Reflection Paper No.

12 Individual Differences
          Individual d

\ifferences are necessary in planning for effective instruction. There 3 factors considered that bring the student
diversity are 1. Socio-economic status, 2. Learning style 3. Exceptionalities. Socio is refers to status of every families
in the society where they live while economic refers to money or income of every families. We are always says that
education is the key to alleviate poverty. The learning process of a child lays the economics status of the
families...e.g.: children from informal settler differs their learning styles, choosing schools, their lifestyle, their foods
etc. this also affects the social interaction in classroom or the school campus. But those families living in the middle
class and elite families have different lifestyle comparing those have less in resources. It also affects the learning
capabilities of the children.
       
   I realize that there are many strategies on how to level up the cognitive development of children while engaging
different status of the community. Children can be more socially relates if we explain to the pupils that they are the
same and equally treats even they have different status in life. The important is they understand each other by
explaining well. There are also advantages for the pupils to emerge their learning styles so that they will know some
negative & positive outlook in life.
     
     If I will be a classroom adviser someday I’ll see to it that my pupils will not be deprived their rights being a children
in terms of socio-economic status because is not hindrance to the individual to interact socially. Learning must be
achieved without prejudice.  I assure that there is harmony, understanding and open communications both parents
and teachers in terms of their needs and supports. 

Sa pagdaan ng isang semestre sa pag-aaral ng Panitikang Filipino, aking napagtanto na talagang higit na
kailangan ng bawat isang Pilipino ang pag-aaral sa panitikan ng Pilipinas. Bukod sa ito ay nagpapakita ng
likas na yamang intelektwal ng isang bansa ay masasalamin din ang kagandahan ng kultura ng Pilipinas
mula primitibo hanggang sa ito ay lubos na lumago at makasabay sa makabagong panahon.
Talagang naging hamon para sa akin ang kurso ng panitikan dahil aminado ako na isa ako sa mga taong
hindi kagalingan sa larangan ng panitikan. Ngunit ang hamon na ito ay naging motibasyon ko upang
aralin at bigyang pokus ang kahinaan kong ito. Hindi madali na makipagsabayan sa buong klase lalo na’t
karamihan sa kanila ay matagal nang sumusulat at masasabi kong may karanasan na sap ag-susulat. Ang
pag-sabay ko sa daloy ng klase ay masasabi ko din namang nakatulong sakin upang magawa ang bawat
“Blog” at lahat ng takda na inatas sa amin. Bukod tangi sa lahat ay ang pag-gawa naming ng isang
maikling kwento na talagang susubok sa amin upang mailabas ang aming mga kakayahan sa pagsusulat at
upang mapakita na rin ang aming natutunan sa loob ng ilang diskusyon sa loob ng klase. Simula sa
pagbuo ng tema at takbo ng magiging kwento hanggang sa pagsusulat, mula sa kritiko at pag rebisa ng
bawat gawa, talagang masasabi ko na hindi madali ang ginagawa ng mga manunulat dahil hindi ito
simpleng gawa lang. Nangangailangan ito ng lubos na pananaliksik at dadaan sa butas ng karayom upang
ito ay makapag prodyus ng kapakinabangan sa lipunan marahil ito ay maka impluwensya, makapag mulat
ng mga taong tulog at higit sa lahat ay makagawa ng panibagong usbong ng ideya na babangga sa mga
nakasanayan na at ditto lalabas ang kagandahan ng isang akda ng isang magaling na manunulat.

Ang bawat klase ay napupuno ng bagong karunungan, perspektiba at

panibagong pagtuklas sa kagalingan ng bawat manunulat na aming
binabasa. Salamat din at mayroon kaming propesor na handang ibigay
ang kanyang buong husay at galing upang maging inspirasyon upang
lalo pa naming paghusayan ang patuloy na pag-aaral. Sa pagtatapos
ng semestre lubos ang pagpugay at pag-galang ko sa lahat ng mga
guro at manunulat na patuloy na pinagyayabong ang karunungang
bayan sa pamamagitan ng panitikan. Hindi matatawaran ang naging
paglalakbay ko sa kursong ito na lalo pang naging pakinabang sa
patnubay ng aming butihing propesor. Nabuhayan ako ng loob upang
mag diskubre pa ng mga bagong manunulat na maaari kong
subaybayan na magpapamulat pa sa akin ng mundong aming
ginagalawan.
“Ang panitikan ay hindi sarili ng iilang tao lamang; yao’y pag-aari ng sino mang may tapat na
pagnanasang maghain ng kanyang puso, diwa’t kaluluwa alang-alang sa ikaluluwalhati ng sangkatauhang
kinabibilanagan niya”-Teodoro Agoncillo.

