The Billionare's Disguise (COMPLETED)

by Santasantitaniaa

Category: Teen Fiction

Genre: adventure, billionaire, comedy, completed, drama, filipino,
generalfiction, hidden, love, lovestoriestagalog, master, matchmaker,
missingsomeone, nonfiction, poorgirl, racer, romance, santasantitaniaa,
teenfiction, wattpad
Language: Filipino
Status: Completed
Published: 2017-04-11
Updated: 2020-12-19
Packaged: 2020-12-20 14:07:19
Chapters: 42
Words: 184,059
Publisher: www.wattpad.com
Story URL: https://www.wattpad.com/story/105597306
Author URL: https://www.wattpad.com/user/Santasantitaniaa
Summary: Si Draizen Ken Sy ay anak ng isang billionaire. Spoiled na lalaki.
Isang car racer sa U.S at modelo. Samantalang si Shion Zeek Macapagal ay kahig
tuka ang pamumuhay. Isang babaeng halos nasa kanya na lahat ng diskarte, pagka
manloloko, matapang, makulit.Ngunit siya lamang ay hamak na mahirap. Magka
salungat ang pamumuhay ng dalawa ngunit paano kung sasabihin ng lalaki sa
sarili niya na, "Being son of a billionaire is not so easy. I must disguise
myself as a rug."

"THE BILLIONAIRE'S DISGUISE" is so much challenging for him dahil handa niyang
takasan ang kanyang responsibilidad bilang tagapagmana ng Sy Incorporation. At
mamuhay bilang isang mahirap, malayo sa kanyang kinagisnang pamumuhay. Handa
kayang harapin ng binata ang lahat ng responsibilidad niya? Kung makakasama
niya sa iisang bubong ang pinaka kinaiisan niyang babae na nakilala niya lang
accidentally.
Language: Filipino
Read Count: 63,916

TABLE OF CONTENTS

Prologue

Chapter1. My First Kiss

Chapter2. Draizen Ken Sy

Chapter3. Tricky

Chapter 4: Bus
Chapter 5: Chase

Chapter 6: My baby

Chapter 7: Villa

Chapter8: Her Family and friends

Chapter9: Two million

Chapter 10: Opening

Chapter11: Help

Chapter 12: Jacket

Chapter 13: Dark secret

Chapter 14: Rape

Chapter 15: Birthday

Chapter 16: Decline

Chapter 17: Irritated

Chapter 18: Playing

Chapter 19: Debt

Chapter 20: Boyfriend

Chapter 21: Abnormal

Chapter 22: Insecure

Chapter 23: Kiss

Chapter 24:Talk

Chapter 25: Problem

Chapter 26: Risk

Chapter 27: Gone

Chapter 28: Article

Chapter 29: Conference

Chapter 30: Forgiveness

Chapter 31: Run

Chpter 32: Marry

Chapter 33:Revenge
Chapter 34: Unfair

Chapter 35:Win

Chapter 36: Memories

Chapter 37: Revelation

Chapter 38: Devastated

Chapter 39: Helpless

Chapter 40: Save

Epilogue

Prologue

Puno ng katatawanan at kaguluhan sa buhay ni Shin... Ready kana bang mabaliw,

ihanda ang panyo at magtago kana sa kwarto para di ka mapagkamalang baliw...
Oay ito na...

In

Action!

Cut!
Ay mali!

Ito na talaga haha

*****

Prologue:

Isang babaeng mahirap. Kahig tuka ang pamumuhay pero magaling dumeskarte.
Magaling humanap nang paraan para mabuhay at higit sa lahat astigin at
marunong humanap nang pulusot. Lahat kayang lusotan at magaling mambula.
Maypagka makulit rin....

-Paano kapag makikilala niya ang isang lalaking mayaman, arogante. Hindi sanay sa
hirap. kutis artista at higit sa lahat gwapo. Marunong rin dumeskarte at spoiled na
lalaki. Kung magka tagpo ang landas nilang dalawa na magka salungat ang pamumuhay.
Ano kaya'ng mangyayari sakanila. May mabubuo kayang away...

**[Genre:Rom-Com]**

Ps: Kung naalala niyo pa ito. Ito yong story na matagal ko ng sinulat pero
hanggang ngayon hindi ko pa natapos-natapos. Sa pagkaka-alala ko ito yong
story na kasabay kung sinulat sa Sold to a Superior vampire.

Matagal na itong naka draft sa works ko. So I am planning to write this until
the end. Together with my new publish story, title: Confidential Mask

**PLAGARISM IS CRIME!!**
**IF YOU HATE THE STORY WELL BACK OFF !!**

Chapter1. My First Kiss

*Simula*

**Her POV**

"Huhuhu naku! Ang hirap dito sa syudad gusto ko nalang bumalik sa amin"
mangiyak-ngiyak na sabi ko. Kagat-kagat ko yong kuko ng daliri ko

Nandito kasi ako sa labas nang Mall ang pinaka mataas at pinaka malaking Mall
sa syudad.

Pumunta kasi ako dito sa City para maghanap nang trabaho, kaso ang putcha!
ninakawan ako nang snatcher. Pati bag ko natangay. Okay lang sana kung pitaka
lang kinuha niya pero pati bag ko eh. binili ko pa naman yon sa divisoria
huhuhu mahal yon eh.

"Miss, wag ka diyan umupo tinitignan ka nang mga taong papasok nang Mall"

Napatingin ako don sa Guard na naka tayo sa hambahan nang pinto. Iyong tiyan
ang laki.

"Ikaw bakit ka nandiyan?" sabi ko sabay tayo. Nasa gilid kasi ako nang pinto
nang Mall naka upo at si manong guard nasa tabi ko lang.
"Aba'y syempre, Miss ako taga-bantay dito eh. Hindi mo ba nakita? Gwardiya ako
dito" sabi niya. Tumango-tango naman ako

"Sana di ka nalang nag gwardiya manong. Hindi makadaan yong mga tao sa
Entrance eh. Masyadong malaki yang tiyan mo" seryosong sambit ko

"Aba! itong batang----"

"Hindi na ako bata manong matanda na ako. Nakita mo bang nguma-ngawa ako dito
dahil inisnatch yong bag ko ha! diba hindi"

Nanlaki yong malaki niyang ilong dahil sa sinabi ko. Ganito talaga ako kapag
badtrip.

"Aba pisteng bata ka! Umalis ka nga dito pilosopo 'to. Alis!"
Aba! ang sama-sama nang ugali nang Guard na'to. Tama ba'ng ipagtabuyan ako na
parang aso. Anong gusto niya suntokan-suntokan!?

"Hoy! papasok ako at isusumbong kita sa may ari nang Mall na'to!" Sigaw ko

"Ano!"

Hindi ko siya pinansin at pumasok na ako sa loob ng mall. Binangga ko pa yong

malaki niyang tiyan.

"Wag ka lang magpapakita sa aking bata ka------"

Hinarap ko ulit siya atsaka tinaasan nang kilay habang naka pamewang.

"Ikaw ang wag magpapakita dito dahil ngayong araw fired kana. Heh, buntis!"
Asar ko, sabay takbo sa loob nang Mall

Tumakbo nalang ako baka barilin ako nang Gwardiya na yon. Mahirap na, tinawag
ko pa naman siyang buntis huhuhu. Eh ang laki kasi nang tiyan niya eh kaya
nagmumukha siyang buntis sa etchura niya.

Waaah! Hindi ko naman yon isusumbong sa may ari nang Mall na'to eh. Ginawa ko
lang yon para makalusot sa kanya. Sa totoo lang nahihiya na nga ako kanina pa.
Ikaw ba naman ang titigan ng mga tao na pumapasok nang Mall. Sinong di
mahihiya don.

Inikot ko yong tingin ko sa paligid. Nakakahiya ito, pumapasok ako nang Mall
na wala akong pera. Gutom na nga ako eh.

Habang naglalakad nakakakita ako nang mga pagkainan sa loob. Hindi na ako nag
dalawang isip na pumasok sa loob ng restaurant kahit wala akong pambayad. Sa
isang italian foods ako pumasok at nalanghap ko agad ang amoy nang pagkain na
nakaka gutom pa lalo sa akin.

Waaa! kapit sa patalim na'to. Gutom na gutom na ang aking tiyan. Nagwawala na
ang bulate uhuhuhuhu.

Umupo ako sa lamesa at kunwari naghihintay nang order. Kahit ang totoo
naghahanap pa ako nang paraan kung paano ako makakain at dumiskarte.

Nilibot ko yong paningin sa loob at nakita ko ang isang matanda na nag iisang
kumakain sa mahabang lamesa.
Tinitigan ko lang siya hanggang sa maramdaman niyang may nakatitig sa kanya at
napalingon siya sa akin. Hehehe kahit matanda na siya ang gwapo parin. Nag hi
ako sa kanya at nagpapa cute. Ngumisi naman siya .

"Miss, What do you want? i have menu here "

Napatingin ako sa gilid ko nang may dumating na Waiter. naka lahad yong menu
sa aking harapan.

Nagdalawang isip pa ako kung tatanggapin ko ba yon, pero sa huli tinanggap ko

yong menu habang tumitikhim.

Pumili ako nang apat na putaheng pagkain pagkatapos binigay ko na sa Waiter

yong menu.

"salihan mo na rin pala nang Halo-halo at Lemonade Juice" naka ngiting sabi
ko. Tumango naman siya

"Ok po, Miss"

Umalis na yong Waiter kaya tinignan ko ulit yong matanda kanina. Nakatitig
pala siya sa akin, naka ngisi siya habang umiinom nang Juice niya.

Mabilis lang naibigay ang inorder ko. Tama lang na bindi ako nabored.

"Ito na po yong order niyo, Maam" sabi nung Waiter sabay lagay nang mga
pagkain sa harap ko. Hindi ko maiwasang di mapalagok nang laway dahil sa sarap
nang mga pagkain na naka hain.

"Enjoy eating, Maam"

"Thank you" Nginitian ko siya

Pagkawala nung Waiter agad kong nilantakan yong mga pagkain. Halos maubo na
nga ako dahil sa sunod-sunod kong subo.Wag kayo kahapon pa ako walang kain
kasi nga wala akong pera at inisnatch yong bag ko.

After 7years natapos na rin ako sa pagkain. Dumighay ako ng malakas kaya agad
kong tinakpan ang bibig ko baka may naka rinig. Mabuti nalang wala--I mean
meron pala yong matanda, naka ngiti siya. Nginitian ko rin siya pabalik at
nagkamot ng ulo.

"Hay! busog na busog ako" sabi ko habang hinimas-hinimas yong tiyan.

Pinalapit ko yong Waiter at tinanong kong ilan lahat ang kinain ko.

"It's 1,030 the total bill " sabi niya

Muntik na akong mabilaukan sa iniinom kung lemonade Juice dahil sa sinabi

niya...Waah Seryoso siya 1,030 yong total bill. Eh apat na putahe lang yong
pagkain na inorder ko... Atsaka wala akong pera paano ko malulusutan ito.

"Hehehe patingin nga nang resibo" naka ngiting sabi ko. Binigay niya naman sa
akin yong resibo at halos dumugo yong ilong ko dahil ang laki talaga nang
babayaran kong bill

"Teka lang ha" sabi ko. Inikot ko ulit ang tingin sa paligid at nakita ko yong
matanda na pinapacutan ko kanina. Hindi siya nakatingin sa akin dahil may
kausap siya sa Cellphone niya
Tumayo ako sa upuan at tinignan yong Waiter na naghihintay sa bayad ko.
Nginitian ko siya nang matamis na matamis.

"Nakita mo ang matandang yon?" turo ko sa matanda na may katawagan parin

"Yes, Miss nakikita ko po"

"Diyan mo ibigay yong resebo. Siya ang magbabayad nang bill ko hehehe " naka
ngiting sabi ko kumunot ang noo niya. Tila ayaw makumbinsi

"Ka ano-ano niyo po ang matandang yan?" tanong niya

"Daddy ko yan. Hindi ko lang siya nilapitan kasi magka away kami ngayon" sabi
ko. Tumango naman siya ng walang pag alinlangan. Uto-uto din eh!

"Sege miss lalapitan ko na yong Daddy mo"

Ngumiti ako ng malaki at tumango. Nagmadali na akong lumabas nang italian

foods restaurant na yon pero bago ako tuluyang lumabas tinignan ko muna yong
matanda. Naka tingin parin siya sa akin nang naka ngiti. Napatingin naman yong
Waiter sa akin kaya ang acting skills ko ay gagamitin ko.

"Bye daddy. Ma-una na ako sayo" sabi ko sabay wave sa kamay ko. Nawala ang
ngisi nang matanda. Bago pa makalapit nang tuluyan yong Waiter sa matanda nag
tatakbo na ako palayo don.

Hehehe Yan ang sekreto ko sa buhay para mabuhay sa mundong ibabaw ang magpa
lusot at marunong dumeskarte. Hindi niyo pa ba ako kilala? Well magpapakilala
ako...

My name is Shion Zeek Macapagal AKA Shin. Ang ikalawang anak ni Alfonso
Macapagal. May nag iisang kapatid na lalaking na si Luke Macapagal, I'm 20
years old. Tapos na akong mag aral kaya ngayon naghahanap ako nang trabaho
dito sa syudad kaso sa kamalas-malasan na isnatch nga ako huhuhu. Sumakay pa
naman ako ng Buss para makarating dito sa syudad tapos ito lang pala ang
kahinatnan nang buhay ko dito. Sobrang layo pa sa lugar namin.

"Outch! watch your step!" sigaw nang mababaeng naka banggaan ko.
Ay! tanga ko. Nabwebwesit na nga ako tapos dagdag pa'to. Kanina pa kasi ako
pilinga-linga sa paligid. Hindi ko tuloy siya napansin.

"Sorry po" sabi ko sabay pulot sa mga gamit niyang nahulog sa semento

"Ang tanga mo naman" sabi niya sabay agaw ng mga gamit niya sa kamay ko

Umusok yata yong ilong ko dahil sa sinabi niya. Aba! Hindi ako tanga.

"Hoy! Hindi ako tanga! Mas tanga ka dahil hindi ka tumitingin sa dinaraanan
mo. Ang laki-laki ko tapos di mo ako nakita " sigaw ko

Tumaas ang fake niyang kilay. Oo fake kasi drawing lang naman...Tss sayang
maganda pa naman siya.

"Excuse me gusto mong ipa-band kita sa Mall na'to ang bastos mong babae
ka!"sigaw niya pabalik

"Aba! bastos na ba ngayon ang nagsasalita nang nasa katarungan at Hoooy!"

"Don't call me Hoy! I have a name stupid bitch!" Sigaw niya ulit

T-teka ano daw?Ako S-stupid bitch. Waah di ko matatanggaap yon. Grabe na'to,
grabe na ang kapangahasan niya sa akin. Makikita niya makikita niya kung ano
ang magagawa nang Shion Zeek Macapagal sa kanya.

"Wag mo nga akong tawagin nang ganon baka makakatikim ka nang 'Pahiya mode"
inis na sabi ko. Yong mga tao nagsitinginan na sa amin pero wala akong pake

"What the fuck! your really a bitch hindi mo ba ako kilala?" Nakataas na kilay
na sabi niya

Huhuhuhu tinawag nanaman akong bitch nang halimaw na'to. Ginagalit talaga ang
kagandahan ko. Gusto talaga makatikim nang 'Power technech of Shion Zeek'

"Kilala kita babae!" sigaw ko sabay turo sa kanya. Ngumiti naman siya at nag
Clcross arm

"Well sino ba ang hindi makakakilala sa akin. Ako lan--------" pinutol ko na

ang sasabihin niya dahil umiyak ako. Umiyak ako, syempre acting lang ito.
Gusto niya kasi makatikim nang 'Power technech of Shion Zeek'

"What the hell! Anong iniyak-iyak mo diyan!" pinanlakihan niya ako nang mata.
Mas nilakasan ko pa ang iyak ko at gagamitin ko na ang acting nang Shion Zeek
Macapagal

"Malandi kang babae ka! Malandi ka! huhuhu" sigaw ko

Mas dumami ang taong naka paligid sa aming dalawa. Rinig ko bawat chismis ng
mga tao.

"What are you sayi-------"

"Ikaw yong kabit nang asawa ko. Walanghiya ka! Hiniwalayan niya ako dahil
sayo! iniwan niya ang sampu naming anak dahil sayo! makati ka. Namatay pa ang
isa naming anak dahil may sakit siya tapos di alam nang asawa ko kasi nga
sumama siya sayo!"

Tinuro-turo ko siya at mas pinag butihan ko pa ang pag iyak. Lumaki ang mata
niya at suminghap.

"Kawawa naman yong mag ina ang landi nang kabit niya"

"Haay! Ano pa ba ang aasahan mo. Basta nangangaliwa ang asawa pipiliin talaga
yong kabit kesa sa asawa. Kawawa naman ang asawa. Naku! Nangigil ako sa mga
kabet! "

"Maganda naman yong asawa kesa sa kabit eh bakit niya pinagpalit"

Yan ang naririnig ko sa paligid namin, di ko tuloy maiwasang di tumawa nang

malakas sa isip ko kaya mas pinagbutihan ko pa ang pag aacting.

"Tapos wala pa kaming makakain dahil lahat nang luho nang asawa ko binibigay
niya sayo. Wala siyang binibigay sa akin, tapos ako naman nang lalabada lang
ako sa kapit bahay namin para may makakain ang anak namin. Hindi ka ba naawa
sa akin? sa mga anak namin, ibalik mo na ang asawa ko na si Istong mahal na
mahal ko pa siya. Tatanggapin ko pa siya kahit nangaliwa na siya" madamdaming
sabi ko. Nakahawak pa ako sa dibib
"Hoy! anong pinagsasabi mo baba------"

"Kahit tustusan niya lang ang mga pangangailangan namin okay na ako don, kesa
naman nahihirapan ako. Mag isa ko lang tinataguyod ang mga anak namin kaya
maawa ka naman sa amin pakawalan mo na ang asawa ko at ibalik mo na sa akin,
mabaho ang hininga non kaya ibalik mo na siya" Pina lungkot ko ang boses ko

"Miss, maawa ka naman sa asawa. Mga kabataan nga naman oh!"

"Sabunotan mo na yang kabit miss nakakabanas ang ganyan"

"Oo nga! Sabunotan mo na yang kabit nang asawa mo!"

Pfft... Sabunotan ko daw ang babaeng ito. Naniwala talaga sila sa acting ko
Hahaha

Tinignan ko yong babae. Sobrang pula nang mukha niya dahil sa kahihiyan.

Binigyan ko siya nang ganitong tingin 'Ano ka ngayon? diba nganga? Wag mo kasi
akong kalabanin. Pahiya ka noh'

"Your bitch!"

Sasampalin na sana niya ako kaso nahawakan ko yong kamay niya.

"Ang sama mo! ikaw na nga yong kabit ikaw pa ang may ganang sampalin ako.
Dapat ang asawa ang gumagawa non"

Pagkasabi ko non sinampal ko siya nang ubod lakas. Kanina pa ako nangangalati
sa babaeng ito eh. Kanina niya pa ako tinatawag na bitch,inuubos talaga ang
pasensiya ko.

"Magsama kayo sa asawa kong mabaho ang bunga-nga, hindi naliligo at higit sa
lahat mabaho ang kili-kili. Saksak mo siya sa suso mo!!" sigaw ko sabay walk
out

Naiwan naman siya don na naka nga-nga habang masama ang tingin sa kanya nang
mga tao.

Kapag ako na ang dedeskarte patok talaga yan sa madlang people. Tignan niyo
kinamumuhian siya nang mga tao..Waaah pahiya tuloy. Hindi ako makokonsensiya.
Bagay lang yon sa kanya, ang ingrata kasi.

"Naiihi ako sa awayan namin kanina ah" saad ko habang nag hahanap nang C.r

Naparami yata yong ininom kung lemonade kaya kailangan kong mag C.r.

Hindi naman ako nahihirapang hanapin yong C.R dahil nakita ko naman agad ito.
Pumasok ako sa isang cubicle at umihi.

Pagkatapos kung umihi lalabas na sana ako ng Cubicle nang biglang may pumasok
sa loob. Nanlaki pa yong mata ko sa gulat.

"Shit!" mura nung lalaki na kakapasok lang nang Cubicle na pinasukan ko

Pareho kaming dalawa nagulat. Nanlaki ang mata naming dalawa. Nagka titigan
kami. Tila natameme kami at walang nag aksayang mag salita ni Isa.

Laking gulat ko nang isinandal niya ako sa dingding nang pabagsak. Nakahawak
pa yong dalawang kamay niya sa dalawa ring kamay ko. Nasa ulohan ko yong
dalawang kamay ko at sobrang lapit nang mukha niya. Amoy ko na nga ang mabango
niyang hininga.

Nakipagtitigan siya sa akin. Napalunok tuloy ako nang laway. Sheet!! Ang gwapo
mga dre huhuhu Hindi ko kayang ibuka ang bibig ko dahil sa gulat sa lalaking
nasa harap ko.

Natigilan ako nang biglang may kumalabog sa labas nang Cubicle at ang susunod
na nangyari may nag bukas nang pinto sa pinapasukan kong Cubicle at nitong
kasama kong lalaki.

May tatlong lalaki don na nakatayo habang nakatingin sa likod nang lalaking
kaharap ko.

"Sorry, Miss" Bulong nang lalaking kaharap ko. Nanlaki ang dalawang mata ko ng
bigla niya akong hinalikan sa labi

Waaaah! Sino ang dumuhong na'to na kumuha nang first kiss ko!??

"Mali tayo nang pinasukan part. Mukhang wala dito si sir" Rinig kong sabi nung
isang naka itim na lalaki. Isa sa nag bukas nang cubicle na pinasukan ko

Alam niyo yong naramdaman ko ngayon. Nanginginig ako sa galit. Gustong-gusto

kong sapakin ang lalaking ito, tadyakan, suntokin, bog-bugin hanggang pumanget
ang mukha niya at maparalisa kaso pakshet di talaga ako maka galaw.

"Ops! Pasensiya na po, Maam and sir nadistorbo pa kayo. May hinahanap lang po
kaming tao, wala yata dito pasensiya na ulit" rinig kong sabi ng tatlong
lalaking nag bukas ng cubicle na ginagamit ko

Narinig kong nag silabasan na yong tatlong lalaki sa C.r pero itong hinayupak
na magnanakaw ng halik patuloy parin akong hinahalikan. Pero nakadampi lang
naman, pero kahit na. Hindi parin makatarunganan yon.

Di kalaunan hiniwalay niya yong labi niya sa kawawa kong labi pagkatapos
sumilip-silip siya sa labas na parang wala siyang ginawang kremen sa kawawang
labi ko.

"Wala na ba sila?" Walang ganang tanong niya habang ang pananaw nasa labas

"S-sinong sila?" tulalang tanong ko. Wala pa ako sa sarili

"Yong tatlong nagbukas ng pinto ng cubicle na'to tsk" binalingan niya ako ng
tingin at henead-to-foot ako

Natauhan ako sa ginawa niya'ng pag head to foot sakin. At doon umusok ang
ilong kong umaapoy sa galit.

**A/N: plug my Story.. 'Sold to a superior Vampire.. try to read it**

Chapter2. Draizen Ken Sy

**Shin** **POV**

Waaaah! What the fucking shit! Yong first kiss ko wala na... Wala na talaga.
Waah! as-in wala na! ninakaw na Huhuhuhu

Mapapatay ko talaga ang lalaking ito. Pasalamat siya di ako makagalaw dahil sa
sobrang gulat, pati pagsasalita di ko kaya.

Alam niyo yong naramdaman ko ngayon. Nanginginig ako sa galit. Gustong-gusto

kong sapakin ang lalaking ito, tadyakan, suntokin, bog-bugin hanggang pumanget
ang mukha niya at maparalisa kaso pakshet di talaga ako maka galaw.

"Ops! Pasensiya na po, Maam and sir nadistorbo pa kayo. May hinahanap lang po
kaming tao, wala yata dito pasensiya na ulit" rinig kong sabi ng tatlong
lalaking nag bukas ng cubicle na ginagamit ko

Narinig kong nag silabasan na yong tatlong lalaki sa C.r pero itong hinayupak
na magnanakaw ng halik patuloy parin akong hinahalikan. Pero nakadampi lang
naman, pero kahit na. Hindi parin makatarunganan yon.

Di kalaunan hiniwalay niya yong labi niya sa kawawa kong labi pagkatapos
sumilip-silip siya sa labas na parang wala siyang ginawang kremen sa kawawang
labi ko.

"Wala na ba sila?" Walang ganang tanong niya habang ang pananaw nasa labas

"S-sinong sila?" tulalang tanong ko. Wala pa ako sa sarili

"Yong tatlong nagbukas ng pinto ng cubicle na'to tsk" binalingan niya ako ng
tingin at henead-to-foot ako

Natauhan ako sa ginawa niya'ng pag head to foot sakin. At doon umusok ang
ilong kong umaapoy sa galit.

"Ang badoy"

Mas lalong umusok yong ilong ko sa galit dahil sa sinabi niya. Aba! ano tayo
dito gagohan. Ako badoy? Eh pakshet pala ang lalaking ito eh.

Agad kong sinuntok ang mukha niya at tinadyakan siya papalabas ng cubicle.

"What the! Hoy babae! Anong ginagawa mo. Shet! Ang sakit fuck!." Sigaw niya
sabay pahid sa bibig niyang putok

Nilapitan ko siya at kwenelyohan at tinignan ng matalim.

"Tangina ka! First kiss ko yon tapos ninakaw mo! Whaaa! Walanggiya ka. Pesti
ka, mamatay kana at hindi ako badoy gago!" sinuntok-suntok ko siya sa dibdib

Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at may gana pa siyang titigan ako ng
matalim na matalim.

"Stop hitting me. You don't have the right stupid and excuse me lady that's
only a kiss I did not rape you " sabi niya at tinulak ako

Umusok nanaman ang ilong ko dahil sa sinabi niyamWaaaah! Tangina! anong sabi
niya? Minamaliit niya ang first kiss ko, minamaliit niya at grabe ang arogante
niya.

"Gago ka ba ha! Wag mo akong mamaliitin.vSinong matutuwa non, sa isang kagaya

mong lalaki na hindi ko kilala ninakaw ang first kiss ko ha! ha! Anong gusto
mo suntokan-suntokan" Tinulak ko ulit siya kaya napasandal siya sa dingding

" Don't you fucking touch me! Nadudumihan mo ang damit ko. Baka mahawaan ako
sa kabaduyan mo"

Pinagpagan niya yong dibdib niya na tinulak ko pagkatapos ako nanaman ngayon
ang tinulak niya at umalis sa harap ko.

Natulala ako sa ginawa niya. Bago pa siya makalabas ng tuluyan sa c.r hinila
ko nang malakas ang damit niya at pinaharap sa akin.

"Ano, aalis ka nalang na parang walang nangyari ha! Panagutan mo ako. Waaah!
Ipabarangay kita dahil sa kapangahasan mo. Makikita mong magnanakaw ka!"
mangiyak-ngiyak na saad ko

Nagkamot siya ng ulo at tinignan ako ng bagot na tingin sabay pasok sa kamay
niya sa bulsa ng pantalon niya at may kinuha siyang pitaka don.

"Yan pwede na ba yan"

Hinagisan niya ako ng limang libo sa mukha. Hindi ako makapagsalita dahil sa
ginawa niya, hindi ko nga namalayan na naka labas na siya ng tuluyan sa C.r.

Nang matauhan ako pinulot ko yong limang libo sa sahig at lumabas ng C.r para
hanapin ang lalaking napaka arogante. Kaya lang di ko na siya nakita. Nag
gpapadyak nalamang ako dahil sa sobrang inis. Pumasok ulit ako sa c.r at doon
nagsisigaw.

"Hayop ka minamaliit mo talaga ako. Kapag nakita kita ulit makakatikim ka ng

power Technech of Shion Zeek. Naknamputcha ka!" Sigaw ko sa salamin

Tama bang bilhin ang halik ng limang libo taena niya bakit hindi niya ginawang
sampong libo diba!??. Masaya sana kaso limang libo lang. Paano ko babayaran
mga utang ko nito sa amin. Ang laki kaya ng utang ko sa amin, bente mil.vHindi
pa kasama yong utang ni papa diyan Huhuhu

Sabihin niyo nang masama ako, mukha akong pera dahil nag rereklamo ako sa
binigay nung lalaking arogante sa akin na pera. May katarungan ako kaya naging
ganito ako. Yong papa ko papatayin ng pinag-uutangan niya ng pera at anim na
araw nalang ang nakatagana sa kanya para mabuhay si papa kasi ang hilig mag
sugal non. Iyan tuloy. Hindi naman siya nanalo kahit isa kaya ako ang
pinupunterya ng mga pinag uutangan niya.

Kaya ito ngayon ako ang nagdusa sa ginawa niya kaya kailangan kong maka hanap
ng trabaho pero lintik wala akong ka alam -alam dito sa syudad. Akalain mo
kung saan-saan nalang napad-pad ang isnatcher o magnanakaw. Katulad nung
lalaking mag nanakaw ng halik kanina. Isa pa yon kainis!.

Lumabas ako nang Mall. Syempre nagtatago ako kay Manong guard Huhuhuhu magka
away kami nito eh. Tinawag ko kasi siyang buntis baka kapag makita niya ako
babarilin niya ako. Mas mabuting umiwas para malayo sa kapahamakan.

"Hay! Salamat naka labas rin" naka ngiting sabi ko. Hindi biro ang pagtatago
ko para lang hindi ako makita ni manong guard
Naglakad ako sa gilid ng kalsada habang naghahanap ng mapapasukang trabaho.
Baka may hiring na Restaurant akong makita. Edi pwede akong mag apply. HRM
kasi yong natapos ko sa kolehiyo.

May nakita akong restaurant na hindi siya masyadong kalakihan. Pumasok agad
ako sa loob at nagtanong kung saan yong HR office.

"Hi maam" naka ngiting bati ko pagka pasok ko sa loob ng HR office

"Yes what can I do for you? " tanong niya. Isang babaeng naka office suit at
magandang babae ang nakita ko

Pumunta ako sa harap niya at nag bow habang naka ngiti

"Nakita ko po ito sa labas"

Pinakitaan ko siya ng poster na naka dikit sa labas ng Restaurant nila. Kinuha

ko kasi ito kanina bago ako pumasok sa loob

"Yes! What about that?" tanong niya

"Mag aapply po sana ako dito" sabi ko

"Okay! Where is your resume"

Teka! resume?As in profile ko? background ko? E, nasa bag ko eh at------

"Na esnatch yong bag ko, Maam pati resume " Kamot-kamot na ulong sagot ko

Ang bobo ko naman bakit di ako nag iisip na kailangan pala ng resume kapag mag
aapply ka. Ang tanga-tanga ko!, mapapatay ko talaga ang nag snach ng bag ko
dudurugin ko talaga siya. Salot siya eh. Nagkanda letche-letche ako dahil sa
kanya

"Ganon ba balik ka nalang kapag may resume kana Miss " naka ngiting sabi niya

Hindi nalang ako nagpumilit pa at lumabas nalang ng restaurant na yon na

walang napala. God nasa bag ko pala ang resume ko pati na birth certificate at
kung ano-ano pang papel na kakailnganin sa trabaho.

Lahat ng kailangan ko sa pag aapply para makapasok sa trabaho nasa bag ko

huhuhuhu Letse talaga.

"Uuwi nalang kaya ako tapos babalik ako dito pag maayos na ang mga papelis ko
sa trabaho" sabi ko habang naglalakad

Palinga-linga ako sa paligid para makahanap ng mauupuan. Kanina pa ako

nangangalay. Hanggang makita ko ang isang malawak na park na may maraming mga
tao. Nakalimutan ko na sunday pala ngayon kaya marami talagang tao sa park.

Pumunta ako sa Park at umupo sa isang bench don habang nakahalumbaba.

Oo nga noh! kung uuwi nalang kayo ako sa Villa namin buti pa don walang
snatcher, walang namamaliit ng tao, walang arogante kesa dito sa syudad
mababaliw ka kakaisip kung anong mangyayari sayo. Pero kasi may marami kaming
mga utang kaya kailangan ko yong bayaran Huhuhuhu What should I do? sana may
lumapit sa akin at tulungan ako sa problema ko.
"Eneng, Ice Cream pampawala ng lungkot"

May lumapit sa aking tigtinda ng Ice cream kaya tiningala ko siya. Isa yong
matanda na ka-awa-awang tignan.

"Manong kapag kakain ba ako ng Ice cream magkaka pera ako" malungkot na sabi
ko

"Hindi Iha pero sabi nila kapag kakain ka daw ng Ice cream mawawala ang
lungkot mo kaya bili kana" naka ngiting sabi niya

Sus! alam ko na ang ganyang diskarte eh. Ginagawa nila yan para maubos paninda
nila, syempre dahil magaling akong dumeskarte makakalibre ako nito panigurado.

"Pinagloloko mo naman ako, Manong. Kung totoong ngang makapag wala yan ng
lungkot pwede patikim para naman malaman ko kong totoo ba ang sinasabi mo "
sabi ko

"Aba! Hindi uso libre ngayon eneng"

Kita niyo na manloloko talaga ito

"Hindi rin uso magpapa-uto ngayon Manong " balik ko

Tumawa lang siya habang pa-iling-iling ng ulo.

"Ayaw mo talaga bumili ng Ice Cream? Totoo nga ang sinabi ko"

"Wag nalang manong akala ko kasi may free taste"

"Walang free taste eneng bumili ka nalang"

"Salamat nalang manong halata pa namang hindi kayo binibilhan ng mga tao. Wala
kasi kayong Free taste"

Totoo yong sinabi ko na walang bumibili ng Ice cream niya dahil hindi pa
nabawasan yong ice cream niya. Sinilip ko kasi kaya alam ko. Kawawa naman ang
matandang ito.

"Oo nga iha eh, marami rin kasi nagtitinda ng Ice cream dito pero sege na nga
bibigyan na kita ng Ice Cream ikaw ang ka una-unahang makakain dito sa tinda
ko"

Kawawa talaga siya. Malalapit pa naman ang loob ko sa matatanda. Naalala ko

tuloy yong papa ko, kahit mahilig yon mag sugal mahal ako non.

"Ito eneng kung kulang pa yan bibigyan pa kita" naka ngiting sabi niya

Tinanggap ko yong binigay niyang ice cream at kinain habang iniikot ang tingin
sa paligid.

Oo na makapal na mukha ko pero kahit libre ito at galing ito sa deskarte ko

tutulungan ko ang matandang ito para ma-ubos ang paninda niyang ice cream,
kawawa eh.

"Manong tulungan na po kitang maninda. Ako na po ang magtinda niyan. Sunod ka

nalang sa akin ha" Ako, sabay ubos nung Ice cream

"Ha? wag na iha kaya ko na ito mauubos rin ito" tanggi niya
"Naku manong wala akong gagawin eh. Gusto ko malibang kaya ako na ang
magtitinda tapos watch and learn kayo sakin kung paano dumeskarte sa mga tao"
Ngting-ngiting sabi ko

"Naku nakakahiya naman sayo. Okay la-----"

"Manong bawal ang hiya-hiya sa akin kaya tulungan na kita"

Tinulak ko yong stroller ng ice cream kaso pinigilan ako ni manong.

"Ako na eneng" kamot-kamot na ulong sabi niya. Tumango nalang ako at naglakad
na habang siya nasa likod ko tulak-tulak yong Stroller ng Ice Cream

"Naku! nakakahiya naman sayo----"

"Wag ka pong mahiya sanay na ako dito" sabi ko

Kung di niyo alam sa Village namin marami akong raket. Kung hindi nagtitinda
ng mga pagkain, sumaside-line din ako sa pagtitinda ng Isda at yong pampalamig
katulad ng Buko Juice at syempre barbeque na saging o di kaya kamote.

"Minsan nalang talaga ang kagaya mo eneng" aniya

Nginitian ko lang siya pagkatapos nilapitan ko ang mga batang nag lalaro.

"Mga bata gusto niyo matupad wish niyo" Sabi ko sakanila

Naglapitan naman silang lahat sa akin at tinignan ako Waaah! ang cu-cute nila.

"Ate paano po?" tanong nung batang mataba

"Simple lang kapag bibili kayo nang Ice cream matutupad wish niyo katulad mo"
tinuro ko yong batang mataba "Anong wish mo?" naka ngiting tanong ko

"Gusto ko po maging Superman" mayabang na sabi niya. Hindi ko tuloy maiwasang

tumawa nang malakas

"Ato po ate ato guto ko madin Darna" sabi ng batang babaeng bulol hahaha 2
years old pa yata siya

"Ako naman po ate gusto ko maalis ang yaya ko sa amin. I don't like her duh!"
maarteng sabi nong batang maypagka mataray. Nag cross arm pa siya

"Me too ate I want to be a big boy like my kuya"

"Me also I want to be famous In facebook!" sigaw ng lalaking maypagka tisoy

Harujusko! ka bata-bata gusto na maging famous sa facebook. Samantalang

kuntento na ako' sa natatanggap kung 2likes.

"Sege, sege madali lang yang mga pinapangarap niyo basta bumili kayo ng Ice
cream. Nakita niyo yong matanda na yon" Tinuro ko si manong na naka ngiting
naka tingin sa akin

"Yes ate!" sabay na sigaw nila

"Bumili kayo sa kanya ng ice cream pagkatapos lumapit kayo sakin, promise
matutupad ang lahat ng wish niy----Hoy! saan kayo pupunta!"
Aba! di pa ako tapos magsalita nagtatakbuhan na sila papalayo sa akin. Mukhang
di umobra ang sinabi ko.

Kamot-kamot ako ng ulo'ng papalapit kay Manong na ngayon naka ngiti parin.

"Manong don tayo sa ibang bata di umobra eh" sabi ko

"Hindi eneng mukhang umobra ang sinabi mo. Tignan mo oh"

Napatingin ako sa likod ko at halos lumuwa yong mata ko sa gulat. Yong mga
bata na kausap ko kanina nag tatakbuhan papalapit sa akin habang may dala-
dalang pera

"Ate!ate! Huminga kami ng pera sa parents namin hihihihi" sabay na sabi nila

Nag spark naman yong mata ko *________*

"Whaaaa! Sege na bili na kayo kay manong " Tuwang-tuwang sabi ko. Nag
sibilihan naman silang lahat pagka tapos lumapit sila sa akin para matupad
yong wish kuno nila. Sege Shin panindigan mo yann!.

"Ate gusto ko maging superman " sabi nong mataba. Tumawa muna ako bago ko
sinabi sa kanya kong paano siya maging superman

"Talian mo ng kumot ang leeg mo edi superman kana " Walang kwentang sagot ko

"But I want to fly"

"Edi tumalon ka sa mataas na bahagi pero make sure ang babagsakan mo ay

malambot. Wag hard "

"Yes po. Thank you" Nagtatakbo na siya habang bitbit yong Ice cream niya

"Ate I want to be a Darna"

"Lumunok ka ng candy para maging darna ka tapos mag sout ka ng panty at bra"
Tawang-tawang sabi ko. Mas malala pa yata ako sa adik.

"But ate if I chew the candy my lungs well get hurt" yamot na sabi niya

"Sege qag ka ng mag darna para di masakit ang lungs" balik na sabi ko

"Okay ate, but still I like to be a Darna" nagtatakbo na siya palayo kaya ang
susunod na bata naman, yong ingrata

"Ate what should I do? I hate my stupid maid. She's really a bitch duh!"

Aba! ka bata-bata pa alam na ang salitang bitch. Walang duda spoiled ang isang
ito.

"Simple lang pahirapan mo hanggang sumuko"

Aroy! bad influence ba ako haha Sorry naman.

"Duh! Ginawa ko na yan but still hindi parin siya umaalis sa bahay namin.
Nakaka-umay pag mumukha niya. Napaka panget niya. Natatakot akung mahawaan"

"Simple lang yan takotin mo. Mag multo-multohan ka, lagyan mo ng ipis yong
damit niya, gugulatin mo siya ng todo-todo. Tignan mo one week palang suko na
yan tapos yong kaluluwa nung maid niyo na-una na sa langit. Maha-heart attack
kasi " Tumatawang sabi ko

"Yes! thanks ate" Aba! ang ingrata talaga may pahalik-halik pa sa pisnging
nalalaman.

"I want to be famous in facebook ate, how po?" tanong nung batang sobrang
tisoy

"Gumawa ka ng video na kumakanta ka o sumasayaw tapos i-aapload mo " Sabi ko,

diba ganyan naman kadalasan

"I did but Im not satisfied Ate. Gusto ko libo-libo yong likes ko" Pagmamaktol
niya

"Bata sumali ka sa the Voice Kids para maging famous ka o di kaya mag auditon
ka para maging Artista... Oh diba million million fans niyan, pati likes tapos
di lang likes matatanggap mo may maghahabol pa sayo"

"Whaaa! talaga ate hehehe thank you" Niyakap niya ako pagkatapos nagtatakbo na
siya

Huhuhu puro lang naman yon kalokohan mga pinagsasabi ko eh naniwala naman
sila. Mga bata nga naman madaling utuin. Bahala na nga basta ma-ubos ang Ice
cream okay na.

Nag entertain pa ako ng ilang bata hanggang sa mapunta na kami sa sweet na

sweet na Couples

"Ice cream! Ice cream! Bili na kayo. Mura lang" Sigaw ko. Nilapitan ko yong
couple " Ay! ang sweet. Mag kapatid ba kayo?" tanong ko sakanila

Tumaas yong kilay ng babae tapos yong lalaki natawa "Di mo ba nakikita? Were
boyfriend and girlfriend" Masungit na sabi nung babae

"Chill lang po. Nag tanong lang ako kasi sa pagkaka alam ko kapag raw ang
babae at lalaki magka mukha sila daw yon ang magkakatuluyan hanggang dulo"
sabi ko

"Ano! Huwag mong sabihin. Iyong magkapatid pareho ang mukha sila ang
magkakatuluyan ha! " Sarcastic na sabi niya

Tumawa ako nang malakas. Parang mapagkamalan ako' ng baliw nito " Syempre
bawal magka dugo. Example kayong dalawa. Hindi ba magka mukha kayo panigurado
ako kayo talaga ang magkakatuluyan promise"

Yong masungit na mukha ng babae napalitan ng kilig at tuwa.

"Para maniwala kayo sa sinabi ko bumili kayo ng Ice cream para mundo niyo ay
masarap at dikit sa isa't isa. Parang ice cream lang diba? Kagaya ng relasyon
niyo mukhang longlive pa yata kayo kesa sa buhay nang mga drug addict. At
higit sa lahat stick to one kayo. Feeling ko rin wala ng mag hihiwalay sa
inyo" Bola ko sa dalawang magka sintahan na mukhang sarap na sarap sa mga
pinag sasabi ko

"Pabili nga ng dalawang Ice cream" Sabi ng babae

"Naku wag dalawa kasi meaning non 'Hate you' Kaya dapat tatlong Ice Cream para
'I love you' Magmahalan kayo sa isat -isa. At feeling ko rin may tatlong anak
kayong mabubuo in the near future " Naka ngiting sabi ko

"Sege na nga tatlom Para love each other kaming dalawa at I love you ang
pagsasamahan namin"

Pfttt... Buhay nga naman na-uto si Ateng.

"Founder bigay mo ang 'I love You' sakanila " Sabi ko kay manong habang
nagpipigil tumawa ng malakas

"Sege Comander" Sabi ni manong habang pai-ling iling ng ulo. Panay rin ang
tawa niy

Sa buhay dapat mo matutunang mang-uto. Hindi ka dapat honest lagi nakakasama

yon eh walang nararating.

*******-

**His POV**

"Stupido! Ilang beses ko ba'ng sinasabi sayo anak na wag mong takasan ang mga
butler mo ha!" sigaw ni Daddy sa akin

Shit! papatayin ko talaga ang tatlong butler ko. Kahit anong gawin kong
pagtakas sakanila mahahanap at mahahanap parin nila ako.

Katulad kanina sa Mall tss.. Tinakbuhan ko sila, Why? because I don't want to
be cuff. Ayaw kong mayroong nag babantay sa akin, sa bawat lakad ko, sa bawat
galaw ko, gusto ko ako lang mag-isa. Hindi katulad na parang preso.

Tsk.I remember the girl. The annoying girI. I kiss her nung nasa c r kaming
dalawa para di ako mahalata ng tatlong butler ko na ako yong lalaki na
hinahanap nila. But damn! nahuli parin nila ako. Pagka labas ko ng c r. Naka
abang pala ang tatlong tarantado na yon sa labas ng comfort roomm

Akala ok okay na. Nakatakas na ako. But Aarrgggg!... Back to annoying lady in
the c.r. That girl, I admit she's cute pero mukhang pera at mahirap tsk.I hate
poor people. Don't get me wrong I just really don't like them. If you want a
reason. Well I don't like to tell.

"Bakit ba napaka tigas ng ulo mo. Lahat ng trabaho mo sa opisina pinabayaan mo

para lang mag lakwatsa sa loob ng Ma-----"

"What the hell dad! Alam mo namang ayaw kong magtrabaho sa company mo diba? I
hate business alam mo yan!" Sigaw ko

I'm the soon CEO of our Company and I really hate Business that sucks! I want
to be a------

"Bakit? kasi gusto mo maging Profesional Car racing! For god sake anak anong
patutunguhan ng Car racing mo na yan! Pinayagan na nga kitang maging modelo
kahit labag sa loob ko iyon. Tapos itong konting pag mamani-obra lang ng
company natin hindi mo pa kaya'ng panindigan"

Yeah! You heared it. I like Cars I like to be a profesional known popular car
racer in the Asia. I love car racing. That's my life. I don't like to be a
business man, damn. Thaat's pain in the ass.
"Iyan ang kaligayaha ko, dad. Kaya wag mo nang ipilit ang business sa akin
dahil ayaw ko sa ganyan. Sakit lang yan sa ulo, baka mabunkrupt yan. Ako pa
sisihin mo" Bagot na sabi ko. I hate arguing with my dad nakaka walang gana.
Puro business.

Tumayo siya sa swevil chair niya at pinalo ang lamesa ng pagka lakas-lakas at
tinignan ako ng matalim na tingin but I remain a blank stare on him. I'm not
scared of my dad. Sanay na ako sa ganitong asal niya.

"Para sa kapakanan mo yan. Para yan sa pag usbong natin. For God sake! Ikaw
lang ang pag-asa kong mag tataguyod sa Company natin dahil ikaw lang ang
kaisa-isahan kong anak"

"Tsk whatever, Dad. Basta ayaw ko mag business. I want to be a car racer. Get
it? I want to be a car racer dad"

I hate to talk like this. It's freakin giving me a headache. Paulit-ulit

nalang kami sa ganito. Kahit anong gawin niya hindi niya ako mapapayag.

"Fine! You're grounded son"

"What!"

Hindi ko mapigilang hindi sumigaw dahil sa sobrang inis. Shit! I'm grounded?
No way!

"Ayaw mong mag stay sa Company natin. Then your grounded for the qhole Year"

What the hell!

I'm Draizen Ken Sy 22 years old. I Like to be a car racer but damn this my dad
don't like it and now I'm grounded. What the hell! Fuck this life.

**A/N: How's the Chap?**

**PS: PLEASE VOTE AND COMMENT. THANK** YOU :*

Chapter3. Tricky

**Shin POV**

Naabutan kami ng gabi ni Manong sa pagtitinda ng Ice Cream at sa pambobola ko

sa mga tao.

"Sayo na yan eneng " Binigyan ako ng dalawang daan ni manong kaso hindi ko
tinanggap

"Naku! Wag na manong tulong ko nalang po sa iyo yon"

"Hindi eneng nakakahiya. Sabi ko nga diba? Sa panahon ngayon walang libre kaya
tanggapin mo na ito" aniya

"Ay! Naku manong sa panahon din ngayon marunong tumanggi ang mang-uto"

Na gets kaya ni manong ang ibig kong sabihin?.Ang ibig kong sabihin sa sinabi
ko ay 'Kahit gusto kong tanggapin yong pera nag panggap lang ako na ayaw kong
tanggapin kahit ang totoo gusto kong kunin yong pera Huhuhu kaso kawawa si
Manong eh. Matanda na nagtitinda parin.

"Hay eneng tanggapin mo na kasi ito"

"Hay! Naku manong sa iyo nalang yan. Nga pala manong saan ka nakatira?"
Seryosonf tanong ko

"Diyan lang malapit lang dito?"

"Ganon ba hehehe Sege manong alis na ho ako" Nag ba-bye ako sa kanya kaso
pinigilan niya ako

"Eneng yong per----"

"Naku! Thank you manong" Masiglang sabi ko sabay kuha nang pera sa kamay niya

Napa-iling nalang yong matanda habang tumatawa. Nag ba-bye na talaga ako sa
kanya ng tuluyan.

Aba! Ang kulit eh kaya kinuha ko na yong pera. Sabing ayaw ko eh! pero makulit
talaga si Manong. Syempre mag papa bebe pa ba ako? Hindi ko na kasalanan kong
makulit si Manong.

Naglakad-lakad ako sa park kahit madilim na. Wala akong mapupuntahan? Wala rin
akong matutulugan kaya wala akong choice kundi dito muna ako sa park.

"Palimos po!" sabi nang matanda sa akin

Huminto ako sa paglalakad at dumukot sa bulsa ko ng pera. Ang tagal ko pang

dumukot dahil nasa kina-ilaliman ng bulsa yong pera ko.

"Ito manang. Pasalamat ka may dos pa ako. Laking tulong na yan sayo" Ako',
sabay lagay ng dos pesos sa kamay niya

"Salamat makakabili na ako nito ng pandesal" aniya

Hay! kawawa talaga ang mga matatanda. Panigurado ako isang pandesal lang
mabibili niya sa dos pesos na bigay ko.

"Manang, anong ginagawa mo dito? Gabi na, ah?" tanong ko

"May kasama ako iha nag libot-libot lang sa paligid"

Tumango ako ng marahan at nginitian siya. Kapag matanda ang bilis ko talagang
maawa.

"Sege na manang alis na ako. Paramihan mo yang pera mo ha para maka bili ka ng
maraming pandesal" Sabi ko sabay lagpas sa kanya

Hindi pa ako naka dalawang lakad biglang hinawakan ng matanda ang kamay ko.
Tinignan ko siya ng mayroong pagtataka. Naka pikit yong mata niya.

Dumilat siya at ngumiti ng makahulugan sa akin.

"Nakilala mo na ang lalaking naka tagana sayo, iha. Maraming pang pagsubok na
dadating sa iyo at nakikita ko sa mga mata mo na malayo ang mararating ng
buhay mo "
Binitawan niya ang kamay ko pagkatapos naglakad na siya palayo sa akin. Naku!
Napano yon si manang?

Nagkamot nalang ako ng ulo at napanguso. Nakakatakot naman ang matandang yon.
Ano siya si Madam Auring. Pero inaamin ko na natatakot ako sa kanya,
kinalabotan ako .

Nagpatuloy na ako sa paglalakad habang palinga-linga sa paligid. Kadalasan

nakikita ko ang mga mag boyfriend at girlfriend na ang sweet-sweet. Sus! Kapag
mag-asawa na yan panigurado ako lipad lahat ng kaldero sa bahay kapag walang
bigas at pera.

Napahawak ako sa tiyan ko nang kumakalam. Letche! Nagugutom ako makakain na

nga lang.

Nakakita ako ng Shomai na nagtitinda. Agad akong lumapit don para kumain.

"Kuya, limang shomai " Sabi ko kay kuyang tendero "Salihan mo na rin ng
softdrink" dugtong ko pa

Binigyan niya ako ng Shomai. Kumain na ako habang ka chicka itong si Manong
tendero. Dalawa lang kasi kaming kumakain dito sa tindahan niya.

"Kuya naniniwala ka ba sa mang huhula?" Tanong ko. Tumawa naman siya. Para
bang nawewierdohan sa akin.

"Bakit mayroong humula sayo?" Tanong ng lalaking kasama ko sa pagkain dito

"Oo eh" sagot ko sakanila

"Sa tingin ko naman totoo yang hula-hula pero depende yon kung hindi fake yong
manghuhula" Sabi ni kuyang tendero

"Hala! pero sa tingin ko hindi yon fake. Wierd kasi ang matandang yon" sabi ko

"Wag mong sabihin yong matanda na nanglilimos dito ang nanghula sayo"
Natatawang sabi ng lalaki

"Ah! Oo siya nga po"

"Naku! Malapit nang ma-baliw ang matandang yon. Huwag kang maniwala sa
matandang iyon" sabi ni kuyang

Napakamot nalang ako sa ulo ko at tumango. Malapit na palang mabaliw ang

matandang yon. Kawawa naman, dapat ipa-rehab na yon. O di kaya'y ibigay sa
DSWD para mayroong mag aalaga sa kanya.

"Binigyan ko nga ng dos pesos para makabili ng pandesal. Para mapostpone narin
ang pagka baliw " Seryosong sabi ko sakanila. Sabay silang tumawa dalawa

"Manong ilan lahat?"Tanong ko

"60 lahat"

Dumukot ako sa bulsa ko ng pera. Imbes na yong one hundred ang kukunin ko.
Iyong bigay ni manong kanina. Ngunit itong isang libo ang kinuha ko. Yong
bayad nong lalaking nanghalik sakin kanina. Ang pera niya ang ginamit kong
pambayad.Kasi itong utak ko mag papalibre nanaman.
"Bayad kuya" Sabi ko sabay bigay nung 1thousand

"Ang laki niyan wala ka bang kulay violate diyan?" Kamot-kamot niyang tanong

"Wala ho, eh... Ito nalang ang natitira kong pera" sabi ko

Tinignan niya yong lalaking kasama ko sa pagkain at senenyasan kong may

sensilyo ba siya kaso umiling lang ito.

"Free nalang yang kinain mo, Miss mag sisirado na rin kasi ako atsaka wala
akong sukli diyan" sabi niya

Ngumiti ako ng palihim "Naku! Kuya maraming salamat babalik ako dito pag gutom
ako ha!" asar ko tumawa lang siya

"Palabiro ka, Miss"

"Seryoso ako"

Umalis na ako pagkatapos kong asarin si Kuyang tindero na yong mukha ang pula.
Halatang asar na asar na sa akin.

Imbes na mag-stay ako sa park dumeretso ako sa bus station. Para umuwi sa
amin. Wala akong choice kundi ang umuwi nalang. Wala akong mapapala sa City
buti pa don sa Villa namin. Magtitinda nalang ako ng fishball don siguro naman
makaka bayad ako sa utang ng papa ko kahit half lang para di nila papatayin si
papa.

Sumakay na ako ng bus. Doon ako umupo sa may bintana. Samantalang yong isang
upuan na katabi ko bakante pa. Inaliw ko nalang ang sarili ko sa pagtingin-
tingin sa labas habang pinapanood ang mga taong papasok ng bus.

Sana di nalang ako pumunta dito sa City wala akong napala eh.

*************

**Draizen POV**

Shit! I think I break my angkle. Ikaw ba naman ang tumalon mula third floor
papuntang lupa. Sino ang hindi mababalian non.

I need to escape in our house. Ano ako preso? For fuck sake. I'm grounded.
Mahirap iyon para sa akin. No gadgets, walang labas ng bahay. Walang bar. Do
you think mabubuhay ako sa ganyan. Nah!

Kaya ayon giniba ko ang bintana ng kwarto ko para maka labas sa bahay namin.
I'm tired of this shit. Ayaw kong ikulong Ako'. I'm a guy natural na gusto
kong mag lakwatsa.

Tignan nalang natin kong ang matandang yon kong anong maging reaksyon oras na
malaman niya ang ginawa ko sa bintana niya. Panigurado uulbo yong ulo niya at
mag hy-hysterical yon dahil sa pagtakas ko.

Lalayo muna ako ng ilang araw saktong makokonsensiya siya sa pag grounded sa
akin.

Pumunta ako sa bus station. Hindi ko pa alam kong saan ako pupunta basta ang
alam ko gusto kong lumayo muna.
Naka suot ako ng cap at naka Jacket para hindi ako mahalata. I'm a popular car
racer at Isa rin akung modelo sa isang sikat na magazine at brochure kaya
marami ang makakilala sa akin.

Pumasok ako sa bus na hindi ko alam kong saang ruta patungo. Basta pasok lang
ako ng pasok. Nag hanap ako ng mauupuan, sakto namang may bakante pa kaya
umupo agad ako sa tabi ng babae na busy sa pagtingin-tingin sa labas.

Naramdaman niya yata na may umupo sa tabi niya kaya nilingon niya ako. Agaran
akung yumuko para hindi niya makita ang bring mukha ko. Salamat nalang talaga
sa cap na suot ko.

Gimalaw siya sa tabi ko at tumikhim. Hindi ko pa nakikita ang mukha niya at

wala akong planong tignan tss.

**Shin POV**

May umupo sa tabi ko. Binalingan ko siya ng tingin kaso yumuko agad siya kaya
hindi ko agad nakita ang mukha niya. Basta ang nasipatan ko lamang, ang
matangos niyang ilong at mapupulang labi.

Gumalaw ako at tumikhim. Hindi ko nalang pinansin ang nasa tabi ko at sumandal
nalang sa sandalan pero bago yon hinubad ko muna ang soot kong blazer at
tinakip sa mukha ko para matulog.

Chapter 4: Bus

"Yong sa south Jersey baba, nandito na tayo!"

Nagising ako sa lakas ng sigaw nung konduktor ng bus. Nag mulat ako ng mata at
sa pag mulat ko ng mata, doon ko lang naramdaman na may mabigat na ulo na naka
sandal sa balikat ko. Aba! sino naman ang halimaw na naka sandal sa balikat
ko?

Napa singhap ako at lumunok ng laway. Nako naman ang bango naman ng lalaking'
to. Kong sino man ang lalaking' to manghingi ako ng perfume. Aba di na libre
ang pag sandal ng balikat ko noh!

Tumikhim ako at ginalaw-galaw ko ang balikat ko para gisingin ang mabangong

lalaki na'to. Sayang-sayang pa yata siya na naka sandal ang ulo niya sakin.
Bakit ba kasi naka cup siya di ko tuloy makita mukha niya, baka panot 'to.

"Oy gising" Ginalaw ko ulit ang balikat ko. Ungol lang ang sagot niya at mas
lalo pa niyang dinutdot ang sarili niya sakin, huhuhu ang bango talaga ng
lalaking' to.

"Oy ano ba!"

Sinundot ko ang tagiliran niya kaso walang epek. Wala ba'ng kiliti ang
lalaking' to? Di man lang nagising.

Nagulat ako nang bigla siyang gumalaw at niyakap ako sa bewang at mas naka
pawindag sakin dahil ibinaon niya ang mukha niya sa leeg ko.
Waaah! B-bakit ang bilis ng tibok ng puso ko? Kinabahan ba ako? putakte
nanindig ang balahibo ko sa lalaking' to.

Itutulak ko na sana siya nang maalala ko yong perfume, meghad! Kundi lang sa
perfume kanina ko pa sinuntok ang lalaki na'to. Makikita niya di lang perfume
ang hihingin ko sa kanya pati narin yang cup niya sa ulo--- Wait! matignan nga
mukha nang lalaking' to baka sobrang chaka niya, kasing panget niya si
Escarias na kapit bahay namin. Dalawa lang ang ngipin sa harap at puro na
gilagid. Sobrang laki pa ng mata at parang adik dahil sa sobrang payat na
parang walis ting-ting sa kapayatan.

Dahan-dahan akong yumuko para silipin ang mukha niya. Lumunok ako nang makita
ko ang sobrang tangos niyang ilong, yumuko pa ako ka-onti at sunod kong
nasilip ang heart shape niyang lips. Dre sobrang pula. Pakshet! Dinaig pa labi
ko ng lalaking' to ah!.

Yumuko pa ako lalo at konti nalang makita ko na ang buo niyang mukha kaso bago
ko pa makita ang buong mukha niya biglang nagsalita ang kondoktor ng bus, na
kakalapit lang.

"Kayong magka sintahan hindi ba kayo baba?"

Napa ayos ako ng upo at tinignan yong kondoktor na may matamis na ngiti sa
labi ko. Kinikilig pa yata si kuya.

"Saan na po ba ito?"

Tinignan niya muna ang katabi ko at balik ulit sa akin bago siya sumagot.

"Nasa south Jersey na ito"

"Ay nako kuya sa palengke pa kami baba"

Actually di naman talaga sa palengke ang babaan ko don naman talaga sa

Guadalupe City may bibilhin lang kasi ako don sa palengke. Kailangan ko bilhan
ng pasalubong si papa at ang kapatid kong lalaki bago ako uuwi sa amin, kahit
kapos ako sa pera.

"Ganon ba, paki gising nalang yang boypren mo dahil malapit na tayo sa
palengke"

Teka anong boyfren?? aangal na sana ako at sabihan siya na hindi ko boyfriend
itong katabi ko. Ang kaso umalis na si kuyang kondoktor, napakamot nalang ako
ng ulo.

Kunsabagay nakayakap ang lalaking ito sa akin kaya napagkamalan kaming mag
boyfriend at girlfriend dalawa. Hay! buhay nga naman.

Humangalumbaba ako sa upuan. Hindi ko nalang din sinilip ulit ang mukha nang
katabi ko, ilang ulit ko din siyang ginising kaso tulog mantika talaga,
iniisip ko nga na nananching lang siya sakin at nagkunwari lang na natutulog
kaso hindi eh. Natutulog talaga siya, rinig na rinig ko ang pag hilik niya
nang mahina.

Napapa isip tuloy ako sa mukha niya, kahit yong lips at ilong lang niya ang
nasilip ko, tama na siguro ang salitang gwapo sa kanya. Mukhang mayaman rin
siya dahil branded ang damit at pantalon niya.

Mabilis ang ang takbo nang bus, di na nga ako makapag hintay na hihinto ang
bus sa palengke.

"Yong pamasahe niyong dalawa nang boypren mo iha, malapit nang hihinto ang bus
" Sabi nang kundoktor sakin. Bumalik pa talaga siya

Pakengshet!

Babayaran ko ba ang sarili ko? lintik kailangan kong dumiskarte. Kulang na nga
ang pera ko ngayon para pambayad nang utang namin tapos mabawasan pa ng 300
pesos para pamasahe. Nako ang laking sayang talaga.

"Yong boyfriend ko po ang mag babayad sa akin" nagkamot ako nang ulo

Aba! Nangangalay na kaya itong balikat ko kaka sandal niya kaya dapat lang na
siya ang mag bayad sakin. Atsaka kareerin ko na pagiging boyfriend niya kuno
sabi ng kondoktor, tinamad akong umacting kaya hinahon muna ako.

"Paki gising nalang siya, iha babalikan ko kayo dito"

Umalis na yong kondoktor, syempre dahil sobrang talino ko hindi ko gigisingin

ang lalaking' to. Nasa plano ko yon. Kapag gigisngin ko ang lalaking ito patay
ako sa pag sisinungaling ko. Edi nabuking na.

Di nagtagal bumalik ulit yong kondoktor para singilin ulit pamasahe ko at nang
lalaking katabi ko.

"Kuyang kondoktor ang hirap gisingin nang boyfriend ko" sabi ko. Tinapik ko pa
ang balikat ng katabi ko na parang nilambing ko siya.

Napa iling naman yong konduktor "Wala kabang pera diyan, I? para hindi na
maistorbo yang boypren mo. Ikaw nalang ang mag bayad ng pamasahe niyong
dalawa"

Mabilis akong umiling

"Nasa kanya yong pera ko eh pinahawakan ko sa kanya "

"Kung ganon gigisingin nalang natin siya"

Akmang gigisingin na sana niya ang katabi ko nang pinigilan ko siya

"Wag niyong gisingin"

"Bakit?"

" Pinagod ko yan kagabi. Alam mo naman, tao lang kami naghahanap din nang
malalabasan"

Namilog ang mata ng kondoktor. Ano kaya ang iniisip niya pfft..

"Juskong bata ka. Napaka bata niyo pa para gawin ang bagay na iyon"

"Ano naman po ang masama don, nilabas ko lang naman ang nasa" Huminto ako at
pinalapit ko ang tenga niya para marinig niya ang idudugtong ko, na sinunod
niya naman " Na nasa kaloob-looban ko" Agad siyang napalayo sakin

"Mga kabataan talaga ngayon para sakanila wala lang ang bagay na yon" Bulong
niya na rinig ko naman. Sinundot ko ang tagiliran niya na ika igtad niya
"Ginulat mo naman ako iha" nginitian ko si manong

"Diba hindi naman masama yon?" Tanong ko na ika iling niya nanaman

"Masama yon hindi pa kayo kasado"

Napahawak naman ako sa puso ko para kunwari nasasaktan ako sa sinabi niya.

"Masama ba na mag labas ng sama ng loob sa kanya. Nagtaksil sa akin ang

boyfriend ko kaya kinarate ko siya dahilan kaya siya napagod. Sinasangga niya
bawat atake ko kagabi kaya masama ba na mag labas ng loob sa kanya"

Nataranta naman si kuyang kondoktor dahil nag labasan na ang mga luha kong
peke. Sinabi ko ba kanina na tinamad akong umacting, pwes binabawi ko na.

"Nako wag kang umiyak,Miss di ko naman alam na yan pala ang ibig ipahiwatig
mo. Akala ko kasi---"

"Akala mo ginawa na namin ang ginagawa nang mag asawa gabi-gabi. Mahal ako
nang boyfriend kong' to" tinuro ko ang katabi ko

Tumayo ako sa pagkaka upo para makipag pantay kay kuyang kondoktor na ngayon
napa kamot na ng ulo at pinapatahimik ako. Nawala na nga sa isipan ko na naka
sandal pala ang katabi ko sa balikat ko, na untog tuloy ang ulo niya sa
sandalan dahilan nang pag gising niya.

"Patay" Napatakip ako sa bibig ko dahil sa sobrang katangahan

"Shit!" daing ng katabi ko, naka yuko pa siya habang hawak ang noo niya na
nauntog

Putakte wala na talaga, wala na akong lusot. Nagising na siya, nagising na ang
katabi ko. Mukhang dito na mag tatapos Ito.

"Iha, gising na ang boypren mo. Pwede kanang mag bayad ng pamasahe. Nandito na
tayo sa palengke atsaka pasensiya sa maling pag intindi ng sinabi ko"

Napahilamos ako sa mukha ko at bumuga ng hininga. Binalingan ko ng tingin si

manong kondoktor na naiiyak pa ang mukha. Sunod ang mga tao na nasa bus.
Nagbtitinginan na sa akin at kay kuyang kondoktor na para bang nag hihintay
silang mag sasalita pa ako.

'Hingang malalim Shin makakalusot ka tiwala lang' pampalakas ng loob ko

"Iho, bayad niyo. Nandito na kayo ng girlpren mo sa destinasyon ninyong

dalawa" Tinapik niya ang balikat ng lalaking katabi ko pagkatapos sumigaw siya
"OH YONG SA PALENGKE NG TERMINAL BABA, LABAS NA!!"

Nagsilabasan na ang mga tao, lalabas na rin sana ako nang tinawag ako ni
kuyang kondoktor.

"Iha, Huwag ka munang baba hintayin mo muna itong boypren mong makapag bayad"

Para akong walang narinig dahil deretso-deretso lang akong nag lakad.
Pagdating ko sa hambahan ng pinto plano ko na sanang tumakbo nang marinig ko
ang inis na boses nang lalaking katabi ko.

"Sino ba yang sinasabi mong girlfriend ko? Wala akong girlfr---"

Napatigil siya sa pag sasalita nang mag tagpo ang tingin naming dalawa. Para
yatang nabuhay ang lahat nang dugo ko sa katawan at lahat nang tao sa paligid
namin biglang nag laho. Naramdaman ko rin ang apoy na lumalabas sa likod ko,
para bang naging super sayan ako.

"Hoy ikaw!"

Bumalik ako sa kinaroroonan nilang dalawa habang tinuturo ang lalaking mag
nanakaw ng halik na may ganang bayaran ako nang five thousand.

Siya pala ang lalaking naka sandal sa balikat ko kanina pa. Aba! maswerte naka
dalawa na ang kumag sa panananching sakin. Kung alam ko lang na siya pala ang
lalaking katabi ko. Kanina ko pa siguro siya sinipa.

"Your are familiar " nagka salubong ang kilay niya

Penamewangan ko siya saka taas noong tinignan. Sarap hambalusin nang lalaking'
to. May gana pa siyang sabihin na familiar ako sa kanya, Eh gago pala siya eh,
di niya maalala ang babaeng hinalikan niya sa comfort room.

"Gago mo rin eh. Hindi mo' ko maalala" Tinuro ko ang sarili ko, tanging
salubong ang kilay ang naging reaksyon niya

"Ako yong babaeng---"

"Mukhang pera at mahirap" Walang ganang putol niya sakin "Naalala na kita,
nice meeting you again"

Feeling ko lahat nang dugo ko sa katawan napunta sa utak ko. Para na talaga
akong sasabog sa galit. Ang sarap niyang sakalin, nangigil talaga ako.

"Anong sabi mo, ako? mahirap at mukhang pera" di makapaniwalang sabi ko "For
your information, lalaking masyadong arrogante at mata pobre mahirap man ang
pamumuhay ko wag mo' kong maliitin. Akala mo kong sinong mayaman. Nag bu-bus
ka lang naman at hindi ako mukhang pera!"

"I have many ca---damn! Wala akong ganang pumatol sa mga baliw " Nag iwas siya
nang tingin at bumulong- bulong na hindi ko rinig "I have 30 sports car baka
kainin mo yang sinabi mo"

"Anong binulong-bulong mo diyan? Nareralize mo na ba na isa ka lang ding

mahirap na katulad ko, nakakahiya naman sayo ang kapal mong humusga nang
mahirap, eh isa ka lang din namang mahirap. Malay natin isa ka palang
magnanakaw"

"What did you say?" Kung kanina parang wala lang siya pake sa mga sinasabi ko
ngayon kita ko ang iritasyon sa mukha niya

"Isa kang mag nanakaw, kaya ka naka suot nang mamahaling damit at magnanakaw
ka rin nang hali---"

"Kayong mag syota. Doon na kayo sa ibaba mag away, lalarga na ang bus nakaka
istorbo na kayo sa mga tao" sigaw ni manong driver

Doon ko lang nalaman lahat nang tao sa bus. Nakatingin na sa amin at

kinukuhanan na kami nang picture at video. Gamit ang mahaba kong buhok ginamit
ko para takpan ang buong mukha ko.

"Ang gwapo nang lalaki"

"Parang artista yong guy"

"Parang nakita ko na siya"

"Girlfriend niya kaya ang babaeng yan?"

"Ang swerte nang babae"

"Panigurado ako mag vi-viral ang video na' to"

Jusko nakakita lang nang gwapo at magandang nag aaway vinideo na kami, grabeng
kakahiyan' to.

"Pre hindi pa nakakabayad ang dalawang mag girlpren at boypren na'to eh" sabi
ni kuyang kondoktor. Lumapit si manong driver sa amin

Double dead na talaga ako nito , oh lord lamunin mo na ako.

"Pwede ba ibaba niyo yang mga celphone niyo. Stop taking us picture!" Sigaw
nang lalaking napaka arogante na sinunod naman nang mga tao sa bus. Sinoot
niya ang hood niya at tinignan ako nang masama.

"Kapag nahanap ako nang matanda malilintikan ka sakin'' Sabi niya na may
halong banta

Ang sama niyang makatingin sa akin na para bang sobra laki nang nagawa kong
kasalanan sa kanya. Nakipag tigasan rin ako nang tingin sa kanya. Tinatakot
niya ako ? baka gusto niyang mapahiya. Makikita mo talaga. Umupo siya pabalik
sa upuan, napatayo kasi siya kanina.

"Kayong magka sintahan tama na ang LQ mag bayad na kayo nang pamasahe niyo at
bumaba na kayo para makaka alis na kami " sabi ni manong driver

"Hindi ko siya girlfriend wala akong girlfriend na baliw"

Kapal naman nang mukha ng lalaking' to wala rin akong boyfriend na asal aso
ang ugali.

Nakipag titigan muna ako sa lalaking napaka arrogante na masarap ipakain sa

unggoy ang mukha bago ako bumaling sa kondoktor at kay manong driver na
naiiyak.

_"*Snif*_ Alam niyo ba'ng lahat. Napaka sadista nang boyfriend kung'to. Tignan
niyo ang sama niya, ipinag tabuyan niya ako. Ayaw niyang aminin na girlfriend
niya ako. Kinakahiya ako, masakit, ang sakit. Ilang beses na niyang ginawa ito
sa akin. Parati nalang siyang nag kukunwari na hindi ko siya boyfriend.
Kinakahiya niya ako, kasi mahirap lang ako"

Pinahid ko ang nag lalabasan kong mga luha at lumuhod sa harapan nang lalaking
hindi maka galaw sa upuan niya. Para siyang nabato sa mga narinig niyang
kasinungalingan sa bibig ko.

"Lahat nang pera ko gawa nang sweldo ko bilang nag babantay bata sa kapit
bahay namin nasa sayo. Binigay ko sayo kasi mahal kita. Lahat gagawin ko para
sayo, lahat nang pera ko binigay ko sayo para makabili ka nang mga damit na
mamahalin kahit malupit ka sakin"

Hinawakan ko ang kamay niya na parang walang buhay at idinikit ko sa pisngi ko

para mas lalong maging makakatotohanan ang acting ko.

"Diba sabi mo iha pinapahawakan mo ang pera mo sa kanya at sabi mo rin mahal
ka nang boypren mo. Saka sabi mo mag nanakaw ang boypren mo kaya naka bili
nang mga damit. Pinagloloko mo yata kami. Baka di mo talaga siya boypren"

Natigil yata yong mga luha ko sa pag agos dahil sa sinabi ni kuyang kondoktor.
Piste naman oh! panira nang eksena itong si kuyang kondoktor pero hindi ako
magiging Shin kundi ako magaling lumusot.

"Ganon na nga eh. Nagawa ko siyang pagtakpan sa kabila nang kasamaan niya
sobra ko siyang minahal. Kahit kaluluwa ko inaalay ko na sa kanya para hindi
niya ako' iiwan"

Umiyak pa ulit ako at pa iling-iling na binalingan ang lalaking nalolon yata

ang dila dahil hindi na talaga siya umimik. Naka tingin lang siya sakin na
salubong ang kilay, pinaglalruan niya pa ang labi niya habang titig na titig
sa akin. Napa iwas tuloy ako nang tingin. Ang Gwap---este ang panget niya
sobra. Ano kaya ang iniisip nang lalaking 'to.

Napa iling ulit ako saka pinalungkot ko ang mukha ko at may patakip-takip pa
ako sa bibig para pigilan ang pag hikbi ko 'kuno'.

"Martyr na kong martyr mahal ko talaga siya nang sobra. Tanggap ko,.na isa
lang akong walang kwentang girlfriend para sa kanya. Maasakit na ang mga
pinagdaanan ko sa mga kamay niya hindi niya alam na may sakit ako sa puso"

Hinawakan ko ang dibdib ko at nag kunwaring nahihirapan akong huminga.

"Oh my god ang gwapo pa naman nang guy tapos masama pala ang ugali.
Nakakatakot naman" Marami na ang nag bulungan. Napa ngiti tuloy ako nang
palihim.

"Kapag mamatay na siguro si girl diyan na mag sisi ang gwapong lalaking yan"

Mas lalo akong napa ngiti nang napa pikit ng mariin ang lalaking kaharap ko.
Hiyang-hiya na siguro siya sa kaloob-looban niya.

"Tama na yan iha nahihiya na ang boypren mo sayo" - manong driver

Yes! sucess!

Pinahid ko muna ang luha ko bago ko napag pasyahang tumayo sa pag kaka- luhod
at namagpag

"Ito na yata ang huli nating pagkikita. Makikipag break na ako sayo, di ko na
kaya pa ang sakit nang puso ko"

Napa angat siya nang tingin at nag tagpo nanaman ang tingin naming dalawa.

"Paalam aking mahal" Madamdaming sabi ko, napaluha naman ang mga tao pati si
manong napa iyak na rin at si kuyang kondoktor

Naglakad ako para lumabas nang bus. Nag dahan-dahan pa ako sa paglalakad na
para bang namatayan ako. Kahit ang totoo gusto ko nang tumakbo papalabas ng
bus para makataks sa babayaring pamasahe. 300 ang pamasahe dre malaking sayang
yon para sa akin, isali mo na rin ang pagpapahiya ko sa lalaking tukmol na
yon.
Isang hakbang nalang makakalabas na ako nang bus, konti nalang makakalabas na
ako. Pero bago ko pa magawang makatakas mayroong humila sa kamay ko na
ikagulat ko.

"I love you. Don't leave me please. Hindi ko kaya. I'm really sorry babe"

Natood ako sa kinatatayuan ko nang bigla niya akong hinalikan nang mariin sa
labi na nagpa laki sa mata ko. PAKENGSHET! yong second kiss ko wala na! wala
na talaga at worst sa iisang tao pa ang kumuha! BIGTI NA SHIN!

Gumalaw ang labi niya na nagpapa kurap-kurap sa akin. Anong ginawa niya sa
labi ko? nagawa niya pang kagatin ang pang ibaba.

"Pay back time babe. Nakisabay lang ako sayo. I don't have any coin. Wala
akong pamasahe, sabay tayong tatakas sa problemang ito, stupid" Bulong niya sa
tenga ko pagkatapos niya akong halikan

WTF! ganon nalang yon pay back time lang yon ?Grabe nakakaiyak, wala siyang
pamasahe. ISA NGA SIYANG MAHIRAP NA NILALANG! at ako isang ka awa-awa at api-
aping nilalang. Gusto kung maiyak sa galit at inis.

Natauhan ako sa pagka tulala nang may sumigaw...

"WHOO! ANG GANDANG EKSENA! NA APPLOAD KO NA ANG NAKAKAKILIG NINYONG EKSENA SA

SOCIAL MEDIA MEGHAD!"

****

Antonio Sy POV (daddy ni Draizen)

"Sir"

Napatingin ako sa pinto nang opisina ko nang pumasok ang butler ng anak kong
sakit sa ulo, nag dadala lang ng problema sa akin.

"Oh bakit? Anak ko nanaman ba Patrick, may ginagawa nanaman bang

katarantaduhan yon? May binasag nanaman bang mga gamit sa bahay dahil kinluong
ka siya sa bahay" sunod-sunod na sambit ko

Ganyan naman lagi ang erereport nang mga butler ng anak ko. Pang ilang butler
na niya ito, pare-pareho lang sila nang rason. Hindi nila kaya ang katigasan
at pagka spoiled ng anak ko. Si Patrick at ang dalawa pa niyang kasama ang
natira at nag tyaga at nag tagal sa kanya.

Nung nasa grade school palang ang anak ko, ewan ko kong ilang bata na ang napa
iyak niya konti lang yata ang 100 na bata ang napa iyak niya. Hanggang mag
high school at college nalang siya malapitin talaga siya nang away.

"Tumakas nanaman po ang anak niyo at binasag ang bintana nang kwarto niya "

Napa hilot ako sa noo ko at pumikit. Expect ko na mangyayari ang pagtakas nang
anak ko pero hindi ko inasaahan na babasagin niya ang bintana nang kwarto
niya. That window worth 100 thousad for god sake.

"HANAPIN NIYO SIYA NGAYON AT DALHIN NIYO ANG ANAK KO SA HARAP KO, KUNG AYAW
NIYONG MAWALAN NG TRABAHO MGA INUTIL!"

Agad nataranta si Patrick saka aalis na sana nang biglang dumating ang dalawa
pa niyang kasamahan na butler.
"Sir alam na po namin kong saan ang anak mo" sabi ni Jonas

"At may problema tayo" ani rin ni Rex

May binigay si Rex sakin na celphone. May naka play na video, tinitigan ko
nang maigi ang video na tagis ang bagang. Hindi ko maiwasang di mapa puyos sa
galit bawat video na nasaksihan ko.

"Saan. naganap. ang. video. na'to?" Bawat bigkas ko ng salita may diin at
galit

"Sa loob nang bus, nasa terminal ng palengke yan Sir Antonio. Malayo yan dito
sa syudad " - Jonas

"Mag dala kayo nang maraming tauhan sa lugar na yan at kunin niyo pabalik ang
anak ko pati ang babaeng girlfriend niya at iharap niyo sakin " Utos ko

"Masusunod sir" Aalis na sana silang tatlo nang pigilan ko sila

"Sandali" Hinarap nila uli ako "Ilang minuto na apload yong video na yon?"

"Mga dalawang minu---"

"Burahin niyo"

"Po?"

"Gumawa kayo nang paraan para mabura ang video na yon sa social media bago pa
dumugon nang mga media and opisina ko"

"Masusunod"

That dumbass! hindi ba siya nababahala sa reputasyon niya, pati ako nadadamay.

My son is a popular model and a car racer, kahit labag sa loob ko ang mga yon.
He's pain in the ass right?

Chapter 5: Chase

Kumurap ako ng maraming beses at pilit sinink-in sa utak ko ang nangyari. Ano
ba ang nangyari ? bakit ganito ang nangyari sa buhay ko. Pumunta lang naman
ako sa City tapos nanakawan ako at biglang nasagupa ko na ang lalaking mag
nanakaw ng halik.

Kumurap pa ulit ako. Luminga-linga ako sa paligid, saka lang nag sink-in sa
utak ko na nasa labas na pala ako ng bus. Hinihila ng lalaking kamakailan ko
lang nakilala. Ang higpit ng kapit niya sa kamay ko. Para na ngang mabali ang
buto nito. Diko maiwasang mapangiwi.

"Aray naman!" Reklamo ko at pilit kumuwala sa pagkaka hawak niya

Ngunit napaka higpit talaga ng pagkapit niya sa kamay ko. Feeling ko

magkakapasa pa ako. Para pa nga'ng bingi itong lalaking magnanakaw. Hindi man
lang pinansin ang pag daing ko.

Hindi ko na maaalala kung paano namin natakasan ang bus na sinakyan namin na
walang bayad. Ang huli ko lang narinig doon sa driver at konduktor ay awang-
awa sila sa akin. Kaya naman free na kami sa pamasahe.

Samantalang ang lalaking hila ng hila sa akin ngayon bigla nalang akung
sinundan at hinawakan bigla ang kamay ko at hinila bigla-bigla. Rinig ko pa
nga ang tili-an nang mga tao doon sa loob ng bus na sinakyan namin. Nang
makita nila ang ginawa ng lalaking ito.

"Ano ba! Bitawan mo ako!"

Binawi ko ng ubod lakas ang kamay ko sa pagkaka hawak niya . Nag tagumpay
naman ako sa ginawa ko. Dahilan nang pag tigil niya sa pag lalakad. Binalingan
niya ako nang masamang tingin. At tinignan and kamay ko na namumula.

"Tignan mo' oh! Ang pula na ng kamay ko kakahawak mo ng mahigpit. Sadista ka

ba" Tinaasan ko siya ng kilay at pinakita ko ang pagka irita sa mukha ko

He sigh heavily and close his brown eyes tightly. Nang buksan niya ang mata
niya nakita ko ang emosyong pagod na pinaghaluan ng pagka irita.

"Sa tingin mo makakatakas ka nalang basta-basta!" Singhal niya

Kumunot ang noo ko. Anong pinagsasabi niya?. Ramdam niya siguro ang pagtataka
ko kaya naman bago pa ako mag salita inunahan na niya ako.

"Iyong video na kinuha ng mga tao sa ating dalawa mapapatay ako nito,
mahahanap ako sa nag hahanap sa akin"

Kinuha niya uli ang kamay ko at hinawakan ako nang mahigpit atsaka hinila
nanaman nang malakas. Para bang nanghila lang siya ng baboy. Ang hapdi na
talaga ng kamay ko kaya wala na akung lakas bawiin ang kamay ko. Nagpa ti-anod
nalang din ako pero itong bunganga ko hindi mapalagay.

"Anong pake ko kung mahahanap ka. Wala akung paki-alam sayo! At hindi kita
kilala. Kaya bitawan mo ako bago pa ako mag sisigaw dito!" Banta ko

Patuloy niya parin akung hinihila, tila walang narinig. Pumikit ako ng mariin.
Naiinis na talaga ako sa lalaking' to ah. Feeling close sa akin. Akala niya
siguro nawala na sa isip ko ang pag nakaw niya ng halik sa akin doon sa bus.
Nakakarami na talaga siya sa akin.

"Bitawan mo sabi ako eh!"

Pilit kung hinihila ang kamay ko sa pagkakahawak niya. Dahil ilang beses na
akung natapilok dahil sa brutal niyang pag hila sa akin. At ilang beses narin
akung nag mura dahil sa inis.

"Saan mo ba ako dadalhin? Uuwi pa ako sa amin" Parang gusto ko ng umiyak dahil
nag simula na akung matakot sa kanya.

Kahit gwapo siya at mukhang walang balak na pumatol sa akin ay makakapag isip
kaparin nang masama sa kanya. Malay natin isa siyang recruiter nang mga
kumukuha ng lamang loob at ibebenta pagkatapos. Naku! Baka dalhin pa ako sa
malaking boss niya at doon cho-chop-choppin ako ng pinong-pino.

Luminga-linga ako sa paligid. Nasa may palengke kami at marami akung

nakikitang pasikot-sikot na daan. At pagtatakas ako sa pagkakahawak niya
madali lang din akung mahabol dahil maraming tao sa palengke. At Ang sisikip
din ng daanan.

'Jusko anong gagawin ko!? Mukhang wala nang balak ang lalaking ito na
pakawalan ako'

"Ano ba ang gusto mo!? Wala akung pera atsaka kung may balak kang gahasain ako
virigin pa ako. Hindi ako marunong mag dala. Mabobored ka lang" Wala sa
sariling saad ko. Nawawalan na talaga ako ng pag-asa kaya kung ano-ano nalang
ang pumapasok sa isip ko

Bigla siyang tumigil sa pag lalakad at agaran akung tinitigan mula ulo
hanggang paa. May insulto pa bawat titig niya sa akin.

"Ano! Ikaw gagahasain ko!? Nababaliw kana ba!? Wala ka ngang dibdib. Malayong
magkaka interes ako sayo" Tumawa siya ng malakas

Namula ako sa sinabi niya. Aba! Bastos din to'ah. Kahit papaano may laman
naman ang dibdib ko.
Ngunit bago ko pa siya masampal natauhan naman ako sa sinabi ko sa kanya. Holy
damn inamin ko ba sa kanya na virgin pa ako at wala pang experience!?.

Mas lalo akung namula at diko namalayan naapakan ko na pala ang paa niya sa
sobrang galit.

"Walanghiyang lalaki ka! Ang lakas ng loob mong mang insulto. Drug addict ka
ba!? Wag mo kung sundan! Chee!"

Inapakan ko ng mariin ang paa niya nang ikasigaw niya ng malakas. Napapikit pa
siya sa sobrang sakit.

"Shitttt! Ang sakit!"

Iniwan ko siya doon na namimilipit sa sakit nang paa. Nakakuha na nga siya ng
atensyon sa maraming tao. Kala niya ha!.

"Hoyy babae! Kailangan mong sumama sa akin!"

Narinig ko ang pag sunod niya sa likuran ko. Tumakbo ako ng mabilis para hindi
niya ako mahabol. Kung saan-saang pasilyo nalang ang pinasukan ko para hindi
niya ako mahabol ngunit rinig ko parin bawat sigaw niya.

"Babae wag kang tumakas!"

Nakakita ako ng maliit na eskinita, pumasok ako don at mas binilisan ang
pagtakbo. Lumiko ako sa kabilang daan, at lumiko pa uli ako. At ang mas worse
pa don napasok ang sapatos ko sa kanal na ikakainis ko ng sobra.

Nang makalabas ako sa huling masikip na daan tumigil na ako sa pag takbo.
Umupo sa gilid ng kalsada at pilit hinahabol ang hininga.

"Putcha! Bakit ko ba tinakasan ang pesting lalaking yon. Wala naman akung
ginawang kasalanan sa kanya. E, siya pa nga ang dapat na managot dahil panay
ang nakaw niya ng halik sa akin" iritang bulong ko

Nagpapadyak ako sa inis. Sino ba ang lalaking yon!? Hindi pa matagal ang
pagkakilala namin pero kung makapag sabi siya sa akin na sasama ako sa kanya
parang nagyaya lang siya nang inoman.
Luminga-linga ako sa paligid, hinahanap ko kung nasundan ba niya ako. At
laking pasalamat ko nang ni anino niya hindi ko na mahagilap. Huminga ako ng
malalim. Nakakapagod tumakbo. Akala ko maiiwasan ko na ang pagtatakas. Hindi
lang pala utang ng ama ko ang tatakasan ko iyong lalaki din pala na yon.
Mukhang iba ang tumatakbo sa utak non,e.

"Andiyan ka lang pala"

Mabilis pa sa kidlat ang pagtayo ko ng marinig ko yon. Tatakbo na sana ulit

ako nang makita ko kung sino ang taong nag salita.

"Po!? Sino kayo?"

Hindi iyong lalaking tinakasan ko ang nasa harapan ko ngayon.

Tatlo silang binata at pareho ng suot. Naka itim at matitikas ang
pangangatawan. Mukha silang body guard.

"Ikaw, Miss kanina ka pa namin hinahanap!?"

Kumunot ang noo ko. Sino ba ang mga'to? Pinag uutangan ba sila ni papa!? Kasi
ilang beses na akung naka encounter nang ganito. Sinisingilan ako ng utang at
tinatakasan ko lang dahil wala akung pambayad. Pero ang nakakapagtaka hindi
naman ganito ka pormado ang kadalasang pinag uutangan ni papa sa amin. Atsaka
malayong makaka abot sila dito sa syudad e nasa lugar lang namin ang pinag
uutangan ni papa at doon lang din siya nag susugal. Hindi yon aabot dito.

"Bakit niyo ako hinahanap!?" Umatras ako nang dalawang hakbang

Mukhang ibang takbo nanaman ang gagawin ko ngayon ah.

"Hawakan mo siya Patrick" utos nung binatang maskulado

Agarang sumunod ang lalaking tinawag niya ng Patrick. Umatras ako nang
maraming beses. Pakshet! Sino ba ang mga asong ulol na'to.

Nahawakan ako nung Patrick. Ka edad ko lang siya at mas matangkad siya sa
akin. Hinawakan niya ang kamay ko nang mahigpit. Pilit akung kumuwala sa
pagkakahawak niya.

"Ano ba sino ba kayo!?" Sigaw ko

Nilibot ko ang paningin ko. Walang taong dumadaan sa pwesto namin. Maliit lang
kasi itong kalsada at tanging motorsiklo lang ang makakapasok. Naguguluhan ako
kung saan ako mag hahanap nang tulong. Nanginginig pa naman itong tuhod ko.
Feeling ko hindi ko na kayang tumakbo.

"Bitawan niyo ako sino ba kayo!"

"May nag utos lang po, Ma'am" Sabi nung isang lalaki

"Sinong nag utos sa inyo?" Pilit kung binawi ang kamay ko. Kinaladkad na nila
ako sa kung saan man nila ako dadalhin

"Ama po nung boyfriend niyo po" Sagot nung isa

Kumunot ang noo ko "Wala akung boyfriend"

"Nakita po namin yong vide----"

"Jonas wag mo nang kausapin yan. Tanongin mo nalang kung saan ang boyfriend
niya" Sabi naman nung isa na nasa likod ko lang

Tinignan ako nung Jonas "Ma'am saan si sir Draizen? Mag tatanan ba kayo? Bakit
hindi kayo magkasama?"

Mas lalo akung naguluhan " Ano ba wala akung boyfriend at anong mag tatanan!?"

Pumaiksi ako sa pagkakahawak nila. Nang magkaroon nang pagkakataon na lumuwag

ang pagkakahawak nila sa akin sinipa ko ang paa nilang tatlo at agad tumakbo
nang mabilis. Wala nang lingon-lingon takbo lang ako ng takbo. Rinig ko pa
bawat sigaw nila sa akin. Hinahabol rin nila akung tatlo.

Jusko! Hindi ko pinangarap sumali sa marathon bakit panay ang takbo ko ngayon.
At mukhang mga may saltik sa utak pa ang nag hahabol sa akin. Ganyan na ba ako
kaganda at napagkamalan akong may boyfriend at ang maalala pa don mag tatanan
raw kami.

Nalintikan na talaga. Uuwi lang naman ako sa lugar namin bakit maraming
sagabal. Bakit maraming nag hahabol. Hindi ko naman alam kung anong atraso ko
sakanila.

Panay parin ang takbo ko. At dinig na dinig ko parin ang sigaw nila sa likod
ko. Ramdam na ramdam ko na ang sakit ng paa ko. Feeling ko konti nalang
makakapusan na ako ng hininga.

Tumigil ako sa pag takbo nang di ko na kaya. Huminga ako nang mlalim.
Lilingunin ko na sana ang tatlong lalaking humahabol sa akin ngunit bago ko pa
magawang lingunin. Hindi ko na naramdaman ang paa ko sa kalsada. Nasa ere na
ako binubuhat.

"I told you, stay by my side" seryosong saad niya.

Tumakbo siya nang mabilis habang buhat ako. Kumakapit ako sa leeg niya nang
mahigpit. Takot ko lang mahulog. Sobrang bills niya pa naman tumakbo. Para
lang siyang hindi nabibigatan sa akin.

Sinilip ko ang likuran niya. Hinahabol parin kami nang tatlong lalaki. Medyo
malayo na sila at hindi ko na narinig bawat sigaw nang tatlo.

"Ibaba mo nga ako kaya kung tumakbo gamit ang paa ko" inis na sabi ko

Kahit ang totoo ang sarap sa feeling na buhat niya ako ngayon para akung
dinuduyan nang langit habang naka titig sa mukha niya. Pawis na pawis siya
pero kahit ganon amoy ko parin ang mabango niya'ng perfume. Habang nakatitig
ako sa mukha
niya at sa buhok niya'ng umaalon sa bawat takbo ay para akung hinihile. Mukha
akung ginayuma at biglaan akung naattract sa kanya dahilan nang pagka tulala
ko.

"Tss"

"Araykupoooo!!"

Halos mangiyak-ngiyak ako sa sakit nang pwet ko nang maramdaman ko ang

sementong pinag bagsakan ko. Bwesit naman oh! Ang sakit ng pwet ko nang wala
man lang ka gentleman ang pag lagay niya sa akin sa semento.
"Wala ka talagang puso bwesit ka talaga! Hindi kalang magnanakaw nang halik
salbahe ka pa!" Singhal ko sabay ngiwi sa kanya.

"Kanina pa kita sinabihan nang baba. Kapit ka parin nang kapit sa akin. Para
ka pang timang ngumingiti. Ano, naiinlab kana sakin" Bagot na saad niya

Umawang ang bibig ko. Whaatdaaa! Ang lakas naman nang hangin at pati ako
nalipad. Eh kung nuknukin ko kaya yang ulo niya nang matauhan siya. Asa naman
siya na maiinlab ako sa kanya.

"Hoyy mister! Sino ba ang nag sabi sayo na buhatin mo ako. At for your info
hindi kita type. Mas type ko yong humahabol sa aking tatlong tao. Puro
maskulado at may itsura di tulad sayo"

Tinitigan ko siya mula ulo hanggang paa. Napalunok ako nang makita ko ang
kabuuan niya. Mas maskulado pa pala siya doon sa tatlong lalaki kanina at mas
gwapo rin. Nag iwas ako nang tingin. Sege Shin panindigan mo yan.

"Napaka cheap nang type mo sa lalaki. No doubt wala ka pang naging boyfriend"
Tumawa siya nang pagak

Ngumiwi ako " Paano mo nalaman"

Humalakhak siya "So it's true. No boyfriend since birth, huh" Kinindatan niya
ako nang may pang asar

Imbis na maasar natulala pa ako sa kindat niya. Ngunit panandalian lamang

dahil bumalik ang isip ko doon sa tatlong lalaking humahabol sa akin.

"Kilala mo ba ang tatlong lalaki na yon. Bakit parang narinig kong tinatawag
ka nila nang sir Draizen?"

Hindi ko sure ang pagka dinig ko kanina pero parang pati siya ay hinahabol din
nila.

Nawala ang halakhak niya at sumeryoso ang mukha "Hindi ko sila kilala" Nag
iwas siya nang tingin

"Eh, ikaw ba yong tinatawag nilang sir Draizen?Mayaman ka ba?" Pinaliit ko ang
mata ko

Hindi malabong mag sisir sila sa lalaking' to dahil mukhang mayaman ang kutis
niya at artistahin ang mukha. Pero kung mayaman siya bakit naman siya mag
babuss diba? At maarte ang mayayaman. Pero may pera naman siya noong nasa c.r
kami. Binigyan niya pa nga ako nang limang libo.

"Hindi ako mayaman" Tinitigan niya ako nang seryoso "Mukhang ikaw yata ang
hinahabol nung tatlo. May atraso ka ba sakanila?"

"Ha? Wala akung kasalanan. Nagtaka nga ako kung bakit hinahabol nila ako.
Sinabihan pa nga ako na may katanan raw ako, iyong boyfriend ko raw eh wala
naman ako non"

Napailing siya sa sinagot ko. Pumikit siya nang mariin at bumulong na hindi ko
rinig. "Sabi ko na nga ba na idadamay niya ang babaeng'to. Mukhang dagdag
problema ang tangang babae na'to sakin. Damn you,dad!"

"Anong sabi mo?" Tanong ko. Tinignan niya ako tapos umiling
"Wala. Tara na sumama ka sa akin. Baka mapano ka pa"

Kinuha niya ang kamay ko at hinawakan nang mahigpit. Bago niya pa ako
kaladkarin. Nag salita agad ako.

"Kung hindi ka mayaman bakit branded yang damit mo at bakit may pera ka nung
nasa c.r tayong dalawa at may gana kapang mag bayad sa akin nang limang libo"

Huminga siya nang malalim "Will you stop asking. Sumasakit ang ulo ko sayo"
iritang Sabi niya at hinila nanaman ako. Nag matigas ako para hindi niya
mahila " Let's go, don't be so hard"

"Pati pag english mo may accent. Anak mayaman ka e. Baka tumakas ka lang sa
inyo" panigurado ko

Diba nakakapagtataka naman feeling ko talaga mayaman siya.

Binitawan niya ang kamay ko at hinarap ako. Seryoso ang kanyang mukha, tila
ayaw akung pakawalan sa mga mata niya.

"Hindi ako mayaman. Anak ako nang isang sadistang ama. Lagi niya akong
sinasaktan kaya tumakas ako sa amin. Nakatira ako sa gilid nang kalsada. Nag
tatrabaho ako nang car dish washer kaya may pera ako. Satisfied answer?"

Umawang ang bibig ko. Diko akalain na ganon pala ang pamumuhay niya. At ang
lakas ng loob niya'ng umamin sa akin. Akala ko talaga mayaman siya dahil sa
pananalita at pananamit pati pangangatawan alagang-alaga. Parang hindi laki sa
walang class na pamumuhay.

"Sumama kana sa akin. Dahil baka mahanap ako nang ama ko at madamay ka pa"

"Teka ba't ako madadamay, E wala naman akung kinalaman sayo"

"Arg! Basta sumama kana sakin" frustrate na saad niya at hinila ako

Nagpati-anod narin lang ako kahit gulong-gulo ang isip ko. Ba't ako madadamay?
Ang papa niya kaya ang nangunguha nang lamang loob at ibebenta? Diba sabi niya
sadista ang ama niya, posibleng ganon nga. Kaya ganito nalang siya kung
umasta.

"Saan mo ba ako dadalhin?" Tanong ko nang panay lakad lang kami. Pasalamat
nalang talaga ako at natakasan namin ang tatlong lalaking humahabol sa akin.

"Hoy! Saan ba tayo pupunta!?" Ulit ko nang di siya sumagot.

"Basta, Ewan ko. Di ko alam!"

"Ano! Gago ka pala eh. Hila ka ng hila sa akin tapos di mo alam kung saan tayo
pupunta"

Huminto ako sa paglalakad. Huminto rin siya at binalingan ako. Kinunotan ko

siya nang noo samantalang bagot naman na tingin ang binigay niya.

"Mag hahanap ako nang trabaho. At ikaw ilalayo kita... Bago pa may makadakip
sayo na tauhan ni daddy"

Nanliit ang mata ko nang di ko masyadong narinig ang sinabi niya sa hulihan.
Hindi ko nalang ipinagbahala pa at inalok siya nang mas nakakabuti sa kanya.
"Diba wala ka namang tirahan at marunong ka namang mag linis nang sasakyan"
Ngumisi ako

Ngumiwi siya nang masilayan niya ang kakaibang tuwa sa mata ko.

"What's on your mind stupid"

Inikotan ko siya nang mata nang marinig ko ang 'Stupid'. Sarap niya talagang
kutungan. Kundi ko lang siya kailangan baka kanina ko pa'to sinipa.

Hindi naman siguro masama kung aalokin ko siyang sumama sa akin. Kasi sa
tingin ko sa kanya mukhang marunong naman siya sa mga gawain.

"Uuwi ako sa amin. Malayo sa syudad at may plano akung mag tayo nang car wash
pagka uwi ko don. Baka gusto mong sumama?" Tinaasan ko siya nang kilay at
ngumiti nang matamis

Tinitigan niya ako nang maigi. Tila kinilatis kung may tuyo ba ako sa utak o
wala.

"Kailangan ko ng pera"

Hinilamos ko ang kamay ko sa mukha. Mahirap nga ang isang' to " Basta, ako
nang bahala sayo. Safe ka sakin" Kinindatan ko siya

"Tss... Kailangan ko nang matirhan. Good for one month"

"Basta ako na nga ang bahala sayo"

Laking tulong talaga siya sakin. Naiisip ko palang ang tindig niya. At tikas
nang katawan. Bentang-benta to sa mga babaeng customer. Baka balik-balikan pa
kami sa car wash. Naku! Naku! ikaw Shin umiral nanaman pagka negosyante mo.

"Fine... Let's go then"

Ayyyooooosss! Nadali mo rin!!!!

**Antonio Sy POV**

Halos maitapon ko ang mamahaling baso na hawak ko pagkatapos kung maibaba ang
tawag galing sa tatlong Butler ng anak ko.

"Draizen Ken Sy sakit ka talaga sa ulo!"

Nag tagis ang bagang ko bawat bigkas ko nang salita. Hindi ko akalain na mas
lalong lumala ang katarantaduhan niya ngayon.

May report ang tatlo sa akin na hindi nila nahuli ang anak ko at ang
girlfriend nito. At sabay pang tumakas ang dalawa sa mga kamay nang butler
niya. Mukhang magka ugali ang dalawang yon. Parehong mailap.

"Sege lang magpaka saya ka muna. Hahayaan muna kita. Dahil pag panahon muna,
mag sisi karin sa pagtakas mo sa responsibilidad mo. Be happy son"

Tinapon ko ang baso na kanina ko pa pinaggigilan.

Biglang pumasok ang secretary ko. Habol niya ang kanyang hininga. Mukhang may
dalang balita nanaman.
"Sir Antonio marami pong media sa labas. Nag tatanong kung ano yong video na
nakita nila tungkol sa anak niyo"

Pumikit ako nang mariin. Sabi ko na nga ba na ganito ang mangyayari. Draizen
Ken Sy pinapasakit mo talaga ang ulo ko!.

"Sabihin mo maghintay sila at ako na ang kakausap sa mga media"

Chapter 6: My baby

**Draizen POV**

"Mag bubuss tayo uli dahil malayo-layo pa ang lugar namin dito" Saad nang
baliw na babae

Nasa gilid ko siya panay ang talak. Hindi yata mauubusan nang energy ang
babae'ng ito.

Ginulo ko ang buhok ko and look at her lazily. Pagod na ako at nagugutom.
Bakit naman kasi takas ako nang takas, ngayon pa talaga ako walang dalang
pera. Tanging two hundred lang ang dala ko. Nakalimutan kung dalhin ang mga
credit cards ko. Arg! Mas mahirap pa ako sa daga nito.

"Hoy babae! May pera ka ba!?" Pagod na tanong ko

Nilingon niya ako at tinaasan nang kilay "Wala" Deretsahang sagot niya

Pumikit ako nang mariin. 'Kalma lang Draizen, pahabain mo pa ang pasensiya mo
sa kanya'.

Kasi sa totoo lang kanina pa ako inis na inis sa kanya. Laking kalye yata ang
babae'ng'to. Daig pa ang tindera sa super market kung umasta. Kanina pa ako
binabara nang baliw na'to. Hindi ko nalang pinatulan dahil mas lalong sumakit
ang ulo ko pag pinatulan ko ang kabaliwan niya.

Kundi lang sana nanganganib ang buhay niya kanina ko pa siya iniwan. Hindi
sana ako buntot ng buntot sa kanya. Teka? Ako ba ang buntot nang buntot? O
siya?. Ah, basta. Hindi siya pwedeng magpabaya dahil hindi niya alam kung
anong magagawa ni Daddy sa kanya.

Kundi sana kami na videohan non doon sa bus di sana naglalakad ako ngayon nang
matiwasay. At hindi agad ako matonton nang mga tauhan ni Daddy. At hindi ko
rin responsibilidad ang praning na babaeng'to.

Katulad kanina mabuti nalang naabutan ko pa ang babae'to doon sa kalsada na

hinahabol ng tatlo kung butler. At agad kaming nakatakas. Kundi, kay Daddy
parin ang bagsak ko. At panigurado ako galit na galit na siya ngayon.

"Nagugutom na ako" rinig kung sabi niya

"Mayroon ka namang pera diba? Edi kumain ka" walang ganang sabi ko

Tinitigan niya ako nang masama. Tinaasan ko naman siya nang kilay. Akala mo
ikaw lang ang nagugutom. Ako rin naman.
"Kakain talaga ako"

"Edi mabuti, at kung may awa ka pakainin mo rin ako"

Sa tanang buhay ko ngayon lang ako namamalimos ng kakainin. Kung busog lang
ako hindi ako manghingi sa kanya.

"Gutom ka" asar niya

Ngumisi siya nang nakakaloko. I sigh. Mukhang may binabalak pa yata siya. Tss!

"Hmmm... Oo, gusto kitang kainin" I smirk

Suminghap siya at nanlaki ang dalawa niya'ng bilog na mata. Mas lalo siyang
cumucute pag nagugulat. Lumubo rin ang pisngi niya. Gusto kung matawa sa
naging reaksyon niya say sinabi ko. Mukhang di yata sanay na ginaganon.

"Heh! Bastos mo! Diyan kana nga!"

Nag martsa siya palayo sa akin. Pumunta siya doon sa isang karinderya. Ako
naman tawa nang tawa. Di ko akalain na mas naasar pa siya sa ginawa niya'ng
kabaliwan.

Sinundan ko siya sa loob. Naabutan ko siyang prenting-prenting naka upo sa

upuan. May upuan sa katapat niya. Agaran akung umupo don. Inangat niya ang
tingin sa akin. Umasim agad ang timpla ng kanyang mukha pagka kita niya sa
mapang-asar kung ngiti.

"Ba't nandito ka? Sino ka ba?" Inosenting tanong niya

Nilakihan ko ang ngisi ko. What is your plan now. You silly girl.

**Shin POV**

KAASAR!! Sarap niya'ng tadyakan ngayon sa harap ko. Nag mumukha siyang engot
kakangisi niya nang nakakaloko.

Nilibot ko ang paningin ko sa paligid. Maraming tao sa loob, kumakain at panay

ang tingin nila sa kasama ko. Kadalasan mga teenager. Titig na titig sila sa
kasama ko. Samantala itong lalaking nasa tapat ko naka titig sa akin.

"Huwag mo nga akung titigan. Sino ka ba hindi kita kilala!" Nilakasan ko ang
boses ko upang marinig ng mga tao sa loob. At nag tagumpay naman ako dahil
nabaling ang atensyon ng lahat say aming dalawa

Iniwas ko ang tingin ko. Namataan kung may papalapit sa aming babae. May
dalang sticky note at ballpen.

"Hindi mo ako kilala? Porket nag selos ka lang denedeny mo agad na ASAWA MO
AKO!"

Pinanlakihan ko siya nang mata. Whatdaaapaakk! Akala ko ako ang mag papahiya
sa kanya bakit ako pa yata Ang nahiya sa mga pinagsasabi niya.

"Ano ka ba! Nakakahiya ka! Hindi kita asawa!" Sigaw ko

Tumayo ako. Tumayo rin siya. Naikot ko ang mata ko nang bigla niya akung
kinindatan. Para bang sinasabi niya'ng 'Kaya kung sakyan bawat kalokohan mo
babae'

Umawang ang bibig ko. Imbis na mainis nginisihan ko lang siya. Sege, Let the
game begin! Tignan natin kung sino ang mag wawagi at kung sino ang mauto
ngayon. Huwag mo akung subukan lalaki.

"Denedeny mo talaga ako bilang asawa mo. Porke't nag selos ka lang" Sabi niya,
ramdam ko bawat hinanakit kuno sa bawat bigkas niya ng salita

Aba! Marunong rin, ah!

Umupo ako pabalik sa upuan at nag cross arm. Sege panindigan na namin ito.
Pinalukot ko ang mukha ko. Para bang galit na galit na talaga ako.

"Ahm, excuse me!" Kita ko ang babaeng may dalang ballpen at sticky note na
kinadlit niya ang lalaking kasama ko

"Yes!" Biglang umamo ang mukha ng mokong nang kinausap na niya ang babae

"Sir kung pu-pwede sa labas nalang po kayo mag away nang asawa mo dahil nakaka
istorbo na po kayo sa mga customer namin" Nahihiyang saad nang babae. Hindi
siya makatingin sa kaharap niya. At pag itunghay niya naman ang paningin niya
matulala nalang bigla

Napa-iling nalamang ako. Kahit kailan talaga, oh! Nahiya naman akung kasama
ang mokong na'to. Lakas ng karisma.

"Kakain kami ng asawa ko dito. Pasensiya na Miss, ako na ang bahala sa kanya"
Nginitian niya nang mapang-akit ang babae

Nakita ko ang pagkataranta nang kausap niya at ang pag singhap nang mga tao.
Rinig ko ang bulong nang mga dalaga sa paligid.

"Sayang may asawa na pala si Kuya"

"Arrrggg! Ang gwapo niya. Sana ako nalang ang asawa niya"

"Gosshh! Ang swerte ng babae. Mukhang Mahal na mahal siya nang lalaki. Napaka
gwapo pa naman"

Napa-iling muli ako. Sus! Kung Alam niyo lang talaga. Sa tingin ko kung hindi
nila alam na ASAWA ko kuno ang lalakin'to baka mapagkamalan pa akung alalay.

"Okay sir. Ahm, Ano po ang order niyo?"

Umupo pabalik ang lalaking kausap niya. At sa puntong ito sa tabi ko na siya
umupo. Inakbayan niya ako. Hindi naman ako makagalaw sa bills ng galaw niya.

Pinandilatan ko siya nang mata. 'Aba nakarami kana sa pananching, ah!'

Nginisihan niya ako at nilapit ang bibig sa tenga ko "Sumabay ka na lang

makakalibre tayo nito" bulong niya

Iyon ang nasa isip ko, ang makakain ng libre sa karinderyang ito. Ngunit di ko
akalain kung anong kahinatnan pagkatapos naming kumain. Bahala na siya na ang
bahala. Ang gagawin ko sasabayan ko lang siya.

"Huwag ka nang magalit, Misis. Sege ikaw na ang bahalang mag order nang
kakainin natin" Nginitian niya ako. Tumango ako na parang tuta.
Para akung nahihilo sa bawat bigkas niya at kunwaring lambing niya sa akin.
Mukha akung nawawalan sa sarili.

"Ma'am ano po ang order niyo. Mayroon po kaming pritong isda, Fried chicken,
ginataang baboy..." Marami pa siyang binaggit na pagkain. Agad ko namang
sinabi ang order namin. Samantalang nakikinig lang Ang lalaking' katabi sa
akin. Minsan ngumingiwi siya at kukunot ang noo kapag binaggit ko ang putaheng
pilipino.

"Baka may lason iyong inorder mo" Bulong niya pagka alis ng babae "Hindi
familiar sakin ang mga yon"

"Ha!? Anong sabi mo?" Lumakas muli ang boses ko ng wala akung maintindihan
maski konti sa binubulong niya

"Tss... Wala. Nga pala may pambayad ka ba sa inorder mo? Marami yata ang
sinabi mong putahe"

Pinandilatan ko siya nang mata. Aba! Labi rin kausap ng gago. Ayaw ko ngang
gumastos ng pera. Kailangan kung mag tipid upang may ibabayad ako oras na
maningil iyong pinag uutangan ni papa.

"Akala ko ba ikaw na ang bahala. May pasabi-sabi ka pang sabayan lang kita at
makaka libre na tayo" Mahinang bulong ko

Pumikit siya nang mariin. Tila problemado "At naniwala ka naman"

Umawang ang bibig ko. Aba! Gago talaga ang isang'to. Kung suntukin ko kaya
pagmumukha niya. Binigyan ko siya nang matalim na tingin.

"Bahala na nga. Ako na ang bahala" Sabi ko.

Tignan nalang natin kung anong magagawa ko ngayon.

Pagkadating ng pagkain. Agad kaming kumain dalawa. Hindi na kami nag atubling
mag usap dalawa dahil pareho kaming gutom.

Pagkalipas nang ilang minuto,na tapos narin kaming kumain. Sabay pa kaming
dumighay. Nag titigan kami at para bang nag uusap kaming dalawa sa mga mata
namin.

"Ready kana?" Tanong ko

"Tss"

Ngumisi ako nang nakakaloko sa kanya. Tanging kunot noo at naguguluhan ang
kanyang mga matang naka titig sa akin.

Gamitin ko nanaman ang "Power technech of Shion Zeek Macapagal'

"Anong gagawin mo babae'?" Tinaas niya ang kilay niya

"Watch and learn" Tinaas-taas ko ang kilay ko at ngumisi ng malaki

Luminga-linga ako sa paligid. Walang naka tingin sa amin. Namataan ko rin ang
babaeng nag serve sa amin kanina ng pagkain na busy sa pag bibigay nang
pagkain sa bawat customer na pumapasok. Samantalang iyong mukhang nag mamay-
ari nang karinderya busy sa pag bilang nang pera sa kaha.
Tinignan ko ang lalaki sa tabi ko. Dumikit ako sa kanya upang walang makakita
sa gagawin ko. Buti nalang nasa sulok kami.

Kinuha ko ang ketchup sa lamesa. Binuhos ko lahat ito sa suot kung pantalon.
Pasalamat nalang ako dahil puti ang pantalon kung suot. Ngayon sisimulan ko na
ang acting ko. Tangina! Mapapasubo nanaman ako.

"What the hell are you doing!" Mariing bulong ng katabi ko

"Basta sabayan mo nalang ako" Kinindatan ko siya. Umawang ang kanyang labi at
mas lalo pang kumunot ang noo.

Hinawakan ko ang braso niya nang mahigpit at pumosition nang patagilid sa

upuan.

"Aaaaaaahhh!! Tulungan niyo ako ang baby ko!!" Halos maputol na ang litid ko
say lakas ng sigaw ko

Napatayo naman itong katabi ko sa gulat "What the!"

"Tulungan mo ako. Iyong baby natin! Babe si baby!" Iyak ako ng iyak na parang
totoo talagang nakunan. Nakatingala ako sa kanya samantalang tulala naman
siyang naka dungaw sa akin

"Babe iyong anak natin. Isang buwan pa ito. Huhuhu kasalanan mo'to"

Pinalukot ko ang mukha ko. Iyong kunwari ang sakit ng tiyan ko.

"Oh my! Tulungan niyo ang babae nakunan!" Rinig kung sigaw ng ginang

Marami ng nataranta. Marami nang nag sisigaw at humihingi nang tulong.

"Ang baby ko! Uwhaaaa! Walanghiya ka! Kasalanan mo'to" Sinampal-sampal ko siya
nang malakas. Tulala parin siya sa kawalan.

Gusto kung tumawa nang malakas sa reaksyon niya. Mukhang di na talaga siya
makapaniwala sa kabaliwan ko. Ano tsong na ulol kana ba riyan! Pfft!

"Tumawag kayo ng ambulansiya! Bilis na may nakunan dito!" Sigaw ng may ari ng
karinderya.

Tangina! Ang hirap mag pigil ng tawa. Gusto kong mag wala at pag uuntogin ang
mga tao dito. Nag mumukha silang engot.

"Aaaahhh!!! Tulonnggg! Ang sakit na talaga!! " Hinawakan ko ang balakang ko

"Ikaw! Ano pa ang tinutunganga mo pasanin mo ako!!Kasalanan mo'to bwesit ka!!"
Sinapak ko ang lalaking kasama ko sa kalokohan na'to.

Nabalik siya sa ulirat niya at agad tumalima sa acting ko. Napa iling muna
siya bago niya ako pinasan nang pang bridal style.

Pinalibutan na kami nang mga tao. Kanya-kanya sila nang bulong. Sinisisi ang
asawa ko kuno kaya nakunan ako.

"Nag away ang dalawang mag asawa na yan. Mukhang na iistress ang babae kaya
nakunan"

"Ay naku!naku! akalain mo nga naman buntis pala ang asawa nang lalaki tapos
pinapa selos pa ng asawa niya. Iyan tuloy nakunan"

Tinago ko ang mukha ko sa dibdib niya upang doon tumawa. Lintik yan mukhang
mauutot pa yata ako kakapigil nang halakhak ko.

"You're unbelievable creature" Rinig kung bulong niya " Ngayon lang ako
napahiya nang ganito ka tindi" Dagdag niya

Tumawa ako nang mahina. Aba'y halata namang Tuwang-tuwa rin siya sa mga pinag
gagawa kong pag acting.

"Bilisan mo please, ang sakit nanang tiyan ko!" Panay ang sigaw ko at kunwari
mamatay na ako sa sakit nang naramdaman ko

"TUMABI KAYO! BAKA MAPANO PA ITONG ASAWA KO!" Sigaw ng mukong

Mukhang naka recover na yata siya. At nagawa na akung sabayan sa pag aacting.

"Aaaaaaahhh baaaabbbee maaappppaaaapppaatttaaayyy kiitaaa paaag naaawwaalllaa

aaannng annaakk natinnn"

Iyan ang parati kung sigaw hanggang makalabas kami ng karinderya. Nang
makalayo-layo na kami nilagay niya ako sa lupa at sabay kaming nag tago. Nag
titigan kaming dalawa at sabay na tumawa. Ang sakit nang tiyan ko. Jusko Lord!

"May mas ikababaliw ka pa talaga" iling-iling na saad niya

"Ako pa! Akalain mo naman. Busog pa tayo may nakuha pa ako!" Pinakita ko sa
kanya ang nakuha ko

"Paano mo nakuha yan?" Gulantang na tanong niya pagka kita niya sa hawak ko.

"Basta kinuha ko don sa taong lumalapit sa atin. Namataan ko'to sa bulsa niya
kaya kinuha ko na habang pasan mo ako"

"You're unbelievable tss"

Ngumisi ako. Dalawang ticket nang bus ang nakuha ko galing don sa pinagkuhanan
ko nito. Mag nanakaw na kung mag nanakaw basta ang gusto ko lang gawin ang
maka-uwi ako nang matiwasay sa amin.

Pagkatapos naming mag pahinga sa pinagtataguan namin. At nakapag bihis narin

ako. Nag nakaw lang naman ako nang damit at pantalon doon sa nag titinda nang
ukay-ukay. Sabay kaming pumunta nang bus station.

"Saang lugar ba ang inyo?" Tanong niya

"Guadalupenian Heights Villa. Mga anim na oras tayong uupo sa bus bago natin
marating ang lugar namin"

Hindi ko siya narinig na nag reklamo sunod ng sunod lang siya sa akin.
Dumeretso na kami sa nakahilerang bus. Binigay ko ang ticket ko don sa
konduktor. At umupo na kami sa may pinaka dulo ng bus.

Di ko tuloy maiwasang maibalik ang isip ko doon sa unang bus na sinakyan

namin. Naging madrama ako don upang maka libre lang ng pamasahe. Ngayon naman
kasama ko ang lalaking ito. Parang nabobored na siya kakasunod sa akin.

"May kapatid ka ba?"

"Wala" sagot niya. Hindi nag atubling tignan ako

Ngumuso ako. Sungit nanaman. Sinuot niya ang hood niya at sumandal ng maayos
sa upuan. At pumikit.

"Matutulog ka ba?"

"Huwag ka na ngang maingay. Gisingin mo nalang ako kapag nandyan na tayo sa

destinasyon natin" Pagod na sabi niya

Tumango nalamang ako. Kala naman niya kakausapin ko siya. Tss mas mabuting
kausapin ko nalang ang sarili ko kesa siya ang kakausapin ko na mukhang walang
maayos na kausap.

Iyon nga ang naganap sa anim na oras. Natulog siya at nakatulog rin ako.

Isa lang ang tumatakbo sa utak ko. Iyon ay kung ano ang maging reaksyon ng
kapatid ko at ni papa oras na makita nila ang kasama kung lalaki.

Chapter 7: Villa

**Shin's POV**

"Sasakay tayo diyan!?" Di makapaniwalang tanong niya

Para siyang tangang nakatitig sa Jeep na nasa harap namin. Panay ang pasok ng
mga pasahero sa loob. Kaming dalawa naman nasa labas pa.

Tapos na kaming sumakay ng bus at ngayon mag jejeep nanaman kami para
makarating ng tuluyan sa barangay namin.

"Oo, bilis na! Pumasok kana dahil lalarga na ang Jeep"

"Eh, Puno na" Di paring makapaniwalang banggit niya. Mukhang alien sa paningin
niya ang Jeep na ipinagtataka ko.

Nag mumukha talaga siyang tanga. Akala ko ba laking mahirap siya bakit parang
diri-diri pa siya habang pinagmasdan ang Jeep.

"Diba mahirap ka. At ang mahirap mahilig mag cumute" Pinanliitan ko siya nang
mata

Pfft... Gusto ko siyang pagtawanan ngayon. Aba! Parang tatakbo ang aura niya
dahil sa nakikita niya ngayon.

"Tss! I really hate this! Poor sucks!" Bulong niya'ng di ko narinig

"Anoo!" Sigaw ko

Ano bang problema niya. Tila problemado. At ano namang ikinapuputok ng

lalaking' to.

"Kayong dalawa sasakay ba kayo! Dalawa nalang ang kulang at lalarga na?" Sigaw
ng kondoktor sa amin

"Opo!" Sigaw ko at hinila na ang kasama ko papasok ng jeep.

Hindi naman siya umangal at nag pa ti-anod nalang sa akin.

Habang nasa jeep. Ramdam ko ang titig nang mga college student sa lalaking
kasama ko. Nasa harap ko lang ang tatlong babae. Kita ko pa ang pagsisikuhan
nila at kinikilig habang panay sulyap sa kasama ko.

'Hay! Hanggang dito ba naman'

Sinulyapan ko ang katabi ko. Nasa labas ang mata niya. Parang na enjoy ang pag
tanaw sa bawat madaanan namin.

"Masarap palang sumakay ng ganito" Mahinang sabi niya

"Ha"

Natulala ako ng bigla kaming nag titigan dalawa. Parang may lumundag sa dibdib
ko at agad akung umiwas ng tingin.

'Leche naman! Ano nga yong sinabi niya?'

Argg! Nababaliw nanaman ako!

_"Ang gwapo ng lalaki, parang familiar sakin"_

_"Kaya nga. Parang nakita ko na siya sa magazine"_

_"Oo! Parang siyang model ng bench"_

Nakita ko sa gilid ng mata ko ang pag baling ng kasama ko sa tatlong babae sa

harap namin. Panay ang bulong ng mga ito at panay sulyap sa kanya.

"I can hear the three of you" Nanaliksik ang mata niya habang tinitigan ang
tatlo sa harapan namin.

Siniko ko siya. Aba! Umeenglish ang lolo niyo. At mukhang pinapahiya pa ang
tatlong babae.

"Sorry p----"

"I'm not a fucking model" Galit parin siya

Napahilot ako sa noo ko. Pinag titinginan na kami nang mga tao. Leche! Ano
bang problema niya.

"Hayaan mo na nga. Nakakahiya kang tukmol ka!" Mahinang singhal ko. Aangal pa
sana siya kaso sumigaw na ako nang "Dito nalang po!" Nag bayad ako atsaka siya
hinila papalabas ng jeep

Pasalamat nalang talaga ako at nandito na kami. May malaking gate sa harap
namin.

"Kainis mabisto pa ako!" Mahinang bulong ng kasama ko

Nuknukon ko kaya ulo nito para malakas na ang pagsasalita niya. Kanina pa siya
bulong ng bulong at di ko talaga marinig.
"Ano nanamang binubulong mo diyan?" Kunot noong tanong ko

Tumingin siya sa akin at nag iwas ng tingin "Wala" bugnot na sagot niya sabay
tingala sa malaking gate sa harap namin "Nasaan na ang bahay niyo!?"

**Draizen's POV**

**"Nasaa** n na ang bahay niyo?" Tanong ko

Sobrang taas nang gate ang tiningala ko ngayon. Parang gate nang mga higante
sa laki nito. Wala kang makita sa labas dahil hindi sa katulad nang mga
palasyo na bakal ang ginamit na gate. Ito kasing gate na nasa harap ko ngayon
parang kampo nang mga military. Wala ka talagang makita kung ano ang nasa
loob.

"Papasok pa tayo sa malaking gate na yan " aniya

Tinitigan ko siya at ngumusi. Mukhang mayaman yata ang babae'ng to. May malaki
pa talaga silang gate tss. Gaano kaya kalaki ang bahay nila. Mansyon kaya!?
Kung mansiyon nga pwede pala aku dito muna. Mukhang di pa ako makaramdam ng
sisi kung sakanila muna ako titira.

Hindi ko nga alam kung bakit napapayag niya akung sumama sa kanya. Kahit
kamakailan lang kami nag kakakilala. Para bang pinagkakatiwalaan ko na agad
siya. Tsk. Is that possible?

"Paano tayo makakapasok sa loob?. May bodyguards ba kayo!" Tanong ko

"Ha!? Wala. Basta maghintay lang tayo ng ilang sandali at bubukas din ang
malaking gate na'to?"

Kahit naguluhan nag hintay din ako nang ilang minuto. I patiently waiting
until I heard a crack.

"Ayan bubukas na siya!" Ngumiti siya sakin. I just look at her boredly.

Dahan-dahang nag bukas ang malaking gate. Medyo sinilip ko pa ang loob ngunit
wala akung makita. Hanggang sa bumukas na ito nang malaki.

I was expecting for a big mansion and a many cars from there parking area but
I was stunned after seeing the whole area.

It was crowded by a people. Small houses, karinderya, at ibat'-ibang bata na

nag tatakbuhan sa medyo may kalakihang kalsada.

"Welcome to Guadalupenian Heights Village" Ngisi ng baliw na babae sa tabi ko

"What the fuck! Akala ko may malaking mansyon na nakatayo sa likod ng malaking
gate pero bakit----"

Hindi ko matapos-tapos ang sasabihin ko. I don't believe this. Hindi naman
siya mukhang squarter area ang lugar dahil medyo malayo-layo ang agwat ng
bahay at medyo may kalakihan rin. At may mga kulay na nag sisilbing
pamapaganda ng lugar.

Village nga pero maraming tao. May nag titinda nang mga barbeque sa gilid at
kung ano-ano pang paninda sa gilid ng kalsada. Maraming batang nag tatakbuhan
at mga ina na nag tatawanan sa gilid ng maliit na sari-sari store.
"Namangha ka ba? Ito ang Villa namin. Mababait ang mga tao dito" Ngumiti siya
ng malaki sakin

I turn my gaze to her and give my death glare. I don't like a crowded place.
And I really hate living like this. It's poor.

"Uuwi na ako" Akmang tatalikod na ako ng marinig ko ang tawa niya

"Wala ka namang perang pamasahe. Wala karing bahay kaya paano ka uuwi? Kaya
dito ka muna pansamatala"

Oh damn! Oo nga pala! Wala akung pera at malayo na ito sa syudad kung saan ako
nakatira. At mukhang malayong matonton ito nang mga tauhan ni daddy. Mukhang
nasa bundok na ang lugar na ito.

"Fine... Saan ba ang bahay niyo"

Tumawa siya nang matagumpay " Tara, Sumunod ka sa akin"

Napahilot nalang ako sa noo ko. I still don't have an idea why I'm here. Pwede
naman akung pumunta sa bahay bakasyonan namin o di kaya puntahan ang mga
kaibigan ko at doon muna sakanila. But we'll, this is exciting. Para maiba
naman ang paglalayas ko.

Nakakasawa narin kasi ang paulit-ulit na cycle ng buhay ko. Lalayas pero sa
huli sa amin parin ang bagsak ko. Dahil agad akung matonton ni daddy. At
mukhang sa pagkakataong ito. Parang malayong mapuntahan ako ng ama ko dito.
It's very fucking far than I expected.

**Shin's POV**

Parang nabagsakan ng langit ang kasama ko nang makita niya ang loob nang
malaking gate. Expect siguro nito na may malaking bahay na nakatayo. Pfft.

Napaka pieceful kaya nang lugar namin. At mababait ang mga tao dito.

Hinila ko ang braso niya at nag lakad na kami sa mahabang kalsada. May
madadaanan kaming mga concrete na bahay at mga tao na kakilala ko rin.

_"Hala si Shin ba yan?Bat may kasama siyang lalaki"_

_"Naku boypren niya siguro yan. Napaka gwapo naman. Ang puti-puti pa. Parang
mayaman"_

_"Aba naka dawit nang mayaman si Shin!"_

Hindi na siguro maiwasang may maraming chismosa sa paligid. Bulong dito bulong
doon.

Pangiti-ngiti lang ako habang dumadaan kami sa nag chichismiss na mga ina.
Feeling proud dahil may kasama akung malaki ang charisma. Iba talaga pag gwapo
eh, noh! Pinagkaguluhan.

"Shin, sino yang kasama mo? Mukhang mayaman ah! " Hindi na talaga napigilan ni
Aling Gloria ang lumapit at mag tanong

Sa Villa na ito siya yong pinaka chismosa at kinaiinisan kung ginang. Ang
hilig mag kalat ng balita eh. Hindi na kailangan ng dyaryo at radyo dahil may
taga balita na sa aming baryo.

Tinignan ko ng naka ngiti ang lalaking hawak ko ngayon sa braso. Naka tingin
lamang siya kay Aling Gloria nang naka kunot ang noo.

"Kaibigan ko" Matipid na sagot ko at nilagpasan siya

"Tss" Tanging sabi ng kasama ko at nag poker face

Cool na cool lang siyang nag lalakad. Walang pake sa mga taong nakatingin sa
kanya.

"Teka lang! Kaibigan mo lang pala yan. Pakilala mo naman sa akin ng maireto ko
sa anak ko. Aba! Mukhang mayaman ah" Tuwang-tuwang sabi ni Aling Gloria.

Napa ikot ang mata ko. Kung bigwasin ko kaya siya. Pasalamat siya at may
respeto pa ako.Pareho talaga siya nang anak niya'ng si...

"Kyaaaa!! Ayy gwapoo!! Hi Pogi ako nga pala si Mia" Sabi nang anak ni Gloria
na kadarating lang at lumingkis agad sa kabilang braso nang kasama ko.

Napapikit nalang ako sa inis. Deputa! Kung tadyakan ko kaya sila isa-isa.
Napaka exaggerated masyado ng mag ina. Like mother like daughter talaga.

"Anak bagay kayo sa lalak----"

"Bitaw!" Maowtoridad na saad ng kasama ko kay Mia. Mukhang makapal naman ang
mukha ni Mia at mas lalo pang lumingkis. Aba! Feeling close agad teh!!

"Ehhh! Anong pangalan mo pogi? Ngayon lang ako nakakita ng ganito ka poging
nilalang" Kinikilig na sabi ni Mia

"Aba'y iyan ang anak ko. Bagay kayo hihihihi" pag cheer ni Aling Gloria sa
anak

"Bibitaw ka ba, Miss. Masyado kang presko. May girlfriend na ako at mas
maganda sayo. Kaya bitaw. Nag mumukha kang ahas sa paningin ko. Lingkis ng
lingkis"

Muntik na akong humalakhak sa tawa nang sinabi niya yon kay Mia. Samantala ang
mag ina naman hindi na maechura ang mukha. Pulang-pula na rin.

"Anong sabi-----"

Hinila ko na ang lalaking kasama ko bago pa mag wala ang mag ina. Kilala ko na
ang dalawang yan. Kung may gusto silang gawin ay dapat masunod. Sa totoo lang
maganda naman si Mia masyado nga lang kung umarte. Marami ngang nagka gusto
niyan dito sa lugar namin.

"Kapit bahay lang namin yon. Ganon talaga ang mag ina" Sabi ko nalang ng
makita kung nababadtrip na siya

Hindi siya nag salita. Ilang lakad pa ang ginawa namin at ilang kababaihan
narin ang nahumaling sa kasama ko. Hindi na nga nila magawang bumati sa akin
at makipag usap dahil natulala na. At nag taka kung sino ang kasama ko. Hindi
pa nila ako nakikitang may kasamang lalaki bukod kay....

"Shion Zeek Macapagal. Sino yang kasama mo? Ipinagpalit mo na ba ako sa

lalaking yan? Eh, mas hamak na gwapo ako diyan. Ang sakit ng ginawa mo Mylabs"
Madramang saad ni Adrian Gonzaga.

Humaharang siya sa daan namin. Malungkot ang kanyang mukha. Tila sawing-sawi
sa nakita. Matalim rin ang titig niya sa lalaking nasa tabi ko.

"Your boyfriend?" Bulong ng kasama ko at tumaas ang kilay na nakatitig kay

Adrian

Mabilis akung umiling. Kinutongan ko si Adrian nang malakas. Gago talaga'to.

Hindi parin nag babago ang kabaliwan.

"Sira ulo! Tumigil ka nga. kaibigan ko lang ' tong kasama ko"

"Kung kaibigan mo yan Mylabs bakit mayroon ka pang kapit-kapit ng braso. Eh

boyfriend mo'ko tapos ako hindi mo pa nahawakan maski daliri ko"

Binitawan ko ang lalaking kanina pa inis na inis. At sinapak si Adrian. Napaka

O.A talaga ng lalaking'to.

"Hoy! Sinong may sabing boyfriend kita. Siraulo ka talaga"

"Eh! Nanligaw ako sayo diba, sagutin mo na ako. Hindi mo pa nga ako sinagot
may reserba kana agad"

Napa iling nalang ako. Oo nanligaw si Adrian sa akin matagal na. Pero hindi ko
pinayagan na ipagpatuloy niya pa ang ginagawa niya dahil tanging kaibigan lang
talaga ang turing ko sa kanya. Pero makulit talaga eh. Ayaw akung tigilan.
Hindi ko naman siya tinataboy, minsan nakakainis lang talaga ang pagiging O.A
niya.

"Kaibigan ko lang'to kaya wag kang O.A diyan. At matagal na kitang sinabihan
na tumigil kana sa pang liligaw sa akin"

Ngumuso siya na ikangiwi ko "Mylabs naman eh. Mahal kit-----"

"Diyan kana! Huwag kang sumunod kung ayaw mong masapak nanaman" Putol ko sa
kanya

Tumaas talaga ang lahat ng balahibo ko kapag narinig ko sa kanya ang huling
binanggit niya. Kinikilabutan ako grr.

"Di ko akalain na sa mukha mong yan may manliligaw ka" Tumawa nang nakakaloko
ang kasama ko

Sinamaan ko siya nang tingin. Aba! Maganda naman ako ah. Sarap niya namang
tirisin. Lakas kung maka insulto. Nahiya naman ako sa kagwapohan niya.

"Maganda ako at masarap" Sabi ko nalang

"Hmmm... Masarap ba kamo babae. Anong klaseng sarap ba"

Nag smirk siya. Namula naman ako nang mapagtanto ko ang nasabi ko.

"Sapak gusto mo" Galit na sabi ko sabay taas nang kamao sa mukha niya

Aba! May dugo yata kami ng boxingero. Anong akala niya sakin mahina. Tss
bigwasin ko pag mumukha niya eh.

"Pfft... Saan na ba ang bahay niyo kanina pa tayo nag lalakad sa kalsada"
Sinamaan ko muna siya nang tingin bago ko tinuro ang bahay namin sa may di
kalayuan.

"Yang kulay blue"

"Di na masama" Sabi niya sabay tingala sa bahay namin

Hindi naman maliit ang bahay namin. May dalawa itong palapag at concrete Ito.
Medyo maayos naman ang pamumuhay namin noon kaya nakapag patayo kami nang
medyo may kalakihang bahay. Mahilig ang ina at ama ko sa negosyo. Marami
kaming paninda nuon. May bakery kami at car wash saka may pwesto din kami sa
merkado na pinagtitindahan nang ina ko.

Meron din kaming tatlong jeep na pinarentahan namin kaso nawala na parang bula
ang lahat ng iyon nang matutong sumugal ang ama ko sa casino. Kaya lahat ng
negosyo nawala at bahay nalang ang natira.

Pasalamat nalang ako dahil may bahay pa kaming natirhan...

"Sino yang tatlong lalaki sa labas ng bahay niyo?" Tanong niya

Nabaling ang tingin ko sa main door namin. May tatlong lalaki nga.

"Hindi ko alam. Tara lapitan natin"

Hinila ko siya papalapit sa main door namin. Naaninag ko agad si papa na

kausap ang tatlong lalaki.

"Pa!" Tawag ko

Nanlaki ang mata niya nang makita niya ako. Kita ko ang taranta sa mata niya
ng makita niya akong naka kunot noo. Alam na siguro niya ang tumatakbo sa
isip.

"Umalis na kayo ibibigay ko ang pera kapag meron na akung maibigay sa inyo"
Sabi ni papa sa tatlong lalaki

"Dalawang linggo lang ang palugit namin sayo. Kapag hindi ka pa nakapag bayad
kukunin namin ang bahay niyo" Anang nong Isa

"Oo na. Alis na kayo"

Umalis na nga ang tatlong lalaki. Sinundan ko Ito nang tingin nang makalayo-
layo na ito. Nilapitan ko agad si papa na may galit sa mata.

"O, anak akala ko ba mag tatrabaho ka sa syudad? Bakit nandi----"

"Ano nanaman ang ginawa mo,Pa!" Sigaw ko

Halo-halo ang naramdaman ko ngayon. Marami na nga akung problema dinagdagan

nanaman niya.

"Anak magpapaliwanag ako"

Hinilamos ko ang kamay ko sa mukha at pagod na huminga ng malalim.

Ano pa bang bago! Sigurado ako na iyong pinag susugalan nanaman niya ang
naningil dito. At worse bahay pa ang kapalit kapag di nakapag bayad. Lechugas
namang buhay' oh!

"Pati ba naman bahay natin papa madadamay dahil sa bisyo mong pag susugal"

Kumukulo talaga ang dugo ko kapag naiisip kung mas lalong humirap ang buhay
namin dahil pinalala pa niya ang kahirapan namin.

"Anak kahit anong gawi----Teka boyfriend mo ba yang kasama mo?" Tanong ni papa
sabay sulyap sa kasama ko

Doon tuloy ako natauhan. May kasama pala ako at sinesermonan ko pa ang ama ko
sa harapan niya.

"Hindi ko siya boyfr-------"

"Sir kaibigan ako ng anak mo. I'm Draize-------I mean I am Dra-Drailan" singit
nang kasama ko. Naka ngiti pa siya. Plastic ba yan tol? O totohanan? Tss

At Drailan pala pangalan niya. Ngayong ko lang nalaman sa haba ng oras na

kasama ko siya.

"Saan mo naman nakilala ang lalaking'to anak?"

Nag buntong hininga nalamang ako. Mukhang ipag paliban ko nalang muna ang pag
sermon sa kanya dahil mukhang mahabang paliwanag pa ang gagawin ko tungkol sa
kasama ko. Ngayong lang kasi ako nag dala ng lalaki sa bahay namin.

"Pasok muna tayo sa bahay pa" Sabi ko at hinila ang lalaking kanina ko pa
kasama

Umupo yong Drailan sa mahabang sofa sa sala at kaharap niya si papa. Hindi ko
nakitaan ng pagkatakot ang lalaking kaharap ni papa ngayon. Bagkos seryoso
lamang siyang naka tingin sa buong paligid.

" Paano mo nakilala ang anak ko? May gusto ka ba sa anak ko, iho? Anong balak
mo kapag ligawan mo siya? May kaya ka ba sa buh------"

"Papa naman tumigil ka nga. Mahirap lang ang lalaking'to at nangangailan siya
ng matitirhan at trabaho"Putol ko kay papa

Kahit adik sa sugal ang ama ko at sakit siya sa ulo malaki parin ang respeto
ko sa kanya.

"Kung ganon edi mag hanap siya ng matitirhan at may marami namang hiring na
trabaho bakit dito siya sa atin napadpad"

"Dinala ko siya dito dahil naawa ako. At tinulungan niya akong habulin ang
nang snatch ng mga gamit ko kaya malaki ang utang na loob ko sa kanya" pag
sisinungaling ko

Hay! Ayaw ko ng maraming tanong si papa sa akin. At kakailanganin ko talaga

ang lalaking'to dahil gusto ko maibalik ang na udlot na negosyo namin noon. At
mag sisimula ako sa pag bubukas ng Car wash.

"Ano! Nadekwatan ka ng gamit? Nahabol mo pa ba? Atsaka pansin ko wala kang

gamit na dala anak" Nag alalang saad ni papa

"Hindi nga namin nahabol eh. Diba Drai?" Baling ko sa lalaking kanina pa naka
titig sa akin
Siguro iniisip nito bakit ako nag sinungaling. Eh! Hindi naman iyon ang
pagkikita namin. Doon naman sa mall nang comfort room. Tss! at naalala ko
nanaman ang katarantaduhan niya non. Ang pag halik niy sa akin sa isang
cubicle.

"Diba tinulungan mo ako doon sa nag snatch ng mga gamit ko pero di natin
nahabol"

"What!"

Pinandilatan ko siya ng mata at sinabi ang 'Makisabay-ka-nalang'- look.

"Yeah. I help her" labas sa ilong na sagot niya at nag iwas ng tingin

Tsk! Pasalamat nga siya diyan dahil tinulungan ko siya para matanggap siya ni
papa. Alam ko na ang ugali ng ama ko. Masyadong mausisa sa mga bagay-bagay.

"Mabuti naman kung ganon. Dapat pala akung mag pasalamat sayo iho. Kahit na
hindi niyo nakuha pabalik ang mga gamit ng anak ko" si papa at nilapitan yong
Drailan tsaka inakbayan

'Ab _a feeling close agad sa kanya si papa. Himala yata'_

Kasi sa pagkaka alam ko masyadong mailap si papa sa mga taong hindi niya pa
nakilala.

"Maliit na bagay sir" mayabang na sabi ni Drailan

Tumaas ang kilay ko 'tuhugin ko pagmumukha mo eh. Ang angas ah! ' Maliit na
bagay daw. Kala mo naman totoo yon. At pinanindigan naman ng mukong.

"Dito siya titira sa atin at pag tatrabahuin ko siya bilang taga linis ng
sasakyan" Singit ko ng makuha na ang loob ni papa kay Drai.

"Eh sarado na yong car wash anak. Balak mo bang buksan ulit iyon?" Tanong ni
papa. Mukhang tuwang-tuwa talaga siya sa kasama ko

"Oo pa. At siya ang pag tatrabahuin ko doon. May karanasan naman siya dahil
trabaho niya iyon doon sa syudad" Baling ko kay Drai na tahimik parin at
mukhang malalim ang iniisip

"Sa mukhang iyan anak taga hugas lang yan ng sasakyan" Hindi makapaniwalang
sabi ni papa

Kahit nga ako di makapaniwala eh. Tss

"Bakit sir may problema ka ba sa ganoong trabaho" Seryosong sabi ni Drailan

Mabilis na umiling si papa. Tila Tuwang-tuwang "Hindi naman. Sa tikas at

tindig kasi nang pangangatawan mo nag mumukha kang Modelo"

Mas lalong sumeryoso ang mukha ni Drailan at nag iwas ng tingin "O siya payag
na akung dumito ka tumira. Total magaan na agad ang loob ko sayo iho. Sege
Shin anak ihatid mo siya sa rooftop doon ang tutulugan niya" Sabi ni papa
tsaka tumayo

Aba! Ayos talaga ang karisma ng mokong napapayag agad si papa.

"At pagkatapos mo siyang ihatid pumunta ka sa may likod bahay nang mapag
usapan natin kung bakit ka bumalik dito sa lugar natin"

Chapter8: Her Family and friends

"Gusto ko ang lalaking yon sayo anak" Sabi ni papa ng maka-upo ako sa isang
silya na katapat niya

"Pa,naman hindi ko type yon"

Tumawa siya ng malakas sa sagot ko. Kahit kailan talaga hindi pumasok sa utak
ko ang magka gusto sa lalaking yon. Aaminin ko na gwapo siya kaso nag iba agad
ang pananaw ko sa kanya ng hinalikan niya ako. Isa siyang mag nanakaw at
tarantadong tao para sa akin.

"Ganon. Eh bakit mo siya dinala sa bahay? Talaga ba'ng malaki ang maitutulong
niya sa atin dito. At mapagkatiwalaan ba yon? "

Nag buntong hininga ako. Sa totoo lang kahit nakakainis ang mokong na yon.
Naramdaman ko naman na mapagkatiwalaan siya. At parang may maraming alam.
Hindi ko nga alam sa sarili ko kung bakit inalok ko siyang tumira sa bahay
namin. Ang gulo talaga ng buhay.

"Mapagkatiwalaan naman Pa. Atsaka malaki ang maitutulong niya sa atin. Pwede
ko siyang maging right hand sa pag nenegosyo"

Siguro nga ginamit ko lang ang lalaking yon para maibalik ang dati naming
pamumuhay. Hay! Nakapagtataka talaga bakit sa dinami-dami kong nakasalamuhang
tao siya agad ang inalok kung sumama sa akin.
Siguro naawa lang ako sa kanya dahil wala siyang patutunguhan.

"Paano ka nakakasiguro na makakatulong siya sayo. Hindi ka dapat mag tiwala sa

mga taong kamakailan mo lang nakilala"

"Eh! Ikaw nga diyan. Ang lakas mong mag feeling close don. Inakbayan mo pa
nga"

Mas lalo siyang natawa "Pakiramdam ko mabait naman ang lalaking dinala mo
anak. May tiwala naman ako sayo. Atsaka pareho tayo malakas ang instinct"

Tumango ako. Iyan ang gusto ko sa ama ko. Kahit minsan pasaway ngunit hindi
niya parin nakaligtaan ang punan bawat pag kukulang niya sa amin. May tiwala
siya sa akin at malakas ang supporta bawat gagawin ko.

"Bakit ka pala bumalik dito sa lugar natin anak. Diba sabi mo mag tatrabaho ka
sa syudad?"

Hay! Ito na nga ba ang sinasabi ko.

"Naesnatch ang lahat ng gamit ko pa. At wala akung patutunguhan doon. Pati
pera ko wala rin. Kaya saan ako pupunta? Edi mamumulubi na itong anak niyo"

"Diba magaling ka namang dumiskarte? Bakit di ka gumawa ng paraan para mabuhay

doon"
"Pinagtatabuyan mo naman ako eh"

Kunwari umiyak ako at nasaktan sa sinabi niya. Pfft! Hindi ko maechura kung
anong kahinatnan ko kung hindi ako uuwi. Saka namiss ko sila papa.

"Wag ka ngang mag drama diyan anak. O siya tutulong nalang ako sayo kung anong
gagawin mo. Para naman hindi ako pabigat sayo" Ngumiti siya

Ngumiti rin ako. Hay! nga pala marami kaming utang na babayaran.

"Iyong kaninang tatlong lalaki. Mga pinag uutangan mo ba yon sa sugalan?"

Tanong ko

Nag iwas siya ng tingin "Hindi anak. Mga ano yon si-----"

"Huwag mo nga akong pag sisinungalingan papa. Kilala na kita. Kaya aaminin mo
sakin ang totoo"

Nag buntong hininga siya bago tumungo "May utang ako sakanila ng bente mil.
Ilang beses kasi akong natalo sa sugal kaya nakapag utang ako"

Napahilot nalang ako sa noo ko. Hindi ko na alam kung ilang pera na ang naubos
at inutang niya para sa sugal na yan. At ilang beses na rin kaming naipit.
Huhuhu Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.

"Ilan na ba lahat ng utang mo?" Nag tagis ako ng bagang

"Siguro nasa singkwenta mil na anak" Naka tungo parin siya

"Ano!! Singkwenta mil!"

Napatayo na ako dahil sa inis. Aba! Deputa naman. Hindi ako tumatae ng pera
kaya paano kami makakabayad sa ganoong halaga.

"Pasensiya na anak. Promise, ako na ang gagawa ng paraan para mabayaran yon
lahat"

"Paano mo mababayaran iyon kung wala ka namang trabaho!At ano! Mangungutang ka

nanaman para may pambayad. Edi ganon parin iyon. May utang ka parin"

Bumalik ako sa kinauupuan ko. At dinukdok ang noo sa lamesa. Hindi ko na alam
kung anong magagawa ko sa ama ko. Nababaliw na talaga siya sa sugalan.

"Noong di pa ako umalis nasa trente mil pa ang utang mo tapos ngayon naging
singkwenta mil na agad"

Tumayo si papa. Konti lang ang pasensiya niya at ayaw niya'ng pag sabihan
"Gagawa ako ng paraan para-----"

"Huwag na!" Tumayo rin ako "Ako na ang gagawa ng paraan para mabayaran ang
utang mo. At pag nabayaran ko yon ipangako mo sa akin na hindi kana ulit
susugal" mahinahong sabi ko

Nakita ko ang tuwa sa mga mata niya dahil sa sinabi ko. Agad siyang lumapit sa
akin at niyakao ako " Salamat anak. Oo hindi na ako susugal"

Sana nga mapanindigan niya ang sinasabi niya. Dahil ito na ang huling beses na
tutulungan ko siya. Kundi parin siya mag tanda hindi ko na alam. Baka
palayasin ko na talaga siya sa sarili niyang bahay.

"Aaaaahhhhh! Paaaaapppppaaaaa! Maaayy Maagnanakawwwww!!"

Napakalas ng yakap si papa sakin ng marinig ko ang sigaw ng kapatid.

Nagkatinginan kami ni papa bago sabay na tumakbo papasok ng bahay.

Muntik na akong matawa nang maabutan ko ang pangyayari. Ang kapatid ko ay

nakahawak ng tabo at pinalo-palo niya kay Drailan.

"Hoyy! Fuck! hindi ako mag nanakaw!" Inis na angal ni Drai habang pinipigilan
bawat palo ng kapatid ko

"Sino ka ba! At kinakain mo pa ang paborito kung ice cream!Waaahhh! Papa may
mag nanakaw!!"

Panay ang palo ni Luke kay Drai kaya hindi niya pa kami nakitang pumasok sa
loob ng bahay.

"Hahaha Hoyy Luke! tumigil kana hindi mag nanakaw yan" Tawang-tawang sabi ko

Hindi ako natawa sa pagpalo ng kapatid ko ng tabo. Kundi kay Drailan na hindi
na maipinta ang mukha dahil sa sakit ng bawat palo ni Luke sa ulo niya.
Dumadagundong pa nga tuwing pinapalo siya sa ulo.

Sabay silang napatigil at tumingin sa akin. Tumakbo agad ang kapatid ko sa

akin at niyakap ako

"Aish! Ang sakit ng ulo ko!" Iritang sabi ni Drailan. Pfft gusto Kung matawa
sa pag mumukha niya. Para siyang kawawang tuta na inaapi

"Atee! Bumalik kana pala! Sino yang lalaking yan! Inubos niya ang ice cream
ko" Parang batang sumbong ni Luke sa akin

Teka bata pa naman talaga ang kapatid ko 10 yrs old pa kaya'to.

"Papa! Sino ba yang panget na yan!" Lumapit siya kay papa ng makita niya'ng
tawa lang ako ng tawa

Hahahaha lintik sa lahat ng nakasalamuha ko simula nong kasama ko ang lalaking

yan. Ang kapatid ko lang talaga ang nag sabi na panget siya. Pareho talaga
kami ng kapatid ko eh, noh?

"Hoy! Anong panget? Sinong panget!" Sabi ni Drailan namimilipit parin siya sa
sakit ng ulo niya

"Ikaw! Ang panget mo! Mag nanakaw pa!" Sigaw naman ng kapatid ko

"What the fu-------"

"Sege subukan mong mag mura basag yang nguso mo!" Pinandilatan ko siya ng mata

Aba! May bata sa harap kung makapag mura siya diyan. Tss!

"Anak hindi mag nanakaw ang lalaking yan. Kaibigan siya ng ate mo" Sabi ni
papa

Lumapit ako sa kapatid ko na mukhang naguguluhan. Pero bago yon sinamaan ko

muna ng tingin ang lalaking hindi maipinta ang pagmumukha. Pabalik-balik ang
tingin niya sa aming tatlo.

"Halika dito Luke ipakilala kita sa kanya"

Hinila ko ang kapatid ko kaso mas lalo siyang dumotdot kay papa.

"Ayoko Ate" Siya sabay iling ng paulit-ulit

Kundi lang siya takot ngayon baka kanina ko pa pinisil ang pisngi niya. Napaka
cute talaga ng kapatid ko. Namumula ang pisngi kapag galit.

"Mabait yang si Kuya Drai. Halika na" Ngumiti ako

**Draizen's POV**

Pabalik-balik ang tingin ko sa babaeng nag dala dito sa akin at sa kapatid

niya'ng nag ngangalang Luke.

"Ayaw ko talaga ate. Mag nanakaw siya eh" -Luke

"Tss" Napa iling nalang ako

Fuck! Ang sakit ng ulo ko mukhang nagka pasa pa yata nang pinalo ito ng bata.
Kundi lang sana bata ang namukpok sa ulo ko baka pinatulan ko na.

Pagkatapos kasi akong ihaatid ng baliw na babae sa akin don sa rooftop na pag
tutulugan ko. Bumaba agad ako pagkatapos kung ma-check ito. Okay naman don.
Mahangin at kitang-kita ang buong lugar nang tinitirhan nila. At malinis din
sa pag tutulugan ko.

May maliit kasing bahay doon sa rooftop. May kama tsaka isang ceiling fan.
Walang tv at walang refrigerator. Wala ring ka design-design only plain white.
Kahit hindi ako sanay sa ganoong tutulugan mukhang wala na nga akong choice.
Kundi doon muna.

At ito na nga ang nangyari pag baba ko galing rooftop. Nag hanap agad ako ng
tubig sa maliit nilang kusina. Sakto naman pag bukas ko sa maliit na
refrigerator nakakita ako ng ice cream. At kinain ko. At bigla namang sumulpot
ang bata at pinalo ako ng tabo sa ulo.

"Mag sorry ka kay kuya"

I was back in my mind when I heard her voice. Naka lapit na pala sila sa akin.
Nasa likuran lang nila ang kanilang ama. At nasa harap ko naman ang dalawa
niya'ng anak.

"Eh! Kinain nga niya ate ang ice cream ko" Pagmamaktol ng bata

Magka mukha silang dalawa. Same eyes, same lips and same nose. At mukhang
pareho silang matigas ang ulo.

"Bakit mo naman kasi kinain ang ice cream ng kapatid ko" Baling ng babae sa
akin

She's angry pero kita ko ang nakakaloko niyang tuwa sa mata. At tuwang-tuwa
talaga siyang nakikita akong sinasaktan ng kapatid niya kanina.

At hindi ko alam dahil sa ice cream para akong timang na lumuluhod sa harap ng
bata para paamuhin. Kasi sa totoo lang ayaw ko ng bata masyadong maingay at
makulit.

"Papalitan ko ng maraming ice cream iyong kinain ko bata. Pasensiya na dahil

kinain ko iyon"

Hindi ko alam kung anong dapat sabihin dahil first time ko ang mag mukhang
tanga. Because of that damn ice cream I'm giving an apology and say some gay
fucking stuff.

"Hindi ako bata Mr.Magnanakaw ng ice cream. I'm Luke Macapagal tsaka 10 years
old na ako" Mayabang na sabi niya

He's cute. And wants to be mature.

I smiled and pat his head

"I'm Draize-------Drailan big boy"

I'm almost spit my true name. Hindi ko dapat sinasabi ang totoo kung pagkatao
including my name. Gusto kong maging challenging ang buhay ko at maranasan
kung ano ba talaga ang pamumuhay kung wala kang pera. Walang sumusunod na
media sayo. At napag isip-isip ko. Gusto kung tumakas muna sa totoo kung
buhay. I want to explore at subukan lahat.

Even being a poor. Yes! For your more info I hate being poor. Minamaliit ko
ang mahihirap dahil di nila kayang umangat. But look! Tignan niyo ang
napasukan kong gulo. Sarili kong butas sarili ko ding bitag.

"Okay Drailan. Next time wag muna----"

"Tawagin mo siyang Kuya, Luke" Pagtatama nang ate niya

I look at her. I don't know why this girl is really something. She looks
innocent but on her deep deep world she had an interesting and challenging
brain.

"Kuya Drailan huwag munang kainin iyong ice cream ko ha"

I look at him. He's almost getting cry. I nod in response.

"Yeah! Papalitan ko nalang" If I have money

I sigh. Wala nga pala akong pera. Ito ba ang sinasabi kong explore tsk!

