‫‪blog.faradars.

org‬‬ ‫مجله فرادرس‬ ‫‪ – BFCS0009‬تقلبنامه حسابان‬

‫انتگرال‬

‫ویژیگها‪ ،‬فرمولها و قوانین حاکم‬

‫𝑏‬ ‫𝑏‬
‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫ 𝑐 = 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓𝑐 ∫‬ ‫𝑥𝑑)𝑥(𝑔 ∫ ‪∫ 𝑓(𝑥) ± 𝑔(𝑥)𝑑𝑥 = ∫ 𝑓(𝑥)𝑑𝑥 ±‬‬
‫𝑎‬ ‫𝑎‬
‫𝑏‬
‫𝑏‬ ‫𝑎‬
‫)𝑎(𝐹 ‪∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 = 𝐹(𝑥)|𝑏𝑎 = 𝐹(𝑏) −‬‬ ‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫ ‪∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 = −‬‬
‫𝑎‬
‫𝑎‬ ‫𝑏‬
‫𝑥𝑑)𝑥(𝑓 ∫ = )𝑥(𝐹‬
‫𝑎‬ ‫𝑏‬
‫‪∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 = 0‬‬ ‫)𝑎 ‪∫ 𝑐 𝑑𝑥 = 𝑐(𝑏 −‬‬
‫𝑎‬ ‫𝑎‬
‫𝑏‬ ‫𝑐‬ ‫𝑏‬
‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫ ‪∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 = ∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 +‬‬ ‫𝑥𝑑)𝑥(𝑓 ∫ 𝑐 = 𝑥𝑑)𝑥(𝑓𝑐 ∫‬
‫𝑎‬ ‫𝑎‬ ‫𝑐‬

‫انتگرال توابع چند جملهای و کسری‬

‫𝑐 ‪∫ 𝑑𝑥 = 𝑥 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ 𝑘𝑑𝑥 = 𝑘𝑥 +‬‬

‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬
‫= 𝑥𝑑 𝑛 𝑥 ∫‬ ‫‪𝑥 𝑛+1 + 𝑐, 𝑛 ≠ −1‬‬ ‫𝑐 ‪∫ 𝑑𝑥 = 𝑙𝑛 |𝑥| +‬‬
‫‪𝑛+1‬‬ ‫𝑥‬
‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬
‫= 𝑥𝑑 𝑛‪∫ 𝑥 −‬‬ ‫‪𝑥 1−𝑛 + 𝑐, 𝑛 ≠ 1‬‬ ‫∫‬ ‫𝑐 ‪𝑑𝑥 = 𝑙𝑛 |𝑎𝑥 + 𝑏| +‬‬
‫𝑛‪1−‬‬ ‫𝑏 ‪𝑎𝑥 +‬‬ ‫𝑎‬
‫𝑝‬ ‫‪1‬‬ ‫𝑝‬ ‫𝑞‬ ‫𝑞‪𝑝+‬‬
‫)‪( +1‬‬ ‫‪𝑎 2‬‬
‫𝑝 = 𝑥𝑑 𝑞 𝑥 ∫‬ ‫𝑞𝑥‬ ‫= 𝑐‪+‬‬ ‫𝑐‪𝑥 𝑞 +‬‬ ‫= 𝑥𝑑 )𝑏 ‪∫(𝑎𝑥 +‬‬ ‫𝑐 ‪𝑥 + 𝑏𝑥 +‬‬
‫𝑝‪𝑞+‬‬
‫‪𝑞+1‬‬ ‫‪2‬‬

‫انتگرال توابع مثلثایت‬

‫𝑐 ‪∫ cos 𝑢 𝑑𝑢 = sin 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ csc 𝑢 cot 𝑢 𝑑𝑢 = −𝑐𝑠𝑐 𝑢 +‬‬

‫𝑐 ‪∫ sin 𝑢 𝑑𝑢 = −cos 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ csc 2 𝑢 𝑑𝑢 = −𝑐𝑜𝑡 𝑢 +‬‬

