#AFGITMOLFMbook

AFGITMOLFM (Part 1: Euphoria and Part 2: Nostalgia) is now published under

PopFiction / Summit. Available nationwide!
But wait, huwag umiyak. Hindi ko buburahin ang wattpad version :)
The next two chapters are the prologue and first chapter of the AFGITMOLFM book
version part 1 (unedited) Patikim. To let you read a sample at para makapag decide
kayo.
"To buy or not to buy," that is the question.
TagLish ang libro. P195 ang isang book. Has 2 parts. The N-era and the A-era.
(Readers can relate to this) Huwag magreklamo bakit dalawang book. Gusto niyo ba ng
fast paced? Mahal ang libro? Manghiram. Namamahalan talaga? Then I'm sorry, dito ka
na lang sa wattpad. Ito pa rin naman 'yung story, marami lang nabago at syempre,
may mga surpresa ako sa book version.
You can read the whole story here. Both part 1 and 2 of the undedited manuscript
(book). Nandito ang simula hanggang dulo. NO SEQUEL.

Always visit fb.com/plsptsya page dahil may mga pakulo kami ni Admin Ai. Kuripot ka
ba pero gusto mo magkaroon ng AFGITMOLFMbook? Try your luck sa mga give aways na
gagawin namin sa mga susunod na araw at linggo! Abangan niyo lang :D
Pero, nabasa mo ba 'yung "On publishing AFGITMOLFM ♥"? For the story about
AFGITMOLFM book and how I came up with this. . .shitty decision, please read "On
AFGITMOLFM book ♥" or click external link or enter this code number: 67524365
Sa mga nagtiwala? Salamat. :)

picture at media credits to: daretoread

=================

(#AFGITMOFMbook) Chapter 00: My Meaning

WHAT is love?

One word.

Four letters.

Say it and I'm yours-este, a word. Na sobrang daming meaning. Ang sabi pa nila, mas
complicated pa 'to sa paghahanap sa X sa isang Math problem pero syempre hindi
totoo 'yun kasi Math pa rin ang pinakakumplikado sa lahat.

But kidding aside, what is the basis for its meaning?

May meaning nga ba talaga? Kasi para sa akin, parang wala naman. Pero hindi ibig
sabihin nun, hindi na ako naniniwala sa love-'cause I do and always will.

Sa tingin ko kasi hindi kailangan lahat ng nababasa, paniniwalaan natin.

Halimbawa na lang ang, "Love is blind." I have no idea who said this but I am sure
that this is not true, for true love sees but doesn't mind. May tendency nga tayong
mas ma-attract physically tapos papasok na 'yung tinatawag nating love.

Isa pa 'yung "Love is like a rosary that is full of mysteries" tapos may "love can
make us breathless and make our hearts skip a beat" at "love is colorful with lots
of rainbows and unicorns and cakes and ice creams and stuff."

Buntong-hininga.

Hindi ko talaga maintindihan kung bakit kailangang i-exaggerate ang meaning ng

love. I'm tired of all the metaphors, similes, fallacies (naks, nosebleed) people
use in order to give meaning to it. Bakit hindi na lang gawing simple? Bakit hindi
na lang gawing makatotohanan?

Oh, right. That's because we are obsessed with love. We're obsessed to fall in
love. Obsessed tayo sa pagbuo ng mga palaisipan na nakakabobo when in fact,
napakasimple lang naman talaga nito in the first place.

So ano nga bang pinaglalaban ko?

Gusto ko lang talaga magpakilala. Ang dami kong sinabi 'no? Para kasi kunwari may
sense ako.

Anyway, hi.

Ako si Ianne. . .

At ito ang kwento ko.

Tanong: Is that like. . .a picture? An illustration on ze book?

Sagot: Why, yes, it is! Every chapter, may illustration. Pinaghirapan. Pinag-
effort-an! For a whole new reading experience! Surprised? This is how I give my
gratitude to my readers. Thanks guys! :) Next chapter, CHAPTER 1: I, N, and A.
(book unedited version)

=================

(#AFGITMOLFMbook) Chapter 01: I, N, and A

"WHAT is love?"

Napalingon ako sa kumuha ng papel ko. Umupo sa tabing vacant seat ang mokong habang
nakangiti.

Walang mga teacher sa classroom dahil may urgent meeting daw. Pero hindi pa kami
pinapauwi kaya ito kami, kanya-kanyang trip sa buhay. At mukhang ako na naman ang
trip ng isang 'to.

"Oy, akin na 'yan."

"Love is blind?" Taas-kilay niya akong tiningnan. "Ang korni mo talaga." At nakuha
pa niyang ngumiti?

"Inggit ka lang sa sulat ko eh." Pinilit kong kunin 'yung papel ko. "Akin na 'yan!"

"No!" sigaw niya. Ngumiti siya at ginulo ang buhok ko. Nagwala ako nang napansin
kong may sinusulat na siya sa papel ko.

"Hoy, 'wag mo babuyin 'yan!" Sinubukan ko pa rin hablutin ang papel ko pero ang
lakas niya. Ilang minutes pa bago niya ibalik sa akin ang papel ko.

"Tae ka!" sabi ko sabay palo sa braso niya. "Binaboy mo ang napakaganda kong
sulat!"

Tawa lang siya nang tawa habang nanlulumo ako sa papel ko.

"Ang sweet nung dalawa oh."

Napalingon ako kay Troy (kabanda ni Nate) na nakaupo sa harapan ng pwesto ko.
Sinamaan ko siya ng tingin. Tipong sa sobrang sama, pwedeng-pwede na siyang
paglamayan bukas.

"Ay sige, hindi na ako titingin," natatawa niyang sabi at nag-peace sign pa tsaka
tumayo at umalis.

Pagbalik ko ng tingin kay Nate, sobrang laki na ng ngisi niya. Napakunot ang noo ko
dahil hawak niya ng isang kamay ang dalawang kamay ko at kahit pumipiglas ako,
sobrang higpit pa rin ng kapit niya.

"Bitiwan mo ako, isa," pagbabanta ko.

"Basahin mo kasi 'yung dulo." Ngumuso siya para ituro ang bandang dulo ng papel.

Ano ang love? Si Dan Nathaniel Moises Manio. :D

Kunot-noo akong tumingin kay Nate at napansin kong nilapit niya ang mukha niya sa
akin. Napatitig ako sa mga mata niya sandali at shet lang. Kaya ayaw kong
tumitingin sa mata nito eh, mas maganda pa kesa sa akin.

Iyak na lang ako. Hashtag insecurities.

Nakangiti siyang bumulong, "I love you."

Hindi pa na-aabsorb ng utak ko ang sinabi niya nang halikan niya ako sa pisngi.
Napatulala ako sa pagtakbo niya at pagkuha ng panali ko sa buhok.

"Boom! Na-stun si Girly!"

Lumingon ako kay Toto (kabanda rin ni Nate) na natatawang sumigaw at dun ko lang
na-realize na halos lahat na pala ng kaklase namin, ngiting-ngiting nakatingin sa
akin.

Sinamaan ko ng tingin si Nate. "Akin na panali ko."

Naglakad si Nate papuntang pintuan ng room habang pinaglalaruan sa kamay ang panali
ko sa buhok. "Ayaw ko nga."

"Lagot ka sa akin." Nanlilisik ang mga mata kong nakatingin sa kanya.

"Takbo, Boyet!" narinig kong sigaw ni Jek (kabanda pa rin ni Nate) na natatawa rin.

Bakit ba kaklase ko ang mga kabanda at kabarkada ni Nate? Ang unfair talaga ng
buhay.

Tumakbo ako palabas ng room. Hinawakan ko ang buhok kong hanggang baywang ang haba
dahil sobrang sagabal na talaga.
"Habulin mo ako~" pakantang sigaw niya.

Hindi ko napigilang ngumiti sa kalokohan niya. Feeling nasa beach! "Baliw. Akin na
panali ko."

Tumigil siya sa pagtakbo nang ma-realize

niyang hindi ko siya hinahabol. Sumimangot siya. "Bakit hindi mo ako hinahabol?"

Kainis, hindi bagay! Ang tangkad-tangkad tapos gaganyan? "Ang pa-cute mo.
Nakakainis," natatawa kong sabi.

Pinanlakihan niya ako ng mga mata at humawak pa sa dibdib na parang nasaktan. Lalo
siyang sumimangot at natawa ako lalo dahil sa pagkaka-distort ng mukha niya.

"Grabe ka, nasasaktan na ako. Parang hindi mo ako sinagot-"

"'Wag mo nang ipaalala."

Lumapit ako sa kanya at kinuha ang panali ko tsaka ako nagtali ulit ng buhok.

"Pe-"

Natigil kami sa corridor nang may sumigaw.

"Hi Papa Art!"

Lumingon kami sa matinis na boses ng babaeng hindi masyadong pamilyar sa akin.

Mukhang lower batch. At ang cute lang dahil maliit siya, sobrang puti at napakalaki
ng ribbon na headband niya. Ngiting-ngiti 'yung babae habang nakatingin sa may
hagdan at dun tumambad sa paningin ko si Emotionless Guy.

Kahit mailap sa lahat, naging center of attention si Emotionless Guy habang

naglalakad. Hindi niya pinansin 'yung babae at diretso lang sa lakad. Napansin kong
sinundan siya ng tingin ng karamihan ng tao sa corridor at pati na rin ng mga
babaeng tambay sa pintuan ng room. Ang lakas talaga maka-artista nitong lalaking
'to sa school.

Wala talaga akong pakialam, napalingon lang ako at aalisin ko na sana ang tingin ko
nang magtama ang tingin namin sa isa't isa.

Shet. Nakakatakot. Ang talas ng tingin. So deadly. So

scary.

Nilagpasan na kami ni Emotionless Guy na parang wala lang. Napaatras ako nang
nilapit ni Nate ang mukha niya sa akin.

"Napapansin ko 'yang tingin mo kay Emotionless ah, crush mo?"

Tinaasan ko siya ng kilay. "Over my dead and sexy body, ha?"

"Whuszh. . . ano 'yun Ianne. . . mahina whuszh. . . signal dito," natatawa niyang
sabi. "Wala whuszh. . . akong marinig whuszh."

"Ang sama mo."

"At least gwapo," pataas-taas ng kilay niyang sagot.

Sumimangot ako. "Siryizli?" maarte kong sabi.

Tumawa siya at ipinatong ang kamay sa ulo ko. "Oo, ang gwapo-gwapo ko."

"Ano 'yun Nate?" panggagaya ko sa kanya. "Mahina signal dito, wala akong marinig!"

Tumawa ako. Ang funny ko talaga forever.

"Humanda ka nang tumakbo." Tumakbo siya palapit sa akin at automatic na tumakbo rin
ako palayo nang. . .

BOINK BOINK BOINK

"Sorry!" Nagulat ako sa mga librong nalaglag. Paglingon ko-patay na po ako. RIP.
Janine Anne Santos. You will be missed. Si Emotionless Guy kasi ang nabunggo ko.
"S-Sorry, hindi ko po sinasadya."

Nagkatitigan kami.

I felt something beat-wait, puso ko pala 'yun.

Tiningnan niya ako gamit ang napakasingkit niyang mga mata. Walang emosyon. Natakot
ako sa tingin niya kaya hindi ako nakatulong sa pagpupulot.

Sa mga tingin niya, nagseryoso ang buong paligid at nawala ang good vibes. Nawala
ang ingay. Saya. Lahat. Tipong hinugot niya ang lahat ng joyful memories sa
straight face niyang mukha.

"Uy

Ianne."

Napalingon ako kay Nate sa paghawak niya sa balikat ko.

Pagkatapos pulutin ni Emotionless Guy 'yung mga libro, tiningnan niya ulit ako kaya
napaatras ako. Mukha siyang mangangain. Ang scary!

"Pasensya na sa kakulitan ng batang 'to, ah," sabi ni Nate sabay patong ng kamay sa
ulo ko. Nakatingin kaming dalawa kay Emotionless Guy pero hindi nagsalita
siEmotionless. Nilagpasan lang niya kami na parang walang nangyari.

Pareho kaming natigilan ni Nate at natahimik. Para ngang nagkaroon ng mental prayer
meeting sa mga isip namin dahil natahimik kaming dalawa.

"Kinabahan ako dun ah." Nagkamot ng leeg si Nate.

Wew. So hindi lang pala ako ang kinabahan sa presensya ni Emotionless Guy. Good.

Diretso lang sa paglalakad si Emotionless Guy. Nagulat na langako nang umakbay sa

akin ang kumag kong katabi.

"Pasok na tayo sa room, Babe."

Napangiwi ako. "Babe?"

"Oh bakit, ayaw mo ba? Kailangan na kasi natin ng terms of endearment, one week na
ta-"

"Shhh!" Tinakpan ko ang bibig niya at sinamaan ng tingin. "Tama na."

Ngumiti si Nate. Hinawakan niya ako sa buhok at parang nagbabanta pang alisin ang
panali ko.

"Subukan mo lang tanggalin 'yan," pagbabanta ko.

Naningkit ang mga mata niya at nagulat ako nang hinalikan niya ang kamay kong
nakatakip sa bibig niya.

Ewwww!

Tinulak ko ang mukha niya habang pinupunasan ang kamay ko. Tumawa lang siya at
inakbayan ako para makaalis na dahil uwian na.

MULA nang magkamali ako't kinausap

ko si Nate, lagi na kaming sabay umuwi, tulad ngayon. A must daw kasing sabay kami
dahil baka raw ma-rape siya at kailangan niya ng tagapagligtas.

Sabog po talaga siya.

Nilibre muna niya ako ng frostee sa canteen bago kami lumabas ng school. Kwento
siya nang kwento tungkol sa kung ano-anong bagay at lagi niyang sinasabing pogi raw
siya.

Yep. Sabog po talaga siya. Hindi na niya alam kung anong pinagsasasabi niya.

Naglalakad lang kami habang nag-uusap nang may nakasalubong kaming babae at
lalaking magka-holding hands. Naka-uniform 'yung babae ng kabilang school tapos
'yung lalaki, ang laki ng damit at nakabaston.

Ang cool sana ni Kuya kung hindi lang niya dala 'yung glittery, pink, fluffy
shoulder bag ng girlfriend niya.

"Alam mo ba ang dahilan kung bakit sinagot kita, Nate?" tanong ko. Nginuso ko sa
kanya 'yung dalawang makakasalubong na namin. "Kasi hindi ka ganyan manamit."

Natawa siya sa sinabi ko. "Ikaw, alam mo kung bakit niligawan kita?"

"Bakit?"

"Kasi hindi ganyan 'yung bag mo! So fluffeh."

Pareho kaming natawa sa kalokohan namin hanggang sa nalagpasan na namin 'yung mag-
boyfriend-girlfriend.

Nagtatawanan lang kami hanggang sa may mapansin ako sa gilid niyang papalapit sa
kanya. Wala sa sarili akong napasigaw sa sobrang takot. "N-Nate!" sabay turo ko sa
papalapit.

Paglingon niya, huli na ang lahat.

Nasagasaan na siya.

~ ~ ~
Aaaannnddd thats the end of the book sample. So what happened to Nate? Read the
book and find out! (insert evil laugh here)

If you want to read the book version, go to the nearest bookstore and buy a copy OR
go to your wealthiest friend and ask them to buy it for you. You can also borrow
someone's copy if you want. Or steal. But stealing is bad and you don't want to be
a bad person, right? So buy your own copy!!! (But there's more! If you buy the book
today, tomorrow, yesterday or forevermore, you can use th book as a place mat while
you eat or a coaster for you drinks! OMG! What a great offer, right?!)

IF you're still intrigued by the story but don't want to buy the book version, I
warned you that THIS BOOK VERSION is different from the wattpad version. Goodluck
na lang po dahil baka mastress kayo sa wattpad version nito (jeje, malandi-uber,
kaloka) kahit nagustuhan niyo ang book sample.

Sa susunod na chapter. . .wattpad version na ang mababasa niyo.

