay ka na sana ngayon kung hindi lang sa katigasan ng ulo ko."
I crossed my arms against the lower part of my chest while looking up the sky.
Alam kong siya ang tinutukoy ng lalaki kanina na ipapapatay nila. Wala namang ibang
tao rito, siya lang at nakatali pa ang kaniyang mga paa't kamay.
Medyo sumasakit na ang likod ko dahil sa metal na sahig ng pick up na kasalukuyang
hinihigaan namin. Hindi kami puwedeng tumayo o umupo dahil baka ay makita kami ng
dalawang tao sa loob ng pickup.
Ilang oras ang lumipas hanggang sa huminto na ang pickup.
"Mauna ka na, baka makita tayo 'pag sabay tayong umalis." utos ko sa babaeng katabi
ko na hanggang ngayon ay hindi pa rin gumagalaw.
"Okay." her angelic voice made me rolled my eyes. Bakit ba kasi naaalala ko si
Calla?
Mabilis siyang tumalon kaya nang narinig ko ang pagbukas ng pinto ng pickup ay
umaksyon na ako at nagtago sa madilim na parte ng lugar. Sa likod ng puno.
"Dito ka lang, hindi ka nila puwedeng makita." rinig kong sabi ng baritonong boses
ng lalaking mahaba ang buhok.
Sino kaya ang kasama niya? Hindi naman nagsasalita eh. Kaya 'di ko malaman kung
babae ba o lalaki.
"Sir, anong maipaglilingkod ko?" isang boses ng lalaki ulit ang narinig ko. Parang
bagong dating.
Inilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang babaeng kasama ko kanina na nagtatago
rin sa kabilang puno. Nakita ko siya kasi bahagya siyang nakasilip mula sa likod ng
puno.
Nang tumingin ako sa 'di kalayuan mula sa kinaroroonan namin ay sa dulo ng daan may
malaking parang bahay. Sobrang luma nito tignan ngunit mukhang inaalagaan pa naman
at ang daming ilaw sa paligid.
The house was made in wood, ba't hindi concrete?
Nang ibinalik ko ang paningin sa babae ay nakita kong nakatingin na rin siya sa
akin. Sumenyas ako na pupunta ako sa bahay na 'yon ngunit umiling siya.
Bahala siya riyan.
Dumaan ako sa mga puno na nasa gilid ng daan upang 'di nila mapansin ang presensya
ko nang nakarating na ako sa dulo ay kakatok pa lang sana ako nang biglang bumukas
ang pinto at isang matabanglalaki ang akmang sasaksakin ako ng kutsilyo.
Mabilis akong nakaiwas kaya muntik ng sumubsob sa lupa ang matabang lalaki na
parang lasing pa yata. Pagewang-gewang kasi ang lakad niya. Tinadyakan ko siya sa
puwet kaya tuluyan na nga siyang sumubsob sa lupa, head first.
Pumasok ako sa loob na parang walang nangyari at sinara ang pinto. Leaving the
chubby guy outside.
The whole place surprised me. I'm flabbergasted to see the unexpected.
Is this really the field of killers for hire? That's why the chubby guy outside was
drunk?
I can see a British-like old version of a bar. Sobrang luma ang mga kagamitan nila
rito at iba't ibang tao rin ang mga narito.
"Hurrah! More beers!" rinig kong sigaw ng isang lalaking napakaraming tattoo sa
braso.
Halos lahat ng gamit dito ay gawa sa kahoy. 'Yong mga upuan at mess ay gawa sa
kahoy. May bartender din sa gilid at may mga lasing na kumakanta. Ang ingay at
sobrang mausok. May ibang nagyoyosi sa gilid.
Oy. Parang may naalala ako.
Noong panahong nalasing ako?
Maglalasing ba ako ulit? I need to act like them.
"'ey der leydi terrorest, whut brengs yah 'ere?"
Isang mukhang matinong lalaki ang lumapit sa akin. May sout siyang hat na parang
isang businessman, even the old coat.
Mukha pala akong terorista? Ba't 'yong babae kanina ay mukhang hindi naman ako
nakikita bilang isang terorista?
"Kilala mo ba si Villazardo?"
"Yiss! De booss!"
Ba't ba panay ang pagsasalita ng English ng isang 'to? 'Yong mukha niya naman ay
purong pinoy. Pango at mas matangkad pa nga ako sa kaniya.
'Yong Lola ko siguro amerikana.
"Nasaan siya?" Inilibot ko ang paningin ko, nagbabakasakaling baka ay nauna na rin
si Villazardo at iniwan niya si Lordcan.
Hayaan na, malaki na 'yon.
"Hee left to breng de booss of ol de booss." 'yong pagbigkas niya ay parang
pinipilit niya pa ang sarili niyang magkaroon ng sariling English accent.
Para tuloy siyang isang italyano na pilit palambutin ang kaniyang pagsasalita.
Hindi naman siya mukhang lasing pero kung umakto ay daig pa ang lasing.
"Bigyan niyo ako ng pagkain." utos ko habang walang ekspresyon sa mukha. 'Yong
boses ko ay pinapantayan ang pagiging maawtoridad na boses ni Lordcan.
Puwede na ba akong maging boss din?
"Dis wey, miss." Inilahad pa nga pandak ma lalaki ang kamay niya sa isang masikip
na daan.
Susunod na sana ako ngunit isang kamay ang pumigil sa akin.
Lumingon ako at nakita ang mga mata ng babaeng niligtas ko kanina. Noong una ay
hindi ko siya nakilala kasi nakatakip ang kaniyang mukha ng isang kulay itim na
tela. She looked like a thief.
"Oh? May OOTD ka na rin?" umangat ang isang kilay ko nang dahil sa hitsura niya
ngayon.
Hindi siya nagsalita.
Aba? Loka 'to ah.
Hinila niya ako na parang pinapaalis ako sa lugar na 'to ngunit hinawi ko ang kamay
niya dahilan kung bakit natigilan siya at tinapunan ako ng isang masamang tingin.
Ba't parang ang pamilyar ng tingin na 'yon?
"Dito lang ako, may hihintayin kasi ako eh." paalam ko sa kaniya at naglakad na
papunta sa masikip na daan sa gilid ng napakaraming gawa sa kahoy na mesa at upuan.
Sobrang daming tao.
Nadadaanan ko ngayon ang mga naglalasing. Siguro sila 'yong mga killers? Pero bakit
mukhang mga normal na tao lang sila?
May nakita akong mukhang clown, may ibang nakasuot ng mascot, may ibang nakasuot ng
cosplay na damit, may ibang nakasuot ng school uniform, may ibang nakasuot ng gown,
pormal na damit, damit ng isang anghel, simpleng damit at marami pang iba.
May iba't ibang mundo sila at karamihan sa kanila ay nagkakatuwaan.
"Anak ng puta ka!"
Napaatras ako nang may sumuntok sa  lalaking nadaanan ko. Saglit silang natigilan
nang taas noong dumaan ako sa mismong gitna nila. Sinundan nila ako ng tingin
hanggang sa nakadaan na ako ay t'saka pa sila nagpatuloy sa pagsuntokan.
Nakakatakot nga naman dito pero kapag 'di ko ipapakita ang takot na talagang takot
ako sa kanila ay hahayaan lang nila ako. Kasi alam nilang wala silang magawa kung
talagang hindi takot sa kanila ang isang tao. Pero kung nagpapakita ako sa takot
ko, mas lalala lang 'yong sitwasyon dahil mas gusto nilang takutin ang taong takot
sa kanila.
Alam ko na 'yon.
"Gutom na ako, pakainin niyo ako." utos ko ulit sa maawtoridad na boses na parang
si Lordcan lang.
Ang sarap pala sa pakiramdam maging boss 'no? Kung susubukan ko kaya 'to kay
Lordcan?
Pinaupo ako ng lalaking pandak sa isang upuan kung saan karamihan sa mga katabi ko
ay mga kapwa ko rin babae. Hinila niya pa ang upuan pero binatukan ko lang siya
dahil hindi naman ako isang prinsesa para hilain pa ang upuan upang makaupo.
Napakamot tuloy siya sa batok.
"Jest te minet miss." sabi ng pandak na lalaki sa nahihiyang boses at kumaripas na
ng takbo papunta sa island kung nasaan ang mga display ng pagkain. Nasa kabila
naman 'yong island kung saan nagmamagic ang bartender sa mga baso niya na may
lamang iba't ibang klaseng alak. Nagmimix ng kahit anong alak.
Humarap ako sa mga kababaihan na narito. Ang lakas ng dating nila sa iba't ibang
klase ng paraan.
"Ilan na ang napatay mo?" tanong ng babaeng nakasuot ng eyeglasses. She looked like
a nerdy student. Pero alam kong hindi siya isang inosenteng tao.
"Nakapatay na ko ng halos limang daang lamok, dalawang daang langgam at isang daang
ipis." walang ekspresyong sagot ko sa babaeng nakasuot ng eyeglasses.
Akala ko ay magagalit sila nang dahil sa sarkastikong sagot ko ngunit nagulat pa
ako nang mukha pa silang namangha sa naging sagot ko.
"Wow, mga pesteng tao pala ang mga pinapatay mo? Maganda 'yan."
Hala siya.
Their eyes looked at me like they're idolizing me or something.
Nagkibitbalikat balikat lang ako at hinayaan silang paniwalaan kung anuman ang
paniniwalaan nila.
Dumating na ang pagkain ko kaya kumain na ako at hindi na sila pinansin. Ang kapal
din ng usok dito na parang nasusunog ang buong lugar. May ibang gumagamit pa ng
vape.
Kamusta na kaya si Lordcan?
Pagdating niya ay sasabihin ko talaga sa kaniya na naglakad lang ako at bigla
nalang akong dumating dito. Ayokong malaman niya ang tungkol sa lalaking mahaba ang
buhok.
Hindi ko pinansin ang babaeng niligtas ko kanina na biglang tumabi sa akin.
Bakit parang pakiramdam ko ay binabantayan niya ako? Kaya ko naman ang sarili ko.
Isang oras ang lumipas at kanina pa ako natapos sa pagkain. 'Di naman umiimik ang
babaeng niligtas ko kanina na tahimik lang na nakaupo sa tabi ko at parang
nagnamasid sa paligid.
Bakit parang alam na alam niya ang lugar na 'to?
Pabalik-balik na ang tingin ko sa pinto. Nagbabakasakaling dumating na si Lordcan
ngunit wala namang Lordcan ang pumasok.
Baka hinahanap niya pa ako kaya natagalan siya?
Dapat kasi nagpaalam ako 'di ba? Pero 'di niya naman ako papayagan.
"Cheers! Oy, teroristang babae! Gusto mo?" inilahad ng babaeng may kulay pink na
buhok ang isang baso ng beer sa harap ko.
Hindi naman siguro masamang uminom ako habang naghihintay 'di ba? Kahit isang shot
lang?
Tatanggapin ko na sana ang isang baso ng beer ngunit isang malambot na palad ang
pumigil sa akin.
Sino pa ba?
'Yong pakialamerang niligtas kong babae.
Nakakainis naman.
"Hays, do'n ka na nga." naiinis kong taboy sa kaniya at tinanggap na ang isang
basong beer t'saka ito nilagok. Naghiyawan sila na parang nanalo ng lotto.
Hanggang sa hindi ko na namalayang naparami na pala ang pag-inom ko.
My vision turned blurry and I feel like I'm in the middle of the epicenter of an
earthquake.
I pouted when my friends doubled.
Ba't bigla silang dumami? Nang-imbita ba sila ng iba? Baka marami na ang iinom at
aagaw sa beer ko?
Kainis naman.
"L-Lordcan hmp! Have you—have you seen L-Lord—Lordican?" I asked to my friends
while hiccuping. Baka kasi nakita na nila, ang likot kasi ng paningin ko.
Umangat 'yong isang kilay ko nang narinig ko mismo ang lumabas sa bibig ko.
I giggled when I speak it again.
Lordican sounds funny.
Lumingon ako sa katabi kong niligtas kong babae sa pickup. May katabi na siyang iba
pero magkamukha naman sila.
Sabay pa silang napatampal sa noo.
Gaya-gaya 'yong isa.
'No ba 'yan. Walang originality.
Whenever I hiccuped, my chest goes up that made my boobs bounce. I'm wearing a
fitting clothe, right?
My boobs looked cute.
"Oh—look at this." I hiccuped while pointing at my boobs when it bounce.
I don't have a very big boobs, just a medium one. Not so big, not so small.
Teka. Ano ba 'tong pinagsasasabi ko?
Narinig ko ang pagmura ng babaeng katabi ko.
Natigilan ang lahat nang sobrang lakas na halos yumanig ang buong lugar nang
biglang bumukas ang pinto. Babagsak na sana ang ulo ko sa mesa ngunit nang sumulyap
ako sa pintuan ay nahagip ko ang dalawang pamilyar na pigura ng lalaki.
Pero apat naman sila? Naging anim tapos balik ulit sa apat.
Nakita ko kung paano nagmamadaling umalis ang babaeng niligtas ko kasama ang katabi
niyang kamukha niya rin.
Hinayaan ko siya.
"Senyorito! Es de loslos churbaleng mia o'raya sonya dira mi kame hame weyv."
Sinalubong sila ng lalaking pandak na sumalubong din sa akin.
Nakita ko ang lahat ng narito na may kambal ay natahimik at tumingin sa may pinto.
Sa bagong dating.
My eyes infinitesimally looked at the four guys. Nang namukhaan ko sila ay
napangiti ako at itinukod ang siko sa mesa habang nakasandal ang pisngi sa palad.
Ba't naging apat sila?
Ewan. Ang importante ay dumating na si Lordican at Villadarzo.
Villadarzo ba 'yon?
"Fuck! Villazardo! Tangina, papatayin ko sila. Hanapin niyo siya!" nakakatakot ang
boses ni Lordican ngayon habang nagkasalubong na naman ang mga medyo makakapal na
kilay.
Hmm. Sino kaya ang pinapahanap niya?
"Siya na ba 'yon?"
"Tangina, katakot."
"Tumataas ang balahibo ko bes."
Rinig kong chismis ng mga babae na kasama ko sa iinuman. Bakit parang 'di yata sila
natamaan ng alak?
Ako rin, hindi.
Kumaway ako sa direksyon ni Lordican ngunit 'di man lang nila ako napansin at halos
natatakpan din naman ang ng mga taong nandito.
Paano 'yong lalaking mahaba ang buhok na nasa labas? Naabutan kaya 'yon ni
Lordican? O baka naman ay nakaalis na.
Napanguso ako nang 'di man lang ako pinansin ni Lordican.
Bakit gano'n? 'Di niya na ako kilala?
"Bullshit!" pumasok si Lordican at binalibag pa ang mesang humarang sa dinadaanan
niya.
Bumaba ang tingin ko sa suot ko.
Baka dahil sa suot ko?
Tumayo ako at napahawak sa mesa nang biglang gumalaw ang sahig.
Hala. Lumilindol na naman nang naglakad ako upang lapitan sana si Lordican at
Villadarzo sa kinaroroonan nila.
Hinablot ko ang inumin ng lalaking akmang iinumin na ang alak na hawak niya at
nilagok ko ito t'saka ibinalik sa kaniya ang walang lamang baso.
Antok na ako.
I was hiccuping while walking like a model. I am a model. 'Yong tipong pagewang-
gewang na with poise. Tinulak ko ang mga humaharang sa dinadaanan ko.
"Hoy! Anak ng—ano ba!" reklamo ng isang lalaki nang muntik niya ng mahalikan ang
bakla dahil sa pagtulak ko sa kaniya.
Nakuha namin ang atensyon ng lahat. Halos lahat ng mga mata nila ay dumapo sa akin.
They give way for me and I walked like a model again.
Nakita ko kung paano nanlaki ang mata ni Villadarzo at ang kakambal niya nang
nakita ako. Nakatalikod naman si Lordican at ang kakambal niya mula sa akin.
"Lord, 'di na natin siya kailangang hanapin pa." malayo pa lang ako ay dinig ko na
ang boses ni Villadarzo dahil sa sobrang tahimik.
Lumingon so Lordican kasama ang kakambal niya at sa oras na nakita niya ako ay
malalaki ang hakbang na sumugod siya papalapit sa akin.
Akala ko ay sasampalin niya ako ngunit napahinto ako sa paglalakad nang hinawakan
niya ako sa magkabilang pisngi ko.
He crashed his starving soft lips on mine and say:
"Where have you been, baby..."
'Di siya galit?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 34
--
Chapter 34
Mansion
I pouted.
"Lord-Lordican..." I hiccuped in the middle of pronouncing his name. I looked up at
him to see if it's really a dream or a miracle that he's not mad at me.
Was it?
"It's Lordcan, not Lordican." he corrected me like he's somewhat Mr. Cedric in
Sofia the first.
Oh grumpy.
Bumaba ang tingin ko sa braso niya nang may nahawakan akong likido my roon. Nanliit
ang mga mata ko upang makita ng maayos ang bahid ng kulay pulang likido sa kamay
ko.
"H-Hmm... What-w-what happened to-to hmm to your arms?" I shifted my weight to my
left foot and tried to balance myself while his warm palms were resting on my back,
trying to stop me from moving.
Sobrang tahimik o talagang nakakabingi lang ang pag-inom ng alak?
"Ilang baso ang nainom niya?" tanong niya sa lalaking pandak na may kasama ng
pandak din na kamukha niya. Binabalewala ang tanong ko.
Ba't siya ang tinanong niya? Nandito naman ako ah?
"Adunno senyorito." bakas sa boses ng pandak ang galang at respeto.
I grabbed Lordcan by the collar of his shirt to force him to look at me and finally
have his attention again.
"Don't-talk to him." pagdadamot ko at mas lalong inilapit sa akin si Lordcan.
"Okay."
Napangiti ako nang dahil sa sinagot ni Lordcan ngunit agad ding nawala ang ngiti sa
labi ko. Napaisip ako at inulit-ulit ang salitang sinabi niya.
Did he just said okay?
Ibig sabihin ay sinusunod niya ang utos ko? Ako na ba ang boss ngayon?
I shot him an incredulous look.
Ilang minuto akong tahimik hanggang sa naramdaman ko nalang na parang may digmaang
nangyayari sa sikmura ko. Kumukulo na parang isang lava mula sa loob ng isang
bulkang sasabog na.
Then I vomited in Lordcan's shirt.
Naramdaman kong napahigpit ang pagkakahawak niya sa likuran ko habang parang isang
estatwang nakatitig sa dibdib niya, kung saan ako sumuka.
He pursed his pinkish lips that formed into a thin line.
"Khione..."
I can hear the warning from his deep voice but then, that was the last word that I
heard from him that night when I found myself early in the morning laying
comfortably on a bed.
Hala? Nakatulog ako? Nasaan naman ako? Kahit ang damit ko ay iba na at ang sakit ng
ulo ko na parang pinukpok ng halos milyon-milyong martilyo. May nakita akong gamot
at tubig na nakapatong sa nightstand at ininom iyon while examining what I'm
wearing.
I'm currently wearing a white nightgown like those royals in the castle whenever
they go to sleep.
Inilibot ko ang paningin ko sa loob ng silid. It's a very spacious room, halatang
hindi nagtitipid ang may-ari ng silid na 'to. A white thin long curtain was hanging
loosely on the ceiling to floor length window. Giving enough light in the
extravagant room from the sun outside.
Pero bakit 'di ko na naririnig ang ingay ng mga nag-iinuman? Pakiramdam ko ay wala
na ako sa lugar ng in disguise na mga killer.
Nasaan ako kung gano'n?
"Gising na pala ang prinsesa."
Isang pamilyar ma boses ng babae ang narinig ko. Lumingon ako sa kulay puting pinto
kung saan nanggaling ang boses ng pamilyar na babae.
"Kate?" bakas sa boses ko ang gulat at pagkamangha nang nakita ko siyang sumandal
sa pintuan habang pinaglalaruan ang kaniyang piercing sa kanyang tenga.
"The one and only." said she.
Bakit ako nandito? Ang naalala ko lang ay 'yong gabing uminom ako sa lugar ng mga
killers. Sa naalala ko rin ay nasa mansion ng organisasyon si Kate.
Ibig sabihin...
"You're in the organization's mansion, yes." naunahan niya na ako sa pagsasalita
nang siguro ay nabasa niya mula sa ekspresyon ko kung ano ang nasa isip ko.
"Bakit? Nasaan si Lord?" I can tell that I'm not that desperate to know where he
is.
"He's busy."
"I'm not asking you about what he's doing. I'm asking you where his current
location." I rolled my eyes out of irritation. Narinig ko ang sarkastikong pagtawa
niya.
"Well? Hmm, how can I say this." she massaged her chin like she's thinking
something. "Oh yes! You can go outside, do what you want, go where you want because
I tell you, Lord is busy. There's a signage on the door of his office saying; do
not disturb." aniya nang tuluyan na talagang pumasok sa isip niya ang mga salita.
Talaga?
Ibig bang sabihin nito ay malaya na ako? Pero bakit ang bilis naman ata naming
nakapunta rito? What's with the rush?
I'm having a bad feeling.
"Whose this room?"
"It's yours now."
Bakit biglang naging ganito? Ang bilis ng pangyayari at halos 'di ko namalayan.
Anong ginagawa namin dito? Kagabi lang ay lasing pa ako ah?
Mukhang may mangyayaring masama. Ano naman kaya ang pinagkakaabalahan ni Lordcan?
I jumped out of the bed and headed to the other door as I felt Kate's eyes followed
me. Well? This door, I think it's the bathroom's door. 'Di naman ako nagkamali and
then do my morning routine.
Lumabas ako sa banyo nang ganito pa rin ang suot. Nightgown. Ngunit nakapaghilamos
at sipilyo na ako kaya ayos na 'to.
Kung saan ko huling nakita si Kate ay naroon pa rin siya.
"Nandito lang ba sa loob ng mansion ang opisina niya?" humarap ako sa isang salamin
at inayos ang medyo buhaghag kong mahabang buhok.
"Yeah, third floor, third door."
Anong meron sa third?
"Okay. May pera ba ako para sa lakad ko?" I was busy trying myself looked
presentable in this nightgown kaya halos hindi ko na matingnan kung anong ginagawa
ni Kate but I'm sure that she's busy playing her piercings.
Pansin ko lang. Parang habit niya na ang paglalaro ng piercing sa tenga niya. Ano
kayang gagawin niya kung nawala ang piercing sa tenga niya? Siguro ay puputulin
niya na ng tuluyan ang tenga niya.
"Buksan mo 'yong drawer malapit sa kama mo." and then she walked out of the room.
Naiingayan na siguro siya sa mga tanong ko. Sinunod ko ang sinabi niya at nakita
ang isang kulay itim na wallet, there's two letters that carved on it.
LC
Inilabas ko ang pendant ng suot kong necklace. Sinong nagbihis sa akin? Mabuti
naman at hindi kinuha ng kung sinuman ang kwintas. Mukhang mamahalin pa naman 'to
kahit luma na. Pakiramdam ko ay hindi naman si Lordcan ang nagbihis sa akin dahil
kung siya nga ay siguradong 'di ko na suot 'to ngayon. Siya pa, laging galit 'pag
pinapaalala ko ang nakaraan niya.
Ano ba talagang ibig sabihin ng LC?
Lokong Caspian?
Hula ko lang. Baka 'yon nga.
Biglang pumasok sa isip ko 'yong tattoo sa likod na bahagi ng braso ni Lordcan.
Sálvame
Ano kaya 'yon? Konektado rin ba 'yon sa nakaraan niya?
Kagabi rin. Naalala kong may sugat siya sa braso. Mabilis akong napatingin sa palad
ko nang naalalang may bahid pa itong dugo kagabi.
Ano kayang klaseng sasakyan ang sinakyan namin upang makauwi sa syudad ng ganito
kabilis? Helicopter?
Talaga bang nasa syudad na kami?
I opened the black wallet. My lips formed into an O as my eyes twinkled at the
sight of the shining golden cards and thick cash in it.
Ibinalik ko ito sa loob ng drawer dahil bago ako aalis dito ay may kailangan pa
akong gagawin.
Lumabas ako ng silid but stopped midway when I saw what's really outside of my
room. It's a gargantuan chandelier. I don't know how to describe the whole place.
Nakikita ko halos lahat ng floor mula rito sa floor ko. A silver guardrail was
surrounded the gallant chandelier and I'm on the second floor. I think it's a
ceiling-to-second floor chandelier. There are doors in every floor. It's like a
circle shaped mansion. Kaya halos lahat ng floor ay makikita ko.
Lumapit ako sa guardrail, trying to reach the chandelier but I failed because it's
twenty feet away from where I am. A spiral looking chandelier.
How impressive, who's the architect?
Umikot ako sa buong second floor hanggang sa may nadaanan akong hagdan papuntang
third floor.
In every step that I take on the staircase was as light as a feather. It's a stairs
made of thick glass. Nakakatakot tumapak dahil baka ay masira ko ito. It felt like
it's going to crack everytime I took a step.
Nakarating na ako sa third floor, releasing a heavy breath as the sight of the
luxurious chandelier welcomed me again.
Agad kong nakita ang pangatlong pinto na sinasabi ni Kate. Naroon sina Rolando at
Fernando dahilan kung bakit agad na sumilay ang ngiti sa aking mga labi.
Ba't ngayon lang sila? Ilang araw ko rin pala silang 'di nakita. Namiss ko tuloy
ang dalawang dambuhalang guwardiya ni Lordcan.
Lumapit ako sa kanila habang suot pa rin ang makapunit labing ngiti. Their eyebrows
raised as their forehead creased.
"Rolando, Fernando nariyan ba si Lordcan?" I asked with the use of the most
sweetest voice that I can ever have.
Nagkatinginan ang dalawa na parang nagdadalawang isip kung sasagot ba sila o hindi.
Parang natatakot sila sa kung anumang mangyari.
Tumango si Fernando, umiling naman si Rolando.
Pinaglololoko lang yata ako ng dalawang 'to.
Tinuro nila ang isang kulay puting parang nameplate na nakasabit sa pinto.
Do not disturb.
Sa mga salitang 'yon ay parang nagyeyelo na naman ang buong paligid. Ang cold ng
pagkakasulat. Wala man lang emoji? O 'di kaya'y konting drawing lang para mas
maging kabuhay-buhay ang sign?
Walang nagawa sila Rolando at Fernando nang mabilis kong binuksan ang pinto at
pumasok t'saka ito padabog na sinara.
Humarap ako at natigilan sa mga nakikita.
Kaya naman pala ayaw niyang padisturbo.
A sexy woman wearing a secretary-like uniform was standing next to Lordcan who is
sitting comfortably on his swivel chair.
Yumuko pa ang babae habang ipinapakita ang isang folder sa harap ni Lordcan at may
itinuro pa. Nakikita ko mula rito ang kaniyang cleavage like what the hell.
She's seducing my Lordcan.
Parang hindi pa nila ako napansin kaya binuksan ko ulit ang pintuan.
Syempre 'di ako katulad ng iba na aalis nalang 'no.
Nang binuksan ko ang pintuan ay ubod ng lakas ko itong sinara dahilan kung bakit
mabilis silang umangat ng tingin sa akin at 'yong babaeng malandi naman ay matuwid
na tumayo at inayos ang kaniyang suot na kulang nalang ay lumuwa ang kaniyang buong
bundok.
Makati na ba girl?
"Khione." sobrang lamig ng boses ni Lordcan, kasing lamig ng paraan ng pagtingin
niya sa akin.
He even checked me out. 'Yong suot ko ay nightgown pa rin but I do look presentable
now. My nightgown sweep on the floor when I started to walk towards his very neat
and clean desk.
"What happened last night?" huminto ako sa mismong harapan ng desk niya at
tinapunan ng tingin ang babae na tinapunan din ako ng isang masamang tingin.
Aba? Lumalaban siya sa boss ngayon?
"Let's not talk about it, Khione. I have business to do."
Pinandilatan ako ng babae nang dahil sa sinabi ni Lordcan.
May nakita akong sign pen sa gilid. Naisip ko tuloy, kung ibaon ko kaya ang sign
pen sa mata ng babaeng 'to? Paniguradong manghihiram siya ng mata sa ahas.
"But Lordcan-"
"Sir Lordcan." koreksyon ni Lordcan sa sasabihin ko na dahilan kung bakit ngumisi
ang babae sa tuwa.
Bakit parang nag-iba siya? 'Di niya naman ako sinasaway sa kung anumang pangalan
ang itawag ko sa kaniya ah? Bakit gano'n?
"Okay, Sir Lordcan." I even enunciated the word Sir. Pinaglaruan ko ang lace ng
nightgown ko at ngumuso dahilan kung bakit mas lalong lumamig ang paraan ng
pagtingin ni Lordcan sa akin.
Why so cold?
Bakit parang pinipigilan niya na naman ang sarili niya?
Ano kaya ang makakapagpa-iba sa isip niya?
"Kate told me that I can do whatever I want, go wherever I want. Is that true?"
yumuko ako habang nagpapacute para umiwas a kaniyang malamig na paraan ng
pagtingin.
"Yes," bakit parang nasaktan ako ro'n?
"Without bodyguards?"
"Yes."
Aish, bakit ang sakit? Ngayong malaya na ako ay bakit parang mas lalo ako nasaktan?
Bakit parang mas nasanay ako sa mga mahigpit niyang seguridad at pagkulong sa akin?
Ito 'yong gusto ko 'di ba? Ang makawala sa kaniya.
"But-"
"No buts." sobrang seryoso ng boses niya na kahit ako ay napaseryoso na rin.
Ano ng gagawin ko? Saan ako pupunta? Babalik pa ba ako rito? Ang sabi ni Kate ay
pagmamay-ari ko na ang kuwarto kung saan ako natulog.
"Okay, 'di na ako babalik dito." kasing lamig na ng boses ko ang boses ni Lordcan.
Bakit gano'n? Kagabi lang ay ang saya ko? Hindi siya nagalit tapos ang lambing niya
ba? Ba't biglang naging ganito at sa isang iglap lang ay nasa ibang lugar na agad
kami?
Akmang aalis na ako ngunit may nahagip ang mga mata ko. Isang kape na umuusok pa sa
center table ng parang isang waiting area ng opisinang 'to.
Lumiko ako at kinuha ang kape. Nararamdaman ko pa ang mga mata nilang nakasunod sa
akin.
I blow the coffee and sipped a little. Mainit pa.
Humarap ako sa kanila at naglakad pabalik. Sa ngayon ay hindi na sa desk ni Lordcan
kung 'di ay sa babaeng malandi.
"Ikaw ba ang nagtimpla nito?" matamis akong ngumiti sa kaniya na parang kanina lang
ay hindi kami nagtapunan sa isa't isa ng masamang tingin.
She smirked at me teasingly.
Ramdam ko pa rin ang malamig na pagtitig sa akin ni Lordcan.
"Yes." Proud pa siya?
My smile faded as I simultaneously pour the hot coffee on her outfit. Napatili siya
at halos mangiyak-ngiyak at namumula ang mukha habang nakatingin sa kaniyang damit
na may bahid ng kape.
Napatayo si Lordcan nang dahil sa sobrang gulat pero hindi siya gumalaw upang
tulungan ang babae. Anong magagawa niya? Bubuhusan ang babae ng malamig na tubig?
"Why the hell did you do that, Khione?!" kumuha si Lordcan ng tissue at ibinigay sa
babae bago hinila ang babae palayo sa akin kaya siya na ang kaharap ko ngayon.
Inilapag ko ang baso sa desk niya nang walang kahit anumang ekspresyon sa mukha ko.
"Her coffee was bitter, why don't you add some sugar?" note the sarcasm.
Mariin siyang napapikit nang dahil sa sinabi ko. He harshly pointed the door,
giving me the message to get out.
"Bakit ganito Lordcan? Bigla ka nalang nag-iba-"
"Out."
"Why are you doing this-"
"Get out!" Umalingawngaw ang malakas na pagsigaw niya sa buong opisina dahilan kung
bakit ako napaatras.
Lumipat ang paningin ko sa babae sa likuran niya na parang pinoprotektahan niya pa
mula sa akin. She rolled her eyes at me while busy wiping the stain of coffee out
of her outfit.
Natahimik ako at muling sinalubong ang malamig na tingin ni Lordcan sa akin.
I ran out of his office while trying to stop the tears from comin'out. Nagtago ako
sa may hagdan habang nakasilip at nakatingin sa dalawang guwardiya ni Lordcan.
Malungkot sila na parang nahahawa sa kalungkutan ko nang tumakbo ako palayo sa
opisina ni Lordcan. Hindi ako umiyak syempre pinigilan ko lang ang luha at
nagtagumpay na umatras ang mga luha ko nang lumabas ang babae sa opisina ni Lordcan
na lumuluha.
Ba't umiiyak 'yon? Ako nga na sinigawan ay hindi umiyak. Ano kayang ginawa ni
Lordcan sa kaniya?
"Oh hija? Anong ginagawa mo rito?"
Lumingon ako at nakita ang pamilyar na may katandaang lalaki. Paakyat siya sa
hagdan kaya halos dalawang staircase lang ang pagitan namin at nasa baba siya,
nakatingala sa akin.
Mr. Zimeon.
Ano kayang posisyon niya sa organisasyon ni Lordcan? Bakit parang malaya lang
siyang nakakapunta sa kung nasaan si Lordcan? Ngayon ay wala siyang dalang
bodyguard.
Siguro ay nagresign na.
Anong sasabihin ko sa kaniya?
"Pinagalitan po kasi ako ni Lordcan." yumuko ako at hindi tumingin kay Mr. Zimeon.
Narinig kong tumawa siya at ilang minuto pa ang lumipas bago siya huminto.
Anong nakakatawa?
"You mean, Sir Lordcan?" koreksyon niya. Bakit ba kasi halos lahat sila ay gano'n?
Oo nga pala, siya 'yong boss kaya karapatdapat lang na tawagin siyang Sir.
Pero 'di naman ako sanay eh. Minsan inaasar ko si Lordcan kapag tinatawag ko siyang
Sir.
"Mainitin ang ulo no'n hija."
Ba't ang lamig ng pakikitungo niya sa akin ngayon?
Nagpaalam sa akin si Mr. Zimeon na may importanteng gagawin pa raw siya. Umalis
siya kaya bumaba na rin ako papuntang second floor. May nakita akong mga
magagandang damit sa isang walk-in closet kaya naligo na ako at nagbihis. Dinila ko
ang kulay itim na wallet at natigilan pa nang nakita ang isang susi na nakapatong
sa nightstand. Nakakapagtaka pero nang sumilip ako sa ceiling to floor length na
bintana ay may nakita akong kulay puting sasakyan sa baba.
Nakakamangha ang tanawin sa labas. May fountain sa gitna ng daan na nakapagpahati
nito sa dalawang daan. There's a garden at the side of the road at tanaw ko ang
kulay puting malaking gate sa 'di kalayuan.
The garden only have white flowers. Pinaghalong green at white lang ang nakikita ko
sa labas at wala ng iba pang kulay. Sobrang linis at maaliwalas tignan ng lugar.
It won't take long because I have to go now. Aalis na ako at hindi na babalik pa
rito.
'Di ba ay ito naman talaga ang gusto ko?
Pero bakit parang hindi na ngayon?
Wearing a white off-shoulder with its loose thin sleeves and a tight jeans that
hugged my perfect shaped butt.
I'm now in the white deluxe kind of a car. Sitting pretty on the driver's seat.
I took one last glance at the grand front door of the mansion before turning the
engine on and step on the gas.
Nakakalito. Ang bilis naman yata ng mga pangyayari? Sa tingin ko ay parang may
nangyaring masama noong nakatulog ako sa sobrang kalasingan.
Bakit 'di man lang ako nagising? Ang engot ko rin, dapat kasi hindi nalang ako
uminom. E 'di sana ngayon ay bati pa rin kami ni Lordcan.
Nasaan kaya si Villazardo? Siya lang ang tanging makakasagot sa mga tanong sa isip
ko.
Isang lugar lang ang makakapagpawala ng mga iniisip ko. Nagulat pa ang manager ko
nang nakita akong pumasok sa loob ng photoshoot. Cameras are everywhere, there's a
white wallpaper as a background where the models will be doing there poses.
"Khione! Oh my lovely Khione! How's your vacation?" niyakap ako ni bakla at nagbeso
pa kami. Ibang kulay na naman ang buhok niya. He's professional kaya hindi siya
nagkocross-dress kaso ay ang colorful ng three inches na haba ng buhok niya. May
hawak pa siyang kulay itim na pamaypay.
"Adequate," I mumbled as an answer to his question while gazing at my co-models
wearing their latest swimwear. "Give me the most expensive and daring two piece."
naglakad ako papunta sa room ko. Exclusively for me only kung saan ako bibihisan at
aayusan.
Everyone was busy running and rushing for the models to get ready and next and next
and so on.
"Buti at pumayag ka na talaga! Ikaw na naman ang magiging cover ng magazine na
ilalabas sa susunod na buwan." bakas sa boses ng manager ko ang tuwa at halos
maging hugis dollar sign ang kaniyang mga mata.
Magkakapera na naman siya.
May ibang models dito na kailangan pang diktahan kung anong pose ang gagawin nila.
Siguro ay mga baguhan pa at hindi siguro sanay sa camera.
It's my turn.
Naglakad ako papunta sa platform na may puting wallpaper sa likuran ko. One camera
directly focused on me. Nakita ko pa ang ibang lalaking model sa gilid na halos
hubaran ako kung makatingin sa akin. One of them will be my partner here pagkatapos
kaming kunan individually and then by partners after this.
I looked bodacious wearing an expensive and lacey two piece. Sobrang manipis 'yong
lace na parang isang maling galaw ko lang ay mapuputol ito.
I was about to pose but stopped when the door opened.
There I saw him with a murderous look on his face. His eyes were like the camera,
focused at me.
Paano siya nakapasok dito? Gano'n pa rin ang suot niya. A three piece suit.
Dirediretso ang paglalakad niya at akala ko ay papunta siya sa akin ngunit nagulat
ako nang tinulak niya ang cameraman at siya mismo ang umayos sa camerang nakapokus
sa akin.
Sobrang gulat ang lahat nang dahil sa ginawa niya at halos nakayuko na silang
lahat. Ang manager ko naman ay naghugis puso na ang mga mata habang hinahagod ng
tingin si Lordcan.
Akala ko ay magiging photographer ko na siya ngunit napasinghap ang lahat nang
bumagsak ang mamahaling camera sa sahig dahilan kung bakit ito nasira.
Baka tinignan niya lang kung may nakunan na ba'ng litrato ko? Puwede namang burahin
nalang 'yon eh. Delete 'di niya ba alam 'yon?
He throw a cheque to the broken camera and roughly face me. Magkasalubong na naman
ang mga medyo makapal na kilay niya.
"You know I own that fucking body, Khione."
Oh?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 35
--
Chapter 35
Officials
I found myself hauled by Lordcan out of his black shining car and into the grand
front door of the white circle shaped mansion. I looked up and saw the gargantuan
spiral-like chandelier shining and shimmering above us.
May isang lalaking nakasuot ng kulay itim na coat na may dalang clipboard ang
lumapit kay Lordcan.
"Sir, the papers needs your confirmation—"
"Not now."
Kanina lang ay ako pa ang 'di niya pinapansin at mas inuuna niya pa ang malanding
babaeng 'yon tapos ngayon ay bakit bigla siyang nag-iba na naman?
Isang babaeng sexy na naman ang lumapit na kapareho ng suot ng babae kanina.
"Sir, the officials are requesting your presence in the convention hall—"
"I want to be there if the others have arrive."
Nilagpasan namin ang lahat ng nagtatanong sa kanya. Ba't kanina ay 'di naman ganito
karami ang mga tao? Sobrang lamig pa ng baritonong boses ni Lordcan habang patuloy
niya akong kinaladkad.
Ibig sabihin ay may iba pa'ng opisyales ang hindi nakarating?
Pinagtitinginan na kami ng ibang mga nagtatrabaho rito suot ang kanilang mga pormal
na damit.
Buti pa sila may suot na damit. Ako? Ang suot ko lang ay 'yong black suit ni
Lordcan habang nakasuot pa rin ng two piece.
'Yong feeling na natulala ako kanina nang dahil sa sobrang gulat kaya 'di agad ako
nakapagbihis dahil binuhat na ako ni Lordcan palabas ng lugar na 'yon.
Ngayon naman ay lantad na lantad 'yong katawan ko at buti nalang kapag may
nagtangkang tumingin sa akin ay agad na tinatapunan ng isang nakakamatay tingin ni
Lordcan. Wala pang isang segundo at sa iba na nakatingin ang mga tao rito.
We stopped in front of an elevator. Not just an ordinary elevator, it's a
transparent elevator. Talagang makikita ko kung sino ang sumasakay sa loob. Its
walls aren't made in metal, it's made in thick glass like the stairs here.
Pumasok si Lordcan at hinila ako. Nasa likuran niya na ako ngayon na parang
tinatago niya ako sa mga mata ng mga taong nandito.
"Lordcan—"
"What?"
Ay bad mood si Sir ngayon. Pati ako sinusungitan. 'Di na siya galit na tinawag ko
siyang Lordcan na walang Sir?
Napayuko ako at palihim na ngumiti.
Hinayaan ko lang siya sa kung saan niya ako dadalhin hanggang sa huminto kami sa
harap ng isang kulay puting pinto. Actually, the doors here were all painted in
white.
Ngunit hindi ito ang silid ko kasi 'yong silid ko ay nasa second floor lang tapos
itong papasukan namin ay nasa fourth floor.
I gazed around as he locked the door after we got in. Hindi niya pa rin ako
binibitiwan as he forcefully made me sit on the edge of the neat white bed. My body
bounced on the soft bouncy bed because of the impact.
"Khione—"
"What?" putol ko sa sasabihin niya katulad ng ginawa niya sa akin kanina. Nakita ko
kung paano siya napapikit nang dahil sa inasta ko.
"Let's have a deal." I can hear how serious he is while standing straight in front
of me as I looked up at him.
Look up because I can't just look at him without tilting my head a little. Ang
tangkad niya kaya tapos nakatayo pa siya sa harap ko habang ako ay nakaupo sa kama.
"Ba't ba ang segurista mo?"  I mumbled and looked down at the floor.
Well? The floor looked more interesting.
"Listen Khione. You have to act like you're obeying me inside this mansion in
exchange of no once a week for one month." halos nabali ang leeg ko sa biglaang
pag-angat ng tingin mula sa sahig papunta kay Lordcan nang dahil sa sinabi niya.
"Talaga?" 'di makapaniwala. Para kasing nagsasabi siya ng isang joke na imbes na
matawa ako ay nagulat pa ako.
He nodded. Nagkasalubong pa rin ang mga medyo makapal niyang mga kilay at ramdam ko
pa rin ang madilim niyang aura. Nakikita ko na rin ang mga ugat sa braso niya dahil
tinupi niya hanggang siko ang sleeves ng kulay puting suot niya. Kasi naman, suot
ko kaya ang black coat niya.
I can clearly see the tattoo at the back side of his arm.
Sálvame
Mukhang kailangan ko na talagang tanungin si Google kung anong ibig sabihin no'n.
Napahawak ako sa dibdib ko at nagulat nang suot ko pa rin pala ang kwintas.
Ba't 'di ko namalayan 'to? 'Yong wallet at naiwan sa dressing room ko sa
photoshoot.
Hindi siguro nakita ni Lordcan na suot ko 'to nang dahil sa nararamdaman niyang
galit ay 'di niya napansin.
'Yong LC na pendant. Akala niya siguro ay 'di ko mapapansin 'yong LC na sa wallet
niya.
For now, I don't wanna ask him about it. I wanna know it on my own.
"Deal..." I started and stood up to face him even if he's still taller than me.
"... Sir." dugtong ko nang tumitig siya sa akin.
His eyes darkening pero 'di ako nagpaapekto.
Akalain mo 'yon? Titiisin niya ang isang buwang 'di ako matikman para lang umakto
ako na sinusunod ang mga utos niya.
O baka naman ay may ibang babae na siya?
No.
I mean, anong pake ko?
Umalis siya ng hindi nagpapaalam.
I wonder kung kaninong kuwarto 'to? Mas malaki pa ata kesa sa kuwarto ko sa baba.
Baka naman ay sa kaniya 'to? At saan naman siya pupunta?
Ang dami kong tanong na 'di ko maisabi sa kaniya kasi nga kailangan kong umakto na
sinusunod ko ang mga utos niya.
I don't have to talk if he didn't told me to talk.
Pang-isang buwang 'di niya ako gagalawin. Pareho naman kaming makikinabang dito.
Talaga bang hindi na kami aalis dito? Gusto kong pumunta sa iba't ibang lugar
katulad noong pumunta kami sa  isang isla nang dahil sa mga gamblers, noong pumunta
kami sa isang lugar kung saan may mga gumagalaw na camera bilang seguridad—mga
hackers, noong pumunta kami sa lugar kung saan pinapahirapan ang mga taong gustong
pahirapan ng mga kliyente nila—mga torturers, ang huli ay ang killers kung saan
nag-iinuman sila na parang mga normal na tao.
Hanggang doon na lang ba?
Pakiramdam ko ay hindi pa tapos ang lahat.
Paano ko malalaman kung hindi ako kikilos? Pupuntahan ko ang Dad ko at magtanong.
Akmang tatayo na ako ngunit agad din akong napaupo na parang isang mabait at
masunuring bata nang biglang bumukas ang pinto.
"Change your clothes," Lordcan handed me a white dress, some underwear and a white
slippers while his other hand was pointing to the bathroom's door.
"Whose room is this?" I asked while walking to the bathroom's door while clutching
the white clothes.
"Mine."
Chill ran through my spine.
Is this the room where he left Calla and told her to not go out?
I stared at him and nod afterwards as I opened the bathroom's door and walked in.
Sinara ko ang pinto na may dinadalang mabigat na pakiramdam sa puso.
Bakit ganito? Kahit patay na si Calla ay pakiramdam ko'y buhay na buhay pa rin
siya. I can feel her behind the walls of the mansion.
Did she grew up here?
Ang daming tanong ngunit walang sagot.
Nang lumabas ako ay nakahiga na si Lordcan sa kulay puting malambot na kama niya.
He's shirtless at nakapatong ang ulo niya sa mga palad niyang ginawang unan.
Nagkasalubong ang mga paningin namin na parang kanina pa siya naghihintay at
nakatingin sa pinto mg banyo.
"Sweet..." I don't know if it is a compliment or just his comment. His darkening
eyes stuck on me like it's a magnet that will never pulled apart.
Sumenyas siya sa akin na lumapit sa kaniya kaya bilang kasunduan namin ay sumunod
ako sa kaniya.
Ang sabi niya lang, habang narito ako sa loob ng mansion ay kailangan kong umaktong
sumusunod sa mga utos niya.
My dress swayed as I walked towards the white bed.
"Let's cuddle." he pulled me as I fell on his strikingly wide muscled bare chest.
"Bakit? Giniginaw ka ba?"
Hindi niya na ako sinagot at siya na mismo ang umayos sa position ko. I lie in a
curved position as he cupped my body with his strong muscled arms.
'Di ko na talaga siya maintindihan. Madalas galit, minsan mabait.
"Are you like this with Calla?" napatikom ako sa bibig ko at napapikit nang
napagtanto kung ano 'yong sinabi ko.
Saglit siyang natahimik bago ako sinagot.
"Nagsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi."
Hindi ko alam pero ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko. Bakit parang naaapektuhan
ako? Dapat ay hindi 'di ba? Kasi naman, 'di niya pinaparamdam sa akin na iba ako.
Syempre iisipin ko talagang mahal niya pa si Calla kahit wala na siya.
Pakiramdam ko ay pumapangalawa ako kay Calla na siyang nangunguna sa kaniya.
"Do you still love her?" kahit ang sikip sa dibdib ay nagawa ko pa ring magtanong.
"It's too late to love her. I didn't love her when she's still here but I felt
empty when she was gone." he's being honest, I can hear from his voice his true
feelings. I feel like he's opening up to me.
He's really a beast.
"Would you love her if ever she comes back?"
Ito talaga ng pinakamasakit na usapan. 'Yong harap-harapan. Mas lalo akong sumiksik
sa dibdib niya. I can feel his heat and the way his chest moved up and down
repeatedly. He's breathing me in.
The silence was more comfortable than his answer.
"I would."
"Then what about me?" muntik ng pumiyok ang boses ko. Nanatili akong nakayuko at
nakahiga ang ulo sa dibdib niya.
I can't let him see that he's hurting me. I can easily ignore this feeling before
but why can't I escape from it now? How can I ignore this again?
Too painful that's making me feel numb.
"I will." I felt his muscles flexed as he tightly hugged me. His baritone voice
sounds promising.
Parang gusto kong umiyak. This is an indirect conversation of saying that he loves
me and there's a big difference between would and will.
He kissed my forehead as I kissed his shoulder blades.
Pakiramdam ko talaga ay lahat ng lumalabas sa bibig niya na mga salita ay pinag-
iisipan niyang mabuti. Akala ko ay tuluyan na akong hindi makahinga nang dahil sa
paninikip ng dibdib ko.
He's making it all clear to me, he's trying to remove the blurry vision that I can
only see.
Sobrang hirap siguro para sa kaniya ang sabihin at sagutin ang lahat ng tanong ko.
I can feel it because of his heavy breathing. Parang unti-unti niyang inilabas ang
bigat na nararadaman niya.
"Sleep." his cold baritone voice came back.
Tumango lang ako at nagkunwaring natutulog.
I waited for at least thirty minutes before I felt his breathing getting normal
like a sleeping person does.
Dahan-dahan kong ikinalas ang mahigpit na pagkakayakap niya sa akin at umupo habang
nakaharap sa kaniya.
He's deep asleep now. Kung ang ibang masamang lalaki ay mukhang anghel kung
matulog, ibahin niyo si Lordcan. Kahit natutulog ay parang may kaaway pa rin sa
panaginip. Magkasalubong pa rin ang mga kilay at ang dilim ng aura na walang kung
sinumang matino ang pag-iisip ang susubukang lumapit sa kaniya upang gisingin siya.
Nakakatakot na nga kung matulog, mas nakakatakot kung gising.
I slip my feet on my white slippers and smoothly walked towards the door 'til I
silently got out of his room, leaving him sleeping like what happened in the
gamblers' field.
I was flabbergasted by the sight of the gargantuan spiral-like chandelier again.
It's time to investigate on my own. Hindi puwedeng nakatunganga lang ako rito
habang hinihintay kung anong susunod na mangyayari, uulan ba o hindi, lulubog ba
ang araw o sisikat.
I ignored the breathtaking view and go downstairs, to the third floor.
Bababa na rin sana ako papuntang second floor nang naabutan ang third floor na
halos walang katao-tao. Ngunit napahinto ako nang may mahagip ang mga mata ko sa
tapat at kabilang guardrail ng third floor.
Isang pamilyar na lalaki ang nakita kong pumasok sa loob ng isang silid. Nanliit
ang mga mata ko nang nahagip kung ano ang nasa loob ng silid.
There are men.
Kaya naman pala halos walang tao rito sa third floor.
Naglakad ako at nadaanan ko pa nga ang pinto ng opisina ni Lordcan hanggang sa
nakarating ako sa pinto kung saan pumasok si Monterozo.
I opened the door without hesitation.
Pumasok ako at halos lahat ng mga mata ng mga kalalakihang narito ay dumapo sa
akin. Natahimik sila nang dahil sa biglaang presensya ko. Bakas sa kanilang mga
mukha ang pagkadismaya na parang akala nila ay dumating na 'yong hinihintay nila.
They're all sitting around an oval shaped long table as they're waiting for someone
to come.
I smiled at them as sweetly as I can. Mas lalong lumawak ang ngiti ko nang nakita
sila Monerov, Gordon at Villazardo. Nakita ko rin si Monterozo na akmang uupo na sa
upuan niya malapit sa dulo ng mesa ngunit napatayo siya nang nakita ako.
I think the chair at the end of the oval shaped long table was exclusively for the
boss only.
Gulat na gulat ang apat nang nakita ako at bakas sa kanilang mukha ang pag-aalala
na parang may gagawin na naman akong kalokohan.
I think this is the convention hall? Halos nasa sampung tao ang narito na 'di ko pa
kilala. I even saw Mr. Zimeon giving me his kind smile at me.
This is the officials? Why didn't I feel threatened? 'Di naman sila katakot-takot.
Kahit pa isa sa kanila ang papalit sa puwesto ni Lordcan ay wala naman akong
nararamdamang takot.
I shouldn't let fear control me. I should be the one controlling my fear.
Kumaway ako sa kung nasaan sila Monterozo at nakita ko kung paano siya napatampal
sa kaniyang noo, napakamot sa batok si Monerov, napahilot si Gordon sa kaniyang
sentido at napahilamos pa sa mukha si Villazardo.
Grabe naman sila sa akin. 'Di naman ako gano'n kasakit sa ulo ah?
Iniba ko ang ekspresyon sa mukha ko. It's now dead serious dahilan kung bakit
nakuha ko ang ineteres at atensyon nila.
"I have news." taas noo akong naglakad papunta sa dulo ng mahabang mesa. Ramdam ko
ang mapanuring mga mata nila na sinusundan ako ng tingin.
"News?" tanong ng 'di ko kilalang medyo matanda na lalaking halos lalabas na ang
mga mata dahil sa paraan ng pagtingin niya sa akin.
He looked like a tarsier from Bohol.
"Yes, news—" I finally faced them when I reached the edge of the oval shaped long
table. Hindi ako umupo sa nag-iisang upuan sa dulo, pero may Isa pang upuan malapit
nito na walang nakaupo. "—paper," dugtong ko na dahilan ng pag-angat ng mga kilay
nila.
Narinig ko pa ang pagpipigil ng tawa ni Monerov. Siya talaga ang umiidolo sa akin
nang dahil sa ginawa ko sa systema nilang may virus kuno.
"I mean, news... Like a newspaper." pagbawi ko nang nakitang halos 'di na maipinta
ang mukha ng mga opisyales.
"Where's Sir Caspian Lordcan?"
Hinahanap mo ang pinsan ko pre?
"He's uhm... Sleeping." agad kong binura ang mga kakolohang pumasok sa isip ko at
nagpukos nalang sa mga opisyales na narito.
They're all wearing a formal business attire habang ako ay nakasuot ng tsinelas at
puting dress na parang nasa loob ng bahay lang. They looked intimidating but not to
me.
"Sleeping?"
"You know? Lie on the bed, eyes close while snoring. You don't know what's
sleeping? Do I have to tell you the definition of sleeping?" nakakapagtaka. Ba't
napunta sila rito na kahit ang salitang sleeping ay kailangan pa'ng itanong sa
akin?
Mukha ba akong dictionary?
Narinig ko ang halakhak ni Monerov ngunit mabilis niya ring itinikom ang kaniyang
bibig nang tinapunan siya ng masamang tingin ni Villazardo. Nakikita ko sa mukha ni
best friend Monterozo ang pag-aalala habang si Gordon naman ay pinagmamasdan ang
mga opisyales.
Some looked amused and some looked irritated.
"Bakit nandito ka?"
Kasi wala ako doon? Kaya ako nandito.
Nalipat ang paningin ko sa lalaking nakasuot ng eyeglasses na siyang nagtanong
kanina. 'Di ko na sinagot.
Ba't halos lahat ng opisyales dito ay may deperensya sa mata? 'Yong una ay parang
tarsier, ngayon naman ay may apat na mata.
Anong kasunod? Bulag?
Umupo ako sa upuan kung saan nararapat umupo si Lordcan dahilan ng pagsinghap ng
mga opisyales maliban sa apat. Ipinatong ko pa sa mesa ang mga paa ko na parang
nasa loob ng bahay lang at inayos ang palda ng dress ko upang wala silang
kababalaghang makikita sa baba.
"Get out of here, young lady. You don't have the permission to even sit on that
seat."
I shifted my looked to the old man. Nakakatakot ang kaniyang mga mata dahil sobrang
mapula nito.
Nakadrugs? O sore eyes? Hala baka mahawa ako?
"Lagot kayo kay Lordcan." Monterozo moved his index finger back and forth na parang
nananakot.
"Hayaan niyo nalang." Monerov smiled at me.
"Bigti na kayo kung aawayin niyo 'yan." Gordon leaned on his chair na parang
naghuhugas ng kamay na 'di siya kasali sa mga opisyales na pinapaalis ako.
"Tangina halos 'di nga kami pinakain dahil sa kaniya." Villazardo rolled his eyes
in a manly way.
I innocently looked at them na parang miming na nagpapaawa.
Mr. Zimeon looked at me like I just have his interest.
I was about to open my mouth but immediately shut it when the door harshly opened
and someone shirtless stormed in.
'Yong tipong bagong gising? Messy hair, mapupungay ang mga mata ngunit
magkasalubong naman ang mga medyo makapal na kilay. Sa harap ng mga opisyales, mas
nagmukha pa'ng nasa bahay lang si Lordcan kesa sa akin na nakasuot ng tsinelas at
white dress lang. Nagpapakita rin ang ugat sa kaniyang mga braso, senyales na
nagpipigil siya ng galit.
Siguro kung ibang babae lang ako ay umiwas na ako ng tingin sa absolute abs niya.
Pero hindi.
Ngayon ko lang napagtanto na lagot na naman ako. Ba't ang bilis niyang nagising?
Mag-iimbestiga pa ako e. Tapos nakaupo pa ako sa upuan na dapat ay para sa kaniya.
"Come here, Khione." kahit 'yong hitsura niya ay parang nasa bahay lang, 'di pa rin
nababawasan ang pagiging maawtoridad ng boses niya.
Natigilan ang lahat nang ilang segundo ako 'di gumalaw sa kinauupuan ko pero ayon
nga sa kasunduan namin ay susunod ako sa mga utos niya.
Act lang kuno.
Tumayo ako at parang alipin na lumapit sa kaniya.
"Go to my room," he whispered when I stopped in front of him. Ang lamig ng boses
niya at parang nagtitimpi na naman siya ngunit mas nangunguna pa rin ang pagiging
maawtoridad niya.
Lumingon muna ako sa kinaroroonan nila Monterozo at nakangusong kumaway. Kumaway
sila pabalik ngunit may iba't ibang ekspresyon sa kanilang mukha. Si Monterozo,
nag-aalangang ngumiti. Si Monerov, makapunit labing nakangiti. Si Gordon, walang
pakeng kumaway lang. Si Villazardo ay wala talagang ekspresyon pero kumaway naman.
Head down, I walked out of the convention hall.
"Hindi pa kayo kompleto." narinig kong boses ni Lordcan sa ma malamig na boses bago
sumunod sa akin.
Pakiramdam ko ay isa akong batang sinundo ng magulang sa playground.
Sino kaya ang huling miyembro ng mga opisyales? Paimportante naman.
Nang nakarating kami sa loob ng kuwarto niya sa fourth floor ay magsasalita na sana
siya ngunit isang ingay ang umalingawngaw sa buong mansion dahilan kung bakit ako
napatakip sa tenga ko.
A gunshot.
"Dito ka lang, huwag na huwag kang aalis."
"Paano kung aalis ako?"
"Aasahan mong 'di ka na makakapaglakad araw-araw."
Napatikom ako sa bibig ko at napalunok nang nakuha ko kung ano ang ibig niyang
sabihin.
'Yong once a week magiging everyday o puputulin niya ang mga paa ko?
'Di puwede both.
Sandali siyang tumitig sa akin at hinalikan ako sa noo bago umalis at narinig ko pa
ang paglock ng pinto.
Bakit parang ang pamilyar ng mga pangyayari? Parang nangyari na 'to kay Calla? Pero
iba ngayon kasi ako ang nasa loob ng silid niya. Baka pati itong damit na suot ko
ay noo'y kay Calla?
Imposible, nakita ko pa nga ang presyo nito kanina nang nagbihis ako. Ibig sabihin
lang nito ay bagong bili 'to.
Susundin ko siya sa ngayon.
"Khione..."
I froze when I heard that familiar baritone voice coming from my back. I faced him
without hesitation.
His long shoulder length hair and those playful smirk on his lips. He inserted his
gun at his back.
Sa kaniya ba nanggaling ang ingay na 'yon? Ba't parang ang nasa malayo naman nang
narinig namin? Hindi lalabas si Lordcan kung alam niyang dito sa loob ng silid niya
nanggaling ang ingay.
"Who are you?" kinakabahan man ay nagawa ko pa ring magtanong. Sobrang lakas ng
tibok ng puso ko.
Bakit gano'n? Sinunod ko naman si Lordcan pero napahamak pa rin ako?
Hindi ako gumalaw nang malalaking hakbang ang ginawa niya at nilagpasan ako
papalapit sa pinto. He did something on the door.
Siguradong nilock niya 'yon upang 'di mabuksan ni Lordcan sa labas.
"Lordcan! Are you searching for me?" he shouted na siguradong maririnig mula sa
labas. Narinig ko ang iilang ingay sa labas at ang mga mura. "I don't like the
grand front door. I want my fucking entrance as grand as before. 'Yong pasekreto at
nakakakuha ng atensyon." tumalikod siya sa pinto at sumandal doon. He crossed his
arms against the lower part of his chest while staring at my body up and down.
Attention seeker ka tsong?
Paano makakakuha ng atensyon ang pasekreto? Pasekreto nga eh.
"Fuck you, son of a motherfucker." hindi 'yon isang sigaw ngunit nakakatakot ang
boses ni Lordcan mula sa labas.
"I know that you brought her from that Red Market to kill her and get even but
instead of killing her, you fall hard to my girl, Lordcan. Isn't she sweet?" he
massaged his chin like he's thinking what to do or say next.
"Remember the senior's oath?" the long haired guy shifted his position and walked
towards me.
Ba't nasali sa usapan ang mga kawawang senior citizen dito?
"They're all dead. The oath is nothing but a promise to their blood." rinig ko mula
sa labas ang pagpipigil ng galit ni Lordcan. 'Di naman siya sumisigaw upang marinig
namin dito sa loob pero bakit sobrang linaw ng maawtoridad niyang boses? "It's
their blood, not ours." sobrang makapangyarihan ng boses niya dahilan kung bakit
nanlambot ang mga tuhod ko.
Hindi ako gumalaw kahit na hinawakan na ng lalaki ang baba ko. Inangat niya ito at
tumitig sa mga labi ko, bahagya pa niyang itinagilid ang ulo niya na parang
hahalikan ako.
"I can't wait for you to moan my name—"
A thunderous voice cut his words as his fists pounded to the door, trying to break
it.
"She'll never moan your name!"
Tae. Ba't nag-aaway sila kung kaninong pangalan ang iuungol ko?
Parehong 'di ko alam ang mga pangalan nila. Anong iuungol ko?
Pangalan ko nalang kaya?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 36
--
Chapter 36
Chaos
"Trevino."
It took five minutes before Lordcan finally calmed down. He mentioned a name before
silence wrapped us.
Bigla siyang tumahimik na parang may dumaang anghel sa labas. 'Di niya na
pinagsusuntok ang pinto, 'di ko alam kung umalis na ba siya at iniwan ako nang
dahil sa katahimikan. Nanatili pa ring nakahawak sa aking baba ang lalaking may
mahabang buhok na sa tingin ko ay si Trevino, ayon sa sinabi ni Lordcan.
Trevino.
This is him? The guy in the woods?
Was it his name or his last name?
Bakit ganito? Parang 'di naman nagsusumigaw ang instinct ko na mapanganib siya?
In fact, I feel safe with him.
Napagtanto kong 'di man lang ako gumalaw nang lumapit siya o kahit noong hinawakan
niya ang baba ko.
What's wrong with me?
"Trevino..." I mentioned his name as I looked up at him, meeting his playful eyes.
May iilang hibla ng buhok niya ang tumakip sa kaniyang mukha.
"Heard that, Lord?" nagmamayabang na lumingon siya sa may pintuan na parang nandoon
lang si Lordcan kahit nasa labas naman talaga siya.
Silence.
Lordcan answered him with silence.
Walang kabuhay-buhay ang katahimikang iyon na nagmula sa labas ng silid.
I can't deny this feeling. I really felt safe with this Trevino. Pakiramdam ko ay
'di niya ako sasaktan pero pakiramdam ko naman ay 'di siya titigil hangga't 'di
matutupad ang lahat ng kagustuhan niya.
What is he up to? Is it just to annoy Lordcan or to finally have me? What are they
talking about? The oath thing and the seniors?
Nakilala ko nga kung sino si Trevino ngunit may dumagdag na namang panibagong
tanong sa isip ko.
"Say it again, sweetheart." malambing na utos nito sa akin as he ran his fingers
through his shoulder length hair to remove some of hair out of his handsome face.
"Trevino..." I obediently obeyed.
I shifted my gaze to see the door. Walang reaksyon ang kung sinumang nasa labas ng
silid. Tahimik. Sobrang tahimik na kahit ako ay natatakot na sa maaaring
pinapahayag ng katahimikang ito.
Trust me. I have better plans to save myself from this nuisance jerk.
I have to play fair with him.
"Good girl." it was a compliment.
Hahayaan ko si Trevino. Hahayaan ko siya sa kung anuman ang gagawin niya sa akin
ngayon. I just wanna see something.
Kung ilang inches ba sa kaniya.
'To naman, 'di mabiro.
Gusto kong malaman kung hanggang saan aabot ang magagawa ni Lordcan kapag nasa
ganitong sitwasyon siya. 'Yong Lordcan na hinahayaan ang sarili niyang kontrolin ng
galit niya hanggang sa humupa ito.
Would he kill?
Sa pagkakaalam ko ay 'yong lalaking muntik na akong ginahasa ay napatay niya yata
nang dahil sa sobrang pambubugbog niya. Simpleng rapist lang 'yon kaya nasa kanya
ang upperhand.
This time, anong magagawa niya sa taong makapangyarihan din tulad niya?
I wanna know.
I can easily escape from this doofus jerk if I want to.
Sana lang ay 'di ako halikan ng lalaking 'to. Dahil kung gano'n ay hahayaan ko pa
rin siya.
Trip ko lang, bakit ba?
"Magpaalam ka na kay Lordcan, Khione. Aalis na tayo rito." hindi mawala ang ngisi
ni Trevino. Nalipat ang paningin ko sa tenga niya nang may nakita akong kuminang
mula roon.
A lone earring.
Isa lang. 'Yong mga nakikita ko sa mga kaklase ko noong high school na kung
maglalagay na nga lang ng earrings ay sa isang tenga lang.
Magpaalam? Saan kami dadaan kung aalis kami?
Wala pa rin akong naririnig na kahit mahinang bulungan sa labas.
Baka iniwan na ako ni Lordcan?
Langya naman oh.
I raised one hand to touch his face. Hinayaan niya naman ako. I was full of emotion
and desire pero sa isang iglap ay nawala ang ekspresyong 'yon sa mukha niya.
I slapped him.
Hard.
"No! Lordcan! Help me, please!" mabilis akong lumayo kay Trevino at sumigaw upang
marinig ako ni Lordcan mula sa labas.
Sana maniwala si Lordcan sa pagmamakaawa ko. Pakiramdam ko ay ang overreact lang ng
pagkakasigaw ko.
I can tame the beast. Minsan ko na siyang napaamo. Can I get the beast out of him?
'Yan ang gusto kong malaman.
"Khione, sweetheart, I'm not gonna hurt you." sobrang lambing ng boses ni Trevino
kahit sa kabila ng pagkagulat nang dahil sa ginawa ko. Magkasalungat sa ipinapakita
niyang ekspresyon sa mukha.
His voice was enchanting, kung magpapabiktima ako ay siguradong mahahawakan niya
ulit ako.
Sabing hahayaan ko lang siyang gawin kung anong gusto niya 'di ba? Pero dapat
ipaparating ko kay Lordcan na ayoko kay Trevino.
He's causing chaos.
Ang bad ko na ba?
"Lordcan!" tumakbo ako papunta sa kama nang naglakad si Trevino papalapit sa akin
with that horrifying expression on his face.
Nakaramdam ako ng takot nang nasa malapit na si Trevino.
Sabing acting lang 'to 'di ba? Ba't pakiramdam ko ay totohanan na 'to? Dapat sana
ay lumaban ako. 'E 'di sana ngayon ay nasa labas na ako.
Parang butiki akong dumikit sa headrest ng kama upang malagyan ng malaking
distansya sa pagitan namin ni Trevino.
"You like playing?" gusto kong burahin ang matagumpay na ngisi sa mukha niya.
Ba't biglang umatras ang plano ko? Kasi feeling ko ay wala na si Lordcan sa labas
kaya 'di puwedeng magpapahawak nalang ako kay Trevino.
Mabilis akong umiling bilang sagot sa tanong niya.
May plano na ako e. Umatras pa.
Hinila niya ang cute kong paa papalapit sa kaniya ngunit 'di ako nagpatinag at
kumapit ako sa headrest na parang nakasalalay dito ang buhay ko.
"Come on, Khione." bakas sa boses niya na nauubusan na siya ng pasensya.
Ang sarap sabunutan ng mahaba niyang buhok.
Hinila niya ulit ang paa ko dahilan kung bakit naalis ang kulay puting tsinelas ko
kaya ngayon ay nakapaa nalang ako at nang nainis ako sa kakahila niya sa akin ay
tinadyakan ko ang braso niya ngunit sobrang tigas talaga at ayaw papatibag ng
maskuladong braso niya.
Wala akong nagawa nang naubusan ako ng lakas at siya ay malakas pa rin.
I found myself sitting on the edge of the white comfortable bed while Trevino was
standing straight in front of me. Mabilis niyang hinuli ang malilikot kong mga
kamay at inilagay sa likod ko, locking it with only the use of his one hand.
Para na akong isang magnanakaw na nahuli sa akto.
Seryoso na talaga 'to.
Tangina, ngayon pa ako natakot sa buong buhay ko.
"No, don't be scared." nakita niya siguro ang takot sa mga mata ko kaya niya nasabi
'yon.
I immediately changed the expression on my face. Inirapan ko siya upang maipakita
lang sa kanya na hindi ako takot.
I felt safe with him at the same time I'm scared of him. Hindi ko siya kilala.
Ganito rin 'yong naramdaman ko nang naglakad ako sa mga puno habang siya ay nakaupo
sa itaas ng puno at pinagmamasdan ako.
Siya rin 'yong dahilan kung bakit nauna na akong nakarating sa field ng mga killers
for hire kesa kay Lordcan.
Napapikit ako nang yumuko si Trevino. He leaned on me as I felt his sinful lips on
my earlobe, disgustingly kissing it.
"I'm supposed to be in Lordcan's position but he stole it from me." he whispered.
Naramdaman ko ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa kamay kong nasa likuran ko na
ngayon.
He kept me in place. Alam niya sigurong malikot ako 'pag nakawala.
He's supposed to be the boss? Bakit hindi siya naging boss? That just means Lordcan
is better than him. Hindi niya natanggap na mas lamang si Lordcan sa kanya. Kaya
niya ba pinatay si Calla?
Insecurity can lead a person to desperation.
I tried to get his hands off me but I failed and tried again.
"Rot in hell!" inilayo ko ang tenga ko mula sa kaniyang mainit at makasalanang mga
labi ngunit sinundan niya lang ito at nang nahuli ay marahan niya itong kinagat.
"Get off her at once."
That emotionless sonorous voice made Trevino stop from chasing my ear. Hindi naman
ito sumigaw ngunit sobrang lakas ng boses nito sa pandinig ko.
Sa lahat ng gusto niyang kagatin. Ba't ang tenga ko pa? Sa pagkakaalala ko ay 'di
pa ako nakapaglinis ng tenga.
I moved my head and looked at the door. My eyes widened when I saw Lordcan,
shirtless and leaning against the closed door expressionlessly while watching us
emotionlessly.
How did he get in? Ba't 'di man lang siya nag-abalang magsuot ng damit?
Nagfafashion show lang?
Tumatagos na ba sa mga pader at pinto si Lordcan? Does he have super powers?
Akala ko talaga ay iniwan niya na ako.
"Lord! Tangina naman oh!" boses 'yon ni best friend Monterozo mula sa labas kasabay
ng pagbulabog ng mga suntok sa pinto.
"Holy shit! Ba't 'di niya tayo pinapasok?" hula ko, si Monerov 'yon.
"'Di niyo na mapipigilan 'yan." kilala ko 'to, si Gordon. Ganyan din siya noong
muntik na akong magahasa. Sinubukan niyang pigilan si Lordcan ngunit 'di niya naman
napigilan.
"Tss."
Villazardo?
Trevino finally released me. Akmang tatayo na ako ngunit mabilis niya naman akong
hinila pabalik sa kinauupuan kong kama.
I looked at Lordcan to ask for help but there's just nothing in his eyes. It's
lifeless again.
"How about a duel, Lord?" Trevino smirked at Lordcan playfully. "What will be our
weapon then? Khione will be our audience." he took out his gun and played it with
his fingers. Pinapaikot niya ang baril sa kaniyang mga mahahabang daliri. "No gun?
Alright." he throw his gun to my direction and it landed on my side.
Napatitig ako sa baril.
No. Hindi ko babarilin ang isa sa kanila.
"Ayon sa kasulatan ng ating mga magulang, putangina mo. Makinig kang mabuti sa
akin, asong ulol. Hinukay ko pa mula sa mga libingan nila na ang isang Lordcan ay
karapatdapat na mapasakamay ng isang Codrus." walang kabuhay-buhay siyang tumingin
kay Trevino ngunit sobrang mapanakit naman ata ng mga salita niya.
My forehead creased because of what he said. Codrus? Ano 'yon?
May posibilidad ba na ang ibig sabihin ng LC ay Lordcan Codrus?
I think it's a tradition in this organization and I think they're talking about the
seniors. Ang mga magulang nila na noo'y namamahala at nagpapatakbo ng organisasyong
'to.
"At ang isang Fuego ay karapatdapat na mapasakamay ng isang Trevino. She's a Fuego,
remember?" Trevino shot back cleverly. Hindi pa rin maalis sa kaniyang mukha ang
mapaglarong ngisi niya.
Ibig sabihin ba nito ay ang buong pangalan ni Calla ay Calla Codrus? Lordcan? 'Di
ba ay sabi nga ng totoong Caspian ay sa kaniya ang pangalang 'yon? Then Calla meant
for  Caspian Lordcan and not Lord.
Tangina. Nakakagigil. Ang hirap isipin.
But if Caspian Lordcan is my cousin, is there a possibility that I'm a Lordcan too?
Hindi. Ang totoong ama ko ay isang Fuego. Baka ay ang ina ko ang kapatid ng ama ni
Caspian Lordcan kaya hindi Lordcan ang last name ko.
Four last names.
Lordcan, Codrus, Trevino and Fuego.
Ba't napunta ako sa ganitong klaseng gulo? Kasali kaya si Dad sa organisasyong 'to?
Pero bakit wala siya rito? May urgent meeting kaya ang mga opisyales. Baka naman ay
'di siya isa s mga opisyales.
A minute of silence as I looked at Lordcan, sexily shirtless even though his in a
very serious situation.
Ano ba, self. Focus.
Napaiwas ako ng tingin kay Lordcan nang nahuli niya akong nakatitig sa katawan
niya.
Ganoon pa rin ang mga mata niya. Lifeless.
"You killed your own girl." makahulugang sabi ni Lord in a plain deep baritone
voice.
Umangat ang tingin ko sa kanya ngunit nakatingin na ang kaniyang mga walang
kabuhay-buhay na mga mata diretso kay Trevino.
Lordcan knows the truth pero pinanatili niya ang kasinungalingan sa isip ng mga
tao. Reticent guy.
Because his lies are the only truth to him.
Mukhang kailangan ko na talagang mahanap si Caspian Lordcan. Pero ang sabi niya ay
babalikan niya raw ako 'pag kailangan ko na siya. Paano niya naman malalaman kung
kailan ako nangangailangan ng tulong niya?
The look in Trevino's face was miserable. Nawala na 'yong mapaglarong ngisi sa labi
niya. I can see the confusion swirling in his eyes. Mukhang wala rin siyang kaalam-
alam sa mga pinagsasasabi ni Lordcan.
I know that Lordcan is scarier than Trevino. Natatakot din ako kay Lordcan ngunit
'di ko naman pinapakita sa kaniya 'yon.
Ilang minuto ang lumipas bago bumalik ang mapaglarong ngisi sa mga labi ni Trevino.
"I did not. You're telling me this because you wanted Khione for yourself."
Trevino's deep voice was so confident of his words. He ran his fingers through his
shoulder length hair as he clenched his fist.
Lordcan walked in a deadly way, like he's trying to deceive his prey. Huminto siya
nang halos six feet nalang ang layo nila ni Trevino.
"Blood for blood." it was Trevino. His eyes were full of bloodlust.
Napasinghap ako nang buong lakas na sinuntok ni Trevino si Lordcan dahilan kung
bakit tumagilid ang ulo niya ngunit hindi gumalaw si Lordcan at nanatiling
nakatayo, hinahayaan si Trevino na paulanan siya ng suntok.
No. Lumaban ka.
Ba't 'di siya lumalaban?
Napapikit ako nang nakita ko ang pagputok ng pang-ibabang labi ni Lordcan. Ganoon
pa rin ang hitsura niya at halos 'di man lang siya napaatras.
'Di pa rin siya lumalaban.
Anong problema niya? Gusto niya na bang maging punching bag?
"Fight back, motherfucker!" naiinis na nakakabinging sigaw ni Trevino at patuloy pa
rin sa pagsuntok.
Nag-aalalang tumingin ako kay Lordcan. Muling tumagilid ang ulo niya sa direksyon
ko dahilan kung bakit nagkasalubong ang aming mga paningin.
I stared at his lifeless eyes.
Ba't ba 'di siya lumalaban?
Lumaban ka.
Nakakalito na si Lordcan. Noong muntik na akong magahasa ay halos 'di niya
titigilan ang lalaking rapist na 'yon.
Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko nang may napagtanto.
Trevino didn't hurt me while the rapist guy hurt me.
He didn't fight back because Trevino didn't hurt me. He saw no blood.
"Lordcan..." bakas sa boses ko ang labis na pag-aalala.
Lumaban ka kasi.
Ilang minuto akong nakaupo lang at walang nagawa. Bobo ko nalang kung lalapitan ko
sila at humarang sa pagitan nila. Siguradong ako 'yong mabubugbog.
"Please, fight back." I whispered it like I'm trying to reassure myself that he'll
gonna fight back.
Sobrang tahimik ng buong silid at ang tanging naririnig ko lang ay ang bawat
pagsuntok ni Trevino kay Lordcan.
This time. Lordcan fell on the white marbel floor.
Hindi ko alam pero awtomatiko akong tumayo nang nakitang akmang susuntukin na naman
ni Trevino si Lordcan. Tinulak ko na siya bago niya pa man mapaulanan ulit ng
suntok si Lordcan.
Tinulak ako ni Trevino nang 'di man lang siya natinag sa pagtulak ko nang humarang
ako sa pagitan nila dahilan kung bakit bumagsak ako sa sahig. Ang lakas no'n.
My derriere hurts.
"Stay out of this, Khione." he warned.
Trevino was about to face Lordcan pero isang malakas na suntok ang sumalubong sa
kaniya dahilan kung bakit siya bahagyang napaatras.
This time. Si Lordcan naman ang nagpaulan ng suntok kay Trevino. Halos 'di na
makasuntok si Trevino dahil sa tuwing susubukan niyang umiwas ay may paparating na
namang panibagong suntok.
Napaatras ako habang nakaupo sa malamig na sahig.
Mas lalo akong nag-alala nang mas malala pa 'tong nakikita ko ngayon kesa noong
nasaksihan ko ang pambubugbog ni Lordcan sa rapist noon.
"Nasa batas ko ang hindi manakit ng isa sa mga matataas na opisyales dito." bakas
sa malalim na boses ni Lordcan ang pagpipigil ngunit hindi niya nagawa dahil
tuluyan na siyang kinain ng galit niya.
That's why.
Trevino is one of the officials.
Pero bakit sinaktan niya si Mr. Zimeon noon? Baka ay isa si Mr. Zimeon sa mga
mababang opisyales?
Pinagmamasdan ko ang braso ni Lordcan at nakitang halos puputok at mapuputol na ang
mga nagpapakitang ugat niya. His eyes as lifeless as a shock dead person. It was
like he needs to kill someone and have that someone's life in order to bring his
life back. A substitution perhaps.
"Handa akong lumabag sa batas na 'yon."
Napasobra naman ata si Lordcan. Sumusuntok din naman si Trevino pero walang-wala
ito sa mga ibinabatong suntok ni Lordcan sa kaniya. With that kind of ironclad
fist?
Mas lalo lang lumala ang sitwasyon nang dahil sa akin. Dapat kasi ay 'di na ako
nakialam pero 'pag 'di ko ginawa 'yon ay si Lordcan naman ang masasaktan?
I was thinking a earlier if I can get the beast out of him. This is it, and now I'm
regretting.
I don't want this to happen. Hindi ko alam kung bakit gano'n ang iniisip ko kanina.
Maybe to prove that Lordcan cares for me but when I think of the times that he took
care of me. He really does.
Hindi na kailangang patunayan pa.
Kasalanan ko 'to. Hindi 'to mangyayari kung hindi ko sana sinunod ang utos ni
Lordcan.
Paano ko ba sila papatigilin?
Sige magsuntukan kayo riyan, ang importante ay 'di kayo magkapatid, kaya ayos lang
naman sigurong magpatayan kayo.
Nataranta ako nang nakitang sumuka na ng dugo si Trevino.
I don't want anyone to be hurt. This is all my fault. I triggered Lordcan just like
what Gordon said. I should be careful of my actions.
Palinga-linga akong tumingin sa buong paligid at dumapo ang mga mata ko sa baril na
nasa kulay puting kama.
Nahihirapan man ay pilit akong tumayo at naglakad pabalik sa kama. I picked up the
gun and looked at it for a minute, umangat ang tingin ko sa dalawang lalaking
nagsusuntukan pa rin hanggang ngayon.
Sinong babarilin ko?
Siguradong titigil sila 'pag may isang taong dadanak ang dugo.
Humiga ako sa kama at napapikit nang kinasa ko ang hawak kong baril. I inhaled to
relax myself and just focus.
I can do this. I can stop this.
Alam kong hindi lang ako ang dahilan kung bakit sila nag-aaway. It's because of
something happened in their past. Bakit nanatili pa rin si Trevino sa organisasyong
'to kung magkaaway ang turing nila sa isa't isa?
I pointed the gun to someone that's more deserving for the shot.
Please forgive me.
I pulled the trigger as I felt the bullet excruciatingly pierce through me.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 37
--
Chapter 37
Hospital
I felt comfortable in this instant silence than the chaos of punches earlier.
I gulped when I felt their eyes on me.
Sa isang iglap ay biglang umingay ang mga tao sa labas dahil sa pagputok ng baril.
Bumaba ang tingin ko sa kulay puting sheets ng kama na ngayon ay nababahiran na ng
mismong dugo ko.
The bloodred immediately spread on the white sheets like a wildfire.
"Punyeta. Ba't nakatayo lang kayo riyan? Tulungan niyo ako!" mula sa labas ang nag-
aalalang boses na 'yon. Boses ni best friend Monterozo.
I'm limply laying on the bed, immobilized, shock of the pain. Hands were trembling
while holding Trevino's gun.
A heavy footsteps strode across the room to get to me.
"Khione, baby..."
Napakurap ako nang biglang nag-iba ang pakikitungo ni Lord sa akin. Mabilis niya
akong binuhat mula sa kama at umupo siya roon t'saka niya ako pinaupo sa hita niya.
He's cupping my body on his arms as I leaned on his bare chest trying to steal his
strength and have my own.
Nababahiran na rin ng dugo ko ang pawisan niyang katawan pero parang wala lang ito
sa kaniya.
I gripped the gun, afraid that someone would steal it from me. Baka kasi kapag
napasakamay ng iba itong baril ay baka may babarilin itong iba.
Ayoko ng may masaktan pa. Tama na siguro 'to.
I looked at Trevino's direction. He's watching us with great shock painted on his
face.
Umalingawngaw ang ingay mula sa pinto ng silid nang bigla itong nabuksan. Agad na
pumasok ang halos lahat ng opisyales na narito.
Natigilan sila, lalo na ang apat nang nakita akong duguan sa kamay ng kanilang
boss. Bakas sa kanilang mukha ang mga tanong na gusto nilang itanong pero 'di sila
nagsalita.
No one questions the superior.
Nagtataka siguro sila kung bakit ako ang nabaril. Sino ba naman ang hindi magtataka
na ang may hawak ng baril ay mismong ang duguan? Mas lalo lang akong napahigpit sa
pagkakahawak ng baril kahit halos nauubusan na ako ng lakas.
Nakaramdam ako ng antok pero pinigilan ko ang sarili ko na matulog sa kamay ni
Lordcan. 'Di nga pala ako natulog kanina dahil pinatulog ko lang si Lordcan upang
mag-imbestiga.
"Sir..." tawag ni Gordon upang makuha ang atensyon ni Lordcan na ngayon ay nasa
akin na.
Sobrang pormal nila sa harap ng mga opisyales pero kapag silang lima lang ang
magkakasama ay 'di naman nila tinatawag na Sir si Lordcan.
"Call the doctor." Lordcan's deep voice was unbelievably gentle and soothing.
There's life without even stealing other's life.
"Yes, Sir." mabilis naglakad si Gordon papunta sa pinto palabas habang abala na sa
pagtitipa sa kaniyang cellphone bago ito idinikit sa kaniyang tenga hanggang sa
tuluyan na siyang nakalabas ng silid.
Nakita ko kung paano tinapunan ni Trevino ng isang masamang tingin si Lordcan bago
lumabas ang mapaglarong ngisi sa kaniyang mapupulang mga labi nang may napagtanto.
May bahid ding dugo ang kaniyang mga labi nang dahil sa pagsuka niya kanina.
Walang pasabing lumabas si Trevino.
"L-Lordcan..." ngumuso ako nang naramdaman kong nasagi niya ang parte ng katawan ko
kung saan ko binaril ang sarili ko.
'Di ko napigilang tumingin sa banda ng mga tsismosong mga opisyales. May ibang nag-
aalala, may iba ring galit. Mas naiiba talaga ang ekspresyon sa mukha ni Mr.
Zimeon.
He's smiling.
Hindi ako mapakali kaya bahagya akong gumalaw ngunit agad na napadaing nang nasagi
na naman ang braso ko.
"Stop moving, Khione." saway ni Lordcan sa maawtoridad na boses ngunit nandoon pa
rin ang rahan ng boses niya. Nagtatago na parang gusto niya ay ako lang ang
makakarinig.
Ang puting dress ko ay nababahiran na rin ng dugo.
Ang sakit pala talaga ang mabaril e 'no? Lalo na kapag bumaon 'yong bala, parang
hinihiwa ang balat at flesh ko.
Lordcan kissed my hair as I felt his rough palm lightly covering the lower part of
my shoulder where I shot myself. I felt like he's trying to stop the blood from
coming out.
Nasa matinong pag-iisip pa ako. Hindi gano'n kakitid ang utak ko upang patayin ang
sarili ko.
Pero bakit gano'n? 'Yong ibang mga tao ay parang sobrang dali lang para sa kanila
ang patayin ang kanilang sarili? Dahil ba sa problema? That's not enough reason to
kill themselves.
They killed themselves because they don't know how to fight. That voice in our head
that's pushing us to kill ourselves. Kill that voice instead of killing ourselves.
Ilang minuto ang lumipas ay nanatiling nasa gano'ng posisyon pa rin kami ni
Lordcan. He's whispering sweet words to me. Bulong, nagdadamot yata at ayaw niya
namang marinig ng ibang opisyales.
Lumabas ang mga tsismosong mga opisyales nang dumating si Gordon kasama ang isang
doktor na lalaki. Nagpaiwan naman sila Monterozo, Monerov at Villazardo.
Umangat ang tingin ko sa mukha ni Lordcan nang marahas siyang lumingon sa
kinaroroonan ni Gordon kasama ang isang guwapong doktor kahit may edad na.
"Gusto ko, isang babaeng doktor ang gumamot sa kaniya." sobrang lamig ng boses
nito, magkasalungat sa init ng ulo niya.
Magkasalubong na naman ang medyo makapal niyang mga kilay. I even felt his muscled
arms flexed while cupping my body.
Tignan mo nga naman 'tong lalaking 'to. Mauubusan nalang siguro ako ng dugo at
lahat lahat, mapili pa kung sino ang gagamot sa akin.
"Hindi naman siya ang gagamot e. Kailangang madala si Khione sa emergency room
dahil kailangang maalis ang bala sa braso niya." paliwanag ni Gordon habang
sumusulyap sa kalagayan ko.
"Anong silbi niyan?" kahit kailan talaga ay ang sakit magsalita ni Lordcan.
Napahawak ako sa dibdib niya gamit ang nanghihinang kamay ko dahilan kung bakit
bumaba ang tingin niya sa akin at nakuha ko na naman ang buong atensyon niya.
Malik mata lang ata ang nakita kong bahagyang naghiwalay ang mga medyo makapal
niyang kilay mula sa pagkakasalubong nito.
Pakiramdam ko ay para akong isang maliit na pusang nangangailangan ng atensyon ng
aking amo.
"Siya na muna ang maghahatid kay Khione sa ospital."
Agad na ibinalik ni Lordcan ang kaniyang paningin kay Gordon. Nakita ko pa kung
paano napaatras ang doktor. Si Lordcan naman kasi, parang isang lion na
binabantayan akong maigi upang 'di manakaw ng ibang hayop.
"Ako ang maghahatid sa kaniya."
"You're not in a good condition-"
"I am still breathing, Villazardo! Hangga't maaari ay 'di ako aalis sa tabi niya!"
his voice dangerously thundered in the whole spacious room.
It's true. He's not in a good condition. Nagpabugbog kasi siya, I can see some
scratches on his knuckles. Nasugatan din siya nang dahil sa mga suntok na binabato
niya kay Trevino.
Mas matigas pa pala ang ulo niya kesa sa akin.
I looked at the guys, asking for help to stop Lordcan and just take care of himself
first. Walang silang nagawa pati na rin ang doktor nang tumayo si Lordcan habang
buhat ako.
Bakit niya ba ako binubuhat? 'Yong braso ko lang naman ang pinatamaan ko at hindi
ang paa kaya makakalakad pa ako.
Ang hirap talaga 'pag bini-baby na ako ni Lord.
Naramdaman ko ang kamay niya sa ilalim ng tuhod ko at inayos ang palda ng dress ko
upang matakpan ang dapat takpan.
"Lordcan. 'Yong slippers ko..." I stretched my in-good condition arms, trying to
reach my white slippers on the white marble floor.
"We'll get your slippers later, okay?" he dropped one last sweet kiss on my hair
before walking out of the room. Leaving the guys and the doctor with their mouth
hang open.
Akala ko talaga ay magagalit sa akin si Lordcan dahil sino ba namang tao ang
babarilin ang sarili nang walang sapat na dahilan?
May dahilan naman ako at sapat na 'yon para sa akin.
We used the elevator that's exclusively made in thick glass. Mabilis kaming
nakarating sa ground floor.
Sobrang daming tao, kadalasan ay mga nagtatrabaho rito sa mansion. Mas busy dito sa
ground floor dahil mukhang narito ang mga inaasikaso nila para sa organisasyon at
ang nasa second floor and above ay para sa mga importanteng tao lamang.
That's why the floor upstairs was deserted.
Napahinto at napalingon sa amin ang ibang nagtatrabaho suot ang kanilang pormal na
damit.
Kung kanina ay ako 'yong halos hubo't hubad, ngayon naman ay si Lordcan na.
Shirtless. Kulang nalang ay hubarin niya ang kaniyang black slacks.
Wearing only in his trousers, Lordcan got out of the mansion and to his waiting
luxuriant car in front of the grand front door.
Bumaba siya sa halos seven steps ng hagdan. Even the staircase outside was made in
white marble. Sa loob kasi na hagdan ay gawa sa salamin.
Nakita ko pa sila Rolando at Fernando na nagmamadaling lumapit sa sasakyan ni
Lordcan upang pagbuksan ng pinto.
Nang nakaupo na ako sa front seat ay si Lordcan na mismo ang nag-ayos ng seatbelt
ko. He even planted a soft kiss on my shoulder blades while locking the seatbelt
bago niya sinara ang pinto at umikot upang pumasok sa loob ng driver's seat.
Bakit ganito siya? Nasasaktan din naman siya pero bakit parang wala lang ang sakit
ng katawan niya? Nagawa niya pa'ng maging sweet sa akin even after losing his
control and be savage to Trevino.
Halos lumipad ang kaluluwa ko habang nagmamaneho siya but I trust him. Nakarating
kami sa isang private hospital at idiniretso agad ako sa emergency room.
'Di naman nagpumilit si Lordcan na pumasok din while I'm under an operation.
They injected me an anesthesia and do the work.
Nakatulog ako sa kinahihigaan ko habang inooperahan ako ng isang babaeng doktor
kasama ang mga babaeng nurse bilang alalay niya.
Kanina ay nakipag-away pa talaga si Lordcan upang 'di lang isang lalaking doktor
ang hahawak sa akin. Tinabig niya pa ang kamay ng lalaking nurse kanina nang
tinulungan ako nito. 'Di talaga mapanatag ang isip niya kapag may iba pang lalaki
ang umaaligid sa akin.
'Di naman siya ganito noong nasa gambler's field kami a? 'Yong nakipaglaro ako sa
mga lalaki roon at pinusta ang yaman niya.
Nagising ako na may nakakabit ng karayom ng dextrose sa kamay ko. Nasa isang
mamahaling hospital room ako. A very spacious hospital room, there's a flat screen
TV and a sofa at the side, another door in the corner na sa tingin ko ay isang
private restroom, may mesa rin sa right side ng hospital bed kung saan ako nakahiga
ngayon at nakapatong ang isang basket na puno ng mga preskong prutas.
I pouted when I didn't saw a cherry.
Nakabenda na rin ang ibabang bahagi ng balikat ko. Wearing a pale pink hospital
dress, I pushed myself up to sit on the hospital bed.
Wala akong nakikitang Lordcan.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto. Nakaramdam ako ng tuwa sa isiping si Lordcan 'yon
ngunit bumaba ang balikat ko nang pumasok ang isang babaeng nurse na may dalang
metal clipboard.
"Check up every five hours, Ma'am." aniya at inasikaso na ako.
This is boring.
"Nakita mo ba si Lordcan?" walang prenong tanong ko dahil mukhang halos lahat naman
siguro ng nagtatrabaho sa ospital na 'to ay parang kilala na si Lordcan.
Nag-iskandalo ba naman dito upang 'di lang isang lalaking doktor ang mag-oopera sa
akin. Galit na galit.
"Opo, Ma'am. Nasa labas lang po. May kausap na babae." she was writing something on
her metal clipboard na may mga papel habang nagsasalita.
"Babae?" biglang nag-iba ang boses ko na halos 'di ko na ito makilala.
Siya 'yong galit sa mga lalaki rito tapos may kausap siyang babae sa labas? Sinong
babae ba 'yan?
"Opo Ma'am. Baka kilala niyo po 'yon, may piercing sa tenga at may kasama ring
bagong dating na mga lalaki, nasa apat siguro sila." ngumiti ang babaeng nurse sa
akin bago sinuri ang dextrose na nakasabit sa isang stand na metal. May inikot siya
roon na parang pinapahina ang pagtulo ng dextrose bago nagsulat ulit sa metal
clipboard niya.
Nawala ang nararadaman kong kakaiba nang dahil sa sinabi niya.
It's just Kate. Kasama niya rin pala sila Monterozo, Monerov, Gordon at Villazardo.
"Puwede na ba akong umuwi? Gusto ko ng umuwi." napatitig ako sa kamay kong may
nakatusok na karayom at nakadikit pa sa balat ko ang white tape na parang
nagpapanatili nito.
"Hindi pa po, Ma'am. Kailangan niyo po munang magpalakas. Ilang dugo rin po ang
nawala sa'yo." magalang at mahinhin na paliwanag ng babaeng nurse.
May naaalala na naman tuloy ako.
Nakakainis talaga. Ba't 'di mawala sa isip ko ang Calla na 'yon kapag may
nakakasalamuha akong mahinhin?
Lumabas ang babaeng nurse kasabay ang pagpasok ni Lordcan at ang mga kasama niya sa
labas.
Lordcan was wearing a simple plain white V-neck shirt, gano'n pa rin ang pang-
ibabang suot niya. Black slacks.
Agad siyang lumapit sa akin at humila ng isang upuan t'saka siya umupo sa gilid ko.
"Are you hungry?" kauna-unahang tanong niya at hinawakan ang kamay kong walang
dextrose.
Tumingin ako sa mga taong nasa likuran niya na nakahilerang umupo sa sofa.
"I want to eat outside. Lordcan, please? Discharge me out of here. Ayoko rito,"
ngumuso ako at nagmakaawa sa kaniya. Kahit ang ganda ng hospital room na 'to at
parang puwede na akong mamuhay habang buhay dahil sa sobrang ganda nito ay ayaw ko
pa rin.
I don't like the smell of the medicine here kahit air-conditioned ang buong silid.
Tinawanan lang ako ni Lordcan. Kaya napatitig ako sa mukha niya. May band-aid na sa
bandang labi niya.
"But I'm not the doctor, baby." he help up my hand and kissed the top of it before
he chuckled again.
"Then be a doctor! Simple as that!" bakas sa boses ko ang inis dahil sa tinawanan
lang ako nito. Nagawa niya namang mapasunod ang gusto niya na dapat ay babaeng
doktor ang gagamot sa akin, ba't ngayon ay 'di niya ako magawang e-discharge dito?
Pakiusapan niya ang doktor na ilabas na ako rito gano'n.
"Ang likot mo kasi kapag nakawala ka sa isang lugar kaya mas maganda na rito ka
muna, Khione."
Nalipat ang paningin ko sa nagsalita. Si Monerov. Nakangiti pa ito sa akin habang
ako ay pilit isalubong ang dalawang kilay upang maging katulad ng kay Lordcan.
Muli akong tumingin kay Lordcan ngunit sa nagmamakaawang mukha na.
"Lordcan baby-"
"Wow baby!"
Tangina talaga 'tong apat niyang loko-lokong kaibigan. Dumediskarte na nga ako rito
para payagang makauwi na, sisingit pa ang mga hampas lupa.
'Pag ako talaga nainis lalo, ihampas ko mga mukha nila sa tiles kasi wala namang
lupa rito.
"Lordcan please? Ayoko rito." umiling ako upang mas lalong maipahayag sa kaniya na
ayaw ko talaga sa lugar na 'to.
Bumuntong hininga si Lordcan na parang kinukumbinsi ang sarili niya sa isang bagay.
"No."
Ang tigas na naman ng puso niya.
Tinabig ko ang kamay niya sa kamay ko at sa isang iglap ay nasira ko 'yong tube ng
dextrose nang hinila ko ito paalis sa kamay ko. May lumabas na dugo sa kung saan
ibinaon ang karayom.
"Holy shit! Khione!" he immediately pulled my hand to stop me but he's too late.
I already removed it.
Tumalsik ang likido sa damit niya nang binitiwan ko ang tube na konektado sa
karayom.
Natigilan si Lordcan at bumaba ang tingin sa nabasang damit niya. Umangat ang
tingin niya sa akin at bakas sa mukha niya ang pagtitimpi at pagpipigil ng galit.
Ngumiti pa rin siya kahit na mukhang galit naman siya.
Nakita kong lumabas si Gordon na nakabusangot ang mukha dahil siniko siya ng katabi
niyang so Villazardo na tawagin ang doktor.
Napayuko ako at nahagip ng mga mata ko ang prutas kaya inabot ko ito gamit ang
kamay na hindi hinawakan ni Lordcan. 'Di ko maabot ang mansanas kaya ang basket
nalang ang inabot ko ngunit nabitiwan ko ang basket dahil sa sobrang overloaded ng
mga preskong prutas kaya nahulog ito sa sahig.
Natigilan na naman kami nang nagkalat sa sahig ang mga prutas at sinundan ng tingin
ang mansanas na gumulong at huminto lang nang nabunggo ito sa kulay itim na sapatos
ni Lordcan.
I felt Lordcan's rough hand gripped my wrist.
Nagkasalubong ang paningin namin at nakikita ko sa mukha niya na kulang nalang ay
itali niya ako rito upang mahinto lang ako sa paggalaw.
His gripped on my wrist loosened as he took a deep breath, calming himself. Unti-
unti ring naglaho ang nagpapakitang ugat sa braso niya kanina.
"Ayoko rito, uwi na tayo." napakagat labi ako nang sinabi ko ang mga katagang 'yon.
"Ayaw mo rito? 'Di mo sana binaril ang sarili mo."
Tumingin ulit ako sa likuran ni Lordcan kung saan sila nakaupo. Napanguso ako kay
Villazardo na siyang nagsalita kanina. Ang rude niya minsan, para talaga siyang si
Lordcan.
"It's for your own health, Khione." nag-aalalang ngumiti si best friend Monterozo.
"Pustahan tayo, makakawala 'yan." pagmamayabang ni Kate as she crossed her one leg
up to her other leg. Pinaglalaruan niya pa rin ang piercing sa kaniyang tenga.
Dumating si Gordon na may kasamang babaeng doctor at isang babaeng nurse. Naglakad
sila papunta sa kabilang side ko kaya pinapagitnaan na ang hospital bed ni Lordcan
at sa kabila naman ang doktor at nurse.
Inilahad ng doktor ang kamay niya na parang gustong kunin ang kamay ko ngunit
inilayo ko lang ang kamay ko at itinago sa ilalim ng puting kumot.
Nakita ko kung paano umangat ang kilay ng doktor nang dahil sa ginawa ko.
"Doc, uuwi na rin naman ako e. 'Di na kailangan ng ganyan." inirapan ko ang dala
niyang gamit na pamalit sa sinira ko.
"Mas mapapatagal ang pag-uwi mo 'pag 'di ka sumunod."
I rolled my eyes at Monerov when I heard him speak.
"Mr. Lordcan." sambit ng doktor at ginalaw ang ulo na parang may pinapahiwatig.
Napaatras ako at naramdaman ko agad ang katawan ni Lordcan sa gilid ko.
Hinuli ni Lordcan ang kamay ko kung saan ilalagay na naman ang karayom ng dextrose.
"No! Lordcan!" mabilis akong gumalaw upang 'di maibigay ni Lordcan ang kamay ko sa
doktor ngunit naramdaman ko kaagad ang braso ni Lordcan. He snaked his arms around
me to keep me in place.
Wala na akong kawala nang gumamit ng lakas si Lordcan upang 'di ako makagalaw kaya
nagpapadyak nalang ako kasi 'yon lang naman ang maigalaw ko. Ang paa ko.
Kasabay ng pagbaon ng karayom sa kamay ko ay ang pagbaon ng mukha ko sa dibdib ni
Lordcan.
Dalawa kaya silang nakahawak sa kamay ko. Ang doktor at si Lordcan sa palapulsuhan
ko.
Nakagapos sa akin ang maskuladong braso ni Lordcan dahilan kung bakit naikulong
niya ang isang kamay ko habang ang aking isang kamay ay naka-stretched forward sa
harap ng doktor.
Nawalan ako ng lakas ngunit 'di ko inakalang may natitira pa pala akong tinatagong
lakas nang hinila ko ang sarili kong kamay mula sa doktor kahit 'di pa ito tapos.
Napangiwi ako sa sakit nang dumaosdos ang karayom pababa.
"Khione." Lordcan's voice growled in warning as he gripped my wrist in place.
Natagalan na naman ang doktor kasi ginamot niya pa ang isang linya ng sugat dulot
ng pagdaosdos ng karayom.
Naramdaman ko ang paghalik ni Lordcan sa ulo ko na parang pinapahinahon ako.
Nakatayo na siya ngayon upang pigilan ako sa paggalaw.
"Ang tapang niya sa iba pero parang takot naman sa ospital." narinig kong mahinang
sabi ni Gordon.
'Pag ako nakawala rito. E 'di maganda 'yon.
Ang traydor talaga ni Lordcan. Kinakampihan niya ang doktor e. Dahil ba sa maganda
ang doktor?
Bumaba ang tingin ko sa maskuladong braso ni Lordcan na nakagapos pa rin sa'kin.
"Konting tiis nalang, malapit na tayong matapos." 'yong boses ni doktora ay parang
kinakalma rin ako.
Pinagkaisahan talaga nila ako.
Naiiyak na nga ako rito. Ang daya naman ni Lordcan, ginamitan ako ng lakas.
Nang natapos ang doktor ay 'di pa rin ako binitiwan ni Lordcan. Umupo siya habang
nakahawak pa rin sa akin.
"Thanks doc," rinig na rinig ko ang landi sa boses ni Gordon at hinatid na ang
doktor at nurse sa labas.
Nakatalikod na ako ngayon kay Lordcan habang nakasandal sa dibdib niya. Naubusan
ako ng lakas dahil sa paglaban mula sa pagkakagapos niya sa akin kanina. Hawak niya
pa rin ang kamay ko na may dextrose, takot na baka ay alisin ko na naman ito.
"I don't know what's in that little head of yours, Khione." kahit gano'n ang sinabi
niya ay naramdaman kong hinalikan niya naman ang tuktok ng ulo ko.
Tumatak na talaga sa isip ko ang pagkampi niya sa magandang doktora na 'yon, imbes
na tulungan ako sa pag-alis dito. Isang senyas lang ng magandang doktor na 'yon ay
sinunod niya agad?
Pero ako? 'Di niya sinunod ang kagustuhan kong makaalis dito.
I frowned.
"Do'n ka nalang sa doktora mo!"
...makamundo