REHIYON 3 GITNANG LUZON

Pangkalahatang kaalaman
       
Ang Gitnang Luzon ay isang malaking kapatagan kung saan inaani ang
karamihan sa bigas na kinakain sa araw-araw. Ang mga probinsya o lalawigang bahagi
ng Gitnang Luzon ay Aurora, Bataan, Bulacan, Nueva Ecija, Tarlac, Zambales at
Pampanga. Ibaling ang iyong pansin sa mayamang lalawigan ng Pampanga.
        Ang Pampanga ay hango sa salitang pampang o pampangan na ang ibig sabihin
ay tabing ilog. Mangilan-ngilan lamang ang kanilang literatura bago dumating ang mga
Kastila kaya napakadaling naimpluwensiyahan ang panitikan nila nang dumating ang
mga Kastila. Lalo na ng dumating ang mga Amerikano. Ilan sa mga kilalang manunulat
ng Rehiyon 3 ay sina Virgilio S. Almario, Julian Cruz Balmaceda, Aurelio Tolentino,
Jose Corazon de Jesus, Aniceto dela Merced, Marcelo H. ddel Pilar, Francisco
Baltazar, Florentino Collantes, Teodoro Giner, Cinco H. Panganiban, Valeriano
Hernandez Peña at Juan Crisostomo Sotto.

Panitikan ng Rehiyon IV
Ipinalimbag din ni Alejandro Abadilla ang panitikang Tagalog noong 1949. Ito’y katipunan ng mga piling tula mula kay
Joseng Sisiw at Balagtas hanggang sa kanyang kapanahunan. Noon namang 1975 ay ipinalimbag naman ng mga
katipunero ang mga katipunan ng kanyang tulang may pamagat na “Ako ang Daigdig.”

Pinamahalaan ni Lope K. Santos ang mga babasahing Tagalog. Muling Pagsilang ang sinimulang ilathala noong
1902 sa pahayagang Kastila. Naglathala rin ng mga kathang Tagalog ang mga kabataang manunulat noon gaya nina
Faustino Aguilar, Valeriano Hernandez Peña, Iñigo Ed Regalado, Francisco Laksamana atbp.

BAKIT HINATI ANG REHIYON IV SA DALAWA?

Nagbigay ng Utos Pampangasiwaan bilang 103 (EO103) si Pangulong Gloria Macapagal Arroyo noong ika-17 ng
Mayo, 2001 na naghahati sa lalawigan ng dakong timog katagalugan na kasama sa Rehiyon IV upang gawing
dalawang rehiyon – rehiyon IV-A at IV-B

Loakasyon at Topograpiya ng Rehiyon IV

Rehiyon IV-A CALABARZON

Mapalad ang lugar na ito sapagkat naririto ang mayamang karagatan, malawak na taniman, bakahan,
kagubatan,kabundukan at minahan.

Magagandang tanawin at makasaysayang pook

REHIYON IV-B MIMAROPA

MGA UNANG AKLAT NA NALIMBAG SA WIKANG TAGALOG

SEVERINO REYES

Siya ang may-akda ng “Mga Kuwento ni Lola Basyang” sa Liwayway. Siya rin ang kauna-unahang sumulat na
Walang Sugat na tanging hangarin ay magkaroon ng reporma at patriotismo. Sinundan pa ito ng mga pagsulat ng
mga dula at kuwento tulad ng “Ang Kalupi at R.I.P.”

ILDEFONSO SANTOS

Ang kanyang pamamaraan sa panitikan ay Payak ngunit tapat sa diwa at kaisipang taglay. Mga pamagat na
nagbigay sa kanyang pangalan, “Sa Tabi ng Dagat, Gabi, Ang Ulap, Ang Mangingisda.”

Nagpakita rin ng ibayong sigla ang mga manunulat ng maikling kuwento ng itatag ang pahayagang – Ang Mithi na
sinundan ng Taliba at ang Demokrasya. Ang pagkakatatag ng Liwayway noong 1930, nina Amado V. Hernandez.
Namesco Caravana, Cirilo H. Panganiban at Lazaro Francisco: Ang Mabuhay ni Amado V. Hernandez: Ang Hiwaga,
Mabuhay Extra at Hiwaga Extra.