"Mag sorry ka kay Kuya Drai"

"Sorry kuya" Yumuko ang bata

Gusto kong matawa. Mabait naman pala akala ko isa siyang makulit.

"Hmm It's okay" I said and stand up straight. I pat his head again and look at
her sister

"Luke, dito nga pala titira ang kuya Drai mo. Nasa rooftop siya"

"Ano?" Naguluhan ang bata sa sinabi ng ate niya

I've never expect na dadating ako sa bahay na ito. Kahit ngayon palang ako
dumating parang welcome na welcome ako.
"Sir aakyat na po ako" Paalam ko sa ama ng babaeng baliw

Tumango siya at ngumiti. Magka pamilya talaga isa-isa lang ang ugali.

When the night come. I was laying in my hard bed and look at the ceiling when
someone knock on the door.

"Woyy Drai! Buksan mo'to"

Tumayo ako ng marinig ko ang boses ng babaeng baliw sa labas.

'Ts _s ano nanamang sadya niya'_

Binuksan ko ang pintuan at bumugad agad siya sakin ng naka ngiti. Anong
nginingiti-ngiti ng baliw na'to?

"Oh?" Taas kilay na tanong ko

"Hindi mo ba ako papasukin?"

Nilibot ko muna ang tingin ko sa loob bago binuksan ng malaki ang pinto.
Palundag-lundag siyang pumasok at agad umupo sa silya na nasa gilid ng kama.

Umupo ako sa kama at tinignan siya ng naka kunot noo.

"Bukas pupuntahan natin yong pwesto namin noon"

I raise my eyebrow ng di ko naintindihan ang sinabi niya.

"What for?"

"Huwag ka ngang mag English. Iisipin ko na talaga na anak mayaman ka"

'Ana _k mayaman naman talaga ako'_

Ibinaling ko ang tingin sa gilid "Anong pwestong sinasabi mo?" Tanong ko

Ngumisi siya ng malaki at humangalumbaba sa harap ko.

"Bukas, aayusin natin ang pwesto natin. Diba sabi ko sayo mag tatayo ako ng
Car wash. Kaya naman puntahan natin bukas ang lugar"

"Okay. Labas kana"

Nakita ko kung paano siya napanganga sa sinabi ko.

"Aba! Kapal ah. Ito itong rooftop? Iyo?" Iritang sabi niya. Napatayo pa siya

Gusto kung tumawa sa naging reaksyon niya kaso todo pigil ang ginawa ko.

"Matutulog na ako. Kaya kung wala ka ng ibang sasabihin pwede kanang umalis"
Tinuro ko ang pintuan at humiga

Napangiwi ako ng maramdaman ko ang tigas ng kama. Damn! Di ako sanay pero
dapat na yata akong masanay sa ganito ka tigas na higaan. Wala kasing foam
tanging ply wood lang na pinaibabawan ng kumot na medyo makapal ang hinihigaan
ko.
"Alas dyes, aalis na tayo" Iritang sabi niya at padabog na umalis sa pinag
tutuluyan ko

Napangiti nalamang ako ng palihim pagka alis niya.

'M _ukhang ngayon lang ako naging masaya sa pag lalayas ko'_

**Shin's POV**

Nagising ako ng may kumatok sa pintuan ko. Rinig ko ang boses ni papa.

"Shin anak may bisita ka!"

Nagkamot ako ng ulo at ngumuso. Lechugas! Antok na antok pa ako.

"Oo, baba na ako!"

"Bilisan mo diyan kanina pa yong mga bisita mo sa ibaba, nag hihintay sayo"

"Opo! Baba na"

Narinig ko ang yapak ni papa na pababa ng hagdan. Tumayo na ako sa kama nang
makita kung alas 8 y'media na.

Naku! Sino kaya ang bisita ko. Wala naman akong naalala na may ka meeting
akong kahit sino diyan.

Mabilis akung nang hilamos at nag toothbrush pagkatapos dali-dali na akung

bumaba.

"Gwapo ba talaga yong kasama ni Shin kahapon Mang Alfonso?"

_"Oo gwapo. At mukhang mabait"_

_"Naku! Ito talagang si Shin di sinabing may kaibigan siyang gwapo"_

_"Hoy lukaret huwag kang masyadong magpakampante baka panget yon. Malay natin
bungi pala"_

_"Ingrata ka! Hindi pa ba sapat ang nadinig nating chismiss. Gwapo daw eh"_

"Patricia hindi naman gwapo yong lalaking kasama ni Mylabs kahapon. Napaka
panget kung makikita niyo lang. Mas gwapo pa nga ako"

Nakababa na ako ng tuluyan ng hagdan at nakita ko agad kung sino ang nag uusap
sa sala.

"Oh? Ang aga-aga nandito agad kayo"

Nabaling ang tingin nang lahat sa akin nang marinig nila ang boses ko. Agad
tumayo ang dalawang kaibigan kong babae at niyakap ako.

"Diyos ko dae! Akala ko ba mag tatrabaho ka sa syudad e bakit napa-balik ka sa

bayan mong sinilangan?" Sabi ni Andy at niyakap ako "Naku! Akala ko mamimiss
ko na ang kabaliwan mo" Dagdag niya pa

Tinulak ni Patricia si Andy at niyakap niya ako ng mahigpit

"Ikaw na babae ka! Akala ko matagal pa ang balik mo" Niyakap ko siya pabalik
sinama ko na rin si Andy ng makita kung masama ang titig niya kay Patricia.
Dahil siguro tinulak siya kaya nagalit pfftt.

"Eh! Namiss ko kayo!" Naka ngiti sabi ko pagka hiwalay ng yakapan naming apat

"Paano ako Mylabs? Payakap rin oh" Nakita kung tumayo si Adrian sa kinauupuan
niya at nag lakad papalapit sa akin

Bago pa niya ako mayakap pinigilan na siya ni Andy at hinila pabalik sa upuan.

"Hep! Bawal ka muna dito usapang babae lang'to" - Andy at bumalik ulit sa akin

Napatawa ako ng makita kung sawing-sawi ang pag mumukha ni Adrian "Namiss ko
rin naman ang Mylabs ko ah" Parang batang saad niya

"Heh! Tumigil ka bakit ka pa kasi sumama sa amin"

"Ano bang pake mo. Gusto kong makita ang Mylabs ko. Kahit kailan talaga
kontrabida ka sa pagmamahalan namin"

Napailing nalamang si Andy. Ako naman natatawa nalang. Namiss ko rin ang
ganito ah. Si Andy siya ang pinaka masungit sa amin. Samantalang si Patricia
naman ang pinaka makulit. Si Adrian parang naging isa narin sa amin. Siya ang
taga- tanggol sa aming tatlo pag may umaway sa amin. Sila ang maituturing kong
pinaka matalik kung kaibigan sa Villa namin.

Pina-upo nila ako sa sofa. Nakita kong umalis si papa at pumunta ng kusina.

"Oh! Anong ganap sayo girl? Balita ko may dala ka raw na boylet?" Masungit na
tanong ni Andy.

Ang ayaw niya sa lahat ay magka boyfriend ako. Kami nina Patricia. Bawal daw
muna kami sa ganyan dahil masyado pang maaga sa ganoong bagay. At man hater
din yang si Andy.

"Eeehh! Gwapo raw sabi ni Mia. Naku kalat na nga sa Villa na ito ang lalaking
dala mo. Gosh! Totoo ba na gwapo girl?"

Si Patricia naman. Parang nahiligan na ang lalaki. Mabilis maatract pag may
gwapong nakita. Katulad nalang ngayon parang kilig na kilig habang sinasabi
ang 'gwapo'

"Maniwala kayo hindi nga gwapo mas gwapo talaga ako" Singit ni Adrian

Kita ko ang masamang tingin ni Andy sa kanya "Heh! Manahimik ka nga diyan!
Baka kako mas panget sayo"

Sumimangot si Adrian "Ang gwapo ko kaya. Maniwala kayo o sa hindi panget

talaga yong lalaki-------"

"Panget hindi gwapo" Sabi ko nang matahimik na sila

Kahit kailan talaga eh. Noh?

"OHH MYY GOOSHH!" rinig ko ang impit na tili ni Andy habang lumilipad ang utak
na naka tingin sa may pinto.

Sabay kaming bumaling sa tinitignan niya. Nalaglag ang panga ko habang pinag
masdan si Drailan na papasok sa loob ng bahay. Naka puting sleeveless siya at
gulo-gulo ang buhok. Mukhang bagong gising ang mukong dahil lutang pa ang
pananaw.

"Iinom lang ako" Sabi niya nang makapasok siya sa loob. Nakita niya kami sa
sala at tanging kunot noo ang pinapakita niyang emosyon sa amin.

Tumango ako kaya nag dere-deretso na siya sa kusina. Itong si Patricia naman
hindi mapalagay sa inuupuan niya.

"Oh my gosh! oh my gosh! The hell Shin! Napaka gwapo pala talaga niya. Ahh!
Gusto kong tumalon sa kilig. Naku parang nag slow motion siya sakin habang
papasok siya ng pinto"

At iyan na nga talak ng talak si Patricia. Pinalo-palo niya pa si Adrian sa

tabi niya.

"Akala ko ba panget Shin" Taas kilay na sabi ni Andy

Nag iwas nalang ako ng tingin. Panget naman talaga siya para sakin.

"Aysus kunwari ka pa ha! May nalalaman ka pang panget-panget diyan. Eh

kabaliktaran naman. Naku! Naku!" Si Patricia na natataranta nang makita niyang
lumabas si Drailan galing kusina at nag lakad palabas na hindi man lang kami
binalingan ng tingin "Pakengshet kung ako maging girlfriend niya hinndi ko na
papakawalan yon" Sabi pa niya

Napa iling nalang ako habang sinusundan ng tingin si Drailan na umupo sa silya
na nasa labas. Akala ko ba iinom lang siya ng tubig bat may hawak siyang kape.
Pambihira hindi ko man lang yon nakitang hawak niya papalabas ng bahay.

"Naku ang gwapo talaga at ang ang hot pa. Pati pag upo niya napaka hot tignan"
Si Andy ulit

"Hay pasalamat nalang ako dahil hindi ka nagwagwapohan sa lalaking kaibigan

mo. Iyan ang gusto ko sayo Mylabs eh. Stick to one ka lang sakin" Si Adrian
sabay kindat sakin

Ngumiwi ako at binalingan ng tingin si Drailan sa labas. Naka tingin pala siya
sakin.

"Gosh! Tinignan niya ako. Arg! I wanna die!" impit na tili ni Andy

Nag iwas ako ng tingin at nginitian nalang ang mga kaibigan ko.

Chapter9: Two million

Pagka alis ng mga kaibigan ko sakto namang tapos nang magkape Si Drai sa
labas.
Hinatid ko ang mga kaibigan ko sa labas ng gate pero bago yon. Nilapitan muna
ni Patricia ang lalaking katatapos lang mag kape sa maliit na lamesa sa labas.

"Hi. I'm Patricia Manzano. Shin's best friend" Kinikilig na pakilala nang
kaibigan ko

Tinanguan lamang siya ni Drailan "And this is Andy Perez" Hinila niya si Andy
na halatang galit na galit na.

Pfft Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa babaeng'to. Masyadong na aattract

kay Drailan. Napa iling ako ng ulo at hinila na si Patricia na mukhang walang
balak tumigil na kausapin si Drailan.

"Tara na, hatid ko na kayo" Sabi ko sabay hila kay Patricia sa braso.

Pinigilan niya ako at agarang nilahad ang kamay sa harap kay Drailan. Tinaasan
siya ng kilay ng lalaki. Nalintikan na! Feeler din'to e.

"Nice meeting you. May I know your name?" Naka ngising tanong ni Patricia

"Drailan" Maiksing sagot nito at tinanggap ang kamay ng kabigan ko.

Pagka labas namin ng gate nangisay agad sa kilig ang kaibigan kung lukaret at
may palundag-lundag pa.

"Ehhh! Gurl ang lambot ng kamay niya at ang bango pa" Sininghot niya ang kamay
niya'ng ginamit pang shake hands don sa lalaki sa loob

Napangiwi na lamang ako. Lakas talaga ng tama ng babae'ng to. Kulang nalang
ingodngod ko siya sa lalaking yon para matigil.

"Landi mo talaga Pat! O, siya alis na tayo" Yamot na sabi ni Andy. Halatang
inip na kakasigaw nang kaibigan namin

"Heh! Kala mo naman hindi nagwapohan sa dalang lalaki ni Shin" Mataray na sabi
ni Patricia sabay baling sa akin "Naku dae! Napaka swerte mo. Mayroong hunk at
gwapo diyan sa loob ng bahay niyo. Kung ako sayo gahasain mo na yan"

Sinapak ko siya at tinulak na palabas ng gate namin. Aba! Swerte naman ng

lalaking yon. Kung gagahasain ko siya. Fresh na fresh pa ang gagahasa sa
kanya. Teka ba't ko ba naiisip ang katarantaduhang ganyan. Over my dead body
mag lalaway ang lalaking yon sakin.

Tumawa na lamang ang bruhilda kung kaibigan at nag paalam na sa akin.

"Bye my labs. Pakiss ako" Ngumuso si Adrian sa harap ko at binuka ang dalawang
braso para yakapin ako

Bago pa siya makalapit sakin hinila na siya ng dalawa papalayo. Natawa nalang
ako.

Pumasok ako sa bahay namin at naabutan ko si Drailan na kumakain sa kusina.

Aba! Feeling at home agad tol!? Matindi din tama ng isang'to e. Pagkatapos mag
kape kakain agad.

Lumapit ako sa kanya at umupo sa harap niya. Umangat ang tingin niya sakin.
Subo niya ang kutsarang may lamang kanin.
"Pagkatapos mong kumain mag bihis kana malapit na ang oras. Pupuntahan natin
yong lugar" Sabi ko

"Okay"

Tinignan ko ang ulam niya. Isang sunny side up at hotdog. Paubos na yong
hotdog at half na ito. Naku parang ginutom ako bigla. Nag lalaway ako sa
hotdog na kinakain niya.

Isusubo na sana niya yong kalahating hotdog sa bibig niya ng mabilis ko itong
inagaw sa kanya at deretsong pinasok sa bibig ko.

"Penge ah. Sarap mong tignang kumakain diyan e" Ngumisi ako ng malaki

Hindi naman siya naka imik naka titig lang siya sakin ng awang ang bibig. Tila
hindi makapaniwala sa ginawa kong kagagahan.

Bago pa siya makapag salita tumayo na ako. Pero bago yon kinuha ko muna ang
ang natitirang itlog sa plato niya at mabilis na sinawsaw sa ketchup at nag
madali ng umakyat sa hagdan.

"Sege, mag patuloy kana sa pagkain" Sabi ko habang may malaking ngisi sa labi

Naku! Ang sarap nun ah.

"Anong uulamin ko kung inubos mo lahat" Hindi makapaniwalang sambit niya. Ang
sama rin ng tingin niya sakin

Nag kabit balikat ako "May tuyo at asin naman diyan. Masarap yan promise"
Tinaas ko ang kamay ko

Mas lalong sumama ang tingin niya sakin. Bago pa siya mag aalburuto sa inis
nag tatakbo na ako papuntang kwarto ko.

Tawa naman ako ng tawa. Bakit? Kasalanan ko bang nag lalaway ako sa ulam niya.

Mabilis akung nag bihis ng jeans at isang white v-neck t-shirt. Pagkatapos
kung maligo. Pagka baba ko naabutan ko si Drailan na naka upo sa sofa nanood
ng telebisyon.

Bagay na bagay sa kanya ang itim na t-shirt ni Papa. Medyo hapit ito sa
katawan niya, pinaresan niya ng maong pants. Kagabi kasi bumalik ako sa
rooftop para bigyan siya ng ka-onting damit. Napansin ko kasing wala siyang
dala maski konti.

Nakita ko si papa na sinuot niya yan at nag mukhang payatot si papa. Pero nung
siya ang nag suot bakit ang lakas ng dating? Mas lumitaw ang kakisigan niya.
Di mo akalaing nakatira sa gilid ng kalsada.

"Tara na" Naka ngiting sabi ko

Binaling niya ang tingin sa akin.Tumango siya ng walang pag alinlangang. Bago
siya tumayo at na unang lumabas ng bahay. Sumunod ako sa kanya.

"Mag lalakad nalang tayo dahil malapit lang naman dito yon" Sabi ko

Hindi naman siya sumagot. Sinundan niya lang ako sa paglalakad. Bawat
madadaanan naming kapit bahay namin di maiwasang mapapatingin sa kasama ko.
_"Aba'y nobyo mo ba yan Shin?Kay gandang bata"_

"Hindi po. Trabahante ko yan" sagot ko

Sawa na akong mag sabi na kaibigan ko siya dahil mukhang hindi ako tatantanan
ng mga tagarito. Kahapon pa kasi trending ang lalaking'to.

Wala namang angal ang kasama ko. Tahimik lamang siyang sumusunod sa akin.
Grabe nakakatuwa pala pag may kasama kang gwapo. Pinagpyestahan ka agad ng mga
kapit bahay niyo.

_"Sino yan ineng? Mukhang artistahin ah?"_

"Drailan po ang pangalan niya manang Lita"

_"Saan mo ba yan nakilala? "_

"Sa syudad po Ate Juicy"

Panay ang sagot ko sa tuwing may madadaanan akong ka-close ko. Kadalasan
matanda ang nag tatanong. Hanggang sa makarating kami sa destinasyon namin.

"Nandito na tayo" Saad ko.

Napatingala naman siya sa malaking screen sa harap namin. Isang mukhang

alambre na pinag tagpi-tagpi ang nag sisilbing gate sa Car wash area na'to. At
may malaking tent na nag sisilbing panangga ng init. Binuksan ko ito, sumunod
naman siya.

Marami kaming customer dito noon dahil center of attraction itong pwesto
na'to. Atsaka nasa gilid ng kalsada lang ito. Kung tatanawin mo makikita mo
agad sa kalsada ang nag tatakbuhan jeep at sasakyan.

"Hindi na masamang pwesto'to" Sambit niya habang nilibot ang paningin sa buong
paligid.

Binuksan niya ang gripo at napa-iling siya ng makitang walang tubig.

"Babayaran ko pa. Para may tubig ulit dito" Sabi ko ng mabasa ko ang iniisip
niya

Pati kasi tubig naputulan kami. Bukas babayaran ko agad iyon. May pera pa
naman ako kahit papaano upang mag simula ng maliit na negosyong ito.

"Pwede ka rin mag tayo ng vulcanizing. Pwede na isali dito. Silbi dalawa na
ang negosyo mo. Vulcanuzing atsaka car wash" suggest niya na nagpapatigil sa
akin sa pag bukas ng tarpaulin na maalikabok

Binalingan ko siya at tinaasan ng kilay "Bakit marunong ka ba sa gawaing

iyon?"

"It's simple" Kabit balikat na sagot niya at nag ikot-ikot uli sa paligid

Napa-isip naman ako. Aba! Mukhang magandang suggestion yon. Kaso wala akung
kagamitan.

"Konti lang ang pera ko sa susunod nalang siguro" Sabi ko

Hindi naman siya sumagot.

Pagkatapos naming ma-check ang area umuwi na agad kami. Bukas lilinisin naming
dalawa yon.

**Antonio's POV**

Habang nag babasa ako ng mga files may natanggap akung tawag galing sa tauhan
kong nag manman sa anak ko.

"O, Anong balita?" Malamig na tanong ko

(Sir nasa malayong lugar ho ang anak niyo. May kasamang babae? )

"Saang lugar ba yan?"

(Nasa Guadalupenian Heights Village siya ngayon. Nakatira siya sa bahay ng

babae'ng girlfriend niya)

"Siguraduhin mong mabuti kong girlfriend niya ba yan"

(Opo sir. Atsaka po dagdag kaalaman niyo po. Mahirap ang babae at may maraming
utang ang ama nito)

"Ganon. Sege pag butihin mo ang pag manman sa anak ko. Huwag mo munang
galawin. Pabayaan mo muna siya sa ginagawa niya"

(Areglado sir)

"Report every details on me. ASAP"

Pinutol ko na ang tawag at nag patuloy sa pag babasa ng trabaho.

Sege anak. Tignan nalang natin kung kailan ka susuko diyan sa kahibangan mong
paglalayas.

**Shin's POV**

"Paki-abot nga nang walis" Sabi ko kay Drailan na busy sa pag bubrush ng
semento

Bagot niya namang inabot sakin ang walis at bumalik uli sa ginagawa. Nginitian
ko siya pero kunot noo lamang ang isinukli niya. Halatang badtrip na.

Nag lilinis na kami ngayon sa buong paligid. At sobrang alikabok na talaga.

Panay ang kuha ko ng mga web sa bubong ng tent. Siya naman iyong may lumot sa
semento binu-brush niya ito.

Pasalamat nalang talaga ako at nabayaran ko na ang tubig kaya may tubig na
kami. Kundi lang sa pera na bigay ng damuhong na yan sakin noon (Iyong 5
thounsands. Bayad sa halik ni Shin) Hindi ko talaga mababayaran yon.

Habang kumukuha ako ng web panay naman ang sulyap ko sa kanya sa ibaba.
Seryoso siya sa ginagawa niya don.

Gusto ko ngang matawa. Nung pagdating namin dito naka puting sleeveless pa
siya pero ngayon naka hubad na siya nang pang itaas. Lantad tuloy ang abs
niya.

Akalain niyo may maganda palang katawang ang ungas na'to.

"Kargador ka ba sa palengke? " Di ko na talaga napigilang mag tanong

Ang atensyon ko nasa ginagawa ko wala sa kanya. Naku inaakit ako sa abs eh. At
di lang yan ang laki pa ng muscles niya sa braso.

"What? No" Agarang sagot niya at binalik agad ang tingin sa semento at nag
patuloy sa ginagawa

Tumango-tango na lamang ako. Aba! Akalain mo nga naman sa gandang katawan na

yan hindi siya kargador. Baka naman nag wowork-out siya. Naku naman may
pawork-out work out pa talaga siya ha. Tapos ang bahay sa gilid lang naman ng
kalsada.

"O, Aba! Malinis na dito ah" Biglang lumitaw si papa na kasama ang kapatid
kung si Luke

"O, pa, Ikaw pala"

Tinigil ko ang ginagawa ko at bumaba ng ladder. Nilapitan ko silang dalawa at

agad kinarga ang kapatid ko na may dalang plastic.

"Hi, Luke ano yang dala mo? Para kay ate ba yan?" Ngumiti ako at pinisil ang
pisngi niya

"Yup. Dinalhan kita ng pagkain Ate"

Binigay niya sakin ang plastic. Tinanggap ko naman ito. Nakita ko sa gilid ng
mata ko na huminto sa ginagawa si Drailan at umupo sa upuan.

"Okay ka lang ba ijo? May dala kaming snack para sa inyo dito. Hapon na at nag
lilinis parin kayo rito" Sabi ni papa

Tinanguan naman siya ni Drailan tsaka tumingin sa akin "Okay lang naman. Iyang
anak mo lang naman ang ginawa akong utusan. Utos ng utos parang walang kamay
tss"

Aba! Nag sumbong pa talaga sa papa ko. Kunsabagay kanina pa ako utos ng utos
sa kanya. Kaya nga kanina pa busangot mukha nito.

"Ano ka ba naman Shin. Di porket siya ang mag tatrabaho dito. Utos-utosan mo
nalang "

Aba naman. Kampi pa talaga ang papa ko sa kanya.

"Wag kang maniwala sa lalaking yan papa. Kanina pa nga ako inaapi niyan.
Tignan mo oh ang dumi ng pwet ko. Pina-upo ba naman ako sa lumot na nilinis
niya"

Napatanga naman ang lalaking kaharap ko. Napa iling nalang siya.

"Tanga ka kasi" Saad niya

Oo na, ako na ang tanga. Dahil ang totoo na-slide ako. Kanina pa kasi ako
pabalik-balik sa paglalakad habang nag lilinis siya. E, basa ang semento kaya
ayon. Kawawa ang pwet ko. Tawa naman siya ng tawa. Kaya Ang resulta palagi ko
siyang inuutusan. Hah! Kala niya ha.

"Bad ka! Bad! Napaka dumi na ng ate ko!"

Muntik na akong humagalpak sa tawa ng mabilis pa sa alas kwatrong naka lapit
ang kapatid ko sa kanya at sinuntok-suntok niya ito sa dibdib.

Pfft Ano ka ngayon tsong! Kala mo wala akung kakampi noh.

Agad umapila ang papa ko at hinablot ang kapatid ko para mapalayo kay Drailan.

"Masama ka! Di tayo bati!" Hiyaw ng kapatid ko

"Tama na Luke nasasaktan na yang kuya Drailan mo. O, siya alis na kami. Kainin
niyo yang snack na dala namin" Si papa na panay hila kay Luke na pumipiglas
parin

"Ate huwag mong bigyan si Kuya Drailan. Inaway ka niya eh" Sabi ng kapatid ko
bago sila umalis ng tuluyan. Napaka sama pa ng tingin niya sa lalaking nasa
harap ko.

Binalingan ko ng tingin ang lalaking madilim ang aurang nakatitig sakin.

"Ano ka ngayon? Sege sumbong pa tsong" Ako sabay tawa ng malakas na ika-inis
niya pa lalo

"Malala kana talaga" iling-iling na saad niya sabay tayo

Tawa parin ako ng tawa. Pfft kala naman niya mananalo siya sakin. Hah! Si
Shion Zeek Macapagal' to uy! Hahahaha.

Nang malapit ng dumilim. Napagpasyahan naming umuwi na. Habang nag lalakad
kami sa gilid ng kalsada. Nasa likuran niya lang ako. Naka sunod. Wala kaming
imik dalawa dahil kanina pa siya badtrip sakin. At kanina pa ako daldal ng
daldal don sa pinaglilinisan namin.

Feeling ko nga ubos na ang laway ko. Para kasi akong timang na kinakausap siya
tapos siya parang walang narinig. Hindi man lang nag aksayang kausapin ako.

Habang nag lalakad kami naramdaman kong may sumusunod sa aming dalawa sa
likuran. Binilisan ko bawat hakbang ko upang makalapit kay Drailan. Lechugas
ba't ba ang haba ng legs niya at ang laki bawat hakbang.

"Uy hintay!" Sigaw ko kaso hindi niya ako pinakinggan at mas lalo pang
nilakasan ang lakad niya. Hindi man lang ako binalingan ng tingin.

"Hintay sabi!"

Medyo malayo-layo na siya sakin at ang sumusunod sakin sa likod ay papalapit

na. Natatapakan ko na nga ang anino nung tao.

Abot-abot na ang kaba ko sa dibdib. Mas binilisan ko pa ang pag lalakad.

Lakad-takbo na nga ang ginawa ko. Para lang maabutan si Drailan.

Sisigaw na sana ako ng mahawakan nung tao ang kamay ko at agarang tinakpan ang
bibig ko kaya hindi ako naka sigaw. Dinala ako sa sulok ng poste na walang
ilaw.

Nanlaki ang mata ko nang makita ko ang taong tumakip sa bibig ko. Mas lalo
akong nanginig.

"Hmmmppp" ako habang pilit na pumiglas sa pagkakahawak niya.

Gusto ko ng maiyak sa takot. Pero parang bakal ang mata ko dahil walang
tumulo.

"Saan ang pera?" Nakakatakot na tanong niya

Umiling ako. Kinulong niya ako sa leeg at mahigpit na hinawakan ang braso ko
para hindi ako makatakas.

"Matagal na kitang hinanap. At sa wakas nakita rin kita. Huwag kang mag tago
sa utang mo. Baka iyan ang papatay sayo" Mariin na sambit niya "Saan ang
dalawang milyon na inutang mo?"

Pinakawalan niya ang bibig ko para makapag salita ako. Nanginginig na ako,
parang konti nalang hihimatayin na ako sa nerbyos.

"W-wala pa akong pera. Bigyan mo pa ako ng dalawang b-buwan " Sabi ko.
Nauutal.

Siya si Dante De Alas. Anak siya ng mayor dito sa amin. Siya ang pinag
uutangan ko dahil wala na akung patutunguhan. Lahat ng hiniram kong 2 million
binayad ko sa utang ng ama ko. Mag tatlong buwan na ngunit hindi ko parin
nabayaran yon.

Alam ni Papa ang tungkol dito pero sinabi ko sa kanya na huwag siyang mag
alala dahil mababayaran ko rin ito. Pero kahit anong diskarteng gawin ko sa
buhay magkanda kuba-kuba pa ako mukhang matagal pa bago ko mabayaran ang
perang yon.

"Dalawang buwan nanaman? At ano? Kapag sisingilin na kita mag hahangad kana
naman ng dalawang buwang palugit? " Galit na sabi niya

Naramdaman kong may naka angal na kutsilyo sa leeg ko. Gusto kong lumaban pero
nanginginig ako sa takot. Hindi ko kayang igalaw ang mga paa ko.

"H-Hindi b-babayad a-ako D-Dante" Tumulo ang luha ko

"Siguraduhin mo lang. Pasalamat ka at gusto kita kaya bibigyan pa kita ng

palugit. At huwag kang pakampante, kaya kitang patayin kapag di ka nakapag
bayad"

Binitawan niya ako at mabilis na umalis. Napa-upo naman ako dahil sa

panginginig. Hanggang kailan pa ba mag tatapos ang ganitong buhay. Hindi ko na
alam kung anong gagawin ko.

Kasi sa kabila ng pag tawa ko at pagka madiskarte may tinatago rin akong takot
sa sarili. Hindi lang sa ganito niya ako pinagtangkaan. Naranasan kong binitay
niya ako sa bodega nila at hindi pinakain ng dalawang araw. Ngunit pinakawalan
niya rin ako pagkatapos.

Walang alam si papa sa karanasan ko dahil ayaw kong mag alala pa siya. Kaya
nga gumagawa ako ng paraan para matigil na ang kahibangan niya sa pag susugal.

"Shit! Nandito ka lang pala. Pinag alala mo' ako"

Bago ko tinunghay ang ulo ko. Pinahid ko muna ang luha ko para hindi niya
mahalatang umiiyak ako. Tsaka ko muna tinunghay ang ulo ko.

Naabutan ko siyang madilim ang aura at malakas ang paghinga. Nakikita ko rin
ang pag alala niya sa akin.

Ngumiti ako ng malaki at pilit pinasigla ang boses. Tumayo ako.

"Ayaw mo kasi akong hintayin. Iyan tuloy tinaguan kita. At kita mo naman.
Alalang-alala ka" Humagalpak ako ng tawa

Hindi lang sa diskarte ako magaling, pati narin sa pag acting at pag
kukunwari. Magaling ako.

Ramdam ko ang seryosong titig niya sakin. Para bang mababaliw na siya ano mang
oras.

"Ano! Iyan lang ang sasabihin mo sa kabila ng pag-alala ko" Madilim parin ang
aura niya. Hinilot niya ang noo niya at bumuga ng hininga

"Awsus! Wag mong pag patuloy yan dude. Baka iisipin ko pang may gusto kana
agad sa akin" Mas lalo akong humagalpak sa tawa ng makita kong napangiwi siya
sa sinagot ko

"Dream on tsk.Tara na bago pa ako mabaliw sayo" Galit parin siya

Hinila niya ang braso ko at pwersahang kinaladkad.

"Ayiieee baliw daw siya sakin oh. May pag tingin ka pala diyan sakin ha. Di mo
lang sinasabi" Nakakalokong saad ko

Gusto kong palakpakan ang sarili ko. Kung artista lang ako ngayon baka may
award na ako sa pag sisinungaling at pangloloko ng tao. Kasi sa kabila ng
nangyari kanina nagawa ko pa ring humalakhak ng todo.

"Asa ka pang magka gusto ako sayo. Baka ikaw diyan" Sabi niya

"Wieeh! Ako magka gusto sayo? Tol di tayo talo. Tomboy ako pareho tayong
lalaki" Biro ko sabay tawa nanaman at tinapik ang balikat niya

Napa-iling nalang siya at kinaladkad na ako ng tuluyan.

Chapter 10: Opening

Pagka gising ko kina-umagahan. Para akong lalagnatin. Ang sama ng pakiramdam

ko. Masakit ang ulo ko at lupaypay ang buong katawan ko.

Sa kabila ng pakiramdam ko. Bumangon parin ako. Mabilis akong naligo at nag
bihis.

Pagka baba ko naabutan ko si papa at si Luke sa ibaba na nag lalaro ng laruang

sasakyan. Panay ang tawa ni Luke sa tuwing pinapalandas ni papa yong maliit na
sasakyan sa braso ng kapatid ko.

Nasa hagdanan pa ako naka tulalang naka tingin sakanilang dalawa ng biglang
pumasok si Drailan na magulo ang buhok. Pikot ang mata dahilan nang pagka
chinito lalo ng kanyang mata. Halatang bagong gising. Topless rin siya.
Nagkatitigan kami. Nang biglang umangat ang tingin niya sakin. Kumunot ang
kanyang noo. Nakatitig lang ako sa kanya. Para akong timang na nakatanaw lang
sa kanya.

"Magandang umaga sir" Bati niya kay papa "Magandang umaga rin, ijo. Kumain
kana sa kusina" Si papa

Tumango si Drailan at nilapitan si Luke "Morning big boy" sabi niya rin kay
Luke at pinat ang ulo nito. Pagkatapos nilagpasan niya ito at lumapit say
kinaroroonan ko.

Hanggang ngayon nakatunganga parin ako sa hagdan habang naka tingin sa kanya.
Hindi ko alam kung bakit natameme ako bigla pagka kita ko sa kanya ngayon.

"Morning" Seryosong bati niya rin sakin bago ako nilagpasan para pumasok sa
kusina. Nakita ko pa ang nakakaloko niyang tuwa sa mata

Mas lalo akong natameme. Lintik para akong baliw na sinusundan siya papasok ng
kusina.

"O, anak? Kanina ka pa ba diyan? Kumain kana don. Nag luto ako ng agahan"

Agad nabaling ang tingin ko kay papa at natauhan sa pagka tulala.

Linsyak! Natulala ba ako sa bruhong' yon? Langya Bakit kasi naka topless siya.
Baka akalain non natulala ako sa angkin niyang kakisigan. Iwinasik ko ang ulo
ko. At agad bumaba.

"Mamaya na ako kakain" Sabi ko

Ayaw ko ngang makasamang kumain ang lalaking'yon. Ramdam ko pa naman ang pagka
loko niya habang binabati ako ng 'Morning'.

Ikaw kasi Shin ba't ba natulala ka sa gagong yon. E, nakita mo naman yong abs
niya kahapon diba tss.

Umupo muna ako sa sofa at ini-on ang telebisyon. Hindi kalaunan lumabas na si
Drailan sa kusina at agad umupo sa tabi ko.

"Anong oras tayo babalik don sa car wash?" Tanong niya habang naka tuon ang
pansin sa harap.

Nasa harap namin sila papa at Luke nag lalaro parin.

"Mamaya pagkatapos kong kumain" sagot ko sabay tayo

Ewan ko ba nababaliw na talaga ako. Para akong napapaso bigla pagka upo niya
sa tabi ko.

Nagmadali akong pumasok sa kusina at ako naman ngayon ang kumain.

Pagka dating namin sa Car wash agad kaming nag linis. Pero bago may kulang...

"Gusto ko maging colorful itong car wash natin. Magpapabili ako kay papa ng
paint" Sabi ko habang nilibot ang tingin sa paligid.

Walang kabuhay-buhay. Kulay pa naman ang nag sisilbing attract ng mga tao.

"Good idea. Ako na ang bibili. May malapit bang paint shop dito?" Tanong niya.
Namagpag siya ng damit

"Oo... Sa unahan lang, straight ka diyan"

Binigyan ko siya ng pera. Agad siyang umalis pagkatapos kong ma-ilista ang
kulay na gagamitin.

Buong araw nag linis kami at pagkatapos may konting oras pang natira nakapag
paint kami sa ding ding.

Ganyan ang trabaho namin buong week. Nag papaint.At may inayos ka-unti. Minsan
may drawing siyang nilagay pag nag pa-paint kami. Inis na inis nga ako ng
malagyan niya ng pangalan ang pinaka sulok ng dingding. Nilagyan niya ng
'Drai&Shin'. Hindi naman masama dahil maganda pagka littering niya bawat
titik. Kaya di nalang ako umangal sa katarantaduhan niya.

Nakapag pagawa narin ako ng placard.

' **SHIN'S CAR WASH'**

Habang tinitingala ko ang pangalan ko sa toktok ng tent. Di ko maiwasang

ngumiti ng malapad. Pangarap ko talagang magkaroon ng business na may naka
ukit na pangalan ko.

"Diyan. Ilagay mo sa center para attractive tignan" Utos ko kay Drailan

Bagot niya namang sinunod ang utos ko. Nilagay niya nga sa tamang pwesto ang
placard. Naka patong siya sa ladder habang nag a-adjust.

"Yan. Tama na yan!" Sabi ko ng maganda na itong tignan

Bumaba na siya sa ladder. Atsaka lumapit sa akin. Tiningala niya ang placard.

Nasilayan ko ang ngiti niya nang bigla siyang ngumiti. Natulala naman ako
pagkakita ko sa ngiti niyang pamatay.

Paano nalang kung wala ang lalaking'to? Halos lahat na yata ginawa niya. Pag
pa-paint, pag mamason, pag lilinis. Ewan ko kung makakaya ko ba.

Sa totoo lang nang makita ko siya sa pangalawang beses after niyang sinabi na
natutulog lamang siya sa gilid ng kalsada at nag tatrabaho bilang Car wash
nagkaroon ako ng motivation na mag tayo ng ganito. Siya agad ang pumasok sa
isip ko na mag trabaho sa gagawin kong maliit na business.

At heto nga naman natupad na ang pangarap ko. Kahit alam kong hindi pa
nangangalahati ang pera na makukuha ko dito sa utang na babayarin ko.

"Thank you" Nginitian ko siya habang titig na titig sa mukha niyang masaya

Para akong ginayuma sa ngiti niya kaya nasabi ko yon ng wala sa sarili.

Bigla siyang humarap sakin. Nag titigan kaming dalawa. Nawala ang ngiti niya
at napalitan ito ng seryosong tingin. Biglang kumabog ang puso ko at agad nag
iwas ng tingin sa kanya.

Watdapak! Ano yon!? Hindi naman ako tumakbo ng malayo. Bakit ang bilis ng
tibok ng puso ko. Baka magka heart attack pa yata ako.

"Welcome" Ngumiti ulit siya. Nagdala sa akin nang pagka tulala ulit sa mukha
niya

"Kailan pag bubukas mo nito nang makapag trabaho na ako?" Sabi niya sabay
tanaw sa buong area ng car wash

"Ha?" Nakatulala parin ako sa kanya

"Kailan bukas nito tsk?" Bored na tanong niya at kunot noo akong tinitigan.

Doon ako natauhan at mabilis na nag iwas ng tingin "B-Bukas" sagot ko na hindi
mapakali

Aba matindi na talaga tama mo Shin. Bigla ka namang na utal diyan. Hindi naman
nakakatakot itong kasama mo ngayon.

"Ohhhhmmmmyyggossshh! Shin ang ganda ng pagka renovate ng Car wash niyo noon
ha"

Bigla dumating sina Andy, Patricia at Adrian. Nasa likod namin sila naka masid
sa buong arean ng car wash. At si Patricia ang nag salita non.

"Uy kayo pala" Masayang bati ko

Isang week ko rin silang hindi nakita dahil busy ako sa car wash sa pag
aasikaso.

"Sa wakas may sarili kana ring pagkaka abalahan " Si Andy na malaki ang ngiti
sa akin "In fairness girl. Kahit car wash lang itong tinatayo mo pero parang
pang sosyal. Ang ganda ng disenyo ha. Wala akong masabi" dagdag niya

Nilibot ko ang tingin sa paligid ng car wash. Bawat dingding may naka drawing
na tulo ng tubig. Na may damo-damo. Blue, sky blue tsaka yellow green ang
makikita mo sa paligid. Si Drailan ang nag disenyo ng lahat nang ito.
Tumutulong lang ako sa pag paint. Minsan pinapagalitan niya pa ako pag mali
ang ginagawa ko.

"Syempre ang galing ng kasama ko" Sabi ko sabay tingin kay Drailan na
nakatingin pala sakin

Nag iwas ako ng tingin at Nginitian ang mga kaibigan ko.

Kung sa ibang pagkakataon siguro nag aalasa na ako ng bangko. Pinagyayabang ko

na ang sarili ko kahit hindi totoo. Pero ewan ko ba hindi ko kayang itanggi na
kay Drai ang gawaing nasilayan nila ngayon. Feeling ko proud pa ako sa kanya.

"Oh gosh! Napaka talented mo pala Fafa Drailan eh" Lumingkis nanaman itong si
Patricia sa lalaking katabi niya. Hinaplos pa nito ang matigas na braso.
Nginitian siya nito

Tinignan ko si Patricia at nag iwas agad ng tingin pagkatapos tumawa ng pilit.

"Hi Mylabs. Namiss kita ah. Gusto mo bang mag trabaho ako dito" Bulong ni
Adrian sakin sabay akbay

Ang laki ng ngisi niya sakin. Tumawa ako at tinaggal ang braso niyang naka-
akbay.

"Wala akong ese-sweldo sayo, Adrian" Saad ko

"Hindi ko kailangan ng sweldo Mylabs. Pagmamahal mo lang okay na yon sakin"
Kumindat siya

Napa-iling nalamang ako at sinulyapan si Drailan na nakatitig sakin ng

seryoso. Naka lingkis parin sa kanya si Patricia habang nag daday-dream ito sa
mukha niya.

"Nga pala bukas opening ng Car wash na'to punta kayo ha" Masayang sabi ko

"Basta ikaw mylabs nandiyan agad ako" Si Adrian na inakbayan uli ako

"Go kami girl/ Sure ikaw pa" Sabay naman na sabi ni Andy at Pat.

Halatang masaya talaga sila para sa akin.

Pagkatapos nang araw na yon. Mabilis lamang ang oras at araw kaya kinabukasan
panay ang handa ko. Busy ako kaka-ayos sa sarili ko. Si papa naman at Luke nag
ayos narin para pumunta sa car wash.

Tinulungan ako nina Andy, Patricia at Adrian na maging maayos ang opening
na'to. Sila pa ang nag kusang bumili ng flower para sakin. At ribbon na icu-
cut ko.

Hinayaan ko nalamang sila dahil panay ang ayos ko sa sarili. Nag paganda ako.
Lipstick atsaka pulbo ang nilagay ko at isang puting bestida na hapit sa
katawan ko. Nag suot rin ako ng puting sandals and tadaaahh! Tapos na ako.

Wala naman kasi akong pera para pumunta nang parlor kaya sa ngayon sariling
sikap muna.

Pagkatapos ko sa lahat-lahat lumabas na ako nang kwarto. Pero bago yon

sinulyapan ko muna ng panghuli ang sarili ko bago ako lumabas nang kwarto.

Pagka baba ko naabutan ko si Patricia at Andy na naka upo sa sofa.

"O, akala ko ba nasa car wash kayo bakit nandito kayo?" Naka ngiting sabi ko

Sabay silang dalawang bumaling sa akin at tinignan ako mula ulo hanggang paa.
Sabay silang tumayo at lumapit sakin. Napaatras naman ako nang mas lumapit pa
sila nang husto at tinignan uli ako mula ulo hanggang paa.

"Na, uh! May kulang parin. Dapat mas maganda ka pa lalo dahil mag cu-cut ka ng
ribbon" Sabi ni Andy

"H-ha? A-anong ibig-----"

Hindi na ako nakapalag ng hinila nila ako pabalalik sa itaas. Pina-upo ako sa
upuan habang kaharap ang salamin.

"T-teka Ano bang gagawin niyo?" Naguguluhang tanong ko

"Papagandahin ka pa namin. Kaya steady ka lang diyan. Huwag ng makulit"--

Patricia

"Eh, tapos na akong mag paganda" tutol ko

"Nope! Hindi pa kami satisfied sa mukha mo" sagot ni Andy

Wala na nga akong magawa ng pinaki-alam na nila ang mukha ko. Pambihira ngayon
ko lang napansin na may dala silang make-up kit tsaka damit na susuotin ko.

Ilang lagay nang kung ano-ano sa mukha ko ang ginawa nila. At ilang hila rin
sa buhok ko bago sila matapos.

"Tadaaahh! Mulat kana girl. Gosshh you're so pretty Shin!" Rinig kong tili ni
Patricia

Dahan-dahan kung minulat ang mata ko. At sa pag bukas ko nito napaawang ang
bibig ko nang masilayan ko ang mukha ko.

"Napaka ganda ko" Di makapaniwalang sambit ko

Hinawakan ko ang mukha ko. Nilagyan nila ako ng piluka kaya mas lalong lumitaw
ang bilugan kong mata. May light make up ako sa pisngi saka sa talukap. Medyo
dark red ang kulay ng lips ko na nagpa tingkad ng kagandahan ko. Saka ang
medyo freezy hair ko naging straight ito.

"Thank you" Masayang sabi ko

Ngayon nalang ulit ako nabihisan nang ganito.

"O, siya mag bihis kana Shin dahil nag hihintay na yong ama mo don "

Tumango ako saka mabilis na nag bihis ng damit. Tinulungan pa nila ako nang di
ko masara yong zipper sa likod.

Isa siyang color red dress na hapit sa katawan ko. Hanggang above the knee ang
haba nito. Pinasuot nila ako ng black killer hills.

"Saan niyo kinuha ang damit na'to? Ang ganda" Manghang sabi ko habang pinag
masdan ang sarili sa buong salamin

"Sa kaibigan kung bading. Goodness gracious ang ganda nang kaibigan namin"
Sabi ni Patricia habang iniikot ako ng tingin

Nag pasalamat uli ako sakanila bago namin na pag pasyahang lumabas nang bahay.
Pag tingin ko sa oras alas 1:30 na.

Pagka labas ng gate bumugad agad si Adrian sa harap ko na naka upo sa malaking
motor niya. Agad siyang tumayo nang maayos ng makita niya kaming lumabas.

Titig na titig si Adrian sakin habang papalapit sa kinaroroonan ko. Nag lahad
siya ng kamay. Agad ko namang tinanggap nang naka ngiti. Feeling ko para akong
prinsesa ngayon.

"Nandito ang iyong prinsepe para pasakayin ang magandang prinsesa sa malaki at
makintab kung motor" Si Adrian na inaalalayan ako hanggang makarating sa harap
ng motor niya

"Sus bolera. Kala mo naman malayo ang pupuntahan. E, nasa unahan lang naman"
Tumawa ako.

"Kahit gaano pa yan kalayo o kalapit willing kitang ihatid Mylabs" Kinindatan
niya pa ako

Sinapak ko nalang siya at umangkas na sa motor. Nang mapa-andar niya ito.

Humawak ako sa balikat niya at binalingan sina Andy at Pat na nasa gate naka
tingin sakin nang naka ngiti.
"Kayo? Baka gusto niyong umangkas" Yaya ko

"Huwag na mag lalakad nalang kami" Masiglang sabi ni Andy

Tumango ako. Pinaandar ni Adrian ang malaking motor niya papuntang car wash.

"Napaka ganda mo pala pag naayusan Mylabs"

"Heh! Bolero ka talaga" Natatawang saad ko

"Hindi a, totoo nga ang sinabi ko"

Iyan ang palaging sinsabi ni Adrian sakin hanggang makarating na kami.

Naabutan ko si papa at Luke na nag aabang sakin sa labas.

Nasilayan ko rin si Drailan sa loob. Naka talikod siya sakin at parang may
kung anong kinalikot sa sulok.

"Papa ang ganda ni Ate" Feeling ko nag tu-twinkle ang mata ni Luke habang
sinsabi niya yon

Nag madali siyang tumakbo sakin nang makababa ako ng motor. Nilapitan rin ako
ni papa. At nakangiti ang kanyang labi.

Niyakap niya ako ng mahigpit "Napaka ganda ng anak ko. Kahit ganitong business
pa ang natupad mo. Masaya ako dahil
nag effort ka. Pasensiya na kung wala akung natulog anak" Sabi ni papa na
papaiyak na

Kumalas ako sa yakapan at nginitian siya nang malaki "Okay lang pa. Ang gusto
ko lang namang gawin mo ay itigil na ang bisyo mo"

"Titigilan ko na anak"

Tumango ako at nginitian siya nang panghuli bago bumaling sa taong nasa loob.

Nakatingin na siya sa akin ng seryoso. I smiled at him and wave my hand. Nag
iwas siya ng tingin at nag patuloy say ginagawa.

_'Problema_ niya? _Nagandahan_ _kaya siya sakin pfft.'_

Nilibot ko ang paningin sa paligid. Ayos na ang lahat. May ribbon na ito na
icu-cut ko. Tsaka flower.

Pumasok ako sa loob. At pumunta sa may stage 'kuno'. Pinalibutan ako ng mga
ka-close ko. Sina Andy, Patricia, Adrian, Draila. Si papa at si Luke. Naka
ngiti silang lahat sakin.

Kahit sila-sila lang ang nandito masaya na ako. Diba ganyan naman? Nagsimula
muna say maliit bago lumago.

"Hi sa lahat" Kumaway-kaway ako having malaki ang ngiti sa labi

Para talagang marami sila noh. Ewan ko, sa kabila nang mga naranasan ko simula
nang nag hirap kami ni papa mas tumatag and pananaw ko sa buhay. Kahit gusto
ko ng sumuko. Ngunit mas pumaibabaw parin ang pag-asa kung gumanda ang
pamumuhay namin at malagpasan bawat pag subok. Kaya dapat fight lang.
"Kahit kayo-kayo lang ang nandito. Nagpapasalamat parin ako. Kundi dahil sa
pag tulong niyo sa akin para maisalba lang itong maliit na car wash na ito.
Hindi ko mabubuksan ito sa hinaba-haba ng panahon na naka close ito. Kaya
laking pasalamat ko"

Nilibot ko ang paningin ko sakanila. Masaya silang lahat. Si papa na malaki

ang ngisi at si Luke na karga niya. Na inosenting naka titig sakin. At lastly
si Drailan. Seryoso siyang tumitig sakin. Naka angat ang labi niya. At kita ko
ang pagka mangha ng mata niya. Ewan ko para saang paghanga.

"And especially to my right hand. Ang nag hirap para gumanda ang 'Shin's Car
wash' No other than Drailan. Siya ang muna ang mag babantay dito. Bago ako mag
ha-hire ng makakasama niya"

Nginitian ko si Drailan na tanging seryoso ang mukhang nakatitig sa akin.

"Ako Mylabs! Tutulong ako sayo kahit walang sweldo okay na you. Basta
pagmamahal mo ibibigay mo sakin" Singit ni Adrian na malaki ang ngisi

Napa-iling na lamang ako at ngumisi nang makita kung kinutusan siya ni Andy at
pinandilatan ng mata. Pfft...

"Again thank you ulit..."

Marami pa akong sinabi bago ko pinutol ang malaking ribbon sa labas ng

entrance ng car wash.

"Yehey! Sa wakas bukas narin!" Masiglang sigaw ni Patricia at tumalon-talon pa

pagka cut ko ng ribbon gamit ang malaking gunting

"Kung kailangan mo ng tulong Drailan pogi. Nandito lang ako. Willing tumulong"
Si Patricia ulit sabay kapit sa braso ni Drai

Nginitian siya nang lalaki at pagkatapos ibinaling ang tingin sa akin. Agaran
and pag iwas ko ng tingin sakanilang dalawa ng makita ko ang seryosong mata
niya sakin.

Napahawak ako sa dibdib ko. ' _Akala_ _ko_ _aatakihin na ako'_ Ba't ba ang
seryoso niya masyado ngayon.

Chapter11: Help

Sa araw na iyon nagka roon agad kami nang apat na customer. Tumutulong si papa
sa pag lilinis ng sasakyan. Si Adrian naman nag linis din. Tsaka si Drailan.

Kami namang girls pinaghandaan namin sila nang makakain. Habang pinagmasdan ko
sila na nag lilinis nang sasakyan di ko maiwasang matuwa. Nag aasaran kasi
silang tatlo. At ang pasimuno si Adrian. Tinapunan niya nang bula si Drailan.
Dahil mukhang mainitin ang ulo ni Drai ang hawak niyang host itinapat niya kay
Adrian. At si papa naman natalsikan kaya sumali nalamang sa biruan ng dalawa.

Tawa ng tawa ang tatlo pagkatapos nun. Kita ko pa and pag sulyap ni Drailan
sakin habang tumatawa. Pasalamat nalang ako dahil wala ang may-ari ng sasakyan
kaya walang sumita sakanila. Hindi ko rin kayang pagalitan ang tatlo dahil
natutuwa akong pinagmasdan sila.

"Hay! Ang gwapo talaga ni Drailan" Pag da-daydream ni Patricia sa gilid ko

Binatukan siya ni Andy "Heh! Tumigil ka nga sa kalandian mo, Pat. Nag mumukha
kang tanga. Kahapon ka pa gwapo ng gwapo" Simangot nito

Natawa nalang ako at pinagmasdan muli ang tatlo sa unahan. Hindi ko talaga
ikaka-ilang gwapo itong trabahador ko. Hay! Ang gwapo niya yatang trabahador.

"Bago ba itong car wash na'to? Ngayon ko lang ito nakita ah"

Isang araw, lumapit ang may ari ng Honda na kasalukuyang nililinis ni Drailan
ngayon. Ako naman nasa kaha. Nag mamasid kay Drai. Natigil ako sa ginagawa ko
ng lumapit ang babaeng kasing edad ko sa akin. At kinausap ako.

Naka pamewang siyang nakatitig kay Drailan na nagsasabon sa wind shield niya.
Naka hubad ito at tanging pantalon na faded blue ang suot nito. At medyo
sumilip ang stripe niyang boxer. Nalaglag ang panga ko.

"Miss, ikaw ba may ari nito!"

Nabalik ako sa ulirat ko ng winagayway niya ang palad niya sa harap ko. "H-Ha?
Ano yon?" Wala sa sariling sabi ko

Hindi mawala sa isipan ko ang imaheng pinagmasdan ko kanina. Hindi ko na

nakita si Drailan dahil nandon siya sa kabilang pintuan na salungat sa
kabilang pintuan na nililinis niya. Natatabunan siya ng sasakyan.

"Ang sabi ko sayo ba'tong Car wash na'to?" Tanong ulit ng babae

" Oo akin'to" Sagot ko tsaka yumuko at nag susulat sa papel

Iniwas ko ng tumingin kay Drailan dahil baka matulala nanaman ako. Bakit naman
kasi naka hubad. Lantad na lantad tuloy ang abs niya. At kita bawat muscles
niya sa tuwing nag pupunas.

"Hmm. I see. Sino yang lalaking nag lilinis ng sasakyan ko?"

Nag angat ako ng tingin at naabutan ko siyang titig na titig kay Drailan. Naka
silip ang kalahating katawan nito habang nililinis ang salamin ng pintuan ng
sasakyan. Basang-basa na siya. At ang buhok niyang basa mas lalong umindayog.
Seryoso ito sa ginagawa niya.

"Trabahante ko" Sagot ko at yumuko pabalik

Bakit habang patagal ng patagal kong pinagmasdan si Drailan at nakakasama mas

nagiging attractive siya sa paningin ko. Arg! Nababaliw na talaga ako.

"Really? Saan mo ba siya nakilala? Nag hire ba siya sayo? And he looks
familiar" Sabi ng babae. Hindi niya parin tinantanan sa pag titig ang lalaking
nag lilinis ng sasakyan niya

"Hinire ko siyang mag trabaho dito" Sagot ko at umirap sa sinusulat ko sa

papel

Hindi ko alam kung bakit bigla akong naiirita. Mukhang alam ko na kung anong
sasabihin niya.
"Ow! I like him. He's damn hot. Hindi pa ako nakakita ng ganyan ka gwapong car
washer"

Nag angat ako ng tingin sa kanya. Nasa akin na ang tingin niya at malaki ang
ngisi niya sakin.

"Malapit nang matapos sa pag linis ang sasakyan mo" Mahinahong sabi ko. I
sigh.

"Ah! Yeah! Ito ang bayad ko" Naka ngiti siyang nag bayad sakin "Keep the
change" Nag lapag siya ng five hundred sa harap ko.

Imbis na simangot ang matatanggap niya galing sakin. Nilakihan ko ang ngisi
ko. At nag thank you. Iyan ang gusto ko. Ba't pa ako mag iinarte, E, pera na
yan. Kahit araw-araw pa siya dito kung ganito kalaki and ibinibigay niya edi.
Masaya ang buhay.

Kung business ang usapan labas na dito ang pagiging o.a. Kung malaki ang bayad
nila dahil gwapo ang nag lilinis ng sasakyan edi. Go! Kahit tumunaw pa ang
lalaking yan na pagpantasyahan nila wala akong pake. I need money para makapag
bayad na ako sa mga utang ni papa.

Iyan nga ang nangyari. Dahil sa susunod na customer babae ulit at kasing edad
ko lang. Bumaba ito ng kotse niya habang titig na titig kay Drailan na nag
lilinis sa isa pang kotse na malapit ng matapos.

Muntik pa itong matalisod dahil sa killer heels na suot nito. Hindi kasi siya
tumitingin sa dinadaanan dahil lahat ng atensyon niya na kay Drailan.

"Hi" Bati nung babae kay Drai sabay lapit nito.

Muntik pang mabasa ang mamahalin nitong suot dahil biglang humarap si Drailan
sa kanya na may hawak na host.

"Shit! I'm sorry" Sabi ni Drailan sabay off ng host at hinarap ang babae "Yes?
Magpapalinis?" Seryosong tanong nito sa babae.

Nag alinlangan pang sumagot ang babae dahil sa titig ni Drailan sa kanya na
nag patameme sa kanya. "Y-yes! My car"

Tinanguan siya ni Drailan at binalingan ako. Muntik na akong mapatalon sa

gulat dahil sa titig niya. Senenyasan niya ako na kausapin ko ang babae.
Inikotan ko siya nang mata at tumayo na sa pagkaka-upo.

Tss kala mo naman siya yong boss dito. Kung makapag utos sakin. Akala siguro
niya natulala ako sa pag titig sa kanya kaya hindi ako nakakilos agad. Heh!
Sino siya para humalingan ko. Damn! .

Lumapit ako sa dalawa. Hindi na sila nag usap dahil tinalikuran na siya ni
Drailan at nag patuloy na sa ginagawa. Samantalang ang babae halos mabali na
ang leeg kakatitig sa likod nito.

"Yes? Mag papalinis ka ba ng sasakyan?" Tanong ko sa babae ng makalapit ako

Agad siyang tumingin sa akin at tinaasan ako ng kilay "I'm the owner so..."
Dugtong ko ng makita ko ang pag susungit niya bigla

Nagbago naman ang ekspresyon niya at naging malumanay na ito. Tinignan niya
ulit si Drailan bago siya bumaling sakin.
"Mag papalinis ako. Siya ba ang mag lilinis ng sasakyan ko?" Tanong niya sabay
turo kay Drailan na medyo nasa hood na ng sasakyan

Tinignan niya kaming dalawa na nag uusap. Tumaas ang gilid ng labi niya
pagkatapos seryoso ulit na binalik and tingin sa ginagawa.

"Yes, Ma'am" Sagot ko

"Oh! Ang gwapo naman masyado" Mahinang bulong niya sa sarili na tama lang na
narinig ko

Tumaas ang kilay niya nang mapansin niyang narinig ko ang binulong niya.

"What's his name?"

"Drailan" Maikling sagot ko

"I'll wait here. Until my cars clean. Ito ang bayad ko. Keep the change"

Nalaglag ang panga ko ng binayaran niya ako ng isang libo. What the f!
Masyadong malaki ito.

"Thanks" Sabi ko at tumalikod na sa kanya

Hindi ko alam kong narinig niya ba iyon dahil nakatulala na siyang nakatitig
kay Drailan. Hindi ko maiwasang hindi matuwa.

Noon akala ko'y magagamit ko lang si Drailan dahil pabalik-balik ang customer
namin dahil mahuhumaling sa kanya hindi ko akalain na mas mataas pa ang
mangyayari. Sobra-sobra ang bayad ng customer namin dahil sa nagwagwapohan ito
sa kanya. Hindi talaga ako nagkakamaling isama ko siya sa lugar namin at pag
tatrabahuin ko.

Umupo ang babae sa may gilid na pinalagyan ko talaga ng upuan para sa

customer. Ilang minuto siyang nakatunganga sa kakatitig kay Drailan na pansin
kong hindi man lang siya binalingan nito dahil busy siya sa ginagawa sa
sasakyan.

"Hi what's your name?" Tanong nang babae kay Drailan. Nang di na napigilan.

Akala ko hindi siya sagutin nito dahil matagal bago siya sumagot.

"Drailan"

Kahit nag susulat ako sa desk rinig ko ang mga pinag uusapan ng dalawa. Hindi
naman kasi malayo itong mini office ko. May harang lang ng isang glass at pag
labas mo sa pinto nasa gilid na agad ang upuan ng customer.

"Bakit ka nga pala nag tatrabaho dito? Bagay ka sa model. You know what, I can
offer you a good job. At hindi sa ganito"

Huminto ako sa ginagawa at tinignan ang reaksyon ni Drailan. Umiling ito at

medyo natigilan.

"I'm happy in this job" Sagot nito na nag pangiti sakin

Yan nga! Dapat hindi muna siya aalis agad. Kakabukas pa nga lang nang car wash
ko tapos aalis na agad siya. Aba! Ang swerte niya kaya sa akin.
"And the way you speak in English it seems natural. Are you rich?"

Natigilan ako at napanganga. Ramdam ko rin ang pagkatigil ni Drailan sa sinabi

nito. Akala ko ako lang ang nakakahalata sa parang pang mayaman niyang pag
sasalita "And your skin and the way you dress you look rich" dugtong nito

Tinignan ko ang kabuuan ni Drailan. Naka maong parin ng faded blue jeans at
itim na sleeveless shirt na may malaking hiwa sa gilid. Kaya lantad parin ang
abs niya kahit natakpan ito ng damit. Damn! Kung pulubi ang nag suot niyan
baka mapagkamalan pa ng basurero sa gutay na damit pero pag siya napaka astig
tignan. Sobrang hot niya lalo sa suot niya. Kahit sa simpleng damit.

"Hindi ako mayaman. At natural na maputi ako. Kaya walang especial. Dahil
kahit mahirap may angkin ding pang mayaman ang pangangatawan" Seryosong sagot
nito. Binalingan pa ako ni Drailan. Nang makita niya ang serysong titig ko sa
kanya agad kumunot ang noo niya "Hindi na bago sakin na sinasabihan ako ng
maputi at mukhang modelo dahil half ako. But we're not rich"

Napatanga ako at agad nag iwas ng tingin ng nakita kong ayaw niya akong
lubayan sa pagtitig. Tumango-tango ako. Ganon pala? Half siya? Anong half
naman? Half monggoloid? Pfft.

"Anong nakakatawa?"

Muntik na akong mahulog sa kinauupuan ko ng marinig ko ang boses ni Drailan sa

harap ng mesa ko. Naka dungaw siya sakin. Sinilip ko ang babae sa labas ng
mini office ko. May kausap siya sa cellphone niya.

Tapos na pala silang mag usap? Natutuwa pa akong making eh. Sayang!

"Bakit ka nandito? Mag trabaho ka nga don? " Sabi ko at nag patuloy sa pag
susulat sa desk

Grabe kahiya ah? Nakita niya akong naka ngisi. Natawa lang naman ako sa half
monggoloid. Pfft...

"Nauhaw ako" Sagot niya sabay kuha ng baso

Sinundan ko ang pagkuha niya ng tubig sa despencer. Nasa loob kasi ng mini
office ko ang tubigan. Ininom niya ang may lamang tubig na baso at niligo ang
natirang kokonting tubig nito.

Sobrang basa niya pala tapos pumasok pa siya dito sa loob. Hay! Mag mo-mop pa
tuloy ako nito.

Nakita ko ang ulo nung babae na sumungaw sa pinto.Deretso ang tingin niya kay
Drailan na umiinom ulit bago sa akin.

"Ahm... Hindi ko na pala mahintay ang kotse ko kaya bukas or mamaya ko na

kunin. Pinapatawag ako ng daddy ko so..." Tinignan niya si Drailan na naka
tanaw sa kanya ngayon. Ngumiti siya nang malaki "Nice meeting you Drailan. See
you. And by the way my name is Abegail"

Naglahad ng kamay iyong Abegail. Tinanggap naman ng walang pag alinlangan ni

Drailan ang kamay nito at nakipag shake hands. Sabay tango. Ramdam ko pa nga
na ayaw bitawan nung Abegail ang kamay ni Drailan. Kaso si Drailan na ang
unang bumitaw.
"Thanks in advance for cleaning my car"

Nginitian niya kaming dalawa ng panghuli bago siya umalis. Nakita ko pang may
sundo siya sa labas at pinag buksan siya ng pinto ng sasakyan nong mukhang
driver.

"Maganda noh?" Sabi ko sabay baling sa lalaki sa harap ko na nakatitig pala sa

akin. Muntik na tuloy akong mahulog sa upuan dahil sa gulat.

Bakit ba lagi nalang akong ginugulat ng mokong na'to. Kahit sa titig niya lang
para nang lalabas ang puso ko sa gulat.

"Yeah she's pretty" Sabi nito at lumabas na nang mini office ko.

Tinitigan ko nalang ang likod niya. At napa-iling. Akalain niyo nga naman
marunong palang pumuri yon. Samantalang nong nagkita kami non sa c.r ng mall
sinabihan pa ako ng baduy. Siguro ganoong taste ang gusto niya. Sexy na tapos
naka dress at heels tsaka rebond ang buhok. Di narin masama.

May tatlo pa kaming naging customer sa araw na yon. At pasalamat ako dahil
natapos agad and trabaho. Malaki ang kinita ng car wash ngayon dahil sa mga
customer na nagbibigay ng tip. At hindi na rin sila nagpapa sukli. Kaya pagka
uwi malaki ang ngisi ko.

"Papa! Malaki ang kita ng car wash ngayon kaya bumili ako ng lechon manok"
Bungad ko kay papa ng maabutan ko siya sa kusina nag hahanda nang makakain
namin

Tinaas ko ang plastic ng mang inasal.

Naka sunod lang sakin si Drailan papasok ng bahay at agad siyang umupo sa
malaking sofa. Tumabi siya kay Luke na nanonood ng cartoon sa maliit na t.v sa
sala.

"Maganda yan anak. Mabuti naman at okay ang kita ng car wash mo na yan" Si
papa na naka ngiti habang nag papahid ng kamay

Lumapit ako sa kanya at tumulong sa pag lalagay ng plato sa lamesa.

"Oo nga pa eh. Pasalamat talaga ako dahil maraming mayayamang customer kanina"

Pagkatapos ko sa ginagawa tinawag ko na ang dalawa sa sala na mukhang enjoy sa

panonood ng cartoons.

Habang kumakain tahimik lang si Drailan sa harap ko. Tahimik kami nang biglang
nag salita ang kapatid ko.

"Ate, may pumunta ditong limang lalaki. Malalaki ang katawan" inosenting saad
niya "At para silang galit kay papa"

Natigil ako sa pagkain pati narin si papa. Kumunot lamang ang noo ni Drailan
at natigil sandali pero di kalaunan nag patuloy siya sa pagkain at nakinig
nalamang sa aming tatlo.

"Luke, Anong sabi ko sayo? Hindi ka pwedeng makinig. Lumabas ka ba kanina at

nakinig sa mga pinag usapan namin nong mga lalaki"

Nakita ko ang pamumutla ni papa habang sinsabihan si Luke. Panay rin ang
sulyap niya sakin. Siguro nababasa niya ang nasa isip ko. Napa-iling nalang
ako at nag patuloy sa pagkain.

Panigurado ako iyong mga pinag uutangan ni papa iyon. Gusto kong mag tanong sa
kanya pero alam ko dadating agad sa puntong masigawan ko si papa dahil sa
irita. At ayaw kong makita ni Luke yon. Especially sa taong nasa harap ko.
Ayaw kong malaman niya kong anong kinakaharap kong malaking problema.

Kahit abot-abot na ang kaba ko sa posibleng mangyari.

"Hindi ko sinasadyang makinig papa ah. Nag lalaro ako ng bola tapos tumalbog
sa may gate kaya narinig ko ang pag uusap niyo nung mga lalaki. Sorry pa"

Yumuko si Luke nang tinitigan siya nang masama ni Papa "Bakit hindi ka agad
pumasok sa loob pagkatapos mong maku----"

"Pa, Bata pa si Luke. Siguro naman wala pa siyang kamuwang-muwang. Mamaya na

kayo mag usap nasa hapag kainan pa tayo. At kailangan rin kitang kausapin
pagkatapos" Sabi ko

Sinulyapan ko si Drailan at nakita kong seryoso lamang siyang kumakain.

Natahimik na kami. At ilang sandali lang natapos na. Agaran kung kinausap si
papa sa labas ng bahay. Umupo ako sa isang silya na katapat niya. Pinagitnaan
namin ang maliit na lamesa.

Tanaw na tanaw sa labas ang loob ng bahay dahil hindi pa natatakpan ng kurtina
ang sliding window. Nakita kung panay sulyap sa amin si Drailan. Katabi niya
si Luke na nag lalaro at kinakausap siya nito pero ang atensyon niya nasa
akin.

Umiwas ako ng tingin nang may kakaiba akong naramdaman. Hinarap ko na si papa
at huminga ng malalim.

"Ibang pinag uutangan mo nanaman ba yon papa?" Mahinahong tanong ko

Mabilis siyang umiling "Hindi anak. Sila yong naningil dito nong nakaraan.
Iyong pagdating mo at naabutan mo sila sa may gate natin. Naninigil nanaman.
At sa lunes na ang huling palugit nila. At babalik sila dito "

Nakahinga ako ng maluwag. Akala ko may iba nanaman siyang pinag-uutangan.

"Wala ba silang karahasang ginawa sa inyo?"

"Nag banta lang na kukunin nila ang bahay. Mukhang kailangan ko ng mag hanap
ng trabaho anak para makatulong ako sa babayarin"

"Matanda kana papa. Feeling ko di mo na kaya. Ako nalang ang bahala. Gagawan
ko ng paraan ang lahat"

Malapit nang mag singkwenta si papa at nababahala ako sa kalagayan niya.

Atsaka panay rin ang ubo niya nitong nakaraang araw. Hindi ko pa nga siya napa
check up.

Kung mag tatrabaho siya mamatay ako sa pag alala. Kaya ako nalamang ang
hahanap ng paraan kahit hindi ko alam kung paano ko masulusyonan ang lahat.

"Gusto ko lang naman makatulong sayo kahit maliit lang, anak para naman hindi
ako pabigat"
Umiling ako "Bantayan mo lang si Luke atsaka mag bago kana sa bisyo mo, pa.
Okay na ako don" Nginitian ko siya

"Anong meron diyan sa malaking trapal"

Nabaling ang tingin ko sa taong nakatayo sa pinto. Napa singhap ako ng

nakatingin siya don sa trapal na natatakpan. Narinig niya kaya ang pinag
usapan namin ni papa?

Pambihira. Hindi ko man lang namalayan na naka labas na siya ng bahay. Teka
ano nga yong tanong niya?

"Oh, iho. Kanina ka pa diyan?" Maaliwalas na tanong ni papa. Saka tumayo para
lapitan ang lalaking nakahalukipkip ngayon sa pinto

"Hindi naman. Curious lang ako sa kung anong natatakpan ng malaking trapal na
yan. Kaya lumabas ako para mag tanong" Balewalang sagot nito tsaka tinignan
ako

"Ano naman ngayon sayo kung anong laman diyan?" Tanong ko

Actually matagal na akong nasasayangan diyan. Kung hindi sana sira yan
mapagkaperahan pa siguro yan.

"I saw wheels, is that a car?"

Minsan nahihiwagaan talaga ako kapag nag eenglish siya. Ang galing ng accent.
And the way he say every words. It looks like sanay siya. Hindi kaya mayaman
din siya noon katulad namin. Diba sabi niya half siya? Kung sabagay mukha
siyang foreigner pero kita parin sa mukha niya ang dugong pinoy.

Sino kaya ang mayaman. Ang ina niya kaya o ang ama?

"Hindi mo malalaman kundi natin bubuksan iho. Halika kunin natin ang takip" Si
papa

Sabay nilang nilapitan ang nakatakip don. Sumunod ako sa dalawa sa likod. At
nag cross arm. Hindi pa kami tapos mag usap ni papa eh. Tss istorbo naman oh.

"Tignan mo iho. Matagal na itong hindi nagamit dahil sira" Si papa ulit sabay
kuha ng maalikabok na trapal

Tinakpan ko ang ilong ko ng masimot ko ang alikabok at medyo lumayo. Kita ko

pa ang pag baling ni Drailan sakin atsaka kumunot ang noo.

"Sana umupo kana lang don" Seryosong turo niya sa upuan na inuupuan ko kanina

Inirapan ko siya. Ano namang pake niya? Kung susunod ako ako sakanila. Akala
mo naman sa kanya itong kinukuhanan ng takip ni papa.

"Isa itong Jeep iho. Sira na'to e. Matagal na'tong di umandar"

Nakuha ang atensyon namin kay papa na chenecheck bawat parte ng Jeep. Sa
pagkaka alam ko buhay pa si mama nong pina-byahe ito nang mga tauhan namin
noon. Actually lima itong Jeep namin pero nabenta ang apat noong wala na
kaming choice at lubog na kami sa utang. At ito nalang ang natira. Ayaw namang
i-junk ni papa dahil sayang daw. Ayaw niya ring ebenta dahil sayang rin.
Minsan narin kasing ginamit ni papa yan sa pag pasada sa kalsada.
"Maganda pa naman ito sir. Kaya pa itong ayusin" Sabi ni Drailan habang
sinisilip ang ilalim ng Jeep "May kokonti ka lang pyesang aayusin at
papalitan"

Wala akong alam sa jeep kaya nagkabit balikat na lamang ako. Maganda sana kung
ipag pasada yan kaso wala akong pera para ayusin ang jeep na ito. Medyo malaki
ang gagastusin kung ipapaayos at erenovate.

"Alam mo ba kung paano para umandar yan ulit iho? Kasi mukhang nadudurog na
ilang pyesa sa loob niyan" Sabi ni papa

Naka pamewang pa siya habang nakatingin sa kay Drailan na chenecheck ang

nabubulok naming jeep.

"I like cars sir. At kasali na doon and pag mamani-obra ng sasakyan kung may
sakit man ito. So probably I know how to fix this things" Medyo hinagod ni
Drailan nang tingin ang jeep bago siya tumingin kay papa at saka sa akin

"Wala pa akong pera para bumili ng mga pyesa" Sabi ko

Alam ko naman kasi na diyan ang ending. Sa akin parin ang gastos kung aayusin
man yan.

Umiling siya at tinignan si papa ng seryoso "I will help. At ako na ang mag
mamani-obra nang lahat para umandar ulit ito" Turo niya sa jeep "Malaki rin
ang kita nito kung ipapasada sa daan. I guess?" Tumaas ang kilay niya sakin

Wala akong magawa kundi mapanganga na lamang. Kung ganon tutulong nanaman siya
para umayos ang jeep namin. Iyong totoo ano ba ang papel niya sa buhay namin?
Taga ayos ng nawawalang business namin? At ipalago pagkatapos.

I don't know pero napatango ako sa suhestiyon niya. Nginitian ko siya nang
mapatingin ulit siya sakin. Ngunit seryoso lamang siya nakatitig sakin at nag
iwas ng tingin.

"I wanna help" Seryosong sabi niya

Hindi ko mawari kung may pinapahiwatig ba siya o wala. Basta ang alam ko
masaya ako sa naging plano niyang pag ayos ng jeep.

Chapter 12: Jacket

Kinabukasan alas dye's na ako nagising. Ilang beses ko ngang pinagalitan ang
alarm clock ko dahil hindi ako ginising nang maaga. Naman oh! Anong oras na
mag bubukas ang car wash ko nito. Masyado ng sinag ang araw.

Mabilis ang akung naligo at nag bihis. Naka grey t-shirt ako at black jeans na
tattered. Pinaresan ko ng rubber shoes. Tinali ko ang buong buhok ko at
pumunta ng ibaba. Para kumain.

Pagka baba ko narinig ko agad sa hagdanan ang ingay ng pag pokpok nang kung
ano sa labas.

"Luke, Anong ingay yon? " Naka ngiwing tanong ko sa kapatid ko na naka squat
sa sahig. Nag lalaro ng laruan. Samantalang naka on ang t.v sa harap niya.

Tumunghay ang mata niya at nginitian ako "Good morning ate. Inayos nina kuya
Drailan at Papa ang Jeep natin. Gusto ko ngang manood kaso ayaw ni Papa"

Tumango ako at nag patuloy sa pag lalakad. Iniwan ko ang kapatid ko sa sala at
agarang lumabas. Naabutan ko si Papa na naka pamewang habang naka silip kay
Drailan na nasa ilalim ng Jeep nakahiga at parang may pinopokpok ng kung ano
sa ilalim.

"Akala ko ba matagal-tagal muna bago trabahuin yan"

Nabaling ang atensyon ni Papa sa akin nang mag salita ako. May dumi sa kanyang
damit at may grass sa kamay niya.

"Oh, anak kumain kana ba?"

"Hindi pa ho. Bakit agaran ang pag papa-ayos ng Jeep pa? May kagamitan na ba?"
Takhang tanong ko

Umiling si papa. Nasilip ko si Drailan sa likod niya na lumalabas sa ilalim ng

Jeep upang harapin ako. Madumi rin ang damit niyang kulay puti. Naka
sleeveless siya na may malaki nanamang hiwa sa magkabilang gilid. Naka pants
rin siya na may malaking punit sa may bandang tuhod.

Kung titignan mo hindi siya nag mumukhang basahan sa suot niya. Para siyang
nag mo-model nang kung anong ragged na suot per hot tignan.

"May mga gamit naman tayo anak. Pero walang pyesa kailangan pang bilhin" sagot
ni Papa

"Eh, anong tinatrabaho ni Drai sa jeep kung wala namang pyesa na ipapalit" Nag
tataka parin ako

"I'm just checking it. May maliit na sira na kaya pang ayusin nang kagamitan
nang Papa mo. I think welding is enough for the meantime" Si Drailan yan.
Nakalapit na siya sa amin.

Hindi ko alam pero naasiwaan talaga ako sa porma niya. Masyado siyang astig sa
paningin ko. Iyong mukhang gangster na hindi. Ayts! Nababaliw nanaman ako.
Kutang-kuta na talaga ako sa pag puri sa kanya. Kay aga-aga Shin. Arg!

"Okay. Kain muna ako. Pagpatuloy niyo na yan, Pa" Ngumiti ako at agad pumasok
sa loob. Nagmadali pa ako.

Feeling ko nga muntik na akong matalisod kakamadaling pumasok sa loob ng

kusina para kumain. Sheet! Bakit ba ako kinakabahan kapag malapit ang makong
na yon sakin. Kailangan ba'to nag simula? Noong nakaraan ba? Aish! Ewan ko.
Naguguluhan ako.

Nang maka-upo ako nag madali akung kumuha ng plato at agad nilagyan nang kanin
at tsaka sunny side up egg.

Unang subo ko palang nang lumitaw bigla si Drailan sa pinto ng kusina. Linunok
ko ang nakabarang kanin sa lalamunan ko at uminom nang tubig.

"Oh?" Taas kilay na tanong ko

"Water" Sagot niya at nag kabit balikat

Tumango ako tumungo sa pagkain. Naramdaman kung nag lakad siya sa likuran ko
para kumuha nang baso. Nag patuloy na ako sa pagkain. Nanginig. Ewan ko, bakit
natense ako bigla.

"Pupunta na ba tayo sa car wash? Mag bihis lang ako" Biglaang saad niya na
ika-ubo ko

Shin ano bang nangyari sayo. Malala na yata ang saltik mo. Nabulunan ka pa
talaga sa kokonting kanin na nasa bunganga mo ah.

"H-ha? A-ah oo. Bilisan mong mag bihis" Pinilit kong pinatigas ang boses ko
nang nautal ako sa unang salita sa bibig ko

"I think you need water"

Nag angat ako ng tingin sa kanya nang nag lapag siya nang tubig sa harap ko.
Naabutan kong nakataas ang kilay niya habang nakatitig sakin. Para pa siyang
natatawa.

"Drink it. You look frustrate" Natatawa parin siya "I'm going to change. So
wait a little bit"

Hindi ako naka imik nang nag lakad siya palabas ng kusina. Naka tanga parin
ako sa kawalan. Nang matauhan ako binatukan ko agad ang sarili ko at nag
madaling kumain.

Nakakainis naman oh! Mukhang inasar pa ako ng gago. Frustrate? Ako na fu-
frustrate? Kanino? Sa kanya? Ba't naman ako ma-fu-frustrate!? Leche naman.
Minsan maniwala na talaga akong may tuyo ako sa utak.

Nag hintay ako sa kanya nang ilang minuto sa sala. Di kalaunan pumasok siya ng
bahay na malinis na. Naka tattered pants at puting t-shirt.

"Tapos na ba yong jeep? Diba may tinatrabaho ka pa non" Tanong ko pagkatapos

kung mag pa-alam kina papa at Luke

Nag lalakad na kami ngayon papuntang Car wash. Nasa gilid kami nang kalsada at
bawat madadaanan naming studyanteng nag lalakad. Napansin kong panay tingin sa
kasama ko. Tinaasan ko pa nga nang kilay ang isang batang teeneger na kulang
nalang mabali ang leeg kakasunod nang titig kay Drailan. Muntik pang mabangga
nang poste.

"Pwede naman yon dahan-dahanin sa pag trabaho pag may time" Nag kabit balikat
siya

Hindi nalang din ako nag salita dahil nakarating na kami sa pinupuntahan
namin.

Sa may gate palang nang car wash tanaw ko na ang babaeng naka shades. At pilit
sinisilip ang loob. Hinawakan niya rin ang kandado nito at mukhang nairita na
kakalakad at pasilip-silip sa loob. Hindi nga niya kami napansin na nasa gilid
niya pinapanood siya.

"Ma'am Abegail kayo pala" Naka ngiting bati ko. Siya yong nag bayad nang isang
libo sakin kahapon

Naka heels siya at isang high waist jeans at croptop ang suot niya. Maydala
rin siyang maliit na shoulder bag. Para siyang artista kung titignan. Bakit
masyadong maduga. Kahit yan lang ang suot niya napaka fashion tignan.

Tinanggal niya ang shades niya. Namataan ko pa ang pag kunot ng noo niya nang
makita akong malaki and ngisi sa kanya. Ngunit napawi agad ng makita ang
kasama ko.

"Hi. I thought your close. My car is inside. I'm going to use it. Hindi ko na
nakuha kahapon dahil busy ako" Sabi niya.

Malaki ang ngisi niya sa amin---I mean kay Drailan lang pala dahil titig na
titig siya sa kasama ko. At mukhang nataranta.

"You can get it. Nilinis ko na" Sagot ni Drailan

Imbis na tumunganga sa pag uusap nila. Mabilis kung binuksan ang bakal na gate
para mabuksan. At nang makuha narin niya ang kotse niya.

Hindi niya kasi nakuha kahapon ang kotse niya. Medyo natagalan nga kami sa pag
uwi kahapon dahil hinintay pa namin siya.

"Thank you so much" Sabi ni Abegail nang makapasok siya sa kotse niya at
pinaandar ito. Nakay Drailan ang atensyon kaya malamang sa malamang siya ang
kausap.

"No prob. Balik ka kung madumi nanaman" Ngumisi si Drailan sa babae na mukhang
kinilig sa pinapakitang ngisi nito.

"Thank you din, Ma'am. Balik ulit kayo" Naagaw ang atensyon ni Abegail sa pag
singit ko. Malaki ang ngisi ko sa kanya. Aba'y dapat lang na maging mabait ako
sa customer ko.

"Sure, Baka dito na lagi ang ruta ko" Ngumisi siya nang ka onti sakin at
mabilis namang binaling ang titig kay Drailan.

Samantalang si Drailan naman tumalikod na para pumunta sa may mini office ko.
Pero kahit na ganon titig na titig parin si Abegail sa likod niya.

"Babalik ako" Sabi niya sa kawalan. Nginitian niya ako ng panghuli bago siya
lumisan sa car wash ko.

Babalik siya? Mag papalinis kaya? Naku! Ayos yon kung ganon nga.

Malaki ang ngisi ko papasok nang mini office ko. Lumabas naman don si Drailan.

"Drai, please paki bukas nang malaki ang gate para makapasok nang deretso ang
customer natin. Atsaka paki ayos iyong placard sa labas. Gawin mo na iyong
'open'" Nakangiting utos ko

Nakakunot noo lamang siyang tumango at sinunod na ang utos ko. Umupo ako sa
upuan ko at kinalikot ang ilalim nang desk. Para kunin ang notebook ko. May
listahan kasi ako nang mga kakailanganin ko sa pag bukas nang kung ano-ano
pang business. Nag paplano nga akong mag tayo nang kwek-kwek sa labas. Hmm.
Maganda namang idea yon diba?

"Aalis muna ako sandali"

Napatunghay ang ulo ko nang nakita kong naka halukipkip si Drailan sa harap
ko. Kumurap ako. Bakit ba sumusulpot nalang siya bigla. Nakakagulat tuloy.
"Saan ka naman pupunta? Bilisan mo ah" Kunot noong sabi ko

Hindi naman siya sumagot. Tumango lamang siya at mabilis nag lakad. Natanaw ko
pang nag lakad siya sa kabilang kalsada.

"Saan kaya pupunta yon?" Nag kamot ako nang ulo.

Nakita ko si Adrian na sumulpot sa may gate. Naka ngisi siya sakin nang malaki
at agad kumaway.

"Mylabs!" Tawag niya sakin.

Mukhang masaya siya. Ano kayang nakain niya. At bakit nandito siya sa car wash
ko?.

**Draizen/Drailan POV**

Agad akong nag lakad sa kabilang side nang kalsada nang may naaninag akong
naka masid sa akin.

Actually I saw him yesterday but I ignore him. But now I want to clarify
something. Co'z this bastard who's watching me i know him. He's one of my
Butler.

Damn! Hindi ko alam kung paano niya ako natonton sa lugar na'to. This is far.
I thought no one can catch me here. No one can chase me in this far mountain
place. But I was wrong.

Nang makita niya ako na papunta sa kinaroroonan niya. Agad siyang tumakbo.
Tinakbo ko ang distansiya namin nang di pa siya nakakalayo sa akin.

Hinigit ko ang braso niya at kwenelyohan.

"Tell me? Is dad send you here?" Galit na tanong ko

Umiling siya at kita ko ang pamumutla niya "H-Hindi si----"

"You madafucker! Stop what you are doing. And stop sending news about me on my
dad. Get it" I push him

Napa-upo siya sa semento. Ngunit agaran din namang tumayo. Akmang tatakbo nang
hinila ko ang kwelyo niya.

"S-sir Draizen walang alam ang Papa mo na sinusundan kita dito" Nautal na sabi
niya

"That's bullshit. I know my dad well. Mahilig yon magpa sunod nang mga tauhan.
To check on me"

Panigurado ako. Naniliksik na ang mga mata ko ngayon sa galit. Hindi ko alam
pero para akong binuhusan ng tubig habang naiisip kong nandito sila para kunin
ako at ibalik sa ama ko.

"H-Hindi. Ang totoo niyan n-nandito a-ako para bantayan ka"

"Oh shut up, Jonas. Sino ka para bantayan ako. You're just a damn Butler. No
power. Unless my dad sent you to stalk on me"

Bawat banggit ko nang mga kataga. May diin at galit. Hindi ko alam pero
nanginginig ako sa galit sa tuwing naiisip kung malayo ako sa mga taong
nagpatira sa akin at nag turo sa akin kung paano mamuhay ng simply.

Mabilis siyang umiling ramdam ko ang tensyon niya habang nakipag titigan sa
malamig kung mga mata.

"Iyong dalawa ko pang Butler. Kasama mo ba?"

"Hindi ko sila kasama. Ang totoo niyan nag alala lang ako sayo kaya pinunthan
kita dito"

Tumaas ang kilay ko "Why? Paano mo ako natonton dito?"

"Narinig ko sa ama mo. May katawagan siyang nag pa-imbestiga sayo. At

nabanggit niya ang lugar na'to"

Sa puntong ito nagka salubong na ang kilay ko. Pilit sinisink-in ang lahat.
Tama nga ang hinala ko simula noong dumating ako sa lugar na'to na may
nagmanman sa akin. Well my dad is so damn powerful. It's not impossible to
hired a man to report every details about me.

But it is the the first time he never drag me to go in him. Kasi ilang beses
na akong nag layas noon at oras na malaman niya kung saan ako nag stay. Hindi
mag dadalawang isip yon na kakaladkarin ako para makabalik sa mansyon namin.
At hindi yon magpapa imbestiga nang ilang araw. It's new to me. And it's been
week since I'm here and still he only sent a private investigator? Damn!
What's on his mind.

"Bakit ginagawa ito ni Daddy, Jonas? May alam ka ba?"

Mabilis siyang umiling.

"Sa ngayon kasi Sir Draizen suspended kami sa trabaho dahil hindi ka pa
bumalik sa inyo"

"Hindi ako babalik don. Tsaka na muna kapag napagod na ako sa pag lalayas" Nag
kibit balikat ako

Tumango siya at tinanaw ang car wash na pinag tatrabahuan ko.

"I know what you're thinking asshole. And I like what I'm doing. It's damn
challenging. I like challenge" Sabi ko nang mabasa ko kung anong inisip niya

"Hindi ka ba nahihirapan diyan sir? Nag lilinis ka ng sasakyan? At nakatira ka

sa hindi kalakihang bahay? At panigurado ako alam na ito nang ama mo"

"I don't care. If he know already maybe he had some plan. At kung alam niya
nga itong ginagawa kong kalokohan sa buhay siguro naman may rason kung bakit
hindi niya pa ako kinuha sa lugar na'to"

Tinignan niya ako nang mahiwaga at gulat "Pero sir, Hindi ko akalain na
marunong ka sa trabahong yan"

"It's easy. I can handle myself. At Jonas kung kinakailangan mag report ka sa
akin kung anong binabalak ni Dad ngayon. Basta ang nakakasiguro ako. Ayaw ko
pang umuwi"

"Areglado boss. Pero boss totoo ba na girlfriend mo ang babaeng nag mamay-ari
ng car wash na yan? Nakita ko kasi yong video niyo sa buss. Hinalika-----"
"None of your business dumbass. Now do what I've say. Wala akong dalang
cellphone so that means. We'll meet here"

I don'wanna talk about those scenes in the buss. Pinaalala lang non kung paano
ko nakilala ang babaeng baliw. And speaking on her. Baka hinahanap na ako non.
Tss... E, anong pake ko kung hinahanap niya ako. Kahit siya ang nag mumukhang
amo hindi niya ako mapasunod.

"Sege boss. Pero kailangan ko ng pera para makapunta ako rito"

Hinilot ko ang noo ko "Gumawa ka muna nang paraan. Babayaran ko ng doble,

triple ang sweldo mo at lahat nang nagastos mo oras na makabalik ako"

Marami pa kaming pinag-usapang dalawa ni Jonas. Isa sa Butler ko. At

pagkatapos non pina-alis ko na siya. At ako naman bumalik na sa car wash para
bumalik sa trabaho.

Nakapamulsa pa ako habang nag lalakad pabalik. Nang nasa may bungangaan na ako
narinig ko ang dalawang tawa. Babae at lalaki.

Mabilis bawat hakbang ko papasok. Tinanaw ko ang mini office ni Shin at wala
akong nakitang tao don. Nilibot ko ang paningin sa paligid. Sa may sulok
nakakita ako nang dalawang isip bata. Nilinis nila ang isang sasakyan. Nag
tatawanan pa at nag tapunan nang bula.

Hindi ko alam pero para akong natubuan nang sungay. While watching them. So
sweet tsk!

"Anong ginagawa niyo? Trabaho ko yan" Kunot noong sabi ko na ika-tigil nilang
dalawa

"O, Drai ang tagal mo ah. Saan ka ba gali-----"

Hindi pa tapos mag salita si Shin na hindi man lang napawi ang ngisi pagka
kita sa madilim kong aura. Inagaw ko sa kanya ang host at agad itinutok sa
sasakyan at dahil sa mabilis na galaw ko natalsikan silang dalawa nang tubig.

"Your my boss. Wala kang karapatang mang agaw nang trabaho. Bumalik kana sa
pwesto mo" Serysong sambit ko

Nakita ko pa ang irita sa mukha niya nang matalksikan siya nang tubig. Nabakat
tuloy ang bra niya. Damn bakit masyadong manipis ang damit nang babaeng'to. At
bakit naisipan ko silang basain.

**Shin's POV**

Napapikit ako sa inis. Tangina! Ano bang problem nang lalaking'to? Siya na nga
itong matagal bumalik sa trabaho siya pa ang may ganang mambasa riyan.

"Bastos ka rin e, noh? Boss mo'ko tapos ang lakas nang loob mong basain ako!"
galit na sigaw ko

"Hindi ko sinadya. Kasalanan ko bang masyado kang malapit" Balewalang sabi

niya. Nakatuon ang atensyon niya sa host

"Sus ko dong! Kung pwede lang na isesanti ka. Ginawan ko na!" Inis na sigaw ko
parin
Binalingan niya ako nang tingin at kinunutan nang noo.

"Bumalik kana don. Hindi mo'to trabaho. Bakit kasi nag lilinis ka pa. Kasama
mo pa yang manliligaw mo" Tinignan niya si Adrian

Napatingin din si Adrian sa akin saka sa kanya "Pre, Nakalimutan mo ba na mag

tatrabaho rin ako dito"

"I don't need a damn helper" Sagot nito at nag patuloy sa ginagawa. Nakita ko
pa ang pagdaan nang irita sa mukha niya pero panandalian lamang iyon dahil
napalitan na ito ng walang emosyong mukha.

Umirap ako sa kawalan at nag martsa palayo.

"Mylabs okay ka lang?" Tanong ni Adrian habang sinusundan ako papasok nang
mini office ko

Iniwan ko nalang si Drailan doon. Nakakainis kasi. Ayaw ko nang pumatol sa

kabulastugan niya.

"Suotin mo ang jacket ko, oh. Nabasa ka masyado"

Nilahad ni Adrian ang Jacket niya. Hindi niya ito sinuot kanina kaya hindi
nabasa.

"Salamat, Adrian"

Tinanggap ko ito at agad itinakip sa dibdib ko. Hindi naman masyadong manipis
ang t-shirt na suot. Nababakat lang ang bra ko dahil fit sa akin ang damit.

Binalingan ko nang tingin ang lalaking nasa may kalayuan. Tumigil na siya sa
ginagawa niya at nakatitig sa akin. Pababa sa jacket ni Adrian. At sa puntong
ito hindi ko mawari kung naiinis ba siya sa akin o sa jacket na tinakip ko sa
dibdib ko.

Chapter 13: Dark secret

Buong araw wala akong imik kay Drailan. Ilang beses rin siyang pumapasok sa
mini office ko para uminom nang tubig. Tumutulong si Adrian sa kanya sa pag
lilinis ng sasakyan. Sobrang layo nila sa isat-isa para bang may allergic ang
dalawa kapag magka lapit lang.

Patuloy naman yong pag bisita ni Abegail dito, para magpapalinis ng kanyang
sasakyan. Kahit malinis na ito, napaghalataan tuloy na gustong mapansin ni
Drai.

"Kung mag change color ako ng sasakyan? Do you think it's a nice idea" Tanong
ni Abegail para lamang may pag uusapan silang dalawa.

Rinig na rinig ko talaga yong pag uusapan nila. Nag sisi pa tuloy ako kung
bakit sobrang lapit nang mini office ko sa upuan na nasa labas.

"Maganda na itong sasakyan mo" Sagot ng kausap kahit sa simpleng suot niya ng
kulay itim na suot na may hiwa sa magka bilang gilid mas lalong kita ang
kanyang hulma at pagka humaling ni Abegail sa kanya

"Ganon ba? Sege na nga hindi ko na papalitan yan" Narinig ko ang mumunting
tawa niya

Hindi na ako makapag fucos sa pagbibilang ng kita ko ngayong araw dahil lahat
ng atensyon ko ay nasa kanilang pag uusap.

"The colors of your car, suit your appearance, Abegail"

Pabagsak kung nilagay sa lamesa yong hawak kung ballpen dahilan nang pagka
tigil nang tawa nang kausap ni Drai, pagkatapos sabay silang tumingin sa gawi
ko.

Mabilis akung tumikhim at nag kunwaring walang paki-alam sa mga pinag uusapan
ng dalawa. Teka wala naman talaga akung pake-alam sakanila ah. Kahit mag damag
pa silang mag usap diyan. Wala akung pake.

"Is there any problem?" Tanong nung Abegail

Tinignan ko silang dalawa, sa puntong ito naka pamewang na si Drai sa gilid ng

sasakyan, deretso yong tingin sa akin. Si Abegail naman, naka titig sa akin na
kunot noo.

"Wala naman, may nakita lang akung ipis sa paanan ko, kaya tinapakan ko" Naka
ngiti kung sambit

Agarang tumayo si Abegail at halatang nagulat. Klaro rin sa kanya ang

pamumutla.

"W-What, did you mean cockroach?" Lumunok siya ng laway. Mas lalong namutla

Kinagat ko ang dila dahil sa kakapigil huwag tumawa. Hindi naman totoong may
ipis, gusto kung humagalpak sa tawa talaga. Konti nalang

"May ipis sa ibaba ko. Ngunit napatay ko na, nothing to you worry" Mas
nilakihan ko ang ngisi

"I think I n-need t-to g-go"

Binigyan niya ng pera si Drailan, pagkatapos sumakay na sa kanyang kotse. Nag

thank you muna siya nito bago pinaharurot yong sasakyan.

Nang mawala siya sa paningin ko, ang kaninang tawa na gustong lumabas sa bibig
ko ay kumuwala. Halos mautot ako kakatawa. Takot pala sa ipis. Aba ipis lang
pala katapat ng babae'ng yon.

"What the hell is your damn problem. Anong nakakatawa sa ipis"

Naputol yong malakas kung halakhak ng nasa harapan ko na yong pigura ni Drai.
Magka salubong yong kilay niya.

"Wala...pfft" Pigil na tawa ko sabay iling

"Anong wala. Kinagat ka ba ng ipis kaya mas lumala kabaliwan mo" Seryosong
tanong niya

"Ang epek kasi ng echura ng Abegail na yon, takot pala sa tanginang ipis" Mas
lalo akung humagalpak sa tawa
Mga uto-uto talaga. Kung may ipis edi kanina pa ako tumalon sa kina-uupuan ko.

"What! Are you playing games?"

"Huwag mo'kong ma English-english. Akala mo hindi ko maintindihan"

"Tss baliw talaga. I saw cockroaches beside you"

Agarang natigil yong tawa ko sa narinig, namutla at mabilis na tumayo sa kina-

uupuan.

"Waahh! Nasan yong ipis! Nasan!?"

Taranta akung nagtatakbo papalapit sa kanya. Mabilis akung kumapit sa kanyang

leeg. Akala mo tuko dahil sa higpit ng lingkis. Halos maubusan ako ng ulirat
dahil sa takot.

"Waah! Huyy! Nasaan na!" Sigaw ko habang buhat niya ako

"Shit your so heavy!"

"Huwa mo'kong ibaba! Hayop ka! Ba't di mo sinabing may ipis talaga!" Mangiyak-
ngiyak kung saad

Akmang ibaba niya ako nang mas lalo pa akung kumapit sa leeg niya. Nag si
padyak pa sa ere para lang hindi niya ako ibaba.

"What the------"

Narinig ko nalang yong malakas niyang tawa. Hindi niya ako binaba, kaya
nasilayan ko ang masaya niyang mukha sa malapitan. Nakatingala ako sa kanya
ngayon. Pinupuri ang kanyang pag tawa na parang ayaw ko ng patigilin siya.

"Takot ka rin pala sa isip, tapos ang lakas mong mang-asar sa Customer natin
kanina" Iling niya tumatawa parin siya. Hanggang ngayon pasan niya parin ako
sa kanyang dalawang bisig "Damn! Walang ipis. I'm just kidding"

"Ano!!"

Sinapak ko ang dibdib niya tsaka bumababa sa kanyang pagkaka-buhat sa akin.

Mukhang doon lang ako natauhan sa kahihiyan, nabisto niya yata ako sa
kalokohan ko, kainis.

"Nakita ko sa pag mumukha mo na nag sinungaling ka kanina. Tell me? Bakit mo

ginawa yon?" Tumaas ang kanyang kilay, may multong ngiti sa kanyang labi

Feeling ko lahat ng dugo ko sa katawan ay napunta sa mukha ko. Akala ko talaga

ako lang yong manloloko rito, pati din pala ang mo'kong na'to.

"Katulad mo nag bibiro lang ako. Tabi nga!" Inis kung sabi

Bumalik ako sa lamesa ko. Sinundan niya naman ako, rinig ko parin yong tawa
niyang nakakaloko.

"Huwag mo akung pag tawanan hindi nakakatuwa yang nakakaasar mong tawa" Sita
ko kaso hindi siya nag patinag

"Damn there's a cockroach in your fuckin feet" Rinig kung sabi niya, sa
puntong ito hindi siya tumatawa

Asa pa siyang maniwala ako sa kalokohan niya.

"Neknek mo" Sabi ko

"I'm not kidding...there's... Shit!"

Nasa hambahan na ako ng pinto ng aking mini office nang makaramdam akung may
gumapang sa paanan ko. Para akung nastatwa sa kinatatayuan nang paitaas na
yong pag gapang sa legs ko.

Nanginginig ang labi ko sa takot, hindi ako makagalaw. Dahan-dahan kung

tinignan ang legs kung may gumagapang ngang ipis.

"Oh my God! DRAILAN!! MAY IPIS!!!"

Halos mahimatay ako habang inaalis yong langyang ipis sa legs ko. Pasalamat
nalang ako dahil naka jeans ako ngayon kaya hindi ko ito naramdaman sa mismong
balat.

"Waaahhh! Sheettt ipis!!" Nag tatalon ako sa gulat. Narinig ko ang hagalpak na
tawa ni Drailan sa tabi ko at walang hirap niyang tinanggal yong peste sa
akin.

"Takot pala tss" Tawa niya ulit.

Tinapakan niya ito, nang mahulog sa semento. Kumapit naman ako sa likurang
damit niya para magtago. Naramdaman ko nalang yong sarili kung humihikbi.

May eksenang pumasok sa isip ko, iyong nasa under ground ako nila Dante marami
akung nakitang ipis non. Takot na takot ako sa dalawang araw na naka kulong
ako doon. Bumalik sa isipan ko iyong lahat nang pag hihirap ko sa mga kamay ng
lalaking pinag-uutangan ko para lamang mabayaran yong mga utang ni papa sa mga
sindikato.

"Why are you crying?" Tanong ni Drai nang mabalingan niya ako

Hindi ako makapag salita. Lahat ng ala-alang iyon ay bumalik sa akin. Hindi ko
makakalimutan yon.

"Shit I already killed the cockroach. Stop crying. I'm sorry for being suck a
jerk"

Naguguluhan niya akung tinitigan. Pabilis ng pabilis yong luhang umaagos sa

mata ko. Hanggang ngayon, takot na takot parin ako.

Niyakap niya ako, at doon humagolhol ako sa pag iyak. Sa kanyang matipunong
dibdib doon ako nakaramdam nang kaginhawaan. Dahil sa kanyang dibdb, parang
nalabas ko iyong luha kung gusto kung ilabas noon pa.

"Shh. Wala na. I'm sorry, did I scared you that much" Tanong niya

Hindi ako nag salita. Hindi ko kayang ibukas yong lahat ng hinaing ko sa
kanya, feeling ko kapag nag sasalita ako, mas lalo akung umiyak.

Nakabaon lang yong mukha ko sa dibdib niya ng ilang minuto. Nang matapos agad
akung lumayo sa kanya. Nakita ko sa mga mata niya ang pag alala, nang makita
ang mugto kung mata.
"I'm sorry" Mahinang sabi niya "Hindi ko na uulitin"

Mabilis akung umiling tsaka ngumiti nang malaki.

"Nadala ka naman diyan, inuhugan ko lang yang dibdib mo. Nilagyan ko rin ng
sipon" Humagalpak ako sa tawa kahit sobrang hirap maging masaya sakabila ng
takot ko kanina

Napa ngiwi siya at pumikit ng mariin. Narinig ko ang kanyang malutong na mura
nang makita ang kanyang bandang dibdib na sobrang basa. Tawa parin ako ng tawa
sa naging reaksyon niya

"It's a prank! Uto-uto ka talaga, alam mo namang best actress ako" Ngisi ko at
nakipag taasan ng kilay

Ayaw kung makita ko ang ganoong eksoresyon niya. Ayaw kung kinaawaan niya ako.
Halos malusaw na nga yong puso ko dahil sa mga tingin niya sa akin. Hindi ako
magiging Shion Zeek Macapagal kung hindi ako magaling dumiskarte. Maituturing
ko na rin ang sarili sa pagiging manloloko ng tao.

"I can't believe you, after I felt so worried. Your just laughing like a shit
infront of me!" Malutong niyang English

Mas nilakasan ko pa ang pag tawa. Ang hirap palang mag panggap na masaya ka sa
bagay kahit ang totoo parang pinapatay kana sa ginagawa mo.

"Ang bilis mo palang utuin. Konting iyak ko lang, nadala kana agad"

"Shut up!" Galit niyang saad

Nag lakad siya papuntang host habang hinuhubad ang kanyang gutay-gutay na
damit. Nawala yong ngisi ko ng makita ko ang likod niya. Sobrang galit niya
talaga, nang matapat siya sa host pinaliguan niya ang sarili.

Tumingin siya sa akin gamit ang mabagsik niyang titig. Automatic namang
binalik ko ang ngisi ko at nag belat pa, para lang talaga magampanan yong
kunwaring pang-asar sa kanya.

"Tanggalin mo yon sipon diyan." Ngumisi ako nang panghuli bago siya
tinalikuran.

Nawala muli ang ngisi ko. Naramdaman kung tumulo yong luha ko, mabilis ko
itong pinahid. Ayaw kung mandamay ng tao sa kahirapan namin ngayon. Ayaw kung
pati si Drailan, masangkot sa pinoproblema ko.

Kinabukasan maaga palang nagising na ako. Medyo naninibago ako dahil pagkababa
ko, sobrang tahimik ng bahay. Kadalasan kasi nasa garahe na si papa at si
Drailan para ayusin yong jeep na sira. Pero ngayon sobrang tahimik.

"Pa? Luke?" Tawag ko sa labas ng kwarto nila. Kumatok ako ng ilang beses kaso
wala akung narinig na ingay.

Binuksan ko yong pinto ngunit wala sila doon.

"Saan kaya sila?" Takhang tanong ko

Umakyat ako sa rooftop para tignan si Drai doon. Baka may alam siya kung saan
si papa.
"Drailan" Tawag ko pagkatapos ng tatlong katok

Kumunot ang noo ko ng hindi ko siya nakita sa loob ng maliit na bahay-bahayan

dito sa rooftop namin. Nasa ayos din yong gamit niya at higaan.

Naka nguso akung bumalik sa loob ng bahay. Umupo sa sofa, iniisip kung saan
yong mga tao sa bahay. Nakapagtataka naman, nasaan na kaya sila? Tapos may
agahan pa sa lamesa na para sa akin.

"Shinnnn!" Umalingawngaw yong sigaw ni Patricia sa loob ng bahay namin.

Mabilis akung tumayo para pag buksan siya ng pinto. Hingal na hingal pa siya
at nag hy-hysterical sa hindi ko malamang dahilan. Kasama niya rin si Andy sa
tabi niya, ngumingiwi dahil mukhang nabadtrip nanaman sa kaibigan namin

"Anong problema? Ang aga pa ah? Bakit napa sugod kayo rito?" Tanong ko

"Jusko dae!! Alam mo ba kung sino yong nakita ko sa palengke kaninang hating
gabi?"

"Huh?"

"Naku! Naku! Hihimatayin yata ako " Maypa hawak-hawak pa siya sa kanyang
dibdib na agad namang binatukan ni Andy

"Gaga ! Sabihin mo na masyado kang pa-trill"

"Batuk agad. Excited karin eh" Nguso ni Pat

"Ano ba kasi yon?" Kunot noong tanong ko

"Bakit hindi mo sinabi sa akin na nag titinda pala ng isda yang kaibigan mong
si fafa Drailan ha! Gosh! I need air!" Pinaypayan niya ang sarili "Nakita ko
siya kanina dahil maaga akung pinapamalengke ni inay, ayon nakita ko si Drai
kasama yong papa mo nag titinda ng isda. Ayon! Pinagkakaguluhan sila don"

Nanlaki yong mata ko. Kaya pala wala sila rito, sa tingin ko kay bago palang
mag alas singko sa umaga. Bakit hindi ito sinabi ni papa sa akin. Bakit
senekrito lang nila itong ginagawa nila.

"Yon lang pala, anong meron don? Ano ngayon kung nag titinda ng isda yong
Drailan na yon?" Bagot na tanong ni Andy sa kaibigan

"Syempre nakakagulat yon, kung alam mo lang na pinagkakaguluhan yong paninda

nila" Sagot nito

Napa-iling nalang ako tsaka napahilot sa. Binawalan ko ng maninda si papa doon
sa palengke dahil mahina na yong katawan niya, mabilis na itong magka sakit.
Ngayon naman, bumalik pa talaga sa dating gawain. Sinama pa talaga si Drai.

"Hintayin niyo ko diyan. Puntahan natin sila"

Ilang sandaling pag bibihis, sumakay kami ng motorsiklo para makarating sa

palengke. Agad naming narating yong pwesto nina Drai. Maraming naninda ng isda
pero halos lahat ng tao doon bumili sakanila.

Habang palapit ako sakanilang pwesto, hindi ko maiwasang mag alala ng todo sa
kalagayan ng ama ko. Naaninag ko na si Luke na ngumingiti sa bumibili,
kinukurot pa yong pisngi niya sa ibang taong bumibili ng kanilang banyerang
isda.

"Sabi ko sa inyo eh. Pinagkakaguluhan nila yong paninda nang ama mo, Shin"
Kinikilig na sabi ni Patricia sa gilid ko

"Gwapo ba naman yong tindero tss" Si Andy na naka pamewang

Hindi ko pa naaninag sina Drailan at si papa dahil narin sa maraming taong

bumibiling naka palibot sakanila, kadalasan babae. Pinagtitinginan narin sila
ng mga nag titinda sa palengke.

"Dalawang araw na yan sila rito ah. Grabe halos hindi aabutin ng isang oras
yong tatlong banyera ng isda ubos na agad" Rinig ko sa isang ginang na
nadaanan namin. Nag titinda din siya ng isda kaso walang bumibili

"Anong pangalan mo?"

"Pogi nito, mukhang araw-arawin ko na yong pag punta rito ah"

"Anak niyo ho ba yan, manong? Isang kilong isda yong akin ah"

"May Girlfriend na ba yang kasama niyo? Pabili nga po, dalawang kilong isda"

Gusto kung matawa sa bawat bumibili. Sobrang lapit nanamin sa pwesto nina papa
kaso hindi ko parin sila mahagilap dahil pinalibutan parin sila.

"Ito dalawang kilo Miss. Balik ka ulit" Boses yon ni Drailan

"Babalik talaga ako!" Hagikik nung kausap niyang babae

"Ako rin pabili, tatlong kilo akin kuyang pogi!"

"Tabi naman oh. Ako naman! Huwag niyong ubusin"

Dumotdot ako sa daming tao. Para lamang makita sila sa gitna. Naiwan ko na nga
sila Patricia at Andy. Nawala na rin sila sa isipan ko.

Ang haharot naman ng mga bumibili sakanila. Sa tuwing nag sitilan sila
nanindig at umuusok yong ilong ko sa irita. Ngayon lang ba sila nakakita ng
pogi tss. Mga hangal na babae! Kalma niyo naman yang kalandian niyo at
padaanin niyo ako

"Tabi nga!" Tinulak ko yong babae sa harapan ko ng maapakan niya ako dahilan
nang pagka tulak niya rin sa kanyang harapan hangga't sunod-sunod na yong
reklamo nila.

"Sino ba yong nag tulak sa akin!" Rinig kung sabi nila

"Girls! Bukas nalang ulit. Ubos na yong paninda naming isda" Boses naman yon
ni papa

"Ayy! Ubos na agad!" Kanya-kanyang reklamo nila

Nag si-hawian yong lahat. Iyong iba bigong umalis at lumipat sa ibang nag
titinda para doon bumili. Narinig ko pa bawat reklamo nila.

"Nakipag siksikan pa ako don tapos ubos na pala" Sabi nung mga babae
Nang sa wakas humupa na yong kaguluhan nakita ko na agad sina papa at Drailan
na nag aayos para umuwi.

"Nandito si Ate. Hi Ate Shin, ubos na po paninda namin" Naka ngiting sabi ni
Luke, hambog siyang lumapit sa akin "Tinulungan kami ni kuya Drai"

Hinawakan ko yong kamay ni Luke para lapitan si papa na mukhang nagulat sa

pagdating ko. Sunod kung binalingan si Drailan na may kausap na babae, nakipag
tawanan siya nito sabay iling. Nang namataan ako nahupa yong tawa niya. Nakita
ko ang pag hinging pamaalam niya sa babae bago siya nag lakad para lapitan
ako.

Wala siyang pang itaas na damit, kaya namin kahit hanggang sa kinatatayuan ko
rinig ko yong impit na tili ni Patricia sa may di kalayuan. At ang mga taong
bumibili sa palengke na halos mabali yong leeg kakatitig sa kanya.

"Anak anong ginagawa mo rito?" Rinig kung tanong ni papa, halata Ang kanyang
pagka taranta

"Why you're here? How did you..."

Hindi ko na tinapos yong pag sasalita niya nang hinagis ko yong damit niya na
naka sabit sa kanyang balikat. Papunta sa kanyang mukha.

"Mag damit ka!" Galit kung sabi. May sasabihin pa sana kaso nilagpasan ko na
siya para puntahan si papa sa kanyang likuran

Hindi ko maiwasang tignan yong kausap niyang babae na ngayon naka tingin sa
akin. Kilalang-kilala ko siya, mag kasing edad lang kami nang kapatid ni Dante
na babae.

Naka tingin siya sa akin ng naka ngiti, minsan ko na ring naging kaibigan si
Namae De Alas, siya ang pinaka bunsong anak nang mayor sa lungsod namin. Hindi
ko masuklian ang kanyang ngiti, nag iwas ako ng tingin.

Pumikit ako ng mariin para maibsan ang takot atsaka tensyon sa kalooban. Noon
madalas ako sakanila, dahil kaibigan ko talaga yang si Namae, halos magkapatid
na ang turing naming dalawa pero simula nang binantaan ako ng kapatid niyang
si Dante at ginawang preso sakanilang underground hindi na muli akung bumalik
sakanila. Hindi na ako nag paramdam sa kanya.

Nakita ko sa pheriperal vision ko na papalapit siya sa kinaroroonan ko. Bago

pa siya makalapit sa akin, nanginig na tinawag ko si papa at hinila patayo.

"Tara na, pa. Sabi ko naman sayong huwag kang mag tinda dahil mahina na yang
katawan mo" Sakabila ng panginginig nagawa ko paring patatagin at buoin ang
pananalita.

Ang pamilyang De Alas ang nag bibigay sa akin nang pagka takot sa sarili. My
dark secret was hidden in my mind and in my past. Hindi ko yon makakalimutan
sa tuwing naalala ko yon lahat halos manginig ang buong kalamnan ko.

"Pero anak gusto kung tumul----"

"Drailan, paki-tulungan si papa sa pag aayos ng banyera para maka-alis na

tayo. "

Marami akung sasabihin pero nalunok ko na yong mga pangungusap. Tumalikod ako
at nilagpasan na si Drailan. Bitbit si Luke.
"Can you wait a little bit. We will go home together" Sabi nito sabay hawak sa
kamay ko

Huminga ako ng malalim "M-Mauuna na kami. Sumunod k-kayo" Sa puntong ito hindi
na napigilan ang panginginig ng tuhod at bibig

Chapter 14: Rape

"Bye, Shin. Balik ka rito bukas. Isasama kita papuntang mall" Naka ngiting
sambit ni Namae habang hinahatid ako palabas ng bahay nila.

Winagayway ko ang kamay ko. Ang ganda talaga ni Namae, hindi ko talaga
maiwasang mainsecure sa kanya. Dahil halos nasa kanya na lahat ng swerte,
samantalang pinanganak lang ako sa mahirap na kalagayan.

But atleast masaya parin naman kami, kahit naging mahirap. Kahit tambak sa
utang. Nakakain padin sa isang araw dalawa. Akala niyo tatlo huh. Hindi noh!
Aba! Kapag gabi natutulog kami na walang laman ang tiyan, simula talaga ng
mabankrupt yong mga negosyo namin at mawala si Mama halos hirap na kami.
Sabayan pa ni papa na walang inaatupag kundi ang mag sugal. Akala mo naman,
nanalo talaga.

Kung ako nalang sana pinasugal niya doon sa Caseno panigurado. Uuwi rin kaming
talo at luhaan. Wala eh, talagang hindi rin ako sineswerte sa ganyan. Swerte
ako sa diskartehan at panloloko ng tao pero kapag sa sugalan. Talong-talo
talaga.

"Babalik ako bukas. Wala naman siguro yong kuya Dante mo diba? Hindi pa siya
uuwi?" Kinakabahang tanong ko

Baka kapag pupunta ako sakanila bukas sisingilin ako ng utang ko sa kanya. Sa
kapatid niyang masahol sa kademonyohan

Ngumisi siya ng nakakaloko. Alam ko na pumapasok sa utak nito eh.

"Hindi ko gusto yong kuya mo ah" Parang tangang sabi ko

Wala kasi siyang alam sa totoong motibo ko kaya palagi kung hinahanap sa kanya
yong kuya niya. Nag tatanong ako palagi, para makasiguro ako sa kaligtasan ko.
Kaya ayan tuloy naisipan niyang may gusto ako sa kapatid niya.

Naku! Naninigurado lang naman, baka madido ako ng wala sa oras kapag
masasagupa ko na yong kuya niya. Wala ng Shin Macapagal sa Wattpad world. I
mean sa totoong buhay pfft.

"Sabi mo eh. Hindi pa naman uuwi si kuya dito bukas. Doon parin yon matutulog
sa farm niya"

Laking ginhawa ko sa narinig. Kaya tuluyan na akung nag paalam. Katakot pa

naman yong kuya niya. Mukhang kakain ng tao eh. Palaging nanaliksik ang mata,
akala mo adik sa kanto-kanto.

Kaklase ko si Namae noong High School kaya naman para na kaming magkapatid
dalawa. Dahilan rin para makilala ko yong kuya niya. Halos araw-araw akung
pumupunta sakanila. Kaya naman nahulog yong kuya niya sa kanal. Ay! Sa akin
pala siya nahulog. Kala niyo ha! Kaso nga lang hindi ko siya sinagot. Maganda
lang ako pero choosey to mga dre.

"Hindi ko matatanggap yang pag-ibig mo sa akin ginoo sapagkat ako'y maglalaho

na parang bula sa iyong panaginip" Madamdamin kung sabi ko sa kanya.

Hanaluan ko pa ito ng paiyak-iyak para lamang gumaan ang Atmosphere sa aming

dalawa.

"Huwag mo akung pagsalitaan ng makata diyan. Sagutin mo na kasi ako, para

naman maging marangya yang pamumuhay mo. Ibibigay ko lahat ng gusto mo"

Naputol ang luha kung peke. Bakit ba napaka seryoso ng lalaking ito,
nakakatameme tuloy siyang kausapin.

I swear talaga, siya lang yong manliligaw ko na halos ayaw na binalewala.

Gusto niya agad-agad. Hindi ko ipagkailalang gwapo nga si Dante kaso hindi ko
masikmura yong pag uugali niya masyado siyang sadista sa lahat ng bagay at
mukhang mahihirapan akung pakisamahan siya kung sakali.

"Oh aking irog" Tinaas ko ang kamay ko para may aksyon na magaganap sa kanyang
pag co-confess ng kanyang feelings sa akin. "Ikakalungkot kung ipapaalam sa
iyo, na hindi ko matatanggap ang iyong pag-ibig sapagkat akoy walang
naramdaman sa iyo" Prangkahan kung sabi "Paalam"

Tinaas ko ang aking kamay sa ere na para bang gusto ko siyang abutin pero
hindi ko maabot dahil na rin umatras ako palayo sa kanya. Nakakunot lang yong
noo niya sa akin. Pilit inintindi itong kagagahan ko.

"Pwede ba mag seryoso ka naman. Sagutin mo na kasi ako. Hindi ka mag sisi kung
sakali mang-----"

"Ikakalungkot kung sasabihin sa iyo aking irog na wala na tayong pag-asa sa

ating pag iibigan dahil alam kung nandiyan si Maria Clara upang saluhin ka"
Parang praning ko paring sabi

Alam ko mukha na akung loka-loka ngayon.

Nanaliksik ang kanyang mata. Umiling-iling siya "Hindi ko talaga makuha kung
bakit nagka gusto ako sa isang siraulong babae" Bulong niya sa kawalan

"Ikaw ba si Diosdado ? Crispin, Basilyo ang inyong ina ay nag hihinagpis sa

inyong kasalan. Kung sana ay mapatawad mo ako sa aking mga kasalanan. Kung
akoy isang dalagang ------Teka ano nga kasunod ng lines na yon?"

Nag isip ako kaso nawala rin nang mahawakan ako ni Dante sa magkabilang
balikat. Sobrang higpit ng kanyang pagkakahawak sa akin, namula rin ang
kanyang mata dahil sa sobrang pagtitimpi at pagka galit.

"Mag seryoso ka naman. Puro kanalang kalokohan. Putanginang Crispin at Basilyo

na yan. Tapos anong Diosdado? Hindi tayo nabuhay sa ibang panahon. Kaya mag
seryoso ka. Mahal kit-----"

"Wait lang ah. Menememorize ko kasi yong lines doon sa Noli Me Tangere" Nag
isip ako sa kawalan. Ano kaya sunod non? Kailangan kung mag fucos dahil na rin
mag re-report na ako bukas sa klase baka mablanko yong isip ko
"Ano? Edi puta! Akala ko seryosohan na ito" Hindi makapaniwalang saad niya

Umiling ako ng maraming beses "Nag memorize ako. Huwag kang epal" Ngisi ko

Binawi ko ang braso ko sa pagkaka-hawak niya pero hindi niya ito binitawan.
Mas lalong humigpit yong pagkapit niya, napa ngiwi ako sa sakit. Katakot
talaga ang unggoy na ito.

"Sagutin mo na kasi ako para tapos na" Irita niyang sabi

"Oo na sinasagot na kita" Wala sa sariling sabi ko

Hindi makapag hintay kainis, Yan tuloy!

Nanlaki yong budlat niyang mata. Ngumisi siya at ngumiti ng malaki. Nag wagi
na ba dre?

"Talaga? Tayo na? Yes! Salamat!" Sumuntok siya sa hangin na para bang nanalo
siya ng Jack'n poy

Ngumiwi ako sa nasilayan ko sa kanya. Tiba-tiba din'to eh. Iba rin Yong
kasiyahan.

"Ikakalungkot kung ipaalam aking irog. Makipag hiwalay na ako sayo. Sege alis
na ako. Dinistorbo mo pag memorize ko eh" Ingos ko

Nag lakad ako palayo sa kanya. Lutang parin sa pag iisip. Naka ilang hakbang
palang ako nang hinarangan niya ako. Kinunotan ko siya ng noo.

"Anong hiwalay? Kakasagot mo pa ngalang sa akin. Hiwalay na agad"

Huminga ako ng malalim. Kalma Shin, makakalusot ka sa adik na Dante na ito.

"Doon din naman yong patutunguhan sa relasyon. Sa hiwalayan din ending nito.
Walang poreber dre. Sege ingat Ex" Tinapik ko ang balikat niya

Nilagpasan ko siya at iniwan doon na naka tunganga. Hindi parin makapaniwala

sa mga pinagsasabi ko.

Alam ko nag mumukha akung tanga sa mga pinagsasabi ko kanina pa, pero hindi ko
talaga kayang sikmurain na magugustuhan ko ang kapatid ni Namae na yon.

Ngayon malapit ng mag gabi kaya aalis na ako sa malaking bahay nila. Nag
lalakad na ako ngayon sa maliit na pasilyo. Sobrang dilim na ,

Hindi ako takot sa multo. Takot ako sa mga hayop na pagala-gala.

And speaking of Namae ipapasama niya ako bukas mag mall. Naku mukhang tiba-
tiba nanaman ako sa pagkain nito at mga damit na bibilhin niya para sa akin..
Mukhang mag sho-shopping yon. Kala niya naman susuotin ko talaga yong pinamili
niya sa akin.

Ipapadala ko yon lahat sa UK nang magkapera naman ako. Alam niyo naman yong UK
diba? Hindi yon bansa kundi sa public market yon. Gawin kung UKay-UKay hehehe.
Ebebenta ko yon lahat,

Gustong-gusto ko talaga yong pag uugali ng kapatid ni Dante dahil hindi siya
mata-pobre sakabila ng karangyaan ng pamilya niya. Tinatrato nila ako ng
maayos, pero yong kuya ni Namae. Siya lang talaga yong problema ko sa buong
buhay ko.

Nang hiram ako ng isang milyon sa kanya, pinahiram niya naman ako pero iyong
nga lang pinag bantaan niya ako na dapat ko iyong bayaran kung hindi.
Papahirapan niya ako. Ilang beses na niya akung pinagbantaan pero pinatatag ko
lang yong sarili ko dahil andiyan pa si Luke at papa para magkaroon ako ng
lakas.

Kahit magkasing edad lang kami ni Dante pero marami na agad siyang naipundar
na negosyo sa kanilang lupain. May malaking farm sila sa Lungsod namin at
halos lahat nang taong nakatira sa Villa namin ay sakanila nag tatrabaho.

Kaya pinakapalan ko na yong mukha ko para manghiram sa kanya. Kahit na alam

kung, nakakasama sa akin at napaka delikado. Ilang beses na rin siyang umamin
sa naramdaman sa akin pero palagi ko naman siyang nirereject. Sa huling pag
uusap namin ay halos galit na galit siya non.

Nang nasa malapad na ako ng kalsada nag lalakad, nakahinga ako ng maluwag.
Hindi naman kasi masyadong malayo yong bahay nila sa Village namin kaya
nilalakad ko nalang. Marami pa namang motorsiklo at jeep na dumadaan kaya
laking ginhawa ko parin.

Ngunit nang malalagpasan ko ang isang madilim na parte na may eskenita sa

gilid laking kaba ko nalang talaga. Malay natin, makakatapak ako ng tae sa
madilim na bahagi na yan edi mapagkalaman akung bali ang isang paa dahil
paika-ika ang lakad.

Nang makarating sa madilim na parte, inaninag ko talaga kung mag tae ba akung
matatapakan kaso napatigil ako nang makakita ako ng daga.

"Shet ka!" Sigaw ko at nag tatakbo sa takot "Gawin ko talagang chicharon yong
mga daga sa amin" Hingal kung sambit

Tumigil muna ako sa pag takbo. Nang sa ganon makapag pahinga itong kagandahan
kung naiistress na sa mga pesteng yawang daga na yan

Pero nang lumingon ako sa may paanan ko may daga pala akung natapak. Halos mag
hysterical ako sa gulat.

"Ahh----hmmmppp"

Ang kaninang sigaw ay natabunan nang pag pumilit na makawala sa pagkakatabon

ng bibig ko. May tumakip kasi nito na ika-kaba ko.

"Hmmmppp"

Halos hindi na ako makahinga. Lintik sino ba itong siraulong tumatakip sa

bibig ko. Akala naman niya na sisigaw ako dahil sa daga. Kanina lang yon, pero
ngayon hindi na.

"Hmmpp" Patuloy yong pag pupumiglas ko sa pagkaka-hawak niya sa akin.

Nakatakip rin ng panyo yong ilong ko na may medisinang nakakahilo, na nakapag
padala sa akin nang panghihina.

"Ipasok niyo na. Baka may makakita sa atin" Rinig kung sabi nung taong mukhang
kikidnapin nga ako

Wala na akung lakas na lumaban sakanila dahil pinagtutulungan nila akung

ipasok sa malaking Van. Hinang-hina na rin ang buo kung katawan. Ang huli kung
namataan, ang nakatakip nilang pag mumukha habang binubuhat ako.

Hindi kailan man ako nakaramdam ng ganoong takot. Ni minsan hindi ako
natatakot sa mga taong pinag uutangan ni papa pero dahil sa nangyaring pag
kidnap sa akin, halos pipiliin ko nalang mamatay dahil sa sobra-sobrang
pagkatakot sa nangyari sa akin sa Underground ng mansyon nang mga De Alas

"Gising na ba yan?"

Gumalaw yong mata ko ngunit hindi naka dilat dahil narin sa boses na iyon.
Familiar sa akin, ngunit hindi na maproseso ng maayos sa akin dahil sa sakit
ng ulo.

"Hindi pa, boss"

"Pare gumalaw yong mata. Gising na ata"

"Pabayaan niyo muna. Babalik ako rito mamaya"

Pagkatapos nun naging tahimik na ang silid hindi narin ako nag atubling ibuka
man lang ang mga mata dahil nanghihina parin ako at nanuot parin sa akin ang
amoy ng medicina na pampatulog.

Bakit ba nila ako kinidnap? Wala silang makukuha sa akin dahil isang hamak na
mahirap lang kami. Walang pantubos yong papa ko. Mga wala talagang utak. Sana
kung may kinidnap man sila hindi kasing hirap ko.

Nag hahanap sila nang pera. Edi nag tanong nalang sana sila sa akin kung
kanino dapat mang dikwit, marami akung kilalang mayayaman na kaya nilang
huthotan. Kulang pa yata sa training itong mga lagad ni Satanas. Namali yata
sa pag dakip sa akin.

Nawalan ulit ako ng malay sa kakaisip sa posebleng mangyari sa akin. Nagising

na lamang ako ng may tumapik sa pisngi ko nang marahan.

"Gising na, Shin"

Kahit gising na ako ngunit pinatili ko parin ang mata sa pag pikit dahil
inaantok pa ako. Ninamnam ko pa yong sakit ng katawan at ulo ko tapos
papagisingin agad ako.

Teka

Baka kailangan na nila nang mag susugest nang kikidnaping mayayaman.

"Si Namae De Alas, mayaman yon. Anak yon ng mayo-----" Sabi ko agad, pagka
dilat ko sa mata

Pero napa-awang ang bibig ko nang bumungad sa akin ang kapatid ni Namae na si
Dante. Madilim ang mata at sobrang nakakatakot tumitig sa akin.

"Anong sabi mo?" Mabagsik niyang saad

Para talagang siyang adik sa kanto. Katakot talaga pag nag sasalita.

"S-Sabi ko si Namae De Alas sobrang yaman nung kapatid mo " Nanginginig kung
sabi

Hindi na masyadong maproseso sa akin itong kaganapan ko ngayon dahil binalot

na ako nang sari-saring pagkatakot sa sarili.

"Saan yong pera?" Nanaliksik niyang tanong.

Kakatitig ko sa mukha niya mas lalo akung natakot, mukhang galing yumokyok ng
sangkaterbang shabu.

"P-pera? W-wala pa akung pera" Nanginginig ko paring sabi

Kanina ko pa pigil yong pag hinga ko. Baka pati paghinga ko mabisto niya na
nahihirapan ako sa sitwasyon ngayon.

"Ano? Mag iisang buwan na, wala ka paring pera!" Sigaw niya sa pag mumukha ko

Dre. Usap lang tayo, walang talsikan ng laway. Naririnig kita nang maliwanag
pa sa buwan. At sa gilagid mong namumuti.

Pumikit ako ng mariin, nagawa ko pa talagang mag isip nang nakakaloko sakabila
ng dinanas ko ngayon. Baliw kana talaga Shin.

"Isang milyon lang naman diba? Malapit ko nang -------"

"Putanginang isang milyon na yan? Sinong may sabing isang milyon lang utang
mo? Dalawang milyon na yon dahil yong papa mong mahilig sumugal natalo ko nang
kalahating milyon"

Nanlaki yong mata ko sa narinig. Hindi pa nga ako nakakabayad sa inutang ko sa

kanya, may panibago nanaman kaming utang sa kanya.

"Isang milyon at kalahati lang yong utang namin sayo, kung ganon. May
naipundar akung three hundred thousand sa amin. Ibibigay ko yon sayo" Pigil
hininga kung sabi

Tumawa siya na mukhang nasisiraan ng bait. Teka sira naman talaga utak nang
Dante na ito.

"Nagpapatawa ka ba? Dalawang milyon yong utang niyo sa akin. Kasama na yong
interes don dahil ang tagal mong mag bayad"

Lumunok ako ng ilang ulit. Bakit di man lang ako nainform na kasama pala
interes. Tapos dalawang milyon? Ang laki na non. Mukhang magkanda kuba-kuba
akung babayaran yong utang namin sa kanya.

"Pahinging palugit " Mahinang sabi ko

Nawawalan na talaga ako nang pag-asa. Saan ako kukuha nang ganoong halaga para
mabayaran yon. Tatanda nalang ako sa pag tatrabaho hindi ko parin makukuha ang
ganoong halaga.

"Anong palugit? Walang palugit-palugit. Magpapakasal ka sa akin sa lalong

madaling panahon at bayad kana" Ngisi niya

Mas lalo akung natuyuan ng utak. Bakit ako magpapakasal sa kanya? Talagang
nasisiraan na siya ng utak. Gusto niya akung ipilit sa kanya para magpakasal.
Baka lasunin ko lang siya pag ganon, hindi ko matatanggap na ganon lang kadali
para sa akin na magpakasal sa hindi ko gusto.

"Ayaw kung magpakasal sayo, dalawang buwan. Bigyan mo pa ako nang dalawang
buwan para masulosyunan yong utang namin sayo"
Hinawakan niya ng mariin ang panga ko. Kinikilatis ako ng titig, gusto ko nang
mag colapse pero pigil na pigil ako nito. Gusto naring tumulo ng luha ko,
ngunit mas pinatigas ko pa ang mukha ko.

Kilala ako bilang matatag na babae sa Villa namin, mahilig akung mambully at
mang asar. Ni isa sakanila o maski si papa hindi ako nakitang umiyak. Dahil
alam nilang hindi kailan man ako iiyak. Pero ngayon gusto ko nalang susuko at
magmaka-awa kay Dante.

Iyong Shin na akala nila tikasin pero sa kaloob-looban ko Isa lamang akung
mahinang babae. Nag pupumilit na maging matatag sakabila nang dinanas ko
ngayon

"Bakit kasi hindi ka magpapakasal sa akin, bayad ka naman. Gusto mo talagang

mahirapan"

Mas diniin niya ang pagkakahawak sa panga ko. Feeling ko tuloy madurog na yong
ngipin ko.

"Ayaw kung mag pakasal sa taong hindi ko gusto" Matigas kung sabi

Tumawa siya nang pagak "Ganon ba? Kasi kay Miguel ka may gusto? Sa hambog na
yon?" Mas lalong dumilim ang titig niya sa akin

Pumikit ako nang mariin sabay iling. Si Miguel Andriano ay isa sa mga
hinahangaang tao dito sa baryo namin. Siya rin yong prince charming nang Villa
Guadalupenian Heights. Palagi siyang nanalo sa tuwing may paligsahan. Hindi ko
naman yon gusto pero ewan ko bakit kalat yon sa lahat. Mayaman din ang
pamilyang yon.

"Wala akung na gugustuhan" Hirap kung sabi

"Siguraduhin mo lang" Binitiwan niya ang panga ko

Sa araw na yon, akala ko papakawalan niya ako pero hindi umabot pa nang
kinabukasan bago ako nakalaya. Hindi biro ang dalawang araw na pamamalagi ko
doon. Dahil marami akung pasa sa katawan. Maraming data at ipis na nakapalibot
sa akin, sa ilalim ng mansyon na iyon.

Para sa akin isa iyong napaka nakakatakot na pangyayari sa buong buhay ko.
Hindi rin ako kumakain, at hinang-hina ako.

"Magpakasal kanalang kasi" Kinabukasan niyang wika ni Dante

Naka gapos parin ang paa at kamay ko. Hindi ko talaga makuha kung bakit
nanatili parin ako sa underground ng bahay nila, gayong okay naman yong
pagkakasunduan namin sa pag babayad ko.

"H-Hindi sabi ako mag papakasal sayo" Hirap ko nanamang sabi,

"Putangina! Ang tigas mo rin noh. Gusto kita, bakit ba ayaw mo akung
tanggapin"

Nagulat ako nang sinampal niya ako nang malakas. Dumugo ang labi ko sa ginawa
niya. May luhang gustong kumawala pero pigil parin ako nito upang hindi mag
landasan.

"K-Kung gusto mo ako. Bakit mo ako ginaganito" Mariin kung sambit

"Dahil gusto kung malaman mo kung gaano ako ka brutal at kung ano pa ang
magagawa ko sa ama at bunso mong si Luke oras na hindi ka nakapag bayad "
Ngisi niya

"Demonyo ka talaga Dante!" Galit kung sigaw

Amoy na amoy sa kanya ang alak na may pinaghaluang marijuana. Talagang

nalulong na yong kapatid ni Namae sa bisyo, nag sisi patuloy ako kung bakit sa
kanya pa ako humingi nang pera sa panahon na yon.

"Ayaw mo talaga sa akin diba? Patikim nalang"

Doon mas lalong bumalot sa akin ang labis na pagkatakot. At kumawala sa akin
ang pag hikbi nang sinimulan niyang pigtasin iyong damit na suot at sinimulan
akung halikan sa leeg. Marahas ang kanyang halik. Hinawakan niya rin ang aking
legs na nagpapatingkad lang ng pagkatakot ko sa kanya ng husto.

"H-Huwag!" Hikbi ko at pilit iniiwas ang sarili sa pagkaka-hawak niya

"Lumalaban kana. Gusto ko yan, Shin" Ngisi niya pa

Mas lalo niya akung hinalikan nang marahas. Dumugo pa yong labi ko nang
kinagat niya ito nang mariin. Sobrang sakit. Feeling ko tuloy sobrang dumi na
nang pagkatao ko dahil nahahawakan niya ako.

Nagising ako na pawisan ang noo. Malamig yong pawis na tumatagaktak sa akin.
Pinilig ko ang ulo, binalik-balikan nanaman ako nang masalimuot na nangyari sa
akin. Sa mga kamay ni Dante.

Sa tuwing naiisip ko yon nanginginig ang kalamnan ko. Hindi ko matanggap na

nagka ganon ako sa mga kamay niya.

Ilang beses akung binaboy ni Dante non. Parang siyang uhaw na uhaw dahil ni-
rape niya ako. Hindi man leteral pero nahahawakan niya ang maseselang bahagi
ng katawan ko. Hanggang ngayon kinikilabutan ako sa tuwing naiisip ko yong
kababuyan niya.

Ilang araw akung hindi pinapatulog non. Sa tuwing naiisip ko iyong karahasan
niya, naiiyak ako. Walang kinalaman si papa sa nangyari sa akin, dahil
natatakot akung umamin.

Kundi dahil kay Namae hindi ako makakawala sa mga kamay ni Dante, dahil iyong
halos makuha na ni Dante ang pagka babae ko dumating siya at niligtas ako sa
kamay ng demonyo ng kuya niya. Kaya simula non, naputol na iyong pagkakaibigan
namin. Hindi na ako bumalik sakanila

Kaya nang makita ko siya sa palengke laking takot ko nalang. Ayaw kung
mabahidan nang pamilya niya dahil natrauma ako sa nangyari sa akin. Halos ayaw
ko ng kumain at matulala nalang palagi pagkatapos ng trahrdyang yon
.

Huminga ako nang malalim at ipinikit ang mata. At bumalik siya noong nakaraan,
si Dante. Naninigil nanaman nang utang ko sa kanya. Ilang buwan rin siyang
hindi nagpapakita sa akin simula nang mangyari yong pag kidnap sa akin.

"Anak?"

Ano pa ba ang kailangang gawin para malusotan ito? Kulang pa yong perang
naitago ko para ibayad sa kanya.

"Shin"

Kung mag sasideline kaya ako sa pag titinda?

"Shion Zeek"

Na-igtad ako sa tawag ni papa sa akin. Napatingin ako sa gawi niya. Marami
kaming customer sa pwesto namin. Sampong bandera nang isda itong ibenebenta
namin ngayon.

"Ano yon pa?"

"Ang layo nang iniisip mo? Kailan ba dadating si Drailan dito? Nang matulungan
niya tayo sa pag titinda?"

"Paparating na yon. Baka sinirado na niya yong Car wash ko" Sabi ko

Binigyan ko ng sukli yong ginang na bumili sa akin. Noong nakaraan,

pinagalitan ko si papa dahil nag titinda sila ni Drailan nang isda na walang
pahintulot sa akin. Halos mag alburuto ako sa galit at kakatalak sakanilang
dalawa.

Nag alala lang naman ako sa kalagayan niya pero anong ginawa niya nag titinda
pa talaga sa palengke.

"Gusto ko lang makatulong sa iyo anak. Alam kung may malaki akong utang na
kailangan babayaran. Sana naman kahit na ganito, makakatulong ako sayo. Konti
lang ang kita nito pero kahit papaano nakakatulong ako sayo" Paliwanag niya pa
sa akin

Napa tingin ako kay Drailan na prenteng-prenteng naka upo sa sofa. Nakipag
matigasan siya nang titig sa akin. Naku! Sarap tusukin nang mata niya, akala
niya hindi ko nakalimutan yong pag huhubad niya sa palengke para maraming
bumili sa paninda nilang isda. Dinadaan pa talaga sa katawan niya, kala mo
naman malaki ang katawan. Leche! Sino bang niloloko mo Shin!

"Naku naman pa! Mahina na yang katawan mo tapos naninda ka pa. Over crowded
yong palengke"

"Nandiyan naman si Drailan para tumulong. Ang laki nga nang------"

"Paanong hindi malaki yong kita, e, nag lalantad yan nang katawan doon. Akala
mo kargador nang pechay"

Pinandilatan ko nang mata yong aroganteng lalaki sa harapan ko. Naka ngisi
siya akin.

"Kargador? I want to try that one. "

"Huwag mo akung maenglish-english. Walang kargador na umeenglish-english"

"Still it's a nice idea. Pwede naman siguro na maging kargador muna" Iling
niya

Kulang nalang umusok yong ilong ko. Naiisip ko palang na ang ganyang
pangangatawan at mukha ay isang kargador sa palengke. Naiimagine ko palang
yong pag mumukha nang mga taong dinadaanan niya habang walang pang itaas...
"Hindi pwede! Nag tatrabaho ka sa Car wash ko. Dapat doon ka lang" Galit kung
sabi

"Pwede naman siguro gawing sideline yon pag tapos na sa trabaho" Kibit balikat
niya, binalewala ang pagka inis ko

"Hindi nga sabi pwede ang ganon! Teka bakit diyan napupunta ang usapan. Bakit
nga ulit kayo naninda nang isda?"

Ganon ang naging eksena. Hindi ko talaga mapigilan ang desisyon ni papa na
maninda nang isda kasama si Drai. Kaya heto napilitan akung sumama para
tulungan sila, iniwan ko nalang yong lalaking yon sa Car wash. Siya na rin
yong mag co-close tapos derertso na siya rito sa palengke para tumulong.

"Gusto ko talaga yong Drailan na yan anak. Wala bang pamilya yon? Sobrang
sipag kasi mag trabaho nang batang yon?" Sabi ni papa

Natigilan naman. Oo nga pala, hanggang kailan siya mag eestay sa bahay namin?
Tatlong linggo na siya sa amin pero hindi parin siya nag banggit sa pag uwi
niya sa pamilya niya.

Base sa kanyang kwento sa akin noong unang pagkikita namin, mahirap lang sila
at bugbog sarado siya nang kanyang ama. Nag layas siya sakanilang bahay dahil
hindi niya matiis ang pananakit ng kanyang ama sa kanya.

Kaya ayon natutulog siya sa gilid nang karsada at nag tatrabaho bilang Car
Washer. Kaya nga naisipan kung kunin siya at isama nalang sa akin. Ang hindi
ko maintindihan kung bakit nahulog agad at pinagkakatiwalaan ko agad siya sa
iksing panahon na nakilala ko siya.

Naalala ko tuloy yong pag halik niya sa akin sa isang cubicle ng c.r non.
Hindi ko talaga enexpect yon na doon mag simula ang lahat. Actually hindi siya
ang first kiss at second kiss ko kundi si Dante. Kaya ko natawag na first kiss
yong kanyang halik sa akin, dahil nakaramdam ako nang bolta-boltaheng kuryente
non.

"Luke paabot nga nang plastik" Utos ko sa kapatid ko na inaliw-aliw rin ang
ibang customer sa pamimili. May nag bigay nga nang lollipop sa kanya kaya
nilantakan agad.

"Ito ate"

Kinuha ko yong plastik na hawak niya. Sinulyapan ko si papa na busy kaka-

timbang nang malaking isda.

"Dungis mo" Sabi ko, pinahid ko ang kamay sa apron na suot bago inaasikaso ang
kapatid.

"Ate bakit ang tagal ni kuya Drailan?"

"Malapit na yon" Sagot ko nalang. Kahit na mag iisang oras na ang lumipas bago
ang uwian.

Napag pasyahan ko kasi na alas tres sa hapon yong close nang Car Wash ko para
makapag paninda pa kami rito sa palengke. Kaso mag alas singko na hindi parin
siya dumating, nag sisimula na nga akung mainis sa lalaking yon.

"Upo kana ulit " Sabi ko nang malinis ko na siya. Tumango naman ito at agarang
sumunod.

"Eneng dalawang kilo nga nito" Turo nang ginang sa isang banyera na hindi pa
nakuhananan. Madami paring isda na ibebenta namin, pagod na nga ako pero
kakayanin.

"Sege po"

Ilang customer ang bumili sa akin bago ako natigilan sa susunod na customer.

"Miss pabili nga nang limang kilong isda"

Natigilan ako nang makita ko kung sino itong nasa harapan ko. Kahit naka
jersey lang siya at puting t-shirt nag uumapaw parin ang karangyaan niya.
Hindi na ako magtaka kung bakit andaming nagka gusto sa kanya.

"A-Alin ba diyan?" Naka ngiti kung tanong

"Ito Miss" Sinulyapan niya ako sandali at tinuro yong gusto niya

"O-Okay"

Mabilis pa sa alas kwatro akung tumayo para lapitan yong gusto niyang isda.
Nag timbang ako nang limang kilo non, ramdam ko ang titig niya sa akin habang
nilalagyan nang isda ang malaking plastik.

Bigla tuloy akung pinagpawisan. Bakit uminit yong pisngi ko, jusko! Mag fucos
ka nga Shin Macapagal!

"Ito oh. 1,250 lahat" Naka ngiti kung sabi

Tinitigan niya ako nang ilang sandali kaya halos mag tatalon yong mga bulate
ko sa tiyan. Ang gwapo talagang nilalang ng lalaking ito. Kaya pinagtitilian
ito nang mga tao eh.

"Bakit ikaw yong namamalengke? Iyong katulong niyo sa bahay, Miguel?"

Gusto kung supalpalin itong bibig ko sa kadaldalan. Hindi ko talaga mapigilan

eh. Kung hindi niyo natanong, magkakilala kami nitong si Miguel Adriano dahil
magka-kaklase kami noong College ako sa isang subject. Magkatabi kami sa upuan
at nag uusap rin minsan. Kaya nga napagkamalan akung may gusto sa kanya dahil
namumula ako non pag kinakausap siya. Eh, bihira lang kaya Yong mayayaman na
kumausap sa katulad Kung mahirap. Nakakahiya yon.

"Ako yong inutusan ni Mommy, dahil may maraming ginagawa yong si Nanay
Esmeralda" Ngumiti siya. Napaka magalang talaga nang lalaking ito. Imbis na
katulong yong itatawag niya ay nanay parin talaga. "Hindi ko akalain na
makikita kita rito. Nag titinda ka pala"

"Oo eh. Kailangan kumayod para makakain" Tawa ko

Tumango naman siya sabay suyod nang mata niya sa mga paninda namin. Tinanguan
niya si papa nang binati siya nito.

"Oh iho? Ikaw pala. Ang laki muna ah"

"Kumusta po kayo?" Si Miguel

Nagkamustahan sila ni papa kaya nagkaroon ako nang pagkakataon na eentertain

yong ibang bumibili nang paninda.

"Shin, hindi na kita nakita noong nakaraang league. Saan ka pala non?"

Nakaraan? Nasa city ako non eh nag hahanap nang trabaho at sa kasawiang palad
naudlot dahil na esnatch ako.

"Naging busy ako. Kailan yong laro niyo ulit? "

"Next week na, fiesta na rin sa Village niyo diba? Doon kami mag lalaro.
Sasali kami sa League nang Basketball. Namiss ko na yong sigaw mo non" Tawa
niya

Bumalik naman sa isipan ko yong pag sunod sakanila non sa tuwing may laro sila
sa ibang dakung bayan. Wala making absent sa tuwing nag lalaro na yong team
nila. Marami silang fans dahil narin magaling silang mag laro.

Kasama nila si Dante, Isa narin siguro kaya hindi na ako sumasama kina Trisha
at Andy sa panonood dahil nandoon si Dante.

"Sege baka sa susunod na laro niyo manonood ako" Ngumisi ako nang matamis

Nakakamiss yong Shion Zeek Macapagal na walang kinakatakutan sa lahat nang

bagay. At napaka cheerful. Walang hiya rin sa lahat

"Aasahan ko yan"

Pinat niya ang ulo ko tsaka ginulo. Gawain niya yan eh sa tuwing nag uusap
kami at nag papaalam siya sa akin. Mas lumaki ang ngisi ko.

"Manonood ako-----"

"Can you set aside. Maraming bumibili, natatabunan mo yong paninda "

Nawala ang ngisi ko nang marinig ko ang boses ni Drailan sa likuran ni Miguel.
Walang kabuhay-buhay ito.

Sabay kaming napatingin sa kanya. Walang emosyon ang kanyang mata pero mariin
ang titig niya sa kamay ni Miguel na naka patong sa ulo ko, binaba na ito pero
hindi niya parin tinantanan ng titig. Kumunot rin ang noo niya.

"Bibili ka?" Naguguluhang tanong ni Miguel

Hindi siya sinagot nito, nilagpasan niya ang kumausap sa kanya para lapitan
ako. Tinaasan ko siya nang kilay, nang makitaan ko siya nang pag susungit sa
mukha.

Aba! Siya pa ang may ganang umastang galit diyan. Siya nga itong matagal
dumating.

"Ilang kilo sayo? Shin, tulungan na kitang maninda"

Napa-awang ang bibig ko sa narinig kay Miguel. Naka ngiti parin siya sa akin
ng malaki.

"Ahm... Ano kasi----"

"Ilang kilo sayo pare?" Tanong ni Miguel kay Drai at kumukuha na nang plastik
Hindi pa napansin ni papa ang pagdating ni Drailan dahil busy siya kakausap sa
isang ginang na bumili. Si Luke naman busy kakain ng lollipop niya. Nagkamot
ako nang noo bago binalingan si Drailan na magkasulbong na ngayon ang dalawang
kilay.

"Pre?" Tawag ni Miguel sa kanya

"Miguel. Ano kasi hindi siya bibili" Kagat labing sabi ko

Kumunot rin ang noo niya at pabalik-balik yong tingin sa akin at kay Drailan.

"Akala ko bibili siya?" Naguguluhang saad niya sa akin "Sabi niya kasi------"

"Mukhang ikaw ang bibili halata sa dala mo. Tapos ka naman sigurong bumili
diba? O gusto mo pang dagdagan yang binili mo. I can add more on that?"
Aroganteng sabi ng lalaki sa tabi ko. Kinuha niya ang plastic na hawak nito

Napaka sama talaga niya sa customer, bastos pa kung kumausap. Siniko ko siya
para tumigil pero hindi siya nagpa tinag.

"How much kilo do you need?" Walang ganang tanong niya "Para maka-alis kana.
We don't need your help"

Halos lumubo yong pisngi ko sa pag pipigil sa katarantaduhan niyang maninda.

May ganito bang mag tinda? Napaka bastos niyang kumausap sa customer.

"Hindi na pre. Tapos na akung bumili. Sege Shin alis na ako" Si Miguel,
hinawakan niya ang ulo ko bago sinulyapan si Drai. "Yong sinabi ko ha, manood
ka" Nginitian niya ako nang pang huli bago umalis sa harapan ko.

Chapter 15: Birthday

"Paabot nga nang plastic" Sabi ko kay Drai

Busy siya kaka-timbang ng isda kaya naman lumukot agad yong mukha niya nang
inutusan ko siya. Wala namang imik siyang tumalima sa utos ko.

"Salamat" Ngisi ko

Tumango lang siya at hindi man lang nagpakita ng emosyon. Bumalik siya sa
ginagawa saka kinausap niya yong mga bumibiling babae na mukhang tuwang-tuwa
pa sa pag uusap nila na wala namang sense.

"Anong pangalan mo?"

"Palagi ka ba rito? Bakit nag titinda ka lang"

"May Facebook ka ba?"

Kagaya nalang ng mga tanong na yan.Hindi na ako magtaka kung bakit

pinapalibutan na kami nang customer saka mas dumami ngayon simula ng dumating
siya. Pero mukhang iritado naman sa akin.

Sinasagot niya pa onti-onti yong mga tanong ng mga kababaihan. Nag ngingiti
rin, pero kapag ako na yong kaharap balik seryoso na ulit siya. Para bang
iritado pa siya sa palaging utos ko at napuputol yong pag uusap nila.

Simula nang maka-alis si Miguel kahapon ganyan na talaga siya mapa-hanggang

ngayon. Laging iritado yong titig sa akin.

Tinignan ko nalang siya sandali, pati yong mga babaeng nakapalibot sa kanya.
Ang saya nipang tignan habang kinakausap sipa ni Drailan. Samantalang ako,
Hindi man lang kinausap ng lalaking yon simula kahapon.

Wala namang lumalapit sa akin para bumili dahil halos nandon sa banyera kina
papa at sa kanya lahat customer. Nilulumot na nga ako dito.

"Pabili"

Nabaling yong titig ko sa harapan nang marinig ko ang baritonong boses na yon.
Para akung natuod ng makita ko ang naka ngiti niyang pag mumukha. Umayos agad
ako nang upo. Tumikhim nang may bumundol sa lalamunan.

"Miguel ikaw pala. Alin diyan?" Labas sa ilong kung tanong, sabay nguso sa
ibat-ibang klase ng isda sa harapan.

"Isang kilo nito" Nakangiti niya paring saad

Hindi ako makatingin sa kanya. Nag kunwari akung busy kaka-timbang sa binili
niyang isda. Napa sulyap ako kay Drailan ng maramdaman ko ang tumutusok niyang
titig sa akin.

Napasinghap ako ng maabutan ko siyang nakatitig nga sa akin. Nakitaan ko siya

ng pag igting ng panga. Ngumuso ako. Problema nanaman niya? Kahit may kausap
siya ngunit hindi niya ako tinantanan ng titig. Nag iwas ako ng tingin nang
may dumadagungdong sa dibdib ko na hindi familiar sa akin.

"250 pesos" Sabi ko nang maibigay ko kay Miguel ang binili niya

Tinanggap niya ito, binigyan niya ako ng three hundred. Nangalkal ako ng
sukli, kaya nagkaroon siya ng pagkakataon na kausapin ako.

"Sino pala yong lalaki kahapon? Ba't kasama mo nanaman siya ngayon?"

Napatingin ako sa kanya "Kilala lang, tumutuloy sa amin. Bagong salta lang sa
village "

"Nag rerenta?"

Tumango ako tsaka sinulyapan si Drailan na may kausap nanamang ibang babae'ng
bumibili. Kinausap siya nito ngunit tango ang naging sagot niya dahil
pasulyap-sulyap siya sa gawi ko. Nakitaan ko rin siya ng madilim na titig ng
bumaling siya sa kausap para sagutin ang tinanong nito.

"Nag rerenta siya sa rooftop namin. Bakit ikaw nanaman yong namamalengke? Ubos
na ba yong binili mo kahapon na limang kilo?" Tawa ko

Binigyan ko siya ng sukli. Tinanggap niya ito, may mga kakilala siyang
bumabati sa kanya na napadaan. Kaya binati niya ito.

"Kulang parin eh. Brthday ng kapatid ko ngayong sabado? Iniimbetahan kitang

pumunta. Pwede ba?"
Nanlaki yong mata ko sa narinig. Sasagot na sana ako nang makita ko ang pigura
ni Drailan sa likuran niya. Nakatitig siya sa akin ng madilim na mukha ngunit
panandalian lang dahil napalitan agad ito ng pag kunot ng noo.

"Naubusan ng plastic. Bili ka muna"

Inutusan niya ba ako?

Tumabi sa gilid si Miguel nang bumangga yong balikat ni Drailan sa kanya nung
hinablot nito yong plastic na hawak ko.