--- --- ---

Chapter 38
--
Chapter 38
Attempt
Sleep, eat, pee, sleep, eat, poop.
Am I going to die and the cause of death is boredom?
Pinagmasdan ko si Lordcan habang abala at ubod ng seryoso sa pagpipindot ng keys sa
laptop niya. Nakapalag sa gilid ng hospital bed ang laptop na nasa tabi ko lang at
nakaupo naman siya sa isang upuan.
Pindala niya pa talaga rito ang laptop niya upang habang nagbabantay siya sa akin
ay nagtatrabaho naman siya.
Sila Kate naman ay naghihintay lang ng utos ni Lordcan at dahil kanina pa ako
nagpapansin sa kaniya at nagpabili ng kahit ano, kaming dalawa nalang ang naiwan
dito. Umalis na sila para bilhin ang mga pinapabili ko.
Hindi talaga matanggal ang madilim na mga mata ni Lordcan sa screen ng laptop niya.
Magkasalubong na naman ang mga magagandang kilay nito.
Ang tahimik at ang tanging ingay na maririnig ko lang ay ang tunog ng mga daliri
niya sa pagpindot ng mga keys sa laptop.
"Lordcan?"
"Hmm?"
Kahit isang sulyap ay wala akong natanggap mula sa kaniya.
Napanguso ako nang dahil sa sobra-sobra na ang atensyon na ibinibigay niya sa salot
na laptop na 'yan.
"Can I walk around the hospital?" paalam ko kahit alam ko rin naman kung ano ang
kaisa-isang sagot niya.
"Hospital is not a park." his eyes moved sidewards back and forth like he's reading
something on the laptop's screen.
"Then can I go to the park?"
Natigilan siya sa pagbabasa at bumaling sa akin. He shut his laptop down and
finally face me. Huminga siya ng malalim na parang mas dumagdag lang ako sa mga
problema niya.
Problema ba talaga ang dala ko sa kaniya? Hindi naman ako pasaway, bakit ganito
siya?
Palihim kong hinawakan ang tube ng dextrose at akmang aalisin ito sa kamay ko
ngunit napalunok ako nang bumaba ang tingin ni Lordcan sa kamay ko. Nanigas bigla
ang mga daliri ko at sa isang iglap ay hawak na naman ni Lordcan ang kamay kong may
nakakabit na dextrose na parang inilayo ito mula sa akin.
Gano'n na ba talaga ang nasa isip niya? 'Di ko siya masisisi dahil siguro sa
nangyari kahapon.
"Khione," he warned.
"Ang kati kasi, Lordcan." depensa ko na agad niya namang pinaniwalaan.
He gently caressed my knuckles up to where the white tape was. Parang kinakamot
niya upang mawala 'yong kati.
Ang kati nga.
Nangangati na rin ang mga paa ko, gusto na raw nitong maglakad.
Nakatitig lang ako sa mga kamay namin. Ang laki ng kamay niya kumapara sa akin,
mukhang isang marahas na galaw niya lang ay parang mababali na ang kamay ko. May
iilang ugat din ang nagpapakita sa kamay niya.
"Feeling better?" his baritone voice was like he's tranquilizing me as I felt like
I'm too small under his scrutiny.
Grabe naman 'to makatingin.
Parang sinisigurado niyang hindi ako gagawa ng kalokohan. Mga loko lang ang
gumagawa ng kalokohan, kaya nga kalokohan ang tawag diyan.
I heard his phone rang.
Napangiti ako kasi alam kong tungkol sa trabaho ang ibig sabihin ng tawag na 'yon.
Akala ko ay lalabas siya upang sagutin ang kung sinuman ang tumatawag sa kaniya
ngunit nawala rin agad ang ngiti sa labi ko nang nanatili siya sa kinauupuan niya
at sinagot ang tawag sa cellphone niya.
"Yes?" gamit niya na naman ang maawtoridad niyang boses habang nakahawak pa rin sa
kamay ko ang isang kamay niya. Nakatitig siya sa'kin   na parang natatakot itong
baka ay bigla nalang akong mawala kung 'di niya ako tititigan.
Kanina lang ay 'di niya ako pinapansin dahil sa ginagawa niya.
"What? That's bullshit... We'll be attending the meeting the day after tomorrow."
Ibig sabihin ay makakaalis na ako rito sa susunod na araw? Ano namang gagawin ko
rito bukas? Kain, tulog, ihi ulit?
I snorted because of the thought.
"Fuck?!"
I startled because of Lordcan's sudden change of tone. Nag-iisip lang ako kung
anong gagawin ko bukas nang bigla nalang tumaas ang baritonong boses niya. Ang
pagkakahawak niya sa kamay ko ay gano'n pa rin, marahan, despite the angry look on
his face.
Hindi na siya nakatingin sa akin kung 'di ay sa kamay kong may nakakabit na
dextrose na hawak niya pa rin hanggang ngayon
"Goddammit! Are you even thinking—just fuck!" bumaba ang tono ng boses niya pero
pakiramdam ko ay parang palihim niyang sinisigawan ang cellphone. Bakas ang galit
sa boses niya kahit ang hina ng pagkakasabi niya no'n.
Naramdaman niya sigurong nabigla ako sa biglang pagsigaw niya kanina kaya hininaan
niya ang kaniyang boses.
Mukhang may problema sa mansion.
Pinipigilan ko na ang sarili kong ngumisi baka ay mahalata niyang natutuwa ako sa
pinoproblema niya imbes na manlumo at malungkot.
He ended the call. Halos namumula na ang mukha ni Lordcan habang pilit pinapakalma
ang sarili.
"Sino 'yon?" tinatakpan ko ang tuwa sa boses ko upang 'di niya mahalata.
"Villazardo."
"Aalis ka—este may problema ba?" napalunok ako sabay kagat sa dila ko. Mukhang ang
atat ko kasi pakinggan kung magtatanong akong aalis na ba siya.
"May nangyari sa mansyon. Paparating na si Villazardo at siya na muna ang
magbabantay sa'yo." binitiwan niya ang kamay ko at tumayo. Kinuha niya ang kulay
itim niyang coat na nakapalag sa sofa at mabilis na sinuot ito.
Sus. Kahit wala ng bantay.
Naestatwa ako nang siniil niya ako ng isang nakakapanginig tuhod na halik sa labi.
"Babalik ako mamayang gabi."
And then he's gone.
Halos magpaparty ako nang tuluyan ng sumara ang pinto ng hospital room.
Inalis ko ang nakakabit na dextrose sa kamay ko kasabay ng paglabas ng ilang dugo
mula roon. Binitiwan ko ang tube at nakita ko pa kung paano umagos ang likido
dahilan kung bakit nabasa ang sahig.
Hinubad ko ang suot kong pale pink na hospital dress at inilapag sa hospital bed.
May suot naman akong damit maliban sa hospital dress.
Wearing a clean white shirt and a black shorts lumabas ako ng hospital room na suot
ang puting tsinelas ko. Pinilit ko kasi si Lordcan na dalhin din dito ang tsinelas
ko kaya walang nagawa si best friend Monterozo, umalis at bumalik sa mansyon upang
kunin lang 'to.
Napayuko ako nang may biglang dumaan na nurse. Baka makilala ako nito. Mukhang
nagmamadali siya kaya 'di niya napansin ang benda sa ibabang bahagi ng balikat ko.
Natatakpan din kasi ito ng shoulder sleeves ng white shirt na suot ko.
I memorized my room number first before leaving the place.
I walked between the white walls of the corridor. Sobrang linis ng daan at may mga
ilaw din sa ceiling na ilang metro lang ang layo sa isa't isa. Nasa pang-apat na
pinto na ang nadaanan ko at sa pinakadulo ay may parang crossing. Nahati ang daan
sa dalawa.
Ang tahimik naman sa floor na 'to. Bigla tuloy pumasok sa isip ko ang mga napanood
kong horror movie na madalas ay nangyayari sa ospital.
Natigilan ako sa paglalakad nang biglang may dumaan na lalaki sa parang crossing ng
corridor sa dulo nakasuot ng kulay itim na damit at itim na cap.
Saglit siyang huminto na parang tinitignan ako mula sa ilalim ng suot nitong
sumbrero. Hindi ko maaninag ang mukha niya pero parang ang pamilyar ng tindig ng
katawan niya.
He doesn't look like Villazardo or Trevino.
Hindi ako sigurado pero pamilyar talaga siya.
Nagpatuloy siya sa paglalakad hanggang sa nawala siya kaya mabilis akong naglakad
papunta sa dulo ng corridor hanggang sa nakarating ako sa dulo kung saan nahati sa
dalawa ang daan.
Nanggaling ang lalaki sa kanan at dumiretso sa kaliwa matapos niyang huminto
sandali sa gitna.
Lumiko ako sa kaliwa at naabutan ko ang nakaitim na lalaki. Nakatalikod siya at
huminto na naman sa paglalakad. Lumingon siya sa akin kaya napahinto rin ako sa
paglalakad.
Parang pinapahiwatig niya na sundan ko siya.
Lumiko siya kaya mabilis akong naglakad upang makasunod din sa kaniya.
Liliko na sana ako ngunit mabilis akong natigilan nang nakita ang anino sa sahig.
Mukhang inaabangan ako ng lalaki sa pagliko ko.
I took one step backwards when I stared at the shadow. Nakita kong unti-unting
umangat ang kamay ng anino.
May hawak itong kutsilyo.
The sight caught my breath away. Halos hindi na ako humihinga nang dahan-dahan
akong umatras.
He's attempting to kill me.
Why?
Nang ilang metro na ang layo sa likuan na bahagi ng corridor ay napasinghap ako
nang biglang may humawak na malamig na kamay sa braso ko.
Hindi ko ito nilingon at nanlaki ang mga mata ko nang nakita ang isang  pintong
nadaanan ko na may nakalagay na; morgue.
Bumangon ba ang patay para tulungan ako?
"Bumalik ka na sa hospital room mo." bulong nito.
Ba't ang pamilyar ng boses niya?
Humarap ako sa babaeng humawak sa braso ko at agad na sumilay ang ngiti sa labi ko
nang nakita ang mala-anghel niyang mukha.
Siya 'yong babaeng niligtas ko.
Nakasuot siya ngayon ng simpleng pang-civillian na damit. Normal lang. A loose pale
blue shirt paired with ripped jeans and a dark blue shawl that's covering her head
down to her shoulders.
"Anong ginagawa mo rito? Ba't ang lamig ng kamay mo?" nagtataka, bumaba ang tingin
ko sa malamig niyang kamay na nakahawak pa rin sa braso ko.
Buti nalang ay 'di niya hinawakan 'yong brasong malapit sa may benda kong ibabang
bahagi ng balikat.
"Pakiusap. Bumalik ka na sa hospital room mo." bakas sa mahinhin niyang boses ang
pagmamakaawa.
Pakiramdam ko ay alam niya rin na may pasekretong nagtangkang pumatay sa akin.
"Ayaw." pagmamatigas ko at tinabig ang malamig niyang kamay na kasing lamig ng
yelo. "Baka mahuli ako ni Villazardo. Mamayang gabi na ako babalik, sabay na kami
ni Lordcan," sinadya ko talagang sabihin ang mga pangalan nila upang malaman kung
ano ang magiging reaksyon niya.
Imbes na magtaka siya kung sinu-sino 'yong mga binanggit ko ay mas lalo lang siyang
nag-alala.
Ibig sabihin ay kilala niya si Villazardo at Lordcan.
Sino ba siya?
Para kasi siyang si Lordcan kung makautos, ang pinagkaiba nga lang ay mas maganda
ang pakikitungo niya sa akin.
"Makinig ka. Kahit saan ka man magpunta, susundan ka niya. Hindi siya titigil
hangga't 'di niya nagagawa ang mga iniutos sa kaniya." babala niya na parang
tinatakot ako pero alam kong 'di niya ako tinatakot. Pakiramdam ko ay nagsasabi
siya ng totoo.
Utos?
Kung gano'n. Sino ang nag-utos sa lalaking 'yon upang patayin ako?
"They are making the dead bring back to life and out from its grave."
May zombie?
Naalala ko tuloy 'yong narinig ko mula kay Lordcan noong nagpalit kami ni Kara. May
narinig akong tungkol sa sinira niyang organisasyon noong may kausap siya sa
cellphone sa loob ng magandang cabin niya. I even heard that they burned and
skinned them alive.
Sobrang makahulugan ng sinabi niya.
'Di ko na alam kung anong iisipin ko.
Una. Gusto akong patayin ni Lordcan, pangalawa ay 'yong sa rest house, pangatlo na
ito.
Minsan iniisip ko na kung sino ba talaga ako. Ano ba talaga ang totoong pagkatao
ko. Wala naman akong atraso sa ibang tao. Bakit ang daming gustong patayin ako?
Baka may atraso si Dad sa ibang tao nang dahil sa Red Market at gusto nilang
makaganti sa paraan ng pagpatay sa nag-iisang anak niya? Buti na lang at nagbago
ang isip ni Lordcan.
Nagbago nga ba?
Hindi ako nakapagsalita nang mabilis niya akong hinila palayo sa napakatahimik na
parte ng hospital kung saan may nagtangkang pumatay sa akin.
"Alam mo ba kung bakit gano'n nalang sila kahigpit sa'yo? Kasi ang dami ng
nakakaalam sa tunay na pagkatao mo," sobrang lalim ng sinabi niya na halos 'di ko
mahukay upang malaman kung ano ba talaga ang ibig sabihin nito.
"Ano ba'ng pinagsasasabi mo? Tunay tunay ka diyan. Ako si Khione—"
"Wala akong sinabing 'di ikaw si Khione." putol niya sa sasabihin ko.
Halos puputok na ang utak ko nang dahil sa mga sinasabi niya. Tunay na pagkatao ko?
Ibig sabihin lang ay 'di ako si Khione? Pero wala naman siyang sinabi na hindi ako
si Khione? Ibig sabihin ay ako talaga si Khione?
Ginagago niya ba ako? Parang pinapaikot niya lang ang nasa isip ko.
Nagpatuloy siya sa paghila sa akin at akala ko talaga ay ibabalik niya na ako sa
hospital room ko pero hindi. Hinayaan ko siyang hilahin ako hanggang sa pumasok
kami sa isang elevator.
She pushed the top botton as the elevator's door closed and moved up.
"Ikakapahamak mo 'pag masyadong marami ang nalalaman mo ngunit mas ikakapahamak mo
kung wala kang alam." puna niya habang nakapokus ang paningin sa harap. Magkatabi
na kami ngayon at nakahawak siya sa braso ko na kanina lang ay halos mahiwalay na
ito mula sa katawan ko dahil sa paraan ng pagkakahila niya.
Nakarating kami sa destinasyon namin at napagtanto kong ito ang huling palapag ng
ospital. Mas tahimik dito kesa sa palapag kung nasaan ang hospital room ko. Puting
pader at pinto lang ang mga nakikita ko, mga kulay berdeng kurtina at iba pang
makikita sa isang ospital.
Hinila niya ulit ako papunta sa isang hagdan. The spiral staircase was made of
steel. Umakyat kami roon at siya na mismo ang bumukas ng pinto.
She dragged me out as the cold wind of the nightfall welcomed me. The sun goes down
as the sky slowly covered by darkness. There are city lights like a star in every
dark building around the hospital as my eyes glistened because of the sight.
What a nice view but I prefer the natural beauty of the nature than the beauty of
the city at night.
It's getting dark. Ibig sabihin ay malapit ng babalik si Lordcan.
"You don't know him, Khione."
I was distracted from looking at the view because of what she said.
Nasa likuran ko na siya ngayon. Mukhang naaliw talaga ako sa tanawin dito kaya
siguro mas naunahan ko pa siya nang binitiwan niya ako.
"Lord? Why? Do you know him?" bakas sa boses ko ang kuryosidad na hindi ko
maipaliwanag.
I know that she's talking about Lord. Siya lang naman ang gusto kong makilala na
hindi ko makilala.
Ilang minuto siyang natahimik bago nagsalita.
"Yes." dinig ko ang pagdadalawang-isip mula sa boses niya.
"Who is he then?"
She didn't answered me, not even a single word about Lordcan.
Paano niya nakilala si Lordcan? Gusto kong malaman ang technique niya upang magawa
ko rin.
Nakaramdam ako ng inggit sa kaniya. Sino ba siya? Bakit ang dami niyang alam na
kahit ang mga kaibigan ni Lordcan ay walang kaalam-alam? Saan niya nakukuha ang mga
impormasyon na ito at paano niya nalamang nandito ako?
"I'm not here to tell you that. I'm here to warn you." her angelic voice was full
of sincerity. Saglit siyang huminto sa pagsasalita na parang nagpapahiwatig kung
ipagpapatuloy niya pa ba o hindi.
"Go on," kalmado ang boses ko sa pagkakataong ito.
I stood still facing the glamorous city at night. She stayed at my back just meters
away from where I am.
"Ready yourself, Khione. They might throw you to the underground world."
I pursed my lips in a thin line because of what she said. Bigla nalang pumasok sa
isip ko 'yong panahong nasa hackers' field ako. There's one file that I only
deleted. It's the file U. Sobrang galit si Lordcan no'n na mukhang sobrang
importante ang file na 'yon sa sistema nila.
Maybe it's the underground world.
Ba't 'di ko alam ang tungkol do'n? Illegal din siguro ang gawain sa underground
world.
Ba't hanggang sa killers lang kami pumunta at sino ang namamahala sa underground na
'yon?
Maybe Trevino?
Wait. Kabilang ba sa organisasyong ito ang sinasabi niyang pinsan ko na si Caspian
Lordcan?
"Anong meron do'n?"
"You'll know when you get there."
Sobrang labo ng mga pangyayari. Parang isang camera'ng nabasa 'yong lens. Hindi ko
alam pero naramdaman ko ang pagtaas ng balahibo sa batok pababa sa braso ko nang
dahil sa underground world na 'yan.
Minsan ko ng inisip kung mafia ba itong problemang pinasukan ko pero parang 'di
naman. Patagong organisasyon tungkol sa mga illegal na negosyo lang yata ito.
Underground world.
Ito na ba ang huling field? Saan ko naman matatagpuan ito?
Syempre sa underground, self.
"Puntahan mo si Mr. Fuego sa village kung saan siya nakatira. May malalaman ka
roon." her angelic gentle voice was getting far from me. Kaya humarap ako sa kaniya
at nakitang naglalakad na siya pabalik sa pinto kung saan kami lumabas.
Paano ako makakapunta roon kung bantay sarado ako kay Lordcan?
Bigla na namang pumasok sa isip ko 'yong sa hackers' field. I know the location
where the fake virus came from. The system tracked it before resetting the files.
It's in the village where I lived before.
May kinalaman kaya si Dad sa mga pangyayaring 'yon?
Muling humarap sa direksyon ko ang babaeng niligtas ko noon nang nasa harap na siya
ng pinto.
"Adieu, Khione. One day, we'll be part of the illegalhood again." pamamaalam niya
na mas lalong nakapagpabitin sa usapan namin.
Illegalhood.
That's the organization, I guess.
"What do you mean? I'm already part of it." confusion was written all over my face.
She just smiled and gently shook her head as she turned her back and walked down
the spiral stairs. Leaving the door open for me.
Isa lang ang ibig sabihin nito kung hindi nga ako totoong miyembro ng organisasyon,
maaaring nagsisinungaling lang si Lordcan at pinaniwala akong isa ako sa kanila.
Nakaramdam ako ng galit nang dahil sa iniisip ko.
He took my virginity for me to be one of them at malalaman ko nalang na isang
kasinungalingan lang pala ang lahat ng 'yon?
Naglakad ako palapit sa isang guardrail. May ilaw naman dito sa rooftop kaya hindi
masyadong madilim kahit gabi na at wala na akong nababakas na kahit konting liwanag
mula sa papalubog na araw kanina.
Bumaba ang tingin ko sa kalsada sa baba at mariing tumitig sa isang pamilyar na
kulay itim na sasakyan mula sa malayo. Sobrang bilis ng takbo nito na halos lilipad
na ang kotse at babanggain ang kung sino ma'ng humarang.
Huminto ito sa harap ng hospital at lumiko papunta sa parking lot.
Napamura ako nang lumabas si Lordcan mula roon habang nakadikit ang cellphone sa
kaniyang tenga. Nasilayan ko ang mukha niya sa ilalim ng isang lamppost at
nakaramdam ako ng takot nang nakita ang ekspresyon sa mukha niya.
Siguro ay si Villazardo ang kausap niya sa cellphone?
Mabilis akong tumakbo papunta sa nakabukas na pinto at bumaba sa spiral staircase.
Natigilan ako nang sa pagbaba ko ay may nag-aabang.
'Yong lalaking nakasuot ng kulay itim na damit at sumbrero. Nakatalikod ito mula sa
akin kaya 'di niya pa ako nakikita.
I gulped when I saw the blade of his knife gleamed when it hit by the light from
the ceiling. Nakatago ang kutsilyo kaya ako lang ang maaaring makakita nito dahil
nasa kalagitnaan ako ng hagdan.
Naghintay akong may dumaan na nurse kaya nang may nakita akong nurse ay kumaripas
ako ng takbo papunta sa nurse .'Di namalayan ng lalaki ang pagdaan ko dahil abala
siya sa kakatingin sa paligid na parang nagbabantay at baka ay mahuli siya sa balak
niyang gawin.
"Nurse! Nurse!"
"Yes, Ma'am?"
"Anong floor ang room number 212?" humihingal mula sa pagtakbo ay nagawa ko pa ring
nagtanong sa normal na tono ng boses.
"Third floor, Ma'am." bakas sa mukha ng nurse ang pagtataka nang dahil siguro sa
hitsura ko.
"Thank you."
Nagpatuloy ang nurse sa paglalakad habang dala ang isang tray na gawa sa metal.
Lumingon ako sa kinaroroonan ng lalaki at nakitang wala na ito roon.
Mabilis akong pumasok sa elevator at pinindot ang floor na sinabi ng nurse.
Hinanap ko agad ang room ko at nang lumiko ay nakita ko sa 'di kalayuan si
Villazardo na nakatalikod mula sa akin at may kinakausap na babaeng nurse.
Naglakad ako palapit sa kinaroroonan ni Villazardo at 'yong babaeng nurse. Malapit
lang sa kanila ang room ko.
"Fuck! Paparating na rito si Lord, anak ng—'di mo ba talaga nakita miss? Nakalugay
ang mahabang buhok, maganda, maputi, ganito katangkad, may benda sa ibabang bahagi
ng balikat, pasaway, makulit... hmm, ano pa ba? Saan naman kaya nagpunta ang
babaeng 'yon!"
Ang gandang pambungad e. May extra compliment pa galing kay Villazardo bago
pagalitan ni Lordcan.
Pumasok ako sa hospital room ko nang 'di nila namamalayan dahil nakatalikod si
Villazardo mula sa akin at nakatitig naman sa mukha niya ang babaeng nurse.
Mabilis kong sinuot ang color pale pink na hospital dress ko at umupo sa hospital
bed na parang walang nangyari.
Inilibot ko ang paningin sa buong silid at huminto ang paningin ko sa karayom ng
dextrose.
Nataranta ako at mabilis na kinuha 'yon. Konektado pa rin ito sa tube.
"Teka lang, Lord. Huwag ka munang pumasok nagbibihis pa kasi si Khione." rinig kong
pagsisinungaling ni Villazardo mula sa labas, bakas sa boses niya ang takot at pag-
aalala.
Nandito na yata si Lordcan.
"Tss."
Mas lalo akong 'di mapakali nang nakita ko ang paggalaw ng doorknob.
Wala akong nagawa kung 'di ang pumikit nang ibinaon ko ang karayom sa kung saan ito
nakabaon kanina sa kamay ko. I bit my lip to stop myself from screaming because of
the sting that I felt from the needle as it buried on my skin.
Kasabay no'n ay ang pagbukas ng pinto at ang pagpasok ni Lordcan.
Mabilis akong umayos mula sa pagkakaupo sa kama at pilit ngumiti kahit nakangiwi.
Nakatayo siya sa harap ko ngunit may malaking distansya sa pagitan namin.
Magkasalubong na naman ang mga medyo makapal na kilay niya. Ang dilim ng ekspresyon
sa mukha.
He examined me for a minute before asking.
"You didn't leave the place, do you?"
"I did... not." halos lumabas na ang puso ko nang dahil sa bilis ng pagtibok nito.
Huli na nang sinabi niyang;
"Then why is the floor wet?"
Napalunok ako sabay angat ng tingin sa plastic bottle ng dextrose na nakasabit sa
itaas ng isang mahabang metal stand.
Ubos na ito. Nasa sahig na ang lahat ng likido.
Anong sasabihin ko? Umihi ako sa sahig? Umulan sa loob ng kuwarto saglit? Umiyak
ako ng isang baldeng luha?
"Where have you been?" his stern baritone voice made me feel the chill as it ran
down my spine. 'Yong paraan ng pagtanong niya ay parang iniinterview niya ako sa
isang trabaho. Nakakakaba.
Naging linyahan na 'yan lagi ni Lordcan a. Ba't walang baby?
Tinakpan ko ang aking kamay nang nakitang kong bumaba ang tingin niya roon. Parang
iniinspeksyon ang dextrose na nakakabit doon.
Umangat ang tingin niya sa akin na parang naghihintay ng sagot ko kaya wala akong
nagawa kung 'di ay ang magsalita.
"Napadaan lang sa morgue."
Chill lang dapat.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 39
--
Chapter 39
Conceded
Nakalabas na ako ng hospital.
Hindi talaga mawala sa isip ko 'yong sinabi ng babae sa akin. Bakit kaya 'di niya
nalang sabihin sa akin lahat ng nalalaman niya? Minsan ay pakiramdam ko,
napaparanoid na ako. Sobrang alerto ko na kasi kahit saan man ako magpunta.
Pinagmasdan ko si Kate na may iniinspeksyon na bagong biling original gold piercing
sa kamay niya.
Nandito kami ngayon sa kuwarto ko rito sa mansyon kasama si Kate. Siguro ay
inutusan siya ni Lordcan na bantayan ako.
Pakiramdam ko tuloy ay parang bata ang turing ni Lordcan sa akin.
"Kate? Anong oras magsisimula ang meeting ng mga opisyales?" niyakap ko ang kulay
puting unan habang nakatingin sa kanya at hinihintay sa magiging sagot niya.
Saglit siyang tumingin sa akin, "Alas dose ng madaling araw," at bumalik din sa
pagtitig sa kumikinang na bagay sa kamay niya. 'Di niya pa kasi ito isinuot.
"Ha? Anong klaseng meeting ba 'yan?" bakas sa boses ko ang kuryosidad. Inilapag ko
sa gilid ang hawak kong kulay puting unan at inayos ang suot kong kulay puting
nightgown.
I got out of bed as the edge of my white nightgown fell down on the floor.
"Masyadong importante ang meeting na 'yon kaya ayaw nilang maistorbo. People sleep
at night, that means no one can disturb."
Akala ko mga aswang sila e.
Isinuot ko 'yong kulay puting tsinelas ko bago naglakad papunta sa kulay puting
pinto.
"Saan ka pupunta?" her voice sounds so alert na parang anumang oras ay pipigilan na
ako sa pagtangkang pa-alis.
I halted and turned my back to face her. She's currently leaning against the
painted white high walls of my room. Nawala na ang atensyon niya sa hawak niyang
hikaw at napunta na sa akin.
"Illegalhood," kasabay ng pagbanggit ko sa pangalan ng organisasyon nila ay ang
pagtayo niya ng matuwid na daig pa ang isang poste.
The expression on her face was mixed with shock and worried. She's wearing her
usual attire, a cowgirl-like leather boots, dark jeans and a color black thin cloth
off-shoulder with long sleeves na may slits sa gitna ng sleeves.
"Paano mo nalaman ang tungkol diyan?"
This is just so obvious, obvious that they're keeping me in the dark.
Nagkibit balikat ako bilang sagot. Her red lips pursed into a thin line, expressing
something I can't point out.
Parang hindi isang magandang ideya ang tungkol sa nalaman ko.
Mariin akong tumitig sa mukha niya, "Do you know the location of the underground
world?" at napangiti ako nang nakita ang panibagong ekspresyon niya.
She paled.
Nabitiwan niya ang hawak niyang piercing at tumagingting ito nang nahulog ito sa
kulay puting marble na sahig. The noise echoed to the walls because of the
screaming silence between us.
"P-Paano—sigurado akong 'di 'to sasabihin sa'yo ni Lordcan. Alam mo ba'ng
napakadelikado ng lugar na 'yon? Ikakapahamak mo'ng malaman ang tungkol do'n,"
halos manginig ang mga labi niya habang sinasabi ang mga salitang 'yon.
Lahat naman ng lugar na napuntahan namin ni Lordcan ay delikado. Ngayon pa ba ako
matatakot? Ito na ang huling field na papasukan ko.
Alam ko namang 'di ako papayagan ni Lordcan. Ang ekspresyon pa lamang sa mukha ni
Kate ay 'di ko na maipaliwanag kung gaano kadelikado ang lugar na 'yon pero
pakiramdam ko talaga ay kailangan kong pumunta roon.
I looked at Kate with my chin up and squared shoulders. "Bakit? Ikaw nga na alam
ang tungkol do'n, 'di ka naman napahamak."
"Dahil isa ako sa miyembro ng illegalhood."
"Am I not?"
Muli siyang natahimik. Alam siguro nila na hindi talaga ako isa sa kanila pero
pinaniwala nila akong isa nga ako sa kanila.
Gusto kong magalit kay Lordcan. Baka ay pati ang nangyari sa amin ay alam nila?
"Sagutin mo'ko, Kate," maawtoridad kong utos kahit wala naman akong kapangyarihan
dito.
She's silent as she stared back at me.
"Oo."
Kasabay ng pagkakasabi niya no'n ay ang marahas na pagbukas ko sa pinto ng aking
kuwarto. I stormed out of the room and strode to the glass staircase to go
upstairs. To the third floor where Lordcan's office was located.
Nakita ko sila Rolando at Fernando sa labas ng opisina ni Lordcan. Matuwid na
nakatayo sa gilid nito.
Wala silang nagawa nang marahas kong binuksan ang pinto at mabibigat ang
paghakabang na pumasok sa loob.
Nadatnan ko si Lordcan na nag-iisang nakaupo sa swivel chair niya. May iilang mga
folders sa gilid ng desk niya.
I stopped when I looked at his face. He's wearing an eyeglasses while reading
something what's in the folder. Maluwang ang necktie niya na parang kanina pa siya
naiinitan dito kahit air-conditioned naman ang buong opisina niya.
Lordcan in glasses?
That's new.
His eyes shifted from the white folder to me.
Parang biglang nawala sa isip ko ang kailangan ko rito. Nawala bigla ang naramdaman
kong galit nang nakita ang pagod sa kaniyang mga mata. Nabaguhan ako sa hitsura
niya ngayon suot ang eyeglasses niya.
He looked more appealing with eyeglasses on.
He massaged his nape and put the folder aside, he then removed his reading,
eyeglasses.
Malabo na ba ang paningin niya? Kasing labo ng mga impormasyong nalaman ko.
"What is it, Khione?" I can hear the tiredness from his stern voice. Magkasalubong
na naman ang mg kilay nito.
Kahit sobrang abala niya ay nagawa niya pa ring huminto sa mga ginagawa niya upang
bigyan lang ako ng kahit konting oras na meron siya.
Hindi ba siya natulog kagabi?
Binura ko sa aking isipan ang lahat ng pag-aalalang nararamdaman ko para sa kanya.
Iba ang ipinunta ko rito.
Mamaya na ang landi, self.
The rage came back, nag-iba ang ekspresyon sa mukha ko at napalitan ito ng galit.
I took a deep breath before saying why exactly I'm here, "I'm done with all your
lies, Lordcan."
His forehead creased in confusion but his eyes never left me. Mas lalo lang itong
tumitig sa akin, lalo na nang dahil sa sinabi ko.
"Tell me. Who are you? Why are you doing this? Why did you lied to me that I'll
become a member of your organization if I make love with you? Are you faking it?
What do you want from me? Why are you like this? Tell me..." I whispered the last
two words when I felt my voice almost cracked. Parang may bumabara sa lalamunan ko.
Hindi siya nagsalita at nanatiling nakatingin lang sa akin. Kaya nagpatuloy ako sa
sasabihin ko.
"I'm done. I going to surrender myself just to get out of here," itinaas ko sa ere
ang dalawang kamay na parang isang kriminal na nagpapahiwatig ng pagsuko.
Ngumingiti nga ako pero may iniinda naman akong sakit sa puso ko. Yes, I can joke,
I can do weird things, I'm doing all of that to forget.
This time, hindi ko na talaga kayang magpanggap pa. Kumakalat na 'yong sakit.
Palagi nalang ba siyang magsisinungaling sa'kin? Gano'n na ba kadali ang
magsinungaling? Kasi ako, kapag mahal ko ang isang tao, ang hirap magsinungaling. I
can keep a secret but I can't tell a lie. Mas maganda na 'yong may tinatago kesa sa
magsisinungaling.
Tumayo siya, kalmado ang paraan ng pagtingin niya sa akin ngayon. Marahan ang bawat
paggalaw niya nang naglakad siya papalapit sa kinatatayuan ko.
He stopped three feet away from me.
"You want to leave?"
"Certainly!"
Ilang minuto kaming nagtitigan at walang ni isa sa amin ang nagsalita kaya
napagpasyahan kong umalis nalang. Akmang tatalikod na sana ako ngunit mabilis din
akong napaharap sa kanya nang marahas niyang hinila ang braso ko to stop me from
walking away.
I tried to get his strong hands off my arm but he just tightened his grip on it.
"Get off!" I hissed as I tried hard to free myself from his grasp.
"What's wrong?"
Hindi ko siya pinakinggan. Nagpatuloy lang ako sa pagpiglas mula sa mahigpit na
pagkakahawak niya sa braso ko.
Siguro ay nagtataka siya kung bakit bigla akong nagkaganito.
"What's wrong, Khione?" ulit niya nang napagtanto niyang wala talaga akong balak na
sagutin siya.
I stopped for a moment. "What's wrong? Everything! You and the illegalhood—"
Hindi niya na ako pinatapos sa pagsasalita nang walang pasabing siniil niya ako ng
isang nakakalasing na halik. He kissed me roughly, thoroughly. I felt his strong
hands ran down to the small of my back and pushed it closer to him.
Nanlaban ako. I pushed him and pounded on his broad chest while he's busy kissing,
sucking, biting and licking my lip.
He may tame me through doing those things. Alam niyang napapaamo ako ng mga halik
niya ngunit ngayon ay hindi na ako papayag.
He stopped for a minute and looked into my eyes, "That's your problem huh?" he then
continued the unfinished kiss.
Napaatras ang ulo ko nang dahil sa paraan ng paghalik niya sa akin. I grabbed a
hand of his white long sleeves clothe nang halos 'di niya ako tinigilan. Napahawak
na rin ako sa kulay itim niyang necktie.
Halos 'di na ako makahinga nang dahil sa paraan ng paghalik niya. He felt it kaya
mabilis niyang inilayo ang kaniyang mapangahas na mga labi sa akin.
Napasandal ako sa dibdib niya at huminga ng malalim upang makabawi. Hindi man lang
siya hiningal sa ginawa niya sa akin.
"Talk, baby, talk." bakas sa kaniyang boses ang tagumpay dahil alam niyang 'di na
ko makakapagsalita nang dahil sa ginawa niya.
Naramdaman kong mas lalo niya lang hinigpitan ang pagkakahawak sa bewang ko.
Nang nakabawi ako ay buong lakas ko siyang itinulak. "You made me believe that I'm
officially a member of illegalhood."
Ayan na naman siya. 'Di na naman nagsalita. Nakatitig lamang sa akin na parang may
hinihintay at gustong marinig.
"You lied? You lied." I took a step backwards to put enough distance between us.
Napapikit ako nang naramdaman ko ang pagtangkang tumulo ng mga luha ko. I can tell
that I totally looked miserable now. I heaved a deep breath to relax and calm
myself, trying to control my anger.
Minsan na siyang nagsinungaling sa akin. Hindi ko masyadong inisip 'yon dahil 'di
naman gano'n kasakit ang epekto niya sa akin noon. Bakit ngayong nagtagal ako sa
tabi niya ay nag-iba ang lahat?
Noon ay gusto ko pa'ng makatakas at makawala mula sa kanya ngunit ngayon? Ang
sabihin pa lang na aalis ako ay 'di ko na halos masabi.
Ang sakit lang malaman na nagsinungaling siya sa akin upang makuha niya ang gusto
niya.
Minulat ko ang aking mga mata at kasabay no'n ang pagtama ng paningin namin.
"I don't know what to do now, Lordcan. I wanted to join in your organization to
gain information about you but it looks like you're having fun of playing with me.
I fought to stop the unstoppable but that's just impossible. You don't know the
feeling of being trapped in the dark."
Napalunok ako nang naramdaman ko na parang may bumara sa lalamunan ko.
His face looked stern, so serious that I can't figure out what he might think about
what I just said. Kahit bakas pa rin ang pagod sa kanyang mga mata ay nanatili
siyang nakatayo at mariing nakatingin sa akin na parang ipinapahayag niyang
nakikinig siya at nasa akin ang buong atensyon niya.
His white sleeves was folded up to his elbow kaya kitang-kita ko ang iilang ugat na
nagpapakita sa maskuladong braso niya.
"I-I'm sorry. Yes, you bought me pero wala na akong maisip na ibang dahilan upang
manatili pa ako rito malaban sa akala ko ay miyembro na ako sa organisasyong ito.
Nakuha mo na ang gusto mo 'di ba? Kaya mo ako binili, 'di ba? Dahil gusto mo'ng
mapaligaya kita. Maybe it's time for me to go, Lordcan." I stuttered as I tried to
make my voice strong. Ayokong pumiyok na siya ang kausap ko.
Totoo naman. 'Yong mga binibili ng mga bilyonaryo sa Red Market ay may limit. 'Pag
nakuha na nila ang gusto nila sa isang babae ay malaya ng makakaalis ito. Dad told
me that.
"Hindi kita kilala. Pilit ko ma'ng paniwalaan ka ay hindi ko na magawa. Baka 'yong
sinabi mo sa aking mamahalin mo'ko ay isang kasinungalingan din?" Muli akong
umatras nang humakbang siya ng isang hakbang papalapit sa akin. "Huwag kang
lumapit."
Nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata niya pero agad din 'yong nawala na
parang pakiramdam ko ay pinaglalaruan lang ako ng mga mata ko. Mas lalong naging
seryoso ang ekspresyon sa mukha niya.
Hindi ko alam pero pagak akong tumawa nang dahil sa iniisip na baka ay totoo nga'ng
nasaktan siya.
That's just impossible.
"I will forget the Bidders, Gamblers, Hackers, Torturers, Killers, Illegalhood
and... You."
Ngumiti ako matapos tumawa at sinabi ang mga katagang 'yon. 'Di ko na binanggit pa
ang tungkol sa underground world dahil baka magalit siya. Ayon sa kspresyon sa
mukha ni Kate ay parang 'di na magandang pakinggan ang salitang 'yon.
Ayoko ng arte. I may be stubborn but I can be serious when it comes to situations
like this. Katulad nalang noong nagkasagutan kami ni Dad nang dahil sa pamimilit
niya sa akin na ibenta ang sarili ko.
I don't have much information but I still have dignity to myself.
Sa mga oras na 'to ay dignidad na lamang ang panghahawakan ko upang tuluyang
makaalis dito at lumayo mula sa kanya.
Hindi ako nagpapadalos-dalos. Nasasaktan man pero gagawin ko pa rin kung ano ang
alam kong tama para sa akin.
"Set me free, Lordcan." I whispered when my voice started to fade nang dahil sa
parang may bumabara sa lalamunan ko. Naramdaman ko lang ito kapag naiiyak ako.
Imbes na maawa siya sa akin ay mas lalo lang siyang naging seryoso, napalitan 'yon
ng galit nang napagtanto niya ang sinabi ko.
Wala na akong magawa kung 'di ang gawin ang isang bagay na kailanman ay pinapangako
ko sa sarili kong 'di ko gagawin kahit kanino.
I bended my knees on the floor as my nightgown touched the white marbled floor
kasabay no'n ay ang pagtulo ng mabibigat na mga luha mula sa mga mata ko. I bow my
head as a sign of respect.
I conceded.
"I-I, Khione Fuego—"
"No, stop." bakas sa kaniyang boses ang pagtutol sa mga ginagawa ko pero rinig ko
pa rin ang galit mula roon.
"—relinquish myself to the impostor Caspian Lordcan—"
"I said stop!" his thunderous voice made me stop.
Nanatili akong nakayuko kaya 'di ko makikita kung ano man ang ekspresyon niya
ngayon pero alam kong labis na galit ang bumuo sa nakakatakot niyang boses.
Nakatitig ako sa kulay puting sahig habang patuloy na umaagos and luha ko.
Nagsisinungaling siya sa akin dahil 'di niya ako pinagkatiwalaan. Bakit ako?
Ipinagkatiwala ko sa kanya ang buhay ko nang pumunta kami sa iba't ibang klaseng
illegal na lugar.
"A-Ang sakit na, Lordcan. 'Di ka ba naaawa sa akin?" kailanman ay 'di ko inisip na
sasabihin ko 'to sa isang tao.
"Bakit nasasaktan ka?" walang pinagbago ang boses niya.
Kahit ako ay hindi ko rin alam kung ano ang sagot sa tanong na 'yan. Wala akong
maisip na sagot pero pakiramdam ko ay alam ko talaga ang sagot. 'Di ko nga lang
kayang tanggapin.
"Sagot," marahas na utos nito.
I bit my lower lip to stop myself from sobbing. Ayaw kong marinig niya ang paghikbi
ko. Natatakpan naman ng iilang hibla ng buhok ko ang aking mukha pero alam kong
alam niyang umiiyak ako.
Nainip siya nang 'di ako sumagot kaya muli siyang sumigaw dahilan kung bakit ako
nakaramdam ng takot para sa kanya. "Magsalita ka, Khione! Bakit nasasaktan ka—"
"Because I love you!"
Napatakip ako sa bibig ko habang patuloy pa rin sa pagdaosdos ng mga luha sa pisngi
ko. 'Di makapaniwala sa naging sagot ko.
Hindi puwede 'to. Hindi.
Kailangan kong makaalis dito. Kailangan kong magpakalayo mula sa kanya. Bakit
umamin ako?
Hindi siya nagsalita kaya mabilis akong tumayo at tumakbo papunta sa pinto.
Bubuksan ko na sana ang pinto ngunit nang hinila ko ang doorknob ay 'di ko ito
mabuksan. Natigilan ako nang may naramdamang presensya sa likuran ko. Sobrang lapit
nito na parang halos 'di na ako makahinga.
Umangat ang paningin ko sa itaas ng pinto at nakita ang isang malakas na kamay ni
Lordcan na nakadikit doon. Pinipigilan ang pagbukas ng pinto.
I thought it was lock. 'Di ko naman kasi ito nilock nang pumasok ako at sinara ito.
'Yong kamay niya pala ang nagpipigil na mabuksan ko ito.
Mas lalo lang tumulo ang mga luha ko nang dahil sa pagpigil niya sa akin na umalis.
Mas lalo lang akong nawawalan ng pag-asang makaalis dito. Guto kong umalis habang
presko pa ang sakit at nararamdaman ko para sa kanya.
I don't want to go deeper or am I already in the deepest darkest part of it? I felt
like I drowned from a shipwreck and reached the seafloor kaya sobrang hirap ng
umahon.
"Akala mo ba ay hahayaan kitang umalis ngayong nalaman ko na ang nararamdaman mo?"
bulong ng seryosong baritonong boses niya mula sa likuran ko. He's cornering me
that made me difficult to escape. "I would let a person live to make you stay.
Hindi na ako papatay ng tao kung 'yon ang gusto mo."
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I sobbed.
Pinapaikot niya na naman ba ako para masunod ang gusto niyang mangyari?
Pinapaniwala niya na naman ako sa mga kasinungalingan niya.
Isipi mo, Khione. 'Di siya nagsabing mahal ka rin niya. Said the voice from the
other side of my mind.
Hindi ako nagpaapekto sa sinabi niya at muling hinila ang doorknob ngunit kahit
anong gawin ko ay itutulak niya lang ito upang 'di ko mabuksan.
"Huwag kang umalis. Mamahalin pa kita."
Ibig sabihin lang ng sinabi niya ay 'di niya ako mahal. Naghintay ako ng tiyempo
upang mabuksan ang pinto kaya nang nakita ko ang kamay niyang bumaba mula sa
pagkakadikit nito sa pinto ay agad kong hinila ang doorknob.
I was about to step out but I failed when he grabbed me by the waist and pulled me
close to him. Pinulupot niya ang kaniyang mga braso sa bewang ko habang nasa
likuran ko siya.
Nanlaban ako but I ended up with him laying on my bed.
Mabilis na lumipas ang araw at gabi na. Kanina ay 'di niya ako pinalabas sa opisina
niya. Doon na nga ako kumain ng breakfast, lunch at dinner.
Kanina pa ako nagpaplano kung paano ko siya matatakasan kahit labag man sa kalooban
ko ang umalis dito.
Nakatalikod ako sa kanya habang nakapulupot ang mga braso niya sa bewang ko,
parehong nakahiga sa malambot at kulay puting kama ko.
The spacious elegant room was dark and cold but he's making it warm the way he
cuddled me.
Pinunasan ko ang mga luhang tumakas mula sa mga pagod kong mga mata. Napasinghot
ako kaya alam kong alam niya na umiiyak na naman ako.
Naramdaman kong mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin kahit nakatalikod
ako.
"Believe me, I'm scared." he gently whispered as he pulled me closer to him.
Siniksik niya ang kaniyang mukha sa buhok ko at hinalikan 'yon.
Tuluyan na akong dinalaw ng antok nang dahil sa pagod at pag-iyak.
Nagising ako, alas tres ng madaling araw na wala na si Lordcan sa tabi ko.
I sat on the bed and rubbed my eyes to clearly see the whole dark room. It's more
colder and I felt empty. Napagpasyahan kong lumabas ng silid at biglang pumasok sa
isip ko ang sinabi ni Kate.
Alas dose ng madaling araw magsisimula ang meeting ng mga opisyales. Sana naman ay
may maabutan pa ako roon.
The whole mansion was dark, lights off as I can only see a little gleaming lights
from the gargantuan chandelier.
I hurried up to go to the third floor kung saan matatagpuan ko ang convention hall.
Huminto ako sa harap ng pinto nito at idinikit ang kanang tenga sa pinto. May
naririnig akong ingay sa loob kaya masasabi kong 'di pa tapos ang meeting nila.
I froze on my spot when I heard his stern voice.
"She's dead. That's impossible."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 40
--
Chapter 40
Sale
I stared at the sunset, waiting for the night to come while sitting on a chair
that's positioned in front of the ceiling to floor length glass window in my room.
The white curtains was hanging loosely at both sides of the window, allowing me to
watch the exhilarating view outside.
The sky was pinkish-orange as the other side of it was dark blue. The darkness
leisurely engulfed the whole room as the sun sets down and the stars come out.
It's time.
Alone in this room, I moved my feet to stand and walk out of my room.
Leaving the darkness, unveiling the mysteries behind the light.
Kahit ilang beses na akong namangha sa napakalaking chandelier ay gano'n pa rin
hanggang ngayon. Buong araw akong hindi lumabas ng silid nang nalaman ko kaninang
madaling araw ang tungkol kay Calla.
The guys and Kate tried to approach me but I didn't responded or even look at them.
Syempre kakain pa rin ako sa tuwing ihahatid ng iilang babaeng 'di ko kilala ang
pagkain ko.
Dapat busog ako dahil kailangan ko ng lakas para sa gagawin ko mamayang gabi at
maaaring mapaparusahan ako ng mga opisyales kapag nalaman nila.
Hindi lang si Lordcan ang may kapangyarihang parusahan ako dahil ang gagawin ko
mamaya ay maaaring madamay ang organisasyon. Pagbobotohan ng mga opisyales kung ano
ang karapatdapat na matanggap kong parusa.
This ain't good but risking is grabbing the chance to know everything.
All the officials and Lordcan will go to the Red Market later tonight. I don't know
but I only heard that there will be a bid. I obliged to Lordcan when he told me to
stay in my room while he's going somewhere tonight.
Hindi niya alam na alam kong pupunta siya sa Red Market at hindi niya rin alam na
susundan ko sila. Sinunod ko siya sa mga salita ko at hindi sa mga galaw ko. I can
just say yes but I'll do otherwise.
I don't have much information about Red Market. Hindi ko rin alam kung ano ang mga
pasikot-sikot sa lugar na 'yon. Isa lang ang alam ko. There are securities in the
whole place. Pero narinig ko na mas dinoble nila ang seguridad sa lugar.
Ano bang meron sa Red Market ngayon?
I walked through the empty dim hallway. Madilim kasi aalis ang mga makapangyariyan
pero nakikita ko pa rin ang konting liwanag mula sa napakalaking chandelier kahit
walang ilaw.
Wearing a black fitted long sleeves and a black fitted jeans, nakatali ang buhok ko
in a ponytail at suot ang kulay itim na cap.
Bumaba ako ng hagdan at akmang tatapak na ako sa sahig ng ground floor but I
immediately retreated when I heard some footsteps and deep voices. Dadaan sila sa
gilid ng hagdan.
Nanatili akong nakaupo sa isang staircase sa itaas at nagtatago upang 'di nila ako
makita dahil nasa baba lang sila.
"Talaga? Kahit mamatay ka pa?"
"Oo, kahit mamatay ka pa. 'Wag mo idamay buhay ko, gago ka."
Mga pamilyar na boses ang narinig ko sa baba.
It's the guys.
"May bibilhin ka ba do'n, gago?" it's Gordon.
"Wala, gago." rinig ko mula sa boses ni Villazardo ang pagkawala ng gana niya.
Naisip ko lang. Bakit 'di kasali si Kate sa mga opisyales? Mukhang nakakatakot din
naman siya kung ibang tao nga lang siguro ako.
"Kung ikaw ang papipiliin? Sino ang mas magandang bantayan? Si Khione o si Calla?"
Sumilip ako sa baba at nakita ko ang apat na napahinto saglit sa paglalakad nang
dahil sa tanong ni Monterozo.
Gusto kong marinig ang sagot nila at the same time ayoko. Ayokong ikukumpara nila
ako kay Calla.
Bakit kung magtanong sila ay parang talagang sigurado sila na buhay nga siya?
"Para sa akin ay si Khione. Makulit kasi 'yon, baka may mangyari pa'ng masama do'n
katulad nalang noong may tumulak sa kanya sa cliff kaya muntik ng nalunod." ang
sweet naman ni best friend Monterozo.
"Ako rin, si Khione, kahit matigas ang ulo no'n. Siya kasi ang madalas napapahamak
katulad noong pinakialaman niya ang sistema at nalaman naming hindi pala virus
'yon." ayos din 'tong si Monerov.
"Khione. Muntik pa nga 'yong nagahasa nang walang nagbabantay sa kanya dahil
kinadena ni Lord." pinapaalala pa talaga ni Gordon ang nangyari sa akin.
Natapos ang tatlo sa kanilang mga sinabi. Sumilip ako kung nasaan si Villazardo
dahil siya lang naman ang hindi nagsalita.
Kahit madilim ay nakikita ko pa rin sila na nasa baba.
"Calla."
Natigilan ako nang dahil sa sinabi niya at gano'n din ang ibang kasama niya sa
baba.
Nanatili silang tahimik na parang hinihintay kung ano ang idudugtong ni Villazardo.
"Kahit si Lord ay mas pipiliin niyang bantayan si Calla." Imbes na ipaliwanag ang
kaniyang sagot ay 'di niya ginawa.
Ang bias naman nitong si Villazardo.
'Di ko naman kailangan ng bantay.
Noon ay nagtataka pa ako kung bakit nakakaramdam ako ng paninikip sa dibdib at
kirot sa puso. Ngayon ay alam ko na kung bakit kaya 'di na ako magtataka kung bakit
nasasaktan ako ngayon.
Totoo nga ba'ng buhay si Calla?
Hindi na ako nagtaka kung bakit mas pipiliin ni Lordcan na bantayan si Calla kesa
sa akin.
Hindi na nagpatuloy ang apat sa kanilang pinag-uusapan nang dumating si Rolando at
sinabing pinapatawag na sila na lumabas ng mansion.
I walked downstairs and go to the opposite direction where they go. Pumunta sila sa
grand front door ng mansion. Ako naman ay sa back door. I've never roam the whole
mansion but I can tell that there's a door at the back of the mansion.
The only way to know is to find.
Always attentive in every step that I take and every turn in the corridor.
Kailangan maging maingat kung 'di ay sa kuwarto ang bagsak ko.
Kanina pa ako naglilibot dito sa likod na bahagi ng mansion ngunit wala talaga
akong nakitang pinto.
Napanguso ako at iniisip ang panibagong problema ko. Paano ako makakalabas kung
walang pinto?
Buti pa 'yong multo tumatagos lang sa pader.
Muli akong naglakad at napahinto rin agad.
I stared at my black leather boots when something light illuminated it. I followed
where the light came from and I saw a glass sliding window.
The light came from the moon and lamppost outside.
May nakapaligid kasing mga magagandang lamppost sa labas ng mansion.
Tutal ay nasa ground floor naman ako kaya kung lalabas ako mula sa bintana, hindi
na masyadong malalim ang babagsakan ko.
I opened the window up at ang suwerte ko lang kasi kakasya ang katawan ko kapag
dadaan ako rito palabas.
Pulling myself up and sat on the window as I moved my feet and hang outside. Nasa
four feet or five feet lang yata 'to base sa kalkulasyon ko. Pinakalma ko muna ang
sarili ko kasi 'di naman ako action star o stuntman sa isang pelikula.
'Pag 'di ko mabalanse ang sarili sa baba. Siguradong bali-bali ang buto ko, parang
over naman ata 'yon?
Napapikit ako nang nakita kung ano ang babagsakan ko.
White rose bushes.
Paano na 'yong tinik? Ba't ang sosyal ng mansyon na 'to? May pa-white roses pa.
I pulled my cap's visor down, getting myself ready. Buti nalang at nakasuot ako ng
long sleeves at jeans with black leather boots.
Balot na balot ako ngayon.
Napalunok ako at lumingon sa loob ng mansyon nang may narinig ako iilang pamilyar
na boses ng mga opisyales. Wala akong nagawa kung 'di ang mabilis na tumalon at
nagtago sa bush.
I felt the tip of some thorns touch my clothes. May iilang bumaon pero 'di naman
nasira ang suot kong damit. Halos lumuwa ang mga mata ko nang lumingon ako sa
kabilang banda at muntik nang natusok ang ilong ko sa kaharap na tinik.
I was about to stand up and get out of this hell of a rose bush but stopped when I
caught sight of some armed guard walked past to where I'm hiding.
Daig pa ang palasyo ni Queen Elizabeth sa sobrang daming guwardiya rito.
Nang lumagpas na ang guwardiya sa mismong harap ng pinagtataguan ko ay akmang
tatayo na sana ulit ako ngunit mabilis ko ring ibinagsak ang katawan pababa nang
narinig ang boses mula sa loob ng bintana kung saan ako lumabas.
I rested my chin on my palm because of the delayed actions.
Halos 'di na ako papaalisin dito. Sinasaktan na ako ng mga rosas. Isa lang ang ibig
sabihin nito, kahit gaano man kaganda ang ugali ng isang tao ay kaya pa rin nitong
manakit, sinasadya man o hindi.
I froze when I heard someone from the window.
"Hindi natin alam kung ano ang tumatakbo sa isip ni Lord."
"Basta. Ipagawa mo sa kanila ang utos ko."
Hindi ko maturo kong kaninong boses 'yon pero alam kong kabilang sila sa mga
opisyales dahil narinig ko na ang mga boses nila noong madaling araw na nakinig ako
sa meeting nila.
I was shock and excitement ran through my system when I heard what the other man
said.
"Kidnap Khione and bring her to the underground world."
Oo naman. Kidnapin niyo na ako please. Ngayon na ha?
Sinubukan kong tumingin sa itaas kung nasaan ang bintana but I can only see a
silhouette of the two man as they stood in front of the open window.
Umalis na sila kaya agad na sumilay ang ngiti sa labi ko pero agad din itong
napalitan at napadaing nang naramdaman ko ang tinik sa braso ko.
I still have the strength to stand up so I did. I got out of the rose bushes
unscathed.
Walking at the dark side outside of the sumptuous white mansion, I looked sideways
to see if there's someone that might see me. Nasa gilid ko ang sementadong daan,
ang daan kung saan dadaan ang mga kotse at ipark ito sa likod ng mansion. Sa
pagkakaalam ko ay parang may garage sa likod ng mansion.
I avoided to walk under the lights of the lamppost. Baka ay may makakita sa akin.
Natigilan ako sa paglalakad nang pakiramdam ko ay parang may sumusunod sa akin. I
did not look back dahil alam kong 'di ko naman makikita kung sino ang sumusunod sa
akin.
Pakiramdam ko, ang sumusunod sa akin ay 'yong lalaki sa ospital.
'Wag niya na muna sana akong patayin. May kikidnap sa akin tapos magpapakidnap pa
ako. Panira naman 'to.
At least alam ko kung saan ako dadalhin ng mga kidnapper ko 'di ba?
Bumaba ang tingin ko sa white rose bushes na nakahilera sa gilid ng mansyon.
Pumitas ako ng isa at napadaing nang natusok ang hintuturo ko sa tinik nito habang
nasa gitna ako ng pagkuha ng mga tinik. Hinayaan kong lumabas ang iilang dugo at
ipinahid ito sa damit ko.
Nagpatuloy ako sa paglalakad habang hawak ang stem ng rosas.
Sa tingin ko ay magiging madugo ang gabing 'to.
Paano naman kaya ako makakapunta sa Red Market? Makikisakay na naman ba ako o
pagpapahila nalang ako sa sasakyan? Sigurado akong nagtitipon pa ang mga opisyales
sa grand front door kung saan naroon na rin ang kani-kanilang mga sasakyan.
Hindi ko na rin alam kung nasaan na ang sasakyang binigay sa akin ni Lordcan noong
pumunta ako sa photoshoot ng mga model. Hindi naman puwedeng makikisakay nalang ako
lagi nang 'di nila alam. Ilang beses ko ng nagawa 'yon, nakakaumay na kaya.
Halos magkandarapa ako sa paghakbang pabalik sa rose bushes upang magtago ulit nang
may puting van ang paparating.
Baka 'yan na ang kikidnap sa akin? Bakit ako nagtatago? Dapat magpapakidnap ako
para makapunta sa underground world 'di ba?
Umangat ang isang kilay ko nang biglang huminto ang puting van. Lumiko ito at
umatras hanggang sa tuluyan na itong nakaliko. Bumalik sa dinaanan niya kanina na
parang may nakalimutan.
Saan pa nga ang Red Market? 'Di ko na maalala. Isang beses lang kasi akong
nakapunta roon.
Hawak ang puting rosas ay lumabas ako ulit mula sa pinagtataguan ko. Walang hiyang
driver ng van 'yon, buti 'di ako natusok ng mga tinik.
Namomroblema na ako kung anong sasakyan ko. Makikisakay na naman ba ako?
Habang walang ganang naglalakad sa dilim ay nag-iisip din ako kung anong gagawin ko
upang mapasama sa kanila.
Nagulat ako nang nakita ang isang matandang lalaking nakasuot ng kulay itim na
damit. Napahawak pa siya sa lamppost na parang ilang minuto nalang ay babagsak na
ang katawan niya kaya mabilis ako lumapit sa kanya upang tulungan siya.
"Hala! May masakit po ba sa'yo?" Imbes na magtanong kung ayos lang ba siya ay iba
pa ang sinabi ko. Obvious naman na 'di siya okay, ba't magtatanong pa ako?
Umubo siya bilang sagot at mas lalong napayuko.
"Oo hija pero kaya ko naman 'to. Ihahatid ko lang ang amo ko sa—"
"Ay, Lolo. Masama po ang pakiramdam niyo, ako nalang po ang maghahatid sa kaniya."
pagmamagandang loob ko o nagmamaganda na ang loob ng tadhana sa akin?
May masasakyan na ako.
"Pero hija, hindi kita maaaring pagkakatiwalaan dahil 'di naman kita kilala—"
"Alam mo po manong lolo—" inakbayan ko siya at marahang hinaplos ang likuran niya
dahil sa sobrang pag-ubo na mukhang halos susuka na ng dugo. "—makakatapak ba ako
sa lugar na 'to kung hindi ako mapagkakatiwalaan? Isipin mo nga po, dali isipin mo
na."
"Patunayan mo." ang demanding din ng matandang 'to.
Nag-isip ako ng patunay upang pagkatiwalaan niya ako.
"Jowa ko po ang may-ari ng mansyong 'to na si gagong Lordcan."
Mas lalong naubo si Lolo.
Anong ginawa ko?
Inamoy ko ang hawak kong puting rosas.
"Pinagloloko mo ba ako hija?"
"Hindi po. Pumasok po kayo sa loob ng mansyon. Umakyat po kayo sa second floor at
may makikita po kayong mga pinto, pumasok po kayo sa pangatlong pinto sa kanan at
magpahinga po kayo sa kuwarto ko. Ako na po ang bahala sa amo mo po," halos 'di
mawala ang salitang po habang nagsasalita ako habang sobrang seryoso naman ng
ekspresyon sa mukha ko.
Uso gumalang sa mas nakakatanda ha.
"Oh siya, sige. Ito, susi. Sa kulay puting van sasakay ang mga amo ko, hija.
Bumalik ka agad dito dahil ako na ang susundo sa kanila mamayang alas dose."
Tinanggap ko ang susi habang garalgal na nagsasalita ang matanda bago umubo ulit.
Baka siya 'yong dumaan dito kanina na bumalik sa dinaanan?
Alas dose? Wala bang curfew o kahit ano sa labas?
Bahala na nga.
Nagpaalam na ako sa matanda nang nagsimula ulit siyang maglakad. Mukhang dadaan
siya sa isang pinto sa mansyon na para sa mga nagsisilbi lamang. Hindi ko alam kung
saan 'yon.
I keep my head down and blend in the crowd of people that's wearing black. Mukhang
mga tagapagsilbi lang nila ang nakasuot ng itim dahil ang mga opisyales ay nakasuot
ng kulay puti.
Pumasok ako sa van na sinasabi ng matanda kanina at nadatnan na nakapasok na rin
pala ang amo niya na prenteng nakaupo sa likuran.
Nakita ko kung sino ang sinasabi niyang amo.
Shit?
Si Trevino.
"So, you're the substitute of Manong Rodelito?" bakas sa malalim niyang boses ang
pagkairita.
Oo, tapos ibabangga ko ang van mo sa isang poste. Ayos ba?
Tumango ako bilang sagot dahil baka ay makilala niya ang boses ko 'pag nagsalita
ako. Nakababa ang visor ng cap ko kaya 'di niya ako makikilala.
"Sundan mo lang ang sasakyang 'yon." turo niya sa kotseng naunang umalis.
Hindi pa naman ako gano'n ka-eksperto sa pagmamaneho? Bahala na nga. Napalunok ako
nang imbes na umabante ang van ay napaatras ko pa ito dahilan kung bakit sunod
sunod na mura ang natanggap ko mula kay Trevino.
Gusto ko tuloy tumawa pero pinipigilan ko.
Napasimangot ako nang nakita ko kung anong nangyari sa likuran ng van.
Nabangga ko ang isang kotse na nasa likuran ng van. Medyo nayupi pa ang nguso ng
kotse. Mas lalo akong napasimangot nang may kumatok sa bintana ng driver's seat
kung saan ako nakaupo.
"Huwag mong buksan. Tangina, magmaneho ka na!" dumagundong ang nakakakilabot na
boses ni Trevino sa loob ng van kaya inayos ko na ang pagmamaneho ko.
Sinundan ko ang sinasabi niyang sasakyan na susundan ko. Randam ko ang mga titig ni
Trevino sa akin pero 'di ko 'yon pinansin. Nagtataka siguro siya kung bakit may
dala akong isang puting rosas.
Nadaanan na namin ang iilang hotels, restaurants, fast-food chain, malls at lahat
ng building na makikita sa syudad. Hindi ko alam na hihinto pala kami sa
kalagitnaan ng syudad, sa isang matayog at malapad na building.
Biglang bumalik sa isip ko ang mga panahong kinaladkad ako ni Lordcan palabas ng
building na 'to. Parang isang normal na hotel building lang ito pero 'di nila alam
na sa pinakasulok nito ay may nakatagong illegal na gawain. Sobrang daming lights
sa labas at nakikita ko na ang iilang receptionist na naghihintay sa may pinto
upang batiin ang mga bilyonaryong pumapasok sa loob.
'Di naman 'to ganito noon. Anong nangyari ngayon? Mukhang pinaghahandaan talaga.
Walang pasabing lumabas si Trevino at nakita ko pa'ng may hawak siyang isang kulay
itim na card. Mukhang 'yon ata ang paraan para nakapasok sa Red Market.
Hinalughog ko ang buong van, sa dashboard at kung saan saan nalang. Nagbabaka
sakaling makakita ako ng gano'ng klaseng card.
Lumundag ang puso ko sa saya nang may nakita ako. Lumabas ako ng van habang hawak
ang puting rosas at humalo sa mga bilyonaryong narito sa labas ng building papasok
sa loob ng building. Nang nakapasok na ako sa loob ng building ay inilibot ko agad
ang paningin ko.
I can see the significance of this building. Exclusively for billionaires only. A
chandelier with its grandeur above, there's a waiting area at the corner where I
can see a majestic sofa with a center table in the middle and lastly the welcoming
sight of the staircase, facing proud at the powerful people in here.
Nakita ko sa tanggapan ng mga tao si Trevino.
"Good evening, Sir—please come in," natigilan pa ang babaeng receptionist na
nakasuot ng kulay pulang uniform at black pencil skirt nang iniharap lang sa kanya
ni Trevino ang hawak niyang black card. Binuksan ng babae ang kulay maroon na
pinto, there's an unexplainable aesthetic golden curves carved at the edges of the
door.
Pumasok si Trevino nang hindi sinusulyapan ang babae.
Lumapit ako roon at ginaya ang ginawa ni Trevino kaya nang binuksan ng babae ang
pinto ay agad akong pumasok as she closed the door behind me.
A bloodred light almost made me blind.
Kulay pula lang ang halos nakikita ko dahil 'yon ang kulay ng mga ilaw rito. I
adjusted my vision, kumurap ako upang masanay sa kulay ng mga nakikita ko. The
light was like filtering the whole place into red. A corridor at both sides, left
and right na parang papasok ako sa isang sinehan.
Dumaan ako sa kanan.
Ang sakit sa mata ng ilaw.
Saan kaya dumaan si Trevino?
Napasinghap ako nang biglang may humablot sa cap ko mula sa likuran ko, revealing
my real identity. Kasabay no'n ay ang mahigpit na pagkakahawak ng isang malakas na
kamay ang humawak sa braso ko. Lumingon ako upang makita kung sino ito.
Trevino.
He pushed me against the wall and held me in place.
"I knew it."
Hindi ko maiwasang mapanguso. Alam niya na pala, ba't 'di niya sinabi kanina upang
mas maaga ko ring malaman?
"Anong oras na?" tanong ko na parang sobrang concerned ako sa oras.
Ang uto-uto ay yumuko upang tingnan ang wrist watch niya. Kaya pagkakataon ko na
ito. I bit the stem of the white rose between my teeth upang magamit ko ang
dalawang kamay ko habang nakayuko ang kaniyang ulo, I pushed the back of his head
down na halos masubsob na siya sa wrist watch niya.
Napamura siya kaya mabilis akong tumakbo sa dinadaanan ko ngunit mabilis ding
natigilan nang nakita ang dalawang guwardiya ni Lordcan.
Rolando at Fernando.
I looked back and I saw Trevino running after me.
Sumugod ako sa direksyon ng dalawang matatangkad at may malalaking katawan na
guwardiya ni Lordcan na papalapit sa kinaroroonan ko.
There arms was spread widely to get me.
Tumakbo ako papalapit sa kanila at mabilis yumuko nang dumaan ako sa gitna nila.
"What the fuck! Habulin niyo siya!" rinig kong galit na sigaw ni Trevino.
I removed the white rose between my teeth and held it tight, lumingon ako sa kanila
habang tumatakbo at nakita kong imbes na ako ang gapusin ng mga guwardiya ni
Lordcan ay si Trevino pa ang nahuli nila na agad namang pinakawalan nila Rolando at
Fernando.
Syempre ang bobo niya kasi, 'di siya yumuko habang hinahabol ako.
Nakikita ko na ang nag-iisang pinto sa dulo ng corridor kaya agad akong pumasok
doon.
I adjusted my vision again when I can only see black but I can hear the noise from
the crowd in this area.
Nakita ko ang puting ilaw sa isang platform 'di kalayuan sa kinaroroonan ko. A
maroon long curtain was hanging heavily at the back side of the platform, hiding
someone behind like what they did to me before.
That's where I've been standing before at ngayon ay hindi ako makapaniwalang
manonood ako.
Sumiksik ako sa iilang mga bilyonaryong nakatayo lang rito, nakikita ko mula rito
ang mga VIP seats na malapit lang sa platform.
I caught sight of him. His face was stoic and wearing a business attire. His eyes
was focusing on the platform like he was waiting for something to happen.
I pursed my lips in a thin line when I saw my father near Lordcan. Nakaupo pa rin
ang Dad ko sa kung saan siya nakaupo noong ako ang ibinenta niya. Kung noon ay
sobrang seryoso ng mukha niya, galit at maawtoridad. Ngayon naman ay mukha siyang
masaya at talagang inaabangan ang mga pangyayari.
Sumulyap ako sa pinto kung saan ako pumasok at nakita ko si Trevino na palinga-
linga sa paligid kaya mabilis akong tumingin sa harap at yumuko.
Mukhang kanina pa nagsisimula ang bidding dahil may iilang babae na ang nakasuot ng
mga eleganteng damit at maingay na rin ang paligid.
Madilim sa parte kong nasaan ako pero 'di naman gano'n kadilim sa parte kung saan
malapit sa platform.
"Bibilhin ko talaga kung sino man ang babaeng pinag-uusapan nila."
"Hindi mo na magagawa 'yan. Kita mo 'yan? Si Caspian Lordcan, walang halaga 'yang
pera mo kumpara sa kanya."
Tsismis ng dalawang bilyonaryo na nasa likuran ko lang. Anong ginagawa nila rito?
Standing ovation? Ba't 'di sila nagpareserba ng upuan kung totoong bilyonaryo sila?
Halos umabot ng tatlong oras akong nakatayo rito at naghihintay ng kung anumang
pasabog ang gagawin ng ama ko.
Nagsigawan ang mga bilyonaryo nang iaanunsyo na ang huling babae.
Napatingin ako sa kinaroroonan ni Lordcan at nakita kong gano'n pa rin ang
ekspresyon sa mukha niya. Wala.
But I stiffened when I heard her name from the announcer.
"Everyone! Who wants a Calla Fuego?"
Ang mas masakit pa ay hindi pa nga umaangat ang mga kurtina ay isang kamay ang
umangat dahilan kung bakit natahimik ang buong paligid at napatingin sa direksyon
ng nagmamay-ari ng kamay.
I'm afraid to look but I still did.
It was Lordcan's sinful strong hand. That hand that was once caressed my hair, that
hand that touch me, that hand that held me in his arms, that hand that wiped my
tears away, that hand that punished me...
That hand that stopped me from leaving.
That hand was now raising to say those words that made my heart shattered like a
broken glass.
"She's not for sale."
Siguro nagsale ng fifty percent off ang Red Market noong panahon na ibinenta ako
kaya siguro ang liit ng halaga ko.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 41
--
Chapter 41
Pregnant
As the dark heavy curtains languidly pulled up, an astounding red backless dress
was all that I first saw until the curtains finally reveal her.
We're all facing her flawless back. There was a dark shadow line on the middle of
her bare back. It was pale as it contrasted to her obscure red dress. I can only
see the side view of her face, her hair was messily braided as a few curled hair
was hanging loosely at the side of her face making it more appealing.
I bit my lower lip when I remembered the day that Lordcan hurt me. My back had some
bruises. As I'm watching and scrutinizing every corner of her body, I guess Lordcan
never hurt her.
Hindi niya pisikal na sinaktan kasi masunurin si Calla o dahil mahal niya na noon
pa man?
She caught my breath away when she moved gracefully to face the crowd of
billionaires.
Hindi siya pamilyar sa akin.
She's not the girl that I saved before either.
I gripped the stem of the white rose when I looked at Lordcan's direction. He was
stiff and there's a grim expression written all over his face.
Hindi ko maipaliwanag ang paraan ng pagtingin—titig niya kay Calla but I can see
the longing that he tried to hide in his darkening eyes.
Nalipat ang paningin ko kay Dad nang nakita ang hanga sa kaniyang mukha. He looked
proud and happy.
Why is everything so perfect when it comes to Calla?
Medyo singkit ang kaniyang mga mata and her lips was thin and cute. I can tell that
she looked more angelic than the girl that I saved before. Kulang nalang ay magsuot
siya ng kulay puting dress at pakpak saka halo sa itaas ng ulo niya.
Palipat-lipat ang paningin ko kay Calla at Lordcan. Hindi pa nagkasalubong ang
kanilang mga paningin dahil inilibot pa ni Calla ang kaniyang mga mata sa buong
paligid.
Umiwas ako ng tingin nang huminto ang kaniyang mga mata sa kung nasaan nakatayo si
Lordcan.
Lahat ng nakaupo sa VIP seat ay tahimik at si Lordcan lang ang mag-isang nakatayo
kaya sigurado akong mapapansin agad ni Calla si Lordcan.
Kahit masakit sa mata panourin ang mga pangyayari ay naglakas loob akong tumingin
sa pangalawang pagkakataon.
The two stared at each other like they've never been before and I'm here, nothing
but an audience.
Am I going to walk away? But walking away isn't my thing.
Nanatili ako sa kinatatayuan ko habang mariing nakatingin sa dalawa. The crowd was
covered with silence, everyone was like waiting for something to happen.
I don't know if it is possible that I saw Calla glance at my direction for a second
before stepping on the stairs down the platform.
Baka namalikmata lang ako nang nakita kong sumulyap siya sa direksyon ko? Bakit
niya naman gagawin 'yon? 'Di niya naman ako kilala.
Nang nakababa na siya ng platform ay mas lalo akong nakaramdam ng takot at galit
nang naglakad siya patungo sa VIP seats kung saan nanatiling nakatayo si Lordcan at
pinagmamasdan si Calla sa bawat galaw niya.
Huminto si Calla sa mismong harap ni Lordcan. She's looking up at him and he was
looking down at her while here I am watching them from afar. That's what Lordcan
always do with me. He'll stare down at me.
Ngayon ay iba na o baka naman ay sumisingit lang ako dahil noon pa man ay sila na
talaga dalawa?
Sobrang pagsusuri ang ginawa ko habang nakatingin kay Calla. Her eyes looked
suspicious behind that angelic face of hers.
Kahit madilim sa kinaroroonan ko ay nakikita ko pa rin kung paano gumalaw ang mga
mata ni Calla. Her dark orbs moved to the corner of her eyes like she's trying to
take a glance at someone in my direction.
And maybe that someone was me.
She knows something.
Halos mabali na 'yong stem ng rosas na hawak ko nang umangat ang kamay ni Calla at
hinawakan ang pisngi ni Lordcan. She caressed it like how I caressed him before.
Anong ginagawa mo Lordcan? Ba't 'di mo alisin ang kamay niya?
Pakiusap, alisin mo na.
"Oh yes, she's not for sale and the bidding will end here!" umalingawngaw ang boses
na 'yon mula sa speaker dahilan kung bakit napuno ng reklamo ang buong lugar.
"Tss. Not for sale? Tangina talaga, nakuha niya na si Khione Fuego noon, ngayon
naman ay si Calla Fuego. Ano? Baka sa susunod ay si Mr. Fuego naman ang bibilhin
niya?" reklamo ng isang bilyonaryo sa tabi ko, 'di mawala ang iritasyon sa kaniyang
tono ng boses.
Baka nga pati si Dad ay bibilhin na rin ni Lordcan?
Gusto ko sanang tumawa sa sinabi niya ngunit 'di ko nagawa nang dahil sa mga
nangyari.
Calla Fuego.
Is she part of my relatives? O baka naman ay magkapareho lang kami ng apelyido?
Baka biglang may magsasabi na naman na pinsan ko siya? Or worse ay baka nawawalang
kapatid pa.
Oh I remembered, naglayas si Mom noon. Baka ay anak niya sa ibang lalaki si Calla
pero bakit Fuego ang apelyido niya?
I did not move an inch. Kahit unti-unting nagsilabasan ang mga bilyonaryo rito.
Nagpaiwan sa kanilang puwesto ang mga opisyales ng illegalhood at pati na rin si
Dad. 'Di ko naman nakita si Trevino at ang dalawang bodyguard ni Lordcan.
As the whole place cleared up and the billionaires got out saka pa ako nakakuha ng
magandang puwesto upang umupo at muling pinagmasdan si Lordcan at Calla mula sa
malayo.
My lower lip almost bleeds because of the way I bite it when Calla did the first
move.
Sa harap ng mga opisyales ay siniil niya ng halik si Lordcan sa labi.
Ang mas masakit pa ay pinulupot ni Lordcan ang kaniyang braso sa maliit na bewang
ni Calla at siniil din ito ng halik.
Sana maubusan kayo ng laway.
Imbes na manood ng live porn dito ay binaling ko nalang ang paningin ko sa hawak
kong puting rosas. Nang muli akong sumulyap sa direksyon nila ay napangiti ako ng
isang nakakapunit labing ngiti.
Lordcan unexpectedly pushed her away like something just popped up on his mind and
he needed to stop what he was doing.
It was a sin to kiss an angel.
"What's wrong?"
Kahit 'di ko masyadong narinig dahil malayo sila ay nababasa ko ang sinabi ni Calla
sa paraan ng paggalaw ng kaniyang manipis na mga labi.
Palit kaya tayo Calla? Ako naman ang hahalik sa kanya, tignan natin kung itutulak
niya ba ako.
What's wrong? Nag-iisip ka ba? Ilang taon ka bang nawala ha? Tapos bigla kang
dumating at hahalikan lang siya na parang hindi big deal ang inaakala nilang
pagkamatay mo nang hindi nagpapaliwanag?
Ayon sa natitirang kaalaman ko ay si Trevino ang bumaril sa kanya.
Pakiramdam ko ay may kinalaman si Trevino sa pagkabuhay niya.
Kung hindi man ako makalapit kay Calla para makakuha ng impormasyon.
Isa tao lang ang susunod kong lalapitan.
Trevino.
"How sad..."
A familiar baritone voice startled me. Nasa tabi ko lang ito kaya mabilis akong
lumingon sa nagmamay-ari ng boses.
"Would you like me to kiss you to make him jealous?" Trevino's teasing voice made
me instantly rolled my eyes.
Laos na 'yang halik upang magselos si Lordcan. Ang tanong, magseselos ba siya?
"Alam mo? Kung paseselosin ko man siya, mas masakit 'yong makikipagtalik kesa sa
isang halik."
"So you choose lovemaking over lip-lock?"
May gana pa siyang mang-asar. 'Di niya ba ako isusumbong kay Lordcan? Kanina ay
hinahabol niya pa ako a? Ba't parang nakikipagkuwetuhan nalang siya sa akin ngayon?
Nasaan n pala sila Rolando at Fernando?
Hindi ko siya pinansin at muling tumingin sa kinaroroonan nila Lordcan.
Nagulat ako sa nakita. Magkayakap silang dalawa ngunit ang mas nakakagulat ay
nakatingin sa amin si Calla habang nakangiti.
Nakatalikod kasi sa direksyon ko si Lordcan at nakaharap naman si Calla sa amin.
Bakit nakaramdam ako ng kaba nang dahil sa paraan ng pagngiti ni Calla? Kanina lang
ay mukha siyang anghel a?
"Creepy..." komento ko at ngumisi upang mapantayan ang kilabot sa kaniyang ngiti.
Nakita ko kung paano napasimangot si Calla at kumalas sa pagkakayakap niya kay
Lordcan. Iba na naman ngayon ang ekspresyon sa mukha ni Calla nang nakaharap niya
na si Lordcan.
Muli siyang naging anghel.
So she's like what—hmm pretending?
Mukhang hindi maganda 'to. Kilala ako ni Lordcan bilang isang rebelde at medyo
maldita tapos kilala naman niya si Calla bilang isang mabait at masunurin na babae.
Kung tutuusin ay ang pangit ng image ko.
"What can you say about her?" istorbo ni Trevino sa akin.
"Abominable," I answered without looking at him.
I clearly heard his amused laugh.
"Do you want to come with me?"
"Saan?"
"I rented a room in this hotel, don't worry, I won't force you to do something you
don't want."
Pinag-isipan kong mabuti ang offer niya.
Paano si Lordcan? Hindi naman siguro siya magagalit kung makikitulog nalang muna
ako sa hotel room ni Trevino 'di ba? Tutal ay magiging abala naman siya kay Calla
ngayon.
Naisip ko tuloy ang kasunduan namin ni Lordcan. Hindi siya tumupad sa usapan namin
na hindi niya ako gagalawin 'pag sinunod ko ang utos niyang manatili sa loob ng
silid niya.
Something happened to us in the hospital when he found out that I roamed around the
hospital.
I think it happened three days ago?
I don't know pero hindi pa ako dinatnan for this month. Baka ay na-delay lang? Pero
bakit ang emosyonal ko ngayon? Galit, inis, at sakit, 'di naman ako madaling
magalit at mainis pero normal lang na makaramdam ako ng sakit dahil mahal ko siya.
Noon ay hindi ko maisip ang magmahal. Hindi ko rin naman alam kung paano gagawin
'yon.
Impossible 'tong iniisip ko ngayon.
I took one last glance at them before nodding my head as a sign of approval.
Umalis ako na may dinadalang sakit sa dibdib ko. I even left the white rose on the
seat where I sat.
Huli kong nakita ay ang muling paghalik ni Calla kay Lordcan at sa paghalik na 'yon
ay 'di niya na tinulak si Calla.
Nakarating kami sa hotel room na sinasabi ni Trevino.
He invite me in and I was amazed at how much elegance were in this hotel room.
There was an enormous size of bed at the side, a high-end furnitures in the corner
and some polished antiques as a decoration.
Too expensive for my cheap eyes.
"May pagkain ka ba rito?" walang hiyang tanong ko at lumapit sa isang sliding door
na may terrace sa labas.
"Wala. Do you want me to buy?"
Mabait naman pala siya?
"Gusto ko 'yong..." saglit akong natigilan dahil hindi ko alam kung anong pagkain
ang gusto kong kainin. "Sasama nalang ako." dugtong ko nang wala na talaga akong
maisip.
Gusto ko ng cherry pero parang may nagtutulak sa akin na hindi masarap kainin 'yon.
"Okay?" bakas sa boses niya ang pagtataka at pagdadalawang isip kung papayagan niya
ba ako o panatilihin ako rito.
Lumabas kami ng hotel room niya. Nang nakababa na kami ay saglit akong napahinto
nang nakaramdam ako ng mga matang nakatingin sa akin sa 'di kalayuan.
"Anong problema?"
I looked up at Trevino when he asked. I shook my head saying no and walk to the
exit of the hotel, it's a glass double door. I left without looking at who the hell
was following me.
Hanggang dito ba naman sa hotel ay nasundan niya ako? Kahit na lumingon ako upang
makita siya ay 'di rin naman siya magpapakita.
"Pasok na," pinagbuksan ako ng pinto ni Trevino kaya pumasok na ako sa puting van
niya. Kung kanina ay ako ang nagmaneho, ngayon naman ay siya na.
Nasaan na kaya sila Lordcan ngayon? Siguro ay kasama niya pa rin si Calla at
nagsasaya na sila ngayon habang ako ay nagugutom.
Kailan ba kasi ako dudukutin ng mga kidnapper para makapunta na ako sa underground
world? Ba't 'di naman bumalik ang totoong Caspian Lordcan ngayong kailangan ko
siya?
"Saang restaurant ang gusto mo?"
"Kahit saan," hindi ko na nilingon pa si Trevino. Tumingin lang ako sa labas,
pinagmasdan ang bawat lugar na nadadaanan namin habang abala siya sa pagmamaneho.
Ilang minuto kaming tahimik at ang tanging ingay na maririnig ko lang ay ang ingay
na nagmula sa tunog ng van pati na rin ang mga busina ng sasakyan sa labas.
"Totoo ba? Na ikaw ang bumaril kay Calla noon?" I didn't mean to ask this, sa isip
ko lang sana 'yon pero 'di ko napigilan ang bibig ko at huli na ang lahat para
bawiin 'yon.
He was silent for a minute, parang nagdedesisyon siya kung sasabihin niya ba ng
nasa isip niya o hindi.
"I didn't. She took the gun from me dahil may nalaman siyang impormasyon and she
was about to shoot herself kaso pilit kong mabawi ang baril upang pigilan siya,
napakalma ko siya ngunit huli na dahil nabaril niya na ang kaniyang sarili at
nabawi ko ang baril mula sa kaniya. She was bleeding and begging to save her life.
Then Mr. Zimeon accused me of what happened, bigla nalang kasi siyang dumating at
nakita akong nakaturo ang baril kay Calla. Nakapagtataka lang kasi nang tinignan ko
ang bala ng baril ko ay hindi naman nakunan kahit isa. Walang ibang may dalang
baril do'n kung 'di ako lang kaya ayon. I took all the blame."
I don't know what to say but as I looked on the expression of his face, I can tell
that he's telling the truth. There's no sign of teasing and anything that may lead
me to not believe him. Kahit 'yong boses niya ay seryoso.
Baka naman ay magkapareho lang sila ni Lordcan? Eksperto sa pagsisinungaling.
"Ano naman ang nalaman niya?"
"She was Calla Codrus before."
Doon ko na nakuha kong ano ang nalaman ni Calla. Nalaman niyang isa siyang Fuego
pero ano ang dahilan upang barilin niya ang kaniyang sarili? Bakit bigla siyang
nagmakaawa para sa buhay niya gayong gusto niya nga'ng patayin ang sarili niya?
Ayaw niya bang maging Fuego?
Ang isang Fuego ay karapatdapat na mapasakamay ng isang Trevino.
Ito 'yong naalala ko noong dumating si Trevino sa mansyon at nagsuntukan sila ni
Lordcan.
"Do you know my cousin Caspian Lordcan?" bakas sa boses ko ang kuryosidad at sa
kagustuhang malaman ang sagot sa tanong ko.
Narinig ko kasi noong unang nagpakita ang totoong Caspian Lordcan na mas deserve
daw ako para kay Trevino.
Baka ay magkakilala nga sila?
Napasimangot ako at lumingon kay Trevino nang 'di siya sumagot.
A ghost smile escaped from his pinkish lips. He controlled the steering wheel in
one hand as his other hand pinched the bridge of his nose then ran his fingers
through his shoulder length hair.
Agad ding nawala nawala ang multong ngiti sa mga labi niya nang naramdaman niyang
nakatingin na ako sa kaniya.
"Anong ginagawa mo sa kuta ng mga terorista at sino 'yong kasama mo sa pickup?"
walang prenong tanong ko at mabilis na itinikom ang bibig nang napagtantong 'di
niya pala alam na ako ang nagpakawala sa babaeng balak nilang patayin at 'di rin
nila alam na nakikisakay ako sa pickup nila upang makapunta sa field ng mga
killers.
He stepped on the brake because of the sudden question that I asked.
Marahas siyang lumingon sa akin na parang may naalala siyang ikinagagalit niya.
"What?" I can hear the frustration in his stern voice.
Napalunok ako at hindi nagsalita na mas lalong ikinagalit niya. Napangiwi ako nang
mahigpit niyang hinawakan ang baba ko. Halos naramdaman ko na ang kuko niya na
bumabaon sa pisngi ko.
Iba pala siyang magalit.
Pero bakit gano'n? Kung si Lordcan ang magagalit sa akin ay halos puputok na ang
ugat sa mga braso niya nang dahil sa labis na pagtitimpi.
"What did you say?" he said through gritted teeth.
I forced my head to moved to the other side pero ibinabalik lang ni Trevino ang
mukha ko paharap. Halos madurog ang panga ko nang dahil sa paraan ng pagkakahawak
niya nito.
I stared straight at his blazing eyes of anger.
Sa isang iglap ay bigla siyang huminahon at dahan-dahang binitiwan ang baba ko.
"Doon ka na lang matulog sa hotel room ko, wala namang gagamit do'n kasi may
gagawin pa ako sa Red Market. Babalikan kita bukas ng umaga," his baritone voice
was full of regret. Parang pinagsisisihan niya ang ginawa niyang aksyon kanina.
"O-Okay..." nanginginig man ang boses ko nang dahil sa biglaang pangyayari ay 'di
'yon naging dahilan upang mag-iba ang paningin ko sa kanya.
It may be hard for him to control his anger but I know that there's something good
in him.
Pumasok kami sa isang restaurant. Minsan na akong nakakain dito kaya mukhang ayos
na rin naman siguro ang mga pagkain.
The whole place was idealistic. Musicians were playing their instruments on the
little platform, waiters and waitresses was jolly and active, dining tables that
made of glass with a table napkin, white clean plate, kinds of spoon, fork, knife
and candles were neatly placed on it.
We sat on a two seats table. I scanned the menu and saw a variety of foods with its
price was listed on it.
I frowned and pinched my nose when I smell a disgusting aroma of some foods that
they serve.
Nakapili na si Trevino habang ako ay pumipili pa rin.
Bakit ganito? 'Di naman ako mapili sa mga pagkain noon basta kahit anong pagkain at
walang lason, lahat ay paborito ko.
Lahat ng nasa menu ay paborito ko pero nawawalan ako ng ganang kumain.
I know that Trevino can afford all of the foods in the menu and there's no problem
with that.
Ang problema lang talaga ay ang sikmura ko.
Gutom pero ayaw sa pagkain.
"What do you want to eat?" kanina pa ako tinatanong ni Trevino tungkol sa kung ano
ang pipiliin ko, pati nga 'yong waiter ay nagsusuggest na kung ano ang specialties
nila rito.
I held my hand up to tell them to wait while I scanned the menu, twice.
Ilang minuto ang lumipas at saka ko pa inilapag ang menu. I saw how the waiter's
face brightened, hopeful to what am I going to order after how many hours of
choosing and deciding what to eat.
"Khione? Your order," Trevino's forehead creased when I didn't speak. Napapasulyap
na rin siya sa kaniyang wrist watch.
"Wala akong napili. Hindi nalang ako kakain—"
"What?! We wasted thirty minutes of waiting for your order and you chose nothing?"
putol niya sa sasabihin ko.
Thirty minutes pala akong nakatingin sa menu? Ba't parang three minutes lang 'yon?
Napanguso ako at napayuko.
Kawawa naman 'yong waiter na parang nangangalay na sa pagtayo upang hintayin ang
order ko.
Trevino scowled at me.
"You look cute, Trev."
Nakita ko kung paano nag-iba ang ekspresyon sa mukha niya nang dahil sa sinabi ko
at ang naging tawag ko sa kaniya.
He muttered a curse.
"Now what? Wala kang napili na pagkain, saan na tayo pupunta ngayon?"
"I want to go to the grocery."
At gaya nga ng sinabi ko ay pumunta nga kami ng grocery store, nagawa pang magtimpi
ni Trevino na parang napalambot ko na ang matigas niyang puso nang dahil sa ginawa
kong nickname niya.
Trevino was silently following me while I scanned the canned goods in here. Kanina
pa kami nagpalibot-libot dito ngunit isang pagkain lang talaga ang nakakuha ng
atensyon ko.
Sardines.
Kumuha ako ng isang sardinas at ibinigay kay Trevino. Kumunot ang noo niya habang
nakatingin sa sardinas na hawak niya habang ang isang kamay ay nasa loob ng
kaniyang bulsa.
"Ano 'to?" halos mandiri siya sa hawak niyang sardinas.
"I want to eat that. Bilhin mo, wala akong pera," kumuha ako ng isa pang sardinas
at ibinigay sa kaniya.
"Khione! For fuck's sake! Ang daming masasarap na pagkain sa restaurant at ito ang
pinili mong kainin? Hindi ka ba pinapakain ni Lord ng mga masasarap na pagkain—?"
"Babayaran mo 'yan o bubuksan ko 'yan? Gutom na ako!" pagputol ko sa sasabihin niya
at padabog na kumuha ng isa pang sardinas.
Halos sabunutan niya ang kaniyang shoulder length na buhok nang dahil sa sobrang
inis.
"Oo na! Babayaran na nga!"
"Hmm ma'am? Sir? Ayos lang po ba kayo?" biglang singit ng isang taga-ayos ng mga
canned goods na parang kanina pa siya nanonood sa pag-aaway namin ni Trevino.
Bastos 'tong si Trevino dahil tinalikuran niya lang kami at naglakad na papunta sa
counter habang dala ang tatlong sardinas.
Ngumiti ako sa babae at tumango bago sumunod kay Trevino.
I burped when I'm done eating the sardines and a cup of rice. Nakita ko sa mukha ni
Trevino ang pagtataka at pagkagulat.
Naubos ko na ang tatlong sardinas.
Ang sarap kaya.
Nasa hotel room na kami ni Trevino at nakaupo ako sa harap ng mesa habang siya ay
nakatayo sa terrace habang pinagmamasdan ako rito sa loob. Nakasuot na siya ngayon
ng kulay itim na tee shirt hindi na kulay puti.
Nagbihis na ako ng bagong damit dahil bumili rin kami ng mga kakailanganin ko para
sa gabing 'to. I'm wearing a pale blue pajamas and a soft cozy slippers.
"Done? Aalis na muna ako, I'll check you early in the morning," paalam niya at
naglakad papunta sa pinto.
"Wait!"
He groaned and stopped midway to face me.
"What?" iritadong tanong nito.
"Huwag mo'kong isumbong a?" paninigurado ko dahil baka ay may plano siyang isumbong
ako pero mukhang hindi niya na kailangan sabihin kay Lordcan dahil nakita naman ako
nila Rolando at Fernando.
Ang importante ay 'di alam ni Lordcan na nandito ako sa hotel room ni Trevino.
Naiinis na tumango si Trevino bago tuluyang lumabas ng hotel room. May ibinilin pa
siyang pera para sa akin kung may kakailanganin man ako bukas ng umaga at wala pa
siya ay 'yon nalang muna ang gagamitin ko. Nakaramdam ako ng matinding pagod kaya
matapos magsipilyo ay humiga na ako sa kama para matulog.
Nagising ako isang umaga na inaantok pa rin kahit sobrang aga kong natulog kagabi.
I got up and out of the bed. Kinukusot ko ang aking mga mata habang naglalakad
papunta sa banyo at naghubad ng damit upang maligo ngunit natigilan ako nang
humarap ako sa salamin ng banyo.
I moved my body to the right side and to the left side then lastly in front.
Bakit parang pakiramdam ko ay tumataba ako?
I know if there are changes on my body. Isa akong modelo kaya sobrang sensitibo ako
pagdating sa pangangatawan ko. I would know even the little changes of it.
Napapikit ako nang may biglang pumasok sa isip ko. Hindi pa naman natatapos ang
buwan baka ay bukas dadatnan na ako.
Pero three days lang naman ang lumipas simula noong may nangyari sa amin ni Lordcan
sa hospital, 'di ko na masyadong inisip 'yon kasi marami pa akong iniisip na
problema. Alam kong 'yong pangyayaring 'yon lang ang dahilan dahil hindi naman
puwedeng buntis ako noong panahong binaril ko ang sarili ko. The doctor used an
anaesthesia at hindi puwede sa mga buntis 'yon kaya alam kong 'di ako nagdadalang
tao sa mga panahong 'yon. Mga problema ang iniisip ko the past few days kaya 'di ko
agad namalayan ang unti-unting pag-iba ng mga nakasanayan ko. Isa na 'yong
problemang iniisip ko ay ang nalaman ko tungkol sa babaeng niligtas ko at ang
misteryosong lalaking gustong patayin ako. Impossible naman ata ng mga pumapasok sa
isip ko. Hindi naman ako nagsusuka o kahit ano.
This is normal. Tumataba talaga ako kasi ang dami ng kinakain ko pero mabilis naman
ang metabolism ko?
'Di ko na maintindihan ang katawan ko.
Pagkatapos kong naligo ay napagpasyahan kong pumunta sa isang pharmacy.
I was hesitant to asked the woman for a pregnancy test for Pete's sake I'm still
eighteen years old. Ipinambayad ko ang perang iniwan ni Trevino para sa akin.
"Thanks," tinanggap ko ang maliit na bagay na nakabalot sa kulay kayumangging paper
bag. Sinuklian lang ako ng babae ng isang ngiti.
Three pregnancy test.
Bumalik ako sa hotel at sa sobrang bilis ng paglalakad ko ay 'di ko na napapansin
ang mga tao sa paligid ko. 'Di ko rin tinatapunan ng tingin ang mga taong
nakakasalubong ko. Mabilis na sinubukan ko ang pregnancy test. Nanginginig ang
kamay ko habang binabasa ang guide nito kung paano gamitin.
Ihi ko lang pala ang kailangan.
Umupo ako sa toilet at hinintay ang kinalalabasan nito ngunit nang tinignan ko ay
napapikit ako at napasabunot sa sarili.
Muli kong sinubukan ang pangalawang pregnancy test dahil baka ay nagkamali lang
'yong una.
Napahawak ako sa noo ko nang gano'n pa rin ang lumabas.
Hindi ako nakuntento at sinubukan ko ang pangatlong pregnancy test.
Napaiyak ako nang gano'n pa rin ang lumabas.
Two red lines.
I don't want anyone to see the evidence so I broke the pregnancy test into pieces
and flushed it in the toilet. I watch as it drowned and twirled down with the
water.
Sa inis ko ay ginamit ko 'yong toilet paper pamunas sa luhang tumulo kanina.
Binuksan ko ang pinto ng banyo ngunit mabilis na umangat ang paningin ko sa
lalaking kasalukuyang nakatayo sa mismong harap ng banyo na parang hinihintay ako
kanina pa.
"How did you get here? Answer me!"
Am I going to tell him that I'm pregnant and he's the father?
I changed my mind when I saw Calla outside of the hotel room waiting for him.
Sasabihin ko pa rin ba?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 42
--
Chapter 42
Confirmed
I watched as he lowered his gaze and I almost stop breathing when I met his
darkening eyes. The wrathful expression on his face made the tip of my fingers
trembled. I think that he might going ballistic any time. Maybe being here was an
outrageous thing to do?
This ain't good.
Minutes ago, I just found out that I am pregnant and now, Lordcan just found me.
Paano niya ako nahanap?
I shifted my gaze outside of the hotel room where Calla is and she was boringly
watching us.
Muli akong tumingin kay Lordcan at napalunok nang dahil sa paraan ng pagtingin niya
sa akin. Hindi katulad ng tingin niya kay Calla kagabi na parang nabunutan siya ng
tinik nang nakita niyang buhay pa si Calla.
Parang ang unfair niya naman.
Sa tuwing nakikita niya ako ay parang palagi nalang siyang nagtitimpi at mukha
pa'ng galit.
This is driving me crazy. I don't compare myself to anyone before. What happened to
me? Bakit parang nag-iba ang mindset ko?
I took one step back in the bathroom and gripped the doorknob before closing the
door shut. I heard a click as I secured it by turning the doorknob's lock.
Hindi niya ako napigilan dahil nakatitig lang siya sa akin at 'di namalayan ang
paggalaw ko.
"Khione!" oh?
"Who are you?" umakto akong 'di siya kilala. Nakakatampo lang kasi, I'm insecure
because of Calla.
I've never felt this before. I was humble and confident. Why do I have this kind of
feeling towards Calla?
Maghihintay nalang ako na dumating si Trev at magpapabili ako ng sardinas para sa
umagahan ko.
I don't want to be with Lordcan if he's with someone else.
"Khione! I command you to open the fucking door!" galit na naman siya at
pinagtaasan na ako ng boses.
Gusto kong umiyak dahil hindi naman gano'n ang sinasabi niya dati. Command?
Sinasabihan niya rin ba si Calla ng ganyan? Tapos nagmura pa siya, naalala ko noon
na nagmumura pa siya pero nang nagtagal ay 'di na siya masyadong nagmumura kapag
ako ang kausap niya.
Nag-iba na ba si Lordcan?
Dahil ba kay Calla?
Pero sabi niya ay mamahalin niya pa ako 'di ba? Kaya pinigilan niya akong umalis?
"No! Hindi kita kilala, Lor—basta! 'Di kita kilala! Umalis ka na! Isama mo ang
babaeng kahalikan mo kagabi!" marahas kong tinapunan ng tingin ang nakasarang pinto
ng banyo bago humarap sa salamin dito.
Namumula na ang mga pisngi ko at kumikislap ang mga mata sa matinding galit at
lungkot pero pinipigilan ko ang mga luhang tumulo.
I cried earlier because of the unexpected baby. I don't want to cry because of his
or her asshole father.
Masasabi ko bang walang kuwentang ama si Lordcan gayong 'di niya naman alam na
magiging ama na siya?
My gaze dropped on my flat stomach, I caressed it dahilan kung bakit napapikit ako
at dinama ang sariling katawan.
Bukas na bukas ay magpapacheck up ako sa doctor. An ob-gyn.
I want to be sure of this. I want to confirm it.
"Open the door, now." his thunderous deep voice turned stern and authoritative.
I shook my head while staring at my reflection in the mirror. Na parang makikita
niya ako kahit hindi naman.
If I'd open the door, ibabalik niya lang ako sa mansyon at isasama niya pa si
Calla. Mas lalo lang akong masasaktan at baka may makakasama pa 'yon sa kalagayan
ng baby kung totoo nga'ng buntis ako.
I have met an acquaintance before and she was pregnant, model din katulad ko. Ang
kuwento niya sa akin ay tatlong days niya lang nalaman na buntis siya kahit 'di pa
siya nagsusuka o nahihilo na senyales na ang isang babae ay buntis. She noticed the
changes of her body and even the way she think. After three weeks ay nagsusuka na
siya at madalas na nahihilo.
Is it possible that what happened to her would happen to me in the near future?
"Khione..."
Napanguso ako nang 'di niya ako tinawag sa mas malambot na boses. His voice was
rough and firm.
Mas lalo akong nagmatigas.
Nasaan na ba kasi si Trevino? Ang sabi niya ay babalikan niya ako rito pagdating ng
umaga?
"Babi... Let's just give her some time. Maybe she needs space. Let's go, please? I
need to rest."
Napasimangot ako nang narinig ko ang malumanay na boses ni Calla mula sa labas ng
banyo. Baka ay  pumasok na siya.
Babi...
Babi?
Ang pangit ng endearment nila.
As good as she can be. Bakit ba nakikisali siya sa usapan ng may usapan?
"Are you really that tired?" I can hear the sincerity of Lordcan's softening deep
voice.
"Yes..." walang pinagkaiba ang boses ni Calla sa boses niya kanina. Malumanay pa
rin.
Napapikit ako nang narinig ko ulit ang boses ni Lordcan.
"Okay. Let's go."
He gave up on me?
That easy?
Noon ay sisirain niya pa ang pinto upang makapasok at pakainin ako. Ngayon ay
narinig niya lang ang pagod sa boses ni Calla, wala na, aalis na siya.
Mukhang wala lang talaga ako para sa kaniya ngayon.
I am what? A trash when he found a gold.
Siguro ay ayos na rin 'to. Aalis ako at aalagan ko muna ang sarili ko para sa baby.
I don't want to be stressed-out.
I heard the sounds of footsteps from the outside, walking out of the room.
Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko nang nakaramdam ng paninikip ng dibdib ko.
He left me. Binabalewala niya na ako.
Ilang minuto ang lumipas at nanatili ako sa loob ng banyo habang namumula pa rin
ang mga mata. Nakarinig ako ng pagbukas ng pinto sa labas ng banyo, may bagong
dating.
"Khione?"
And I was expecting Lordcan to come back pero ibang boses ang narinig ko.
I decided to finally get out of my comfort zone and face Trevino outside.
"Trev!" sinalubong ko si Trevino na inaayos ang dala niyang brown paper bag sa
ibabaw ng mesa. "Ano 'yan?" lumapit ako sa kinaroroonan niya upang makita kung ano
ang nasa loob ng dala niya.
Food.
But there's no sardines.
"Where's my sardines?" hinalungkat ko ang laman ng brown paper bag at nang wala na
akong nahawakan sa loob ay bumaling ako kay Trevino.
He removed his shirt while I'm facing his strong muscled back. I saw how his muscle
flexed whenever he move. Nagbihis siya ng panibagong damit bago niya ako hinarap.
"Canned foods aren't healthy," he sat on the bed and ran his fingers through his
shoulder length hair repeatedly.
My eyebrows raised and I held up the food that he bought. "Are you saying that fast
foods are healthy?"
Yes. Fast food ang binili niyang breakfast.
Kung kanina ay sinusuklay niya ang kaniyang buhok gamit ang mga daliri, ngayon
naman ay halos sabunutan niya na ang kaniyang buhok dahil siguro sa sumasakit na
naman yata ang ulo niya.
"Kumain ka nalang kasi." bakas sa boses niya ang inis.
"Ayaw! Gusto ko ng sardinas!" giit ko at umupo sa isang upuan malapit sa mesa.
"Tangina, 'pag ako napuno sayo, ibabalik na talaga kita kay Lord!" pananakot niya
na 'di naman umepekto sa akin.
I know that he wanted me to be with him. He wanted to keep me.
Napangiti ako nang nakita ang inis sa mukha niya. Nakakatuwa siyang tignan sa
tuwing naiinis siya.
"Sige na, Trev! Bilhan mo ako ng sardinas!"
Ilang minuto rin ang lumipas bago ko siya tuluyang napapayag. Sobrang gulo ng
shoulder length niyang buhok nang dahil sa pagsabunot at kamot niya nito.
He opened the door but he didn't step out. He just stood there like a statue.
Napagpasyahan kong tumayo at lumapit sa kanya. Sinilip ko mula sa likuran ni
Trevino kung sino man ang nasa labas.
My eyes widened when I saw Lordcan with a stoic expression on his face.
Mabilis akong nagtago sa likuran ni Trevino nang bumaba ang nakakatakot niyang mga
mata sa akin.
"Anong kailangan mo?"
"'Yong jowa ko nasa'yo."
Napalunok ako nang dahil sa huling narinig ko na siyang sinabi ni Lordcan. Baka ay
nakauwi na sila sa mansyon kanina at nakita niya 'yong matanda sa silid ko?
Lumingon sa akin si Trev na parang nagtatanong nang dahil sa sinabi ni Lordcan kaya
wala sa sariling nagkibit balikat ako.
"Come outside, Khione," the firmness of Lordcan's rough voice made me wanna cry.
Bakit ba ganito ang pakikitungo niya sa akin habang kay Calla ay sobrang mahinahon
siya?
"N-No," napahawak ako sa laylayan ng damit ni Trev at pinaglaruan iyon gamit ang
mga daliri ko upang mawala ang kaba na dumadagundong sa dibdib ko.
"You heard her, Lord," saglit pa akong nilingon ni Trev na parang gustong malaman
kung ano ang ginagawa ko sa laylayan ng damit niya.
He turned his head back to Lordcan with a smirk of victory flashing on his face.
"Khione," sambit niya sa pangalan ko na parang isang babala 'yon na kapag 'di ako
lumabas ngayon din ay baka siya pa ang kumaladkad sa akin palabas.
"Trev, sasama nalang ako sa'yo. Tara na, bili na tayo ng sardinas. Gutom na ako,"
instead of responding to Lordcan, I chose to ignore him.
Anong ginagawa niya rito? 'Di ba ay mas importante naman si Calla kesa sa akin? Mas
mahalaga si Calla kesa sa'kin. Ba't ko pa ipagpipilitan ang sarili ko sa kanya?
I tried to catch a glimpse of Lordcan over Trevino's shoulder. He stepped
backwards, giving us the way but the darkness in his eyes looked different.
Tignan mo nga naman.
Hanggang doon nalang ba ang kaya niya? Talaga bang 'di niya man lang ako pipilitin
na sumama sa kanya?
Naunang naglakad si Trevino palabas kaya mabilis din akong sumunod ngunit 'di ko
natuloy ang pagsunod kay Trevino nang mabilis akong hinila ng isang malakas na
kamay mula sa mg braso ko.
I don't need to look who the hell just dragged me away from Trevino.
Isang pinto sa kabila ng hotel room ni Trev ay binuksan ni Lordcan at marahas akong
tinulak papasok doon. He followed in.
"Ano ba?!"
Nakita ko si Trevino sa labas na akmang susunod ngunit mabilis na sinara ni Lordcan
ang pinto upang 'di siya makapasok.
He just slammed the door shut in front of Trevino's face and I heard a groan
outside.
Siguro natamaan ang matangos niyang ilong sa pinto?
Marahas na bumaling ako kay Lordcan na ngayon ay mas marahas pang nakatingin sa
akin.
"What do you want? Aren't you contented of having Calla?" I straightforwardly said
and gazed around the room trying to avoid his perilous eyes.
Katulad ng silid ni Trevino ay marangya rin ang hotel room na 'to. Imported classy
furnitures, heavy curtains, a terrace outside, comfy bed but the uncomfortable
atmosphere in the whole room was suffocating me.
I shifted my gaze back to Lordcan, I found his eyes with its dark orbs focusing on
me.
"She's not mine—"
"Hindi sa'yo? Kaya pala hinayaan mo lang siyang halikan ka? Kaya pala parang naging
sunod-sunuran ka na niya? Kaya pala ang ganda ng pakikitungo mo sa kanya? Ah kaya
pala." I let out a sarcastic laugh that I have ever imagine. I don't want to hear
anything from him because I know that it was just all a lie.
"You don't know what you're saying." I can feel that he's trying to restrain and
calm himself.
I measured every words that's coming out from his sinful mouth.
Lagi nalang ba siyang magtitimpi sa akin? Wala naman akong ibang ginawa kung 'di
ang protektahan ng sarili ko because protecting myself was protecting my baby.
Kung noon ay padalos-dalos lang ako sa kung saan ako pupunta o kung ano ang gagawin
ko, ngayon ay kailangan ko ng pag-isipan ng lahat ng galaw ko.
Ngayon ay mali siya. Alam na alam ko kung ano ang mga pinagsasasabi ko.
"I do know what I'm saying! This thing between us is a complete shit of nonsense!"
"Watch your words, lady."
And now he's calling me a lady?
"Oh yeah, I wonder how does it feel to be in Calla's life? She's perfect, isn't
she? Angelic looks, innocent eyes, soft voice and good manners maybe? How I wish to
be like her—"
"You're not saying that," he cut me from talking with an annoyed expression on his
face.
"I beg your pardon?" sarcasm covered the tone of my voice.
Kahit noon ay ang hirap niyang intindihin. Mababaliw ako 'pag susubukan ko siyang
intindihin. Tinanong ko siya noon na paano nalang kung buhay pa si Calla?
He would love her.
Now that Calla's here? I won't blame him if he'll love her. Siguro ay may
pagkukulang siya kay Calla and he wanted to fill it up.
But how about me and my baby? Yes, I wasn't sure of this baby but I can already
feel it.
I'm going to be a mother soon.
Ilang beses ko na bang sinubukang makawala sa kanya? Maraming beses na. Paulit-ulit
nalang, nakakasakit na rin.
Hindi naman nakakapagod ang magmahal pero bakit nakakapanghina ang masaktan?
Sandali kaming nagtitigan dalawa. Umiling ako nang wala na siyang sinabi.
I was about to walked past him but I was caught off guard when he pulled me close
to him and he cupped my face as he claimed my lips.
I can't believe this.
He deepened the kiss but I didn't let him go deeper so I pushed his broad chest and
took a step back.
Nabitiwan niya nga ako pero mabilis naman siyang humakbang palapit sa akin upang
halikan ulit ako.
'Di natuloy ang paghalik niya sa akin nang isang sampal ang nakuha niya mula mismo
sa mga nanginginig kong palad.
Natigilan siya habang nakatagilid pa rin ang mukha niya dahil sa ginawa kong
pagsampal sa kanya.
"S-Sumosumbra ka na, Lordcan," my lips trembled at nararamdaman ko na naman na
parang may bumabara sa lalamunan ko. "Paano mo ako nagawang halikan kung
nagpapahalik ka sa iba?"
Sa halip na sagutin ako ay binaligtad niya pa ang sitwasyon.
Dahan-dahang gumalaw ang ulo niya hanggang sa tuluyan na itong nakaharap ulit sa
akin.
"Bakit kasama mo si Trevino sa iisang kuwarto?" 'yong boses niya ay parang wala
siyang paki sa kung anong nangyari sa kanila ni Calla kagabi at kaninang umaga.
Parang ang tumatak lang sa isip niya ay ang nakita akong kasama so Trevino sa
iisang hotel room.
Inisip niya pa talaga ang tungkol kay Trevino?
I looked up at the ceiling to prevent my eyes from watering. Muli akong bumaling
kay Lordcan at bumuntong hininga upang pakalmahin ang sarili ko.
"Gusto mo ba talagang malaman? Magsisinungaling ako," I smiled even how painful the
situation is.
"I want the truth, Khione."
"So do I."
Pareho lang pala kaming gustong malaman ang katotohanan. Pinapahirapan lang namin
ang mga sarili namin sa paraan ng pagtatago ng sekreto at ang pagsisinungaling.
Nabalot kami ng katahimikan ng ilang minuto pero 'di ko naman napigilan ang sarili
ko kung 'di ang magsalita.
"Sana ay pinatay mo nalang ako, 'yon naman talaga ang gusto mong mangyari 'di ba?"
hindi ko na alam kung ano ang mga pinagsasasabi ko ngayon. Masyado na akong naging
emosyonal.
Paano nalang kung papatayin niya ako ngayon? Posible 'yon at baka ay kasalanan ko
pa kung bakit nawalan ng pag-asang mabuhay ang anak ko.
Noon ay sinusuyo niya naman ako. Ngayon ay iba na ang sinusuyo niya.
"Malinaw na walang namamagitan sa atin, Lordcan—" kahit meron naman talaga pero
pilit kong tinatago 'yon.
"Sinadya kong 'di gumamit ng proteksyon sa tuwing may mangyayari sa atin, Khione,
pero tangina lang kasi hanggang ngayon ay 'di pa rin kita magawang mabuntis,"
pagputol niya sa sasabihin ko. Parang 'di niya na napigilan ang sarili niya at
tuluyan niya ng nasabi ang kung anuman ang iniisip niya.
Nagulat ako do'n na halos kulang nalang ay mahuhulog 'yong mga eyeballs ko sa
marbled floor ng hotel room.
Hindi ko naman naisip ang tungkol do'n sa tuwing may mangyayari sa amin. Isa lang
kasi ang nasa isip ko. Ang maipasok niya na agad.
Kaya naman pala?
Sinadya niya 'to? Kasalanan niya 'to?
'Di siya nagtagumpay na buntisin ako noong may nangyari sa amin noon. Una at
pangalawa, 'yong pangatlo lang yata ang napabilis na paglangoy ng sperm niya.
Ang sarap niyang sampalin ulit.
Ano ba talaga ang gusto niyang mangyari? Ba't kailangang mabuntis pa ako? Para 'di
ako makawala sa kanya? Siguro ay iniisip niya na ngayon na baka naman ay baog siya
kaya 'di niya ako mabuntis?
"Amputa mo! Paano kung nabuntis mo nga ako?" umakto akong gulat at galit upang 'di
niya mabasa kung ano ang nasa isip ko. "Ayokong lumaki ang baby ko na walang ama
kung mangyayari ma'ng buntis ako!"
"Sige, magmura ka pa. Dudugo talaga 'yang labi mo 'pag hinalikan ko 'yan."
Nananakot na naman siya.
I need to be cautious with my words. Ayokong madulas ang dila ko at baka ay masabi
ko pa sa kanya na buntis ako.
"Tangina mo po," nang dahil sa sinabi ko ay tinapunan niya ako ng masamang tingin.
Parang warning muna. "Ano? Magalang na pagmumura kaya 'yon."
Bakit parang napapadalas na rin ang pagmumura ko? Nakakahawa talaga ang kasamaan ni
Lordcan.
Bumaba ang tingin ko sa kanyang maskuladong braso na nagpapakita na naman ang mga
ugat. I even caught a glimpse of his tattoo.
Salvamé
I am really curious of what's the history of his tattoo.
Saglit kaming natahimik dahil mukhang sobrang seryoso niya na talaga ngayon. Kanina
pa lang ay seryoso na siya.
I turned my head to the side. Avoiding his humorless gaze on me.
"I want to breathe, Lordcan." I want to plead to him to let me leave and go
wherever I want. Ang sakit naman kasing makita na sa tuwing kailangan ko siya ay
mas uunahin niya pa si Calla.
"You can have all the air, Khione," his voice turned unexpectedly soft. I can feel
the chill running down my spine.
'Yang ganyang boses niya lang naman ang hinahanap ko.
"But I'm drowning. There's no air whenever I'm with you, it makes me hard to
breathe," hindi ko pa rin siya nagawang tignan. I don't want him to see that
everything about him affected me.
Pero 'di ko inakala na sasagutij niya ako sa malumanay na boses kaya 'di ko na
kinaya at tumingin na ako sa kanya.
"I'm drowning too, I can give you the only air that's left of me, so please. Hold
on baby, we're gonna make it," mapupungay ang kanyang mga mata na nakatingin sa
akin. He looked like he's pleading too. Nakikita ko pa rin sa paraan ng pagsasalita
niya na parang may pinipigilan siya.
"What about Calla?"
"Just let me handle this, please."
"Ginagawa mo ba akong kabit, Lordcan?" bakas sa boses ko ang akusasyon. Parang ako
naman kasi talaga ang walang karapatan dito.
Calla have it all.
But I was taken aback because of his answer.
"I'm making you my legal out of all the illegal things that I did."
Magpapaloko na naman ba ako? Paano ako makakasiguradong totoo ang sinasabi niya at
hindi siya nagsisinungaling?
Malalaman ko lang 'yon kung mananatili ako sa tabi niya. Ang dami ko pang
kailangang malaman.
Hangga't hindi pa ako nakakasiguradong buntis nga ako ay gusto kong manatili muna
sa kanya. Gusto kong malaman ang tungkol sa underground world. May gustong kumidnap
sa akin.
Malalagay sa panganib ang baby ko kung sakaling buntis nga ako.
But I need a confirmation.
Ayaw ko ng ipagpabukas pa ang check up. I want it now.
I forced to close my eyes and opened it. Agad na nagtama ang paningin namin ni
Lordcan.
"Just give me a day. Babalik ako sa mansyon mamayang gabi."
That was my last words before I stormed out of the hotel room. 'Di ko na hinintay
pa ang sagot niya. Nilagpasan ko si Trevino na naghihintay pa yata sa akin sa
labas. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad hanggang sa
nakalabas na ako ng building at namalayan ko nalang ang sarili kong nag-iisang
naglalakad sa sidewalk.
Malayo na rin ang nalakad ko, saka ko pa napagtantong wala nga pala akong dalang
pera.
Saan ako kukuha ng pera pambayad sa pagpapacheck up?
Biglang pumasok sa isip ko ang wallet na naiwan ko sa photoshoot.
Dumaan muna ako roon upang kunin ang wallet at nalamang tinago pala 'yon ng manager
ko. Nagpapasalamat talaga ako na sobrang bait ng baklang 'yon.
I bought a brand new car, new clothes and shoes. Hindi ko alam kung ilan ang perang
nasa loob ng credit cards ni Lordcan but I know na hindi naman ito mauubos ng
gano'n kadali.
Napatitig ako sa kulay itim na wallet na nakalapag sa dashboard ngayon.
LC
I took out the pendant of the necklace that I'm wearing. 'Di pa rin ito nawala sa
leeg ko.
Isa rin ito sa kailangan kong malaman.
I don't understand, Lordcan. He's so unpredictable and uncontrollable. Madalas
galit tapos biglang maging—hindi ko alam.
Dumiretso ako sa isang private hospital. I even disguised myself upang 'di ako
masundan ng mga tao ni Lordcan o kung sinuman. I'm wearing a very conservative
clothes like a white turtle neck long sleeves shirt, dark fitted jeans, sneakers,
sunglasses and a shoulder length black wig upang matago ang mahaba kong buhok.
Inasikaso agad ako ng doctor. Check ups like urine testing or blood test but I
asked the doctor if we can do both to make sure. Sumang-ayon naman ang doctor na
maisagawa ang blood test dahil nang sinabi ko na 'di ako dinatnan this month ay
agad siyang tumango.
Naghintay ako ng ilang oras upang malaman kung ano ang kinalalabasan ng lahat.
Kinakabahan na ako at pinagpapawisan na ang palad ko kahit air-conditioned naman
ang buong opisina ng doctor.
Bumalik ang doctor galing sa laboratory siguro na may dala ng papel. Umupo siya sa
kaniyang silya habang binabasa ang nasa papel at tumatango pa habang ngumingiti.
Happy mo doc a?
"Mrs—"
"Call me Ms. Fuego, please."
Mas lalo akong kinabahan nang dahil sa tinawag niya sa akin. Misis?
She nodded and flashed a kind smile. "Ms. Fuego, confirmed. You are one week
pregnant—"
"What? Paano nangyari 'yon? Binaril ko ang sarili ko—" natigilan ako nang umangat
ang isang kilay ng doktor. Mukhang baliw nga naman akong pakinggan na sabihing
binaril ko ang sarili ko. I cleared my throat and smiled. "Uhm, doc? 'Di ba ay
masama sa isang buntis ang turukan ng anaesthesia? May nangyari po kasi sa akin
last four or five days I think kaya inoperahan ako upang makuha ang bala sa braso
ko. They used anaesthesia and they even put dextrose in me which is not good during
pregnancy because it may cause high blood sugar level—"
"Ms. Fuego, ang ipinapakita po sa result ay maayos ito, there's no such thing that
can harm the baby. Maybe the doctor didn't really injected you an anaesthesia and
about the dextrose, normal naman ang blood sugar mo," paliwanag ng doctor as she
scanned the result again and again na ba ay may nabasa lang siyang mali.
Nakatulog ako nang dahil sa pagod at walang tulog noong inoperahan ako kaya 'di ko
ramdam 'yong sakit pero bago ako natulog ay hinanda ng doctor 'yong injection? Baka
naman ay 'di anaesthesia 'yon?
About sa dextrose naman ay naalala kong naubos lahat ng 'yon nang tinanggal ko 'yon
sa kamay ko at naglibot sa buong hospital.
Iilang patak ng dextrose lang ang pumasok sa katawan ko.
I am one week pregnant? Positive.
Pero paano 'yong tumalon ako sa bintana ng mansyon?
Ang importante ay healthy ang baby.
Sobrang imposible naman kasi na malalaman ko agad in three days simula noong may
nangyari sa amin ni Lordcan na buntis ako. Sa pagkakaalam ko ay nasa five to six
days pa ang hihintayin before the sperm fertilizes the egg. Ibig sabihin ay
pinagloloko lang yata ako ng babaeng buntis na nakilala ko noon.
Lordcan and I were doing those sexual activity since the day that he lied to me
that I'm going to be a member of illegalhood if I'll give myself to him.
Maraming ibinilin sa akin ang doctor tungkol sa pregnancy symptoms na maaaring
mararanasan ko sa ikatlong linggong pagbubuntis ko. It may be swollen breasts,
slight bleeding or cramping, nausea, vomiting, fatigue, headaches, mood swings,
food craving, constipation and more.
Paano ko maitatago ang lahat ng 'to kay Lordcan? Baka ay mahalata nila?
I paid the hospital bill at napagpasyahang bumalik na sa mansyon. I know the
location of the mansion simula noong umalis ako at nagmaneho papunta sa photoshoot.
Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas ng kotse, inalis ang wig at inayos ang
buhok, bumili ako kanina ng pumps nang bumili ako ng mga damit na gagamitin ko to
disguise myself kaya pinalitan ko 'yong suot kong sneakers ng pumps. 'Di pa naman
delikado magsuot ng mga heels kasi one week pa naman ang baby.
Kailangan mas maganda akong tignan kesa sa Calla na 'yon. 'Di naman sa insecure ako
pero parang gano'n na nga.
Agad nila akong pinapasok sa loob. Hindi ko na pinansin ang iba na napapatingin sa
direksyon ko. The ground floor was busy at gano'n pa rin ang ganda ng chandelier.
Dumiretso ako sa loob ng silid ko sa second floor ngunit natigilan ako nang nakita
ang isang babaeng prenteng nakaupo sa kama ko na parang pag-aari niya ito.
"This is trespassing," I rolled my eyes in annoyance because of the painful sight
of her sitting pretty on my comfy bed.
"I owned this room before," her soft voice was like soothingly teasing me. She even
gave me an innocent smile.
"Well, it's mine now. Shoo, I want to rest and if you don't have room to sleep in
this mansion then you should sleep outside, lay down on the cold marbled floor and
freeze to death. Great idea, right?"
Natahimik siya nang dahil sa sinabi ko. Siguro ay 'di niya inaasahan na ganito ako
ka-straightforward magsalita.
Don't you dare blame my baby. I hate this woman.
"Well, Lordcan just let me use his room." Parang pinapainggit niya pa ako kahit 'di
naman nakakainggit.
"The question is, would he sleep beside you? You know? He's a busy madman and he
usually sleeps in his office," did I just call Lordcan a madman? Yeah, I just did.
"You're right but later tonight, he'll go to his room to take a bath," she was like
saying; may mangyayari sa amin mamayang gabi. "Don't you wanna hear him moaning my
name? May nangyari na sa amin before and I would like to do it with him again, this
time, without using contraceptives," she leaned her hands on the bed and moved her
head to the side like she's examining me, trying to read the expression on my face.
Ayan na naman tayo sa ungol ungol na 'yan e.
Oh? So they used protection before? Walang hiyang Lordcan talaga. Ba't ako binuntis
niya? 'Di daw siya gumamit ng proteksyon, ba't 'di ko agad naisip ang tungkol doon?
Diin lang kasi siya ng diin habang lumilipad na 'yong utak ko.
Masakit na malaman 'yon—na hindi ako ang first time niya pero hindi ako nagpaapekto
at imbes na magalit ay napangiti pa ako.
At least ako 'yong binuntis niya.
"Oh that's why he's so wild and expert in bed. Alam mo? Practice niya lang 'yong
nangyari sa inyo noon para pagdating sa akin ay mas maganda na ang performance
niya," bakas sa boses ko ang pagmamalaki sa nangyari sa amin ni Lordcan. Nakaangat
pa ang isang kilay ko na nagpapahiwatig ng kamalditahan ko.
Well? She started it.
I massaged my chin like I'm thinking about something to say to her again. Nang may
naisip ay ngumisi ako sa kanya.
"You looked like an angel doll, angelic yet plastic." It even rhymed.
Natulala siya.
She was about to shoot me some hurtful words too but we went silent when the door
of my room opened and a stern deep voice interrupted us.
"Khione. Go to my room."
...makamundo