=================

AFGITMOLFM Part 1: Euphoria

=================

AFGITMOLFM

THIS IS THE SEMI-JEJE VERSION. Read at your own risk or buy the book para hindi
manakit ang mga mata at ulo! :))

~~~~~

At first, I thought love is undefined.

But in the end...

....AFGITMOLFM pala.
~ ~ ~

Paperback cover by: @onatism / Jerryk Gutierrez

Wattpad cover by: Jerryk Gutierrez

"WARNING: Mababaw lang meaning ng #AFGITMOLFM dahil mababaw lang ang author. Huwag
umasa. Masasaktan ka lang."

Teentalk Creative Corner

© .L.
"afgitmolfm"
Created: October 1o, 2009
Finished: May 24, 2010

Wattpad
© pilosopotasya
"AFGITMOLFM"
Revised (kuno): December 24, 2011
Finished: March 15, 2013

Published by Pop Fiction | Summit Books

© pilosopotasya (Rayne Mariano)
AFGITMOLFM Part 1: Euphoria: September 2, 2014
AFGITMOLFM Part 2: Nostalgia: October 20, 2014

=================

Prologue: The Meaning of Love is?

Isabel (pxltxttcddll)
"Diba astig nung A FALLING GRAVITY IN THE MOTION OF LOVE FROM ME? WTH diba? di ko
nga laam kung san ko nakuha yun eh"

---x

Ano nga bang meaning ng love?

May meaning ba talaga 'yun? Kasi para sa akin, parang wala naman ata? Although
kahit na undefined para sa akin ang love, it doesn't mean I don't believe in
it-'cause I do and always will.
I believe in mermaids, unicorns, fairies, angels and devils, princesses and
princes, dragons and witches, dwarves and elves, spongebob and patrick, Peter Pan,
in happy endings and in things that children do and adults don't.

Why did I say these?

Because...

WALA LANG. Trip ko lang hahahaha!

But seriously, hindi kasi ako naniniwala sa iba't ibang meaning ng love. Like, love
is blind? How can love be blind if wala namang mata ang puso. At kung love is
blind, bakit pa tayo naaattract sa mga nagsisigwapuhan at nag gagandahan then
mafafall in love kalaunan?

Love is like a rosary that is full of mysteries? How can you say such thing if
rosary is made up of small balls?

Another one is, love makes us breathless and can make our heart skip a beat. If
that is true, many people might be dead right now because of love.

Us, people keep on making definition of love that really doesn't make sense. We
keep on exaggerating things especially love. We're obsessed with love. We're
obsessed to fall in love.

Bakit ko sinasabi 'yan?

Wala lang ulit. Hahaha!

Teka, nosebleed na kasi ako. Sa totoo lang, ito lang naman ang sasabihin ko.
Ehem. Ehem.

Ako si Ianne (eeyan) and this, this is my story.

PS: Sarcasm. Learn it po.

=================

Chapter 1: I, N and A

He's an emotionless guy.

Ito ang kaisa-isang description namin sa kanya. Kahit na ang sikat sikat niya sa
school at halos magkandarapa na ang lahat ng babae dito sa amin ay sobrang mailap
niya, sobrang tahimik na parang may sariling mundong ginagalawan. Tipong, wala lang
sa kanya 'yung paligid niya.

At kapag sinabi kong SOBRA, hindi 'yun OA, totoo 'yun.

Never pa naming nakita 'yung ngiti niya. Napaka BLANK expression. Hindi siya
nagkakaroon ng mukhang galit, mukhang nalulungkot at natatawa/natutuwa. Plain
blank, just blank and it's kinda...weird.

"Napapadalas pagtitig mo kay Art ah?" Natauhan ako dahil biglang nagsalita si Nate.
Napatingin naman ako sa kanya habang naglalakad kami. "Crush mo no?"

"Over my dead beautiful and hot body!"

"Ha? Ano 'yun Ianne? May sinasabi ka? Mahina kasi signal dito eh! Tek *creek* wa
*creek* la *creek* ak *creek*--ARAY!" Binatukan ko siya with full force.
Pinagtitripan na naman kasi ako eh! Ang sama lang talaga, huhuhuhuhu!
"Ang epal mo talaga." Inirapan ko lang siya tapos diretso ulit sa paglalakad.

"Atleast gwapo!" Tinataas taas pa niya 'yung kilay niya. Ewww. As if totoo.

"Seriously?!" Natatawa kong sabi.

"Oo, ang gwapo gwapo ko!" Malakas

niyang sinabi tapos nagbehlat pa.

"Ha? Ano 'yun Nate? May sinasabi ka? Mahina signal dito!" Sabay tawa ko ng malakas.
Nagpout lang siya sa ginawa ko. Ginaya ko pa kasi pati accent niya. Akala ba niya
siya lang marunong mantrip?

Muhahahahaha. *insert evil smile here*

"Ang GG mo." Sabay irap sa akin?! Bakla lang?

"Aba, cute naman." Ngumiti ako ng nakakaloko, 'yung killer smile ba para mamatay
siya. Jokes.

"Agh! Can't resist the cuteness, argh!" Tinakpan niya mukha ko ng kamay niya.
Natatawa na ako sa reaksyon niya. Papansin talaga 'tong lalaking 'to kahit kelan.

"Sira ka talaga." Tumatawa lang kaming dalawa hanggang sa marating na namin 'yung
classroom. Kakatapos lang kasi namin mag lunch.

After bumalik ng classroom, we parted our ways. As if sobrang layo eh no, nasa
harap ko lang siya nakaupo.

Nagsimula na naman ang klase at kapag pinagsama ang Chemistry at Geometry-BOOM!

Sabog ang utak.Pero don't worry, there's always a solution for every problem-
tentenenentenen~~ Ang matulog! And the problem of yours is solved! Two hours din
akong natulog at masasabi kong solve na solve ako!
Dismissal time na at inaayos ko na mga gamit ko para makapunta na sa sobrang layong
locker area. Sa kabilang ibayo pa kasi ng mundo lockers namin at ang papansin lang
ng nagsuggest na

malayo ang locker area sa mga classrooom.

"Ianne, wait lang, balikan kita dito. Pinapatawag ako ni ma'am." Tumango lang ako
then he kissed my cheeks saka tuluyang lumabas ng classroom.

Gulat ba kayo? Hindi niyo man tanungin at hindi ko naman pinagmamayabang pero
parang ganun na nga eh--kakasagot ko lang kay Nate kahapon. Wait, kinikilig ako!

Oh-kay. Back to the story bago sumabog ako sa kilig. So anyway, ibinaba ko muna ang
bag ko sa may upuan ko para balikan mamaya at dinala na ang mga books at notebooks
ko. Nagsimula na akong maglakbay papuntang locker area ng biglang---

BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK

*sound epeks inspired by my beloved tots aka kaycee aka prettychq18*

OHHH HINNNDDEEEEE~ ANG MGA BOOKS AT NOTEBOOKS KO!!!!!

Napatingin ako sa nakabunggo ko. Tinignan lang niya ako sa mata. I felt something
beat--wait, puso ko pala 'yun. K korneh ko moving on.

"Hey you! Do you know me!?!" Pinanlakihan ko siya ng mata pero wala siyang imik!
Dinaanan lang niya ako matapos niya akong titigan sa mata. HINDI MAN LANG AKO
TINULUNGAN SA PAGPULOT NG GAMIT KO?! Kaasar!

Nako Ianne, what do you expect? Na tutulungan ka niya? Si Art 'yun eh, the
emotionless guy. Pero duh, sino ba siya? Why do I need to care, day care, di ba?
I'm not a care bear

naman!

Dumating ang feast day ng klase namin ngayong araw. Alam niyo ba 'yun? 'yun 'yung
araw na icecelebrate ng isang section 'yung death or birthday ng isang Saint. Sa
Catholic school kasi kami nag aaral. Alam niyo na...mabait ako. KONEK?!

Kung tatanungin niyo naman kung sino saint namin, aba! Sino pa ba? Di ko alam eh.
Akswali, wala akong pakielam dun dahil ngayong araw, wala kaming gagawin kundi ang
kumain, magdaldalan at magsaya! Walang klase at walang chemistry at geometry!
Yehey!!

Nakaupo lang ako ngayon. Kasama ko si...Nate, syempre. Hindi na kasi 'to mahiwalay
sa akin, namimiss ako kaagad. Ewan ko ba, nakakasawa na nga eh. Joke!

"Alam mo..." Napatingin ako sa kanya nung bigla siyang nagsalita.

"Hindi pa, ano 'yun?"

"Dapat pala close na tayo nung fieldtrip natin sa enchanted kingdom." Hindi pa kasi
kami masyadong close nung fieldtrip namin. Actually, hindi naman talaga kami close
ever since.

"Oh bakit?" Tinignan ko lang siya with a weird look.

"Para nung nakasakay tayo sa space shuttle..." Nagpause siya.

"Ano nga?" May pasuspense pang nalalaman eh.

"...ihuhulog kita!" Sabay tawa niya ng malakas. Binatukan ko naman din siya

ng malakas kaya fair lang.

"Ang sama mo!" Nagpout lang ako tapos humarap sa kabilang direksyon.

Hinawakan niya 'yung mukha ko tapos nakita ko 'yung ngiti niya sa mukha niya.

"Ay... Hindi pa naman ako tapos, may kasunod pa 'yun."

"Ano?" Nakakunot noo kong tanong.

"Para 'pag nahulog ka," isa pang pause, "ako sasalo sa'yo." Biglang natahimik ang
buong paligid. Napatingin ako sa mga kaklase naming nakatingin sa amin nang
biglang...

"AYIEEEEE! SOBRANG CHEESY!!" Sabay tawanan ng mga kaklase kong adik at

kinakantyawan pa kami.

"Amp ka talaga!" Kunwari hindi natutuwa pero ang totoo niyan-KINIKILIG AKO!

"I love you too!" Ngiting aso niyang sinabi sa akin. Ang adik talaga nitong
lalaking 'to, aakalain mo bang magiging kami?

Gusto niyo ba malaman ang nakaraan namin ni Nate? Sa gusto niyo at sa gusto niyo.
Ikukwento ko pa din.

Ganito kasi 'yan...

"Yo!" Napatingin ako sa nag"yo" sa akin. Actually, hindi ko naman na talaga

titignan kung hindi lang hinawakan 'yung balikat ko eh. Pagkatingin ko, nakita ko
lang naman ang kaklase kong sobrang kupal na nagngangalang Nate. "Oy. Bakit ka
nakatulala sa akin?

Crush mo ako no?" Oh di ba? Sabi sa inyo kupal 'to eh.

"Ang lamig ah.. Grabe. Giniginaw ako. Nag iisnow na ba?" Nag act naman ako na
parang giniginaw talaga. Naghanap pa ako ng jacket sa mga kaklase namin para full
force ang pag arte.

"Oh? Kelan pa nagsnow dito sa Pinas?" Umupo siya sa tabi ko na siyang kinainisan ko
naman kaya tinulak tulak ko siya pero ayaw niyang umalis. Wala kasing teacher kaya
walang ginagawa 'yung klase, ang lakas tuloy niyang mangupal.

"Ewan ko sa'yo." Inirapan ko lang siya sabay tingin ko sa kabilang direksyon at

kinausap ang isa kong katabi.

"Alam mo Ianne, kung gusto mo ako, papayagan naman kitang manligaw eh" Napahinto at
napatingin naman ako kay Nate saka ko tinaasan ng kanang kilay. "'Wag ka nang
mahiya sa akin. Hindi naman kita babasterin pero syempre magpapakipot muna ako.
Ilang minutes ba gusto mo bago kita sagutin?"

"Nababaliw ka na ba?" Sabi ko habang nakataas naman ngayon ang kaliwa kong kilay.

"Ikaw naman, huwag ka na mahiya sa akin. Ang tatanungin mo lang naman sa akin ay
'Nate, pwede bang manligaw?' ganun lang!" Pagmamayabang niyang sabi. Epal talaga
oh.

"Ayoko nga. Eww ka. Umalis ka nga dito." Tinulak tulak ko naman siya para makaalis
na dun sa upuan ng katabi ko. Nagpout naman siya. Hala, hindi bagay!

"Ayaw mong tanungin sa akin 'yun?" Umiling lang ako with matching behlat pa. "Ayaw
mo talaga?"

"Ang kulit mo." Kinuha ko 'yung notebook ko at nagsulat na lang ng kung anu-ano
para lang hindi na siya tignan at maiwas ko sa kanya ang atensyon ko.

"Ako na nga lang" Tumayo siya at humarap sa akin.

"Ha?" Naguluhan ako sa sinabi niya kaya napatingin ako sa kanya. Ang tangkad pa
naman niya kaya super taas ulo ako. Nanakit nga 'yung leeg ko eh.

Napayuko naman ako dahil sinusundan ko lang siya ng galaw nang bigla ba naman
siyang lumuhod sa harap ko. Adik lang? I just gave him a weird look, narinig ko
namang nagbubulungan ang mga kaklase ko ng:

"Ayan na, ayan na! Hindi na siya torpe!"

Ano daw?
"Anong ginaga-" Napatigil ako sa pagsasalita nang bigla niyang hawakan ang kamay ko
at tumingin sa akin na may seryosong mukha.

"Ianne, pwede bang manligaw?"

...and that was the start of our love story 3 minutes ago este 3 weeks ago.

=================

Chapter 2: Gung Gung Pyo

Alyloony
"huwaaaaaaaaaa ngayon ko lang nalaman na ikaw si .L ng CC.. binabasa ko yung
afgitmolfm sa CC dati kaso di ko nagawang matapos dahil sa dami ng school works ko
nun.. huwaaaaaaaaaaa pero ngayon babasahin ko na ulit siya sa watty!"

---x

Kanina pa ako dito sa classroom mag isa at natatakot na ako dahil madilim na ang
paligid at kahit nakabukas 'yung ilaw, nakakatakot pa rin! Ang tagal naman kasi ni
Nate, may gagawin lang daw pero hanggang ngayon, wala pa rin siya! Iniwan na ba
niya ako? How dare he! Ahuhuhuhuhuhu!

Asan na ba 'yun? Natatakot na ako dito eh.

Nakaupo lang ako sa upuan ko. Think of happy thoughts, think of happy thoughts
Ianne! Nag iisip lang ako ng happy thoughts nang biglang...

AWOOOOOOOOOOOOO.

Napatayo ako bigla at nagulo ko ang mga upuan. Hindi na ako nag atubiling tumingin
pa sa likod o lumingon pa kung saan saan dahil wala naman ako sa horror film.
Nagmadali akong tumakbo sa may pintuan nang...
BLACK OUT.

Oh shet! Bakit biglang nagdilim?! Sisigaw na ba ako o hindi? May nagtakip ng mga
mata ko! O hindeeee. Sisigaw ba ako? Pero teka.. ang bango naman ng nasa likod ko.
Ang sarap singhutin. Hmm!!

"S-sino ka?"

"Shh..." Sa pag "shh" pa lang niya, alam ko na.. alam ko nang.. HINDI KO SIYA
KILALA!! Omg. Parang

nilagyan niya ako ng panyo sa mga mata tapos tinakpan niya 'yung bibig ko kaya
hindi ako makapag salita. Pinapalakad lang niya ako.

KINIKIDNAP NA BA AKO?!

Ilang minuto ng paglakad lakad at ilang dapa at subsob ko na sa sahig ay pinatigil

na din ako sa wakas sa paglalakad ng naghahawak sa akin. Wala pa namang nawawala sa
body parts ko at hindi naman ako minamanyak as of now.

Tinanggal nung naghahawak sa akin ang piring ko sa mata at OMG, am I in heaven?

Ansakit sa mata! Sobrang liwanag! Pero after ilang seconds, nakapag adjust naman
ang mga mata ko sa liwanag.

Napansin kong nasa rooftop ako ng school building namin at ang lakas ng ihip ng
hangin, ang sarap sa pakiramdam.

May kumalabit sa akin kaya naman napalingon ako.

"Nate?" Ngumiti lang siya sa akin. "Ikaw pala 'yan!" Hindi ko kasi nakilala 'yung
boses niya!

"Amp, hindi mo ba ako kilala?" Nag pout na naman ang loko. Hinawakan ko na lang
kamay niya sabay sabi:

"Akala ko kasi gwapong kidnapper, gwapong asawa ko pala" Ayieee. Ang cheesy ko!
Grabe, ang sweet sweet ko talagang girlfrie-

BOOG.

Nagulat ako sa pagsampal niya sa akin, napahawak ako sa kanang pisngi ko at

tumingin sa kanya na may takot sa mukha.

"Wa-why...

Bakit mo ako ginaganito!?" Nabatukan naman ako ni Nate ng wala sa oras. Aray ah!
Ang sakit.

"Sira ka talaga. Dampi lang 'yun e, OA mo talaga." Tumawa lang kami panandalian
saka niya hinawakan ang dalawang kamay ko. Parang kinabahan naman ako na ewan,
bigla kasi siyang sumeryoso eh.

"Bakit?" Inalalayan niya ako at naglakad kami dun sa may gilid ng rooftop. Tumingin
siya sa baba tapos sa akin.

"Tingin ka dun." Tinuro niya 'yung nasa baba ng building.

Sinunod ko naman siya at tumingin sa baba kahit medyo nalulula ako dahil mataas.
Ang katabi kasi ng school namin ay sementeryo, yes I know, sobrang scary at
maraming nagkalat na ghost stories tungkol sa school pero sanayan na lang din.

Napansin ko naman 'yung mga lapida... naka form na paheart shape! Nanlaki ang mga
mata ko dahil hindi ko malaman kung mahihiwagahan ba ako or what pero hinawakan ng
mahigpit ni Nate 'yung kamay ko.

"Sabi ko dati nung bata pa ako, papakita ko 'yang mga lapidang 'yan sa taong pinaka
mamahal ko..." Medyo kinilabutan ako ng bahagya kasi mag nonovember na pero parang
ang...sweet.
"Parang narinig ko na 'yang linyang 'yan." Tinignan ko siya na nakatingin din sa
akin na nakangiting aso. Napaisip ako ng kaunti. AHA! "Gung gung pyo! Ikaw ba
'yan!?" Sabay naman kaming natawa sa sinabi ko.

"Ang galing ah!" Nag apir kami saka nagtawanan ulit. Adik talaga 'tong lalakeng 'to
kahit kelan. "Pero seryoso ako..." Sumeryoso na naman 'yung mukha niya.

"Saan?" Hinawakan niya ulit ang kamay ko at tinignan ng seryoso sa mga mata.

"Ikaw lang Ianne ang dadalhin ko dito. Mamatay man ako at makasama d'yan sa mga
lapida na 'yan, ikaw pa din talaga at ikaw lang talaga. Pangako" Sa mga salitang
'yun, kinilabutan ako sa sobrang kilig.

=================

Chapter 3: The Ring with <3

Jaja (JajaXc)
"AFGITMOLFM <3

waaaaaaaaaaah >//////< actually tapos ko na tong basahin pero nung nakita kong
meron na din sa watty babasahin ko ulet :"> favorite ko rin tong story na to. lahat
ng pwedeng maramdaman naramdaman ko sa kwento na to :)) Haha. naalala ko ung mga
araw na di ako makatulog kakaisip kung ano ba tlga meaning ng AFGITMOLFM :">

nakakamiss tong story na iteyy ^________^"

---x

Nasa sm kami ngayon ni Nate. Celebrating our 3rd monthsary... JOKE! 3rd weeksary
palang pala. Excited lang ako. Naglalakad lakad lang kami sa mall at ewan ko ba,ang
weird ng feeling ko.

Unang una, ang daming tao. Grabe. Uber crowded men, 'ya know?! My skin is being
touched by so many people who are bunggoing me. Gahd.

Second of all, ang bilis maglakad ni Nate. I feel so nakakaladkad na.

And third of all... para na pong falls 'yung kamay ko! Kanina pa kasing 11am hawak
ni Nate kamay ko, 3pm na po ngayon! Kawawa naman yung kamay ko pwede na gawing
pagawaan ng mineral water fresh from my hands.

After ilang minutes, sa wakas at tumigil na din kami sa paglalakad. Nasa tapat kami
ng CR. Ewan ko ba, mga 2 minutes na kaming nasa tapat ng cr pero hindi ko naman
sinabing magsiCR ako at hindi din naman siya kumikibo.

"Ianne..." Pagkatingin ko sa kanya, gusto ko na ata matawa dahil hindi ko malaman

'yung itsura niya-nagpipigil na parang naiiyak na natatawa. Ang kulit!

"Ayoko mang bitawan ang kamay mo, pero ihing ihi na kasi ako eh! Kung pwede lang
dalhin na kita sa loob pero baka makita mo ang dapat na hindi makita kaya teka lang
ah!" Kumaripas naman siya papasok ng cr. Napapasok nga ako ng kaunti sa cr ng boys,
paano ayaw pa bumitaw.

After ilang minutes, sumalubong sa akin ang nakasmile na si Nate. Hahawakan niya
dapat ang kamay ko pero nilayo ko agad.

"Eww ka. Maghugas ka nga. Kadiri ka ah." Nagsad face siya sabay pasok ng cr na
parang nagdadabog. Ang kulit, parang bata.

Lumabas ulit siya sabay hawak sa kamay ko. Iilag ko sana 'yung kamay ko pero ang
bilis! Tinignan ko siya ng masama. Aba, bigla ba namang nagbehlat!

"Akala mo ah! Akin lang 'tong kamay na 'to!" Sabay kiss sa kamay ko. Wait, wait!
kinikilig ako ng bahagya.

Nagsimula na ulit kaming maglakad. Tumigil siya sa harap ng unisilver saka ako
inaya para pumasok sa loob.

"Welcome, ma'am, sir!" Nakangiting sabi nung sales lady. 'Yung ngiti oh, 'yung
ngiti niya parang kakainin na si Nate eh.

"Ano po kailangan niyo?" Anong klaseng tingin 'yan babae ka!? Arf! Parang ang sarap
kagatin ng mata, luluwa na sa harap ni Nate eh!
"Ano, couple ring po sana, 'yung infinity ring."

"Ay, girlfriend mo?" Nakatingin sa akin 'yung babae. Tinaasan ko siya ng kilay ko.
As in sobrang taas,

kasing taas ng kisame.

"Obvious?" Tinaas ni Nate 'yung kamay niya na hawak kamay ko. HAH! In your face!
Malanding sales lady ka ah!

"Ow, ano nga ulit kailangan niyo?" Naaasar talaga ako sa pagmumukha ng babaeng 'to
pramis. Parang may mali sa pagkakatabas ng mukha eh.

"Ang bingi naman, couple ring nga eh." Hindi ako nagagalit. Promise. Ok pa naman
ang blood pressure ko. Napatingin naman sa akin si Nate na parang natatawa sa bigla
kong pagsasalita.

Tumango lang 'yung babae, sabay... IRAP SA AKIN! Nako ah, pag ako.. pag ako talaga.
Hay nako.

Ilang minutes din kaming pinaghintay nung malanding sales lady. After long long
years and decades, bumalik na siya with 1 couple ring-'yung isa, mas malaki sa isa.

Napatitig ako sa singsing, ang ganda kasi-kumikinang siya! So shiny!

Ang design niya, simpleng singsing lang na may symbol na infinite. Nakabalot ng mga
kumikinang na bato 'yung buong paligid ng singsing. Ang simple pero ubod ng ganda!

"Ianne naman, baka malusaw 'yung singsing. Naglalaway ka pa." Tinignan ko si Nate
na pinagtatawanan na naman ako. Ang sama talaga nito. "Magkano ba?" Tinignan ni
Nate 'yung malanding sales lady.

"15oo ang isa, pero dahil gwapo ka naman, 3ooo 'yung dalawa" Nagkatinginan kami ni
Nate with matching pagtataka. Teka.. parang...

15oo +
15oo = 3ooo?

"Kalokohan mo ate ah." sabay tawa naman ni malanding sales lady. Ahhhh, isa pang
tawa ate, isa pang tawa talaga! Rawr.

"Ano? Bibilhin niyo ba? Masyado kasing naeexpose, baka madumihan." Arte nito! Hmp!

"Tara na Nate, sobrang mahal naman." Paalis na sana ako pero bigla niya akong
hinila pabalik. Nabunggo ko pa nga siya. Yie! Libre chansing ako sa kanya!

"Eto, 3oo1, keep the change" Naglabas ng tatlong libo at piso si Nate galing bulsa
niya at binigay dun kay sales lady.

"Wow, ang galante mo mag tip ah! Teka, ibabalot ko lan-" Aakma namang kukunin nung
sales lady 'yung singsing pero bigla siyang hinawakan ni Nate sa braso.

"'Wag na." Nako! Etong sales lady na 'to kung makangiti sa pag hawak ni Nate sa
braso niya ah!

"Oh." Ibinigay sa akin ni Nate 'yung mas malaking singsing. "Suot mo na sa daliri
ko." Napanganga naman ako ng kaunti. "Bilis!" Aba, demanding!

Inilagay ko naman 'yung singsing sa daliri niya. Tuwang tuwa naman 'tong si Nate na
parang naaamaze pa. Bata talaga oh.

Naglakad na kami palabas ng Unisilver. Ilang lakad pa ang nangyari bago napag
desisyunan na umuwi na kami. Syempre, hatid niya ako. Gabi na kasi, baka marape
siya. Logic.

"Ianne..." Napatigil ako sa

paglalakad ng tawagin niya pangalan ko. Wrong timing pa talaga magpatigil, tapat pa
ng simbahan gustong tumambay.

May kinuha si Nate sa bulsa niya at nakita kong inilabas niya 'yung singsing na mas
maliit dun sa sinuot ko sa kanya. Hinawakan ni Nate 'yung kanang kamay ko sabay
hinalikan niya ito.

"Mawawala lang pagmamahal ko sa'yo pag nasira 'tong singsing na 'to. Mahal na mahal
kita Ianne." Isinuot niya 'yung singsing sa daliri ko. Kiniss naman niya ako sa
cheeks sabay bulong:

"Pari na lang kulang at mga magulang natin, akin ka na."

Kinikilig talaga ako. Ewan ko ba, nahypnotize na ata ako sa sobrang ganda ng
singsing na 'to. Ahihihihi. Kinikilig talaga ako grabe.

Pagkapasok ko pa lang ng classroom ay parang ewan 'yung mga kaklase kong nakatingin
sa akin na para bang mamamatay tao ako. Pagbaba ko ng bag ko sa upuan ko at naupo,
nagulat na lang ako ng bigla silang nagsilapitan sa akin.

"Bakit mahal mo si Nate?" Okay, masyado atang straight to the point tanong nila.

"Bakit mahal ko si Nate?" Pag-uulit ko sa tanong. Napaisip naman daw ako, bakit ko
nga ba siya mahal?

"Kasi..." Natatawa na lang talaga ako sa mga kaklase ko dahil nagsilapitan ang mga
mukha nila sa may part ko. Mga chismosa talaga 'tong mga 'to oh.

"Kasi ano, uhm, sweet siya..." Oo, tama. Ang sweet niya. Sobrang sweet at siya lang
ang kilala kong ganito ang kasweetan. Nilalanggam na nga 'yun eh.

"Ano pa?" Nakangiti nilang tanong sa akin. Ano ba 'tong mga kaklase ko napaka
intrigera.

"Ano pa?" Ganito pala feeling ng nasa hot seat, nag iinit pala talaga ang pwet
dito.

"Kasi.. mabait, gentleman, galante. Mga ganun ba, basta!"

"AYIEEEEEEEEE!!" Synchronize nilang sinabi. Ang kukulit lang nitong mga kaklase
namin, paano ba naman dumating na si Nate kaya lalong naghiyawan.

"Tska tignan niyo naman oh," Pinaupo ko sa tabi ko si Nate na medyo nagtataka pa
kung anong nangyayari. "Gwapo, di ba?" Ano daw, parang nagsinungaling ata ako.

"Bakit? Ano meron sa kagwapuhan ko?" ANG HANGIN TALAGA NITO.

"HA!? ANO 'YUN NATE!? MAY SINASABI KA?!" Nagsitawanan naman 'yung mga kaklase namin
sa sinabi ko.

"Adik mo Ianne, binabara si Nate. Ganyan ba talaga kayo ka sweet?" Tumawa lang ako.
Bakit nga ba ang weird namin, nagbabarahan? Pero kapag naman tinopak, sobrang
sweet.

"Eh ikaw Nate, ano nagustuhan mo kay Ianne?" Tulad ng mga kaklase kong nakatingin
kay Nate, napatingin din ako sa kanya. Syempre, gusto ko din malaman. Hindi

ko din kasi alam kung bakit niya ako niligawan eh.

"Ano, nakakahiya..." Nagkamot siya ng ulo niya. Hala, may kuto na ba 'tong lalakeng
'to?

"Ano nga!?" Hala, mga chismosa talaga. Demanding! Nakalapit lang 'yung mga ulo nila
sa amin ni Nate na naghihintay pa din ng sagot.

"Kasi..."

"Kasi?" Nagsilapitan lalo mga mukha ng kaklase namin sa amin. Kulang na lang,
magpalit na 'yung mga mukha namin sa sobrang lapit.

"Mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya,
mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya,
mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya, mabait siya,
mabai--"
"SHET YOU AH!" Napatigil siya sa sinasabi niya dahil pinalo ko siya sa braso.
Nagtawanan naman 'yung mga kaklase naming nakapalibot sa amin.

"Hindi pa kasi ako tapos, teka lang." Nakataas lang 'yung kilay kong nakatingin sa
kanya.

"Mabait siya... Aray!" Ngayon naman, binatukan ko na siya. Pinaulit ulit ba naman
na mabait ako? MABAIT LANG BA TALAGA AKO? "Teka lang kasi!" Sabi niya habang
hinihimas 'yung batok niya.

"Oh ano nga?" Sorry nagiging demanding na din ako.

"Siya kasi si Ianne." Napa'huh' naman ako sa sinabi niya. Ano daw? What's with me?

"Ano meron kay Ianne?" O thank you classmate sa pagtatanong n'yan para sa akin.

"Alam ko kasing si Ianne lang 'yung taong mamahalin ko." Napatigil ang lahat pati
'yung ibang hindi naman nakapalibot sa amin hanggang sa nagsigawan na 'yung mga
kaklase namin at pinagtututulak kaming dalawa. Hindi ko alam kung dahil ba sa kilig
'yun o dahil may galit sila sa amin eh. Ewan ko ba.

Pero napangiti na lang ako, sa tingin ko talaga pinaglihi sa asukal 'tong lalaking
'to.

=================

Chapter 4: When She Hears...

"Ianne, si Nate?"

Marami-rami na din ang nagtanong sa akin kung nasaan na si Nate dahil halos 3 days
na siyang hindi pumapasok sa sa school. Wala akong ideya kung ano ba ang nangyayari
sa kanya ngayon. Hndi ko siya macontact at hindi niya ako kinocontact.

And to tell everybody the truth...

I'm worried about him.

Nasaan na ba siya? Ugh. Hindi ko alam kung ano ba mararamdaman ko eh, magagalit ba
o malulungkot? I feel like crying. Ewan. Nakakainis naman kasi.

Lumabas muna ako ng classroom at pumuntang CR. Inilabas ko ang cellphone ko at

tinitigan ang screen, wala pa din.

Last text ko na 'to talaga. Last na 'to! At kapag hindi pa siya magreply, wala na
akong magagawa.

mensahe na ibibigay kay: <3.NateKo

Ui, tae ka. Asan kba? Dami na naka2mis sau d2.. pati na ako >___<

1 minute. 2 minutes. 3 minutes. 4 minutes. 5... 1o... 6o minutes? Bakit ba ang

bilis ng oras? Naghihintay naman ako ah? Hindi naman ako nag eenjoy ah?

After kong titigan ang cellphone ko, parang feeling ko nag iinit na mukha ko.
Nagblink ako--once, twice saka lumabo paningin ko.

Naiiyak na ako.

Ayoko man umiyak pero parang hindi ko mapigilang hindi umiyak. Hindi na ako pumasok
sa susunod na subject namin at wala na akong balak pumasok pa kahit

bawal dahil kapag nakita ako ng discipline coordinator dito, lagot ako.

Naghihintay lang ako ng text na galing sa kanya. Isang text lang Nate, isang text
lang at sabihin mong okay ka lang. Ano na ba nangyayari sa'yo Nate? Nasaan ka na?

Namimiss na kita.

Pinunasan ko muna 'yung luha ko at naghilamos. I need to freshen up para hindi nila
mahalata na umiyak ako-or should I say naluha o humagulgol?

Papalabas na sana ako ng CR pero napatigil ako sa paglabas dahil nakarinig ako ng
boses. MUMU!? Hindi, babae... na parang... nagcoconfess?

"Maniwala ka na kasi sa akin" Hindi ako nakatingin sa side nung nag uusap siguro
pero sa tingin ko, parang umiiyak na 'yung may ari ng boses.

"Bakit ba ayaw mong tanggapin pagmamahal ko sa'yo?" Pahabol nung boses ng babae.
Eh? Gara naman nun. Uso ba 'yan dito sa 'Pinas? Babae 'yung nag coconfess?

"Art..." Nanlaki mata ko nang bigkasin ng boses nung babae 'yung pangalan ni Art.
Napatingin tuloy ako ng wala sa oras at nakita ko ang isang cute na babae na kasama
si Art. What's with them?

Medyo malayo layo sila sa akin pero malapit na para marinig ko pinag uusapan nila.
Nakaharap sa akin 'yung babae tapos si Art nakatalikod sa view ko.

"Paano mo nasabing mahal mo nga ako, ha?" Kinabahan ako bigla sa pagsasalita niya.
Ngayon ko lang kasi narinig 'yung boses niya at parang ang cold...gininaw naman ako
bigla.

"Alam ko kasi sa sarili ko 'yun, I know that I'm already inlove with you." Parang
naawa naman ako bigla dun sa babae, para kasing ano, uhm, nagmamakaawa siya?
Maganda na sana siya, parang desperada nga lang.

"Prove it." Still, napaka cold ng boses niya. Wala talagang emosyon. Mahinahon pero
parang.. walang kahit na emosyon sa boses.

"I'll do anything." Para namang nabuhayan ng loob 'yung cute na babae.

"Kung totoo nga 'yang pinagsasasabi mong mahal mo ako..." Nakasilip pa din ako,
naghihintay kung ano mangyayari. Kahit ako naeexcite sa susunod na mangyayari!

"Ano?"
"Have sex with me" Watdapak! Sa sobrang pagmamadali ko para magtago at dahil sa
kaba na nararamdaman ko, napapalo ako bigla sa pintuan. Tumakbo ako papunta sa 3rd
cubicle. SHET! Kinakabahan ako. Nashock naman kasi ako dun eh! Hello? What's with
that?! Anong kalokohan 'yun?

Wala naman akong narinig na nag 'sino 'yan' or nagtaka kung ano 'yung sounds na
naproduce ko kanina dahil sa pintuan. Nabigla kasi ako hello, sorry na.

Naghintay muna ako ng ilang minutes. Pagbukas ko ng pintuan sa cubicle ko, ayun...
clear. Wala namang tao. Paglabas ko ng cr,

"Ay paksyet!" Nashock ako ng uber super duper mega hyper supermarket ng bonggang
bongga. Ikaw ba naman hindi magugulat eh kaharap mo si Art! Kakashock!

"Uh... Ano... Uh..." Binalik ko ang naubos kong poise sa pagsigaw ko ng paksyet.
Tumayo ako ng maayos tapos tinignan ko siya na kunwari wala akong narinig. "Baket?"

"'Wag kang maniniwala sa mga nakikita mo, lalo na sa mga naririnig mo" With those
words, naglakad na siya palayo sa akin. Nagtingin tingin din ako sa paligid, wala
na 'yung cute na babae.

Ang weird ni Art.

Ito na talaga ang pinaka best way para madescribe siya. Pramis. Period. No erase na
talaga.

Pagkatapos ng nangyari kanina sa may CR, pumasok na ako sa classroom. Tinignan ko

muna 'yung upuan ni Nate kung nandun na siya...wala pa din. Nalungkot lang ako ulit
saka ako umupo sa upuan ko hanggang sa mag uwian, lutang na lutang ang isip ko.

Medyo napuyat ako kakahintay sa text ni Nate pero wala eh, balewala ang paghihintay
at pagpupuyat ko dahil wala pa din talaga akong natatanggap kahit wrong send man
lang galing sa kanya.

Mukha akong sabog nung pumasok ako sa school kinabukasan dahil mentally unprepared
ako at medyo emotionally damaged.
"Ianne, may balita ka na ba kay Nate?" Tinignan ko lang 'yung kaklase ko na parang
sinasabi ko 'yung 'mukha-ba-akong-may-balita-sa-kanya' look pero huminga na lang
ako ng malalim saka sinagot ang tanong niya.

"Wala pa." Umupo ako sa upuan ko at nagbuntong hininga buong magdamag hanggang sa
malapit na mag uwian. Ang hirap pala ng ganito, I feel so empty! Kahit inaaya

ako ng mga kaklase ko na maglunch, magbreak kasama sila-wala akong gana.

"Sabi ni Rhea, nakita daw niya si Nate kahapon sa café.com" Napatingin ako sa
kaklase ko na biglang nagsalita sa tabi ko. Kahapon sa café.com? Kahapon nung halos
hindi na ako pumasok sa mga subjects namin kakahintay ng text niya?

Bakit siya pupunta dun? At bakit siya pupunta dun pero hindi siya pumapasok? At
bakit siya pupunta dun pero hindi siya pumapasok at hindi niya sinasabi sa akin?

"Sure kang si Nate 'yun?"

"Oo daw. Eh di ba glass window 'yun? Nakita ni Nate na nakatingin si Rhea, parang
nagtatago daw. Ewan." Nagtatago? Bakit siya magtatago? Anong tinatago tago niya?

"Sa tingin mo ba andun siya ngayon?"

"Ewan ko lang, siguro. Try mo puntahan mamaya." Umalis na 'yung kaklase ko sa tabi
ko kasi dumating na 'yung teacher namin saka nagsimula na ang klase. Nagkaklase
kami pero 'yung utak ko nakatuon sa pagpunta ko sa café.com.

Pagkatapos ng klase, uwian na namin. Nagmamadali akong pumuntang locker area para
ilagay na ang mga books at notebooks kong hindi ko gagamitin. Well, actually,
ilalagay ko lahat sa locker.

Pagdating ko sa locker area, may mga tao na din at nag aayos ng mga gamit nila pero
isa lang ang pumukaw sa paningin ko.

Si Art.
Lumakas ang kabog ng

dibdib ko ng hindi ko malaman kung bakit. Nanlalamig na din 'yung kamay ko na

parang pinapasmado dahil sa kaba nung nakita ko siyang nakaharap sa locker niya at
may tinitignan na papel. Love letter? Nakastationary kasi. Napansin ko rin na may
mga babaeng nagbubulungan habang nakatingin kay Art, ah so parang secret admirer
sila, ganun?

Napatingin naman ako agad sa ibang direskyon nung bigla siyang tumingin sa akin.
Nagmadaling akong ilagay sa locker ko 'yung mga gamit na dala ko saka ako agad na
umalis papuntang internet shop.

Pagdating ko sa tapat ng café.com internet shop, hindi ko nakita si Nate kaya naman
nagdalawang isip ako kung papasok pa ba ako o hindi eh kita naman sa glass window
na walang Nate sa loob. Pero kahit na anong dalawang isip pa ang isipin ko, pumasok
ako sa loob. Medyo malaki kasi 'tong internet cafe na 'to dahil may kainan tapos
may computeran.

Napatingin ako sa mga sulok sulok na nagcocomputer at bigla akong kinabahan at

napatago bigla sa may isang gilid.

SI NATE BA NAKITA KO?

Iniangat ko ang ulo ko para tignan ulit ang nakita ko. Tumingin ako ng mabuti dun
sa mukha nung lalaki at hindi nga ako nagkakamali! Si Nate nga 'yun!

Naglakad ako palapit sa kanila pero naglakad ako mula sa likod niya kaya inikot ko
talaga ng bongga ang buong cafe. Tinignan ko kung ano ginagawa niya sa computer,
no. Wait! Hindi siya ang nagcocomputer! Nakatabi lang siya dun sa isang babae na
nakatali ang buhok na siyang nagcocomputer.

Iniisip ko muna na baka hinihintay lang ni Nate na matapos 'yung babae sa

pagcocomputer

pero nalaman ko na lang na magkasama nga talaga sila nung tumayo si Nate at
nakipagbeso dun sa babae!

Parang lahat na ata ng dugo ko ay umakyat sa ulo ko at nag init ang buo kong
katawan. Nanikip ng kaunti ang puso ko tapos napasama bigla ang paningin ko na
parang nagdidilim.
Kung ganito feeling ng nagseselos, oo ata. Nagseselos ako!

Lumabas na agad ako ng cafe saka umuwi ng bahay.

Ang weird. Sobrang weird talaga ng feeling ko. Parang dinudurog 'yung puso ko
habang nasa jeep ako hanggang pag uwi ko. Hindi na nga ako kinausap nila mama at
kuya. Ang sakit sa damdamin. Ang bigat sa puso...

Teka. Parang baliktad?

Masakit sa puso at mabigat sa damdamin pala. Hahahaha.

Dumiretso ako sa kwarto ko, humiga at niyakap ng mahigpit 'yung favorite kong unan.

DING DONG *dantes*

Tumunog cellphone ko?

DING DONG DING DONG DING DONG DING DONG

Napatingin ako sa screen ng cellphone ko at biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko.

<3.NateKo Calling...

Accept Reject
Nakatitig lang ako sa cellphone ko. Bakit siya tumatawag? Anong meron? Pero kahit
na sobrang inis ko, sobrang galit, sobrang lungkot, inaccept ko pa din 'yung call.

"H-Hello?" Feeling ko first time ko lang kausapin si Nate sa nararamdaman ko.

Umiikot 'yung chan ko na feeling ko matatae ako.

"Mahal kita." Bago pa ako makasagot, binaba na agad niya 'yung phone niya.

TOOTs TOOTs TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOTs

Nakatapat pa din sa tenga ko ang cellphone ko kahit na 'yung busy tone na lang ang
naririnig ko. Hindi ko namamalayan, naluluha na pala ako pero after ilang seconds,
humagulgol na ako ng tuluyan.

Ano ba talaga ang mararamdaman ko? Ang gulo mo Nate, sobra.

---x
Author's Note:
*edited: 11/11/12: Dedicated to ivebeentheredonethat sa pagsuporta ng afgitmolfm at
sa pag gawa ng birthday gift na one shot. Isang nakakakilig na oneshot po itech,
kahit hindi ko kilala si Garred eh kinilig pa rin ako hahaha. Salamat sa pagbabasa
ng afg! Pasensya na kung hindi sa 5chapinaday nakalagay :<

CLICK EXTERNAL LINK TO READ THE ONE SHOT.

Sa mga naglagay ng afgitmolfm sa reading list nila, sa mga naglike/vote at sa mga

nagcocomment ng story na 'to, MARAMING THANK YOU :">

=================

Chapter 5: Surprise Surprise!

Ann (purpleyhan)
"Hello .L./Rayne! I'm a fan of yours sa CC. Silent reader nga lang kasi wala akong
account dun dati. BWAHAHAHA. I've read afgitmolfm and trip dati pa :))) seriously,
sobrang ganda ng stories mo :)) HAHA di ako makaget-over sa laway ni Art. BWAHAHAHA
<3"

---x

Monthsary na namin ngayon. Hindi man official date pero monthsary pa din namin
ngayon. Napagkasunduan na namin 'to.

Pumasok ako ng school ng mas sabog pa nung nakaraan dahil sa pag iyak. Mentally
unprepared, emotionally semi-damged at physically ugly na ako.

Pagpasok ko ng classroom, unang hinanap ng mata ko ay 'yung pinaka mamahal ko. Pero
sa paghahanap kong 'yun, parang gusto ko na lang ulit umuwi at umiyak. Wala, wala
pa din si Nate.

Akala ko ngayong monthsary namin magpapakita na siya sa akin pero mukhang wala na
talaga siyang balak magpakita. Naiinis na ako at parang gusto kong umiyak sa
sobrang inis.

Pagkatapos ng klase namin, pumunta ako ng café.com. Hindi ko alam pero parang may
bumulong sa tenga ko na pumunta ako dun at makikita ko si Nate. Pagdating ko, hindi
nga ako nagkakamali.

May isang babaeng nakaupo sa tapat ng computer katabi si Nate at 'yun ang 'yung
babaeng nakita ko last time.

Pumasok ako sa loob ng café at pumwesto sa may harap ng computer nila. Nagtatawanan
pa sila. Kumukulo na naman 'yung dugo ko, naiinis na talaga ako ng sobra. Sa
tawanan nilang 'yun, hindi nila ako napapansin na nasa harap na nila. Naglakad ako
papunta sa may likod ni Nate

at talagang hindi nila ako napapansin ah! Ano ako, invisible?!

"Ianne!?" Parang gulat na gulat siya ng makita niya ako sa likod niya kaya napatayo
siya, pati 'yung babaeng katabi niya. Tinaasan ko lang silang dalawa ng kanang
kilay ko.

"Happy Monthsary ah." Nginitian ko silang dalawa na parang papatayin ko silang

dalawa. Hindi sila nakapagsalita kaya umalis na ako.

Habang naglalakad ako palabas ng café, nanghihina na 'yung tuhod ko at kusang

lumalabas na ang mga luha galing sa mata ko. Paglabas ko, hindi ko na napigilan ang
pag iyak ko. Sa sobrang panghihina din ng tuhod ko, napaupo na lang ako sa may
gilid ng café kahit na maraming tao.

Wala na akong pakielam kahit na maraming nakakakita sa akin. Wala na akong pakielam
kahit na nakakahiya na. Wala akong pakielam kahit na nakikita ako ng maraming tao
na parang gusgusing bata na naiwan ng nanay kaya umiiyak.

Ang gusto ko lang ngayon, ilabas lahat. Ilabas lahat ng-

"Ay bastos!" Napatayo ako ng hatakin ako ng isang kamay patayo. Naaninag ko mula sa
malabo kong mata due to tears na si Nate pala ang humatak sa akin. Pero ito ako,
patuloy na umiiyak.

"Ano bang ginagawa mo Ianne? Bakit ka umiiyak? Nasasaktan ako." Niyakap niya ako.
Inaalis ko ang pagyakap niya sa akin pero sobrang nanghihina na talaga ako.

Sa bawat tulak na mahina ko, hinihigpitan niya 'yung yakap niya.

"Nakakainis ka!" Iyak lang ako ng iyak. Gulong gulo na ako, ano na ba gagawin ko?
Ha Nate, ano na ba?

"B-bakit? Tahan ka na, please..." Finull force ko ang sarili ko para kumalas sa
pagkakayakap niya.

"ANONG BAKIT? HINDI MO BA ALAM, HALOS 1 WEEK KANG HINDI PUMASOK SA SCHOOL WITHOUT
EVEN TELLING ME WHERE ARE YOU OR WHAT'S GOING ON?! TAPOS MARIRINIG KO NA LANG SA
KAKLASE NATIN NA DITO KA SA CAFÉ.COM PUMUPUNTA. AND THEN, MAKIKITA KONG KASAMA MO
'YUNG BABAENG 'YUN!? WHAT ARE YOU SAYING NA 'BAKIT' HA!? HINDI MO BA RAMDAM, MISS
NA MISS NA KITA. ALAM MO BA 'YUN? AT NGAYONG 1ST MONTHSARY NATIN, HINDI KA MAN LANG
PUMASOK PARA BATIIN AKO. ANO NA BA NANGYAYARI HA NATE? GUSTO MO NA BANG TUMIGIL NA
LANG TAYO? HOW DARE YOU DO THIS TO ME?! KITA MO NATE?! NAPAPAENGLISH NA AKO SA
SOBRANG GALIT SA'YO!" Tinanggal ko sa daliri ko 'yung infinity couple ring namin.
"At etong singsing na 'to, binabalik ko na sa'yo! Ibigay mo na lang d'yan sa babae
mo at kayo na magkamit ng infinite love niyo!" Kinuha ko 'yung kamay niya at
inilagay dun with force 'yung singsing.

Ngumiti lang siya na akala mo wala siyang ginagawang kagaguhan. Hinawakan niya
'yung kamay ko tapos kiniss niya. Anong problema niya?!

"Ianne," tinignan

ko lang siya ng masama. "Ano ka ba naman..." Nagulat na lang ako kasi bigla siyang
tumawa na parang may nakakatawa sa sitwasyon namin. Nakakainis. He's not taking
everything seriously.

"Tumahan ka na nga, before I explain everything." Ako naman si uto uto ay pinilit
ang sarili na tumahan. After ilang minutes, tumigil na din ako sa pag iyak at medyo
humihinahon na ng kaunti.

"Ok, first of all. Nag absent ako ng 3 days dahil pumunta kami ni papa sa Bicol for
some business. Hindi ako nakapagtext sa'yo kasi naiwan ko ang cellphone ko dito sa
Manila. Second, ang babaeng 'yan ay si ate Aika, isang programmer at PINSAN ko. 3rd
of all, kaya nag absent ako ng dalawang araw at laging andito sa café.com dahil
nagpapagawa ako ng website kay ate Aika. Partner din siya ng owner nitong café.com
kaya dito kami lagi." Napanganga ako ng kaunti sa sinabi niya. Napatingin ako sa
sinasabi ni Nate na ate Aika, nakangiti lang siya na nagwave pa ng kamay. "At ano
ka ba Ianne, hindi mo ba tinitignan 'yung cellphone mo?"

Bigla kong naisip 'yung cellphone ko. Hindi ko na pala nagalaw 'yun simula nung
tumawag siya tapos hindi ko na chinarge kaya lobat.

"B-Bakit?"

"Tinatawagan kita sabay nating makita 'yung website ng 6pm. Kasi sabi ni ate Aika,
masesettle na 'yung website ng 5:30. Eh pumunta ka ba naman dito ng 3:oo"

"Ha?"

"Regalo ko sana sa'yo 'yung website natin. Ako gumawa ng lahat ng designs tapos si
ate Aika lang ang naglagay ng mga gusto ko... Ano? Ok na bang explanation?" Nanliit
naman ako sa kahihiyan.

"Hindi nga?" Niyakap na naman niya ako ng mahigpit tapos ngumiti.

"Sira ka talaga, iiyak iyak ka ng wala namang dahilan. Ikaw talaga oh!" Pinisil
niya 'yung pisngi ko. "Ang cute cute mo talaga, para kang bata." Ginulo niya 'yung
buhok ko sabay ngiti niya. Napangiti na din naman ako.

"Ikaw naman kasi eh, hindi mo kasi sinasabi agad." Natatawa ako sa kahihiyang
nangyari sa akin ngayon. Nakakaasar talaga! I was making conclusions with out even
thinking, gahd. Omg, as in omg lungs.

"Surprise nga di ba? Hindi ka talaga pwedeng sinusurprise eh." Tumawa siya tapos
tumawa na din ako. Nagsorry na din ako kay ate Aika sa inasal ko kanina at sabi
niya ok lang daw 'yun, ang cute ko daw magselos.

Okay, ang cute ko daw kasi.

"So ano, uwi na tayo sa bahay natin-este, sa bahay mo. 6pm, buksan mo website
natin, ha?" Kiniss niya ako sa cheeks. Bigla namang gumaan 'yung pakiramdam ko,
feeling ko nawala lahat ng problema ko sa mundo. "Makalimutan ko pa," sinuot niya
'yung singsing na ibinigay ko sa kanya na binili niya sa daliri ko. "'Wag mong
tatanggalin 'yan, kakatayin kita! Okay?"

"Teka, may nalimutan pala ako sa loob, d'yan ka lang! Ayokong mawala ka." Bago pa
pumasok si Nate sa cafe, ginulo naman niya 'yung buhok ko tapos nginitian ako. "Ate
Aika, ikaw na bahala ah?" Kasama niyang pumasok si ate Aika.

Habang naghihintay sa labas ng cafe, may napansin akong isang lalaki na matangkad,
maganda at payat ang pangangatawan na papunta sa direksyon ko. Isang pamilyar na
mukha-si Art? Akala ko lalagpasan lang niya ako pero tumigil siya sa may gilid ko
pero hindi siya nakatingin sa akin pero napatingin ako sa kanya nung nagsalita
siya.

"Bago ka maniwala, alamin mo muna." Pagkalagpas niya sa akin, biglang dumating si

Nate at inakbayan ako.

"O, tara na?"

Umuwi na kami, este ako pala. Naghintay muna ako ng ilang oras at binuksan ang
website namin ni Nate. Sa dinami dami ng nakalagay 'dun-'yung impormasyon tungkol
sa amin, 'yung mga pictures namin, may ilan pang pictures na ginawa si Nate na
parang kinakasal kami at kung anu-ano pa. May kwento pa ng love story namin, ang
kyut. Ang cute ng lahat pero isa lang talaga ang nag caught ng attention ko.
Isang picture na gumagalaw 'yung words tapos wala, I find it sweet. :">

Siguro nga tama si Art. Even though he's kinda weird, the words he said makes
sense, so much sense.

---x
Author's Note:
Dedicated kay Ann dahil pinakilig niya ako sa messages niya sa page ko dito.
Dedicated din sa kanya kasi hindi daw siya makaget over sa laway ni Art. Hahaha. Hi
Ann! :">

=================

Chapter 6: BOO!

Gee (thecagedDOLL)
"sabaw mo naman rayne! :D kinalabutan ako. :D "

---x

Naatasan 'yung section namin na magpalipas ng isang gabi sa school para ayusin
'yung gymnasium namin para sa alumni event na darating. So here we are, sa gym,
busy na busy.

10:3o na ng gabi pero hindi pa din kami kumakain. Busy kasi kaming lahat sa kanya-
kanya naming gawain. Sa laki ba naman ng gym namin at dedesignan pa namin 'to.

"Ianne, pakuha naman nung mga paint sa THE room please. Isama mo si Nate kung gusto
mo." Tumango lang ako sa utos sa akin ni president. Pinuntahan ko si Nate na
nakikipag tawanan sa mga kaibigan niyang lalake. Hinawakan ko sa kamay si Nate kaya
wala siyang reaksyon nung hinila ko siya palabas.

"Grabe, ang lamig naman dito, bakit dito mo pa gusto Ianne?" Napatingin naman ako
sa sinabi ni Nate tapos 'yung itsura niya, nakangiting aso.

"Sira! Kukuha lang tayo ng paint!" Binatukan ko lang naman siya kasi 'yung itsura
niya eh! Nakakaasar. Hahahaha!
"Joke lang eh. Kung makabatok naman 'to." Tumawa lang ako habang nagkakamot siya ng
ulo niya. Ang layo naman kasi nitong THE room, nasa kabilang ibayo pa ng field. Ang
dilim dilim pa, paano sa buong field, guard house lang nagbibigay ng ilaw which is
medyo malayo pa sa amin kaya medyo madilim pa din.

"Ianne, natatakot ako..." Napatingin naman ako sa kanya na

akala mo natatakot talaga 'yung itsura niya.

"Bakit ka naman matatakot?" Natatawa kong sabi sa kanya.

"Natatakot ako, baka mawala ka eh. Akin na nga 'yang kamay mo." Kinuha naman niya
'yung kamay ko at nilock ang fingers niya sa fingers ko. Ang romantic na sana ng
ambiance eh, ang lamig lang talaga tapos sobrang dilim.

After hundreds of years ng paglalakbay namin sa field, nakarating na din kami sa

wakas sa THE room. Medyo madilim kaya binuksan ko 'yung ilaw.

Pag bukas na pagbukas ko ng ilaw, biglang...

"AHHHHHHHH!!!!" Napatingin ako sa labas ng makarinig kami ng napaka lakas na sigaw

ng batang lalaki. Biglang lumamig pakiramdam ko at napapisil ako sa kamay ni Nate.

"Ano 'yun?" Tinignan lang niya ako na parang sinasabi na hindi daw niya alam.
Kinilabutan na lang ako na parang ewan.

"Bilisan na lang natin, baka nahulog lang kaklase natin." Tumango na lang ako sa
sinabi niya. Binilisan na namin 'yung pagkuha ng mga paint. Nauna ako lumabas ng
THE room tapos pinatay na ni Nate 'yung ilaw paglabas niya.

TOINK TOINK

Napatingin ako sa loob ng THE room na madilim. Bago pa isara ni Nate 'yung pintuan
ng THE room, may gumulong

na bola palabas. Tumaas lahat ng balahibo ko sa katawan. SHIT!

"S-sa-an ga-galing 'yung bola?" Tinignan ako ni Nate saka 'yung bola dahil sa
pagturo ko. Tinignan niya ako na para siyang nagtataka.

"Anong bola?" SHIT. Alam mo 'yung feeling na nakataas na nga 'yung balahibo mo,
tumataas pa lalo sa sobrang takot?! As in lahat ng pwedeng tumaas na balahibo sa
buo kong katawan tumaas na.

"H-ha? Hi-hindi mo ba naki-kita?" Nanlaki mata ko sa pag iling niya. OH HINDE.

"W-wala, tara na nga!" Pagtingin ko sa lapag, nawala 'yung bola! EEKKK! Nagmadali
akong lumakad palabas ng building. Bakit ganun? Hindi nakikita ni Nate 'yug bola?
Bakit ang taas ng balahibo ko?! Bakit!? Parang natatakot ako na ewan na hindi ko
alam. Oh my gahd.

Medyo hingal na hingal si Nate dahil hinabol niya ako kasi ang bilis ko maglakad na
medyo tumatakbo na ako. Nilock pa kasi niya 'yung pintuan ng THE room.

Nung nasa kalagitnaan na kami ng field, parang may kung anong pwersang tumulak sa
akin para lingunin 'yung building kung nasaan 'yung THE room. Nagulat ako at
kakababa lang ng balahibo ko eh tumaas na naman nang makita ko 'yung bola na
tumatalbog!

"N-Nate! Na-nakikita mo ba 'yun?!" Hinawakan ko 'yung braso ni Nate tapos tinuro ko

'yung bolang tumatalbog. Liningon naman niya 'yung bola pero---

"Saan?" Tinignan ko si Nate, nakatingin naman siya sa tinigtignan ko. Ano ba,
duling ba siya?! Ano ba! Bakit hindi niya makita 'yung bola!?

"'Yung bola, ayun, 'yung bola tumatalbog mag isa!" Tumatalbog pa din siya sa harap
ko! Bakit hindi nakikita ni Nate?! Ginulo naman niya 'yung buhok ko tapos ngumiti.

"Imagination mo talaga! Itigil mo na nga panonood ng mga horror. Naniniwala ka na

eh." Inakbayan niya ako para maglakad na palayo para makabalik na sa gym. Pero bago
pa kami makapasok sa gym naghuling sulyap ako sa may THE room. Kinilabutan ako lalo
kasi--
MAY NAKITA AKONG BATANG KUMAKAWAY HAWAK HAWAK 'YUNG BOLA!

Napakapit ako ng napaka higpit kay Nate na siyang ipinagtaka niya. Pagpasok namin,
para akong matatae sa takot. Ano ba nakita ko? Imagination ko nga lang ba 'yun o
totoo? Estudyante ba 'yun o ano? or worst, MULTO BA 'YUN!?

"Guys, may nahulog ba dito?" Tanong ni Nate habang nilalapag 'yung mga paint sa may
bleachers. Busy na busy mga kaklase ko na parang walang nakakarinig sa kanya.

"Oy" Hinawakan niya sa braso 'yung kaklase naming naglalakad kaya napahinto ito.
"May nahulog ba kanina dito tapos sumigaw?" Tinignan ng kaklase namin si Nate na
parang nagtataka.

"Ha? Wala naman." Kinilabutan na naman ako. Baka.. Baka... Nagkatinginan kami ni
Nate, omaygahd. Wag mo sabihing 'yung naranig namin eh 'yung batang...!!

!!!

"Nate..." Humawak ako sa braso ni Nate ng sobrang higpit at inalalayan ako.

Inakbayan naman niya ako at parang niyakap niya ako gamit ang isang kamay niya. "N-
nat-tatakot na ako"

Ngumiti lang siya sa akin tapos umupo lang kaming dalawa sa may bleachers.

"Guys, dinner na." Pagkaanounce ng president namin ay nagsitakbuhan ang mga kaklase
namin sa kung saan nakalagay 'yung pagkain. Nakabilog kaming lahat habang kumakain
ng niluto ng mommy ng president namin.

"Alam niyo ba?" Napatingin kami sa president ng klase namin. Ang seryoso ng mukha
niya.

"Alam niyo bang may kasama tayo dito?" Nagsitayuan na naman mga balahibo ko.
Napakapit na naman ako sa braso ni Nate ng sobrang higpit.

"And to tell everybody the truth, hindi siya kaklase natin."

"Eh ano? Janitor" Tumawa 'yung buong klase pero hindi ako natatawa.

"Ianne, bakit namumutla ka?" Niyakap ako ulit ni Nate gamit ang isa niyang braso.

"Ianne..." Tumingin ako sa president namin na nakatingin sa akin. "He's at your

back."

OH MAY GAHD! Napayakap ako ng mahigpit kay Nate. Nagsitayuan mga balahibo ko at
napapikit sa sobrang takot.

"Wala namang tao sa likod ni Ianne ah!" Naririnig kong mga komento ng mga kaklase
namin dati.

"Tao siya dati, pero kaluluwa na siya ngayon." Napadilat ako sa sinabi ni President
at nakita ko 'yung iba kong mga kaklase, parang natatakot na din sa sinasabi ng
president namin.

"May third eye ako at nakikita ko 'yung bata sa likod ni Ianne, begging for some
help." Pahabol niyang sinabi.

"A-ayoko na Nate..." Tinignan ako ni Nate. Naluluha na ako sa sobrang takot. Ayoko
na talaga.

"Ano ba? Hindi na kasi nakikipag lokohan eh." Medyo tumaas na ang tono ng boses ni
Nate, I can sense na naiinis na siya.

Tumayo 'yung president namin. "I'm not joking around. John Michael Cruz jr. ang
pangalan niya."

Kumunot 'yung noo ni Nate tapos tumaas 'yung isang kilay niya. "Ano ka? teacher
kaya natin 'yun."

"No, he's the son of our teacher." Tumaas balahibo ko ng sabihin niya 'yun. May
anak ba si sir? I thought single man siya?
"Siya ang anak ni sir Michael. 6 years old pa lang siya nang namatay siya dito sa
school. Sa likod siya ng school nakalibing, hindi niyo ba alam 'yung storyang 'yun?
Last year

lang nangyari 'yun ah?" Umiling 'yung mga kaklase ko. Ako, nakatingin lang sa
president namin. Ang lamig ng paligid, hindi na talaga ako kumportable.

"Naglalaro siya ng bola dati doon sa building ng mga supplies natin. Like THE room,
computer lab, science at 'yung iba pa. Gabi na, mga 11pm at nagtatrabaho pa si sir
Michael. Hindi alam ng mga guard, may pumasok na magnanakaw at pumunta sa building
na 'yun. Eh di ba andun nga 'yung bata? Nakita ng magnanakaw si John at hinila
papuntang THE room, doon siya pinagtataga at pinatay. Nawawala na 'yung bola na
nilalaro niya nung gabing 'yun. Hindi alam kung nasaan, o baka kinuha na nung
magnanakaw. At dahil sa binuksan niyo 'yung ilaw kanina sa THE room, nagulo na
naman daw siya." Tumaas balahibo ko. Kinikilabutan. Nilalamig. Naiiyak.

"Ikaw kasi eh!! Pinapunta niyo pa kami dun!" Sabi ko kay president habang mangiyak
ngiyak na ako sa sobrang takot nun.

"H-hindi ko alam na magagambala siya, kakasabi lang niya sa akin ngayoon... I'm
sorr--"

May kung ano pang sinabi 'yung president pero nawala 'yung buo kong pandinig at
nakaramdam ako ng sobrang lamig sa balikat ko.

"Tulungan mo ako" OMG.

---x
Author's Note:
I'm pretty sure na may 20 readers ako dito sa afgitmolfm wattpad version at
kinikilig ako dito. Pero mas kikiligin ako kung magpapakilala kayo. Ahehehekz.

Kaya naging horror ito kasi nagkataon lang na October 31 ko ginawa ang chapter na
'to nung first time kong ginawa 'to sa CC so yeaaahh, nakibagay lang ako sa panahon
noon. Eh ayaw ko naman 'to tanggalin kasi part din ng story. Ahihihi.

Dedicated kay Gee dahil siya ang pinaka unang idol ko sa Creative Corner at kinilig
ako nung nagcomment siya sa chapter na 'to. Sino nga ba ang hindi makakakilala sa
kanya eh naging AUTHOR OF THE YEAR 'yan sa candmag magazine? Goodbye Mr Cyborg?
Sinong hindi pamilyar sa kwentong 'yan di ba? Hi Gee kung mababasa mo man
itech. :">

I remember my first day in Creative Corner. Fortune cookies ni inluvagal_08 ang una
kong nabasa tapos 'yung chickboy. :D
=================

Chapter 7: Si Sir Michael

Bruhang Zii (~mystic.lady)

"OHMIGAHD!!!
nagdrugs ata talaga 'yung teacher eh.

pero natawa ako sa part na 'to. hahaha.. ;D

"Katapusan ko na ba 'to? Mamamatay na ba talaga ako? magmumulto na din ba ako!?""

---x

Ang sabi ni president, puntahan ko daw si Sir Michael para matulungan si John,
alamin kung ano talaga nangyari at alamin kung nasaan 'yung laruan na bola ni John-
para daw matahimik ang kaluluwa niya.

Tutal malapit lang naman ang bahay nila Sir Michael sa school, pumunta ako
pagkagising ko kinabukasan. Hindi ko na inabala si Nate dahil alam kong pagod siya
kakabantay sa akin dahil nga sa sobrang takot ko.

TEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEKTAAAAAAAAAAAAAAAAAAKTOOOOOOOOOOOOOK (door bell 'yan)

"Hmm?" Bumungad sa akin ang antok na antok na mukha ni sir Mike. Kinukusot pa niya
'yung mata niya na feeling ko ay nagising ko siya dahil ang aga kong pumunta.

"Sir Mike, pwedeng pumasok?" Parang natauhan naman si sir nung nagsalita ako.
Pinapasok naman niya ako sa bahay niya at pinaupo dun sa may sala. Inalukan niya
ako ng inumin pero sabi ko sandali lang naman ako dun.

"Oh, ano bang sasabihin mo at ang aga naman ata?" Kinabahan ako sa sasabihin ko at
nanlalamig ang kamay ko. Paano kung itanggi niya? Paano kung hindi naman pala

niya anak 'yun? Paano kung jinojoke time lang ako ng president namin?

Pero sino 'yung bumulong sa akin?

"Uhm, sir..." He gave me a look na parang sinasabi na 'ano?'

"May asawa ba kayo?" Nagulat siya sa tanong ko dahil halata sa mata niyang parang
nagising lalo. Kinabahan ako lalo. "Ah eh.. pwede naman pong hindi niyo na lang
sagutin, aalis na lang po ako." Tatayo na sana ako para makalabas na dahil sobrang
uneasy ng atmosphere pero napatigil ako nung nagsalita si sir.

"Meron." Napatingin ako kay sir, seryoso 'yung mukha niyang nakatingin sa kawalan.
"Actually, she died, last year." Nakikita ko 'yung lungkot niya sa mukha, para
tuloy lumungkot aura ng buong bahay.

"I'm sorry sir..." Tumingin siya sa akin tapos ngumiti, pinaupo niya ako ulit kaya
ako naupo.

"Ok lang." Kinilabutan ako sa ngiti niya, para kasing may nakatago dun sa ngiti
niya eh.

"M-may... M-may anak po ba kayo?"

"Yes, he's a junior. John Michael Cruz jr, ako ang senior." OMG. Kinilabutan na
naman ako. Totoo kayang... "But he died, last year din." OMG totoo nga!

"I'm sorry. Dalawa-" Bago ko pa mapagpatuloy 'yung sasabihin

ko ay napatigil na naman ako sa sinabi ni sir.

"Don't be sorry, gusto ko din naman 'yun eh." Tumaas balahibo ko sinabi ni sir.

"A-ano pong-"

"I killed that kid" Nanlaki ang mga beautiful kong mata. Nakaramdam ako ng takot
pero hindi takot sa patay kundi takot sa buhay, kay sir... "Siya may kasalanan kung
bakit namatay 'yung pinaka mamahal kong asawa! Kung hindi dahil sa pesteng bola
niya na hinabol ng asawa ko, HINDI MAMAMATAY ANG PINAKA MAMAHAL KO!! Sinisisi ko
'yung batang 'yun sa lahat. Ang kapalit ng buhay ay buhay din kaya kinuha ko 'yung
buhay niya kapalit ng buhay ng asawa ko na kinuha niya." Tumawa si sir pero at the
same time ay umiiyak siya. Is he in drugs?

"Siguro nabalitaan mo na 'yung pagpatay sa batang 'yun ng magnanakaw. Ako lang ang
nagsabi na magnanakaw 'yung pumatay para hugas kamay ako. AKO talaga ang pumatay sa
batang 'yun, sinunog ko pati 'yung pesteng bola niya! 'yung pesteng bola na 'yun!"

"Uhm, salamat po sa info?" Nanginginig ang tuhod kong tumayo pero bigla niya akong
hinawakan sa braso.

"Anong info 'yang pinagsasasabi mo?" Takot na talaga ako pramis! "Ngayong alam mo
na ang lahat, hindi naman pwedeng makaalis ka ng pamamahay ko na gumagalaw pa di
ba?" Nanlaki

mata ko sa sinabi niya at lalong nanlaki ang mata ko sa paglabas niya ng kutsilyo
mula sa likod niya. OMG. MAGICIAN! K joklang, mamamatay ka na Ianne nakuha mo pang
magjoke!

"S-Sir. Huwag naman po sir. Hindi ko naman po pagsasabi eh. Promise po, secret lang
natin 'to!" Tumakbo ako para makawala ako sa pagkakahawak niya sa braso ko. Buset,
napalayo pa ako sa labasan!

"ANO KA, swerte?!"

"Hindi po ba?!-Ahh!" Bigla niya akong sinunggaban sabay saksak sa binti ko, syet
ang sakit! Nakakita ako ng napaka raming dugo na lumalabas sa saksak sa akin sa
binti. Napahiga ako sa sobrang sakit na nararamdaman ko tapos nakaramdam na naman
ako ng isa pang saksak sa isa kong binti.

Ang sakit! Ang sakit sakit.

Katapusan ko na ba 'to? Mamamatay na ba talaga ako? Magmumulto na din ba ako!?

Ayoko paaa~ Ayaw ko pa!

Dumilat ako at nakita ko ang mukha ni sir na may mga dugo sa mukha at kamay, syet!
Dugo ko ba 'yun? Huhuhuhu. Sinisipa sipa ko si sir at lumalayo ako pero lumalapit
naman siya. Nanghihina na ako, hindi ko na kaya...

May nakita akong parang silhouette ng isang lalaki sa may pintuan tapos may isa
pang lalaking pumasok.
"Ianne!!!" Nahihilo na ako at wala na akong makita pa kahit nakadilat naman ako.

"Argh!" Naramdaman kong may dumaplis na matulis na bagay sa pisngi ko. Nakarinig
ako ng kalampag, suntukan, mga bangga sa kahoy, mga kung anu-anong nalalaglag.

"Ianne! Gumising ka!" Nakaramdam akong may humawak sa akin at sa pisngi ko.
Naramdaman kong 'yung humawak sa akin, siya 'yun... Siya 'yun.

Si "Nate..." 'yun.

---x
Author's Note:
Alam ko ang storya ko ang pinaka magadang kwento na mababasa mo kasi all in one ang
category nito. MUHAHAHA. ANG KAPAL KO POWS.

Dedicated kay Bruhang Zii kasi, wala lang. Ahihihi hi bruhang Zii! :D

=================

Chapter 8: Feet to Walk

Pagdilat ng mga mata ko, sobrang liwanag muna ang nakita ko saka ko naaninag ang
likod ni Nate na nakaupo sa isang upuan sa isang coffee shop na parang may
hinihintay.

Nakangiti akong lumapit sa kanya, susurpresahin ko sana siya pero napatigil ako sa
paglapit nung may nakita akong babaeng palapit sa kanya na nakangiti. Wait,
pamilyar sa akin 'yung babae ah?

Tumayo si Nate at pinaupo dun sa isang upuan na parang nagpakagentleman. Parang may
kumirot sa puso ko nung nakita kong nakangiti si Nate dun sa babae. Sino 'yung
babaeng 'yun? Bakit pamilyar?

"Nate..." Lumapit ako kay Nate at hinawakan ang balikat niya pero laking gulat ko
ng biglang tumagos 'yung kamay ko sa balikat niya. WATDAPAK. Anyare?!

Napatingin ako sa mga kamay ko, inoobserbahan--bakit parang see through na 'yung
kamay ko? Wait.
Am I dead?

Napatingin ulit ako sa babae na nakangiting kausap si Nate. Pamilyar talaga siya
eh... AH! Siya nga! Siya nga 'yung cute na babae na nagtapat kay Art sa may cr
noon! Napatingin naman ako kay Nate, parang masayang masaya siya na kausap 'yung
babae.

Ang sakit na naman ng puso ko.

After ilang seconds, hindi ko na namalayan na tumutulo na pala mga luha ko mula sa
mga mata ko. Patay na ba talaga ako? Kung patay na nga ako, bakit nakakaramdam ako
ng sakit sa puso? Bakit ngayong nakikita ko si Nate na masaya sa piling ng ibang
babae, ang sakit sakit?

Pumikit ako ng matagal, baka panaginip lang

'to. Ianne, gumising ka na!

Pag dilat ko, ang sakit sa mata nung liwanag pero nung nakapag adjust na 'yung mata
ko, pamilyar 'tong lugar na 'to ah? Roof top. Roof top 'to ng school, 'yung may
view na pa heartshape 'yung formation nung mga lapida.

Pagtingin ko dun sa pwesto namin ni Nate dati, nakita ko si Nate, kasama 'yung
cute na babae. Napaluha na naman ako sa nakita ko, bakit... bakit?

"Ikaw lang ang dadalhin ko dito. Mamatay man ako at makasama d'yan sa mga lapida na
'yan, ikaw pa din talaga at ikaw lang talaga. Pangako."

Teka, sa akin sinabi ni Nate 'yun ah?

Nate! Bakit-bakit hindi ako makapag salita? Nate, sa akin mo sinabi 'yan ah! Anong
nangyayari?!

Gusto ko magwala, gusto kong sumigaw ng sumigaw pero walang lumalabas sa bibig ko.
Actually, hindi ako makagalaw.
Nakita ko si Nate na hinawakan 'yung babae sa mukha niya. Nakangiti lang silang
dalawa sa isa't isa, palapit ng palapit.

"I love you"

Pagkasabi niya nun, tumigil ang pagtibok ng puso ko.

"Ianne?"

"Nate..."

"Ianne!"

"Nate!"

"IANNE!" Napadilat ako sa narinig kong sigaw sa pangalan ko. Sobrang bigat ng buo
kong katawan, parang pagod

at nanlalamig. Malabo pa 'yung mata ko pagkadilat ko pero may naaaninag akong

parang may tao na nasa harap ko. Unti-unting luminaw ang paningin ko at nakita ko
si Nate. Napatingin ako sa paligid, ospital.

Panaginip lang pala.

"Nate?" Nagulat naman ako sa pagyakap sa akin ni Nate kahit medyo awkward position
dahil nakahiga ako tapos siya medyo nakadagan sa akin pero hindi talaga siya
nakadagan, parang ganun lang 'yung porma at iniiwasan niya akong daganan. Teka,
gets niyo ba?

"Nag aalala ako ng sobra sa'yo, buti gising ka na." Parang naramdaman kong umiiyak
siya, inilayo ko siya sa akin at tinignan ko ang mukha niya pero tinakpan niya ito
at lumayo sa akin. May kung anu-ano pa siyang pagpupunas na ginawa tapos nginitian
niya ako. Nakita ko sa itsura niya, kakaiyak lang talaga niya kasi medyo namamaga
'yung mga mata niya tapos parang stressed.

Tapos napangiti ako dahil naisip kong ako pala talaga mahal niya. Bakit ba kasi ako
nagkakaroon ng ganung panaginip eh.

"Umiyak ka ba?" Nakangiti kong sabi.

"Hindi ah!" Pinupunasan na naman niya 'yung mata niya, nangingintab eh. Hahaha ang
cute. "Naluha lang." Napangiti ako sa sinabi niya, adik talaga 'tong lalakeng 'to!

"Anong nangyari sa mukha mo?" Napansin ko kasing may galos 'yung mukha niya.

"Ah eto?" Hinawakan niya 'yung galos niya sa mukha. "Dahil kay Sir 'to eh. Buset na
'yon, ginalusan niya 'yung pinaka mamahal kong mukha."

"A-ano na nga pala nangyari kay Sir?"

"Sabi nila nasa mental hospital daw si sir. Gagamutin daw ata siya dun o therapy?
Hindi ako sure basta ganun. Kung hindi siguro kami pumunta dun baka wala na akong
maabutan na gumagalaw sa'yo. Nakakainis nga 'yun eh, naturingang teacher tapos
muntikan na niyang patayin 'yung pinaka mamahal kong Ianne." Ngumiti na naman ako
sa sinabi niya, para talaga siyang bata. "Sabi nga pala ng doctor, mga 2 weeks ka
dito. 'yung sugat mo kasi sa binti, ang lalim daw. Baka din daw mga 1 month kang
hindi makakalakad."

Casual na casual niyang sabi. Ah okay, 1 month akong hindi mak-

"A-Ano?"

Nanlaki ang mata ko sa narinig ko. Napatingin ako sa mga binti ko na parang may
kung anong nakabalot na ewan. Hindi ko magalaw. Hindi ko magalaw mga paa ko!

"N-Nate, hindi ko magalaw mga paa ko!" Naiiyak na ako sa nangyayari sa akin. Umupo
ako at nagpupumilit galawin ang mga paa ko. Hindi ko makagalaw! Hindi ko magalaw
mga paa ko!

Hinawakan ni Nate ang binti ko at iniayos na parang itatayo niya ako. Tumalikod
siya sa akin at binuhat niya ako na parang piggy back ride.
"Mga 1 week lang daw 'yang pampamanhid mo para hindi mo magalaw masyado at hindi
mastress kaya habang hindi ka pa nakakapaglakad," nilakad niya ako sa loob ng
kwarto. "Hayaan mong ako muna ang maging paa mo." Nakahawak lang ako ng mabuti sa
kanya habang napapangiti sa sinabi niya. Sinubsob ko 'yung mukha ko sa likod niya
kasi naiiyak na naman ako.

"T-Thank you."

"Basta magtiwala ka lang sa akin, kahit kailan, hindi kita iiwanang mag isa."

---x
Author's Note:
Dedicated kay spongylove_bob dahil parehas kaming peyborit ang spongebob (base sa
UN niya) at kinikilig ako sa paglike at pagcomment niya sa nakaraang chapters. Para
po sa'yo tong chapter na 'to. Maraming thank you pati na sa mga readers! :">

=================

Chapter 9: Pakiss?

Aly's reply from her story Memoirs of A Ruthless Heartbreaker to me (sweetrax)

"^Hindi naman talaga yun ang gusto kong iparating no. Haha. Hmm. Bakit nga ba hindi
ko inaasahan? Kasi taas kaya ng tingin ko sayo. Galing mo kasi eh. So parang
synonymous na yun para sa'kin ng mataas ang standards. Haha. E hindi naman ako
ganun kagaling kaya unexpected para sa'kin. Haha.

Try kong tapusin. Outlet ko ng stress to kaya malamang matatapos siya. Malamang
lang :)

Sana eh, lagi kang sipagin na mapunta dito. Hahaha ;)"

---x

Umayos naman na ang pakiramdam ko matapos ang 2 weeks kong pamamalagi sa ospital.
Totoo nga 'yung after 1 week magagalaw ko na 'yung paa ko pero SOBRANG SAKIT lang
naman niya kaya hindi ko pwedeng itapak or mabunggo o basta, alam mo 'yun?

Sa two weeks na pamamalagi ko dito sa ospital, halos dito na matulog si Nate

kakabantay sa akin. Actually, hindi ko nga siya masyadong naaabutang tulog dahil
binabantayan niya ako hangga't hindi ako tulog. Basta kapag 4pm na, andito na siya
sa ospital pagkagaling sa school at kinukwentuhan ako about his day.
Sabi ng doctor, pwede na daw akong umuwi pero hindi pa ako pwedeng maglakad.
Kailangan ko pa daw mag theraphy para hindi daw mabigla 'yung katawan ko. Oo lang
naman ako ng oo kasi sila mama at papa naman ang kumakausap sa kanila.

Dahil nasa Cebu sila mama at papa ngayon, wala kaming katulong at ayoko namang
maiwan sa bahay kasama ang kuya ko na baka mamaya siya pa maging dahilan ng
pagkamatay ko, uuwi muna ako sa bahay

nila Nate.

Mag lilive in na kami. JOKE. Nagpupumilit kasi si Nate na sa kanila muna ako tumira
for a month para sa theraphy thingy kasi mas malapit lang daw 'yung bahay nila dito
sa ospital tska less hassle. Aalagaan naman daw niya ako. Pumayag naman sila mama
at papa tska mga magulang ni Nate sa idea niya. Ewan ko ba kung bakit pumayag.

So ayun nga ang nangyari nitong nakaraang 2 weeks, mamaya maya darating na 'yung
magulang ni Nate at susunduin na kami para makauwi na ako't makapag pahinga sa
bahay nila.

Nakaupo lang kami ni Nate sa higaan ko habang naghihintay. Hindi kami masyadong
nagkukulitan dahil napagod siya kakaayos ng mga gamit ko dito sa ospital at
kakagaling lang niya sa bahay namin para kunin 'yung mga gamit ko para ilipat sa
kanila.

Ang sweet niya no?

Hinawakan niya 'yung kamay ko ng mahigpit.

"Ianne?" Nakangiti akong tumingin sa kanya pero parang natakot naman ako kasi
seryoso 'yung itsura niyang nakatingin sa akin.

"Hmm?"

"May tanong ako."

"Ano?" Parang may kung ano mang nagtrigger sa katawan ko para kabahan. What's with
kinakabahan ako? Magtatanong lang naman siya ah?

"Nakakahiya pero..." Weh? Pasuspense. "Gwapo ba ako?-ARAY!" Nabatukan ko lang naman

siya ng
wala sa oras.

"Ano ba namang tanong 'yan?" Natatawa kong sabi sa kanya.

"Gusto ko lang naman malaman eh..." Nagpout na naman siya. Ayan na naman ang pout
na 'yan, hindi na matanggal sa mukha niya. Tinakpan ko 'yung mukha niya gamit 'yung
isa kong kamay na hindi niya hawak.

"Ayan Nate! Ang gwapo gwapo mo na!" Inakbayan niya ako bigla tapos parang nilock
niya ako sa braso niya, 'yung parang sa wrestling.

"Ang sama nito!" Tumigil siya sa pang rewrestling sa akin pero nakaakbay pa din
siya sa akin. Kung kanina ang lakas ng tawa niya, nagseryoso na naman siya ng mukha
ngayon. Tinignan lang niya ako sa mata tapos lumunok. Nakita ko kasi adams apple
niya na gumalaw. Ahehehehe.

"Uhm Ianne..." Hinintay ko lang siyang ipagpatuloy 'yung sasabihin niya kaya hindi
ako nagsalita. "May tanong ako sa'yo."

"Gwapo ka na, oo na. Napipilitan ako." Tumawa ako pero napatigil din ako ng hindi
ko naramdaman na tumawa din si Nate. Anong problema nito? Why so serious Nate?!

"Ianne..." Ang seryoso naman ng pagkakabanggit niya ng pangalan ko, parang gusto
kong kabahan ah?

"P-Pwede bang..." Tinaas

ko lang 'yung kilay ko. "P-pw-wede bang... halikan kita?" Nagwala ang lahat ng
internal organs ko sa katawan ko. Para akong sasabog sa sinabi niya. Nanlaki ang
mga mata ko tapos nanlalamig 'yung kamay ko.

Hindi ko alam kung anong isasagot ko. Ano ba dapat isagot?!

"N-ngay-on n-na?" Rinig na rinig ko 'yung pagwawala ng puso ko sa sobrang kaba as

if 'yun na lang ang tanging tunog na pwedeng marinig sa kwarto na 'to.

Unti-unti nang lumapit 'yung mukha ni Nate sa akin. Hindi ko alam kung anong
gagawin ko kaya napatitig lang ako sa kanya, sa mga mata niya na unti-unting
sumasara pati sa mga labi niyang...unti-unting lumalapit sa mga labi ko.

Lalo akong kinabahan, omaygahd.

Ito na ba? Ito na ba ang first kiss ko? Dito na ba gaganapin? Ang unromantic naman
nito!

Napapikit na din ako at naghintay ng pwedeng mangyari, kinakabahan at walang

maramdaman kundi panlalamig.

BOOGSH!

Napadilat ako at napatingin kaagad sa may pintuan. Naramdaman kong dumampi 'yung
labi ni Nate sa pisngi ko dahil nga sa paglingon ko sa may pintuan. Sayang! Hindi
pa dumampi sa lips! Hahaha joklang.

"Nate?" Halata sa aming dalawa 'yung pagkakaba dahil napalayo kami sa isa't isa.
Medyo nawala 'yung kaba ko pero nanlalamig pa din ako.

"Ma!" Ngumiti 'yung mama ni Nate. 'yung ngiting...nang aasar.

"Naiistorbo ko ba ang mag irog?" Lumapit siya sa amin tapos pumasok na din 'yung
papa ni Nate.

"Anak, may laman na ba 'yan?" Tinuro ng mama ni Nate 'yung tyan ko gamit 'yung labi
niya. Hala!

"Ay hala! Wala po!" WAAAH. Nakakahiya naman! Nakakahiya!

"Agh, kakahiya." Narinig kong bulong ni Nate bago siya bumaba ng kama. Iniayos nila
'yung mga gamit ko at saka lang kami nakaalis sa ospital.
Nasa likod kami nakaupo ni Nate sa kotse nila. Hindi kami nag- iimikan pero
napapatingin kami sa isa't isa. Feeling ko 'yun na ang pinaka matagal na byahe na
naramdaman ko simula nung naging kami ni Nate. Awkward.

Naiwan kami ni Nate sa loob ng kwartong pansamantalang tulugan ko for 1 month sa

bahay nila Nate. Siya nga 'yung nag ayos ng mga gamit dahil nga sa hindi ako
nakakatayo. Teka, baka nagtataka kayo kung bakit hindi ako masyadong makagalaw eh
pwede naman akong magtungkod pero kasi may sugat din ako sa braso ko at hindi pwede
mapwersa at hindi nga pwedeng itapak 'yung mga paa ko kasi baka daw mastress.

So ayun, I feel so useless.

Lumapit sa akin si Nate tapos hinawakan niya ako sa kamay. Nagkatitigan lang kami
sa mata pero medyo naiilang pa din ako dahil naaalala ko 'yung nangyari sa ospital.
Syet, parang may kumakain ng chan ko, ang weird!

"I'm sorry. Nakakahiya man pero... nasasabik na kasi ako sa'yo eh. Sorry talaga."
Kiniss niya ako sa cheeks sabay takbo palabas ng kwarto ko muna. Napangiti na lang
ako sa inasal niya dahil para siyang bata. Kulit talaga nun oh.

---x
Author's Note:
THANK YOU SA PAGBABASAAA~ Naka 1k reads agad ang afgitmolfm. :">

Dedicated to Alys/Mara/Alyssa dahil isa sa mga sobrang nagpakilig sa akin nung

active pa ako sa candymag ang reply niya sa akin nung nalaman niyang binabasa ko
ang MOARH. Kinikilig lang talaga ako at iba kasi impact sa akin. Ayun lang,
nakakakilig.

Anyways, try reading her story. (click the external link) Sobrang ganda ng story
tapos may chapter dun na sobra sobra akong nakarelate...dati. Hi Alys! :D

=================

Chapter 10: The First

Pagkagising ko, una kong hinanap ay ang pinaka mamahal kong si Nate.

Nasaan na kaya 'yung ugok na 'yun? Dapat pag gising ko andito na siya ah? Gusto ko
pumuntang cr! HAHAHA.
"N-" Bago ko pa isigaw ang pangalan ng pinaka mamahal ko ay dumating na siya sa may
pintuan at lumapit sa akin.

"K-kailangan mo ako?" Uyy, ganito mga gusto ko eh. Hindi mo sinasabing kailangan mo
pero laging andyan para sa'yo! Yiee! Maisingit lang talaga 'yung quotes na ganon?

So ayun nga, binuhat niya ako ng naka piggy back ride pa din papuntang cr tapos
binaba niya ako dun sa may upuan dun. Kaya ko naman na ihandle ang sarili ko,
magaling ako, I know.

After kong matapos sa ginawa ko sa cr, dinala naman niya ako sa sofa at ibinigay sa
akin ang remote control para makapanood ng TV. Umupo lang siya sa tabi ko tapos
naglipat lipat ako ng channel. Ewan ko ba dito sa lalaking 'to hindi na naman ako
masyadong pinapansin.

Tumayo siya tapos pumuntang kusina. Wala 'yung parents niya ngayon kasi syempre
nagtatrabaho so kaming dalawa lang 'yung nandito sa bahay. Alam na... De joklang.
HEHE.

Gusto ko sana magkaroon ng quality time kaming dalawa pero parang ano,
parang...wala. Hindi ko alam pero I have a feeling na iniiwasan niya talaga ako.
iniiwasan niya ako makita, mahawakan or makausap.

Nalulungkot tuloy ako.

"Nate?" Kahit hindi ako nakatingin, alam kong pabalik balik siyang naglalakad sa
may likod ng sofa kung saan ako nakaupo.

Kahit hindi ko man nakikita, nararamdaman ko naman ko kasi 'yung presence niya.

"B-baket?" Nilingon ko siya pero hindi siya nakatingin sa akin. Ano na naman ba
problema nitong lalaking 'to?

"Upo ka nga dito." Tinapik ko naman 'yung upuan sa tabi ko. Tumingin siya sa akin,
sa upuan tapos sa akin ulit.

"Uh... Teka." tumakbo naman siya papuntang kusina na siyang ipinagtaka ko. What's
up with him? Bakit nagkakaganun siya? After ilang minutes, mga 3o minutes ata 'yun
kasi natapos na 'yung isang spongebob show. Bumalik na naman siya tapos umupo sa
sofa, sa may kabilang dulo na malayo sa akin.

Tinignan ko siya ng nagtataka. Ano ba problema nito?

"Nate?" Unti-unti siyang tumingin sa akin tapos nagshy smile. Pero hindi pa kami
masyadong nakakapag titigan, binalik niya ang tingin niya sa tv. Seryoso na talaga
'to. Iniiwasan nga niya ako.

"Lapit ka nga sa akin." Para naman siyang nagulat sa sinabi ko. Anong nakakagulat
sa sinabi ko? Paki sabi sa akin, ano?! Nag scoop siya sa sofa pero siguro mga 1
inch lang.

Paulit ulit kong sinabi ang lapit ka sa akin at paulit ulit din siyang nagscoop ng
1 inch hanggang sa maging 1 meter na lang ang layo namin sa isa't isa.

Hahawakan ko sana siya sa braso pero bigla niyang tinaas 'yung kamay niya na parang
nag inat.

"Grabe, gusto ko magstretching!" Tumayo siya at dadaanan dapat niya ako

sa harapan ko pero bigla ko siyang hinawakan sa braso niya. Nagulat siya sa

paghawak ko. Tinignan niya 'yung braso niya tapos 'yung kamay ko papunta sa mukha
ko na kasalukuyang nakataas ang kanang kilay.

"Umupo ka nga!" Hinatak ko siya paupo with my full force kaya muntikan na siyang
maout of balance sa akin pero naagapan naman niya kaya napaupo siya sa may tabi ko
na talaga.

"Ano bang problema?" Hindi siya makatingin sa akin habang nakatitig ako sa kanya.
Napakamot siya sa ulo.

"W-wala naman..." Tumawa siya ng fake. "B-baket?" Nakatingin lang ako sa kanya ng
seryoso.

"Sinong niloko mo? Bakit mo ba ako iniiwasan?" Mula sa pagkakatingin niya sa TV,
tumingin siya sa akin tapos tinignan niya 'yung likod ko. Parang hindi mapakali
'yung mata niya na nakakairita na.
"S-sinong nagsabing iniiwasan kita?" Kinakausap niya ako pero nakatingin siya sa
likod. What the heck?

"Ano ba?" Hinawakan ko 'yung mukha niya tapos hinarap ko sa akin, tumingin siya sa
akin pero iniwas na naman niya paningin niya pero hinahabol ko paningin niya kaya
sumuko na siya. "Anong meron?"

"W-wala."

"'Wag ka ngang sinungaling, sabihin mo na kasi!" Nagbuntong hininga siya tapos

tinignan niya ako sa mata.

Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko tapos nag buntong hininga ulit.

"Gusto mo ba talaga malaman?"

"Oo." Parang nag aalanganin pa 'yung itsura niya na ayaw pa niyang sabihin sa akin
'yung problema niya.

"Parang hindi ko na kayang pigilan sarili ko Ianne..." Tumingin siya sa mga mata ko
tapos bumaba 'yung tingin niya hanggang sa mga labi ko. Lumunok na naman siya at
kitang kita ko 'yun dahil nga sa adams apple niya. "Gustong gusto na kitang
halikan" Napangiti ako sa sinabi niya, ilang days na din 'tong pinoproblema niya
ah? Hindi pa din natatapos 'yung 'need' niyang 'to.

"Baket kasi kailangan mo pang pigilan?" Nanlaki mata niya sa sinabi ko. "Kung gusto
mo, eh di halikan mo ako...ngayon na." Nakatitig lang siya sa akin nang marealize
ko na palapit ng palapit 'yung mukha niya sa akin at unti-unting pumikit 'yung mata
niya.

Pinikit ko na din 'yung mata ko and after some time...

I felt his lips touched my lips.

SHINGSHINGSHINGSHING (wala lang, 1st kiss eh, need ng bgm hahaha!)

Naramdaman ko 'yung bilis ng kabog ng dibdib ko. Parang may mga paruparo sa loob ng
tyan ko. Nanghihina buong katawan ko. Naramdam ko 'yung tunay na pagmamahal.
Pagkatapos ng kiss at pagdilat ko, nakatingin langg sa akin si Nate ng nakangiti.

"Salamat. Mahal na mahal kita Ianne, sobra." Bago pa ako makapagsalita, kiniss niya
ako ulit sa lips. Ngumiti lang ako.

Now I know, what first kiss really feels.

---x
Author's Note:
Maraming thank you po sa lahat, keep on supporting this story! THANK YOU! :D

*edited 11/11/12: Dedicated to usernamexD dahil natutuwa ako sa ginawa niyang

appreciation post sa afgitmolfm pero hindi ko maililink yung post na yun dahil
spoiler hahahaha pero natuwa din naman ako sa tula niya, very thankful ako dahil
naisip niya akong gawan ng tula. HUY, THANK YOU AH! Pasensya na kung hindi nakasama
sa 5chapinaday pero I dedicate this chapter to you, sana okay lang ito? :D

READ THE POEM, click external link.

=================

Chapter 11: Math Equation

Dahil medyo medyo gumagaling naman na ako, nakiusap ako kay Nate na bumili sana
kami ng bola na tulad ng bolang nakita ko dati. Naghanap kami sa mga malls at medyo
mahirap makahanap buti na lang sa isang mall, meron dun na kaparehas talaga at 'yun
na lang daw 'yung stock.

Mahirap man maglakad at sobrang sakit man tumapak, inalalayan naman ako ni Nate
hanggang sa magpunta kami sa lapida ni John. Inilapag ako ni Nate sa may tabi nung
lapida at tinignan mabuti 'yung lapida.

Nandun kasi 'yung picture nung bata na nakangiti siya.

"John, ito na 'yung bola mo... Laruin mo 'to d'yan ah?"

Inilagay ko 'yung bola dun sa may lapida at nag alay kami ng prayers ni Nate sa
kanya. After namin magdasal, bigla akong nakaramdam ng malamig na ihip ng hangin.
Nakita ko si John na lumapit sa bola at hinawakan ito sabay ngiti sa akin.

"Thank you po."

Eh! Kinilabutan ako at the same time parang ang saya sa feeling na nakatulong ako
sa kanya. Nginitian ko lang siya tapos inaya ko na si Nate na umalis.

Pagkauwi naman namin, parang abnormal tong si Nate kasi hingi ng hingi ng kiss.
Hello, magkakagerms na po ang lips ko tama na.

Mag to-2 weeks na din ako dito sa bahay nila Nate at isa sa mga gusto ko sa
pamamalagi ko dito ay ang pag turo sa akin ni Nate ng mga pinag aaralan sa school.
Bali, siya 'yung home teacher ko at para lang akong naghohome study.

"Oh, ready ka na ba?" Nilagay na niya 'yung mga books at notebooks sa lamesa na
gagamitin namin for this session. Nagsusulat din kasi siya ng notes para sa akin,
you know naman... Ganyan siya kasweet di ba?

"Math 'to ah." Hinanap niya 'yung math notebook niya at binuklat ito saka nagsulat
ng equation. Nang ipakita na niya sa akin 'yung sinulat niya, parang nawalan ako ng
gana mag aral. Nagjojoke lang pala ako na gusto ko 'to.

9x-7i < 3(3x-7u) ?

Ansaket sa ulo! Tinitignan ko pa lang 'yung equation, agh!

"Ano 'yan? Pamunas ng pawis?" Ngumiti ngiti lang ako at nagbabalak na sanang umalis
pero hinawakan niya ako sa braso.

"Ianne naman, sasagutan 'yan." Tinignan ko lang siya na parang sinasabi ko sa kanya
'yung 'are you fucking kidding me?!', pero wala eh. Wa epek.
"NOOoooo~" Tatakbo na sana ako pero napaisip ako, paano ako tatakbo e di nga pala
ako nakakalakad ngayon? Antae naman nun.

"Sira ka talaga." Uy infairness ah, ang sakit ng batok niya. "Bilis na, ganito kasi
'yan..." Tinignan ko mukha niya na seryoso tapos nagsusulat sa notebook. Ay, ampogi
naman ng boypren ko!

"Nine x minus seven I is less than three x minus seven u times three." Nahilo naman
daw ako sa sinabi niya. Ano daw? Alien language ba 'to?

"Ang gagawin mo muna, ididistribute mo 'yung three sa three x minus seven u kasi di
ba, nasa parenthesis 'yung equation? Pag tinimes mo 'yan, magiging nine x minus
twenty one u na 'yan." Sinulat niya 'yung sinasabi niya habang tumatango tango na
lang ako para kunwari gets ko pinagsasasabi niya.

9x-7i < 9x-21u

"Aalisin mo 'yung nine x in both sides kaya ididivide natin ang both sides sa
negative nine x." May kung ano siyang ginawa na inalis niya 'yung nine sa sinulat
niya.

"Eh, bakit kailangan alisin-"

"Makinig ka na lang, 'wag ka na magtanong." HMP! CHUNGEEET~

"Yes sir!" Nagsalute ako at kinurot naman niya 'yung ilong ko.

"So eto na nga, macacancel na 'yun kasi negative tska positive. Magiging negative
seven I is less than negative twenty one u." Sinulat niya 'yung sinabi niya.

-7i < -21u

"Para matira 'yung I sa kabila-"

"Teka, bakit

kailangan matira 'yung i?" Sinamaan naman niya 'yung tingin niya sa akin at parang
natakot naman na ako. "Okay sige, sige. Carry on na."

"Kailangan nating idivide both sides sa negative seven, bali ang magiging sagot
dito. I is less than three u" Pagkatapos niyang isulat 'yung sinabi niya, tumingin
siya sa akin tapos ngumiti.

i < 3u

"Gets mo ba?" Tinignan ko lang siya at binilang kung ilang pores ang nakikita ko.
"Huy!"

"Hindi, ang bilis mo kasi." Nakangiti kong sabi.

"Ano ba Ianne, ang dali dali lang n'yan, ano na sagot mo?" Ha? Ano daw? Anong
sagot? Hindi ba 'yan na 'yung sagot?

"Uh..." Tinignan ko 'yung notes niya. Syet! Puro numbers at letters! "I is less
than three u?"

"Mali!!" Napakamot naman daw ako sa ulo. Ano bang sagot dito!?!?

"Eh ano?"

"Bahala ka, 'pag yan 'di mo nasagot, ikikiss kita. Bahala ka d'yan. Hanggang three
tries lang!" Nagpout lang ako pero wa epek sa kanya. ANDAYA!
"Uh..." Nagulat ako sa biglang pagsigaw ni Nate.

"ENGK!! Mali 'yung 'uh!'" Andaya! Anong kalokohan 'to?!

"Ang daya! Hindi naman 'yun 'yung sagot ko ah!"

"ENGK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" Nanlaki mata ko. Ang daya ni Nate! Ang daya!!!

Tinitigan ko ng mabuti 'yung notebook with the solution. Ano nga ba ang sagot dito?
Ano?

9x-7i < 3(3x-7u)

9x-7i < 9x-21u

-7i < -21u

i < 3u

AHA!

"I heart you too." Ngumiti ako sa kanya tapos napatingin siya sa akin ng nakangiti
din. Bago pa ako makablink, bigla niya akong kiniss sa lips!

"Ang daya! Mali ba 'yun!?"

"Hindi, tamang tama nga eh. Gusto lang talaga kita ikiss. I love you." Ngumiti siya
na parang bata. Aww. Ang cute ko naman-este ang cute naman niya.

---x
Author's Note:
HINDI PO TOTOO ANG EQUATION! Hindi ata pwede tong equation eh, not syor. Nakita ko
lang rin to sa internet so yeah, huwag magpapaniwala sa kachorvahan ni Nate. Mahina
si Ianne sa math kaya hindi niya rin gets 'yun at isa lang to sa mga kalokohang
banat ni Nate, please, HUWAG MANINIWALA SA EQUATION! :D

Thank you sa mga nagbabasa ng stories ko! After wala pa ngang a day pero 23 reads
na agad. Ahihi. Thank you! Mas thank you sa mga naglalike at vote ng chapters,
thank you sa mga naglalagay ng afg sa library nila pero pinaka thank you talaga sa
mga nagcocomment--sana hindi kayo magsawa. :">

Dedicated to xxxMNExxx dahil walang sawa siyang nagcocomment per chapter at

natutuwa ako dahil lagi siyang kinikilig. Hahahaha. Thank yoouuuu ate! (Hindi ko
pala alam pangalan mo. Ateng taga Milan na lang? Hahaha.) Thank you po sa palaging
pagcocomment. :">

=================

Chapter 12: Feel the Hotness

THIS CHAPTER IS PRIVATE. RATED R. PANG HINDI BATA AT HINDI MARUNONG SUMUNOD NG
INSTRUCTIONS. Kapag hindi niyo nagets ito, ibig sabihin: hindi para sa inyo ang
chapter na ito. Huwag pong makulit at paulit ulit. MAGHANAP. Thank you.

Step-by-step instruction:

1. You need to follow this account. My account.

http://wattpad.com/user/pilosopotasya. YOU CAN UNFOLLOW LATER.

Paano magpunta sa account ko? Explore.

2. Nakafollow ka na? type this link to your address bar:

http://www.wattpad.com/2963075-rated-r-estricted-afgitmolfm-chapter-12-feel-the or
click external link at the right (if you're using a computer / laptop)

Hindi pa rin makita dahil nakamobile ka at offline? Mag online ka muna, then. . .

1. Pumunta sa wattpad profile ko.

2. Hanapin ang Library ko na may label na "PrivateStuffs" at i-click ang arrow

button.

3. Hanapin ang "Rated [R] Restricted" (sa pinaka dulo yun, black ang cover)

4. Hanapin ang chapter na kailangan. (Chapter 12)

Hindi pa rin makita? See step 1, again.

Kapag hindi niyo ginawa ang step 1, ang makikita niyo lang ay "Oops not found!" so
ulitin ko ulit, FOLLOW STEP ONE THEN TWO.

UULITIN ko, you need to follow this account first. Dahil mabait ako, I'll post the
link at the comment box para macopy paste ng mga nakamobile. Tama na po ang
pagtatanong, kailangan natin gamitin ang "follow the instructions" na tinuro sa
atin since kinder sa mga test paper.

IF YOU STILL CAN'T READ IT, iyak na lang or move forward sa next chapter. HINDI
kayo maliligaw kahit hindi niyo ito mabasa. At hindi po sila nag sex, okay? Ayun
lamang po.
=================

Chapter 13: Kisses and Banats

Pag alis ni Nate, napatingin ako sa salamin.

Nalukot 'yung damit ko, 'yung buhok ko parang inalon ng dagat, pawis na pawis ako.
Pero isa lang talaga ang ikinagulat ko ng bonggang bongga, may kagat ako ng bampira
sa leeg ko! Joke pero may chikinini ako!

Mukha akong haggard.

Nag ayos muna ako ng sarili ko at medyo nakakalakad naman na ako ng kaunti. Naligo
na ako para mawala 'yung kung ano man ang mawala at para maging fresh. Magbibihis
na dapat ako ng biglang bumukas 'yung pintuan!

"Ianne-" Nagkatinginan kaming dalawa. Nakatingin lang ako sa mata niya habang
nakatingin siya sa mata ko. Nakatwalya lang ako at hindi ko alam kung anong gagawin
ko, para akong naparalyze.

Bigla niyang sinara 'yung pintuan.

"Sorry!!"

Huminga ako ng malalim. Nagbihis na ako ng pambahay tapos iika ikang lumabas ng
kwarto.

Nagulat naman ako ng nakaupo sa gilid ng pintuan si Nate. Tumayo siya tapos nag
smile sa akin.

"Bakit andyan ka?"

"Hinihintay ka." Tinulungan niya akong pumunta sa sofa at nanood lang kami ng tv.
Pag napapatingin nga ako kay Nate, iiwas siya ng tingin sa akin. Ang kulit, parang
bata.
"Bakit?" Tanong ko sa kanya.

"A-anong bakit?" Tinaasan ko naman siya ng kilay pagkatanong niya

sa tanong ko. Di ba dapat sagot ang isasagot sa tanong at hindi tanong din?
"HAHAHA. Ano kasi... sorry kanina."

"Tska..." Hinawakan niya 'yung right side ng leeg ko. "Sorry dito." Ay 'yung
chikinini!

Ngumiti lang ako nung una pero lumapit ako sa leeg niya.

"O-oy, b-bakit?" Para siyang natatakot sa akin na akala mo ipis ako na kakagatin
siya sa leeg.

"Anong bakit? At hindi ako tumatanggap ng sorry! Dapat fair tayo/" So ayun, habang
nagpapaka bampira ako. Tawa ng tawa si Nate. May kiliti daw kasi siya. Pagkatapos
ko, nagpout siya.

"Hala, parehas na tayong may chikinini! Paano ako papasok ng school bukas!"
tinawanan ko lang naman siya. Ganito ako kabait na girlfriend eh.

"Ikaw nauna eh." Nag behlat ako sa kanya.

Nagulat naman ako ng bigla niya akong kiniss sa cheeks. Napatingin ako sa kanya.
Nagbehlat din!

"Kala mo ah? Sige nga, gumanti ka nga sa akin!" Tinuro niya 'yung right cheek niya
na parang sinasabi na ikiss ko daw. Adik talaga oh, nung lumalapit na ako sa kanya,
'yung ngiti niya abot kilay eh. Nang malapit na 'yung labi ko sa pisngi niya, bigla
kong kinurot 'yung pisngi niya! Muhahaha.

"A-A-A-Araaaaaaaaaaaay!" Matapos

ko siyang kurutin sa pisngi niya, hinimashimas niya lang 'yung cheek niya. "Ang
sakit!"
"O ayan, nakaganti na ako." Tinawanan ko lang siya at ang sama ng tingin niya sa
akin na para bang may binabalak. Aba'y, kiniss na naman ako sa cheeks! Kinurot ko
naman siya ulit.

Paulit ulit niya akong kiniss sa cheeks tapos paulit ulit ko din siyang kinukurot.
Natatawa na ako, namumula at namamaga na kasi 'yung pisngi niya eh.

"Hindi ka ba nasasaktan?" Tawa ako ng tawa pati siya natatawa na din.

"Nasasaktan." kiniss na naman niya ako sa cheeks.

"Eh bakit paulit-ulit ka?" Kinurot ko na naman siya. Napasigaw na naman siya ng
aray.

"Eh syempre, makiss lang kita, kahit kurutin mo buong pagkatao ko, ok lang." Sabay
kiss niya sa akin sa lips. Nyaw, so sweet.

Halos naging routine na namin ang kulitan at pag aaral at the same time. Pero
laging may lambingan in between at kaunting kakornihan. Nakakatuwa lang talaga
'yung feeling na ganito...basta. Ang sarap sa feeling mainlove, lalo na kung kay
Nate.

Nagkukulitan lang kami ni Nate sa sala nila dahil wala naman kaming magawa. At oo
nga pala, after 2 days mula ngayong araw, makakapasok na ako! Yez, I can walk!

"Pustiso

ka ba?" Ngumiti ako sa tanong niya. Alam ko na kasi 'yun.

"Bakit? Kasi you can't smile with out me?" Tawa ako ng tawa kasi mukha siyang
nadismaya nung sinabi ko 'yun. Napaisip naman siya.

"Eh, centrum ka ba?" Nakangiti niyang tanong.

"kasi I complete your life?" Nagpout naman siya kasi nabara ko na naman siya.
"Eto, alarm clock ka ba?"

"Ah! Ginising ko kasi 'yung natutulog mong puso!" Tumatawa lang ako kasi ang korni
niya at barado ko siya.

"Bakit ba alam mo lahat?" Sumimangot naman siya sa akin.

"Magaling kasi ako!"

"Ah sige, eto. May alam ka bang good bank?" Huh? Bago 'yun, hindi ko alam.

"Good bank?" Tanong ko with matching nakataas na kilay.

"Oo. Sabihin mo bakit!"

"O sige, bakit?" Natatawa kong sabi. Sapilitan ba ito?

"Kasi I want to save all my love for you." Tumawa kaming dalawa sa kokornihan niya.
Hindi ko malaman kung ano ba irereact ko. Ang korni na ang sweet kasi. After

ilang seconds, tumahimik siya.

"Hindi ka ba nabibingi?" Uyy, mga bagong banat 'to ah?

"Bakit?"

"Kanina pa kasi sinisigaw ng puso ko pangalan mo." Tinulak ko siya ng pabiro. Adik
kasi, nagchicheesy line.

"'Wag ka na nga dito tumira!" Bigla niyang sigaw sa akin.

"Bakit?" Hinawakan niya 'yung dibdib niya sabay ngiti.

"Para dito ka na lang sa puso ko tumira." Tumawa na naman ako. Ano ba 'yan, hindi
na naubusan ng banat. Ang korni!

"Oy Ianne!" Natauhan ako sa sigaw niya.

"O bakit?" Parang natataranta siya. May kung ano mang hinahanap siya sa may sala
kaya nagtataka na naman ako.

"'Yung ano-" Patingin tingin siya sa paligid. "'Yung susi? Asan na?"

"Anong susi?" Tinaas taas niya 'yung mga unan at para siyang ewan na naghahanap.

"'Yung susi nga!" Parang natataranta na talaga siya sa paghahanap, pati ako
natataranta na eh! Akala ko ba nagbabanatan pa rin kami pero bakit natataranta
kami?

"Anong susi ba? Para saan?" Tinutulungan ko na siyang maghanap.

"Para sa puso mo..." Sabay ngiti niya. Napatigil naman ako sa paghahanap at
binatukan ko siya. Akala ko pa naman kung anong susi na 'yun! Tinawanan lang naman
niya ako.

"Anong course kukunin mo?" Banat pa din ba 'to?

"Uh, hindi ko pa alam parang wala pa akong trip pag aralan, ikaw ba?" Para namang
natatawa siya sa sinabi ko.

"BSFIL major in Y"

"Ha? Ano 'yun?"

"BS Falling In Love Major in You" Kinurot ko siya sa cheeks. Naman eh, kinikilig na
ako!

"Matinong tanong," naging seryoso 'yung mukha niya. "Ano ang tanging bagay na hindi
magbabago?"

"Ano?"

"Tinatanong pa ba 'yun? Eh di pagmamahal ni Nate kay Ianne." ow... naspeechless

ako.

---x
Author's Note:
Thank you para sa support, comment comment din para makilala ko kayo. Pero bahala
kayo, ok lang naman--pero ayun nga--mas naappreciate ko mga nagcocomment kasi sila
'yung mga nakikilala ko talaga.

Dedicated to Tin dahil excited siya sa update. Hahaha. Hi Tin!

=================

Chapter 14: Ang Staff ng Greenwich

Bukas na ang pasok ko sa school at dahil papasok na naman ako bukas, kailangan ko
na lubusin ang pagsasaya ko. Inaya kong mag SM si Nate at nagkita na nga kami sa
SM. Hindi na ako nakatira sa kanila ngayon kaya namimiss ko siya ng sobra. Huhumon.

Habang naglalakad, syempre, holding hands. Alam niyo naman 'to, sabik sa kamay ko,
napaka maPDA! After namin kumain, parang naisipan kong magpagupit at magpaayos ng
buhok for a change.

"Pagupit kaya ako?" Napatigil siya sa paglalakad nung tumigil din ako kasi tumapat
ako sa isang salon na hindi ko na papangalanan pa.

"Bakit?" Pagtataka niyang tanong.

"Para gumanda ako!" Nakangiti kong sabi. Nagkunwari naman siyang naubo pa. Badtrip
'tong lalakeng 'to.
"IKAW GUMANDA? O sige na nga, para hindi ka nakakahiyang kasama." Tumawa siya pero
binatukan ko naman siya ng sobra kaya naubo siya, buti nga!

Pumasok kami sa salon na hindi ko na papangalanan pa. Halos nagtinginan naman sa

amin 'yung mga tao pagpasok namin.

"Welcome, ano po kailangan niyo?" Bati sa amin nung babae sa may counter.

"Papaayos daw siya ng buhok." Sabay turo sa akin ni Nate. Tumango lang 'yung babae
then may sinulat siya sa notebook na nasa tapat niya. Nagsilapitan naman 'yung

mga baklang nakaupo at naghihintay ng customers sa amin.

"Ano pogi? Papagupit ka? Sa akin na lang!"

"Hindi, loka ka. Akin na siya!"

"Mga bruha, kita niyong sa akin nakatingin eh! Ako mag gugupit!"

So ayun, gets niyo naman ang nangyari di ba? Nag agawan na sila kay Nate.

"Mga baklita, etong kasama niya magpapaayos hindi siya!" Awat nung babae sa
counter. Napatingin sa akin lahat ng mga bakla tapos nag sialisan silang lahat!
Grabe lang.

"Mga loka talaga, sige iha, upo ka na dun." Tinuro niya 'yung vacant seat na
pagupitan. Dumating naman 'yung isang babae na maganda sa likod ko. Nakatingin ako
sa kanya gamit 'yung salamin sa harap.

"Ano gusto mong kulay at gupit?" I was deceived by her beauty, grabe lang ang boses
niya! Hindi siya babae. Grabe, ang ganda niya!

"Uh..." Tumingin ako kay Nate na nakaupo sa gilid habang pinagkakaguluhan ng mga
bakla. "Nate," tumingin siya sa akin. "Ano bang style at color?" Tumayo naman siya
tapos lumapit sa akin. Tumingin siya sa akin gamit 'yung salamin at parang nag
isip. Nakita kong may binulong siya sa baklang maganda na nag ngangalang
Yuki, sabi nung name tag niya.

Pagkaupo niya, pinagkaguluhan na naman siya ng mga bakla. May isang bakla dun na
kumakanta na parang ineentertain 'yung mga customers. Nung natapos na siyang
kumanta, nag interview naman siya ng mga nakaupo sa na mga naghihintay, naka mic
pa!

"Uy pogi, ano pangalan mo?" Napatingin ako kay Nate sa salamin. Siya kasi
kinakausap.

Habang kinakausap si Nate nung bakla, kinukuluyan na ako nung baklang nag aayos ng
buhok ko.

"Nate po"

"Oohh.. magalang ah. Kapatid mo?" Tinuro ako nung bakla at nakita kong umiling si
Nate

"Ayie, alam ko na!" Tumingin sa akin 'yung bakla. "Nanay mo?" Aruy naman. Mukha ba
akong nanay?! Napangiti si Nate na parang malapit ng matawa. Nako, kapag tumawa ka
Nate magbebreak tayo!

"Tell me na kasi, ah.. girlfriend?" Tumango lang siya. Nagmake face naman 'yung
bakla. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiinis eh.

"Ilang years na kayo?" Hindi ko napansin, tapos na pala 'yung pagpahid sa akin ng
kulay sa buhok kaya naghihintay na lang kami. "Na naglolokohan."

Nagtawanan namana 'yung mga tao tapos sabay kami ni Nate na parang napangiti.

"2 months pa lang kami pero hindi naglolokohan" Napangiti ako

sa sagot ni Nate habang nakatingin siya sa akin mula sa salamin.

"Aba, pwede pa pwede pa..." Sabi nung baklang nakamic.

"Anong pwede pa?" Sabi naman nung isa pang bakla.

"Pwede pang sulutin!" Tumawa 'yung mga tao sa loob ng salon. Ang adik nung bakla!
Kumanta na lang siya ulit tapos ilang minutes din ang nakaraan, tapos na din ako
banlawan.

Nakita ko sa salamin 'yung kulay, may pagkabrown-ish siya na kinashock ko naman

kasi parang ang bagay sa akin!

Sinimulan naman na ako gupitan ni Yuki at nasyak ako ng sobrang haba ang iginupit
niya sa akin pero ang ganda ng kinalabasan! Para tuloy akong rocker chick, ang
cute! Ang galing naman magbulong nitong si Nate.

Pagkatapos ng pag ayos ng buhok ko, napatingin 'yung mga tao sa akin pagkatayo ko
at paglapit ko kay Nate. Nakangiti lang siya sa akin at nagulat ako nung siya ang
nagbayad ng pagpapaayos ko ng buhok. Nung nakaalis na kami ng salon, tinanong ko
siya.

"Do I look pretty na?" Nag beautiful eyes pa ako. Ang cute ko kasi talaga eh! Sige
lang Ianne, magbuhat pa ng sariling bangko.

"Nope." Nagpout ako sa sinabi niya. Ang sama talaga nit-"you still look
beautiful..." Sabay kiss sa akin sa cheeks.

Habang naglalakad sa mall with Nate hhwwpsspwoks. Oh? Hindi niyo alam meaning n'yan
no? Holding Hands While Walking Pa Sway Sway Pa With Our Killer Smile. OHA! Hanga
ka na naman, ako lang

nakaisip n'yan. Muhahaha. So ayun, habang nag hhwwpsspwoks kami.

BZZT BZZT BZZT

"Nate, gutom na ako." Sabi ko kay Nate habang hawak hawak ko 'yung tyan ko na nag
vavibrate.
"Sige tara, kain na tayo." Habang naghahanap kami ng pwedeng makainan, may nag
caught ng attention namin sa may Greenwich. May kung anong kaguluhan kasing na
nagaganap sa gilid nung greenwich tapos may mga babae at binababae. Mga nagtitilian
tapos 'yung iba parang may mga nagpipicture pa.

May artista kaya?

"Tara! dito na lang tayo." Kahit na ayaw ni Nate sa Greenwich, pinilit ko siya para
lang makapag usi ako. Pumasok muna kami sa loob tapos nag order na si Nate habang
ako nakatingin pa din sa labas. May artista kaya? Lalaki? Na gwapo? Hmm...

"Miss," tumingin sa akin 'yung babae sa cashier. "May artista ba dun?" Tinuro ko
'yung part na parang pinagkakaguluhan ng mga babae at binabae.

"Nako, wala ho. Bagong staff lang ng Greenwich pinagkakaguluhan nila, may promo
kasi kami ngayon." May pinakita namang leaflet sa akin 'yung cashier.

Isang maliit na poster na may nakalagay na BUY 2 family size and get a free kiss
from one of our staff. Your pizza, your choice of staff, your happiness! Get your
free

kiss now!

"Pwede pala 'to?" Medyo natatawa kong sinabi. Kinuha sa akin ni Nate 'yung leaflet
tapos natawa din siya.

"Ang weird naman ng promo niyo."

"Atleast, mabenta." Ngumiti 'yung cashier bago pa man kami umalis. Oo nga, mabenta
nga. Sino kaya 'yung bagong staff nila? Curious ako, baka nga gwapo! Makabili nga
ng 2 family size-napatingin ako kay Nate na ang sama ng tingin sa akin. Okay joke
lang pala.

Hindi naman sa naghahanap ako ng ibang lalake. Gusto ko lang makita kung may mas
gagwapo pa kay Nate. Ehem ehem. 'Yun lang naman ang gusto kong malaman, pramis.

Pagkatapos namin kumain ng pizza, pinilit ko si Nate na pumunta sa may gilid ng

Greenwich kung saan nagsisitilian 'yung mga babae at binabae. Nakisingit pa ako and
everything nang makakita ako ng gwapong lalaki na nakacap at uniform ng greenwhich.
Napatitig ako sa kanya. Pamilyar? Nakita ko namang tumingin sa akin 'yung lalaking
pinagkakaguluhan ng mga babae.

Nagulat ako.

Bakit? Kasi...

"Hindi ba si Art 'yun?" Tinignan ko si Nate na nasa tabi ko na pala na nakatingin

sa akin tapos tumingin dun sa lalaki.

"Si Art 'yun?" Naulit ko 'yung tinanong sa akin ni Nate sabay tingin ulit dun sa
lalake. I analyzed everything then poof! Si Art nga!

"Bakit siya nagtatrabaho sa Greenwhich?" Parang nag gesture naman si Nate sa

katawan niya na hindi niya alam. Weird. Bakit nagtatrabaho si Art? Working student?
Pero bakit? Akala ko mayaman siya, mukha kasi eh.

Nagulat naman kaming dalawa nang biglang may kumapit sa braso ni Nate. Isang
babaeng may hawak na dalawang box ng pizza.

"Kuya, staff ka ba dito?" Nagkatinginan kami ni Nate tapos dun sa babae.Aysos.

Gusto din makahalik kay Nate oh! Si ate talaga oh, ahihihi!

---x
Author's Note:
Thank you po sa pagbabasa!! Thank yoouuuu~

*edited 11/11/12: Dedicated to Ohmaaaaygad. Antawa ko lang dahil pinartner sa akin

si Art! Jusko hahahahahahaha hindi ko talaga alam kung matatawa ba ako or what eh,
kumbaga na lost ako bigla. I mean, okay si Art pero kung ipapartner sa akin?!
Hahahaha pero ang kulit lang, I mean sa dinami dami ng lalaki si Art talaga
naisipan mong ipartner sa akin eh no? Hahaha salamaaaaaaaat plus sorry din kung
hindi nakasama sa 5chapinaday pasensya na pero sana nabawi ko naman ito dito, sorry
pero thankful ako sa pagsuporta mo ng afg! :D

Click external link to read our long lasting love ni Art hahaha.

=================
Chapter 15: The :| Expression

Danni (Lonely Procrastinator)

"Isang taong emo + isang babaeng makulet? Tignan natin ang kahihinatnan niyan. :))
Paano na si Papa Nate?"

---x

Sobrang kinakabahan ako na feeling ko ngayon lang talaga ako papasok sa school.
Marami ang nag iba, lalo naman ako, nag iba ako sa hairstyle pa lang. Excited ako
na parang natatae sa kaba, ano kaya mangyayari sa akin ngayong babalik na ako sa
school?

Pagbaba ko sa jeep, may napansin akong lalaki na nakatayo sa may gate ng school na
parang may hinihintay. Alam kong kaschoolmate ko siya dahil nakasuot siya ng
uniform ng school for boys. Paglapit ko-

-Si Art pala.

Habang naglalakad ako papasok ng gate, hindi man lang siya tumingin sa akin o
sumulyap man lang. I was looking at him from the corner of my eye pero para akong
invisible na naglakad. Hindi man lang siya tumingin kahit o.5 second lang.

But anyway, bakit ko pinoproblema 'yun?

Pagpasok na pagpasok ko ng classroom namin, para akong artista na pinagkaguluhan ng

mga kaklase ko.

"Anong nangyari sa'yo?"

"Bakit hindi ka pumasok ng 1 month?"

"Bakit ngayon ka lang?"

"Saan ka galing?"
"Namiss ka namin ah"

"What happen to you?"

"Wow new hair!"

"Gumanda ka lalo Ianne!"

"Hoy buti pumasok ka na may group project pa tayo!"

Hindi ko alam kung anong tanong ba ang una kong sasagutin kaya ngumiti lang ako sa
mga nakapalibot kong kaklase. Bago pa man ako makapagsalita at tumuloy sa upuan ko,
may biglang humawak ng balikat ko. Napansin kong nagulat 'yung mga kaklase ko dahil
sa nagsilayuan sila sa akin.

"Tawag ka ng principal." Paglingon ko, si Art.

Tok tok tok tok (foot steps)

Tanging ang tunog ng paglalakad lamang namin ni Art ang naririnig kong ingay habang
naglalakad kami papuntang principal's office. Nagsisimula na kasi ang klase kaya
walang ibang estudyante sa hallway pwera sa aming dalawa. Nauuna siya sa akin
maglakad, hindi man lang niya ako lingunin or what. Nakalagay lang 'yung mga kamay
niya sa magkabilang bulsa ng pants niya.

Pagpasok namin ng principal's office, nakita ko 'yung principal na nakaupo sa upuan

niya. Pinaupo kami nung assistant sa magkabilang upuan malapit sa principal.

After ilang minutes ng pagkakaupo namin dun...

"Miss Santos?"

"Po?" Napalunok ako sa kaba. First time kasi akong mapatawag sa principal's office
at wala naman akong

ginagawang masama kaya nagtataka ako kung bakit nila ako pinatawag dito.

"I'm really sorry for the damage that one of my faculty members caused you." HA?
Ano daw? NOSEBLEED!

"Ok lang po 'yun, maayos naman po ako." Nakangiti kong sabi kay Principal.
Napatingin ako kay Art at bigla na lang akong naconcious dahil nakatingin lang siya
sa akin. Ano bey, nakakaconcious.

"Pero..." Napatingin ako kay Principal kahit medyo uneasy sa pagtitig sa akin ni
Art. "Pakiusap ko sana na huwag mo na sana ipagkalat na si Sir Michael ang may
kagagawan ng lahat. Malalagyan kasi ng maruming dignindad ang school natin kung
kumalat man ito, pwede bang isikreto na lang natin ito?" Ah, kaya pala ako
pinatawag dito. Tumango lang ako at ngumiti.

"Salamat iha." Inabot ni Principal ang balikat ko at tinapik ito ng kaunti. "At
dahil napaka laking damage ang naibigay namin, andito si Art para tulungan kang
makapagcope up sa mga lessons at ieexempted ka namin sa nalalapit na examination."

"Eh sir..." Napatingin ako kay Principal tapos kay Art na nakatingin sa akin kaya
napabaling ulit 'yung tingin ko kay Principal. "Tinuturuan naman po ako ng kaibigan
ko," ng boyfriend ko.

"Iba pa din kung siya ang magtuturo sa'yo iha." Napangiti na lang ako na parang
kunwari eh natutuwa ako sa ideya ni principal pero sa totoo lang, ayoko! Itsura pa
lang ni Art parang hindi na ako makakatagal!

"Ngayong 2 weeks, pagbibigyan ko kayong pumunta ng library hanggang 7pm. Pero

kayong dalawa lang, ang ibang estudyante ay hanggang 6pm lang. Naiintidihan niyo ba
ako?"

"Pero-" Nakita kong tumayo si Art at naglakad papuntang pintuan ng office ng

principal.
"Miss Santos, I insist. Kapag may kailangan ka pang related sa school works, 'wag
kang mag atubiling magpatulong sa amin. You may go." Inalalayan ako ng assistant ni
Principal para makatayo at pumunta sa may pintuan.

Paglabas ko, nakita ko si Art na nakatayo at nakatingin sa akin.

Oh my Gahd.

Paano ako tuturuan ng isang taong laging expression ang :|?!

---x
Author's Note:
MARAMING THANK YOU SA 2000+ reads! Thank you po thank yoouuu~ Keep on reading
afgitmolfm! :">

Dedicated to Danni kahit nawala na siya ng tuluyan sa mundo ng teentalk. Hello

Danni kung nababasa mo man ito, dedicated sa'yo ang chapter na itech. :">

=================

Chapter 16: Burning Thunder Presents~

Iniwan ako ni Art pagkatapos naming magkatitigan. Oo, ganun na lang 'yun, bigla
biglang nang iiwan. Tahimik akong naglalakad papuntang classroom. Iniisip 'yung
sinabi ni principal. Parang ayoko, no wait, ayoko talaga na turuan ako ni Art! Ang
weird kaya niya, ay joke lang, judgmental ko naman.

Pero seryoso kasi! *insert buntong hininga here*

Paglapit ko sa classroom namin, nagsisilabasan 'yung mga kaklase ko pati na rin

'yung iba naming kabatch. Hinanap ng mga mata ko si Nate sa dami ng tao pero hindi
ko siya makita.

"Si Nate?" Nag gesture lang 'yung kaklase ko na pinagtanungan ko na hindi daw niya
alam. Asan na kaya 'yung ugok na 'yun nawawala na lang ng parang bula?

Pumila kami para pumunta ng gym, may program daw sabi nila. Ano naman kaya ang
program? Kaya ayun, habang naglalakad hanggang nasa gym na kami, hinahanap ko pa
din si Nate. Nasaan na ba kasi 'yung gwapong peste na 'yun? Amp.
Nagsimula ang program at hindi ko malaman kung anong point ng program na ito.
Nababagot at inaantok na ako at lahat lahat, wala pa din si Nate ko. Namimiss ko na
siya oh.

Ay anlandi mo Ianne, ewan ko ba.

Nung malapit na matapos 'yung program at nag aayos na ang mga estudyante para
makaalis, biglang nagsalita ang MC.

"Before we end this program, let's all give a round of applause to Burning
Thunder!"

Kahit hindi ko alam kung sino man ang mga 'yun, pumalakpak na din ako. Kahit na
nababagot na

ako kasi medyo-medyo buong araw lang naman kami dito sa gym.

Nagsilabasan ang mga lalaking nakamaskara, 'yung parang sa Jabbawockeez. Nag ayos
sila ng mga gagamitin nilang instruments. Nagtataka nga ako kasi 'yung lead singer
ata nila-hawak kasi ang mic, eh nakatingin sa akin.

"This song is for my life..." Nagsigawan ang mga kababaihan at kunwaring

kababaihan. Bakit kamo nagsigawan? Tae, ang gwapo kasi ng boses. Hello!?!1111 Sino
sila?!

Nagsimula ang drums sa pagpalo ng instrumento niya tapos 'yung gitara. Medyo
naghehead bang na sila nun at nakikihead bang na din kaming mga nanonood.

♪♫♬ Looking in your eyes, I see a paradise.

This world that I found is too good to be true.
Standing here beside you ♪♫♬

Nacoconcious naman talaga ako kasi nakatingin sa akin 'yung singer. Hindi naman sa
nagfifeeling ako pero nakikita ko kasi 'yung mata niya, malapit lang kasi ako sa
stage nakaupo.

♪♫♬I want so much to give you this love in my

heart
that I'm feeling for you.
Let them say we're crazy.
I don't care about that.
Put your hand in my hand, baby, don't ever look back.
Let the world around us just fall apart.
Baby, we can make it if we're heart to heart. ♪♫♬

Naging wild naman ang mga kaschoolmate ko. Parang sikat na banda 'yung tumutugtog
sa harap kahit hindi naman talaga kilala. Ang kukulit nga eh.

♪♫♬ And we can build this thing together,

stand in stone forever,
nothing's gonna stop us now.
And if this world runs out of lovers
we'll still have each other.
Nothing's gonna stop us, nothing's gonna stop us now. ♪♫♬

Nakisabay 'yung mga iba kong kaschoolmate sa kantang ito. Wow ah, wild ng mga tao
here.

♪♫♬ I'm

so glad I found you

I'm not gonna lose you
whatever it takes to stay here with you.
Take it too the good times, see it through the bad times.
Whatever it takes is what I'm gonna do.
Let them say we're crazy.
What do they know?
Put your arms around me, baby, don't ever let go.
Let the world around us just fall apart.
Baby, we can make it if we're heart to heart. ♪♫♬

Nakatingin pa din sa akin 'yung lead singer. Naiinlove ako sa boses, bakit ang
gwapo ano ba 'yan? Sorry Nate, mukhang nawawala na pagmamahal ko sa'yo. Hahahaha.

Nang matapos 'yung kanta, super nagpalakpakan 'yung mga tao. Lalo na 'yung mga
girls at nagkukunwaring girls, ang sakit na sa tenga nung mga tili nila. Kahit
'yung ibang mga lalake ay nagsisigawan.

Lumapit 'yung MC sa lead vocalist.

"Wow! That was a very HOT performance!" Pansin ko nga ang hotness, ang init
pinagpapawisan ako! Aircon please.

Lalong nagtilian at nagsigawan ang madlang people. Actually, ngayon ko lang nalaman
talaga na may banda palang ganito sa school. Sobrang tagal ko na ba talagang nawala
sa school at hindi ko na alam ang mga latest chismis?

"Looks like the band is gaining so much fans!" Tumingin 'yung MC sa mga nagtitilian
na mga babae at mga bakla. "Any last words for them?" Ay, talagang last words?
Parang mamamatay lang eh.

"You are my life, and welcome back," nawala 'yung ngiti ko sa labi at bigla akong
kinabahan. Tumingin kasi sa akin 'yung vocalist habang 'yung mga katabi ko,
nagtitilian at tinutulak tulak pa ako sa sobrang kilig.

"Aray, huwag niyo ako itulak masakit!" Pero hindi nila ako pinapansin at parang
masayang masayang masaya sila sa pagtutulak.

Nakatitig lang ako sa vocalist hanggang sa tinanggal niya ang maskara niya.
Napakagat ako sa lower lip ko dahil feeling ko maiiyak ako sa sobrang kilig at
tuwa.

"Ianne" Then gave me a sweet smile and mouthed the phrase 'I love you'. Omyghad, I
have the sweetest boyfriend in the world.

---x
Author's Note:
Play the youtube video at the right to hear the song and/or click the external
link. :)

And also, dedicated to ms goldieee sa walangsawang pagsuporta sa afgitmolfm, pati

na din sa bestfriend. Nakakakilig lang na alam kong may bumabasa ng stories ko,
kaya ayun--dedicated sa kanya kahit ngayon ngayon lang siya nakapagbasa.

Thank you po at sa lahat ng readers. :D

=================

Chapter 17: Binitin pero Saved by Art

Hindi mawala 'yung ngiti sa labi ko hanggang sa lumabas na ako kasama si Nate. Ang
daming bumati sa amin na kinikilig daw sila, nice one daw kay Nate at sobrang
inggit sila sa akin. Hay grabe, perfect. Sobrang perfect.
At nasurprise pa ako dahil may banda pala siya? Take note, MARUNONG PALA SIYA
KUMANTA!? AMEYZING!

"Ano, ayos ba?" Nagsmile sa akin si Nate na puno ng yabang sa mukha. Akala naman
nito eh, yabang!

"Ikaw na!" Ginulo gulo ko 'yung buhok niya at inakbayan niya ako. Medyo magulo pa
kami hanggang sa makabalik kami sa classroom para kunin 'yung mga gamit para umuwi
na din.

Nagsialisan na 'yung mga kaklase namin dun at kaming dalawa na lang ang natira sa
classroom.

"Nasaan kapalit nun?" Iniharap niya ako sa kanya habang ako naman ay nagtataka sa
kung ano gusto niyang ipahiwatig.

"Kapalit?" Nginuso niya 'yung labi niya tapos tinuturo pa ng hintuturo niya 'yung
nguso niyang 'yun. Ay hala, humihingi ng kiss ang loko.

"Sira ka talaga, PDA!" Inalis ko ang hawak niya sa akin pero bigla niya akong
pinigilan bago pa ako makapaglakad.

"Sige na, hindi tayo aalis dito hangga't walang..." Nginuso na naman niya labi
niya. Natatawa na lang ako sa pinaggagawa niya.

"Mamaya

na lang." Kukunin ko na sana 'yung bag ko pero hinawakan niya 'yung braso ko.

"Ayaw, hindi ako aalis dito. Bahala ka." Ang tigas ng ulo nitong batang ito!
Tinaasan ko lang siya ng kilay at paalis na sana ako dahil walang epekto sa akin
'yun pero hinawakan niya ako sa braso.

"Mabilis lang naman e, pleaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaase?" Ayaw magpatalo ni

koya?!
So ano na nga ba ang ginawa ko? Mabilisan akong lumapit sa kanya sabay kiss sa labi
niya, pero mabilis lang talaga 'yun. Mga o.ooooooooooooooooooooooooooooooo5 second
lang.

Ngumiti siya ng nakakaloko nung tinignan ko siya tapos hinawakan niya kamay ko.
Nilock niya 'yung kamay niya sa kamay ko sabay kiniss niya ako sa cheeks. Tinignan
niya ako tapos ngumiti at kiniss din niya 'yung kamay ko na hawak niya.

"Sabi na eh, di mo ako mahihindian." Inirapan ko lang siya at kinuha 'yung bag ko.
Nagsidatingan 'yung iba naming kaklase at nagsialisan na din pagkatapos kunin 'yung
mga bag nila.

Paalis na sana ako ng classroom dahil medyo nagdidilim na din sa labas pero nagulat
ako ng bigla akong itulak ni Nate sa pader at hinalikan.

Nashock ako, sino bang hindi? Ang higpit ng hawak niya sa magkabilang balikat ko
habang hinahalikan niya ako. Nanlalaki ang mga mata ko habang si Nate, nakapikit.
He was moving his lips while I'm standing still. Hindi ako makagalaw,

hindi ako makarespond. May naramdaman ako, 'yung dila niya pumasok sa bibig ko!

Hindi ako masyadong makahinga, as in para akong kinukuhanan ng hangin. Sobrang

lakas ng heartbeat ko at sobrang nanghihina 'yung tuhod ko. Kung hindi lang hawak
ni Nate 'yung balikat ko, siguro bumagsak na ako sa sobrang panghihina.

Nalulunod ako, nalulunod ako sa halik niya. Sa bawat dampi ng labi niya sa labi ko,
sa bawat dampi ng dila niya sa labi ko. Hindi ko maipaliwanag pero nafifeel ko na
mahal talaga niya ako, na mahal na mahal talaga ako ni Nate. I was feeling the
moment, napapikit na ako and was already responding to Nate's kiss nang...

POINK POINK

Napadilat ako bigla at natulak ng medyo malakas si Nate na siyang dahilan sa

pagkakaupo niya sa upuan sa may harap ko. Napatingin kami sa may pintuan kung saan
nanggaling 'yung ingay.
"Pagkatapos niyo d'yan," tumingin siya sa akin, kay Nate tapos sa akin ulit.
"Pumunta ka na lang ng library." Pagkasabi niya nun, sinarado niya 'yung pintuan ng
classroom.

Napanganga ako at lalong kinabahan. Nakita ni Art! Nakita ni Art 'yung ano! Hala,
nakita niya!

"Tae 'yun, ang epal." Tumingin ako kay Nate na ginulo 'yung buhok niya. Hala, hindi
ata satisfied ang loko.

Dead silence.

"A-anong meron sa library?" Tumayo si

Nate at sinuot niya 'yung back pack niya.

"T-tuturuan ako ni Art para sa hindi ako masyadong malate." Iniayos ko ang buhok
ko.

"Ah, para makacope up ka sa lessons?" Umalis na kami ng classroom. Dala niya 'yung
mga libro ko na dadalin ko sa library which is sa kabilang building pa.

"Yup." Nakahinga naman ako ng malalim dahil nawala 'yung awkward silence between sa
aming dalawa. "Nagtataka nga ako e. Bakit siya pa? Pwede naman 'yung valedictorian
natin. Tska hindi naman siya sa star section, hetero lang din naman siya tulad
natin."

"Hindi mo ba alam?" Napatingin ako kay Nate with matching pagtataka.

"Anong hindi ko alam?"

"Siya dapat valedictorian natin, ayaw lang daw niya." Tumaas isa kong kilay.

"Hindi nga, pwede ba 'yun?"

"Ewan, 'yun ang alam ko. Gifted child daw 'yun eh?" Tumatango lang ako. Gifted
child? Tahimik lang kaming naglalakad papuntang kabilang building hanggang sa
marating na namin 'yung malapit sa library.

"Ano? Hintayin kita sa library o sa gate na lang?"

"'Wag na, uwi ka na lang. Ako na lang mag isa. Thanks." Kinuha ko

'yung mga libro ko na hawak niya tapos kiniss niya ako lips. Smack lang, ano ba
kayo.

Bago ako pumunta ng library, nag CR na muna ako at dumiretso na muna sa cubicle.

"Nagkiss talaga sila?" Parang kinabahan ako sa narinig ko. Napalapit ako sa may
pintuan ng cubicle ko dahil parang sa labas sila ng cubicle nag uusap.

"Oo nga at hindi lang basta-basta smack, fk pa as in French kiss, with matching
tongue!" Nanlaki ang mga mata ko. Hindi kaya...

"Hindi nga? Silang dalawa? Ginawa 'yun? Paano mo nalaman?"

"Naghahalikan kaya sila kanina sa classroom. Open na open kasi 'yung pintuan ng
classroom nila kaya nakita ko."

"Really?!"

"Yeah. Dapat pipicturan ko nga, aba, bigla ba naman akong nashock. Kinuha sa akin
ni Art 'yung cellphone ko." si Art?

"OMG Si Art!? Ano sabi sa'yo?"

"Wala, he just gave me his famous blank look then dropped my cellphone! Tumalbog pa
ng dalawang beses dahil dun sa taas ng pagkakabagsak. Buti nga hindi nasira eh."
Art saved us?
"Grabe, ang wild pala nila! Tara na girl, baka may makarinig pa sa atin" Ay grabe,
makarinig? Rinig na rinig ko nga kayo eh!

Nung naramdaman

ko na nakaalis na 'yung nag uusap, lumabas na din ako ng cr tapos dumiretso na sa

library. Dapat pala magpasalamat ako kay Art. Kaya pala siya nandun, kaya pala
nakarinig kami ng parang ingay at kaya pala sinara niya 'yung pintuan ng room.

Pagpasok ko, nakapatong lang 'yung ulo ni Art sa braso niya sa may table.

Lumapit ako sa kanya. Nilagay ko 'yung bag ko sa tabi ko tapos umupo sa tapat niya.
Nilapag ko sa table ko 'yung mga books ko pero siya, hindi pa din gising.

Kinalabit ko siya tapos iniangat niya 'yung ulo niya, tinignan ako tapos umupo na
ng maayos. Kinuha niya 'yung ballpen niya sa bulsa ng polo niya tapos kinuha 'yung
notebook ko sa chemistry.

Nagsulat lang siya without even telling a single word. So habang nagsusulat siya,
nagdrawing naman ako. Ano ba~ artistic kaya ako! Well, dinrawing ko lang naman
'yung mukha niyang napaka poker face.

After ilang minutes, binigay niya sa akin 'yung Chemistry notebook ko.

"Huwag mo na dadalhin 'yang mga libro mo, magdala ka na lang ng notebook. Hindi
natin kailangan 'yan." Tumango lang ako tapos nilayo ko 'yung mga libro ko sa tapat
ko. "Ito na lahat ng pinag aralan natin the past month, basahin mo na lang." Tapos
yumuko na naman siya, tulog mode na naman. Tae talaga, parang walang pakielam.

Tinignan ko 'yung notebook with his writing, kumunot naman 'yung noo ko. Hala,
anong kalokohan ito?!

"Uhm, Art?" Inangat

niya 'yung ulo niya tapos tumingin sa akin with his blank face.

"Hindi mo ba magets?" Kinamot ko 'yung ulo ko.

"Kasi naman eh! Anong klaseng sulat 'to ha? Ako ba pinaglololoko mo? Microscopic
ata 'tong sulat mo. Dapat sinabi mo na magdala ako ng microscope di ba?" Kinuha
niya sa akin 'yung notebook tapos tinignan 'yung notes.

"Solubility..." Obviously. Inisa isa niyang diniscuss ang lahat ng nakasulat sa

notebook. Grabe, ang tyaga niya. Ni wala nga akong naintindihan pati paano niya
nalaman lahat ng 'yan? Nagreview ba siya?

"Paano mo nalaman 'yan lahat?"

"Pinag aralan." Wow lang ah, watta answer di ba? Tamang tama!

"Nakabisado mo lahat?" NAkakunot kong tanong.

"Photographic memory." Photographic memory? Tumayo siya at binitawan 'yung

notebook. Nilagay niya 'yung kamay niya sa magkabilang bulsa ng pants niya.

"Ay, oo nga pala..." Sabi ko habang nagliligpit ng gamit ko. "Thank you kanina ah,
niligtas mo kami." Tumingin lang siya sa akin with his cold look tapos naglakad na
at nilagpasan ako. Tae, ang friendly friendly talaga niya grabe!

"Tapos na kami." Napalingon ako ng wala sa oras ng marinig ko 'yung sinabi ni Art.

Si Nate, hinintay ako? Aww, how sweet!

---x
Author's Note:
Dedicated to kamz231 dahil nakakakilig lang 'yung paglike niya sa stories ko--hindi
lang sa afg kahit 'yung ibang stories ko pa. Ahihi. Thank you po sa pag appreciate
ng stories ko po. Sana hindi ka po magsawa. Hehehe.

Thank you pa din to all readers, silent or loud man. Sana hanggang dulo eh nandyan
pa din kayo. Ahihihi. :">

And oh, HAPPY CHINESE NEW YEAR EVERYONE! :)

=================

Chapter 18: Ang Photographic Memory

"Nawawala 'yung isang bato ng hikaw mo sa kanan."

Yan ang pinaka unang sinabi sa akin ni Art pagkadating ko ng library para sa daily
study time namin. Pangatlong araw na naming nag aaral at so far, may natututunan
naman ako. Medyo magulo lang talaga minsan kasi maliit ang sulat niya at 'yung
expression ng mukha niya, parang laging inaantok, at pramis, hindi siya nakakatuwa
tignan habang nag aaral.

Nakakaantok din kasi.

Tungkol naman dun sa hikaw. 18 ang bato sa hikaw ko at nung tinignan ko nga,
nawawala 'yung isa. Nakita at alam pa ni Art 'yun? Ameyzing.

Nacurious talaga ako sa talent niyang 'yun, 'yung photographic memory? Nagtanong
tanong ako sa mga kaklase ko at 'yung iba eh walang alam tungkol dun pero may isa
akong nakuha na matinong sagot sa kaklase kong medyo anime-ish kumilis:

"Ang alam ko 'yung mga may photographic memory, sila 'yung magagaling sa
memorization. Kumbaga, nakita ka niya ngayon, kahit kaunting sulyap lang, alam niya
kaagad kung nasaan 'yung nunal mo, kahit 'yung pinaka maliit na nunal. At maaalala
pa din niya 'yun kahit ilang years na nakakaraan. Manood ka kaya ng Tantei Gakuen
q, 'yung babaeng si Megumi dun, may photographic memory."

At dahil sa masunurin ako, pinanood ko 'yung anime. Dan Detective School Q 'yung
title sa english at Tantei Gakuen Q sa japanese. Maganda 'yung anime, mga detective
na bata. At ang magaling

pa dun, si Megumi--may photographic memory nga. For example, 'yung puzzle pieces,
naaalala niya kung saan nakalagay 'yung isang puzzle at kung saang pwesto. Ang
galing. Kaya lang, ang masama dun, 'yung mga nakikita niyang trahedya at mga hindi
kanais nais na itsura, naaalala pa din niya.

Ganun din kaya si Art?

Nagresearch din naman ako sa internet tungkol sa mahiwagang kapangyarihan na 'yun

at eto ang nakita ko:
Photographic memory is a rare element that is found in less than 10% of the
population. It will often be found in children, and most of them will lose this
ability by the time they become adults. The concept of photographic memory is so
rare that someone people don't believe it exists.

Kahit man ako hindi ko akalain na may ganito pala, napaka rare at unique nga talaga
ni Art!

What is believed by some researchers is that photographic memory is a result of the

brain processing and storing information in an abnormal manner. Many people believe
that those who have photographic memories are fortunate. However, this may not be
the case.

Abnormal daw, ewan ko pero natawa ako. Abnormal? Si Art? Sus, hindi naman! *insert
sarcasm here*

One of the problems with having a photographic memory is that you may absorb too
much information, and you may have to deal with a lot of data that is irrelevant.
Having to deal with large amounts of irrelevant data could reduce your ability to
efficiently recall information. People who have photographic memories may also have
a hard time forgetting things that they don't desire to remember. Humans are not
designed to be mere databases which store tremendous amounts of information. Memory
is only important when it can be used to recall information that is relevant. Being
able to use your memory is much more important than simply being able to store
information.

Nalungkot naman ako ng bahagya, ano kayang nafifeel ni Art kapag naaalala niyang
nawawala 'yung bato ng hikaw ko? Ang irrelevant kasi sa buhay niya pero naaalala pa
rin niya. Nakakabaliw siguro 'yun pero parang ineexplain nito kung bakit ang talino
niya!
The overall evidence for photographic memory is strong. However, it is not well
understood. The brain of someone who has a photographic memory will store
information in a manner which is much different than most people. It is likely that
the perception of photographic memory that is viewed by most people is not quite
accurate. While there are people who have extraordinary memories, it is unlikely
that they are able to perfectly recall every piece of information that they are
exposed to. It is likely that the debate for and against the existence

of photographic memory will continue to rage on. Some savants have been known to
have what appears to be a photographic memory, and the most notable example is Kim
Peek.

Ang saya siguro kapag may photographic memory ka tapos may exams ka? Yung tipong
hirap na hirap ka kasi ang daming formula na kinakabisado pero kapag may ganun kang
kapangyarihan, (wow, kapangyarihan na talaga tawag ko dito) isang tingin mo lang
alam mo na agad 'yung formula. Ang cool! Pero parang ang hirap din, ang daming
nakastore sa memory mo.

Nag research naman ako ng parang mga tao na mayroong kapangyarihan na ganun, gusto
ko kasi malaman kung totoo ba talaga o legend lang na parang pinag aaralan lang na
kakaunti lang ang basehan pero nagulat ako dahil ang dami kong nabasa na kinukwento
nila 'yung mga pangyayaring naisip nilang may kapangyarihan sila.

For example:

Will said: I have the same as Sali and the others. Whenever I'm studying (which
isn't often) and I have to recite, the actual paper comes in from of my vision and
I can pretty much read it directly in my mind. Although I have found out it is
different that just "reading" the image. It's more like creating the image as my
eyes pass on the sheet of paper in my mind (sorry it doesn't make sense but it does
in my head). Also I have the incredible ability to remember the things I'm

interested in (obviously) but with an accuracy that even people concerned by the
event I recall don't remember it as vividly as I do.

One day was particularly good for me or bad for that matter, I can easily recall
the scene, the people present, who was wearing what, how the weather was etc etc.
Dunno if it is that special but the people I know don't understand how I can
remember all these things (but it doesn't stop here, I just need to see an image to
be able to say anything I know related to it, and usually it is a lot) I see now
that I also collect huge (HUGE) amount of unecessary infos. When I see a page of a
textbook for instance, I will not only perfectly see the text written on it, or
image, I will also see all the obvious imperfections in the paper, stains...etc.
This is irrelevant for example.
So I wanted to know, if I really do have a photographic memory, is there a training
or something to be able to select the info I collect? Although I find it useful
sometimes, as you never know when something is going to be useful, even if it takes
year to use, some "irrelevant" infos eventually become useful some day. So
selective memory isn't the right way either. I guess. Thanks for reading the story
of my mind.

Ang weird pero at the same time ang magical! Kahit pa sabihin na abnormal
something ng memory 'yun, ang galing pa rin! Nagresearch naman ako tungkol kay Art
pero wala siyang social networking sites or kahit na anong kaechusan.

Isa lang ang nalaman kong information tungkol sa kanya kasi may isang babae na
nagblog tungkol sa kanya at may stolen shot pa na parang fan girl at kilig na kilig
sa blog post niya nung nagkabanggan daw sila ni Art.

Ang sabi pa nung girl sa blog, "simula nung nagkabanggaan kami, naniwala na ako na
ang lalaking makakabangga mo ay ang makakatuluyan mo! Ngayon, nakaframe na 'yung
uniform ko na suot ko nung nagkadikit ang uniforms namin at lagi kong tinitignan
ang uniform ko kaya hindi ako nawawalan ng pag asa.

Siya ang prince charming ko!"

Natawa na lang ako syempre, lakas mag imagine ni ate eh.

Pero infairness sa stalking skills niya, may nalaman rin ako tungkol sa lalaking
abnormal na weird na magician.

NAME: Art Felix Go

Mysterious much?

Art Felix Go, sino ka nga ba?

---x
Author's Note:
ISANG MALAKING THANK YOU. Kung pwede ko lang lakihan 'yung font ng thank you ko eh
ginawa ko na. Sayang bawal html codes dito =___=
Dedicated to CBmay (lols hindi maalala spelling suri) dahil sobrang kinikilig ako
sa comment niya. Hinabol niya 'yung afgitmolfm tapos naglike tapos nagcomment siya.
Ay wala lang, napapangiti lang ako sa comments niya. Ahihihihi.

=================

Chapter 19: Brighten up!

Dumating ang Saturday at sobra akong natutuwa dahil doon. Pahinga sa pag aaral,
pahinga sa school, at pahinga sa pag iisip kung sino ba talaga si Art. Teka, bakit
kailangan kong isipin kung sino talaga si Art?

Oo nga pala, hindi ba nag tatrabaho si Art sa gGreenwhich? Well, Tinanong ko sa

kanya 'yun at ang tanging sagot lang niya sa akin ay:

"Pakielam mo?"

Oh hindi ba, napaka friendly ng sagot! Naiiyak nga ako sa sobrang close naming
dalawa eh! Ahuhuh. Nakakaiyak di ba? Nakakatouch 'yung closeness na tipong ang
swerte swerte ko at ang daming inggit sa akin kasi sobrang close namin ni Art!

Pwe.

Ang weird talaga ng lalakeng 'yun. Minsan parang ang bait, minsan ang sama ng aura
pero laging wala sa mood. May problema ata 'yun sa utak, pero ang talino
niya...super. Hindi na nga siya nag aaral, alam pa din niya 'yung mga lessons.

Eh di siya na may kapangyarihan, anyway...

Pauwi na kami ni Nate galing SM. Nagdate kasi kami dahil kung hindi niyo naman
tatanungin (wala akong paki kung wala kayong pakielam basta sasabihin ko pa din) eh
3rd month na namin ni Nate at kung itatanong niyo (again, wala akong paki kung ayaw
niyo itanong) eh going strong pa rin kami.

Habang naglalakad papuntang sakayan ng jeep, nakaramdam ako ng parang may tumulo.
Tinignan ko si Nate baka tumatalsik lang 'yung laway niya pero nakatikom naman ang
bibig niya. Nashock

naman ako ng tanggalin ni Nate 'yung t-shirt niya (may sando naman siya. SAYANG!)
tapos nilagay sa ulo ko.
"Baka mabasa ka." Sabay hatak niya sa akin papuntang waiting shed at bumuhos ang
napaka lakas na ulan.

Napatingin ako kay Nate. Hano ba 'yan, ang payat talaga nitong lokong 'to. Ang
sexy. Grabe~ Teka, bakit kailangan tignan ang katawan aber?

"Nabasa ka na..." Kinuha ko 'yung panyo ko tapos ginamit ko pang tuyo sa kanya.
Basa na kasi 'yung buhok niya tapos 'yung braso pati sando niya habang ako tuyo
dahil sa t-shirt niya.

"Ok lang buti hindi ka nabasa." Nginitian ko siya, napaka sweet talaga nito!
Tumingin ako sa harap at ang lakas ng ulan. Walang mga tao sa paligid, siguro
bumalik sa loob ng SM, wala kasi kaming kasama dito sa waiting shed eh.

Habang nag hihintay para tumila ang ulan, napatingin kami ni Nate sa isang lalaki
na naka all black and all fitted. Fitted black t-shirt, super duper skinny jeans,
black chucks, naka geeky glasses pa tapos eyeliner na tumutulo sa pisngi niya.

Umupo siya sa may side namin. Sabay sabing;

"I love the rain, because no one notices when I cry"

Emo.

Napatingin naman ako dun sa isang lalaki na palapit dun sa emo. Fitted clothes din
siya, 'yun nga lang, nakamohok 'yung buhok niya tapos color red. As in... kitang
kita ang pagkared, 'yung

parang sumisigaw 'yung buhok niya ng "red ako! red ako!". Then naka black din siya
with many accessories na bungo. Nakalipstick pa na black. Ang err, nevermind. Then
nakasando at glossy pants, nakatsinelas din. Tapos 'yung tenga niya, no space for
new earrings kasi punong puno na then tumayo siya sa harap ng emo with a rock and
roll sign at sinabi:
"Ako din! Hindi halatang umiihi ako sa pantalon! Yeah, rock and roll!"

Punk.

Naglalakad naman palapit sa dalawa 'yung lalaking napaka laki 'yung t-shirt na
parang hirap na hirap siyang dalhin. Nakacap tapos ang laki ng bling bling na
nakasabit sa leeg niya, baston pants tapos naka tsinelas. Haggard look.

"Uhm, guys! Huwag niyo naman akong iwan. Help me, ang bigat ng damit ko eh!"

Hiphop.

TAWA TAYO. Hahaha. Ang kukulit nila, natawa talaga ako kasi tinulungan talaga nila
'yung hiphop na dalhin 'yung damit niyang basang basa na. Magkakaibigan pero
magkakaiba 'yung styles nila. Astig. Hindi ko nga napigilang tumawa sa kanila. Ang
cute nila tignan, pramis!

Naglakad sila palayo sa amin. Nauuna 'yung hiphop tapos hawak hawak nung dalawa
'yung damit niya. Tulong tulong, ang cute!

"Ang kulit nila eh." Nakitawa din si Nate sa pagtawa ko.

"Ianne, may tanong ako..." Napatigil ako sa pagtawa at tumingin sa kanya na may
seryosong mukha.

"Ano?"

"Kaya mo bang bilangin lahat ng tao sa isang kwarto ng mabilisan? 'yung kunwari,
papasok ka sa isang room tapos alam mo na kaagad kung ilan 'yung tao. Kaya mo
'yun?" Tumawa naman ako, anong klaseng tanong 'yun!?

"Hindi. Bakit? Kaya mo ba 'yun?"

"Oo naman!" Yabang talaga nito!

"O sige nga, ilan tao dito?" Napansin ko kasing may ilang naglalabasan mula sa SM.
'yung iba nagtatakbuhan, 'yung iba naglalakad dahil may payong.

"Isa." Tinaasan ko siya ng kilay.

"Ako ba pinag lololoko mo?" Ngumiti siya sa akin tapos hinawakan niya 'yung
magkabilang pisngi ko.

"Hindi ah, tanong mo sa akin bakit isa."

"O bakit?"

"Syempre," nilapit niya sa akin 'yung mukha niya tapos tinitigan ako sa mata. "Ikaw
lang naman nakikita ng mga mata ko e"

Sabay ng pagngiti niya ang pagtila ng ulan. Grabe. He really brightens my world.

---x
Author's Note:
One of my favorite chapter. Ewan ko, naaliw ako sa emo punk hiphop eh. Hahahahaha.

Dedicated to speechless_ako dahil isa siya sa mga humabol sa afgitmolfm at sobrang

naappreciate ko 'yun. Meron pang iba na naghabol talaga sa story pero hindi ko na
maalala 'yung name. If ever hinabol niyo 'yung story na 'to and you appreciate this
story alot, pakisabi na lang sa akin or inform niyo ako para madedicate ko sa inyo
some of the chapters. And yea, I dedicate chapters to 'loud' readers or basta 'yung
napapansin ko at napapakilig ako. :">

Anyways, hello Pao! :3

=================

Chapter 20: O.o

Tik tik tik

Tanging ang ballpen ko lang na nilalaro ko ang maririnig sa library. 1 hour na din
ako na nakaganito. Bakit? Hanggang ngayon kasi, wala pa din si Art habang si Nate
naman pinauwi kaagad ng nanay niya pero babalikan din ako mamaya. Ang boring tapos
gabi na din!

Ang tagal ni Art! Asan na ba 'yun!?

Nagdecide ako na pumunta ng locker area. Tutal, lagi ko namang nakikita 'yun dun,
nagbabakasakali lang, baka andun siya hindi ba? Pero grabe, grabeng exercise 'to
infairness. Ang layo kasi. Nasa kabilang building pa ulit.

Habang papalapit ako ng papalapit sa locker area, palakas ng palakas din 'yung
naririnig kong paghampas ng mga pintuan ng lockers. Parang may nang gugulo sa mga
lockers? Pagdating ko sa area, sumilip muna ako.

O.o <--'yan ang tanging reaksyon ko sa nakita ko.

Kilala niyo pa ba 'yung nagtapat kay Art sa may cr? 'yung nakita ko sa panaginip
ko? Isa kasi siya sa dahilan sa pag iingay ng mga lockers at sino kasama niya? si
Art lang naman!

What are they doing? 'yan ba tanong niyo? Well...

They are torridly kissing each other.

Nakasandal 'yung babae sa lockers habang hawak hawak 'yung buhok ni Art. Then si
Art naman, 'yung isang kamay nakasandal sa mga lockers. Habang ako, hindi ko
malaman kung bakit kailangan ko pang idescribe ang nakikikita ko.

Hindi ko alam kung

ano ba ang irereact ko. Kailangan ko bang manatili dito at manood o umalis na lang
at kunwaring walang nakita?

Hindi ko naimagine na maghahalikan silang dalawa. 'yung mata ko, hanggang ngayon
nanlalaki pa din. Ano ba 'yan.... Ito na ba 'yung sinabi dati ni Art na "prove it"?

Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad palayo. Hindi ko na kasi matake na

panoorin sila na kulang na lang, maghubad na sila ng uniform. Medyo kinabahan ako
nung tumigil 'yung pagkalampag ng mga lockers kaya bigla akong napatago sa gilid ng
pader.

Nakakarinig ako ng mga foot steps na papalapit sa akin. Shit. Tatakbo na sana ako
nang...

"Ianne..." Napakapit ako ng sobra dun sa pader na pinagtataguan ko. Teka, bakit nga
ba ako nagtatago? Kinakabahan ako ng sobra sobra. As in 'yung puso ko parang gusto
ng tumakbo palabas ng ribcage ko.

Huminga ako ng malalim at nakangiting lumabas mula sa pinagtataguan ko. Medyo

nagulat pa ako dahil malapit na sa akin si Art tapos 'yung babae, nandun sa
pwestong huling nakita ko na pwesto niya habang inaayos niya 'yung uniform niya. Si
Art naman, 'yung dalawang butones ng polo niya nakabukas. Nakaexpose ang skin, err.

"Napadaan lang ako, 'di ko naman sinasadya na maki-" Napatigil ako ng bigla siyang
magsalita.

"Irene," sinabi ni Art 'yun pero sa akin siya nakatingin, napansin kong napatayo ng
maayos 'yung babae na tinawag ni Art. "Umalis ka na." Parang asong inutusan ng amo,
naglakad papunta sa kabilang

direksyon 'yung Irene.

Lumapit sa akin si Art at nagulat ako nung hinawakan niya 'yung pisngi ko.
Napapansin kong nilalapit niya 'yung labi ko sa labi niya. Anong balak nitong
lalakeng 'to!? Malapit na magdikit mga labi namin pero tinulak ko siya kaagad.

"A-ano bang p-problema mo?" Garalgal kong sinabi. Kinakabahan talaga ako, sobra.
Tinignan lang niya ako with a blank look. Binaon niya 'yung kamay niya sa
magkabilang bulsa ng pants niya.

"Lagi kang istorbo." Nanigas ako sa pagkakatayo ko sa sinabi niya. Come to think of
it, parang oo nga? Nung nag confess 'yung Irene pati na rin 'yung ngayon. Malay ko
ba?! Kasalanan ko ba 'yun eh nasa school sila?!

Naglakad na siya at nilagpasan ako. Nakatayo lang ako habang tinitignan siya palayo
sa akin.
"Mag aaral ka pa." Sinabi niya ng hindi siya lumingon sa akin at habang patuloy sa
paglalakad na parang walang nangyaring kakaiba.

Ang weird talaga nito.

Pero hindi! Hindi ako papatinag sa kaweirduhan niya! Lalo na't matatapos na ang
tutorial session namin. Muhahahahaha. NEVER.

Mabilis na umagos ang oras at hindi talaga ako nagpatinag sa kaweirduhan ni Art.
Bukas na ang Christmas party namin. Kakatapos lang din ng examination at parang
naubusan ng dugo 'yung

mga kaklase ko. Maraming nagsasabi din na ang swerte ko. Ako na swerte. Ako na
nasaksak ng teacher tapos hindi nakalakad for a month. Ang swerte ko nga, grabe,
woooh!

So what happened to Art? Tapos na niya akong turuan with my studies at parang hindi
kami magkakilala o nagkausap man lang. Ewan ko, wala naman akong pakielam eh.

So anyway, nasa mall ako ngayon mag isa dahil, wala lang. Gusto ko magkaroon ng
quality time with myself. Hindi ko na muna inistorbo si Nate, baka busy.

Bzzt bzzt bzzt

Kumukulo na naman ang chan ko sa gutom. Dahil sa gutom ako, unang kainan na makita
ko, dun na ako--at ang unang nakita ko ay Jollibee kaya naman sa Greenwich ako
which is katabi ng Jo'bee.

Naalala ko bigla si Art. Walang magugulong babae sa may labas, ibig sabihin ba nun
wala na si Art? So pumasok ako sa loob at umorder na ng makakakain. Habang
hinihintay 'yung pizza ko, nakita ko si Art na naglilinis, as in nagmamop.

Ang weird tignan na ang isang Art ay naglilinis gamit ang mop!
Napatingin siya sa akin kaya bigla akong napatingin sa lamesa ng wala sa oras.
Nakakatakot. So para makaiwas sa pagtingin kay Art, nakatingin lang ako sa lamesa
hanggang sa may dumating na waiter at nilapag 'yung pizza sa table. Pagtingin ko sa
waiter...

...si Art.

Ngumiti ako pero parang wala lang sa kanya. Hindi man lang ako ngitian din. Ay oo
nga pala. Emotionless nga pala 'yun.

Natapos na ako

kumain at umalis na sa Greenwich. Hahanap naman na ako ngayon ng ireregalo ko kay

Nate.

Habang naglalakad, napatingin ako ng wala sa oras sa isang antique store. Oo, astig
SM sa amin, may antique store. Pagpasok ko, unang tumambad sa akin 'yung dalawang
necklace. Naalala ko tuloy bigla 'yung susi sa puso ko na sabi ni Nate. Bagay na
bagay dito!

So nagdecide na ako na ito na lang ang bilhin ko. Ang ganda ganda kasi talaga. Ang
cute tignan kung magkasama kami tapos parehas naming suot suot 'tong necklace na
'to. Parang soulmate 'yung itsura. Ang cute!

Nagready na ako para kinabukasan at napaka bilis nga naman ng oras, Christmas party
na. Grabe 'yung lakas ng music sa classroom namin tapos ang daming buraot sa
pagkain. Eto na siguro pinaka masayang Christmas party na napuntahan ko. Pagkatapos
ng program, natira kami ni Nate na magkatabi. Kumakain kasi 'yung iba naming
kaklase.

Nilabas ko 'yung necklace pero hindi ko pa din pinapakita sa kanya.

"Nate, naaalala mo pa ba nung hinahanap mo 'yung susi para sa puso ko?" Napangiti
siya sa sinabi ko kasi 'yun 'yung nagbabanatan kami sa bahay nila.

"O baket?" Binigay ko sa kanya 'yung necklace na may susi. 'yung kapartner nung
isang necklace na may puso.
"Woah, susi nga!" Hinawakan niya 'yung susi tapos tinignan ng mabuti habang
nakangiti. Sinuot ko 'yung necklace na puso tapos tinignan ko siyang nakangiti.

"Ayan na 'yung susi para sa puso ko, ikaw lang ang tanging meron n'yan." Ipinakita
ko naman sa kanya 'yung necklace ko.

"Ang sweet naman ng Ianne ko." ngumiti siya sabay kiss sa akin sa cheeks.

HAH! Akala niya siya lang sweet ah?

---x
Author's Note:
Thank you po. Lagi naman ako nagtetenkyu eh, hahahaha.

I dedicate this chapter to haruhiXXDD dahil sa inistatus pa niya sa wattpad profile

niya ito: Status: Just finished reading the afgitmolfm 5 hours ago and super duper
love it :)) It made me smile^^ (53 minutes ago) So yea, it made me smile too :)

Sayang lang dahil binasa mo 'yung unedited but ok lang din naman. SO ANYWAYS, sa
lahat po ng readers, kung ako po sa inyo eh ito pong version ang basahin niyo--
matagal pero atleast REVISED na 'to. Tipong MAS maiintindihan niyo na lahat..so
yea. Thank you for the support.

Try reading my latest on going story--Love's Limit. Click the external link there
over there sa may right side. --->

=================

Chapter 21: I <3 You

Mabilis na talaga dumaloy ang oras at pagkagising ko na lang, pasko na. Sobrang
bored na ako sa bahay at sobrang miss ko na din si Nate. Naaalala ko lagi siya lalo
na kapag tumitingin ako sa singsing na binigay niya sa akin at sa necklace kong
puso na siya ang nag mamay ari ng susi.

♪♫♬ You're my hunny bun, sugar plum, pumpy upmy upmy upmkin.
You're my sweetie pie.

You're my cuppy cake,gumdrop,shyummkums pure,

The apple of my eye!

And I love you so, and I want you to know that I'll always be right here.
And I love to sing this song to you
Because you are so dear! ♪♫♬

I love you Ianne ko, sagutin mo call ko. Pleeeeeeeeeaaaaaaaase.

Nagmadali akong kunin 'yung cellphone ko. Ang cute lang talaga ng ringtone ko,
hindi na dingdong. Kumanta kasi si Nate tapos nirecord niya sabay ginawang call
alert sa sarili niyang number sa cellphone ko. Ang cute lang di ba?

"Hello?" Nakangiti kong bati. Namimiss ko na kasi talaga siya sobra! Pero...

Walang sumasagot.

"Hello?" Sabi

ko ulit, pero wala pa din. Bakit hindi nagsasalita sa kabilang linya 'tong si
Nate?!

"H-"

"Ianne?!" sigaw ng nasa kabilang linya pero sure akong hindi si Nate 'yung sumigaw.

"S-sino 'to?" Sa hindi ko malamang kadahilanan, kinakabahan ako.

"Pins *creek*"

"A-ano?"

"Pinsan *creek* niya *creek* 'to!" Lalo akong kinabahan at nanlalamig na 'yung
kamay ko. Bakit ako tatawagan ng pinsan ni Nate sa cellphone niya? Bakit?

"A-ano? B-bakit ka tumawag?" Pinagpapawisan ako kahit na sobrang lamig. Parang

natatakot ako pero bakit ako matatakot?
"Si Nate kasi..." Malungkot 'yung tono ng boses niya. Parang gusto ko maiyak pero
bakit ako iiyak? Ianne, wag ka ngang ganyan mag-isip!

"Ano nangyari? Nasaan siya? Pakausap mo ako sa kanya!" Alam ko parang ang OA ko na