"Marami pa naman yan" Nag kamot ako ng ulo. Nginitian ko ng pag alinlangan si
Miguel, nahihiya sa rahas na asta ni Drailan sa kanya gawa nung pag banggaan
ng kanilang balikat

"Konti nalang. Bumili kana don, marami pang bumibili" Utos niya na akala mo
siya yong amo

Hindi naman ako makapag salita pabalik dahil mas lalong dumilim yong titig
niya sa akin. Ano bang problema niya.

"Okay" Kibit balikat ko

"Samahan na kita"

Nakita kung natigilan si Drailan dahil sa narinig. Mas lalong nagkasalubong

yong kilay niya.

"Huwag na malapit lang naman. Diba uuwi kana? Tara sabay nalang tayo" Tawa ko

"Sure" Pinat niya ang ulo ko. Tumawa pa muli ako tsaka sumulyap kay Drailan na
nag lalakad pabalik doon sa pwesto niya na kung saan may nag hihintay sa
kanyang atensyon

"Bakit mukhang galit yon sa akin?" Biglaang sabi niya sa kalagitnaan ng

paglalakad namin

"Sino?"

"Rent boy?"

Si Drailan?

"Hindi yon galit. Mukha lang galit yon,"

"I don't like him. Mukhang arogante"

Tumawa ako nang mahina. Mukha naman talagang arogante yon, pero mabait naman
at mukhang matulungin. Kahit panget yong pag uugali noong unang tingin ko sa
kanya, hindi ko ipagkakailang mabait siya sa tatlong linggo kung nakakasama
siya sa bahay.

Nang makabalik ako naabutan kung seryoso na masyado si Drailan sa kanyang

ginagawa. Hindi na ngumingiti, kung sumasagot naman sa mganag tatanong sa
kanya nang kung ano-ano. Hindi niya sinasagot, minsan tumatango nalang.

Kapag nagkakasagupa naman yong mga mata naming dalawa. Tataas agad yong kilay
niya sabay ngiwi. Siya pa ang unang mag iwas ng tingin. Hindi mawala sa isip
ko yong paraan ng pag igting ng kanyang panga.
Kinabukasan, mas lalo lang lumalala yong trato niya. Hindi niya ako
kinakausap. O kahit titigan man lang, pati doon sa car wash tahimik lamang
siya. Nakakapanibago talaga yong trato niya.

Kaya naman buong araw wala rin ako sa mood. I don't know, masyado akung
naapektuhan sa pinapakitang trato ni Drailan sa akin.

Wala naman akung naalala na may nagawa akung mali.

"Shin, dalawang kilo nito" Galing sa pagkatulala nagising ako sa mahinang

boses na yon. Mukhang kanina pa gustong kuhanin yong atensyon ko.

"Namae" Wala sa sariling banggit ko

"Hi" Nahihiya niyang saad

Nag iwas ako ng tingin. Halata siguro yong pagka gulat ko sa kanya. Sinong
hindi magugulat kung yong best friend mo noon na sobrang yaman na halos ayaw
tumungtong sa ganitong lugar ay nandito sa harapan ko. Bumibili sa akin.

"Kamusta kana?"

Bakit nasa ilalim yong sengkwenta. Kainis! Sinusuklian ko na kasi siya ngayon.
Sobrang tagal dahil nasa ilalim yong mga papel na pera at tig pipiso.

"Okay lang naman" Sagot ko

"Matagal-tagal na din tayong hindi nagkita, namiss kita"

Natigilan ako sandali kakahanap ng sukli sa maliit kung belt bag. Namiss niya
ako? Namiss ko rin siya pero dahil sa takot ko sa kuya niya, mukhang malabong
maibabalik pa yong dating pag sasamahan namin.

Pinili kung hindi na lamang sumagot. Laking kagalakan ko ng makita ko na yong

sukli niya.

"Dumalaw ka naman sa baha-----"

"Ayan sukli mo!"

Hindi ko sinadyang maging sindak ang boses ko. Nakita ko ang gulat sa kanyang
mata, hindi inaasahan yong pag sigaw ko nang mariin na para bang tinataboy ko
siya.

"S-sorry" Sabi niya sabay tanggap sa sukli niya.

Mabilis siyang tumayo. Napa tingin siya sa gawi ni Drailan, nginitian niya ito
nang pag alinlangan pagkatapos nag lakad paalis.

Kinagat ko ang pang ibabang labi. Mabuti na munang matakot siyang kumausap sa
akin, dahil alam niya naman siguro kung anong karanasan ko sa kuya niya. Ayaw
ko na talagang mabahiran nang pamilya niya itong pagkatao ko.

Gagawin ko ang lahat para lang mabayaran sa lalong madaling panahon yong
perang hiniram ko kay Dante nang saganon mapanatag na itong damdamin ko.

Akala ko hindi ko na makikita si Namae, pero kinabukasan niyan. Habang nasa

lamesa ako sa mini office, kakabukas palang ng Car wash nang may isang
customer na agad kami.

Napa-angat ang titig ko nang sinalubong ito ni Drailan ang taong nasa loob ng
sasakyan. Nakita ko agad ang mataas niyang heels tsaka mahahabang binti pababa
ng sasakyan.

Malaki ang ngisi niya ng makita si Drailan, at mukhang nagulat pa sa bumungad

sa kanya. Nakipag usap siya nito. Halata sa kanya ang kagalakan.

Samantalang hindi na ako magka muwang-muwang kung anong dapat na maging

reaksyon sa pag punta niya rito. Sa kalagitnaan ng pag uusap nilang dalawa
napatingin siya sa gawi ko.

Pati rin ang lalaking kausap niya napatingin sa akin. Kunot ang noo, ni kahit
isang ekspresyon wala kang makikita sa mukha ni Drailan ngayon. Problema niya?
Kahapon pa siya asta niya sa akin.

Ilang sandaling pag uusap ng kinawayan ako ni Namae na ikagulat ko ng husto.

Nakita kung nag paalam siya kay Drailan. Tinanguan lang siya nito saa nag
simula ng mag linis ng sasakyan na dala ni Namae.

Umiwas ako ng tingin ng tingin nang naka ngiting lumapit si Namae De Alas sa
lamesa ko. Inabala ko naman ang sarili sa pag hahati ng kita sa mga babayaring
bill. Hindi na rin ako mapakali lalo na nung makalapit siya ng tuluyan sa
akin.

"Hi, may I know magkano yong babayaran?"

"Nakita mo naman siguro yong pricing sa labas diba" Sabi ko habang hindi siya
binabalingan ng tingin

Nagkunwari akung busy sa kakatuplok sa Calculator na hawak. Hindi ko talaga

siya kayang kausapin, naalal ko kasi yong pag tulong niya sa akin non, at ang
kanyang titig sa akin na kinawawaan ako.

"What time matatapos yong pag lilinis sa sasakyan ko?"

"Hindi na aabutin ng kalahating oras"

"Hindi ko akalain na ikaw yong sumunod sa lahat ng negosyo niyo noon. Kahit
kaka-onti ay kikita rin ng pera"

"Kailangan ko ng sangkaterbang pagkakakitaan para mabayaran ko na yong mga

utang ko... Lalo na sa inyo"

Ilang sandali siyang hindi nag salita. Pilit kung binalik-balikan yong sinabi
ko kung may mali ba, pero wala akung makitang mali doon dahil tama naman yong
sinabi ko.

"Mabuti naman kung ganon, siguro I can gave you a full time work, doon sa
farm----"

"Drailan! Sasakyan yan ni Abegail"

Mabilis akung tumayo na para bang excited pa ako sa pagdating ni Abegail.

Kahit ang totoo gusto ko lang maka iwas sa pag uusap namin ni Namae. Bigla
akung kinabahan sa huling banggit niya.

Pag tatrabahuin niya ako sa farm nila? Nahihibang na ba siya? Takot nga ako sa
kuya niya tapos papalapitin niya ako don.

"Maiwan na muna kita" Wika ko

Hindi ko na hinintay yong response niya at deretso na akung sumalubong kay

Abegail. Pagka baba nito sa sasakyan, as usual nag uumapaw ang karangyaan.
Napaka arte niyang tignan sa kanyang mini skirt at isang stripe long sleeves
lalo na sa kanyang killer heels.

Magkasing tangkad lang kami pero dahil sa heels na suot mas lalo siyang
tumangkad. Binababa niya ang kanyang suot na sunglasses at naka ngiti akung
sinalubong.

"Mag papalinis nanaman ba, Ma'am?" Ngiti ko. Masigla siyang tumango, tsaka
nilibot ang tingin sa paligid na para bang may hinahanap

"Saan yong si...Ahm... Yong car washer mo?" Nahihiya niyang tanong

"Andon, may nilinis pa" Tinuro ko si Drailan na seryosong nag lilinis sa

sasakyan ni Namae. Sobrang basa ng kanyang damit na may malaking punit sa
magkabilang gilid nababakat tuloy ang kanyang matipunong dibdib

Nag iwas ako ng tingin ng bumaling siya sa gawi namin, galing sa pag lilinis.
Tinignan ko si Abegail na ngayon, mukhang natuod kakanood sa lalaking mukhang
nag momodel ng sasakyan sa may di kalayuan.

"Miss Abegail" Tawag ko ng hindi niya tinantanan si Drailan kakatitig

"H-Ha? A-Ano yon?" Kumurap-kurap siya. Sinulyapan niya ako sandali ngunit
binalik rin ang mga mata kay Drailan. Nakitaan ko pa siya nang pagkatulala.
Nang dikalaunan kinawayan niya ang lalaking pinagpantasyahan niya kanina pa.
"Hey! Mag papalinis ako"

"Alright. Wait for a minute" Rinig kung sabi pabalik ni Drai

"Sure I will wait"

Nag buntong hininga ako. I guess hindi na kailangan pa ng sagot niya. Dahil
halata naman diba na magpapalinis siya.

"Ano nga yong sabi mo?" Baling niya sa akin

"Si Drailan na ang bahala sa sasakyan mo"

"Oh. Okay" Ngumiti siya at tinignan nanaman si Drailan na nag lilinis. Ngunit
nawala rin ang ngiting masayahin nang makita niya ang tao sa likuran ko
"You're here?"

Hindi na kailangan pang lingunin ang kausap niya dahil alam ko na agad ito,
kahit sa boses palang.

"Dito karin pala nag papalinis, Abegail"

"Of course. Mas nauna ako dito" Nakitaan ko siya ng madilim na ngisi

Mukhang kakaiba yata ang trato ng dalawa. I smell something fishy.

"Mas na unang dumating yong sasakyan ko. As you can see? Nilinis na ito ni
Drailan"
Umatras ako para bumalik na sa lamesa ko. Naririnig ko parin yong usapan nila
na mukhang pang mataasan lang.

"Bakit mo pa ipapalinis? Malinis na yang sasakyan mo. And for your

information, Namae De Alas ako ang unang nakakita sa Car Wash na ito. Sumunod
ka lang"

"Dinalaw ko lang yong best friend ko. Ang may ari nito"

Best friend?

Napa-iling ako ng ulo. Hindi ko alam kung anong isyu ng dalawa pero ayaw ko
namang dito sila mag bangayan. Bago pa ako maka-imik sa kina-uupuan ko nakita
ko si Drailan na huminto sa ginagawa para lapitan ang dalawa.

"Anong problema?"

Sabay na nag samaan ng titig ang dalawa bago hinarap si Drailan nang naka
ngisi.

"By the way Drai. Pwede ba kita mainvite sa birthday ko?" -Abegail

"Wala namang problema. But can you come with me tomorrow night? My dad wants
to meet you" --Namae

Sabay pa sila sa pag sabi nun. Gusto kung matawa. Seriously kakakilala niya
palang sa lalaking yan pero iniimbetahan na agad nila sa kung ano mang okasyon
diyan. Pambihira rin ang karisma ng lalaking ito eh.

"I don't know if I can go"

Sinulyapan niya ako. Mabilis akung nag iwas ng tingin. Parang nagkarerahan
bigla yong dibdib ko sa simpleng titig niya sa akin. Lechugas yan!

"Why? Are you busy?" Si Abegail yon "Kahit gabi kana pupunta okay lang. This
coming Saturday pa naman"

"Tignan ko kung makakapunta ba ako"

"Wait why? Ipapakuha kita sa driver namin. Saan ka ba nakatira?"

"No need. Hindi rin naman ako sigurado kung makakapunta ako. I have many works
to do"

Nag tutoplok ako ngayon sa calculator pinipilit tinototal lahat ng nagastos

kahit wala namang pumapasok sa isip kung tamang numero. Natuon yong pansin ko
sa pag uusap nang tatlo sa labas ng mini office ko.

"Tomorrow night? Can you come with me, Drai?"

Mariin ang pagkakagat ko sa ibabang labi upang pigilan ang kakaibang

naramdaman na hindi familiar sa akin. Boses yon ni Namae, hindi maproseso ng
isip ko kung bakit ang bilis niyang mang imbenta ng tao na hindi niya pa
kilala.

Noong nakaraan pa nga sila magkakilala pero kung umasta siya diyan akala mo.
Mapagkakatiwalaan yang si Drailan. Kahit ako hindi ko pa kilala ang taong yan.
Kilala ko lamang siya bilang masipag at karismatik na tao.
"Nakita ka kasi ni daddy kahapon sa super market. By the way thanks sa tulong
mo noong nakaraan ah. Kung wala ka, baka tuluyan akung nadukutan non"

Kailan yon? Iyon bang araw na matagal dumating si Drailan.

"You should be more careful next time"

"Thank you talaga. Kaya naman bilang pasasalamat iniimbetahan ka ni Dadd----"

"Bakit kasi doon nag sho-shopping sa super market. Hindi naman yon mall para
doon mag libot-libot" Sarcastikong sabi ni Abegail

Pagkatapos ng ilang usap nila doon na hindi na klaro sa pandinig ko lahat.

Umalis si Namae na mukhang iritang-irita parin kay Abegail. Hindi ko alam kung
napapayag ba niya si Drailan na sumama sa kanya bukas ng Gabi sakanila.

"Thank you, Drai" Maligalig na saad ni Abegail nang matapos linisin ang
kanyang sasakyan "Aasahan ko yong pag dating mo sa birthday ko ah"

Sobrang bored ko na sa lamesa ko kaya naman lumabas ako para tignan ang pag
labas ng sasakyan ni Abegail. Kumaway pa siya sa amin, at nag tagal yong titig
at kaway niya sa lalaki sa tabi ko na basang-basa. Tinanguan siya ni Drai
samantalang naka ngiti rin akung kumuway pabalik.

"Balik ka ulit" Sigaw ko

Nang mawala sa paningin ko yong sasakyan. Bumalik ako sa mini office ng

makaramdam ako ng kakaibang kabog sa dibdib ng mapag-isa kaming dalawa.

Tahimik siyang sumunod sa akin sa likuran papasok sa cubicle. Halos

magkarerahan na yong puso ko na mukhang naging abnormal bigla nang maka-upo sa
upuan at siya naka tayo sa hambahan ng pinto.

Umangat ang mata ko sa kanya. Naabutan ko siyang naka titig sa akin ng mariin.
Halata ang pagod sa mata niya nang mag titigan kami. Mabilis akung nag iwas.

"Mag pahinga ka muna. Basang-basa kana" Sabi ko, sabay suyod sa damit niyang
naka dikit na sa kanyang katawan.

Huminga ako ng malalim atsaka binalik yong mata sa ginagawa sa calculator.

Kahit tapos na ako sa ginagawa kung pag total, pero ginawa ko talaga ang lahat
para may pagkaka-abalahan lang habang nandito siya sa harapan ko.

"Do you think it's a good idea to accept there invitation?"

Natigil ako. Humihingi ba siya ng permiso sa akin?

"Ikaw bahala. Basta pagkatapos ng trabaho mo, diyan kana makaka-alis" Kibit
balikat ko, pinapakita ko don na wala akung paki-alam kung anong gagawin niya
sa buhay at kung saan siya pupunta

"Alright. But still I want your peace of mind. Gusto mo sumama?"

Natigalgal ako don. Gusto kung tumawa ng malakas. Nababaliw na ba siya? Bakit
niya naman ako isasama.

"Ikaw lang yong imbitado kaya bakit mo ako isasama. Pumunta ka don mag isa"
Umiling ako tsaka humagalpak ng tawa
Ano ako? Aso? Sunod-sunoran sa kanya

"Pwede naman akung maki-usap na sasama ka. I can do that"

Nilagay ko ng pabagsak yong calculator na hawak. Hindi man lang siya natinag
sa masamang titig ko sa kanya.

"Pumunta ka kung gusto mo. Hindi naman kita pinigilan kung saan ka magpupunta.
Huwag mo akung isama sa mga lakad mo. Kung magkakapera ako niyan, tiyak
pupunta ako pero pag ganyan..." Umiling ako "Kahit papaano may makakain pa sa
amin"

Wala paring mababakas na emosyon sa kanya. Nang binalik-balik sa isipan ko

yong pinagsasabi ko. Natauhan ako, bakit nag mumukha akung affected sa pag
punta niya doon kina Namae at Abegail. Anong pake-alam ko sa kanya.

"Sabihin mo lang sa akin kung mag bago ang isip mo. Isasama kita" Umahon siya
sa pagkasandal sa hambahan

"Ayaw ko ngang sumama----"

"Hindi ako pupunta sa imbitasyon bukas ng gabi. Doon ako pupunta sa bahay nila
Abegail. Ngayong sabado yon, isasama kita"

Mas lalo akung natuod sa deretsahang banggit niya. Ngayong sabado din ako
imbitado sa bahay nina Miguel. May birthday din doon

"Hindi ako sasama sayo. May pupuntahan din ak-----"

"Sasama ka sa akin" Matigas niyang sabi

"Pero may lakad ako tsaka imposibleng maging imbitado ako doon"

"Walang imposible. Sasama ka sa akin sa ayaw o sa gusto mo"

"Sino ka para utusan akung sumunod sayo?"nangangalaiti kung sabi

"I insist. Sa akin ka sasama, sa akin lang hindi sa iba"

Parang naubusan ako ng hininga sa sambit niyang yon. Nangapa ako ng sasabihin
kaso walang mabubong pangungusap sa bibig ko

"Mag tatrabaho na ako. Huwag kana rin pumunta sa super market mamaya. Mas
mapapanatag ako kapag wala ka doon" Tumalikod siya. Hindi ako binigyan ng
pagkataong mag salita

Anong ibig niyang sabihin doon? Hindi ko makuha.

Sakto namang may namataan akung papasok na kotse kaya naka alis na siya sa
harapan ko. Napa sabunot nalang ako sa buhok ko. Ayaw ko naman talagang sumama
sa kanya. Ayaw kung sunod-sunoran sa gaganaping birthday ni Abegail.

Pero kung hindi ako sasama sa kanya. Pupunta parin naman siya diba? Anong pag
babago don? Pupunta parin siya base sa kanyang huling sinabi. Buo iyon.

Mas sinabunotan ko pa ang sarili. Mababaliw na yata ako sa lalaking yon,

sumasakit yong ulo ko.
 Chapter 16: Decline

Drailan was true to his words. Hindi nga siya pumunta sa imbita ni Namae sa
bahay nila upang mameet ang kanyang daddy. Kaya naman noong kinabukasan non,
maaga palang nasa Car wash na siya naka abang.

"Bakit hindi ka pumunta kagabi?" Bungad niya, nakitaan ko siya ng pagka irita
panandalian pero nung makita ako nawala din agad

Napatingin si Drailan sa akin. Senenyasan akung mag usap muna silang dalawa.
Hindi ako tumango o sumang-ayon man lang. Nilagpasan ko silang dalawa. Binati
ako ni Namae, tinanguan ko lamang siya at nag patuloy na sa pag bukas ng Car
wash.

Nag lakad sila palayo sa akin kaya hindi ko na narinig kung anong dinahilan
niya sa kaibigan ko noon. Ngumuso ako ng mabuksan ko na yong car wash.

Hindi ko talaga akalain na, susundin niya ang sinabi niya na hindi nga siya
pupunta sa bahay nila Dante. Akala ko nga lumabas siya kagabi, kaya naman
palihim akung umakyat sa rooftop niya.

Pati sarili ko hindi ko maintindihan kung bakit ginagawa ko pang echeck siya
kung umalis nga siya upang pumunta sa mansyon ng ex best friend ko. Hindi kasi
ako makatulog, hindi rin mapalagay.

Kaya napagpasyahan kung puntahan siya sa rooftop, dahan-dahan pa ako sa pag

lalakad baka marinig niya ang kaluskos ng paa ko. Nang makarating ng tuluyan,
sinilip ko agad yong loob sa kanyang maliit na bahay-bayan.

May maliit na sliding glass window doon. Tiningkayad ko pa yong paa ko para
lang masilip yong kwarto niya. Gusto ko tuloy ibahin agad yong bintana dahil
hindi maabot ng mata ko kung sisilip.

Hindi sapat yong tingkayad kaya naman, nang makakita ng upuan na maliit
tumungtong pa ako don. Lumaki ang ngisi ko ng masilayan ko ang loob ng
malinaw.

Bukas ang ilaw at walang tao sa loob. Unang pumasok sa isip ko, na pumunta nga
siya sa imbitasyon ni Namae, bagsak ang balikat ko. Balisa sa nadatnan sa
loob.

Wala ni anino akung nakitang nakatihaya sa kama. Maski pigura ni Drailan hindi
ko makita. Naikuyom ko ang kamao tila gustong manakit ng tao.

Akala ko ba hindi siya pupunta bakit, wala siya sa maliit na silid niya.
Napaka manloloko pala ng taong yon. Naiinis ako, sana doon nalang siya at
huwag ng babalik leche siya.

"Anong ginagawa mo diyan?"

Dahil sa sobrang gulat nanginig ang mga tuhod ko dahilan para ma-out of
balance ako sa ibabaw ng upuan. Pikit mata akung nag hintay na mahulog at
bumagsak sa semento. Kaso wala akung naramdamang matigas na bagay o pagka
bagsak man lang.
Dinilat ko ang isang mata, at agad nasilayan ko ang seryosong pag mumukha ni
Drailan. Magka salubong ang dalawa niyang kilay. Sinakop niya ako sa kanyang
bisig. Kaya pala hindi ako nakaramdam ng sakit sa katawan.

"Anong ginagawa mo?"

Doon namula ako sa tanong niya. Pucha! Nakakahiya yong nadatnan niya sa akin.
Naka silip pa naman ako sa bintana niya, baka isipin pa ng mo'kong na ito na
naninilip ako sa kanya sa loob.

"Bakit? Ano bang ginagawa ko? Ibaba mo nga ako" Tinapik ko ng malakas yong
matigas niyang braso.

"Sadista mo talaga. Ikaw na nga itong sinagip sa pagkakahulog tss" Masungit

niyang sabi

"Sinabi ko bang saluhin mo ako"

Pagka baba ko sa bisig niya nag cross arm agad ako. Naka kunot ang noo ko
ngayon, pinapakita ko kung gaano siya ka manloloko para mag sinungaling sa
akin.

"Saluhin? Bumagsak ka sa akin. I don't have a choice but to hold you"

"Whatever, manloloko ka pala" Mariin kung sabi

"What?" Mas lalong nagka salubong ang kanyang dalawang kilay

"What-whattin kita diyan eh. Heh! Manloloko ka. Sabi mo hindi ka pupunta doon"

Sumeryoso ang kanyang mukha. Sinulyapan ko siya sandali at mas lalong nag
cross arm habang nag susungit ang mukha.

"What the hell are you talking about?"

Umeenglish nanaaman ang lolo niyo. Isa nalang talaga iisipin kung anak siya ng
amerkanong hilaw.

"Diba galing ka kina Namae? " Taas kilay kung tanong

Galing sa seryoso, nagiging blangko ang kanyang mukha. Gusto kung pukpokin ang
noo. Lakas din ng trip ko eh. Wala na talaga akung hiya noh? Naabutan niya
akung sumilip sa bintana ng silid niya kanina pero kung umasta ako ngayon tila
wala akung ginawang nakakahiya kanina.

"Kaya ba pumunta ka rito? Para ikumpira kung umalis ba ako?" Ngumisi siya.
Parang na-amuse sa gusto niyang kumpirmahin galing sa akin

Mabuti nalang gabi ngayon, kaya hindi niya nasilayan ang pamumuta ng pisngi ko
dahil sa kahihiyan.

"Pinagsasabi mo? Feeler mo talagang tukmol ka. Pumunta ako rito para sabihin
sayong------" Natigil ako ng wala akung maidugtong

Tumaas ang kilay niya, nag hihintay sa susunod kung sasabihin.

Lumunok ako ng ilang ulit, nag hahanap ng eksaktong palusot na bebenta sa

panlasa niya. Kaso na blangko na ako, lalo na nung mas lumapit siya sa akin
kaya natitigan ko ng mas malapitan ang kanyang pag mumukha.
"What is it?" Pumungay ang kanyang mata. Habang sinasabi niya yon, parang
nagkarerahan ang puso ko sa kaba. Mukhang may sakit na yata ako sa puso nito.

"A-Ano kasi... Sabi ni papa, aayusin niyo yong jeep bukas"

Nag iwas ako ng tingin. Grabe hindi ko matagalan yong pag titig ko sa kanya.
Naging abnormal na kasi.

Bakit kapag siya ang kaharap ko nawawalan ako ng palusot. Nauubusan ako ng
sasabihin, lalo na't pag sobrang lapit niya sa akin. Nag simula lang ito noong
dumating na siya sa bahay namin.

" I know. But it looks like, you're here for something" Mas lalo lang pumungay
ang mata niya.

Tinulak ko siya ng mabilis para maka-alis sa kanyang harapan. Kulang nalang

icorner niya ako sa dingding. Kumakabog pa naman itong puso ko. Kailangan ko
na yatang magpacheck up.

"Wag mo akung maenglish-english ha. Tsaka anong something-something? Iyon nga

ang sadya ko. Tabi nga matutulog na ako"

Nag lakad papuntang hagdanan ng sa ganon makababa na ako at matakasan siya.

Habang patagal na patagal ko siyang kinakausap, mas lalo siyang nagiging
attractive sa paningin ko. Lalo na kapag natatamaan ng ilaw ang kanyang mukha.
Bwesit talaga, ang panget na yon. Para akung kinulam sa mga titig niya.

"Sandali lang, hindi mo pa nakuha ang sagot ko"

Hinawakan niya ang braso ko. Hinarap ko siya, at naguguluhang tinitigan.

"Alam ko na ang sagot mo. Aayusin mo talaga bukas yong jeep"

Pilit kung binawa yong braso ko sa pagkaka-hawak niya kaso hindi niya
binitawan.

"Matutulog na ako. Bita--"

"Hindi ako pumunta. I told you that, right? "

Natigilan ako sandali. "Pupunta ka man o hindi wala akung pake----"

"Nag papahangin lang ako sa upuan " Tinuro niya ang isang mahabang upuan sa
sulok nitong rooftop. Hindi mo yon mapapansin kapag aakyat kana rito. Lumunok
ako ng mapagtanto kung... "Sa pag akyat mo palang ng dahan-dahan dito,
nasilayan ko na. Pati ang palihim mong pag silip sa akin sa loob. Nakikita ko
lahat"

Mas lalong tumubo ang kahihiyan ko sa katawan. Hindi ko alam kung anong lakas
ang ginamit ko para lang makawala sa pagkaka-hawak niya sa akin. Nag tatakbo
ako papasok sa0 kwarto ko at doon nag sisigaw sa kawalan.

Bwesit talaga, nakakahiya yon. Kanina niya pala ako pinag masdan na mukhang
tanga sa rooftop. Naiisip ko palang yong pag sisilip sa kanya sa bintana at
naka patong pa talaga ako sa upuan.

Nag mumukha akung mag nanakaw lalo na't nag titip-toe palapit sa maliit na
bahay-bahayan halos lamunin na ako ng lupa. Bakit hindi man lang siya, umimik
man lang.

Hindi nga ako makatingin sa kanya kanina pa. Habang nag tatrabaho siya sa
labas ng mini office, panay yong sulyap niya sa akin. Kapag nagkakasagupa
naman yong mga mata namin ako yong unang bibitaw.

Habang nag iisip ng gagawin. Muli akung napatingin sa gawi niya, seryoso
siyang nag sasabon sasakyan. Nakatalikod siya sa akin kaya naman malaya kung
nasilayan ang kanyang likuran.

Hindi ko ikaailang maganda ang hulma ng kanyang katawan. Lalo na kapag sa

konting galaw lang ng kanyang kamay, bawat ugat sa braso niya ay nag feflex.
Ang kanyang malapad na likuran, ay napaka gandang pag masdan.

Para siyang modelo kung tignan. Kung hindi niya lang sinabi sa akin na isa din
siyang mahirap kagaya ko ay iisipin ko talaga na anak mayaman siya at nag
tatrabaho bilang modelo. Ang tindig kasi ng kanyang katawan ay sakto lang para
sa ganong trabaho.

Naigtad ako ng biglang dumako yong mata niya sa akin. Inikot niya ang ulo para
titigan ako. Mabilis kung iniwas ang mata at kunwari busy kakamasid sa
paligid.

Kinakabahan na talaga ako sa kanya. Hindi naman ako nahihiya nun noong
pinagmasdan ko siya o kahit magka-usap lang kami. Ngayon kasi, habang patagal-
tagal siya sa bahay may iba akung naramdaman na hindi ko pa maconfirm sa
sarili.

"May nag hahanap sayo"

Galing sa pagkakayuko umangat yong tingin ko galing sa kanyang sapatos pataas

sa kanyang mukha. Hindi ko lang namalayan naka pasok na pala si Drailan sa
cubicle ko.

Walang mababakas na emosyon sa kanyang pag mumukha. Para siyang walang ganang
kausapin ako. Actually noong nakaraang araw pa talaga yong malamig niyang
tungo sa akin. Mas gumagrabe lang ngayon.

"Sino?" Pinakunot ko ang noo

"Nasa gilid ng kalsada. Puntahan mo ng makita mo" Malamig niyang saad

pagkatapos tumalikod para bumalik sa ginagawang trabaho

Lumabas ako sa cubicle ko para puntahan ang taong nag hahanap sa akin.
Nadaanan ko pa sa likod ng sasakyan si Drailan na mukhang iritado sa pag
lilinis. Para bang kaaway niya ang sasakyan.

Nang sumulyap siya sa akin, tumaas ang kilay tsaka pumunta sa kabilang daku
para hindi ko na siya makita pa.

Nag kibit balikat ako at iwinasik nalang sa isip iyong pag susungit niya
bigla. Kay ganda pa ng mood niya kagabi, tapos heto balik nanaman sa pag
susungit. Kahit wala siyang sinasabi alam kung iritado siya sa akin. Hindi ko
alam kung bakit.

Pagka labas ko, naabutan ko si Miguel sa labas ng Car wash. Naka upo siya sa
kanyang malaking motor. Nang makita niya ako agaran siyang umahon at naka
ngiti akung nilapitan.
"Hindi mo sinabi sa akin, na may itinatayo ka palang Car Wash dito" Bungad
niya agad

"Negosyo namin ito noon, pinag buksan ko na agad. Ba't naparito ka, Miguel?"
Ngiti ko

"Siguro mag papalinis nalang ng motor nandito narin naman ako. Nacurious kasi
ako sa pangalan, kaya hinanap ko agad yong may ari and to my surprise ikaw nga
ang makikita ko dito. Nagulat nga ako nung makita kung nag rerenta sa inyo ang
nag tatrabaho rito"

Natawa nalang ako sa gulat niyang boses. Tila hindi makapaniwala.

"Park mo lang yong sasakyan mo sa loob, lilinisin yan ni Drailan"

Hindi na siya nag atubling ipasok nga ang kanyang malaking motor sa loob ng
Car Wash. Mas lalo siyang napahanga ng makita niya ang desenyo ng loob. Panay
ang puri niya sa akin, habang sinusundan ako sa cubicle ko.

"Yayaman ka talaga sa dami ng raket mo niyan" Tumawa siya. Napa-iling nalang

ako

"Si Drailan yong nag dedesenyo sa Car Wash ko kaya naman parang nag mumukhang
social ito" Sagot ko ng mapuri niya naman ngayon ang bawat desenyo

"Next week na yong laro namin sa Basketball Court doon sa Village niyo. Manood
ka naman" Sabi niya

Walang pag alinlangan akung tumango sa kanya. Wala naman akung gagawin dahil
gabi naman yong laro nila sa competition ng League sa Basketball.

"Sinong kalaban niyo? Kayo parin nila Dante yong magkabalan?" Habang
tinatanong ko yon, nakaraan ko si Drailan na itinigil ang pag lilinis sa
malaking motor ni Miguel. Mabilis na dumapo yong mata niya sa gawi ko. Nakita
ko ang pag didilim ng kanyang mga titig lalo na't naka ngiti ako habang nag
sasalita "Panigurado mananalo nanaman kayo niyan"

Nag iwas ako ng tingin kay Drailan dahil hindi ako mapakali, lalo na nung mag
lakad siya sa kinaroroonan ko. Itinuon ko nalang ang pansin sa kausap ko
ngayon kahit pa tila nabingi na ako sa kakausap sa kanya.

Bakit mas lalong naging galit ang pag mumukha ni Drai ngayon? Anong problema
niya?

"Birthday nang kapatid ko ngayong bukas. Aasahan ko ang pag punta mo, Shin"

Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Miguel na hindi ako makakapunta.
Isasama ako ni Drailan sa birthday ni Abegil bukas. Bago pa ako makasagot
narinig ko na yong boses ng lalaking kanina pa masungit sa akin sa likuran ni
Miguel.

"Nalinis ko na yong motor mo. Pwede ka ng umalis"

Gusto kung sipain si Drai sa walang prenong bibig niya. Bakit napaka bastos
niyang makipag usap kay Miguel. Wala namang kasalanan yong tao. Pero kung sa
mga babaeng customer napaka bait niyang makitungo gago talaga siya.

"Uh... Okay" Tumayo na si Miguel. Nakatingin parin siya sa akin "Ito yong
bayad ko. Hindi ko akalain na mabilis palang mag linis itong trabahante mo"
Tawa niya

Lumagpas yong mata ko sa likuran niya, nasilayan ko agad ang wala paring
emosyong pag mumukha ni Drailan. Sinamaan ko siya ng tingin, binabalaan ko rin
siya sa titig ko. Tanging pag taas lang ng kilay ang sukli niya.

Paanong hindi maging mabilis yong pag lilinis ng motor niya kung iniwan niya
yong sasakyan na nilinis niya kanina pa. At mas inaasikaso yong motor ni
Miguel, pasalamat nalang ako wala yong may ari nun.

"Sukli mo" Sabi ko. Yong pera niya ay isang libo. Iniling niya ang ulo sabay
ngiti ng matamis

"Keep the change. Sege alis na ako, don't forget tomorrow, Shin. Mag hihintay
ako or maybe I will fetch you tomorrow"

Pagkatapos nun umalis na si Miguel na hindi narinig yong pag tanggi ko sana sa
birthday ng kapatid niya.

"Are you going to go there house tomorrow? Akala ko ba napag usapan na natin
ito na sa akin ka sasama bukas"

Muntik na akung mapatalon sa gulat sa biglaang pag sasalita ni Drailan sa

hambahan. Nakalimutan kung meron pala siya dito, ukupado na kasi yong isip ko
kay Miguel.

"Wala naman akung sinabi na sasama ako sayo bukas. Tsaka hindi naman ako
imbitad-----"

"You are invited!"

Halos tumalon yong puso ko sa sigaw niya. Hindi ba pwedeng mag salita ng
mahinahon.

"Walang sinabi si Abega----"

"Sinabi ko na sa kanya kanina na sasama ka sa akin bukas. And she's fine with
it" Mariin niyang wika

Hindi ako nag salita. Pinag iisipan ko pa kung anong tamang irason sa kanya.
Ayaw ko namang mag mukhang desperada nga talaga sa pagsama sa kanya bukas.
Tsaka imbitado rin ako ni Miguel, hindi ko nga lang nasabi sa kanya na hindi
ako makakapunta.

"Susundo si Miguel sa akin bukas. Siguro----"

"Decline his invitation. That's my order, Shion"

Bigla nanamang tumibok ang puso ko sa simpleng sambit niyang lang sa pangalan
ko.

"Mag trabaho ka nga don. May papasok na kotse" Sabi ko nalang ng may namataan
akung panibagong customer.

"Diba sinabihan na kita na sa akin ka sasama. Tapos maririnig ko pa na kukunin

ka niya bukas" Hindi parin siya tapos

"Umalis ka na nga. Asikasuhin mo yong customer natin"

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi ko marinig sa bibig mo na sa akin ka
sasama bukas" Nakita ko ang pag kuyom ng kamao niya

"Oo na. Kulit mo rin e" Kunwaring napipilitan kung sabi kahit ang totoo yon
naman talaga yong gusto kung sabihin

Galing sa galit na pag mumukha naging kalmado ang kanyang mukha.

"Good. Ayaw kung sumasama ka sa Miguel na yon"

Bago pa ako makapag salita, tinalikuran na niya ako at tuluyan ng naka labas
sa mini office. Anong problema niya kay Miguel?

Chapter 17: Irritated

Suot ang isang dress na luma pero pangatlong beses ko palang nasuot ay hindi
ko maiwasang ngumiti sa kabuon ko sa harapan ng salamin.

Medyo matagal narin simula ng makasuot ako ng magarang damit. Binili ito ni
Mama noong buhay pa siya, ito yong binilin na regalo niya sa akin bago siya
namatay.

Noong 18th birthday ko nilabas ito ni papa at sinabing ibinilin ni mama sa

kanya, ibigay niya raw ito kapag debit ko na.

Matagal narin yong huling suot ko nito, medyo masikip narin pero kaya ko pa
namang huminga ng hindi nahihirapan.

Pagkatapos kung mag polbo at mag lipstick ng ka onti bumaba na ako ng

hagdanan. Syempre kailangan ko talagang mag paganda doon, mayayaman yong mga
bisita ni Abegail.

Excited na tuloy akung makapunta, kahapon nag papalinis siya ng sasakyan at

naimbitihan niya ako.

"Hey! Sinabihan ka ba ni Driazen na pupunta ka sa birthday ko bukas? Sumama ka

please? Nasa ganon
ong makapunta rin si Draizen" Ngiti niya sa akin

Nilapitan niya lang talaga ako sa cubicle ko para sabihin yon. Kahit nag
alinlangan, tumango-tango ako.

"Talaga? Sege pupunta ako"

Kaya naman heto, hindi magka muwang-muwang ang naramdaman ko habang nag aayos
sa sarili. Pagkatapos ko sa lahat at mag pabango lumabas na talaga ako ng
tuluyan sa kwarto.

Pero bago yon sinuot ko muna ang rubber shoes ko. Napakagat ako sa ibabang
labi, ng hindi bumagay sa suot kung royal blue dress na above the knee ang
haba.

Wala akung heels o kahit doll shoes man lang na susuotin. Kahit naasiwaan sa
suot na rubber shoes nag patuloy parin ako sa pag suot non. Wala akung pake-
alam sa iisipin ng tao sa akin, ang importante maganda ang damit ko.

Pagkababa ko palang naabutan ko si papa at Luke na nonood ng pelikula na

baril-barilan. Akala ko pa naman maabutan ko si Drailan sa ibaba nag hihintay
sa akin.

Napa ngiwi ako, letche ano ba itong iniisip ko. Makikita rin naman niya itong
itsura ko ngayon.

"Pa? Okay lang ba ang suot ko?" Proud kung tanong ng maka punta sa harapan
nilang dalawa

Tinignan ni papa ang kabuuan ko. Ngumiti siya at tuwang-tuwa pa. Nang makita
niya ang suot kung rubber shoes nawala ang ngiti niya.

"Luma na ba yang sapatos mo anak? Bakit yan ang sinuot mo?"

"Bakit pa? Hindi ba bagay?" Umikot ako sa harapan niya at nag pose pagkatapos.

"Ate ang ganda mo" Masayang sabi ni Luke

"I know right" Mayabang kung sabi

"Maganda kana anak. Pero dapat sana doll shoes ang susuotin mo o di kaya
heels. Manghiram ka kaya sa mga kaibigan mo para naman bumagay sa suot mong
dress. Mukhang konting-konti nalang matatanggal na yang apakanan " Prangkang
sabi ni papa

Imbes na mainis o mainsulto, tinawanan ko lang siya. Kung may heels lang sana
ako edi yon na agad ang susuotin ko. Kaso kailangan ko pang manghiram non kina
Patricia, malayo-layo pa naman yong bahay nila. Wala na akung oras manghiram.

"Naku naman, nakalimutan mo bang binili mo ito sa akin. Dapat proud ka pa na

suot ko itong rubber shoes" Halakhak ko.

"Pero anak, huwag ka nalang kaya sumama kay Draizen mukhang mapapahiya ka lang
sa porma mo"

"Papa naman, hindi mo ba ako supportado sa suot ko ngayon? Halos isang oras
akung nag ayos" Nguso ko

Nakaka-hurt naman kung mag komento itong papa Alfonso ko. Para tuloy akung
nanliit, sobrang sama ba talaga ng suot ko?

"Hindi kasi bagay anak. Mas mabuting mag jeans ka nalang. Hindi na mag
bestida"

Grabe pinaghirapan ko pang mag desisyon sa suot na ito, tapos lalaitin lang
niya. Para tuloy nawalan ako ng ganang pumunta sa party na iyon. Nakakahiya
kahit hindi pa ako nakita ng mga tao. Hindi kailan man ako nakapunta sa
Birthday ng mayayaman, kaya ngayon gusto kung masubukan.

"Anong problema sa suot niya? Maganda naman sir Alfonso. Walang akung
nakikitang masama sa suot niya ngayon"

Para akung nanlamig pagkarinig ko sa boses ni Drailan sa likuran ko. Hindi ko

magawang humarap sa kanya. Kung kanina ay ang lakas ng confidence ko sa
katawan na harapin siyang naka ganito ang suot ko ngayon, gusto ko nalang mag
tatakbo sa itaas at huwag ng sumama sa kanya.
"Maganda ang suot niyang bestida iho kaso nag mumukhang makaluma lalo na't
penaresan niya ng rubber shoes na hindi bagay sa suot niya. Ayaw ko namang
mapahiya ang anak ko doon dahil sa suot niya. Kilalang-kilala ko ang bahay na
pupuntahan niyo. Kung yan din naman ang susuotin mas mabuting hindi nalang
siya pupunta doon"

"Pa..."

Kinagat ko ang pang ibabang labi, mas lalo akung nanghina. Ngayon lang ako
nakarinig sa bibig ni papa na hinihila ako at onti-onting inubos ang kaka-
onting confident ko sa katawan. Hindi kailanman nag komento si papa sa kung
anong gagawin ko at susuotin ngayon lang talaga.

Kaya ang lakas ng impact sa sarili ko na ganito ang lumalabas sa bibig niya.
Nasasanay akung pinupuri niya kahit sa maliit na bagay.

"Hindi panget ang suot niya. Nilabas niya lang kung anong gusto niyang suotin,
bakit niyo pinipigilan. Pasensiya na po, pero kahit saang angulo tignan walang
mali sa suot niya" Sabi ni Drailan

Sa puntong ito naka lapit na siya sa tabi ko. Hindi ko parin siya matignan.

"Bahala na kayo, basta binalaan na kita Shin" Sabi ni papa. Nanlamig ako sa
kakaibang boses na binigay sa akin. Binitbit niya si Luke "Matulog na kami,
mag ingat kayo don. Pasensiya na anak sa mga sinasabi ko, gusto ko lang
malaman mo kung anong mas nakakabuti sayo"

Habang tinignan ko ang likuran ni papa at Luke na paakyat ng hagdanan mas lalo
akung kinutoban ng kakaiba. Gusto ko talaga maranasan ang makapunta man lang
sa Birthday ng mayayaman. Iyon lang, siguro sisilip lang ako don at makinuod
pagkatapos uuwi.

Tama iyon nga ang gagawin ko, atleast kahit papaano ay nakaranas ako ng
malaking party. Noon ko pa talaga gustong maranasan ang makapunta man lang sa
ganyang pagsalo-salo.

"Don't worry, there's nothing wrong with you. I'm on your side, Shion" Sabi ni
Drai

Tinignan ko ang suot niya, isa lamang iyong simpleng faded jeans na bumagay sa
kanya. Kay papa yon medyo payat si papa Alfonso ng sinuot niya ito at nag
mumukha siyang ganster na gusgusin ng sinuot niya ang maong na ito pero nang
masilayan ko ito sa kanya ngayon bagay na bagay sa kanya. Pati ang polo na
suot niya na may kwelyo pa. Naka bukas ang tatlong buttons kaya naman nalantad
ang dibdib niya.

Kahit siguro gusot-gusot na damit babagay sa kanya at nag uumapaw parin ang
nag mumukha niyang pang mayaman. Dahil rin siguro sa maputi niyang balat saka
magandang pagka hulma sa mukha kaya bagay lahat sa kanyan. Alam niya kasi
dalhin bawat damit na ibinibigay ko sakanya.

"Hindi nalang ako pupunta" Mahinang sabi ko, nanliit sa nakikitang postura
niya ngayon.

"What? Why? We will go. Diba gusto mong maranasan man lang umaatend ng
Birthday ng mayaman gusto ko rin pumunta dahil hindi rin ako nakapunta sa
ganon" Iling niya sabay ngisi
Nakitaan ko siya ng madilim na ngisi. Gusto kung matawa sa sinabi niyang
pampalubag ng loob sa akin. Pambihira pati din pala siya hindi nakakapunta sa
ganong okasyon. Mahirap nga naman, kahit konting pangarap ay gustong abutin.
Kung sa mayayaman ko ito sasabihin siguro ang nasa isip nila ay napaka babaw
ng pangarap naming mahihirap. Pero wala eh, iyon ang kasiyahan namin. Kahit sa
konting bagay pinapahalagahan namin ito.

"Gusto ko talaga makapunta sa birthday ng mayayaman kasi nakikita ko sa

telebisyon na may malaki silang cake. Tapos round table atsaka nag gagandahang
damit. Lalo na may fireworks raw kadalasan. Kapag yayaman ako mas hihigitan ko
pa talaga yong celebrasyon ko" Tawa ko habang tinitingala namin ang mga bituin
sa langit.

Ang dami kung plano kapag nakaraos ako sa pamumuhay namin. Kapag maibalik ko
lang yong pamumuhay namin noon, edi maganda sana. Noong maliit ako ilang beses
akung naka attend ng salo-salo ng mayayaman. Namatay yong mama ko 13 years old
ako non. Naging lulong naman si papa sa sugal noong tumungtong ako ng eight
years old

Dahil na rin siguro sa depress ni mama kay papa kung paano niya patigilin sa
Caseno ay nawala siya sa amin. Kaya naman lahat ng negosyong pinag hirapan
nilang dalawa. Nawala nalang na parang bula.

"Hindi ka pa nakapunta sa ganon?" Tanong ni Drailan sa akin. Magkatabi kami sa

upuan ngayon. Gulat siyang napa titig sa akin

Tumango ako "Mula noong magkaroon ako ng mulat ay iyon lamang ang pangarap ko.
Siguro nakakatawang pakinggan yon pero iyon ang totoo. Gusto kung maranasan
kahit sa konting sandali" Tumawa ako para maibsan ang kahihiyan

Pinuntahan ko kasi siya dito sa rooftop para tanongin kung anong susuotin niya
sa birthday ni Abegail bukas. At napagpasyahan naming mag usap nalang muna
dito sa bench na kadalasan tinatambayan niya gabi-gabi.

"May mga tao palang nangangrap sa konti bagay na madali lang makuha ng
mayayaman. Ngayon lang ako nakarinig ng ganong pangarap" Iling-iling niya.
Nakitaan ko siya ng konting pag iisip

Tumingala ako sa madilim na kalangitan "Tayong mahihirap nangangarap tayo na

maging mas maganda ang ating pamumuhay pero sa totoo lang kahit konting
achievement na marating natin o makukuha ay kuntento na tayo sa kung anong
kaya natin mas lalo tayong mainspire na gawin ang gusto natin sa buhay" itig
ako sa pag mumukha niya. Sa puntong ito nakatingala rin siya sa madilim na
kalangitan "Pero iyong mayayaman kahit halos nasa kanila na ang lahat hindi
parin sila kuntento, hindi parin sila masaya sakanilang narating"

Ewan ko kung nag malikmata lang ba ako pero nakita ko sa mga mata niya ang
panandaliang kalungkutan ang pangulila dahil sa binanggit ko. Nawala rin ang
emosyong niyang iyon dahil bumalik sa blangkong tingin ang mga mata niya. Ang
hirap basahin dahil habang tinitignan ko siya ngayon ay mas lalong naging
mysteryoso ang kanyang mga mata.

"Hindi naman talaga kami makuntento sa kung anong meron kami ngayon. Kaya nga
umalis ako dahil ayaw kung makulong sa sitwasyon na ayaw kung harapin. Dahil
oras na pinasok ko ang pinaka ayaw ko, ay maging wasak ako at mapababayaan ko
ang sarili kung sakali" Bumaling siya sa akin. Parang tumalon ang puso ko sa
simpleng titig niya lang sa mga mata "Salamat, salamat at dinala mo ako sa
lugar na ito"
Mahina lang yong pagkakasabi niya nun sa kawalan pero rinig na rinig ko.
Binabagabag ako sa mga pinagsasabi niya sa gabing iyon. Pilit kung iniintindi
ang gusto niyang iparating pero kahit saang angulo tignan naguguluhan parin
ako sa kanya.

Hindi ko pa siya lubusang kilala pero pinagkakatiwalaan ko na agad siya sa

konting panahon na nakakasama ko siya sa iisang bahay. Nahulog agad ang loob
ko sa kanya. Kahit sa konting salita niya lang sa akin ngayon na maging
matatag ako dahil kasama ko siya sa Birthday Celebration ni Abegail ay
nagkaroon ako ng lakas na harapin ang mga tao.

Pagka baba ko palang sa sasakyan na sumundo sa amin ni Drailan sa bahay ay

para na akung malula sa malaking bahay na nasa harapan ko ngayon.

Medyo may kalayuan ito sa Village namin, hindi ko inasahan na sobrang gara
pala ng bahay nila. Sa labas palang andami ng sasakyan na naka parada. Halos
hindi ko mabilang sa dami nila. Mas lalo tuloy akung na excite sa loob.

" Kinakabahan ako" Sabi ko kay Drai "Sobrang laki ng bahay nila" Manghang sabi
ko

Nasa tabi niya lang ako. Tinignan ko siya, hindi ko man lang siya nakitaan ng
pagka mangha.

"This is just a simple house" Sabi niya na mahina sa pandinig ko

**Draizen** **POV**

While looking in the big house infront of us hindi na ako nagulat sa laki
nito. Kung tutuusin mas malaki pa ang bahay namin. No it's not just a house it
is a big Mansiyon na kakaiba ang kagamitan. Our house are triple bigger than
this.

I miss living in our class house. Halos buwan-buwan may party na gaganapin
doon. In fact mas magara pa iyon kung may birthday na gaganapin. Hindi katulad
rito. I don't see any class on it. It's just a simple celebration of a poor
people.

"Pasok na tayo. Gosh! Salamat at sinama mo ako rito" Hinila-hila niya ang
damit ko kulang nalang mag tatalon siya sa saya " Napaka laki ng bahay nina
Ma'am Abegail"

Binalingan ko ang babae'ng maluha-luha na dahila sa saya. Nakatingala siya sa

malaking bahay na nag mumukhang rest house lang para sa akin.

Kung para sa babae'ng kasama ko ngayon ay malaki na ito para sa kanya. I only
look on the house as an average rest house. Dahil magkasing laki lang ito sa
kadalasang beach house doon sa ibat-ibang parte ng lugar sa Manila na pag
mamay-ari ni daddy.

"Let's go" I held her hands na ika-tigil niya sa pag sasalita ng kung ano-ano

"Bakit hinawakan mo ang kamay ko" Gulat niyang sabi

"Bakit bawal ba?" Taas kilay kung tanong

"Oo bawal"

Pilit niyang kinuha ang kamay sa pagkaka-hawak ko kaso hindi ko pinahintulutan

na mabitawan ko ito. Mas humigpit ang kapit ko sa kamay niya.

Hindi ko maiwasang matuwa sa mukha niya. What an innocent face. Talagang

napaka inosenti niyang tiganan. And I like it. I like being pretending this
way.

Kung ibang babae lang siguro itong hinahawakan ko siguro mas masisiyahan pa
lalo. And worst they can't get there ass off in my sight. Pero iba kasi ang
babae'ng ito, may kakaiba sa kanya sa tuwing nakakasama ko siya. May gusto
akung kumpirmahin sa kanya sa kalooban ko. I'm not sure.

Isa lang ang masasabi ko, gusto ko pang makasama siya sa iisang bahay. Gusto
ko pang mag tagal sakanila.

"Bitawan mo sabi ako. Mapagkalaman pa tayong boyfriend at Girlfriend niyan "

I want to laught so hard. Ang sarap niya talagang asarin. Kundi dahil sa
kalokohan niya hindi ako mapadpad sa bahay nila.

"Kahit mapagkalaman man tayo wala akung pake-alam. Ang importante ay hindi yon
totoo. Hindi ako papatol sayo" I smiled darkly

"Wow ha! Hiyang-hiya naman ako sa kapangetan mo. Akala mo naman papatol ako
sayo" Galit niyang wika

Napa halakhak nalang ako sa isipan lalo na nung sumimangot siya. Damn! Fuck
our mansyon! Fuck the big house I have back there. Fuck being rich. I like it
here. I don't want to go far away from her. Gusto ko na ang ganitong
pamumuhay. Pero alam ko na hindi mag tatagal aalis rin ako sa puder ng pamilya
niya lalo na't pinapasundan ako ni Daddy sa mga tauhan niya.

But the hell I care kahit anong pag sunod at pagkuha nila ng litrato sa akin
para lang may maireport kay Daddy wala akung pake-alam. I will break the
rules, I will break his rules no matter what.

Inakbayan ko si Shion at hindi na inalintana ang naiinis niyang apila sa mga

galaw ko.

Sa kabilang daku ng puno na kahit madilim naaninag ko si Jayson na isa sa mga

Butler ko. Nakabantay sa akin. We already have an agreement about this.

Tinanguan ko siya at senenyasan na trabahuin ang taong inutusan ni daddy para

kunan ako ng mga litrato. Nasa kabilang sulok lang ito nag mamasid rin sa
akin.

I smirk. Hindi nila alam na bago pa sila makagalaw ay ramdam na ramdam ko na

ang pag sunod-sunoran nila sa akin.

Kailangan nilang mawala sa landas ko, kailangang wala silang makuhang

impormasyon sa akin habang nandito ako sa lugar na ito. Kailangang wala silang
maireport ni daddy.

Bago ako pumasok sa hambahan ng pinto. Tumigil ako para sulyapan ang
kinatatayuan ni Jayson, wala na siya doon. Pati iyong nag manman sa akin
simula noong nakaraang araw. Wala na rin. I smirked again. I will gave Jonas a
triple pay if everything is under control. He did his works so good.

**Shin's POV**
Nang makapasok kami sa loob ng malaking mansyon isang maliwanag na camera ang
bumati agad sa amin papasok. Agaran kung kinuha ang kamay ni Drailan na naka
akbay sa akin hanggang ngayon. Sinamaan ko siya ng tingin ng makitaan ko siya
ng mapang-asar na ngiti.

"Subukan mo lang na akbayan ako. Basrukin ko yang ngala-ngala mo" Banta ko ng

aakbayan niya sana ulit ako

"What about hold your hands" Ngumisi siya ng nakakaloko. Grabe sarap niya
talagang bangasin

"Heh!" Sabi ko at mas naunang mag lakad sa kanya

Ngumingiti-ngiti ako sa mga camerang nakaharap sa akin. Nag pose pa ako na nag
papacute. Nilagay ko sa ilalim ang dalawang kamay at ngumiti ng malaki. May
camera eh, dapat maganda ako sa kuha.

"Damn stop that" Bulong ng kasama ko tskaa hinila ako paalis doon sa camera
man na mukhang tuwang-tuwa sa pag popose ko

"Mang hingi nga ako ng picture ko kay Abegail pagkatapos ng party. Panigurado
sobrang ganda ko don" Naka ngiti kung sabi habang nilalakad namin ang pulang
carpet

Wala naman siyang imik sa tabi ko kaya naman inaliw ko nalang ang sarili sa
pag masid sa buong paligid. Lahat ng mata ay nasa aming dalawa. Ewan pero
biglang nag laho na parang bula ang kaninang masaya kung pag mumukha.

Doon ko lang napagtanto na kakaiba pala ang titig ng mga tao sa akin. Lalo na
nung may nadaanan akung matanda na tinitigan ang kabuan ko. Nginitian ko siya
pero tanging ngiwi ang ginawad niya sa akin na para bang diring-diri siya sa
akin.

Bigla akung nanginginig, pati kalamnan at binti parang ayaw ng tumapak papasok
sa hall. Uminit rin ang buong mukha ko dahil sa kahihiyan, tama nga si papa.
Iba talaga kapag mayayaman na ang masasagupa mo. Alam na agad nila na laking
mahirap ako. Halata rin siguro sa postura ko ngayon.

Hindi ko na kayang purihin ang magandang desenyo ng birthday celebration na

ito dahil mas lalo akung nanliit sa mga titig ng mga tao sa akin. Kapag
nadaanan ko sila ay lumalayo na para bang may virus akung dala.

"Taga bundok ba yan?"

"Sino ang babae'ng yan? Saan ka nakakita ng naka rubber shoes na sobrang dumi
at dress na luma. Napaka panget ng combination niya"

Pagkarinig ko nun napantig agad yong tenga ko. Sa puntong ito, imbis na may
gagawin akung pagpapahiyain sila hindi ko magawa dahil ayaw kung mag
eskandalo.

"Don't mind them. Mas unique ang suot mo kesa sakanila" Bulong yon sa likuran
ko

Naramdaman yata ni Drailan natigilan ako ay mas lumapit siya sa akin. Nasa
likuran ko siya kanina kaya malamang inaakala ng lahat na hindi ko siya
kasama.

Narinig ko ang singhap ng lahat hinawakan ni Drai ang kamay ko ng mahigpit.

Imbes na makipag away sa kanyang pag hawak sa akin ng biglaan, nawalan ako ng
lakas pero. Kung kanina ay hiyang-hiya ako, ngayon naman mas nilakasan ko ang
loob na mag lakad ng naka taas noo.

Problema na nila yan kung anong tingin nila sa akin. Ang importante ay may
naisuot ako ngayon. Hindi ko mawari sa sarili ko, dahil sa binulong ni Drailan
sa akin kanina ay nawala ang hiya ko sa katawan.

Umupo kami sa isang round table na may puting tela, iginaya kami ng isang
matikas na katawan. Lahat sila nakatingin parin sa akin ngunit hindi ko nalang
pinansin.

"Ganito ba talaga dito?" Sabi ko kay Drai ng maka-upo

Nag kibit balikat lang siya. Hanggang ngayon hawak niya parin ang kamay ko.
Hindi ko na rin magawang bawiin. Para akung nalunod sa hindi ko malamang
dahilan lalo na nung itinago niya ang kamay naming dalawa sa ilalim ng lamesa.

"I want you to be comfortable in this event. Enjoy yourself don't mind the
people who are watching you, us" Bulong nananaman niya sa tenga ko "Ito ang
kauna-unahang punta mo sa ganito diba? Kaya pabayaan mo na sila. I want you to
enjoy while we're here"

Nilamon ng kaba ang dibib ko bawat bigkas niya ng salita sa bibig ko. I felt
so safe while he is holding my hands. Sobrang gaan sa pakiramdam.

Pinagtitinginan narin siya ng mga tao at nag bubulungan. Ayaw kung mandamay
siya sa kahihiyan ko ngayon pero mas pinatili niyang huwag pansinin. Prenteng-
prenteng pa siyang naka upo habang tinatawag waiter na may dalang wine.

"Gusto mo?" Tanong niya. Umiling ako. Mabilis niyang tinungga ang wine glass.
"I miss this taste so fuckin much" Hinarap niya ako sabay tawa

Nakatunganga lamang ako sa kanya. Dahil sa tawa niya ay mas lalo kaming
nakakuha ng atensyon sa lahat.

Klaro sa mga mata ko ang titig nang mga tao sa kanya. Galing sa akin, nalipat
sa kanya ang titig ng mga ito. Nag sisinghapan at mas nag bulungan.

"His hot" Sabi ng kabilang lamesa sa likuran ni Drailan, puro mga babae ang
nandon. Nag lilip-bite pa ang iilan sakanila habang naka titig kay Drailan na
naka sideview sakanilang pananaw

"Do you think. I can get him tonight?" Rinig kung sabi ng isa pa nilang kasama
panay yong sulyap niya kay Drailan. Hindi man lang napansin ang presensiya ko

"May girlfriend yan"

"Who? Yang kasama niya? Yuck. No way!" Humalakhak silang lahat

Kung pwede lang gamitin yong 'Power technech of Shion Zeek Macapagal' Sakanila
ngayon ginawa ko na. Kaso baka mas lalo lang akung mapahiya. Gaya ng sabi ni
Drailan...

"Ignore them. Ako ang kasama mo ngayon, sa akin lang yang pandinig mo" Sabi
niya sa akin ng makitang titig na titig ako sa mga babaeng pinagpantasyahan
siya kanina pa.

Ilang wine ang ininom niya bago may lumapit sa amin. Hindi na ako nakipag usap
kay Drailan dahil lahat ng atensyon ko ay nasa mga taong tumitingin sa kanya.
Gustong lumapit pero dahil nandito ako kasama niya hindi na natuloy.

"I know it, pupunta ka "

Bumaling ako sa likuran ko. Halos mag tatalon ako sa saya ng makita ko si
Miguel na mukhang nagulat rin. Bakit nandito siya? Diba birthday ng kapa----

Natigilan ako ng may pumasok sa isip ko. Hindi ko pa siya nasabihan na hindi
ako tutuloy sa pag punta sa birthday ng kapatid niya. Tapos nakita ko siya
ngayon. Ubig sabihin niyan...

"Miguel " Gulat ko ring saad

Mabilis akung kumuwala sa pagkaka-hawak ni Drailan sa kamay ko para tumayo at

lumapit kay Miguel.

"Sabi ko na nga ba eh. Sinundo kita sa inyo kanina, wala kana roon. Sabi ng
papa mo may kumuha na sayong Limo... My sister fetch you?" Tawa niya

Napa takip ako sa bibig. Panahon nga naman oh. Kapatid niya pala si Abegail.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin na magkakilala kayo ng kapatid ko. Sinabi niya
sa akin kanina, kanina pa kayo hinintay non"

"Palagi siyang nag papalinis sa sasakyan niya kaya magkakilala kami"

Mas lumalim ang pag uusap namin sa isat-isa. Hindi ko na inalintana ang mas
kakaibang titig ng mga tao sa akin. Rinig ko bawat tikhim ni Drailan sa
likuran ko kaso wala na akung oras para balingan siya.

"See you later. Puntahan ko lang yong ibang bisita. Enjoy yourself, Shin.
Huwag kang mahiya" Sabi ni Miguel nang may tumawag sa kanya.

"Sege. Salamat" Sabi ko.

Umalis na siya kaya bumalik narin ako sa upuan ko. Nakita kung wala na si
Drailan sa kanyang inuupuan kanina. Nilibot ko ang mata sa dagat ng tao.
Nanlaki ang mata ko ng kausap niya si Namae sa may di kalayuan.

Tumatawa si Namae at tumango-tango sa sinabi ni Drailan sa kanya. Nandito rin

pala siya. Kung sabagay birthday ng mayayaman ito, kahit siguro magka-away
silang dalawa ni Abegail ay pupunta parin siya.

Humahalumbaba ako sa lamesa habang pinagmasdan parin ang pag uusap ng dalawa.
Patuloy parin ang tawa ni Namae, tanging tango ang ginawad ni Drailan sa
kanya. Nakita ko ang pag hawak ng ex best friend ko sa kanyang braso at mas
nilapit ang bibig nito sa tenga ni Drailan.

Nakitaan ko ng madilim na ngisi si Drailan dahil sa binulong ni Namae sa

kanya. Habang patagal na patagal ko silang tinitignan may kirot akung
naramdaman. May natirang alak sa lamesa kaya tinungga ko yon ng walang pag
alinlangan.

Kahit napaka simple lang ng suot ni Drailan pero mas nalalamangan niya ang mga
lalaking naka suit. Iyong iba pormadong-pormado pero siya ni maski polo na
luma ni papa ang suot, mas umusbong ang kanyang appeal.

Mula sa kina-uupuan ko ramdam ko ang inggit na titig ng mga babae kay Namae
habang kausap na ito. At may lumapit pa sa kanya na isang babae, nakipag usap
rin sa kanya. Nag tawanan na sila ngayon.

Inalok nila ng inumin si Drailan walang pag alinlangan niya itong tinanggap.
Hanggang sa mas dumami na silang nakipag usap sa kanya. Nag iwas ako ng
tingin, akala ko ba sa akin lang siya tatabi. Bakit hinahayaan niyang may
lumapit sa kanyang babae.

"Hi. Drinks" Tumunghay ang ulo ko sa lalaking kakalalapit sa akin

Bagay sa kanya ang suot na white long sleeves at itim na maong. Ang kanyang
kulay green na mata ay nag susumigaw ng kagwapohan lalo na sakanyang matangos
na ilong

"Thanks" Tinanggap ko yon

"You look so attractive while your in the red carpet. Kasama mo ang lalaking
yon?" Sobrang slung ng kanyang pag tatagalog.

Sinundan ko ang tinuro niya. Dumeretso yon kay Drailan na may kausap parin na
babae pero sa akin ang mga mata niya naka direkta kahit nasa medyo kalayuan
siya klaro sa akin ang pag igting ng kanyang panga.

Binalik ko ang mata sa kausap tsaka umiling. "Hindi ko siya boyfriend.

Kaibigan ko lang" naka ngiting sabi ko sabay tungga sa binigay niyang wine

"I see. By the way I am Marky" Nag lahad siya ng kamay "You look cute by the
way"

"Thanks, I am Shin Macapagal'"

Bago ko pa matanggap ang kamay niya may humila na sa kamay ko palayo sa

lalaking nag ngangalang Marky.

"Drailan. Anong problema mo?"

Hindi siya sumagot. Habang tinitignan siya na panay hila sa akin. Mas lalo
akung naguguluhan sa nakita kung galit sa kanyang mukha.

Panay ang hila niya sa akin. Sobrang higpit ng kapit niya sa kamay ko. At
kinaladkad ako paalis sa madaming taong nakabanggaan namin. Hindi na rin ako
maka-angal lalo na't dumilim ang paligid.

May spotlight sa malaking stage at nakita ko si Abegail doon na naka upo sa

malaking upuan. Nag mumukha siyang prinsesa roon. Bago ko pa masilayan lahat
nang pangyayari naka alis na kami sa hall.

Namalayan ko nalang na nasa comfort room kami. I don't know, paano niya
natunton ito. Basta niya nalang akung ipinasok sa loob. Nagulat ako ng pag
harap ko sa kanya ay mas dobleng galit ang ginawad niya sa akin.

"Bakit tayo nandito? Nag sisimula na yong party, Drailan" Sabi ko, naguguluha
sa kanya

"Hindi tayo lalabas dito hangga't hindi ka mag tanda" Galit niyang sabi

Anong problema niya? Kanina lang sobrang rahan pa ng pag uusap namin. Tapos
ngayon, may lumalapit lang na mga babae sa kanya naging ganito na siya.
"Anong problema mo?" Kunot noong sabi ko

"I keep on calling you. Pero ano? Nag patuloy ka parin sa pakikipag usap sa
Miguel na yon?"

"Ano naman ngayon? Nakipag usap ka rin naman kay Namae ah. Bumubulong pa nga
yon sayo. Tapos hinahawakan ang braso mo" Galit ko ring sabi

Kinuyom niya ang kamao at nag isang hakbang, hanggang sa naging dalawa, tatlo,
apat. Tumigil siya nang makalapit siya sa akin. As in sobrang lapit talaga.

"Gusto mo mamatay ako don kakatitig sa tawanan niyong dalawa. Kailangan kung
makipag usap sa iba nang sa ganon maibsan ang pagka inis ko sayo"

Para akung nalasing sa titig niya sa akin. Biglang nanghina ang buo kung
katawan. Ang puso ko naman ay kumakaba ng wala sa lugar.

"Bakit ka naiinis? Nakikipag usap lang ako" Sabi ko at nag iwas ako ng tingin
sa kanya. Ngunit hinuli niya ang mata ko.

"That's the fuckin reason why I was irritated. And after Miguel, Marky?
Damn... You have the guts to laught. I hate your laught, Shion Macapagal'"
Mahinang bulong niya sa tenga ko

Halos tubuan ako ng nerbyos nang mas nilapit niya pa ang sarili sa akin.
Hinapit niya ang bewang ko. Marami akung gustong sabihin ngunit nalunod na ako
sa nakakalasing niyang titig sa akin. Brutal siyang huminga ng malalim.

Galing sa mata bumaba ang titig niya na may diin sa labi ko. Itutulak ko na
sana siya ng walang sabi-sabing inangkin niya ang labi ko. Nanlamig ang buong
katawan ko dahil sa halik niya. Lalo na nung ibinuka niya ng pilit ang bibig
ko gamit ang dila at mas nilasap ang bibig ko.

Napahawak ako sa sink nang tumaas ang kanyang kamay sa batok ko para mahalikan
ako ng mas maigi. Mas lalo akung nanghina. Napapikit na rin ako sa dala ng
halik niya.

Dahan-dahan niyang kinagat ang pang ibabang labi ko bago pinakawalan.

Humugot siya ng hininga.

"Noong nakaraang araw ka pa. Namumuro kana sa akin. Selos na selos na ako
tangina yan!" aniya

Chapter 18: Playing

"B-Bakit mo ako hinalikan?" Gulat kung tanong sa kanya. Hindi maproseso ng

utak itong naramdaman ko ngayon. Halos lalabas ang puso ko sa samot-saring
emosyon

Kakaiba ang halik na binigay niya ngayon kesa noong unang halik niya sa akin
doon sa mall atsaka doon sa bus. Ngayon ramdam na ramdam ko ito.

Gamit ang kanyang mapupungay na mata, napatitig siya sa akin ng mariin. Marami
akung gustong isumbat kaso na tameme na ako sa kanyang nakakalasing na titig.
"Tangina pinapaselos mo ako. Dapat lang yan sayo" He smirk evily na
nagpapanindig sa balahibo ko

"Baliw kana!" Tinulak ko ang dibib niya sa sobrang galit

Iniwan ko siya doon. Gusto ko ng umalis at hindi na tatapusin ang birthday ni

Abegail. I can't believe him, pagkatapos niya akung halikan ng mariin doon at
halos mag harumentado ako ay ganon lang ang isasagot niya.

Really? Bagay sa akin ang mahalikan niya? Dahil lang nag seselos siya? Napaka
arogante talaga. Bakit naman siya mag seselos? At bakit siya nakikialam kung
sino ang kakausapin kung lalaki.

Bwesit siya! Nabwebwesit ako sa tugon niya sa tanong ko. Para bang minamaliit
niya ako dahil hindi ako tumutol sa pag halik niya sa akin. Pasalamat siya
hindi ko siya nasampal. Grr.

Lillihis na sana ako ng daan papuntang entrance dahil gusto ko na talagang

umuwi kaso nasasagupa ko si Abegail na iniwan ang kausap niya para lapitan
ako.

Umawang ang labi ko sa suot niyang ball gown. Mas lalo siyang gumanda sa ayos
niya ngayon. Naka kulot ang kanyang gold na buhok, sobrang kapal din ng
kanyang red lipstick na mas bumagay sa kanyang make-up sa mukha.

Ang suot niyang Gold na gown ay parang maapakan niya sa sahig. Grabe nakapang
liit ng kalamnan. Samantalang para naman akung nasalantang kakaiba ang uri.

Tama si papa sana hindi nalang ako tumuloy dito dahil nakapangliit. Out of
place ako sa lahat ng nandito.

"Hi..? Ikaw lang mag isa?" Tanong ni Abegail ng makalapit sa akin. Sobrang
laki ng ngiti niya

"Hindi Ma'am Abegail. Kasama ko si----"

"Nandiyan ka lang pala...Drailan"

Mas lalong lumaki ang ngiti niya ng mapatingin siya sa likuran ko.

Nanlamig ang mukha at namanhid naman ang mga paa ko dahil sa prensensiya ng
lalaki sa likuran ko na naka sunod pala sa akin. Hanggang ngayon ramdam na
ramdam ko parin ang kanyang labi ng mag lapat ito sa akin. Napaka lambot at
ang sarap balik-balikan sa isip ko yon.

Ngunit sa tuwing bumabalik sa isip ko yong nakakainsulto niyang ngiti na para

bang pinaglalaruan ako ay nag iinit ang ulo ko sa sobrang galit.

"Sabi ni kuya kanina pa kayo rito. Hinanap kita kaso hindi kita nahagilap sa
dami ng bisita. And thanks for I finally found you" Si Abegail sabay lapit kay
Drailan.

Hinarap ko silang dalawa at halos kamuntikan na akung mapatalon sa gulat ng

makita kung nakatitig pala sa akin si Drailan. Saakin naka direkta ang mata
niya. Hindi ko mabasa kung anong titig yon pero ramdam ko ang pagiging lasing
niya. Nakakalasing ang kanyang titig, hindi ko kayang matagalan.

"By the way saan kayong dalawa? Hinanap din si Shin kay kuya Miguel"
Sa puntong ito nakuha na ni Abegail ang mga mata ni Drailan. Kumunot ang noo
nito.

"Ma'am Abegail aalis na ako" Paalam ko "Happy birthday po"

Tinalikuran ko na silang dalawa dahil ramdam ko na ang pag bubulungan nanaman

ng mga tao sa paligid lalo na yong nandidiri nilang tingin sa akin.

Akala ko hindi ko pagsisihan itong pag punta ngayon. Bakit kasi napaka tigas
ng ulo ko binalaan na ako ni papa sa mga tao dito pero hindi ako nakinig
bagkos pumunta parin ako sakabila ng pag babala niya.

"I need to go also. Sasamahan ko siyang umuwi" Rinig kung sabi ni Drailan na
nagpa tigil sa akin sa pag tangkang pag lakad paalis

"Wait what? Mamaya na kayo umuwi gusto ko pa kayong makasama rito. "
Desperadang sambit ni Abegail

"Uuwi na si Shion. Kailangan ko siyang samahan masyado nang malalim ang gabi"

Lahat yata ng init ko sa katawan ay napunta sa mukha ko. Hanggang ngayon

nakatalikod parin ako sakanila.

"Mamaya na kayo uuwi please. Hindi pa tapos itong birthday ko. Ipapahatid ko
kayo ng driver namin. Shin... can you stay for awhile "

Muli ko silang hinarap at nakitaan ko agad ng desperadang pagmamaka-awa si

Abegail. Huminga ako ng malalim, hanggang ngayon ramdam ko parin yong titig ng
mga tao sa akin. Lalo na't ganito kung makipag usap si Abegail sa amin.

"Drai, dito ka muna. Kaya ko naman ang sarili kung umuwi. Hindi na ako bata"
Huminga ulit ako ng malalim para pakalmahin ang sarili.

"I can't stay here" Matigas niyang english.

Naging malungkot ang mukha sa babae'ng katabi niya. Pinandilatan ko ng mata si

Drailan para warningan siya sa kabaliwan niyang pagsama sa akin pauwi.
Nakakaawa naman si Abegail mukhang gusto niya talagang nandito si Drailan.

"Dito na kayong dalawa, promise ipapahatid ko kayo sa driver. May pinareserve

pa naman akung lamesa para sa mga friends ko. Kasali na kayo don. "

Bumuntong hininga na lamang ako tsaka tumango ng marahan. Ano pa bang magagawa
ko, kahit hiyang-hiya na ako sa mga tao dahil naoout of place na ako sa lugar
na ito ay mapipilitan talaga akung pakisamahan sila.

Gaya ng sabi ni Abegail may pinareserve nga siyang malaking round table para
sa amin. Nandon na yong mga kaibigan niya ng madatnan namin.

Mga anim na babae ang nandon at tatlong lalaki ang naka upo sa malaking sofa.
Humupa ang tawanan nila ng makita ang kasma ni Abegail. Sabay silang tumingin
sa akin.

Hinead to foot ako. Klaro sakanila ang pandidiri at tinging nakakainsulto.

Pero nang mapatingin sila sa likuran ko, which is si Drailan na naka sunod sa
akin ay biglang umaaliwalas ang kanilang tingin.

"Hi guys. Ito pala yong dalawang friend ko. Si Shin at...Drailan" Alinlangan
niyang pakilala kay Drailan.

"Gosh! Siya ba yon, Abby?"

"Siya yong lalaking kwekwento mo sa amin diba? Iyong car washer"

Mas lalo silang nag hysterical. Hindi makapaniwala, halata rin sakanila ang
pagiging gulat. Iyong mga babae kay Drailan nakatitig samantala yong mga
lalaki naman sa akin naka tingin naka ngisi sila. Hindi yong pang manyak na
titig kundi isang maaliwalas walang halong panginsulto.

"Uh.. yeah siya ngayon. Ahm... Shin upo kayo rito"

May tinurong upuan si Abegail sa gitna ng mga babae. Agarang ngumiwi ang iba.
Kahit gustohin ko mang umupo don ay hindi agad ako tumalima. Alam ko namang
ayaw nila sa akin, bakit ko pa ipagsiksikan ang sarili ko.

"Drailan halika dito" Alok nung isa. Hindi parin mawala ang ngiti ng mga
babae.

"Miss, dito ka!"

Napatingin ako sa tatlong lalaki na may bakante pang upuan. Medyo malayo-layo
yon sa mga babaeng kasama nila dahil magkaharap lang ang upuan nila.
Pinagitnaan naman nila yong malaking round table.

Hindi na ako nag dalawang isip na umupo doon. Pinagitnaan ako ng tatlong
lalaki. Hindi naman sila mukhang manyakis dahil noong una palang, ramdam ko ng
mabait ang tungo nila sa akin.

Napatingin ako kay Draizen na nakatitig sa akin. Magkasalubong ang kanyang

kilay, nakitaan ko rin siya ng pag didilim sa mga titig niya sa mga lalaking
katabi ko. Akmang tatabi siya sa pag upo sa akin nang tinawag siya nung
kasamahan nina Abegail.

"Hey! Drai! Dito kana umupo wala ng space diyan kina Rico" Tapik nung
magandang babae sa kanyang tabi. Sumang-ayon naman yong ibang babae

Tumitig si Drailan sa akin, gusto talagang tumabi sa akin dahil hindi niya
pinakinggan yong mga babae. Pinandilatan ko siya ng mata. Kita na ngang walang
space sa tabi ko.

"Doon kana" Irita kung sabi "Ayaw kitang katabi"

Nag bulungan naman yong mga babae at tumawa naman yong mga katabi kung lalaki
dahil sa deretsahang sabi ko.

Ayaw kung ipahiya si Drailan sakanila pero iyon ang naging kalabasan sa
tatlong lalaki. Sa mga babae naman, halata ang pagka-irita sa akin. Kung alam
niyo lang ang ginawa ng lalaking yan sa akin doon sa comfort room. Pag naalala
ko yon, umiinit agad yong utak ko. Ayaw ko ng alalahanin.

"Dito kana Drai. Tabi kayo ni Abegail" Umusad yong isang babae para mas malaki
ang space sakanila ni Abegail "Ayaw kang makatabi niyan... Kala mo maganda"

Mahina ang pag sabi nung isang babae na maganda rin. Pero dahil nilait niya
ako at mukhang ako ang pinag-iinitan niya gugustuhin ko nalang na tawagin
siyang Chaka Doll sa kapal ng make-up niya sa mukha.
Walang magawa si Drailan kundi ang umupo nalang katabi si Abegail. Kaharap
niya ako ngayon tanging malaking round table ang namamagitan sa aming lahat.

"By the way.I'm Greg" Pakilala nung isang katabi ko. Tinanggap ko ang kamay
niya at naka ngiting nagpakilala rin "Your so cute. I like your outfit, it's
kind of unique "

Tanging ngiti lamang ang ginawad ko sa kanya dahil nagpakilala pa yong dalawa
niyang pang kaibigan na sina Rico at Jhonny.

"I'm Shin. Hindi ako mayaman" Deretsahang sabi ko

"I see there's nothing wrong about it. Magkaibigan pala kayo ni Miguel. I saw
you awhile ago with him" Sabi naman yon Jhonny

Actually halatang mayaman sila dahil narin sa pananalita tsaka pananamit.

Napaka gwapo rin pero hindi ko ikakailang kahit na napaka pormado nila ngayon
ay mas nag umapaw parin ang karisma ni Drailan kahit sa lumang polo na suot.

"Oo kaklase ko kasi noong nag aaral pa ako. Seatmates kami kaya magkakilala
kaming dalawa. " Masayang kwento ko "Parati rin akung present sa tuwing may
laro siyang basketball sa barangayan"

"Napaka close niyo naman pala. Pwede ka bang mayayang manood sa game namin
next week may laro kasi kami sa Guadalupenian Heights Village"

Galak akung tumango. Sila pala ang magka-team ni Miguel na bago na pala yong
teammates nila.

",Taga doon ako kaya makakapanood ako"

Mas lalong lumalim ang usapan naming apat. Tawa ako ng tawa dahil narin sa mga
kwento nila ng kung ano-ano. Nawala na nga sa isip ko na marami pala kami sa
lamesa.

"Mukhang enjoy na enjoy si Shin " Boses yon ni Abegail na nagpakuha ng

atensyon ko sakanila

Agaran kung tinignan si Drailan. May binulong si Abegail sa kanya sa tenga.

May sinabi din siya kay Abegail. Tumawa naman ang babae sa sinabi niya.

Nag iwas ako ng tingin. Mukhang lasing na siya pati si Abegail, nag papansin
rin yong ibang babae sa kanya. Kinausap niya ito sandali kaso mabilis na
inagaw ni Abegail ang lahat ng atensyon niya.

Wala na akung marinig dahil mas lalong umingay ang sound system galing sa
mellow music naging Rock song ito. Pagkatapos napalitan iyong ilaw ng neon
lights. Para tuloy kaming nasa Club.

Hindi ko maiwasang humanga sa ganda nang Birthday Party ni Abegail. Ngayon

lang ako nakaranas ng ganitong pakiramdam halong excitement dahil mas lalong
napahanga ako sa lahat ng tao na sumasayaw sa gitna ng hall.

Nasa gilid na yong mga matatanda, enjoy na enjoy sa kakapanood sa mga

sumasayaw.

"You like some drinks?" Medyo nilapit ni Rico yong bibig niya sa punong tenga
ko dahil hindi na kami magkarinigan.
"Sege ba" Tawa ko

Kaso humupa rin ito ng magka sagupa ang mga mata namin ni Drailan. Walang
mababakas na emosyon doon. May sinasabi ang katabi niya sa kanya kaso patuloy
lang siyang nakipag titigan sa akin.

"Thanks" Sabi ko ng inabutan ako ni Rico ng inumin

"Gusto mong sumayaw, Shin?" Ngiti naman yon ni Greg sa akin

Umiling ako tsaka tumawa "Hindi ako marunong"

"Tuturuan kita"

Umiling ulit ako tsaka deretsahang ininom ang hard na alak. Napangiwi ako ng
nanuot sa lalamunan ko ang kakaibang anghang. Nakakamiss uminom ng ganito.

"Woah! Lasinggera ka pala" Hagalpak na tawa ni Jhonny

"Isang shot palang yon lasinggera na agad"

"Isa pa "

Binigyan ako ng isa pang shot glass ni Rico. May lamang tequila yon.
Deretsahan ko yong ininom gaya nung una. Tumawa ako ng maubos, rinig ko yong
pag simple nang tatlo sa akin.

"Another one" Sabi ni Greg

Binigyan nila ulit ako ng isa pang shots. Kukuhanin ko na sana ngunit
inunanahan ako ni Drailan nun atsaka ininom ng walang pag alinlangan.

"Sa akin yon" Galit kung sita

Tumama ang neon lights sa mga mata niya kaya naman klaro sa akin ang kanyang
mabagsik na titig. Namumula ang mata niya medyo pumungay rin.

"Shin, baka malasing ka" Sabi ni Abegail kaso hindi sa kanya ang atensyon ko
nasa tabi niyang lalaki.

"Sa akin yon, bakit mo ininom"

"Stop drinking" Mariin niyang sabi

Mag sasalita sana ako ng may nilapag si Rico na isang shot glass sa harapan ko

"Don't worry, marami pang liquors. Heto inomin mo"

Kukunin ko na sana kaso inunahan nanaman ako ni Drailan. Mas lalong sumama
yong titig ko sa kanya.

"Sa akin sabi yan!" Napatayo ako dahil sa inis

Ano bang problema niya. Benebwesit niya ba ako. Kanina pa siya nabwebwesit sa
akin. Simula ng dumating kami rito, nakakairita na talaga yang pagiging
bulakbol niya.

"I told you stop drinking. Three shots is enough" Hindi man lang siya natinag
sa sindak kung boses
"Ano bang pake-alam mo gusto kung mag enjoy. Bakit ka ba nakikialam"

"Hey stop it. Shin, he's right baka malasing ka" Sabi ni Abegail

Nag bulungan ang mga babae'ng kasama namin kaso hindi ko narinig.

"Gusto kung uminom"

Kinuha ko yong tequila tsaka binuhos ito sa malaking shot glass. Nang mapuno
ito narinig ko ang di makapaniwalang singhap ng lahat.

"Napaka tigas talaga ng ulo mo"

Bago ko pa mahawakan yong malaking shot glass. Mabilis na kinuha yon ni

Drailan at siya parin ang uminom non. Kahit sobrang dami nun naubos niya ito
na para bang sanay siyang ganon ka rami ang palagi niyang ininom.

"We need to go" Sabi niya ng maubos.

Hindi ako makagalaw dahil sa gulat sa kanyang ginawa sabayan pa sa mapungay

niyang mata na halatang natamaan na sa ininom na alak. Kanina pa siya umiinom
kaya malamang nalasing siya sa ininom niya.

Hinila niya ako paalis sa lamesang yon. Nagpati-anod narin ako, nakaramdam
agad ako ng hiya dahil sa katigasan ng ulo ko. Nakokonsensiya rin dahil hindi
ako nakinig sa kanya.

"Ipapahatid ko na kayo sa driver namin" Sabi ni Abegail na sumusunod pala sa

amin

Hindi na ako nag dalawang isip na tumango. Dahil lasing narin si Drailan.
Hinihila niya parin ako at sobrang laki bawat hakbang niya, lakad takbo na nga
ang ginawa ko pati narin si Abegail

"May puting Vann doon sa labas sumakay lang kayo don" Pahabol niya pa. Halata
sa kanya ang pagka dismaya habang palayo kami ng palayo sa kanya.

Nang makalabas kami sa malaking bahay. Binawi ko agad yong braso ko sa

pagkaka-hawak niya dahilan para mapatingin siya sa akin gamit ang madilim na
mata.

"Bakit hindi mo maintindihan na gusto kung mag enjoy man lang" Sumbat ko

Inaamin ko na may kasalanan rin ako pero alam ko naman ang ginagawa ko. Ang
ikakainis ko lang ay kung gaano siya ka kill joy. Lahat nalang pinipigilan.
Anong gusto niya tutunganga lang ako don.

"Your enjoying you-----"

"Huwag mo akung maenglish-english. Mag tagalog ka dahil mas lalo mo lang akung
iniirita!" Singhal ko

"Ako ba hindi? Mas naiirita ako sa mga pinagagawa mo sa loob. Do you think
it's a good scene. You're laughing as fvck! You are drinking a fvcking hard
liquor do you think it's a fucking good to see!" Malutong niyang sabi

"Wala kang pakealam kung anong gawin ko! Sabi ko naman sayo diba gusto kung
makaranas ng ganon' gusto kung makisabay sa kung anong meron ang mga mayayaman
na yan!" Sigaw ko

Konti nalang luluha na yong mata ko. Hindi kailan man ako umiiyak sa kung
kanino man diyan, ayaw kung may makikita sa akin na umiiyak kaya todo pigil
ako nito.

"Pinag bigyan na kita sa kung anong gusto mong gawin. Hinayaan kitang makipag
usap sa tatlong putanginang lalaking yon. Pero langya hindi ko kaya. Hindi ko
kayang makikitang naging masaya ka sa pakikipag usap sakanila."

Tikom ang bibig ko. Pilit kung iniintindi ang gusto niyang iparating sa akin.
Ang kanyang lasing na mata ay mas lalong nagpapahina sa akin, sa lahat ng
pakiramdam ko itong emosyon ko ngayon ang hindi ko mabasa.

"Ang gusto ko lang gawin ay yong maging masaya ako ngayon. Gusto kung
makalimot sa mapang husgang mga tao sa paligid ko. Sa mga taong pinoproblema
ko ngayon. Gusto kung makisabay sakanila kahit mayayaman sila. Iyon ang gusto
ko, pero pinagkait mo yon" Madamdamin kung sabi

Bakit sobrang bigat ng pakiramdam ko habang nakikipag usap sa kanya ng ganito.

"Putanginang mayayaman yan. Huwag mo ng pangarapin na maging magka sundo kayo

na maging isa ka sakanila. Wake up your wasting your damn time "

Para akung nasampal sa katotohanan dahil sa sinabi niya. Sobrang

nakakapanghina dahil iyon ang totoo. Kahit anong gawin ko, ay hindi ko talaga
sila kayang sabayan.

"Ibig mong sabihin na hindi talaga ako nababagay sa ganito" Tumawa ako ng
pagak "Kung ganon bakit mo pa pinilit sa akin na sumama ako sayo. Dahil noong
una palang hiyang-hiya na ako. Ngayon sinampal mo na talaga sa akin ang
katotohanan"

"I'm not arguing this" Umiling siya tsaka tumalikod. Mabilis kung hinablot ang
braso niya

"Sinama mo lang ba ako dito dahil gusto mong mapahiya ako? Ganon ba?" Naiiyak
kung sabi

"No!"

Then why?

"Kung ganon bakit? Bakit mo pinamukha sa akin na hindi ako nababagay sa

ganitong lugar"

Kung nakakamatay lang siguro ang mga salita na lumalabas sa bibig ko kanina pa
ako nakatihaya rito dahil ramdam na ramdam ko bawat hinanakit ko ngayon.

" Isa kang mahirap na kahit kailan ay hindi pag aaksayahan ng pansin ang isang
kagaya mong kahig tuka ang pamumuhay sa mga taong mayayaman.They will treat
you like a trash kung wala ka namang ibubuga"

Dahil sa panginginig agad dumapo ang kamay ko sa pisngi niya. Nakakainsulto

bilang mahihirap. Na ginaganyan niya, dino-down.

"Pareho lang tayo na kahig tuka ang pamumuhay. Walang maibubuga kaya huwag
kang mag salita na akala mo hindi ka nakaranas ng kahirapan!"
Iniwan ko siya doon. Nakita ko ang Van na mag hahatid sa amin pauwi, sumakay
ako don. Agad namang pinaandar ni manong yong Van. Nasa loob na pala siya.

"Ma'am saan yong lalaki?"

"Umalis na" Pag sinungaling ko pa "Tara na manong"

"Sege Maam"

Nang umandar yong Vann pinagpahinga ko ang likod sa sandalan. Tumingin ako sa
madilim na daan. Pilit binabalik sa isip ko iyong pag uusap naming dalawa ni
Drailan.

Sobrang sakit. Sobrang sakit niyang mag salita. Akala niya kung sino siya, isa
din naman siyang mahirap na nangangailangan ng tulong pero kung isampal niya
sa akin iyon lahat ay parang wala siyang tinatapakan na tao.

Isa siyang walang pusong lalaki. Kahit kailan napaka arogante niya. Kaya ba
pilit niya akung iniiwas sa mga taong lumalapit sa akin, dahil ayaw niyang
mapahiya ako sakanila. I thought...

Nevermind, mali ang akala itong may gusto siya sa akin. Oo nag seselos siya
pero halata ang mapaglaro niyang mga salita. Lalo na sa kanyang ngisi na
halata ang hindi sensiridad doon. He's just playing.

And now maiiwan ko siya doon. I wonder kung mag lalakad ba siya o sasakay?
Masyado ng madilim at malalim na ang gabi tapos lasing pa siya. Sobrang lasing
niya. Tapos iniwan ko pa don at nasampal ko.

Hindi ko alam pero para akung nanghina. Iniisip ko palang na mag isa siyang
uuwi halos mag harumentado ako sa sobrang kaba. Oo nadala ako sa emosyon ko
pero hindi parin makatarungan na iniiwan ko siya doon.

"Manong balik po tayo. "

"Bakit Ma'am? May naiwan ka?"

"Iyong lalaking kasama ko naiwan ko"

Gusto kung pag tawanan ang sarili. Kanina lang sobrang galit ang naramdaman ko
kay Drailan ngayon naman napalitan ito ng pag alala.

"Akala ko----"

"Sege na manong balikan natin" Mangiyak-ngiyak kung sabi

Hindi naman nag salita si Manong. Niliko niya ang Van pabalik sa dinaraanan.
Kinagat ko ang ibabang labi , iniisip ang kalagayan ni Drailan ngayon. Sana
hindi pa siya naka alis doon.

Nasa malayo palang naaninag ko na ang pigura ni Drailan na naka upo sa gilid
ng gater. Nakatunganga siya sa kawalan. Lumukob sa akin ang konsensiya dahil
sa pang iiwan sa kanya. Thanks God, hindi parin siya umaalis

"Yan manong. Siya yong kasama ko" Ngiting pait ko kay manong

"Sabi mo naka alis na. Ikaw talaga ineng" Iling niya

Bumababa ako ng Van para lapitan si Drailan.

Nang tumama sa kanya ang head light inaninag niya ang pigura ko. Pumungay ang
mata niya ng makita ako. Halata parin ang kalasingan niya pero ramdam mo doon
ang kanyang kalungkutan.

"You're back?" Mahinang sabi niya

"Tara na, lasinggero ka talaga" Saad ko. Pilit kung pinatigas ang boses kahit
ang totoo nanghihina ako sa nasilayan ko sa kanya

Inalalayan ko siya para makatayo. Hindi naman siya tumutol, nang mapatingin
ako sa pisngi niya napa lunok ako ng laway ng makita ang marka ng kamay ko
doon. Napa lakas pala yong sampal ko.

"I'm sorry" Mahinang bulong niya sa tenga ko

Natigilan ako sandali.

"Ayaw ko ng pag usapan yo-----"

"I'm sorry" Ulit niya gamit ang sensiridad na boses

"Tama ka naman. Hindi dapat ako mangarap na sumasabay sa mga mayayaman dahil
hindi ko sila mapantayan" Deretsahang banggit ko

Bumuntong hininga siya. Narinig ko ang mumunting mura niya sa bibig, tila
sising-sisi sa mga pinagsasabi niya sa akin kanina.

"Not that. Ayaw kung maging mayaman. Gusto ko ganito lang tayo. Kuntento na
ako sakung anong meron ako ngayon. Kaya dapat makuntento ka rin"

Sa puntong ito nakatayo na kaming dalawa. Hindi ako makapagsalita sa mga

lumalabas na kataga sa bibig niya. Nakita ko sa mga mata niya ngayon ang ibat-
ibang emosyon.

"Uuwi na tayo" Sabi ko nalang

Ayaw ko ng makipag away sa kanya. Tama na yong mga sinasabi niya sa akin
kanina pa. Tama na rin yong mga sinisigaw ko sa kanya.

Nagulat ako ng hinawakan niya ang pisngi ko. Hindi ako lasing pero dahil sa
titig niya sa akin, lalo na sa mata niyang natatamaan ng ilaw galing sa Van ay
para akung nalasing.

"Gusto kung malaman mo na hindi dahil mahirap ka ay hindi mo na kayang

umangat. Shion, I just want you to know that, I am afraid, that one day. I
will be gone. At iba na ako sa nakasanayan mo. I hate being poor, but right
now I wanted so bad to live like this forever. Together with you and your
whole damn friends and family"

Umawang ang bibig ko dahil hindi ko maintindihan ang ipinupunto niya.

"Sana marunong kang makuntento. Dahil ako, kayang kung talikuran lahat para
lang makasama pa kayo. Kuntentong-kuntento na ako"

Mas lalong umawang ang bibig ko. Kung hindi lang sa tawag ni Manong driver ay
hindi ako matauhan.
 Chapter 19: Debt

Hindi mo talaga maintindihan ang pangyayari kung hindi mo pa lubusang kilala

yong tao. Minsan mapapa-isip ka nalang kung bakit dumating ang isang tao sa
buhay mo. Ano ang kanyang mission. Bakit kayo pinagtagpong dalawa. Siya ba ay
isang lesson sa buhay o isang disaster lang.

Nagising ako sa kalampang at ingay sa ibaba. Kahit nasa kwarto ako ay ramdam
ko ang pag indayog ng kama ko. Ano nanaman kaya ang nangyari?

Bakit ang ingay sa ibaba. May ginagawa nanaman ba sina papa at Drailan? Ang
aga naman kung ganon alas singko palang. Pero bakit parang may sumigaw tsaka
yong iyak ng kapatid ko ay abot hanggang tenga ko. Nag eecho ang iyak niya.

"Ate! Ate! Tulungan mo si papa!"

Si Luke yon. Bakit parang hindi magkanuwang-muwang yong kapatid ko sa pag

sigaw ng pangalan ko. Bakit rinig mo bawat hikbi niya. Pag nalaman kung may
umaway sa kanya patay sakin ang taong yon.

"Ate!!"

Napabalikwas ako sa higaan dahil sa nag mamaka-awang boses ni Luke. Patuloy

ang kanyang katok sa labas ng kwarto ko. Nag kamot ako ng ulo atsaka tamad na
nag lakad sa pinto. Antok na antok pa ako.

Pagkabukas ko ng pinto naabutan ko ang basang pag mumukha ni Luke na mukhang

kanina pa umiiyak. Hinila-hila niya agad yong kamay ko palabas ng hambahan.

"Anong nangyari sayo? Bakit ka umiiyak?"

Tila nawala yong antok ko dahil sa nasaksihan ko sa kanya ngayon. Nag mumukha
siyang gusgusin at sobrang nakaka-awa talaga. Mugto rin ang mata niya.

"Ate si papa..." Iyak niya. Hirap sa pag sabi "Ate si papa tulungan mo.
Sinuntok nung mga masasamang tao. Ate!!" Mas lalo siyang umiyak

Nanlaki ang mata ko. Para akung binuhusan ng malamig na tubig.

"Si kuya Drailan saan?" Taranta kung tanong

"Inutusan ni papa na mamili ng karne at gulay sa palengke. Wala si kuya

Drailan dito. Ate si papa, sinuntok nila"

Mas lalo akung nanlamig. Buong katawan ko ay parang naparalisa dahil sa

narinig. Hindi maproseso ng isip ko yong lahat ng nangyari ngayon. Kay aga-aga
ito agad ang pambungad sa akin. Ang bigat sa dibdib. Parang hindi ako
makapaniwala na nangyari ito sa amin ngayon.

Namalayan ko nalang ang sarili na nag tatakbo na ako papuntang ibaba.

Nasaksihan ko ang namamagang pag mumukha ni papa Alfonso habang pinipigilan
yong mga naka itim na lalaki na halatang myembro ng sindikato.

"Binigyan kana namin ng palugit pero hindi ka parin nag babayad sa utang mo"
Sabi nung leader ng mga sindikato
Maraming nabasag na kagamitan. Dahil pinagpukpok nila ito ng baseball bat.
Napatakip ako sa bibig dahil sa daming kalat at bubog. Hindi maechura ang
bahay namin.

"Parang awa niyo na! Sir Erick bigyan mo pa ako ng limang araw para mabayaran
ko yan"

Nanlaki ang mata ko ng lumuhod si papa sa harapan nung tabachoy. Umiiyak na

rin siya. Kahit hindi ko nasaksihan ang pag bugbog sa kanya ay sa pag mumukha
niya palang ngayon na namamaga ay alam ko ng sinuntok nila ito ng ilang beses.

Bago pa ako mag mukhang tanga kakapanood sakanila na hindi ko kayang

sikmurain. Nilapitan ko yong tabachoy na leader ng sindikato.

"Papa tumayo ka diyan. Hindi mo kailangan lumuhod para lang humingi ng

simpatya sa mga demonyo na yan!" Awat ko kay papa na patuloy na naka luhod.

Na agaw ko ang atensyon nilang lahat. Nakitaan ko ng takot si papa Alfonso

nang makita akung pababa ng hagdanan.

"May anak ka pala. Mabuti nalang talaga at pumunta ako rito" Ngisi ng
tabatchoy

"Anak bumalik ka sa kwarto. Huwag kang makialam dito" Si papa

Umiling-iling ako tsaka mas pinatatagan ang sarili upang makaharap ang
tabatchoy na naka ngisi sa akin.

"Tingin mo hindi kami makakabayad. Bakit kailangan pang manira ng kagamitan.

Alam niyo bang sobrang mahal ng mga binasag niyo!" Sigaw ko

Humalakhak yong leader ng sindikato "Iha, kulang pa nga itong mga binasag
namin para mabayaran iyong utang ng ama mo"

"Magkano ba yan? Nang mabayaran ko" Galit kung sabi

May naipon akung three hundred thousand. Inipon ko yon noong nag debut ako,
hanggang ngayon hinulog-hulogan ko parin dahil may pag gagamitan ako nun pero
mukhang hindi ko na yata magagamit sa ibang bagay.

Tinignan ko ang apat na matitikas ang katawan. Doon ko lang napagtanto na sila
yong pumupunta rito para maningil ng utang. Hindi ko na alam kung anong
gagawin ko pero mukhang malaking utang ang babayarin.

"May five million ka ba diyan? " Ngiting mala demonyo niya na ikatigil ko

Nalunok ko yata ang dila dahil sa narinig. Five million? Bakit ang laki? Akala
ko kayang-kaya ko lang mabayaran yon lahat pero mukhang mas lalo akung
mahihirapan nito. Saan ako pupulot ng ganong halaga? Masyadong malaki yon.

Kahit anong gawin kung pag tatrabaho at raraket ng kung ano-ano ay hindi ko
mabayaran yon sa lalong madaling panahon.

"Pa, tumayo ka diyan" Seryoso kung sabi habang hinihila patayo si papa na
hanggang ngayon ay awang-awa sa kanyang sitwasyon.

Hindi naman umangal si papa. Sinunod niya ang inutos ko. Napabuga ako ng
hangin tsaka pumikit ng mariin. Andami ko na palang babayaran, kung pwede lang
takasan itong problema namin ngayon ay ginawa ko na. Pero hindi ganon kadali.

"Ano may limang milyon ka ba iha?"

Tinignan ko ng dobleng pamatay na titig iyong tabachoy, umiinit yong dugo ko

sa ngisi niya. Para bang minamaliit ako.

"Bigyan niyo ako ng sampung araw para mabayaran yan. Hindi ko pa hawak ang
pera sa ngayon" Huminga ako ng malalim

Tumawa siya na para bang nang iinsulto. Naramdaman ko ang pag hawak ni papa sa
braso ko na para bang nag tatanong kung papaano ako kukuha ng ganong halaga.

Bahala na, siguro kailangan ko ng mas malaki-laking pagkikitaan kahit napaka

delikado ay gagawin ko. Kapit sa patalim na ito.

"Nag papatawa ka ba? Akala ko hawak mo na ang pera. Sege basagin niyo pa ang
mga kagamitan nila nang mag tanda!" Utos niya sa mga tauhan niya

Kahit sobra-sobrang galit na ang naramdaman ko habang pinapanood yong mga

tauhan niya na binabasag yong mga kagamitan namin ay mas lalo akung namanhid.
Lalo na nung paulit-ulit nilang pinukpok yong picture namin. Iyong family
picture namin na palagi kung tinitignan sa tuwing nawawalan ako ng pag-asa.

Marami na silang giniba at binasag na kagamitan namin na sobrang halaga para

kay mama at sa akin. Sobrang sikip sa pakiramdam dahil ang hirap nilang
pagilan dahil ito lang ako. Walang kalaban-laban.

"Tama na!" Nilapitan ko ang isang matikas na katawan at pilit inagaw yong
baseball bat na hawak niya.

"Anak!" Si papa na pinipigilan ako

"Anong pinaggagawa niyo!? Bakit niyo binasag itong mga gamit namin. Mag
babayad naman kami!" Ubod sigaw ko sa limang naka itim na lalaki.

Gusto ng tumulo ng luha ko pero gaya ng sabi ko hindi ako magpapakita ng

kahinaan sa mga walang kwentang tao ito. Hindi sila worth it iyakan. Kung
mapigilan ko pang huwag umiyak at hindi mag maka-awa sakanila ay gagawin ko.

"Anak...pabayan mo na!" Sigaw ni papa ng masiko ako nung isang lalaking

inagawan ko ng baseball bat. Tumilapon ako sa sofa namin.

Dahil sa sobrang galit at pag titimpi kinuha ko ang upuan at ipinukpok sa mga
lalaking nag babaasag ng kagamitan. Nataaman ko sa ulo yong dalawang lalaki,
kaya naman ng humarap sila sa akin ay galit ang makikita mo.

"Putangina kayo!" Sigaw ko

"Lecheng babae ka!" Sigaw nung natamaan ko ng upuan

Mariin niyang hinawakan yong baseball bat na hawak. Napa lunok ako ng ilang
ulit ng mapagtanto kung sasaktan niya ako gamit yon.

Nag ready na siya para tamaan ako nun kaya sinangga ko ang dalawang braso
atsaka pumikit ng mariin. Kung ano mang kahinatnan ngayon sa akin, tatanggapin
ko.

"Huwag... Anak!!"
"Ate!"

Mas lalo akung kinabahan dahil sa sigaw ni papa at Luke na nag eecho sa loob
ng bahay namin. Mas lalo akung pumikit ng mariin, nag hihintay na tatama sa
ulo ko yong baseball bat.

Kaso ilang segundo akung nag hintay wala akung naramdamang sakit sa akin.
Dahan-dahan kung minulat ang mata. Bumulaga sa akin ang lalaking balak sana
akung saktan. Naka higa na siya ngayon sa sahig, hindi na gumagalaw.

Tanging likod ni Drailan ang nasaksihan ko na pilit akung pinoprotektahan sa

mga lalaking naka itim. Iyong dala niyang basket na may lamang mga gulay at
karne at nabitawan niya ito.

"Don't you fucking hurt her!" Mariin niyang sabi.

"Sino naman itong asungot na ito Alfonso?" Tanong nung tabachoy "Nakikialam
yan, sege bugbogin niyo!"

Hindi ko alam kung pang ilang ulit akung lumunok at hinawakan ang braso ni
Drailan para pakalmahin siya. Kung nakikipag away man siya sa apat na lalaking
ito ay wala siyang laban dahil nag iisa lang siya.

"Drai, huwag ka ng makialam" Mangiyak- ngiyak kung sabi sa likuran niya.

"Mapapahamak ka lang"

Pero tila wala siyang narinig dahil nag patuloy siyang nakipag suntokan sa
apat na lalaki nang sinugod siya ng mga ito. Napa-atras ako para hindi ako
matamaan nang kanilang awayan.

Natatamaan nila si Drailan sa mukha pero kahit na ganon ay nakailag ito at

sinuntok niya ang mga lalaking matikas ang katawan. Tatlo nalang yong kalaban
niya ngayon dahil iyong lalaking sasapakin sana ako ay nahimatay dahil sa
suntok niya.

Kahit napahanga ako sa galing na makipag laban kay Drailan ay hindi ko parin
maiwasang mag alala ng husto lalo na kapag natatamaan siya ng suntok. Halos
mag hysterical ako nang natamaan ang kanyang paa ng baseball bat. Napa luhod
siya sa semento dahil don.

Umawang ang aking bibig dahil sa nangyari lalo na nung akmang susugurin siya
at tatamaan sana siya sa ulo nung isa pang matikas ang katawan. Laking ginhawa
ko ng maagaw niya ang hawak na baseball bat at mabilis siyang naka bawi sa
lakas niya.

"Tama na! Tama na!" Tumulo ang isang butil ng luha ko. Mabilis ko itong
pinahid.

Gustohin ko mang sumali sa pakikipag suntokan ni Drailan ay hindi ko magawa

dahil natatakot ako. Isa lamang akung babae at wala akung laban sakanila.

Napatili ako nang matamaan nila si Drailan ng baseball bat sa likod. Kulang
nalang lalabas yong puso ko sa kaba ng mapasuka ng dugo si Drailan dahil don.
Duguan na yong tatlo niyang kalaban at nanghihina narin dahil sa natamong pag
pukpok ni Drailan sakanila gamit ang baseball bat na hawak.

Tumayo yong isang lalaki. Nag tangkang tamaan sa ulo si Drailan. Bago niya pa
magawa yon mabilis akung lumapit kay Drailan at niyakap siya ng patalikod.
Tinabunan ko ang ulo at katawan niya para hindi siya matamaan.

"Tama na!"

Namalayan ko nalang na may mabigat na bagay na tumama sa ulo ko. Nahilo ako
nung matamaan ako non. Naramdaman ko ang likidong umaagos galing sa ulo ko.
Nanlabo na ang paningin ko dahil sa masakit na bagay na tumama sa aking ulo.

Ang huli kung narinig ang malutong na pagmumura ni Drailan sabay harap sa
akin.

"What the fuck are you fucking doing!" Kahit malabo na yong pananaw ko at
natatakpan ng dugo yong mata ay naaninag ko parin ang kakaibang galit na
nakita ko sa pag mumukha ni Drailan. "GODDAMMIT!" Nag pupuyos niyang sigaw
habang pinakatitigan ang dugo sa ulo ko

"S-Salamat" Nagawa ko pa siyang nginitian kahit hirap na ako

Iyon ang huli kung namalayan bago ako nawalan ng malay sa bisig ni Drailan.

Antonio's POV

"ANO!"

Napabalikwas ako sa kina-uupuan dahil sa natanggap na balita galing sa isa sa

mga tauhan ko na minanmanan ang anak kung nasa malayong lugar.

Naikuyom ko ang dalawang kamao. I receive a news that my son are in the
hospital dahil sa pakikipag laban doon sa mga putanginang nag iitimang mga
lalaki. How fucking useless, nag lalayas siya tapos sa simpleng pakikipag
laban ay hindi niya matalo-talo yon.

Tinuruan ko siya ng ibat-ibang martial arts pero sa huli naging mahina parin
siya. Hindi ko siya pinalaking mahina, kaya nga pinabayaan ko munang siyang
mag layas.

Dahil kahit kailan ay hindi ko parin siya mapipigilan dahil matigas ang ulo
non but after hearing about a bad news. Siguro kailangan ko ng tumalima para
paalisin na siya sa bahay na yon.

Noong una palang hindi na maganda ang kutob ko sa babae'ng Girlfriend niya. Or
should I say babae'ng walang delikadesa, pareho silang dalawa. Hindi siya
bagay sa anak ko kung siya mismo ay hindi kayang masulusyonan ang maliit na
bagay. Dahil ngayon palang sinasabi ko na, walang patutunguhan itong lahat ng
kagagohan ng anak ko.

"Gawin niyo ang lahat para ma-trace yong nanakit sa anak ko. Kailangan ko
silang harapin para turuan ng leksyon" Madilim kung utos sa sampung tauhan ko
ngayon.

"Sir Antonio, mukhang hindi na talaga aalis yong anak mo sa bahay na yon dahil
mukhang mas gugustuhin nalang na mag tinda ng isda sa palengke at maging Car
Washer. Ilang beses niya ring pinag bantaan iyong mga sumusunod sa kanya para
lang mapa-alis ito. Tinatakot niya------"

"WALANG KWENTA! ANONG GUSTO NIYO AKO MISMO ANG MAG TATRABAHO SA INUTOS KO SA
INYO. WALA BA KAYONG HIYA! BINABAYARN KO KAYO NG MALAKI KAYA AYOS-AYOSIN NIYO
YANG PUTANGINANG TRABAHO NIYO!"
Nag si tahimik ang lahat dahil sa sigaw ko na yon na umaalingawngaw sa buong
office ko. Pabagsak akung umupo sa upuan at nag iisip sa susunod na plano.

"Wala na siyang laban sa akin ngayon dahil mas mahirap pa sa daga ang
kalagayan ng anak ko. Kung hindi parin siya nadala sa dinanas niya ngayon.
Siguro diyan na mag tatapos itong kahibangan niya" Pinal kung sambit

Nilamukos ko ang papel na hawak. I can't believe him, talagang manang-mana yon
sa ina niya. Lahat kayang gawin para lang maisakatuparan ang lahat ng gusto.

Hindi ko parin makuha kung bakit ayaw niyang mamuhay bilang tagapag mana ng
Company ko. Mas gugustuhin niya pang mamuhay bilang pulubi. Walang kwentang
anak, bakit siya pa ang naging anak ko. Walang maitutulong sa akin, puro sakit
lang ng ulo.

Napaka hina pa! Pwe! Walang solbi. Sana iba nalang ang anak ko!

"Mag padala kayo ng mag babayad ng Hospital bills don" Sabi ko bago sila
tinalikuran

I need to think first before I'll do my moves. Konting oras pa, lubos-lubusin
niya muna itong kagagohan niya ngayon.

Drailan POV

Habang tinignan ko ang maamong mukha ni Shion ngayon ay mas lalo akung
nakonsensiya. Gusto kung patayin iyong gumawa nito sa kanya ngayon. Wala
silang karapatang saktan ito. Wala.

I can still remember how she cover me just to save my ass. And the blood was
flowing in her damn face while saying 'Salamat'. All of it, I can still recall
in my mind.

It's been three days since that incident happen in there house. Kakalabas ko
rin sa Ospital dahil pati ako ay hindi nakayanan iyong pinukpok nila sa likod
ko. Damn! Kung hindi lang sana ako naging pabaya sa araw na yon may
posibilidad pa na maagapan ko ang lahat.

Hindi sana dadating sa puntong pati si Shion ay iligtas ako at masaktan siya.
I want to punch myself for being such an idiot. Ang hina ko, hindi ko man lang
kaya silang protektahan.

Oras na babalik sila sisiguraduhin kung mawala sila sa landas ko. Ako mismo
ang dudurog sakanila.

"I'm sorry. I didn't come so early just to save you" Mahinang sabi ko

Hinawakan ko ang mukha niya. Sobrang hirap pala kapag ganito siya. She look so
weak while many apartus in her. I already miss her laught, na gusto kung ako
lang ang makakita at giyahin niya nun. It's sound so selfish but it's fucking
true.

Her pouting lips Everytime I tease her. I miss those, sana kung may magawa
lang sana ako. I sigh heavily I don't know kung dapat ko ba itong gawing
desisyon na pumasok sa isip ko ngayon. I know how to handle this but after
thinking what had happened next, hindi ko gugustuhing maganap.

Sariwa pa sa isip ko iyong pag uusap namin ni sir Alfonso. Hindi ko maiwasang
manibago sa kakaibang balitang narinig ko. I thought poor people are just an
headache in the Country because they can't get there self raise from poverty
umaasa lang sa kokonting kita. Pero mahirap palang abutin ang pera kung isa ka
lang mahirap.

"Anong nangyari? Bakit sumugod yon sa bahay niyo?" Tanong ko ng maging maayos
na ang kalagayan ko. Ito agad ang pambungad ko sa ama ni Shion ng magkaroon
ako ng malay

"Sila yong pinag uutangan ko noon iho. Akala ko hindi na sila babalik
pagkatapos kung sundin ang utos nila"

Kahit lalaki siya at isang ama pero halata sa kanya ang pagka balisa. He look
so weak infront me. While I'm watching him with a clueless eyes.

Hindi ko nakita si Daddy na ganito sa harapan ko. He use to be so strong and a

heartless father towards me. Kaya panibago ito sa pananaw ko habang nakakita
ng isang amang balisang-balisa tila walang magagawa sa kung anong nakakabuti
para sa kanyang anak.

"Anong utos yon?" Kunot noong tanong ko

"Inutusan nila akung mag nakaw"

What the hell is going on?

"Bakit mo naman sinunod. I thought you can handle your self, I thought kaya
mong idala ang sarili mo sa nakakabuti. You raise Shion and Luke in a fine
way. But...Damn!" Napahilot ako sa noo nauubusan ng tamang sasabihin "Alam ba
yan ng anak mo" I crest my head

He shoke his head "Walang alam yong anak ko. Ang ikinatatakot ko ay kung paano
kapag malalaman ng pinagnanakawan ko na ako ay may sala sa malaking milyones
na ninakaw ko sakanila"

"That's a big problem. Why the hell you did that? "

"Sabi kasi nila na pag nasunod ko yong utos nila ay bayad na ako sa pinag
uutangan ko sakanila pero hindi pala. Ngayon pinag bantaan nila ako na kapag
hindi ko mabayaran agad yong limang milyon ay itutulak nila ako na isumbong sa
mga De Alas"

Pinikit ko ang mata. Hindi alam kung anong magiging reaksyon. I can't stop
myself to felt mad by his decision. Ang dali niyang malinlang, sana pinag
isipan niya ng mabuti ang kanyang ginawa bago siya sumang-ayon. Nakakasilaw ba
talaga ang pera kaya nagkaroon siya ng utang. It's not thousand but it's a
million.

Ngayon ko lang napagtanto na kahit piso ay importante sa mahihirap. Pero ako,

iyong bintana sa kwarto ko na binasag ko noon para lang maka-alis sa puder ni
Daddy ay nagkakahalaga yon ng ilang milyon. Pero ni kahit pagsisi ay hindi ko
maramdaman. Pero sila, hirap na hirap iyong abutin.

"Magkano ang ninakaw mo?"

"Three hundred milyon iho. Ninakaw ko yon sa kaban ng Mayor. Si Anthony De

Alas ay isa sa pinaka mapangyarihan sa lugar na ito, kaya nga natatakot ako sa
posibleng mangyari sa amin ng mga anak ko. Malaking problema kapag malalaman
nila. Dahil pinapaembestegahan na nila ang punot dulo ng pag nanakaw"
Three hundred milyon? That's big. Malaking kasalanan yon at mukhang makukulong
pa siya pag nalaman yon ng Mayor. Anthony De Alas? That name parang narinig ko
na yon.

"Maybe I can help" Sabi ko hindi alam kung paano para masulosyunan itong
problema ngayon ng mga Macapagal.

"Paano? " Balisa niyang tanong

Nag kibit balikat ako. Sa pagkakalama ko sampung araw ang palugit noong mga
sindikatong pumunta sa bahay nila. Five million? Maybe I can get that easily.
But three hundred million? I still don't know.

"Magkano ang bill?" Tanong ko sa babaeng front desk.

Nanlaki pa ang mata niya sa biglaang sulpot ko sa front desk ng Hospital.

Umawang ang labi niya at nakipagtitigan sa akin ng ilang segundo. Wala yatang
balak gumalaw kung hindi lang ako tumikhim.

"10, 500 po iyong lahat ng bill sa room 304 "

Tumango ako. "Babayaran ko. Here's my credit card"

Binigay ko ang Credit Card na inutos ko pa kay Jayson na kuhanin sa kwarto ko

sa malaking bahay namin. And damn, I didn't expect na makukuha ko agad ito.
Namiss kung mag waldas ng pera, pero ngayon I don't think if i can do it
again.

"Sir walang laman yong credit card" Binalik niya sa akin yon

Kumunot ang noo ko. How come? I have a lot of money before I escape from our
house, nakabili pa nga ako ng limang sports car na iniwan ko lang sa mansyon.

"Itong isa" Sabi ko. Iyan naman hindi ko pa nagamit yang sweldo ko sa pag
momodelo sa sikat na Agency doon sa Manila

"Wala parin po" Sagot niya na ikatigil ko

Lahat ng credit cards ko binigay ko sa nurse kaso lahat ng yon ay walang

laman. Napamura nalang ako sa isipan dahil sa naisip. Alam ko na kung kaninong
kagagawan ito. Iyong matandang yon, pati sarili kung pera inubos niya.

"Walang silbi yan! Bakit hindi mo cheneck bago mo binigay sa akin yang mga
credits ko!" Galit kung bulyaw kay Jayson nang makipag kita ako sa sulok
nitong Ospital

"Pasensiya na sir hindi ko alam. Gusto mo tanongin ko si sir Antonio tungkol

dito?"

"Huwag na. Baka magkaroon pa yon ng pag asa na ibabalik ako sa bahay niya. The
hell with him, he's worst dad dammit"

Sinipa at sinuntok ko ang semento sa gilid. Dumugo ang kamay ko dahil sa

ginawa. Ngayon namumulubi talaga ako sa kalagayan ko ngayon. Pero kahit anong
mangyari hinding-hindi ako babalik sa demonyong ama ko.

"Anong gusto mong gawin ko sa ngayon sir Draizen?"

Inangat ko ang tingin ko sa kanya. Mas lalo ko lang kinamumuhian ang ama ko
dahil sa kalupitan niya.

"Hanapan mo ako ng limang milyon. Kung maari nakawan mo ang matandang yon. I
need it tomorrow. Huwag mong subukan na ipaalam ito kay Daddy kundi
malilintikan ka sa akin. At lalong huwag kang humingi ng tulong sa kanya.
Dapat tayong dalawa ang nakakalam nito. Naintindihan mo!"

"Areglado sir Draizen"

That old man. Kukunin ko ang perang pinag hirapan ko. Kung nakawan nga niya si
Daddy, hindi ko matatawag na pera niya yon dahil sa akin yon. Kita ko yon,
pinagpawisan ko yon sa pagkarerahan sa isang Competition ng car racing noong
doon ako sa U.S kasama na yong pag momodelo ko.

"Hindi ako hihingi ng tulong sa kanya. Hindi, kukunin ko yong pera ko"

Chapter 20: Boyfriend

**Shin's POV**

Suot ang puting t-shirt na malaki ang manggas tinali ko sa likuran iyon para
mas fit sa katawan ko. Pinaresan ko ito ng maong shorts atsaka tsenilas. Isang
pambahay na damit lang ito, na kadalasan kung suot.

Napatingin ako sa Court nang mag pito yong Coach doon. Sumenyas siya sa
kabilang team na pumasok na sa Court.

Nasa ibaba kami ng bleachers nang team nila Drailan. Tumigil ang mundo ko nang
masasagupa ko ang mata ni Drailan na naka tingin sa akin. Seryoso siyang
tumitig sa akin. Senenyasan niya ako na kailangan niya ng tubig kaya walang
dalawang isip akung lumapit sa kanya. .

Nilahadan ko siya ng bottled water. Tinanggap niya naman ito tsaka tinungga na
para bang nag momodel ng Nature spring water. Kahit sa pag inom nito ay rinig
ko ang kakaibang singhap ng mga tao sa likuran ko. Which is sa bleachers
namin.

Nakatitig lang ako sa kanya. Hindi ko maiwasang humanga sa kanyang Jersey na

suot. Kulay puti ang kulay nito na pinaghaluan ng itim sa magkabilang gilid.
Nang matapos siyang uminom ay binigay niya sa akin iyong bottled water na may
lamang kokonting tubig.

"Cheer for me" Mahinang sabi niya

Para akung hindi makahinga sa mga titig niya kaya mabilis akung nag iwas ng
tingin tsaka tumango. Ewan pero naging halimaw nanaman ang puso ko dahil lang
sa titig niya.

"Uy! Myloves pahinging tubig oh" Singit ni Adrian. Malaki ang ngisi niya sa
likuran ni Drailan.

Sinulyapan ko sandali ang kaharap ko ngayon na naka kunot na ang noo. Hindi
mawala sa isip ko ang biglaang pag igting ng kanyang panga. Galing sa kanya,
nabaling ang mata ko kay Adrian.
"Okay wait" Sabi ko

Iniwan ko sila doon para lapitan yong ice bucket na may lamang bottled water.
Kumuha ako ng isa doon. Lumapit ako kay Adrian na naka-upo sa Bleachers.

"Ito" Sabi ko sabay lahad sa kanya ng tubig

Ngumisi siya tsaka tinanggap yong hawak ko ngunit bago yon hinalikan niya ang
kamay ko "Thank you my loves. Mukhang magaganahan akung mag laro ngayon kasi
nandiyan ka"

Mabilis kung binawi yong kamay ko tsaka siya kinutongan. Ngumuso siya sa
ginawa ko.

"Heh! Basta ayos-ayosin niyo!" Sabi ko tsaka siya iniwan doon na tinatawag ang
pangalan ko. Napaka maloko talaga ng Adrian na yon, kailan ba yon mag babago.

Tinignan ko muna si Drailan na may kausap na isang ka team nila. Nakatitig din
siya sa akin kahit pa may kausap siya. Walang mababakas na emosyon doon.
Ngumiti ako para ipakita sa kanya na supportado ako sa kanya sa paglalaro niya
mamaya.

Nawala ang ngiti ko sa labi nang makitaan ko siya ng pag susungit sa mukha
sabay iwas ng tingin.

Ngumuso ako. Problema niya? Nag susungit nanaman.

Iniling ko ang ulo. Kahit kailan talaga, seloso. Si Adrian lang naman yon.
Alam naman niyang ganyan talaga ang lalaking yon.

Huminga ako ng malalim nang makita ko si Namae, papasok ng Court. Napaka ganda
niya parin kahit sa simpleng suot na t-shirt at dolphin shorts. Kinawayan niya
ako nang makita. Tinanguan ko siya tsaka nag patuloy na sa pag lalakad sa
upuan ko.

Ayaw ko namang makipag plastikan sa kanya na kaya ko pang ibalik yong trato ko
sa kanya noon. Siguro okay narin yong kahit papaano ay pinapansin ko siya sa
pamamagitan ng pag tango.

Nakita ko ang pag lapit niya kay Drailan. Nginitian niya ito, kagaya ko,
tinanguan lang siya nito. Nakipag usap siya nito na para bang may magandang
balita siyang sinabi dahil galing sa seryosong tingin ni Drailan sa kanya
napalitan ito nang madilim na ngisi.

Tumango-tango si Drailan nang may binulong nanaman si Namae sa kanya. Nag

tawanan silang dalawa. Parang may bumukol sa lalamunan ko habang pinagka
titigan silang dalawa ngayon. Nakita ko pa ang pag lagay nang towel ni Namae
sa kanyang leeg. Nag titigan silang dalawang nang medyo yumuko si Drailan para
maabot ang leeg nito. Nakita ko ang pamumula ni Namae.

Ilang beses akung lumunok.

Ngumuso ako, tsaka tumingin ulit sa entrance ng Court ng pumasok naman si

Abegail doon na sobrang ganda rin sa kanyang suot na dress. Pinagtitinginan
siya ng mga tao, lalo na nung lumapit siya kay Drailan para makipag usap din
nito. Malaki ang ngisi niya.

Ininom ko ang natitirang tubig na ininom ni Drailan kanina. Inubos ko ang

laman nun nang makaramdam ako ng mabigat sa damdamin.

I can't blame the girls who are obsessed of him. He's kind.

Dalawang araw ang nakalipas simula noong makalabas ako ng Ospital. Namomoblema
nga ako sa babayarin doon kaso nagulat ako dahil bayad na agad. May nag bayad
raw sabi ni papa sa akin. Iyong mga lalaking nagsipunta sa amin at namasag ng
kagamitan ay nabayaran na raw yong limang milyon na utang ni papa.

Noong una nagtaka pa ako pero nang nag explain siya sa akin at naliwanagan rin
ako sa pag uusap namin sa Ospital.

"Paano mo nabayaran yong limang milyon? Saan ka kumuha ng pera papa? Umutang
kana naman?" Tanong ko, kahit namimilipit parin ako sa sakit ng ulo ay kinaya
ko parin para maka-usap siya.

"Hindi ako umutang, anak" Naka ngiti niyang sabi "Mag usap tayo kapag ayos
kana sa ngayon mag pahinga ka muna"

"Pero papa naman. Ayos na ako, tsaka uuwi na rin. Wala tayong pambayad ng bill
dito. Ilang araw na ba----"

"Bayad na lahat. Huwag mo ng problemahin. Sege na, mag pahinga kana"

Mas lalo akung naguluhan. Sinong nag bayad kung ganon? Saan siya kumuha ng
pera.

"Aminin mo? Nanloko ka ba ng tao? Nang esnatch ka ba? Bakit may pera ka? Nag
tatrabaho ka ba bilang macho dancer" Hindi makapaniwalang saad ko

Naiisip ko palang na ginawa niya ang mga yon halos mag aalburuto ako sa galit.

Tumawa siya ng malakas tsaka umiling "Kung pwede lang gawin yon, ay gagawin ko
na. Pero hindi anak, may tumulong sa atin. May mabuting loob na tumulong sa
kalagayan natin ngayon" Sabi niya

"Sino naman ang taong yon? Kailangan kung pasalamatan"

"Si Drailan. Tinulungan niya ako para maka-hanap ng pera. Bayad na rin yong
limang milyon dahil sa tulong niya sa atin"

Sakto namang pumasok si Drailan sa loob ng hospital na may dalang plastic na

may lamang pagkain. Nilapag niya ito sa lamesa bago ako nilapitan.

"How are you?" Tanong niya agad tsaka tumabi kay papa sa pagkaka-upo

Nagka salubong ang kilay ko. Paano siya nakakuha ng ganong halaga?

"Saan ka kumuha ng pera? Ikaw ba ang nag bayad sa bill ng ospital? Sabi rin ni
papa tinulungan mo siyang mabayaran yong limang milyon?" Hindi magka muwang-
muwang kung tanong

Hindi ako mapakali. Halos mag aalburuto na ako dahil sa pag iisip kung saan
sila nakakuha ng pera. Kung saan nakakuha ng pera si Drailan.

Tinignan niya si papa Alfonso. Nabaling ang tingin ko kay papa ng tumayo siya.

"Sinabi ko sa anak ko ang pag tulong mong maka-hanap ng pera iho. Mag usap
muna kayo. Maiwan ko kayong dalawa rito. Pakiliwanag na rin sa anak ko ang
lahat" Sabi niya.

Pinakatitigan ko na lamang ang likod ni papa na lumalabas ng pintuan. Nang

kami nalang dalawa pinuno ko agad siya ng katanongan.

"Saan galing yong pera?bakit may pera ka? Nag nakaw ka ba? Nang hiram?
Masyadong malaki yong pera na binigay mo kay papa. Tsaka yong ospital
bills------"

"Enough. Ask one by one. You have so many questions. I can't answer that
directly" Nag buntong hininga siya tila pagod na pagod.

Habang tinignan ko siya ngayon ng malapitan ay halata ang itim sa kanyang

ilalim ng mata na para bang buong araw siyang kumayod para mag hanap ng pera.

"Hindi ka ba natutulog?" Mas lalong nagkasalubong yong kilay ko

"Your question right now are far from your question earlier" Kinuha niya ang
dalang plastik. Binuksan niya ang styro na may lamang pagkain "Kumain ka muna.
Kakagising mo palang pero andami mo nang tanong"

Tinignan ko ang hawak niyang pagkain. Natakam agad ako sa spaghetti at fried
chicken doon. Tinignan ko ang Logo. Halos nalunok ko yong sariling dila.

"Walang Jollibee sa lugar namin. Kung meron man ay nasa malayo pa yon.
Kailangan pang sumakay ng bus" Takhang tanong ko "Saan mo nakuha ito?"

Wala naman siyang imik kahit pa klaro sa pag mumukha ko ang pagka gulat.
Nakapagtataka talaga nakakuha siya ng limang milyon, tapos may Jollibee pa
siyang dala ngayon. Ni maski isang tanong ko ay hindi niya sinagot. Saan ba
galing yong pera?

"Saan mo yan kinuha?" Hindi mapalagay kung sabi

Mas lalong bumigat ang kanyang mga mata. Hindi ko alam pero parang pinipiga
ang puso ko habang tinitignan siya ngayon.

"Mamaya muna isipin kung saan ko ito nakuha. Kumain kana muna. You need
strength" Kinuha niya ang kutsara tsaka nilagyan ng kanin bago itinapat sa
bibig ko yon "Open your mouth"

"Hind ako lum----"

"Open your damn mouth" Utos niya na halatang pagod na pagod na talaga sa
pakikipag matigasan ko

Wala na nga akung magawa kundi ang kumain nalang habang sinusubuan niya ako.
Hindi mawala yong mga mata ko sa kanya. Kahit alam kung naasiwaan na siya ay
nakatitig parin ako.

Ayaw ko namang epresure siya sa mga tanong ko kahit pa kating-kati nang

humanap ng rason sa kanya. Kahit pa gusto ko ng malaman kung anong dahilan
niya bakit sobrang laking tulong ang ginawa niya ngayon.

Tinulungan niyang maka-bayad si papa ng utang namin. Hindi ko alam pero gusto
ko siyang yakapin ngayon.

"Anthony De Alas want me to become a body guard on her daughter" Biglaang sabi
niya sa kalagitnaan ng pag subo niya sa akin. "Kinausap niya ako tungkol dito
noong nakaraang araw. And I agree"

Kakainin ko na sana yong kutsarang may lamang fried chicken at kanin ngunit ng
marinig ko yon naitikom ko ang bibig. Napa tingin siya sa mga mata ko.
Senenyasan na kumain pa ng marami.

"Ako na!" Inagaw ko yong kutsara sa kamay niya. Biglang tumabang Ang
pakiramdam ko.

Anthony De Alas? Diba papa yon nila Dante? Mayor yon? Bakit naman? Bakit
kailangan pa ni Namae ng body guard eh ang tanda-tanda na nun. Ito ba yong
sinasabi ni Namae doon sa Car Wash na gustong makausap ng ama niya si Drailan.

Para ba sumang-ayon na maging body guard ito. Akala ko ba...

"Do you think it's a good idea? "Tanong niya nang naging tahimik ako bigla

Ilang subo palang ang ginawa ko ay hindi ko na napigilang mag salita.

"Sumang-ayon kana? Bakit hindi mo ito sinabi agad?" Tinago ko ang pagkainis

"I did right now, Shion" Pigil hininga siyang huminga ng malalim na para bang
naging meserable ang kanyang pag amin sa akin "Nag simula na akung mag trabaho
sakanila"

Kaya ba halos lupaypay ang katawan niya ngayon? Dahil sa trabaho?

"Nag tatrabaho ka sa akin. Bakit sumang-ayon ka agad na maging body Guard ka

ni Namae. Paano yong Car wash ko. Sinong mag tatrabaho doon" Nangangalaiti
kung sabi. "Gusto mo ipa-close ko yon. Wala na akung trabahador"

"No. I will ask Adrian to manage your Car Wash for the mean----"

"Putangina pala eh. Gusto ko ikaw yong nandon. Tsaka mag papasama pa si Papa
Alfonso sayo sa palengke para mag tinda ng isda"

Biglang bumilis ang pag hinga ko. Hindi na alam kung anong irarason sa kanya
para patigilan siya sa kahibangan niya. Napupuno na ng galit itong naramdaman
ko ngayon. Gusto kung sa akin lang siya mag trabaho hindi sa iba. Hindi sa mga
De Alas na yon dahil alam kung ano mang oras doon matoon lahat ng atensyon
niya.

Kinagat ko ang pang ibabang labi. Naiisip ko palang na buong araw siyang naka
bantay kay Namae halos mag harumentado na ako sa inis.

Kaya pala sobrang pagod niya ngayon. Wala ring tulog at nangingitim ang ilaim
ng mata dahil sa kanyang trabaho. Hindi madali ang maging body guard.

"I need to do this. I need to work. I need a salary. Please bare me this time.
I need to help you. I want to help your father"

Mas lalong sumama yong pakiramdam ko lalo na sa nakikita ko sa kanya ngayon na

sobrang pag susumamo para lang humingi sa simpatya ko. Tingin niya masisiyahan
ako sa nalaman ko ngayon.

"Kung sweldo lang pala ang kailangan mo bakit hindi mo sinabi. Bibigyan naman
kita ng pera"

"That's not what I mean. I need to work because I have a debt from them."
Hindi niya napigilang umamin na ikalamig sa mukha ko.

What? Debt?

"May utang ka?" Natigilan ako nang may pumasok sa isip ko

"Pumayag akung mag trabaho sakanila dahil kay Anthony De Alas ako humiram ng
pera. Babayaran ko ito sa pamamagitan ng pag trabaho bilang body Guard sa anak
niya "

Nailapag ko ang hawak na kutsara. Laglag rin ang panga.

"Nahihibang kana ba!? Bakit mo ginawa yon!" Mas lalong umasim ang mukha ko

"Understand my decision. I need to do this just for the sake of your father.
Kung wala akung hiniram na pera hindi ako mag tatrabaho sakanila. I am willing
to work on your side without a fucking salary"

Gusto ko siyang pag tawanan. Ganon lang yon, sumang-ayon siyang mag trabaho
bilang body guard dahil sa utang niya. Nang hiram pa talaga siya. Bakit hindi
man lang niya ako hinintay na magising dito sa Ospital bago siya gumawa ng
desisyon.

"Napaka unfair mo kung ganon. Bakit sakanila ka pa humingi ng tulong. Bakit sa

pamilya pa nila Dante" Halos tumulo ang luha ko sa naiisip. Mukhang sa kanya
pa yata ako nagkaroon ng malaking utang na loob.

Hindi ko akalain na kaya niyang gawin ang lahat para lang matulungan si papa.
Para lang makapag bayad kami sa utang nang papa ko. Gagawin niya ang lahat
para lang sa amin.

"Gago ka talaga! Hindi namin kailangan ang tulong mo"

Niyakap ko nalang siya at ibinaon ko ang mukha sa balikat niya. Hindi ko

mapigilang maging emosyonal dito. Nauubusan na ako nang iparatang sa kanya.
Dahil nandiyan na yan. Sumang-ayon na siya at nangyari na rin.

Hindi ko inasahan sa pag dating niya sa buhay namin ay kaya niyang mag
sakripisyo. Sino ba siya? Sino siya para tumulong sa amin ng ganito ka laki.

Para niyang binunot ang karayom na naka tusok sa dibdib ko. Parang siya mismo
ang naka bunot non.

"Ito lang ang paraan para matulungan kita" Mahina niyang sabi tsaka hinagod
ang likod ko "Before, I will be gone"

Kumalas ako sa yakapan namin. Tama ba yong narinig ko sa bibig niya?

"Aalis ka?" Kinakabahang tanong ko "Iiwan mo kami?Uuwi kana? Babalik sa inyo?"

Hindi ko mapigilang manginig habang sinasambit iyon sa kanya. Parang gumuho

ang mundo ko kapag naiisip na aalis na siya sa bahay namin.

Pigil hininga ako nang tumango siya nang marahan. Nakitaan ko siya nang di
maipaliwanag na ngiti na para bang pinatatag ako don.

"B-Bakit? A-ayaw mo na ba sa amin?" Mas lalong nanginginig ang labi ko "Hindi

naman kita pinapahirapan ah. Bakit aalis ka?" basag kung tanong
"Silly. Mag tatrabaho ako kaya aalis ako ngayon. I will visit you later"
Tumayo na siya

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa sagot niya. Akala ko aalis na siya. Kahit
mag tagal siya sa bahay namin o kahit hindi na siya aalis doon okay lang sa
akin. Ayaw ko na siyang umalis. Gusto ko sa amin lang siya.

"B-Balik ka" Mahinang sabi ko.

"Alright. Babalik at babalik ako" Nanlaki ang mata ko ng hinalikan niya ako ng
mabilis sa labi. Hindi man lang ako naka imik "Thanks God, you're fine
now.I'll be back" Muli hinalikan niya ako na mas lalong ikatulala ko sa
kawalan.

What the heck is happening? Bakit niya ako hinalikan. Anong ibig sabihin nun.

Sa tuwing naiisip ko yong pag halik niya sa akin sa Hospital ay halos mag
harumentado ako sa hindi ko malamang dahilan. Dahil ba sa galit o dahil sa
kakaibang pakiramdam na hindi familiar sa akin.

Inayos ko ang sarili tsaka tumayo nang pumunta na sa Court yong mga ka team
nila Drailan sa basketball. Magka laban sila ni Miguel. Nakita ko pa nga sina
Rico, Greg at Jhonny na magka team din.

Samantala si Dante at Adrian tsaka si Drailan ay magka team rin. Magkalaban

sila ni Miguel. Noong makita ko muli si Dante ay halos gusto kung mag tatakbo
pauwi sa amin, kaso naisip kung hindi ko dapat siya kakatakutan. Hindi ko
naman tatakbuhan yong utang namin sa kanya.

Nang makita niya ako ay wala naman siyang imik. Para bang balewala niya lang
ako. Mas mabuti nalang kung ganon parati ang tungo niya. Inaamin ko na
masyadong marahas yong mga ginagawa niya sa akin noong kinipnap niya ako ng
dalawang araw. Pero hindi naman pwedeng mag kulong nalang ako para hindi ko
siya makita.

"Whooo! Go Drailan!" Sigaw ko nang mag simula silang mag free throw lahat.

Narinig kung may sumipol sa kabilang ring na kung saan doon yong Court nina
Miguel. Naka kaway si Greg at Rico sa akin, si Jhonny naman naka ngiti lang.
Samantalang si Miguel ay naka kunot noo sa akin. Hindi ko alam kung anong
problema niya.

Sumuntok ako sa hangin at sinabi ang katagang "Fighting". Walang sounds yon
pero mas lalong lumaki ang ngisi nila ng makuha ang sinasabi ko. Siguro eche-
cheer ko nalang silang lahat. Puro ko naman sila close.

"Goo Miguel, goo Rico, go Jhonny! go go Greg!" Sigaw ko kahit hindi pa nag
simula.

"Huy Gaga! Tumigil ka nga kakasigaw. Hindi pa nag sisimula. Upo ka muna" sita
ni Andy sa akin. Sabay hila sa akin upang maka-upo sa tabi niya.

"Bakit ka nag che-cheer sakabila. Dapat sa team nila Drailan ka lang" Sabi
naman ni Patricia

"Pareho ko silang kaibigan. Kaya eche-cheer up ko rin sila" Tawa ko na mas

lalong ika-irita ng dalawa

"Kung sakabilang team ka lang naman panig sana hindi nalang namin pinalista si
Drailan sa larong ito. Kainis ka talaga" Yamot na sabi ni Andy

Tumawa pa ulit ako at hindi na sila pinansin. Bakit ba? E sa gusto ko na fair
eh.

Kasama ko kasi silang manood ngayon. Kundi dahil sa dalawang ito ay hindi
makakasali si Drailan sa laro. Pinalista niya pala sa League. SK Chairman kasi
itong si Andy sa Village namin kaya malakas ang dating pag may paligsahan na
ganito.

Nang mag simula na yong laro ay halos mayanig ang buong Court dahil sa ingay
nang mga nanonood. Syempre isa na rin ako sa nag susumigaw nang ubod lakas.
Dalawang team parin ang chene-cheer ko. Kung sino yong nakaka-shoot ay doon
ako mag sisigaw ng malakas.

"Miguel ang galing mo!" Sigaw ko nang maka three points siya.

Napatingin siya sa akin tsaka kumindat kaya mas nilakasan ko ang pag sigaw.
Kanina ko pa rinig ang reklamo nang dalawa na kesa daw dapat sa team nila
Drailan lang ako sisigaw.

"Go Rico! I-shoot mo yan! Whoo!" Sigaw ko parin. Nang maishoot ito ni Rico ay
nag tatalon ako sa tuwa. Mukhang ako lang yata yong hyper sa upuan namin sa
tuwing nakakapasok ng bola iyong kabilang team.

Panay na ang reklamo sa likod dahil sa kaingayan ko.

"Sana doon nalang siya sa kabilang kalaban umupo hindi dito. Nakakaistorbo
yong sigaw niya" Rinig kung sabi ng mga babae. Hindi ko nalang pinansin at mas
sumigaw pa lalo

Napatingin ako kay Drailan nang walang gana man lang siyang nag lalaro sa
Court. Halata rin ang pagka irita niya, sa tuwing may lumalapit sa kanya ay
binabangga niya ito na para bang ayaw niyang nilalapitan siya. Isang beses
siyang napituhan nong coach dahil siniko niya si Jhonny.

"Damn dude. Laro lang tayo walang inisan"

Hindi siya pinansin ni Drailan. Tinanong siya nang mga kasamahan niya kung
anong nangyari pero tanging iling lang ang sagot niya. Sinulyapan niya ako
sandali, may ibig siyang pinapahiwatig kaso hindi ko makuha.

" _Cheer for me"_

_Cheer for me"_

Pa ulit-ulit yang nag eecho sa isip ko. Huminga ako ng malalim, paano ko
isigaw ang pangalan niya kung ni isang puntos ay wala pa siyang nakuha. Hindi
ba siya marunong mag laro.

"Ang galing mo talaga Miguel" Sabi ko nang makapasok nanaman ng three points
si Miguel.

Narinig kung sumipol nanaman sina Rico. Tinawanan ko nalang sila. Ang laki
nang score nila Miguel tambak sila Drailan. Nasa second quarter na pero malaki
na ang score 30 points kina Miguel samantalang kina Adrian ay 15 points
palang.

"Go Adrian. Kaya mo yan!" Sigaw ko nang hawak naman ngayon ni Adrian ang bola.
Nag three points siya at agad pumasok ang bola. Nag sigawan ang bleachers
namin na kaninay walang ingay tanging ako lang ang sumisigaw. Tumalon-talon
rin ako dahil sa saya.

"Para sayo yon Myloves" Sigaw ni Adrian. Namula naman ako sa kahihiyan. Kahit
kailan talaga walang hiya itong lalaki ito. Ang kapal nang mukha.

"Ayiee. Monggooid talaga yang Adrian na yan. Nakashoot lang ang hambog na
agad" Iling ni Andy

"Kainis bakit hindi nag sho-shoot si Drailan? Hindi ba siya marunong mag laro
nito? Halos lahat pa naman dito ay nag hihintay na maka-puntos siya" Sabi ni
Patricia

Nabaling ang tingin ko kay Drailan na ngayon bugnot na ang pag mumukha. Sa
tuwing pinapasa niya ang bola sa ka team niya sobrang lakas pa nito na akala
mo doon niya nilalabas lahat ng galit niya. May narinig pa nga akung nag
reklamo na isa sa ka team niya ng tumilapon sa dibdib nito ang bola ng pinasa
ni Drailan sa kanya ng sobrang lakas.

"Drailan I shoot mo yan!" Sigaw ko nang walang nag babantay sa kanya. Pag
shinoot niya yon three points agad yon.

Napatingin siya sa akin. Umigting ang panga niya at dumilim ang kanyang titig
sa akin. Marami nang sumigaw dahil malapit nang matapos ang second quarter.
Segundo nalang ang hinihintay.

"Shoot the damn ball, Drai!" Sigaw yon ni Namae at Abegail sa ibaba namin.

Kinuyom ko ang kamao nang pinasa niya ang bola kay Adrian. Anong problema
niya? Wala na nga siyang kaagaw sa bola. Madali niya itong ma-shoot. Nagulat
naman ang kaibigan ko ng masalo niya ang bola. Limang segundo nalang kaya
naman shinoot ni Adrian iyon na natataranta ngunit sablay naman.

"Kainis naman, sana deretso na yong shinoot ni Drailan dahil panigurado ako
maipasok niya yon" Reklamo ni Patricia "Konti nalang yong oras oh!"

Marami ring nanghihinayang sa likuran namin. Bwesit na Drailan ito, mukhag

matatalo pa yata ang team niya dahil sa mga pinag gagawa niya.

Pagka pito nung coach agarang nag lakad yong mga ka-team nina Adrian sa
Bleachers para mag pahinga sandali. Bumaba kaming tatlo para asikasuhin ang
mga manlalaro.

"Bakit hindi mo pinasa yong bola kay Adrian. Dapat sana deretso mo ng pinasok
yon. Walang kalaban na nag babantay sayo" Galit na sabi ng coach kay Drailan
pero parang wala siyang narinig.

"Tss"

Nilagpasan niya ang coach para kuhanin ang towel sa bleachers. Nang mapatingin
siya sa akin na papalapit sa kinaroroonan niya ay agad siyang nag iwas ng
tingin.

Pinuno ko ng hangin ang dibdib bago siya inabutan ng tubig na kakakuha ko lang
sa ice bucket. Napa angat ang tingin niya sa tubig bago sa akin.

"Uminom ka muna" Naka ngiting sabi ko. Naka lahad sa kanyang harapan iyong
bottled water. Tinignan niya lang ito sandali bago nag patuloy sa pag pupunas.
Hindi pinansin ang nangngalay kung kamay na naka lahad sa kanyang harapan.

"Drailan tubig" Tawag ko

"Hey! Water?" Biglang dumating si Abegail.

"I have juice here" Si Namae naman yon na kakalapit lang din.

Para kaming desperadang fan girl sa harapan ni Drailan ngayon dahil kaming
tatlo ang nag lalahad ng inomin sa kanya. Imbis na ibaba yong dala ko ay mas
pinagdiinan ko pa ito sa harapan niya. What's your problem?

Tinignan niya si Namae at Abegail bago tinanggap ang dala nito

"Thanks"

Nalaglag ang panga ko dahil tanging sa akin ang hindi niya tinanggap. Binababa
ko ang kamay na may hawak na tubig tsaka umatras dahil sa kahihiyan. Tumingin
siya sa akin gamit ang kanyang mysteryosong mata na para bang nangingilatis.

"Ibigay mo yan sa mga lalaking sinisigaw mo kanina" Mariin niyang saad

Sakto namang nag pito na yong coach hudyat na mag sisimula na yong third
quarter kaya tinalikuran na niya kami para bumalik sa Court. Feeling ko tuloy
napahiya ako sa maraming tao kahit si Abegail at Namae lang naman ang
nakikinig nung sinambit niya.

"I think mas lakasan ko pa ang pag che-cheer kay Drailan" Sabi ni Abegail na
parang walang narinig.

Tinignan naman ako ni Namae gamit ang nakaka-awang tingin. Nginitian ko nalang
siya na hindi ko pa nagawad sa kanya. Suminghap siya.

Bumalik na ako sa kinauupuan ko na parang na bagsakan ng langit. Nagulat ako

ng may humablot sa dala kung mineral water na para sana kay Drailan.

"Iinomin ko lang " Sabi ni Miguel tsaka deretsahang ininom yon "Thanks"
Binalik niya sa akin yon na may laman pa bago siya tumakbo paalis para sumali
na sa laro.

Nilagay ko nalang sa tabi yong tubig na ininom ni Miguel bago umupo sa

inuupuan. Hindi parin mawala sa isip ko yong kahihiyan na inabot ko kay
Drailan. Mali ba yong pag che-cheer ko sa iba. Bakit mukhang ako pa yata ang
dahilan kaya siya wala sa huwisyo.

"Bakit mukhang lugmok ka diyan?" Tanong ni Andy. Umiling ako tsaka tinignan
nalang ang Court na kung saan nag sisimula nanamang mag laban-laban.

Panay ang sigaw nina Abegail sa ibaba namin na tanging sa team nila Drailan
kung pumanig. Kahit si Namae ay halos hindi mag kanuwang-muwang sa pag sigaw
nang pangalan ni Drailan.

Isang minuto palang ang nakalipas ay foul na agad si Drailan dahil napatid
niya si Miguel at nasiko rin kaya naman pina-alis muna siya sa Court dahil
habang patagal siya ng patagal doon ay parang gusto ng mag hamon ng suntokan
sa lahat nang nandon. Kahit ka team niya pinag iinitan niya ng ulo.

"Problema mo pre?" Tinulak ni Miguel si Drailan sa dibdib kaya napa atras ito
"Kanina pa mainit yang dugo mo sakin ah"
Inawat sila nang mga ka team nila nang tinulak rin ni Drailan sa dibdib si
Miguel dahilan para mapa-upo ito sa semento. Tumayo ako para sana makisali
narin sa pag awat kaso bago ko pa magaw yon ay umalis na si Drailan sa court.
Tinulak niya yong humahawak sa kanya.

"Palitan niyo muna ito. Wala namang naipuntos yan kaya hindi kawalan"
Deretsahang sabi ng Coach na mukhang kanina pa naiinis sa inasta ni Drailan

"Kayang kung akuin lahat ng score diyan. Kahit ilampaso ko pa yang bola sa
pagmumukha mo kaya kung gawin. Huwag mo akung pangunahan" Bastos niyang saad
sa coach na mukhang nagulat rin sa pag sagot nito sa kanya.

"Aba'y suma-----"

"I quit"

Nakanganga kung sinundan ng tingin si Drailan na palabas ng Court. Narinig yon

ng lahat kaya tumigil sa paglalaro nang panandalian yong mga nag basketball.
Pagkapito nang isang coach ay bumalik rin sa paglalaro.

"Sayang naman bakit umalis yon" Sabi ni Andy

Nag uusap silang dalawa ni Patricia kaso hindi ko na narinig pa dahil bumababa
ako ng bleachers para sundan ang pigura ni Drailan. Narinig ko pa yong pag
mumura nong coach.

"Sino ba ang batang yon? Napaka bastos kung makipag usap ah. Akala mo kung
sino"

Nag tuloy-tuloy ako sa pag sunod kay Drailan na nasa malayo-layo na. Nakita ko
pang susunod rin si Abegail kaso pinigilan ito ni Namae.

Lumiko si Drai sa pasilyo na kung saan doon ang Locker ng manglalaro. Kinagat
ko ang pang ibabang labi tsaka mas lalong sumunod sa kanyang likuran.

Hindi ko makuha kung bakit ganito ang asta niya ngayon. Bakit ganito siya kung
magalit. Hindi ko akalain na hindi lang siya arogante pag nagagalit napaka
bastos din. Kaya niyang mag pahiya nang tao sa simpleng salita niya lang.

Katulad kanina na napahiya ako sa harapan nila Namae at Abegail. Sunod naman
yong coach na sinabihan niya ng hindi maganda. Maraming nanghihinayang sa pag
alis niya bago ako lumisan sa lugar na yon.

"Drai" Tawag ko

Nag patuloy siya pag lalakad kahit umaalingawngaw ang boses ko sa loob ng
pasilyo na dinaraanan namin. Sinundan ko parin siya hanggang makapasok kami sa
locker room.

"Hindi ka ba mag lalaro?" Tanong ko. Kinakabahan ako sa aura niya ngayon lalo
na't kaming dalawa lang sa loob..

Hindi niya ako sinagot o kahit sulyapan man lang hindi niya ginawad. Binuksan
niya ang isang locker na sa pagkaka-alam ko nandon ang kanyang damit. Nag
hubad siya ng jersey shirt kaya nalantad sa harapan ko ang kanyang katawan na
perpekto sa pagka ukit.

"Mag laro ka ulit" Pinilit kung tignan ang mukha niya kahit halos masosofocate
na ako sa ka tahimikan niya.

"Drailan " Tawag ko nang di niya talaga ako pinansin. Nag palit na siya nang
damit bago niya ako hinarap

"Bakit mo ako sinundan dito? Bumalik kana don total naman doon ka masaya sa
pag sigaw ng pangalan nang kalaban diba?"

Ilang beses akung huminga ng malalim para pagaanin ang kakaibang naramdaman.

"Kaibigan ko rin naman sila" Kinagat ko ng napaka diin ang labi nang nag lakad
siya palapit sa akin

"Doon kana sana umupo malapit sakanila kung ganon. Bumalik kana, uuwi na ako"
Nahihimigan ko sa kanyang boses ang sobrang pag titimpi

"Bumalik ka sa pag lalaro alam ko namang galit ka lang "

"Alam mo naman palang mabilis akung galitin bakit mo pinalala" Mas lalong
dumilim ang mga mata niya

"Gusto ko rin naman isigaw ang pangalan mo kaso hindi ka naman nakaka-puntos"
Dahilan ko. Hindi na ako makatingin sa kanya.

"Really? Should I shoot the fucking ball so that you will shout my name? Paano
ko maipasok yong bola kung sa simula palang nang laro iba na agad ang pangalan
na narinig ko" Halata parin sa kanya ang pag titimpi "Nakakawalang gana"

Instras ko ang paa nang mas lumapit pa siya sa akin. Napasandal ako sa locker
nang masagupa ko ang mabagsik niyang titig sa akin.

"Nag hintay ako na ipasok mo yong bola-----"

"Talaga lang? I told you, I can't play properly because I was bothered to your
mouth, you're shouting so many fucking names. Tingin mo makapaglaro pa ako ng
maayos niyan?"

Kulang nalang tatakbo na yong puso ko sa kaba habang kinakausap siya ngayon na
halos saktan na ako gamit ang kanyang masasakit na salita.

"T-Totoo, isisigaw ko ang pangalan mo kapag naka puntos ko. Kaya balik kana sa
paglalaro"

" I can't. Hindi yon ang nakikita ko sayo. Mukhang hindi ko na kayang bumalik
doon. Pinapaselos mo nanaman ako" Naging mahina ang kanyang problemadong boses
na nagpadala ng pag tindig ng balahibo ko.

"Hindi kita pinapaselos. Ikaw lang ang nag lagay ng malisya sa mga pinag
gagawa ko. Bakit ka naman mag seselos?" Prinoseso ko ang sinabi niya " So
inaamin mo ngayon na nag seselos ka?"

Lakas loob ko siyang tinignan kahit sobrang hirap na hirap ako. Humahataw ang
puso ko sa sobrang saya. I know it, alam ko na agad iyong trato niya sa akin
noong una palang ganito ka dilim ang mga mata niya sa tuwing may mali akung
ginawa.