--- --- ---

Chapter 43
--
Chapter 43
Accuse
I crossed my arms against the lower part of my chest and moved my head to the side
to see Lordcan rigidly standing on the doorway of my room.
Magkasalubong na naman ang kaniyang mga medyo makapal na kilay. Nanliit ako dahil
sa paraan ng pagtitig niya sa akin.
"This is my room, Lordcan. Siya dapat ang pumunta sa silid mo at hindi ako," giit
ko at mabilis na bumaling kay Calla na ngayon ay hindi makapaniwalang nakatingin
din sa akin.
Iniisip niya ba na basta-basta ko nalang ibibigay sa kanya 'tong silid na 'to?
She's been gone for a long time at hindi ko rin naman alam na room niya 'to noon.
Akala niya ba ay gugustuhin kong matulog sa silid ni Lordcan?
Unfortunately, no.
"Calla, I would like you to meet-"
"What the fucked up hell, Lordcan? Ako pa talaga ang ipapakilala mo sa kanya na
imbes siya ang ipakilala mo sa akin!" irritation was all over my face and voice.
Tinapunan ko ng masamang tingin si Lordcan na ngayon ay sobrang talim na ng mga
matang nakatitig sa akin.
May meaning kasi about sa mga pagpapakilala. Mas mataas ang posisyon ni Calla kapag
ako ang ipinakilala sa kanya at kapag siya naman ang ipinakilala sa akin ay mas
mataas ang posisyon ko.
I feel like Lordcan was disparaging me.
Am I that unimportant?
Gusto kong mag-walk out pero natatakot ako na baka ay 'di ako sundan ni Lordcan.
"Umalis ka na nga! Matutulog na ako!" ibinaling ko kay Calla ang galit ko.
"Khione, this is her room-"
"Her room? Akin kaya 'to! Binigay na 'to sa akin, Lordcan!" pagputol ko sa
sasabihin niya at siya naman ngayon ang pinagtuunan ko ng galit ngunit mas lalo
lang nag-iba ang timpla ng mukha niya. "Fine! Aalis ako at maghohotel nalang ako."
Akmang maglalakad na ako palabas at lalagpasan si Lordcan ngunit natigilan ako nang
nagsalita ulit siya.
"Calla, is it okay if you'll sleep in my room?" 'yong boses niya ay sobrang
mahinahon na parang isang preschool na bata ang kausap niya.
"Tangina talaga. Ba't siya tinanong niya pa tapos ako inutusan agad na pumunta sa
kuwarto niya?" bulong ko sa sarili ko na halata namang narinig nila.
Ba't napapadalas ang pagmumura ko?
"If it is okay to you then, why not?" kahit mahinhin ang boses ni Calla ay 'di pa
rin makakatakas sa pandinig ko ang landi nito.
I rolled my eyes and continued to walk out of the room but before I even take a
step out, someone pulled me back.
"Where are you going?" hindi ko talaga maintindihan si Lordcan. 'Pag si Calla ang
kausap niya ay parang wala siyang problema tapos kapag ko naman ang kausap niya ay
parang 'di siya nauubusan ng problema.
He is being unfair to me. Mag-iiba kaya ang pakikitungo niya sa akin 'pag nalaman
niyang buntis ako? O baka naman ay 'di niya ako paniniwalaan?
I don't want him to change his attitude towards me just because I'm pregnant. I
want him to treat me better because I'm better than Calla.
Hangga't maaari ay kailangan kong itago ang tungkol sa pagbubuntis ko.
Paano kung lumaki na ang tiyan ko? Mamaya ko na siguro poproblemahin 'yon 'pag
lumaki na talaga.
For now, I just want everything back to normal. Noong mga panahong 'di pa bumalik
si Calla.
My gaze dropped on Lordcan's grip on my arms and up to his handsome face that's
full of outrage.
"Aalis ako, I want a five star hotel with the most exclusive room to sleep in and
not this cheap room, I already changed my mind. Ayokong makisiksik, duh." I tried
to sound like a sassy girl, 'yong tono ng boses ng mga spoiled brat.
Ano naman ngayon kung pangit ang ugali ko? At least nagpakatotoo ako at hindi
pinepeke ang bawat galaw at salitang lumalabas sa bibig ko.
Kesa naman sa iba riyan. Nagbabait-baitan lang. Kampon naman pala ng demonyo.
"Go to my office, let's talk." utos niya na naman sa marahas na boses.
"Kausapin mo sarili mo, aalis na ako." I tried to pulled my arm back from his grip
but he just tightened it to prevent me from escaping.
Napatingin ako sa labas ng silid ko nang nakita si Villazardo na dumaan. Hindi ko
alam pero biglang lumiwanag ang mukha ko nang nakita siya.
"Villazardo!" tawag ko dahilan kung bakit siya napahinto sa kaniyang paglalakad at
lumingon sa banda namin.
Ang lamig ng mga titig niya pero mas lalo lang 'yong nakapagpaliwanag sa mukha ko.
Ramdam ko ang mga mata ni Lordcan sa akin na parang 'di makapaniwala sa biglaang
naging reaksyon ko nang nakita si Villazardo.
I took a step forward to get out of the room but unfortunately, my body was taken
aback like a magnet to Lordcan.
"Lordcan, do'n nalang ako matutulog sa kuwarto ni Villazardo, please? Please?"
pinagsalikop ko pa ang mga kamay ko habang nakatingala sa kanya.
Sana naman ay payagan ako ng buang na 'to.
Narinig ko pa ang 'di makapaniwalang pagsinghap ni Calla.
"No," sagot nito gamit ang mapanuring mga mata na parang sinusubukan niyang malaman
kung ano ba talaga ang binabalak ko.
"Lord, hayaan mo nalang siya sa kung ano ang gusto niya," singit ni Calla.
Ang pakialamera niya talaga. 'Di naman siya kasali sa pinag-uusapan namin.
Napasimangot ako nang bumaling si Lordcan kay Calla at ngayon ay parang nasa kay
Calla na ang buong atensyon niya.
"Rest, Calla. I'll be in my office," paalam ni Lordcan sa mahinahon na boses bago
ako hinila at sinara ang pinto ng silid ko.
Kuwarto ko 'yon, tapos iba ang gumagamit.
Bakit ako? Pagod naman ako tapos 'di niya man lang ako pinapahinga?
"Sir," pambungad ni Villazardo nang nilagpasan namin siya ni Lordcan.
Sumunod si Villazardo sa amin papunta sa third floor kung saan ang office niya. Ang
higpit ng pagkakahawak ni Lordcan sa braso ko na parang madudurog na ang mga buto
ko.
Nakita ko sa may pinto ng opisina niya ang kaniyang dalawang higanteng bodyguard na
nakatayo sa gilid at parang mga asong nagbabantay.
Pinagbuksan kami ng pinto ng mga bodyguard niya at hinila niya naman ako papasok
nang pilit kong panatilihin at idikit ang mga heels ko sa kung saan ako nakatayo
upang 'di ako makapasok sa opisina niya.
Nilingon ko si Villazardo at nakitang pumasok din siya.
Lordcan forced me to sit on the sofa of his office bago siya nagpatuloy sa
paglalakad at siya naman ngayon ang umupo sa swivel chair niya.
Villazardo stopped in front of him. Sa may desk ni Lordcan at inilabas ang isang
papel mula sa loob ng black coat niya saka ito inilapag sa desk ni Lordcan.
"I let my killers investigate and they found something in one of the illegalhood's
officials. Someone from the officials has a connection to the newborn organization.
A traitor," mahina lang ang malalim na boses ni Villazardo upang 'di ko marinig
pero narinig ko pa rin naman.
Binuksan ni Lordcan ang papel na inilapag sa desk niya.
"We got a lead but they mislead us when they found out that we're after them,"
dagdag ni Villazardo na matuwid na nakatayo sa harap ni Lordcan na parang isa
siyang sundalo.
Newborn organization? Ito ba 'yong sinasabi nila na muling bumangon mula sa hukay
na kalaban nilang organisasyon?
Sino naman kaya ang traydor?
Baka si Calla? Mukha palang, painosente na pagdating kay Lordcan.
Nakuha ng isang cup ng kape ang atensyon ko na nasa center table sa harap ko.
Maluwag 'tong opisina ni Lordcan kaya kahit pa tatakbo ako rito ng paikot-ikot ay
ayos lang.
Kaninong kape naman kaya 'to? Naalala ko tuloy 'yong babaeng maharot na binuhusan
ko ng kape noon.
Kinuha ko 'yong kape at akmang titikman ito ngunit natigilan ako nang bigla kong
narinig ang malamig na boses ni Lordcan.
"Khione..." his baritone voice was full of warn. Parang sinasabi ng boses niya na
huwag kong inumin ang kape.
I put the cup of coffee back on the center table.
'Di na 'yon mainit. Baka ay napaglipasan ng oras 'yon dito.
"Lordcan, I'm bored and starving! I wanna rest too! Bakit si Calla lang ang
pinayagan mong magpahinga?" pagrereklamo ko at padabog na umayos ng upo sa sofa.
"She's tired," pagkampi niya sa Calla na 'yon. Nasa akin na ang buong atensyon niya
at halos binalewala na si Villazardo sa harap ng desk niya.
"What about me?" halos mangiyak ako nang dahil sa pagkampi niya sa atribidang 'yon.
"Aren't you resting right now? You're sitting on the sofa, Khione. That's
considered as resting," he said it without any expression on his face. Bumaling
siya Kay Villazardo na parang kanina pa naiinip. "I want to know who the traitor
is-"
"Ako! Ako 'yong traydor! Maniwala kayo sa akin! Bahala kayo kung ayaw niyong
maniwala," pagpanggap ko upang makuha ulit ang atensyon niya ngunit 'di nila ako
pinansin at nagpatuloy sa pinag-uusapan nila.
Sino ba kasing traydor ang aamin na traydor siya 'di ba? Magnanakaw nga 'di umaamin
e, traydor pa kaya? Plastic nga nagpapanggap e, traydor pa kaya?
Sumandal ako sa sofa habang kinakati ang long sleeves na suot ko. I don't like the
fabric, parang allergic 'yong balat ko. Kanina naman ay 'di ako nangangati, ewan,
may higad kasing dumating.
"Yes, sir. I'll make an investigation of all the officials," pagsang-ayon ni
Villazardo sa iniutos ni Lordcan sa kaniya.
May traydor sa mga opisyales. Si Calla ba ay kasali sa officials ng illegalhood?
Kung 'di siya kasali ay maaaring 'di rin siya ang traydor.
"Any news about the specialized investigation that I told you?"
Nagpantig ang mga tenga ko na parang naging pakpak na nakakabit sa gilid ng ulo ko
dahil sa binanggit ni Lordcan na specialized investigation daw kuno.
So hindi lang pala isang imbestigasyon ang pinagawa niya kay Villazardo? Ano naman
kaya 'yong isang investigation?
Mukhang ang dami niya nga'ng problema.
Nakokonsesya tuloy ako dahil mukhang nakakadagdag lang ako sa poproblemahin niya.
"I'll keep an eye on her, Sir."
'Yon ang huling sinabi ni Villazardo bago lumabas ng opisina ni Lordcan.
Lordcan's gaze found me.
"What's so itchy?" his tough baritone voice got all my attention from scratching my
arms.
"Parang may kumagat na lamok o langgam sa akin," pagdadahilan ko kahit sobrang
impossible naman no'n kasi nasa loob kami ng mansion and the place was so clean.
Walang insekto o kahit alikabok na makikita rito.
Napanguso ako nang hinila ko paitaas ang sleeves ng braso ko.
Namumula na ang balat ko. Is this rashes?
Narinig ko ang pagtayo ni Lordcan habang ako ay patuloy na kinakamot ang makating
parte ng balat ko.
My eyes followed Lordcan as he walked to the door and I thought that he'll going
out of his office but he didn't. He securely locked the office. He then walked
towards a color grey high cabinet.
I caught sight of plenty of shopping bags and paper bags inside the cabinet instead
of files for his works.
May inilabis siyang isang kulay puting paper bag at bumalik sa pagkakaupo sa swivel
chair.
"Come here, baby."
Halos manlambot ang tuhod ko nang dahil sa tinawag niya sa akin. He looked at me
with his warm eyes and a light expression on his face.
This is new.
I mean old. Pero parang bumalik siya sa dati sandali?
Ayoko sanang marinig mula sa kanya 'yon habang may tawagan din pala sila ni Calla.
Sumenyas siya gamit ang kaniyang mga daliri na nagsasabing lumapit ako sa kanya
nang 'di agad ako gumalaw sa kinauupuan ko.
Nang nakabawi mula sa pagkagulat ay syempre tumayo na ako at naglakad palapit sa
kaniya.
"Sit," he tapped his lap, a gesture for me to sit on it.
He held my arms and guided me to sit on his strong muscled legs. Hindi na ako
umusog o gumalaw pa nang nakaupo na ako sa hita niya dahil baka ay may masagi akong
unmentionables.
He rested his chin on my left shoulder, nakapalibot sa akin ang maskuladong maugat
niyang braso habang hawak niya ang braso kong namumula nang dahil sa pagkamot.
Mukhang mahahaba na rin kasi ang kuko ko pero ayokong putulin ito. As a model, I
have to take care of my body and maintain it sexy. Ibig sabihin niyan ay kailangan
nasa porma ang kuko ko. An oval shaped of long nails, certainly.
His big thumb caressed the red spots on my skin like he's trying to erase it.
"Let's change your clothes, hmm?" his warm husky voice whispered over my left ear.
Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko nang dahil sa paraan ng pagsalita niya.
Bakit ganito siya kapag walang tao at kaming dalawa lang? Pero sa harap ng maraming
tao at lalong lalo na kay Calla ay sobrang sama niya sa'kin.
He let go of my arm and ran his hands down to my waist to pull my clothes up.
"Hands up, baby," utos nito sa mas mahinahon na boses na mas mahinahon pa sa
pakikitungo niya kay Calla.
'Pag ito, narinig ni Calla. Siguro tutulo laway niyang mabaho.
I obediently followed what he wanted me to do.
Tutal ay lock naman ang pinto. Sinigurado niya pa talaga kanina.
He finally took my clothes off. On the upper part of my body, I'm only wearing my
undergarment. Yes, a brassiere. Inilapag niya 'yon sa desk niya at kinuha ang laman
ng puting paper bag na mula pa sa loob ng malaking cabinet niya.
It's a simple clean white T-shirt. It's his size kaya mukhang maluwang ito sa akin.
Akala ko ay isusuot niya na sa akin pero 'di niya ginawa. He hugged me tightly from
my back, he even pulled me closer kaya magkadikit na ang likuran ko at ang matigas
niyang dibdib. Kahit nakasuot siya ng white shirt with button down in front of it
ay ramdam ko pa rin tigas ng katawan niya.
Naramdaman ko ang mainit niyang labi sa balikat ko. He's kissing my shoulder blades
deliberately. Parang wala siyang gagawing trabaho pagkatapos nito sa sobrang bagal
ng paghalik niya sa balikat ko.
"Bakit parang sobrang init ng ulo mo at ang demanding mo pa, huh?"
Ay tae. Nahalata niya? Akala ko kasi ay 'di niya mahahalata since lagi nalang nasa
kay Calla ang atensyon niya.
I felt his blazing lips ran up to my nape from my shoulders. Kinalas niya ang isang
braso mula sa pagkakayakap sa akin upang maayos ang buhok ko at maitabi niya ito
para 'di matakpan ang batok at likod ko.
When the tip of his fingers touched my nape, my eyes instantly shut closed because
of the electrifying feeling that it brings to me.
My body voluntarily curved to give him full access to it. Hindi pa siya nakuntento
sa batok ko, he brushed his soft lips down to my backbone. Sa gitna talaga ng likod
ko.
Napahigpit ang pagkakahawak ko sa isang braso niyang nakapulupot sa bewang ko upang
'di ako makawala.
How could he do this to me? 'Pag ako ba ang gumawa sa kaniya nito ay mararamdaman
niya rin kaya itong nararamdaman ko ngayon?
"Don't be so stubborn, Khione. Tatanda ako ng maaga nito," ngayon naman ay bumalik
sa batok ko ang mga labi niya. Walang awang inararo niya ang labi niya sa balat ko.
I heard him licked his lips before planting a spine-chilling kiss on my nape.
Ramdam ko ang mabasa-basa niyang labi.
His hand caressed my flat stomach.
Saka ko pa naalala na buntis nga pala ako. Dahil 'to kay Lordcan, nakalimutan ko
tuloy saglit ang tungkol kay baby.
Nakaramdam ako ng antok nang dahil sa mga pinaggagagawa niya sa akin. Nakakapagod
kaya ang ginawa ko buong araw.
"You found my necklace, hmm?"
Iyon ang huling narinig kong bulong niya before I fell asleep on his lap as his
arms wrapped around me, caging me.
Nagising ako sa isang hindi pamilyar na silid.
This room is different. It's all dark, unlike the other rooms I've been in this
mansion. Wala namang masyadong gamit rito, maliban sa isang nightstand sa gilid ng
kama, a thin fabric black curtains, isang kulay itim na shelf, a yellow lampshade,
isang kulay maroon na long sofa, a brown mat, a simple chandelier hanging up the
ceiling, two metal chairs and one table that's made of glass. Nalipat ang paningin
ko sa dalawang pinto.
Nasaan kaya sa dalawang 'yan ang daan palabas?
I got up and decided to open the left door.
It's a bathroom.
I opened the right door.
Bumungad sa akin ang napakatahimik na opisina ni Lordan. So the room that I slept
in was a connecting room to his office?
Wala naman si Lordcan sa opisina niya. Siguro ay may inasikaso sa labas.
Sinara ko ang pinto at inayos muna ang sarili ko sa bathroom. Nang nakuntento na
ako sa hitsura ko ay lumabas ako at agad na bumungad sa akin ang pagmumukha ng
isang babae na kakapasok lang din sa opisina ni Lordcan.
She looked shock to see me here. Mas ikinagugulat niya pa ang paglabas ko mula sa
loob ng connecting room sa opisina ni Lordcan.
Pero may mas ikinagugulat pa siya riyan.
'Yong suot kong damit ay ang bagong biling damit ni Lordcan plus wala na akong suot
na jeans. Siguro ay inalis ni Lordcan, since matutulog din naman ako at alam niya
sigurong sobrang likot ko kapag tulog, baka ay mapunit pa 'yong jeans.
Mainggit ka please.
"Good morning," peke siyang ngumiti sa akin at naglakad papunta sa desk ni Lordcan.
Akala ko ay hanggang do'n lang siya sa harap ng desk ngunit 'di na ako nagulat nang
umupo siya mismo sa swivel chair ni Lordcan na parang pag-aari niya 'yon.
"Good morning," bati ko rin pero bakas sa boses ko ang tuwa. "Ang ganda talaga ng
umaga ko, pero mas maganda talaga 'yong gabi ko," dagdag ko. I brush my fingers
through my soft hair while examining her reaction.
"At least I have the rights because I'm the fiancee," nagpapainggit na naman siya.
Sobrang komportable niya sa swivel chair ni Lordcan at iginalaw niya pa ito paharap
sa direksyon ko.
"Fiancee palang kayo, kasal na kami, e 'di naging kabit ka pa?" bara ko kahit wala
namang katotohanan sa mga pinagsasasabi ko.
Siya rin naman. Kathang-isip lang ang lahat ng mga pinagsasasabi.
Pinagloloko niya ba ako? Ang alam ko ay 'di sumasang-ayon ang mga opisyales sa
isiping may mamahaling babae si Lordcan dahil magiging kahinaan niya lamang 'yon.
Bakit parang ang tapang kong magsalita? Is it because I'm pregnant? Karamihan kasi
sa mga buntis ay palaban.
"Alam mo ba 'tong kinauupuan ko ngayon? Ako lang ang pinapayagan niyang paupuin
dito," she spread her arms like she's showing the swivel chair to me.
Napairap ako sa kawalan.
"Nagtatanong ba ako? Isa pa, ako lang rin naman ang pinapayagan niyang paupuin sa
hita niya," 'di ko mapigilang ngumiti nang nakita ang pag-asim ng mukha niya na
parang nakakain ng calamansi.
Naglakad ako papunta sa kabinet kung saan kinuha ni Lordcan ang damit na isinuot
niya sa akin.
Gulat ako nang may nakita na akong ibang damit na size ko sa loob ng mga paper
bags. Kumuha ako ng mga damit na kakailanganin ko at pumasok ulit sa connecting
door papunta sa silid kung saan ako natulog. Hindi ko na pinansin pa si Calla na
sinusundan ako ng tingin.
Naligo ako at nagbihis. Nang lumabas ako ay wala na si Calla, naroon na si Lordcan
at may nakalapag na breakfast sa center table malapit sa sofa.
Napangiwi ako nang nakita ang mga pagkain.
Gusto ko sana ng sardinas. Pero hindi dapat ako namimili ng pagkain ngayon,
kailangan ay normal ang bawat galaw ko. Umupo ako sa sofa at inayos ang breakfast
ko.
I know that Lordcan is secretly observing me.
"I heard that you kick Calla out of my office? You don't have to do that, Khione. I
need to talk to her and it's important."
Susubo na sana ako ngunit natigilan ako at muntik ko ng nabitiwan ang tinidor at
kutsilyong hawak ko.
Hala?
'Di ko naalalang pinaalis ko siya rito? Baka naman ay nakalimutan ko at pinaalis ko
nga siya rito?
Pero hindi. It happened earlier at 'di ko nakalimutan ng mga nangyari kanina.
Naalala ko na hindi ko siya pinaalis even if she's trying to provoke me.
Ang kapal talaga ng mukha niya. Sinisiraan ba naman ako kay Lordcan? Sirain ko kaya
mukha niya?
"No. I did not," marahas kong ibinaon ang tinidor sa bacon at hinati ito gamit ang
kutsilyo. Iniisip na mukha 'yon ni Calla.
"Calla never lied to me. Ilang beses ka na bang nagsinungaling sa akin?" ngayon ay
nababakas ko na sa boses ni Lordcan ang akusasyon. Ramdam ko ang mapanuring mga
mata niya habang nakaupo sa swivel chair niya kung saan umupo ang impakta kanina.
Mas pinaniniwalaan niya si Calla?
Sa bagay. Ako 'yong rebelde at si Calla naman 'yong masunurin.
Gano'n na ba kadumi ang image ko kay Lordcan? Ako ba talaga 'yong masama?
"Nagsasabi ako ng totoo," kahit 'yong boses ko ay naging seryoso. This is not an
act, totoo na talaga 'to.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng opisina niya.
"Don't treat her like that again, Khione. She deserves better than that trashy
attitude of yours. Treat her right," biglang nag-iba ang boses ni Lordcan at
sobrang nakakasakit na ito.
Was he scolding me?
"I treat someone same as how they treat me," paglaban ko sa sarili ko dahil wala
namang ibang lalaban para sa akin kung 'di ay ang sarili ko lang.
I want to be good and kind kahit gaano pa kasama ang pagtrato niya sa akin pero
parang naging talunan ako 'pag ginawa ko 'yon.
I want to stand up by myself.
"It's okay, Lord," someone interfered.
I dropped the utensils noisily on the plate and stood up when I figured the owner
of that soft angelic voice.
"Khione!" bakas sa boses ni Lordcan ang galit nang dahil sa ginawa ko.
Naglakad ako palabas ng opisina niya nang hindi siya nilingon. Binangga ko pa ang
balikat ni Calla na ngayon ay bakas sa mukha ang pagpanggap na pag-aalala.
Bakit ako ang nagmumukhang masama rito?
Dumating ang gabi na hindi ako nagpapakita kay Lordcan simula noong nangyari
kaninang umaga.
Pumuslit pa ako sa napakalaking kusina ng mansion sa baba at doon na rin kumain.
Hindi ako puwedeng hindi kumain dahil may baby sa tiyan ko na nagugutom.
I am not that cruel. Siguro noon ay ayos lang na hindi ako kumain kasi 'di naman
ako nagdadalang tao pero ngayon ay hindi na puwede.
Muntik pa akong nagwala roon nang 'di nila ibinigay ang gusto kong sardinas.
Sa sobrang yaman ng may-ari ng mansyong 'to ay magkakaroon ba naman ng sardinas
dito?
"Hi, Khione."
Nakaupo ako rito sa hagdan sa labas ng mansyon nang narinig ko ang nakakairitang
boses na 'yon.
"Alone? Hmm, I know, 'di mo gustong makita si Lord ngayon so... Doon ka na muna sa
kuwarto ko matulog," her soft voice was so pure and kind na parang cease-fire na
muna kami ngayon.
Pero iba ang pakiramdam ko rito.
Parang may binabalak siyang masama.
Tumayo ako at pumasok sa mansyon. Napagpasyahan kong pumasok sa silid ko noon na sa
kanya na ulit ngayon.
Nang pumasok ako at sinara ang pinto ng silid ay nanlaki ang mga mata ko sa kabuuan
ng silid.
Lahat ng unan ay napunit, pati na rin ang bedsheets at kurtina. Basag na 'yong
chandelier sa itaas at halos lahat ng gamit dito ay sira na.
Kailangan kong makalabas dito bago pa man ako maabutan ng kung sino at
pagbibintangan pa ako.
Nagmamadali kong binuksan ang pinto at nang nabuksan ko ito ay naistatwa ako nang
nakita si Lordcan. Nasa likuran niya si Calla na nakangisi sa akin.
Lordcan shifted his gaze and looked at my back, the whole destroyed room.
Marahas siyang tumingin sa akin at mas marahas na hinawakan ako sa magkabilang
braso.
"What the hell did you do?!" singhal niya at marahas na niyugyog ang magkabilang
braso ko na halos nagpaiyak sa akin. Puno ng paghihinagpis ang kaniyang mga mata.
Hindi naman siya sumisinghal sa akin noon a? Ang lambing niya sa akin kagabi tapos
ganito na ulit kami?
Tuluyan na akong napaiyak nang marahas niya akong tinulak at buti nalang ay 'di ako
bumagsak sa sahig.
"You'll be staying here for the whole night 'til tomorrow! Hindi ka puwedeng kumain
hangga't 'di mo pinagsisisihan ang ginawa mo!" his voice thundered in the whole
room. Sobrang takot ang idinulot ng pagsigaw niya sa akin.
Sinara niya ang pinto kaya mabilis akong lumapit sa pinto upang pigilan siya ngunit
huli na ako. Nakasara na ito. Sinubukan kong buksan ito ngunit ayaw bumukas.
He locked it.
I pressed my right ear on the door to hear what they're talking from the outside.
Narinig ko ang pagpapakalma ni Calla kay Lordcan ngunit 'di man lang nabawasan ang
galit ni Lordcan.
He's accusing me even if I am not at fault.
Paano na si baby kung 'di ako puwedeng kumain?
"L-Lordcan please, let me out! Please!" I pounded against the door, trying to break
it pero namumula lang ang mga kamay ko.
Nang napagod ako at 'di niya pa rin binuksan ang pinto ay napaupo ako sa sahig at
sumandal sa pinto habang walang tigil ang pagtulo ng luha ko. Napahawak ako sa
tiyan ko at iniisip kung ano ang mangyayari sa baby ko kapag 'di siya makakain
bukas.
Anong gagawin ko?
...makamundo