‫𝑐 ‪∫ sec 2 𝑢 𝑑𝑢 = tan 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ tan 𝑢 𝑑𝑢 = ln | sec 𝑢 | +‬‬

‫𝑐 ‪∫ sec 𝑢 tan 𝑢 𝑑𝑢 = sec 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ cot 𝑢 𝑑𝑢 = ln | sin 𝑢 | +‬‬

‫‪1‬‬
‫𝑐 ‪∫ sec 𝑢 𝑑𝑢 = ln | sec 𝑢 + tan 𝑢| +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ sec 3 𝑢𝑑𝑢 = (sec 𝑢 𝑡𝑎𝑛 𝑢 + 𝑙𝑛 |𝑠𝑒𝑐 𝑢 + 𝑡𝑎𝑛 𝑢|) +‬‬
‫‪2‬‬
‫‪1‬‬
‫𝑐 ‪∫ csc 𝑢 𝑑𝑢 = ln | csc 𝑢 − cot 𝑢| +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ csc 3 𝑢𝑑𝑢 = (−csc 𝑢 𝑐𝑜𝑡 𝑢 + 𝑙𝑛 |𝑐𝑠𝑐 𝑢 − 𝑐𝑜𝑡 𝑢|) +‬‬
‫‪2‬‬

‫برای مشاهده دیگر «تقلبنامههای» مجله فرادرس‪ ،‬به این لینک مراجعه فرمایید‪.‬‬
‫‪blog.faradars.org‬‬ ‫مجله فرادرس‬ ‫‪ – BFCS0009‬تقلبنامه حسابان‬

‫انتگرال توابع لگاریتیم و نمایی‬

‫𝑐 ‪∫ 𝑒 𝑢 𝑑𝑢 = 𝑒 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ ln 𝑢 𝑑𝑢 = 𝑢 ln 𝑢 − 𝑢 +‬‬

‫𝑢𝑎‬
‫= 𝑢𝑑 𝑢𝑎 ∫‬ ‫𝑐‪+‬‬ ‫𝑐 ‪∫ 𝑢𝑒 𝑢 𝑑𝑢 = (𝑢 − 1)𝑒 𝑢 +‬‬
‫𝑎 ‪ln‬‬

‫‪1‬‬ ‫𝑢𝑎 𝑒‬
‫∫‬ ‫𝑐 ‪𝑑𝑢 = 𝑙𝑛 |𝑙𝑛 𝑢| +‬‬ ‫= )𝑢𝑏(‪∫ 𝑒 𝑎𝑢 sin‬‬ ‫𝑐 ‪(𝑎 𝑠𝑖𝑛 (𝑏𝑢) − 𝑏𝑐𝑜𝑠 (𝑏𝑢)) +‬‬
‫𝑢𝑛𝑙 𝑢‬ ‫‪𝑎2 + 𝑏 2‬‬

‫)‪𝑒 𝑐𝑢 (𝑐𝑢 − 1‬‬ ‫𝑢𝑎 𝑒‬

‫= 𝑢𝑑 𝑢𝑐 𝑒𝑢 ∫‬ ‫𝑐‪+‬‬ ‫= )𝑢𝑏(‪∫ 𝑒 𝑎𝑢 cos‬‬ ‫𝑐 ‪(𝑎 𝑐𝑜𝑠 (𝑏𝑢) + 𝑏𝑠𝑖𝑛 (𝑏𝑢)) +‬‬
‫‪𝑐2‬‬ ‫‪𝑎2 + 𝑏 2‬‬