"May karapatan naman akung mag selos diba. May karapatan ako" Walang gatol
niyang pag amin
Parang nakuryente ang buo kung katawan nang hawakan niya ang pisngi ko tsaka
hinaplos ng marahan. Galing sa galit na boses ay naging malamlam ang titig
niya sa akin. Hindi naman mapakali itong mga mata ko.

"W-Wala ka namang dapat ipag seselos sakanila" Bulong kung sabi na halos
malunod na sa lakas ng tibok ng dibdib ko.

"Meron. Dahil pag mamay-ari kita. Boyfriend mo ako" Maowtoridad niyang sabi

Natigalgal ako don. Did I hear it clear? Nabingi ba ako sa sinabi niya. Nag
eecho yon sa pandinig ko. Boyfriend. Kailan pa?

"Wala akung naalala na niligawan mo ako. Hindi mo rin ako pag aari"

Nag iwas ako ng tingin kaso pilit niyang hinuli ang mata ko.

"Look at me"

Ilang beses kung pinuno ng hangin ang dibdib nang maramdaman kung mas lalong
nag susumamo ang boses niya. Nang mag titigan ulit kami. Halos malugutan ako
ng hininga nang nilapit niya ang mukha sa akin. Naubos ko na yata ang hangin
sa katawan dahil hindi na ako makahinga dahil sa kanyang titig na nakakalasing

Mas lumapit pa lalo iyong mukha niya. Mariin din ang kanyang titig sa labi
kung nakatikom.

Imbes na umangal sa susunod niyang gawin bagkos pinikit ko ang dalawang mata
ng dahan-dahan. Naramdaman ko nalang ang labi niyang lumapat sa maninipis kung
labi. He suck my lips and taste every softness on it.

Hinawakan niya ang batok ko para mas pag igihan pa ang halik sa akin. Sinandan
ko nang sobrang diin ang ulo sa locker nang sa ganon maramdaman ko pa ang labi
niyang paulit-ulit na kinagat ko sa tuwing gumagalaw ang labi niya.

Ninamnam ko bawat halik na ito na kakaiba sa pakiramdam. Nang humiwalay ang

labi niya sa akin halos abutin ko yon para lang mahalikan ulit. Damn! I want
to kiss him more.

"Itong pag angkin palang sa labi mo sinasabi na doon kung gaano kita ka gusto"
He breath lazily. "I am your boyfriend from now on. No courting, because I can
court you everyday. Every time, every hour and every minute. I can do that"

Sobrang lapit parin ng mukha namin sa isat-isa. Nakatitig ako sa mapupula

niyang labi na parang hinihila ako na halikan yon ng paulit-ulit hanggang sa
mag sawa ako. I bite my lips so hard.

"H-Hindi mo ako liligawan man lang bago kita sagutin?" Bulong ko

"Tama na ang halik para masasabi kung akin ka. Akin ka lang, naintindihan mo
ba? I don't have time for that. I want you to be mine"

Parang makapangyarihan ang boses niya dahil napa-tango na lamang ako. I love
him. Noong una palang alam kung mahuhulog ako sa kanya. Ngayon napatunayan ko
yon. Nag seselos ako pero tinatago ko lang sa sarili. Pero siya kaya niyang
umamin ng harap-harapan.

Ang kaninang pinag pantasyahan kung labi niya ay muli kung maramdaman nang
inangkin niya ito nang walang pag alinlangan. Kumapit ako sa dibdib niya nang
mas lumalim ang halikan naming dalawa.
"I really like you" He said between our kiss

Chapter 21: Abnormal

You can't choose what is the best thing for you. Even though he is not the
ideal man for you, but if you're heart and soul will gonna choose him. You
will choose him no matter what.

Time isn't important, nor where you saw each other. Tama nga sila, hindi
basehan iyong pagkakataon kung kailan kayo nagkikita at kung saan. Hindi rin
importante kung saan man kayo unang pinagtagpo pero kung ang tadhana na ang
nag sabi na kayo na talaga ay gagawin talaga ng tadhana upang ipag tagpo
kayong dalawa.

Wala man sa tamang panahon at oras ang importante ang naganap sa kasalukuyan.
Kung ang puso na ang titibok, kahit sa maling tao pa ito ay hindi mo
mapigilan. Titibok talaga ito sa hindi mo malamang dahilan.

Nginitian ko si Drailan nang mag hiwalay ang labi namin. Hindi ko akalain na
aabot kami sa ganito. I only see him as an anemy but a friend also. Sa dami-
daming umaaligid sa aking lalaki, sa lalaking pa ito nabuhay ang puso ko.

First time kung makaramdam ng ganito. Iyong labis na saya na hindi mo

maipaliwanag. Sa kanya palang ako nakaramdam ng labis na kasiyahan.

Noong una palang, itong abnormal na pag tibok ng puso ko sa tuwing nakakaharap
ko siya ay hindi na normal. May hint na ako pero ngayon nasagot na. Gusto ko
siya kaya tumitibok ito.

"Pwede bang sekreto muna ito" Sabi ko

We're still here in the locker room. Gustohin ko man siyang bumalik doon sa
Basketball Court hindi ko magawa dahil gusto ko pa siyang maliwanagan. Kahit
hindi man niya ako niligawan. Tanging nasa isip ko ngayon ay kami na at masaya
akung kaya ko na yong aminin sa kanya. May karapatan na ako sa kung ano ang
desisyon niya sa buhay.

"What?"

Nakitaan ko siya ng pag tutol dahil sa narinig sa akin. Pinapalibutan rin nang
madilim na aura ang kanyang matang nakatitig sa akin.

"Sana sa atin lang muna ito" Ulit ko. Kinagat ko ang pang ibabang labi

"Anong silbi nang pagka gusto ko sayo kung hindi ko yon ipaglandakan sa lahat"
Seryoso niyang saad "Ayaw kung nag tatago. That's bullshit, Shion"

Bumuntong hininga ako. Sa totoo lang nakaramdam ako ng takot sa sarili gayong
kami nangayon. Pakiramdam ko kasi maraming hahadlang. Isa na roon yong mga
babaeng pinapalibutan siya.

Gusto ko siyang ipagdamot sa lahat pero anong magagawa ko kung kailangan

niyang mag desisyon sa sarili, especially kay Namae na kasalukuyang
binabantayan niya. Tapos si Abegail? Gustong-gusto pa naman nun si Drailan.
Kahit hindi niya sasabihin kay Drailan na gusto niya ang lalaking ito,
halatang-halata sa mga galaw niya at sa pag papansin nito.

"Bahala na silang umaalam sa namamagitan sa atin. Sa ngayon, sekreto muna ito.

Sana maintindihan mo yon, Drailan"

"Kahit kailan hindi ko makuha ang gusto mo. Boyfriend mo ako, pero ayaw mong
ipaalam sa lahat na Girlfriend na kita" Mas lalong lumalim ang boses niya.
Halata ang pag pipigil magalit ng husto
sa akin.

May malaki akung dahilan kaya ayaw kung may maka-alam sa namamagitan sa amin.

"Gusto Kung esekret---"

"I can't do that" Malutong niyang sabi. Nag iwas siya ng tingin Kaya nasilayan
ko ang pag igting ng kanyang panga. Mas lalo akung nahumaling sa kanyang
madilim na mukha ngayon.

Gusto ko siya at ayaw kung may mangyari sa kanyang masama.

Hinawakan ko ang braso niya para pakalmahin. Napatingin naman siya sa mga
kamay kung naka hawak sa kanya. Mabilis niyang binawi ang braso tsaka nag iwas
ng ulit ng tingin.

Kinagat ko ang pang ibabang labi. Ayaw niya talaga sa gusto kung mangyari.
Hindi ko siya masisi dahil napaka seloso niya. Gusto ko lang naman siyang
maprotektahan sa lahat ng bagay. Lalo na kay Dante. Baka mapahamak siya dahil
si Dante ay obsessed rin sa pag mamahal sa akin ngunit ilang beses kung
nireject ito.

"Makisabay ka nalang please" Mahinang sabi ko tsaka ulit hinawakan ang kamay
niya para pakalmahin ito. "Pag magiging okay na ang lahat kahit ako pa mismo,
aamin sakanila na tayo na"

"Tss"

Akala ko magiging maayos na siya doon ngunit mas lalo ko lang yata siyang
ginagalit. Hindi siya nag sasalita hanggang makalabas kami ng locker room.
Panay yong paki-usap ko sa kanya na sana maintindihan niya ako pero wala
siyang imik.

"Drailan. Sege nanaman oh" Mangiyak-ngiyak kung sabi. Nag susuot na ulit siya
ng Jersey shirt niya "Mag lalaro ka ulit?"

"I need to. Kailangan kung malibang man lang,I need to think about your
request. All I could say is, I can't promise you that I will be good in
pretending that were not together" Huling sabi niya.

Naka sunod lang ako sa kanyang likuran.Hanggang makabalik kami sa Court na

kung saan mas lalong umingay. Malapit nang matapos yong third quarter pero
tambak parin yong team nila Drailan. Ang laki nang lamang nina Miguel. 58
sakanila samantala sa kabilang team ay 30 points palang.

Mukhang wala nang pag asang manalo. Natigil ako sa pag sunod kay Drailan nang
masilayan ko ang titig ng mga tao sa akin na naka buntot sa kay Drai na ngayon
naka pamulsang lumalapit sa bleachers.
"Oh! Akala ko ba umalis kana" Bungad agad ng Coach na mukhang galit parin

" I change my mind" Sagot naman ng kausap tsaka umupo sa bleachers.

Agaran siyang nilapitan ni Namae doon tsaka tumabi sa kanya. Nakatingin lang
si Abegail sa dalawa dahil mukhang pati siya hindi makakalapit dahil body
guard ni Namae si Drailan.

"Anong nangyari sayo kanina? Wala ka yata sa mood" Tanong ni Namae na mukhang
concern na concern talaga.

Nag iwas ako ng tingin nang dumapo agad yong mga mata ni Drailan sa akin.
Hindi man lang nag atubling sagotin si Namae sa kanyang tabi. Madilim parin
ang kanyang mata.

"Shion, Come here!"

Halos matood ako sa papalihis na paa papunta kina Patricia at Andy na kanina
pa ako kinikilatis ng tingin dahil sa tawag na yon ni Drailan na nakakuha ng
atensyon sa lahat.

"A-Ano nanaman? " Kinakabahang tanong ko. Hindi parin lumapit sakanila. Sa
ngayon si Namae naman ay naka tingin na din sa akin.

"Sit beside me"

Halos tatakbo ang puso ko sa doble-dobleng kaba dahil sa alok niya.

Pinandilatan ko siya ng mata para warningan na tumigil sa kahibangan niya.
Ayaw kung may hinala na agad yong mga naka palibot sa amin dahil sa asta niya.

Nakita ko pa ang pag sulyap ni Dante sa akin kahit nag lalaro siya. Pati narin
si Miguel at Adrian.

"Sa taas na ako" Turo ko kina Andy. Mas lalong dumadagungdong ang tibok ng
puso ko ngayon

"No you will sit here!" Maowtoridad niyang wika. Tinap niya ang kabilang
upuan.

Narinig ko na yong bulungan nang mga tao sa kanyang likuran. Alam ko namang
hindi agad kami mahahalata dahil tatabi lang naman ako sa kanya. Pero baka
kasi mahahalata kami ng mga kaibigan ko. Dahil galaw niya palang kanina sa
locker room, Hindi na niya kayang mag pigil.

Alam ko pag uugali niya sa kokonting panahon na nakilala ko siya. Hindi siya
marunong mag timpi sa kanyang emosyon. Nilalabas niya kung anong gusto niyang
gawin.

"Sa itaas lang ako" Umiling ako tsaka nag patuloy sa pag lalakad papunta kina
Andy na ngayon parehong naka kunot ang noo. Nag tatanong rin ang mga mata
nilang dalawa.

"Saan kayo galing? Sinusundan mo ba siya kanina?"

Wala namang malisya yong tanong niya pero kinabaha ako bigla. Nakakaparanoid
pala kapag may tinatago ka and worst sa mga kaibigan mo pa. Tama kayang
sasabihin ko sakanila na kami na ni Drailan.

"Oo sinusundan ko siya. Pinabalik ko para makapag laro ulit" Kunwaring

balewala kung sagot.

"Mukha yatang umaaliwalas pag mumukha niya ngayon kesa noong kanina" Sabi ni
Patricia na naka tingin sa pinaka harap na bleachers na kung saan nag uusap na
ngayon si Namae at Drailan.

Magka dikit ang kanilang braso. May sinabi si Namae sa kanya. Nakinig naman
siya nito at minsan bumubuka rin ang bibig niya para sumagot sa pakikipag usap
sa kaibigan ko noon.

Tinignan ko si Abegail na mukhang gusto ring lumapit at tumabi sakay Drailan.

Mukhang pareho kaming dalawa, hanggang titig nalang.

"Ayus-ayusin niyo naman! Fourt quarter na pero hindi niyo parin nalamangan"
Sabi nang coach na kanina pa mainit ang ulo.

Nag tipon-tipon yong ka-team nila Drailan para makinig sa coach, tanging si
Drailan lang yong naka upo sa bleachers. Walang pake-alam sa mga pinagsasabi
ng coach na puro sermon.

Nang mag pito na yong isa pang coach sa kabila hudyat na mag sisimula na yong
fourth quarter ay agarang namili yong coach nila na ipapasok sa huling laro.

"Ikaw, ikaw atsaka ikaw sege sumali kayo don. Iyong tinuro ko dapat niyong
sundin" Sinali niya si Dante at Adrian. Pagkatapos may iba pa siyang
pinapasok. Nang mapunta siya sa harapan ni Drailan tumigil siya. Pero
nilagpasan niya ito para ituro ang huling ipapasok niya.

Teka? Hindi niya ipapasok si Drailan sa laro?

Tatayo na sana ako para umapila ngunit naunahan ako ni Drai. Tumingin yong
coach sa kanya na may galit parin.

"Sakto na sila, huwag ka ng sumali baka mas lalo lang matambakan yong score
natin"

"Kaya kung lamangan yan. Palitan ko si Adrian, coach"

"Sigurado ka? Eh, kanina wala ka ngang puntos"

Ngunit hindi na niya pinakinggan yong coach sa bawat litanya nito sa kanya.
Napa-iling nalang ng makitang kina-usap na nito si Adrian para palitan.
Tumango naman yong kaibigan ko tsaka nag lakad pabalik sa bleachers.

"Bakit ka pumayag? Matalo tayo nang dahil sa lalaking yon!" Galit na sabi nang
coach kay Adrian.

"Gusto niya eh. Pabayaan na lang, talo nanaman tayo. Malaki na yong lamang ng
kabilang kalaban"

Napa-iling na lamang ako ng ulo. Hindi ko sila masisi kung bakit ganon nalang
kagalit yong coach ngayon. Nakita ko pa ang ngisi ni Miguel kay Drailan nang
mag handa na sila para sa huling laro.

"Sana lang talaga hindi na magiging lampa si Drailan ngayon. Naku! Naiinis
ako!" Gigil na sabi ni Andy.

Hindi na lamang ako nag salita. May tiwala ako kay Drailan ngayon dahil halata
na sa kanya ang pag pursige.
Ilang segundo palang na pag lalaro ay naagaw niya agad yong bola ng kalaban.
Tinakbo niya ang distansiya ng kanilang ring pagkatapos walang hirap na nag
dunk doon.

Halos mabingi ako sa ingay nang mga babae sa buong Court. Pati yong kabilang
team na puro babae din na nag che-cheer ay hindi maiwasang sumigaw dahil sa
bilis ng galaw ni Drailan.

"Tsamba lang yan " Sigaw ni Greg na hindi sumali sa huling laro.

Napatingin ako kay Drailan nang mag sisigaw nanaman yong mga tao sa loob dahil
nag three points siya. Halos lumuwa yong mata ko sa ginawa niya.

"Goo Drailan!!" Sigaw nang dalawang kaibigan ko na halos mag hysterical na sa

saya

Napatayo pa sila para isigaw yon. Napangiti nalang ako, I know kaya niya
talagang lamangan yong score.

Bago pa ako mag mukhang tanga kakatitig sa mga galaw ni Drailan na kahit pag
kuha sa bola nang kalaban ay nagawa niya ng walang hirap, tumayo na ako at
nakisali na rin sa pag sisigaw.

Mas lalong umingay ang buong Court dahil kahit maski isang shoot nang kalaban
ay hindi niya ginawaran para maagaw ang bolang hawak niya.

Nakita ko ang kakaibang tingin nang coach sa ibaba dahil sa galing nang
lalaking kamakailan lang minamaliit. Klaro ang pag hanga nito.

"Goo Drailan!! Mag three points ka ulit!" Sigaw ko

Nang maishoot niya ang bola ay mabilis na dumapo yong mata niya sa akin.
Nakita ko ang pag mamayabang niyang ngisi sa akin.

"Ang gwapo! Gwapo mo talaga!" Sigaw yon ni Patricia na kulang nalang sasayaw
dahil sa saya

Nababdtrip na ang pag mumukha nina Miguel dahil walang kupas parin ang pag
shoot ni Drailan. Hindi parin sila binigyan ng pagkakataon na maka-score man
lang. Nalamangan na sila kaya mas lalong uminit ang labanan.

70 sakanila Drailan samanta sa kabilang team ay 68. At nung sa wakas ay naagaw

ni Miguel yong bola sa kamay nito, deretso niya itong shinoot sa ring kaya
quits na yong score.

Segundo nalang yong natira bago matapos ang laro. Nang tumongtong sa 10
seconds. Halos pigil hininga kaming lahat dahil nasa kabilang ring naka tayo
si Drailan. Sobrang layo nun at 50/50 ang pag pasok nung bola dahil napaka
layo niya.

Wala nang mag tangkang lumapit sa kanya hinihintay nalang yong pag shoot niya
sa kabilang ring at ang pag tapos ng oras.

"Kaya mo yan!" Sigaw ko ng dina mapigilan ang pagkaba sa dibdib

Nang mag 5 seconds. Huminga nang malalim si Drai bago pumosisyon sa pag shoot
nang bola. Lahat kami nag bilang
"5.."

Buong lakas niyang hinagis yong bola sa kabilang ring. Halos rinig ko na ang
pigil ng sigaw ng lahat habang tinignan namin yong bola na papunta sa ring
nila Adrian.

"2.." Sabi ko sabay tiklop ng kamay

"One!!" nanlaki ang mata ko nang pasok na pasok talaga yong bola sa ring.
Walang sablay ito "Waahhh! Panalo!"

Nag tatalon kaming tatlo dahil sa sobrang saya. Nag tutulakan yong mga tao
pababa ng bleachers upang makisaya sa mga manlalaro sa ibaba na nag tatalon
rin dahil sa tagumpay na naganap.

Pinasan nila si Drailan dahil sa sobrang saya ng team nila. Nag apiran din
yong iba. Halata kay Drai na proud siya sa kanyang pag shoot kanina. Ang
galing naman ng boyfriend ko. Nakakaproud!

Namula agad ako sa naisip. Hindi parin ako makapaniwala na kami na talaga.

"Gosh! Baba na tayo kailangan natin silang e congratulate!" Sabi ni Pat tsaka
kami hinila pababa ng court.

Hindi ko makita si Drailan nang makababa kami dahil narin sa dami nang taong
nakisaya sa team nila. Nasagupa ko si Adrian, kaya agad ko siyang niyakap.

"Congrats" Naka ngiti kung sabi

"Woah! Woah! Ngayon mo lang ako niyakap ah. Sarap naman Myloves " Biro niya na
ikasapak ko sa kanya

"Heh! Salamat dahil pumayag kang makipag palit kay Drailan kanina" Naka ngit
kung saad

"Wala yon. Grabe hindi rin ako nanghinayang dahil ang galing pala nang gagong
yon"

Ilang pag uusap ang nangyari sa amin bago naputol dahil may kumausap rin sa
kanya na ka team nila. Sina Andy at Pat naman may kausap rin kaya hinanap ko
na si Drailan sa dagat ng tao para e congratulate.

Nang humupa yong mga tao. Nakita ko na rin siya sa wakas. May kausap siyang ka
team niya

Nang makita ako nag lakad siya palapit sa akin pagkatapos niyang mag paalam sa
kausap.

Naka ngiti akung nag lakad papalapit sa kanya. Ngumiti rin siya nang ka-onti.
Natigilan ako sa pag lalakad nang makita ko si Namae na agad siyang niyakap.

"Ang galing mo! Congrats" Sabi nito at mas lalo pa siyang niyakap.

Umatras ang paa ko. Oo nga pala, hindi ko dapat siya nilalapitan. Kailangan
limit lang.

Napatingin si Drailan sa yumakap sa kanya kaya hindi na niya nakita ang pag
alis ko. Hinila ko si Pat at Andy ng makita ko sila.
"Alis na tayo!"

"Wait what?" Si Andy na naguguluhan sa akin

Umiling ako tsaka nag lakad paalis sa Court na yon. Nasasagupa ko pa si Dante
na mukhang kanina pa ako tinignan na paalis doon. Nakaramdam agad ako ng
pangangatog sa tuhod ng papalapit siya sa akin.

Hanggang ngayon sariwa parin sa akin iyong ginawa niya sa akin at yong huling
pagkikita namin na tinutukan niya ako ng kutsilyo. Nakaka-trauma.

Lilihis na sana ako ng daan nang mahawakan niya ang braso ko. Mariin niya
itong hawak at pilit akung pinapaharap sa kanya.

"Mukhang kakaiba yong asta ng bagong salta sa inyo ah? Balita ko nag rerenta
yon doon." Naka ngising niyang tanong

Ito na nga ba ang sinasabi ko. Mukhang si Drailan ang pag iinitan niya.

Mas lalong tumingkad ang pangangatog at kaba sa dibdib ko dahil sa nasilayang

pag mumukha niya ngayon. Naalala ko ang nakakaasiwang ngisi na yan doon sa
Ground floor ng bahay nila na parang may binabalak nanamang gawin sa akin.

"B-Bitawan mo ako" Utal kung sabi. Klaro siguro sa mga mata ko ang labis na
pagka takot sa kanya.

Pilit kung binawi ang kamay sa kanyang hawak kaso mas lalong humigpit yong
pagkapit niya. Halos matalisod ako ng kinaldkad niya ako.

"Mag usap tayo! Baka akala mo nakalimutan ko na yong utang mo sa akin. Hindi
ka pa bayad nun!" Nakakatakot niyang sabi

"A-Ano b-ba!"

Ubod lakas kung binawi ang kamay sa kanya kaso hindi niya pinakawalan. Patuloy
ang pagkaladkad niya. Natigil lang ito nang may humarang sa kanyang daraanan
at deretso siyang sinuntok sa pag mumukha.

Nabitawan ni Dante ang kamay ko nang tumilapon siya sa kalsada.

"Ayus-ayusin mo ang pag hila sa kanya. Kung ayaw mong basagin ko yang pag
mumukha mo!" Banta ni Drailan na kwenelyuhan si Dante na naka hilata sa na
ngayon.

"Puta! Sino ka bang hayop ka!"

Mabilis na naka bangon si Dante at sinugod ng suntok si Drailan. Natamaan niya

ito sa mukha kaya napa-atras ito sa lakas ng suntok niya. Pilit ko silang
pinigilan kaso kumuwala talaga si Drailan sa pagkaka-hawak ko para sugurin si
Dante nangayon duguan ang pag mumukha.

"Fuck you!" Si Drai at ilang ulit na sinuntok si Dante sa pag mumukha.

Kwenelyuhan niya ito at paulit-ulit na sinuntok. "Huwag mo akung hahamonin!"

"Tama na! Ano ba! Drailan!" Hysterical kung awat nang hindi na gumalaw si
Dante sa pagka hilata sa kalsada.

Ubod lakas ko siyang hinila para tumigil sa pag suntok na walang kalaban-laban
na si Dante. Mukhang nakatulog yata sa suntok ni Drailan sa kanya.
"I will kill this shit!"

Ayaw niya paring paawat. Nang makita ko ang papalapit na pigura ni Namae ay
halos mag wala ang puso ko sa kaba.

"Tama na sabi!" Sigaw ko pagkatapos hinila na siya palayo roon. Rinig ko ang
sigaw ni Namae nang tuluyan siyang makalapit sa duguan niyang kapatid.

"Oh my god! Kuya Dante!"

"Sorry" Tanging sabi ko sa kanya bago lumisan sa lugar na yon na hila si

Drailan na nag pupuyos parin sa sobrang galit.

Hindi ko na alam kung anong naramdaman ko ngayon. Kung takot ba o pagka galit
sa kanya. Naubusan ako nang salita, paano kung mawawalan siya ng trabaho? Anak
ng mayor yong sinuntok niya. And worst nakatulog pa ito.Duguan rin. Nakita rin
ni Namae ang lahat kaya halos mag wala na ako ngayon.

"Bakit mo naman sinuntok si Dante!" Sigaw ko nang makarating kami sa rooftop

nang bahay namin.

Kinuyom ko ang kamao. Gusto ko rin siyang suntokin sa kabulastugan niyang asal
kanina. Do you think, papalampasin ni Dante yon? Hindi! Kilalang-kilala ko ang
Dante na yon. Mas masahol pa yon sa demonyon. Hindi yon titigil hanggang hindi
siya makaganti.

Ngayon palang kinakabahan na ako para sa kanya.

"Alam mo bang dahil sa ginawa mo mas pinalala mo lang ang sitwasyon!

Nanganganib ka ngayon" Galit ko paring sigaw.

Para lang siyang walang narinig. Nakatingala lang siya sa madilim na

kalangitan habang naka sandal ang buong likuran sa sandalan ng mahabang upuan.

"Muntik muna siyang mapatay! Alam mo naman siguro kung anong kahintnan pag
nalaman yon ng mayor. Nag tatrabaho ka sakanila. Paano kung masisante k-----"

"Mabuti. Mas gugustuhin ko pang masisante nalang kesa hindi maka suntok sa
gagong yon. Kahit kaninong anak pa siya wala akung pake-alam! Tangina niya! "
Nag pupuyos niyang sabi

Hindi ko mapigilang mas magalit pa sa kanya. Oo gusto ko siyang tumigil sa pag

bo-body guard kay Namae kaso hindi sa ganitong paraan. Mapapahamak lang siya.

"Kontrolin mo nga ang sarili mo! Ang problema kasi sayo ay nagpapadala ka sa
emosyon mo! Drailan, sana naman maintindihan mo yon. Huwag ka namang padalos-
dalos sa bawat galaw mo. Diyan tayo mapapahamak eh"

Konti nalang tutulo na yong luha ko. Naiisip ko palang na mukhang pag
babantaan siya ni Dante ay hindi na ako mapakali.

Naging kami ngayong araw, at sa araw na ito sobrang daming nangyari.

"Kaya kung kontrolin ang sarili ko. Pero pag ikaw na ang pag uusapan,
nakakalimutan ko ang lahat. Nakakalimutan kung mag timpi" Deretsahang saad
niya na nag patigil sa akin.

Umahon siya sa pag sandal tyaka nag cross arm ng kamay. Umangat ang ibabang
labi niya.

"Siguro naman alam mo na ngayon kung anong magagawa ko oras na ginagalit ako.
Kaya kung pumatay ng tao, naintindihan mo? "

Napapikit na lamang ako ng mata. Iniling ko ang ulo dahil sa frustration.

"Ewan ko sayo!" Napahilamos ako ng mukha. Nauubusan ako ng sasabihin. Kahit

marami pa akung isumbat matatameme nalang ako sa tuwing sumasagot siya. He
know how to shut my mouth, with his damn mouth

"Hindi ko kayang tignan kapag may humahawak sayo. Lalo na't hindi maganda yong
nasaksihan ko kanina. Kulang nalang matalisod ka sa pagkakahila niya. Do you
think I can pass that damn scene!?No! " Nag taas siya ng kilay

Nag buntong hininga ako. Sa totoo lang hindi ako nakokonsensiya sa pag suntok
niya kay Dante. Mas nababahala ako sa mangyayari sa kanya oras na mag higante
iyong demonyong kapatid ni Namae.

Tatlong araw na hindi pumunta si Drailan sa pamilyang De Alas para mag trabaho
doon. Tinanong ko siya kung bakit ayaw niyang pumunta doon.

"I think I'm fired. I lost his son's face. Do you think his father will gonna
accept me"

"Per----"

" Nah! I don't think so" Kibit balikat niya habang nag mamani-obra sa
sasakyan. Kasama niya ngayon si Adrian na mukhang gumaan na ang trato sa kanya
simula noong basketball game na naipanalo niya.

"Kalat sa buong Village iyong ginawa mong pag bugbog sa kanya, pre" Tawa ni
Adrian "Mabuti nalang ginawa mo yon, kasi sa totoo lang ikaw lang talaga ang
may lakas na kalabanin ang hambog na Dante na yon"

Nasa gilid lang ako ng dalawa. Panay yong punas ni Drailan sa salamin ng I'm
sasakyan habang pinapaligo naman ni Adrian ang sasakyan.

"Tss. I'm still not satisfied. Kung hindi lang sana ako pinigilan..." He stop
and look at me directly. Iniling niya ang ulo na para bang inis parin siya sa
pag awat ko sa kanya.

"Napakasama mo talaga noh. Pinapahamak mo lang ang sarili mo" Inis kung sabi
tsaka sila tinalikuran.

Ayaw ko nang mag salita dahil sa tuwing naiisip ko yong kabulastugan niya nag
iinit ang puso ko sa pag alala sa kanya. Ayaw kung dumating ang panahon na
kusa ko siyang paalisin sa bahay namin para mapalayo sa kapahamakan.

"Hey Drai! "

Bago pa ako makapasok sa mini office. Natigalgal ako sa familiar na boses na

yon na sobrang tinis sa pandinig ko.

"My dad wants to talk to you" Sabi ni Namae

Bumalik ako sa kanila ni Adrian para silipin ang pag mumukha ni Namae na naka
ngiti ng maaliwalas. Na para bang hindi siya galit nito sa kabila ng nangyari
sa kapatid niya.
Humahalukipkip ako sa gilid nang sasakyan na nilinisan habang pinakatitigan
ngayon si Namae sa loob ng sasakyan.

"Bakit gusto niya akung maka-usap? Tell him that I won't work anymore. I can
pay my debt-----"

"Iho, anong hindi kana mag tatrabaho? Wala akung maalala na sinisisante kita.
Tatlong araw akung nag hintay na pumunta ka sa bahay"

Nanlaki ang mata ko sa gulat nang lumabas ang ama ni Namae sa kabilang pinto.
Kasama niya pala ito. Naka ngiting bumaba rin ang anak para harapin si
Drailan.

"Hindi ka naman sinisisante ni papa. Bakit hindi kana nag trabaho?"

"I don't want to make an apologise to your brother Ma'am" Magalang na saad ni
Drailan.

Ma'am? Masyado namang pormal yon. Ngayon ko lang narinig sa bibig niya na
malumanay siyang makipag usap sa kanyang among babae

"Bakit ayaw mong mang hingi ng paumanhin sa ginawa mo? Kaya siguro hindi kana
pumupunta sa amin dahil natatakot kang ipagawa ko yon sayo ngunit nagkakamali
ka diyan iho" Sabi ng ama ni Namae na may halong pagka mangha sa titig niya
kay Drailan

"With all due respect sir. I will talk to you straight to the point. But your
son, he deserves my punch. I won't kneel my knees infront of him. He's an
asshole by the way. No offense" Walang ganang sambit niya

Hinila ko ang damit ni Drailan para patigilin siya sa bibig niya. Kung
kausapin niya ang mayor dito sa Lungsod namin ay para lang niyang ka tropa
ito.

"Yan ang nagustuhan ko sayo iho. Masyado kang prangka. Sa totoo lang hindi ako
nagagalit sa ginawa mo bagkos nasisiyahan ako. Tama lang yon sa anak ko nang
mag tanda naman. I heard this woman beside you is the reason why you punch my
son"

Muntik na akung mapatalon sa gulat nang mabalingan ako ni Anthony De Alas.

Kahit sa ngisi niya ay kinalibutan ako. Noong pumupunt ako sakanila noon,
minsan ko lang siyang masasagupa dahil busy siyang tao.

"Uh yeah. But it's my fault. I can't control my boiling blood to your son"
Sabi ni Drailan na tinatabunan ako sa likuran niya nang hindi ako tinantanan
ng titig sa ama ni Namae.

"I see. I know her? Diba parati kang pumupunta sa bahay namin iha? Bakit hindi
na kita nakikita roon?" Kakaiba parin ang ngisi niya habang nakatitig sa akin

Tinignan ko ang kapatid ni Dante nang nag tatanong na tingin. Hindi ba alam ng
kanyang ama iyong ginawa ng anak niyang si Dante sa akin? Hindi niya ba sinabi
sa ama niya ang kabulastugan ng kanyang kapatid?

"Busy lang po. Wala ng oras para pumunta doon" Ngumiti ako ng pilit tsaka
sinulyapan ulit si Namae na hindi makatingin sa akin.

"Is that so iha. Pwede ka bang naimbitihan ngayon byernes sa bahay? My wife
wants to see you. Don't worry nandon naman itong body guard ng anak ko"
Tinignan niya si Drailan.

Hindi pa ako nakapag salita sa sagot ko sa alok niya nang malipat na ang
usapan kaya hindi ko na masundan pa ang sunod na pangyayari. Nalunod ang isip
ko sa mga tanong kung bakit hindi man lang sinabi ni Namae ang katotohanan sa
ama niya kaya hindi na ako pumupunta sakanila.

"Dad mag papasama ako ngayon sa Mall. May bibilhin ako. Siguro si Drai nalang
yong mag dadrive"

Mall? Malayo ang mall dito ah? Three hours bago mo marating yon. Tapos sila
lang dalawa. Mukhang uulan pa naman ngayon. Baka maestranded sila sa daan.

"Aalis ka? Eh mukhang uulan at mukhang gagabihin na kayo. I know you well
daughter. Matagal kang mamili. Huwag ka nalang tumuloy"

Tumango-tango ako kahit hindi ako ang kausap. Tama huwag nalang silang tumuloy
baka maestranded pa nga sila sa daan. Saan sila matutulog.

"If that's the case. Mag hotel kami"

Bigla akung nabato dahil sa narinig. Silang dalawa? Mag hotel? Hindi ko alam
pero nakaramdam ako ng inis. Bakit napaka tigas ng ulo niya kita na ngang
uulan tapos tutuloy pa siya.

"Hindi pwede anak"

"Please dad, I need to buy those perfumes and sandals. Baka maubusan ako kapag
bukas pa ako bibili" Pag mamaka-awa niya "Limited edition yon"

Andaming sandals sa mall hindi yon mauubos. Bakit ngayon pa talaga siya nag
yaya. Tapos silang dalawa lang ni Drailan ang pupunta doon. Paano nalang pag
naabutan nga sila ng ulan. Mag hohotel sila?

Kinagat ko ang labi. Bigla akung nakaramdam ng kirot sa dibib. Isang room lang
siguro ang kukunin ni Namae pagnagkataon. Naiisip ko palang na silang dalawa
lang ang nandon sa unit nanlamig na agad ako.

"Sege na! Sege na!" Awat ng ama niya

"Yay thanks Dad"

Lumukot ang mukha ko. Ganon nalang yon? Papayagan niya ang anak.

Mas lalo akung nakaramdam ng pagka inis.

"Pero hindi pa sumang-ayon si Drailan na mag trabaho. "

Tama hindi pa sumang-ayon itong boyfriend ko. Syempre hindi siya sasama doon.

Galing kay Namae na sobrang saya. Nabaling ang mga mata ko kay Drailan na
mukhang kanina pa pinagmasdan ang reaksyon ko. Walang emosyon ang kanyang
mukha pero mapaglaro naman ang kanyang titig sa akin tila kinikilatis kung
anong nasa isip ko ngayon.

Nag iwas ako ng tingin. Kung gusto niyang sumama kay Namae sa malayong mall na
yon. Wala na akung magagawa. Trabaho naman niya yon. Body guard siya nito.
Bumuntong hinga ako nang sobrang lakas. Tatalikod na sana ako para umalis na
doon ngunit natigil ang paa ko sa narinig...

"Pwede ka bang ma-hire ulit iho?"

"I can work again" Walang gatol na sagot nito

Kinagat ko nanaman ang pang ibabang labi. Hindi ko na talaga siya mapigilan.
Mag sasama nga sila ni Namae ngayon.

"That's goo---"

"I can work again if you will allow me to ask something from you" Sabi ni
Drailan sa kalagitnaan ng pag sasalita ni Anthony De Alas.

"Ano yon iho? Anything you want?"

"Gusto ko sana na isasama ko minsan si Shion pag kinakailangan"

Nanlaki ang mata ko sa hiniling niya sa Mayor. Bakit niya ako isasama? Mag
mumukha pa akung tuta kakasama niya at nang ex bestfriend ko tss.

Kung gusto niyang sumama mag mall. Sumama siya!

"Yan lang ba? That's good para may maka-usap din itong anak ko. Magkakilala
naman silang dalawa. Kaya walang problema"

"Thanks sir" Tumingin si Drailan sa akin. Kakaibang tingin yon na nag papagaan
sa mabigat kung dibdib kanina lang.

"Kung gusto mo kahit araw-araw mo siyang isama okay lang"

Ano!!!

Gusto kung sumingit kaso hindi ako pinagkaitan ng sasabihin.

"Alright. I can work right now. Isasama ko si Shion. "

Isasama niya talaga ako? Pero...

"That's why I adore you. Kakaiba ka talaga kaya may tiwala ako sayo iho. Hindi
kita basta-basta masisante dahil sa tapang mong mag salita ng harap-harapan sa
akin" Tawa ng Mayor. "Sege umalis na kayo, magpapasama itong anak ko na mag
mall sa City. Mukhang gagabihin kayo ngayon"

Nabaling ang tingin ko kay Namae na akala ko ay tutol sa pag sama sa akin pero
hindi halos mag tatalon siya sa saya.

Napatingin ako sa kamay ni Drailan na hinawakan ang kamay ko ng palihim.

Mabuti nalang busy sa pakikipag usap si Namae sa kanyang ama samantalang busy
naman si Adrian sa kakalinis ng sasakyan.

"I can't leave you right now with a sad face" Mahinang sabi ni Drailan sa akin
na tanging ako lang ang nakakarinig "Pwede mo akung bakuran ngayon, dahil
noong una palang binabakuran narin kita"

Naging abnormal na talaga itong puso ko.

 Chapter 22: Insecure

"Do you think, Maganda ito?" Naka ngiting tanong ni Namae sa akin. Umikot siya
sa harapan para mas makita ko ang shape ng kanyang katawan.

Isang kulay pink yon na fitted dress. Sobrang bagay sa kanyang maliit na
bewang. Mas lalong humaba yong makinis niyang legs. Lalo na't naka heels siya.

Ni hindi pa ako naka suot ng ganyan ka arteng damit dahil narin hindi ko
afford. Pag meron man akung damit na mamahalin na bigay niya noon agaran kung
ibinebenta para magka pera.

"Maganda" Maikling sabi ko. Itong ginagawa namin ngayon ay nag papaalala sa
akin sa nakaraan kung saan parati ko siyang sinasamahan mag mall tapos bawat
bili niya ng kagamitan ay agad niyang hinihingi ang opinyon ko.

"I know. Bagay ba?" Naka ngiti niyang tanong. Umikot pa ulit siya sabay tawa.

"Bagay naman" Ngumiti ako ng ka onti

Hindi ko ipagkakaila yon. Dahil totoo naman talaga. Napaka swerte niya dahil
kaya niyang bilhin kung anong gusto niya.

Umalis siya sa harapan ko. Akala ko papasok ulit siya sa dressing room kaso
nilagpasan niya ito para lumapit kay Drailan na bored na bored ang pag
mumukha. Naka tingin ang kanyang bagot na mata sa akin na para bang kanina pa
ako pinag masdan.

Nasa may malapit siya nang pinto nitong mamahaling brand nang mga damit naka
bantay. Samantalang naka upo naman ako sa sofa. Medyo malayo ang distansiya
namin pero kahit na ganon huling-huli ko parin bawat titig niya sa akin.

Pinandilatan ko nga siya nang mata dahil masyado ng halata ang kakaibang titig
niya. Tinuro ko si Namae na malapit sa kanya, senenyasan siya na asikasuhin
ang pag lapit nito sa kanya.

Kumunot ang kanyang noo tsaka tamad na binalingan si Namae na papalapit,

kinausap siya nito nang ilang sandali pagkatapos nakita kung umikot yong babae
sa kanyang harapan para ipakita ang kanyang suot.

Mukhang nang hingi siya ng opinyon sa kanyang body guard ah. Suminghap ako
para ipunin ang aking diddib ng hangin.

Hindi naman siya nang hingi ng opinyon sa kanyang body guard noon,sakung anong
binibili niya. Satisfied na siya sa sagot ko. Ngayon lang talaga. Importante
ba talaga yong opinyon ni Drai kesa sa akin.

Ramdam ko pa ang bulungan ng mga sales lady na mukhang kanina pa napansin si

Drailan sa pinto. Mas lumakas lang ngayon dahil wala si Namae dito kaya
naririnig ko sila.

"Boyfriend niya ba ang lalaking yon? Kanina pa yan sa pintuan nag aabang. Naku
kung ganyan ba naman ka gwapo, napaka swerte ng babae sinamahan pa siya rito
bumili ng mga damit"
"Kabataan nga naman oh. Mukhang mayaman ang lalaki ah, pati yong babae. Bakit
kaya hindi dito nag hintay yong boyfriend niya sa sofa. "

Boyfriend? Hindi niya naman boyfriend si Drailan. Body guard niya yan!

Gusto ko yon isigaw kaso nabato na ako sa kina uupuan. Biglang uminit ang
pisngi ko sa sobrang inis.

Napatingin ako sakanila ni Drailan at Namae sa hambahan ng store

Tumatawa yong kaibigan ko sa mukhang papuri ni Drailan sa kanya dahil sa suot.
Hindi ko sila marinig dahil narin nasa may di kalayuan nga sila.

Habang tinitignan sila ngayon, nanliit ako bigla. Tama nga yong dalawang sales
lady, mukha silang mag boyfriend. Si Drai na nag hihintay sa kanyang
Girlfriend kung kailan matatapos mamili ng suotin. Iyan ang naging kalabasan.

Mas lalong tumabang ang naramdaman ko nang ngumisi si Drailan dahil sa sinabi
ni Namae sa kanya pagkatapos sinulyapan ako. Nag iwas ako ng tingin. Ano
ngayon kung close silang dalawa. Kahit pang ilang beses pa silang mag tawanan
diyan wala akung pake-alam. May tiwala ako Drailan.

"Naku! Naku! Ang gwapo talaga ng lalaki. Mukhang modelo ang tindig. Ang swerte
ng babae sa kanya. Kung boyfriend niya man yan"

Gusto kung putolin iyong pag uusap ng dalawang sales lady na halata ang pag
echusera kaso hindi na ako naka imik lalo na't sinabi nila ang katagang ito...

"Nandito yong katulong mag si tigil ka nga diyan Marites. Kay tanda mo na!
Baka marinig pa ng katulong nito na pinag uusapan natin ang dalawang mag nobyo
na yan" Tumingin sila sa akin.

Hindi agad ako naka angal dahil pinoproseso pa ng isip ko iyong narinig
sakanilang bibig. Ako? Katulong? Nag mumukha ba akung katulong ngayon? Parang
sinuntok nang libo-libong pang iinsulto yong nasagap kung salita.

Ni pag imik ay hindi ko magawa. Umalis yong dalawang sales lady nang makita
ang kakaibang timpla sa mukha ko. Bwesit hindi ako katulong kaibigan ako ni
Namae, si Drailan yong katulong niya or should I say ang kanyang body guard.
Hindi ako!

"Okay kukunin ko na ito nagustuhan ni Drailan eh"

Hindi ko namalayan na naka balik na pala siya galing sa pakikipag usap kay
Drai kanina. Tumatawa siya na para bang kilig na kilig dahil sa pakikipag usap
niya sa lalaking nasa pintuan naka abang kanina pa.

"Anong s-sabi niya?" Napakagat ako sa labi nang makaramdam ako ng panginginig
sa boses.

"Bagay raw sa akin. Ang ganda ko raw nito" Pumasok na siya sa dressing room
kaya hindi na niya nakita ang laglag kung panga.

Agarang dumapo yong mata ko sa kinatatayuan ni Drailan. Seryoso ang kanyang

mukha na para bang kanina pa ako kinikilatis ng tingin. Di kalaunan nginitian
niya ako, isang madilim na ngisi yon na parang natutuwa siya sa pinapakita
kung ekspresyon sa kanya.

Hindi ako maka-ngiti sa kanya. Tinaasan ko siya nang kilay nang mas natawa pa
siya lalo dahil nginiwian ko siya. Iniling niya ang ulo bago humilig sa
hambahan. Nakatitig parin siya sa akin. May nakatagong ngisi parin sa kanya.

Anong problema mo? Tumatawa ka pa diyan! Ano! Naging maganda ba ang pag uusap
niyo ni Namae! Pinupuri mo pa siya sa suot niya. Alam kung maganda yong ex-
bestfriend ko pero dapat ba talagang harap-harapan yong sasabihin sa kanya.
Girlfriend niya ako pero hindi niya man lang ako pinuri sa suot ko.

Bago pa ako mag pupuyos sa kanyang ngisi na ang sarap kunin sa labi niya dahil
mas lalo lang akung nairita. Nag iwas na agad ako ng tingin. Ngumuso sa
kawalan. Iniisip parin kung sa anong paraan niya sinabi kay Namae na maganda
ang suot nito.

Hindi pa nga ako naka-move on doon sa dalawang sales lady na napag kamalan
akung katulong. Tapos dinagdagan niya pa. Kinuyom ko ang kamao. Ang sarap
manuntok ng tao. Tapos tinatawanan niya pa ako. Natutuwa ba siya sa pagka
irita ko sa kanya.

Lumabas si Namae sa dressing room at sa puntong ito naka suot nanaman siya ng
isang mini skirt na pinaresan nang sleevles top. Sobrang bagay parin sa kanya.
Klaro ang kanyang cleavage na ikainit pa nang ulo ko. Hindi ko alam kung
bakit.

"Bagay sa----" Hindi pa ako tapos sa pag puri sa kanya nang tinalikuran niya
ako para dumeretso kay Drailan para doon humingi ng opinyon.

Bakit sa lalaking yon pa? Wala naman yong alam sa fashion ng mga babae. Ako!
Kaya ko siyang sagotin kung nababagay ba sa kanya yong mga suot niya.

Tinignan ko nalang yong pigura niya na nag lalakad papalapit kay Drailan na
hindi napansin ang pag lapit niya dahil naka titig parin yong lalaki sa akin.
Inikotan ko siya nang mata, nang mas lalo akung nainis sa kanyang nakakalokong
tingin.

Tingin-tingin mo diyan? Diyan ka tumitig kay Namae na nang hingi sa atensyon

mo. Kainis! Yong cleavege niya purihin mo ring gago ka!

Iyon nga ang nangyari sa buong oras na namimili si Namae nang damit deretso na
ka agad siya kay Drailan para doon humingi ng opinyon sa susuotin niyang
damit.

"Tinanong ni Drailan, if you like my dress?"

Umangat ang tingin ko sa kanya galing sa hawak na magazine. As usual bagay

parin sa kanya ang dress na kulay white. Nag mumukha siyang anghel sa suot
niya. Mas lalong tumingkad ang kanyang maputing balat.

"Ha?" Naguguluhan kung sabi. Pang limang damit na yan na parati niyang
pinapakita kay Drailan. Ngayon nalang ulit siya bumalik sa akin para mag
tanong.

"He said I'll ask your opinion" Naka ngiti niyang sabi "Maganda ba?" Umikot ko

"Uh...Oo maganda" Walang pag alinlangan kung sabi. Tumingin ulit ako sa
magazine na may mga modelong lalaki.

"Thanks. I need to ask again to him"

Natigilan ako tsaka umangat ang tingin sa kanya. Tumalikod na siya sa akin
para lapitan nanaman si Drailan sa hambahan. Bakit mag tatanong nanaman siya
sa lalaking yon. Kita na ngang sumang-ayon ako.

Napa-iling nalang ako tsaka pinakalma ang sarili. Hindi ako naiirita sa kanya,
tanging kinaiinis ko ay kung bakit kailangan niya pang humingi ng opinyon kay
Drailan. Hindi niya ba nakikita ang sarili sa salamin. Siguro alam niyang
bagay sa kanya yon.

Inisa-isa ko nalang sa pag titig yong mga modelong kay kisig ang pangangatawan
sa magazine nang sa ganon ma-divert yong atensyon ko kahit pa kulang nalang
lamukosin ko na yon sa sobrang pag pipigil. Mariin din ang pagkakatikom sa
bibig ko. Tagis bagang rin.

Ngunit nakalma ako nang sakabilang page ng magazine nakakita ako nang familiar
na mukha roon. Nakatalikod yong lalaki sa picture habang yong kabilang mukha,
naka side view nang patagilid. Kaya half lang ang nasilayan ko.Hawak niya ang
isang coat na sinabit niya sa balikat.

Hindi ko alam pero biglang kumabog ang puso ko kahit pa nakasideview lang
siya. Doon talaga naagaw yong atensyon ko sa lahat ng modelong nakita ko sa
picture. Pinakli ko ang kabilang page na sa pagkaka-alam ko makikita ko na ang
buong mukha noong lalaki. Kaso bago ko pa magawa yon ay narinig ko na ang
tikhim ni Namae sa harapan ko.

"He said maganda raw. Bagay ulit sa akin. Ahm... come here, ikaw naman ang mag
fit ng damit" Hinilia niya ang kamay ko kaya nabitawan ko ang magazine at
tumiklop yong page na pinakli ko kanina. Hindi ko pa yon natignan.

"Hindi na. Hindi ko kailangan nang bagong damit" Sabi ko

"Nope! Bibilhan kita. Kailangan mo nang masuot ngayon"

Ipinasok niya ako sa dressing room na kung saan maraming damit ang nakahilera.
Pumili siya nang mga sampong damit na naka hunger pagkatapos ibinigay niya sa
akin.

"Isukat mo yan lahat. I need to see if bagay ba"

Bago pa ako maka-angal lumabas na siya kaya naiwan ako sa loob na hindi parin
makapaniwala. Hindi ko akalain na bibilhan niya talaga ako ng damit ngayon.
Ngayon nalang ulit naulit ito.

Sinuot ko nga isa-isa yong mga damit na sobrang sexy tignan. May see through
pa doon na halos makikita na yong bra ko. Mabuti nalang may coat pala. Ibat-
ibang damit ang sinukat ko bago ko pinakita kay Namae na nag hihintay sa akin
sa sofa.

"Perfect" Naka ngiti niyang sabi. Nang makalabas ako suot ang isang maiksing
damit. "Bilhin na natin"

"Ayaw ko nito" Naasiwa kung sabi. Halos lumuwa na yong kaluluwa ko sa suot .
Hindi ako nag susuot ng ganito.

"What? Bagay kaya sayo" Tawa niya "Ang ganda mo" Sinuri niya ang kabuoan ko

Bumalik ako sa dressing room ngunit bago yon tinignan ko si Drailan na naka
tingin rin pala sa akin. Galing sa suot umigting yong panga niya nang matignan
ang kabuon ko. Humalikipkip siya sa hambahan tska umiling.

"Hindi bagay" Yan ang nabasa ko sa bibig niya. Tumaas rin ang kanyang kilay
nang inikotan ko lang siya nang mata.

Sa akin hindi bagay yong mga damit na seksi pero kung si Namae na hiningi ang
opinyon niya kanina ay kotang-kota sa kanyang puri. Sinabihan niya pa ito na
bagay at sobrang ganda nang kaibigan ko dahil sa suot. Tapos ako...

Imbis na tutol sa sinuot na damit ay gusto ko nalang tuloy bilhin yon ni Namae
sa akin. Sumukat pa ulit ako nang iba pang damit na seksi rin. Sobrang iksi
parin sa legs. Halos makita na yong panty ko sa sobrang iksi nun. Nag dalawang
isip pa ako kung lalabas ba ako para ipakita yon kay Namae. Pero sa huli,
pinakita ko parin yon.

"Mas lalo kang gumada diyan. Bibilhin rin natin yan! Sobrang bagay sayo!" Tuwa
niyang sabi. Napatayo pa siya sa kagalakan.

Hindi ako tumango o sumang-ayon. Tinalikuran ko siya, dumeretso agad yong mata
ko kay Drailan. Sa puntong ito, nakitaan ko siya nang pagka-irita sa mukha at
dobleng seryoso habang sinuyod nanaman ang katawan ko nang kanyang mga matang
nag didilim sa pag titimpi.

Problema niya? Hindi nanaman ba bagay sa akin. Ang sarap niya talagang sipain.
Naiinis ako sa tuwing nang hingi ako nang opinyon niya sa suot ko ngayon .
Gusto kung purihin niya katulad nang ginawa niya kay Namae. Pero mukhang galit
pa yata siya. Kainis talaga.

Bago pa siya may masabi sa suot ko pumasok na ako sa closet at sinukat yong
pang limang damit na sa sobrang seksi parin. Medyo mahaba na yong ibaba pero,
sobrang fit sa akin at back less ang likuran. Kaya naman klarong-klaro ang
likod ko. Sa harap naman, naiipit ang dibdib ko kaya nagkaroon ako nang
cleavege.

Pagka labas ko nang dressing room nagulat ako nang nandito na sa sofa si
Drailan. Nag uusap silang dalawa ni Namae, natigil lang nang lumabas ako.

Bakit lumalapit na siya rito? Nandon yong spot niya sa hambahan nang pinto ah.

"Wow! Mas marami ang mahuhumaling sayong lalaki nito, Shin. Gusto ko yan ang
suotin mo sa Club, isasama kita bukas nang gabi" Sabi ni Namae habang masaya
parin na tinignan ang suot ko.

Para na akung nabingi sa sinabi niya nang makita ko ang mas lalong nag
didilimang pag mumukha ni Drailan. Naka dekwatro siya sa sofa habang deretso
ang titig sa akin. Hindi ko mabasa ang nasa isip niya. Dahil napaka mysteryoso
nang kanyang mata. Napaka lalim rin.

Kailangan pang matitigan nang matagal para makuha mo bawat diin nang kanyang
titig sa suot ko.

"Maganda ba?" Tanong ko kay Namae nang pumunta siya sa likuran ko "Bagay ba sa
akin?" Yong mata ko nasa lalaking kaharap ko ngayon na mabagsik ang matang
nakatitig sa katawan ko.

"Of course. Maganda, Shin!"

"It's not. Not even pretty!"

Sa hulihang banggit si Drailan yon kaya mas lalong sumiklab ang irita ko sa
kanya dahil sa narinig sa kanya. Not even pretty, huh! Wala akung pake-alam sa
opinyon ni Namae sa suot ko, ang gusto kung marinig ay sa kanya pero mukhang
iniinsulto ako nang lalaking ito.

Feeling ko tuloy, kahit anong susuotin kung maganda ay hindi parin babagay sa
akin. Nag mumukha parin akung basahan. Bakit para niya akung minamaliit
ngayon. Hindi porket, mahirap ako ay hindi na pwedeng mag suot nang magandang
damit. Kahit papaano ay kaya kung i-angat ang postura ko sa suot ko ngayon.

"Seriously? Bagay sa kanya Drai" Halakhak ni Namae " Pero mas bagay siguro sa
akin pag ako nag suot right? You know how to approve and complement by my
fashion. Maybe we have the same taste"

Kumunot ang noo ko. Oo pareho kayo, bagay kayo! Dahil kahit na sa suot ko
hindi niya mapuri-puri.

"Huwag mo yang bilhin sa kanya. Mas bagay yan sayo" Walang gatol niyang sabi.

What the!!!

Mas lalong sumiklab ang damdamin ko sa suot. Tinignan ko ang sarili sa salamin
bago ako lumabas. Mas bagay sa akin ang suot ko ngayon kesa kay Abegail.

"Gusto ko ito. Ako na ang bibili! "

Bumalik ako sa dressing room na nag pupuyos parin sa galit. Ang sarap niyang
sapakin. Pinamukha pa talaga sa akin na hindi bagay sa akin eh, kahit ako
napahanga sa suot ko. Tapos siya, harap-harapan niyang sinabi yon sa akin na
hindi bagay sa akin ito.

Nagpapatawa ba siya!

Nag fit ako nang isa pang damit at sa puntong ito hindi na gaanong seksi. Isa
nalang yong puting jeans na may magandang disenyo. Pinaresan ito nang sleevles
black lacey strap. May cleavege na makikita pero hindi na mapapansin yon.
Napaka pormal na suot iyon pero nandon parin ang pagka fashion. Naka tuck-in
ang sleeveless kaya mas humulma ang katawan ko. Payat ako pero may laman.
Sakto lang din, hindi katulad ni Namae na ang liit ng bewang.

"Masyadong pormal. Pero bagay naman" Komento nang ex-bestfriend ko nang

makalabas

"I like that. You should wear that, most of the time, Shion" Si Drailan naman
ngayon na mukhang ngayon lang lumambot ang ekspresyon simula kanina "Mas bagay
sayo yan. I will pay that for you"

Natigalgal ako don. Seryoso ba siya? Bibilhin niya ito sa akin. Sobrang mahal
nito. Hindi ko nga afford dahil yong perang meron ako ngayon para yon sa suot
ko kanina na ayaw niyang suotin ko kasi di bagay.

Akala niya hindi ko yon kukunin. Kahit sinabihan niya akung hindi yon bagay sa
akin, bibilhin ko parin yon.

"Hey? Ako na ang mag babayad. Ano ba kayong dalawa." Natatawang sabi ni Namae
"This is my treat"

"No. I will pay those"

Bumalik ako sa dressing room. Hindi na pinansin ang pagtatalo nilang dalawa.
Napaka simpleng suot lang ito pero nagustuhan agad ni Drailan pero nung mga
seksi ayaw niya. Gago talaga. Anong akala niya si Namae at Abegail lang ang
babagay na mag suot nun tss.

"More formal. Mas gusto ko yan kesa doon sa nauna " Sabi ni Drai nang
makalabas ako nang dressing room. Hindi pa nga naka commento si Namae ay siya
na agad yong unang nag salita.

Bigla akung namula. Bakit hindi siya makapag pigil sa sarili. Baka mahalata pa
siya ni Namae diyan eh. Akala niya hindi ko nakakalimutan yong mga pinagsasabi
niya sa akin. At iyong mga opinyon niya na sinasabi niya sa katabi niya
ngayon. Pinupuri niya ito gamit ang nakakatabng salita bawat suot nito.

Tapos sa akin... tsk! Nakakapang init ng ulo.

Si Drailan nga ang nag bayad sa mga damit ko na nagustuhan niya para sa akin.
Nagtaka nga ako kung saan siya nang pera. Tatlong pares na damit yon at nag
hahalaga yon lahat nang 6,500.

"Ako na nga kasi" Angal ni Namae sa counter. "Save your money, Drai "

"I can pay. May pera ako" Nag bigay nga siya nang pera doon sa Cashier. Hindi
ako makasingit sa dalawa dahil nag uunahan silang mag bayad.

"Iyong back less na damit ako na rin ang mag babayad" Sabi ko nang sa wakas ay
natigil na sila.

Sabay na tumingin ang dalawa sa akin. Hindi ko mabasa ang mga tingin ni
Drailan sa akin. Pero klaro ang pag dahan-dahang pag dilim ng kanyang mukha.

"Hindi yon bagay sayo. Bibilhin mo parin" Masungit niyang sabi.

Kinagat ko ang pang ibabang labi. Mas lalo niya akung pinahiya. May dalawang
cashier pa naman ang nakikinig nun. Nakita ko pa ang pag hagikik nilang dalawa
na para bang nag papahiwatig nga tama nga siya.

"Binayaran ko na Shin. Don't worry"

"Per----"

"Hindi mo yon susuotin" Sabi naman ni Drailan na sabay na ikatingin namin ni

Namae sa kanya.

"What's with you. Let her wear what she wants"

Kinuha niya ang pinamili naming damit na naka paper bag. Madilim parin ang
aura niya habang ginagawa yon. Inuna niya sa pagkuha yong mga damit nang
kanyang amo na hindi makapaniwala sa nakikitang pag susungit nang kanyang body
guard.

"Let's go..." Si Drailan na akmang kukunin yong mga paper na may lamang mga
damit ko. Inunahan ko na siya sa pag dampot nun at naunang lumabas nang store
na yon.

Sana hindi niya nalang ako sinama kung papahiyain niya lang ako sa harapan
nang ex-bestfriend ko at sa mga Cashier doon. Pinagalitan niya pa ako at pinag
sabihan nang hindi maganda. Gusto kung maiyak sa mga pinagsasabi niya.

Bakit ba nagustuhan ko ang napaka aroganteng lalaking yon. Bakit ko siya

sinagot agad. Bakit nagpadala ako sa mga halik niya gayong mukhang wala naman
talaga siyang gusto sa akin.
Pinapakita niya lang ngayon na hindi siya interesado sa akin. Pinaglalaruan
niya lang ako. Pinaglalaruan niya lang ang damdamin ko. Pinigtas niya ang
kaka-onting confidence ko sa sarili. Inubos niya lahat ngayon. Naiinsecure
ako.

"Hey wait" Boses yon ni Namae sa likuran ko. Akala ko ako ang tinawag niya
"Drailan naiwan mo ang isang paper bag"

Mas nilakasan ko ang pag lalakad. Mag sama kayong dalawa diyan!Pinagtitinginan
kami nang mga tao. Lalo na sa likuran ko na alam kung naka sunod doon si
Drailan.

"Damn! Can you walk slowly"

Hindi ko siya pinansin. Naramdaman ko nalang na may humablot sa limang paper

bag na dala ko. Hirap akung dalhin yon pero dahil sa namumuong galit sa dibdib
hindi ko na namalayan.

"Ako na" Mariin niyang sabi nang mag tagumpay siyang kuhanin yon lahat sa
kamay ko. Masama parin ang tingin ko sa kanya

"Hindi ako lumpo" Pilit kung inagaw yon sa kanya kaso inilag niya ng mabilis

"This is my job. Can you please stop being angry at me"

"Galit karin naman sa akin ah. Kanina mo pa ako benebwesit" Mas lalong sumama
ang tingin ko sa kanya

"Galit ako kapag hindi ko nagustuhan yong nakikita ko" Nag buntong hininga
siya. Pinipigilan ang huwag sumigaw sa irita.

Saan doon ang hindi niya nagustuhan. Sa pagkaka-alam ko wala akung nagawang
masama.Dapat ako pa ang dapat magalit ng husto dahil sa nakakagago niyang pag
trato sa akin at sa bibig niyang walang preno.

Bago pa ako makapag salita sa gusto kung isumbat sa kanya dumating si Namae na
hinihingal pa.

"Bakit ang lakas niyong mag lakad. Nakakahiya dahil tumakbo pa ako sa mall"

Tinignan ko ang babae'ng hinihingal parin hanggang ngayon. Biglang kumunot ang
noo niya nang makitang hawak na ni Drailan yong paper bag ko. Labing lima na
yon lahat at mukhang mahihirapan si Drailan dalhin yon.

"You can carry that? Let me help"

Mabilis na inilag ni Drailan yong mga dala niya "I can carry this. Tara na,
baka maabutan pa tayo ng ulan"

Nauna siyang mag lakad. Sumunod naman kami sa kanya. Hindi parin maganda ang
pakiramdam ko. Habang tinitignan ang likuran niya ngayon. Kahit sobrang dami
nang hawak niya, hindi parin magkamuwang-muwang yong mga taong tinitigan siya
sa tuwing nadadaanan namin. Halos mabali na yong leeg nilang lahat.

"I wonder why he look so mad at you" Sabi ni Namae na naka tingin din sa
lalaki sa harapan namin. Bumaling ang tingin niya sa akin. Nag tatanong na may
halong pagtataka
Namanhid ang mukha ko. Bakit hindi pumasok sa isip ko na baka mag taka si
Namae sa bawat pag aaway namin ni Drai ngayon. Baka may mabuo siyang
conclusion sa isip niya dahil sa mga pinapakita kung emosyon dahil sa lalaking
body guard niya. Galit ako pero dapat ko itong pigilang mabuti, itong
naramdaman ko ngayon.

Madaling makakahalata si Namae sa bawat galaw ko dahil magkaibigan kami noon.

Palagi kaming nag sasama, halos kilala na namin yong ugali sa isat-isa. Hindi
ko mapigilang kabahan.

"Pumunta muna kami nang parlor ni, Shin. We eat then, we can go home" Sabi
nito

Wala namang sinabi si Drailan kaya naman dinala na ako ni Namae sa parlor.
Sumunod yong body guard niya na tamad kakasunod sa amin. Halata parin sa kanya
ang iritadong ekspresyon. Kapag nagkakatinginan kami ay nag iwas agad siya
nang tingin sabay buntong hininga.

Siguro natauhan narin sa pagiging bastos niya sa akin.

"Ohh! Boylet mo ba itong kasama mo Ms.De Alas?" Bungad ng bading nang

makapasok kami sa mamahaling parlor. First time akung makapsok sa ganito ,
noon kasi hanggang pamimili lang ng damit at pag lalaro nang time zone iyong
spot namin ni Namae

"Hindi ko siya boyfriend, Charie" Nag beso silang dalawa "Body guard ko yan"

"Oww! Binabantayan ka pala. Pero kung sa bagay Mayor yong papa mo maraming bad
guys sa panahon ngayon. Pero infairnes ha! Gusto ko na tuloy maging mayaman.
Kung ganyan ba naman ka-----"

"Shut up Charie. Bibig mo talaga"

"Sa labas na ako mag hintay" Sabi ni Drailan sa likuran ko. Mukhang ako lang
yong sinabihan niya pero naagaw yong atensyon nang lahat dahil doon.

"Sure. Pabili narin nang drinks. Here's my credits" Sabi ni Namae sabay abot
nang credits card niya. Nag uusap ulit sila nung bading.

"Alis muna ako. Please stop being mad" Mas mahinang sabi niya ngayon na
nakakasigurado akung sa akin niya lang talaga pinarinig. Nasa may ulo ko ang
bibig niya at sobrang lapit niya sa akin ngayon.

Imbis na sumagot lumayo ako sa kanya. Ayaw kung mahalata ang pagiging close
namin sa isat-isa. Natatakot na ako sa posibleng mangyari kapag mahahalata
kami ni Namae. Ayaw kung dumating sa puntong sasabihin niya kay Dante itong
mahahalata niya kung sakali.

Pagka labas ni Drailan nakahinga ako nang maluwag. Alam kung hindi niya
nagustuhan yong pag layo ko pero anong magagawa ko.

"Katulong niyo? Bakit hindi siya ang nag dadala sa mga pinamili?" Tumingin
yong bading sa akin

My jaw drop.

Katulong nanaman. Ganyan na ba talaga ka basahan itong suot kung ngayon para
mapagkalamang katulong. Naka jeans lang ako tsaka damit na simple, malayo sa
suot ni Namae ngayon na naka halter top at maiksing shorts na may heels na
sobrang taas.

"Baliw ka! Hindi ko siya katulong kabigan ko siya. We're here for our make-
over" Inakbayan niya ako sabay pakita sa bading

"Ohh! Akala ko katulong mukha kasing taga bundok" Tumawa siya "Kidding! Sege
halina kayo. Sisimulan ko na kayong pagandahin"

Can somebody slap me? Bakit nag mumukha akung kaawa-awa ngayon sa lahat nang
maraming tao. Gusto kung umaapila sa tuwing jinujudge ako nang mga tao kaso
mukhang nalulon ko ang dila ko ngayon. Napuno nang pagka insecure.

Kinagat ko ang dila. Too much insecure inside in my esteem right now.

Buong pag aayos sa akin ay wala akung gana. Kinakausap ako ni Namae paminsan-
minsan. Sinagot ko siya nang pa onti-onti dahil nawawalan narin ako nang lakas
na sumagot dahil sa mga nasasagupa kung mga salita ngayong araw. Feeling ko
pinagkaitan ako sa lahat. Feeling ko sarili ko lang ang niloloko ko. I felt so
very insecure.

Lalo na nung pumasok si Drailan para ibigay ang drinks na binili niya. Hindi
ako makatingin sa kanya. He's mysterious eyes are still vivid in my mind. Nag
tagal ang titig niya sa akin nang binigay niya sa akin ang drinks.

"What happened to you? " He ask. Mahina lang yon. Tinignan ko ang nag ayos sa
akin na mukhang wala namang pake. Umalis siya para kunin yong plantsa nang
buhok kaya napag-isa kami.

"Lumayo ka nga. Mahahalata pa tayo niyan" Iritang sabi ko. Ramdam ang pagiging
malamig don

Narinig ko ang mahina niyang mura sa gilid ko "Can we have a talk after this.
I want your attention so bad. Hindi ko gusto itong ginagawa mo sa akin ngayon.
It's frustrated me so much"

Nanlamig ako don. Kinakabahan pa lalo. Ako lang naman ang nakakarinig nun
dahil medyo malayo-layo yong upuan ni Namae.

Umiling ako tsaka tinanggap yong drinks. Nauubusan ako nang sasabihin sa
kanya. Gusto ko siyang masolo ngayon at ilabas lahat ng sakit pero paano.
Halos lahat ng atensyon niya ay pilit kinukuha ni Namae.

"Drai, where's miy drinks?"

Tinulak ko si Drailan palayo sa akin para maharap si Namae. Na ngayon halata

ang pagtataka sa akin. Nakitaan ko rin siya ng kakaibang titig sa akin. Halata
ang pag kilatis at pagka irita nang panandlian dahil sa lapit namin ni
Drailan.

Alam ko. Ramdam ko ang pagka gusto niya sa body guard niya. Kilalang-kilala ko
siya kung paano magka gusto ang isang Namae De Alas. Magka ugali siya nang
kuya niya. Hindi siya titigil hangga't hindi niya makukuha ang gusto niya.
Ngayon palang natatakot na ako sa posibleng mangyari sa akin oras na malaman
niyang kami na nang lalaking gusto niya.

"Here's your drinks"

Galing sa kinauupuan ko nakita ko ang pag sideview ni Drailan pagka bigay niya
sa inomin. That posture of him, familiar sa akin. Magkasing tindig at
magkamukha sila noong picture sa magazine na nakita ko.

Imposible. Nag malikmata lang siguro ako don. Hindi yon si Drailan. Halos
lahat nang modelo ganon talaga ang hulma nang mukha. Kahit sideview pa ito ay
mas lalo silang nagiging attractive.

Nag iwas na ako nang tingin tsaka pumikit nang mariin. Sa pag bukas ko nito,
tinignan ko ang hawak na drinks. May naka dikit na sticky note doon.

-Let's take it slow then. Ayaw kung nagagalit ka sa akin. I'm sorry, It's my fault.
Napaka gago ko para pagsalitaan ka nang hindi maganda sa suot mo. When infact you
look hotter. You look stunning and I can't stand watching some other guy, looking
at you. Wearing those shitty stuff. I'd like your usual style. I'm sorry, if only I
could kiss you right now.

\-----DRAI

Dahil sa nabasa ay parang nawala ang naka dagan na mabigat sa dibdib ko. Alam
niya talaga kung paano ako magkaroon ng lakas ulit.

Chapter 23: Kiss

Draizen POV

"Bakit sa mga De Alas ka humiram nang pera sir Draizen?" Tanong ni Jayson

Nasa bahay ako ngayon nang mga De Alas. I don't know how he get in here
without hesitation. Basta niya lang akung hinila sa isang sulok nang bahay
nang lumabas ako sa kwarto nang kaibigan ni Shion.

Shin's is inside that room so I'm at peace. Sinama ko kasi siya rito dahil
alam kung hindi siya mapalagay. I can read her mind. But when she's mad I
can't figure it out what happened to her treatment towards to me.

Simula noong gumising siya sa Hospital ay halos gusto ko nalang siyang isama
lagi. Pero ayaw niya, dahil marami pa siyang gagawin. I can still remember how
angry is she when I ask her to come with me today.

"Ayaw ko. Mag bubukas ako nang Car wash ngayon. Kailangan ko nang pera"
Matigas niyang sabi. She's drinking her coffee and I sit beside her

"Just this day. I want your safety. I want your presence"

Nadala na ako sa mga sindikatong pumasok sa bahay nila. Ayaw ko nang maulit
yong nangyari sa kanya sa araw na yon. Hindi ko na kakayanin. I felt that I
have a debt because of what she did. She saved my damn life. She covered her
self just to protect me. And I can't take if that thing would happen again to
her.

I like her. Iyon ang masasabi ko. Gusto ko siyang bantayan lalo pa't
nahahalata kung may tinatago siya. She's cheerful in outside but I saw unhappy
on her eyes when she faked her smile. Lalo na kapag kaharap ang kaibigan niya.
There's something that I want to figure out on family De Alas.
"Kailangan ko nang pera nila para sa gagawin kung plano" I said firmly on my
statement

"Pero diba nakakuha na ako nang pera. Kinuha ko yon sa bangko ng ama
mo..pahirapan pa nga ako sa pagkuha nung limang milyon" He shoke his head.

Sumandal ako sa dingding at iniisip parin bawat plano ko. Jayson successfuly
get my money on my father's bank account. Iyong kinuha niyang limang milyon
pinapatago ko muna sa kanya. Magagamit ko yon para sa araw-araw kung
kakailanganin habang nasa puder ako nana sir Alfonso. I need to help there
family.

I don't know, but the moment I live on there small house, all I want to do is
to help. I want there life become stable before I leave them. Matagal pang
mangyari yon pero mukhang si Daddy gumawa nang aksyon para mas mapadali ang
pag babalik ko sa puder niya.

"Sigurado ka bang binigay nang ama ni Shin yong limang milyong hiniram mo sa
mga De Alas, sir Draizen?"

Idiniin ko ang likuran sa dingding at mas lalong lumalim ang pag iisip. Hindi
ko nasundan yong pag bibigay nga nang pera sa ama ni Shion sa mga sindikatong
lumusob sa bahay nila. Dahil narin binabantayan ko si Shion sa araw na yon.

Si Jayson naman sa araw na yon bumalik sa syudad para mangalap nang balita
tungkol kay Daddy kaya hindi ko napa sundan sa kanya.Naibigay ba nang tuluyan
ni Alfonso yong pera? I'm still bothered.

"May tiwala ako sa ama ni Shion. Siguro naisip niya na kapag hindi niya
naibigay yong pera sa mga sindikato mas lalong mapanganib ang buhay nang mga
anak niya pag nagkataon"

My eyes darken after I said those. If anything happened to her daughter

because of him. I will never forgave his dumbshit doings. I saw how Shion, do
all the hard work just to pay his debt. And now his father are doing some
shits, and have debt again on the Mayor.

They face a big problem from De Alas family. Kahit ako nahihirapang lutasin,
three hundred million is so damn much. Pag nalaman yan nang ama ni Namae , I
am so sure they will dead end. Mabibilanggo ang ama ni Shion pag nagkataon.
And I don't want to see her, lost her damn self because of that. Kaya
ngayon... Kailangan kung makasiguro kung nabayad niya ba nang mabuti yong pera
sa mga sindikato na yon para lutas na ang problema.

"Take an action. Kung pupwede gumawa ka nang paraan para alamin kung naibigay
ba ng maayos yong pera. Kung pupwede ko lang ipadakip ang mga hudas na yon
gagawin ko" Nag tagis ang aking bagang

Pasalamat sila wala pa akung kapangyarihan para ipatumba ang mga putanginang
sindikato na yon.

"Areglado boss. Pero yong ama mo mukhang may binabalak. Narinig ko kina
Patrick na may inutos nanaman siyang panibagong tauhan para manmanan ka dito"

Hinilot ko ang noo. That old man. Hindi pa talaga titigil.

"Pabayaan mo muna. Sa ngayon ang aasikasuhin mo yong mga sindikato at ang ama
ni Shion. Kailangan ko rin nang lahat nang pangalan na pinag uutangan nang ama
niya. Dahil noong nakaraan nakita kung may kausap siyang lalaki. Mukhang
panibago nanaman yon"

Hindi ko na alam kung anong magagawa ko sa ama ni Shion. Nalulong na sa sugal,

I know he loves his daughter and son. But his damn self drowning in gambling.
Sinugal ko na nga ang sarili sa putanginang pag bo-body guard para makakuha
nang ibang impormasyon sa pamilyang ito. Mukhang may dagdag nanaman sa
problemahin ko.

I don't want Shion, take all the burden. He need my help.

"Paki-bili narin nang dalawang cellphone. I want a couple color" Huling utos
ko na ipagtaka niya. Tumalikod na ako hindi na sinabi ang dahilan kung bakit
kailangan ko nang ganon.

Shin's POV

"Bakit hindi mo sinabi sa ama mo ang totoong nangyari?" Sabi ko. Hindi na
napigilan sa gustong itanong sa kanya noong una palang.

Buong araw akung binabagabag nun. May galit akung naramdaman dahil sa hindi
niya sinabi ang totoo sa ama niya kaya hindi na ako pumupunta rito sakanila.
Takot ako kay Dante, yan ang dahilan. Gusto kung umiwas sa pamilya niya pero
dahil kay Drailan balik nanaman ako sa dating gawi.

"Ayaw kung ma-pressure si daddy kapag sinabi ko ang rason. Madali siyang
magalit at parati niyang pinag iinitan ng ulo si kuya. Ayaw ko namang mabigla
siya sa ginawa niya sayo. Ayaw ko siyang biglain sa ginawa ni kuya. My dad is
so weak right now to handle a problem"

"Pero kamuntikan na akung magalaw nang Dante na yon. Kundi ka lang

dumating..."

Tinignan ko ang sarili sa salamin. Hindi alam kung anong idudugtong na sumbat.
Para lang siyang walang narinig. Inaayusan niya ako ngayon dahil isasama niya
raw ako sa Club. Malapit nang mag gabi pero nandito parin ako sa kwarto niya.

Naiwan ko si papa doon at Luke sa bahay. Hindi ako makapag bukas ng Car wash
at makapag benta sa palengke dahil nga isinama ako ni Drailan ngayon.

"Hindi naman natuloy. Nahawakan ka lang sa sensitibong parte. Ang importante

ay hindi ka nagalaw niya. He didn't get your virginity "

Lahat nang dugo ko sa mukha ay napunta sa ulo ko dahil sa naging respond niya.
Tingin niya hindi ako natrauma sa ginawa ng demonyo niyang kuya. Kung
sasabihin niya ngayon na parang wala lang yon, ay parang wala siyang pake-alam
sa nangyari sa akin.

"Ganyan kana ba ka walang awa sa akin..."

"Oh god, Shin. Pasalamat ka hindi ka nagalaw ng tuluyan hindi katulad nang
ibang dinala niya----" Natigilan siya nang mag sink in sa isip niya ang sinabi

"A-Anong ibig mong sabihin?" Nanginginig kung sabi

Kahit may pumasok na sa isip ko ay gusto ko parin nang kumpirmasyon.

"Marami na siyang na rape na babae sa underground nang mansyon namin. Please

sa atin lang muna ito. I love my ku----"
"Isang masahol na demonyo yang Dante na yan!" Hindi makapaniwalang sabi ko.
Napatakip ako sa bibig

"Nalulong lang siya nang bisyo kaya nawawala sa sarili pero mabait----"

"Kahit kailan hindi ko nakitaan nang pagka bait yang kagagohan niya" Mariin
kung sabi

Akala ko hindi lang ganyan ka demonyo ang kapatid niya. Talagang masahol pag
uugali niya. Natatakot akung dumating ang panahon, kikidnapin niya ulit ako.
Ngayon palang nanginginig na ako sa takot.

"Pasalamat ka nalang dahil naligtas kita. Don't worry I will talk to him na
hindi kana guguluhin"

Ibubukas ko na sana ang bibig kaso pumasok na si Drailan sa loob nang kwarto
niya na may dalang meryenda. Inutos yon ni Namae sa kanya. Habang nakipag
titigan sa kanyan ngayon. Hindi ko maiwasang maawa sa kanya.

Sa hinaba-haba nang panahon na kasa-kasama ko siya sa iisang bahay ay magiging

ganito ang papel niya. Utos-utusan nalang sa pinaka mayamang anak sa Lungsod
namin. Ginawa niya ito para sa pamilya ko. Para kay papa. Mukhang buong buhay
siyang mamalagi sa pag bo-body guard kay Namae.
Malaking utang ang hiniram niya sa ama ni Namae.

Gusto ko siyang kumbinsihin na tumigil na lang pero sino ba ako para

kumbinsihin siya. Ayaw niyang paawat at mukhang nagustuhan rin siya nang
mayor. Ayaw ng pakawalan.

"Where should I put this?" Tanong niya

"Diyan lang muna" Turo ni Namae sa maliit na centered table

Nakatingin parin ako sa kanyang repleksyon sa salamin. Damn! Ano bang ginawa
ko sa lalaking ito para gawin lahat ng sakripisyo para sa pamilya ko.

Halata sa kanya ang pagka pagod. Kahapon nag mall kami sunod-sunoran siya sa
amin.Buong araw siyang nag drive pauwi. Anim na oras yon. Naabutan pa kami
nang ulan nang papalapit kami sa bahay. Pinili nalang kasi naming mag lakad
pauwi.

Nag alok nang Van si Namae kahapon na ihatid kami galing sakanila hanggng sa
bahay namin pero ayaw ni Drailan. Gusto niyang mag lakad sa madilim na gabi
kasama ako.

"Let me hold your hand" Sabi pa niya.

Hinayaan ko nalang din. Gabi narin kasi, wala naman sigurong makakita sa aming
dalawa na magka hawak kamay. Mas humigpit ang kapit ko sa kanya.

Hanggang kailan kami ganito? Naging masaya ako na kasama siya ngayon. Sakabila
nang nangyari sa buong araw sa mall na kasama si Namae ay pinaramdam niya
parin sa akin kung gaano ako importante sa kanya.

Pasimpleng galaw ang kanyang ginawa sa tuwing na-out of place ako kapag
kinakausap na siya nang kaibigan ko. And now, finally napag-isa narin kaming
dalawa.

"I'm sorry again" Pinapahiwatig niya yong nangyaring pang iinsulto niya sa
akin doon sa dressing room

"It's okay Drai" Mahinang sabi ko. Nakalimutan ko na yon dahil sa sticky note
na may lamang sulat doon.

Tahimik lang kami sa isat-isa. Pinakiramdaman ang bawat isa, alam ko may gusto
siyang sabihin pero mas pinili niyang manahimik. Kahit ako marami akung
gustong ekwento sa kanya pero parang nabingi na ako sa lahat.

Kuntento na ako na hawak ko ang kamay niya at hawak niya rin ako nang
mahigpit. Hanggang ngayon para parin akung nanaginip. Ang bilis nang panahon
na kasama ko siya sa iisang bahay tapos ngayon. We are officially on.

Hanggang maabutan kami nang ulan sa daan tahimik parin kami.

"Come here" Sabi niya nang mas nauna akung tumakbo. Hinintay ko siya,
nanginginig sa lamig. Nag hubad siya nang damit para italukbong sa ulo ko nang
makalapit siya sa akin.

"Baka sipunin ka" Pagod siyang huminga nang malalim

"Paano ka? Sayo----"

"No, Come here. You need to cover your head. I'm fine"

Parang may humaplos sa puso ko dahil sa kanyang ginawang pag-alala. Siya narin
ang nag kusang humawak sa kanyang damit na tinakip sa ulo ko bago namin
tinakbo ang distansiya papuntang bahay namin.

Isa lang ang masasabi ko, maswerte ako at nakilala ko siya. Hindi ako nagsisi
nung hinalikan niya ako sa cubicle. Dahil doon, nagka tagpo ang landas namin.
Dahil doon nakilala ko ang mysteryosong lalaki na ito na pinagkakatiwalaan ko
nang husto kahit pa napaka malihim niya sa lahat nang bagay.

"Tapos na kitang make-upan. What a beautiful bestfriend"

Nag mulat ako nang mata dahil sa narinig. Bestfriend? Matagal-tagal narin
simula ng marinig ko yan sa bibig niya.

Hindi na ako nagulat sa mukha ko nang makita kung maganda yong pagkaka-make up
niya sa akin. Nag bago ang mukha ko. Morena yong balat ko kaya naman nang
malagyan nang nagkikintaban make up na bumagay sa skin tone ko ay mas lalong
tumingkad ang mukha ko.

Meron akung long eye lashes na makapal. Medyo dark red ang nakapalibot na
make-up sa mukha ko. My cheek bones are highlighted dahil narin sa pink blush-
on na parang natural lang. Ang manipis kung labi ay nilagyan niya nang dark
red lipstick. I can't describe myself right now. Sobrang tagal narin simula
nang maayosan ako. I use to wear a light lipstick and a powder.

"Dala mo ba yong back less na damit?" Umiling ako "Pahiramin nalang kita"
Pumasok siya sa malaking closet kaya nawala siya sa kwarto niya.

Doon ko lang napansin na kanina pa pala ako tinignan ni Drailan sa salamin.

Naka sandal siya sa dingding. Seryoso at mariin ang pagka titig sa akin.
Nginitian ko siya pero hindi niya binalik ang ngiti ko.

Nataranta agad ako nang umahon siya sa pagkaka-sandal upang lapitan ako. Ilang
beses akung huminga para pakalmahin ang sarili. Nandon pa naman si Namae sa
closet.

"You look gorgeous" Sabi niya nang makalapit siya sa likuran ko.

"Salamat" Ngumiti ako kahit klaro doon ang pagiging nerbyos. Ilang beses akung
sumulyap sa closet na kung saan nandon ang kaibigan sa loob.

"Mukhang dobleng bantay na ang gagawin ko ngayon" Mas lalo siyang lumapit sa
likuran ko

Hinawakan niya ang sandalan nang upuan ko tsaka yumuko para mas matitigan ako
sa salamin.

"I will support you no matter what you do. Iintindihin kita hanggat kaya ko.
Sasabayan kita sa gusto mong mangyari. Diba yan ang gusto mo" Bulong niya

Narinig ko ang pag bukas nang pintuan hudyat na lalabas na si Namae. Mabilis
akung tumayo para salubongin siya sa pintuan. Grabe ang kabog sa dibdib ko.
Baka pag naabutan kaming dalawa ni Drailan na magka lapit baka manghinala
siya.

"Yan ba ang susuotin ko?" Pilit kung kinalma ang sarili

"Uh...yeah. kasya naman siguro ito sayo. Sege suotin mo" Nilahad niya ang
isang nag kikintaban damit. Isa yong black bodycon na maiksi. Three inches
above the knee ang haba.

Hindi ko na binalingan si Drailan sa likod dere-deretso na akung pumasok sa

Closet. Hindi mawala sa sistema ko yong sinabi niya. Damn, I hope he
understands.

As usual bumungad sa akin ang tambak na damit. Ibat-ibang klase yon. At naka
arrange na rin lahat. Sinimulan ko nang isuot yong damit.

"Bagay talaga sayo kahit anong susuotin" Nakangiting bungad ni Namae nang
makalabas ako.

Balik na ulit si Drailan sa pag babantay sa gilid nang pintuan. Nakahalukipkip

siya doon habang deretso ang kanyang mata sa suot ko. Nag iwas siya nang
tingin tsaka huminga nang malalim. Pinikit ang mata tsaka tumingala tila
problemado sa nasaksihang postura ko ngayon.

"Thanks. Ito nalang ang susuotin ko" Tinignan ko ang kaharap na ngayon naka
shower coat parin.

"Mag bibihis lang ako" Binalingan niya si Drailan "By the way may suit kana
rin pala. Ede-deliver yo-----"

Saktong may kumatok sa pintuan. Binuksan ni Drailan yon tsaka may inabot na
naka plastic pa na itim na coat. Para yong business attire. Ang kaibahan lang
all black yon lahat. Iyong kadalasang suot nang mga body guard o detective sa
mga Korean movies.

"Suotin mo na yan. Body guard ka naming dalawa ni Shin ngayong gabi. Sege mag
bihis na ako" Pumasok siya sa closet kaya naman kami nalang dalawa ni Drailan
ngayon.

Lumapit siya sa may kama para ilapag yong black suit. "You'll gonna wear
that?" Sinuyod niya ang kabuoan ko. Tumango ako
Wala na siyang salita kahit pa umigting ang panga niya.

"I need to take a shower" Pagka sabi niya nun. Pumasok siya sa bathroom ni
Namae na walang pag alinlangan.

Imbis na mahiya sa ginawa niyang pag ligo sa bathroom ni Namae na walang

pahintulot ay bigla akung nakaramdam nang bolta-boltaheng pagka-inis. Dito ba
siya naliligo sa kwarto ni Namae araw-araw? Dito din siya nag bihihis kung
ganon? Nag babantay rin siya sa loob ng kwarto, hindi sa labas?

Gusto kung masagot yon lahat pero hindi na maproseso nang utak ko. Ibig
sabihin buong araw siyang nasa loob ng kwarto ng kaibigan ko kung hindi
lalabas si Namae. Bakit dito pa? Bakit hindi siya lumalabas at doon nalang mag
bantay.

Bakit para akung pinapatay sa isipang sila lang dalawa sa loob nang malaking
kwarto. Kung ganon, tinitigan niya si Namae buong araw kung paano ito matulog
buong araw. Kung anong ginagawa nito. Naiisip ko palang na inaakit siya halos
mag wala na ako.

I trust him, pero kung yong kaibigan ko ang pag uusapan hindi ko na alam.

Ayaw kung masira ang make-up na suot kaya naman pigil na pigil ako sa luhang
gusto nang tumulo. Nasasaktan ako, dahil wala akung magawa kung anong gustong
iutos nang amo niyang babae sa kanya.

Lahat gagawin nito para lang magampanan ang trabaho. Siguro iyon ang utos nang
babae sa kanya na halos dito na sa loob nang kwarto mag bantay si Drailan.

Kahit sa pag dating namin sa aming destinasyon, isang magarbong Club ang
nadatnan namin. Kahit nasa labas palang kaming tatlo, halos puro nakikita ay
mararangyang tao sa paligid.

"Halika, Shin. Ipakilala kita sa mga kaibigan ko" Hinila niya ang kamay ko sa
dagat nang taong nakapalibot. Naka pasok na kami sa loob at halata talaga ang
pagiging class. Naka sunod lang si Drai sa amin na as usual halos mabali ang
leeg sa mga babaeng nakikita sa kanya.

First time kung makapasok sa ganito kaya hindi ko maiwasang maaliw sa mga
babae at lalaking nag sasayawan. Ang iiksi nang damit na halos klaro na ang
kaluluwa at pwet. Hindi rin basta-basta yong malalaki, klaro sakanila ang
pagiging marangya.

"Hi Everyone. How's here?"

Hindi ko namalayan nakarating na pala kami sa lamesa nang mga kaibigan ni

Namae. Apat ang nandon. May isang lalaking nahalo sakanila na halatang
boyfriend nung katabing babae.

"Nandito na pala ang anak ng Mayor. Oh saan yong gwapong body guard mo?"
Tanong nung makapal ang kilay na bagay sa kanya. Halata ang pagka bitch sa
kanyang damit dahil narin sa sobrang iksi.

"Nandiyan lang. Binabantayan ako. By the way this is my friend, Shin"

Napatingin ako sa likuran hindi ininda yong tingin nang mga babae sa akin.
Wala si Drailan sa likuran namin, hindi ko napansin. Naaliw narin kasi ako
kakatitig sa mga tao kaya hindi ko namalayan na hindi na pala siya naka sunod.
Saan siya.

"Hi Shin... I'm Grasia" Pakilala nung isa na mabait ang ngiti sa akin

"Ako naman si Grace"

"Aliza" Maiksing pakilala nung mukhang bitch ang pag mumukha.

Nakipag shake hands ako sakanila. Hindi naman iba ang trato nila sa akin
bagkos nagiging friendly pa sila. Umupo kami sa mahabang sofa. May maraming
hard liquor sa lamesa nila.

"Taga saan ka Shin? I didn't know na may friend pala ang ingrata na'to" Turo
niya kay Namae

"Shut up. Anong akala niyo sa akin. She's my highschool friend by the way"

"I see. Taga saan ka nga Shin?" Naka ngiting tanong ni Grace.

"Guadalupenian Heights Village" Maiksing sagot ko.

Hindi ko na nakita yong reaksyon nila sa sinabi ko dahil nilibot ko na yong

tingin ko sa paligid para hanapin ang pigura ni Drailan. Kahit saang sulok na
ako tumitingin.

"Para sa mahihirap ang Village na yon diba?" Rinig kung bulong ni Grace sa
boyfriend nito.

Hindi na ako kinausap ni Grace pagkatapos nun. Hindi narin ako nag atubling
mag salita dahil ocupado ang isip ko kay Drailan kung saan siya ngayon.

"Inom ka, Shin. I'm sure hindi ka pa nakaka-inom nito" Binigyan ako nung
Grasia nang inomin.

Tumango ako at pinabaayan nalang yong shot glass. Nag uusap ang apat sa tabi
ko. Hindi ako makasabay kaya inaliw ko nalang ang sarili sa pag libot-libot sa
mga tao.

Sa kabilang daku, nakita ko ang tumutusok na tingin doon. Kaya naman nang
mabalingan ko isang ngisi ni Miguel ang nadatnan ko. Kinakawayan rin ako nina
Greg, Jhonny na kasama niya sa lamesa.

Tinawag niya ako, sumenyas na palapitin sa kanilang lamesa.

"Doon muna ako" Paalam ko sakanila ni Namae

Sabay silang tumingin sa tinuro ko. Nanlaki ang mata nang apat na babae nang
makita sila Miguel.

"Kilala mo sila? Why don't you invite them in our table" Maarteng sabi ni
Aliza. Para pa siyang nagulat dahil kilala ko ang tinuro ko

Walang dalawang isip na kinawayan ko ang apat na lalaki sa kabilang lamesa.

Senenyasan na lumapit. Nakita ko ang pag iling ni Miguel nang hinila siya sa
nag tatawanang Greg.

Wala na nga siyang magawa nang makalapit sila sa lamesa namin.

"Hi ladies" Bati ni Jhonny

"Hi... Diba kayo yong Varsity' players noong college" Sabi ni Grasia.

Tumabi si Miguel sa akin samantalang katabi naman noong dalawa pang babae
iyong sina Jhonny sa kaharap naming upuan. Si Grace naman patawa-tawa nalang
sa pag uusap nang mga lalaki at kaibigan niya dahil narin katabi niya ang
boyfriend. Si Namae kausap niya ngayon si Greg nang masinsinan.

"I didn't know na magkakilala kayo ni Namae De Alas. Pumupunta ka pala sa

ganitong lugar" Sabi ni Miguel sa akin.

"Sinama ako ni Namae rito" Sagot ko. Medyo nilapit ko pa yong bibig sa tenga
niya para marinig niya ako.

Sobrang lakas na nang sound at napaka wild na sa loob. Ang usok na lumalabas
sa stage ay nag sisilbing effect sa mga taong sumasayaw. Hindi ko maiwasang
humanga.

"I see. Maybe I can invite you sometimes when I came here" Nilapit niya ang
bibig sa tenga ko nang hindi ko klaro yong boses niya

Sa dagat nang tao na umuusok, kahit sa neon lights na ilaw naaninag ko si

Drailan na naka tingin sa akin gamit ang mabagsik na tingin. Nasa may kalayuan
siya. Naka bantay doon, parang statwa. Nakita ko pa ang babaeng lumalapit sa
kanya na kinausap siya pero dahil sa hindi siya pinansin nito umalis kalaunan.

So ginawa niya talaga ang trabaho niya? Bakit nandiyan siya naka bantay? Pwede
naman dito siya sa malapitan sa lamesa namin. Natabunan na siya nang mga tao
kaya naman hindi ko na siya nakita pa. Ang huli kung nakita papunta si Abegail
sa kanyang kinatatayuan.

Kinagat ko ang pang ibabang labi. Nandito pala silang lahat. Pati si Miguel
nandito rin.

Binalingan ko ulit yong kinatatayuan ni Drailan. Kaso wala na siya doon.

Nanlamig ang mukha ko. Saan na sila ni Abegail?

"Gusto mong sumayaw?" Tanong ni Miguel

Iniling ko ang ulo. Nababahala sa pagka wala ni Drailan. Ininom ko ang shoot
glass. Gusto kung hanapin ang dalawa kaso hindi ko naman maiwan itong si
Miguel.

"Malakas ka talagang uminom noh?" Ngisi niya tsaka uminom rin sa alak.

Nag salin ulit ako. Hindi na ako magka muwang-muwang sa pag iisip kung anong
irespond sa kanya dahil nalunod na ang isip ko sa pag alala para kay Drailan.

"Namae, hindi ka ba nag alala kay Drailan? Baka iniwan niya tayo" Sabi ko nang
dina napigilan

Natigilan siya sa pakikipag usap kay Greg para tignan ang buong paligid.
Hinanap ang kanyang body guard. Nang tumingala siya sa second floor ngumisi
siya tsaka may senenyasan.

"Come here. There he is" Turo niya kay Drai sa itaas na nasa may terrace naka
sandal. Pinag masdan kaming lahat sa ibaba pero mas direkta ang kanyang mga
mata sa akin. Madilim ito, lalo na kapag natatamaan siya nang neon lights.
"Drai come here!" Tawag nang mga babae

"Napaka hot talaga nang body guard mo, Nams" Tawa ni Aliza.

"Body guard na pala yan?" Halakhak ni Miguel sa tenga ko habang pinag masdan
ang pababang pigura ni Drailan.

Hindi na ako makasagot dahil mas lalong kumabog ang dibdib ko habang
pinagmasdan din ang lalaking bumaba nang hagdanan para lapitan kami. Nang
makarating siya sa lamesa para lang siyang statwa na naka tayo sa harapan
namin.

"Do you need something, Ma'am?" Kahit magaling ito pero ramdam ang pagtitimpi
ng galit sa boses niya.

Yumuko ako at hindi na siya tinignan. Ayaw ko siyang tignan dahil baka mas
lalo akung manginig sa malamig niyang mata ngayon. Ininom ko ang alak sa
lamesa.

"No! No! Hinanap ka kasi ni, Shion kaya pinatawag kita" Tawa ni Namae.
Suminghap ang lahat nang kasama namin rito

Biglang namanhid ang mukha ko. Bakit yon pa ang sinabi niya.

"Anong kailangan mo?" Malamig niyang tanong.

Inangat ko ang tingin sa kanya. Mas nangatog pa lalo ako nang mag titigan
kami.

"W-Wala" Sabi ko tsaka nag iwas nang tingin para inomin ulit ang alak sa
lamesa.

"Pre pwede pakuha nang isang bucket namin don" Utos ni Miguel na ikatigil ko

Uminom pa ulit ako nang isang beses nahihilo na nang ka-onti. Hindi ko kaya
ang tensyon sa katawan ko ngayon. Galit ako kay Drailan dahil sa asta niya sa
kwarto ni Namae kanina pero hindi ko kayang magampanan dahil alam kung galit
rin siya sa akin ngayon.

"Stop drinking" Natigil ako sa akmang pag inom nang sinabi niya yon. Nilagay
ko nang dahan-dahan yong baso sa lamesa. Ayaw ko nang mag salita dahil
pakiramdam ko mas lumalala lang ang galit niya.

"Huwag ka nalang maki-alam pre, pabayaan mo na gusto niyang uminom. Pakikuha

nalang nang isang bucket namin sa lamesa" Awat nang katabi ko na hindi agad
nagustuhan ni Drailan ang narinig.

"Why don't you get those fucking buckets in your self asshole"

Nanlaki ang mata ko sa tabas ng dila niya. Kahit kailan hindi talaga siya
makapag pigil.

"Body guard ka naman. Utusan lang kaya pakikuha nalang" Iling ni Miguel.

"I don't do follow some usele-----"

"Drai, kunin mo na!" Sinigaw ko yon dahil narin sa hindi mapigilang takot na
namuo sa akin. Baka mag away pa ang dalawa.
"I can't" Aniya sabay kuyom nang kamao

"Bilis na. Kunin mo!" Sa puntong ito mas lalo akung nairita sa asta niya.

Mukhang mag hahamon pa yata siya nang away. Nakita ko ang pag pipigil niya sa
pag hinga nang malalim bago tumalikod para pumunta sa lamesa nila Miguel
kanina. Kinuha niya ang isang bucket don na naiwan.

"Susunod rin pala" Sabi nang katabi ko

Kinagat ko ang pang ibabang labi lalo na nung pabagsak na nilagay ni Drailan
yong bucket sa lamesa. Mas lumala lang talaga ang galit niya.

"Dria, inom ka" Alok ni Namae sa kanya. Nakatayo sa gilid nang sofa ang
lalaking masama parin ang aura. Tila nag babantay sa akin.

Kinunotan ko siya nang noo at pinandilatan. Mapapahamak kami sa kanyang galit.

Konti nalang sasabog siya. Mas lumalim ang inuman nang lahat. Hindi narin ako
uminom dahil ramdam ko ang nakakatakot na titig ni Drai sa akin.

"Let's dance" Alok ni Miguel na namumungay ang mata dahil sa kalasingan.

"I want to dance!" Tumayo si Namae tsaka hinila ako "Tara sayaw tayong lahat"
Lasing narin siya dahil panay na ang halakhak. Tumaas ang kanyang maiksing
fitted dress.

"Let's go!" Tawa ni Greg tsaka hinawakan ang legs nito. Nagulat ako don pero
agad namang tinampal ni Namae ang kamay nito tsaka lumapit kay Drailan.

"Tangina! Hanap nalang nang iba!" Tawa ni Jhonny kay Greg. Umiling ang dalawa
tsaka nag paalam para sumayaw na sa gitna nang mga tao. Sumama sina Grace at
yong boyfriend niya. Pati sina Gracia. Kaya ang naiwan sa lamesa kaming apat
nalang.

Ako, si Miguel atsaka si Namae. Hindi mawala ang titig ko sa dalawa lalo nung
binalikos niya ang braso sa leeg nang kanyag body guard tsaka nag simulang
sumayaw.

"Sayaw tayo. Isayaw mo ako please" Desperadang saad niya tsaka mas lalong
lumapit kay Drai nangayon nagulat sa kanyang ginawang pag sayaw sa harap

"Your drink. Uuwi na tayo" Sabi naman nang lalaking kalingkis niya

"No!" Mas lalo siyang tumawa atsaka nag sexy dance pa si Namae sa harapan
niya. Pilit siyang pinapatigil ni Drai kaso ayaw niyang paawat. Niyakap niya
ang lalaki "let's dance" Tawa niya tsaka hinila si Drailan palayo sa lamesa
upang makisali sa sayawan nila Grace

Nilunoko ang bumara sa lalamunan ko. Ano yon? Bakit ganon? Nakikita ko ba
talagang sinayawan siya ni Namae. Hindi mawala sa isip ko yong nangyari

"By the way your so pretty hindi kita nakilala agad" Bulong nang katabi ko na
kanina pa pala nag salita sa tabi ko. Nilapit niya pa ang bibig sa may pisngi
ko para marinig ko lang.

"Salamat" Hilaw akung ngumisi tsaka lumayo sa kanya kaso mas lumapit pa siya
sa akin. Amoy ko na ang alak sa kanya. Lasing na.

Ilang beses kung pinakalma ang sarili sa pag harumentado kaso kahit anong
gawin ko mas lumala lang ang sakit ko sa dibdib. Sumakip ito nang todo.

Nakita ko kung ano ang kakaibang reaksyon ni Drai kanina. Parang nagustuhan
niya ang ginawa nang kaibigan ko. Lalo na nung magka dikit ang kanilang
katawan.

Gusto ko nang umalis sa Club na ito para umuwi kaso hindi ko maigalaw ang paa
ko.

"Sobrang ganda mo talaga" Laking gulat ko nang hinapit ni Miguel ang bewang ko
tsaka mas nilapit ako sa kanya. Nilapit niya ang mukha sa akin, akmang halikan
ako kaso mabilis akung tumayo. "Dito nalang tayo. Saan ka pupunta?"

"S-Sasayaw" Mariin kung tinikom ang bibig

Tinalikuran ko na siya para iwan doon. Kailangan kung mahanap yong kaibigan ko
tsaka si Drailan. Hindi parin mawala sa isip ko yong nangyari. Habang patagal
na patagal para nang sinaksak ang puso ko sa sobrang sakit.

Nang makita ko sila agad akung lumapit don. Nag lakad ako, wild na sumayaw sa
harapan ni Drailan ang kanyang among babae. Tinignan lang siya nang lalaki
tsaka umali.

"Come on, dance with me" Hinawakan niya sa leeg si Drailan "Ayaw mong sumayaw?
Fine I'll strip" akmang mag huhubad si Namae nang mabilis na ibaba ng kanyang
kausap ang damit nito.

"Your crazy. Let's fucking go home now Ms. De Alas"

Naramdaman kung may humawak sa bewang ko. Na-igtad ako don kaya naman nawala
sa pananaw ko yong imaheng nag aaway sa aking harapan.

"Hey! It's me" Boses yon ni Miguel. "Let's dance, Shin"

Nag simula siyang sumayaw nang dahan-dahan sa likuran ko. Hindi ako makagalaw
dahil lahat nang atensyon ko ay nasa harap ko. Nakita ko ang pag kapit ulit ni
Namae sa leeg ni Drai.

"I like you" Boses yon ni Miguel "Pwede bang ligawan ka"

Ramdam na ramdam ko na ang kanyang mainit na katawan sa dumidikit sa akin.

Para na akung nabingi, lalo na nung pilit na iniwas ni Drailan ang pag mumukha
niya sa magkalapit na mukha ni Namae sa kanya. Pilit niya ring kinuha ang
braso nito.

Pumikit ako nang mariin. Parang tinusok nang karayom ang puso ko sa selos
ngayon. Hindi ako maka-imik.

Lumayo ako kay Miguel na patuloy parin akung sinsayawan. Mariin din ang hawak
niya sa bewang ko.

"Hindi kita gusto" Sabi ko nang maharap ko siya

Tumawa siya tsaka umiling "Hindi mo ako gusto kasi Mahal mo na ako? Don't
worry. I will court you" Ngumisi siya at mas idiniin niya pa ako sa kanya.

"May boyfriend na ako"

Deretsahang amin ko. Tama na ang pagtatago, ayaw ko nang ilihim pa ito. Ayaw
kung parating binabalewala itong naramdaman ko kay Drailan. Pareho kaming
nasaktan. Pareho din kaming kawawa sa pag tatago na ito. Kung ano mang
mangyari bahala na.

"Sinong boyfriend mo? Wala akung naala-----"

"Si Drailan. Boyfriend ko ang lalaking------"

Natigilan ako sa pag turo sa lalaki sa unahan namin nang makita kung
hinahalikan siya ni Namae nang mariin sa labi. Halos madurog ako sa
nasaksihan. Kulang nalang luluhod ako sa panghihina.

"I think your lying. May boyfriend bang nakipag halikan sa ibang babae. Harap-
harapan pa talaga sa girlfriend niya. Huwag kang mag angkin ng hindi iyo,
Shion" Halakhak niya sa tenga ko

Pilit niyang pinaharap ang mangiyak-ngiyak na mukha ko sa kanya. Nagulat

nalang ako nang maramdaman ko ang labi niya na lumapat sa akin. He kiss me!

Chapter 24:Talk

Hindi ako makagalaw dahil sa gulat. Ni kumurap hindi ko magawa, para akung
naparalisa. Nag halo-halo ang emosyon ko ngayon.

Nasasaktan ako sa nasaksihang pag halikan nila Drai at nang kaibigan ko sa

harapan ko mismo. Tapos si Miguel na hinalikan din ako ngayon, umamin pa siya
sa naramdaman sa akin. Ang sakit, labis akung nasaktan sa lahat ng ito.

Hindi ko na maproseso itong naganap ngayon sa akin. Sumisikip ang dibdib ko.
Gusto kung itulak si Miguel para matigil ang kanyang halik. Pero nanghihina na
ako. Namalayan ko nalang may tumulong luha sa mga mata ko na kanina ko pa
pinigilan.

Para akung sinasakal ng libo-libong tao. Hindi ako makahinga, lalo na nung
hinablot ni Drailan si Miguel palayo sa akin at sinuntok ito nang ubod lakas.

Napatakip ako sa bibig. Napaka bilis nang pangyayari, duguan na si Miguel

dahil paulit-ulit itong sinuntok ni Drailan.

"What the heck are you fucking doing!"

Naka higa ngayon si Miguel at kwenelyohan. Nag sigawan ang lahat dahil sa
gulo. Nandon parin yong musika na wild parin. Para na akung nabingi, tanging
naririnig ko ngayon ang tibok ng puso ko at ang nangangalaiti sa galit na
boses ni Drai.

"Tangina mo! Sino ka para halikan ang babae'ng yan!"

Nakatulala lamang ako sa kawalan. Mas lalong nanghina. Pilit na inawat nina
Greg si Drailan, kaso mabangis niya itong tinulak tsaka mas pina-igihan pa ang
pag suntok sa lalaki. Pilit namang lumaban si Miguel.

"Ohmygod! Stop please! Stop!" Sigaw yon ni Namae na gusto ring umawat kaso
hindi siya makalapit. "Drailan, Tama na!" Hysterical na sigaw niya
Parang walang narinig yong body guard niya dahil mas pinag-igihan niya pa ang
pag suntok. Lumalaban si Miguel kaso naka isang suntok palang siya marami na
agad ang tumama sa pag mumukha niyang kamao ni Drailan.

"Wala kang karapatang halikan si Shion dahil putangina! Akin ang babae'ng yan!
Naintindihan mo!"

Isang suntok pa ang naganap bago nahila nina Jhonny si Drailan palayo sa
nakahandusay na Miguel. Maraming dugo, nagkagulo narin. May lumapit na bouncer
at pinagtutulungan nilang pinigilan si Drailan sa pag sugod nanaman kay
Miguel.

"Putcha pala eh! Anong iyo, ha! Nakikipag halikan ka sa iba tapos sabihin mong
pag mamay-ari mo siya Gago ka pala!" Sigaw ni Miguel at sumugod rin.

Namamaga ang kanyang mukha at maraming dugo rin. Akmang lalapit kay Drailan
kaso mabilis na pinigilan nang bouncer "Bitiwan niyo ako! Gusto ko basagin pag
mumukha nang hambog na yan!"

"Tama na! Drailan! Your ruined my night!" Sigaw ni Namae na hinawakan ngayon
sa braso ang kanyang body guard. Humihikbi na rin siya sa takot.

"Don't touch the fuck me!!"

Hindi ko alam kung paano nakawala si Drailan sa pagkaka-hawak sa apat na

lalaki sa kanya at nasugod niya ulit si Miguel. Kaso hindi niya ito maabot
dahil narin may bouncer na naka harang.

"Damn you! napaka gago mo!" Sigaw ni Miguel tsaka gusto rin na makipag
suntokon ngunit hindi siya makawala.

"Pare tama na yan!" Awat ni Jhonny. Hinawakan niya si Drailan na nagwawala pa

lalo. Senenyasan niya ang ibang kasamahan na hawakan si Drailan at ilayo.

"You kiss my girl! You kiss my damn girl ! " Tinuro niya ako. Nag pupuyos
parin siya sa galit. Mas lalo akung namanhid. Gusto kung patahimikin siya pero
hindi ko na kayang mag salita. Natameme ako sa lahat nangyari.

"Tangina mo! Nasalanta ka lang dito pero kung umangkin ka nang tao-----"

"SHE'S MY GIRLFRIEND! YOU KISS MY GIRLFRIEND GODDAMMIT!"

Sinipa niya ang lamesa sa gilid nang hindi siya makawala sa pagkaka-hawak sa
kanya. Soon niya nilabas lahat ng galit niya. Mas lalo siyang kumuwala kaso
kahit anong gawin niya hindi na siya makalusot.

"D-Drailan!" Takot kung tawag ng sa wakas natauhan narin sa lahat ng

nasaksihan ngayon.

Sabay na tumingin si Miguel sa akin at Namae. Nag tatanong ang kanilang mata.
Blangko ang pag mumukha ni Namae sa akin, nakita ko ang pag kuyom nang kanyang
kamay. Mariin din ang pag tikom sa kanyang bibig. May sasabihin pero hindi
tinuloy.

Sunod kung tinignan si Miguel at ang mga tao ngayon na nakatitig sa akin nang
masama. Sinasabi nilang lahat na ako ang dahilan kaya nagka gulo. Mas lalo
akung namanhid sa mga tingin nila sa akin. Lalo pa't sinabi ni Drailan ang
totoo sa lahat.
He shout that I am his Girl. That I am his Girlfriend!

Gusto kung umamin na boyfriend ko siya pero hindi sa ganitong paraan. Mas
lumala lamang ang sitwasyon ngayon. Kinakabahan ako sa susunod na mangyayari.

"Nag papatawa ka ba, pre? Eh, bakit mo hinayaang makita nang girlfriend mo na
may hinahalikan kang babae! Hinalikan mo si Nama----"

"I didn't kiss her. She kiss the fuck me!" Nag wawala parin siya sa sobrang
galit. Tinuro niya si Miguel na galit rin ang ipinukol sa kanya "You! You kiss
my Girlfriend!"

Mabilis akung lumapit sa kanya para pigilan siya. Alam ko namang napupuno na
siya. Pero huwag ganito, natatakot ako. Natatakot ako sa harap-harapang pag
amin niya ngayon. Hindi ko na alam kung anong gagawin dahil lahat sa sarili ko
natatabunan na nang pagka kaba.

"D-Drailan tara na. U-Umuwi na tayo" Utal kung wika.

Hinila ko ang damit niya. Hindi na ako makatingin sa mga tao rito lalo na kay
Namae na alam kung nagulat sa kanyang nalaman sa bibig nang kanyang body
guard. I'm sure gagawa siya nang paraan, may balak siya ngayon. Base narin sa
mga tingin niya sa akin kanina. Galit na galit rin siya.

Hindi niya nagustohan itong narinig niya. Bago pa ako mahimatay sa takot,
hinila ko na si Drailan palabas nang Club na yon. Hindi siya nag matigas sa
pag kaladkad ko sa kanya. Nag pati-anod nalang din siya. May kumuwala na luha
sa mata ko. Mabilis ko itong pinahid.

Gusto kung mag sisigaw upang ilabas itong lahat nang poot sa dibdib ko.
Nahahabag ako sa nangyari ngayon. Alam na ni Namae, at makarating agad yon kay
Dante. Maraming galamay si Dante kaya naman dobleng takot ang naramdaman ko
ngayon.

Paano kung nanganganib ang buhay naming dalawa ni Drai.

"Shion" Tawag niya sa akin

Hawak ko ang kamay niya. Hindi ko siya binalingan dahil baka pag kinausap ko
siya ngayon. Hindi ko mapigilan ang bibig na mag salita nang hindi kanais-
nais. Patuloy ko lang siyang hinihila.

May jeep na paparating. Pinara ko ito at pumasok sa loob na hawak parin ang
kamay niya. May dalawang magka sintahan na sakay at nasa likod sila nang
driver. Pinili ko ang pinakadulong upuan. Malayo sakanila.

Nang umandar yong jeep binitawan ko ang kamay niya tsaka nakatalikod na umupo.
Gusto kung ganito nalang, para hindi niya makikita ang naiiyak ko nanamang
mata.. Ayaw ko siyang sumbatan sa lahat nangyari sa loob ng Club dahil baka
isang kadlit nalang sa akin sasabog din ako sa galit.

"Talk to me. I know you have many words to say" Sabi niya sa punong tenga ko.
Kahit nasa likuran ko lang siya ramdam ko parin ang kanyang katawan na naka
dikit sa akin.

Hinawakan niya ang kamay ko. Mabilis ko namang nilayo yon para hindi niya
mahawakan. Narinig ko ang mahina niyang mura dahil sa ginawa ko. Mariin kung
kagat ang labi para pigilan ang namumuong luha nanaman.
Naiiyak nanaman ako sa tuwing naalala ko yong halikan nila ni Namae. Nakita ko
pa kung paano diniin nang kaibigan ko ang batok niya para mahalikan siya nang
todo. Tapos ako nakatingin lang sa kanya na balisang-balisa. Tapos inamin niya
pa sa lahat na Girlfriend niya ako.

Napuno ang isipan ko nang pag alala, pagka galit sa nangyari ngayon.

"Bakit hinayaan mo lang na halikan ka ng lalaking yon. Boyfriend kita pero

hindi mo kayang depensahan ang sarili" Naramdaman ko ang kanyang kamay na
pumulupot sa bewang ko. Pinagpahinga niya ang kanyang noo sa balikat ko ngayon
tila pagod na pagod at nadagdagan ko pa.

Pilit kung tinanggal ang kanyang kamay na naka pulupot sa akin. Galit ako sa
kanya galit rin ako sa sarili ko dahil nakatunganga lang ako sa buong
pangyayari. Wala akung ginawa doon. Inaamin ko na may kasalanan ako, dahil
hindi ko natulak agad si Miguel. Hinayaan ko siya. Pero si Drailan, marami
siyang naging kasalanan sa akin. Inipon ko lahat ng yon sa sarili.

"Shion, talk please"

Nang mag tagumpay ako sa pag tanggal sa kanyang braso na naka pulupot sa tiyan
ko ay umatras ako para hindi kami magka dikit dalawa ngunit bago ko pa magawa
yon ay mabilis niyang sinakop ang bewang ko para mas dumikit ako sa kanya.

Huminga ako nang malalim. Nakita ko ang pag sulyap nang driver sa amin sa
salamin pero binalik din agad yong mata sa daan. Iyong magka sintahan naman
busy rin sakanilang ginagawang pag uusap.

"Mag salita ka naman. Nakakabaliw ang katahimikan mo" Bumigat ang kanyang pag
hinga sa balikat ko. "I'm sorry. I'm sorry, I'm sorry please talk to me. Tell
me what's on your mind "

Ilang ulit niyang hinalikan ang ulo ko. Pilit akung pinapakalma. Parang may
nag liliparan sa tiyan ko sa simpleng ganito niya lang sa akin.

Hindi parin ako nag salita. Gusto kung maging tahimik nalang muna dahil ayaw
ko siyang pag salitaan ng masama.

Nang makarating kami sa harapan nang Gate ng Guadalupenian Heights Village ay

mabilis akung nag bayad ng pamasahe tsaka bumaba. Naka sunod lang si Drailan
sa akin.

Mas binilisan ko ang pag lalakad. Kahit madilim ang daan ay hindi ko ininda
ang pag kilabot sa balat. Pinikit ko ang mata tsaka mas nilakasan ang pag
lalakad.

"Shion..." He called softly

Nang makarating kami sa harapan nang gate sa bahay, mabilis akung pumasok.
Naka sunod parin siya sa akin. Nasa gilid lang nang pintuan namin yong
hagdanan papuntang rooftop na kung saan, doon siya natutulog.

Bago ko pa mabuksan yong pintuan. Mabilis niyang hinila ang kamay ko para
maharap sa kanya. Sinandal niya ako sa pintuan at dinikit ang katawan sa akin.

Natutuliro na ako sa mga titig niya. Ang hirap huminga habang kaharap siya
ngayon. Tanging buwan ang nag sisilbing liwanag sa aming dalawa. Kinagat ko
nang mariin ang labi para pigilan ang namumuong luha ngayon. Nanghihina ako sa
kanyang matamlay na titig sa akin.

"Bakit hindi ka nag sasalita? Sumbatan mo ako sa kagagohan ko, pero kahit
anong gawin mong pagka galit sa akin dahil sa ginawa ko kanina hindi ako mag
sisi na nagawa ko yon"

"Sabi ko naman sayo diba? Mag hintay ka na ako ang mag sabi na tayo na" Sa
wakas na banggit ko.

Pinikit niya ang mata at tinagilid ang ulo. Nakitaan ko siya nang sobrang
pagtitimpi na kadalasan niyang pinapakita sa tuwing hindi niya kayang dalhin
ang namumuong galit.

"Hindi ko hahayaang mahalikan ka nang kung sino-sino. Mas mabuting alam nila
na tayo na. So that they know there limits"

Pumungay ang kanyang malamlam na mata. Kaya ayaw ko siyang titigan nang ganito
ka lapit dahil susuko agad ako. Napa singhap ako nang hinawakan niya ang labi
ko at pinahid gamit ang thumb finger. Habang ginagawa niya yon bumalik sa
kanyang mga mata ang pagka galit.

Tinignan ko ang labi niya "Hinalikan ka ni Namae" Mahinang sabi ko.

Tumigil siya sa pag pahid sa labi ko. He nod in respond. "She did, I didn't
kiss her. Pero si Miguel hinalikan ka rin niya. He deserves my punches, Shion.
Wala siyang karapatan na halikan ka niya. Ako lang dapat ang humalik sayo"

Parang nalusaw ang puso ko bawat rinig sa kanyang hinaing. Titig na titig siya
sa labi ko. Marami akung gustong sabihin pero hindi ko na talaga kayang mag
salita.

"Nag seselos ako sa kanya. Selos na selos ako" Amin ko na ikatigil niya. Nag
iwas ako ng tingin "Ayaw kung sa kwarto ka niya nag babantay. Ayaw kung doon
ka naliligo sa banyo niya. Ayaw ko sa lahat nang pinapagawa niya sayo. Naiinis
ako sa tuwing magka lapit kayo"

Mas lalo siyang natigilan. Mas pumungay lang ang mata niya habang nakatitig sa
akin. Para siyang nalasing sa mga pinagsasabi ko. Bumigat ang kanyang pag
hinga na para bang hindi niya inasahan na marinig yon sa akin.

"Ganyan nga, sabihin mo lahat sa akin. Bakuran mo ako, gusto kung binabakuran
mo ako dahil gagawin ko lahat para mapanatag ka lang. Ikaw ang batas ako ang
taga sunod" Binaon niya ang mukha sa leeg ko at niyakap ako nang mahigpit
"Mahal na kita"

Para akung nakuryente sa bulong niya , Sobrang hina nun pero rinig na rinig ko
talaga. Hindi ko alam pero napangiti nalang ako. Mahal ko na rin siya, alam ko
yon. Hindi na bastang pagka gusto ito. I love him.

Kinabukasan niyan maganda ang naging gising ko. Kahit pa sa mabigat na

nangyari kagabi, ay hindi ko maiwasang mapanatag sa tuwing naiisip ko yong pag
uusap naming dalawa ni Drailan kagabi.

Habang pababa nang hagdanan hindi parin ako mapalagay. Tahip-tahip na yong
kaba ko lalo na nung makita ko ang lalaking excited kung makita ngayon. Puno
ng grasa ang kanyang damit at kamay. Mukhang inaayos nanaman yong sasakyan sa
labas.

"How's your sleep?" Tanong niya nang makalapit sa akin. Kahit gutay-gutay na
damit ang suot niya ngayon ay bagay parin sa kanyang matikas na katawan. Hindi
ko siya nakita na nag mumukhang dugyot kahit sa simpleng suot.

"Maganda yong tulog ko" Naka ngiti kung sabi. How I wish na ganito nalang
palagi. Gumising sa umaga tapos siya agad ang bumungad sa akin. Ang napaka
gwapo kung boyfriend. Namula agad ako sa naisip. Hindi parin mawala sa isip ko
yong mga sinabi niya sa akin kagabi.

"Good to hear that. Eat your breakfast now, I cook early"

Hinawakan niya ang kamay ko para dalhin sa kusina namin. Marami parin siyang
grasa sa kamay. Nang makita niyang tinignan ko ang kamay niyang may itim. Agad
niyang binitawan ang kamay ko.

"Galing pa ako sa ilalim nang sasakyan. Inayos namin ng papa mo. Nadudumihan
kita" Nag kamot siya nang batok.

Natawa nalang ako. Iniling ko ang ulo tsaka hinawakan ang kamay niyang tinago
sa likuran niya. Ano ngayon kung madumi ang kamay niya, as long as nahahawakan
ko siya nang ganito masaya ako.

"Kumain kana?"

"Hindi pa ako kumain. Hinintay kita"

Napanguso nalang ako. Parang may humaplos sa puso ko. Bakit napaka sweet ng
lalaking ito. Napapangiti nalang lalo ako.

Pinaghila niya ako nang upuan na para bang prinsesa ako na kailangan niyang
ingatan.

"Hindi ka pupunta sa bahay nila Namae ngayon?" Tanong ko nang maka-upo

"Sunday ngayon, wala akung trabahado. Sa Car Wash mo nalang ako ngayon"

Mabilis siyang nag lagay nang kanin sa plato ko. Nakahalumbaba akung nakatitig
sa bawat galaw niya. Tapos narin siyang mag hugas nang kamay kaya naman
pagkatapos niyang asikasuhin ang kakainin namin ay umupo na siya.

"Let's eat"

Tumango ako tsaka naka ngiting kinuha yong kutsara sa plato ko. Naka ilang
subo palang ako nang makita kung sunod-sunod yong subo niya tila gutom na
gutom. Alas dyes na ako nagising at mukhang kanina pa siya nagugutom.

"Bakit mo pa ako hinintay gumising. Sana kumain ka nalang" Sabi ko.

Uminom siya nang tubig. "I can wait. Kaya kung tiisin yong gutom para lang
makasama ka rito"

Hindi ako nakapag salita don. Kahit kailan talaga wala siyang preno sa bibig
niya. Kung anong nasa isip niya sasabihin niya yon. That's why I adore him,
dito ko siya nagustuhan ng husto dahil sa prangka niyang pag uugali.

"Eat, stop staring at me" Sabi niya

Tanging scramble egg at tinapa yong ulam namin pero halata ang kanyang gana sa
pagkain. Naalala ko tuloy yong unang ulam niya sa tinapa. Noong unang dating
niya rito sa amin. Inamoy niya pa ang tinapa sabay ngiwi.
"Nakakain ba to?" Tanong niya nun

"Akala ko ba mahirap ka. Yan kadalasan yong pagkain nang mga mahihirap pag
wala nang pera. Umalis kanalang pag hindi mo gusto yong pagkain dito" Nakataas
kung kilay.

"May sinabi ba akung hindi ako kakain"

Tapos tignan niyo nga ngayon. Halos ayaw nang tigilan yon.

"Ah" Sumenyas ako na ibuka niya ang bibig. Puno yon nang kanin. May nakalaan
na tinapa sa kamay ko.

"What are you doing?" Kumunot ang kanyang noo

"Subuan kita nang tinapa. Bilis na" Naka ngiti kung sabi

Walang dalawang isip naman siyang tumalima. Puno parin nang kanin yong bibig
niya na ikatawa ko. Saktong naka angat na yong bibig ko para subuan siya nang
biglang pumasok si papa Alfonso sa kusina at nakita niya ang pangyayari.

"Anong ibig sabihin nito iho? Bakit nag susuboan kayo rito? May namamagitan ba
sa inyo?".

Napakagat ako sa ibabang labi. Nagkatinginan kaming dalawa ni Draizen tsaka

tumawa sa naging reaksyon ni papa. Alam kung wala siyang tutol sa relasyon
namin dahil noong una palang pilit na akung kinumbinsi ni papa na sana kami
ang magkakatukuyan ni Draizen.

"Sagotin niyo ako. Huwag niyo akung pag tawanan. Ano, kayo na ba?"

"Kami na sir Alfonso. I love your daughter" Deretsahang amin ng katabi ko.

Naging maganda ang umaga ko dahil sa naganap na yon. Sinabi namin ni Drailan
na noong nakaraang linggo palang na may namamagitan sa amin. Galit na galit
nga si papa dahil hindi namin sinabi ka agad. Pero sa huli sa tawanan parin
ang ending. Nag yaya nga si papa na makipag inoman kay Drai ngayong gabi dahil
mag celebrate raw sila dahil sa wakas ang kanyang babae'ng anak may boyfriend
na rin.

Panay ang asar ni papa sa akin. Minsan nakakainis pero natatawa nalang ako.
Kahit na mahirap kami at maraming problema dadating din talaga sa puntong
maging masaya parin kami.

"Pwede ba kitang maka-usap?" Galing sa pagkakayuko sa lamesa. Naagaw ang

atensyon ko sa kakapasok lang na si Namae sa cubicle ko

Nanlaki ang mata ko sa kanyang presensiya. Wala pa naman si Drailan ngayon

dahil inutusan kung bumili nang meryenda namin. Si Adrian naman hindi nag
trabaho ngayon dahil may lagnat.

"Anong sadya mo?" Tanong ko tsaka nilagay ang ballpen na hawak.

Pinag tiklop ko ang kamay sa lamesa bago nakipagtitigan sa kanyang blangkong

pag mumukha pero ramdam ko ang tension sa aming dalawa.

"Hiwalayan mo si Drailan"
Parang natigil ang mundo ko dahil sa narinig.

Chapter 25: Problem

"B-Bakit ko siya hihiwalayan? Sino ka para mag desisyon sa gusto ko" Sabi ko.
Buong tapang ko siyang tinignan nang masama.

Alam ko noong una palang na dadating kami sa puntong ito. Pero hindi ko
akalain na agad-agad yong pag haharap namin ngayon. Walang dahilan para
hiwalayan ko si Drailan dahil lamang sa utos niya. Hindi niya ako
madidiktahan.

"Hiwalayan mo siya! Huwag ka ng mag matigas! Sundin mo nalang!" Tumaas ang

kanyang boses. Mas sumama rin ang kanyang titig sa akin.

"Paano kung ayaw ko!" Napatayo ako sa kinauupuan.

Galit na rin ako sa bawat pag sasalita niya ngayon. Hindi niya madidiktahan
ang gusto kung mangyari. Kahit anong sasabihin niya, hindi ko hihiwalayan si
Drailan. Noong una natatakot akung malaman niya ang totoong namamagitan sa
amin ni Drailan pero kagabi, naisip ko na walang mali na binunyag ni Drai ang
namamagitan sa amin.

Tama na ang pagtatago.

"Gusto ko ang boyfriend mo kaya hiwalayan mo siya"Matapang niyang sabi "Bakit

mo tinago ito. Kaya pala kakaiba yong mga titig niya sayo kapag kasama kita
dahil kayo na pala"

Tumawa ako na parang baliw. Hindi ganitong Namae ang nakilala ko. Hindi siya
desperadang babae. Oo kapag may gusto siya, makukuha niya agad yon pero ngayon
halos mag hy-hysterical siya sa sobrang pagka galit sa akin.

"Gusto mong mang agaw? Kita mo na ngang may Girlfriend yong tao tapos pag
hihiwalayin mo" Iling ko. Hindi makapaniwala sa asta niya.

"Ano ngayon. Siguro nilandi mo siya kaya naging kayo. Ang landi mo rin noh?
Wala kayong pinagkaiba sa higad na Abegail na yon. Pareho kayong desperadang
makuha si Drailan "

Mas lalo pa akung natawa sa sinabi niya. Seryoso ba siya? Ako desperada?

"Hindi ba't sarili mo lang ang sinabihan mo ngayon. May toyo ka ba sa utak,
Namae? Ikaw ang nag mumukhang desperada ngayon" Umiling pa ulit ako

"Hindi ako naniwalang mahal ka niya. Ako ang Mahal niya! Mang aagaw ka!"

"Wala akung inagaw sayo!"

Tumawa siya na parang baliw "Malandi ka rin noh. May nangyari sa amin ni
Drailan. Mahal niya ako!"

Kahit nagulat sa sinabi niya tinago ko lang ito. Ayaw kung ipakita sa kanya na
nanghihina ako sa narinig. Hindi ako naniwalang magagawa ni Drailan yon. Alam
kung Mahal niya ako kaya hindi niya kayang manloko sa akin.
"Napaka desperada mo naman para sabihin yan. Hindi ako maniniwala sa mga
kasinungalingan mo! "

Nakita ko ang pag pipigil niya sa inis. Alam kung konti nalang sasabunotan
niya ako pero hindi ako mag papatalo. Bakit pa ako matatakot? Sino ba siya
para katakutan ko. Noong una takot akung malaman niya na kami na ni Drailan
dahil takot akung masaktan siya dahil noong una palang alam ko nang may gusto
na siya kay Drai. Pero ngayon, Ewan ko nalang kung maawa pa ba ako sa kanya.

Pwede namang susuporta nalang siya sa amin at tanggapin na hindi mapasakanya

si Drailan. Bakit kailangan niya pang manira. Kahit anong sasabihin niya hindi
ako maniniwala.

"Sabihin mong nilandi mo lang siya. Sabihin mo. May nangyari sa amin,
tatanggapin mo parin siya? Napaka landi mo!" Sigaw niya. Poot ang nakikita ko
sa mga mata niya. Wala na yong mga mata niyang naka ngiti sa tuwing kinakausap
ako

"Hindi ko na siya kailangang landiin. Noong una palang gusto na niya ako kaya
huwag kang mag salita na para bang inahas ko siya. Mahal niya ako kaya huwag
kang makisawsaw sa amin. Huwag mo ring bilogin ang utak ko"

Gusto ko siyang mamulat sa katotohonan at sa tamang daan sa pagiging desperada

niya ngayon ngunit iba yata ang pagkaka-intindi niya.

"Hindi ko alam na patay na patay ka rin pala kay Drai. Wala talaga kayong
pinagkaiba ni Abegail, malalandi kayo! Hintayin mo babalik at babalik yang mga
pinagsasabi mo sa akin. Tignan natin kung sinong uuwi ng luhaan"

Tinalikuran niya ako. Nakatingin nalamang ako sa kanyang likuran. Nakaramdam

ako nang pagka kaba. Hindi ko alam kung anong plano niya para makuha niya si
Drailan. Nababahala ako bigla.

Dapat ko bang sabihin kay Drailan itong pagkikita namin ni Namae ngayon?.
Paano kung akitin siya ni Namae, magkasama pa naman sila buong araw. Gusto
kung mag bantay pero paano? Wala na akung tiwala sa ex-bestfriend ko ngayon
dahil malaki na ang ipinagbago niya.

Malaki talaga ang pagka gusto niya kay Drailan. Iba pa naman siya kung magka
gusto, gagawin niya ang lahat para makuha ito.

Kinabukasan niya maaga palang naka abang na ako sa rooftop. Nag hihintay na
gumising si Drailan. Gusto ko siyang bigyan nang babala dahil balik nanaman
siya sa pag bo-body guard kay Namae.

"Anong ginagawa mo rito? Sobrang aga pa ah" Sabi niya nang makita ako sa
upuan. Medyo nagulat pa siya nang masilayan ako.

"Mag tatrabaho kana?"

Tumango siya. Preskong-presko siya ngayon, basa pa ang kanyang may kahabaang
buhok. Mabango rin siya. Kahit araw-araw ko naman siyang nakaka-usap ay
kinakabahan parin ako sa tuwing nag titigan kaming dalawa. Lalo na kapag
ganito kami kalapit.

"Anong oras ka uuwi?" Nag iwas ako nang tingin ng hindi ko makakayang sabihin
sa kanya yong pinag usapan namin ni Namae kahapon. May tiwala naman ako sa
kanya, hindi siya mag papadala sa tentasyon.
"Gabi" Maiksing sagot niya. Nilagay niya ang kanyang braso sa sandalan sa
likuran ko. Na-igtad ako nang nilaro-laro ng kanyang daliri ang buhok ko
habang deretso ang tingin sa akin

"A-Anong oras?" Mahinang tanong ko. Kinabahan parin sa kanyang presensiya.

"Eight I think.Why?" Tinigil niya ang pag lalaro sa buhok ko sa likuran para
titigan ako

"Wala naman. May mas maaga pa ba diyan?" Kinagat ko ang pang ibabang labi.
Gusto kung supalpalin ang bibig dahil ayaw paawat. Ewan ko ba hindi ako
mapalagay kapag matagal siyang mag stay doon sa bahay ng mga De Alas

"Six... That's the earliest time. Why are we talking about this?" Sinabit niya
ang buhok na naka takas sa tenga ko

Huminga ako ng malalim para pag handaan ang sasabihin.

"S-Si Namae...Nag usap kami kahapon..." Hirap kung amin.

Hindi talaga maganda kapag may ililihim ako sa kanya. Dapat ngayon palang
magiging open na ako sa kanya.

"Anong pinag uusapan niyo?" Umayos siya pag upo. Naka dungaw parin siya sa
akin. Pilit binabasa ang gusto kung sabihin.

"G-Gusto niyang mag hiwalay tayo.."

Natigil siya sandali. Naging blangko ang kanyang titig sa akin, di kalaunan
naging madilim agad ito.

"Is she crazy? Why did she ask you that. We can't break up because of her
request"

Tumango-tango ako. Hindi ko naman siya hihiwalayan.

"Gusto ka niya. Gusto ko sanang malaman mo yon. Huwag kang mag alala hindi ko
naman seneryosong yong sinabi niya. Hindi ako makipag hiwalay sayo" Hinawakan
ko ang kamay niya. I smiled

Iniling niya ang ulo at mas lalong dumim ang pag mumukha.

"Good. Just trust me okay. No matter what happen I still into you" Hinalikan
niya ang noo ko. Naramdaman kung may nilabas siya sa suot niyang jacket "Take
this, call me anytime you want. I will answer directly"

Nanlaki ang mata ko sa mamahaling cellphone na hawak niya. Paano siya nagka
cellphone?

"Saan mo ito nakuha?" Hindi ko makapaniwalang tanong ko. Kinuha ko yon at mas
lalo akung nagulat sa brand. Latest phone ito ngayon. At nag hahalaga ito nang
40,000 kung hindi ako nagkakamali. "Ang mahal nito. Saan mo ito nakuha?"

"Binili ko yan gamit ang pera ko. Call me okay?" Tinaas niya ang hawak na
cellphone na katulad rin sa hawak ko "I need to go. Be a good girl " Hinalikan
niya muli ako sa noo bago tumayo.

Hindi na ako makapag salita dahil nalunod na yong isipan ko sa mga tanong at
pagtataka. Saan siya nakakuha ng pera? Maski ako hindi ko maafford itong
cellphone na ganito ka mahal.

Natauhan na lamang ako na wala na siya sa rooftop. Dinungaw ko siya sa ibaba.

Nag lalakad na siya ngayon sa malapad na kalsada. Hinarap niya ako tsaka
kumuway. Naka ngiti siyang nag lakad patalikod para lang masilayan ako dito sa
rooftop na naka dungaw sa kanya.

"Tatawag ako!" Sabi ko nalang kahit sobrang dami kung tanong. Kapag uuwi
nalang niya ako mag tanong kung saan siya ng pera. Nakapagtaka talaga.

Napagpasyahan kung hindi nalang muna mag bukas nang Car Wash ngayon. Inaliw ko
nalang ang sarili sa pag gawa nang gawain sa bahay. Good mood ako ngayon. Ewan
ko ba. Namiss ko agad si Drailan. Matext nga yon.

Ako:

Hi Drai. Saan ka ngayon?

Naka ngiti kung senend yon. Mabuti nalang talaga may cellphone na ako. Madali
nalang kaming makapag usap ngayon. Bakit kaya hindi ko naisip na bumili ng
cellphone?

"Ang mahal niyan anak ah? San galing yan?" Tanong ni papa na kakalapit lang.
Umupo siya sa tabi ko, si Luke naman nasa tiles nag lalaro nang kanyang
laruan. Wala na kasi kaming T.V dahil binasag noong mga sindikato

"Binigay ni Drailan, pa" Naka ngiti kung sabi

Tumunog yong cellphone ko kaya naman agad dumapo ang tingin ko don habang
nakikinig kay papa.

Drailan:

-Nasa golf court ng mga De Alas. How about you? How's your work? Did you eat your
lunch?

Mabilis akung nag tipa ng message. Hindi ko alam, napaka saya palang makipag
text. Andami niya palang tanong.

Ako:

-Kumain na ako kasabay si papa at Luke. Hindi ako nag bukas ng Car Wash ngayon,
nandito lang ako sa bahay :)

Tinignan ko si papa na naka dungaw rin sa cellphone ko. Agad kung tinago yong
cellphone.

"Mamahalin yan ah. Saan galing ang pera na binili niya diyan?"

Tanging kibit balikat ang sagot ko. Kahit ako hindi ko alam.

Drailan:

\--How I wish I'm in there. I miss you already

Kinagat ko ang kuko at umayos sa pagkaka-upo. Umalis narin si papa sa tabi ko

dahil hindi ko siya makausap ng maayos dahil lahat ng atensyon ko ay nasa ka
text.
"Maiwan na muna kita anak. Mukhang busy ka eh. Iba na talaga mga kabataan
ngayon" Iniling ni papa ang ulo bago lumabas ng bahay.

Hindi ko nalang siya pinansin at itinuon nalang ang mga mata sa pag babasa ng
message.

Drailan:

\--I want to see you. I'll go home in 3 o'clock

3 o'clock? Akala ko ba 6 PM pa siya uuwi.

Parang lumundag ang puso ko dahil sa pahabol niyang text. Kung ganon makikita
ko siya ng maaga.

Ako:

I miss you too, Drai. Sana nandito ka ngayon. Gusto rin kitang makita. Malapit
nanaman ang oras ng uwian mo. Kumain kana ba diyan?

Kaka-send ko palang nun nang bumuluga sa screen ang pulang kulay. Hudyat na
may video call na kailangang sagutin. Teka pwede pala ang phone na makipag
video call? Hanep ah. Sinagot ko yon at bumulaga sa pag mumukha ko ang gwapong
mukha niya.

Naconcious agad ako sa echura ko. Umupo ako ng maayos tsaka inayos ang buhok.
Maaga akung naligo kanina pero mukhang haggard ulit ako dahil kakatapos ko
lang mag linis sa mga damo sa labas.

"I'll already eat"

Nangilabot agad ako sa baritono niyang boses. Halata ang pagod sa kanyang
mata. Kahit nasa camera lang siya ay halos mag harumentado ang puso ko habang
tinitigan siya ngayon.

"Ganon ba. Bakit maaga kang uuwi ngayon?"

Hindi na ako makapag hintay.

"I just miss you"

"Bilis mo naman akung mamiss" Tumawa ako. Seryoso lang ang kanyang mukha. Para
bang may gusto siyang pag usapan pero ayaw niyang ibunyag.

"Your so pretty"

Namula agad ako don. Mag sasalita na sana ako kaso narinig ko sa background
ang tawag ni Namae sa kanya.

"Hinahanap ka?"

"Yeah. Nasa golf court sila nang ama niya. Nag uusap. I call you later
pagkatapos ng trabaho" Saad niya

Marahan akung tumango. Hindi ko parin ini-off yong camera nakatitig parin ako
sa kanyang mukhang halata ang pagka pagod. Ganon din siya, nakipag titigan rin
sa akin.
"Cut the call now" Utos niya.

Tumango ako. Nginitian ko siya. "Bye.." Sabi ko. Narinig ko pa muli ang boses
ni Namae sa background na tinatawag ulit siya.

"I really miss you, Shion" Nag buntong hininga siya. Tumingala tsaka ulit ako
tinignan

"Mag trabaho kana muna. Bye, Drai. I love you"

Ramdam ko ang pagkatigil niya sa huling sinambit ko. Ini-off ko na yong tawag.
Alam kung nagulat siya don, dahil hindi niya inasahan yon sa akin. Inamin niya
sa akin na Mahal niya ako pero hindi ako sumagot nun.

Nang tumongtung ng alas tres ay ayos na ayos ako. Naligo ako ulit. Gusto ko
kasing yayain mag date si Drailan ngayon. Gusto kung maranasan yon. Nag hintay
ako sa tawag niya. Sabi niya kasi tatawag siya pag uuwi na siya. Kaso lumipas
ang kalahating oras nang uwian niya ay wala parin akung natanggap.

Panay yong tingin ko sa screen ng cellphone. Bigla akung naaramdam nang pagka
kaba kahit na alam kung ngayon uuwi si Drailan kaso hindi pa siya tumatawag.

Umabot ng alas kwatro ay wala parin akung natanggap na tawag o text man lang
sa kanya. Ayos na ayos pa naman ako ngayon.

Hindi ko na natiis dinampot ko ang cellphone sa kama para mag tipa ng mensahe.

Ako:
\--Alas kwatro na. Uuwi ka pa ba?

Nang masend ko yon, hindi ako mapalagay. Ilang ulit akung humiga sa kama tapos
tumingin ulit sa screen. Nag hihintay ng mensahe galing kay Drailan. Lumipas
ang ilang minuto, wala parin akung natanggap.

Ako:

\--Sabi mo alas tres uuwi ka, bakit mag aalas singko na hindi ka parin umuuwi

Hindi na talaga ako mapalagay. Kinakabahan ako sa hindi ko malamang dahilan.

Ako:

\--Drailan!

Pagka send non may tawag agad akung natanggap galing sa kanya. Halos hindi ako
magka muwang-muwang sa sayang naramdaman. Ang kaninang naiinis kung emosyon
agarang napalitan ng pagka tuwa.

"Hello " Naka ngiti kung sabi. Wala akung narinig sa kabilang linya.

"Hello" Ulit ko, nagtagaka

Tahimik parin ang kabila. Kumunot ang noo ko. Tinignan ang caller name doon
baka wrong call lang kaso pangalan naman ni Drailan yon.

"Drai, uuwi ka ba?"

"Hindi siya uuwi "

Nanlamig agad ako sa narinig na boses. Para akung sinampal nang ilang beses sa
pisngi dahil namanhid ito ng sobra.

"B-Bakit hawak mo yong cellphone ni Drailan?" Tagis ang bagang ko ngayon

"Nasa kwarto ko siya ngayon. Actually nasa banyo siya naliligo. We are just
making... Uh making love. Kakatapos lang namin, and I want to do it again with
him" Narinig ko ang malakas niyang tawa sa kabilang linya.

"Hindi totoo yan! "

Kulang nalang ibalibag ko ngayon ang hawak na cellphone dahil sa sobrang

galit. Ang mga labi ko ay hindi na magka-muwang muwang dahil sa sobrang pagka
poot.

"Totoo ang sinabi ko. I told you. Ako ang mahal ni Drailan, hindi ikaw. Napaka
boring mo! Naawa lang siya sayo. Desperada ka!"

Nalamukos ko ang kumot dahil sa pinipigipang galit. Nag didilimang ang mga
mata ko. Halos hirap akung huminga.

Nag sinungaling lang siya. Naiwan lang ni Drai ang phone niya.

"Hindi totoo yan! Mahal ako ni Drailan. Hindi ako naniwala sayo na gagawa kayo
nang ganyan. Hindi siya makikipag talik sayo! Ako ang mahal niya! Hindi siya
papatol sayo!" Mas lalo lang nanginig ang boses ko.

"Really? But he just did. We are making out and so on. And right now we are
making love. Gusto mo makita?" Mas lalo siyang humalakhak

Hindi na ako makapag salita. Napuno na ang isip ko nang hindi kanais-nais na
larawan sakanila ni Drailan at Namae. Hindi magagawa ni Drailan yon. May
tiwala ako sa kanya.

Kaso gumuho na ang mundo ko nang makatanggap ako nang video call. Nanginginig
ang kamay na sinagot ko yon. Nag simula na ring tumulo ang luha ko. Kahit na
alam kung nag sinungaling lang si Namae ay hindi ko mapigilang makuryoso.

I'm sure, nag sinungaling lang talaga siya para hiwalayan ko si Drailan. Unang
bumungad sa video ang madilim na kwarto ni Phoebe. Wala akung narinig na
ingay. Hindi kalaunan biglang nag liwanag ang kwarto niya. Naka sentro yong
camera sa kama. At nandon, naka dekwatrong umupo si Namae. May kausap siya
pero hindi ko pa makita sa camera.

Hindi ko rin marinig yong pinag usapan nang dalawa dahil naka mute yong
speaker sakanilang cellphone kaya hindi ko marinig. Nakita ko ang pag tawa ni
Namae. Isang manipis na pantulog ang kanyang suot. Nakaka-akit siyang tignan
sa kanyang suot ngayon.

May sinabi pa ulit siya doon sa kausap pagkatapos pinalapit niya ito sa kama.
Dahang-dahang nagpakita yong taong kausap niya. Naka tapis ito ng tuwalya at
basa ang buhok.

Kahit sa naka sideview niyang pag mumukha ang nasilayan ko kilala ko na agad
ang taong yon. Tumulo ng sunod-sunod yong luha ko. Naramdamanan ko nalang na
kanina pa pala sumisikip ang puso ko habang nakatitig sakanila ngayon..

Parang pinilipit ng husto. Habang tinitigan ngayon si Drailan na naka ganyan

sa camera at basa pa ang buhok. Hindi ko maiwasang masaktan ng todo sa
nasaksihan. Lalo na nung nag hubad si Namae sa kanyang harapan at tanging
panty at bra ang natira.

Tinakpan ko ang bibig. Hindi ko na kayang tignan silang dalawa dahil halos
hindi na ako makahinga dahil sa hikbing pinpigilang makawala. Nanlabo na ang
paningin ko.

Nag usap sila nang ilang sandali pagkatapos nun nagulat nalang ako nang
lumapit si Drailan sa kanya. Naka tapis parin ito nang towel sa bewang.
Natigil ang mundo ko nang bigla niyang sinunggaban ng halik ang ex-bestfriend
ko. Para siyang hayop kung halikan niya ito.

Tumingala si Namae nang halikan siya ni Drailan sa leeg. Tumingin siya sa

camera tsaka ngumisi. Para bang sinasabi niya doon na hindi siya nag
sinungaling.

Ang kaninang hikbing pinigilan ay kumuwala sa bibig ko. Tinakpan ko ang bibig
ng mas lalong lumakas. Panay na yong tulo ng luha ko sa cellphone na hawak.
Kahit malabo mata dahil sa luhang umaagos. Nakita ko pa nung tinulak ni
Drailan si Namae at dinaganan tsaka ito hinalikan sa dibdib.

Nabitawan ko ang hawak na cellphone. Ano yon? Bakit ganon. Akala ko ba hindi
na siya papasok sa kwarto ni Namae. Nangako rin siya sa akin na hindi siya
maliligo roon ngunit anong ginawa niya ngayon? Pinamukha niya lang sa akin na
isa nga siyang sinungaling na tao.

Tinakpan ko ang mata at mas lalong humagolhol sa pag iyak. Ang sakit! Sobrang
sakit ng ginawa niya. He cheated!

Mabilis kung pinahid ang luha. Hindi eh. May mali talaga, hindi dapat
magtiwala ako. Sobrang makapanghina yong nasaksihan ko kailangan ko ng
kompirmasyon. Kailangan kung marinig yong side ni Drailan.

Pinahid ko muli ang luha sa mga mata. Gusto kung pag sasampalin silang dalawa
ngayon. Kailangan ko silang harapin. Kahit alam kung hindi ko rin kakayanin ay
haharapin ko ito. Hindi pwedeng iiyak nalang ako dito tapos walang ginagawa.

Kailangan ko silang sugurin doon kahit halos pinapatay na ako sa mga pinag
gagawa nila sa kwarto. So Drailan na kusang humalik Kay Namae. Wala akung
nakitang pag tutol sa ginagawa niya.

Lumabas ako nang kwarto kahit namamaga ang luha ko. Naiiyak nanaman ako sa
tuwing pumapasok sa isip ko yong nakita sa cellphone.

Pagka baba ko. Mas lalong gumuho yong mundo ko nang masilayan ko ang ibaba.
Maraming nag iitimang tao na naka pasok sa bahay namin. At familiar sa akin
ang matabang lalaki na kwenelyuhan si papa.

Si Luke naman hawak nang mga matitikas na katawan. Ramdam ko pa ang pag iyak
niya nang malakas nang makita ako.

"Ate! Ate papatayin nila si papa!" Sigaw niya

Parang ubos na ang lakas ko habang pinag masdan ang kaganapan ngayon. Mas lalo
akung nainis, kay Drailan palang na nakita ko sa video na nakikipag talik sa
ex-bestfriend ko tapos ito nanaman ang bubungad sa akin.

Walang katapusang pag hihirap ba ito? Ano bang nagawa kung mali, bakit ganito.
"Bakit nandito kayo! Anong sadya niyo!" Sigaw ko nang ubod lakas. Natatakot sa
posibleng gawin nila kay papa.

Sabay silang tumingin sa akin. Ngumisi yong mataba tsaka inisang suntok si
papa sa pag mumukha. Nataranta agad ako dahil sa pag alala.

"Putanginang ama mo eh!" Sigaw ng tabatchoy

Tinakbo ko ang distansiya nang mga lalaking nag iitiman ang suot. Hindi na ako
makapag isip ng mabuti. Napuno na yong isip ko sa pagkaba at pag alala sa
amin.

"Bakit kayo bumalik rito! Nakabayad na kami sayo ah! Papa!"

Mabilis kung dinaluhan si papa nang walang hirap lang siyang binalibag noong
tabatchoy. Sila din yong nag babasag ng gamit sa bahay namin. Anong sadya
nila? Bakit bumalik nanaman sila?.

"Nakapag bayad na kami sa inyo. Binigay na namin yong limang milyon! Ano pa
bang kulang. Bakit bumalik kayo rito!"

Hindi ko na napigilan ang luhang umaagos sa mga mata ko. Niyakap ko si papa
dahil hinang-hina na siya. Bugbog sarado din ang kanyang mukha pero nakapag
salita pa naman siya.

"Ate!" Umiyak na lumapit ang kapatid ko sa akin nang makawala siya sa mga
humahawak sa kanya. Niyakap ko agad ang kapatid ko nang mahigpit dahil sa
sobrang pag alala.

"Nag papatawa ka ba? Anong bayad? Wala nga kaming natanggap na bayad sa ama
mo! Putangina! Ubos na pasensiya namin sa kanya. Ginagalit talaga ako!"

Galing sa pagkakatingala sa tabatchoy sa harapan ko. Nabaling ang tingin ko

kay papa na ngayon umiiyak na rin. Nahaluan ng dugo yong luha niya.

"P-Papa...B-Bakit..." Hindi ko madugtungan ang sasabihin dahil mas lalo akung

natakot sa mga nalaman ko ngayon.

"Napaka gago ko. Hindi ako nag iisip! Napaka wala kung kwentang ama sa inyo!"
Sinuntok-suntok niya ang dibdib

Napatakip nalamang ako sa bibig. Hindi niya naibigay yong pera sa mga
sindikato nato? Kaya ba bumalik sila para maningil.

"B-Binigay yon ni..."Lumunok ako ng isang beses nang hindi ko kayang ibuo ang
mga salita "H-Hiniram lang ni Drailan ang perang yon pa. Pinagtatrabahuan niya
yon para mabayaran lang ang utang mo. T-tapos...tapos..."

Mas niyakap ko ang kapatid ko. Nauubusan na ako ng sasabihin sa kanya. Alam
kung gago ang ama ko pero mas malala yong ginawa niya ngayon. Ang
pinagtatrabahuan ni Drailan ngayon ay wala rin palang patutunguhan. Nauwi lang
sa wala.

"Patawarin mo ako anak. Nabulag ako sa pag susugal. H-Hindi ko binayad

sakanila yon. Sinugal ko sa Caseno. Bumalik ako doon para sumugal dahil akala
ko lalago ang pera-----"

"TINALO MO LAHAT! ANG LIMANG MILYON INUBOS MO LANG NANG GANON KADALI. HINDI KA
BA NAG IISIP!"
Halos maputol ang litid ko dahil sa sigaw na yon. Ilang beses akung umiyak
ngayon. Nalabas ko ang kahinaan ko. Bakit ang sakit masyado. Bakit sunod-sunod
itong dumating sa buhay ko ngayon. Bakit sa akin pa nangyari ang ganito.

"A-anak patawarin mo s-sana ako" Hinawakan niya ang kamay ko. Nanghihina na
ako para itakwil pa yon.

"Tangina niyo! Tama na ang sisihan. Dito na mag tatapos itong napaka walang
kwentang araw niyo!"

Lumunok ako nang ilang beses nang bumunot ng baril yong tabatchoy. Mas niyakap
ko ang kapatid na si Luke na ngayon takot na takot. Nakatutok sa amin ang
baril niya.

"Parang awa niyo na. Ako nalang!" Niyakap ni papa ang tuhod nung pinag-
uutangan niya. Lumuhod siya sa harapan nito na ikagulat ko ng husto "Ako
nalang ang patayin niyo! Huwag na ang mga anak ko! Nag mamaka-awa ako!"

Habang tinitigan ko si papa ngayon na nag mamaka-awa nang husto hindi ko

mapigilang maawa sa kanya. Parang sinaksak ako nang libo-libong kutsilyo na
tumatagos sa puso ko.

Ang hirap palang makasaksi nang ganito. Iyong ama mong halos hirap na hirap sa
pag sasalita at bugbog sarado ay hindi ko kayang matagalan. Mas lalo akung
nanghihina.

"Walang magagawa yang pag mamaka-awa mo! Tapos na yang pag mamaka-awa mo.
Hindi yan oobra sa akin Alfonso!"

Kinasa nito ang baril. Mas lalong dumadagungdong ang tibok sa puso ko nang
dahan-dahang kinadlit ang ginatilyo doon. Gusto kung sumigaw at pigilan ang
kapangahasan nila kaso wala nang boses na lumabas sa bibig ko.

"Kayong lahat mamatay! Walang matitira sa pamilya mo!"

Pinikit ko nalang ang mga mata ng sobrang diin. Papa!

"Pumapatay kayo nang tao dahil lamang sa maliit na perang kailangan niyo?"

Namulat ko ang mata dahil sa baritono ngunit nakakatakot na boses na yon.

Nakita ko ang matandang nag lalakad palapit sa akin. Kahit sa mga mata niya
lang ako nakipag titigan halos malunod ako sa takot sa kanya.