PANITIKANG TAGALOG SIMULA NOONG 1950

Sa paanong paraan umunlad ang Panitikang Tagalog?

Ulat ni Aeron James De Leon

BSED - F

PANITIKANG TAGALOG: SA PAGDATING NG MGA MANANAKOP (KASTILA, AMERIKANO AT HAPON)

Ang mga pinakakilala na samahan sa Panitikang Tagalog ay ang mga sumusunod:

Ilaw at Panitik, Akademya ng Wikang Tagalog, Kapulungang Balagtas, Aklatang Florante, Aklatang Bayan atbp.

JULIAN CRUZ BALMACEDA

Kilala at nagkapangalan bilang tanyag na mandudula at may kagalingan rin sa pagtula. Makata ng bayan at naging
tanyag sa kanyang pagbigkas.

IÑIGO ED REGALADO

Isang nobelista at may kahusayan rin sa Pagtula. Sa tula siya rin ay naging tanyag sa kanyang sariling katha. Tulad
ng “Ang Pinagbangunan, Larawan ng Buhay, at Damdamin na nagtamo ng unang gantimpala sa timpalak komonwelt
noong 1941.”

FAUSTINO AGUILAR

Isinilang sa Malate, Maynila. Siya ang may-akda ng:

Pinaglahuan

Busabos ng Palad

Lihim ng Isang Pulo

Sa ngalan ng Diyos

Industriya at Produkto ng Rehiyon

Sa Ingles at Tagalog ay nakilala si Juan C. Laya. Dito rin pinili sa panahong ito ang pinakamahusay na dalawampu’t
limang kuwento noong 1943.Pumili lamang ang tatlo dito. Ang mga nagkamit ay ang mga sumusunod: Lupang
Tinubuan ni Narciso Reyes, unang gantimpala, Uhaw ang Tigang na Lupa ni Liwayway Arceo, ikalawang gantimpala,
Lungsod, Ngayon at Dagat-Dagatan ni N.V.M Gonzales, ikatlong gantimpala.

Malaki ang naging papel ng dula rin dito. Nagkaroon sila ng mga pagkilos. Sapagkat nakapinid ang lahat ng mga
sinihan dahil sa ipinagbawal ang lahat ng pelikulang Amerikano sa ating bansa. Karamihan sa mga dulang ipinalabas
ay hango sa Ingles na isinalin sa Tagalog. Ang mga nagsalin ay sina Narciso Pimentel, Francisco S. Rodrigo. Sila rin
ang nagtatag ng “Dramatic Philippines,” isang samahan ng mga mandudulang Pilipino. Kabilang sa mga dula noong
panahong iyon na pinamagatang:

Sino ba Kayo?

Dahil sa Anak

Higanti ng Patay.

Libingan ng mga Bayani.

Ano ang isa sa mga pinakamalaking dahilan sa paglitaw ng mga akdang mapaghimagsik sa Panitikang Tagalog?

LOPE K. SANTOS

Pinakamahalagang nobelang Pilipino sa loob ng maraming taon ay ang BANAAG AT SIKAT. Unang nailimbag ito
noong 1906 at ito ay naglalarawan sa mga kaugaling Pilipino.

CECILO APOSTOL
May taguring Prinsipe ng Makatang Pilipino. Siya ang nagsalin sa Tagalog ng Biag ni Lam-ang. Siya rin ang nagsalin
sa Prances ng Dekalogo ni Andres Bonifacio.

JESUS BALOMORI

Pinarangalan bilang: “Makatang Pandaigdig”. Nagsimulang magsulat sa gulang na sampu. Mula sa kanyang panulat
ang:

Rimas Malaya

Balagtasan

Mi Casa de Nipa

El Hombra y La Mujera

Himmo A Rizal

Mga Pangalang Nakilala sa larangan ng Panitikang Tagalog Pagkatapos ng Himagsikan

FLORENTINO T. COLLANTES

Naging bihasa sa pagtula sa edad na labinlimang taon. Naging tagapatnugot sa mga pahayagang Buntot Pagi,
Pagkakaisa, Watawat, Pakota, at Ang Bansa. Siya rin ay tinaguriang “Batikang Duplero.”