sobra pero natatakot kasi ako. Ano ba nangyari sa kanya? Nasaan kasi siya? Please
naman, hindi ako mapakali...

"Si *singhot sipon* Nate... *singhot sipon*" Bakit

siya sinisipon? Bakit siya parang malungkot!? SHIT.

"Anong nangyari?! Nasaan ka ba!? Nasaan siya?!" Napatayo na ako sa sobrang

paghahalo halo ng emosyon ko. Naiiyak na ako at hindi ko na alam kung ano bang
gagawin ko. Nakakainis, ano ba nangyari kay Nate? Parang ayoko marinig pero gusto
ko malaman kung ano nangyari. Ano ba... Natatakot ako. Baka may mangyaring masama
sa kanya... No Ianne, erase that thought!

"Kasi... kakatae lan~ *DUG POINK TAK TOK DING DONG TING!* sira ka! *PSHH* h-hello?"
Napaupo ako sa narinig kong boses, boses ni Nate.

"Uy, sensya na dun sa pinsan ko. Galing kasing bundok, ngayon lang nakarinig ng
boses ng magandang babae." Tumawa si Nate sa phone habang nawawala na 'yung kaba sa
dibdib ko.

"Akala ko kung ano na nangyari sa'yo, adik 'yang pinsan mo!" Tumawa kaming parehas
tapos parang may narinig din akong tawa sa background niya.

"Topak kasi 'yun eh. Hindi ah! Oo nga pala... Merry Christmas. Merry Christmas
Ianne! 'wag ka ngang maingay d'yan!" Natatawa ako sa naririnig ko. Ang cute naman
nila, parang ang close nila.

"Merry

Christmas din sa'yo pati sa pinsan mo." Napapangiti na lang ako mag isa. Ano ba
'to, parang nababaliw na ata ako.

"Onga pala"
"Yes po?"

"I love you. Hayip! Ang cheesy!" Natatawa na lang din ako dahil naririnig kong
tumatawa 'yung pinsan niya sa background at parang nagsusuntukan sila sa kabilang
linya.

"I less than three you" I <3 U.

"Nate less than three Ianne" At dun na nacut 'yung conversation namin sa hindi
malamang kadahilanan, siguro dahil sa pangungulit nung pinsan niya.

Pagkatapos ng Christmas call namin ni Nate, medyo nagtatawagan na kami sa phonesa

bahay. After ilang days, December 31 na at pag usapan namin ni Nate na magkikita
kami kaya super excited ako ngayon dahil may date kami ni Nate for our monthsary at
sabay naming sasalubungin ang bagong taon.

Nagprepare na ako for our date dahil surprise daw niya. Medyo nanlalamig pa kamay
at paa ko at medyo kinakabahan. Namimiss ko na kasi siya tska sobrang excited na
talaga akong makita siya. Super.

When I was about to leave the house, biglang nagring 'yung telepono namin. So ako
naman, nagmadaling sagutin. Kasi naman tatawag kung kailan paalis na ako eh.

"Hello?"

"Ianne?" Si Nate?

"O, Nate, paalis na ako."

"Ano kasi eh. Uhm... hindi na tayo tuloy." Nanlaki mata ko sa gulat at sobrang
lumakas ang tibok ng puso ko. Parang gusto ko umiyak na ayaw ko, ewan ang gulo!
Umupo ako sa upuan malapit sa telepono, at ewan, para akong may after shock.

"Uy... Ianne, sorry. Wala kasing magbabantay ng bahay pati 'yung dalawang pinsan ko
na bata. Kami lang ni Cloud nandito, may new year trip kasi sila mama pati parents
ni Cloud sa Japan, sorry talaga." Hindi ko na alam gagawin ko. Feeling ko namatay
ako na hindi mo malaman. Agh. Nakakainis. Pero syempre, hindi naman ako dapat
maging selfish. Bilang isang girlfriend na understanding, kailangan ko siyang i-
understand...

"Ianne?" ...kahit mahirap.

"Ok lang, kailangan ko din namang bantayan 'yung bahay, wala sila mama at papa
tapos si kuya nakikipag date." Nakangiti kong sabi kahit na hindi nakikita ni Nate.
Kahit hindi totoo. Kahit fake.

"Sorry, Happy monthsary papuntahin mo na lang si Ianne dito!" Siguro, pinsan niya
'yung nagsalita. Para akong nabuhayan ng loob, bakit nga ba hindi na lang ako
pumunta dun?

"Aray! *PSSH* Ianne! Cloud 'to,

sunduin ka namin, hoi! 'di ako marunong magdrive! Ako marunong! O Ianne, hintayin
mo kami ah, bye"

TOOTs TOOTs TOOTs

Hala, bastusin biglang binaba?! Hindi man lang ako hinintay mag paalam din.
Naexcite naman ako sa pagsundo nila sa akin. Gustong gustong gusto ko na talaga
makita si Nate, pramis!

"TAO PO!!!! IANNE! BUKSAN MO ANG PINTO!!" Nabigla ako sa sobrang lakas ng sigaw at
sobrang lakas din ng pagkatok. Tumayo na ako mula sa pagkakaupo at inayos ang damit
ko. Bago ko pa buksan ang pintuan, may narinig akong boses.

"Tae ka, 'wag ka nga maingay. Nakakahiya sa mga kapit bahay nila!" si Nate.

"IANN-" Napangiti na lang ako at binuksan 'yung pintuan bago pa matapos sa pagsigaw
nung pinsan ni Nate.
Tumambad sa akin si Nate na nakahawak sa batok niya at si Cloud-strife. HA!? Si
Cloudstrife!? Teka lang, bakit may isang Cloudstrife dito sa tapat ng bahay namin?!

"I-ikaw si Cloud?" Nakaturo lang ako sa kamukha ni Cloudstrife na lalaki na katabi

ni Nate.

"Yo!" Nagsalute

pa siya na ewan tapos ngumiti at kumindat. SHET. Kamukha niya si Cloudstrife! Mukha
siyang Japanese, tae. Ang gwapo!

OOOOOOOPPPPSSS, teka muna [art angel?]:

Hindi porke't nagwapuhan ako kay Cloud eh siya na ang gusto ko, TEAM NATE pa din
ako!

Napanganga naman ako ng kaunti sa nakikita ko. OMAYGAHD. Ang gwapo kasi talaga.
Tapos may kulay pa 'yung buhok at ang puti, parang si Cloudstrife talaga!

"Nako Ianne, nagseselos na ako." Napatingin naman ako kay Nate na nagpout. Ay,
nandito pala siya? Hindi ko pansin! Ang cute talaga nito.

Lumapit ako kay Nate tapos kiniss ko sa lips, smack lang naman.

"SHIT! My eyes!!" Nagtakip ng mata si Cloud. "Sige, lampungan muna kayo at baka
mapaandar pa nila Mira at Leigh 'yung kotse." Tumakbo siya papunta ng kotse sabay
pasok sa loob.

"Sorry ah abnormal talaga 'yun eh" Ngumiti lang ako tapos hinug niya ako.

"I missed you so much." Humigpit 'yung yakap niya sa akin. Aww, namiss niya ako.

"Namiss din kita." Sabi ko sabay kiss ko sa cheeks niya. Sinubsob niya 'yung ulo
niya sa shoulders ko na sobrang hirap para sa akin kasi napatingkayad ako,
matangkad nga kasi si Nate.
"HM! Namiss ko amoy mo, namiss ko yakap mo, namiss kita. Sobra!" Napapasmile na
lang ako sa sobrang kilig. Parang mag 2weeks lang kaming hindi nagkita sobrang miss
na niya ako. Paano pa kaya pag 3 or 1 month? Or a year? Nako, baka mamatay na
kaming dalawa.

"Namiss ko si Nate..." Hinug niya ako ng mas mahigpit pa.

"Hoy! May bukas pa, tara na sa home!" Napatingin kami ni Nate kay Cloud.
Nakagkatinginan kami at medyo tumawa tapos naghug kami.

Nagulat ako ng biglang lumuhod si Nate tapos nilahad niya 'yung kanang kamay niya
sa harap ko sabay sabi nang:

"Tara na prinsesa ko, naghihintay na ang tsuper natin" Napangiti ako at tinanggap
ang kamay niya.

"Sige, tara na prinsipe ko." Tumayo siya at para ko siyang escort habang naglalakad
pababa at papunta ng kotse.

The start of the day was great. So ano kaya mangyayari before the year ends?

---x
Author's Note:
60+ reads sa last chapter? WOAH. Thank you po ng marami! Ako'y kinikilig ng sobra!
Ahihihihi.

Dedicated to ikillboredom dahil nabasa kong mas sabik siya kay Art kesa kay Nate.
Tignan ko lang kung hindi siya masasabik kay pinsan ni Nate? Hmmmm..

Ano kaya meron sa pinsan ni Nate? Hahaha. Abangan po natin 'yan! MARAMING SALAMAT
PO! :)

=================

Chapter 22: ang cheeeezy

Pagpasok namin sa likod ng kotse, nasa driver's seat si Cloud tapos may dalawang
batang babae na magkamukha sa tabi niya. Napatitig ako sa dalawa na nagkukulitan sa
harap. Hala grabe, ang cute!
Nagsimula na magdrive si Cloud pero nakatingin pa din ako sa feeling ko ay kambal
na dalawang cute na bata.

"Si Leigh 'yan..." Tinuro sa akin ni Nate 'yung batang nasa may bintana. "'Yung isa
naman, si Mira." Seryoso niyang sabi sa akin habang ako tatango tango lang.
Nagtataka ako kung paano niya nalaman. Magkamukha kasi talaga pati damit.

"Sure ka?" Tinignan ko lang si Nate habang hinihintay ang sagot niya.

"Hindi." Natawa naman ako bigla sa sinabi ni Nate sabay batok sa kanya at napansin
kong pati si Cloud eh natawa.

"Ang adik mo talaga!" Nagtawanan kaming tatlo at 'yung mga bata eh parang nagtataka
kung ano pinag uusapan namin.

"Leigh, Mira... Come here." Nag unahan na lumapit 'yung dalawang bata sa amin ni
Nate nung tinawag niya 'yung dalawa. ANG CUTE NILA.

Napansin ko na kahawig ng mata nila 'yung mata ni Cloud. Napapatingin ako sa

salamin para makita mata ni Cloud pero nagulat ako dahil nakatingin din siya sa
akin kaya napaalis ako agad ng tingin dahil ngumiti siya.

"Si Leigh 'yung may nunal sa ibaba ng kanang mata niya. si Mira naman 'yung may
nunal sa taas ng kaliwang mata niya" Napatingin

naman ako dun sa dalawa, may nunal nga sila sa may mata, taas baba at kaliwa kanan.
ANG GALING! Kabisado ni Cloud!

"Ay, siya pala si Leigh." Tinuro ni Nate si Leigh tapos ako natatawa kasi para
siyang bata na nagtataka kung sino 'yung mga bata.

"Ilang taon na sila?" Tanong ko.

"Tanong mo sila." Sabi naman ni Nate.

Tinignan ko silang dalawa tapos nagsmile sila. "Ilang taon na kayo?" Nagkulitan
lang silang dalawa at parang hindi ako narinig. Ay, nice talking ah.

"English speaking 'yang mga 'yan." AAHHH~ Okay sila na english speaking.

"How old are you two?"

"FOOOOOOOOOOUUUUUUUURRRR!" Waaaaaaah! Hala! Ang cute! Sabay pa sila! Hala ang cute
talaga.

Nang gigigil ako sa kanila sobra!

"Ang cute nila Nate! Grabe! Ang sarap gawing keychain!" Tumawa si Nate sa sinabi
ko.

Tumigil 'yung kotse tapos tumingin sa amin si Cloud. "Cute 'yang mga 'yan, syempre,
mana sa kuya eh." Tinaasan ko siya ng kilay tapos tumingin ako kay Nate.

"Nasa lahi niyo ba talaga ang aircon?" Tumawa silang dalawa tapos nag apir. Nako,
magpinsan nga sila.

Bumaba na kami sa kotse at pumasok na kami sa bahay

nila Nate. Grabe. I miss the place. Namiss ko 'yung higaan 'yung sobrang lambot na
kama ko,'yung CR na sobrang bango lagi, 'yung kitchen nila na maayos, 'yung living
room nilang...basta!

Pagdating namin sa living room, nag kanya kanya na ng gawain ang mga tao. Yung
kambal, pumunta sa labas at maglalaro ata habang si Cloud, eto-umeepal sa amin.

Lumipas ang oras, sobrang saya ko sa mga nangyayari. Nakakatuwang kausap si Cloud,
parang pinsan ko na din siya at medyo magkaugali sila ni Nate-parehas na aircon.
Tapos sila Cloud pala, galing Japan. umuwi sila dito sa Pilipinas para magbakasyon
pero hanggang next year pa daw sila dito kasi graduate na siya. Kaya magaling si
Cloud sa tagalog kasi lagi pala siyang nagbabakasyon dito at dito sila tumitira
kanila Nate kaya din sila naging super close.

Nagpaalam ako kanila mama na hindi muna ako uuwi at papalipas ako ng bagong taon
kanila Nate. Sa kabutihang palad, pumayag naman sila dahil may trust sila sa amin.
Mga 11:30 na siguro ang oras ngayon dahil nagsisimula na mag ingay 'yung mga tao sa
labas.

"Alam mo..." Nandito lang kami ni Nate sa sala habang nag hihintay ng oras.
Hinawakan niya 'yung kamay ko ng mahigpit.

"Hindi pa eh, ano?"

"Ang ganda mo po," nginitian ko siya. "...sobra" Lumapit siya sa akin lalo at
kiniss niya ako sa cheeks.

"Alam mo..." Ako naman ngayon.

"Oo, alam ko gwapo ako. Sobra!" Tinulak ko naman 'yung mukha niya at nagsimula
kaming tumawang dalawa.

"Ianne..." Napatingin ako kay Nate na palapit ng palapit ang mukha sa akin hanggang
sa nagkadikit na naman 'yung mga labi namin. Napapikit ako nun, tahimik. Sobrang
tahimik sabay bulong niya ng:

"Happy Monthsary, I love you."

Tumingin ako sa orasan. 11:59pm.

Ako naman ang humalik sa kanya sa lips-smack lang at bago pa ako magsalita,
tumingin ulit ako sa orasan. 12:00am.

"Happy New Year, I love you."

Nagulat kami ni Nate nang biglang nagbukas 'yung ilaw sa living area dahil halos
lahat sila nasa rooftop at kami lang natira dito.

"Hayip, ang cheezzzzy!" Pagtingin namin kung saan galing 'yung boses, tawa na nang
tawa si Cloud sa may likod.

---x
Author's Note:
ANDAMING NAGLIBRARY NG AFGITMOLFM!! Woohh~ thank you po pati na sa mga walang
sawang nagkocomment at nagvovote. thank you po ng marami!! :3

*edited 11/11/12: Dedicated to Kei_Elle. Gusto ko talaga humingi ng kapatawaran

dahil hindi ito nakasali sa 5chapinaday pero seryoso, SOBRANG KINILIG AKO DITO. Sa
crush note, (kahit di ko kilala si Kent Santos) pati na din sa sumunod na Note.
SOBRA akong kinilig lalo na nung akala mo hambol ako, hambog po talaga ako.
Hahahaha chos lang pero eehhh seryoso, thank you! Pasensya na talaga ung eto lang
ang pambawi ko sa magandang likha mo, pasensya na talaga :<

CLICK EXTERNAL LINK TO READ "Crush Note"

=================

Chapter 23: Oreshiasdfghjkl What?!

Matatapos na ang Holiday vacation namin sa school at magsisimula na naman kaming

mag aral. Actually, nakakatamad talaga pumasok. Feeling ko nga pwede na akong
mabuhay ng hindi nag aaral eh.

Pero no, kailangan 'yun dahil magiging 4th year pa ako, gagraduate pa magkacollege
at magkakatrabaho. Syempre, isama na natin 'yung magpapakasal pa kami ni Nate at
bibigyan ng magandang buhay ang magiging anak namin.

At mamamatay ng sabay. OMG KILIG!

Nanonood lang ako ng tv kasama ang kuya ko. Medyo nag aagawan pa nga kami ng remote
dahil hindi namin trip ang pinapanood ng isa't isa. So habang nag aaway kami ng
kuya ko sa remote, biglang nagring ang mahiwagang telepono.

Nagtitigan kaming dalawa ni kuya habang nariring 'yung phone. Nag aaway kami kung
sino ang sasagot pero binanatan niya ako at sinabing ako na ang sumagot ng phone.
So ako naman, kahit labag sa loob ko, ako na nga ang sumagot sa phone. Huhuhu.
Bwisit si kuya eh. Huhuhuhu.

"Hello?" Nakakunot ang noo kong tinignan si kuya at binehlatan pa niya ako. Badtrip
talaga 'yung mokong na 'yun!

Nakarinig naman ako ng tawa mula sa kabilang linya ng telepono. Sino na naman 'to?
Nagloloko ata.

"Hello?" Gusto ko na sana ibaba dahil nantitrip ata.

"Oy Ianne!" Naalala ko naman bigla ang boses niya, si Cloud

pala.

"Oh, baket ka tumawag?" Medyo disappointed lang dahil gusto ko sana si Nate 'yung
tumawag sa akin.

"Wala lang, namiss kita eh." Tumawa si Cloud mula sa kabilang linya. Napangiti lang
ako. "Anong ginagawa mo?" Napataas naman ako kilay ko.

"Adik, tumawag ka ba sa akin para lang tanungin 'yan? Nasaan si Nate?" Alam ko
namang si Nate ang gustong makausap ako kaya pinatawag niya 'tong si Cloud eh.

"Wala, umalis kasama mga kapatid ko" Wala si Nate? Eh bakit tumawag 'tong si Cloud?

"Ah..." Ay, ang walang kwenta ko ba kausap? Sorry na. Akala ko pa naman si Nate
makakausap ko talaga.

"Wala kasi akong magawa kaya tumawag ako, ok lang ba?" Medyo tumawa ako ng kaunti
para mawala 'yung awkwardness na nafifeel ko. Ang weird lang na kausap ko siya sa
phone-at siya lang ang kausap ko.

"Sira, ok lang syempre."

And then, awkward silence.

"May tanong ako." Ewan ko kung bakit ako kinabahan, o baka dahil lang ang gwapo ng
boses niya? Joke!

"A-ano?"
"Girlfriend ka naman ng pinsan ko di ba?" Tumawa ako ulit kahit wala namang
nakakatawa. Hay nako Ianne, y so

awkward?

"Depende kung sinong pinsan mo, baket?"

"I just wanna ask If I can call you insan. Wala lang, gusto ko lang maging close
tayo." Insan?

"Insan? Okay sige, sabi mo eh" Ngumiti ako kahit hindi naman niya nakikita. Weird
ko lang.

"Yay, thank you insan!" Hala ang cute! Parang bata na ang gwapo ng boses. Tae, sana
boses na lang siya! "Anyway, may sasabihin ako sa'yo insan."

"Hmm?" Napatingin naman ako sa sa telepono na parang hinihintay ko ang sasabihin

niya.

"Don't tell this to Nate..." Ewan ko ba kung bakit ako tumango, hindi naman niya
ako nakikita.

"Okay...?" Nakataas pa din ang kilay ko na parang nagtataka sa kung ano ba ang
sasabihin sa akin ni Cloud na hindi ko dapat sabihin kay Nate.

"Promise?"

"Uhm... promise?" Sa hindi malamang kadahilanan, lumakas tibok ng puso ko.

"Ore, Kimi no koto ga suki da to omou" Bago pa ako makapagsalita o makapagtanong

kung ano sinabi niya, binaba na niya agad 'yung phone.

ANO DAW?!
Hindi ako mapakali at hindi talaga ako makatulog sa sinabi ni Cloud. Ano ba kasi
'yun? Nagsalita ba siya na gamit lengwahe niya? Parang eh, pamilyar kasi

'yung ibang words na sinabi niya.

Ore, Kimi no koto ga suki da to omou?

Hindi mawala sa isip ko ang mga salitang 'yan na pati sa paniginip ko, naririnig at
nakikita ko siya. Parang sirang plaka na nagpaulit ulit sa utak ko pagkagising ko
sa umaga, nakakainis! Alam mo 'yung noseblood? ETO YUN EH. ISANG MALAKING
NOSEBLOOD.

Pumasok ako ng school na gulong gulo pa din ang utak. Ano kaya ibig sabihin nun at
bakit kailangan pa niyang sabihin sa akin 'yun? Bakit din hindi ko pupwedeng
sabihin kay Nate?

"Nate..."

"Don't tell this to Nate" Ano ba Cloud, hindi ko naman sasabihin kay Nate eh! "Ayy
sorry, akala ko sasabihin mo" Epal naman ni Cloud sa isip ko. K korni ko.

"O bakit?" Tumingin siya sa akin at tinigil muna ang pagkopya niya ng assignment ng
kaklase namin.

"Ano 'yung o-re-ki-mi-no-ko-to-ga-su-ki-da-to-o-mo-u?" Napangiti siya na parang

sinasabi sa akin na 'easy!'.

"Hindi mo alam 'yun?" Ngumiti pa siya sa akin.

"Ano ba 'yun?" Nagtataka kong tanong sa kanya.

"Secret..." Ngumiti siya ng nakakaloko sabay pinagpatuloy 'yung pagkopya niya ng

assignment! Hala, ang epal talaga nitong lalaking 'to. Kaya siguro secret kasi
hindi naman

niya alam ibig sabihin!

Bumalik ako sa sarili kong upuan at nag isip. Ano ba ibig sabihin nun? Sinulat ko
sa note book ko 'yung word at tinignan ng mabuti. Baka code 'to? Hindi eh,
naririnig ko 'to minsan sa japanese animes. Pero... ano ba ulit 'to?

"I think I like you?" Napatingin naman ako sa kaklase ko na nagsalita. Medyo
napaatras pa ako sa kanya kasi naman hindi ko naman kinakausap pero nagsasalita.
Baliw? Nakatingin siya sa papel ko tapos tumingin sa akin.

"I think I like you?" Inulit ko ulit 'yung sinabi niya na parang ewan lang. Ano ba
'yun? Nagtatapat siya sa akin, ganon?

"Bakit mo nilagay d'yan niponggo ng I think I like you?" Nanlaki ang mga mata ko sa
sobrang gulat. Aha! So I think I like you pala 'yun!! Pero teka, te, teka! Bakit...
Bakit, si Cloud... may gusto sa akin?! Teka--parang... MALI ATA 'YON!?

Dumating na ang recess pero hindi pa rin ako makapag isip ng maayos. Bakit ganun?
Ano problema ni Cloud? Mukhang gusto lang niya ako pag isipin-which is already
happening to me. Ugh.

"Ianne, ok ka lang ba?" Andito pala si Nate. Ano ba Ianne, masyado mo nang iniisip
'yung sinabi ni Cloud, baka pinagtitripan ka lang nung anime na 'yun. "Hindi ka pa
kumakain ah."

"May problema ba?" Ano ba, sasabihin ko ba kay Nate? Pero paano kung pinag titripan
lang ako ni Cloud? Malakas pa naman trip nun pero paano kung totoo at mag

away sila? Teka nga, ang feelingera ko ata.

"Uhm... Nate," sasabihin ko ba?

"Ano?" Teka, kinakabahan ako! Bakit ka ganyan makatingin Nate?!

"M-may kaibigan kasi ako tapos may boyfriend siya. Then nagbalik bayan 'yung pinsan
nung boyfriend niya tapos sina-"

"Ako ba 'yan?" Parang gustong sumabog ng puso ko pagsabi niya nun. Tumawa ako para
mawala 'yung kaba na nararamdaman ko pero ang gusto ko sana sabihin, PAANO MO
NALAMAN!? Huhuhu ayoko na.

"Feelingero mo ah, kaibigan nga eh! So ayun nga, 'yung pinsan nung bf ni friend,
parang nagconfess kay friend na parang gusto niya si friend. Kung ikaw si bf, anong
mararamdaman mo pag nalaman mo 'yun?" Hindi naman halata di ba? Galing galing ko
magtago eh.

Napatigil siya sa pag inom ng coke na hawak niya at tinignan ako na parang
nagtataka siya. Please naman huwag naman sana niya mahalata. I mean, ang daming
magboyfriend sa mundo at ang daming lalaki na may pinsan na galing ibang bansa di
ba? So.... ahuhuhu mali ata ako, dapat hindi ko siya tinanong.

"Magagalit siguro ako. Tae pala 'yung pinsan eh, dapat pigilan niya 'yun kasi
pinsan niya bf nung friend mo at dapat 'yung friend mo layuan na 'yung pinsan kasi
baka madevelop pa. Kawawa naman 'yung bf di ba? Masakit 'yun." Ngumiti lang ako as
response sa sinagot niya, lalo tuloy akong kinabahan.

Pero ano ba Ianne, hindi

ka naman sure dun sa pinagsasasabi nung Cloud na 'yun. Wag ka ngang feelingera
sapakin kita d'yan eh.

Okay, nabaliw na ako. Kinakausap ko na sarili ko.

Dumating na ang uwian at feeling ko sobrang pagod ako ngayong araw. Kakaisip?
Siguro. Epal kasi ni Cloud eh, bakit ba siya ganun?! Pinagtitripan niya ako eh.

"Punta ka sa amin." Nilambing ako ni Nate. Hala, natetempt ako!

"B-baket?" Hindi ako makatingin ng maayos sa mata niya.

"Ayaw mo ba?" Sabay pout. Ay hala, ayan na siya napapakyot na.

"Kiss na lang, pagod ako ngayon eh." Please, pumayag ka.

"Sige nga, kiss mo ako 1oo times." Nginitian ko muna siya saka ko siya kiniss sa
lips pero smack lang. As in sobrang saglit lang mga 0.0001 second lang.

"Ayan, 1oo times!" Tumawa ako pero nagpatuloy lang siya sa pagpout niya. "Sige na,
next time na lang." Nagpout din ako at hinug ko siya. Sana umepekto talaga
panlalambing ko. Ayaw ko kasi muna makita si Cloud. Natatakot ako.

"Sige na nga!" Kiniss niya ako sa ulo. "Next time ah."

Hayy, buti na lang pumayag siya. Ang awkward

kasi kung makikita ko si Cloud ngayon feeling ko mamamatay ako sa sobrang

pagkauneasy ng feeling. Trip man 'yun o hindi, nakakaawkward pa din.

Mag isa lang ako sa ngayon sa bahay dahil si kuya, always late naman umuwi kaya
'wag na magtaka. Sila mama at papa siguro nasa business meeting pa at nag
oovertime. So nanood na lang ako ng tv. Channel? Nickelodeon! Ang palabas? SPONGE
BOB SQUARE PANTS! Weeee~ kahit na pambata 'to, naaaliw pa din ako dito. Ang cute
kasi nila lalo na si Patrick kahit na tatanga tanga.

KATOK KATOK KATOK (Naubusan na ng sound effect)

Binuksan ko muna 'yung ilaw kasi nakapatay lahat. Wala lang, para mafeel ko sila
Spongebob. Pagbukas ko ng pintuan, para akong kinuhanan ng puso tapos binalik ulit.
Kinabahan ako ng sobra at nanghihina ako.

"Yo!" si Cloud!

"U-uyy..." Nakangiti kong bati pero ang gusto kong gawin eh pagsarhan siya ng
pintuan at tumakbo sa taas para makatulog. Pero bago ko pa man magawa 'yun, pumasok
na siya sa loob at umupo sa sofa.

"B-bakit ka andito?" Sinara ko 'yung pintuan pero hindi ako lumapit sa kanya.
Nakatayo lang ako sa may pintuan dahil sa natatakot akong lumapit sa kanya.
Hindi naman siya multo o monster at hindi siya mukhang ganun. Gwapo nga siya di ba?
Kaya lang nga, natatakot ako. PLEASE TAKE NOTE: Girlfriend ako ni Nate na pinsan ni
Cloud. Exclamation

point.

"Wala." Tumayo siya at lalo akong kinabahan nang lumapit siya sa akin. "Masama ba?"
Para akong nacorner kahit na wala namang corner. Weird. Tumawa ako kahit na wala
namang nakakatawa habang lumalayo kahit na wala namang lalayuan kasi pader na nasa
likod ko.

"Ah..." Oh my God. Please save me. Natetempt ako. JOKE!

Nilapit niya 'yung mukha niya sa mukha ko, medyo matangkad siya kaya medyo nakayuko
siya. Yung kamay niya nakasandal sa pader na sinasandalan ko at ako, bakit ko
dinedescribe? Di ba dapat umaalis ako sa ganitong sitwasyon?

"Umiiwas ka ba?" Tumawa ulit ako ng malakas. Umiiwas ako sa mga tingin niya pero
para siyang eye catcher na hinuhuli 'yung tingin ko. Nakikita ko 'yung maganda
niyang mata. Natotomboy ako sa mata niya.

"H-hindi no, s-sira ka. Bakit na-naman ako iiwas sa'yo! Adik!" Tawa ako nang tawa
sa hindi malamang kadahilanan. Ano ba Ianne, ikaw ata 'tong adik eh! Bakit ka tawa
nang tawa?

"Malay ko, siguro kasi alam mo na..." Lumapit siya sa tenga ko. "...gusto kita"
Kinilabutan ang buong katawan ko sa sinabi niya. Tumingin na naman siya sa mga mata
ko at para akong malulusaw sa titig niya.

"Adik. Lakas ng trip mo talaga insan! HAHAHAHAHA!"

"Hindi ako nagbibiro." Kung pwede lang kabahan ka lalo matapos mong kabahan lalo?
Ay ewan, eto na ata 'yung nafifeel ko. Nang aakit ba siya? Kasi kung oo, naaakit
ako! De joklang pows.

"Sira, pinsan mo kaya si Nate." Tumaas kilay niya na parang sinabi niyang anong
pinagsasasabi ko.
"And so?"

"G-girlfriend ako ni Nate."

"So?"

"Uhm, mali 'yun?" Ang feeling ko lang talaga. Huhuhu. Pinag titripan ka lang n'yan
Ianne! Abnormal 'yang lalaking 'yan, tandaan mo!

Tumawa siya. Adik. Ayan. Adik nga. Abnormal na adik.

Lumapit ulit siya sa akin at bigla niya akong hinalikan! OO. Hinalikan niya ako! At
hindi lang sa cheeks kundi sa labi! Tae! Hinalikan niya ako sa lips! Feeling ko
sasabog na puso ko! Ano ba 'tong nangyayari!?

"That doesn't mean I can't like you, right Ianne?" Dumaplis labi niya sa cheeks ko
sabay bukas niya ng pintuan sa may tabi ko at lumabas na ng bahay.

SHET. Anong nangyari? Anong gagawin ko?

=================

Chapter 24: Vocaloid Mania

Pinapunta kaming mga 3rd years sa auditorium ng school. Paglabas namin ng

classroom, hinawakan ni Nate 'yung kamay ko. Kinabahan ako. Tumingin ako sa kanya,
nakangiti siya sa akin. Napangiti na lang ako pero deep inside, I want to kill
myself. Guilt is killing me.

"Batchmates..." Pagkarinig namin ng boses ni Nikki, nagsiayusan kami ng upo at

tumingin sa kanya.

"Hoy Humi! Paano ka nakapasok dito!?" Medyo nagulat kaming lahat sa babaeng biglang
tumakbo sa may stage at hinablot 'yung mic kay Nikki. Tumingin siya sa akin-or kay
Nate? Sabay biglang sinigaw sa mic:

"HI PAPA NATE ILOVEYOU SO MUCH PAKASALAN MO NA AKO!!!"

"Teka anong--"

"Habulin niyo siya!"

"You'll never catch meeee~" Tumakbo paikot ikot 'yung Humi sa buong auditorium
habang hinahabol siya ng iba kong kabatchmates.

"Humiiii~ Lumabas ka dito!"

"I love you papa Nate! Kita tayo mamaya! Muah muah chup chup!" Sigaw niya saka siya
umalis ng auditorium.

Medyo nashock kaming lahat pati si Nate. Tinawanan ko na lang siya kasi sobrang
namumula siya. Pati 'yung iba naming batchmates eh tumingin sa side namin at medyo
natatawa.

"Hay nako, ampogi talaga ng boyfriend ko!" Tinignan lang niya ako saka ngumiti na
parang hiyang hiya siya sa nangyari tapos kunwari walang nangyaring ikakaguilty

ko. Ahehe.

"Paki turukan na nga ng gamot 'yung si Humi ah?"

"So... going back to business. Alam niyo naman na February na ang foundation week
natin at foundation week means a lot of activities and fund racing kaya naman
naisip namin ni ma'am Soquilla na gamitin natin ang isang PLAY for fund racing."
Maraming nagside comments sa mga batchmates namin, may ibang gustong gusto, may iba
namang ayaw at may iba ding me, wapake.

"Third years." Kinuha na ni Miss Soquila kay Nikki ang mic. "Can you cooperate?
Café na kasi ang naisip ng 4th years, horror house naman ang sa 2nd years at mini
event ang sa 1st years so naisip namin na play na lang for the 3rd years para na
din mapasaya ninyo ang pipiliin niyong charity, manonood din kasi sila." Tumahimik
kaming lahat.

"So here's the two stories na pinagpipilian namin ni Miss Soquila. The first one is
Cantarella, western ang mga damit at pang mayayaman." Lumabas naman ang isa pa
naming kabatch, 'yung secretary na may dalang yellow paper at nagsimulang magbasa:

"Kaito was inlove with Miku to the point he wanted her all by himself. He thought
the love was one-sided so he planned on poisoning Miku to rape her and make her
completely his.

"Before their meal time, he put a poison drug to her drink called Cantarella which
can make the drinker fall asleep within 4 hours and fake dead since they had no
detectable

pulse, just like in Romeo and Juliet.

"When Miku passed out, Kaito was about to rape her. Suddenly, his childhood
memories with Miku flashed before him. They were like bestfriends, they cared for
each other so much and yet, he thought of raping Miku. He cried--realizing that
everything he did was a mistake. Kaito was startled when Miku opened her eyes and
said "please capture me". He thought the Cantarella killed Miku and yet, she was
alive. She sat up and pushed Kaito down. Kaito sat up and kissed Miku in the lips.
And that was the end of the first story" Nagsipalakpakan kami na nasa auditorium,
ang dramatic naman nitong story na 'to ah, infairness.

"The second story is entitled The Demon and the Maiden, makalumang traditional
naman 'to ng mga Japanese." Pag eexplain ni Nikki saka nagbasa ulit 'yung
secretary:

"One day, a blind maiden entered the woods and got lost. She stumbled into a
demon's house in the middle of the forest. The demon was a kindhearted-demon but
the townspeople refuse to believe it. He let her in to his house and let the maiden
stay for the night. They had a merrily night-they talked, laughed and shared
stories as if they knew each other for a long time. The maiden talked about the
village and the people, that was the first time the demon understands the heart of
a man.

"The night had passed and the morning arises, the maiden told the demon she'll come
again. But the demon told her not to because he was a demon but the maiden's only
reply

was a smile.

"After that night, the maiden would always wait for the demon's voice to call her
in the entrance of the woods. It would always happen in the next day and so on-they
became friends.
"One day, the maiden shared the story of meeting a man living in the woods to the
villagers. The villagers realized that it was not a man, it was the demon. Without
the maiden's notice, the villagers went to the demon's house in the middle of the
forest. They were very angry, told him to promise not to see the maiden anymore and
to never come back

"So the demon met with the maiden the very next day and bid his last goodbye. The
maiden and the demon cried as he walked far away from the maiden, remembering the
memories they had.

"As years passed by, the maiden's eyes were cured. She thought of searching the
demon and hear his voice again so she went to the entrance of the woods thinking
the demon might be there. Then, a voice echoed to the forest 'can you hear me?' the
maiden was shocked to hear a familiar voice, turned around and saw the demon
sitting behind her." Aww, parang gusto ko tuloy maiyak dun sa nangyari sa kanila,
ang cute! Nakakatouch.

"So guys..." Nagsalita ulit si Nikki. "ano ang gusto niyong play natin?"

Pinaboto kami nila Nikki na parang

labanan sa school council. May ballot at kung anu-ano pa. Anong binoto ko? Neither.
Ang nilagay ko na lang, Spongebob Squarepants. Wala naman kasi talaga akong
pakielam dun di ba?

So after ng botohan na sobrang nakakabored dahil ang dami namin dito sa auditorium,
nag tally na sila Nikki and friends. After ilang minutes na sobrang nakakabored nga
dahil ang tagal, pumunta na sa stage sila Nikki and friends with Miss Soquila.

"At last, tapos na ang decision making, the demon and the maiden ang gagawin nating
play!"

Nagpalakpakan ang mga batchmates ko na akala mo eh sobrang ganda ng inannounce.

Akswali, wala naman talaga akong pakielam sa mga ganyan-eto ngang si Nate natutulog
pa eh. I mean, wala talaga kaming ginagawa sa mga ganito-tiga palakpak at tiga
hiyaw lang kaming dalawa kahit nung nakaraan na classmates lang kami.

"First things first, sino ang gaganap na demon at maiden?" Naglibot ang mata ni
Nikki sa buong auditorium. Sa hindi malamang kadahilanan, biglang nagtama ang
paningin namin ni Nikki kaya bigla akong kinabahan-ngumiti pa siya.
Napatingin tuloy ako sa likod ko baka 'yun 'yung nginingitian niya pero natutulog
'yung nasa likod ko nang biglang...

"Aha! The sweetest couple!" Nagsitingingan halos lahat ng kabatch namin sa amin ni
Nate. Napatingin ako kay Nate na bagong gising.

"Ano 'yun? Bakit nakatingin silang lahat sa atin?" Umayos ng upo si

Nate habang ako naman ay parang magcocollapse sa kinauupuan ko.

"Nate, Ianne?" Napatingin ulit ako kay Nikki na nakangiti sa aming dalawa.
Nagkantyawan mga kaklase ko at ng mga kaibigan namin. HA!? Wait no. Hindi. Ayoko.

"Ano 'yun?" Tanong ulit ni Nate sa akin. Tinignan ko lang siya pero hindi ako
makapagsalita sa sobrang kaba na nararamdaman ko.

Lumapit sa amin si Nikki at miss Soquilla. Pinatayo kami tapos nagpalakpakan 'yung
mga kabatchmate ko.

"A-ayoko Nikki." Pagmamakaawa kong sinabi.

"Ianne iha, for the charity?" Pagsabi ni ma'am. WAH!! Napatingin ako kay Nate na
nakikipag apir kung kani-kanino. ABA! Ok na sa kanya agad!? At kelan ba kami naging
sweetest couple?!

"Eh ma'am..."

"Look, okay na kay Nate, ikaw na lang ang kailangan." Tinignan ko 'yung buong
auditorium, nakatingin sa amin halos lahat ng kabatchmates namin at parang
chinicheer kami.

"Sige Ianne, pag isipan mo." Pinaupo kami ni Nate sa may back stage ng auditorium.
Hinawakan ni Nate 'yung kamay ko at ramdam ko ang init ng palad niya.

"You think about it, okay?" Ngumiti sa akin si Nate na para bang naging pampakalma
ko.
Kung tutuusin, kung kami man ang magkakasama--ok na din sa akin.

Hindi na dyahe at hindi na kailangan makipag kaibigan kasi nga kami na. Close naman
na kami at kahit kiss ok lang sa akin gawin pag siya kasama ko, the thing is...

Natatakot ako sa crowd.

Natatakot ako na baka ijudge nila ako habang umaarte and I'm not good in memorizing
lines. 1 and a half month na lang ang practices and stuff.

"Class nila Joyce and Sarah ang sa background. I want it to be realistic. Kung
pwede, Village, forest, entrance of the woods at 'yung bahay nung demon. Again, I
WANT IT TO BE REALISTIC. For the props and dresses/costumes, class nila Roxanne and
Irene. Makalumang Japanese ang style. Mga kimono and such, okay? The class of Nate
would be the villagers, the actors and the extras, okay?" Narinig kong utos ni
Nikki.

"Kung.. ikaw na lang kaya?" Sabi ko sa kanya without looking at him. Hinawakan niya
'yung mukha ko at inihrap sa kanya. Nagtitigan kami ng halos dalawang segundo sabay
hinigpitan niya ang paghawak sa mga kamay ko.

"I won't be the demon if you're not my maiden" Napayuko ako sa sinabi niya, for the
charity, for Nate, for our batch. Okay, si Nate din naman ang makakasama ko, hindi
ba?

Huminga ako ng sobrang lalim na akala ko eh ito na ang huling paghinga na magagawa
ko.

"Ok, fine. I'll be you're maiden and you'll be my demon." Nagulat kami ng
pumalakpak si Nikki.

"Great! then the preparation of the play is about to begin!"

---x
Author's Note:
Dedicated ang chapter na 'to sa babaeng nakilala ko lang dito sa wattpad. Unang
nabasa ko ang storya niya na isang fanfiction sa story ng isang sikat na wattpad
author tapos natuwa ako sa way ng pagsusulat niya then binasa ko 'yung isa pang
fanfiction na sobrang nasindak ako sa pagkamatay ng bida then ayun, hindi ko
inaakalang magiging close kami nun. Siguro kasi parehas kaming may toyo. AT OO NGA
PALA, BIRTHDAY KASI NIYA NO HELLO HAHAHA.

HI HUMI HAPPY BIRTHDAY! ALAM MO NAMANG SOBRANG SPECIAL MO SA AKIN KAYA KAHIT WALA
SA ORIGINAL STORY 'YUNG PANGALAN MO EH NILAGAY KO TALAGA PARA SA BIRTHDAY MO. DON'T
WORRY AH, MORE EXPOSURES TO COME. TAPOS NA KAY NATE--KAY ART AT CLOUD NA LANG DI
BA? YIEE. HINDI KO SILA MABABALOT KASI NASA PUSO KO SILA EH. HAHAHAHA.

HAPPY BIRTHDAY ULIT!

AT SA MGA READERS, thank you at sorry kung sobrang tagal ang kailangan niyong
hintayin for this walang kwentang update. Hindi ko pa din alam kelan ang next kasi
bakasyon namin sa May pa, tri-sem kasi kami. Ahihi.

SO ANYWAYS, bago pa maging malanobela ang author's note ko, panoorin niyo ang
cantarella at the demon and the maiden. Hindi akin 'yung stories, was inspired kaya
gusto ko malagay sa story ko kahit sandali. VOCALOIDS nga pala ang kumanta ng mga
'yan. Click niyo 'yung youtube thingy para mapanood 'yung TDATM tska 'yung external
link para sa Cantarella THEN VOTE KAYO KUNG ANONG PLAY ANG GAGAWIN NILA! :>

=================

Chapter 25: Si Lemaris Galis

Sinukatan 'yung mga kaklase ko at kaming dalawa ni Nate ng mga taga section nila
Roxanne for costumes and props na pati mga daliri ni Nate sinukatan para daw sa
long nails ng demon.

Napaka busy ng batch namin ngayon. Halos 'yung iba hindi na magkandaugaga sa
pagdesign ng Auditorium para sa play namin. Super design ng kung anu-anong
background na kakailanganin namin. Pati ako, nahihirapan na magmemorize ng lines.

"Ianne, kung gutom ka na, mauna ka nang kumain." Nginitian ko 'yung kaklase ko,
hinihintay ko pa kasi si Nate kasi hindi pa siya tapos magpasukat.

"Sige lang, hihintayin ko na lang si Nate." Tumingin sa akin si Nate na parang nag
aalala ang mukha.

"Mauna ka na, ayokong nagugutom ka." Ayaw ko naman makipagpilitan kaya nauna na nga
ako. Gutom na din kasi ako eh, hahaha.

Bumaba ako papuntang canteen. 'yung fast food kasi, pinasara ng mga 4th year kasi
dinidesignan nila for their café tapos 'yung gym saradong sarado with matching DO
NOT CROSS THIS LINE dahil siguro sa mini event na gagawin nung 1st years. Eto ang
masaya, pinasara ba naman ng 2nd years 'yung hallway nila. 'yun daw kasi ang
gagawin nilang horror house, ayan tuloy, super nakakapagod pumunta pa sa kabilang
ibayo ng earth para lang makababa.

Natutuwa ako sa mga nakikita ko; mga batang nag eenjoy habang nagtatrabaho.
Nakakatuwa talaga.

Sa dami ng mga taong nagmamadali sa mga bagay bagay, may nakita akong

lalaking nakahiga sa isa sa mga benches sa ground at parang walang ginagawa at

feeling free. Napabuntong hininga ako, sino pa ba ang mas walang pakielam sa school
kesa sa akin?

Si Art, malamang.

Walangyang lalake 'to, natutulog samantalang halos lahat ng taga dito nagtatrabaho
for foundation week. Grabe talaga.

Nanigas ako bigla ng dumilat si Art at tumingin sa akin. As is straight to my eyes,

feeling ko tuloy binaril niya ako gamit mata niya.

"B-bakit ka andito lang? 'wag ka matulog ang dami pang gagawin oh." Parang gusto
kong kaltukan sarili ko sa sinabi ko. What Ianne? Bakit ka nagsasalita? Bakit mo
siya kinakausap? Sabog ka ba?

Tinignan lang niya ako at mula sa pagkakahiga ay umupo. Hindi pa din ako makaalis
sa kinatatayuan ko. Feeling ko tuloy naglue ako sa kinatatayuan ko. Kasi naman,
bakit ko siya kinausap di ba?

"Wala naman akong dapat gawin, kaya na nila 'yun." Tumayo siya, nilagay dalawang
kamay niya sa magkabilang bulsa ng school pants niya at naglakad na palayo sa akin.

"U-uy t-teka! Saan ka pupunta?" Ano ba Ianne? Stop asking questions nga!

Tumigil siya sa paglalakad sabay harap sa akin. Naglakad siya papunta sa

kinatatayuan ko at tumigil nung nasa gilid na niya ako. Nagulat ako nang bigla
niyang pinatong 'yung kamay niya sa ulo ko, ang init ng palad niya.

"Sa clinic, istorbo

ka kasi e...maiden." medyo binigatan niya 'yung kamay niya sa may ulo ko kaya medyo
napayuko ako ng kaunti. Inalis na niya sa ulo ko 'yung kamay niya then naglakad
papuntang clinic. Habang ako, nakatayo pa din sa kinatatayuan ko kanina pa.

Pagdating ng uwian, busy pa din kaming lahat. Sobra na akong pagod sa pagkakabisado
ng script, ang hirap kasi!

Pupunta na ako ng bahay nila Nate. Sabi niya kasi, eto na daw 'yung next time na
sinabi ko dati. 'yung pinilit ko na 'wag muna dahil kay Cloud tapos pupunta pala ng
bahay namin si Cloud. Ang galing 'di ba?

Nung nasa may pintuan na kami ng bahay nila Nate, nakarinig kami ng tawanan.
Imposibleng 'yung kambal dahil una, hindi siya pambata pangalawa, babae at lalake
'yung tumatawa. Pagbukas ni Nate ng pintuan nila, napatigil 'yung tawanan.

Si Cloud, may kasamang babae.

"Yo Ianne!" Tumayo si Cloud at lumapit sa akin. Naiwan 'yung babaeng katabi niya na
nakaupo sa sofa.

"Pre, remember her?" Nag apir si Nate at Cloud. Napansin kong tumingin si Cloud sa
dalawa nang nakangiti-ngiting pang asar.

Nakita kong nagkatinginan si Nate pati na 'yung babae at napansin kong nagsmile
'yung babae. Tumayo siya sabay lapit sa amin. Nakawhite t-shirt na sobrang nipis
kasi sobrang bakat na yung bra niya na pink tapos na micro mini shorts

'yung girl, hindi naman sa nagjajudge ako pero kulang na kulang sa tela 'yung damit
niya.

"Hello!" Tinignan ako nung babae at nginitian ako. Iniabot niya 'yung kamay niya
para makipag shake hands.

"Ia-" Iniabot ko ang kamay ko pero bago pa ako matapos sa pagpapakilala, nagsalita
siya agad.

"Ianne, I know. Lemaris, Nate's childhood friend." She smiled sweetly pero naaamoy
kong amoy sunog-sunog na plastic.
Hawak niya pa din 'yung kamay ko at parang naging uneasy 'yung feeling ko sa
pagtingin niya sa akin.

"Nice to meet you." Nginitian ko na lang siya habang nakashake hands pa din kami.

"VERY nice to meet you too." Teka, did she just smirked?

Kung gaano ka-angelic ang mukha ni Lemaris eh ganoon naman kademonyita ang ugali
niya. Agad niyang binitawan ang kamay ko at nagulat na lang ako dahil pinahid niya
ang kamay niyang kakahawak lang sa akin sa shirt ni Cloud, kahit si Cloud nagulat
sa ginawa nitong Lemaris na 'to.

Nakita kong nag enlighten naman ang mukha niya nung tumingin siya kay Nate na nasa
tabi ko. Bigla bigla na lang niyang niyakap si Nate sa braso sa bandang side ko
kaya napausog ako ng wala sa oras. Alam mo 'yung gumitgit pa siya sa gitna namin?
Bwisit, napahawak tuloy ako kay Cloud para hindi maout of balance!

"Nate!" Pababy?!

"Lem..." Nakangiting sabi ni Nate. O sige, eh di kayo na! Tse!

"I miss you Nate!" Napansin kong humigpit ang yakap ni Lemaris kay Nate. Tumingin
naman ako kay Cloud na nasa tabi ko, ngumiti lang siya sa akin.

Hala ano 'to, harapang landian, ganon?

"Uh-" Napatingin sa akin si Nate nung nagreact ako at parang may sasabihin. "Aalis
na ako, next tim-"

Tumingin sa akin si Lemaris pero nakayakap pa din kay Nate sabay nagsmile nang
nakakaloko.

"Good. You go na ah, bye!!" PUCHA KA. Maldita!

"Hatid na ki-" Sasaya na sana ako pero biglang umentra na naman itong babaeng 'to.

"Aw Nate..." Nakita kong nagpout siya. Eh kung hilahin ko kaya nguso nitong babaeng
'to? "Iiwan mo ako? Pero 2 months lang ako dito mag iistay, ayaw mo ba akong
itour?" Napataas ang kilay ko. Tour? Tour?! Tour-tourin ko kaya mukha niya?!

Tumingin naman sa akin si Lemaris na patago at ngumiting demonyita. Hala, sarap

sipain ng mukha.

"Pero-" Pupumiglas sana si Nate sa pagkakayakap sa kanya ng linta pero nagsalita si

Cloud.

"Ako na lang maghahatid sa kanya." Medyo na-out of balance pa ako nung hinila ako
ni Cloud palabas ng bahay nila.

"Shit!" Napatingin

ako kay Cloud, mukhang may nalimutan.

"Bakit, anong nangyari?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad pababa ng stairs. May
maliit na stairs kasi bago mo marating 'yung pintuan ng bahay nila so bababa kami
ng stairs para makapunta sa may gate.

"Yung kotse kasi, nandun sa car wash, pupuntahan ko lan-" Umakma na siyang tatakbo
pero hinawakan ko ang damit niya sa likod para pigilan siya. Napalingon siya sa
akin sa ginawa kong 'yun.

"Sasama na ako."

Tahimik lang kaming naglalakad ni Cloud. Medyo padilim na, siguro 6pm na nang gabi.
Walang nagsasalita pero may mga kotseng dumadaan na siyang nagbibigay ng ingay sa
paligid.

Hindi ko maiwasang hindi maisip si Lemaris. Ang angelic ng mukha niya pero bakit
asar na asar siya sa akin? Bakit parang may something na galit siya sa akin kahit
ngayon lang kami nagkakilala? At bakit parang kumukulo ang dugo ko ngayon?
"Sino 'yun?" Napansin kong nagulat si Cloud sa bigla kong pagsasalita. Hindi ako
nakatingin sa kanya pero nakikita ko siya sa peripheral vision ko. "Yung Lemaris?"

"Ah, childhood friend ni Nate." Tumango tango na lang ako sa sinabi niya. "Selos ka
no?"

"Sira!" Napatingin

naman ako kay Cloud at nakita ko ang pang asar niyang mukha. Inirapan ko na lang
siya. Ako, magseselos? Bakit? Wala pa siya sa kalingkingan ng split ends ko no.

"Last year ko lang siya nakilala nung nagbakasyon siya sa lugar din na 'to, mga
ganito ding month. Hindi ko din alam bakit siya pabalik balik dito. Second year
highschool, so siguro mga 14 years old pa lang 'yun."

"Ow..." As if naman I care? Bakit ba sinasabi 'to ni Cloud sa akin?!

"Ewan ko ah, pero sabi niya naging sila daw ni Nate." Mula sa pagkakatingin ko sa
harap ay napatingin ulit ako kay Cloud na pangisi ngisi. "Sabi lang niya...DAW."
Hala, meganung arte Lemaris?!

"Ganun?" Pagdating namin sa car wash, malinis na 'yung kotse ni Cloud. Papasok na
sana ako sa back seat nang bigla niya akong hilahin at pinaupo sa front seat.
Magmumukha daw kasi siyang driver ko. Sabi ko nga, bakit hindi ba? Hahahaha.

Tahimik na naman kami sa loob. Tanging 'yung radyo lang ang nagbibigay ng ingay
para mawala 'yung awkward silence sa loob ng kotse. After ilang minutes, nasa tapat
na kami ng bahay ko.

Bababa na sana ako ng kotse nang biglang hawakan ni Cloud 'yung kamay ko. Tumingin
siya sa akin ng seryoso kaya kinabahan ako sa hindi malaman na kadahilanan.

"Don't worry Ianne, handa akong agawin ka kay Nate kapag inagaw ni Lemaris si Nate
sa'yo. Para quits lang di ba?" Nginitian ko na lang siya pero ang ikinagulat ko ay
bigla niya akong hinila palapit sa kanya at kiniss niya ako sa cheeks.
"Goodnight." Sabay ngiti niya.

Natulala na lang ako pagkalabas ko ng kotse hanggang sa nawala na sa tanaw ko si

Cloud.

---x
Author's Note:
*edited 11/11/12: Chapter dedicated to kurukruu na bitter pa rin ako DAHIL HINDI
KAMI NAGKATULUYAN NI DANIEL. Ay wait, ang spoiler ko? Hahahaha de seryoso, kinilig
ako pero KAUNTI LANG ahuhuhu kasi naman dapat nagpakasal kami nako nako hahaha pero
ayun, salamat sa pagbati para sa birthday ko. 13 lang talaga ako, bakit ayaw niyo
maniwala? Hahahahaha salamat :D

CLICK EXTERNAL LINK TO READ HER ONE SHOT.

=================

Chapter 26: LEMARIS >:|

chapter 23 comment of Ysa (GenieInTheBottle)

"CLOUDDDDD!!

itinuloy mo talaga plano natin? Joke ko lang naman na sulutin mo si Ianne para akin
si Nate eh. Joke lang talaga iyon. Ano ka ba???

Tsaka, paano na si Art? Feel ko pa naman gusto niya ako. Tapos mapupunta pa sa akin
si Nate. Eh di, parang haba ni hairlalush???

*pouts*"

---x

Halos two weeks na ring nakalipas simula nung nagsimula kaming magpractice para sa
play namin na gaganapin sa foundation week. Unti-unti nang nabubuo ang mga props
pati na rin 'yung damit na gagamitin namin. Nasa kalahati na din 'yung mga
background at kung anu-ano pa at ang cool lang tignan ng lahat.

At dahil halos two weeks na ang nakalipas, halos two weeks na din akong rinding
rindi sa isang babaeng nagngangalang Lemaris. Hindi naman sa problemadong
problemado ako sa kanya pero kasi...
Una. FEELING NIYA SILA NI NATE.

Ako ang girlfriend pero siya ang humahawak sa kamay ni Nate. Ako ang girlfriend
pero mas tinalo niya ang linta sa sobrang pagpulupot kay Nate. Akala mo nakaglue
gun kay Nate at kung makatingin siya sa akin sa tuwing niyayakap ako ni Nate, ay
grabe papapatayin na ako.

Pangalawa. FEELING BABY.

Sobrang pababy, sobrang paspoonfeed-literal! One time kumain kami sa Max, akswali
dapat kaming dalawa lang talaga ni Nate ang kakain

sa Max pero dahil sa epal nga itong si baby Lemaris eh sumama siya. Nagpapahimay ng
chicken at gustong magpasubo kay Nate.

Ay baket? Gusto ba niya isaksak ko sa lalamunan niya 'yung kutsilyo?!

Pangatlo. KULANG LAGI SA TELA DAMIT NIYA.

Lagi siyang nakaplain white t-shirt na sobrang nipis kaya nakikita 'yung rainbow
niyang bra. Everyday iba't-ibang kulay at parang sinasadya niyang neon colors pa at
syempre, hindi mawawala sa get up niya ang micro mini shorts; at sa pagkakasabi ko
ng micro mini shorts, eh akala mo nakapanty siya na maong.

Pang-apat. PACUTE.

Super duper pacute to the max. Sa halos lahat ng lalaki na nakakasalubong namin at
lalo na kay Nate, smile nang smile na super duper pacute niya to the max! Akala mo
may camera lagi sa harap, kulang na lang kasi mag peace sign siya habang naglalakad
eh.

At pang-lima. SPOILED.

At sa pagkakasabi ko ng spoiled, sobrang spoiled po. Ayaw ko na iexplain further

more pero eto lang talaga masasabi ko, sobra pa sa sobra ang pagkaspoiled bratt
niya. Exclamation point!

Hindi ko nga alam kong sinasadya ba niya 'yun, nang aasar o talagang ganun lang
talaga siya. Pababy, ansarap pasakan ng spoon sa lalamunan pramis.

"Nate..." Sa pagtawag ko sa pangalan niya, gustong gusto ko na sabihin na sobrang

naiinis na ako. Sobrang naaasar at nabubwisit sa nangyayari. Gusto ko ipaalala sa
kanya na ako ang girlfriend niya.
"Sorry..." Lumapit siya sa akin saka ako hinalikan sa noo. Nakikita ko na parang
nagiguilty na siya sa mga nangyayari. "She needs me, may sakit kasi siya na
hyperventilation."

"Sige, ok lang." Ok lang, okay lang kahit hindi. Nakangiti ako sa harap niya pero
pagtalikod ko at pag alis, agad agad nawala 'yung ngiti kong 'yun.

Okay lang naman talaga, ayaw ko naman kasing magkaroon kami ng away ni Nate nang
dahil sa Lemaris na 'yon. Two months lang naman siya dito, one and a half month na
lang naman ang titiisin ko. Kaya ko 'yon basta ba mawawala na siya sa kwento ko
pero ang wish ko lang talaga na sana matupad:

Mag hyperventilate sana siya 3 times a day!

Excited akong umalis nang bahay dahil magsisimba kami ni Nate. Siguro naman wala si
Lemaris no? Baka kasi masunog siya kapag tumapak siya sa simbahan eh pero pagkakita
namin ni Nate, alam mo 'yung salitang asa?

Ako 'yon eh. Asa pa akong wala 'yung babaeng 'yon. Eh akala mo nakadouble sided
tape siya kay Nate kung makadikit, no choice naman ako, dahil ako ang bida, dapat
ako tatanga tanga na papayag lang at magpapakabait. LECHE!

"Peace be with you Nate!" Napatingin ako sa babaeng 'yun at nagulat ako dahil
kiniss niya sa cheeks si Nate. Nagkatinginan kami sabay ngumiti siya sa akin na
akala mo may masama siyang binabalak.

Away ba gusto mo, ha? Tae ka, eh kung bunutin ko kaya lahat ng buhok mo sa katawan
gamit tweezers?!

Hay nako Ianne, kalma

lang.

Napaangat ang ulo ko at nakita ko si Nate na nakangiti sa akin sabay nag sabi ng
"peace". Nagulat ako kasi kiniss niya ako sa lips! Tumingin ako sa babaitang 'yon
na nakatingin sa amin at dismayado ang mukha sabay irap sa akin. IN YOUR UGLY FACE,
HAH!
Natapos na 'yung misa at sa kasamaang palad ay magkasama kami sa may labas nitong
babaeng 'to dahil nag cr sandali si Nate. Gusto ko sana iwan kaya lang sabi kasi,
bawal daw iwan mga pets sa simbahan kaya napilitan tuloy akong bantayan 'to.

"Bakit ka ba nandito?" Out of no where, biglang nagsalita si babaita. Nagulat ako

dahil nakatingin siya sa akin.

"Woah, ako ba kausap mo? O may kausap kang salamin?" Umirap na naman siya sa akin.
Isa pang irap dudukutin ko mata nito eh.

"Whatever, I won't argue with a fool."

"Then stop arguing with your self! Masama 'yan, baka mapagkamalan kang baliw eh!"
Natawa ako sa sinabi ko at natawa ako dahil nanlaki mata niya. After ilang seconds,
nagulat ako dahil bigla siyang naglupasay sa sahig. Anong ginagawa niya?!

PLAYING DEAD!?

Good girl! Never wake up na!

"LEMARIS!" Napatingin ako kung saan nanggaling 'yung boses at nakita kong tumatakbo
papalapit sa amin si Nate. Pero ang ikinagulat ko ay nung binunggo niya ako at
lumapit dun sa babaitang nagpeplaydead.

Wala pa nga akong sinasabi, naputol na kaagad. Binuhat

niya si babaita at tumingin sa akin nang masama.

"Ano ba Ianne!? Sabi naman sa'yo may sakit 'to eh!" Napatulala ako sa nangyari at
parang nastun ako sa kinatatayuan ko. Tumakbo na siya palayo sa akin habang buhat
buhat si Lemaris.

Napatingin ako sa paligid, nakatingin halos lahat ng tao na malapit sa akin.

Nagsimula akong maglakad nang mabilis papunta sa bahay. Pagkabukas na pagkabukas ng
pintuan, nakita ko agad si kuya.
"O ano 'yang kinakana mo Ianne, bakit mukha kang namalimos?" Tinignan ko lang si
kuya at walang paalam na niyakap ko siya...

"O-Oy yak yaaa-a-anong nangyari?" ...at nagsimulang umiyak.

Para akong nabaliw ng halos three days na nakalipas mula nung nangyari 'yung
pangyayaring 'yun. Kumbaga sa malakas na lindol, may aftershock pa din ako.

First time kasi 'yun.

First time akong sigawan ni Nate. First time kong nakita na parang nagalit siya sa
akin at first time din na naramdaman kong pinagpalit niya ako sa iba-sa ibang
babae. Alam mo 'yung masakit? Eto 'yun eh.

BUSET NA FIRST TIME 'YAN! Nauso pa kasi!

Nahiga ako sa kama at kinuha ang cellphone ko na nakatago sa may drawer. Inoff ko
kasi cellphone ko pagkauwi ko ng bahay at parang nawala ang social life ko buong
halos 4 days na 'yun. Hindi nga din ako pumasok sa school eh, hindi naman ako
tinatanong nila mama at papa kaya parang wala lang din sa akin.

Pagkabukas

ko ng cellphone ko, sunod sunod ang pagvibrate.

BZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZT!!! *hingal hingal*

BZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZT!!! *hingal hingal*
BZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZT!!! *hingal hingal*

Nagulat ako pagkakita ko ng screen, hindi ko aakalain na magkakaroon ako ng 187

messages at 143 miss calls.

Ang una kong tinignan ay 'yung 143 miss calls at galing kay Nate lahat 'yun.
Tinignan ko naman ang inbox ko pero wala naman siyang text, halos lahat GM ng
kaklase ko--'yung tipong walang ibang ginawa kundi mag gm tapos kulang na lang
kahit pagtae niya iggm niya, ganun kasi 'to eh.

Inirapan ko na lang 'yung screen na parang inirapan ko din si Nate. Magmimiscall

siya pero hindi siya magtetext? Ano siya abnormal?

Binuksan ko na lang 'yung computer at nag bukas ng lahat ng social site na meron
ako. Pagkabukas ko ng facebook ko, super daming wall post ng mga kaklase ko na
tinatanong kung ano na ba nangyari sa akin at hindi ako pumapasok.

Pero wala pa ding Nate na nagpaparamdam.

Pagkabukas ko ng ym na minsan ko lang gamitin, nagulat ako kasi may nagbuzz agad sa
akin.

BUZZ!!!
Lemaris21 is typing a message.

Si Lemaris?! Ow, fascinating.

Lemaris21: hey b!tch

i<3n: hey b i

tcher! =))
Lemaris21: watevs. 8-|
i<3n: :-*
Lemaris21: yak! :-& lesbo!
Lemaris21: Eww :-& :-& :-&
i<3n: >:D<

Ang sarap naman asarin nitong Lemaris na 'to. Hahaha!

Lemaris21: luk at ur pic.

Lemaris21: eww
Lemaris21: d bagay! :-&

Bwisit talaga 'tong babaeng 'to, picture namin ni Nate to eh. Samantalang 'yung
picture niya, parang mapapasabi ka na lang ng "HALA, NAGDAMIT PA SIYA?"
i<3n: OMG! :-O
i<3n: look at ur effin pic!
i<3n: bold ba yan!? X_X @-)
i<3n: nku! :-O /:)
i<3n: banned ka sa mtrcb :-S
Lemaris21: :-|

/>i<3n: :-| din

Lemaris21: wala kang mgwa sa layf mu
i<3n: luk hus talking #-o
Lemaris21: ugh, ur nonsense!
Lemaris21: d q lam pnu ka ngusthan ni nate
Lemaris21: kumpara naman sa akin
Lemaris21: duh, bumababa ang taste niya
i<3n: nung

ikw pinili niya? :-/

i<3n: oo nga e =))
Lemaris21: my god ianne

Aba aba aba! Walang galang kay God!

i<3n: dapat capital letter ang ginagamit kapag God. Tandaan :)

Lemaris21: ktnxbye

Lemaris21 has signed out. (1/22/2009 3:18 PM)

i<3n: :-O 8-} :-h

Siya talaga masasabi kong bastusing bata eh. Nag off ba naman bigla?! Ay wait, baka
nag invisible lang?

BUZZ!!!
i<3n: BUZZ!!!
BUZZ!!!
i<3n: BUZZ!!!
BUZZ!!!
i<3n:I BUZZ!!!
BUZZ!!!
i<3n:I BUZZ!!!
BUZZ!!!
i<3n: BUZZ!!!
BUZZ!!!
i<3n: BUZZ!!!
BUZZ!!!
i<3n: BUZZ!!!
BUZZ!!!
Yung ibang 'buzz', tinaype ko na lang kasi hindi pwede mag buzz ng magbuzz. Oy ah,
umeeffort ako sa babaeng 'to para lang asarin siya.

Lemaris21: wtf! Wats ur problem!?!

i<3n: la lang namiss kita e > : D < :-*

Lemaris21 is typing a message.

i<3n: loser!! L-)

Sabay click ko sa sign out. Kung pwede ko lang iparinig sa kanya 'yung napaka lakas
na pagbaba ng phone eh nagawa ko na pero ym lang kasi, sayang. Kung bastusin siya,
mas bastusin ako sa kanya.

Hay grabe, feeling ko ang saya ko ngayon. Parang lumuwag 'yung feeling ko na kani-
kanina eh lugmok na lugmok pa ako. Sige na nga, papasok na ako sa school bukas!
Pasalamat ako kay Lemaris, parang sinipag tuloy ako!

---x
Author's Note:
This chapter is dedicated to Ysa or GenieInTheBottle kasi aliw na aliw ako sa mga
comment niya. Sa sobrang aliw ko eh natatawa talaga ako, medyo baliw-ish din ata
tong si ate hahaha. Tapos kinilig lang ako dun sa pagblog niya tungkol sa
afgitmolfm kasi siya lang ata kauna-unahang nagblog ng tungkol sa afg eh so ayun,
kilig lang ako.

To read her blog, click the external link there over there sa may right side --->

Ayun lamang po, hope na mag enjoy pa din kayo sa afg at please please lang dun sa
mga nakakaalam ng meaning ng afg, wag niyo muna ipagkalat okay? Hahahaha thanks :)

=================

Chapter 27: Sweetest Apology

Hillary (hillaryatondoefron)
"Everything has a reason. Yan ung natutunan ko, kahit ano pang galit ung
nararamdaman mo, ibaba mo lang ng konti ung pride mo, at makinig ka. Okay na.
Masasaktan ka talaga, pero maiintindihan mo din. At unti-unti, babalik na ulit."

---x
"IIIIIAAAAANNNNNEEEEE!!!!!"

Pagkapasok na pagkapasok ko sa auditorium ay napatingin halos lahat ng tao sa

loob. Nakita ko si Nikki na nakangiting lumapit sa akin na parang sabik na sabik na
makita ko. Isisigaw ko na din sana ang pangalan niya pero pagkalapit niya eh bigla
akong nakaramdam ng sakit.

"ARAY!" And yes people, binatukan po ako ni Nikki.

"Walangya ka Ianne! Bakit 3 days kang absent!? Alam mo bang sobrang kulang pag
nawala ka? Ikaw pa naman ang Maiden! Eto namang si Nate, hindi kami kinikibo kung
nasaan ka! Saan ka ba nagsuot ha!? Kainis ka talaga, baka matalo tayo ng ibang
year. Nako talaga Ianne! 'yung mga props andito na, 'yung kimonos mo andito na din,
isusukat na lang sa'yo pati 'yung sandals at kung anu-ano pang kailangan. NAKO
talaga Ianne! Blah blah blah blah..." Napangiti na lang ako habang bratatatatat pa
din si Nikki sa harap ko. Hinihimas ko lang 'yung batok ko na binatukan niya kasi
infairness, full force 'yun.

Habang patuloy sa pagsermon sa akin si Nikki, nagsimulang lumibot ang mata ko at

natuon ang pansin ko ng isang lalaki na nakaupo sa isang upuan na nakapwesto sa may
bandang likod at nakatalikod

sa akin.

Likod pa lang, alam kong siya si Nate at hanggang ngayon, hindi ko maiwasang
malungkot.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo at humarap sa akin. Nagkatinginan kaming dalawa pero
wala sa amin ang naglakas loob na ngumiti. Siguro galit pa o inis pa din kami sa
isa't isa pero, nalulungkot ako.

Napansin ko na parang hindi siya mukhang masaya. Bangag na bangag ang itsura at
parang hindi siya nakakatulog sa laki ng eyebags niya. Naiisip kaya niya ako the
past few days? Naisip kaya niyang mali ang ginawa niya noon? Naisip kaya niya?

Umiwas siya ng tingin pero nakatingin pa din ako sa kanya. Naglakad siya papunta sa
destinasyon ko kaya bigla akong kinabahan. Ang akala ko, lalapitan niya ako pero
nagulat ako nang lagpasan niya ako at lumabas ng auditorium.

Galit pa din ba siya sa akin? Pero di ba dapat ako ang magalit?

"HOY IANNE!" Napatingin ako kay Nikki na nasa harap ko pa din ngayon. "Nakikinig ka
ba sa akin!?" Nginitian ko na lang siya at nagsimula na kaming magpractice.

Sobrang nahihirapan din ako sa pagpapractice namin dahil hindi ako pinapansin ni
Nate. Para kaming strangers. NO. Mas malala pa sa strangers to kasi kung strangers
kami, pwede kami mag usap pero hindi eh.

Hangin.

Ewan ko, ang hirap pala talaga ng ganito no? Akswali mas malala pa kami sa hangin
kasi atleast nafifeel mo ang hangin pero siya, ah tama, nafifeel mo nga pero

parang wala naman. Ang hirap, sobra.

"Ano ba 'yan?!" Napatigil kaming lahat sa pagsigaw ni Nikki mula sa pagkakaupo

niya. Tumayo siya at lumapit sa amin na nakakunot ang noo at magkadugtong ang
dalawang kilay. Nasa scene kami ngayon kung saan nag uusap 'yung demon at maidem sa
bahay nung demon.

"Ano nangyayari sa inyo? Nawala na 'yung passion sa isa't isa, 'yung chemistry!
Kung ano man yan, tapusin niyo na 'yang issue na 'yan okay? Eto na pinaka huling
break na ibibigay ko, 1 hour!" Umalis na siya pati 'yung ibang staff na kaklase
namin. Nag siayusan na 'yung mga kaklase at kabatchmates namin pero nakatayo pa din
ako sa harap ni Nate na kasalukuyang pinapatanggal 'yung nails niya.

Nakatingin ako sa kanya pero hindi siya nakatingin sa akin. Gusto ko na umiyak,
pero bakit ako iiyak? Para mapakitang mahina ako? Hindi ako mahina okay. Hindi.

Mag isa akong pumunta sa canteen para bumili ng pagkain. Pumunta ako sa locker area
kahit na sobrang layo dahil sa mga second years na sinara 'yung isang hallway para
kunin 'yung mga gamit ko kasi may klase pala kami sa isang subject.

Pagdating ko sa locker area, napansin ko kaagad si Art na nakaharap sa bukas niyang

locker at may hawak na mga papel.

Nagtaasan mga balahibo ko sa katawan nung napatingin siya sa akin with his blank
expression.Binalik ulit niya 'yung tingin niya sa mga papel na hawak niya at
crinumple saka ishinoot sa basurahan. Ang galing nga eh, nashoot halos lahat ng
papel. Siguro mga
nasa 10+ 'yung papel na 'yun.

Humarap siya sa akin kaya bigla-bigla kong binuksan 'yung locker ko. Bakit ko ba
kasi siya tinitignan? Ang weird ko talaga nako. Nakita ko naman sa peripheral
version ko na umalis na siya at ewan ko kung bakit ang bilis ng tibok ng puso ko.

Pagtingin ko sa pinanggalingan niya, sa may locker niya, may napansin akong parang
may nalalag na papel. So dahil chismosa ako, lumapit ako at kinuha 'yung papel.
Pero wait, inamoy ko pa muna at ang bango nung papel ah.

A,

Hi A! Just writing this letter to let you know I'm still alive and will visit you
next time! I'm gonna go there to see you, cuz yea I really miss you!

Auntie said you looked so handsome yet mysterious? Hah, can't wait to see you! I'm
so excited! Bye!

~X

Nagulat na lang ako nang biglang may kumuha nung papel sa pagkakahawak ko at
feeling ko binuhusan ako ng malamig na tubig nang marinig ko ang boses niya.

"Hindi mo dapat binabasa ang mga bagay na hindi naman sa'yo." Napalingon ako sa
likod at napaatras naman ako dahil sobrang lapit pala niya sa akin.

"Ah! Hahahahahaha!" tumawa ako kahit alam naming dalawa na walang nakakatawa.

"H-hindi ko na-man sinasadya kasi nasa l-lapag siya." Nakatingin pa din siya sa
akin at napansin kong nilikot niya 'yung papel na kinuha niya sa akin at shinoot

sa basurahan.

Wow. 3 points shot!

"Ang pakielamera mo eh no?" Okay, Lord. Sorry po sa lahat ng nagawa kong mali sa
inyo please pag ako po namatay sana sa heaven ako please Lord, patawarin niyo po
ako sa mga kasalanan ko!

"S-sorry." Napapikit ako sa sobrang kaba na baka suntukin niya ako, well actually,
hinihintay ko ang pagsuntok niya pero after ilang seconds eh buhay pa din ako.
Minulat ko ang mga mata ko at nakita ko na lang na naglakad na siya palayo.
Napasandal naman ako sa locker dahil para akong nagpigil ng hininga nung lumapit
siya.

Ano ba naman kasi Ianne, bakit ba ang chismosa mo?

Bakit nga ba ulit ako nandito? Ah, kukunin ko gamit ko sa locker. So naglakad ako
papunta sa locker ko talaga para kunin 'yung mga gamit ko nang biglang may yumakap
sa akin mula sa likod ko.

"I'm sorry." Kinabahan na naman ako. Pagkarinig na pagkarinig ko sa boses niya eh

parang nanlambot ako.

"I'm sorry Ianne, I'm very sorry, patawarin mo ako...sorry." Hindi ko napansin na
naluha na ako nang maramdaman kong may dumamping tubig sa may braso ko at dun ko
lang napagtanto, umiiyak siya.

Ang isang Nate ay umiiyak at nakayakap sa likod ko.

"Patawarin mo ako Ianne..." Tinanggal ko ang pagkakayakap niya sa akin mula sa

likod at hinarap ko siya. Nakatingin lang siya sa akin habang tulo nang tulo ang
mga luha niya. Kinuha ko panyo ko saka pinahid sa tumutulo kong luha bago ko ipahid
sa mukha niya na may mga luha na din.

"Wag kang umiyak, please?" Sabi ko. Sa isang sorry lang niya, nawala 'yung galit at
lungkot na naramdaman ko na para bang inagos lahat ng pagtulo ng luha ko. Nakita
kong ngumiti siya kaya napangiti na din ako saka niya ako niyakap ng sobrang
higpit.

"I'm sorry." Magkayakap pa din kami at isinubson niya ang ulo niya sa balikat ko
kahit alam kong nahihirapan siya dahil maliit ako. "I love you." Ang narinig kong
bulong niya sa akin sabay kiniss ako sa cheeks at niyakap lang ulit.

Napasmile na lang ako, hindi talaga namin matitiis ang isa't isa.
---x
Author's Note:
*edited 11/11/12: Dedicated po itong chapter na 'to kay StillNotEnough o kilala
bilang "Grasya" hahaha. Natuwa ako sa story niya kasi weather names, tulad nga ng
sabi ni Foll, uso ba weather names ngayon? Pramis natawa ako dun ankyot kasi parang
napa "oo nga no" ako eh. Hahaha thank you sa birthday greeting, thank you talaga at
pasensya na kung hindi napasama sa 5chapinaday :<

Click external link to read her story.

=================

Chapter 28: Cloud's sick

chapter 26 comment of Barney ? (wendyLove)

"Hahaha laughtrip ka Ianne asarin mo lang! Ganyan din yung mga gusto kong revenge
eh x) Basagan hahahahaha tawa talaga ako sa 'duh, bumaba ang taste niya' 'nung ikaw
pinili niya? oo nga eh =))' hahahahahahahahahahaha ang saya ko tae xD NICE UPDATE!
^____^"

---x

Obviously, bati na kami.

Walang nagbago o naging ilangan sa amin. Hindi kami naging mas sweet sa isa't isa
dahil lagi naman talaga kaming sweet sa isa't isa. Napapadali na din ang mga
practice namin dahil wala na nga 'yung ilang na nararamdaman namin at basta, back
to normal.

Back to normal except nandito pa din si Lemaris at nakikiepal sa kwento.

Nakaupo lang kami si Nate at nagpapahinga mula sa practice. Binigyan kami ni Nikki
ng 30 minutes break at para mapractice din 'yung ibang scene at part na may ibang
place.

"Sino ba talaga si Lemaris?" Tanong ko habang nilalaro niya 'yung kamay ko.
Napatingin siya sa akin kasi kanina seryoso siya sa paglalaro sa kamay ko.

"Sa totoo lang, oo naging kami." Magkatinginan lang kami at naramdaman kong tinigil
niya ang paglalaro sa kamay ko. Tumingin na ako sa kamay naming dalawa na
magkahawak na lang at hindi gumagalaw.

"Kelan?"

"I was grade six back then, drade five naman siya.... and it was just a deal."

"Deal?" Napaangat

ang tingin ko at nagkatamaan na naman ang paningin naming dalawa.

"Deal lang ng mga kaibigan namin. Pustahan ba, I never loved her, for pete's sake I
was just a kid back then!" Natatawang sinabi ni Nate, napapaenglish pa ang loko.

Kung pwede ko lang irecord 'yung sinabi niya at isaksak sa kokote ni Lemaris with
'in yo face! Hah!' scene eh ginawa ko na. Sayang lang wala akong recorder.

"Kung hindi mo talaga siya mahal..." Ako naman ngayon ang naglaro sa kamay niya.
"Bakit parang sobra ang care mo sa kanya?" Nakatingin lang ako sa kamay namin
habang gumuguhit ako ng maliliit na bilog sa palad niya.

"Nung nakuha ko na 'yung gameboy na gusto ko, agad agad akong nakipagbreak sa kanya
at nagulat ako kasi bigla siyang nahimatay. Dahil sa wala pa akong kamuwang muwang
noon, akala ko napatay ko siya. Sobrang natakot ako kaya nung araw na 'yun,
nagpromise ako sa mga magulang niya na hindi ko siya papabayaan kahit anong
mangyari..."

Ok sige. STOP. Madrama na.

"Guys, practice na!"

Napagdesisyunan namin ni Nate na tatambay muna ako sa bahay nila tapos ihahatid
niya ako sa amin pagkatapos. Noong una nagdadalawang isip pa ako dahil ayaw ko
talaga makita si Lemaris pero pagdating namin sa bahay nila Nate, hay nako po LORD
THANK YOU LORD THANK

YOU MAGSISIMBA NA AKO 8 TIMES A WEEK OR BETTER YET SA SIMBAHAN NA AKO MATUTULOG
PRAMIS!

Wala si Lemaris.

Mabuhaaayyy. Mabuhay ang Pilipinas! Mabuhaaayyy~

Naupo ako sa sofa na para bang ang saya saya ko talaga na wala na talagang
makakaalis ng pagkasaya ko habang si Nate naman ay umalis muna para bumili ng ice
cream. Magmamarathon kasi kami ng Spongebob Squarepants mamaya.

Habang nanonood ng spongebob na pinapalabas sa nickelodeon ngayon, nakarinig ako ng

ingay mula sa isang kwarto at paglingon ko:

"Yo!" Si Cloud.

Ngumiti siya kaya ngumiti na din ako. Lumapit siya sa pwesto ko at naupo sa tabi ko
sa sofa. Pagbalik ko ng atensyon ko sa tv, nagulat na lang ako nang biglang may
naglipat ng channel.

"DOBOL YU TEE EFF CLOUD?!" Napatingin ako sa kanya at napataas ang kilay ko with my
matching wtf face. Natawa na lang siya kaya hinablot ko sa kanya 'yung remote at
ibinalik sa nickelodeon.

"Ang bastos nito, kitang nanonood eh." Tinignan ko siya ng masama saka ko ibinalik
ulit 'yung atensyon ko sa palabas.

"Sorry, sorry. Hindi ko akalain na sobrang fan ka ng Spongebob Squarepants ah,

bata." Tinignan ko ulit siya at binehlatan kaya natawa ulit siya sa reaksyon ko.

"Bakit parang ang saya saya mo?" Nakatitig lang ako sa screen ng tv at parang nang
aasar talaga 'tong Cloud na to. So ang ginawa ko na lang, pinatay ko 'yung

tv at tumingin sa kanya...sabay ngiting naiinis.

"Nang aasar ka ba?" Gumawa naman siya ng nagugulat na expression akala mo kapani-
paniwala.
"Hala?! Ako, nang aasar? Bakit ko naman aasarin ang isang Ianne?" Inirapan ko lang
siya saka binuksan 'yung tv at sa sobrang pagkadismaya ko, tapos na 'yung
spongebob.

"Ugh tapos na! Ikaw kasi eh!" Sumimangot ako sa kanya at sinamaan 'yung tingin ko.

"Adik mo, si Lemaris?" Kinuha niya sa akin 'yung remote at siya naman ngayon ang
naglipat lipat ng channel.

"Malay ko, baka nasa kabaong na niya." Tumawa kaming dalawa sa sinabi ko. OMG I'm
so benta.

"Lemaris galis 'yun eh, hayaan mo na, 1 week na lang aalis na din 'yun konting tiis
na lang." Tawa kami nang tawa na akala mo galing kaming mental. Lemaris galis? OMG
that's so benta Cloud!

"Sana ganyan ka na lang lagi, I like it when you're happy." Tumigil siya sa pagtawa
at ngumiti sa akin na siya namang dahilan para makafeel ako ng awkwardness.

Napapansin kong lumalapit siya sa akin nang lumalapit kaya medyo lumalayo ako at
umuusog. Nang mafeel kong wala na akong mausugan, parang gusto ko na lang siya
itulak pero nung itutulak ko na siya-

"Ianne! Eto na 'yung ice cream!" Ang bilis ng mga pangyayari. Napalingon ako sa may
pintuan kung saan nakatayo si Nate. Na out of balance si Cloud sa akin, parehas

kaming nahulog sa sofa. Nakapatong siya sa akin at ito na ang the awkward position
with the cousin of my boyfriend in front of my boyfriend. Pagtingin ko kay Cloud,
nakapikit siya na para bang natutulog.

"Ianne!" Nagmadaling lumapit sa amin si Nate at mabilis na inalalayan si Cloud mula

sa pagkakabagsak at umupo sa sofa. Nakapikit pa din si Cloud at parang namumula
siya.

"Tol, bakit ka lumabas ng kwarto mo?" Sa sobrang pagtataka sa pag-aalala ni Nate

kay Cloud at hindi sa akin, naisipan kong pakiramdaman ang noo ni Cloud at shet
lang, sobrang init ni Cloud bakit hindi ko napansing may trangkaso siya?!
Agad agad na inalalayan ni Nate si Cloud papunta sa kwarto nila at inihiga niya dun
si Cloud sa kama. Parang pagod na pagod at sobrang pawisan si Cloud na para bang
tumakbo siya sa isang 5k run event.

"Teka lang Ianne, pwede bang bantayan mo muna siya bibili lang ako ng gamot?"
Tumango na lang ako sa sinabi ni Nate at nagmadali na siyang lumabas ng bahay.

Tinignan ko si Cloud at parang hinang hina na siya. Lumapit ako sa kanya at

kinumutan siya para hindi siya lamigin at pagpawisan kahit na pawis na pawis siya.
Naisipan kong gumawa ng soup para makakainom siya agad ng gamot mamaya.

Pumunta ako sa kusina at naghanap ng soup sa ref nila. May nakita akong oriental
nido soup kaya agad agad kong sinimulan pagluluto nun. Habang naghahalo, nagulat na
lang ako ng biglang

may yumakap sa akin mula sa likod.

Ano ba 'tong si Nate, bigla biglang nangyayakap. Nakangiti akong lumingon ng kaunti
sa likod ko nang magulat ako kung sino 'yung yumakap sa akin.

"Cloud!?" Natulak ko siya ng bahagya kaya natumba siya. "S-sorry!" Inalalayan ko

siya at pinaupo sa upuan kahit na sobrang bigat niya.

Namumula siya, pinagpapawisan pero ang lamig ng katawan at obvious na nilalagnat.

"Bakit ka ba kasi umalis dun?" Nakapikit lang siya at hinihingal. Wow, sinong
kausap ko? Yuhoo. Kausap please.

"A-ayoko..." Nagsimula siyang magsalita na parang batang hindi marunong magsalita

at tinuturuan ng magulang.

"Ayaw mo ang?"

"D-dito... *hinga* k-k *hinga* ka lang *hinga*" Abnormal talaga 'tong lalaking 'to,
may sakit na nga nagpapacute pa. Pero infairness, effective ang pagpapacute niya.
Ay weh Ianne, may boyfriend ka.

"Oo Cloud, dito lang ako." Ngumiti ako sa kanya kahit na hindi naman niya siguro
nakikita kasi nga nakapikit siya.

Pinagpatuloy ko 'yung paghahalo sa soup hanggang sa maging ok na 'yung itsura.

Nilagay ko sa bowl 'yung soup para makain ni Cloud at shit lang dahil SOBRAAANGGG
INIT napaso pa ako. Aish.

Umupo ako sa tabi niya at pinakain sa kanya 'yung niluto ko kahit ang hirap gawin
'yun kasi nga hinang hina siya at pagewang gewang 'yung ulo niya. After 3oo years,
natapos na din akong pakainin siya.

Inalalayan ko siya pabalik ng kwarto niya at infairness, para kaming lasing kasi
pagewang gewang kamiat infairness din, ang bigat niya. Good for 2 years and 3
months na 'yung work out na nangyari sa akin ngayon pramis.

Pagkahiga ko sa kanya sa kama niya bigla niyang hinawakan 'yung kamay ko bago pa
ako makaalis, ang init ng palad niya.

"D-dito ka l-lang."

"May kailangan ka pa ba para gumaling?" Hawak hawak pa din niya kamay ko.

Nagulat ako ng binukas niya 'yung mga mata niya at diretsong nakatingin sa akin
kahit alam kong hirap na hirap siyang gawin 'yun dahil sobrang namumula 'yung mata
niya siguro dahil sa sobrang init niya. Lalo kong ikinagulat, bigla niya akong
hinila kaya napapatong ako sa kanya at infairness, masakit 'yun.

"I-ikaw... Ianne, kailangan kita." Sabay yakap niya ng mahigpit sa akin.

=================

Chapter 29: All about Ianne and Nate

Naiinis ako kay Cloud dahil sobra niyang pinapagulo 'yung isip ko. Alam mo 'yung
dapat kikiligin na ako sa mga kadramahan niya sa buhay pero hindi eh. Una sa lahat,
girlfriend ako ng pinsan niya at pangalawa, pinsan niya ang boyfriend ko.
Ano bang hindi malinaw dun? Pakisabi nga sa akin.

Bukas na 'yung grand opening ng play namin at kailangan ko munang tanggalin sa utak
ko si Cloud dahil nakakaparanoid lang siya. Feeling ko I'm cheating pero hindi
naman, ewan ko. Excited na kinakabahan ako para bukas, super mixed emotions.

Last practice na namin 'to at polishing na lang talaga. Actually hindi na nga siya
polishing eh. Ito na 'yung totoong play, kulang na lang 'yung mga manonood.

"Si Cloud, abnormal na naman." Gusto ko man iwasan ang pangalan ni Cloud ngayon
pero mukhang hindi ata ako tatantanan ng pangalan niya.

"B-bakit?" Uneasy man ang feeling ko, kunwari na lang walang nangyayari.

"Nung umalis ka kagabi, biglang naging hyper. Nanaginip daw kasi siya tapos ayun,
gumaling kaagad." Tumigil kami sa paglalakad kasi nasa harap na namin 'yung mga
gamit namin na sobrang gulo.

"Wow. Good to hear that, nga pala..." Nagsimula akong iligpit 'yung mga kalat
malapit sa gamit ko. Ang daming kalat ang nagawa namin dahil sobrang daming ginawa

sa preparation. "May... nililigawan ba si Cloud ngayon?"

"Bakit? Mag aapply ka sa kanya?" Napatigil ako sa pag aayos at tumingin kay Nate na
nakatingin lang sa akin.

"Oo sana eh..." Tumawa ako tapos nag pout si Nate. Hala, NAGPOUT? MEGANUN NATE?

"Oh di magsama kayo!" Lumapit ako sa kanya at niyakap naman siya. Napansin kong
ngumiti siya kaya napangiti din ako pagkatingin ko sa kanya.

"Selos naman 'yung isa d'yan..."

"Hindi ako selos."

"Guilty 'yung isa d'yan oh." Wow, ako dapat maguilty eh.

"Hindi ako guilty! Eh sino ba kausap mo? 'yung pader?" Inialis ko ang pagkakayakap
ko sa kanya at tumingin sa pader na malapit sa amin

"Hoy ikaw pader! Selos ka ah!" Nagtawanan na lang kami sa pinag gagagawa namin.
Minsan ang sarap na lang talaga makipagtawanan at hindi isipin 'yung mga problema
lalo na kung ang kasama mo ay 'yung taong sobra kang iniintindi.

Dumating na ang kinabukasan at dumating na ang hinihintay naming lahat na 3rd

years-ang play. Umaga pa lang, nagsisiayusan na kami. Nilagyan pa nga ako ng
bandage sa mata para daw kunwari bulag talaga, pero nakakakita pa din ako pero
medyo malabo pero carry lang. Napatingin ako sa orasan, 1 hour na lang at mag
uumpisa na 'yung play. Nakakarinig na din ako ng mga taong pumapasok sa loob

ng auditorium, kinakabahan ako.

Mula sa pagkalunod ko sa sobrang kaba ko, hinawakan ako ni Nate sa kamay at kinross
fingers pa niya sabay ngiti sa akin.

"Kaya natin 'to." Hinalikan niya 'yung kamay ko na sobrang nanlalamig kaya
napangiti na lang din ako pabalik.

Pero hindi eh, hindi pa din ako mapakali. 30 minutes na lang. 30 MINUTES NA LANG!
Sobrang kinakabahan na ako at nanlalamig pero cool pa din ang itsura ni Nate.

"Nate! Si Nate nasaan!?" Napalingon kami sa taong tumatawag sa pangalan ni Nate.

"Oy, baket?" Tumayo kaming dalawa ni Nate at hawak kamay na lumapit sa kaklase
namin na mukhang stress na stress na sa mga nangyayari.

"Emergency daw!" May iniabot na cellphone 'yung kaklase namin kay Nate. Nakatingin
lang ako sa kanya, emergency? Ano namang emergency 'yun?

"Hello?" Nakatingin lang ako kay Nate, nakatingin din siya sa akin.
"Ha?! Nasaan po siya?!" S-sinong siya?

"Opo sige, papunta na po ako. Thank you." Ibinaba niya 'yung call at tumingin sa
akin-sa mga mata ko-kahit na may bandage ako sa mata.

"A-ano 'yun?" Kinabahan ako sa mangyayari, feeling ko kasi may mangyayaring masama.
Feeling ko may mangyayaring mali.

"Si Lemaris, naospital." and

then, boom. The magic word-Lemaris. "Kailangan niya ako." Tatakbo na sana siya pero
mukhang nalimutan niyang hawak hawak namin ang isa't isa.

"Uy Ianne, kailangan ako ni Lemaris ngayon." Para na akong naiiyak na hindi ko
malaman. Ang bigat ng feeling ko ngayon na para bang gusto ko na lang maupo at
umiyak.

"Pero...kailangan din kita."

"I'm sorry, mas kailangan niya ako ngayon." Binitawan niya 'yung kamay ko at
tumakbo na palabas ng auditorium.

"Nate..." Pinipigilan ko pagbagsak ng luha ko sa mga mata ko. Pinipigilan ko 'yung

sakit na nararamdaman ko. Pinipigilan ko kasi ayaw kong mabasa 'yung bandage na
nakabalot sa mata ko.

"ASAN SI NATE!?" Sigaw ni Nikki. Malakas ako, bakit ako iiyak?

"Umalis siya, emergency daw." Sagot ng isa kong kaklase. Marunong ako makaintindi,
bakit ako iiyak?

"HUWALANGYANG EMERGENCY 'YAN! HINDI BA ALAM NG PUTEK NA EMERGENCY NA 'YAN NA SI

NATE ANG BIDA NATIN!?! PAANO TAYO MAKAKAHANAP NG DEMON WITH LESS THAN 3O MINUTES!?!
THIS IS A DISASTER! MY LORD, TAKE ME WITH YOU!!" Pero...ang sakit eh?

"Nikki... ayoko na." Hinawakan ako ni Nikki sa magkabilang balikat ko. She looked
at me. Eye to eye kahit na malabo dahil sa bandage na unti-unti nang nababasa.

"Please Ianne, tatagan mo sarili mo 'wag kang iiyak. Masasayang 'yung bandage.
Please... makakahanap tayo ng ibang demon." Parang lalong gusto ko umiyak dahil sa
sinabi niyang makakahanap sila ng ibang demon.

It's not about the play. It's not about the role and the story. It's not about the
demon or the maiden.

This is all about Nate and Ianne.

Tuluyan na akong umiyak. Wala na akong pakielam kung tinitignan na ako ng lahat.
Wala na akong pakielam sa pesteng bandage na 'to. Nakakainis. Nakakaasar. Nagsorry
siya pero parang ganun pa din, mas masakit pa 'to.

She needs him but I need him too pero obviously, pinili niya 'yung pesteng Lemaris
na 'yun over me. NAKAKAINIS. NAKAKAASAR and at the same time, NAKAKAIYAK,
NAKAKALUNGKOT. Halos hindi ko na alam kung anong dapat kong maramdaman, kailangan
ko bang maawa sa sarili ko?

Pinili niya ang ex niya over his girlfriend. Pinili niya 'yung sinabi niyang hindi
naman daw niya mahal over sa taong sinabi niyang mahal na mahal niya. Pero bakit
ganun, parang baliktad?

Nagkakagulo na dito sa backstage habang ako nakaupo lang at parang bangag na hindi
na maintindihan 'yung sinasabi nila. Wala na akong magets. Wala na akong
maintindihan.

"Go Ianne!! Go Ianne! Kaya mo 'yan!" Napatingin ako sa audience at nakita ko agad
si Cloud na nasa front seat. Buti pa siya na hindi ko naman boyfriend pero hindi
ako iniiwan. Buti pa siya di ba?

Habang nag eemo sa tabi, nagulat na lang ako ng may humawak sa balikat ko. Halos
hindi ako makapaniwala na babalik si Nate kaya sobrang ngiti ko pero paglingin ko,
hindi si Nate ang nakita ko:

Si Art.
"Let me be your demon for this play, maiden."

---x
Author's Note:
I dedicate this chapter to her kasi matagal tagal na 'yun pero hindi ko pa din
nalilimutan. Hinabol niya 'yung AFGITMOLFM at first time lang ata nung time na 'yun
na may comment every chapter tapos nilalike/vote pa niya kaya nag63 'yung
notification ko.

Hello! Hindi ko pa syor kung ano name mo, MEDZ ba or Maria? Hahahaha so anyways,
thank you sa support kasi hanggang ngayon pamilyar ka pa din at patuloy na
nagkocomment sa bawat updates ko.

Katibayan nung notification eh nasa right side. :D

=================

Chapter 30: The Demon, the Maiden and the Play

Anong reaksyon ko? Malamang sa malamang ay nagulat ako, nanlaki pa mga mata ko at
napanganga ng kaunti sa sinabi niya. Hindi ako nakapagsalita actually, nakatulala
lang ako sa kanya. Si Art? Si Art ang magiging demon?

Is this story kidding me?!

I mean, hindi naman sa minamaliit ko siya or something. Gwapo siya, hindi na

nakakapagtaka 'yun dahil may fansclub pa ata siya sa ibang dako ng mundo pero you
know, the expression thingy? I mean, kakayanin ba niya 'yun? At ang nakakapagtaka
pa, paano siya napapayag?

"C'mon guys, bihisan na si Art! 10 minutes na lang natitira sa atin!" Hinila ni

Nikki sa harap ko si Art at nagmadali namang lumapit sa kanya 'yung ibang nakatoka
sa props and dress.

"T-teka Nikki, hindi ba tangay-tangay ni Nate 'yung damit para sa demon?" Tanong ko
sa kanya. Napatigil halos lahat ng tao sa backstage at tumingin sa akin lahat.

Teka, may mali ba akong nasabi?

"Ha? Oo nga pala! Buti na lang may spare tayo! He-he-he..." Ngumiti lang sa akin si
Nikki sabay tumalikod sa akin. Ako lang ba 'yun o parang may tinatago sila sa akin?

Napaupo na lang ulit ako sa kinauupuan ko habang pinapalitan 'yung benda sa mata ko
na medyo nabasa ko na sa pag iyak ko. Pero wait lang teka, 10 minutes na lang!
Makakabisado ba niya 'yung script?

Tut. Tut. Tut.

Tapos narealize ko na lang...

"Paano mo nalaman 'yan lahat?" Tanong

ko.

"Pinag aralan." Sabi niya.

"Nakabisado mo lahat?" Tanong ko ulit.

"Photographic memory." Sabi niya ulit.

Ah okay, sige. Siya na may photographic memory, siya na talaga. Halos ilang weeks
kong kinabisado 'yung script tapos siya, ilang minutes lang. Okay...

Habang nakikita kong binabasa niya 'yung script habang inaayusan siya at kinakausap
ni Nikki ay bigla ko na lang narinig 'yung pinaka hihintay ng lahat ng tao.

"3rd year presents a play entitled...THE DEMON AND THE MAIDEN"

Narinig kong nagpalakpakan 'yung mga nanonood sa labas.

Mula sa kawalan, bigla na lang akong kinabahan nang hilahin na ako ng mga tao at
sinasabi ang mga instructions nila. Katabi ko ngayon si Art na hawak hawak pa din
'yung script.
"-Okay, okay? Kaya niyo 'yan! I have faith in both of you!" Nginitian kami ni Nikki
at nagprepare na halos lahat ng tao sa backstage. Medyo nakakahilo na nga kasi back
and forth 'yung mga tao dito.

"Long long ago..." Narinig ko na 'yung narrator na binabasa 'yung narration.

Nakatayo lang ako sa may labasan para hintayin ang cue ko nang

magulat ako sa paghawak ni Art sa balikat ko.

"Kaya mo 'yan." Bago pa ako makareact, tinawag na ako nung isang kabatch namin.

"Ikaw na Ianne!" Ang lakas na naman ng kabog ng dibdib ko. Pagkalabas ko ng stage,
para akong nasilaw sa sobrang liwanag ng ilaw na nakatapat sa akin pero hindi ko
masyadong pinahalata.

"Ianne!!!! Ang ganda mo!" Alam kong si Cloud 'yung sumigaw pero hindi ko dapat
intindihin 'yun. Ianne, 'wag kang madistract.

Umakto akong naglalakad sa forest dahil ito 'yung part na naliligaw ako sa forest.

Actually, itong stage namin ay paikot at ang mga audience ay nasa gitna. Ang end
point ay 'yung village at sa kabila naman which is katabi din ng village ay 'yung
bahay nung demon.

So ang itsura is pa bilog siya na ang arrangement is:

Village - Entrance of the Forest - Forest - House of the Demon

Huminto ako sa may pintuan ng bahay ng Demon na side view dahil nga pagpasok ko ay
makikita ko na ang Demon dun. Kumatok ako sa may pintuan pero pinakita ko pa din na
inassume ko lang na pintuan 'yun ng bahay.

"Hello? Is anybody there?" Nakita kong binuksan ni Art 'yung pintuan at parang
gusto kong tumawa dahil binigyan lang niya ako ng blank look. Nasa amin nang dalawa
'yung spotlight.

"AAHHH ART AMPOGI MO ART MARRY ME!" Gusto ko na tumawa ng malakas pero hindi
pupwede.

"Art, magulat ka! Magulat

ka!" Naririnig ko 'yung bulong ni Nikki from somewhere. Baka nasa likod siya ng
background. Napatingin ako kay Art pero, wala pa din.

"Please, come in." Inalalayan ako ni Art pagpasok dahil nga bulag ako dito.

"YOU ARE MY SOULMATE ART! I LOVE YOOUUU~"

"Art, expression! Expression!" Bulong na malakas ni Nikki pero parang hindi

nakikinig sa kanya itong lalaking nasa harap ko. Medyo nadidistract pa ako sa mga
sigawan mula sa mga babae na mukhang mahal na mahal itong si Art.

"AAAHHH, PAKASALAN MO NA AKO DEMON! PAPAKAGAT AKO SA'YO PRAMIS!"

"Hoy Humi! Bakit nandito ka?!" Hindi man ako nakatingin ay may napansin akong
parang isang babae na napatayo sa pagkakaupo niya at tumakbo.

"What are you doing in the woods this late?" Napunta kay Art ang atensyon ko. Hala,
nadidistract na ako.

"Habulin niyo si Humi!"

"Uh..." Hindi na ako makapag concentrate hala, bakit kasi may naghahabulan dito sa
loob ng auditorium?!

"So, I assume you're lost, right?" Napatingin ulit ako kay Art, did he just saved
me?

"Y-yes, yes-and I can't see a thing."

"You'll never catch meee~ I LOVE YOU PAPA ART!" At nakarinig ako ng pagbagsak

ng pintuan, at isa pa, at isa pa.

Humi? Bakit ba pamilyar sa akin ang pangalan na 'yun?

So back to the script, nagkwento ako nang tungkol sa village, kung gaano kasaya,
kung gaano kasigla at kung gaano kababait 'yung mga tao sa village habang inaakto
naman ng mga kaklase ko 'yung pagiging 'village'.

"Can I ask something?" Nakaupo lang ako habang si Art naman ay may kung ano ang
ginagawa dun sa may fire. Naghahalo something, ganun.

"Sure, what?" May kinuha siyang dalawang plato at kutsara.

"Why are you living here at the woods all by yourself?" Hinawakan ni Art 'yung
kamay ko at inalalayan ako patayo at papunta sa may lamesa at naupo sa may upuan.

"You see, people are scared of me." Kumuha siya ng bread from somewhere na cabinet
ng bahay na 'to and I am so amazed dahil nagawa ito ng mga kabatchmates ko ah?

"Why?" Sa hindi malamang kadahilanan na ikinagulat ko, nakita kong nalungkot 'yung
mukha niya. Paano nangyari 'yun?

"I," yumuko siya sabay tinuloy 'yung sinabi niya. "I don't know..." May nilagay
siyang pagkain sa may plato na nakahain dun sa lamesa.

"Very nice expression Art! Very nice!" Rinig kong bulong ni Nikki.

"But for me," umupo si Art sa tapat ko at nagsimula

kaming kumain. "I don't think you're scary." Ngumiti ako dahil 'yun ang nakalagay
sa script, kumain naman ako para maging natural 'yung pangyayari.
"Art, ngumiti ka!" Rinig na rinig ko ang pagwawala ni Nikki sa pagbulong sa
backstage at ikinagulat ko ang next na ginawa ni Art.

Ngumit siya. Yes, I know nakakagulat pero totoo! Ngumiti siya!

"Thanks." Sabi niya, pero wait. Hindi kasama sa scipt 'yun sa pagkakaalala ko?

"KYAAA~ Ampogi mo Art!!! Pakiss!"

"Hoy Humi paano ka ulit nakapasok dito?!"

Umakto na lang kami ni Art na nag uusap at masaya sa ginagawa namin habang may
naghahabulan sa loob ng auditorium pero hindi ko masyadong maaninag dahil madilim
sa may audience at sobrang liwanag sa part ko habang nagnanarrate 'yung narrator.

"The demon and the maiden had a merely night talking about the village. It was the
moment when the demon understood what is a man's heart. But just like any other
great story, the night has come to an end.When the sun rises," sinamahan ako ni Art
pabalik sa may entrance ng woods.

"It's very nice to meet you, I'll come again." Magkatapat lang kami ni Art.

"No, you can't come! It's dangerous!" Infairness,

effective ang acting skills niya kahit medyo emotionless ang dating ah? Pinakita
kong nginitan ko si Art saka ako bumalik sa village.

"At the very next day..." May kung ano man silang ginawa na parang mula sa umaga ay
naging gabi at ginawa nila ulit na umaga. Ang galing nga eh, both background and
lighting.

"The maiden, as she said, came again at the entrance of the woods to wait for the
demon."

Naglakad ako papunta sa entrance of the woods at naupo dun sa may side.
"She believes that the demon will be calling her at the woods."

"Maiden..." Nagspot light kay Art.

"And yes, she's right."

"Can you hear me?" Lumingon ako sa lugar kung saan nakatayo si Art. Tumayo ako at
lumapit kay Art saka naglakad kami sa may forest.

"The two would always meet at the entrance of the woods, talking and just having
fun. Until one day..." Mula sa forest ay bumalik ako sa village kung saan
nakatambay ang mga kaklase ko na nakatayo, nag lalaro at kung anu-ano pang ginagawa
sa labas ng parang mga villagers talaga.

"I met a nice man living in the woods..." Sabi ko habang kausap 'yung mga kaklase
ko.

"A man? In the woods?" Lumapit

sa akin halos lahat ng mga kaklase ko at parang naging keen listener ang itsura
nila, pati 'yung sound effects eh nakakadala din, parang nakakakaba.

"Yes! And we would always meet at the entrance of the forest. Share some storie-"
Naputol ang sasabihin ko nung nagbulungan 'yung mga kaklase ko.

"No!" Medyo nagkagulo 'yung mga tao at 'yung isa kong kaklase na lalaki eh biglang
sinigaw nga ang No. Naalis sa akin 'yung spotlight at umalis na ako sa eksena dahil
nga mga kaklase ko na 'yung bida.

"There's no man in the woods!"

"Yes! It is not a man!"

"It is not a man?"

"The what is it?"

"It's a demon!"

Naghiyawan 'yung mga kaklase ko at medyo nagkagulo sila. Pumunta ako sa may part ng
higaan ko at nagpanggap na natutulog habang 'yung spotlight, nakasunod sa mga
kaklase ko.

"The villagers planned to go to the woods to warn the demon not to see the maiden
again. But..." Naglagay na naman ng spotlight sa may mukha ko at nakikita ko 'yun
kahit na may bandage ako. "The maiden does not know a single thing about it."

Tumakbo 'yung mga villagers aka mga kaklase ko sa woods papuntang bahay ng demon.
Pinagbabato nila ng bato 'yung pintuan at may mga kahoy with apoy pa silang dala
dala. Angry mob na angry

mob ang peg.

"Come out demon!"

"You bastard!" Hindi ko masyadong nakikita dahil nga katabi lang ng "village" 'yung
bahay ng Demon kaya parang hindi ko talaga makikita kasi nga hindi ako pwede
tumingin dahil may spotlight pa din sa akin.

"Art! Matakot ka!" Narinig kong pasigaw na bulong ni Nikki mula sa backstage.

"Don't ever come see the maiden!"

"Leave this woods..."

"...and never come back!"

Nawala 'yung ilaw sa akin at next act na. Pumunta ako sa may entrance ng forest
pero syempre, mabilisang palit ng damit. Medyo hassle nga pagpapalit ng damit dahil
sobrang nakakapagod buti na lang kimono ang uso sa japan noon.
"The next day..." Kasama ko na si Art at magkatapat kami hanggang sa may ilaw na
naman sa mga mukha namin. Ito na 'yung part na magpapaalam sa maiden 'yung demon.

"I am sorry but I need to leave this place." Hinawakan niya 'yung dalawang kamay
ko. Nakatingin lang siya sa akin at medyo nailang ako kaya medyo yumuko ako. Tutal,
bulag ako dito hindi ko alam height nung demon.

"But why?"

"I-I just need to." Tinanggal niya 'yung hawak niya sa kamay ko sa kaliwang kamay
namin. So magkahawak na

lang isa 'yung kanan

"Please don't leave me..."

"I need to." And then, it hit me.

Naluha na lang ako bigla sa narinig ko. Bakit kailangan pa niyang sabihin 'yung 'I
need to'? Ay wait, nasa script pala 'yun. Nakakainis. Kailangan kong kalimutan 'yun
pero wala na, distracted na ako.

"Nate..." Nabigla ako sa nabulong ko.

"Goodbye..." Pero mas ikinabigla ko ay ang paghawak ng mahigpit ni Art sa kanang

kamay ko at hinalikan ang mga ito. Nakarinig naman ako ng mga parang naiiyak sa
audience at parang mga kinikilig. "You take care of yourself, maiden."

Naglakad siya palayo at unti-unting nagkahiwalay ang mga kamay namin.

Kahit na pigilan ko ay tuluyan na akong umiyak sa kinatatayuan ko. Hindi naman din
obvious dahil kahit papaano ay nakikicooperate sa akin ang mga luha ko at mukhang
pati ang mga audience ay nakikicooperate din sa akin.

Nate...
"The demon left the place just like what the villagers told him to do. The demon
left the woods, left everything and left the maiden, crying." Nagdilim na naman at
pumunta kaming lahat sa backstage.

Inayusan kaming lahat, pinalitan 'yung mga damit at tinanggal na 'yung bandage sa
mga mata ko. Pati 'yung mga villagers, minake-up-an para 'yung iba mag mukhang
matanda at kung anu-ano

pa.

Sumasagi na din sa isip ko na feeling ko lahat kami dito professional.

"Years had passed and luckily, the maiden's eyes were cured and because now she can
see, she wants to see the demon and hear that certain voice again." Pumunta kaming
lahat ng mga kaklase ko sa village at umaktong masaya nung nagbukas 'yung ilaw at
sa amin nakatutok habang ako naman ay may sariling spotlight na naglalakad lakad.

"But the question is, how?" Pumunta ako sa may entrance ng woods at tumayo lang
doon.

"The answer is, to wait. Wait for something-"

"Hey, can you hear me?" Nagkaroon na naman ng background music na hindi ko
maintindihan at narinig ko sa mga audience na parang natuwa sila nang marinig nila
ang boses ni Art.

"Or should I say, can you see me..." Unti-unti akong lumingon sa may forest at
nagbukas ang spotlight for Art. Nakaupo siya sa isang bato, may sombrero at
nakayuko.

"Hala, ayan na, ayan na! Nakakakilig!" Narinig kong sabi ng isang audience na
malapit sa kinatatayuan ko.

"Bagay sila! Ang cute nila together!"

"...maiden?" Mula sa pagkakayuko ay nakita ko ang isang Art na nakangiti sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko, hindi dahil scripted pero nakita kong nakangiti si Art na
para bang ngiting-ngiti.

"...d-demon" Lumakas 'yung background music. Nakaganun lang kami ng halos mga 1
minutes saka nagsara 'yung curtains at nagpalakpakan 'yung mga tao.

"The casts..." Pinakilala kami ng narrator kaya lalong lumakas 'yung palakpakan at
hiyawan ng mga nasa audience. Nakakatuwa at the same time nakakarelief. Pagkabalik
namin sa backstage, puro hiyawan at puro nakangiti 'yung mga taong nandito.

Napansin kong umalis na si Art. Masaya ako, masaya. Kung nandito lang si Nate at
siya ang kapartner ko? Mas sasaya sana ako.

Ano na kayang nangyari sa kanya-kasama si Lemaris galis?

---x
Author's Note:
Dedicated this to Mooppi kasi ang cute cute ng mooppi. Pramis paulit ulit kong
sinabi 'yung mooppi ankyot talaga tapos ankyot din nung display picture niya na si
kerokeropi (?) tapos peyborit color ko kasi 'yung green na 'yan tapos ang kyoooot :
3

At siya din kasi 'yung nakaano dun sa quota, basta siya 'yung last. Kumbaga siya
'yung ***th ***!!! Yay for you Mooppi este.. Gal. Happy reading! :)

=================

Chapter 31: Hu Mi Gad?!

Nakaupo lang ako sa isang upuan para magpahinga pero nakuha ng atensyon ko 'yung
parang nagkakagulo sa hindi naman kalayuan sa akin. Mula sa view ko, may isang
lalaki na kamukha ni Cloudstrife ang pinagkakaguluhan ng mga kabatchmates kong
babae at ilang binabae ngayon sa backstage.

"ANO BANG GINAWA KO AT PINAGPALA ATA AKO NG PANGINOON NGAYON?" Napatigil 'yung gulo
na nangyayari nang may isang babae na pamilyar sa akin na sumigaw at feeling ko ay
nakatingin siya kay Cloud.

"T-teka pero sino ka-" May nakita akong isa kong kabatchmate na babae na lumapit sa
kanya pero nagulat ako ng biglang tinakpan nung babaeng sumigaw 'yung bibig nung
kabatchmate ko.
"Teka, ikaw ba kailangan ko? Move away girl." Woah, harsh ni babaeng pamilyar sa
akin ah?

Naglakad siya papalapit kay Cloud at sa hindi malamang kadahilanan ay parang may
force field sa kanya kaya napapaatras 'yung mga babaeng nakapalibot kay Cloud kaya
nakalapit 'yung girl kay Cloud.

"Hi, I'm Humi, can I call you mine?" Ay hala! SI HUMI PALA 'TO at, what? Si Cloud
naman ngayon? Dati si Nate, kanina si Art ngayon si Cloud?

"Woah, ayos 'yun ah! Cloud nga pala." At watdapak, KUMINDAT BA SI CLOUD?!

"Alam mo kuya, may kamukha ka eh." Niyakap ni Humi

'yung braso ni Cloud pero matangkad nga si Cloud kaya hanggang shoulders lang si
Humi.

"Ha? Sino naman?"

"You look like, uhm... Sino ba 'yun?" Nakita ko naman na parang nag iisip nga si
Humi? Sino pa ba kamukha ni Cloud? Cloudstrife po, hello? "Ah! My next boyfriend!"

Kumindat si Humi at tumawa si Cloud. Teka, ako lang ba nawiweirduhan dito?

"HOY HUMI!" Mula sa kalayuan ay may nakita akong isang lalaki na hindi ako pamilyar
pero wait, ampogi ah?

"Wah! Si Xander!" Sigaw nung Humi sabay tingin kay Cloud. "Hey papa Cloud can I
have a kiss? Sige na oh, ito na last cameo ko dito eh! Sige na kiss lang kahit
bigay ko pa sa'yo panty ko para bukas-" Hindi ko alam kung matatawa ako pero kasi,
parang unggoy na kumyabit ba tawag dun. Basta, para siyang koala na nakakabit kay
Cloud.

"Eh pero-"
"Humi idettach mo sarili mo sa lalaking 'yan, ngayon na!" Papalapit na 'yung
lalaking mapogi. Siguro nasa mid 20's 'yung age niya at sa nakikita ko, nahahati na
ang atensyon ng mga babae mula kay Cloud papunta dun sa Xander na tinawag ni Humi.

"Ehhh!" Bumalik 'yung atensyon ko kay Humi at Cloud. "Sige na papa Cloud, please
please please!"

"Pe-pero

kasi-" Nilalayo ni Cloud 'yung sarili niya kay Humi. Well akswali, tinutulak na nga
niya 'yung mukha ni Humi pero mukhang nakagluegun itong si Humi kay Cloud. Ayaw
kumalas eh!

Natawa na talaga ako ng tuluyan ng biglang ngumuso si Humi at parang hahalikan na

si Cloud.

"MUUU-" Pero sa kamalas malasan ni Humi ay hindi niya nahalikan si Cloud dahil
bigla siyang hinawakan nung Xander sa ulo at dinettach kay Cloud.

"Ikaw Humi, wala ka talagang sawa no? Gusto mo bang i-lethal injection ki-"

"EEEHHHH~ Badtrip ka naman Xander eh! Konti na lang didikit na lips ko kay papa
Cloud eh!" Nagpout si Humi at natuwa lang ako dahil sobrang cute niya at para
siyang bata na hindi nabigyan ng candy.

Tumingin 'yung Xander kay Cloud habang hawak hawak sa ulo si Humi. Kumakawala kasi
tong si Humi para makapunta kay Cloud pero mukhang malakas ang paghawak nung Xander
sa ulo nung Humi.

"Pasensya ka na dito sa batang to, medyo may topa-" Nakita kong ngumiti lang si
Cloud at lumapit kay Humi kaya napahinto sa pagsasalita 'yung Xander.

"Kung gusto mo ako halikan, dapat magpaalam ka muna sa kanya." Bigla na lang,
tumingin sa akin halos lahat ng tao dito sa loob dahil nakaturo sa akin si Cloud.

"Ha? Anong-" Nakita kong nakatingin silang lahat sa akin pati na 'yung Humi.
Nakangiti lang si Cloud na nakatingin kay Humi.
"Siya? Eh, di

ba kay papa Nat-" Bago pa tuluyang matapos 'yung sentence ni Humi ay bigla siyang
kiniss ni Cloud sa cheeks na ikinabigla naming lahat.

"Hu." Nakita kong nanlaki 'yung mata ni Humi habang si Cloud naman ay nakayuko at
nakangiti sa kanya.

"Mi." Hinawakan ni Humi 'yung pisngi niya na hinalikan ni Cloud kani-kanina na

nanlalaki pa din 'yung mata niya.

"Gad." Nakatitig lang siya kay Cloud na nakangiti sa kanya.

Tahimik lang kaming lahat pero nakatulala pa din itong si Humi. Napansin ko naman
na medyo nagtaka din 'yung Xander kaya sinampal niya kaliwa't kanan si Humi pero
nakatulala pa din siya kay Cloud.

"Uh... this is awkward." Nagkamot ng ulo 'yung Xander tapos tumingin siya sa
paligid. "Pasensya na talaga dito ah, promise kong hindi na siya makakatungtong
dito. Sige alis na kami baka mastroke pa 'to sa hindi pag galaw." Binuhat niya si
Humi na parang folder at inipit sa may kili-kili niya. Yung mukha ni Humi ay nasa
likod. At take note, nakahawak pa din si Humi sa pisngi niya na kiniss ni Cloud.

"Humi," nakita kong hinawakan ni Cloud 'yung ulo ni Humi. "Pakabait ka. Bye!"

Naglakad na palabas 'yung Xander habang buhat buhat na parang folder si Humi pero
lahat kami ay tahimik pa din. Anyare dun, parang isang malaking play ang naganap.

"Ianne!" Nabalik lang kaming

lahat sa dati nang biglang sumigaw si Cloud at nakangiting lumapit sa akin. "Ang
galing mo kanina! The best!" Nakangiti niyang niyakap ako.

"Well, mas maganda ata 'yung senaryong ginawa mo kanina Cloud." Tumawa kami
parehas. That scene was epic naman talaga, seriously. Mas maganda pa ata sa play na
ginawa namin.
Ginulo gulo naman niya 'yung buhok ko dahil ang galing ko daw talaga at very
realistic daw pati pag iyak ko.

Kung alam mo lang.

"Si Nate nga pala? Bakit ibang lalaki 'yung-"

"Ewan." Sabi ko bago pa niya matapos 'yung sentence niya. "Nandun ata sa hindi niya
maiwanang Lemaris niya."

"Sabi na eh." Nakita ko naman ang itsura ni Cloud na para bang may hinahanap siyang
expression ko.

"Ok lang 'yun, magsama sila." Magtunog bitter man ako pero bahala na talaga sila at
magsama sila. Gusto nila 'yun di ba? Go. I don't care!!

I don't care!!!

Pero...nasasaktan ako.

Ugh, ewan ko sa'yo Ianne wag mo akong kausapin!

Ugh, bakit ko kinakausap sarili ko!?

"Libre kita sa labas?" Ah thank God Cloud, sinave mo ako sa pagkabaliw ko.

"Para saan?"

"For a job

well done, syempre." Nginitan na naman niya ako kaya napangiti na din ako. Buti pa
talaga 'tong si Cloud, buti na lang.
"Sige, magbibihis lang ako." Tumango lang siya at naupo sa kinauupuan ko kani-
kanina. Nagmadali akong kunin 'yung bag ko at pumuntang CR. Pumasok ako sa isang
cubicle nang makarinig ako ng boses ng isang babae na kakapasok lang sa CR.

"-yan! 20,000 nga naipon natin sa play, kinuha naman 'yung 2,500!" Base sa boses,
kilala ko ang babaeng 'yun; si Nikki.

"Bakit, ano bang nangyari?" Isang hindi pamilyar na boses.

"Si Art, si Art ang nangyari! Nagpumilit kasi fansclub niya na siya ang gumanap
bilang demon kundi sisirain nila 'yung buong set natin kaya napilitan kaming
palitan si Nate. Ito namang si Art almighty, walang awang kinuha 'yung 2,500!" Base
din sa boses niya ay parang asar na asar si Nikki sa mga nangyayari.

"Eh, nasaan ba si Nate?"

"Nandun, basta! Buti na lang talaga may isa pang mangyayaring event kung hindi, hay
nako! Sana mabawi naten 'yun-" Narinig kong lumabas na silang dalawa.

Teka lang wait a minute, si Art? Ang fansclub ni Art? Si Nate, nandito at may isa
pang event na mangyayari?

Teka, ANONG NANGYAYARI?

Lumabas na

ako ng CR pagkatapos kong magbihis at pumunta sa kung saan ko iniwan si Cloud pero
mukhang hindi pa ata tapos ang show kanina dahil pinapalibutan na naman siya ng mga
babae.

"Number mo na, please!" Sabi nung isa kong kabatch. Ay hala, talande?

"Alright, here's my number. I can flirt to all of you, but my heart is dedicated
for only one, okay?" At ito na naman, nakatingin na silang lahat sa akin. Ano ba,
tama na po ang pagiging center of attention ko please?

"Oh, Ianne, nandito ka na pala!" Mula sa crowd ng mga babae ay nilagpasan niya ang
mga 'yun at lumapit sa akin.

"Tara na?" Hinawakan ni Cloud kamay ko at nagulat ako nang bigla siyang tumakbo
palabas ng backstage.

"Uy Ianne hindi niyo ba papa-"

"Uy wait, bakit tayo tumatakbo?" Malapit na kami sa may pintuan ng auditorium
palabas at hinihingal na talaga ako.

"Nagmamadali!" Nakangiti niyang sabi.

"Bake-" at parang nasagot na 'yung tanong ko bago ko pa matapos tanungin. Bumukas

ang pintuan at napatigil si Cloud sa pagtakbo, pati ako. Hinihingal kaming nakatayo
at hawak hawak pa din niya ang kamay ko. Sa ngayon, hindi ko na talaga alam kung
ano ba ang irereact sa nakita ko.

"Kuso." Narinig kong bulong ni Cloud.

"Ianne...."

---x
Nihongo101 via the internet:
KUSO = "shit"

Author's Note:

Dapat hindi ko 'to idededicate kay Humi kasi panay na dedicate ko sa kanya dito sa
afgitmolfm pero kasi ang weird lang kung hindi ko idedicate sa kanya tapos UN niya
'yung title ko dito di ba? Like, hahaha weird so yeaahhh. DEDICATED ULIT KAY
HUMIGAD!

At oo, eto na 'yung regalo mo. Si papa Nate, si papa Art at si papa Cloud. Pero
amsosarreh dahil hindi ko mabibigay ang kahit isa sa kanila kaya eksena na lang
kasama sila. Hahahahaha.

=================

Chapter 32: Action Scene

Halos isang buong minuto na para bang isang taon ang itinayo ko sa harap ni Nate na
nakatingin lang sa akin. Nakatayo lang siya sa may pintuan at parang walang balak
umalis.

"Excuse me, lalabas kami." Ako naman ngayon ang kumaladkad kay Cloud palabas ng
auditorium. Parang nagsikip ang dibdib ko nang makita ko ang mukha ni Nate,
nakakainis.

Nakayuko lang akong naglalakad nang biglang may humawak sa balikat ko at alam kong
hindi si Cloud 'yun. Pumunta sa harap ko si Nate para harangan 'yung dadaanan
namin.

"Ano ba?" Painis kong sinabi.

"Wag ka munang umalis." Sa tono ng boses niya, para siyang nag mamakaawa pero hindi
pa din ako masyadong tumitingin sa mga mata niya. Natatakot akong...bumigay.

"Umalis ka sa harap ko, aalis kami ni Cloud-for a job well done sa play." Mahinahon
pero matigas kong sinabi sa kanya. I made sure na maririnig niya ang bawal salitang
binitawan ko para makonsensya siya.

"Huwag muna, please, I need you." Kahit na alam kong mahihrapan ako kapag tumingin
ako sa mga mata niya, tinignan ko pa din siya. Pinakita ko sa kanya na nasasaktan
na ako sa mga ginagawa niya-galit? Suklam? Hindi ko alam.

Hinawakan ko ng mas mahigpit ang kamay ni Cloud.

"YOU NEED ME?! You need me? I'm sorry pero Cloud needs me more!" Tinulak ko siya
para mapaatras

siya at makalakad na ako pero hindi pa ako nakakalayo ay hinawakan niya ang
kabilang braso ko.

"Sino ba ang boyfriend mo?!" Tumaas ng bahagya 'yung tono ng boses niya na halata
na naiinis na siya kaya lalo namang nag init ang ulo ko sa pinagsasasabi niya.

"BAKIT!? Sino ba ang girlfriend mo!?" Tinulad ko sa tono niya 'yung tonong ginawa
ko para maramdaman niyang nasasaktan ako. Tinanggal niya pagkakahawak sa braso ko
at hinawakan ako sa pisngi.

"Ikaw..." Nakatingin lang ako sa kanya, mata sa mata. "Ano ka ba, bakit mo natan-"
Huminahon siya pero pinutol ko 'yung sasabihin niya.

"Ako? Oh really? Hindi ko kasi ramdam!" Inalis ko pagkakahawak niya sa pisngi ko at

tinulak ulit siya para makadaan na ako.

"Ianne..." Hinawakan ulit niya ang braso ko para pigilan ulit ako. Naiinis na
talaga ako, at nahihirapan na-sobra.

"Ano ba Nate? Tigilan mo nga ako, pwede?" Magkatitigan kami ni Nate pero hindi siya
nagsalita pagkatapos kong magsalita.

"Tol naman..." Nagulat na lang ako nang biglang magsalita si Cloud na kanina pa
nananahimik. Hinila niya ako kaya napalapit ako sa kanya at napunta sa may likod
niya. Sila na ni Nate ang magkaharap ngayon.

"Ano? Wag kang mangi-"

"Look, ayaw ka na muna niyang makasama. Let's respect her decision, okay?" Nakita
kong natwitch 'yung kilay ni Nate.

"Tae ka Cloud, ikaw ang nagplano nang lahat tapos kukunin mo siya?" Teka, anong
pinagsasasabi nito? Nakatingin lang ako pasalit salit sa kanilang dalawa na parang
nagsusukatan ng tingin.

"Sa ayaw ka nga muna niyang makita di ba?" Mahinahon ang pagsasalita nila pero
ramdam ko 'yung inis na aura nilang dalawa.

"ANO BA CLOUD!? Girlfriend ko siya!" Ngayon, lumakas na ang tono ng boses ni Nate
habang ako, natutulala sa nangyayari.

"Hindi porke't girlfriend mo, sa'yo na siya!" Si Cloud naman ngayon ang pasigaw na
nagsalita.
"MAY GUSTO KA BA KAY IANNE!?" Napatigil ako sa tanong ni Nate. Alam ko pero ayaw
kong malaman. Sinabi na niya pero ayaw kong maniwala. Ano ba 'to, ano ba 'tong gulo
na pinasok ko.

"Oo!" Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin ni Cloud 'yun. Bakit niya sinabi kay
Nate? "Matagal na akong may gusto sa kanya! Bakit? May Lemaris ka naman na di ba?
Bakit hindi mo siya puntahan ngayon!?" Nakita kong kumunot noo ni Nate sa narinig
niya. Tumingin siya sa akin then kay Cloud.

"Pinsan

kita... tapos, may gusto ka... sa girlfriend ko?" Lumapit ng kaunti si Nate sa
kinatatayuan namin ni Cloud.

"Meron na ba sa 1o commandments na bawal 'yun? Nahalikan ko na siya! Baka gusto

mong ulitin ko!?" At nagulat na lang ako nang bigla ulit akong hilahin ni Cloud at
halikan sa labi ko.

"PUTANGINA MO CLOUD!" Lalo akong nagulat nang sinuntok ni Nate si Cloud kaya
napahiga siya sa sahig.

Ngayon ko lang nakita 'yung mukha niya na sobrang galit. Ngayon ko lang narinig
'yung boses niya na sobrang galit. Ngayon ko lang narinig na nagmura siya dahil sa
galit siya. Ibang iba 'yung Nate na nakikita ko ngayon.

"Kisama!"

"Wag mo akong jinajapanese kang hapon ka baka gusto mong itapon kita pabalik sa
Japan!"

"Koshinuke. Magninihongo ako hangga't gusto ko. Ang bakla mo talaga. Susuntukin mo
ako ng hindi ako ready, hinahalikan ko pa si Ianne eh!" May nakita akong dugo sa
may labi ni Cloud. Lumapit si Nate sa kinahihigaan ni Cloud at bigla niyang nilagay
'yung paa niya with sapatos sa mukha ni Cloud!

"Pinsan pa man din kita..." Kita ko sa mukha ni Nate na galit na galit siya. Halos
hindi ko na nga makilala kung sino ba talaga siya. Siya ba talaga si Nate na
boyfriend ko?
Tinulak ni Cloud si Nate kaya medyo naout of balance si Nate. Tumayo naman si Cloud
at pinunasan 'yung mukha niya ng damit niya.

"Eh di halikan mo din si

Lemaris! Para fair di ba? Siya naman pinipili mo kesa kay Ianne! Alam mo bang
nahihirapan na si Ianne dahil sa kakaLemaris mo? Bakero! Manhid ka ba!?" Nakatulala
lang ako hanggang sa maramdaman kong naluluha na pala ako. Hindi ko din alam kung
bakit ako naluluha, nasasaktan? Nagagalit? Hindi ko alam.

Lumapit sa akin si Nate tapos hinawakan 'yung mukha ko. Hindi ako tumitingin sa
kanya pero pinipilit niya akong tumingin sa mata niya.

"I'm sorry..." Pinapahiran niya 'yung tulo ng luha ko pero patuloy lang 'yung
pagtulo nito. Nakatingin lang siya sa akin pero hindi ako makatingin sa kanya.

"It's too late to apologize, man." Nagulat ulit ako nang suntukin ni Cloud si Nate
kaya si Nate naman 'yung napahiga sa sahig. Omg, bakit ba sila ganyan?!

"Tara na." Hinawakan ako ni Cloud sa kamay at hinila na ako para makaalis na kami.
Narinig kong nagbukas 'yung pintuan at nakita ko si Art na nakatingin sa akin tapos
tumingin siya kay Nate.

"Huwag nga kayong maingay," sabay sinara ulit 'yung pintuan.

Tumingin naman ako kay Nate na nakaupo sa sahig habang nakasandal sa pader malapit
sa kanya. Nakayuko lang siya hanggang sa iniangat niya 'yung ulo niya at tumingin
sa amin ni Cloud.

"Cloud!" Tumigil si Cloud sa paglalakad kaya napatigil din ako. Hindi siya
lumilingon kay Nate pero kita ko kay Nate na sobrang talas ng tingin niya sa likod

ni Cloud.

"Ang talino mo." Teka, anong matalino 'yun? Naglakad na si Cloud kaya napalakad na
din ako dahil hawak hawak niya ako sa kamay.
"Bakaro, alam ko." Narinig kong bulong niya sa akin habang papalayo kaming
naglalakad sa may labas ng auditorium kung saan nakaupo si Nate.

Ano bang nangyayari? This is the weirdest day ever. Para bang punong puno itong
araw na 'to ng mga pangyayari when it comes to Nate, Cloud and even Art! Ano ba
meron sa araw na 'to?

Ang bigat bigat sa loob ng mga nangyari.

Tahimik lang kami ni Cloud habang naglalakad sa kalsada. Hindi ko alam kung saan
kami pupunta pero wala, walang nagsasalita at walang kumikibo, basta naglalakad
lang kaming dalawa. Napansin ko din na hawak pa din niya 'yung kamay ko-which is
kinda uncomfortable.

Tatanggalin ko sana 'yung pagkakahawak niya sa kamay ko nang bigla siyang

magsalita.

"Please, even just for this day... let me hold your hand." Hinigpitan naman niya
'yung hawak sa kamay ko.

Bakit ba ang awkward ng nararamdaman ko?

Nakatingin lang ako sa likod niya kasi parang kinakaladkad lang talaga niya ako.
Hindi siya tumingin sa akin nung nagsalita siya at hindi din huminto sa paglalakad.
Bakit ba feeling ko sobrang tahimik ng paligid kahit na ang daming kotse na
dumadaan?

"Uhm, saan ba tayo pupunta?" Sabi

ko, just to break the silence.

"Kung saan tayo dadalhin ng kalsada." AY WEH? May ganon?

"Hindi nga?" Huminto siya sa paglalakad at lumingon sa akin, nakita kong nakangiti
siya pero putok pa din 'yung labi niya dahil nga kakasuntok lang sa kanya ni Nate
kani-kanina.
"Sa bahay niyo na lang." Nakatingin lang ako sa mga mata niya at para na lang akong
nahypnotize napapayag ako sa suggestion niya at ngayon ay nakaupo na kaming dalawa
sa sofa ng bahay namin.

"A-anong gagawin natin dito?" Binuksan niya 'yung tv at naglipat lipat ng channel
habang ako, uneasy pa din 'yung feeling sa kabilang dako ng sofa.

"Dito ka." Tinapik niya 'yung tabi niya pero hindi ako gumalaw. Nakatingin lang ako
sa tv kaya kinabahan ako bigla nang siya ang tumabi sa akin.

Teka, bakit ba ako nakakaramdam ng awkwardness? Ano bang nangyayari sa akin? Hindi
kaya...gusto ko na si Cloud?

Parang may kung ano ang umikot sa chan ko nang maisip ko 'yon sabay sampal ko sa
sarili ko mentally. Ano bang problema mo Ianne? Hindi ka ba nakukuntento sa
boyfriend mo? Magtigil ka oy, boyfriend mo si Nate at pinsan niya si Cloud!
Magmumukha kang cheap!

Pero tama nga 'yung sarili ko, ewan. Feeling ko nga ang cheap ko na ngayon pa lang.
Bakit ba ang gulo na ng buhay ko ngayon? Nung second year lang ang saya saya ko
naman tapos nung pumasok

si Nate sa buhay ko...ang gulo-pero masaya.

"Ianne..." Nabalik na lang ako sa wisyo nang makita kong sobrang lapit na sa akin
ni Cloud. Hinawakan niya ako sa pisngi at bago pa ako makareact ay hinalikan niya
ako sa labi. Pipiglas na sana ako pero napapikit ako at naramdaman ko ang halik ni
Nate, nakakalunod sa bawat galaw at bawat segundo.

Dumilat ako, hindi siya si Nate kaya feeling ko hinahalikan ako ni Cloudstrife!

Sa sobrang panghihina, napasandal ako sa patungan ng kamay ng sofa namin, sumasakit

na 'yung leeg ko kasi hindi siya kumportable then he slightly dragged me down at
nakahiga na ako sa sofa. He-on top of me-kissing me gently, passionately.

Para talaga siyang si Nate, even better.

Pero, hindi 'to tama, this is totally wrong. I feel like a whore, a bitch, an
asshole, a flirt and a cheap girl. Lahat na nang pwedeng matawag sa babaeng
kaladkarin! Halos wala na akong pinagkaiba sa mga babaeng 'yun.

I'm kissing my boyfriend's cousin. MALING MALI.

Tinulak ko si Cloud pero lalo lang dumiin 'yung halik niya sa akin, lalo akong
nalunod at lalo akong nasasarapan. UGH.

Hindi na ako masyadong makahinga pero he's still kissing me. Para akong tanga,
malaking tanga. Sa ginagawa ko, ako na pinaka tangang tao.

Mahal ko si Nate pero parang niloloko ko siya sa ginagawa ko ngayon. Mas pinili man
niya si Lemaris nung play, siya pa din ang boyfriend ko. and this? This should not
happen.

Inipon ko lahat ng lakas ko at tinulak

ulit si Cloud. Napaatras siya pero hinalikan niya ako ulit, lalong dumiin at lalo
akong nanghihina. Shit.

Hindi ko na napansin, naramdaman ko na lang na tumutulo na luha ko sa kaliwang mata

ko. Tumigil si Cloud sa paghalik sa akin and looked at me na parang may guilt sa
mga mata. Pinapatigil niya 'yung pagtulo ng luha ko gamit 'yung kamay niya.

Hinihingal pa siya.

"Can you please, please change your status from in a relationship to single, then
date me? I'm already inlove with you. Aishiteru Ianne" Bakit ka ba ganyan Cloud?
Bakit mo ba pinapakomplikado nararamdaman ko?

---x
Nihongo101 via the internet:
Kisama = "YOU!"
Koshinuke = "coward"
Baka = "Idiot/fool"
Bakero = "You idiot/You fool"
Aishiteru = An intense and sincere "I love you"
Author's Note:
Nilagyan ko na ng nihongo101 kasi andaming nagtatanong sa akin kung ano ibig
sabihin ng 'kuso' na sinabi ni Cloud last chapter kaya eto, nilagay ko na 'yung mga
lines na sinabi ni Cloud dito sa chapter na 'to. Hindi ko na lang tinuloy 'yung
quota ko kasi ano, wala lang. I hate to expect kaya mag uupdate na lang ako kung
kelan ko trip. Ahihi.

But I really appreciate kapag alam kong naappreciate niyo ang story ko. Kaya sa mga
naglalike lalong lalo na sa mga nagkocomment, THANK YOU PRAMIS. Babawi ako sa inyo,
hintay lang.

Dedicated to Kara kasi hinabol niya 'tong afg tapos wala lang, siya kasi pinaka
unang taong nakausap ko talaga ng bongga dito sa wattpad nung bago pa lang akong
salta dito sa wattpad. Siya 'yung nakakausap ko tungkol sa Fairytail! Ahihi. Hi
Kara, salamat. :3

=================

Chapter 33: An End

Ano daw? Facebook ba 'to? Change my status daw eh.

One week na ang nakakaraan simula nang sabihin o itanong sa akin ni Cloud 'yun pero
parang hindi pa din ako makaget over. Nafifeel ko kasi 'yung sincerity pero, mali
eh. MALING MALI. Kahit nag away kami ni Nate nung araw na 'yon, kami pa din.

Pumunta muna ako ng Cebu kasama sila mama at papa pati na din ang epal kong kuya.
Hindi na muna ako nagbukas ng kahit na anong pwedeng makakapag communicate sa
kanila. Sabi nga ni mama, I need a rest.

Rest to all the drama.

Buong foundation week akong nandito sa Cebu at hindi nagparamdam kahit kanino. I
need to be alone with my family kahit na eepal epal si kuya sa akin. Halos one week
akong naging masaya at parang hindi ko masyadong naalala 'yung problemang
pinoproblema ko kaya naging problema.

Medyo bangag kaming buong pamilya nang makarating kami sa subdivision namin. Habang
papalapit nang papalapit kami nila mama sa may bahay, may napansin akong parang may
taong naghihintay doon sa isang step ng hagdanan sa may gate.

Papalapit nang papalapit, nagiging pamilyar ang mukha nang taong 'yun.
Si Lemaris.

Nagkatinginan kami ni Lemaris pero wala ni isa ang ngumiti sa aming dalawa. Nauna
nang pumasok sila mama sa bahay at nagpaiwan ako.

"Anon--" Bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay bigla niya akong niyakap nang
mahigpit. TEKA, BAKA MAMAYA NAGLAGAY SIYA NG BOMBA SA LIKOD KO!

"I'm

sorry Ianne.. I'm sorry." Nakarinig ako ng hikbi, umiiyak ba siya?

"Bakit? Anong nangyari?" Inilayo ko siya sa pagkakayakap niya sa akin para makita
ko siya nang maayos. De joklang, takot lang akong baka may ilagay siyang bomba sa
likod ko. JOKE.

"Kasi... kasi," umiiyak lang siya sa harap ko. Kinusot kusot niya 'yung mata niya
at tuloy lang ang pag iyak. "Inaaasar lang naman talaga kita kasi crush ko si Nate
pero hindi ko naman akalain na magkakaroon ng ganitong klaseng gulo. I'm sorry
Ianne, I'm sorry. Patawarin mo na si Nate, mahal ka niya!" Umiiyak lang siya at
napangiti na lang ako.

Bata pa talaga si Lemaris, ang cute niya eh.

"Okay lang sige, wag ka na umiyak..." Tumingin siya sa akin habang pinapatahan ko
siya. Nginitian ko siya kaya napangiti din siya sa akin.

"Thank you Ianne! Ang bait mo pala talaga, thank you! No wonder mahal ka nga ni
Nate." Napangiti na lang ako sa sinabi niya.

Tama lang sigurong umalis muna ako. Masaya akong nagising kinabukasan dahil parang
nawala ang isang tinik sa puso ko. Nawala na 'yung 'inis' na nararamdaman ko para
kay Lemaris at last day na pala niya ngayon, kaya siguro nagsorry na din.

Pagpasok ko ng school, parang kinabahan na agad ako.

Paano kapag nagkita kami? Paano kung nandyan siya? Paano kung, paano kung...ano nga
ba ang naiisip ko?

Hindi pa ako nakakapasok sa classroom ay nagsilabasan 'yung mga kaklase ko. Pupunta
daw kaming gym dahil may maikling program kaming panonoorin. Hinanap ng mga mata ko
kung nasaan si Nate pero wala siya, hindi ko makita.

Pagpasok ng gym, halos buong school body ang nandito, ang daming tao. Tumingin
tingin ako sa paligid at nang makita ko kung sino 'yung nasa stage, nasagot na ang
tanong ko kung nasaan siya: Burning Thunder.

Nagkatitigan kami sandali. Iiwas ko sana ang paningin ko sa kanya pero ngumiti
siya. Ah, ang ngiti niyang 'yan na sobrang namimiss ko na.

"Ang programang ito ay panandalian lamang. Nagrequest lang sa amin ang isang
estudyante para tumugtog ng isang kanta, para sa kanyang buhay." Lumapit si Nate sa
mic sa harap habang inaayos na nang mga kabanda niya 'yung mga instrumento nila.

"This song is for my life, for my love, for my Ianne..." Halos tumalon na ang puso
ko sa sobrang kaba. Nagsipalakpakan 'yung mga tao pero kinakantyawan naman ako ng
mga kaklase namin.

Nagsimula na silang tumugtog. Nakatingin lang sa akin si Nate habang kinakalabit

ako ng mga kaklase ko na ang swerte ko daw at ang sweet daw sobra ni Nate.

♪♫♬ Inaayos ko ang iyong isipan

ngunit di ka nakikinig
Lahat na nang bagay ay aking ginawa
Ngunit wala pa rin ♪♫♬

Nagsitilian na ang mga babae sa buong gym at napapangiti na lang ako dito na parang
tanga. Nakakaiyak talaga sa kagwapuhan ang boses nitong lalaking to.

♪♫♬ Ilang beses ko bang

sasabihin na wala nang kwentang nakaraan
Pero iyong pinipilit ♪♫♬
Sumabay 'yung mga iba kong kaschoolmate sa pagkanta ng kanta niya.

♪♫♬ Ikaw lang, ang nais kong makasama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako'y papiliin ikaw ay umasang
gusto kong makapiling... ♪♫♬

Hindi ko na alam, naiiyak na ako sa kanta. Dahil ba siya ang kumakanta? Dahil ba
ang gwapo ng boses niya? O dahil ba sa sinasabi ng kinakanta niya?

♪♫♬ Lagi

na lang tayong nag aaway

Kahit di dapat pag awayan
Tuwing ika'y lumuluha
Ako'y nasasaktan pag nakikita kang ganyan ♪♫♬

Tumingin siya sa akin na para bang ako talaga sinasabihan niya ng kanta niya.
Habang ako, nakangiti lang habang umiiyak.

♪♫♬ Sige lang..

Tahan na, dahil mahal na mahal kita
Ikaw lang kasi, maniwala ka...
Ah.... ♪♫♬

Nagsimula na namang sumabay sa pagkanta 'yung buong school body na para bang lahat
sila eh kinakanta sa akin 'tong kanta. Ang hirap pigilan 'yung pag iyak ah,
infairness.

♪♫♬ Ikaw lang ang nais kong makasama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako'y papiliin ikaw ay umasang
Gusto kong makapiling

Pero bakit ganyan?

/>Tayo ay napaglalaruan,
Siguro nga'y sadyang ganyan
Ah.... ♪♫♬

Tama na Nate, IYAK NA TALAGA AKO. Medyo pinipigilan ko pa ang pag iyak ko pero
tumutulo pa din 'yung luha ko. Nakatingin lang siya sa akin gamit 'yung tingin
niyang maamo.

♪♫♬ Ikaw lang ang nais kong makasama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako'y papiliin ikaw ay umasang
Gusto ko makapiling... ♪♫♬

Nag instrumental, nagliptalk siya ng 'sorry' at nakatitig lang sa akin.

♪♫♬ Ibibigay ko ang lahat...

Pati na rin ang 'yong pangarap
Sasamahan kita, kahit saan
Kahit saan...

Ikaw lang, ang nais kong makama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako'y papiliin ikaw ay umasang
Gusto

kong makapiling... ♪♫♬

"Salamat sa lahat ng nakikanta!" Sigaw ni Nate kaya napasigaw din 'yung mga tao.
"Kakantahin ko sana ang kantang 'to sa harap mo sa auditorium, ako lang at acoustic
pero nangyari nga YUN. I'm really sorry sa nangyari, papaliwanag ko ang lahat--kung
hahayaan mo ako."

"Mahal na mahal kita Ianne..." Nakatitig lang siya sa akin at nagsihiyawan 'yung
mga tao sa loob ng gym. Napansin ko din na pati mga teachers namin nakikihiyaw din.

Ay, bagets teh?

Pumunta ako sa backstage para puntahan si Nate. Sabi kasi nila, "GO FOR IT" daw
kaya eto, go for it na nga.

"A-aray!"

"'Wag ka kasing gay tol! Sandali na lang to." Nakita kong parang may pinapahid
'yung isa niyang kabanda sa may panga niya. Dahan dahan akong lumapit sa may pwesto
nila nang mapansin kong tumango 'yung isa niyang kabanda dahil nakita ako.
Napalingon si Nate sa akin at agad agad siyang tumayo sabay niyakap ako.
Niyakap niya ako nang mahigpit.

"I'm sorry..." Hinigpitan niya 'yung yakap niya sa akin lalo.

"Naman 'tol, PDA! Bawal 'yan!" Nagtawanan 'yung mga kabanda niya. Napangiti na lang
ako sa kanila. Lumabas sila kaya kami na lang ni Nate ang natitira dito sa
backstage.

Humiwalay ako

sa pagkakayakap sa kanya. Napangiti ako kasi namiss ko din ang yakap niya. Pero
teka, hindi muna pupwede-nawala 'yung ngiti ko, tinaas ang kanang kilay at
nagsungit mode na.

"Explain." Sabi ko na nakapamewang.

"Ang cute mo talaga!" Patawa niyang sinabi at kiniss ako sa cheeks.

"Ganito, nagkaroon ng problema sa part ng demon, sa part ko. Kalahati kasi ng

population ng mga 1st, 2nd at 4th year na babae, gusto si Art daw 'yung gumanap."
Patuloy niyang sinabi.

"Teka, bakit hindi mo sinabi sa akin?"

"Akala ko kasi hindi 'yun matutuloy. So ayun, kinausap ni Nikki si Art kung pwede
ba siya na gumanap na demon, hindi daw kasi manonood 'yung mga babaeng 'yun at
syempre, mawawala 'yung kita natin for the fund. Sabi ni Art, papayag siya pero
ibibigay sa kanya 'yung 5o% ng kita. Eh syempre, super malulugi tayo dun kaya
tumawad sila hanggang sa 2,5oo na lang ang ibibigay sa kanya. So solved na 'yun,
bumili na ng ticket 'yung mga babae."

"Then?"

"Nung the day na, magrerefund daw 'yung mga babaeng gusto si Art ang demon.
Nirerefund 'yung pera nila kasi nakita daw nila ako na nakademon costume. Nagpanic
sila-"
"Teka, bakit parang hindi ko alam 'yung pangyayaring 'yan?"

"Ewan, masyado ka kasing kinakabahan tapos 3o minutes na lang? Kaya gumawa

kami ng paraan, 'yung tumawag sa akin na emergency, si Cloud 'yun."

"Si Cloud?"

"Oo, sabi niya, 'wag na daw ako magdemon. Sabihin ko daw sa'yo na naospital si
Lemaris para maging demon si Art at para hindi na marefund 'yung pera nung mga
babae. Ako naman, oo na lang. So hindi talaga dahil kay Lemaris kaya umalis ako."
Hinawakan niya ako sa magkabilang braso ko at nginitian ako.

"Tapos?" Nakataas pa din ang kilay ko. Kainis, sayang lang pala luha ko.

"Ang plano ni Cloud, kumanta daw ako. So 'yung kinanta ko kanina, 'yun dapat
ikakanta ko para sa'yo... at para din mabalik 'yung 2,5oo na binigay kay Art. But
fuck Cloud, hindi ko akalain na may gusto siya sa'yo. Tae! Ang talino niya.
Binigyan pa niya ako ng pasa sa mukha." Tinignan ko 'yung tinuro niya na may pasa
nga. Pinindot pindot ko ng kaunti at bigla siyang umaray.

"Bakit hindi ko nakita 'yan habang kumakanta ka?"

"Make up." Tinuro niya 'yung make up na nasa may isang table. Tumango na lang ako
pero teka lang sandali.

1 week ago na 'yung pangyayaring 'yun ah.

"Bakit parang hindi pa magaling?"

"Kahapon lang 'to..." Nanlaki mata ko.

"Ha?! Bakit!?"
"Nagsuntukan kami kahapon."

"Bakit nga?!"

"Ang

hirap hindi magpansinan kapag nasa iisang bahay Ianne, lalo na't parang best friend
mo na 'yung tao. Ang hirap ng walang kibuan, ang kulit pa nila Leigh at Mira. Kaya
ayun, para mawala lahat ng galit namin sa isa't isa, nagsuntukan na lang kami. Pero
mas napuruhan siya, marami siyang kasalanan sa akin eh." Tumawa siya, hala, baliw?!

"Okay na kayo?"

"Oo. Ikaw ah, nakipaghalikan ka pa sa kanya nung araw na 'yun." Nanlaki mga mata ko
at medyo nanigas sa kinatatayuan ko. HALA, SINABI BA NI CLOUD 'YUN?! Hala, ang
daldal naman ng hapon na 'yun!

Hindi pa ako nakakapagsalita, kiniss niya ako bigla sa lips.

"Okay lang. Alam ko namang nalilito ka na nun tska ako naman mahal mo, di ba? Napag
usapan na din namin 'to ni Cloud-na offlimits siya sa'yo lalo na sa mga kisses.
Alam mo naman sa Japan, nasanay na siya dun at alam na niya ngayon na akin ka lang
talaga." Ngumiti siya ulit kaya napangiti na lang din ako.

"I love you." Kiniss niya ulit ako sa lips.

"I love you din." Then I kissed him sa lips.

Sa dinami dami ng mga nangyari sa amin, magkakasundo din pala kami. Hay nako jusko,
ang sarap magmahal.

THE END...
OF OUR THIRD YEAR LIFE!

---x
Author's Note:
I think people owe Nate an apology? Hahahaha.

Thank you sa patuloy na pagsuporta lalo na sa mga "old" readers ko na talagang

binabasa pa din ito. Thank you din sa new readers, salamat po! Keep in touch lang!
Hahahahaha.

Marami akong dinagdag at binawas sa story na 'to kaya maswerte kayong hanggang
ngayon binabasa 'to kasi IMPROVED talaga ang story na 'to.

Dedicated to Anet. Actually matagal na 'to, medyo natabunan lang. Appreciative kasi
siya at naappreciate niya 'yung afgitmolfm. Matagal na matagal na 'to baka ilang
buwan na nakalipas pero may listahan kasi ako ng mga tumatak sa isipan ko nung mga
panahong 'yun. Kaya ayun, bumabawi. Ahihihi. Thank you sa pag appreciate ng story
nila Ianne. :)

=================

Chapter 34: FLIGHT CHUVA

"Tara, labas tayo?"

Ito ang ibinungad sa akin ni Nate. Tumatawag siya simula 3am pero 5am ako nagising
at 'yan lang ang sinabi niya sa akin. Hindi pa ako nakakabangon talaga, biglang may
nagdoorbell sa baba at nagulat na lang ako nang makita ko siyang ayos na ayos na
ang itsura.

"Tara?" Pinapasok ko siya sa bahay at pinagstay sa sala. Nagmadali akong nag ayos,
naligo ng mabilis at nagbihis ng mabilis. Pagkadating ko sa sala, gising na gising
siya at nakangiti sa akin.

Nagtataka ako kung bakit sobrang aga at minamadali niya akong gumala. I mean, 5am
gigisingin niya ako para lang gumala kami? Wala pa ngang gagalaan ng ganitong oras
eh.

Paglabas namin ng bahay, naglakad lang kami. Hindi ko alam kung saan kami pupunta
pero naglalakad lang kami. Halos isang oras na kaming naglalakad pero hindi pa din
siya umiimik kaya nagsalita na ako.

"Bakit ba ang aga aga natin?" Tumigil siya sa paglalakad, nginitian ako at
hinawakan ang kamay ko. Naglakad siya ulit habang hawak hawak na ngayon ang kamay
ko.

"Gusto ko kasi buong araw kitang makasama ngayon." Ngek? May ganun? Parang hindi
naman kami nagsasama lagi, ang adik lang.

"Adik ka ba? Lagi naman tayong magkasama eh?" Pagtataka kong tanong. Nilingon niya
ako dahil medyo nasa likod niya ako then ngumiti siya sa akin.

"Para may ibaon

ako/" Ano daw? Ibaon?

"Ha?" Tinuloy niya ang paglalakad niya at hindi pinansin ang pag 'ha?' ko. Tuloy
lang kami sa paglalakad na para bang wala talaga kaming patutunguhan. Medyo
nagkwentuhan lang kami tungkol sa kung anu-anong bagay hanggang sa nagpakita na ang
araw sa amin.

Napapansin ko nga minsan ngingiti siya na wala namang dahilan tapos minsan magiging
seryoso 'yung mukha. Ang weird niya pero ang cute.

"Kain tayo?" Tumango na lang ako dahil medyo pagod na din ako sa paglalakad.
Pumunta kami sa nearest 24/7 Mcdo. Medyo nagkulitan pa kami ng kaunti pagkaupo
namin bago siya umorder ng kakainin.

Inorder niya ang usual order ko tuwing nasa Mcdo kami: Spaghetti + medium fries +
coke float + oreo hot fugde layered twist samantalang siya naman, inorder din 'yung
favorite niya: Crispy chicken fillet + 2 large fries + coke float + vanilla sundae
+ mcflurry

Yes, we know. Hindi kami gutom.

Dapat, pagdating na pagdating ng mga pagkain sa table namin ay galit kaming dalawa
at walang pansinan. Lamon kung lamon at mind your own business pero ngayon, parang
ako lang ata ang galit sa kanya kasi habang kumakain ako at walang pakielam sa
kanya, napansin kong tinitignan niya ako habang kumakain.

Medyo nailang naman daw ako.

"Bakit?" Nakakailang naman kasi talaga, hindi naman siya ganito at mas malakas
siyang lumamon sa akin kaya naiilang

ako sa pagtingin niya sa akin.

"Wala, gusto lang kitang tignan." Nakangiti niyang sabi. Napataas na lang ang kilay
ko at ibinaba ang kutsara na kanina ay nasa bibig ko.

"Ano ako? View?"

"Oo," nakangiti pa din siya. "Isang magandang view." EH?!

Napangiti na lang ako sa sinabi niya. Sisimulan ko na sana ulit kumain nang nakita
ko na hindi pa din niya kinakain 'yung fries niya or hindi man lang siya uminom ng
coke float. Pati 'yung ice cream niya, nalulusaw na.

"Ayaw mo ba n'yan?" Medyo tinuro ko nang kaunti 'yung pagkain niya. Hindi kasi niya
ginagalaw eh. "Ako na lang kakain." Ano akala niyo? Nag aalala ako kung bakit siya
hindi kumakain? NEVER.
Natawa lang si Nate at pinisil ako sa pisngi ko. Nagsimula na siyang kumain kaya
ibig sabihin nun ay ayaw niyang ibigay sa akin pagkain niya. Ang damot talaga.
Pinagpatuloy ko na lang din ang pagkain ko.

Mabilis ang oras nung mga panahong 'yun. Umabot kami ng halos ilang oras
kakakwentuhan sa Mcdo. Kumbaga nakaalis na 'yung kasabayan naming kumakain sa
kabilang table tapos pang anim na customer na 'yung kumakain sa kabilang table.

Buong magdamag kaming nagkulitan at kung saan-saan kami nagpunta. Nakakatuwa kasi
matagal na din kaming hindi nagkukulitan ng ganitong extreme na para bang wala nang
bukas pero may energy

pa din kaming dalawa.

"Picture tayo!" Ako naman, nagpeace sign agad. Natawa siya sa reaksyon ko pero
kinagulat ko ay nung nagflash 'yung flash ng camera, kiniss niya ako sa lips. Medyo
hindi ko lang ineexpect kaya napaatras ako. Pagtingin namin sa digicam kung ano ang
itsura, sumimangot siya kasi naging blurred dahil nga sa biglang pag atras ko.

"Ang panget!" Pagrereklamo niya.

Bigla na lang, tumayo siya at lumapit sa isang babae na naglalakad. Nakipag usap
siya sa babaeng 'yun, ngumiti at ibinigay 'yung camera sa babae. Hala, ang kapal
talaga ni Nate nakuha pang magpapicture!

"Say cheese!" Sigaw nung babae.

Hinawakan ako ni Nate sa bewang at kiniss niya ako sa cheeks. Medyo 5 seconds
kaming nakaganun at infairness, nakakangalay ngumiti.

"Okay na." Lumapit sa amin 'yung babae at binigay na 'yung digicam kay Nate. Nag
thank you kami parehas then umalis na 'yung babae. Pagkatingin namin sa picture,
ANG CUTE NG PAGKAKAKUHA. As in ang dramatic na para bang makikita sa movies 'yung
shot.

Photographer kaya talaga 'yung babae? Ang galing eh.

Nabalik ako sa mundo nang bigla bigla na lang akong halikan ni Nate sa lips. Pinalo
ko siya pero pabiro lang. Nginitian niya ako na para bang tuwang tuwa siya sa
ginagawa niya.

"Kinikilig talaga ako 'pag hinahalikan kita, sana hindi ko makalimutan 'yung
feeling." A-ano

daw? Anong hindi makalimutan? Lumakas kabog ng dibdib ko na para bang kinakabahan
ako sa mga pinagsasasabi ni Nate.

Buong hapon ako ginugulo ng sinabi niya. Tinatanong ko naman siya pero nginigitian
lang niya ako. Sabay naming pinanood ang sunset sa may dalampasigan. ANO DAW,
DALAMPASIGAN?! Joke lang, sa MOA lang talaga kami nagpunta.

Itong seaside, parang lover's lane. Ang dami kasing mga magkaholding hands,
magkaakbay at iba pa eh nagkikiss habang pinapanood 'yung sunset. Medyo tahimik din
kasi ng kaunti lalo na kung nandito ka sa medyo dulo na.

Pero hindi pa din nawawala sa isip ko mga pinagsasabi niya na may meaning. Gabi na
pero hindi pa din niya ako sinasagot sa tanong ko. Bakit? Aalis ba siya? Kung aalis
man siya, saan siya pupunta?

"Iiwan mo ba ako?" Napatingin siya sa akin pagkatanong ko. Tahimik lang kasi kaming
dalawa bago ko itanong 'yun. Tumigil siya sa paglalakad kaya napatigil din ako.
Tumahimik ang buong paligid at para bang kami lang ang tao dito ngayon.

Iiwan ba niya ako?

Isipin ko pa lang 'yung idea na iiwan niya ako, parang gigiba buong mundo ko.

Ngumiti siya sa akin pero alam kong malungkot siya. Hinawakan niya ako sa
magkabilang balikat ko at medyo yumuko siya at inilapit ang mukha niya sa mukha ko.

"Ianne, nasa puso natin ang isa't isa kaya bakit mo natanong kung iiwan kita?"
Ngumiti lang ako sa sinabi niya pero alam kong may something.

Nagsimula na ulit kami maglakad pero bigla akong may naisip.

"Weh? Kay Lemaris nga eh..." I know, nangongonsensya ako.

Tumingin siya sa akin na para bang may nasabi akong kakaiba.

"Si Cloud naman talaga 'yung tumawag eh." Uy, defensive siya oh.

"Bakit? Si Cloud din ba 'yung nahimatay sa labas ng simbahan?" Napangiti siya na

para bang sinasabing sobrang guilty niya. Napakamot siya sa batok niya at natatawa
talaga ako sa itsura niya. Lumapit naman siya sa akin lalo tapos kiniss ako sa
cheeks ko.

"Sorry na..." Tapos biglang nagpacute? Ay.

"Wag ka ngang gumanyan..." Tinutulak tulak ko 'yung mukha niya palayo sa akin pero
nilalapit din niya at nagpapacute pa din. "Effective eh." Natawa naman siya sa
sinabi ko.

O sige, tama na. masyado na kayong kinikilig sa amin.

"Tara." Pumara siya ng taxi at hinigpitan ang hawak sa kamay ko. May kung ano
siyang sinabi kay manong driver pero hindi ko naintindihan. Hindi ko alam kung saan
kami pupunta nang ganitong oras pero masaya akong kasama ko siya at hawak niya ang
kamay ko.

I feel safe.

Pagkatigil ng taxi, napatingn ako kung nasaan kami. Airport?

Pagkalabas namin ng taxi. Nagtataka ako. bakit kami pupuntang airport?

Kinabahan na naman ako, lagi na lang.

"May susunduin ba tayo?" Hindi siya tumingin sa akin o sinagot man lang tanong ko.
Hawak lang niya ang kamay ko at diretso kami pumasok sa airport. Hinarangan kami ng
guard pero may kung anong ipinakita si Nate kaya pinapasok kami. Teka, bakit ba
kami nandito?
Kinakabahan na talaga ako. Para bang habang palapit kami ng palapit sa kung saan
man kami pupunta dito sa airport eh parang lumulutang ako. Parang nawawala ako sa
sarili ko.

"Nate..." Pinilit kong tumigil sa paglalakad kaya napatigil din siya. Hindi pa din
siya lumilingon sa akin pero hawak hawak pa din niya kamay ko.

"Ano bang ginagawa natin dito? May susunduin ba tayo dito?" Hinatak niya ako sa
kamay kaya napalapit ako sa kanya at niyakap niya ako, nang mahigpit.

Clueless man ako sa mga nangyayari pero kinakabahan na talaga ako. Para bang hindi
ko gusto itong pagyakap niya sa akin nang mahigpit kahit na I feel safe.

Napayakap na lang ako nang mahigpit. Hindi ko namamalayan na naluluha na pala ako.
Hindi ako tanga para hindi malaman kung bakit kami nandito at kung bakit niya ako
niyakap ng mahigpit.

"Ianne, please..." Yakap yakap pa din niya ako habang naluluha ako. Actually,
pinipigilan ko talaga pero hindi ko mapigilan 'yung pag iyak ko. Medyo nahihirapan

na din ako huminga. "Huwag ka umiyak."

"A-alis ka?" Kumalas siya sa pagkakayakap niya sa akin at tinignan ako sa mga mata
ko. Nakikita ko sa mga mata niya na parang naiiyak na din siya dahil namumula ito--
o adik siya? Hindi, let's go with the naluluha na din siya.

"Ma-mamimiss kita." Nakangiti lang siya habang pinupunas ng kamay niya ang mga luha
ko sa pisngi. Hindi ko kakayanin 'to. Aalis siya? Aalis siya?! Bakit?!

"Weh?" Lalo akong naiyak at hindi ko na talaga kayang pigilan ito. Pinapatahan
naman niya ako at ngumingiti siya pero hindi niya ako mapatahan.

"Wag ka umiyak, baka 'di ko kayanin na umalis." Tuluyan na akong humagulgol. Ayoko.
Ayokong umalis siya. Para saan pa?!

"Wag ka na umalis."
"Hindi pwede."

Sinuntok ko siya ng mahina sa dibdib niya.

"Tae ka Nate. Tae ka. Bakit mo ako iiwan!?" Suntok lang ako ng suntok sa kanya
habang nanghihina ako, nang sobra.

"2 months lang naman 'yun eh, I promise I'll always keep in touch with you."
Niyakap niya ako ulit ako nang mahigpit.

Hindi pa din ako natatapos sa pag iyak ko. Nakakainis kasi! Kung kelan masaya na
ulit kami tapos aalis naman siya? Nakakainis naman oh.

"Nate naman eh..." Ako naman ngayon ang kumalas

sa pagkakayakap niya.

"Please..." Yumuko siya para tignan ako. "Tama na."

"Tae ka naman no. Ako pa naghatid sa'yo dito sa airport. Paano ako makakauwi n'yan?
Napaka gentleman mo talaga." Tumawa ako habang umiiyak. Natawa din siya sa sinabi
ko.

"Hahatid ka ng driver ko."

"May driver kayo?" Medyo tumatahan na ako pero nakakaiyak kasi talaga eh!

"Kelan pa ako naging driver niyo?" Pagkarinig ko nang boses na 'yun, napalingon
agad ako sa likod at nakita kong papalapit sa amin si Cloud habang nakangiti.

Tumawa lang kaming dalawa habang nakatingin kay Cloud. Then, bumalik kami sa
pagtinign sa isa't isa.
"Ianne, mamimiss kita, sobra."

"Ikaw din. Mamimiss kita, sobra sobra din"

"CORNY! DAMING ALAM!" Narinig kong sigaw ng babae at lalake. Napatingin kami sa
sumigaw at may nakita akong dalawang tao na hindi naman kalayuan sa amin na
nakatingin sa amin ni Nate.

"Tara Frey, takbo!" Nagsimulang tumakbo 'yung babae palabas.

"Wait lang Cormia! Ang landi mo talaga!" Hinabol naman siya nung lalaki.

Tumakbo na 'yung dalawa pero may napansin akong isang babae na parang hinahabol din
'yung dalawa.

"Wait lang Frey, mahal ko!"

Okay,

what was that?

Natawa na lang kaming dalawa ni Nate sa biglang umeksena pero hindi mapipigilan ang
kacornyhan namin according dun sa dalawang sumigaw. "Mamimiss ko lalo mga halik
mo."

"Pabaon ko sa'yo." Hinalikan ko siya sa labi niya.

"Awts! Kuso, kuso, kuso. Nagseselos ako!" Napangiti na lang ako dahil sa kaepalan
ni Cloud.

"PAPA NATE WAIT FOR MEEEE~" Mula sa hindi masyadong kalayuan ay may natanaw akong
isang babaeng tumatakbo papalapit sa kung saan kami nakatayo. Napangiti na lang ako
kung sino ang nakita ko.

"Ohai papa Cloud!" Bati ni Humi kay Cloud pero nilagpasan niya lang ito at biglang
kumyabit kay Nate na parang koala bear.

"I'll come with you papa Nate!" Natatawa na lang kami sa pag iinarte ni Humi pero
sa hindi din naman masyadong kalayuan ay may isang babaeng nakatayo na nakapamewang
at nakaharap sa amin. Infairness, ang ganda niya.

"KUNIN MO SIYA!" Utos niya. Bigla na lang ay tumalon mula sa kawalan ang isang
lalaki na sobrang pamilyar. Ah! Si Xander! Agad agad niyang kinuha si Humi at
humarap sa aming tatlo.

"NOOOooooo~ Let go op mee~"

"Pasensya na talaga dito sa batang 'to, pasensya na!" Agad agad naman silang umalis
at nawala na

parang bula.

Okay, what was that...again?

"I'll miss you." Bumalik na ulit kami sa kacornyhan namin ni Nate. Magkatinginan
lang kami sa mga mata namin, mamimiss ko siya. Sobra.

"I lo-" Bago pa niya masabi ang gusto niyang sabihin ay may umepal na naman sa
amin.

"FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO
CHENES PLEASE PROCEED TO CHORVA. Thank you" Tinatawag na ang flight ni Nate.

"Ang epal talaga oh. I love you Ianne. Hintayin mo ako ah. Pag balik ko gusto ko
ako pa din laman niyan." Tinuro niya 'yung part kung nasaan 'yung puso ko.

"Oo, ikaw din. I love you." Kiniss niya ako sa lips then umalis siya sa harap ko at
nilapitan si Cloud.

"Ikaw na bahala sa Ianne ko. Offlimits 'yan pare. Pag ako may nalaman na ginawa mo
sa kanya, magteteleport ako papunta sa bahay para patayin ka. Okay?" Tumawa lang si
Cloud pati na rin si Nate. Napangiti na lang ako dahil natutuwa akong nakikita ko
kung gaano talaga sila kaclose.

"I'll miss you too bro." Tinapik ni Cloud 'yung balikat ni Nate.

Lumapit sa akin si Nate at niyakap ulit ako. "I love you," bulong

niya sa akin.

"FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO
CHENES PLEASE PROCEED TO CHORVA. Thank you"

"Killjoy talaga oh." Kumalas na siya sa pagkakayakap niya sa akin at kiniss ako sa
lips.

"Bye." Tinignan na muna niya ako sa mga mata at ngumiti na hindi naman masaya.
Naglakad na siya papasok ng kung ano man tawag dun.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon. Masaya ako kasi masaya akong
nakasama ko siya buong araw pero, aalis siya. Two months? Mawawala siya ng 2
months? Paano ako within 2 months?

"Tara na Ianne, akin ka na lan-este tara, hahatid na kita sa inyo. 1am na oh!"
Hinatid na ako ni Cloud sa bahay namin. Halos mga 4am na ako nakarating ng bahay
pero maayos at buo pa din naman ako.

Ang daming nangyari ngayong araw, pagod na ako. Pagkapasok ko sa kwarto ko, agad
akong humiga sa kama at tinignan 'yung picture naming dalawa nung first time namin
nagpapicture. Napaiyak na lang ako.

Miss na kita agad Nate.

---x
Author's Note:
Naawa naman ako sa mga nagtatanong kung ending na yung last chapter, ito po ang
kasugutan sa tanong niyo. Hahahahaha. Masaya po mantrip ng mga readers, seriously.
Mga 50 chapters pa po ang afgitmolfm kaya kung sawang sawa na kayo, KAWAWA NAMAN
KAYO. KASI MAGSISIMULA NA ANG SAYA NG KWENTO!!! MUHAHAHAHAHA >:D

Dedicated to Nicole kasi matagal ko na talaga siyang reader, sa Love's limit pa

lang at pala like siya ng update ko pero never nag comment (rawr!) pero nagcomment
siya nung nakaraan kaya ang saya ko lang. Thank you dahil hanggang ngayon, nandito