‫انتگرال توابع معکوس مثلثایت‬

‫‪1‬‬ ‫𝑢‬ ‫‪1‬‬
‫∫‬ ‫‪𝑑𝑢 = sin−1‬‬ ‫𝑐‪+‬‬ ‫𝑐 ‪∫ tan −1𝑢 𝑑𝑢 = 𝑢 𝑡𝑎𝑛−1 𝑢 − 𝑙𝑛(1 + 𝑢2 ) +‬‬
‫‪√𝑎2 − 𝑢2‬‬ ‫𝑎‬ ‫‪2‬‬
‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬ ‫𝑢‬
‫∫‬ ‫𝑐 ‪𝑑𝑢 = tan−1 ( ) +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ cos −1𝑢 𝑑𝑢 = 𝑢 𝑐𝑜𝑠 −1 𝑢 − √1 − 𝑢2 +‬‬
‫‪𝑎2‬‬ ‫𝑢‪+‬‬ ‫‪2‬‬ ‫𝑎‬ ‫𝑎‬
‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬ ‫𝑢‬
‫∫‬ ‫= 𝑢𝑑‬ ‫𝑐 ‪sec −1 ( ) +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ sin −1𝑢 𝑑𝑢 = 𝑢 𝑠𝑖𝑛−1 𝑢 + √1 − 𝑢2 +‬‬
‫𝑢‬ ‫‪√𝑢2‬‬ ‫‪−‬‬ ‫‪𝑎2‬‬ ‫𝑎‬ ‫𝑎‬

‫انتگرال توابع هایپربولییک‬

‫𝑐 ‪∫ sinh 𝑢 𝑑𝑢 = cosh 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ sech 𝑢 tanh 𝑢 𝑑𝑢 = − sech 𝑢 +‬‬

‫𝑐 ‪∫ cosh 𝑢 𝑑𝑢 = sinh 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ csch 𝑢 coth 𝑢 𝑑𝑢 = − csch 𝑢 +‬‬

‫𝑐 ‪∫ tanh 𝑢 𝑑𝑢 = 𝑙𝑛 𝑐𝑜𝑠ℎ 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ sech 𝑢 𝑑𝑢 = tan−1|sinh 𝑢| +‬‬

‫𝑐 ‪∫ sech2 𝑢 𝑑𝑢 = tanh 𝑢 +‬‬ ‫𝑐 ‪∫ csch2 𝑢 𝑑𝑢 = −coth 𝑢 +‬‬

‫انتگرال چند تابع پرکاربرد‬

‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬ ‫𝑎‪𝑢+‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪1‬‬ ‫𝑎‪𝑢−‬‬
‫∫‬ ‫= 𝑢𝑑‬ ‫| ‪ln‬‬ ‫𝑐‪|+‬‬ ‫∫‬ ‫= 𝑢𝑑‬ ‫| ‪ln‬‬ ‫𝑐‪|+‬‬
‫‪𝑎2‬‬ ‫𝑢‪−‬‬ ‫‪2‬‬ ‫𝑎‪2‬‬ ‫𝑎‪𝑢−‬‬ ‫‪𝑢2‬‬ ‫𝑎‪−‬‬ ‫‪2‬‬ ‫𝑎‪2‬‬ ‫𝑎‪𝑢+‬‬
‫𝑢‬ ‫‪𝑎2‬‬
‫= 𝑢𝑑 ‪∫ √𝑎2 + 𝑢2‬‬ ‫| ‪√𝑎2 + 𝑢2 + ln |𝑢 + √𝑎2 + 𝑢2‬‬ ‫𝑢‬ ‫‪𝑎2‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪2‬‬ ‫= 𝑢𝑑 ‪∫ √𝑢2 − 𝑎2‬‬ ‫𝑐 ‪√𝑢2 − 𝑎2 − ln |𝑢 + √𝑢2 − 𝑎2 | +‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪2‬‬
‫𝑐‪+‬‬

‫𝑢𝑑 ‪∫ √2𝑎𝑢 − 𝑢2‬‬

‫𝑢‬ ‫‪𝑎2‬‬ ‫𝑢‬
‫𝑐 ‪∫ √𝑎2 − 𝑢2 𝑑𝑢 = √𝑎2 − 𝑢2 + sin−1 +‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪2‬‬ ‫𝑎‬ ‫𝑎‪𝑢−‬‬ ‫‪𝑎2‬‬ ‫𝑢‪𝑎−‬‬
‫=‬ ‫‪√2𝑎𝑢 − 𝑢2 + cos−1‬‬ ‫𝑐‪+‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪2‬‬ ‫𝑎‬