--- --- ---

Chapter 44
--
Chapter 44
Vomit
Staring at the broken window as broken as my heart, sitting on the cold marbled
floor as cold as my skin and seeing the darkness in this empty bedroom as empty as
me.
I tried to clear my mind and control my emotions. I kinda think of needing to go
somewhere else, far from here, far from him. I wanna have my own abode, in that
way, no one can ever hurt me.
I closed my eyes as another fresh tear fell from my eyes and streaming down my
face.
It's midnight pero wala pa ring kumakatok upang bigyan ako ng pagkain. Kaninang
hapon hanggang sa dumating ang gabi ay 'di ako tumigil sa kakasipa at suntok sa
pintuan upang mabuksan lang ito at makalabas na ngunit ako lang din ang
nahihirapan. My knuckles turned reddish, namamaga ito nang dahil sa paulit-ulit na
pagsuntok ko sa matigas na pinto.
Kung sasabihin ko nalang kaya kay Lordcan na buntis ako? No, baka sasabihin ni
Calla na masyado lang akong desperadang makalabas dito kaya ko nasabing buntis ako
kahit totoo naman talagang buntis ako.
The question is; would Lordcan believe me?
Mamaya ko na poproblemahin ang tungkol diyan. For now, I need to eat a late dinner.
How?
I wiped the warm tears away from my face using my cold trembling palms and stood up
to roam around the whole bedroom that's consisted of absolute havoc.
Wala akong nakitang gamit na makakatulong sa akin upang makalabas dito.
Calla did a great job. She planned all of this and even intended to hurt me.
Anong nagawa ko sa kanya at bakit nagawa niya sa akin 'to? Is it because of
Lordcan? Hindi niya naman kailangan gawin sa akin 'to para mapasakanya si Lordcan
dahil sa simula pa lang ay sakanya naman talaga ang lalaking 'yon.
Was she threatened by my presence? Afraid that I might run off with Lordcan? That
won't happen.
I have nothing else to do but to sleep and just ignore the need to eat.
Ngayong gabi lang naman 'to baby, tiis tiis lang ng konti dahil bukas kapag 'di pa
rin tayo pakakainin ng walang awa mong ama ay sasapakin ko nalang siya.
Humiga ako sa sahig sa gitna ng silid. I can't sleep on the couch because its
cushions was tore down. Sira na lahat. Even the bed was positioned upside down. I
have no other choice but to sleep on the cold marbled floor.
Mukhang ako yata 'yong makakaranas nito at hindi si Calla nang sinabihan ko siya
noon na matulog nalang siya sa sahig at mamatay sa sobrang ginaw.
Sa halos isang oras na pagtitig sa sirang chandelier ay napagdesisyunan kong
magbabad sa bathtub.
I need a hot water. Hindi niya naman siguro sinira pati ang banyo 'di ba? 'Pag ako
napuno sa kanya, sisirain ko talaga ang mukha niya sa harap ni Lordcan.
I stripped and let my clothes fell on the floor. I'm all naked and walk my way to
the bathroom, leaving my clothes behind.
The bathroom was unscathed. 'Yong sa labas lang talaga ang pinunterya niya. I
locked the bathroom door, mahirap na, baka ay may biglang pumasok. Hinanda ko na
ang tub with a hot water, 'yong sakto lang na makapagpawala ng lamig na bumabalot
sa aking katawan. A slight steam came up from the hot water, pakiramdam ko tuloy ay
parang nasa langit ako na may puting usok sa paligid ko.
Natigilan ako nang nakita ang mukha ko sa salamin. Medyo namumula ang mga mata ko
nang dahil sa kakaiyak pati na rin ang pisngi at ilong ko.
I stepped to get on the tub and let my body submerged in the hot water. I inhaled
and relaxed myself, trying to get the bad things out of my mind.
My eyelids gave up as it tardily shut down and then darkness has fully surrounded
me.
Nagising ako at napatingin sa tubig ng bathtub.
Halos napasigaw ako nang nakita ang kulay nito.
It's bloodred.
I checked my body to see something like open wound or bruises but nothing. I am not
hurt or harmed and there's no single damage on my body.
But how come the water turned red?
I grope the tub under me and touched something solid.
Inangat ko ko ito mula sa ilalim ng tubig at nakita na isa itong maliit na parang
lalagyan ng mga liquid na gamot. I read the details and found out that it was a
food coloring.
Paano napunta rito ang isang food coloring?
I throw it in the trashcan and just enjoy the sight of the red water. Medyo
namumula na rin ang balat ko dahil dito. Tinamad akong naglagay ng bagong tubig sa
tub kaya hinayaan ko nalang itong kulay pulang tubig na sumakop sa buong katawan ko
at natulog ulit.
"Fuck! Villazardo! Damn it!"
"Khione? Khione!"
Ang ingay. Inaantok na minulat ko ang aking mga mata at napatingin sa naka-lock na
pinto ng banyo. Pinagsusuntok nila ang pinto at binulabog ako mula sa pagtulog.
Hindi ako nagsalita at muling ipinikit ang mga mata upang matulog ulit.
Nagtatampo pa rin ako.
"Khione! Open the door baby, please."
Ang kapal talaga ng mukha ni Lordcan. Bakit? Noong nagmakaawa ba akong buksan niya
ang pinto ay binuksan niya ba? Hindi 'di ba? Bahala ka na mamatay sa pagmamakaawa
riyan.
Galit pa rin ako. Galit at gutom.
If he is merciless then I am too.
Imbes na matulog ulit ay 'di na ko na nagawa dahil sa ingay. Keeping my eyes closed
like a dead person do.
I heard a sound of a crack. Siguro ay sisirain nila ang pinto upang makapasok. He
have the strength while me? I'm just a weak pregnant woman that he locked inside
this hell of a room.
I waited for minutes until they finally destroyed the bathroom door. Nanatili akong
nagtulog-tulugan.
"Holy... Shit."
I heard some gasps behind the intense silence.
Nakahubad ako, ilan kaya silang nandito? Pero 'di naman nila makikita ang katawan
ko dahil natatakpan ito ng kulay pulang tubig.
"Call the fucking doctor!"
I almost jolted because of Lordcan's deafening voice.
Bakit pinapatawag 'yong doctor? Sinong may sakit?
Natagpuan ko nalang ang sarili ko na binuhat ng isang napakamalakas na mga kamay at
braso mula sa bathtub. Naramdaman ko kaagad ang malambot na niyakap ang buong
katawan ko. Obviously, he wrapped a duvet to cover my naked body. Towel is just so
short.
"Khione? Khione..." Halos huminto ako sa paghinga nang dahil sa tinig na 'yon.
Anong nangyayari? Bakit parang nag-aalala ang boses ni Lordcan? 'Di ba dapat ay
magalit siya sa akin dahil sa inaakala niyang ako ang sumira sa mga gamit dito?
Bahala siya riyan. Inaantok pa ako kaya nanatili akong nakapikit.
Aside from the duvet that covered my naked body, I can feel Lordcan's strong
muscled arms wrapped around me. Ramdam ko ang sahig kaya mukhang nakaupo si Lordcan
ngayon sa sahig while I'm flaccidly sitting on his lap. Ang paraan ng pagkakahawak
niya sa akin ay para akong isang sanggol, sobrang maingat.
"Hey, open your eyes, baby..." he gently shook my shoulders hindi katulad ng
kahapon na sobrang rahas ng pagkakayugyog niya sa akin.
Why would I open my eyes? Did you open your eyes to see who's the real evil between
me and Calla? No you didn't, you believed that bitch.
Oh I forgot. The only truth to him was his lies. But Calla's lies isn't his.
I felt his middle and index finger pressed on my wrist like he's searching for my
pulse.
"Khione, your food is ready, wake up..."
Ngayon niya pa ako pakakainin gayong tulog ako? Baliktad ba utak niya?
"Lordcan—"
"Tangina, lumayo kayo sa'kin," pagputol ni Lordcan sa pamilyar na mahinhin na boses
ng babae.
Was it Calla?
Anong nangyari? Alam na ba ni Lordcan na hindi talaga ako ang sumira sa silid ni
Calla?
I heard footsteps running out of the bathroom. Siguro ay si Calla 'yon?
"Khione! Wake up! Fuck! Wake up!" kung kanina ay sobrang rahan ng boses niya,
ngayon naman ay sobrang desperado na ito upang buksan ko lang ang aking mga mata.
Nagmatigas ako.
"She's dead, Lord!" giit ng mahinhin na boses ng babae kanina.
'Di pa pala umalis ang nagmamaganda.
Sinong patay?
"She's not dead, Calla! I can feel her heartbeat. Now, if you have nothing good to
say then just fucking leave!" ramdam ko ang panginginug ng katawan ni Lordcan nang
dahil sa galit na pagsigaw niya.
"Why? She's not that important, hindi siya kawalan—"
"Leave!"
Bakit parang ang init ng pakikitungo nila sa isa't isa?
Natutulog ako rito tapos nang-iistorbo sila? Aba, hindi tama 'yon—
Hala.
Muntik ko nang binuksan ang talukap ng aking mga mata nang napagtanto ko na kung
ano ang mga nangyayari. 'Yong kulay pulang food coloring na inaakala siguro nila ay
dugo ko. Tapos 'yong pagtulog-tulugan ko.
Kaya naman pala.
Minsan lang ganito si Lordcan kaya lubos-lubusin ko na.
Mas lalo akong nagmatigas na buksan ang aking mga mata.
"I'm sorry, Lord. I didn't mean to say that, I'm just confuse and I don't know.
Nabigla lang ako, forgive me." ang sakit sa tenga ng boses ng babaeng 'to. Bakas sa
kanyang boses ang sobrang pagsisisi sa mga nasabi niya kanina na parang may biglang
pumasok sa isip niya at kailangan niyang panindigan ang pagiging mabait.
Lumabas na ang totoong kulay niya kanina. Binawa niya pa talaga ang mga nasabi niya
dahil ayaw niyang magmukhang masama sa paningin ni Lordcan.
"Villazardo," sambit ni Lordcan sa pangalan nito at naramdaman ko agad ang
paghigpit ng pagkakayakap niya sa akin na parang pinipigilan niya ang sarili niyang
saktan si Calla.
Nakakapagtimpi siya kay Calla tapos sa akin hindi?
Narinig ko ang mga pekeng paghingi ng paumanhin ni Calla na parang wala ng bukas.
Humihina ang mahinhin niyang boses, siguro ay hinila siya ni Villazardo palabas ng
banyo dahil siya lang naman ang tinawag ni Lordcan.
"I'm sorry. Please, wake up. Khione, please, hear me, baby..." his deep voice
turned soft and soothing again.
Pinakinggan mo ba ako kahapon?
Naramdaman ko ang medyo magaspang niyang mainit na palad sa pisngi ko at hinaplos
ito. "Fuck, you're so cold."
Naaawa na ako kay Lordcan pero siya ba, naawa sa akin?
Mukhang si Lordcan 'yong tipo ng lalaking kapag nakakita ng kulay ng dugo ay
magdidilim ang paningin.
He nuzzled his face on the crook of my neck. Muntik na akong napahagikhik dahil sa
sobrang kiliting nararamdaman ko pero pinigilan ko ang sarili ko. His warm breath
fan against my cold wet skin. Naramdaman ko ang pagbilis ng kaniyang paghinga na
parang nahihirapan siyang huminga.
Alam kong basa pa ang leeg ko pero bakit parang may naramdaman akong konting patak
ng mainit na likido na tumulo at dumadaosdos pababa sa leeg ko?
"Konting tiis nalang, Khione."
Iyon ang huli kong narinig mula sa magaspang ngunit mahinahon na boses ni Lordcan
bago ako nakatulog ng mahimbing sa mga braso niya.
"She's just exhausted, Mr. Lordcan," boses ng hindi pamilyar na lalaki ang narinig
ko nang minulat ko ang aking mga mata.
There, I saw Lordcan and a doctor in the far corner of the connecting room of his
office. Nakahiga ako sa kama at nakasuot na ng maayos na damit.
Hindi nila namalayan ang pagising ko at lumabas sila ng silid. Mukhang aalis na ang
doktor at ihahatid siya ni Lordcan palabas ng opisina.
Ilang minuto ang lumipas bago muling bumukas ang pinto at tumambad sa akin si
Lordcan na may dalang tray ng pagkain.
Our gaze met. Agad akong umiwas ng tingin at tumagilid sa pagkakahiga upang 'di ko
siya makita.
Narinig kong inilapag niya ang tray sa malapit na mesa. Hindi ako kumibo.
Nagtatampo pa rin ako sa kanya.
"Huwag kang lumapit sa'kin," narinig kong natigilan siya sa paglalakad nang dahil
sa sinabi ko.
Siguro naman sa ngayon ay alam niya nang 'di totoong dugo 'yong nasa tub.
"You may eat," I can hear him hesitating.
"Bakit? Noong gusto kong kumain, pinakain mo ba ako?" Umupo ako mula sa pagkakahiga
at nilingon siya. I saw a pang of pain in his eyes but he immediately blinked it
away. "Alam mo? Kung nabuntis mo nga ako ngayon, siguro ay fetus pa lang 'yong anak
mo, kinamumuhian ka na niya."
Totoo naman talagang buntis ako.
"If I got pregnant? I would leave you, Lordcan. I would choose the safety of my
baby and prefer to be away from you." Gusto kong murahin ang sarili ko dahil buntis
naman talaga ako tapos hanggang salita lang.
Paano ba naman kasi ako makakaalis dito?
"Don't you wanna ask me if what I'd do if I got you pregnant?" his deep voice was
sincere but sounds stoic.
Nakakagulat man ang sinabi niya at hindi ko inaasahan 'yon. I stared deeply at his
darkening eyes, nilabanan ko ang nakakalusaw niyang mga titig sa akin kahit medyo
malayo siya sa akin.
"No need to ask you, Lordcan. You wouldn't know if I'm pregnant or not. I wouldn't
tell you, anyway," gusto kong itikom nalang ang bibig ko nang nakita ko ang pag-iba
ng ekspresyon sa mukha niya. He's examining me carefully, parang may nasabi akong
nakakapagduda.
Baby, bakit ganito ang walang hiyang daddy mo? He's intimidating na parang kakainin
niya tayo any time.
"So you're pregnant?"
Napalunok ako nang dahil sa sinabi niya pero hindi ako umiwas ng tingin upang 'di
niya mahalata ang pagkabalisa ko.
Bakit ba kasi 'yon pa ang naisipan kong gawing topic?
Nagpapahalata ka masyado, self.
Tumawa ako na parang isang nakakatawang biro ang sinabi niya. Nagkasalubong ang
kaniyang mga kilay nang dahil sa biglang reaksyon ko.
"Kahit susubukan ko pa ang pregnancy test ng tatlong beses at pumunta sa doktor
upang makompirmang buntis ako ay isa lang ang sagot diyan," may halong katotohanan
na sabi ko sa nag-oobserbang si Lordcan. "Negative," dugtong ko habang seryosong
nakatingin kay Lordcan. I changed my expression into nothing. Expressionless yeah.
"Let's try then. I'll call the ob-gyn—"
"No!" mabilis kong pagputol sa sasabihin niya. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko
nang dahil do'n. Hindi ako mapakali but I composed myself.
His forehead creased because of my reaction. Halos 'di na humiwalay ang kaniyang
mga paningin sa akin. Observing me to the highest level.
"I mean, no... need. No need to waste your precious money for a check up and don't
expect too much," nanlamig ang mga kamay ko nang tinapunan niya ako ng napakalamig
na titig. "Hmm... Why don't you try to check up Calla instead of me? Mas malaki ang
posibilidad na buntis siya dahil palagi naman kayong magkasama, you always take
care of her and maybe gives her pleasure? Don't get me wrong but she said it
herself. Noon palang ay may nangyari na sa inyo and oh! It was the first time for
the both of you!" Ipinatong ko pa ang baba ko sa malamig kong palad at ako naman
ngayon ang nag-oobserba sa kanya.
Bilis bumaliktad ng sitwasyon.
"It's not what you think," his expression looked like it's convincing me to believe
him.
"Alam mo? Luma na 'yang ganyang linyahan ng mga lalaki," inirapan ko siya at
pabagsak na humiga sa kama. My body bounced a little because of the impact.
"Just eat, Khione." mabilis na iniba niya ang pinag-uusapan namin.
Halata namang ayaw niyang pag-usapan ang tungkol sa kanila nila Calla. Bakit? Dahil
totoo.
"Save the food for later. Baka mamaya ay maisipan mo na namang hindi ako
pakakainin," pagmamatigas ko pero kakainin ko naman ang pagkain mamaya 'pag umalis
na siya.
Kanina pa kami gutom ng anak ko. This is not healthy anymore, I need to eat.
Walking to the door, he look back at me while gripping the doorknob. He's wearing a
plain black tee shirt kaya kitang-kita ko ang maugat niyang braso.
"Sa oras na makompirma kong buntis ka, ako mismo ang sisira sa organisasyong 'to,"
he said it like a promise to himself, a promise to me.
He left, leaving me with unanswered questions swirling around in my mind.
Bakit niya sisirain ang sarili niyang organisasyon? Hindi naman ito ang kalaban
niya? It's the other newborn organization, I think? Based on what I heard from
Villazardo when he reported some news to Lordan.
Ang dami ko pa rin palang hindi nalalaman.
Dumaan ang dalawang linggo nang gano'n nalang palagi ang eksena namin ni Lordcan.
Kakain ako 'pag saktong umalis na siya. Siya lagi ang naghahatid ng pagkain dito,
hindi ko siya kakausapin. I am always irritated at his presence and the way he
looked at me na parang may pagdududa siya o naghihinala. Ni hindi na ako
sinisikatan ng araw dito dahil 'di na rin ako lumabalabas ng silid baka ay kung ano
pa ang magawa ko sa Calla na 'yon.
Hindi ko nga rin alam na patagal ng patagal ay mas madali na akong mairita at
mainis sa lalaking 'yon. Tanginang Lordcan talaga.
Palagi nalang akong nagpipigil ng inis dahil baka ay mas lalong mahalata na buntis
nga ako.
It's early in the morning and I'm idly laying on the comfortable bed. Kahit bagong
gising ay para pa rin akong pagod.
Napangiwi ako nang may naramdaman sa sikmura ko.
As fast as possible, mabilis akong tumakbo papunta sa loob ng banyo at lumuhod sa
harap ng malinis na toilet bowl. Sumuka ako at sinakop ang buhok ko upang 'di
masali sa pagsuka ko. I'm sweating, ang sakit ng ulo ko at medyo nanlalabo ang mga
paningin ko.
Vomiting, nausea and headache.
Naalala ko 'yong sinabi ng doktor sa akin na pagdating ng pangatlong linggo ng baby
sa tiyan ko ay makakaranas na ako ng mga ganito. Which is true kasi one week
pregnant na ako noong nagpacheck ako sa doktor at lumipas ang dalawang linggo equal
to three weeks. Hindi pa naman malaki ang tiyan ko but it's starting to form into a
little bump.
This is bad.
Paano ko pipigilan ang pagsusuka kapag pumasok si Lordcan dito?
Bumalik ako sa kama after nagbihis ng panibagong damit.
After thirty minutes of doing nothing ay mabilis na naman akong tumakbo papasok sa
loob ng banyo upang magsuka kahit wala na akong maisuka pa.
Bakit parang halos every thirty minutes nalang akong nagsusuka?
Humiga ako sa kama at nagtalukbong ng kumot nang narinig ko ang marahang pagbukas
ng pinto.
Mabilis kong itinakip ang comforter sa ilong ko nang naamoy ang pagkaing dala ni
Lordcan. Umaalingasaw sa ilong ko na parang isang patay na daga.
"Get out, Lord!" I can't stop myself anymore. Nasabi ko na.
"Why? Here's your breakfast—" bakas sa malalim na boses niya ang pagtataka pero
inilapag niya pa rin ang tray ng pagkain sa malapit na mesa.
Mas lalo akong nairita.
"Just get out! I don't want that breakfast! Gusto ko ng... fresh fruits nalang!"
gamit ang mga daliri ko ay inipit ko ang aking ilong upang 'di makalanghap ng amoy
mula sa pagkaing dala niya.
"But you need to eat rice or bread," pagpupumilit niya na halos ikinainit na ng ulo
ko.
Ba't ayaw niya nalang kasi akong sundin? Simple lang naman ang hinihingi ko, prutas
lang 'di niya pa maibigay sa'kin.
Bumalikwas ako mula sa pagkakahiga at agad na nagtama ang paningin namin nang
tinapunan ko siya ng isang nakakamatay tingin.
"Just get me my fruits!" galit at nakangiwing utos ko sa kanya at halos 'di
makatingin sa dala niyang pagkain.
I feel nausea. Sobra ang pagpipigil kong kumaripas ng takbo papunta sa banyo.
Nagkasalubong ang mga kilay ni Lordcan nang dahil siguro sa inasta ko
Akmang lalabas na siya ngunit natigilan din siya ng nagreklamo na naman ako.
"Alisin mo nga 'yang pagkain na 'yan dito!"
Tahimik niyang kinuha ang pagkain at  malalaking hakbang ang ginawa upang lumabas
ng silid ngunit bago pa man siya tuluyang makaalis ay nakita ko ang palihim na
pagngiti niya saka pa ako pumasok sa banyo.
It's lunch time at wala pa ring pagkaing dumating para sa akin kaya napagpasyahan
kong lumabas.
Kanina ay nakakain na ako ng prutas, ayos na 'yon dahil 'di ko pa alam kung ano ba
talaga ang gusto kong kainin. Halos lahat nalang ng pagkain na dinadala ni Lordcan
ay inaayawan ko.
"Lordcan! Where's my lunch? I'm starving!" pambungad ko sa opisina niya nang nakita
siyang abala sa binasabasang papel.
Buti nalang at wala rito ang pugitang palaging dikit ng dikit sa kanya.
He set the paper down before giving me an odd look.
"I don't know what kind of food do you want to eat," his voice was unusually gentle
and warm na isa sa dahilan kung bakit ako naiirita sa kanya. Dapat ay marahas siya
sa akin ngayon, hindi ganito. Parang pinapahiwatig ng boses niya na alam niyang
buntis ako na isa sa mga ayaw kong malaman niya. "So I decided to have lunch with
you and the others in the dining hall."
"And you're expecting me to come with you?"
"Yes."
I rolled my eyes at him because of his brief answer.
"Nandoon ba si Calla?"
"Yes—"
"Kayo nalang!" I slammed the connecting door to his office nang narinig ko ang
sagot niya.
Nakakasuka kaya isipin ang mukha ni Calla. Paano pa kaya kung makita ko na ito
ulit? Baka pati si baby ay masuka rin sa loob ng tiyan ko.
"Khione, come on," aya ni Lordcan matapos ang ilang minutong paghilot niya sa
kaniyang sentido.
"Ayaw! Baka may gagawin na naman 'yon at pagbibintangan mo na naman ulit ako! Tapos
ikukulong mo ulit ako at hindi pakakainin! Kahit wala naman akong kasalanan!"
pagmamatigas ko at napaupo sa kama upang makita ng maayos ang mukha ni Lordcan.
Mukhang mas stress pa siya sa akin kesa sa mga inaasikaso niyang mga papel sa
opisina niya. Nauubusan na rin siya ng pasensya.
"Ano? Sisigawan mo'ko? Palagi ka namang galit sa akin e!" pangunguna ko sa kanya
bago pa man siya makapagsalita ulit.
"Hindi kita sisigawan, Khione," kalmado nitong sabi pero bakas pa rin sa kanya ang
pagpipigil ng galit.
"Kita mo na! Sinisigawan mo na ako!" Hindi ko alam kung may deperensya ba ako sa
pandinig pero pakiramdam ko ay sinisigawan niya ako.
"Hindi nga ako sumisigaw," he placidly stated. 'Yong paraan ng pagkakasabi niya ay
parang tuluyan na niyang nakontrol ang sarili niya. Nawala na 'yong pagpipigil o
pagtitimpi nito.
"Tinataasan mo'ko ng boses! 'Di ba 'yon sumisigaw?" giit ko sa galit na boses na
'di ko namalayang sumisigaw na pala ako.
"Ikaw naman 'tong sumisigaw sa akin," hindi ko na maipaliwanag ang ekspresyon sa
mukha niya. It's harmless and calm and it irritates me.
"Tapos ako ang sasabihan mong sinisigawan kita? Ewan ko sa'yo, ang labo mo!"
pakiramdam ko ay sobrang init na ng mukha ko at namumula na ito nang dahil sa
kakasigaw ko.
Ito ang unang beses na nakita ko siyang napakamot sa likod ng ulo niya.
Ang cute na sana tignan ngunit mabilis na nag-iba ang ekspresyon sa mukha ko nang
bigla kong nakita ang pagmumukha ng isang babae sa likuran niya. Parang kabute,
kung saan saan nalang sumusulpot.
"Lord?"
Isang tawag niya lang sa pangalan ni Lordcan ay nakuha niya na agad ang buong
atensyon nito.
"I thought that you're going to join us for lunch," lumapit siya kay Lordcan at
pinulupot ang mga kalamay nito sa maugat na braso ni Lordcan.
Bumaba ang tingin ko sa makasalanang kamay niya at nakita 'yon ni Lordcan. Dahan-
dahang hinawi ni Lordcan ang kamay ni Calla na mas lalong ikinainis ko.
Bakit dahan-dahan? Dapat kasi ay marahas niyang inalis ang kamay ni Calla sa braso
niya.
May naramdaman na naman ako sa sikmura ko nang nagtama ang mga mata namin ni Calla.
Nakakasuka talaga ang pagmumukha ng babaeng 'to.
Malapit lang sila sa pituan ng silid kaya kitang-kita ko ang nakakasukang mukha ni
Calla.
"Dahil mukhang 'di mo maiwan 'tong opisina mo, I asked the helpers to just bring
our lunch here," walang nagbago sa boses niya. Gano'n pa rin, mahinhin at sobrang
nakakadiri.
Chill akong naglakad papunta sa banyo at ramdam ko pa ang pagsunod ng mga tingin
nila sa akin.
Nang naisara ko na ang pinto ay mabilis akong lumuhod sa harap ng toilet bowl.
Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas ng silid. Napangiwi ako nang nakita
silang naghahanda na ng pagkain sa mesa dito mismo sa silid na 'to. Nandito sila
best friend Monterozo, Monerov, Gordon, Villazardo at Kate.
Nang nakita ako ni Calla ay maligaya siyang kumuha ng isang putahe ng pagkain at
lumapit sa akin. Inangat niya ito sa harap ko malapit sa ilong ko.
"Khione! Would you like to eat this? It's my specialty—"
Bago niya pa man natapos ang sasabihin niya ay hindi ko na napigilan ang sarili ko
at sumuka sa harap niya, sa mismong pagkain at damit niya.
"Oh my God!" she gasped and accidentally dropped the plate.
"Aw," guess who?
"Ew," guess who again?
"Ow," guess who this who?
"Tss," I won't guess this one.
"Ops," narinig ko ang palihim na pagtawa ni Kate nang dahil sa nangyari.
Halos lumuwa ang mga eyeballs ni Calla nang umangat ang tingin niya sa akin mula sa
nasukahan niyang mamahaling damit. She looked so shock habang ako naman ay
napahawak na sa temple ko dahil medyo nanlalabo na ang mga mata ko.
Biglang luminaw ang paningin ko nang bigla ding nagsalita si Lordcan. His voice was
so serious. Nakakapanlambot ng tuhod.
"Change your clothes, Khione. We're going to the hospital."
Shit? Hindi puwede 'to.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 45
--
Chapter 45
Crave
Ang hirap palang magtago ng sekreto kung pati 'yong sekreto ay ayaw magtago.
Naghihinala na si Lordcan but he didn't say it out loud. Sa tingin ng mga kaibigan
niya at ni Calla ay parang may sakit lang ako, lagnat or anything na masusuka ako.
I didn't agreed to go to the hospital. Calla interfered and agreed to my decision.
Mukhang mabait si Calla ngayon kasi ang over naman kasi pakinggan na nasuka lang
ako tapos isusugod na agad sa ospital?
Imbes na ako ang mangungumbinsi kay Lordcan na hindi na kailangang pumunta ng
ospital ay si Calla pa ang gumawa no'n. She's convincing him using her soft angelic
voice with that innocent eyes.
Even Kate and the guys except for Villazardo told Lordcan that he's just
overreacting things.
Minsan kapag napapatingin ako kay Villazardo ay nahuhuli ko siyang sumusuri sa akin
na parang isa akong suspect sa isang krimen.
He has his suspicions too.
Si Lordcan at Villazardo ay parang sila talaga ang laging magkakasundo.
That means I need to avoid Villazardo too? But he looked cute whenever he's
frowning with that cold stare of him.
These days ay hindi ko na masyadong nakikita ang mga malamig na titig ni Lordcan
sa'kin katulad noong nasa isla kami ng gambler's field. Usually since he's having a
suspicions about me being pregnant, he'd just shot me an odd look. It dawned upon
me that his attitude towards me was changing into something new and better without
even knowing it.
Is it because I looked and acted like a pregnant woman in his eyes?
Ayokong gawing rason ang pagbubuntis ko. Ayokong gawin niya itong dahilan ng
pagbabago niya.
Days had passed and my morning was getting worse and worse and worse. Palagi ko ng
sinisiguradong naka-lock ang connected door sa opisina niya dahil baka ay bigla
nalang siyang papasok sa umaga at maaabutan niya akong nagsusuka.
It's better to keep his suspicions that way than providing it with confirmation.
Sometimes I need to stay up at night til midnight. Hindi ko alam kung anong
nangyayari sa katawan ko, kulang nalang ay maglapag ako ng banig sa loob ng banyo
dahil sa palagi kong pagpunta roon.
I checked my body in the mirror and saw my swollen breasts. Mas lumaki ito kesa
noon.
Ito na siguro 'yong sinabi ng doctor sa akin. Kailangan kong magpacheck up ulit
since this is my first time at hindi ko alam kung anong gagawin ko.
Sa pagkain naman ay iilan lang ang alam kong hindi ko puwedeng kainin like raw
foods, canned goods and more.
I need a healthy food.
Hating gabi na at hindi pa rin ako makatulog pero sa umaga ay halos hindi naman ako
gumigising, lagi lang nakahiga sa kama at mahimbing na natutulog.
Pakiramdam ko ay nagiging aswang na ako.
I got up in bed and turned on the lamp at the bedside table.
Napatingin ako sa tiyan ko at natulala roon.
I am now six weeks pregnant, tatlong linggo ang lumipas at may maliit na umbok na
sa tiyan ko. It's not that massive though. 'Di pa naman siya masyadong halata pero
kapag magsusuot ako ng mga fit na damit ay mukhang mahahalata nila ito. That's why
I asked Lordcan if I can use his clothes dahil mas malaki 'yon sa akin. Noong una
ay nagtaka siya dahil marami naman akong damit na pinamili niya sa secretary niya,
speaking of secretary, hindi lang isa ang meron siya. Bakit ba kasi ang daming
babaeng umaaligid sa kanya?
He let me use his clothes and I'm currently wearing it. I am not wearing my
pyjamas, damit niya lang at panty short since hanggang hita naman ang damit ni
Lordcan sa akin.
Ganito na ako ngayon kakomportable sa silid na 'to.
Napalunok ako nang may biglang pumasok sa isip ko na pagkain. Pero mukhang sobrang
hirap nitong hanapin sa ngayon dahil siguradong wala pang bukas na tindahan sa
palengke at mukhang hindi naman ito nabibili sa grocery store.
Pero gusto ko talagang kumain no'n. Natatakam na ako kahit isipin ko pa lang ito.
Gusto kong pigilan at hayaang lumipas ang oras pero natatakot ako na baka ay mapano
pa 'yong baby ko.
I can't stop myself from being emotional because of the thought that something
might happen to the baby if I don't eat what it wants. I felt the warm tears
streaming down my face the reason why I pouted.
Is Lordcan outside? Nasa opisina kaya siya ngayon? Baka naman ay natutulog na siya
ngayon at katabi niya si Calla sa iisang kama?
Mas lalong bumuhos ang luha ko nang dahil sa isiping 'yon.
Umalis ako sa kama at dumiretso papunta sa naka-lock na pinto. Unlocking it, I
tried to stop my sobs from coming out. I pulled the door open while my other hand
was trying to wipe away some tears from my face.
Bumungad sa akin ang medyo madilim na opisina ni Lordcan. There's a study lamp on
his desk that illuminated the whole part of his table only and the rest of the
lights were off.
I sighed in relief when I saw him sitting on his swivel chair. His elbow rested on
the table while his hand was supporting his head. Medyo nakatagilid ang ulo niya na
parang gusto na nitong magpahinga. May sinusulat siya sa isang black folder kaya
'di niya ako napansin dahil sa sobrang pagpokus niya sa kaniyang sinusulat.
Magkasalubong pa ang mga kilay nito na parang inaaway siya ng folder.
He turned his head to me when he heard my soft sobs.
In an instant, his eyebrows relaxed and his eyes turned warm despite the suspicious
look of it.
Sumenyas siya sa akin na lumapit ako sa kanya kaya ginawa ko.
I didn't expected when I halted in front of him, he stood up from his seat and set
his folders aside. Nagulat ako nang marahan niya akong binuhat na parang isang
maliit na bata at pinaupo sa mismong desk niya. Umupo siya ulit sa swivel chair
niya kaya magkaharap na kami ngayon. My legs were spread apart as he placed himself
between it.
Kahit nakaupo na ako sa mesa at nakaupo naman siya sa swivel chair niya ay mukhang
mas matangkad pa run siya sa akin.
"What's the matter hmm?" biglang nawala ang pagod sa boses niya. He even helped me
wipe my tears. Pinulupot niya sa akin ang maugat niyang braso habang walang tigil
ang paghikbi ko.
"I-I wanna eat," napayuko ako at hindi makatingin sa mga mata niya.
Kaninang umaga kasi ay pinakain niya ako pero ayaw ko sa pagkain kaya pinalayas ko
siya.
He stood up from his seat again, towering me. Nasa pagitan pa rin siya ng mga hita
ko. He gently held my chin up and forced me to look at him in the eyes. Resting his
forearms at both side of me, caging me, he leaned closer as I was mesmerized by the
look of his restlessly handsome face.
"I wonder what food it is. I already brought you almost all the food we have here
but you keep on throwing it away. What do you want to eat? Me?" he shot me his
cocky smirk after he planted a swift kiss on the tip of my reddish nose.
Sa kakaiyak ko 'to kaya namumula ang aking ilong at pisngi.
Parang gusto kong tusukin ng ballpen si Lordcan. Hindi ko alam pero naiirita ako
nang hinalikan niya ako sa ilong.
Sa ilong lang? Ba't 'di niya na idineretso sa labi?
"I wanna eat crabs."
He paused for a second and take a look of his wrist watch before focusing his warms
eyes on me.
"It's past midnight, Khione. What if you'll go to sleep and tomorrow you can eat
your crabs. What do you think?" 'yong paraan ng pakikipag-usap niya sa akin ay
parang isa akong bata na kapag may masabi siyang hindi ko gusto ay magtatantrums
ako.
Biglang huminto ang mga luha ko sa pagtulo at tinapunan ko siya ng masamang tingin.
"I want to eat now!" giit ko. My voice was bossy and irresistible.
"But baby—"
"Ganyan ka naman lagi e! Kung anong gusto ko, 'di mo ako pagbibigyan! Tapos si
Calla lagi mo nalang sinusunod!" I pushed him pero ayaw niya patinag. I tried to
calm myself dahil hindi healthy para sa baby ang mastress. Ang hirap lang kasi
nakakairita at nakakainis na si Lordcan.
Hinilot niya ang noo at kilay ko. Hindi ko namalayang nagkasalubong na pala ang mga
kilay ko katulad ng palagi niyang ginagawa.
Agad kong tinabig ang kamay niya.
"Tapos palagi ka nalang nagagalit sa'kin! Magagalit ka na naman ngayon dahil
nagdedemand ako ng pagkain? Galit ka na naman!" singhal ko sa kanya at muli na
namang bumuhos ang pang-isang baldeng luha mula sa mga mata ko.
He heaved a deep breath before opening his mouth to say; "Hindi ako galit," his
voice was moderate.
"Kita mo na? Galit ka sabi!"
Puno na naman ng kalituhan ang kaniyang mga mata. Mukhang hindi niya na alam kung
ano ang gagawin niya sa akin.
"Let's not argue with this, Khione," pagsuko niya na parang ayaw niya na talagang
pakipagsagutan sa akin.
Mas lalo lang uminit ang ulo ko kaya tinulak ko siya pero mas idinikit niya lang
ang sarili niya sa akin. Hinampas ko siya sa braso nang naramdaman ko ang mainit
niyang palad sa hita ko.
"What the fuck—why aren't you wearing your shorts?" mura niya nang ngayon niya pa
napansin ang suot ko.
"Ano bang pinagkaiba ng shorts at panty? Mas maikli ng konti ang panty! Gabi naman
kaya ayos lang!" depensa ko at hinampas siya sa balikat. 'Di man lang siya ngumiwi
o kahit anong ekspresyon na nagpapahiwatig na nasasaktan siya.
"Tangina, isang hila ko lang nito mapupunit na 'to," he muttered and was currently
staring at my parted legs at both sides of him. Hinila niya pababa ang kulay puting
damit niyang suot ko upang matakpan man lang kahit ang kalahati ng hita ko.
I folded me arms on my chest dahilan kung bakit umangat na naman ang damit na suot
ko.
"'Wag kang malikot," utos nito at seryoso na namang inayos ang suot kong damit.
Tila sandali kong nakalimutan kung ano ang pakay ko rito.
"Crabs." I pouted and moved my hanging feet like I'm kicking something.
Napapadalas na ang pagbuntong hininga ni Lordcan at ang mga mata nitong nakatitig
sa akin na parang iniisip niyang mabuti kung alin saa dalawa ang gagawin niya.
Ipapasok ako sa sako o lagyan ng tape ang bibig ko.
Pakiramdam ko kasi 'yon ang nasa isip niya ngayon.
"Okay, I'll tell the cook."
"No, gusto kong makita kitang manghuli ng crabs."
Napamura siya nang dahil sa sinabi ko. Hindi malaman kung ano ang susunod na
sasabihin sa akin.
"Wala namang crabs dito, baby." paglalambing niya upang 'di na naman ako magalit
pero parang naging bingi ako nang sinabi niya ang huling salita at ang tanging
narinig ko lang ay ang mga naunang salita.
It annoyed me.
"May buhay na crabs sa kusina! Pakawalan mo tapos hulihin mo bago lutuin!"
Nakita ko kung paano gumalaw ang Adam's apple niya. He swallowed like there's
something that stuck in his throat.
Hindi ko akalaing gagawin niya 'yong mga sinabi ko. He wrapped me with his own robe
dahil ayaw niyang may makakitang ganito ang hitsura ko bago pumunta sa napakalaking
kusina rito, consisted with five fridge and freezer, ten oven, silver and glass
plates, wine glass, kinds of knife and more kitchen utensils. 'Yong kitchen nila ay
parang 'yong mga kusina sa isang restaurant.
Hinayaan na kami ng head cook dito matapos niyang ibinigay kay Lordcan ang
nakataling limang alimango. Hindi ko alam kung saan galing ang crabs siguro ay may
aquarium sila rito? Katulad ng sa mga seafood restaurant.
Alas tres ng madaling araw at natapos ako sa pagkain na nasa tabi ko si Lordcan at
pinagmamasdan akong lumalamon. May sugat siya sa kamay dahil inipit siya ng
alimango habang pilit hinuhuli ito na nagtatago sa likod ng kaldero, ang tawa ko ay
nauwi sa iyak nang may lumabas na dugo sa daliri niya kanina. Natagalan pa bago
niya ako napatigil sa pag-iyak at nakumbinsi akong ayos lang siya kahit naiinis ako
sa kanya. He even let me put the band-aid to his wound upang mas makumbinsi niya
akong 'di siya nasaktan. He was whispering things na malakas daw siya at hindi siya
mabilis masugatan.
I yawned after brushing my teeth. Nakasandal si Lordcan sa pintuan ng banyo rito sa
silid ng opisina niya, humaharang-harang pa talaga sa daan.
"Sleepy?" pumasok siya sa banyo at ngayon ay pareho na kaming nasa harap ng
salamin. "Salamat naman at inaantok na ang maliit na demonyo," he carried me up
when my eyelids started to fall. "Sumakit ang ulo ko sa'yo," pagtapat nito ngunit
sa marahan na paraan ng pagsasalita.
Siguro ay kung hindi lang ako inaantok, kanina ko pa siya sinuntok.
Naramdaman ko ang malambot na comforter sa likuran ko nang inilapag niya ako sa
kama.
I mumbled some words inaudibly, na kahit ako ay 'di ko narinig ang sarili ko nang
dahil sa sobrang antok.
Opening my eyes a little to see how's Lordcan doing but I defensively closed it
shut and sofly giggled when he caught me trying to catch a glimpse of him
unbuttoning his shirt and removing it.
Naramdaman ko ang paggalaw ng kama nang tumabi siya sa akin. He then enveloped his
muscled arms around me.
"You naughty girl," bulong nito sa akin, his voice was a little bit hoarse.
Idinikit niya ang kaniyang mainit  na labi sa balikat ko dahilan kung bakit naging
mas mapadali ang pagtulog ko dahil sa komportableng dulot ng labi niya.
Ito ang unang beses na matutulog siya sa tabi ko simula noong nalaman kong buntis
ako.
It's a miracle when I woke up in the morning without vomiting or any morning
sickness because of pregnancy.
Lordcan was half naked beside me. His large hand rested on my stomach, too large
that it almost covered the whole of it like he's protecting something in it.  Medyo
mabigat din ang kamay niya pero hinayaan ko siya. 'Yong isang braso niya ay
mahigpit na nakapulupot sa akin na parang pinipigilan niya ako sa paggalaw.
I shifted my position a little and received a complaining sound from Lordcan.
"Khione..." his morning husky voice stopped me from moving.
Buti nalang at pangalan ko na talaga ang binanggit niya. Naalala ko pa noong mga
panahong binanggit niya ang pangalan ni Calla sa gitna ng paghahalikan namin.
Naramdaman ko ang kamay niya sa tiyan ko na gumalaw. His hand ran down to the hem
of my oversized tee shirt and inserted it under. Warm rough hand enveloped my
stomach and caressed it softly.
"Ang likot mo 'pag tulog. Mas malikot pa kapag gising," reklamo nito at isiniksik
ang mukha sa buhok ko. I heard him breathe my scent in.
Kaya pala ang higpit ng pagkakapulupot ng isang braso niya sa akin?
Ilang beses na ba kaming magkatabi sa pagtulog noon? Pero hindi naman gano'n
katagal noon dahil aalis din siya agad. Trabaho.
"E 'di sana 'di ka nalang tumabi sa akin!" I exclaimed.
Umagang-umaga naiirita na ako sa kanya. I swatted his arms around me but he just
chuckled when I failed to remove it.
He got up and grinned. Mukhang alam na alam niya kung ano ang dahilan sa likod ng
pagiging moody ko. I got caught off guard because of the sudden smile on his lips.
He was staring at me the whole time when lifted the hem of my tee shirt up enough
to reveal my little growing bump.
Busog lang ako kagabi 'di ba? Sana 'di niya mahalata.
Nagyon ay kitang-kita na ang suot kong kulay puting panty.
I was dumbfounded when he leaned down and kissed the middle part of my stomach. He
was looking up at me when he did it as if he wanted to see my reaction. He found
his way down and gently caressed his lips against the bottom of my stomach, lastly,
the top before he pulled the oversized tee shirt down to hide my belly.
"Are you hungry?"
"No."
"Breakfast is necessary. You must eat."
Tumayo siya at binuksan ang pinto upang lumabas. Hindi niya ito sinara kaya kitang-
kita ko kung paano siya kumuha ng bagong damit niya but this time not only one pair
of clothes but two.
Bumalik siya sa loob at saka pa ito sinara. Humarap siya sa akin na ngayon ay
nakahiga pa rin sa kama at pinagmamasdan ang bawat galaw niya. I have described his
physique before but he looked more sexually appealing right now, so much that it
aggravated me.
It was so nice to see an abs this morning. Nakakainis lang isipin na minsan na
'yang nahawakan ni Calla.
Nauna siyang naligo kaya napagdesisyunan kong habang naliligo siya ay lalabas na
muna ako upang makapaglibot sa loob ng mansion o 'di kaya'y maglakad sa labas para
naman masikatan ng araw 'tong namumutlang balat ko.
Minsan lang akong lumalabas ng silid dahil sa pagbubuntis ko at para na rin
maiwasan si Calla. Malas lang kasi ang dala ng babaeng 'yon sa tuwing
nakakasalubong ko siya.
For the sake of the baby, I need to take a minute for a walk, a little bit of
exercise and my skin badly needing vitamins from the sun. Early in the morning, the
heat from the sun isn't that hot to irritate my skin. Ayos na ayos ang oras na 'to
para makapaglakad-lakad sa labas.
I'm on the third floor kasi nandito nakalocate ang opisina ni Lordcan. Bababa na
sana ako ng hagdan ngunit natigilan ako nang may nadaanan akong nakaawang na pinto.
May nahagip ang mga mata ko mula sa loob ng silid.
Silently walking back to see what's inside if my eyes weren't mistaken of what I
saw just a minute ago.
Sumilip ako sa nakaawang na pinto at palihim na napangiti nang nakompirma ang
nakita ko.
It's Villazardo.
He's wearing nothing but a white towel that wrapped around his waist. Drops of
fresh water dripping down from his wet jet-black hair down to his broad chest and
absolutely picture-perfect abs.
How refreshing.
Without thinking and hesitation, I pushed the door to open it as wide as it can.
Nang dahil sa nagawa kong ingay ay mabilis ba sa isang segundo ang paglipat ng
paningin ni Villazardo mula sa salamin papunta sa akin. He was currently shaving
the little hair growing on his chin.
Kahit hindi pa siya tapos sa pagshave, I can still smell the alluring scent of
aftershave.
"Khione!" saway nito sa akin at muntik niya pang nabitiwan ang hawak niyang shave.
There's a white cream-like sticking on his chin up to his jaw.
"Wow! Can I touch your abs please?" pinagsalikop ko pa ang mga kamay ko na parang
mamamatay ako kapag 'di ko mahawakan ang abs niya.
Bakit kanina nang nakita ko ang abs ni Lordcan ay parang wala lang naman sa akin?
Compared to Villazardo, his abs looked amazing. I can say that Lordcan's abs was
completely formed and strong but why am I not amazed by it? But when I saw
Villazardo's abs, I was blown away.
Naiinis na hinablot ni Villazardo ang isang towel na nakasabit sa malaking salamin
at marahas na pinunasan ang kaniyang mukha imbes na manghilamos.
He looked cute, the sight of his problematic face was amusing though. Kaya
nakangiti akong tinitigan siya. Palipat-lipat pa ang paningin ko sa namomroblema
niyang mukha at sa kumikinang niyang abs.
"No," matigas at walang halong pagdadalawang-isip na sabi nito sa akin.
Stepping inside his room, I pleaded. "Please?"
"Fuck! Hindi nga puwede!" singhal nito sa akin at padabog na inilapag ang towel sa
mesang malapit sa kanya.
'Yong towel na pinunas niya sa kaniyang mukha, hindi 'yong towel na nakapulupot sa
bewang niya.
May suot kaya siyang brief? Puwedeng sumilip?
"Pero—"
"Hindi nga puwede sabi!" mas malakas ang boses niya ngayon dahilan kung bakit unti-
unting bumubuo ang mga luha sa mga mata ko.
I jolted because of his earsplitting voice. Napanguso ako at pilit pinipigilan ang
luha sa pagtulo.
Bakit sobrang emosyonal ko ngayon? Gusto ko lang namang mahawakan ang abs niya
tapos pinagdadamot niya pa.
Mabilis na nag-iba ang ekspresyon sa mukha ni Villazardo at halos nataranta ito
nang nagsimulang tumulo ang aking mga luha.
Napasabunot siya sa kaniyang medyo basang buhok at malalaking hakbang ang tinahak
upang malapitan ako.
"Tangina, anong gagawin ko rito!" pabalik-balik ang paglalakad niya sa harap ko
kaya palipat-lipat din ang mga mata ko na sinusundan ng tingin sa kung saan siya
pumupunta.
Same as how Lordcan handled me. Villazardo looked frustrated and confused. Mukhang
may hinala na rin siya kung bakit ako nagkakaganito.
Nakasuot lang siya ng tuwalya at mukhang stress pa siya kesa sa mga taong may mas
malaking problema pa.
Ano kayang problema ni Villazardo? Hindi naman siguro nakakamatay ang paghawak sa
abs niya? 'Di rin naman siguro siya mamamatay 'pag hinawakan ko ang abs niya?
"Stop crying, Khione!" huminto siya sa pagpapabalik-balik sa paglalakad at hinarap
ako ngunit nang dahil sa sinabi niya ay mas lalo lang akong naiyak.
Huminga siya ng malalim na parang isang malaking problema 'tong kinakaharap niya
ngayon.
"Khione, please? Stop crying..."
"Puta! Naiiyak na rin ako! Shit 'yong buhay ko!"
"Bumalik ka nalang sa opisina ni Lord, Khione. He'll surely let you touch his abs.
Stop crying na..."
Halos 'di magkamayaw ang pangungumbinsi ni Villazardo sa akin.  Hindi na ako ngayon
nakatingin sa kanya, I was looking—staring—no, goggling at his jaw-dropping abs.
Kanina kasi ay malayo siya pero ngayong nasa malapit na siya ay mas lalo lang akong
namangha sa mga nakikita ko.
Halos lahat ng paraan upang mapatigil ako sa pag-iyak ay mukhang ginawa na ni
Villazardo pero 'di pa rin matigil sa pagtulo ang luha ko kapag 'di ko narinig ang
gusto kong marinig.
"Okay, fine! Touch my abs! Pero isang minuto lang!"
Sa isang iglap ay parang umatras 'yong mga luha ko.
I quickly reached for his abs but my hand stopped midair from touching his abs when
someone interrupted us from behind me.
"Villazardo."
Someone pulled me away from Villazardo. Umangat ang tingin ko sa taong humila sa
akin at kahit 'di ko na ito titignan pa ay kilalang-kilala ko na ito. Sa
maawtoridad na boses niya pa lamang ay tumataas na ang balahibo ko sa batok.
Lordcan's dark hair was dripping wet too. He's wearing a white shirt with buttons
in front and slacks. Ang tatlong butones sa itaas nito ay parang hindi niya tinapos
marahil sa pagmamadaling hanapin ako nang 'di niya ako nakita roon.
Villazardo's expression changed into something business-like and severe.
"Lord," he acknowledged Lordcan by having a serious eye contact with him.
Nakadikit na naman ang mga mata ko sa abs ni Villazardo at agad na napansin 'yon ni
Lordcan.
"You should've told me that you're going out, Khione." Balik na naman sa dati ang
boses ni Lordcan. He snaked his cast-iron arms around my waist and pulled me closer
to him like he's trying to have my attention and tear my eyes off from Villazardo's
abs. "Were you crying?" pansin niya sa namumula kong ilong at pisngi.
"Lordcan, I wanna touch his abs."
"Fuck?"
Hindi ko pinansin ang bayolenteng reaksyon ni Lordcan at inangat ang kamay ko upang
mahawakan ang abs ni Villazardo ngunit hindi ko natuloy nang mabilis na hinila ni
Lordcan ang kamay ko.
"Pumayag naman siya e!" pagpupumilit ko at pilit kumawala mula sa pagkakakulong
niya sa mga kamay ko.
"Anong ibig sabihin nito, Villazardo?"
"Hindi ko rin alam."
Tangina na naman. Naiiyak na naman ako. Bakit ba ang bilis kong umiyak 'pag 'di
nasusunod ang gusto ko?
Dapat ay kinaiinisan ko na si Villazardo ngayon dahil sa pagkampi niya kay Calla
noon na mas gusto niyang bantayan si Calla kesa sa akin?
Pero bakit ang cute niya sa paningin ko sa tuwing naiirita siya?
"Let's go," he gently pulled me to get out of the room but I stuck my feet on the
ground.
"No!"
"You want abs, baby, right? I have mine. Hawakan mo kahit kailan mo gusto," his
emollient deep voice sounds convincing but it didn't even give me the thought of
hesitating.
"I want his abs and not your abs," bakas sa boses ko ang pagiging desperada na
kahit isang segundong paghawak lang sa abs ni Villazardo ay ayos na ako.
"Do you want me to rip his abs off?"
Hindi niya na hinintay pa ang sagot ko dahil sobrang galit na ang narinig ko sa
boses niya. He dragged me out of the room and I almost stumbled off my feet because
of his sudden action.
Huminto siya sa paglalakad at binuhat ako in bridal style upang mapadali ang
paglalakad namin pabalik sa opisina niya. Kahit tumutulo na naman ang luha ko ay
kumapit pa rin ako sa leeg niya, takot na baka ay mahulog kahit na galit ako sa
kanya.
Inilapag niya ako sa kama nang nakapasok kami sa loob ng silid na konektado sa
opisina niya.
He furiously ripped his shirt off in front of me, revealing his godlike abs.
Mas gusto ko pa rin ang abs ni Villazardo kahit gaano pa kaganda ang abs ni
Lordcan.
Ngayon ay slacks nalang ang tanging suot niya.
"You want abs?" marahan na may halong galit ang boses niya. He was standing in
front of me, his lofty body build was towering me as I was sitting innocently on
the comfy bed.
Nagmumukha tuloy siyang pornstar sa harap ko.
"Hawakan mo," utos nito nang hindi ako kumibo at nagpatuloy lang sa pag-iyak.
"Ayaw. Gusto ko 'yong abs ni Villazardo."
Halos sabunutan niya ang kaniyang sarili nang dahil sa sinagot ko. Katulad din ng
reaksyon ni Villazardo.
"May abs naman ako! 'Yong abs ko nalang, Khione! Anak ng..." his indignant tone of
voice was trailing off when soft sobs filled the whole room. Napapikit siya at
huminga ng malalim til his breathing got back to normal. Kanina kasi ay sobrang
bilis ng bawat paghinga niya, his bare chest harshly moved up and down repeatedly.
He's holding his anger, controlling his temper.
"A-Ayoko nga sabi sa abs mo e..." I can hardly speak because of the lump that's
forming in my throat.
Pabagsak niyang inilapag ang mga malalaking kamay niya sa magkabilang side ko rito
sa kama, kinukulong ako sa pagitan niya. My body bounced a little because of the
impact of his large hands forcefully met the surface of the lavishly limpid bed.
His face leaned closer to my pinkish and wet face, his piercing eyes stared through
me as I his jaw twitched angrily.
"Touch my abs," mariing utos nito at puno ng kaseryosohan ang mga mata nito.
Natatakot ako sa paraan ng pagtitig niya sa akin na halos pati ang kaluluwa ko ay
makikita niya na.
I shook my head in return and cried more.
Bakit ba namimilit siya sa aking hawakan ko ang abs niya gayong mas gusto ko 'yong
abs ni Villazardo?
Halos nakadagan na ang katawan niya sa akin ngunit nanatili akong nakaupo at
umiiyak sa harap niya.
Makasalanan 'tong ginagawa niya.
Marahas niyang hinablot ang kamay ko at idinikit sa mainit at matigas niyang abs.
I'm silently crying and tried to withdraw my hand from his grip but it didn't
worked. He just tightened his hold on it to prevent my hand from escaping his
grasp.
"Stop crying, you have it already."
"G-Gusto ko 'yong abs ni Villazardo..."
Napahilamos siya sa kanyang mukha nang dahil sa sinabi ko. Totoo naman, mas gusto
ko 'yong abs ni Villazardo.
Sa huli ay napilitan siyang papuntahin dito si Villazardo. Same as his abs,
Villazardo's abs was rough and hard when I laid my hand on it. Ang mga mata ni
Lordcan ay parang handa ng pumatay ng tao habang binabantayan akong nakahawak sa
abs ni Villazardo.
Abot tengang ngiti ang gumuhit sa aking labi nang nahawakan ko na sa wakas ang abs
ni Villazardo.
Halos dalawang minuto lang ang binigay na oras sa akin ni Lordcan bago niya
pinaalis si Villazardo na nakaangat ang mga kilay.
"Damn, my abs just got fucking rejected," bulong nito sa sarili nang lumabas siya
ng silid at nagsimula na sa pagtatrabaho rito sa kaniyang opisina.
Lumipas ang isang linggo na lahat ng gusto ko ay masusunod agad. I'm seven weeks
pregnant, mas lalo akong natakot nang may maliit na umbok na sa tiyan ko. It's not
that noticeable if I'd wear loose T-shirts or oversized clothes.
I was craving for crabs and a touch of Villazardo's abs.
Lagi nalang nakasimangot si Lordcan 'pag naisipan kong hawakan ulit ang
nakakamanghang abs ni Villazardo.
I asked Lordcan if I can roam around the whole mansion because I got bored in the
room and he said yes.
Sa paglabas ko ng opisina ni Lordcan ay nakabantay na agad ang dalawang guwardiya
niya sa magkabilang side ng pinto nito.
How I missed this two. Rolando and Fernando but I don't have time to chitchat with
them so I walked past them.
Nang nasa ground floor na ako ay ramdam ko na ang mga mapanuring mata ng mga
nagtatrabaho rito.
Siguro ay nagtataka sila kung bakit ganito ang suot ko. I used to wear some sexy
but not that revealing or dating clothes. 'Yong sakto lang na bagay at fit sa
katawan ko pero ngayon? I am walking my way to the grand front door wearing
Lordcan's white T-shirt na hanggang hita ko kaya nagmumukha na itong dress sa akin.
I wonder where's Kate? Bigla nalang siyang 'di nagpakita sa akin, 'di ba ay isa na
rin siya sa mga naging bantay ko?
Isang hakbang palabas ng mansyon ang ginawa ko ngunit agad akong natigilan nang
nakita ang paparating.
Calla.
My insecurities ran inside me when I caught sight of how the way she look with that
fitted dress that's hugging her curves so tightly and that precious pumps.
She stopped midway and smirk at me.
"Look at you. Pretending to be pregnant," she handed her clutch to the lady at her
side. Sumenyas siya sa babae na mukhang sekretarya niya yata na mauna na ito. Agad
namang sumunod ang babae sa utos niya.
Pretending to be pregnant?
Paano kung magpa-ultrasound kaya ako? Tapos isasampal ko sa kanya ang sonogram na
ebidensyang totoong buntis ako.
Do I look like I'm pretending?
I ignored her and was about to walk past her but I was drag back to face her.
Sino siya sa inaakala niya upang hilahin ako ng gano'n? Halos bumaon na ang bagong
manicure niyang mahahabang kuko sa maputla kong balat.
"Kinakausap pa kita, huwag kang bastos," bakas sa mala-anghel niyang boses ang inis
nang dahil sa inasta ko.
"Kung ayaw kang kausapin ng tao, huwag kang mapilit," I expressionlessly stated.
Minsan nalang akong nagsusuka sa umaga pero bakit parang umangat lahat ng kinain ko
kanina? Nakakasuka talaga ang mukha niya.
"You're avoiding me because it's true, right? You're pretending to be pregnant in
order to have Lord's full attention," she aid it accusingly. My eyes widened when
she slapped me hard using the back of her hand and not her palm. Mas masakit 'yon
kesa sa palad. Napatagilid ang mukha ko nang dahil sa lakas ng impact nito.
"Attention seeker."
Kumulo ang dugo ko nang dahil sa ginawa niya.
"Kung salita, salita lang, walang pisikalan," I moved my head to face her. Alam
kong namumula na ang kanang pisngi ko ngunit binalewala ko ito, halos 'di ko na
naramdaman ang sakit nang dahil sa sobrang galit.
Hindi puwedeng aalis ako rito nang hindi nakakaganti.
I slapped her too. Pero akala niya ay isa lang?
Nang tumagilid ang mukha niya ay saka ko pa siya sinampal sa kabila naman bago siya
iniwang nakatayo roon at bahagyang natatakpan ang mukha ng iilang hibla ng kaniyang
buhok.
Akmang hahakbang na ako sa hagdan pababa na may limang steps lang upang tuluyang
makababa ngunit halos kapusin ako ng hangin nang isang malakas na puwersa ang
tumulak sa akin. Dahilan kung bakit ako nawalan ng balanse at nagpagulong-gulong sa
hagdan hanggang sa tuluyan na akong nakahiga sa sahig.
My body was excruciatingly aching. My body curved into an arc because of the pain
from my back. Napahawak ako sa tiyan ko at sa buong parte ko sa baba nang mas
masakit pa ang ibinigay nitong sakit sa akin.
Mabilis na tumulo ang mga luha ko nang yumuko ako at may bahid ng dugo ang kulay
puting damit ko. The blood came from the private part of my body. Umangat ang
paningin ko sa itaas ng hagdan sa may grand front door at nakita ko roon si Calla.
Shock was written all over her face.
She did this to me. Tinulak niya ako habang nakatalikod. She took advantage of me
while she was facing my back.
Waves of pain made my body numb. Puno ng pasa ang tuhod, paa, siko at iilang parte
ng katawan ko. Sumasakit na ang ulo ko at nanlalabo ang paningin.
"What did you do?!" rinig kong biglang sulpot ni Kate at nang hindi nakasagot si
Calla ay narinig ko ang marahas na pagsampal ni Kate sa kanya.
Kahit malabo ang paningin ko ay nakita ko sina Monerov, Monterozo, Gordon at
Villazardo na tila may nagsabi sa kanila sa mga nangyayari rito sa labas dahilan
kung bakit sila lumabas.
"Holy shit!"
Mabilis akong nilapitan ni Monerov, Monterozo at Gordon pero si Villazardo ay
malalaking hakbang ang tinahak pabalik sa loob ng mansyon. Si Kate naman ay iniwan
na rin ang nakatulalang si Calla upang tulungan ako.
Nagdadalang isip sila kung saang parte ng katawan ko ang maaari nilang hawakan.
Bumalik si Villazardo na kasama si Lordcan.
Lordcan's dark expression was like telling everyone to back off. Umatras sila.
Nilagpasan ni Lordcan si Calla at mabilis akong binuhat kasabay ng pagdating ng
isang sasakyan.
"Punish her in the worst way possible."
"But Lord, she can't survive that punishment! Hindi siya sanay—" pagtutol ni
Villazardo sa utos ni Lordcan sa kanya.
"Sanayin mo."
Marahan akong pinasok ni Lordcan sa backseat ng kotse at sumunod din siya. He
hoisted me up to sit on his lap, he held me carefully as the car started to move.
Pareho kaming nakahawak sa tiyan ko habang umiiyak ako sa dibdib niya. He was
whispering sweet words whilst kissing my forehead.
"M-My baby..."
And then I was out.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 46
--
Chapter 46
Gone
I opened my eyes and the dreadful emptiness embraced me. I feel like I'm lost and I
lost something or someone...
White, I can only see white at first but when I gazed around, the familiar scent of
medicine made me wrinkled my nose.
Hospital.
Biglang nagdilim ang paningin ko nang naalala ang nangyari dahilan kung bakit ako
nandito. My fingers curled into a fist as I forced my body to get up and sit on the
hospital bed.
Ramdam ko pa rin ang sakit ng katawan ko, ang sakit na natamo ko noong bumagsak ako
sa sahig.
I inspected my arms and legs. There are bruises but it's nothing to me. May
naramdaman din akong malambot na bagay na nakadikit sa gilid ng noo ko. Siguro ay
may sugat doon kaya nilagyan ng bandage.
Napalunok ako nang naalala at nakita ang dugo na tumulo mula sa pribadong parte ng
katawan ko. Various of bad things popped up on my mind but I immediately pushed it
all aside.
Sa halip na mag-isip ng kung anong maaaring mangyari sa baby ko ay hindi ko ginawa.
I caressed my belly and try to feel the life in it.
The baby's fine. He or she needed to be fine.
"Khione..."
Four pairs of crestfallen eyes stared at me when I turned my head to look at them.
Kate entered the hospital room first after opening the door as Monterozo, Monerov
and Gordon followed, tailing Kate.
I noticed the absence of Villazardo. Where is he?
Iniwan nilang nakabukas ang pinto kaya nakita ko ang likod ni Lordcan, may kausap
siyang babaeng doktor sa labas. Kitang-kita mula rito ang nagpapakitang ugat sa
braso niya.
What are they talking about?
I don't want to just sit here and wait for Lordcan to tell me what the doctor told
him. Baka ay ibahin niya pa at magsisinungaling siya sa akin. Mas maganda na 'yong
sigurado ako at manggagaling mismo sa doktor na ayos lang ang baby ko.
Simula noong dumating si Calla ay bigla nalang akong nagdadalawang-isip sa
pagtitiwala kay Lordcan.
I moved my bare feet down from the hospital bed and felt the cold floor under my
feet.
Walang nagtangkang pigilan ako nang pinilit ko ang sarili kong tumayo at maglakad
papunta sa kinaroroonan ni Lordcan na nasa labas kausap ang doktor.
I can feel their eyes following every steps that I take. Mukhang takot silang
kausapin ako dahil bakas sa kanilang mukha ang pagdadalawang-isip kung magsasalita
ba sila o hindi.
Because of the extreme silence that filled every corner of the hospital room, I can
almost hear their rustling voice, trying to keep quiet even in the middle of
whispering things.
"Ba't ako? Ikaw na."
"Sige magtulakan kayo, tangina."
Una kong narinig ang kinakabahang boses ni best friend Monterozo at ang naiinis na
boses naman ni Kate ang nagpatahimik sa kanila.
Malapit na ako sa pinto pero walang pumigil sa akin kaya malaya akong nagpatuloy sa
paglalakad kahit naka-paa lang. My small bare feet compared to Lordcan's large one
sweep on the freezing ground.
"The babies did not survived. Nalaglag ang mga bata marahil sa sobrang baba ng
matris ni misis o 'di kaya'y hindi gano'n kahigpit ang kapit ng mga bata-"
"Babies?"
"Yes, sir. We've found out that it's triplets."
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman nang narinig ko ang pinag-uusapan
nila Lordcan at ng doktor.
Tila huminto sa pag-ikot ang mundo at mabilis akong napahawak sa tiyan ko.
Nakakabingi ang katahimikang bumabalot sa buong silid nang dumapo ang tingin ng
doktor sa akin.
Lordcan seemed to notice the doctor's attention was diverted into someone that's
right just behind him. In an instant, he turned to me.
Looking down at me, Lordcan's expression changed. The usual expression when he's
not in a good mood. Tumingin siya sa likuran ko kung saan nagtutulukan ang mga
kaibigan niyang walang nagawa upang pigilan ako.
In an instinct, I took a step back because of his darkening orbs. I can't explain
how furious he is, if only there's a perfect word that can describe his anger.
Why is he angry anyway? I should be the one who have the right to be angry and not
him.
I lost my baby. Babies rather.
"I'll talk to you later, doc." bakas sa boses ni Lordcan ang awtoridad. Ni hindi
niya nilingon ang doktor simula no'ng nagtama ang aming mga mata ay 'di niya na ako
nilubayan pa ng tingin.
I avoided his eyes because of the feeling that he's giving me. I felt so small
under his scrutiny. Instead, I looked at female doctor behind me with my pleading
and questioning eyes.
"Yes, Sir." she obliged and bow her head a little to avoid my eyes before she
started to walk away.
Napakagat labi ako nang dahil sa nangyari. Mukhang pati ang doktor ay takot sa
kanya habang kinakausap siya kanina.
Hindi ako naniniwala.
Buhay pa ang mga baby ko.
I decided to finally look at Lordcan into his raging eyes with my teary one.
"Tell me, my babies are just fine, right? They're gonna be alright?" my hoarse
voice sounded desperate and awful.
Walang pinagbago ang ekspresyon niya kahit sobrang nagmamakaawa na ang mga mata ko
upang sabihin niya lang sa akin na ligtas ang mga baby ko.
I heard what the doctor told him but I just can't accept it. My babies have to be
okay, they have to.
"Lordcan!" singhal ko nang hindi siya nagsalita at nanatiling galit ang kaniyang
mukha.
"Get out," nawala na 'yong ekspresyon sa mukha niya nang sinabi niya ang mga
katagang 'yon. He said that without losing his sight from me.
Alam kong hindi para sa akin ang mga salitang 'yon. It's for the guys and Kate.
Lordcan walked past me, getting in the room. He left the door wide open for them to
freely get out of the room. Nasa loob pa rin ako ng hospital room, malapit sa
pinto. Hindi ako tuluyang nakalabas kanina dahil agad akong nahuli ng doktor.
The guys and Kate was hesitant of leaving me with Lordcan. Mukhang alam na alam
nila kung ano ang mangyayari kapag iniwan nila ako rito. But the authority in
Lordcan's voice was irresistible and too powerful to disobey his strong words and
commands.
Nakayuko silang nilagpasan ako hanggang sa narinig ko ang pagsira ng pinto.
There are kinds of silence. Comforting and discomforting but this one seems deadly
to me.
"Napunitan ka."
Dalawang salita ngunit sobrang laki ng epekto sa akin, lalo na 'yong paraan ng
pagkakasabi niya. Malamig, at the same time ay nagbabaga sa galit.
"Hindi 'yan totoo!" pilit kong pinapaniwala ang sarili na buhay pa ang mga baby ko
kahit na alam ko sa sarili kong wala na talaga.
I can't feel even a little bit of life in my womb. I felt numb because of the loss
and emptiness.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at hinayaang tumulo ang mga luhang kanina pa
nagtatangkang kumawala mula sa mga mata ko. Nakahawak ako sa tiyan ko habang
nakatitig sa likod ni Lordcan.
There's a distance between us and I was facing his back. Hindi ko na alam kung ano
ang ekspresyon sa mukha niya.
Tahimik akong umiyak at mahigpit ang pagkakahawak sa hospital dress na suot ko sa
may banda ng tiyan ko.
It took almost ten minutes of silence before a deafening noise and a fist that's
just flew and vehemently landed on the metal silvery table.
Halos dumugo ang aking pang-ibabang labi nang nakita ko kung paano sinuntok ni
Lordcan ang metal na mesa na malapit sa kanya. Mas lalong nagpapakita ang mga ugat
sa braso at kamay niya, namumula rin ang gilid na bahagi ng leeg niya pati na rin
ang tenga niya.
"Kailangan kitang buntisin upang mapanatili kang ligtas! Pero anong ginawa mo?" his
roaring voice made me cried hard. Nanatili siyang nakatalikod at ang kamao niya ay
nakapatong pa rin sa ibabaw ng metal na mesa.
He's wearing a black tee shirt with a black slacks. Kaya sobrang halata ng pamumula
ng ibang parte ng katawan niya marahil sa sobrang galit. May iilang pawis na rin
ang tumutulo sa gilid ng noo niya pababa sa namumula niyang leeg. Nanginginig ang
katawan niya at sobrang lalim ng bawat paghinga niya.
Nagtitimpi na naman siya pero sa pagkakataong 'to ay mukhang buong lakas at kahit
sa isip niya ay sobra ang ginawa niyang pagpipigil upang 'di niya lang magawa ang
gusto niyang gawin.
Kapag si Lordcan, nawalan ng kontrol. Sigurado akong kahit ako ay 'di na siya
mapipigilan pa.
I have to be careful at this time. I lost my babies and now, Lordcan is controlling
his temper.
"W-Why are you mad at me? Kasalanan ko bang tinulak ako ng Calla na 'yon?" I sobbed
kahit sobrang hirap na ako sa pagsasalita dahil sa pag-iyak ay nagawa ko pa ring
ipagtanggol ang sarili ko.
I'm not weak, not at this moment that I'm devastated.
Bakit kailangan ko pang mabuntis upang maging ligtas? Dahil ba sa sobrang dami kong
kasalanan at gusto na akong parusahan ng mga opisyales ngunit 'di nila magawa dahil
buntis ako?
Paano kung buntis ako at hindi anak ni Lordcan ang dinadala ko?
"N-Nasasaktan din ako! Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Gusto kong umalis
pero ayaw mo naman. Alam mo kung anong problema sa'yo Lordcan? Walang kasiguraduhan
lahat ng sinasabi mo." Ang hirap pigilan ang mga salitang lumalabas sa bibig ko,
lalo na kapag sobra na akong nagpapadala sa emosyon ko.
Ayokong maniwala. Nagsisinungaling lang sila sa sinasabi nilang wala na 'yong mga
baby ko.
"Is it all about assurance, Khione?" his baritone voice was livid. "Hindi pa ba
sapat na binuntis kita?"
Saka pa ako natigilan nang dahil sa sinabi niya. Napagtanto kong 'yong gusto ko
lang talaga ay ang marinig mula sa kanya ang mga salitang makakapanatag sa isip ko.
I didn't notice what his actions screaming at for. I was ignoring it all this time.
Nakakalito rin naman kasi palagi niyang pinapanigan si Calla tapos ako hindi? Ba't
ako pa ang binuntis niya kung mas mahalaga sa kanya si Calla?
"M-Malay ko ba? What if you're just using me as your baby maker? Baka nga may
binabalak ka pang isali ang mga anak ko sa kasamaan mo..."
"Gano'n na ba ako kasama sa paningin mo?"
Natahimik ako nang dahil sa sinabi niya at ang tanging maririnig ko lang ay ang mga
hikbing kusang kumakawala sa bibig ko.
Isang ingay mula sa paghampas ng dalawang malaking palad niya sa metal na mesa ang
narinig ko matapos ang isang minutong 'di ako nagsalita.
I don't want to answer his question because it's true. That's the way he is in my
eyes. A cruel billionaire who happens to have a dangerous organization.
Nanlamig ang mga palad ko nang matapos niyang hinampas ang metal na mesa-using his
right hand, he flipped the metal table and it was landed on the cold floor in a
position of upside down. Sobrang ingay ang nilikha nito dahilan kung bakit mas
natakot ako.
Marahas siyang humarap sa akin kaya agad na nagtama ang paningin namin and he was
sweating, medyo namumula ang mukha niya. Air-conditioned naman ang buong hospital
room pero bakit pinagpapawisan siya? Hindi ba naririnig ng mga doktor o 'di kaya'y
nars ang mga nangyayari rito sa loob?
His red lips pursed into a thin line. Basa na rin ang mga labi niya kaya ito
nagiging kulay pula. "Kung gano'n na rin naman ang paningin mo sa akin,
magpapakasama na lang ako."
Hindi niya ako nilubayan ng tingin simula noong humarap siya sa akin. He pulled the
collar of his black tee shirt from his nape, removing it. Revealing his holy abs,
he strode towards where I'm standing.
Hindi agad ako nakagalaw nang mabilis siyang nakarating sa kinaroroonan ko at
siniil ako ng isang napakamarahas na halik. He gripped me by the arms and pushed me
against the nearest wall. Napadaing ako sa kalagitnaan ng paghalik niya sa akin
nang naramdaman ko ang sakit na naidulot ng pagtulak niya. My back was aching and I
haven't even fully recovered from the soreness and pain from what happened to me at
the grand front door of the mansion.
I tried to move my head sideward to avoid his illegal way of kissing. Hindi ako
nagtagumpay dahil sa sobrang diin ng pagkakahalik niya sa akin ay halos 'di na
makawala ang mga labi ko.
His sinful lips was demanding for me to kiss him back and let him enter but I
didn't let him. I did the other way around.
Mas lalo niya lang idinikit ang bruskong katawan niya sa nanghihina kong katawan
nang sinubukan kong kumawala at tinulak siya.
My tears keep on rushing down my cheeks like a waterfalls.
His rough hands traveled around my body and ripped the hospital dress off. The
dress fell down to my feet, leaving me with only a white tee shirt and a black
shorts on.
Anong ginagawa niya?
"L-Lordcan!" I gasped for air when he left my mouth. Naramdaman ko naman ngayon ang
mabasa at mainit niyang labi sa leeg ko.
I felt my body immediately responded to his kisses. Hindi ko alam pero ramdam ko
ang kusang pag-init ng katawan ko. It was like a voluntary action when his lips
were on contact with my skin.
Hindi na ba siya naaawa sa sitwasyon ko kahit ayokong kaawaan niya ako? Nalaglag
'yong mga baby, 'di pa nakarecover ang katawan ko tapos gagawin niya 'to sa akin?
He's treating me like I'm an animal. He's proving to me that he's really a monster
not only in my eyes but also with his real actions and intentions.
How ruthless could he be?
"I'm more than bad, Khione, remember?"
I closed my eyes when he slammed his hard muscular body against my delicate one.
Pressing his soft hot lips on the crook of my neck, he gripped my wrists using only
his one large hand and slammed it against the wall on the top part of my head,
securely pinning me.
"S-Stop! Please..."
I tried to get his hand off my wrists but I failed when he just tightened his grip
and firmly pressed my wrists against the wall.
"I'm what, Khione?" his thunderous voice changed into lifeless, soulless. "I'm a
bad guy? Hmm?" he whispered harshly under my ear.
Pilit kong inilayo ang leeg ko sa mapangahas niyang labi pero agad namang hahabol
ito at mas marahas na hahalikan ang leeg ko.
Sa bawat paglayo ko ay mas lalo lang lumalala ang sitwasyon.
I surrendered. Hinayaan ko siyang halikan ako sa leeg, sunod-sunod naman ang
pagtulo ng luha ko sa isiping ang sama ng pagtrato niya sa akin ngayon.
Hindi pa nga ako nakabawi sa pagkawala ng mga baby ko tapos ito ang gagawin niya sa
akin?
Naramdaman ko ang isang marahas niyang kamay na gumagapang sa ilalim ng damit ko.
Halos nalalasahan ko na ang sariling dugo sa labi ko nang dahil sa mariing pagkagat
ko nito.
"A-Ang sama mo... Habang 'yong babaeng pumatay sa mga baby ko ay nagpapakasaya na
ngayon?"
I got his full attention now that I mentioned about Calla. Hindi rin natuloy ang
kamay niyang gumagapang sa ilalim ng damit ko ang intensyon nitong hawakan ang
pribadong parte ng aking katawan. His hand retreated from going deeper under my
clothes.
He keep his grip on my wrists. Using his other hand, he fished out something in his
pocket on the back of his black slacks.
A phone.
Nanatili ang katawan niyang nakadikit sa akin at walang kahit konting distansya ang
ibinigay niya sa pagitan namin.
He dialed someone on the phone.
It's Villazardo.
Nang sinagot ni Villazardo ang tawag ni Lordcan ay mabilis na pinindot nito ang
loudspeaker.
"Lord..." pambungad ng nasa kabilang linya. Mukhang nag-iba ang boses ni Villazardo
ng konti at hinihingal pa ito.
"I want to hear her pleading."
Kumalabog ang dibdib ko nang narinig ang walang kabuhay-buhay sa boses ni Lordcan.
We're in the same position, too close while he's pinning me against the hard wall.
Saglit na natahimik ang nasa kabilang linya at inilapit pa ni Lordcan ang cellphone
sa tenga ko upang marinig ko kung ano ang mga nangyayari sa kabilang linya.
"N-No! Please! Lord, help me, please! H-He's hurting me..." isang impit na sigaw ng
noo'y mala-anghel na boses ang narinig ko sa kabilang linya kasabay ang iilang
ingay sa likod nito.
It was like, she was being tortured or anything that's painful. Minsan ko ng
naranasan 'yan pero 'di naman ako nagmakaawa.
An angel was pleading.
"V-Villazardo!" sigaw ni Calla kasabay ang ingay ng paghampas ng isang bagay sa
balat nito.
Hindi ako makapaniwalang tumingin kay Lordcan habang siya ay titig na titig sa
akin. Hinihintay kung ano ang magiging reaksyon ko sa mga narinig.
The absence of sound was uncomfortable when silence took place between us. Ang
tanging naririnig ko lang na ingay ay ang mga pagmamakaawa, daing at pagsigaw ni
Calla mula sa kabilang linya.
"Calla."
I didn't expected that Lordcan would call her name. Tila narinig ni Calla ang boses
ni Lordcan dahilan kung bakit halos 'di na siya tumigil sa pagmamakaawa.
"L-Lord! Please... I-It hurts. What kind of punishment is this? As long as I can
remember my punishment before wasn't like this! You're punishing me by fucking
me..."
Napapikit ako nang dahil sa narinig ko. Mabilis kong iniwas ang aking paningin mula
sa walang kabuhay-buhay na mga mata ni Lordcan.
Pero mas ikinagugulat ko ang sinabi ni Lordcan.
"Villazardo? Will you fuck her?"
"Tangina naman oh. Alam mong importante sa'kin ang virginity ko, Lord." pagtutol ni
Villazardo sa gustong mangyari ni Lordcan. "I don't fuck girls that you've fucked
before," dugtong nito sa nandidiring boses.
Virgin pa pala siya?
"What a fucking pussy." Lordcan hissed on the phone, naramdaman ko ang mas lalong
pagdiin ng matigas na katawan niya sa nanghihinang katawan ko.
"Siguro kung si Khione 'to, hindi ako magdadalawang-isip, Lord, kahit may nangyari
na sa inyo-"
Sa isang iglap ay nasira ang cellphone ni Lordcan nang hinampas niya ito sa pader
sa mismong gilid ng ulo ko kaya napapikit ako sa sobrang takot at kaba na baka ay
sa akin niya naman ihahampas 'yon.
Alam kong inaasar lang ni Villazardo si Lordcan kaya niya nasabi 'yon pero itong si
Lordcan ay sineryoso agad.
I can feel Lordcan's body trembled against mine because of the extreme anger that
wanted to take control over him. Sobrang bilis ng bawat paghinga niya dahilan kung
bakit marahas na tumataas baba ang dibdib niya na nakadikit sa dibdib ko.
His rough hand started its adventure on my body. Matapos ang ilang minutong
pagpapakalma niya sa sarili niya ay nagsimula na naman siya sa binabalak niya.
"We're not leaving this hospital unless I get you pregnant..." he whispered in a
very cold lifeless baritone voice. "... again." dugtong niya nang naramdaman niya
ang pagkagulat sa ekspresyon ko.
Napasinghap ako nang naramdaman ko ang kamay niyang dumapo sa pribadong parte ng
katawan ko.
I pushed my head back and shut my eyes close as tears came streaming down my face
because of the sensation of pain and pleasure that he's making me feel.
Isang linggo ang lumipas at nakaalis na ako sa ospital. Simula noong nangyari ang
lahat ng 'yon ay madalas akong wala sa sarili at tulala. Hindi rin ako lumalabas sa
loob ng connected room sa opisina ni Lordcan.
Lordcan mercilessly fucked me in the hospital room. I don't think it's making love
or a simple sex so I'd prefer calling it fuck.
Mas malala pa 'tong ginagawa ko ngayon kesa noong kinukulong ko lang ang sarili ko
sa loob ng isang silid at hindi kumakain.
Para akong nababaliw at palagi nalang pumapasok sa isip ko na ang dumi kong babae.
Matapos nakunan ay nagpaggalaw agad ako kay Lordcan?
I have no choice. He's forcing me.
Kung noon sa tuwing pinaparusahan ako ni Lordcan ay kinukulong ko lang ang sarili
ko at matapos ang dalawa o tatlong araw ay napapaamo niya na ako.
This time, it's different. Simula noong natapos ang nangyari sa ospital at nang
nakontento na siyang mabubuntis niya na naman ako ay saka pa siya tumigil. Halos
hindi ako makapaglakad nang dahil sa pambababoy na ginawa niya sa akin.
Pakiramdam ko ay naging pipi na ako dahil sa sobrang hirap magsalita. Nabibingi ako
sa katahimikang bumabalot sa akin. Nabubulag ako sa katotohanang unti-unting
nadidiskubre ko. Ang hangin mismo ang sumasakal sa akin.
I lifted my wounded hand to reach my reflection in the human sized mirror standing
straight in front of me.
Pasa, sugat at iba't ibang klase ng bugbog sa katawan ang nakuha ko sa halos limang
araw na pagwawala ko rito. Nakabalot na naman ng bandage ang kamay ko, pinilit lang
ako ni Kate na gamutin niya raw ang mga sugat sa kamay ko.
Sa tuwing iniisip ko ang nangyari sa mga baby ko ay mula sa pagkatulala bigla
nalang akong iiyak.
I lost my babies, they're gone, did I lost my sanity as well?
Sinong hindi mababaliw sa mga naranasan ko?
Kakaayos lang ng isang katulong dito sa mansyon ang silid na 'to nang binasag ko
ang mga gamit dito pero isang bagay lang ang hindi ko ginalaw.
The mirror.
Halos isang linggo ko na ring 'di nakikita si Lordcan at mas maganda na 'yon dahil
'di ko alam kung anong gagawin ko kapag nakita ko siya ngayon natauhan na ako.
My reflection was as ruined as my life. Pale skin, pale and dry cracked lips, dark
shadows under my eyes, tired eyes and a hair like haywire. Medyo pumayat din ako ng
konti, sa kulay ng balat ko ay mukhang wala ng natitirang dugo sa katawan ko.
"I hate you," tukoy ko sa hitsura ko ngayon. Wearing a white long sleeves
nightgown, I'm the complete definition of insane.
Hindi ko alam kung anong napasok sa isip ko nang sinuntok ko ang salamin ng paulit-
ulit gamit ang mga kamay kong kakagamot lang ni Kate kanina. The mirror shattered
into pieces and fell down the cold marbled floor with a cacophony of noise.
I screamed to get the pain away. Blood dripping from my fresh wound on my hand down
to my white nightgown and tears cascading from my reddening eyes down to my pale
cheeks.
Umalingawngaw ang ingay sa buong silid at marahil ay naririnig na nila ito sa
labas.
Lahat ng gamit na nakikita ko rito ay sinisira ko.
Hindi ko pa naramdaman 'to noon. I easily forgive a person, hindi ako ang klase ng
taong nagtatanim ng galit sa puso ko. Sobra naman nilang inaabuso ang pagiging
ganito ko.
My gazed dropped on my feet when I felt a pang of pain under it.
Natapakan ko 'yong bubog ng salamin at ramdam ko ang pagbaon nito sa paa ko.
Sa kabila ng pagwawala ko rito ay narinig ko ang biglang pagbukas ng pinto.
A familiar strong muscular arms tightly wrapped around me dahilan kung bakit ako
natigilan sa pagsigaw, pag-iyak at sa paninira ng gamit dito.
"Sshh, tahan na..."
None other than Trevino's deep voice that can stop me.
It's been a while.
Siguro kung si Lordcan 'to ay mas lalo lang akong magwawala rito. Ayaw kong hawakan
niya ako at mas mabuti na rin 'yong 'di siya nagpapakita sa akin.
"T-Trev, pagod na ako..." the serenity of my voice broke.
"Rest then," agarang sagot nito.
Hindi ko alam kung paano siya nakapasok dito, ang importante ay hindi si Lordcan
ang pumasok. Kahit papaano ay may konting pinagsamahan din naman kami ni Trevino.
He took care of me when I needed Lordcan the most. Binilhan niya pa nga ako ng
sardinas noon.
I can tell that he's a good person.
Pansamantala kong nakalimutan ang tungkol sa mga sekreto at ang misteryosong si
Lordcan nang dahil sa pagbubuntis ko.
Bukas na bukas ay magsisimula ulit ako sa dati. I will find a way to go to the
underground world, investigate about the history of Lordcan and his real name,
secrets of illegalhood, the guy who attempted to kill me, the mysterious girl that
I saved before, the thing about the real Caspian Lordcan as my cousin and what's
the real intensions of Calla.
"Sweet dreams, Khione."
I fell asleep in the arms of Trevino.
Nagising ako ng madaling araw nang naramdaman ko ang isang malaking kamay na
nakahawak sa nakabandage kong sugatang kamay.
Bago na naman ang damit ko pati na rin ang bandage sa kamay ko. Ramdam ko rin ang
bandage sa paa ko.
Minulat ko ang aking mga mata nang may naamoy ako.
Amoy alak.
"K-Khione... 'Wag ka ng magalit sa'kin, please."
Napaupo ako mula sa pagkakahiga at mabilis na lumayo sa nagmamay-ari ng boses. I
pulled my hand back from his gentle hold.
Pero bakit parang may mali sa boses ni Lordcan?
"Lumayo ka nga sa'kin!" tinabig ko ang kamay ni Lordcan na hinabol pa ang kamay ko.
Anong ginagawa niya rito? Medyo madilim dito sa kwarto dahil nakapatay ang ilaw. I
turned on the lamp that's located on the bedside table at agad na bumungad sa akin
ang mapupungay na mga mata ni Lordcan.
He's half naked and wearing black shorts only. Pawis na pawis siya at namumula rin
ang kaniyang pisngi, sobrang magkaiba sa namumutlang balat ko.
"A-Are you scared of me? Don't be..." hindi makapaniwalang sobrang malumanay ng
boses niya.
A hiccup escaped from his mouth.
Hindi ko alam kung anong masasabi ko. Nakatitig lang ako sa kanya, hindi
makapaniwala sa mga nakikita.
Sa mukha niya pa lang ngayon ay naaawa na ako sa kanya pero pilit kong hindi siya
kaawaan.
"Basta! Huwag kang lumapit sa'kin sabi!" pagpigil ko sa kanya nang akmang aakyat
siya ng kama upang lapitan ako sa kabilang banda ng kama.
He stopped and look at me with his pleading drunken eyes. The ruthless Lordcan was
gone and he looked miserable. "H-Hindi naman kita sasaktan."
Shit? Anong gagawin ko sa kanya? Para siyang wala sa sarili niya. Akala ko ay ako
lang ang umiinom sa aming dalawa.
Bakit siya naglalasing?
"Hindi mo'ko sasaktan? Palagi mo nga'ng ginagawa sa'kin 'yon e! Labas!" I pointed
the open door at sinundan niya naman ng tingin ang daliri kong nakaturo sa pinto
gamit ang mga mapupungay niyang mga mata.
He hiccuped before looking at me innocently. Pinagpapawisan siya at ang maitim
niyang buhok ay medyo basa. Some wet hair was covering his forehead.
"P-Pero-" he was cut off by a hiccup, "-kakapasok ko lang?" dugtong niya sa
nagtatakang tono ng boses.
Nababaguhan ako sa mga kilos at paraan ng pagsasalita niya. Mukhang sinasabi niya
talaga lahat ng nasa isip niya.
Baka naman kung tatanungin ko siya kung ano ang totoong pangalan niya ay sasagot
siya?
Sabi nila 'di raw nagsisinungaling ang mga lasing at madalas pa nilang masabi ang
kanilang mga sekreto.
I can take advantage of this.
My eyes widened in shock when he lifted his other hand up. Revealing a bottle of
strong alcoholic beverage. Uminom siya habang mariing nakapikit ang mga mata.
"Lordcan!" saway ko sa kanya ngunit wala akong ginawa upang pigilan siya sa patuloy
na paglaklak ng alak. I'm afraid that he might hurt me that's why I'm keeping my
distance.
He pulled the bottle away from his mouth when he had enough and let out a deep
breath.
"Can I sleep here?" he asked nicely and tap the white sheets. 'Yong mga mata niya
talaga ay sobrang mapupungay. It looked weary, drained and exhausted.
"No!"
Sobrang lungkot ang pumalit sa ekspresyon sa mukha niya na mukhang pasan niya ang
buong mundo nang dahil sa sagot ko.
Bumaba ang tingin niya sa kamay at paa kong nakabenda.
"A-Ayoko na, Khione," napayuko siya at hinawakan ang noo niya like he was suffering
from something. "G-Ginagawa na nila ang lahat upang mapatalsik ako sa puwesto ko at
kapag nangyari 'yon-" saglit siyang uminom sa dala niyang alak bago nagpatuloy sa
pagsasalita. "-kukunin ka nila mula sa'kin."
All this time? Ang mga opisyales ba ang totoong kalaban niya? Hindi naman siguro
kasama sila Monterozo, Monerov, Gordon at Villazardo sa mga gustong magpatalsik sa
kanya 'di ba? After all, they're friends.
"Papayag ka ba?" sinasabayan ko nalang ang mga sinasabi niya. I wanna know
something and a talkative drunken Lordcan would probably say it to me.
"H-Hindi."
"Anong plano natin?"
"Hindi ka kasali sa plano," prente siyang umupo sa kama at uminom ng alak.
Walang hiya talaga. Kahit lasing siya ay maitatago niya pa rin ang mga sekreto
niya.
I'll try.
"Nasaan ang underground world?"
"Nasa ilalim."
I took a deep breath to steady myself and restrain from slapping him. Literal na
ilalim talaga ang sinagot niya.
Magpapakidnap nalang ako sa mga taong gustong kumidnap sa akin upang makapunta sa
underground world.
Okay, isa pa. Baka naman ay sasagutin niya na.
"Anong totoong pangalan mo?"
"S-" magkasalubong ang kaniyang mga kilay nang tumingin siya sa akin. "Bawal
sabihin."
Muntik na akong nabuhayan ng loob ngunit agad niya ding binawi ang akmang sasabihin
niya nang pumasok sa isip niya na hindi nga pala puwedeng ipagsabi ang kanyang
pangalan.
Hahanapin ko nalang ang birth certificate niya.
Halos sabunutan ko ang sarili ko sa sobrang inis at sakit sa ulong kausapin nitong
si Lordcan.
He pouted when he sensed the anger swelling up inside me.
Ba't mas cute pa 'yong nguso niyang tignan kesa sa'kin?
My anger faded while staring at his wet red lips, pouting at me.
Napapikit ako nang naisip ang mga nangyari sa'min noon. Isang tanong lang ang
pumasok sa isip ko na gusto kong malaman ang sagot.
I opened my eyes and stared at his tipsy one. "Do you love me?"
Isang tanong. Yes or no lang ang sagot pero hindi ko inakalang wala sa yes or no
ang sinagot niya.
"You don't know how much I do."
Parang gusto kong magwala ulit.
...makamundo

--- --- ---

Chapter 47
195 22 6

by makamundo
Chapter 47 1

Fuego

I was stunned by his confident answer. Can't think of anything much more than that.
The thought of him as the heartless and merciless person I've ever met enraged me
but the other thought of him as him made the burning outrage inside me vanish.