ka pa din. Isa ka sa mga una kong naging reader sa wattpad. Thank you. :)

PS: Ang weird ng boses ni Naruto pag english version, mas trip ko pa tagalog.
Hahahahaha

=================

Chapter 35: Huh?

Halos mag wa-one week na ang nakakaraan simula nung iwan niya ako. Nakareceive ako
ng text niya mula sa ibang bansa na nandun na daw siya sa paroroonan niya pero
hindi na siya nagtext o nagparamdam pa pagkatapos ng text na 'yun. Ano kayang
nangyari?

Namimiss ko siya, sobra. Sobra sobra po.

"Ianne, okay ka lang?" Nabalik ako sa earth galing mars sa pagkalabit sa akin ni
Cloud. Nakatingin siya sa akin na nagtataka. Nasa bahay nila ako ngayon at
naglalaro ng ps2. Nakakainis nga eh, nandito nga ako sa bahay na 'to, wala naman
siya dito.

"Okay lang." Nginitian ko na lang siya.

"Weh?" Hinawakan niya ang mukha ko pero napaatras ako kasi parang napaso ako sa
hawak niya. Hinawakan niya ulit ako sa mukha at iniharap sa kanya.

"B-bakit?" Tinignan niya ako sa mata at lumapit nang lumapit. Napapikit ako at
biglang kinabahan. Wag mo sabihing!?

"Wag ka magulo!" Napadilat ako sa sinabi niya at parang may kinuha siya sa may mata
ko. Tae, ano bang iniisip mo Ianne? Bakit ka nag eexpect na may biglang mangyari?!
Ugh.

Tumingin ako sa hawak hawak niya then inipit niya sa hintuturo niya at hinlalaki.
Ngumiti siya then tumingin sa akin.
"Mag wish ka." Mag wish? Ay. Ang bata talaga nitong si Cloud, ang daming alam.

Ito kasi 'yung kapag may pilik mata na kusang natanggal tapos magwiwish ka. Then
itatanong sa'yo kung baba o taas at pagtama

ka ng hula, magkakatotoo daw 'yung wish mo.

Ang wish ko... sana... maging kami na talaga ni Nate. Forever.

"Tapos na." Nakangiti kong sabi.

"Taas o baba?" Uhm...

"Baba." Nung pinaghiwalay niya 'yung hinlalaki niya at hintuturo. Una kong tinignan
'yung baba pero-

"Sa taas..." Nadismaya ako at parang nalungkot sa naging resulta. Sa taas kumapit
'yung pilikmata ko. Bakit sa taas? Bakit ganun?

"Alam mo..." Tinanggal na niya 'yung pilik mata sa hintuturo niya. "Wag ka maniwala
sa mga ganito, joke joke lang 'to eh!" Nge? Siya nagpasimuno nito eh, kung sapakin
ko kaya siya?

Napagdesisyunan naming magsm dahil nabobored na kami sa bahay nila. Wala lang, para
malibang naman. Habang naglalakad, nacoconcious ako. Ano ba, bakit ang daming
nakatitig sa amin? Nakatingin tapos nakangiti pa. Tinignan ko naman si Cloud pero
parang wala siyang napapansin.

Bakit sila nakatingin? Akala ba nila nagkocosplay itong si Cloud?!

NagCR muna ako kaya iniwan ko siya sa isang store. Paglabas ko, nasilayan ko kaagad
si Cloud dahil sa tangkad niya at sa buhok niyang sumisigaw sa pagkakulay yellow.

Napansin ko din na parang may kausap siyang babae na pamilyar sa akin. Lumapit ako
sa kanila at narinig ko kung ano pinag uusapan nila, pati may nakita akong parang
juice na natapon sa

lapag.

"-malis ka na nga dito." Iritang sabi ni Cloud. Teka, nag aaway ba sila?

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi ka nagsosorry!" Inis na inis naman na sabi
nung babae. Napansin ko na may hawak siyang baso na parang natapon sa sahig 'yung
laman. Medyo nakakahiya na din kasi may mga taong nakatingin sa amin.

"Bakit ako magsosorry? Eh ikaw 'tong nakaharang sa daan." Sabat naman ni Cloud.

"Ano nangyari?" Lumapit na ako sa kanilang dalawa at salitan ang tingin ko. Lumapit
na ako kasi baka magsabunutan sila eh.

"Eto kasing babaeng 'to, ang kulit kulit." Tinignan ko ng masama si Cloud tapos
tinignan ko din 'yung babae.

"Uy, pagpasensyahan m-" Naputol 'yung sasabihin ko nang bigla siyang tumingin sa
akin na parang gulat na gulat na nakita niya ako na akala mo multo ako at niyakap
ako ng mahigpit.

"OMG, Ianne!" Kilala niya ako? Pamilyar siya sa akin pero, bakit ganun?

"Kilala mo 'yang babaeng 'yan?" Iritang tanong sa akin ni Cloud. Kumalas naman sa
akin 'yung babae na pamilyar talaga sa akin then tinignan niya ng masama si Cloud.

"Ewan ko sa'yo!" Bumalik naman 'yung tingin sa akin nung babae at ngumiti.

"Uhm..." Nagkatinginan kami ni Cloud.

Familiar siya pero hindi ko siya maalala!

"Ako'to si Erin! Classmates tayo nung gradeschool tayo!" Teka, searching pa sa utak
ko.
"Ah! Poleng!" Natawa naman bigla si Poleng sa sinabi ko. Oo siya nga si Poleng
'yung kaklase ko nung gradeschool! Pero medyo nag iba na siya ah? Ay malamang,
grade 4 pa ata 'yung huli naming kita kasi pumunta siya ng ibang bansa.

"Naalala mo ako!" Ngiting ngiti si Poleng. "Pero Erin na lang oy, hindi na uso
Poleng ngayon!"

Nagtawanan kami ni 'ERIN' at nagsimulang magkwentuhan. Kita ko naman kay Cloud na

parang naiirita siya sa idea na magkasama kami ni Erin pero wala siyang magagawa
kaya parang naging chaperone namin siya.

Pagod akong umuwi ng bahay kakakwentuhan. Nauna na akong hinatid ni Cloud at

nagreklamo pa siya kanina dahil ayaw niyang ihatid si Erin pero dahil ako ang
masusunod, hinatid na din niya si Erin.

Sana?

Nakatulog ako sa sobrang pagod ko nang biglang nag init ang paligid ko.
Pinagpapawisan ako at parang hindi ako mapakali. Para akong niluluto sa sobrang
init, hindi ko na kaya-para akong pinapaso.

Pagdilat ng mga mata ko, shit! Nasusunog kwarto ko!

Agad agad akong napaupo mula sa higaan ko. Hala, anong nangyayari bakit nasusunog
kwarto ko?!

Tumayo ako kahit na napapaso ako sa mga apoy na nakakalat. Kinuha ko kaagad 'yung
cellphone ko tapos lumabas ako ng kwarto. Nagpapanic na ako, wala akong madaanan!
Hala anong gagawin ko?! Nasaan sila mama?!

Nauubo na din ako dahil sa usok. Teka, hawak hawak ko pala cellphone ko! Teka,
sinong tatawagan ko? Si Nate? Ay nako Ianne, nasa ibang bansa 'yun.

Si Cloud, tama si Cloud!

Tinawagan ko na si Cloud at sobra na akong nagpapanic. Cloud, sagutin mo na please!

Bilisan mo.

"The owner of the number you dialed is busy dahil may kalandian. Please try again
later." SHIT. Ano ba gagawin ko!? Cloud bakit nayon ka pa nakipaglandian?!

Tumakbo ako pababa kahit na sobrang napapaso na talaga mga paa ko. Feeling ko nga
nasusunog na 'yung balat ko sa sobrang init! Hindi ko makita 'yung pintuan, ahhh!

Please Lord, katapusan ko na ba 'to? At biglang nagdilim ang lahat.

Pagdilat ko ng mata ko para akong nasilaw sa sobrang liwanag. Teka, patay na ba

ako?

"Gising ka na!" Nakaramdam ako ng yakap. Medyo nahihilo pa ako at blurred pa

paningin ko.

"Tae Ianne, hindi ko alam gagawin ko pag nawala ka!" Boses ni Nate 'yun, hindi ako
magkakamali. Boses ni Nate 'yun!

"Nate?" Nagliwanag

na ang paningin ko at si Nate nga ang nakayakap sa akin!

Napatingin ako sa paligid; parang field na puro puno at damo. Ang sarap ng simoy ng
hangin. Sa isang side, may nakita akong parang building at sa may baba ng building
na 'yun ay parang lagusan papunta ata dun. Hindi ko alam pero parang pamilyar sa
akin 'yung building eh. Teka, nasaan ba kami?

May building sa langit?

"Ianne..." Ngumiti siya sa akin at automatic naman na naluha ako. Namimiss ko siya,
obvious ba? Niyakap ko siya ng mahigpit habang umiiyak sa sobrang saya na
nararamdaman ko dahil nakita ko siya ulit.

"Miss na miss na kita." Humiwalay siya sa pagkakayakap naming dalawa at pinahid ang
kamay niya sa pisngi ko para patigil ang pagtulo ng luha ko. Ngumiti siya sa akin
at kiniss ako sa noo.

Biglang lumakas 'yung hangin. Tumingin siya sa paligid at tumayo. Tinignan ko lang
siya na nagtataka.

"Kailagan ko nang umalis." Napatayo ako sa sinabi niya at hinawakan siya sa kamay.

"B-bakit? Saan ka pupunta?"

"Basta." Naglakad na siya palayo pero hinigpitan ko ang hawak ko sa kamay niya.

"Saan ka pupunta?"

"Wag mo ngang hawakan kamay ko!" Napabitaw ako sa kamay niya at bigla na namang
lumakas ang hangin sa paligid. Nagulat ako, bakit? Bakit biglang nag iba siya?

"Na-" Mula sa pagkakayuko ay tumingin siya sa akin. Tinitigan niya ako sa mga mata
ko at natakot ako bigla. Nagbago ang expression ng mukha niya, parang galit na
galit. Parang... parang hindi siya.

"Hindi na kita kailangan." Malamig na sabi niya sa akin. Parang isang pana na
tumama sa puso ko 'yung sinabi niya pero hindi, hindi siya si kupido kasi kung si
kupido ang pumana sa akin, masarap ang feeling. Ngayon, para akong-pinapatay.

"B-bakit? Nate..." Umiiyak na naman ako ngayon pero hindi na dahil masaya akong
nakita siya kundi parang nasasaktan ako ng sobra.

"Hindi na kita mahal." Tuluyan na siyang tumalikod sa akin at naglakad palayo.

Lumakas ulit ang ihip ng hangin sa paligid.

Anong...anong nangyayari?
---x
Author's Note:
Uhm, wala akong ibang masabi kung hindi THANK YOU. THANK YOU sa mga taong patuloy
na sumusuporta pati na rin sa mga humahabol. Maraming thanks po.

Dedicated to my Tiny dahil uhm, siya si "Erin" dito. So yeaaaahhh~ Hi Tiny! Si

Ulapness oh. AHhh the days. :">

=================

Chapter 36: I miss N

"Ianne? Ianne?!"

Napadilat ako. Ang lakas ng tibok ng puso ko at sobra akong pinagpapawisan. Para
akong napagod pero napansin kong nakahiga lang naman ako.

Napatingin ako sa yumugyog sa akin at nakita ko si Cloud. Umupo ako mula sa

pagkakatayo at niyakap siya at umiyak. Umiyak lang ako nang umiyak. Parang nagulat
siya sa pag iyak at pagyakap ko sa kanya.

Panaginip.

Napatingin ako sa paligid, nasa ospital ako.

Umiyak lang muna ako habang tahimik lang siyang nakayakap lang din sa akin.
Natatakot ako. Ewan, basta natatakot ako. Pangalang beses na akong nagkaroon ng
panaginip na parang ganun kaya bakit? Bakit?

"Anong nangyari?" Tanong niya pero hindi pa din bumibitaw sa pagkakayakap ko.
Nanghihina 'yung katawan ko, ano na bang nangyayari sa buhay ko.

"K-kasi..." Nahihirapan akong magsalita kakaiyak. Ano ba 'to, bakit ko ba iniiyakan

'yung panaginip ko?

Para kasing...totoo?
"Tahan na..." Hinahagod lang niya 'yung likod ko. Ang weird kasi, parang totoo
talaga; yung mukha ni Nate nung sinabi niyang hindi na niya ako kailangan, na hindi
na niya ako mahal? Parang-totoo.

"Sorry hindi kita mapatahan... Alam kong siya lang naman makakapagpatahan sa'yo
eh." Napansin ko ang lungkot sa sinabi ni Cloud. Kumalas na ako sa pagkakayakap

ko sa kanya.

"S-sorry." Pinipigil ko 'yung pag iyak ko. Umalis sa tabi ko si Cloud at kumuha ng
tubig. Pinainom niya sa akin at pinahiga ulit ako. Medyo humihinahon na ako ngayon.

"B-bakit ako nasa ospital?" Napakamot siya sa batok niya at malungkot na naupo sa
may tabi ko.

"3 days ka na natutulog. Hindi mo naaalala nangyari sa'yo?" Ano daw? Three days?
Naaalala nangyari sa akin? Anong nangyari? Totoo ba 'yung kay...

"Wala akong maalala."

"Nasunog bahay niyo." Napaupo ako bigla pero sobrang nahilo ako kaya napahiga ulit
ako.

"H-ha? Paano? Sila mama? Nasaan sila?" Nagpapanic na ako. Kinakabahan.

"Pumunta sila ng Cebu, iniwan ka nila sa tita mo kasi gagraduate ka pa daw."

"HA!? Iniwan nila ako at pumunta sila ng Cebu!?" Nanlaki lalo ang mata ko. Natawa
naman si Cloud sa reaksyon ko.

"Pupunta dito tita mo. Kung pwede nga lang sa bahay ka na lang namin tumira pero
sabi nila tita mas makakabuti daw kung sa tita mo ikaw titira." Bakit ba puro
kamalasan na nangyari sa akin simula nung umalis si Nate? Ugh.

"Ano ba 'yan..." Para akong pinagsukluban ng lababo at inidoro. Nakakainis.

"Siguro eto ang makakabuti sa'yo ngayon..." May

kinuha si Cloud mula sa bulsa niya. Binigay niya sa akin 'yung cellphone nang
nakangiti.

"Sa akin na lang?" Nakangiti kong sabi kahit na medyo nahihirapan ako dahil nga
galing ako sa pag iyak.

"Sira, tawag 'yan!" Muntikan ko na mabitawan nang sinabi niyang tawag pala 'yun.
Ayoko man mag expect pero kinabahan na ako. Inilapit ko sa tenga ko 'yung
cellphone.

"Hello? Ianne? Hello?" Napangiti ako sa naririnig ko.

"Nate..." At tumulo na naman 'yung luha ko.

"IANNE!" Ang lakas ng pagkakasigaw niya kaya nilayo ko ng kaunti 'yung cellphone.

"Miss na miss na miss na kita!" Tumutulo lang 'yung luha ko habang pinapakinggan
'yung boses niya. Nakangiti lang ako at para akong sira na nakangiti habang
umiiyak.

Miss ko na talaga siya.

"Ianne? Ayos ka na ba? Kamusta na pakiramdam mo? Maayos ka na ba d'yan? Sorry kung
hindi ako makapunta d'yan para alagaan ka." Umiiyak lang ako. Sige lang Nate,
magsalita ka lang, natutuwa ako na mali ang panaginip ko.

"Hello?"

"Nate... A-ayos lang ako." Sabi ko between sobs.

"Umiiyak ka ba?" Pinunasan

ko 'yung luha ko tapos nagsmile kahit na hindi naman niya nakikita 'yung pagngiti
kong 'yun.
"Namiss lang kita." Tumawa siya sa kabilang linya. Wah, namiss ko tawa niya. Bakit
ba dumoble ata kagwapuhan ng boses niya?

"Oo nga pala, nasaan ka?"

"Nasa Japan." Napatingin ako kay Cloud na nanonood lang ng tv at palingon lingon sa
akin.

"Anong ginagawa mo d'yan?"

"Ewan ko ba, tatay ko kasi eh."

"Iho-" May narinig akong parang boses sa background sa kabilang linya. "UY IANNE.
ALIS NA AKO. I LOVE YOU. BYE!" Bigla niyang ibinaba 'yung telepono. Bakit siya
nagmamadali kaagad?

Lumapit sa akin si Cloud tapos kinuha na 'yung cellphone.

"Oh ano? Okay na ba 'yun?" Nakangiting tanong niya sa akin

"Thank you." Napangiti na lang kami sa isa't isa. Kinabahan ako ng bigla siyang
lumapit sa akin tapos... tapos hinalikan ako-

Sa noo.

Oh! kayo naman ngayon nag expect!

Lumapit siya sa tenga ko at bumulong.

"Ang hirap magpigil..." Napatingin ako sa kanya. Nakangiti siya sa akin ng pilyong
ngiti niya pero biglang nagseryoso ang mukha niya. Pinatay niya 'yung tv at umalis
sa kwarto ko.
A-ano daw?

--x
Author's Note:
Anyways, dedicated to Meriel kasi inaabangan ko siya noon mga 4am na dito tapos
binabasa niya 'yung AFG at hinahabol niya. Wala lang, nakakakilig kasi 'yung mga
ganun eh kaya naaalala ko siya agad. Kung mababasa mo man to Meriel, salamat :)

=================

Chapter 37: Cloud at Erin

Halos one week akong nagstay sa ospital. Si Cloud din ang halos nag iistay para
alagaan ako pero pabisi-bisita ang tita ko. Last day ko na sa ospital at inaayos na
lang ng tita ko 'yung pang discharge ba tawag dun.

Negosyante ang tita ko, medyo mayaman pero single. 25 years old pa lang siya pero
mayaman na. Hindi kami masyadong close kaya nakakahiya sa kanya.

"Tara na?" Nakangiting sabi ng tita ko. Nagdrive na ang tita ko pero nung pumasok
kami sa isang subdivision parang, hindi naman dito bahay niya. Hindi na lang ako
kumibo kasi nakakahiyang magtanong pero hindi kasi talaga dito 'yung bahay niya.

Pagkababa namin, napatingin ako sa bahay na nasa tapat namin. Hindi siya masyadong
malaki pero malaki na din. Pagpasok namin sa loob, namangha ako sa ganda. Ang ganda
ng sala! Sa may likod na parte parang may hallway, siguro doon 'yung mga kwarto at
katabi nung hallway eh kitchen.

"Tita, bagong bahay niyo?" Napatingin ako sa kanya habang siya naman ay parang
tumingin din sa paligid.

"Ah hindi. Apartment ko 'to, pinauupahan ko. Magulo pa kasi 'yung bahay ko. Wala
naman ngayon 'yung nakatira dito kaya ikaw muna. Okay lang ba?" Nakangiti akong
tumango sa kanya. Alangan naman magreklamo ako di ba? Malaki 'yung bahay at pwede
na ako dito. Pero...

WALA AKONG GAMIT.

"Eto na mga susi sa lahat ng pintuan dito sa bahay. Ikaw na lang bahala umalam kung
saang susi 'yang mga 'yan, hindi ko din kasi

kabisado eh." Nakangiti niyang binigay niya sa akin 'yung 'yung mga susi.
Pinapagpag pa niya ng kaunti 'yung mga unan sa sofa.

"Oo nga pala," napatingin siya sa akin. "Samahan mo ako sa mall!"

"Po?" Kinuha niya 'yung bag niya na nilapag niya sa sofa at lumapit sa akin.

"Ipagshoshoping kita!" Tinapik niya ako sa balikat at nilagpasan ako. Napangiti ako
sa sinabi niya. Ipagshoshopping daw niya ako? After ilang seconds nakarinig ako ng
nagbusina. Napalingon ako sa likod ko at nakita kong nakatanaw sa akin si tita at
sinabing bilisan ko daw.

Ang swerte ko ba?

Pagkapasok na pagkapasok namin ni tita sa mall, hinila na agad niya ako sa kung
saan-saang boutique. Halos lahat ng store pinuntahan namin at binilhan niya ako ng
hindi naman ganun karami pero MAS marami sa damit ko talaga sa bahay bago masunog.

Binili din niya ako ng mga pambahay pati underwear. Binilhan din niya ako ng mga
sapatos pang school, panggala pati 'yung tsinelas pang labas at pang bahay. Binili
niya ako ng mga bag pati accessories na hindi ko naman masyadong kailangan. NAG
GROCERY PA KAMI.

Grabe para akong nakajackpot.

Pinatahi na din niya ako ng uniform ko, 5 sets! Eh 3 sets nga lang uniform ko tapos
ngayon 5 sets na? Grabe ang bait naman ata ng tita

ko at waldas siya nang waldas ng pera?

Pero, nahihiya man ako pero kasi...

"Ah! Cellphone!" Napatingin ako kay tita na para bang nahulaan niya kung ano nasa
isip ko. Hinila niya ako papunta sa globe center at ano pa nga ba? Binili niya ako
ng cellphone at pinaline pa niya! Siya daw magbabayad ng 2 years at mas maganda pa
'to sa cellphone ko dati!
Hindi ko malaman kung matutuwa ba ako dahil may bago na akong cellphone o
malulungkot dahil nawala na lahat ng contacts ko. Tinawagan ko 'yung simcard ko
pero unavailable daw. Hindi kaya nasunog na 'yun sa bahay?

Napatingin tuloy ako sa singsing na nakasuot sa daliri ko, buti na lang nandito pa
'to.

Umuwi na kami ni tita sa bago kong titirahan. Tinulungan niya ako ayusin lahat ng
aayusin at para malagay na lahat ng mga gamit ko sa bahay na 'to. Sinabi din niya
na baka 'yung isang kwarto malapit sa cr 'yung kwartong ginagamit nung nakatira
talaga dito.

Hindi kasi namin mabuksan gamit 'yung set of keys na binigay niya sa akin kaya baka
nga dun 'yun sa nakatira talaga dito. Pero hindi ko na 'yun masyadong ininda kasi
wala naman talaga akong pakielam. Sana lang talaga hindi na lang muna umuwi may ari
ng bahay na 'yun.

"Thank you tita." Nakangiting sabi ko habang yakap yakap siya.

"No problem! Basta kapag may problema ka, speed dial #1. Okay?" Inialis

na niya ang pagkakayakap niya at bumaba na ako sa kotse. Kakarating lang kasi namin
mula sa isang restaurant. Tinreat niya ako ng dinner.

Humiga ako sa sofa at tinignan ang napaka gandang selpon na binili sa akin ni tita.
Nakakahiya pero, wala akong alam na ibang number. Ang tanging kabisado ko lang ay
number ni Nate pero nasa ibang bansa siya.

But anyway, isesave ko na lang din.

Kung anu-ano lang ang kinalikot ko at nagulat ako sa napindot ko. Muntikan ko nang
mahulog ang cellphone ko nang hindi ko sinasadyang napindot 'yung call button ng
cellphone at lumabas ang lalong ikinagulat ko.

Connecting <3.NateKo...
Lumakas kabog ng dibdib ko pero para akong sira na nilagay ang cellphone ko sa may
tenga ko para pakinggan kung ano man ang pwedeng marinig.

RING RING *ubusan ng sound epeks*

Nanlaki mga mata ko dahil nagriring! After ilang ring, nagbusy-parang dinecline
'yung call? Gamit pa ba ni Nate 'yung number niya? Eh nasa Japan siya di ba? Kung
hindi naman niya gamit baka na kay Cloud? Pero kung na kay Cloud 'yung simcard-

Bakit dinecline 'yung call?

Pero baka kasi unknown number 'tong gamit ko? Ewan ko pero bakit ang bigat ng
feeling ko, parang may mali eh.

Mag isa lang ako dito sa bahay. Masaya naman maging independent pero ang hirap kasi
walang makausap. Okay lang din naman kasi wala akong babayaran na kahit anong bills
at everyday pumupunta 'yung katulong

ng tita ko para ayusin din 'yung bahay o tulungan ako sa paglilinis.

Medyo nakucurious lang ako minsan dun sa kwarto na nakalock. Wala lang, curious
lang talaga. Lumipas ang ilang linggo, inenroll na ako ng tita ko para sa school at
nakuha ko na ang uniform ko. All set na ako para sa pasukan at talaga naman, pati
allowance ko tita ko nagbibigay sa akin.

Spell maswerte?

M-A-S-W-E-R-T-E!

Ahihihi.
Dumating na ang pasukan at parang ang bilis lang ng mga araw. Eto na, FOURTH YEAR
NA KAMI. Excited akong pumasok kasi naiisip kong baka nandun si Nate. Wala akong
connection sa kanila kasi gusto ko lang mapag isa muna at mamuhay ng independent
although minsan nakikipag usap ako kay Cloud pero hindi ako nagtatanong tungkol kay
Nate.

Gusto ko kasi, surprise.

Pagpasok ko sa classroom, naghanap agad ako ng pamilyar na mukha. Nakangitian ko

'yung iba naming mga kaklase pero mukhang hindi ko ata makikita ang taong gustong
gusto ko makita sa section na 'to.

Wala si Nate.

"Ianne, dito!" Napatingin ako sa may likod at nakita ko si Poleng-este si Erin na

ngiting ngiti habang kumakaway sa akin at tinuturo ang upuan na malapit sa kanya.
Ay hala, dito na pala siya mag aaral at kaklase ko pa!

"Nakita ko 'yung pangalan mo dun sa listahan kaya sinave kita ng upuan!"

Nakangiting sabi niya pagkalapit ko. "Ang bait ko di ba?"

Natawa na lang ako sa sinabi niya. Ang galing magjoke eh! Hahahaha. Pero
infairness, bakit parang ang jolly niya?

"Thanks. Kamusta?" Tanong ko pagkaupo ko sa tabi niya.

"Eto, maganda pa din." Ang galing talaga magjoke ni Erin! "Si Nate?" Nakwento ko na
din sa kanya nung nasa mall kami 'yung tungkol kay Nate at pag alis niya. Sabi
naman kasi sa inyo mahabang kwentuhan 'yung nangyari kaya pagod ako eh.

"Hindi ko nga alam eh." Napabuntong hininga ako pagkasabi ko nito.

"Sayang gusto ko pa naman siya makita! Sa-" Napatigil siya sa pagsasalita nang
pumasok ang teacher namin at tumayo mga kaklase namin.

Puro orientation lang ang nangyari buong araw. Kung anu-anong rules and regulations
at isama pa ang mission at vision. Nagpakilala din kami sa isa't isa at may mga
games pa. Wala pang masyadong ginagawa pero sabi ng teacher namin, may isa daw
kaming kaklaseng absent.

Sino kaya 'yung absent na 'yun?

Nagpatuloy lang ang daloy ng buhay ko sa school. Nagdaan ang first week of classes
at nagpalitan na ng mga teachers at subjects pero may ibang orientation pa din ang
datingan pero may ibang nagbigay na ng kung anu-anong activities. Absent pa din
'yung isa naming kaklase at wala pa din si Nate. Hindi kaya, siya 'yung kaklase
namin?

Ay, sana nga.

"Nasaan nga pala 'yung panget mong kasama nun?" Tanong sa akin ni Erin pagkalabas
ko ng cubicle ng CR. Nakatingin siya sa akin mula sa salamin na sobrang laki sa
harap naming dalawa.

"Sino?" Panget? Sinong panget? Wala naman akong nakakasamang panget ah?

"Yung ano, sino ba 'yun? Yung mukhang adik na anime." Natawa naman ako sa sinabi
niya.

"Si Cloud?" Tanong ko habang nag huhugas ng kamay. "Gwapo kaya 'yun!" Nag akma
naman siya na parang nasusuka siya. Ay hala, may ganun?

"Yaaaaakkkkk!! 'yun? Gwapo? Ano ka ba Ianne, bulag?" Grabe makayuck oh. "Pero hindi
siya nag aaral dito?"

"Hindi, graduate na 'yun sa Japan" Natatawa ako kasi parang ang curious niya sa
lalaking ayaw naman niya, di ba? "Bakit naiinis ka sa kanya?" Nakangiti kong tanong
sa kanya. Tinignan lang niya ako kasi nga nakangiti ako, na para bang inaasar ko
siya.

"Eh kasi po, ang yabang yabang niya. Hindi pa gentleman! Kaasar kaya 'yun..."
Napangiti ako lalo na nung tumingin siya sa akin na parang sinasabi ang 'ano' dahil
sa ngiti kong mapang asar.
"The more you hate the more you love..." Pinatay ko 'yung gripo at naglakad na
palabas ng CR.

"Yuck! Over my beautiful and sexy

body no!" Natatawa na lang ako hanggang sa sabay kaming naglalakad papunta sa
subdivision. Napag alaman ko din palang parehas kami ng subdivision. Ang saya lang
na may nakakausap ako na babae at matino 'yung babaeng 'yun, sort of.

"Eh, bakit mo kaya hinahanap?" Napatigil siya sa paglalakad nang bigla akong
nagsalita out of nowhere. Hindi kasi ako makaget over sorry na!

"Eww naman no! Nagtanong lang ako! Yuck bakit ko naman hahanapin 'yung hilaw na
ulap na 'yun!" Umirap lang siya sa akin at naglakad na ulit. Natatawa na lang ako
sa reaksyon niya. Nakakatawa naman kasi talaga eh.

"Wala naman akong sinabing si Cloud ah?" Napatigil ulit siya sa paglalakad pero
hindi niya ako nilingon. Lumapit ako sa kanya habang nakangiti pa din.

"O bakit ka napahinto?" Ngiting ngiti kong tanong.

"Mauna ka na."

"O bakit nagbablush ka?" Natatawa kong tanong.

"May nausong blush on, alam mo 'yun?" Sarkastiko niyang sabi sa akin.Naglakad na
lang din siya at umirap pa sa akin ng kaunti. Tumawa lang ako habang hinahabol siya
sa paglalakad.

"Uy wait lang Erin! Saan ka pupunta?!" Nagulat ako kasi bigla siyang nag iba ng way
eh parehas pa kami ng way sa kantong 'to. Napatingin ako sa kanya at napakamot ng
ulo sa ginawa niya. Bakit bigla bigla na lang siyang nag iiba ng way eh hindi naman
shortcut 'yung nandun ah?

Pagtingin ko sa harap para magpatuloy na sa paglalakad, ah. Alam ko na.

"Yo!" Hay nako Cloud, anong ginawa mo kay Poleng Erin?

---x
Author's Note:
Dedicated to Izumi! Hoy Izumi, dedicated sa'yo to! Matouch ka dali! Hahaha chos.
Nagpm siya kanina sa akin natutuwa daw siya dito pero nasa chapter 20 pa lang ata
yung paghahabol niya? Hindi ko syor pero hindi pa siya tapos sa paghahabol. Bale,
dedicated sa kanya kasi grabeng pambobola ang binigay niya sa akin nung inadd niya
ako sa facebook. Tapos natawa ako kasi naging hyper nung pinag uusapan na namin si
DJ kasama si Menmen.

Ayon, thanks ulit *u*

=================

Chapter 38: Letter "A"

Nasa bahay ako nila Nate kasama si Cloud pero wala si Nate. Akala ko kasi nandito
na siya pero bahala na. Kung wala eh di wag hanapin, baka lalong mawala eh.

Habang naglalaro ng ps2 si Cloud at nanonood ako, napatitig ako sa kanya. Bigla ko
namang naisip si Erin. Hala, bakit ganon? Makita ko lang si Erin si Cloud agad
maalala ko tapos vice versa? Nako ah.

Chemistry ba tawag dun? Ahihihi.

"May tanong ako," nakatingin lang ako sa kanya habang naglalaro siya. Tinaas niya
'yung kilay niya para iacknowledge 'yung sinabi ko na narinig niya. "Close kayo ni
Erin?" May pinindot pindot siya sa controller pero hindi pa din siya nakatingin sa
akin.

"Erin?" Pagtatakang tanong niya.

"Oo, 'yung babaeng nakaaway mo sa mall dati?"

"Ah! Yung babaeng 'yun?!" Napatingin siya sa akin ata parang ramdam ko naman 'yung
inis niya bigla. "Hindi ko siya kilala talaga pero kilala ko mukha niya, bakit?"
"Wala naman, kaklase ko kasi siya." Tumingin ako sa screen ng tv at nagulat ako
nang ipause niya 'yun at tumingin siya sa akin na para bang may sinabi akong
kakaiba.

"Ano?! Bakit kaklase mo 'yung malditang 'yun!?" Ay weh, bakit ba ang ganyan sila sa
isa't isa? The more you hate the more you love ang peg?

"Aba malay ko po, ako ba nag ayos ng sections?" Natatawa kong sabi. Pinagpatuloy
lang niya paglalaro niya at nakilaro na din sila Mira at Leigh. Halos kuhanin na
nga nila Mira at Leigh 'yung controller kay Cloud eh.

"Cloud," nagseryoso na ako nang mukha. "Si..."

"Hindi ko alam... Sorry." Biglang lumungkot ang aura ng buong paligid ko.
Pinipigilan ko na namang umiyak. Kaya ko naman, 2 months nga nakaya ko ngayon pa
kayang marami na akong nakakausap? Kaya ko, sobra. Tska mamaya nandito na pala siya
sa likod ko, full of suprises 'yung ugok na 'yun eh.

"Ok lang." Nakangiti kong sabi.

Hay nako Nate, ano bang ginagawa mo?

Hinawakan ako ni Cloud sa kamay at itinayo ako mula sa pagkakaupo ko sa sofa.

"Tara, mag sm na lang tayo!"

Hindi naman ako mapilit kaya sumama na ako sa SM. Kailangan ko nga lang siguro ng
aircon at libre. Inaya ako ni Cloud na mag Greenwhich at dahil Greenwhich ito,
naalala ko si Art. Pero bakit parang hindi ko siya nakikita o bakit parang walang
pinagkakaguluhan dito?

"Miss?" Tawag ko sa isang employee.

"Yes ma'am?" Nakangiti niyang bati sa akin. Napatingin lang sa akin si Cloud
na parang nagtataka dahil sa ginawa kong pagtawag kay ate.

"Ano po, 'yung isa niyong staff dito na ano..." Tinignan lang ako ng nagtataka nung
babae.

"Ano po 'yun ma'am?"

"Yung tahimik po tapos-" Bago ko pa matapos 'yung sasabihin ko, bigla na lang
nagliwanag ang itsura ni ate na para bang nagets niya 'yung sinasabi ko.

"Ah! Yung gwapong staff namin na bata? Si Art Felix?" Tumango lang ako. "Wala siya
eh, halos dalawang buwan na siyang wala dito."

"Ah, sige po. Thank you!" Bakit siya umalis sa Greenwhich? Napatingin ako kay Cloud
na parang nagtataka habang kinakain niya 'yung pizza na hawak niya.

"Sino 'yun? Yung hinahanap mo?"

"Wala, kabatch ko." Ako naman ngayon ang kumain ng isang slice ng pizza.

"Bakit mo hinahanap?"

"Wala lang." Parang hindi siya natutuwa sa sagot ko sa mga tanong niya dahil
nakataas pa ang kilay niya sa akin at tinitigan ako nang mabuti na para bang
nagsisinungaling ako

Ayaw maniwalang wala nga 'yun? Hala ka.

"Punta tayo MOA bukas?" Aya niya sa akin habang naglalakad at nagpapalipas ng
kinain.

"Okay lang pero, pwedeng isama ko si Erin? Nagpramis kasi ako sa-" Hindi pa ako
nakakatapos sa sinabi ko, sumabat na siya agad.
"Basta 'wag siya mag iingay."

Hinatid na ako ni Cloud sa subdivision, hindi ako nagpahatid sa may tapat ng bahay
kasi nahihiya ako na baka may kung anu anong chismis ang kumalat dahil hindi ko pa
kilala 'yung mga kapitbahay namin. Naglakad na lang ako papunta sa bahay at tinext
ko si Erin na sa MOA na kami pupunta pero may kasama ako. Hindi ko sinabing si
Cloud ang isang kasama ko kasi ano, natatakot ako sa magiging reaksyon niya.
Hehehehe.

Pagkagising ko kinabukasan, nakareceive ako ng text mula kay Cloud na susunduin daw
niya ako pero sabi ko magkita na lang kami sa MOA. Nag ayos na ako at ready na
umalis nang biglang may kumatok sa pintuan.

Sinong kakatok sa pintuan? Si manang? Eh day off niya ngayon ah?

Natatakot pa akong buksan ang pintuan dahil baka kung ano ang makita ko pero
nagulat ako sa nakita kong sobrang gandang babae na nakatingin sa akin. Wait, ang
tangkad at ang ganda niya!

Ang sosyalin ng datingan niya, nakasandong puti na sobrang simple, skinny jeans at
nakahigh heels. Nakashades pa siya at para siyang artista na naligaw sa may tapat
ng bahay ko. Hala, ang ganda din ng buhok niya! Straight hair na hanggang bewang
tapos color brown, ang ganda pa ng kutis, parang porselana sa kaputian.

Tinanggal naman niya 'yung shades niya at ngumiti

sa akin. Hala grabe, ang ganda niya lalo!

"Is A here?" Ano daw? A? As in letter A? Teka, bakit parang pamilyar sa akin 'yung
"A" na 'yan?

"A?" Tanong ko sa tanong niya. Nagulat na lang ako nang pumasok siya sa bahay ko at
umupo sa sofa. Inilapag niya 'ung bag niya sa tabi niya at tumingin sa akin.

"Who are you? A's maid?" Napataas naman ang kilay ko. ANO DAW?! Siya na nga 'tong
trespassing, parang baliw na nagtatanong kung nasaan ang letter A tapos iinsultuhin
pa niya ako?! AKO?! MAID?! Mukha ba akong maid?!
Sinarado ko 'yung pintuan ng padabog at lumapit sa kanya. Tinignan ko din siya na
parang sinasabi kong lumayas siya sa harap ko.

"But you're too pretty to be a maid, so who are you?" Okay stop. Napangiti naman
ako dun. Binabawi ko na mga sinasabi ko, ang bait pala niya-parang anghel.

"Ianne." Nakipagshake hands siya sa akin at OMG. Ang lambot lambot naman ng kamay
niya grabe.

"Who's A?" Pagtataka kong tanong sa kanya. Bago pa may mangyaring kakaiba ay
nagulat ako dahil biglang nagvibrate 'yung pants ko-este 'yung cellphone ko na
nakalagay sa bulsa ng pants ko.

Erin
Ianne nasan ka na? Wala akong magawa dito, walang matinong tao!

Ulap

/>tulungan mo ako! minamassacre na ako nung kaibigan mo! T_T

Magrereply na sana ako na maghintay lang sila saglit at malelate ako ng kaunti nang
biglang kunin sa akin nung babae 'yung cellphone ko. Nanlaki naman ang mga mata ko
sa ginawa niya, bakit niya kinuha 'yung cellphone ko!?

"It's rude to use cellphone while talking to someone." Nilapag niya 'yung cellphone
ko sa lamesa na malapit sa kanya. Oh, sorry naman.

"Sorry."

"Okay lang." Ano daw?! Okay lang?! Okay lang?! Nagtatagalog ba siya o imagination
ko lang 'yun?
"Pilipino ka?" Nanlalaki ang mga mata ko nang itanong ko 'yun. Hindi ako
makapaniwala! Ngumiti siya at tumango.

WOAH. Ang gandang Pilipina niya!

"But I have Spanish, Mexican and Brazilian blood." Ay, kaya naman pala ganyan
itsyra niya, para lang siyang halo-halo.

"By the way, I'm Xiara. X for short" Nakangiti niyang sabi sa akin at dito na
nagsimula ang pakikipagkwentuhan ko sa kanya.

Nakakaamaze lang na ang isang sobrang gandang babae ay nagtatagalog at kausap ako.
Take note, walang accent 'yung tagalog niya at parang sanay na sanay na siya.

Sa mahaba naming pag uusap, nalaman ko na 2 years older lang siya sa akin. Kumabaga
kung 16 na ako, 18 na siya at 2nd year college na dapat pero dahil sa America siya
nag aaral, highschool

pa lang siya-senior year.

Nasa America sila kasi nandun buong pamilya niya. Mayaman sila, obviously at model
ng isang agency sa America. Medyo bigatin na talaga siya kasi may billboard siya
kung saan saan at napag alaman kong siya pala 'yung babae sa billboard ng Bench sa
may Edsa!

Nandito siya ngayon para magbakasyon lang at para puntahan si A. Si A pala ang
kababata niya na nakatira daw dito sa tinitirahan ko. Siguro siya 'yung may ari
nung kwartong nakalock? Ang sabi daw kasi sa kanya ng family nitong si A, ngayon
daw babalik si A sa bahay. Which means-saan ako titira?!

"Uhm, sino po ba si A?" Medyo nawiweirduhan kasi ako kapag 'A' tawag niya sa A na
'yun kasi nga letter lang 'yun eh! Medyo naiilang din ako kapag X gusto niya
ipatawag sa kanya.

"He's like a little brother to me." Nakangiti niyang sabi sa akin. Okay, ang saya
saya. LALAKI pala itong si A na ito.

"Pwede ko pon-" Napahinto ako sa pagsasalita nang hawakan niya 'yung balikat ko.
"Please, no 'po'. I'm still young you know!" Nakangiti niyang sabi sa akin.

"Sorry." Nagkangitian kaming dalawa. Hala, bakit ganun ang bait bait naman niya
kinikilig ako sa kabaitan niya!

Nakarinig ako nang may nagbubukas ng lock ng pintuan gamit ang susi. Napatingin
kaming dalawa ni X sa pintuan. Biglang bumakas 'yung pintuan at nanlaki na lang
kaagad 'yung mata ko sa nakita ko.

"A!" Napatayo bigla si X at yumakap-'yung seryoso?! Siya si A?!

---x
Author's Note:
Hindi po ako magsasawang magthank you kasi hindi kayo nagsasawang sumuporta sa
akin. Thank you. *u*

Dedicated to Gelly. Akswali dapat hindi siya kasi may listahan pa ako ng mga
utang...utang na loob pero masyado akong natuwa sa kanya ngayong araw. Paano ba
naman mga ilang hours ago, napansin kong tuloy tuloy ang notifications ko at siya
pala yun kasi naglalike siya ng chapters. So parang naisip ko "Like ng like lang?
Nabasa kaya niya to? Huhuhu wala man lang comment" akswali nagtampo pa ako nun then
after niya malike hanggang latest, nagpost siya sa mb ko na binasa niya offline
then ayun, nag explain siya sa akin. Well, natuwa ako kasi nag effort siyang
balikan lahat although walang comments. Atleast di ba, effort din.

AND, natuwa din ako kasi mas pinili niyang hintayin 'yung mga updates dito kesa
basahin dun sa kabilang site. Kaya thank you Gelly ^______^

Pinost ko 'to ngayon kasi wala lang, trip ko lang. Mawawala ako bukas ng siguro
buong araw kasi lalayas ako, gigimik. Chos I need a life outside internet huhuhu
and I'll be making covers for my friends' stories (prettychq18 and DeMisse) so
ayon, afw muna ako (Away From Wattpad)

Ang dami kong sinabi kala mo naman damin may gustong makaalam nito. Hahahahaha :))

=================

Chapter 39: He's Back!

Si "A" si Art?!
Nanlalaki pa din ang mga mata ko sa gulat. Kinakabahan na naman ako at parang
natakot ako bigla. Nakaupo pa din ako pero parang gusto ko na tumayo at tumakbo.

Sumisilip silip ako pero minemake-sure ko na nakatalikod ako sa paningin niya.

Napansin ko na magkatinginan sila ni X.

"Bakit nandito ka?" Malamig na tanong ni Art kay X. Napansin kong nagpout si X at
sobrang ganda niya. Nakita ko naman na kiniss niya sa cheek si Art.

TEKA, KINISS NIYA SA CHEEK!? HALA.

"Why so cold A? I wrote a letter for you, did you received it?" Then, bigla na lang
bumalik sa memorya ko. So siya pala 'yung X na nagsulat kay Art nun? Yung nabasa
kong sulat?

Palingon lingon lang ako nang bigla kong napansin na nakatingin na pala sa akin si
Art. Oh-oh... Lagot ako. Kinabahan lalo ako, hala nakakatakot kasi talaga siya. Ang
sama ng tingin niya sa akin.

Agad agad akong tumalikod at tinitignan lang 'yung TV na nakapatay sa harap ko.
Hala, natatakot talaga ako.

"Umalis ka muna, next time na tayo mag usap." Hala, bakit ang lamig ng tono ng
boses niya giniginaw ako! gusto ko sana lumingon dun pero...

"Oh, okay. Hey Ianne!" At hindi ko naman alam sa sarili ko kung bakit ako lumingon
sa may pintuan kung saan sila nakatayong dalawa. Napatingin ako kay Art na masamang

nakatingin sa akin pero binaling ko agad tingin ko kay X na nakangiti sa akin.

"Nice meeting you!"

Nakangiti lang ako sa kanya hanggang sa lumabas na siya ng bahay. Nakangiti lang
ako pero nawala ang ngiti kong yun nung lumapit sa akin si Art. Hinawakan niya ako
ng mahigpit sa braso ko at hinila ako patayo.

"Anong ginagawa mo dito?" Nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. Tinitigan niya
ako sa mata with his emotionless eyes. Natatakot ako sa kanya, parang kakainin niya
ako ng buhay.
Hindi pa din nawawala 'yung kaba ko. Hindi ako makatingin sa kanya ng maayos,
nakakatakot 'yung titig niya!

Ano ba naman kasi 'tong si tita, bakit naman hindi niya sinabing si Art ang
nakatira dito di ba? Sana naging choosy na lang ako..ay wait. Malay ba ni tita na
magkakilala kami? Pero kahit na, ano 'yun binubugaw niya ako sa isang lalaki na
halos ka-age ko ganun?!

"Ah... eh..." Nakangiti lang ako sa kanya pero obvious na obvious sa ngiti kong
'yun na kinakabahan ako. Kumawala ako sa hawak niya pero humigpit lalo ang hawak
niya sa akin.

"Bakit ka nandito?" Ulit na tanong niya. Nakatingin lang siya sa akin at feeling
ko, nakatingin sa akin ang isang black angel! Huhuhuhu. Hindi ko masabing demon
kasi gwapo siya pero 'yung pinapakita niya kasi, nakakatakot.

"Uhm tita ko.. Tita ko may ari ng bahay na inuupahan mo tapos dito muna niya ako
pinatira kasi nasunog bahay namin." Dire-diretso kong sinabi sa kanya. Nakatingin
pa din siya sa akin. AAAAaahhh ano ba 'to, bakit ba siya ganyan tumingin.

Nakahawak pa din siya sa braso ko, nakakatakot.

Hinila niya ako palapit sa pintuan. Binuksan niya 'yung pintuan palabas at medyo
tinulak ako. Arouch ah, ang harsh niya.

"Umalis ka dito." Nanlaki ang mata ko. Kumalas ako sa pagkakahawak niya at naglakad
papunta sa likod niya para hindi niya ako matulak palabas.

"Teka, bakit ako aalis dito?" Weh Ianne, seryoso ka ba d'yan at 'yan ang tinatanong
mo?

"Bahay ko to." Hinawakan na naman niya ako sa braso ko at masakit na ang hawak
niya, pahigpit nang pahigpit. "Binabayaran ko ang bahay na 'to kaya umalis ka na."

Nanlaki ang mata ko sa sinasabi niya. Bakit ba ang cold niya?

"Pero..." Napatingin ako sa loob ng bahay nang makita ko ang cellphone ko sa lamesa
kung saan nilapag ni X kanina. "Teka, tatawagan ko si tita." Kumalas ulit ako sa
pagkakahawak niya

Sinundan niya lang ako ng tingin hanggang sa maabot ko na ang cellphone ko. Dinial
ko na ang speed dial 1 para macontact agad si Tita. Narinig ko ang malakas na
pagbagsak niya sa pintuan

pasara. Naglakad lang siya papunta sa kusina habang nakatingin sa akin.

Ano ba 'to, nakakatakot.

"Tita, answer the phone na..." Pakiusap ko sa kabilang linya pero nagriring lang
siya nang biglang...

"The number you have dialled is busy at the moment, please don't try again later."
NAKO PO! Lumabas galing sa kusina si Art habang may hawak na baso. Nakatingin siya
sa akin ng masama habang nakadikit pa din sa may tenga ko ang cellphone ko kahit na
busy nga daw.

Nakangiti lang ako kay Art, then niredial ko ulit 'yung speed dial. Nakatingin pa
din siya sa akin. Huhuhuhuhu bakit ka ba ganyan makatingin, pinapatay mo na ako!
Huhuhuhu.

Naglalakad lang si Art at parang hinihintay 'yung pagtawag ko pero ano bang
nangyayari sa cellphone ni tita, akala ko ba pag emergency tawagan ko lang siya?!

TITA, EMERGENCY TO PLEASE.

Pinindot ko ulit ang speed dial. Ilang years ang nakalipas at narinig ko na ang
pagaccept ng call.

"Tita!" Napasigaw ako sa sobrang saya ko. Napatingin ako sa harap pero wala si Art.
Nasaan na 'yun?

"Hello Ia-" Nagulat na lang ako dahil bigla niyang kinuha ang cellphone ko mula sa
likod.
"Tigilan mo na 'tong kalokohan mo." Paglingon ko, nakatingin sa akin si Art habang
hawak niya ang cellphone ko. Uminom siya sa basong hawak niya. Lumapit siya sa akin
at tinitigan ako sa mata ng sobrang talas.

"Payag na

ako, pero tandaan mo, huwag kang haharang sa dinadaanan ko." Hinagis niya ang
cellphone ko na buti na lang talaga nasalo ko dahil mas mahal pa 'to sa buhay niya!
Muntikan na malaglag, huhuhu!

Naglakad na siya papunta ulit sa kusina habang ako, nakatayo pa din nang makarinig
ako nang naghehello mula sa kawalan. Ay wait, YUNG SELPON KO!

Napatingin ako sa cellphone ko na tuloy tuloy lang ang call. Agad agad ko namang
nilapit sa tenga ang cellphone ko.

"-yare? Hello? Hello? Ianne?"

"Tita, okay na ako sorry kung tumawag ako, bye!"

"Te-" kinancel ko na 'yung call at napatingin sa may kusina, wala na sa Art dun.

Huminga na lang ako ng sobrang lalim at napapikit habang hawak hawak ang cellphone
ko. Hay nako po Lord, bakit siya pa? Hindi ba pwedeng ibang tao na lang?

Bakit si Art pa makakasama ko sa iisang bahay?

Hindi kami nagkikibuan hanggang makapunta na kami sa sari-sarili naming kwarto. Ang
mali ko lang, hindi ko nilock ang kwarto ko kaya hindi pa ako masyadong nahihimbing
sa pagkakatulog ko, bigla niya akong ginising.

"Hoy, gising." Kanina pa ako ginigising nitong abnormal na lalaki na 'to.

Napatingin ako sa orasan, 3am?!
"Ano? Ang aga pa..." Kinukusot ko pa 'yung mata ko sa sobrang antok. Nakakainis
kasi tapik siya ng tapik sa akin, ano ba 'to ang kulit ng lahi.

"Magluto ka na ng pagkain ko, kundi-papalayasin kita dito." Pagkasabi

niya nun, lumabas na siya ng kwarto ko. Napadilat naman ako sa narinig ko, ano
daw?! Ano ako, KATULONG?!

Ako naman itong si uto-uto, nagluto ng pagkain niya para sa kanya. Well, gusto
niyang ako magluto di ba? Mag tiis siya sa sunog na pagkain! Siguro natulog ulit
'yung walangyang 'yun, nakasara 'yung pintuan ng kwarto niya eh.

Nag ayos na lang ako para makapasok na. Kumain ako ng instant noodles na lagi kong
kinakain. Pumunta ako sa kwarto ko para kunin ang bag ko pero paglabas ko, nakita
kong kakalabas lang niya sa kwarto niya.

Maglalakad na sana ako palabas pero bigla niya akong hinawakan sa braso. Eto na
naman, kinakabahan na naman ako. Tinignan niya ako sa mata with his cold eyes.

"Ayokong may makaalam na dito ka nakatira."

Tumango lang ako at inalis na ang hawak niya sa braso ko. Pumasok ako sa school ng
yamot na yamot. Duh?! As if naman ipagdidiwang ko na siya ang kasama ko sa bahay di
ba? As if naman tuwang tuwa ako sa pangyayaring 'yun? Hah!

As if.

Umupo ako sa tabi ni Erin at sinimulan ko na kumopya ng sagot sa mga assignment

namin para sa umaga. Habang kumokopya, napansin kong nakatingin siya sa akin kaya
tumingil ako sa pagsusulat at tumingin sa kanya ng nagkakata.

"May kasalan ka sa akin." Ano...daw?

Ay wait, OMG. Ngayon ko lang naalala! Hala, may lakad pala kami kahapon!!!

"Hala!
Sorry!" Tinignan niya ako with her maldita look with matching nakataas ang kanang
kilay.

"Sorry? Alam mo bang ang hirap makasama ng anime jerk na 'yun? Akala mo artista,
ang daming babaeng sumusunod! Nakakaasar lang. Hindi pa gentleman at napaka
bungangero, kalalaking tao. Nakakainis, tapos nung sa-" Napatigil siya sa sinasabi
niya at ewan ko ba kung matatawa ba ako sa itsura niya kasi umayos siya ng upo at
parang hindi siya nagkukwento.

"Sa?" Ewan, pero natatawa talaga ako parang may nangyari na kakaiba.

"Wala. Nevermind, napapatawad na kita." Binuksan naman niya 'yung notebook niya at
nagsulat ng kung ano man ang sinusulat niya. Aba, may something talaga!

"Anong nangyari?" Kinalabit ko siya pero patuloy lang siya sa pagsusulat niya na
akala mo busy.

"Busy ako, mamaya na." Sinubsob pa niya 'yung mukha niya sa may desk habang
nagsusulat. Hinihila ko naman siya para lumayo siya sa sinusulat niya.

Kanina, gustong gusto niya ako malditahin tapos biglang busy? Anyare? Nako nako,
may nangyari eh. Anong nangyari sa kanila ni Cloud?

"Hoy Erin, umamin ka nga. May nangyari ba sa inyo ni Cloud?" Napaangat ang ulo niya
sa sinabi ko at tumingin siya sa akin na parang nagulat sa tinanong ko. Okay, ang
OA lang ng mata niya, ang laki. At! Namumula siya.

"Wala! As if." Nako, Erin. Tinignan ko lang siya na parang iwas na iwas siya sa
tinatanong ko.

"Bakit nagbablush ka?" Napatigil siya sa pagsusulat at tumingin sa akin ng dahan

dahan na para bang natakot siya sa tinanong ko.

"Ano ba Ianne, blush on." Tinignan ko lang siya with my maldita look. "What?"

"Wala, kumopya ka na nga lang." Ngumiti siya sa akin then nakangiting bumalik sa
pagsusulat na ginagawa niya. Blush on?! Eto na naman tayo sa blush on? At isa pa,
hindi nga siya nagmemake up tapos blush on?! Nako.

Nakatingin lang ako kay Erin nang biglang may kumalabit sa akin na kaklase ko.
Tinignan ko siya ng nagtataka. May tinuro siya sa may pintuan na siyang ikinagulat
ko. Lumakas bigla kabog ng dibdib ko na para akong engot na napapangiti pero
naiiyak.

Nagkatinginan kaming dalawa, tapos ngumiti siya sa akin.

He's back!

---x
Author's Note:
Thank you...so much.

Dedicated to lexapauline kasi tinadtad niya ako one time ng likes and comments dito
sa afgitmolfm. Ahihihihi thank you po. ^____^

=================

Chapter 40: Allergy Symptoms

Napatayo agad ako sa kinauupuan ko kahit na pinigilan pa ako ni Erin dahil

magtatime na. Tuwang tuwa akong lumapit sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Alam
kong marami na ang nakatingin sa amin sa hallway pati na din sa loob ng room namin
pero wala na din akong pakielam. Ang pakielam ko lang ngayon ay nayayakap ko na
ngayon ang taong mahal ko.

"Namiss kita..." Ibinaon ko ang ulo ko sa dibdib niya dahil feeling ko maiiyak na
ako. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Masaya dahil nandito siya at
malungkot dahil bakit ngayon lang siya dumating.

Pero ang pinaka nararamdaman ko ngayon ay pagtataka. Tumingin ako sa kanya at

napakunot ang noo ko ng tutukan ko siya ng tingin. Lumayo ako mula sa pagkakayakap
namin sa isa't isa, feeling ko umurong 'yung mga luha ko.

"Bakit kalbo ka?"

Natawa siya as if may nakakatawa sa tinanong ko. Actually, natatawa ako sa itsura
niya. Ang weird kasi eh! Ayos lang naman pero mas bagay sa kanya 'yung buhok niya
dati na mala-korean. Hindi naman siya skin head, semi kalbo lang kasi mukhang
tumubo na 'yung buhok niya pero kasi-ANG WEIRD.

"Wala lang, maiba naman." Napasimangot ako sa harap niya. Niyakap naman niya ulit
ako at kiniss ako sa noo. "I miss you."

Hindi ko malaman kung bakit parang biglang tumalon 'yung puso ko nung sinabi niya
'yun. Napangiti na lang ako at hinigpitan ang yakap sa kanya. Ano ba 'yan, namiss
ko talaga siya. Ayaw

ko na talagang bumitaw pero dahil sa narinig ko, napakalas at napatingin ako sa

umepal.

"Tsk.." Hindi pa nagsink in sa utak ko kung sino 'yung epal na nag "tsk".
Napatingin ako sa kanya ng masama at nanlaki na lang mata ko nang makita ko siya.

"Kaklase kita?!" Tinignan lang niya ako with a blank look na parang hindi niya ako
kilala-o kasama man lang sa bahay saka dumiretso sa loob ng classroom ko.

Kaklase ko si Art?

NAGRING ANG BELL

*tuluyang nawala ang sfx.*

"Sa break time ah? I wanna have a day with you. Hindi kasi tayo magkaklase eh, maya
na lang." Kiniss niya ako sa cheeks at tumango lang ako. Pumasok na siya sa
kabilang ibayo na room. Okay joke, OA lang. Isang pagitang classroom ang sections
namin.

Napalingon ako sa loob ng classroom namin, 'yung iba nakatingin sa akin pero iniwas
'yung tingin nilang 'yun pero karamihan ay nakatingin kay Art na nakayuko na parang
natutulog sa upuan sa may tabi ng pintuan.

I can't believe it. Siya pala 'yung kaklase naming 1 week absent.
"Siya pala si Nate..." Nakangiting sabi sa akin ni Erin pagkaupong pagkaupo ko ng
upuan. Hindi pa nga nag iinit pag upo ko nagtanong agad eh. "Infairness, gumwapo
standard mo ah?"

Napatingin ako sa kanya ng nagtataka.

"Anong pinagsasasabi mo?" Ngumiti naman ng nakakaloko si Erin sa akin. Ano iniisip
niya, hala?

"Naaalala mo si Raseed? 'Yung forever crush mo nung gradeschool?" Natatawang tanong

ni Erin. Bigla namang bumalik sa akin lahat, OMG LANG. "Grabe panliligaw mo dun no?
Chicks na chicks siya eh!" Tuluyan siyang tumawa habang pinanlalakihan ko naman
siya ng mata.

"Ano ba Poleng!"

"Oh gantihan? Baket? Chicks naman siya ah? Mukhang chick-en feet, take note; sunog
version pa!" Natatawa na kaming dalawa ni Erin, nakikisama na kami sa ingay na
ginagawa ng klase namin dahil wala pa kaming teacher.

"Ano ba, bata pa ako nun. Hindi ko pa alam ang gwapo sa hindi okay tska nanaginip
lang kasi akong niligtas niya ako kaya akala ko siya si prince charming!"
Pagdedefend ko sa sarili ko. Tinusok tusok naman ako ni Erin sa tagiliran.

"Yiee~ Prince Charming pala ah!"

"Hay nako Erin." Tawa pa rin siya ng tawa pero ilalayo ko na sana sa kanya 'yung
paningin ko pero pinigilan niya ako.

"Joke lang, pero gwapo ah? Kaya lang bakit kalbo? Akala ko pa naman mala korean
hair na matangkad na mapogi. Anyare sa hair niya? Naging wa-hair na?" Tawa pa din

siya ng tawa. Ano ba 'tong si Erin, ang saya saya eh!

"Alam mo ba si Nate, pinsan si Cloud?"

At ayun, natahimik din si Erin. Umirap pa!

Dumating na ang adviser namin at napatingin ako kay Art na nasa kabilang dulo
malapit sa pintuan. Nakakatawa dahil tumayo din siya pero bored na bored ang itsura
nung nag greet.

Nagsimula na ang everyday lesson pero parang balewala lang kay Art na hindi niya
alam 'yung pinag aralan last week. Natutulog nga lang siya eh, hindi siya
nakikinig!

"Art, kindly explain this." Tinignan ko siya hindi dahil curious ako...okay joke.
Curious talaga ako-lahat kaya kami. Iniangat ni Art 'yung ulo niya mula sa
pagkakayuko kasi nga parang natutulog siya. Dahan-dahan siyang tumayo, oo-dahan
dahan talaga parang slow mo. Alam mo 'yung ninanamnam niya pagtayo niya?

Pagkatayo niya, tumingin siya sa teacher namin habang halos lahat kaming kaklase
niya ay nakatingin sa kanya. Ibinuka niya ang bibig niya at nagulat ako kasi bigla
siyang nagsalita ng alien language!

Okay joke, inexplain niya lang 'yung pinaexplain ng teacher namin.

Tumingin ako sa paligid, parang halos lahat kami manghang mangha sa pinagsasasabi
niya. Tumingin naman ako sa teacher namin na parang humanga din.

Pagkatapos na pagkatapos niyang iexplain with his boring look at boring voice,
umupo na siya at yumuko ulit para matulog.

"That was the perfect explanation

for this. Class, let's give Art a round of applause" Nagpalakpakan 'yung mga
kaklase ko-kahit si Erin manghang mangha. Ako lang ata ang hindi pumalakpak pati na
din si Art kasi syempre tulog nga siya.

"Grabe Ianne, ang talino naman ng lalakeng 'yan! Ampogi pa!" Tuwang tuwa na sinabi
sa akin ni Erin. Napabuntong hininga na lang ako, matalino nga, gwapo nga-ang sama
naman ng ugali.
Haaayyyy nakooo~

Natapos na ang dalawang subject at bored na bored na ako. Last na 'tong subject na
'to then break time na. Excited ako eh, bakit ba? Wala na nga ata akong ibang
ginawa kundi tanungin kaklase ko kung anong oras na. Nabwisit nga ata sa akin,
pinahiram na tuloy sa akin 'yung relos niya.

Eh bakit ba? Gusto ko lang kasi talaga mag break na, as in now na gusto ko na
magbreak. Napatingin ako sa relos na pinahiram sa akin ng kaklase ko, 5 minutes na
lang...grabe eto na ata pinaka matagal na 5 minutes sa buong buhay ko.

Ano ba tong teacher na 'to, salita nang salita eh obvious namang walang nakikinig
sa kanya. Halos karamihan ng nasa likod natutulog pero syempre pinapangunahan 'yon
ni Art at ang mga kampon-kamponan niya. Napatingin naman ako kay Erin na parang
busy sa pagdodrawing ng-anime? Tumingin pa ako ng malapit at nakakita ako ng espada
na malaki sa drawing niya pero bigla niyang tinakpan.

"Hoy bakit ka tumitingin!" Nanlaki mata ko kay Erin at parang kinakabahan siya.

"Ano 'yung dinodrawing mo?" Tanong ko.

"Wala! Hay nako makinig na lang tayo kay sir." Sinara niya 'yung notebook niya at
tinignan 'yung teacher namin kahit obvious namang hindi siya nakikinig at parang
nagdedaydream lang.

Napatingin naman ako ulit sa relos, 1 minute na lang time na! Tinitigan ko lang
'yung seconds gumalaw hanggang sa...

BOOM.

Time na.

Nakangiti akong tumingin kay sir pero salita pa din siya nang salita. Napakunot ang
noo ko at tinignan ang relos. Hala 15 seconds-18 seconds overtime na!
"Ano ba 'to, overtime na si sir ng 1 minute." Natataranta na ako kasi nagring na
din 'yung bell para magpahiwatig na break time na. Nagsasalita pa din si sir, grabe
bakit ayaw niya tumigil?

"Sir!" Nagtaas ng kamay si Erin kaya napatigil si sir sa pagsasalita at tinawag si

Erin na nakataas ang kamay. "Overtime na daw po kayo ng 1 minute."

Tumawa naman 'yung mga kaklase namin sa sinabi ni Erin. Nanlaki ang ang mata ko sa
kanya at ngumiti lang siya sa akin.

"Sinabi ko lang 'yung reklamo mo."

Napatingin ulit ako sa relos, HALA 2 MINUTES NA. Ano ba 'to! Napatingin ako sa
labas ng classroom at may mga naglalabasan ng kabatch namin sa ibang section.
Natataranta na ako kasi biglang nakita ko si Nate na sumandal sa pader na tapat ng
pintuan ng classroom namin at kitang kita ko siya na nakangiti sa akin.

Hindi ko nalamayan, tinaas ko na pala 'yung kamay ko at tinawag

ako ni sir. "Uhm, sir may I go out?" Hindi pa siya nagsasalita o pumapayag, lumabas
agad ako at tumakbo papunta kay Nate. Hinawakan ko siya sa kamay at sabay kaming
tumakbo palayo sa classroom namin.

Hala sorry na, overtime kasi siya tapos excited na ako magbreak time eh.

"Teka hindi ka ba-" Ngumiti ako sa kanya kahit na hingal na hingal kami dahil sa
pagtakbo. Nakababa na kami ng isang floor tska lang kami tumigil sa pagtakbo.

"Hindi na, kasama na kita eh." Sisimulan ko na sanang bumaba pero nagulat ako kasi
kiniss agad ako ni Nate sa kaliwang pisngi ko. Hinawakan niya kamay ko at nag cross
fingers pa kami. Kiniss naman niya 'yung kamay ko tapos ngumiti sa akin.

"Grabe, namiss ko 'to." EEEEeeehhhhhhhh... kinikilig ako!

Kumain na kami at medyo nagkulitan pa bago umakyat sa taas. Pumasok kami sa

classroom ko at dun muna siya sa upuan ni Erin kasi wala pa naman siya. Pasensya na
Erin iniwan kita, huhuhuhu.
"Ang hirap pala nito no?" Out of nowhere, bigla niyang sinabi habang nilalaro 'yung
kamay ko. May ilang bumabati sa kanya na napapadaan sa pwesto namin pero nilalaro
lang talaga niya kamay ko.

"'Yung?" Napatingin ako sa mata niya pero nakatingin lang siya sa kamay namin na
nasa desk.

"'Yung ganito, umalis ako ng 2 months, 1 week akong hindi nakapasok tapos hindi
pala tayo magkaklase-para akong pinapatay bawat segundo." Binatukan ko naman siya.

"Ang oa naman!" Tumawa ako kaya natatawa din siya pero sumeryoso 'yung mukha niya.

"No joke Ianne, tignan mo pinapantal na ako." Tinignan ko naman 'yung braso niya na
pinapantal nga. Hala, ngayon ko lang napansin 'yan!

"Hala! May allergy ka!"

"Oo nga eh, aakalain mo bang allergic akong mahiwalay sa'yo?" Napatingin ako sa
kanya, nakangiti siya sa akin at napangiti na lang ako.

Grabe, nakakamiss palang kiligin ulit sa mga corny niyang banat!

---x
Author's Note:
Dedicated to PenNightDreamer pero hindi ko siya mahanap, nakakapagtaka pero
dedicated pa din sa kanya ito at kapag nahanap ko siya dito, good. Pinakyaw lang
naman niya ang mga stories ko from oldest to newest. Nakakakilig kaya 'yun kasi
matching likes and comments pa.

**edited: Nahanap ko na siya, si Mistear na pala siya ngayon ahihihi. :3

Sinabihan pa niya na cute daw kaming dalawa ni Humi! Ahihihihihihi!!

PenNightDreamer, kung nababasa mo man ito--salamat po :)

=================
Chapter 41: First kiss again

"Kamusta ka na?"

Naglalakad lakad na lang kami sa school, nagpapagabi sa campus at napag isip isip
naming mamaya na kami umuwi. Wala lang, ayaw ko pa kasi muna makita si Art sa
bahay, mababadtrip lang ako sa pag uutos niya.

"Okay lang, ikaw?" Nakangiti akong tinignan siya. Nakatingin lang siya sa harap
pero nakangiti din.

"Ayos lang din..."

Natahimik ulit kaming dalawa. Magkaholding hands lang kami habang naglalakad.
Nakailang ikot na ata kami sa ground pero parang wala, ang sarap sa pakiramdam.

"Kay a-auntie mo ba ikaw nakatira?" Napatigil ako sa paglalakad kaya napatigil din
siya. Tumingin siya sa akin at feeling ko parehas kaming kinabahan sa tanong niyang
'yun.

"Ah-o-oo." Ngumiti ako kahit medyo pilit. Pinagpatuloy ko na ulit paglalakad ko

kaya naglakad na din siya. Natatakot ako. Natatakot ako na baka malaman niyang
nagsisinungaling ako.

"Sa bahay ka niya nakatira?" Napalunok ako sa sinabi niya. Bakit ba niya tinatanong
'yun? Siguro concern pero bakit guilty ako...nakakainis.

"Uhm, oo?" Natawa naman siya bigla sa akin. Ayaw ko siyang tignan pero napatingin
ako sa kanya na nakatingin sa akin.

"Bakit parang hindi ka sure?" Feeling ko mauubos na laway ko kakalunok ko.

"Sira, sure kaya ako. Kakaiba kasi mga tanong mo!" Ang

lakas ng kabog ng dibdib ko. Sorry Nate.. Sorry kung nagsisinungaling ako.
Sasabihin ko din sa'yo pero hindi ngayon.
"Tara." Hinawakan niya ng mahigpit 'yung kamay ko at lumabas kami ng school.

"S-saan tayo pupunta?" Tumingin siya sa akin ng nakangiti.

"Sa bago niyong bahay." Tumigil ako sa paglalakad kaya tumigil din siya. Napatingin
siya sa akin at feeling ko sasabog na ako sa sobrang kaba.

"H-ha?!" Nanlaki mata ko. Tinignan niya ako na may kunot 'yung noo niya. Nagtataka
na siya, oh em. "A-ano kasi magulo 'yung bahay! Super gulo kaya next time na lang,
pwede?" Dugtong ko.

Please say yes, please say yes.

"Sige." Lumuwag naman bigla paghinga ko. Tumingin ako sa kanya then ngumiti ako
tska kiniss siya sa cheek niya. Ang bait talaga nitong lalakeng to.

"Bakit? Para saan 'yun?" Pagtataka niyang tanong.

"Wala, namiss ko lang." Nagkangitian kami. Nakakainis kasi ang bait niya pero
nagsisinungaling ako sa kanya.

"Nako Ianne!" Tinanggal niya pagkakahawak sa kamay ko at inakbayan ako. Nilapit

niya ako sa kanya kaya parang niyayakap niya ako na isang kamay lang ang gamit.

Sorry Nate... Sorry sa pagsisinungaling.

"Pahiram ID mo." Iniangat ko ang ulo ko para makita ko mukha niya.

"ID

ko?" Tinignan ko 'yung uniform ko, hindi ko na suot ID ko. Kinapa ko bulsa ko pero
wala din kaya hinanap ko sa bag ko nang bigla kong maalala 'yung nangyari kanina.
"IAAANNNEEE~ I NEED YOUR ID!! LIFE AND DEATH SITUATION ITO!" Biglang sigaw sa akin
ni Erin. Agad agad ko namang binigay sa kanya 'yun at napaface palm na lang ako
nang malaman ko dahilan ng panghihiram niya ng ID ko.

"Thank you!" At agad naman niya ginamit ang ID ko pang ruler.

And come to think of it, wala akong maalalang binalik niya ang ID ko sa akin dahil
mag uuwian na din at nagmamadali akong umalis para magkasama kami ni Nate. Hala,
ano ba 'to-paano ako makakapasok bukas n'yan?

"Hala, nakay Erin ID ko!" Pinakilala ko na din pala si Erin at Nate sa isa't isa.
Wala naman kaming ibang nakuha kay Erin kung hindi ang panunukso.

"Paano ka makakapasok sa school n'yan?" Tinignan ko lang siya. Medyo nagtitigan pa

kami nang makita ko na unti-unting nagform ng smile si Nate. "Fieldtrip papunta sa
bahay nila?"

Ayaw ko man dahil tinatamad ako, pumunta na kami dahil kailangan. Buti na lang
talaga nagpunta na ako once ng bahay nila at buti na lang medyo malapit itong bahay
sa tinitirahan ko.

KATOK KATOK
*sfx 'yan*

"Sure ka bang d'yan siya nakatira?" Parang takot na takot pa ata si Nate kasi 'yung
itsura niya parang walang tiwala sa akin eh.

"Tiwala lang..." Okayy~ Bakit parang naguilty ako nung sinabi ko 'yun? Inalis ko
agad 'yung tingin ko sa kanya at sinubukang kumatok ulit.

KATOK KATO-
*naputol *

Nanlaki ang mata ko sa nakikita ko. Napansin ko ring pati si Nate, nagulat sa
nakita niya. Parehas kaming nagulat dahil nakangiti pa ang taong nasa harap namin
pagkabukas niya pero napastraight face ang mukha pagkakita sa amin.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sa kanya. Tumingin naman ako kay Nate na hindi
ko malaman kung nagtataka rin ba o natatawa sa nakikita. "Nasa bahay niyo ba tayo,
Nate?"

Alam ko namang hindi ito ang bahay nila pero bakit? I mean, BAKIT? BAKIT NANDITO SI
CLOUD SA BAHAY NILA ERIN?!

"Uhm, yo?" Nakangiting bati sa amin ni Cloud. Napakunot ang noo ko sa nakikita ko.
Tinulak ko siya papasok para makapasok ako sa loob. Napatingin ako sa paligid,
obviously, hindi ito bahay nila Nate pero bakit nandito si Cloud?

"Bakit nandito ka?" Sinundan ko ng tingin si Cloud hanggang sa umupo siya sa isa sa
mga upuan sa tapat ng tv. Hinawakan niya 'yung remote na akala mo siya may ari

ng bahay.

"Hinihintay si Erin, ang tagal nga eh." Napataas ang kilay ko. Naglilipat lang siya
ng channel sa tv at hindi siya nakatingin sa akin.

"Bakit mo siya-" Napatigil ako nang biglang may nagsalita mula sa hagdan.

"Sabi na eh..." Napatingin ako sa may hagdanan at nakita ko si Erin na nakasilip sa

amin. Nakapang alis siya at pababa na siya ng hagdan.

"Wow." Napakunot ang noo ko at napatingin kay Cloud na napatayo at nakatingin kay
Erin. Ano bang nangyayari dito?!

"Erin, tara dito!" Pero bago pa siya lumapit sa akin, pumunta na ako sa may hagdan
para kaming dalawa lang ang mag usap. Ako nagsabing 'tara dito' pero ako pala
pupunta sa kanya.
"Bakit?"

"Bakit nandito si Cloud?" Bulong ko sa kanya pero malakas para marinig niya ng
malinaw. Tumingin kaming dalawa kay Cloud na ngayon ay kausap na si Nate.

"Uhm..." Napatingin siya kung saan man. "Nag aaya magstroll?" Sinamaan ko tingin ko
sa kanya.

"What? Bakit ganyan ka makatingin!" Natatawa pa siya na parang pinagtitripan ako.

"Sabi mo ayaw mo kay Cloud tapos ngayon..." Hinawakan niya ang batok niya at
ngumiti na parang guilty siya.

"Eh..." Hindi

siya makatingin sa akin... NAKO!

"Anong nangyari sa inyo kahapon?" Napatingin siya sa akin tapos sa side nila Cloud
tapos sa akin ulit. Napansin kong napabuntong hininga siya.

"Okay fine, the more you hate the more you love nga, happy?" Napangiti ako at
pinalo palo siya sa braso pero mahina lang. Ngumiti lang din siya at feeling ko
kinikilig ako sa kanila.

"Kaya pala ah! Anong nangyari?" Syempre gusto ko malaman the juicy details.

"Tara na, 'wag na natin istorbohin 'yung dalawa." Hinawakan ako ni Nate sa braso at
hinatak ako palabas. WAIT GUSTO KO MALAMAN YUNG NANGYARI! Kumakawala pa ako pero
malakas si Nate at binuhat na niya ako palabas ng bahay.

"Hay nako Nate, nag uusap pa kami eh!" Sinamaan ko ang tingin ko sa kanya para
malaman niyang ang epal niya.

"They need privacy." Napabuntong hininga na lang ako.

"Parang tayo...kailangan ng privacy." Napatingin ako sa kanya na nakatingin sa akin
na parang nangseseduce. Binatukan ko kasi nagiging effective eh! Nagsimula na
kaming maglakad palabas ng kanto nang bigla ko na lang naalala kung ano nga ba
pinunta namin dun.

"ID ko!" Natawa na lang kami parehas dahil ang fail. Kung ano pinunta namin kanila
Erin, 'yun ang hindi ko nakuha.

So bumalik kami sa bahay nila

Erin at infairness, napagod ako. Diretso kong binuksan ang pintuan at hindi na
kumatok. Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan, nagulat na lang ako at dapat
sisigaw ako pero tinakpan ni Nate kamay ko gamit kamay niya na natatawa pa sa
nakikita namin.

OMG.

Naghahalikan sila Cloud at Erin!

Nakaupo silang dalawa sa sofa. Nakaharap si Erin sa pintuan habang si Cloud naman
nakaharap sa kabilang side. Natigilan talaga ako, pagkadilat ng mata ni Erin,
nagulat siya ng makita niya ako pero nag hand language akong 'wag'.

Tinanggal ni Nate pagkakatakip sa bibig ko at nilip sync ko na lang kay Erin kung
nasaan 'yung ID ko. Tinuro niya 'yung bag niya na nakapatong sa lamesa malapit sa
pintuan. Pagkakuha ko ng ID ko, nagthank you agad ako.

"Nice 'tol!" Nagulat ako sa pagsigaw ni Nate. Sinara agad niya 'yung pintuan at
nakita ko pang parang nagulat si Cloud sa narinig niya. Hinila ako ni Nate at
tumakbo na kami palayo. Huhuhuhu grabe, pagod na ako.

"Grabe talaga si Cloud!" Natatawa pa din kami sa pangyayari. That was an epic
revelation. An epic scene! Baka mamaya kung ano na kahinatnan nun, ewan ko na lang.

Nakadating na kami sa pasukan ng kanto ng bahay na-ni Art. Hay, grabeng

pagsisinungaling na naman.
"Dito na lang, ah?" Hinawakan ko 'yung kamay niya para ilagay sa magkabilang pisngi
ko. Magkatitigan lang kami sa isa't isa at nakangiti lang. Nakakatuwa lang 'yung
effect ng ilaw na malapit sa amin. Kita ko siya pero may pagkamystery pa din ang
dating.

"Namiss kita...sobra." Sabi niya ng nakangiti. Walang nag aalis sa tingin ng isa't
isa. Feeling ko nga nabingi ako kasi wala na akong ibang naririnig kundi pagtibok
ng puso ko at boses niya.

Napansin ko na lang na lumalapit na ang mukha niya sa mukha ko. Hindi ko nga magets
kung bakit grabe ako kabahan eh lagi naman kaming may ganito. Siguro kasi after
ilang months ang nakaraan, ganun?

Pinikit niya 'yung mata niya kaya ipinikit ko din 'yung sa akin. Naramdaman ko na
lang ang pagdampi ng labi niya sa mga labi ko. Nagwala sa loob 'yung puso ko,
nagkaroon ng space shuttle sa tyan ko at ewan, feeling ko ang saya saya ko.

Ano ba 'to, bakit ba feeling ko first kiss namin ulit to?

---x
Author's Note:
THANK YOU SA'YO. Alam mo na kung sino ka na pinapasalamatan ko. :">

Dedicated to memae kasi hinabol niya ang afgitmolfm at tuwang tuwa ako sa mmga
feedbacks na binibigay niya sa akin. Natatawa pa ako sa kanya kasi ipapagawa daw
niya ako ng rebulto. Hi memae, asan na rebulto ko? Chos. MARAMING SALAMAT MEMAE! :)

=================

Chapter 42: Busted?

Kahit ano pang pilit ni Nate, ako na lang ang naglakad papunta sa tinitirahan ko
ngayon. Ayaw ko munang malaman ni Nate, ayaw ko munang may makaalam, ayaw kong may
makaalam.

Hay nako Ianne.

Kinuha ko na 'yung susi ko sa bahay. Napatingin ako sa may bintana, mukhang wala pa
ata sa bahay si Art. Pagbukas ko ng pintuan, binuksan ko 'yung ilaw at tamad na
tamad na pinihit 'yung door knob ng kwarto ko pero napahinto ako sa nakita ko.
OMG.

Tama ba 'yung nakita ko?

Agad agad kong sinara 'yung pintuan at feeling ko nagising agad ako. Ano ba 'tong
mga nakikita ko, bakit ba ganito? Kanina si Cloud at Erin ang aksidente kong nakita
ngayon naman si Art at si X?

Dali dali akong pumasok sa totoo kong kwarto saka nagbihis. Medyo kinabahan pa ako
kasi baka mamaya nahalata nilang nakita ko sila. Ano ba naman kasi 'to, nagkamali
pa ako ng bukas ng kwarto. Ugh.

Pero kasi ang weird ng halikan nila, parang ano...wild?

Pagbukas ko ng pintuan para pumunta ng kusina at makakuha ng pagkain, napatitig

muna ako sa pintuan ng kwarto ni Art. Hindi ko alam pero napapaisip ako ngayon. Ano
na kayang ginagawa nila d'yan?

Agh ano ba 'tong pinag iisip ko. Mind your own business Ianne, please lang.

Kumuha na ako ng pagkain sa kusina at dumiretso sa sala para manood habang

kumakain. Habang masayang nanonood ng spongebob squarepants, nakakarinig ako ng
ingay-parang bangga kung saan saan at nangagaling 'yung mga ingay sa loob ng kwarto
ni Art. Napatingin ako sa may pintuan ni Art, bakit

ba ang ingay nila?

Naiinis ako, naiistorbo kasi ako; ang ingay talaga. Ano ba 'yan? Gumagawa na ba
sila ng baby at ang ingay ingay nila? Hindi ba nila alam na may tao pang nakatira
dito? Hello!?

Nakatapos na akong kumain at nakailang paglipat lipat na ako ng channel, hindi pa

din na natatapos 'yung ingay sa kwarto ni Art. Nacurious naman daw ako, halikan pa
din ba ginagawa nila? Nilagay ko 'yung pinggan ko sa may lababo at hinugasan ng
mabilis. Nilakasan ko 'yung volume ng tv para maisip nila na nanonood ako ng tv.
Hindi ko naman talaga gawain 'to pero nilapit ko 'yung tenga ko sa pintuan ni Art.
Okay fine, ako na, ako na chismosa.

"Mahal kita Xiara..." Nanlaki mata ko. WEH?! WEH?! Si Art ba talaga 'yung nasa loob
ng kwarto na 'yan? Wait lang, anong kalokohan 'to? Nasa gag show ba ako?!

"I-I don't know, this is wrong...so wrong." ANO 'YUNG MALI!? ANO BANG GINAGAWA
NIYO?

"Please..." Ewan ko pero kinakabahan ako sa naririnig ko. Feeling ko nakikinig ako
ng radio drama, parang boses ni Art pero hindi si Art ang nagsasalita. Nagkaroon
kasi ng emosyon 'yung blangko niyang boses. Para siyang-nagmamakaawa.

"A, you're like a brother to me... a younger brother."

"Pero mahal kita, pwede namang-" Napatigil si Art

sa pagsasalita nang magsalita naman si X.

"I'm getting married." Napaatras ako sa narinig ko. Napatingin ako sa pintuan ng
kwarto ni Art. Ewan ko pero parang nakaramdam ako bigla ng sakit.

"You're kidding m-"

"I'm-I'm sorry." May narinig akong parang may nabangga at pag aray ng mahina ni
Xiara.

"Umalis ka na dito." Gininaw naman daw ako sa boses ni Art, mas naging cold boses
niya kesa dati.

"I'm sor-" Lumayo pa ako ng kaunti kasi feeling ko palapit na din sa pintuan si X.

"Ang sabi ko..." Binuksan ko 'yung pintuan ng kwarto ko pero nakatingin pa din ako
sa pintuan ng kwarto ni Art. "Umalis ka na dito."

"Art..."
"Huwag mo akong hawakan kaya kung pwede lang umalis ka na dito." Nakarinig ako ng
pagpihit ng doorknob. Papasok na sana ako ng kwarto ko ng biglang-

"Ah!-Oh hey, Ianne." Kinakabahan ako. Lumingon ako kay X, nakangiti siya sa akin
pero obvious naman sa mukha niya na parang nasasaktan siya. Napangiti ako sa kanya
pero ikinagulat ko ng itulak siya ni Art palabas ng kwarto.

"Alis." Nakita ko ang blangkong mukha ni Art na sinabi 'yon kay X pero kita naman
na nasasaktan pa din siya. Nakatopless siya at nakapantalon, gulo gulo buhok nilang

dalawa.

Lumapit sa akin si X at malungkot na ngumiti sa akin. "I gotta go," sabay tapik sa
balikat ko. Sinamahan ko siya palabas ng bahay, ewan-naaawa ako pero hindi ko alam
kung kanino ako maaawa.

Pagpasok ko ng bahay napatigil ako sa paglalakad ng biglang hawakan ako ni Art sa

braso. Nakasuot na siya ng t-shirt ngayon. "Aalis ako, 'wag mo na ako hintayin."

Tumango na lang ako. As if naman hihintayin ko siya di ba? Lumabas na siya ng bahay
at grabe lang kasi parang masisira 'yung buong bahay sa pagbagsak niya ng pintuan.

Bastusan talaga.

Pero nabobother talaga ako, mahal pala niya si X? Nagmamahal pala ang isang Art?

Natulog na lang ako dahil feeling ko pagod na pagod ako. Sa sobrang tulog na inabot
ko, pagkagising ko-maaraw na. As in hindi na siya umaga. Pagtingin ko sa orasan sa
side table.

Shit! 10:25am na!

Napaupo ako sa gulat at sumakit naman bigla 'yung ulo ko kaya napahiga ulit ako.
Ano ba 'to, bakit nangyari 'to sa akin? Ano ba 'yan.
TOK TOK TOK

*may tao*

May kumakatok? Binuksan ko 'yung pintuan ng kwarto ni Art pero walang tao. Siya ba
'yung nasa labas? Pero dapat nasa school na siya tska, ANO BA? WALA SIYANG SUSI NG
BAHAY? Agad akong pumunta sa may pintuan.

"A-" Pagkabukas ko ng pintuan, nagulat

ako sa nakita ko.

"Ianne." Oh.. my... gad...

"N-N-Nate?" Parang biglang nahulog 'yung puso ko. "Anon-paano-anong ginagawa mo

dito? At paano mo nalaman na dito ako nakatira?" Ngumiti siya sa akin, pansin kong
nakauniform na siya samantalang ako gulo-gulo pa buhok at nakapambahay.

"Good morning." Ngumiti siya sa akin sabay kiss sa cheeks. Pumasok siya sa loob na
para bang pinapasok ko siya at bakit parang may hinahanap siya?

"Nasaan tita mo?"

"Ha? Ah-wala, umalis na." Tumingin muna siya sa akin at umupo sa sofa.Kumuha naman
ako ng tubig at uminom tapos binigyan ko rin siya.

"Ganun? Bakit hindi ka pumasok sa school?" Bakit ba feel at home na siya dito,
aber? Pero grabe lang 'yung kaba ko, nakakainis.

"W-wala kasing gumising sa akin tapos inayos ko pa 'tong bahay. Pagod kasi tita ko
kahapon." Sorry Nate, sorry.

"Nasaan kwarto mo?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo. Nilapag niya 'yung baso na
binigay ko sa kanya sa lamesa. Sinundan ko siya pero nagulat ko ng buksan niya
kwarto ni Art.

"Wag! Sa ano ko 'yan..." Sa ano mo, Ianne? Sa Art mo? Hay nako.

"Sa tita mo?" Tumingin siya sa akin at tumango

naman ako. "Bakit ganun, amoy...lalake?" ANO DAW?!

"Ha? Ah... Ewan ko... baka dumating boyfriend niya?" Ano daw boyfriend? Eh single
tita ko! Ano ba 'to, padagdag ng padagdag 'yung pagsisinungaling ko.

"Boyfriend?" Tumango ako at ngumiti. Ano ba to, nanlalamig na ako.

"Uhm.. dito kwarto ko." Hinila ko siya agad papasok ng kwarto ko. Sinara ko na
'yung kwarto ni Art at hinila ko siya tapos pumasok kami sa kwarto ko. Tumingin
siya sa paligid tapos umupo sa higaan ko.

"Anong ginagawa mo pala dito? Tska bakit nakauniform ka?" Pinaupo niya ako sa tabi
niya kaya umupo ako pero nanlalamig pa din kamay ko.

"Pagpasok ko sabi ni Erin hindi ka daw pumasok, tumakas na lang ako."

"Nagcutting ka!?" Ngumiti siya ng nakakaloko tapos kinurot 'yung pisngi ko.

"Gusto ko kasi may quality time tayo." Lumapit siya sa akin at nagulat ako kasi
bigla niya akong hinalikan na para bang hindi kami nagkikita. Inihiga niya ako sa
kama kaya nakapatong na ulit siya sa akin.

TUG

Napatigil sa paghalik sa akin si Nate. Tumingin siya sa may pintuan at shit lang,
BAKA SI ART 'YUN!
"Ano 'yun?" Tinignan niya ako at tatayo na sana siya pero bigla ko siyang hinila
kaya napadagan siya sa akin. Aray! Ang bigat.

"Wala 'yun, baka 'yung daga na tumatambay dito." Hinalikan ko siya pero biglang may
tumunog na naman sa labas. Ano ba Art, bakit ba ang epal epal mo?

"Daga? Parang hindi eh..." Tumigil ulit siya at ngayon, napatayo na talaga siya.
Umupo ako para hawakan 'yung kamay niya pero mukhang ayaw niyang magpapigil kaya
tumayo agad ako at hinalikan siya. Diniinan ko paghalik sa kanya para hindi siya
makapag concentrate sa tunog.

Nakarinig ako ng parang pagpasok sa pintuan ng kwarto ni Art. Napabuntong hininga

na lang ako sa isip ko. Buti na lang pumasok na siya sa loob ng kwarto niya.
Humiwalay sa akin si Nate at tinignan ako sa mata sabay ngiti.

"Namiss ko talaga 'to ng sobra..."

Napansin kong bumukas pintuan ng kwarto ko kaya inikot ko si Nate at tinulak siya
para bumagsak siya sa kama. Hinalikan ko agad siya kaya parang nakapatong ako sa
kanya tapos siya nakahiga sa kama.

Huhuhuhu ang epal mo talaga Art.

"T-teka," tinigil niya paghalik ko sa kanya at tumingin sa may pintuan. Napantingin

din ako sa may pintuan pero binalik ko pagtingin ko sa kanya.

"Baket?" Pagtataka kong tanong sa kanya. Hahalikan ko sana siya ulit pero pinigilan
niya ako.

"Para kasing may tao?" Ugh, paano ba 'to. Paano ko siya mapapaalis sa bahay?

---x
Author's Note:
*edited 11/11/12: Dedicated to Tonyaaa na tinuturing kong critic talaga. I mean,
nung sa D A Y A R I niya, natuwa pa ako nun kasi afgitmolfm ata ang pinaka unang
story na nilagay niya dun at ginawan niya ng makabagdamdaming review. Nagawa niyang
sabihin 'yung gusto ko ipahiwatig, 'yung "kulang" ang old version at natutuwa rin
naman ako dahil nakita niya kung anong pinagkaiba ng revised at ng old version.

Kung tutuusin, katulad niya ang mga gusto kong reader, challenge kasi sa akin 'yun.
Plus, reader talaga siya dahil naalala niya 'yung post ko dati na binati ko ang
sarili ko sa afgitmolfm chapter, nakakatuwa kasi naalala pa niya 'yun. *NAGBABASA
NG AUTHOR'S NOTE* Thank you Tonyaaa, seryoso 'to :D

Click external link to read her birthday message.

Ito na po ang next chapter!!! Stock chapter lang 'to kaya okay pa pero kapag naubos
ang stock chapters ko, matatagalan ulit. Thank you sa patuloy na nagbabasa, thank
you thank you. Aral aral tayo mabuti ah? Ahihihihi.

Onga pala, Ianne is (eeyan) not (leyn). Okay po? Baka mamaya kasi hindi niyo magets
tapos "Leyn" kayo ng "Leyn". Wala lang, share. Hahahaha.

=================

Chapter 43: Problem Shmroblem

Hindi na ako nagsayang pa ng oras. Agad agad kong hinila palabas ng kwarto ko si
Nate. Tumingin ako sa may kwarto ni Art, medyo nakabukas ang pintuan at wala siya
sa kwarto niya! Mabilisan kong hinila si Nate, feeling ko tinatamaan ako ng
adrenaline rush.

"Bukas na lang!" Kiniss ko siya agad sa lips at binuksan 'yung pintuan.

"Per-"

"Bye!" Tinulak ko siya ng malakas palabas at sinara agad 'yung pintuan. Nilock ko
pa 'yun. Sorry Nate, sorry.

"Bakit mo siya pinapasok dito?" Nagulat ako sa narinig ko. Pagkalingon ko, natulak
ko siya ng kaunti dahil sobrang lapit niya sa akin. Mukhang kakaligo lang niya kasi
nakatapis lang siya ng twalya sa lower body niya.

"K-kasi..." Tinignan niya ako sa mata at ang sama talaga ng tingin niya! Lumapit
siya sa akin kaya napapaatras ako. Napasandal na ako sa pintuan sa sobrang lapit
niya. Nakakatakot 'yung tingin niya. Kinorner niya ako sa pintuan gamit ang mga
kamay niya.
"Bakit.Siya.Nandito.Sa.Bahay.Ko"He gave emphasize to each and every word. Nakakakot
talaga ano ba 'yan!

"K-kasi... hindi ko naman alam na alam niya 'tong bahay na 'to. Hindi ko sinabi sa
kanya, promise!" Natatakot talaga ako sa kanya huhuhu. Para kasing papatayin niya
ako sa tingin niya eh! Tinanggal niya pagkorner

niya sa akin at pumasok na sa kwarto niya. Napahinga ako ng maluwag.

Minsan talaga ang weird niya pero kadalasan, ang weird niya.

MAY NAGTEXT
*at tuluyang nawala ang sfx*

Ulap.
kita tayo, pls?

Hindi na lang ako pumasok sa school dahil late naman din ako. Nag ayos na ako at
nakipag kita kay Cloud after 1 hour ng pagtext niya. Sinundo ako ni Cloud sa may
subdivision namin at nagpunta na kami sa bahay nila. Okay, wala si Nate-baka
pumasok na.

Nagtataka nga ako dahil tahimik lang si Cloud mula pagsundo niya sa akin hanggang
sa pagpasok namin ng bahay nila na sobrang nakakapagtaka dahil sobrang daldal nito.
Pagkapasok na pagkapasok namin sa bahay nila, nagulat ako kasi bigla niya akong
niyakap.

"C-Cloud?" Medyo nagulat ako sa ginawa niya pero niyakap ko din siya pabalik.

"Sorry... Gomenasai." Ha? Bakit siya nagsosorry sa akin?

"Bakit?" Inialis niya ang pagkakayakap naming dalawa at umupo sa sofa. Naupo na din
ako at pansin ko sa itsura niya na parang hirap na hirap siya sa nangyayari sa
kanya.

Nakaramdam naman ako ng pagkaalala.

"Hindi ko alam kung anong ginagawa ko. Kailangan kitang kalimutan Ianne,
kinakailangan kitang kalimutan kaya ginamit

k-" Napansin kong parang nahihirapan na siya huminga at boom, umiyak na siya.

"Anong nangyari?" Pinapatahan ko siya pero tuloy lang sa pagtulo ng luha niya.

"Gomenasai, hindi ko na alam gagawin ko. Si Erin.. Ginamit ko siya, hindi ko

sinasadya. Kailangan lang talaga kitang kalimutan... Gomenasai" Tinakpan niya ng
dalawang kamay niya ang mukha niya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

"Gomenasai Ianne..." Tumingin siya sa akin na may namamaga na mata at tumutulong

mga luha. Ang kyot niya, para siyang batang Cloudstrife.

So naisip ko pa 'to ng mga ganitong sitwasyon?

"Ano ba nangyari sa inyo?" Medyo tumatahan na siya pero 'yung mata niya namumula pa
din at may mga luhang nagbabadya na tumulo.

"K-kasi sa moa, natrap kaming dalawa sa elevator ng mga 3 hours. Nilalagnat na ako,
naghahallucinate na ako... akala ko.. akala ko ikaw siya kaya-" Huminga siya ng
malalim.

"Kaya?" Nakatingin lang ako sa kanya, waiting for his answer.

"Hinalikan ko siya. Hindi ko sinasadya. Hindi ko na alam gagawin ko, dapat pala
umuwi na lang ako ng Japan para walang problema. Nakakainis. Ano na bang gagawin
ko..." Niyakap ko siya at natuloy ang pag iyak niya. Bakit ba nagiguilty ako? Bakit
ba feeling

ko may kasalanan ako sa mga nangyayari?

"Ianne.... May nangyari sa amin kagabi." Natulak ko siya kaya napahiwalay siya sa
pagyayakapan namin. Nanlaki ang mata ko at parang kinilabutan ako sa narinig ko.

"A-ANO?!"

Ilang araw na ang nakakaraan at feeling ko may hang over pa din ako sa nangyayari.
Ang bigat pa din ng feeling ko. Nakakapagtaka din dahil hindi na pumasok pa si Erin
simula nung nagkausap kami ni Cloud. Hindi siya nagpaparamdam sa akin kahit sa text
man lang.

Isang beses lang naman 'yun di ba? Baka wala namang nabuo pero-PAANO KUNG MERON?
Hala!

Ano na bang nangyayari sa mundo? DISASTER!

"Ianne, ok ka lang?" Napatingin ako kay Nate na parang nag aalala sa akin. Dinikit
niya 'yung likod ng kamay niya sa noo, pisngi at leeg ko. "Wala ka namang lagnat
pero bakit namumutla ka?"

Ewan, ang dami kasing problema!

"Wala baka-" Hinarap niya ako sa kanya tapos tinignan niya ako sa mga mata.

"Anong problema?" Natatakot ako sa mata niya. Natatakot ako na baka sabihin ko
'yung totoong problema. Umiwas ako ng tingin at nagsimulang maglakad.

"Wala nga." Hinawakan niya 'yung kamay ko para pigilan ako sa paglalakad.

"Ano ba kasi problema? Bakit ayaw mong sabihin sa akin?

Makikinig naman ako sa'yo." Ewan ko kung ano nangyari sa akin pero parang nag init
'yung ulo ko sa narinig ko. Ewan ko, nakakainis.

"Wala nga kasi! Kapag ba sinabi ko sa'yo mawawala lahat 'yun?! Hindi naman di ba!?
Just leave me alone! Kailangan ko lang mapag isa!" Nagulat ako sa sinabi ko kay
Nate, nagkatitigan pa kami at nakita kong nalungkot siya. Binitawan niya kamay ko
at ngumiti. "Sor-" Natigil ako sa pagsasalita ko dahil pinutol niya 'yun.

"Fine. Pumunta ka na lang sa akin kapag kailangan mo na ako" Tumalikod na siya sa

akin at nagsimulang maglakad.

A-anong nangyayari sa akin? Ano ba, ano bang pinag gagagawa ko?

Feeling ko nawala ako sa mood sa lahat ng bagay. Pagpasok ko ng bahay, nakita kong
nanonood lang ng tv si Art. Hindi ko na lang siya pinansin dahil wala naman akong
pakielam at pumasok na ako sa kwarto ko.

Dire-diretso akong humiga sa kama at nilabas lahat ng problema ko-sa pag iyak.

Naiinis ako sa sarili ko, lagi na lang akong umiiyak. Nagiging mahina na ako kahit
na dati naman hindi ako ganito, pero ano na ngayon? Isa na akong malaking iyakin.

Napapagod na ako sa buhay ko. Hindi nga siya paulit ulit pero pahirap ng pahirap
'yung mga nangyayari-para akong tinotorture. My story should be the happiest story
pero bakit ganito na nangyayari sa akin. Saan banda ang happiest?

Iniyak ko lang ng iniyak lahat. Siguro nga ito na 'yung magiging solusyon ko sa
problema ko-ang pag iyak hanggang sa maubos na luha ko. Naiinis ako kasi patong
patong lahat ng problema.

"Hindi lahat ng problema, kailangan problemahin." Napatingin ako kay Art na nasa
may pintuan, at nakatingin sa akin with his blank look. "Nagugutom na ako." Sinara
niya 'yung pintuan at napatulala ako.

H-hindi ko dapat problemahin ang problema ko? Ganun ba 'yun Art? Sayo ba talaga
nanggagaling 'yan?

---x
Author's Note:
Dahil natuwa lang talaga ako sa comment ni "secret" aka CrazyPink18 eh nag update
ako ng 1am at dedicated sa kanya agad. Yes, agad agad sa sobrang tuwa ko sa kanya.
Akswali may ilan pang dapat mauna na madedicate-an pero wala lang. Hahahahahaha sa
gusto ko eh. Nakakainspire kasi comment niya.
So ayun, secret, ang update na 'to ay para sa'yo. Alam kong online ka ngayon kaya
sana ikaw ang unang makabasa nito.

PS: Nung inedit ko 'tong chapter na 'to... Parang walang sense.. Hahahaha pero
kailangan kasi sa story eh so ayun. Sana lang magmukhang may sense :))

=================

Chapter 44: Goodluck Cloud

Ilang araw na ang nakalipas at hindi kami nagpapansinan ni Nate. Nahihiya ako sa
kanya at sa tuwing nagkakalapit o nagkakasalubong kami sa iba't ibang parte ng
school. Gusto ko magsorry sa pagsigaw ko. Gusto ko magsorry kasi sa kanya ko
nabigay 'yung init ng ulo ko.

Gustong gusto ko na siya kausapin pero wala akong lakas ng loob para gawin 'yun

Sa ilang araw din na lumipas, hindi pa din pumapasok si Erin kaya lugmok na lugmok
ako. Nakakainis lang kasi wala akong makausap, wala akong matawagan o kung ano pa
man dahil nga wala ding pakielam sa akin si Art at wala din naman akong pakielam sa
kanya.

Paglabas ko ng room para malagay 'yung mga gamit ko sa locker at para makauwi na,
nahihiya man pero nagsimula na akong maglakad, kinakabahan pa ako kasi madadaanan
ko classroom nila Nate. Bago pa ako makalagpas sa classroom nila, bigla na lang
akong hinawakan ni Nate sa braso ko.

Hindi ko alam pero parang gustong sumabog ng puso ko sa paghawak niyang 'yun.

"Mag usap tayo." Hindi siya nagtatanong, inuutos niyang mag usap kami. Nakatingin
lang siya sa akin ng seryoso. Sobrang seryoso.

"I-Ilalagay ko lang 'to sa locker." Walang pasabi niyang kinuha ang mga gamit na
dala ko at naunang naglakad papuntang locker area. Tahimik lang kami-walang
nagsasalita at hindi rin kami nag uusap.

Pagdating namin sa locker area, napansin ko agad si Art na nasa tapat ng locker
niya at marami na namang hawak na papel. Pansin kong everyday laging ganyan, lagi
siyang may mga love letters

na nakukuha. Nilukot niya lahat 'yun without even reading at tinapon sa basurahan.
Hindi ko lang talaga magets kung bakit ang dami niyang admirer.

Tumingin siya sa akin na may matalim na mata pero blangkong expression. Sinara niya
'yung locker niya at naglakad na papunta sa may kinatatayuan namin-hindi na ako
tumingin pa.

"Bakit madalas kang tumingin kay Art?" Binuksan ko ang locker ko at kinuha sa kanya
ang mga gamit ko. Tinignan ko siya na parang nagtataka sa sinasabi niya.
Kinakabahan pa din ako. "May gusto ka ba sa kanya?"

"Ha? Wala ah, bakit naman ako magkakagusto sa kanya?" Anong kalokohang tanong 'yun
di ba? Inaayos ko pa mga gamit ko sa loob ng locker ko, sumandal siya sa tabi ng
locker ko at tumingin sa akin.

"Kasi mas gwapo siya sa akin? Mas matalino? Mas misteryoso?" Napangiti naman daw
ako sa sinabi niya. Nagseselos ba siya? Sinara ko 'yung pinto ng locker ko at
tumingin sa kanya.

"Ikaw pinaka para sa akin." Napangiti siya sa sinabi ko.

"Magaling ka na din mambola ah..." Ginulo naman niya buhok ko. Medyo nagkakulitan
pa kami at parang nawala ang tensyon sa aming dalawa kanina. Hinawakan niya ako sa
kamay at kiniss 'yun.

"Sorry..." Seryosong tingin ko sa kanya. Tumingin siya sa akin ng nakangiti at

napangiti na lang ako sa ngiting 'yun. "Sorry kasi dapat

naging mahinahon lang ako, hindi 'yung sumigaw pa ako. I'm sorry kung dahil sa
masyado kong pinoproblema ang isang problema nainis pa tuloy ako sa'yo."

Hinawakan niya ako sa ulo at nilapit niya 'yun sa dibdib niya. Niyakap niya ako
kaya niyakap ko na din siya. "Sorry din kung hindi kita inintindi..."

Ayaw ko na sanang matapos 'yung moment na 'yun pero natigil kami ng may kumalabit
kay Nate. Napatingin kami sa kanya at pamilyar sa akin ang babaeng 'yun. Teka sino
nga ba 'to? Ah! Si Irene.
"Uhm, Nate pinapabigay pala sa'yo." May binigay siyang papel kay Nate. Ngumiti sa
amin si Irene at umalis na siya ulit. Napatingin naman ako sa papel na hawak niya.

"Ano 'yan?" Napatingin siya sa akin at bakit ba feeling ko parang kinabahan siya?
Nilagay niya agad sa bag niya 'yung papel at inakbayan ako.

"Wala, handout lang. Ang ganda ni Irene no?" Napataas naman ang kilay ko sa sinabi
niya. "Pero mas maganda ka pa din." Napangisi na lang ako, marunong talaga 'to
mambola.

Maayos na kami ni Nate pero hanggang ngayon na ilang weeks na ang nakaraan, hindi
pa din pumapasok si Erin. Hindi ko alam pero basta, parang may nag udyok sa akin
para puntahan sila sa kanila.

Palakad pa lang ako papunta sa bahay nila, parang may natatanaw akong tao na
nakaupo sa may gate ng bahay nila Erin. Habang palapit ako nang palapit, nagiging
pamilyar sa akin 'yung taong

'yun.

"Bakit nandito ka?" Mula sa pagkakayuko, tumingin siya sa akin na may malungkot na
itsura.

"Wala na sila dito..." Tinignan ko siya na parang nagtataka. Tumingin ako sa bahay
nila Erin, para namang walang pinag bago.

"Anong wala na sila?" Huminga ng malalim si Cloud.

"Nalaman ng magulang niya nangyari sa amin, hindi ko akalain na may surveillance

camera sila sa lahat ng kwarto. Pinagalitan ng todo si Erin sa nangyari sa amin.
Tinawagan niya ako habang umiiyak. Itatanan ko na dapat siya pero..."

"Pero?"

"Naunahan ako, pumunta na sila ng Baguio." Nanlaki ang mata ko sa nalaman ko.

"Baguio?!" Tumango lang siya saka yumuko na ulit. Nafifeel ko 'yung kalungkutan
niya-para siyang pinagbagsakan ng kisame at lamesa. Nakakaawa.

Umupo ako sa tabi niya at parehas na tumingin sa kawalan. Wala akong ibang masabi,
basta ang nasa isip ko lang ay magstay ako dito sa tabi niya.

"Gusto ko siya puntahan." Napatingin ako sa kanya, gusto ko mang ngumanga pero
hindi ko na lang ginawa. "Pananagutan ko ginawa ko sa kanya. Kung pwede,
magpapakasal na ako sa kanya."

Anong-kasal? Agad agad?

"Cloud, 16 pa lang si Erin, anong kasal ka d'yan? Gurang ka na kasi!" Natawa siya
ng kaunti sa sinabi ko. Tumayo siya sa harap ko at ngumiti na parang he had a great
idea.

"Aalis ako." Napakunot ang noo ko. Tinulungan niya akong tumayo. "Hahanapin ko kung
saan sila nakatira."

"Paano?"

"Pupunta akong Baguio."

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o mag aalala pero mukhang desidido na siyang
pumunta sa Baguio. Ewan, feeling ko nabunutan ako ng tinik sa katawan dahil sa
desisyon ni Cloud. I mean, hindi pa nga sure kung may nabuo tapos pananagutan na
niya agad?

Ewan, feeling ko deserve nila talaga ang isa't isa.

Sana ganyan na lang lahat ng lalaki. Kapag nagkamali lasing man o hindi, may lakas
ng loob panagutan 'yung isang babae.

Saludo ako, saludong saludo.

Goodluck Cloud.
---x
Author's Note:
About kay Cloud, pansin ko kasi na parang may mga nagcomment na "yan ang lalaki
dapat pinapanagutan ang babae!" yes yes,I know tama nga 'yung ganun PERO mali ang
ginawa ni Cloud, mali 'yung ginamit niya si Erin at mali rin 'yung tinutoot niya si
Erin. Bata pa sila lalo na si Erin kaya mali 'yun! Please be guided. :)

Dedicated to BabySwagg dahil binasa niya ito dati tapos hindi niya nalimutang
maglike lalo na ang magcomment so ito, binabalik ko lang 'yung efforts niya.
Ahihihihi thank you po :">

=================

Chapter 45: Letter, survey and songs

Natatawa na talaga ako kay Nate, pinoproblema niya kasi kung nasaan si Cloud so ako
naman kunwari nagtataka din. Sabi kasi ni Cloud ako lang dapat ang makakaalam.
Kahit kay Nate, hindi niya sinabi.

"Hindi kaya kinidnap si Cloud!?" Natatawa na lang talaga ako sa mga pinagsasasabi
niya, kanina pa 'to eh.

"Bakit naman siya kikidnapin?" Sabi ko between my laughter.

"Eh baka akala nila real life action figure?" Hala, bakit ang seryoso ng
pagkakasabi niya nun? Tumawa na naman ako, ang kulit talaga.

"Tawa ka nang tawa, seryosong bagay 'to Ianne." Pinipilit kong tumigil na sa
pagtawa, medyo naluluha na nga ako sa kakatawa eh.

"Fine, eh kasi naman paanong hindi ako matatawa, may letter na iniwan sa'yo tapos
kidnap?" Kinamot na lang niya 'yung ulo niya na ngayon ay may mga tumutubo nang
kaunting buhok.

Anong nakasulat sa letter?

To my dearest cousin Nate,

Aalis ako pero hindi sa Japan ang tungo ko, 'wag mo ako hanapin dahil hindi mo ako
mahahanap-subukan mo akong sumbong kanila mama at papa, kukutusan kita. Maghahanap
lang ako ng babaeng mamahalin at aalagaan dahil hindi ako makakapayag na ikaw lang
ang kinikilig sa atin.

Speaking of alagaan, 'yung dalawa kong tukmol na kapatid alagaan mo. Papatayin kita
pag nangayayat 'yang dalawa. Uuwi din ako bago ako ulit bumalik ng Japan. Alagaan
mo si Ianne ah?

Huwag mo na paiyakin ulit baka gusto mong agawin ko na talaga siya sa'yo. Hahaha.
Joke! Sige my dearest cousin Nate, tandaan mong nasa puso mo lang ako at nasa puso
ko si Ianne. JOKE. Sige, ingatan niyo sarili niyo.

Your dearest handsome cousin,

Cloud

Ano daw? Handsome cousin? Tawa naman tayo. Hahahaha!

Hindi ko man naintindihan 'yung ibang words pero natatawa talaga ako sa letter
n'yang 'yan. Parang magegets mong walang sineseryoso sa lahat ng bagay eh-pero
aakalain mo bang tutumba siya sa isang babaeng nagngangalang Erin?

Hay grabe.

Ang cute ng love story nila, pero mas cute 'yung amin ni Nate.

Two months na lang, anniversary na namin. Hindi ko nga alam kung anong gagawin
namin sa anniversary namin eh, wala din akong alam kung ano ireregalo. Tunay na
pagmamahal na lang kaya?

Sumali nga pala siya sa varsity volleyball boys. Naiinis nga ako kasi hindi na kami
masyadong nakakapag usap ng matagal. Binubugbog kasi sila sa practice kasi malapit
na 'yung labanan. 24/7 na sila sa school at pansamantalang nagdodorm muna ang
players sa dorm ng school.
Halos wala na kaming time para sa isa't isa at napakalungkot para sa akin nun.
Napapansin ko ngang pumapayat at umiitim na din siya, nakakainis. Gusto ko siya
alagaan.

Pero may isang positive effect naman sa akin ang mga practice na ganyan. Bakit?
Kasi kasali din si Art sa competition. Halos lahat ng subject siya pinansabak.
Nakakatuwa kaya 'yung 1 month siyang

wala sa bahay. Yes, freedom!

"Ianne!" Lumapit sa akin 'yung kabanda ni Nate at may binigay na papel. "Survey
lang kailangan eh, sagutan mo ah? Thanks!" Hindi pa ako nakakaoo tumakbo na siya
papasok ng classroom niya. Tinignan ko 'yung mga nakasulat sa papel.

Actually, isang tanong lang ang nakalagay sa papel at hindi pa siya type-written.
Tamad na tamad pa ata 'yung nagsulat na ballpen pa ang gamit.

ANONG AYAW MO SA ISANG BOYFRIEND?

Survey ba talaga 'to?

Pero dahil wala naman akong magawa, sasagutan ko na lang din. Ano nga ba ang ayaw
ko sa isang boyfriend? Napapangiti na lang ako kasi parang ang ayaw ko sa boyfriend
ay kabaligtaran ni Nate.

Anong ayaw ko? Siguro...

One: Naninigarilyo.

Mas okay sa akin 'yung mga umiinom although ayaw ko pa din ng lasinggero. Iba kasi
talaga kapag naninigarilyo, nakakaadik daw 'yun eh? Masama pa sa health.

Two: Sinungaling.

Simula nung nagsinungaling sa akin si Nate, ayaw ko na ulit mangyari 'yun. Feeling
ko kasi nasasaktan ako kapag ganun, I mean-wait. Ako nga nagsisinungaling sa kanya
eh? Binura ko 'yung sinungaling at pinalitan ko.
Two: Guilty na hindi pa umaamin

Okay, ako na bias.

Three: Hindi namamansin

Sino ba namang may gusto n'yan? Syempre

gusto ng isang girlfriend na ang boyfriend niya ay namamansin. Nag girlfriend pa

kung wala namang balak kausapin di ba?

Eh kung may piercing kaya? Napaisip naman daw ako dun. Si Cloud kasi may piercing
sa tenga pero bagay naman sa kanya kaya okay lang sa akin 'yung ganun. Ano pa kaya?

Four: Mabilis maimpluwensyahan

Siguro kasi mahirap 'yung mabilis maimpluwensyahan? Parang walang sariling

desisyon? Wait nahihirapan ako dito.

Five: MAY IBANG BABAE

Ehem.

May sinulat naman ako sa likod na tanong na kasing laki ng sulat sa harap.

ANO ANG GUSTO MO SA ISANG BOYFRIEND?

At sinulat ko ang sagot ko na mas malaki sa sulat ko sa tanong.

SI DAN NATHANIEL MOISES MAÑO

Ibinalik ko na ang survey sa kabanda ni Nate at nagpasalamat siya. Nagkaroon naman
kami ng bonding time ni Nate dahil naisingit niya kaunti sa hectic sched niya. Nasa
bahay lang nila kami at nagkukulitan hanggang sa mapunta kami sa kantahan.

"May kanta ako para sa'yo." Nakangiti lang siya sa akin habang nakangiti.

"Ano?" Pagtataka kong tanong.

"Your call by Secondhand Serenade," ngiting ngiti pa din siya.

"Bakit?" Natatawa na ako kasi 'yung ngiti niya, ang kulit ng itsura

eh!

"♪♫ Cause I was born to tell you I love you, and I am torn to do what I have to, to
make you mine, stay with me tonight ♪♫" Napangiti naman ako kasi kinanta pa niya
'yung lyrics. Ewan ko, nakakakilig lang.

"Alam mo bang may kanta din ako sa'yo?" Umakbay siya sa akin tapos nilapit niya ako
sa kanya na parang nakayakap siya sa akin na isang kamay lang gamit.

"Ano?" Ako naman ngayon ang ngiting ngiti dahil may naisip din ako.

"Upside down ng 6cyclemind."

"Hmm?"

"♪♫ You're turning me on, you turn me around, you turn my whole world upside down
♪♫" Nakangiti kong tinapos 'yung chorus. Bigla na lang niya akong kiniss sa lips at
natawa na lang kaming dalawa.

"Ang sweet naman ng Ianne ko! Teka, meron pa akong kanta para sa'yo."

"Ano?"
"I can wait forever ng Simple Plan, alam mo kung bakit?" Nakangiti lang ako,
nakatingin sa kanya at hinihintay na kumanta na siya. Hindi kasi ako pamilyar sa
kantang 'yun.

"♪♫

You look so beautiful today, when you're sitting there it's hard for me to look
away. So I try to find the words that I could say. I know distance doesn't matter
but you feel so far away. And I can't lie, every time I leave my heart turns gray.
And I wanna come back home to see your face. And I 'Cuz I just can't take it.

Another day without you with me. Is like a blade that cuts right through me. And I
can wait I can wait forever. When you call my heart stops beating. When you're
gone, it won't stop bleeding. I can wait I can wait forever. ♪♫" Ang lungkot ng
pagkakakanta niya pero kinikilig pa din ako.

"Ako din may kanta din ako sa'yo." Hindi na siya nagsalita, hinintay na lang niya
ako kumanta.

"♪♫ You make me so hot, make me wanna drop. You're so ridiculous, I can barely
stop. I can hardly breathe, you make me wanna scream. You're so fabulous, you're so
good to me, baby baby. You're so good to me, baby baby ♪♫" Sabay kaming natawa sa
kinanta ko. Wala lang. Hahahaha.

"Anong kanta 'yun?"

"Hot ni Avril Lavigne." Tawa pa din ako nang tawa, pang manyak kasi 'yung lyrics
eh!

"Ito naman, last na 'to." Ngiting ngiti niyang sabi. "♪♫ There's only one thing to
do three words for you, I love you ♪♫" Kiniss niya ako sa cheeks pagkakanta niya ng
last line na 'I love you'

"Naaalala mo pa ba? Nung sinabi kong wala naman talagang ibig sabihin ang love?"
Tumingin siya sa akin na parang nagtataka sa bigla kong pagtatanong.

"Bakit, ano meron?"

"Nagkamali ako dahil ikaw na ata ang ibig sabihin ng love para sa akin..."
Nakangiti akong tinignan siya. Ngumiti siya sa akin at binrush ang kamay niya sa
buhok ko. Kiniss niya ako sa noo at pinatong 'yung ulo niya sa ulo ko na nakapatong
sa balikat niya.

"Ahh-t..." Napatingin ako sa kanya. Bumulong siya pero hindi ko masyadong narinig
'yung buong word. Pagtingin ko sa mukha niya...bakit ganun?

Bakit parang may bahid ng kalungkutan?

---x
Author's Note:
Iniba ko pala 'yung name ni Nate kasi sa dating story ang pangalan niya eh
Nathaniel Jiro Manio pero ngayon di ba, mas astig? Muhahahaha.

Dedicated to AressandreaManelManalo dahil tinadtad niya ako dati ng likes and

comments. I mean, hindi pala ako. Yung Afgitmolfm pala tapos ayun, natouch pa ako
dahil dun sa status niya, click external link there over there -->>

So hi, thank you at naaappreciate mo ang AFGITMOLFM. Appreciated ka po ng sobra. Sa

ibang readers na patuloy na naghihintay ng updates dito sa wattpad, THANK YOU PO NG
MARAMI PO. :">

=================

Chapter 46: Their Stories of Love

Nababahala talaga ako sa naging reaksyon ni Nate pagkatapos ang araw ng bonding
namin. Bigla ko kasing naramdaman na nalungkot siya, kahit wala naman akong
nasabing ikalulungkot niya.

Anong meron? Bakit? Anong nangyari?

Mag isa lang ako ngayon sa bahay dahil on going pa din ang practice ng mga sasabak
sa competition. Wala ngayon si Art kahit sabado, although okay lang talaga sa akin
kahit wala na lang talaga siya forever.

Wala akong magawa at ilang beses na akong nagpapalit palit ng pwesto sa sofa at
nakatingin lang sa kisame. Binibilang kung ilang langgam na ba ang dumadaan sa
taas. Grabe, ano ba 'tong araw na 'to.
Parang hinawaan ng lungkot ni Nate eh.

Mapayapa ang buong hapon ko nang biglang may kumatok sa pintuan. Nakakatamad man,
tumayo ako at binuksan iyon. Pagbukas ko ng pinto, hindi ko ineexpect na ang isang
magandang babae ang makikita ko.

"Hey Ianne!" Nakangiti niyang pagbati sa akin.

Si X, bumalik dito.

As usual, mukha pa din siyang artista at ako naman ang katulong niya na ubod ng
ganda. Ilang araw na ang lumipas nung nangyari 'yung last time sa kanila ni Art
pero parang walang nangyaring kakaiba noon.

"O X, napadalaw ka?" Grabe naman 'yung sinabi ko, tagalog na tagalong. Pinapasok ko
siya sa bahay at pinaupo sa sofa.

"Well I'm

here to bid goodbye..." Binigyan niya ako ng matamis na ngiti pero alam kong
malungkot siya at pansin ko sa mata niyang may hinahanap siya.

"Ha?" Ewan ko pero bakit ba feeling ko, ako ang affected? "Saan ka pupunta?"

"Back home, sa states." Nanlaki mga mata ko sa narinig ko. Bakit Ianne? Bakit ba
parang apektado ka sa pag uwi niya sa ibang bansa?

"Pero-" Eh kasi...

"Where's Art?" ...si Art eh.

Tumingin siya sa bandang kwarto ni Art. Nginitian ko si X saka ako nagsalita.

"Kasali siya sa competition para sa school, so nandun siguro 'yun ngayon." Napansin
kong lumungkot ang aura niya kahit na glowing ang itsura niya. Hay X, bakit ba ang
ganda mo kahit ang lungkot lungkot mo?

"Oh I see..." Ayan na naman, ang faint smile. "Then just tell him I'm gonna leave."
Inayos na niya ang gamit niya at inilagay na sa balikat ang strap ng bag niya.
Tumayo na siya at sinuot na din ang shades na tinanggal niya kanina.

Naglakad na siya papunta sa pintuan pero bago pa niya buksan iyon ay humarap muna
siya sa akin. Nakashades man siya ay feeling ko, gusto na niyang umiyak.

"Thank you." Ngiti niya.

"Teka," bigla na lang ako tumayo mula sa kinauupuan ko at hinawakan siya sa braso
niya. Agad agad ko siyang hinila palabas ng

bahay at parang nagulat siya sa ginawa ko.

Kahit man ako, nagulat ako eh.

"Wait, where are we going?" Nagpara ako ng tricycle at pinasakay siya sa loob.
Tinignan ko siya ng mabuti kahit mahirap siya tignan sa mata dahil nakashades siya.

Hindi ko din alam kung bakit ko gagawin 'to. Para sumaya si Art? Para sumaya si X?
Para mtulungan ko silang dalawa? Gusto ko kasi... gusto ko bumalik 'yung emosyon sa
mukha ni Art at alam kong si X lang ang makakapagpabalik nun.

Oo tama, makatulong man ako sa lalaking 'yun!

"Kay Art." Hindi na nagsalita pa si X hanggang sa marating na namin ang school.

Pagkababa namin ng tricycle, kinapa ko ang bulsa ko at ang isa pa at ang isa pa at
ang-oh my, oh myyy~ Wala akong dalang pera!

"I'll pay for it." Parang gusto ko na magpalamon sa lupa sa sobrang kahihiyan dahil
siya pa ang nagbayad kay kuya driver. Medyo nakadiscount pa kami kasi maganda naman
daw si X. Ayos 'yun, pero nakakahiya pa din.
"Thank you..." Ilang na ilang kong sabi. Ngumiti lang siya sa akin. Ugh ano ba X,
bakit ba mala-anghel ang itsura mo plus with mala-anghel na ugali?

Napansin kong haharangan sana kami ng guard sa may gate pero mukhang natulala si
manong guard kay X. Nakakatawa, nagandahan ata, mukhang nastun eh. Wala tuloy
kaming problema sa pagpasok.

Sa grounds, may mga varsities na pagala gala at umaaligid aligid. May mga
basketball players, volleyball, badminton, tennis at kung anu-ano pa pero...wala si
Nate ko.

Naglalakad lang kami ni X at nahihiya talaga ako kasi nasa kabilang ibayo pa ang
library kung saan nagrereview mga sasabak sa competition at ngayon pa lang,
nakatingin na sa amin ang mga mata ng tao-mapababae man o lalake. Yung iba parang
humahanga sa ganda ni X, 'yung iba parang humahanga sa poise ni X at 'yung iba
naman...

Humahanga sa akin.

Sa sobrang haba ng paglalakbay namin, sa wakas, nakarating na din kami sa library.

Sumilip muna ako sa loob at nakita ko ang mga matatalino sa school. Nakita ko din
si Art...natutulog.

Okay, siya na nga matalino.

Inaya ko na si X para pumasok pero nagkatinginan pa muna kami bago ko buksan ang
pintuan sa library. Tahimik ang mga tao dito, actually lahat sila busy sa pag
aaral, si Art lang talaga ang hindi. Lumapit na kami kay Art at kakalabitin ko pa
lang siya-

"Anong ginagawa mo dito?" Napalayo ako ng kaunti sa kanya dahil sa bigla niyang
pagsasalita pero nakapikit pa din siya. Ano 'to? Joke?! MAY SUPER POWERS BA SIYA?

"Art, I-I ju-just..." Ngayon ko lang nakita si X na parang natatakot at

kinakabahan.

Dumilat si Art at iniangat ang ulo niya mula sa

lamesa. Tuminin siya ng diretso kay X, matalim na tingin at feeling ko kung ako ang
tinitignan niya ng tingin niyang iyon ay baka napatay na niya ako sa sobrang talas.

Kita sa kanya na may inis siya pero hindi nakikita sa mukha niya. Ang gulo ba?
Basta, sa inaakto niya! Ang galing lang eh, ang galing niya magtago-ang galing niya
umarte.

"Alis na muna ako ah," hindi pa ako nakakatanggap ng pag sang ayon sa sinabi ko ay
agad agad akong lumabas ng library. Baka kasi mag iyakan sila dun or baka...uh
nevermind. Pababa na sana ako ng hagdanan ng may bumunggo sa akin na mukhang
nagmamadali umakyat.

Nagulat ako dahil hindi lang basta basta tao ang nakabunggo ko, si Nate. "Nat-"

"Nate catch!" Humarap ang buong katawan ni Nate sa akin pero hindi siya nakatingin
sa akin-parang tumagos ang tingin niya sa likod ko at nagulat na lang ako ng
biglang may lumipad na bola mula sa likod ko papunta kay Nate. Nasalo naman niya
'yon kaya napatingin ako sa likod dahil muntikan na ako dun!

Nakatinginan ko ang kateam mate ni Nate na mukhang naghagis ng bola mula sa likod
ko kanina. Nanlaki ang mata niya na parang nagulat at nakita niya ako. "Uy, andito
ka pala..."

Bakit ba feeling ko kinabahan 'tong lalakeng 'to?

"Uhm, hi! Bye!" Agad agad siyang tumakbo. Pagkaharap ko naman na dapat ay
kinatatayuan ni Nate,

nawala na lang siya bigla. Teka, si Nate 'yung kanina di ba?

Bakit ganun, parang hindi niya ako nakita?

Hanggang ngayon na nakauwi na ako, hindi ko pa din mawari kung ano nangyari kanina.
Bakit ba parang hindi niya ako pinansin? O hindi niya ako napansin? Hindi ba talaga
niya ako nakita o sinadya niyang hindi ako tignan at pasinin?

Imposible.
Masyado ko lang atang pinoproblema ang isang bagay na hindi naman talaga ata
problema. Tatayo na sana ako para sana kumuha ng pagkain sa kusina nang may kumatok
sa pintuan ng bahay.

Masayang masaya pa akong buksan ang pintuan pero nagulat na lang ako nang makita ko
kung sino ang nasa likod ng pintuan. Hindi ko ineexpect na makikita ko siya dito
ngayon, at bakit? Bakit siya nandito?

"Yo!" Nagbabalik na si Cloud.

Ngumiti siyang pumasok kahit hindi ko pa siya pinapapasok talaga. Agad siyang umupo
sa sofa na kanina ko pa hinihigaan habang ako, nagtataka pa din dahil nandito siya
at paano niya nalaman na dito ako nakatira ngayon?

"Kamusta?" Tumingin tingin pa siya sa paligid. "Nice house/"

"Feel at home tayo ah?" Natatawa kong sabi at medyo lumapit sa kanya. "Paano mo
nalaman na nandito ako?"

Tumingin lang siya sa akin at nag evil grin. "Stalker ako eh."

Hay nako, ang kulit talaga ng lalakeng 'to.

Naupo ako sa

tabi niya at meydo nagkaroon ng total silence between sa aming dalawa. Hindi ako
sure kung dapat ko bang iopen kung anong nangyari sa Baguio o wag na lang. Binuksan
ko na lang 'yung tv at nilipat sa Nickelodeon. Tamang tama naman ang paglipat ko
dahil spongebob squarepants ang palabas.

Wala pa ding nag sasalita ni isa sa amin. Medyo awkward nga kasi sobrang tahimik.
Tanging ang boses lang ni Spongebob at Patrick ang naririnig ko.

"Patrick, I don't think wambo is a real word."

"C'mon, you know. I wambo, you wambo, he, she me wambo. Wambo, wamboing, wambology,
the study of wambo, it's first grade spongebob."

"Patrick, i'm sorry I doubted you."

Natatawa ako sa pinagsasasabi ni Patrick. Wambology?! Hello. The study of wambo?

Ang kulit talaga. Napatingin ako kay Cloud na seryosong seryoso 'yung mukha.
Nakatingin siya sa tv pero nakatulala lang siya.

Nakikita sa mukha niya 'yung problema. Isama pa 'yung dramatic effect na binibigay
ng ilaw na galing sa tv. Nakakatawa pinapanood namin pero para siyang si Art na
walang emosyon sa mukha, pero sa mga mata niya na nakatagilid sa view ko, nafifeel
ko 'yung kalungkutan.

"Ano ba nangyari?" Hindi ko sinasadyang magtanong pero hindi ko na mapigilan.

Napatingin siya sa akin na parang nagulat siya na nagsalita ako, na para bang
natauhan

siya mula sa pagdaydream niya.

"Anong anong nangyari?" Alam kong alam niya kung ano 'yung tinatanong ko pero nag
mamaang maangan pa.

"Si Erin, ano nangyari?" Tumingin siya sa tv pero obvious na hindi siya nanonood

"Manood na lang tayo." Bakit iniiwasan niya 'yung topic? Anong nangyari? Ang tagal
niyang nawala so ibig sabihin matagal din silang nagkasama ni Erin sa Baguio di ba?

Hindi ba?

"Cloud..." Anong nangyayari sa'yo, Cloud?

Nagulat naman ako nang bigla siyang tumingin sa akin na may matalas na tingin.
"Ewan ko, wala na akong pakielam sa babaeng 'yun."
Nagulat ako at hindi ko ineexpect na kay Cloud manggagaling ang mga salitang iyon.
Parang last time lang na nagkita kami, all he want was to see Erin and now? Anong
nangyari at nawalan siya ng pakielam kay Erin?

Ilang araw na ding lumilipas, parang nahihirapan na akong iapproach si Cloud.

Feeling ko, hindi na kami magkakilala. Ang weird talaga o ako lang ang nakakaramdam
ng feeling na ganito?

Nasa SM ako ngayon para bumili ng ribbon para sa project sa school at bago pa man
ako makapasok ng national bookstore, parang may taong pamilyar sa akin ang
nakasalubong ko. Napalingon tuloy ako at tama nga ang hinala ko.

Si Erin. Si Erin ang nakita ko pero, may kasama siyang lalake? Bakit at kailan pa
siya bumalik dito galing Baguio?

Tumakbo ako palapit kay Erin at sa kasama niyang

lalaki na parang tuko kung makahawak kay Erin. Nung nasa harap na nila ako,
tinignan ko silang dalawa. Napatingin sa akin si Erin na parang nagulat na nakita
niya ako.

"I-Ianne." Nakatingin lang ako sa paghawak sa kanya nung lalaking kasama niya.
Nilayo naman ni Erin 'yung sarili niya sa lalakeng 'yun ng kaunti, mukhang nahiya
ata sa akin.

"Erin, long time no see. Sino 'yan?" Sabi ko na parang tinatanong ko na 'bakit
kasama mo 'yan?'

"Uhm... si Jeykkk nga pala. Bave, si Ianne, friend ko." Tinignan ko ng masama 'yung
Jeykkk na 'yun.

"Hi, Jeykkk nga pala." Ngumiti 'yung Jeykkk at iniabot niya 'yung kamay niya na
parang gusto makipag shake hands pero tinignan ko lang yung kamay niya. Bakit ko
naman hahawakan kamay niya? Baka magkagerms ako.

Ngumiti lang 'yung Jeykkk nang mapansin niyang wala akong balak hawakan ang kamay
niya para makipag shake hands. Ipinasok na lang niya 'yung kamay na 'yun sa bulsa
ng pantalon niya.

Hindi ko gusto tabas ng mukha nitong Jeykkk na 'to, nakakairita.

"Ano mo ba 'yan?" Sa pag sabi ko ng 'yan', parang gamit lang 'yung tinutukoy ko.
Ang sama ko, sorry.

"Si Bave? Boyfriend ko." Nakangiting sabi ni Erin. Bakit Erin, anong nangyayari
sa'yo?

"Kelan pa?"

"Last month..." Medyo napayuko si Erin sa sinabi niyang last month. Ano ba talaga
nangyayari? Magtatanong pa sana ako pero bigla niya akong kinut off.

"Sige Ianne, nagmamadali kasi kami, bye bye." Hinatak na niya 'yung Jeykkk niya
palayo sa akin at ewan ko pero nakakaramdaman pa din ako ng inis.

Alam na kaya ni Cloud 'yung tungkol kay Jeykkk? Kaya ba nagkaganun si Cloud? Kaya
ba siya nagalit? Kaya ba siya nawalan ng pakielam kay Erin?

Dahil ba alam na niyang may Jeykkk na si Erin?

---x
Author's Note:
Sige na nga, naawa naman ako kay HumiGad eh. Nasabik daw sa AFGITMOLFM eh! Kaya
eto, kahit hindi pa ako tapos sa pag eedit ng chapters, eto. Nag update na ako.
THANK YOU PO SA MGA SUMUSUBAYBAY PA DIN NG AFGITMOLFM.

Dedicated kay SuperJeykkk kasi siya si 'Bave' ng tineh kong si erindizon. Ohh hi
Jeykkk.

PS: Uy, follow niyo ako sa twitter. Hahaha angkulitkolangforever.

http://twitter.com/ulaaaann (click external link)

=================

Chapter 47: Grasya

Bave? Bave? Baverin ko sila eh.

Nalulungkot ako para kay Cloud. Feeling ko pati ako, pinagtaksilan sa ginawa ni
Erin kahit labas na ako sa issue nila. Ang weird kasi, parang dati lang-tapos
ngayon? Anong nangyari sa babaeng 'yun? Nagayuma or what?

Kung tutuusin naman, lamang ng halos isang daang paligo si Cloud sa Jeykkk na 'yun.

Pero, hindi ko na dapat problemahin iyon dahil hindi ko naman talaga problema 'yon.
Kaya na nila 'yan, malalaki na sila.

Ang kailangan kong pagtuunan ng pansin sa mga panahon ngayon ay ang date namin ni
Nate matapos ng pagiging busy niya sa varsity thingy niya. Ngayon na nga lang ulit
kami nagkatime eh, para bang grabe 'yung time conflict sa amin at hindi na kami
masyadong nagkikita.

Naghihintay lang ako kay Nate na nakapila ngayon sa may counter. Sobrang daming tao
at hindi ko rin alam kung bakit. Naghihintay lang ako nang mapansin ko ang
cellphone niya na nasa tabi ng bag niya.

Hindi naman kami nagtatago sa isa't isa kaya kinuha ko ang cellphone niya.

Pag unlock na pag unlock ko ng cellphone niya, parang nadismaya ako dahil hindi na
niya wallpaper ang picture naming dalawa. Pinagpalit na niya ang picture namin ng
isang green na cute frog.

Tss. Okay lang sige, cute naman 'tong frog eh.

Ibinaba ko na ang phone at nag hintay na lang ulit. After ilang seconds ng pagbaba
ko ng phone sa lamesa, nagvibrate

agad 'to. Napatingin ako kay Nate at wala pa siya sa kalahati ng pila.

Nung titignan ko na sana kung sino 'yung tumawag, 1 missed call na lang ang
nakalagay.

Titignan ko na sana kung sino 'yung nagmisscall pero pag pindot ko ng enter ,
biglang may tumawag kaya naaccept ko agad. Medyo nataranta pa ako pero syempre,
poise pa din.
Nilapit ko 'yung cellphone sa tenga ko at medyo napataas ang kilay ko sa narinig
ko.

"Nate?" Boses ng babae.

Ewan ko pero, nakaramdam ako ng kaba.

"Wala si Nate ngayon, umoorder. Sino 't-"

TOOTs TOOTs TOOTs TOOTs

Hala, binabaan agad ako?

Dahil nacurious naman daw ako kung sino 'yung tumawag ay titignan ko sana ang
received calls kaya lang napunta ako sa inbox. Medyo epal kasi 'tong cellphone niya
eh, wala sa earth.

Hindi ko alam pero nag init agad ang pisngi ko nang makita ko na halos napupuno ng
messages ng nagngangalang "Grace" ang inbox ng cellphone ni Nate. Oo, mas tinalo pa
ako. Viniew ko ang ilang messages pero ang nagcaught talaga ng attention ko ay
ang...

Grace
.,cge..ingts pu,mua..ö

Lalong nag init ang pisngi ko at feeling ko nagtatama na ang dalawang kilau

ko. Anong 'mua' pinagsasasabi nito? Sino ba 'tong Grace na 'to?

Viniew ko agad ang sent items pero mukhang alam ni Nate na makikita ko ang mga
sinesend niya kaya burado lahat. Nagvibrate naman ulit 'yung phone pero hindi na
siya call, message na lang.

Grace
.,cnu sumagot ng kol?

To Grace
Hi, Ianne nga pla. Wala pa si Nate e

Grace
.,ianne?

To Grace
Yea. Kaano-ano ka ni Nate?

Nagvibrate ulit ang cellphone ni Nate. Titignan ko na sana ang reply nung grace na
'yun nang biglang agawin sa akin 'yung cellphone.

Si Nate.

"Bakit mo pinapakielaman cellphone ko?" Parang galit siyang umupo sa upuan sa harap
ko at medyo padabog na nilapag 'yung tray na may pagkain.

"Sino si Grace?" Hindi ako papatalo. Kung galit siya, mukhang magagalit na din ako.

"Wala, barkada ko lang." Lalo akong nagtaka sa parang pag amo ng itsura niya.
Iniayos na niya ang mga pagkain sa lamesa at akala mo eh hindi siya nainis kanina
sa pagtingin ko sa phone niya.

Something is going on.

I mean, barkada tapos may 'mua'? Ang sweet naman nilang magbarkada?

Ilang araw ang nakalipas at medyo nagkakabonding ulit

kami ni Nate sa SM at ngayon ay nasa Mcdo kami. Next next week kasi, lalaban na
sila sa varsity kaya mawawala ata sila ng mga isang linggo. Hindi naman sa wala
akong tiwala sa kanya pero pagpunta niya sa CR, agad kong tinignan ang messages sa
inbox ng cellphone niya.

Ewan, as if wala akong trust pero meron talaga. Ang lakas lang ng kutob ko.

"Nakakatuwang pagtripan 'yang si Grace." Halos mabagsak ko na 'yung cellphone ni

Nate nang marinig ko ang boses niya. Nilapag ko ko naman agad 'yung phone niya sa
lamesa at napatingin sa kanya na nagtataka kunwari pero sobrang lakas ng kabog ng
dibdib ko.

"Bakit?" Lumapit siya sa kinauupuan ko at naupo sa tabi kong upuan.

"Sinabihan ko siya na napapamahal na ako sa kanya, bumibigay naman." Tumawa siya na

akala mo nakakatawa 'yung sinabi niya. Straight face lang ako, anong nakakatawa
dun?

Bakit ba nakakaramdam ako ng inis, sobra?

Kinuha ko naman agad ang phone niya pero hindi siya pumalag. Tinignan ko naman ang
sent items at iisang message lang ang nandun. As if talagang kailangan kong makita
ang text message na iyon.

To Grace
Wag ka nga ganyan, napapamahal na ako sau e

Tinignan ko si Nate pero hindi siya nakatingin sa

akin. Nakakaamoy ako ng guiltyness ah? Viniew ko naman ang messages sa inbox niya
at parang gusto ko na lang sumabog pagkabasa ko ng message.
Grace
.,adk ca,naiinluv na acu sau ee

Gusto ko na ibato 'tong cellphone niya pero binigay ko din sa kanya agad 'yung
cellphone pero medyo padabog kaya muntikan na malaglag. Tinignan ko siya sa mata at
ngumiti lang siya sa akin na para bang wala siyang ginawang kakaiba o ikakasama ng
loob ko.

"Gusto kong makilala si Grace." Blangko kong sinabi.

"Ha? Bakit?" Natataranta niyang sagot. Tinago niya 'yung cellphone niya at tumingin
sa akin na para bang natatakot sa sinabi ko.

"Gusto ko lang, barkada mo siya di ba? Gusto ko makilala lahat ng barkada mo.
Papuntahin mo siya dito. Pakilala mo ako sa kanya." Utos ko.

"Pero-" Napasama ang tingin ko sa kanya at konti na lang ay kukunot na ang noo ko.

"Ngayon na." Mahinahon kong sinabi 'yun pero may tono ng galit at inis. Agad naman
niyang kinuha ang cellphone niya at pinakita sa akin ang itetext niya sa grace na
yun.

To Grace
Punta ka dito, may papakilala ako

Ilang segundo lang ang nakaraan, nagreply agad 'yung Grace.

Wow ah? Hindi busy.

Grace
.,sino?

Napatingin naman sa akin si Nate. "Sabihin mo, papakilala mo akong girlfriend mo."

"Ianne..." tapos ngayon magmamakaawa siya?

"Dalian mo." Utos ko ulit. Nagsimula naman siyang magtipa sa keypad ng cellphone
niya habang nakatingin lang ako. Napataas nga lang ang kilay ko nung bigla niyang
sinend 'yung message.

To Grace
Basta, punta ka na

Napataas ang kilay ko. Anong kalokohan na naman ba 'to?

"Sabihin mo nga sabi eh..." Mahinahon pa din ako pero obvious na inis na inis na
talaga ako.

"Barkada ko nga lang 'to, ano ba Ianne."

"Barkada? Kung barkada eh di pakilala mo ako sa kanya!" Napataas na ng tuluyan ang

tono ng boses ko. Halos napatingin na karamihan ng tao na nakapalibot sa amin
ngayon. Nagvibrate naman ang cellphone niya at tinignan niya ang message.

"Ianne, yung boses mo."

"Wala akong pakielam, pakilala mo ako sa kanya."

"Next time na lang daw, busy siya." Kung pwede lang magpalit ng pwesto dalawang
kilay ko, nagpalit na ngayon 'tong mga 'to.
"Eh di itext mo na ipapakilala mo akong girlfriend mo." Huminahon

na ulit ako.

"Busy nga daw kasi siya."

"O sige, akin na number ni Grace. Makikipag kaibigan lang ako sa kanya." Kinuha ko
ang cellphone ko at nagpunta sa new contacts. Binigay ko sa kanya ang cellphone ko
para ilagay niya ang number ni Grace pero hindi niya hinahawakan cellphone ko,
imbis-nagtext siya ulit.

"Eto na nga, itetext ko na." Nag iinit na talaga ng ulo ko.

"Akin na nga 'yung number." Kukunin ko sana 'yung cellphone niya pero nilayo niya
sa akin. Nagkatinginan kaming dalawa. Masama ang tingin ko sa kanya, matalas-parang
kikitil samantalang siya eh parang naiinis na hindi ko na malaman.

"Wag na!" Napataas na ang tono ng boses niya. At talagang siya pa may ganang
mainis?!

"AKIN NA NGA SABI EH!" Nag iinit na ulo ko, naiirita na ako at bwisit na bwisit na
ako sa nangyayari. Wala na talaga akong pakielam sa paligid namin kahit pagtinginan
nila kami, wala akong pakielam basta naiinis na ako ngayon.

"Bahala ka nga d'yan!" Nagulat na lang ako nang bigla siyang tumayo mula sa
pagkakaupo niya. Umalis siya at iniwan niya ako. Doon ko lang napagtanto na marami
na pala talagang taong nanonood sa nangyayari sa amin.

Nakakahiya.

Lumipas ang ilang araw at papalapit na nang papalapit ang anniversary namin pero
hindi pa din kami in good terms ni Nate. Nakatayo lang ako

sa may third floor habang tumitingin sa field nang bigla kong nakita si Nate na
naglalakad.
Agad agad akong bumaba, nandoon pa din naman siya kaya hinatak ko siya agad para
hindi siya makawala.

"I-Ianne ano ba?"

"Text mo si Grace." Tinignan ko siya sa mata, seryosong seryoso. "Gusto ko siya

makilala."

Nakita kong kumunot ang noo niya kaya nakaramdam na naman ako ng inis. "Ang kulit
mo Ianne..."

Hinawakan ko siya sa collar ng uniform niya at nilapit ang mukha niya sa mukha ko.
Nagsukatan kami ng tingin at matalas kong sinabing, "gusto mo bang mag break
tayo!?"

Hindi ko meant 'yun pero kung ganyan ang inaasal niya, siguro mas maganda kung
itigil na namin tong kalokohan na 'to di ba? Pero sana, hindi siya pumayag...

Tinulak ko siya ng kaunti at nakita kong napakamot siya sa batok niya. Kinuha naman
niya ang cellphone niya sa bulsa niya at nagsimulang magtext.

Nagtext siya kay Grace na pumunta ng school namin at agad naman itong nagreply ng
'bakit?'

"Sabihin mo ipapakilala mo ako." Nababadtrip talaga ako sa Grace na 'to.

Tinext niya na may ipapakilala siya. Agad agad niyang sinend yon ng hindi pa ako
nakakareact.

"Sabihin mo, girlfriend mo ipapakilala mo."

Napakamot ulit siya ng ulo niya. "Ok na 'yan."

"Sabihin mo nga sabi eh/" Nagkatinginan na naman kaming dalawa. Sukatan. Unang
iiwas, talo. Pero napansin ko na lang, napabuntong hininga siya at nagsimulang
magtext habang pinapakita sa akin ang screen ng cellphone niya.

To Grace
Punta ka dito, papakilala ko girlfriend ko

Ilang minutes ang nagdaan, aba. Hindi na nagreply? Samantalang kanina sabik na
sabik magreply ah? Good Grace, alam mo kung saan ka lalagay.

Nagkatinginan naman kami ni Nate. Hinawakan ko siya sa damit niya at nilapit ang
mukha niya sa mukha ko. Same intensity kanina pero ngayon, medyo nabawasan na ang
pagkaasar ko.

"Alam mo problema sa'yo? Nandito na nga ako, hindi ka pa nakuntento. Yan ba

natutunan mo sa mga kavarsity mo?" Hinalikan ko siya sa labi na obviously ay namiss
niya sabay tulak sa kanya kaya napaupo siya sa lupa.

"Kita na lang tayo after class." Agad naman akong umalis at pumasok na sa klase.

Sa panahon ngayon, hindi na uso ang mga mahinang babae. Hindi na uso damsel in
distress at mga naghihintay iligtas ng mga prince charming nila. Sa panahon ngayon,
ang kailangan nating mga babae, maging matapang, hindi ba?

---x
Author's Note:
Dedicated to 'justoon' dahil sa pagcomment at paglike niya ng chapters ng
afgitmolfm. Masyado kasi akong appreciative kaya natutuwa ako sa mga taong
nakakaappreciate ng afgitmolfm. Thank you justoonnn~ *hugs

=================

Chapter 48: See You Soon

Sa panahon ngayon kailangan na maging matapang? Eh bakit sa mga oras na ito, mahina
na naman ako?
Bakit kasi ngayon pa?

Bakit ngayon pa aalis si Cloud ng Pilipinas?

Lahat kami nagulat sa biglaang desisyon niya na bumalik sa Japan. Hindi din niya
sinasabi kung kailan siya babalik, surprise daw. To think na iiwan niya ang dalawa
niyang kapatid dito sa Pinas?

Alam ko naman eh, si Erin.

Naiiyak na naman ako. Bakit ba 'tong magpinsan na 'to, lagi akong pinapaiyak sa
airport.

"Oh, ayan ka na naman eh, ang iyakin mo." Nakangiti lang siya habang ako naman,
umiiyak na naman. Actually, pigil na nga 'tong pag iyak ko eh. Nakakainis lang kasi
na nasanay na ako sa presensya niya kahit nitong mga nakaraang linggo eh medyo
malayo siya sa amin.

"Kasi naman eh, iiwan mo na kami." Kinukusot ko ang mga mata ko dahil nanlalabo na
talaga ito sa mga luha na kusang lumalabas sa mga mata ko.

"Babalik naman ako." Nakangiti pa rin niyang sinabi sa akin. Ang pogi talaga nitong
anime figure na 'to, kung hindi ko lang boypren si Nate eh-este kay Nate lang ako
forever.

Tumatahan na ako ng kaunti kahit na nahihirapan ako dahil sino naman kayang kasama
ko pauwi? Wala si Nate ngayon, hindi daw niya kayang makitang paalis na ang pinsan
niya.

Tignan mo, ako nga itong babae ako pa ata mas matatag eh.

"Tahan na..." Pinatong niya ang kamay niya sa ulo ko at pinat ito na para akong
bata. Huminga na lang ako ng malalim at bigla ko na lang naisip na parang may
kulang sa airport scene.
Napalinga ako kung saan saan at feeling ko talaga may kulang.

Nasaan si Humi?

Actually, natutuwa ako sa batang 'yon. Ang cute kasi niya eh, basta. May something
sa babaeng 'yun na parang ang sarap niya yakapin, gawing keychain at iuwi sa bahay.
Nakakatuwa pa 'yung palagi niyang sinisigaw na "i love you papa *insert name here*"
kapag nakikita si Nate pati si Cloud, ewan ko bakit pati kay Art ganun siya.

Hindi din kasi niya alam na paalis na si Cloud, baka nalulung-

"FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO
CHENES PLEASE PROCEED TO CHORVA. Thank you"

Napatingin ako kay Cloud na nagbuntong hininga. Hinawakan niya ako sa ulo at
ngumiti siya sa akin. "So paano, babye na?"

"Anong babye ka d'yan?" Tumulo na naman ang mga luha sa mata ko. Nagulat na lang
ako ng bigla niya akong niyakap ng mahigpit.

"Ianne naman, nahihirapan akong umalis eh." Nakakarinig na ako ng pag garalgal ng
boses niya. Ang hina din pala nitong anime figure na 'to, iyakin din eh.

"Ayoko ng good bye... kaya see you soon, Cloud." Niyakap ko siya ng mahigpit at
ganun din naman siya sa akin.

"Promise mo sa akin," kumawala na siya sa pagkakayakap naming dalawa. Hinawakan

niya ako sa magkabilang balikat ko at nagtitigan kami sa mata. Kita naman sa mga
mata niya na naiiyak na siya, pinipigilan lang niya. "Bukas na ang huling pag iyak
mo ah? Ayokong nasasaktan ka."

Humihikbi pa ako nung sinabi niya 'yon. Bakit naman ako iiyak? Anong meron bukas?
Tears of joy dahil anniversary namin ni Nate? Ganun?
"Ano-"

"FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO
CHENES PLEASE PROCEED TO CHORVA. Thank you"

Hay nako, bakit ba ang epal ng speaker na 'yan?

"See you soon Ianne." Nilapit niya ang sarili niya sa akin at kiniss niya ako sa
noo. Nakangiti na siya pero naiiyak pa din siya, nagwave na siya at nagsimula nang
maglakad papasok dun sa kung ano man tawag dun.

Bakit ba ang lungkot ko?

"Ianne!" Nagulat na lang ako ng biglang may humawak sa balikat ko mula sa likod.
Paglingon ko, bigla na lang may yumakap sa akin.

"ERIN!" Napasigaw na lang ako agad. Hindi ko malaman kung maiiyak ba siya o
natutuwa siya. Hindi ko din malaman kung matutuwa ba ako o maiiyak dahil late na
siya.

"Bakit ngayon ka lang?! Kakaalis lang ni Cloud!" Humiwalay na kami sa pagyakap

namin sa isa't isa. Nakangiti niyang inilabas ang kung ano man sa bulsa nya at
nagulat ako sa nakita ko.

"Passport?!" Tumango tango lang siya habang nakangiti. "OMG." Ewan ko pero ang saya
ko ngayon, parang biglang tumalon 'yung puso ko sa sobrang saya sa nakita ko.

"Kung nasundan niya ako sa Baguio, hindi malayong masundan ko siya sa Japan."
Nakangiti pa din niyang sabi.

"Pero... Paano na si Jeykkk?" Naweirduhan naman ako sa bigla niyang pagtawa as if

may nakakatawa talaga sa tinanong ko.

"Si Jeykkk ay pinsan ko. Ginawa ko lang siyang props para para pagselosin si Cloud.
Atleast ngayon alam ko na ako na talaga ang mahal niya di ba?" Eh, wait. Kinikilig
ako.
"Ang galing mo!" Niyakap naman niya ako ulit ng sobrang higpit pagkatapos kong
masisisigaw na ang galing niya.

"Thanks. Mamimiss kita ng sobra, promise." Magkayakap lang kaming dalawa at naiiyak
na din ako pero bigla kaming napatigil sa pagdadrama namin nang biglang may
kumalabit kay Erin.

"Ate, ate!" Napatingin kami sa batang kumalabit kay Erin. Humiwalay na kami sa
yakap ng isa't isa. Sino naman kaya 'tong batang 'to?

"Tinatawag

po kayo nung lalake dun, ang tagal niyo daw." May tinuro 'yung bata at laking gulat
ko ng si Cloud ang nakita ko na nakangiti at nakatayo sa isang banda.

"Hinihintay ka niya! Hindi na pala kailangan maghanap!" Nagbeso muna kami ni Erin
bago siya pumunta sa kinatatayuan ni Cloud.

They both waved at me saka lang umalis na talaga. Nakakainis lang dahil
magkaholding hands pa sila. Eh di sila na nga ang sweet. Haaayyy, sa happy ending
din naman pala tuloy ng story nila. Pasikot sikot pa eh.

"Huhuhuhu!" Napatigil ako sa bigla kong narinig na pag iyak. Ewan ko nga kung iyak
'yun eh, parang sinasabi lang niya 'yung "huhuhuhu" talaga.

Tumingin ako kung saan saan nang may mapansin akong babae na nakaupo sa sahig na
parang fetus. Nakayuko siya at parang umiiyak na hindi ko malaman.

"Huhuhuhuhu!" Papansinin ko ba siya o hindi? Uhm, wag na lang kaya. Papalakad na

ako para lagpasan siya ng biglang...

"AH!" Napatingin ang mga tao sa pagsigaw ko ng sobrang lakas dahil bigla ba naman
akong hinawakan nung babae sa binti!

"Ate.... Huhuhuhu!" Nakatingin lang ako sa babae na nakaupo at nakayuko pa din.

Bakit ba feeling ko nasa horror category ulit ang story ko?! "Huhuhuhuhu!"
Naenlighten naman ang puso ko nung iniangat niya ang ulo niya para tignan ako dahil
hindi pala multo ang babaeng ito, si Humi lang pala. Ngayon, kumpleto na ang
airport scene. Ngumangawa

siya at grabe lang 'yung make up niya dahil wasak na ito sa pag iyak niya.

"Pinagtaksilan niya ako! Huhuhuhu!" Napaluhod ako para magkasing height na kami.

"Sino?" Pinat ko siya sa ulo niya para patahanin siya.

"Pinagtaksilan ako ni Papa Cloud!"

Toinks. Makaalis na nga dito, hindi na ata titino 'tong batang to eh.

Alam ko ang sama ko sa pag iwan ko kay Humi doon na ngumangawa dahil iniwan siya ni
papa Cloud niya at pinagtaksilan pa daw siya pero dumating naman agad 'yung parang
artistang si Xander at 'yung babaeng parang boss ata nila na sa pagkakaalam ko ang
pangalan ay Rayne.. ay wait. Noleen ata. Hindi ako sure.

Hindi naman sa excited ako ah? Pero natulog na agad ako para pag gising ko
kinabukasan, anniversary na namin.

Promise talaga, hindi ako excited.

Pumunta na muna ako sa section ni Nate para batiin siya ng happy anniversary pero
hindi ko siya makita. Hmm, baka late lang? Sige pagbigyan. Nagsimula na ang klase
at ewan ko pero ang excited ko talaga ngayon. Feeling ko masaya ang mangyayari sa
araw na 'to. Lagi nga akong nagsiCR para sumilip sa section nila Nate eh.

Pero, ewan ko ah, bakit wala siya?

"Absent na ata siya." Sagot ng isa niyang kaklase na tinanong ko kung nasaan si
Nate. Inagos bigla ang lahat ng

saya na naramdaman ko kaninang umaga. Bakit ngayon pa? Bakit nayong araw pa natin?
Ano bang ginagawa mo Nate?
Ano ba 'to? Lokohan?

Pumasok ako ng classroom na yamot na yamot. Uupo na sana ako ng bigla akong
nagkaidea. Tanong ko kaya sa mga kabanda niya? Naglibot ako sa buong campus para
lang magtanong sa mga kabanda ni Nate pero isa lang ang sinabi nila...

"Ilang weeks na nga naming hindi nakakasama sa practice 'yun eh."

Pero, may hope pa! Hinanap ko ang mga kavarsity niya pero wala sila. Imposible
namang wala pa sila dito kasi si Art kakauwi lang tska tapos na din 'yung
competition. Baka gumawa sila ng sariling holiday?

Hay, ano ba 'yan.

Mangiyak ngiyak akong bumalik ng classroom namin. Pero wait, sino bang pinag
uusapan dito?

Si Nate di ba?

Nabuhayan ulit ako ng loob, malamang lamang may iniisip ng kakaibang surpresa 'yon.
May iniisip na magandang anniversary gift para sa akin. Siguro nagpagawa pa ng life
size na picture naming dalawa. T-shirt na punong puno ng pictures namin or better
yet-role playing ng sarili naming love story!

Kinikilig naman ako habang iniisip kung ano nga ba ang surpresa niya. Baka kaya
wala siya dito sa school ay dahil bonggacious ang gagawin niya. Nexcite naman ako.

Dumating ang lunch. Gustong gusto ko ng makalabas ng campus, baka pagtapak ko sa

labas ng gate, biglang may mag fireworks. Kinikilig naman ako sa mga iniisip ko.
Baka kaya wala mga kavarsity niya kasi kinokontsaba

niya. Siguro may mga placards, 'yung para bang sa ibang stories na bonggacious
'yung ginagawa ng mga lalake.

Pumunta ako ng locker area para isauli ang mga libro at notebook ko sa iba kong
subject at kunin ang mga gagamitin ko para sa next class. Pag bukas ko naman ng
locker ko, napangiti na lang ako sa nakita kong nakadikit na isang maliit na papel
sa may pintuan ng locker ko.
DATING CLASSROOM, 7:18pm

Sabi na eh.

Mabilis na mabagal ang oras ko ngayon. Kung saan saan na ako pumunta para lang
hintayin ang 7pm. Wala na akong nakikitang estudyante na naglalakad lakad dito sa
field, ako na lang ata pero marami namang umaaligid na mga personnels.

Tumingin ako sa orasan, 7:17pm.

Hinawakan ko ang doorknob ng pintuan ng dati naming classroom at napahinga ng

malalim.

Nagbalik lahat ng memories sa akin. Itong classroom na 'to ang nakasaksi ng

karamihan ng memories namin ni Nate. Itong classroom na 'to ang pinaka memorable
para sa aming dalawa. Ang classroom na 'to ang pinaka mamahal kong room.

Dahil dito sa classroom na 'to, nagkaroon ng Ianne at Nate.

Pinihit ko na ang doorknob at binuksan ang pintuan. Sobrang dilim ng paligid pero
pumasok pa din ako sa loob. Napansin ko naman ang katangi-tanging silhouette ng
isang lalake na nakaupo sa teacher's chair sa may black board.

Napangiti na lang ako sa nakita ko.

Si Nate.

---x
Author''s Note:
ANNIVERSARY NA NILAAA~ Nasa kalahati na po tayo ng kwento mga kababayan! Yesh yesh,
kalahati pa lang to. Ang haba eh no? Kaasar. Hahaha. Sa mga nagtatanong nasaan si
Art, nasa puso ko po :">

THANK YOU SA MGA TAONG WALANG SAWANG NAGKOCOMMENT AT NAGBABASA! Mabuhay kayo! :D

Dedicated to Mikage Kristelle Domina Mnemosyne Ichihara-Glassred ♥ (wow, kakahingal

na pangalan.. hahaha) dahil binabasa daw niya ang afgitmolfm dahil kay Cloud. Nag
tweet pa siya na suportado siya sa afg as long as nandun si Cloud. Uhm, umalis na
siya eh? Pwede mo nang hindi basahin! Hahahahaha chos but thank you ah? :)

=================

Chapter 49: Happy Anniversary... (?)

"Happy Anniversary!"

Masigla kong bati sa kanya. There's something sa presence niya na sobrang nagpasaya
talaga sa akin. Lumapit ako sa kanya at tumayo naman siya sa pagkakaupo niya,
niyakap ko naman siya ng mahigpit at kiniss sa lips.

"I love you." Mahina kong bulong sa may tenga niya. Nakita ko naman ang pagngiti
niya kahit na madilim sa paligid, pero 'yung ngiti niya-hindi tulad ng dati, may
something na kakaiba, something sa mga mata niya. Hindi ko magets kung masaya ba
siya o malungkot.

Umupo kami sa pinaka malapit na upuan sa may teacher's table. Hinawakan niya 'yung
kamay ko habang nakatingin lang ako sa kamay namin na magkahawak. Ang tahimik ng
paligid. Tanging ang pagtibok ng puso ko lang ang naririnig ko. Walang nagsasalita
sa aming dalawa, wala nga akong masabi ngayon eh. Ang weird kasi ng feeling.

Huminga ng malalim si Nate.

"Lakad tayo." Nakatingin lang ako sa kanya habang hinila niya ako patayo hanggang
sa naglakad kami palabas ng school.

Hindi siya nakauniform. Simpleng polo shirt na shades of green lang suot niya,
medyo skinny jeans na black at nakarubber shoes. Nakakatuwa tignan kasi kahit na
simple lang itsura niya, obvious na naghanda. Nagpabango pa! Ang gwapo talaga ni
Nate.

Hinawakan niya 'yung kamay ko habang naglalakad kami. Napansin ko na suot suot niya
'yung singsing na binili niya nung bago pa lang kaming couples. Bumalik tuloy 'yung
mga masasayang alaala

na kasama ko siya. Kinikilig tuloy ako!

Habang naglalakad, napansin ko na parang may iniisip siyang malalim kaya para
mawala 'yon, gusto kong maaliw siya. Anniversary namin, ganyan ang iniisip niya?
Nako. Hindi ako makakapagayag. Kaya naman nung may nakita akong nagtitinda ng kwek
kwek na favorite street food namin, inaya ko agad siya.

"Tara Nate, kain tayo ng kwek kwek!" Bumili si Nate ng 2o pieces, tig sampo kami.
Sabi sa inyo favorite namin 'to eh. Nilagyan niya ng sobrang daming sauce na
matamis 'yung bowl namin at tawa nga ako ng tawa sa sinabi nung nagtitinda.

"Nahiya pa kayo, iuwi niyo na kaya 'yung sauce?" Parang adik lang eh no.

Ang kulit namin kumain, parang wala na kaming ibang nakikita kundi kami lang.
Nagsusubuan kami ng kwek kwek at nagkukulitan pa. Nakakatuwa talaga 'yung feeling
na pwedeng mag goof around kasama ang isang tao na napaka importante sa'yo. Nung
natapos kaming kumain dahil uuwi na daw si manong nagtitinda, naglakad na ulit kami
kahit wala naman kaming patutunguhan.

Habang naglalakad, may natatanaw akong taong nakaupo sa isang upuan na may katapat
na mahabang lamesa na may tela. Grabe 'yung ilaw na nakapatong sa lamesa niya,
sobrang liwanag.

Habang papalapit na kami, unti-unti kong naaninag na matandang babae na parang

muslim na tagong tago ang mukha ang nakaupo. Nakatingin lang siya sa akin habang
ako, hindi ko alam kung titingin ba ako

sa kanya o hindi. May bolang kristal at mga baraha din na nakapatong sa lamesa
niya.

Hindi ko alam kung bakit napahinto ako sa paglalakad nang napansin kong napangiti
siya mula sa manipis na tela na nakabalot sa mukha niya.

"Gusto mo bang malaman ang iyong kapalaran?" Naupo ako sa upuan na nasa harap niya
na ikinagulat naman ni Nate. Pero ewan ko, parang may tumulak lang sa katawan ko na
maupo at makinig.

Nakakakilabot pa nang magsalita siya, ang lakas ng ihip ng hangin at medyo malamig
na din. Siguro mga 9 na din kasi ng gabi.

"Akin na ang 'yong palad." Kahit natatakot ako, hinayaan kong hawakan niya 'yung
kamay ko. Tinignan niya 'yung palad ko at hinaplos pa ito, may kung ano siyang
tinitignan sa palad ko na hindi ko magets.

"Maganda ang magiging buhay mo paglaki mo pero iha." Tumingin siya sa mga mata ko
kaya bigla na lang nagsitaasan ulit ang mga balahibo ko sa katawan. "Marami kang
pagdadaanang pagsubok ngayong taon na 'to. Mag ingat ka sa mga taong mamahalin at
pagkakatiwalaan mo. May darating, may mawawala. Masyadong maraming emosyon ngayong
taon, mag ingat ka." Bakit ba parang natatakot ako sa mga sinsasabi niya kahit wala
namang nakakatakot?

"Pili ka." Nilatag niya ang baraha niya sa lamesa na nakatalikod. Pinapili niya ako
ng tatlong baraha. Nung nakapili na ako, tinabi niya 'yung deck of cards na hindi

ko pinili. Nilapag naman niya ang tatlong baraha na pinili ko sa lamesa at binuksan
ang isa. Hindi ko magets 'yung drawing pero parang coins ang nandun sa pinaka
drawing.

"Ang buhay mo ay isang sugal, ginto ang kapalit para sa ikasasaya." Binuksan niya
'yung pangalawa. May dalawang lalaki na magkabaliktaran na nakatingin sa isa't isa.

"Paglaho ng isa ang tanging paraan para mawala ang problema/" Binuksan niya naman
ang huli. Ito na ata ang pinaka klaro sa lahat, isang puso ang nakadrawing sa
baraha niya.

"Pag ibig ang dahilan ng lahat. Magkakagulo at aayos ang buhay mo dahil sa iyong
pagmamahal. Mag ingat ka sa iyong mga desisyon iha. Kailangan mong isipin ang lahat
ng bagay. Ang kahulugan ng iyong pagmamahal ay mag iiba dahil sa desisyon na
pipiliin." Kinakabahan na ako, ewan ko kung bakit.

Napansin ko namang tumingin siya kay Nate at ngumiti na naman.

"Ikaw, hindi ka ba interesado sa kapalaran mo?" Napatingin din ako kay Nate na
parang natatakot na din sa mga sinasabi ng matanda. Nakatayo lang siya sa may gilid
ko. Napansin kong uneasy na siya sa mga nangyayari.

"Hindi, hindi ko kailangan 'yan dahil alam ko kapalaran ko." Agad agad naman akong
hinila ni Nate patayo. Nagulat na lang ako nang biglang nagsalita 'yung matanda.
"Hindi lahat ng bagay tinatakasan. Tumakbo ka man nang tumakbo, magtago ka man nang
magtago, mahuhuli ka pa rin. Huwag mong lokohin ang sarili mo at ng taong
nagmamahal sa'yo. Huwag mong ituloy ang binabalak mo dahil masasaktan mo lang siya.
Hindi mo kailangan itago sa lahat ang iyong kahinaan, tutulungan ka niya. Iibahin
mo ang kapalaran niyo kung gagawin mo man ang iyong binabalak ngayon. Iibahin mo
ang daloy ng buhay niyo, guguluhin mo ang maayos, sisirain mo ang buo. Iibahin mo
ang pananaw niya...ang kahulugan na binigay mo ay mawawala dahil sa gagawin mo."
Anong pinagsasasabi ng manghuhula?

"Tara na Ianne!" Hinahatak na ako palayo ni Nate pero napatigil ako sa pagsigaw ng
matanda.

"Nathaniel!" Titingin na sana ako sa matanda dahil sa pagtawag niya ng totong

pangalan ni Nate pero pinigilan ako ni Nate at mabilis niya akong hinila.

"Wag kang makinig sa kanya..." Bulong ni Nate.

"YANG BINABALAK MO, SA TINGIN MO BA MAKAKABUTI 'YAN? LALO NA SA KANYA? SA'YO? SA

INYO?!" Hila hila pa din ako ni Nate pero lumingon ako sa matanda na nakatingin sa
aming dalawa. Kinikilabutan na naman ako, anong ibig sabihin ng matandang 'yon?

Walang nagsalita sa amin pagkatapos ng pangyayaring 'yon. Tumingin lang ako sa

kanya na parang takot na takot at pinagpapawisan. Tahimik lang kami hanggang sa
narating na namin ang tapat

ng pintuan ng bahay ni Art na tinitirahan ko.

"Ianne..." Magkatinginan lang kami. Nagtititigan lang kami na para bang ito na
huling pagtitinginan namin. Ngumiti siya kaya napangiti din ako. Hindi ko alam pero
ang uneasy ng feeling ko.

"Tandaan mo..." Niyakap naman niya ako ng mahigpit, mahigpit na mahigpit na parang
ito na ang last na yayakapin niya ako. Niyakap ko na lang din siya, it feels so
uneasy pero I feel so comfortable.

"Mahal... na mahal kita." Niyakap niya ulit ako ng mahigpit at parang may kung
anong ginawa bago niya tuluyan kumawala sa yakap namin.
"Nate?"

Napansin ko naman na parang nangingintab ang mga mata niya at medyo namumula ito.
Anong nangyari? Bakit nagkakaganyan siya? Tumingin lang siya sa akin at hinalikan
ako sa noo saka naglakad palayo pero bago pa man siya makalayo talaga ng tuluyan.

Yumuko na muna siya at tumingin sa akin. Hindi siya nakangiti, seryosong seryoso
ang tingin niya sa akin. Seryosong seryoso to the point na parang hindi ko na siya
makilala pa.

"Break na tayo Ianne."

Akala ko kaming dalawa na ang pinaka masayang tao sa buong mundo ngayong araw. At
alam mong nakakatawa? Nakakamatay talaga ang maling akala.

STOP!!!!

The part 1 of the AFGITMOLFM book ends here.

"Ate bakit ganun, naguguluhan ako sa story. Binasa ko sa book ung part 1 tapos
tinuloy ko sa wattpad."

Yan ang sabi sa akin ng isang reader. Ilang beses kong sinabi na HUWAG basahin ang
wattpad ver kapag inuna mo ang book ver. Makulit, eh.

So. . .sigurado ka bang itutuloy mo ang part 2 dito sa wattpad? Kung ayaw mong
maguluhan, I suggest you read the book version both part 1 and 2 or read the whole
wattpad version. Kung keri lang sa'yo maguluhan nang bonggang bongga (kasi binasa
mo ung book tapos nabitin ka), then continue reading. Thank you.

---x
Author's Note:
Dedicated to ParakayD o mas kilala bilang mamaMich dati! Hello! Para sa'yo to dahil
sa mga comments at likes na natanggap ng afg mula sa'yo. Thank you at sana huwag ka
na aalis. Maraming makakamiss sa'yo :)

=================

Chapter 50: Home Made Care

STOP!!!!

AFGITMOLFM book's part 2 starts here. (Pero sobrang layo ng first chapter ng part 2
dito sa mababasa mo sa wattpad) Maraming pagbabago ang naganap sa part 2. MAS
maraming scenes. Mas heartbreaking. Mas siksik. Mas kilig. Sigurado ka bang
itutuloy mo ang part 2 dito sa wattpad?

It will ruin the book (lalo na kung book ang una mong nabasa) dahil may mga scenes
na connected sa part 1 ng book na wala dito sa wattpad. If you're a reader na mas
gusto ang 'quality' read, then DON'T READ THIS. Sa libro na lang mismo.

If you just want to know the story (or meaning!) without thinking if it will ruin
the story for you or not, then continue reading. Thank you.