"Sino ka ba!? Gusto mong mauna sa impyerno!?" Sabi nung tabatchoy

Tinutokan niya ng baril yong matandang napaka striktong tignan sa maitim na

coat. Kahit may kunot na sa kanyang noo makikita mo parin kung gaano siya
kakisig.

Nilagpasan niya ang tabatchoy na tinutokan parin siya nang baril. Parang wala
siyang narinig. Walang takot siyang umupo sa harapan ko kaya nakita ko nang
mas malapitan ang kanyang mukha.

Nilunok ko ang bumabara sa lalamunan nang makita ko sa kanya ang kakaibang

aura. May kapareho siyang mukha. Kahit sa mga mata nito na napaka mysteryoso
ay kuhang-kuha talaga.

"S-Sino ka?" Nanginginig kung tanong. Kumurap-kurap ako. Hindi parin

makapaniwala sa nasilayan na mukha.

"Finally we've already meet iha" Ngumisi siya. Isang ngising napaka dilim na
nag papaalala sa lalaking sa kamukhang-kamukha niya na kilalang-kilala ko
"Nakita ko na rin ng harap-harapan ang girlfriend ng anak ko. Nice meeting
you, Shion Zeek Macapagal"

Bakit kilala niya ako?

Chapter 26: Risk

Kailangan mo pa nga talagang kilalanin kung sino yong nakabanggaan mo. Hindi
ka dapat mag padalos-dalos sa bawat desisyon. Kung hindi mo kilala ang isang
tao, dapat mo munang kilatisin kung ano nga ang motibo niya sayo. Bakit
dumating nalang siya bigla sa buhay mo.

May rason ba kung bakit may susulpot nalang bigla sa buhay mo. Anong mission
nila para gulohin ka. Sino ba sila para mag dikta sa kung anong gusto mong
dapat gawin. Napaka mysteryoso nga talaga ng buhay. Hindi mo malalaman kung
anong susunod na mangyayari.

"S-Sino ka?" Utal kung tanong

"Hindi ko akalain na sa ganitong sitwasyon ko pa maabutan ang kalagayan mo

ngayon iha" Iling niya. Sa suot palang na itim na bagay sa kanyang ulo mas
lalo siyang nakakatakot tignan.

He looks like a black demon who wants to kill his prey. Hindi ko matagalan
bawat titig niya sa akin lalo na kapag ngumisi siya ng napaka dili. Nakikita
ko ang babala doon.

"Sino ka?" Ulit ko. Hindi ko makuha kung bakit nandito silang lahat.
Pinagtutulungan kami ni papa.

Hindi siya sumagot basta nalang siyang tumayo. Tinanggal ang suot na malaking
cap sa ulo. Iyong mga kadalasang sinusuot ng mga Mafia Boss sa telebisyon.
Ganyan ang porma ng cap niya.

"Sino ka ba tanda? Bigla kang umeeksena sa putanginang trabaho namin.

Papatayin ko na ang mag ama nang babaeng' to!" Nakatutok parin yong baril ni
tabatchoy sa mysteryosong matanda. Kahit ako hindi ko siya kilala. Namumukhaan
ko lang siya dahil narin sa may kaparehong siya nang mata. Pati panga na
umiigting sa tuwing nagagalit.

I saw the same feuture on him from...

"Limang milyon lang ba ang kailangan mo?" Tanong niya sa tabatchoy sa kanyang
harapan. Walang takot niyang hinawi ang baril na hawak nito kaya tumilapon
ito.

"Aba't putang-----"

"Babayaran kita ng doble sa inutang nila sayo. Pabayaan muna ang mag ama.
Nagkakamaliwanagan ba tayo rito?"
Natigalgal ako don. Hindi ko maiwasang kumunot ang noo. Sino ba siya? Bakit
niya sinabi yon? Bakit siya tumulong. Bakit niya babayaran yong utang ni papa.

"Sino ka bang matanda-----"

"Tatanggapin mo ba o hindi?" Nakakatakot na putol nito sa kausap

Kahit nakatingala lang ako sakanilang dalawa hindi ko maiwasang mangilabot

bawat bigkas niya nang salita.

"K-Kilala kita"

Sabay kaming lahat na tumingin kay papa Alfonso na hirap na hirap na ngayon sa
kanyang sitwasyon. Sa tuwing nag sasalita siya napapangiwi siya sa sakit ng
kanyang mukha.

"Kilala mo siya papa?"

Tumango siya nang marahan. Sasagot na sana kaso umaalingawngaw yong tawa nang
mysteryosong matanda.

"Akala ko nakalimutan mo na ako" Iling nito kay papa tsaka ulit tinignan yong
tabatchoy na naguguluhan sa kanyang nakikita at naririnig sa mysteryosong
matanda "Bibigyan kita nang sampung milyon. Sapat na siguro yon para hindi mo
na sila gugulohin. Sa akin mo na sila ibigay. Sa akin mo ibigay ang kanilang
nag hihingalong buhay"

Nanlamig ang mukha ko.

"Daming sinasabi. Bilis na akin na yong pera! Yan lang ang kailangan ko! Wala
akung paki-alam sa buhay nang mag ama!"

May senenyasan yong matandang mysteryoso sa labas. Sunod na namalayan ko, may
sampung nag iitimang mga lalaki ang pumasok sa bahay namin. May dala silang
malalaking baril. May dalang limang suit case yon na sa tingin ko pera ang
laman.

Napanganga ako sa lahat nangyari sa loob nang bahay. Pinapalibutan kami ng

sobrang daming mga armadong lalaki. Gusto ko nang sagot sa mga tanong ko sa
isipan kaso mukhang hindi na ako makasingit. Nalula na ako sa lahat nangyari.

Muling nabuhay ang tumatambol na dibdib. Pakiramdam ko kasi may hindi

magandang mangyayari oras na maka-alis itong mga sindikatong pinag-uutangan ni
papa ngayon. Feeling ko katapusan na ng lahat. May masama akung pakiramdam sa
matandang nasa harapan ko ngayon.

"Saktong na ang sampung milyon na yan para pakawalan mo ang pamilyang nakatira
dito. Now leave before I will get the money back!" Utos nito

Mabilis naman na kinuha nung tabatchoy yong mga suit case sa mga armadong
lalaki. Nakita ko pa ang pag ngisi niya bago sila umalis. Mukhang nasisiyahan
sa lahat nang perang nakuha nila.

"Bakit mo ginagawa ito? Sino ka ba talaga?" Di mapalagay kung tanong.

Tumingin yong matanda sa akin. Muli siyang umupo para lang makaharap ako nang
maayos. Gustohin ko mang tumayo hindi ko na magawa dahil nanghihina na ako sa
lahat ng ito.
Hindi ko talaga makuha kung sino itong naka pasok sa pamamahay namin. Akala ko
pinag uutangan nanaman sila ni papa pero mukhang hindi. Mukhang ibang bagay
ang sadya niya.

"Siya yong tumalo sa akin sa Caseno anak. Nasa kanya ang limang milyon. Tinalo
niya ako" Kahit hirap si papa, buo niya parin itong binanggit sa akin.

Marami pa akung tanong kaso hindi na kayang maproseso ng utak ko at mailabas

lahat dahil ang tanging nasa isip ko ngayon ay kasagotan kung sino itong
kaharap ko ngayon.

"Alam mo bang pinapaimbestigahan ko bawat ganap niyo rito, iha"

Natikom ko ang bibig sa kanyang boses na nakakapanginig ng kalamnan. Ayaw kung

makipag usap sa kanya dahil nanginginig ako sa takot. Kung mas natatakot ako
don sa tabatchoy na balak sana kaming patayin. Mas dobleng takot naman ang
naramdaman ko sa matandang kaharap ngayon.

"S-Sino ba talaga kayo? B-Bakit niyo ginawa ito? Tama na siguro yong limang
milyon na natalo ni papa para pabayaan niyo rin kami. Kung isa ka sa mga
inuutan----"

"Hindi ako naparito para pag usapan ang pera" Putol niya

Mariin kung niyakap si Luke na ngayon takot na takot talaga. Kanina pa siya
humihikbi sa bandang tiyan ko. Nakayakap siya sa akin ng mahigpit. Gusto kung
maiyak sa lahat ng dinanas namin. Nakakagago na kasi. Pati ako naguguluhan na.

"Noong una palang alam ko ng hindi agad maibigay nang ama mo yong limang
milyon. Mabilis siyang masilaw sa sugalan kaya naman binawi ko nalang yong
perang ninakaw ng anak ko"

Mas lalong nag kasalubong ang kilay ko. Sino yong anak niya? Anong ibig
sabihin niya don.

"Siguro naguguluhan ka pa sa nangyari. Hindi mo pa kasi ako kilala" Madilim

siyang ngumisi. Sa kanyang ngisi palang na naka plaster sa kanyang mukha
ngayon. May imahe na agad na pumasok sa akin. Familiar na familiar talaga at
kuhang-kuha nito lahat pati pag tagis nang bagang sa tuwing nag sasalita.

"S-Sino ka bang talaga?" Nanginginig kung tanong. Kinagat ko ang labi para
pigilan ang luhang gusto ng mag landasan sa pisngi

"Tinanong mo kung sino ako, iha? Pwede bang malaman kung anong
kasinungalingang kwento ang sinabi ng anak ko sa inyo?"

Bakit ba parati niyang sinasabi na may anak siya. Sino ba yon? Sino ang taong
palagi niyang pinapahiwatig?

"A-Anong gusto mong iparating s-sir?"

Muli siyang ngumisi na nag papasinghap sa akin.

"Ako ang ama ni Draizen Ken Sy. Nice meeting you, I'm Antonio Sy. Girfriend ka
ng anak ko kung hindi ako nagkakamali iha?" Nag lahad siya nang kamay ngunit
tinitigan ko lang yon

Humigpit ang pagkakatikom sa bibig ko sa puntong ito. Pilit ko pang

pinoproseso lahat nang sinabi niya ngayon. Tama ba yong narinig ko sa apelyido
niya? Sy? Sila yong pinaka mayaman sa buong Asya. Sikat na sikat din sila.
Napapalabas ang mga dugong Sy sa telebisyon o sa magazine kahit sa radyo.

Bakit sa akin niya hinahanap ang anak niya. Bakit nandito siya. Imposibleng si
Drai ang hinanap niya. Hindi sila magka pareho ng pangalan nang kanyang anak.
Atsaka malabong ama nga siya ni Drailan. Malayong-malayo siya sa kwento sa
akin ni Drai. At walang Draizen sa bahay namin. Wala!

Ang sabi niya sa akin ay isang barumbadong ama ang kanyang kinagisnan. Isa din
silang mahirap na katulad ko. Napaka layo sa kanyang denediscribe na tao sa
harapan ko. Hindi ito barumbadong tignan, Isa siyang ama na tanging gusto sa
anak ay maging mabuti. Iyan ang nababasa ko sa kanyang mga mata ngayon.

Hindi rin mahirap na lalaki ang nandito kundi isang napaka yaman na ama.
Malayong-malayo talaga sa mga kwene-kwento ni Drailan sa akin. Pero sino ba
ang niloloko ko. Kakasabi niya lang diba na nag kukwento ang kanyang anak sa
maling detalye.

Mas lalong nanginig ang buong katawan ko. Gusto kung mag salita pero sa tuwing
ibubukas ko ang bibig walang mabubuo na salita.

"Siguro alam mo na kung sino ang hinahanap ko at ang sadya ko sa napaka layong
bahay niyo"

"Drailan yong pangalan na n-nandito sa a-amin. Hindi Draizen!" Mahinang sabi

ko. Kulang nalang mahihimatay ako sa lahat nang nalaman ko ngayon.

"May nag papanggap ba na mag sasabi ng totoong pangalan iha? Sa pagkakalam ko

wala diba? Huwag mo akung patawanin iha. Wala tayo sa pelikula para mag maang-
maangan"

May luhang tumulo sa mata ko.

"S-sir..."

Tumayo siya. Sinundan ko lamang siya ng tingin. Kahit sa kanyang tindig halata
talaga ang pagiging magkapareho nila ni Drailan or should I say Draizen Ken
Sy. Gusto kung matawa sa mga katangahan ko. Bakit hindi ko naisip yon. Ni
maski apelyido ng anak niya hindi ko alam. Hindi ko natanong. Tanging Drailan
lang ang alam ko.

Tapos malalaman ko nalang na sobrang yaman pala nang lalaking yon pero heto,
nakatira sa maliit na bahay na namin. Nag tatrabaho bilang Car Washer sa akin.
Nag titinda nang isda sa palengke. Nag bubuhat ng kung ano-ano, tapos nag
aayos pa ng sasakyan. Hindi inalintana kung gaano kadumi ang kanyang
pinasukang trabaho. Hindi inalintana na hindi niya gawain yon. Malayong-malayo
sa kanyang kinagisnan. Tapos sa kasalukuyan, nagiging body guard naman siya.

Sa tuwing naiisip ko yon lahat ng sakripisyo niya mas lalo akung nanghihina.
Ang isang anak ng bilyonaryo ay nag mumukhang alila sa Village na ito. Ginawa
ko lang utusan. When in fact, hindi dapat ganon ang mangyayari sa kanya. Dapat
sana papel at ballpen ang hinahawakan niya hindi ito. Dapat sana umuupo siya
sa opisina hindi dito. Mali eh! Maling-mali ang desisyon na pinili niya. Bakit
nag titiis ang kagaya niya sa maliit na bahay namin. Bakit nagawa niyang mag
tiis.

Tumulo pang muli ang isang butil na luha sa akin. Grabe! Hindi ko inasahan na
magagawa ni Drai yon para sa pamilya ko. Para kay papa. Marami na siyang
natulong sa amin at hindi ko man lang masuklian yon. Wala maski isa akung
naisukli sa kanya. Ngayon naman, ang limang milyon na pilit niyang kinukuha sa
ama niya ay nauwi lang sa wala. Naging bato nalang dahil sa kagagohan ni papa
Alfonso.

Draizen sacrifice to much in this family. At hindi ko nakayanan na magagawa

niya yon lahat.

"K-Kukunin mo na ba ang a-anak mo?" Habang sinasambit ko yon para akung

pinapatay ng pa onti-onti

Naiisip ko palang na mahiwalay na si Drailan sa amin parang nawawalan ako ng

pag asang mabuhay. Siya lang ang dahilan kung bakit naging mas matatag ako
ngayon.

"Hindi ko siya kukunin" Nakakatakot niyang wika

Naguguluhan ko siyang tinignan. Binalik niya sa pag suot yong malaking cap
niya sa ulo dahilan para mas lalo siyang naging mysteryoso at nakakatakot
ngayon. Para siyang matandang mafia boss na gustong pumatay ng tao.

"P-po?" Paos kung tanong

Dumerekta agad ang kanyang mainit na mata sa akin.

"Ikaw mismo. Ikaw mismo iha, ang mag babalik sa kanya sa puder ko"

Nalaglag ang panga ko sa narinig "A-Ako? Bakit ako ? Pwede namang kunin mo
siya ngayon"

Tinakpan ko ang bibig. Ang sakit palang isipin na ako ang nag dala kay Drai
dito pero sa huli ako lang din ang tataboy sa kanya.

"Kung kukunin ko man siya ngayon hindi ko parin siya masasama. Alam ko ang
tumatakbo sa isipan nun"

"S-sir" Patuloy ang pag hikbi ko sa kanyang harapan. Na ubosan na ng sasabihin

"Bibigyan kita ng limang araw para gawin yon. Kapag walang mangyayari at hindi
mo parin siya maibalik, lahat ng utang sa ama mo ay hahalungkatin ko. Ikaw at
ang ama mo ang mabibilanggo sa kulungan. Wala ding Draizen ang mag papakita sa
inyo. Walang dadalaw doon and worst, magiging kalbaryo ang buhay niyo sa loob
ng kulungan. Try to stop my decision. I will destroy your all unworthy life"

Bagsak ang balikat ko sa narinig. Kung ganon makukulong kami. Makukulong si

papa at ako kapag hindi ako susunod sa gusto niyang mangyari.

Pakiramdam ko tuloy para kaming nasa pelikula. Sinong mag aakala na ang
pamumuhay na akala ko ay magiging masaya, hindi pala. Mas grabe pa pala ito
ngayon. Mas nanganganib ang buhay namin. Halos hindi na ako makahinga sa lahat
ng ito. Nangyayari ba talaga itong lahat sa amin ngayon?

"K-Kapag naibalik ko siya sayo sir? A-Anong mangyayari sa kanya? " Huminga ako
ng malalim

Nag lakad siya sa harapan ko tila nag iisip ng mabuti sa kanyang pinaplano sa
kanyang anak.

"Oras na makabalik siya sa akin kailangan mo nang lumayo sa kanya. Ayaw kung
nakikita ka niya. Ayaw kung nagkikita kayo ng palihim. Dahil gusto kung
sumunod sa yapak ko ang anak ko. Siya ang mamuno sa Sy Incorporate at sa iba
ko pang negosyo. Kaya lumayo-layo kayo. Nagka maliwanagan ba tayo rito. I
don't want a destruction to my son. Hindi kayo nababagay dalawa"

Kahit anong gawin kung pag hinga hindi ko namalayan na nag si patakan na pala
ang luha ko ng walang humpay. Ano itong pinasok ko? Mabuti bang sumang-ayon
nalang ako. Pero si Drailan. Mahal na Mahal ko na siya. Hindi ko kakayanin na
mawalay ako sa kanya. Kaya ko bang mag risk sa pag iibigan na ito para lang sa
kanyang kalayaan.

"M-Masusunod sir. Ibabalik ko ang anak n-niyo sa i-inyo" Basag kung sabi

Siguro ganon nalang yon. Kakalimutan ko nalang itong pag mamahal ko sa kanya.
Mawawala rin ito, total naman sinaktan niya ako ngayon panahon na sigurong
ibalik ko siya sa kanyang pinangalingang buhay. Sa kanyang marangyang
pamumuhay na naudlot nalang.

Noong una palang, hindi na siya karapat-dapat sa ganitong sitwasyon. Noong una
palang hindi na siya dapat narito. Sana sa araw na nakita ko siya sa bus ay
hindi ko nalang siya pinansin. Sana pinabayaan ko nalang siyang umalis na mag
isa. Hindi ko na dapat binalik sa isip ko yong halik na ninakaw niya sa akin.
Hindi ko na dapat siya kinokrompronta. Para walang ganitong ganap sa buhay
namin.

"Hindi pwede yan!" Angal ni papa nang sa wakas ay naka imik narin halata sa
kanya ang pagka gulat sa bawat rebelasyong narinig "Nag mamahalan ang anak ko
at ang anak mo. Pabayaan mo sila! Hindi nakakasaya ang pera kahit saang angulo
tignan!"

Umiiyak na ulit si papa ngayon. Niyakap ko nalang siya tsaka umiling. I need
to do this. Kailangan kung piliin ang tama.

"Basta yon na ang sinabi ko. Hindi na mababago yon, mag hihintay ako kung
kailan mo siya maibalik sa akin. Sapat ang limang araw para matapos ang
kanyang kagagohan"

Tanging likod niya ang huling kung namalayan na paalis. Kailangan ko na nga
talagang pakawalan si Drailan ngayon. Kahit sobrang hirap sa desisyon na ito.

**Draizen POV**

"Damn!" Malakas kung mura nang binasa ni Namae yong suot kung damit at ulo.
Naliligo na ako ngayon sa tubig. Nag didilig siya nang halaman ngayon at
kasalukuyan akung naka bantay sa kanya sa kanilang maliit na garden

"Ops! I'm so sorry" She laughed and covered her mouth like some bitches who do
some shitty things

Halos mapapikit ako sa inis dahil sa basang-basa kung buhok. Natatakpan yong
mata ko dahil narin sa medyo may kahabaan kung buhok na naging straight. Nang
matamaan ng host na hawak niya.

"Sinadya mo ba yon?" Galit kung tanong. I clench my fist.

Kanina ko pa gustong umuwi dahil lagpas alas tres na. Hindi ko naman siya
maiwan-iwan dahil utos ng kanyang ama na dumito muna ako sa bahay nila,
hintayin siya dahil may gusto siyang sabihin sa akin pagka uwi.

"I'm sorry" Ulit niya tsaka ngumisi. I crest my forehead in annoyance "Mag
bihis ka nalang sa kwarto ko. Kukuha ako ng damit ni kuya ipapahatid ko"

"Huwag na" I'm still mad

"Hindi ako papasok sa kwarto ko. Go, change now" Nag patuloy siya sa pag
didilig.

Nangalap ako sa mukha niya kung nag sasabi ba siya ng totoo. Because the last
time I went on her room she made me lay down on her and fuck her dammit. What
a pity bitch. But I refuse. Goddamn! I will never cheat on my girl just
because of her. She's not worth it.

I can still remember Shion's face while we're doing our video call. I miss her
a lot. Gusto ko sanang sabihin sa kanya ang nangyari kaninang umaga kaso
napaghinaan ako ng loob. At least, hindi ako nag padala sa tentasyon.

"Go. Change. Promise it will never happened again" Ngumisi siya na mukhang
tuwang-tuwa pa

Sa tuwing naalala ko ang nangyari nag pupuyos ako sa sobrang galit. Who the
hell would face me naked.

This morning when I come on there house. Her Mayordoma approach me with a
worried face.

"Iho pinapatawag ka ni Ma'am Namae sa kanyang kwarto. May ipapayos raw sayo"

Agarang kumunot ang noo ko. "Anong ipapaayos niya?"

"Hindi ko rin alam iho eh. Puntahan mo nalang, sege na mag didilig pa ako ng
halaman pagkatapos ipagluto ang mga amo ko"

Nakatingin nalang ako sa pigura ng matanda na paalis sa harapan ko. Anong

ipapaayos ni Namae?

Walang dalawang isip na pumunta ako ng silid niya. Kumatok ako ng ilang beses
bago bumukas ang pintuan. Bumungad sa akin ang bagong gising na pag mumukha.
It seems she looks fine in the morning. Her hair is now we'll fine. It shine
like it doesn't touch by the pillow. She's wearing a silky night tigh. Sobrang
iksi ng damit niya at manipis rin.

I didn't see any attractive on her. I have seen a lot of girls during in my
high school and college days. It didn't affect me when I see there revealing
clothes.

Not until Shion wear some revealing clothes. It affects me big time. Gusto
kung makakapatay ng tao pag naka suot siya ng maiksing damit. I am more
comfortable on her own style. Jeans and t-shirt is enough for me.

"Morning " She greeted me. I just nod

"Anong ipapaayos mo?"

I turn my gaze on her smiling face. How I wish if I saw Shin's morning face
today. I love that look of her with a big pajama and big shirt. I am more than
want to see her in the morning with a messy hair and sleepy eyes.
Nangungulangot pa yon habang pababa ng hagdanan. Damn! I miss her again. I
miss her horrible act.
"Yong banyo ko nag stuck yong tubig doon. Nag mumukhang swimming pool"

"Should I call a helper to clean your bathroom?"

"No! No! Ikaw nalang mag linis madali lang naman"

"Kung madali lang naman bakit hindi ikaw ang mag linis" I said annoying

Nanlaki ang mata niya tila hindi makapaniwala sa sinabi ko. I'd promise Shion
that I will never go on her shower room. Nor entering her room to together
with her. I already notice that she wanted my attention so much. She seduce me
Everytime I am here. But it doesn't matter me. I can't kneel like that. I am
more than loyal to my Girlfriend.

Girlfriend? And loyal? That's not in my bucabulary. Fling and fuck buddies is
enough for me when I was in the U.S but now, after encountering Shion and her
family. My perspective in life totally change. She change my damn life. She
gave me happiness and a wonderful life. Hindi mapapantayan nino man ang
kanyang pagbabagong ginawa sa akin.

"Are you kidding me? Did you just command me, Drai?" Umiling siya "Paki linis
nalang. Gusto ko sanang maligo but the water stuck----"

"Alright" I boredly said.

Mas lumaki ang ngisi niya. Binuksan ng malaki ang pintuan para papasukin ako
sa loob. I shoke my head. Nawala ang ngisi niya.

"What now? Come here"

"Tatawag ako ng mag lilinis sa banyo mo"

Tinalikuran ko siya ngunit mabilis niyang hinila ang damit ko para papasukin
ako sa loob ng kwarto niya. Nang maipasok niya ako, ni-lock niya ang pintuan
tsaka sinandal ako sa pintuan.

Hindi ko pinahalata na nagulat ako sa ginawa niya. She looks desperate right
now. Nakataas lang ang kilay ko tila walang pake-alam sa susunod niyang
gagawin.

"What are you doing lady?" I ask confuse by her stare.

"I want you to break up with her" Deretsahang saad niya

"I thought you want someone to clean up your bathroom? Why we're talking
this?" Walang ganang saad ko

I'll already heard this from Shion's mouth and I won't allow that she will
gonna ruin us because that's her request.

"Hiwalayan mo siya! Gusto kita Drai. Hindi mo ba nakikita yon? Ako kaya kung
ibigay sayo lahat. Even my body "

Mabilis siyang nag hubad sa harapan ko. Her undergarments are still
thers..Tanging sa mukha lang niya ako naka fucos. Nagka salubong rin ang kilay
ko. What the hell are you doing, De Alas!

"Bakit ko siya hihiwalayan. I don't see any reason to do that. Put your
clothes on now"
Mabilis kung pinulot yong mga damit niya sa sahig tsaka ito nilahad sa kanya.
I don't want to talk more. It's useless to fight this way.

"Ano bang nagustuhan mo sa kanya. Papahirapan ka lang niya. Hindi ka niya

kayang paligayahin. Ako! Ako Drailan kaya kung ibigay sayo. I have money and
so on. Kaya kung ibigay lahat sayo. Kahit anong gusto mo" She started to cry

"I don't need to answer that. Dahil kahit ako hindi ko alam kung bakit minahal
ko ang babae'ng yon. I don't need anything. All I want is her. So stop being
so desperate. May lalaking mamahalin ka hintayin mo lang " I breath deeply

Mas lalong tumulo ang luha niya. Wala na akung magagawa kung nasaktan ko man
siya sa mga pinag sasabi ko. Kung nakilala ko siya noon. Noon na hindi ko pa
nakilala si Shion baka iinsultuhin ko lang siya ngayon. I hate seeing girls
pleading for love to a guy who doesn't love them back.

But after living as a poor man I have many lessons in my life that I can't
never forget. First you need to respect what you see. You need to treasure and
appreciate what you have now. Memories here in this town are too precious for
me.

"Gustong-gusto k-kita. Ako nalang" Pumiyok ang kanyang boses "A-Ano bang
kulang sa akin. Bakit hindi kita makuha"

"You can't disctate what's in your heart. I'm sorry but I can't like you back.
I'm drowning to your bestf-----".

"Hindi ko siya kaibigan. Inagaw ka niya sa akin! "

"Wala siyang inagaw sayo. You are the trespasser here between us. Put your
clothes now lalabas na ako"

I was going to face the door when she grab my hand to face her again. She kiss
me so hard. Mabilis ko siyang tinulak tsaka pinahid ang labi.

"Drailan please" Iyak niya. Akmang hahalikan ulit ako kaso mabilis akung
tumalikod para mabuksan ang pintuan.

"Ang babae hindi dapat nang hingi ng pag mamahal sa isang lalaki. Let the guy
kneel infront of you and desperate to be with you. Don't chase the guy, let
guy chase you"

Lumabas na ako nang kwartong yon. Halos magwala ako ng mapag-isa. I felt
guilty. Kung noon nasisiyahan pa akung may nag mamaka-awa sa harapan ko para
lang matanggap sila. I'll just dump them directly and laughed my ass out
because of so much pity to them. But now. I don't know. I felt guilty to
Shion. Pakiramdam ko nag loko ako dahil sa nangyaring yon. Dammit!

"Promise hindi na yon mauulit. I will not kiss you anymore and ask for..." She
stop para harapin ako. She smiled genuinely.

I saw how sincere she is kaya naman walang dalawang isip na sinunod ko ang
utos niya. Naligo muna ako sa banyo nang ilang sandali. Maybe this is the last
time that I enter here. May I will quit my job now. I don't want to be felt
guilty again. Baka maulit nanaman iyong nangyari and worst mas lumalala pa ang
magagawa ni Namae. Baka pag diko napigilan masaktan ko siya dahil sa sobrang
pagka desperada niya.
Pagkatapos kung maligo. Nag tapis ako ng tuwalya sa bewang. I was busy wiping
my wet hair using the small towel when I saw her in the bed sitting like a
queen naka dekwatro siyang naka upo don.

"What the hell are fucking doing here?" I ask irritatedly. Akala ko ba hindi
siya papasok rito habang nandito ako sa loob

"Why this is my room" She laughed evily "Hinatid ko rin ang damit mo"

"Tss "

Nilagay ko ang tuwalya sa leeg "Leave now! I will change" turo ko sa pinto

"Hindi mo ako mapaalis. Kailangan mo muna akung pasayahin bago ako aalis rito"
She laughed again.

I massage my temple. Goddamn! Inubos niya talaga ang pasensiya ko.

"Ayaw kung patulan yang kabaliwan mo. Umalis kana o ako ang lalabas"

"Walang lalabas Drailan hangga't hindi ko makuha ang gusto ko"

What the hell is wrong with her. She started to gave me an headache. Akala ko
ba, okay na siya sa pag usapan namin kaninang umaga ngunit ano nanaman itong
kabaliwan niya ngayon.

"Maiwan na kita" Tanging sabi ko tsaka tumalikod. Maybe I'll change outside.
Damn it! Mukhang lalabas ako na naka towel lang. Bakit naman kasi iniipit ako
nung babae'ng yon. Hindi ba siya nakakaintindi na ayaw ko sa kanya. Pasalamat
siya nakakapag timpi pa ako sa lahat ng kagagahan niya ngayong araw.

"Subukan mong lumabas. Pag balik mo sa bahay ng mga Macapagal wala na sila
doon. Huwag mo akung hamonin Drai. Kaya kung siraan buhay mo at sa babae'ng
mang aagaw na yon"

Natigilan ako sa pag bukas ng pinto dahil sa nakakapuntanginang sinabi niya.

Did I hear it clear? What the fuck did she mean by that?.

Siguro isang patibong nanaman ito para makuha lang ang simpatya ko. Sege mag
salita ka pa at hamonin mo ako. Walang makapag pigil sa akin sa pag alis.

"I will quit my job"

Fucking five million. Iyan lang naman ang dahilan kaya nag tatrabaho ako
ngayon sa bahay nila bilang body guard and one more thing. Nangangalap din ako
sa mga baho ng pamilya niya. I need to take an action before...

"Ano? Aalis kana? Mag qu-quit kana sa trabaho mo? Nahihibang kana ba talaga.
Sege hinahamon mo ako. Subukan mo lang na lumabas sa kwarto ko ngayon...
Mawawala ang Mahal mo"

Imbis na matakot sa mga pinag sasabi niya na nakapang init ng ulo. Binuksan ko
ng tuluyan ang pintuan. I was going to step out in the door when she scream so
fucking loud.

"Akala mo hindi ko alam na may ninakaw ang ama ni Shin na three hundred
million sa kaban ni papa. You want this? You want to try my revenge then be
it. I will tell this to all the media na ang ama ni Shin ay isang mag nanakaw.
And the consequences will be in jail!"
Sa isang iglap lang nasara ko yong pinto pabalik. Hinarap ko siya gamit ang
nag uumigting na panga. Hindi na ako nagulat ng makita kung naka hubad na siya
ngayon. Her undergarments are still there. Hindi ko maiwasang titigan siya
gamit ang nakakadiring tingin.

"Ano bang gustong mong mangyari?" Nangangalaiti kung tanong. Tanging tawa niya
lang ang naririnig ko.

Kinuyom ko ang kamao. The hell with her. Naiisip ko palang na makukulong ang
ama ni Shion dahil sa ginawang pag nakaw na ito halos mag pupuyos ako sa
galit. I don't want her father stay in jail for long many years. I don't want
Shion Zeek Macapagal cry in so much despair because of that.

"Gusto kung mangyari ay makipag sex ka sa akin? Simple as that" She raise her
brow

Gusto kung masuka sa mga pinagsasabi niya. So fucking desperate bitch. Anong
pinagbago nun kung makipag talik ako sa kanya. Walang mababago, nag mumukha
lang siyang pokpok na walang delekadesa.

"Yan lang ba?" Mabagsik kung tanong

"I want you to------" She stop when I walk towards her.

Nang makalapit. Mabilis ko siyang hinalikan ng mariin, marahas na mapapadaing

siya dahil sa sobrang sakit sa halik ko. Gusto niya ito, then fine.

"After we had sex. Spare Shion's family. Leave the fuck alone!" I shout full
of frustration

Kung nasa puder lang ako ng ama ko. Mabayaran ko agad yong perang ninakaw nang
ama ni Shin kaso wala. Mahirap pa sa daga ang kalagayan ko ngayon ang tanging
pinanghahawakan kung pera ngayon ay yong limang milyon na kinuha ni Jayson.
Hindi ko pwedeng igastos yon dahil may plano ako sa perang yon na mukhang
magagamit ko ngayon.

"Ganon mo na ba siya ka Mahal para pumayag sa gusto kung mangyari?" She smirk
after I kiss her. I saw blood on her lips when I bite that earlier. I didn't
felt any guilt. She deserves my harassment.

"Ganon ako ka baliw para pumayag sa gusto mo ngayon. You want some brutal sex?
Then let's see. Let see what can I do to make yourself satisfied bitch!" After
I said those hurtful words that can make her face turn to a sorrowful. I push
her in the bed and kiss her again. I suck her breast so fucking much. I bite
those na nag papasigaw sa kanya.

Mag dusa ka! Ginusto mo ito! You don't know how brutal I am when I am mad. You
won't love it. You will hate me after this.

I was going to pull down her panty when I stop. She started to cry. Fear
envelop all over her. Bumalikwas ako sa pag tayo. God damn! Hindi ako
nakokonsensiya sa pag iyak ngayon kundi si Shion. Siya ang inaalala ko. What
if he will reject me after I did this wrong decision. What if he will not take
me. I'm an asshole to agree this shit.

My girlfriend doesn't deserve this dirty agreement we had. I should stop from
the bottom. Hindi ito ang sulosyon. Hindi dapat ako nag padala sa galit ngayon
at makinig sa gusto niyang mangyari.
"M-Mahal mo b-ba talaga ang k-kaibigan ko?" Hikbi niya nang matigil ako sa
kahibangan.

I didn't feel any pity on her. Mas naawa ako kay Shion na ginagago ko pag
tinuloy ito. Nasisiraan na talaga ako ng ulo. Napaka buti nung tao pero anong
isinukli ko. Mabuti nalang napigilan ko pa ang sariling kahibangan.

"Mahal na Mahal ko ang babae'ng yon. Kaya kahit itong gusto mong mangyari
hindi ko magagawa. Meserable na nga ang pagka tao ko noong una palang tapos
dagdagan ko pa ngayon. I can't do this bullshit!"

Tinapon ko ang kumot sa sahig para ihagis sa kanya. Tinakip niya naman ito sa
katawan niya. She's still crying and hug the blanket.

Walang salita na lumalabas sa bibig niya. I saw how she become harded as I
wear my shirt. I need to go! I need to solve this as soon as possible.

"Gawin mo kung anong gusto mo pero ito ang tatandaan mo. Hindi mo ako
mapapatumba kahit anong gawin mo. Kaya mo akung gawing meserable? Kaya ko ding
siraan pagkatao mo pag ako ang ginago mo"

Nag lakad ako sa pinto para lumabas. I need to go home now! I want to have a
peaceful mind.

"Walang mabubuhay na masaya sa inyong dalawa. Sisiguradohin ko yan!" She shout

"And by the way siguro nilayasan kana ni Shin ngayon. She saw everything. She
saw how you kiss me!"

Parang nawalan ako ng lakas dahil sa narinig. I felt that someone stab me in
the back. I felt my heart stop beating.

Pagka harap ko sa kanya agad dumapo ang mata ko sa hawak niyang cellphone.
Kaya pala nawala yan kanina dahil nasa kanya pala yan. And what she said?
Shion saw everything? No fucking way!

Mabilis kung inagaw yong cellphone ko sa kanya. Galit ang ipinukol ko sa kanya
ngayon. Tumawa siya ng malakas ng makitang takot na takot pero may halong
pagka galit ang titig ko sa kanya ngayon.

"She saw everything. She saw how you kiss me harshly. She saw your asshole
decision. Probably she was crying right now. Poor of her" She smirkly darkly
at me "Nakipag video call siya eh. Hindi ko na kasalanan yon"

Mas lalong lumukob sa akin ang pagka takot at pag alala. Kung nakakamatay lang
ang mga mata ko baka kanina pa dumanak ang dugo niya.

"What did you do!!" I shouted full of anger. Mariin kung hawak ang kamay niya.
Tanging tawa ang ginawad niya.

"She deserve this thing, Drailan!"

I want to hurt her but as much as I can stop this. Mabilis kung binitawan ang
braso niya na namumula sa sobrang higpit ko kanina. Napangiwi pa siya dahil
don.

"You're crazy bitch!" I shouted again.

Kinuyom ko ang kamao at mabilis na lumabas sa bahay na yon. Panay ang dial ko
sa cellphone ni Shion habang nag lalakad sa hallway ng bahay. I need to go
home as fast as I could. Hindi siya sumasagot. Nag riring lang ang kabilang.
The tension of my body was not good right now.

Hindi ko napigilan. Nasuntok ko ang dingding ng sobrang lakas. Paulit-ulit

kung sinuntok yon dahil sa sobrang panginginig sa galit. This is my fault.
Nagpadala ako sa inis ko kaya hindi ko napigilan. I am frustrated and
exhausted in the same time.

I am fuck up. Naiisip ko palang ang kalagayan ni Shion ngayon ay halos mag
wala ako. Gusto kung saktang ang sarili ng paulit-ulit. Baby, I hope you won't
give up.

I was going to go out in there house, when I saw Anthony De Alas walking in
the Ground floor of there mansyon.Malaki ang ngisi niya nang makita ako. Pero
nang makita ang kamay kung duguan na tumutulo pa sa marmol nilang sahig.
Napalitan ang kanyang ngisi ng pag alala.

"Anong nangyari sa kamay mo iho?"

Tumigil ako sa pag lalakad ng mabilis para maharap siya "Kung ano man ang
malalaman mo ngayon, Mayor. Sana hindi ka mag padalos-dalos agad. I can pay
you double. I can pay my debt double. I can gave you my all fucking money just
don't do an actions so fast" I said in grim voice

I don't know how will I explain to him everything. Anthony De Alas is a good
man. I know he will understand me.

Naguguluhan niya akung tinignan "Anong ibig mong sabihin?"

"I quit my job right now. Ito na ang huling pagkikita natin pero kung mag
kikita man tayo ulit maybe I am not the same person anymore"

Mabilis ko siyang nilagpasan. Kailangan kung mag desisyon ng maigi. Siguro

babalik na ako sa pamamahay ni Daddy. I will work hard just to get my debts.
Papayag na akung mag mana sa lahat ng negosyo niya. Papayag ako sa lahat ng
gusto niyang gawin sa akin basta lang mabayaran at matulungan ko si Shion at
ang ama niya.

I will take the risk. And I don't know if I can handle this. I don't know kung
makakaya ko bang hindi ko siya makita nang ilang taon. I love her so damn much
and I am willing to gave up this thing para maging masaya siya sa piling ng
kanyang ama.

Pagka labas ko sa malaking mansyon. Hindi na ako nagulat ng agarang may nag
park sa harapan kung Isa sa mga paborito kung sasakyan noong nasa puder pa ako
ni Daddy. Ito ang palagi kung dala. Ito din ang ginamit ko sa Competition ng
Car racing sa U.S na ikapanalo ko

"Thank you for bringing this car, Jayson. I miss this damn sports car" I said
as I enter inside.

Buo na ang desisyon ko ngayon. Haharapin ko si Daddy and ask him. Talk to him
about my condition.

"May problema tayo sir Draizen"

Kumunot ang noo ko. Humigpit ang kapit ko sa manobela at mabilis na pinaandar.
This is my life, this is what I've been missing for.
"What is it?"

"Lumusob ang mga sindikatong nag bugbog nun sa ama ni Shin. Bumalik sila sa
bahay na tinutuluyan mo ngayon para maningil. Hindi naibigay ni Alfonso yong
pera sa mga sindikato. Inubos niya ito sa sugalan"

Mas lalong lumalala ang kakaibang naramdaman. My anger were getting bigger and
wild. Dito na siguro mag tatapos ang lahat Shion needs to know everything
about my life. About my family. About my whole damn status.

"Pumunta din ang ama mo sa bahay nila. Napigilan ang kamatayan ng ama ni Shin.
Nakita na nang ama mo ang Girlfriend niyo sir Draizen"

Mas lalong humigpit ang kapit ko sa manobela. Inubos ko ang engine. Tumakbo ng
sobrang bilis ang sasakyan na para bang nakipag karerahan ako sa daan. I can
see how eagerly to win in the race way back as I drove my car so fast.

"No fucking way!" I shouted evily

Chapter 27: Gone

**Shin's POV**

Minsan mapapa-isip ka nalang talaga kung ano ang tamang desisyon. Kung
magiging selfish ka nalang ba sa lahat para lang makamtan ang sarili mong
kaligayahan o babaliwalain nalang ang lahat.

Ipag sawalang bahala nalang yong mga alalang tumatak sayo. Mahirap mag
desisyon lalo pa't naiipit ka sa sitwasyong kagagawan mo rin. Hindi mo na alam
kung ano ang dapat i-tama gayong pati sarili ko hindi ko na maintindihan.

Tanging pag hikbi ang nagawa ko habang yakap si papa at Luke ngayon
nakikiramay sa desisyon ko. I don't know what will happen next but I choose to
pick the right decision.

"Hindi ko kayang aalis si Drailan sa atin anak. Napa-mahal na siya sa atin.

Hindi ko kayang mag dusa kayong dalawa dahil lang nalaman mo ang lahat" Iling
ni papa ng kumalas siya sa yakap

"Ate aalis si Kuya? Papa niya ba yong matandang naka itim" Tanong naman ng
kapatid ko na humihikbi parin. Sobrang pula ng kanyang mata habang tinitigan
ko ngayon.

Alam ko, kahit siya ayaw mawala ang kuya Drailan niya dahil napamahal na ito
sa kanya.

"Kailangang umalis ni kuya Drai Luke dahil iyon ang tama" Mangiyak-ngiyak kung
wika sa kanya.

Naiisip ko palang lahat ng sasabihin ko kay Drailan ngayon ay halos sumikip

ang puso ko sa kaisipang hindi ko na siya makikita. Bakit napaka unfair ng
panahon? Bakit may mga mayayaman pang ayaw na maging isa sa mga mahirap. Bakit
ayaw nilang mabahidan sa amin.
Tao lang din naman kami. Pareho lang kaming kumakain, nag hahanap ng pera para
mabuhay. Naging matatag upang mas humaba pa ang buhay. Kahit sobrang hirap ng
buha ay lumalaban parin kami. Bakit ayaw ng mga mayayaman sa amin. Kaya naman
naming i-angat ang sarili.

Bakit halos lahat sila pera ang pinapa-ikot para lang makamtan ang gustong
mangyari sa kanilang buhay. Ang hirap sobra.

"Ayaw kung umalis si Kuya Drailan, Ate!" Mas lalo siyang umiyak ngayon.

Napangiti nalang ako ng mapait. Kahit ako, ayaw ko siyang umalis pero ano pa
bang magagawa ko kung yon ang tamang desisyon sa kanya. Deserve niyang maka-
alis sa puder namin. Hindi siya nababagay sa pamamahay na ito.

Hindi pwedeng pang hawakan ko nalang ang pag mamahal ko sa kanya at magiging
selfish sa pagkatao niya. Walang mabuting idulot ito kung ipag patuloy ko pa
ang kahibangan na ito. Siguro kakalimutan ko nalang siya na tumira siya sa
bahay namin pansamantala.

"Ako anak. Hindi ko hahayaang aalis ang batang yon dahil lang sa utos ng ama
niya. Siguro pwede natin siyang paki-usapan na pabayaan nalang ang anak niya
na si Drailan"

"D-Draizen pa. Draizen ang pangalan niya hindi Drailan" Linunok ko ang naka
angal sa lalamunan ko. Pati totoong pangalan niya hirap akung isambit.

"Kahit anong pangalan niya gusto ko parin ang pagkatao ng batang yon. Kahit
anak siya ng billionaryo wala akung pake-alam. Tutol ako hanggat kaya ko"

Nanlamig ako don. Napaka maowtoridad ng boses ni papa. Alam niya ba ang
kahinatnan kapag umangal kaming dalawa. Kapag hindi ko masunod ang utos nito?
Mabibilanggo kami sa kulungan. Paano nalang si Luke? Mapapariwara nalang dahil
wala na kami sa tabi niya. Napaka bata pa ng kapatid ko para mahiwalay kami sa
kanya.

"Hihiwalayan ko si Drai pa. Kahit anong mangyari kailangan ko siyang itaboy

ngayon at ibalik sa kanyang pamilya"

Kahit masakit ang desisyon na ito gagawin ko. Kahit pa may kasalanan siya sa
akin dahil pinatulan niya ang kaibigan ko. Iyang rason na yang ang pang
hahawakan ko upang mapa-alis ko siya sa lalong madaling panahon.

"Shion!"

Dahil sa boses na yon na halata ang pag alala nanlamig ang buo kung katawan.
Kahit sa simpleng tawag niya lang sa pangalan ko nanginginig na ako sa kaba.
Grabe talaga ang epekto niya sa akin.

"Pa, huwag mong sabihin kay Drailan na pumunta ang ama niya rito" Nag susumamo
kung sabi. Hayaan ko ang sarili kung dumeskarte.

"Bakit anak? Kailangan niyang malaman ito"

Iniling-iling ko ang ulo. Senenyasan ko si Luke na umakyat muna sila ni papa

sa itaas para maka-usap ko ng masinsinan si Drai ngayon. Papasok palang siya
sa loob ng gate pero rinig na rinig ko na bawat tawag at yapak na mabibigat sa
labas.
"Kaya ko na ito pa. Alam mo namang malakas itong anak mo, kaya kung dalhin ang
sarili" Ngumiti ako ng pilit "Umakyat na muna kayo. Kakausapin ko lang si
Drailan"

"Ewan ko nalang sayo anak. Sinasaktan mo lang ang sarili mo sa gusto mong
desisyon"

Kahit tutol siya sa desisyon ko wala na nga siyang magawa. Inalalayan siya ng
kapatid ko para maka-akyat sa itaas. Binilinan ko rin si Luke na tulungan
niyang gamotin ang bawat sugat ni papa.

"Shion..." Si Drailan nang makita niyang akung pilit na tumayo sa pagkaka-upo

sa sahig "What happened here?" Kahit sa boses niyang labis na nag alala parang
unti-unti nanaman akung dinurog

Pinagpagan ko ang sarili. Mabilis siyang dumalo sa akin upang tulungan akung
makatayo. Nanghihina ang mga buto ko dahil sa mga naiisip na isumbat sa kanya
ngayon. I am going to throw him a very insulting words.

Mabilis kung tinakwil ang kamay niya ng mahawakan niya ako sa braso. Kumunot
ang kanyang noo. Naging masama naman yong titig ko sa kanya.

"Are you mad, Shion?" Mahina niyang tanong. Bumilis ang kanyang pag hinga

Oo galit ako sayo! Galit ako sa pagiging mapag panggap mo! Galit ako sa
kasinungalingan mo! Galit ako sa pagiging mayaman mo! Galit na galit ako sa
pagiging tanga na mapaniwala mo!

Lahat ng yon gusto kung isumbat sa kanya pero tanging "Huwag mo akung hawakan!
Nandidiri ako sayo!"

And there! I spit a wrong words to him. Ang hirap mag panggap na yon lang ang
kaya kung isumbat sa kanya. I saw fear on his eyes. The way he look at me
right now it looks like he will never accept my decision.

"Anong nangyari dito? Please tell me" He pleaded using his tired eyes

Pilit niyang inabot ang braso ko para pakalmahin ang sarili ngunit umatras ako
ng isang hakbang. Nakitaan ko agad siya ng labis na pag alala sa naging
reaksyon ko.

"Nandidiri ako sayo! Nakakadiri ka! Huwag mo akung pakitaan na awang-awa ka sa

akin. Tangina mo! "

Gusto ko ng pigilan ang sariling kahibangan pero ngayon.Willing akung saktan

siya gamit ang matabas kung dila.

"I didn't do anything wrong. Please let's talk in a low voice. I don't want to
talk to you with your mouth shaking in disgrace"

Akmang lalapitan niya ako para abutin ako. Mabilis ko siyang tinulak. Todo
pigil ako sa mga luhang gusto ng mag landasan sa pisngi.

"Siguro alam mo na yong nangyari? Siguro alam mo na lahat ng kasinungalingan

mo sa akin. Siguro alam mo na ngayon kung anong kinagalit ko sayo!" I shouted.
Shaking in so much fears. I might be hurt him right now and I think I can't
stand too long. I need to end this.

"Mag papaliwanag ako! Makinig ka sa akin. I will explain you everything" Paos
niyang sabi

"Wala ka ng dapat na ipaliwanag dahil alam ko na yang pagiging manloloko mo!

Pinagkakatiwalaan pa naman kita pero anong ginawa mo! Sinira mo lahat ng
tiwala ko sayo!" Tinuro-turo ko siya. Gamit ang mabangis na mga mata tinitigan
ko siya ng mariin sa mata.

"I'm sorry. I was planing to tell you. But not right now. This is not a good
timing to talk about-----"

"Hanggang kailan pa!? Hanggang kailan mo aminin sa akin na may nangyari sa

inyo ni Namae!? Huwag mo akung gawing tanga Drai. Sinabi ni Namae sa akin
lahat! Iyang kagagohan mo nakita ko mismo!"

Gusto ko pang dugtungan yon kaso mukhang isang salita lang na lalabas sa bibig
ko mukhang tutulo na nga ang mga luha ko. Kailangan ko itong pigilan, ayaw
kung harapin siyang mahina ngayon.

"Shio-----"

"H-Huwag na huwag mong tatawagin ang pangalan ko! Nandidiri ako sa tuwing
binabanggit mo yon. Nandidiri ako sa mga pinag gagawa mo! Isa kang malaking
sagabal sa buhay ko! Ansama mo para gawin sa akin ito!"

Pilit kung hinuli ang pag hinga. Sobrang sakit talaga. Habang pinag hahandaan
ko itong mga sasabihin ko ngayon sa kanya pakiramdam ko ubos na ako pagkatapos
nito.

"P-Please, calm down" Mahinang sabi niya. Kahit sa boses niya ngayon ramdam mo
talaga ang hinanakit.

"Hindi ako magiging kalmado hangga't hindi ko masasabi sayo lahat, Drai!
Sinaktan mo ako ng sobra ngayon. Pinapatay mo ako ng dahan-dahan eh!
Nakakaputangina!"

Nagiging balisa ang kanyang mga mata. Sa tuwing naririnig niya bawat hinaing
ko kumikislap ang mata niya sa samot-saring sakit. Tumingala siya ng ilang
sandali. Huminga ng malalim. I saw his adams apple move fastly. Parang may
pinipigilan.

"I'm sorry. I didn't do such horrible things. Maybe I made a wrong decision
pero hindi ko kayang panindigan. Dahil, Shion ikaw ang kahinaan ko. Naiisip
palang kita halos gusto ko nalang sambahin kita"

Hinawakan niya ang dalawang pisngi ko ng makalapit siya sa akin. Agaran kung
tinakwil yong para hindi niya mahawakan ang kung anong parte sa akin.
Nanghihina ako sa tuwing nahahawakan niya ako. Nawawalan ako ng sasabihin.
Baka susuko ako.

"Huwag mo akung idaan sa mga ganyan mo! Hindi mo ako madadala sa mga salita
mong walang katotohanan."

"Makinig ka naman oh! Suko na ako, Shion. Inubos mo ang pinanghahawakan kung
lakas. Ayaw ko na. Sobrang sakit marinig ito sayo ngayon"

Hindi niya napigilang kinabig niya ang braso ko at niyakap ako ng mahigpit.
Ramdam ko sa yakap niya ang labis na pag susumamo. Kinukuha bawat simpataya
ko. Binaon niya pa ang mukha sa leegan ko.
"H-Huwag mo akung yakapin!" Pilit ko siyang tinulak kaso ayaw niyang paawat.
Mas lalo niya akung piniga sa pag yakap. Mas lalo lang nadurog yong puso ko
ngayon.

"Pakinggan mo ako. Huwag mo akung pangunahan. Please I badly need your mouth
shut" Huminga siya ng malalim sa leeg ko.

Pinabayaan ko nalang siyang naka ganon sa akin. Ilang minuto akung tahimik
dahil pinakiramdaman ko siya ngayon na kulang nalang luluhod para mapatawad
ko.

Alam kung sa pamamagitan ng pag yakap sa akin kumukuha siya ng lakas.

"Makikipag b-break na ako sayo. Ayaw ko na! Umalis kana sa bahay namin. Ayaw
na kitang m-makita"

Sa wakas nasabi ko rin sa kanya. Ang hirap sobra na sabihin yon sa kanya
kanina ngayon habang pinapakalma niya ako sa mga yakap niya mas lalo akung nag
hirap. Mabuti nalang nasabi ko agad.

"W-What did you say?"

Dahan-dahan siyang kumalas sa yakap niya sa akin. Madiin ang kanyang mga
matang nakatitig sa akin.

"G-Gusto ko ng makipag hiwalay sayo. Pagod na pagod na ako sayo. Ayaw na rin
kitang makita" Buong tapang ko siyang tinignan

Hindi mapalagay ang mga mata niya ngayon. Mas lalong bumigat ang kanyang pag
hinga. Tila hirap na hirap sa pakikinig sa akin.

"Sabi ko huwag mo akung pangunahan. You didn't even bother hearing my damn
side, then your just breaking up with me so easily? Wala pa akung sinasabi
pero pinapatay mo na agad ako sa mga salita mo"

"Wala ka ng dapat na sasabihin sa akin. Nakikita ko sa mismong mata ko ang

kagagohan mo. Hindi na kita matatanggap!"

"Please hear me out. Huwag mo akung pangungunahan sabi!" Naging mabagsik ang
kanyang mga mata sa akin. "Walang mag hihiwalay!"

Iniling ko ang ulo. Kahit gustohin ko mang pakinggan ang side niya tungkol sa
namamagitan sakanila ni Namae, hindi ko na kayang pakinggan ito dahil alam ko.
Wala ng mag babago. Papaalisin ko parin siya sa bandang huli. Itataboy ko
parin siya paalis upang bumalik na siya sa kanyang ama.

"Ayaw ko na! Umalis kana! Bibigyan kita ng pera para maka-alis kana ngayon"

Tinalikuran ko siya ngunit bago ko pa maihakbang ang paa. Mabilis niya akung
pinaharap sa kanya. Nakita ko agad ang kanyang galit na mga mata.

"Huwag mo akung itaboy ng ganito kadali. Hindi mo ako mapapaalis ng ganito! "
Matigas niyang sabi

Iniling ko ang ulo. Ayaw ko ng ibukas ang bibig ko. Nanghihina ako habang
tinitigan siya ngayon. Kanina pa ako balisang-balisa. Hindi ko na kayang
panindigan ito.

Tinalikuran ko siya ulit. Binawi ang braso kaso sa pangalawang pagkakataon

sapilitan niya akung pinaharap sa kanya.

"Huwag mo akung talikuran, Shion. Kailangan mo akung pakinggan. Oo, inaamin ko

kamuntikan ko ng ginalaw ang kaibigan mo. Kamuntikan akung nadala sa sinabi
niya na makipag talik ako sa kanya. Pero hindi kaya ng konsensiya ko! Ayaw
kung lokohin ka dahil lang sa problemang alam kung masusulosyunan rin natin"

Tanging tikom ang bibig ko. Kahit nagulat sa inamin niya hindi ko pinahalata
yon. Nag panggap akung hindi ako interesado sa naririnig ko sa kanya.

"Sinabi sa akin ni Namae na kailangan pasayahin ko siya. He wants to have sex

with me and she will spare your family. I ask for it. But I can't hindi ko
kaya. She told me that she likes me so damn much. But-----"

"Kahit anong sabihin mo ngayon wala na akung paki-alam. Tama na, Drai! Ayaw ko
ng makarinig ng kasinungalingan "

Mabilis ko ulit siyang tinalikuran dahil konting-konti nalang aagos na ang

luha ko. Alam ko nag sasabi siya ng totoo sa akin. Kilala ko ang isang Drailan
kung mag salita. Ang ayaw ko lang aminin ngayon ay nasasaktan akung pinapaalis
parin siya sakabila ng paliwanag niya.

"I'm sorry. I'm sorry...I'm sorry. I will never do that again. I didn't cheat
on you. I'm just protecting your family"

Sa isang iglap lang yakap niya ako ngayon ng mahigpit. Natigilan ako sa pag
lalakad. Mabilis kung niyakap ang luhang umaagos na ngayon, ayaw papigil.

"B-Bakit kailangan mo pang mag sakripisyo sa pamilya namin. Sino ka para maki-
alam! Hindi kita kilala! Hindi ko kilala ang buong pagkatao mo. Umalis kana!"

Nanghina ang kamay niyang naka yakap sa akin patalikod. Mabilis ko iyong
timanggal. Hinarap ko siya ulit at naabutan ko ang kanyang mga matang namumula
na ngayon. May isang butil na naka angal sa kanyang mata. Naka urong lang yon
doon.

Suminghap ako. Nasaktan ko man siya ngayon, hindi ko pinagsisihan na nasabi ko

ito sa kanya.

"Umalis ka sa pamamahay namin! Alis na! Wala kang karapatan para mang himasok
sa buhay namin! Wala kang karapatan sa gusto kung mangyari. Nasalanta ka lang
dito. Wala kang karapatan noong una palang!" Mabangis kung singhal. Tinuro ko
ang pintuan "Alis!"

Isang salita lang yon sa hulihan pero halos mabingi ako sa namimilipit kung
dibdib.

"G-Ginawa ko lang yon dahil mahal kita. Hindi mo ako mapipigilan kung gusto ko
mang tulungan kita. Gusto ko kayong tulungan dahil sa inyo lang ako nakaramdam
ng totoong pag mamahal. Sa iyo lang din ako nakaramdam ng kaginhawaan.
Pinaramdam mo sa akin kung gaano kahalaga ang mabuhay"

Mabilis niyang ipinilkit ang mata nang masilayan ko ang luhang tumulo sa
kanyang mata. Ayaw niyang ipakita yon sa akin kaya naman tumingal siya at
hinilot ang matang may tumulong butil.

Kinagat ko ang pang ibabang labi. Umiiyak siya ngayon sa sakit. Nasasaktan ko
siya ng todo dahil sa mga pinag sasabi ko. Gusto ko din saktan ang sarili pero
ayaw kung bawiin yong mga sinabi ko sa kanya.
"Umalis kana" Hindi ko alam kung pang ilang beses ko yong sinabi sa kanya
"Ayaw kitang makita. Huwag ka na ding babalik rito!"

"No! I won't leave. Hindi sa ganitong paraan. Oo aalis din ako pero hindi
ganito. Hindi sa ganitong pamaamaraan. Huwag mo akung itaboy na parang ayaw mo
na talaga sa akin"

"Ayaw ko naman talaga sayo. Ginagamit lang kita dahil alam kung madali kang
utuin. Nakipag sundoan ako kay Namae na landiin ka dahil siya lang ang
makakatulong sa akin para mabayaran yong mga utang ko sa pamilya niya. Ikaw
ang tanging susi para mabayaran ko yon lahat"

Para akung binuhusan ng malamig ng tubig pagkatapos kung isumbat yon. Pareho
kaming natigilan dalawa. Hindi ko inasahan na masasabi ko yon nang walang
gatol. Walang pag dalawang isip.

Alam ko sobra-sobra na yong pag sisinungaling ko pero wala na akung ibang

paraan para paalisin siya sa pamamahay namin. Kailangan niyang umalis sa puder
namin. Hindi siya nababagay rito.

"Pati din ba yong 300 million na ninakaw ng ama mo sa pamilyang De Alas ako
ang ginawan mo ng susi para mabayaran yon lahat? All this time, alam mo ang
katotohanang may ninakaw ang ama mo ng ganon ka laking halaga"

Mas lalo akung namanhid ngayon. Tama ba yong narinig ko? Si papa may ninakaw
na 300 million sa pamilyang De Alas. Bakit hindi ko ito alam. Bakit walang
sinabi si papa sa akin tungkol rito.

Kaya pala! Kaya pala sabi ng ama ni Drailan bago ito umalis kanina na kaya
niyang halungkatin yong mga utang ni papa para ipakulong kaming dalawa dahil
talagang malaking pera ang nawala.

"Ginawa ko ang lahat para tulungan kayo. Nag papakatanga ako sa pag tatrabaho
bilang body guard sa pamilyang ginawan ng kasalanan ng ama mo pero sa huli ako
parin pala ang nag mumukhang tanga sa lahat ng kagagohan ko ngayon" Mapait
siyang ngumisi. Mabilis na napalitan ng malamig ang kanyang mga mata. Hindi ko
mabasa ang mga ito pero tanging alam ko nag titimpi siyang manakit ng tao

Namanhid ang mukha ko dahil sa makapanindig balhibong emosyon niya ngayon

"Dahil tanga ka naman. Nag papadala ka agad sa akin. Akala mo Mahal kita? Nag
papatawa ka ba? Noong unang dating mo palang sa bahay namin ginagamit lang
kita! Naintindihan mo ba yon! Para sa akin isa ka lang laruan na malaking
pakinabagan" Tinawanan ko siya ng nakakainsulto. Hindi parin maibsan ang
tension ko sa katawan.

"Yan lang ba ang tingin mo sa akin? Laruan mo lang ? Minahal kita ng sobra-
sobra tapos malalaman kung pinag lalaruan mo lang ako" Umugting ang panga
niya. Dumaan sa kanya ang sakit ngunit napalitan lang ito ng malamig na tungo.

"Alam mo namang mangagamit ako diba? Siguro alam mo na yan noong una palang.
Pera ang kailangan ko hindi ang pag mamahal mo"

Naramdaman kung nanginig ang tuhod ko. Tumikhim ako para pigilan ang namumuo
nanamang luha. I'm sorry Drai. I need to hurt you. Kailangan kitang pakawalan.
Hindi mo ako deserve. Hindi ako nababagay sayo.

Marami ka nang sakripisyong ginawa sa akin pero wala akung ginawang kapalit
maski konti. Masyado nang masakit itong mga pinagagawa sa pamilya ko para lang
magiging maayos itong miserableng pamumuhay namin.

"I know you love me! You're doing this on purpose right?" Akala ko titigil na
siya pero mas lalo yata siyang tumatag na hindi maniwala sa akin..

Please Drai umalis kana! Hindi ko na kaya!

"Iyon ang totoo. Ginamit lang kita. Ngayon sawang-sawa na ako sayo, papaalisin
na kita. Tapos na ang larong ginawa ko. Tinakwil mo na si Namae! Sinira mo
lahat ng plano ko!"

"Kung ganon mag papagamit ako sayo hanggang madurog at maubos ang pasensiya ko
sayo. Wala akung paki-alam kung apak-apakan mo ang pagkatao ko. Gamitin mo ako
hangga't gusto mo pero hindi mo mababago ang desisyon ko na mananatili rito. "

Umawang ang bibig ko. Hindi ako makapaniwala sa kanya. Sa kabila ng mga
natatanggap na salita galing sa akin. Mas pinili niya paring manatili sa
pamamahay namin. Kahit alam niyang gagamitin ko lang siya. Walang naganap na
pag gamit dahil noong una palang alam kung Mahal ko talaga siya.

"Hindi ka ba nakakaintindi! Ginamit lang kita! Ginamit ko ang pagkatao mo para

sa sarili kung plano. Wala ka ng kwenta ngayon sa akin kaya umalis kana sabi!"

Tinulak ko ang dibdib niya kaso hindi siya patinag. Hinawakan niya ang
dalawang kamay ko nang mariin.

"Bakit iba ang sinasabi ng mga mata mo ngayon. May iba ka pang dahilan kaya mo
ako tinataboy ngayon. Don't gave me that kind of reason of yours. Hindi mo ako
mapaniwala. Dahil ba ito kay Daddy! Naki-usap ba siya sayo na paalisin ako sa
pamamahay niyo. Dahil kung Oo hinding-hindi ako aalis rito!" Huminga siya nang
napaka lalim

"D-Drai..."

"I will stick with you no matter what" Nag iwas siya ng tingin "Kahit paulit-
ulit mo akung gamitin dahil lang sa pera. I am willing to do your command"

Nagulat man buong tapang ko parin siyang tinignan. Mas lalo akung nanghina
habang tinitigan siya ngayon na halos mag wala dahil sa sobrang galit pero may
halong pag susumamo upang matanggap ko muli.

Alam niya pala na pumunta ang ama niya sa bahay namin. Paano niya nalaman yon?
May mga galamay ba siya kaya alam niya. Akala ko wala siyang alam kaya todo
salita ako ng kung ano-ano para lang umalis siya sa amin. Pero alam niya pala
noong una palang.

"Kahit kailan tanga ka talaga Drai! Oo inaamin ko pinapabalik ka ng ama mo sa

inyo. Nakipag sunduan siya sa akin. Nakipag sunduan rin ako kay Namae pero
yong ama mo nakipag sunduan ako sa kanya na oras na magawa ko ang gusto niya
paalisin kita rito"

"What the hell are you talking!" Ngayon mas lalo siyang nagalit. "Anong
kasunduan yon kung ganon?"

"Nakipag sunduan ang ama mo sa akin na pabayaan ka rito dahil gusto niyang
turuan kita ng leksyon dahil sa pag lalayas mo! Ngayon siguro nag tanda kana!
Siguro tama na itong nalaman mo ngayon. Pera ang kailangan ko hindi ikaw! Tama
na ang kahibangan mo! Umalis kana ngayon dahil hindi na kita mapakinabangan
ngayon! Tapos na ang lahat!"

Ang hirap talagang mag sinungaling kung noong una palang alam mo nang walang
katotohanan yon. Gusto kung humagolhol sa pag iyak. Nawawasak ang puso ko ng
sobra. Mukhang baunin ko itong mga salita ko ngayon sa kanya hanggang
kamatayan.

Hinilot niya ang mata. Pumula ang mata niya ng pakawalan niya ito. Nakitaan ko
agad siya ng pagka pagod. Tila hindi na alam kung anong tamang sabihin.

"Tanggap ko pang gamitin mo ako laban sa mga De Alas na yon. Pero itong pag
amin mo sa akin na nakipag sunduan ka sa demonyong ama ko, hindi ko kaya.
Hindi ko na kayang tanggapin itong katangahan ko ngayon sayo"

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Ito na ba ang huling paki-usap niya sa
akin?.

"Tangina Shion. Buong buhay ko kaya kung isugal para lang sayo pero anong
ginawa mo. Mas malala ka pa sa ama ko. You want me gone?" Mas lalong lumamig
ang boses niya.

Gusto kung saktan ang sarili habang tinitigan siya ngayon na nag dadalamhati
sa mga pinag sasabi ko sa kanya na walang katotohonan. Hindi ko pala kayang
makitang masaktan ko siya ng ganito ka tindi.

Sobrang sakit isipin na mukhang dito na nga mag tatapos ang lahat.

"You want me gone?" Ulit niya

"I'm s-sorry" Tinakpan ko ang bibig ng kumuwala ang hikbi ko.

"Huwag mo akung pakitaan ng pag iyak diyan. Ginusto mo ito, ngayon sagotin mo
ako"

"I-I-I'm sorry D-Drailan. I'm s-sorry" Basag kung sabi

Gusto kung bawiin yon lahat. Nag sisi akung sinaktan ko siya ng ganito ka
tindi. Mukhang nasobrahan na yata ako. Hindi ko man lang inisip ang naramdaman
niya.

"You want me gone right? Siguro magiging masaya kana dahil nag tagumpay ka sa
planong mong mang gamit ng tao"

"Drai..." Mas lalong lumakas ang hikbi ko

"Maybe this is the last time that we saw each other. You're right. Let's break
up... Walang patutunguhan ito kung pareho tayong nag papanggap lang. Nag
sinungaling ako sa inyo at nag sinungaling ka rin sa akin"

Pwede bang tama na itong lahat. Sobrang sakit habang pinapakinggan siya
ngayon. Parang dinudurog ang puso ko ng pinong-pino. Diba ito naman ang gusto
ko? Ang umalis na nga siya ngayon.

"I will be gone. And you won't see me forever"

Tinalikuran niya ako. Tanging likod niya lang ang nakikita ko ngayon. Habang
pinag masdan ang kanyang pigura na palayo sa akin mas lalo akung nasaktan.

Talaga bang mawawala na siya sa landas ko ngayon? Talaga bang iiwan na niya
ang maliit na bahay na ito? Dito siya nakaramdam ng totoong saya. Pero anong
ginawa niya. Nilunok niya lahat ng sinabi ko kahit pa sobra na.

Ngunit nang marinig niya ang pangalan ng ama niya halos mag wala siya sa
sobrang galit. Hindi niya natanggap na nakipag sunduan ako sa ama niya lahit
hindi yon totoo. Nag sinungaling ako sa kanya, gusto ko siyang paalisin at nag
tagumpay naman ako.

Ayaw na niya rito. Oh God! Anong katangahang desisyon ito. Halos mamatay ako
sa sobrang sakit lalo na nung mawala siya sa paningin ko. Feeling ko hanggang
dito nalang talaga. Hindi ko na siya makikita.

"Ate saan si kuya?"

Mas lalo akung naiyak nang sumulpot ang kapatid ko sa harapan ko at niyakap
ako ng mahigpit.

"Ate! Saan si kuya?" Sa puntong ito umiyak rin si Luke. Niyakap ko siya ng
mahigpit "Ate iniwan t-tayo ni k-kuya D-Drailan"

Para akung namatayan sa iyak ko dahil mas lalong lumakas ang hikbi ko. Bakit
ganito! Mali ito eh. Hindi ko dapat sinabi yon! Nasaktan ko si Drai at
nasaktan rin ako.

"Kung gusto mo siyang habulin. Puntahan mo anak"

Mas bumuhos pa lalo ang luha ko dahil sa narinig kay papa. Siguro rinig na
rinig sa itaas ang bawat iyak ko.

"P-Pa, hindi ko kayang m-mawala si D-Drailan. H-Hindi ako m-mabubuhay na wala

siya"

Pinahid ko ang luha. Hindi ko pala talag kayang pakawalan ang taong nag
sasakripisyo ng husto. Hindi ko kayang mawala siya sa buhay ko.

"Habulin mo, anak. "

Pagkasabi niya nun. Mabilis akung nag tatakbo palabas. Hindi magka muwang-
muwang sa mga matang lumalabo dahil sa sobrang panginginig sa buong katawan.

Natatakot ako sa posibleng mangyari sa aming dalawa. Napaka bobo ko talaga

para sabihin yon sa kanya lahat. Hindi niya deserve yon. Hindi niya kailangan
makarinig ng ganoong kasinungalingan galing sa akin.

Palinga-linga ako sa labas. Wala ni maski anino akung nakita. Mas lalong nag
landasan ang luha ko. Nakakawasak pala ng damdamin. Wasak na wasak ang puso ko
ngayon.

Napa-upo ako sa gater sa gilid. Hindi na ako makahinga dahil sa sobrang pag-
iyak. Tinakpan ko ang buong mukha sa braso at doon umiyak pa lalo ng todo.

Bakit masyadong mapanakit ang tadhana? Bakit kailngan pang ganito ang
mangyayari sa aming kapalaran. Ngayon wala na siya. Iniwan na niya talaga ako.

Diba ito naman ang gusto ko? Ang umalis siya sa amin. Hindi ko na mababawi
yong mga sinabi ko dahil wala na siya.

"D-Drai...B-Bakit g-gan'to? B-Ba't umalis ka agad" Patuloy kung pag hikbi.

Kahit blur na ang mata. Naaninag ko ang isang anino na tinatabunan ako sa
maliwanag na buwan. Nabuhayan agad ako nang loob. Tinigil ko ang pag iyak
tsaka tumayo para makaharap ang taong nasa harapan ko.

"Drailan! Bumalik ka----"

Natigil ako sa pagyakap sana sa taong dumating ng makita kung hindi familar sa
akin ang lalaking kaharap. Naka itim siya lahat at magkasing edad lang kami.

Parang nakita ko na siya. Hindi ko lang matandaan.

"S-Sino ka?" Kunot noong tanong ko

"Naka alis na po si Sir Draizen. Sakay ang kanyang sasakyan, Ma'am. Ako nga
pala si Jayson. Isa sa mga Butler niya na nag babantay sa kanya dito"

Chapter 28: Article

People will gonna stay in your life for some reason. And after you get a
lessons from them. They will go and leave you hanging. But it's your fault,
because you push them to go away without a valid reason.

Our life is such a cruel. Mismong sarili natin ang kalaban upang malabanan
itong mga pag subok na dumating sa buhay natin. Sometimes we don't need to
hold the people who doesn't need to hold on.

Kung hindi sila nababagay sayo. Dapat ka ng lumayo dahil hindi sa lahat ng
panahon kaya mong pang hawakan ang lahat kahit alam mo noong una palang mali
na agad ang pinasok mo.

"Huyy!"

Naigtad ako ng sinapak ako ni Andy sa braso. Kinikilatis niya ako ng tingin.
Binabasa kung anong nasa isip ko.

"Problema mo?" Taas kilay kung tanong.

"Naku! Iyang babaeng yan ginigigil ako!" Sabi ni Patricia.

"Bakit hindi mo sinagot yong tanong ko?" Sabi ni Andy na naka pemewang na
ngayon.

"Ilang araw na yang tulala. Hindi rin sumasagot ng maayos. Andami niyang lihim
sa atin na hindi niya sinasabi" Nag tatampong sabi ni Patricia

Kumurap-kurap ako. Ano ba yong mga tanong nila sa akin? Kanina pa kasi ako
nakatulala sa kawalan. Bumabalik sa isipan ko yong huling pag uusap namin ni
Drailan.

Hanggang ngayon ramdam ko parin yong sakit bawat salita ko sa kanya noon. Para
kung pinapatay ang sarili dahil sa naganap na yon. Hindi ko rin maiwasang mag
dadalamhati parin.

Dalawang linggo na ang nakalipas simula noong maganap yong pag alis niya.
Nasasaktan parin ako habang naiisip yon lahat. Halos gabi-gabi akung umiiyak.
Hindi rin ako lumalabas ng bahay o maski pag bukas ng Car wash hindi ko
magawa. Palagi nalang akung nag mokmok.

Miss na miss ko na ang lalaking yon. Halos madurog na yong puso ko sa sobrang
sakit. Para akung nilamon ng kalungkutan. Sa tuwing naiisip ko yong matabas na
dila ko na puro kasinungalingan ang lumalabas. Naiinis ako sa sarili.

Miss na miss ko na talaga siya! Miss ko na bawat pag alala niya sa akin.

"Ayan umiiyak nanaman! Kainis! Tahan na nga"

Niyakap ako ni Pat. Naiiyak na rin siya habang pinakatitigan ako ngayon. Pati
si Andy, naging emotional narin habang tinitigan ako. Mabilis siyang dumalo sa
akin at niyakap rin ako. Hinagod niya ang likod ko at pilit akung tinatahan.

"Tama na, Shin. Namumugto na yang mata mo" Si Andy

Pilit kung winaklis yong mga luhang nag landasan, pinakalma ko ang sarili bago
sila hinarap ng naka ngiti. Nag mumukhang creepy ang ngiti na yon kaya sabay
silang napangiwi. Mabuti nalang talaga nandito sila sa tabi ko para pagaanin
kahit paano ang naka dagan sa akin.

"Ano ba talagang nangyari? Ang tanging alam ko anak mayaman yong si Drailan"
Si Andy ulit

"Driazen ken Sy pangalan niya. Anak mayaman pala yon, kaya pala noong unang
kita ko sa kanya may iba na agad akung hinala" Si Patricia

Umayos ako sa pagkaa-upo ng humiwalay sila sa akin. Hinarap ko ang dalawa ng

maayos. Alam kung may marami silang tanong sa akin kaya naman oras na siguro
para sagotin ko sila ng maayos.

"Pumunta din raw yong ama ni Draizen sa bahay nila Shin tapos kinuha ang anak
niya. Totoo ba yon?" Tanong ni Andy na mukhang hindi na mapakali sa mga ka
tanongan niya

Tinanguan ko sila ng marahan "Anak siya ng mga Sy. Isa sa pinaka mayamang tao
sa buong Asya. Sikat rin ang kasapi nila"

Nag takip ng bibig si Pat tila hindi parin makapaniwala.

"Kung ganon. Saan kayo nagkakilala? Bakit nag tagpo ang landas niyo?" Si Andy
naman ngayon na kuryusong-kuryuso talaga

"Nameet ko siya sa mall..." Bumalik nanaman sa isip ko ang tagpo na yon.

Hinalikan niya ako sa loob ng cubicle na pinasukan ko and worst kaya pala siya
napunta roon dahil hinahanap siya ng mga Butler niya dahil tumakas siya.

Pati din yong bus na sinakyan ko at magkatabi kami nun. Nag layas parin siya
noon dahil ayaw niyang ma-grounded. Kwenento sa akin ni Jayson ang lahat kaya
umalis si Draizen sa pamamahay nila. Habang pinapakinggan ko siyang nag
kwekwento sa nakaraan ni Drai pigil hininga ako.

Isang malupit na ama nga ang nasasagupa niya kaya halos mag wala siya ng
sinabi kung kapakanan lahat ng ama niya itong pag punta sa amin kahit na
hindi. Ngunit nakikita ko rin sa paraan ng kanyang ama na gusto niyang turuan
ng leksyon ang anak dahil ayaw niya itong mawala sa landas dahil matigas ang
ulo nito.
"Tapos? Anong nangyari? Yon lang ? Nameet mo siya tapos niyaya mo agad na
pumunta sa lugar natin?" Hindi makapaniwalang sabi ni Andy

Iniling ko ang ulo "Patapos na ako nun sa pag ihi ng pumasok siya sa cubicle
na pinasukan ko. Nakalimutan ko kasing mag lock nun dahil ihing-ihi na ako.
Sakto namang hinahanap siya ng mga Butler niya kaya nakita making dalawa sa
loob nag halikan..."

Kwenento ko sakanila ang lahat, pati yong pag tanggap ko sa limang libo na
bayad ng halik. Pati doon sa bus at lahat ng kasinungalingang kwento ni Drai
sa akin. Lahat ng yon sinabi ko. Nanlaki lang ang mata nila habang nakikinig
sa akin. Hindi parin makapamiwala sa lahat ng ibinunyag ko.

"Ano? Boyfriend mo na siya? Kailan lang? Paano?" Yan agad yong tanong nila ng
sinabi kung kami na ni Drai bago siya umalis.

"Noong nag lalaro siya ng basketball. Kami na nun, pero nitong huling
pagkikita naming dalawa hiniwalayan ko siya dahil gusto ko siyang pauwiin
sakanila. Hindi siya nababaga rito" Kinagat ko ang pang ibabang labi

"Ewan ko sayo, Shin! Sinaktan mo yong tao. Siguro galit na galit yon sayo!"
Iling ni Pat "Sayang naman. Napaka yaman pala nung Draizen tapos nag tatrabaho
lang bilang car washer"

Sinabi ko rin sakanila iyong mga pingsasabi ko kay Draizen nun kaya napilitan
itong umalis sa amin. Lahat nangyari sinabi ko. Except doon sa ninakaw ni papa
na pera sa mga De Alas.

Natulala ako sa kawalan. Bumalik yong ama matandang ama ni Draizen sa amin
noong nakaraang araw. Nagulat nga ako dahil andaming nag iitimang sasakyan ang
nakaparada sa harap ng bahay namin. Hindi ko yon inasahan. Marami ding naki-
usyoso sa gulo na kapitbahay namin lalo na nung lumabas yong ama nito.

Kahit kailan nakakatakot parin ang aura niya sa tuwing tinignan ako. Nilibot
niya ang paningin sa bahay namin tila hindi makapaniwala na dito tumira ang
anak niya sa loob ng ilang buwan.

"Naibalik ko na ang anak niyo. Bakit pa kayo bumalik rito s-sir? " Utal kung
tanong

Tinignan niya ako gamit ang kanyang mysteryosong mata. Naalala ko talaga si
Drai sa kanya. Parehong-pareho talaga sila ng aura. Pati tindig at lahat ng
anyo nito kuhang-kuha ng anak niya kaso nga lang napapalibutan siya ng
kasamaang aura.

Habang tinitigan ko ang limang nag lalakihang lalaki sa likuran niya na nag
mumukhang statwa ay mas lalo akung kinikilabutan.

"Anong kailangan niyo rito!? Hindi pa ba sapat na nakuha mo na ang anak mo!"
Si papa na kakalabas lang ng kusina. Galit ang makikita mo sa kanya ngayon.

"Pa..." Mabilis kung hinawakan si papa sa braso para pigilan ang pag sugod
niya

"Napaka walang puso mo. Ano! Masaya ka na ba ngayon? Bumalik na ang anak mo sa
inyo!" Tinuro-turo niya ang matanda

Tanging madilim na ngisi ang ginawad niya. Isang ngisi na nakakainsulto sa

paningin ko.

"Madali palang kausap itong anak mo. Akalain mo nga naman, kakarating ko lang
sa manyson namin naka sunod na agad yong anak ko sa akin. Hindi ko inasahan
yon iha" Tumitig siys sa akin

Mas lalo kung pinigilan si papa. Mukhang suntokin niya nga ang matanda dahil
sa sobrang galit. Wala siyang laban nito, dahil may marami siyang armadong
lalaki na naka sunod sa kanya.

"Aba't. Putangina mo pala eh! Siguro nag diwang kana ngayon! Dahil nakuha mo
na ang anak mo! Napaka walang hiya mong ama!" Si papa parin

Humalakhak ang matanda. Hindi natinag "Kung sino pa yong nag sabing wala akung
kwentang ama. Ay siya din pala ang lumunok sa kanyang sinasabi. Mukhang
pinapahiwatig mo yata ang sarili mo"

"Anong sabi mo!?"

"Kung walang kwenta akung ama. Mas wala kang kwenta dahil hinayaan mong
mabugbog ka at kamuntikan na kayong mamatay dahil lang sa kagagawan mo. Hindi
ba kayo nahiya sa anak ko"

Nakitaan ko agad siya ng pagka galit habang sinasabi niya yon. Natahimik naman
si papa. Kahit ako hindi nakapag salita. Kung sabagay tama siya. Lahat ng
sakripisyo ni Draizen para lang umayos ang buhay namin ay napariwara nalang.

"Lahat ginawa ng anak ko para lang matulungan kayo rito. Nag nakaw pa siya ng
pera sa akin. Ah oo nga pala! Hindi yon nakaw kundi kusa kung binigay sa
Butler niya. Walang kakampi ang anak ko rito! Naintindihan niyo! "

Pilit kung nilunok ang bumabara sa lalamunan ko. Kung ganon, pati pala ako nag
traydor rin sa kanya. Para namin siyang pinagkaitan. Hindi ko maisip kung
anong naramdaman ni Darizen ngayon.

Nasaktan ko siya ng todo. Tapos itong ama niya naging malupit sa kanya. Pasan
niya lahat ng sakit ngayon. Sising-sisi pa tuloy ako kung bakit ko siya pinag
salitaan ng masama na tagos hanggang buto.

I saw his tears and his heartaching eyes while pleaded at me to stay in our
house but what I did is to talk more uncontrollable words to him. Dagger so
many bullets from my mouth. Para ko na rin siyang pinapatay sa lahat ng
kagaahan ko.

"Ano bang pinunta niyo rito?" Konti nalang maluluha nanaman ako kaya todo
pigil ako nito.

"Gusto ko lang ipaalam sayo na walang bahid na kasalanan ngayon ang ama mo.
Nilinis ko ang walang kwenta niyang kalat sa mga De Alas"

"A-Ano?" Nanlaki ang mata ko. Hindi ko maproseso itong balitang dala niya

"Siguro nagtaka kayo kung bakit hanggang ngayon hindi parin naparusahan ng
pagka kulong ang ama mo iha"

Tinignan ko si papa. Halata rin sa kanya ang pagka gulo. Kahit ako hindi ko
siya maintindihan.

"Noong unang tapak palang ng anak ko sa pamamahay niyo, hawak ko na agad ang
leeg niyo. Kontrolado ko ang lahat. Pati yong ninakaw ng ama mo na 300 million
sa kaban, pati yon alam ko"

"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ni papa. Mas humigpit ang kapit ko sa braso
niya

"Matagal kana sanang nakulong ngayon dahil noong una palang. Alam na agad ng
mga De Alas iyang kagagawan mo. Pero dahil ayaw ko pa kayong mag dusa agad at
dahil may utak ako, nakipag sunduan ako sakanila na huwag kang galawin dahil
magagamit ko ito para umalis ang anak ko dito"

Hindi ko namalayan, pigil na pigil na pala ako sa pag hinga habang sinasabi
niya ito. Totoo ba yon? Kaya pala hanggang ngayon wala paring aksyon yong mga
De Alas tungkol sa nakaw na naganap. Kaya pala hindi agad yon kumalat dahil
kahit maski ako hindi ko yon alam.

"B-Bakit mo ginawa yon? H-Hindi namin kailangan ng tulong! "

Tumawa siya ng nakakainsulto "Matagal ng bayad ang perang ninakaw ng ama mo

iha. Hindi pa man nag trabaho ang anak ko bilang body guard, bayad na yon pati
ang limang milyong hiniram niya sa Mayor" Iniling niya ang ulo, mukhang hindi
makapaniwala sa nangyari

Talagang napaka sama nang ama ni Draizen. Kaya niyang gawin lahat, kaya niyang
manipulahin ang nangyari sa pamamagitan ng pera niya. Napaka demonyo nga
talaga. All this time, naka handa na pala ang bitag niya para sa amin.

"Itong pag lalayas lang yata ng anak ko ang nag labas ako ng sandamakmak na
pera. Ngunit hindi naman kawalan dahil ang nilaan kung pag manipula sa lahat
ay nag bunga rin"

Para akung binuhusan ng tubig. Hindi na ako makagalaw sa lahat nang nalaman.
Gusto kung mag salita ngunit wala na akung lakas. Ang tanging nasa isip ko ay
si Draizen na ng dudusa ng todo ngayon.

"Umalis na kayo! Hindi namin gugulohin ang buhay niyo!" Si papa na gait na
galit parin

"Bago ako umalis. Pwede mo ba akung dalhin sa tinutulugan ng anak ko, iha.
Titignan ko lang kung anong klaseng bahay ang tinutulogan niya"

Nakita ko ang pag tutol ni papa. Hindi kalakihan ang bahay na nasa rooftop,
sobrang liit lang nito. May isang kama na tanging plywood lamang. Isang kumot
na nag sisilbing pantakip doon sa hinihigaan.

May dalawang unan. Isang ilaw na sobrang hina ng sinag at walang ka ele-
elctricfan. Ngayon ko lang napagtanto na sobrang hirap pala ng hinihigaan ni
Drai sa rooftop.

"Parang kulungan ng baboy ito ah. Dito ba siya natutulog? Mas maganda yong
kwarto niya sa mansyon namin. Dobleng laki pa sa buong kabahayan niyo. Tapos
mas pinili niya ang ganitong tulugan? Anong akala niya sa sarili niya. Isang
baboy na walang makain" Sabi nito ng makita ang loob

May tumulong luha sa mata ko. Oo nga! Paano niya natagalan ang ganito ka sikip
na kwarto. Tapos ang hinihigaan niya ay isang matigas na plywood. Walang ka
lambot-lambot man lang. Tapos mukhang malamok pa rito.

"Napaka basura ng bahay niyo! Wala man lang kayong maibigay maski kutson sa
anak ko. Mahirap nga naman! Hindi nababagay ang anak ko rito" Sabi niya ulit
nang makababa kami.

"Pinili ng anak mo rito si-----"

"Dahil dinala mo siya rito sa basurang bahay niyo. Ikaw ang dahilan kaya
napunta siya sa sitwasyon na ito"

Mabilis kung pinahid ang sarili. Kung sabagay tama siya sa sumbat niya pero
napaka sakit naman masayado na tinawag niya ang bahay namin ng basura.

"Huwag mong sisihin ang anak ko sa pag punta niya sa bahay namin dahil pwede
naman siyang tumanggi. Kasalanan niya yon! May kasalanan ang anak mo dahil
sumama siya!" Nag pupuyos sa galit na sabi ni papa

"Sa pag punta niya rito, ginamit niyo siya diba? Kung ano-anong kagagohan ang
ginawa niya habang nandito siya. Nag titinda ng isda!? That's a disgusting "

"B-Bakit sir. Anong mali kung yon ang hanap buhay namin. Atleast pinaglalaanan
namin ng pawis yong pera namin. At isa pa, totoo ang binigay naming pag
mamahal sa anak niyo. Hindi katulad mo! Puro pera ang nasa isip!"

Hindi ko na napigilang sabihin yon. Sumusobra na kasi siya sa mga salita niya.
Ang lakas niyang mang insulto ng tao.

"Hindi pera ang nasa isip ko iha. Ginawa ko lang ang tamang daan para sa
kanya. Don't talk to me like I am a bad father to my son. Dahil lahat ng
ginawa ko ay para sa kanya" Galit niyang saad

"Kung ginawa mo ito para sa kapakanan niya bakit nag layas siya. Bakit ayaw
niyang nasa puder mo! Dahil masama kang ama! Hindi mo alam kung anong gusto
niya!"

Mas lalong sumama ang tingin niya sa akin.

"Alam ko bawat kahinaan ng anak ko. Huwag mo akung pag salitaan na parang wala
akung kwenta. Ayaw ko ng pahabain pa ito" May nilagay siyang isang suit case
sa harapan namin "Ito tanggapin niyo. Siguro sakto na ang dalawang milyon para
umalis kayo rito. May passport rin kayo papuntang ibang bansa. Gamitin niyo
kung saan niyo gustong lumipat"

Hindi ako makasagot. Nakatitig lang ako sa case na naka lahad ngayon sa
harapan ko. Pati ang passport sa eroplano.

"Huwag niyo ng guluhin ang anak ko. Umalis kayo sa lalong madaling panahon"

Namalayan ko nalang na naka alis na pala sila. Sa bahay namin na walang

natanggap na tutol sa gusto niyang mangyari.

"Ibabalik ko ang pera na yan! Hindi kami aalis sa pamamahay namin. Hindi na
babalik si Draizen dito, dahil napagsalitaan ko na siya ng masama. Hindi ko na
rin sila gugulohin. Para saan pa" Sabi ko kina Andy gamit ang seryosong boses.

Naikwento ko sakanila ang pag uusap na yon at halos mag haharumentado sila sa
galit.

"Pupunta ka sa syudad para ibalik ang pera? " Tanong ni Pat

Tumango ako. Kailangan ko yong ibalik. Ayaw ko nang may utang ang pamilya
namin sakanila. Sobrang laki na nang perang nilabas niya para lang sa amin.
Hindi ko na matatanggap itong isang milyon.

Tapos papaalisin niya kami para lang malayo sa anak niya? Hindi pa ba sapat na
bumalik na ito sa kanyang puder.

"Ibabalik ko ulit sa lalong madaling panahon pagkatapos nun, hindi ko na sila

gugulohin. Itataboy ko si Draizen kung sakali mang babalik siya rito.
Papaalisin ko siya hangga't mag sawa siya kung dadating man ang panahong yon"
Wala sa sarili kung sabi.

"Gosh! Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala. May aritcle rito na
mukhang tungkol kay Draizen"

Sabay kaming lumapit kay Andy na kinakalikot ang cellphone ko na bigay ni

Drai. Mukhang pati yata yan, isasauli ko. Kaya pala sobrang Mahal ng phone na
yan dahil naafford niya ng walang gatol dahil sa perang kinuha niya sa ama
niya.

"Ano ba yan?" Tanong ni Pat at naki-usyoso narin

"Sinasabi rito na may isang sikat na model at sikat na car racer sa U.S ang
may rumor girlfriend na hinalikan in public. Naka blind item ito sa article.
Pinublish ito noong araw na hindi ka pa bumalik dito sa Village natin. May
video pa na nangyari raw sa bus yon. Blured yong mukha ni Drai at nung babae"

"Ikaw yan Shin! Tugma yan sa kwento mo sa amin!"

Sobrang tagal na nun. Nagiging viral pala. Mabilis kung kinuha yong cellphone
at nag basa-basa parin tungkol sa naganap kay Drai. Kahit walang pangalan na
nilabas alam ko na agad kung sino ito. Siya ang pinapahiwatig na may
girlfriend. May isang comment doon na nagpa tigil sa akin

@Atishawp
-May full vid na hindi natatakpan ang mukha ng babae. Kinalat yan sa internet pero
agarang nawala after ng ilang segundo. Mukhang inagapan agad nang ama nung lalaki.
I won't tell who is that. But all I could say is, he is popular car racer sa U.S.
Mukhang pati reporter na nangulo sa totoong nangyari simula noong kumalat ang vid
na yan ay binayaran para hindi ma-publish ang ganitong bagay. What a shit money.
Gamit na gamit talaga.

Napa tunganga ako pagkatapos kung mabasa yon.

Siguro kagagawan nanaman ito ng ama ni Draizen kaya naagapan agad ang ganitong
eksena para sa anak niya.

"May press conference rin na maganap sa makalawa ang pamilyang Sy"

"Huh? Bakit?" Tanong ko. Iyon ba yong may mga media na mag tatanong tungkol sa
gulong nangyari.

"May i-aanounce daw at mukhang may ibang umusisa rin sa pagka wala ng anak
niya ng ilang buwan. And rumored rin na may fiancee pala siya"

Parang sinampal ako ng libo-libong kamay. Bakit nasa bundok pa ang bahay
namin, kaya wala akung kaalam-alam sa mga nangyayari sa amin. Sa mga totoong
nangyari sa ibang mga business diyan.Pati kay Drai. May fiancee siya?

"Pupunta ako sa syudad sa lalong madaling panahon" Pinal kung sabi. Namalayan
ko nalang, nanginginig na pala ang nga kamay ko sa samot saring emosyon

Alam ko, nag papakatanga nanaman ako sa desisyon na ito. Pero anong magawa ko
kung mas gusto ko nga talaga na magiging okay ang lahat. Gusto kung ibalik ang
dating pamumuhay namin. Kailangan kung ibalik yong pera sa lalong madaling
panahon.

Kaya naman kinabukasan niyan inayos ko na lahat ng dadalhin ko. Inayos ko ang
buhok nang winagayway ko ang mga kamay sakanilang lahat. Walang tutol si papa
sa desisyon ko dahil kahit siya gusto niyang ibalik ang pera.

"Mag iingat ka doon anak. Pag hindi ka pa nakakabalik agad, pupuntahan kita
roon para iuwi"

Tumango nalang ako tsaka sila isa-isang niyakap.

"Balik ka agad myloves. Ako na munang bahala sa car wash mo" Niyakap ako ni
Adrian

"Salamat. Babalik ako agad"

Parang bumalik sa isip ko itong pag alis ko ngayon. Ganito din sila kung mag
paalam sa akin noon dahil mangangaplly ako ng trabaho sa syudad. Pero sa
kasawiang palad. Bumalik din ako at may kasama pang lalaking tatak na sa puso
at isipan namin.

"Mayaman daw yong lalaking dinala niya rito. Naku! Tiba-tiba ang pera na
binayad ng ama nun eh"

"Kaya pala iba kutis nun. Sobrang yaman pala. Nakakatakot ang ama nung Drailan
ba yon?Andaming sasakyan"

Iyan ang naririnig ko sa mga chismosang nadadaanan ko. Kibit balikat lamang
ako at hindi na sila pinatulan. Para saan pa? Eh, totoo naman yong mga pinag
sasabi nila.

Nang makarating sa bus station. Nag hintay ako ng ilang sandali doon. Mukhang
umaga na ako makakarating ng syudad nito.

Iniscroll ko ang hawak na cellphone. Lahat ng ari-arian nila Draizen binasa ko

yon lahat. Bakit kaya hindi ko agad naisip ito, Hi-tech na ang panahon
ngayon.Mababasa ko nalang agad. Pero kung sa bagay, bundok ang lugar namin.
Hindi uso ang cellphone doon. Isang maliit na Village na may kokonting Jeep na
dumadaan.

Hindi rin expose yong mga tao sa balita doon dahil walang signal ng
telebisyon.Kung meron man isang channel lang ang makukuha.

May humintong bus sa harapan ko kaya naman mabilis akung sumakay doon bitbit
ang malaking maleta na nag lalamang suit case.

Plano kung dumeretso sa Company ng mga Sy. Dahil alam ko doon ko makikita si
Antinio Sy. Lalo na si Draizen. Hindi na ako makapag hintay.

Chapter 29: Conference

Alas singko ng umaga ng makababa ako ng bus. Sumasakit nga yong leeg ko dahil
nakatulog ako sa upuan.

Sinimot ko agad ang hangin sa syudad ng makababa ako. Iba talaga pag sa lugar
namin, makakaramdam ka ng kaginhawaan sa tuwing inaamoy mo lang ang hangin
doon. Amoy bulaklak yon, pero dito amoy kanal.

Iniling ko ang ulo. Hindi ko akalain na makakabalik ako sa syudad na ito.

Hila-hila ang maleta. Pumasok ako sa isang karenderya dahil sa sobrang gutom.
Buong byahe yata hindi ako bumababa sa tuwing nasa bus stop. Tulog lang talaga
ako, kaya naman heto ang hapdi ng tiyan.

"Isang piniritong isda tsaka pakbet po" Saad ko sa tindera

"Kakain eneng"

"Yes ate" Naka ngiti kung saad

Umupo na ako sa isang upuan. Marami ng kumakain sa karenderya niya kahit

sobrang aga pa. Kadalasan yong mga driver ng Jeep ang nandito.

Hindi ko maiwasang maalala yong kagagohan namin ni Drai noong tumakas kami sa
bus stop. Kundi ako nagkakamali dito kami kumakain nun. Sa upuan din na'to
kami kumain.

Sa tuwing naisip ko yong kabaliwan naming dalawa para lang makatakas sa

babayarin ay halos hindi na ako makatawa. Kung kasama ko lang sana si Draizen
ngayon baka pareho pa kaming matawa noong nag panggap akung nakunan.

Pero ngayon, hanggang masakit na alala nalang yon lahat. Hindi na maibabalik
ang dating masayang pag sasamahan namin. Dahil malabo nang mangyari yon.

Hindi na mauulit na makakasama ko siya ulit.

"Ma'am familiar ka po sa akin" Sabi ng tindera na familiar din sa akin. Siya

yong nag lilista nang order namin nun ni Draizen. Isa din sa nabiktima ng
kabaliwan ko

Nginitian ko lang siya. Pambihira, naalala niya pala ako. Antagal na nun. Nag
salin ako sa pitcher ng tubig at uminom. Nakakanerbyos naman ang babaeng ito.

Habang nag lalagay siya ng order ko sa lamesa, panay parin ang sulyap niya sa
akin. Ako naman umiinom parin.

"Diba ikaw yong nakunan?"

Naibuga ko yong ininom dahil sa sinabi niya. Naalala niya pa talaga ako.
Tumango lang ako ng walang pag alinlangan..

"Oo. Nakunan ako hehe"

Hindi naman nangulit yong tindera dahil narin, tinawag siya noong may ari ng
pinagkainan ko. Nag usap sila at tinuro ako ng babae. Nag patuloy lang ako s
pagkain. Ramdam ko ang pag sulyap ng matandang may ari sa akin.

Nang matapos ako sa pagkain. Siya ang lumapit sa akin para kunin ang bayad ko.
"100 pesos lahat, Miss...Ah! Tungkol don sa----"

"Ito 500, hindi kami nakapag bayad ng asawa ko nun sayo. Kaya ito na ho"
Magalang kung sabi sabay abot ng pera sa kanya.

"Huwag mo ng baya----"

"Alis na po ako" Ngiti ko

Lumabas na ako ng karenderya na yon na may gaan sa pakiramdam. Ang sarap pala
sa feeling na wala kang nilolokong tao. Iyong honest ka lang. Simula talaga
noong dumating si Drai sa buhay ko, binago niya rin ang pananaw ko.

Hindi ko na kakayanang manloko ng tao dahil lang sa isang bagay na mahirap

mong kunin. Ang tanging natutunan ko sa kanya, ay kung paano mo pahalagahan
ang isang bagay habang nandiyan pa sayo. Hindi mo kailangan abusohin o
sayangin ang bagay na sobrang mahalaga sa iyo.

Napaka importante din na kailangan mo munang mag sakripisyo para lang makamtan
mo ang gusto mo. Hindi kailangang manloko ng kapwa para lang makapanakit o di
kaya makatakas sa problemang kinakaharap.

Nandiyan na yan eh. Pinasok mo na ang bagay na yan kaya dapat nating
panindigan. Kung ano man ang kahinatnan sa lahat dapat mas maging matatag ka
at huwag talikuran ang obligasyon mo. Dahil sa huli tayo parin ang talo.

Ang pag takas sa problema ay isang desisyon na maling-mali. Kung dumating man
yan sayo dapat humanap ka ng sulosyon para maagapan agad. Hindi yong kailangan
mo pang manakit o manggamit ng tao para lang sa sariling kapakanan.

"Ang taas pala ng building ng Sy Incorporation" Saad ko habang tiningala ko

ang halos hindi ko maaninag na tuktok ng isang Company nila Draizen.

Nasa kabilang kalsada palang ako nakatanaw sa may Entrance ng malaking glass
door. May tatlong security doon at maraming media ang nandon sa labas. May
hinihintay.

Kahit alas syete palang tirik na ang araw. Hindi inalintana ng mga reporter
ang tumama sa kanilang balat na mainit at sobrang sakit. Ang sakanila ay mag
tagumpay sila sa pag hihintay ng kung sino.

Andami ring Van sa labas na sa tingin ko sasakyan ng mga reporters na ito.

Naalala ko yong sinabi ni Patricia na ngayon yong press conference ni Drai.
Gusto ko rin tuloy manood. Ngunit paano?

Nasa labas palang ako ng Sy Incorporation mukhang mahihirapan akung pumasok sa

loob. Bumuntong hininga na lamang ako. Bahala na!

Nilakad ko ang pedestrian line nang mag stop signal. Nang makarating ako sa
harap nang entrance. Napatingin yong ibang reporter sa akin. Pero iniwas din
ang tingin nang makitang isa lang akung ordinaryong tao.

Nag uusap sila ng kung ano-ano. Hindi ko na masyadong itinuon ang pansin dahil
dumeretso na ako sa tatlong guard sa pinto.

"Good morning po. Pwede pong makapasok sa loob. May sadya lang ako sa loob"

Kumunot yong noo ng isang body guard na kalbo. Tinignan ako mula ulo hanggang
paa. Ramdam ko naman yong mga tingin ng mga reporter sa akin.

"Anong sadya mo sa loob? May pass ka ba Ma'am?"

Pass? Ano yon?

"G-Gusto ko lang po maka-usap ang may ari ng Company na ito. Tsaka wala po
akung pass"

Nagkatinginan ang tatlong body guard sabay tawa nang nakaka insulto.

"Hindi mo makaka-usap yong may ari ng Company dito kung hi di importante ang
sadya mo. Pag wala kang pass hindi ka makakapasok. Mga empleyado lang ang
pwede"

"Pero kailangan ko po talagang maka-usap si Mr.Sy. Papasukin niyo po ako.

Importante lang po talaga" Saad ko.

Umiling sila ng sabay at tinulak pa ako "Hindi pwede sabi! Tigas ng bungo mo,
Miss! Alis na baka malintikan pa kami ng boss namin pag nakitang may harang-
harang"

Wala na nga akung magawa kundi mapa-yuko nalang sa panghihinayang. Akala ko

makakausap ko agad yong boss nila. Iyon pala ang hirap hagilapin. Hindi basta-
basta makapasok sa loob.

"Miss, bakit gusto mong maka-usap yong may ari ng building na ito?" Mahinang
tanong ng isang reporter sa akin

Iniling ko ang ulo tsaka umupo sa gilid. Katabi ng mga reporter na nag si
upuan din kahit sobrang init.

"Baka matulungan kita. Sabihin mo na"

Natigilan ako nang hindi niya talaga ako tinantanan. Umupo pa siya sa tabi ko.
Isa siyang baklang reporter na hindi ko alam kung saang station. Hindi ko
naman kilala yong mga Channel sa telebisyon dahil hindi ako nanonood nun. At
wala ring signal sa amin.

"Tutulongan mo ako?" Masayang sabi ko.Tanging tango ang isinagot niya.

"Ako nga pala si Angelo Bustamante. But you can call me Angela Bustamante.
Siguro kilala mo ako dahil sikat na channel ang pinagtatarabahuan ko. Siguro
kilala mo ang ABN CBN diba? Ow! Sinong bang hindi makakilala nun" Humagikgik
siya sa tabi ko

Tanging kunot noo lang ang ang ginawad ko sa kanya. Hindi ko naman alam yon.
Nang makita niyang seryoso lang ako sakabila ng pag hagikik niya. Umayos siya
ng upo sabay tikhim.

"Hindi mo kilala ang channel na yon? " Iniling ko ang ulo tsaka kinagat ang
labi. Nanlaki ang mata niya. "Seryoso ka ba eneng? Wala bang telebisyon sa
inyo? Doon nga pinapalabas yong mga pelikulang kinaadikan ng mga kabataan
ngayon. Kilala mo ba si Kim? Sikat na artista yon. Kilala mo ba?"

Iniling ko ulit ang ulo. "Nasa malayong lugar kasi yong sa amin. Malayo sa
syudad na ito. Tapos walang channel doon sa telebisyon namin kaya hindi ako
nakakita ng mga ganoong artista. Wala nga akung kilala maski isa"
Tumawa siya nang malakas. Nahiya agad ako dahil sa mukhang nang iinsulto
niyang tawa. Nilibot ko ang paningin sa lahat, may iilang reporter na
nakatingin sa aming dalawa. Nag tatanong ang kanilang mata kung napano itong
kausap ko.

"Totoo po yon. Wala akung kilalang artista" Nag kamot ako ng ulo.

"Oh siya! Oh siya! Taga bundok ka nga. Ano nga yong sadya mo rito sa Company
ng mga Sy?"

Natatawa parin siya sa akin. Napanguso nalang ako.

"May ibibigay akung..." Tumigil ako sa pag sasalita para pag isipan ang
sasabihin "May ibibigay lang ako sa anak ni sir Antonio Sy. Isang cellphone"

Kumunot ang noo niya. Tinignan ako mula ulo hanggang paa.

"Cellphone? Nahulog niya? Na esnatch? Bakit nasa sayo yong cellphone niya?"

"Binigay niya sa akin"

Hindi pwedeng sabihin ko sa kanya na pati pera ang isasa-uli ko. Dahil pag
sasabihin ko baka may marami pa siyang tanong. Reporter pa naman siya.

"Bakit ka naman binigyan ng cellphone sa fiancee ni Kim?"

Natigalgal ako don. Fiancee? Totoo ba talaga yon? May fiancee ba talaga si
Draizen? Akala ko rumor lang sa internet. Tapos malalaman ko ngayon na may nag
hihintay pala sa kanya rito.

Habang girlfriend niya ako. May fiancee pala siya. Ang sakit naman na
makarinig ng ganito.

"Wala lang po. B-Bakit nandito kayong lahat sa h-harap ng Sy Incorporation?"

Pilit kung inaliw ang sarili sa pag tingin sa mga reporter na mukhang busy
parin. May katawagan yong iba.

"Ngayon kasi isa-publiko ang kanilang pag papakasal. Si Kim Arda ay isang
artista na sikat sa larangang Industriya sa bansa natin. Rumor girlfriend niya
ang anak ni Antonio Sy at mukhang ngayon aamin na nga sila. Ang pagiging
fiancee ng dalawa ay lihim lang yon kaya hindi pa sure"

"P-po?"

Bigla akung nanlamig sa nalaman. Parang piniga ng ilang libong kamay ang
dibdib ko. Biglang sumakit ng todo. May girlfriend pala si Draizen na naiwan
dito. Bakit hindi niya sinabi sa akin. All this time, may nag hihintay pala sa
pag babalik niya. Kaya ba gusto ng ama nito na umalis na si Drai sa amin kasi
may girlfriend pala ito.

"Ka ano-ano mo pala si Draizen?Bakit binigyan ka niya ng cellphone?"

Ano ko nga ba siya? Kabet niya ba ako? Nakikisawsaw lang yata ako sa dalawang
mag fiancee.

"K-K-Kaibigan niya ako" Hirap na hirap akung aminin yon

Tumango-tango siya. Biglang nagka gulo ang lahat ng reporter. May narinig pa
ako na may paparating daw.
"Nandito na ang mag ama. Gusto mong pumasok sa loob ng Conference room? Kaya
kitang tulungan. Kaibigan mo naman yang si Mr.Sy...Sumunod ka lang sa akin"

Huli kung namalayan ang kanyang ngiti sa akin bago siya tumayo para makisawsaw
sa mga reporter na inaabangan ang naka paradang malaking sasakyan. Kadarating
lang nito at agad dinumog ng mga reporter ang nasa loob ng sasakyan.

Tumayo ako sa pag kaka-upo at mas hinawakan ang maletang may lamang pera.
Nandito na sila Drai. Makikita ko na ulit siya. Napa ngiti nalang ako ng
mapait. Kahit gusto ko siyang mayakap ng husto ngayon hindi ko magawa dahil
may fiancee na siya. At yong ama niya nandiyan.

Napaka hirap talaga ng sitwasyon. Kailangan mo talagang mag pigil para Hindi
ka mapapahamak.

Nasa likod lang ako nang mga reporter nag aabang sa susunod na mangyayari. Mas
lalo silang nagka gulo, bawa camera man ay kanya-kanyang pwesto para makunan
ng maigi ang mag amang palabas ng sasakyan.

May naka sunod na nag iitimang apat na sasakyan sa likuran na sinakyan nina
Drai at Antonio Sy. May lumabas na armadong lalaki sa tatlong sasakyan na naka
sunod. Agad nilang hinarangan ang mga reporter na nag aabang sa mag ama.

Nag tulakan na yong mga reporter dahil sa mga body guard na naka antabay sa
sinasakyan nina Drai. Hindi ko na makita yong pag labas nang mag ama dahil
natatabunan na ako sa mga reporter.

Sobrang dami talaga nila. Kaya naman kahit hirap, siniksik ko ang sarili sa
nag kukumpulang mga reporters.

Gusto ko rin makita si Draizen Kahit masilip ko lang ang pag mumukha niya okay
na ako don. Basta makita ko lang siya. Okay na talaga ako kahit sa ganoong
paraan makikita ko man lang siya.

Inatras ko ang paa nang matapakan ako nung isang body guard na sobrang laki ng
katawan. Hanggang kili-kili niya lang ako kaya kailangan ko pang tumigkayad
para lang makita ang papalabas na tao sa loob ng sasakyang malaki.

Unang sumilip ang paa nito na nakakasiguro akung sa ama yon ni Drai. Mas
lalong nagka gulo ang lahat ng makalabas siya ng tuluyan. Dinumog agad siya
nang mga tanong. Ngunit tanging seryoso lang ito sa bawat sagot.

Hanggang ngayon ramdam ko parin ang nakakatakot niyang aura. Kahit nasa medyo
kalayuan pa ako ng sasakyan nila, naka silip lang, hindi ko maiwasang manginig
sa takot.

"Sir Antonio totoo bang nag layas ang anak niyo?"

"Napabalitang may kasa-kasamang ibang babae ang anak niyo at hinalikan in

public. Alam mo ba kung sino yon?"

Kahit sa mga tanong lang nang mga reporters ay nanginig pa lalo ang kalamnan
ko.

Grabe ganito pala yong mga reporters? Kahit konting tanong iipitin ka. Ngayon
palang kinakabahan na ako sa posibleng mangyri. Ito pala ang mundong
ginagalawan ni Drai? Puno ng media. Puno ng mga paparazzi. Puno ng tanong.
Ang hirap. Hindi ako makahinga. Bawat rinig ko sa mga tanong ng mga paparazi
ay mas lalong sumikip ang diibdib ko sa sakit. Hindi ko alam Kung bakit
nakaramdam ako ng ganito.

Siguro naisip ko rin hindi ko sila mapapantayan. Pinuno ko ng hangin ang

dibdib.

"Sa loob nang conference room masasagot lahat ng katanongan niyo" Sabi nito
bago nag lakad papasok ng entrance.

Nang madaanan niya ang body guard na nasa harapan ko. Tumigil siya sandali,
akala ko nakita niya ako pero straight lang yong mata niya sa loob ng entran e
at sa nilalakaran. Mas pinag igihan ko ang pag tago sa body guard sa harap.

Ewan ko ba, nakaramdam ako ng samot-saring takot sa presensiya niya. Kung

kanina gusto ko na siyang maharap para ibigay ang pera. Ngayon pinang hihinaan
agad ako ng loob. Ang lakas ng impact ng mga tanong bawat reporters sa kanya.
Maski ako hirap sa pag sagot nun kahit sa isip.

Nang makapasok siya sa loob. Sinilip ko ang sasakyan na sinakyan niya kanina.
Wala ng lumabas doon. Saan si Draizen? Hindi niya kasama papunta rito?

Hindi kalaunan umalis yong sasakyang sinakyan nito. Sunod yong apat pa na
sasakyan na naka sunod. Saan na si Drai? Bakit umalis yon.

"Nandito na yong sasakyan ni Kim"

May pumaradang kulay pink na sasakyan sa mismong sinakyan ni Sir Antonio

kanina. Mas nagka gulo pa lalo ang lahat ng reporters. Nang lumabas ang isang
babaeng napaka ganda.

Naka ngiti siyang lumabas, agad siyang pinoprotektahan ng mga body guard niya
sa likuran. Nang dinumog siya ng mga reporters. Mabuti nalang mahigpit yong
mga body guard na naka bantag sa kanya.

Siya na ba yong Kim Arda? Ang ganda niya pala. Hindi ko maiwasang mainsecure
ng todo. Feeling ko nanliit ako habang tinitigan siya ngayon na malaki parin
ang ngiti sa lahat ng sumasalubong sa kanya na tanong.

Walang-wala ako kung itabi kaming dalawa. Nag mumukha akung gusgusing babae
kumpara sa kanya. Napaka bagay sa kanya ang suot na bestidang puti. Above the
knee ang haba nito. Maiksing tignan sa kanya pero hindi siya nag mumukhang
malandi sa suot niya. Ka respe-respeto talaga.

Lalo na sa mataas na heels. At isang maliit na shoulder bag na dala-dala niya.

May dimple din siya sa pisngi at sa tuwing ngumiti siya o nag sasalita man
lang ay lumalabas ito. Mahaba ang kanyang buhok pero dahil medyo curl sa dulo
nagiging maiksi. Ang ganda niya. Bagay nga talaga sila ni Draizen

Mariin kung kagat ang labi. Itong babae ang nararapat sa kanya, hindi kami
nababagay ni Drailan.

Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. Mas lalo lang sumikip ang
dibidib ko ngayon. Pakiramdam ko dinala ko ang sarili sa umaapoy na impyerno
dahil sobrang sakit ng naramdaman ko ngayon. Hindi man physical pero sa
kaloob-looban parang piniga ang dibdib ko. Nakaka-pangliit talaga.

"Ms.Kim...Totoo bang mag papakasal na kayo ni Draizen Ken Sy?"

"Kayo po ba ang babaeng nakuha sa video? Hinalikan niya po sa public place ang
babae. Posibleng kayo po ba yon o may ibang babae pa?"

"Nag propose po ba si Draizen sa inyo? Kaninong singsing yang suot mo? Diba
wedding ring yan? Saan siya nag propose?"

Marami pa silang tanong. Hirap akung tumingin sa mga kamay nung Kim dahil naka
tingkayad lang ako dahil sa sobrang tangkad at laki ng katawan ng body guard.
Hirap naman akung lumipat dahil hawak ko parin yong maleta, pinoprotektahan.

"Uh...We're enggage. I will answer the full stories when we're all settle in
the conference room" Tinaas niya ang kamay na merong nag kikislapang diamond
ring

Umawang ang labi ko habang nakatitig sa magandang singsing na suot niya. Totoo
ngang enggage sila. Bumilis ang pag hinga ko nang maramdaman kung nanghina ako
sa nakumpirma galing sa babae.

"I need to go" Ngumiti siya sa lahat pagkatapos dere-deretso siyang naglakad.
Nang matapat siya sa bandang pwesto ko mas lalo akung nanliit. Ang ganda niya
talaga at napaka kinis. Hindi na ako magtaka kung bakit naging girlfriend siya
ni Drai

Dahan-dahan akung umalis sa pwesto ko kanina. Hindi ko na kaya ang sakit.

Makakaya ko pa kayang pumasok sa loob ng Conference room na yon?

Hindi ko na alam. Biglang nawasak ang mundo ko sa nalaman. Ang hirap huminga.
Hirap na hirap na ako sa lahat.Pakiramdam ko pasan ko ang buong mundo.Ang
bigat sa pakiramdam. Para akung dinudurog.

Nakakapanginig ng kalamnan itong nalaman ko ngayon. Bakit ba ang lakas nang

apekto sa akin nang lalaking yon. Wala nanaman kami, kaya dapat pigilan ko
itong naramdaman ko sa kanya.

Inaamin ko na Mahal ko siya. Pero anong magagawa ko kung langit siya at lupa
ako. Napaka taas niya, sobrang hirap abutin. Ang laki ng ibubuga niya pero
ako, heto. Wala,maski konting ibubuga para ipagmalaki niya.

"Nandito na ang anak ni Sir Antonio. Bilis kunan niyo"

Kahit natatamaan na ako ng mga reporters dahil sa kakamadaling makakuha ng

picture sa humaharurot na sasakyan para nalang akung nabato sa kinatatayuan
ko.

Muntik pa akung mabuwal nang may nag tulak sa akin. Kaya napunta ako pabalik
sa pwesto ko kanina. Nakita ko pa yong sasakyan na pinag mamaneho mismo ni
Drai na nakipag karerahan sa kalsada.

Sabay naming sinundan ng tingin yong sasakyan na yon na sobrang gara sa

panigin ko. Kulay pula ito. Matingkad din ang kulay. Nanlamig agad ang buo
kung katawan ng huminto yong sasakyan na hayop kung mag patakbo kanina.

Mas lalong dumami ang mga body guard na naka angal sa lahat ng reporters. May
lumabas pa galing sa loob ng building para salubongin ang dumating.

Tiningkayad ko ang mga paa. Nang lumabas na ang nag mamaneho sa sasakyang
hindi basta-basta. Unang nasilayan ng mata ko ang kanyang sapatos na sobrang
kintab. Sunod sa pantalong suot na halata ang pagka branded.
Parang tumigil ang mundo ko nang masilayan ko na ang kabuoan niya nang
makalabas siya ng kanyang sasakyan. Pigil na pigil ako sa pag hinga habang
sinusuyod ang buong Draizen na ibang-iba sa nakikita kong Drailan sa Village
namin.

Naka suot siya ng Shades sa mata. Medyo magulo din ang kanyang buhok na akala
mo, bagong gising palang pero sobrang bagay sa kanya. Mas lalo siyang umapel
at gumagwapo. Isang puting polo shirt ang suot niya na naka bukas ang tatlong
butons kaya nalantad ang sandong itim sa loob. May suot din siyang dog tag at
may isang black diamond earing siya na suot sa tenga.

Sa tuwing natatamaan ng sinag ng araw yong shades at yong maliit na diamond sa

kaliwang tenga niya. Kumikislap ang kanyang aura. Para siyang nasa Hollywood
actor kung titignan ngayon.

Ibang-iba ang ayos niya na kahit kailan hindi ko akalain na masilayan ko sa

kanya ngayon. Mas lalo ko lang siyang namiss dahil sa postura niya. Kahit sa
seryosong mukha niya. Kahit yan lang, namis ko ng sobra lalo na ang kanyang
mga mata na tinatakpan ng maitim na shades.

Kahit sa simpleng galaw ng panga niya halos mag sisinghapan yong mga babaeng
reporters. Ganyan ka lakas ang ayra niya na kahit ako nanghina sa nasaksihang
panibago sa mata ko na si Draizen.

Ibinaling niya ang tingin sa lahat nang nakapalibot sa kanya. Sinisigaw ng

utak ko na sana tignan niya ang banda ko kaso hindi.

Panay na yong tingkayad ko para lang makita niya ako. Kaso kahit maski galaw
ng kanyang ulo papunta sa pwesto ko hindi niya ginawa. Ang ganda talaga ng
tindig niya. Mas lalong nag uumapaw ang echura niya ngayon.

"Drai " Mahinang tawag ko sa kawalan.

Natulala na ako ngayon habang pinakatitigan siya sa may di kalayuan. Bakit ang
layo ng pinag siksikan ko sa pwesto niya. Hindi ako nag reklamo kanina pero
ngayon, iritang-irita ako. Pati sa harapan kung body guard na tinatakpan ako.
Gusto ko siyang paalisin para makita ako ni Draizen.

"Saan ka nag propose sa fiancee mo Mr.Sy?"

"May posibilidad bang may girlfriend ka habang enggage kayo ni Kim Arda?"

"Sino yong babaeng kasama mo sa bus na hinalikan mo noong nag daang buwan.
Matagal na yon? Saan ka noong panahon na yon? Bakit ngayon ka lang nag
paramdam?"

Kahit nangangalay ang leeg sege parin ako sa ginagawa. Kahit si Drai naman
yong tinatanong sa lahat pero ako yong nahihirapan.Paulit-ulit ang tanong
nila.

Suminghap ako nang tinanggal niya ang shades niya sa mata pagkatapos nag lakad
na papasok sa loob ng building na hindi man lang sinasagot bawat tanong ng mga
reporters. At ang mas masakit pa diyan hindi niya ako nakita.

Para akung pinagkaitan nang tadhana. Ang sakit isipin na malayo ko na talaga
siyang maabot ngayon.

Wala na yong Drailan na nag susuot ng gutay-gutay na damit. Wala na yong

Drailan na hindi makapag reklamo kapag ako na ang mag uutos. Wala na yong
Drailan na sinusuot ang mga lumang damit ni papa. Wala na yong Drailan na
palaging nag alala sa kapakanan namin. Wala nang Drailan ang palaging nag
seselos. Wala na ring Drailan na nag titinda ng isda at nag lilinis ng
sasakyan. Wala na yon lahat.

Ang Drailan na nasa kasalukuyan ay isang lalaking matigas pa sa bato kung

titigan niya ang lahat nang nandito. Pwede bang ibalik ang lahat sa dati? Noon
gusto kung maging mayaman pero ngayon habang tinitignan siya na papasok sa
loob ng Company nila. Naiisip ko na ang hirap pala talagang abutin ang bagay
na yon.

Kaya pala sinabi niya sa akin na huwag nang mangarap na maging isa ako sa mga
mayayaman o kahit makipag sunduan dahil hinding-hindi mangyayari yon.

"Nandito ka lang pala. Akala ko sumunod ka sa akin. Tara na sa loob, nag iisa
ka lang dito"

Napatingin ako sa humila sa kamay ko. Si Angela Bustamante yon, panay ang
hawak niya sa akin habang sumusunod sa mga reporters na pumasok sa loob ng
puting pinto na may naka sulat na Conference room.

"Diyan ka lang sa likod. Makinig ka lang" Sabi niya habang pina-upo ako sa
sulok. Maraming upuan na naka arrange. Hindi ako makikita dito dahil
natatakpan parin ako nang mga reporters na hindi matigil-tigil sa kakuha sa
tatlong tao sa harapan.

Nandon si Draizen. Naka upo katabi yong fiancee niya na hanggang ngayon
nakaka-insecure ang ngiti. Kinausap niya sandali si Draizen na prente-prenteng
naka-upo sa tabi niya. Pinaglalaruan nito ang ballpen at doon lang ang
atensyon niya. Kahit pa bumubulong na ang katabi niya sa kanya.

Nag iwas ako ng tingin. Kahit mukhang walang gana lang siyang nakikinig sa
babae. Hindi ko ikaka-ilang bagay nga sila. Tiningala ko ang mukha para
pigilan ang namumuong luha. Dapat na talaga akung masanay na wala na siya.
Oras na makakauwi ako sa amin. Kakalimutan ko na siya.

Ilang sandali pa. Nag simula na yong mga tanong nang mga reporters sakanila.
Nakinig lang ako sa lahat ng sagot. Iyong di importanteng tanong hindi ko na
pinaglalaanan ng pansin. Dahil ito lang ang tumatak sa akin

"Miss Kim totoo ba na Enggage na kayo?"

"Yes po. We're enggage matagal na. Look the ring here" Pinakita niya ang
singsing "Nag prupose siya sa akin during our last vacation"

"Iyong balita na nag layas si Draizen. Totoo po ba yon?"

"That's not true. I'm on my vacation this past few months"

Hindi ko maiwasang masaktan nanaman. Nag sinungaling siya. Nasa bahay siya.
Nag layas ka Drai! Wala ka sa vacation!

Pinikit ko ang mata para pigilan ang sariling naramdaman.

"Kamusta naman yong vacation niyo doon? Kasama mo ba si Ms.Kim doon?"

"No! I'm the only one who got there. It's far, so very far. And the moment I
step there. It was good and at the same time it feels useless"
Useless? Para sa kanya wala lang yong pag punta niya sa bahay namin? Iyong pag
tira niya sa amin wala lang ba yon para sa kanya. Ako? Naging mahalaga ba ako
sa kanya?

Maraming tanong na tumatakbo sa isip ko na hindi ko na kayang maisa-isa. Alam

ko naman ang kasagotan nun. Dahil ito sa mga pinagsasabi ko sa kanya kaya nag
mumukhang walang silbi para sa kanya ang pag tira sa bahay namin.

"Matagal na ba kayong magka sintahan ni Kim Arda?"

Matagal sumagot si Drai. Pero di kalaunan tumango siya na nag paguho sa mundo
ko "Yes! I love her. Hindi ko kayang mawala siya sa akin kaya gusto ko na
siyang pakasalan agad"

Naramdaman ko nalang na may tumulong luha sa mga mata ko. Ang bilis namang nag
bago ng naramdama niya. Noon lang sinabi niya sa akin na Mahal na mahal niya
ako at kaya niyang sumugal. Tapos malalaman kung may mas Mahal pa pala siya.
Nag hihintay sa kanya.

"Iyong rumor girlfriend ni Mr.Draizen? May sumawsaw raw sa inyo? Hinalikan mo

raw ito sa harap ng madaming tao. Sa loob pa nang bus. Care to share kung sino
yon?"

Kakatapos palang ng tanong na yon ng may nag pop up na video sa likuran nila
Drai. Iyan yong naganap na halikan sa bus. Feeling ko lahat ng dugo ko sa
katawan tumaas sa mukha ko. Paano nila nagawang palitan ang mukha ko gamit ang
pag mumukha ni Kim.

Ako yang nasa video pero bakit ganyan. Bakit yan ang lumalabas. Bakit hindi
ang mukha ko ang nakikitang halikan na naganap sa bus bakit mukha ng fiancee
niya.

"Yan ang nakita namin sa blind item na video. Naka blur ang mukha nung babae
eh. Sabi ko na nga ba! Tama ang hinala ko na si Kim nga ang kahalikan niya
nun" Sabi ng isang reporter

Para akung sinampal ng malakas dahil namanhid na ako. Lalo na nung sinabi ni
Draizen ang katagang...

"Si Kim Arda lang ang nag iisang girlfriend na seneryoso ko.No third parties,
dahil noong una palang siya lang ang minahal ko. Wala nang iba. Kung meron man
akung past girlfriend. Pinaglalaruan ko lang sila"

Tinakpan ko ang bibig ng hindi ko na mapigilan ang hikbi. Mismo sa bibig niya
inamin niya talaga na wala na nga talagang pag-asa para sa amin. May mas
humigit pa pala.

Chapter 30: Forgiveness

Namalayan ko nalang ang sarili na lumabas doon sa Conference room na patuloy

na umiiyak. Hindi ko na kayang tapusin pa yong interview nila dahil mas lalo
akung nasaktan.

Sobrang hirap mag pigil ng luha sa mata tapos sa huli hindi mo pala kakayanin,
tutulo talaga dahil masyadong masakit yong mga lumalabas sa bibig ni Draizen.
Para akung pinarusahan ng apoy sa dibdib. Ang hirap huminga habang naririnig
ang mga balang salita na tumatagos sa puso ko. Hindi ko kayang may panggap na
okay lang ang lahat, when in fact. Para na akung nag dedeliryo sa sobrang
sakit.

Sa tuwing bumabalik sa isip ko yong sinabi niya na hindi niya seneseryoso yong
mga past girlfriend niya at pinag lalaruan niya lang ito. Gusto kung matawa sa
sobrang pagka baliw sa kanya.

Oo, sinabihan ko siya nang mga sasakit na salita bago siya lumisan sa lugar
namin. Pero diba? Masaydo naman yata yong mga salita na binitawan niya. Kahit
ba konti, nakaramdam ba siya ng pag mamahal sa akin. Totoo ba yong mga pinag
sasabi niya o pawang naawa lang siya dahil nakakaawa akung tignan.

Pang ilan ko nang sasabihin ito, pero ang sakit talaga eh. Sobrang sakit,
tapos malalaman kung mas mahal niya ang Girlfriend niya na iwan niya or should
I say fiancee niya ngayon.

Kung ganon ano nalang ako para sa kanya? Laruan habang wala sa tabi niya ang
kanyang girlfriend? Natawa nalang ako sa sariling kahibangan. Rinig na rinig
sa interview na pinaglalaruan niya lang yong mga past girlfriend niya at isa
na ako don sa naniwalang Mahal niya talaga.

Pagka pasok ko sa cubicle na pinasukan. Agaran akung umupo sa inidoro at doon

nilabas lahat ng hinanakit sa pamamagitan ng pag iyak. Hirap na akung huminga
dahil todo pigil ako kanina para lang hindi kumuwala itong hikbi ko habang
nasasagupa yong mga empleyado.

"B-Bakit ganito? B-Bakit sobrang s-sakit" Hikbi ko at sinuntok-suntok ang

dibdib na halos namimilipit na

Ngayon lang ako umiyak ng todo. Ngayon lang din ako nakaramdam ng sobra-
sobrang pag dadalamhati. Si Draizen lang talaga ang nakapag palabas sa totoong
luha ko. Siya lang din ang nag bibigay sa akin ng sakit.

Itinukod ko ang dalawang braso sa dala-dalang maleta at doon tinalukbong ko

ang buong mukha sa braso at mas lalo pang umiyak. Ang hirap pala pag nag Mahal
ka ng lubosan. Doble-dobleng sakit ang aabotin mo. Dapat talaga hindi mo
ibigay lahat ng pag mamahal mo sa isang tao para hindi masyadong masakit kapag
nawala na ito sayo.

Ginugol ko ang sarili sa pag hikbi sa c.r. ilang beses akung nag isip kung
anong tamang gawin para lang maibsan ang samot-saring sakit kapag makaharap ko
si Draizen. Kailangan ko ng dobleng tatag

Hindi pwedeng magpadala ako sa emosyon ko. Pinakawalan ko na siya, kaya

kaialangan hindi niya masilayan sa akin kung gaano ako nanghina sa nalaman
ngayon. Ipag paliban ang sakit para lang makapag move-on sa kanya.

Itong pera, ito lang naman ang ipinunta ko rito. Kailangan ko itong ibigay
agad para maka-alis na ako. At kakalimutan ko na talaga siya ng tuluyan. Iiyak
ko lang itong pag dadalamhati ko ngayon pagkatapos wala na. Hindi ko na siya
iisipin.

Nandon ang hirap, pero hindi pa huli ang lahat. I need to be strong to face
this struggle. Malalampasan ko din ito.

Nang mapagod sa pag iyak. Mabilis kung pinunasan ang luha. Namamaga ang mata
ko pero hindi masyadong klaro dahil, presko pa ang pag iyak ko. Nang hilamos
ako ng tubig sa mukha.

"Kaya mo yan, Shin. Diba matatag ka sa lahat ng bagay? Marunong ka ring mag
panggap. Ipakita mo sa lahat na hindi ka apektado"

Ilang beses akung nag hilamos at huminga ng malalim para pakalmahin ang kaba
sa dibdib. Nandito na ako. Dapat ko itong magampanan at matapos narin itong
kahibangan. Pag natapos na, tataposin ko din lahat.

Bumalik ako sa conference room kaso isang security guard ang naabutan ko sa
pinto. Nag lo-lock. Agarang kumunot ang noo ko.

"Manong tapos na yong press?" Takha kung tanong.

Tumingin siya sa akin sandali. Tinapos muna ang pag lo-lock bago ako hinarap.

"Oo, Maam. Kakatapos lang. Bakit po? Sino kayo?"

"Saan po yong ininterview? Si Draizen po at yong ama niya?"

Naging mahaba ba ang pag iyak ko sa comfort room ? Ilang oras ba akung nag
stay doon? Bakit tapos na agad yong interview.

"Nag tatrabaho na sila, Ma'am. Nasa office na si Mr.Draizen at ang kanyang

ama"

"Anong floor yong office nila?"

"Nasa 60th floor. Sumakay ka lang ng elevator " Tinuro niya ang Elevator sa
may di kalayuan kung saan maraming empleyado ang nag aabang para sumakay.

"Salamat po"

Habang nag hihintay na bumukas yong elevator. Panay naman yong tingin nang mga
empleyado sa akin. Hindi ko nalang pinansin at nag kunwaring hindi alam yong
mga titig nila sa akin. Nakakapagtaka naman talaga ang pag sulpot ko sa
Company na ito. May dala-dala pa akung maleta.

"Saan ka pupunta, Miss?" Tanong nung isang babae ng hindi na napigilan

"Sa office ni Mr.Sy" Sagot ko. Nagkatinginan silang lahat. May bumulong sa
paligid kaso hindi ko marinig.

Nag kibit balikat nalang ako. Sakto namang bumukas yong Elevator kaya naman
pumasok na kami sa loob. Nag siksikan pa kami dahil sa sikip.

"Ano bang laman ng maleta mo? Bakit ang laki? Anlaking sagabal sa loob" Inis
na sabi ng isang babaeng may mahabang buhok at pilik mata.

"Baka may mga lamang beauty products Faith"

Naga tawanan ang lahat dahil sa sumabat. Babae din yon. Hindi nalang ako nag
salita dahil baka ibato ko sakanila ang maleta dahil sa sobrang gulat. Mga
sampu kaming nasa loob ng Elevator kaya naman halos hindi kami makahinga.

"Halatang taga bundok" May nag sabi nun.

Tinignan ko isa-isa ang nandito. Nakatingin sila sa akin na nandidiri. May

ibang panay ang layo sa akin para lang hindi madikit sa katawan ko. Para bang
may virus ako na nakakahawa.

Nang sa wakas huminto yong Elevator sa 3th floor. Nawala narin ang sikip sa
loob. May anim pa na natirang naka sakay na empleyado. Mas lalo silang lumayo
sa akin nang magkaroon ng space.Tanging walang pake-alam ang ginawad ko
sakanila.

Hindi nakakabuting papatulan ko yong mapag kunbabang mata nila sa akin. Walang
patutungohan kung papansinin ko pa ang kanilang mga matang nandidiri sa akin.

"Miss Anong kailangan mo sa boss ko?" Tanong nung faith nang kami nalang
dalawa. Nag silabasan na rin kasi yong iba. Nasa 50th floor na kami at malapit
na rin sa office nang haharapin kung tao ngayon.

"May ibibigay lang" Sabi ko at hindi man lang siya tinignan. Isa siya sa
tumatawa kanina. Kung hindi ako nag kakamali, siya si Faith.

"Anong ibibigag mo? May I know? Hindi kasi nag eentertain ang panibagong boss
namin kapag hindi importante. Even his father" Nakita ko sa pheripheral vision
ko na uminom siya sa dala niyang coffe na naka styro

"Importante ang ibibigay ko" Sabi ko nalang. Tumaas ang kilay niya tsaka
tinignan ako mula ulo hanggang paa

"Hindi ka naman siguro isa sa mga babae noon ni sir Draizen na pumupunta rito?
You're not his taste, malayo ka sa mga babaeng bumibisita rito simula noong
makabalik siya. I wonder what's your intention" Nginisihan niya ako "I'm sure
marereject ka lang. Our new boss, don't like to entertain some...Uh some you
know...dirty"

Bigla yatang uminit ang ulo ko sa sinabi niya. Harap-harapan pa talagang

sinabi yon sakin. Mas humigpit ang kapit ko sa maleta. Gusto kung isapak sa
kanya ang hawak ko. Pasalamat siya at dumating na kami sa floor.

Naunang siyang lumaba at nag flipn hair pa. Akala mo talaga kontrabida sa
pelikula kung mag lakad. Sumunod nalang din ako sa kanya.

Napaka plain ng floor na ito. Walang ka design-design tanging malaking as in

sobrang laki ng picture frame na may naka paint na isang tree house na nasa
gilid ng ilog naka tayo. May mga ibat-ibang klaseng hayop na naka paint din.
At isang bahaghari. Sobrang ganda ng painting na yon.

"Yes Miss?"

Napatingin ako kay Faith nang naka upo na siya sa labas ng malaking pintuan na
sa tingin ko office ng CEO. Bumalik ang kaba ko sa dibdib. Nandito na pala ako
sa floor na ito. Makakakaharap ko na ang mag ama.

Bigla akung ginapangan ng sobra-sobrang pagka kaba. Napatingin ako kay faith
at sa pangalan na nasa lamesa niya.

Maria Faith Escobar

Sa pinaka ibaba ng pangalan. Nanlaki ang mata ko sa gulat. Kaya pala tinanong
niya ako kanina kung anong sadya ko sa boss niya.

"Secretary pala ako ni sir Draizen. Anong sadya mo ulit?" Tumaas ang kilay
niya at nag susungit nannaman
Bakit napaka ingrata nito? Ganito niya ba tratuhin yong mga bumibisita sa
kanyang boss? Kulang nalang isigaw niya ngayon na umalis na ako dahil
nakakadistorbo lang ako sa trabaho niya.

"Pwede bang makausa----"

"Full na ang schedule niya ngayon. Hindi mo siya makaka-usap"

Natanga agad ako. Ganon ka bilis? Hindi niya pa nga natignan yong schedule
nito.

"Sure ka bang full na? Baka pwede ko siyang maka-usap ngayon kahit sandali
lang. May importante lang talaga akung sasabihin"

Iniling niya ang ulo tsaka umiling. Mas lalo siyang nairita dahil sa kakulitan
ko.

"Hindi nga pwede. And besides may kausap si Mr.Draizen ngayon. Bawal yang
distorbohin pag nag tatrabaho na siya. Umalis kana"

"Miss kahit mag hintay lang ako sa kanya. Okay lang sa akin"

Nagka salubong ang kilay niya "Bahala ka. Hindi lumalabas ang anak ni Mr.Sy
buong araw. Aasahan mong wala kang napala pag nag hintay ka lang diyan"

Hindi ako nag patinag. Nag hintay nga ako sa labas ng office. Walang upuan
doon kaya naman nakatayo lang ako sa buong oras na pag hihintay. Kahit
namanhid na ang paa ko kakatayo, hindi parin ako nawalan ng pag-asa. I waited
patiently. Patuloy naman ang sulyap ni Faith sa akin. Hinihintay ang pag suko
ko.

Kaso hindi talaga ako nawalan ng pag-asa na mag hintay parin kay Draizen na
lalabas. Mas lalong namanhid ang paa ko sa dalawang oras na naka lipas na
nakatayo lang, hawak ang maleta.

Hindi ko napigilan, napa-upo na ako sa gilid. Halos hindi ko matupi ang mga
tuhod dahil sa sobrang sakit. Tumingin ulit yong secretary sa akin tsaka
umiling.

"I told you, hindi lumalabas ng office si Mr.Draizen"

Hindi ko nalang pinansin ang pag sasalita niya. Agaran akung napatayo ng sa
wakas bumukas ang pintuan ng office. Halos mag tatalon ako sa saya. Kaso
nadismaya rin ng isang may di katandaan ang lumabas doon.

Nag hintay ako kung may lalabas bang tao na kanina ko pa hinintay kaso wala.
Parang nabagsakan ako ng mundo lalo na nung nag close yong pintuan. Napatingin
sa akin yong matanda na galing sa loob.

"Thank you for coming Mr.Zapanta" Saad ni Faith. Tinanguan lang siya nito
atsaka ibinalik ang mata sa akin

Nag iwas ako ng tingin. Nakaramdam agad ako ng hiya ng tignan niya ako na
parang nanlilimos sa gilid ng kalsada.

"Si Mr.Sy ba ang sadya mo ?" Hindi niya napigilang itanong. Tumango lang ako
"May ka meeting pa siya sa loob. Iyong ama niya. Mukhang mag hihintay ka pa ng
matagal iha"
"O-Okay lang p-po" Nanginginig kung sabi

Hindi ko alam kung bakit naiiyak nanaman ako ngayon. Mag tatlong oras na akung
nag hihintay rito pero wala parin akung napala. Nakatayo parin ako dito,
patuloy na nag hihintay sa kung anong kinalabasan ng pag hihintay ko rito.

Bakit ang daya ng tadhana. Gusto ko lang naman silang makita para isa-uli ang
pera pero anong nangyari ngayon. Halos pahirapan ako ng panahon. Kailangan pa
bang ubusin itong pasensiya ko para lang makita ko sila.

"Maiwan na kita" Paalam niya. Tinanguan ko siya ulit. Nakatingin lang ako sa
pigura niya habang paalis palayo.

Bumaling ang mata ko sa office ni Drai. Nang bumukas ito ulit at lumabas ang
ama nito na napaka strikto parin sa suot niyang itim na coat. Mas lalo akung
napatuwid sa tayo. Ang kaninang namanhid na mga paa, ay biglang nag laho.

Napalitan agad ito nang pagka kaba, pagka takot. Halos hindi ako humihinga
habang nakipag tittigan sa akin ngayon na wala man lang mababakas na emosyon.
Kahit sa ganyang itsura niya ngayon ay naalala ko agad si Draizen.

Bumabalik sa isipan ko yong mga ekspresyon niya sa akin noon. Sa tuwing

blangko ang kanyang mukha, alam ko agad na may iniisip siyang malalim. Kapag
madilim naman, may hindi siya nagustuhan. Kapag igting naman ang panga niya.
Sobrang galit na siya sa lagay na yan.

Pare-pareho talaga sila ng ama niya. Kahit sa aura na makapanindig balahibo.

Kapag nasasagupa mo naman ang mga mata nito, ay halos lamunin ka agad sa
pangamba.

"S-Sir..." Saad ko nang huminto siya sa harapan ko. Mas lalo lang nangatog ang
tuhod ko. Kung kanina nangatog ito sa sakit at pamamanhid ngayon naman
nanginig ito dahil sa sobrang kaba at pagka takot sa kaharap.

"Kulang pa ba ang pera na binigay ko?"

Kinagat ko ang pang ibabang labi.Ilang beses akung huminga ng malalim para
lang pakalmahin ang sarili. Gusto ko siyang maka-usap ng masinsinan na hindi
nanginginig ang labi pero sobrang hirap pala.

"H-Hindi po. Gusto ko-----"

"Bumalik kana sa inyo iha. Ipapadala ko yong sampung milyon para lang maka-
alis na kayo. Diba sinabi kung lumuwas kayo sa lalong madaling panahon. Bakit
nandito ka ulit? Hindi ba kayo nakaka-intindi"

Para akung sinampal ng libo-libong matitigas na kamay dahil sa sinabi niya.

Kahit nag hirap kami, alam naman namin kung anong tamang gawin.

"Isasa-uli ko ang pera. Hindi namin kailangan ang pera mo"

Nakita ko ang pag sulyap ni Faith sa kanyang desk. Nang masagupa ang mata ko
agad siyang nag iwas ng tingin at nag patuloy sa ginagawa.

"Isauli mo kasi gusto mong gulohin ang anak ko? Ganon ba yon iha? Mahiya ka
naman. Walang gusto ang anak------"

"Hindi ako nandito para mag maka-awa sa anak mo. Tanging pera na isasa-uli ko
sayo ang kailangan ko. Nandito sa-----"

"Umalis kana!" Mabangis niyang tinuro ang Elevator sa may di kalayuan "Huwag
mo na yang ibalik sa akin. Bayad yan sa pagtira ng anak ko sa basurang bahay
niyo"

Parang akung nabundol sa malaking sasakyan at nawalan na ng lakas dahil sa

insultong sinabi niya. Ilang beses ulit akung huminga. Pigil na pigil ako sa
mga sasabihin ko.

"H-Hindi basura ang bahay namin kaya huwag niyong insultohin. Doon tumira ang
anak niyo at doon din siya nakaramdam ng totoong saya sa amin. Kahit maliit ay
masaya kami. Hindi ko kailangan ang pera mo para mapa-alis mo kami. Hindi ko
ito matatanggap"

Nilahad ko sa kanya ang maleta. Tinignan niya lang ito na tagis ang bagang.
Naging makulimlim ang kanyang mata. Narinig ko ang mumunti niyang tawa na
parang nang iinsulto.

" May plano ka nga talagang gulohin ang anak kung masaya na sa kanyang
sitwasyon ngayon. Napaka desperada mo nga talaga. Hindi na ako mag taka kung
bakit umalis agad siya pagka sabi mong umalis na siya sa bahay niyo dahil nag
sawa agad ang anak ko. Nakaka-awa ka"

Biglang sumikip ang dibdib ko dahil doon. Kanina akala ko ubos na ang luha ko
sa c.r kanina pero hindi pa pala. Mukhang lalabas nanaman yata ang luhang nag
hihintay na makawala. Todo pigil ako nito. Mas lalo lang akung nanghina.

"Hindi ko minahal ang anak niyo. Wala akung naramdaman sa kanya, kung pinag
lalaruan man niya ako mas marunong akung sumugal. Ginamit ko lang ang anak
niyo. Kaya kunin mo itong pera! Hindi namin ito kailangan" Matapang kung sabi

Habang binabanggit ko yon, nag dudurogo ang damdamin ko. Hindi ko akalain na
masasabi ko ito ng harap-harapan sa ama ni Draizen. Gusto ko lang manalo sa
pakipag sagotan sa kanya. Hindi ko hahayaang tapak-tapakan niya ako. Mas
mabuting masaktan ko rin siya sa mga pinag sasabi niya sa akin total naman mas
masakit siyang mag salita tungkol sa namamagitan sa anak niya at sa sarili ko.

"Kung ganon, mabuti. Ginagamit mo ang anak ko at ginagamit ka rin niya. Hindi
ako mahihirapang ilayo siya sayo. Siguro naman alam mo ng ikakasal siya. Si
Kim Arda ang totoo niyang Mahal. Isang babaeng may tunog sa industriya. Hindi
katualad mo na walang maibubuga. Walang seneseryoso ang anak ko. Kundi ang
kanyang fiancee lang. Naintindihan mo ba? Nakakawa ka lang, iha"

Mas lalong humigpit ang kapit ko sa maleta. Halos mahimatay na ako sa sakit
dahil sa mga pinag sasabi niya sa akin. Mag sama kayo ng anak mo! Pareho lang
kayo. Pinaglalaruan niyo ang tao dahil alam niyong walang laban.

"Alam ko yon kaya huwag mong ipamukha sa akin. Alam ko ring mahirap kami pero
kaya kung dumiskarte sa sariling paraan para mabuhay. Mas naawa ako sa anak mo
Sir. Alam mo kung bakit? Nagawa niyang umiyak sa harapan ko para mag maka-
awang huwag siyang paalisin sa amin. Pero tinaboy ko siya dahil nag mumukha
siyang asong walang nag mamay-ari. Nakaka-awa laying dalawa. Sino ngayon ang
mas nakaka-awa sa amin?" Sinabayan ko ito ng tawa

Kahit paulit-ulit kung sinasabi sa sarili ko na kaya kung lumaban sa mga

salitang pang insultong ibinabato niya sa akin. Ngunuit sa huli, ako parin
pala ang nag dudurusa. Ang sakit sa damdamin na sa mismong bibig ko. Pinamukha
ko lang talaga na walang puwang o kahit pagmamalasakit man lang ako sa anak
niya. Kahit ang totoo pati sarili ko, inubos ko para lang sa anak niya.

Mag paparaya ako at kaya kung saktan ang sarili para lang matapos ang lahat ng
ito. Oras na babalik na talaga ako sa amin, doon na mag tatapos ang lahat.

"Anong sabi mo!?" Sa puntong ito nakitaan ko siya ng labis na pagka galit.
Mukhang nainsulto ko yata siya. Sino ba ang hindi makaramdam ng galit nun kung
sa kanya ko mismo inamin lahat ng hinaing ko na walang katotohanan. "Kung
ganon hindi talaga kayo nababagay ng anak ko. Wala kang silbing babae"

"Kung wala akung silbi? Mas wala kang silbi Mr.Sy pinabayaan mo ang anak mo sa
amin. Hindi mo inisip kung nakakabuti ba siya sa amin o hindi. Napaka walang
kwenta mo para ipag diinin ang pera sa akin"

"Nang iinsulto ka ba, iha? O sadyang patapon lang yang ugali mo. Sa kabila ng
naibayad kung pera para lang umalis kayo sa pilipinas. At sa naibayad kung mga
utang ng ama mo tapos ipapamukha mo sa akin na walang silbi lang yong
pinaplano ko. Nag papatawa ka ba?" Mariin niyang sabi. Nakita ko ang
panginginig ng kamay niya tila gusto na akung saktan

"Buti at nakuha mo agad. Noong una palang, ginagamit ko lang ang anak niyo.
Ngunit hindi ko akalain na mas lalo ko siyang nagagamit para sa nag
hihingalong pamumuhay namin. Nalutas ang problema namin dahil sa anak mo. Ni
maski sa isip ko hindi pumasok sa isip ko na may malaki siyang maitulong sa
akin" Nginisihan ko siya ulit na mas lalong nag palamig sa kanyang kamay

"Aba't napaka-----"

"At isa pa Mr.Sy. Noon ko pa talaga gustong paalisin yang anak mo. Pero dahil
mukhang nabaliw siya sa akin noon. Hindi ko magawa dahil naisip kung madali
siyang manghina pag ako na ang pag uusapan. Akalain mo nga naman. Kayong
dalawa ang nakaka-awa"

"Napaka walang kwenta mong babae. Masahol pa sa daga ang pamumuhay niyo mas
masahol rin sa aso ang pag uugali mo. Hindi ko akalain na natagalan ka ng anak
ko!"

Napapikit ako nang tinaas niya ang palad upang sampalin ako. Mariin kung
tinagis ang bagang. Kulang nalang madurog ang ngipin ko sa diin nito.

Kung masampal man niya ako ngayon. Hindi ako iiyak sa harapan niya, hindi niya
makikita sa mga mata ko ang pagsisi ng husto. Hindi ko ipapakita sa kanya na
kanina pa ako nanghina. Ang ganitong ugali ng tao ay dapat saktan ng
malulutong na salita.

"Dad enough!"

Nahugot ko sariling hininga ng marinig ko ang napaka lamig ngunit may

owtoridad na boses. Ngayon palang nanginig na ako. Narinig niya ba lahat ng
mga pinag sasabi ko sa ama niya? Kanina pa ba siya nakikinig sa amin?

Mas lalo akung natood sa kinatatayuan. Ang kaninang dibdib na tahimik sa pag
tibok ay biglang bumilis ng husto. Kulang nalang lalabas na ang dibdib ko sa
sari-saring emosyong naka palibot sa akin.

"Hindi ko nagustuhan ang bunganga ng babaeng ito! Napaka walang awa, wala ring
dignidad! Dapat sa mga ganitong babae ay winala sa landas"

"Don't hurt her"

Naramdaman ko ang presensiya niya na papalapit. Minulat ko ang mata. Tinignan
ko siya gamit ang blangkong tingin ko. Naabutan ko agad ang napaka talim na
titig niya sa akin, bago sa kanyang ama na nag pupuyos parin sa galit.

"Ito ba ang sinasabi mong babaeng pinagmamalaki mo sa akin na tinuruan ko sa

tamang landas? She didn't even have those on her self. Nakakahiya ang babaeng
ito" Tinuro ako ng ama niya

Kinagat ko ang labi. Nauubusan na ako ng sasabihin dahil sa pinukol na galit

ni Draizen ngayon sa akin. May galit siya sa kanyang mata habang mariin ang
titig sa ama. Mas lumalala lang kapag nakaharap na ako. Kulang nalang isumbat
niya lahat ng sakripisyo niya sa akin.

I am deadly sure na narinig niya lahat ng sinambit ko sa pag mumukha ng ama

niya kaya dobleng galit ang makikita mo sa mga mata niya ngayon. Kuyom ang
kanyang dalawang kamay. Pigil sa pagtitimpi na mag wala ngayon.

"Leave. I will talk to her" Mariin niyang sabi sa ama. Binalingan niya ako ng
tingin "I can handle her damn mouth. It is my turn to talk to her, dad"

Nag iwas ako ng tingin ng hindi ko matagalan ang mga mata niyang nag aapoy sa
sobrag galit. Ngayon ko lang siya nakita na ganito ka galit. Ni minsan hindi
niya ako binigyan ng ganitong tingin. Halata ang pandidiri at pagkainis sa
kanyang titig sa akin.

"Huwag mo akung pakitaan na nag mamaka-awa ka sa babaeng yan, anak. She

doesn't deserve those. She's just a piece of garbage who rui-----"

"Dad, I said leave now! "

Naigtad ako sa galit niyang utos. Halos mapa-upo ako sobrang panghina. He's
really really mad. Kulang nalang mabasag niya ang ngipin sa sobrang tagis ng
kanyang bagang.

"Aalis ako pero ito ang tatandaan mo. Kapag nag papadala ka sa babaeng yan.
Hindi ko na alam kung ano pang hakbang ang magagawa ko para lang maalis siya
sa landas natin" Huling banggit niya bago siya umalis.

Sinundan ko ang yapak niya papuntang Elevator. Gusto ko siyang sundan at sa

kanya nalang makipag-usap para ibalik ang perang binigay niya dahil kapag
itong anak niya ang makakaharap ko, nawawalan ako kumpyansa sa sarili.

Para akung nag susugal sa umaapoy na empyerno na buha mismo ang kapalit kung
hindi ka lalaban sa sarili mong buhay.

"What are you doing here, Shion?" Nag dilim pa lalo ang mga mata niya ng
matitigan ko

"Isasa-uli ko ang pera" Deretsahan kung sabi na mas ikagalit niya ng husto.
Binaling niya ang ulo pakaliwa para lang matitigan ako ng husto.

"Umuwi kana. Hindi namin makukuha yan. Diba pera naman ang kailangan mo noong
una palang. Umalis kana. Wala kang mapapala rito. Alis!"

Lahat nang mga pinag sasabi ko sa kanya noon sa bahay namin para niya lang
inulit sa akin. Iyong lahat ng masasakit na salitang ibinabato ko sa kanya
noon para bang binaliktad niya agad. Ang sikip sa dibdib na makarinig ng
ganito. Sobrang sakit pala sa pakiramdam na tinataboy ka.
"Kaya naming mamuhay na walang perang galing sa inyo, Drai. Aalis ako kapag
naibalik ko ang pera" Matigas kung sabi. Mas umigting pa lalo ang kanyang
madilm na mata.

"Leave now... And don't you ever come back"

Iniling ko ang ulo "H-Hindi ako aalis hangga't-------"

"Hard headed. Pagkatapos kung marinig yong mga salita mo kanina tapos mag
maka-awa ka ngayon"

"Drai, please kunin mo na ang per------"

"Get lost. "

"Drailan..." Natigalgal ako sa nakakatakot niyang boses. Sabayan pa ng mata

niya na halos kinakain na ako sa pangigil

"Don't call me that name. That's not my fucking name"Bumigat ang kanyang pag
hinga "Gusto mo ng simpatya? Come with me"

Hinawakan niya ang braso ko ng mariin. Marahas niya akung kinaladkad papasok
sa office niya. Pabagsak niya pang sinirado yong pintuan ng makapasok kami.
Imbis na mag reklamo sa sakit ng pagkaahawak niya mas nanaig parin sa akin ang
pagka takot sa kanya.

Hindi ko akalain na ganito siya ka delikado kapag ginagalit ng husto. Ibang-

iba ang Drailan na nakilala ko sa pagkatao niya. Ang Drailan na nakilala ko ay
isang napaka bait na tao. Marunong umintindi sa sitwasyon. Lahat kayang gawin
para lang sumaya ka. Matulungan. Napaka lambot ng puso pag dating sa pamilya
ko.

Ngayon. Ang isang Draizen Ken Sy na nakilala ko ay ibang-iba. Halos hindi ko

na siya makilala. Kahit sa mga mata niya na nag uumapaw ang pagka galit, hindi
ko na nakita ang Drailan sa kanya. Ganito ba ang ugaling Draizen? Hindi
marunong maawa.

"Anong gusto mong iparating ngayon? Desperada kang ibalik ang pera? Diba dapat
masiyahan ka dahil andami ng perang nakuha ng pamilya niyo. Mukha ka namang
pera diba?"