So this is... Him?

No. Hindi dapat ako nagpapadala sa emosyon ko. I need to work with my brain and not
with my heart.

Nanlilisik ang mga matang tumitig ako sa kanya, bumalik ang galit at puot sa
kaloob-looban ko.

I haven't forgotten about the inhumanely things he did to me.

Hindi na mawawala sa isip ko ang lahat ng 'yon. Every details of what happened to
us in the hospital was permanently engraved on my mind like the scars on his back
and the tattoo on the back part of his arm. Not erasable.

Salvamé 2

Nawala ang lahat sa isip ko nang dahil sa pagbubuntis ko. Was it his real
intension? To divert my attention and forget about what I aim to do?

Nakalimutan ko lahat. Lahat ng gusto kong malaman tungkol sa kanya at lahat ng

konektado sa kanya. He wanted me to stay away from it but he's keeping me here?
Kung ayaw niyang makapasok ako sa mundo niya ay bakit ayaw niya akong umalis dito?

It's impossible to find an information about him. He is an esoteric person.

Maybe he thinks that the only way to make me stay and keep me in the dark is to get
me pregnant.

Well? His plan backed out.

Ang pinoproblema ko na naman ngayon ay baka nabuntis na naman ako ng gago.

I gritted my teeth when he lifted the bottle of strong alcoholic liquor up in an

attempt to have a drink again.

Without hesitating, I snatched the bottle from his hand. Nakanganga siyang
napatingin sa akin nang dahil sa biglang ginawa ko.

'Pag ako nagwala ulit, madedepress 'tong si Lordcan.

"Ihampas ko kaya 'to sa ulo mo? Para naman tumino ka!"

Ngumuso lang siya na parang isang batang pinapagalitan ng nanay. Walang pinagbago
ang mga mata niya, mapupungay at parang inaantok na.

Bumaba ang tingin ko sa katawan niya. Walang suot na pangitaas na damit at itim na
shorts lang ang suot.

My eyebrows raised when I saw some fresh cuts, scrapes and bruises showing on his
broad chest. He's all sweat, parang naliligo ng sariling pawis.

Ngayon ko lang napansin. Saan siya galing?

"Ano 'yan?" turo ko sa iilang pasa at sugat sa dibdib niya, bakas sa boses ko ang
kamalditahan.

Inosenteng yumuko siya upang makita kung ano ang tinutukoy ko. His strong chin
touched the top part of his bare chest nang dahil sa pagyuko niya.

"T-These?" tinuro niya rin ito na parang hindi siya sigurado. He hiccuped dahilan
kung bakit umangat ang kaniyang dibdib at bumalik din pababa.

"'Di, 'yong kisame," I mumbled sarcastically and rolled my eyes at him. Completely
annoyed. "Anong nangyari sa'yo?"

Mukhang hindi yata gumagana ang utak ni Lordcan kapag lasing siya.

"Oh fuck," tila ngayon lang luminaw ang kaniyang paningin at napamura nang tuluyan
niyang nakita kung ano ang tinutukoy ko.

I gripped the bottle tightly because of the sudden change of expression on his
face. He clenched his fist like he was ready to punch someone.

'Di niya ba namalayan na may sugat na siya?

STORY CONTINUES BELOW

Umangat ang tingin niya sa akin.

His weary eyes softened and his fist loosened when he saw me.
"S-Sorry..."

Dapat ko bang maramdaman ang sakit na nararamdaman ko ngayon? Hindi ako sanay na
nakikita siyang ganito. Weak and hopeless.

I didn't expected that he can easily say sorry to me. Wala pa nga siyang ginagawa
pero nakakatakot na 'yong pinapakita niya.

Alam kong ngayon lang 'to. Bukas ay balik na naman ulit kami sa dati. Noong mga
panahong pilit kong makakuha ng impormasyon tungkol sa kanya.

I missed eavesdropping.

But now, I need to get rid of Lordcan first.

Kahit masakit pa ang nakabendang kamay at paa ko ay pinilit kong umalis sa kama at
tumayo sa malamig na sahig. Nakasunod ang mga mapupungay na mata ni Lordcan sa'kin
na parang takot itong baka ay mawala ako sa paningin niya.

Kasalukuyan siyang nakaupo sa kama at mukhang ilang minuto nalang ang kaya niya
bago bibigay ang mga mata at katawan niya.

Babagsak 'to mamaya.

I went in front of him and he was looking up at me with his sleepy eyes.

Inilapag ko ang hawak kong bote ng alak sa bedside table bago tumingin sa kanya.

Moving my bandaged hand to hold him on his muscle-bound arm. Hindi niya man lang
namalayan ang paghawak ko sa kanya dahil nakatingala at nakatitig siya sa akin.

"Up," marahan kong hinila ang braso niya at pinilit niya naman ang sarili niyang
tumayo, masunod lamang ang gusto kong mangyari.

He got up unsteadily kaya todo alalay ako sa kanya. His body swayed to the left and
back to the right. His armpit was on my nape, nakaakbay kasi siya sa akin at dahil
pagewang-gewang ang paglalakad niya ay halos sumiksik na ang batok ko sa armpit
niya. Ang tangkad niya rin kasi.

"Where—Where are we goin'?" he whispered over my ears, his hot breath fanned my
hair down to my neck as I can smell the scent of liquor mixed with fresh cold mint.

"Basta, maglakad ka nalang."

"B-Bossy," komento nito pero ginawa rin naman ang sinabi ko.

Iginiya ko siya papunta sa banyo para mahimasmasan naman siya. Sa buong minutong
paglalakad niya ay nakayuko siya, ingat na ingat. Mukhang natatakot siyang baka ay
matapakan niya ang nakabenda kong paa.

He's heavy and it took to much struggle to handle and lead him to the bathroom. Ang
likot pa ng isang kamay niya, kung saan saan lang humahawak kaya nang nainis ako ay
hinablot ko ang malaki at maugat na kamay niyang malikot. Mahigpit ko itong
hinawakan dahilan kung bakit siya tumawa.

Nang nakapasok kami sa loob ng banyo ay agad ko siyang pinaupo sa toilet bowl.
Resting his elbows on his knees, he leaned his right cheek on his palm trying to
steady his head like he was struggling to balance himself too.
Naghanap ako ng maaaring panggamot ng iilang sugat sa dibdib niya at nang wala
akong nakitang first aid kit dito ay kumuha nalang ako ng sabon.

Hindi naman malalim ang mga sugat niya, maliit na cuts, parang gasgas lang sa balat
niya na may konting dugo kaya ayos lang na linisan ko nalang using bath soap.

I'll clean him up. Siguradong babalik 'to sa katinuan niya sa oras na bubuhusan ko
siya ng malamig na tubig.

Tahimik ko na namang hinila ang matigas niyang braso at napangiwi nang may
naramdamang pressure sa nakabenda kong palad.

STORY CONTINUES BELOW

"K-Khione, don't get mad at me, please..."nagpahila siya sa akin nang binuksan ko
ang glass sliding door papunta sa shower.

Ramdam niya pa rin siguro ang galit ko.

Sunod-sunod ang pagmura niya nang matapos ko siyang pinaupo sa sahig ay bumuhos ang
napakamalamig na tubig mula sa shower.

I turned on the shower without informing him.

May distansya sa pagitan namin upang 'di ako mabasa. My arms were crossed while
looking at him, all wet.

I know that any minute, he'll be back to his usual self.

Lumabas ako upang maghanap ng plastic gloves, bumalik ako nang may nakita sa
cabinet dito. Natagalan pa ako sa paghahanap at alam kong baka ay nahimasmasan na
ang gago sa loob ng banyo.

Muntik ko ng nabitiwan ang hawak kong plastic gloves nang nadatnan ko si Lordcan na
nakatayo na, basa pa rin pero ang mas ikinagugulat ko ay wala na siyang saplot sa
pang-ibabang bahagi ng katawan.

He removed his black shorts and underwear.

Parang gusto kong kumaripas ng takbo at hindi na babalik pa rito.

"L-Lordcan—" I stuttered and swallowed when I caught sight of his member down
there.

"Wash me, I'm so fucking dirty," his words was so simple but I can hear the deep
meaning of it. His voice was steady and his muscled body was rigidly standing
straight in front of me.

May hinala na ako kung bakit niya nasabi 'yon.

Lasing siya and I think bago siya nagpunta sa akin ay may pinuntahan muna siyang
iba.

Was he with Calla? Hindi ko talaga siya mapapatawad 'pag nalaman kong may nangyari
sa kanila matapos niya akong pinilit na mabuntis ulit.

Saan ba talaga siya nanggaling? Bakit may iilang pasa at sugat sa dibdib niya?
My lips pursed into a thin line when he keep his gaze down, staring at the wet
tiled floor under his feet. Hindi ko inaasahan ang susunod niyang ginawa.

He bended his knees down on the floor.

Lordcan on bended knees, wet and cold.

Hindi ko maisip noon pero ngayon ay nakikita ko na. Nakaluhod siya sa harap ko na
parang isang senyales ng pagsuko.

"Wash me, Khione," firm and sincere, that's all that I can hear in his husky deep
voice.

Mukhang bumalik na siya sa katinuan niya.

Hindi ko maiwasang mapaisip nang napatingin ulit ako sa alaga niya.

Do I have to wash it too? So that means, I need to hold it?

Gusto kong i-untog ang ulo ko sa pader nang dahil sa kabila ng lahat ng mga
nangyayari ay 'yon pa talaga ang unang pumasok sa utak ko.

Hindi ba siya magkakasakit nito? Lasing tapos naligo ng malamig na tubig?

Bahala na nga.

"Kung si Calla nalang kaya? Tutal siya naman talaga ang gusto mo 'di ba?"
pagpupumilit ko at pinapaalala sa kanya ang lahat ng maling ginawa niya noong
buntis pa ako.

That time when he locked me in Calla's ruined room.

"Nagseselos ka ba?"

"Wala akong sinabing nagseselos ako," depensa ko. Gulat sa biglang naging tanong
niya.

He's so straightforward.

"Pinagseselosan mo ba siya? Do you want me to fuck you in front of her just to

prove you wrong?"

STORY CONTINUES BELOW

He's back, loving the use of vulgar words.

Mukhang sobrang napuno ko na siya dahil sa palagi ko nalang siyang pinagtutulukan

kay Calla.

Nahimasmasan na pala siya kahit alam kong masakit pa ang ulo niya. Ramdam na ramdam
ko 'yan sa tuwing umiinom ako noon.

Kumukulo ang dugo ko at nag-init ang ulo ko nang dahil sa mga salita niya.

"You have nothing to prove anyway," was all that I said before wearing the plastic
gloves to prevent my bandaged hand from getting wet.

Turning off the shower, I closed my eyes and hoping that Lordcan won't hurt me this
time.
Hindi na siya sumagot pa nang nagsimula na ako sa paglilinis ng katawan niya. He's
body was stiff and hard. I didn't dare to look down there anymore, I'm focusing on
his chest, washing it with bubbly bath soap.

Hindi man lang siya ngumiwi nang ipinahid ko ang mabula kong kamay sa dibdib niya.
Nakatayo ako at siya naman ay nakaluhod sa harap ko kaya 'di ako nahihirapan sa
pagpapaligo sa kanya.

He's silent kaya medyo nakaramdam din ako ng takot sa kanya kahit galit ako.

Nang nasabunan ko na ang buong upper part ng katawan niya ay napalunok ako nang
bumaba ang tingin ko.

"Do it."

Wala akong nagawa nang narinig ko na ang sinabi niya.

May nakatapis na puting tuwalya sa bewang niya habang nakaupo siya sa kama at ako
naman ay nakatayo sa harap niya. Pinupunasan at ginugulo ang basa niyang buhok
gamit ang isang tuwalya.

"Pack your things up. Monterozo, Monerov, Gordon and Kate will take you to the
place where I used to live before. You'll be leaving next week."

That made me stop.

Pinagpatuloy ko ang pagpupunas sa basa niyang buhok na parang wala siyang sinabi.

Next week pa pala ang alis ko kasama sila Monterozo, Monerov, Gordon at Kate tapos
pinapaimpake na niya ako ngayon.

Parang nagmamadali a?

Nakapagtataka lang. Hindi ba sasama si Villazardo?

"Anong gagawin ko ro'n?" bakas sa boses ko ang inis.

Ako pa talaga ang pinapaalis niya rito? Ba't 'di nalang kasi si Calla? Pakiramdam
ko talaga ay mas gusto niyang makasama ang babaeng 'yon kesa sa akin.

Sabagay, baka ay may makuha akong impormasyon do'n tungkol sa kanya? He used to
live there right?

Natagalan pa bago siya sumagot pero hindi ko inakalang sasabihin niya ang mga
salitang minsan ko ng gustong marinig mula sa kanya. "You're safe there," voice was
stern and final.

Pero ngayong hindi na ako nagdadalang tao ay parang nawala sa isip ko ang salitang
safe.

"I don't want to be safe."

I caught sight of his strong fists on his thigh tightening. Hindi ko maipaliwanag
kung ano ang nararamdaman niya ngayon but I feel like he's mad.

Bakit naman siya magagalit nang dahil lang sa sinabi ko? 'Di niya ako mapipilit
kung ayaw kong pumunta sa safe na lugar.
"You have to," giit nito sa mas seryosong matigas na boses. Nagpapakita na naman
ang iilang ugat sa braso niya.

He's controlling himself. Palagi nalang siyang ganyan kapag ako ang kausap niya.

"Don't be so stubborn. I will send you away from here—"

"Anong akala mo sa'kin? Message na ipapasend mo lang kahit kanino o saan mo man
gugustuhin?"

STORY CONTINUES BELOW

Huminto ako sa ginagawa kong pagpupunas sa buhok niya at umatras upang masilayan
ang kanyang mukha.

"Wala ka ng magagawa," hearing the finality in his voice. It felt like it was all
settled at ang tanging kulang nalang ay ako. I just need to follow his orders and
that's it.

But to obey isn't my thing. I love disobeying.

Nakatingala siya sa'kin na parang inoobserbahan ako at iniisip kung ano ang
maaaring iniisip ko.

Inirapan ko siya. "Hindi ko pa nakakalimutan ang ginawa mo kaya puwede ba? Huwag
kang demanding."

I can't help but be proud of myself. Alam kong malaki ang pinagbago ko, hindi naman
ako magbabago kung 'di niya ginawa ang lahat ng kasamaang ginawa niya sa'kin.

Anong oras na, maya-maya ay sisikat na ang araw. Kulang tuloy ang tulog ko.

"I want to talk to Caspian."

It was an unexpected thing to say. I said it out of the blue. Iyon lang din kasi
ang pumasok sa isip kong tanging solusyon upang matapos na ang lahat ng 'to. I need
to find that mysterious girl that I saved before too.

I need to sort things out as soon as possible. Dahil mukhang nagmamadali rin si
Lordcan na paalisin ako rito.

Pakiramdam ko ay may mangyayaring masama.

His sharp gaze pierced through me. The stoic expression on his face made me want to
jump out of here and disappear. It made him look like nothing can break him, no one
can. The fearless Lordcan that I've met before.

Alam ko sa isip at puso ko na natatakot ako sa kanya pero bakit sa pagkakataong 'to
ay wala akong nararamdaman kung 'di ay galit at ang kagustuhang malaman ang
katotohanang nasa likod ng bawat kasinungalingang nasabi niya sa'kin.

He didn't said a word kaya inunahan ko na siya.

"Lordcan—"

"Don't call me Lordcan."

I was taken aback because of the way he talk to me, the way his voice harshly speak
for him, the way his eyes glower at me.
Ano naman kaya ang gusto niyang itawag ko sa kanya?

"What would you want me to call you?" I can hear the irritation from my voice while
trying to stop my eyes from rolling. "I don't know what your real name is," dugtong
ko at napakuyom ang kamay nang dahil sa inis at pagkalito.

Ayaw niyang sabihin ang kanyang totoong pangalan tapos magagalit siya 'pag tinawag
ko siya sa pekeng pangalan na ginagamit niya ngayon upang pagtakpan ang totoong
pagkatao niya?

"Just pack your things, Khione."

Napahilamos ako sa mukha ko nang dahil sa mabilis na pag-iba niya sa pinag-uusapan

namin.

He got up from sitting on the bed and took a step towards me.

"I told you, I don't want to be safe," paalala ko sa kanya na isa lang ang ibig
sabihin.

Hindi ako pupunta sa lugar na 'yon.

Nawala ang lahat ng nakikita kong ekspresyon sa mukha niya kanina nang dahil sa
sinabi ko. Naglakad siya at nilagpasan ako na suot lang ang nakatapis na puting
tuwalya sa bewang niya.

Buti nalang at walang nangyaring kababalagahan sa amin kanina sa banyo.

Nakapagpigil pa talaga siya sa sitwasyong 'yon.

I thought he was going to walk out of the room nang nilagpasan niya ako kanina
ngunit nagulat nalang ako nang naramdaman ko ang dalawang malalaking kamay na
sumakop sa maliit na bewang ko. My body stiffened because of his unexpected touch
around my waist, trapping me with no choice to escape.

STORY CONTINUES BELOW

Napamura ako sa isip ko nang naramdaman ko ang noo niya sa balikat ko. His soft
dried hair was tickling my neck. Hindi na basa ang kaniyang buhok dahil kakapunas
ko lang nito kanina.

I want to get his large hands off my waist but it was like a magnet that whenever I
tried to remove it, it will come back and stick close to my body.

"Kahit ngayon lang, sundin mo naman ako," his voice was unbelievably pleading.
Ramdam ko ang pagmamakaawa niya nang mas humigpit ang pagkakayakap niya sa bewang
ko, ramdam ko rin ang malapad niyang dibdib na nakadikit sa likod ko.

Siguro naisip niya na kung magagalit siya sa akin ay mas lalo akong magmamatigas sa
pagsunod sa utos niya, maybe that's why he chose to beg.

Hindi dapat ako nagpapaapekto sa mga ganitong galawan niya.

"Okay."

"Fuck."

Akala ko kapag sasabihin kong okay susundin ko na ang mga utos niya ay magiging
mapanatag siya pero bakit gano'n? Nagmura siya.
He knows. He knows that I am just saying okay just to get his protective hands off
me but never follow his orders.

Kilalang-kilala niya na talaga ako. Ang unfair lang kasi ako, kahit pangalan niya
ay 'di ko alam.

"Fine. I'll go with them but I don't wanna pack my things. I wanna buy something
new," I am trying to negotiate with him. Papayag ako pero dapat ay hindi lumang
damit ang dadalhin ko roon.

His tight hug slowly loosened.

"Anong gusto mo? Ipapabili ko nalang sa kanila—"

"Gusto kong pumunta sa mall."

Nang dahil sa sinabi ko, wala pang isang segundo ay humigpit na naman ang
pagkakayakap niya sa akin. Mas idiniin niya pa ang kaniyang katawan sa likod ko.

"No."

Sabi ko na nga ba.

"Then I'm staying here," it's final.

He frowned over my shoulder.

Pero wala siyang nagawa kung 'di ang payagan ako sa kagustuhan kong pumunta sa
mall. In the end, I win.

Lumipas ang araw at sabi niya sa akin na bukas na lang daw ako pupunta ng mall.
Nakakapagtaka lang dahil pumayag siyang ako lang mag-isa ang pupunta bukas without
any bodyguard or someone who can keep an eye on me.

"Ma'am? Pumayag po ba si Sir Lord na lalabas—"

"Itanong mo sa kanya," putol ko sa sasabihin ni Rolando na nasa labas ng opisina ni

Lordcan nagbabantay.

Para silang kambal ni Fernando, ayaw mapaghiwalay.

Nilagpasan ko sila nang napagdesisyunan kong lumabas ng opisina ni Lordcan.

I'd like to get even with Calla.

Kung noon ay iniiwasan ko siya, ngayon ay hinahanap ko na siya. Napakalawak ng

mansyon kaya malaki ang posibilidad na 'di ko siya mahanap.

The gargantuan chandelier always made me amaze by its irresistible beauty.

"Khione?"

Nakalayo na ako sa opisina ni Lordcan ngunit natigilan ako nang narinig ang
pamilyar na boses ng isang matandang lalaki sa likuran ko.

I turned to face the old man.

"Mr. Zimeon?" I said hesitantly.

"How are you?"

Sino ba 'tong matandang 'to para kamustahin ako?

Ngumiti siya kaya napangiti na rin ako. Nawala rin agad ang ngiti ko nang may
napagtanto ako sa paraan ng pagngiti niya sa akin.

STORY CONTINUES BELOW

Hindi ko sinagot ang tanong niya at mabilis na tinalikuran siya bago nagpatuloy sa
paglalakad.

Ramdam kong sinusundan niya ako ngunit 'di ko siya nilingon. Third floor wasn't
crowded, the halls and corridor here was empty. Sa ground floor karamihan ang
maraming tao.

I looked back to see if he's still following me when his footsteps faded away from
my ears.

He's nowhere to be found.

"Oh hell."

Mabilis akong napatingin sa dinadaanan ko nang naramdaman ko ang impact ng

pagkabangga ng katawan ko sa isang matigas na katawan kasabay ang pagmura nito.

"What's with the rush?"

I tilted my head up when I heard his oh-so familiar deep voice.

I sighed in relief when I saw him with his shoulder length dark brown hair. "Trev?"

Lumingon ako ulit sa likuran ko upang makasiguradong wala na talaga si Mr. Zimeon.

"May sumusunod ba sa'yo?" nagtatakang tanong ni Trevino nang dahil sa ginawa ko.
"Nasa'n si Lord?" dagdag tanong nito.

"Hindi ko rin alam."

It's true. Kaninang umaga matapos ko siyang liguan at ang tungkol sa kasunduan
namin ay nagbihis siya at nagmamadaling umalis.

I felt Trevino's eyes checking me out.

Lumabas ako ng opisina ni Lordcan kanina wearing the sexiest dress I've found in
his closet. Spaghetti strap, above the knees, red dress. Sobrang fit ng itaas na
parte nito, it hugged my breast and waist like it's my second layer of skin. 'Yong
strap ay sobrang manipis na parang isang maling galaw ko lang ay mapuputol na 'to.
The lower part of it flowed freely and loosely 'til the middle part of my thigh, it
swayed whenever I walk.

'Yong nakakasira lang sa OOTD ko ngayon ay ang mga benda sa dalawang kamay at isang
paa ko but that didn't stop me from wearing my nude colored pumps.

Hinayaan kong nakalugay ang buhok kong parang mga alon. It's wavy and not curly,
there's a big difference between the two.

"What's—"
"Ang ingay mo."

Trevino ran his fingers through his shoulder length hair because of what I did. 'Di
ko lang naman siya pinatapos sa pagsasalita.

Mukhang nagtitimpi siya ng galit.

Bago pa man siya makapagsalita ay naglakad na ako paalis at palayo sa kanya.

It's rude but I need to find Calla first.

Nagpasalamat talaga ako dahil hinayaan niya akong umalis at hindi niya na ako
sinundan pa.

Nakarating ako sa fourth floor, ang huling floor ng mansyon. Mas tahimik at walang
tao rito. It's deserted and creepy.

Nakakatakot ang katahimikang bumabalot dito.

Habang naglibot ako sa buong fourth floor ay 'di ko maiwasang isipin ang nangyari
noon. Simula noong binili ako ni Lordcan hanggang sa nalaglag ang mga baby ko.

Naalala ko rin ang gabi noong may bidding and there, I saw Calla standing
confidently on the magnificent platform.

Calla Fuego

That's what the host called her.

Who's the real Fuego between the two of us? I know it's me.

Natigilan ako sa paglalakad nang may narinig akong impit na pagsigaw mula sa itaas.
It's just an inaudible noise, halos 'di ko ito marinig, siguro ay dahil sa sobrang
tahimik dito kaya ko narinig 'yon.

STORY CONTINUES BELOW

Ngunit sa itaas nanggaling ang ingay, may rooftop bar rito? Siguro nga pero sa
kinaroroonan ko ngayon ay kisame ang nasa itaas ko.

The attic.

Mabilis akong naghanap ng hagdan dito papunta sa attic ng mansyon. Hindi naman ako
nahihirapan sa paglalakad dahil sanay naman akong maglakad suot ang heels.

Hindi nagtagal at may nakita akong masikip at madilim na daan na may hagdan papunta
sa attic. When I reached the top of the narrow passageway of stairs , I immediately
pushed the wooden door open without making a single noise since it's not lock at
all. Parang may taong kakapasok lang dito.

Darkness enveloped me when I took a step in.

It's dark but when I adjusted my vision and get use of the darkness I can easily
see what's in here.

Towers of boxes, old rejected, disposed and poor condition things or furnitures
were all over the attic. I can see some old frames na tinatakpan ng mga kulay
puting tela. Pati 'yong tela ay sira-sira na, punit at lahat. There's cobwebs in
the corners of the attic, some things are even covered with it.

Napahawak ako sa dibdib ko at mariing tinakpan ang bibig upang 'di makagawa ng
ingay nang biglang nanggulat ang kulay itim na daga at mabilis na dumaan sa may
heels ko.

I walked behind the boxes dahil kapag may tao man dito ay 'di ako madaling
makikita. Marahan ang bawat pagtapak ko dahil madalas kasi nakakagawa ng ingay ang
heels.

"Villazardo please! Ayaw ko rito!"

"It's all Lord's order. Huwag kang mag-alala, ngayong gabi ang huling parusa mo."

Lumapit ako sa kinaroroonan ng dalawang pamilyar na boses na narinig ko. Sumilip

ako sa mula sa likuran ng isang malaking kahon at mabilis na napalayo sa kahon nang
nakasinghot ako ng alikabok mula roon.

I tried hard to stop myself from sneezing, fortunately I successfully stop myself.
Ang kati sa ilong ng mga alikabok dito.

I caught a glimpse of Villazardo's muscular back even if he's wearing a black tee
shirt.

Halo isang linggo na ang nakalipas a? 'Di pa pala natatapos ang parusa niya?

Pakiramdam ko ay sumusubra naman ata sa pagpaparusa si Lordcan?

I can't tell that Calla deserve it because I don't want to hurt people but it's all
the consequences of her actions and yeah, maybe she deserves it.

"R-Rats are going to eat me here alive and I can't sleep in this dusty place! The
officials didn't know about what you're doing to me! They have the right to decide
about this! Hindi niyo masabi? Kasi tinatago niyo si Khione! Siya ang nararapat na
makaranas nito at hindi ako!"

The stain from her silvery attitude came out. Lumalabas na ang totoong kulay niya.

Ba't hindi siya ganito kapag si Lordcan ang kaharap at kausap niya? Nagmamakaawa pa
nga siya.

"Nakalimutan mo na atang isa ako sa mga opisyales?" Villazardo shot back.

Akala ko ba ay kakampi siya ni Calla? Hindi ko pa rin nakakalimutan ang sinabi niya
noon na mas gusto niyang bantayan si Calla kesa sa'kin.

"Alam kong alam mo na, Villazardo. Bakit 'di mo pa rin sinasabi kay Lord?"

"Dahil alam kong alam niya na rin."

Like a movie, the whole scenario paused for a minute of silence.

Anong nalalaman nila? Nakakainis ba't ba kasi 'di nalang nila diretsuhin sa pagsabi
ang lahat.

Muli akong sumilip ngunit Hindi na masyadong dikit sa maalikabok na kahong

pinagtataguan ko ngayon.

Calla was chained against the wall. Bakit kaya hindi nalang lubid ang itinali sa
kanya? Dahil baka ay makawala siya?

STORY CONTINUES BELOW

Messy hair, blemish skin, wearing a dirty white thin tee shirt with black fitted
shorts.

Nakakadiri lang kasi sa sobrang nipis ng damit niya ay halos kita na ang dibdib
niya. Halatang walang suot na bra.

"Paano niya nalaman?" dinig ko ang pagkagulat at 'di makapaniwala sa boses ni

Calla.

"Paanong 'di niya malalaman? Siya mismo ang gumawa no'n." 1

I retreated my head back from poking to see them when Villazardo turned his back to
Calla. He was currently facing the large box where I'm hiding.

Kahit nakatalikod na siya kay Calla ay nagsalita pa rin siya bago ko narinig ang
mga yabag ng paang papaalis.

"Akalain mo 'yon? Anim na taong gulang pa lang siya noon pero kung mag-isip ay daig
pa ang hangal niyang ama'ng namayapa."

Ito ba ang sinasabi ni Lordcan? That he conquered the hardest problem in his life
at the age of six.

Akala ko ay umalis na si Villazardo nang wala na akong narinig na yabag ng mga

paang papaalis, hindi pa pala nang narinig ko ulit ang marahas niyang boses.
Huminto lang pala siya saglit.

"'Yong mali kasi sa'yo, minahal mo 'yong taong 'di naman para sa'yo," his words
were more like a dagger. Sobrang tulis at ang sakit pakinggan.

Natulala ako nang dahil sa mga narinig ko.

Posible rin ba'ng minahal ko 'yong taong 'di naman para sa'kin?

I decided to show myself to her when I heard some soft sobs coming out from her
pretty mouth.

Alam kong isa 'to sa ayaw niya. Ang makita ko siyang umiiyak at nanghihina. Sobrang
taas ng pride niya.

Nakayuko siya kaya 'di niya ako napansin. I walked noisily because of my heels.
Sinadya ko talaga ngayon ang gumawa ng ingay upang mapansin niya ako.

She raised her head up at agad na nagtama ang mga mata namin despite the darkness
that's surrounded us, kitang-kita ko ang nagbabagang galit sa nanlilisik at
naluluhang mga mata niya nang nakita ako at pati na rin ang hitsura ko.

"This is all your fault! Sana ay pinatay ka nalang ni Dad!" mabilis siyang tumayo
at lumapit mula sa pagkakaupo sa maalikabok na sahig upang saktan ako ngunit 'di
niya nagawa. 1

The chain stopped her. Nagpumiglas siya at gusto niyang kumawala pero wala siyang
nagawa dahil sa dalawang kamay at paa siya kinadena.

Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy niya na ama niya.

"Alam mo? Nagiging miserable ang buhay namin dahil sa'yo! Nahihirapan si Lord dahil
sa'yo!" singhal nito sa akin at pilit lumalapit kahit sobrang lapit na ng mukha
niya sa mukha ko ay nanatili akong nakatayo at hindi gumagalaw.

Ang mga kamay at paa niya ay nasa kanyang likuran na parang pilit siyang hinihila
ng kadena pabalik sa kung nasaan siya kanina ngunit pilit naman siyang lumalapit
sa'kin. I can almost smell the scent of sweat and blood from her.

Kahit galit siya ay nagmumukha pa rin siyang anghel kaya nakakaawa siyang tignan.

"Aren't you going to beg for me to help and set you free? Dahil sa totoo lang,
walang magagawa 'yang panunumbat mo sa'kin sa sitwasyon mo ngayon," I stared at her
eyes expressionlessly. I did not move an inch, nakatayo lang ako sa harap niya na
parang estatwa habang pinagmamasdan siyang nahihirapan at pilit kumakawala sa
nakakabit na kadena sa kamay at paa niya.

Nasusugatan ang kamay at paa niya nang dahil sa pagpupumilit niyang makalapit
sa'kin. Ang mas masakit pa ay kinakalawang na 'yong kadena.

Wala ang lahat ng 'to sa mga nangyari sa akin. Halos madurog ang palad ko nang
dahil sa mga bubog na hinawakan ko, idagdag pa ang sakit na pagkawala ng mga baby
ko.

It's all fair, she's hurt, I'm hurt.

"I will never do that," nandidiri niyang sagot sa tanong ko matapos ang ilang
minutong pananahimik niya. "Why are you here? Para pagtawanan ako?"

Siya pa ang nanadidiri sa'kin? 'Di ba siya nandidiri sa sarili niya?

Kita niya namang hindi ako tumatawa. Kabobohan talaga.

"I wanna know Lordcan's real name."

She laughed sarcastically.

Nababaliw na ata 'to.

"Akala ko ba ay importante ka sa kanya? Hindi naman pala," aniya nang natapos siya
sa pagtawa. "Wala kang makukuhang sagot sa'kin dahil hindi ko rin alam."

It's either she's lying or she's really telling the truth.

Tinalikuran ko siya at akmang aalis na ngunit natigilan ako nang muli siyang
nagsalita.

"You're life as a Fuego ends here, Khione."

Anong ibig niyang sabihin?

Naghintay ako kung may idadagdag pa ba siya habang nanatili akong nakatalikod sa
kanya.

"You're not a Fuego," she stated like it's the truth.

I don't wanna hear anything else from her kaya naglakad na ako paalis hanggang sa
natakpan na siya ng mga malalaking kahon dito at nakikita ko na ang nakasarang
pinto palabas.
Nandito ako para makaganti sa kanya pero ang makita siyang nasa gano'ng sitwasyon
ay sapat na. I don't need to hurt her.

Pinihit ko ang doorknob ngunit napamura ako nang ayaw nitong mabuksan.

Shit.

Did Villazardo lock the door?

Paano na 'to? Pareho na kami ni Calla na nakakulong dito? Hindi puwede 'to.

Kahit maalikabok ang pinto ay mabilis kong idinikit ang tenga rito upang marinig
kung nandiyan pa ba si Villazardo ngunit nagulat ako nang biglang nakarinig ng
kaguluhan sa labas.

"Lord! Tangina! Kumalma ka nga!"

Anong nangyayari?

...
makamundo

Chapter 48
180 25 5

by makamundo
Chapter 48 1

Leave

"Fuck! Paano ako kakalma? Sabihin mo nga, Villazardo!"

Makapanindig balahibong sigaw ang narinig ko mula sa labas habang nakadikit pa rin
ang kanang tenga ko sa maalikabok na pinto.

Feeling ko ay nasa baba sila pero dahil sa sobrang lakas ng pagkakasigaw ni Lordcan
ay imposibleng hindi ko ito maririnig.

I heard a fist slammed against the hard wall. Isang suntok lang pero nakakaramdam
na ako ng takot but still mas nananaig ang galit.

"Lord! Tama na nga 'yan! Gusto mo bang humarap kay Khione na ganyan ang hitsura
mo?"

Ano ba'ng hitsura niya?

"Tangina talaga. Gugulpihin ko talaga sila," nanggigigil ang boses ni Lordcan na

halos 'di ko na makilala nang dahil sa nakabalot na galit nito.

"Kalimutan mo na kaya ang pinangako mo kay Khione? Lumaban ka naman minsan, ikaw
nalang lagi ang kawawa e," the sincere concern in Villazardo's voice was clear and
audible. Bago 'to dahil simula noong nakilala ko si Villazardo ay 'di naman siya
nagkaroon ng concern sa iba other than himself.

Promise? What promise?

I'm trying to remember the fight we had, conversations and everything that's
related to us, talking.

Sumakit ang ulo ko, wala pa rin akong naalala.

"Kilala mo ba talaga ako, Villazardo? I've never told anyone any promises except
for her and I will keep this one."

"Bobo."

"Anong sinabi mo?"

"Sabi ko bobo," pag-uulit ni Villazardo sa sinabi niya. Enunciating each word to

make it clearer. "Hahayaan mo nalang patayin ka ng gagong 'yon dahil lang sa
pangako mo kay Khione na 'di ka na papatay?" saglit siyang huminto, "Magmahal kung
magmahal, huwag ka lang magbago."

Naalala ko na. Mukhang ito 'yong pinangako ni Lordcan noong gusto kong umalis dito
kaya niya nasabi 'yon upang mapanatili ako sa impyernong mansyo'ng 'to.

"Hindi mo mababago ang desisyon ko," stating it with stern and strong voice
unbeatably.

"Kailan ka ba nakinig sa'kin?" kahit 'di ko nakikita si Villazardo ngayon ay dinig

ko ang pagkainis sa boses niya. "Oo, hindi ko mababago ang desisyon mo pero si
Khione, kayang-kaya niya Lord," he stopped for a second like he's thinking of how
to say things throughout his mind. "Sana naisip mo na bago mo pa man pinangako sa
kanya na hindi ka na papatay, dapat sinigurado mo na ring napatay mo na ang
lalaking 'yon," hindi ko maiwasang mamangha sa mga salitang lumalabas sa bibig
niya. "Pakamatay ka nalang kaya?"

Ano ba kasing nangyari kay Lordcan ngayon? Nabugbog ba siya? Sinong lalaki ba ang
sinasabi ni Villazardo?

I remembered the cuts and wounds on Lordcan's chest when he barged in my room early
in the morning, all drunk and sweaty.

"I'm saving her so shut the fuck up, Villazardo."

Mas lalo kong idinikit ang tenga ko sa maalikabok na pinto kahit sobrang kating-
kati na ang tenga ko. I'm trying so hard to stop myself from sneezing whenever the
dust irritates my nose.

"Whoa, she easily wrapped you around her pretty little fingers. How can you save
her if you can't even save yourself, Lord?" Villazardo savagely said as a matter of
fact. Walang preno ang bibig ngayon ni Villazardo na parang matagal na niya itong
gutong sabihin ngunit 'di niya naman masabi nang dahil siguro sa mas mataas at
makapangyarihan sa kanya si Lordcan. "Goddammit?" this time, his voice was like
it's teasing Lordcan.

STORY CONTINUES BELOW

"Fuck yourself," ang tanging sagot nito.

Save himself? He can't save himself? Hindi ko maintindihan. Why can't he? After
all, he's strong and invincible.

Baka naman ay akala ko lang ang lahat ng 'yon?

Isn't he the guy that I see? The ruthless, merciless, heartless, vile and
everything that's worser than bad? The guy that's worser than I thought?

"Sino nga 'yong makakalaban mo? 'Yong tuta niya? Si Trevino?" rinig kong tanong ng
boses ni Villazardo matapos ang isang minutong katahimikan sa labas. "It's next
week right? Ano nalang ang magiging reaksyon ni Khione 'pag nalaman niyang namatay
ka nang dahil sa wrestling?"

My lips pursed into a thin line and my bandaged hands curled into a strong form of
fist.

Kaya pala? Kaya pala ipapalipat niya ako dahil wala rin naman siya rito? Aalis
siya? Tapos may wrestling match pa siyang sasalihan? Saan?

"Hindi niya malalaman at hindi ako mamamatay," mariing sagot nito, sigurado sa
bawat salitang binibitiwan niya.

Ang unang sinabi niya ay magkasalungat sa mga nangyayari ngayon.

Alam ko na ngayon ang mangyayari sa susunod na linggo, ibig sabihin ba nito ay

mamamatay siya?

No. I won't let that happen.

Ang dami na palang nangyari simula noong araw na nalaglag ang mga baby ko at ang
linggong wala akong ginawa kung 'di ang manira ng mga gamit sa connected door sa
opisina ni Lordcan.

And now, Lordcan has a secret.

I am sure that he's going to send me to the house where he used to live before
because he wanted me to know him. Alam kong may makukuha akong impormasyon tungkol
sa kanya sa bahay na sinasabi niya pero ayaw ko namang lisanin ang lugar na 'to,
lalo na ngayong alam ko na ang dahilan.

I thought, I was the one who's in danger whenever I'm with him but I'm wrong. He's
in danger because he's keeping the danger away from me.

Parang 'yong mga nasa pelikula, like hinahabol ang dalawang magkasintahan ng isang
lalaking may dalang baril but in order to make it stop, one should sacrifice and
make an action to stop the bad guy and that's what Lordcan was doing all the time.

I may not know before but I know now.

"Lord, dalawa lang tayo at halos kalahati ng mga opisyales ay hindi pabor sa atin.
Oras na siguro para manghingi ng tulong sa mga gago."

Napakamot ako sa tenga ko nang dahil sa mga alikabok na dumidikit sa earlobe ko.

Sandali akong natigilan sa pagkamot nang napagtanto ko ang sinabi ni Villazardo.

Ibig sabihin ay walang alam sila Monterozo? Monerov at Gordon?

Si Kate ba? Alam niya kaya?

Kaya pala noong buntis ako ay madalas na pumupunta sa opisina ni Lordcan si

Villazardo upang magreport ng mga nakalap niyang mga impormasyon?

"Not now, Villazardo."

"Tanginamo talaga. Paano kung mamatay ka? Konsesya ko pa?"

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko marahil sa biglang pumasok sa isip kong mga
imahe. The image of Lordcan's lifeless body in my mind made my knees tremble as my
eyes water.

Naiintindihan ko na ngayon kung bakit paiba-iba ang pakikitungo niya sa akin.

I wanted to give him strength, I want myself to be his strength but why is he
weakening?

I am not healthy for him. He didn't changed in everybody's eyes pero ngayon kahit
hindi ko siya nakikita ay ramdam ko ang pagbabago niya simula noong binili niya ako
sa Red Market hanggang ngayon.

STORY CONTINUES BELOW

Alam kong sa oras na magkita kami ulit mamaya ay balik na naman siya sa dati, 'yong
lalaking walang ginawa kung 'di ang saktan ako. Sinasaktan niya ako para maitago
ang sekreto at nararamdaman niya para sa akin.

I want him to let his feelings go and show itself to me. How can I break an ice-
cold Lordcan like an ice?

Wala sa sarili akong napangiti nang may naisip akong paraan.

Simple.

I have to melt the ice. I need to be as hot as fire.

Paano ko magagawa ang mga plano ko kung nakakulong ako rito sa loob ng attic?

Nanlaki ang mga mata ko nang narinig ko ang mga yabag ng paang papaalis na mula sa
labas.

Hindi nila ako puwedeng iwan dito.

"Lordcan!" wala akong nagawa kung 'di ang sumigaw at gumawa ng ingay dito kahit
alam kong maaaring marinig ako ni Calla na nandito rin.

I used my knees to kick the dusty door. Masakit dahil nakasuot lang ako ng dress,
ramdam ko rin ang dumidikit na mga alikabok sa tuhod kong paniguradong namumula na
ngayon.

"Khione?" huli kong narinig ang boses ni Villazardo bago ko narinig ang mabigat at
mabilis na yabag ng mga paang paakyat ng hagdan.

Napaatras ako nang narinig ko ang pagtunog ng doorknob, senyales na bubukas na ang
pinto.

Kailangan kong magpakabait sa oras na makita ko si Lordcan ngayon.

The door swiftly opened. Ang ilaw mula sa labas ay unti-unting nagbigay liwanag sa
kinaroroonan ko na malapit lang sa pinto.

I hurried out of the attic and embrace the first person who opened the door.

His rough body stiffened because of what I just did. I pretended that I'm scared,
weak and vulnerable when I felt his muscular arm encircled around me while his
other hand was resting on the back of my head.

Sinubsob ko ang aking mukha sa kaniyang dibdib at saka ko pa napagtantong wala

siyang suot na damit. He's just wearing his dark pants.

Naging pamunas ang sexy kong damit sa pawisan niyang katawan. Narinig ko pa ang
pagdaing niya nang idiniin ko ang mga kamay ko sa kanyang likod.

"How did you get here?" bulong niya at bahagya pang yumuko upang maabot ng mga labi
niya ang tenga ko.

Kahit nakasuot na ako ng heels ay 'di hamak na mas matangkad pa rin siya sa'kin.

Bakit gano'n? Kahit pawis na pawis siya ay ang bango pa rin, daig pa ang aficionado
mo'ng pabango.

Ngumuso ako nang dahil sa tanong niya.

Hindi naman kasi puwedeng sabihin ko sa kanya ang totoo pati na rin ang mga narinig
ko. Kailan kong itago 'yon as long as I can.

Nakita ko si Villazardo na naglakad at nilagpasan kami. Papunta siya sa pinto ng

attic at sinara 'yon. He even locked it.

Nagkaroon ako ng ideya kung ano ang maisasagot ko kay Lordcan.

"I'm bored so I wondered around tapos may narinig akong ingay mula sa fourth floor
and I found this stairs, I got curious kaya pumasok ako since hindi naman lock,"
paliwanag ko na parang nagsusumbong na rin.

"And?"

"And I got lost in there. Ang daming kahon na parang nasa maze ako tapos nang
nahanap ko ang pinto..." mas lalo akong ngumuso habang nakatingin sa akin si
Villazardo at nakayuko naman si Lordcan upang masilayan ang mukha ko habang
nakayakap pa rin siya sa akin. "Naka-lock na."

STORY CONTINUES BELOW

"Is that all?" Villazardo's suspicious eyes and voice made me almost roll my eyes.

The wiseass didn't buy my explanation.

Ang importante ay napaniwala ko si Lordcan. Talaga ba'ng napaniwala ko siya o

nagpapanggap lang din siyang naniwala sa akin?

"Bakit? May iba pa bang nasa loob except for the boxes and old things?" I shot back
but I didn't smirk, I fired Villazardo with my ever so innocent look.

Mukhang kilalang-kilala na talaga ako nitong si Villazardo. I need to be cautious

next time whenever I lie and he's around.

Nakita ko kung paano napatingin si Villazardo kay Lordcan bago siya naglakad pababa
ng hagdan and left the two of us alone without answering my question.

Bastos talaga 'tong si Villazardo.

"Oh fuck. What the hell are you wearing?"

Halos maramdaman ko na ang umbok sa babang bahagi ng katawan niya nang napahigpit
ang pagkakayakap ng isang braso niya sa likod ko na sakop na ang buong bewang ko.
He immediately pulled me close kaya napahilot ako sa ilong ko nang mas lalong
napasubsob ang mukha ko sa matigas niyang dibdib.

Hindi magkamayaw ang paghila niya sa dress ko pababa upang matakpan ang ilang
bahagi ng legs ko.

Kanina pa kami magkayakap dito pero ngayon niya lang nakita ang suot ko. Ang
galing.

"What are you doing? Masisira ang dress ko, ano ka ba!" I tried to remove his large
hands that's continuously pulling my dress down.

Nagmumukha na siyang adik na nakayakap sa akin habang hinihila pababa ang laylayan
ng dress ko.

"Masisira 'yang pagkababae mo 'pag 'di ka magpapalit ng damit."

Natigilan ako at hinayaan siyang gawin ang gusto niya. Ang dami niya pa'ng satsat
habang inaayos ang dress ko, sabi niya pa na kaya pala panay ang titig sa akin ni
Villazardo, papatayin niya kuno si Villazardo.

Alam ko namang 'di niya mapapatay si Villazardo e. Tinatakot niya lang ako.

Simula ngayon dapat ay buntot ng buntot na ako lagi sa kanya kahit sa banyo
susundan ko siya.

Nakabalik na kami sa opisina niya ngayon at nakasuot na ako ng normal na damit.

White tee shirt and dark shorts. Nakaupo ako sa sofa at pinagmamasdan siyang
seryosong nakaupo sa swivel chair niya na parang may sinusulat.

He's wearing his usual office attire habang 'yong suot ko ay parang nasa bahay
lang.

Napansin ko kanina ang iilang pasa sa likod at dibdib niya, may iilan ding parte ng
katawan niya na namumula.

So he's into wrestling? An illegal wrestling, I guess. Pero saan naman ito
nangyayari?

Baka sa underground world? Pero akala ko ba ay siya ang nagmamanage ng bidding

field?

"Hindi ko na itutuloy ang pagpunta sa mall bukas," panimula ko matapos ang halos
kalahating oras ng pananahimik namin.

His hand stopped from moving the pen to sign something on the paper. "Good," he
commented before continuing the delayed signing of the paper.

Tumayo ako at naglakad palapit sa desk niya. I leaned my hands on the glass desk in
front of him and gazed around the whole office like I'm just new here.

"Well? Saan tayo bukas?" nagbabaka sakaling tanong ko.

"Dito ka lang," 'di niya man lang ako tinapunan ng tingin at nagpatuloy lang sa
ginagawa niya.
"Oh no, gusto kong sumama sa'yo," I found something interesting on his desk kaya
kinuha ko 'yon. It's a pen same as his. Tapos kinuha ko 'yong isang white folder sa
gilid na 'di niya pa pinipirmahan.

STORY CONTINUES BELOW

I opened the white folder and read the details in it.

Just a confirmation of his business na kailangan ng pirma niya. Hindi ko alam na

aside sa mga illegal niyang gawain ay may legal din pala siyang negosyo. Nakita ko
pa sa baba ang pekeng pangalan niya, Caspian Lordcan ang nakalagay and I was hoping
na totoong pangalan niya ang nakalagay dito but no.

Inilapag ko ang folder at akmang pipirmahan ko na sana ang part ni Lordcan kung
saan siya pipirma gamit ang sarili kong pirma ngunit 'di ko natuloy nang mabilis
niyang hinila ang folder at siya na mismo ang pumirma.

Nalipat ang paningin ko sa kanya na ngayon ay mariing nakatingin na rin sa akin.

"Dito lang ako, ibig sabihin dito ka lang din," aniya sa matigas na boses saka
nagpatuloy sa pagbasa at pagpirma.

"Why don't we go to the underground world? Like the other field we've been before."

Tuluyan ko ng nakuha ang buong atensyon niya nang dahil sa sinabi ko. He set aside
all the folders and he even get the pen out of my hand and back to where it belong.

Sumenyas siya na lumapit ako sa kanya kaya umalis ako sa harap ng desk. Nasa gilid
niya na ako ngayon, he moved the swivel chair to the side upang tuluyang humarap
sa'kin.

He got up, towering over me.

"It's not a safe place."

Gusto kong sabihin lahat ng nasa isip ko. Kasalungat ng mga sinasabi niya. Hindi ko
alam pero gusto kong pumunta sa lugar kung saan ayaw niyang puntahan ko.

Kailangan kong sabayan at makisama sa kanya dahil kung hindi ay maaaring aalis siya
rito sa susunod na linggo at matutuloy na rin ang pagpunta ko sa lugar kung saan
siyang minsang nanirahan noon.

I want to go there but I don't want to leave this place knowing Lordcan would get
killed. Ayoko pa'ng mamatay si Lordcan kahit ang dami niyang ginawang kasalanan
sa'kin.

Gaganti pa ako sa kanya 'no. 'Di pa siya puwedeng mamatay.

I stared at his white shirt at nakatupi pa ang sleeves nito hanggang siko niya, ang
dalawang butones nito ay 'di niya tinapos pa at hinayaang nakabukas ito kaya kita
ko ang iilang parte ng dibdib niya.

I licked my lower lip because it's dry and I am not seducing him.

"Okay but I wanna go wherever you go, Lordcan. Please? I promise, magpapakabait na
ako. Just let me be with you," sa unang pagkakataon ay sumang-ayon ako sa gusto
niya. I am staring at his broad chest while biting my lower lip, chewing it using
my tongue.
I know. Underground world isn't a safe place. Kailangan kong makisama sa kanya
upang mapanatili siya rito sa susunod na linggo.

He took my bandaged hand up and caressed my knuckles using his large thump. "You're
with me."

"Paano mamaya? Baka aalis ka tapos hindi mo'ko isasama?" bakas sa boses ko ang
pangamba at takot na baka ay magkatotoo nga ang mga iniisip ko.

Galit pa rin ako sa kanya but I'll set aside my anger first just this time.

Lalo na ngayong alam ko na kung ano ang dahilan kung bakit mabilisan niya akong
paalisin dito.

Imbis na masakal at mainis sa inaasta ko ngayon ay tumawa pa siya. 'Yong tawang

hindi ko narinig sa loob ng halos dalawang buwan.

I tilted my head to shot him an incredulous look. Buti naman ngayon ay hindi
masyadong maagkasalubong ang medyo makapal niyang kilay.

I yawned kahit na ramdam ko ang mga mata niyang nakatitig sa'kin.

STORY CONTINUES BELOW

"Hindi ako aalis," saad niya, reassuring me. "Inaantok ka na, tulog na tayo?"

Instead of walking to the connected door in his office, I reached for his neck and
wrapped my arms around it. Nakuha niya naman ang gusto kong mangyari at binuhat
ako.

My eyes were half close when he softly laid me on the comfy white bed. Alam kong
aalis siya upang tapusin ang trabaho niya pero bago pa man mangyari 'yon ay mabilis
kong hinila ang kamay niya.

"Hmm?"

"Tabihan mo'ko," hindi ko na makilala ang boses ko nang sabihin ko ang mga katagang
'yon.

I saw how confusion painted on his handsome face, magkasalubong ang mga kilay and
his forehead creased. Na parang sobrang imposible ng mga inaakto ko ngayon dahil
kaninang umaga lang ay nagtatalo kami tapos nang lumabas ako mula sa loob ng attic
ay bigla nalang nag-iba ang pakikitungo ko sa kanya.

Shit. Masyado ba'ng halata?

I need to take this slow. Mukhang biglaan nga talaga 'to.

I squeezed his large hand gently kahit nakaramdam ako ng kirot sa nakabendang kamay
ko nang dahil sa nagawa kong pressure between our hands.

Letting go of his hand when he started to unbutton his shirt. Hindi naman masyadong
halata ang iilang pasa sa katawan niya kaya 'di na ako nagtanong tungkol do'n.

Humiga siya sa tabi ko kaya umusog ako ng konti upang bigyan siya ng space. He's
laying beside me, half naked and hot.

Hindi ko nakayanan ang presensya at bruskong katawan niya sa tabi ko since matagal
na rin simula noong nagtabi kami sa pagtulog kaya tinalikuran ko siya.
Mariin kong ipinikit ang aking mga mata nang naramdaman ko ang kaniyang matigas at
maskuladong braso na niyakap ang buong bewang ko. It felt like he's securing me,
pinning my back against his intensely hard chest.

"Hmm, Lordcan..." I can't help myself but say his name when I felt his blazing hot
lips touched and caressed my nape. Inayos niya pa ang iilang buhok na tumatakip sa
batok ko.

Naalala ko tuloy ang nangyari kaninang umaga. Sabi niya huwag ko raw siyang
tawaging Lordcan.

I caressed his brawny arms around my waist, giving him the message that I'm
satisfied of what he's doing.

He's muscular pero hindi gano'n ka-maskulado na katulad sa mga sumo wrestler. Just
the average one.

"What are you up to huh?"

I knew it.

"I'm tired of fighting something without having the chance to win. Let's start
again, Lordcan."

Starting from that night before I close my eyes, a smile crept out of my lips while
Lordcan's sinful lips was savoring me, praising me and loving me. Remembering
Calla's situation in the attic, helpless and defenseless. I peacefully fell asleep.

Lumipas ang mga araw na lagi akong nakabuntot kay Lordcan at hinahayaan niya naman
ako. Lagi siyang natutulog sa connected room ng opisina niya, katabi ako at tuluyan
ng natapos ang pagpaparusa kay Calla.

She's distancing herself away from me the past few days. Pero alam kong may
binabalak ang babaeng 'yon sa paraan pa lang ng pagtingin niya sa'kin.

Hindi ko na rin sila masyadong nakikita ni Lordcan na magkasama dahil lagi akong
nakasunod kay Lordcan na parang isang asong ulol na takot maagawan ng pagkain.

Lumipas na ang isang linggo at kailangan kong maghanda sa mga araw na darating
dahil kung hindi ngayon ang alis ko o ni Lordcan ay siguro sa susunod na araw.

STORY CONTINUES BELOW

I didn't left Lordcan's side.

Not until now.

Sa oras na minulat ko ang aking mga mata ay wala na siya sa tabi ko. Sa sobrang
kaba at takot na baka ay nakaalis na siya kaninang madaling araw ay mabilis akong
bumangon at lumabas ng silid. I ran my fingers through my morning bed messy hair,
trying to tame it.

Naabutan ko ang opisina na walang tao kaya lumabas ako.

Nakakapagtaka dahil wala sila Rolando at Fernando na nagbabantay sa gilid ng pinto.

Mas lalo akong kinabahan.

Hindi siya puwedeng umalis dahil alam kong sa oras na makaalis siya ay maaaring
mawala na siya ng tuluyan.

Bumaba ako ng third floor at nang nakita ko ang nasa ground floor ay mas lalo lang
akong nagmadali sa pagbaba ng hagdan.

Lordcan and the officials was on the ground floor, wearing their business attire at
nakita ko rin sa labas ng grand front door ang iilang sasakyan na naghihintay sa
kanilang pag-alis.

Naka-paa lang ako at wala na ang benda nito dahil tuluyan ng naghilom ang sugat
pero ramdam ko ang malamig na sahig.

Nang nakababa na ako ay nakatalikod na sa direksyon ko si Lordcan. Naglalakad

palabas ng masyon pero ang mga opisyales ay nanatili sa kinatatayuan nila.

Napagtanto ko ring wala si Trevino rito.

I hurried up and run.

"Lordcan!"

Lalagpasan ko na sana sila Monterozo upang makalapit kay Lordcan na unti-unting

naglalakad palayo.

Imbes na hayaan ako ay halos apat na kamay ang pumigil sa akin.

Napamura ako nang nakita ko ang mga kamay ni Monterozo at Gordon na mahigpit na
nakahawak sa mga braso ko.

"Let me go!" nagpumiglas ako at kinagat ang kamay ni Gordon kaya mabilis siyang
bumitaw at napamura ngunit nang akmang kagatin ko rin ang kamay ni Monterozo ay
nadagdagan lang ang mga kamay na pumipigil sa'kin.

"Stop it, Khione," marahas na bulong ng malalim na boses ni Villazardo.

Alam niya na alam ko ang mga nangyayari.

"No." I barely move because of their hands that's gripping my arms to stop.
"Please! Let me go!" pagmamakaawa ko nang nakita ko ang patuloy na paglalakad ni
Lordcan palabas ng mansyon. "Lordcan!"

"Khione, tama na," kahit 'di ko lingunin ay kilala ko ang boses na 'yon. It's
Monerov.

"Lordcan!"

Nanatili akong nakatingin sa likod ni Lordcan at natigilan ako sa pagpupumiglas

nang tumigil din siya sa paglalakad.

Look back, please.

Tignan mo'ko, Lordcan.

With trembling lips, I felt the lump stuck in my throat. Sumisikip ang dibdib ko
habang nakatingin sa likod ni Lordcan na nasa malayo pero Hindi siya nagpatuloy sa
paglalakad.

Nanatili siyang nakatayo na parang may iniisip.

"L-Lordcan, gusto kong sumama. Isama mo na ako, please. Don't leave me."

The officials and everyone in this mansion went silent. I can only hear my voice
pleading for Lordcan to let me come with him.

Ang kanilang mga mata ay hindi pinapalampas ang bawat pangyayari. Naghihintay ang
lahat kung ano ang susunod na mangyari at ang magiging desisyon ni Lordcan.

Nanatili siya sa gano'ng posisyon.

My heart broke when he took a step forward.

"Sinungaling!" hindi ko na napigilan pa ang mga luhang kanina pa gustong kumawala

sa mga mata ko. Nang dahil sa sinabi ko ay natigilan na naman siya sa paglalakad
pero hindi siya humarap. "I-Iiwan mo nalang ba ako rito ng gano'n kadali? Nang
hindi nagpapaalam?"

"Tahan na, Khione," hearing Monterozo's worried voice just made me wanna cry more.

"G-Ginawa ko naman lahat! Nagpakabait ako kahit labag sa kalooban ko! Nagbabaka
sakaling 'di mo na itutuloy ang pag-alis mo."

Everything was just too fast. 'Di ko namalayan ang oras at araw. Naalala ko pa nga
kahapon na hinahayaan niya lang akong sumusunod sa kung saan siya magpunta kahit na
hanggang dito lang naman sa mansyon at 'di naman siya lumabas.

Kahit nandito ang mga opisyales ng illegalhood ay 'di ako nagdalawang isip sa mga
galaw ko.

I don't care.

Hindi siya natinag sa mga sinabi ko at nagpatuloy sa paglalakad. Mas lalo akong
nagpumiglas sa pagkakahawak nila sa akin. Baka ay mapigilan ko pa si Lordcan 'pag
niyakap ko siya o kahit ano, gagawin ko basta't 'di niya lang ituloy ang pag-alis
niya.

Napagod ako sa pagpumiglas at sa huling pagkakataon ay muli siyang huminto sa

paglalakad nang dahil sa sinabi ko.

"Umalis ka, asahan mo'ng 'di mo na ako makikita pa sa pagbalik mo." 1

My words wasn't enough to stop him and change his mind as my tears cascading down
my face non-stop.

He left without a word. 1

...
makamundo

Chapter 49
172 26 5

by makamundo
Chapter 49 1

Killed 1
I have no choice but to accept the truth that I am just nothing to him. After the
catastrophic places we've been and he just left me behind in this place.

Underground world for me was our last destination. Been in bidder's field,
gambler's field, hacker's field, torturer's field and killer's field.

He's not fair.

Noon namang ayaw kong sumama sa kung saan siya magpunta at ang tanging gusto ko
lang ay ang makalaya mula sa mapangahas niyang kamay. Bakit ngayon? Ayaw niya na
sasama ako sa kanya sa mga delikadong lugar na pupuntahan niya.

Is it for the sake of my safety? Again? But how many times do I have to tell him
that I don't wanna be in the safe place?

I wiped my tears away in a harsh manner when the guys finally let go of my arms.

Lumingon ako sa direksyon kung saan ko naramdaman ang mga pamilyar na matang kanina
pa nagmamasid sa'kin.

I met Mr. Zimeon's unearthly dark eyes, staring at me like it's haunting me.
Nangingitim ang ibabang bahagi ng mata niya na parang isang linggo siyang hindi
natulog.

Hindi ako umiwas ng tingin sa kanya. My teary eyes stared back at his creepy ones.
Nanghahamon ang aking mga mata at hindi alintana ang iilang mga mata ng opisyales
na sobrang sama ng tingin sa akin. 'Yong tipo ng tingin na parang gusto na nila
akong mabura sa mundong 'to.

The first time I saw Mr. Zimeon, he was Lordcan's inferior. Sinuntok pa nga siya ni
Lordcan noon, wala man lang ginawang aksyon ang mga bodyguards niya and he has this
feeling of hatred towards Lordcan, the way he talked to him that time but when I
first met him, I knew that there's something else about him.

I ignored it because I don't wanna judge a person.

Hindi ako umiwas ng tingin hanggang sa siya na mismo ang umiwas at tumalikod saka
naglakad palayo sa kumpulan ng opisyales.

Looking around to find someone but I can't find her.

Wala si Calla rito, pati na rin si Kate.

"Go back to his office, Khione," hindi ko pinansin ang utos ni Villazardo sa'kin.

"What the hell is happening, Villazardo?" walang kaalam-alam na tanong ni Gordon sa

nagtatakang boses.

"Kitang-kita ko ang takot sa mga mata ni Khione. Ano ba talaga ang mangyayari?" 'di
ko maipaliwanag ang tono ng boses ni Monterozo dahil simula noong nakilala ko siya
ay ni hindi siya naging ganito kaseryoso.

He's my self proclaimed best friend.

Mabilis na inawat ng mga opisyales si Gordon nang kinwelyuhan niya si Villazardo.

"Akala ko ba ay may aayusin lang siya sa Underground Field? Sabihin mo nga ang
totoo, Villazardo!"
Napasinghap ako nang dahil sa marahas na pagsigaw ni Gordon sa mismong mukha ni
Villazardo. Tinulak niya si Villazardo dahilan kung bakit napaatras ito.

I thought they already know dahil pinigilan nila ako. Hindi rin pala nila alam.

Villazardo glanced at me for a second before looking back at the officials. May
ibang opisyales na nakangisi at may iba ring nalilito.

That means half of the officials knows the truth.

"We all know that he's losing his position," he started calmly. "In order for him
to remain in his seat, he have to fight for it."

Buong akala ko ay alam ko na talaga ang lahat. 'Yong mga narinig ko noong na-stuck
ako sa attic ay kulang pa pala.

Naalala ko noong lasing siya. Ang sabi niya ay naghahanap na ng butas ang mga
opisyales upang patalsikin siya sa puwesto niya at kung mangyayari 'yon ay kukunin
nila ako.

STORY CONTINUES BELOW

"In what way?" Monterozo's deep voice was as calm as Villazardo.

Si Gordon lang talaga ang mabilis maubusan ng pasensya at sobrang harsh pa. Maybe
that's why he's assigned to manage the torturer's field.

"We all know that he's not Caspian Lordcan. Nalaman ng mga kabilang sa opisyales at
isa iyon sa dahilan kung bakit gusto nilang patalsikin sa puwesto si Lord. Isang
apilyedo lang dapat ang nasa puwestong 'yon and that surname will be Lordcan. Only
Lordcan." Villazardo slid his hand in his pocket as he give them an ever serious
look. "Hinahanap na ng mga tauhan ang totoong Caspian Lordcan but he's nowhere to
find. Habang naghahanap pa sila ay kailangan ng illegalhood ng temporary na
pinuno."

"The last option was Trevino but Lord didn't agree. The officials demanded for
Lord's real name or just his surname pero hindi niya sinabi," saglit na napapikit
si Villazardo na parang isang kasalanan ang pagsabi ng katotohanan. "Trevino
challenge Lord. A wrestling."

"In the underground field?" I caught a glimpse of Monerov's jaw twitched.

"Indeed," Villazardo's curt reply.

Hindi na ako nagulat nang bumaling ang halos lahat ng mga mata sa'kin.

I know what they're thinking. Iniisip nila na ako ang dahilan kung bakit gustong
mantili ni Lordcan sa puwesto niya rito.

"It's time for Khione to go to his home."

His home.

Hindi na ako nagsayang ng oras. I rushed back to Lordcan's office, taking every
steps on the stairs. Leaving them speechless.

Hindi ako nagmamadali para makapunta sa tahanan kung saan lumaki si Lordcan.
Nagmamadali ako para makaalis dito at pumunta sa mismong tahanan ko kung saan ako
lumaki.

It all started there.

Ang problema ko nalang ngayon ay paano ako makakapunta roon nang walang pumipigil
sa'kin? Nasa akin pa rin naman ang susi ng sasakyang binili ko noong pumunta ako sa
ospital upang magpapacheck-up kung totoong buntis ba talaga ako.

I just need to find where in this hell of a mansion the garage is.

Nasa gitna ako ng pagtatali ng buhok ko nang biglang bumukas ang pintong konektado
sa opisina ni Lordcan.

"Bilisan mo. Nag-aantay na sila sa labas," walang ekspresyon sa mukha ni Villazardo

nang nilingon ko siya.

Akala niya siguro ay naghahanda ako para makapunta sa sinasabing lugar ni Lordcan.
Tama lang 'yan.

Ang hitsura ko ngayon ay parang 'di ako galing sa pag-iyak kanina. Anong magagawa
ng iyak ko kung 'di rin naman siya mananatili?

"Nasaan ang garahe?"

"Bakit?"

"I want Monterozo to drive using my car."

Sinuri niya ako na parang lahat ng sinasabi ko ay kasinungalingan at ayaw niyang

mauto. He's observing the movement of my orbs in my eye.

He nodded when he got satisfied.

Well? Nauto ko siya.

Wearing a plain gray hoodie with black fitted jeans that's inserted in my dark
rubicund boot shoes like a cowgirl. Lumabas kami ng silid at opisina ni Lordcan.

Before I close the door's office, I took one last glance to remember the place
because this might be the last time that I'll see this. Ang daming nangyari sa
opisna'ng 'to kahit madalas na masama ang mga pangyayari and I will miss this
despite the bad memories.

I sighed and closed the door.

Inilagay ko ang mga kamay sa bulsa ng hoodie na nasa may tiyan ko lang at tahimik
na sumunod kay Villazardo. Naramdaman ko kaagad ang malamig na maliig na metal sa
loob at ang leather wallet.

STORY CONTINUES BELOW

A key and Lordcan's wallet na may nakalagay na LC.

Simula pa lang 'to. I need a confrontation with my father.

Habang nakasunod ako kay Villazardo ay 'di ko na nakayanan ang katahimikan. We're
on the ground floor, nakakabingi ang katahimikan simula noong bumaba kami ng
hagdan.
"He's selfish."

Umangat ang tingin ko sa kanyang likod nang bigla siyang huminto sa paglalakad nang
dahil sa sinabi ko.

Pagak siyang tumawa bago humarap sa'kin at seryosong tumitig sa aking mga mata.
Ramdam ko ang pagdilim ng aura niya at ang malamig na paraan ng pagtitig nito
sa'kin.

"My cousin's not selfish." 1

Kumunot ang noo ko nang dahil sa sinabi niya. His voice was as terrifying as
Lordcan whenever he's mad.

Cousin?

Kaya pala noong nasa gambler's field kami ay halos magkapareho lang sila ng
attitude and I can see the resemblance in their eyes the way they stare coldly at
someone.

Hindi ko inaasahan 'to. I thought, sadyang na-adopt lang ni Villazardo ang gano'ng
attitude kay Lordcan but no.

They're cousin. Kaya pala mas madalas silang magkasama at magkasundo.

Anong susunod nito? Baka naman ay malaman ko nalang na magkapatid pala talaga kami
ni Calla?

Impossible.

Wait. Kung magpinsan sila Villazardo at Lordcan, posible ba'ng Villazardo rin ang
totoong apelyido ni Lordcan?

"Hindi mo alam kung ano ang ginawa niya, mabuhay ka lang kahit na pinatay ng mga
magulang mo ang mga magulang niya. Hindi mo rin alam kung anong klaseng paghihirap
ang ginawa ng mga magulang mo sa kanya. Hindi mo alam lahat ng 'yon dahil sarili mo
lang ang iniisip mo. Ngayon, sino sa inyong dalawa ang makasarili?" puno ng galit
ang mga mata niya. His eyes was as cold as the winter breeze and his words was as
sharp as the ice swords.

Hindi totoo 'yan. I am not selfish. Paano ako naging selfish kung pati nga ang
sarili ko ay 'di ko mailagay sa ligtas na lugar?

"That's what I thought too, Khione," aniya na parang alam niya kung ano ang iniisip
ko. "Alam mo 'yong mga ginagawa mo ay parang wala kang paki sa kung ano ang
mangyari sa'yo? It's not selfish. Yes. Pero hindi mo ba naisip na may taong
humaharang sa kapahamakang papunta sa'yo? Sa mga oras na 'to ay hinahamon niya ang
kamatayan."

That's when I realized that I am... Selfish. Kung ano ang gusto kong mangyari kahit
ikasasama sa akin, labag man sa batas ni Lordcan ay dapat 'yon ang masusunod.
Iniisip ko lang lagi kung ano gusto ko at binabalewala ang gustong mangyari ni
Lordcan.

Kahit lahat ng gusto ko ay hindi naman talaga para sa kapakanan ko.

"Tell me about myself, Villazardo," kasing lamig ng boses niya ang boses ko. "Who's
my parents?"
"Who's your father?" he asked back.

"Mr. Azilon Fuego."

"Ask him about your parents. He and Mr. Zimeon was the only person who's still
alive from the previous generation of illegalhood. They are the seniors and the
rest is dead."

Some questions in my mind was answered but after that another questions come up
again.

It felt like an endless secrets.

Kung silang dalawa nalang ang natitirang tao mula sa naunang henerasyon ay posible
ba'ng patay na ang mga magulang ko?

Pero imposible naman kasing hindi si Dad ang totoo kong parents. May baby pictures
pa nga ako sa bahay kasama siya and Mom disappeared when I was in my stage of
childhood.

STORY CONTINUES BELOW

"It all started when you were just six months old, Khione, and the rest is misery."

Mas lalo akong nalito and the questions in my head multiplied. Tinuro ni Villazardo
ang isang pinto sa sulok at sinabing nandoon ang garahe.

"Wala naman dito si Lord, maybe it's time for you to seek the answers of
everything. I know what you're up to and go ahead, I won't stand in your way. 'Di
ka naman kailangang bantayan pa dahil alam kong kaya mo ang sarili mo," hindi man
lang nagbago ang kaniyang ekspresyon sa mukha kahit kasalungat ang mga salitang
sinasabi niya. "Kailangan ko ng umalis, may kailangan pa akong bantayan."

"Sino?" pagpigil ko sa akmang pag-alis niya.

"Calla."

Saka siya umalis hanggang sa nawala na siya sa paningin ko.

Naiintindihan ko na ang point ni Villazardo. He's seeking an information that's why

he's keeping an eye on Calla because Calla has a secret.

Pumasok ako sa sinasabi ni Villazardo na pinto papunta sa garahe. I stepped in and

closed the door, napasinghap ako nang biglang bumukas ang ilaw kaya tumingala ako.

Oh. It's an automatic light. Na kapag maramdaman nitong may tao ay liliwanag ito.
Naglakad ako sa kabilang banda at napatay naman ang ilaw sa kung saan ako
nanggaling, lumiliwanag sa kung saan ako pumupunta.

Napanguso ako nang bumungad sa akin ang mga nakahilerang iba't ibang sasakyan. Para
akong nasa parking lot.

I pushed the button from my car keys at agad akong lumingon sa direksyon kung saan
narinig ko ang tunog ng aking sasakyan.

Getting in my white precious car, I started the engine and moved the car backwards.
I turned the wheel to the side to take a turn and finally get the car out of the
parking area. Idineretso ko ang sasakyan sa isang malaking steel door na sa tsansa
ko ay labasan. The silver steel door automatically moved upwards to give way and
for me to have the unexpected exit.

Saka ko pa pinaharurot ang takbo ng sasakyan nang tuluyan na akong nakalabas

hanggang sa malaking puting gate ng mansyon.

I'm on my way to my home.

Isang oras ang tinagal ng pagpunta ko sa village kung saan nakalocate ang bahay ni
Dad. It's traffic kahit 10am pa lang.

I pull over the car in front of the house's gates and stared at the house proudly
standing with its gracious beauty. Our house has a pastel color, ayaw kasi ni Mom
sa mga dark.

Napagpasyahan kong lumabas na ng kotse at pumasok sa loob ng bahay.

Pipindutin ko na sana ang door bell ngunit nagulat ako nang nakita ang awang sa
gate kaya pumasok na ako. Nakakapagtaka lang kasi walang tao sa guardhouse malapit
sa gate. I walked the little distance from the gate to the house at nang nakatapak
na ako mismo sa hagdan ng front door ay mas lalo lang akong nagtaka nang maabutang
sobrang kalat ng silid tanggapan.

Wala rin ang mga katulong.

Napayuko ako nang naramdaman kong parang may natapakan akong gamit. With my
trembling hands, I reached down to pick the broken picture of me and my Dad.

I am ten years of existence when a photographer took us a picture. I am wearing my

ballerina attire, nervous of my performance and Dad was wearing his dark suit.

Inilapag ko ang litrato sa isang maliit na mesa sa side nang may narinig akong
ingay. A noise of a time ticking like a time bomb.

Hinanap ko kung saan nanggaling ang ingay at dinala ako nito sa harap ng pinto ng
kuwarto ni Dad.

I didn't get in.

Naalala ko noong seven years old pa lamang ako ay pinagalitan at pinagsabihan ako
ni Dad na huwag daw akong pumasok sa room niya nang nagtangka akong makialam sa mga
gamit niya.

STORY CONTINUES BELOW

Pinihit ko ang pinto at pumasok but nothing's interesting in his room. Just a plain
room with bed, windows, curtains, drawer, bathroom and anything that's consisted in
a normal bedroom.

Lalabas na sana ako ngunit nakuha ang atensyon ko ng isang nakabukas na pinto sa
pinakasulok na bahagi ng silid.

It's not a bathroom door dahil nasa kabila ang bathroom door and it's not a walk-in
closet dahil katabi ng bathroom door ang pinto ng walk-in closet.

Hindi na ako nagdalawang isip pa at pumasok ako sa pintong 'yon.

It's an incommodious room. Sobrang sikip na halos limang tao lang yata ang
makakapasok nang hindi nagsisiksikan.
Isa lang ang nasa loob.

A computer.

Dito nanggaling ang ingay.

I don't have the knowledge to operate a computer pero nang dahil sa nangyari sa
hacker's field, pakiramdam ko ay anak ako ng gumawa ng Microsoft at Windows o kahit
sinong nag-imbento ng teknolohiya.

System Failed.

Iyan ang laging nagpapop-up sa screen ng computer so I clicked the OK kasabay ng

paghinto ng ingay.

I browse in the files of this computer and it all says the same goal and that is to
destroy the hacker's field system.

I saw Dad's schedule and at this time, he's not here. Hinanap ko ang lokasyon kung
nasaan siya at nakita ang isang pamilyar na litrato ng isang lugar.

The place where Lordcan was punished and paddled. 'Yong lugar kung saan ko unang
nakita ang mga kaibigan niya at si Kate, at kung saan ko unang nakita si Mr.
Zimeon.

Nagpatuloy ito sa pagconnect and everything that has asterisks and numbers came
flashing on the screen. Tumayo ako sa kinauupuan ko at hinampas ang upuan sa
computer dahilan kung bakit ito nasira. Electric effects and sounds exploded like a
fireworks to the part where I hit the computer.

Tumakbo ako palabas. Lumabas ako ng bahay at gate saka pumasok sa loob ng kotse ko.

Muli kong pinagmasdan ang bahay kung saan ako lumaki at alam kong ito na ang huling
pagkakataon na makita ko 'to.

I speed up the car and go to the place where my Dad is.

Huminto na muna ako sa isang convenience store upang bumili ng makakain for lunch.
Madali lang 'to dahil kanina pa'ng umaga ay 'di ako nakakain.

"Ito lang po ba ma'am?" tanong ng babae sa counter habang pinapasok sa loob ng

brown paper bag ang mga binili kong pagkain.

"Yes. Here, keep the change." I paid one thousand cash kasi wala ng ibang barya sa
wallet ni Lordcan at halos lahat credit cards.

Nagulat pa ang babae kaya inagaw ko na mula sa kamay niya ang nakabalot na pagkain
at dumiretso palabas ng store.

Umupo ako sa isang upuan na may mesa sa labas ng convenience store at inayos ang
cup noodles na binili ko, nilagyan ko ito ng mainit na tubig na galing sa isang
water dispenser dito sa labas matapos kong nilagay ang mga pampalasa.

After ten minutes of waiting for it. Binuksan ko na ulit ang nakatakip sa cup
noodles at gamit ang chopsticks ay nagsimula na akong kumain.