~~~

Akala ko panaginip lang ang lahat, akala ko lang pala.

Ngayon lang ako nainis dahil sa gumising pa ako. Bakit kailangan ko pang magising?
Bakit? Ang bigat ng feeling ko, parang may hindi tama eh. Dapat... dapat nakatulog
na lang ako. Habang buhay.

Naghihintay akong magtext o tumawag siya sa akin. Naghihintay akong may kumatok sa
pintuan at madadatnan ko siyang may hawak na bulaklak at sabihing "Yari ka!" at
sasabihin niya kung gaano niya ako kamahal.

Pero ilang oras na ba ang lumipas? Bakit wala pa din siya hanggang ngayon?

Gusto kong tumayo at magready na para sa school pero gusto kong mahiga na lang
muna. Tumingin sa cellphone ko at maghintay. Tumingin sa kawalan... at maghintay.

May narinig akong nagbukas ng pintuan sa may labas, siguro si Art na 'yon.
Nakatingin pa din ako sa kisame, naghihintay.

Narinig kong bumukas ang pintuan ng kwarto ko at unti-unti akong tumingin sa taong
nagbukas ng pintuan.

Nakatingin lang siya, nakatingin lang ako. Nagtitigan lang kami ng halos ilang
segundo saka niya sinara ulit ang pintuan.

Binalik ko ang tingin ko sa kisame at naghintay muli pero medyo nawawala ako sa
concentration dahil sa ingay na naririnig ko sa labas ng kwarto ko. Ganyan ba
kaingay si Art kapag papasok sa school? Buti na lang pala nauuna ako sa kanya.
Lumipas ang ilang oras at natigil na ang ingay sa labas. Napatingin ako sa orasan,
2pm na. Napabuntong hininga ako at tumayo mula sa pagkakahiga. Nakaramdam kasi ako
ng gutom.

Naglakad ako papuntang kusina para makapagluto ng kakainin ko pero laking gulat ko
ng may nakahanda sa lamesa at may papel pa na nakakabit sa may ref. Hindi ko nga
alam kung matatawa ba ako o matatouch paano ba naman 'yung papel galing sa notebook
na pinilas lang 'yung page.

Hindi pa maayos pagkakapilas ah? Pero kahit na nakakatawa 'yung itsura nung papel,
napangiti pa din ako sa message:

Home made soup, para sa mga taong may sakit...sa puso.

Ano kayang nakain ni Art at bigla siyang nag ganito?

Napatingin naman ako sa basurahan at natawa na ako ng tuluyan sa nakita ko. Home
made soup pala ah? Bakit kaya may balat ng oriental nido soup dito. Ankyut ni Art.

Sinimulan ko ng kainin 'yung soup na home made daw. Pero tama nga naman, sa bahay
niya ginawa 'yung paghalo at pag

init ng soup. Oo nga, tama. Home made soup nga.

Matapos kong maubos 'yung soup, gumaan naman kahit papaano ang pakiramdam ko. Pero
ewan ko, feeling ko hindi si Art kasama ko sa bahay, ang sweet kasi eh! Parang
si... siya.

Ugh.

Napagdesisyunan kong pumunta na lang sa SM para makapagpalamig. On going ang klase

ngayon kaya sigurado akong wala akong makikitang kahit na sinong pamilyar sa mall.
Kailangan kong magpakasaya kahit papaano.

Habang naglalakad at nagtitingin tingin sa mga boutiques, may nabunggo akong batang
tumatakbo na kasunod ay parang ate niya.

"Baby, ano ka ba!" Kinuha niya 'yung kapatid niya at tumingin sa akin. "Uy sorry
ah?" Nginitian ko naman siya para ipakitang okay lang.

Ewan ko pero napatingin ako sa bata at bumalik dun sa ate. Sa bata then sa ate.
Bakit ganun, namamalikmata ba ako o masyado lang silang magkamukhang dalawa?
Magkapatid ba talaga sila o... magnanay?

"Grace." Lumakas bigla ang kabog ng dibdib ko sa narinig kong boses. Grace?
Napatingin ako sa babae na buhat buhat na ngayon ang baby na tumingin sa may likod
ko. Ayoko man tignan pero unti unti akong lumingon sa likod ko at...

at...

Nakita ko siya.

"Anong nangyari?" Pero nilagpasan niya ako at lumapit dun sa mag ate o magnanay.

"Nabangga kasi siya ni baby, ang kulit eh." Anong, anong nangyayari? Siya ba? Siya
si Grace? Yung baby...

'Yung baby?

A-anong nangyayari?

"N-na-"

"Ianne..." Napalingon ako sa likod ko at nagulat ako nang makita ko si Art na

papalapit sa akin. "Kanina pa kita hinahanap, tara na."

Hinawakan ako ni Art sa kamay at hinila ako palayo sa kinatatayuan ko. Lumingon ako
sa kanila at nakita kong nakatingin siya sa amin pero iniwas niya ang tingin niya.
Anong... anong nangyayari? Pero bakit, bakit gustong gusto ko umiyak pero walang
lumalabas na luha?

"Art..." Humawak ako sa braso niya para patigilin siya sa paglalakad. Mukhang
galing siya sa school dahil nakauniform pa siya at medyo basa ng pawis, siguro
tumakbo pa siya papunta dito.

"Anong... anong nangyari?" Agad naman niya akong niyakap. Gusto ko na iiyak 'tong
lahat ng 'to pero bakit ba walang tumutulong luha? Bakit ba... bakit ba sakit lang
ang nararamdaman ko?

Sabihin niyo nga sa akin? Panaginip lang 'tong lahat di ba? HINDI BA?

Lutang akong nakauwi. Natulog lang ako buong araw dahil hindi ko kakayanin kung
gumalaw pa ako. Pumasok ako ng school kinabukasan para sa isang bagay, ang alisin
na siya sa sistema ko.

To HIM
Kita tayo locker area, lunch time. Pumunta ka,

please.

Pagpasok ko ng room, halos nakatingin karamihan ng mga kaklase ko sa akin-may ibang

nagtataka ang itsura at may ibang malungkot ang mukha. Nakita ko naman si Art na as
usual, natutulog sa may arm chair niya.

Ilang minuto ang nakaraan, nagsimula na agad ang klase.

Napaka bilis ng oras nung mga panahong 'yon at lunch time na agad. May mga lalapit
sanang kaklase ko sa akin pero nagmadali akong pumunta sa locker area para magkita
na kami. Nanatili lang ako doon at naghintay pero malapit na ang time, wala pa ring
dumadating.

Ano ba tong ginawa mo sa akin?

Pagkabalik ko sa classroom hall, nagsisimula na ang mga klase pero pumunta ako sa
classroom nila para ipatawag siya. Naghintay lang ako sa labas at parang sasabog na
ang puso ko nang makita kong lumabas na siya, with a bored look on his face.

"A-akin na kamay mo." Nanginginig 'yung boses ko, kinakabahan. Nakakainis lang na
ganito ang inaakto ko sa harap niya. Hindi rin ako makatingin ng diretso sa mga
mata niya... nasasaktan ako.

"Bakit?"

"M-ay bibigay ako."

"'Yung?" Tinanggal ko 'yung singsing na binigay niya sa akin at kinuha ko ang kamay
niya.

"Ito." Nilagay ko sa kamay niya 'yung singsing. Sinara ko agad 'yung kamay niya at
tinulak siya palayo sa akin. Yumuko na lang ako at hindi na tumingin pa sa

kanya. Nagmadali akong pumasok sa loob ng classroom namin na para na akong

mahihimatay sa sobrang panghihina.

Nung pagkabalik ko sa kanya nung singsing, parang sobrang labag sa puso ko. Parang
nung binigay ko 'yung singsing, nawala na talaga pag asa na magiging kami pa ulit.
Ang bigat sa feeling pero... kailangan.

Dumating ang uwian at nagmamadali na ako para umuwi. Nasa may labas na ako ng
campus ng biglang may tumawag ng pangalan ko. Paglingon ko, kinabahan na naman ako.
Nakita ko siyang nakatayo sa harap ko at nakatingin sa akin habang hawak hawak niya
'yung singsing na binigay ko sa kanya kanina.

Wala pang ilang segundo, bigla niyang tinapon sa harap ko 'yung singsing.

"Hindi ko kailangan 'yan kaya huwag na huwag mo nang ibalik sa akin 'yan. Naiirita
ako, naaalala kita d'yan." Napahinto ako sa narinig ko habang siya ay tumalikod na
sa akin at nagsimula nang maglakad palayo.

Paano niya nagagawa 'to sa akin?

Napatingin ako sa singsing na nadumihan na ng putik. Napaisip ako, kukunin ko ba o
hahayaan ko na lang? Kung kukunin ko yung singsing, ibig sabihin nito ay mahal ko
pa siya pero kung hinayaan ko na lang, hindi ko siya mahal.

Pero ang sagot, isang malaking oo. Mahal ko siya.

Kukunin ko na sana 'yung singsing nang biglang may batang kumuha nito at tumakbo
palayo. Nagulat ako sa nangyari

pero tumakbo din ako para habulin 'yung bata.

"Hoy bata! Akin 'yan!" Napapagod na ako sa paghahabol pero bakit pilit ko pang
hinahabol? Singsing lang naman 'yun eh. Bigay lang naman niya 'yun...dati...nung
mahal pa niya ako.

TOINK

Ang bilis ng buong pangyayari, basta ang alam ko lang ay nahablot ko 'yung bata
pero natalisod ako kaya parehas kaming tumumba. Hindi nagpatinag 'yung bata kaya
tumakbo na siya ulit at naiwan akong sugatan dito.

Ang sakit. Ang sakit sakit.

Wala pang ilang minuto, hindi ko na napigilan ang pag iyak. Umiiyak ako dahil sa
sakit ng mga sugat ko. Umiiyak ako dahil sa sobrang pagod. Umiiyak ako kasi umaasa
pa din ako. Umiiyak ako dahil wala na sa akin 'yung singsing. Umiiyak ako kasi
hindi ko na alam ang gagawin ko.

Iyak lang ako nang iyak habang nakaupo sa lupa kahit na ang dumi dumi at ang daming
taong naglalakad. Ang gusto ko na lang, tapakan nila ako at mamatay na agad ako.
Bakit ba nangyayari sa akin 'to? Ayoko na, nakakatamad na mabuhay.

"Oh."

Napatingin ako sa kamay na tumambad sa harap ko na hawak hawak 'yung singsing na

kanina ay kinuha nung bata. Iniangat ko ang tingin ko at nakita ko siya, handa
akong alalayan.

"Ito kailangan mo di ba? Nakuha ko na kaya tahan na..." Kinuha ko 'yung singsing sa
kamay niya. Tinulungan naman niya akong makatayo pero nahirapan ako ng kaunti dahil
sa mga sugat na natamo ko kanina.

"Tignan mo, may sugat ka na nga sa puso, pati sa katawan mo meron na rin." Nagulat
na lang ako nang bigla niya akong buhatin pero hindi na ako nakapiglas pa dahil
wala na akong lakas para gawin pa 'yun.

Nakarating na kami ng bahay at ginagamot na niya ang mga sugat ko sa katawan ko.

"Art..." Tumingin siya sa akin pagkatawag ko sa kanya. "Salamat sa pagtulong mo

ah?" Pinilit kong ngumiti pero hindi ko pa rin kaya.

"Walang anuman. Ito ang kailangan kong gawin, Ianne. Ang palitan siya." A-Ano daw?

---x
Author's Note:
HAPPY 100,000 READS SA ATIN!!! Ahihihihi. Thank you sa lahat ng nagbabasa at
nagkocomment, sige na nga pati sa mga naglalike. Hahaha thank you po!!! Updated ito
ngayon dahil belated happy birthday kay DeMisse kahapon at advance happy birthday
kay ErinDizon na ngayon ay ereeennnnn na. Updated din ngayon dahil medyo nagbabalik
na si HumiGad sa wattpad. :)

Dedicated to TheSadistInPink na sinabi sa akin na inspirasyon daw niya ako.

Ahihihi. Thank you. Sa lahat po, salamat! Ito na, ITO NA ANG ART NIYO! :D

PS: Kung taga CC ka at bumoto ka sa the best of creative corner, MARAMING MARAMING
SALAMAT SA PAGBOTO SA AKIN BILANG 'MOST RECOMMENDED AUTHOR' OF THE YEAR 2012. Next
time na bayad sa suhol ha? But kidding aside, THANK YOU! (click external link)

=================

Chapter 51: Because of You

Ang weird ni Art.

Hindi naman sa sinasabi ko na ngayon lang naging weird si Art kasi dati pa siya
weird pero ang werid lang kasi parang... bumait sia? Oo. Parang bumait nga siya at
nagkaroon bigla ng care sa akin.
Ang weird talaga kasi, si Art 'yun eh!

So anong meron?

Pero 'yung pagkabait niya, may expiration. Minsan sobrang sungit niya, minsan ayaw
niya akong kausapin at ewan ko sa kanya. Ang gulo talaga niyang lalaki. Haayyy ewan
ko sa kanya.

Mag isa lang ako sa bahay ngayon kasi kanina pa wala si Art at hanggang ngayon na
11pm na, wala pa din siya. Kanina pa ako naghihintay para malock ko na 'yung
pintuan pero inaantok na ako kaya nahala na siya.

Humiga na ako sa kama ko at ipipikit ko na ang mga mata ko nang...

TUGSH

Napadilat ako sa biglang pagpasok ni Art sa kwarto ko. Medyo madilim na pero
nakikita ko pa din 'yung ibang parts dahil sa ilaw sa labas. Nagulat na lang ako
nang bigla niyang hilahin buhok ko kaya napaupo ako sa sobrang sakit.

"Art! Aray ang sakit!" Patuloy lang siya sa paghila ng buhok ko hanggang sa
makatayo na ako at napalapit ako sa kanya. Lasing siya, amoy alak siya.

"Ano bang problema, ha!?" Bigla na lang niya akong tinulak sa pintuan. Ang lakas ng
pagkakatulak niya kaya napaupo ako sa sobrang sakit ng likod ko na tumama sa pinto.

Hinawakan na naman niya 'yung buhok ko at hinatak ako patayo.

"Nakakaasar ka alam mo ba 'yun?!" Naiyak na ako sa sobrang sakit ng paghatak niya

sa buhok ko. Feeling ko matatanggal na 'yung anit ko sa paghawak niya. Hinawakan
naman niya 'yung leeg ko na tipong sasakalin niya ako.
"Gustong gusto na kitang patayin, nahihirapan ako sa'yo!" Para namang nawala saglit
'yung sakit na nararamdaman ko physically nang makita kong yumuko si Art at may
tumulong luha galing sa mata niya.

Umiiyak si Art?

Pinatong niya sa pintuan na sinasandalan ko 'yung dalawa niyang kamay sa

magkabilang gilid ko at tumingin sa akin...habang umiiyak.

"Pero ano bang magagawa ko?! Ano ba magagawa ko... kahit anong galit ko sa'yo,
mahal pa rin kita." Nanlaki ang mga mata ko. Napatigil 'yung tibok ng puso ko ng
dalawang segundo at parang may mga maliliit na ipis sa tyan ko na lumilipad.

"A-ano-" I was cut off by my words when...

He kissed me.

Sa sobrang gulat, natulak ko siya ng sobrang lakas.

"A-ano ba Art, ano bang nangyayari sa'yo?" Habang tinitignan ko siya na hirap na
hirap tumayo sa kama ko, naalala ko 'yung... halik niya.

Ano ba nangyayari kay Art? Ano ba nangyayari sa akin?! Nagmadali akong buksan 'yung
pintuan pero bigla akong hinatak pababa ni Art kaya napahiga ako sa lapag. Pumatong
siya sa akin at sobrang higpit ng pagkakahawak

niya sa dalawa kong braso.

Nahihilo na ako sa nangyayari. Ang sakit ng katawan ko, ang sakit ng anit ko, ang
sakit ng ulo ko, umiiyak na ako at naguguluhan ako sa nangyayari.

Lumapit siya sa mukha ko at hinalikan niya ako with full force. Nasasaktan na ako-
physically and emotionally. Pumipiglas ako pero ang lakas niya, hindi ko siya
mapigilan.
Wala na akong ibang magawa kundi ang umiyak. Nanghihina na din katawan ko. I feel
so numb, alam kong masakit na ang hawak niya sa braso ko pero parang wala na akong
nararamdaman.

Tumigil siya at napatingin sa akin. Nagkatitigan kami at nakikita ko sa mukha niya

ang sobrang lungkot. Hinatak niya ako paupo at bigla niya akong niyakap ng
mahigpit.

"I'm sorry, sobrang mahal lang talaga kita. Ayokong iwan mo ako ng dahil sa Romulo
Guial na 'yan, mahal na mahal kita Xiara Jamie Garcia." Hindi ko alam kung ano ang
dapat kong ireact.

Galit ba o awa?

Yakap lang niya ako pero biglang bumigat katawan katawan niya at napansin kong
parang nakatulog o nawalan siya ng malay.

Hirap na hirap akong nilagay siya sa higaan ko para pahigain. Nung nakahiga na
siya, napatitig ako sa mukha niya.

Parang pagod na pagod siya, ang lalim ng paghinga niya. Ang lalaki ng mga patak ng
pawis niya sa mukha. Kung sa iba kapag natutulog, parang ang payapa ng mukha-sa
kanya, parang ang daming

iniisip. Maraming problema.

Tatayo na sana ako para kumuha ng tubig, gamot at damit niya ng bigla niyang
hinawakan ang kamay ko. Pagtingin ko sa kanya, nakapikit pa din siya at medyo
hinihingal.

"Dito ka lang..."

"Art..."

"Ianne..." Dumilat siya at nagkatinginan kami sa mga mata.

Kinabahan ako bigla. Xiara kanina ngayon alam na niya kung sino ako? Ang weird ng
feeling ko, parang nanununtok 'yung puso ko. Magkatitigan pa din kami, parang may
mga ipis na nagsisiliparan na naman sa t'yan ko.

Pinipilit kong alisin 'yung pagkakahawak niya sa kamay ko pero ang higpit ng hawak
niya.

"Art... hindi ako si Xiara." Tinanggal niya 'yung pagkakahawak niya sa kamay ko.
Muntikan na siyang matumba nung tumayo siya pero nakayanan niyang tumayo mag isa.
Hinawakan niya magkabilang balikat ko at tumingin sa mga mata ko, kinakabahan pa
din ako.

"I'm sorry... sa ginawa ko kanina. Sorr-" bigla na lang siyang natumba kaya pati
ako nadaganan niya! Ugh, ang bigat niya!

Iniayos ko na ulit siya para makatulog sa kama ko. Napatingin ulit ako sa mukha
niya at feeling ko, ang bait bait niya ngayon pero nasasaktan din siya ng sobra.

"Goodnight Art."

Pagkasara ko ng pintuan, natapos na rin ang araw kong iyon at ngayon,

pinagsisisihan ko na 'yung pagsabi ko na ang bait

bait ni Art. FALSE ALARM. Hindi pala siya mabait!

Hinila ba naman niya ako papunta sa SM napacutting kami ng wala sa oras! Agh. Ang
dami ko na ngang hahabulin na lessons eh! Hindi na kasi siya mahihirapan kasi
matalino siya eh ako, hindi! Kainis.

"Kuya, kuya!" Napatigil kami sa paglalakad nang may babaeng parang kasing age ata
namin or mas matanda sa amin ng kuanti ang lumapit sa amin... or kay Art. Okay
fine, eh di sa kanya na nga lumapit.

"Hindi ba ikaw 'yung nagtatrabaho sa Greenwich? Bakit ka nag resign? Sayang

naman... balik ka na dun!" Napatingin naman ako kay Art na may blank expression as
usual... pero teka, nag resign siya? Kelan pa?

"Umalis ka sa harap ko." Napakunot naman ang noo ko sa narinig ko. Ang sungit
talaga nitong lalaking 'to!
"Waaahhh!!! Lalo kang gumagwapo!" Lumayo 'yung babae sa amin na parang kilig na
kilig sa sinabi ni Art. Napawatdapak naman ako kasi... NAKAKAKILIG NA BA 'YON!?
Pinaalis nga siya tapos kinikilig? Ano na ba problema ng mga tao ngayon? Ano na
bang nangyayari sa mundo?!

"Ano naman nangyari sa'yo?" Natauhan naman ako sa pagsasalita ni Art. Hindi na lang
ako umimik at naglakad na lang kami ulit.

Matagal na din akong nagtataka kung bakit nagtatrabaho siya sa Greenwich. I mean,
3rd year pa lang kami nagtatrabaho na siya so mga 15 pa lang kami nun, pwede bang
magtrabaho na ganun 'yung age?

"Bakit ka nga ba..." Tumingin siya sa akin na parang nagtataka kasi bigla akong
nagsalita. "...nagtatrabaho?" Mahina lang pagkakasabi ko kasi natakot ako bigla sa
tingin niya sa akin.

"Mag isa lang ako sa buhay." Hala, ang taray naman. Sorry naman po.

"Eh, bakit ka nag resign sa Greenwich?" Tumigil siya sa paglalakad at lumapit sa

akin, hinawakan niya 'yung pisngi ko na parang hinahaplos ng kaunti kaya
kinilabutan ako pero mas kinilabutan ako sa sunod niyang sinabi;

"Dahil sa'yo."

---x
Author's Note:
Hala pasensya na kung sobrang tagal ng update! Pero sana binabasa niyo pa din
itech. Sa mga nagbabasa pa din at patuloy na nagkocomment, thank you po! *u* Ang
kyot lang pala kasi naglabasan na ang mga Team Art! Sayang walang poll dito sa
wattpad para malaman ko kung sinong mga Team Art, Team Nate at Team Cloud! :))

Dedicated to AnnClaudettePeralta sa pagbibigay ng mga likes at comments na mahahaba

at sobrang saya basahin na comments. Tapos sabi pa niya, mahal na daw niya ang
afgitmolfm at 2nd daw ang afg sa mga kinaadikan niyang story. Ayieee thank you
Ann :">

=================

Chapter 52: Her Face Situation

Dahil sa akin?

Ay ewan ko, ang weird talaga ni Art!

Pagod na pagod ako pag uwi namin at talaga namang natuyo na laway ko dahil walang
nagsalita sa aming dalawa pagkatapos niyang sabihin 'yung 'dahil sa'yo' na 'yun.
Actually, gusto ko gumawa ng conversation eh. Ayaw lang niya, kainis.

Pumasok kaming dalawa sa school kinabukasan at hindi ko talga akalain na sumabay

siya sa akin sa pagpasok ng school. I mean, HELLO? Si Art, sasabay sa akin
papasok?! Eh sabi nga niya dati ayaw niyang malaman ng iba tapos siya ang sasabay?

Pero dahil si Art 'yan, wala kaming pinag uusapan. Magkasabay lang kami maglakad
papasok at grabe lang 'yung mga mata ng mga tao sa paligid, nakakailang. Hindi ko
tuloy alam kung saan ako titingin. Hirap pala ng center of attraction dahil sa
kasama mo maglakad.

Pag akyat namin ng hagdanan, nakasalubong namin ang taong ayoko muna makita sa
ngayon. Ang taong dapat kaayawan ko na pero hindi ko magawa. Si Nate...

...na kasama si Irene?

Nagkatinginan kami ni Nate pagkasalubong namin. Ngiting ngiti pa siya kanina pero
nawala ngiti niya nung nagkatamaan mga mata namin. Bigla naman akong nakaramdam na
parang may humila sa akin kaya nawala ang pagtingin ko kay Nate at Irene na
nagkukwentuhan.

"A-ano ba?!" Binitawan na niya ako pagdating namin sa may classroom.

"Gusto mo pa kasing masaktan..." Sabi niya

bago siya pumasok sa loob ng classroom. Ako? Ako masasaktan? Pero kasi... anong
meron kay Nate at Irene? Bakit sila naging close agad? At... anong nangyari kay...
Grace?

"Uhm, Nate pinapabigay pala sa'yo." Lumapit si Irene sa amin noon at may binigay na
papel kay Nate. Ngiting ngiti pa siya. Pinapabigay nga ba 'yun o siya talaga may
ari nung papel?

"Ano 'yan?" Tanong ko agad kay Nate pero parang kinabahan siya sa tanong ko kaya
biglang niyang tinago 'yung papel.

"Wala, handout lang. Ang ganda ni Irene no?" Napataas naman ang kilay ko sa sinabi
niya.

"Pero mas maganda ka pa din." Yung totoo Nate, yung totoo?

Parang nang aasar naman ang utak ko nang bigla kong maalala 'yung sinabi sa akin ni
Nate na ang ganda ni Irene. Hindi kaya...hindi kaya-

"Wag mo na isipin 'yan." Lumabas si Art mula sa classroom para puntahan ako,
hinawakan ako sa braso at pumasok sa classroom. Tumingin naman sa amin 'yung mga
kaklase namin na nagtataka-oo guys, ako rin nagtataka bakit ganito si Art. Umupo
ako sa upuan ko at nagulat ako nung umupo sa tabi ko si Art. Anong nangyayari dito?

"Huy, dito si Leah," tumingin siya sa akin with his famous blank look.

"Ako muna uupo dito, pwede?" Bakit ba parang

nagmakaawa siya sa akin? At bakit ba feeling ko naging cute siya panandalian sa

paningin ko?

Magkatabi nga kami pero parang wala din naman. Halos buong morning classes,
natutulog lang siya. Pagdating ng science time, pinapapunta kami ng teacher namin
sa physics lab para sa experiment pero nung nagsialisan na mga kaklase namin,
nandito pa rin ako sa room dahil tulog si Art at sobrang hirap gisingin.

Tumayo na ako at iiwan na dapat siya nang biglang...

"Ianne..." Medyo nagulat ako sa pagtawag niya sa akin at paglingon ko, naitulak ko
siya agad nang magdampi mga labi namin sa isa't isa. Nanlalaki ang mga mata ko at
hindi ako makagala. Automatic naman na lumakas ang kabog ng dibdib ko at parang
nanghihina katawan ko.
Feeling ko, nakuryente ako. Feeling ko, naramdaman ko ulit ang first kiss ko.

Tumingin siya sa mga mata ko, bakit ba parang... naaakit ako sa mga mata niya?
Bakit ngayon ko lang narealize na ang ganda pala ng mga mata niya at bagay na bagay
sa kanya? Walang emosyon pero... meron. Ang gulo!

Hindi ko alam pero para lang akong...nalungkot. Hindi ako makapagsalita habang
magkatitigan kaming dalawa. Lumapit siya sa akin at hinawakan 'yung pisngi ko. Saka
ko lang napansin na pinahiran niya ang luha ko sa pisngi ko.

Hindi ko namalayang naluluha na pala ako.

"Naalala mo siya?" Wala man siyang sinabing pangalan, alam ko na kung sino siya.
Ewan ko pero ang

babaw ko na nga, naiyak na lang ako. Tuluyan na akong naiyak dahil pilit ko mang
kalimutan 'yung lalaking 'yun, hindi ko pa rin magawa.

"Siya ang first love ko..." Tinakpan ko 'yung mata ko with both hands, yumuko at
umiyak na lang nang umiyak. Naiinis ako na kahit simpleng paghalik sa labi, si Nate
ang naaalala ko. Naramdaman ko namang hinawakan ni Art ang mga kamay ko at inialis
'yun sa mata ko.

Tumingin siya sa akin na parang gusto niya akong lunurin sa tingin niya. "Pero,
siya ba ang true love mo?"

Lalo akong naiyak sa tinanong niya. Oo, gusto ko. Gusto ko siya na. Namalayan ko na
lang na niyakap na pala ako ni Art habang umiiyak and at the moment, I feel safe.

Hindi ko alam kung anong nangyayari kay Art ngayon pero masaya ako na lagi ko
siyang kasama. Lagi niya akong nilalayo sa kung ano mang pwede kong marinig at
makita. Masaya ako, masaya ako na si Art ang naging sandalan ko.

Pero ano nga bang kalokohan ang meron ang mundo at parang lagi na lang nila akong
pinapahirapan. Bakit? Nagkaroon kami ng event sa gym at...
"Let's all welcome... burning thunder!" Nagpalakpakan ang mga tao, lalo na ang mga
babae at feeling babae. Pagkarinig ko pa lang ng burning thunder, parang gusto ko
na umalis agad doon at umuwi na lang.

"Hey guys! Did you miss our band?" Nagsigawan ang mga tao. Ayoko tumingin pero, ano
bang magagawa ko? Nakakainis dahil siya ang nakikita ko ngayon na nagsasalita

sa mic. Nate, ano ba? Bakit mo ba ako ginaganito?!

"Before we start, I-we, burning thunder would like to present you our newest band
member, Irene!" Napatingin ako sa kung saan nagpunta ang spotlight at nakita ko si
Irene na nakangiti at kumakaway kaway pa sa amin. Lumapit siya kay Nate at parang
gusto ko na lang mawala sa paghawak ni Nate sa bewang ni Irene.

Anong klaseng kalokohan 'to?

"Hello guys, Irene here. The new 2nd vocalist of the band!" Kung dati rati, babae
at feeling babae lang ang sumisigaw. Ngayon, pati mga lalaki nagsisigawan na dahil
kay Irene.