Imbis na punahin ko ang kagandahan ng office niya hindi ko na magawa dahil sa

nag susumiklab niyang tingin at bibig na tagos na tagos sa kaibuturan at puso
ko.

"Kunin niyo na ang pera para maka-alis na ako" Pagod kung sabi. Gustohin ko
mang mag explain sa kanya. Wala na akung lakas. Nanghihina ang buong katawan
ko kapag nasasagupa ko na ang mga mata niya.

"Umalis ka. Kung gusto mo! Dadagdagan ko pa ang pera na yan para lang umalis
na kayo sa bansang ito" Tumigil siya para makawala ang isang malutong na mura
sa bibig niya "Kung maari huwag ka ng bumalik. Huwag ka ng magpapakita sa
akin. Tama na, tama na itong kahibangan na ito"

Hindi ko napigilang tumulo ang luhang umagos sa akin. Suko na talaga siya...
Mahirap nang paamuhin ang puso niyang matigas pa sa bato. Hindi ko akalain na
nasaktan ko siya ng todo. Nasaktan ko siya ng ganito ka tindi.
"P-Pera lang naman ang ipinunta ko rito. H-Hindi mag maka-awa sayo" Basag kung
sabi.

Tinalikuran ko siya. Tama siya, titigilan ko na itong kahibangan na ito.

Walang mapapala. May fiancee siya at mahal niya ito. Mahal ko siya pero sakit
ang idinulot ko sa kanya. Hindi ako magandang ihimplo para sa kanya.

Hindi namin deserving ang isat-isa. Sarili lang namin ang niloloko ko. Pati
sarili kung pag mamahal sa kanya, niloloko ko rin sa kakaibang kahibangan na
ito. Suko na ako. Hindi ko na kaya. Tama na, Shin! Tama na ang pagka baliw mo.
Sakto na sa pag bigay mo nang masasakit na salita sa kanya.

Nag lakad ako papuntang pinto. Dahan-dahan ang bawat hakbang ko. Hindi ko
kaya, para akung hihimatayin sa panginginig. Puro kasinungalingan lang yong
mga sinasabi ko sa kanya pero parang sarili ko mismo ang sinasaktan sa tabas
ng dila ko.

Oras na maka-alis ako sa building na ito na pag mamay-ari ng kanyang ama.

Tapos na talaga ang lahat. Uuwi ako, na walang napala. Uuwi ako na walang
nangyari. Uuwi akung umiiyak sa sakit.

Ano ba talaga ang dapat gawin? Gusto ko ng kaliwagan sa lahat. Tama pa ba

itong ginagawa ko ngayon. Tama ba ang desisyong iwan ko siya ng ganito nalang.

Nang mahawakan ko ang door knob. Mas lalong nag bagsakan ang luha ko. Drailan,
pigilan mo ako! Mag maka-awa ka ulit sa akin! Magmaka-awa ka ngayon para lang
bumalik ako sayo.

Pigilan mo ako! Pigilan mo ako sa pag alis ko. Dahil konti nalang, hahagolhol
nanaman ako. Magmaka-awa ka ulit gaya ng ginawa mo sa noong huling araw mo sa
pamamahay namin. Sabihin mo sa akin na hindi dito mag tatapos ang lahat.
Sabihin mo!

Naramdaman ko nalang na pigil na pigil ako sa pag hinga ko kanina pa. Habang
binubuksan ang pintuan ng opisina. Wala maski boses niya ang narinig ko.
Talagang suko na siya sa akin. Ayaw na niya talaga.

Namalayan ko nalang, sinirado ko ang pintuan pabalik. Hindi ko kaya!

Hindi kaya ng sistema ko na aalis ako at mag laho ng ganito ka dali. Gusto
kung ilabas kung ano talaga ang ipinunta ko rito. Hindi lang ang pera kundi...

Hinarap ko ulit siya. Naabutan kung naka talikod siya sa kinaroroonan ko

habang naka tanaw sa tanawin sa labas. Naka pamulsa siya at naka tingala.
Hindi niya namalayan ang pag babalik ko sa kinaroroonan niya.

Nang malapit na ako sa likod niya. Mabilis ko siyang niyakap ng mahigpit

patalikod. Tama nga sila! Napaka desperada ko.

"I'm so... S-sorry" Basag kung sabi. Patuloy na umaagos ang luha sa pisngi ko.
Naramdaman kung natigilan siya sa pag yakap ko sa kanya "D-Drai...S-sorry"

Hamugolhol na ako sa likuran niya. Hindi ko na talaga kaya. Ang hirap ng

sitwasyon namin. Sobrang hirap mag panggap na okay lang sa akin na mawalay ako
sa kanya kahit ang totoo. Para akung pinapatay ng paulit-ulit.

"H-Hindi ko sinadyang sabihin yon lahat sayo. H-Hindi yon totoo. H-Hindi kita
ginamit. Mahal kita....M-Mahal na mahal" Patuloy ko pa
Hindi niya parin ako hinarap. Hinayaan niya naman akung yakapin siya. Pigil na
pigil ako sa pag hikbi ko.

"Iyong mga sinasabi ko sayo...H-Hindi yon t-totoo. Walang katotohanan yon.

Please patawarin mo ako. Tanggapin mo ako ulit...Please Drai. Nag mamaka-awa
a-ako...sayo" Hirap na hirap kung sambit

Pakiramdam ko lumulutang ako ngayon sa alapaap. Hindi mawari kung anong gulo
itong pinasukan ko. Kung hanggang saan ba mag tatapos itong pag lutang sa
kawalan na wala sa tamang direksyon.

"Drai...T-Tanggapin mo ako ulit...M-Mahal kita, h-hindi ko kayang ganito tayo.

H-Hindi ko kayang mauwi lang sa wala ang pag sasamahan natin. Please,
please... Tanggapin mo ako ulit..."

Ibinaon ko sa likod niya ang buong mukha ko para doon umiyak ng todo. Kahit
gaano pa tayo katatag kung ang puso na ang manaig sa atin, talagang susuko
tayo. Lalo na kapag Mahal mo ang isang tao at hindi mo kayang mawala sayo.

Naramdamam kung hinawakan niya ang kamay kung nakapulupot sa bewang niya.
Ilang hinga ang pinakawalan niya bago niya ito tinanggal ng dahan-dahan.
Agarang nanghina ang mga kamay ko.

Anong ibig sabihin nito!

Pagka-harap niya sa akin. Pumungay ang kanyang mga mata at pumula.

"Tangina Shion. Tigil-tigilan mo ako sa kahibangan mong mag maka-awa ngayon

dahil hindi yan oobra"

Tumigil ang mundo sa narinig. Halos mabingi na ako dahil paulit-ulit yong nag
eecho sa tenga ko.

"M-Mahal k-kita...at hindi ko kayang m-mawala ka sa a-akin" Hikbi ko.

Nawawalan na nang pag-asa

"The fuck! Hindi pa ba sapat yong mga salitang binitawan mo kanina para saktan
ako ng ganito ka tindi. Sobrang hirap makarinig nun.Wake up! Your too fuckin
late!"

"Drai..." Hinakbang ko ang paa. Nanginginig ang labi ko sa tensyon sa aming

dalawa

"Kahit anong gawin mong pag mamaka-awa. Wala ng mag babago pa. You ruin
everything. You broke my plan. You broke my entire self"

"I-I'm so sorry" Tinakpan ko ang bibig "H-Hindi ko alam na nasira ko na pala

lahat. Sinira ko lahat ng pagkatao mo"

Pinikit niya ng mariin ang mata. Umigting pa lalo ang kanyag bagang. Kumuwala
sa kanyang bibig ang malutong na mura.

"It's fucking hard to choose Shion. Thank you for hurting me this way. I dont
deserve you. Co'z you are right" Minulat niya ang pagod na mata at dumirekta
agad sa akin "I don't love you... I don't love you from the start. Dahil tama
ka. Naawa lang ako sayo... Hindi pag mamahal ang naramdaman ko kundi pagka-awa
sayo"

Inatras ko ang paa paatras sa kanya. Sobrang sakit pala talaga na makarinig ng
ganito. Ni-reject ako sa taong bumuo sa akin at nag bibigay sa akin ng lakas.
Sa huli, siya din pala ang sisira sa akin.

"K-Kahit mag maka-awa ako ngayon na tanggapin at mapatawad mo. H-Hindi mo

parin kaya akung makita ulit?" Mahina kung tanong

Hindi siya sumagot agad. Mabilis niya akung tinalikuran na mas nag papakaba sa
akin... Tumalikod siya...Ibig sabihin...

Muling umagos ang luha ko.

"I want you gone in my path...You don't deserve me. You don't deserve my
forgiveness. We don't deserve from each other...Now go...And don't you ever
comeback"

**\--------------------**

**A/n: Hanggang Chapter 40 nalang ito. Hindi ko akalain na matapos na itong

matapos. Thank you sa lahat ng bumasa 10 Chapters to go and we're done.**

**Proceed tayo sa iba ko pang story. I am so happy and excited na matapos ito
at makapag update na sa iba pa.**

Chapter 31: Run

Hindi sa lahat ng pagkakataon kaya mong sumugal kahit alam mong hindi ka
mananalo. Huwag mo ring ipilit ang sarili sa mga bagay na mahirap abotin. Kung
ayaw niya sayo at pakiramdam mo wala ng patutungohan yang pag mamaka-awa mo
mas mabuting lumayo ka nalang at taposin ang lahat nang namamagitan sa inyo.

Ang pag suko sa isang bagay na alam mong mas nakakabuting gawin ay dapat mo
nga talagang pakawalan. Kung nasasaktan kana, tigilan na ito. Huwag mong
ipaglandakan na kaya mo pang kumapit sa isang relasyon na alam mong ikaw lang
ang mag isang humawak para maging matatag ang pundasyon.

Maawa ka sa sarili mo. Kailangan mong gumising sa katotohanan na hindi sa

lahat ng pagkakataon. Kakayanin mo ang lahat. Nandiyan ang tatag sa sarili,
pero kapag sumusobra na. Kailangan mo ng tumigil.

Iyan ang masasabi ko sa lahat ng dinanas ko sa pag uusap namin ni Drailan.

Sinukuan niya ako ng ganoon kadali. Samantalang, sinasaktan ko naman siya
gamit ang kasinungalingan. Sabi niya pa sa akin. Lahat sa pagkatao niya sinira
ko.

Ang sakit makarinig sa kanya yon. Na yong taong bumuo sayo at ang taong binuo
natin ay siya rin ang titibag. Tayo ang sisira sa pundasyon na mahirap ayosin.

"Ayos ka lang ba anak?" Tanong ni papa ng pinasok niya ako kagabihan sa kwarto

Umupo siya sa kama ko. Umayos naman ako sa pagkaka-upo para harapin siya.

"Pa...Gusto ko nalang isipin na panaginip lang itong lahat" Saad ko. Naiiyak
nanaman ako sa tuwing naiisip ko yong mga pinagsasabi ni Drai sa akin.
Gusto niya kaming umalis sa bansa. Tama pa ba ito? Tama bang layuan ko nalang
talaga siya. Sinabi niya rin sa akin na ayaw niya akung makita. Pati yong pag
amin niyang hindi niya ako mahal.

Sa tuwing sumasagi yong sa isipan ko. Kumikirot ang puso ko sa tuwing naiisip
kung may Mahal nga siyang iba. Tapos papakasalan niya pa ito. Sino ba ang
tanga sa amin? Ako na nag papaniwala sa mga sinasabi niya noon na mahal niya
ako.

Kahit yong mga concern niya sa akin noong dito siya tumira sa amin. Iyong pag
seselos niya sa mga umaaligid sa akin. Para saan yon? Awa lang ba talaga ang
mga yon. Wala bang katuturan yon lahat.

Kasi ako. Kahit sinaktan ko siya ng sobra, at pinagsasabihan na hindi niya ako
Mahal. Tanggap ko parin siya bilang Drailan na nakilala ko. Kahit na nag iba
na ang ugali niya. Tanggap ko parin siya.

Sabi nga nila, nasa huli ang pag sisi sa sarili. Nasa huli ang mga pangangaral
na makukuha mo sa buhay. Diyan mo lang marealize na tama ang lahat kapag
natauhan kana sa mga kamalian mo. Sa mga maling desisyon na nagawa mo.

"Huwag mo ng pilitin ang sarili sa taong ayaw sayo anak. Ikakasal na yong tao.
Kailangan mo nalang siyang pakawalan at mamuhay ng matiwasay. Alam ko
makakalimutan mo rin siya dahil alam kung matatag kang babae"

Mabilis kung niyayap si papa at doon humagolhol. Kahit kailan hindi pa ako
umiyak sa bisig niya. Pero ngayon, habang pinapagaan niya ang loob ko. Hindi
ko maiwasang maging mahina.

"G-Gagawin ko ang lahat para kalimutan siya pa" Saad ko at mas lalong
napaluha.

Kung alam ko lang na ganito ka sakit ang mag mahal. Sana hindi ko nalang
pinasok ang bagay na ito. Pero sino ba ako para diktahan ang puso, biktima
lang kami sa panahon. Sa maling panahon na hindi nararapat na ipag patuloy.

Kung kami kumakain ng putik para lang mabuhay. Kabaliktaran naman ang
pamumuhay ni Draizen. Kumakain siya ng gintong kutsara kaya naman mahirap
makisalamuha sa kanya.

"Kasalanan ko ito anak. Sobrang daming nangyari dahil sa kapabayaan ko sa

inyo. Nalulong ako sa sugalan kaya nagkanda kuba-kuba kana sa pag hahanap ng
pera pero sa huli..." Tumigil siya ng may tumulong luha sa mata niya at
mabilis na pinahid. "Napaka gago kung ama sa inyo"

Kung may mas masakit man sa nangyari ngayon sa buhay ko. Iyon ang masilayan
ang magulang natin na umiiyak sa harapan natin. Lalo na kay papa na mag isang
tinataguyod ang kanyang anak.

Kahit gaano pa kasama ang ginawa niya. Hindi ko parin maiwasang maawa sa kanya
at patawarin siya sa kabila ng mga kamaliang ginawa niya. Sobra-sobra na yong
mga kagagohan niya, pero kahit na ganon hindi ko maiwasang maawa sa kanya ng
husto.

Siya at si Luke nalang ang natitira sa akin. Dahil si mama iniwan kami ng
maaga. Sila nalang ang tanging pag asa ko para harapin itong dinanas namin.

"Pa, aalis tayo bukas. Diba may passport naman na binigay yong papa ni Drai sa
atin. Aalis tayo pa. Ayaw ko na dito" Hirap kung sabi.
Naguguluhan niya akung tinignan. Nginitian ko nalang siya. Ito ang tamang oras
para umalis dito. Dahil kapag nanatili kami sa lugar na ito, mahihirapan
kaming mag ama. Lalo na ako, mahihirapan akung kalimutan itong masalimuot na
nangyari sa buhay namin.

"Sigurado kana ba diyan anak? Akala ko ba ayaw mong umalis dito?"

"Gusto kung makalimot pa" Tanging sabi ko.

Wala na ngang nagawa si papa kundi sumang-ayon nalang sa naging desisyon ko.
Kinabukasan niya inayos ko na lahat nang dadalhin namin. May pera akung naipon
dito. Siguro naman okay na ito para mamuhay kami sa ibang bansa.

"Aalis na ba talaga kayo, Shin" Iyak ni Andy at niyakap ako

Nang malaman nilang aalis kami ngayong araw ay agaran silang sumugod dito.
Tapos ito nag iyakan na nga kami dahil mag papaalam narin ako sakanila. Hindi
ko akalain na maiiwan ko ang mga kaibigan ko sa Village na ito.

Sila ang isa sa nag bibigay sa akin ng tatag para lang makayanan ko lahat.
Pinapayuhan nila ako sa tamang daan. Ginawa nila ang lahat para lang makunan
ang mabigat sa dibdib ko nitong nag daang araw na wala si Drailan sa tabi ko.

Mamimiss ko lahat ng bonding namin dito. Pero kahit anong sabihin nila, buo na
talaga ang desisyon ko na umalis kami ni papa at Luke ngayon. Baka kapag
nanatili kami rito, baka mas lalo akung mahihirapan.

"Iiwan mo na talaga kami? Napaka daya mo naman, nandito pa naman kami para
pasayahin ka. Bakit kailangan mo pang umalis" Iyak rin Pat. Sabay silang
yumakap sa akin nang mahigpit

"Mylabs naman eh... Bakit kailangan mo pang umalis. Manatili kanalang dito" Si
Adrian naman ngayon na nag mamaktol na niyakap din ako

"Kailangan naming lumayo-layo sa lugar na ito. Pasensiya na kayo pero

kailangan ko itong gawin"

Para maging mabuti rin ang naramdaman ko. Hindi ko na talaga kayang mag stay
ng matagal dito tapos mabalitaan ko nalang na ikakasal si Draizen. Sobrang
bigat sa pakiramdam. Kapag naiisip ko na dumating ang araw na yon. Hindi na
ako mapakali. Parang pinapatay ang puso ko sa sakit.

"Babalik ka naman diba?" Singhot ni Patricia. Tumango ako tsaka sila nginitian
ng ka-onti

"Babalik ako kapag maayos na ang lahat. Gusto kung mag bagong buhay. Gusto
kung mamulat sa katotohanan at itama namin ni papa ang mga kamalian namin"
Tanging sabi ko.

Ilang pag uusap ang naganap bago kami nag paalam sakanila ng tuluyan. Isa-isa
ko silang niyakap lahat. Lahat ng memories na nakuha ko sa lugar na ito at sa
bahay namin, hindi ko ito makakalimutan lahat. Ang bigat sa pakiramdam habang
namamaaalam sa mga kaibigan ko.

"Okay na ang Jeep anak. Mahahatid na tayo papuntang Airport" Sabi ni papa.

Napatitig nalang ako sa Jeep na araw-araw inaasikaso ni Draizen nun para lang
umandar ito. Halos pagka gising ko mukha niya ang bumungad sa akin na nasa
ilalim ng Jeep. O di kaya kapag sinalubong ako sa pag gising sobrang dumi na
ng damit niya dahil sa pag pursigi na maging maayos ang dating pinapasada ni
papa.

Sa huling pagkakataon. Tumulo nalang ang luha ko at napangiti ng mapait. Hindi

ko akalain na naayos niya talaga ito. Tapos magagamit pa namin para lumisan sa
lugar na ito.

Maraming memories ang naganap dito. Kahit saang sulok siya ng bahay nakikita
ko siya. Lalo na sa rooftop at sa upuan na palagi naming inuupuan sa tuwing
sumasapit ang gabi. Hindi mawala sa sistema ko yon lahat.

"Tara na pa" Huminga ako ng malalim tsaka sumakay sa Jeep bitbit ang malaking
bag na may lamang damit. Sinulyapan ko ng pang huli ang bahay.

Kahit sa pinto namin sa labasan, nakikita ko si Draizen na kinakausap ako.

Noong galit na galit ako sa naganap sa bar.

Saksi ang sinag ng buwan sa Gabi na yon kung paano siya umamin sa naramdaman
niya sa akin. Pero sa huli, wala palang namumuong pag ibig sa kanya. Tanging
pagka awa lang ito.

"Ate. Bakit tayo aalis? Paano kapag babalik si kuya Drailan sa bahay natin?
Hindi niya tayo mahahanap kasi nasa malayong lugar na tayo" Inosenting tanong
ni Luke sa akin.

Niyakap ko nalang siya at pinakiramdaman iyong sasakyan na umaandar na. Ilang

pag hinga ang ginawa ko. Umagos nanaman ang luha sa mata ko. Dito na talaga
mag tatapos ang lahat.

"H-Hindi na babalik si kuya Drai mo, Luke. May pamilya na siya. Bumalik na
siya sa pamilya niya" Basag kung sabi

"Namimiss ko na si kuya, ate. Sana nakapag paalam tayo sa kanya na aalis na

tayo para malaman niyang wala na tayo sa bahay"

Mas humigpit ang kapit ang pag yakap ko kanya. Pinagpahinga ang panga sa
kanyang ulo. Sa driver seat naman, nakita ko ang pag sulyap ni papa sa akin
tsaka umiling. Klaro sa kanya ang pagka-awa sa akin.

Napag usapan nanamin ito kagabi na wala ng bawian sa pag alis namin. Buo na
talaga ang desisyon kung ito. Kailangan kung makalimot at mamuhay na walang
iniisip na kung ano. Para akung natrauma sa nangyari sa amin. Hindi ko akalain
na dadating sa puntong susuko ako at aalis kasama sila papa.

Nasa kalagitnaan na kami ng daan kung saan puro kakahuyan ang madadaanan pero
malapad pa naman ang daanan. Nang may biglang humarang sa sinasakyan namin.

Tatlong nag iitimang sasakyan yon. Lumukob ang kaba ko nang sapilitang hininto
ni papa ang jeep dahil naka angal ang mga sasakyan na yon sa malapad na
kalsada.

"Ate? Sino sila? Bakit tayo hinaharangan?" Tanong ni Luke sa akin at sumiksik
pa lalo sa akin dahil sa takot.

"Pa, lumusot ka! Kailangan nating maka-alis dito" Natatarantang sabi ko. Grabe
ang kabang naramdaman ko.

May mali akung naramdaman sa mga sasakyan na yan. Kahit hindi pa sila
lumalabas para nang tatakbo yong puso ko sa kaba.

"Hindi ako makadaan anak. Sinakop nila ang buong kalsada. Hindi rin makalusot
itong jeep dahil baka babagsak tayo sa ibaba"

Napapatingin ako sa gilid ng kalsada. Napaka lalim nung babagsakan ng jeep

kapag sapilitang dadaan si papa para lusotan yong humaharang sa amin ngayon.

Ilang beses akung lumunok para pakalmahin ang sarili. Kaso kahit anong gawin
ko wala na talaga akung magawa, tahip-tahip na yong pagka kaba ko sa dibdib
lalo na nung bumababa ang nag iitimang tao sa tatlong sasakyan at sinalakay
kami.

"Papa!"

Nanlaki ang mata ko ng tinutokan nila ng baril si papa sa noo. Naka suot sila
nang mask sa mukha kaya hindi ko sila mamukhaan. Gustohin ko mang tumakbo,
hindi ko na maigalaw ang paa ko.

"Ate! Ate!" Iyak ni Luke nang makitang may paparating pang mga nag iitimang
lalaki sa jeep.

May pumasok naman sa likod kung saan naka upo kami ng kapatid ko. Tinutokan
nila kami ng baril at pilit hinila para makababa ng jeep.

"Baba o papatayin kita" Nakakatakot na sabi nung tumutok sa amin ng baril

"Sino ba kayo!" Sigaw ko.

Mabilis nila kaming kiladkad papunta sa sasakyan na naka harang. Mariin ang
kapit ko kay Luke para hindi siya makawala. Nag simula naring mag landasan ang
luha ko lalo na nung tinutokan nila ng baril si papa nang napaluhod ito sa
pagkakaladkad nila.

"Ano ba! Sino ba kayong mga hayop kayo!" Ubod sigaw kung sabi sakanila.

Halos magkanda ugaga na ako nang pati ako diniinan nila ng baril sa noo nang
mapaluhod ako sa espalto. Mabilis kung niyakap si Luke na halos hindi na
matigil sa kakangawa.

Wala na bang katapusang pag hihirap ito? Hindi pa ba sapat iyong mga pinag
daanan namin para lang makamtan namin ang matiwasay na pamumuhay. Bakit
andaming sagabal na dumating sa buhay namin. Kulang pa ba ang pag hihirap na
ito. Ano pa ba ang dadating na kamatayan sa amin para maka-alis sa ganitong
sitwasyon.

"M-Maawa kayo! Huwag niyong saktan si papa! Kami! Huwag niyong saktan!" Pag
mamaka-awa ko ng sapilitan nila akung tinayo sa pagkakaluhod.

Hindi na ako makatayo dahil sa pang hihina ng mga tuhod ko. Ang hirap ng
sitwasyon. Kahit anong gawin ko para labanan sila, hindi ko magawa dahil pati
ako nanghihina pa lalo. Hindi sapat ang pag mamaka-awa ko para lang makuha ang
simpatya nila.

"Tayo! Huwag kang lumuhod diyan!" Utos nung lalaki saka ulit ako kinaladkad.
Si papa naman sinuntok nila ito ng sobrang lakas sa sikmura bago ipinasok sa
malaking kotse.

Naalala ko ito eh. Itong pag kidnap na ito. Bumalik sa isip ko yong pag kidnap
ni Dante sa akin.

"P-Parang awa niyo na! Pabayaan niyo na kaming maka-alis sa lugara na ito.
Hayaan niyo na kami. N-Nag mamakaawa ako" Hirap kung saad.

Para lang silang walang narinig dahil patuloy nila akung kinaldakad. Hawak ko
parin si Luke na ilang beses nadapa dahil sa pag sunod sa akin. Ilang beses
din yang tinawag ang pangalan ko para manghingi ng tulong.

Para akung piniga ng paulit-ulit. Ang sakip sa pakiramdam na nangyari sa amin

ito. Ipapasok na sana ako nung nag tutok sa akin ng baril sa sasakyan ng
mapatigil siya sa nag sasalita.

"Teka lang"

Luhaan akung bumaling sa taong kakalabas lang ng sasakyan. Natigilan ako nang
makita ko agad ang malaking ngisi niya habang pinag masdan ako mula ulo
hanggang paa.

Agarang sumiklab ang galit sa puso ko noong makumpirma kung siya nga ang may
pakana nito.

"Napaka hayop mo Dante! Ano bang ginawa ko sayo at ginawa mo sakin ito!" Nag
pupuyos sa galit kung sigaw. Mabilis ko siyang sinugod kaso nahawakan naman
ako nung alagad niya

"Aba! Napaka angas mo ha! " Isang malakas na sampal ang natamo ko sa kanya.
Dumugo ang labi ko dahil sa ginawa niya. Mabilis na tumulo ang luha ko sa
sakit.

"Napaka hayop mo! Napaka demonyo mong hayop ka! Wala kang puso! Pabayaan niyo
nalang kami! Bakit kailangan mo pang gawin itong hayop ka!" Sigaw ko parin

Hindi ako makagalaw dahil mariing hawak noong lalaki ang mga kamay ko. Naka
tutok parin sa ulo ko ang baril. Pilit akung kumuwala sa pagkaka-hawak nila sa
akin kaso kahit anong gawin ko hindi talaga sapat ang lakas ko para makawala.

"Putangina! Tatakasan mo ako! Tatakas ka ngayon!" Nanaliksik ang mata niya.

Hinawakan niya ang panga ko at mariin na hinawakan. Nilapit niya ang pag
mumukha sa akin. Pilit ko namang iniwas ang pag mumukha ko sa kanya

"Hayop ka! Demonyo! Walang puso!" Dinuraan ko ang pag mumukha niya. Napapikit
siya sa ginawa ko. Ngumisi siya ng sobrang dilim. Pinahid ang tumalsik na
laway sa mukha.

Sa pag dilat ng mukha niya. Isang malakas na suntok ang natanggap ko sa tiyan.
Halos namimilipit ako sa sakit. Nanghina ang katawan ko at dumilim ang
paningin. Hirap din akung huminga dahil sa natanggap na suntok.

"N-Napaka h-hayop m-mo. S-Sana m-mamatay ka----" Hindi na ako magkanda ugaga
sa pag sasalita dahil nag didiliman na ang pananaw ko lalo na nung nakatanggap
pa ulit ako ng sampal at malakas na suntok sa sikmura galing s kanya. Halos
sumuka ako ng dugo dahil don.

"Hinding-hindi ka makakatakas, Shin. Sa akin ka lang. Iyan ang napala mo sa

pagiging matigas ng ulo mo...Sege ipasok niyo na yan!"

Yan ang huli kung namalayan sa kanya bago tumiklop ang mga mata ko. Halos
makita ko na ang maliwanag na sinag na para bang sinusundo na ako ng kamatayan
ko...Mamatay na ba kami.

Draizen POV

"Dad, ano itong natanggap kung balita? Sa susunod na buwan na yong kasal.
Bakit sobrang dali. Diba napag usapan na natin ito na ako ang masusunod kung
kailan?" I said irritatedly

I want to throw my phone right now. Bakit ang hilig niyang pangunahan ako sa
mga desisyon ko. Hindi ba siya nakakaintindi. This is what I hate him, he
always enterfere my decision. Hindi siya makapag hintay sa gusto kung mangyari

"Ano ngayon kung sa susunod na buwan na anak? Mas maganda yon. Diba Mahal mo
naman si Kim? Bakit pa pinapatagal. Gusto ko nang matali ka sa kanya sa lalong
madaling panahon"

"Ano bang minamadali mo, dad! Sabing ako ang mag dedesisyon kung kailan"

Napatayo ako sa swevil chair at mariin na kinuyom ang kamao. Why the fuck he
can't wait a little bit in my fucking decision.

"Kailangan mo na siyang pakasalana anak. Gusto ko ng apo sa lalong madaling

panahon... You love her and she love you. There's nothing wrong if I scheduled
the date so fast in your wedding"

"Sinunod ko naman lahat ng inutos mo. Nag mamani-obra ako sa Company natin,
ginawa ko ang lahat para mapalago ito. Tapos ngayon pati ang pag papakasal ko
kay Kim. Pinapaki-alam mo!" Singhal ko ng diko na mapigilan.

Hinilot ko ang noo para pigilan ang namumong galit sa kaloob-looban kaso
walang epekto. Mas lalo lang lumala.

"Alam mo namang may sakit ako. Kailangan mo nang mabilis na usad sa Company
natin. Kailangan mo si Kim para matulungan ka sa pamamalakad diyan sa
negos------"

"That's bullshits! Kaya kung pa usbongin ang negosyo natin na walang tulong sa
kung sino. Kaya kung gawin lahat para magawa lahat ng utos mo. You want a full
money. I can gave it to you as soon as possible" Mariin kung sabi

"Alam kung kaya mong dalhin ang Company natin. Kaya nga gusto kung ikaw ang
mag mani-obra diyan. Hindi yong pag momodelo at pag sasali ng kung anong car
ra-----"

"Enough dad! I know what I'm fuckin doing so don't you enterfere my decision
here. This is my life goddamn it!"

Hindi ko napigilang ibato yong cellphone na hawak. Pang ilang cellphone na

yon. That's the fifth one. Mahal yon pero wala akung pakialam. Gusto kung
ilabas lahat ng hinaing doon.

Kahit kailan hindi ko talaga nagustuhan yong pag sasaw niya sa sarili kung
desisyon. Damn dad! Your pain in the ass. Mana nga ako sayo! Masyadong matigas
ang ulo.

"Sir...Naka alis na po sa lugar sina Ma'am Shin " Bungad ni Jayson sa

kalagitnaan ng pagka galit ko.

Kinalma ko ang sarili. Senenyasan ko siyang i-lock ang pinto. Tumango lang
siya at sinunod ang utos ko. Bumalik ako sa pagkaka-upo sa swevil chair.

"Anong nangyari sa pag punta mo roon?" madilim kung sabi

"Limang araw na po ang nakalipas simula noong naka alis ang mga Macapagal sa
bahay nila"

Mariin kung sinandal ang likuran. Umalis na nga talaga sila ng tuluyan.
Tumango-tango ako. Mabuti kung ganon. Hindi ako mahihirapan sa lahat.

"Saang bansa sila pumunta?" Mariin kung itinikom ang bibig. Pinikit ko ang
mata at nag hintay sa sagot niya

"Iyon nga ang problema sir. Cheneck ko yong araw kung kailan sila umalis sa
airport ngunit walang record na umalis sila. Ibig sabihin lang niyan. Hindi pa
naka alis yong pamilyang Macapagal. Nandito parin sila sa pilipinas"

My body was froze after hearing those. Where the hell are they?

**Shin's POV**

"Aray!" -Impit akung napa-daing ng igalaw ko ang buong katawan at naka ramdam
agad ako ng pag sakit sa buong katawan.

Tumulo ang luha ko dahil sa dinanas namin nitong nag daang araw. Halos mapunit
ko ang labi para lang pigilan ang pag hikbi. Hindi na maproseso sa akin ang
lahat.

Ilang beses akung sinaktan ni Dante sa mga kamay niya. Sa tuwing lumalaban ako
sa kanya at makipag sagotan halos mayanig ang katawan ko ng bugbog agad ang
aabutin ko sa kanya.

Ilang beses niya rin akung pinagtangkaang gahasain kaso hindi niya tinutuloy
dahil pag dumating ang gusto niyang gawin palaging napuputol dahil may
matanggap agad siyang balita kaya umalis agad siya.

Tanging pasakit lang sa katawan ang ginawa niya sa akin. Pasalamat nalang ako
dahil iyon lang ang dinanas ko.

Minsan hinahalikan niya rin ako ng marahas. At hinahawak-hawakan ang

maseselang bahagi ko. Pakiramdam ko binababoy niya ako ng sobra. Walang oras
na hindi ako umiiyak.

"P-pa" Hirap na hirap kung tawag kay papa na nasa harapan ko. Medyo nasa may
di kalayuan siya sa akin. Naka tungo ang ulo niya at halos mawasak ang puso ko
habang pinakatitigan siya ngayon

Pareho kaming nanghihina dalawa. Ngunit mas lupaypay naman ang katawan ni papa
Alfonso. Marami din siyang bugbog sa katawan. Maraming pasa na natamo dahil sa
kawalanghiyaan ni Dante.

"P-papa" Iyak ko

Hindi na siya gumagalaw sa kanyang pagkakatali. Naka yuko lang siya, tila wala
ng pakiramdam. Kanina binugbog siya ng tauhan ni Dante nang hindi ito kumakain
sa pagkain na binigay.

"P-Papa Alfonso" Basag kung tawag

"Papa! Ate!"

Luhaang binaling ko ang mga mata sa kapatid ko na naka tali rin. Magkatabi
sila ni papa ngayon. Gusto ko silang yakapin ng sobrang higpit. Kasalanan ko
ito eh. Kung hindi lang sana ako nag matigas sa gustong mangyari ni Dante na
gustohin siya at pakasalan. Hindi kami aabot sa ganito.

"L-Luke...konting tiis pa. Makakatakas tayo rito"

Mas lalo siyang umiyak. Halata ang pagka takot sa kanya. Napaiyak na rin ako
habang iniisip itong kalagayan namin ngayon. Kaming tatlo ang nakatali at wala
man lang akung laban sa kidnap na naganap ngayon.

Bumukas ang pintuan sa under ground. Pumasok iyong taga hatid ng pagkain
namin. Naka ngisi siyang nag lakad palapit sa akin. Kinikilabutan talaga ako
kapag lumalapit na ito. Para bang may planong mang-rape.

"Ito pagkain!" Singhal niya. Nilapag niya ang plato sa harapan ko na may nag
lalamang masasarap na pagkain. Kumulo ang tiyan ko ng makita ko yon. Dalawang
araw na akung hindi kumakain kaya hinang-hina ako. "Huwag mong sabihin na mag
iinarte kana naman!"

Iniling ko ang ulo. Masamang tingin ang ipinukol ko sa kanya. Pasalamat siya
wala akung lakas para sigawan pa siya. Napapaos na ako sa pag mumura sakanila
simula nung dumating kami rito.

"Saan yong pagkain nila papa at sa kapatid ko?" Tanong ko.

"Kukunin ko pa. Ikaw muna ang uunahin ko. Utos ni boss yon. Sege kumain kana!
Baka paparito na ang magkapatid"

Natigilan ako sa narinig. Si Dante at Namae ba ang pupunta rito? Kung ganon.
Kailangan ko ng lakas. Dahil ang dalawang demonyo ang pupunta rito.

Gusto kung matawa sa pinaggagawa nila. Hindi ko akalain na pati si Namae na

pinaka matalik na kaibigan ko noon ay kasabwat sa kagagohang ito. Isa siya sa
nag utos para kidnapin kami.

Nahihibang na talaga siya. Dahil kay Draizen ginawa niya ito. Hanggang ngayon
sariwa parin yong mga pinag uusapan namin.

"K-Kakain ako. Kalagan mo ako" Utos ko

"Huwag mong subukang tumakas. Hindi karin naman makakalabas. Maraming bantay"

Pinalabas ko nalang sa kabilang tenga ang sinabi niya. Dahil lahat ng atensyon
ko natuon sa baril na nasa bewang niya naka ipit. Nang makalagan niya ako.
Mabilis kung dinaluhan ang pagkain.

Mabilis bawat subo ko. May tali parin ako sa paa ngunit hindi ko na yon
inalinrtana. Kailangan ko ng lakas ngayon. Kailangan kung mag isip kung paano
kami makakatakas sa madilim na under ground na ito.

"Gutom na gutom ah" Sabi niya. Patuloy parin akung kumain. Halos mabulunan
ako. Narinig ko ang iyak na tawag ni Luke sa akin. Senenyasan ko siyang
tumahimik dahil may plano ako para makatakas kami. Tumango naman siya at
tumahimik din kalaunan.

"Maiwan na muna kita. Kukunin ko lang pagkain ng ama at kapatid mo"

Nang makalabas ang lalake. Mabilis akung uminom ng tubig. Hindi ko na inubos
ang pagkain doon. Luminga-linga ako sa paligid para mag hanap nang matalim na
bagay. Kaso napaka linis talaga nang kwartong ito.

Sa sulok nakakita ako ng malaking kahoy doon. Tinayo ko ng sapilitan ang paa.
Para malapitan ang kahoy na yon. Palundag-lundag ang ginawa ko. Nakarinig ako
ng yapak. Na papasok ng under ground.

Mabilis kung kinuha yong kahoy at saka lumundag-lundag papuntang likod ng

pinto. Minsan natutumba pa ako dahil nanghihina ang mga tuhod ko. Pati na rin
sa higpit ng tali na naka kapit sa paa ko.

"A-anak anong ginagaw mo?"

Napatingin ako kay papa na sobrang hinang-hina parin. Mahahalata mo sa kanya

na pagod na pagod na talaga siya. Senenyasan ko siyang tumahimik.

Pinakinggan ko ng maigi ang mga yapak na papasok sa loob. Nang bumukas ang
pintuan. Hinanda ko ang sarili para ipukpok sa ulo noong tao ang hawak na
kahoy.

Nang makapasok siya nang tuluyan sa loob. Saktong nasa likuran na niya ako.
Mabilis kung ipinokpok sa ulo niya ang hawak. Sobrang lakas nun kaya natumba
agad siya. Pinukpok ko pa ng dalawang beses yong hawak sa ulo niya yon!

"Hayop kayo!" Impit kung sigaw

Sinirado ko ang pintuan. Mabilis kung kinapa ang katawan niyo kung may
kutsilyo ba siyang naka ipit. Nang may makapa nga ako. Mabilis ko iyong
dinukot at kinalagan ang sarili.

Nakita ko ang dumanak na dugo galing sa ulo noong lalaki. Halos manginig ang
kalamnan ko nang mapagtanto kung napatay ko ang taong yon. Kahit blur sa
paningin ko ang lahat. Hindi ko maiwasang matakot.

Nakapatay ako ng tao!

Tinakpan ko ang bibig. Kinuha ko ang baril na naka ipit sa bewang niya tsaka
nilapitan si papa at Luke na naka tunganga sa akin.

"A-anak, b-bakit mo pinatay ang tao?" Hirap niyang sabi

"K-Kailangan nating makatakas pa" Saad ko

"Ate!" Sigaw ni Luke tsaka ako niyakap ng mahigpit ng makalagan ko siya

"Natatakot ako! Bad sila! Bad!"

Hinawakan ko ang kamay niya tsaka naman kinalagan si papa.

"A-anak naka patay ka" Hindi makapaniwalang sabi niya.

"Kailangan nating makatakas ngayon. Wala na tayong oras para sa ganyan pa"
Huminga ako ng malalim.

Inalalayan ko siyang makatayo. Mabilis lang ang pangyayari. Namalayan ko

nalang na naka labas na kami sa under ground na yon. Maraming naka bantay na
mga lalaki sa labas nang under ground. Mukhang busy sa pustahan kaya hindi
kami napansin na naka labas na kami.
Madilim rin ang paligid kaya madali lang sa amin na mag tago sa madilim na
parte. Hawak ni papa ang kamay ko. Kumapit naman si Luke sa akin. Nag tatago
kami ngayon sa likod ng sasakyan.

"Ihi muna ako mga pare" Paalam nung isa tsaka ito tumayo. Nakita kung papunta
siya sa pinag tataguan naming sasakyan.

Hinila ko si papa Alfonso tsaka si Luke para lumisan sa sasakyan na yon. Upang
hindi rin kami makita. Maraming kahoy sa may di kalayuan. Kaya naman, tinakbo
namin yon.

"Sino yan!" Sigaw nung lalaking umihi "Mga pare may tao!" Sigaw niya

Mas nilakasan ko ang pag takbo. Pina-una ko si papa sa pag takbo. Karga ko
naman ngayon si Luke na mukhang hindi na mapigilan ang labis na hikbi.

"P-pa bilisan mo ang pag takbo" Sabi ko nang huminto siya para hawakan ang
puso. Agaran akung nakaramdam ng pag alala.

"Putangina! Nakatakas yong bihag!" Rinig kung sigaw noong isang nag babantay
"Sila yon! Patay na rin si Jerick sa loob. Hanapin natin mga gago!"

Mas lalong lumukob ang kaba ko sa dibdib. Pilit ko namang inakay si papa para
maka-alis na kami sa kakahuyang iyon.

"P-pa...Kailangan mong mag lakad" Iyak ko. Nanginginig pa lalo dahil malapit
na sa amin yong mga lalaking nag babantay.

"H-Hindi ko na kaya Shin. Dito na yata m-mag tatapos itong b-buhay ko" Hirap
niyang saad

"H-Huwag ka ngang mag salita ng ganyan! Walang mawawala! " Humagolhol ako.

May nakita akung malaking puno. Mabilis kaming pumunta roon para makapag tago.
Rinig ko parin bawat mura at pag uusap noong mga nag babantay sa amin na
hinahanap parin kami.

Nasa kabilang banda sila nag hahanap kaya malayong mangyaring matonton kami
rito. Isa pa sobrang laki din ng kahoy.

"Kailangan mong lumaban pa. Tatakas tayo sa madaling panahon"

Halos hindi ko na maramdaman ang sariling panlalamig dahil sa samot-saring

takot ngayon.

"P-papa. H-Huwag mo kaming iwan ni ate" Si Luke at niyakap si papa Alfonso na

hirap na hirap na ngayon kung huminga

Tinakpan ko ang bibig para hindi kumuwala ang bawat hikbi sa bibig ko. Naawa
ako sa papa ko. Masyado na siyang mahina para labanan pa itong nangyari sa
amin ngayon.

"A-anak...k-kailangan...ko nang m-mag pahinga...P-patawarin mo ako sa lahat

nang ginawa ko... Sa lahat nang kasalanan ko sayo...W-Wala akung kwentang ama"
Putol-putol niyang sabi

"P-Pa huwag kang mag salita ng ganyan. T-Tatakas tayo. Tara na pa!"
Pilit ko siyang hinila patayo nang makarinig ako ng sasakyan na dumating.
Agarang nag si balikan yong mga tauhan ni Dante sa labas ng Under ground na
yon para salubongin ang mga dumating.

"P-pa, t-tara na!"

Patuloy ko parin siyang hinila patayo kaso nag matigas siya. Mas lalo lang
siyang huminga ng malalim. Hindi na kaya ang kanyang pag hinga ng malalim. Mas
lalo akung napahagulhol.

Lord! Bakit sa amin pa nangyari ito. Bakit sa akin mo binigay lahat ng sakit.
Bakit sobra-sobrang pag hihirap ang dinanas ko ngayon. Bakit!

"P-papa Alfonso naman eh! K-Kailangan mong mabuhay! Hindi ka pwedeng mawala"
Niyakap ko siya ng mahigpit. Pati si Luke umiyak na din at niyakap kami.

Umupo ako pabalik sa tabi niya. Nawalan na rin ng pag-asa. Mag babayad ang
lahat nito. Kasalanan ito nang mga taong dumating ngayon.

Kahit nasa may di kalayuan yong kotse. Naaninag ko ang galit na pag mumukha
nang magka patid, habang kausap nito ang mga tauhan. Mula rito rinig ko ang
tinis na sigaw ni Namae.

"Bakit niyo hinayaang makatakas ang pamilyang yon! Mga Bobo ba kayo! Hanapin
niyo! Wala kayong silbi rito! Sobrang dami niyo pero wala kayong ginawa!"
Dahil sa galit niya nabaril niya ang isang tauhan nila

Nanlaki ang mata ko sa nasaksihan. Ganyan na ba talaga ka walang puso ang

babaeng akala ko sobrang bait. Nagawa niyang pumatay ng tao. Pinakidnap niya
kami para sa sarili niyang kaligayahan.

Hanggang ngayon rinig na rinig parin sa isip ko yong sinabi niya sa akin noong
nakaraan.

"Mang aagaw ka! Nababagay lang itong pag hihirap mo ngayon. Hindi ko hahayaang
makuha ka ni Draizen. Ngayon pa na nalamang kung napaka yaman pala ng
boyfriend mo" Ngisi niya tsaka ako sinampal ng ubod lakas. Pabalil-balik sa
mukha.

"H-Hindi ko na siya boyfriend. H-Hiwalay na kami. Tama na! W-Wala akung

ginawang masama sayo" Kinagat ko ang labi ng makaramdam ako ng dugo don.
Namanhid ang buo kung mukha dahil sa sampal niya.

"Malandi ka rin noh. Akala mo maniniwala ako. Pumunta ka sa syudad para makita
mo siya. Akala mo siguro hindi ko malalaman yon! "

Pagkatapos ng tagpong iyon. Nasundan pa yon nang ibat-ibang pag tatagpo na

puro sumbat ang ginawad niya. Sinabi niya pa na hindi porket naka bayad na ang
pimilya ni Drai sa mga utang namin ay papakawalan na niya kami. Ganyan siya ka
walang puso. Hindi ko na kilala ang Namae De Alas ngayon.

"K-Kung ano mang mangyari ngayon. Ito lang ang makakatulong sayo. T-Tawagan mo
yan. Kapag nawala ako, y-yan ang hanapin m-mong tao. Matutulungan ka niyan"

May binigay na papel si papa Alfonso sa akin na dinukot niya pa sa bulsa niya.
Lukot-lukot na yon. Ipinasok niya yon sa suot kung pantalon.

"A-Anong ibig mong sabihin. Para saan yon, pa?" Naguguluhan kung tanong.
Umagos ang luha sa mata ko
Ngumiti siya ng ka-onti "M-Matutulonga ka ng tao yon. K-Kaibigan yan ng m-mama
mo. Ibibigay ko sana yan sayo noong pagka alis natin"

Dudukotin ko na sana yong papel na hawak nang makarinig ako nang pag putok
nang baril. Narinig ko nalang ang sigaw ng kapatid ko nang makita ang dilat na
mata ni papa. Hindi na siya gumagalaw. May dugo rin sa noo niya at may butas.

"Papaa!" Sigaw ko nang ubod lakas.

Binaril nila ang ama ko. Binawi nila ang buhay na nag hihingalo. Mas lalong
bumuhos ang luha ko. Wala na akung ama. Wala na! Kinuha na nila! Pinatay ng
mga demonyong may pakana nito.

Humigpit ang kapit ko sa hawak na baril. Tumayo ako at hinarap ang taong
bumaril sa ama ko. Laking gulat ko nang matutokan ko ng baril yong lalaking
gumawa nun.

Kahit sa madilim na ngisi niya ay halos manginig ako sa sobrang galit. Ang
kanyang madilim na mata na nag sasaad ng pagka demonyo at walang awa.

Kahit sobrang dilim sa paligid naaninag ko parin ang mukha niya. Sa suot na
cap sa ulo ay kilala ko agad ito. Ganito siya ka delikado kapag titigan mo.

"B-Bakit mo ginawa yon!" Sigaw ko at mas idiniin ang pagkaka-tutok sa baril sa

kanya "Hayop kayo! Pati ba naman ama ko kinuha niyo! Wala kayong awa!"

Umusbong pa lalo ang galit ko sa kaharap ko ngayon. Walang takot niyang

hinarap ang baril na naka tutok sa kanya. Tanging siya lang ang taong nandito
ngayon. Sa may di kalayuan nakarinig ako nang pag uusap at yapak. Sina Namae
yon. Wala na akung paki-alam kung makita nila ako ngayon.

"Too bad. Too bad iha" Tanging sabi niya

"K-Kasabwat ka sa mga, De Alas" Galit kung tanong "H-Hindi ka lang demonyo

bilang ama. Kundi napaka masahol mo pa! P-Pinatay mo ang ama ko! Dapat mamatay
ka rin!"

Akmang kakadlitin ko na yong baril nang may lumitaw na pigura sa kanyang

likuran. Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang taong nandon sa likuran niya.

"P-Pati ba naman ikaw" Hindi makapaniwalang saad ko

Nakita ko ang kamay niyang may hawak na baril. Tumulo ang luha ko. Sa kamay
naman ng kanyang ama. Wala akung nakitang baril doon. Hindi kaya...No! No!
Don't tell me...

Bumuhos pa lalo ang luha sa mga mata ko. Silang dalawa pala talaga ang pinaka
masahol.

"Pinapahanap kita sa anak ko. Para patayin kayo. Gusto ko siya mismo ang
papatay sayo at sa ama mo"

"P-Paano mo nagawa sa akin ito, Drai. S-Sa kabila nang naitulong ko

sayo.T-Tapos...Tapos..." Hindi ko na matapos-tapos ang sasabihin. Isang
malamig na tingin ang ginawad niya sa akin "Hindi pa ba sapat na sinaktan mo
ako. Kailangan pa bang g-gawin mo ito. P-Pinatay mo si papa A-Alfonso"

Huminga siya ng napaka lalim. Pinakalma ang sarili.

"Shion...Leave! Run for your life before it's too late" Saad niya

Pabaling-baling ang mata ko sa ama niya at sa kanya. Halos magkapreho sila ng

postura ngayon.

"H-Hindi ako aalis hang-----"

"Umalis kana iha. Umalis kana. Makinig ka nalang sa anak ko kung ayaw mong
isunod kita"

Inatras ko ang paa. Mabilis kung hinawakan si Luke. Namalayan ko nalang ang
sarili na tumakbo paalis doon. Kung ganon noong una palang magka sabwat na
talaga ang De Alas at ang Sy. Tapos kasali pa si Draizen

Ang tanong? Bakit? Bakit ginawa nila ito.

Ilang beses akung huminga.

I will screw you! Papagsakin ko kayong lahat. Ipag higante kita papa Alfonso
laban sa mga demonyo na yon!

Chpter 32: Marry

We all need a strong personality to face all the struggles in our life. We
need to accept the fact. That some reasons, people will fade and they stay
away from you.

They will gone for some reason and sometimes they gone for non-reason. It's
hard to say that it's okay, even though we're just killing our own self to
accept the fact that they are gone forever.Wala ng pag-asang babalik. Na doon
nalang nag tatapos ang lahat.

Itong pag sasakripisyo at lahat ng hirap na dinanas ko ngayon ay mahirap

kalimutan. Dahil tayo mismo ang naka saksi sa lahat. Nakita mismo ng ating mga
mata ang nangyari at sobrang hirap tanggapin at mag patawad sa kapwa kung may
malaki silang sinira sa buhay mo.

Ilang buntong hininga ang pinakawalan ko. I need to divert my mind.

Galing sa pag pirma ng mga papeles. Umangat ang tingin ko sa taong pumasok.
Natigil ako sa ginagawa para maharap ng mas maigi ang taong naka ngising
pumasok sa office na may dalang folder.

Tumaas ang kilay ko sa bungad niya.

"Good afternoon Ma'am Shion"

Nanlamig ako sa tawag niya sakin. Parang sumiklab sa akin ang samot-saring
galit nang may naalalang tao na tinatawag ako sa pangalan na yon.

"I told you! Don't call me that name, Castro!" I said irritatedly. He smirk at
me then he put the portfolio in my table.

"I'm sorry Ms.Macapagal. By the way this is the project that you need to
attend. Nandiyan din yong mga naka pending na Fashion show na aabangan mo. And
other businesses of yours. All of it are in there"

Tinignan ko lang ito na may irita parin sa pag mumukha. Tinaas ko pa lalo ang
kilay tsaka siya senenyasan na umalis. Nakakainis kasi ang ngisi niya. Hindi
ko parin maiwasang hindi malala yong tinawag niya sa akin.

I really hate that name. Kung pwede lang palitan ang pangalan ko, gagawin ko
kaso masaydo ng komplikado pag ginawa ko yon. Mahihirapan akung abutin yong
gusto kung mangyari habang nandito ngayon sa pamumuhay na ito onti-onting
tinaas ang sarili.

"Yong agency? Paano yong agency na nag bibigay ng Modelo para sa ating
ipapalabas na bagong product " I ask strictly

"Nandiyan na po lahat, Ma'am. Lahat ng kailangan mo nilagay ko na sa

portfolios" He smiled at me

Ngumiwi ako tsaka siya tinanguan. Pagka alis niya agaran kung binuklat yong
mga laman doon. Inisa-isa kung binasa lahat ng detalye para sa gaganaping
fashion show.

Napa-tanga ako nang mabasa ko na sa Pilipinas gaganapin ang pinaka malaking

Fashion Show na gaganapin. Ipapakita ito sa telebisyon kaya hindi basta-
bastang Event lang ito. Malaking kawalan kung hindi ako pupunta. I am the
designer and the owner of My Company Shinny Clothing Incorporation.

Iyong mga damit na irarampa nila sa entablado. Sa akin yon lahat. Ako ang mag
mani-obra. Kapag pinalagpas ko ito malaking kawalan sa negosyo ko. Kapag hindi
rin ako dadating, malaking pera ang mawawala ko.

This is the first time na may aattenan akung fashion show sa bansang iyon.
Ngayon lang din ako naka tanggap ng ganitong invitation.

Sa pinaka ibaba. Binasa ko ang pangalan ng Agency na kung saan nandon ang mga
Modelo nag tatrabaho. Zeion Agency. Hindi familiar sa akin yon. Tanging alam
kung sikat na Agency dito ay sa ibang bansa. And that one is not familiar to
me. Bago lang ba ito?

Agad kung hinarap ang Computer para eresearch ang pangalan ng Agency.
Natigalgal ako ng makita kung kabago lang nitong naitayo. Pero malayo na agad
ang usad ng kasikatan ng Agency. Dahil na rin siguro sa magandang pamamalakad
at mga modelong naka pa loob. Maraming Modelo ang sumikat sa larangang bansa
dahil sa tindi ng Agency nila.

Hindi ko maiwasang humanga sa bilis nun. Habang binabasa ko isa-isa yong mga
bansa na kumakapit sa Agency nila. Mas lalo akung nag pursige na pumunta nga
sa gaganaping event.

And wait, how come na wala akung alam sa Modelling Agency na ito. Ngayon lang
kasi may nag offer na ganito sa akin. Para gawing producto ang mga clothing sa
Company ko. It's a big chance kapag ipag patuloy ko ito. Mukhang puro sikat
din yong mag susuot na Modelo at mag rarampa sa mga design ko sa entablado.

Some of the models ay kilala ko rito sa portfolios. Minsan nakikita ko sila sa

ibat-ibang bansa para mag modeling sa ibang brand na damit. And I didn't
expect na iisang Agency lang sila dahil sobrang ganda nilang mag dala ng
producto. Kaya nilang tumingkad at mapa-akit ang lahat para bilhin iyong
nirarampa nila.
Ginulo ko ang buhok tsaka sumandal sa swevil chair upang ipag pahinga ang
likuran na sobrang pagod. Ilang minuto pa, napag pasyahan kung tawagan ang
taong dahilan ng pag lago ko kaya ko naabot ang lahat ng hangad ko sa buhay.
Until now I will never forget his help at me.

I smiled and pick up the phone in my bag. I should be in positive way to ask
this.

"Hi, tito" I said in a low voice

"Hi iha. How's work?"

"It's good. How's baby Amarie? I miss her tito"

Umayos ako sa pagka uuupo. Nang maalala ang ngiti ng batang yon. How I miss
her, her cute smile and her laught. Pag nakita ako nun panigurado mag tatakbo
nanaman yon sa saya.

"Can you come here, Tito? I want to see baby Amarie. And I have something to
tell you"

"What is it? Bad news or good news?" He laughed

I smiled silently and brush my hair with my finger.

"I think both" Alinlangang saad ko

"Sege pupunta na kami diyan. I have a surprise to you, iha"

"Ano yon, tito?" I ask with a greeteeth

"You will know. By the way papunta na kami diyan"

Hindi pa ako nakapag salita ng binabaan niya ako ng cellphone. Humalumbaba ako
sa computer. Pinakatitigan ang litrato ng malaking Agency ng Zeion. It's been
how many decades when I research about Philippines. Hindi ko akalain na sa
hinaba-haba ng panahon. Ngayon nalang ulit sumagi sa isipan ko ang bansang
iyon.

Kundi dahil sa offer na ito. Hindi ko na ulit maalala ulit yon.

Napa ngiti ako ng mapait. Hindi ko akalain na sa tuwing naiisip ko ang bansang
yon. Nasasaktan ako sa mga pinag daanan doon. I can still remember, my last
life in there. Together with Luke...And my dad who's died over how many years
ago. It's still painful, I can still remember who killed him. Hindi na yata
yon mawawala sa isipan ko. Ang pagka suklam ko sa pamilyang hayop na yon.

Sobrang tagal na nun. Pero hindi parin mag babago ang desisyon ko na mag
higante sakanila. They deserve my revenge, and now. I am ready to face this.
May kapangyarihan na akung pabagsakin ang pamilyang kinasusuklaman ko ng
husto. Both Sy and De Alas will be my down fall, revenge. Sila ang subject ko.
Hindi ako titigil hangga't hindi ko sila mapa-luhod sa harapan ko at duraan.

Naiisip ko palang yon. Halos mag pupuyos ako sa sobrang pagka galit. At tuwa.
Ano kaya ang una kung hakbang? Now na naisip ko ito, mukhang dito na yata mag
sisimula ang lahat.

"Hey. Where are you?"

Narinig ko ang tikhim niya sa kabilang linya "I'm on my work ate. Why? Do you
have something to ask?"

"Anong oras ka matatapos diyan, Luke? Can we have a little chat after that.
Magkikita tayo bukas ng maaga sa Coffee Bean"

"For?" He ask coldy

I stiff. Iyong batang hila-hila ko noon para lang makatakas kaming dalawa. Sa
bingit mg kamatayan. Hindi ko akalain na, sa ganitong estado nakamit niya ang
ganito. Na sa ganito kadali nagiging isang sikat na Lawyer siya.

"I miss you, Luke. It's been a week and you're not visited me yet"

"You know how important and busy I am, ate. I don't have time for something
else" He said annoyed "Alam ko kung bakit tumawag ka. May sadya ka ba?"

"What?" I laughed loudly. Kilala niya talaga ako. Well,I am her big sister
kaya natural na kilalang-kilala niya ang ate niya.

"I know you...Hindi ka mamimilit na makipag kita ako sayo kung wala kang
sadya. Tell me now, I am working and busy here. Your wasting my damn time" He
frustratedly said

"I'm going home" Deretsehang saad ko

"Okay. Have some sleep. You look stress in your Company. Mas mabuting umuwi
kana muna sa bahay. Mukhang this past few days wala ka sa pag iisip sa tuwing
tinatawagan mo ako"

Gusto kung matawa sa kanya. Malaki na talaga ang ipinagbago niya. Wala na yong
Luke na palaging nag susumbong sa akin. Wala na din yong iyaking bata at
palaging nang hihingi ng tulong sa akin kapag nahihirapan sa bagay-bagay.
Iyong iyaking bata, wala na yon lahat. Marami ang nag bago sa kanya simula
noong nangyari ang trahedyang masakit balikan sa isipan.

"Not that" Tumikhim ako. Ininom ko ang coffee sa gilid ng picture frame namin
ni Luke "Uuwi ako ng Pilipinas and I need your help"

Hindi siya nakapag salita agad. Naka ilang inom pa ako sa ininom bago siya
umimik sa kabilang linya. Siguro nagulat din siya sa desisyon kung ito.

"What for? Your instable now. Bakit ka pa uuwi doon? I won't agree"

I sigh heavily. This is what I've been waiting for. Ang maka-uwi doon. Noong
una natakot akung bumalik doon. Natakot ako sa posibleng mangyari oras na
babalik ako sa bansang yon. Baka mapatumba lang din ako sa mga mortal kung
kalaban. Pero hindi, My strength and my mind is fix now. No one can change my
plan.

"Matagal ko na itong plano, Luke. Babalik na ako doon. You want to come with
me?"

Matagal ulit siyang sumagot. Di kalaunan "I will talk to you tomorrow morning"
Saad niya. Mukhang pag iisipan pa ang desisyon ko.

Pagkatapos ng tawag na yon. Lumabas ako ng office. Agaran akung pumunta sa

desk ng sekretary ko na si Castro na mukhang nagulat pa sa pag sulpot ko.
"Ma'am? Kulang pa ba yong mga detalye sa portfolios?"

Iniling ko ang ulo tsaka humilig sa desk niya. Clark Castro is a pure
Filipino. Galing siyang pilipinas at lumuwas dito sa California para mag
trabaho. At sakto namang nagustuhan ko agad siya kaya hinire ko bilang
janitor. Yes! That's his first job here. At nahanapan ko naman siya ng
potential sa pagiging masipag. I ask his background and to my surprise he
graduated as an Accountant in UP and a suma cumlaude. Kaya ginawa ko agad
siyang secretary. And I didn't expect na mas doble ang kanyang kayod. Halos
lahat ng gusto ko bilang right hand nasa kanya na.

"Iyong Hotel MShin ? Bigyan mo ako ng findings doon. I can't visit there, I
need the full schedule of my business. Also the Coffee Bean. Can you visit
there also. My cars, there's a new invention who comming. Gave me the------"

"Yes, Ma'am. Ako na ang bahala sa lahat. Naka process pa naman lahat ng
negosyo niyo kaya walang dapat na ipag alala. As far as I see. Marami parin
ang gusto ng mga producto mo. Especially the clothes"

Tumango-tango ako. Yan ang gusto ko sa kanya. Alam niya talaga kung anong
gusto kung mangyari at dapat na kailangan.

Tinignan ko yong sales stock, and the over all of my business profit and the
blue print of all my business kanina. Nasa good condition pa naman ito. Hindi
agad mababankrupt agad kung aalis ako ng ilang buwan.

Hindi lang sa ibat-ibang design na damit ang negosyo ko. Kundi pati sasakyan
na bentang-benta sa mga billionaryo. I have a lots of brand new car na hindi
pangkaraniwan. Kaya patok talaga. Not that I have many hotels around the
world. Except the Philippines. I really hate putting my businesses in that
place.

Ayaw kung mabahidan ng kung anong balita ang isipan ko tungkol sa bansang
iyon. And as much as I wanted to know all of the news about what had happened
over years ago. Hindi pa ako handa nun, And now I am ready. Gusto ko nang
malaman kung anong nangyari sa mga panahong tinulungan ko ang sariling
umangat.

"Ipapass ko nalang po sayo yong details sa lahat ng negosyo niyo, Ma'am Shin.
Para mapalagay kayo, yong iba. Esend ko nalang sa email mo"

"Good. Because I will be gone for how many months. Ikaw muna ang mag aasikaso
rito habang wala ako"

Kumunot ang noo niya "Matagal ho ba kayo doon sa pupuntahan mo? Saan po ba
yon?"

"Philippines...I am going to go there. I will stay there for five months" I

said strictly

"Five months? Doon sa schedule mo sa fashion show one week ka lang sa

pilipinas, Ma'am"

"I have some business to do in that place. I have to go, cancel all the
meeting I have today. I have other meetings to go"

Hindi ko na hinintay ang pag sasalita niya at tinalikuran na siya. Pagka sakay
ko sa elevator deneretso ko na ito sa parking lot while calling tito.
"Hey, saan na kayo? Can we meet in my Coffee Bean? Papunta na ako don"

"That's good. Malapit na ako sa coffee bean,iha. Itong si Amarie hindi na

makapag hintay na makasama ka. He looks so excited to see you" Narinig ko ang
ingay ni Amarie sa kabilang linya na tinatawag ang pangalan ko

How I miss that child.

"Mee too tito. I can't wait" I smiled

"Also my surprise he can't wait to see you"

"I wonder who is it" Nag isip ako at wala naman akung maiisip na may gustong
makipag kita sa akin. Except the guy who had her vacation... Sa tuwing naiisip
ko siya napangiti ako. He never failed to fulfill everything. I want to see
him now, pero next week pa siya dadating. Nakipag video call siya sa akin
kanina at binalita na next week pa ang dating niya.

Pinaandar ko ang sasakyan tsaka ito pinaharurot papunta sa pag mamay-ari kung
Coffee Shop. Maraming tao ng makarating ako doon. And the ambiance looks very
relaxing when I come inside.

Agaran akung binati ng mga empleyado ng makapasok ako. Tinanguan ko lang sila
at hinanap ang sadya ko rito. Sa may pinaka sulok nakita ko si Tito Edgardo na
may kausap na batang bulilit. Agad akung lumapit doon.

When Amarie saw me. Nanlaki ang mata niya tsaka bumaba sa kinauupuan para
salubungin ako ng yakap. May lalaki pa silang kasama pero nakatalikod ito sa
akin kaya hindi ko pa nakita kung sino yon.

"Hi baby Amarie" I greeted

"Mommy!" She exclaim then hug me using her little hands "I miss you Mommy" She
sob.

"I miss you too baby" Hinalikan ko siya sa pisngi tsaka kinarga. What a cute
child. Lumapit ako kay tito na naka ngiti sa akin. "Hi tito. It's been awhile
since I last saw you"

"Mas lalo kang gumanda iha. Si Amarie, miss na miss kana niyan. Umiyak dahil
wala kana raw time sa kanya" Iling nito

"Busy lang sa trabaho kaya hindi na ako naka dalaw sa inyo" Napatingin ako sa
kasamang lalaki. Nanlaki ang mata ko nang may naka lahad na bulaklak sa
harapan ko at masilayan ko ang naka ngiting lalaki sa harapan ko "Miguel...I
thought" Tinakpan ko ang bibig

"I miss you, Shin. Flowers for you" Tinanggap ko ang flowers na binigay niya.
Hindi parin ako makapaniwala na nandito siya "Surprised"

"Oh god. I miss you love" I smiled sweetly and then I kiss his lips. Nakita
kung namula siya sa ginawa ko. "Thanks sa flower. I thought, next week ka pa
uuwi?"

"No... I have plan for this day. It's our fifth Anniversary. I want to spend
my whole day with you"

Umawang ang labi ko. Fifth Anniversary? Ngayon pala yon. Wala man lang akung
gift para sa kanya. Nakaka-guilty tuloy. Hindi ko akalain na sobrang tagal na
namin ni Miguel pero palagi ko paring nakakalimutan yong Anniversary namin.

"Uh...I don't have gifts" Mahinang sabi ko. Nahihiya dahil sa kapabayaan.

Hindi naman nawala ang ngiti niya. Hinalikan niya ako sa noo "It's okay.
Mukhang ginugol mo nanaman ang oras mo sa pag tatrabaho kaya nawala sa isipan
mo itong importanteng araw natin"

"I'm sorry" Kinagat ko ang labi

I'm so stupid. Ilang Anniversary na namin ito, pero nakakalimutan ko palagi.

Pag sinisurprise niya ako tungkol sa especial day namin, doon ko lang naalala.

"Babawi nalang ako ngayon. It's my treat" Hinawakan ko ang kamay niya at
hinalikan siya sa pisngi "I'm sorry, love" Malambing kung sabi

I know, nasaktan ko siya dahil hindi ko nanaman naalala ito. Marunong mag tago
ng emosyon si Miguel kaya naman hindi ko mabasa kung anong nasa isip niya.

"Nasurprise ka ba iha?" Ngiti ni tito.

"Yes po. Thanks dahil nandito ang anak niyo. I'm so happy. And also my baby
Amarie" Pinangigilan ko ang pisngi ng bata. Tawa naman siya ng tawa at
pinigilan ako sa pagkiliti sa kanya.

"Mommy, where's my gift? You said you will gave me a big stuff toy" Nag cross
arm siya

Nag kamot ako ng ulo tsaka napatingin kay Miguel at sa ama niya. Paano ko ba
ito lulusutan. Pati yan nawala sa isipan ko. Noong nakaraang linggo pa siya
hingi ng hingi ng stuff toy sa akin pero nakalimutan ko.

"You want to come with us? Pupunta kami ni Miguel ngayon sa Mall, baby? We
will buy your big stuff toy"

"Really mommy? Yes! Yes! I will go with you"

Ilang pag aliw pa sa batang si Amarie bago dumating ang kanyang order na
paborito niyang kainin sa tuwing pumarito siya. Kaya naman natuon ang atensyon
niya doon. Nagkaroon naman ako ng oras para kausapin ang dalawa.

"Tito, thank you for bringing Amarie here" I said. Napatingin ako sa batang
katabi ko na mukhang walang paki-alam sa paligid. She's seven years old and
still very innosent

"Wala yon iha. Gusto kana rin kasi makita ng batang yan. By the way anong
sasabihin mo sa akin? You said you have news to say to me?"

Ngumuso ako pagkatapos tinignan si Miguel na seryosong nakatingin sa akin. I

don't know if this is the time na pag usapan namin ito. Nandito si Miguel and
I am sure tutol din siya sa plano kung ito. Si Luke nga ayaw akung pabalikin
doon sa pilipinas siya pa kaya.

"Uh...I just want to say na mas lalong gumanda ang takbo ng negosyo ko ngayon.
Thank you for your help. Kung wala ka, kayo ni Miguel baka hindi ko maabot ang
ganitong pamumuhay" Tinignan ko si Miguel sa tabi ko tsaka hinawakan ang kamay
niya. Hinalikan niya lang ang ulo ko
"You deserve this, Shin. You deserve to be happy" He whispered

"Thank you" I respond.

"Is that it iha? Yan na ba yong good at bad news mo?"

Tumango ako ng marahan. I think it's a good news.

"Thank you tito. Kundi dahil sa tulong mo sa akin. Baka kung saan kami
pupulotin ni Luke. I can still remember how you help me and bring me here to
forget all of our darkness life way back "

Sa tuwing naalala ko yong lahat ng mga nangyari sa amin. Naiiyak ako sa lahat.
Hindi basta-bastang pangyayari yon. Nagkaroon ako ng trauma at ang kapatid ko.
Sa edad niyang sampung taon naka saksi siya ng ganon tapos sa harapan pa
talaga niya pinatay si papa. I can still her his shout.

Iyong pag takbo at pag tago namin sa madilim na kagubatan. Humingi pa kami ng
tulong sa mga bahay para lang matulungan kami but I was failed. Hindi kami
pinapasok doon dahil puno ako ng dugo at pasa, natatakot silang papasukin
kami.

Ang madilim na kalangitan ang tanging saksi sa mga masasakit na luha na tumulo
sa mata ko. Until I saw a telephone sa police station. Tinawagan ko yong papel
na binigay ni papa sa akin. And I was shock nang malaman kung ama ni Miguel
yon.

Humingi ako ng tulong sa kanya. Kaya agaran niya kaming pinick-up sa lugar na
yon. Sabi ni papa sa akin, kaibigan siya ni mama noon. Napag alaman ko rin na
isang abogado si Tito Edgardo kaya naman natulungan niya ako.

Kinukopkop niya kami ni Luke at dinala dito sa California sa lalong madaling

panahon. Sa araw din pala na iyon ay luluwas sana sila sa bansa kaso hindi
natuloy dahil sa trahedyang nalaman nila sa pamilya namin.

Tatlong araw kaming nag stay sa bahay niya kasama si Abegail at Miguel na
naawa sa kalagayan namin. Isinalaysay ko sakanila ang lahat. Mula noong unang
ganap sa buhay namin simula noong dumating si Drai sa bahay namin.

"Hindi ko akalain na nagawa nilang patayin ang ama mo iha. I can help you with
this case. And I can help you to overcome this tragic insident. Mabuti at
tinawagan mo ako ngayon"

That's the exact word that he said. When I came to there house.

"Yong mama mo, may binilin sa aking pera. Makukuha mo ito pag kayong dalawa
nalang ni Luke. Hindi ko akalain na magagamit mo ito ngayon. Alam mo bang
pinag ipunan ito ng mama mo para lang sa inyo"

Nagulat ako nang malaman ko yon. Na may perang ibinilin si mama sa ama ni
Miguel. Kaya pala gusto ni papa na tawagan ang lalaking ito dahil malaking
tulong nga siya sa amin. Dahil kay Tito Edgardo namuhay ako ng matiwasay ni
Luke kasama sila. Hindi kalaunan yong perang binigay ni Mama para sa aming
dalawa. Itinayo ko sa maliit na negosyo. Hanggang sa lumago ito ng lumago at
lumaki din ang negosyo ko.

"It's been 12 years Tito Edgardo and still buhay na buhay sa isipan ko iyong
nangyari sa amin. We suffer from sadness and in pain. Walang katumbas iyong
pinag daanan kung hirap para lang maabot ang ganito. Thank you" Niyakap ko
siya ng mahigpit

Kung hindi niya ako tinulungan baka hanggang ngayon wala parin akung maabot sa
sarili.

"It's okay iha. And look sobrang tagal na ng relasyon niyo sa anak ko and I
saw how my son change because of you. Masaya ako at nakatulong ako sa inyong
magkakapatid"

Tumango-tango ako. Pinahid ko ang luhang tumulo sa akin. Hindi basta-bastang

pangyayari ang naganap sa amin. At naka tatak na yon lahat sa akin.

"I want to pee" Biglang sabat ni Amarie na namimilipit ang dalawang paa.

"Come here... Sasamahan kita sa comfort room" Saad ko kaso mabilis akung
pinigilan ni Miguel

"Ako na ang sasama sa kanya " Kinarga niya si Amarie "Let's go baby"

Pagka wala ng dalawa sa lamesa. Mas lalong sumeryoso ang mukha ko. Maybe this
is the time na sasabihin ko nalang kay tito ang sadya ko kaya gusto kung
magkita kami ngayon.

"The truth why I wanted to see you right now. Because I want to ask permission
for going back in the Philippines" Deretsahang saad ko. Yumuko ako para
huminga ng malalim

"Are you sure iha? For what?"

"May fashion show na magaganap doon. And it's a big opportunity para sa akin.
Dahil mas lalong sisikat ang mga design ko dahil doon"

"Alam na ba ni Miguel ito? Wala ako sa lugar na pigilan ka. Ang akin lang yong
anak ko. Ayaw niyang makikita mo ang pamilyang Sy doon. Malaking sugat ang
ginawad nila sayo. Baka----"

"Hindi ko babahidan ang sarili ko sa pamilyang yon. I only want revenge but to
have peace. No!" Ilang pag hinga ang ginawa ko para palakasin ang sarili "I
will talk to Miguel about this. Sigurado ako sasama siya sa akin "

Kahit kailan, hindi pumasok sa isipan ko na mapapatawad ko ang pamilyang yon.

Especially Draizen, I will never make my knees down on him. Hindi na ulit ako
mag papaloko sa mga salita niya. Hindi ko siya mapapatawad sa laking ginawa
niya sa akin.

"I see. But make sure you will not hurt my, son,iha. Lahat binigay niya sayo
para lang matulungan ka. Sana isipin mo ang kalagayan niya bago ka gumawa ng
hakbang"

Biglang bumilis ng husto ang dibdib ko. Makakaya ko bang saktan ang taong
bumuo sa pagkatao ko. I think no! I don't have feelings for Draizen. Tanging
pagsisi sa kanya ang meron ako. Pagka galit, poot at pag hihigante ang gusto
kung iparatang sa lalaking yon.

"Hindi mangayayari yon tito. I love your son and I will never hurt him"
Nginitian ko siya "About the death of my father Alfonso. May I know what had
happened ?"

Hanggang ngayon wala akung findings sa pagka wala ni papa. Wala din akung
nalalaman kung nakulong ba yong may sala. Dahil nag durusa parin ako sa
pagkamatay niya. Kapag naririnig ko naman ang pamilyang Sy, agad akung
nagagalit.

"Hindi ko na natapos ang kaso dahil pumunta tayo sa California. But the last
time I heard...Draizen Ken Sy got jailed"

Nilunok ko ang bumabara sa lalamunan ko. Nakulong si Draizen? Bakit ngayon ko

lang ito nalaman. How many years siyang nakulong kung ganon? What about his
father? Nakulong din ba.

Marami pa sana akung itatanong kaso dumating na sina Miguel sa lamesa. Ilang
sandali pa, nag paalam na kami ni Tito Edgardo. Sinama namin si Amarie papunta
sa lugar kung saan si Miguel lang ang nakakalam.

Niyaya ko siyang mag mall muna kami para bilhan ng malaking stuff stoy si
Amarie. Sobrang saya niya nang matanggap niya ito. Halos mag kasing laki lang
sila nun.

"Thank you Mommy. Thank you Tito Miguel" Tawa niya tsaka kami hinalikan sa
pisngi.

"I called your, Mommy Abegail and Daddy Hans. Kukunin kana" Sabi ni Miguel sa
bata habang pinagmasdan ang kanyang pamangkin na kumkain ng icecream.

Pinakain namin siya sa paborito niyang kainan dito sa mall. Dahil kukunin na
siya nina Abegail.

"What? Why you called my mom Tito Miguel? I want to be with Mommy Shin" Nguso
niya

"May pupuntahan pa kami ni Mommy Shin mo. Hindi pwedeng sasama ko. Mag da-date
kami. Maybe next-----"

"No! No! I want to go with both of you please" Nag puppy eyes siya sa amin.

Natawa nalang ako sa sobrang ka cutan niya. Manang-mana ang kanyang mga mata
sa kanyang ina na si Abegail. Tapos ang kanyang buhok na makulot ay mana naman
sa kanyang ama. She looks mama Mary in here face. Napaka amo.

"Hi baby Amie. I miss you" Biglang dating ni Abegail. Nasa likuran naman ang
kanyang asawa. "Hi sis" Hinalikan niya ako sa pisngi

Nakipag beso din ako sa kanya. Hindi ko akalain na ang isang Abegail na
karibal ni Namae noon ay isa na ngayong ina. At mahal na Mahal naman siya ni
Hans. They look good each other sabayan pa ng anak nilang si Amarie.

"Nagiging makulit nanaman ba itong anak ko sa inyo? Naku palagi nalang itong
third wheel sa date niyo" She laughed loudly "Hans, kunin mo si baby Amie"
Utos niya sa asawa na agad namang tumalima.

He look at me and nod. Nag fist bomb naman sila ni Miguel.

"Hindi naman naging makulit si Amarie, Abegail. Inaliw lang namin siya dahil
mukhang namiss ako ng anak mo" Tawa ko

"Mommy, mommy I want to go with Tito Miguel and mommy Shin" Iyak ng bata na
ika-iling ng ina
"You can't baby. Amie, your Tito needs time to your mommy Shin okay? Listen
baby. Stop crying" Pinahid niya ang luha ng anak

Parang may humaplos sa puso ko habang pinakatitigan ko sila ngayon. Ano kayang
pakiramdam na may baby kana? Matanda na ako pero nag iistick parin ako sa
pagiging boyfriend ni Miguel.

Kinagat ko ang labi. Ready na ba akung magka baby kami kung sakali man? I love
kids pero mukhang nag dadalawang isip pa ako kung kakayanin ko ba.

"Bye baby Amarie. Bibisita ako sa bahay mo, promise" Hinalikan ko siya sa
pisngi

Mas lalo siyang nag haharumentado dahil gusto talagang sumama sa amin ni
Miguel. Hindi kalaunan umalis na rin sila. Si Amarie ay ninang ko siya kaya
tawag niya sa akin Mommy. Hinayaan ko nalang din, kahit pa gusto ni Abegail na
tita ang ipatawag niya sa akin. Maganda naman yong mommy. Para akung may anak-
anakan.

"Kanina ka pa tahimik?"

Muntik na akung mapatalon sa gulat ng mahawakan ni Miguel ang kamay ko.

Seryoso siyang nag da-drive sa tabi ko. Pupunta kami ngayon sa lugar kung
saan, siya lang ang nakiki-alam. Sinabi ko sa kanya na treat ko lahat ngayon
pero sabi niya hinanda niya ang lahat ng ito.

"Mukhang malalim ang pag iisip mo ah. Naninibago ako sa katahimikan mo, love"
Hinagod niya ang kamay ko tsaka niya ito dinala sa labi niya para mahalikan

Nakaramdam agad ako ng kakaibang pakiramdam dahil sa ginawa niya. Parang gusto
kung maiyak. Parang gusto kung saktan ang sarili dahil sa kahibangan ko
ngayon.

Marami akung iniisip at hindi ko nagustuhan yon. Isa na doon yong pagka kulong
ni Draizen. Hindi ko alam kung paano ko eexplain kay Miguel ang lahat.
Naguluhan ako kung paano ko sasabihin sa kanya na babalik ako ng pilipinas.

"May fashion show na maganap. This coming weekend and I need to go. Para
i-assist yong mga design ko" And there nasabi ko na rin ang bumabagabag sa
akin

Hindi naman nag bago ang ekspresyon niya. Naging malambot parin ito "Yan ba
ang bumabagabag sayo? Ilang days ka ba sa fashion show na yan? Do you need me
there? Saang bansa ka kung ganon?" Sinulyapan niya ako sandali

"Maybe matagal ako don sa pupuntahan ko" Mahinang kung sabi

Hindi parin nag bago ang kanyang ekspresyon. Para bang kampante siya dahil
alam niyang mapupuntahan niya lang ako ng basta-basta kung saang bansa man ako
pupunta.

"Alright. Saan ba yan? Hongkong? Greece? France? I can go whenever you are. I
can lend a visit"

Kumuha ako ng ilang lakas sa pag hinga "Philippines...Babalik ako ng pilipinas

Miguel. Next week na yon"

Hindi ako makatingin sa kanya lalo na nung nag bago ang kanyang ekspresyon
naging blangko ito hanggang sa naging galit. Nag hintay ako kung may sasabihin
ba siya pero dumating nalang kami sa destinasyon namin tahimik parin siya.

"Miguel" Tawag ko sa atensyon niya

Hinawakan niya ang kamay ko tsaka kami sumakay ng Elevator. Isang building
itong pinuntahan namin, hindi ko na alam kung saan pero ang alam ko isa itong
hotel.

Nang tumunog ang elevator hudyat na nasa destinasyon na kami ng floor. Pagka
bukas palang nito ay siyang bumungad sa akin ang magagandang petals na naka
saboy sa pinaka tuktok ng building.

Maraming kandila sa paligid. May mga bulaklak rin na naka palibot. Hindi ko
maexplain sa sobrang ganda ng rooftop na ito. Klaro rin sa panigin ko ang city
lights na umaaninag sa amin.

May mga service crew na sa tingin ko sila ang nag mamani-obra sa lahat nang
ito. Hindi ko maiwasang sumaya sa nasilayan.

Sa pinaka gita may form nang hearts doon na petals ang ginamit at kandila para
mag mistula itong napaka ganda. May lamesa narin doon sa hearts shape at
dalawang lamesa. May kandila rin na naka lagay at tinakpan na pagkain.

"Do you like it?" He ask while holding my hand. Nawala ang kanyang galit na
pag mumukha kanina. Napalitan ito nang malumanay na tingin "Please don't drag
other things today. I want this day to be our special day. I want to spend our
fifth Anniversary in a memorable way. I don't like being mad at you right now
because of that news."

"S-Sorry. I'm so sorry. Thank you for this" Agaran ko siyang niyakap ng
mahigpit

Hindi ko akalain na napasaya niya ako sa ganito. I don't deserve his kindness
pero heto. Kaya niyang gawin lahat para lang mapasaya ako.

"Come here"

Iginiyaniya ako papunta sa lamesa. Pinag hila niya ako ng upuan. Naka ngiti
naman akung umupo doon.

"I love you, Shin Macapagal. Kung anong gusto mong mangyari sa buhay mo andito
lang ako para pagaanin ang mabigat sa dibdib mo. I will love you no matter
what happened. Hindi kita susukuan. Ipag laban kita hanggang kaya ko"

Tinakpan ko ang bibig. Napangiti ako tska hindi napigilan ang maging emosyonal
sa bawat katagang sinabi niya. All this years, sa kanya lang ako nakaramdam ng
kaginhawaan at kasiyahan. Hindi ko man lang nasuklian yon. Tanging siya lang
lahat ang nag eeffort para lang maging okay ang lahat sa amin.

Ilang beses siyang nanligaw sa akin noon. Noong panahong tinulungan ko ang
sariling maging okay. Nandiyan siya sa mga panahong hirap na hirap ako. Si
Miguel lang ang lalaking nag paramdam sa akin kung gaano ka importance ang
mabuhay.

"I love you too, Miguel. I'm sorry for being such a bitch with you for the
past years. Nagiging makakalimutin rin ako sa tuwing ganito. Hindi ako nag
sisi na sinagot kita. " Pinahid ko ang luhang tumulo sa mata

Nakokonsensiya ako sa mga nangyari noon. Bakit hindi nalang siya ang pinili ko
noon pa. Napaka buting tao ni Miguel. Para sa akin ang swerte ko sa kanya.
Nasa kanya na ang lahat ng katangian. Pero feeling ko hindi ko pa naiparamdam
sa kanya ang lahat. Pakiramdam ko marami akung pag kukulang sa kanya kahit
matagal na kami.

"I understand you. I know you were just stress over your business. Please
don't cry. I am willing to understand you everytime" Hinalikan niya ang kamay
ko na nasa lamesa

Patuloy na umagos ang luha ko sa mata. Naauubusan na ng sasabihin. Narinig ko

ang mga fireworks sa kalangitan agad akung tumingala para tignan yon. Humanga
ako sa magagandang kulay nito hanggang sa huling fireworks. May letters na
bumubuo doon na nag pa nganga sa akin.

Pigil hininga ko yong tinignan bawat letra na may naka ukit na "WILL YOU MARRY
ME"

Agaran akung napatingin kay Miguel. Nanlaki ang mata ko nang makita kung naka
luhod na siya sa harapan ko at may naka lahad sa harapan ko. Isang diamond
ring.

"Will you marry me, Shion Zeek Macapagal? I am willing to risk my life just to
be with you for the rest of my life"

Ilang minuto akung nakatulala. Naka titig lang sa singsing at sa mukha niyang
naka ngiti. Hindi lubos maproseso ng isip ko itong naganap ngayon..

Hirap akung umimik dahil gulat na gulat parin ako sa bilis ng pangyayari. His
willing to risk? Ako? Kaya ko bang mag risk nang pag mamahal sa kanya. Tama
bang matali siya sa akin. At itali rin ako sa kanya dahil Mahal niya ako?

Alam ko masaya ako kapag kasama ko siya. Ayaw ko siyang mawala sa akin.
Naramdaman ko na Mahal ko na rin siya.

"M-Miguel" Naiiyak kung sabi. Hindi alam kung anong tamang sabihin sa kanya

"Will you marry me, Shion?"

_Shion_

_Shion_

_Shion_

That name...Iyong taong tumatawag sa pangalan na yan sa akin. Bakit naalala ko

siya sa kalagitnaan nang kaganapang ito. Bakit binabagabag ako ng demonyong
Draizen na yon.

"Y-Yes...I will marry you" Mahinang sagot ko

I will marry you, Miguel. And I will be forever forget that asshole name
Drailan. Tatanggalin ko na siya sa puso at isip ko. Sa landas ko. Si Drailan
na may malaking kasalanan sa akin. I will forget you and screw you in my life.
I will forget and I will kill you Draizen Ken Sy.
 Chapter 33:Revenge

I don't know if my decision is right. But all I could say. I want to forget my
past. And I know, Miguel can fullfil everything. My wounded past will be fade
away if he is with me. And I must think. Being with him forever is the
medicine.

Nag buntong hininga ako habang hila-hila ang maletang dala-dala. Sobrang laki
nito dahil kalahati sa damit ko dinala ko papuntang pilipinas.

Nang maipasok ko ng tuluyan. Napa nganga agad ako sa laki nang suit. Miguel
book me here. And I wasn't expecting that it was hell hela huge. May malaking
kusina na kita ko rito sa pintuan. May counter din doon at malaking ref,
there's also a big cooking area and a round table with four chairs.

Umupo ako sa sofa na mas malaki pa kesa doon sa bahay ko sa California,

malinis din ito kaya naman napaka comportableng upuan. Nasa may di kalayuan
lang ito ng kitchen. May malaki flat screen TV sa harap, also the centered
table na may flower vase na naka lagay.

What a huge Hotel. Pagkatapos kung mag pahinga sa sofa. Napag pasyahan kung
pumasok sa kwarto na sobrang laki din. Halos malaglag ang panga ko sa sobrang
ganda sa loob. The big king size water bed was so good. Cream color ang
dingding na tinatakpan ng malalaking kurtina na sobrang gandang disensyo. Nag
mumukhang bahay ang loob dahil may maliit na ref tsaka malaking flats creen.

Nilagay ko sa gilid ng pinto yong hawak na maleta para buksan ang malaking
kurtina na tinatakpan ang tanawin sa ibaba. Ang kaninang madilim na kwarto ay
lumiwanag ng mabuksan ko ang kurtina.

Napapikit ako sa sinag. Hindi kalaunan napa ngiti sa ganda ng tanawin sa

labas. The glass wall was so good and relaxing. Nakikita ko sa ibaba ang mga
building na magkasing laki ng Hotel na tinutuluyan ko. Nag mumukha ring laruan
ang mga sasakyan sa pinaka ibaba. How I love this place. Nakakamiss din pala
ang bansang kinagisnan ko.

Kahit na hindi ako rito lumaki, sa isang malayong lugar ako nakatira pero
feeling ko. Welcome na welcome ang sarili ko sa syudad.

Mabilis akung lumukso sa kama para humiga sa napaka lambot na water bed. Para
akung dinuduyan habang naka higa sa ibabaw. This is life!

Kinapa ko ang cellphone sa kama na tinapon ko lang basta-basta sa kama. Nang

maabot ko ito, agad kung tinawagan si Miguel.

"Thank you sa suit. Ang ganda nang Hotel na pinili mo. It's was very huge and
beautiful" Naka ngiti kung saad habang naka tanaw sa singsing na binigay niya.

Nawala ang ngiti ko nang masilayan ko ito. Sobrang ganda at ang mahal nito.
Hindi ko akalain na kaya niya itong bilhin para lang sa pag propose niya.
Nardaman kung biglang bumigat ang dibdib ko. Siguro dahil ito sa nangyari sa
buhay ko na hindi ko akalain hahantong sa ganito.

"Do you like it? "

"Yes. Thank you!"

Gumulong ako sa higaan para dumapa sa unan. I don't know para bang may
sumasakal sa akin habang tinitigan ang singsing na bigay niya. I can still
remember what we've talk after leaving him.

"Alright. Bibisita ako diyan sa makalawa. I'm sorry kung hindi kita nahatid
diyan. Kung wala lang itong business trip na kailangan ko baka nasamahan pa
kita"

"Okay lang, Miguel. I'm good and I am safe"

"Pupunta si Luke diyan bukas. And maybe sabay na rin sila Abegail at yong
asawa tsaka yong si Amarie pabalik ng pilipinas. As much as I wanted to be
with you but I can't" Narinig ko ang buntong hininga niya sa kabila

"Ano ka ba. Okay lang yon. Makapag hintay naman ako sa pag dating mo. I miss
you" I said softly

Matagal siyang sumagot sa kabilang linya. Mukhang nagulat pa sa sinabi ko sa

hulihan. Ewan ko ba pero pakiramdam ko hindi parin siya makapaniwala na
sinasabihan ko siya ng mga ganyan. Five years na kami pero parang bagohang
girlfriend niya parin ako.

"I miss you too, Shin. I love you"

Ako naman ngayon ang matagal na nag salita. Hindi naman bago sa akin yon na
marinig sa kanya pero sa tuwing naririnig ko yon sa kanya. Nanlamig agad ako,
at nag dadalawang isip na rumesponde.

"I-I love you too, Love" Sinabayan ko ito ng ngiting pilit kahit na hindi niya
nakita. Nawala rin kalaunan dahil hindi ko kayang gampanan.

"Sege. Ibaba ko na. Take care your fashion show. Sa makalawa na rin yon diba?"

"Yes...Baka maabutan mo pa ako sa araw na yon"

Iyan din ang dating niya nun. I can't wait until I see him. Pagkatapos ng
usapan na yon. Habang nag iiscrol sa cellphone. Napunta ako sa browser.
Kinagat ko ang pang ibabang labi. Pinag iisipan kung dapat ko ba itong gawin.

Sa huli. Enexit ko nalang. I was planning to make an Facebook account pero

mukhang hindi ko yata kaya. Marami akung news na nababasa at mga kung ano-ano
pang balita na hindi ko dapat iniisip sa ngayon.

Buong buhay ko hindi ako nag search tungkol sa mga Sy at De Alas. Pero may one
time pala na hindi ko napigilan. Senearch ko ang pamilyang Sy kung anong
balita pero tanging nababasa ko yong mga negosyo nila. May nabasa din akung na
cancel yong wedding nina Kim Arda.

Then after that hindi ko na hinalungkat kung anong punot dulo. May takot parin
ako sa sarili. Hanggang ngayon, nababalot parin ang isip ko sa pagka galit sa
pamilya nila.

"Hi Luke... What time flight mo bukas?" Tawag ko sa cellphone. Bago ako umalis
dito nakapag usap kaming dalawa.

Noong una tutol talaga siya sa pag babalik ko sa pilipinas pero hindi kalaunan
sumang-ayon nalang ng malamang sumang-ayon si Miguel sa pag punta ko rito. And
he was so happy nang malaman niyang enggage na kami ni Miguel kaya walang
dapat na kinakatakutan pa.
"I think 10 am. Maybe gabi na ako makakapunta diyan. Why?"

"About don sa napag usapan natin. Mabibigyan mo ba ako ng full details about
sa ganap ng mga De Alas at sa mga Sy?"

"Details for what, ate?"

"Tungkol sa mga business nila ngayon. Tsaka yong pamilyang De Alas kailangan
ko ng background nila"

"What are you thinking?"

"Wala naman. Gusto ko pag dating mo dito. Dala muna ha"

"Hindi madali yon. Ano bang gagawin mo?"

"Nothing..."

Nothing, Luke. Ipapatumba ko lang yong negosyo nilang lahat sa lalong madaling
panahon. Before I go back to California. Kailangan kung ipag higanti si papa
at yong nangyari sa ating dalawa twelve years ago.

"Ate!" Nag babala niyang tawag na mukhang nakuha niya na may binabalak nga ako
"Stop what your thinking. You should be more contented now dahil naabot na
natin ang mga pangarap natin. Stop your evil plan"

"Hindi madali yon, Luke. Pareho tayong nag hirap dalawa. Na-trauma ka sa
nangyari. Halos araw-araw akung nanalangin sa panginoon na sana magiging okay
ka. Twelve years ago, were both dumb. Pareho tayong hindi makapag salita, pati
ikaw hindi nag sasalita maski konti. Mahirap yon para sa akin kaya dapat na
mag bayad ang may kasalanan"

Hindi ko namalayan, hirap na pala akung huminga habang sinasambit yon. Hindi
madaling kalimutan ang lahat. Pinatay nila si papa, binugbog nila kami.
Tinakasan ng kalayaan na mabuhay ng matiwasay sa lugar namin. Hindi kami
pinapatahimik araw-araw hangga't walang nawawala sa pamilya namin.

Iyon lahat, hindi yon basta-bastang pag subok. Tapos tinatraydor pa ako sa
akala ko Mahal ako tapos sa huli. Siya lang pala ang papatay sa akin, buong
buhay ko kaya kung mag maka-awa sa mga kasalanan ko sa kanya at
kasinungalingan ko noon pero after he killed my father. All of it was fade.
All I want is justice and revenge.

"Can we live peacefully? Gusto kung huwag mo nang alalahanin pa ang nangyari.
Kaya nga ayaw kung bumalik ka diyan dahil alam kung may plano kang ganito"

Umayos ako sa pagkaka-upo. Bakit ba ayaw niya akung mag higanti laban sa mga
kinasusuklaman kung pamilya. Ayaw niya bang makakatulog na kami ng maayos
dahil naka ganti kami sa lahat nang nag papahirap sa amin.

"Kahit anong sabihin mo. Buo na ang desisyon ko. I need your cooperative okay?
Huwag mo akung idissapoint sa mga plano ko. Ikaw lang ang kinakapitan ko para
lang mag tagumpay ako rito" Bumuntong hininga ako saglit

I'm sorry Luke. But I need to do this. Kailangang mag bayad ang mga taong may
sala sa lahat.

"Ate...Why don't you listen at me" He said frustratedly

"I told you...Babalikan ko sila. Hindi mo ako mapipigilan dito sa mga plano
ko. I need your help, so stop being so mean. Ayaw kung mamuhay sila nang
ganito lang kadali"

Natapos ang tawag na yon na walang magawa ang kapatid ko sa pag pigil sa akin
na mag higanti laban sa pamilyang Sy. Siguro uunahin ko ang pamilyang De Alas
bago ko tatarabahuin ang ama ni Draizen at siya.

Nang maibaba ang tawag napa-tunganga ako sa kawalan. Hindi mawala sa sistema
ko yong pinag usapan namin ni Luke bago ako bumalik sa pilipinas. Nakipag kita
ako sa kanya para makipag sang-ayon sa gusto kung Plano

"Why don't you cancel your fashion in the Philippines? Hindi ka pa mamumulobi
kung hindi mo tatanggapin ang offer na yan" Malamig niyang saad ng maikwento
ko sa kanya kung bakit gusto kung umuwi ng Pilipinas sa lalong madaling
panahon.

"Malaking kawalan yon. Babayaran ako nang ten million dahil lang sa mga design
ko. And god knows. Mafe-feutured yon sa telebisyon" I rolled my eyes

"Ayaw kung bumalik ka don. Just listen to me, ate" Kahit sobrang galit na niya
ay hindi niya parin makalimutang mag timpi dahil nakakatanda niya ang kaharap

"Gave me a valid reason?" Nag taas ako nang kilay

Ang malalim niyang mata na nag sasaad nang pag inis ay may pinapahiwatig
ngunit hindi ko makuha ang mga tingin niya sa akin. Tanging alam ko, may
iniiwasan siyang sabihin sa akin.

"Basta ayaw kung umalis ka. It's for your own good"

"Whatever you say. Your ate are still going on that place" Pinakatitigan ko
ulit siya ng mabuti pero hindi ko talaga siya mabasa "Takot ka bang masasagupa
ko si Draizen doon? For god knows I am enggage so don't be so worried" Ngumiti
ako para pagaanin ang kanyang mukhang may galit parin sa desisyon kung pag
alis

Malalim siyang huminga. Parang may bumabagabag sa kanya "Nakulong yong Ex mo"

Nawala ang ngiti ko. Alam niya pala ito pero ngayon niya lang sinabi. Mas
naunahan pa siya ni tito Edgardo.

"I know. Nag imbestiga ka ba sa pagkamatay ni papa?"

Nag iwas siya ng tingin. Sinundan ko ang kamay niyang kinukuha ang caramel
coffee niya sa lamesa pagkagapos ininom. Ang laki na talagang ipinagbago nang
kapatid ko. Noon halos sakopin ko lang ang kamay niya kapag nag lalakad kami.
Ngayon ang laki na ng kapatid ko. Wala na yong ten years old na batang
gusgusin. Mas lalo siyang gumagwapo. Naririnig ko rin na kadalasang inaasikaso
niyang client ay babae. Yong iba nagiging girlfriend niya pa.

Wala naman akung tutol doon unless hindi siya nakisawsaw sa ibang relasyon.
Iyan ang palagi kung sinasabi sa kanya. Kung may girlfriend siya dapat isa
lang, pag may boyfriend na yong tao. Huwag makisawsaw at mukhang baon niya
naman iyon.

"I did" Simply niyang saad "Nag imbestiga ako at si kuya Drailan nga ang
pumatay"
Kuya Drailan? Bakit nagawa niya pang tawagin ang hayop na lalaking yon sa
pangalan nito. Bakit nag ku-kuya parin siya. Hindi ba siya nagkaroon maski
galit doon.

Hindi ko maiwasang magalit sa narinig. So confirm nga, si Draizen nga ang

pumatay. Pero halata naman siguro sa baril na hawak niya nun diba? Bago siya
lumitaw sa likuran nang demonyo niyang ama.

"Ano pang nakalap mo? Bakit hindi mo agad sinabi sa akin itong nalalaman mo?"
Galit kung sabi

"Remember? Whenever I talk to kuya Draila------"

"Don't call him like that. His not your kuya, Luke. Criminal siya, pinatay
niya ang ama natin kaya huwag mong ipamukha sa akin na mukhang tanggap mong
okay lang na pinatay niya si papa Alfonso!" Singhal ko

Tanging kibit balikat ang ginawad niya "See whenever you hear his name. You
suddenly turn into a monster ate" He shoke his head in disbelief "I don't know
where shoulder am I to lend on. But all I want is your safety. That's all. So
stop doing some ridiculous thing"

Hanggang ngayon pala-isipan parin sa akin ang lahat. Hindi mawala-wala sa

isipan ko yong pinag uusapan namin ni Luke. Nakikita kung para siyang naiipit
sa sitwasyon. Nakikita kung hirap siyang pumili ng desisyon.

And now I want his help. Gusto kung matulungan niya ako sa lahat ng ito. Hindi
pwedeng tutunganga nalang ako buong buwan na mag iistay ako rito. I'll make my
move. And I'll make sure that I would be successful.

I'll start my plan tomorrow. Nang mag gabi, napag pasyahan kung pumunta ng
bar. Hindi pa ako naka punta sa bar sa pilipinas kaya naman excited akung
pumunta. I hope Miguel won't know about this.

Doon sa California, isasama niya lang ako sa bar kapag kasama ko siya. He
never let me to go alone. And now, I am so bored in my suit. Mas mabuting
malibang muna ako sandali rito.

Isang high class end bar ang pinuntahan ko. I reasearch this on Google. And to
my surprise mas magandang tignan pag sa personal mo makikita. Sa labas palang,
nag uumapaw na agad ang pagka class nito.

Pagka park ko sa sasakyan na dala. Agaran ko itong pinatunog ng makalabas.

Hinagod ko ang suot na fitted dress na sleeveless style. Pero dahil sa
eleganteng desinyo nag mumukha itong napaka class tignan.Just like the bar
that I am going to hop in for tonight. Sobrang iksi nito pero dahil mapayat
ako hindi masyadong kita ang pwet. Na fifit lang talaga.

This is my own design, at limited edition lang ito. Maraming nag hahanap nito
dahil narin sa napaka gandang desinyo at pagka gawa ko. Pagka pasok ko palang
sa loob. Agaw atensyon na agad ako sa lahat. Especially girls na sa damit ko
naka titig. Pinag bubulongan pa ako. I know right. They just knew my cloth but
they didn't know that I am the designer and the maker of my outfit tonight.

"She's pretty and elegant on her style" I heard someone gossip. Napa ngiti
nalang ako ng palihim.

Akalain niyo nga naman. Noon lang halos pandirihan ako sa lahat. Dahil sa
sobrang baduy ko manamit. Hindi lang yan, palagi pa akung kinaawawaan dahil na
rin sa itsura kung halata ang pagiging mahirap.

And now. Look at them. Halos mag tulakan silang lahat para lapitan ako. Taas
noo akung nag lakad papuntang counter. Maraming sumasayaw sa dance floor
ngunit wala pa ako sa huwisyo para makisawsaw. I just wanted to be chill.

Muli kung hinagod ang suot. Pinaresan ko din ito ng boots na itim kaya mas
lalong bumagay sa akin ang suot. Malaki ang heels nito kaya mas lalo akung
tumangkad. Walang hirap akung umupo sa malaking high chair.

"One mojito please" I said

Nakita ko ang pag sulyap noong cocktail boy sa akin nang ilang ulit. Bago
tumalima sa order ko. Nang maibigay niya ito sa akin, malaki ang ngisi niya. I
know that smile. I just smiled lightly then drink the hard liquor.

Kahit pa kakaiba ang dating ng inomin sa lalamunan ko. I tried my best na

hindi mapangiwi sa anghang. Nakakamiss uminom nang ganito. I felt like I am
home now.

Nag order pa ako nang isa. Habang ginagawa ang drinks ko sinuyod ko ang lahat
ng tao. They were dancing like a wild animal. Nakita kung may papalapit sa
aking lalaking mukhang half american dahil sa tindig at mukha nito. Inilingan
ko na agad ito tsaka tumalikod para maharap yong isa pang hard liquor na
inorder.

"Hi Miss. You look stunning" Napaka lalim ng boses niya ng tumabi siya sa
akin.

"Thanks" I simply said bago ulit ininom ang panibagong order

"One ladies drink for her" Tinuro niya ako habang nakatingin sa cocktail boy

"I don't drink light. I want hard" Saad ko na ika-tingin niya sa akin. Hindi
ko siya binalingan bagko sa cocktail boy ako tumingin "Another hard liquors.
Cancel mo yang order niya" I said as I put my hand in the table counter

Sinundan niya ng tingin ang kamay ko. Napa "Oh" naman siya ng makita ang
singsing "I'll pay for your drinks, Miss. I need to go" Ngumiti siya ng pang
huli at hinayaang mag lapag ng pera.

Nang maka-alis siya napa-iling nalang ako ng ulo. Takot naman pala sa
singsing. Well kapag nasa ibang bansa ka. Kapag nakikita nilang may wedding
ring kana. Lalayo na agad yon. Just like the guy awhile ago.

"Hey.. Carl" Nagulat ako nang may nag lahad nang kamay sa harapan ko at
deretso itong umupo sa tabi ko. Halata ang pagka playboy nito nang dahil sa
ngisi niyang hindi na bago sa akin. I saw this creepy smile in California. And
it's so irritating to see those smiles

"Okay" Walang ganang saad ko

"Your name?" Pangungulit niya

"Shin" Nag kibit balikat ako. Hinagod ko ang buhok para makita niya ang
singsing

"Kasal kana? How many months?" Usisa niya

Pinakitaan ko siya na naiirita na ako sa presensiya niya at hindi ako
comportable. I just want a peace of mind. Bakit andaming lumalapit. Kadarating
ko palang dito.

"Five years ago and I have a three children" Pag sisinungaling ko pa

"I see. What do you want? I will pay your drinks" He said uncomfortably.
Mukhang gusto na niyang umalis pero ayaw niyang maging bastos sa paningin ko

"You can leave. I want to be alone"Saad ko

"I wonder where is your husband. Bakit ka niya hinayaan dito. This is not a
good place " Iling niya tsaka umalis

Natigilan ako don. Am I a wild beast right now? Na nag mumukhang walang nag
mamay-ari. I am here para marelax. Hindi ko naman sinabi sakanila na lumapit
sila para maoffend ko. I didn't dance any other guy. I'm here to have some
fun.

"Mag isa ka lang, Miss?"

Napatingin ako sa gilid nang may umupong lalaki doon. Isang mestizo na halata
ang pagiging pinoy. Sakto sa tindig at halata ang pagiging mayaman. Matangos
din ang kanyang ilong at may maninipis na labi.

"As you can see. May nakikita ka ba?" Taas kilay kung sabi

Nandito lang ako para uminom hindi para makipag landian. Kuntento na ako kay
Miguel.

"Nothing. But can I join you here. By the way. I am Lucas" Nag lahad siya ng
kamay. Naka ngiti ang kanyang mga labi at mga mata sa akin

"Shin" Maikling sagot ko tsaka nilahad ang kamay na may wedding ring.
Alinlangan siyang nakipag kamay sa akin. Oh boy! I am enggage. I smirk

"Your married?"

I simply nod at hindi na nag salita. Ininom ko ang mojito at hindi na siya
binalingan pa.

"You look beautiful by the way. Sobrang swerte ng asawa mo. How old are you?
You look young to get married early"

Am I so young? I didn't see that. I am old. Pakiramdam ko nga wala nang

magkaka-interest sa club na ito dahil mahahalata ang pagka tanda ko.

"I'm on the right age to get married. How old are you?" I ask boredly.

"I am 25. And I guess your 23 or 24"

Hindi ko maiwasang tumawa dahil sa sinabi niya. Napaka bata pa pala niya. Kung
ganyang edad lang siguro ako sa kanya at hindi ako enggage baka papatulan ko
pa itong kalokoha niya.

"What's funny?" Natawa na rin siya dahil mas lalo akung bumungisngis "Mas lalo
kang gumanda kapag tumatawa"
"Stop hitting on me. Marami ka pang kakaining bigas. I am 30 years old.
Married and have three children" Mas lalong lumaki ang ngisi ko nang makitaan
ko siya ng pagka gulat

"Hindi halata sa mukha mo. You look like my age. I can't believe this, you
have an angelic face"

Kinuha ko ang shot glass na kabago lang nilapag. Deretsahan ko itong ininom.
May sinasabi pa iyong lalaking mestizo sa akin kaso hindi ko na siya pinansin
pa. Nang mapansin niyang hindi na ako nakipag usap sa kany. Nag paalam na
siya.

"I think I need to go"

Naigtad ako ng hinawakan niya ang bewang ko bago siya umalis. Uminit agad ang
ulo ko dahil doon. Gusto kung umapila sa bastos niyang pag hawak sa bewang ko
kaso naka layo na siya.

Mariin ko nalang na hinawakan ang shot glass. What an asshole. May mga lalaki
talagang bastos. Pero ano pa bang aasahan ko sa Club. Marami naman talagang
bastos dito. Ngunit hindi ko parin maiwasang magalit ng husto at mag pupuyos
sa irita.

Nang maramdaman kung may lumapit nanaman sa akin mas lalo pang sumiklab ang
inis ko. I don't have time to entertain another guy at this moment.

Nasa likuran ko na yong lalaki. Ramdam ko na yong presensiya niya na malapit

na sa likod ko yong harap niya. Mabilis kung nilapag yong shot glass at
binalingan ang taong nasa likuran.

"Get lost. I am married and have a child. Stay awa-----"

Halos mahugot ko ang hininga nang makita ko ang rebulto na kaharap ko ngayon.
Lahat nang gusto kung sabihin nag kanda buhol-buhol sa isipan ko. Parang may
paro-paro na nag siliparan sa tiyan ko nang makita ko ang nag didilimang
pigura sa harapan ko.

Mas lalo siyang tumangkad ngayon. Ang kanyang katawan na halos hapit na
masyado ang suot niyang puting long sleeve. Lumaki din ito na para bang nag
gy-gym siya palagi. Ang kanyang ugat sa kamay ay parang nag sasabi kung gaano
siya ka delikado kung mahawakan mo ito.

Mahaba na rin ang kanyang buhok. Natatakpan ang kaliwang mata, magulo rin ito
na bagay na bagay sa kanya. Sabayan pa nang malalim niyang mata na may
mahabang pilik mata. He change a lot, andaming nag bago sa kanya. Mas lumala
lang ang kanyang postura.

Kung noon, halos hindi mo masikmura ang kakisigan niya mas lumalala lang
ngayon. Sa tuwing magka titigan kayo, para bang lulusawin ka ng mata niya.
Isang titig mo lang sa kanya kaya ka niyang pahinain. Siya ba talaga itong
kaharap ko ngayon.

Pang ilang beses akung kumurap baka nag malikmata lang ako ngayon. Hindi ko
alam kung pang ilang hininga ko na ang lumabas sa bibig ko. Namalayan ko
nalang na nanginginig ang mga binti ko. Nanghihina.

"I-Ikaw?"

Klaro siguro ang pagka gulat ko ngayon. Hindi ko alam kung para saan ang pagka
utal ko. Dahil sa labis na panginginig sa galit o dahil ito sa takot. Bumalik
sa alala-alala ko ang lahat ng ginawa niyang pag paslang kay papa Alfonso.

"A-anong ginagawa mo rito!" Galit kung tanong. Kinuyom ko ang kamao dahil sa
labis na pangigil na saktan siya.

Kaso nang hihina ang mga buto ko ngayon. Lalo na nung masilayan ko sa kanyang
pag mumkha na hindi man lang siya nagulat o naapektuhan sa pagkikita namin
ngayon. Naka igting lamang ang kanyang bagang. Ang kanyang madilim na mata ay
nag sasaad na wala siyang paki-alam kung anong ibabato ko ngayong masasakit na
salita.

"You what the hell are you doing here!" Nanginginig sa galit ko paring sigaw

Umangat ang upper lips niya habang sinusuyod ang kabuoan ko ng tingin.
Bayolente siyang huminga ng malalim pagkatapos nag iwas ng tingin. Nakita kung
gumalaw-galaw ang bagang niya nang ilang ulit. Hindi ko maiwasang mapa tanga
dahil doon.

"This is the club. What do you expect" Padarag siyang umupo sa katabi kung
upuan. Parang walang paki-alam sa nag haharumentado kung pag sigaw

"May gana ka pa talagang mag Clubing sa kabila ng ginawa mo noon. Napaka kapal
naman ng mukha mo! Nakakatulog ka ba ng maayos, Drai!" Hindi ko maiwasang
tumawa ng pagak "Napaka hayop mo para harapin mo ako ngayon na parang walang
nangyari! Mahiya ka naman! "

Kumunot ang noo niya. Hindi siya nag salita, mas lalo akung nag pupuyos sa
galit nang sinulyapan lang niya ako sandali pagkatapos hinarap ang cocktail
boy para mag sabi ng order niya.

"Damn you!" Hindi ko maiwasang maging emosyonal.

How dare he! How dare you Drai! Face me tonight like there's nothing wrong. I
can still remember what you said twelve years ago! Sinabi mo pa sa akin na
umalis ako! Tinataboy mo ako. Tapos ngayon haharapin mo ako na parang wala
lang.

Pinaramdam mo lang ngayon kung gaano ako, ka walang kwenta. Pinaramdam mo sa

akin ngayon na mas lalo mo akung minamaliit. Hindi ka ba talaga nakokonsensiya
sa ginagawa mo noon.

"Where's your husband? Bakit ka niya hinayaan dito na mag isa?" Bumaling siya
sa akin. Tinitigan ulit ako mula ulo hanggang paa. Nakakainsulto ang pag titig
niya sa akin

Kinuyom ko ang kamao. Mas lalong sumiklab ang pagka inis ko sa asta niya. Sa
kabila nang mga pinag sasabi ko sa kanya, yan lang ang ibabato niya sa akin.
Hindi ba siya luluhod sa harap ko para mang hingi ng paumanhin at mag sisi sa
lahat ng kagagohan niya noon.

"Wala kang pake-alam! Huwag mo akung pakialaman! Sobrang kapal ng mukha mo!
Hindi ka lang criminal napaka walang hiya mo pa!"

Namalayan ko nalang na tumulo ang luha ko dahil sa sobrang panginginig. Gusto

ko siyang saktan, pero hinang-hina na ako. Parang anumang oras mapa-upo ako
ngayon dahil sa pagkikita namin ngayon. Nakaka-drain ng katawan at buto.

Galing sa madilim na mata. Nag bago ang kanyang ekspresyon, dahan-dahang

lumambot ang kanyang mga titig sa akin ng makita niya ang luha sa mata ko.
Mabilis ko itong pinahid. Ilang beses ko ding nakita ang pag galaw ng kanyang
panga.

"Wala kang konsensiya! Wala kang konsensiya Drai! Don't act like there's
nothing happened over years ago! Your such an asshole! Your an asshole!"

Naramdaman kung pinakatitigan na kami ng mga taong dumadaan sa bar counter.

Wala akung pakialam kung mapahiya ko man siya ngayon. Gusto kung isumbat lahat
sa kanya ngayon. Itong mga hinaing ko na noon ka pa kinikimkim.

"I'm not just an asshole, Shion. I am more than that" He said breathless. Nag
iwas siya nang tingin sa akin. Nakita kung napapikit siya ng mariin.

Inatras ko ang mga paa. Gusto ko ng umalis, dahil habang patagal ako ng
patagal sa pakikipag usap sa kanya. Nawawalan ako ng lakas. Bumalot sa akin
ang pagka takot ng husto. Iyong mga masasakit na alala noon, iyong pag patay
niya kay papa Alfonso at higit sa lahat, yong araw na tinaboy niya ako. Nag si
labasan lahat ng hinanakit ko.

"I wanna kill you right now! Go to hell!"

Inatras ko pa ulit ang paa. Tumingala siya at hindi man lang ako binalingan.
Kahit neon light ang nag sisilbing ilaw sa aming dalawa nakita ko parin ang
pag balik-balik na galaw ng kanyang adams apple. Ininom niya ang naka hilerang
shot glass. Sunod-sunod yon. Lumunok ako ng ilang beses. Parang natuyuan ako
ng laway habang pinakatitigan ang meserable niyang pag inom.

"Tell me more! Talk more, Shion. Call me anything you want" Bigla siyang
humarap sa akin. Ang mapungay niyang mata na nag sasabing gusto niya pang
marinig bawat mura ko sa kanya. Humilig siya sa counter, para mas lalo akung
matitigan "Gusto ko marinig lahat sa bibig mo. Come on! Shout the fuck at me!"

Isang hakbang pa ng paa palayo sa kanya. Nanginginig na ngayon ang mga tuhod
ko, mas lumala lang dahil sa mga mata niya na tinatamaan ng disco lights.

"Fuck you jerk!" Mabilis lang ang pangyayari. Naka lapit ako sa kanya at
mabilis siyang sinampal ng ubod lakas. Hindi pa ako nakuntento sinampal ko
ulit ang kabilang pisngi niya "Kulang pa yan!"

Baling ang mukha niya sa kabila. Namula yon dahil sa sakit ng sampal na
natamo. Hindi ako nakaramdam ng pagsisi, tanging pamamanhid sa buong katawan
ang ramdam ko ngayon. Mas lalo lang tumingkad ang pag dilim ng kanyang mata.
Dahan-dahan siyang pumikit. Kuyom ang kamao.

"Oh my god! Why you slap my husband! Who are you!"

Napatingin ako sa babaeng kadarating lang. Halos mandilim ang paningin ko ng

makitang si Kim Arda itong kaharap ko ngayon. Hindi parin siya nag babago, mas
lalo lang siyang gumanda.

"He deserve that!"

Umalis na ako pagka tapos kung sabihin yon. Pumasok ako sa comfort room. Nang
makakita ng isang cubicle agaran akung pumasok roon, para doon pakalmahin ang
sarili. Pilit kung binalik-balikan iyong nangyari.

Husband? Kasal na sila ni Kim Arda? Akala ko ba.

Hinilamos ko ang kamay sa buong mukha. Doon ko lang namalayan na kanina pa
pala nanginginig ang kamay ko. Isang butil na luha ang pumatak sa kamay na
kaharap hanggang dumami.

Hanggang ngayon ang sakit parin pala talaga. Hindi ko mapigilang maging
emosyonal pa lalo. Ang sakit balik-balikan ang nangyari noon. Para akung
nilamon ng pagka takot kanina. Akala ko hindi na ako iiyak oras na makita ko
siya. Pero heto, hindi pa pala kompleto ang tatag ko sa sarili.

Nanghihina parin ako sa tuwing nakikita ko siya. Ang kaibahan lang, nakakaya
ko na siyang sigawan ng harap-harapan. Nakakaya ko ng ilabas lahat ng galit ko
sa kanya. How him! How dare him, showing his damn self without any regret!

Ilang sandali pa sa pag pakalma sa sarili lumabas ako ng cubicle na iyon. At

sa pag labas ko. Nakita ko ang naka ngising pag mumukha ni Namae De Alas.

Bumuhos sa isip ko lahat ng ginawa niya noon sa akin. Pinabugbog niya ako at
sinaktan ng sobra-sobra. Tapos ngayon. Nakikita kung masaya siyang nagkita
kami ulit. Kakaiba ang ngis niya sa salamin. Para bang may balak siyang
masama.

"Bumalik kana pala" Saad niya, she smirk at me. Pinatigas ko ang pag mumukha.
Hindi ko ipapakita sa kanya na nagulat ako sa pagkikita naming ito.

"Buhay ka pa pala" Ngisi ko. Nawala ang nag babanta niyang ngisi "Tadhana nga
naman. Nandito pala talaga ang dalawang kriminal" Tumawa ako na may insulto

"Hindi ko akalain na matapang kana ngayon, Shin. Noon lang para kang tuta. I
saw you awhile ago. Sinampal mo si Draizen. Iyon lang ba ang kaya mo" Nag taas
siya ng kilay. Sa repleksyon siya ng salamin naka titig sa akin

"Tinatanong mo kung anong makakaya ko?" Nag taas rin ako ng kilay "I can
destroy you. I will destroy all of you!" Mabagsik kung wika

Hindi siya natinag "Natakot naman ako. Sege nga pakitaan mo ako ngayon"

Nag hugas ako ng kamay at inayos ang buhok. Ngumisi ako ng nakakaloko ng titig
na titig siya sa akin sa salamin "Nakakaawa ka, Namae. Hanggang ngayon ba,
sunod-sunoran ka parin kay Drai? Kaya siguro nandito ka dahil patay na patay
ka parin sa kanya"

Nag bago ang mukha niya. Biglang umasim. Tila hindi nagustuhan yong sinabi ko
"What the hell are you talking bitch!"

"I'm talking to your stupidness! Nag mumukha kang tanga. Nabubulag ka sa

maling tao! Poor bitch!"

Nag lakad ako para lagpasan siya. I was going to grab the door para lumabas
nang maramdaman ko ang kanyang pigura sa likod ko na hihilahin sana ang buhok
ko. Kaso naunahan ko siya. Hinila ko ang buhok niya at idiniin ang kanyang pag
mumukha sa dingding.

"Let me go!" He shouted in pain

"Tandaan mo ito, Namae. Nag sisimula palang ako. No one can touch my skin nor
you. Hindi mo na mahahawakan maski hibla ng buhok ko" Bulong ko sa tenga niya
"Someday, makikita ko ang pag mumukha mong palaboy-laboy nalang. I can't wait
anymore, looking at you with a shitty face. Crying for help"
Padarag kung binitawan ang buhok niya pagkatapos umalis na sa comfort room na
yon. Hindi ko maiwasang matuwa sa naiiyak niyang pag mumukha kanina. Halata
ang pagka takot niya.

Taas noo parin akung nag lakad sa dagat ng taong nag sasayawan. Sa gilid ako
dumaan. At namataan ko agad ang isang table na may sofa. Nandon si Draizen,
nakahilata sa kawalan. Nanlamig ang mukha ko nang hinalikan siya ni Kim ng
mariin sa labi.

Ang kaninang nakakatakot kung ngisi ay biglang nawala. Nakita ako ni Drai,
habang nakipag halikan siya sa asawa niya. Nginisiha ko siya ng nakaka-
insulto. Hindi ko akalain na ganito siya ka dumi. Walang delikadesa.

Mabilis bawat hakbang ko palabas. Hindi na tinapos sa pag tingin yong

pakikipag halikan ni Kim Arda sa kanya. Nang makarating ako sasakyan, mabilis
ko itong pinatunog.

Bubuksan ko na sana ang pinto ng may humablot sa kamay ko. Isang mabagsik na
mata ang nasasagupa ko. Kung kanina nagulat pa ako sa pagkikita namin. Ngayon,
walang emosyon ko nalang siyang tinignan.

"Bakit nandito ka? Nakipag halikan ka pa don ah" Tinaasan ko siya ng kilay

Kinulong niya ako sa braso niya. Itinukod niya ang kamay sa pintuan para hindi
ako makawala. Naka sandal na ako ngayon sa pintuan ng sasakyan ko. Diniin ang
likuran dahil sa lapit namin sa isat-isa.

"Why your comming back again? Why your getting into my nerves, Shion" Mabangis
niyang saad

Bumilis ng husto ang puso ko. Nagiging abnormal dahil sa narinig sa kanya.
Madilim ang parte na ito kaya walang makakita sa amin at ang pag kagat ko sa
labi ay mariin lamang.

"Let me go!" Mabilis kung binawi ang braso. Tanging malamig na titig ang
ginawad ko sa kanya "Wala kang paki-alam kung babalik ako. Hindi mo pag mamay-
ari bawat desisyon ko. Bumalik kana sa asawa mo at makipag halikan ka doon.
Huwag mo akung sundan dito na para bang nag mamaka-awa kang tumigil na ako"

Tinulak ko ang dibdib niya kaso hindi ko siya matinag. Nang mapagod, tumigil
rin kalaunan.

"Kulang pa ba ang sampal na yon? Kulang pa ba yon para ipa-mulat ko sayo kung
gaano ka ngayon ka salbahe! Kulang na kulang pa yon, Drai!" Tinawanan ko siya.
Minamaliit.

Naramdaman ko ang malalim niyang hininga sa leeg ko. Galing sa sasakyan,

pinadausdos niya ang kamay sa bewang ko. Halos matuod ako ng hinaplos niya
yon.

Mabilis ko siyang tinulak at sinampal. Pangatlong beses na yon, pero hindi ko

parin maiwasang manginig sa sobrang galit. Hindi ko parin siya matinag.
Patuloy niya parin akung hawak.

"Umalis kana! Nandidiri ako sayo! Nakakdiri ka! Hayop ka!" Pilit kung
tinanggal ang kamay niyang sinakop ang bewang ko. Ngunit kahit anong gawin ko,
mas lalo niya lang dininiin ang mga kamay at ang kanyang sarili sa akin. Ilang
beses din siyang naka tanggap ng sampal sa akin.
Natigil lang ito nang hinalikan niya ako. Sobrang rahas nun, halos malugutan
ako nang hininga dahil kinagat niya ng marahan ang bibig ko. Nanlaki ang mga
mata ko.

Kahit anong kawala ko sa halikan namin, pilit niya paring hinuhuli ang labi
ko. Pinag diinan bawat labi namin.

"F-Fuck you, Drai! Fuck you!" May hinanakit kung saad ng kumuwala siya sa
rahas na halik. "Napaka dumi ng labi mo, tapos hinalikan mo ako ngayon na
parang wala kang kahalikan sa putanginang Club na yan!" Sigaw ko

"I told you, don't come back. Dahil hindi ko na mapigilan ang sarili ko"

"What the fuck asshole! Napaka baboy mo. Makikita mo! Mag hihiganti ako sayo!
Kulang pa yang mga sampal ko sayo. Kulang------"

"Tama ka, kulang pa nga yon. Kulang din ang higante ko sayo. Nag sisimula
palang din ako. Nag sisimula pa ako sa lahat" Bulong niya

Mabilis ko siyang tinulak. Sa puntong ito, nag tagumpay akung mapalayo sa

akin. Hindi na maproseso sa akin yong sinabi niya sa akin. Dahil nabalot na
ako ng pagka galit.

"Bakit ka pa kasi bumalik. Hindi kana makakatakas ngayon. Kulang pa yong halik
ko para parusahan ka pa. You need to pay your fuckin debt" Huling saad niya
bago siya umalis sa harapan ko.

Napasapo nalang ako sa labi ko. Hindi alam kung anong maging reaksyon sa
sinabi niya.

Chapter 34: Unfair

"Ito na ba lahat?" Tanong ko kay Luke

He simply nod "This is the businesses of Sy. I'll already put on how you will
negotiate to there business easily. Some of them are so hard for you to bring
them down. Anak ni Mr.Sy ang nag mamani-obra sa lahat"

Tinignan ko isa-isa yong mga folders na binigay niya. May apelyido doon nang
mga De Alas at Sy. Magka iba sila nang folder. Pinakli-pakli ko yong mga papel
na naka laman. Tiniklop ko rin agad nang di masyadong mag sink-in sa isip ko
lahat ng naka sulat.

"Kasali na ba rito yong lahat ng information sa nangyari twelve years ago?"

"Yeah...Naka detalye na diyan lahat. Especially ang pamilyang De Alas. Basahin

mo nalang yan."

Itinabi ko muna ito sa sofa para maharap siya ng mabuti. Siya lang ang pumunta
dito sa suit ko, magkasama naman sila ni Abegail at Amarie pati asawa nito
papuntang pilipinas. Ngunit dumeretso ito sa bahay nila sa QC. Bibisitahin raw
nila ako dito bukas.

"I saw Draizen, yesterday"

Bigla siyang natigilan. Napansin kung hindi siya mapakali. Ilang ulit siyang
bumuntong hininga.

"Nag usap kayo? Saan kayo nag kita? Accident meet up?" Sunod-sunod niyang
tanong

Hindi ko maiwasang, kumunot ang noo. Why I smell something fishy in my

brother, sa tuwing napag-usapan namin si Draizen. Para siyang namomoblema sa
diko malamang dahilan.

"Nagkita kami sa bar. Kasama niya si Kim Arda his wife" Nag taas ako ng kilay

Bumik sa alala ko yong pag halik ni Drai sa akin. Sobrang mabagsik nun, at di
ko kayang mawala sa sistema ko. Ewan ko ba pero pakiramdam ko, doon niya
nilalabas lahat ng hinanakit niya sa akin sa maraming taon na hindi kami nag
kikita.

Kinikilabutan rin ako sa paraan nang pag banggit niya ng huling kataga bago
siya lumisan. Bago niya ako iniwan sa labas ng kotse ko na tulala sa lahat.
Para akung sinaniban ng masamang espirito dahil hindi ako nakatulog buong
gabi.

_"Bakit ka pa kasi bumalik. Hindi kana makakatakas ngayon. Kulang pa yong

halik ko para parusahan ka pa. You need to pay your fuckin debt"_

That's the exact word he said. And still, binabagabag ako nang mga katagang
iyan. What did he mean by that? Me? I have a debt? At kailangan ko itong pag
babayaran? But how? Wala akung maalala na may atraso ako sa kanya.

Siya ang dapat mag bayad ng mga kasalanan niya sa akin. Siya dapat ang pag
buntongan ko ng pag hihigante laban kay papa Alfonso. Siya ang may atraso sa
akin kaya siya ang mag babayad.

Nag sisimula palang ako sa lahat ng ito. Nag iimbestiga palang ako sakanilanh
dalawa. Gusto ko silang pabagsakin sa lalong madaling panahon. I don't have
time for some other things, all I want is revenge.

"What? May asawa na si kuya Drailan?"

"Don't call him kuya!" I shouted iritatedly.

"Alright. Tss, I thought he had non" He said in disbelief

"Meron nga!"

"That's good" Nakita ko ang multo niyang ngisi

"What!? Are you happy?"

Hindi ko maiwasang kumulo ang dugo dahil sa naging reaksyon niya. How could
he! Masaya pa talaga siya na, mamuhay ang hayop na Draizen na yon. Samantalang
nag hihingalo pa kami, sa pagka wala ni papa.

Hindi ko hahayaang mamuhay na mapayapa ang lalaking yon. He doesn't deserve to

be at peace. Kailangan niyang mag babayad! Mag babayad siya sa lahat.

"Bakit nakikita ko ang sobrang galit sa mga mata mo? Gusto mo pa ba ang ex mo
ate? "He smirk playfully. Binabasa ang iniisip ko
Kinunotan ko lang siya ng noo "What! No! Hindi ko siya gusto! I have Miguel.
We're engaged. I love him, I don't have any feelings from that bastard!"
Kinuyom ko ang kamao. Tinagis ko rin ang bagang dahil sa sobrang galit.

"Bakit mukha kang affected? Are you sure in your feelings? I didn't see any
revenge in your eyes... I saw..."

Mas lalong sumama ang tingin ko sa kanya. Tinaas niya ang kamay bilang pag
suko. Alam niya kung paano ako magalit kapag hindi ko na gustuhan ang narinig.

"Wala nga sabi akung gusto sa lalaking yon. Ano ngayon kung kasal na siya.
That's none of my business, Luke. All I want is revenge, gusto ko siyang mag
dusa sa mga kasalanan niya. Ayaw kung mamuhay siya na parang wala lang. Mag
babayad siya!"

Napahawak ako sa dibdib dahil sa walang prenong pag sasalita. Nilamon na ako
ng sobra-sobrang galit pero tanging tawang nakakaloko ang pinapakita niya sa
akin. Mas lalong bumalandarya sa mukha ko ang pagka irita sa kanya. Kulang
nalang sapakin ko na siya ng heels sa ulo.

Hindi ko nagugustuhan yang tumatakbo sa isip niya. Anong akala niya? Na may
gusto pa ako sa napaka demonyong lalaki na yon? Sa lahat ng ginawa niya. Sa
lahat ng kasalanang nagawa niya sa pamilya namin, tingin niya mapapatawad ko
pa siya? Damn him! Damn that son of Mr.Sy.

"Is that so...Good to hear that. Kung hindi mo na nga siya gusto. Mas mabuting
tumigil kana sa pag hihiganti mo. Walang patutunguhan yan, baka diyan kayo
magka siraan lahat" Makahulugan niyang saad

"What do you mean?" I crest my head. Iniling niya ang ulo. Hindi na sinasabi
ang gusto niyang ipahiwatig "You know what. I don't get it? Bakit ayaw mo
akung mag higanti? Wala ka bang naramdamang pagka suklam sa nakaraang
pangyayari natin noong nakidnap tayo?"

Hindi ko talaga siya maintindihan. Palagi niya akung sinasabihan na itigil

ito. Pero kahit anong gawin niya, hindi niya ako mapipigilan. Hindi basta-
basta lahat nang yon. Hanggang ngayon pag naalala ko yong pinagdaanan namin
halos mag wala ako sa sobrang galit.

"I'm mad but not enough for me to take revenge. After..." He stop and look at
me with a disappointed look "Alam mo ate, gusto kung kayo nalang ni Miguel.
You will hate me after this"

Napahawak siya sa batok. Natapos ang usapan na yon na wala man lang akung clue
sa mga pinapahiwatig niya. Ang tanging hindi ko maintindihan sa kanya kung
bakit tutol siya sa lahat ng desisyon ko. Pati pag punta rito sa pilipinas
niya.

Tapos sabi pa niya, dito na kami magkakasiraan lahat. For what? Tingin niya
hahayaan kung sirain kami nang Draizen na yon. Baka siya pa ang siraan ko,
gagawin kung meserable ang buhay niya. Especially Phoebe.

Buong gabi ako nag gugol sa sarili sa pag babasa ng impormasyon tungkol sa mga
De Alas. Kahit pa may fashion Show na kinabukasan hindi parin ako natinag.
Gusto kung may malaman man lang bago ako gagawa ng hakbang.

Sa buong gabi na yon, marami akung nalaman basi sa impormasyon na binigay ni

Luke sa akin. Hindi ko maisip na madali niya lang itong nakalap. Well, he is
currently studying. Nag take siya sa pagiging prosecutor. Hindi na ako mag
taka.

Pinakli ko ang isang page, at mas lalo akung nacurios sa nangyari. Twelve
years ago. Namatay ang ama ni Namae, si Dante naman, nakulong din dahil sa
drugs at pang re-rape ng mga kababaehan.Hindi lang yan, nag bigti din ito sa
loob ng kulungan.

Hindi ko maiwasang magulat sa nalalaaman. Lalo na kay Phoebe, mag isa nalang
siya sa buhay at wala maski isang nag dadala ng mga negosyo at lupain nila.
Kung ganon, si Namae De Alas nalang ang kailangan kung pag hihigantihan.

Nalaman ko rin na bumagsak ang ibat-ibang negosyo nila dahil sa kapabayaan.

May bumili rin sa malawak na lupain ni Dante, iyong farm na masagana sa mga
gulay at hayop. Kaso sinabing hindi pa ito nabayaran dahil ayaw bitawan ni
Namae ang farm na yon.

Sila ang pinaka mayaman sa lugar namin. Lahat nang tao sa village namin sa
Farm nila nag tatrabaho pero simula noong namatay si Dante, halos hindi na
nangangalahati yong nag tatrabaho doon. Dahil na rin sa walang sapat na sweldo
na ibinibigay.

Hindi ko maiwasang mapatawa ng palihim. Patagilid na pala ang pamumuhay ng

pamilyang De Alas? Dederetsuhin ko na ba sa pag tanggal sa landas ko ang
tanging natitirang De Alas? I think this is more exciting.

Kaya maaga palang. Umalis na ako sa Hotel para mameet ang isang taong alam
kung makakatulong sa akin para sa unang misyon ko na ito.

Wala akung maayos na tulog kanina dahil madaling araw na akung naka tulog .
Pagka tungtong ng alas sais, mabilis lamang akung naligo at nag bihis para sa
meeting na ito.

"Hello Mr.Gonzales. Nice meeting you" Bati ko sa may hindi katandaang Lawyer.
Nginitian niya ako at tinanggap ang kamay.

"Hi iha. What can I do for you? Bakit hating napatawag ka sa akin?" Tanong
niya

"I want to have some agreement and a confirmation from De Alas family" Saad ko
"But can we have our order first? I didn't eat breakfast yet"

"Sure iha. Actually I'm full. Pero sasabayan nalang kita sa pagkain"

Tumango ako tsaka nginitian ng pang huli. Nag order ako diet breakfast at
isang lemon juice. Nag order din si Attorney. Pagkatapos nun nag usap ulit
kami sa sadya ko.

"About sa family De Alas? Doon sa farm nila? Pwede ko bang mabili yong lahat
ng lupain nila? I will double the payment" Sumandal ako ng maayos sa upuan.

This is my first plan. Ang kunan lahat nang mayroon ang pamilyang De Alas,
lahat ng kanilang ari-arian ay kukunin ko sa lalong madaling panahon dahil
hindi na ako makapag hintay na luluhod sa harapan ko ang isang Namae De Alas.

That bitch, she need to see her lesson. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay sa
kanya lahat ng yon. Hindi sa lahat ng bagay, ay mananatili sa kanya.

"You sure iha? Bibilhin mo lahat ng lupain? It cost a lot? Baka mamumulubi
ka?" He joke. Mas lalong sumeryoso ang mukha ko.

"I can pay. Mabilis lang mapalitan ang pera, kaya kung ibalik ang nagastos ko.
Now, can you help me about this? Kailangan ko yong mabili"

"Anong gagawin mo sa lupa ng mga De Alas?"

I was going to speak nang dumating ang order. Nilapag isa-isa ng waiter yon.
Nang maka alis yong waiter tsaka ako sumagot.

"I will destroy there farm"

Nakita ko ang tuwa sa mga mata ni Mr.Gonzales. Hindi malaman kung anong
erereact. Sinabi niya sa akin kung anong dapat gawin para maangkin ko ang
lupain ng mga De Alas. Tumango-tango ako.

"Money is not important for me. I don't gave a care how much cost is it. Can
we deal this?" Tanong ko

"We can. I can help you iha. Actually mabilis mo lang makuha yong lupain.
Kahit yong mansyon nila dahil walang will of testament na may susunod sa mga
yapak nang mga ari-arian nang Mayor"

"Anong ibig mong sabihin?"

Nabasa ko na ang buong ganap sa pamilyang De Alas ngunit hindi ko parin

maiwasang matuwa dahil sa compiramasyon na ito.

"Walang makukuha maski piso si Namae De Alas sa mga ari-arian dahil hindi siya
totoong anak ng mga De Alas. I mean anak lang siya sa labas. Walang nilagay sa
testament na siya ang mamamalakad, kundi ang kapatid nito na si Dante kung
sakali mang mamatay ang Mayor"

Hindi na ako nagulat sa nalaman. Nabasa ko rin ang tungkol dito. Kaya nga mas
pinabilis ko agad ang lahat. Hindi ako mahihirapan sa pag papatumba sa Namae
na yon.

"But the two of them are gone? What's next?"

"Dahil namatay si Mayor De Alas at ang anak na tagapag mana sana sa lahat ng
ari-arian. Ibebenta ang lahat nang pag mamay-ari nila. Kahit ang bahay, yan
ang naka lagay sa testament at ang pera na kita. Idodonate sa Charity at sa
lahat ng tao sa lugar na yon. Hahatiin ito"

Napa ngisi na lamang ako ng palihim. Kung ganon, wala nga talagang makukuha si
Namae na pera maski piso.

"What about her daughter? Saan yon pupulotin kung sakali mang mabili ko na
lahat?"

"I don't know. But all I could say, wala talaga siyang makukuha maski isang
ari-arian. Dahil na rin isa siyang anak sa labas"

And yes! You heared it? Hindi totoong anak si Namae kundi isa siyang anak sa
labas sa pamilyang De Alas.

Kabit ang mayor at nag bunga ang kanilang pinag samahan at iyan si Namae.
Pinatira niya ang anak sa mansyon nila dahil nagiging baliw ang kanyang ina.
Hindi ito tanggap ni Mrs. De Alas, kaya naman nag pupumilit parin si Mr.De
Alas na tanggapin ang anak ng kabit.

Wala na ngang magawa si Mrs.De Alas. Dahil ayaw niya namang iwan siya ni Mr.De
Alas. May anak na sila noon pa bago dumating si Namae sa buhay nila. Pure
nilang anak si Dante, at sa kabit naman si Namae.

Kaya noong namatay si Mr.De Alas. Laking galit na lamang nang ina ni Dante,
lalo pa noong nalamang may ginawa silang kidnaping at kami yon ni papa at Luke
ang nabiktima at mas lalo niyang inayawan si Namae. Dahil lahat ng yon ay
pawang sa kanya ang plano.

Mas lalo siyang nagalit sa babaeng anak sa labas. Kaya naman, halos isumpa
niya ito.

Inutusan ni Namae si Dante na kidnapin kami. And after that, nakulong si Dante
De Alas. Sobrang galit ni Mrs.De Alas sa naganap dahil namatay ang kanyang
importenteng tao dahil sa kagagawan ni Namae. Masakit yon sa parte niya dahil,
ama at anak niya ang nawala sa mundo.

Wala maski isang pinamanahan sa kanya. Namatay din kalaunan si Mrs.De Alas
dahil na rin sa sobrang lungkot. Ngayon si Namae ay mag isang namuhay at pilit
tinaguyod ang tagilid nilang ari-arian kahit pa hindi niya ito makukuha. Wala
maski isang mabibingit niya dahil na rin sa hindi hinayaan ni Mrs.De Alas bago
pa ito mamatay.

"Poor of her" Iniling ko ang ulo

Kaya nga halos wala akung tulog kagabi dahil sa kakaisip sa lahat ng nalaman.
Maski ako walang alam sa totoong pagka tao ni Namae. Kahit pa magka ibigan
kami noon, wala siyang nabanggit sa akin.

I only see her as a spoiled woman. Napaka spoiled niya sa ama niya, lahat ng
gusto niya ay makukuha niya ito. But now! I don't know anymore. Wala siyang
pang hahawakan dahil anak lang siya sa labas.Wala siyang makukuha man lang.

Kung nalaman ko ito nang mas maaaga at hindi niya kami ginawan nang
karumaldumal na pag kidanap at gumawa ng makasalanang gawain para mapa-bilog
ang utak ko. Baka kaawaan ko pa siya. Pero ngayon, tanging tuwa nalang sa
sarili dahil sa nalalapit na tagumpay.

"I will call you if everything is done. Pwede din nating bisitahin ang farm
para makita mo ang lawak nito"

I nod my head "I can't wait anymore. I will send the money directly pag naayos
na lahat"

Tumayo na ako pagkagapos kung makipag usap sa abogadong si Mr.Gonazales, hindi

nasayang yong pag pupuyat ko sa pag babasa ng impormasyon. Dahil lahat ng iyon
ay worth it pag hirapan, lalo na kung ganito lang kadali ang mag pa bagsak ng
tao.

Habang naka sakay sa sasakyan pabalik sa hotel. Hindi mawala-wala ang ngisi ko
sa labi. My next target is Draizen. I didn't read his background yet. Dahil
mas natuon ang atensyon ko sa pamikyang De Alas kagabi.

And now mukhang mag sisimula na ako sa kanya. Tataposin ko muna itong fashion
week bago ang lahat.

"Morning Love" Bati ko kay Miguel sa cellphone habang sumasakay ng Elevator.

Nandito na ako sa hotel at mukhang kailangan ko ng tulog para sa gaganaping
Fashion Show mamaya sa Zeion Agency Building

"Morning. Where are you?" Tanong niya. Mukhang nagising ko yata siya sa
mahimbing niyang tulog.

"Papasok sa Hotel. May ka meet kasi akung abogado kanina"

"For what?"

"May bibilhin akung lupain" Alinlangan kung saad

Pinakiramdaman ko siya sa kabilang linya nang hindi siya nakapag salita agad.
Mukhang nagulat siya sa bungad ko.

"Para saan mo gagamitin? And where is the location of that land?"

"Uh..Sa----"

Naputol ang sasabihin ko ng bumukas ang elevator at pumasok ang isang babaeng
maiksi ang damit. Makapal ang make-up at lupaypay ang katawan. Sinulyapan niya
lang ako sandali pagkatapos sumandal na siya sa elevator para pumikit doon.

Base sa itsura niya mukhang galing club siya dahil sa iksing suot. Para ding
hang-over. Medyo magulo ang buhok at halos hindi na magka muwang-muwang sa pag
tayo. Dahil na rin sa heels na suot. Hindi ko maiwasang purihin siya, she's
pretty but looks very meserable.

"Lupain ng mga De Alas" Balik tanaw ko sa katawagan. Nag iwas ako ng tingin sa
babae. Baka mahalata pa ako na tinitigan ang kabuon niya.

"Wait? What? Why?" Saad niya na mukhang hindi makapaniwala "Don't tell me, mag
tatayo ka ng negosyo diyan sa pilipinas? I won't allow you" Agad niyang wika

Kinagat ko ang labi. Hindi agad makapag salita. Plano ko sanang sirain ang
farm ng mga De Alas then after that. I will put a big Hotel. Mas magandang
tanawin yon sa mga tourista. Dahil napapaligiran ng bundok ang lugar na yon.
How I miss that place.

"I'll think about it, Miguel. Bibilhin ko lang naman"

Napatuwid ako sa pagkaka sandal. Nang huminto ang elevator sa 35th floor.
Bumukas ito at pumasok ang taong hindi ko inasahang makita ngayon.

Kamuntikan ko nang mabitawan ang cellphone na hawak dahil sa gulat. Lalo na

nung nagka tinginan kami, dahil sa akin agad dumirekta ang nag didiliman
niyang mata na wala paring pinag bago. Mas lumalala lang. Para bang nilalamon
ka ng mysteryosong mata niya.

Sinundan ko siya ng tingin habang naka pamulsang pa siyang pumasok sa loob.

Tila walang paki-alam sa pagkikita namin ngayon. Ni kahit magulat hindi man
lang mababakas sa kanya.

May sinasabi si Miguel sa kabilang linya kaso nabingi na ako. Dahil sa

pigurang nasa tabi ko. Oh God! Why this man looks very confident. Hindi ba
talaga siya natutubuan maski hiya o kahit pagsisi man lang.

Yes! Ganyan siya ka walang hiya para tumabi sa akin. Akala niya okay na kami
sakabila nangyari kagabi. He kiss me without permission.
Hindi ko maiwasang maalala nanaman yong halik niya sa akin kagabi. What the
hell is he doing here? Dito sa hotel ba nakatira ang isang Draizen Ken Sy? Or
is he stalking me? Could it possibly that's the reason why he's here?
Stalking?

How could he!

Gusto ko siyang sigawan at sumbatan ngayon. Gusto ko siyang murahin hanggang

mapagod ako ngunit tanging nagawa ko ay tikom ang bibig. Pinakiramdaman ang
presensiya niya sa tabi ko. Sa gilid ng mata ko pilit kung inignora ang
kanyang anyo kaso kahit anong gawin ko. Para akung hinahatak. He is so
destructable on his suit.

Pinikit ko ang mata para pakalmahin ang sarili. Galit ako sa kanya,
nanginginig ako ngayon dahil sa galit sa kanya. I want to shout so bad at him
pero...

"Hey! Are you there, Shin?" Nabalik ako sa ulirat dahil sa boses na yon ni
Miguel. Na mukhang nakalimutan ko panandalian.

"Y-Yes. Ano yong sabi mo, Miguel?" Hindi mapakaling tanong ko

Nakita ko sa gilid nang mata ang pag kunot ng noo ni Draizen. After I said
those name. Tinagilid niya rin ang ulo para matignan ako nang ka-onti. Iniwas
rin ang mata nang magka tagpo ang mata namin.

Kung siya walang emosyon ang mata. Ako naman masama ang titig ko sa kanya.
Para bang pinapatay ko siya sa pamamagitan ng matutulis kung titig.

Naiinis ako dahil nakakaya niya akung titigan kahit na alam niyang galit ako
sa kanya. Sakabila nang mga ibinabato ko sa kanyang mga salita kagabi sa club
pero parang balewala lang sa kanya yon lahat. I want to punch him!

Lumayo ako sa kanya para maka-usap nang mas maigi si Miguel. I'm bothered by
the man beside me. How could he look at me like nothing happened? Ganyan na ba
talaga siya ka hayop para hindi matubuan nang guilty sa sarili.

"Sabi ko. Bakit mo binili ang lupain ng mga De Alas? We already talk about
this, na kapag matapos ang Event na sadya mo diyan. Hindi kana babalik diyan?
Tapos ngayon malalaman kung..."

"I'm sorry. I already had a plan about this bago ako pumunta rito. Don't worry
pag natapos ang lahat hindi na ako babalik rito. Masosolo mo rin ako" I smiled
slightly kahit hindi niya makita

Napa sulyap ako sa babaeng katabi ni Drai nang makita kung kanina niya pa
tinitigan ang hindi magkalayong agwat na layo nila sa lalaki. Kanina niya pa
ito sinusuri ng tingin, na para bang hinuhubaran niya ito sa mga mata niya.

Hindi man lang binalingan nang mata ni Draizen ang babaeng yon na dahan-dahang
tumabi na sa kanya. Deretso lang ang tingin niya sa harap, naka pamulsa at
tila walang ganang nag hintay kung kailan bubukas ang elevator. Kahit sa
relong mamahalin sa kamay niya nag susumigaw parin ang kanyang appeal.

"Bakit hindi mo ito sinabi sa akin na ganito pala ang plano mo. I am so very
disappointed at you. You'd promise that you will not put a stain in that
place. Pero ano ito? Mukhang may plano ka pa yatang mag tagal diyan"
Kinagat ko ang pang ibabang labi. Mukhang hindi na ako makapag fucos sa
pakikinig kay Miguel dahil sa dalawang taong nasa gilid ko. Nakita ko sa
pheriperal vision na kinakausap na noong babae si Drai.

"I'm sorry. I will explain you everything pag naka punta kana dito sa
Pilipinas. Diba ngayon ang dating mo?"

Biglang bumukas ang elevator hudyat na nasa floor na yong babae. Umayos ako sa
pagkakatayo para hintayin ang pag labas ng babae na kinakusap parin si Drai.

"You look familiar, handsome. By the way I am Angelica" Pakilala nito. At nag
lahad ng kamay sa kaharap. Tinignan lang ito ni Drai. Sinulyapan ako sandali
na maski konting emosyon wala paring pinapakita. Tinanggap niya ang kamay ng
babae.

"Mamayang 9 am pa yong flight ko papunta diyan. I will come to your fashion

show. I want to talk to you about your decision without my consent" Si Miguel
kaso wala sa kanya ang atensyon ko

"Draizen...I'm the----"

"Wala ka bang balak lumabas. Kanina pa bukas yong elevator oh. Nag mamadali
ako, can you please go out now, Miss. Maligo ka muna bago ka kumausap nang
tao" Iritang saad ko sa babae na mukhang natigilan sa saad ko.

Nag tagal ang mata ko sa kamay nila. Naunang bumitaw si Draizen para tignan
ako na kunot noo. Siguro nag taka siya sa inasta ko. Di kalaunan balik ulit sa
blangko ang ekspresyon niya. Inikotan ko siya nang mata, don't look at me
asshole! Nandidiri ako sayo! Nandidiri ako sa kapal ng pag mumukha mo.

How could you look at me like that!

"Oh...I'm sorry. Bye handsome" Naka ngiti niyang paalam. Hindi inalintana ang
pang iinsulto ko. Hinaplos pa ang dibdib nang lalaki na naka bukas ang tatlong
buttons. Bago ito umalis ng tuluyan.

Nalaglag ang panga ko. Nag titigan ulit kami ni Draizen, nakitaan ko siya nang
multong ngiti kaso nawala din agad. I saw how his face harden. Ilang beses ko
siyang inirapan. Anong nakakatuwa doon? Pinapaalis ko lang yong babae dahil
nasa unit na niya ito. Bakit mukhang na amuse pa siya sa ginawa kong pagka
irita doon sa babaeng yon. I raise my brow and rolled my eyes ones again.

"Who are you talking with?"

Mabilis kung iniwas ang mata kay Drai para matuon ang pansin sa kausap na
mukhang nagulat sa kakaibang tono ko kanina. Gusto kung pukpokin ang sarili
dahil nawawala nanaman sa isipan ko na may kausap ako ngayon.

"I'm sorry, Miguel. Naka sabayan ko lang sa elevator na babae. Lasing tapos
walang balak na umalis kahit nandito na sa unit niya. Kainis!" Paliwanag ko.
Sinulyapan ko si Draizen na naka halukipkip sa tabi ko. Naka tingin siya sa
akin ng mataimtim kaya laking gulat ko nalang.

Anong tinitingin-tingin mo diyan! Pasalamat ka may kausap ako ngayon kaya

hindi kita masita!

Mas lumayo pa ako sa kanya. Magka salubong na ngayon ang kilay. Hindi parin
siy nag iwas ng tingin kahit pa halata na ang pagka irita ko pa lalo.
Seryoso lang naman siyang nakamasid sa akin pero halos maputol ko ang hininga
dahil hindi ako mapaki. Anong tinitingin-tingin ng lalaking ito ngayon. Siguro
narinig niya ang paliwanag ko kay Miguel kaya alam niya kung gaano nakakairita
ang ganong babae.

"I see. I will talk to you later. I think you must save your energy for
tonight. That's your long tired night, love. But don't worry.Nandiyan naman
ako mamayang gabi"

"Uh... Yes love, mag papahinga ako ngayon. See you tonight. I love you,Miguel"
Nag buntong hininga ako sabay ngiti

I need to smile. Hindi ko pinahalata na nabo-bothered na ako sa mga mata ni

Draizen na hindi parin ako tinantanan.

Namataan ko ang pag iwas nang tingin ni Draizen sa pwesto ko. Umigting ang
panga niya nang tinagilid niya ang ulo para matitigan ang kabilang dingding ng
elevator. Mas lalo siyang humalukipkip sa kanyang kinasasandalan.

I wonder why I can't take my eyes off from him. Dahil ba ito sa appearance
niya ngayon, suot ang long sleeveless na puti. Wala itong neck tie kaya naman
hindi naka unbotton ang tatlong buttons sa itaas. Ang kanyang matipunong
dibdib at pangangatawan, nag susumigaw nang labis na pagka attract sa babae
kanina. Hindi na ako mag taka kung bakit nag papansin yon kanina at halos ayaw
ng lumabas.

Sabayan pa ng buhok niya na magulo. And the diamond earrings na nasa tenga
niya. I can still remember na sinuot niya yan noong prescon. Tapos ako pigil
na pigil sa pag hinga habang naka tanaw sa kanya sa likod ng mga body guard.

Iyong pag labas niya sa sasakyan tapos itsura na kakaibang Draizen agad ang
nakikita ko. Hindi ko yon makakalimutan.

That scene was so vivid in my mind. Ngayon ko lang naisip na kaawa-awa ako sa
araw na yon. Nang hihingi ng atensyon niya. Pero sa huli wala akung nakuha.
Rejection is the most hurtful thing in our life.

"I love you too, Shin. See you"

"See you. I love you more"Wala sa sariling saad ko

Binaba ko na ang tawag. Masakit parin palang balikan ang lahat ng kaganapan na
yon. Nakakalungkot isipin na tanging masasakit na alala lang yon para sa akin.
But now, I am willing to fade all my memories from him. I'll started back at
one after all this struggles.

Hinarap ko si Draizen na ngayon. Mas lalong naging blangko ang tingin sa

kawalan. Dahan-dahan niyang binaling ang ulo sa akin. Nang maramdaman niyang
naka titig na ako ngayon sa kanya.

"Sinusundan mo ba ako? Pati ba naman dito, pinipeste mo ako!" Galit kung sabi

Malalim ang kanyang pinakawalang hininga.

"That's your husband right?"

Napaatras ako ng paa. Dahil sa lumabas sa bibig niya. Hindi dapat yan ang
respond niya sa sinabi ko. Why is he asking me?
Ang kanyang walang emosyong pag mumukha ay napuno ng kadiliman. Panandalian
lamang yon pero halos mag haharumentado ako sa di ko malamang dahilan.

"Answer my damn question, Drai! Are you stalking me!" Singhal ko

Mabilis siyang nag iwas ng tingin. Umigting ang kanyang panga sa pag iwas niya
ng tingin. Ilang minuto akung nag hintay sa sagot niya kaso wala akung narinig
maski isang boses sa kanya. Tanging pag hinga ng malalim ang ginawad niya sa
buong pag hihintay ko.

"Wow! So sinusundan mo nga ako rito! Paano mo nasikmurang mag pakita sa akin
sakabila nang mga kasalanan mo sa akin! Ganyan na ba katigas ang puso mo para
hindi mo maramdaman kung gaano kita kinasusuklaman sa tuwing nakikita kita!"
Tumawa ako nang pagak. Iniinsulto ang pagka tao niya.

Nakita kung kumuyom ang kamao niya. Mabilis siyang naka lapit sa akin at hawak
na niya ako ngayon sa magkabilang balikat.