Nakakaisang subo pa nga ako nang isang malaking kamay ang humila sa braso ko.

"Ano ba! Kung 'di kayo nagugutom, pakainin niyo naman 'yong gutom!" I got up from
my seat and frustratedly faced the guy.

It's not just a guy but men.

STORY CONTINUES BELOW

Pareho silang lahat ng suot. Dark pants and white tee shirt with matching
sunglasses. Anim na lalaki.

Sasayaw ba sila bilang intermission number sa isang pageant?

"Sumama ka sa'min at 'di ka namin sasaktan," panakot ng isa saka naglakad papunta
sa likuran ko ang dalawa upang mapalibutan nila ako.

Pinagloloko ba ako ng mga gagong 'to?

Si Lordcan nga na 'di ako pinayagang sumama sa kanya, sinaktan pa rin ako.

"Hoy! Anong gagawin niyo sa kanya? Mga adik kayo sa kanto 'no? Umalis nga kayo
rito! Kung 'di tatawag ako ng tanod, pulis o PDEA!" singit ng pamilyar na boses ng
isang babae galing sa loob ng convenience store.

'Yong babae sa counter.

Nakita ko kung paano isa-isang umangat ang mga kilay nila na parang nagsasabing:
ang mukhang 'to? Adik sa kanto? Bulag ka ba gurl?

May hitsura nga naman sila parang 'yong mga backup dancer ng mga artista gano'n.

"Ay nagkakamali ka, sundo ko sila. Tara na guys!" hinila ko 'yong braso ng lalaking
malapit sa'kin dahilan kung bakit umangat ang isang kilay nila. "Kay tagal ko
kayong hinintay!" maligayang sabi ko at hinila ang isang lalaki na naestatwa sa
kinatatayuan niya.

Sila na siguro ang kikidnap sa'kin. Pero paano si Dad? Excited pa naman akong
pumunta sa underground field.

Anong uunahin ko?

Umalis kami sa convenience store na iniwan ang babaeng nakatulala. Nakita ko ang
kulay itim na van na nakapark malapit sa kotse ko at ako na mismo ang bumukas ng
van.

"Pasok kayo, may space pa ba?" pumasok sila na parang nahihipnotismo sa mga inaakto
ko.

Sino ba naman kasi ang hindi magugulat? 'Yong dudukutin nilang babae ay siya pa
mismong buong pusong sumama sa kanila?

Nang nakapasok na ang mga uto-uto ay nakatingin silang lahat sa akin nang inangat
ko ang paa ko upang makapasok na rin but I stop my feet midair.

"Pasensya na pero may dadaanan na muna ako saglit," I smirked and slammed the van's
door close. Mabilis akong pumasok sa kotse ko at pinaharurot ito ng takbo.

Nakita ko sila sa van na mabilis bumaba upang habulin sana ako at nang napagtanto
nilang 'di nila ako mahahabol gamit ang mga paa nila ay bumalik agad sila sa loob
ng van.
Bobo talaga. Dapat 'di na sila bumaba.

Huli na dahil nakalayo na ako at may iilang kotse na ang nakasunod sa'kin.

Shit naman. 'Yong brunch ko, naka-isang subo lang ako e.

Halos kalahating oras lang ang inabot bago ko hininto ang kotse sa tabi ng isang
pamilyar na kotse. Sa 'di kaluyuan naman ay nakapark ang dalawang kotse.

That means, may tatlong tao ang nandito or more?

Naramdaman ko kaagad na parang may nagmamasid sa'kin nang lumabas ako ng kotse.
'Yong pakiramdam ng pagmamasid noong nasa ospital ako at may nagtangkang pumatay
sa'kin.

I jolted when I heard a gunshot from the deserted old place. Para itong warehouse
pero hindi katulad ng sa warehouse doon sa torturer's field. This one isn't that
old. Dito unang nagpunta si Lordcan noong sinundan ko siya.

Naglakas loob akong pumasok kahit medyo madilim. Gano'n pa rin ang hitsura nito
simula noong pumasok ako rito noon.

"Why did you killed my Dad?! You fucker!"

Isang pamilyar na mala-anghel na boses ang narinig ko mula sa pinakadulong pinto

kung saan pinarusahan noon si Lordcan at nakaupo lang ang kaniyang mga kaibigan sa
isang sofa habang pinapanood siya.

STORY CONTINUES BELOW

I stopped when I heard a sound of cars from the outside. Parang may bagong dating
pero nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa nakarating ako sa pinagmulan ng
ingay.

The air ran out from my lungs when I saw my Dad's lifeless body, naliligo sa sarili
niyang dugo sa sahig at nakabukas pa ang mga mata ngunit 'di na ito gumagalaw.

He's dead shock.

Halos nanlumo ako at hindi ko alam kung anong gagawin ko nang nakita ko ang taong
maayos na pinalaki ako.

"Ikaw! Ikaw ang totoong bumaril sa'kin noon 'di ba at hindi si Trevino! Kaya pala
pinagpipilitan mo'ng si Trevino ang bumaril sa akin dahil siya ang nakikipag-agawan
ng baril sa'kin noon!"

Napako ako sa kinauupuan ko at umangat ang tingin ko kay Calla na may hawak ng
baril at nakatutok ang nguso nito sa taong nakatalikod mula sa kinaroroonan ko.

Calla was crying and angry in a way that no one can stop her from pulling the
trigger and shoot to kill.

"Pinaikot mo'ko sa mga kamay mo? Hah! Ang galing mo rin e 'no? Ikaw ang bumaril
sa'kin tapos ikaw din ang nagtago sa'kin and announced to the illegalhood that I'm
dead. 'Di ba ikaw din naman ang pumatay sa sarili mong anak?" despite the harshness
in her words she still sounds like an angel. "Kara loved sailing like her mother
pero 'di mo man lang siya pinagbigyan. Well, maybe that's why she chose to live
alone without your money at nagtrabaho bilang taga-linis sa yate ni Lordcan. Natiis
mo 'yon? Walang kuwentang ama."
Hindi ko na alam kung ano ang gagawin at iisipin ko nang narinig ko ang mga sinabi
ni Calla.

Kara? I thought mahirap lang siya? Totoo kaya 'yong sinabi ni Lordcan na tinulungan
niya at binigyan ng pera ang pamilya ni Kara?

Mas lalong lumalabo ang lahat.

"She's a softhearted girl but you want to transform her into a heartless one. Alam
mo kung ano 'yong maganda sa kanya? Kasi 'di siya nagpadala sa kasamaan mo!"

Tahimik lang ang lalaking tinutukan niya ng baril while her tears ran down her face
repeatedly. Halos hindi siya maubusan ng luha. Namumula na rin ang kaniyang mga
mata at mukha nang dahil sa labis na galit na nararamdaman.

"Ngayon naman ay pinapahirapan mo si Lord. I love him, I really do. Yes, I despise
to be a Fuego because I don't wanna be, that's why I tried to kill myself when
Trevino came and want to claim me. Fuego or not I belong to be with Lordcan and I
am wise enough to know who my father is," kinasa niya ang baril habang nakatutok
ito sa lalaking kaharap niya. "Any last word, Mr. Zimeon?"

Napamura ako nang narinig ang pangalang 'yon. Kahit galit ako kay Mr. Zimeon sa
pagpatay niya kay Dad ay hindi siya puwedeng mamatay.

Siya nalang ang nag-iisang senior sa illegalhood na nabubuhay. Baka alam niya ang
mga sagot sa tanong ko at pagkatapos ay bahala na si Calla kung anong gagawin niya
kay Mr. Zimeon.

Nagsalita si Mr. Zimeon dahilan kung bakit mas lalong nagalit si Calla.

"Lord will never love you back."

Akmang babarilin na ni Calla si Mr. Zimeon ngunit mabilis akong pumasok at

nagpakita dahilan kung bakit nakuha ko ang atensyon nila. "Don't kill him yet."

"Isa ka pa! Panira ka talaga! Ikaw ang dahilan ng lahat ng 'to!" giit niya at sa
akin naman itinutok ang baril.

Tangina. Bumaliktad ata ang sitwasyon.

Ako na naman? Ano ba'ng kasalanan ko at ako nalang lagi?

Pabalik-balik ang pagtutok ng baril niya sa aming dalawa ni Mr. Zimeon.

Nanlamig ako nang itinutok niya ang baril kay Mr. Zimeon and then she mercilessly
pulled the trigger without hesitation.

Nanlaki ang mga mata ko nang nakita kung saang bahagi ng katawan niya ito binaril.
It's in the middle of his forehead. Bumagsak sa sahig ang katawan ni Mr. Zimeon,
napaluhod at napadapa sa sahig, face first.

The whole place fell in silence. Bumaling ako kay Calla at bago niya pa man
maitutok sa'kin ang baril ay mabilis akong lumapit sa kanya at sinubukang agawin
ang baril.

"What the hell!" she screamed when I almost get the gun out of her grasp.

I slapped the gun hard against her face dahilan kung bakit agad niyang nabitiwan
ang baril. Mabilis akong umatras at lumayo sa kanya and aim the gun's muzzle at
her.

"Mang-aagaw ka talaga!"

"Bakit? 'Di ba ay inagaw mo rin naman 'to kay Mr. Zimeon?" Alam kong inagaw niya
rin ang baril na 'to mula kay Mr. Zimeon dahil paano papatayin ni Mr. Zimeon ang
dad ko kung nasa kamay ni Calla ang baril?

Masakit mawalan ng ama pero ayokong umiyak. Ilang beses na ba akong umiyak? Hindi
ko na mabilang, baka ay wala na nga'ng natirang luha sa mga mata ko.

"Gun down, Khione!"

Sa isang iglap ay nagbago ang lahat.

Nang lumingon ako sa direksyon ng kinaroroonan ng boses ay nakita ko ang halos

lahat ng opisyales. Muli akong tumingin kay Calla at ang bilis nagbago ng
ekspresyon sa mukha niya.

"M-Maawa ka sa'kin, Khione. Huwag mo'kong patayin..."

Namutla ako nang narinig ko sa mala-anghel na boses ni Calla ang pagmamakaawa.

Tumulo ang luha niya, sobrang makatotohanan na parang pati yata ako ay mauuto niya.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko nang may isang pigura ng lalaki ang naglakad
palabas sa madilim na parte ng buong silid.

"I am the witness, Sir," nakaangat sa ere ang dalawang kamay niya at agad na
nagtama ang paningin namin habang nanatiling nakatutok ang hawak kong baril kay
Calla.

Nagulat ako nang nakita siya rito.

Ang kasintahan ni Kara.

Nabuhayan ako ng loob dahil kilala ko ang lalaking 'to. Mabait siya at alam kong
maililigtas niya ako sa sitwasyong 'to. Sasabihin niya ang totoo sa mga opisyales
na hindi ako ang pumatay kay Mr. Zimeon at kay Dad.

But the world stop from rotating when he said.

"Khione killed Mr. Zimeon because he killed her Dad."

I dropped the gun hopelessly and face the officials of illegalhood.

Halos naubusan ako ng dugo when I notice someone's unexpected presence and saw him
looking at me emotionlessly and lifelessly.

Great.

Believe me when I say Lordcan is here. +

...
makamundo
Chapter 50
194 30 9

by makamundo
Chapter 50 1

Codrus

Tired. I've never been feeling tired before. My dad treated me and raised me like a
princess. What I want? I don't get it because I already have it. Don't need to work
my butt out just to earn money.

'Yong paulit-ulit na lang ang mga pangyayari? 'Yon ang nakakapagod. Noong huling
nangyari sa'kin 'to ay wala akong nagawa. Did not fight back for myself and mostly
for my babies.

Ngayon? Am I going to let this insane woman who happens to be my dad's real
daughter do some things against me?

"Ang bobo niyo sa part na naniwala kayo sa kanya noon. Pati ba naman ngayon?" I
rolled my eyes like this situation makes me annoy instead of being nervous.

"Anong gusto mo? Paniwalaan ka namin? Kahit kitang-kita ng dalawang mata—"

"May tatlo ba'ng mata?"

Natigilan ang lalaking nagsalita na isa sa mga opisyales nang dahil sa biglang
sinabi ko. I don't know him at hindi ko naman kailangang kilalanin ang lahat ng
kabilang sa mga opisyales.

I'm so annoyed na halos lahat ng pinagsasasabi ko ay sarkastiko.

"Kitang-kita ng mga mata namin na hawak mo ang baril."

Halos 'di na matigil ang pag-ikot ng mga mata ko.

Yumuko ako at dinampot ang baril sa sa sahig pero 'di ko pa nga nahahawakan ang
baril ay may naririnig na akong pagkasa ng iilang baril mula sa banda kung saan
nakatayo ang mga opisyales.

"Huwag kang kumilos."

I disobeyed the other man that's one of the officials. Pinagpatuloy ko ang
pagdampot ng baril na nasa sahig.

"What the fuck?" Instead of hearing gunshot, narinig ko ulit ang boses ng lalaking
nag-utos sa akin na huwag daw akong kumilos.

Why didn't he shot me?

Matuwid akong tumayo matapos kong nakuha ang baril at pinaglaruan ito sa mga daliri
ko.

All eyes were on me. Waiting for my next move. I keep my head down and stared at
the gun. Chineck ko pa kung may bala pa ba at meron pa nga.

Two bullets.

Saktong-sakto para kay Calla at sa kasintahan ni Kara. Pero hindi ko gagawin 'yon.
To live is to suffer. Hahayaan ko silang mabuhay at magdusa.

After checking the bullets, I raised the gun up and aimed at Lordcan. Nakatutok sa
kanya ang nguso ng baril kasabay ng pagtutok ng halos sampung baril sa'kin.

Ni hindi man lang nagbago ang ekspresyon ni Lordcan but his eyes never left me.

"Khione..." hindi ko nilingon si Monterozo nang banggitin niya ang pangalan ko.

"Drop the gun, Khione." I didn't obliged Monerov's order.

"What are you doing, Khione?" hindi ko rin tinapunan ng tingin si Gordon.

"Tumahimik nga kayo," tumahimik ang tatlo nang dahil sa simpleng pagsasalita lang
ni Villazardo.

Nakakapagtaka. Wala si Kate at Trevino.

Focusing on Lordcan's darkening eyes, kinasa ko ang baril at kasabay no'n ay

nadagdagan ng mga baril na nakatutok sa'kin.

"Any last word?" tanong ko kay Lordcan. Hindi rin ako nagpapakita ng ekspresyon sa
mukha. My hands were a little bit trembling but rigid.

Alam ko kung ano ang ginagawa ko. Tignan natin kung sino ang hindi makatiis.

I received no response from Lordcan. Nakatitig lang siya sa akin na tila inaalam
kung ano ang iniisip ko.

STORY CONTINUES BELOW

"K. Bye..." I shrugged and was about to pull the trigger but I failed when someone
pulled my arms to the other direction the reason why I accidentally pulled the
trigger.

Natigilan ako nang nakita kung kanino ito tumama at lumingon sa kaisa-isang taong
humila sa braso at kamay ko.

Calla.

I am expecting her to stop me from shooting Lordcan dahil alam kong mahal niya si
Lordcan pero hindi ko inaasahang may madadamay dito.

Mariin akong papapikit nang nakita ang pagbagsak ng katawan ni David sa sahig
habang nakahawak sa tiyan niyang dumurugo.

I remembered his name. It's David. Ang kasintahan ni Kara.

I was back in my mind when Calla tried to steal the gun from my grip. Mas lalo kong
hinigpitan ang pagkakahawak sa baril upang 'di makuha ni Calla.

"Bitch!" singhal niya sa'kin at sinubukan niya pa nga akong saktan sa paraan ng
pagsipa pero 'di niya nagawa nang itinulak ko ang baril sa mukha niya.

"Oh! Sa'yong-sa'yo na!" sabay diin ng baril sa pisngi niya habang pareho kaming
nakahawak dito. "Kung gusto mo, kainin mo pa." 1

Hinihila niya kasi e. Kaya pinaubaya ko na sa kanya pero 'di ko pa rin binibitiwan
ang baril.

Mabilis kaming pinaghiwalay ng mga kalalakihang nandito. Walang kaeffort-effort na

kinuha ni Villazardo ang baril mula sa mga kamay namin at ibinigay ito kay Lordcan.

"Ilibing niyo ang mga bangkay," sa unang pagkakataon ay narinig ko ang malamig na
boses ni Lordcan. "Ibalik niyo si Calla sa mansyon at tumawag kayo ng doktor upang
patignan siya," walang kaemo-emosyong utos nito sa mga opisyales na nakahawak sa
braso ni Calla na siyang naghiwalay sa'min.

I saw how Calla wickedly smiled at me.

Ano naman ngayon kung may malasakit sa kanya si Lordcan? As if naman totoo 'yon.

Lordcan shifted his look from Calla to me.

"Talian niyo at ipasok sa kotse ko," ang tangi'ng inutos niya kina Gordon na walang
nagawa kung 'di ang tumango at sumunod sa utos ng nakakataas sa kanila. "Tomorrow
at 12am, officials must be in the conference room for a meeting and discussion
about this. Decide what will be her punishment."

Mas lalong lumapad ang ngisi ni Calla na halos magkamukha na sila ng Cheshire cat
ng Alice in the Wonderland.

Lordcan expressionlessly turned his back and walked out of the room but before he
left may huling sinabi siya.

"I'll be in my car within fifteen minutes."

Nang nakalabas na si Lordcan ay mabilis akong hinila ng tatlo patungo sa isang

kulay itim na sofa kung saan sila nakaupo noon. Pinaupo nila ako sa sofa at
nagsimula nang asikasuhin ang inutos ni Lordcan sa kanila. Calla left with the
officials at si Villazardo naman ay sumunod kay Lordcan. May iilang opisyales na
nanatili rito at inasikaso ang tatlong bangkay.

"Lubid!"

"Gordon, tignan mo nga roon. Baka may lubid."

"Inuutusan mo ba ako?"

Hindi ko na pinakinggan ang pagtatalo ng tatlo nang nakita ko ang isang opisyales
na tinakpan ng telang kulay itim ang duguang katawan ng dad ko.

Kahit nagsinungaling siya sa'kin ay tinuring niya pa rin akong parang totoong anak
niya. Pero bakit ganito? Sa sobrang sakit ng pagkawala niya ay halos wala na akong
maramdaman pa. Wala rin namang tumutulong luha mula sa mga mata ko.

Hindi ibig sabihin ng hindi ako umiiyak ay hindi na talaga ako nasasaktan. Mas
doble pa 'yong naramdaman kong sakit dahil di ko mailabas ito kahit sa paraan ng
pag-iyak lamang.

STORY CONTINUES BELOW

How about Calla? Nagawa niya pa ring ngumiti nang dahil sa parusang ipapataw sa'kin
kahit nawala na ang totoong ama niya?

Ridiculous.
They tied me up and I didn't even do some acrobatic moves to stop them.

"Pasensya na, Khione. Utos ni boss e," ani Monerov saka inayos ang pagkakatali sa
kamay ko. Itinali nila ito sa harap at hindi sa likuran ko. Hindi naman masyadong
mahigpit ang pagkakatali nang nakita nila ang pamumula at iilang kalmot sa kamay ko
ay naawa sila. Marahil dahil ito sa pakikipag-agawan ko ng baril kay Calla.

"Pati rin ba ang paa?" tanong ni Monterozo nang natapos sa pagtali si Monerov sa
kamay ko.

"Wala namang sinabi si Lord na itali rin ang paa?" tumayo si Monerov mula sa
pagkakaupo sa gilid ko at nakapameywang na hinarap ang dalawa.

"Paano siya makakalakad 'di ba? Baka barilin tayo ni Lord kapag binuhat natin
siya?" Gordon was wondering and being cautious at this situation. Parang ayaw
niyang mas lalong magalit si Lordcan.

Sa huli ay hindi nila itinali ang mga paa ko. They panicked as they checked the
time and there's only five minutes left.

Hinawakan nila ako sa aking siko at ginabayan ako sa paglalakad palabas ng

impyernong 'to. As usual, the hallway was dim and deserted.

The sunlight strike my face when we finally got out of the warehouse-like place.
Bumungad sa'kin ang mga kotseng paalis na pero isang kotse lang talaga ang nakakuha
ng atensyon ko.

It's Lordcan's car.

Seeing the sight of it irritates me. Kahit mahal ko ang gagong 'yon ay naiinis pa
rin ako sa kanya. Alam ko namang 'di magtatagal 'tong inis ko kaya sulitin ko na.

Gordon opened the front seat's door and gently pushed my back to get me in. Hindi
ko na sila pinahirapan pa at pumasok na ako.

They closed the door and left. Nakikita ko ang lungkot sa kanilang mga mata na
parang alam na nila kung ano ang susunod na mangyayari sa akin.

I waited for at least three minutes before I caught sight of Lordcan coming out
from the huge old door of the warehouse-like building.

Heaving a deep breath, I closed my eyes and leaned my back against the car's seat.

Hindi ko minulat ang aking mga mata hanggang sa narinig ko ang marahas na pagbukas
ng pinto sa may driver's side. Narinig kong pumasok siya at sinara ang pinto.

Nakapagtataka lang dahil ilang minuto na ang lumipas at hindi ko pa rin naririnig
ang pagbuhay ng makina ng kotse.

Hindi ako nagtangkang buksan ang aking mata. Hindi rin naman siya nagsalita,
pakiramdam ko ay nakatitig siya sa'kin.

I licked my dry lips and said, "How I wish I remember what happened when I was just
six months old," nanatiling nakapikit ang aking mga mata. "But I guess all I did
that time was to wail and asking for milk."

That's what I thought. Bakit kaya 'di na lang din ako namatay noong mga panahong
namatay ang mga magulang ko? They hid me somewhere? Paano ako nahanap ni dad kung
gano'n?
I sighed and opened my eyes. Agad na nagtama ang paningin namin ni Lordcan and I'm
right. He's staring at me the whole time. 'Di man lang siya nag-iwas ng tingin.

His eyes were empty kaya agad akong nag-iwas ng tingin.

"Go on, hurt me like you always do," staring straight in front of the car I say
those words I've never said before.

Bumaba ang tingin ko sa kamay kong nakatali when I felt his large hands on mine.
He's starting to untie the rope from my wrists. Naestatwa ako sa kinauupuan ko nang
dahil sa biglang ginawa niya because I'm not expecting this really.

STORY CONTINUES BELOW

I am expecting him to hurt me.

The car was tinted kaya walang makakakita kung ano man ang ginagawa namin sa loob
but it's useless anyway dahil wala namang tao sa labas. Lahat sila ay nakaalis na.

Mabilis niyang kinalas ang tali sa palapulsuhan ko kaya lumingon ako sa direksyon
niya pero 'di ko pa nga siya tuluyang nakaharap ay marahas niya akong sinunggaban
ng nagbabagang halik.

His hand ran up my stomach and pushed it hard against the seat to pin and keep me
in place. Gumapang ang mga kamay ko sa malapad niyang dibdib at marahan siyang
tinulak upang magkaroon ng maliit na espasyo sa pagitan namin. He's so close na
halos kapusin na ako ng hangin at dagdagan pa ang walang kupas na paghalik niya
sa'kin.

Sinubukan kong umusog ng konti palayo sa kanya at inulit pa ang pag-usog ngunit
nang napagtanto niya ang ginagawa kong pag-usog ay hinawakan niya ako sa
magkabilang bewang at binuhat.

I found myself sitting on his lap, facing him while his strong arms wrapped around
my waist and my cold palms were resting on his shoulders. Tumingala ako nang
naramdaman ko ang mga marahas niyang labi sa leeg ko.

"Lordcan..." I called his name in a very unexplainable manner.

He's not going to hurt me? Natural na kasing marahas ang mga labi niya and I know
this is not his way of hurting me. Sinubukan niyang maging gentle when I was
pregnant pero 'di siya nagtagumpay. He ended up, marahas pa rin.

"Dadaan muna sila sa dahas ko bago ka nila saktan."

He's saying like, dadaan muna sila sa butas ng karayom bago ka nila saktan.

Napapikit ako nang dahil sa sinabi niya because I really wasn't expecting him to do
this thing. Akala ko talaga ay maniniwala siya sa mga kasinungalingan ni Calla base
sa mga inakto niya kanina.

"Hmm..." kusang umangat ang katawan ko nang naramdaman ko ang mga labi niya sa
ibaba ng tenga ko, teasing him to chase me.

"Mukhang tama nga si Villazardo," he planted one last kiss on my jaw before
distancing himself from me.

I deliberately opened my eyes to look at him. Mapupungay ang aking mga matang
sinalubong ang seryoso niyang mata.

"Your cousin was scary..."

Nakita ko ang pagkagulat sa kanyang mga mata nang dahil sa sinabi ko pero agad din
'yong nawala like it's never been there and maybe I am just hallucinating.

"...but, you're the scariest," dagdag ko dahilan kung bakit mas lalong
nagkasalubong ang kaniyang medyo makapal na kilay.

"I don't mean to scare you. I just want them to mark in their head the fact that I
am the superior among all of them."

That's why he's treating me like I'm just one of the other normal girls out there
that should feel scared of him. Alam ko namang mas makapangyarihan ang opisyales
kesa sa kanya kasi kailangan ng approval nila bago gumawa ng aksyon si Lordcan. He
needs an ally in the officials to support his decision.

Nandiyan naman sila Villazardo pero hindi pa rin sapat 'yon para makuha niya ang
loob ng buong opisyal.

"Get ready, we're going to the place where your cousin is," aniya matapos akong
hinalikan sa noo.

Get ready raw tapos nakaupo pa rin ako sa hita niya.

Nanlaki ang mga mata ko nang biglang umingay ang makina ng sasakyan. Ibig sabihin
ay pinapaandar niya na ito.

"Lordcan? Are you going to drive while I'm sitting on your lap?" wala sa sariling
tanong ko nang naramdaman ko ang paggalaw ng sasakyan.

Nakatalikod kasi ako sa manibela kaya hindi ko nakikita ang mga kamay niyang
nakahawak doon.

STORY CONTINUES BELOW

"Yeah."

Marahas akong tumingin sa kanya pero siya ay parang wala lang. He's focusing on the
road. "Are you crazy?"

"Just relax, Khione," he didn't even glance down at me. Nakapokus ang kanyang mata
sa daan.

I have no choice but to lean my head on his shoulder, don't want to block the sight
of the road. Hinampas ko ang isang braso niya nang naramdaman kong pinulupot niya
ito sa bewang ko.

"Umayos ka nga, baka maaksidente tayo," saway ko na agad niya namang sinunod. "Alam
mo pala kung saan nagtatago ang pinsan ko ba't 'di mo sinabi sa mga opisyales na
naghahanap sa kanya?"

"He's busy."

"Busy? Anong gagawin natin do'n? You don't even want me to see Caspian Lordcan and
here I am, on the way to him."

Ba't 'di niya nalang kasi sabihin ang totoo? Siguro ay pupunta kami sa pinsan ko
upang bigyan ako ng pagkakataon na malaman ang totoo.

He knows the reason why I always get in trouble and it's because I'm seeking for
the truth. An answer to behold.

Nasa kanya naman ang totoo tapos ayaw niya pa'ng sabihin kaya ito kami ngayon.

Hindi siya sumagot kaya nainis ako. "Anyway, nasaan si Trevino?"

"Ba't hinahanap mo ang gagong 'yon?" I felt his biceps flexed under my palm.

"Ewan ko sa'yo, Lordcan. Lahat na lang ikinagagalit mo," kahit ramdam ko na ang
tensyon sa pagitan namin ay 'di pa rin ako lumayo sa pagkakasandal ko sa balikat
niya habang patuloy pa rin siya sa pagmamaneho.

"Hindi ako galit," but his voice sounded mad.

"Okay."

A minute of silence before I felt him step on the brake.

"Khione..." tawag nito pero nanatili akong nakayuko sa mga balikat niya at 'di siya
pinansin "Fuck. Ba't ikaw naman ang galit ngayon? Ako dapat 'yong magalit dahil sa
paghahanap mo kay Trevino."

"Hindi ko siya hinahanap, nagtatanong lang ako," my voice was as calm as the waves.
I nuzzled my face against the crook of his neck trying to give him the message that
I am not mad.

"This is fucking frustrating." Gusto kong tumawa nang dahil sa pagtitimpi niya. I'm
just testing his temper dahil alam kong mabilis siyang magalit pagdating sa usapang
kasali si Trevino.

"Ano ba talagang problema mo, Lordcan?" lumayo ako sa kanya at nag-aalalang

tumingin sa kanyang mga mata.

"Wala naman akong problema," umiwas siya nang tingin kaya ginawa ko 'yong dahilan
upang masasabi kong galit nga talaga siya.

"Ikaw na naman ang galit."

"Oo na, galit ako. Tanginang 'yan," he finally gave in.

At dahil galit nga siya. Akmang aalis na ako sa kinauupuan ko na siyang ang hita
niya pero 'di ko nagawa nang pinigilan niya ako sa paraan ng paghawak niya sa
magkabilang bewang ko. Tutal ay hininto niya naman ang sasakyan and we're in a
deserted road.

"Hindi ibig sabihin na galit ako, aalis ka na."

"Galit din ako," biting my lower lip, napayuko ako.

"Hindi puwede."

"Anong 'di puwede?"

Huminga siya nang malalim na tila sobrang hirap sabihin ang mga salita sa isip
niya. "Anong gusto mo'ng gawin ko para 'di ka na magalit?"
'Yon lang pala e. Sa hinaba-haba ng pagtatalo namin ay siya lang din pala ang
susuko.

Ngumuso ako at nag-isip ng maaaring gawin niya. "Huwag mo na akong iwan ulit."

STORY CONTINUES BELOW

His thumb paused from caressing an imaginary circles on my back. He's not expecting
me to say those words, sinabi ko 'yon na puno ng takot ang boses ko.

Is he going to create a blockade between us to keep me in the safest place he ever

know? Because the place where he's in was life threatening, every corner was
screaming death. He's planning on blocking me out of it.

"Iiwan kita pero babalik din naman ako." He's not lying. Nakikita ko sa mga mata
niya na nahihirapan siya.

Pinapahirapan ko siya.

Pero 'di naman siguro siya mahihirapan kung mananatili na lang siya at 'di niya ako
iiwan.

"Ayoko nang gano'n, Lordcan!"

Napapikit siya nang hinampas ko siya sa kanyang dibdib. Parang inaasahan niya na
gano'n ang magiging reaksyon ko.

Patuloy ko siyang sinuntok sa malapad niyang dibdib kahit alam kong 'di naman siya
masasaktan. He caught my wrists and held them up to his hot pinkish lips.

"Bitiwan mo'ko!" nagpumiglas ako kahit alam ko naman na 'di rin naman ako
makakawala mula sa mahigpit na pagkakahawak niya sa'kin.

"No."

"Aalis ako, kung aalis ka rin naman."

Halos manginig ang bewang ko nang naramdaman kong mas lalong humigpit ang
pagkakahawak niya rito. Sinubukan kong hilahin ang palapulsuhan ko mula sa kanya
ngunit hinila niya lang ito palapit sa kanya and he pinned it against his broad
chest using only one hand. Nakikita kong lumilitaw ang ugat nito sa braso niya.

I tried to move against his hold pero wala pa ring nangyari.

"Huwag kang malikot," saway nito kaya mas lalo akong nainis. "Just wait til we get
there, Khione."

Letting go of my waist, he took a hold of the steering wheel and step on the gas.
Nakahawak pa rin ang isang kamay niya sa palapulsuhan ko, sa takot na baka ay
maaksidente kami ay hindi na ako nagtangkang magpumiglas pa.

Paano niya nagawang magmaneho na gamit ang isang kamay lamang?

I have nothing to do but to sit on his lap and take a nap.

Nagising lang ako nang may naramdaman akong kiliti sa leeg ko na parang may
humahalik sa bandang 'yon. A kind of kiss that can wake a dead from its cozy
casket. Nang minulat ko ang aking mga mata ay tama nga ako ng hinala. It's Lordcan.
"Nandito na tayo," 'yong boses niya ay parang kakagising niya lang mula sa
panandaliang pagtulog. Husky and sexy.

Natulog din ba siya sandali bago niya ako ginising?

Ang komportable sa pakiramdam na matulog sa dibdib niya. Nakaupo pa rin ako sa hita
niya, 'di ba siya nangangawit? Hindi naman siguro ako mabigat but since kagagaling
ko lang sa pagbubuntis ay baka medyo nadagdagan ang bigat ko?

He opened the driver's side door and lift me up na parang papel lang ako sa sobrang
gaan. I stand on the ground outside the car nang nailabas na ako ni Lordcan at saka
siya lumabas din.

Sumenyas siya na tumalikod daw ako na parang may gusto siyang ipakita sa'kin mula
sa likuran ko matapos niyang sinara ang pinto ng kotse.

I did what he wanted me to do.

Bumungad sa'kin ang isang bahay. A dark colored manor house. Malaki ito pero parang
wala namang tao at maraming matatayog na puno ang nasa gilid ng sementadong daan.
As far as I know, a manor house is a lord's house. 'Yong mga ganito ay madalas
makikita sa England.

Saang banda na ba kami ng Pilipinas?

Nandito ba si Caspian Lordcan? O baka naman ay ito 'yong sinasabi ni Lordcan na

bahay kung saan siya nanirahan noon?

STORY CONTINUES BELOW

"Kaninong bahay 'to?"

"Pag-aari ng mga magulang ko."

"Nasaan si Caspian Lordcan?" nakapagtataka lang kasi parang wala namang tao talaga.

"Nasa loob, siguro natutulog na naman ang gagong 'yon."

Natutulog? Madalas ba'ng nandito si Caspian Lordcan? Bakit parang kung

makapagsalita si Lordcan tungkol sa kanya ay mukhang since fetus pa silang
magkaibigan?

Lordcan's arm securely wrapped around the small of my waist at the back at iginiya
ako papunta sa hagdanan upang makapasok na sa nakasarang oak door ng manor house.

The house looked old pero hindi naman madumi. Parang inaalagaan talaga at mukhang
halos pangalawang beses sa isang taon pinipinturahan.

Wala nga'ng tao nang pumasok kami. Pinaupo niya muna ako sa isang malinis at
malaking kulay puting sofa saka naglakad papunta sa isang pinto medyo malayo sa
kinaroroonan ng grand staircase at pumasok.

Who am I? I am Khione. As usual, hindi ako umupo tapos sumunod na lang sa kung saan
papunta si Lordcan.

"Fuck you."

"Fuck you."
"What the fuck?"

My eyes widened from the sight of them. Hindi lang si Caspian Lordcan ang narito,
may kasama siya.

Sinuri at tinitigan kong mabuti kung sino 'yong lalaking kasama ni Caspian Lordcan
sa mahabang mesa. Yes, we're in the dining room.

But this room looked like not a dining room if the long table wasn't there. Sa
bawat gilid kasi ang may nakikita akong iilang koleksyon ng baril. The dining room
was spacious and elegant. I'm sure that the table was also made of oak.

Hindi pa nga nila ako napapansin, lalo na si Lordcan na nakatalikod at siyang

humaharang sa harap ko upang 'di ako makita ng dalawa.

He didn't know that I followed him.

Napatakip ako sa bibig ko nang nakilala ko ang lalaking kasama ni Caspian Lordcan.

It's Trevino.

Nakakapanibago lang kasi iba na 'yong hairstyle niya. Hindi na shoulder length,
'yong buhok niya ngayon ay katulad nang kay Lordcan. Dark. Not that long but messy.

Nagpagupit siya?

I'm not used to this kind of his appearance.

Gano'n pa rin naman ang hitsura ni Caspian Lordcan simula noong nakita ko siya sa
torturer's field.

Trevino gave Caspian his middle finger while eating his food. Gano'n din ang ginawa
ni Caspian habang kumakain at 'di man lang sumulyap kay Trevino.

"Trevino, Lordcan," nang nagsalita si Lordcan ay walang pakeng iniharap ng dalawa

ang kanilang middle finger sa banda kung saan nakatayo si Lordcan nang hindi nila
tinatapunan ng tingin at nagpatuloy lang sa pagkain.

Anong nangyayari? Magkaibigan sila? Sa pagkakaalam ko ay madalas na hindi

nagkakasundo si Caspian Lordcan at si Lord. Lalo na si Trevino at si Lord.

Ano nang tatawagin ko kay Lordcan ngayong nandito naman ang totoong Lordcan?

"Ano na, fuck boy?"

"Hoy tanga, ang kalat mo'ng kumain."

Bakit ang sakit nilang magsalita sa isa't isa?

"Alam na ni Calla," I can imagine Lord's face while saying that. Base sa tono ng
boses niya ay mukhang iritado siya.

Caspian and Trevino's expression on their faces didn't even change a bit. Mukhang
alam na nila kung ano ang nangyari.

"Ang hirap din kayang umaktong sunod-sunuran ng matandang 'yon. Akala mo kung
sinong gwapo e," reklamo ni Trevino saka uminom ng tubig at nagpatuloy din naman sa
pagkain.
Sinong tinutukoy niyang matanda?

"Codrus, buhay pa pala ang mapapangasawa ko? Putangina niyo," halos 'di ko na
mabilang ang sunod-sunod na mura ni Caspian.

Kumunot ang noo ko nang narinig ang tinawag niya kay Lordcan.

Codrus. Is it his real surname? Sino naman ang tinutukoy ni Caspian na

mapapangasawa niya?

"Inutusan kaming dalawa ni Calla na ipapatay siya noong nasa killer's field kami.
Kaso ay mukhang nakawala siya nang nasa lugar pa kami ng mga terorista. Utos ni
tandang Zimeon," Trevino explained in a very lazy tone of his voice.

Bakit parang ang pamilyar ng sinabi niya? Noong panahon na nauna na akong pumunta
sa killer's field at iniwan si Lordcan sa mga terorista? Si Calla pala 'yong kasama
niya sa loob ng pickup tapos ang babaeng tinulungan ko ay ang mapapangasawa ni
Caspian?

What the hell?

Sino ba 'yong babaeng 'yon? Noong una ay akala ko siya si Calla. Sobrang hinhin
kasi.

Nakakalito. Kung magkaibigan silang tatlo o magkakampi ay ibig sabihin lang nito,
matagal nang alam ni Lordcan na buhay talaga si Calla? Noong panahong nasa killer's
field kasi kami ay misteryoso pa ang tungkol kay Calla tapos magkasama pala talaga
sila ni Trevino noon. We all know that Calla is dead not until the night of
bidding.

"Anong ginagawa mo rito?" kung makatanong 'tong sinabing pinsan ko kay Lordcan ay
parang pag-aari niya ang bahay.

"Kasama ko si Khione and she's waiting outside kaya umayos kayo."

"Oras na ba, Codrus?" nakakapanibago talaga si Trevino dahil kahit siya ay tinawag
na ring Codrus si Lordcan. "Paano si Calla? May karapatan din siyang malaman ang
totoo maliban sa mga kasinungalingang sinabi sa kanya ni Zimeon."

"Sa tingin mo ba ay maniniwala siya sa atin? Baka ay mas lalo lang siyang magalit
at saktan si Khione." Hindi ko na alam kung ano ang mga pinagsasasabi ng pinsan ko.

I'm going crazy. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko, I wanna know what they're
talking about. Ano ba talaga ang tinatago nila? Sino ba talaga si Mr. Zimeon sa
illegalhood at bakit sinusunod ni Trevino ang mga utos niya noon imbes na susunod
sa utos ni Lordcan na siyang mas makapangyarihan kesa kay Mr. Zimeon?

Mukhang kailangan ko na namang ibahin ang gagamitin kong pangalan na itawag kay
Lord.

He is a Codrus.

Is it possible that I am a Lordcan? Kaya ba ayaw niyang tawagin ko siya sa

pangalang Lordcan dahil parang tinatawag ko na rin ang sarili ko?

Tahimik akong bumalik sa labas at umupo sa puting sofa upang maghintay sa kung
kailan sila lalabas.

After ten minutes of waiting the dining room's door opened at akala ko ay lalabas
silang tatlo pero isa lang ang lumabas.

My cousin. Caspian Lordcan. Halata talagang magpinsan kami because of our

similarities lalo na sa features namin.

"How are you, dear cousin?"

Napairap ako nang dahil sa sinabi niya. Kanina lang ay panay ang mura nila at ang
sakit pa'ng magsalita.

"Where's Codrus?"

"Sabi ko na nga ba," he slowly shook his head while smirking at me na parang alam
niya na kung paano ko nalaman ang totoong apilyedo ni Lord.

Sino pa ba ang nakakaalam sa totoong surname ni Lord? Villazardo. Sigurado akong

alam niya kasi magpinsan nga sila 'di ba?

Pabagsak siyang umupo sa isang sofa na kaharap ko. Nasa pagitan namin ang center
table na may fresh flowers na nasa loob ng glass na vase.

"Before I start, let me tell you one thing," saglit niya pang inayos ang suot
niyang kulay itim na damit bago ako muling tinignan.

"I've seen Codrus killed half of the illegalhood's seniors just to protect a six
months old baby and he was just six years old that time."

...
makamundo

Chapter 51
205 25 4

by makamundo
Chapter 51 1

Execute

Midnight. 12am. Naalala ko ang sinabi ni Codrus sa mga officials na may meeting
mamayang hating gabi at anong oras na ngayon? It's 6pm.

The afternoon sunlight invaded the room through the ceiling to floor length glass
window but it slowly vanish as the dimness of twilight took place. Standing up from
sitting on the lustrous velvety duvet, I motioned to the classy window with its
exquisite black thick curtains hanging at the side.

Observing the beauty of nightfall, I clasped both curtains at the sides of the
window and pulled it together to close it.

My cousin, Caspian didn't tell a word. 'Yon lang ang nasabi niya tungkol kay
Codrus. I wonder who's that six months old baby? Dahil kung ako 'yon ay paano ako
napunta sa kamay ni dad? Or should I say Mr. Azilon Fuego?

But Villazardo told me that it all started when I was just six months old. Tapos
ako pa lagi ang sinisisi ni Calla sa lahat.

Is it possible that I'm the baby that Caspian was talking about?
If I am, then why did he protected me after all my parents did to his parents?

This is confusing.

Isang tanong pa ang gumugulo sa isip ko. Kung totoong pinsan ko ang mokong si
Caspian, bakit hinayaan niya akong mapunta sa ibang tao? Since magkadugo kami,
dapat ay lumaki ako kasama siya 'di ba? Sabagay, siguro ay magkaedad lang sila ni
Codrus noon o 'di kaya'y mas matanda si Caspian ng isa o dalawang taon. Paano niya
ako bubuhayin?

Matagal na rin kayang nagtatago si Caspian? Bakit siya nagtatago?

I sighed, thinking all of the questions in my mind and didn't even receive any
answers.

Nandito pa rin ako sa manor house ng magulang ni Codrus. Caspian told me to stay in
this room for a while dahil may emergency raw muna siyang pupuntahan. An unexpected
call interrupted us earlier. Kaya ito ako ngayon, naghihintay sa kanya.

This room was located on the second floor of the manor house. Simula kanina ay 'di
ko na ulit nakita si Codrus, even Trevino.

Kaninong silid kaya 'to? Gusto kong lumabas at the same time gusto kong manatili.

I'm afraid to go outside of this room. Hindi ako takot na baka ay makita ako ni
Codrus na umaaligid dito. Takot ako na baka ay may malaman akong masakit na
katotohanan.

Sometimes, lies can cover up the pain of the truth.

What if, si Calla talaga ang totoong para kay Codrus? But the seniors' last will
said that; karapatdapat na mapasakamay ng isang Codrus ang isang Lordcan. I'm not
sure if I am a Lordcan. There's no other evidence and proof aside from Caspian
Lordcan as my cousin.

Starting from this day, I won't let my affection for Codrus destroy me even if it
can destroy him.

Hindi ako nakatiis kaya napagpasyahan kong lumabas na lang ng kwarto.

The hallway was dim as I rub my own palms on my arms repeatedly to feel at least a
little heat. It's cold pero 'di naman umuulan.

Naglakad ako papunta sa pinakadulo ng hallway hanggang sa nakita ko na ang hagdan

pababa. Sobrang laki ng manor house na 'to pero wala naman akong nakikitang mga
gamit, even family frames or pictures that's supposed to be hanging on the wall.
Wala.

Nang nakababa na ako, as usual ay gano'n pa rin ang living room kung saan ako nag-
antay kanina pero si Caspian lang ang lumabas.

Anong nangyari sa manor house na 'to? Naputulan ba sila ng kuryente? Ba't ang
dilim? Hindi naman gano'n kadilim, I can still see despite the obscure sight in
this manor house.

STORY CONTINUES BELOW

Instead of wasting my time to find where the switch of the light might be, I roam
around the ground floor. Door to door but majority of the doors I've been was
locked.

Huminto ako sa harap ng isang color dark brown na pinto at pinihit ito. Just a
simple plain door unlike the other door, 'yong ibang pinto kasi ay nakakakuha ng
interes ko pero ayaw namang mabuksan pero itong pintong 'to, parang wala lang. This
door didn't caught my attention but I still tried to open it. Hindi ko inakalang
mabubuksan ko ito, hindi naka-lock ang isang 'to.

Marahan ko itong tinulak upang mabigyan ako ng daan papasok, careful and cautious
to prevent the door from creating some noise.

Halos tumakbo ako palabas nang may narinig akong ingay na paghampas ng mga palad sa
pader. Pero syempre 'di ko ginawa 'yon. Nanggaling dito sa loob 'yong ingay, ibig
sabihin hindi ako nag-iisa.

I faced where the noise came from after silently closing the door. Walang
pinagkaiba ang silid na 'to sa labas, madilim pa rin. May nakita akong nakabukas na
pinto, ilang metro lang ang layo mula sa kinatatayuan ko. Maybe thirty feet away?
Ewan.

I saw a silhouette of a table and two men. 'Yong isang lalaki ay nakalapag ang
dalawang palad sa mesa at 'yong isang lalaki naman ay nakasandal ang bewang sa
gilid ng mesa.

Mabilis akong nagtago sa pader, sa gilid ng mismong pintong nakabukas upang 'di
nila ako makita.

"Batas 'yon ng Illegalhood, Codrus. Wala tayong magagawa kung papatayin nila ang
kaisa-isang anak nila Fortunatos at Krescens. The Lordcan family is one of the
creator of Illegalhood. Nakasaad sa batas na papatayin ang susunod na tagapagmana
ng Illegalhood kung ito ay babae," sandaling huminto ang pamilyar na boses ni
Trevino na parang hinihintay niya kung ano ang magiging reaksyon ng kausap niya.
"Khione is a girl-"

"Dammit!"

My hands were sweating, freezing and trembling. Hindi ko alam kung bakit naging
ganito na lang ang reaksyon ko sa mga narinig.

Fortunatos and Krescens.

Are they my parents? Shit? Tagapagmana? Ito na ba 'yong sinabi ng misteryosong

babae na darating ang araw na babalik din kami sa Illegalhood? The mysterious girl
told me about that when I was in the hospital, at exactly on the rooftop.

Naalala ko rin si David. 'Yong kasintahan ni Kara, posible ba'ng siya 'yong
lalaking nagtangkang pumatay sa akin noong nasa hospital ako malapit sa morgue?
Siya rin ba ang palagi kong nararamdaman na parang may sumusunod sa'kin?

"Nabulag kasi masyado ang ama mo sa posisyon ni Fortunatos noon. Gusto niyang
mamuno. Zimeon mentioned that nakipag-usap si Lordosis kay Fortunatos na magpalit
na lang sila ng posisyon for the sake of his daughter since hindi ka naman nila
papatayin dahil lalaki ka at ikaw ang maging susunod na tagapagmana ng Illegalhood
kapag pumayag si Fortunatos. Sa kasamaang palad hindi pumayag si Fortunatos kaya
nagalit ang ama mo."

"Naalala ko," walang nababakas na emosyon sa boses ni Codrus. Sinong hindi

makakaalala sa masakit na nakaraan?
Mas nagmamarka sa isipan ng isang tao ang napakasakit na nangyari sa buhay nito
kesa sa mga masayang alaala.

"Pinapaalala ko lang sa'yo na kahit saan mo pa ilagay si Khione ay hindi siya

magiging ligtas. Huwag mo siyang iwan, Codrus. Remember what happened when she was
just six months old? Iniwan mo siya sa loob ng kabinet to keep her safe while
you're finding a way to get out of the house. Babalikan mo siya kung makakita ka na
ng daan palabas 'di ba? Anong nangyari noong pagbalik mo?"

"Fuck. She's crying," his voice was shaking at the same time marked by severity and
rigidity.

"Dahil?" Hindi ko maintindihan si Trevino. Pinapaalala niya ito kay Codrus? Para na
ring ginagalit niya si Codrus.

STORY CONTINUES BELOW

Ano ba talagang gusto niyang mangyari? Hindi ko talaga sila maintindihan. They're
punching each other before kaya ko nga binaril ang sarili ko tapos ngayon? They're
sharing each other's experiences. Is it all just for show?

"Naabutan ko siyang karga ng isa sa mga black men. Tangina, hinahaplos niya pa ng
kutsilyo ang pisngi ni Khione kaya nagdilim ang paningin ko. Hindi ko na alam kung
anong nagawa ko upang makuha siya mula sa salot na 'yon, naramdaman ko na lang ang
hapdi sa likod ko. That motherfucker created the scars on my back."

The scars on his back? I thought he got those scars from torturing himself? Noong
nasa torturer's field kami at kung saan ako pumunta sa abandoned warehouse tapos
doon ko rin nakilala ang totoong Caspian Lordcan. May nakita pa nga akong kwintas.
'Yong LC.

Tahimik akong nakikinig sa kanila. Halos 'di na ako humihinga, takot na baka pati
ang paghinga ko ay maririnig nila.

"Iiwan mo pa rin ba siya?"

Hindi siya sumagot.

Pakiramdam ko ay iiwan niya ako rito. Ito naman talaga ang gusto niya 'di ba? To
keep me here? Pero ayoko rito, isang oras na nga akong naglibot dito ay parang
mamamatay na ako sa sobrang tahimik, dilim at boring. Karamihan sa mga pinto ay
lock pa.

I am not just the heiress of Red Market but also the heiress of Illegalhood.

But what about the last will of the seniors? Our parents rather? Nagbago ang lahat
kung ano man ang gusto nilang mangyari para sa Illegalhood nang dahil sa'kin? Nang
dahil lang sa ako ay isang babae?

They're discriminating what females can do.

Nalilito na rin ako kung ano ba talaga ang nangyari noon. Paano ako napunta sa
kamay ni Codrus? Bakit hindi si Caspian ang naging tagapagmana kahit isa naman
siyang Lordcan? Maybe because his parents or my uncle and aunt didn't have the
highest position.

"Where's Lordcan?" pag-iba ni Codrus sa usapan matapos ang ilang minutong

katahimikan.
"Chasing your sister," Trevino sighed, nakita ko pa ang pag-iling ng shadow niya.
"What about Calla, Codrus?"

Nagpintig ang mga tenga ko nang narinig ang pangalan na 'yon. I gritted my teeth,
remembering the things that Calla did to me.

"I care for her as a sister, Trevino."

"Psh, 'yong kapatid mo nga, mukhang anghel din pero ang sama ng ugali. Alam mo
naman sigurong siya 'yong nag-utos sa isang miyembro ng black men na sagasaan si
Khione noong thirteen years old pa siya 'di ba? Alam mo rin naman sigurong siya rin
ang tumulak kay Khione sa cliff na muntikan nang nalunod? 'Yong tinuturing mo ring
kapatid, gano'n din ang ugali. Nagpalaki ka ng mga anak ng demonyo sa mansion e.
Mabait lang kapag ikaw na 'yong kaharap."

Buti na lang hindi ako anak ng demonyo. Ang totoo ay ako talaga 'yong demonyo.

Syempre biro lang 'yon. Tawa ka na, self.

I closed my eyes shut, hearing the revelations from Trevino. I guess the three of
them, Caspian, Trevino and Codrus knows the truth. I wonder if Villazardo was
included? Since he's Codrus' cousin? Maybe I don't need one of the seniors to tell
me about my parents.

Gusto kong makilala kung sino ang kapatid ni Codrus at bakit nagawa niya 'yon? Is
she a friend or a fiend?

"Nagawa niya 'yon upang makuha ang atensyon ko. She wanted to be a part of
Illegalhood but I disagree, Lordcan too. She's still fifteen years old, ang bata
niya pa para pumasok sa mga ganitong illegal na gawain. Iniisip niya na
pinagtutulungan namin siya ni Lordcan upang 'di makapasok sa Illegalhood. I almost
killed Zimeon when he let her join the Illegalhood with the initiation of hurting
Khione," saglit siyang huminto. "After five years, nagbago ang isip niya. She
wanted to quit the Illegalhood but she have to do the same thing she did in her
initiation in order to quit."

STORY CONTINUES BELOW

"That's when she pushed Khione out of the cliff and disappeared?" Trevino cleared
his thoughts.

I was thirteen years old when I almost die in a car accident and I'm eighteen now,
when the time someone pushed me out of the cliff and drowned down the harsh waves
of the sea. Codrus' sister was fifteen years old that time, so ibig sabihin ay
twenty years old na ang kapatid niya ngayon? Two years lang ang gap namin?

I thought Codrus' sister died because of ambush, I think? Nakalimutan ko, sa

dinami-rami ng narinig ko ay maalala ko pa ba 'yong iba?

Napamura ako sa isip ko nang may napagtanto. Codrus didn't use his real surname,
maybe his sister was using it? Kaya akala ng lahat at ng mga opisyales ay wala
siyang kapatid because he was pretending to be Caspian Lordcan. Sa pagkakaalam ko
sa pinsan kong 'yon ay wala siyang kapatid. It's just a story that Caspian
Lordcan's sister died when the truth is the real Caspian Lordcan didn't even had a
sister.

Pati ako ay nalilito na rin sa mga iniisip ko. Ano pa kaya ang mga opisyales
ngayong nalaman na nilang peke ang Caspian Lordcan na nakilala nila?
And I think, si Mr. Zimeon lang ang nakakaalam tungkol dito since he's close to
Lordcan and Codrus family. Si Mr. Zimeon lang ang nakakaalam na nagpapanggap lang
si Codrus bilang Lordcan.

The ideas that popped up in my mind shuffled like a thousand wires, so hard to
connect each color when it has the same color as the other wires. Nakakalito.

Or baka naman ay may kapatid talaga ang totoong Caspian Lordcan na siyang nasabing
pinsan ko? Pero sa kasamaang palad ay namatay?

Ang labo.

"Anong plano natin since hindi na matutuloy 'yong wrestling match? Tae, ayoko rin
naman makipag-away sa'yo. Baka 'di pa ako makakaabot ng ospital nalagutan na ako ng
hininga," natatawang pahayag ni Trevino.

"Hintayin muna natin kung ano ang magiging desisyon ng mga opisyales sa mga
nangyari kanina. If they're going to execute Khione, then get ready. I don't have
mercy on them." Codrus enunciated each words in the last sentence.

Wait. What if the officials decided to execute me? Ano ba talagang gagawin ni
Codrus?

Kinakabahan na ako. Nakakatakot magsalita si Codrus kapag hindi ako 'yong kaharap
niya. Kapag ako kasi 'yong kausap niya ay madalas nagtitimpi siya.

"You fucking sure are, don't have mercy on them," sang-ayon ni Trevino.

"Damn. Baka ano nang ginawa ng maliit na demonyong 'yon-"

"Maliit na demonyo?"

"My Khione."

Hindi na ako nagsayang ng oras pa at kumaripas na ako nang takbo papunta sa pinto
nang narinig ko ang mga yabag ng mga paang palabas ng silid. Buti na lang ay hindi
maingay ang suot kong tsinelas.

Caspian gave me a pair of slippers, plain white tee shirt and dark blue shorts nang
nagreklamo ako sa suot ko kanina. Simula kaninang umaga ko pa suot 'yong mga 'yon
e. Ang lagkit sa feeling.

Napatampal ako sa noo ko nang 'di ko na maalala 'yong daan pabalik sa silid na
'yon. Kung hahanapin ko pa 'yon ay baka mahuli lang ako ni Codrus? O baka naman ay
mas mauna pa siyang makarating doon kesa sa'kin?

Hindi ko na alam kung saang bahagi ng manor house na ako ngayon.

May nabasa ako sa gilid ng pader dito sa narating kong kakaibang corridor.

Maid's Quarters.

Kaya pala mas masikip 'yong daan dito kesa sa ibang corridor na nadaanan ko but I'm
sure na wala namang maid na nakatira rito.

STORY CONTINUES BELOW

At the end of the narrow corridor, may nakita akong nag-iisang pinto. The door
wasn't that big, it's just a normal door in a house unlike the other doors here.
'Yong mga pinto kasi rito ay elegante at nagsusumigaw ng yaman.

Huminto ako sa harap ng pinto at agad na kumunot ang noo ko nang nakitang may glass
square shaped na window sa gitnang bahagi ng pinto. 'Yong mga klase ng pinto na
makikita sa laruang doll house?

Nakikita ko kung ano ang nasa labas.

It's foggy and dark outside of the house. May cleared area sa 'di kalayuan at puno
ng mga ligaw na damo or is it bermuda grass? Sa gilid ng malawak na cleared area ay
nakapalibot na rito ang mga matatayog na puno.

Kahit nakakatakot 'yong mga nakikita ko sa labas ay nagawa ko pa ring buksan 'yong
pinto at lumabas.

Thick fog was blocking the way. Nang nakalayo na ako sa manor house ay lumingon ako
upang matanaw ito ngunit 'di ko na masyado itong nakikita dahil sa makapal na fog.

Huminto ako sa paglalakad na imbes na damo ang tapakan ko ay isang matigas na bagay
ito kaya umatras ako at lumuhod upang makita kung ano ito.

It's a rectangular shaped cemented thing. My forehead creased when I knee down and
caressed the stone-like on the ground and felt the carved letters on it against my
fingers.

It's a gravestone.

What is this place? A graveyard?

I take a look at the side and saw another gravestone, then the other side. Another
gravestone.

Hindi ko mabasa kung anong pangalan ang nakaukit sa gravestone dahil sa sobrang
dilim.

Halos gumapang ako paatras nang biglang lumiwanag ang bahagi ng gravestone na
hinawakan ko.

The light was from a flashlight. Hindi ako nagtangkang umangat ng tingin upang
makita kung sino ang may hawak ng flashlight na nakatayo sa mismong harap ko.

I read the name that's carved on the stone. The name was cursively engraved on it.

Furtonatus Lordcan

Hindi pa nga ako tapos sa pagbabasa kung kailan ito namatay o pinanganak nang
inilipat ng kung sino ang hawak niyang flashlight sa katabing gravestone nito.

Krescens Lordcan

"Meet your biological parents, Khione Lordcan."

Her voice was too familiar to forget. I can tell that she sounded like Calla but I
can identify that she's the mysterious girl whom I saved before.

Base sa narinig ko galing kay Trevino. She's Codrus' sister. 'Yong part na ipapatay
na raw siya ni Zimeon sa mga killers doon sa killer's field and that's when I saved
her. Siguro ang dahilan kung bakit gustong mamatay ni Mr. Zimeon ang babaeng 'to
dahil sa pag-alis niya sa Illegalhood.

I'm sure. She's Codrus' sister kahit 'di pa nila sabihin sa'kin, sapat na ang mga
sinabi ni Trevino at ang dahilan kung bakit umalis si Caspian.

Emergency bakamo. He's chasing Codrus' sister at siya ang mapapangasawa ni Caspian.
Am I right?

At least may natama akong guess.

I'm somewhat good in analyzation but analyzing too much mess in this situation
creates havoc in my head.

She shifted the light from the flashlight to the other two gravestone. It was a
swift move but I can still manage to read the names.

Lordosis Codrus

Sauna Codrus

"Meet my parents."

Sabi ko na nga ba. She's Codrus'sister. Bakit nandito siya? 'Di ba nga ay hinahabol
siya ni Caspian? Nasaan si Caspian?

STORY CONTINUES BELOW

'Yong bulldog na 'yon talaga ay parang iniiwasang sabihin sa'kin ang mga sekreto
nila.

"Claim your position in the Illegalhood, Khione."

I was caught off guard by her sudden words. Hindi ko inaasahang sasabihin niya
'yon.

"They're going to kill me before I do that," I rose on my feet from kneeing on the
ground and to finally face her.

"I'm with you," puno ng sinseridad ang boses niya nang sinabi niya ang mga katagang
'yon.

Paano ko siya pagkakatiwalaan kung nagawa niya nga akong saktan at muntik nang
namatay? But I know, she has her own purpose why she wanted to join the
Illegalhood.

She cleared her throat like she's getting herself ready from saying something that
might earn my trust to her. "Kagagaling ko lang sa mansion to take a sneak peek. I
found out that most of the officials wanted you to execute and some wanted you to
just suffer. Alam kong isa lang naman ang magiging desisyon nila and that is to
execute you. Completely kill you," she stopped for second. Mariin ko siyang
tinignan despite the thick fog that's surrounding us. "Hindi naman mangyayari 'yon,
knowing kuya? He almost throw me in the deepest ocean the time I paid a taxi driver
to pretend that it's just a car accident and he didn't mean it then a load of
shitty codswallop happened, blah-blah."

Ni hindi na siya nagulat nang nakita ang ekspresyon sa mukha ko. A poker face.

Halata namang alam ko na ang totoo.

May gano'n ba'ng makasalanang tao na sasabihin ang mga masasamang bagay na nagawa
niya mismo sa harap ng taong nagkasala siya? Magnanakaw nga 'di umaamin e.

"Are you with me?" asked she.

I know. She's being honest. After all, I saved her life. Maybe, I can trust her?

I nodded and she smirked.

"For now, use your art of act. Umarte ka sa harap ni kuya na parang isang
inosenteng babaeng walang alam. Follow his orders but when the clock ticks at
midnight..." umatras siya at pinatay 'yong ilaw ng flashlight. "Go outside and wait
for me in the front yard."

Then the thick fog covered her when she turned and walk away until she's out of
sight.

Saka ko pa naalala na hindi ko pa rin pala alam kung ano ang pangalan niya. All I
know is that she's a Codrus.

I was too preoccupied of the fact that my biological parents are dead. Kaya 'di ko
na naisip ang tungkol sa pangalan ng kapatid ni Codrus.

Staring at my parents' gravestone, I took a step back and turned away.

I'll be back soon. Sa ngayon ay kailangan ko na munang umalis at gawin ang

kinakailangan. I am in pain, yes but that doesn't mean that I am weak. Pain pushed
me to be stronger and better.

Walking back to the manor house with full of determination what I've been told to
do.

Kumaripas ako nang takbo papasok sa loob ng pinto ng Maid's Quarters nang nakita ko
ang ilaw sa loob ng bahay.

May ilaw na? Bakit? Who turned it on?

Patay ako.

Sinara ko 'yong pinto at nagmamadaling pumunta sa living room dahil sigurado akong
hinahanap na ako ni Codrus. Baka panay na ang tawag nila kay Caspian?

Gulat ako sa nadatnan ko.

"Fuckshit! Fuckshit!"

"Kumalma ka nga, gago. Pabaya ka kasi."

Hindi mapakali at parang nababaliw na sa kakasabunot sa magulong itim na buhok

niya. Some of his hair covered his forehead, 'yong katulad ng buhok ni Jack sa
Titanic? Mukhang gano'n.

STORY CONTINUES BELOW

My knees tremble as I look at Codrus. Nakakatakot talaga siya kahit pilit ko ma'ng
sabihin na hindi ako natatakot sa kanya. The truth is, I'm scared of him.

"Codrus."
Sabay silang lumingon sa kinaroroonan ko nang tinawag ko ang pangalan niya.

In just a blink of an eye, Codrus' expression changed. Naging malumanay ito at

mabilis pa sa isang segundo ang malalaking hakbang na ginawa niya upang makalapit
sa'kin.

He leaned down to hug me. Sobrang higpit na halos hindi ko na magawang huminga ng
maayos, his left arm wrapped around my waist that made me tiptoed when he pulled my
back to come closer and his right hand was on the back of my head dahilan kung
bakit ako napasubsob sa leeg niya.

Lumayo siya ng ilang inch upang makita niya ako matapos niya akong niyakap but his
hand remained on the back of my head, holding it carefully like I'm a baby. 'Yong
paraan ng paghawak niya sa likod ng ulo ko ay parang isa akong sanggol na kapag
marahas niya itong hinawakan ay masusugatan ito or my skull might break.

Tumitig siya sa mga mata ko. Deeper than the ocean and as mysterious as the
universe.

"I'm worried, Khione."

Akala ko ay sasabihin niya sa'kin 'yong usual na tanong niya like where have you
been?

"I'm sorry," I pretend but this is an exception. Sincere ako ngayon.

Nakakakonsensya kasi sa mukha niya pa lang kanina ay mukhang mababaliw na siya

kapag 'di niya ako nahanap sa lalong madaling panahon. He looked worried at the
same time frustrated.

"Ano? Iiwan mo pa rin ba 'yan, bruh? Gago, ikaw na nga 'yong iniwan tapos kung
makapag-alala ka ay parang kinakailangan na kitang isugod sa mental. Ano pa kaya
kung iwanan mo 'yan? Baka 'di ka pa makakalabas dito, buang ka na," tumingin ako
kay Trevino nang narinig ko ang sermon niya na hindi naman pinansin ni Codrus kaya
umiiling itong umakyat ng hagdan papuntang second floor. Mukha pa siyang dismayado.

Siguro iniisip niya na sana pinatagal ko pa 'yong biglaan kong pagkawala upang
makaranas naman si Codrus kung paano ang mabaliw.

Muli akong tumingin kay Codrus na mukhang 'di pa rin napapanatag ang loob.

"Are you hungry, hmm?"

I pouted and nodded.

"Do you wanna eat?"

Syempre, ano ba'ng gagawin kapag gutom ha, Codrus? "Yes please." Sino ba'ng baliw
ang hindi magugutom na simula kaninang umaga ay isang subo lang ng noodles ang
nakain? Muntik pa akong dinukot ng mga lalaking nakasuot ng shades tapos muntik na
ring binaril ng walang hiyang Calla na 'yon.

Nagpoprotesta na ang mga bulate sa tiyan ko.

Lumipas ang tatlong oras na nasa tabi niya lang ako lagi. Ayaw niya pa'ng humiwalay
kahit limang minuto lang ako aalis. Tapos na akong kumain nang inutusan niya si
Trevino na magluto ng kung anong pagkain na gusto kong kainin. After getting full
and my energy goes up to the highest level, I decided to take a walk inside the
manor house to be familiarize with the hallways and anywhere.
The thing is, it annoys me whenever he's keep on tailing behind me wherever I go in
this goddamn manor house. Parang batang takot maiwan.

It's already nine, almost ten.

Nasa loob kami ng isang hindi pamilyar na kwarto and I guess this is his own room.
Wala siyang sinabi kung kaninong kwarto 'to pero masasabi kong sakanya 'to base sa
hitsura nito.

The room was spacious and massive but there's not enough furnitures to occupy the
space. Just a bed, no cabinet as I can clearly see the door to his walk-in closet,
no nightstand, no mirror and everything.

STORY CONTINUES BELOW

Just an enormous bed with black sheets.

Nang napagod ako sa paggala rito sa manor house ay napagpasyahan kong matulog na.
Codrus offered me this room, his room. I know he's not that materialistic pero
sobra naman siguro 'tong ginawa niya sa kanyang kwarto na daig niya pa ang
naghihirap na mayaman at kailangang isangla ang kanilang mga gamit upang makaraos.

"I wish the triplets were alive," aniya sa malumanay na boses while his large hand
was resting on my stomach. He even inserted his hand under my tee shirt. Nakakapaso
ang palad niya nang naramdaman ko ang balat niya sa tiyan ko.

He's laying on the bed next to me, ayaw pa rin mahiwalay sa'kin. Parang lintang
kapit nang kapit.

"Pinabayaan mo kasi ako," walang emosyong sabi ko sakanya.

"Hindi kita pinabayaan, Khione," mahinahon ngunit nababakas ko sa kanyang tono ang
pagkainis. "Kung pinabayaan kita, sa tingin mo ba ay mananatili kang buhay sa mga
araw na 'to?"

Ngumuso ako. Nadala lang naman ako sa emosyon ko. Ayoko lang kasing pag-usapan ang
tungkol sa mga baby ko. Pakiramdam ko ay naging pabaya akong ina but I'm just
eighteen years old, I don't have a mother to guide me and how to handle myself if
I'm pregnant. I haven't experienced such things like that, not until Codrus
impregnated me.

Nakokonsesya ako pagkatapos kong maging maldita sa kanya. Bakit pa kasi ganyan
siya? Mabait na masama na ewan, hindi ko maintindihan.

Hindi niya pa alam na may alam na ako tungkol sa nangyari noon but I'm still
seeking for the whole history of it. Like how did the six months old me get into
Codrus arms? Alangan namang gumapang ako papunta sa kanya?

Tangina, ang landi ko pala kahit sa gano'ng edad pa? Naku naman. Nakakahiya.

"What are you thinking?"

"I am thinking about what really happened when I was just six months old," bringing
my head up to look at him, he devilishly smirked. Ginawa ko kasing unan ang isang
braso niya kaya kailangan ko pang tumingala upang makita ang mukha niya.

"Wanna know something?" 'di pa rin maalis sa kanyang mapupulang labi ang
malademonyong sexy na ngisi nito. "I kissed you on your lips when you were just
five months old." 2

Ay kambing na malandi.

He took advantage of me when I was just a baby? How dare he? Ang bastos niya.
Pinagsamantalahan niya ako, adik yata 'to. Ang pilyo niya pakinggan, aish. Ano ba,
nakakaturn-on na ewan.

Ano naman kayang ginawa ko noon? Umiyak ba ako? Nagpumiglas ba ako?

The color of my face drained when an idea flashed on my mind.

What if ngumiti o tumawa ako that time dahil nagustuhan ko 'yong halik niya?

Amputa ang landi ko.

Halata naman. Kahit hindi niya na sabihin sa akin kung paano niya ako nakilala
noong sanggol pa lamang ako. It's because of our parents.

"Paano mo ako nahalikan kung 'di mo naman siguro ako kilala noon?" pagmaang-maangan
ko na parang walang alam sa mga sinasabi niya.

Say it, Codrus. Tell me the truth. Mention our parents. I wanna hear it from you,
so say it.

"I know you..." he stopped and he's not smirking anymore.

"How?"

"...And I know that you know the answer of that."

Natahimik ako nang dahil sa sinabi niya. Kilala niya na talaga ako. Sa paraan ng
pagtingin niya sa'kin, masasabi kong wala talaga akong maitatagong sekreto sa
kanya.

STORY CONTINUES BELOW

"W-What happened, Codrus? Why did you saved me?" I asked, confused.

"You saved me from the wrath of your parents, Khione. How can I forget that?"
magkasalubong ang kaniyang medyo makapal na kilay nang sinabi niya iyon habang
mariing nakatitig sa'kin. Walang halong biro.

Paano ko siya niligtas? Ang bata ko pa noon. Isang six months old? Niligtas siya?
Sa anong paraan? 'Di ko maimagine, sa tingin ko ay umiiyak pa ako noong mga
panahong 'yon. Hindi pa nga siguro ako makakapagsalita noon e. Ano? Paano ko siya
niligtas?

Is this why there's a tattoo on his arms? The salvamé. I know what it means now.

Hindi na ako kumibo sa huling sinabi niya dahil kung tatanungin ko siya kung paano
ko siya niligtas noon ay 'di niya rin naman siguro sasagutin.

I fell asleep in his arms, feeling safe and all.

Nagising ako nang naramdaman ko ang malamig na bahagi ng kama kung saan nakahiga si
Codrus kanina. Mapupungay na mga mata ay biglang nanlaki nang naalala ko 'yong
sinabi ng kapatid ni Codrus.
I looked around the almost empty room to find a clock but there's nothing but just
a plain white wall.

Anong oras na?

Napabalikwas ako mula sa kama at mabilis na sinuot ang tsinelas ko. I hurried out
of the room nang binuksan ko ang pinto ay muntik na akong napatili nang nakita ko
kung sino ang nakatayo sa mismong harap ng pinto.

"What the hell? Nakakagulat ka naman! Ba't 'di ka na lang pumasok sa loob ng kwarto
at ginising ako kung pumasok ka na rin naman dito sa loob ng bahay?" napahawak ako
sa dibdib ko na sobrang bilis ng tibok ng puso ko at sinamaan ng tingin ang kapatid
ni Codrus.

"Pumasok ako, ang himbing ng tulog mo," mala-anghel na ngumiti ito kahit parang
white lady siya kanina na kung saan-saan na lang sumusulpot. "It's midnight, alas
diyes pa lang ng gabi ay umalis na sila para makarating sa mansion at exactly
twelve," inangat niya ang kanyang hawak na damit at sapatos saka marahang inabot
ito sa'kin. "Wear that."

Kinuha ko ito at sinara ang pinto sa mismong harap niya. Bastos na kung bastos,
nagmamadali ako.

Agad akong nagbihis habang iniisip kung bakit iniwan ako ni Codrus at Trevino nang
mag-isa rito? Akala ko ba ay takot siyang iwan ko siya? Tapos ngayon ay siya 'yong
nang-iiwan? Aba, Codrus, sumusobra ka na ah.

Walang salamin dito kaya yumuko ako to check the clothes that I'm wearing.

Just a simple maroon hoodie paired with dark jeans and a pair of black sneakers.
How comfortable. Malamig sa labas kapag hating gabi kaya siguro ganito 'yong mga
damit na ipinasuot niya sa'kin.

"Let's go," utos ko nang lumabas ako ng kwarto at nauna nang naglakad palabas.
Huminto ako sandali. "Dito ka nakatira noon 'di ba? Mauna ka na, 'di ko alam 'yong
daan palabas."

She smiled at me and walk past me, amused. Parang panagalawang version siya ni
Calla but she seems to be pure and not fake.

Sa buong biyahe ay tahimik lang kami, sobrang bilis niya pang magpatakbo. Hindi ko
alam kung saan galing 'tong sasakyang ginamit niya since she's hiding from the
Illegalhood at may pera kaya siya?

After two hours ay nakarating na rin kami sa mansion ng Illegalhood. Nauna na akong
lumabas ng kotse dahil baka ay wala na akong madatnan na meeting. Naiwan ang
kapatid ni Codrus sa labas at mukhang hindi na papasok. Baka makita siya ni Caspian
'di ba?

I used the elevator to go up on the third floor. Sobrang bilis ng bawat paghakbang
ko, nanlalamig ang mga kamay at pinagpapawisan. Kinakabahan sa kung ano man ang
mangyayari sa akin ngayon.

Finally, I halted in front of the door where the meeting will be held. I turned the
knob and it click, slowly pushing it.

Maliit na awang sa pinto lang ang nagawa ko nang napahinto ako.

"Khione will be executed by the end of the month."

"Fuck? Are you out of your little mind? She's a Lordcan! The heiress! You fucking
fucked up dumbass son of a bitch!" sigaw ng pamilyar na boses ni Gordon.

"That's why we have to execute her!"

"Siya na nga lang 'yong Lordcan na natira dahil ayaw ni Caspian sa posisyon na 'to!
Nag-iisip ba kayo?" hindi nagpaawat si Monterozo.

"Lord! Do something!" halos nanggagalaiti na sa galit ang boses ni Monerov.

I closed my eyes and nervously inhaled as I pushed the door open. Nakayuko ako at
natahimik ang buong paligid, I didn't dare to look at them. I keep my head down
'til I heard heavy footsteps coming from behind me.

"Seize her! Ikulong niyo sa Underground Field!" sigaw ng isa sa mga opisyales.

Namalayan ko na lang ang sarili ko na mahigpit at marahas na hinawakan sa

magkabilang braso ng dalawang lalaki.

The guy at my left side almost break the bones at my arms when he harshly took a
grip of it and pulled me closer to him.

"No! Lord! Ano ba? Hindi mo ba sila pipigilan? Gago ka pala e!"

Sa wakas ay nagawa ko na ring umangat ng tingin sa kanila nang may narinig akong
kaguluhan.

Nakita ko si Monterozo na nagpupumiglas mula sa mga may hawak sa kanyang mga

opisyales. Tila gusto niyang suntukin si Codrus o 'di kaya'y lumapit sa'kin upang
tulungan ako. Wala naman dito 'yong pinsan ko.

Tumingin ako sa kung nasaan si Codrus ngayon. Nasa pinakadulo siya ng malaking
oval-shaped na mesa. Prenteng nakaupo at tila walang binabalak na gawin. Nagtama
ang paningin namin na mas lalong ikinasikip ng dibdib ko.

His dark eyes were empty. It's not lifeless just like the usual but empty.

"Kuya? Anong ibig sabihin nito? Hahayaan mo lang silang patayin si Khione?" mas
lalong tumahimik ang mga opisyales nang biglang sumulpot ang kapatid ni Codrus mula
sa likuran ko. "I can't believe you!" sigaw nito nang hindi man lang siya tinapunan
ng tingin ni Codrus dahil nakatingin ito sa'kin.

"Silence. Lady," ang tanging sinabi ni Codrus.

Sa gitna ng kaguluhan ay nagawa ko pang mag-isip kung ano 'yong sinabi niya at
ilang segundo lang bago nagsink in sa utak ko ito.

Lady?

Tama ba ang narinig ko? He called his sister Lady? Ang ibig sabihin ba nito ay Lady
ng pangalan ng kapatid niya? Anong klaseng pangalan 'yon?

"Oh, hi, Lady. It's been a while huh?"

Kung kanina ay hindi ako lumingon sa pagdating ni Lady, ngayon naman ay kusang
gumalaw ang ulo ko upang makumpirma kung tama ba ako ng hinala.

Unfortunately, yes. It's Calla.

Umirap siya nang 'di man lang siya pinansin ni Lady. Lady didn't acknowledge her
presence kaya naglakad ito at nilagpasan si Lady sa kinatatayuan niya. Binangga
niya pa ang balikat ni Lady.

Sinundan ko lang ng tingin si Calla na dumaan sa gilid namin upang makapasok sa

loob. Walang preno ang paglalakad niya hanggang sa nakarating siya sa tabi ni
Codrus.

I gritted my teeth when I saw how she wrapped her filthy hands on Codrus' right
muscled arm.

Mas lalo pa akong nainis nang hindi man lang ito inalis ni Codrus at hinayaan niya
lang itong kumapit sa kanya.

Shit ang sakit sa mata. Pakiramdam ko ay humahapdi ang mga mata ko dahilan kung
bakit ito unti-unting nababasa.

No.

Nakatingin si Calla sa'kin as she tiptoed and kissed Codrus' cheek. Hindi man lang
umilag si Codrus, sa halip ay bahagya pa siyang yumuko upang maabot ni Calla ang
pisngi niya.

"He fooled you, Khione. Farewell and go to hell."

...
makamundo

Chapter 52
174 27 2

by makamundo
Chapter 52 1

Shut

This will be my last shot. Anong gagawin ko sa huling lugar ng Illegalhood? The
Underground Field is waiting for my arrival and this will be the death of me.

Betrayed? I don't feel anything except the cold breeze of the night. I'm numb and
dumb.

Codrus always do this to me. Sanay na ako sa mga galawan niyang 'yan, sa huli ay
babalik din naman siya sa'kin.

Pero paano kung ito na talaga ang huli? Paano kung hindi na talaga siya babalik? Am
I going to make myself believe that everything was just a nightmare?

May isinuot sila sa'kin. A black blindfold but they removed my hoodie kaya ang
tanging suot ko na lang ngayon ay ang kulay itim kong sports bra with my dark
jeans. Hindi nila pinalampas ang mga sapatos ko, they removed it and I'm walking
with my bare feet, the ice cold ground almost freeze it. May nakahawak sa
magkabilang braso ko kaya imposible akong matalisod o mawalan ng balanse.

"Bilisan mo ang paglalakad," marahas akong hinila ng lalaking mahigpit na nakahawak

sa braso ko. 'Yong tipong halos madurog na ang mga buto ko sa sobrang higpit.
Halos tatlong oras din ang biyahe but I didn't saw the direction to go where in
this fucked up place I am. Nakablindfold nga ako.

Ngumiwi ako nang naramdaman ko ang lupang tinatapakan ko.

Putik. Maputik ang daan. Oo nga pala, umulan kanina.

Ilang metro na ang nalakad ko hanggang sa isang sementong daan na ang nilalakaran
ko.

I feel awful but I don't pity myself. This is all my fault why I'm in danger. I
admit, I'm vulnerable at this moment but that won't stop me from finding a way to
get away from these guys.

Gusto kong maparito sa Underground Field upang maghanap ng sagot at hindi ang
makulong or worse, mamatay.

"Bitch! Ano ba? Ayusin mo nga ang paglalakad mo! Nadudumihan mo ang sapatos ko!"
reklamo ng lalaking hindi ko sinasadyang natapakan ang kanyang sapatos.

Kasalanan ko na ngayon? Kung alisin kaya nila itong takip sa mga mata ko para
malaman ko na kung saan ako aapak.

Gago.

Hindi lang display 'yang utak mo, bobo, gumagana rin 'yan minsan.

Hindi ako nagsalita. Kung magsasalita pa kasi ako, baka puro bobo, walang utak o
hindi nag-iisip lang ang masabi ko. Ayoko pa namang makasakit ng damdamin. At least
nasali sila sa tatlong uri ng pag-iisip ng tao. Advance mag-isip, slow mag-isip at
hindi nag-iisip. I prefer the latter for them.

Naramdaman kong hindi na magaspang na semento ang tinatapakan ko ngayon. It's a

tiled clean floor, yeah, masasabi kong malinis kahit hindi ko nakikita kasi ramdam
ko ang mga putik mula sa aking paa na bumabakas sa nakakadulas na sahig.

"Chix to pre, sayang naman kung papatayin agad nila 'di ba?"

Palihim akong napangisi sa sinabi ng lalaki sa likuran ko.

Maya't maya ay naramdaman kong bumababa na pala kami ng hagdan. Kung hindi lang
sila nakahawak sa magkabilang braso ko ay baka kanina pa ako nagpagulong-gulong sa
hagdan.

Ramdam ko ang lalaking nakahawak sa braso ko ang kanyang kamay na patuloy at

sinasadyang sumasagi sa gilid na bahagi ng breasts ko. Shit. Nakakainis, nakasuot
lang kasi ako ng sports bra kaya binabastos ako ng mga pesteng 'to.

This will be a great advantage for me.

"Ano? Sa quarters muna natin bago itapon sa selda niya?"

STORY CONTINUES BELOW

Ba't may selda? Ano ba talaga ang Underground Field? Kulungan?

"Sige, isang oras lang. Fifteen minutes sa'yo, fifteen minutes din sa'yo, twenty
minutes naman sa'kin," seryosong paghahati nito sa oras.
Tatlo pala sila? Akala ko dalawa lang. Sumama pala siguro 'yong nagmaneho ng kotse.

"Ang daya mo, pre."

"Ano? Papalag ka? Isang Lordcan kaya 'to, sulitin ko na."

Imbes na kabahan ako ay parang gusto ko pang tumawa. Ganyan nga mga manyak.
Nabibighani ba kayo sa kagandahang taglay ko? Susulitin niyo na talaga ang huling
oras na meron kayo.

I didn't speak. I let silence responded to them for me.

"Hindi niyo ba ko isasali?"

Akmang kakaladkarin na sana ako ng mga hampas lupang manyak na 'to nang may biglang
nagsalita.

"S-Sir..." naramdaman kong biglang nanginig ang mga kamay nilang nakahawak sa braso
ko.

"Hand me the girl," utos ng pamilyar na boses na 'yon.

The guys didn't hesitate to obey Caspian's command. Hindi ko alam kung bakit
nandito ang pinsan ko, kaya pala wala siya sa mansion kanina. They released me and
surrendered to Caspian. Hindi ko na naramdaman 'yong mga magagaspang na palad ng
mga lalaki sa mga braso ko, napalitan ito ng marahan na paghawak ni Caspian.

"S-Sir, ano po... Inutusan po kasi kami ng mga opisyales na ikulong siya,"
kinakabahang pahayag nito.

"I can handle this. What's her number?" walang bakas na emosyon sa boses ni Caspian
pero magkasalungat ito sa paraan ng pagkakahawak niya sa braso ko. It's gentle.

But wait. Number? Ba't may number ako?

"Eighteen, Sir."

After a second, I heard heavy footsteps stamping away from us. Siguro ay pinaalis
na ni Caspian.

Marahan akong hinawakan ni Caspian sa magkabilang balikat matapos niyang kinalas

ang pagkakatali ng blindfold sa likod ng ulo ko. I adjusted my vision, from blurred
as it slowly cleared.

"Are you okay, huh? Sorry na kung late akong dumating, Khione. Hindi ko alam kung
anong gagawin sa'kin ni Codrus 'pag nagkataon," he explained while brushing his
palms on my arms back and forth, na parang pilit niyang alisin ang lamig sa balat
ko. Puno ng pag-aalala ang mga mata ng pinsan ko.

What is he talking about? Si Codrus? Magagalit 'pag nalaman niyang nahuli siya sa
pagkuha sa'kin?

Oh shit. This is all planned out.

Naalala ko 'yong pinag-uusapan nila Trevino at Codrus kagabi. They're talking about
their plan, 'di nga lang nila nabanggit kung ano ang plano nila.

Am I not fooled? Did Codrus changed the situation? Ano ba talaga ang plano niya?
Why so unpredictable, Codrus?

Hindi ako makapagsalita nang dahil sa mga iniisip kong posibleng mangyari ngayon.
Nakaangat ang paningin at nakatitig kay Caspian, 'yan lamang ang tangi kong nagawa.

"Magsalita ka naman, Khione. Kinakabahan na ako, puta."

I scowled at him when I notice his palms on my arms, he's shaking.

Anong nangyari sa kanya? Kanina lang ay para siyang hari kung umasta tapos ngayon
mukha siyang high school student na kinakabahang magreport.

"I-I wanna talk to Codrus..." magaspang ang boses ko na parang isang araw na hindi
nakainom ng tubig. My throat is dry anyway, kanina pa ako hindi nagsasalita.

STORY CONTINUES BELOW

"Not now, Khione, okay?" napamura siya nang hindi man lang umepekto ang pagbigay
niya ng init sa mga braso ko. He keeps on rubbing his warm palm on my cold arms.
"Codrus is doing everything, not just all that he can, even the things that he
can't," aniya na parang isang bata ang kinakausap niya. Pilit pinapaintindi sa akin
ang isang bagay na kailanman ay hindi ko maintindihan.