"We'll be singing two is better than one by boys like girls." Naghiyawan ang mga
tao at nagsimula na tumugtog ang mga instruments.

Napatingin ako sa katabi kong si Art na kanina bored na bored pero ngayon, ang sama
ng tingin sa may stage. Gusto ko na umalis sa totoo lang, gustong gusto ko na.

"Art..." Tumingin siya sa akin with his look na parang hindi ko talaga magets.

♪♫♬ I remember what you wore on the first day

You came into my life and I thought
"Hey, you know, this could be something" ♪♫♬

Ayan na, ayan na ang ayoko marinig sa lahat. Ang boses niya, ang malamig at maamo
niyang boses. Nakakainis na hindi pa ako nakakaakyat, nahuhulog ulit ako.

"Ayoko na dito..." Bulong ko.

♪♫♬ 'Cause everything you do and words you say
You know that it all takes my breath away
And now I'm left with nothing ♪♫♬

Nakatingin lang siya sa audience habang si Irene nasa likod lang at naghihintay.
Ayokong tumingin, please. Ayokong tumingin. Natatakot ako na hindi ko pa nga siya
limot, mahalin ko pa siya lalo.

"Aalis na ako..." Tatayo na sana ako pero pinigilan ako ni Art kaya napatingin ako
sa kanya.

♪♫♬ Cause maybe it's true

That I can't live without you
Maybe two is better than one
There's so much time ♪♫♬

Nahihirapan na ako. Rinig na rinig ko ang boses niya, nahihirapan ako.

"Dito ka lang." Napatingin ako sa stage. Kumakanta lang si Nate habang

si Irene naman, nagsesecond voice.

♪♫♬ To figure out the rest of my life

And you thought that it got me coming undone ♪♫♬

Kinabahan naman ako ng tumingin siya sa akin.

♪♫♬ And I'm thinking two ♪♫♬

Nakatitig lang siya sa akin, feeling ko malulusaw ako sa mga titig niya n parang
may pinapahiwatig pero hindi ko alam. Ano ba Nate, bakit mo ba ako ginaganito?

♪♫♬ is better than one ♪♫♬

Yumuko ako para hindi mahalata na naiiyak na talaga ako. Naiiyak ako sa takot, sa
lungkot at sa sobrang pagkamiss sa kanya.
♪♫♬ I remember every look upon your face ♪♫♬

Narinig

ko boses ni Irene kaya kahit mahirap, tumingin ako sa stage which is a mistake
dahil nakita kong lumapit si Irene kay Nate. Nagkangitian sila.

♪♫♬ The way you roll your eyes

The way you taste
You make it hard for breathing ♪♫♬

Nakangiti lang silang dalawa sa isa't isa habang unti-unting hinawakan ni Nate ang
mukha ni Irene. Magkatinginan lang silang dalawa sa mga mata habang kumakanta at
parang may kung ano akong nararamdaman sa may dibdib ko.

Nagsisikip.

♪♫♬ 'Cause when I close my eyes and drift away

I think of you and everything's okay
I'm finally now believing ♪♫♬

Naiinis ako. Nagseselos ako pero anong karapatan ko?

♪♫♬ That maybe it's true

That I can't live without you ♪♫♬

Naiinis ako. Naiinis

ako dahil nakikita ko ang taong mahal ko na may kahawak na ibang kamay na dati
naman ako ang may hawak. Naiinis ako kasi may ibang babaeng nasa tabi niya na dati
ako dapat. Naiinis ako, naiinis ako.

Bakit ba kami nagkaganito?

Hindi na ako makatiis at tumayo na ako. Hinawakan ako sa braso ni Art at parang
gusto ko siyang ihagis dahil sa pagpigil niya sa akin. Tinignan ko siya kahit alam
kong namumuo na naman ang mga luha sa mata ko.
"Ano ba Art, nasasaktan na ako." Sa binitiwan kong mga salita, binitawan niya ako
at hinayaan akong tumakbo papuntang cr ng girls. Pagkapasok ko ng cubicle, umiyak
na ako nang umiyak. Ang hirap, ang hirap makita ng taong mahal mo pa rin hanggang
ngayon na may kasamang ibang babae, kahit hindi naman sila, ang hirap pa rin.

Sobra.

Narinig ko na ang mga hiyawan ng mga tao na ibig sabihin lang ay tapos na ang
kantahan. Pinigilan ko na ang sarili ko na umiyak pa muli para makalabas na dito sa
cr. Paglabas ko naman, nakita ko si Art sa may gilid na parang hinihintay ako.

Hindi ko na dapat siya papansinin pero bigla niya akong hinawakan sa braso at
hinatak papalapit sa kanya. Napaiwas naman ako bigla nang may ilagay siya sa tenga
ko, earphones at may narinig akong kanta.

♪♫♬ and every time I wonder what's real you make me feel...
You make me feel

like a lavender sweater

when I'm caught in bad weather, ♪♫♬

Napatingin ako kay Art na nakikinig lang rin sa kabilang earphones habang
nakatingin sa kawalan.

♪♫♬ In my Volkswagen Jetta

You make me feel like a complete work of art
when I'm just falling apart
A really nice piece of art ♪♫♬

Kinuha naman niya sa akin 'yung earphones. Tahimik lang kami, ako-nagtataka. "A-ano
meron?"

"Wala lang." Napakunot lang ang noo ko sa kanya. Haayy, ang weird pa din niya.
Nauna na ako maglakad sa kanya nang bigla niya akong hilahin at lalo akong nagulat
nang yakapin niya ako ng mahipit. Sobrang higpit.

Ako, nashock pa din sa ginawa niya. Hindi ako makagalaw, ilang minuto ang
nakalipas, yakap pa din niya ako haggang sa naaninag kong dumaan palabas si Irene
ng cr. Pagkaalis ni Irene, saka lang humiwalay si Art sa pagkakayakap.

"B-bakit mo ako niyakap sa harap ni Irene?" Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi
na nga ako makatingin ng maayos sa kanya. Hinawakan naman niya ako sa ulo at medyo
ginulo ang buhok ko.

"In her face situation. Next time, in Nate's face naman." Napatingin lang ako sa
kanya.

Yung totoo, nasaan ang totoong Art?

---x
Author's Note:
yung kinanta ni Irene at Nate ay Two is Better than One (play the youtube video)
samantalang 'yung pinarinig naman ni Art kay Ianne ay Nice Piece of Art (click
external link)

This chapter is dedicated to jhen_13 dahil sino bang hindi matutuwa kung ginawan pa
niya ako ng sariling library di ba? Yieee, thank you! :D (see multimedia at the
right)

=================

Chapter 53: His Face Situation

Hindi ko alam pero simula nung nawala...siya sa akin, lalong sumisikip ang mundo
ko.

"Come to my birthday party!" Isa isa kaming binigyan ng napaka yaman na kabatchmate
namin ng invitation para sa party niya na gaganapin sa Saturday. Hindi niya kami
close pero handa siyang imbitahin ang buong batch.

Okay, siya na mayaman.

"Sumama ka, sasama ako." Decided na kasing hindi ako sasama. Para saan pa? Hindi
rin naman ako mahilig sa mga parties. Pero ito namang taong 'to, napaka diktador.

"Ayoko nga kasi." Papasok na sana ulit ako sa room pero hinawakan niya ako sa braso
para pigilan.
"Bakit ayaw mo?" Tinignan niya ako sa mata saka niya itinuloy ang sasabihin niya.
"Kasi andun sila?"

Magkatitigan lang kaming dalawa. Oo, kaya ayoko pumunta kasi nandun 'yung dalawang
'yun!

"Hindi." Plain kong sagot.

"Nandito naman ako, hindi kita pababayaan." Napabuntong hininga na lang ako sa
kakulitan niya. Ano bang gusto niyang mangyari at kailangan pang sumama ako sa
kanya?

At ano bang problema ko kung bakit ako pumayag? Dahil ba sa gagawin daw niya ang
homeworks at projects ko for a week? Oo, 'yun nga ang dahilan. Sumama lang daw ako
at igagawa niya ako

ng mga homework at project.

So ako naman si tamad, napapayag ng diktador.

"Iannneee... and Art! Come in guys! Happy to see you!" Bangag na bangag pa 'yung
kabatch namin na binati kami. Amoy alak siya at medyo pagewang gewang na rin.
Nakaakbay pa siya sa dalawang babae na unknown specie.

"Enjoy yourselves!" At iniwan na kami ng kabatch namin.

Teka, fourth year pa rin ba 'to?

Pumasok na kami sa loob ng venue na resort, private resort to be exact. Ang ingay
ng paligid dahil sa malakas na music, sa tawanan at sigawan ng mga kabatch namin at
ng ibang taong hindi ko kilala. May mga kumakain, sumasayaw, nagsuswimming at
naglalasing. Ang wild.

Sobrang saya ng atmosphere sa loob pero napatigil ako nang makita ko na naman siya.
Alam kong masaya na siya at halos ilang week na ring nakakaraan pero masakit pa din
eh. Masakit pa din na makita ko silang dalawa, silang dalawa na magkasama na
masaya.
Si Nate at Irene.

Nabigla naman ako nang maramdaman kong hinawakan ni Art ang kamay ko, as in crossed
fingers pa. Napatingin ako sa kamay namin na magkahawak at tumingin sa kanya na
nagtataka. Tumingin lang din siya sa akin na parang... nakakakuryente.

"Sabi ko sa'yo di ba, hindi kita pababayaan," Gusto kong ngumiti sa sinabi niya
pero hindi ko magawa dahil sobrang kinakabahan ako. Hindi ako sanay na ganito

kabait sa akin si Art.

Habang naglalakad, ang daming mata na nakatingin sa amin na parang bang may
spotlight na sumusunod sa amin dahil sa mga tingin ng tao na hindi ko malaman kung
masaya o nagulat sa nakikita nila. Pagtingin ko naman sa isang side, nakita kong
nakatingin sa amin sila Nate at Irene.

Nawala 'yung ngiti nila sa labi at parang nagulat na nakita kaming dalawa. Napansin
ko naman na tumayo si Nate at umalis sa lugar nila, sinundan naman siya ni Irene.

Lumapit sa akin si Art, medyo napaatras nga ako kasi feeling ko hahalikan na naman
niya ako pero may binulong lang siya sa akin with his husky voice. "In his face?"

Napatingin ako sa kanya kaya medyo malapit ang mga mukha namin sa isa't isa.
Magkatitigan lang kami at nagulat naman ako sa bigla niyang pagngiti.

"Not yet." Mukhang may binabalak 'tong lalakeng 'to.

Kumain na kami at medyo nagsaya although hindi ako masaya kasi, bakit ako sasaya di
ba? Ewan ko ba. After ilang hours, nag aya 'yung kabatch namin na maglaro kami. At
syempre, ano pa ba ang nilalaro sa mga ganitong party?

Spin the bottle.

Lagi naman di ba? Lalo na kapag may inuman. Konti na lang rin kasi kaming nandito
sa resort, 'yung iba kasi nagsimula ng magsiuwian dahil mga lasing na at
pinapagalitan na ng mga magulang and/or guardian.

Nakabilog lang kaming lahat. Actually, medyo malaking bilog 'to-siguro mga 14
kaming nandito sa spin the bottle game habang 'yung iba may kanya-kanya pa ring
gawain sa party. Nakainom

na si Art pero alam kong hindi pa siya lasing kasi 'yung itsura niya, matino pa
rin. Alam ko kapag lasing na siya o hindi...dahil nga dun sa nangyari dati.

Si Nate naman, mukhang lasing na. Namumula na siya at parang medyo wala na sa
katinuan, ganun rin si Irene at ng iba pang kasama dito sa game. Ako na nga lang
ata matino eh, hindi kasi ako uminom kanina bago ang game at hindi pa ako
natatapatan ng bote.

Pinaikot na ulit 'yung bote at tumigil sa tapat ni Art.

"Truth or dare?" Tanong ng kabatch namin na medyo sabog na rin kanina pa.

"Truth."

"Sino si Ianne sa'yo?" Napatingin ako ng masama sa kabatch namin. Anong kalokohang
tanong 'yon? Hindi ko naman mapigilan na tumingin kay Nate-na mukhang nag aabang ng
sagot. Napatingin naman ako sa katabi kong si Art na seryoso ang mukha.

"Taong hindi ko pababayaan." Natahimik lang kaming lahat hanggang sa inikot na niya
ang bote at huminto sa tapat ni Irene.

"Truth or dare?" Tanong ni Art kay Irene.

"Dare." Pansin kong magkatitigan lang si Irene at Art.

"Halikan mo ako." Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko. Napatingin ako sa ibang
tao na nasa bilog na halatang nagulat din, lalo na si Irene.

"A-ayoko, sorry..." Kinuha niya 'yung bote at nagsalin ng alcohol sa

basong hawak niya na tawag ata ay shot glass at ininom. May laman kasi 'yung bote
ng alcohol at kapag hindi mo ginawa 'yung dare or sinagot 'yung truth, sasalinan mo
ng alcohol 'yung baso na hawak mo at iinumin mo 'yun.

Matatapos lang 'yung game kapag naubos na 'yung alcohol at medyo malapit na maubos
'yun.

Si Irene naman ang nag ikot ng bote at napunta sa isa kong kaklase nung 3rd year.
Nagtuloy ang laro at hindi pa din tumitigil sa tapat ko at sa tapat ni Nate. Pero
masyado ata akong nagsaya dahil...

"Ianne ikaw na! Truth or dare?" Ganito pala feeling kapag nakatingin lahat sa'yo?
Nakakakaba at parang, totoo pala 'yung hot seat. Truth or dare? Kapag truth, malaki
ang chance na tungkol kay Nate ang itanong sa akin, pero paano kapag dare?

"Dare."

"Sige, halikan mo 'yung taong pinaka mahalaga sa'yo dito sa bilog na 'to." Hala,
bakit parang ang grabe naman ng dare sa akin? Ang daya.

Nag ikot ang mata ko at tumigil ito ng kusa kay Nate. Siya ba? Siya ba pinaka
mahalaga sa akin? Napatingin ako sa tabi ko at nakita ko si Art.

SI ART.

"S-sorry Art." Agad ko siyang kiniss sa cheek. Napansin ko naman na nagulat siya sa
ginawa ko kasi napaupo siya ng tuwid. Tumingin naman siya sa akin na parang gusto
niyang sabihin ang 'anong ginagawa mo?'

Nagtilian 'yung mga babae na parang kinikilig na ewan, 'yung iba naman napatingin
kay Nate para malaman kung ano reaksyon niya sa ginawa ko pero pagtingin

ko, parang wala lang.

Fine. I don't care.

Ako naman ang nagpaikot ng bote at talaga namang minamalas ako dahil tumigil 'yung
bote sa tapat ko-ako na naman?!
"Ang swerte mo Ianne! Truth or dare? Ay wait, bawal na dare sa'yo. Truth na lang.
Ianne, mahal mo pa ba si Nate?" Napatingin ako kay Nate na nakatingin sa akin,
naghiyawan naman ang mga nasa bilog at feeling ko, gusto ko na malusaw ngayon.

Mahal ko pa ba siya? Mahal ko pa ba siya? OO? HINDI? SIGURO? EWAN? Oo?

Oo...

OO ang sagot ko.

Mahal ko pa siya. Mahal na mahal. Pero anong pakielam niya?

Kinuha ko naman 'yung bote ng alcohol at sinalin sa baso na hawak ko saka 'to
ininom. Nagtawanan naman 'yung mga tao sa paligid sa ginawa ko.

"Ang KJ!"

Medyo nahihilo na ako at lumalabo na din 'yung paningin ko. Hindi kasi ako sanay
uminom at ngayon lang ako uminom ng alcohol ever. Ganito pala ang feeling, ang init
at nakakahilo. Naghiyawan sila at nagkantyawan sila pero hindi ko na magets
nangyayari sa paligid ko. Halos umiikot na din 'yung paningin ko.

"Ito na kabayaran sa paghalik mo sa pisngi ko." Narinig ko ang boses ni Art, medyo
malabo siya sa akin pero nakita kong lumapit siya sa akin. Hindi ko na talaga
masyadong makita 'yung paligid at blurred na talaga ang paningin ko

Naramdaman ko na lang...

...nagdikit ang mga labi namin.

"In

his face situation." Huli kong narinig mula sa gabing iyon.

"Gomenasai, Ianne" Teka, sino 'yun?

Pagdilat ng mga mata ko, para akong nasilaw sa nakita ko. Pagtingin ko sa paligid,
nasa bahay na ako at nakita kong nakatingin sa akin si Art.

"Buti naman gising ka na." Hindi na ako nag isip pa, agad ko na siyang tinanong.

"Ikaw ba 'yung..." Nagtaka naman siya sa sinabi ko.

"Yung?"

"Nag 'gomenasai'?" Tinignan niya ako ng nagtataka pa rin na parang hindi niya alam
kung ano 'yung sinasabi ko. Umiling na lang ako para sabihin na wala lang 'yun.

Pero, sino 'yun?

Uupo na sana ako ng biglang sumakit ng sobra 'yung ulo ko at sa sobrang sakit.

"Aray..." Napahawak ako sa ulo ko na sumasakit at napahiga ako kaagad. Sobrang

sakit ng ulo ko, parang iniipit ng dalawang screw sa magkabila. Sobrang sakit.

"May hangover ka pa, pahinga ka lang." Tumingin siya sa mga mata ko at hindi ko rin
maiwas ang tingin ko sa kanya-nagkatitigan kami.

"B-bakit ba?" Napaiwas naman ako ng tingin sa kanya dahil kinakabahan na naman ako.

"Ano?"

"B-bakit...ang bait mo sa akin?" Naguguluhan na kasi talaga ako, parang bigla na

lang siyang bumait. Nagkaroon
ako ng kasama kahit na nawala na si Nate.

"Kailangan mo kasi ako..." Tumayo siya sa pagkakaupo niya sa tabi ko.

"Sa tingin mo kailangan kita?" Diniretso ko ang tingin sa kanya na nakatalikod sa

akin. Pinihit niya ang door knob at binuksan ang pintuan ng kwarto.

"Hindi lang sa tingin ko, alam ko." Hindi ko mapigilan pero napangiti na ako doon.
Palabas na sya ng kwarto ng tawagin ko siya. Tumingin naman siya sa akin na
hinihintay kung ano pa ang sasabihin ko.

"Thank you." Nakangiti kong sabi sa kanya. Tinignan lang naman niya ako na parang
nagulat siya sa sinabi ko kaya agad agad siyang lumabas ng kwarto. Anong nangyari?
Weird na naman ba siya?

Ilang araw ang lumipas at ganun pa rin ang set up. Mabait pa din si Art, minsan
moody-habang sila Nate, ayun-ewan ko kung anong meron sa kanila ni Irene.

Mag isa lang akong naglalakad sa field nang nagulat ako dahil may lumapit sa aking
kabatch namin na pangalan ay Kyrke. Hindi ko siya naging kaklae ever since pero
medyo kilala siya sa school dahil sa galing niya mag gitara.

"Akala ko 'pag wala na kayo ni Nate, pwede na ako pero mukhang nagmove on ka kaagad
at ang napaka sikat na Art naman ngayon." Hindi ko alam kung insulto ba 'yun o
compliment pero parang nakakainis 'yung tono ng pananalita niya. Hindi ko na lang
siya pinansin at tumuloy lang ako sa paglalakad.

"Ah!" Napalingon naman ako

sa likod ko sa narinig kong pagsigaw nung Kyrke. Nakita ko naman si Art na

papalapit sa akin habang nasa likod niya si Jake na nakaupo sa sahig at mukhang
duguan 'yung mukha. Lumapit sa akin si Art at bigla akong inakbayan at sinamahan
maglakad.

Hindi ko maiwasang tumingin sa likod at tignan si Kyrke na nakatingin sa amin na

parang galit na galit. Anyare?

"Sinuntok mo siya?" Tanong ko sa kanya na medyo nakatingala pa ako kasi matangkad

siya tapos ang lapit namin sa isa't isa dahil sa pag akbay niya sa akin.
"Sinuntok ko nga ba siya?" Napataas ang kilay ko sa sagot niyang patanong.

"Bakit?" Tumingin siya sa akin na parang nakangiting nang aasar.

"Bakit nga ba?" Badtrip. Nakakairita na 'yung sagot niya ah? Parang nang aasar eh.
Tinanggal ko 'yung braso niya na nakaakbay sa akin.

"Wag mo sagutin mga tanong ko ng tanong din."

Magwowalk out na sana ang drama ko pero hinawakan niya ako sa braso kaya napatigil
ako sa paglalalakad. Hinawakan naman niya ang mukha ko at biglang lumapit.
Kinabahan na naman ako-nakita ko na naman ang mga labi niya.

Oh gahd no, ayokong halikan niya ulit ako!

Palapit na siya nang palapit sa akin pero lumalayo ako at dahil nga hawak niya ang
mukha ko, hindi ko masyadong malayo 'yung mukha ko. Ano ba Art, PDA sa school!
Palapit na lang siya nang palapit. Pumikit na lang ako at naghintay ng mangyayari
ng...

"Kailangan mo kasi ako." Napadilat ako sa narinig ko at nakita ko namang nauna nang
maglakad si Art sa akin. Napatingin ako sa paligid, karamihan ay nakatingin sa
aming dalawa-lalo na sa akin.

Wait.

Shit.

Was I expecting for a kiss?

---x
Author's Note:
AAAHHHH KINIKILIG AKO SA INYO THANK YOU PO!! Sa mga nagalit kay Nate, tawa na lang
tayo. Mas maraming galit kay Nate sa Creative Corner. Hindi niyo lang alam kung
gaano kagalit si Ate BlackLily kay Nate 2 years ago. Hahahaha. Maraming thank you
sa pagbabasa, sa mga humahabol sa paglike at lalo na sa mga nagkocomment. THANK
YOU. :)

Dedicated to foureyedotaku. Hindi ko sure kung naaalala pa niya 'yun pero talagang
hinihintay ko ang bawat paglike at pagcomment niya sa mga chapters. Sinabi pa
niyang hangang 4am, binabasa pa din niya ang AFG. Sana eh medyo naging worth it
naman ang pagpupuyat mo PERO wag na ulitin yun, masama sa health. Thanks by the
way.

HAPPY READING GUYS! :)

=================

Chapter 54: Ramdam Kita

ramdamkita.tumblr.com
Kinakabahan ako habang hinihintay ang pag load ng page na 'yon. Hindi ko alam kung
anong bubungad sa akin dito pero hindi ko mapigilan hindi macurious. Kung hindi man
'to totoo at least tinry ko,w wala namang mawawala sa akin pero sabi nila, totoo
naman daw 'to:
"Seryoso ka ba d'yan?" Hindi naman sa chismosa ako pero ang lakas kasi talaga ng
boses nung dalawang babae na nakasabay ko sa jeep.

"Oo nga, sa tingin mo itong mukhang 'to, nagjojoke?" Natawa naman bigla 'yung isang
babae na kausap niya.

"Oo eh!" Nagbatukan lang naman sila and stuff. Actually, sila lang maingay sa jeep
at parang ako ata ang nahihiya para sa ingay nila. Kalahati ng mga tao sa jeep,
nakatingin sa kanila at parang nakikinig sa lokohan nila.

"But seriously kasi, magaling mag advice may ari ng blog na 'yun. No sugar coated-
kung alam niyang mali ka, mali ka at sasabihin niya sa'yo yung mga bagay na
maliliwanagan ka talaga. Try mo!" Pagseseryoso nung isa.

"Ano nga ulit url?"

"ramdamkita.tumblr.com"
At kahit nakichismis lang ako sa usapan nila, para akong epal na sumunod naman-
akala mo ako sinabihan eh no?
Pagkaload ng site, bigla akong natuwa. Wala lang, medyo nag backread kasi ako sa
site at ang dami kong

nabasang problema na medyo paulit ulit na 'yung tanong nila. 'Yung iba, nakakainis
at 'yung iba naman nakakaawa. Lahat ng 'yon may sagot siya sa mga tanong at totoo
ngang hindi siya sugar coated mag advice.
Feeling ko tuloy, ramdam talaga niya ako.
Okay joke, nakisakay lang ako sa url niya pero feeling ko 'yun ang point niya eh.
Sa lahat ng problema ng mga tao na nagsesend sa kanya, ramdam din niya yun at
magiging 'kaibigan' siya para sa'yo para malabasan mo ng problema...ata? Feeling ko
'yun 'yung gusto niya ipahiwatig eh?
Hindi lang din tungkol sa love ang nandoon, pati family, friends at schools. Halos
sinakop na niya lahat ng problema pwera sa financial. Tinignan ko din 'yun rules
niya-feeling ko may pagkamasungit ang may ari ng blog pero base naman sa mga
sinasagot niya, hindi naman ata, straight to the point lang minsan.
Napatitig naman ako sa isang parte doon:
Need advice?
Fill up this FORM.
Do I need advice? Sure. Wala namang mawawala eh, di ba?
Pinindot ko 'yung FORM kahit na medyo nag dadalawang isip pa ako kung mang hihingi
ako ng advice o hindi. Wala na rin kasi akong matakbuhan sa mga nararamdaman ko at
wala rin kasi akong magawa ngayon.
Name... Ano ilalagay kong name?
What kind of problem? Love. Syempre.
Your problem? Ugh. Mahaba haba 'to.
Tinype ko na ang lahat ng information na ilalagay dun sa form. Kinakabahan pa ako
ng magkwento ako kasi first time ko lang ata ikukwento ang lahat ng nangyari sa
akin sa isang tao-na hindi ko pa kilala. Pagkaclick ko ng submit:

Thank

You
The form was submitted successfully.
Feeling ko, nabunutan ako ng tinik sa nakita ko.
Pinatay ko muna 'yung computer at nagsimulang magpagkabusy pero hindi ko maiwasang
hindi isipin kung nagreply na ba 'yung sa ramdamkita. Ano na kaya nangyari dun?
Sana nagreply na. Gusto ko lang malaman kung ano ba ang naiisip niya sa sitwasyon
ko.
Dumaan ang ilang oras at gabi na. Binuksan ko na ulit ang computer at agad agad
tinignan ang site kanina pero wala pa rin akong nakikitang post na bago. Ang tagal
naman ng reply?
Wait Ianne, baka naman hindi niya sasagutin 'to? Or baka naman busy lang siya? Baka
naman hindi pa niya nababasa or hindi pa siya nag oonline? Baka naman joke lang
'to?!
Napabuntong hininga ako at nireload ko 'yung site at para naman akong sasabog nung
bigla akong may nakitang bagong post.
"I" thought "N" defined love
Ang... ganda ng title. I mean, hindi ako naglagay ng title dun sa form pero
nakacome up siya sa title na ganyan? Ang galing naman ng tao sa likod ng site na
'yun.
Binasa ko naman 'yung nakalagay sa body at sa akin nga itong post na ito:
Hello? May nag recommend kasi sa'yo na magaling ka daw magpayo... okay joke lang.
Narinig ko lang kasi sa mga nakasabay ko sa jeep na pinag uusapan nila 'tong site
na ito and I just wanna give it a try at mukhang totoo nga.
Nagsend ako ng form to clear my mind.

So, ito na po ang kwento:

(CLICK EXTERNAL LINK TO VIEW THE WHOLE STORY/ADVICE ----->)

link: http://ramdamkita.tumblr.com/post/1634649253/i-thought-n-defined-love-
afgitmolfm
Ayun po, salamat in advance at sana marami pa kayong matulungan gamit ang advice
blog na ito. :)
Binasa ko naman 'yun advice niya.
I.
Teka, natatawa ako dun sa mga nakasabay mo sa jeep. Incase na nakasabay mo ulit
sila sa jeep, pakisabi nagpapasalamat ako sa kanila dahil kundi dahil sa kanila,
hindi mo malalaman ang site na ito. YAY FOR THEM! At thank you din dahil kahit
nagdodoubt ka, nagsend ka pa din ng form dito. YAY FOR YOU!
So ito na ang masasabi ko.

(CLICK EXTERNAL LINK TO VIEW THE WHOLE STORY/ADVICE ---->)

Sana nakatulong itong mga sinasabi ko para makarealize ka ng isang bagay na hindi
ko din alam kasi ang gulo ko mag advice. Goodluck. :]

Ewan ko pero nung nabasa ko advice niya, parang naliwanagan ako at the same time,
naguluhan. I mean, nararamdaman ko?
Ano bang nararamdaman ko?
---x
Author's Note:
Pasensya na sa mga mobile readers (kung meron man) at sa mga offline readers (may
ganun ba?), ngunit pero datapwat, kailangan niyong mag online panandalian para
mabasa ang buong update pero hindi naman sa dahil hindi niyo nabasa itong part na
'to eh maguguluhan kayo sa mga susunod na chapters, EXTRA chapter lang ito kaya
hindi talaga siya pampagulo sa plot.
Anyways, thank you sa mga nananatili, sa mga nagbabasa pa rin at sa mga
nagkocomment. Thank you po. This chapter is dedicated to theeveranonymousone dahil
sabi niya nainspire daw siya sa stories ko na afg at taoi. Kung naaalala mo ang
pagpm mo sa akin dati, ito ang pag thank you ko sa'yo :)

=================

Chapter 55: The Ring

Nakahiga lang ako sa kama ko at yakap ng mahigpit ang unan ko.

Anong nararamdaman ko? Eh ano nga ba ang nararamdaman ko?

Ilang beses na akong nagpagulong gulong dito sa kama at ilang beses na akong
napapatitig sa kisame. Kung may laser lang ang mga mata ko, marahil ay butas na ang
kisame ng kwarto ko. Haaayy, ano ba 'yan. Bakit naman ginulo ako ng site na 'yun?

Lumabas ako ng kwarto at pumunta ng kusina nang makita kong sobrang daming hugasin.
Hay nako Art, bakit ang tamad mo? Nagsimula na akong maghugas ng pinggan ng
marealize ko na parang may kulang. Napatingin ako sa kamay ko at feeling ko
bumagsak ang buong bahay sa akin.

"Nawawala 'yung singsing!"

Nagpanic ako at agad-agad hinanap 'yung singsing. Halos magulo ko na ang buong
kusina sa paghahanap ko pero bakit hanggang ngayon hindi ko pa din makita? Nasaan
na 'yung singsing ko!? Yun na nga lang 'yung...

Yung...
"Anong ginagawa mo?" Napatigil ako sa paghahanap at napatingin sa nagsalita na
nakatayo sa may pintuan at parang takang taka sa ginagawa ko.

"Kasi..." Hindi ako makatingin sa kanya. Ewan ko, nahihiya ako. "Nakita mo ba
'yung..." Medyo tumingin pa ako sa ilalim ng lamesa at napatingin ako sa kamay ko
na wala na 'yung singsing.

"Yung?" Kumuha siya ng pitchel sa ref at sinalin ang tubig sa baso na hawak niya.

"Yung singsing..." Napayuko ako. Nakakahiya

kasi... ewan ko. Feeling ko ang desperada ng tingin sa akin ng mga tao. Nagmumove
on ako pero hinahanap ko ngayon ang isang bagay na hindi ako hinahayaan mag move
on.

Kalokohan mo talaga Ianne.

"Bakit? Nawawala?" Napatingin ako sa kanya na nakaupo na ngayon sa upuan na nasa

tapat ko. Nakatingin lang siya sa akin habang iniinom 'yung tubig sa baso niya.

Tumango ako.. kahit hiyang hiya na ako.

Nagulat naman ako ng bigla niyang binaba ng sobrang lakas 'yung baso na hawak niya
sa lamesa. Agad naman niya akong hinila palabas ng bahay hanggang sa may garahe.
Tinaas niya 'yung parang harang at nagulat naman ako kasi ngayon ko lang nalaman na
may motor pala siya.

"Marunong ka magmotor?" Teka, parang ang tanga naman ata ng tanong ko?

"Sakay."

"Pero-"

"SAKAY!" Natakot naman ako sa bigla niyang pagsigaw. Hindi pa ako nakakalakad
papunta sa motor, bigla na lang niya akong binuhat at inupo sa may likod at sumakay
naman siya sa harap ko.
Pinaandar niya agad 'yung motor niya ng hindi ako pinapayagan mag react. Hindi ko
alam kung saan kami pupunta pero naiilang lang ako ng sobra.

"Humawak ka, para hindi ka malaglag." A moment of silence ang nangyar at nagulat na
lang ako ng hawakan niya ang kamay ko at nilagay sa balikat niya. "Kung naiilang
ka, sa balikat ko ikaw humawak"

Napalunok ako ng laway ko. Nakakahiya, ano ba ako, girlfriend?

Hala Ianne, huwag ka nga mag isip ng ganyan!

Tahimik lang kami sa byahe hanggang sa marating na namin kung saan kami pupunta; sa
SM.

"Bakit-" Hindi ko na naman natapos ang sasabihin ko dahil pagkababa niya ng motor,
napatingin siya sa paa ko.

"Wala kang tsinelas?!"

Napabuntong hininga na lang ako sa pagsigaw niya. Kasi naman, 'yun kasi 'yung
sasabihin ko na wala akong tsinelas pero hindi naman niya pinatapos 'yung sasabihin
ko. Badtrip lang di ba? Iniisip ba niya na may tsinelas ako eh saan ba kami galing?
Sa bahay kami galing kaya syempre nakapaa lang ako!

Huhuhuhu.

"Ngayon mo lang narealize?" Gusto na pumutok ng ulo ko dahil naiinis talaga ako.
Kasi naman eh, ano bang gagawin namin sa SM at sobra siya sa pagmamadali? Eh 'yung
tsinelas ko nasa kwarto pa. "Tska ano ba gagawin natin dito? Gabi na, uwi na lang
tayo."

Tinignan lang niya ako pero after ilang minutes, nagulat na lang ako ng bigla niya
akong binuhat sa likod niya, I mean. Piggy back ride. PIGGY BACK RIDE, SA SM?!
"Ibaba mo ako!" Pinapalo palo ko 'yung likod niya habang naglalakad na siya. Hala,
nakakahiya ang daming nakatingin sa amin! Yung guard nga nakatitig sa amin na
nakangiti pa! Hala hindi na ako babalik

sa SM ever! "Huy nakakahiya!"

Gusto ko na lang ibaon sarili ko sa lupa. Naglalakad lang siya na parang namamasyal
sa buwan at para bang wala siyang buhat buhat na babae. Super casual, parang walang
nagtitinginan na mga tao at parang wala kami sa isang public place. ANG PA SLOW
MAGLAKAD, nakakainis!

Please, lamunin niyo na ako lupa.

"Art naman..." Hindi niya ako pinapansin. Feeling ko umaakyat na lahat ng dugo ko
sa kahihiyan na natatamasa ko ngayon. Nakakainis, wala pa kasi akong tsinelas! Kasi
naman tong Art na 'to eh! Yinuko ko na lang 'yung ulo ko at sinubsob ang mukha ko
sa balikat niya para maiwasan ang mga tingin ng mga tao sa aming dalawa.

Hay nako Art, bakit ka ba ganyan?

Isang salita lang ang paulit ulit na sinasabi ko sa utak ko habang nakapikit at
nakayuko.

NAKAKAHIYA.

Nakakahiya.

nakakahiya.

Nakaka-

"Nandito na tayo." Napaangat ang ulo at nakita ko sa harap ng Unisilver, 'yung

Unisilver kung saan bumili si Nate ng couple ring namin na ngayon nga ay nawawala
na 'yung sa akin.

"Ibaba mo na ako, please." Ibinaba naman na niya ako at kahit nakapaa lang ako, at
least hindi na masyadong nakakahiya. "Anong gagawin natin dito?"
Hindi siya nagsalita pero hinatak niya ako papasok sa store. Dumiretso siya sa
isang sales lady na parang pamilyar sa akin...

...AHA! Siya 'yung nag entertain sa amin

ni Nate last year!

Ngumiti siya nung nakita niya ako... o ako ba 'yun? Baka kay Art siya ngumiti?
Hindi ko sure kung sino tinitignan niya sa aming dalawa ni Art eh, may pagkabanlag
kasi si ate. Hehehehehe.

"Pinaka mahal na singsing." Napatingin naman ako kay Art with my mata na nanlalaki
pa.

"Anong pinaka mahal na singsing!?" Hindi niya ako pinapansin, nakatingin lang siya
ng diretso at parang wala siyang kasama.

"Sir, eto po." Pinakita nung saleslady 'yung parang couple ring na sobrang ganda.
As in, ang ganda ganda at ang kintab kintab! Silver lang siya at may mga nakaukit
na bato na basta, ang ganda talaga! Nakakatuwang tignan!

"Bakit dalawa?" Tanong ni Art sa sales lady. Tumingin naman sa amin ni Art yung
sales lady na parang nagtataka sa tanong ni Art.

"Ay akala ko coupl-"

"Hindi sige, magkano 'yang dalawa?" Napatingin naman ako kay Art, still, nanlalaki
ang mga mata.

"Ang princess cut diamond platinum half eternity ring ay 18,000 each, bali kung
dalawa 'to..." Tumingin sa kisame 'yung sales lady at parang nagkocompute pero
hindi na niya kailangan 'yun dahil magaling 'tong katabi ko.

"36 thousand..." Watda.. thirty? Thirty... THIRTY SIX THOUSAND?!

"Wow, ang bilis magcompute. So ano, sir?" Anong.. ano

na bang nangyayari?!

"Sige, 'yung dalawa." Kinuha niya 'yung wallet niya pero hinawakan ko ang braso
niya para pigilan siya.

"Huwag!" Hindi niya ako pinansin at tuloy tuloy lang sa pagkuha ng credit card
niya. Binalot naman nung sales lady 'yung singsing pero pinigilan siya ni Art.
Kinuha niya 'yung dalawang singsing at nakita kong binulsa niya 'yung isa.

Lumapit naman siya sa akin na parang hahalika-okay, eto na naman ako eh! Hinawakan
lang niya 'yung kamay ko at feeling ko hindi na ako makahinga sa sobrang lapit
niya. Unti unti niyang sinuot 'yung singsing na binili niya sa daliri ko kung saan
nakasuot dapat ang singsing na binigay ni Nate sa akin.

Lumapit siya lalo sa akin at parang magkayakap na kami ng bumulong siya, "kalimutan
mo na siya, nandito na ako."

Saktong pagkasuot niya ng singsing sa daliri ko at pagkatapos niyang ibulong iyon,

dumampi ang labi niya sa pisngi ko.

Feeling ko, nakuryente ako sa ginawa niya.

Hanggang sa makauwi na kami, hindi pa din ako makapagsalita. Feeling ko nagtanim

siya ng bomba sa pisngi ko at 'yung bombang 'yun ay sasabog kapag nagsalita ako.
Nakahiga na ako ngayon sa kama ko pero ramdam na ramdam ko pa rin ang paghalik niya
sa pisngi ko.

Ano bang... nangyayari?

Nagmumuni muni lang ako nang bumukas ang pintuan. Napaupo ako mula sa pagkakahiga
ko habang papalapit sa akin si Art na may hawak na kwintas.

Iniabot naman niya sa akin 'yung kwintas na nakalagay 'yung isa pang singsing na
katulad nung sa akin na binili niya kanina.

"Ano 'to?" Pagtukoy ko sa kwintas na may singsing, nagtataka.

"Isuot mo sa akin..." Hindi na ako nagtanong pa dahil kinakabahan pa rin ako sa
presensya niya. Sumunod na lang ako at isinuot sa leeg niya ang kwintas na 'yun.
Nakatalikod lang siya sa akin at napahawak ako sa balikat niya.

Tinignan ko 'yung singsing na binigay niya sa akin pati sa kwintas na nakasuot sa

kanya.

"B-Bakit ba... bakit mo ako binili ng singsing?" Nagulat naman ako ng bigla niyang
hawakan ang kamay ko na nakahawak sa balikat niya. Hinawakan lang niya 'yun
hanggang sa umupo siya sa may kama kaya umupo rin ako.

"Ito ang kauna-unahang pagkakataon na bumili ako ng singsing para sa isang babae."
Nakatingin lang ako sa kanya habang nakatitig siya sa kamay ko na nakasuot ang
singsing na bili niya.

Napaatras naman ako ng kaunti ng bigla siyang tumingin sa akin at nagkatitigan kami
sa mata. "Bagay sa'yo."

Lumakas na naman ako kabog ng dibdib ko sa sinabi niya. Nakakainis naman tong
nararamdaman ko, lagi na lang akong kinakabahan sa tuwing kasama siya! Nakakainis.
Naiilang ako na ako sa kanya.

Nilapit naman niya

'yung kamay ko sa mukha niya at nagulat ako sa paghalik niya sa kamay ko. Napansin
ko naman, napangiti siya.. o ngisi ba 'yon?

"Ganito pala ang feeling..."

"N-Ng ano?" Tumayo naman siya bigla at binitawan agad 'yung kamay ko.

"Wala." Agad siyang umalis ng kwarto nang wala ng iba pang sinabi. Ano na naman ba
nangyari sa kanya? Naguguluhan na talaga ako.

Hindi ko siya magets.

Dumating ang Monday at sobrang busy na ng mga tao dahil next week na gaganapin ang
Christmas Party. Ako, wala akong pakielam. Naka upo lang ako sa desk habang
nagsusulat ng notes.

"Wow! Ang ganda naman ng singsing mo!" Napatigil ako sa pagsusulat ng umupo sa tabi
ko si Chie. Hinawakan niya 'yung kamay ko at parang amaze na amaze sa singsing ko.

"Bago to ah? Nasaan 'yung luma? Pero grabe ah, mas maganda 'to at pamilyar din,
parang nakita ko na somewhere. Sino nagbigay? Ang mahal siguro nito..." Tumingin
siya sa akin para siguro hintayin ang sagot ko sa tanong niya.

"Uh... hehehe wala..." Ngiting ngiti naman si Chie. Hala ang adik lang! Lalo akong
nahihiya eh.

"Nako ah! Ayaw pa aminin! Anyway, pahiram nga pala ng salamin." Binigay ko naman
agad sa kanya 'yung salamin para tumahimik na rin pero nagtaka ako sa reaksyon
niya. Ewan ko kung nagpopose ba siya na nagulat siya o natatakot siya sa nakikita
niya sa reflection ng salamin.

Tumingin siya sa kamay ko, or sa singsing sa kamay ko tapos tumingin ulit sa

salamin. Paulit ulit niyang ginawa 'yun hanggang sa nakita kong nagform into a
smile ang mga labi niya.

"Ito na salamin oh, thanks!" Ngiting ngiti siya sa akin bago siya tumayo at umalis
na sa tabi ko. Bakit, anyare?

Pagkaalis naman ni Chie, dumating sa tabi ko si Art mula sa likod. Umupo siya sa
tabi ko at kinabahan lang ako sa ginawa niya. Hayy, lagi naman akong kinakabahan sa
presensya niya, nakakainis. Pansin ko rin na suot niya 'yung kwintas at kitang kita
'yung singsing, ang ganda, kumikintab pa.

Nagkunwari na lang ako na nagsusulat ng notes at hindi ko na lang siya pinansin

pero parang ang bastos lang talaga niya dahil habang nagsusulat ako, agad naman
niyang kinuha ang kamay ko at hinawakan; cross fingers!

Napatingin ako sa kanya na nagtataka.

"A-Anong ginagawa mo?" Nauutal kong sabi. Sobrang lumakas na naman kasi pagkabog ng
dibdib ko, feeling ko sasabog na ako.

"Gusto ko lang hawakan kamay mo, okay lang?" Art?! ANO BANG NANGYAYARI SAYO?!

---x
Author's Note:
Maraming salamat sa patuloy na pagbabasa at patuloy na pagsuporta ng afgitmolfm.
THANK YOOOUUU YAY! >:D<

Dedicated to sandreeya sa patuloy na pagbabasa ng afgitmolfm, pati na rin sa mga

comments niyang nagpapainspire sa akin to keep on editing this story. Thank you for
supporting afgitmolfm, sana hindi ka pa bored sa kwento nila Ianne.

=================

Chapter 56: Getting Closer

"Hindi ka pa ba pupunta sa school?" Nakita kong nakahiga lang sa sofa si Art habang
ako naman, ayos na ayos na para sa Christmas party namin mamaya. Anong kalokohan na
naman ba 'to ni Art? Katamaran na naman?

Tumingin siya sa akin with a bored look.

"Saan ka pupunta?" Napataas ang kilay ko sa tanong niya. HINDI NAKIKINIG EH!

"Sa school nga, Christmas party natin, remember?" Medyo inemphasize ko ang remember
dahil may photographic memory siya pero mukhang hindi niya maalala 'yung
pupuntahan. Tumayo siya mula sa pagkakahiga at nakita kong nakapang alis na din
pala siya.

Sus. Mukhang mas excited pa pala 'to sa akin eh.

"Hindi tayo pupunta ng school." Hinila niya ako palabas ng bahay hanggang sa may
motor niya. Hawak hawak ko pa rin 'yung mga regalo para sa exchange gift.

"Te-teka, anong hindi tayo sa school pupunta? Bakit?" Ibinigay niya sa akin 'yung
isang helmet at sinabing suotin ko daw pero hindi ko siya sinunod dahil naguguluhan
ako sa mga kalokohan niya.
"Bakit ba kas-" Napatigil na lang ako sa sinabi niyang...

"Nagseselos ako kay Nate."

WHAT. ANONG CONNECT?!

Magrereklamo pa sana ako ng bigla na lang niya ako buhatin at sinakay sa motor na
siyang dahilan para mabitawan ko 'yung mga regalo. Hindi na ako makareklamo pa ulit
dahil pinaandar na

niya 'yung motor niya at... hindi na siya nagsalita pa.

Haayyy Art, bakit ka ba ganito?

Hindi ko maiconnect ang dahilan mo Art, pramis.

"Saan ba tayo pupunta?" Hindi pa rin niya ako kinakausap. Ang huli niyang sinabi ay
'yung nagseselos siya na walang kaconnect connect sa pag alis namin at hindi
pagpunta ng school para sa Christmas party. Buti na lang talaga, may saplot na ako
sa paa.

Pinanindigan niya ang hindi pagpansin sa akin hanggang sa tumigil siya sa harap ng
isang malaking gate na feeling ko, may malaking bahay sa likod ng gate at pader na
'yun. Medyo hindi ko alam kung anong mararamdaman nung nakita ko kung ano nakasulat
sa may gate:

A. F. Generation

Bakit ba feeling ko... si Art ang may ari nitong bahay na 'to?

Wala pa mang kumakatok sa amin or nagdodoorbell, nagbukas na agad ang maliit na

pintuan sa gate. Hinawakan ako ni Art at hinila ako papasok ng pintuan sa gate.
Hindi pa masyadong nakakapag adjust ang paningin ko, hindi ko alam kung magugulat
ba ako o mamamangha or what.
Isang malaking garden na may napaka raming batang nagtatakbuhan at naglalaro.
Nagtatawanan, nagkukwentuhan at basta.. masasayang bata ang nandito. Pag tumingin
ka pa sa hindi masyadong kalayuan, makikita mo ang isang malaking bahay. Kasing
laki ata 'to ng school namin eh?

Wag mo sabihing, ANAK NI ART ANG MGA TO AT BAHAY NILA 'TO!?

"A-ano 'to?" Hindi ako pinansin ni Art pero hinatak lang niya ako haggang sa
marating

namin 'yung malaking bahay. Magdodoorbell ulit sana siya pero biglang nagbukas ang
pintuan at bumungad ang isang magandang babae na siguro nasa 30 years old na.

Nagulat 'yung babae sa amin at biglang napangiti.

"Art, napabisita ka?" Lumapit 'yung babae kay Art at niyakap ito. "Ang laki mo na
iho, lalo kang gumwapo at ang tangkad mo na din!"

Tumingin naman sa akin 'yung babae at ngumiti kaya napangiti din ako pero binalik
niya atensyon niya kay Art. "Tara, pasok!"

Pumasok na kami sa loob at ang ganda ng loob ng bahay! As in kung malaki 'yung
itsura sa labas, mas malaki 'tong nasa loob. Sobrang lawak at ang daming bata na
nagtatakbuhan at mga naglalaro. Ankukyut!

"Bakit ka nga ba napasyal dito? Nagkita na ba kayo ni Xiara?" Napatingin ako kay
Art pagkasabi na pagkasabi ng pangalan ni Xiara pero hindi naman siya nagbigay ng
kahit na anong expression ng mukha na parang nainis siya or what, parang saktong
expression lang.

"Papakilala ko lang ho siya tita, si Ianne nga po pala to."

"Nice to meet you iha." Nagshake hands kami nung babae. Pinakilala nga niya ako
pero hindi naman niya pinakilala kung sino 'tong magandang babae na nasa harap
namin ngayon.

Abnormal talaga.
"Nice to meet you din po." Napansin ko naman na hindi pinansin ni Art 'yung tanong
tungkol kay Xiara at nagpalinga linga siya

na parang may hinahanap.

"Si Art po?" Napataas naman ang kilay ko. Tama ba rinig ko? Hinahanap niya si Art?
EH SIYA SI ART, DI BA?!

"Ah, nasa taas, sa paborito niyang lugar."

"Salamat." Hinila naman ako ni Art papunta sa hagdanan habang naiwan 'yung babae na
nakangiti sa amin. Bakit ba ang amo ng mukha nito? At teka nga lang sandali, NAG
THANKS SI ART? NAG THANKS SIYA?!

WATDA. IT'S A MIRACLE!

Umaakyat na kami sa hagdan nang mapansin ko ang mga pictures na nakasabit sa pader.
Hila lang ako ni Art pero napatigil ako nung may napansin akong picture ng dalawang
bata na masayang masaya.

At ewan ko kung namamalikmata ba ako or what pero...

Kamukha ni Art 'yung batang maliit at ni Xiara 'yung batang mas matangkad dun sa
isa.

"Bakit ka tumigil?" Nilingon ako ni Art at tumingin sa akin pero umiling lang ako.
Nagpatuloy kami sa pag akyat pero parang nagstock sa utak ko 'yung picture nung
dalawang bata. Kahawig kasi talaga nilang dalawa, ewan pero-ang saya nila sa
picture, ang layo sa itsura nila ngayon.

Hingal na hingal ako pagkaakyat namin sa taas at pansin ko rin kay Art na medyo
hinihingal din siya pero hindi niya pinapahalata. Paano ba naman, first floor
hanggang fourth floor?! FOURTH FLOOR!? Kamusta naman 'yon di ba?

May isang pintuan sa harap namin. Pagkabukas niya ng pintuan, parang gusto ko na
mahimatay.
MORE STAIRS?! SERIOUSLY?!

"Ayoko na Art, sawa na ako sa hagdan huhuhu!" Tumingin ng masama sa akin si Art
kaya natakot ako. "Oo nga sabi ko nga, aakyat na tayo. Ang saya saya umakyat eh,
tara na!"

Inunahan ko na siya umakyat at after 700 steps to heaven, may isang pintuan ulit na
nasa harap namin. Ano ba kasi pupuntahan namin dito?

"Saan ba talaga tayo pupunta?" Pero hindi niya ako pinansin at siya na ang nauna sa
may pintuan. Binuksan niya ang pintuan at may tumambad na batang nakaupo at
nakatingin sa amin-o kay Art. Ngumiti 'yung bata at agad agad na tumakbo papalapit
kay Art.

"Namiss kita kuya!" Umupo naman si Art at nakita ko kung paano sila magyakap ni
Art. Nakikita ko 'yung mukha nung bata na parang miss na miss niya si Art dahil
nakasubsub talaga 'yung mukha niya sa may leeg ni Art.

"Ako din..." Kumawala sila sa pagkakayakap at nakita ko na lang na.. na...

NAKANGITI SI ART.

Hala, nakangiti siya! Hala bakit siya nakangiti? Anong meron sa batang 'to at
napangiti niya si Art? Grabe ano 'yun? ANO YON!? Hindi naman ako namamalikta di ba?
HINDI BA?! Ano ba, naghahallucinate na ba ako? Paki sabi naman sa akin oh?

Tumayo naman si Art at tumingin sa akin ng masama. "Anong tinitingin tingin mo

d'yan?" Napaiwas naman ako ng tingin at tumingin na lang sa loob ng kwarto.

Napansin ko naman na nagbubulungan sila habang nakatingin sa akin. Seryoso ba 'yan?

Ang obvious ng pinag uusapan nila eh.

"Hi ate, ako po pala si Art." Lumapit naman sa akin 'yung bata at hinawakan ako sa
kamay. Ngumiti siya sa akin at... at...
Oh may gahd.

ANG CUTE NIYA.

"Tara, playground?" Aya ni Art kaya naman nagpunta kami sa playground at feeling ko
ang awkward awkward ng moment na pababa kami o ako lang ba 'yung naaawkward-an
dahil holding hands kaming tatlo. NAKAKAILANG.

Pagdating namin sa playground, naupo lang ako sa tabi habang silang dalawa naman,
naglalaro at naghahabulan. Hala, ang cute talaga. Ang cute pa nilang dalawa tignan!
Lumapit naman sa akin si Art liit na kyot kyot na tawa nang tawa at hinila ako para
tumayo.

"Habulan tayo ate!" Gusto ko sana magmaktol dahil tinatamad ako pero no choice
naman kaya naghabulan kami. Naiilang nga ako kapag nakikita kong nakangiti 'tong si
Art. Hindi ako sanay, para akong tumitingin sa isang Mona Lisa na may kilay.

Hindi ko na alam kung anong nangyayari pero lumapit at kumapit sa akin si Art liit
na tawa pa rin nang tawa at nagulat na lang ako nung tumakbo papalapit sa akin si
Art. Ang bilis ng mga pangyayari. Hindi niya napigilan 'yung pagtakbo niya kaya
nabangga niya ako at naout of balance kami parehas pati na rin si Art liit. Sa
sobrang bilis ng impact, napahiga kami sa bed grass ng playground.

Tawa pa rin nang tawa si Art liit kaya natatawa na rin ako pero ang ikinagulat ko
sa scene na 'to sa lahat, tumawa si Art. Napatigil ako sa pagtawa at tumingin sa
kanya. Napatitig ako sa kanya habang tumatawa, ngayon ko lang narinig pagtawa niya.
Nakakabigla.

Ganun pala 'yung tono ng tawa niya. Lalaking lalaki pero malumanay at parang
mahinahon na tawa. Nakakatuwa kasi nawawala na 'yung mga mata niya at lalong
sumisingkit.

Sa itsura niya, parang ang tagal na niyang hindi tumawa. Parang natutuwa siya kasi
tumatawa siya ngayon, nakakatuwa siyang tumawa. Parang ang laking fulfillment ang
makita si Art na tumatawa at masaya. Sa sobrang tuwa ko, napuno na ng word na
'tawa' ang part na 'to.

Tumigil siya sa pagtawa at doon ko lang narealize na masyado nang napatagal ang
pagtitig ko sa kanya.

"Bakit?" Tanong niya. Ngumiti naman ako at parang gusto kong maiyak sa sobrang
tuwa. Ang laking fulfillment talaga nito.

"Masaya ka na..." Umupo siya at tumingin sa taas. Pumikit siya at tumingin sa akin
na nakahiga pa din dito sa damuhan.

"Siguro nga." Sabay ngiti.

HALA, YUNG NGITI NIYA! TOTOONG NGITI NA BA 'TONG NAKIKITA KO?!

Naisipan ni Art-este namin na magstay muna sa A. F. Generation. Medyo pagabi na rin

kasi kaya dito na muna kami matutulog. Nakakatuwa lang dahil ang daming bata, as in
ang dami talaga. Ang kukulit, ang iingay at ang sasaya nila. Ankukyut!

11pm na. Napatulog na ni Art si Art liit

at ayoko na dahil ilang beses ko nang sinabi 'to pero ang cute talaga nila, okay?!
Sige na hindi ko na sasabihin ang word na cute.

Inaya ko si Art na lumabas muna, magpahangin. Maganda din kasi ang view sa labas,
malaprobinsya at ang daming puno. Ang sarap pa tapakan ng mga damo dahil ang lambot
at pwedeng higaan at ang ganda ng stars ngayon sa langit.

"Art..." Tumingin siya sa akin habang nakahiga kaming dalawa sa damuhan.

"May tatanong lang ako sa'yo, 'wag ka sana magagalit." Ngumiti siya, ayan na naman
'yang ngiti niya.

"A-ano... kasi, bakit... bakit nung ano, nung sa play..." hindi ako makatingin sa
kanya. Medyo naiilang kasi ako, naalala ko kasi dati nung una ko siyang nakitang
ngumiti na parang ngiti niya ngayon pero mas masaya ngiti niya ngayon. Dun sa the
demon and the maiden, nung sinabihan ko siya na hindi siya nakakatakot tapos
napangiti siya.

"Ngumiti ako nun?" Alam niya agad? Napatingin ako sa kanya pero nagulat ako nung
nakatingin pala siya sa akin at biglang bumilis na naman ang tibok puso ko kaya
iniwas ko agad 'yung tingin ko at tumingin na lang sa mga stars.

"Uhm... Oo?" Tinignan ko siya sa dulo ng mga mata ko. Sinilip ko lang pero
nakangiti na naman siya. Bakit ba panay ang ngiti niya ngayon? Nakakailang!

"Para kasing..." Natahimik siya. Sasabihin ko na sana na kung ayaw niyang ikwento
eh ayos lang pero tinuloy niya ang sasabihin niya. "...may pwersang tumulak sa akin
para ngumiti. Doon ko lang kasi ulit naramdaman na... hindi pala ako nakakatakot."

Tumawa naman siya.

HALA, WALA BA AKONG RECORDER PARA MARECORD 'YUNG TAWA NIYA? AMPOGI KASI NG TAWA.

"Anong ibig sabihin na hindi ka pala nakakatakot?" Mula sa pagkakahiga, umupo siya
sa damuhan at tumingin sa akin.

"Bakit interesado kang malaman?"

"Wala lang." Bakit ba 'yung awkwardness na nararamdaman ko dati tuwing magkalapit

at nag uusap kami, nawala ngayon?

Natahimik kaming dalawa.

Kung ayaw naman niyang sabihin, ayos lang naman sa akin basta ang importante sa
akin ngayon, parang okay na ako na nakakausap ko siya. Okay na ako na parang ang
bait bait niya sa akin at parang totoo siya sa akin ngayon.

"Napatay ko kasi pinaka importanteng tao sa buhay ko." Nawala ang happy thoughts ko
nang bigla siyang nagsalita.

"A-ano?"

"Pinatay ko daw ang nanay ko sabi ng tatay ko. Kinasuklaman ako ng tatay ko at
tinuring niya ako na parang demonyo." Kaya pala parang nakarelate siya about sa
demon.

"Grabeng sakit ang naramdaman ko noon, physically and emotionally. Lagi akong
umiiyak at lagi na lang akong malungkot. Kumampi pa ang photographic memory sa
tatay ko dahil hindi ko malimutan ang lahat ng pasakit na ginawa ng tatay ko sa
akin. Muntikan na akong mamatay. Two years din akong nagtyaga sa hirap." Napansin
ko ang bigat ng paghinga niya. Umupo naman ako sa tabi niya at tinignan siya habang
mataimtim na nakikinig.

"Namatay ang tatay ko at ang sama ko na nga siguro dahil natuwa ako dahil doon. Sa
wakas, tapos na ang paghihirap ko. Pero dahil sa kakaibang memorya ko, lagi kong
naaalala 'yung nangyari sa tatay ko. Sa lahat-sa dugo, sa baril, sa mga lalaking
nagpahirap sa kanya. Hinahabol ako ng tatay ko kahit sa memorya ko." Narealize ko
na lang na hindi na pala ako humihinga kaya napahinga ako ng malalim. Ewan, parang
habang nagkukwento siya, nalilimutan ko huminga. Siguro dahil bata pa lang siya,
sobrang dami na pala niyang napagdaanan.

"Ginawang orphanage ang bahay namin at ito 'yun, A. F. Generation."Hindi ko alam

kung saan ba ako mamangha. Sa sobrang dami ba niyang sinabi? Ah oo tama, ito na ata
ang pinaka mahabang linya niya sa buong panahon na magkakilala kami.
Nakakalungkot... at the same time nakakaawa.

"Eh? Bahay niyo 'to?"

"Oo at ako ang unang ampon ng bahay ampunan na ito. Yung babae kanina, tita ko 'yun
at 'yung ibang mga mababait

na nagvovolunteer para alagaan 'yung mga bata." Tumango tango lang ako.

"Dumami mga bata dito sa ampunan pero wala akong kinausap ni isang bata dahil
natatakot ako na matakot sila sa akin. Hindi ako nagpapakita ng kahit na anong
emosyon kasi ayokong may makaalam na mahina akong tao. Kinaya ko 'yun hanggang
maging 10 years old ako hanggang dumating dito si Xiara."

"At siya unang taong nag approach sa'yo?" Tumango siya. Tumingin siya sa akin pero
hindi ko maaninag mukha niya dahil sa sobrang dilim na ng paligid.

"Pinatay ang mga magulang niya ng mga sindikato pero hindi siya tumigil sa pagngiti
at sa pagiging masaya. Minsan nalulungkot siya pero siya ang nagturo sa akin kung
paano ulit mabuhay, paano ulit sumaya, paano ulit maging bata at maging normal na
tao."
"Kaya pala minahal mo siya..." Napahawak ako sa bibig ko dahil sa sinabi ko. Wow
Ianne, grabe ka naman mag side comment. Personalan lang? Napatingin naman ako kay
Art pero parang hindi niya pinansin ang sinabi ko.

"Ilang taon ang nakalipas, inampon siya ng mag asawang amerikano at naiwan akong
mag isa. Walang kumakausap sa akin noon at naisipan kong mag aral dahil pangarap
namin ni Xiara ang mag aral sa tunay na paaralan." So si Xiara talaga ang
nagpapasaya sa kanya ng totoo.

"Pumasok ako sa school natin ngayon para tulungan ang sarili ko baguhin itong ugali
ko. Nangako rin ako kay Xiara na gagraduate ako ng may maayos na grado. Pagdating
ko sa school, hindi

ko naramdaman ang pagmamahal na gusto kong makuha, hindi ko naramdaman 'yung

kasiyahan na gusto kong maramdaman." Bakit ba feeling ko nabalutan na kami ng
kalungkutan?

"Aalis na sana ako pero nung naging demon ako sa play, nakita kita. Nakita ko na
may pag asa pa ako-na kaya ko pa ring maging masaya dahil andyan ka pa." Nakita ko
na naman ang pagngiti niya.

"P-pero bakit ako?" Ito na naman 'yung lakas ng kabog ng dibdib ko sa sobrang kaba.

"Ikaw kasi ang nag iisa na kinausap ako na hindi ako gusto, na kinausap ako na
walang hinihinging kapalit. Napaka hina ko sa totoo lang, natatakot din ako na sa
tuwing may napapalapit sa aking tao, biglang mawala na lang. Natatakot akong mag
isa..." Bigla siyang yumuko at napansin ko na lang na nagpupunas pala siya ng luha
niya. Hala, kanina nakangiti siya ngayon umiiyak na?!

"A-Art..."

"S-so-sorry..."

Ano bang meron sa araw na 'to at naging emotionful ang emotionless na si Art?

Hindi ko alam kung bakit ko ginawa 'to pero bigla ko siyang niyakap. Nagulat siya
sa ginawa ko, kahit ako nagulat ako pero feeling ko lang kailangan niya ng yakap.
Hindi ko man magets 'yung nararamdaman niya, kailangan ko lang gawin 'yung sa
tingin ko ay kailangan niya. Parang ang gusto ko ngayon, ako muna maging dahilan ng
kasiyahan niya. Ako muna ang bahala sa kanya. Ako muna ang mag aalaga sa kanya.

Ako muna.

KULOG KULOG

Napatingin ako sa taas at pumatak sa pisngi ko ang kauna unahang patak ng ulan sa
gabing 'yun.

Malungkot ang langit, kasing lungkot ni Art ngayon.

---x
Author's Note:
Dedicated to Alette/Letty o mas kilala bilang correctionFluid na nagpasaya ng sobra
sa akin dahil sa dinedicate niyang story plus isang author's note/chapter na sinabi
niya ang dahilan kung paano kami nagkatagpo ng tadhana. Nung una, hindi ko siya
kilala pero ng dahil sa kwento ng "Ulan", isa na siya sa mga tinuturing kong
kaibigan dito sa wattpad--and I'm happy I met her.. (kahit hindi kami ganun kaclose
:D)

Hi Letlet! THANK YOOUUUUU AT SANA IPAGPATULOY MO LANG ANG PAGSUSULAT MO. Sabi ko
nga, pang professional na talaga ang pagsusulat mo . *winks*

PS: Click external link to read "Ulan [Kwentong Isang Tagay]" written by
CorrectionFluid.

=================

Chapter 57: One Last Drop

Nag bago na talaga siya.

Nagbago na si Art... for the best? I guess.

Napapansin ko kasi sa kanya na panay na ang ngiti niya sa akin. As in 'yung mabait
na ngiti. Hindi tulad nung mga ngiti niya dati na parang laging may masamang
binabalak. Ang pure ng smile niya-at ang gwapo niya sa ngiti niyang 'yun.

Nawala na din 'yung black aura sa paligid niya, mukhang naging approachable at unti
unti ng nagkakaroon ng emosyon ang mukha niyang panay :| lang ang makikita dito.
Actually, nakakausap na nga siya ng mga kaklase namin plus, hindi na siya madalas
matulog sa klase-minsanan na lang.

Tumingin ako sa kanya habang nakatayo siya at naghuhugas ng pinagkainan namin.

Feeling ko talaga parang hindi na siya si Art na nakilala ko dati na parang walang
pakielam sa mundo, 'yung parang design lang. Simula nung pumunta kami sa bahay
niya, ang laki na talaga ng pinagbago niya.

Napatingin naman siya sa akin. Pinatay niya 'yung gripo at inilapag sa lamesa ang
last na hinugasan niya. Pero kahit na sabihin ko pang ang laki ng pinagbago niya,

"Tinitingin tingin mo d'yan?"

Masungit pa rin siya.

Pero dahil napapadalas na ang pagsasama namin ni Art pati na rin sa school,
pinuputakte na kami ng tanong ng mga kaklase, kaschoolmate, at kahit mga teachers
na rin. Sikat kasi 'tong si Art dahil nga sa angking katalinuhan niya at dahil sa
gwapo siya-at weirdness.

At

ako? Hindi naman ako sikat. Nagkataon lang na...

...sumikat ang loveteam namin ni Nate.

"Kayo ba ni Art?"

Ito ang madalas na tanong sa akin ng mga taong nakapalibot sa akin. Pagpasok na
pagpasok nga namin ngayon, nagulat ako dahil hinila kami ng mga kaklase namin
papasok at pinaupo sa dalawang upuan sa may likod.

Tinignan ko sila na nagtataka habang sila naman ay ngiting ngiti sa amin ni Art.
Anong meron? Napatingin naman ako kay Art na parang walang pakielam na
pinalilibutan kami ng mga kaklase namin. Mapalalaki o babae.

"Umamin na nga kayo..." Panimula ni Chie na ngiting ngiti.

"Ha?" Tanong ko naman na naguguluhan. Ano bang nangyayari sa mga kaklase namin
ngayon? Monday na monday nag aadik?

"What's with the ring kung hindi nga talaga kayo?" Tanong naman ni Leah na ngiting
ngiti din. Inilapit pa niya ang upuan niya sa akin.

"Oo nga, parehas na parehas." Sabat naman ni Alette na minsan lang magsalita sa
room pero grabe kung mang intriga ngayon.

"Parang couple ring!" Parang bata na sigaw ni Mich na tuwang tuwa pa ata.

"No! More like an engagement ring!" Sigaw naman ni Francis na mas kilala bilang Sic
na nakikisingit sa nakapalibot sa amin.

"Hahahaha baka wedding ring!" Sabat naman ni MK na malabong kausap.

"Ianne and Art! Kyaaahhh~" Napansin kong nagtititili sila Sandreeya, Chum, Angela
Jane, Lissy, Mary, Claudette, Jessima, Anet at iba pa naming kaklase. Masyadong
marami, nagkakagulo sila at ako hindi ko alam parang nag iinit na 'yung pisngi ko
sa sobrang hiya.

"Nagbublush si Ianne!" Sigaw pa ni Gee (pero Grasya talaga pangalan niya, may
naaalala lang ako sa pangalan kaya Gee na lang).

"Mind to explain?" Nakapamewang na tanong ni Chie na nakangiti pa rin sa aming

dalawa.

Napalunok ako ng wala sa oras at feeling ko gusto ko na lang mamatay dahil sa

pagkachoke ko sa laway ko. Lahat sila nakatingin sa amin habang nakangiti at 'yung
iba ay nag uusap ng tungkol sa amin. Ito nga ata ang sinasabi nilang hot seat,
malamig naman pero nakakainit 'yung pressure.
Tinignan ko si Art na parang wala lang sa kanya ang lahat. Hala grabe, nakakahiya
kay Art at naiissue kami! Tinignan ko naman ang singsing ko at medyo tinago 'yun
para hindi na pagbalingan ng tingin habang 'yung singsing naman ni Art, nakasabit
pa rin sa leeg niya as necklace.

"Ano ba kayo, wala ka-"

Napatigil ako sa pagsasalita at natahimik ang lahat ng biglang nagsalita si Art for
the first time this morning.

"Kung sasabihin ko ba sa inyo ang totoo, titigilan niyo na kami?" Nagsilapitan lalo
ang mga mukha ng mga kaklase namin sa amin. Napatingin naman

ako kay Art pero hindi siya nakatingin sa akin.

Nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko at tumayo. Hinatak naman niya ako
kaya napatayo rin ako. Nag atrasan naman ang mga kaklase namin na naghihintay ng
sagot.

"Ito?" Itinaas ni Art ang kamay naming dalawa na magkahawak. Kinakabahan ako sa
ginawa niya. Tinignan niya ang kamay namin at tumingin sa mga kaklase namin na
attentive pa rin sa sasasabihin ni Art. "Wala kayong pakialam sa amin."

Agad agad akong hinatak ni Art palabas at palayo ng room. Tumakbo lang kami ng
tumakbo kahit na wala namang humahabol sa aming dalawa.

"T-teka-saan tayo pupunta?!" Medyo bumagal na ang takbo namin at naging lakad na
lang ang kaninang pagtakbo. Medyo hinihingal pa rin ako pero kahit na malayo na
kami sa building namin, hawak hawak pa rin niya ang kamay ko.

Halos wala na ang mga estudyante sa ground dahil kakaring lang ng bell at
kakasimula lang ng mga first class habang kami ni Art ay akala mo nasa park at
namamasyal. Naglakad lang kami hanggang sa makarating kami sa pinaka dulong parte
ng school na hindi ko alam na may ganito palang nag eexist na part ng school.

Isang lagusan lang ang nandoon pero 'yung lagusan na 'yun ay may nakaharang na
gate. Hindi ko masyadong maaninag 'yung kabilang part dahil sa gate pero may
malaking nakasulat
doon ang...

DANGER ZONE.
YOU ARE NOT ALLOWED.

"A-ano 'to?" Binitawan naman ako ni Art at lumapit doon sa gate. May kinuha siyang
bagay sa bulsa niya at napansin kong susi 'yun. Binuksan niya 'yung lock at nagulat
ako-BAKIT MAY SUSI SIYA NG LOCK NA 'YAN?

"Bawal ata tayo dito?" Napatingin ako sa paligid pero wala ng tao sa ground.
Napatingin ako kay Art ng hawakan niya ang kamay ko.

"Masarap gawin ang bawal." Bago pa ako makaprotesta, hinatak na niya agad ako at
pumasok na sa maliit na lagusan papunta sa kung saan man. Medyo nabulag pa ako
panandalian dahil sobrang dilim ng lagusan at biglang liwanag naman ang nilabasan
naming lugar.

Nung nakaadjust na 'yung mata ko sa liwanag, lumakas ang kabog ng dibdib ko sa

hindi malaman na kadahilanan.

"A-ang ganda" Napatingin ako sa paligid; parang isang malaking field na puro puno
at damo na sobrang lago. Ang sarap ng simoy ng hangin at ang ganda ng pagkakakurba
ng mga ulap sa lugar na ito.

Napatingin ako sa likod at nakita ko ang parte ng school namin sa kabila ng

lagusan. Paanong? May ganito sa may school namin? Bakit ba parang wala kami sa
school at ibang paraiso na itong napuntahan namin?

"Dito ako madalas... Kapag naiirita ako sa mga tao sa school." Hinatak niya ako
hanggang sa may isang puno at doon niya ako inaya umupo.

Malakas

pa rin ang tibok ng puso ko kahit hindi ko talaga alam kung bakit. Napatingin ulit
ako sa paligid. Bakit ba parang pamilyar 'tong lugar na 'to? Nakapunta na ba ako
dito?
"Tae Ianne, hindi ko alam gagawin ko pag nawala ka." Bigla akong may narinig na
boses mula sa utak ko. Bakit, bakit parang pamilyar ang lahat.

"Anong iniisip mo d'yan?" Napatingin ako kay Art. A-anong nangyayari sa akin? Bakit
may naririnig akong boses ng lalaki sa utak ko?

"Wag mo ngang hawakan kamay ko!"

"Na-"

"Hindi na kita kailangan"

Sa isang iglap, para akong binuhusan ng malamig na tubig. Napatingin ako sa

building, sa view ng mga puno, sa mga damo, sa simoy na hangin; isang pamilyar na
tanawan, napaka pamilyar.

"Ianne?"

Sa... sa panaginip ko.

"E-eto nga 'yun..." Nakaramdam ako ng bigat sa loob ko na parang binalot ako bigla
ng kalungkutan. Naaalala ko na naman. Naalala ko na naman ang lahat.

Bakit ba kahit panaginip lang 'yun, ang lakas ng dating sa akin?

"I-Ianne?" Hindi ko na namalayan na naluluha na pala ako. Nagulat ako sa pagluha

kong 'yun na nakita pa ni Art. Agad agad ko namang pinahid ang kamay ko sa mata ko
para punasan ang mga luha ko pero mukhang hindi na ata napagod ang mata ko sa
pagluha.

"S-sorry..." Tinakpan ko ang mukha ko sa sobrang kahihiyan. Ano ba Ianne, bakit ba

sobrang affected mo pa rin? Ano ba, wala na kayo ni Nate. Panaginip lang yun pero
ganito nangyayari sa'yo? Ano ba Ianne, please.

Tama na.

Pero hindi ko kaya.

"Tungkol na naman ba sa kanya?"

Lalo akong naiyak pero pinipigilan ko ang pag iyak kong 'yun. Para tuloy akong
tanga, para akong ewan na umiiyak. Nakakainis, kailan ba siya mawawalan ng epekto
sa akin?

Nagulat ako ng bigla akong nakaramdam ng isang yakap.

"Sshhh... tama na." Tahimik lang siya habang umiiyak ako. Hinintay niya akong
tumahan. Hindi niya ako binitawan hanggang sa tumigil ako sa pag iyak. Iniyuko ko
ang ulo ko at pinatong iyon sa mga tuhod ko.

Nakakapanghina ang umiyak, halos nawala na ata ang buong lakas ko.

"Ianne..." Naramdaman kong pinatong ni Art ang kamay niya sa ulo ko. Hinaplos niya
ang buhok ko ng dahan dahan. Hindi ako nagsasalita, wala akong lakas para
magsalita. Naramdaman ko naman na parang may mainit na lumapit sa may tenga ko at
nagulat ako dahil bumulong siya sa akin.

"Gusto ko maging masaya ka na...ulit."

Wala ni isa sa amin ang nagsalita pa patungkol sa nangyari doon sa malaparaisong

tambayan ni
Art. Actually, hiyang hiya na ako kay Art dahil panay ang iyak ko, lagi niya akong
nakikitang mahina. Mahina na walang silbi.

Naglalakad lang ako hanggang sa namalayan ko na lang na patungo ako sa bahay nila
Nate. Oo siguro, ang tanga ko. Eto na naman ako at gusto ko siyang makita-then
masasaktan ako at iiyak. Pero di ba, sabi nila, face your fear.

Takot akong iwan ni Nate at kailangan ko ng closure to move on, kailangan ko siyang
makita at makausap. Kailangan ko siya-ng makausap.

Nang matanaw ko na ang bahay nila Nate, biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko.
Habang papalapit nang papalapit, lalong bumibigat ang loob ko. Ewan, siguro ang
tanga ko na nga dahil pinapahirapan ko masyado ang sarili ko.

Nagulat ako nang may nag over take na lalake sa akin. Oo, Si Nate 'yung nasa likod
ko kanina na ngayon ay nasa harap ko na. Hindi niya ako pinansin, hindi niya ako
pinapansin at parang hindi niya talaga ako pinapansin. Naluluha na naman ako dahil
ngayon ko lang ulit nakita ang likod ni Nate ng malapitan.

"N-Nate..." Bulong ko habang sinusundan siya sa paglalakad. Gusto ko siyang yakapin

mula sa likod, soba sobra na ang pagkamiss ko sa kanya. Pilit ko ring pinipigilan
ang pagbuo ng mga luha sa mga mata ko.

Napatigil ako sa paglalakad nang tumigil siya pero hindi siya lumingon sa akin.
Ilang minutong tahimik ang paligid, may pangilan ngilang mga sasakyan na dumadaan
pero kaming dalawa lang

ang nandito sa may daanan.

Nakatayo siya, nakatayo ako, walang nagsasalita, hindi malapit pero hindi rin
malayo.

Napabuntong hininga ako. Ganito na lang ba talaga ang set up namin?

"Anong kailangan mo?" Parang sumabog panandalian ang puso ko sa narinig ko. Ako?
Ako ba ang kausap niya? Ang lamig ng boses niya, ang lamig ng tono. Hindi na siya
tulad ng dati.

Pinili kong manahimik dahil ayaw kong marinig niya ang garalgal kong boses sa
papipigil ko ng pag iyak. Ang hirap, nakakaloko. Bawat segundong lumilipas,
nasasaktan ako.

"Sinasayang mo ang oras ko." Mariin niyang sabi. Lumakas ang hangin pero hindi pa
rin ako nagsasalita at hindi pa rin siya lumilingon sa akin. Naiiyak na talaga ako.
Bakit, bakit hindi niya magawang tumingin sa akin?

Bakit ayaw na niya akong makita? Kahit ba lingunin lang ako, ayaw pa niya?

Nakatingin lang ako sa kanya at napansin kong tumingala siya. Napansin ko rin ang
pag kuyom ng mga kamao niya na para bang galit siya.

"Ano ba Ianne?!" Nagulat ako sa pagharap niya sa akin at paghawak niya ng

magkabilang braso ko. Niyugyog pa niya ako na parang naiinis na talaga siya sa
akin. "Anong ginagawa mo dito?!"

With that...

...naiyak na naman ako.

"I miss you..." Ito ang una at tanging lumabas na mga salita sa bibig ko. Sa dinami

dami ng gusto kong sabihin at itanong sa kanya, ito lang ang nagawa kong masabi.

I miss you.

I really miss you Nate.

"Aaaahhh shit!" Bigla bigla niya akong tinulak palayo at muntikan na akong maout of
balance pero napakapit ako sa kanya na ikinagulat naman niya. "Wag mo nga akong
hawakan, para ka ng tanga!"

Tumingin ako sa mga mata niya habang naiiyak pa rin ako.

"Nate..." Nagmamakaawa ako, bumalik ka na sa akin.

"Huwag kang makulit." Inialis niya ang pagkakahawak ko sa kanya at nagsimula nang
maglakad palayo.

"Nate..." Hinawakan ko ang kanang braso niya at hindi ako nabigo dahil lumingon
siya sa akin. Napansin ko sa mga mata niya ang pangingintab-naiiyak rin ba siya?

"Hindi na kita mahal." Mula sa 'hope' na nakita ko, parang biglang nawasak ang
buong pagkatao ko sa bigla niyang pagsabi ng mga salitang 'yun. Nabibingi ba ako?
Tama ba narinig ko? Teka, si Nate ba 'tong nasa harap ko? "Umalis ka na dito,
naiirita ako kapag nakikita kita."

Tumalikod na ulit siya at nagsimula nang maglakad papunta sa gate nila. Hinabol ko
siya at agad kong hinawakan ang kamay niya.

"Ano bang gusto mo Nate, anong

gusto mo mangyari?"

"Ang magalit ka sa akin." A-ano?

"Hindi ko magagawa 'yun, mahal kita!" Pasigaw kong sabi habang umiiyak pa rin.
Nakakahiya, nakakahiya dahil ang hina ko pero-sorry, mahirap ang magmahal.

"Tangina naman oh, hindi kita mahal!" Itinulak na naman niya ako na naging dahilan
ng pagkaupo ko sa lupa habang siya naman ay pumasok na sa loob ng bahay nila.
Umiiyak lang ako habang nakatingin sa pintuan ng bahay nila. Naghihintay na bubukas
'yan at lalapit si Nate sa akin para magsorry, para bawiin ang lahat ng sinabi
niya.

Pero nagdilim na at lahat, wala pa rin akong nadatnang Nate.

Nakaupo pa rin ako sa sahig, not minding all around me. Ang gusto ko lang ngayon ay
umiyak nang umiyak na parang wala ng bukas. Ang gusto ko, ang gusto ko... mawala na
lang.

Umiiyak lang ako nang biglang may nakita akong isang kamay na nag aalok ng tulong.
Napatingin ako sa taong 'yun at nakita ko ang lalaking laging nasa tabi ko nung mga
nakaraan nung sobra akong nasasaktan.

Nakangiti siya sa akin, "umuwi na tayo?"

Umiiyak lang ako at hindi ko siya pinansin. Ewan ko, wala ako sa mood ngayon na
makipagngitian, makipag plastican at magfeeling na okay lang ako kahit hindi naman
talaga. Ngayon, gusto ko magpakatotoo na nasasaktan ako.

Sobra pa sa sobra.

Umupo siya sa harap ko para magkaharap na talaga kami. Hinawakan niya ang kamay ko
na kanina pa basa dahil sa mga luha ko. Hinawakan niya ang mukha ko at ipinahid ang
hinlalaki niya sa pisngi ko na basa dahil sa luha.

"Tahan na..."

Niyakap ko siya at lalo akong umiyak. Umiyak ako nang umiyak, inilabas ko na ang
lahat ng iiiyak ko, pinagod ko na ang sarili ko kakaiyak.

Dahil simula ngayon...

...hindi na ako iiyak pa dahil sa kanya....sana.

---x
Author's Note:
This chapter is dedicated to chum11 na hindi na nawala sa notifications ko.
Nagbabasa, nagvovote, at nagkocomment since nung naging active ako dito, tama ba?
Basta, sobrang thankful ako kasi siya 'yung isa sa mga HINDI BUMIBITAW. THANK YOU
CHUM11!!!!!!!! Ngayon ko lang napansin na hindi ko pala alam pangalan mo hahaha
fail ko but anyways, kahit hindi ko alam pangalan mo atleast alam ko na itong si
"chum11" eh isa sa mga tunay na reader ko.

*edited 11/11/12: Para kay Rio, Napaka simple lang ng ginawa niya, actually.
Kinilig lang ako dahil alam kong reader ko siya base sa sinulat niya.
Nakakaspeechless kasi ang ginawa ko lang ay ngumiti, ngumiti at mapangiti ng wala
sa oras hahahaha. De seryoso, mga simpleng ganito, napapangiti pa rin ako. Malaman
ko lang na nandyan lang siya kahit kelan, kiligs.

Basahin niyo 'yung letter niya para sa akin. Click the eternal link, password is:
TAOI Click niyo lang 'yung first picture tapos pindutin lang 'yung right arrow para
mabasa 'yung kasunod.

THANK YOU. :)

=================

Chapter 58: The Hot Update

THIS CHAPTER IS PRIVATE. RATED R. PANG HINDI BATA AT HINDI MARUNONG SUMUNOD NG
INSTRUCTIONS. Kapag hindi niyo nagets ito, ibig sabihin: hindi para sa inyo ang
chapter na ito. Huwag pong makulit at paulit ulit. MAGHANAP. Thank you.

Step-by-step instruction:

1. You need to follow this account. My account.

http://wattpad.com/user/pilosopotasya. YOU CAN UNFOLLOW LATER.

Paano magpunta sa account ko? Explore.

2. Nakafollow ka na? type this link to your address bar:

http://www.wattpad.com/7855164-rated-r-estricted-afgitmolfm-chapter-58-the-hot or
click external link at the right (if you're using a computer / laptop)

Hindi pa rin makita dahil nakamobile ka at offline? Mag online ka muna, then. . .

1. Pumunta sa wattpad profile ko.

2. Hanapin ang Library ko na may label na "PrivateStuffs" at i-click ang arrow

button.

3. Hanapin ang "Rated [R] Restricted" (sa pinaka dulo yun, black ang cover)

4. Hanapin ang chapter na kailangan. (Chapter 58)

Hindi pa rin makita? See step 1, again.

Kapag hindi niyo ginawa ang step 1, ang makikita niyo lang ay "Oops not found!" so
ulitin ko ulit, FOLLOW STEP ONE THEN TWO.

UULITIN ko, you need to follow this account first. Dahil mabait ako, I'll post the
link at the comment box para macopy paste ng mga nakamobile. Tama na po ang
pagtatanong, kailangan natin gamitin ang "follow the instructions" na tinuro sa
atin since kinder sa mga test paper.

IF YOU STILL CAN'T READ IT, iyak na lang or move forward sa next chapter. HINDI
kayo maliligaw kahit hindi niyo ito mabasa. At hindi po sila nag sex, okay? Ayun
lamang po.
=================

Chapter 59: Questions Formulated

TIK

Napatingin ako sa kamay ko na hawak ang kutsara at tinidor.

TOK

Kumuha ako ng kanin sa plato ko at isinubo iyon.

TIK

Sa hindi sinasadyang pagkakataon, napatingin ako sa kanya.

TOK

Shit! Napayuko ako agad at napasubo ng pagkain ng wala sa oras dahil ninerbyos ako
bigla. Parang biglang nagkakuryente katawan ko nung nagtama ang tingin namin.

TIK

Ang tahimik.

TOK

Nakakailang naman 'to.

"Uh..." Narinig ko ang pag-ungo-WAIT. Ano ba 'tong pinag iisip ko, ano ba Ianne!
Umayos ka nga!
"G-gusto mo?" Napatingin ako sa kanya sa pag basag niya sa awkward silence na
nangyayari sa amin. Hawak niya ang plato na may isang chicken. Umiling lang ako
kaya siya na ang kumain ng chicken.

Ano ba 'to, ang awkward naman kasi nitong nangyari. Bakit kasi nagkaganun bigla si
Art eh, ang awkward tuloy! Ni wala nga kaming mutual understanding pero nagawa
namin 'yung ganun?! Hindi ko na alam...

Ilang minuto pa ng awkward silence ang dumaan hanggang sa narinig kong inurong niya
ang upuan niya. Napatingin naman ako sa kanya na tumatayo habang hawak ang plato
niyang may mga buto

ng chicken.

Napatingin ako sa plato ko, malapit na din naman ako matapos pero bakit parang ang
bagal ko kumain? Narinig ko ang pag bukas niya ng gripo, sobrang tahimik-
nakakailang. Sa kanya kaya, nakakaramdam din siya ng awkwardness?

Natapos na ako kumain at dahil naka toka siya sa paghuhugas ngayon inilagay ko ang
plato ko sa may lababo kung saan hinuhugasan niya ang pinagkainan niya at ang mga
pinaglutuan pero pagkalagay ko sa plato ko,

BZZRT

Napalayo ako bigla sa kanya dahil parang may naramdaman akong kumuryente sa braso
ko na tumama sa braso niya. Nagkatinginan kami pero hindi nagtagal ay ipinagpatuloy
niya ang pag huhugas niya samantalang ako... sobrang kinakabahan.

Anong nangyayari sa akin? Bakit ako nakakaramdam ng ganito?

Agad agad akong umalis sa may kusina at nagstay sa sala at nanonood na lang ng
Spongebob Sqaurepants, maalis lang 'yung isip ko sa nangyayari sa akin ngayon. So
habang nanonood, alam kong nakapasok na siya sa kwarto niya dahil narinig kong
nagbukas at nagsara ito.
Nakakainis naman! Nanonood nga ako ng Spongebob, 'yung utak ko naman iba iniisip!
Ianne, umayos ka please. Huwag mo na isipin pa 'yung nangyaring 'yun, kalimutan mo
na! Okay?!

Napabuntong hininga ako nang matapos na ang palabas, ni wala nga akong naintindihan
sa nangyari ngayon kanila Spongebob! Hays. Tumingin ako sa orasan, 3am na, itutulog
ko na lang 'to.

Pumasok ako sa kwarto ko at nahiga, pero mukhang inaasar talaga ako ng sarili ko
dahil hindi naman ako makatulog! Nag paikot ikot ako sa kama pero wala pa rin,
hindi pa rin ako makatulog.

Tatayo sana ako para makapag computer pero napapikit ako at napilitan magtulog-
tulugan dahil bigla kong narinig ang pag bukas ng pintuan ng kwarto ni Art. Bakit
gising pa siya? At bakit ako nagtutulug-tulugan? Naghintay lang ako ng siguro ay
ilang minuto nang maramdaman kong umupo siya sa may kama ko.

Anong ginagawa niya?

Naramdaman ko na lang na hinawakan niya ang kamay ko at inilayo ito sa mukha ko.
Inilayo din niya ang nakasabog na buhok ko sa mukha ko, feel kong nakatitig siya sa
akin. Ano ba 'to, kinakabahan na naman ako.

"Nararamdaman ko na naman 'to..." Naramdaman kong nagbuntong hininga siya.

"Nahihirapan na ako, gusto ko na tumigil..." After niyang sabihin 'yun, naramdaman
ko na lang na parang lumapit siya sa akin dahil ramdam ko ang paghinga niya.

"Goodnight, Ianne." Hinalikan niya ako sa noo at naramdaman ko ring hinaplos niya
ang mukha ko bago siya tumayo mula sa pagkakaupo.

"Ititigil ko na 'to." Narinig kong pahabol niyang bulong bago niya buksan ang
pintuan at lumabas ng kwarto ko. Napadilat naman agad ako at napatingin sa may
pintuan.

"Anong

nangyari?" Napaexhale naman ako, ngayon ko lang narealize na nagpipigil pala ako ng
hininga.
Dumating ang pasukan pero medyo nagkakailangan pa rin kami ni Art dahil nga sa
nangyari. Ngayon nga, hindi kami sabay pumasok at akala ko pumasok na siya pero
pagdating ka sa room, wala siya.

Nasaan 'yun?

"Nakita mo si Art?" Tanong ko sa kaklase namin pero nagkibit balikat lang siya.
Teka, bakit ako nag aalala sa kanya? Bakit, may care ba ako sa kanya? Pero... hindi
ako mapakali!

Lumabas ako ng room at nagtingin tingin sa paligid para makita si Art pero wala
siya. Pumunta ako sa locker area pero wala rin siya. Pumunta na rin ako sa library
pero bigo pa rin ako. Habang naglalakad, bigla kong naalala 'yung favorite place
niya tuwing naiinis siya sa mundo.

Baka nandun siya?

Nung malapit na ako sa may tunnel, bago pa ako lumiko, may narinig akong boses ng
lalaki kaya napahinto ako.

"-na nga eh." Ito na lang ang narinig kong sinabi nung lalaki. Medyo lumapit pa ako
ng kaunti para marinig lalo 'yung pinag uusapan nila.

"Bakit?" Bigla akong kinabahan, kilala ko ang boses na 'yun. "Binab-Ano!?"

Bigla silang tumahimik na dalawa habang kinakabahan pa rin ako. Anong...

"May tao." Nanlaki naman ang mata ko, KILALA KO RIN ANG BOSES NA 'YUN.

"Ha? Tagong tago 'to tapos may tao? Paanong--"

Nakarinig ako ng yabag ng sapatos. TEKA, palapit ba sila sa akin?! Agad akong
tumakbo at nagtago sa pinaka malapit na pwedeng taguan hanggang sa nakita ko ang
isang pathway papunta sa janitor room. "Walang maliit na bato dun kanina."
Nakarinig ulit ako ng paglalakad. "Tara."

"Itong maliit na batong 'to, nandun 'yun kanina. May tao, baka narinig tayo."
Kinakabahan pa rin ako, natatakot ako at naguguluhan.

"Kinakabisado ba dapat lahat ng bagay sa paligid?" Nakarinig ako ng mga yabag na

papalapit sa may lugar ko. Napasilip ako ng kaunti at hindi nga ako niloloko ng
pandinig ko.

Nanlaki ang mata ko nang napatingin siya sa direksyon ko. Tumakbo agad ako papasok
sa janitor room at sobra akong kinakabahan. NAKITA BA NIYA AKO!? Pero...

Bakit?

Bakit magkasama silang dalawa?

Bakit magkasama sina Art at Nate?

Hindi kami nagkausap ni Art buong araw dahil kinakabahan pa rin ako kapag
napapalapit kami sa isa't isa. Tanging umangat lang sa araw na 'yun ay nung dumaan
ang grupo nila Lianne na 1st year highschool pa lang at biglang tumakbo papasok ng
room, niyakap si Art sabay sigaw:

"Papa Aaaaart my LSS ang wafu wafu mo! will you marry me?"

Pero pinalabas siya agad ng teacher namin kaya ang huling sigaw niya eh:

"I'm Lianne at your service papa Art my LSS! AAAYYYLAAABBYYOOOOUU!"

Well, sanay naman na kami sa mga ganyang "fans" ni Art dahil halos everyday may
sumisigaw sa may labas ng room namin na sinasabing papakasalan nila si Art, si Art
ang destiny nila, si Art ang ama ng dinadala nilang baby sa chan etc etc.
Yun lang ang umangat sa buong araw ko. Actually, gustong gusto ko malaman kung
bakit sila magkasama ni Nate pero pag lumalapit na siya sa akin or napapalapit ako
sa kanya, naiilang ako-tumitiklop ako.

Hanggang sa makauwi na kami at kumain, wala pa rin masyadong pag uusap ang
nangyari. Ako ang nakatokang maghugas ng mga plato ngayon pero habang nag huhugas,
nagulat ako dahil bigla niyang hinawakan ang mukha ko.

Iniharap niya ako sa kanya at nagtitigan kaming dalawa na sobra akong kinabahan at
sobrang nailang.

"B-bakit?" Napakunot ang noo niya habang tinititigan ako sa mata.

"Nasaan ka kanina?" Nilayo niya ang mukha ko sa kanya.

"Na-nasa school?" Tinanggal niya ang pagkakahawak sa mukha ko pero hindi niya
tinanggal ang pagtitig sa akin.

"Hindi, nung nasa-'yung ano, yung wala ako sa room ng umaga, nasaan ka nun?"
Kinabahan ako lalo, naalala kaya niya ako?!

AY ANONG KLASENG TANONG 'YUN IANNE? ADIK LANG, MALAMANG MAY PHOTOGRAPHIC MEMORY
'YAN DI BA?!

"Uhm.. nasa... room," Agad akong umiwas ng tingin sa kanya at binuksan ang ref para
kumuha

sana ng tubig pero bigla niyang sinara 'yung pintuan ng ref at muntikan pa ako
maipit.

"Oh? Nasa room ka lang nun?" Hinawakan niya ulit ako sa mukha at tinapat sa kanya
ang mukha ko.

"Oo, bakit ba?" Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa mukha ko.

"Nakita ko 'yang mga mata-"

DING DONG *dantes*

Napatigil kaming dalawa at napatingin sa pintuan ng bahay. Napatingin ako sa

orasan, 10pm na. Sinong bibisita kay Art ng ganitong oras?

"May pinagsabihan ka ba ng bahay na 'to?" Tumalas bigla ang tingin niya sa akin.

"H-ha? Wala syempre, pagmamalaki ko bang nakatira ako sa bahay ng isang lalaki?"

"Anong pinapahiwatig m--"

DING DONG *dantes*

Sino ba 'yung taong nasa labas? Si Art ang naglakad palapit sa pintuan at binuksan
'yon.

"Sino ka?" Narinig kong tanong ni Art.

"Ikaw, sino ka? Nasaan si Ianne?!" Napatingin ako sa may pintuan at nagulat ako sa
nakita ko.

"Ku-kuya Eos?!" Nanlaki ang mga mata ko dahil hindi ko inaakalang makita si kuya na
halos ilang months kong hindi nakita.

"Ianne?!" Napatingin sa akin si kuya at biglang napangiti. Agad akong lumapit sa

kanya at yumakap.
"K-Kuya?" Nakita kong pagtataka ni Art pero hindi ko na masyadong pinansin 'yon
dahil namiss ko ang kuya kong epal!

"Namiss kita kuya!" Hinigpitan ko ang yakap ko kay kuya. Pagkatapos ng yakap naming
'yun, nagulat na lang ako sa narinig kong sinabi niya.

"Ayusin mo na mga gamit ko, uuwi na tayo sa bahay."

"HA?!" Nagkatinginan kaming dalawa ni Art. Nagulat ako pero... bakit parang mas
nagulat siya sa akin?

---x
Author's Note:
About sa afgitmolfm, please naman sana basahin niyo ito dahil GUSTO NIYO hindi
'yung napipilitan lang kayo. Masakit para sa akin 'yung may mabasa ako na "NABORED
AKO/ NAHABAAN AKO SA MGA CHAPTERS, KWENTO MO NA LANG/ SABIHIN MO NA LANG MEANING NG
TITLE" etc etc.

I stalk, so please--kung ayaw niyong makita ko 'yan don't tag

afgitmolfm/rayne/pilosopotasya etc etc na may kinalaman sa akin sa mga posts
niyo. :(

This chapter is dedicated to jaychieee dahil kahit sa phone lang siya nagbabasa,
nag online siya at nagvote/comment sa mga chapters. I really appreciate the effort,
pramis. Sana 'yung ibang nagbabasa eh kaya ding mag effort para sa akin kahit
MINSAN LANG.

=================

Chapter 60: I Miss You

Empty.

Ito ang nararamdaman ko habang patuloy kong inaayos ang mga gamit ko sa bahay
namin. Maraming nag iba dito sa bahay dahil siguro pinagawa, malamang kasi nasunog
nga pero ewan, I feel so empty.

"I missed you, Ianne." Naramdaman kong yakap sa akin ni mama at hinalikan ako sa
buhok.
Ngumiti lang ako "I miss you too, ma." malungkot kong ngiti sa kanya. Ewan ko,
masaya ako dahil kasama ko na ang pamilya namin pero parang-empty.

May kulang.

Hindi ako nakapasok ng 4 days this week dahil gustong gusto mag bonding nila mama
sa tagal daw naming nawala. Kung saan saan kami pumunta nung first 3 days-Tagaytay,
Cavite tapos nag Laguna para ngayong 4th day, mag Enchanted Kingdom.

In the middle ng pagsasaya namin sa Enchanted Kingdom, nilapitan ako ng girlfriend

ni kuya Eos na si ate Nuriko. Nakangiti siya sa akin kaya napangiti rin ako sa
kanya.

"Bakit ba nararamdaman kong... hindi ka kasing saya ng inaakala naming dapat na

saya mo?" Napangiti ako sa sinabi niya. HINDI KO KASI NAGETS SINABI NIYA HAHAHA.

"Ayos lang po ako." Pag aassure ko, kahit feeling ko ang layo ng sagot ko sa tanong
niya. Or... tanong nga ba 'yun?

"Alam mo Ianne, kinwento sa akin ng kuya mo 'yung mga nangyayari sa'yo the past few
days." Nanlaki ang mata ko, ANONG ALAM NI KUYA SA NANGYAYARI SA AKIN THE PAST FEW
DAYS AT BAKIT DINADALDAL NIYA ANG BUHAY KO?!

"Ang daldal talaga ni kuya." Natawa naman si ate sa sinabi ko, ako naman medyo
napangiti dahil ang ganda ng pagtawa niya.

"Ganito kasi yan..." Umakbay sa akin si ate habang naglalakad lakad kami. "Hindi
masama iadmit sa sarili mo ang isang bagay. Pahihirapan mo lang ang sarili mo kung
sa sarili mo mismo, hindi mo na maadmit ang lahat."

"Po?" Tumingin siya sa akin at ngumiti, ibinalik naman niya ang tingin niya sa
harap habang nakatingin pa rin ako sa kanya. Medyo matangkad siya sa akin ng ilang
inches, pang model looking.

"Just like moving on, paano ka magmumove on kung hindi mo maaccept ang fact na wala
na talaga kayo?" Kinabahan naman ako sa sinabi niya, napatingin ako sa kanya pero
hindi siya nakatingin sa akin. "Okay lang maalala mo siya paminsan minsan dahil
nagmahal ka lang, naging parte siya ng buhay mo pero kung pinipilit mo pa ang
sarili mo sa isang tao, ikaw lang din ang gumagawa ng problema mo, hindi ba?"

Ngumiti siya sa akin at ngumiti din ako sa kanya. Bakit... bakit kaya niya sinasabi
sa akin 'to?

"Pero ito nga, hindi porke't nanggaling ka sa isang heartbreak, hindi mo na

papansinin ang mga tao sa paligid mo. May ilang hindi mo lang napapansin noon at
ngayon nga, desisyon mo na lang ang hinihintay kung papansinin mo ang ibang 'yun."
Teka, parang

ang gulo.

"Ano?"

"Hindi masamang iadmit sa sarili na may gusto kang ibang tao. Pwedeng masaktan ka
sa una pero hindi mo dapat ikaila sa sarili mo na sumasaya ka na sa ibang tao."

"Pero..."

"You know what? Bago dumating si kuya Eos mo sa buhay ko, inlove ako sa bestfriend
ko. Isa ako sa mga babaeng namroblema sa "Mahal-ko-ang-bestfriend-ko-at-ang-sakit-
sakit-na" cliche." Napansin kong nalungkot ang mukha ni ate pero ngumiti rin siya
kalaunan.

"I was so inlove with my bestfriend, pero minsan kasi masasabi mo na lang sa isip
mo na walang patutunguhan tong pagmamahal na to at doon dumating kuya mo sa buhay
ko." Tumingin siya sa akin, giving her genuine smile.

"Mahal ko pa rin ang bestfriend ko, syempre hindi mawawala 'yun pero itong si Eos,
nagawa niyang makiepal sa puso ko. Hindi niya hinayaan na maging malungkot ako,
para bang siya ang naging knight in shining uniform ko last year. At ngayon nga, 1
year and counting na kami." Ngiting ngiti niyang sabi.

"Ang gusto ko lang sabihin eh hindi masamang piliin mong maging masaya ang sarili
mo. Okay lang naman maging selfish, alam mo 'yun? Iwas sakit."

"At--" Bago pa man ako makareact eh biglang umepal si kuya at inakbayan si ate.
"Napansin kong ang drama ng pinag uusapan niyo eh, pwede makishare?" Natatawang
sabi ni kuya.

"Huwag kang epal!" Natatawang sabi ni ate kay kuya at ayun, naglambingan na.

Napaisip naman ako sa sinabi ni ate, magulo, hindi ko gets pero-ewan, parang gumaan
'yung pakiramdam ko.

Pagpasok ko ng school the next day, feel kong pagod na pagod ako. It's been a week
since I left Art's house at simula nung araw na 'yun, hindi ko pa siya nakikita-
hanggang ngayon na nasa school na ako.

Baka... late siya? Ano na kayang ginagawa niya sa bahay niya? Baka hindi kumakain
'yun? Baka puro nido soup lang kinakain nun, although magaling siya magluto pero...
AH ANO BA IANNE, BAKIT NGAYON INIISIP MO SIYA?!

Hindi kasi, ano na kayang nangyari sa kwarto ko dun? Tinanggal na kaya niya 'yung
mga naiwan kong gamit dun? Sinunog? Baka pinamigay na? Oo, dun lang ako nag aalala,
sa kwarto ko. Nakakamiss kaya kwarto ko dun.

Nagsimula na ang klase at dumating na ang adviser namin. May kung anu-ano siyang
inannounce tungkol sa mga activities at isa na dun ang 4th year retreat next week.
Buong 4th years ang kasama at required daw kami sumama dun para makagraduate.

May kung ano pang sinabi adviser namin hanggang sa-lumakas ang kabog ng dibdib ko.

Dumating na siya.

Napatingin ako sa kanya at ganoon rin siya sa akin pero inialis niya rin ang tingin
niya. Umupo siya sa upuan niya dati at pinatong 'yung ulo niya sa desk niya para
matulog.

Bakit hindi niya ako pinapansin? At bakit... kinakabahan

ako?
Nagdismissal na pero naghahabol pa rin ako ng lecture kaya naiwan na akong mag isa
dito sa room. Hindi naman ako masyadong natatakot dahil maaga pa naman at kailangan
na daw kasi mapasa kay ma'am 'yung notebook kaya ginagawa ko na ngayon, enjoy na
lang ako sa retreat.

TUGS TUGS

Napatingin ako sa may bandang pintuan kung saan galing 'yung ingay. Nakita ko si
Art na nakatayo at parang nagulat na nakita niya ako dito. Kinabahan na naman ako,
ano ba Ianne, bakit ka ba kinakabahan sa presensya niya?

"May-may kukunin lang ako." Ngumiti lang ako at bumalik na ako sa pagsusulat ko.
Hindi ko na siya masyadong inintindi dahil kinakabahan ako at dahil last page na
din 'tong kinokopya ko kaya makakauwi na ako.

TOINK TOINK

Nabitawan at nahulog sa sahig 'yung ballpen ko nang maramdaman kong niyakap niya
ako mula sa likod.

Bumilis lalo 'yung tibok ng puso ko. Hindi ako makagalaw sa ginawa niya at parang
nastun ako sa pagyakap niya. Naramdaman kong binaon niya ang mukha niya sa may leeg
ko at hinigpitan pagkakayakap sa akin.

"A-Art..." pabulong kong sabi habang nauutal.

"Hayaan mo muna akong mayakap ka." Nararamdaman ko ang mahina niyang

paghinga sa leeg ko. Nahihirapan na ako huminga, masyado akong kinakabahan.

"Hindi ko kaya, hindi ko na kaya..." Ano bang sinasabi nitong si Art? "Halos one
week na tayong hindi nagkikita pero hindi ko na kinakaya, I missed you."

Bigla akong napangiti ng wala sa oras at feeling ko maiiyak na ako any moment.
Hinawakan ko ang kamay niyang nakayakap sa akin at inilayo muna sa akin. Tumayo ako
at lumapit sa kanya. Kitang kita ko sa kanya na mukhang hindi siya nakatulog ng
ilang araw, mukhang pagod na pagod siya.

Ewan ko kung anong pwersa ang tumulak sa akin pero niyakap ko siya.

Niyakap ko siya.

Mahigpit na mahigpit.

Ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib niya at ramdam na ramdam ko ang mabilis na

pagtibok ng puso niya.

"Nagalit ako sa sarili ko kung bakit kita hinayaan na umalis ng bahay pero ano bang
pang lalaban ko sa pamilya mo? Hindi na ako sanay Ianne, hindi na ako sanay mag
isa. Nawawalan na ako ng ganang umuwi pag naaalala kong wala na akong madadatnang
Ianne na nakangiti sa akin."

Napangiti ako at naluha na ako ng tuluyan. Naluha hindi dahil malungkot pero
naluluha ako dahil feeling ko ang saya saya ko ngayon na hindi ako makapaniwalang
totoo 'to.

Feeling ko ang swerte ko kasi...

"Miss na miss na kita Ianne." Pabulong niyang sabi.

Namimiss ako ng taong...

"Miss na rin kita Art." Pabulong kong sabi sa kanya.

...namimiss ko rin.
---x
Author's Note:
This chapter is dedicated to MysteriousCyborgal dahil nag PM siya sa akin once at
sinabing isa siyang mobile reader na talagang iniisa isang dinodownload ang lahat
ng chapters ng AFGITMOLFM para lang mabasa ang story. I appreciate it a lot dahil
nag effort siyang mag PM sa akin para sabihin 'yon. At natuwa lang ako dahil ako
ang unang finan niya at unang nilibrary niya ay ang afgitmolfm.

PS: Kuya Eos can also be found in "Bestfriend" click external link there --->

=================

Chapter 61: Feelings and Emotions

"MAY NAMATAY!!"

Biglang nataranta mga tao sa loob classroom dahil sa may sumigaw sa hallway na may
namatay daw.

"Joke lang, nahimatay lang pala."

Nagsitakbuhan ang mga chismosa't chismoso sa lugar kung saan nahimatay 'yung
sinasabi nila. These past few days, maraming nagiging kaso na ganyan. Maraming
nahihimatay, ewan ko lang kung bakit. Sa init siguro ng panahon?

Nakaupo lang ako sa upuan ko habang nakatingin sa mga taong nagkakagulo at

pinagchichismisan 'yung nangyari.

"Library tayo?" Naging close na ulit kami ni Art, actually mas close na kami
ngayon. Ewan, magkaibigan na ba kami? Siguro. Nakakatawa nga kasi ang daming
nagugulat sa pagbabago ni Art, mas lalo kasi siyang naging approachable at parang
nagiging normal na tao na siya--pwera na lang siguro sa photographic memory niya,
all thanks to me, guys!

Nagpalamig lang kami ng ilang minuto sa library dahil wala rin naman kaming
ginagawa dahil nagpeprepare ang mga teachers para sa retreat namin sa wednesday.
Napagdesisyunan namin na lumabas na kami ng library pero paglabas namin, bigla
akong nahilo kaya napatigil ako sa paglalakad at parang feeling ko babagsak ako.
Napahawak ako sa balikat ni Art.
"O-Okay lang?" Umayos ako ng tayo at nginitian si Art to asure him. Naglalakad na
kami pabalik ng classroom nang maramdaman ko na naman ang hilo. Tumingin ako kay

Art pero ang blury na ng paningin ko, nagdidilim na rin at parang bumibigat buong
katawan ko.

Patuloy akong naglakad kahit wala na akong masyadong nakikita. Gusto nang bumagsak
ng katawan ko pero ayoko kaya humawak ako sa t-shirt ng taong nasa harap ko na sa
tingin ko naman ay si Art.

"Anong nangyayari?" Nakadilat ako pero wala na akong makita, puto itim na lang.
Humigpit lalo 'yung kapit ko pero hindi ko na kayang tumayo kaya bumagsak ako pero
nasalo ako ni Art.

"I-IANNE!"

BLACKOUT.

May narinig akong pagbukas at pagsara ng pintuan, medyo nakaramdam din ako ng
kaunting lamig. Dinilat ko ang mga mata ko. Medyo malabo pa paningin ko pero pansin
kong may lumapit sa akin, figure ng isang lalaki.

"K-Kamusta ka na?" Nanlaki ang mata ko nang marinig ko ang boses na 'yon, nang
makaadjust na 'yung mata ko, nagulat ako sa nakita kong nakatingin sa akin-si Nate!

"N-Nate?!" Napaupo ako ng wala sa oras pero biglang sumakit ulo ko kaya napahiga
ulit ako. Napansin kong nasa clinic na rin ako, tumingin ako sa paligid-nasaan si
Art?

At bakit nandito si Nate?

"O-okay ka lang ba?" Sumasakit pa rin ang ulo ko pero hindi pa masyadong nagsisink
in sa utak ko na nasa harap ko ngayon

si Nate.

"Ian-"
TSHHH *sound epek ng napaso*

Nilayo ko kaagad 'yung kamay ko nang hawakan niya ang kamay ko sandali. Para akong
napaso sa paghawak niyang 'yun, sobrang lamig o sobrang init yung nararamdaman ko-
ang gulo.

"B-bakit ka nandito?" Iniiwas ko 'yung tingin ko pero pansin kong titig na titig
siya.

"G-gusto ko lang makita kung o-okay ka na."

"O-okay na ako..." Umupo na ako pero nagulat ako nung pagkaupo ko, bigla niyang
hinawakan ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya, nakatingin din siya sa akin-walang
nagsasalita pero bigla na naman akong kinabahan.

Ayoko.

DUGDUG. DUGDUG.

Ayoko na.

DUGDUG. DUGDUG.

Hinatak niya ako palapit sa kanya.

Ayoko na isa lang.

DUGDUG. DUGDUG.

At niyakap niya ako ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit.

Ayoko na isa lang ang gawin niya...

DUGDUG.

DUGDUG.

"I miss you, Ianne." Ibinaon niya ang ulo niya sa leeg ko, hindi ko alam kung anong
dapat kong maramdaman basta ang alam ko, nagwawala na ang puso ko.

Mahalin ko na naman siya.

DUGDU- (Naputol!)

Napatingin naman ako nang biglang bumukas ang pintuan at nakita kong may hawak na
pagkain si Art. Nakatingin siya sa akin, sa amin ni Nate.

"A-Art!" Natulak ko ng malakas si Nate, muntikan na siyang mahulog sa upuan sa

pagtulak kong 'yun.