‫برای مشاهده دیگر «تقلبنامههای» مجله فرادرس‪ ،‬به این لینک مراجعه فرمایید‪.‬‬
‫‪blog.faradars.org‬‬ ‫مجله فرادرس‬ ‫‪ – BFCS0009‬تقلبنامه حسابان‬

‫روشهای انتگرالگیری‬

‫حاصل انتگرایل به صورت 𝑥𝑑 )𝑥(‪ ∫𝑏 𝑓(𝑔(𝑥))𝑔′‬با استفاده فرمول استاندارد انتگرال جز به جز به صورت زیر‬
‫𝑎‬
‫است‪.‬‬ ‫)𝑏(𝑔‬
‫از روش تغییر متغیر‪ ،‬برابر با 𝑢𝑑)𝑢(𝑓 )𝑎(𝑔∫ است‪ .‬در ابتدا‬
‫𝑢𝑑𝑣 ∫ ‪∫ 𝑢𝑑𝑣 = 𝑢𝑣 −‬‬
‫تغییر متغیر )𝑥(𝑔 = 𝑢 در نظر گرفته شده و با جایگذاری‬
‫بنابراین‪ ،‬در ابتدا ‪ u‬و ‪ dv‬را شناسایی کرده و با‬ ‫آن در انتگرال مفروض‪ ،‬پاسخ به دست آمده است‪.‬‬
‫جایگذاری آنها در رابطه فوق‪ ،‬حاصل انتگرال‬
‫محاسبه یمشود‪.‬‬

‫تغییر متغیر مثلثایت‬

‫𝑎‬ ‫𝑎‬
‫= 𝑥 → ‪√𝑎2 − 𝑏 2 𝑥 2‬‬ ‫𝜃 ‪sin‬‬ ‫= 𝑥 → ‪√𝑏 2 𝑥 2 − 𝑎2‬‬ ‫𝜃 ‪sec‬‬
‫𝑏‬ ‫𝑏‬
‫𝑎‬
‫= 𝑥 → ‪√𝑎2 + 𝑏 2 𝑥 2‬‬ ‫𝜃 ‪tan‬‬ ‫𝜃 ‪√𝑎2 − 𝑥 2 → 𝑥 = 𝑎 sin‬‬
‫𝑏‬

‫𝜃 ‪√𝑎2 + 𝑥 2 → 𝑥 = 𝑎 tan‬‬ ‫𝜃 ‪√𝑥 2 − 𝑎2 → 𝑥 = 𝑎 sec‬‬

‫کاربردهای انتگرال‬

‫مساحت سطح‬
‫𝑏‬
‫حاصل 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 𝑎∫ برابر با مساحت سطح زیر نمودار تابع )𝑥(𝑓 از ‪ x = a‬تا ‪ x = b‬است‪ .‬بخش قرار گرفته زیر‬
‫محور ‪ ،x‬منفی و بخش باالی محور مثبت است‪.‬‬

‫مساحت بین دو نمودار‬

‫مساحت بین دو نمودار در یک بازه برابر با انتگرال اختالف دو تابع است‪ .‬اشکال زیر سه حالت مختل ِ‬
‫ف‬
‫محاسبه مساحت بین نمودار را نشان یمدهند‪.‬‬

‫𝑏‬ ‫𝑐‬ ‫𝑏‬

‫𝑑‬
‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑔 ‪𝐴 = ∫ 𝑓(𝑥) −‬‬ ‫𝑦𝑑 )𝑦(𝑔 ‪𝐴 = ∫ 𝑓(𝑦) −‬‬ ‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ‪𝐴 = ∫ 𝑓(𝑥) − 𝑔(𝑥) 𝑑𝑥 + ∫ 𝑔(𝑥) −‬‬
‫𝑎‬ ‫𝑎‬ ‫𝑐‬
‫𝑐‬