"Bakit nasasaktan ako kung ginagawa niya naman ang lahat?" there's no doubt in my
mind but I just don't understand. I know, I sounded selfish.

Bumuntong hininga siya na parang sobrang bigat ng dibdib niya. "Hindi mo alam kung
anong sakit ang naranasan niya just to keep you breathing and alive."

Paano ko nga malalaman kung hindi naman nila sasabihin? Palagi na lang ba si Codrus
ang hahanap ng paraan upang mapanatili akong buhay? This is my life, I should be
the one who's protecting it. Sa halip na protektahan ang sarili ko ay inilagay ko
pa ito sa panganib.

"H-He's with Calla," hindi ko napigilang yumuko. Nahihiya ako

"Khione, you're too innocent and fragile. Yes, maaaring mahal niya si Calla, bilang
kapatid. Do you have any idea why he's with Calla right now? Because he chose to
save you. It's either to save Calla or you," he lifted my chin up dahilan kung
bakit nakatingin na naman ako sa kanya. "He should be with Calla in order to save
you."

"I don't understand."

Kaya pala 'di makasagot si Codrus noong tinatanong siya ni Trevino kung iiwan niya
pa rin ba ako o hindi.

I look around to see if there's someone that can hear us. Wala naman. Madilim dito
pero 'di naman gano'n kadilim upang 'di na ako makakita pa. May corridor sa gilid
namin at hagdan sa gilid ng corridor tapos may hagdan pa pababa. Siguro ay 'yong
corridor ang daan papunta sa sinasabing quarters ng mga manyak na lalaki?

Mukhang nalaman ni Caspian ang iniisip ko dahil sa pagiging balisa ko. He removed
his coat and put it around me kaya isang kulay puting sando na lamang ang suot
niya, saka niya ako inakbayan upang maitago ang mukha ko sa malapad na dibdib niya
at patagong iginiya sa hagdan pababa.

Bakit nandito siya? Why did the guys treat him like he's powerful and vicious?
Bakit kung umasta siya ay parang pag-aari niya pa ang lugar na 'to?

Huminto siya bago pa man kami humakbang pababa ng hagdan kaya gano'n din ang ginawa
ko. Nakakapagtaka.

"Goddamn those dogs," he muttered while looking down at my muddy bare feet. Hindi
na ako nagtanong pa nang walang pasabing kinarga niya ako sa kanyang balikat na
parang isang bigas ng sako.

He started walking down the stairs, sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa mga hita
ko, kahit sa bewang ko.

"Pretend to be unconscious if there's someone else, little cousin."

I rolled my eyes kahit hindi niya naman ako makikita.

"Sir Caspian, we've found some information about the new born organization."

As what Caspian told me to do. I pretend to be unconscious on his shoulder. Like I

was beaten up, drained and exhausted. My arms were hanging limply at his back,
included my head and my hair. Nagmumukha na akong walang malay.

Parang narinig ko na ang tungkol sa new born organization na 'yan.

Villazardo's report.

Naalala ko na 'yong sinasabi ni Villazardo kay Codrus noong buntis pa ako. About
the new born organization that's they're trying to investigate.

Hindi lang din pala sila Villazardo ang naghahanap nito. Pati na rin ang mga tao
rito sa Underground Field.

"Report it in my office."

STORY CONTINUES BELOW

"Yes, Sir."

Office? May opisina siya rito?

Nagpatuloy sa paglalakad si Caspian habang nakasunod naman sa amin ang lalaking

kausap niya.

Nakakainis. Hanggang kailan ba ako mananatiling magpanggap na walang malay?

Lumipas ang halos sampung minuto bago ko naramdaman ang malambot na sofa sa likuran
ko. Caspian laid me down on the sofa as I continue pretending to be unconscious.
Hindi naman nagtanong ang lalaki tungkol sa'kin o kung sino ako, ramdam ko ang
presensya niya rito sa loob ng opisina. Maybe, he doesn't have the position to
question the highest.

Mga yabag ng sapatos na palayo sa'kin ang narinig ko. Hindi ako makakita because
nakapikit ako na parang wala talagang malay.

"Talk," Caspian's voice was blisteringly cold.

Seriously, Caspian? Para siyang si Codrus. Iba ang pakikitungo sa ibang tao, iba
rin ang pakikitungo sa'kin.
"Sir, we don't need to investigate and find more information about the new born
organization in other country. We caught our captive that's part of the new born
organization. The captive was also a member of the Illegalhood and one of the
officials."

I almost frown at the report of the man. Buti ay napigilan ko ang mukha kong gumawa
ng ekspresyon. Gusto kong gumalaw, nangangati na ang mga paa ko nang dahil sa
putik.

"Furthermore, we squeezed out all the information he knows. Mr. Zimeon created the
new born organization and half of the officials and members of Illegalhood joined
the new born organization. That's why we can't find any traces about the
aforementioned organization because they've been mirroring the Illegalhood. A
doppelganger organization. They created a replica of Illegalhood."

Muntik na akong napasinghap buti na lang at napigilan ko ang sarili ko.

Kaya pala? Kaya pala 'di mahanap ang new born organization na 'yan dahil kalahati
ng Illegalhood ay parte ng new born organization. Kaya pala kalahati ng mga
opisyales lang ang sumasang-ayon kay Codrus at ang kalahati naman ay hindi.

'Di ba ay nagpanggap na sunod-sunuran si Trevino kay Mr. Zimeon noon? Ba't hindi
alam ni Trevino ang tungkol dito?

Maybe, Mr. Zimeon knew from the start that Trevino was just pretending to be his
ally?

Paano nga mahuhuli ang bagong organisasyon na 'yon kung ang hinahanap-hanap nila ay
kabilang din naman ng Illegalhood?

"Kill the traitors in my field," Caspian's voice remained severe and cold.

So this is his field.

"I have cleared up the field and found out that there are no traitors, Sir," sagot
ng lalaking kausap niya sa pormal na tono ng boses.

"What about the other field?"

"I have also received a message from the leader's assistant in the other field,
Sir. The Gambler's Field manage to fight against the new born organization's
member. The Hacker's Field had no problem because there are only twenty traitors in
that field. The Torturer's Field almost break down because most of the members in
there was also part of the new born organization. The Killer's Field was asking for
back up, Uno was held captive."

"What do you mean that little crazy french be like man was held captive?" I can
hear the confusion from Caspian's baritone voice.

Parang pamilyar ang lalaking pinag-uusapan nila. 'Yong maliit na mama sa Killer's
Field? 'Yong feeling Frenchman kung makapagsalita?

"All the killers in that field was part of the new born organization."

"That's bullshit. Malaking problema ito para kay Villazardo," siguro kung sila
Codrus o Trevino ang kausap ng pinsan ko ngayon, baka mas malala pa sa bullshit ang
masasabi niya.

STORY CONTINUES BELOW

I feel discomfort in my position so I moved a little to feel comfortable.

Alam na kiya ni Codrus ang tungkol dito? Kung hindi ay baka mapahamak siya?

"Nakarating na ba ang balitang 'to sa mansion?"

"We tried, Sir, but there are some sources who's blocking us from reporting this to
the mansion."

That means, Codrus, Trevino, Villazardo and the rest excluded the persons who's
part of the doppelganger organization didn't know about what's happening of the
Illegalhood outside the mansion?

Anong nangyayari ngayon sa mansion kung gano'n? Is Calla part of the doppelganger
organization?

Of course, baka nga siya na ang nagpapatakbo ng new born organization ngayong
pinatay niya ang bumuo nito.

Wala na akong pakialam pa kung makikita man ako ng lalaking nandito. Kailangan kong
bumalik sa mansion.

I opened my eyes at tumayo mula sa pagkakahiga sa sofa na kulay pula. Caspian's

office looks like Codrus'. Itong opisina ni Caspian nga lang ay karamihan kulay
pula at itim lang ang nakikita ko.

"Khione!"

Hindi ko pinakinggan ang tawag at pagpigil ni Caspian sa'kin dahil siya na mismo
ang tumayo at pumigil sa'kin bago pa man ako makalabas ng opisina niya.

"What the hell? Sit down!" galit na utos nito at marahas na itinuro ang pulang
sofa. Ang isang kamay niya naman ay mahigpit ngunit hindi marahas ang pagkakahawak
sa braso ko.

"No. Caspian, gusto kong makita si Codrus—"

"Damn. Mukhang tama nga naman sila. I need to lock you down."

Lumipat ang paningin ko sa lalaking nakatayo sa harap ng desk ni Caspian.

Nakatingin na ito sa amin but his mouth remained shut.

Sumenyas si Caspian sa lalaki na lumabas kaya agad itong lumabas ng opisina. Saka
lang ako binitiwan ni Caspian nang sumara na ang pinto.

"What are you thinking?" nagtitimpi ang kaniyang boses na sigawan ko.

"They're not informed about what's happening, Caspian!"

"We don't need to inform them, Khione. The mansion is dangerous, even the other
fields. Underground Field is the only safest place at this moment."

Kahit itong Underground Field naman talaga ang pinakadelikadong lugar noon, ba't
kung alin pa 'yong sobrang delikado noon 'yon pa ang mas ligtas ngayon? Caspian
considered this place as safe because there's no traitors.

"Bakit hindi na lang sila pupunta rito? Nasaan si Lady at Kate? They're in danger
too!"
"Nasa paligid lang si Kate. Codrus ordered her to keep an eye on you since he found
out that someone tried to kill you," I look down at his fingers when it curled into
a fist. "Lady, she left the mansion an hour ago."

Kaya pala madalas ay 'di ko nakikita si Kate dahil sinusundan niya ako sa kung saan
ako magpunta at 'di siya magpapakita? Is it possible na nakita niya rin ang mga
pangyayari noong binaril ni Calla si Mr. Zimeon? Kaya ba hindi ako pinagbintangan
ni Codrus?

"Please call Codrus. I wanna talk to him," hinila ko pa ang laylayan ng damit niya
at nakikiusap ang mga matang tumingin sa kanya.

"Fine, but promise me that you'll do whatever I want you to do," the replica of my
eyes, his eyes, looked at me in a serious way possible.

I nodded.

Halata talaga na magpinsan kaming dalawa. The eyes, shape of our face and the lips.
'Yong ilong lang ang pinagkaiba namin.

STORY CONTINUES BELOW

He raised his hand up to the back of my head and planted a swift kiss on my
forehead. Hinahaplos niya ang buhok sa bandang likod ng ulo ko habang may tinitipa
sa cellphone niya. Seryoso siyang tumingin sa'kin nang itinapat niya na ang
cellphone sa tenga niya.

"Codrus."

Ang bilis ng tibok ng puso ko nang narinig ko ang pagbanggit ni Caspian sa pangalan
niya. Ibig sabihin lang nito ay sinagot ni Codrus ang tawag niya.

"She wants to talk to you," Caspian's lips formed into a thin line. Parang 'di niya
nagugustuhan ang mga sinasabi ni Codrus sa kabilang linya. "For fuck's sake, she's
my cousin, Codrus. Anong klaseng pinsan ako kung ikukulong ko siya? I have the
power here, I can hide her," lumalabas na ang iilang ugat sa braso at kamay ni
Caspian nang humigpit ang pagkakahawak niya sa cellphone. "She wants to talk to
you, is it that hard, Codrus?"

Caspian pulled the phone away from his ear and tapped the loudspeaker.

"It's fucking hard for me, Lordcan. She's irresistible, what if she'll wish for me
to come there? Goddammit, baka 'di ko mapigilan ang sarili ko at aalis na talaga
ako rito para makita siya."

Gusto kong magsalita pero mukhang wala naman sa mood makipag-usap sa'kin si Codrus.

Umangat ang tingin ko kay Caspian nang inilahad niya sa harap ko ang cellphone
niya. He tapped the loudspeaker off.

Tinanggap ko ang cellphone niya at itinapat sa tenga ko. Yumuko ako at tumitig sa
maduming paa ko. Naalala ko tuloy noong mga panahong nasugatan ako sa paa at lasing
ako sa yacht niya. Siya 'yong naglinis ng sugat ko.

Ngayong wala siya rito, kailangan kong ayusin ang sarili ko.

"Fuck, dude, all you have to do is to keep her safe while I'm here—"
"Lord? Sinong kausap mo?"

I bit my lower lip when I heard Calla's angelic voice from the background.
Nagbabadya ang mga luha sa mga mata ko.

"Just a minute, babe," halatang inilayo pa ni Codrus ang cellphone niya upang 'di
masyadong marinig sa kabilang linya.

Bakit nasasaktan ako kahit alam ko namang para sa'kin ang mga ginagawa niya?

"I'll fucking hang up—"

"C-Codrus..."

Natahimik siya sa kabilang linya. Isang minuto ang lumipas ngunit 'di pa rin
nagsalita si Codrus sa kabilang linya, I checked the phone pero 'di niya pa rin
naman binaba.

"Baby..." his voice turned soft and husky.

Gusto ko na talagang umiyak. Lalo na nang nagsalita siya sa kabilang linya. Mukhang
pinag-iisipan niya talaga kung ano ang kanyang sasabihin kaya hindi siya agad
nakasagot.

Narinig ko sa kabilang linya na mukhang naglalakad siya. Maybe, he's finding a

place in the mansion where no one can hear him.

Ibinalik ko na kay Caspian ang cellphone bago ko pa masabi kay Codrus na gusto ko
siyang pumunta rito. Niyakap ako ng pinsan ko nang nakita niya ang pagtulo ng mga
luha ko.

"Codrus. It's Lordcan."

"Give the phone to her, Lordcan. I wanna talk to her, now."

Umiling ako kay Caspian nang tumingin siya sa'kin. Nagtatanong ang kaniyang mga
mata kung gusto ko pa ba'ng makausap si Codrus.

I can hear Codrus' voice from the other line. Baka naman ay ni-on ni Caspian ang
loudspeaker ulit.

"Ayaw niya," sagot ni Caspian sa kabilang linya as I buried my wet face on his
broad chest.

"Just give it to her! I wanna talk to her, Caspian. Fuck," desperado na ang boses
ni Codrus ngayon.

"Akala ko ba, ayaw mo siyang makausap?" Caspian scoffed, mocking him. "Sa huli,
ikaw lang din pala ang maghahabol," natatawang dugtong nito. "Magsalita ka na,
naririnig niya naman. Ayaw niya nga lang makipag-usap sa'yo."

"Gusto ko siya lang ang makakarinig, Lordcan."

"Sure," Caspian tapped the loudspeaker off at itinapat ang cellphone niya sa tenga
ko. Nakayakap ako sa kanya kaya siya na ang may hawak ng cellphone niya while his
other hand wrapped around me. Rubbing my back, back and forth, to hush me down.

"Talk to me, baby..."

I sobbed and turned my head away upang mailayo ang cellphone sa tenga ko dahilan
kung bakit muli itong ni-loudspeak ni Codrus as I remained my mouth shut.

"She's crying... shit, shit! Dammit, Lordcan! I'll be there tomorrow, let alone the
officials."

...
makamundo

Chapter 53
190 25 2

by makamundo
Chapter 53 1

Risk

Caspian told me about Calla. Nasabi ko na noon na iniwan ako ng Mom ko because of
my Dad's illegal activities but it's not. Iniwan ako pala ako ng asawa ni Mr.
Azilon Fuego because she knows that I am not her daughter. She's trying to reach or
find Calla but she failed. Until they found her lifeless body in the street.

Someone killed her and according to Caspian's investigation, it lead that Mr.
Zimeon was the suspect.

'Yon lang ang nabanggit ni Caspian. Hindi niya nabanggit ang tungkol sa mga
magulang ko, paano nagkagulo at bakit napunta ako sa kamay ni Codrus.

Alam ko na ngayon kung ano ang puno't dulo ng problema'ng 'to. It's because I am a
forbidden child. Dapat kasi ay naging lalaki na lang ako upang hindi na magkagulo.

My biological father didn't want to turn over his position to Codrus' father.
Siguro kung ibinigay ng ama ko ang posisyon niya ay 'di na sana magkagulo, si
Codrus pa rin sana ang namamahala nito.

Do I really have to relay on Codrus? Sa tingin ko ay siya naman talaga ang totoong
makasarili. Ba't ayaw niyang tulungan ko siya? He's going to fight for us, alone?
How about me? Am I just going to sit here while he's risking his life just to keep
me safe? Was it all about my safety? Am I not allowed to help him?

He is as mysterious as how the universe was created. I can only imagine a theory
but never been testified.

I'm all neat and clean. Wearing a fine white embroidered nightgown that's sweeping
on the cold marbled floor whenever I walk, a red lining around my waist and its
thin sleeves that's pulled down to my wrists.

Caspian gave me a pair of slippers but I refused to wear it. I'd like to walk with
my bare feet.

I slept on the red comfortable couch in almost six hours. Hapon na nang nagising
ako.

"What's the plan? Tsk, I won't let kuya do all the risk."

Hindi ko alam kung saan dumaan ang babaeng 'to. Nagulat na lamang ako nang
paggising ko ay prenteng nakaupo ito sa isang one-seater red couch na nasa tapat
lang ng hinihigaan kong mahabang red couch.

I don't know where my cousin is.

"May plano na sila."

Gulantang akong lumingon sa banda kung saan narinig ko ang pamilyar na boses na
'yon.

In the corner of Caspian's office, I saw Kate. Wearing her usual clothes, an off-
shoulder violet upper clothes and dark jeans on her famous cowgirl-like leather
boots.

And by the way, she's smoking.

Paano naman kaya nakapasok ang isang 'to? Wala siyang pinagbago, hinahawakan niya
pa rin ang kanyang piercing sa tenga niya.

"What's their plan?" mukhang kanina pa naman aware sa presensya ni Kate si Lady
dahil mukhang chill lang ito kung magtanong.

"'Di ko rin alam," bored na sagot ni Kate.

Even her? Akala ko ay kasali siya sa plano ni Codrus?

"I have an idea!" Lady clapped her hands gently na parang isang batang ngayon pa
nabigyan ng laruan. Tumingin siya sa'kin. "Do some foolish things, Khione. 'Yong
tipong paparusahan ka talaga o di kaya'y ikukulong rito or worse mapapalaban ka sa
wrestling match nila rito! 'Wag kang mag-alala, pusta ako sa'yo!"

I shot her an incredulous look. "You mean, suicidal?"

"Oh no! That's not what I mean," umiling siya dahilan kung bakit tumatalbog ang
wavy niyang buhok. Mahaba ito at kulay brown. Mukha talaga siyang anghel.

STORY CONTINUES BELOW

"Ibig niyang sabihin ay ipahamak mo lang ang sarili mo like the usual thing you
do," paliwanag ni Kate habang nakatitig sa cigarette niyang umuusok.

"Bakit ko naman gagawin 'yon?"

"Anong sinabi ni Lordcan sa'yo? That everything will be okay even if the reality
speaks the opposite of it?" Lady raised her left leg and rested it over her right
leg. Sa paraan ng pagkakasabi niya sa apilyedo namin ng pinsan ko ay parang may
something. I just can't explain it but I think she's affected in just mentioning my
cousin. "My brother is coming here and he's with the whole officials. Gusto niyang
pumunta rito pero ayaw ng mga opisyales but he's unstoppable. Kaya sa huli ay
sinundan siya ng mga opisyales."

Tumingin ako sa banda kung saan nakatayo si Kate at nakasandal sa pader. "Lord is
getting weaker," she said it as she blew the smoke out of her nose and mouth.
"Nawawalan na ng pag-asa ang Illegalhood. Some members transferred to the new born
organization because they were forced to do it."

"I know the only way to make him stronger," puno ng pag-asa ang mahinhin na boses
ni Lady. Tumayo siya at tinuro ako. "My reason why I joined the Illegalhood?
Because Kuya was hopeless that time. I wanted to help him at hindi ko alam kung
anong initiation ang ipapagawa sa'kin. Hindi kita kilala noon but when the news of
what I did to you spread in the mansion. Nakakapagtaka dahil sobrang nagalit siya
sa'kin. Muntik niya na akong pinagbuhatan ng kamay na never niyang ginawa sa'kin.
Nawala siya ng ilang araw sa mansion at sa pagbalik niya ay hindi ko na siya
kilala," she shook her head poignantly.

Saan naman pumunta si Codrus noong nawala siya nang ilang araw?

"Ngayong alam niyang ligtas ka ay wala na siyang pakialam pa kung anong mangyari sa
iba. He didn't care about the Illegalhood anymore," ibinaba ni Lady ang kanyang
daliring nakaturo sa'kin. "You know what will happen next? It'll be undone. Marami
pa ang mangyayari kung hindi niya papabagsakin ang dalawang organisasyon. He have
to clear both organization and not just Illegalhood," pabagsak siyang umupo ulit sa
kulay pulang couch at hinilot and nape niya.

Hindi ako makapaniwalang tumingin kay Kate na ngayon ay nagbago na ang ekspresyon
sa mukha. Puno ito ng pag-aalala na parang alam niya na kung ano ang iniisip ko.

Ibig sabihin kung magiging ligtas man ako ngayon at aalis kami rito nang hindi
tinatapos kung ano ang karapatdapat na matapos ay maging panandaliang kaligtasan
lamang ito?

I can imagine Codrus and me. Having a family but then again, because of our
unfinished business, the family that we made might end up like us. Incomplete and
broken.

Ayokong mangyari sa mga magiging anak ko ang kung ano man ang nangyari sa amin
noon. Sapat na siguro ang sakit na naidulot ng pagkawala ng triplets. I don't want
to add more pain if I can minus it.

"I'll do the risk but I need your backup."

Kate was hesitant but in the end she still supported us.

"Lady, I need you to keep an eye on Calla. Alamin mo kung ano ang plano niya o kung
kasali ba siya sa bagong organisasyon, after that, maybe mamaya na ang dating nila,
right? Tell me everything that you know at saka tayo gagawa ng plano," sumang-ayon
siya sa inutos ko. She clutched the sleeves of her jacket and pulled it up to her
elbows. "To make things effective, we only need to make Codrus as angry as hell and
that is to make me suffer," dugtong ko at tumayo.

Bumaling ako kay Kate na ngayon ay binitiwan ang hawak niyang sigarilyo at inapakan
ito gamit ang cowgirl leather boots sa malamig na sahig. "Kate. I want you to do
the opposite of what you're doing right now. Keep an eye on Codrus, alamin mo rin
kung ano ang plano nila."

She nodded. "I'll do my fucking best," aniya habang nakahawak ang isang kamay niya
sa kanyang piercing.

Umalis na sila bago pa man bumalik si Caspian at naiwan akong mag-isa rito sa
opisina ni Caspian. Hindi ko alam kung paano sila nakapasok dito na parang wala man
lang nakakaalam.

STORY CONTINUES BELOW

I look around to find something useful. The office feels like hell there's no
windows, siguro ay nasa underground nga talaga kami. Walang masyadong gamit except
these red couches and a glass center table. It's just Caspian's desk and some
business papers, files and folders on it.
Umupo ako nang maayos sa red couch at nag-isip ng maaaring gawin.

It's all set. All I need to do is to wait for the information. I need to make an
action and not just Codrus all by himself.

Nakakabored na. Kanina pa ako nakaupo rito simula noong umalis sina Lady at Kate.

Hindi ako lumingon sa pinto nang ito ay bumukas. I heard some heavy footsteps from
a very shiny black shoes. I can see it through my peripheral vision. Nakaside-view
kasi ako mula sa kinaroroonan ng pinto. Hindi lang isang pares ng sapatos but two
pairs of shoes.

"Codrus. May aasikasuhin lang muna ako sa labas."

There's a lump in my throat and my hands were sweating cold. I can feel the shiver
ran down my spine when I heard Caspian's baritone voice exited his office and
closed the door. Leaving Codrus with me, alone.

Dumating na pala siya? Ibig sabihin ay nandito rin ang mga opisyales at posible
ring nandito si Calla.

Gusto ko na talagang gumalaw at tignan si Codrus ngunit 'di ko magawa. Maybe he

deserves the cold shoulder treatment for now?

Mariin akong napapikit nang narinig kong ni-lock niya ang pinto.

I inhaled and exhaled to get the feeling of nervous out of my system. Hindi ko alam
pero 'di ko talaga maintindihan ang nararamdaman ko ngayong randam ko ang presensya
niya. I don't know what he's doing to me without doing anything, his presence was
screaming secured safety for me, in the other hand, it's speaking silent different
sensations.

Hindi ko siya tinapunan ng tingin nang huminto siya sa mismong harap ko. Nakatitig
lang ako sa mga kamay ko while I'm playing with my fingers or nails and anything
that can make me busy.

The uncomfortable atmosphere and his dark aura made me want to disappear even if
I'm craving for his touch so badly.

I haven't been able to get out of the office since Caspian told me so. Kahit
gustong-gusto ko nang lumabas at mag-ikot sa buong Underground Field. I've heard
that there's wrestling ring, matches for wrestlers and billionaires who watch and
waste money for their liking. Bet or anything that's considered as gambling.

Parang gusto ko ring pumusta sa kung sino man ang mag-aaway sa wrestling na
sinasabi nila.

I didn't changed my cold demeanor towards him. Lalo na nang hinubad niya ang
kanyang suot na coat. Mas lalo akong nanahimik nang hinubad niya rin ang kanyang
suot na simpleng puting tee shirt.

Why is he undressing himself? Pumunta lang ba siya rito upang maghubad sa harap ko?

Umiwas ako ng tingin nang nahuli niya akong nakatingin sa bruskong pangangatawan
niya. He's sweating too na parang nagmamadali siyang pumunta rito na halos takbuhin
niya ang kilometrong layo.

"When's your usual day of menstruation?"

Napamura ako sa isip ko nang nagsalita siya at dahil na rin sa tanong niya.

Tinatanong ba talaga kung kailan madalas akong meron? Kailangan niya pa ba 'yong
malaman? Buti nga at nawala na sa isip niya 'yong once a week e.

I don't want to talk to him or answer his question but something's urging me to
speak.

"Usually, days in the first week of the month," malamig ang boses ko habang pilit
kong dinidikit ang paningin ko sa aking mga kamay. Hindi ako magpapatalo kahit
sobrang nakakainit tignan ang katawan niya ngayon.

STORY CONTINUES BELOW

"Good."

Tapos na ang period ko this month. Malapit na rin namang matapos ang buwan na 'to
because it's the last week of the month. Ibig sabihin ay malapit na rin akong
mamatay.

He removed his black shoes and sit beside me on the long red couch, only in his
pants.

Bakit tumabi pa siya sa'kin? Can't he feel the wall that I created between us?
Kitang malamig ang pakikitungo ko sa kanya ngayon tapos nagawa niya pa'ng dumikit
sa'kin.

Ang bilis ng tibok ng puso ko at pati na rin ang paraan ng paghinga ko nang
mahigpit niyang hinawakan ang bewang ko. Halos hindi na ako makahinga nang hinila
niya 'yong stretchable na collar ng damit ko, exposing my bare shoulder and my
clavicle.

Kalma lang.

Anong gagawin ko? Push him away? But I feel like I'm hypnotized by his burning
touch. Hindi ako makagalaw.

I almost pant when he pressed his fiery soft lips on my shoulder like he's taming
my cold shoulder treatment towards him.

Literal na shoulder talagang ang hinalikan niya e.

Isang halik lang sa balikat ko tapos ganito na ang epekto niya sa'kin. Hindi na
normal ang paghinga ko na parang kinakapos ako ng hangin.

"I heard that there are guys here who attempted to rape you," marahang bulong niya
habang patuloy na hinahalikan ang balikat ko dahilan kung bakit naramdaman ko ang
mainit na hininga niya sa balat ko.

Tumaas ang balahibo sa batok ko when he pulled the collar lower, it almost expose
half of my breast. Naging marahan siya sa ngayon, siguro kung hindi ay kanina niya
pa pinunit ang damit ko.

Naalala ko 'yong nangyari bago dumating si Caspian. Muntik na nga akong gahasain ng
mga walang utak na 'yon.

Saan niya naman nakuha ang tungkol diyan? Surely, hindi 'yon magsusumbong si
Caspian.
Oh right. Kate.

Siya lang naman 'yong inutusan ni Codrus na bantayan ako 'di ba?

"N-No-" I swallowed to stop myself from stuttering. "Wala lang 'yon," pagbawi ko,
malamig pa rin ang boses.

Nakaka-distract kasi ang paghalik niya, unti-unti kasing tumataas ito, mula sa
balikat papunta sa leeg. 'Di tuloy ako makapagsalita ng maayos.

"Wala lang 'yon? Hindi 'yon wala lang sa'kin, Khione," his lips aggressively
pressed on the crook of my neck as he suck and bite it, leaving my neck with a
reddish mark. "Sabihin mo kung sino sila," kung kanina ay marahan ang bawat galaw
niya, iba na ngayon.

I craned my neck voluntarily to give him more access.

Ano ba 'tong ginagawa ko. Shit naman.

I raised my hand up against his broad bare chest to push him gently upang magkaroon
naman ng kahit konting espasyo sa gitna namin but it only makes our position worse
when he leaned forward to reach for my jaw.

Tapos na siguro siya sa leeg ko.

Wala na talagang space sa pagitan namin kaya ang hirap huminga. Lalo na ngayong
pinapaulanan niya ako ng halik.

"Codrus, slow down..." nakahawak ang isang kamay ko sa leeg niya. Rubbing my thumb
on his collarbone.

Hindi ko alam nang dahil sa ginawa ko ay mas lalo lang lumala ang sitwasyon.

"Tell me who the fuck are they?" galit na ang boses niya. "Those fucked up
assholes."

Ba't parang bumaliktad na naman ang sitwasyon? Parang kanina lang ay ako 'yong
galit ah.

STORY CONTINUES BELOW

Natagpuan ko na lang ang sarili kong nakahiga sa sofa habang siya ay nakadagan
sa'kin. Patuloy na hinahalikan ang kabilang parte ng leeg ko.

My back arc when he pulled me by the small of my back. Nakadikit na ngayon ang
tiyan ko sa matigas na abs niya. Even if I'm still wearing the nightgown,
nararamdaman ko ang bawat paggalaw ng matigas niyang katawan. His muscles flexed
the way he apply some force against me, kahit ang mga ugat sa kamay at braso niya
ay nagpapakita.

It irritates me when he use his force to me.

Galit nga talaga siya.

"Codrus! Stop!" buong lakas ko siyang tinulak nang sumusubra na talaga siya sa
paggamit ng puwersa.

Nakakainis.
Alam kong hindi ko siya basta-bastang maitulak palayo ngunit siya na rin mismo ang
lumayo.

"I don't want us to have sex when you're mad!" inayos ko ang suot ko at tumayo sa
harap niya. Nanatili siyang nakaupo sa pulang sofa at nakaangat ang tingin sa'kin.
"What? Noong pinayagan mong humalik si Calla sa'yo, nagalit ba ako? I was hurt,
yes! Noong tumawag si Caspian sa'yo tapos narinig ko ang boses ni Calla? You have
no idea how it hurts, Codrus. So don't just barged in and kiss me like you were
punishing me!"

"This is not sex, Khione," asik niya. Sa lahat ba talaga nang nanotice niya sa mga
sinabi ko ay 'yong una pa. Marahas niyang ginulo ang kanyang magulo nang buhok nang
dahil sa nararamdamang frustration.

So anong tawag niya sa mga ginagawa namin noon? Make love? Ni hindi niya pa nga
sinabi sa akin na mahal niya ako.

"Nakakainis ka!" I exclaimed and hit my fist on his bare chest. "Siguro kung hindi
lang kita mahal ay iniwan na kita noon pa!" Paulit-ulit kong ginawa 'yon at 'di man
lang siya nasaktan. He stopped me from pounding on his chest using his large hands.

Hinila niya ang palapulsuhan ko dahilan kung bakit ako bumagsak sa hita niya.
Mahigpit niya akong niyakap na halos sakop niya na ang buong katawan ko. He scooped
me like I'm just an infant.

"I'm sorry, baby..." hinalikan niya ang noo ko, ramdam ko ang pagtaas-baba ng
dibdib niya na parang hindi lang ako ang nahihirapang huminga kung 'di ay gano'n
din siya. "I'm sorry, okay? Hurt me all you want but I won't let you leave me,"
bakas ang takot sa baritonong boses niya.

Hindi ko napigilan ang sarili kong sabihin ang mga salitang 'yon. I'm not the kind
of girl who always express my feelings to the person I love. Hindi ako masyadong
showy na babae. I don't say I love you or mahal kita. Nagkataon lang talaga na
sobrang tindi na ng nararamdaman ko at sobrang hirap na nitong pigilan.

Just great.

"Don't leave me," he whispered over my ear. 'Yong boses niya ay parang bagong
gising lang. "Hindi ko kaya, Khione. Mababaliw ako..."

Takot naman pala'ng iwan ba't iniwan niya ako kung ayaw niya namang iwan ko siya?

Nanginginig ang kanyang brasong mahigpit na nakayakap sa akin. Bumubulong siya ng

mga matatamis na salita at nakikiusap ang baritonong boses nito.

"C-Codrus..."

"Hindi ko alam kung anong magagawa ko kung sakaling kukunin ka nila sa'kin,
Khione."

Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko.

Mukhang tama nga si Lady. Kinakabahan na tuloy ako sa gagawin ko. Paano kung saktan
ako ng mga members ng new born organization? What if they'll torture me in front of
Codrus?

Walang magagawa si Codrus kung may halos sampong pares ng kamay ang pumipigil sa
kanya.
Underground Field is the field where all illegal activities exist.

STORY CONTINUES BELOW

May gambling dito sa paraan ng pagpusta ng mga bilyonaryong mga tao sa taong sa
palagay nila ay ito ang mananalo. Hackers or cheaters. I don't know kung may gano'n
ba rito pero paano nila naitago sa publiko o gobyerno ang lugar na 'to without
security or other technological system? Torture. May nabanggit sila tungkol sa mga
ikinukulong nila, siguro ay sinasaktan din nila ito. Kill. The wrestling match
proves that they kill.

Hindi ko alam kung anu-anong patakaran ang nandito but I bet it's against what I
want.

I wanna go out of this monochromatic office and venture out to the real Underground
Field. Had so many questions on my mind, is the Underground Field located literally
underground? Stupid question tho.

Hooking my arms around Codrus neck, I whispered. "Let's get back to business,"
binaba ko ang mga kamay kong nakapulupot sa leeg niya and unfastened his belt then
pulled it out of his pants.

"What are you doing, baby?" gulat na tanong niya na parang 'di kami nagsasagutan
kanina.

"Don't be so innocent, Codrus. You know exactly what I'm doing," I rolled my eyes
habang pilit inaalis mula sa buttonhole ng pants niya ang malaking silver na
butones upang maibaba ko na 'yong zipper. "I can't undo the button, help me,
please?" umangat ang tingin ko sa kanya na ngayon ay tila natutuwa pa sa ginagawa
ko.

Natutuwa siya na 'di ko magawang alisin 'yong pagkakabutones nito, mas lalo pa
itong natuwa nang humingi pa talaga ako ng tulong sakanya.

"You're adorable-"

"I'm not adorable! I'm desirable!"

He removed my hands away from his button at siya na mismo ang nagtanggal ng
pagkakabutones nito.

It was warm despite the low temperature in this office. I opened my eyes and found
myself wrapped with my thin nightgown. Umangat ang tingin ko sa lalaking
kasalukuyang mahigpit na nakayakap sa'kin.

He's peacefully sleeping. We're both naked, nagsiksikan kami sa mahabang sofa
na'to. Nakahiga ako sa may sandalan ng sofa at siya naman sa gilid ko. Natatakot
akong gumalaw dahil baka ay mahulog siya at magising.

I raised my hand up to his face and caressed it. Hindi ko alam kung ano ang pumasok
sa isip ko at napangiti sa sarili habang pinagmamasdan ang napakagwapong mukha ng
nilalang na'to. Kahit ang sama niya ay alam kong may natitira pa namang kabutihan
sa puso niya. Kahit magkasalubong pa rin ang mga kilay niya habang natutulog.

Why did he turned into a pachydermatous man? Maybe because of the experiences that
marked a lifetime scars on him.

Feeling no emotion? I thought it's him but I was wrong.

Marahan kong inangat ang aking katawan upang maabot ang kanyang panga. I planted a
soft long kiss on his jaw before getting out of the red sofa. Naging maingat ako sa
paggalaw, takot na baka ay magising ko siya.

'Di pa rin maalis sa isip ko ang mga nangyari kanina.

He was so gentle and unbelievable. There's no words that can describe about what
happened to us earlier.

It was remarkable.

Matapos magkagalit ay doon din pala ang bagsak namin? This is not right because we
don't have any label but it felt more comfortable this way. Unlike others, hiwalay,
magbabalik tapos hiwalay at babalik ulit? 'Di ba nakakapagod? Dahil kami ni Codrus?
Kapag napapagod na kami sa aming mga ginagawa ay nasa dalawa lang ang patutunguhan
namin.

It's either we'll be in a relationship or not and just stop what we're doing.

Inayos ko ang sarili ko at sinuot ang nightgown. Akala ko talaga ay napunit 'to
kanina. Maayos pa rin naman siya.

STORY CONTINUES BELOW

I stared at his naked sexy body up to his handsome face for a minute before
silently walking out of the room.

Kailangan kong mahanap si Lady at Kate. Baka may impormasyon na silang nakuha at
maaari na naming simulan ang aming plano.

Agad na bumungad sa akin ang madilim na pasilyo. Hindi ko alam kung saan ako dadaan
dahil may tatlong corridor dito. Sa left at right side tapos sa mismong harap ko.
It's like a letter T.

I decided to go straight in front of me. Ilang minuto akong naglalakad at lumiliko

hanggang sa nakarating ako sa dulo.

It's dead end.

Tatalikod na sana ako pabalik nang may narinig akong hiyawan at sigawan ng mga
kalalakihan mula sa likod ng dead end na pader ng corridor.

What's in there? Sinubukan kong itulak ang kulay itim na pader baka sakaling
bubukas ito bigla pero walang nangyari. Nagsasayang lang ako ng lakas.

Sa mga pelikula lang naman kasi mangyayari ang mga ganyan e. 'Yong may gagawin lang
'yong bida sa pader tapos ta-dah, bubukas na 'yong pader.

Halos naubusan ako ng dugo sa mukha nang sa pagharap ko upang bumalik na sana sa
opisina ay ka-face-to-face ko na ang taong hinahanap ko.

"Nakakagulat ka naman!"

"Kanina pa kasi ako rito tapos ang busy mo sa kakasipa at tulak sa pader. Inaano ka
ba ng pader, Khione?" sumulyap pa si Lady sa likuran ko upang makita ang pader at
tinapunan ito ng nakakaawang tingin.

Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya upang makuha ang kaniyang atensyon since
halos magka-height lang naman kami. "Cut the crap, Lady. May nakalap ka ba'ng
impormasyon?"

Sumeryoso ang ekspresyon sa kanyang mukha at akmang magsasalita na sana nang

mabilis kong tinakpan ang kaniyang cute na bibig.

"Hush! Baka may makarinig sa atin!"

She removed my hand from covering her mouth. "Walang makakarinig sa'tin dito.
They're all outside except for kuya na nakita ko sa loob ng opisina ni Lordcan. Why
is he naked anyway?" nagtatakang tanong nito.

Yeah, I left him naked. Pero itinakip ko naman ang pants niya sa pribadong parte ng
kanyang katawan. In case na biglang papasok si Caspian.

"Ginahasa ko," nakangising sagot ko, I sounded so pilya.

"Psh, change topic," she waved her hand in front of me, changing the topic.
"Nandito si Calla at kasama nila ang karamihan na kabilang sa new born
organization. Nandito rin ang lahat ng opisyales," paliwanag niya and snapped her
fingers.

"And? Where exactly in Underground Field is she?"

"And oh..." saglit siyang huminto na parang iniisip kung paano niya sasabihin ang
nasa kanyang isip. "Timing nang lumabas ako sa opisina ni Lordcan ay medyo nakalayo
na ako nang nakita kong pumasok siya sa opisina."

"What?"

Baka gahasain niya si Codrus? Nakahubad pa naman 'yon.

Hindi na ako nagsayang ng oras at mabilis na nilagpasan si Lady upang makabalik sa

opisina ni Caspian. Naalala ko pa naman 'yong dinadaanan ko kanina kaya hindi na
ako nahirapang bumalik.

Mabilis na nakasunod sa akin si Lady. "Khione! Hindi pwedeng makita ka ni Calla!

Baka-"

Hindi na natuloy ni Lady ang kanyang sasabihin nang mabilis kong binuksan ang pinto
ng opisina ni Caspian.

Naabutan ko si Calla na nakaluhod sa sahig sa mismong harap ng sofa'ng hinihigaan

ng nakahubad at natutulog na si Codrus. She's wearing her usual daring and fitted
clothes, sobrang hapit sa katawan niya na halos maging pangalawang balat niya na
ito.

Papasok na sana ako nang hinila ako ni Lady palabas. "Hindi ka nga niya pwedeng
makita!"

"I don't care kung makikita niya ako," I pulled my arm back from her grip and
started walking back to the office.

"Khione-"

Kumulo ang dugo ko nang nakita kong hinahalikan niya ang natutulog na si Codrus.
Halos napunit ko na 'yong nightgown sa sobrang higpit ng pagkakahawak ko sa tela
nito nang nakita kong humalik pabalik si Codrus at hinawakan niya pa sa bewang si
Calla.
Nakapikit pa rin si Codrus at tila inaantok pa. Akala niya siguro ako 'yong
kahalikan niya ngayon? 'Di niya ba naaamoy ang pagkakaiba namin?

Walang pag-aalinglangang pumasok ako at saka pa itinulak ni Codrus si Calla nang

naging mapusok ang paghalik niya kay Codrus.

Now he finally noticed our differences.

"Oh fuck! What the hell are you doing here?" tumayo si Codrus mula sa pagkakahiga
at nakatalikod na nagmamadaling isinuot ang pants niya. "Goddammit! Shit!" naiinis
at namumula ang mukha at tenga niya habang itinataas ang zipper ng pants niya.

Hindi pa nila ako nakikita kasi nasa may pinto ako nakatayo. Hinihintay kung ano
ang susunod na gagawin ni Codrus.

"Lord-"

"Shut the fuck up! I am asking you what the fuck are you doing here?!"

...
makamundo

Chapter 54 1

Agony

The silence reminded me of something menacingly dangerous. It suffocates me that I

can hardly breathe. They haven't noticed my presence for almost a minute now.

Magkasalubong na perpektong kilay, namumulang mukha at tenga, lumalabas na rin ang

iilang ugat sa leeg niya, puno ng galit ang mga mata. Sobrang bilis ng paghinga
niya, his chest moved up and down repeatedly.

His large hand went down from Calla's jaw to her neck. Nakita ko kung paano nanlaki
ang mga mata ni Calla nang dahil sa ginawa ni Codrus.

Napatakip ako sa bibig ko nang nagawa niyang iangat si Calla mula sa malamig na
sahig gamit lamang ang kanyang mga kamay na mahigpit na nakapulupot sa leeg ni
Calla. He slammed Calla's body against a wall kaya nakadikit na ang likuran niya sa
pader habang nakalutang sa ere. The wall supported Codrus to choke Calla.

"Codrus!"

Hindi ko nakayanan ang mga ginagawa niya kaya mabilis akong lumapit at hinawakan
ang maugat na braso ni Codrus.

Calla's face was drained. Her fair skin turned pale.

Because of my sudden move, agad na binitiwan ni Codrus si Calla dahilan kung bakit
bumagsak sa sahig si Calla at napahawak sa leeg niyang may kulay pulang marka ng
kamay. Codrus then harshly turned his head to look at me.

"C-Codrus?" sa kabila ng pag-ubo at pag-singhap niya ng hangin ay nagawa niya pa'ng

magsalita. Bakas mala-anghel na boses niya ang gulat at pagtataka.

Ayokong pigilan si Codrus na saktan si Calla but I don't want a person die in
front of my eyes. I want him to hurt her and not kill her. Death won't hurt Calla.
Naiisip ko pa lang na paano kung sa akin kaya gagawin 'yon ni Codrus, nasasaktan na
ako.

"A-Anong ginagawa mo rito? Nasa kulungan ka na dapat sana ngayon dahil ikaw na ang
isusunod!" ang sama niya pa rin kahit siya na nga 'yong niligtas.

"Nasa impyerno ka na sana ngayon kung wala ako rito," I retorted.

She got up from the cold marbled floor and glared at me. Bumaling siya kay Codrus
at marahas na tinuro ako. "Why is she here?" wala siyang nakuhang sagot kay Codrus
na ngayon ay hindi ko alam kung ano ang ekspresyon sa mukha dahil nakatalikod ako
sa kanya. "Tell me, Lord!"

Lumingon ako kay Codrus nang hindi talaga siya nagsalita.

He looked at Calla emotionlessly. There's no life in his eyes.

Bumaba ang tingin ko sa braso niya. Clenched large fists as I can see the visible
color pale green of his veins under his skin.

"You lied to me?" hindi pa rin sumagot si Codrus. "You lied to me!"

Napaatras ako nang dahil sa sobrang lakas ng pagkakasigaw ni Calla. Her angelic
voice was gone, it broke and into something like a roaring monster at night.

"Yes. I lied... Especially to the girl I love."

Akamang aatras pa ako upang dumistansya mula kay Calla ngunit natigilan ako nang
isang kamay ang sumakop sa ibabang bahagi ng likuran ko, just above my derriere,
exactly at the small of my waist.

I forced to bite my lower lip.

Anong kasinungalingan na naman ba ito? Nagsinungaling siya sa'kin? Hindi pa nga ako
sigurado kung ako ba talaga 'yong tinutukoy niya.

Calla forced her head to move and awfully looked at me. Disgust and distaste was
severely written all over her face.

"This is impossible!" she sarcastically laughed, loud enough that made echoes
through the wall. "Oh! What have you done, Lord?" resting her palm on her stomach,
she laugh again. "Or should I say, Lord Codrus?"

STORY CONTINUES BELOW

Huminto siya sa sarkastikong paraan ng pagtawa niya at marahas na tumingala upang

tumingin kay Codrus.

Halos magkasingtangkad lang kasi kami ni Calla because she's wearing her pumps
while I'm wearing nothing, the advantage of being a model. Just my bare feet on the
cold marbled floor. Codrus was towering us. Hanggang balikat nga lang ako at gano'n
din si Calla.

"I know what I'm doing, Calla," kahit hindi ako makatingin kay Codrus dahil nasa
likuran ko siya at mahigpit niyang hawak ang aking bewang ay alam kong walang
emosyon ito. "I'm cleaning the mess that she didn't mean to happen, get your
organization out of hers."

My forehead creased because of Codrus' statement.

Inisip kong mabuti ang mga sinabi niya hanggang sa nakuha ko na kung ano ang ibig
niyang sabihin.

Illegalhood was supposed to be my organization if only I'm a male but it's still
mine because my biological father didn't pass his position to Codrus' father.

Isa lang ang ibig sabihin ng sinabi ni Codrus. Calla was the new boss of new born
organization.

"Oh my, babe. Why would I do that?" she rested her forehead on her palm na parang
sumasakit ang ulo niya. Umiling siya habang nakayuko at muling umangat ang tingin
kay Codrus. "If I have the power to finally kill her on the spot," she smirked and
shifted her look from Codrus to me.

Tinapunan ko siya ng masamang tingin bago tuluyang lumingon kay Codrus.

Ayokong makita ang demonyong mukha ni Calla. Nakakakilabot.

"Codrus. Nasa labas si Lady..." marahang sabi ko sa kanya kahit alam kong maririnig
ako ni Calla.

Sinabi ko 'yon, in case na baka ay may gawin si Calla. At least tatlo kami at nag-
iisa lang siya.

"Oh, speaking of Lady Codrus," humalakhak na naman si Calla at tumingin sa pinto

kaya napatingin na rin ako sa pinto.

"Damn! Get your grungy arms out of my neck!"

I immediately stepped forward to go to her nang nakita ko ang sitwasyon niya ngunit
pinigilan ako ni Codrus by tightening his hold on my waist. Isang lalaking may
malaking katawan ang sumasakal kay Lady but not that tight. 'Yong parang hostage
lang. Nakasunod sa kanila ang dalawa pang lalaki na may mas malaking katawan.

They looked like a wrestler.

Kaya pala hindi agad nakasunod sa akin si Lady? Dahil ba sa kung kailan ay papasok
at susunod na siya sa akin dito sa opisina ay saka pa nagpakita ang tatlong 'to?

"Lady!" sinubukan kong kumawala kay Codrus pero 'di niya talaga ako binitiwan, mas
lalo niya pa itong hinigpitan.

"Don't be so stubborn, Khione. She'll be fine."

Paano niya nasabing magiging maayos lang ang kapatid niya? Bakit parang wala lang
sa kanya na nahuli ang kapatid niya? Unbelievable.

"But Codrus—"

"Release my sister."

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang bumaling si Codrus sa lalaking nakahawak

kay Lady habang halos hindi na ako makagalaw sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya
sa bewang ko.

The gigantic man disobeyed him. Tumingin ang lalaki kay Calla na parang humihingi
ng permiso kung susundin niya ba ang iniutos ni Codrus o hindi.
Nothing happened. Calla's expression was unreadable.

Bloody hell.

Hinawakan ko ang braso ni Codrus na mahigpit na nakapulupot sa bewang ko. I tried

to get it off me but he just tightened it and frown in dislike of the idea of me,
getting away from him.

STORY CONTINUES BELOW

Using my free hand while the other hand is busy removing his strong arms around me,
I pushed his broad chest away but ended up slammed harder and closer against his
entirely hard muscled body.

Umangat ang tingin ko kay Codrus at nakita ang inis sa kanyang ekspresyon.

'Yong mukha niya ay parang nauubusan na siya ng pasensya. Parang anytime ay kulang
na lang itago niya ako sa loob ng kanyang bulsa upang hindi makawala.

"Where's the others?"

Nakuha ni Calla ang atensyon ko nang narinig ko ang iritadong mala-anghel na boses
niya nang dahil sa sobrang hinhin nito.

"They surrendered and joined us," the man responded.

"Fuck y'all," Lady raised her middle finger at walang pasabing itinusok ito sa
kaliwang mata ng lalaking nakahawak sa kanya.

Nanlaki ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa ginawa niya.

She has this devil side of hers when she used to be an angel or maybe, just look
like an angel.

Sumigaw ang lalaki nang dahil sa nararamdamang sakit dahilan kung bakit agad niyang
nabitiwan si Lady at tinakpan ang kanyang mata gamit ang dalawang palad.

Nakawala si Lady but she's caught by the two men at their back when she was about
to escape.

"Let her go! Huwag niyo siyang saktan!" nagpanic ako nang sinuntok ng lalaki ang
puson ni Lady habang 'yong isang lalaki naman ay nakahawak sa magkabilang braso
niya upang 'di siya makagalaw.

Lady passed out.

Nagpumiglas ako sa pagkakahawak ni Codrus sa'kin. Napamura ako nang huli kong
nakita ay ang pagkarga ng lalaki kay Lady at lumabas ng silid bago tumalikod si
Codrus sa banda kung saan sinaktan si Lady ng mga lalaki. He's blocking the hurtful
sight from me and locked me around his arms.

His hand was on my head, idiniin niya ang mukha ko sa dibdib niya upang 'di makita
ang mga nangyayari and the other hand was on my waist.

What the hell is happening? Bakit parang walang nagawa si Codrus upang mailigtas si
Lady? Nasaan naman si Caspian?

"Hug her while you still can, Lord. They're coming," she sounded so sure and evil.
Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ni Calla pero isa lang ang
maaring mangyayari ngayon. It's either mananatili ako sa tabi ni Codrus o mawawala
ako.

"You don't have any position in Illegalhood, Lord. Pinatalsik ka na ni Zimeon but?
I killed Zimeon. Maybe it's time for Khione to get out of the picture too."

Napakuyom ako sa aking mga kamay habang nakadikit ito sa dibdib ni Codrus. Kahit
hindi ko nakikita si Calla ngayon ay alam kong nakangiti siya ngayon. A triumphant
smile.

I wonder where's Kate. Nahuli ba siya at walang nagawa kung 'di ang sumali sa new
born organization?

"I'm so excited," halata naman sa boses niya na talagang 'di na siya makapaghintay.

Calla was blabbering habang si Codrus naman ay tahimik lang, gano'n din ako.

Umabot ng limang minuto bago dumating ang sinasabi ni Calla. Heavy footsteps was
noisily coming in the room.

"Sabihin mo sa'kin kung nasasaktan ka, hmm?" Codrus whispered over my head.
Naramdaman ko ang malambot na labi niya sa tuktok ng ulo ko. "Kaya kong saluin
lahat ng sakit, Khione," sobrang bilis ng paghinga niya na nararamdaman ko na 'yong
ulo kong nakasandal sa dibdib niya, taas baba itong gumagalaw. "Huwag kang mag-
alala sa kapatid ko, may tiwala ako sa pinsan mo," dagdag niya.

STORY CONTINUES BELOW

Huminto ang mga yabag ng paa sa mismong gilid lang ng kinatatayuan namin.

Kinakabahan ako sa kung ano man ang maaaring mangyari ngayon. Pakiramdam ko kasi ay
magiging masama ito.

"Take her—"

"Sa tingin niyo ay papayag ako?"

Itinagilid ko ang aking ulo upang makita kung sinu-sino ang nandito.

There are almost ten men in this room. They're half naked, nakasuot lang ng itim na
ripped jeans. 'Yong isa ay may hawak na paddle pero wala sa kanila ang may dalang
baril. Hindi nakatakas sa paningin ko ang hawak ng lalaking nakatayo sa likuran.

He's hiding something.

A syringe.

Mukhang hindi nakita 'yon ni Codrus dahil diretso ang walang emosyong tingin niya
kay Calla na siyang nag-utos na kunin ako.

Ako ba ang tuturukan nila?

"If you won't give her to them by chance then they'll take her by force," same as
Codrus' stern voice ay gano'n din ang paraan ng pagkakasabi ni Calla. "Aren't you
going to say goodbye, Lord?" sobrang tamis ng boses niya.

Nahuli kong nakatingin sa'kin ang lalaking nakahawak ng paddle. Hindi siya
nakangiti, 'di rin naman nakabusangot. 'Yong natural lang na ekspresyon sa mukha.
Una akong umiwas ng tingin dahil mukhang wala na talaga siyang balak na alisin ang
paningin niya sa akin.

"Codrus..." tawag ko kay Codrus dahilan kung bakit nakuha ko ang buong atensyon
niya.

"Don't worry, baby..." he said that because he sensed the worry and fear from my
voice.

Hindi pa rin nababawasan ang takot at kaba na nararamdaman ko kahit sinigurado niya
na walang mangyayaring masama. Dahil alam kong kahit siya ay natatakot din kahit
hindi halata ay ramdam ko.

Imagine noong naglasing siya, sobrang vulnerable niya at parang susuko na siya.
Ayoko na ulit makita ang takot sa kanyang mga mata, takot na kunin nila ako mula sa
kanya. Ano pa kaya ngayon na nangyayari na?

Noong una ko siyang nakita ay parang wala siyang kinakatakutan o kahit kahinaan.
Pero 'di ko alam na simula noong anim na taong gulang niya pa'ng dala-dala ang
takot at kahinaan niya.

He's strong but that doesn't mean he doesn't have weakness.

Gusto kong lumaban. 'Yong katulad sa mga pelikula na isang civilian lang na babae
at bigla na lang magiging magaling sa mga acrobat at self defense without
practicing or training, instant na marunong bumaril na sobrang imposible kahit ang
mga police, sundalo at iba pa ay nagtetraining ng ilang months o year para mahasa
'yong pagbaril.

Sad to say, I'm not in a movie.

This is reality.

Maaaring mapatumba ni Codrus ang sampung lalaking ito because he's been through a
lot of training but how would he do that if he's keeping me close to him?

"Are they going to hurt me?"

"No, I won't let them," walang pagbabago ang boses ni Codrus. Still cold that sent
shivers down my spine. "I won't let them," he repeated, enunciating each word.

"I'm getting impatient, Lord. Isuko mo na siya," bored na pagsingit ni Calla.

Gusto kong malaman kung ano ang mangyayari sa'kin sa oras na makuha nila ako. I can
handle myself, I've been in life threatening situation before. Ilang beses na ba
akong muntik mamatay?

I want Codrus to let go of me.

Kung bakit ganito siya katakot na makuha ako ng mga taong 'to? Hindi ko alam.

STORY CONTINUES BELOW

Ang tanga ko rin sa part kung bakit pinigilan ko pa si Codrus na patayin si Calla
kanina. I don't want Calla to die without suffering and that's what I wanted to
happen.

Narinig ko ang pag-alis ni Calla. "Take your time, have fun, boys." Lumabas siya ng
silid na may malaking ngiti sa labi. Nanatili naman ang mga lalaki rito sa loob na
parang naghihintay ng tyempo.

Hindi ko alam kung bakit naging ganito ang lahat. Codrus used to be powerful pero
bakit bigla na lang lahat ng kapangyarihan niya ay naglaho?

Something's wrong.

"Codrus... Let go of me," I was looking up at him, hoping that he'll loosen his
hold on me.

He frowned. "What are you saying, baby?"

"Codrus—"

"Khione."

I gulped because of the sharpness of warning in his voice. He called me by my name,

that just means he's dead serious.

My heart beats fast like how the drum was played by a drummer. Sumisikip din ang
dibdib ko na parang tinulak ako at sumalpak ang dibdib ko sa pader.

Kahit nakapokus ang paningin ni Codrus sa mga lalaking nandito sa loob ng silid ay
alam kong nasa akin pa rin ang atensyon niya.

He's glaring at them while his stunningly perfect eyebrows almost meet. I can't
help but stare at him.

How would I convince him to let me go? Minsan niya nang naranasan ang iwan ako at
muntik na akong napahamak nang dahil do'n noon ayon sa mga narinig ko kay Trevino.

"Boss, walang masasaktan kung maayos niyo po siyang ibibigay sa amin," magalang na
sabi ng lalaking may hawak na paddle.

Ibigay? Ano ako? Gamit?

"Fuck yourself first," Codrus blatantly responded.

I squeezed Codrus' arm at naramdaman ko kaagad ang lumalabas na ugat sa kanyang

braso. Ganito talaga siya lagi kapag nagagalit o 'di kaya'y nagtitimpi.

Ipinatong ko sa dibdib niya ang isang kamay ko to get his breathing back to normal.
Sa sobrang galit na nararamdaman niya ay bumibilis ang kanyang paghinga. "Calm
down, Codrus."

"Paano ako kakalma kung alam kong anumang oras ngayon ay kukunin ka nila sa'kin?"
mas matigas pa sa bakal ang baritonong boses niya. "Do I have to hurt them just to
stop this nonsense? Dahil kahit anong gawin nila, walang magagawa sa'kin 'yan.
Hindi ako mahihirapan," he ran his fingers through his disheveled hair na parang
sumasakit ang anit niya sa mga nangyayari ngayon at mabilis din niyang ibinalik sa
pagkakapulupot sa bewang ko ang kanyang kamay. "Alam mo kung ano 'yong nagpapahirap
sa'kin? To fucking keep a stubborn disobedient girl such as you, Khione."

Sino ba namang hindi mahihirapan 'di ba kung 'yong taong gusto mo'ng manatili sa
ligtas na lugar ay gusto pa yata'ng ipahamak ang sarili.

Nahihirapan siya, bakit 'di niya na lang ako pakawalan kung nahihirapan siya? O
baka naman ay mas lalo siyang mahihirapan kung pakakawalan niya ako.
I caught sight of the man who's hiding the syringe. Mukhang naghahanda na siya.

Ayoko pa naman sa mga ganyang bagay. Paano kung nabuntis ako ni Codrus? Ilang beses
ding may nangyari sa'min. Injection is bad for every pregnant women. Lalo na kapag
ito ay anaesthesia. Hindi ko alam kung anong klaseng likido 'yang nasa loob ng
syringe na hawak ng lalaki but it might cause loss of consciousness or strength for
someone who's injected by it.

Masasabi kong maaaring manghihina ang kung sino ma'ng matuturukan nito. What's the
other purpose of it anyway?

"Nahihirapan ka na, Codrus. Don't you think it's time for you to take a rest even
for an hour or so?" I reach for his face and forced him to look at me.

STORY CONTINUES BELOW

Bigla akong nakaramdam ng takot nang ako naman ngayon ang tinapunan niya ng
masamang tingin. His blazing dark eyes was completely focused on me.

"I don't rest. Fuck this piece of shit! Khione! Will you please stop?" tumataas na
ang tono ng boses niya. He looked pissed and livid. Pero kahit gano'n ay hindi niya
pa rin ako binibitiwan, sa'kin pa rin siya nakatingin.

Sa sobrang inis at galit niya ay hindi niya namalayan ang lalaking may may na
syringe na nasa likuran niya na ngayon.

"Fuck!"

He hissed when the man injected him on the lower part of his shoulder unannounced.
Dahilan kung bakit niya ako nabitiwan at pinaulanan ng suntok ang lalaki.

I instinctively took a step back.

Sinadya ko talagang galitin si Codrus upang makuha ko ang buong atensyon niya at sa
oras na nagalit siya ay ang pagsulpot ng lalaki nang hindi niya namamalayan.

I thought the man was going to inject me. I thought I'm his target kaya ko ginawa
'yong pagkuha ng atensyon ni Codrus upang makalapit ang lalaki nang hindi nito
namamalayan. Nagkamali ako nang si Codrus ang tinurukan niya.

Muli akong napaatras nang lumapit sa'kin ang lalaking may dalang paddle. Lumingon
ako kay Codrus at 'yong lalaking nagturok sa kanya.

The man didn't fight back because Codrus was weakening.

Shit. Hindi ito ang inaasahan kong mangyari. I was clearly expecting them to inject
me and not Codrus.

"G-Goddammit," he groaned with mixed anger and pain na parang may iniinda siyang
sakit sa katawan. Pabagsak siyang napaluhod sa malamig na sahig, ang dalawang palad
niya ay mariing nakadikit sa sahig na sumusuporta sa kanyang katawan upang 'di siya
tuluyang bumagsak sa sahig. Nanginginig ang kanyang maugat na braso nang dahil sa
pagsusuporta niya sa kanyang katawan.

No one dared to come near him. Umatras silang lahat pero isang lalaki lang ang
nagtangkang gumalaw palapit sa'kin.

The man who's holding a thick wooden paddle.

Muli akong tumingin sa lalaking dahan-dahang lumalapit sa'kin. He's walking towards
me emotionlessly.

"D-Don't come near her, you fucking son of a bitch!" he vociferated, forcing
himself to get up.

The man just let out an exasperate sigh but didn't stop from stalking towards me.

I have another plan but in order to make it happen, I have to let them have me.

I winced when the man firmly slammed me against the hard wall. Umalingawngaw ang
ingay ng paddle sa sahig nang ito ay binitiwan niya. He used his hands to keep me
pinned against the wall. Nasa aking dibdib ang kanyang mga palad, he's not touching
my breast, his palms were vigorously pushing my chest dahilan kung bakit sumasakit
ang likod ko nang mas idiniin niya ako sa matigas na pader. I gasped for air to
breathe, hindi ako makahinga nang dahil sa ginagawa niyang pagdiin sa dibdib ko at
mas lalong sumasakit ang aking likuran. He's somewhat choking me but not in a usual
way how people do it.

Iba itong paraan niya.

Hindi niya ako sinasakal pero ang malaking mga kamay niya sa dibdib ko na idinidiin
ako sa pader ay sapat na upang mahirapan akong huminga. Literal na sumisikip talaga
ang dibdib ko.

"F-Fuck! Fuck!"

Humawak ako sa palapulsuhan ng lalaki upang subukang ilayo ang kanyang kamay sa
itaas na parte ng dibdib ko. Anong laban ng lakas ng isang babae sa maskuladong
lalaking 'to?

This is reality that we're talking about. Women are physically weak.

Gusto kong magsalita pero nahihirapan ako. Nakatingin sa'kin ang lalaki at gano'n
din ako sa kanya pero wala akong nakikitang ekspresyon sa mukha niya.

Narinig ko ang malakas na pagsuntok ni Codrus sa malamig na sahig habang pinipilit

niya ang kanyang sariling tumayo ngunit kasunod din 'yon ng tuluyang pagbagsak ng
katawan niya.

I lost consciousness when the man took a final blow, pushing and pressing his hands
harder on my chest while I'm currently pinned against the useless wall.

I'm out of air.

Cold, rough, hard and dusty.

Minulat ko ang aking mga mata nang naramdaman ko ang malamig na sahig kung saan ako
nakahiga ngayon. Ramdam ko pa rin ang pagsikip ng dibdib ko at ang sumasakit na ulo
ko.

Akala ko ay mamamatay na ako dahil do'n at sa tingin ko ay isang oras din akong
nawalan ng malay.

I got up and sit on the dusty rough floor and running my fingers through my tousled
wavy hair.

Inilibot ko ang aking paningin sa buong paligid gamit ang mga mapupungay na mga
mata.

I'm in a small room. There are only three walls and the other was the tarnished
steel bars blocking the only way out like I'm in a prison cell.

Nakikita ko ang nasa labas. Feeling ko tuloy ay isa ako sa mga taong nakakulong sa
Torturer's Field. There's a narrow corridor outside of this cell at sa tapat ko
naman ay ang mga nakahilerang kulungan din.

I am still wearing this pure white nightgown that turned into dirty white because
of the dust here and my bare feet was freezing cold like it was frozen in the
refrigerator for so long.

Marahan kong isinandal ang aking sumasakit na likuran sa pader. I bended my knees
up and wrapped my arms around my shins then I leaned my forehead on top of my
knees.

Ipinikit ko ang aking mga mata, trying to remember the information that I knew.
Alam kong alam ko na ang lahat but I just can't connect it all.

I realized that don't need more information.

Napahigpit ang pagkakayakap ko sa aking sarili nang may narinig akong pamilyar na
baritonong boses. Nasa malayo pa nga ito mula sa kinaroroonan ko ay masasabi kong
galit na galit ang nagmamay-ari ng boses.

"Umalis kayo sa putanginga'ng dinadaanan ko!"

I stealthily smiled. Nagtagumpay ako sa gusto kong mangyari pero alam kong hindi pa
sapat ang galit na nararamdaman niya ngayon. I have to make it worse. That means, I
need to feel more agony. I can take it all.

Galit na naman si Codrus.

...
makamundo

Chapter 55
250 27 3

by makamundo
Chapter 55 1

Save

The chattering noise of a large strong hand crushing an old metal bars echoed in
the whole place but its strength isn't enough to fully destroy the tarnished metal.

I didn't move an inch. I keep myself in the same position. Embracing my own limbs
and leaning my forehead down on top of my knees. I can't see what's happening
outside.

Bago pa man nakarating si Codrus sa kung nasaan ako ay nakakulong din pala si Kate
at Lady sa katabing kulungan ko bago sila tumahimik nang narinig nila ang ingay na
paparating sa banda namin.

Kate told me that Codrus don't have a plan. Wala. Nothing. Nada.
How sophisticated. I heard him talking to Trevino that they have a plan and turned
out nothing? That's their plan?

Lady told me about Calla.

Calla was driven by her own deep emotions. She's insane.

Ngayong alam ko na kung ano ang mangyayari sa'kin. I wanted myself ready for the
next minutes. They all knew what happened to Codrus when he was just six years old.
Hindi na nabanggit ni Lady ang totoong pangalan niya and her brother's real name.

Yes. Lady isn't her real name at all. She's called Lady of the Manor since their
parents died and Codrus was the Lord of the Manor. Lady told me that their father
has a British blood running through his veins and he is one of the Lord in Great
Britain. It's something to do with their family lineage.

Kaya naman pala mukhang may lahi sila. Their father was half British tapos 'yong
ina naman nila ay pure Filipino.

It should be, Osis Codrus and not Lordosis because Lord was just his title. Nasanay
lang 'yong mga taong nakapaligid sa kanila na tawagin silang Lord at Lady kaya
lahat sila ay napagkakamalang pangalan nila ito.

In Illegalhood, the men shouldn't be called by their names but by their last name.
It is forbidden to call a men's name when they're part of the Illegalhood. Parte ng
Illegalhood ang pinsan kong si Caspian,I should call him Lordcan but I won't
because I'm a Lordcan too. Trevino and the rest of the men, hindi ko na alam kung
ano ang kanilang mga pangalan.

I don't even know what Kate's last name. Napapansin ko rin na ang mga babae lang
ang tinatawag nila sa kanilang unag pangalan.

Narinig ko ang pagbukas ng lumang pintong bakal sa katabing kulungan ko at ang

pagpupumiglas ng taong pilit nilang papalabasin.

"Get off me, fucker!" isang pamilyar na boses ng babae ito. Her voice cracked, it
was rough and hard like she haven't drink even a drop of water the whole day.

"Kate, sumunod na lang tayo para wala nang gulo," I can point out that it is Lady's
sweet voice. Mahinhin at hindi makabasag pinggan.

Sila pala 'yong pinalabas.

Hindi ko alam kung paanong nangyari ang lahat. I thought the Underground Field was
the only field na walang traydor. Did they tricked Caspian?

Nasaan na ba si Caspian? Trevino? Monterozo, Monerov, Gordon and Villazardo? Where

are they?

"Khione!"

Binulabog ng marahas na pagsigaw ni Codrus ang lahat ng iniisip ko. Hindi ako
gumalaw, nanatiling nakayuko at nakayakap sa sarili.

Ang malakas na ingay mula sa lumang bakal dito ang dahilan kung bakit dahan-dahan
akong umangat ng tingin. Some strands of my curls was blocking my sight pero
hinayaan ko lang ito at hindi hinawi.
Nagtama ang aming paningin.

He's outside my cell, may iilang lalaki sa likuran niya na mukhang pilit siyang
pinipigilang makapasok dito. Sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa lumang bakal,
there are bruises on his knuckles. Mukhang kanina pa siya nananakit upang makapasok
lang dito. He's still half naked, nakasuot pa rin ng pants and drops of sweat were
dripping from his wet tousled hair running down on his temple and to his chest. His
breathing tensed and his eyes were flame up in anger.

STORY CONTINUES BELOW

Mukhang pagod na siya.

With my weary eyes, I drop my gaze to the ground.

I can't look at him.

"I'll get you out of here," determinado ang malamig niyang boses.

"W-Wala na tayong magagawa, Codrus. I know what will happen to me, so please."

"No. Fucking no!" I heard him tried to break the old metal bars but nothing
happened. It just created some hollow and earsplitting noise. "I've been hiding you
for years tapos ngayon pa ba ako susuko? Fuck the rules! Fuck those officials! Fuck
this organization! Just fuck!" sobrang namumula na ang mga kamay at upper arm niya.
Binabangga niya kasi ang mga metal bar upang masira ito at makapasok siya pero wala
pa ring nangyari.

The old tarnished metal bars between us didn't even budge.

"Codrus, don't hurt yourself, please," hindi ko maipaliwanag ang pagmamakaawa sa

boses ko.

Hinihingal na huminto siya sa pilit na pagsira ng mga bakal, may pahabol pa siyang
paghila nito ng paulit-ulit gamit ang dalawang kamay bago tuluyang huminto nang
hindi man lang ito natinag. He groaned and murmured some profanities.

Sa aming dalawa ay nagmumukha pa'ng siya 'yong nakakulong kesa sa'kin na nakaupo
lang. Nagwawala siya sa labas at pilit sinisira ang mga bakal na nakaharang sa
harap niya.

"Codrus! Stop!"

Natigilan siya sa akmang gagawin niyang pagsira na naman ng mga bakal nang 'di ko
na napigilan ang sarili ko. Marahas akong napahawak sa magulo kong buhok gamit ang
dalawang kamay at sinabunutan ang sarili.

I am unscathed. No wounds, no bruises, no cuts, sadyang madumi lang talaga 'yong

suot ko but I'm okay. No one hurt me maliban na lang sa ginawa ng lalaki sa akin
pero 'di naman siguro ako napano nang dahil doon. Nawalan lang ako ng malay.

While Codrus...

He's hurt. May sugat siya, mga pasa at sobrang namumula na ang ibang bahagi ng
balat niya. Kaya nahihirapan akong tumingin sa kanya, I can't look at him. Nahihiya
ako. Kasalanan ko kung bakit nakuha niya ang mga sugat at pasa na 'yan.

Because I'm using him.

Ginagamit ko lang siya upang mailigtas ang lahat. Kasi kung hindi ko gagawin 'to?
This mess might end up still a mess. He'll be so selfish. Oo, wala siyang plano
para sa dalawang organisasyon but he has a plan for the two of us. Only for the two
of us.

He's selfish.

Hahayaan niya ang iba na masaktan upang mailayo lang ako sa kapahamakan? Ang daming
nadadamay. Unreasonable.

Galit ako sa kanya. Ayokong may naaapakan kaming tao just because he wanted to keep
me safe.

I've known that his only plan is to escape with me and leave his problems unsolved.

Naduduwag na siya.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa maduming sahig at dahan-dahang humakbang papalapit

sa rehas. Pinagmamasdan niya lang ako habang naglalakad ako papalapit sa kanya.

Inilabas ko ang aking dalawang kamay at tumingkayad upang maabot ang kanyang
pisngi. Mabilis niyang hinawakan ang mga kamay ko at pinisil ito na parang sobrang
sabik niya nang gusto itong mahawakan.

He kissed my palm kahit na madumi ito and I was looking at his face every second
that he'll kiss it.

"Y-You've spent your life saving me, keeping me safe, giving me all," I caressed
his face. Nakatitig lang siya sa'kin, tila hindi nakikinig sa mga pinagsasasabi ko.
"P-Pero, Codrus. Mali kasi 'yong mga paraan mo. Naiintindihan ko na kung bakit
gano'n na lang ang galit ni Calla sa'kin."

STORY CONTINUES BELOW

Mariin akong napapikit dahilan kung bakit unti-unting bumigay ang mga luha sa aking
mga mata.

"M-Makinig ka naman oh..." I pleaded. "Ano ba, Codrus!" kusang bumaba ang mga kamay
ko at marahas na tinulak siya. Hindi man lang siya natinag at matuwid na nakayo pa
rin.

Hindi talaga siya nakikinig. Nakatitig lang siya sa'kin at alam kong hindi siya
nakikinig.

"Please, don't cry," pagpapatahan niya sa akin. Sobrang marahan ng pagkakasabi niya
sa mga salitang 'yon na para akong isang babasaging pinggan.

Sa dinami-rami ng sinabi ko ay 'yon lang ang masasabi niya?

Kanina lang ay sumisigaw siya, sumisinghal sa kung sino ang humaharang sa

dinadaanan niya.

Tinulak ko siya ng paulit-ulit hanggang sa nawalan ako ng lakas at nahuli niya ang
mga kamay ko. Hindi ko napigilang pumikit nang nakita ko ang mga galos sa kamay
niyang marahang nakahawak sa dalawang palapulsuhan ko.

"Did they hurt you?" his voice was so gentle and appeasing, I can't even believe
that kind of voice exist in him. "Tell me where it hurts, baby. I'll mend it.."
inilipat niya ang isang palapulsuhan ko sa isa niyang kamay. He's gently holding my
wrist using his one large hand only. Ipinasok niya sa loob ng rehas ang kanyang
isang kamay at hinawakan ang likod na bahagi ng ulo ko. It looks like he's checking
some injury on my head when he grope his large hand on my rumpled hair.

He sighed in relief when he found no cuts or bleeding on my head and kissed my

sordid hand again.

Nahihiya na ako na hinahalikan niya ang mga kamay ko kahit ang dumi nito. Hindi
naman gano'n kadumi pero nakahiga kasi ako kanina sa maalikabok na sahig kaya may
iilang alikabok ang dumikit sa palad ko.

"C-Codrus..."

"'Wag mo na akong isipin, okay? Ayos lang ako, mas magiging maayos ako kapag
nailabas na kita rito."

"C-Codrus naman e, please, 'wag namang ganito. Hindi tama 'to e, hindi tama 'to..."
halos 'di ko na marinig ang sarili kong boses nang sinabi ko ang huling tatlong
salita.

Kahit my mga lalaking nakabantay sa likuran niya ay 'di pa rin siya nagdadalawang-
isip sa kung anuman ang sasabihin niya sa'kin. He didn't care anymore, isa lang
talaga ang nasa isip niya.

He want me to get out of here.

"If selfishness is the only way to get you out of this fucked up hell then I want
to be selfish, Khione," sa kabila ng magkasalubong niyang kilay ay ang 'di ko
maipaliwanag na pag-aalala sa boses niya. "Let me be selfish," he added, finishing
the message he wanted me to know.

Bahagyang nakaawang ang mga labi ko dahil sa sobrang hirap huminga. Patuloy na
tumutulo ang aking mga mainit at preskong luha, hindi ko na alam kung may mas
sisikip pa sa sobrang naninikip kong dibdib. There's a lump in my throat that also
made me hard to breathe.

I can hardly breathe. Sobrang lalim ng paghinga ko na parang kinakapos ako ng

hangin.

Pakiramdam ko ay kasalanan ko rin kung bakit siya nagkaganito. He ended up,

ruthless. Dahil pakiramdam niya parang lahat na lang ng tao ay sasaktan ako anumang
oras na gugustuhin nila.

He's traumatized by the past.

Hindi sana siya magkakaganito kung 'di niya naranasan lahat ng 'yon sa murang edad.

Wala akong nagawa nang mas idinikit niya ang kaniyang katawan sa rehas saka hinila
rin ako papalit sakanya kahit may rehas sa pagitan namin.

He gripped my nightgown at my back. Ipinasok niya na kasi ang dalawang kamay at

kalahati ng kanyang braso sa rehas and the rest is outside.

STORY CONTINUES BELOW

Even if there's a metal bars that's separating us, he handled himself and also me
just to instill some warm kisses on my forehead. I can't resist from the touch of
his gentle and serene lips as he softly pressed it continually.
I felt assured and secured.

Nakapikit ako habang dinadama ang bawat paghalik niya sa noo ko. Ngunit dahan-dahan
ko ring minulat ang aking mga mata nang naramdaman ko ang pagluwag ng pagkakahawak
niya sa damit ko.

Tumingala ako sa kanya nang naramdaman ko rin ang paghinto niya sa paghalik sa noo
ko.

"I can be who I wanted to be when it comes to you, Khione," namumungay ang kanyang
mga matang diretsong nakatingin sa pader sa likuran ko. Ni hindi siya tumungo upang
makita rin ako. "If I have to be the bad guy? I will be a bad guy."

Nakita ko kung paano siya mariing pumikit na parang may naramdaman siyang sakit sa
katawan pero agad niya ring minulat ang kanyang mga mata, diretso pa rin ang tingin
niya sa likuran ko kahit todo tingala na ako sa kanya.

Hanggang balikat niya lang kasi ako. I'm a model but why does it felt like I am not
when he's around? Nahihiya 'yong height ko kaya pakiramdam ko ay pandak ako.

Enough of these nonsense.

Kailangan kong makumbinsi si Codrus sa gusto kong mangyari.

"I-I can't say those three words that you wanted to hear from me but I've been
doing these two words since the day you were born," his words was strong but I can
feel his arms around me, slightly shaking. "Loving you."

Napayuko ako nang yumuko siya upang tignan ako.

Yeah. I haven't heard him say I love you to me. 'Yong huling sinabi niya lang ay
you don't know how much I do. Noong tinanong ko siya at lasing pa.

Hindi siya showy na lalaki, naiintindihan ko naman.

Dumapo ang aking paningin sa braso niyang may tattoo. Kumunot ang aking noo nang
makita ito nang mas malapitan.

It's not just the Sálvame tattoo. Sa baba ng Sálvame ay may mas maliit na words pa
ito na akala ko noon ay style lang, dot gano'n pero kapag mas titignan ito sa
malapitan ay mga letra pala.

Tinanong ko siya kung anong ibig sabihin nito at nakakagulat lang nang sinagot niya
'yong tanong ko.

Akala ko ay hindi niya sasagutin since gano'n naman talaga siya. Hindi niya ako
sinasagot kapag may tanong ako related sa kanyang buhay.

"Codrus!" napasigaw ako nang biglang nagcollapse ang katawan niya. Mabilis na
lumapit sa kanya ang mga lalaking nasa likuran niya.

"It's the side effect of the liquid that's injected in him," sabi ng lalaking
mabilis na ipinatong ang isang braso ni Codrus sa balikat niya at gano'n din ang
isang lalaki sa kabilang braso ni Codrus.

'Yong isang lalaki naman ay may kausap sa cellphone niya. Saka ito humarap sa mga
lalaking buhat si Codrus na walang malay.

"Back to the master's chamber," the familiar man said after sliding his phone back
to his pocket.

I stared at Codrus' situation.

His eyelids were tiredly shut, his arms were limply on the two men's shoulders, he
can't even stand on his own feet.

"C-Codrus... Wake up," I whispered habang mahigpit na nakahawak sa rehas.

Hindi rin tama 'tong ginagawa kong paggamit sa kanya. Kung tutuusin ay parang
pinapatay ko na siya.

Ang hirap magdesisyon. Hahayaan ko na lang ba siyang magdusa upang mailigtas ang
iba o hahayaan ko siyang iligtas ako at magdusa ang iba? Dahil sa totoo lang, 'yan
naman talaga ang dahilan kung bakit galit na galit sa akin si Calla.

STORY CONTINUES BELOW

"Codrus! Gumising ka!" hinampas ko ang rehas sa sobrang inis na nararamdaman ko

nang nagsimula na silang maglakad paalis, dala ang walang malay na si Codrus.

Naiinis ako sa sarili ko.

"Huwag kang mag-alala dahil dadalhin ka rin namin doon." Lumipat ang paningin ko sa
lalaking may kausap kanina sa cellphone na siyang nagsalita. Hindi siya umalis na
parang may hinihintay siya.

Lumapit siya sa lumang rehas at may inilabas na susi. Sumulyap ako sa daan kung
saan dumaan 'yong mga lalaking dala si Codrus ngunit wala naa sila. Naglaho sila sa
madilim na pasilyo.

May ilaw naman dito sa kinaroroonan ko pero sobrang luma na rin nito. There are
cobwebs around the old bulb and even in the corner of the ceiling in this cell. But
the old bulb is enough to illuminate this prison cell.

Binalik ko ang aking paningin sa lalaking binubuksan na ang rehas na pinto sa harap
ko.

Nang binuksan niya ito, akmang tatakbo ako palabas ngunit napahinto ako nang
marahas niyang hinila ang braso ko. Pakiramdam ko ay mapuputol 'yong braso ko nang
hinatak niya ako pabalik sa kanya.

Tangina, ang lakas niya.

"Where are you going huh? Alam mo ba ang daan palabas?"

Napakapamilyar niya talaga. Mukhang nakita ko na siya noon.

Nanlilisik ang mga matang tumingin ako sa pagmumukha niya.

I was taken aback nang maalala ko siya ngunit hinila niya naman agad ako pabalik.

Siya 'yong lalaking gustong bumili sa'kin noong binili ako ni Codrus, 'yong
lalaking sinuntok ni Codrusn noon. Siya 'yong lalaking minura si Codrus noong
palabas na kami ng Red Market na siyang humarang sa dinadaanan namin. Siya 'yong
lalaking nakita ko sa Gambler's Field noon, sobrang daming posters ko ang nakadikit
sa bawat pader ng malaking bahay na 'yon na malapit lang sa dalampasigan.

Who is he?
Ang malas ko naman.

"I'm Monterozo's brother."

Umangat ang dalawang kilay ko nang sinabi niya ang mga katagang 'yon.

Brother? Hindi naman sila magkamukha. Malamang kasi 'di naman sila identical twins.
Pero 'di ba kahit magkapatid ay parang may resemblance naman na magkapatid talaga
sila. Ba't siya at si Monterozo ay parang 'di naman magkapatid? 'Di ko nakikita ang
mabait na si best friend Monterozo sa pagmumukha ng lalaking 'to.

Kaya siguro nakita ko rin siya sa Gambler's Field? Kasi nandoon ang kapatid niya.

Muntik ko na siyang sinampal nang inilapit niya ang kanyang mukha sa gilid ng
pisngi ko ngunit agad niya itong naagapan at pinigilan ako sa paraan ng mahigpit na
paghawak sa palapulsuhan ko. "Huwag kang mag-alala, hindi ako ang kalaban niyo. In
fact, I am helping my brother and Codrus to get you out of here," bulong niya.

Nakakahiya. Bubulong lang pala siya, akala ko ay hahalikan niya ako sa pisngi e.
Bwisit.

Kinaladkad niya ako sa ibang direksyon, magkasalungat sa dinadaanan ng mga lalaking

dala ang walang malay na si Codrus.

"Wait! What about Codrus? Hindi ko siya iiwan dito! Sila Kate at Lady! What about
the others—"

"What about you?" huminto siya sa paghila sa'kin at nagtago kami sa isang madilim
na sulok. "Have you ever thought of yourself, Khione? Codrus' life is ruined, he
won't let anyone ruin yours."

"W-What do you mean?"

"Iniisip mo pa ang iba kesa sa sarili mo? Hindi mo ba alam kung anong nasa isip
ngayon ni Codrus? Pasan niya ang problema ng dalawang organisasyon. He can't even
handle you, ang mga problema pa kaya?" napahilamos siya sa kanyang mukha. "The best
solution is to let the problem solve itself," makahulugang sabi niya.

STORY CONTINUES BELOW

"Ano ba! Just say it straight to the point!" naiiritang utos ko sa kanya dahil wala
talaga akong naiintindihan sa mga sinasabi niya.

"If he can't bring them to hell, then he's bringing hell here."

That's it. Naiintindihan ko na.

"H-How?" I asked. Muli niya akong hinila palabas sa madilim na corridor dito na
puno ng mga kulungan sa magkabilang gilid na nadadaanan namin.

"Sshh, don't worry about him. Malaki na 'yon, 'di na siya 'yong batang anim na
taong gulang noon."

Kahit puno ng assurance ang boses niya ay 'di pa rin mawawala ang pag-aalala sa
isip ko.

Ramdam ko ang alikabok at lamig ng sahig sa talampakan ko. I'm walking with my bare
feet, may iilang galos na rin sa paa ko. Hindi naman nakakamatay ang galos.
"Pero, mukhang nanghihina na siya," I can't describe how sad my voice is. Parang
nanghihina rin ako sa isiping nanghihina so Codrus.