Hindi ko alam ang irereact ko. Tumingin ako kay Art na hindi mabasa 'yung mukha na
nakatingin sa amin. Inilagay niya sa lamesa 'yung pagkain na hawak hawak niya.
Tumingin naman ako kay Nate na nagulat sa pagkakatulak ko sa kanya.

"Sorry... hindi ko sinasadyang umepal." Tumalikod sa amin si Art na siyang dahilan

ng pagtayo ko, hindi ko alam pero gusto ko siyang lapitan, ewan ko-ang gulo!
Nagsimula siyang maglakad palabas. Napatayo at napatingin ako sa kanilang dalawa,
pasalit salit.

Anong... anong gagawin ko?

"...pero kailangan." Nagulat ako nang biglang bumalik si Art at hinatak ako sabay
hinalikan. Nanlaki ang

mga mata ko, parang panandaliang nawala 'yung kaluluwa ko sa katawan ko. Napatulala
ako at parang-nawala ako bigla sa wisyo.

Nakaramdam ako ng inis, naiinis ako kung bakit hindi ko tinutulak si Art. Naiinis
ako kasi nakita ng dalawang mata ni Nate itong nangyayari ngayon. At naiinis ako,
naiinis ako dahil naguguluhan ako.

Tumulo na lang bigla 'yung luha ko at nakita ko na lang na umalis si Nate ng

kwarto. Humiwalay sa akin si Art pero hindi ko napigilan ang sarili ko na sampalin
si Art. Nagulat siya sa ginawa ko, pati ako nagulat pero ewan ko, ang gulo!

Nagkatitigan kaming dalawa at hinawakan niya 'yung pisngi na sinampal ko.

"Na-nakakabwisit k-ka" Tuloy tuloy na tumulo ang mga luha ko kahit pinipigilan ko.
Natulala naman si Art, nagulat sa ginawa ko.

"Ba-bakit mo ginawa 'yun? Alam mo namang.. nakakainis! Ano ba tong ginagawa mo sa

akin?! Bakit ka ba ganyan, hindi naman tayo eh! Hindi ako cheap girl na pwedeng
halikan mo every time na gusto mong may makahalikan! Nakakainis ka, bakit mo ginawa
'yun? Bakit sa harap pa niya? Bakit, bakit kailangan mo pang gawin 'yun?" Iyak ako
nang iyak, hindi ko rin alam kung bakit. Feeling ko ang baba na ng tingin sa akin
ni Art, feeling ko naubusan na ako ng mukhang maihaharap kay Nate.

"Ianne, hindi ganun 'yun..." Umiyak ako nang umiyak at pinagsusuntok suntok siya sa
dibdib niya pero pinigilan niya ako.
"G-gusto

lang talaga kitang halikan..." Napayuko siya, ako nakatingin sa kanya. Anong-anong
pinagsasasabi niya?

"A-ayokong mawala ka sa akin, simula nung nawala ka sa bahay, wala na akong ibang
naiisip kundi ikaw, kung ano na nangyayari sa'yo at kung anu-ano pa. Buong araw
kang nasa utak ko, pag gising ko mula sa panaginip na ikaw ang bida hanggang sa
makatulog na ako na ikaw pa rin ang bida. Gusto ko ikaw lang, ikaw lang 'yung
nahahalikan ko, nayayakap ko, nahahawakan ko ang kamay. Gusto ko, ikaw lang. Gusto
ko akin ka lang." Binitawan niya ang paghawak niya sa braso ko at pinatong ang
dalawang kamay sa magkabilang balikat ko. Tinitigan niya ako sa mga mata ko na
siyang dahilan para lalong kumawala nang kumawala ang puso ko sa dibdib ko.

"Ianne, maniwala ka, ikaw lang ang gusto ko."

---x
Author's Note:
Ito na ang simula ng 5 chapters in a day! Sana ay maienjoy niyo ang 5 chapters! :D
Please please, sa mga hindi napasama sa 5 chapters in a day, don't hate me.
AJUJUJUJU.

This chapter is dedicated to caichaela na sa tingin ko ay pangalan ay Samantha.

Natuwa ako sa ginawa niyang fan fiction, actually, kinilig pa ako dahil kabisado pa
ata niya 'yung mga nangyari sa ginawa niyang fan fiction. Ang galing ng
pagkakasulat at basta, ang kulit. Kinilig pa ako kay Cloud dun, jusko parang
feeling ko hindi ako 'yung gumawa ng character niya hahahaha.

Plus, MAGANDA 'YUNG ENDING. Gustong gusto ko 'yung mga ganung klaseng ending kaya I
really really recommend you all na basahin ang ginawa niyang fanfiction! Click
external link.

To Caichaela, ang galing mo gumawa ng ganun, seryoso hahahaha hindi mo lang alam,
kinilig ako para kay Cloud at Samantha, parang mas effective na sila ang love team
kesa kanila Erin at Cloud HAHAHAHAHA. Magaling ka magsulat at keep it up! (chos
kala mo expert eh) Hindi ko sure kung para 'to sa birthday ko pero feeling ko para
talaga to sa birthday ko kaya ayun. THANK YOU!!!! :D

=================

Chapter 62: Mixed Emotions

"Ianne, maniwala ka, ikaw lang ang gusto ko."

Naiinis ako, naiinis ako kay Nate dahil ang gulo niya.
Naiinis ako kay Art dahil pinapagulo niya lahat.

Naiinis ako sa sarili ko dahil ang gulo gulo ko!

Paulit-ulit sa utak ko ang bawat salitang binitawan ni Art nung araw na 'yun.
Pagkasabi niya nun ay naglakad na lang ako palabas at umuwi. Nagpahinga ako, I need
a rest. Ang daming nangyari sa akin na parang hindi ko na alam kung ano ba dapat
ang ireact, gulong gulo na kasi talaga ako.

Naguguluhan 'yung isip ko.

Naguguluhan pati 'yung puso ko.

I just, I just want to rest.

Dumating ang kinabukasan, nung una ayaw ko pang pumasok pero sabi ni mama, bibili
daw niya ako ng ice cream pag pumasok ako kaya eto, naglalakad na ako papasok ng
room. Ibinaba ko ang gamit ko sa upuan ko at napatingin sa upuan sa tabi ko, walang
tao.

Napatingin naman ako sa upuan niya, wala pa siya at ang mga gamit niya.

Okay Ianne, bakit mo siya hinahanap?!

Napagdesisyunan kong pumunta na lang muna ng CR para makapag hilamos at

mahimasmasan ako sa magulong utak ko. Papasok na sana ako ng girl's CR nang may
marinig akong boses ng babae pero hindi galing dito sa CR ng girls, sa cr ng boys
galing?!

"-awin ko lahat" Napadikit ako sa pader pagkarinig ko ulit ng boses, parang

pamilyar? Pero dahil it's none of my business, papasok na talaga sana ako sa CR

nang bigla akong may narinig.

"Pakinggan mo ako Art." Automatic na nakinig ang tenga ko sa narinig kong pangalan.
Hindi ko rin alam kung bakit bigla akong kinabahan.

"Ang kulit mo." Nakarinig ako ng pagbukas ng gripo, mukhang may naghuhugas ng
kamay? Alam kong si Art 'yung lalaki pero...

Sino 'yung babae?

Napatingin sa akin ang isa kong kaschoolmate with a weird look. Siguro
nawiweirduhan siya dahil nakasandal ako sa pader at para akong ewan na parang may
pinapakinggan. Napansin ko na papasok siya sa loob ng cr kaya pinigilan ko siya.

"Gagawin ko lahat laha-" Narinig kong sabi nung babae sa loob ng cr pero hindi ko
narinig 'yung iba niyang sinabi dahil nanlaki ang mga mata ng lalaking pinigilan ko
pumasok ng cr at nagsalita:

"Bakit may babaeng boses sa loob?"

Nag-sshh ako sa kanya at nakatingin pa rin siya sa akin na nanlalaki ang mga mata.
"Mag CR ka na lang sa baba, wag dito." Nagkamot naman ng batok 'yung lalaki pero
sinunod niya ako. Wala pa namang masyadong tao ngayon dahil maaga pa at walang
pasok ang ibang level dahil pang 4th year meeting lang ito.

"Ayoko nga sabi eh." Napansin kong wala ng tumutulong tubig sa gripo.

"Kahit pa sabihin kong kaya kong iprove sa'yo 'yung dati?" Teka,

ano 'yung dati?

"Dati?"

"I'll have sex with you." Nanlaki ang mga mata ko, watdahek?! At lalong nanlaki ang
mga mata ko nang biglang may pumasok na lalaki sa loob ng CR ng boys!

Narinig kong napasigaw sa gulat 'yung lalaki, "WOAH, sorry!" sabay mabilis na
umalis ng cr. Napatingin naman sa akin 'yung lalaking pumasok kanina at may narinig
akong binulong niya, "ang laki" Malaki? Malaki ang alin?
Narinig kong tumawa si Art sa loob, bakit siya tumatawa? "Kung ako sa'yo tinatakpan
mo na 'yan. Kung dati mo lang sinabi 'yan, pumayag na ako pero ngayon, malabo."

"Ha? Anong malabo? Am I not good enough for you? Maganda naman ako, malaki naman
ang boobs ko. Masarap ako sa kama, bakit ayaw mo sa akin? Give me one fucking
reason para hindi na kita kulitin pa!" Teka teka, bakit parang nagiging wild 'yung
babae sa loob? Pinakita ba niya boobs niya kay Art? At 'yun ba 'yung binulong nung
isang lalaki na 'malaki'?

"May mahal na ako." As if on cue, lumakas ang tibok ng puso ko at feeling ko

nabibingi ako.

"Oh c'mon, ang isang Art? In love? Niloloko mo ba ako?"

"Wala ka nang pakie-mhhmm!" Nakarinig ako ng parang pagkalampag ng kung anu ano sa
loob. Hala, anong nangyayari? "Ano ba Irene!"

"Sino ba 'yang babae mo?!"

"Hindi ko siya babae, mahal ko si Ianne!"

Nanlaki ang mga mata ako at hindi pa rin tumitigil ang puso ko sa pagtibok ng
sobrang bilis. Napahawak ako sa bibig ko. Hindi ko na alam kung anong nangyayari,
tama bang-tama bang nakinig ako?

Ayokong marinig 'yun, pero bakit narinig ko?

Nakarinig ako ng malakas na bangga sa pinto at isang "ouch!" ng babae. Nagulat na

lang ako nang biglang lumabas si Art sa CR at nagkatitigan kami. "I-Ianne..."

"I-uhm, I'm-I'm sorry!" Tumalikod kaagad ako para makaiwas, hindi ko alam kung
bakit pero feeling ko kailangan kong umiwas.
"Teka-" Naramdaman kong hinawakan niya ang braso ko pero naialis ko agad at tumakbo
ng mabilis pababa ng hagdanan. Hindi ko alam pero, basta, ayoko siyang harapin-
ayokong-ah! Bakit ko pa kasi narinig 'yun?!

"Ianne, teka lang!" Napatingin ako sa likod at nakita kong hinahabol niya ako kaya
binilisan ko ang pagtakbo. Hindi ko alam kung bakit pero basta, takbo ako nang
takbo. Ayoko lang na mahabol niya ako at sabihin 'yung sinabi niya kanina sa CR,
ayokong sabihin niya sa akin 'yun dahil...

...bakit nga ba?

Nagulat na lang ako nang biglang may yumakap sa akin. Nagpupumiglas ako sa yakap na
'yun pero ayaw niyang bumitaw, ramdam ko ang mabilis na pagtibok

ng puso naming dalawa.

"B-b-bitawan mo ako!" Napatingin ako sa paligid, nakatingin halos lahat ng nasa

ground sa amin. Yumuko ako habang nagpupumiglas sa pagkakayakap niya sa akin.

"Huwag mo akong takbuhan..." Nanghihina ako sa mga sinasabi niya. Nanghihina ako sa
hindi malaman na kadahilanan. Ano na ba talagang nangyayari sa akin?

"Bitawan mo ako Art, pakiusap..." Bulong ko habang nakayuko. Lumuwag ang

pagkakahawak niya sa akin at pagtingin ko sa harap, nagulat ako kung sino ang halos
nasa harapan ko at nakikita ang lahat.

Si Nate, nakatingin sa amin.

Napaiwas ako ng tingin sa kanya nang biglang hawakan ni Art ang pisngi ko at
iniharap sa kanya. "Gusto kita Ianne, gustong gusto kita!"

Eto na naman, nagwawala na naman ang puso ko.

"Uy Nate, teka!" Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses ng sumigaw. Nakita ko na

lang na naglalakad na palayo sa amin si Nate, hands in his pocket.

Napatingin ako sa paligid, sa mga taong nakatingin sa amin at napatingin ako kay
Art na nakatitig sa akin, with those-serious eyes.

Ano na bang nangyayari?

Gulong gulo na ako sa mga nararamdaman ko ngayon, please, tama na.

---x
Author's Note:
Ito namang chapter na ito ay dedicated kay artartart na gumawa ng isang maliit na
"play". Hindi ko alam pero basta, may camera camera pa at natatawa ako kasi
pinagnanasahan ko dito sila Art jusko. Pati tong si Humi, nako--HAHAHAHAHAHAHAHA.

Natatawa talaga ako habang binabasa, tapos akala ko tapos na 'yun. Yun pala, may
part two pa at hindi ko pa nababasa 'yun dahil siningit ko lang to sa oras ko (wala
pa akong time ahuhuhuhu) kailangan niyong basahin ang one shot niya na hindi na one
shot talaga na hindi ko sure kung fan fiction ba yun o ano. Hahahahaha click
external link!

Para kay artartart, maraming maraming salamat sa pagbati, salamat sa pag gawa ng
one shot na nagkaroon ng second part at parang may 3rd part pa kasi may nabasa
akong to be continued. Hahahaha maraming maraming salamat! :D

=================

Chapter 63: A Monster and A Savior

Nailang ako simula nung nangyari 'yung insidenteng 'yun. May ilang taong tumitingin
sa akin at obvious na pinag uusapan pero, ewan ko. Bukas na din ang retreat naming
mga fourth years pero hanggang ngayon, wala pa rin akong room mate. Dalawang
estudyante daw kasi dapat bawat kwarto at nung tinanong ko mga kaklase kong babae,
lahat sila may partners na-kung andito lang si Erin.

Papunta sana ako ng CR nang may kumalabit sa akin. Hindi ko inaasahan na

kakalabitin niya ako dahil at the first place, hindi naman kami technically na
magkakilala, si Irene.

"Tatanungin ko lang sana kung pwede ka bang katabi sa room para sa retreat? Dapat
kasi si Nate, eh hindi pwede ang girl at boy, baka daw kasi maging tatlo kami. So
naisipan ko na ikaw na lang kasi no choice, ano? Pwede ba tayong roommate?" Hindi
ko tuloy alam kung nananadya ba siya o talagang nakakairita lang talaga siya.

Pero ang sagot ko?

HIND-

"Sige"

Watdahek?! Ianne, anong nangyayari sayo?! Nag aadik ka ba!? Si Irene, gusto mo
maging room mate? Ianne naman, ang adik mo!

"Yehey! Thanks! Sana maging close tayo! Ciao!" Umalis na siya agad pero napansin
kong umirap pa muna siya. Napatulala naman ako sa sinabi ko, bakit nga ba kasi ako
pumayag?

Bakit?!

Dumating na kaming mga fourth years sa retreat house at hindi pa rin kami
nagpapansinan ni Art. Actually, ako lang pala ang hindi pumapansin

sa kanya, minsan napapansin kong gusto niyang lumapit sa akin pero ako ang
lumalayo.

"Sa buong stay niyo dito, no electronics allowed so pakiusap, ang mga cellphones,
mp3, mp4, ipod, iphone, ipad at kung anu ano pang may "i", pakilagay po sa box sa
gilid bago pumasok ng mga sari-sarili niyong kwarto." Paalala ni sister na parang
isa sa mga taga pamahala dito.

"Tara na Ianne!" Hinatak ako papasok ni Irene sa kwarto namin nung pinabayaan na
muna kami for the day, maglibot libot daw muna at sa gabi na daw kami magsisimula.
Medyo malaki 'yung kwarto for two, may sariling banyo pero walang paliguan tapos
may isang double deck. Nilagay ko 'yung bag ko sa lamesa na katapat ng kama namin
at uupo na sana ako sa kama nang bigla akong tinulak ni Irene.

Shit! Muntik na akong masubsob!

"Uhm, oo nga pala, pwede bang dito na lang ako? I'm not into heights kasi eh,
pwede?" E KUNG IHULOG KAYA KITA SA BINTANA NANG MAWALA YANG TAKOT MO SA HEIGHTS?!
"Sige." Inakyat ko na lang 'yung bag ko at inayos sa cabinet na kasing taas ng
double deck 'yung damit ko pati na 'yung unan na pinabaon sa akin ni mama.

Homey at okay naman sa akin 'yung kwarto eh, isa lang 'yung panira.

SI IRENE!

Ano ba naman kasi 'tong pinasok mong kalokohan, Ianne? Ito na ata

ang pinaka wrong move mo sa tanang buhay mo.

Nagsimula na kami sa "retreat" session namin. May kung anu-ano silang sinasabi at
sabay sabay rin kaming kumakain. Bawal mag ingay sa lahat ng parte ng buong retreat
house, kahit kumakain, bawal rin mag ingay.

Kakatapos lang namin kumain ng lunch at after an hour daw ay magsisimula na ulit
kami ng session kaya napagdesisyunan naming mga fourth years na mag siesta, well
'yung iba lumilibot pa rin pero ako, naka higa at balak na matulog nang may
nagsalita-syempre si Irene 'yon.

"May tanong ako sa'yo!" Nagtaka ako sa bigla niyang pagsasalita.

"Ha? Ano?" Sagot ko habang nakatingin sa kisame at siya naman ay nasa babang part
ng double deck.

"Kayo!?" Parang naalarma ako sa tanong niya.

"Ha? Nino?"

"Hindi nga!?" Naguguluhan ako sa kanya.

"Ano? Nino ba?" Sino ba pinagsasasabi nitong si Irene?

"OMG! Anong nangyari? Pinasok niya? Naglabas ba siya sa-"

"A-ano?" Napagdesisyunan ko nang tumingin sa kanya at para akong napahiya sa nakita
ko. Nakikipag usap pala siya sa cellphone. Ngiting ngiti si Irene pero nawala 'yun
nung nakita niyang nakatingin ako sa kanya.

"Wait, hold it." Nilayo niya sa tenga niya 'yung cellphone niya at tinakpan 'yung
mouth

piece.

"Yes, why?" Nakakunot noo niyang tanong sa akin.

"W-wala." Bumalik na lang ako sa pwesto ko. Nakakainis, ewan basta naiinis ako plus
bawal kami gumamit ng gadgets pero ang lakas ng loob niyang tumawag at makipag
chikahan? Grabe.

Narinig kong may kumatok at bumukas ng pintuan ng kwarto namin. Napatingin ako sa
pintuan at natahimik si Irene sa pagsasalta nang bumungad sa amin si Art. Tumingin
siya kay Irene kasi nakita ko sa mata niya na napatingin siya sa ibabang part ng
kama tapos tumingala at tumingin sa akin.

Ngumiti siya, napangiti tuloy ako ng wala sa oras.

Kahit naiilang ako sa kanya, I'M SAVED!

"Libot tayo?" Umupo ako sa kama ko at tumango. Bumaba ako at medyo napatingin kay
Irene na nakatingin lang sa amin na parang shock na hawak ang cellphone niya.
Savior ko talaga 'tong si Art, kahit kelan!

"Uhm, libot lang kami." Lalabas na kami ni Art ng kwarto nang biglang...

"WAIT!" Napatigil ako sa pagsara ng pintuan sa pagsigaw niya. Napatingin kami ni

Art kay Irene na nanlalaki pa ang mata.

"D-don't leave me here. I'm scared, baka kainin ako ng monsters!" Nagdikit ang
dalawang kilay ko.
PUNYEMAS. PAANO NIYA KAKAININ ANG SARILI

NIYA, ABER?!

Napabuntong hininga na lang ako at napatingin kay Art. "Next time na lang."

And yes, I'm still stuck here... with the monster... Irene.

Hindi ko rin alam kung bakit pumayag ako na mag stay, ayoko na lang siguro ng gulo?
Mananahimik na lang ako. Matutulog na lang sana ako nang tumunog ang bell para
maligo. Bumaba ako ng kama at kinuha na 'yung mga kailangan ko at damit ko na din.

"Hindi ka ba sasa-" Tumingin siya sa akin habang may kinakalikot sa cellphone niya.

"Sige, mauna ka na." Palabas ako ng kwarto nang nagdikit na naman ang dalawang
kilay ko sa naalala ko. Medyo lumingon ako sa kanya at ngumiti, tinignan naman niya
ako ng nakataas ang kilay.

"Mag ingat ka sa mga monsters ah." Sabi ko, ngumiti lang siya na parang naaasar,
"baka kainin mo sarili mo eh..." pabulong kong sabi.

Natapos na akong maligo kahit na sobrang haba ng pila. Nagpapatuyo na ako ng buhok
ko papuntang kwarto para malagay 'yung mga gamit ko nang pagbukas ko ng pintuan.

TIME FREEZE.

Binuhusan ng mainit na tubig tapos malamig na tubig ang kaluluwa ko. Pakiramdam ko,
para akong tinusok ng lahat ng klase ng patusok na bagay sa katawan, parang unti-
unting binabali 'yung

buto ko at unti unting kinukuha 'yung puso ko sabay pinipiraso.

ANG SAKIT.

Ang sakit makitang naghahalikan si Irene at si...Nate.

Nastock ako sa kinatatayuan ko. Gusto ko na umalis, gusto ko na tumakbo palayo pero
parang tanga 'yung mga paa ko at nadikit siya sa lapag. Gusto kong tumingin sa iba,
gusto kong pumikit pero parang nadikit 'yung paningin ko sa kanilang dalawa.

Masakit.

Nakakainis, naiinis ako sa sarili ko na para akong tanga na nanonood sa kanila

habang ginagawa-'yan. Kung tutuusin, naranasan ko na 'yan at talaga namang hindi ko
mapagkakailangang masaya, parang nasa cloud nine, pero ganito pala 'yung feeling ng
nanood ka, tapos-ang pinapanood mo pa eh 'yung taong mahal mo na may kahalikang
iba.

Ang saya naman.

Unti unti kong nararamdaman ang pagbigat ng mga mata ko, nag uunahan na lumabas
'yung mga luha ko sa mga mata ko, nahihirapan na akong pigilan 'to.

Ayoko. Ayoko umiyak. Sinabi ko sa sarili ko na hindi na ako iiyak. Ayokong umiyak
ulit ng dahil sa kanya. Ayoko, ayoko, ayoko! Kailangan pigilan, kailangan ngumiti.

Napatigil sila sa paghahalikan nang dumilat si Nate at nakita niya akong nakatingin
sa kanilang dalawa. "I-Ianne!?"

Kailangan magpakaplastic...pero hindi ko kaya.

"Nandyan ka lang pala..." Nagulat ako nang may naramdaman akong palad na nagtakip
ng mata ko. Napahawak ako sa kamay na nakatakip sa mga mata ko na punong puno na ng
nag uumapaw na luha.

"Kanina pa kita hinahanap, tara." Tinulungan niya akong maglakad palayo sa lugar na
'yon. Naglalakad lang kami hanggang sa tumigil kaya napatigil rin ako. Nawala ang
pagtakip niya sa mga mata ko at niyakap niya ako, hinawakan niya ang ulo ko na
parang sinubsob niya ang ulo ko sa dibdib niya.

"Naging matapang ka na sa harap niya, iiyak mo na lahat ngayon." Sa pagkakasabi

niya nun, automatic naman na tuluyan na akong umiyak. Kanina pa ako nagpipigil,
kanina pa ako nahihirapan pero ngayon, ilalabas ko na 'yung sakit na nararamdman
ko. Umiyak lang ako nang umiyak hanggang sa masatisfied 'yung puso ko. Hindi siya
nagsasalita, hinahayaan lang niya ako.

"Bakit ang sakit sakit pa rin, Art?" Niyakap niya ako ng mas mahigpit na siyang
dahilan ng pag iyak ko lalo.

Tama na, ang sakit na talaga, sobra sobra na.

---x
Author's Note:
This chapter is dedicated to drOp_dEad20 na gumawa naman ng isang mahabang letter
with matching paglagay pa ng pagmumukha ko sa multimedia section niya. Actually,
ang simple lang ng ginawa niya, kwento lang about sa mga experiences niya na
naencounter niya ako (kapal ko forevs) tapos ayun lang, bati tapos tapos na. Simple
pero nakakakilig, ganito mga trip ko :D

To Gellie o mas kilala ko bilang leo valdez dahil sa CC, gusto ko magthank you kasi
kahit na 2009/2010 mo pa ako nakilala eh hanggang ngayon, nandito ka pa rin. Ayos
lang naman na hindi ka makahabol agad, alam ko namang busy tayong lahat sa kanya
kanya nating buhay pero natutuwa ako dahil isa ako sa mga hindi mo makakalimutan.
^___________^

Read her letter! Click external link.

=================

Chapter 64: Prove A Month

Wala nang nagsalita pa tungkol sa nangyari kahapon. Malapit na kami matapos sa

retreat, isang session na lang at pwede na daw kami lumibot at uuwi before mag
gabi. Magkasama pa rin kami sa kwarto ni Irene pero hindi ko siya masyadong
pinapansin, nakakainis kasi baka masunog ko mukha niya so wag na lang.

Kakalabas ko lang ng kwarto, gusto ko na agad pumasok sa loob.

"Ianne..."

Hindi ko siya tinignan at nagdirediretso sa paglalakad. Nagmadali akong pumunta ng

CR kasi nararamdaman kong sinusundan niya ako. Naisipan kong sa CR ako pumunta kasi
syempre, sure naman akong hindi siya makakapasok pero-

I was wrong.
Walang pakundangan siyang pumasok ng CR ng girls. Ang daming babaeng nagsigawan sa
gulat dahil 'yung iba kakaligo lang so nakatwalya lang, mga nagbibihis samantalang
ako, nanlalaki ang mga mata ko.

"Mag usap tayo..." Napatingin ako sa kanya na parang wala siyang pakielam kung nasa
CR kami ng girls at may mga babaeng almost naked.

"CR 'to ng mga babae, umalis ka nga dito." Hinawakn niya ang braso ko ng mahigpit
at tumingin sa akin ng seryoso sa mata.

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi tayo nag uusap." Napabuntong hininga naman
ako. No choice, nakakahiya naman kung mag iistay pa kami dito kaya hinila ko na
siya palabas ng CR. Nagsimula akong maglakad at alam kong sinusundan lang niya ako.
Tumigil ako nung medyo malapit na kami sa may kwarto namin ni Irene.

"Ano na?" Tanong

ko. Kinamot naman niya 'yung batok niya bago siya nagsalita.

"Tungkol kahapo-" Hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita.

"Wala akong pinagsabihan sa nangyaring 'yun, don't worry." Sabi ko with a straight
face. Ano bang problema niya't binibring out pa niya ang topic na 'yan?

"Hindi 'yun, mali kasi 'yug-" Again, hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita.

"Anong mali dun?" Medyo tumawa pa ako ng kaunti. "Wala namang mali dun, kung
nagmamahal ka bakit kailangan pang-" Ako naman ngayon ang hindi niya pinatapos sa
pagsasalita.

"Ano ba?! Makinig ka nga sa akin!" Napataas naman ang kilay ko.

"Para saan?" Huminga siya ng malalim. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at
tumingin sa akin, straight to my eyes.
"I-I'm sorry..." Mahinahon niyang sabi. Tinanggal ko naman ang pagkakahawak niya sa
braso ko.

"Don't be, wala ka namang kasalanan."

"'Yung nakita mo, hindi 'yun 'yung-" Napapikit ako at huminga ng malalim at pinutol
na naman ang gusto niyang sabihin, actually, wala na akong pakielam-ayokong marinig
ang explanations niya dahil-naiinis lang ako.

"Bakit ka ba nag eexplain, ha?" Wala akong pakielam sa explanation niya. Naiinis

ako kasi baka pag nag explain siya, baka magkaroon ako ng pakielam at ayokong
mangyari 'yun.

"You don't need to explain anything. I don't care Nate. Matagal ng wala 'to so...
what's the big deal?" Yumuko siya at parang nasaktan din ako ng bahagya sa sinabi
ko, pero ano nga bang kailangan kong gawin? Magmakaawa? Magpakahina na naman?
Sawang sawa na ako, masakit pero-kailangan kong magpakatatag.

"Makinig ka sa akin Ianne, hindi kam-" Napatigil siya sa pagsasalita nang bumukas
ang pintuan ng kwarto namin ni Irene pero bago ko pa man makita kung bakit nabukas
'yung pintuan, he suddenly pulled me closer and kissed me!

Nanlaki ang mga mata ko.

Bakit, bakit niya ako hinahalikan?

Bigla akong nakaramdaman ng panghihina sa buong katawan ko at ang lakas ng kabog ng

dibdib ko. Bakit Nate, anong ginagawa mo sa akin?

"OMG, Nate?!" Bigla kong tinulak si Nate. Napatingin ako kay Irene na gulat na
gulat sa nakita. Pinahid ko 'yung kamay ko sa labi ko at hindi ko na alam kung
anong gagawin ko, hindi ko alam kung anong una kong iisipin, naguguluhan na ulit
ako.

"I-I'm sor-" Nakatingin sa akin si Nate na may itsurang malungkot na hindi ko

malaman. Nagulat na lang ako nang bigla akong may naramdamang pagsampal sa pisngi
ko.
"Irene!" Napahawak ako sa pisngi ko na ngayon ay nag iinit at sumasakit. Hinawakan
ni Nate 'yung dalawang braso ni Irene na parang pinapatigil sa pagwawala.

"HOW DARE YOU IANNE!? Tinuring kitang kaibigan tapos susulutin mo sa akin si Nate!?
HOW DARE YOU! Ganyan ka na ba talaga kadesperada para kunin siya?! Ex ka na lang,
so bakit kailangan mo pang makiepal?!" Napatingin ako sa kanya at lumipat kay Nate,
kay Irene, kay Nate tapos kay Irene.

Hindi ko alam kung bakit pero parang nalunok ko ang boses ko at hindi ako
makapagsalita.

"UGH. I HATE YOU IANNE! ANG FLIRT MO!" Hinatak ni Nate si Irene palayo sa akin, sa
akin na nakatayo at natulala.

"Tumigil ka na! Tara na!" Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa habang naglalakad
sila palayo sa akin. Tumingin ako sa baba, nakahawak pa din sa pisngi kong
nananakit pa din hanggang ngayon. Pagtingin ko kanila Nate, nakatingin siya sa
akin. Nakatingin siya sa akin na parang nagsosorry 'yung itsura.

Ugh, ano ka Ianne, DAMSEL IN DISTRESS?! Kainis.

Nag uwian na kami at hindi ako pumasok kinabukasan dahil wala, ayoko muna. Too much
drama ang nangyari. Imbis na marelax ako, lalo pa akong naguluhan-kainis.

Nanonood lang ako ngayon ng Spongebob Squarepants habang nakahiga sa sofa at hawak
hawak 'yung remote control. Nakakatawa nga pinapanood ko eh, ito 'yung episode na
ginawang babae si Patrick at naging si Patricia siya tapos nagkagusto sa kanya si
mr. Krabs tska si Squidward. Nakakainis eh, ang sagwa.

Pagkatapos ng Spongebob, bored na bored pa rin ako kaya naglilipat

ako ng channel hanggang sa naptigil ako sa Myx. Kalagitnaan ng bagong kanta ng

paramore.

♪♫♬ That love never lasts

And we've got to find other ways
To make it alone
Or keep a straight face ♪♫♬

Ang ganda ng melody, ang slow-ang galing parang hindi Paramore. Masaya akong
nanonood at nakikinig nang biglang-"Ianne!" Napatingin ako sa taas, galing sa taas
'yung sumigaw.

"PO!?" Hindi ako galit.

"Tumawag ako sa jshkadkjah baka dumating na!" Ano daw? Hindi ko masyadong narinig!
Badtrip naman kasi, kung may gustong sabihin dapat bumaba hindi 'yung nakikipag
sigawan. Dahil mabait ako, ako na lang ang umakyat at pumasok sa kwarto nila mama.

"Ano 'yun ma?"

"Tumawag ako-"

DINGDONG *dantes*

"Ayan na ata 'yun, eto pera kunin mo na." Tumango na lang ako at hindi na nagbother
para magtanong pa. Hindi naman masyadong importante 'yung ginawa niya-nanonood

lang naman siya ng Bolt. Oo, 'yung asong artista na si Bolt? Yun! Hay nako.

Nagmadali akong bumaba dahil ang kulit nung tao sa labas. Doorbell nang doorbell,
nakakainis. Binuksan ko 'yung pintuan at habang papalapit sa may gate, kinabahan
ako sa nakita ko.

"A-Art?" Nagkatitigan kaming dalawa hanggang sa siya ang unang ngumiti sa amin.
Napatingin ako sa hawak hawak niya, sa uniform na suot niya pati na rin sa motor na
nasa likod niya.

"Greenwich? Nagtatrabaho ka ulit sa Greenwich?" Nag quit na siya dun, hindi ba?
"Oo eh, kailangan." Binigay naman na niya sa akin 'yung pizza na inorder ni mama at
bibigay ko na sana 'yung pambayad nang bigla siyang umatras. Napatingin ako sa
kanya ng nakataas ang kilay pero ngumiti lang siya sa akin.

"My treat to your family, goodnight!" Para naman akong natigilan sa nangyari, totoo
bang nangyayari 'to?

Dumating ang kinabukasan at gusto kong magthank you kay Art dahil sa libreng pizza.
Tuwang tuwa nga si mama nung nalaman niyang libre na daw pala ang pizza. Hindi kasi
ako agad nakapagpasalamat kagabi kasi bigla niyang pinaharurot 'yung motor niya.

Ang pinagtataka ko lang, wala siya sa room.

Malapit na kami mag uwian at gumagawa na lang ako ng essay para sa English subject
nang magulat ako sa biglang pagbagsak

ng dalawang kamay sa desk ko. Napaangat ang tingin ko at nakita kong titig na titig
sa akin si Art, medyo napaatras nga 'yung ulo ko dahil sobrang lapit niya.

"A-Art..."

"A month!" Nagtaka naman ako sa sinabi niya. "Bigyan mo ako ng 1 month to para
mapakita ko sa'yo na totoo to, kahit rebound mo muna ako, ayos lang sa akin, okay
lang masaktan." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya at kinabahan ako ng wala sa
oras. Napatingin ako sa paligid at halos lahat ng kaklase namin ay nakatingin sa
amin.

"A-anong-"

"Gusta talaga kita at gusto kong iprove sa'yo na totoo tong nararamdaman ko. Hindi
ako humihingi ng kapalit, hayaan mo lang na mahalin kita. Bonus na lang kung
magustuhan mo ako in the process but please accept my offer." Nagwawala na naman
ang puso ko, gustong kumawala sa dibdib ko. Napansin kong nanginginig ang mga kamay
niyang nakapatong sa desk ko.

Nakatingin lang siya sa akin.

Anong gagawin ko?

Anong isasagot ko?

"Ano, uhm..." Sobrang tahimik ng classroom, parang may teacher na sobrang strict o
parang natutulog kaming lahat sa sobrang tahimik. Lahat sila nakaabang, lahat sila
nakikinig, lahat sila gustong malaman ang sagot ko.

"Pakiusap..." Bulong ni Art sa akin.

"Art..." Hindi ko alam, natatakot ako na baka masaktan ko siya dahil hindi pa ako
tapos

sa nararamdaman ko kay Nate. Natatakot ako sa panibagong ganito, parang-ang hirap.

"Please." Napapikit ako at napabuntong hininga.

"Art..." Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya. Magkatitigan kaming dalawa at

ngumiti ako sa kanya. "1 month, pero hindi ako nangangako." Nakita ko ang unti-
unting pag ngiti ni Art at ewan, napangiti na lang talaga ako lalo na nung nag
"YIEEEEE!!!" ang mga kaklase namin.

Dumating ang sumunod na week at wala kaming masyadong ginagawa. Nakaupo lang ako sa
upuan ko habang nagdudoodle, ewan ko kung nasaan si Art. Kakasabi pa lang niya na
papatunayan niya sarili niya, nawawala naman.

"Uh, Ianne..." Napatingin ako sa nagsalita, nasa harap ko na pala siya at nakatayo.
Nakalagay lang sa bulsa ng pants niya ang dalawa niyang kamay samantalang ako,
hindi nagsasalita at hinihintay kung anong gusto niyang sabihin.

"Ano kasi..." Hinawakan niya 'yung batok niya na para bang nahihirapan siya sa
gusto niyang sabihin.

"Sige Art, sabihin mo! Kaya mo 'yan!" Nakangiti kong pagchicheer sa kanya.
Napangiti naman siya sa ginawa kong 'yun at huminga ng malalim bago siya magsalita.
Lumapit siya sa akin, medyo face to face na kami.
"Ano, pwede ba tayong..." Huminga ulit siya ng malalim. "...lumabas?"

Napangiti ako. Tumayo ako at hinila siya palabas ng classroom. "Oh ayan, lumabas na
tayo. Anong meron?"

Natawa naman siya bigla sa sinabi ko. Bakit, anong nakakatawa sa sinabi ko? Weird
din nito eh. Matapos niyang tumawa, nagseryoso ulit siya at parang hindi mapakali.

"Ang hirap naman nito..." Naglakad lakad siya, pabalik balik. Tumingin siya sa akin
habang ako, nagtataka.

"Ano ba nangyayari sa'yo?"

"Ugh!" Nabigla ako nang bigla niyang hawakan ang dalawang balikat ko. Tinitigan
niya ako sa mga mata at seryosong seryoso 'yung itsura niya. Kinabahan naman ako sa
pagtitig niyang 'yun at naiilang talaga ako. "Sunday, be ready at 10."

Bigla na lang siyang pumasok sa loob ng classroom, kinuha ang bag at naglakad na
palayo habang ako, nakatayo pa rin. "Sunday! 10 ng umaga!" sigaw niya pero hindi
siya nagbother para tumingin sa akin.

A-ano daw?

---x
Author's Note:
Dedicated to DyunaLeeza na nanggulat talaga kasi after 2 days ng pagpost ko nung
para sa birthday ko, nagtweet agad siya sa akin plus minessage pa niya ako sa
wattpad para ipakita yung regalo niyang art. (Pakitignan ang right side) tapos
kinilig naman daw ako sa labletter niya aheheheks. Deh seryoso, ang simple pero
maeffort plus kinilig talaga ako sa message niya ajeje.

To Dyuna, kahit kaagaw kita sa spot na #1 fan ni tots (prettychq18) eh napakilig pa

rin ako sa mga sinabi mo, YIEEE. SALAMAT. Sobra. Mabilis talaga ako kiligin tapos
kinilig ako dito kasi stalker kita.. chos lang! Hahahahahaha. Pero di nga, thank
you :D

Click external link to read her letter.

=================
Chapter 65: Sunday, be ready at 10

"Sunday, be ready at 10"?

Is he... Is he asking me for a date?!

Bigla akong kinabahan at that thought. Tama ba pagkakaintindi ko sa sinabi niya?

Ah, bakit naman ako kinakabahan ngayon? Eh ano naman kung gusto niyang makipag
date? For everybody's sake, nagkiss na nga kami eh.

Pero waaaahh, bakit kinakabahan ako?! Nakatitig lang ako sa sarili ko sa salamin.
Kakagising ko lang at.. Sunday na ngayon!

Pero teka, hindi naman niya sinabi kung saan kami magkikita. Adik lang ba siya?
Baka nagjojoke? Oo tama, baka nagjojoke lang siya.

May kumatok naman sa kwarto ko na siyang kinagulat ko "Ianne, gising ka na ba? May
bisita ka."

Napatingin ako sa orasan, 9am pa lang ah? Sinong bibisita ng ganitong oras? Ang aga
aga. "Sige po ma, pababa na."

Kinuha ko 'yung suklay ko at nagsimulang suklayin ang buhok habang pababa ng

hagdan. Masaya pa akong bumababa ng hagdan nang...

"Hi Ianne."

"A-ART?!" Muntikan na akong madulas sa hagdanan sa sobrang gulat ko. BAKIT SIYA
NANDITO?! HALA BAKIT SIYA NANDITO ANONG GINAGAWA NIYA DITO?! Nakangiti lang siya sa
akin habang ako, nanlalaki pa rin ang mata ko sa gulat.

Napansin kong ngiting ngiti rin si mama sa akin pero may hint ng pagtataka sa
mukha. Siguro nagtataka siya kung sino si Art. Napabalik ang tingin ko kay Art,
simple lang itsura niya. Naka

white shirt, blue jeans at black chucks. Sobrang simple pero bakit... ang lakas ng
dating?
"B-bakit nandito ka?" Pababa na ako ng hagdan nang muntikan na naman ako madulas
dahil sa sinagot niya.

"Sinusundo ka." Natatawa naman ng kaunti si mama sa akin. Bakit ba ako kinakabahan?
Ano ba to, 'yung itsura ko pa, bagong gising! Nakakainis bakit hindi man lang niya
sinabing lalaki pala 'yung bisita?!

Sinamaan ko tingin ko kay mama. Medyo nagbungisngis pa siya pero napatigil kaming
dalawa nang biglang magsalita si Art, pero hindi siya nakatingin sa akin-kay mama!

"Ako po pala si Art, Art Felix Go." Yumuko siya na parang sa mga japanese at
iniabot ang kamay kay mama. Iaabot na sana ni mama 'yung kamay niya kay Art pero
hindi pa pala tapos sa pagpapakilala si Art, at talaga namang nagulat ako sa sunod
niyang sinabi. "At gusto ko pong ligawan si Ianne."

Napanganga kaming dalawa ni mama, as in literal na napanganga. Anong, anong

sinasabi niya?! Bakit niya ginawa 'yun?!

"Ah, hehehe..." Naramdaman ko ang awkwardness ni mama nung tinggap niya 'yung kamay
ni Art.

"Papayagan niyo po ba ako?" Feeling ko umakyat lahat ng dugo ko sa ulo ko nung

sinabi niya 'yun. Seryosong seryoso siya sa tingin niya kay mama pero feeling ko
mas

apektado ako.

"A-akyat muna ako." Nagmadali akong umakyat at pumuntang kwarto. Pagkasara ko ng

pintuan, agad kong hinawakan yung dibdib ko na sobrang lakas ng kabog kanina pa.
Ano ba tong ginagawa ni Art? Hindi ko malaman kung pinapahiya ako or what eh.

"Ianne..." Nagulat ako sa katok ni mama na napaupo pa ako sa sahig sa sobrang

gulat. "Mag ayos ka na, hinihintay ka ng manliligaw mo."

"Ma naman eh!" Sigaw ko sa kanya mula sa kwarto ko.

"Aheheheks, pogi eh. Pinayagan ko ah? Geh goodluck sa date aheheks!" Hala, ANG ADIK
TALAGA NI MAMA!

Bumuntong hininga ako at nagsimula nang mag ayos. Binilisan ko ang pagligo,
pagbihis at pag aayos ko. Actually, hindi ako masyadong nag ayos at actually,
ginaya ko lang ang get up ni Art.

White t-shirt, blue jeans at chucks.

Okay ako na gaya gaya pero ang hindi ko inaakala sa dinamit ko eh... "Wow, couple
get up!" na sigaw ni mama. Bigla naman akong nahiya at feeling ko nag iinit na
naman ang mukha ko sa kahihiyan.

"H-ha?! T-teka magpapalit ak-" Aakyat na sana ako nang magsalita si Art.

"Wag na, maganda ka sa damit mo." Napatingin ako kay Art na nakangiti, tae bakit
siya nakangiti ng ganyan?!

"Ahihihi ahihihi ahihihi!" Narinig kong bungisngis ni mama. Sinamaan ko naman ang
tingin ko sa

kanya pero bumubungisngis pa rin siya.

"S-saan ba tayo pupunta?" Nakatingin ako sa kanya habang siya naman nakatingin lang
sa dinadaanan namin. Dala dala niya motor niya, hassle daw kasi kapag nag commute.
If I know, tinatamad lang siya.

Pero hindi niya ako pinapansin, narinig ba niya ako o snob lang siya?

Matapos ang ilang minuto, nakarating na kami sa first destination namin-ata?

Park? Parang gusto ko matawa sa pinagdalhan niya sa akin. Bakit kami nasa park?
Hahahahaha! Bumaba na siya sa motor niya at tinulungan naman niya ako sa pagbaba.
Kinuha niya sa akin 'yung paper bag na pinahawak niya sa akin habang nagdadrive.
Come to think of it, ano nga bang meron sa paper abg na 'yun? Hindi ko man lang
naisip na tignan. Galing ko talaga kahit kelan. Woohh!

"Bakit tayo nandito?" Tumingin siya sa akin at ngumiti.

"Picnic."

Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari ngayon. Si Art? Inaya akong mag picnic?
Take note, siya pa lahat nagluto ng mga kakainin namin! Natatawa ako na hindi ko
malaman ang irereact ko, para kasing mapapa "WEEEEEH?" ka na lang talaga.

Tinititigan lang niya ako hanggang sa tinikman ko 'yung isang niluto niya na hindi
ko magets kung anong klaseng pagkain pero pagkasubo ko nung isang piraso. Nanlaki
agad ang mata ko.

"Woah, ang sarap naman nito!" Napangiti ako bigla, medyo na caught off guard ako
kasi hindi naman siya ganito kasarap magluto sa bahay eh! WOAH talaga.

"Ngumiti ka ulit." Napatigil ako sa pagkain sa sinabi niya. Napatingin ako sa kanya
na nakangiti, medyo tinatakpan niya 'yung bibig niya ng kamay niya para hindi ko
mahalata pero kitang kita sa mata niya ang pagngiti niya.

Nawawala kasi 'yung mata niya. -‿-

"A-anong-"

"Nakakatuwa lang... na ngumiti ka na ulit, ng ganyan." Napatulala ako sa kanya

dahil medyo tumawa siya ng kaunti. Anong nangyari? Pero ewan ko, natatawa na din
ako sa reaksyon niya hanggang sa magtama ang mata namin sa isa't isa.

Ngayon ko lang narealize... ang ganda pala ng mga mata niya-lalo na't may emosyon
na ngayon.

Nakaramdam ako ng awkwardness ng magkatitigan kami kaya kumain na lang ako nang
kumain. Nag usap na lang kami hanggang sa naubos na namin 'yung pagkain na inihanda
niya at napagdesisyunang mag sm.
Feeling ko talaga, bumalik ako sa mga late 90's na date. Ang korni kasi pero ewan
ko, natutuwa ako.

"BAKIT BA ANG HIRAP NITO!? UGH!" Kanina ko pa pinapalo 'tong drums sa sobrang
pagkainis ko. Fail na naman! "May sira ata tong larong 'to eh!"

Napansin ko namang natatawa si Art kaya sinamaan ko ang

tingin ko sa kanya. "Tinatawa tawa mo d'yan?"

"Hindi ka lang kasi marunong." Matter-of-factly niyang sinabi.

Ang sama ng ugali!

"Wow, magaling ka? Yabang nito!" Tumawa siya na parang inaasar niya ako at kinuha
sa akin 'yung drum stick para sa laro. Tumingin siya sa akin, nakangiting pang asar
pa rin.

"Watch... and learn." Pagkasabi niya ng watch and learn, hinulog niya 'yung token
at umupo sa upuan sa may drums. Pagkasabi niya ng watch and learn, dumami ang
nanood sa kanya. May mga napansin pa akong tumitili na mga babae at sinasabing...

"Ang galing galing mag drums ni kuya!" Nyeh!? Wala pa nga eh-eksayted lang, teh?!

At may kung anu-ano pang sinabi ang ilan like ang pogi daw nung lalaki blah blah
blaaah. Sige na, kanilang kanila na, nahiya naman ako hindi pa nga nagsisimulang
magdrums eh. Pero nung tumugtog na 'yung canon rock, napanganga ako-well, hindi
naman literal but you know what I mean.

PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT.

PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT.

Oh de siya na perfect.
Nagpalakpakan naman 'yung mga tao....watdahek?! BAKIT SILA NAGPALAKPAKAN?! Lumabas
na si Art dun sa parang cubicle nung sa drumset at hinanap pa niya ako. Medyo
nawala kasi ako sa harap

paano ba naman ang daming babaeng sumiksik, akala mo may concert eh.

"Bakit ka nandyan?" Hinawakan niya 'yung kamay ko palabas ng Timezone dahil ang
daming tao habang ramdam ko naman ang mga tingin ng tao. "Nakita mo ba 'yung laro
ko?"

Inirapan ko na lang siya. "Kailangan ko lang ng practice, okay?"

Tumawa naman siya, hala ang sama tinawanan ako! "Ang sama ng ugali mo"

Tawa lang siya nang tawa at medyo nakakuha na rin kami ng atensyon ng ibang tao.
Tinitigan ko lang siya ng masama hanggang sa bumigay rin ako at natawa na rin sa
pagtawa niya.

"Ewan ko ba..." Tumigil siya sa pagtawa at medyo nagseryoso pero nakangiti pa rin
siya. "Natutuwa akong... ganyan ka kasaya." Napatigil naman ako sa pagtawa nang
marealize ko ang isang bagay.

Simula nung nagbreak kami ni Nate, naramdaman ko ang kadramahan ng buhay. Palagi na
lang akong malungkot. Ngumingiti ako sumasaya pero hindi umaabot sa mga mata ko.
Ang ginhawa pala sa pakiramdam ano? Na ngumiti ka dahil nalimutan mo sandali 'yung
problema mo, wala lang-feeling ko ang saya ko ngayon.

Napagdesisyunan naming maupo muna at magpahinga sandali. Bumili ako ng mineral

dahil medyo nauhaw na din ako habang siya, nakaupo lang sa bench at hinihintay ko.

Tinignan

lang niya ako habang papalapit sa kanya at medyo tumitig siya sa mineral na dala
ko. "Oh" Iniabot ko sa kanya 'yung mineral, pero again, nakatitig lang siya.

"Hindi ka ba nauuhaw? Libre ko na 'yan." Nanlaki ng kaunti 'yung mata niya pero
kinuha rin niya sa akin 'yung mineral. Kinimkim niya 'yun at parang dinadasalan pa
ata. Natatawa ako, ano kayang nasa isip ni Art ngayon?
"Hindi mo ba iinumin 'yan?" Umupo ako sa tabi niya at ininom ko 'yung mineral na
bili ko para sa akin.

"Ayoko, masyado 'tong mahalaga para inumin ko lang, remembrance." Anong

pinagsasasabi nito?!

"Art..." Nakatingin lang ako sa mga taong dumadaan pero nakita ko sa peripheral
vision ko na tumingin siya sa akin. "Bak-bakit mo ba ako nagustuhan?" Kinabahan ako
sa sinabi ko, ano bang klaseng tanong 'to?!

"K-kasi... parang nung dati lang, ayaw mo sa akin-ang sungit sungit mo at para kang
galit sa akin noon." Nawala 'yung ngiti niya sa mukha niya. "I mean, alam mo 'yun?
Ang... biglaan, parang hindi ako masyadong makacatch up sa ugali mo."

"Nasabi ko na sa'yo 'yun di ba? Na kakaiba ka kasi, na hindi ikaw 'yung tipo na
lumapit sa akin at nagpapansin."

"Pero..." Ewan

ko, parang-may gusto pa akong marinig.

"Hindi lahat ng tao, pare-parehas. Hindi ako katulad ninyo ni Nate na kayang
sabihin lahat ng gusto ninyong sabihin. Hindi ako tulad ng ibang kayang mag sumigaw
ng mga nararamdaman nila. Magkakaiba lahat ng tao, iba ka, iba siya, iba ako."
Tumango tango lang ako sa sinabi niya. "Kasama ako sa mga taong tinatago ang
gustong sabihin at kung sa tingin mo ayaw kita, ang totoo, gusto talaga kita."

Kinabahan ako bigla sa sinabi niya. "A-ano?"

"Huwag mo na paulit sa akin!" Tumayo siya bigla. "Ilang beses ko ng sinabi 'yun eh,
nakakahiya na," Yumuko siya at nagsimula nang maglakad. Napangiti ako kahit hindi
ko alam kung bakit at sinundan siya sa paglalakad.

Hindi ko talaga ineexpect na makakasama ko si Art ng ganito. Hindi ko inaakala na

'yung kaschoolmate kong walang emosyon, na sikat dahil suplado at gwapo, na sobrang
talino ay makakasama ko ngayon.
Dumating kami sa parking-an ng motor pero nagkaroon ng problema, nasira 'yung
gulong. Tumingin siya sa akin na parang hindi ko malaman ang gusto niya ipahiwatig.
"Commute na lang tayo!" sabi ko sabay ngiti.

Napabuntong hininga na lang siya. "Nakakahiya ngayon pa nagkaganyan 'yung motor,

sorry."

"Ayos lang, masaya kaya magcommute!" Ngiting

ngiti kong sabi. Nginitian na lang din niya ako pero alam kong disappointed pa rin
siya. So ayun, nagjeep na lang kami pauwi at babalikan na lang daw niya 'yung motor
niya.

So habang nasa jeep kami, hindi ko sinasadyang napahikab. Siguro kasi ang aga ko
nagising kanina? Napatingin naman ako sa kanya ng kalabitin niya ako. "Gusto mo
matulog?"

"H-ha? Hindi ayos la-" Kinabahan naman ako sa ginawa niya, inalalayan niya 'yung
ulo ko at ipinatong sa balikat niya.

"Wag ka na mahiya, matulog ka na." Napangiti ako ng wala sa oras at ipinikit ang
mga mata ko. Ilang minuto na ang nakakaraan, hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko
sure kung alam ba niyang hindi pa ako nakakatulog at nakapikit lang ako o alam
niyang tulog na ako kaya naramdaman kong hinalikan niya ako sa buhok ko at bumulong
ng...

"I love you."

Hindi na natapos sa pagwawala ang puso ko hanggang sa makatulog ako nung gabi.

Simula nung araw na 'yun, lagi na lang niya akong pinagbabaunan ng lunch. Ang sweet
niya, kaya lang nahihiya na ako sa kanya dahil naaabala pa siya. Everyday ba naman
di ba? At parang laging bagong luto mga binabaon niya.

"O-ok lang naman ako, huwag mo na ako-" Sumimangot naman siya at biglang nalungkot.
HALA, pakyut!

"Bakit? Ayaw mo ba sa luto ko?

Hindi ba masarap? Panget ba sa panlasa mo?"

"H-ha? H-hindi! Ano kasi, naaabala pa kita tska ano ka ba, ang sarap kaya ng mga
luto mo!" Sabay tawa ko ng awkward laugh, wow, nice laugh, Ianne.

"Yun naman pala eh, kaya kumain ka na dali!" Nilapag niya 'yung lunchbox for the
day. Napabuntong hininga na lang ako, matigas talaga ulo nito kahit kelan. Bahala
na nga, masarap naman luto niya eh.

Napatigil naman ako sa pagkain nang marealize kong nakatitig siya sa akin at tutok
na tutok ang mga mata niya sa akin. Kinabahan naman ako bigla sa tingin niyang
'yun. Simula nung sinabi niyang gusto niya ako, parang nahiya siya sa akin na
makapal pa rin ang mukha pero nakikita ko sa mga mata niya, laging nakangiti-parang
ang saya niya.

Sa bawat galaw niya, sa bawat tingin niya sa akin, sa bawat salitang binibitawan
niya, parang pinagpipilitan niya sa akin at sinasabing "Gustong gusto talaga kita"
at hindi ko alam pero parang ang saya sa feeling? Ngayon na lang kasi ulit ako
nakaramdam ng ganito, 'yung tipong may nag aalaga sa'yo, yung may nag aalala at
'yung may... nagmamahal sa'yo-ulit.

Siya na nga ba?

Pumunta kami sa may CR pero ako lang ang pumasok sa cr ng girls para hugasan 'yung
pinagkainan ko. Well nung una ayaw pa niyang hugasan ko pero dahil magkasing tigas
kami ng ulo, napapayag ko rin siya. Pinapagpag ko lang ng kaunti 'yung lunchbox
pagkalabas ko para hindi masyadong basa kapag tinago na ni Art pero dahil ang tanga
ko lang kahit kelan,

nadulas ako.

Akala ko babagsak na ako pero napahawak ako sa kamay ni Art na agad namang umalalay
sa akin. "O-okay ka lang?"

Tumango ako at ngumiti sa kanya. Ngumiti na lang din siya sa akin habang
inaalalayan ako makatayo ng diretso nang biglang...

"Uy teka lang Nate! Bakit ka ba laging nagmamadali?!" Napalingon agad ako sa
pinanggalingan ng boses at lumakas na naman bigla kabog ng dibdib ko. Nakatingin
siya sa amin. Sa hindi ko malamang kadahilanan at sa gulat ko, bigla kong nilayo
ang sarili ko kay Art. Dumire-diretso si Nate sa gitna namin at dumaan. Nagulat
naman ako sa sarili kong reaksyon, bakit ako lumayo?

Napatingin ako kay Art na nakayuko na. Gusto ko magsorry, pero... parang walang
lumalabas sa bibig ko.

"Ganun pala 'yun, Ianne." Hindi ko sinasadya, hindi ko alam... nagulat ako sa
sarili kong reaksyon. Hindi ko alam 'yung ginawa kong 'yun. "Ayaw mong makita ni
Nate na magkalapit tayo, tama?" Hindi sa ganun Art, hindi... hindi sa ganun...
"Sige, aalis na muna ako."

Tumalikod siya sa akin at naglakad palayo, nakayuko pa rin siya. Hindi ko alam pero
parang gusto ko maiyak, hindi ko sinasadya.

Nasaktan ko si Art, nasaktan ko siya dahil sa katangahan ko.

---x
Author's Note:
Dedicated to Chie o mas kilala bilang _laichie_ dahil, teka. Speechless ako eh, sa
pag gawa niya ng one shot na 'yun, feeling ko reader ko talaga siya kasi andami
niyang alam! Hahahahaha hindi ako makapag comment ng maayos dito, shall comment sa
mismong story pag nagkatime.

Chie, natatawa ako kasi binalikan ko 'yung chat natin at KAYA PALA tinatanong si
Jo. Jusko, natatawa ako na ewan kasi hindi ko na kras si Jo pero napapangiti pa rin
ako sa gawa mo hahahaha. Muntikan nang hindi mapasali 'to, pero wala eh--iba impact
nito! Obvious na binasa 'yung kay Jo pero binigyan mo ng ibang pangyayari ang kulit
lang. Salamat Chie, seryoso :">

Click external link to read her one shot.

Panoorin o pakinggan niyo 'yung youtube video, 'yun 'yung laro ni Art (kuno kinuha
ko lang sa youtube yan hahaha)

I assume na kaya niyo ginawa ang mga birthday greetings dahil sa mga creative
juices na nag uumapaw sa mga utak niyo at gusto niyo ako batiin sa birthday ko in a
creative way (SANA). Sa mga hindi nakasali sa 5chapinaday, wag po kayong magtampo
please, gagawan ko nalang ng paraan na mapasama kayo sa dedication thingy ng afg
ajujuju masakit para sa akin to pero kailangan ajujujuju.

Hindi ko alam kung kelan susunod na update, pasensya na po busy na ulit ako sa
school works pero I'll try my best makahanap ng time para mag edit at mag update!
Sana ay naenjoy niyo ang 5 chapters in a day and HAPPY BIRTHDAY TO ME, YAY!

=================
Chapter 66: Her Promise

Kanina pa ako nakatingin sa labas ng classroom, inaantay ang taong kanina ko pa

hinahanap. Matapos ang insidente kaninang lunch break, hindi ko na siya nahabol
dahil ang bilis niyang nawala at hindi rin siya pumasok sa klase namin.

Napabuntong hininga ako. Nasaan na kaya siya?

Natapos na klase namin at agad agad akong naglibot sa buong school para hanapin
siya. Pumunta ako sa library pero wala siya doon, nagtingin tingin na rin ako sa
mga CR, sa mga classroom pati na rin sa locker areas.

Isa na lang ang last chance ko, 'yung favorite place niya.

Patakbo na akong pumunta sa paraiso niya pero papalapit pa lang ako, nakaramdam
agad ako ng disappointment. Nakalock 'yung pintuan ng kadena at padlock--si Art
lang ang may susi nito.

Napabuntong hininga ulit ako.

Kung hindi ko siya makikita dito, siguro naman uuwi siya sa bahay niya, di ba?

Pumunta ako ng bahay niya at ngayon, nakatitig ako sa bahay na nasa tapat ko. Hindi
nakabukas ang ilaw at nakalock ang pintuan, wala pa siya. Wala na akong susi nito
kaya hindi na ako makakapasok pa.

Kailangan ko na lang siguro maghintay.

PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK

Napatingin ako sa langit. Dumidilim na at bumabagsak ang ulan. Huminga ulit ako ng
malalim, ano ba 'to. Bakit kailangan pang umulan na wala pa akong payong?
Bago pa ako makasilong na hindi ko rin alam kung

saan ako sisilong, biglang lumakas ang bagsak ng ulan kaya wala pang ilang segundo,
basang basa na ako. AAAGGHHH ano ba naman 'tong buhay na 'to oh?!

Nasaan na ba kasi siya? Bakit hanggang ngayon hindi pa rin siya umuuw--

"A-ano--" Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko. Napalingon ako sa pinanggalingan
ng boses at sobrang natuwa ako nang makita ko siya na nakatayo sa harap ko. Tulad
ko, basang basa na rin siya ng ulan.

"So-sorry" Medyo nahihirapan na akong dumilat dahil sa sobrang lakas ng ulan pero
kitang kita ko sa mukha niya na nagulat siyang nandito ako. "Sorry talaga. Hindi ko
alam, hindi ko sinasadya, naguguluhan ako. Sorry sa nagawa ko kanina. Ang bait mo
sa akin pero ito ginagawa ko. I'm sorry..."

"Ianne..."

"Nung narealize kong nagalit ka... sa akin? Feeling ko ang sama sama ko. Nalungkot
ako, bigla akong nakonsensya. Isa ka sa dahilan kung bakit masaya na ulit ako,
itong puso ko... unti unti na ring tumitibok ulit. I'm sorry. I need you, kailangan
kita para sumaya ulit ako"

Umiyak na ako ng tuluyan habang siya nakatayo lang sa harap ko. Basang basa kami ng
ulan at ang dilim na rin ng paligid. Tuloy tuloy lang yung pagsasalita ko, hindi ko
na rin iniisip 'yung mga sinabi ko basta ang alam ko.

Lahat galing sa puso.

Kailangan ko siya, kailangan ko si Art sa buhay ko. Hindi ko kayang mawala siya,
hindi ko na kayang mawala siya sa akin.

PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK

"Nung... Nung nagalit ka. hindi ko na alam... gusto ko nasa tabi lang kita. Gusto
ko akin ka lang, Art" Kasabay ng pag tulo ng mga luha ko ay ang malalakas na buhos
ng ulan sa amin.

PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK

Nagulat na lang ako ng makaramdam ako ng pagyakap, mahigpit na mahigpit. Isang

yakap na tipong hindi ako bibitawan, isang yakap na hindi ako kayang saktan. Isang
yakap na galing sa kanya...

Isang yakap na galing kay Art.

PLOCK PLOCK PLOCK

"Sorry din..." Hinigpitan niya lalo ang pagkakayakap niya sa akin. Isinubsob niya
ang ulo ko sa dibdib niya at niyakap ako ng sobrang higpit.

PLOCK PLOCK

"Kung masaya kang nasa tabi mo ako, pangakong hindi na ako aalis kahit kailan"
Iiyak pa rin ako nang iyak. Sa lungkot? Hindi. Sobrang saya ko na sa kanya
nanggaling ang mga linyang 'yan. Ayoko na matapos 'to. Gusto ko ganito na lang
kami, ganito na lang siya at ganito na lang ako.

PLOCK

Itong yakap na 'to, ayoko na ring matapos.

Inilapit niya labi niya sa tenga ko sabay bulong: "Pasok

tayo sa loob? Basang basa na tayo" napatingin ako sa kanya at nakita kong nakangiti
siya kaya pati ako napangiti na rin. Biglang naglighten ang mood at agad naman
kaming pumasok sa loob ng bahay niya.

Pagkapasok na pagkapasok namin sa loob, pinagmasdan ko ang buong paligid. Walang

pinagbago.

"Bakit ka kasi nagstay sa labas?" Biglang tanong sa akin ni Art pagkasarado niya ng
pintuan.

"Wala na kasi sa akin 'yung susi, di ba?" Napa 'ah' na lang siya at tumango.
Pumasok naman siya sa loob ng kwarto niya at ilang segundo lang nakaraan, lumabas
na siya na may dala dalang dalawang twalya.

Hinawakan niya ang kamay ko at may ibinigay sa akin...yung susi. Napatingin ako sa
kanya na nakangiti sa akin habang tumutulo ang tubig mula sa buhok namin.

"Sa'yo na 'yan, welcome na welcome ka dito kahit kelan mo gusto" Napangiti na lang
ako sa sinabi niya at itinago na ang susi ng bahay sa bag kong basa na rin. Binigay
naman niya sa akin 'yung isang twalya na hawak niya. "mag shower ka muna para hindi
ka malamigan masyado"

Ngumiti lang ako as a sign of thanks at pumunta na sa CR. Pagkapasok ko pa lang sa

cr, napangiti agad ako--nandun pa rin 'yung toothbrush ko. Ang sabi ko kasi itapon
na lang niya pero ayan, nandyan pa rin.

Nagsimula na akong maligo at sobrang basa 'yung damit ko. Nilabhan ko na rin at
sinampay nang bigla akong may narealize na isang bagay...

...WALA AKONG PAMALIT NA

DAMIT!

Nagtapis ako ng katawan at sumilip sa labas. Nagulat ako dahil nakita kong
hinuhubad ni Art 'yung polo niya so medyo nagtotopless na siya. Napasara agad ako
ng pintuan, nag iinit 'yung mukha ko. Ano ba naman 'yan.
"Uhm, Art?" Sigaw ko para marinig niya. Nagbakit naman siya at sabi ko na lang
"Wala pala akong damit..."

"Ah teka!" Pagkatapos niyang sabihin 'yun ay nakarinig akong pagbubukas ng pintuan
at parang may hihalughog siyang gamit. After ilang minutes, kumatok siya sa pintuan
ng cr kung saan nakasandal ako. "Naiwan mo kasi 'yan nung umalis ka. Tinago ko
incase of emergency"

Natatawa naman ako dahil ang dami niyang sinabi, defensive ba 'to? Hahahaha pero
kinuha ko na lang rin at sinuot. Well atleast, kumportable ako. Nakakatouch lang na
tinatago niya mga gamit ko, nakakatouch talaga.

Pagkalabas ko ng cr, wala na siya sa may tapat. Pumasok ako sa kwarto niya pero
wala din siya. Pumasok naman ako sa kwarto ko--este dun sa kabilang kwarto pero
wala din siya. Napangiti na naman ako dahil wala pa rin siyang binabago dito at
mukhang hindi niya pinapabayaan dahil malinis 'yung kwarto.

Haaayy Art. Bakit ka ba ganyan?

Naglakad ako papunta sa sala pero wala din siya per nakarinig ako ng ingay mula sa
kusina kaya pumunta ako sa kusina. Hindi naman ako nagkamali, napeprepare siya ng
pagkain. Napalingon siya sa akin sabay ngumiti siya.

"Teka lang, matatapos na to"

Tumango lang ako at tumingin

sa itsura niyang nakapambahay. Namiss ko itong itsura niyang 'to. Ngayon kasi
laging nakauniform at civilian ang nakikita kong sinusuot niya pero ngayon,
nakapambahay siya--parang dati lang.

Tahimik lang kami kumain hanggang sa matapos na kami. Medyo nag away pa kami kung
sino mag huhugas ng pinggan. Sabi kasi niya, bisita daw ako so dapat siya ang
maghugas kaya sabi ko tutulungan ko na lang siya. Habang naghuhugas, napansin kong
panay ang ngiti niya.

Anyare dito? Nababaliw?

"Bakit?" Tanong ko habang pinapatuyo 'yung plato na kakahugas lang niya. Napatingin
naman siya sa akin na parang nagtataka kung bakit ako nag bakit. "Bakit ka
ngumingiti?"

"Ah.. wala" ah wala pero ngumiti ulit?! Ano bang kangiti ngiti?!

"Nge, ano nga? Ang daya naman" Pagkukunwari kong pagtatampo. Paalis na sana ako sa
tabi niya nang bigla siyang tumawa ng malakas. Napalingon naman ako sa kanya with
my eyebrow na nakataas.

"Hindi na... Nakakatuwa lang kasi" ngiting ngiti niyang sabi habang pinapatuyo yung
last na baso. "Parang kulang na lang dito sa bahay na to, mga bata"

Ano daw? Hindi ko gets.

"Ano?"

"Wala.." Inirapan ko lang siya at aakma na sanang maglalakad palayo nang pigilan
niya ako at pagtingin ko sa kanya, nakangiti siya with his maamong mukha. "Hindi mo
ba pansin? Para na tayong mag asawa"

Napatigil ako sa sinabi niya at parang umakyat

lahat ng dugo ko sa ulo ko. Nag iinit buong mukha ko at 'yung puso ko?

Sobrang bilis ng tibok.

Napansin kong papalapit siya nang papalapit sa aking hanggang sa...

"A-Art!" Nagulat ako sa bigla niyang pagbagsak sa akin. Muntikan na kaming bumagsak
buti na lang naagapan ko agad. hirap na hirap akong dinala siya sa may sofa at
pinahiga doon. Dinikit ko 'yung palad ko sa noo at at sobrang init niya.

Tinignan ko siya, hinihingal siya at parang nahihirapan huminga.

Napansin ko rin na basang basa siya--hindi ko alam kung sa pawis ba to o dahil
hindi pa rin masyadong natutuyo 'yung tubig ulan sa katawan niya. Pumunta ako sa
kwarto niya at kumuha ng panibagong tshirt. Hinubad ko naman ang shirt niya pero
nagulat ako, biglang dumilat 'yung mata niya.

"Art!" Tumingin siya sa akin na parang tinatanong kung anong nangyari tapos
tinignan niya 'yung kamay ko na hawak hawak ang tshirt niya na kakatanggal ko lang.

"A-anong ginagawa mo?!" Napatakip naman siya sa katawan niya at ang initial
reaction ko eh tumawa. "Bata pa ako ianne!" Natatawa lang ako sa pinagsasasabi
niya, ang adik talaga nitong lalaking 'to!

"Adik ka talaga" Binigay ko sa kanya 'yung isang shirt na kinuha ko sa kwarto niya.
Tumayo ako at sinampay 'yung tshirt na basa sa pawis o tubig ulan at dumiretso sa
kusina.

Hindi ko alam kung anong hinahanap ko pero nung napatingin ako sa may kitchen
counter, napangiti ako.

Nido Oriental.

Napangiti ako kasi itong soup na 'to ang ginawa niya para sa akin nung super broken
hearted pa ako kay Nate.

Kinuha ko 'yung lalagyan at niluto ko. Sabi nga nila, nakakagaan daw sa pakiramdam
ang mainit na soup para sa mga may sakit. So bumalik ako ng living room dala ang
kakaluto ko pa lang na soup. Nakabihis na siya at napansin kong nakatingin lang
siya sa kisame na parang may malalim na iniisip. Tumingin naman siya sa akin at
napangiti ako paglapit at pag upo ko sa may paanan niya.

"Kumain ka muna nito, para sa mga may sakit" Umupo siya mula sa pagkakahiga at
tinignan yung bowl sabay ngumiti. Siguro naalala niya 'yung niluto niya para sa
akin dati. Hindi ko naman na siya kailangan subuan dahil hindi naman siya baldado
kaya nakatingin lang ako sa kanya habang kinakain niya yung soup.

"Ngayon na lang ako ulit nakaramdam..." Sabi niya bigla habang nakangiti at
kinakain 'yung soup. "...ng pag aalaga"

Hindi ko alam kung mapapangiti ako o hindi sa sinabi niya. Imbis na magreact ng
facial expression, nagtanong ako: "ulit?"
"Sabi ko nga, si Xiara ang pinaka unang nag alaga sa akin. Nung nagkasakit ako dati
nung mga bata kami, pinilit niyang magluto ng Nido soup para sa akin" Ngiting ngiti

niyang kwento. "Hindi ako sanay nung nawala siya kaya tumayo ako sa sarili kong mga
paa. Ngayon, naalala ko na naman. Ganito pala ang maalagaan ulit"

Tuloy tuloy lang siya sa pagkain hanggang sa maubos na niya 'yung niluto ko.

Napatingin lang ako sa kanya. Itong lalaking 'to, independent, malakas, matalino
pero ang totoo ay para lang din siyang bata. Yung pagiging emotionless niya,
maskara lang para magpakatatag--na kaya niya na walang tulong sa iba.

Niyakap ko siya.

"Ba--bakit?"

Hindi ko pinansin ang tanong ni Art, basta niyakap ko lang siya ng mahigpit. Ito na
lang ang tanging alam ko na paraan para mapaalam sa kanya ang gusto kong
ipahiwatig.

"Simula ngayon, gagawin ko lahat para mapakita kong importante ka sa akin. Aalagaan
kita, kahit gawan pa kita ng Nido soup everyday. Tandaan mo Art, nandito na ulit
ako--ipapakita kong nandito lang ako...para sayo"

Niyakap naman niya ako pabalik kaya isinubsob ko ang ulo ko sa balikat niya. Kahit
sobrang init ng kawatan niya ngayon dahil sa may sakit siya, hindi ko alintana
kahit mahawa pa ako. Basta ang alam ko...

Para sa kanya, nandito na ako.

"Salamat, Ianne" Isinubsob naman niya ang ulo niya sa may leeg ko. Ramdam na ramdam
ko ang init ng hininga niya na siyang nagpakilabot sa buo kong katawan.

Pangako, Art.
"Pangako"

---x
Author's Note:
Ang corny ng update hahahahaha but anyways, sorry kung sobrang tagal na naman ng
update at parang mapapasabi na lang kayo ng "eto lang hinintay ko?! eto lang!?"
hahaha tapos maraming salamat kung natuwa kayo sa update at maraming salamat din sa
paghihintay--plus the comments? THANK YOU VERY MUCH GUYS!

This chapter is supposed to be dedicated to some girl na gumawa ng one shot about
me pero dinelete niya so... this chapter is dedicated to purpleImproper! Gumawa
siya ng story about sa payong tapos sa ulan at ang kinatuwa ko dun eh ang names ng
characters ay "Ja" at "Dan" at kung reader ko kayo, makikilala niyo kung sino 'yun
(sa ending nga lang hahaha) so ayun, sobrang late ko na kasi nabasa 'to kaya hindi
napasali sa 5 dedic 5 chapters nung birthday ko so ayun sorry kung sobrang late na
ng bayad ko sa pag gawa mo ng story at masaya ako na hindi mo dinelete 'yung
birthday gift mo sa akin. I promise to comment in you story pero sorry kung hindi
pa sa ngayon dahil sobrang busy pa pero ayun, THANK YOU at pinapatawad na kita sa
pagkagalit mo kay Nate ahihihi. Click the external link and read her one shot.

=================

Chapter 67: Heartbeat

Sobrang kumportable ko ngayon sa kwarto ko--dito sa bahay ni Art. Wala kasi

talagang nagbago at parang hinihintay lang niya ang pagbabalik ko sa bahay. Ang
sweet lang... na kahit wala ako dito at kahit wala siyang kasiguraduhan na babalik
ako sa kwartong 'to ay inaayos pa rin niya.

Bakit ba ganito kasweet si Art? Deserve ko ba ang ganitong klaseng lalaki?

Nakakabuntong hininga naman.

Actually 'yung nangyari kanina na nahimatay siya ng mga 0.87346398473 seconds,

feeling ko pag iinarte lang niya 'yun eh. Nanananching ata sa akin, ako naman si
tanga nagdrama ahuhuhu pero okay lang... awkward pero okay lang.

Naisipan na niyang maligo para mawala lahat ng tubig ulan sa katawan niya. Mainit
siya pero hindi na siya ganun kainit kaya naligo na siya at ako naman,
nagkocomputer dito sa kwarto ko.

Nagpaalam na din ako kanila mama na hindi muna ako uuwi sa bahay dahil gumagawa
kami ng project ng mga kagroupmates ko tapos pauwi na sana ako kaya lang naabutan
ako ng ulan at wala akong payong at sobrang lakas ng ulan kaya ayun, pumayag sila.
Sana lang hindi malaman nila mama na nagsisinungaling ako.

Napatingin ako sa orasan, 2am na pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok pero wala
rin naman na akong ginagawa sa facebook. Minsan kasi ganito ako, kahit na wala na
akong ginagawa at bored na bored na hindi ko pa rin magawang mag offline--kahit
paulit ulit na 'yung nakikita ko sa newsfeed sige lang ako sa

pag scroll.

Medyo matumal na rin 'yung ticker na pang stalker talaga pero may napansin akong
friend ko sa facebook na nagcomment sa isang video.

"3mH3rHgErd I eHm s0 n1k1l4bhUtAn sa 3nDiNg"

Sino ba namang hindi makakapansin sa ganyang klaseng comment di ba? So dahil bored
ako at wala akong magawa, clinick ko 'yung video na kinomentan niya at napunta ako
sa isang youtube video.

Kinilabutan ako pagkatugtog ng music.

Text
Isinulat ni Marcelo Santos III

Sabi nila...

Masarap magkaroon ng bestfriend. May taong poprotekta sa'yo. May taong magpapasaya
sa'yo. Pero handa mo bang itaya ang pagkakaibigan? Para sa hinahangad mong
pagmamahalan.

Ito ang kwento para sa inyo.

Ako si princess. Grade three pa lang ako. Palagi ko nang kaklase si Ivan. Pati sa
highschool, hanggang ngayong college.

Magkaibigan kasi mga magulang namin. Kaya kung nasaan ako, nandun rin siya.
Isang araw...

"bakit sumali ka sa fraternity?"

"wala lang. Gusto ko lang"

"alam mo bang delikado 'yan?"

"alam ko 'tong pinapasok ko"

Matapos ang araw na 'yun, hindi ko na siya nakikita sa school. Hindi na rin siya
nagtetext. Kamusta na kaya siya?

Pinuntahan ko siya sa bahay nila, pero hindi ko siya naabutan. Namimiss ko na 'yung
bestfriend ko. namimiss ko na si Ivan. Ang lalaking...lihim kong minamahal.

Lumipas ang mga araw. Madalang na siyang pumapasok. Minsan kinausap ko siya, pero
parang iniiwasan niya ako.

"ano bang nangyayari sa'yo Ivan?"

"wala"

"meron kang hindi sinasabi sa akin"

"wala akong dapat sabihin"

"anong wala? Bakit palagi kang absent? Bakit palagi kang umiiwas? Bakit hindi ka
nagrereply sa text ko?" bigla siyang umalis palayo sa akin. Hinabol ko siya.
"Ivan, ano ba talaga nangyari sa'yo?" humarap siya sa akin, at nagsalita:

"bakit mo ba ako pinapakielaman? Ano ba kita?"

Natahimik ako sa sinabi niya. Ano ba niya ako? Isa lamang akong hamak na
bestfriend. Hanggang dun na lang 'yun.

Umalis siya at hindi

na nagpakita. Hindi na rin ako nagtext. Hindi na rin ako pumupunta sa kanila.

Makalipas ang dalawang linggo...

May natanggap akong balita. Nasa ospital daw si Ivan. Malubha ang lagay. Agad akong
sumugod sa ospital. Pero pagdating ko, wala na siya.

Namatay si Ivan sa hazing.

Halos namatay na rin ang puso ko. Parang ayaw ko na ring mabuhay. Iba 'tong
nararamdaman ko eh.

Mahal ko siya pero huli na.

Mahal ko siya pero wala na.

Niyakap ako ng mama niya at iniabot sa akin ang cellphone ni Ivan.

"Princess, Iha. Basahin mo"

Pare. Huwag niyong galawin ang bestfriend ko. ginawa ko naman ang sinabi niyo di
ba? nilayuan ko na siya. Basta huwag niyo lang gagalawin si Princess...

Mahal ko 'yun eh.

OH MY P*beep*ING GHAD HUHUHUHUHUHUHU. TULO LUHA. TULO UHOG. Waaaah. Ano ba 'to,
bakit ko pinanood huhuhuhuhu. Nagpunas punas ako ng luha sa mukha ko, pati 'yung
sipon ko tumutulo na din huhuhuhu. Nakakalungkot naman 'to huhuhu.

"Ivan naman eh, nakakainis ka!" Para akong engot na naluluha habang nakatitig sa sa
blankong video sa youtube. Hindi ko kasi magawang irepeat o umalis sa site, masyado

akong nasasaktan ahuhuhuhu.

"Sinong Ivan?" Napalingon naman ako at medyo napaatras dahil sobrang lapit ng mukha
niya sa akin habang nakatingin sa screen computer. Napatitig ako sa itsura niya,
medyo tumutulo pa 'yung buhok niya pero kaunti lang at may nakapatong na twalya sa
ulo niya.

Ang bango bango pa niya, amoy safe guard ^__________^

"O bakit napatitig ka?" Tinulak ko naman 'yung mukha niya gamit ang kamay ko dahil
sobra akong nahiya sa sinabi niya. Adik lang, hindi ko naman siya tintitigan eh!!!

"Adik, sinong tititig sa'yo aber" Inirapan ko lang siya at nagbalik sa

pagkocomputer habang nagsisinghot singhot ng sipon.

"Sino nga kasi si Ivan? Pinagpapalit mo na ako?" Napatingin naman ako sa kanya at
nanlaki pa ang mata ko dahil una, ang kapal ng mukha niya at pangalawa, nakatopless
lang siya at nakashorts lang tapos may twalya nga na nakapatong sa ulo niya.

"Bakit ka ba nandito?" Iniiwas ko na lang 'yung tingin ko sa kanya at nagscroll

scroll na lang.

"Tsinek ko kasi kung gising ka pa, bakit hindi ka pa natutulog?" Nagtingin tingin
na lang ako sa account nung marcelo for more videos.

Tinignan ko naman siya. "Eh ikaw, bakit gising ka pa?" Binalik ko naman 'yung
tingin ko sa screen at clinick 'yung may title na UPUAN. Pinause ko muna para
makapagload
at diretsong nood na lang mamaya.

"Huwag mong sagutin ang tanong ko nang tanong din" Napatingin ako sa kanya at
naningkit ang mata naming dalawa, nagsusukatan ng tingin.

"Wala akong sakit, ikaw meron kaya kailangan mo na matulog" Bumalik sandali 'yung
tingin ko sa screen. Wala pa sa kalahati 'yung nagloload, antagal.

"Exempted ka ba pag wala kang sakit sa pagtulog? 3:10 na ng umaga" Lumapit siya sa
akin at umupo sa tabi ko. Pinagsiksikan sarili amp. "Sino nga kasi si Ivan?"

Medyo nailang ako sa distansya namin pati na rin sa titig na titig niyang mga mata.

Hay nako, I give up. Ang kulit talaga ng lalaking to.

"Bidang lalaki sa pinapaanood ko" Napabuntong hininga naman ako, kalahati na

nagloload dun sa Upuan na video. "Bakit kaya ganun, kung kelan huli na lahat dun mo
pa malalaman na mahal ka pala nung tao. Nakakainis lang kasi sinayang lang 'yung
oras" Sabi ko habang nag iiscroll na lang muna sa facebook.

"Minsan kasi 'yung pagsasayang ng oras na 'yun, worthwhile"

"Worthwhile?" Tumingin ako sa kanya. "Kahit nasasaktan na 'yung isa, worthwhile pa

rin? Nakakapanghinayang kasi, kung inamin na eh di nagkaroon na sila ng magandang
love story"

"Sino bang nanghinayang sa umpisa pa lang di ba? Minsan kasi ang mga tao, dahil sa
alam nilang secured sila sa isang tao, hinahayaan na lang nila. Narirealize nilang
kailangan

pala nila 'yung taong 'yun kapag wala na." Woah, ang haba ng explanation ni Art ah,
infairness.

"Eh... bakit ganun? Bakit ganito tayong mga tao?"

"Alam mo ang love, simple lang--pero napaka kumplikado" Napabuntong hininga na lang
ulit ako sa sinabi niya. Tinignan ko ulit 'yung video, ayun! Okay na 'yung loading.
"Tska, kwento lang naman 'yan eh, sobra ka namang apektado"

"Ang sakit kasi" Nakasimangot kong sagot.

"Sinasabi ko na sa'yo, mas maganda ang totoong kwento kesa 'yung gawa gawa"
Nakangiti niyang sabi.

"Paano mo naman nasabi? Eh hindi mo ba nakikita tong mga status ng mga unknown
people laging hinihiling 'yung 'sana maging ganito rin ang love story ko' blah blah
blah"

"Kaya nila sinasabi 'yan, kasi hindi pa nila nararamdaman 'yung totoong love story.
Sige nga, ikaw nga gugustuhin mo bang may kaparehas ka ng love story?" Napangiti
ako sa sinabi ni Art, oo nga naman. Tama nga siya, may point.

"Oo nga naman no?" Clinick ko na 'yung play ng video at medyo natahimik kami habang
nanonood. Magkatabi sa iisang upuan na pinagsisiksikan niya ang sarili niya.

Ang upuan naman ay tungkol sa isang upuan na parang nag uusap dun 'yung dalawang
tao. Basta nagsusulat sila tapos sinasagot nung isa 'yung sulat ganito ganyan.
Well, okay naman siya kaya lang masyadong fantasy, masyadong--connected na tipong
hindi na kapani-paniwala.

"Alam mo... ang swerte ko" Nakangiti kong sabi kay Art.

"Bakit?"

"Secret!" Ginulo naman niya bigla 'yung buhok ko, natawa naman ako sa reaksyon
niya. Ewan ko, ang saya ko kasi ngayon, ang panatag ng damdamin ko at the same time
parang... basta.

"Alam mo, ang swerte ko rin eh" Ako naman ngayon ang nagtaka sa sinabi niya.

"Nako ah, huwag mo na sabihin 'yan kung secret lang din" Nagulat na lang ako nang
hindi siya nagreact sa sinabi ko pero niyakap niya ako at inilapit ang bibig niya
sa tenga ko.
"Ang swerte kong... ikaw ang kasama ko sa love story ko"

Ramdam na ramdam ko ang pagtibok ng puso niya, 'yung akin kaya...nararamdaman na

din niya?

---x
Author's Note:
Hindi ko sure kung kelan ang next update. Siguro pag nainspire na ako sa mga
readers/commentors ko hahahaha. Click niyo yung video para mabasa niyo with
matching music. Magaling si Marcelo at sure naman akong kilala niyo siya kaya sa
kanya nakadedicate ang chapter na 'to because yes, I appreciate writers and let
them know it ^___________^

=================

Chapter 68: Case Closed

Antok na antok ako pagkapasok namin ni Art. Actually, parehas kaming antok. Hindi
na nga ako dapat papasok pero mapilit 'tong si Art eh, graduating daw kasi kami.
Jusko. Kasi naman bakit ko pa pinanood yung mga videos na 'yun eh?

Wala kaming tulog. Siguro mga 15 minutes lang ako nakatulog nung hinihintay kong
maligo si Art. Nagulat pa ako dahil may uniform ako sa bahay niya. Wow, mukhang
ineexpect niyang makikitulog ako dito eh.

Diretso ako sa desk at yumuko't natulog. Lutang na lutang na talaga ako, sobrang
antok. Grabe. Papunta na ako sa dreamland nang biglang...

"SANTOS!" Napaupo at napadilat ako bigla kahit hilong hilo pa ako. Napatingin ako
sa harap na nakatingin ang teacher namin na mukhang galit na galit sa akin. "Kung
masama pakiramdam mo, mag clinic ka hindi 'yung natutulog ka!"

"Sorry ma'am" Nag apologetic smile ako nang mapansin kong natutulog din ang katabi
ko. WATDAHEK, magkatabi kaming natutulog pero ako lang pinansin?! "Teka ma'am,
natutulog din" Tinuro ko naman si Art na walang kamuwang muwang.

"Matalino siya" Napanganga na lang ako sa reason ni ma'am at nagpatuloy na siya sa

lesson. HA?! Ano ba 'yan, favoritism! UNFAIR!
Buong araw akong antok at buong araw kong tinitiis ang pagtulog kahit na 'yung
katabi ko ay sleeping pretty siya. ANG DAYA TALAGA NG MGA TEACHER huhuhu. Kaya nung
uwian, natulog na agad ako.

Kinabukasan,

sobrang dami ko namang energy dahil sa kumpleto na ang tulog ko plus maraming
pagkain ang hinain ni mama para sa amin. Ang saya saya lang sa bahay ahihihi.
Pagkapasok ko sa school, okay natural, may mga maiingay, naghahabulan, kumakain sa
grounds at kung anu-ano pang ginagawa.

Pero napansin ko lang, may ilang nakatingin sa akin.

I know, maganda ako pero bakit... ganyan ang mga tingin niya?

"A-ate Ianne!" Napatingin naman ako sa may kanan kung saan nanggaling 'yung boses
at nakita ko si Humi na tumakbo palapit sa akin. Pagkatingin niya sa akin, parang
takot na takot siya na parang hindi ko malaman, kakaiba 'yung expression niya at
nawala 'yung jolly face niya.

"Uy Humi, bakit?" Ngiting ngiti kong sabi habang naglalakad na kami parehas.

"Ah.. ano..." Hinawakan niya ako sa braso. "Mukhang kailangan mo makita 'yun"

"Ha? Ang alin?" Hinahatak lang ako ni Humi at medyo habang naglalakad, padami nang
padami ang nakatingin sa akin ng kakaiba. Lahat sila nanggaling somewhere. "Saan ba
tayo pupunta, Humi?"

Tumingin siya sa akin na parang nalulungkot siya na hindi ko na talaga magets. "Sa
freedom board"

Bigla akong kinabahan sa sinabi ni Humi, ewan ko kung bakit basta kinabahan ako.
Anong meron sa freedom board? Bakit kami pupunta dun?

Ang freedom board ay nakalagay sa medyo tagong part ng building. Tagong part para
hindi makita

ng mga teachers although alam ng mga teachers 'yung tungkol dun, hindi na lang nila
pinapansin. Isang malaking black board na pwedeng sulatan ng chalk na nagkalat sa
lapag. Minsan tambayan din 'yon pero kadalasan, kapag trip magsulat dun nagsusulat.

Isang beses lang talaga ako nagawi sa freedom board nung dating inutusan ako ng
teacher pero pagkatapos nun, hindi na ako nagawi dahil out of the way ang lugar
niya at hindi rin naman ako mahilig magbasa ng kung anu-anong sinusulat sa freedom
board.

"A--anong meron?" Tanong ko kay Humi pero hinahatak lang niya ako. Habang papalapit
kami nang papalapit sa paroroonan namin, kinakabahan ako at nakakarinig na ako ng
mga bulong.

Natatanaw ko na ang freedom board na pinapalibutan ng siguro ay 50 students. May

ilang nakikisiksik, may ilan din namang kakatapos lang tumingin kaya papunta na sa
labas--at 'yung mga nakakasalubong namin, napapatingin sa akin.

"Tignan mo na lang... ate"

Bawat hakbang na inilalaan ko palapit sa freedom board, palakas nang palakas ang
kaba na nararamdaman ko, palapit ako nang palapit at naiwan ko na si Humi sa
maraming tao dahil parang nagsilayuan ang mga tao nang makita nila akong lumalapit
sa freedom board.

"A--ate! Ate Ianne! Ate wait!" Naririnig kong sigaw ni Humi pero hindi ko siya
pinapansin dahil sa nakita ko. Hindi ko alam, nanghihina ako sa nakita

ko. Anong... ano to?

Isang freedom board na may mga nakasulat na chalk, mga drawing at kung anu-ano pa
na pinatungan ng red paint na may mga nakasulat...

IANNE IS A SLUT

Marami pang nakasulat pero ito ang pinaka malaki, na parang pinagdidiinan. Hindi
naman siguro nila malalaman na ako 'yun dahil hindi lang naman ako ang Ianne sa
mundo pero ang nakakapanghina...
May picture ko.

May picture namin ni Nate.

May picture namin ni Art.

Napatitig lang ako sa nakikita ko, hindi makapaniwala kung ano na ba ang nasa harap
ko. Totoo ba 'to? Seryoso ba 'to?

"TUMABI KAYONG LAHAT!" Nakaramdam ako ng mga nagtatabihan at nagkakagulo sa likod

ko pero hindi ko pinansin dahil para akong adik na nakatingin sa freedom board.
Mula sa likod ko, nagulat na lang ako nang biglang may bumuhos na white paint sa
black board na naging dahilan para matakpan 'yung nakasulat na red paint.

"MGA WALANGHIYA KAYO!" Napatingin ako sa tabi ko, nakita ko si Art na nakatingin sa
likod kung saan andun 'yung mga taong nakatingin sa board. Hindi pa rin ako
tumitingin sa likod, parang... hindi ko kayang makita ang mga itsura nila. "ANONG
PROBLEMA AT GINAGAWA NIYO TO? MALAMAN KO LANG KUNG SINONG TARAN*beep*NG GUMAWA NITO
MAPAPATAY KO!"

Hinawakan ako ni Art sa kamay pero hindi ko iyon tinignan dahil ewan ko, nakatulala
pa rin ako sa board.

"Hindi niyo siya kilala kaya wala kayong karapatan manghusga! Mga impokrito't
impokrita! Wala nang dapat makita pa dito kaya magsilayas na kayo!" Sinabi ni Art
'yung lalagyan ng paint na inihagis niya kanina.

Naramdaman ko naman ang mga pagkakagulo ng mga tao at narinig ko ang mga ingay na
parang nagsisialisan sila. Matapos ng ilang minuto, naramdaman ko na lang na
niyakap ako ni Art. "Malaman ko lang kung sinong gumawa nito pinapangako kong--"

"Huwag na...okay lang ako." Pagpuputol ko sa kanya.

Hindi ako umiyak pero nakakatulala 'yung mga nabasa ko na para bang hindi nagsisink
in sa utak ko ang lahat. Naglakad na kami, may mga nakatingin pero hindi masyadong
makatingin sa takot nila kay Art. Pagpasok namin sa room, natahimik 'yung mga
kaklase namin sandali pero nag ingay na ulit.
Medyo may mga paint sa uniform namin ni Art nung binuhos niya 'yung paint,
natalsikan din kami pero mukha walang nakita 'yung mga kaklase namin at hindi kami
masyadong pinansin. Well, mas okay na 'yung ganitong iba ang inaatupag nila kesa
pagtsimisan ang mga nangyari.

"Go and Santos?" Natahimik ulit ang klase nang pumasok 'yung adviser namin sa room.
"Sa office, ngayon na"

Napatingin sa amin 'yung

mga kaklase namin at nagkatinginan kami ni Art. Sabay kaming tumayo at bago pa ako
makapaglakad, hinawakan niya 'yung kamay ko. Napansin ko naman na napatingin 'yung
mga kaklase namin sa paghawak niyang 'yun.

Naglakad na kami at dahil sa kabilang building pa 'yung offices, nadaanan namin

'yung mga classroom. Halos karamihan ng daanan namin, nakatingin sa amin 'yung mga
estudyante. Hindi ko na talaga alam kung anong irereact ko.

Bakit ganito mga nangyayari sa akin?

Pinisil ni Art 'yung kamay ko. "Huwag mo silang pansinin, alam natin ang totoo"

Nakarating kami ng office thanking God hindi kami nalusaw sa mga tingin ng mga
kashoolmate namin. Pagpasok namin, nagulat ako dahil nakita ko si Nate na katabi
ang Irene na parang hindi mapakali na parang natatakot. Nandoon din 'yung
discipline coordinator namin pero 'yung adviser namin. Umupo kaming dalawa ni Art,
hawak pa rin niya ang kamay ko.

"...at dahil kumpleto na kayo" Hindi ko rin alam kung bakit kami nandito. Dahil ba
sa freedom board? Pero pwede rin namang hindi dahil walang pakielam ang mga teacher
dun pero...

Nagulat kaming lahat sa biglang nagsalita.

"NO!" Napatingin kaming lahat kay Irene na parang nagpapanic. "Wala akong kinalaman
sa lahat, wala po akong ginagawang masama!"
Anong... anong pinagsasabi niya?

"Sigurado ka?" Napatingin naman kami ngayon kay Art na nakatingin kay Irene na may
seryosong

mukha. Napatingin si Irene kay Art, takot na takot.

"Are you... accusing me?!" Napataas ang kilay ko nang biglang tumawa si Art ng
malakas pero hindi ito 'yung tawa na natawa talaga siya, ito 'yung tawa na parang
may balak, nang aasar.

"Tignan mong mabuti ang sleeves mo" Napatingin naman kaming lahat sa sleeves ng
uniform ni Irene. "Red paint? Seems familiar"

"Red paint?! What red paint I don't know what you're talking about!"
Naghihisterical na si Irene at parang nagugulat ang DC namin sa mga nangyayari.
Kami ni Nate, tahimik lang.

"Ianne is a slut"

"MR GO!" Pasigaw na tawag ng DC kay Art. Lahat kami nakatingin kay Art pero
nakatingin lang siya kay Irene. Takot ang itsura ni Irene, hindi ko tuloy alam kung
matatawa ako or what.

"Yun ang nakasulat sa freedom board, hindi ba?" Ngumisi si Art. "Sa pagkakaalala
ko, doon sa nakasulat na 'yon, parang nabura ng kaunti ang dulo ng 'A', para
bang... nadaplisan ng isang bagay kaya 'yung kulay medyo nawala at medyo kumalat"

Nanlaki ang mata ko kahit hindi ko naaalala 'yon, nandito ba kami dahil dito?

"Anong pinagsasasabi mo Mr. Go?" Pagtatakang tanong ni DC. So hindi niya alam ang
nangyayari at hindi 'yun ang dahilan kung bakit kami nandito pero si Irene,
natatakot? Siya ang gumawa nun sa freedom board?

"Ano ba, I didn't do anything!"

Napatayo siya at tumingin kay Nate na katabi niya. "Nate, ipagtanggol mo ako!"
Natawa naman ako sa reaksyon ni Nate dahil parang nagulat siya. Mukhang lutang
tapos bigla siyang ginulat ni Irene.

"Excuse me, pero anong pinagsasasabi niy--" Nacut off 'yung DC nang magsalita si
Art.

"Alam mo Irene, bisto ka na" Hindi pa rin nawawala ang ngisi niya.

"BISTO? Are you kidding me?!" Nanlalaki ang mga mata ni Irene pati na rin ang butas
ng ilong niya. Nako, baka mahigop kami nito pag suminghot siya.

"Masyado kang guilty"

"Hindi ako guilty, you are accusing me of something I didn--" Nacut off naman si
Irene sa pagsasalita ni Art.

"Alam mo ba kung anong pinag uusapan natin dito?" Tanong ni Art. Tumingin siya kay
Irene na parang naeentertain siya sa reactions ni Irene. "Nakikisakay lang naman
ako sa pagkaguilty mo, umamin ka sa sarili mong kasalanan"

"Anong pinagsasasabi mo?!"

"Titigan mong mabuti 'yang sleeves mo na may red paint. Kung dadalhin kita sa
freedom board ngayon, magkakulay ang paint doon at paint sa sleeves mo" Natawa
naman bigla si Irene.

"Pare-parehas lang ang kulay na red paint Art. Matalino ka pa naman, pero ganyan
ang utak mo?!" Ngayon naman, si Irene na ang nakangisi.

"O

sige, maghahanap ako ngayon mismo ng taong nagpicture ng freedom board kanina at
ipapakita ko sa'yo na 'yang red paint sa sleeves mo ay ang paint na nadaplisan sa
board" Nag cross arms si Art, kami, nakatahimik lang.

Napatingin ako kay Irene na parang natataranta na, napatingin naman siya sa akin at
inirapan ko.
"H-how da-dare you ac-cuse me of... of something bul*beep*hit!"

"Hah" Naupo naman ngayon si Art at tumingin kay Irene na nanginginig na sa galit.
"Don't be so guilty about it"

"I'm not guilty!" Tumawa naman si Art at nagcross legs pa.

"I don't want to talk about it anymore" Tumingin naman sa akin si Art at ngumiti.
Alam ko ang ngiting 'yun, hustisya.

"Hoy ikaw! Inaakusahan mo ako sa gawing hindi ako ang gumawa! Plus, lalaki ka at
babae ako! Wala ka bang galang sa akin? Sa mga babae?" Ngumisi ulit si Art.

"Galang? Galang ba? Gusto mo bang mawala galang ng lahat ng tao sa sasabihin ko?"

"D-don't you dare!" Umatras nang umatras si Irene pero may nakaharang na upuan kaya
naout of balance siya. "AHHH!"

Natawa ako bigla pero sandali lang dahil napatingin sa akin 'yung DC at sinamaan
ang tingin sa akin. Umayos ng upo 'yung DC habang nag hihingalo pa si Irene sa may
lapag at inaalalayan ni Nate.

"Hindi ko alam kung anong pinagsasasabi niyo kaya please, care to explain?"

Nagsimula ang pag uusap sa loob ng office habang ako? Hindi ko makalimutan 'yung
nangyaring pagkakahulog ni Irene jusko.

Sarap kasing sabihin: BUTI NGA SAYO IRENE >:D

---x
Author's Note:
Picture at the right shows the freedom board, with the paint and with the white
paint na binuhos ni Art. Click the external link to view the larger version of the
freedom board.

This chapter is dedicated to mSUnkNowNY sa pag gawa ng story about sa akin... at sa

pag papaasa sa meaning ng NAT jusko hahaha. Hello, maraming salamat sa pag gawa ng
one shot na naging 3 shots ahihihi.

=================

Chapter 69: Just Like in the Movies

Hindi ko alam kung matatawa ba ako or madidismaya sa nangyari kahapon nung

pinatawag kami sa office. Matatawa ba dahil sa epic fail na si Irene o madidismaya
dahil sa dahilan ng pagtawag nga sa amin.

Nalaman ng DC ang ginawa ni Irene kaya suspended siya for 2 weeks. Dapat nga daw
hindi na siya isasali sa martsa ng graduation pero dahil ako ay mabait at
mapagpatawad na nilalang, sabi ko 2 weeks na suspension ay ayos na. So ang
mangyayari sa kanya, bawal siya magpakita sa school within 2 weeks.

SA WAKAS! \m/

Pinatawag naman si Nate doon dahil panay daw ang unexcuse absences at parang laging
lutang. Hindi ko naman na masyadong pinapansin dahil... wala lang. HINDI AKO BITTER
OKAY. Wala lang talaga akong pakielam. Hmp. So ang kabayaran sa pag aabsent niya ay
a week of community sevice sa school.

Pinatawag naman ako dahil panay daw ako late tapos nireklamo daw ako ng teachers na
panay daw ang tulog ko sa mga klase nila. So pinagsama sama na nila lahat pati na
rin 'yung violation ko kaya 1 week akong community service.

Si Art naman, pinatawag dahil may ipapagawa daw sa kanya 'yung mga teachers for 3
days. Hindi sinabi dahil confidential daw at ipapatawag na lang sa susunod ulit
para sabihin kung ano nga ba ipapagawa.

Alam mo 'yung school na to? May favoritism talaga eh.

Ang community service ko, ni Nate at ng pagkasuspended ni Irene ay magsisimula next

next week dahil next week

na ang exams namin pero 'yung 'ipapagawa' ng teachers kay Art ay next week na din.
Bale kasabay ng exam namin, wala si Art.
Ano kayang ipapagawa nila kay Art, no?

"Ang cute mo talaga..." Napatingin ako kay Art na hindi naman nakatingin sa akin.
"...kahit nakatulala ka lang"

Napangiti ako sabay irap sa kanya. Ang random talaga ng lalaking 'to.

Naglalakad lang kasi kami ngayon sa SM. Kung masasabing 'date' ito, siguro nga date
na nga 'to. Biglaan din kasi siya eh. Friday ngayon at syempre walang pasok bukas
tapos biglang nag aya mag SM daw muna at ihahatid na lang daw niya ako pauwi.

Naglalakad lang nga kami hanggang sa dumaplis 'yung kamay namin sa isa't isa. Medyo
kinabahan ako ng kaunti doon. Napatingin ako sa kanya sandali pero parang wala
naman siyang naramdaman kaya nakahinga ako ng malalim.

Kakatapos lang namin kumain kaya hindi ko na din alam kung anong gagawin namin.
Nagtingin tingin lang ako sa paligid hanggang sa...

"Oh my god, Spongebob Squarepants the movie!!!" Napatigil ako sa paglalakad at

lumapit sa life size na poster at may nakatayo pang spongebob na hawak 'yung
poster. NOW SHOWING DAW, NOW SHOWING OMG OMG OMG!

Napatingin naman ako kay Art na parang nadisgust sa nakita niya. Mukhang ayaw niya
ata nito *insert sad face here*

Lumayo ako sa poster at pinilit ang pagngiti ko

kahit na ang totoo n'yan ay durog na durog na ang puso ko. HUHUHUHU gusto ko
panoorin ngunit pero datapwat hindi ko pwedeng iwan si Art huhuhuhu this is so
saddening.

"Tara na?" Nginitian ko siya at nagsimula na akong maglakad para lagpasan si

spongebob na ngiting ngiti sa akin nang mafeel kong wala atang sumusunod sa akin.
Paglingon ko, NAWALA SI ART.

WOW HA. Sinacrifice ko ang hindi pagnood ng sbsp (tinamad na po ako itype ang
spongebob squarepants) para hindi siya maiwan tapos mawawala siya?! WOW HA?!
Bumalik ako sa may sinehan at nagulat ako nang biglang lumitaw si Art na medyo
nakayuko pa.

Paglapit niya sa akin, "oh"

Napatingin ako sa papel na hawak niya na binibigay niya sa akin. Nanlaki naman ang
mga mata ko nakita ko. DALAWANG TICKET NG SBSP THE MOVIE!!!! Hindi ako makapaniwala
at nanlalaki pa rin ang mga mata kong napatingin sa kanya, sa ticket tapos sa
kanya.

"B-bakit ka bumili n'yan?" Nanlalaki pa rin ang mga mata ko, promise.

"Gusto mo panoorin, di ba?" Napanganga naman ako.

"H-hindi..." Nahihiya ako sa kanya huhuhu obvious naman na ayaw niya pero bumili
siya huhuhuhu nakakahiyaaaa.

"Alam ko namang die hard fan ka ni spongebob eh" Pinatong niya ang kamay niya sa
ulo ko na nakayuko. "Kaya kung gusto mo, gusto ko na rin, okay?"

Yumuko rin siya at tumingin sa akin ng ngiti. Feeling

ko naman nagningning ang mga mata ko, omaygahd hulog ng langit!

"10 minutes bago magsimula. Tara?" Naglakad na siya bigla at pumila sa bilihan ng
popcorn habang ako eh shock na shock pa rin sa mga nangyayari o nangyari. Hanggang
ngayon na nasa loob na kami ng sinehan, shock pa rin ako.

I mean, ang isang Art Felix Go, ipapapanood mo ng sbsp the movie?! Naniniwala na
ako sa himala.

Pagkaupong pagkaupo namin sa upuan, nilantakan na niya agad 'yung pop corn.
Syempre, hindi ako magpapahuli kaya kain na kami nang kain kahit hindi pa
nagsisimula 'yung movie. Nung magsisimula na, nasa kalahati na 'yung pop corn at
hindi lang siya basta basta pop corn, 'yung pinaka malaking lalagyan pa talaga.

Nung nagsimula na 'yung movie, super eksayted na talaga ako. Actually natatawa nga
ako dahil kami lang ata ang teenager sa movie na to dahil karamihan ay mga batang
may kasamang nakakatanda sa kanila.

Sorry talaga sa pagkadiehard fan :(

Kung ako sobrang natutuwa, napapansin ko naman na bored na bored na si Art pero
pinipigil niya ang pagkabored siguro kasi nahihiya siya sa akin.

"Okay lang matulog" Sabi ko habang nakatingin sa screen. Napansin ko naman na

napatingin siya sa akin tapos kumuha siya ng maraming popcorn at kinain 'yung ng
sabay sabay.

"Sinong inaantok?" Tumingin ako sa kanya na nakatingin sa akin. Nginitian ko siya

tapos binalik ko na ulit 'yung atensyon ko sa panood.

Nung medyo

after 10 minutes, ubos na 'yung popcorn. HUHUHU UBOS NA YUNG POPCORN HUHUHU.

So ayun, tahimik na ulit kami.

Habang patagal nang patagal 'yung movie, napapansin ko na hindi na talaga mapakali
si Art, parang any minute sasabog na siya sa boredom dahil nga wala na siyang
kinakain at parang no choice na siya kundi ang manood. Medyo nakokonsensya naman
ako dahil pinagtitiisan na lang niya 'to dahil sa akin.

Eh kung umalis na lang kaya kami?

EEEeehhhh, gusto ko matapos 'to eh :(((

At napansin ko lang din, 'yung kanang kama niya eh laging nandun sa arm rest,
parang may hinihintay. Napangiti ako, hindi naman kasi ako manhid-manhiran sa
nangyayari di ba? Alam kong hinihintay niya ang kamay ko.

Pinatong ko ang siko ko sa arm rest at pinatong ang ulo ko sa kamay ko na parang
napose ako na nabobored. Ewan ko, parang ang sarap kasi asarin na paasahin siya sa
ganitong mga moves aheheheks.
Inilayo ko naman 'yung ulo ko at diretso na akong nanood pero nakapatong pa rin
'yung siko ko. Napatingin naman ako ng kaunti kay Art at parang gusto kong matawa
dahil nakita kong napapatingin siya sa kamay ko na nakataas lang.

Ahihihi kinikilig naman daw ako ahihihi.

After ilang minutes, medyo nangalay na ako pero nandun pa rin 'yung kamay ni Art,
nag aabang. So hindi na ako nagpatumpik tumpik pa, pinatong ko na ang braso ko sa
tabi ng braso niya pero minake sure ko na may space pa between sa kamay naming
dalawa. Sorry ah, nangalay lang ako pero hindi ako malandi huhuhu hindi ako
malandi!

Wala pang isang minuto, nagulat na lang ako nang hinawakan na niya ang kamay ko.
Cross fingers. Hindi ako tumingin sa kanya pero napatingin ako sa mga kamay namin
na ngayon ay magkahawak na. Alam kong hahawakan niya ang kamay ko pero hindi ko
magawang hindi magulat. Kinakabahan na naman ako, ito na naman po tayo.

Siguro kasi, ito na eh, ito na talaga.

Wala nang paligoy ligoy pa.

Gusto ko na siya.

Gustong gusto ko na si Art.

Sa 1 month na inilaan niya para sa akin, never kong naexperience na hindi ako
special para sa kanya. Basta, pinaparamdam niya na ako si Ianne, 'yung taong mahal
niya. Alam ko ang bilis. Well, hindi siya ganun kabilis dahil marami-rami na rin
ang pinagdaanan naming dalawa at medyo inis pa ako sa kanya nung una pero eto eh,
nag iba na.

Nag iiba kasi talaga ang ikot ng mundo, napaka unexpected.

Pinisil niya ang mga kamay ko at lalo akong kinabahan as if first time namin
magkahawak ng kamay. Syaks, ang cheesy lang. Nagkatinginan kaming dalawa at sabay
kaming napangiti. Bumilis na naman ang tibok ng puso ko nung nakita ko mga mata
niya na kumikislap na nakatingin sa akin.

Narealize ko na lang na papalapit...

...nang papalapit...

...nang papalapit...

...nang papalapit...

...na ang ending ng sbsp the movie.

Nung pinapalabas na 'yung credits, hindi pa rin ako tumatayo. Actually parang gusto
ko nga ulitin dahil halos wala akong naintindihan sa movie.

ANG DAYA. REFUND PLS! Ito kasing si Art eh, napaka distracting. Next time na
manonood ako ng movie, hindi ko talaga to sasama! (wow parang ako nagbayad ng
ticket eh)

"Hindi ka pa ba tatayo?" Napangiti ako sa sinabi niya at nagkaroon ako bigla ng

idea.

"Eto na nga, TAYO na nga" Tumayo ako at ngiting ngiti sa kanya pero siya, no
expression sa sinabi ko. Ay, okay? Snob?

HINDI BA NIYA NAGETS? HUHUHUHU.

Eh paano ko na sasabihin ang nais kong sabihin nito? Huhuhu ang slow naman neto.

