Higher Ordered Derivatives
Higher Ordered Derivatives
(Semester - I)
US01CMTH02
(Higher Order Derivatives)
Prepared by Nilesh Y. Patel
Head,Mathematics Department,V.P.and R.P.T.P.Science College
UNIT-1
The following proposition describes the formulae for nth order derivatives of some
standard functions.
1.2. Proposition. Let a, b, c ∈ R.Then prove the following
(1) For an integer m if y = (ax + b)m , then
yn = m(m − 1) · · · (m − n + 1)an (ax + b)m−n .
(2) If y = (ax + b)m , with m ∈ N, then the above reduces to
m!
yn = an (ax + b)m−n .
(m − n)!
(3) If y = (ax + b)−1 , then
(−1)n n!an
yn = .
(ax + b)n+1
(4) For y = log(ax + b),
(−1)n−1 (n − 1)!an
yn = .
(ax + b)n
(5) For y = amx , yn = mn (log a)n amx .
(6) For y = emx , yn = mn emx .
( )
(7) For y = cos(ax + b), yn = an cos ax + b + nπ .
n
( nπ
2
)
(8) For y = sin(ax + b), yn = a sin ax + b + 2 .
√
(9) For y = eax( cos(bx
) + c), yn = rn eax cos(bx + c + nφ), where r = a2 + b2 ,
φ = tan−1 ab .
√
(10) For y = eax( sin(bx
) + c), yn = rn eax sin(bx + c + nφ), where r = a2 + b2 ,
φ = tan−1 ab .
1
2
(−1)n n!an+1
= (−1)n n!an+1 (ax + b)−(n+1) = .
(ax + b)(n+1)
This proves (4).
(5) y = amx . Then y1 = amx (log a)m = m(log a)amx . Similarly we get, y2 = m2 (log a)2 amx ,
y3 = m3 (log a)3 amx . In general,
yn = mn (log a)n amx .
(6) follows by taking a = e in (5).
(7) y = cos(ax + b). Then,
( π)
y1 = −a sin(ax + b) = a cos ax + b +
( 2 )
π 2π
y2 = −a sin(ax + b + ) = a cos ax + b +
2 2
2 2
( )
2π 3π
y3 = −a sin(ax + b +
3 3
) = a cos ax + b +
2 2
... ... ... ... ...
(n − 1)π ( nπ )
yn = −a sin(ax + b +
n n
) = a cos ax + b + .
2 2
(8) can be proved similarly.
(9) y = eax cos(bx + c).
y1 = aeax cos(bx + c) − beax sin(bx + c)
1. Standard functions 3
Solution. Here,
y = e2x cos x sin2 2x
( )
2x 1 − cos4x
= e cos x
2
1
= e2x (cos x − cos 4x cos x)
2
1 1
= e2x (cos x − (cos 5x + cos 3x))
2 2
1 2x 1 2x 1
= e cos x − e cos 5x − e2x cos 3x
2 4 4
4
5n/2 2x ( ) 29n/2 2x ( )
⇒ yn = e cos x + n tan−1 12 − e cos 5x + n tan−1 25
2 4
13n/2 ( )
− e2x cos 3x + n tan−1 23 .
4
2. Leibniz’s rule
2.1. Theorem (Leibniz’s rule). State and prove Leibniz’s theorem.
Statement : Let u, v : E → R be sufficiently many times differentiable functions. Then for
any n ∈ N,
(uv)n = un v + nC1 un−1 v1 + nC2 un−2 v2 + · · · + uvn .
Proof. We prove this theorem by mathematical induction on n. Note that the result for
n = 1 is (uv)1 = u1 v + uv1 , which is obviously true. Suppose that the result holds for
n = k. That is,
(uv)k = uk v + kC1 uk−1 v1 + kC2 uk−2 v2 + · · · + uvk .
Differentiating this we get,
(uv)k+1 = uk+1 v + uk v1 + kC1 (uk v1 + uk−1 v2 ) + kC2 (uk−1 v2 + uk−2 v3 )
+ · · · + u1 vk + uvk+1
= uk+1 v + (1 + kC1 )uk v1 + ( kC1 + kC2 )uk−1 v2
+ ( kC2 + kC3 )uk−2 v3 + · · · + uvk+1
= uk+1 v + k+1
C1 uk v1 + k+1
C2 uk−1 v2 + C3 uk−2 v3 + · · · + uvk+1 ,
k+1
√
m(x − 4 + x2 )m
=− √
4 + x2
my
= −√
4 + x2
√
⇒ 4 + x2 y1 = −my. (2.4.2)
Squaring both the sides,
(4 + x2 )y12 = m2 y 2 ,
which, on differentiation gives,
(4 + x2 )2y1 y2 + 2xy12 = m2 2yy1 ⇒ (4 + x2 )y2 + xy1 = m2 y. (2.4.3)
By Leibniz’s Theorem, we get,
yn+2 (4 + x2 ) + n C1 yn+1 (2x) + 2 n
C2 yn
+ yn+1 x + n C1 yn = m2 yn
⇒(4 + x2 )yn+2 + 2nxyn+1 + n(n − 1)yn
+ xyn+1 + nyn − m2 yn = 0
⇒(4 + x2 )yn+2 + (2n + 1)xyn+1 + (n2 − m2 )yn = 0. (2.4.4)
From (2.4.1),(2.4.2), (2.4.3) and (2.4.4) we have,
y(0) = (−2)m ;
y(0) m
y1 (0) = −m = − (−2)m ;
2 2
m2 y(0) m2
y2 (0) = = (−2)m ;
4 4
(m2 − n2 )yn (0)
yn+2 (0) = . (2.4.5)
4
Putting n = 1, 2, 3, . . . in (2.4.5) to get,
(m2 − 12 )y1 (0) m (m2 − 12 )
y3 (0) = = − (−2)m ;
4 2 4
(m2 − 22 )y2 (0) m2 (m2 − 22 )
y4 (0) = = (−2)m ;
4 4 4
(m2 − 32 )y3 (0) m (m2 − 12 ) (m2 − 32 )
y5 (0) = = − (−2)m .
4 2 4 4
In general,
{
m2 m2 −22 m2 −(n−2)2
(−2)m 4 4
· · · 4
if n is even;
yn (0) =
−(−2)m m2 (m 4−1 ) · · · (m −(n−2)
2 2 2 2)
4
n odd; n ̸= 1.
2.5. Example. Let y = (x2 − 2)m . Find the value of m such that
(x2 − 2)yn+2 + 2xyn+1 − n(n + 1)yn = 0.
2. Leibniz’s rule 7
♣♣♣♣♣♣♣♣