"Iniisip mo rin ba kung anong naramdaman ko ngayon. Sa tuwing nakikita kita

alam mo ba kung anong naramdaman ko" Mariin niyang saad. Hindi ko maiwasang
magulat dahil sa rahas ng titig niya. At sa kanyang pag hawak sa akin

"Wala akung paki-alam sa naramdaman mo! Dahil ang tanging alam ko, mas makapal
ka pa sa lahat ng makapal. You even stalk me until here!" I shouted full of
anger

Tinulak ko siya para mapalayo sa akin. Naramdaman kung nag vibrate ang
cellphone ko, hudyat na may tumawag ngunit gusto ko pa siyang maka-usap. Hindi
pa ako nakuntento kagabi. Gusto ko pa siyang sumbatan ngayon.

"Tangina! Dalawang araw palang kitang nakikita pero halos...Patay na patay na

ako" Umatras siya para sumandal sa dingding. Napapikit siya doon at huminga ng
napaka lalim. Nag kislapan ang diamond earing niya dahil sa simpleng galaw na
yon

"Nag sisimula palang ako Drai. Tandaan mo yan!" Saad ko

Lumayo ako sa kanya. Nakakapagod siyang sumbatan dahil parang wala siyang
pakealam sa kung anong naramdaman ko ngayon. Bakit ang tagal namin dumating sa
floor namin. Gusto ko ng umalis, habang magka sama kami ngayon naalala ko lang
lahat ng sakit.

"Hello Clark?" Sagot ko sa cellphone. Hindi ko na binalingan ng tingin si

Draizen sa tabi.

"Ma'am, Shin. Nasend ko na po sa inyo yong mga files na kailangan mo sa

business trip mo diyan sa pilipinas. Naka complie na rin lahat ng tatrabahuin
mo" Saad ng sekretary ko

"Okay. Thanks"

"Walang problema, Ma'am. Mabuti nalang malakas ka sa akin kaya malakas ako
sayo" Tawa niya

Natawa na rin lang ako. Kahit pa hindi maganda ang hangin sa loob ng elevator
na ito, kahit papaano naibsan ka onti ang pagka galit ko kay Drailan. Nakalma
rin ako.

"Ewan ko sayo. Salamat pala, Clark. Anong gusto mong pasalubong? Mukhang
napagod ka yata sa trabaho mo diyan. You need a gift" Ngisi ko

Napatingin ako kay Draizen nang tumikhim siya. Hindi siya sa akin naka titig
kundi sa dingding. Nag uumigting parin ang bagang niya, sa simpleng galaw ng
kanyang adams apple mas lalo lang na depina ang madilim niyang postura ngayon.

"Kahit huwag na, Ma'am. Kiss nalang. Namiss ko ka malditahan mo dito eh"
Tumawa siya nang malakas.

Napa-iling at napatawa nalang din ako. Ganito talaga si Clark, nasasanay

nalang din ako sa biro niya. Kung hindi niyo na itanong, may girlfriend na ito
at matagal na sila.

"Kiss? You want a kiss from me? Saan banda ba?" Tawang-tawa kung saad.

Kung nasa harap lang siguro niya ako baka namula na yon sa kahihiyan dahil
pinatulan ko ang joke niya. Baka kanina ko pa siya kinutongan.

"Sa lips...Pfft" Humalakhak siya ng husto

"Sa lips ba kamo? Alright, pag uuwi nalang makakatikim ka ng hagupit na

kiss----"

Natigil ako nang may kumuha sa cellphone na hawak ko. Pinatay niya ang tawag
tsaka balewalang binalik sa akin ang cellphone. Magka salubong ang kilay niya
nang hinarap ako. Galit rin ang makikita mo sa mga mata niya. Walang pinagbago
mula kanina.

"What are you doing!" Nag pupuyos kung sigaw

"You have already a fucking husband and your going to cheat the fuck him. The
hell, Shion! You let yourself kiss some another guy. Ganyan kana ba ka tigang.
Your such a slut bitch!"

Mabilis na dumapo yong kamay ko sa pisngi niya. Halos manginig ang buo kung
katawan dahil sa pang iinsulto niya sa akin. Sino siya para tawagin akung
ganon!

Bakit sobrang sakit nun sa pandinig ko. Bakit halos manikip ang dibdib ko.

"Really? Slut bitch!? Sino ka ba? Sino kang putangina ka para pakealaman ako!
Wala kang pakialam kung sinong kakausapin ko! Wala kang pakialam kung sino ang
hahalikan ko! Putangina mo, Drai! "

Tinulak ko siya. Sakto namang bumukas ang pintuan ng elevator kaya mabilis
kung hinakbang ang paa paalis doon. Hanggang ngayon nanginginig parin ako sa
sobrang galit dahil sa narinig sa bibig niya.

Nag eecho yon sa ulo ko. Ako pa talaga ngayon ang slut bitch! Konti nalang
Drai! Luluhod ka rin sa akin. Sa harapan ko mismo. Inubos mo talaga ang kaka-
onting pisi sa akin na pinanghahawakan ko para maharap ka ngayon. I really
hate your mouth. Alam mo talaga kung paano ako patayin sa mga salita mo!

"Come on. We're not done yet! Hindi pa ako tapos makipag usap sayo! Kaya huwag
mo akung talikuran!"

Mabilis niyang hinawakan ang braso ko. Hinablot ko yon at tinuro-turo siya.

"Huwag na huwag mo akung hahawakan. Nakakadiri yang kamay mo! Nandidiri ako sa
maduming kamay na yan na pumapatay ng tao!" Sigaw ko. Naramdaman ko namang
nanginginig pa ako lalo pati binti ko "Hindi lang pala makapal ang mukha mo!.
Wala ka ring pusong hayop ka! Huwag kang mag papakita sa akin. Stalker
bastard!"

Nandidilim ang mga mata ko sa kanya ngayon. Kulang nalang sasabog na ako sa
sobrang pagka galit. Gusto ko siyang saktan pa ng sobra. Ngunit nang hihina na
ako.

I was going to walk away when he grab my hand so fast.

"Let me clear you. I'm not your stalker, I am not here for you. I am not your
slave anymore. I will never let my self drowning at you again. Ayaw kung
matatalo mo nanaman. Sabay tayong mag laro. Tignan natin kung sino ang
matatalo"

Natigilan ako dahil doon. Paulit-ulit kung binalik-balikan ang sinabi niya
ngunit hindi ko na masink-in ng maayos. What did he mean by that.

"Baliw kana! I am here para mag higanti sayo! Hindi ako nakipag kompentensiya
sa isang ex-convict na katuald mo" Bumagsik pa lalo ang kanyang madidilim na
mata.

Paulit-ulit nanamang nag eecho yon sa isip ko. Hindi ko akalain na masasabi ko
sa kanya na isa siyang ex-convict. Mas lalo tuloy akung nanghina. I saw how
his face crumpled into anger.

"Your right. I am a fucking ex-convict! So fucking what, I don't gave a damn.

Pero hindi kailan man ako nag sisi na nakulong ako. Alam mo kung bakit...
Because of my obsessed towards you"

Nanlaki ang mata ko. Mas lalo lang umusbong ang galit ko sa kanya.

"Ibig mo bang sabihin na kaya mong pumatay para sa akin! Are you crazy!?"Di
makapaniwala kung wika

"Yes! I am crazy over you. Baliw na baliw nga ako!. Pero ngayon..." Ngumisi
siya nang pang iinsulto "Not anymore. Hindi ko hahayaang mabaliw nanaman ako.
Tama na, sarili ko nanaman ang iisipin ko. Puro nalang ikaw"

Mas lalo akung hindi naka imik. Para akung sinampal ng ilang beses. Namanhid
ang buo kung katawan. Hirap na hirap sa pakikinig sa kanya. Did he gave up
again?

Hindi ko makuha lahat ng ipinunto niya. Wala akung maintindihan basta ang alam
ko...

"I hate you! I hate you from the bottom! You're obsessed asshole! You're my
stalker right, so don't denied that!" I shouted again.

Nag iwas siya nang tingin. What now! I am right Drai! Sinusundan mo ako.

"I told you I am not stalking on you" Matigas niyang saad. Mas lalong bumagsik
ang mata niyang ipinukol sa akin

"Good morning sir Draizen!"

May mga empleyado sa hotel ang dumaan sa amin. Halos mahugot ko ang hininga
nang mapagtanto ang lahat.
"I am visiting here. As you can see, I am the owner of this Hotel. So if you
want to go, because you hate me. Then leave!" Matalim niya parin akung
tinitigan. Ngunit klaro ang hinanakit sa mga mata niya "You're so unfair,
Shion. You are so fucking unfair!"

Mabilis siyang tumalikod. And the second time, he leave me dumbfounded.Nag

tatanong sa mga katagang naririnig sa kanya.

Chapter 35:Win

Padabog kung binuksan ang unit ko. Nag pupuyos parin sa galit, hindi ko
maiwasang mainsulto kay Drai. I don't know pero hindi mawala sa isip ko yong
saad niya.

Ako pa ngayon ang unfair? Bakit parang ako pa yong may malaking kasalanan sa
kanya? Para bang sinisisi niya rin ako ng sobra-sobra.

I don't have any hint. On his statement. Hindi ko siya makuha. Ang hirap
niyang basahin. Naguguluhan ako sa kanya. Wala maski isa akung ideya sa mga
pag babanta niya sa akin.

I didn't read his information yet 12 years ago. Gusto ko na tuloy basahin yong
nakalap ni Luke, para malaman ko na kung anong ikakaputok ng butchi ng Draizen
Sy na yon.

"Hey! Anong problema mo ate?" Tanong ng kapatid ko. Naka higa siya sa sofa.
Naka dekwatro ang paa. Naka unan naman ang isang kamay sa ulo habang hawak ang
cellphone sa isang kamay.

Pabagsak akung umupo sa tabi niya. Klaro parin ang pagka galit. Mabilis kung
ini-off ang telebisyon. Umahon naman si Luke sa pagkakahiga at natatawa pa
akung binalingan.

"What's with a grumpy face? Bad mood? Nag almusal kana ba?" Iling niya habang
natatawa parin

Sinamaan ko siya ng tingin tsaka tinapunan ng unan sa pag mumukha. Sinangga

niya naman ito ng mabilis. Kumuwala sa bibig niya ang halakhak dahilan para
mas lalo akung mainis.

"Bakit hindi alam ni Miguel na kay Drai pala ang hotel na ito!" Naiirita kung
wika. Sinabunotan ko ang buhok para doon ilabas ang labis na pagka inis.

"Nagkita ba kayo ni kuya Drai?"

Sinamaan ko siya ng tingin. Tinatawag nanaman niya ng kuya yong hayop na

lalaking yon. Tinaas niya ang kamay ng makuha ang mga titig ko sa kanya.
Natatawa parin siya.

"Naka sabayan ko siya sa elevator, papunta sa unit ko. And he said that this
is his. Sinabihan niya pa ako na kung ayaw ko sa kanya at hate ko siya pwede
naman raw akung umalis" Sumbong ko "Akala niya mag tatagal ako rito. Aalis ako
sa suite na ito"
"Bakit ka aalis. Maganda naman sa unit na ito. Ang ganda ng view at ang
desinyo tsaka style. This is perfect, ate"

"Perfect? Kay Drai ang hotel na ito. Hindi ko hahayaang magkita kami rito.
Galit parin ako sa lalaking yon!"

"Akala ko ba gusto mong mag higanti? Ayaw mo nun, magka lapit kayong dalawa.
Diba exciting yon?

Halos mahugot ko ang hininga dahil sa sinabi niya. Yes I want revenge but I
don't want if kaya ko bang makikita araw-araw si Drai? Halos manghina nga ako
sa bawat bigkas niya ng salita kanina.

Gusto kung magampanan ang pag hihiganti but how can I do that if that asshole
threatening me. He always spit that can make myself back out from my plan.
Para bang hinaharangan niya ako sa gusto kung gawin.

Wala pa nga akung ginagawa nagiging abswelto na agad sa tuwing nagkikita kami.
Kailangan ko na talagang basahin yong impormasyon niya para makapag simula na
ako. I really hate him!

"I will tell, Miguel to book another Hotel for us. I can't stay here!" I said
with a horror voice "Hindi ba nag research si Miguel na kay Drai ang Hotel na
ito? He also hate that guy so I'm confused right now"

"Ako ang nag book sayo sa hotel na ito. Your fiance said that I will book a
safe hotel here in the Philippines. So I think this is the safest" Tawa niya
nang lumukot ang mukha ko sa narinig

"What the hell, Luke! So from the beginning alam mo nang kay Drailan ang Hotel
na ito" He simply nod while grinning. Agaran ko siyang sinapak. Mas lalo lang
sumama ang mga tingin ko sa kanya "Why here!? Anong pumasok sa kokote mo!"

"What's the problem? Diba wala naman kayo ni kuya Drailan? Bakit mukhang
naapektuhan ka masyado? Ano ngayon kung magkikita kayo? May asawa na siya
tapos ikaw may fiance. So calm down, ate. Hindi pa magugunaw ang mundo niyong
dalawa" Asar niya

Napahilamos nalang ako sa pag mumukha ko. Hindi na alam kung anong tamang
gawin sa mga oras na ito. Tama siya! May punto siya kaya bakit ba masyadong
big deal sa akin ang hotel. But for god sake. Hindi ko na alam kung aalis pa
ba ako.

"Nahihibang kana, Luke. Alam ba ito ni Miguel na dito mo ako pina-book sa

Hotel ni Drai?"

Umiling siya "Don't worry. I won't tell"

Muli napahilamos nalang ako sa pag mumukha. Ngayon pa naman ang dating niya.
Sasabihin ko ba sa kanya? Pero no such big deal naman yata ito. I can handle
everything, Hindi ko hahayaang mag padal sa mga salita ni Drai sa akin.

Nang mag gabi, agaran akung nag pa salon dahil na rin ngayong gabi na ang
fashion show. Nang tumongtong nang alas otso ready na ako papunta sa Zeion
Agency, suot ang six inches heels at off-shoulder dress. Pinaresan ko ito ng
maliit na shoulder bag bago tumungo sa destinasyon.

Pagka rating ko doon. Halos malula ako sa labas ng building. Napaka taas, nang
building at maraming camera ang naka tutok sa akin habang papasok sa loob.
Tinahak ko ang pulang carpet habang naka ngiti sa nag iilawang camera.

"Yang style mo ngayon, Ma'am? From what made?" Tanong nung babaeng isa sa mga
reporter ng Magazine

"This is made by myself. By the way I am Shion Zeek Macapagal" Ngiti ko

"Diba ikaw yong sikat na designer sa ibang bansa? Ano ang pakiramdam na ehe-
held itong fashion show dito sa Zeion Company? Isa sa pinaka sikat na Agency
when it comes to modelling?" Tanong naman ng isa pa

"It's really great to be here again. Because it's been awhile since I came
here. And it's my pleasure that my design will be future here in this Company"

Isang ngiti pa ang ginawad ko sakanila bago ako dumeretso sa hall na kung saan
doon gaganapin ang fashion show. Marami parin mga camera na kinukunan ang pag
pasok ko.

Maraming nag tanong kung anong klaseng mga damit ang efe-future. Sinagot ko
naman iyon bago ako dumeretso sa likod ng napaka habang entablado.

Hindi ko maiwasang humanga sa ganda ng desinyo. No wonder kung bakit dito ito
ehe-held. Maganda rin ang pagkaka-arange sa mga palamuti sa buong Hall. Gusto
kung palakpakan ang gumawa nang ideya na ito.

May mga upuan na doon sa ibaba nang entablado kung saan yong mga audience at
camera man ay nandon naka titig sa mga rumarampa mamaya.

Ilang suyod pa sa buong hall bago ako pumasok ng tuluyan sa back stage.
Bumungad agad sa mga mata ko ang nag si ayosang mga modelo. Mga fifty models
yata sila and half of them ay familiar sa akin.

"Hello, Maam" Bati nila. Tanging tango lang ang ginawad ko sa lahat tsak
dumeretso na sa mga damit na pinadeliver ko pa galing California. Cheneck ko
yon lahat. May lumapit sa akin para kausapin ako sa plano mamaya.

"Okay na po lahat, Ma'am. Cheneck na rin ng CEO ng Zeion Company kung okay
magiging maganda ba ang kinalabasan ng event na ito"

Natigil ako sa pag tingin-tingin sa mga damit na naka hunger para harapin
siya.

"Pupunta ba yong CEO dito? I want to meet him"

"Uh. Yes, isa siya sa mga judges mamaya"

Biglang kumabog ang dibdib ko. Kung ganon makikita ko talaga siya ngayon. Good
to hear that. Binabayaran ako ng malaki para rito. And it's a big chance for
me.

"Ilang designer ba ang makakalaban ko?"

"Sampu, Maam. At pag pipilian kayo kung sino ang papasok. I think tatlo lang
yata ang kukunin para gawing worldwide designer sa Company namin"

Hindi ko maiwasang kabahan sa narinig. Kampante naman akung papasok yong mga
designs ko. Ilang Company na ba ang sinusuplyan ko sa mga designs ko sa ibang
bansa. Gustong-gusto talaga nila yong mga design ko dahil agaran itong mag
oout of stock.
But now, I don't know. Dobleng kaba ang naramdaman ko habang hinihintay na mag
sisimula ang event na ito. I was busy checking my Models when somey calling me
at the back.

"Flowers for you"

Halos mag tatalon ako sa tuwa nang makita kung si Miguel itong kaharap ko
ngayon. Napaka bagay sa kanya ang suot na black polo at itim na slocks.
Tinanggap ko ang dala niyang flowers tsaka siya niyakap ng mahigpit.

"I miss you. How are you?" Naka ngiti kung tanong

"I'm fine. Galing pa akung business meeting, dumeretso na agad ako dito. I
miss you too, Shin"

Hinalikan niya ako sa pisngi. Bigla akung namanhid sa bilis ng halik na yon.
Nginitian ko siya ka onti bago nilibot ang paningin sa mga Models na kasama ko
rito.

"Bakit di ka dumeretso sa hotel? Makapag bihis ka sana"

"Gusto na kitang makita e" Nginitian niya ako. He cuped my face.

Nakipagtitigan lang ako sa mga mata niya.

I don't know. But I felt so guilty. Habang wala siya rito, hindi ko man lang
naamin sa kanya ang lahat ng pag babalik ko sa pilipinas. Marami nangyari dito
ngunit hindi ko maamin sa kanya.

Nilapit niya ang pag mumukha sa akin. Pinikit ko ng mariin mata nang
maramdaman kung hahalikan niya ako. And the images of the man who kissed me
outside in the club flashes in my mind. Over and over again.

"Excuse me, Ma'am. Nasa labas po ng backstage yong CEO gusto kayong kausapin
lahat ng designer para sa event na ito"

Agad kung namulat ang mata tsaka tarantang tinulak si Miguel para lumayo sa
akin. Lumukob ang pagka taka sa mukha niya dahil sa reaksyon ko.

Napa kagat labi na lamang ako. Hindi ko alam pero biglang kumabog ang puso ko
ng walang humpay. Dahil ba ito sa sinabi ng organizer na gustong makipag usap
ng CEO o di kaya sa papalapit na labi ni Miguel.

"S-Sorry. Kailangan pala kami sa labas. I will talk to you later" Pinilit kung
ngumiti para maibsan ang kaba.

Bakit natataranta ako bigla? Hahalikan niya lang ako for god sake. Tsaka bakit
biglang pumasok sa isip ko si Drai? Why the hell he pestered me until now.
Gusto kung sabunotan ang buhok dahil sa frustration.

"I'll come with you, love" Saad niya. Hindi na ako umangal pa. Tinanguan ko
siya at sabay na lumabas sa back stage para mameet na ang CEO na nag hihintay

Isang maingay na mga Models agad ang bumungad sa akin pag labas at mga
reporter na pinapalibutan ang nasa gitna. Matangkad ang lalaking yon pero
halos hindi ko siya makita dahil sa mga Modelong babae na magkasing tangkad na
niya dahil sa suot na eight inches heels.

"Huwag ka ng sumawsaw doon. Naririnig naman natin ang CEO mula rito" Hinawakan
ni Miguel ang bewang ko ng akmang dadalo ako sa nag iingayang mga tao

"O-Okay" Sabi ko

Binalingan ko ang pigurang pinapalibutan parin ng mga ibat-ibang reporter. May

sinabi yong CEO kaso hindi ko masyadong marinig dahil na rin sa ingay ng
lahat. I only see his messy hair at ang makapal na kilay niya.

Gusto kung makita ang mukha noong CEO kaso kahit anong tingkayad ko hindi ako
nag tagumpay. Bakit kasi andami nilang naka palibot. Ngumuso na lamang ako
tsaka binalingan si Miguel na wala namang pake doon sa harap.

"After this, we will be having our dinner. Pupunta sila Abegail dito"

"Sasama ba si Amarie?"

Tumango-tango siya. Mas nilapit niya ako sa kanya kaya naman mabilis ko ulit
na tinignan yong pinag kakaguluhan. Bakit parang mabigat sa akin ang pag
babalik rito. Habang nakikita ko si Miguel ngayon. Halos hindi ako makahinga.

All my life, siya ang nag salba sa akin para mapaayos ang kalagayan namin ni
Luke. Siya at ang ama niya. Wala silang ibang hangad kundi para sa aming
kasiyahan. But I don't know if I take action in every situation. Ni isa hindi
ko pa yata nasuklian ang kabaitan nila.

That's why I am guilty right now. Simula nang makabalik ako sa pilipinas
marami na agad akung tinatago sa kanya. Especially about Draizen.

"Sayang talaga. May asawa na yong CEO natin"

"Ang swerte talaga ng asawa niya. Napaka bait ni sir at ang gwapo pa"

Kumurap-kurap ako sa kawalan. Doon ko lang na realize na tapos na pala ang pag
titipon kanina. Naka alis na yong CEO sa dagat ng mga reporters at tanging
likod niya lang ang nakita ko.

Napatingin ako sa dalawang Modelong babae na panay usap tungkol sa CEO. Sayang
hindi ko nakita yong pag mumukha nung may ari ng Agency na ito. I am so
curios, pero bahala na nga. Makikita ko naman siya sa judges table mamaya.

"Mag sisimula na!" Sigaw noong organizer

"Tara na Miguel. Pasok na tayo sa loob" Hinawakan ko siya sa braso. He simply

nod and follow me.

Nag ready na ang lahat nang mga Modelo para sa fashion show na ito. May nakita
pa akung kinakabahan habang sinusuot ang isa sa mga pinaka paborito kung
desinyo.

Nag silabasan na yong mga Models nang pumalakpak yong head ng Event. Bawat
damit na nirarampa nila sa entablado ay may nag announce nun kung kaninong
design yon. Kinakabahan ako ng sobra habang pinapanood yong mga modelong
confident na nirarampa yong mga design kung damit at mga bags also heels.

"You're doing good in your passion, love" Sabi ni Miguel sa tabi ko habang
nanonood rin.

"Kinakabahan ako sa magiging resulta" Tawa ko. Magaganda din yong mga design
sa ibang designer halos magka pareho lang nang aura kaya laking kaba ko lang
ngayon.

"Trust me, your design are all great. Isa ka sa mapipili" Pampalubag loob niya

Hindi parin naibsan ang kaba ko. Sa pinaka dulo nang stage napatingin ako isa-
isa sa mga judges. Medyo malayo yon dito sa back stage at madilim rin sa may
banda nila kaya hindi ko maaninag ang pag mumukha nang nandon.

Tanging naaninag ko ay may apat na judges doon and one of them is the CEO.
Pinaliit ko ang mata para maaninag ko kaso kahit anong gawin ko madilim talaga
sa banda nila.

Yong spotlight ay naka tutok lang sa mga Modelong rumarampa sa stage. And the
hall crowed are pitch dark. God! Why I am so curious on the CEO's face. Gusto
ko siyang makita sa malapitan but how?

"Gusto mo sa labas tayo manood? We can see clearly if we're in the crowd"
Hindi ko mapigilang saad kay Miguel

Napatingin siya sa akin. Tumango siya nang walang pag alinlangan. Kung ako ang
papipiliin mas gusto ko rito sa back stage pero hindi ko maintindihan ang
sarili. Bakit mas gusto ko sa malapitan doon pumwesto sa may banda ng judges.

"Sure. Let's go" Hinawakan niya ang kamay ko. Naka ngiti naman akung sumunod
sa kanya.

"Uh...Mr.Adriano right sir?" Natigilan kami sa pag tangkang pag labas nang may
humarang sa aming lalaki. May dala siyang notebook sa kamay at naka eye
glasses

"Yes. Why?" Tanong ni Miguel

"Ako nga pala si Christian Monteri, one of the reporter sa isang sikat na
Channel. Can I ask kung pwede ka bang maka-usap sandali? I am a big fan of
your achievement sir as an Architect"

Tumingin si Miguel sa akin. Senenyasan akung mauna nalang sa labas. Marahan

naman akung tumango tsaka lumabas na. I heard the guy who approach us, he ask
if I am Miguel's girlfriend. Hindi ko na narinig yong sagot niya dahil naka
labas na ako sa back stage.

Dumeretso agad ako sa gilid ng entablado kung saan. Ni rarampa ang isa sa mga
designs ko. May mga audience doon na puro mga naka business attire. Umupo ako
sa gitna bago itinuon ang pansin sa harapan.

Galing sa Entablado dumapo ang mga mata ko sa mga judges. Kumunot ang noo ko
nang makitang tatlo nalang ang nandon. Isang magka edad kung lalaki at
dalawang matanda na babae at lalaki. Saan na yong isang judges?

I wonder if who is the CEO in this Company? Nasa tatlo ba na yan? Kung yong
lalaking magkasing edad ko ang may ari nito? Malayo naman siya doon sa
pinapalibutan kanina. Naka clean cut yong lalaki na isa sa judges, tapos yong
CEO na tanging kilay at buhok ang nakita ko ay sobra layo. Naka messy hair yon
at makapal ang kilay. At sobrang tangkad din.

Malayo naman kung yang dalawa pang matanda ang ininterview kanina. The CEO is
so young base of what I heard and see.

Binalik ko nalang yong tingin ko sa entablado. Bakit ba ako binabagabag.

Makikita ko rin mamaya yong may ari nito.

Ilang sandali pa, dumapo yong mga mata ko pabalik doon sa table ng mga judges.
Automatically my jaw drop after I saw two people holding hands while greeting
the three judges sitting beside them.

Halos nanuyo ang lalamunan ko nang makita ko ang galak na pag mumukha ni Kim
Arda nang inalalayan siya ni Drai sa pag upo. Sobrang ganda niya sa suot na
floral dress. And if I am not mistaken, that is my limited edition design.

Nasa judges table sila naka upo. Magkatabi ang dalawa. May sinabi si Kim sa
kanya pagkatapos sabay silang tumingin sa entablado. Para tignan ang modelong
rumarampa.

Mabilis akung nag iwas ng tingin nang may binulong si Draizen sa tenga ni Kim
na ikatawa ng babae. Sinapak niya pa sa dibdib iyong lalaki dahil sa sinabi
nito.

And I felt my heart skip a beat until it went faster. Napa singahap ako sa
kawalan nang matignan ko ulit ang dalawa. They were laughing together nang may
rumarampa at design ko ulit yon.

Kamuntikan nang matapilok yong babe dahil sa haba ng dress na nag mumukhang
wedding gown. Natapakan sa sahig ang extension nito. At sa pag waklis niya sa
extension halos gumuho ang mundo ko nang makitang hindi yon ka aya-ayang
design. Masyadong exposing at halos wala nang matatakpan

Narinig ko ang bulong nang mga tao sa paligid dahil sa design na yon. For me
maganda siya dahil magagamit yon pang night gown. Pero ngayon ko lang naisip
na masyadong pangit para isali siya sa ganito.

Bigla akung nahiya sa di ko malamang dahilan. Lalo na nung matignan ko si Kim

na mukhang natatawa pa sa desinyo. Si Drai naman naka halukipkip at iniling
ang ulo.

Alam niya kaya na sa akin ang damit na yan? Oh God, Shion of course alam niya
na kasali ka rito. He is the CEO for god sake. Alam niya ang lahat ng event na
ito, especially isa ka sa pinadalhan ng invitations about this.

Hindi ko makuha kung anong purpose niya bakit niya ako sinali rito. Kung alam
ko lang na siya ang may ari edi sana nag refuse na ako sa offer na ito.

I didn't know na siya ang may ari sa Company na ito. This is a big shocking.
And here I am looking like a vulnerable because of my design. Napaka dami niya
palang negosyo sabayan pa ni Kim na isa ding magaling at sikat na artista.
While looking both of them right now. Bigla nalang sumagi sa isip ko na wala
parin pala akung sapat na laban.

I don't have enough power to face my responsibility about the past.

Nakakapangliit ng pagka tao. Kahit hindi ko na hintayin ang resulta. Alam ko
na agad na hindi ako makukuha.

Draizen Ken Sy was already plan about this. Gusto niya akung pabag sakin. Isa
akung sikat na designer sa labas, pero mukhang dito na yata ako mapahiya at
mapa tumba niya.

I don't have any idea about his plan. I don't have a freaking mind to think
his evil plan. He always said at me that he want revenge. Gusto niya akung pag
bayarin sa lahat. Tapos malalaman ko ngayon na parang sinadya niya ito.
"Mommy?"

Galing sa pagka tulala. Nalipat ang tingin ko sa batang kaharap. Kahit medyo
madilim nakita ko parin ng masinsinan ang pag mumukha ni Amarie na mukhang
napaka cute niya sa suot na baby pink dress.

"Amarie?" Gulat kung tawag tsaka siya kinarga "Saan ang mommy Abegail mo?"

"Nasa labas po. She said that I will be going to find you here. And I did"
Tumawa siya nang mahina

Parang may humaplos sa akin pagka rinig ko lang sa tawa niya. Para bang nawala
yong pangamba ko sa sarili. Lahat ng takot sa mangyayari ngayon ay nawala.

"Where is tito, Miguel Mommy?"

Naka ngiti ko parin siyang karga. Niyakap ko siya nang mahigpit dahil namiss
ko ang makulit na batang ito.

Sasagotin ko na sana yong tanong niya nang masagupa ko ang mga mata ni
Draizen. Nakahalukipkip ang braso. At mariin ang mga matang nakipag tigasan sa
akin nang pag titig.

Nawala ang ngisi ko lalo na nung kumunot ang noo niya nang mapatingin siya sa
karga kung bata pagkatapos sa akin.

Halos maigtad ako nang makita kung mas dumilim ang mga mata niya. May binulong
si Kim sa kanya ngunit walang gana niya lang itong kinausap ngunit sa akin
naman naka direkta ang mababagsik niyang mata.

Mabilis akung nag iwas ng tingin. Biglang sumiklab sa akin ang labis na kaba.
Mas doble pa kanina. I saw how dangerous his eyes right now while watching
with his pitch dark eyes.

"Si tito Miguel mo ba? Nasa back stage pa, Amarie" Sagot ko sa batang nag
hihintay sa sagot ko.

"Really? I miss both of you!" Niyakap niya ako ng mahigpit tsaka pinugpog ng
mliliit na halik. Natawa nalang ako sa kakulitan niya.

Muling bumalik ang mga mata ko sa lamesa ni Draizen at hindi na ako nagulat
nang makita kung mariin parin ang mga mata niyang naka pukol sa amin ni
Amarie. Ayaw akung tantanan. Nakita ko pang tumaas ang kanyang labi at kilay
habang mas lalong humalukipkip sa kina uupuan.

Mabilis akung tumayo habang karga parin si Amarie. Hindi ko na matatagalan

yong mga mata niyang nag susumiklab sa galit. Lalo na sa kanyang panga na nag
tatagis. Bigla akung nakaramdam ng takot.

Sa pag tayo ko. Nakita ko sa ang pigura ni Miguel na papalapit sa akin. Mas
kumabog ang dibdib ko. Natatakot akung makita niya si Draizen kaya naman
hinarang ko siya.

"What are you doing here Amarie? Where is your mom?" Tanong nito. Agad bumaba
ang bata sa pag karga ko para malapitan si Miguel.

"Hi Tito. I miss you!" Maligayang saad ni Amarie

"Miguel sa back stage nalang tayo. Nandito si baby Amarie. Hindi siya pwede
dito" Saad ko nang makitang napatingin siya sa may gawi nina Drai

"Alright love. Come here" Binalikos niya ang braso niya sa bewang ko habang
karga niya naman si Amarie sa kabila. Kung may makakapansin man siguro sa
sitwasyon namin ngayon baka iisipin nila na one big happy family kaming tatlo
at aakalaing anak namin si Amarie.

Bago tuluyang pumasok sa back stage. Sinulyapan ko sandali ang kinauupuan ni

Drai kanina ngunit hindi ko na siya nakita doon. Tanging si Kim at yong tatlo
pa ang nandon. Saan siya?

Natapos ang event na hindi ko na nakitang si Draizen na bumalik sa kanyang

kinauupuan. Kahit noong pag aanounce sa pipiliing designer para gawing sponsor
para sa next event ng fashion week ay wala siya.

Hindi ako mapapalagay habang inaanounce yong tatlong winner ng designer. Pigil
hininga ako habang nag hihintay sa pangalan ko na tatawagin.

"Maria De Jesus!"

Para akung nabagsakan nang langit nang tinawag ang huli at pangatlong pangalan
na yon. First time in my entire life na hindi ako nasali para sa efefutured sa
pinaka magandang design. I felt so down.

Parang ang lakas nang impact na hindi ka pinili. Ilang araw kung pinag
hahandaan ito pero sa huli wala rin palang silbi. Walang mali sa mga designs
ko, all of are worth it to stand.

Pero sino ba ako para mag reklamo. Iyong kinasusuklaman kung tao ang nag
mamay-ari sa Company na ito, nasa kanya ang desisyon at planado na itong
lahat. Nakalaan na talaga bawat desisyon sa kanya. Mas lalo ko lang siyang
kinagkinaglitan.

Look who is unfair right now. Siya lang naman. Ito ang pinaka malaking event
na sinalihan ko para sa fashion show pero napatumba niya ako ng walang hirap.

"It's okay, Shin. Maybe pinagpahinga ka nalang sa kasikatan mo bilang

designer. You can do it next time" Sabi ni Miguel habang palabas kami ng Hall.
"For me you are still the best"

Nginitian ko nalang siya nang pilit. Hindi na ako makapag salita. Napuno na
ang isipan ko sa kakaibang imahe ng lalaking pinapatumba ako. His words are
really bothering.

Sinalubong agad ako nang mga tanong nang makalabas sa hall na yon. Halos
yakapin na ako ni Miguel para lang lumayo ako sa mga reporter.

"Anong pakiramdam nang hindi ka nasali sa event, Ms.Macapagal?"

"May posibilidad ba na sasali ka ulit sa ganito. If you're given a chance?"

Wala akung sinagot. Nginitian ko lang sila ng ka-onti tsaka nilagpasan. Nang
makawala sa mga nag tatanong. Nakita ko si Hans at Abegail na papalapit.

"I felt bad for what happened inside" Saad ni Abe habang kinukuha ang anak sa
pag karga kay Miguel

"It's okay. At least nakita nila yong mga designs ko. Ganyan talaga eh. Hindi
sa lahat ng pagkakataon sa akin ang alas" Sinamahan ko ito ng tawa nang sa
ganon maibsan ang tensyon ko

"Nakita ko yong mga desinyo mo. Magaganda naman nagulat nga ako dahil hindi ka
nakuha"

"Baka may daya. I also admire her design" Iling naman ni Miguel.

"Your good. But maybe may pabor kaya hindi ka nasali" Si Hans naman ngayon na
mukhang hindi rin sang ayon sa pagka talo ko

"Ano ba kayo. Okay lang naman. Ilang beses na akung nakuha bilang designer sa
ibat-ibang larangang bansa. There's no big deal. Hindi pa ako mabubunkrupt"
Tinawanan ko nalang sila

Kahit ang totoo sobrang laki ng impact sa akin itong nangyari ngayon. Draizen
are doing his plan so bad. And I hate him even more. Wala akung malala na may
nagawa ako sa kanya.

But I need to accept this. Kahit pa mukhang may pabor nga ang competition na
iyon. Planado ang lahat.

"Mom, I want to poop" Naka ngiwing sabi ni Amarie sa kalagitnakalagitnaan ng

pag uusap namin.

"Ako na ang sasama sa kanya sa comfort room"

Hindi na sila nakipag talo pa. Sasama sana si Miguel ngunit agaran ko siyang
pinigilan.

"Pasok ka sa cubicle na yan. Can you handle yourself?" Tanong ko kay Amarie ng
makapasok kami sa comfort room. Walang tao sa loob.

"Yes Mommy. I'm a big girl na" Saad nito

Pagka pasok niya sa loob ng cubicle. Nanalamin naman ako sa malapad na

salamin. Inayos ko ang buhok. Tsaka nag lagay ng lipstick sa labi. I am so
meserable woman right now.

"Shit!" Nabitawan ko ang lipstick na hawak nang makita ko ang repleksyon ni

Draizen sa salamin. Naka hilig siya sa hambahan ng pinto. Mariin ang
pagkakatikom ng bibig niya. Ang kanyang mga mata na halos lamunin nanaman ako
sa panginginig

Mabilis kung ipinasok ang lipstick sa dalang shoulder bag para maharap siya.
Umahon siya sa pagkaka sandal. Nag lakad papalapit sa akin.

"Anong ginagawa mo rito?" Mahinang tanong ko sakto lang na siya ang

makakarinig nun. Masama ang ipinukol ko sa kanya

"Diba dapat ako ang mag tanong sayo? What are you still doing here?"

Ilang beses akung huminga dahil sa sindak ng boses niya. Natatakot akung
marinig kami ni Amarie kaya naman hinila ko siya sa sulok. Malayo sa cubicle
na ginagamit ng bata.

"What now, Shion? How's your feel? Being rejected?"

Natigilan agad ang buo kung katawan dahil sa saad niya. Iying fashion show ba
ang pinapahiwatig niya.

"I felt good. Mas mabuting na reject ako para hindi na kita makita. I don't
like being negotiate in your Company. It's a waiste of time, lalo pa't ikaw
yong boss dito" Matapang kung sabi. Mariin ngunit mahina yon.

Umigting ang panga niya sa narinig. Tila hindi nagustuhan. Akala mo mag
papatalo ako sayo? No way! Hindi ako mag papakita na, hirap sa akin na
tanggapin itong lahat.

"I thought you want revenge? Ayaw mo na bang sumugal?" He said darkly

"Yes I want revenge. But not this way. Not cheating this fuckin way Drai. Kaya
kung mag laro nang patas"

"So you wanted this game fair, huh?" He smirk. Lumapit siya sa akin. Inatras
ko ang paa nang halos ubusin niya ang distansiya na namamagitan sa amin.

"Stay away!" I shouted "I don't know what's your point! I don't know why
you're angry at me. And want some revenge. I should be the one who do that at
you!"

Tinakpan ko ang bibig nang hindi ko na mapigilang mag timpi na sigawan siya.
Mas lumalim ang titig niya sa akin.

Halos maigtad ako sa gulat nang maabot niya ang bewang ko at kinorner niya ako
sa dingding. Hindi ako makagalaw dahil sa bilis niya. Lalo na't halos hindi na
ako makagalaw ngayon sa panginginig.

"Mommy? Who are you talking with?" I heard Amarie shout in the cubicle.

"N-N-Nothing baby. Are you done?" Kahit nag haharumentado sa titigan at pag
hawak ni Draizen ngayon sa akin. Pinilit ko paring kinalma ang sarili.

"I'm almost done. My tummy's hurt Mommy"

"Really baby? I will put some medicine after you've done poop"

Bumilis ang pag hinga ng lalaking kaharap ko. Nag iwas ako ng tingin sa kanya.
Our burning stare are hurting me so much.

"Okay po"

Natahimik na rin di kalaunan. Habang nakipag sagotan kay Amarie para naman
akung mahimatay sa mga mata ni Drai. Sa tuwing nag sasalita ako para bang
gusto niya akung patahimikin dahil hindi niya kayang pakinggan bawat salita ko

"Get off!" I said in a low pitch.

"All this fucking years. I've waited you for nothing" He breath heavily
"That's why I wanted you to pay the damages that you ruin in my whole damn
life, Shion"

Para akung hinehele bawat katagang lumalabas sa bibig niya.My knees went
jelly, and I hate how my body becoms numb when were so closed.

"I didn't ruin you. You! You ruin me, Drai! Malaking parte ang kinuha mo sa
akin. You killed my father!"
"How sure are you?" He said in a wrath voice

Natigalgal ako don "Y-Your holding a gun...And..." Hindi ko na matapos-tapos

ang sasabihin dahil na rin bumalik sa akin ang alala "N-Nakulong ka diba?"

"I was in jail for ten fucking long years. With bruises. You don't know how
meserable I was while I was in that cage. You don't know what sacrifices I
did. Tapos pag balik mo rito. Ganito ang madadatnan ko. You're always being
unfair"

Habang binabanggit niya yon gamit ang hinanakit na boses parang pinipiga ang
puso ko sa sakit. Hirap akung huminga habang pinapakinggan siya. Diba dapat
maging masaya ako dahil naging masalimuot ang nangyari sa kanya sa kulungan
pero bakit halos madrain ako sa nalaman.

"What do you mean Drai? Kasi ako naguguluhan na ako sayo. Naguguluhan ako sa
mga nangyayari ngayon. Lalo na ikaw. Gusto kung mag higanti sayo but whenever
I do that. Hinaharangan mo ako"

"No need for you to take revenge. In the first place, you are always the
winner and always on top. You already take your revenge. Ubos na ubos na ako.
Inubos mo ang lahat. Nakapag higanti kana noong una palang"

Galing sa bewang tumaas ang kamay niya papunta sa pisngi ko. Halos matood ako
sa rahan ng kanyang haplos.

"Drai...What had happened? Liwanagin mo ako?"Tanging saad ko sa nag susumamo

niyang mga mata

"The past is not important. Please bare me this time. Let me take revenge. Let
me handle everything. Baby, please ibigay mo sa akin ito...Kahit ito lang"

And the moment he said that he kiss me. Sobrang mapusok nang halik niya na
halos gusto kung tugunan. Hindi ko mawari kung bakit pati paraan nang pag
halik niya ngayon nasasaktan ako.

Doon niya nilabas lahat ng hinanakit niya. Napakapit ako sa dibdib niya. Nang
mas lumalim pa lalo ang kanyang halik. Ginalaw ko ang labi, at sa pag galaw
nito ay siyang pag tigil niya. Halos abutin ko ang pisngi niya para lang
mahalikan ulit siya. I saw a ghost smile on his lips.

"You gave me strength to fight back. I'll take revenge and I am confident to
win this time. Hindi man ako nanalo sa laro na ginawa mo. But now. I'll surely
fucking win"

Lumayo siya sa akin. Sa kanyang likuran nakita ko si Jayson na lumabas sa

pinagtataguan. I was caught off guard when i saw him holding a camera. Taking
us pictures.

"Anong ginagawa mo!?" Hysterical kung tanong kay Drai na ngayon balewalang
tinignan yong mga kuha ni Jayson

"I will send this to a famous reporter. Any moment your image will be ruin. I
can't wait that your being called third parties between the famous artist Kim
Arda and a known business man"

Mabilis ko siyang sinugod dahil sa halo-halong emosyon sa akin. How dare he!
All this time pinaglalaaruan niya lang ako para iblackmail. All this time may
plano siyang siraan ako.
Kapag lalabas sa publiko ang mga litratong kuha. Mag mumukha akung kaawa-awa
na nakisawsaw sa pag mamahalan nina Kim at sa kanya. The worst part. Malalaman
din ito ni Miguel.

"Walanghiya ka!" Sigaw ko. Sinuntok-suntok ko siya. Nag si landasan yong mga
luha ko "Ano bang gusto mo! Ano pa bang kailangan mo! Wala akung ginawa sayo!
Hayop ka! Bakit kailangan mo pa itong gawin!"

"I told you. I'm just started. I will make you feel how meserable I was while
you're leaving me. You must suffer also, you must suffer, Shion" Matigas
niyang saad

"Putangina mo Drai! Ang lakas mong manira ng tao!"

"Don't be so unfair. Sinira mo na ang buong pagka tao ko, matagal na. It's my
turn to do the same"

Tinalikuran niya ako. Iniwan niya akung nanginginig sa takot. How fuck are you
Draizen!

Chapter 36: Memories

_Antonio Sy, dead on arrival in the Hospital. Year 2015, because of the bone
and lung cancer. The whole business of Sy Incorporation, was held manage by
Arda LaHera Corporation._

_Since both partner ship in the business are good conduct. To preserve the
quality and stock to gain there business negotiate by some stock holders. And
also it helps to be more active in the industry._

_This thing is surely will, surrendering by Antonio Sy after he pass away

since both of there son and daughter who's engage at the young age._

_But there engagement was cool-off because of the tragedy came. The son of
Antionio got jailed for ten years, after killing Alfonso Macapagal, the Fisher
vendor who got abducted by the son and daughter of the Mayor in Guadalupenian
Heights Village.Namae De Alas is the main master mind behind the abduction._

_And his brother Dante De Alas is the second master mind. Who's the drug
addict, rapist and the well known killer in there Villa._

_Base on the investigation Alfonso, was with her daughter and son. Riding a
jeepney when there are many men who pass there way. The family Macapagal was
kidnap and got hurt. His daughter was almost rape and his son have many
bruised._

_And the proof of killing was the son of Antinio Sy. Both family De Alas and
Draizen Ken Sy the 21 years old, the Inheritance of Sy Incorporated was the
murderer. They assasinate the Macapagal family. The accusations was clearly
seen during that day. He is involving in the crime scene._

Pumikit ako nang mariin at itinigil ang pag babasa. Hinilot ko ang noo.
Paulit-ulit kung binasa ang impormasyon na ito. Hanggang ngayon hindi parin
ako makapaniwala.
Si Draizen ay nakulong ng sampung taon dahil pinatay niya si papa. Tapos
naabutan raw ng mga pulis sa panahong iyon. Tapos yong ama naman niya namatay
dahil sa cancer. I couldn't believe this, kung ganon huli na pala ang pag
babalik ko para mag higanti.

Tanging mga anak nalang nila ang ipinupunta ko rito. Nag sisi pa tuloy ako
kung bakit hindi ko ito inaasikaso, umabot pa ng ilang years bago ako kumuha
ng impormasyon.

Nakaka-istress. Mababaliw ako, sa lahat nang ito. Wala na sila? Papa ni Drai?
Ama ni Namae De Alas. Si Dante, wala na rin.

And base in the information. Naging cool-off yong engagement nina Draizen at
Kim dahil nakulong siya. Kung ganon, totoo bang natuloy ang kasal? Kung twelve
years ago na putol yon.

It's been two weeks since the last time we've talk doon sa comfort room ng
Zeion Agency. Hindi ko akalain na hanggang ngayon hindi pa lumabas ang article
tungkol sa halikan namin.

Nakakatawang isipin dahil nakaramdam ako ng takot sa banta niya. Ilang beses
akung nag aabang na lumabas yong isyu na gusto niyang mangyri. Ngunit nag daan
ang ilang araw. Wala pa naman akung natanggap na balita tungkol sa pagiging
third parties ko sa dalawa.

That asshole! Siya pa itong may ganang mag banta sa akin. Siya ang may
malaking kasalanan sa akin, dapat siya ang mapahiya ngunit bakit halos ako
itong hindi magka muwang-muwang sa pag hihiganti niya na hindi ko makuha kung
para saan.

Nahihibang na ba siya? Hindi ba talaga siya natutubuan ng konsensiya sa

ginagawa niya? Klaro naman siguro sa impormasyon ni Luke na may kasalanan nga
siya. Na siya ang pumatay sa ama ko, pero bakit nag mumukhang ako pa yong may
malaking kasalanan sa lahat. Lalo na sa kanya.

Ginulo ko ang buhok. Pagod na huminga ng malalim. Kinuha ko ang loptop sa

maleta. Nang makuha ko ito mabilis ko itong binuksan. Senearch ko sa Google
ang katotohanan. Hindi parin talaga ako satisfied sa impormasyong nakalap ni
Luke.

Kulang parin sa akin ang nalalaman. May pamagat doon na "The famous car racer
Draizen Ken Sy got jailed"

Mabilis ko yong binuksan. And to my surprise, same information na binasa ko sa

nakalap ni Luke. Binasa ko yong comments at may isa lang doon. And the rest
denelete na. Kumunot ang noo ko, why they deleted. Ka bago lang nang comments
na yon. It says...

" _This is wrong. This one is a scam"_

What the hell is this. And after that, nadelete yong comments. Napatanga ako.
Anong nangyari? Bakit nawala agad yon. Anong ibig sabihin niya sa comment?

Nag hanap pa ulit ako nang impornasyon ngunit nadala ako sa article na kung
saan kinasal si Draizen at si Kim last year. Ilang beses kung sinink-in ang
binasa ngunit hindi ko talaga maiwasang magulat.

Natuloy pala ang kasal ng dalawa? Nakasal sila last year? I thought hindi
totoo iyon. Ngunit bakit ganito? All over the article is about there wedding
day.

May video pa doon na kung saan nag exchange of vows silang dalawa. They were
look so very happy. Si Drai na mukhang seryoso for the whole ceremonies at si
Kendall na hindi matanggal ang ngiti sa labi. Nang mag halikan sila mabilis ko
yong ene-exit.

Noong una hindi pa ako naniwala sa naririnig lang pero klaro talaga na kinasal
sila ng totohanan sa video. The strange feeling in my esteem, were not good as
I look in the wall. Thinking what I've been watching earlier.

Hindi ko nagustuhan itong kakaibang naramdaman ko ngayon. I hate how my

stomach crumpled. My eyes become dull while the images of the two people who
had there happy wedding two years ago was flashes over and over again in my
mind. Why I'm so bothered.

"Shin"

Mabilis kung sinirado ang loptop ng dumungaw ang ulo ni Miguel sa pintuan.

"Come in, Miguel" Pinilit kung ngumiti para hindi niya mababasa na may malalim
akung iniisip kanina.

Nag lakad naman siya papasok sa kwarto ko. Umupo siya sa tabi ko at tinignan
ako nang mainam.

"I received an email. Sa abogadong si Mr.Gonzales. Sabi doon, pwede raw natin
tignan ang lupain ng mga De Alas. Sa makalawa, the land is fix at nalilipat na
yong pangalan mo doon"

I can't believe the process are too short. Nag bigay ako nang kalahating bayad
noong nakaraang linggo nang sa ganon malipat na agad yong pangalan ng lupa sa
akin. And there, finally sa akin na rin ang lupain nang mga De Alas.

"I will check my email later. What about the mansion?"

"It was all good. Naka pangalan na rin sayo yon. I'll already paid the rest "
Hinagod niya ang ulo ko

"Ano? Bakit mo binayaran? I can do that, Miguel!" Di makapaiwala kung saad.

Nanlaki ang mata ko

"Malapit naman tayong ikasal e. Kaya tutulong ako sa lahat ng gastos mo.
Susuportahan kita lagi"

Mabilis napalitan ng pagka manhid ang katawan ko. I still don't know how to
react on his statement. He paid the rest of the house? Wala na akung utang
kung ganon.

"Babayaran kita. I tatransfer ko yong pera na binayad mo sa bank account mo

ngayon. I can handle everything, Miguel. I don't need any help from you.
Malaki na ang-----"

"Wala akung paki-alam sa nagastos ko, Shin. I just want to help, I am your
fiance I hope you will accept this thing"

"Malaki na ang utang namin sa inyo. Tama na ang tulong ninyo sa amin ni Luke"
Iniling niya ang ulo "Huwag ka namang makipag bangayan dahil lang tinulungan
kita. Pupuntahan natin ang lupain at mansyon ng mga De Alas, and afer that.
All your decision will be grant. Hindi na ako mangingialam sa gusto mong
gawin"

I sigh. I know his attitude, ayaw niya talagang mag papigil basta sinimulan na
niya. Tumango na lamang ako ng marahan. Kahit labag sa akin ito, masyadong
malaki yong pera na invest niya. Ayaw ko nang palakihin pa ito.

Kahit sinabi niyang ayaw niyang ibalik ko ang pera. Ibabalik ko parin yon.
Bukas ihuhulog ko sa bank account niya iyon. Bahala na kung magagalit siya sa
akin.

Mabilis lamang ang araw na lumipas. Ready na ako papunta, sa malayong lugar ng
Village namin noon na kung saan doon ako lumaki. Namimiss ko na rin ang bahay
namin. Kamusta na kaya yon? Marami na sigurong sira.

"Ilang araw ka doon, ate?" Tanong ni Luke. Nasa sofa siya nag loloptop. Gusto
niya sanang sumama ngayon ngunit marami pa siyang project na ipapass.

"One night. Ayaw mo ba talagang sumama?" Iniling niya ang ulo

Tinanw ko ang pigura ni Miguel na naka suit at slocks. May dala din siyang
hand bag. Kumunot ang noo ko sa kanyang porma.

"Where are you going? You're going to work?"

"I'm sorry, love. Tumawag yong isang client ko ngayon. Makipag meeting siya sa
akin mamayang gabi. Ihahatid nalang kita sa destinasyon mo, then I will be
going to my meeting after "

"Emergency meeting ba yan? I want you to be there ? But..." Suminghap ako.

Bigla akung na disappointed sa meeting niya. Bakit ngayon pa talaga yan

"Huwag kang mag alala. Pagkatapos ng meeting dederetso na ako sa Village. As

much as I wanted to decline this, but I can't this is the project for me as an
Architect"

Hindi na lamang ako umangal pa. Ayaw ko namang maging tutol dahil lang gusto
ko siyang isama sa lupain nang mga De Alas. Habang nasa byahe kami tahimik
lamang ako.

"Yong mga tauhan mo, pupunta ba sila bukas?"

"Yeah. By tomorrow morning nasa farm na sila. They are all ready to wrick the
land"

Napa ngiti na lamang ako ng palihim dahil sa narinig. Finally, nasa ayon narin
yong mga plano ko. Ano kaya ang maging reaction ni Namae pag nakita niya ang
Farm nila na sinisira ko. Gosh! I can't wait anymore, she'll beg for
forgiveness.

"Have you checked your bank account?" I ask

"For what?" He ask confuse

"Uh...Trinasfer ko yong pera na nilaan mo sa bahay at lupain ng mga De Alas. I

cannot take your money for investment. Hindi kaya nang konsensiya ko na pati
ito ay mag lalaan ka ng pera" I bite my lips
Naka tutok lang siya sa daan. Nakita ko panandalian sa mukha niya ang pagka
inis dahil sa narinig. I'm sorry Miguel, but I can handle everything without
your help.

"We've already talk about this, Shin. Tinuloy mo parin ang pag babalik sa pera
sa akin. You've made me useless as your fiacee" He breath vulnerable

"I'm sorry" Tanging saad ko

Hindi ko na narinig ang kanyang angal sa ginawa ko. But I saw how mad he is
while driving. I keep on talking about something but he didn't pay any
attention so I zip my mouth. And the moment our silence becomes heavy.
Naramdaman kung na guilty ako.

Miguel only wants to help me. For the past years na kasama ko siya, wala
siyang hangad sa akin kundi ang tulongan ako sa lahat. Pero ngayong may pera
na ako, hindi ko na matatanggap yon lahat.

Nakokonsensiya ako dahil parang pinaramdam ko sa kanya kung gaano siya ka

walang silbi sa akin. But No! He fulfill everything in myself. I'm satisfied
that he is with me. I like him. No! I think I love him. And I can't take the
risk that he will gonna take all the burden.

"I'm sorry again" My soft voice were shaking right now.

Sa hinaba-haba ng byahe. Ngayon nalang ulit ako umimik nang makarating kami sa
harap nang bahay namin noon. Nakatanaw ako sa gate namin. And the memories are
getting back in my mind. I can't help but to felt teary-eyed.

"I don't know anymore, Shin. But I will try to understand you" Sabi niya nang
maharap niya ako.

"Gusto ko lang talaga tumayo na mag isa. Iyon lang" Pag paliwanag ko pa

Bumuntong hininga siya. Pagod sa pakikinig sa akin "It's okay. You're here
now. Bukas babalik ako rito " I nod

"Ingat ka" Mabilis ko siyang hinalikan sa labi. Mukhang nagulat pa siya sa

ginawa ko. Nakita kung ngumiti siya. And the moment I saw his smile, I felt
pang in my heart beat. Nag iwas ako nang tingin tsaka lumayo. "Call me"

"Alright.I will call you when I am in the City"

Tumango ako. Pagka labas ko nang sasakyan. Hindi na ako nagulat nang
pinalibutan ako nang mga kapitbahay namin. Nag bulong-bulongan sila at
tinignan ako mula ulo hanggang paa.

"Aba'y si Shin nga ito!" Sigaw noong matandang pinaka chismoso sa Villa

"Sabi ko sa inyo eh. Anak ito ni Alfonso!"

Mas lalo lang silang nag bulongan. Lalo na nung naka alis yong sasakyan ni
Miguel kaya mas lalo silang lumapit at pinalibutan ang pigura ko.

"Naka dekotse kana ngayon, Shin ah! Balita ko kasal na kayo ni Miguel. Iyong
anak ni Edgardo!"

Nag si tandaan na silang lahat. Marami na ring chikiting ang nakisawsaw. Hindi
ko maiwasang humanga sa pag babago ng lugar namin. Halos nag bago na ang bawat
pamamahay dito at dumarami na rin. Kahit maliit na village lang ito pero ang
sayang pag masdan nang mga taong nandito.

We treat each other as a family here. And the memories was still good in my
mind while watching all of them. Happily looking at me like queen who come
down to help them.

"Kamusta na po kayo rito?" Ngiti ko sa lahat. Tinanggal ko ang suot na eye

glasses sa mata para matitigan sila isat-isa. Halata talaga ang saya nilang
lahat.

"Okay lang kami dito. Aba'y kamusta kana ba? Sobrang tagal mong naka balik
rito"

"Nalulungkot ako sa nangyari sa inyo, eneng. Namatay ang ama mo tapos ikaw
naman. Naging masalimuot ang karanasan. Tapos pag balik mo rito, heto! Naging
marangya kana" Sabi ni Many Teresa kundi ako nag kakamali

"May rason siguro po kaya nangyari yon lahat. Dahan-dahan ko na pong tinanggap
ang nangyari sa amin. Masaya ako at nakita ko pa kayo rito" Ngiti ko

"Ano pala ang ipinunta mo rito sa lugar natin? "

"Akin na po ang buong lupain na ito. Binili ko ito sa mga De Alas. Nga pala
may mga grocery at bigas ang dadating bukas. Bilang tulong na rin sa inyo
rito"

Mas lalo silang nag bubulonga sa sinabi ko. Hindi makapaniwala dahil iyong
babaeng, nag titinda lang nang kung ano-ano noon. Nag mamay-ari na ng Village
na tinitirhan nila ngayon.

Mabilis lang talaga ang panahon. Hindi mo akalain na maabot mo ang bagay na
mahirap abutin. I'm not that kind of rich na halos lahat nang gusto bibilhin.
I only buy something that is needed and important. And helping them is my one
of my success in life.

"Napaka yaman mo na pala ngayon!"

"Mukhang ikaw ang pumapalit sa napaka yaman nang De Alas. Sus! Mabuti ngang
nakulong at namatay ang pamilyang yon. Napaka masahol pala" Sabi nang isang
matanda na sinita nang iba pang kasamahan niya.

Napa iling nalang ako ng ulo. Marami parin talaga ang hindi makapaniwala sa
nangyari. Kahit ako, hindi ko akalain na dumating sa puntong mawawala sila sa
landas ko.

"Sege na po. Puntahan ko lang ang bahay namin" Ngiti ko sa lahat.

"Di ba dumating sa iyo, eneng?"

"Po?" Nagugulohan kung tanong

Nagka tinginan silang lahat "Nasunog ang bahay niyo. Matagal na, tanging gate
nalang ang natira"

"Po?" Hindi ko maiwasang magulat sa nalaman. Mula sa labas nang gate kasi
hindi makita ang bahay namin dahil mataas ito.
"Sinunog yan ng mga De Alas noong umalis kayo noon. Maraming nag iitimang tao
ang pumunta sa bahay niyo tapos binuhosan nang Gasolina. Hindi nga namin alam
kung paano patayin dahil anlaki talaga ng apoy"

Para akung nabagsakan ng langit. Bakit nila ginawa yon? Kulang pa ba yong pag
kidnap nila sa amin noon. Kung hindi kami umalis ni papa at Luke. May
posibilidad kayang pati kami nasunog sa loob ng bahay.

Hindi ko namalayan na nanginginig na pala ako ngayon sa sobrang galit. Bakit

nila ginawang baboy ang bahay namin. Ito lang ang alala ko para kay papa at
mama tapos binura nila nang walang ka hirap-hirap.

Napaka demonyo nga talaga ng mga De Alas. Hayop sila!

Habang pinakatitigan ko ang bahay namin na wala na, tanging lupa lang ang
meron. Ay halos nag pupuyos ang damdamin ko sa sobra-sobrang pagka galit laban
sa mga De Alas na yon.

Kung sanay buhay lang sila. Ipapatikim ko rin sakanila kung anong pakiramdam
na mawalan ng buhay. They are my worst enemy. Wala silang pinagka iba sa mga
Sy. Hayop lang ang gumawa nang ganito.

How could them burn our house! All of my memories are here. Pero anong ginawa
nila. Pati ito pinagdiskitahang kunin. Pati iyong pinag iipunan ni mama at
Papa ay nawala na parang bula.

"God!" Hirap kung sabi. Naiiyak sa nasaksihan. Wala man lang maski konti na
tinira sa bahay namin. Kahit isang kahoy, ubos dahil sa sunog na ginawa nila.

Paano ko ba pag hihigantihan ang mga taong gumawa nito kung wala na sila sa
mundo. Fuck them! Gusto ko silang patayin. Kung pwede lang hukayin yong
katawan nila at saksakin sila ng paulit-ulit gagawin ko.

They don't deserve to be died so early. Hindi pa sila nakakatikim sa pag

hihirap ko. They are worst evil. So damn evil!.

Sumakay ako nang jeep papunta sa mansyon ng mga De Alas. Wala na akung
matutulogan dahil sinunog nila. I was planning to go there mansyon tomorrow
but after this news I've heard. Ayaw ko nang ipag pa bukas ito.

I wanted to meet. Namae De Alas, my ex best friend who has a tail like a
demon. I wanted to confront her, pointed my over whelming anger at her. Gusto
ko ngayon ko siya makakausap habang kumukulo pa ang dugo ko sa kagagawan nila.

That house is my. Dala-dala ko ang titulo nang bahay na kaya kung isampal sa
pag mumukha niya kung sakali mang ayaw niyang umalis sa mansyon nila. That rat
doesn't deserve to be there. Ang dapat sa kanya ang mamumulubi sa kalsada.
She's a wiked witch!

Nang huminto ang jeep sa harapan nang kanilang mansyon. Hindi ko na ininda ang
magagandang desinyo nito. Kahit pa maraming nag bago, medyo naging luma na ang
kanilang malaking bahay ngunit hindi ikakailang nandon parin ang pagiging
class.

"Ma'am, saan ka pupunta?" Tanong ng dalawang guard.

"Nandiyan ba yong bruhang anak na babae nang Mayor?" Irita kung tanong. Nagka
tinginan silang dalawa.
"Ma'am hindi niyo pa ba alam?"

"Ano nanaman yan?" Mas lalong umusbong ang galit ko. "Alam kung malapit nang
mamatay yang amo niyo. That bitch doesn't deserve living here!" panguna ko pa
gamit ang sindak na boses

Gigil na akung sabunotan at sampalin ang babaeng yon. Konti nalang ang pag
titimpi ko ngayon. I really wanted to see her. I wanted to see her pleading
look while crying infront of me.

"Wala na po ang anak ng Mayor dito"

"What do you mean? Umalis na siya?" Nagka salubong ang kilay ko

"Kasi, Ma'am. May naka bili na sa mansyon na ito kaya umalis na po kaninang
umag------"

"Ah. Nakalimutan ko, ako nga pala ang naka bili sa mansyon na ito. Here!"
Pinakita ko sakanila ang titulo. Nagka tinginan silang dalawa. Nag tataka. May
binulong yong isang body guard na hindi ko narinig. "Pwede na ba akung pumasok
sa pamamahay ko" Strikta kung saad

"Pero, Ma'am. Ano kas-----"

"Papasukin na natin pre" Angal nung isa.

Nag kamot nalang ng ulo yong isang kasamahan. Tsaka tumango, pinag buksan nila
ako nang gate. Agaran akung pumasok para makita ang kabuoan ng mansyon.

I wonder, bakit umalis agad yong impaktang Namae na yon sa mansyon nila.
Pambihira, hindi man lang hinintay ang pag dadatin ko. Akala ko mag maka-awa
agad siya na huwag kunin ang bahay nila. Ito nalang yata ang natitirang
kayamanan na hawak niya dahil iyong mga ari-arian ibinebenta na.

Akala ko mag matigas pa siya sa akin. Makipag kompetensiya ngunit hindi ko

akalain na naka alis agad siya ngayon. Alam niya kayang dadating ako ngayong
araw? Tss, mukhang ayaw ata akung masagupa.

Kung nandito lang siya. Baka ingudngod ko ang pag mumukha niya sa hambahan ng
pinto. Kaladkarin para paalisin. That was my plan of being here. But now, my
imagination was fade.

Galing sa bahay. Tiningala ko ang kalangitan. Mukhang uulan yata ngayon.

Masyado nang madalim kahit alas sais palang. Hindi na tuloy ako makapag hintay
na matulog ngayon sa malaking masters bed room.

Isang maliwang na kapaligiran ang bumungad sa akin pagka pasok. Ang kanilang
malaking Chandelier na nag sisilbing liwanag ay sobrang masarap pag masdan. I
use to be here always. When Namae and I are still best friend.

Noon lang halos excited ako pag papunta rito dahil na rin sa daming pagkain na
naka hain sakanilang hapag. Tapos para din akung nasa palasyo. Noon
pinapangarap ko na magkaroon ng ganito ka laking mansyon. Pero ngayon, nasa
akin parin ang huling alas.

All of this are all mine. Hindi ko hahayaang maagaw ito ng iba. Pagod at pawis
ang nilaan ko sa pag nenegosyo para lang makamtan ito. And here I am. Touching
every wall in the Mansyon of De Alas.
Hindi ko parin maiwasang mamangha. Sobrang laki talaga kahit nasa staircase
palang ako ngunit halos malula ako sa ibaba. Napaka tahimik ng buong bahay.
Para akung nasa palasyo nang mga Disney land. Nag si kintaban ang mga mwebeles
at painting.

"This is home!" Excited kung saad.

Hindi na ako nag atubling puntahan ang ibat-ibang kwarto. Dumeretso na ako sa
pinaka malaking Masters bed room. Sabi ni Namae sa akin, wala raw natutulog
doon maski Mommy at Daddy niya dahil na rin sa nakakalulang silid.

Kwento sa akin ni Namae. May multo din doon. Kung noon naniniwala ako ngayon
hindi na. Highschool pa ako noong kwenento niya sa akin yon. Masyado pang bata
para isiping makatotohanan nga ang multo.

Wala nang multo sa panahon ngayon. Ilang pag hinga ang ginawa ko. Bago
binuksan ng dahan-dahan ang pintuan. Lumukso ang dugo ko nang malamang hindi
ito naka lock.

Napa ngiti ako nang palihim. This is really so exciting, inaantok pa naman ako
sa byahe namin ni Miguel. Gusto ko na tuloy maligo para makatulog na.

Hindi ko maiwasang humanga sa loob ng mabuksan ko ito. Madilim ang buong

silid. Tanging kulay blue na pinag haluan na puting dim lights ang nag
sisilbing liwanag.

Sobrang laki nga talaga nang kwartong itong. Dobleng laki sa kwarto ni Namae
sa kabila. Bakit kaya hindi sila natulog rito, mas maganda naman dito ah?
Sobrang lawak pa.

Tapos sa may gitna may malaking kama na sa tingin ko napaka lambot dahil sa
malaking kumot na naka patong roon. Sa gilid nang kama, may malaking salamin
na kasing lapad nang dingding. This room is look like a honeymoon suite.

Nag lakad paulit ako papasok. Dumeretso na ako sa bathroom, na napaka lawak
rin. Nakaka-amaze talaga ang pagka gawa. Made in glass ang bathroom na yon.
Halos isang oras akung nag babad sa bath tub. Ginamit ko ang Shampoo na amoy
ko na dala-dala ko sa maliit na bag.

Mas prefer kasi akung gamitin ang strawberry flavored shampoo at Conditioner
na ito pag natutulog kasi ang ganda nang tulog ko pag naamoy ko ito sa
katawan.

After I take a bath. Lumabas ako nang banyo na naka tapis ng tuwalya. Hindi na
ako nag atubling. Buksan ang malaking ilaw. Mas maganda naman kasi kung dim
lights lang muna ang nag sisilbing liwanag.

Nilagay ko ang bag sa kama. Para doon mangalkal ng damit. Umupo ako doon nang
pabagsak. I heard someone groan in pain.

Halos mabato ako nang malamang may naupuan akung tao sa ilalim ng kumot. Wait!
Multo ba itong nasa ilalim ng kumot, naka talukbong?

Inuga ko ang inuupuan ko. Narinig kung may nag mura at umungol sa sakit nang
gumalaw-galaw ako. Ilang lunok ang ginawa ko nang mapag tantong tao nga yon.
Hindi multo. Tapos na upuan ko pa.

Mabilis akung tumayo at winaklis ang makapal na kumot. Namanhid ang buo kung
katawan nang makita ang pag mumukha ni Drai, na mukhang na istorbo ko sa
kanyang mahimbing na tulog.

Magulo ang kanyang buhok, kunot ang noo. Mapungay ang mga mata.

Pinikit niya nang panandalian ang mata nang tumama sa kanya ang kulay blue na
dim light.

"Damn!" Ingos niya. Pagod na pagod "Why your here?" His husky voice boom in my
ears.

Nanlaki ang mata ko sa sinambit niya. Did I hear it clear?

"Dapat ako ang mag tanong sayo niyan. Anong ginagawa mo rito!" Ubod sigaw kung
wika.

Susugorin ko sana siya para kaladkarin palabas ngunit nang matignan ko ang
sarili sa malaking salamin na naka tapis pa ng tuwalya halos mag haharumentado
ako sa kahihiyan.

Napatingin ako sa kanya. Naubusan nang sasabihin. Naabotan ko siyang naka

tingin sa kabuoan ko. He still lying in the bed. Look so very problematic. He
let a big deep loud sigh.

"Change your clothes please. Before you face me, let me sleep for awhile. I
haven't sleep yet for the entire day" Walang ganang sabi niya. Klaro doon ang
labis na antok. Kahit sa boses niya halata ang pagiging walang pake sa
nasilayan sa akin.

"What the hell are you talking? Why you're in my damn house Drai!" Hindi parin
ako nag patinag kahit pa nilamon na ako sa labis na kahihiyan.

Pakiramdam ko lahat ng dugo ko ay nasa mukha.

Ilang sandaling pag titig sa akin bago siya tumalikod para matulog uli. Tumubo
naman ang sungay ko dahil sa naging reaksyon niya. Parang balewala lang sa
kanya itong pagkikita namin ngayon. At ang mas malala pa diyan. Sa ganitong
sitwasyon pa kami nagkita.

"Stop acting so brave while facing me with your towel on. Go, change. I need
to sleep" Saad niya na mas nag patindi sa akin nang pagka galit.

Paano niya nasikmura na pumunta sa bahay ko at mag mukhang inosenti sa pag

tulog dito. Samatalang halos mag hysterical na ako sa inis.

Kahit marami pa akung isumbat. Mabilis ko nalang na dinampot ang bag at

napagpasyahang sa bathroom nalang mag bibihis dahil may makapal na pag
mumukhang nilalang na natutulog sa kama.

I don't kno why he's here. Sinusundan niya ba ako pati rito? Arg! Ang sarap
niyang suntokin sa pag mumukha. Napaka kapal talaga nang lalaking yon.

Ilang beses ko siyang pinatay sa isipan ko habang nag bibihis. Nang maka
labas, nandon parin siya sa malaking king size bed naka dapa. His face are
facing the mirror. Kaya nakita ko mula sa pinto ng bath room ang naka pikit
niyang mata. Tila sarap na sarap sa pag tulog.

Naka baba ang kumot sa hating katawan niya. Kaya nakita ko ang malapad niyang
likod. Na walang pang itaas na damit. Ilang pag hugot nang hininga ang ginawa
ko habang pinag masdan siya ngayon.
Bago pa ako mabaliw kakatitig sa kanya sa repleksyon sa salamin, mabilis akung
nag lakad sa kama. Hinablot ko ang kumot na naka takip sa kanya. Binalik rin
agad ng makitang naka boxer lang siya. Damn you, Drai!

"Tumayo kana diyan! Ano bang ginagawa mo sa bahay ko!" Galit kung sigaw

Nag mulat siya nang mat. Naka baon ang kanyang kalahating mukha sa unan. Naka
titig siya sa akin sa salamin. I saw his mouth smiled for a second.

"Can we talk later. I'm so damn sleepy" Paos niyang saad.

Namewang ako tsaka tinaasan siya ng kilay "Huwag kang matulog dito. This is
not your house. I paid this! Now out! " Gigil kung tinuro ang pintuan. Hindi
parin siya nag patinag. Mas lalo lang gumulo ang buhok niya ng gumalaw siya.
Ang kanyang diamond earing ay mas lalong nadepina ang kakaibang mukha niya
ngayon na mahirap ignorahin. He looks very...

Iniling ko ang ulo para, hindi na punahin ang echura niya. He doesn't deserve
my complement. Naiinis parin ako sa pag tresspass niya sa mansyon na ito.
Bakit kaya pinapasok siya ng mga guard na yon.

"Walang usap-usap! Alis!" Hinila ko ang braso niya. Hindi naman siya nag
matigas pa, tamad siyang bumangon.

Hawak ko parin ang braso niya pilit siyang pinapaalis sa higaan. Umupo siya sa
kama. At tinignan ang brasong hinihila ko. Mabilis ko itong binitawan, nang
klaro sa mga mata niya ang kakaibang tingin.

"Anong ginagawa mo rito, Drai! Sinunsundan mo ba ako?"

"I didn't" Tamad niyang iniling ang ulo

"Kung ganon, bakit nandito ka sa bahay ko!" Irita ko nanamang sabi.

Nakakainis, dahil pinapakita niya ngayon kung gaano ako ka walang interasadong
kausap

"This is not your house, this is mine" He said using his baritone voice

Kulang nalang uusok ang ilong ko sa nalaman. Hindi lang talaga makapal ang
mukha niya, nang aangkin din ng hindi kanya.

"Tatawa na ba ako sa joke mo!" I raise my brow

Nag kibit balikat siya. Balewala niyang kinuha ang pantalon sa gilid ng kama
tsaka sinuot ng mabilis. Nag iwas ako nang tingin ng mapatingin ako sa katawan
niyang malaki ang ipinagbago.

"Tresspasser ka sa bahay ko. You know what! pwede akung mag tawag ng pulis
dahil sa ginawa mong pag tulog dito!"

"This is my house, Shion. I paid this"

"Are you sure? Kasi sa pag kakaalam ko, binayaran ko din ang bahay na ito. You
want some prof" Confident kung saad. Mukhang sa kanya ko pa yata masampal ang
titulo

"Let me see your prof then"Tamad niya pa ding sabi, ayaw ng pahabain pa ang
usapan.
Masama ang tingin na ipinukol ko sa kanya habang dinadampot ang papel sa
lamesa. Hinarap ko ito sa kanya. Mabilis niya naman itong kinuha sa kamay ko
at binasa ang naka sulat.

"Pinadala yan ni Mr.Gonzales sa akin kahapon. Umalis kana! Hindi mo ito

bahay!" Tinuro ko ang pintuan.

"Kailan mo binayaran ang bahay kung ganon?"

Napapikit ako para pigilan ang pagka inis. Hindi ba talaga siya aalis. Klaro
naman siguro sa hawak niyang titulo na sa akin ang bahay na ito.

"Noong nakaraan lang. Pwede umalis kana! You're trespassing my territory"

He smirk "This thing is a fucking fake. You are the trespasser here. I paid
this yesterday. Triple as your payment"

"What!" Halos mag haharumentado sa labis na pagka inis ang dibdib ko. May gana
pa talaga siyang mag sinungaling.

"I'll already paid this house. Now, you can go. I will continue my sleep"

Kinuyom ko ang kamao. Kinuha ko ang papel sa kamay niya ng padabog.

"Hindi yan fake! Anong payment? Wala akung natanggap na binalik ang pera ko sa
bank account. Sabi ng abogado ko-----"

"You can call Attorney Gonzales. For confirmation, Shion. Stop pestering me
with your mouth"

Nilagpasan niya ako. Mabilis niyang kinuha ang cellphone niya sa centered
table. May pinindot siya sandali bago itinapat sa tenga yon.

"Did you transfer the money to her bank account?" Habang sinasabi niya yon
naka tingin siya sa akin. "Alright thanks. Shion, wants your confirmation"

Lumapit si Drai sa akin, para ilahad ang kanyang mamahaling cellphone "It's
Attorney Gonzale-----"

"Attorney ano ito! Bakit may naka pasok na kriminal sa pamamahay ko!" Galit
kung sabi. Nang makuha ko ang cellphone.

Nakita kung umigting ang panga nang lalaking kaharap ko. Wala akung pakialam
sa naramdaman niya dahil lang sa lumalabas sa bibig ko. Gusto ko siyang
sampalin sa mga katarantaduhan niya.

"Uh...Iha, mas naunahan ka ni Mr.Sy sa pag bili ng bahay ng mga De Alas. Mas
malaki kasi ang ibinayad niya kaya------"

"Bakit hindi mo sinabi sa akin ito noong una palang. Magkano ba ang ibinayad
ng ex-convict na ito!"

Napapikit ako sa nalaman. My boiling blood was not good right now. Gusto kung
suntokin si Draizen dahil sa pagka masahol niya. Sa pag bukas ng mata ko,
nakita ko ang madilim na pag mumukha niya.

Masakit bang masabihan ng ex-convict? Bakit? That's true that you are a
criminal.
"Doble-dobleng bayad iha. Sasabihin ko sana sayo kaso naunahan kana pala ni
Mr.Sy. Mas malaki ang opportunities na makukuha dahil sa binaya-----"

"Kung pera lang pala ang kailangan mo. Bakit hindi mo sinabi sa akin. Kaya
kung mapantayan ang bayad------"

"1.5 billion, iha. Meron ka ba nun. Dahil itatransfer ko agad yong pangalan mo
sa bahay"

Halos natigalgal ako sa narinig na pera. Sobrang laki nun. Kung may pera man
ako na ganoong halaga, mukha mamumulobi pa ako sa loob ng ilang buwan.

"Pero mas na una akung nag bayad. Bakit binalik mo yong binayad ko. Gave me
justice about this Mr.Gonzales!Tapos may titulo pa ako na hawak dito. Ano
nalang silbi nito!"

"Partial lamang ang titulo na yan iha. Meaning, hindi pa kompleto sa processo.
Kailangan pa yang mabago. Pwede namang mapasayo ang bahay if doble pa ang
mababay------"

"This is unfair attorney! We have already an agreement, right?" Biglang

nanginig ang buo kung kalamnan.

"Yes iha. Pero hindi ko kayang ibalewala ang pera ni Mr.Sy"

"You fooled me, old man!" I shouted before cutting the call

Napahiya nanaman ako. Nang dahil sa lalaking kaharap ko ngayon, napahiya

nanaman ako sa mga plano ko. Bakit kailangan niya pang sumawsaw sa lahat ng
bagay. Bakit pati ito, pinagkait niya sa akin.

"How dare you! Ako ang mas na unang bumili rito. Bakit mo kinuha sa akin ito!
Ayos na eh. Naayon na lahat ng plano ko pero sinira mo!" Sinuntok-suntok ko
siya sa dibdib. Hindi man lang siya natinag.

Nang mapagod, tumigil ako. Nauubos ang enerhiya ko dahil sa kanya. Ngayon
palang, pagod na akung kalabanin siya. Sa kabila ng ginawa niya ngayon. Halos
hindi ko na malunok ang sariling pride.

"I told you. I'm just started. Kaya kung mapantayan lahat ng kaya mo, Shion.
This is not enough! " Galit na rin siya sa puntong ito.

"You ruin everything! All I want is to take revenge from the people who ruin
me many years ago. But how can you do this to me! Piste ka sa buhay ko! Ni
maski isa, wala akung ideya diyan sa pag hihigati mo sa akin!"

"We're in the same rope, Shion. I can't gave up easily. Not this, not you"

"Hibang kana!"

Lumabas ako nang kwartong yon na umiiyak sa galit. Iyon bang, may
pinapanghawakan kang lakas pero inubos niya kaya naman napa-iyak ka nalang.
Ang hirap niyang intindihan.

Wala akung makuha kung para saan itong pag bibigay niya ng hirap sa akin. Pera
ang pinapaikot niya sa lahat para lang mapatumba ako. Wala silang pinagkaiba
sa ama niya.
"I don't know what's with you, Drai! Bakit ginawa mo sa akin ito. Bakit gusto
mo akung pag higantihan. When in fact, ako dapat ang gagawa sayo niyan!" Sabi
ko sa kawalan habang tinatahak ang labasan.

Nakakatawang isipin ang lakas pa ng loob kung mag siga-sigaan kanina na

paalisin siya pati doon sa guard tapos hindi naman pala akin ang malaking
mansyon na ito. I'm just trap.

"Are you leaving?"

Nasa labas na ako nang maabutan niya ako. Winaklis ko kamay niyang naka hawak
sa braso ko. Hinarap ko siya gamit ang luhaan kung mata.

"Hindi akin ang bahay na yan! Inangkin mo yan! Binili mo yan! Kaya ano pang
silbi nang pag punta ko rito kung inaagaw mo lahat ng gusto ko! You are my
mortal enemy in this whole shit life!...You ruin me!" Hirap kung saad

"I am not your enemy. I make your life so easy, if that's what you think" Nag
taas baba ang kanyang dibdib "Please stop crying"

Akmang tanggalin niya ang mga luha ko gamit ang kanyang thumb finger ng
sinapak ko yon ng malakas.

"Don't touch me! Ginawa mo akung katatawanan. Nag sisi ako kung bakit nakilala
kita! Nagsisi ako sa lahat. Ikaw ang dahilan kaya nagka ganito ako ngayon.
Sinira mo ang buong pagkatao ko! Tapos ngayon sisirain mo nanaman lahat ng
plano ko! Tama na!" Bumuhos pa lalo ang luha ko.

Hindi ko na kaya ang sakit sa dibdib. Bumabalik nanaman sa akin ang lahat ng
bigat na naranasan namin dahil sa kanya. Nag dusa ako noon, dahil sa pag
mamahal ko sa kanya pero anong isinukli ko. Sinaktan ko siya gamit ang hindi
makatotohanang salita. Tapos siya, sinaktan niya ako, hindi lang emotionally
pati physical na anyo.

"I didn't ruin your plan. I make this into a big achievement. Please... Please
stop saying that you regret that we've met. Because all my life, I didn't feel
any regret" Paos niyang saad

"Shut up! Huwag mo akung pag salitaan gamit ang mabulaklak mong salita. Hindi
ako maniniwala sa mga kasinungalingan mo. Gusto mo itong bahay! Sege sayo na
yan! Kunin mo yan! Yan lang naman ang gusto mo diba?" Walang tigil ang luha ko
sa pag agos. Hirap na hirap akung sabihin yon sa kanya

"Are you giving up now?" Mahinang saad niya "If you did. I beg you for not
stopping. I can't do this at all if you will give up so easily"

I stop for a moment. Pinoproseso ang sinabi niya "I am not giving up so
easily, Drai. Alam mo yan, kung gaano kita ka gustong patumbahin. Lalo na
ngayon!"

"Good. Because, I am not done. I don't gave a fuck! Kung maubos man ang pera
ko. Ang importante mag tagumpay ako" He said softly.

"Nag wagi kana. Ano pa bang gusto mo! Yang bahay! Nakuha mo na. Ano pa ba! " I
shouted in frustration

Hindi siya nag salita. Nag hintay ako ng ilang segundo kung may sasabihin pa
ba siya but he remain steady, looking me with his intense stare. "Wala rin
naman itong silbi! "
Pinunit ko sa harapan niya ang titulo. Blangko parin ang kanyang mukha habang
naka titig sa akin. Tinapon ko yong papel sa kawalan tsaka siya tinalikuran.

I'm done with you asshole!

Naka ilang hakbang palang ako nang umulan ng malakas. Halos parang pinipiga
ang puso ko habang nag lalakad palayo sa kanya. Ganito ba yon kasakit sa
tuwing tinatalikuran niya ako tapos iniiwan akung mag isa.

Ganito ba yong naramdaman niya? O baka naman wala siyang naramdaman.

Sinasabayan pa talaga ng ulan ang patak ng luha ko sa mata. Saan na ako
matutulog ngayon? Nag mumukha akung sisiw sa lagay ko ngayon. Walang
patutungohan.

Akala ko ba gawin kung meserable ang buhay ng mga taong winasak ako, dino-down
ako. Pero bakit ako itong halos, nag mumukha paring kaawa-awa. Ako parin ang
nag mumukhang Miserables.

"Shion..." Narinig kung nahihirapan niyang tawag sa likuran.

Mas binilisan ko ang pag lalakad. Halos hindi ko na makikita ang tinatahak na
daan dahil sa buhos ng ulan na pumapatak sa akin.

Mabilis lamang akung nahuli ni Drai. Pagkaharap ko sa kanya, nag pupumiglas

ako nang pilit niya akung niyakap.

"B-Bitawan mo ako! Stop please, stop being so unfair!" Sigaw ko habang nag
pupumiglas parin.

Natigil lamang ako nang hinalikan niya ako ng mariin sa labi. Halos nabato ako
sa bilis ng galaw niya. Naramdaman kung kasabay ng pag patak ng luha at ulan
sa mata ko na mabilis na umagos. Tumibok ang puso ko, hindi na alam kung anong
dapat gawin.

Mariin niyang hawak ang pisngi ko. Hinahalikan parin ang nanginginig kung
labi. Pakiramdam ko naubos ang hininga ko dahil sa halik na yon.

Dahan-dahan niyang nilayo ang mukha sa akin at ipinag dikit ang noo namin.
Kinurap ko ng ilang beses ang mga mata nang mas natitigan ko ang mga mata
niyang napaka lumanay.

"You don't know how much I miss you. Whenever we see each other. All I want to
do is to keep you. But that's not so fuckin easy" Pinikit niya ang mata.
Ninamnam ang ganitong eksena "You have your happy life...While I am still
meserable. Thinking how can I get you. How can we go back to were I was. I was
thinking all day how can I get my happiness again. I am not unfair, you are
unfair from the start"

Sa paraan ng pag sabi niya nun. Dahan-dahan namang bumigat ang pag hinga ko,
ilang ulit kung pinoproseso yon lahat. Pilit iniintindi ang gusto niyang
iparating. Naging halimaw pa lalo ang pag tibok ng puso ko.

"Kasalanan mo ito kaya nagka ganito tayo" Hinang-hina kung saad. Nadadala na
sa bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig

"I know. I know, Shion. This is my fault" Mas pinikit niya pa ang mga mata. Sa
pag bukas niya nito, isang pagod na pagod at tuliro niyang titig ang
nasasagupa ko "But...All of this, I am doing this for you. Noong una palang,
sayo na naka alalay lahat ng plano ko"

Namanhid pa lalo ako sa narinig.

"W-What do you mean? Pwede ba huwag mo akung bigyan ng mga salitang nag
papagulo sa akin. Liwanagin mo ako, Drai. Gusto kung malaman ang totoo. Kung
bakit ganito ka? Kung bakit halos sa akin mo ibinabato lahat ng galit mo"

Nilayo niya ang sarili sa akin. Suminghap ako ng makitaan ko siya ng pag
iling.

"It's hard to tell all my struggles. Baby, you are my strength. And my
weakness. So...I will stop everything here"

"Drailan!" I called using my weak voice. Kahit saang angulo tignan hindi ko
talaga siya makuha.

"Tomorrow morning all of my property will be given to you. Even the house .
You want revenge right? Gagawin kung mas mapadali ang plano mo. Lahat ng ari-
arian ko. Ilalagay ko ang pangalan mo. Get all you want, get my whole damn
business. Yan lang naman ang gusto mo, ang maubos ang pera ko at mag maka-awa
ako sayo"

Nilagpasan niya ako. Basang-basa na kaming dalawa. Nakita kung may pumaradang
sasakyan sa harap namin. Nakita kung si Jayson yong nag da-drive sa loob.

Tinakpan ko ang bibig. Nang kumuwala ang malakas kung hikbi. Mabilis siyang
nakapasok sa loob ng sasakyan. Tanging namalayan ko, wala na siya sa paningin
ko. Dahan-dahan na siyang lumayo. Kagaya noong nag daang mga araw na nagkikita
kami. Umaalis nanaman siya. Pinabaayaan nanaman ako. This thing is back into
my memories again.

Chapter 37: Revelation

Bakit pa ba tayo nasasaktan kung tapos na yon lahat. Is it good to be hurt

again and again if that person was hurting you triple.

We always think the bad side. Iyong mga maling nagawa nila, palagi natin iyong
naiisip ngunit hindi ko akalain na sa mga nag daang araw na naiisip natin ang
lahat nang mga mali. Magiging bato pala tayo.

Hindi natin tinitignan ang mga good side na nagawa ng tao. We only seek for a
wrong doing of that person who you wanted to be screw in your life. Ang gulo
nga talaga ng buhay.

Sa gabing yon. Panay ang iyak ko. Paulit-ulit akung binalik-balikan ng pag
uusap namin ni Drai. Bakit halos nangingimi ako kakaisip sa bawat salita niya.

I sleep in the big Mansyon with my solen eyes in the morning. Tinapalan ko
lang ito ng make up para hindi makita ang pamamaga. Nag dadalamhati parin ako
sa lahat nang ito. Ngunit mas pinili kung mag pakatatag ngayon araw.

Mukhang masama pa naman ang pakirandam ko dahil sa sipon. Hindi ko akalain na

magkakasakit agad ako dahil sa ulan kagabi.
"Ayos na ba lahat?" Tanong ko sa Engr na pipadala ni Miguel dito. Marami na
siyang mga tauhan na sinisimulang hukayin ang lupa. Sobrang dami nila sa farm
ng mga De Alas.

"Yes, Ma'am. Bukas esesend ko yong blue print ng whole building na itatayo sa
lupain na ito" Turo niya sa malaking wanang

"Salamat. Iyong mga hayop na nandito. Sa syudad yon ipapadala pati mga prutas.
Magagamit yon, para itinda at pagkakitaan"

Tumango lang yong Engineer. Nag usap pa kami ng ilang sandali bago siya umalis
para utusan yong mga tauhan niya sa gusto kung plano para sa malaking lupain
na ito.

To:Miguel

-Anong oras ka dadating dito?Nandito na yong mga tauhan mo sa field pati si

Engineer Santos

Nang ma-sent ko yon. Napatunganga ako sa kawalan habang pinagmasdan ang mga
trabahador. Na busy parin sakanilang ginagawa.

Mula ka gabi, hindi parin tumatawag si Miguel o kahit mag text man lang. Hindi
naman siya ganito, oras-oras yon tatawag o mag tetext kapag nasa business
siya.

To:Miguel

-I miss you. How are you?

Pang ilang pangungumusta ko na yon sa kanya. Ngunit maski isa wala parin akung
natanggap. Pang ilang beses ko ring cheneck ang message kung na sent ko ba
yon. Mahina kasi ang signal sa lugar na ito.

"Inday Shin!" Napatingin ako sa mga ginang na papalapit sa kinatatayuan ko.

Sila parin yong mga matatanda na nakausap ko kahapon sa Villa.

"Oh! Naparito po kayo!" Naka ngiti kung sabi

"Aba'y nag papasalamat kami sa tulong na binigay mo sa amin. Sobrang laking

tulong yong mga bigas at grocery sa amin"

"Wala pong anuman" Ngiti ko parin. Ang sarap talaga sa pakiramdam na may
natutulongan kang tao. Mas maganda kasi pag ikaw yong nag bibigay kesa ikaw
ang binibigyan

"Napaka yaman mo na talaga eneng. Totoo pala talaga na mapa si iyo itong
lupain ng mga De Alas. Kalat na sa buong Village natin"

"Talaga po?"

"Oo. Ang saya-saya nga namin dahil sa wakas may matinong sweldo na rin kaming
matatanggap. Noong mga De Alas ang nag mamani-obra dito. Iyong pera namin na
pinag hirapan. Hindi man lang dumadating. Ang laki talaga nang ipinag bago
simula noong nasunog ang bahay niyo"

Tanging ngiti lang ang ginawad ko sa ginang. Wala akung masabi habang
pinakatitigan sila ngayon na halos luluhod dahil sa labis na papasalamat sa
akin.

"Sa wakas sayo na rin itong lahat na lupain. Masaya ako at nakamtan mo ang
ganito" Si Aling Teresa naman yon

"Sinong may sabi sa inyo na sa kanya ang lupain namin?"

Nawala ang maligaya kung ngiti nang makita ko sa likuran nila ang galit na pag
mumukha ni Namae. Napa ngisi nalang ako ng palihim. Dumating na rin ang
hinihintay ko.

"Sobrang lakas ng loob mo na sirain itong farm. When in fact, this land is not
yours" Ulit niya

Narininig ko ang bulongan ng mga Ginang sa gilid. Nag tataka sa sinabi ni

Namae. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Ano nanamang pakulo yan. Nandito ba
siya para makipag matigasan parin sa kabila nitong naganap sa buhay niya.

"Really? How sure are you that this land was not mine?" Nag lakad ako palapit
sa kanya.

Nasisiguro ko na sa akin na talaga ang lupain na ito. Cheneck ko yong mga

files sa email ko. And to my surprise, sa akin nga ito. Naka pangalan na sa
akin ang lahat. Kaya wala akung kakatakotan kung sakali mang mag wawala siya
ngayon.

"Kay Draizen ang lupain na ito. Mismo sa akin siya kumausap na sa kanya
mapupunta ang lupa. Hindi sayo! Kahiya ka! Nangangangkin ng di iyo!" Tumawa
siya ng malakas tila tuwang-tuwa sa pag papahiya niya sa akin.

Kahit nagulat sa ibinunyag niya. Itinago ko lamang ito. Binago nanaman ba ng

abogado na yon ang lahat tapos nilipat nanaman kay Drai pati ang lupa? That
old man! Mukhang nagkamali pa yata ako sa pag pili ng Abogado. Well pera naman
talaga ang pinapaikot para lang mapabilis ang trabaho nila.

"This land is mine, Namae! Get lost! Wala kang pinang hahawakan na kay Drailan
nga ito" Matapang kung sabi "Binabayaran ko ito ng malaking halaga. Alam mo
bang naawa ako sayo, hanggang ngayon ba. Hindi ka parin nakaka move-on.
Pinapanigan mo parin ang kriminal na yon?"

Hangga't hindi pa ako nakakasigurado na kay Drai nga nalipat ang lupain na
ito. Hindi ako mag papatalo sa babaeng ito. Wala siyang karapata na ibagsak at
ipahiya ako ngayon.

"Ano ngayon kung pinapanigan ko siya. May magagawa ka ba? Nag mumukha kang
tanga! Ikaw ang umalis dito. Hindi sayo ang lupain na ito. Wala kang
karapatan!"

Napapatingin na sa amin yong lahat ng trabahador. Iyong mga Ginang naman, mas
lalo lang nag bubulongan. May narinig pa ako na may nag tanong kung totoo ba
itong mga pinag sasabi niya.

"Sino ngayon ang walang karapatan. Diba wala kang makukuha maski kusing sa mga
ari-arian ng mga De Alas, dahil anak ka lang sa labas" Ngumisi ako, hindi nag
patinag "Kung totoo man yang sinabi mo na binili nga ito ni Draizen, then beat
me. Bibilhin ko rin ito, at aakuin din sa huli"

"Napaka ingrrata mo na ah! Nagka pera ka lang akala mo mabibili mo ang lahat.
Hoy! Galing ka parin sa dukha! Pinapalamon parin kita noon dahil wala kang
makain! Kaya huwag mo akung mainsulto diyan sa bibig mo!" Tinuro-turo niya ako
sa dibdib. Kulang nalang mamuti ang mata niya sa galit.

"Oh! Ilan ba lahat ng pinalamon mo sakin ng mabayaran ko lahat. May pera na

ako, baka gusto mong manghiram dahil ikaw na yong dukha ngayon"

Kinuha ko ang malaking wallet sa bag na dala ko. Nakita kung mas lalo siyang
nagalit sa asta ko.

"Napaka hambog mo! Kainin mo yang pera mo! Hindi ko kailangan yan. Gusto kung
itigil mo itong kahibangan mo! Bakit mo sinisira ang lupain namin. This is not
yours"

Tiniklop ko pabalik ang wallet na hawak. Hinarap ko siya tsaka tinignan mula
ulo hanggang paa.

"Ah! Oo nga pala. Kaya pala binili ko itong lupa para ibigay sayo" Halakhak ko

"What?" Nanlaki ang mata niya. Hindi makapaniwala.

"Ibibigay ko ito sayo. Ayaw mo ba?" Tinaasan ko siya ng kilay "Diba hindi
naman ikaw ang mag mana nito kaya nga mabilis lang itong nabili dahil wala na
yong nag mamay-ari"

"What the hell are you talking. Hindi sabi sayo ang lupain na ito!"

Tinawanan ko lang siya. Ang sarap niyang asarin. Akalain mo nga naman! Mukhang
desperada pa yata na mapahiya niya ako ngayon.

"Kung hindi sa akin. Kay Draizen ba?" My wicked smile form in my lips "Sayang
kung siya ang makakabili. Balak ko sanang idonate sayo ang lupa na ito para
dito ka ibaon"

"You bitch!" Susugorin niya sana ako nang may humila sa kanya. Pareho kaming
nagulat nang makita si Drai yon na mukhang kanina pa nanonood sa amin. Base sa
kanyang postura, nag pipigil siya ng timpi "Look...Inagaw niya lupain mo!
Sinisira niya ang farm!" Sumbong ng bruha

"Shut the fuck up, De Alas!" Mabagsik na wika ni Drai. Nakita kung natakot ang
babaeng hawak niya sa braso

Napa-atras ang paa ko dahil doon.

Hindi ko akalain na babalik siya rito. Umalis siya kagabi sa kabila ng malakas
na ulan. Saan kaya siya natutulog. I've waited him last night sa malaking
mansyon. But he didn't came up.

"Bakit sa akin ka nagagalit. That bitch! Sa kanya ka magalit dahil itong

lupain na binili mo sinisira niya!" Turo niya sa akin "Diba sayo ito? Kinausap
mo ako tungkol dito. Binili mo ito dahil gusto mong akuin, pati yong malaking
bahay namin. Binigay ko sayo, pumayag ako na ikaw ang bibili. Hindi ang
babaeng yan!"

Nakatitig lang ako sa dalawa. Nag hintay ako sa sagot ni Drai. Ngunit walang
lumabas sa bibig niya. Mariin niya lang na hinawakan ang babaeng si Namae.

Ilang pag hinga ang pinakawalan ko. Ako nanaman ba ang mapapahiya ngayon? And
worst, sa harap pa talaga ng mga taong nandito. Kinagat ko ang pang ibabang
labi. Not this time Draizen! Ayaw kung mapahiya nanaman dahil sa kagagohan mo.
"Tell her that this land is yours!" Nag hyhystrecall na ngayon si Namae. Gusto
na talaga akung ipahiya sa lahat.

"Yes! This land is mine. Pati ang bahay binili ko iyon lahat sa halaganng
limang billion. Satisfied now!"

"What the hell, Drai!" Sigaw ko. Gamit ang nang hihingalong boses.

Pati ba naman ito inangkin niya rin. So totoo nga ang sinabi ni Namae na
binili niya ito. Sobrang laking halaga ang nilabas niya para lang dito. Tapos
na ang pag titimpi ko sa kanya. Why he ruin me again. Bakit sumawsaw nanaman
siya sa plano ko.

"See that? Sino ngayon ang nag mumukhang tanga sa atin, Shin!" Mayabang niyang
sabi sabay halakhak ng nang iinsulto

Kinuyom ko ang kamao. Natigil yong mga trabahador sa ginagawa para makinig sa
amin. Ang mga matatanda naman, mas lalo lang nag bubulongan.

"S-Saan ang proweba mo na binili mo nga ito?" Tanong ko sa demonyong lalaki

"Pinangungunahan mo nanaman ba ako sa mga plano ko!"

"I didn't. I told you. I make your revenge so easy. Don't worry all of this
are all yours. I buy this land with your name on. Also the house. All of it
are under your beautiful names. Happy, Shion?"

Paulit-ulit akung huminga ng malalim. Hindi alam kung anong ere-react sa saad
niya. Kung ganon, binili niya ang lupain at bahay na may naka pangalan ko na
talaga.

"What are you saying, Draizen! Bakit sa pangalan niya naka lagay?" Mas lalong
nag alburoto sa galit si Namae dahil sa narinig.

"That's none of your business"

Nalaglag ang panga ko sa sagot niya. Mabilis bawat hakbang papalapit ni Drai
sa pwesto ko. Nang mahawakan niya ako sa braso. Dinala niya ako papalapit sa
harapan ni Namae na ngayon naiiyak na dahil sa pagkatalo. At pagka bigo

"Beg her. Beg for your forgiveness. She deserves your knees down. You have so
many mistakes towards her!" He said using his authority pitch

"W-What are you saying!? Hindi ako hihingi ng sorry sa babaeng yan!" Sigaw
niya na halata ang pagka galit

"Do it! Now!" Galit ang makikita mo sa pag mumukha ni Drai ngayon. Halos gusto
ng manakit.

"No! Kahit mamatay ako ngayon. Hindi ko gagawin yon!"

Tinalikuran niya kami para takbuhin. Ngunit laking pagka tigil niya ng mag
sulpotan ang nag iitimang lalaki para harangan siya. May senenyas si Draizen
sa mga ito. Na agaran namang sinunod. Nakita ko pa si Jayson na isa sa mga
humaharang.

"Paalisin niyo ako!" Pag pupumiglas pa ni Namae ng sapilitin siyang kinaldkad

ng mga nag iitimang lalaki sa harap ko.
Masama ang kanyang tingin sa akin. Tanging blangkong pag mumukha ang ginawad
ko sa kanya. Kahit nag hihingalo na siya ngayon. Nag mamaldita parin.

Kahit ako, hindi ko akalain na ganito ang gagawin ni Drai sa kanya. I didn't
expect that he will force my ex best friend to plead for me. Hindi pa nga ako
naka move-on doon sa sinabi niyang sa akin naka pangalan ang lupain at mansyon
ng mga De Alas tapos may pakulo pa siyang ganito. Malaking pera ang nawala sa
kanya para lang maibigay itong lahat sa akin. And now...Namae, crying infront
of me.

"Kneel your knees down!" Turo ni Drai sa lupa na ika-iling ng kausap.

"H-Hindi ako hihingi ng paumanhin sa kanya. Deserve niya lahat yon! Deserve
niyang ka muntikan ng mamatay!"

Mabilis na dumapo ang kamay ko sa pisngi niya. Naiintindihan ko pa na ayaw

niyang mang hingi ng sorry sa akin, dahil sa pride niya pero nung marinig ko
mismo sa bibig niya na deserve ko lahat ng kagagahan niya. Halos mandilim ang
paningin ko sa kanya.

"Really!? Deserve ko yong pag bugbog niyo sa akin noon? Si papa Alfonso?
Naalala mo pa ba na pinabugbog mo siya sa walanghiyang kapatid mo! Tapos pina-
kidnap mo pa kami! Si Luke, kay bata pa nun. Pero anong ginawa niyo, pati siya
pinabugbog niyo sa mga tauhan ninyong walang puso!"

Sa pangalawang pagkakataon sinampal ko siya dahil lahat ng alala na yon sa

isipan ko bumalik sa akin. Tanging matigas na tingin ang ginawad niya habang
hinihintay pa ang pag sugod ko sa kanya. Mabuti nalang nakapag pigil pa ako at
tanging sampal lang ang umabot sa kanya galing sa akin.

"Napaka hayop ng pamilya niyo! Tapos malalaman kung sinunog niyo ang bahay
namin! Ganyan na ba talaga kayo ka hayop para gaswin yon. Baliw na kayo! Baliw
ang pamilya niyo!"

Ngumisi siya. Tuwang-tuwa sa nakikita kung pagka galit. Mas umusbong lang ang
pagka suklam ko sa kanya. Lalo na nung humalakhak siya.

"Sana ni-rape ka nalang ni kuya nang tuluyan. Hindi na sana kita ipinag-
tanggol nun. Sana ginalaw ka nalang niya hanggang malaspag ka nang sa ganon
matrauma ka naman!"

Lumukob sa akin ang pagka gulat nang makalapit si Drai sa kanya para hawakan
ang panga nito ng mariin.

"Repeat what you said!" Pigil na pigil niyang galit habang sinasambit yon "Did
you just say that she almost got rape by your useless brother!"

Nakita kung panandalian na natakot si Namae dahil sa mabagsik na mata ni Drai

sa kanya. Lalo na nung hinawakan siya sa braso ng mariin at napa-ngiwi siya.

"Oo ka muntikan na siyang ma-rape ni kuya noon. Hindi ka pa dumating sa buhay

niya! Sana tinuluyan nala-----"

"Shut your fucking shitty mouth! You fuckin bitch!"

Napa-atras ako nang tinulak siya nang malakas ni Drailan dahilan para mapa-upo
si Namae sa maraming bato na lupa na puno ng putik. Kulang ang salitang pagka
galit upang masabing mas masahol pa siya sa demonyo.
Hindi kailan man nakita ko na ganito siya magalit noon. Kung galit man siya sa
kasinungalingan ko sa kanya noong itinataboy ko siya pero ngayon, doble-doble
ang kanyang pinapakitang galit.

"Napaka sama mo, Drai! All I want is you! Pero bakit palagi mo akung
ginaganito. All I want is your attention! " Hagulhol nang babae nang makitang
napaka dumi na niya.

Gusto kung pigilan si Drai, dahil kulang nalang kaya niyang manuntok ng babae.
Ngunit mas lalo akung natood ng nag squat siya sa harapan ni Namae.

"I can hurt you right now! I can ruin your useless life! I can kill you
without any hesitation. Kung pwede lang hukayin ang katawan ng putanginang
katawan ng kapatid mo! Gagawin ko. Susunogin ko pa ito nang sa ganon mawala
kayo. Your family is a true fucking criminal! Don't you forget that!" Akmang
sasampalin niya ito dahil naka taas na ang kanyang palad at naka pikit ng
mariin si Namae nag hihintay na dunapo ang kanyang malaking kamay

"Stop it, Drai!" I shouted. God! Mukhang nakakalimutan na yata niya kung sino
yang kaharap niya.

Narinig ko ang kanyang malulutong na mura ng matauhan.

Tumayo si Drai para lapitan ako. Mabangis parin ang kanyang ekspresyon ng
maharap ako, hindi nag babago ang pagiging matigas. Kinurap ko. ang mga mata
nang matabunan niya ang pananaw ko gamit ang kanyang dibdib.

"She need to kneel down, Shion. Damn! I almost forget that she is a woman, who
have no respect on her dignity" Gigil niyang sabi na may halong pag babanta

Hindi ko alam kung magagalit ba ako sa pakiki-alam niya ngayon. But all I
could say is, I can't stop his anger. Tumataas ang balahibo ko sa tuwing nag
sasalita siya. Ganyan na ba siya kagalit dahil nalaman niyang ka muntikan na
akung ma-rape?

Nag buntong hininga nalang ako. Hindi nalang nag salita, pinalapit niya ang
mga tauhan lara dalhin pabalik si Namae sa harapan ko. Hirap naman sa pag iyak
si Namae. Mukhang hindi parin naka move-on na kamuntikan na siyang saktan ni
Drai kanina.

Alam ko namang gustong-gusto niya itong lalaki sa harapan ko kaya hindi niya
matanggap na ganon nalang siya kung pag salitaan. Tapos sa harap pa ng
maraming tao. Especially sa mga matatanda na nandito ngayon. Nanonood bawat
ganap.

"Say sorry to her!" Si Drai ulit ng makitang puro hikbi nalang si Namae.

Hinawakan ko si Drai sa braso para pakalmahin. I don't know what I am doing

right now. Pero parang may humaplos sa puso ko sa concerned na pinapakita
niya. Nanghihina ang mga buto ko habang katabi siya ngayon.

Hinarap ko si Namae.

"Hindi ako namimilit na mang hingi ng sorry sa lahat ng ginawa mo. Sa lahat ng
kagagohan niyo ng kapatid mo. Pero sana naman, kahit konti makonsensiya kayo
sa mga pinag gagawa niyo" Kalmadong sabi ko.

Wala din namang magagawa kung sisigaw din ako ngayon. Mas lumalala lang ang
sitwasyon. Hindi ko akalain na parang napakalma ako ni Drai ngayon. Is that
possible?

"I will never beg!" Matigas niyang saad.

Pinuno ko ng hangin ang dibdib. Alright!

"Okay. Pero ito ang tatandaan mo, diyos nalang ang bahala sa inyo! Sana
makakatulog ka nang maayos! Hindi ko na kasi masikmura yang napaka baboy mong
ugali at ginagawa sa buhay mo. Sana mamulat ka sa katotohanan, Namae. Wake up!
Accept your wrong doings!" Iling ko. Naala ko yong lalaking binaril niya nun
dahil lang nakatakas kami nina papa Alfonso. Isa na yon sa pagiging demonyita
niya

"Sino ka para pangaralan ako?" Galit niya nanamang sabi

"Ayaw ko ng pahabain ito. But all I could say, you must regret what you did
over years ago!"

Tinawanan niya ulit ako "Poor of you, Shin. Masyado kang kampante. Hindi mo ba
alam na kalata na kalat sa internet ang pagiging kabit mo"

Namanhid ako sa narinig. Teka! Nilabas na ba ni Draizen yong mga pictures

namin na nag hahalikan.

"Oo nga pala, pati din ang eksena ngayon. Mukhang kalat na rin sa internet.
Kaya mo pa bang dalhin lahat ng problema mo?" Tawa niya

"A-Ano!"

Inatras ko ang paa. Napatingin ako kay Draizen na mukhang natigilan rin sa
nalalaman.

"Any moment may susugod na media dito!" Halakhak ni Namae

Paulit-ulit kung tinignan si Namae at Draizen. Hindi alam kung anong maging
reaksyon. Lumabas na ba ang isyu na yon?

"Fuck both of you! Lalo na ikaw! Ano nanaman ito Drai! Akala ko..." Tinakpan
ko ang bibig para hindi kumuwala sa nanginginig na labi ang hikbi.

Mabilis ko silang tinalikuran ng hindi ko na maramdaman ang samot-saring

panginginig. I am doomed. Akala ko mapapatawad ko pa si Drai ngayon dahil
akala ko okay na ang lahat. Ngunit hindi pala!

Mas lalo lang sumama ang trato ko sa kanya. Gusto ko ng taposin ang kaguluhan
na ito pero ano itong nalalaman ko. Kinalat niya talaga ang picture namin. Mas
lalo lang gugulo ang buhay ko dahil sa kagagawan niya.

Palinga-linga ako sa paligid para humanap nang masasakyan. Bakit ang tagal ni
Miguel. Oh my God! What if nalaman niya ang nangyari. Of course malaman niya
talaga yon.

Tumakbo ako sa malapad na daan. Medyo nakalayo na ako sa pangyayari, gusto

kung tumakas sa mga reporter na paparating ngunit nagugulohan ako kung saan
ako pupunta.

Wala maski isang sasakyan na dumaan. Kahit jeep man lang wala. Kaya laking
saya ko nalang nang makarinig ng humaharurot na sasakyan.
Tumigil ako sa paglalakad. Para aninagin ang sasakyang paparating. Mas lalong
umsbong ang panginginig ko sa galit, nang huminto iyon sa gilid ko at nakitang
si Drai ang nag mamaneho.

"Sakay" Maowtoridad niyang utos

"Walanghiya ka!" Sigaw ko. Hamagulhol na ako sa iyak. Hindi ko na mapigilan

ang mag alala sa mangayayari ngayong may alam na ang lahat. I don't know how
to face this.

"Stop crying. Get in, I will explain you everything" He blankly said. Hindi ko
man lang siya nakitaan ng pagka guilty, bagkos galit pa ang nakikita ko sa
kanya ngayon.

Iniling ko ang ulo tsaka nilagpasan ang kanyang kotse. Malakas bawat hakbang
ko. Naramdaman kung lumagapak ang pinto ng kanyang kotse.

"Hard headed, woman"

Namalayan ko nalang na nasa ere na ako. Binubuhat niya papasok sa kotse.

"Bitawan mo ako! Hayop ka talaga!" Panay ang padyak ko sa ere. Mas humigpit
ang kapit niya sa legs ko para hindi ako mahulog.

Dobleng galit ang nakikita ko sa kanya lalo na nung mailapag niya ako sa front
seat at nilagyan ng seat belt. Sobrang higpit nun, halos hirap akung gumalaw.

Mabilis lang ang pangyayari. Nasa tabi ko na siya, pinapaharurot ng mabilis

ang sasakyan.

"Why did you do this to me, Drai!" Hikbi ko. Kahit anong pilit kung pag galaw
hindi ko magawa dahil sa higpit na seat belt "I can't breathe"

Sumulyap siya sa akin. Umigting ang kanyang panga habang pinapakawalan ako sa
seat belt. Tinanggal niya iyon pagkatapos itinuon na ulit ang sarili sa pag
dadrive.

"It's not safe, if you walk in the road. Crying, any moment the media will
come here in this town"

"Pupunta sila dito dahil sa kagagawan mo! I am ready to forgave you. but after
hearing this! Mas lumalala lang ang pagka galit ko sayo!" Sigaw ko.

Humigpit ang kapit niya sa manoblela.

"Hindi ko ito ka gagawan. Namae De Alas plan this all. Believe me" Hinawakan
niya ang kamay ko

Mabilis ko yong itinaboy "Hindi ako naniwala sayo. Dahil two weeks ago
sinabihan mo ako na ilalabas mo sa media yong mga pictures natin na nag
hahalikan tayo. Hindi ko yon makakalimutan! Tinatakot mo ako, Drai! Kaya huwag
kang mag bintang!"

Rinig ko ang mumunting mura niya dahil sa sinabi ko. Nahinto niya ang
sasakyan. Nang gigil rin siya sa galit.

"Damn baby. I'm so fuck up!" Pinalo niya ang manobela ng malakas. Naigtad ako
sa labis na galit niya.
Makikita mo talaga sa kanya Kung gaano siya napuno sa lahat. Ngunit Hindi
parin ako nag patinag, I hate him for doing this!

"Ikaw pa ngayon ang may ganang magalit! When in fact kaslanan mo itong lahat!"
Mariin kung wika. Na mas nagpatingkad lang nag pagka galit niya

Pumikit siya ng mariin. Pagod nang mag salita. He lean on in the steering
wheel. Breathing heavily.

"Believe me. I didn't do it. Yes! Admit I want to blackmail you using those
pictures. But fuck I can't take it. I can't take that you will suffer. Believe
me, please. I didn't do that. I can't do that"

"You're lying"

"I am not"

Umahon siya sa pagkaka-lunod sa manobela para maharap ako ng tuluyan.

Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit. Hinalik-halikan isa-isa.

"Come with me, please" He beg. As he closed his eyes so tight. I can sense his
pleading look this time. I stop for a second dahil sa bilis niyang mag bago ng
emosyon. "I don't gave a fuck if I am the third party between both of you.
That Miguel doesn't deserve you. Please... Please I beg you, come with me.
Live with me"

Pakiramdam ko naubos ko ang hininga dahil sa paos niyang boses na puno ng pag
mamaka-awa ngayon. Bakit parang tinutusok-tusok ang puso ko habang tinitigan
siya ngayon. Hindi ako maka galaw sa upuan.

Tanging ginawa ko ang titigan siya na halos sambahin na ako. Kulang nalang
susuko siya.

"W-What are you talking? We can't be together. May asawa ka.Si Kim, And I have
Miguel...Ayaw kung iwan ang anak ko" Mahina lang yong hulihan pero rinig na
rinig niya iyon.

Yes! Nag sisinungaling ako ngayon. Para pigilan din itong naramdaman ko sa
kanya. Aaminin ko mahal ko parin siya hanggang ngayon.Ayaw ko lang aminin
dahil natatakot ako. Pinipigilan ko lang ito, ayaw kung mag padala sakanya.
Dahil mali ito.

Kahit parang pinipiga ang puso ko habang sinasamba niya ako ngayon. Hindi ko
alam kung maniniwala ba ako na hindi niya nga kagagawan yong kumalat na
pictures tungkol sa aming dalawa. Pero malakas ang instict ko na mukhang totoo
nga iyon. Namae De Alas is the behind all of this.

"You can't love him fully, Shion. Ako lang dapat. Ako lang please... Huwag
ganito, hindi ko na kaya. Gustong-gusto na kitang makasama" He beg again. I
saw tears formig on his eyes "I can accept your child. I can love her. I can
gave both of you everything that you want just please, come with me"

I gasp. My whole body are getting jelly while watching his pleading look. His
sorrowful voice can melt my heart so much.

"I can't" Tanging sabi ko "We're both married, Drai. Hindi pwedeng tatakas
tayo dahil lang sa gusto natin" Mahinahon kung sabi. Kahit na nag
haharumentado na ako ngayon
Ano ba ang pumipigil sa akin? DBakit nag sisinungaling ako na kasal na kami ni
Miguel? Dahil ba ayaw kung mas lalong kokomplikado ang buhay naming dalawa. I
can't understand him. Kasal sila ni Kim pero gusto niya akung makasama. What's
his intentions.

"Sabi mo gusto mong ipalabas na ako ang mag mukhang kabit sa inyo ni Kim. Pero
ano ito ngayon? Mukhang ikaew pa yata ang totohanang kabit sa ating dalawa.
Ganyan kana ba kabaliw para isipin yan. Hindi ako sasama sayo!"

Tinulak ko siya. I was going to open up the door. When he grab my hand.

"Mas mababaliw ako kung hindi ka sasama sa akin. Come on, let's go far away.
Far from the people who broke us twelve years ago"

"Hindi sabi ako sasama sayo. Hinding-hindi ako sasama sa kriminal na pumatay
sa ama ko!" I shouted in tears

Pareho kaming natigilan dalawa. Hindi na matigil ang mga luha kung umaagos,
kanina pa. I didn't mean to shout those words at him ngunit wala na akung
magawa para patigilin siya sa gusto niyang mangyari.Kundi ang isigaw yon.

Ayaw kung masira kami lalo, ayaw kung mag mumukhang desperada sa paningin nang
lahat. He is married and I have Miguel. I can't leave them with our selfish
decision.

Hindi sapat ang pag mamahal lang para mas manaig ang pag sasamahan namin kung
noong una palang, mali na ito. Marami na akung kasalanan kay Miguel dahil sa
kanya. Ayaw ko ng madagdagan pa yon. Tama nang nasaktan ko siya. At natulongan
niya ako kahit papaano. I'm contented now. Ayaw ko nang masira nanaman ang
buhay ko dahil sa kahibangan na ito.

"Did you really think that I killed your father, Shion?" Nangungusap ang
kanyang mga mata ngayon

Tuliro ko naman siyang tinitigan. Nakikipag kompentensiya. Ngunit hindi ko rin

natagalan dahil mas lalong nanghina ang mga buto ko, bawat mata naming
nangungusap. I can't breath properly while we are so close like this.

Para akung sinasakal bawat banggit niya ng salita. Para akung lumulutang sa
tuwing nakikita kong hirap na hirap na siyang ipa-intindi sa akin ang lahat.
And I was choke by his own voice. My body was shaking.

"Drai..." I said softly

"Did you really think that I can attempt to kill your father, baby?" Namumula
ang kanyang mga mata. Any moment he will gonna break down "Do you think
magagawa ko yon, sa inyo?" He closed his eyes so tight "Sa kabila ng pinunan
niyong pag kukulang sa buong pagka tao ko. Do you think I can do that so
easily"

Kinagat ko ang dila. What now, Drai!

"K-Kumalap ako ng impormasyon tungkol sa nangyari twelve years ago.

T-tapos...tapos..." Hindi ko na matigil ang hikbi. Nasasaktan ako sa
pinapakita niya ngayong emosyon

"Saan ka ba noong nag mumukha akung tanga sa lahat? Diba, iniwan mo ako,
sumama ka sa putanginang Miguel na yon. You l-leave me, without knowing all my
pain. My suffer was too much" Wika niyang mas nakaka pang lambot pa lalo sa
akin

"Y-You said that time, you want me to leave you. I can still remember what you
said" Hikbi ko parin. "Naalala ko pa yong hawak mong baril na ginamit mo pag
patay kay, p-papa. A-Ano ba'ng ginawa namin sayo? B-Bakit mo yon ginawa" My
voice crack

"Nakita mo bang itinutok ko yon sa ama mo noong gabing yon? Hindi diba? You
only saw me in the dark appearing suddenly"

Natigil ako sa pag hikbi para matitigan siya ng mas maigi. Ilang ulit kung
binalik-balikan ang pangyayaring yon.

Saktong pagka baril ni papa sa noo, ay siyang pag litaw niya sa likuran ng
kanyang papa. Hindi ko nakita kung sino ang pumatay sakanilang dalawa. Ngunit
ang naisip ko sa araw na yon na siya yon. Siya lang ang may hawak ng baril. So
I was thinking that he killed my father. He shot my father's forehead.

"I didn't kill your father. I didn't. I can't do that" He said lazily as he
hold my shaking hands "I can't do that. I was there, to help you. I was there
to save you. I was fucking there when you cried because of fear. I was fucking
there!"

"You're lying!" Binawi ko ang kamay

Ang kanyang magulong buhok ay mas lalo niya lang ginulo ng makitang wala akung
paki-alam sa mga pinagsasabi niya. Ilang pag hinga ng malalim ang ginawa ko,
para pakalmahin ang sariling nanginginig.

Pinuno ko ng hangin ang dibdib. My tears won't stop falling. Bigong-bigo ang
kanyang mga mata ng makitang hindi ako naniniwala.

"I'm not lying. I am telling you the truth. I save your life in that day.
Damn, damn! Believe me please. Don't be so unfair. You always felt me that I
am some useless bastard behind your back" Mahina niyang sabi.

"A-Ano yong impormasyon na nakalap ko kung ganon? It says that you are the
killer. It says you are in jail for long ten years. Ano yon Drai? Ano yon, ha!
Nag mumukha na rin ba akung tanga para paniwalaan yon!"

"Oo nakulong ako, not because I killed your father. I killed someone. I killed
Namae's father when he tried to kill you. Baby, I save you. I sacrificed my
life, you don't know how meserable I was. When I was in jail. I felt so damn
useless"

Kahit puno ng luha ang mga mata ko sa ibinunyag niya. Hindi ko parin maiwasang
magulat. Ama ni Namae ang pinatay niya sa araw na yon? Hindi si Papa Alfonso?
Kaya gusto niyang mag higanti sa akin. Dahil, malaki ang utang ko sa kanya.
Yong buhay ko, ay sinagip niya.

"B-Bakit?" Tanging saad ko

"He is one of the kidnaper. Siya ang nag utos sa lahat ng tauhan niya na
kidnapin kayo. Siya ang nag utos na sunogin ang bahay niyo. Siya ang may
kagagawan ng lahat. So...I killed him"

Biglang bumilis ang pag tibok ng puso ko. He killed someone.Oh God!

"B-Bakit niya ginawa yon? Akala ko..." Muling umusbong sa akin ang kakaibang
pakiramdam. I'm shaking in so much fears.

"Galit siya sa ginawa ko sa anak niyang si Dante. You remember that I almost
killed him. He was so mad at me. Nang malaman niyang Girlfriend kita, sayo
niya ibinato ang lahat. And he already know that I am that filthy rich that
time"

Lumunok ako ng ilang beses. Totoo ba itong lahat? Paanong nangyari ang ganon.
How dare him to do that.

"B-Bakit ngayon mo lang ito sinabi sa akin? B-Bakit ngayon lang, D-Drai!"
Sinuntok-suntok ko siya dahil sa inis. Umiiyak na rin ako sa galit.

Iyon bang gusto mong bumawi sa lahat ng sinabi mo sa kanyang masasakit na

salita ngunit hindi mo alam kung paano. Kaya para masisi siya sa lahat ng mali
niya. Gusto mo nalang saktan ang taong yon.

"How could you not tell me right away. Maraming pagkakataon na nagkita tayo!
You're so very unfair! N-Nakulong ka dahil sa akin!"

Hinuli niya ang kamay ko. Pilit akung pinapakalma.

"Shh...Stop crying" Pinahid niya ang luha ko sa pisngi"Can you come with me. I
wanted to be with you so bad" He said weakly as he wipe again my tears.
Hinalikan niya pa ang mata ko at nag susumamo akung tinitigan "Please"

"P-Paano si Miguel. Ayaw ko siyang iwan" Kinagat ko ang pang ibabang labi.
Hindi na alam kung anong tamang desisyon.

Dumaan sa kanya ang labis na galit na ika-manhid ng buo kung katawan.

"Do you really want to go with him. Even though he killed your father, Shion?
He is your fucking enemy here. Not me," Kuyom niyang sambit

"A-Ano!?" I shouted in disbelief. My eyes wide.

"He killed your father. Maybe the information you get was with there
invention. Noong una palang, plano na nilang bilogin ka"

"Drailan!" I scream. I can't believe him. No! Hindi magagawa ni Miguel yon.
Hindi si Miguel ang pumatay sa ama ko. He is a good person "Why are you
telling this lie at me!"

"I'm not lying. He almost killed me, but suddenly the bullet that he wanted to
shot at me was directly to your father. Hindi mo ba ito alam? Maybe your
brother knows about this"

"No way!"

Kung yong kanina sinabi niya na napatay niya ang ama ni Namae, maniniwala pa
ako. Pero itong sinabi niya na kagagawan ni Miguel ang lahat. Na si Miguel ang
bumaril kay papa ay hindi ako maniniwala. Miguel is a nice person.

"Are you telling this too me, para sumama ako sayo! Do you think I believe
you! No!" Tinulak ko siya

Mabilis kung binuksan ang pintuan nang sasakyan para matakasan siya. I heard
him, called me. He curse loudly before going out on his car just to chase me.
My tears won't stop falling while running away from him.
I can't believe him. Naniniwala ako na hindi magagawa ni Miguel yon sa amin.

"Baby..." Tawag niya sa akin nang mayakap niya ako sa likuran "Don't run
please. I hate seeing you, running away from me"

"Dahil nag sinungaling ka!" Pilit akung kumuwala sa mahigpit niyang yakap sa
akin sa likuran. Ngunit hindi niya hinayaang mabitawan ako.

Ibinaon niya ang mukha sa balikat ko. Isinubob doon. Narinig ko ang kanyang
pag singhot. I heard him, curse loudly.

"That's why I can't tell you right away. Because I know you won't believe me.
You only look at me as your enemy" Suminghot pa ulit siya sa balikat ko.
Pinagpahinga ang noo doon.

Kung hindi lang sa yakap niya ngayon na sobrang higpit baka kanina pa ako
naka-upo sa malapad na kalsada. Hinang-hina na ako dahil sa pinapakita niyang
emosyon.

"Niloko mo na ako noon, Drai. Mahirap ng maniwala sayo. Pinaniwala mo ako sa

kasinungalingan, tapos pati si Miguel sinisiraan mo dahil lang gusto mo akung
makasama"

Huminga ako ng napaka lalim ng mas lalo pang humigpit ang kanyang yakap sa
akin sa bewang. Ayaw na talaga akung pakawalan.

"Do you know, why I wanted to take revenge from you?"Paos niyang tanong

"Draizen..."

"Dahil sa mga araw na nasa kulungan ako. Miserableng-meserable, walang araw na

hindi ko malalaman na habang patagal ng patagal. Sumasaya ka. It's damn hurt.
I think I wanted to kill my ownself that time"

Ramdam kung gusto na niyang sumuko dahil sa akin. Pero mas pinatatag niya pa
ang sarili para lang ipaliwanag sa akin ang lahat. Pinikit ko ng mariin ang
mata. Kumukuha ng lakas sa susunod niya pang sasabihin.

"You are so very unfair all the time. I can't reach you for ten years, I can't
even look at you, hold you, kiss you, because you are too far. I am wounded
here. Always wounded"

"Drai..." I said. I don't know how to react on his heart breaking confession.

"Kahit gusto na kitang kunin, hindi ko magawa dahil nasa kulongan ako. Tapos
pag balik mo malalaman kung may anak kana at pinakasalan mo ang totoong
pumatay sa ama mo. Dammit! It kills me big time!"

Hinawakan ko ang kamay niya. Hinarap ko siya. I saw tears on his eyes nung
umahon ang kanyang pag mumukha sa balikat ko para lang matitigan ako. I bite
my lips trying hard not to talk.

"Baby, you killed the shit of me. Marami akung plano para sa atin. Maraming-
marami"

Ngumuso ako. Gusto kung aminin sa kanya na wala akung anak ni Miguel at hindi
pa kami kasal. Ngunit bago ko pa mabuksan ang bibig ko. May pumaradang ng
maraming sasakyan sa tapat namin. Pinapalibutan kaming dalawa.
Maraming media ang naka tutok sa amin. Maraming camera ang nag iilawan. Marami
sila. At sa dami nila nakita ko si Miguel na mabilis akung hinblot sa mga
bisig ni Drai. Sinuntok niya ito ng mabilis.

"Tangina mo!" Sigaw ni Miguel.

Natumba si Draizen dahil sa suntok na yon. Mabilis lang din siyang naka bawi.
Tumayo siya para suntokin din si Miguel.

"Tama na please!" Sigaw ko

Bumalik sa akin ang alala na ito. Iyong araw na halos mabasag ang pag mumukha
ni Miguel doon sa bar dahil nakita ako ni Drai na hinalikan nito tapos nakita
ko rin sila Namae na nag hahalikan dalawa.

Lahat ng yon bumabalik sa alala ko. Lalo na nung pumaibabaw si Drai sa kanya
para suntokin ito ng maraming beses. Walang mag tangkang pumigil. Kahit pa
yong mga body guard ni Drai na kadarating lang.

"Fuck with you bastard!" Gigil na sabi ni Drai.

Duguan na si Miguel. Bago pa mas lumalalim ang awayan. Agad kung hinila si
Drai at hinila pa tayo si Miguel.

"Tama na, Draizen! Tama na sabi!" Awat ko nang susugod nanaaman siya.

"Shion, come with me!" Maowtoridad niyang sabi.

Bago pa ako makapag salita naramdaman ko nalang na may humila sa akin. Si

Miguel yon, pilit akung pinapasok sa sasakyan.

"Get inside!" Galit na sabi ni Miguel nang makitang naka titig pa ako kay Drai
na pinipigilan ng mga body guard niya sa pag kuha sa akin. Pinapalubutan narin
siya ng mga media

"Dammit! Shion please, Come with me!" Sigaw ni Drai. Pumapalag parin sa bawat
pigil ng kanyang body guard

Humigpit ang kapit ko sa pintuan. Nakatitig sa pigura ni Drai na parang

pinagkakaitan kami ng tadhana.

"Gusto mo bang sumama sa kanya dahil baka pag sisihan mo ito. You have a very
big mistake, Shin. Baka gusto mo pang maabutan ngayon ang kapatid mo na agaw
buhay"

Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Miguel

"What do you mean? Anong ginawa mo!"Hysterical kung sabi

No! Anong ginawa niya kay Luke.

"Get inside and I will tell you what happened to him!" Galit niyang sabi

"Anong ginawa mo!" Iyak ko ng di na mapigilan ang pag alala "Anong ginawa mo
sa kapatid ko!"

"Matigas kasi ang ulo niyong dalawa. Siguro sinabi na ng putanginang Draizen
na yon na ako ang pumatay sa ama mo. Siguro, tatakasan mo nanaman ako. Ngayon
pa, na kalat na kalat sa media yong halikan niyo. Simula noong dumating ka
dito! Niloloko mo na pala ako. Siguro sapat na yong pag bugbog ko sa kapatid
mo para mag tanda ka!"

Pwersahan niya akung ipinasok sa sasakyan. Tulala naman ako sa kawalan.Pilit

pinoproseso ang sinabi niya. Nanlaki ang mata ko at hindi maka-imik.

Tama nga yong sinabi ni Drai. Si Miguel nga ang pumatay kay papa. Oh my god!

"Walaghiya ka, Miguel! Bakit mo ginawa ito!" Sigaw ko ngunit hindi niya ako
pinakinggan. Napa ngiti lamang siya ng palihim.

"Nakakabaliw ang mahalin ka, Shin. Hindi ko hahayaang maagaw ka ng gagong

Draizen na yan! "

Mabilis na pinaharurot ni Miguel ang sasakyan papunta sa pinagkakagalohang si

Draizen. Nag si hawian ang mga media nang makitang papalapit sakanila ang
sasakyan.

Tanging nakita ko sa gitna ang pigura ni Drai na hinaharangan ang kotse.

Trying to stop the car.

"No!" I shouted in fear ng tumama sa kanya ang kotse ni Miguel dahil hindi ito
itinigil. Huminto din nang sakto lang na tumama yon sa tuhod ni Drai.

Damn Drai! Bakit ka humaharang diyan! You almost killed!

"Tangina! Wala na talagang kinakatakutang kamatayan ang hayop na yan!" Gigil

na sabi ni Miguel nang makitang hindi parin umaalis si Drai sa harap ng kotse.

"Huwag! Sasama naman ako sayo diba! itigil mo yang kahibangan mo!" Pigil ko
kay Miguel ng inatras niya ang kotse para sana tuluyang sagasaan si Drai sa
unahan.

Ilang pag hinga ang ginawa ko ng niliko niya ang sasakyan at nilagpasan si
Drai na mukhang willing ngang magpakamatay.

Napaka hawak ako sa dibdib. Hindi ko ito inasahan na mangyayari itong lahat.
This is too much revelation.

Chapter 38: Devastated

You thought everything will be okay, after all the sacrifices that you made.
After having the strength to face all the struggles, after you've become
stronger.

But No! That's not easy. There was another big revelation that you will hate
to know after all. Hindi pala madaling mabuhay kung sa unang baitang palang ng
iyong pag hihigante, ay may mali kana agad na desisyon. Maling hakbang na agad
yon.

You don't how to choose what's the best thing to do. Dahil pati ikaw
nagugulohan na rin sa sarili. Bakit hindi nalang parating masaya? Bakit
susubokan ka talaga ng panginoon kung hangga't kailan ang makakaya mong tatag
sa sarili.

Panay ang tulo ng luha ko habang kinaldkad ako ni Miguel papasok sakanilang
bahay. Hindi na ulit kami bumalik sa Hotel na pag mamay-ari ni Draizen, dahil
nalaman niya kung sino ang nag mamay-ari nun. Kaya heto halos mag alburuto
siya sa galit.

"Bakit kailangan mo pang mag sinungaling sa lahat! Lahat ginawa ko para

mapasaya ka. Ngunit naka balik ka lang sa bansang ito, masisira tayo dahil sa
gagong Draizen na yon!" Singhal niya habang papasok parin kami.

Halos matapilok ako sa paraan nang pagkakaladkad niya sa akin. Nasasagupa

namin si Abegail. Nakikita kung naawa siya sa akin. Ngunit iniling niya ang
ulo nang panay hingi ako sa kanya ng tulong.

"A-Ano ba, Miguel!" Sigaw ko nang mas lalo lang bumilis ang pagkakaladkad
niya.

Puno ng luha ang mga mata ko. Samot-saring emosyon ang naramdaman ko ngayon.
Takot, pangamba sa sarili, pagka muhi sa kanya.

All this time kasama ko lang pala ang totoong salarin. How could them to hide
this thing. Noon pala, pinapabilog na nila ang ulo ko. Pati ang kapatid ko na
si Luke ay dinamay nila sa katarantaduhan nila.

Kung sino pa yong may malaking puwang sa puso ko ay siya pa yong sinusumbatan
ko sa lahat. Siya pa yong nag dusa gayong kasama ko lang pala ang totoong
kriminal.

"Paano mo nagawa sa akin ang mag lihim, Shin? Palagi mo na palang nakikita ang
gagong yon. Tapos malalaman ko pang nag halikan kayo nun, sa media ko pa
talaga nalaman. Malaki ang tiwala ko sayo, kaya naman hindi kita pinapasundan.
Pero ano ito? Sinira mo yong tiwala ko" Galit parin siya.

Mabilis niyang binuksan ang malaking kwarto. Padarag niya akung ipinasok sa
loob. Nanaliksik ang kanyang mga mata ng maharap niya ako.

"May tiwala din ako sayo, Miguel? Pero nag sinungaling ka sa akin! Malaking
kasalanan ang ginawa mo sa akin. Kung hindi dahil kay Draiz-----"

Natigilan ako sa pag sigaw ng sinampal niya ako ng malakas. Halos mamanhid ang
pisngi sa sobrang lakas nun. Tumulo ang ilang butil ng luha sa mga mata ko.Ang
sakit.

"Huwag mo akung paringgan sa pangalan ng gagong lalaking yon. Mali ang

kalabanin ako, Shin! Maling-mali ang pinasok mong gulo"

Kahit kailan, hindi niya ako pinag bubuhata ng kamay. Isang mabait na Miguel
ang nakilala ko sa twelve years na kasama ko siya sa California. This is the
first time that he hurt me using his hard.

Bumalik sa alala ko ang lahat ng sakit. Iyong mga panahon na nag dudurusa pa
ako sa lahat. Nakikita ko sa kanya ngayon ang katauha ni Dante na mahilig
manakit ng babae. I've been slap in that man. But now, here I am. Slap by the
man that all I could think, who can help me from suffering of my anxiety. Siya
din pala ang wawasak sa akin.

"A-Akala ko, ikaw ang makakatulong sa akin para malagpasan itong lahat. Pero
hindi Miguel! Ikaw pala ang punot dulo ng lahat. Akala ko...Mabait kang tao,
dahil tinulongan niyo kami ni Luke, iyon pala. Pinapabilog niyo ang isipan ko
sa kasinungalingan!" I shouted full of anger this time. I can't hold my tears
and my sob.

Iyong akala mong taong bubuo sayo sa pag dating ng panahon tapos
pinagkakatiwalaan mo, pero siya din pala ang sisira sa lahat. Siya rin pala
ang titibag sa puder na akala mo malakas ang kapit ng pundasyon.

Akala mo lang pala yon. All of your sacrifices was fade. It turns out useless.

Hindi ko na makikita ang Miguel noon, na palagi akung pinapangiti sa tuwing

lugmok ako. Palagi akung tinutulangan kapag nahihirapan na ako. I saw another
bad side of him.

"Hindi mangyayari sayo ito kung hindi ka nag padala sa Draizen na yon! Okay na
tayo! Ikakasal na tayo pero dahil lang sa lihim na pagkikita niyo ng
walanghiyang yon. Nasira tayo ng ganito ka bilis. Sana mag tanda kana ngayon.
Makukulong kayo ng kapatid mo sa kwartong ito. Hinding-hindi kana
makakalabas!"

Bago pa ako maka-angal mabilis niyang na isarado ang pintuan.Inikot ko ng

ilang ulit ang siradura para buksan ngunit naka lock na ito.

"Miguel! Huwag mo kaming ikulong dito!" Iyak ko habang kinakalampang ang

pintuan.

"Diyan na kayo! Total naman ayaw mo nang makinig sa akin ngayon dahil nalaman
mo na ang lahat. Mag tanda kayo diyan! Yan ang napapala mo sa pag
sisinungaling mo sa akin!" Galit niyang sabi sa labas

"No! Please. Maawa ka! Huwag ganito!" Sigaw ko. Patuloy na kinakalampang ang
pintuan. Sumaasakit na yong kamay ko. Dahil ilang ulit ko yong ginawa. Narinig
ko nalang ang mga yapak niya palayo sa kwartong pinapasukan ko.

Napahilamos nalang ako sa mukha. Humagolhol ako ng malakas habang pa upo sa

marmol na tiles. Nawawalan ng pag-asa. Bakit familiar sa akin ang pagka kulong
na ito.

Nauulit nanaman ang nangyari twelve years ago. Kinukulong nanaman ako sa
madilim na kwartong ito. Wala silang pinagka-iba ni Dante. Paano niya nagawa
na ikulong ako dito.

Sa lahat ng sakripisyo ko para lang makapag higante sa lahat ng may sala tapos
mauuwi lang pala sa ganito ang lahat. Napapariwara nalang pala yon. Bakit
masyadong mapag biro ang tadhana.

Kung kailan, kaya mo nang harapin ang lahat ng pag subok tsaka mo pa malalaman
ang lahat ng katotohanan. Ang sakit isipin na parang lahat ng pag hihirap ko
sa mga nag daang taon ay nawawalang silbi lang iyon.

Nag higanti ako sa maling tao. Naniwala naman ako sa maling tao. Hangga't
kailan maitatama itong lahat. Dahil nakakapagod na.

"A-Ate!"

Natigil ang iyak ko nang marinig ko ang boses ng kapatid ko sa sulok. Nalaglag
ang panga ko nang makita ko siyang may maraming pasa sa mukha. Para siyang
sisiw sa gilid. Takot na takot.
"A-Ate!" Nanginginig niyang tawag. I saw how fear he is.

"L-Luke. Oh my god, Luke!"

Nag hyhysterical ako habang dinalohan siya. Maraming dugo ang kanyang damit at
pag mumukha. Namamaga rin ang mga ito. Halos hindi ko siya makilala dahil sa
duguan niyang pag mumukha.

"A-Ate. N-Nagalit sila sayo! Nalaman nila!" Takot niyang sabi

Niyakap ko siya ng mahigpit. Mas lalo lang akung napaiyak dahil sa sinapit
niya ngayon. Siguro pareho kaming dalawa ngayon, bumabalik sa alaala namin ang
lahat ng kaganapang ito.

Ang masalimuot na sinapit namin noon ay nangyari nanaman. Si Luke ay na trauma

sa pangyahari noon kaya labis nalang ang panginginig niya sa takot ng makulong
nanaman kami sa madilim na kwarto na ito.

"Si papa, ate! Sila ang may kasalanan"

Pang ilang luha na yata ang inubos ko habang pinapakinggan si Luke ngayon.
Naalala niya pala talaga yon. Iyong sa mismong harapan niya namatay si papa.
Nalaalala niya pala yon lahat. Hindi niya parin nakalimutan yon.

"Shh... Tatakas tayo r-rito. G-Gagawa ng p-paraan si Ate ha! " iyak kung pag
alo sa kanya.

Hinimas ko ang ulo niya. Habang yakap siya ng mahigpit. Akala ko nag babago na
ang kapatid ko sa ilang taon na yon. Pero hindi pala, he is still the same
little brother that I had. He is still weak na kailagan parin ako.

"S-Sorry a-ate. Hindi ko sinabi sayo ang totoo. Binablackmail nila ako,
kasalanan ko ito" Puno ng takot ang maririnig mo sa kanya ngayon.

"W-wala kang kasalanan. T-Tama na! Shh..Nandito lang ang ate S-Shin mo"
Hinimas ko ang kanyang likuran.

Hindi ko masikmura na balik ulit kami sa dating gawi noon. Ang kaibahan lang,
wala na si papa. Tanging kami nalang dalawa ngayon ang nag iiyakan sa madilim
na silid na ito.

Napaka hayop nila para gawin ito sa kapatid ko, sa amin. Bakit kailangan pang
manakit ng tao kung gayong sila naman ang may kasalanan sa lahat.

Sana sumuko nalang sila!

Bakit kailangan pang mag blackmail ng tao para lang makamit ang ka gustohan.
Ngunit wala talagang lihim na hindi nabubunyag. Lahat malaman nalang natin.

Ilang sandali pa. Nakatulogan namin ni Luke ang ganoong posisyon. Nakayakap
ako sa kanya at nakayakap rin siya sa akin ng mahigpit.

Nagising nalang ako nang may nag bukas ng pintuan. Naaninag ko si Miguel na
may dalang pagkain. Nagising na rin si Luke. Agaran niya akung hinawakan sa
kamay at itinago sa kanyang likuran.

"Tangina mo! Pabayaan mo ang ate ko! Huwag mo siyang saktan!" Hirap niyang
sambit.
Gusto ko nanamang maiyak. Kanina lang, halos takot na takot siya sa nangyari
sa amin ngunit ngayon pinapakita niya kung gaano niya ako ka gustong ipag
tanggol.

"Lakas naman ng loob mo. Hindi ka pa ba nadala sa mga suntok ko sayo!" Iling
nito na may halong pag babanta "Kain na kayo. Ayaw ko sanang ikulong kayo pero
baka takasan niyo ako!"

"Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari sa amin. Sana itinakas ko nalang
si Ate! Hindi ganito ang napagka sunduan natin, kuya Miguel. Pabayaan niyo
nalang kami. Pati si Ate!" Matapang pa ding saad ni Luke.Hinawakan ko siya sa
braso para patigilin dahil mas lalo niya lang ginagalit ang kaharap.

"Nag papatawa ka ba, Luke? Diba sinabihan na kita na bantayan mo bawat galaw
ng kapatid mo at isumbong mo sa akin kung anong ginagawa niyang hindi maganda
tapos malalaman ko ngayon na kinukunsintihan mo yang ate mo!"

"Binablackmail mo ako. Iniipit mo ako sa sitwasyon. Tingin mo mapipigilan ko

pa ang ate ko na maging magka lapit sila ni kuya Drai. Mas gugustohin ko pang
doon siya mapupunta kesa sa hayop na kagaya mo!"

Mabilis lang ang pangyayari. Sinuntok ni Miguel si Luke na ikasigaw ko sa

gulat. Hindi makalaban ang kapatid ko dahil nanghihina na siya sa bugbog na
natamo.

"Pagkatapos ko kayong matulongan sa lahat. Pagkatapos naming tumulong sa inyo

para guminhawa ang buhay niyo tapos ganito lang ang sasabihin mo! Walang
kwenta!" Singhal niya at pilit na sinuntok si Luke. Mabilis ko siya hinila at
tinulak.

Nanginginig ang buo kung katawan. Hindi ko kayang titigan ang kapatid na
sinasaktan niya lang ang kapatid ko ng ganito ka tindi. Hindi ko na talaga
siya makilala ngayon. Nabalot na siya sa labis na pagka galit.

"Bakit kailangan mong idamay ang kapatid ko, Miguel! Sa ating dalawa lang ang
problemang ito. Diba ako lang naman ang gusto mo! Pabayaan mo na ang kapatid
ko!" Galit kung sigaw "Ako nalang ang pahirapan mo! Ako nalang! Huwag na ang
kapatid ko! Wala siyang kasalanan dito!"

Tinulak ko parin siya para lang mapalayo siya sa kapatid kung nag hihirap ng
husto.

"Putangina! Ano bang meron ang Draizen na yon! Gusto lang naman kitang
makasama pero bakit andaming sagabal!" Mabangis niyang sabi "Mabubulok kayo
riyan! Mas lalo niyo lang akung ginagalit dalawa!"

Tinulak ako ni Miguel kaya naman napa-upo ako sa sahig. Nasalampak ako doon na
nag dala sa akin nang pag daing dahil sa sakit ng pang upo ko. Dinulohan agad
ako ni Luke. Napapikit ako sa sobrang sakit. Tanging impit na sigaw ang
kumuwala sa bibig ko.

"Huwag mo akung pangunahan Shin. Hindi pa yan ang mararanasan mong hirap!"

"Hindi ko akalain na masyado kang obsessed sa ate ko! You know what. I was
thinking that you are the right person to her but after you did this. I won't
never leave ate Shin anymore by your side. Mas malala ka pa sa demonyo. Wala
kayong pinagkaiba ni Dante. Masyadong nabulag sa pag mamahal kaya kahit
masama! Gagawin ang lahat para lang makuha ang gusto! Nakakasuka kayo langhiya
yan!" Si Luke na mukhang hindi na talaga napigilan.
Todo harang ako sa kanya nang akmang kwekwelyuhan siya ni Miguel para suntokin
ulit. Kahit sobrang hirap, todo lakas ko siyang tinulak.

"Anong sabi mo!?"Para na siyang papatay ng tao. At natatakot ako sa posibleng

gawin niya.

"Huwag mong saktan ang kapatid ko!" Mabagsik kung sambit "Umalis kana, Miguel!
Umalis kana! Huwag mong dagdagan ang pagka suklam ko sa lahat ng kagagohan
mo!"

Tinitigan niya ako nang masama.May sasabihin pa sana ngunit hindi na tinuloy.
Ilang sandali pa tumalikod na siya para lumabas. Huminga ako nang malalim ng
maibsan ang labis na tensyon na namagitan kanina.

Hindi ko talaga akalain na ganon siya kasama. Isang Miguel na biglang nag bago
dahil lang sa nabalaitaang nagkikita at nag hahalikan kami ni Drai.
Mapapatawad ko pa siguro siya kung humingi lang siya ng paumanhin sa lahat
nang nagawa niya.

Ngunit itong ginawa niya ngayon. Binugbog niya ang kapatid ko na wala namang
kasalanan sa lahat. Dinadamay niya lang at pinang hawakan sa leeg. Hindi ko na
alam.

Parang dobleng galit pa yata ang naramdaman ko sa kanya ngayon kesa noong kay
Draizen na napag bintangan kung pumatay kay papa Alfonso.

"Bakit hindi mo ito sinabi sa akin? Edi sana maaksyonan natin ito agad"
Dismayado kung tanong sa kapatid.

Ginagamot ko na ngayon ang kanyang sugat sa pag mumukha. Sobrang dami niya
talagang pasa na hirap sikmurain habang kaharap siya ngayon. I felt pity on
him. I can't help but to felt teary-eyed as I look at him.

Hindi parin mawala sa isipan ko, na pinag tanggol niya ako laban kay Miguel.
Noong naganap sa amin ito twelve years ago. Ako yong nag poprotekta sa kanya
ngunit ngayon. Siya itong kumakalaban sa bawat manakit sa akin. How lucky I am
to have him. Hindi parin nag babago. Siya parin yong gusgusing bata na
matapang.

"Binantaan ako ni kuya Miguel na kapag sinabi ko sayo itong nalaman ko tungkol
kay papa. Papatayin niya ako. Kundi ilalayo niya ako sayo"

Natigil ako sa pag gamot. Hindi maproseso ng isip ang inamin niya. Nasabi ba
talaga ni Miguel yon sa kanya?

"Yong impormasyon na binigay mo sa akin. Sila ba ang may gawa nun? " He simply
nod "All this time, Luke. Nag mumukha akung tanga. Nag sisi ako kung bakit
pinagkakatiwala ko sakanila ang pagka matay ni papa. Kaya pala wala akung
masyadong natanggap na impormasyon dahil sila pala ang may pakana ng lahat"

"Matagal ko na itong alam ate. When I was studying as a lawyer. Alam ko na

ito, nangalap ako ng impormasyon tungkol sa pagkamatay ni papa dahil malakas
talaga ang kutob ko na hindi si kuya Drailan ang gumawa nun. Mabait si kuya.
And I know he loves you a lot. I can sense that. Noong unang dating niya
palang sa bahay natin. Alam ko na yon na may gusto na siya sayo"

Kinagat ko ang labi. I don't know if he already find out na naging kami ni
Drai panandalian.
Sa tuwing naalala ko yong huling hiwalayan naming dalawa tapos kailangan ko
pang mag sinungaling para lang mapaalis ko siya sa pamamahay ko. Sa tuwing
naalala ko yong pag mamakaawa niya. Sumisikip ang puso ko sa kirot.

Nag sasakripisyo siya para sa kaligayahan ko. Para sa kaligayahan namin ni

Luke at Papa Alfonso. Ginawa niya ang lahat para matulungan kami ngunit wala
parin akung maisukli sa kanya.

Hanggang ngayon siya parin ang nag sasakripisyo. Sa kabila nangyari sa kanya,
nagawa niya parin akung tanggapin kahit pa sinasabihan ko siya ng masasakit na
salita.

I called him ex-convict, criminal, hayop, walanghiyang lalaki. All that are
still hurtful to heared. Oh God! What I have done to him to do all this
things.

"I love him, Luke. I really l-love h-him" My voice is shaking

Kamusta na kaya ang lalaking yon. Iniwan ko siya sa kalagitnaan ng mga media.
He keep on calling my name para lang sumama ako sa kanya but at the end
naiiwan ko nanaman siyang hirap na hirap.

"I know ate. Kaya nga hindi na kita mapigilan sa tuwing sinasabi mo sa akin na
nagkikita kayo ni kuya Drailan. I know, you still love him. Nabalot ka lang ng
galit nun kaya hindi mo maamin. Mabuti nalang talaga nag imbestiga ako kaya
nalaman ko ang katotohanan"

"L-Luke..." Naiiyak nanaman ako

"Noong una tutol talaga ako sa pag babalik mo rito sa pilipinas dahil alam
kung dadating ang araw na mag tagpo ang landas niyong dalawa. Palagi kitang
sinasabihan na huwag ng mag higanti sa kanya dahil wala kang mapapala.
Magkakagulo lang kayo. But now we are in this situation. I didn't blame you
for all of this. I am so happy that you already know the truth. Kasi hindi ko
na kayang mag lihim na okay pa ang lahat. When infact, I can't handle anymore.
Ikaw naiipit sa lahat ng ito. Biktima ka lang din"

Mabilis kung niyakap si Luke ng hindi ko mapigilang humikbi nanaman.

Masyado na kasing nakakasakit ng damdamin itong nalalaman ko ngayon. Wala na

akung tanging hangad kundi ang makaalis kami rito sa lalong madaling panahon.

Ganon ang naging eksena sa mga nag daang araw na naka kulong kaming dalawa sa
madilim na kwartong iyon. Minsan nakaka-usap ko si Abegail pero ayaw niya
talaga akung paunlakan sa gusto kung mangyari.

"Abby, sana naman matulungan mo akung makaalis dito!" Pag mamakaawa ko pa sa

kanya nang siya na ngayon ang nag hatid ng pagkain namin ni Luke.

"Sorry Shin. But I can't, ako yong madedehado dahil si Amarie baka ilayo nila
sa akin. Pati si Hans. I really wanted to help you. Pero si kuya natatakot ako
sa kanya"

Niyakap niya lang ako pagkatapos iniwan nanaman kami. Tualala ako sa kawalan.
Ka-onti lang ang nakakain ko dahil na rin nawawalan ako ng gana.

Pang ilang beses na rin na bugbog ni Miguel si Luke dahil sa tuwing pumupunta
si Miguel sa jwarto nag babangayan silang dalawa.
"Ano ba, Miguel! Wala kana ba talagang awa sa kapatid ko! Hindi ka naman
ganyan ka masahol ah!" Away ko nang pang ilan niyang binugbog si Luke.

Awang-awa na ako sa kapatid ko. Ilang beses niya din akung nasampal sa mukha
at natulak. May dugo pa nga sa labi ko at may pasa din. Ang hirap nang
sitewasyon namin. Masyadong sadista ang Miguel na nakilala ko ngayon.

Gusto ko siyang saktan ng pang ilang ulit ngunit wala na akung lakas na
labanan siya dahil sa tuwing lumalaban ako si Luke ang pumapagitna. Kaya ang
results siya ang nabugbog parati.

"Mabubulok ka sa kulungan! Tandaan mo yan!" Banta ni Luke isang araw nang pang
ilang ulit siyang hinampas ni Miguel.

Sigaw lang ako ng sigaw para awatin siya. Halos manginginig na ako sa tuwing
pumapasok siya sa kwarto na iyon. Natatakot akung papatayin niya ang kapatid
ko dahil sa galit niya.

"Sa akin ka lang, Shin. Sa akin ka lang!" Sabi niya at mariin akung hinalikan.

"A-Ano ba!" Takot kung sigaw. Nakatali ako ngayon sa kama. Ang kapatid ko
naman nasa sulok hinang-hina pero tinataeag niya parin ako at minumura si
Miguel. Hindi siya makakatayo dahil nakatali din siya doon.

"Kung hindi ka mapa sa akin. Siguro pag sasawaan nalang kita!" Ngisi niya na
nagpadala sa akin ng pagka kilabot

Pang ilang ulit akung pumiglas at umiwas sa mararahas niyang halik sa akin.
Ngunit wala talaga akung laban.

"Hibang kana! Napaka baboy mong hayop ka!" Nanginginig kung sigaw

Palagi akung dinadala sa isipan noon. Kung saan ka muntikan na akung magahasa
ni Dante. Pilit akung binalik-balikan sa nakaraang yon. Ang hirap dahil nag si
landasan nalamang ang mga luha ko. Nawawalan na ng lakas.

Itp ang kahinaan ko eh. Ang ganitong eksena. Natrauma na ako sa ka baboyan ni
Dante noon tapos pati ba naman siya gagawin sa akin ito.

"H-Hayop ka!" Hirap kung sabi

Pinunit niya ang damit ko. Na ikasigaw ko ng malakas dahil mas lalo lang
umsubong ang galit ko sa kanya. Pati ang pagka takot nag halo-halo na.