‫برای مشاهده دیگر «تقلبنامههای» مجله فرادرس‪ ،‬به این لینک مراجعه فرمایید‪.‬‬
‫‪blog.faradars.org‬‬ ‫مجله فرادرس‬ ‫‪ – BFCS0009‬تقلبنامه حسابان‬

‫حجم ایجاد شده در نتیجه دوران‬

‫𝑏‬ ‫𝑏‬
‫دو فرمول اصیل به منظور محاسبه حجم‪ 𝑉 = ∫𝑎 𝐴(𝑥) 𝑑𝑥 ،‬و 𝑦𝑑 )𝑦(𝐴 𝑎∫ = 𝑉 هستند‪ .‬در ادامه روشهایی به‬
‫منظور محاسبه ‪( A‬مساحت) ارائه شده است‪.‬‬

‫حلقهها‬ ‫استوانهها‬
‫فرمول محاسبه مساحت یک حلقه با شعاعهای‬ ‫فرمول محاسبه مساحت جانیب یک استوانه برابر است‬
‫داخیل و خارجی برابر است با‪:‬‬ ‫با‪:‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪2‬‬
‫) شعاع داخیل ‪ −‬شعاع خارجی(𝜋 = 𝐴‬ ‫عرض × شعاع × 𝜋‪𝐴 = 2‬‬

‫شعاع خارجی ‪|𝑎| + 𝑔(𝑥):‬‬ ‫شعاع ∶ 𝑦 ‪𝑎 −‬‬ ‫شعاع ∶ 𝑦 ‪|𝑎| +‬‬

‫شعاع خارجی ‪𝑎 − 𝑓(𝑥):‬‬
‫شعاع داخیل ‪𝑎 − 𝑔(𝑥):‬‬ ‫شعاع داخیل ‪|𝑎| + 𝑓(𝑥):‬‬ ‫عرض ∶ )𝑦(𝑔 ‪𝑓(𝑦) −‬‬
‫عرض ∶ )𝑦(𝑔 ‪𝑓(𝑦) −‬‬

‫مقدار متوسط تابع‬ ‫کار‬

‫مقدار متوسط تابع )𝑥(𝑓 در بازه 𝑏 ≤ 𝑥 ≤ 𝑎 برابر‬ ‫اگر نیروی )𝑥(𝐹 جسیم را در بازه 𝑏 < 𝑥 < 𝑎 جابهجا کند‪،‬‬
‫است با‪:‬‬ ‫کار انجام شده برابر است با‪:‬‬
‫𝑏‬ ‫𝑏‬
‫‪1‬‬
‫= 𝑔𝑣𝑎𝐹‬ ‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫‬ ‫𝑥𝑑 )𝑥(𝐹 ∫ = 𝑤‬
‫𝑎 𝑎‪𝑏−‬‬ ‫𝑎‬

‫انتگرال ناسره‬

‫انتگرال ناسره به انتگرایل گفته یمشود که یک یا دو سر بازه انتگرالگیری در آن بینهایت باشد‪ .‬به انتگرال‬
‫ناسرهای که مقدار مشخیص داشته باشد‪ ،‬همگرا و در غیراینصورت واگرا گفته یمشود‪.‬‬

‫𝑏‬ ‫𝑏‬ ‫∞‬ ‫𝑡‬ ‫حد بینهایت‬

‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫ ‪∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 = lim‬‬ ‫𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫ ‪∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 = lim‬‬
‫∞‪−‬‬ ‫𝑡 ∞‪𝑡→−‬‬ ‫𝑎‬ ‫‪𝑡→∞ 0‬‬