AMADO V. HERNANDEZ

Kinilalang makata ng mga manggagawa higit pa sa mamamahayag. Naging patnugot sa lingguhang Sampaguita at
ng mga pahayagang Pagkakaisa at Mabuhay. Isa siyang tunay na mambibigkas. Ang mga tulang nagpasikat sa
kanya ay pinamagatang Bonifacio at Guro ng Lahi. Isa rin siyang realista.

FRANCISCO LAXAMANA

Tagapaglarawan ng buhay na dinanas ng ating mga kababayan na ang pinapaksa ng kanyang nobela sa Anino ng
Kahapon, ay mga kalupitan sa mga kamay ng mga dayuhan. Mga pangalang – sagisag ang ginamit ng nobelista sa
mga apelyido ng mga pangunahing tauhan: Modesto Magsikap at Elisea Liwayway; pagsisikap hanggang sa
magliwayway ang kalayaang pinkaaasam.

JOSE PALMA

Siya ay nakababatang kapatid ni Rafael Palma na naging pangulo ng Unibersidad ng Pilipinas. Mahilig gumawa ng
tula kaysa mag-aral ng leksyon. Pinakadakilang naiambag niya sa panitikang Pilipino ang titik ng pambansang awit.
Akda niya ang Ven, Oh, Paz, El Filibusterismo (tula) at Al Martir.

LIWAYWAY ARCEO

Premyadong manunulat ng mga nobela, maikling kuwento at dulang panradyo. Mula sa kanyang panulat ang:

Uhaw ang Tigang na Lupa

Titser

Nasaan ang Ligaya?

Ayoko sa Iyo

Ako ang iyong Ina

Ang rehiyon V o ng Biko ay matatagpuan

sa timog silangan ng Luzon, Binubuo ito
ng
mga lalawigan ng Camarines Norte,
Camarines Sur, Albay, Sorsogon,
Catanduanes at
Masbate. Ang mga mamamayan dito ay
nagsasalita ng Bikol, pero iba-ba ang uri
ng
Bikol nila. Biko na may halong Tagalog
ay sinasalita sa Camarines Sur dahil
malapit sa
Quezon. Ang Bikol na hawig sa Cebuano
ay sinasalita sa Masbate at iyong
lalawigang
malapit sa Kanlurang Bisaya ay may
halong Hiligaynon. Iba rin ang Biko ng
Sorsogon,
Catanduanes at Albay bagamat ang Bikol
Naga ang ginamit sa kanilang panulatan.
Sa kabila ng maraming wikang ginagamit
dito marami sa kanila ay bihasa sa Ingles
a
Filipino na siyang ginamit nila sa pagsulat
ng tula, dula, maikling kwento at nobela.
Kakaunti ang nalalaman sa Panitikang
Bikol na nasusulat sa katutubong wika
maliban
sa “Daragang Magayon” at “Sarong
Banggi”. Karamihan sa mga akdang
nasusulat sa
wikang Bikol ay hindi nailimbag at kalat-
kalat pa, bagamat mayaman ito sa
bugtong,
salawikain, awiting-bayan at kwentong-
bayan. Ang mga ito ay nagpasalin-salin sa
bibig
ng mga tao. Marami ring mito at alamat
ang matatagpuan kaugnay ng mga
magagandang lugar, lawa at bulkan.
Halimbawa nito ay ang Alamat ng
Bulkang Mayon.
Ang mga matatanda ng lugar ay patuloy
na ginagamit ang Ariwaga o sasabihon
(kasabihan) para bigyang diin ang
kahalagahan ng katapatan, kasipagan,
pagtitiyaga at
iba pang magandang ugali sa mga
kabataan.
Isang misyonerong Kastila ang humanga
sa kakayahan ng mga Bikolano sa
pagsulat
ng tula at musika.
Uri ng Panitikan
1. Ariwaga o Sasabihon (Kasabihan) –
binubuo ng 2-4 taludtod na may sukat at
tugma. Naglalayon itong ipaalala sa mga
kabataan ang magagandang ugali.
a. Ang takot sa tipaklong
Di aani ng anuman
Satahaw nin dagat Sa gitna ng dagat
Kadakul an naghahanap Marami ang
naghahanap
Isa lang ang pinalad…. DALAGA
MGA SALAWIKAIN
Ang salawikain o kasabihan ay malaking
ginagampanan sa buhay ng mga Bicolano
noon. Ang mg