Mag ta-tatlong linggo na kaming nakakulong ni Luke dito. At ngayon lang siya
nag banta na gahasain ako. Wala akung magawa dahil sa tuwing gumagalaw ako
humihigpit ang tali nun. Nagkanda sugat-sugat na rin ako.

"W-Walanghiya ka" Panay ang palag ko. Pinikit ko ang mata nang ibinababa niya
ang pantalon ko nang sapilitin.

Pinikit ko nang mariin ang mata. Nawawalan ng pag-asa. Bakit ganito ang
nangyari sa buhay ko? Namin ni Luke. Hanggang ganito nalang ba talaga!

"Kuya! Tama na! Nababaliw kana!"

Dahil sa boses na yon namulat ko ang mga mata. Nakita ko si Abegail na

pinapalo sa ulo ang kuya niya dahilan para matumba ito at mawalan ng malay.
Laking ginhawaha ko at labis nalang ang pagka saya dahil dumating siya.
Mabilis niya akung kinalagan. Niyakap ko agad siya ng mahigpit.

"Tumakas na kayo habang wala pa ang mga tauhan ni kuya dito! Bilis na! Si papa
Edgardo papunta na rin dito! Kailangan niyo ng tumakas!" Natataranta niyang
sabi.

"S-Salamat" Paos kung saad. Walang humpay ang kabog ng dibdib ko.

"Sorry ulit. Ako na ang bahala sa lahat, Shin. Sorry ulit sa kabaoyan ni kuya"
Naiiyak niyang saad "Kung sanay tinulongan ko kayo ng mas maaga. Hindi sana
kayo hahantong sa ganito"

Niyakap ko ulit siya at nag pasalamat. Mabilis kung kinalagan si Luke na

ngayon nag hihirap pa din.

"Sa likod kayo dumaan. May bintana doon. May malaking kalsada din don para
labasan. May dumadaang sasakyan din. Sege na umalis na kayo"

Tumango ako tsaka tumalima sa sinabi niya. Hinatid niya kami sa likod ng bahay
nila na wala maski bantay.

Tinalon ko ang bintana. Na may hindi gaanong kalaliman. Napa luhod ako dahil
sa panginginig ng tuhod.

Dinungaw ako ni Abegail pagkatapos tinulongan niya si Luke na makababa.

"Salamat" Nguti ko sa kanya. Tinanguan niya lang ako tsaka siya lumisan sa
bintana.

Inakay ko si Luke. Narinig kung may sasakyang parating sa harap ng bahay kaya
naman ng makita ang malaking pintuan. Lumabas agad kami.

Nandito na sila, iyong ama ni Miguel. Hindi mapapantayan ang saya ko ng

makalabas kami at napakan na namin ang malapad na kalsada.

Sakto namang may pumarada na sasakyan sa harapin namin. Isa yong sports car.
Bumukas ang salamin sa front seat.

"Ma'am, sakay na kayo. Ihahatid ko kayo kay boss!"

Si Jayson yon na driver ni Drai. Gusto kung lumuhod sa saya. Bakit nandito
siya? Pinadala ba siya ni Drai dito?

Walang pag dadalawang isip na sumakay kami ni Like sasasakyan na yon. Nasa
back seat ang kapatid ko na mukhang hindi na nakayanan ang hirap sa katawan.
Naka pikit ang kanyang mata habang tinatanaw ko rito sa front seat.

"Anong nangyari sa inyo sa loob, Ma'am. Ilang araw akung naka bantay sa inyo
diyan. Tapos...Putangina! Mayayari ako nito kay sir Draizren" Problemado
niyang saad.

"S-Saan si Drai?" Kagat labi kung tanong. Nangingimi ang bibig ko dahil sa
naka palibot na ibat-ibang pakiramdam.

"Nag hihintay sayo. Para na nga yong hayop sa pag wawala. Bente kwatro oras
akung nag hihintay sa pag lalabas mo sa bahay. MaNang hingi si sir Draizen
bawat impormasyon na makikita ko ngunit putangina talaga. Ganito na pala ang
nararanasan niyo sa loob. Mukhang sinasaktan ka ng Miguel na yon, Ma'am"

Napa tingin ako sa kamay na nasa legs. May sugat-sugat pa rin ako doon.

"P-Pinapasundan ako ni Drai dito?"

"Oo, gusto ko na ngang pasukin ang bahay para lang malaman ang kalagayan ninyo
sa loob. Kaso mahigpit bawat bantay ng bahay ng mga Adriano! Mabuti nalang
talaga mahaba ang pasensiya ko sa pag hihintay sa likod ng bahay"

Mabilis kung pinahid ang luha. Drai, you never failed to guard at me
everytime. Hindi mo talaga ako pinabayaan.

"A-Anong ginagawa ni Drai ngayon?" Tanong ko, nangingimi parin

"Inaayos ang gulo, Ma'am. Lahat ng gulo"

"G-Gulo? B-Bakit anong nangyari?"

"Maraming nangyari habang pinabayaan mo siya sa harap ng maraming media. Ito

panoorin mo, kahapon ang prescon na yan"

Inabot niya sa akin ang cellphone niya na may naka play na video doon.
Hinawakan ko ng mahigpit ang hawak para mas marinig ang naka play.

Nasa mahabang lamesa si Drai at Kim Arda. May maraming reporter ang naka
lalibpt sakanila. Kahit ngumingiti si Kim makikita mo doon kung gaano siya
nenerbyos.

So Drai naman, seryoso lang itong naka upo. Hinihintay na humupa ang lahat ng
media.

"Isang sikat na Artista si Kim Arda kaya naman halos binabatikos ka ng lahat
ng nitezen dahil sa pagiging labit mo. Kaya heto nag pa prescon agad si
bossing para maklarp ang lahat" Saad pa ni Jayson

Ilang samdi pa narinig ko nang nag sasalita yong mga media.

"Totoo ba na may naganap na third parties sa inyo? May sumawsw daw at matagal
na palang may relasyon si Draizen Sy sa babaeng designer na ito"

I saw Drai shifted on his seat "No third parties. Walang kabit" Sagot niya

"Kung ganon. Ano yong mga kuhang litrato na nag hahalikan kayo ng babae. Sa
labas ng bar, sa loob ng comfort room tapos yong pang huli talaga, ay kayo
nahuli kayo sa akto. Nakunan kayong nag yayakapan sa malayong lugar ng
Guadalupenian Heights. Anong koneksyon niyong dalawa sa babae?"

Nakatitig lamang ako kay Drai na mukhang hindi komportable sa bawat tanong.
Kumuyom pa yong kamay niya sa ibabaw ng lamesa pagkatqpos itinago din agad.

"Walang third parties. Baka, kaibigan niya lang yon. Tsaka yong picture na
nakuha. Maybe it's an edited" Alinlangang saad ni Kim.

Nakita kung umigting ang panga ni Drai habang binabalingan ang katabi. May
binulong siya nito na ika-iling lang ng babae. I saw how he tried so hard to
hide his emotion. I saw mad he is.

"Kilala mo ba yong babae, Kim? Okay lang ba sayo na may kalaguyong iba si
Draizen Sy? Gayong kasal kayong dalawa"

And I was stuck on that thoughts. Oo nga pala, kasal si Drai. Kasal siya pero
bakit papunta ako sa kanya ngayon. Mali itp eh. Dapat talaga umiwas ako.

"Paki-hinto ang sasakyan, Jayson" Utos ko.

"Ma'am?" Naguguluhan niyang saad

"Mag bu-bus nalang kami ni Luke. Hindi pwedeng pupunta ako kay Drai ngayon
baka mas lalala pa ang sitwasyon. B-Baka nandon si Kim" Mahina kung saad
"Itigil muna ito"

Iniling niya ang ulo tsaka mas pinalakasan ang takbo ng kotse

"Mapapatay na talaga ako ni sir Draizen. Pag pinabayaan ko kayo. Ihahatid ko

kayo sa kanya"

"H-Hindi pwede. Baka may mga media doon. Paano kung-----"

"Tataposin mo muna yang pinanood mo bago ka gumawa ng desisyon, Ma'am. Kasi

mahirap para sa akin yang request mo"

Bumuntong hininga nalang ako. Gusto ko lang naman maka-iwas sa gulo.

Pinanood ko ulit ang interview ng dalawa. At sa puntong ito nagulat ako sa pag
tayo ni Drai. Hindi na nakapag pigil sa namumuong tensyon sa bawat tanong ng
lahat.

"Kung ganon ang nangyari sa relasyon niyo. Sino ang babaeng kasa-kasama niya.
Hindi yon basta-bastang kaibigan lang?"

"All the pictures that was captured was true. And Kim Arda says on her social
media that there's someone interfering your relationship. Sinasabi mo doon na
may gustong manira sa inyo? Could that be, that girl was the reasons?"

"Tapos halata din sa social media o kahit sa public. Hindi kayo nagkakasamang
dalawa. May problema ba sa relasyon niyo? Draizen made a mistake. I think"

Huminga ako malalim. Kahit nanood lang ako pero parang ako yong naiipit sa
sitwasyon. Lalo na nung kinuha ni Drai ang micropono para mag salita ngunit
pinigilan siya ni Kim atsaka umiling.

"Guys! And to all of my fans out there. Mag sasabi ako ng totoo. Wala kaming
problema ni Draizen sa relasyon namin. Hindi lang talaga kami showey. About
the girl. Kilala ko siya, she's just a friend of him. Her name is Shion Zeek
Macapagal. Isa siyang sikat na designer sa labas ng bansa...Uh...She's kind.
I'll already meet her. The pictures are just an edited one. I'm sure of that"
Ngumiti siya sa lahat ngunit klaro ang tensyon sa kanya.

"This girl was spoted during the fashion show in the Zeion Agency. Natalo ang
kanyang design. May katugma ba sila sa pagkikita ng asawa mo, Kim?"

"About that. No... Friends lang po talaga sila"

"I heard that woman had already a child and husband. Tapos nilalandi niya raw
si Draizen? Is that true? "

My body was froze.

"Ohh... Yes may asawa na siya at anak pero nilandi? I don't think so"

"Tapos spotted din ang dalawa sa Hotel na pag manay-ari ng asawa mo Kim. Nag
uusap sa elevator. May alam ka ba dito?"

Ngumiti si Kim tapos umiling "I don't know about that. All I know she's just a
friend of him kung may namamagitan man sakanilang dalawa. I can accept Drai. I
love him. I don't care if he is cheating me. Sounds martyr but I am happy with
that"

Natigalgal ako doon. Bakit parang pinapalabas niya ngayon na may namamgitan
nga sa amin ni Drai at inosenti nga siya sa lahat.

"Kung ganon inaamin mong may cheating ngang naganap sa realsyon niyo. So that
girl who had her husband and child was the bitch her?Nangangaliwa ang babae?
Kabit is it?"

Ngumiti lang si Kim. Hindi na nag salita

"That's not true"Apila ni Drai na mukhang kanina pa nag uumigting ang panga
"She's not the third parties here. I am the one who ruin her. I am the third
parties. Not Shion"

Pumikit ako nang mariin. What the hell Drai!

"Inaamin mo bang ikaw ang nakisawsaw at naging kabit ng Shion Macapagal na yon
Mr.Sy?"

"No! That woman was the third parties. Siya ang sumawsaw sa pag mamahalan
namin ni Drai. I admit inakit niya ang husband ko kaya naman..."

Nanlamig ako sa narinig galing kay Kim. Nagka gulo ang lahat dahil sa sinabi
niya. Sa kanya na ngayon naka tutok ang lahat ng cameras. So Drai naman
tinignan lang siya na kunot ang noo.

"Anong ibig sabihin mo Kim Arda? Paki liwang sa mga fans mo ang nangyari?"

Umiyak si Kim na mas lalong mag pagulo sa mga repoter.

"Inagaw niya si Drai sa akin. Inakit niya at pinag perahan. Kahit pa may asawa
na din siya pero para siyang linta. Ilang beses ko na siyang sinabihan na
lumayo kay Draizen. But she didn't listen. Ginugulo niya parin kami"

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Maski isa hindi ko pa siya nakakausap.
Bakit nag sinungaling siya. Sinisiraan niya ba ang reputasyon ko.

"Anong kasinungalingan yan, Kim!" Galit na sabi ni Drai "That's not true. In
the first place, we have no any attachments. Don't you fuckin make her name
stain by your mouth" Galit na sabi ng lalaki

"So pinag tatakpan mo ang babaeng yon? Hindi ka pa nadala? Iniiwan ka niya
pero nag papakatanga ka parin!"Sigaw ni Kim

"Kahit pang ilang ulit akung maging tanga okay lang. Kung siya lang din naman
ang dahilan nang pagiging tanga ko ngayon" Kinuyom niya ang kamao "So you'd
better shut your mouth. Baka mas malala pa ang magagawa ko ngayon kung patuloy
mo siyang sinisiraan. Stop telling them a lie!"
"Totoo naman talaga. Ikaw ang nag mumukhang kawawa. Look what mess have you
done!"

Iniling ni Drai ang ulo pagkatapos hinarap ang mga reporters.

"To clear things up. Kim and I having a fake wedding. We don't have any
relationship from the start. We had our fix marriage, but I decline my
father's request. Pero nag patuloy parin siya sa plano niyang ipakasal kami.
And last year, we had our fake wedding. No one knows about that. Even her"
Tinuro niya si Kim na naka yuko na ngayon dahil sa kahihiyan "She didn't know
yet but later on, I tell her that it was all a fake wedding just for the sake
of my plan. No true wedding. I made it so that I can do what's my plan
successfully. And she's out of it. And that Shion? She's my ex- girlfriend. No
one can replace her, she's my everything. My world, we've been together now.
And I am proudly saying this that. She's going to be my true wife soon. Not
now, but I'll make it impossible"

Umalis si Drai at iniean ang babaeng umiiyak dahil sa inamin ni Drai na nakaka
lugmok ng damdamin.

Hindi ko maiwasamng maawa sa kanya. I thought, there wedding was true. I

thought...Oh damn! Bakit ginawa ni Drai ang ganon. Anong plano niya.

"Ngayon ko lang talaga nakita si sir Draizen na nababaliw dahil lang sa isang
babae. Narinig mo naman diba? Willing siyang maging kabit, mapa sakanya ka
lang" Iling ng katabi ko. Mukhang natatawa pa.

"I can't believe him" Tualala ko sa kawalan.

Hindi ako makapaniwala na masabi niya yon lahat. Public yon at malamang, mas
dumarami lang ang mamba-bash sa amin ni Drai.

"I can't believe him" Ulit ko

"Hindi ka talaga maniwala kung noong nasa kulungan palang siya. Mas malala pa
siya sa iniisip mo"

"Anong ibig mong sabihin?"

Niliko niya muna ang sasakyan.

"Walang araw na hindi ka niya tinanong sa akin kapag dumadalaw ako roon.
Nangungumusta siya sa kalagayan mo. He even sent a private investigator just
so he know what all up to you. Three years siyang nangalap ng impormasyon sa
iyo kahit pa nasa kulungan siya. Ilang beses na rin akung naka tikim ng suntok
sa kanya pag ayaw niya sa nababalitaan galing sa akin"

Mas lumalala lang ang tensyon ko dahil sa inamin niya.

"Natigil lang ang pag iimbestiga sayo ng malaman ito ng ama niya. Pinag
bawalan akung pumunta ng kulungan. Para siyang ligaw na bata sa panahong yon.
Nakikita ko kung gaano siya nag hirap sa kulungan. Hindi kailan man nakita
kung umiiyk si boss. Ngunit nang malaman niyang may anak ka at asawa tapos
iyong pumatay pa sa ama mo yon. Namuo ang luha niya. I don't know if that's
true na may anak ka. Base na rin kasi yan sa narinig ko. Tapos pinuntihan din
kita sa California dahil utos niya yon. At nakita ko ngang may karga kang bata
at kasama mo si Miguel. Sinabi ko agad kay boss ang nakita ko pagka uwi ko.
Hindi kasi siya naniwala sa sinabi ko. Kaya kinuhanan ko kayo ng litrato at
pinakita sa kanya. He lost his self after seeing you with another man, Ma'am"
Si Amarie kaya ang nakikita niyang karga ko?

"W-Wala akung anak. H-Hindi ko anak si Amarie. A-Anak siya ni Abegail. Tapos
si Miguel. We're just engaged" Amin ko

Habang patagal ng patagal itong natutuklasan ko mas lalo lang sumikip ang
dibdib ko. Si Drai talaga ang labis na nag hirap sa amin, siya yong sumasalo
sa lahat ng problema ko.

"Kung ganon, Ma'am, magandang balita yan. Akala ko rin kasi may anak kana"

"Wala akung anak" I cover up my mouth para pigilan ang pag hikbi

Nakakawasak pala ng sarili itong nalaman ko.

My god! Drai Ano bang ginawa ko sayo para gawin mo itong lahat ng sakrispisyo.

"Alam mo bang sobrang daming plano ni boss sayo. Hindi pa man kayo nag
hiwalay. Kumuha siya ng pera sa ama niya. And probably that's his money. Iyong
limang milyon na sana pambayad ng utang niyo sa mga sindikato. Hindi niya
ginamit yon, bagkos pinatayo niya ng bahay. Sa isang isla. Dahil plano niyang
doon kayo manirahan. Kayo ng ama mo. Naka bili na siya ng Isla nun. Sabi pa
niya kahit magkanda kuba-luba siya sa pag hahanap buhay basta lumayo lang siya
sa ama niya at makakasama ka niya. Gagawin niya, Maam. Ganyan siya ka
barumbado para isipin yon sa inyo. Sa totoo lang naawa ako kay sir Draizen sa
panahong nandon siya sa bahay niyo"

Pang ilang beses kung pinakalma ang sarili ngunit mas lumalala lang talaga ang
kabog sa dibdib ko.

Ginawa ba talaga yon ni Drai? Bumili siya ng Isla dahil gusto niyang doon kami
manirahan.

Napa ngiti nalang ako ng mapait. I don't know anymore. I felt like I don't
deserve him.

"Sinabak niya rin ang sarili sa pag hiram ng pera ng mga De Alas. Para may
pambayad kayo sa utang niyo sa mga sindikato. Dahilan din para manilbihan siya
bilang body guard. Hindi lang yan, sinabihan niya din ako sa mismong araw na
nag hiwalay kayo na kukunin ka niya at ilayo. Kung pupwede kidnapin kita para
magka sama kayo pero hindi natuloy ang planong yon dahil dumating sa punto na
naiipit siya sa sitwasyon ng ama niya. May sakit ang ama nito kaya naman lahat
ng utos na gusto ng ama niya sinunod niya"

"B-Bakit nagawa ni Drai yon? Hindi niya ba alam kung anong pinasok niyang
buhay" Paos kung saad. Nanghihina pa lalo

" Kahit hindi mo makikita pero Mahal ni sir Draizen ang ama niya. Kaya para
mas mapalago ang lugmok na business nila dahil na rin namatay si sir Antonio
at nakulong si sir Drai. Nakipag sunduan si boss na mag pakasal siya kay Kim
pero sa isang condition. Lahat ng negosyo nila ay bubuhayin ng mga ito para
pag naka labas na siya sa kulungan. Hindi parin siya mag hihirap. All the
business of Arda LaHera ay hawak na ngayon ni sir. Siya ang CEO sa lahat. Pero
dahil sa inamin niyang ito, lahat ng negpsyo niya ay mapapariwara. Dahan-
dahang binabawi ng mga magulang ni Kim ang lahat ng naitampok nila para sa pag
lago ni sir Draizen. Inamin niya pa na fake wedding lang yon. Kaya mas lalong
naging komplikado ang lahat"
Kung ganon. Wala nang pang hahawakan si Drai ngayon? Kahit business ng ama
niya ay mawawala sa kanya dahil lang dito.

He really give up everything just for my own sake. Para lang talaga sa akin?
From the start he is doing all the hard work para lang talaga sa akin. Para
lang makuha niya ako ulit.

Nang makarating kami sa destinasyon. Kumabog pa lalo ang dibdib ko lalo na

nung matanaw ko ang malaking bahay. Maraming armadong lalaki sa labas nag
babantay. Madilim na rin ang kalangitan kaya masyadong silaw ang mga ilaw sa
malaking bahay.

"Ako na ang bahala sa kapatid mo, Ma'am. Ilalagay ko lang ito sa kwarto
pagkatapos sasamahan na kita kung saan si boss"

Tumango lang ako at sinundan nalang siya na pasan si Luke sa likod. Tinulungan
siya ng mga butler.

Ilang sandali pa, hinatid na ako ni Jayson sa isang malaking pintuan na alam
kung nasa loob si Drai.

"Bahay ba ito ni Drai?"

Tumango siya "Dito nakatira si sir Draizen noon kasama ang ama niya, Ma'am.
Kumatok ka lang, nandiyan lang siya sa loob"

Tinapik niya ang balikat ko pagkatapos umalis na kalaunan.

Hinarap ko ang pintuan. Hindi ko akalain na malaki pala ang bahay nila Drai.
Parang palasyo at dobleng laki pa sa bahay ng mansyon nila Namae.

Kumatok ako ng ilang beses. Tahip-tahip na yong laba ko nang wala akung
narinig sa loob.

Kumatok pa ulit ako at napag pasyahang buksan nalang ang pintuan. Hindi yon
naka lock.

Sinilip ko ang loob at isang madilim na kwarto ang nadtanan ko sa loob. Isang
dim lights lang yon.

Kulang nalang malaglag ang panga ko sa sobrang laki ng kwarto na ito. Kahit
madilim nakikita ko parin ang kalinisan at ang napaka manly na design. I saw
black, white, grey and cream colors sa loob. Para pa din akung dinadala sa
mala-palasyong bahay kahit na kwarto lang ito.

"Is that you, Jayson?"

Ka muntikan na akung mapatalon sa gulat ng marinig ko ang boses na yon sa

sulok nitong kwarto. Nakita ko ang pigura ni Drai doon. Naka tukod ang
dalawang kamay sa tuhod habang may dalang bote.

Naka tingala siya sa kawalan. Tila nag iisip ng malalim.

"Kung wala ka paring balita tungkol kay Shion. Get the fuck out. I don't want
to be disturb!" Sindak niyang saad

Nag lakad ako palapit sa kanya. Tahimik lang, hindi niya parin ako
binabalingan ng tingin. Tinungga niya ang hawak na boteng nag lalaman ng alak
pagkatapos tumingala ulit habang mariin na sinandal ang likuran sa dingding.
"I was thinking the whole fucking day. How can I get rid her husband in my
path? Should I kill him? I can do that. I can fucking do that without any
hesitation" He laugh sarcastically

Nang matabunan na siya ng anino ko dahil nakarating na ako sa harapan niya.

Natigilan siya at inaninag ako. Mapungay na ang kanyang mga mata.

"Why I am looking, Shion right now? Fuck hallucinations" Ginulo niya ang buhok
at mabilis na tinungga ang inomin.

"Drai..." mahinang tanong ko. Mas lalo akung naiyak sa sitwasyon niya ngayon.

He looks very devastated and waisted.

"I was also heared her voice... Is that possible?" He curse angrily

Akala niya nag hallucinate lang siya. But No! I am real, Draizen!

"B-Bakit nag mukmok ka dito?" Basag kung tanong "P-Pano mo nagawang mag inom
dito? Stop drinking!"

"Gusto kung uminom. Who the hell are you? You're not Shion right? Hindi yon
pupunta dito? Galit yon sa akin? Siguro masaya na sila nang Miguel na yon
kasama ang anak niya. Fuck it! Mabilis niya lang akung iniwan noong huling
pagkikita namin. Tangina sumama parin siya sa lalaking pumatay sa ama niya "

Nanginig ang tuhod ko habang pinapakinggan siya ngayon. What I have done!

Inagaw ko sa kanya ang hawak na bote. Nilagay sa lamesang nasa gilid niya.
Aabutin niya sana yon ngunit mabilis ko na siyang niyakap.

"I-I'm sorry" Iyak ko nang mapagtanto na ang lahat "I-I'm so...so...s-sorry"

Pumiyok ang boses ko

Naramdaman kung natigilan siya dahil sa paraan ng pag yakap ko sa kanya.

Binaon ko ang mukha sa balikat niya at doon umiyak ng todo.

"D-Drai...I'm sorry...I-I'm sorry for all my mistakes!" I sob

"S-Shion?" Mahina niyang tawag "Is this you? Damn. I am not hallucinating
right?"Paos niyang saad habang niyayakap ako pabalik.

Gusto kung dumaing sa higpit ng yakap niya sa akin ngunit hindi ko magawa.
Napa ngiti nalang ako ng palihim. Nag luluksa siya dahil akala niya,
pinabayaan ko nanaman siya. Akala niya galit parin ako sa kanya.

"Baby, you're real?" He said softly. Binaon niya ang pag mumukha sa leeg ko at
doon suminghot ng ilang ulit "Dito kana lang please. I beg you, I beg you.
Don't leave me again. I can't take it anymore. Please...P-please" He breath
heavily

Umiling ako ng ilang ulit. Naiyak pa lalo sa pinapakita niyang kahinaan. Sino
ba ako para bigyan ako ng panginoon na ganitong lalaki?!anong nagawa kung
kabutihan para dalhin ako ni Drai. Bakit pinagtagpo kami nang ganito ka tindi.

"I won't leave you. Dito lang ako. I'm sorry for putting you in this
situation"
Dinungaw ko ang mukha niya. Isang balisang Draizen Ken Sy ang nakikita ko.
Lalo na nung mag titigan kami. Ilang ulit na gumalaw ang kanyang dibdib. Tila
hindi parin makapaniwala sa pagkikita naming ito.

"I love you, Drai. I love you so much" I said in tears.

Hinalikan ko siya sa labi na agad niya namang tinugonan.

Chapter 39: Helpless

**Draizen's POV**

"Sir, nasa hide out po nang mga De Alas ang pamilyang Macapagal. Kinidnap nila
ito doon at mag dalawang liggo na simula noong umalis sila ng bahay nila bago
pa ito sinunog"

I stop for a second after hearing the news from Jayson. What the hell did I
just hear? Shion and her family was damn kidnap by De Alas?

I clenched my fist so fuckin hard just to calm myself but it won't help. The
moment I stand in my swevil chair my boiling blood was really not in a good
condition.

Mas lumalala lang ang galit ko. Who is the freaking master mind behind this
shit? Who the fucking do such a kidnapping with them! Why the fuck they
fucking gave me an insane mind to kill all of them right now.

Inubos nila ang natitira kung pasensiya! That family is a curse!

"Sent a goddamn cops in that area. Now!" I said with a merciful voice

"Masusunod sir Draizen" Yumuko siya bago umalis

Pinikit ko ang dalawang mata ng mariin. Nag isip sa tamang gawin. But my mind
can't process any plan because my emotions went crazy as I breath heavily.

God damn Shion! Your sacrifices can't buy anything.

They've been there for the whole two weeks. Suffering from there death. While
I was here in my office managing some damn business. Sa tinagal-tagal ko
silang hinahanap ngayon palang ako naka kalap ng impormasyon kung saan sila.

This is insane. I am fixing my problem here without knowing that the family
who built me into a good person, who make me into a responsible person was
getting kidnap. Was suffering by the hand of De Alas.

I will never forgave them. I will break there whole life if something going to
happened with them. I will make there life meserable. Sisiguradohin kung
gagapang sila sa putanginang lupa papuntang mentiryo pag may nangyaring masama
sa babaeng bumuo sa pagka tao ko.

"Dad!" I storm the door so hard in his room

Naabutan ko siyang nag babasa ng news paper habang naka upo sa kanyang
malaking kama. May dextrose sa kanyang kamay. He is here one week ago, inatake
siya ng sakit niya kaya hindi ko maiwan-iwan. Kung wala lang siyang sakit baka
hindi ko pinasok ang kagagohang mag dala ng kanyang kompanya.At sundin bawat
utos niya.

"What's the mad face, son?" Balewalang tanong niya. His gaze are still on the
news paper. Neverminding my presence

Mabilis bawat hakbang ko papalapit sa kanyang kinaroroonan. Hindi parin

maibsan ang galit na namuo sa akin. I know he knows about what happened to
Shion family. Dahil pinapa sundan niya ang pamilyang yon. Pati na rin ako
bantay sarado kaya nga hindi ako makalapit o maka punta sa pamilyang
Macapagal, patago lamang. He guarded all of us in his spell. And I hate how he
trigger everything.

Pati ako hawak niya sa leeg. I hate him! I hate how he use his power just to
get what he wants.

"I know, you already know that Shion and her family was kidnap, right? How the
hell you didn't told me this!" I shouted in anger

I want to punch him for being such a jerk father. He doesn't have any concerns
towards me. He only want to be a powerful business man. He doesn't care his
son. He doesn't want me to be happier in my life. He only wants to use his
meserable son just for his sake.

I regret I was born being a fucking rich. I regret that he is my merciless

father who didn't pay any attention from me. Gusto niya lahat siya ang
masusunod. I also hate myself for being surrendering like this.Ang magpa ubaya
sa kanya para lang sa kapakanan ng iba.

Despite of his evilness towards everybody. I still have my concern on his

health. He raise me with a strict personality. He raise me without any doubts.
He is good in raising a child to become a stranger person. He make me spoiled
in everything but he didn't know how to handle his only son. He is a selfish
man. And I admit, I get my personality to him.

"Dad! You plan this didn't you!?" I shouted again. I gave him a glare. He
doesn't bother to gaze his son for awhile. Even though my voice become
unstable in horror.

"So you already know? Yong Butler mo ba ang nag sabi sayo?" Balewala paring
saad niya

Mas lalo lamang kumulo ang dugo ko sa kanyang respondente. Para bang wala
siyang paki-alam sa mangyayari kina Shion.

Right! He doesn't have any care towards that family. He doesn't like that our
blood mix with a poor family. Ano pa bang aasahan ko sa kanya. Noon pa yang
pagiging sakim niya sa pera. Ayaw niya sa mahihirap. We have the same
perspective before but now. After living as a rat. My all perspective as a
rich young man was change. Mas maganda palang mamuhay bilang mahirap kesa
sinasakal ka sa pagiging mayaman.

"Isa ka ba sakanila? Isa ka ba sa nag utos na kidnapin ang pamilyang De Alas,

Dad!?" Kinuyom ko ang kamao.

Kulang nalang itapon ko bawat makikita kung gamit ngayon. I want to get away
my fear and anger by hurting some one. Pero mukhang wala na akung lakas mag
wala dahil sa lumabas sa bibig niya.

"I'm not one of them, son. I just know that they' are planning those thing
because there father or should I say the Mayor in that Village. Was behind all
of those. Sumang-ayon siya sa gusto ng anak na kidnapin ang mga ito. Wala ako
sa lugar para pigilan sila. Because it's your fault"

"What!?" I said in disbelief

How come it is my fault? The hell with that!

"Binugbog mo raw ang anak ng Mayor. Dante De Alas yong pangalan, iho? You
almost killed him by your punch ..Imbes na sayo sila mag higanti sa babaeng
yon nalang. And I agree with that"

"The fuck, dad! What's on your fucking mind to agree with that shit thing!"

Mabilis ko siya kwenelyohan. Handa na akung suntokin siya. Kundi ko lang na

titigan ang mga mata niyang puno ng disappointment baka matuloyan ko siyang
masuntok.

"You want to hurt your father, son because of that bitch poor girl in the far
away town? Try me, son. Try me" Banta niya

Mabilis kung binitawan ang kwelyo niya. Tinitigan nalang siya gamit ang
nanaliksik kung mga mata.

"You never failed to disappoint me everytime you do some mistakes. Ganyan kana
ba ka baliw sa babaeng yon para saktan ang ama mong nag palaki sayo! You're
such a useless child of mine" Iling niya

Nag tagis ang bagang ko sa narinig. I hate hearing those statement but I
couldn't help but to felt more despise towards him.

"I am fucking crazy dad. So much crazy to the point I wanted to kill someone
who ruin me. Pag may nangyaring masama sa babaeng mahal ko. Pati ikaw idadamay
ko. Wala akung pakialam kung ama kita. Kayong lahat, sisirain ko!" I breathe
deeply "She is more than important too me, than anyone. Even you, hindi
nangangalahati ang pag mamahal ko sa babaeng yon kesa sa tinuturing kung ama
na walang alam kundi ang pera"

"Alam mo ba yang mga pinag sasabi mo iho! Hindi kita pinalaki na maging
bastos! " Galit niya ring wika.

"I'm not being rude dad. You're raising your only son into a monster!" I said
in frustration "Hindi ako naka ramdam na may malasakit ka sa akin maski konti.
Hindi mo pinaramdam sa akin ang totoong kasiyahan. Pati bilang ama hindi mo
yon na gampanan. You failed, dad. Nag sisi ako kung bakit pinalaki ako sa ama
na maski konti walang pinaramdam sa anak na kaligayahan. Your unfair"

Lumabas na ako ng kwartong yon. Naiwan siyang tahimik at tinitigan na lamang

ako gamit ang hindi maipaliwanag na titig.

I saw how his face change after hearing those in my mouth. Alam ko masyado
nang below the belt yon. But he deserve to be treating like that.

Kailangan niyang mamulat sa katotohanan na sumusobra na siya sa mga pinang

gagawa niya. Hindi na makatarungan ito. He becomes worst. Kakaonti nalang ang
buhay niya sa mundo pero puro parin sarili ang iniisip. I don't felt any love
from him. Palagi siyang malupit.

Kung sana'y si Mommy nalang ang nadito sa mundo. Mas maiintidihan pa ako nun.

"Fuck it!" Pinalo ko ang manobela nang naging mahina nanaman ako.

Pati babaeng Mmhal ko hindi ko maipag laban dahil sa ama kung walang ka
kwenta-kwenta.

Iniwan ko si Shion, pinag salitaan ng masasakit noong huling pagkikita namin.

Pinaalis, itinaboy gamit ang masasakit na salita. Gaya ng ginawa niya sakin sa
bahay niya. Binalik ko lang ang mga ping sasabi niya nun. Para lang sa ka
gustohan nang ama ko na kailangan lumayo ako sakanila ni Shion. Dahil kung
hindi ipapahamak niya ito. Ipakukulong niya ang ama nito at si Shion.

Do you think I can sleep peacefully if that thing would happen. I can't, do
that damn! Tapos hindi ko pa sila makikita. Tangina! Kuntento na akung ganito
lang sila. Malayo ako sakanila at malayo ko silang pinag masdan.

You don't how crazy I was while following here. When the last time we've talk.
Hanghang sakanila sinundan ko siya ng patago nun. I saw how she become so weak
when I told her that she will stay away from me. Dapat magpaka layo-layo na
sila. Para ko na ring sinaktan ang sarili nun.

" _I want you gone in my path...You don't deserve me. You don't deserve my
forgiveness. We don't deserve from each other...Now go...And don't you ever
comeback"_

That's the exact words that I said. It kills me so much while hearing those in
my mouth.

I hurt her. Pinapalayo ko siya para maging maayos ang kalagayan nila. Not
because I don't love her, I said that because I want her to have a peaceful
life. Kahit pa halos gusto kung suntokin ang ka gagohang yon. Damn! I am a
useless man. Naging mahina ako sa mga panahong yon.

But after this news that I heard I will never do my dad's command. Inubos niya
ang natitirang respeto ko sa kanya bilang ama.

Lahat ginawa ko. I manage the Company, i make it into a good hand. Pinalago
nang mabuti tapos malalaman kung hindi siya sumunod sa napag usapan. He said,
he will take care everything.He will take good care the Macapagal, But now! He
can't do his promises. Hindi niya nilagay sa maayos na kalagayan sila Shion.
Nilagay niya ito sa peligro.

"Shoot them. I will put a fucking whole in your forehead, old man!" Nag
babanta kung sabi

Malalim na ang gabi nang makarating ako sa kinaroroonan nina Shion. Nakita
kung naka takas ang mag ama doon. So I hid myself in the big tree but suddenly
the father of Namae De Alas appeared in this dark forest.

He had a big gun on his hand. He is ready to kill Shion's father and her. When
I put a gun on his head. That was closed.

"Anong ginagawa mo rito, iho?" Hindi ko man lang naramdaman ang gulat niya

"Ikaw ang sadya ko rito pati ang mga anak mo. I wanted to kill the three of
you. Wala kayong karapatang mabuhay. Mabubulok kayo sa impyerno!" Mahina
ngunit may diin kung saad

Gamit ang baril na hawak itinutok ko yon sa kanya. Binitawan niya naman ang
baril. Tsaka umiling.

"Nakaka siguro ka bang mapapatay mo ako ngayon, iho?"

"Why not old man!" I push the gun so hard on his head

Malapit lang kami sa kinaroroonan ni Shion. Madilim ang paligid kaya naman
hindi niya ako nakita. She is crying behind the tree while helping her father
to breath. Luke is crying while hugging his big sister.

Fuck! They are really in a trouble. Baby, wait for a little bit, the policeman
are coming. Mabibilanggo ang may gawa sa inyo niyan. I'll make sure if that.

As much as I wanted to approach them but I can't. Maraming kalaban sa paligid.

I wanted to help them and hug Shion. I can't bare watching her, crying in
fear.

"Hindi ko akalain na masyado kang patay na patay sa anak ng Alfonso na yan.

Nandiyan ang anak kung si Namae. Bakit hindi nalang siya" Iling pa ulit nito

"Right... Your daughter is a witch" I smirk

"Kailangan nang mamatay ang mag ama na yan! Hindi sila nararapat na mabuhay!"

Umikot siya para kuhanin ang hawak kung baril ngunit mabilis kung nailayo yon
sa kanya at naiputok sa kanyang noo. May silencer ang baril ko kaya naman
hindi narinig ang pag putok nito.

"You! You deserve to be die!" I said half heartedly

Natumba siya sa harapan ko kaya naman nasilayan ko ang pag talsik ng dugo sa
suot kung damit.

I close my eyes. Fuck. I killed someone!

Sa pag bukas ng mata ko ay siyang pagka kita ko kay Miguel na tinutukan rin
ako ng baril. Nasa may di kalayuan siya naka antabay. Napamura ako ng malakas.

Itinutok ko rin ang baril sa kanya. Ngunit huli na ang lahat. Naunahan niya
ako sa pag paputok. Naramdaman kung may humila sa akin sa sulok para hindi ako
matamaan ng bala.

"Ang tigas talaga ng ulo mo anak. Mana ka talaga sa akin! I told you leave
everything to me!" Boses yon ni Daddy Antonio na nag patigil sa akin. "Sa ama
ng babaeng kinababaliwan mo tumama ang bala nung lalaking balak ka sanang
barilin. Look what mess are you trying to get!"

Halos nanlamig ako sa narinig sa kanya. He looks mad man. A mad father who got
caught because his son doing some wrong move.

I heard Shion scream. Damn! Sana ako nalang yong natamaan ng bala. Hindi ang
ama niya.

"Stay there son. Let me handle her!" He said as he walk closely to the woman
who cry so much because her father was killed.
"B-Bakit mo ginawa yon!" She shouted as he saw my father "Hayop kayo! Pati ba
naman ama ko kinuha niyo! Wala kayong awa!"

Umusbong pa lalo ang galit niya sa kaharap ngayon. She really think that we
killed his father. Oh damn!

I want to scream in frustration but my feet are getting numb while hearing her
sob.

"Too bad. Too bad iha" Tanging sabi ng ama ko. Dad, don't you fucking brain
wash her head.

"K-Kasabwat ka sa mga, De Alas" She still mad. Bakit nakikinig lang ako sa
kanya.. Napaka walang kwenta ko talaga. "H-Hindi ka lang demonyo bilang ama.
Kundi napaka masahol mo pa! P-Pinatay mo ang ama ko! Dapat mamatay ka rin!"

Mabilis akung nag pakita sa likuran ni Daddy Antonio nang hindi na mapigilan
ang kanyang labis na galit. Tinutokan niya pa ng baril ito. I closed my eyes
in fears.

Baby... You're such a strong woman. Damn! I'm sorry for putting you in this
damn situations. This is my fault!

"P-Pati ba naman ikaw" Hindi makapaniwalang saad niya nang makita ako. Bakas
sa kanya ang gulat.

I can't talk. I remain calm, even though I am shaking right now. I wanted so
bad to hug her. I didn't kill your father, Shion. But it is my fault. Sana ako
nalang ang nabaril para hindi kita makikita ngayon na ganito ka wasak.

You also killed me.

Bumuhos pa lalo ang luha sa mga mata niya. She is hurting darn it!

"Pinapahanap kita sa anak ko. Para patayin kayo. Gusto ko siya mismo ang
papatay sayo at sa ama mo"

Kinuyom ko ang kamao. I was still holding a gun. Kaya siguro niya naisip na
ako ang pumatay sa ama niya.

"P-Paano mo nagawa sa akin ito, Drai. S-Sa kabila nang naitulong ko

sayo.T-Tapos...Tapos..." Hindi na matapos-tapos ang sasabihin niya. Isang
malamig na tingin ang ginawad niya sa akin "Hindi pa ba sapat na sinaktan mo
ako. Kailangan pa bang g-gawin mo ito. P-Pinatay mo si papa A-Alfonso"

Huminga ako nang napaka lalim. Mas mabuti sigurong iisipin niyang ako ang
bumaril sa ama niya kesa naman manatili siya sa akin.

I killed someone though. Maybe this is the end of everything.

"Shion...Leave! Run for your life before it's too late" I can't handle my weak
voice right now.

Hindi ko akalain na masasabi ko ito sa kanya. Seriously? I make her leave

again in pain.

"H-Hindi ako aalis hang-----"

"Umalis kana iha. Umalis kana. Makinig ka nalang sa anak ko kung ayaw mong
isunod kita"

The moment she turn her back at me gusto ko nalang siyang sundan.

"No, dad! I will explain her. I didn't kill her father!" I cried. She is gone
now. Malayo na siya sa akin.

I can't help but become hopeless.

"Mas mabuting ganito ang mangyayari anak. She need space. Leave her alone!"

Sunod na nangyari ay may dumating na pulis. Inakusahan akung pumatay sa

dalawang tao. Ang ama ni Namae at ama ni Shion. My dad's right. I wi leave
Shion alone. Hindi ko makakayanan na makikita niya akung naka kulong.

I'm a mess.

In my entire life. Ngayon lang ako nawalan ng gana sa lahat. Habang nasa
kulungan ako walang araw, minu-minuto na hindi ko siya naiisip. I'm so
hopeless and fuck up at the same time.

"I love you so much, Drai" Mariin niya akung hinalikan.

No one knows how much happy I am while facing my beloved woman infront of me.
Smiling while crying. I'm still helpless but after hearing that form her. My
darkes life melting.

For the past years. Naging buo na upit ako. How I miss this woman infront of
me.

"I love you, I love you...I am so...sorry if I leave you" Pumiyok ang kanyang
boses. Ilang beses niyang pinugpog ang labi ko ng matatamis na halik na hindi
ko kayang tugonan.

I miss those lips, I miss those cry. I miss everything about her. Hindi ako
makapaniwala na nasa harapan ko siya ngayon umiiyak.

"B-Baby" I called using my shaking voice "You won't leave me right?" Nag
susumamo kung saad

She simply nod "I won't" She showed her smile at me.

Akala ko nag hallucinate lang ako kanina but No! I can really feel her touch.
Her sweet kisses.

"Damn!" I bite my lower lips. Trying hard not to cry "Thank you...Thank you
for coming again, Shion" I whispered softly. I'm so weak,

Mabilis kung inangkin ang labi niya. Hindi naman siya tumutol sa mga halik ko.
I am drunk but I can still remember what I am doing right now.

Sinakop ko ang pang-upo niya at mas lalo pa siyang hinalikan habang dinadala
siya sa malaki kung kama.

Kahit dim ang light nakikita ko kung gaano nag kislapan ang kanyang mga mata.

"Drai" She called

"Hmm" I groan at hinalikan ang kanya

ng leeg. I leave some marks on it.

Every night I was dreaming this. And now. I can kiss him without doubts and
hallucinations.

"I need to take a bath, Drai" Pigil niya sa akin nang bumaba ang mga halik ko
sa kanyang dibdib.

"Alright. We need to take a bath. I smell alcohol, Shion" I moan on her chest

Sinakop ko ulit siya. Mabilis niyang binalikos ang paa sa bewang ko. At
tinugonan pa ang mga halik ko sa kanya. It's a wet and harsh kiss.

Nang makapasok kami sa malaking banyo. I turn on the shower and still kissing
her. From her lips down to her neck. In her earlobe. She moan softly as I take
her shirts off.

"I miss you so fuckin much!" I breath deeply in her ears. "I love you even
more"

Tanging daing lamang ang narinig ko sa kanya. Damn moans, you make me turn on,
Shion. So turn on.

**Shion's POV**

"Drai!" I said softly. Tumulo ang tubig sa mukha ko nang tumingala ako para
lang mahalikan niya nang mariin ang leeg ko papunta sa dibdib.

I am naked right now. While he had his under pants. Napahawak ako sa braso
niya nang mas pinag igihan niya pa ang pag lasap at pag hawak sa dibdib ko.

He look like a hungry baby in my breast. Naka awang ang bibig ko habang pinag
masdan siya sa ginagawa. I wipe his face when the shower bowed in his face.

Sinabunotan ko siya nang lumikot ang kanyang mga kamay sa katawan ko. Kahit
lasap niya ako sa dibdib hindi naman mapakali ang kanyang kamay.

I rest my head on his shoulder because my legs turns jelly when he reach his
hard hand in my woman hood. He played my clit while sucking my breast again
ang again.

Lumakas ang halinghing ko sa pinag gagawa niya sa pagka babae ko. Lalo na nung
pinalandas niya ang kanyang daliri sa basa kung pagka babae.

Mas isinandal niya ako sa malamig na dingding para hindi ako matumba. Kulong
niya ang dalawa kung binti na panay nginig.

Hinawakan ko ang braso niya nang mariin para kumuha pa ng lakas. Bumalik sa
labi ko ang kanyang maninipis na labi. He kiss me hungrily.

I moan so hard when he tried to insert his one finger in my entrance. I stop
kissing him, and shake my head. It's hurt, for God sake. I am still a virgin.
Kahit matagal na kami ni Miguel pero walang nangyari sa amin.

Mag tangka siya pero kapag nakitaan niya ako ng labis na takot. He will stop.

I bite my lips so hard "Let's take a bath please" Mahinang saad ko. Natatakot
na sa posibleng mangyari
"Why? Are you scared?" His husky voice boom in my ears. Nakakakilit ang mga
halik niya don

Naramdaman kung may namuo nanaman sa aking kakaibang pakiramdam ng bumalik pa

ulit ang mga kamay niya sa pagkaka babae ko.

"We will take a bath while doing this. I am so hungry at you. I will make you
satisfied. I'll make sure I am more than good than your bastard husband"
Mariin niyang saad sa tenga ko

Kumuha siya nang sabon at sinimulang nilandas yon sa katawan ko.

I am so bothered by his statement. Talagang iniisip niyang asawa ko nga talaga

si Miguel at may anak na kami. Gusto ko siyang liwanagin sa lahat ngunit wala
ng mabuo sa bibig ko na salita dahil nalunod na yon nang halinghing.

Pang ilang ulit niya akung pinaligaya sa mga labi niya. He kiss my shoulder
and lips so hard. He spread my right legs on his hips para pag laruan pa lalo
ang pagka babae ko gamit ang kanyang daliri. He tease.

I keep on calling his name dahil nag dedeliryo na akl sa pinag gagawa niya sa
akin. Pagkatapos niya akung masabunan sa buong katawan. Siya naman ang
sinabunan ko while he is doing my shampoo.

He massage my hair. Naka tingin lang ako sa kanya habang ginagawa niya yon. I
wanted to cry because I saw how happy he is while doing those at me. Washing
my hair and kiss me with pleasure.

Pagkatapos niya akung masabonan. Binanlawan niya ako tsaka ulit ako hinalikan
sa labi nang panay titig nalang ako sa kanya.

Malaki ang nag bago sa kanya. Ang kanyang katawan na mas lumaki ang pagakaka
hulma. Ang kanyang mukha na mas lalong nadepina ang lahat. Lalo na ang kanyang
panga na mas lalong nakaka lusaw pag tinitigan mo. Ang kanyang madilim na mga
mata na kapag titigan mo manginginig ka agad sa kaba.

"Beautiful" He said when he spread my legs widely. Naka luhod siya ngayon sa
harapan nang pagka babae ko.

I was going to close my spread legs when he stop me. Nilagay niya ang
nanginginig kung kamay sa ulo niya. He get my other legs at ipinatong sa
kanyang balikat.

"W-What are you doing" Nangingimi kung tanong

"Taste my property" Lasing niyang saad atsaka ibinabad na ang sarili sa pagka
babae ko

Kulang nalang mapa-upo ako sa ginagawa niya. Panay ang daing ko habang
ginagawa niya yon. Sinabunotan siya. Naka tingala ako sa kawalan at pikit ang
mata. I think I am going to explode.

Damn Drai! Pinabaliw mo pa ako lalo dahil diyan. Your good in everything. You
never failed to surprise me.

We are just making out in the bath room. He touch me everything in my body.
Evey inch in my skin. Also I do the same with him. This I my first time tasted
his bulk. It's really big. Halos mabilaukan ako sa ginagawa.
"Slowly, Shion. Fuck! I am so fucking turn on. You're the only one can make me
felt so fucking crazy like this" He curse angrily.

Ilang sandali ko yong ginawa. Hanggang sa pinatayo niya ako at pinahid ang
bibig ko nang malunok ko yong lumabas sa kanya. It was my first time pero
natutuwa ako sa naging reaksyon niya.

"Dammit.I'm sorry. I can't help but..."

"It's okay, Drai" I smiled widely and kiss him.

"You should brush your teeth. I make your mouth dirty. I am such an asshole!"
Hindi mapalagay niyang saad. Natawa nalang ako.

"God. You're so handsome!" I giggled.

Nag toothbrush nga ako dahil yon ang utos niya. Galit na galit siya dahil
hinayaang niya akung ginaganon siya.Naka titig lang siya sa akin habang
gingawa ko ang pag totoothbrush

He is also brushing his teeth. Ayaw niya sana dahil aniya "I like your smell
and sticky thing stuck in my mouth but I don't like your not going to kiss me
again"

Pagkatapos kung mag toothbrush. Agaran niya agad akung binuhat at nilapag sa
kama. Basa pa kaming dalawa pero halos walang pakealam niya akung dinaganan.

"Mag bibihis pa ako" I said lazily.

Mabilis siyang umiling "Were not done"

Muli inangkin niya ako ang mga labi ko na walang tutol sa ginagawa niya.
Bumabalik sa aking isipan iyong pagtangkang pag rape ni Dante at Miguel sa
akin ngunit pilit kung nilalabanan yon.

Sa tuwing nakikita ko ang pag munukha ni Drai na masayang-masaya sa kanyang

bawat galaw habang hinahalik-halikan bawat parte ng katawan ko. Nawawala ang
takot ko sa sarili.

Siya lang talaga ang taong nagiging komportable ako sa lahat. Siya angbumago
sa akin sa mga nag daang araw na kasama ko siya noon. Sa kanya ako naka ramdam
ng kakaibang pag mamahal. Sa kanya ako kumuha ng lakas para harapin itong
lahat ngayon.

"Thank you for coming into my life, Drai. Tinanggap mo parin ako sa kabila
nang ginagawa ko sayo noon na pag taboy" Naiiyak kung sabi nang magka level na
angmukha namin ngayon

"Kahit ilang beses mo akung itataboy. Gagawa parin ako ng paraan para bumalik
sayo. You are my everything, Shion. Ikaw lang ang mundo ko. Sayo ako naka
hanap ng totoong pag mamahal. I will fight no matter what. Kahit mali, basta
maging akin ka lang. Kuntento na ako" Malumanay niyang sabi

Kinuha niya ang takas na buhok sa mukha ko. I felt his hard entering my
entrance while looking at me intensly.

Napapikit ako nang makaramdam ako ng sakit. Sobrang sakit nun na halos hindi
ako makahinga.
"Are you okay?" He looks very bothered while looking at me. Itinigil niya rin
ang ginagawa para maproseso ang reaksyon ko ngayon "Baby, why are you cryi
-----Damn! Is this real" Hindi makapaniwalang sabi niya nang makakita siya ng
dugo sa pagka babae ko. Agaran dumapo ang mata niya sa akin. Hindi
makapaniwala.

Alam ko bolta-boltaheng tanong agad ang nasa isip niya ngunit hirap niya itong
sambitin.

Hinimas ko ang pisngi niya nang makitaan ko siya ng pagka balisa at nag
susumamong mga mata. Hinalikan ko siya sa labi at idinikit ang noo ko sa noo
niya. I smiled sweetly.

"W-Wala kaming anak ni, Miguel. We are still engaged. We're not married yet"
Sagot ko sa nag tatanong niyang mga mata. Nginitian ko siya nang makitang
hindi parin siya makapaniwala sa narinig

"F-For real? I am not dreaming right?" He said softly. Ilang beses nag taas
baba ang kanyang adams apple.

I saw how happy he is while looking at me with his swolen eyes. I nod. He
curse loudly in my neck. Binaon niya ang pag mumukha doon.

"You're not dreaming. I am telling you the truth" Bulong ko na mas lalong ika
balisa niya

"Thank you... Thank you for completing my whole piece. You don't know how
happy I am while hearing this news in your mouth. Thank you. Noong una palang
talaga, akin kana. Damn, no third parties. I know it"

Ilang beses niya akung hinalikan sa labi. Sa mata, sa ilong. Sa buong mukha.
Sinasamba ang babaeng nasa ilalim niya. Sinasamba ako. In just a click. Napa
ngiti ko siya ng todo. Naging mahina rin siya sa paningin ko. How lovely guy.

Nagising ako sa sinag ng araw na tumama sa mga mata ko. Tinakip ko agad ang
malaking kumot sa buong katawan ko. I'm still naked and sore down there.

"Shit" Nangigil kung sabi. Hindi mapigilan ang pag ngiti sa ilalim ng kumot.

Bumalik sa isipan ko ang lahat ng naganap kagabi. I can't believe that I am

completely insane right now while thinking those moves and swayed also our
moans in this big room.

We make love for almost I don't know. Hindi ko mabilang kung ilang ulit kaming
gumagawa ng milagro dalawa ni Drai. I sleep with a very tired body. Ngayon
pagod parin ako.

Kinapa ko ang katabi ngunit tanging unan lang ang nandon. Agad kung niyakap
ang unan at inamoy ang mabangong amoy ni Drai na nanatili sa higaan. Nakaka
adik talaga ang amoy niya. Walang katulad.

Ilang sandali pa nakarinig ako nang pag bukas ng pintuan. Umayos ako sa
pagkakahiga at tinignan ang pigurang kakapasok lang.

Pilit kung kinalma ang sarili nang makitang si Drai yon. Naka suot siya ng
puting t-shirt at isang panlalaking pajama. May dala siyang tray.

"Mornin" He greet sweetly. "It's lunch time"

Tumango ako tsaka pinag masdan ang kanyang galaw na nilapag ang tray sa
centered table.

Kahit hinihintay ko lang siyang umupo sa tabi ko, hindi parin mapakali.
Kumabog ng husto ang dibdib ko.

Napaka simple lang talaga ng suot niya ngayon pero halos mag haharumentado ako
ngayon dahil sa kakisigan niya. He is very hot. Lalo na't natatakpan ang
kanyang kaliwang mata sa buhok niya. Ang kanyang diamond earrings sa tenga,
mas lalo lang nag dala ng kanyang appeal. I think I am dead over him. Nalunod
na ako sa kanya. He is so attractive beast in my eyes.

"How are you?" Malambing niyang saad nang maka upo siya sa tabi ko. He touch
my face.

"I'm good" Sagot ko tsaka kinagat ang labi

Napatingin naman siya sa labi kung kagat ko ng mariin. Huminga siya ng ilang
beses. Itinagilid ang ulo para mas matitigan pa ako lalo.

Nag iwas ako nang tingin nang may paro-paro sa tiyan ko ang nag si liparan.

"I miss seeing your face in the morning. Your still very seductive. And looks
attractive in my bed, huh" Ilang haplos pa sa pisngi ko ang ginawa niya

Mas kinagat ko pa lalo ang labi. Naramdaman ko nalang na inangat niya ang leeg
ko para maka angat ang mukha ko. Nang mag tagumpay siyang ibangon ang ulo ko
mabilis niya akung hinalikan sa labi. Tila sabik na sabik parin kagaya kagabi.

Napahawak ako sa kanya at hinalikan din siya pabalik. Halos malugotan ako ng
hininga dahil doon.

"I can't get enough. But we need to stop" he said. My lips still parted apart.
Uhaw parin sa ginawad niyang halik kanina "You need to change"

"O-Okay" Naginginig kung saad. I want to kiss him again pero ayaw ko namang
mag mukhang desperada.

"Eat your lunch. I need to go down. Aayusin ko lang ang lahat. May mag hahatid
ng damit sayo mamaya suotin mo yon"

Hinalikan niya ako sa noo bago siya tumayo. Nakipag titigan muna siya sa akin.
Akmang tatalikod ngunit nang makitang naging malungkot ang mukha ko sa pag
alis niya at mukhang na dissapoint.

Bumuntong hininga siya tsaka bumalik sa pagkaka upo sa tabi ko. Agaran niya
akung pinatakan ng halik sa labi.

"I'll make you mine forever. I can't wait anymore, Shion"

"Me too, Drai" I wipe my tears nang di ko mapigilang maging emotional. I've
never been so happy until this man came into my life.

"I need to go down now. I will fix everything" Napatingin siya sa kamay kung
may suot na singsing. Bigay yon ni Miguel nang mag propose siya sa akin.
Tinanggal niya yon sa kamay ko at pinalitan ng diamond ring na galing sa
kanyang bulsa.

Halos mahugot ko ang hininga dahil sa nakitang singsing.Is he proposing ?

"Let's get married right now" He said without any hesitation "I wanted to be
with you. Ayaw kung may hahadlang sa atin. I really wanted to be with you now
and forever. Ikaw lang ang gusto kung makasama"

"D-Drai" Nanginginig kung saad hindi parin makapaniwala.

"I already lost my world for how many decades. It's my turn now, to find my
new world with you" Huling sabi niya bago ako nalunod ng pag iyak.

"Y-Yes. I wanted to be with you so bad, Drai. I want to enter your new world.
I want to be with you. Now and forever" Mabilis ko siyang niyakap ng mahigpit.

Chapter 40: Save

_**This is the last Chapter of MM. And I am so thankful because we reach this
far. Even though I wrote this for a very long time as a draft. I never trusted
myself while writing this story. I thought I can't handle this. For me this is
very hard and unpleasable story of mine. But because of your all support. At
last we are at the end. Thank you so much my beloved santitass. Until my next
story again! I hope you will still with me. I love you all :)**_
** **-**** ** ** **\------------------******

******************LAST****************** ** ** ** ** ** ** ** ** **
**CHAPTER:******************** ** ** ** ** ** ** ** ** ** **
**SAVE**********************

**********************SHION********************** ** ** ** ** ** ** ** ** **
** ** **ZEEK************************ ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** **
**MACAPAGAL************************** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** **
**POV****************************

Sometimes happiness is the only cure of our anxiety. We build as one because
of that. If no more happiness, our life would be in the dark place.

We can't predict what happened next because who knows what will be the next
thing in your life. So if your happy today then be contented. Cherish your
memories. To the person who you really love.

Sometimes we make a wrong decision but that's part as a person. We make

mistakes, but we can create our own mistakes as a beautiful master piece. It
has a unique thing that we can't sure of how come we did this far.

Naka ngiti akung naka titig sa malaking salamin. I am wearing a big white
dress. It is so elegant and it suit me well.

Pagkatapos mag propose ni Drai sa akin kanina lumabas na siya ng kwarto.

Samantalang naligo naman ako. Pagka labas ko galing ng banyo nakita ko agad
ito sa malaking kama. So I wear it fastly.

After I wear my make-up. Who knows what's on my mind. Basta gusto ko lang mag
paganda ngayon.

Naka ngiti akung bumaba ng malaking mansyon ni Drai. Hindi parin ako
makapaniwala dahil nandito ako ngayon sa bahay nila Draizen kung saan dito
siya lumaki.

I saw many pictures on the wall. Malalaki yon lahat. May paintings din na may
naka ukit na family pictures at isang pictures na tig iisa silang mukha sa
isang picture frame.

Hinawakan ko ang isang family pictures nila na naka dikit sa dingding. I

smiled sweetly while looking at them with happiness.

Kahit bata pala talaga si Drai napaka gwapo niya talaga. Namana niya ang
mapupungay na mata sa kanyang ina pati maninipis na labi. Samantalang ang
cheek bone nito ay sa kanyang ama. Pati ang buong hulma ng pag mumukha namana
sa kanyang ama parin.

Ano kayang ikamatay ng ina ni Drai? I will ask him after.

Sobrang ganda ng ina niya noong kabataan pa nito. Pati ang ama ni Drai, magka
pareho sila ng tindig ng anak at halos twin brother niya ang ama noong ka
panahonang binata palang si sir Antonio. Klaro din kung gaano ito ka strikto
kagaya nang anak niya. They have all the same features and aura.

Magagandang lahi nga talaga ang nanalatay sa kanilang pamilya. Pati din kasi
kamag anak nila nandon sa paintings. They are all good looking.

Nasa hagdanan palang ako tanaw ko na ang naka hilerang mga butler na nag
iitiman sakanilang suot. Pati ang mga sampung katulong na naka hilera din sa
malaking pintuan para bang hinihintay akung bumababa. Naka yuko silang lahat.
Pinapagitnaan naman nila ang pulang carpet.

May mga petals din na naka saboy sa buong lugar pati sa inaapakan kung
staircase may petals din.

Napa takip ako sa bibig at napa luha sa nasilayan sa buong lugar. May mga
palamuti at ibat-ibang desinyo ang nakikita ko. I saw many flowers in the
whole area.

Sa pinaka dulo ng mahabang hagdanan nakita ko si Luke doon na medyo umayos na

ang pag mumukha.Hindi katulad kahapon na puno ng pasa. Naka ngiti siyang naka
tanaw sa akin.

Hindi ko alam kung anong meron ngunit hindi mapantayan nino man ang sayang
naramdaman ko ngayon.

"A-Anong meron, Luke?" Tanong ko. Hindi parin makapaniwala sa ganda nang
desinyo sa buong mansyon.

"This is your day, ate" Nag lahad siya nang kamay. Napaka gwapo niya sa puting
coat na suot. He looks very formal at the same time.

"W-What do you mean?" Tinanggap ko ang kamay niya

Dinala niya ako sa pulang carpet kung saan pinapagitnaan kami nang maraming
Butler at maid. Naka yuko parin silang lahat. Para bang ka galang-galang kami
sakanilang mga mata.

"You will know after we reach this carpet," Naka ngiti niyang saad

Kagat labi kung pinag masdan ang pulang carpet na dahan-dahan naming tinahak
palabas. It's very very long.

Para akung nalunod sa lahat ng ito. How come. We reach like this. I wanted to
cry so bad. I am so happy, I don't know. Alam ko na kung anong meron pero
nanaig parin sa akin ang kuryusidad.

I can't wait until we reach the edge. I know who's waiting.

Sa kalagitnaan nang pag lalakad namin ni Luke sa pulang carpet may nag bigay
sa akin ng isang bulaklak na magandang pag masdan sa pag kukumpol nito.
Sinasabuyan rin ako ng mga petals nang mga katulong na nadadaanan namin.

My tears won't stop falling lalo na't nakalabas kami ng malaking pinto at
bumungad sa akin ang malaking garden na may marami ding bulaklak na naka hera
sa paligid. Tanging mga Butlers at katulong ang saksi sa nagaganap ngayon.

May arc formation sa kalagitnaan ng garden. Pagka pasok ko palang sa arc.

Halos lalabas ang puso ko nang makitang nandon si Drai sa dulo. Katabi nito
ang isang priest. Nasa tabi niya rin si Jayson at ang dalawa niya pang Butler
na sa tingin ko sila ang magiging witness sa amin ngayon.

Huminga ako ng malalim. Pilit pinapakalma ang sarili. Hindi pa ako nakarating
sa harapan ni Drai pero feeling ko sobrang daming luha na agad ang naiwala ko
sa mata. I am so overwhelmed right now. Walang makakapantay.

Kahit wala ang mga importanteng tao sa buhay ko ang nandito pero buong-buo
parin ang tiwala ko na magiging okay ang lahat. That everything will be
successful.

Nginitian ko si Drai nang medyo naka lapit na kaming dalawa. He smiled

slightly at me. I saw how nervous he is. Hindi siya mapalagay hangga't hindi
ako makakarating sa harapan niya.

He patiently waiting. Tumingala siya magandang kalangitan upang pigilan ang

kanyang namumuong emosyon. He is emotional right now while watching me
smiling, walking slowly. Hinilot niya ang dalawang mata. He breath deeply,
tsaka ako tiniganan ulit. Pilit siyang ngumiti kahit na namumula ang kanyang
mga mata.

My man, is teary-eyed. Hindi ko akalain na sariling surpresa niya sariling

kagalakan niya rin ang naka palibot sa kanya. Para bang hindi siya
makapaniwala na nakita niya ako ngayon nag lalakad sa pulang carpet. Naka suot
ng puting bestida. May hawak na bulaklak sa kamay. Para sa kanya, panaginip
parin ito.

Me too for me this is like a dream. A dream come true.

"Noong una palang. Alam ko nang kayo talaga ang mag kakatuluyan dalawa. I
didn't see any problem towards kuya Drailan, ate Shin. He is a good man to
you. You need to be happy now. Ibibigay na kita sa lalaking alam kung aalagaan
ka ng lubosan. That man was really into you" Sabi ni Luke nang huminto kami sa
harapan nina Drai.

Mabilis kung niyakap ang kapatid. Siya nalang ang natitirang pinaka importante
sa pamilyang Macapagal na nasa tabi ko. Masaya ako dahil sa wakas nakakasama
ko parin siya sa hirap at ginhawa. Natakasan namin ang lahat ng pag subok sa
aming dalawa.

Siya ang palaging nasa tabi ko sa tuwing nahihirapan ako sa lahat nang bagay.
For me he is not only my brother. But he is also a father too me and a mother
who really cherish his ate.

"Thank you so much, Luke" I said between my tears.

Hinagod niya ang likuran ko "Kahit wala sina papa at mama bilang saksi sa
naganap ngayon pero alam kung alam nila kung gaano sila ka supportive sayo.
Masaya sila ate dahil sa wakas ikakasal kana. "

Wala na akung boses para mag salita pa. Namalayan ko nalang na hawak ni Drai
ang bewang ko. Pilit akung pinapakalma. Kumalas ako sa yakapan ni Luke para
harapin si Drai na kanina pa nag hihintay sa akin.

Sobrang gwapo niya sa suot niyang puting polo. Ang kanyang diamond earrings ay
mas lalong bumisilak dahil sa kanyang itsura ngayon. He is drop dead handsome
man right now. His messy hair na medyo natakpan ang kaliwang mata ay mas lalo
lang bumagay sa kanya.His reddish lips na akala mo inaakit ka lagi. All of it
was perfect.

Ang kanyang madilim ngunit nag susumamong mga mata ay naka direkta sa akin.
His eyes are still red and swolen look. Hindi na makapag hintay na magka lapit
kami.

"Kuya, I trusted you. Ibibigay ko na ang pinaka mamahal kung ate sayo. So take
good care of her. Ayaw kung sasaktan mo siya"Seryosong sabu ng kapatid ko

"I will never do that to her. I'll make sure that she will be happy and
contented with me" Seryosong saad ni Drai habang sa akin parin ang kanyang
masuyong mga mata. He wipe my tears away then look at my brother

"Good to hear that, kuya. I didn't expect na dadating sa punto na maging kayo.
Iyong lalaking pinukpok ko ng tabo dahil kinain ang ice cream ko noon sa ref
ay siya din pala ang makapag pabago sa ate kung walang alam kundi ang manloko
ng tao. She is good in convincing people pati ikaw na loko niya" Tumawa siya

I gave him a glare. Bumalik sa alala ko ang lahat ng kalokohan ko nun bago ko
pa man makita si Drai. Bago paman siya du mating sa buhay ko, bago niya ginulo
ang damdamin ko. Pati yong unang pagkikita nila ni Luke. All of that was
reminding me. Nakakatawa pala talagang isipin na nagawa ko yon lahat.

Isa akung manlolokong tao noon. Mahilig dumiskarte sa lahat ng bagay pero sa
sarili kung problema hindi ko kayang diskartehana kung paano ko resolbahin.
But here I am, ako parin ang nag wagi sa lahat. Nakakasama ko parin ang
lalaking bumuo at nag bago sa pananaw ko.Naging mas maganda pa ang kinalabasan
sa mga kalokohan ko noon.

Palagi kung dinadaanan ang lahat sa panloloko nang tao na kahit si Drai
nabiktima ko. Nag sisinungaling ako sa kanya para lumayo siya sa akin pero sa
huli, ako parin talaga ang nag dudurusa. Kaming dalawa parin ang lubos na
nasaktan.

"You're right, Luke. Even me, she convince me to stop loving her. And stay
away from her but it's not easy. I won't never follow her decision. Kahit siya
pa ang pinaka manloloko sa lahat nang babae. Gagawin ko parin ang lahat para
paniwalaan kung anong sinasabi ng kanyang kilos. She can't convince me easily"
Humigpit ang kapit ko sa kamay ni Drai. Naka tingin na ulit siya sa akin.
Nginitian niya ako. Ngumuso naman ako. "Alam ko sa akin parin ang bagsak niya"
He smirked
Natawa nalang ako sa kayabangan. Kung sa bagay, ikaw ba naman kawawaan ng
lalaki. Pilit kang kinukuha hindi ka b susuko.

He really knows how to melt me. Kahit sa mga pinag sasabi ko sa kanya noon.
Nagawa niya paring paniwalaan kung anong dapat paniwalaan bagkos he seek
everything para lang malaman ang totoo.

"Matigas ang ulo ng ate ko. Alam kung ikaw lang ang makakatiis sa kanya.
Walang araw na hindi sasakit ang ulo mo sa kanya" Tawa ulit ni Luke "Napaka
panget niyan magalit. Nakakatakot"

Gusto ko siyang sapakin dahil mukhang pinapahiya na niya ako sa harapan ni

Drai. Lalo na't tumatawa na rin ang katabi ko sa mga pinag sasabi niya.

"But my ate is the best in the world. Kahit may mga mali siyang desisyon noon
pero nakakaya niyang ayosin. She is a strong woman, kuya. I think I can't live
without her. She is my everything. Pero may kahati na ako sa pag mamahal sa
kanya. Inaalagaan ko siya pero alam kung kaya mo pang pantayan yon kapag magka
sama na kayong dalawa. Both of you, please be happy. I am here to support the
two of you" Suminghot ang kapatid ko. Hindi na napigilan ang kanyang emosyon.

Umawang ang labi ko. My poor little brother. Crying again, but not in fears
but because of happiness.

" Napaka swerte ko sayo bilang kapatid. Thank you so much Luke" Niyakap ko
ulit siya nang pang huli

"Finally ate Shin. You find your right man" He whispered in tears

Binalikos ni Drai ang kanyang braso sa bewang ko. He really want my presence
so bad.

"I will take good care your big sister, Luke. I won't disappoint you by
trusting me. I love her more than anyone. More than myself"

Tumango si Luke "I trust you kuya. I want this to be done so fast nang sa
ganon sayo na talaga ang ate ko"

Pinahid ko ang umagos na luha sa mata. How I wish ganito nalang lagi at wala
ng problema sa buhay. Masaya na ako dahil nagiging okay na ang lahat.

" I know this is so fast but I want you to be mine. Gusto ko sa akin kana
talaga mananatili, Shion. I want a simple wedding just the two of us. I wanted
so bad to shout my surename with your name" Mahinang sabi ni Drai nang mapag
isa kaming dalawa.

The priest are waiting us to come closer to him. Kinakausap pa ako ni Drai
sandali na hindi ko kayang hindi sagotin dahil pati ako nag taka sa bilis nang
pangyayari.

"I thought it takes months or weeks bago tayo kasalin. Pero kakapropose mo
palang sa akin kanina tapos ngayon kakasalin na agd tayo" Hindi makapaniwalang
saad ko.

" Ayaw kung palampasin ang araw na ito. Ngayon pa ba na alam kung sa akin ka
nga talaga. I've been longing this for how many years. Gusto ko nang matali
kana sa akin"

Hinimas niya ang pisngi kung may luha. He wipe my tears before kissing me in
the forehead in a gentle way. Napapikit ako sa pag mamahal na naramdaman ko sa
kanya ngayon.

Para bang isang hiwalay lang sa amin o di kaya tutol sa kasalan ngayon kaya
niyang punatay nang tao para lang matuloy ito.

"I love your decision, Drai. Wala akung tutol sa gusto mo. Gusto ko na ring
itali ka sa akin"

I saw amuse on his face while hearing those. He breath deeply. His adams apple
move so fast. Our eyes locked.

"God damn...my baby is possessive"

"Ikaw din naman ah" I rolled my eyes. He is more than possessive

"I won't deny that" He laughed sexily in my ears "I can't wait until this
wedding we're done"

Hinaplos niya ang bewang ko bago niya iginiya papunta sa priest na mag
seseremonyas sa amin ngayon. Hindi ko alam kung paano niya nagawang mas mapa
bilis ang lahat. Now, I believe that money is so powerful. Akalain niyo nagawa
niya agad akung pakasalan ngayon. Eh, kakapropose niya kang sa akin kanina?
Maybe he already plan this all along.

I couldn't ask for more, all I want is him in my life. I love him. Masyado
nang maraming nangyari para patagalin pa ito. Gusto ko na siyang makasama.
We're both want that thing.

Hawak lang ni Drai ang kamay ko sa buong seremonyas ng priest. Nangilid ang
luha ko habang hinihintay na matapos ito.

"I love you, Shion. I don't know what my life would be. Without you" He said
softly

Nginitian ko siya. Hinalikan niya ako ng mariin. Puno yon nang pangungulila sa
akin at pag mamahal. I can really feel how much he waited this to happen.

And now. I am officially Shion Zeek Sy. Ang gandang pakinggan habang
sinasambit ko yon sa isipan. God! What have I done to reach this far.
Masyadong mabait si Drai para ibigay siya sa akin nang panginoon. Wala na
akung hingi pa kundi siya lang talaga. Ang maging masaya kami.

"What are you doing?" Tanong ko habang nilalapitan siya sa malaking king size
bed. Kaharap niya ang loptop nang maabutan ko siya sa kwarto namin.

It's been week since the we are married. This past few days busy siya sa
trabaho niya. Hindi naman siya maka punta sa Company niya para mag trabaho
dahil gusto niyang makasama ako dito sa malaking Mansyon nila.

Tumigil siya sa pag tipa-tipa sa kanyang loptop na nasa kanyang kandungan.

Sinundan niya ako ng tingin papalapit sa kanya. His lips up, I saw how amuse
he is while watching me holding a cup of coffee for him.

"Coffee"Naka ngiti kung nilahad sa kanya ang hawak kung tasa

"Thank you" Kinuha niya yon sa akin pagkatapos nilapag sa maliit na lamesa

Nilagay niya naman sa gilid ang kanyang loptop. Para bigyan ako ng espasyo sa
kandungan niya. Hinawakan niya ang kamay ko para pa upuan sa kanyang harapan.

Sinunod ko naman yon. Hindi na mawala ang naka plaster kung ngiti habang yakap
niya ako patalikod. I am on his lap. He embrace his arm in my waist while
resting his chin in my shoulder.

"Stress kana ba sa trabaho?" Pilit kung sinulyapan ang mukha niya sa balikat
ko. Naka pikit ang kanyang mga mata habang umiiling

"I am not" Nakakakiliti ang hininga niya sa leeg ko lalo na nung inamoy niya
ako "I'll fix everything into place, Shion" Bulong niya

"Yang tinatrabaho mo, kay Miguel pa rin ba yan?"

Hindi siya nag salita. He keep on smelling my neck, planted a small kisses.
Confident naman ako sa sarili dahil katapos ko lang maligo.

"Tinutulongan ka naman ni Luke para maging mabilis ang proseso ng kaso ni

Miguel"

"I can't sleep if that dumbass walking in the street freely. I'll make sure he
get arrested as soon as possible"

Ilang araw na niyang inaasikaso ang lahat. Galit na galit siya ng malamang
kamuntikan na akung gahasain ni Miguel. Iyong kagagawang pag patay kay papa
noon. Binuhay niya rin yon. Dagdag warant of arrest kay Miguel. Pati
kidnapping sa amin ni Luke. Patong-patong na nga ang kaso na isampa sa kanya
dahil patuloy niyang tinatrabaho ang lahat.

Kailangan niya pa ng ebidensiya. Kahit papaano may nakalap sila ni Luke. Nag
hire din siya nang investigator para lang talaga mabilis ang usad nang pagka
kulong kay Miguel.

I like Miguel kahit doon pa kami sa California. But the moment he tried to
rape me and stuck Luke and I in his house. I can't forgave him. Ilang beses na
ba akung naka kulong sa isang silid but still paulit-ulit na nangyari ang
lahat ng kaganapan.

"What about your Company's? Makukuha ba talaga yon ng pamilyang Arda? Pinag
hirapan mo yon diba? Pati yong Agency"

"No... They can't get my properties easily. Maybe a small business makakaya pa
nilang kunin sa akin. But the Companies that I made. They can't. Mabibilanggo
silang pag kinuha nila yon. That's under my name. Sa atin yon, hindi sakanila"

Naigtad ako nang dahan-dahan niyang ipinasok ang magaspang niyang kamay sa
ilalim ng damit ko. From my tumm, in my rib until he reach my soft boob.

Napadaing ako sa bilis nang galaw ng kanyang kamay. Kumapit ako sa braso niya
nang sinimulan niyang imasahe yon.

"D-Drai...W-Where talking" My body is shaking

I felt his other hand caressing my legs. I am wearing a thin dolphin shorts.
Mabilis niyang pinatindig ang balahibo ko sa pag haplod niya sa akin.

He kiss my neck, up in my earlobe. He bite teasingly. "Let's do our honeymoon

next week"
I nod. I love that idea.

I felt he slid his hand in my shorts. Hinaplos niya ang maliit na takip ko
don. He played like a master man in playing a pearl. Kahit may takip pa ito
pero halos manginig ang binti ko sa bawat haplos niya sa akin.

His other hand still caressing my boob. Umayos ako sa pagkaka-upo sa kandungan
niya para maabot niya ako ng maayos. Naka talikod parin ako sa kanya. Ilang
sandali pa naramdaman kung pinasok niya ang kamay sa panty ko. Naigtad ako
don. Isinirado ko ang naka bukakang binti kaya naman naipit ko ang kanyang
kamay don. He move his finger. Finding my spot.

"Spread you legs, please" He comanded. Narinig ko ang mumunti niyang tawa.

Kinagat ko ang pang ibabang labi ng mas lalo lang akung nanginig. He already
played my woman hood. Sinunod ko ang utos niya at hinayaan nalang siya sa
ginagawa.

Hawak ko parin siya sa braso. Ilang sandali niyang ginagawa yon. Hinubad ko na
rin ng tuluyan ang suot kung shorts. Hindi magka muwang-muwang sa labis na
init sa aming dalawa.

I am still wearing my camisole when he drag me in the bed just to layed my

back. He kiss me so hard. Hinaplos ko ang kanyang mahahabang buhok pagkatapos
lumiyad ng maramdaman ipinasok niya ang kanyang daliri sa akin. Napa singhap
ako sa kalagitnaan ng halikannamin. His kisses roam in my aching body.

He take off his shirt and a manly shorts before taking off my camisole. He
never let our kiss interupt. I am so wet and he is turn on. Naramdaman ko yon
noong naka upo ako sa kandungan niya.

In a swift motion. I felt his hard on, entering in my wet entrance. We are
sweating in bullets. We are rocking like a wild animals.

"Damn!" He said in my ears while pushing his self inside on me "Baby, I''m
literally crazy at you"

I wipe his sweat on his arm and close my eyes while hearing him whispering
sweet words at me.

Ready na ang mga gamit naming dalawa para sa Honeymoon namin sa France. Inayos
ko na ang lahat ng maka labas siya ng banyo. He looks so very fresh while
wearing a towel on his waist. He is so hot at same time. May maliit din na
towel sa balikat niya.

Agaran akung tumayo sa pagkaka upo sa malaking kama para lapitan siya. Amoy na
amoy ko ang kanyang mabangong amoy habang papalapit ako.

"I already pack up our things. May iba ka pa bang dadalhin para sa works mo?"
I ask

"None. Inayos ko na"

Kinuha ko ang maliit na towel sa kanyang balikat tsaka ginamit yon para
patuyoin ang kanyang basang buhok. He bend a little so that I can reach his
head. He look at me intensely. He pull my waist closer to his body.

Kumabog agad ang dibdib ko sa simply galaw niyang yon. Nakatitig lang siya sa
mukha ko habang nasa buhok niya naman ang atensyon ko.
"About your bastard ex. His warrant of arrest are almost done"

I stop for a moment para tignan siya sandali.

"Kailan yon marerelease?"

"Next week after our honeymoon"

Tinapos ko ang pag papatuyo sa kanyang buhok. Binigay ko sa kanya ang poli
shirt at isang pants na hinanda ko para sa kanya.

"Thanks" He kiss my head before turning his back at me para makapag bihis.

Tinignan ko sandali ang kanyang maskuladong likuran bago nag patuloy sa

ginagawa sa mga gamit namin.

Mamayang Lunch na kami aalis papuntang France. May mga Butler din siyang
ipapasama don. Kahit duto sa mansion pinapalibutan kami ng nga tauhan niya
para bantayan bawat seguridad.

"Shion"

Napa baking ako sa kanya nang tinawag niya ako. I almost drop my mouth because
he is so good looking on his polo. Lumapit ako sa kanya para isarado ang
butones sa kanyang dibdib. Naka pulupot ulit ang kanyang mabalahibong braso sa
bewang ko habang ginagawa ko yon.

"Never in my entire life that I would be so happy and contented like this" He
groan weakly.

Ngumiti lang ako tsaka tinapos na ang pag aayos sa kanya. Inayos ko rin ang
kanyang buhok na natatakapan nanaman ang kanyang kaliwang mata. He looks very
hot on his hair. Bagay na bagay talaga sa kanya.

I was going to speak when we heard a loud boom outside in the mansion. Parang
may sumabog don.

"Ano yon?" Kunot noong tanong ko. His eyes darken.

Sunod-sunod ang katok nang nga tauhan ni Drai sa labas ng kwarto namin.

"Sir may problem tayo!" Boses yon ni Jayson

I was going to walk in the door when he held my hand.Just to stop me.

"Stay there"

Tumango ako tsaka iniwan na niya ako para lapitan si Jayson sa labas ng
pintuan. Sunod-sunod na pag sabog ang naririnig ko sa labas. Kinakabahan na
rin ako. Nag alala sa mangyayari ngayon.

What happened?

Lumabas si Drai para kausapin si Jayson. Naka upo lamang ako sa kama. Nag
hihintay sa pag babalik niya. Ilang minuto ang lumipas naka rinig ako nang
pagka labog sa labas ng pintuan.

Napatayo ako sa gulat ng bumukas ang pintuan ng malakas. Sa pag bukas nito
isang usok ang naka pasok sa silid kasabay ng pag pasok ni Drai at mabilis
akung nilapitan.

Madilim ang kanyang mukha nang masilayan ko. Tiim ang bagang at hindi halos
mapakali.

"Ano----"

"May bombang binaon si Miguel sa likod ng Mansyon. Many of my men were dead.
Come on...let's get out of here. It is not safe anymore"

Hinawakan niya ng mariin ang kamay ko. Sabay kaming lumabas sa kwartong iyon.
Puno ng usok ang paligid. Pang ilang ulit namang nag si kutoban ang dibdib ko
dahil sa kaba at pag alala sa lahat.

"Bakit ginawa yon ni Miguel? Hindi ba na detect ng mga tauhan mo na may bomba
sa paligid?"

"Nasa likod ito ng bahay. We didn't expect that he will do this. Fuck!" He
curse angrily.

Nasa hagdanan palang kami ng Mansyon nang makarinig ulit kami ng ilang pag
sabog at putok ng baril.

"Saan si Luke? Baka mapano siya?" Doble-dobleng pag alala na ngayon ang
naramdaman ko

"Nag tawag siya ng helipad para salubongin tayo. Also the police are coming"

Nasa first floor na kami ng makita kung nakipag barilan ang iilang tauhan ni
Drai sa labas.

"Nandito ba sila Miguel? "

"Yeah. They are so many in outside"

Pumasok kami sa isang kwarto. Maraming libro at computers ang nandon. Wala na
akung oras para purihin ang loob dahil natuon ang atensyon ko kay Drai ng
winaklis niya ang kurtinang malaki. Binasag niya ang salamin doon gamit ang
upuan. Isang usok ang pumasok nang mabasag ito.

"We can't go downstairs because there's a possibility na may bombang ding naka
baon. This is the only way to escape. Come here"

Nilahad niya ang kamay. Tinanggap ko yon at tumongtong sa malapad na upuan.

"I will hold you. Be careful okay. Wait me up pag naka baba kana"

Tumango ako. Tinulungan niya akung makapatong sa malaking bintana na yon.

Hindi masyadong malalim ang babagsakan ko. May mga damo sa ibaba kaya mukhang
hindi masakit kung mahuhulog ako don.

Nanginig ang binti ko nang maka tungtong. Mas lumala lang ang putokan ng baril
sa ibaba. Kaya nenerbyos pa ako lalo.

"You okay?" Tanong niya ng mamutla ako. Hindi ako makasagot "Ako nalang muna
ang baba. I will catch you after". Please calm down. Your safe with me"

Huminga ako ng malalim. Tumango ako. Kahit papaano napanatag ako sa sinabi
niya. I trust him. I know hindi niya ako ippahamak.Mas magandang siya nga muna
ang makababa sa bintana. Natatakot ako sa kahinatnan ko. Alam ko namang
hahawakan niya ako pero nandon pa din ang pangamba.

He held my waist para matulungan akung makababa. Kaso isang galaw lang ng paa
ko nadaplis ang suot kung tsinelas.

"Drai!" I shouted in fear

Naka lambitin na ako ngayon sa bintana. Mabilis niya namang nahawakan ang
kamay ko para hindi ako mahulog ng tuluyan. Nag mura siya ng ilang ulit dahil
sa nangyari.

"Damn it! Hold my hand so tight"

Nangilid ang luha ko. Pilit kung inabot ang kamay niya ngunit huli na ang
lahat. Nabitawan niya ang kamay ko. Bumagsak ako sa damuhan at gumulong.

Napapikit ako sa sakit na natamo. Narinig ko ang pag talon ni Drai galing sa
kinababagsakan ko at agad niya akung dinaluhan.

"Damn! I'm sorry. How do you feel?" He ask worried. Cheneck niya ang buo kung
katawan kung may sugat ba ako.

"I'm fine" Naka ngiwi kung saad mabuti nalang talaga hindi masyadong malalim
ang nabagsakan ko.

"I'm so stupid!" Niyakap niya ako ng mahigpit. Pilit pinapakalma ang sarili

We stayed like that for a second.After that he lift me up

"We need to go"

Pumasok kami sa first floor at dumaan sa gilid. Naka dapa kami ngayon dahil
maraming bala ang tumatagos sa loob ng bahay.

Hinila niya ako sa isang dingding. Binaliktad niya ang picture frame doon at
sa isang iglap lang umikot ang sahig na tinayapakan namin. Dinala kami sa
isang madilim na daku. Parang tunnel yon.

"This is a secret passage. Dadalhin tayo nito sa rooftop ng Mansyon. We will

wait the helipad"

Hindi ko maiwasang humanga. Bumukas ang ilaw kaya naman nakita ko na ang
tatahakin namin. Puro bato ang naka dikit sa semento. Nag munukha nga siyang
tunnel. Tinakbo namin ang distansiya nang kabilang pinto.

Nang mabuksan ang isang pinto. Doon nasilayan ko ang maliwanag na rooftop.
Maraming usok ngunit klaro pa din ang tanawin.

"Luke!" I called when I saw him standing

Tinakbo ko ang distansiya namin at agad siyang niyakap.

"Akala ko kung napano kana. Bakit nandito si Miguel?"

"I don't know ate. I saw him. May marami siyang kasama, pati yong ama niya na
si tito Edgardo sumama sa pakikipag barilan sa ibaba"
Napapikit na lamang ako. Bakit sila sumalakay dito. Hindi ba sila natatakot sa
mangyayari sakanila. Nandamay pa talaga.

Nag usap sila ni Miguel at Drai sandali. Pinabilis din nila ang pag dating ng
helipad.

Di kalaunan nakita na namin ang isang helipad na papalapit sa rooftop. Nag

landing ito. The wind was blowing my hair.

"Let's go now" Sabi ni Drai. Hindi ko narinig ang boses niya dahil sa ingay ng
helipad. Pero iyon ang nababasa ko sa bibig niya.

Naunang sumakay si Luke. Inalalayan naman ako ni Drai papasok. I saw one
people na naka army suit. Takip ang mukha. Samantalang yong nag mamani-obra sa
helipad naka mask naman at naka gaggles. Hindi ko masyadong klaro ang mukha
nila.

Nang sa wakas naka sakay na kami. Lumipad na sa ere ang helipad.

Tinanaw ko ang malaking mansyon. Malaki ang nasabogan sa kabilang parte at

umuusok parin ito.

"Calm down now. We're safe" Binalikos ni Drai ang braso niya sa akin.

Nakita kong napa sulyap sa amin iyong naka army suit tsaka yong nag mamaneho
sa sinakyan namin sa himpapawid.

"Why they attacking us? Miguel was so fuck up!" Nanginig parin ako.
"Napakasama niya. He killed your butlers"

"Shh... I'll make sure he will die soon" He whispered silently

Nasa kalagitnaan na kami ng himpapawid nang pang ilang ulit na umurong ang
helipad. Wala sa tamang lipad.

"What happened, Brent?" Galit na tanong ng katabi ko

Wala akung narinig na sagot nung Brent na sa tingin ko iyong nag mamaneho.

"We're going to die. All of us"

Para akung binuhosan ng tubig dahil sa tinig nung Brent.

"What the fuck!" Umahon si Drai sa pagkaka sandal. Mabilis niyang winaklis ang
suot na mask noong nag mamani-obra pati yong naka army suit tinanggalan niya
ng takip.

Laking gulat ko nang makita ang naka ngising pag mumukha ni Namae De Alas.
Suot ang army suit. Tapos si Miguel na nag mamaneho.

"Subukan niyong gumawa ng hakbang. Tayong lahat sasabog. I planted a bomb in

this helipad. So you'd better stop moving or else..." Banta ni Miguel

Tumulo ang luha ko. Napakasama nga talaga ni Miguel. Are they going to kidnap
us? Bakit sila ang nag dadala sa helipad na ito? Tapos kasabwat niya pa si
Namae De Alas para patayin kami.

"Anong ginagawa mo, Miguel? Ganyan ka na ba ka ka baliw para gawin ito!" Sigaw
ko
Hinawakan ni Drai ang kamay ko. Pinoprotektahan ako sakanila.

"Damn asshole! I will make sure you will root in hell!" Galit din si Drai.

"Matagal ng nasa impyerno ang buhay ko. Kung mamatay man ako, gusto kung
kasama ko kayo ngayon" May remot siyang hawak na sa tingin ko para sa bomba
yon "Hindi ka man maging akin, Shion. Mas mabuting sabay tayong lahat na
mamatay rito" Tawa niya

Sinamaan ko siya ng tingin. Nauubosan na ako ng sasabihin. Pati si Namae

nababaliw na rin. Tinutokan niya kami ng baril. Tinabunan naman ako ni Drai
para hindi sa akin naka tutok yon.

"Don't you fucking make a move" Banta ni Drai sa kanilang dalawa

I was shock dahil mabilis lamang na agaw ni Draizen ang hawak na baril ni
Namae. Baliktad na ngayon ang posisyon. Sakay Namare na ngayon naka tutok ang
baril na hawak ni Drai.

"Make this helipad in a good hand. Land this in safe"

Tumawa si Miguel pati si Namae. Si Luke naman hindi na makagalaw sa kanyang

upua dahil sa gulat.

"Sege subukan mong iputok yan sa ulo ko. Isang pindot ko lang sa remote na
hawak mamatay tayo. Give up, Draizen. You lose. Alam kung hindi mo kayang
mamatay kasama si Shin"

Narinig ko ang malakas na mura ni Drai dahil sa sinabi nito.

Hinila ko ang damit niya para ibaba ang kanyang hawak na baril. Tinignan niya
ako saglit. Umiling-iling ako.

Ayaw kung dito mag tatapos ang buhay namin. He curse again before giving back
the gun to a girl in front of him.

"I will protect you no matter what. I'd rather die first before they can hurt
you" He said as he kiss me on the lips. Napapikit ako habang umiiyak.

"Lagyan mo yan ng posas. Silang tatlo" Utos ni Miguel na agad tumalima ang
kausap.

"Nakakaawa kayo mukhang dito na yata mag tatapos itong pag mamahalan niyo"
Halakhak ni Namae.

"Desperate bitch!" Si Drai yon. Binalingan siya ni Namae at tinawanan.

"Bakit pa kasi hindi nalang ako ang pinili mo. Yan tuloy, wala kayong happy
ending"

"Fuck you!" Nangangalaiting saad ng katabi ko "All of you. Will die. Try me"

"Iyon kung makakatakas kayo"

Dinala kaming tatlo sa isang abandonadong mansyon. Naka posas parin kami.
Sobrang laki ng bahay na yon pero masyadong luma. Maraming nga veins ang naka
tanim. Wala sa ayos ang bubong, nag si itiman na din ang paligid.
Nilagyan kami ng kadena at tinali sa isang semento. Ilang beses nilang
binugbog si Drai nang nakarating kami. Tanging silang dalawa lang ni Namae.
Hindi din makalaban si Drai dahil naka posas ang kanyang dalawang kamay.

"Mamatay kang gago ka!" Mura ni Miguel tsaka ito sinuntok ng ilang ulit ang
kaharap. Duguan na si Drai dahil sa pambugbog niya nito.

"No! Please.... Please tama na!" Sigaw ko habang umiiyak. Nag labas ng
kutsilyo si Miguel at itinutok ito sa leeg ni Drai mas lalo akung kinabahan.

"Huwag! Maawa ka! Huwag!!" Sigaw ko parin. Kahit napapaos na ang lalamunan ko
pinilit ko paring isigaw yon. Wala nang malay si Luke sa isang tabi dahil
binugbog rin ito ni Miguel.

"Don't worry, Shin. Hindi diyan ang mas malalang gagawin ko sa inyo" Halakhak
ni Miguel

Tinapon niya ang kutsilyo. At nag labas siya ng baril. Ilang beses niya yong
kinack.Pinakawalan niya si Drai. Tinanggalan ng posas.

Nakahilata na si Drai doon. Nang hinawkan niya ang ulo nito para matignan ang
mukha. Pilit lumaban si Draizen ngunit masyado na siyang mahina. Nilagyan siya
ng kadena ni Miguel pagkatapos itinabi kaming dalawa.

Agaran kung niyakap si Drai nang makitang duguan ang kanyang pag mumukha.
Walang kadena ang isa kung kamay kaya naabot ko siya. Lalo na't magkatabi lang
kaming naka kadena.

"Shh... Don't cry. I'm okay" Hirap niyang saad tsaka ako niyakap gamit ang
isang kamay niya.

Ilang beses akung huminga ng malalim tsaka siya hinalikan ng mariin. Para bang
huling hawak ko na sa kanya yon at pag halik kaya naman walang humpay na
humagolhol ako.

"Drai...I love you, please. Don't leave me"

"I won't" Hinalikan niya ulit ako. Hinawakan ko ang kamay naming naka kadena.

Napatingin ako sa dalawang tao sa harapan namin.

Binuhosan ni Namae ang buong paligid ng gasolina. Lumunok ako ng ilang

ulit.Susunogin ba nila kami rito?

"Pakawalan niyo na kami! Ano ba, Miguel! Maawa ka naman oh!" Piyok kung sigaw.

Nanginginig ako ngayon. Tinapon ni Namae ang container na may lamang gas
pagkatapos hinarap kami.

"Papatayin ko na ang maingay na ito!" Galit niyang saad tsaka inagaw ang batil
na hawak ni Miguel. Itinutok niya yon sa akin na ikatigil ko "Matagal na
kitang gustong patayin. Hindi ko papalagpasin ang pagkakataong ito, Shin. Nang
dahil sayo napariwara ang buhay ko!"

Pang ilang ulit akung nag dasal sa panginoon na sana may dumating para sagipin
kami ngunit pakiramdam ko ealang sasagip sa nag hihingalong buhay namin
ngayon.

"Drop your gun, De Alas!" Galit na sigaw ni Drai. Tinawanan lang siya ng
kausap.

"Ipapakita ko sayo kung anong pakiramdam na pinagkaitan kayo ng tadhana,

Draizen! Mamatay kayo!"

"Just shoot the fuck me! Not her! Don't you fucking pull the trigger!"

Inilingam siya ni Namae. Nanlaki ang mata ko nang dahan-dahan niyang kinadlit
ang ginatilyo. Napapikit ako sa takot.

Naramdaman ko agad ang mainit na yakap ni Drai nang makarinig ako ng pag
putok. Dalawang putok yon.

Pinakiramdaman ko ang sarili kung may masakit sa sa akin kaso wala. Tanging
mainit na bisig ang naramdaman ko at ang pag hinga ng paulit-ulit ni Drai ng
malalim sa leeg ko.

Para akung nabato. Minulat ko ang dalawang mata at nakita kung may dugong
lumabas sa bibig ni Drai. Lumunok pa ulit ako. Pilit pinoproseso itong naganap
ngayon.

Tulala kung binalingan si Namae na naka angat ang kamay na may hawak na baril.
Nakita ko ang panginginig niya dahil sa nakitang pag baril kay Drai.

Binalik ko ang mata sa lakaking kaharap. He is sti bleeding on his mouth. The
blood pours. Did Drai? Cover up just for my safety? Sinangga niya ang bala na
para sa akin sana.

"Y-You should l-live" Iyan ang huling sabi niya bago siya nawalan ng malay.
Mabilis ko siyang niyakap

Bumuhos ang luha ko.

"Draizen! No! Don't leave me! " I shouted "Drai! Huwag ganito! Kailangan mong
mabuhay!" Niyogyog ko ang braso niya pilit pinapagalaw. Kaso hindi ko na
maramdaman. He is so weak.

"Namae! Anong ginawa mo. Bakit mo binaril si Drai!" Mangiyak-ngiyak kung saad
sa babae. "You killed someone! Napaka sama mo!"

Iniling niya lang ang ulo. Tila hindi nakonsensiya sa ginawa. Noong una
nagulat siya dahil sa bilis ng pangyayari but now. I saw how evil both of them

"Dito na kayo mamatay. We will burn your bodies. And feel the home of the
evil" Si Namae yon at nag labas siya ng lighter.

Isang kadlit ng lighter lumabas ang apoy don. Hinulog niya ang lighter na
hawak. Parang nag slow motion sa akin ang lahat. Lalo na nung mabilis na
dumaloy ang apoy sa buong paligid. Ang laking apoy. Nasusunld na ang ibang
kahoy ay dingding. Pinapalibutan na kami ng lahat.

Bago ko pa mabalingan ang dalawa nagulat nalang ako ng makarinig ako ng putok.
Napatakip ako sa bibig ng natumba sa harapan ko si Miguel dahil binaril niya
ang sarili.

Nangilid ang luhang pinag masdan ko ang pangyayari. Miguel suicide? Oh god!

"You're under arrest! " Sa likuran ni Namae may mga pulis na nag si pasukan.
Mabilis nilang pinosasan si Namae na mukhang nagulat pa sa pag patay ni Miguel
sa sarili

Parang nanlabo na ang lahat. Para n akung nabingi sa dami ng pulis. Nakita ko
si Jayson na kinalagan ako sa kadena.

"P-Paano kami natunton dito?"

"Sa GPS, Ma'am. Ni locate kayo rito. Nag tawag ako ng pulis at nakitang wala
na kayo sa mansyon. Mabuti nalang talaga bukas ang cellphone ni sir Draizen"

Nakatulala parin ako. Hindi ko na masyadong maayos ang pag tatanong lalo na
nung masilayan kung hinawakan ni Drai ang kamay ko nang mariin.

Yes! He is still not dead yet. Humihinga parin siya pero sarado na ang mga
mata.

"Ma'am, kailangan nating lumabas. Malaki na ang apoy" Sabi niya "Baka mapano
ka pa" Hinila niya ang kamay ko palabas

"S-Si Drai..."Nanginginig kung sabi

"Kukunin siya ng mga pulis. Pati ang kapatid mo. Tara na, maam"

Nag pumiglas ako sa hawak niya.

"No! Hindi ko iiwan si Drai" Hinawakan ko ng mariin ang kamay ni Drai na

duguan.

"Kukunin siya ng mga pulis"

Wala na nga akung magawa ng mahila niya ako palabas ng malaking abandonadong
mansyon na yon.

Everything in my vision was blur. I can't think properly. I can't breath

properly. Hawak ang kamay ni Drai na tumutulong sa pag tulak ng Hospital bed.
Patuloy parin akung umiiyak. Habang pinakatitigan ang duguan Draizen.

Hinalikan ko siya pisngi at bumulong-bulong na huwag niya akung iwan. Hindi ko

kaya na pati siya mawala sa akin. Ayaw ko ng bitawan ang kamay niya nang
makarating kami sa E.R.

"Ma'am, dito lang po kayo" Pigil ng nurse sa akin.

"Buhayin niyo po ang asawa ko. Nag mamakawa ako" Kulang nalang luluhod ako
sakanilang lahat.

"Diyan lang po kayo, Ma'am"

Pinasok na nila si Drai sa emrgency room. Binitawan ko naman ng dahan-dahan

ang duguang kamay ni Draizen habang tinatanaw ang kanyang mukha. Nang
mabitawan ko na ang kamay niya napahagulhol ako at doon nanghina ang mga
tuhod.

Napa upo ako sa labas ng emergency room. Hindi alam kung anong tamang gawin.
Para akung naparalisa.

Tinawag ko ang lahat ng diyos para buhayin si Draizen. Pang ilang ulit akung
bumulong na sana maging okay lang ang operasyon. Dalawang bala ang tumama sa
kanya. I hope he will survive.
"Please! mabuhay ka, Drai. Huwag mo akung iwan" I said between my tears.

Habang nag hihintay at naka upo sa isang upuan. Pang ilang beses akung
pabalik-balik sa pag lalakad. Nakakamatay habang hinihintay na matapos ang
operasyon. Ang sakit-sakit ng puso ko. Walang oras na hindi ako umiiyak. Wala
akung ka antabay ngayon dahil nakahilata rin si Luke sa isang kwarto sa
hospital na ito.

Marami akung Butler na kasama ngayon. Especially si Jayson na katabi ko.

I've waited there for almost twelve hours. Nanginginig ang binti. Hindi
mapalagay, kumikirot ang damdamin.

Biglang bumukas ang Emergency room. Niluwa nun ang isang doktor na hindi ko
mawari kung anong ang nasa isip. Tinanggal niya ang mask. Patakbo akung
lumapit sa kanya. Puno parin ng luha ang mga mata.

"D-Doc? How's my husband?"

Umiling siya ng ilang ulit. Para akung nabagsakan dahil sa naging respond
niya. Napaatras ako. Hindi makapaniwala.

"B-Buhay siya, right?" Panigurado ko. My heart skip a bit. Until it turns
faster. Hirap akung huminga "Naging successful ang operation diba? " I sob

Nakita ko sa kanyang mga mata ang awa sa akin.

"D-Doc?" Nanghihina kung tawag. No it can't be. I won't take his answer if
that is a bad news

"I'm sorry iha. But the patient are dead. We tried our best to bring his life
again but he can't fight his death anymore. I'm sorry"

"P-po? A-Are you kidding right?" Kulang nalang mapa ako sa labis na
panginginig ng tuhod.

_"Your husband is dead, iha._ _Draizen_ _Ken Sy, died at exactly 2:03 pm.
Thursday June 11, 2020"_

**~~~THE END~~~~**

Epilogue

**EPILOGUE:**

Sometimes love just ain't enough to pursue the happiness. Susubakan ka talaga
ng tadhana kung hangga't kailan ang kaya mo.

Akala mo pagkatapos mong malalagpasan ang isang problema. Pwede ka nang maging
masaya. Pero hindi eh, hindi ganon kadaling mabuhay. Habang nasa mundo tayo ng
ating ginagalawan hindi tayo naabusan ng problema.
Everyday we fight for our lives. Everyday, we've all both knows why we are
living like this. What happened next when you wake in that morning?

Yan ang kadalasang tanong natin sa sarili sa tuwing sumasapit ang umaga.

Walang may alam kung kailan tayo kukunin ng panginoon. Wala may alam kung
hangga't kailan mag tatapos itong pag hihirap natin. Life is not so easy.
Araw-araw gumigising tayo sa panibagong yugto ng ating buhay.

Walang nag mamay-ari sa ating kaluluwa sa mundo habang buhay pa tayo. Oras na
binawian na tayo ng buhay. Diyan mo masasabing may nag mamay-ari nga talaga sa
atin. Walang gustong mawala kung may naiiwan tayong tao.

Such a struggles in the earth.

I breath deeply as I saw my reflection in the salt water. I am crying and in

pain. Who have thought that the person who always pretended to be strong, was
the weakest one. I am referring to my self.

I've been so weak but I pretend that I am not. I cried silently. I'm too
scared that someones gonna see me crying over and over again. Here in this
place. But I know, I am the only one here.

"I miss you... I wish you are here " Bulong ko sa hangin.

Ang pang umagang hangin ay nanuot sa katawan ko. It's cold yet warm. I felt so
relaxed while looking at the sunrise. Nag rereflect ang pang umagang araw sa
mukha ko. Habang onti-onti itong lumabas sa kanyang lungga. Kagaya na lamang
sa pinapakawalan kung mabigat na hininga.

Napaka gandang pag masdan.

When I am sad. I used to come here everytime I think about him. My darkest
life was him, my happiness life was him also. He gave me strength but he also
gave me hope to be weak everytime. I think our past life. I can't help it,
malaking puwang ang nawala sa akin.

Sa tuwing naalala ko ang napag daanan naming dalawa noong buhay pa siya
napapangiti nalang ulit ako ng mas mapait. Kung sana'y natulongan ko siya sa
pagka matay niya. He was shoot, and I was there crying for help.

It was long time ago pero sa tuwing naalala ko yon. Ang bigat sa pakiramdam.
The moment my happiness were gone. I'm lost. Pero pilit ko paring pinatatag
ang sarili. This is not the end right? Sa hinaba-haba ng panahong nawala siya
sa piling ko ngayon nalang ulit ako nag lakas ng loob na umiyak ng to do.

I miss him!

I really miss him. He taught me how to become a good person. He is not a good
role model for me as a man. But he is a good man that everytime you'd think
about him. You will just cry without a reason.

I really really miss that man. I hope I can hug him so tight.

Matagal na siyang nawala sa tabi ko pero sariwa parin ang kaganapan sa aking
isipan. Nitong nag daang taon, pinilit kung maging masaya.

I'm guilty, hindi ko siya na ipag tanggol dahil sa kapabayaan ko. When in
fact. It is my fault. All of that was my fault.Pati ang pagka baril niya ang
may kasalanan.

I wipe my tears and cried more silently. Huminga ako ng malalim para
pakalmahin ang sarili. Tiningala ko ang langit. It is peaceful everytime I am
here. It's really feels good. Dito lang talaga sa gilid ng karagatang ito ako
nag lalakas loob na mag labas ng hinaing. This place is my comfort zone.

But at the same time. This place is a damn hurtful place for me. Siguro dahil
halos dito ako namamalagi sa tuwing malungkot ako. Sa tuwing naiisip ko ang
masasakit na nakaraan.Sa tuwing naiisip ko yon lahat. Mas lalo akung nanghina.

Andami na palang nangyari sa buhay ko. Marami na palang nag bago simula noong
nangyari over a years ago.

The childish Shion was still a memories in my mind. That is a sweet sweet
happenings in my entire life. I've made a wrong decision pero dinala parin ako
sa decision papunta sa tamang landas. Kahit pa may nawalang parte sa akin pero
may tumampal naman sa bulwagan kung saan ako naging malungkot.

I still have him. He gave me strength to fight my sadness. Sinisisi ko parin

ng sarili ko kaya hanggang ngayon naiiyak ako sa tuwing naalala yon lahat.

But because of the man who always there for me. I can still stand with my feet
on the floor and my chin up into a confident woman who's good in pretending
that everything will be alright. When in fact it's not the same Shion Zeek
Macapagal Sy anymore.

The moment I remembered that surename. I smiled betterly, I think I don't

deserve those family name. Sy....Sy...Sy... That two letters in my name was
really good to hear right?

But I think I don't deserve that because the owner in that family name was
sacrifices a lot just for my own sake. Kahit sarili niya hindi niya namalayan
na napariwara dahil lang sa akin. From the start he sacrifices a lot... Hindi
ko na ma isa-isa yon lahat dahil masakit ng balikan yon.

I stood up in the white sand when I receive a text from my only man who always
there for me when I am sad. Lalo na ngayon na malungkot ako at galit na galit.
Hindi ko akalain na pwede palang ihalo ang emosyon na yon.

I opened up the text from him.

From: Luke
-Ate. Death Anniversary niya ngayon. Hindi ka ba pupunta?

Pinagpagan ko ang sarili bago nag tipa ng text sa kapatid ko. Hindi ko pa
naman na isend yon. May tawag na agad akung natanggap galing sa kanya.

"P-pupunta ako, Luke. Sasama ka sa akin?" Nanginginig kung tanong

Right today is his death Anniversary. Kaya nga malungkot ako ngayon dahil
naalala ko nanaman ang nangyari sa amin kasama ang kapatid ko.

Ang bilis din talaga ng panahon. Tumatawa ka pa ngayon ngunit hindi mo alam sa
susunod na araw hindi kana makakatawa dahil sa problema.

"Yes. I'll go with you. Pupunta----"

"No. Magkita nalang tayo don sa sementeryo"

I get my car keys in my mini wallet. Nang mahanap ko ito agad kung pina-tunog
ang sports car ko. Ginagamit ko nga pala ang sasakyang bigay ni Drai sa akin.

Napa-iling nalang ako. That man, i miss him so damn much. I miss his presence.

"Saan ka ba ngayon? You're not in your house right,ate?"

"Nasa karagatan ako. Maaga akung pumunta rito"

I heard a long deep sigh from him. Alam na alam niya talaga kung bakit
pumupunta ako roon. Well he can't blame me, doon lang naman talaga ako
matatagpuan pag may iniisip akung malalim at hindi ko kayang mag isip ng
mabuti. Nakakalma ako sa lugar na yon.

"Forget everything ate Shin, sobrang tagal na nun. Sinisisi mo parin ang
sarili. Be happy"

"Hindi ako makaramdam ng saya, Luke. Kasalanan ko ang lahat kaya siya nawala
sa atin. Dahil sa kapabayaan ko kaya iniwan niya tayo"Nanubig ang mata ko

"I thought you've over come. We can't turn back time, ate. Nangyari na yon
lahat. Hindi na maibabalik ang buhay na nawala"

Mas binilisan ko ang pag papatakbo.Bigla akung nakaramdam ng pagka inis. Hindi
madali ang mag move-on sa nakaraan lalo pa't masyado pa itong masakit.

"I can't forget the past, Luke. Anniversary niya ngayon sa kanyang pag panaw
kaya mas lalo akung nangungulila sa kanya"

Ilang beses kung pinakalma ang sarili para maiwasang ang panginginig ng labi.

"We're the same ate. Pero huwag kang mag papaapekto. You're a strong woman, I
know you can handle this. We can handle this, ngayon pa ba?"

Bumuntong hininga ako.

"Alright. Magkita nalang tayo sa sementeryo. I'm on my way"

Binababa ko na ang tawag tsaka pinaharurot ang sasakyan papunta sa private

cementery. Nang makababa ako ng sasakyan natanaw ko agad si Liuke na Maya
hawak na flower of basket. Magaganda yon lahat. I also buy a flower.

"Ang tagal mo, ate"

"What? Ten minutes lang yong byahe ko" I rolled my eyes. He laughed

"Kidding. Let's go"

Tumango ako tsaka na unang mag lakad sa puntod. Sumunod naman si Luke sa akin.
Napaka peaceful ng paligid. Ang linis din. Wala akung ibang nakita sa piligid
kundi ang kulay green na mga damo. Mga kahoy na hindi masyadong kalakihan.
Everything is nice.

Nang matanaw ko na ang puntod nang sadya ko rito nanubig nanaman ang mga mata
ko. Kung sana'y nandito siya sa tabi ko. Mas malakas pa sana ang kapit ko sa
sarili. Hindi na sana ako maging malungkot kapag nag iisa.

He is the man that I love the most. Siya ang unang lalaking minahal ko ng
lubusan. Siya ang nag turo sa akin sa tamang landas. Ganyan siguro ang buhay,
pag mawawala ang parte ay hahanap-hanapin mo ito para maging buo ka ulit.

Sabay naming nilapag ni Luke ang dala naming flowers. Pinaglalaruan ko ang
daliri habang tinatanaw ang pangalan nito.

Tumingala ako sa langit ng mamuo lalo ang luha. Ngunit kahit anong pilit ko ay
hindi parin pala. Not enough. Akala ko ubos na ang luha ko sa nag daang taong
iniwan niya kami. Over years ago I keep on crying. Iniisip kung anong mali sa
sarili ko, bakit nangyari itong lahat sa akin.

Oo nga pala. Naalala ko yong matandang tinignan ang kapalaran ko noon. Iyong
araw na nasa parke ako dahil na isnatch ang pera ko. Nagulat ako noon, dahil
bigla niya lang akung hinawakan at sinabi ang katagang...

" _Nakilala mo na ang lalaking naka tagana sayo, iha. Maraming pang pagsubok
na dadating sa iyo at nakikita ko sa mga mata mo na malayo ang mararating ng
buhay mo "_

Bakit ngayon ko lang naisip ito. Tama nga ang matandang yon, akala ko nag
sisinungaling siya at nababaliw lang ngunit tama ang hula niya.

Dahil noong araw na hindi niya pa ako nakita o tinignan ang kapalaran ko.
Nagkita na kami ni Draizen nun, sa isang cubicle. Pumasok siya sa pinapasukan
kung cubicle para doon mag tago sa mga Butler niya. Kaya pala ako hinalikan
niya nun para hindi siya makilala ng mga Butler niya na siya yong sir nila.

How ironic, right? Doon pala nag sisimula ang lahat. Hanggang sa marami ng
nangyari dahil sa pag lalayas niya. Nasaktan niya akk at nasaktan ko siya.
Naging successful naman ako sa buhay ko, malayo ang narating naming dalawa.
Especially ako, na laki sa hirap. Rumaraket ng kung ano-ano. But here I am. A
CEO with a successful career.

Maraming pag subok ang nilagpasan ko, hindi madali yon lahat. Pakiramdam ko
para akung nag susunog ng kilay na walang kasiguradohang mag wawagi ba ako o
hindi.

"H-Happy Death A-Anniversary" Basag kung sabi ng sa wakas na ibuka ko na ang

tikom kung bibig.

Hinaplos ni Luke ang likuran ko upang pakalmahin ang ate niya. Ngunit mas lalo
lang akung napa hikbi.

"I-I wish you were h-here" Pag patuloy ko pa. Lumakas ang ihip ng hangin sa
paligid "Kung sana'y masaksihan mo ako ngayon. Mas lalo sana akung maging
masaya kung nandito ka lang sa tabi ko"

Pinahid ko ang luhang umagos sa mata. Pinakalma ang sarili ng ilang segundo
bago nag patuloy.

"K-Kung buhay ka ngayon siguro masaksihan mo ako na kuntento na sa buhay kahit

wala ka. Napaka importante mo sa akin, ikaw ang dahilan kaya nawala ang takot
ko nung lumaban. You are my inspiration and my only love. My very first love
as a man"

My body is shaking while saying those. Hindi na ako nag salita pang muli.
Pinakatitigan ko nalang ang lapida. Baka isang salita pa sa bibig ko baka
babagsak ako sa panghihina.
This past few days, tambak ako ng sari-saring problema. Kaya naman lahat ng
hinanakit mula pa noong una nilabas ko agad doon sa karagatan. Hindi ko
inaasahan na pati rito sa puntod. Hinang-hina ang katawan ko.

"Let's go,ate" Pagyaya ni Luke

"O-Okay. I'm good now. Medyo nawala ang mabigat sa akin" I said

Pinuno ko ng hangin ang dibdib bago namin tinahak ang sasakyan naming dalawa.
We seperate after that incident in the Cemetery.

"May pupuntahan pa ako, ate. Saan ka pupunta?" Luke ask. Pinatunog ko ang
sports car. Pati na rin siya, pinatunog ang dala niyang sasakyan.

"May bibisitahin lang ako, Luke. Uuwi rin ako sa bahay"

"Saan?"

Nag kibit balikat nalang ako tsaka hindi na sinagot. Hindi naman siya
nangulit. Tumango nalang siya at nag paalam na sa akin.

Pagka sakay ko sa sasakyan. Pinaharurot ko itong ng napaka bilis.Humigpit ang

kapit ko sa manobela. Tagis ang bagang.

Hindi ko pa napupuntahan iyong babaeng may kasalanan ng lahat. Ngayon palang,

gusto ko siyang harapin ngayon at ipamukha sa kanya kung gaano ka walang awa
ang ginawa niyang pag patay ng mga tao.

Matagal ng nangyari ang pag baril niga kay Drai three years ago na yon. Hindi
ko parin yon makakalimutan lahat. Hindi ko siya mapapatawad dahil sa kagagawan
niya. Dahil rin sa kanya kaya nawala ang mahal ko sa buhay. Pati si papa,
dahil sa kagagahan niya at ng kuya niya na mukhang nasa impyerno na ngayon.
Sila ang dahilan kaya mas lalong naging meserable ang buhay ko.

Sa tatlong taon na nakulong siya hindi ko pa siya nadadalaw sa kulongan dahil

na rin. Wala na akung lakas para kalabanin pa siya. Naging mahina pa ako sa
tatlong taong iyon. Ngayon, handa na akung harapin siya at ipa mukha sa kanya
na mali ang ipinasok niyang gulo.

Mabilis kung ipinark ang sasakyan. Nang makapasok ako sa loob ng kulungan,
kinakapan ako nang mga pulis.

Ilang saglit na pag hihintay kay Namae De Alas na lilitaw sa harapan ko. Tagis
ang dalawa kung bagang. Nang maaninag ko na ang pigura niya. Agaran akung
napatayo sa galit.

I know my reaction towards her was too late. But I can't help it. Kumukulo ang
dugo ko habang nakipag titigan sa kanya . She is seating infont of me.

Malaki ang nag bago sa kanya. Wala na yong Namae De Alas na mukhang prinsesa
sa araw-araw na pag dalaw sa car wash ko noon. Namumutla ang kanyang labi,
malalim ang mga mata at maraming pasa ang kanyang mukha. Malaki rin ang
ipinayat niya. Magulo ang kanyang buhok. Para siyang pariwarang babae ngayon
sa harapan ko.

"S-Shin" Panimula niya gamit ang nanginginig na boses.

Kahit nakakaawa ang mukha niya ngayon ngunit hindi sumagi sa isip ko na maging
malambot sa kanya. I look at her using my cold stare, my no emotions eyes can
shake her in despair.

"S-Shin...I-I'm so...so...sorry"

Hinawakan niya ang kamay kung nasa lamesa naka patong. Hinayaan ko lang siya,
pati ang kamay niya nanginginig sa takot. Nag bagsakan ang luha niya sa mata.
Makikita mo talaga kung gaano siya nag sisi sa mga kagagahan niya noon.

"M-Matagal ko ng hinintay na d-dalawin mo a-ako rito. T-Thank you for coming

h-here. I'm s-sorry for all of m-my mistakes" Hindi magka muwang-muwang niyang
wika

"Ngayon ka pa nag sisi sa lahat ng ginawa mo dahil nag hihirap kana rito? Kung
hindi ka nakulong hindi ka magsisi diba? Siguro ipag patuloy mo pa ang
kasamaan mo" Galit kung sabi

Ilang beses siyang umiling sa harapan ko. Puno ng luha ang kanyang mga mata.
She really wanted for forgiveness. But I won't take her simpaty for me para
mapatawad ko siya. No! This is not enough.

"A-Alam kung may marami akung maling desisyon. Nag hihirap kayo at ka muntikan
ng mamatay dahil sa akin. Pati ikaw ka muntikan ng marape nun. Humihingi ako
ng kapatawaran dahil sa nakaraan, Shin"

"Hindi madaling magpatawad, Namae. Gayong malaking parte ang nawala sa akin.
Hindi kailan man mababayaran ng luha mo ngayon ang kapatawaran mo"

Mariin niyang hinawakan ang kamay ko. Nanghihingi ng simpatya. Iniling ko ang
ulo at binawi ang kamay kung hawak niya. I don't fall for that.

"I'm sorry... A-Alam kung mali ako noong una palang. I love, Drai so much to
the point I wanted both of you separated. But...I can't take him. I killed
him" He whispered

Nanlamig agad ako. Wala pala siyang alam. Well she is in jail. Suffer from her
sin.

"Hindi ko alam kung saan mo namana yang kasamaan mo. Pati yang kuya mong
pumanaw na, nadali mo rin sa pagiging sakim mo. Your both selfish, look what
happened to you and to him. Kayo-kayo lang din ang nag durusa sa lahat. The
demon can't win against the good spirit" I spit hatefully.

Humikbi siya.Mukhang natauhan sa lahat ng kasalanan niya. She need to be

console, she is not Namae De Alas anymore. Sana ito na ang maging parusa niya.

"Hindi ako nandito para mang hingi ng kapatawaran mo sa lahat ng kasalanan mo

sa akin. Pumunta ako rito para makita kung nag sisi kana ba talaga. I must
say..." My brows shot up

"I am, Shin. I regret what I did to you. I regret everything. Please I need
your forgiveness. I can't sleep properly while thinking my mistakes" He cried
loudly

"Nakakatulog ka pa pala. Mabuti at hindi ka binangungot. I heard, sinasaktan

ka ng mga kasamahan mo sa kulungan. Ano? Maganda ba ang pakiramdam na nag
hihirap sa mga kamay ng ibang tao? Sinasaktan ka kahit wala kang kasalanan
sakanila? Anong pakiramdam, Namae?"

Tanging pag iyak lang ang naging respond niya. Ayaw ko nang pahabain ang
usapang ito na puro iyak lamang niya ang naririnig ko.

Taas noo akung tumayo sa kinauupuan. Umangat ang luhaan niyang mata sa akin.
Sinundan ako ng tingin.

"That's what you get. I don't pity you, because you deserve that. You deserve
everything you get. Your bruised and your sorrowful tears. You deserve that
all, I won't forgave you. I won't" Huling sabi ko bago siya tinalikuran.

Naka ilang hakbang palang ako ng paa nang may yumakap sa akin sa paanan. I was
so shock, when I saw her kneeling infront lf me. Kissing my toes.

"I know you want this, Shin. Alam ko na matagal mo na itong hiniling na sana
lumuhod ako sayong harapan. I did..."

Kinunotan ko lang siya ng noo ng paulit-ulit niyang hinalikan ang paa ko. I
was so stunned. I never did imagined that she will desperately do this to me.

Isang Namae na akala ko hindi magagawa ito sa akin pero nagkakamali ako. She
wanted for forgiveness so bad.

"Kahit pang ilang luhod pa ang gagawin mo, hindi parin kita mapapatawad. Hindi
madadala sa pag samba ang mga taong nawawala. Stand up, and don't be so
pathetic in my eyes"

Binawi ko ang paa ko na patuloy niyang hinahalikan. Mabilis akung lumisan sa

lugar na yon.Iniwan siya na mukhang hirap na hirap sa pinapakita kung tungo.

Nang makapasok ako sa sasakyan. Pinikit ko ng mariin ang mga mata. Iniisip
parin ang kaganapan. Inaamin ko na gusto ko siyang lumuhod sa harapan ko. But
while watching her, granted my wish. Hindi ko pala kayang makikita siyang
ganon.

I look like a heartless woman but in my perspective and my attitude won't

change. I am still Shion Zeek who always break down everytime if someone's
begging. Mapagkunwari ako kung hindi ako nakaramdam ng awa sa kanya kanina.

Tama na sigurong napatawad niya ang sarili niya at nag sisi siya sa lahat. It
won't change the fact that I will never forgave her. Mapapatawad ko siya pero
hindi pa ngayon.

"Hello, Andy?" Sagot ko sa nag iingay na cellphone.

"Bruha! Saan ka ba?" Narinig ko ang taranta sa kanyang boses

"H-Huh? Bakit?" Kunot noong tanong ko

"Kasal ni Patricia ngayon. Hindi ka ba dadalo? Naku, Shin. Nakalimutan mo!"

Hindi makapaniwalang sigaw niya

Nanlaki ang mata ko sa gulat. What? Ngayon ba yon? Akala ko.

"Diba bukas pa?" Nag dadalawang isip kung sabi.

"Wala bang kalendaryo sa inyo? Tss... Pumunta kanalang sa bahay ko dito kana
mag bihis, Gaga ka talaga eh, no?"

"Akala ko talaga bukas pa. A-Anong petsa ngayon?"

Taranta kung pinaandar ang sasakyan. Mabuti nalang sports car itong dala ko
kaya mabilis itong patakbuhin.

"Huwag ka nang dumaldal. Pabaya ka talaga sa friendship natin. Pumunta kana sa

bahay ko. Namimiss kana rin ng anak mo. Hinahanap ka"

Napa hilot nalang ako sa noo. Nawala talaga sa isipan ko.

"Oo na, papunta na ako"

Binababa ko na ang tawag. Nag fucos ako sa pag dadrive sa daan. Mabilis parin
ang pag papatakbo.

Hindi ko akalain na ngayon pala ikakasal si Patricia. Napaka pabaya ko nga

talaga. Nalimutan ko na ang araw. Sa dami ba namang iniisip nitong nakaraan.
Makakaya ko pa bang isipin ang kasal ng kaibigan ko.

I sigh deeply. Napa ngiti nalang din dahil sa naiisip. Sa wakas ikakasal na
rin ang isa sa kaibigan ko.

Last year nagkita ulit kaming tatlo. Dahil sa social media kaya nalaman ko
agad kung ano ang status nila sa buhay. Successful na rin ang dalawang
kaibigan ko na yon. Malayo na rin ang narating. Si Andy na ayaw na ayaw magka
boyfriend, ayon. She had a loving husband. American guy na sobrang yaman sa
larangan ng bansa.

Si Patricia naman, may negosyo sila ni Adrian. Sila ang nagkakatuluyang

dalawa. Hindi nga ako makakapaniwala dahil kaibigan ko lang si Andrian pero
kay Patricia parin pala ang bagsak. Isang kaibigan kung maituturing na
gustong-gusto ng lalaki pero pag pinatulan. Aayaw naman.

Silang dalawa ang ka antabay ko noong panahong hirap na hirap akung mag move-
on kay Drai. Kahit hanggang ngayon sila parin dalawa ang kasa-kasama ko.

All of those memories are so hard to forget. Nakatatak na sa isipan ko yong

mga taong bumuo sa akin. Lalo pa't may anak na ako.

"Mommy!" Sigaw agad nang anak ko ang bumungad sa akin nang makapasok ako sa
malaking bahay ni Andy. Nanlaki ang mata niya. Kahit three years old palang
siya pero manang-mana talaga siya sa ama niya.

Sa tuwing nakikita ko siya. Mas lalo lang akung nagulila sa ama niya.

Her soft lips, it's very thin. Also her long nose, mata ko lang yata ang
namana niya sa akin.

"Hello, baby" Naka ngiti kung bumungad "How's my baby girl here? "

"I'm good mommy. We played and played here together with tita Andy and her
daughter Victorina" Maligalig na sabi ng anak ko. Bulol pa siya ng ka onti
pero ginawa niya ang lahat para lang makabuo ng salita.

"Really? You're not being stubborn here, baby?"

"Nope.I'm big girl na. No stubborn" Humagikgik siya. Umaktong wala nga siyang
ginawang mali.

Natanaw ko si Andy na naka sunod sa anak ko. Karga nito ang anak niyang si
Victorina na kalaro nang anak ko rito.
"Thank you for taking care my daughter, Andy" Saad ko sabay karga sa anak ko.

Nag lalaro sila nang kanyang anak kahit pa kinarga na namin sila.

"Naku wala yon. Mas gusto nga ng anak ko na dito na muna matulog yang si
Kenshin"

"Hindi pwede, mapapagalitan ako sa ama ng batang ito pag nalaman niyang wala
siya sa akin"Apila ko

"Isang gabi lang naman, Shin. Gusto na kasi nang anak ko ng kalaro. Alam mo
na" Tumawa siya ng pahapyaw "Ang ganda ganda ng anak mo. Siya kaya ang
pinaglihian ko sa pangalawang anak namin ni, Josh"

Napatingin ako sa tiyan niyabg may kalakihan na.

"Che! Pinagbigyan lang kita kahapon dahil may lakad ako ngayon. Huli na yong
pag babantay mo sa anak ko. Sa bahay na namin siya matutulog ngayong gabi"

"Sege na nga! Damot mo talagang bruha ka" Paburo niya akung sinapak. Nag
tawanan nalang kaming dalawa.

"Maligo kana baka malate tayo sa kasal ni Patricia at Adrian. Mag aalburoto
nanaman yon dahil pa special tayo. Nag padala na rin siya ng make up artist
para sa susuotin natin"

"O-Okay"

Binigay ko sa kanya ang anak ko pagkatapos dumeretso na ako sa guess room para
doon maligo.

"Come here baby Kenshin" Tawag ko sa anak ko habang sinimulan nang ayosin ang
buhok ko ng hair dresser

Katabi ko si Andy may katawagan siya sa cellphone kaya naman inaliw ko ang
sarili para ayosin ang anak ko.

"Yes, Mommy?" Naka ngiti niyang saad. Natigilan ako ng makita ko ang ngiti ng
anak ko na manang-mana talaga sa kanyang ama.

"I will fix your hair clip. Come here" Pina-upo ko siya sa kandungan ko.
Tinanaw niya ngayon ang mukha ko sa salamin na inaayosan siya.

"Mommy, why you look so sad? Are you crying?" Mausisa niyang tanong

Natawa ako ng ka onti. Iniling ko ang ulo tsaka tinapos ang pag aayos sa buhok
niya. Tinignan ko ang repleksyon niya sa salamin. Mas lalong tumingkad ang
puting balat niya dahil sa suot na bestidang puting. He is beautiful. She look
very very angelic.

"I'm not sad baby. May naalala lang si Mommy" Ngumiti ako ka onti naalala ang
dahilan ng pag iyak ko

"Who? Was that because of daddy? " Inosenti niyang tanong. Sa gilid ng mata
ko, nakita ko ang pag sulyap na tingin ni Andy sa akin.

"Yes baby Kenshin. Because of your dad and many more"

"Mommy, I was talking daddy a few minutes ago. I showed him my dress through
video call. Was he calling you? I miss dady already. I haven't see him yet"
Malungkot niyang saad

Narinig ko ang tikhim ni Andy sa gilid. Napatingin naman ako sa kanya. Nag
tatanong. Nag uusap sila Kenshin at ng daddy niya ngayon? Bakit sa akin hindi?

"Babalik na si daddy mo baby. He's almost coming so don't be sad, okay? Play
Victorina for awhile. I will talk to you later" Hinalikan ko siya sa pisngi

"O-Okay, Mommy" Naging maliwanag na ulit ang mukha niya. Dinaluhan niya ang
anak ni Andy sa malaking kama para makapag laro.

"Paanong naka usap nang anak ko ang ama niya? Tinawagan ka ba?" Takhang tanong
ko kay Andy

She nod "Nangangamusta lang sa anak mo. Miss niya raw eh. Ayon nag usap sila
at tuwang-tuwa ang anak mo"

Dumaan agad ang iritasyon sa sistema ko.

"Tatlong araw na siyang walang paramdam sa akin. Bakit hindi niya ako
tinawagan. He is so unfair, pag nagpakita ang Draizen na yon sa bahay. Hindi
ko siya papasukin. Bahala na't matulog siya sa labas" Nag pupuyos sa irita
kung sabi.

Tinawanan lang ako ng kaibigan ko. Hindi niya ako masisi kung ganon nga ang
gagawin ko. Wala siyang paramdam sa akin tapos 'yong anak namin na si Kenshin
palaging nag hahanap sa kanya. Last text niya sakin kahapon yong. 'I love you
and take care'niya. I tried to call her but he didn't answer.

"Kaya ba mugto yang mga mata mo ng makarating dito? Because of him? Hindi
parin ba nag paramdam sayo?"

Iniling ko ang ulo. Malungkot ako kanina dahil nag alala ako sa kanya hindi
naman siya ganyan pag nasa business trip siya. Ngayon lang talaga.

"Then why are you crying, my friend?" Patuyang niyang saad.

Bumuntong hininga ako. Bakit nga ba ako nag mukmok kanina sa karagatan? Well
feelings and emotion are mixing in my esteem. Hindi ko na alam, malungkot
dahil hindi ko nakikita si Drai. Namimiss ko na siya ng sobra tapos naalala ko
pa na ngayon ang pagka matay ni papa Alfonso.

"Death Anniversary ni papa ngayon. Bumabalik sa isipan ko iyong pagka wala

niya" Wika ko na nag patango-tango sa kanya.

"I see. Dinalaw mo ba siya ngayon sa cementeryo?"

"Yes. Galing kami ni Luke doon. I talk to him, how guilty I was. When he died
in my arms"

Tahimik lamang siya. Kahit papaano nawala ang bigat ko nang makapaunta ako ng
cemetery para dalawin siya don. I miss my papa Alfonso. Kung sana'y makita
niya itong apo niya ngayon.

"And by the way pinuntahan ko si Namae kanina sa kulungan"

Nanlaki ang mata niya sinabi ko

"Anong nangyari? Naku! 'yang bruhildang higad na yan! Nangigil ako diyan eh!
Pasalamat siya hindi pa ako maka dalaw!" Daldal niya

Kwenento ko sa kanya ang nangyari sa loob ng kulungan. Nang matapos ako,

marami agad siyang komento. Natigil lang ng may tumawag sa cellphone niya.

Napa tunganga na lamang ako sa salamin at inaalala ang nakaraan. Drai was not
dead yet, but almost dead that time. God knows, he still breath and fight for
his death.

"Your husband is dead, iha. Draizen Ken Sy, died at exactly 2:03 pm. Thursday
June 11, 2020"

Para akung nabagsakan nang langit nang marinig ko yon sa doctor na nag oopera
kay Drai. It can't be! No!

"H-Hindi totoo yan!" Hysterical kung sigaw "You're lying doc! Hindi pa patay
ang asawa ko!"

Napatakip ako sa bibig. Hindi parin makapaniwala. I don't believe him. Nangako
si Drai na hindi niya ako iiwan. Nangako siya nun.

"I'm sorry iha. We tried our be-----"

"You're not trying your best, doc! Walang kwenta!" Pag wawala ko pa

Hindi pwedeng iiwan lang ako ni Drai ng ganito. Hindi pwede!

Tinulak ko ang doctor para pumasok sa pinanggalingan niya. Nag bagsakan ang
luha ko nang maabutan kung nakahiga si Drai sa hospital bed. Para akung
nawasak nang masilayan kp siya don.

"Huwag! Huwag please! Buhay pa ang asawa ko!" Awat ko nang tatanggalan sana
nila ng aparato.

The monitor line was straight. Paulit-ulit ko yong tinignan. No! No! He can't
be died so easily.

"Ma'am" Tawag nung nurse

"Huwag niyo siyang tanggalan ng buhay! Hindi pa patay si Drai!" Tinulak ko

sila isa-isa. Lumayo naman sila sa akin at hinayaan akung mag luksa sa katawan
ng asawa ko. "Umalis kayo! Wala kayong silbi! Akala ko ba kaya niyong sagipin
ang buhay ng tao! Bakit ganito!"

"We're sorry, Ma'am"

Nag si yukuan sila pagkatapos lumabas na. Naiwan naman akung halos mamatay
nakakaiyak. Tinitigan ko ang maputlang pag mumukha ni Drai.

Hinawakan ko ang mukha niya "Wake up, please" Basag kung sabi

Tinampal ko ang mukha niya ng mahina. Pilit siyang pinapagising. Rinig na

rinig ko parin ang monitor sa gilid na nag iingay hudyat na wala ng buhay ang
lalaking kayakap ko ngayon.

"Please Draizen, gumising ka!" Kulang nalang luluhod na ako sa labis na

panghihina ng binti.
Nawawalan na ako ng lakas. Pati ang tuhod ko na kanina pa nanginginig ay na
upo na sa sahig.

"G-Gumising ka n-naman oh!" Hikbi ko

Paulit-ulit ko siyang hinalikan sa labi. Sobrang lamig nun nguniy hindi ko na

inalintana. Kahit pa napatakan ko na ng luha ang nga mata niya.

"B-Baby w-wake u-up" Hirap kung sambit.

"D-Drai" I called using my shaking voice.

Niyakap ko nalang siya ng mahigpit ng hindi na talaga siya gumagalaw maski

konti. Halos hindi na ako makahinga dahil sa labis na pag iyak na kumuwala sa
bibig ko.

Hindi ko kakayanin na pati lalaking bumuo sa pagkatao ko ay mawawala ng

tuluyan sa akin. Hindi ko kaya. Mababaliw ako pag mawala si Draizen sa akin.
Marami na siyang nasakripisyo. Sana ako nalang ang natamaan ng baril hindi
siya.

Hindi niya deserve ng mawala sa mundo!

Mas lalo akung napahagolhol ng iyak. Baka pag nawala siya ngayon sa pananaw ko
baka masisiraan ako ng bait. Siya lang ang lalaking pangalawa kung minahal. Si
papa ang unang napamahal sa akin. Kaso iniwan na niya kami ni Luke. Tapos pati
ba naman siya iiwan niya rin ako.

"G-Gumising ka please. You'd promise that you will stay with me. Diba,
Drai..." Kinakausap ko na siya ngayon "Sabi mo hindi mo ako iiwan" Patuloy
kung hikbi

Ilang sandali pa. Naramdaman kung gumalaw ang kamay niyang hawak ko. Napatakan
ko yon ng luha. Sunod kung tinignan ang monitor na galing sa straight line.
Bumalik ito sa pag pitik. Nabuhay ang monitor, pumatak doon ang heart beat ni
Drai.

Gusto kung mag tatalon sa samot-saring emosyon. Napangiti ako at agaran

tinawag ang doctor.

He is still alive. Buhay siya. I know it! Hindi niya ako iiwan. Is this
miracle?

"Your husband is in coma right now. He's in stable condition. Hindi ko ito
inasahan iha na mabuhay ulit siya. His heartbeat are so weak during our
operations" Sabi ng doctor pagkatapos nilang asikasuhan si Drai.

Walang makakapantay sa sayang naramdaman ko habang naririnig yon sa kanya. I

don't care if he is in coma right now. As long as Drai is alive.

"Thank you, doc" Mangiyak-ngiyak kung sabi.

Iniwan niya ako kasama niya ang mga nurse. Halos mag diwang ang lahat nang
malamang buhay si Drai. Walang oras, minuto na hindi ko siya binabantayan sa
kanyang pagkaka-ospital. Minsan hindi na ako umuuwi. Para lang mabantayan ko
siya.

Kinakausap ko rin siya palagi nang kung ano-ano. Sabi ng doctor mas mapadali
ang pag gising niya kapag kinakausap siya ng mga taong naka palibot sa kanya.

"I can't wait until you wake up. Gumising kana para titira na tayo sa malaking
bahay mo. Gusto ko don eh. Para akung Reyna" Tawa ko habang pinag masdan ang
kanyang mukha na naka pikit

Sa tuwing ganito. Iniisip ko palagi na natutulog lang siya. Dalawang buwan na

siyang naka coma simula noong nabuhay ulit ang heart beat niya.

"Ang gwapo-gwapo talaga ng asawa ko. Kahit natutulog lang" Sabi ko pa nang
kakarating ko lang galing sa hospital. Galing ako sa mansyon niya para maligo
dahil ilang araw na din akung nanatili rito. Dinadalhan nalang ako ng damit
nang mga Butler para makapag bihis ako.

"Hindi ka ba napapagod kakapikit mo diyan. Sege ka, pag dika pa gigising hindi
ka makakatikim ng kiss ko" Parang timamg kung sabi. Pinapahiran ko na siya sa
kanyang braso ng mainit-init na tubig

"I-I miss you so much, Drai. Gumising ka na ha!" Iyak ko nang dina napigilan.

Namimiss ko na lahat ng kasungitan niya. Pati yong pag seselos niya kapag may
nakakausap akung lalaki. Namimiss ko na yon. Pati ang pag haplos niya sa akin
at yakap niya. Nangungulila na ako.

"Gusto mo ba ng apple, Drai? Masarap ito?" Sabi ko isang araw. Nag balat ako
ng isa at kinain yon

"Alam mo. Ayos na si Luke. Naka labas na siya ng ospital" Nag balat ulit ako
ng apple. Isang kagat ko palang nun nang makaramdam ako kakaiba sa tiyan.

Mabilis akung pumasok sa c.r para sumuka sa inidoro. Ilang araw ng masama ang
pakiramdam ko ngunit ipinag sawalang bahala ko nalang ito. Gusto kung bantayan
si Drai habang naka coma siya. Ayaw kung magka sakit ako.

"You're pregnant iha. Isang buwan na" Sabi nang doctor.

Nanlaki agad ang mata ko. Hindi maiwasang mag tubig ang mga mata dahil sa
nalaman. Malakas ang instict ko na may kakaiba na talaga sa akin kaya naman
hindi na ako nag dalawang isip na magpa check up sa doctor. Ilang araw na
akung nahihilo at nag susuka.

"May baby na tayo. Masaya ka ba? Kasi ako masayang-masaya" Naka ngiti kung
sabi kay Drai

Kinuha ko ang kamay niyang walang malay at inilagay sa tiyan kung hindi pa
klaro.

"Magiging daddy kana rin. At magiging mommy naman ako. Naramdaman mo ba si

baby natin?"

Hinaplos ko ang buhok niya na humahaba na masyado. May balbas na rin siya.

"Say Hi sa daddy mo. Look oh, natutulog si daddy, baby" Sabi ko. Malaki na ang
tiyan ko ngayon. Five months na at hindi parin gumigising si Drai hanggang
ngayon

"Malapit ng lalabas ang anak natin, hindi ka pa ba gigising" Malungkot kung

sabi.
Mariin ko nalang na hinawakan ang kamay niya. Mabilis lamang nag daan ang mga
araw at buwan. Hindi parin ako nawalan ng pag-asa. That someday he will wake
up.

"Draizen. Hawakan mo bilis, sumipa si baby" Maligaya kung sabi. Dinampi ko ang
kamay niya sa tiyan ko. Naramdaman kung sumipa ulit siya ng madantay ang kamay
ni Drai sa tiyan ko.

"Diba sumisipa siya!" Excited kung sigaw.

Nakita kung gumalaw ang kamay niya na hawak ko.

Nagulat ako don. Is he awake?

Mabilis kung tinawag ang doctor ngunit sabi niya. Reaction lang daw yon ng
katawan ng pasyente kapag masaya siya. Kailangan ko raw parating pasayahin ang
pag sasabi ng good news sa kanya para gumising ito.

Iyon nga ang ginawa ko parati. Nag kukwento ako sa kanya kung anong napagdaan
kung symptoms habang nag bubuntis. Lahat yon sinabi ko, pinasaya siya sa
tuwing gumagalaw si baby sa tiyan ko.

Nag hintay ako kung mauulit ba yong pag galaw ng kamay niya ngunit hindi na
yon naulit pang muli.

Hanggang sa kabuwanan ko na. Iniluwa ko ang anak namin ni Drai na ako lang ang
mag isa. Nandon si Luke sa labas nag hihintay kung kailan ko ilalabas ang anak
ko.

Buong tapang kung hinarap ang pag hihirap at sakit. Iniisip ko si Drai habang
nanganganak ako. Siya ang kinuhanan ko ng lakas habang nilalabas ko ang first
baby namin.

"Anong pangalan, Ma'am?" Tanong ng nurse

Hindi mawala ang ngiti ko habang pinag masdan ang baby ko sa braso. Ang liit-
liit niya at namumula pa. Natatakot tuloy akung mabitawan ko ang anak ko.
Suminghot ako dahil sa saya.

"Drai, lumabas na si baby natin. Babae at ang ganda-ganda. Mana sayo" Sabi ko
sa lalaking hanggang ngayon hindi parin gumigising.

"Pinangalanan ko siyang Kenshin Zeek Sy. Combine yan ng name natin. Second
name mo yong Ken tapos palayaw ko naman yong Shin. Our angel is here now.
Please wake up" Mahina kung sabi

Nag daang pa ulit ang mga buwan, araw taon. Hindi parin siya gumigising. It's
been two years since he is in coma. Maayado ng matagal yon pero kaya pa namin
siyang hintayin ng anak namin kung kailan siya gigising.

"Come here baby, Kenshin. Look daddy oh. He's still sleeping peace fully" Naka
ngiti kung sabi sa anak. Two years old na siya ngayon

"M-Ma..mommy" Hindi masyadong klaro yon sa bibig niya pero parang may humaplos
sa akin nang marinig ko yon.

"Yes baby. I am your mommy and this man beside us. Is your daddy"

"D-da-daddy?" Kumunot ang noo niya

Umawang ang labi ko. Hindi ko akalain na masasabi niya agad yon.

"S-Say it again?"Maluha-luha kung sabi

"D-Da-da-daddy. T-That's d-d-daddy" Tinuro niya si Drai. Pumalakpak pa siya.

Sabay hagikik. Tuwang-tuwa.

Tumulo na lamang ang luha ko. Kailan ka ba gigising Drai? Halos malapit kanang
mag tatlong taon diyan sa higaan. Ayaw mo bang masilayan ang ngiti ng baby
natin? I am sure masaya ka pag nagising kana. He called you daddy. I hope you
will hear that.

"Saan si Kenshin, Luke? " Nag alala kung tanong ng makitang hindi niya hawak
ang anak ko. Nasa labas siya ng ospital at kausap niya ang doctor. May binili
lang ako saglit kaya pinapabantayan ko muna sa kanya ang anak ko.

"Natutulog ate. Nasa tabi ng ama niya"

"Ano! Bakit mo iniwan don" Nag alalang kung sabi

"Kinausap ko lang ang doctor kung ano nang lagay ni kuya Drailan"

"I can't believe you. Paano kung mahulog ang anak ko. Malikot pa naman yon
matulog"

Iniwan ko na siya don na masama ang loob. Pagka bukas ko nang pintuan halos
manghina ako ng makita ang dalawang pigura ng tao na magka yakap.

Nanginginig ang kalamnan ko lalo na nung makita kung halos pigain na niya ang
anak namin sa yakap.

"D-Drai" Hindi makapaniwala kung sambit. Nangilid ang luha ko.

"Gising na si kuya?" Boses yon ni Luke. "Tatawagin ko ang doctor ate" Nawala
ang presensiya niya sa likuran ko

Napatakip ako sa bibig. Hindi parin makapaniwala. Habang tinignan ko si Drai

ngayon naka higa sa kama tapos yapos niya ang anak namin na nasa kanyang
dibdib. Kinakausap siya nito. He is smiling and nod his head when Kenshin ask
him something.

"Drai" Tawag ko nangilid ang luha.

Naagaw ang atensyon nilang dalawa sa akin. Narinig ko ang pag tawag ni Kenshin
sa akin ng makita ako sa hambahan. Ngunit nabingi na yata ako dahil natuon ang
atensyon ko kay Draizen na may luha pa sa mata niya habang kinakausap ang anak
namin kanina. I saw how happy he is while listening to our child earlier.

"Look Mom. Daddy is awake" Bulol na sabi ng anak ko sabay turo sa ama niya
nasa ilalim niya.

Pumikit si Drai ng marinig niya yon sa anak namin. Hinalikan niya ang noo ni
Kenshin bago ako binalingan.

"Our queen is here, baby. Your mommy is here" Saad nito sa anak pero sa akin
ang mga mata niya. Namumula yon.

Parang nanlambot ang mga buto ko dahil don. Bumababa si Kenshin sa dibdib niya
para lapitan ako.
"S-Shion, come here" Drai said that weakly. He look like a meserable man right
now. He also looks vulnerable as he watch me walking slowly "Faster please"

Nag lahad siya nang kamay. Agad ko yong inabot at niyakap siya nang mahigpit.
Bumahos ang luha na kanina ko pa pinigilan.

"Finally your awake, Drai. Finally!" Hagolhol ko sa dibdib niya. Walang

makakatumbas sa pangungulila ko sa kanya ngayon. Parang lahat ng bigat sa
dibdib ko nawala na parang bula.

He kissed my head. Paulit-ulit yon, narinig ko rin ang singhot niya sa punong
tenga ko.

"I'm sorry. I'm sorryz Shion. Wala ako sa tabi mo. Gumising ako ng napaka
tagal. Thank you for waiting" Madamdamin niyang sabi.

Mas lalo akung napa-iyak dahil doon. I am lost of words. Hindi ko na alam kung
anong unang isumbat sa kanya. I keep on crying.

"Our child wake me up. She is the reason why I have strength to wake up now.
Both of you are my strength" He whispered slowly.

Pinahid niya ang luha ko sa pisngi. Napangiti ako ng mag titigan kaming
dalawa. Ngumiti siya tsaka siniil ang labi ko ng halik. Puno parin yon nang
pag mamahal.

"I miss you so damn much. I can hear you, everytime you talk to me. Everytime
our baby is crying by my side. I can hear everything,Shion. I can hear your
sob. Baby I can really hear you in my sleeping mind" Muli inangkin niya ang
labi ko.

Napa ngiti ako dahil doon. He can hear me? Really?

"Mom, why are you crying? Daddy just sleeping" Inosenting sabi ng anak ko.

My poor child.

Mabilis ko siyang dinampot sa tabi ko para maharap siya ni Drai na ngayon.

Paulut-ulit na huminga ng malalim. Hindi parin makapaniwala. Mabilis namin
siyang niyakap ng makitang hindi na siya makapag salita.

"I'm speechless damn it!" Tanging ako lang nakakarinig non dahil mariin ang
pagkakabaon niya sa leeg ko "Overwhelming can't describe my emotion right now.
It's more than that" Singhot niya.

That was my happy memories. Ang makitang gising si Drai at buhay ito. Walang
makakapantay sa sayang yon. Ang sarap balikan ng alalang iyon.

Dahil sa anak namin nagising siya. Ang gandang pag masdan ng bumungad yon sa
mga mata ko. Si Drai na yakap ang kanyang anak na nag hihintay sa pag gising
niya. Tapos ang isang ama na matagal gumising. Too much overwhelming.

"Baba kana, baka nag sisimula na ang kasal. Naku! Pa VIP talaga tayo nito "
Tarantang sabi ni Andy.

"Sure ka bang ito talaga ang suot ng bridesmaid?" Nag dadalwang isip ko.

Para din akung ikakasal. I'm wearing a tube white gown. Nakapagtataka nga.
Dahil mas maayos pa ang buhok at pag mumukha ko kesa sa kanya.

Siya naman naka suot ng magkasing ka pareho lang ng style sa suot kung dress.
Tinanongvko siya tungkol sa suot ko bakit hindi kami magkapareho eh. Brides
maids kaming dalawa.

"Kasi nga buntis ako kaya iba ang suot ko ngayon. Malaki na ang tiyan ko,
Shin. Kaya huwag ka ng magtaka. Bilis na. Sumunod ka ah. Bahala ka
diyan"Tinalikuran niya ako na ika taranta ko

"Uy! Andy! Wait lang!"

Bumaba ako ng puting sasakyan na nag mumukhang bridal car dahil sa desinyo
nito. Hindi ako pinakinggan ni Amdy at nag tuloy-tuloy siyang pumasok sa
simbahan.

Ngumuso nalang ako at sumunod nalang din. Kahit pa nag taka ako. Iying anak
naming dalawa may sumundo kanina kaya nauna na rito sa simbahan.

Mukhang mahihiya pa yata ako dahil na late ng pag dating anf dalawang brides
maid.

Nasa hambahan palang ako nang pinto nang bumukas yon nang pagka laki-laki.
Hindi katulad kanina na siwang lang.

Huminga ako ng malalim. Nag simula na kaya ang kasal ni Patricia?

"Here comes the bride" Sabi yon ng pari

Luminga-linga ako sa paligid. Hinahanap si Patricia. Hindi pa ba nag sisimula?

"Shin, lakad na" Sabi yon ni Andy sa gilid

Kumunot ang noo ko. Nag tatanong ang tingin. Ako lang mag isa dito sa hambaha
at wala akung nakitang Patricia. Sino yong tinatawag nilang bride?

"Kasal mo ngayon. Nandon na si Drai sa pinakadulo. Bilis na" Si Andy yon na

naka ngiti nang malaki. Lumapit siya sa akin para ikabit ang malaking vail sa
ulo ko"Bukas pa ang kasal nina Patricia. Ikaw, ngayon ang sayo. Ang swerte
dalawang wedding agad. Go girl! This is your day"

Is this real?

Biglang kumabog ang dibdib ko. Kasabay ng pag tugtog nang familiar na kanta.

Hindi lubos maisip kung anong nangyari. Bakit kasal ko ngayon? Si Drai ba ang
may pakana nito?

Nangilid ang luha ko. Kahit nagugulohan sa nangyari. Nag lakad parin ako sa
aisle. Lahat sila naka tingin sa akin. Bumuhos ang luha sa mga mata ko. Lalo
na nong makita ko si Drai sa dulo nag hihintay sa akin.

Naka ngiti siya pero klaro doon ang nerbyos. Mukhang kanina pa siya nag
hihintay don. Napangiti nalang din ako. Kaya ba hindi siya umuwi sa bahay ng
ilang araw dahil inaasikaso niya ang kasal namin? Ganon ba yon? Kaya pala wala
siyang paramdam. Sabi niya sa akin nasa business trip siya. Pero ano ito.

Panay parin ang tulo ng luha ko habang tinignan ang lahat ng dumalo sa kasal
namin ngayon. Nandito lahat ng malalapit na tao sa akin, pati yong mga kapit
bahay namin sa Village nandito rin.

Ang saya! para akung lumulutang sa ere. Iyong unang kasal namin ni Drai.
Kaming dalawa lang ang nakakaaalam nun. Pero heto, halos lahat ng kakilala ko
naka tingin sa akin.

"Napaka daya mo" Sinapak ko ang dibdib niya nang mahawakan niya ako. Ranging
tawa niya ang narinig ko.

"I'm sorry. You don't know how much I miss you. While doing all of this"

"Ang dami mo talagang alam" Iyak ko.

Niyakap niya lang ako " Damn. You're so beautiful. Kahit sa pag iyak mo ngayon
nabaliw ako ng husto" Bulong niya.

Napuno nalamang ng saya ang dibdib ko. Wala na akung tanging hiling pa kundi
ang mag tagal pa ang buhay namin at makasama ko pa siya. Kasama ang anak
namin. Hanggang sa tumanda kaming dalawa.

"You may now kiss the bride"

Sa pag tanggal niya palang sa vail sa mukha ko. Hindi na ako magka muwang-
muwang dahil sa samot saring saya.

Hinalikan niya ako. Doon ko lang napag tanto ang lahat. Sa kabila nang lahat
ng hirap, pag iyak. Pagka galit, poot. Sa huli matutumbasan parin ang lahat ng
totoong saya.

Marami akung natutunan sa buhay naming dalawa. Kahit anong pag subok kayang
lutasin hangga't may tiwala lang talaga sa panginoon. At sa isat-isa. All of
us can feel happiness. Kapag hindi pa kayo masaya hindi pa diyan nag tatapos
ang lahat. All of us have our prince who can raise us. Who save us. Who build
us and now I finally found my man. I will never get tired of loving him. No
matter what struggles are we facing in the future.

\-- **\-----------THE** ** **END---------------------****

AUTHOR'S NOTE:

FINALLY WE ARE AT THE END OF THIS STORY. ANDAMING STRUGGLES SA STORY NA ITO.
SANA NAPA SAYA KO KAYO AT NABIGYAN NG LESSONS SA STORY NA ITO. HINDI KO
AKALAIN NA NATAPOS KO NA SIYA AT NA ISULAT KO ANG GANITONG PLOT. ANG HIRAP MAG
ISIP KUNG ANO ANG KAHINATNAN NG STORY NA ITO. BUT HERE I AM. CRYING WHILE
WRITING THIS WHOLE EPILOGUE. HINDI KO KASI LUBOS MAISIP NA NATAPOS KO NA SIYA.
SALAMAT SA INYO! ALAM KO MARAMING EMOTION ANG NA ILABAS NIYO SA STORY NA ITO
AT KASALI NA AKO ROON. AKO ANG LABIS NA NAHIHIRAPAN HABANG SINUSULAT ITO. THIS
STORY IS A HEARTBREAKING YET SUCH A WONDERFUL PIECE OF MINE. SALAMAT SA PAG
SUBAYBAY!

End file.