"He's weak in front of you, manginginig ka naman sa takot kapag nakita mo siyang
iba ang kaharap niya," natatawang pahayag niya pero sa kabila ng tawa niya ay ang
katotohanang 'di ko alam.

Akala ko ay pinanghihinaan na siya ng loob ayon sa mga pinapakita niya sa'kin.

Codrus' looked helpless.

"Pero bakit mukhang si Calla na ang namumuno sa dalawang organisasyon?" sa kabila

ng napakadilim na pasilyong dinadaanan namin at sa paraan ng paghila niya sa braso
ko ay nagawa ko pa'ng magtanong.

I don't know where we're going. I don't fully trust him, ngayon ko pa siya
nakilala. Karapatdapat ko ba siyang pagkatiwalaan? Baka mamaya ay ipatapon niya ako
sa kuta ng mga terorista.

He chuckled, amused. "She's not. She has the power, yes. Narinig mo ba ang utos ko
kanina? Back to the master's chamber. He remained as their master nang nalaman
nilang isa siyang Codrus. Pumapangalawa lang ang mga Codrus sa mga Lordcan noon.
Lady's safe by now. The Illegalhood promised to protect him as he protect the
organization. The other organization also protect him because Calla loves him. Oo,
si Calla ang namumuno sa bagong organisasyong binuo ni Zimeon. Codrus' is protected
by the two organization but those organizations also sentenced you to death and
he's protecting you from them."

Kung siya pa rin ang namumuno then to make it all done, why didn't he ordered them
to stop?

"He has the power but his power is against his will," dagdag niya.

Sa ibang salita, ang mga opisyales ang kanyang kapangyarihan pero hindi sila
sumasang-ayon sakanya.

The cruelty of the past.

Ano ba talaga ang nagawa ng mga magulang ko noon at bakit gusto ng Illegalhood na
mabura ako sa mundong ibabaw?

Kaya ba desperado siyang buntisin ako? Dahil kung may anak kami ay malaki ang
posibilidad na magbago ang desisyon ng mga opisyales. The baby would be the heir of
Illegalhood and why would they kill the heir's mother?

Ang dami ko palang kasalanan.

"I know you're thinking that he's selfish. Hinahayaan niyang masaktan ang iba upang
mailigtas ka? Nagkakamali ka, Khione. 'Yong tinutukoy mo kasing iba ang gustong
pumatay sa'yo. Innocent people don't exist here, lahat sila makasalanan.
Tatalikuran niya ang organisasyong pinapangarap ng kanyang ama para sa kanya upang
mailigtas ka," paliwanag niya, marahil ay narinig niya ang pinag-uusapan namin ni
Codrus kanina.

Unti-unting lumiliwanag ang daang dinadaanan namin, may nakabukas na pinto sa dulo
ng daan at narinig ko na ang mga sigawan ng mga kalalakihan.

Hindi na ako nagsalita nang ang paghila ng lalaki sa akin ay naging kaladkad o
hatak. He's acting ruthless in this crowd of billionaires.
STORY CONTINUES BELOW

Napakurap ako nang nakalabas na kami. Bumungad sa akin ang mga babae o lalaking
bilyonaryong nakaupo sa mga upuan na nakapalibot sa ring.

The wrestling ring looks like a bird's cage with its metallic barrier of crossbars
and horizontal bars. Hindi katulad ng normal na boxing ring na makikita sa
telebisyon.

Dumaan kami sa gilid, halos magkadikit na kami ng pader dito. Nasa gitna kasi ang
wrestling ring. Hindi kami napapansin ng mga tao rito dahil sa abala sila sa
kanilang pinapanood.

Everything in here was inhuman. Nasusuka ako sa amoy ng sigarilyo or tobacco, some
are smoking weeds. May iilang may dalang nakakalasing na inumin. Napapikit ako nang
masaksihan ko kung paano tumalon ang lalaking may malaking katawan, a wrestler, sa
lalaking nakahiga sa ring. Sumuka pa ng napakaraming dugo ang lalaking nakahiga sa
ring dahil nang tumalon ang lalaki ay nauna ang siko nitong sinalubong ang tiyan ng
wrestler na nakahiga. Puno ng pawis ang kanilang mga katawan as the crowd screamed
wildly.

Ang sakit sa tenga ng mga sigaw at bangayan ng mga bilyonaryong nandito.

Matapos naming dumaan doon ay pumasok na naman kami sa napakadilim na corridor.

"Kailangan na muna kitang ihatid sa kung nasaan silang tatlo ngayon upang 'di
magtataka si Calla sa balak nating gawin. Later on, uutusan niya akong ibalik kita
roon but you won't fight for your life in that ring. Itatakas kita at ibang babae
ang ipapadala ko sa kanila. She's been dreaming to be a wrestler, anyway," he
explained expressionlessly. Mahina ang pagkakasabi niya pero sapat na upang marinig
ko. Unti-unti na rin namang nawawala ang ingay ng mga manonood mula sa dinaanan
naming wrestling.

Sinong babae naman kaya 'yon? Who's the three?

"Paglabas mo rito, makikita mo si kuya sa labas. Ihahatid ka niya sa gubat at

makikita mo roon si Monerov. Monerov will contact Gordon upang makapasok kayo sa
gubat at sa gitna ng gubat ay naghihintay sa'yo si Villazardo. Villazardo will get
you out of there at ihahatid ka niya sa pinsan mong may dalang kotse. You'll be
meeting Codrus at the Eastside Boundary."

Iyon ang huling sinabi niya bago niya binuksan ang double doors.

Napaluhod ako sa malamig na sahig nang tinulak niya ako papasok at padabog na
sinara ang pinto.

Nakatitig ako sa kulay puting malinis at malamig na sahig. Pakiramdam ko ay hindi

ako nararapat na tumapak man lang sa lugar na 'to.

"Oh, hi there, Khione Lordcan."

Ngumiwi ako nang narinig ko ang matinis at mala-anghel na boses niya. Her voice was
like a falsetto. Parang baklang nagsasalita na iniipit lagi ang boses upang maging
boses babae lang pero magkaiba sa boses ni Calla because it really sounded like an
angel calling a devil's name.

Dahan-dahan kong inangat ang aking tingin muka sa sahig hanggang sa dumapo ang
tingin ko sa isang napalaki at mamahaling kama.
And there, Codrus was peacefully sleeping while Calla was sitting on his side,
caressing his dark hair.

Nanggagalaiti na ako sa galit dito nang dahil sa mga nakikita ko. She can only
touch him whenever he's sleeping pero 'pag gising? Kahit anino ni Codrus ay 'di
niya malapitan.

Parang nabunutan ng kahit konting tinik sa puso ko nang nakita ko ang sitwasyon
ngayon ni Codrus. Maayos na siya, nakabenda na ang iilang sugat sa braso niya and
he's wearing a clean white tee shirt. Hindi ko alam kung anong suot niya sa pang-
ibaba dahil tinatakpan ito ng makapal na kulay itim na kumot.

Walang masyadong gamit dito. 'Yong mga furnitures lang na madalas gagamitin ng
isang tao sa isang silid.

"Khione."

STORY CONTINUES BELOW

Lumingon ako sa may bintana nang narinig ko ang pamilyar na boses ng lalaki mula
roon.

It's Trevino.

Walang ibang nandito kung 'di ay kaming apat lang. Trevino wasn't tied up. He's
free to move. Nakakapanibago pa rin sa paningin ang bagong hairstyle niya. Ma
nasanay ako sa shoulder length hair niya noon.

Bakit may bintana rito? Akala ko ba underground 'to o sadyang wala lang talagang
bintana sa loob ng opisina ni Caspian?

Nakakapagtataka 'yong sinabi ng kapatid ni Monterozo. How can I meet Codrus at the
Eastside Boundary if he's here? Silently and tranquilly sleeping.

"Won't you come and say goodbye to him? Dahil after thirty minutes ay gigising na
siya, he'll be travelling back to England. Aalis na siya rito at saka pa ako
susunod kapag patay ka na," sinabi ni Calla 'yon habang nakatitig sa mukha ni
Codrus na kahit tulog ay magkasalubong pa rin ang kaniyang mga kilay.

I know that she's talking to me.

Gusto ko na talagang ngumiti nang narinig ko ang sinabi niya. They fooled her.

Codrus will be using transportation kaya mas mapadali ang kanyang pagpunta sa
Eastside Boundary upang hintayin ako. While me? May lalakarin pa akong gubat
papunta sa pinsan ko and I'll be meeting Codrus in the Eastside Boundary.

My hands turned into fist when she leaned closer to him and pressed her lips on
Codrus' forehead.

"Go on, Khione," walang ekspresyong utos ni Trevino sa'kin.

I forced myself to stand up pero nang dahan-dahan akong humakbang ay napapikit ako
sa iniindang sakit. Yumuko ako upang makita ang sahig at nakita kong sa bawat
paghakbang ko ay may bakas ng aking dugo.

There are cuts on my feet.

Nakuha ko ang mga sugat na'to nang dumaan kami sa wrestling hall. Sobra naman kasi
makahatak 'yong kapatid ni Monterozo sa'kin. Hindi ko namalayang may naapakan na
akong matulis na bagay.

"That hurts," nang-iinis na komento ni Calla na ngayon ay nakatingin na rin sa

maduming paa ko.

Gusto kong umirap nang nakita kung ano ang kanyang suot.

A nightgown, same style as mine. Mas malinis nga lang sa kanya kesa sa'kin na halos
mapunit na.

"Anong feeling na hanggang tingin ka na lang ngayon, Khione? Hindi mo siya

mahawakan, o malapitan man lang? I felt that," puno ng totoong emosyon ang kanyang
boses at ekspresyon. She looked hurt. "Anong pakiramdam na pinoprotektahan ka ng
isang Codrus? Ang swerte mo naman."

"Hindi ko hiniling na—"

"That's the point. You didn't wish for it samantalang ako? Hinihiling ko 'yon sa
bawat segundong lumilipas," muli siyang tumingin sa natutulog na si Codrus bago
tumayo at sinakop ang kaniyang buhok.

Tumalikod siya mula sa'kin at inangat ang kanyang mahabang buhok.

"See this scar?" she pointed her nape habang nakatalikod. I saw a line of scar sa
batok niya. I thought from the very beginning that she's flawless, na sobrang
iniingatan siya ni Codrus. Nandiyan lang pala, nakatago. "I remembered, I was four
years old when I got this. Umiiyak ako sa isang tabi nang nakita ako ni Lord. He's
carrying a baby, nahihirapan pa siya sa pagkarga ng baby at mukhang natatakot siya
na baka ay mas mapahigpit ang pagkakahawak niya sa baby. Paparating na ang mga
seniors to fucking kill that baby but instead of helping me too, you know what he
did?"

She let go of her long straight hair and turned to look at me.

"He left me..." nakikita ko sa kanyang mga mata ang sakit. Her eyes was glistening.
"One of the seniors hurt me and Zimeon took care of me. Siguro kung pinrotektahan
rin ako ni Codrus, baka ay hindi ako magkaganito?"

STORY CONTINUES BELOW

Kaya naman pala. Hindi sana siya magtatanim ng galit sa puso niya kapag 'di siya
lumaki na si Mr. Zimeon ang tumayong tatay.

She's brainwashed. Kahit anu-ano na siguro ang sinasabi ni Mr. Zimeon sakanya na
pati siya ay napatay ni Calla. 'Yong taong nagpalaki sakanya ay pinatay niya?

I remembered. Mr. Zimeon purposely shot Calla before kaya ang akala ng lahat ay
patay na siya.

"Lastly, you stole my biological father."

Is that it? Ni hindi ko nga alam kung paano ako napunta sa kamay ng tinuturing kong
ama.

"Let me get this straight. What if I'll kill you on the spot? Right now, right
here."
Napaatras ako nang may inilabas siyang baril at itinutok sa'kin.

"Calla, you wanna see how she'll suffer right? Be patient," pagpigil ni Trevino sa
balak na gawin ni Calla ngayon.

"Monterozo L! Get her out! Make her suffer in the wrestling ring!" puno ng
paghihinagpis ang boses ni Calla nang siya ay sumigaw.

Bumukas ang pinto at pumasok ang kapatid ni Monterozo saka niya ako hinatak palabas
ng master's chamber.

I glanced at Codrus' fiercely sleeping face for the last time 'til the doors shut
closed.

Nang nakalayo na kami ay saka pa ako pinasuot ni Monterozo L. ng tsinelas na

itinago niya sa isang sulok dito.

"Ready na ba si Kate? Ilalabas ko na siya," tanong niya sa kabilang linya habang

nakadikit sa kanyang tenga ang kanyang cellphone. "Copy," saka niya ibinalik sa
bulsa ang kanyang cellphone at nagmamadaling hinila ako papasok sa isang silid.

Si Kate? Shit. Siya ang makikipaglaban sa wrestling ring? Nag-aalala ako para sa
kanya. She's sacrificing herself for me.

I have no choice. Sa ngayon ay kailangan kong sumunod sa kung ano ang gusto ni
Codrus.

Ang daming pinasukan naming pinto, lumiko sa mga madilim na corridor pero bakit
wala kaming nadaanang hagdan?

Are we really in the underground? Ba't noong tinakpan 'yong mga mata ko ay ang
daming hagdan ang dinaanan namin?

"Underground Field wasn't located literally underground. We're currently on the

ground floor and Lordcan's office was located on the fourth floor of this building.
Confused? You're wearing blindfold that time when the guys brought you up using
elevator. There are at least thirty-four stairs all over the building, every
corner. Billionaires park their choppers at the rooftop and some just used their
sports car to come here," sa kabila ng pagmamadali ay nagawa niya pa'ng
magpaliwanag.

Mabilis ang bawat paghakbang niya. Isang hakbang lang sa kanya ay dalawa dalawang
hakbang na para sa'kin.

"Stop!"

Akmang bubuksan na ni Monterozo L. ang isang pinto ngunit natigilan kami nang may
narinig kaming sigaw mula sa likuran namin.

"Tangina," he take a look at his wrist watch. "Five minutes, Khione. You have five
minutes to run."

"N-No. Hindi, teka nga lang—" bakas sa nanginginig kong boses ang kaba at takot.

Huwag niya talagang sabihin sa'kin na magpapaiwan siya rito upang makatakas ako.
Ano, dalawang tao na ang magsasakripisyo para sa'kin?

"Buksan mo ang pinto 'pag sinabi ko. Just run straight at sa huling pinto
makakalabas ka na. Makikita mo si kuya sa labas," nakatitig siya sa pinto nang
sinabi niya 'yon. Ni hindi siya gumalaw at nanatiling nakatayo ng matuwid habang
naririnig ko na ang mga papalapit na yabag ng mga paa. "Don't worry, nandito pa rin
naman si Lady, Trevino at Kate."

STORY CONTINUES BELOW

My heart palpitated while hearing the heavy footsteps from behind, getting near us.

"Now, Khione! Run!"

Nagdadalawang-isip pa ako kung bubuksan ko ba 'yong pinto o hindi habang nakatingin

sa kapatid ni Monterozo pero siya na mismo ang nagbukas ng pinto at buong lakas
akong itinulak papasok. Hindi na ako makabalik pa dahil mabilis niyang sinara ang
pinto.

Parang naghahabulan ang mga luha ko sa pagtulo nang narinig ko ang mga marahas
paggalaw mula sa kung nasaan ngayon ang kapatid ni Monterozo. Hindi ko maisip na
pinagtutulungan siyang bugbugin ng mga lalaki kanina.

Naglakas loob akong tumakbo papunta sa sinabi ni Monterozo L. Nang binuksan ko

'yong pinto palabas ay agad na bumungad sa'kin ang nag-aalalang mukha ni Monterozo.

"Where's my brother, Khione?"

"N-Nagpaiwan siya, Monterozo," nahihirapang sagot ko sa kanya.

Akala ko ay magagalit siya sa'kin ngunit 'di ko inakalang yayakapin niya ako saglit
bago hinila papunta sa kabilang dako ng lugar where I can see the silhouette of
trees.

Gabi na pala.

"Huwag kang mag-alala. Malapit na tayo sa kinaroroonan ni Monerov. Babalikan ko pa

ang kapatid ko," mahinahong pagpapatahan niya sa'kin na mas lalong nagpasikip ng
dibdib ko.

They're sacrificing too much. Hindi ba puwedeng ako naman ang magsakripisyo para sa
kanila?

Halos kalahating oras din kaming naglalakad papunta sa mga kakahuyan dito. Tahimik
lang akong nakasunod kay Monterozo habang mahigpit na hawak niya ang aking braso.

Nakikita ko na sa 'di kalayuan ang kulay itim na pigura ng isang lalaki na

nakasandal sa isang puno.

"Monterozo. Nagising na si Lord at papunta na siya sa Eastside Boundary," pambungad

ni Monerov nang tuluyan na kaming nakalapit sa kinaroroonan niya. "Hindi pa alam ni
Calla kung saan talaga pupunta si Lord. Ang alam niya lang ay aalis ito ng bansa
papuntang England, pati na rin ang tungkol sa pagtakas ni Khione."

"How's my brother?"

"He's with Trevino."

Tila gumaan ang pakiramdam ni Monterozo sa narinig niyang balita mula kay Monerov.

Paano kaya nalaman ni Monerov ang tungkol dito? Technology, maybe.

"Ihatid mo na siya sa gitna ng gubat, bumalik ka rito 'pag naipasa mo na siya kay
Gordon."

"Paano kayo?" hindi ko talaga maiwasang mag-alala para sa kanila kahit hindi naman
gano'n kaganda ang pagsasama namin ay importante naman sila sa'kin.

"Huwag mo na kaming isipin, Khione. Think about Lord, he's waiting." Monerov's
trying to convince me.

Nagdadalawang-isip man na iwan si Monterozo ay sumunod na lang ako kay Monerov.

Huli kong nakita si Monterozo na kumaway sa'kin bago siya naglakad pabalik.

Ba't 'di ako mapakali kahit malayo na kami sa malaking building ng Underground
Field?

Kanina pa kami tahimik na naglalakad ni Monerov habang abala siya sa pagtitipa sa

kanyang cellphone.

"Ito na siguro ang huling pagkikita natin, Khione. Huwag kang makulit ah?" ginulo
niya ang buhok ko na parang aso.

Natigilan ako sa paglalakad at niyakap siya.

Ang hirap naman nito.

"H-Hindi, magkikita pa tayo, Monerov."

"Malaki ang kasalanan namin kay Lord. We are the traitors in the official at naging
kabilang din kami sa newborn organization. But we quit when he told us the truth.
Hindi kasi namin alam, Villazardo and Lord left us hanging. Monterozo, Gordon and
me, nadala lang kami ng galit. Napapansin kasi namin na parang 'di na kami
pinagkakatiwalaan ni Lord. Parang may sekreto silang dalawa ni Villazardo. So the
three of us find a way, nadiskubre namin ang tungkol sa newborn organization. His
plans backfired when we told Zimeon about Lord, that he's not the real Lordcan."

STORY CONTINUES BELOW

Natigilan ako sa paglalakad nang dahil sa sinabi ni Monerov. Kaya pala hindi ko na
sila madalas na nakikitang umaaligid kay Codrus? Kaya ba lagi na lang si Villazardo
ang nakikita kong kasama niya?

His confession answered some of my questions.

Akala ko talaga ay si Calla ang totoong traydor.

"I'm sorry, we're sorry. Hayaan mo kaming makabawi, Khione," his candid face tells
all.

Napaatras ako nang biglang may tumalon mula sa itaas ng puno with a perfect landing
at my side.

"Gordon," sambit ko sa pangalan niya nang mas tinitigan ko ang kanyang mukha
despite the darkness of the forest.

"We told Lord about the newborn organization's plan kaya nagkaroon siya ng
panibagong plano upang mailayo ka rito," walang pinagbago ang paraan ng pagsasalita
ni Gordon. He's still grumpy.

"Holyshit!"
Tumingin ako kay Monerov nang narinig ko ang malakas na pagmura niya.

"Gordon! Bilis na! Umalis na kayo! Calla and the whole newborn organization was
coming after her!" sigaw niya habang nakatingin sa cellphone niya.

Kanino niya kaya nakuha ang impormasyong 'yon?

"Sabihin mo kay Lady na sumama siya kina Trevino at Lead," utos ni Gordon bago niya
ako hinila papunta sa kung saang bahagi ng gubat.

All of Monerov's information came from Lady and I think Lead is Monterozo L.

It's cold and dark. Tall trees where scattered throughout this place. Some twigs
are sticking on my dirty white long nightgown.

Awtomatiko kaming natigilan sa paglalakad ni Gordon nang narinig namin ang pag-echo
ng putok ng baril sa 'di kalayuan dito.

"G-Gordon—"

"Bilis na!"

Kung kanina ay mabilis kaming naglalakad, ngayon ay mabilis kaming tumatakbo. Mas
dumadami na rin ang galos sa mga braso at paa ko. Gubat ito, kaya natural lang na
nasusugatan ako. Muntik pa akong natalisod sa isang nakaumbok na ugat ng malaking
puno.

Hinihingal na huminto kami ni Gordon sa pagtakbo. Napahawak pa ako sa mga tuhod ko

upang mapanatili ang sariling nakatayo. Ang hapdi na hindi ko naiintindihan ang
nararamdaman ko. Kaba, takot, galit at pag-aalala.

I am drowned in mix emotion.

"Maaabutan nila tayo, Khione. Dumiretso ka lang ng takbo at makikita mo si

Villazardo."

"P-Pero, Gordon..."

"Just go! Umalis ka na!" pantaboy niya sa akin at tinulak pa ako. "Umalis ka na
sabi, Khione!"

Wala na naman akong nagawa kung 'di ang tumakbo habang nagpaiwan sila, sinusubukang
lumaban.

Umabot ng halos apat na oras na nilakad ko ang gubat simula noong inihatid ako ni
Monterozo.

Four hours of pain in walking through the forest in the middle of this truculent
night.

Tumakbo ako sa abot ng makakaya ko.

I keep on glancing at my back dahil pakiramdam ko ay may sumusunod sa'kin. Muntik

na akong nawalan ng balanse nang may mabunggo akong isang puno.

"Khione, Khione, calm down."

Hindi pala isang puno.

Nang tumingin ako sa nabangga ko ay napabuntong hininga ako. Villazardo was holding
my shoulders upang 'di ako mawalan ng balanse.

"Inhale," I inhaled when he told me. "Exhale," I let out the air inside my lungs.
Sinabayan niya ako sa paghinga na parang pinapabalik niya sa normal ang paghinga
ko. "Good," he then gave me a timid smile.

"Villazardo."

"Kailangan na nating magmadali, Khione. Baka wala na tayong Codrus na maabutan

dahil sa nabalitaan niyang nalaman ng newborn organization ang pagtakas mo.
Paniguradong babalik 'yon."

We're about to walk but stop when a sudden noise of a gunshot echoed.

"Run! Khione! Run!"

Everything turned blur when I run my way out of the forest. Hot tears streaming
down my face, cold breeze of the night wind slapped my face from the truth that
this is not a nightmare.

I heard one last gunshot as my tired, weak, exhausted and numb body collapse on the
forest ground.

Remembering the question that I asked Codrus earlier about his tattoo and his
unexpected answer.

"What's sálvame de mi pecado?"

He glance at the tattoo on his arms and kissed my forehead one last time before his
body collapse.

"Save me from my sin."

...
makamundo

Epilogue
331 34 14

by makamundo
Epilogue 1

"What? What the fuck! Goddammit. Shit! Monerov! What's happening there? Where's
Khione?"

Hindi na ako mapakali rito. Nakatayo lang ako malapit sa kotse ko rito sa Eastside
Boundary. Kasama ko sila Rolando at Fernando ngayon na nakabantay sa buong paligid.

Minsan ko nang naramdaman 'to dati and I don't like the fucking idea of repeating
it.

Isang putok ng baril ang umalingawngaw sa kabilang linya hanggang sa naputol ito.

"Rolando, Fernando. Dito lang kayo, hahanapin ko sila," hindi ko na hinintay ang
sagot nila at mabilis na tumakbo papunta sa daan pabalik ng gubat.
I am a sinner.

"Fuck! Let me out!"

Napamura ako nang ikinulong ako ni Zimeon sa isang kwarto. Madilim at hindi ko alam
kung may tao pa ba rito.

Bakit niya ako ikinulong? Because I'm trying to defy him pero ayaw talaga magpatalo
ng matandang 'yon. Mas makapangyarihan siya sa'kin ngayon dahil isa siya sa mga
seniors na hindi ko napatay noon.

Naawa ako sa kanya, sana tinuluyan ko na lang ang salot na 'yon.

Marahas kong pinagsusuntok ang matigas na pinto pero ayaw talagang bumukas at
parang wala namang nakakarinig sa'kin kahit na sumigaw pa ako at maubusan ng boses.

Langya talaga. Walang utang na loob ang putangina'ng 'yon.

"Hoy, bata."

Natigilan ako sa sunod-sunod na pagsuntok sa pinto nang may narinig akong magaspang
na boses ng isang matanda mula rito sa loob ng kwarto.

Hindi pala ako nag-iisa.

Sinong tinatawag niyang bata?

Hindi na ako bata.

Inilibot ko ang aking paningin sa loob ng madilim na kuwarto ngunit wala akong
makita kung 'di ang kadiliman.

Hindi ako nakaiwas agad nang bigla itong nagpakita sa mismong harap ko mula sa
dilim at sinakal ako. Mariin niyang idinikit ang leeg ko sa nakakandadong pinto
dahilan kung bakit mas nahihirapan ako sa paghinga.

"Ang ingay mo, natutulog ako," walang ganang pahayag nito at mas idiniin pa ang
kanyang maruming kamay sa leeg ko. Ang haba ng kuko nitong bumabaon sa balat ko na
parang isang taong hindi pinutol. "Ang lakas ng loob mo'ng istorbohin ang pagtulog
ko bata, hindi mo ba alam kung ilan na ang napatay ko?"

Imbes na makaramdam ng sakit. Iba ang naramdaman ko.

Galit.

Namalayan ko na lang ang sarili kong binubugbog ang matanda hanggang sa malagutan
ito ng hininga.

"Ang lakas ng loob mo'ng galitin ako," sinipa ko ang nakabulagta at duguan niyang
katawan sa sahig.

I'm eighteen years old when I murdered a murderer.

Mabilis at malalaking distansya ang bawat paghakbang ko papalapit sa lumang

warehouse dito sa torturer's field. Lumalabas ang iilang ugat sa braso ko dahil sa
labis na pagpipigil ng galit.

Pumasok ako sa loob at naghubad ng damit pangitaas. Narinig ko pa'ng nahulog ang
kwintas ko ngunit hinayaan ko na 'yon.

The necklace resembles as the Lordcan and Codrus collaboration. 1

I am fucking frustrated. Nakakaputa si Mr. Fuego. Tangina.

Hinayaan niya naman ako noon na kahit saglit lang ay makita ko si Khione basta't
hindi lang ako magpapakita sa kanya.

STORY CONTINUES BELOW

Tapos ngayon ay pinagdadamot niya ito sa'kin? Mapapasa'kin din naman si Khione
kapag nasa tamang edad na siya.

I chained myself with both hands. Sa likuran ko ay nakadikit ang mga matutulis na
pako. Then I slammed my back hard against the wall of nails. Sumigaw ako sa sobrang
sakit ng likuran ko.

Naramdaman ko kaagad ang pagtulo ng dugo mula sa likuran ko. I have a line of scar
at my back dahil ito sa nangyari noong anim na taong gulang pa lang ako at
pinrotektahan ko ang inosenteng sanggol.

Nadagdagan na naman.

Gusto kong pigilan ang galit ko sa ganitong paraan dahil kung hindi ay baka pati si
Mr. Fuego ay mapatay ko. Hindi niya pa kailangang mamatay, he have to take care of
Khione. Hindi ko pa maaalagaan 'yon.

At the age of sixteen, I tortured myself.

"Hindi! Mali 'yan, Lord!"

"Anong mali?!"

Marahas kong tinapunan ng masamang tingin si Monerov nang bigla siyang sumulpot sa
tabi ko.

"Ganito kasi 'yan," kinuha niya 'yong mouse mula sa'kin at may tinipa sa keyboard.

Hindi ko maipagkailang namangha ako nang nakitang lumiliit ang halaga ng pera sa
isang bank account na sinusubukan kong e-hack.

Simula noon ay bilyon-bilyong pera na ang pumapasok sa bank account ko with no

fucking sweat.

At the age of fourteen, I learned how to hack.

Walang bakas ng takot na pinasok ko ang malaking bahay na malapit sa dalampasigan.

Hindi ko alam kung bakit dinala ako rito ng Zimeon na 'yon.

Siguro ay para malayo na rin ako kay Khione. Malaki na siya, she's six years old
now at hanggang tingin lang ako. Pabalik-balik na pumupunta sa private school kung
saan siya nag-aaral.

While I'm homeschooled. It's fucking Zimeon's inadequate idea.

Kaya niya ako dinala rito dahil napapadalas na ang pagpunta ko sa paraalan ni
Khione. Napapadalas na ang pagtakas ko.
"Ace of heart!"

Ang daming naglalaro ng cards dito at iba pang klase ng larong pangsugal.

"Bata? Nawawala ka?" isang lalaking nakasuot ng three piece suit ang pumansin
sa'kin.

"Hindi ako nawawala," malamig at walang galang na sagot ko sa matandang lalaki.

Dumapo ang paningin niya sa kwintas kong may pendant na LC. Nagulat ako nang bigla
siyang nagsorry na parang nakakita ng multo nang tinitigan niya ako.

"Kamukhang-kamukha mo ang iyong ama."

Sa gambler's field ko nalaman ang lahat tungkol sa totoong pagkatao ng ama ko. Nang
dahil doon ay kahit wala na siya, parang iniwan niya pa rin ang lahat ng
kapangyarihan niya sa'kin.

No one knows my real name. My Dad hid me, sa mga magulang ni Khione lang nila ako
pinakilala.

Siguro ay alam niya lang kung ano ang kahulugan ng suot kong kwintas.

At the age of twelve, I gambled.

Mariin kong idinikit ang aking tenga sa bahagyang nakaawang na pinto upang marinig
ang pinag-uusapan ng aking ama kasama ang kaibigan niya dito sa mansyon ng kaibigan
niya. Nasa loob ng library sila.

"Lord. Anong gagawin ko? Labag sa batas ng Illegalhood 'to dahil babae ang anak ko.
I don't want them to kill my daughter!"

"Lalaki ang anak ko. Puwede mo'ng ibigay sa'kin ang posisyon mo, Furton," narinig
kong boses ni Dad na sa tingin ko ay ako ang tinutukoy. "Hangga't naipasa mo sa
akin ang posisyon mo, ligtas ang anak mo."

STORY CONTINUES BELOW

But Khione's father didn't agree.

"Kung ayaw mong mailigtas ang anak mo ay hahayaan kita. Manatili ka sa posisyon mo,
Furton dahil ako mismo ang papatay sa anak mo. You're violating the Illegalhood's
law."

Pareho lang silang nauuhaw sa kapangyarihan dahilan kung bakit nagkagulo ang lahat.

Sa mga oras na 'yon ay umalis ako nang naramdaman ko ang tensyon sa pag-uusap nila
at bumalik sa kinaroroonan ng Mommy ko pero umalis lang din agad ako at naglibot sa
buong mansyon dahilan kung bakit natanggapuan ko ang isang nursery room. Hindi ko
alam na magsisimula na pala roon ang gulo.

Lumabas ako ng nursery room nang narinig ko ang pagtawag ng Mommy ko sa'kin na tila
ay hinahanap ako.

Nakakagulat dahil nang bumaba ako mula sa hagdan ay biglang dumami ang mga tao sa
living room. Parang kararating lang din ng ibang kaibigan nila at nakita ko rin ang
ibang batang kasing edad ko lang.

Nakita kong naunang lumabas si Dad mula sa library kung saan sila nag-usap ni Tito
Furton.

Tila tumigil sa paggalaw ang mundo nang sunod na lumabas si Tito Furton at bigla
siyang may inilabas na bagay saka niya ito itinutok sa batok ng ama ko.

"Furton, anong—" naputol sa pagsasalita si Mommy nang umalingawngaw ang pagputok ng

baril.

Hindi pa nga nakakalingon si Dad kay Tito Furton ay bumagsak na ito sa sahig.

Nagkagulo ang lahat nang sunod na binaril ni Tito Furton ang Mommy ko directly on
her chest habang hawak naman ni Tita Krescens ang kapatid ko.

"What's happening?!"

"Furton!" sigaw ni Tita Krescens at dinaluhan ang Mommy kong sumusuka na ng dugo.

"I wouldn't let anyone kill my daughter!"

"What are you saying?" pumiyok ang boses ni Tita Krescens at 'yong ibang mga bata
ay umiiyak na kasama na roon ang kapatid ko.

Walang ni isa sa mga bagong dating ang gumalaw. Tila takot sila sa himagsik ng
galit ni Tito Furton.

Tito Furton caught sight of me that fueled the fire in him.

Ang buong akala ko ay babarilin niya rin ako ngunit hindi.

He dragged me out of the living room. Marahas niya akong ipinasok sa loob ng isang
kwarto. He removed his belt at hinampas ako nito gamit ang belt ng sunod-sunod.

May narinig pa akong parang nahulog sa sahig no'ng inalis niya 'yong belt niya.

Katulad ng ginawa ng Dad ko sa'kin ay 'di ako umiyak. Tahimik kong ininda ang sakit
ng katawan ko.

Isang oras ang lumipas at minsan ay humihinto si Tito Furton sa paghampas ng belt
sa'kin. Ang tanging ingay na naririnig ko lang ay ang tunog ng paghampas ng belt
nito at ang paglapat nito sa damit at balat ko.

Nakabukas na 'yong pinto at walang ni isang kaibigan ni Dad ang sinubukan pumasok
upang pigilan si Tito Furton at tulungan ako.

Naglakas loob na pumasok si Tita Krescens at hindi niya na karga ang kapatid ko.

She's carrying their baby. Iyak ng iyak ang sanggol na pilit nitong pinapatahan sa
paraan ng marahang pagyugyog nito.

"Furton! Tama na! Hindi ka ba naaawa sa bata?"

Hindi nakinig si Tito Furton sa asawa niya at nagpatuloy sa paghampas ng belt

sa'kin.

Napupunit na ang suot kong pormal na damit at namumula na panigurado ang balat ko.
Namamanhid ang katawan ko sa sobrang sakit na idinulot nito.

STORY CONTINUES BELOW

Hinihingal na huminto si Tito Furton sa paghampas sa'kin ng belt kasabay ng
pagtigil ng pag-iyak ng baby.

Nanghihina na nakaluhod ako sa sahig at nakayuko. May iilang pawis na rin ang
tumutulo sa magulo kong buhok.

Nang nagsimula na naman sa paghampas sa'kin si Tito Furton ay umiyak na naman 'yong
baby.

"Furton, ano ba! Tama na nga sabi! Kanina pa umiiyak ang anak natin! T-Tumahan
naman siya kanina..."

Tito Furton stop at tumingin sa mag-ina niya saka niya binalik ang masamang tingin
sa'kin. He finally dropped the belt on the floor.

He stormed out of the room. Leaving his wife and daughter here with me.

Lumapit siya sa kinaroroonan ko at lumuhod habang karga ang baby niya.

The baby innocently looked at me like she's wondering why I looked like a mess.
There are drops of tears running from her chubby pinkish cheeks. Gusto nang bumigay
ng katawan ko pero siguro ay dahil nasanay na rin sa sakit ang six years old kong
katawan, buti ay nakayanan ko pa 'yon.

"Tangina, mas mabuting umalis na muna kayo rito bago pa magkagulo."

"Totoo ba, Furton? Babae ang anak mo?"

"That's against the Illegalhood's law. We are part of the officials, Furton. Mas
magandang mamatay siya ngayon kesa mas patatagalin pa natin—"

Nakita ko kung paano walang awang binaril ni Tito Furton ang lalaking nagsalita.
He's a Gordon.

Nasa labas sila kaya kitang-kita ko ang mga nangyayari sa labas dahil nakabukas ang
pinto.

Nanghihinang bumaling ako ng tingin kay Tita Krescens na ngayon ay humahagulgol na

sa pag-iyak sa harap ko.

Tinapunan ko ng masamang tingin 'yong karga niyang baby nang hindi ito umiyak.
'Yong Mommy niya umiiyak tapos nakatitig lang siya, kanina naman iyak siya ng iyak.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko nang sunod-sunod na pagputok ng baril ang
narinig ko mula sa labas.

"T-This is our fight, I should be in my husband's side. Please take care of her..."
marahan niyang inilapag ang baby sa malamig na sahig dahilan kung bakit ito
gumapang papalapit sa akin saka siya tumakbo palabas ng silid at sinara ang pinto.

I heard a click.

She locked the door.

Tumingin ako sa baby nang bumagsak ang dibdib niya sa sahig dahil nahihirapan itong
gumapang sa suot niyang may mahahabang sleeves na damit, a pale red dress na
pantulog. The color of the dress made her flawless skin glow. Ngumiwi siya na
parang iiyak na siya any time kaya naiinis akong lumapit sa kanya at kahit na
mahapdi pa rin sa balat ay kinarga ko siya.
Nag-aalala na rin ako para sa kapatid ko. Nasaan na kaya siya ngayon? My Dad told
me to protect my sister no matter what.

Umupo ako ng maayos sa sahig mula sa pagkakaluhod habang marahang kinarga 'yong
baby na panay ang hawak sa mukha ko ngunit ako tuluyang umupo nang may naramdaman
akong matigas na bagay na naupuan ko sa sahig.

Lumingon ako upang makita 'yon at nanlaki ang mga nanghihinang mata ko sa nakita.

A gun.

Ito siguro 'yong nahulog kanina.

Inilapag ko muna 'yong baby sa sahig at kinuha ang baril. Magkasalubong ang mga
kilay na tinapunan ko ng masamang tingin 'yong baby nang dahil sa sobrang likot ng
maliliit niya kamay ay nabitiwan ko 'yong baril.

Pinagmamasdan ko siyang nahihirapang gumapang patungo sa baril.

Her little hands played the black heavy gun. Kinakagat niya pa ito gamit ang
dalawang maliit na ngipin.

STORY CONTINUES BELOW

Huminga ako ng malalim at inagaw ang baril mula sa kanya. Hindi naman siya umiyak.

Umupo siya sa sahig. Her cute legs was spread out, 'yong posisyon ng mga bata kapag
nakaupo. She can also balance herself.

Last week. My Dad taught my how to use a gun. Sinasaktan niya ako kapag mali 'yong
pagkakahawak ko. Nahihirapan pa ako sa pagkasa nito. Parang 'yong mga laruang baril
ko lang noon. I don't have toys anymore, malapit na rin naman akong magseven years
old.

"Don't fucking close your eyes when you pulled the trigger!"

"You little dimwit!"

"Damn! When will you learn?!"

I know why he did all of that, because he loves me. Ayaw niyang lumaki akong
mahina. I'm still young but he made me realize what reality is.

Mabilis na kumabog ang puso ko nang narinig ko ang ingay mula sa labas ng pinto.

Parang may gustong sumira ng pinto upang makapasok.

Kahit masakit pa ang katawan ko ay tumayo ako karga 'yong baby at pinaupo siya sa
isang sulok. Kinasa ko 'yong baril gamit ang pader, I pointed the top part of its
muzzle on the edge of the cemented wall and pushed it hard. Hanggang sa narinig ko
ang ingay nito na seyales na nakasa na.

"Ahm! Ahm!"

"Sshh! Quiet!" I was so frustrated when she keep on pulling my—a little bit
tattered clothes. Tumahimik naman siya at tumitig sa'kin. "Good."

It all started when the door slammed open and the officials was trying to get the
baby away from me.

Galit na naman.

Galit na naman ang nagtulak sa akin kung bakit ko nagawa 'yon. Kung bakit ko
napatay ang halos lahat ng kabilang sa officials.

Hindi lang mga opisyales ang nakikisali sa gulo. Even the terrorist. Dad's old
friend and I don't know their past, siguro ay agad silang pumunta rito nang humingi
ng tulong ang isa sa mga tauhan ng ama ko. They helped me to get away with the
baby.

Umabot sa punto na nagmakaawa sa'kin si Zimeon. Wala siyang dalang baril at

sinubukan niyang kunin sa akin 'yong baril pero 'di siya nagtagumpay nang
pinputukan ng isa sa mga terorista ang kaliwang paa niya.

"W-Who are you, boy?"

I let him live nang nakita kong sinagip niya ang kapatid ko pero hindi ko sinabi na
kapatid ko siya.

Sinabi ko lang 'yong totoo sa kapatid ko nang nasa tamang pag-iisip na siya. Zimeon
raised her, he raised us. Hindi ko alam pero parang nangongolekta siya ng bata
noong panahon na 'yon.

Zimeon has the lowest position in the officials. Gusto niyang tumaas ang posisyon
niya kaya imbes na makisali sa bakbakan ay niligtas niya na lang ang mga bata.

Duwag siya.

Zimeon raised us up pero 'di niya ako maloloko dahil alam ko ang totoo. Muntik
pa'ng nadala sa mga kasinungalingan ni Zimeon si Trevino. Pinalaki niya ang mga
batang 'di niya kilala.

But he never treated us as his children. He treated us as his puppets.

While Khione? Hindi ako papayag na lumaki siya sa gano'ng lugar. Mapanakit at
madilim.

Nalaman ko na nawawala ang anak ni Mr. Fuego so I left Khione in front of their
gates. Ang hirap gawin pero kailangan, kasama ko pa noon si Caspian na siyang
tumulong sa'kin, mas matanda siya ng dalawang taon sa'kin. Isa rin si Mr. Fuego sa
mga opisyales na duwag, hindi nakisali sa barilan at tumakas na lamang. Nalaman
kong si Calla ang tinutukoy niyang anak noong seventeen years old na ako.

STORY CONTINUES BELOW

Mr. Fuego accepted Khione fully like she's his real daughter since after years of
taking care of Khione, his wife left him. Hindi ko alam kung nasaan na ngayon but
there's an investigation happened and the police found her dead cold body on the
street.

Palagi akong pumupunta sa bahay nila upang masilip lang si Khione mula sa labas ng
gates. Tatlong taon ko ring patagong ginagawa 'yon hanggang sa nahuli ako ni Mr.
Fuego.

Hindi niya rin ako kilala noong mga oras na 'yon. Hindi niya rin nakita ang suot
kong kwintas na ibinigay sa akin ng ama ko simula noong sanggol pa lamang ako.
Binalaan niya ako na kung babalik pa ako roon ay ipapatay niya raw ako.

But I didn't stop.

Palagi akong tumatakas sa bahay ni Mr. Zimeon upang makapunta sa bahay ni Mr.
Fuego.

Wala akong mapag-utusan na bantayan siya so I keep an eye on her.

"Anong gagawin natin?" tanong ni Trevino habang nakaupo sa itaas ng kama. It's
double deck.

"We'll seek for the truth," pangunguna ni Caspian.

"Alam ko ang nangyari noon pero hindi ko alam kung ano ang nasa likod ng lahat ng
'yon," sabat ko at bumuga ng mabango'ng makapal na usok mula sa vape na
pinaglalaruan ko. Prenteng nakahiga sa ilalim na bahagi ng double deck bed.

"Inutusan ako ni Zimeon na sumama sa kanya sa isang meeting para sa mga opisyales."

Lahat kami ay napatingin kay Villazardo nang nagsalita siya. Kaya pala kanina pa
siya tahimik.

We were just sixteen years old that time. Nasa iisang maliit na kuwarto kaming
apat. May dalawang double deck na kama. Gano'n din sila Monterozo, Monterozo L.,
Monerov, Gordon, Calla, Kate at Shown sa ibang kwarto. Iba para sa mga babae at
lalaki. We're all separated.

Shown Codrus.

I named her Lady pero 'di ko sinabi sa kanila na kapatid ko siya. Kaming apat lang
ang nakakaalam sa mga kanya-kanyang sekreto namin.

Dito kami lumaki, para na kaming mga preso rito na sa sobrang boring ay minsan
umuukit kami ng tattoo sa mga balat namin, Caspian stole a material for permanent
tattooing pero isang tattoo lang ang pinalagay ko.

Sálvame de mi pecado.

De oras ang pagkain namin dito sa bahay ni Zimeon at lalo na ang paglabas. Pero
tumatakas ako.

My father said, I shouldn't follow anyone's rules nor command except for him and
myself because we have our own rules to follow.

Nakuha namin ang lahat ng impormasyon at mga detalye tungkol sa Illegalhood nang
dahil kay Villazardo.

Madalas akong sinasama ni Zimeon sa kanyang mga lakad kaya ako nakapunta sa lahat
ng field ng Illegalhood.

Ang dami kong isinakripisyo para sa iniingatan kong babae.

Wala naman akong problema sa kapatid ko dahil ligtas naman siya. Napilitan akong
hayaan siyang lumaki rito sa bahay ni Zimeon upang makasama ko rin siya at
mabantayan.

I care for my sister pero tangina lang dahil hinihigitan ni Caspian ang pagiging
kuya ko. He's more protective over Shown. Patas lang naman kami dahil hinihigitan
ko rin ang pagiging pinsan niya para kay Khione. Fuck, more than a cousin.

I was nineteen years old when I finally got the position my Dad dreamed for me.

It was all planned with the help of Trevino, Caspian and Villazardo then after a
month I told Shown who I am. Nakalipas ang isang buwan ay sumali siya sa
Illegalhood nang dahil kay Zimeon. That's the time of Khione's accident happened na
hindi naman talaga aksidente.

STORY CONTINUES BELOW

Wala na ring karapatan si Zimeon na gawin akong puppet niya dahil isang kasa ko
lang ng baril ay sa impyerno ang punta niya.

I hired Rolando and Fernando as my trusted bodyguard and they both did a good job.

Nagsimula akong nambabae nang pumasok ako sa Red Market. Mr. Fuego separated Red
Market from the Illegalhood nang nagkagulo noon at nagpakalayo-layo siya upang
hindi madamay ang kanyang pamumuhay sa gulong idinulot ng Illegalhood.

"Why do you have to fucking buy those cheap girls in that Red Market when I'm here,
Lord!" Calla complained nang lumabas ang isang babae mula sa kwarto ko.

Hindi ko pinapatay ang mga babaeng binili ko. After the things that happened
between the girls that I bought and me, I usually throw them out of the mansion.

They ended up. Insane.

Lahat sila ay sa asylum ang patutunguhan.

I am half naked, arrogantly sitting on my bed.

"Good question," I licked my lower lip and looked at her body up and down. "Because
you're cheaper than them."

Hindi na ako nagulat nang desperada niyang sinara ang pinto nang nakapasok siya at
naglakad palapit sa'kin.

"P-Please, take me... I want to feel you inside me—"

Marahas ko siyang hinila and pinned her against the soft bed. Nakadagan ako sa
kanya at mahigpit na mas idinikit ang kanyang mga kamay sa kama.

I kissed her soft neck aggressively at lumayo rin agad nang narinig kong umungol
siya.

"W-Why did you stop?"

"You're disobeying me, Calla. Have you forgotten who I am, right now? I can send
you to the asylum too, if you may."

Umalis ako.

Nothing happened between us, nothing. There are rumors spreading in the Illegalhood
na sinu-sinong mga babae na lang ang ginagamit ko.

It's not true. I'm clean.

Mga babaeng binibili ko lang sa Red Market ang ginagamit ko. Anim na babae lang
yata, hindi kasali si Khione dahil hindi ko naman talaga siya binili.

Mr. Fuego surrendered Khione to me.

And here's my baby, trying to fight for her life.

I found her unconscious, cold and weak. Her body was currently laying limply on the
forest ground.

I immediately scooped her body. "K-Khione? Khione—fuck," napamura ako nang

sinubukan kong hinanap kung may sugat ba siya ngunit napuno ng dugo niya ang kamay
ko nang may nahawak ako sa likuran niya.

She was shot.

Nanginginig ang mga kamay ko at nagmamadaling tumayo nang kinarga ko na siya sa

balikat ko upang mas mapadali ang aking paglalakad pabalik sa Eastside Boundary.

Galit. Tangina, galit na naman ang nararamdaman ko imbes na masaktan nang dahil sa
nangyari sakanya.

An anger that my father marked in my head for a long time now.

"Hands on the table!" sigaw niya sa akin na umalingawngaw sa buong paligid. Galit
na galit ang kanyang mukhang nakatungo at nakatingin sa'kin.

I'm fucking staring at my Dad for the whole time. My naive mind was wondering why
he's so angry at me.

"But Dad, I just wanna play—"

"Your hands!"

I jolted when he forcedly seized both my hands and pinned it against his desk. May
nakita siyang gawa sa metal na ruler at idinuro 'yon sa mukha ko.

STORY CONTINUES BELOW

"You're not listening to me! I told you to stop those nonsense that you're doing!
It doesn't help you! Fucking listen to me, kid. I almost lost your mother because I
was too kind for the others. Kindness won't help you, people would abuse your
kindness and break you. D'you hear me? They'll break you. Do you want that?"
namumula na ang kanyang leeg at may iilang ugat ang nagpapakita dahil sa sobrang
galit niya.

Wala akong nagawa nang paulit-ulit niyang hinampas ang gawa sa metal na ruler sa
palad kong nakalapag sa mesa niya.

A five years old boy can't fight back.

No tears in my eyes. Mariing nakapikit lang ang mga mata ko at ngumingiwi sa tuwing
pinapalo niya ng ruler ang palad ko. Hindi ako umiyak habang iniinda ang sakit
dahil kung iiyak ako ay alam kong mas malala pa sa pagpalo ng metal na ruler sa
kamay ko ang gagawin niya.

"Your future is in your hands. I want you to feel pain right now, so that you won't
feel it anymore. Pain makes you stronger more than what you think you are."

Sa kalahating oras ng pagpalo niya sa'kin ay tuluyan nang namamanhid ang aking mga
palad. Pakiramdam ko ay nadurog na 'yong mga maliliit na daliri ko.

Nakayuko at nakatitig sa sahig. I didn't dare to look up at my father. I was afraid

that he might slap me from just looking at him.

"Lord! Lord what are you doing?!"

Biglang bumukas ang pinto at narinig ko ang nagmamadali at natatarantang boses ng

aking ina.

Naramdaman ko na lang ang sarili kong maliit na katawan na niyakap ng mahigpit ng

Mommy ko. Hinila niya ako papalayo kay Dad.

"Sauna, he's disobeying me—"

"This is not right, Lordosis! You're hurting our son! Pwede namang kausapin mo na
lang 'yong bata, hindi mo siya kailangang saktan!"

My Dad was afraid of my Mom. Hindi na siya magsasalita kapag si Mommy na 'yong
galit. Sa ibang tao, ang tapang niya, ang taas ng tingin niya sa sarili niya,
makapangyarihan siya. Para siyang isang mabangis na lion sa mata ng ibang tao but
when it comes to my Mom, para siyang isang nawawalang tuta.

Napasinghap si Mommy nang lumuhod siya sa harap ko at tinignan ang mga kamay ko.

Namamaga ito, namumula at may iilang pasa na rin.

Marahas na tinapunan niya ng masamang tingin si Dad bago niya ako binuhat. "Sa
guestroom ka matutulog mamayang gabi!"

"But Suana—"

"Two nights!"

"Fine," bakas sa boses ng Dad ko ang pagsuko. Ayaw niya na sigurong dagdagan pa ang
dalawang gabing matutulog siya sa guestroom at hindi sa tabi ni Mommy.

Lagi akong pinaparusahan ng ama ko kapag 'di ko sinusunod ang gusto niya. A year
had passed at unti-unti ko nang natutunan ang lahat ng gusto niyang matutunan ko.

I'm obeying him, respect him. Do as what I'm told and have no mercy.

Lumaki akong hindi nakaranas ng mga laro katulad ng isang normal na bata. Anim na
taong gulang na ako ngayon at wala nang pinagkaiba ang ugali ko sa aking ama.
Madalas akong tahimik kapag may bisita rito sa manor. Sitting properly on a sofa,
disiplinadong-displinado ako ng aking ama.

Kailangan maging maingat ako sa mga pananalita ko at pati na rin sa bawat galaw ko
dahil isang maling galaw at salita ko lang ay maaaring magalit ang aking ama.
Magsasalita lang ako kapag may kumakausap sa'kin o 'di kaya'y sasagot lang kapag
ako'y tinatanong.

I have no one to talk to since hindi pa naman makakapagsalita ang kapatid ko. She
can only talk some words, putol pa. Halibawa 'yong Mommy niya ay 'My lang. 'Yong
mga pinakadulong bahagi ng salita lang ang kaya niyang sabihin.

STORY CONTINUES BELOW

My Dad disciplined me.

"Baby, ayos na ba 'yong belt mo? Halika, ayusin ni Mommy," sumenyas si Mommy na
lumapit ako sa kanya upang ayusin ang belt ko.

Gusto ko sanang magtanong kung saan kami pupunta at bakit sobrang pormal ng suot
namin ngayon ngunit 'di ko na tinuloy nang narinig ko ang pagpasok ni Dad sa loob
ng malawak na kwarto ko.

Mommy was on bended knees while adjusting my belt. Nakasuot ako ng puting shirt na
long sleeves at butones sa harap pababa tapos necktie na kulay itim saka slacks.

Inayos niya rin ang kulay itim kong buhok na medyo magulo pa.

"Behave ka lang a? Pupunta tayo sa friend ng Daddy mo. You can call him Tito
Furton," abala sa pag-aayos ng necktie ko si Mommy habang nagsasalita siya.
Sumulyap pa siya sa likuran ko kung nasaan nakatayo si Dad. "May anak sila ng wife
niya and that's why we're going in their house kasi bibisitahin natin ang baby
nila," paliwanag niya.

Nakikita niya siguro ang pagtatanong sa mga mata ko kaya siya na mismo ang
nagsalita.

Kanina pa ako pabalik-balik ng tingin sa hagdan nang may narinig akong iyak mula sa
itaas.

Nandito na kami sa malaking bahay ng sinasabing kaibigan ni Dad. Malaki 'yong

bahay, mas malaki pa nga sa manor namin kaya masasabi kong ito ay isang mansion.

Umalis si Dad kasama si Tito Fortun at pumasok sila sa isang silid na sa tingin ko
ay isang library dahil may nakita akong nakahilerang libro.

Hindi namalayan ni Mommy na sinundan ko ang aking ama at nakinig sa pinag-uusapan

nila pero bumalik din naman agad ako sa kinaroroonan ng Mommy.

Nanatili si Mommy kasama si Tita Krescens sa living room. Aliw na aliw silang
dalawa sa kapatid ko na ngayon ay unti-unti nang makakapagsalita. They're talking
about some girl thing kaya 'di na ako nagpaalam at naglibot na sa buong mansyon.

Mukhang hindi nila narinig ang iyak mula sa itaas kaya umakyat na ako ng hagdan.

Sinundan ko kung saan nanggaling ang iyak na 'yon at dinala ako nito sa isang
nursery room. May malaking kulay puting crib sa gitna at may nga laruan pang
nakabitin sa itaas.

I looked from my side and to the other side to check if there's someone that might
caught me but it's all clear, so I walk inside.

Palakas ng palakas ang pag-iyak nito habang papalapit ako ng papalapit.

Gusto kong sumilip kung anong meron sa loob ng crib ngunit hindi ko ito maabot kaya
naghanap ako ng upuan upang makita ko kung ano ang nasa loob.

Nakahawak ang aking dalawang kamay sa itaas ng crib habang nakatayo ako sa upuan.
When I finally got my body steady on top of the plastic little pink chair, sumilip
na ako sa kung anong nasa loob ng crib.

It was a baby.

Umiiyak ito habang kinakain niya ang sariling maliit na hinlalaki. Malikot at
parang sinusubukang dumapa ngunit 'di niya kaya dahil nakahiga siya. Pilit niyang
itinatagilid ang kanyang posisyon upang makadapa pero humantong lang siya sa
pagkakahiga at umiyak ulit.

Umangat ang isang kilay ko nang dumapo ang paningin niya sa akin at huminto sa pag-
iyak na parang nagulat sa nakita.

Sa tingin ko ay babae siya dahil halos lahat ng gamit dito ay kulay red, pink,
yellow, orange and purple.

She tried to reach her little hands up to me na parang gusto niyang magpakarga pero
hindi ako gumalaw at pinagmamasdan lang siya. She even moved her fingers close and
open, close and open again and again.

Naisapan kong bumaba na at bumalik sa living room dahil baka ay hinahanap na ako
ngunit natigilan ako sa pagbaba mula sa upuang kinatatayuan ko nang umiyak na naman
ang baby.

STORY CONTINUES BELOW

Naiinis na sumilip ako ulit sa crib niya at nang dumapo ang kumikislap na mga mata
niya sa akin ay tumigil na naman siya sa pag-iyak.

"Sshh! Baka sabihin nila na niaaway kita!"

Wala akong nakuhang reaksyon mula sa kanya dahil nakatitig lang ito sa'kin.

Akmang baba na talaga ako ngunit 'di na naman natuloy nang narinig kong umiyak na
naman siya. Magkasalubong ang mga kilay na sumilip ulit ako sa crib niya.

"You're so noisy!"

Imbes na umiyak siya nang dahil sa pagtaas ng tono ng boses ko ay tumawa pa siya.
May maliit na dalawang ngipin sa gitna ang nagpakita nang dahil sa pagngiti niya.
Sobrang puti niya na parang snow. Her little hands was still trying to reach for
me.

Napakamot ako sa batok na parang sumasakit ang ulo ko at hindi malaman kung ano ang
gagawin.

Kung aalis kasi ako ay iiyak naman siya. Baka may makarinig sa iyak niya at
pagkamalan na ako 'yong dahilan kung bakit siya umiiyak.

"What do you want?" masungit na tanong ko sa baby kahit na alam kong 'di niya naman
ako sasagutin.

Wala akong choice kung 'di ang gawin ang isa sa mga kagaguhang ginawa ko noong bata
pa lang ako.

I carried her up.

Tinuruan naman ako ni Mommy kung paano hawakan ang kapatid na babae ko noon. Just
in the armpit at kapag nakarga ko na ito ay isasandal ko sa gilid ng aking dibdib
ang dibdib ng baby tapos sa pwet at likuran ng baby ko lang ipupulupot ang mga
braso ko.

Hindi naman siya gano'n kabigat.

Sobrang likot ng maliit na kamay niya at madalas na hinahawakan niya ang mukha at
buhok ko.

"Hey! Stop doing that!" hindi ko mapigilan ang mga maliit na kamay niya dahil
maingat akong nakahawak sa pwet at likuran niya. Ramdam ko sa aking braso ang
malambot na diaper sa pwet niya.

Ilang bata na ang nakilala ko dahil pumupunta sila sa manor kasama ang mga magulang
nila na kaibigan ng magulang ko. Pero ni isa sa kanila ay hindi ko pinansin, may
ibang gustong makikipaglaro sa'kin pero 'di ako lumalabas ng kwarto ko at nagbabasa
na lang ng mga abakada o mga pambatang libro gano'n.

Her cute lips was moist and pinkish.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at pinagdikit ko ang mga labi naman. It
last in just a second dahil sobrang likot niya. 1

"That's your punishment for crying so loud!"

Ginaya ko lang 'yong ginawa ng Dad ko sa Mom ko. Nang sumilip ako sa kwarto nila
noon dahil nag-aaway sila. Nakita kong hinalikan ni Dad si Mommy habang umiiyak si
Mom and he told my Mom that it was her punishment for crying in front of him.

Because he doesn't want my Mom to cry.

Narinig ko ang pagtawag ni Mommy sa pangalan ko kaya dahan-dahan kong ibinalik sa

loob ng crib ang baby.

Humawak pa ito sa sleeves ko na parang ayaw niya pa'ng bumaba. She's making soft
noise like she's trying to express what she wants.

Panay ang paggalaw niya nang inilapag ko siya sa crib. Her small little hands were
trying to reach out for me.

I saw a mark on her crib that I will never forget before going downstairs as I hear
her soft cries when I left.

Khione

Nadala ko siya sa ospital sa tamang oras. Nag-aagaw buhay siya sa loob ng Emergency
Room for hours. I didn't feel numb anymore, this is the pain. The purest pain that
I felt, walang-wala ang mga sakit na naranasan ko sa pananakit ng sarili kong ama
sa akin.

STORY CONTINUES BELOW

I prayed for her safety. I prayed for her life. I prayed for a second chance and He
heard my prayers.

Tatlong araw ang lumipas bago siya nagising nang naging matagumpay ang operasyon sa
kanya.

I told Khione everything since the day that my father changed me. I confessed my
sins. I was crying on her chest, holding on to her like she's my lifeline. I would
die if I let go. She's caressing my hair and my back, whispering some sweet words
in my ear, soothing me. I was like the natural boy na ang gagawin lang ay maglaro
at umiyak kapag natalo.

I cried hard as I let go of the past.

Everything was all put back where they belong. I break both organization while
Khione was still admitted in the hospital. I burned the places that's part of
Illegalhood.

I let go of the people that was once part of me for the only person that has the
whole of me.

Calla found the cemetery where her biological mother was buried. Caspian got
married with my sister. Trevino is trying to win Calla. Lead was supporting Kate
with her legal career in wrestling. Monterozo was successful with his business.
Monerov created a website that gained billion of users. Gordon was now part of the
Philippine Army and Villazardo is still single.

We separated ways.

I stared at my wife as she sleep safe and sound on my chest. It's midnight and I
can't sleep thinking about her. So I kissed her forehead and protectively wrapped
my strong arms around her.

I don't need tell her I love you just to prove to her that she's important to me.
My sacrifices are enough to tell her all.

She's worth sacrificing for and I would do it a hundred billion times.

I am a sinner. I have sinned because of love.

"Sin!" 2

"Yes, baby?" hindi ko mapigilang ngumiti nang nagsusungit na naman siya sa'kin.
Umagang-umaga ang init ng ulo niya.

"Umiiyak si Primo! Sin naman! Puntahan mo! Kita mo namang may ginagawa pa ako!"
pilit niya pa'ng tinatanggal ang mga braso kong nakapulupot sa bewang niya.

"Are you pregnant again? Damn, your so hotheaded," bulong ko at ako na mismo ang
naglagay ng mainit na tubig sa baby bottle na may gatas nang inalis ko na mula sa
pagkakapulupot sa bewang niya ang mga braso ko. "Why don't you just breastfeed
him?" saka ko ibinigay sa kanya ang baby bottle upang takpan niya na.

"I'll breastfeed him later. May aasikasuhin pa ako with my manager. I'll cancel the
photoshoot for tomorrow."

"Why don't you just quit it?" I can't help it. I'm pissed off with that modeling
shitload.

Nawala ang galit ko nang hinarap niya ako at mariing hinalikan sa labi.

Damn it. She's good at this.

Nagpaalam na siya sa akin at lumabas na ng bahay. Nakatayo pa rin ako rito habang
nakatingin sa baby bottle.

"Sir? Susundan po ba namin?" biglang dumating sina Rolando at Fernando mula sa

living room na kararating lang din ata.

"No," maawtoridad na sagot ko.

I trust her. She doesn't need a bodyguard anymore.

Iniwan ko na sila sa kusina at umakyat na papunta sa nursery room ng anak ko. Nasa
hagdan pa lang ako ay dinig ko na ang ingay ng pag-iyak nito.

Nang nakarating na ako sa room ng anak ko ay panay ang pag-iyak nito. Naalala ko
tuloy si Khione noon. Sinubukan kong painumin ng gatas mula sa baby bottle ngunit
iniiwas niya lang ang kanyang bibig at minsan ay pinapalo niya pa ang baby bottle
gamit ang maliit na nakakuyom niyang mga kamay.

He's just five months old.

"What's wrong, boy?" kinarga ko siya katulad ng pagkarga ko kay Khione noon. 2

Hindi pa rin siya tumitigil sa pag-iyak. Sumasakit na naman ang ulo ko pero wala
talagang mas sasakit pa ang ulo ko kapag si Khione ang nagloko.

Nanlaki ang mga mata ko nang nakita ang dahilan kung bakit umiiyak ang anak ko kaya
ibinalik ko mula sa pagkakahiga ang anak ko at mabilis na kinuha ang cellphone ko
upang matawagan si Khione.

Bumuntong hininga ako nang sinagot niya ang tawag ko.

"K-Khione baby, si Primo.."

"Ha? Anong nangyari sa kanya?" bakas sa boses niya ang pag-aalala.

Napakagat labi ko. Sobrang hirap naman kasing sabihin. Ayokong mag-alala siya.
Putangina naman.

"A-Ano kasi, natae siya tapos 'di ko alam kung paano palitan 'yong diaper."

Saglit na natahimik sa kabilang linya na mas lalong nagpakaba sa'kin.

"Ano ka ba naman, Sin! Akala ko kung napano na 'yong anak natin e! Kung
makapagreact ka, para namang sumusuka na ng dugo 'yong baby natin! Pinakaba mo
ako!"

Bumaling ako ng tingin sa anak ko at nahuli siyang tumatawa sa reaksyon ko na

parang alam niya at natutuwa pa siyang pinapagalitan ako ng Mommy niya sa
cellphone.

Sumimangot ako na mas lalong ikinatuwa niya.

Damn.

...
makamundo

Special Chapter
380 36 13

by makamundo
Special Chapter 1

They finally tasted what my anger could do and after years of breaking those two
organization, I made a life with my wife. At first, I thought married life was easy
like how breathing could be but I was wrong.

Life was never been easy.

Kasalukuyan kong nilalabhan ang mga damit ni Primo. Ang sabi ko sa asawa ko na
ipapalaba ko na lang ito sa isang laundry shop pero ayaw niya, ako raw dapat 'yong
maglalaba.

Pinunasan ko ang pawis na tumutulo sa noo ko gamit ang braso kong medyo may iilang
bula.

"Ah fuckshit!" mariin kong ipinikit ang aking mga mata nang natalsikan ito ng bula
mula sa kamay ko. Agad kong nabitiwan ang nilalabahan kong maliit na shorts ng anak
ko dahilan kung bakit tumalsik ang ibang bula at tubig sa katawan ko.

I'm just wearing my boxers since kakagising ko lang at agad na akong sinalubong ng
mga utos ni misis.

"Sin?"

Kahit mahapdi ang mga mata ko ay wala pa'ng isang segundo na minulat ko ang aking
mga mata nang narinig ko ang malumanay na boses ng aking asawa. Lumingon ako sa
pinto ng banyo at nakita si Khione na nakasilip doon. Nagtataka.

"Yes, baby?" sobrang hapdi pa rin ng mga mata ko pero iniinda ko ito upang makita
ko lang siya.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong niya at bumaba ang tingin sa nilalabhan ko.
Nawala ang pag-aalala sa mukha niya nang nakita niya ang ginagawa ko. "Sin! Bakit
sa bathtub ka naglalaba?!" sigaw nito. "Wala ba'ng balde o kahit ano?! May washing
machine naman sa baba ah!"

May washing machine naman, oo, pero I've never ever fucking touch a washing machine
before. Hindi ko alam kung paano papaganahin 'yon.

Napakamot ako sa batok ko.

Pumasok si Khione at kinuha 'yong tuwalaya na nakasabit sa gilid, lumapit siya sa

akin at marahas na hinila ang isang braso ko.

"Are you mad? I'm sorry, baby..."

"Hindi ako galit, Sin," aniya habang pinupunasan ang braso ko upang maalis na 'yong
bula.

Nakatayo lang ako habang abala siya sa pagpupunas sa abs kong nabasa rin.

Pakiramdam ko ay isa akong batang pinapasakit ang ulo niya.

I couldn't help but get mad to myself. I'm not the perfect husband who can wash the
clothes, cook for our breakfast, lunch and dinner nor clean the house. May trabaho
naman ako but mostly ay dito ko lang ginagawa sa bahay namin since may sariling
opisina naman ako rito.

Hinayaan ko siyang asikasuhin ako kahit na aasikasuhin niya pa si Primo. I want her
to take care of me too and I love the way she do it.

"Maligo ka na lang muna, Sin. I'll just fry the bacon—"

"Paliguan mo'ko."

Nakayuko akong nakatingin sa kanya habang kalebel niya ang malapad kong dibdib. I
love the way she scowl at me. Hinapit ko siya sa bewang at idinikit ang katawan
niya sa katawan ko. I let her feel my manhood just above hers.

"Sin! Not now, please," pagmamakaawa nito na parang alam niya na kung anong gusto
kong mangyari. "Umagang-umaga e."

"Okay, fine but two rounds tonight?"

"Fine! Basta huwag ngayon, natutulog si Primo."

I smirked and let go of her. Nakita ko kung paano siya napabuntong hininga. I know
if I did not let go of her, she would let me in and she can't resist me because she
wanted me too.

STORY CONTINUES BELOW

Sobrang pagpipigil siguro ang ginawa niya upang hindi bumigay sa kagustuhan ko.

I licked my lower lip as I removed my boxers and underwear unannounced right in

front of her.

"Oh God! Sin naman!" tumingala siya at tumitig sa kisame upang hindi makita ang
kung ano man ang nakadisplay sa harap niya.

Mas lalong lumapad ang ngisi ko.

She never change, medyo masungit na siya sa'kin dahil pero gano'n pa rin naman
siya. Pasaway.

"What?" pa-inosente kong tanong.

"Anong what ka diyan? Nakakainis ka!" hinampas niya pa ang dibdib ko.

I chuckled and hold her gently under her chin. Hinuli ko ang malambot niyang mga
labi. She immediately responded to my kiss.

She's wearing my tee shirt again. Lagi niya namang sinusuot ang mga damit ko kapag
nandito lang kami sa bahay. I don't know why but I love when she wear it.

Lumayo na ako sa kanya bago pa man lumalim ang paghahalikan namin. Ngumuso naman
siya na parang nabitin.

Two rounds mamaya e.

She was stomping her feet as she stormed out of the bathroom. Sinundan ko lang siya
ng tingin habang tumatawa.

Matapos kong magshower ay magbibihis na sana ako nang pambahay na damit ngunit
biglang tumunog ang cellphone ko, nagpapahiwatig na may tumatawag.

It's one of the businesswoman who wanted to be one of my business partners.

Mamayang hapon pa kami magkikita nito kaya nagbihis na ako ng pambahay upang
tulungan si Khione sa mga gawaing bahay. I told that businesswoman to meet me here
in my office but she refuse. It's just a business matter. Ang gusto niya ay sa
isang restaurant na lang namin pag-uusapan ang tungkol sa partnership namin,
pumayag na rin ako kasi naubusan na ng gatas at diaper si Primo.

Inutusan ako ni Khione na bumili since hindi niya maiwan 'tong bahay dahil kay
Primo at aayusin niya pa ang mga bagong furnitures na pinadeliver niya.

'Yong baby na 'yon. Pasaway din. Kapag pinapatulog ko, ayaw matulog pero kapag
hindi ko naman patutulugin kasi may bisita at gustong makita siya ay 'di ko
namalayang tulog na pala sa crib niya. Kapag pinapainom ko naman ng gatas ay ayaw
pero kapag hindi pinapainom saka pa niya hinahanap 'yong baby bottle niya.

Kung hindi si Khione ang dahilan ng pagsakit ng ulo ko ay ito namang si Primo.

Nandito ako ngayon sa nursery room niya. Pinaupo ko muna ang aking anak sa hita ko
habang nakaupo ako sa isang sofa. Inaayos pa kasi ni Khione 'yong crib niya at ang
pasaway na anak ko, sobrang likot ng kamay. Kahit saan saan na lang humahawak.

It's four in the afternoon, mamayang four thirty na ang alis ko para sa isang
meeting at upang bumili na rin ng gamit ni Primo. Suot ko na ngayon ang pormal kong
damit. White shirt with its collar and sleeves paired with black slacks, not
wearing my coat yet.

"Goddammit!" sigaw ko nang naramdaman ko ang pagbasa ng suot kong black slacks.

Marahan kong inangat si Primo at nakita ang dahilan ng krimeng ginawa nito.

Umihi ang anak ko.

"What happened?" nagmamadali namang lumapit sa'min si Khione at kinuha si Primo

mula sa'kin.

"Shit," marahan kong pagmura nang nakita ang mukha ng anak ko na parang iiyak na.

Then he cried on his mother's arms.

"Sin! Bakit mo ba kasi sinigawan 'yong bata!" she caressed Primo's small back,
trying to soothe him. Niyugyog niya pa ng marahan 'yong bata.

"I didn't, baby," maingat at marahan kong pagdedepensa sa sarili ko "Nagulat lang
ako."

STORY CONTINUES BELOW

Mas lalong lumakas ang pag-iyak ng anak ko nang tumingin ako sa kanya.

Tangina. Kinakawawa na ako rito.

"Sh... Don't cry na, baby."

Kita nga naman. Siya 'yong tinatawag kong baby tapos si Primo ang tinatawag niyang
baby.

Umalis na lang muna ako ng nursery room at pumasok sa kwarto namin ni Khione.
Binanlawan ko na muna 'yong hita ko sa loob ng banyo bago nagbihis ng panibagong
slacks.

Nakaharap ako ngayon sa salamin. Inaayos ang suot kong coat.

I'm just wondering. What if matulad 'yong anak ko sa nangyari sa'kin noon? I
promised to myself that I would never hurt my child. Pero sa mukha pa lang ng anak
ko kanina ay parang ayaw na nito sa'kin, parang natatakot na ito. He's just six
months old now at takot na ito sa sarili niyang ama. Madalas tuwang-tuwa pa kapag
pinagsasasabihan ako ni Khione.
Am I scary?

Bumaba ang tingin ko sa may tiyan ko nang nakita ang dalawang braso na pumulupot
sa'kin mula sa likuran.

"What are you thinking, Sin?" she asked. Worried was expressing in her voice and on
her face. "You look... Sad."

She's hugging me tightly from my back.

"Mukhang takot kasi si Primo sa'kin," nakanguso kong pag-amin. I don't want to keep
another secret from her. "Am I not a good husband and father, Khione?"

She rested her chin over my shoulder while tiptoeing and whispered while looking at
my reflection in the mirror, "No. You're the best husband and father, Sin," she
paused and kiss my fresh shaved jaw. "Why? I would've left you if you're not a good
husband. Primo wouldn't be alive if it wasn't because of you. Remember when I
almost lost Primo? You immediately drive me to the hospital. You were there when I
gave birth of Primo, you're even scared to hold him because you might break his
bones."

Kinalas niya ang mahigpit na pagkakayakap sa'kin kaya hinarap ko siya.

Siya naman ang mahigpit kong niyakap at ilang beses na hinalikan ang noo at buhok
niya. "I love you so damn much, Khione so please huwag masyadong pasaway a?"

Tumawa siya nang dahil sa sinabi ko. "Mahal na mahal kita, Sin and don't think
about that—that you're not a good husband to me and a father to Primo," she reached
for my lips so I bent a little to let her get what she wants.

I kissed her thoroughly. Loving my tongue inside her sweet mouth. Tasting every
corner of it, licking her soft hot juicy lips.

I was addicted to her.

Alam niya kung saan papatungo itong simpleng paghahalikan namin kaya siya na ang
lumayo sa'kin.

Nagtanong siya kung saan daw magaganap 'yong sinasabing appointment so I told her.

Nang nakita ko ang oras sa wrist watch ko ay muli kong hinalikan si Khione at
nagpaalam na aalis na.

My family was everything on my mind. Habang nagmamaneho ako ay iniisip ko si Primo.

Iniisip ko ang mangyayari mamayang gabi. May usapan kami ni Khione kaya kailangan
kong madaliin 'tong trabaho na'to. Saglit muna akong pumasok sa isang malaking
grocery store upang bumili ng gatas at diaper ni Primo.

Nagkasalubong ang mga kilay ko nang nakita ang paraan ng pagtingin sa'kin ng
cashier ngunit nawala rin 'yon nang nakita niya ang mga pinamili ko.

Mukhang alam niya na kung anong ibig sabihin ng halos sampung pack ng diaper at
limang malaking de lata na milk powder.

Lumabas na ako at pumunta sa parking lot upang pumasok sa loob ng kotse ko matapos
kong mailagay ang mga pinamili ko sa backseat.

Then I drive to the restaurant at paniguradong hinihintay na ako ng magiging isa sa

mga business partner ko roon.

STORY CONTINUES BELOW

Wala akong pake, ang importante ay nabili ko na 'yong mga gamit na sinabi ni
Khione. 'Yon naman talaga ang pakay ko rito at kaya na rin ako pumayag sa gusto ng
babaeng 'yon

Pormal akong pumasok sa mamahaling restaurant nang pinagbuksan ako ng pinto. It was
a glass door. I don't care about anything or anyone around me as I can see some
pair eyes that were looking at me.

The restaurant's atmosphere was calm and refreshing. Halatang galing sa mga
mayayamang pamilya ang mga kumakain dito dahil sa paraan ng pagkain nila. Like
those fucking etiquettes.

"Good afternoon, Sir. Table for two or—?"

Sanay na ako sa mga ganito kaya nagpatuloy na ako sa paglalakad kahit may isang
mukhang waitress ang nagtanong sa'kin.

When I spotted the woman sitting on a two seater table in the corner, I immediately
go to her, wanted to end this so bad even it it is not starting yet.

"Glad to see you, Mr. Codrus—"

"I'm not in for a formal greetings, Ms. Villahermosa. Let's make this fast, I'm
running late for another appointment," I said in a straightforward manner and took
a seat in front of her.

Yeah. I have an appointment with my wife later tonight.

Wala pa namang pagkain sa mesa at sumenyas ako sa waiter na huwag na munang lumapit
sa'min upang kunin ang mga order namin dahil hindi naman ako kakain dito.

"Well, I see..." her eyelids that's coated with whatsoever color moved as she
batted her long thick eyelashes at me.

Mas lalong nagkasalubong ang mga kilay ko nang may naramdaman akong mga daliri na
gumagapang sa tuhod ko.

That got me irritated.

"Ms. Villahermosa, I am willing to—"

"Know what Mr. Codrus? There's an expensive hotel near in this restaurant," bumaba
ang tingin niya mula sa mga mata ko pababa sa dibdib ko.

Gusto kong magwala nang naramdaman ko ang mahahabang kuko ng mga daliri nitong
gumagapang sa tuhod ko paitaas.

Walang nakakakita dahil nasa ilalim ito ng mesa and the table was covered with
white tablecloth. The whole people in here was busy talking and eating to even care
about what's fucking happening under this table.

"I want you to remove your fucking hands on my knee, Ms. Villahermosa," I tried so
hard to remain formal but the profanity just escape from my mouth.

I inserted my hand in my pockets and found out that I left my phone.

Magsusumbong sana ako kay Khione na may lumalandi sa'kin kaso ay naiwan ko 'yong
cellphone.

"I love my wife, Ms. Villahermosa," diretsuhan kong sabi nito na mas lalong
ikinangisi niya.

I admit. She's gorgeous and sexy with those long eyelashes and red lips. Her
cleavage was staring at me and her skin looks so soft.

But I have a model of my own. I have my Khione. She's not gorgeous and sexy like
this woman in front of me because no other words could describe Khione for me.

Words wasn't worth enough to describe Khione.

"Your wife will not know, Mr. Codrus."

My jaw clenched at the thought of me cheating on Khione.

Hindi na ako nagtagal pa sa kinauupuan ko nang mas lalong umangat ang kamay nito sa
hita ko kaya tumayo ako. Ba't ba kasi ang liit lang ng distansya ng mga tuhod
namin? Or maybe, matangkad lang talaga ako, means mahaba ang mga hita ko kaya
naabot niya 'yon mula sa ibaba ng mesa.

STORY CONTINUES BELOW

Tumalikod ako nang hindi nagpapaalam at nawala rin ang irita na nararamdaman ko
nang nakita ko si Khione na papasok sa restaurant. She's even holding my cellphone.

I frowned again when I saw what she's wearing. Just a tee shirt, shorts and jacket.

Nagtama ang paningin namin ni Khione at akmang maglalakad na ako papalapit sa kanya
ngunit natigilan din nang may humila sa'kin.

"Oh Mr. Codrus, are you—"

Marahas kong tinapunan ng masamang tingin si Ms. Villahermosa dahilan kung bakit
agad niya ring binitiwan ang braso ko. "If you're fucking thinking about this hell
of a partnership then I am rejecting it already."

Marahas kong hinawi ang kamay niyang nakakapit sa braso ko. Umalis na ako at
napamura nang nakitang mabilis na naglakad si Khione palabas ng restaurant.

I won't let her get away.

Tinakbo ko na ang daan palabas ng restaurant, walang pakialam kung pinagtitinginan

na ako ng ibang kumakain dito.

"Khione!" tawag ko nang sa wakas ay naabutan ko na rin siya. Papara na sana kasi
siya ng taxi pero sumenyas ako sa taxi driver na hindi na kaya umalis na ito.
"Khione," mahinahon na pagbanggit ko sa kanyang pangalan.

I love it when I say her name.

Hinila ko si Khione papunta sa kotse ko at sumunod naman siya sa gusto ko na

pumasok sa loob.

She's silent.
Kinakabahan na ako. Ayokong magalit siya sa'kin at baka ay akala niya nakikipagkita
ako sa kabit ko. Wala naman akong kabit.

All the way back to our house was painful. Ayokong makipag-usap sa kanya rito sa
kotse dahil baka ay magalit siya at bumaba kaya hinintay ko na lang muna na
makarating kami sa bahay.

Hawak niya pa rin ang cellphone ko at hindi rin siya makatingin sa'kin na mas
lalong kinaiinis ko.

Nang nakarating na kami sa bahay ay nagmamadali siyang lumabas na parang 'di niya
na nakayanan ang presensya ko. Aaminin ko, nasasaktan ako.

I took the things that I bought for Primo and drop it in his nursery room.

Akala ko ay iniwan niya si Primo rito mag-isa upang ihabol lang ang naiwan kong
cellphone ngunit 'di na ako nagulat nang nakita ko si Shown na pinapatulog ang anak
ko.

"May nangyari ba, Kuya?" nagtatakang tanong nito nang nakita ang ekspresyon sa
mukha ko. She was holding on the crib. "Anyway, paalis na rin ako. Dinalaw ko lang
ang pamangkin ko."

I smiled at my sister when I saw a little bump on her stomach. She announced two
months ago that she's pregnant.

"Where's Khione?"

"I think pumasok siya sa kwarto niyo," she shrugged and walked past me to the door.
Nakasuot siya ng baby blue dress at isang oversized na kulay itim na jacket.
Mukhang pag-aari ni Caspian ang jacket na 'yon. "May problema ba?"

Umiling lang ako.

Away mag-asawa kaya 'to.

My sister smiled at me like she knows something. Lumapit siya sa'kin at niyakap ako
saglit so I returned the hug of my little sister.

"I have to go, Kuya. Si Caspian kasi," dahilan nito bago niya ako hinalikan sa
pisngi at lumabas na.

Hindi naman masyadong malayo ang tinitirhan ng kapatid ko mula rito sa bahay namin
ni Khione. Maybe Caspian dropped her here for awhile.

Sumilip ako sa crib ng anak ko at nakita itong mahimbing na natutulog. Magigising

naman ang shokoy na 'to kapag nagugutom. Hindi ko na ito pinakialaman pa dahil baka
ay magising at iiyak na naman, baka mas madagdagan ko pa ang galit ni Khione.

Lumabas na ako ng nursery room at mabilis na nagtungo sa kwarto namin ni Khione na

katabi lang ng room ni Primo.

I turned the doorknob at napasabunot sa buhok ko nang hindi ko ito nabuksan.

"Khione, baby... Open the door, please." I pleaded. Kumatok pa ako ng tatlong
beses. "Khione..."

Ilang minuto akong naghintay at nakatayo lang sa harap ng pinto ng kwarto namin
hanggang sa may narinig akong yabag ng mga paang papalapit sa pinto mula sa loob.
Wala na akong kinikilalang pride kapag nasa ganitong sitwasyon kami.

Bumukas ang pinto kaya pumasok ako at bumungad sa'kin si Khione na nakasuot lang ng
kulay pulang roba. Nakatitig ako sa kanya habang marahan kong tinulak ang pinto
upang maisara ito.

I was astonished at the sight of her when she leisurely loosen the tie around her
small waist.

Napamura ako sa isip ko nang sinadya niyang hinulog ang roba mula sa katawan niya.

She's naked.

Naked in front of me like she's offering her body to me. Offering is an

understatement because her body was mine. She doesn't need to offer it.

I removed my coat and strode across the room to go to her.

Mahigpit kong hinawakan ang ulo at ang batok niya nang siniil ko siya ng
nakakasabik na halik. Wala akong sinayang na isang segundo at halos maubusan na ako
ng hininga nang walang tigil ko siyang hinalikan. Mas lalo ko pa'ng idiniin ang mga
labi ko sa kanya nang naramdaman ko ang mainit niyang palad sa malapad kong dibdib.

"Now what Mrs. Codrus? Are you mad at me?" I left her hot moist lips and planted
some kisses on the soft fragile skin of her neck.

"Yes, I am. Mister," pag-amin nito sa napakaseryosong boses. Her blazing eyes does
look like a jealous teenager.

I step back and stared at her naked sinful body. From her long legs, perfect shape
of waist, those two mountains that I've climb on many times up to her natural red
lips. It was red because I sucked it.

I unbuttoned my shirt and removed it. Unzipped my slacks and yeah, remove it along
with my underwear while staring at her full naked body like an addict that I am. I
stood straight and naked in front of her. I stared at her body again, examining it
one more time like it was the very first time that I saw it. I smirked and asked.

"What position would you like?"

...
makamundo

Acknowledgement

by makamundo
Acknowledgement

I supposed, I just wanted to say thank you to myself. Without me, I wouldn't get to
write this story, without my wild imagination, I could not express this story
through words. It was all just for fun, I just wanted to play with my mind, though,
yeah, it sounded really crazy, like I just lost my sanity. I wrote this when I was
just sixteen, so jeje, typos here, typos there, typos everywhere. Tardiness had
dawned into me, I'm lazy when it comes to editing, revising and proofreading. It's
funny to reread this, like oh my gosh? I couldn't even read a single sentence
without grimacing at the grammatical errors. Abashed. Oh yeah, I didn't feel like
being an editor, so poor Khione and Lord, wouldn't get their justice for now.
For those who appreciated the story. Thank you so much.

For those who didn't appreciate the story. Thank you so much too. At least you had
given this story a try.

...
makamundo