‫انتگرال ناپیوسته‬
‫𝑏‬ ‫𝑏‬
‫اگر 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 𝑎∫ در نقطه ‪ a‬ناپیوسته باشد‪ ،‬آنگاه انتگرال اگر 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 𝑎∫ در نقطه ‪ b‬ناپیوسته باشد‪ ،‬آنگاه‬
‫𝑡‬ ‫𝑏‬
‫انتگرال به صورت 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 𝑎∫ ‪ lim−‬محاسبه یمشود‪.‬‬ ‫به صورت 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 𝑡∫ ‪ lim+‬محاسبه یمشود‪.‬‬
‫𝑏→𝑡‬ ‫𝑎→𝑡‬

‫برای مشاهده دیگر «تقلبنامههای» مجله فرادرس‪ ،‬به این لینک مراجعه فرمایید‪.‬‬
‫‪blog.faradars.org‬‬ ‫مجله فرادرس‬ ‫‪ – BFCS0009‬تقلبنامه حسابان‬

‫تقریب انتگرال معین‬

‫𝑏‬
‫انتگرال 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 𝑎∫ و عدد ‪ n‬مفروض است (در روش سیمپسون ‪ n‬بایسیت فرد باشد)‪ .‬با استفاده از تعریف = 𝑥∆‬
‫𝑎‪𝑏−‬‬
‫و تقسیم کردن بازه ]𝑏 ‪ [𝑎,‬به بازههای ] 𝑛𝑥 ‪ [𝑥0 , 𝑥1 ], [𝑥1 , 𝑥2 ], … , [𝑥𝑛−1 ,‬که در آن 𝑎 = ‪ 𝑥0‬و 𝑏 = 𝑛𝑥 بوده‪ ،‬یمتوان‬ ‫𝑛‬

‫حاصل انتگرال تابع ‪ f‬را در بازه مذکور با استفاده از روشهای زیر محاسبه کرد‪ 𝑥𝑖∗ .‬نیز برابر با نقطه میاین بازه‬
‫‪i‬ام در نظر گرفته یمشود‪.‬‬

‫روش نقطه میاین‬

‫𝑏‬
‫]) ∗𝑛𝑥(𝑓 ‪∫ 𝑓(𝑥) 𝑑𝑥 ≈ ∆𝑥[𝑓(𝑥1∗ ) + 𝑓(𝑥2∗ ) + ⋯ +‬‬
‫𝑎‬

‫روش ذوزنقهای‬
‫𝑏‬
‫𝑥∆‬
‫≈ 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫‬ ‫]) 𝑛𝑥(𝑓‪[𝑓(𝑥0 ) + 2𝑓(𝑥2 ) + 2𝑓(𝑥3 ) + 2𝑓(𝑥4 ) … + 2𝑓(𝑥𝑛−1 ) + 2‬‬
‫𝑎‬ ‫‪2‬‬

‫روش سیمپسون (‪)Simpson’s Rule‬‬

‫𝑏‬
‫𝑥∆‬
‫≈ 𝑥𝑑 )𝑥(𝑓 ∫‬ ‫]) 𝑛𝑥(𝑓 ‪[𝑓(𝑥0 ) + 4𝑓(𝑥1 ) + 2𝑓(𝑥2 ) + ⋯ + 2𝑓(𝑥𝑛−2 ) + 4𝑓(𝑥𝑛−1 ) +‬‬
‫𝑎‬ ‫‪3‬‬

‫مجموعه آموزشهای جامع ریاضیات فرادرس (‪+‬کلیک کنید)‬

‫برای مشاهده دیگر «تقلبنامههای» مجله فرادرس‪ ،‬به این لینک مراجعه فرمایید‪.‬‬

‫جهت آگاهی از آخرین تقلبنامههای منتشر شده‪ ،‬در کانال تلگرام مجله فرادرس عضو شوید‪.‬‬

‫تهیه و تنظیم‪ :‬مجله فرادرس‬

‫منبع‬

‫برای مشاهده دیگر «تقلبنامههای» مجله فرادرس‪ ،‬به این لینک مراجعه فرمایید‪.‬‬