Nadismaya ako, seryoso. Dismayado ako hanggang nasa jeep na kami at naglalakad na
papunta sa bahay, dismayado pa rin ako. Huhuhuhuhuh ang talino ang slow naman bakit
ganun? Huhuhuhu.
Pagdating namin sa may gate ng bahay, pinapalayas ko na siya. Kainis kasi eh! De
joke, gabi na rin kasi kaya para hindi siya masyadong gabihin.

"Hindi, papasok ako para magpaalam sa magulang mo at para alam nilang ako kasama
mo" Humindi ako nang humindi at medyo nagtalo pa kami hanggang sa okay fine, eh di
magpaalam siya sa magulong ko sus.

Nung naglalakad na siya papasok ng bahay, napapangiti ako. Una, dahil siya lang ang
nakilala kong magpapaalam pa sa magulang pagkahatid. Karamihan kasi ng lalaki
ngayon, hanggang labas lang ng bahay, tipong takot makita ng magulang ng babae.

Pangalawa, nauuna pa siya sa akin eh ako anak ng may ari ng bahay na 'to, jusko.

Pagkapasok naming dalawa sa bahay, nandun si papa na nanonood ng tv. Pinaupo muna

kami tapos pinakain na din ng kaunti dahil nakakain na nga kami sa SM kanina. Medyo
nagkwentuhan pa sila at ayun, buti naman napagdesisyunan na nilang paalisin si Art.

"Bye Art! Papogi ka lalo ah?" Sigaw ni mama. Tumingin naman ako kay mama sabay irap
sakanya habang ngiting ngiti siya. Si Art naman parang nahiya sa sinabi ni mama,
adik kasi ni mama eh!

"Sige ho, salamat po" Wow, ang galang ni Art hahaha.

"Tara na nga, baka reypin ka pa ni mama eh" Tinulak tulak ko si Art hanggang sa
makalabas na kami ng gate.

"Ianne, ingat ka ah" Napangiti naman ako sa sinabi niya.

"Nasa bahay na ako kaya ikaw ang mag ingat" Ngumiti naman siya sa akin.

"Kita na lang tayo sa school" Nagwave na siya at nag wave naman ako. Naglakad na
siya paalis at bigla akong nakafeel ng lungkot. Ewan, hahayaan ko bang maglakad pa
siya palayo sa akin ng ganito set up?

Hays. Ang slow naman kasi eh!

"Teka Art!" Tumakbo ako papunta sa kanya kahit na wala akong tsinelas na suot.
Lumingon siya para tignan ako pero nagulat siya nung bigla ko siyang niyakap.
Niyakap ko siya ng mahigpit at tinignan ko siya sa mata na halatang gulat na gulat
siya.

Tumingkayad ako at hinalikan siya sa cheeks. "Good night"

Kumalas ako sa pagkakayakap at tumakbo palayo pero hindi ganoon kalayo habang siya,
nakatayo

lang dun at medyo tulala sa ginawa ko. Napangiti ako lalo, ang cute talaga niya
kapag ganyan siya.

"Art!" Siguro nga natulala siya dahil parang nabalik siya sa earth nung tinawag ko
siya. "Tayo na, okay?!" Pasigaw kong sabi para marinig niya.

"A-A-ANO?!" Pasigaw naman niyang tanong. Napangiti naman ako dahil nauutal siya,
ang cute!

"Hindi ko na uulitin pa! BYE!" Tumalikod na ako at naglakad palayo nang makarinig
ako ng mabilis na parang may tumatakbo sa likuran ko at ilang seconds lang ang
nakaraan, nafeel ko na lang na hindi na pala ako nakatapak sa lupa.

"YEEESSSS!!!!!!!!" Sigaw ni Art habang yakap yakap niya ako at iniikot ikot pa. Wow
ha, parang nasa movie lang. "Seryoso ka ba dito, Ianne?"

Ngiting ngiti siya sa akin.

"Oo at babawiin ko 'yun kapag hindi mo ako binaba!" Agad agad naman niya akong
binaba at bumitaw sa pagkakayakap pero hinawakan naman niya ang mukha ko.

"Wala nang bawian to..." Seryoso niyang sabi pero ngumiti siya. Nakayuko siya at
pinatong ang ulo niya sa ulo ko habang magkatitigan kami. Nakakaduling nga eh.
"...kahit kelan"

"Thank you Ianne" Nagulat na lang ako nang bigla niya akong hinalikan sa labi.
Actually, napansin ko rin na nagulat siya sa ginawa niya. Ay ano to, gulatan
portion lang? "S-sorry"

Lumayo siya sa akin pero pinigilan ko siya sa paglayo at bago pa siya makareact,
ako naman ang humalik sa kanya. "Sorry saan?" Tanong ko pagkatapos ko siyang
halikan.

Ngumiti siya ng malawak, pati ako napangiti rin sa pagngiti niyang 'yun. Niyakap
niya ako nang mahigpit sabay bulong:

"Ang saya ko, sobrang saya ko"

Ako din Art, ewan ko pero ngayon ko na lang ulit naramdaman ang ganitong klaseng
kasiyahan.

---x
Author's Note:
Dahil ayaw kong makisabay sa Christmas, ngayon ako mag uupdate. Belated Merry
Christmas sa mga readers ng afgitmolfm!!! Pero ang totoo n'yan, nagtatampo pa rin
ako sa mga readers dahil hindi niyo magawang magcomment.

Dedicated to StyledinPink o PRIORITIESinLIFE na ata ngayon kasi nag message siya

sa akin dati only to say that she and her classmates are addicted sa afg. Kinikilig
ako dahil doon so ayun aheheks. Thank you! :3

"problema is once you start you can't let go. and yung story niyo po, overqualified
na sa category na 'yun... (^-^) SEPTEMBER 11, 2012" -- Isa sa mga sinabi niya :)

=================

Chapter 70: "Ta*beep*na"

Natapos na ang buong week ng pagsusunog ng kilay dahil patapos na ang examination
week naming mga graduating students. Masaya pero nakakakaba pero sure naman kasing
gagraduate kaming lahat.

Inaayos na namin ang lahat ng requirements sa school; mga notes, mga utang sa
cashier, mga librong hindi na binabalik sa library at kung anu ano pang mga
requirements. Ang daming ginagawa at sobrang hectic ng schedule naming lahat lalo
na sa mga tamad-tulad ko.

Natapos na ang examination namin pero hindi pa din ako tapos sa pagkopya ng notes
sa mga kaklase ko. Hindi daw kasi pipirmahan ng teacher namin ang clearance ko
kapag hindi ko nakumpleto ang notes.

ANG BAD DI BA?

Nagpakita na rin si Art sa aming mga magkakaklase at medyo naging star of the day
siya dahil ang daming nagtanong kung saan ba siya nagpunta nung nag exam kami.
Lahat sila nag iingay malapit kay Art pero ako, busy ako sorry.

Medyo ganyan lang ang set up hanggang mag uwian na at hanggang ngayon, nagsusulat
pa rin ako dahil malapit na rin naman na akong matapos sa pagsusulat. Naramdaman ko
na lang na parang may lumapit sa akin at pagtingin ko, nakita ko si Art.

Nawala siya ng 3 days habang nag eexam at wala siyang iniintinding notes dahil
matalino naman daw siya at hindi na kailangan ng notes. WHY IS LIFE SO UNFAIR?

Ngumiti siya sa akin at napangiti na lang din ako pero busy kasi talaga ako, wait
lang. Habang nagsusulat, medyo kinabahan naman ako ng hinawakan niya ang kaliwang
kamay ko na nakatambay lang sa may arm rest dahil

nga ang pagsulat ko ay right.

Napansin ko naman na 'yung singsing na kwintas lang niya dati na kaparehas ng akin
ay suot suot na rin niya sa daliri niya. Ang ganda tignan, bagay na bagay sa kamay
niya 'yung singsing.

Nakakakilig.

"Namiss kong hawakan 'tong kamay mo..." Naramdaman kong dumampi ang labi niya sa
kamay ko at gusto ko nang sumabog sa kilig pero hindi pwede dahil busy nga ako.

"Hoy kayong dalawa!" Napatingin kami sa sumigaw na si JB o si Mr. President ng

klase. "Aalis na kaming cleaners, okay lang kayo d'yan?" Tumango ako.

"Dapat bukas dalawa pa rin kayo ah!" Natatawang sabi ni JB, nginitian ko lang siya.

"Hay nako James Bryan Mariano, di porke't birthday mo mag eepal ka na naman. Sige
na, lumayas na kayo." Nagtawanan naman 'yung mga kaklase namin na kasama ni JB.

"Oh? Birthday niya?" Tanong sa akin ni Art. Tumango na lang ako at nagresume na sa
pagsusulat. "Happy birthday JB."

Napatingin naman ako kay Art tapos kay JB na parang nagulat. "Ah, sige tol
salamat!" Sigaw ni JB. "Alis na kami ah, bye!" Nagpaalam na silang lahat at naiwan
na kaming dalawa ni Art sa classroom. Maliwanag pa dahil everyday this week, half
day lang kami lagi pero ang kamay ko, masakit na.

"Matagal pa ba 'yan?" Tanong

ni Art habang hawak hawak pa rin ang kamay ko at ewan ko kung bakit dinidikit niya
ang kamay ko sa mukha niya.

"Uhm, sakto lang, kung gusto mo mauna ka na." Binitawan niya 'yung kamay ko at
feeling ko lumungkot ang aura ko. Ay, ang landi lang? Tumayo siya at omaygahd this
is so heartbreakening ahuhuhu nauna nga ang loko huhuhuhu.

Hindi ako tumitingin dahil ayaw ko madisappoint, better concentrate on this notes
para matapos na! Three pages na lang ang isusulat ko na back to back, carry ko to!

After ilang minutes, naramdaman ko na naman ang pag init ng paligid kaya napatingin
ako sa gilid sa may pintuan at nakita ko siyang papalapit sa akin at may hawak
hawak. Umupo siya sa tabi ko at binuksan ang styrofoam na may lamang pagkain.

"Tara, kain." Nagsimula siyang kumain at feeling ko nanlulumo na ang pagkatao ko.
Walangya, at talagang sa gilid ko pa kumain?! GANUN NA LANG YON!? Nakakainis naman
huhuhuhu. "Tignan mo 'yang sulat mo, arabic na."

Sumimangot ako pero hindi ako tumingin sa kanya. Nakakainis naman kasi akala ko
bibigyan niya ako ng pagkain pero siya lang kumain. Nakakainis huhuhuhu ang unfair
kasi eh, ang unfair talaga!

Tapos na ako sa pagsusulat at medyo nagstretching pa ako ng kaunti saka ako tumayo
at nilagpasan siya. "T-teka, saan ka pupunta?"

Hindi ko siya
nilingon pero nagsalita ako, "aalis na, gutom ako."

"Kaya nga nandito ako di ba?" Parang lalo akong nairita sa sinabi niya, nilingon ko
siya at tatarayan sana nang mapansin kong may hawak siyang lunch box at tubig. "Mag
lunch ka na."

Ngiting ngiti siya sa akin at mula sa pagkakasimangot ay napangiti rin ako.

AHUHUHUH kinikilig na naman ako bakit ganito! Naupo ako sa tabi niya at nagsimula
nang kumain. "Thank you," sabi ko habang kumakain.

"Anong thank you? May kapalit yan!" Napatingin ako sa kanya at nagulat na lang ako
nang bigla niya akong hinalikan. "Ah, sarap ng kapalit."

Pinalo palo ko siya ng pabiro habang tawa siya nang tawa at ako eh kain nang kain.
Hanggang ngayon na kami na, hindi pa rin niya nakakalimutan na pagbaunan ako ng
lunch. Baliktad nga eh, dapat ako ang gumagawa ng pagkain para sa kanya pero-hays
ang sweet talaga.

Nakatingin siya sa akin habang ngiting ngiti at medyo naiilang ako dahil kumakain
ako. "Nakakainis."

Napahinto ako sa pagkain at napatingin sa kanya. Mula sa ngiti niya kanina,

nakasimangot na siya ngayon na hindi ko malaman kung badtrip ba siya o nagpapacute
sa akin.

"Bakit?" Pagtataka kong tanong.

"Naaadik na ako." Tumayo siya at naglakad palabas ng room. Ako naman, inubos ko na
'yung

pagkain at uminom ng tubig bago tumayo para habulin siya. Palabas na sana ako ng
room ng bigla siyang nagpakita sa may pintuan at before pa ako magreact, hinalikan
niya ulit ako.

Hindi siya smack pero hindi rin siya 'yung grabeng halik. It was soft, sweet... at
kinakabahan ako ngayon sa ginagawa niya. Tumigil siya sa paghalik at pinagdikit ang
noo namin sa isa't isa. Hawak hawak niya ang makabilang pisngi ko habang ako medyo
nashoshock pa.
"Naaadik na ako sa'yo." Hahalikan niya ulit sana ako pero tinakpan ko 'yung bibig
ko. Napalayo siya sa akin at tumaas ng kilay niya na parang sinasabing 'bakit mo
tinakpan?!'

"Kapag naaadik, iniiwasan." Sabi ko nang nakangiti. Pumasok ako sa loob ng room
dahil medyo kitang kita kami sa labas at skandalo na naman ang pwedeng mangyari
kung sakaling may makakita sa amin.

Hinawakan niya ako sa braso at napalingon ako sa kanya. Seryoso ang mukha niya nang
tumingin siya sa akin. "Okay lang, magpapakaadik na lang ako."

The rest was history.

Okay joke lang dahil napatigil kami sa paglalandian nung biglang dumating 'yung
janitor. Medyo nagulat pa kami nun kaya napabukas ako bigla sa isang cabinet at
nagulat ako dahil nauntog si Art at medyo gumawa pa kami ng scene sa harap ng
janitor.

Napagdesisyunan na lang tuloy naming umuwi.

Nagsimula na ang community service ko at ang daming pinapagawa sa amin ng DC. Medyo
nagkakasalubong kami

minsan ni Nate pero hindi ko na lang din pinapansin. May kung anu-ano kasing utos
like ipatawag si ganito ganyan, linisin 'yung ganito at kung anu ano pa.

Hindi ko tuloy alam kung naeenjoy ko ba 'tong community service o hindi.

Minsan naman sinasamahan ako ni Art sa community service ko dahil bored daw siya
according to him sa room. Nagpapractice na din kasi kami ng graduation songs at
dapat kasama ako dun pero suspended nga ako di ba?

Minsan naman tumatambay lang kami sa clinic dahil mabait naman si nurse Elle at
minsan nakakalaro din namin 'yung anak niya kapag sinasama niya sa duty niya. All
in all, ang experience ko ay masaya pero nawala 'yun nung sa last day of community
service.
Pinapalinis kasi sa akin 'yung CR sa buong 4th floor at hindi naman sa pagiging
judgemental ah, pero itong mga estudyante sa 4th floor ay laging may karumal dumal
na lihim pag nagpupunta sa school.

Sa pagkakasabi ko ng karumal dumal, as in karumal dumal talaga.

Hindi makakasama sa akin si Art dahil kailangan daw niya magprepare sa graduation
speech niya. Nakakuha kasi siya ng loyalty awardee. De joke lang, kasi... *insert
irap here* 'yung 3 days na nawala siya, nag eexam din pala siya pero ang exam niya
eh ibang set.

At dahil na 'perfect' niya ang exam, magkakaroon siya ng award. Ewan ko lang kung
ano, best matalino award ata. Eh di ba tinanggihan niya pagiging valedictorian, so
ayan sige na siya na

matalino nakakainis eh. Hindi ako bitter please lang.

Natapos ko na ang CR sa right wing kaya nagsisimula na akong linisin ang CR sa left
wing nang magulat ako pagpasok ko sa CR ng boys sa nakita ko. ANG LAKI! Joke, I
mean... nagulat ako dahil nandito si Nate at naglilinis din.

"T-teka, bakit nandito ka? Sa akin inassign 'tong flo-"

"Tapos na kasi ako sa floor ko, tutulungan na kita." Huminga ako ng malalim bago
ako pumasok sa loob, okay, fine. Tahimik lang kami habang naglilinis, minsan
nagkakabungguan pero wala talaga, as in, namimiss ko tuloy si Art.

May ilang segundo na nagkakatinginan kami at medyo naiilang ako sa tingin niyang
'yun na parang may gustong sabihin kaya naisipan kong sa kabilang CR na lang ako
maglilinis. Naghugas na ako ng kamay at ready to go na ako. Last few days naman
wala akong nararamdamang ilang pero ngayon, parang nahihiya na akong makita ko
siya.

"I'm sorry..."

Napatigil ako sa paglabas ko sana pero hindi ako lumingon sa kanya. Napatigil ako
dahil parang bigla akong nanghina sa pagsalita niya at ang lakas na naman ng kabog
ng dibdib ko.
"Patawarin mo ako..." Naramdaman ko na lang, niyakap na niya ako. Lalong lumakas
ang kabog ng dibdib ko at feeling ko nagwawala na ang puso ko sa loob ng katawan
ko. Hindi ako masyadong makahinga, feeling ko nasasaniban ako.

Ipinatong niya ang ulo niya sa balikat ko at ramdam na ramdam ko ang bawat malalim
na paghinga niya gaya ng paghinga

ko na sobrang lalim din ng hinuhugot.

"Hindi ko na kaya." Lalong humigpit ang yakap niya at feeling ko any moment maiiyak
na ako sa naririnig ko. Tahimik pa rin ako pero parang ang daming gustong sabihin
ng puso ko...pero wala akong ibang masabi.

"I love you..." Napahawak ako sa bibig ko habang pinipigilan ang pagbabadyang
pagtulo ng mga luha ko. Nanginginig na ang buong pagkatao ko at nagsisimula nang
mapuno ang mata ko ng mga luha.

Kailangan kong magpatatag, huwag ka umiyak Ianne.

"Mahal na mahal kita Ianne..." Napansin ko na nag iiba na ang tono ng boses niya.
"...and I'm really sorry."

Sumasakit ang puso ko sa bawat salitang binibitawan niya. Ano na naman ba ang
gustong iparating ni Nate? Ano na naman ba ang ginagawa niya sa akin? Kumawala siya
sa pagkakayakap niya sa akin at hinarap ako.

Doon ko lang narealize na umiiyak na siya.

"Mahal na mahal kita..." Hinawakan niya ang makabilang balikat ko habang tinitignan
niya ako ng diretso sa mga mata ko. "...paniwalaan mo sana ako."

Feeling ko sasabog na ang puso ko sa halo halong emosyon na nararamdaman ko.

Papalapit siya nang papalapit sa akin nang yakapin niya ulit ako.

Ako, sobrang nagpipigil na sa pag iyak.

"Tayo na lang Ianne, tayo na lang ulit, tayo naman talaga eh..." Iyak siya nang
iyak sa akin at sobrang bumibigat na talaga ang loob ko.

Nagpipigil pa rin ako sa pag iyak at nanginginig pa rin ang labi ko sa pagpipigil.
Napansin ko na papalapit na nang papalapit ang mukha niya sa akin at kung matino
kang babae, sasampalin mo na siya pero kung ikaw ako, wala kang magagawa.

Wala kang magagawa kundi ang maguluhan... lalo na kapag dumampi na ang labi niya sa
labi mo

Hindi ko na napigilan ang luha ko at umagos na ito nang umagos sa mga mata ko.
Tuloy tuloy lang ito kahit na nilalagay ko ang lahat ng lakas ko para hindi umiyak.
Tinulak ko siya para lumayo siya sa akin dahil the more na malapit siya sa akin,
the more na feeling ko masisiraan ako ng ulo.

"Ano ba Nate, kami na ni Art!" Sigaw ko. Lalayo na sana ako pero bigla niya akong
hinawakan sa magkabilang braso ko, mahigpit na hawak na parang pinaparamdam niya
ang sakit na nararamdaman niya ngayon.

"Mahal mo ba siya?" Titig na titig siya sa akin kahit na medyo malabo na siya sa
paningin ko dahil sa mga luha na patuloy lang ang pag agos. Inialis ko ang
pagkakahawak niya sa braso ko at tinulak ulit siya.

"Ano ba?! Bakit ka ba ganyan?" Sumandal ako sa pintuan na nasa tabi ko dahil
sobrang nanghihina na ako. "Bakit ba kung kelan magiging okay na ang lahat, tska ka
pa gugulo? Bakit kailangan mo pa akong sugatan nang sugatan kung kelan hinahayaan
ko nang makaramdam ulit ako?!"

Iyak ako nang iyak hanggang sa napadausdos ako pababa

ng pintuan at naupo ako sa lapag. Patuloy lang ako sa pag iyak na feeling ko
mauubusan na ako ng luha.

"Hindi ko kayang kalimutan mo ako..." Naramdaman ko na lang na lumapit siya sa akin

at hinalikan ako sa ulo. "Mahal na mahal kita, patawarin mo na ako."

Mula sa pagkakayuko ay tumingin ako sa kanya, naiiyak ako lalo sa itsura niya pero
hindi ko na alam kung anong gagawin ko nung bigla niya akong hinalikan ulit.
"P-pakiusap..."

Nakarinig ako nang biglang pagkalampag ng kung ano man 'yun at napatingin ako sa
labas at lalong gusto kong umiyak sa nakita ko. "A-Art..."

Kitang kita ko sa mga mata niya ang galit, ang sakit na gustong gusto kong tumayo
at lumapit sa kanya pero hindi ko magawa.

"Tangina."

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko dahil gulong gulo na ako. Hindi ko rin alam
kung ano na ang mga sumunod na nangyari dahil nawalan na ako ng malay pagkatapos.
Pagod na pagod na ako, physically, mentally and emotionally na parang gusto ko na
lang mag shut down.

Dumating ang monday at pumasok ako na parang milyon-milyong aspile sa katawan ko

ang tumutusok sa akin. Umupo ako upuan ko at tumingin sa upuan sa tabi ko na walang
nakaupo. Nandoon ulit siya sa likod, dun sa pwesto niya dati at natutulog.

Umaga pa lang, gusto ko na agad umiyak sa sobrang sakit na nararamdaman ko. Hindi
ko siya nahagilap buong weekends at parang pinutol na niya ang lahat sa amin at ang
sakit, sobrang sakit.

Magsisimula na ang practice namin sa gym pero hindi pa rin siya bumabangon.
Kinakabahan akong papalapit sa kanya. Nagsialisan na 'yung iba naming kaklase
habang siya natutulog pa rin.

Huminga ako ng malalim bago ko hawakan ang balikat niya para gisinging siya. "Uhm,
Art."

Kinabahan ako bigla nung gumalaw siya at umayos ng upo. Ang masakit dito, hindi pa
ako nagsasalita ay tumayo na siya at lumabas ng room-ni hindi siya tumingin sa
akin. Napansin kong nawalan ng emosyon ang mukha niya at parang nawalan na naman ng
buhay.

Bumalik na naman siya sa dati.

Napangiti ako.

Ang galing ko talaga. Ang taong nagbibigay sa akin ng lakas ay sinaktan ko. Umaapaw
na naman ang mga luha sa mga mata ko pero pinahid ko agad 'yun para hindi na sila
mag unahan sa pagtulo.

Hirap na hirap akong magpigil ng luha ko nung nasa gym na ako. Pinilit kong makipag
usap sa mga kaklase ko at makipag biruan. Pinilit kong ngumiti kahit ang totoo eh
sobrang nasasaktan na ako na hindi ko na alam at baka mabaliw na ako sa sobrang
sakit. Nung uwian, gusto ko sana siya iapproach pero nawala na lang siya na parang
bula. Napangiti ulit ako, ang galing mo kasi Ianne, ang galing galing mo.

Umuwi ako ng bahay na parang walang buhay at nanood na lang ng Spongebob

Squarepants. Alam kong nakakatawa 'yung scene pero 'yung isip ko, sobrang lutang.
Naramdaman ko na lang na lumuluha na naman ako kaya pinunasan ko agad ang mukha ko
bago pa makita nila mama na umiiyak ako.

"Ianne..." Napatingin ako kay mama at pinakita ang ngiti ko. "May bisita ka sa
labas."

Tumango na lang ako at nag ayos muna ng itsura dahil sobrang haggard na ang itsura
ko kakaiyak. Pagkabukas ko ng pintuan, nagwala na naman agad ang puso ko.

"Hello."

---x
Author's Note:
At oo, dapat binibitin kayo para magcomment kayo muhahahahaha. >:D

Ang comments at reactions last chapter ay sobrang overwhelming na sobrang kinatuwa

ko. Kailangan ba talaga magtampo muna ako bago kayo lumabas? Kainis kayooowww. Last
chapter na ata ang pinaka maraming comments na nakuha ng AFG within sa days na
hindi ako nag update at sobrang thankful ako dahil doon.

THANK YOU GUYS!

Ang chapter na ito ay dedicated kay Alexson o mas kilala bilang tumblrista dito sa
wattpad. Matagal tagal ko na siyang reader pero hindi ko pa ata siya nakikitang
nagkocomment? ATA? Hahaha sorry makakalimutin ako pero basta kasi panay ang like
niya simula umpisa pa lang as in siguro 1 year na din ang nakakaraan kaya ito,
dedicated sa kanya dahil hindi siya nang iwan. Thank you Alexson! :)

And oh, HAPPY NEW YEAR GUYS! Ingat kayo t have a blessed 2013 :)

=================

Chapter 71: Information Overload

"The truth." Dumbledore sighed. "It is a beautiful and terrible thing, and should
therefore be treated with great caution."
- J.K. Rowling (Harry Potter and the Sorcerer's Stone (Harry Potter, #1))

---x

"P-pasok ka."

Hindi ko rin alam kung bakit ganito ang reaksyon kong nakita ko siya ngayon sa
labas ng bahay namin eh lagi ko naman siyang nakikita sa school. Bakit nga ba ako
kinakabahan? Siguro... siguro sa nangyari nung nakaraan?

Napaka unexpected, sa lahat ng taong pwedeng pumunta sa bahay namin; sa dinami dami
ng mga kaibigan, nagmamahal (echos) sa akin, bakit siya pa? Bakit siya pa ang nasa
harap ko at nakangiti sa akin?

"Hindi sige, nakakahiya naman kanila tita eh." Nagkamot siya ng batok na parang
nahihiya at hindi malaman kung anong gagawin.

At nagkamali man kayo o hindi.

Siya nga.

Si Nate.

Napagdesisyunan kong samahan na lang siya sa may labas ng gate para tumambay. Hindi
ko rin alam kung anong dahilan niya sa pagpunta niya dito pero may kung ano sa akin
na parang kinakabahan ako.
Ilang minuto na ang nakakaraan pero wala pa rin ni isa sa amin ang nagsalita.
Nakakailang ang katahimikan pero parang mas gusto kong tahimik na lang kami. Ang
totoo n'yan, nakakamiss kaming

dalawa-pero siguro last time naguluhan lang ako sa nangyari.

Ngayon kasi, alam ko na kung ano ang gusto ko.

"Ianne..." Ah, atlast nagsalita na siya. Tumingin ako sa kanya kahit na hindi rin
siya masyadong kita dahil madilim na at tanging ilaw lang sa labas ay 'yung mga
nasa poste. "Dun sa nangyari sa cr..."

Hindi ako kumibo pero nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko. Ang init ng palad
niya pero parang kinakabahan din siya. Lumapit siya ng kaunti pa sa akin at
tumingin sa mga mata ko. "Totoo lahat 'yun."

Napakagat ako ng labi ko. Ano na naman bang gusto mong mangyari, Nate?

"Nararamdaman mo ba?" Inilagay naman niya ang kamay ko na hawak niya sa may dibdib
niya na para bang pinaparamdam sa akin 'yung tibok ng puso niya-which is sobrang
bilis.

"'Yung tibok ng puso ko dati, para sa'yo 'yun. Nung nagbreak tayo, para sa'yo pa
rin at 'yung tinitibok ngayon, ikaw pa rin. Hindi ako tumigil na mahalin ka
Ianne..." Nagkatitigan lang kaming dalawa. Nakikita ko sa kanya 'yung dating Nate
na minahal ko, siguro, siguro kung ito 'yung dati kung kelan hindi pa ako sigurado,
kung kelan mahal na mahal ko siya babalik agad ako sa kanya.

Pero ngayon? Iba na ngayon eh.

Kinuha ko ang kamay ko at napatingin siya sa ginawa kong 'yun. Tumayo ako at
pinagpag ang shorts ko at napatingin sa langit. "Alam

mo, gabi na-"

KREEK KREEEEEEK
Napalingon ako sa likod ko dahil sa ingay. "A-Art?!"

Pinark niya ang motor niya sa may gilid at tinanggal ang helmet niya. Kinabahan ako
sa presensya niya, anong meron? Bakit ba sila pumupunta dito sa amin?! Palapit siya
sa akin pero nilagpasan lang niya ako.

"Pare-" Sambit ni Nate. Napalingon naman ako sa pwesto ni Nate na tumayo na at

nakatingin kay Art pero nagulat ako nang biglang...

"ANG KAPAL DIN NAMAN NG APOG MO EH NO?!"

BOOG! (suntok)

"A-Art!" Nagpanic ako bigla.

CLING CLENG CLANG CLUNG CLONG (natamaan 'yung gate nila Ianne)

Hinawakan ko siya sa braso pero ayaw niyang magpaawat. Bigla namang sinipa ni Nate
si Art kaya tumalsik si Art at muntikan na akong masama. Tumayo agad si Nate at
sinuntok si Art sa pisngi.

"Ano bang problema mo?!" Sigaw ni Nate habang hinahawakan ang pisngi niyang
sinuntok ni Art.

"Eh ikaw, anong problema mo?!" Sinuntok ulit ni Art si Nate ng malakas sa tyan.
"Akala mo ba maaawa pa ako sa'yo?!"
Sobrang nagpapanic na ako sa suntukan at sigawan nila pero nagulat ako sa nakita ko

na lumalabas sa bibig ni Nate-d-d-dugo!

"Tumigil na kayo!"

Sinuntok naman ni Nate si Art ng malakas sa pisngi at hindi ko na talaga alam.

Pinipigilan ko sila sa pagsasapakan pero masyado silang malakas. Tama ba 'to? Worth
it ba na pag away nila ako? Ako nga ba talaga pinag aawayan nila?

Sa sobrang pagpapanic, hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako.

"Please, tumigil na kayo..." Iyak lang ako nang iyak, hindi ko na rin kasi alam
kung ano bang dapat gawin para tumigil silang dalawa. "Art... Nate... tama na."

Napatigil silang dalawa at tumingin sa akin. Nahihiya akong umiyak sa harap nila.
Ewan ko, hindi ko rin naman kasi namamalayan na iiyak ako.

"Ianne..." Palapit sa akin si Nate pero bigla siyang pinigilan ni Art.

"Ano sa tingin mo ginagawa mo?! Girlfriend ko siya!" Pasigaw na sabi ni Art.

"Ako ang boyfriend niya simula pa lang, Art, tandaan mo 'yan." Rinig sa boses ni
Nate na seryoso siya. Ano na ba nangyayari sa kanila?

"Wala ng 'kayo' nung nakipagbreak ka sa kanya. Bakit ka hahabol habol ngayon kung
kelan ako na ang boyfriend niya?!" Tinulak ni Nate si Art at nagulat ako sa sinabi
niya na nagpabalik ng mga luha sa mga mata ko.

"Binabayaran lang kita! Anong boyfriend pinagsasasabi mo?!" Napatigil at parang

huminto ang oras ko ng marinig

ko ang sinigaw ni Nate. Napatingin ako kay Art na nakakuyom ang mga kamao.

Binabayaran?
"Wala na akong pakielam sa pera mo! Kahit anong gawin mo, hindi na magbabago 'tong
desisyon ko. Tumigil na ako kaya lumayo ka sa kanya!"

Pera?

"The deal is off Art! Sa akin si Ianne sa umpisa pa lang, nakikiepal k-"

Deal?

"Matagal nang tapos ang deal na 'yun! Binalik ko na sa'yo lahat at hindi laruan si
Ianne para balik-balikan mo lang!"

La-laruan?

Nagsigawan lang nang nagsigawan sila Art at Nate habang nagsusuntukan at kung ano
man ang ginagawa nila. Ako naman, nakatulala at tinititigan silang dalawa habang
pinoprocess ng utak ko ang lahat ng sinasabi nila.

Pero... kaunti lang ang naprocess sa utak ko at ewan ko pero nag init bigla ang
buong katawan ko at hindi ito 'yung init na dapat na init kundi init na
parang...galit?

"TEKA NGA MUNA!" Sigaw ko at napatigil silang dalawa at tumingin sa akin. "Anong,
anong pinagsasasabi niyo?!"

"Niloloko ka lang ng Art na 'yan! Ginagawa lang niya 'yang mga kagaguhan niya nang
dahil sa pera!"

"Ang kapal ng mukha mo Nate! Matagal na akong tumigil! Ikaw lang 'tong ayaw
tumigil! Porke't nakikita mo lang na masaya na kami ni Ianne, eextra ka na naman?!

"Sa una pa lang, akin naman talaga si Ianne!"

"Nasa akin na siya ngayon!"

Napahinga ako ng malalim dahil sobrang sumasakit na ang ulo ko at parang sumasakit
na din ang puso ko. Sa sobrang dami kong narinig, isa lang ang alam ko.

Niloko ako.

Niloko niya ako.

Niloko nila ako.

Lumapit ako kay Art. Nawawala na siguro ako sa sarili ko dahil pagkalapit ko sa
kanya."Ikaw Nate! Hindi porke't may sa-"

PAAAAAK! (Isang malutong na sampal)

"I-Ianne..." Napatingin sa akin si Art na hawak ang pisngi niyang sinampal ko.
Nagulat siya sa ginawa ko at kahit man ako, nagulat rin pero may nagsasabing-dapat
lang sa kanya 'yun. "B-Bakit?"

"ANG KAPAL MO ART!" Namumuo na naman ang mga luha sa mga mata ko pero pinahid ko
sila agad sa kamay ko para hindi tumulo. Nanginginig ang labi ko at parang sasabog
na ako sa sobrang galit. "Ako, katumbas ng pera?"

Kinagat ko ang labi ko para hindi ako maiyak. "PINAGKATIWALAAN KITA, AKALA KO
NAGBAGO KA DAHIL SA AKIN, PERO HINDI PALA!" Tumawa ako. "NAGBAGO KA PALA DAHIL SA
LECHUGAS NA PERA NA 'YAN!"

"Pero Ianne.." Nagbadya siyang hahawakan ako pero lumayo ako.

"Pero? PERO ANO?

SA TINGIN MO PAGKATAPOS NG GABING TO, MANINIWALA PA AKO SA MGA PINAGSASASABI MO?!
ILANG BUWAN MO AKONG NILOKO, ART! ILANG BUWAN AKONG NAGPALOKO SA'YO, PAANO MO
NAGAWA 'YUN?!!" Tumutulo na ang mga luha ko pero hindi pa rin ako tumitigil sa
pagsasalita.

"ETO OH!" Tinapat ko 'yung kamay ko sa may puso ko. "IPINAGKATIWALA KO NA 'TO
SA'YO, KAGAGUHAN PA ANG ISUSUKLI MO!" Patuloy lang ako sa pag iyak at napangisi
ako. "ANG GALING MO! KAHANGA HANGANG ARTISTA, NAPANIWALA MO AKO!"

"Ianne..." Lumalapit siya sa akin pero lumalayo ako sa kanya.

"HUWAG KANG LALAPIT SA AKIN!" Napatigil siya sa paglapit.

"ANO NA?! ANO NA BA SUSUNOD SA PESTE MONG SCRIPT?! ISANG I LOVE YOU PA ULIT, PARA
MAINLOVE AKO LALO?! AY WAIT, ART BA TALAGA PANGALAN MO O KASAMA LANG YAN SA
CHARACTERS NA GINAWA NG WRITER? NAISIP NG DIRECTOR? DINIKTA NG MGA PRODUCER?! ART
NAMAN EH, ano ba akala mo sa buhay ko?" Pinahid ko ang luha sa mga mata ko dahil
hindi ko na siya nakikita. "Akala mo ba telenobela buhay ko? Yung mga nauusong
koreanobela? ANO BA ART, TANDAAN MONG TOTOO AKO, TOTOONG TAO AKO. NASASAKTAN AKO!"
Napakagat ulit ako ng labi dahil nanginginig talaga ang labi ko.

"Ang sakit malaman na niloloko mo lang ako..." Tulo lang nang tulo ang mga luha ko
at nahihirapan pa ako huminga dahil nagbarado na ang ilong ko.

"...kung kelan-" Napahinto ako. "-Kung kelan, mahal na kita."

"I-I'm sorr-" Palapit na ulit sana siya sa akin pero lumayo ako.

"'Wag ka lalapit sa akin sabi eh! Umalis ka na nga dito, hindi na kita kailangan!"
Inialis ko ang singsing na binigay niya sa akin dati, nakita kong kumikinang ito.
Nakakainis. "Oh! Iyong iyo na 'to! Nahiya naman ako sa sobrang mahal nito eh!"
Binato ko sa kanya 'yung singsing at wala na rin akong pakielam kung saan na
napunta 'yung singsing.

Basta ang alam ko, galit ako.

"Ianne..." Nakaramdam naman ako ng parang may humawak sa balikat ko at agad kong
reaksyon ay...

"Isa ka pa!"

PAAAAAAAAAK! (isang malutong na sampal, for the second time around)

"B-bakit?" Nagtaka siya sa pagsampal ko sa kanya at parang gusto ko pa siyang

sampalin ulit sa sobrang galit ko pero pinigilan ko na lang.

"BAKIT?! BAKIT ANG TANONG MO? SA TINGIN MO BA MATUTUWA AKONG BINABAYARAN MO SIYA
PARA LANG PAIBIGIN AKO?! ANO AKALA MO SA AKIN, LARUAN?!" Tinulak ko siya. "AYOKO NA
NATE! WAG KA NA UMASA! KAHIT AKO PA ANG ITIBOK NG LAHAT NG PULSO MO, AYOKO NA! TAMA
NA 'YUNG SAKIT NA PINAPARAMDAM MO SA AKIN, HUWAG MO NA DAGDAGAN PA. TIGILAN MO NA
AKO, PLEASE!"

Tinitigan ko silang dalawa, nakakainis silang dalawa! Nakakabwisit sila,

nakakabadtrip mga pagmumukha nila kahit na gwapo naman sila pero paksyet,
nakakagigil sila!

"TIGILAN NIYO NA AKO! UMALIS NA KAYO SA HARAP KO. AYOKO NG MAKITA KAYONG DALAWA!
HINDI KO KAYO KAILANGAN! UMALIS NA KAYO! WALA NA KAYONG PUWANG SA BUHAY KO!"
Tumakbo ako papasok ng gate namin at sinara agad ito. Bubuksan ko pa lang sana
'yung pintuan para makapasok pero bumungad na sa akin si mama na may lungkot sa
mukha niya.

Pinipigilan ko ang iyak ko pero wala na rin itong silbi dahil kanina pa basang basa
sa luha ang mukha ko. Nakakahiya man, niyakap ko siya agad at tuluyang umiyak.

Ngayon ko lang naramdaman ang panghihina, ang napaka bilis na tibok ng puso ko at
ang sakit.

"Ayoko na ma, hindi ko na kaya..."

Ang sakit sakit.

---x

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall
apart."
- Suzanne Collins (Mockingjay (The Hunger Games, #3))

---x
Author's Note:
First update for the year 2013!!! Please don't hate me sa mga nabasa niyo guise T ^
T hahahaha.

Maraming salamat sa patuloy na nagbabasa, nagkocomment at nakakaappreciate ng

afgitmolfm. Nakakakilig na marami pa rin ang natutuwa sa pagbabasa ng afg. :">

This chapter is dedicated to malabongkausap o kimwell na ngayon ko lang

napagtantong siya pala 'yung nakakausap ko sa twitter O__O Hala sorry akala ko
ibang tao, ikaw pala 'yan! (kung mababasa mo man itech). Matagal na talaga to sa
listahan ko at gusto ko lang kasi magthank you sa pag plug niya ng afg at sa sweet
note dun. Ginawa niya ito ng walang kapalit kaya nakakatuwa. Thank you Senyor
Kimwell.

Click external link para makita ang print screen ng pagplug niya sa sarili niyang
mb ng afgitmolfm --->

=================

Chapter 72: Familia Santos

"Home is where you are loved the most and act the worst."
- Marjorie Pay Hinckley

---x

Walang ni isa ang nagtanong sa akin kung anong nangyari.

Hindi ko rin alam kung paano ako nakapunta dito sa kwarto ko at parang nakatulala
sa harap ng tv na pinapalabas ang paborito kong Spongebob Squarepants. Napapansin
ko lang na habang patagal nang patagal, nawawalan na ako ng gana manood ng nito na
dapat naman ay hindi.

Dahil ba sa tumatanda na ako?

O dahil sa... kanila?

Lutang na lutang ako. Hindi ko akalain na sa isang araw lang, parang sasabog ang
utak at puso ko sa mga nalaman ko. Tipong mapapaisip na lang ako kung ano bang
nagawa kong masama at nangyayari sa akin ang lahat ng 'to.

Bigla akong natawa kahit na naiiyak ako.

Ang buhay ko? Isang napaka laking kalokohan. Sa ilang months na para akong naloloko
dahil naguguluhan ako sa mga nangyayari sa akin eh isa palang kalokohan ang lahat.
Naniwala ako sa mga panloloko niya-nila.

Ako? Mahal ni Art? Paano pa ako maniniwala na mahal nga niya ako kung sa una pa
lang pala, ginagawa lang niya ang lahat dahil lang sa pera. Paano ako maniniwala na
nagbago siya nang dahil sa akin kung sa una pa lang, may Xiara na siya... to think
na hindi ko naisip na mahal nga pala niya si Xiara?

Ang tanga ko.

Nag akala pa ako na ako ang dahilan

kaya nawala ang emotionless Art at naging totoong tao. Hindi pala ako...pera pala
ni Nate.

At si Nate. Hindi ko siya magets, anong nagawa ko para magbayad siya ng lalaki para
lokohin ako? Masaya naman kami dati eh, masaya kami sa relasyon namin. Isang normal
na relasyon na sinira niya nung anniversary namin tapos babalik balik siya?

Hindi ko lang magets, bakit nagkakaganito?

Bakit nila ako niloloko? Bakit sila nagpapanggap? Bakit ayaw nila ako maging
masaya, kahit isang beses lang?

Anong nangyayari?
Hindi ko na namalayan na hawak ko na pala ang unan ko at kumatok sa pintuan ng
kwarto nila mama. Pagbukas ng pintuan, tumambad sa akin si mama na parang nagulat
sa pagkatok ko.

"P-pwede makitabi?" Ngumiti sa akin si mama at tumingin naman si papa ng nakangiti

sa akin na nakahiga sa kama nila. Hinawakan ako ni mama sa balikat at pinapasok sa
kwarto nila. Sumiksik ako sa gitna nila habang yakap yakap ko 'yung unan ko.

"I'm sorry..." Pabulong kong sabi saka ako naluha nang naluha at nakasubsub ang
mukha ko sa unan ko.

"Bakit ka nagsosorry?" Naramdaman kong hinahaplos ni mama ang buhok ko.

"K-kasi... Kasi nagmamadali ako." Ayaw naman talaga nila mama na magboyfriend agad
ako, ako lang tong nagpupumilit dahil gusto ko si Nate.

"Hindi

ka naman masyadong nagmamadali Ianne, saktuhan lang." Rinig kong sabi ni mama.

Tumingin ako sa kanya, not minding na may mga luha pa ako sa mukha at medyo ayaw
paawat sa pagtulo ang sipon ko. Nakatingin lang siya sa akin, hindi natatawa at
hindi rin naman nalulungkot.

"Pero bakit 'yung sakit, hindi saktuhan?" Tanong ko.

"Alam mo Ianne, bata ka pa..." Napakagat ako sa labi ko at nagsimula na namang

tumulo ang mga luha ko.

"Yun na nga eh, bata pa ako pero bakit sobra akong nasasaktan?" Niyakap naman ako
ni mama at lalo akong naiyak dahil ngayon lang talaga kami nakapag usap tungkol sa
mga ganitong bagay. Ngayong araw o gabi lang niya ako niyakap nang dahil sa
malungkot ako. "Hindi ba pwedeng sakit na pangbata na lang din maramdaman ko?"

"Ianne..." Rinig kong bulong ni mama.

"Natural 'yan, nagmamahal ka eh." Biglang nagsalita si papa na kanina pa tahimik.
Tumingin ako sa kanya pero nakapikit lang siya at parang natutulog.

"Pa..."

"Alam mo dapat hindi na lang kita pinayagan, pero gusto ko rin kasing maexperience
mo first hand ang lahat. Ayokong ipagkait sa'yo yung experience na magmahal at
masaktan." Napapakagat ako sa labi ko dahil sobrang pinipigilan ko ang pag iyak
kahit na tulo naman ng tulo ang luha ko.

Nahihirapan

na akong huminga kaya napagdesisyunan kong umupo na lang sa kama dahil nababarado
na ang ilong ko dahil sa sipon. Nakahiga pa rin sila mama na para bang hindi nila
pinapansin na umiiyak na ako.

Isinubsob ko ulit 'yung mukha ko sa unan ko at umiyak na ng tuluyan. Walang pumigil

sa akin at hindi nagsalita sila mama at papa. Hinayaan lang nila ako umiyak-ni
hindi nga sila nagtatanong kung ano ba talaga ang nangyari.

"Ma... Pa..." Sabi ko between sobs. "Thank you po."

Sa gabing 'yun, mahirap man pero nakatulog ako ng mahimbing-sa tabi ng mga magulang
ko.

"Hoy gumising ka d'yan!" Napadilat ako bigla sa sobrang lakas ng pagsigaw.

Napatingin ako sa gilid ko at nakita kong ngiting ngiti si kuya. Napakunot ang noo
ko at parang hirap na hirap ang mga mata kong dumilat, sobrang namamaga ata
kakaiyak.

"Anong klaseng mukha 'yan, ha?!" Tumawa si kuya at parang gusto ko siya agad
batukan pero parang nanghihina pa ako. Pagtingin ko sa paligid, wala na ako sa
kwarto nila mama at papa-dinala nila ako sa sarili kong kwarto.

"Bakit ka ba nandito?" Iritable kong sabi at humarap sa kabilang side para hindi
makita si kuya. Hinila naman niya ako bigla para humarap sa kanya, nakangiti pa rin
siya. "Ano ba? Bakit mo ba ako ginugulo?"
"Tumayo ka nga, huwag kang kukupad kupad!" Hinihila hila ako ni kuya pero
nagpupumilit akong humiga.

Actually nawala na 'yung antok ko sa pangungulit niya pero tinatamad lang talaga
ako gumalaw.

Syempre, masakit pa rin.

Hindi naman overnight ang moving on process eh.

"Hala ka? Nabroken hearted lang, tinamad na bumangon?" Napakunot ang noo ko at
napabangon ng wala sa oras kaya bigla akong nahilo at napahiga ulit.

"Hindi ako... broken hearted." Tumingin ako sa gilid para makaiwas sa tingin ni
kuya at pati siya parang naramdaman 'yung lungkot na nararamdaman ko kaya nagloosen
siya ng grip niya sa kamay ko.

"Hay nako!" Umupo siya sa may gilid ko pero nakatalikod lang siya habang ako naman,
nakahiga pa rin sa kama ko. "Ayokong may ibang nagpapaiyak na lalaki sa'yo maliban
sa akin."

"Ang panget mo na nga, lalo ka pang pumapanget. Ang gusto ko, ako lang may
karapatang magpapanget sa'yo." Tumingin siya sa akin na nakakunot ang noo. Hindi ko
tuloy sure kung nilalighten ba niya ang mood o binabadtrip lang niya ako sa pang
aasar niya.

"Bakit mo hinayaan na papangitin ka ng iba?" Tumingin siya sa akin ng nakakunot ang

noo.

"Nang aasar ka ba?" Seryoso ang mukha niya hanggang sa tumayo siya at pinitik ako
sa noo.

"Huwag ka na umiyak, babangasan kita." Huli niyang sabi bago siya tumalikod sa akin
at lumabas ng kwarto ko.

As if on cue, pagkalabas na pagkalabas

niya-umiyak na naman ako pero hindi ko sure kung umiiyak ba ako dahil sa nasaktan
ako o naiiyak ako dahil sa sobrang touched sa kaepalan ng kuya ko.

Hindi kasi kami masyadong close na tipong close talaga. Madalas kaming mag asaran
kapag nagkikita kami at siguro dahil medyo malayo ang agwat namin sa isa't isa kaya
hindi kami ganoon kaclose-plus may sari-sarili kaming kwarto kaya kanya kanyang
buhay.

Minsan nag aaway kami pero hindi kami nag aaway to the point na nagkakasakitan
kami. Minsan tampuhan pero minsan suntukan...ng pabiro. Napansin ko nga na parang
bumabait siya dahil siguro sa girlfriend niya ngayon, well sana sila na sa huli, di
ba?

Ngayon lang kasi ako ginanun ni kuya, yung pasimpleng pinapagaan ang loob ko na
mayroong halong pang aasar na nakakainis. Umiiyak ako habang nakangiti, nakangiti
ako habang umiiyak. Ang baliw ko na siguro dahil halo halong emosyon na talaga ang
nangyayari sa akin.

After ilang minutes, napagdesisyunan kong lumabas ng kwarto para kumain. Pagkababa
ko, nakita ko sila na parang hinihintay ako-si mama inaayos ang mga pagkain at sila
papa at kuya naman ay nakaupo.

Tumingin sa akin si kuya at ngumiti. "Oh, buti naisipan mon-"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil bigla ko siyang niyakap. Pumikit ako para
pigilan ang kaunting luha na nagpupumilit lumabas.

"T-Thank you kuya." Tahimik kaming lahat hanggang sa...

"Yak eww kadiri ka Ianne lumayo ka nga sa akin!" Tinulak tulak ako ni kuya at
natatawa siya kaya pati ako natawa rin. Nakita ko rin sila mama at papa na
nakangiti sa amin ni kuya. Si kuya naman, hindi mawari kung ngingiti ba o mauutot.

Umupo na ako sa pwesto ko at binigyan na ako ni mama ng pagkain pero bago ang
lahat, nagdasal muna kami-at nagdecide akong maglead.

"Lord, thank You for this family."

Ngumiti silang lahat ng nakatingin sa akin saka kami nagsimulang kumain.

Sila siguro ang ineexpect ko na least na makakatulong sa akin dahil wala naman
silang alam sa mga nangyayari sa akin pero simula kagabi, pinapagaan nila ang loob
ko na para bang mga kaibigan ko sila, na tipong alam nila lahat at kayang kaya nila
pagaanin ang loob ko ng walang kahirap hirap.

They chose the right words.

Napangiti ako at that thought.

Saktan man ako ng buong mundo, alam kong hindi ako papabayaan ng lahat-lalo na ng
pamilya ko.

---x

"I have a theory that the truth is never told during the nine-to-five hours."
- Hunter S. Thompson

---x
Author's Note:
Pasensya na kung walang Art at Nate at Cloud sa scene na 'to dahil binibigyan ko
lang exposure ang family ni Ianne.

Dedicated to jpuripuri kasi madalas siyang magcomment at magvote. As in sobrang

tagal na niyang nagkocomment/vote sa afgitmolfm na nahihiya na nga ako dahil ngayon
ko lang nasuklian ang pagiging active reader niya. But anyways, thank you Lissy! :)

=================

Chapter 73: Kundiman

"Life, he realize, was much like a song. In the beginning there is mystery, in the
end there is confirmation, but it's in the middle where all the emotion resides to
make the whole thing worthwhile."
- Nicholas Sparks (The Last Song)

---x
Magpakatatag.

Ito na lang siguro ang kaya kong gawin matapos ng pagkawasak ng puso ko. Siguro nga
hindi pa ako nakakaget over sa sakit at pagmamahal ko sa mga taong nanloko sa akin
pero kailangan ko lang magpakatatag-at ngumiti.

Magpakaplastic?

Tipong masaya naman kahit ang totoo eh sobrang nasasaktan na?

Siguro. Pero ano pa nga bang dapat gawin? Kailangan ko pa bang magmukmok tulad ng
dati na parang nawawalan na ako ng gana mabuhay? For pete's sake, gagraduate na
ako. Highschool pa lang ako at marami pang mangyayari sa buhay ko sa susunod.

Tiwala lang.

Aayos rin ako.

Pumunta ako ng mall, siguro kailangan ko lang magpalamig. Umupo ako sa isang bench
at sinimulang magpeople watching hanggang sa...

"May katabi ka?" Napatingin ako sa nagsalita at bumilis ang tibok ng puso ko.

"W-Wala..." Nginitian niya ako at umupo sa tabi ko.

"Tara baby, dito tayo." Binuhat niya 'yung baby niya at pinaupo sa lap niya.
Tumingin ako for the last time sa kanila, ngumiti siya sa akin at ngumiti din 'yung
baby

sa akin na titig na titig.

Ang awkward.

"Ang swerte mo, Ianne di ba?" Tumingin ako sa kanya-kay Grace, 'yung babaeng
nakatext niya dati nung kami pa lang na jejemon, 'yung babaeng kasama niya sa mall
na para bang nagmomalling sila na parang pamilya. Napatingin ako doon sa bata, anak
kaya nila 'yan? Tumango ako sa kanya pero nakatingin lang naman siya sa harap. "You
know what, mahal ka ng-ni Nate."

Napakagat ako sa labi ko. Bakit sinasabi sa akin ni Grace ang bagay na 'to? Hindi
ba siya ang dahilan kung bakit ako iniwan ni Nate?

"Ang kailangan mo lang ay intindihin ang lahat..."

Napakunot ang noo ko. "Intindihin ang alin? Na babae ka niya at anak niyo siya?"
Sabi ko habang nakatingin ako sa bata.

Tumayo si Grace at ngumiti sa akin. "Huwag ka maniwala sa mga nakikita at naririnig

mo, ang paniwalaan mo ang tinitibok ng puso mo."

Bakit parang pamilyar 'yang sinabi niya?

Iniwan ako ng mag ina na gulong gulo. Matapos niyang maging 'kabit' magiging ganyan
siya sa akin? Anong meron?

Pumasok ako ng school na kahit kinakabahan ay parang walang nangyari. Pagdating ko

sa room, umupo agad ako sa pwesto ko. Ilang minuto ang nakaraan, nakita ko si Art
na papalapit sa akin. Lumakas kabog ng dibdib ko pero hindi ko 'yun pinansin.

Uupo sana siya sa upuan sa tabi ko pero nilagay ko agad 'yung bag ko sa upuan para
hindi siya makaupo. "May

nakaupo."

Hindi ko na tinignan pa ang mukha niya at sinubsob ko na lang ang ulo ko sa desk at
nagkunwaring natutulog ako pero nakaramdam ako na parang may gumagalaw sa may tabi
ko. Pagtingin ko, nakita ko siyang nakaupo sa upuan sa tabi ko.

"May nakaupo nga sabi eh." Malamig na tono kong sinabi.

"Oo nga, ako nakaupo." Sinamaan ko siya ng tingin habang siya naman ay seryoso lang
ang tingin sa akin. Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya kinuha ko na lang ang bag
ko at sa ibang upuan umupo-malayo sa kanya-para hindi niya ako maapektuhan.

Napansin ko naman na napakuyom siya ng kamao at natulog na lang sa desk niya.

Pumikit ako ng madiin, nasaktan ka Ianne-hindi ka pwedeng lumapit sa kanya, niloko
ka niya.

Nagsimula na kaming magpractice para sa graduation pero pagkatapos ng lunch,

hinayaan na lang kami sa mga gagawin namin-ibig sabihin, kanya kanyang buhay na
muna dahil dapat sa gym kami magpapractice as whole pero may mga nagpapractice din
sa gym kaya walang magawa.

Habang tumatagal, mas nararamdaman ko na papalapit nang papalapit ang graduation

namin.

Nagdecide akong umalis muna ng classroom at gumala sa campus. Pagkababa ko pa lang,

bigla akong nalungkot nang makita kong deserted ang buong grounds. Ilang years din
akong nandito sa school na 'to. Hindi man ako taga dito simula grade 1, naging
malaki rin ang bahagi nitong school

na 'to.

Naglakad lang ako nang naglakad; nagpunta sa library, sa kung saan man hanggang sa
makarating ako sa rooftop ng school. The last time na nagpunta ako dito, yung
sinama ako ni Nate.

Tumingin ako sa may baba at nakita ko 'yung mga puntod na nagfoform ng heart shape,
ganun pa rin ang itsura niya at wala pa ring pagbabago. Ang nakakapagtaka lang na
ngayon ko lang napansin, may space siya sa gitna na para bang may hinihintay.

Kinilabutan ako bigla.

Inialis ko na ang tingin ko at nagstay muna ng ilang minutes sa rooftop. Pumikit

ako at pinakiramdaman ang lakas ng hangin na humahampas sa katawan ko. Ang peaceful
ng dating, napaka sarap sa pakiramdam.

"Sabi ko dati nung bata pa ako, papakita ko 'yang mga lapidang 'yan sa taong pinaka
mamahal ko..." Napadilat ako sa biglang nagsalita at bigla na lang bumilis ang
tibok ng puso ko. Pagtingin ko sa pinanggalingan ng boses, wala naman siya.

Napatingin ako sa gilid ko kung saan kami nakapwesto ni Nate noon at ewan ko paano
nangyaring nakikita ko kaming dalawa, a year younger, na para bang pinapanood ko
kaming dalawa.

"Gung gung pyo! Ikaw ba 'yan?!" Nakita ko ang sabay na pagtawa naming dalawa na
para bang wala kaming ibang problema. Napangiti ako sa nakikita ko pero nawala ang
ngiti kong 'yun sa bigla kong naalala.

Wala na kami.

"Ikaw lang Ianne ang dadalhin ko dito. Mamatay

man ako at makasama d'yan sa mga lapida na 'yan, ikaw pa rin talaga at ikaw lang
talaga. Pangako."

Nate, sabihin mo sa akin, ano ba talagang nangyari sa atin? Ano ba ang dapat kong
paniwalaan?

Bumalik ako sa building papunta sa classroom namin. Tahimik na ang hallway dahil
kanina pa nag ring ang bell at ngayon ko lang napagdesisyunang kunin ang bag ko
para umuwi. Hindi pa ako nakakalapit sa mga classroom, nakarinig na ako ng nag
gigitara at kumakanta.

♪♫♬ Para kang asukal, sing tamis mo magmahal

Para kang pintura, buhay ko ikaw ang nagpinta ♪♫♬

Napatingin ako sa iba't ibang classroom pero wala namang mga tao. Kaninong boses
'yun?

♪♫♬ Para kang unan, pinapainit mo ang aking t'yan

Para kang kumot, na yumayakap sa tuwing ako'y nalulungkot ♪♫♬

Bakit parang ngayon ko lang narinig ang boses na 'yun?

♪♫♬ Kaya't wag magtataka kung bakit

ayaw kitang mawala...

Kung hindi man tayo hanggang dulo wag mong kalimutan ♪♫♬

Pero napaka pamilyar.

♪♫♬ Nandito lang ako laging umaalalay di ako lalayo

Dahil ang tanging panalangin ko ay ikaw ♪♫♬

After ilang classroom na sinilip ko, napatitig ako sa pintuan ng classroom namin.
Lumalakas rin ang kanta, sino sa mga kaklase ko ang magaling kumanta? Pagsilip ko.

♪♫♬ Di bale, maghapon pang umulan, basta't ikaw ang sasandalan

Liwanag ng lumulubog na araw, kay sarap pagmasdan ♪♫♬

Bumilis agad ang tibok ng puso ko pagkakita ko ng likod niya habang nag gigitara at
kumakanta, yung likod niyang malapad pero masarap yakapin.

♪♫♬ Ayoko ng magsawa, hinding hindi magsasawa sa'yo ♪♫♬

Buhok niyang gulo gulo na parang laging bagong gising pero bagay na bagay sa kanya.

♪♫♬ Kaya't

wag magtataka kung bakit ayaw kitang mawala... ♪♫♬

Ang gwapong way ng pagkakaupo niya sa desk ng upuan at nakarap sa may bintana.

♪♫♬ Kung hindi man tayo hanggang dulo wag mong kalimutan ♪♫♬

Kahit na alam niyang any moment, pwede siyang mahulog.

♪♫♬ Nandito lang ako laging umaalalay di ako lalayo ♪♫♬

Nakaupo lang siya doon, na para bang wala siyang ibang iniintindi kundi ang pag
gitara at pagkanta niya.

♪♫♬ Dahil ang tanging panalangin ko ay ikaw ♪♫♬

Nararamdaman ko 'yung pinapahiwatig niya sa kanta niya. punong puno ng emosyon, ng

pagmamahal.

♪♫♬ Bahala na, ayoko munang magsalita ♪♫♬

Ang sabi niya, hindi siya marunong kumanta-na ayaw niyang kumanta.

"Kumanta ka na kasi, please?"

Pagmamakaawa ko sa kanya.

"Hindi nga maganda boses ko, baka mairita ka tapos ayawan mo ako." Natawa kaming
dalawa sa sinabi niya. Nagpout ako sa kanya, expecting na maaawa siya sa akin pero
tinignan lang niya ako sabay ngiti.

"Ayoko talagang kumanta, panget." Sumimangot ako at kahit ano pang pilit ko
sakanya, ayaw pa rin niya.

Pero bakit ngayon, na wala ako sa harap niya, eh kumakanta siya?

♪♫♬ Hayaan na muna natin ang daloy ng tadhana ♪♫♬

Napahinga ako ng malalim, bakit parang nawawala ang galit ko dahil sa boses niya?
Bakit niya sinasabing ang panget ng boses niya kung ganyan kaganda ang naririnig
ko?
♪♫♬ Kung hindi man tayo hanggang dulo wag mong kalimutan ♪♫♬

Tumahimik lang ako at hindi kumikibo sa may labas. Natatakot kasi akong baka pag
nakita niya ako, tumigil siya sa pagkanta at hindi ko na marinig kailanman ang
boses pagkanta niya.

♪♫♬ Nandito lang ako laging umaalalay di ako lalayo ♪♫♬

Gusto ko siyang lapitan, yakapin at sabihin ang nararamdaman ko pero...hindi ko

magawa. Nauuna ang sakit na nararamdaman ko sa panloloko niya.

Humina ang pagkanta niya at bumagal rin ang pag strum niya ng gitara.

♪♫♬ Dahil ang tanging panalangin ko ay...ikaw ♪♫♬

Natapos ang kanta pero ang ikinagulat ko ay itinaas niya ang polo niya na uniform
namin at pinahid sa mukha niya.

Umiiyak si Art?

Umiiyak ba siya?

Umiiyak ba si Art?

"I-I'm sorry..." Bulong niya between sobs. Lumakas ang kabog ng dibdib ko at parang
nahihirapan na rin akong huminga. Naiiyak na ako pero kailangan kong pigilan.

Gustong gusto ko na siyang yakapin. Gustong gusto ko na siya kausapin. Gustong

gusto ko na siya patawarin. Pero bakit hindi ko magawa? Dahil sa pride, dahil sa
sakit na dinulot niya sa akin.
Ano nga ba? Ano nga ba pipiliin ko?

Huminga ako ng malalim at inalis ang kung ano man ang nararamdaman ko sa mga oras
na 'to. Diretso lang ako pumasok at kinuha ang bag ko sa upuan. Hindi ko siya
tinapunan ng tingin, natatakot kasi akong baka pag tinignan ko siya eh bumalik ang
lahat.

Palabas na sana ako ng room nang bigla niya akong hinawakan sa braso. Nakuryente
ako at parang nanghihina na rin ako. Ayokong tumingin sa kanya dahil ayaw kong
mawala yung galit sa kanya. Ayaw kong mapalitan ang galit na nararamdaman ko ng
pagmamahal.

"I'm sorry..." Hindi ako mapakali, umiiyak siya. Si Art, umiiyak. "Mahal na mahal
kita..."

Nanghina ang buong pagkatao ko sa narinig ko. Ianne please, huwag kang bibigay.

Tandaan mo, niloko ka niya. Niloko ka nila. Masakit 'yun.

"Ianne..." Bago pa ako tuluyang bumigay, tumakbo na ako palayo para mabitawan niya
ako. Pagkatakbo ko, nagsimula nang magsilabasan ang mga luha sa mata ko.

Nahihirapan ako. Bakit kasi ngayon pa? Bakit kasi nagkaganito pa kung kelan mahal
ko na talaga siya tska ko malalaman na niloloko niya lang ako? Bakit kasi ang
sakit? Sobra.

---x

"And will you succeed? Yes indeed, yes indeed! Ninety-eight and three-quarters
percent guaranteed!"
- Dr. Seuss

---x
Author's Note:
Pakinggan ang kanta there over there ---> Sorry kung medyo makaluma, 2009/2010 ko
pa kasi sinulat 'tong afg at yung mga kanta dito eh medyo favorite ko nung mga taon
na 'yun.

Dedicated kay BeriDPlatypus dahil sa nilagay kong note sa dedication list ko na

ginawa niya: comment sa lahat ng chapter, as in comment na may sense + sudden
change of mind kay art, cloud at nate. mobile reader pero nagawang magcomment :)
Hindi ko sure kung binabasa pa ba niya 'to kasi 2 months ago pa ang comments niya
sa comment thingy dun sa profile niya pero gusto ko lang rin magpasalamat dahil
nakakatuwa yung pagkocomment niya, nakakainspire.

Thank you Beri :3

=================

Chapter 74: Going Away

"Never say goodbye because goodbye means going away and going away means
forgetting."
- J.M. Barrie (Peter Pan)

---x

Nagsimulang tumugtog ang graduation song sa araw na 'to. Pagkatapak na pagkatapak

ko sa loob ng gym namin, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.

Saya ba o lungkot?

"Ate Ianne!" Napalingon ako sa tumawag sa akin at nakita ko si Humi na ngiting

ngiti sa akin at kumakaway. Nginitian ko lang rin siya. Buti pa siya, parang
masayang masaya. Nakakainggit.

Marami kaming mga seniors kaya medyo matagal ang entrance ceremony.

Siguro nga ito na ang pinaka hihintay ng mga seniors tulad ko, ang huling araw na
makakatapak kami sa school na estudyante pa rin kami ng school. Ang araw kung kelan
aalis muna kami panandalian sa pangalawa naming tahanan.

Ang araw kung kelan napagdesisyunan kong tama na, tigil na.

Nasa harap si Art, dahil sa matalino nga siya samantalang sa pwesto ng mga lalaki,
may isang bakanteng upuan. Pagkatapos ng insidente sa labas ng bahay namin, hindi
na siya nagpakita pa sa school.

Ano na kayang nangyari kay Nate?

Malapit na matapos ang graduation ceremony pero may panghuli pang mensahe, ang
mensahe ni Art.

Pinagmasdan ko siya hanggang sa tumayo siya sa upuan niya, pag akyat niya sa stage
at sa pagharap niya sa amin. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa araw na 'to,
ngayon ko lang siya nakita ng harap harapan pero malayo

rin naman siya.

Pansin ko ring-iniiwas niya ang tingin niya sa akin.

"Magtatagalog ako dahil sa totoo lang, hindi ko na alam kung anong sasabihin ko
dahil sinabi na lahat ng valedictorian." Natawa ang ilang mga tao sa pambungad na
sinabi ni Art. "Pero kailangan ko pa rin naman daw magspeech, no matter what
happens kaya eto ako, nasa harap niyo at sinasayang ang oras niyo."

Nagpalakpakan at sigawan naman ang mga kabatchmates namin at napansin kong ngumiti
siya-pero hindi pa rin siya tumitingin sa gawi ko.

"Isa akong transfer student nung first year. Wala akong kilala at wala akong
kaibigan, siguro sasang ayon ang iba kapag sinabi kong isa ako sa mga weird guys-"

"I love you papa Art!" Napatigil sa pagsasalita si Art at napatingin kaming lahat
sa sumigaw. Napangiti ako ng wala sa oras dahil pamilyar ang boses na 'yun: si
Humi. "Ikaw ang pinaka gwapong weird na nakilala ko! Luvyaahh~"

"Uhm, naspeechless ako, teka ibahin ko na lang sasabihin ko." Natatawang sabi ni
Art kaya natawa rin ng onti ang mga tao sa loob ng gym.

Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait. Ano ba 'tong nararamdaman ko, ang gulo.

"Siguro ang tanging masasabi ko lang ay hindi ito isang uri ng pagpapaalam dahil
pag ikot-ikutin man natin ang mundo at magkahiwa-hiwalay man tayo ng landas,
magtiwala lang tayo

sa Kanya at siguradong magkikita kita rin tayo sa huli, kaya batchmates, sa susunod
na pagkikita, huwag sana tayong makalimot."
Bumaba siya sa stage at nagpaglakpakan ang mga tao. Ang ilan pa ay nagsimula nang
umiyak, magtawanan at magpicture taking. Sa isip isip ko naman, hindi na talaga
dapat pinapaspeech si Art, sayang nga sa oras hehehe.

"I wish you all a great path ahead, our alumni!" Sigaw ng principal namin.
Nakangiti lang akong nakatingin sa nakapalibot sa akin na nag iiyakan at nag
sisitawanan.

Marahil sila, ayaw pa nila umalis-pero ako? Siguro ay gusto ko ng kumawala sa

ganitong sitwasyon.

"IAAAAAAAAAAAAAAANNEEEEE!" Napalingon ako sa tumawag sa akin at parang tumalon ang

puso ko nang makita ko ang babaeng akala ko ay hindi ko makikita ngayon.

"ERRRRRRRRRRRRRRRRRIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNN!!!" Tumakbo ako papalapit sa kanya at

nagyakapan kami.

"OMG OMG OMG! NAMISS KITAAA!!" Nakaramdam ako ng gaan sa loob, siguro ay namiss ko
talaga 'tong babaeng 'to.

"Bakit nandito ka?" Ngiting ngiti kong tanong sa kanya pero bumitaw siya sa akin at
tinaasan ako ng kilay.

"AYAW MO!?"

Nagtawanan lang kaming dalawa habang pinagmamasdan ko siya. Ilang months ko rin
siyang hindi nakita dahil sa pagsama niya sa lalake niya sa Japan. Napansin kong
pumuti siya, gumanda ang

kutis at nagpabrown ng buhok-plus, kulot.

Nagmumukha na siyang Japanese!

"HAY NAKO, KASI YUNG ULAP KO, NAGBREAK KAMI! LECHE YUN EH, AYOKO NA MAKITA."
Nanlaki ang mga mata ko. Nagbreak sila!?
"Hindi nga?!"

"OO, AYOKO NA SIYA MAKITA KASI LALO AKONG NAIINLOVE!" Hindi ko alam kung ano bang
gusto kong gawin kay Erin nang sinabi niya 'yun; matatawa ba ako sa kakornihan niya
or what. Pagtingin ko naman sa may likod ni Erin, napangiti ako.

Isang matangkad at head-turner na lalaking nakashades, matipuno ang katawan at..

"Yo!"

"Bakit ka nagpablack ng buhok?!" Nanlalaki pa ang mga mata ko at napansin ko naman

na nakangiti lang si Erin.

"Kailangan 'to, papagoodshot ako sa pamilya ng babaeng 'to eh..." Nagkatinginan

silang dalawa tapos tumingin sa akin. "Namiss mo ba ako?"

Inistretch niya ang mga kamay niya at hindi rin naman ako nag atubiling yakapin
siya dahil namiss ko din naman ang mga kalokohan nitong lalaking 'to.

"Namiss kita Ianne." Hinalikan niya ako sa noo at sinubsob ko naman ang ulo ko sa
dibdib niya.

"Cloud naman e-" Naputol ang sasabihin ko sana nang biglang-

"HALA NAGSESELOS AKO!!" Kumalas kami sa pagyayakapan ni

Cloud at nagsimulang magtawanan. Ang cute lang talaga ni Erin, grabe!

"Pot ko naman eh, alam mo namang-"

"Oo alam ko, alam kong ako talaga dahil ang ganda ko." Toinks, anong logic doon?
Hahahaha!

"Hindi, alam mo namang pampalipas lang kita at si Ianne ang talag-aray!" Hinawakan
ni Cloud ang ulo niya na binatukan ni Erin. "Joke lang!" Hinalikan naman ni Cloud
si Erin sa cheeks at napansin kong nahiya si Erin bigla, nagblush lang?

Cute.

Plus ang landi. Hahaha!

"ONGA PALA, KAMUSTA NA? NASAAN SI NATE?" Pagkasabi ni Erin nun, nawala bigla ang
ngiti ko.

"A-Ano-" Nagtaka si Erin, malamang siguro hindi niya alam na nagbreak na kami ni
Nate.

"NAG B-ARAY!" Napatingin si Erin kay Cloud kaya tumingin din ako kay Cloud.

"Gomen, napahigpit lang." Nakangiti sa amin si Cloud habang pinapalo palo naman ni
Erin ang tyan niya.

"CLOUD MAAHH LOOOVVEEESSSS~" Ang bilis lang ng mga pangyayari at napansin ko na

lang na nakakabit agad si Humi kay Cloud na parang koala.

"Uy, Humi! Kamusta?"

"Ito, poging pogi pa rin sa iyong kapogian! Ang pogi mo papa Cloud!" Napatigil si
Humi sa pagsasalita at

parang nagwala naman bigla ang puso ko nang biglang may nagsalita mula sa likod ko.

"Ianne..."

Nakatingin lang sa akin sila Erin, Cloud at Humi na parang nagulat, paglingon ko-
sana pala hindi na lang ako lumingon pa.

"Pu-pwede bang mahiram si Ianne?" Hinawakan niya ako sa braso pero tinanggal ko ang
pagkakahawak niya sa akin.
"Hindi, aalis na kasi kam-"

"Ha ano 'yun Humi? Magpipicture picture tayo? Sige tara!" Napatingin ako kay Cloud
na biglang nagsalita habang si Humi naman ay parang nagulat pero parang sumaya rin
naman.

"Yaaaaay tara papa Cloud!"

"SIGE LANG ART, IYONG IYO NA SI IANNE MAGCHOCHORVA LANG KAMI NI CLOUD-ESTE
MAGPIPICTURE PICTURE BYE! TAKE YOUR TIME LANG!" Parang naramdaman kong napanganga
ako ng kaunti, anong ginagawa niyo Cloud at Erin?!

Malakas pa rin ang kabog ng dibdib ko.

"Ianne..."

Huminga ako ng malalim, I need to do this.

Humarap ako sa kanya at inialis ang kahit na anong emosyon sa sarili ko. "Ano na
naman ba kailangan mo sa akin?"

"Ia-" Napatingin ako sa may dibdib niya, kumikintab na naman ang singsing niya-at
singsing ko na magkasama sa isang kwintas. Nakakainis.

"Wala

kasi akong pera ngayon, hindi kita mababayaran sa pagiging sweet mo sa akin dati,
baka utang na lang muna. Promise ko namang babayaran ko naman sa'yo." Dire-diretso
kong sabi habang nakatingin sa mukha niya pero hindi sa mata niya, natatakot kasi
ako. Tatalikuran ko na sana siya nang bigla niya akong hawakan sa braso ng
mahigpit.

"Makinig ka muna sa akin, mag eexplain ako." Napapikit ako at huminga ng malalim.

Kasinungalingan pa rin ba?

"Okay fine, mag explain ka." Napansin kong parang nagulat siya sa sinabi ko, siguro
iniisip niyang hindi ko siya papayagan mag explain. Ang lakas ng loob niyang
sabihin na mag eexplain siya pero ganyan ang magiging reaksyon niya? "Kung wala ka
nama-"

"Binayaran ako ni Nate." Naramdaman ko na lang na nag init bigla ang mukha ko na
parang lahat ng dugo ko, nagsitaasan. "Pero binalik ko na rin sa kanya 'yun.
Nagtatrabaho ako sa Greenwich dahil may source ako dun na makakapaglapit sa akin
kay Xiara."

Napangisi ako, sabi ko na eh, Xiara.

"Nagtatrabaho ako para magkapera at makasunod sa kanya pero nung dumating ka, nung
nakilala kita ng lubusan, bumalik ako sa pagtatrabaho para mamuhay at mahalin ka ng
walang halong bayad." Hinawakan niya ang mukha ko at itinapat sa mukha niya.

"Mahal na mahal kita..." Pilit

siyang tumitingin sa mga mata ko pero hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya
kayang tignan, nasasaktan ako. "Pinalitan mo ang ibig sabihin ng pag ibig sa
bukabularyo ko."

Gusto kong maniwala, pero tama na ang sakit.

"Tapos ka na ba?" Parang nagulat siya sa sinabi kong 'to.

"Nag explai-" Napangisi ako.

"Hindi porke't hinayaan kitang mag explain, maniniwala ako sa explanation mo."
Tumingin ako sa mga mata niya for the first time. "Wala na akong pakielam, Art.
Siguro sa dami ng mga nangyari sa akin, hindi ko na kinakaya sa sobrang sakit.
Pwede ba, tigilan mo na ang pagpapahirap sa akin?"

Nagulat siya sa sinabi ko na parang nastuck siya sa kinatatayuan niya. Naglakad na

ako paalis pero napatigil ako nang marinig ko ang huli niyang tanong na kahit
sobrang hina at ang lakas ng mga sigawan at tawanan ng iba eh narinig ko pa rin,
loud and clear.
"Mahal mo ba ako?"

Hindi ako lumingon sa kanya pero gustong gusto kong lumapit sa kanya at sabihing
'oo, mahal na mahal kita Art, sobrang mahal na mahal pero ang sakit ng ginawa mo
eh! Hindi ko makalimutan, nahawa ata ako sa photographic memory mo!' pero hindi ko
magawa dahil feeling ko any moment, iiyak na naman ako.

Sabi ko hindi ako iiyak di ba? Ano na naman bang nangyayari sa akin?

Huminga ako ng malalim, tinaas ang ulo ko at tinignan ang exit ng gymnasium.
Nagsimula akong maglakad

papunta sa exit hanggang sa narinig kong sinigaw niya ang pangalan ko.

Huwag kang lilingon Ianne, tama na ang sakit. Iwan mo na lahat sa highschool life
mo.

Pagkalabas na pagkalabas ko ng gym, nagsimula nang mag unahan sa pagtulo ang mga
luha ko. Umupo ako sa may hagdanan ng building at doon umiyak ng tahimik hanggang
sa may narinig na lang akong boses.

"H-Hey, Ianne?" Pinunasan ko muna ang mukha ko na puno ng luha bago ko iniangat ang
ulo ko para tignan ang tumawag sa akin, palapit siya sa akin. "Why are you there-
wait, are you crying?"

Ngumiti ako sa kanya pero hindi ko napigilan ang mga luha ko, nagsisilabasan na
naman siya.

"O-okay lang ako." Niyakap niya ako kaya nagdire-diretso na naman ang mga luha ko.
Yakap yakap ko ang babaeng totoong minamahal ni Art, 'yung babaeng minahal niya na
walang perang kapalit.

Ang saya.

"You don't need to tell me the reason, just-just be okay."

Ang galing lang.

Walang kumausap sa akin nung nasa loob na kami ng kotse pauwi, ang tanging nag
iingay lang sa loob ay ang kakulitan nila Cloud at Erin. Kahit sila mama, papa at
kuya Eos, hindi ako pinapakielaman. Mabigat ang pakiramdam kong pumasok sa loob ng
bahay kaya agad akong pumasok sa kwarto at nahiga.

Hanggang ngayon, gulong gulo pa rin ako.

Dapat bang patawarin ko na si Art?

Pero-sobrang sakit ng lahat na hindi ko na rin alam kung anong paniniwalaan ko.

TOK TOK TOK

Binalot ko agad ang sarili ko ng kumot at nagkunwaring natutulog. Narinig ko ang

pagbukas ng pintuan at footsteps na papalapit sa pwesto ko hanggang ang taong 'yun
ay umupo na sa gilid ng kama ko.

"Ianne..." Naramdaman kong hinawakan ni Cloud ang buhok ko. "Ang tagal na nating
hindi nagkita ah, natupad mo ba 'yung sinabi ko sa'yo bago ako umalis?"

Bigla na lang, naalala ko ang sinabi niya sa akin dati.

"Promise mo sa akin..." Kumawala na siya sa pagkakayakap naming dalawa. Hinawakan

niya ako sa magkabilang balikat ko at nagtitigan kami sa mata. Kita naman sa mga
mata niya na naiiyak na siya, pinipigilan lang niya. "Bukas na ang huling pag iyak
mo ah? Ayokong nasasaktan ka."

"Alam mo?" Inialis ko ang kumot sa mukha ko at nagkatinginan kaming dalawa.

Tumingin siya sa akin, may seryosong mukha.

"I'm sorry..." Nanlaki ang mga mata ko at napaupo ng wala sa oras.

"Alam mo 'yung mangyayari noon, Cloud?" Feeling ko, gusto kong sumabog sa oras na
'to.

All along, alam niyang makikipagbreak sa akin si Nate

at hinayaan lang niya?!

"Ginawa ko na-"

"So alam mo nga lahat?!" Hindi ko na rin alam ang gagawin ko dahil nagdidilim na
ang paningin ko. Wala akong pakielam kung marinig man ako ng lahat, ang gusto ko
lang naman ay malaman ang totoo mula sa pagsisinungaling nilang lahat.

Hindi siya makatingin sa akin. Nakakainis!

"Bakit Cloud? Bakit kailangan niyo akong lokohin lahat?" Pinipigilan ko ang pagtulo
ng mga luha ko-pero hindi ito luha ng lungkot; luha ito ng sobrang sakit at galit.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo niya sa kama ko at aalis na sana nang hawakan ko ang
kamay niya. "Bakit niyo ba ako niloloko? Anong ginawa ko sa inyo para gawin niyo
'to sa akin?"

Hindi siya tumingin sa akin at nagsimula na naman akong umiyak. "Hindi mo kasi
alam..." pabulong niyang sabi.

Napakagat ako sa labi ko sa sobrang inis. "Yun na nga eh, hindi ko alam kasi hindi
niyo pinapaalam sa akin! Ano ba, may anak ba si Nate? Engaged na ba siya? May iba
na siya? Sabihin niyo naman oh, sobrang nasasaktan na kasi ako!"

"Sorry Ianne..." Tumingin siya sa akin at inialis ang hawak ko sa kamay niya. "I'm
sorry..."
Napakunot ang noo ko.

"Sorry para saan? Sa lahat ng sakit na nararamdaman ko? Cloud naman eh, para na din
akong patay na pinipilit na lang mabuhay! Alam mo ba 'yun?" Umiyak lang ako nang
umiyak habang sinusuntok ko siya sa katawan niya hanggang sa yakapin niya ako.

"Ang sakit na kasi ng lahat Cloud, hindi ko na alam paniniwalaan ko." Hinayaan ko
lang na yakapin niya ako. Hindi siya nagsasalita pero iyak pa rin ako ng iyak.
"Gulong gulo na ako."

Pinipilit ko mang kalimutan lahat, hindi ko magawa.

"Hindi ko na kayang magmahal pa..."

Ang sakit sakit lang na sinugatan pa ang sugat sugat na.

I need to go away.

---x

"The secret of life, though, is to fall seven times and to get up eight times."
- Paulo Coelho (Alchemist)

---x
Author's Note:
Next update: February 14. HUWAG NA PO MAGTANONG.

Thank you sa mga nagbabasa ng afgitmolfm at sa mga nagkocomment, sobraaaaaaaang

thankful po talaga ako.

Dedicated to KateAriola dahil aliw na aliw ako sa mga comments niya na stressed
lagi at nakakatuwa lang 'yun dahil nafifeel kong feel na feel rin niya ang
afgitmolfm. Thank you :">

=================

Chapter 75: When I is Needed

"Sometimes you have to kind of die inside in order to rise from your own ashes and
believe in yourself and love yourself to become a new person."
- Gerard Way

---x

Pilit na tumutulo ang luha sa mga mata ko.

"Tama na, ayoko na..." Hindi ko mapigilan ang pag iyak ko. Tulo nang tulo ang luha
ko kanina pa at parang feeling ko mauubusan na ako ng tubig sa katawan ko. Medyo
tumutulo na rin ang sipon ko, hirap na hirap na ako.

"Itigil na natin to, please."

"Pero kailangan natin 'to eh." Tumingin ako sa kanya, nahihirapan akong tumingin sa
mukha niya dahil sa mga luhang sumasagabal sa mga mata ko.

"Ikaw kaya? Huhuhuhuhu!"

"Kaloka ka Ianne, ako na nga maghihiwa ng sibuyas!" Tinulak tulak naman ako ni Joy
paalis ng station. Kinuha niya sa akin 'yung sibuyas at kutsilyo saka siya ang
naghiwa.

Sininghot singhot ko lang ang sipon ko at pinahiran ko ng tissue ang mukha ko dahil
kanina pa ako iyak nang iyak.

"Tignan mo 'to, kung iyakan 'yung sibuyas akala mo broken hearted, nagbreak lang
'teh? Nagbreak?!" Natatawang sabi ni Merry. Ako naman natatawa lang ng onti,
nakaupo lang muna kasi ako sa may bench dito sa kitchen habang nagtatrabaho

naman sila.

Eh sa naiiyak talaga ako eh!

"Syet, nakakaiyak nga 'to! Huhuhuhu!" Napatingin kami kay Joy na nagpupunas ng luha
sa mata niya kakahiwa ng sibuyas.
"See?" Pag eexplain ko kay Merry. "Nakakaiyak naman talaga." Pag eexplain ko tapos
tumawa si Merry. Anong nakakatawa?!

Ehem.

Ianne, a third year college Bachelor of Science in International Hospitality

Management specialized in Culinary Arts and Kitchen Operations student, CAKO for
short.

Tatlong taon na rin ang nagdaan sa buhay ko at ngayon nga, college na ako. Sa
tatlong taon na lumipas, marami rami na ang nangyari sa akin at sa mga kaibigan ko.
May masayang nangyari at syempre may lungkot, hindi naman mawawala 'yun.

Pagkatapos ng Spongebob Squarepants the movie, naglakad na ako sa may hallway

papunta sa kwarto ko nang makarinig ako na parang may humihikbi na tipong
pinipigilan ang pag iyak pero umiiyak pa rin. Takot na takot akong tumatakbo
papasok ng kwarto ko pero nagulat ako ng biglang may sumulpot na itim na figure na
parang lumabas sa kwarto ni kuya!

"AAAHHHH!!!!!!!!!!" Sumigaw ako sa sobrang takot pero feeling ko mahihimatay na ata

ako nang lumapit siya sa akin at biglang tinakpan niya ang bibig ko.

"Ang ingay mo talaga Ianne!"

"K-kuya?" Tinitigan kong mabuti ang lalaking nasa harap ko at mahirap man tignan
ang mukha niya dahil madilim

na, napansin kong parang nangingintab ang mga mata niya. "Umiiyak ka ba?"

Tinulak niya ako kaunti pero lalong nailawan siya kaya napansin kong namumula rin
ang mga mata niya.

"A-Anong nangyari sa'yo? Nagdadrugs ka ba?!" Nanlalaki ang mga mata ko pero lalong
nanlaki ang mata ko kung mas may ilalaki pa ba ito nang bigla niya akong yakapin at
hindi man niya alam na nahalata ko, pumatak ang luha niya sa likod ko. Ew.
"Adik!" Natatawa niyang sabi pero obvious na umiiyak. "Pinalaya ko na siya..."
Humigpit ang yakap niya sa akin. "...pinaubaya ko na siya sa mahal niya."

Niyakap ko rin si kuya ng mahigpit. Hindi ako nagsasalita at hinayaan ko lang siya
na yakapin ako. Alam kong nahihiya siya ngayon sa akin dahil nga nagpapakamahina
siya pero bukas, siguradong hindi na kami ganito.

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at nginitan ako. "Thank you ah, sige na,
goodnight."

Simula nung araw na 'yun, hindi na kami masyadong nag aaway at panay na ang ngiti
sa akin ni kuya. Minsan inaasar niya ako pero kadalasan, wala siya sa sarili niya.
Actually, nakikita ko sarili ko sa kanya dati-'yung broken hearted ba?

Been there, done that.

Marami na rin akong napagdaan ngayong nagcollege na ako. Masasabi kong iba talaga
ang college sa highschool dahil magkaiba talaga ang pagtrato

ng mga professors sa college at teachers sa highschool. Kanya kanya sa college,

kumbaga ikaw ang gagawa ng destiny mo-kung babagsak ka o hindi.

So far, so good naman ang akin.

Marami akong nakilalang mga kaibigan at barkada ngayong college. Nandyan sila Joy,
Sunny, Merry at Maria-o mas kilala sa school as Mario, nagfifeeling Maria lang.
Kung pansin niyo man o hindi, ang mga pangalan ng mga kaibigan ko ngayong college
ay parang ang sasaya, or mga light names na parang katumbas ng word na 'happy'
except Maria-teka, nagets niyo ba?

Basta!

Plus, naging kaibigan at close ko rin si Leah na dati nung 4th year eh katabi ko sa
sitting arrangement pero minsan lang kami makapag usap. Napag alaman ko kasing may
mga common interest pala kami. Nakakapang hinayang na magkaklase kami dati pero
ngayon lang kami naging close-kung hindi lang sana...
"Ate Janine!" Napatingin ako sa tumawag sa akin at nakita ko naman si Humi na
tumatakbo palapit sa akin. Hanggang ngayon talaga, hindi pa rin nagbabago ang
pagiging energetic niya.

"Janine talaga, ha Humi?" Nginitian lang niya ako ng malaki.

"Ang cute kasi eh, Janine." Napangiti lang ako. "Sabay na tayo umuwi ah? Libre mo
ako-aray!"

Nabatukan ko naman ng wala sa oras si Humi. Ang adik talaga ng babaeng 'to, sasama
na lang magpapalibre pa? Natawa naman ako sa reaksyon niya at pati siya natawa rin.
"Joke

lang naman 'yung libre eh," sabi niya sabay pout.

Actually, medyo naging close na rin kami ni Humi dahil sa school ko rin siya
nagcollege kaya madalas niya akong tinatawag pero hindi pa rin siya nagbabago, isa
pa rin siyang kabute; minsan magugulat na lang ako nasa tabi ko na siya or
something. Last semester nga kaklase ko siya sa isang minor subject kaya nalaman
niya full name ko at tuwang tuwa naman sa kanya mga kaibigan ko.

Kahit kasi nagcollege na, ang cute pa rin ni Humi.

About sa love life? Well, may ilang nagparamdam at may ilang nagtanong pero laging
"hindi" ang sagot ko. Nabulag ako sa galit at sakit na ayaw kong mangyari ulit.
Sobrang daming nangyari sa akin nung highschool na parang ayaw ko na muna
makaexperience ng ganun ngayon-tama na muna.

At kung ikukumpara ang college sa highschool? Hindi-hindi 'yun maikukumpara. Iba

ang highschool at iba rin ang college pero mas gusto ko muna ang ganitong set-up,
tahimik at pag aaral lang ang pinoproblema ko.

Magkaiba ang dalawa. Kung anong ikinagulo ng highschool life ko, yun naman ang
ikinatahimik ng college life ko.

And now I therefore conclude, pampagulo talaga ang love life. Hahahaha joke.

Pero ngayon kasi, wala akong idea kung nasaan sila Nate at Art simula nung
graduation. Hindi ko sila nakikita or nakakausap, kahit man lang mga anino nila,
wala talaga.

Although namimiss ko sila pero sa ngayon, ewan ko, stay put muna ako.

"Hindi ko kasi magets, ibinigay ko na ang lahat pero-" Napatigil sa pagsasalita si

Sunny nang biglang nagreact si Joy.

"LAHAT!?" Nanlalaki ang mga mata nito. "Aray ano ba!" Binatukan naman siya ni
Sunny.

"Hindi lahat na LAHAT, basta 'yung pagmamahal lang. Nakakainis lang na parang
binalewala niya ako at pinalitan pa niya ako, ang kapal lang!" Bumuntong hininga si
Sunny. Hindi ko tuloy alam kung matatawa ba ako kay Joy o maaawa kay Sunny.

Kupal naman kasi boyfriend nun eh.

"Alam mo girl, ang love parang computer sa isang internet cafe..." Napatingin
kaming magbabarkada kay Maria habang tinitwirl twirl ang buhok niya.

"Bakit?" Tanong ni Sunny.

"Kasi kahit iextend mo ng iextend yung time, darating din yung oras na matatapos ka
at may uupong iba para palitan ka. Mapipilitan kang tumayo sa kinauupuan mo at
minsan hindi ka pa nakakaalis, may nakaabang na para pumalit sa pwesto mo. Yun nga
lang, literal na umupo 'yung kapalit-arouch my hair!" Si Maria/o naman ang
nakatanggap ng mild sabunot mula kay Sunny habang nagtatawanan naman kami.

"Sinabi naman kasi namin sa'yo Sun, yang lalakeng 'yan-" Hindi natapos si Merry sa
sasabihin niya nang magsalita si Sunny.

"Yes, I

know, eto na nga oh, natuto na nga, the hard way nga lang." Bumuntong hininga siya.
Nagpatuloy lang ang pagkukwentuhan namin at ang pagkain namin ng lunch hanggang sa
may naglapag ng napaka raming papel sa may lamesa namin. Napatingin kami kay Leah
na nakataas ng kilay.

"May recipes pa tayong lulutuin, bakit kayo nagsasaya?!" Stressed na stressed siya.

Tumayo naman si Mario este Maria at hinawakan si Leah sa balikat. "Girl, ang love
parang kitkat..."

Napakunot si Lea sa sinabi ni Maria. Si Leah talaga minsan ang least na dapat mong
lokohin dahil pag studies na ang pag uusapan, super seryoso siya, pero mabait siya
at kalmado kapag hindi tungkol sa studies. "Anong pinagsasasabi mo?"

"Have a break!" Ngiting ngiti na sinabi ni Maria hanggang sa binato ko siya ng

tissue.

"Walang sense!" Natatawa kong sabi at nagsitawanan naman ang mga kaibigan ko pati
si Leah eh medyo napangiti na rin. Umupo muna siya at nagsimula naman kaming mag
usap tungkol sa recipes na iluluto namin sa sabado.

"Sa wakas!" Sigaw ni Joy na nag uunat unat pa na akala mo kakagaling lang sa
bilangguan.

"Grabe, quiz pa lang for finals pinapahirapan na tayo ng mga prof, parang ayoko na
mag finals!' Pagrereklamo ni Merry habang nginunguya ang chocolate na binigay sa
kanya ng manliligaw niya.

"Ang

love parang grades yan, pwedeng pasado, pwede rin namang bagsak... pero ganun
talaga hindi ba? Sabi nga ng prof natin, 'for you to pass, you should learn.'"
Natawa kaming lahat sa sinabi ni Maria.

"Uy, infairness nagkakasense na." Natatawang sabi ni Leah.

"Tara, tayo'y gumala!" Pag aaya ni Sunny kaya ayun, napagdesisyunan naming gumala
hanggang sa may naramdaman na lang akong nagvavibrate ang phone ko. Sinenyasan ko
sila ng sandali, pagtingin ko sa screen ng phone ko-unknown number.

"Sino yan?" Tanong ni Leah, nag ewan lang ako at sinagot ang call.

"Ianne." Ewan ko ba pero bigla akong kinabahan, boses ng babae. Pamilyar pero
parang hindi.

"S-Sino 'to?"

"Pumunta ka sa school natin nung highschool, I'll wait for you there." Bago pa ako
makapagsalita, binabaan na niya agad ako ng phone. Tinatawagan ko naman 'yung
number pero out of reach na agad. Sino 'yun?

"Ianne, ano na? Tara na!" Aya ni Merry. Napatingin ako sa kanila at sa cellphone
ko. Nanlalamig ang mga kamay ko at parang hindi ko alam kung anong gagawin ko.

Pupunta ba ako o hindi? Napabuntong hininga ako.

"Teka, may pupuntahan pala akong iba." Napansin ko ang pagkalungkot nila sa sinabi
ko.

"Why naman? Ang KJ nito." Pag mamaktol ni Sunny.

"Ah eh, importante lang. Bawi ako next time, promise!" Naglakad na ako papunta sa
sakayan at nagpaalam na sa kanila.

"Next time ah? Sa finals!" Nakangiting sabi ni Merry. Umoo na lang ako.

"Go Ianne, Run! Run like the wind!" Rinig kong sigaw ni Joy.

"Girl tandaan mo, ang love parang pag gigitara 'yan! Hindi ka matututo hangga't
hindi ka nasasaktan!" Natawa ako sa sinabi ni Maria at pati 'yung mga girls ay
natawa rin. Nag abang ako ng taxi para mabilis akong makarating sa school ko dati.
Pagkapara ko sa isang taxi, may lalaking lumapit rin sa taxi para sumakay.

"T-teka!" Pagtingin ko sa lalaki, nakita kong tumingin siya sa akin at feeling ko

nalaglag ang puso ko. Agad agad siyang pumasok sa loob ng taxi at nastun ata ako.

"A-Art?!"

Umandar 'yung taxi at hindi ko na nahabol pa. Ang bilis ng mga pangyayari na parang
hindi na ako makapaniwala sa nakikita ko, teka. Si Art nga ba 'yun? Si Art 'yun eh!
Hindi ako pwedeng magkamali!

"Miss?" Napatingin naman ako sa gilid ko. "Tatawid ka ba o sasakay? Nakaharang ka

kasi eh."

Umatras ako at humingi ng sorry

pero hindi pa rin mawala sa isip ko 'yung lalaki kanina. Sino ba 'yun, si Art ba
'yun? Pero bakit nung nagkatinginan kami, parang wala lang? Sumakay na ako sa next
taxi at pagkarating ko sa school, parang wala namang tao.

Kinabahan naman ako, what if kikidnapin pala ako?! Ay nako Ianne, bakit ang tang-

"Akala ko hindi ka na dadating."

"Ah, shit!" Nagulat ako sa biglang nagsalita at paglingon ko sa likod, parang mas
lalo akong nagulat sa nakita ko. "I-Irene?"

"Ianne..." Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko. Ang seryoso ng itsura niya
kaya parang lalo akong kinabahan. "Kailangan ka niya ngayon."

"S-Sino?" Hindi siya nagsalita at hinatak lang niya ako hanggang sa makarating kami
sa entrance ng maliit na grave yard malapit sa school namin.

"Te-teka Irene, sino ba pinupuntahan natin..." Tinigil ko siya sa paglalakad at

tumingin siya sa akin. "...dito?"

"Si Nate."

Napatingin ako sa paligid at kay Irene. Nasa-nasa sementeryo si Nate?

"Irene, huwag kang magbiro ng ganyan." Napapakunot ang noo ko at bumibigat na din
ang pakiramdam ko.

"Ianne, I'm not joking."

Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya. Any moment, feeling ko magkocollapse na ang
katawan ko.

---x

"If you can't explain it to a six year old, you don't understand it yourself."
- Albert Einstein

---x
Author's Note:
This chapter is dedicated to girlbehindthemask or si MC na kanickname ng isa kong
bespren. Nakakatuwa kasi 'yung mga comments niya, nakakatouch tapos may sense. Ayaw
ko ng may maicomment lang, gusto ko 'yung comment na may laman tulad ng way niya ng
pagkocomment. :)

=================

Chapter 76: Answered Questions

"Let us accept truth, even when it surprises us and alters our views."
- George Sand (Letters Of George Sand)

---x

"Pinapahiwatig mo bang patay na si Nate?!"

Napatigil si Irene at tumingin sa akin. Titig na titig siya sa akin na para bang
nagulat siya sa sinabi ko. Tumingin siya sa akin na para bang sinasabi niyang totoo
ang sinabi ko, na para bang nagulat siyang alam ko ang lahat.

Kaya ba hindi ko na nakita si Nate simula nung insidente sa may bahay namin? Kaya
ba wala siya nung graduation? Kaya ba sorry nang sorry sa akin si Cloud? Kaya ba
parang... para bang nawala si Nate sa sirkulasyon?

Napansin kong parang nangingintab na ang mga mata niya.

"Irene, 'yung totoo..." Parang hirap akong huminga sa bawat segundong lumilipas.

"Sumama ka lang sa akin."

Hinatak lang niya ako nang hinatak hanggang sa tumigil kami sa isang puntod. Hindi
ko magawang lumapit dahil babagsak ang buong katawan ko kung lumapit man ako at
makita ang pangalan sa puntod na 'yun.

"I-Irene, hindi to... hindi to pupwede." Lumayo ako ng kaunti pero nakabunggo ako
ng isa pang puntod. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, natatakot ako.

"Teka, time pers! Hinihingal ako." Napapikit at napakagat ako sa labi ko.

Inaaasar ba ako nitong Irene na 'to? Nakakainis ah. Ano ba talaga, bakit ba ayaw

niyang kumpirmahin sa akin? Kasi naman kahit anong pilit kong hindi isipin ang
naiisip ko, pumapasok pa rin sa utak ko.

"Irene naman eh, huwag mo nga akong niloloko." Konting konti na lang sasabunutan ko
na 'to eh.

Ngumiti siya sa akin at hinila na ako hanggang sa nalaman ko na lang, nakapasok na

pala kami sa ospital. Pagkapasok na pagkapasok namin, may parang pinapasok din
silang parang higaan na may gulong at may babaeng nakahiga dun.
"Tabi, tabi!" Narinig kong sigaw nung mga tao at tumabi naman ang iba.

"Huwag mo ako iwan! Please, lumaban ka!" Rinig kong sigaw nung isang lalaki.

"Peste, ikaw kaya manganak dito! AAaahhhh~ ang sakit!" Napapangiti na lang ako sa
nangyayari, ang cute nila eh.

Napansin ko na lang na may kausap si Irene sa phone at tumingin naman siya sa akin.

"Tara." Hinatak niya ako hanggang sa tumigil kami sa isang pintuan. Huminga siya ng
malalim at tumingin sa akin. "Ready ka na ba?"

"Ready saan? Irene, explain mo sa akin la-"

"See it for yourself." Binuksan niya ang pintuan at parang nanghina ako bigla sa
nakita ko.

Bakit sila nandito? Bakit ganyan ang mga itsura nilang nakatingin sa akin? Bakit
nandyan siya? Bakit siya nakahiga d'yan?!

"Ianne..." Napatingin

ako kay Cloud na mukhang pagod na pagod ang itsura. Hindi ako makalakad pa
papalapit sa kanila dahil para akong nadikit sa kinatatayuan ko.

Ang daming kable. Ang daming machines. Ang daming nakasabit, ang daming nakatusok.
Ang puti ng paligid.

"May-may cancer si Nate." Bumigat lalo ang puso ko na para bang ilang kilo ang
ibinigat nito. Napatingin ako sa nanay ni Nate na umiyak pagkatapos niyang sabihin
ang sinabi niya kani-kanina lang.

Para akong namamalikmata at para akong nananaganip.

"A-Anong..." Unti unti akong lumapit sa kanya na nakahiga sa kama. Nakapikit siya,
mapayapa ang itsura pero parang... nasasaktan siya. Totoo ba to?

"Nate..." Napapakagat ako sa labi ko dahil hindi ko rin alam kung anong gagawin ko.
Pinipigilan ko ang pag luha ko, totoo ba talaga ang lahat ng 'to? Hinawakan ko ang
kamay niya-totoo nga.

Nagulat ako dahil bigla siyang dumilat at tumingin sa akin. Nagkatitigan kami at
parang pati sya, nagulat na nakita ako.

"I-Ianne?" Tumingin siya sa akin pero napatingin siya sa likod ko.

"I'm sorry, hindi ko na mapigilan lalo na nung narinig ko sigaw mo sa phone, I'm
sorry!" Tumingin ako kay Irene at parang nagsosorry talaga siya. Tumingin naman
ulit ako kay Nate at nakatingin siya sa akin.

"K-Kailan pa 'to?" Hindi ko na namamalayan na hindi na pala ako humihinga kaya

napahinga ako ng malalim.

Hinigpitan niya ang hawak niya sa kamay ko at any moment, maiiyak na ako.

"Aalis na muna kami..." Nagsialisan sila Cloud sa loob ng kwarto at naiwan kaming
dalawa ni Nate, magkatinginan.

"Pwedeng... pwedeng pakiexplain?" Please Ianne, don't cry...again. "Bakit hindi mo

sinabi sa akin 'to? Bakit ngayon ko lang nalaman?"

"Ayokong... ayokong masaktan ka." Pagkasabi pa lang niya nun, naiyak na agad ako.
Gusto ko man pigilan, hindi ko na kaya. Ngayon mismo, gusto ko siyang sigawan nang
sigawan, sipain, tadyakan, sikmuraan, suntukin at sampalin. Gustong gusto ko siya
saktan pero sa nakikita ko ngayon, parang nasasaktan na siya.

"Nate naman eh! Ano sa tingin mo nangyayari sa akin ngayon? Hindi nasasaktan?" Iyak
na ako nang iyak, wala na rin akong maintindihan na para bang ang tanging alam ko
lang ay nahihirapan ako. "Nakakainis ka Nate..." Pabulong kong sabi habang napaupo
na ako sa upuan malapit sa kama niya.

"Nakakainis ka talaga..." Pinipigilan ko ang sarili ko pero parang gusto nang

sumabog ng mga nararamdaman ko. "Ang selfish mo."
Pagtingin ko sa mukha niya, agad akong napatingin sa may dibdib niya. Lalo akong
naiyak sa nakita ko dahil hindi ko inaakalang hanggang ngayon, nasa kanya pa rin
'yun.

"Yung

singsing mo..." Pabulong kong sabi. Ngumiti siya sa akin at hinawakan niya ang
singsing niyang 'yun. May kung ano man siyang ginawa sa may likod ng leeg niya.
Tinanggal niya ang necklace niya at parang lalo akong naiyak kung meron pa bang
pwedeng lalong iiyak nang makita kong dalawa ang singsing na nasa necklace niya.

"Hindi ako tumigil na mahalin ka..." Huminga ako ng sobrang lalim dahil feeling ko
nalulunod na ako. Buong akala ko dati, nawala na ang lahat. Ang akala ko nagalit
siya sa akin, ang akala ko may iba siya, na may anak na siya at kaya niya 'yun
ginagawa sa akin dahil gusto lang niya ako lokohin.

Ang akala ko, pinaglalaruan lang niya ako pero akala ko lang pala 'yun.

"Bakit mo ba 'to ginagawa? Bakit mo ba ako sinasaktan ng ganito? Sobra sobra..."

Binigay niya sa akin ang singsing ko. Hinawakan ko 'yung singsing ng sobrang
higpit. "Nate..."

"Hindi ko din naman akalain na mapupunta tayo sa ganitong punto." Tumingin siya sa
kisame. "Ang plano ko, malalaman mo lang 'to kapag gumaling na ako o kapag nawala
na ako."

Nawala na siya?

Tumingin siya sa akin at ngumiti. "Panira talaga ng plano si Irene."

Tumawa siya ng kaunti. "Ayokong umiyak ka dahil sa nawala ako, ayokong mastuck ka
sa akin pag iniwan na kita ng tuluyan. Ang gusto ko lang ay maramdaman mong may
ibang tao pang nagpapahalaga sa'yo, kaya ko nagawa ang pagbayad kay Art."

Si Art...
"Pero Nate, maiintindihan ko naman eh..."

"Hindi ko mapapatawad sarili ko kapag nakita kong umiiyak ka kapag namatay ako. Ang
gusto ko, masaya ka lang-ayokong alisin ang ngiti sa mga labi mo." Gustong gusto ko
sampalin at suntukin si Nate pero hindi ko magawa dahil nanghihina ako, dahil...
hindi ko rin alam.

"Nate naman eh..." Sinubsob ko ang ulo ko sa may tabi niya dahil nanghihina na
talaga ako.

"Ito ang ayaw ko eh, yung umiiyak ka." Tumingin ako sa kanya, napansin kong
nangingintab ang mga mata niya.

"Sa tingin mo dati, hindi ako umiiyak?" Hinawakan naman niya ang dalawa kong kamay
at hinalikan 'yun. "Sa tingin mo ngayon o bukas na hindi ko alam, hindi ako iiyak?"

"I'm sorry..." Ganun lang ang set up namin hanggang sa medyo huminahon na ako.
Hindi ko na alam kung anong gagawin ngayong unti unti nang natatapalan ang lahat ng
butas sa tanong ko.

"Pero, anong meron sa inyo ni Irene?" Pagtatanong ko. Ngumiti naman siya sa akin,
pinigilan ko ang pagluha ko dahil nakita ko na naman ang ngiti ng Nate ko-ang Nate
ko dati.

"Blinackmail niya ako para pagselosin si Art pero mukhang hindi naging epektib."
Natatawang sabi niya. "Kasi mukhang ib-ah tapos pagkatapos nung graduation,

tinutulungan niya ako para hindi ako mawalan ng balita sa'yo at ito, hanggang
ngayon, hindi ko pa rin magets kung bakit magkaibigan pa rin kami."

Para hindi siya mawalan ng balita sa akin?

All along, nung nawalan ako ng connection sa kanya, siya pala pinipilit na alamin
kung anong mga nangyayari sa akin?

"Nakipagbreak ako sa'yo para hindi mo na ako maalala, nakakainis lang na pagkatapos
ng break up na 'yun, hindi ko na plano na sa sobrang pagmamahal ko sa'yo, lalo
kitang nasasaktan." Tumulo ang luha sa mga mata niya kaya tumulo na rin ang mga
luhang kanina ko pa pinipigil. Second batch, na naman?
Hinawakan niya ang pisngi ko, after ilang years, ngayon ko na lang ulit naramdaman
ang haplos ng kamay niya sa pisngi ko.

"Ang ganda mo pa rin, Ianne." Napahagulgol na naman ako nang sabihin niya 'yun.
Hindi ko na din alam kung anong nangyayari sa akin, basta ang alam ko, gusto kong
umiyak para lumuwag na 'tong bigat na matagal ko ng dala-dala.

Akala ko nakapagmove on na ako dahil matagal na ang nakalipas, akala ko lang pala
'yun kasi ngayon, umiiyak na naman ako nang umiiyak.

Sabi ko dati hindi na ako basta basta iiyak, sabi ko dati sibuyas na lang ang
magpapaiyak sa akin ng ganito pero ngayon, parang-kinain ko lahat ng sinabi ko
dati.

"Tama na, nakapagdecide na ako." Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko at siya naman,
nakatingin lang sa akin. "Dito lang ako sa tabi mo."

Nakita ko ang pagngisi niya. "Hanggang mawala ako?"

"Hindi Nate, hanggang gumaling ka."

"Hindi na ako gagaling..." Napakunot ang noo ko.

"Iiwan mo na naman ba ako? Matapos kong malaman ang lahat, iiwan mo na naman ako?"
Tumingin lang siya sa akin at ngumiti, ngumiti na parang ngayon na lang siya
ngumiti matapos ang ilang years na nakaraan.

"Tatlong taon na ang lumilipas..." Hinawakan niya ang kamay ko, nanlalamig siya.
"Hindi pa rin nagbabago ang babaeng minamahal ko."

Matagal na simula nung nagkaroon ako ng mga tanong sa utak ko na kahit pag ikot-
ikutin ko man ang mundo ko ay hindi ko makuhanan ang sagot. Ngayon, ngayong alam ko
na ang lahat ng sagot-lahat ng galit na naramdaman ko, lahat ng pagkalito, at
pagkainis-nawala lahat, nabura lahat.
Lahat ng tanong ko, nasagot lahat.

"Nate..." And for the first time after 3 years, nagkangitian kami-habang lumuluha.

---x

"Five percent of the people think; ten percent of the people think they think; and
the other eighty-five percent would rather die than think."
- Thomas A. Edison

---x
Author's Note:
And there you have it folks, the summary of the truth about what really happened sa
mga pesteng lalaki sa mundo ni Ianne (hahaha)

Dedicated to minminlovesss dahil marami siyang binigay na comments para sa

afgitmlfm plus nakakatuwa lang na solid Ian-Nate daw siya. Kumbaga, halos lahat ng
nagbabasa dito ay puro maka Art pero siya, Nate forever. Ang kyot lang. Thank you
para suporta kay Nate, Jasmine. Nakakatuwa lang na nasakto itong dedication mo sa
chapter na para kay Nate <3

=================

Chapter 77: My Life ♪ ♫ ♬

"But revenge is hollow. I'd prefer amnesia."

- Tera Lynn Childs (Oh. My. Gods. (Oh. My. Gods, #1))

---x

♪♫♬ Kung inaakala mo

Ang pag-ibig ko'y magbabago ♪♫♬

Ngiting ngiti siyang nakatingin sa akin. Nanonood lang ako sa kanya habang nag
gigitara siya at kumakanta.

♪♫♬ Itaga mo sa bato

Dumaan man ang madaming pasko ♪♫♬

Para akong nanonood ng isang music video ng isang lalaking nag gigitara, kumakanta
at nakaupo sa hospital bed niya. Nagkocompliment pa ang ilaw na parang pinapakitang
nag goglow siya.

♪♫♬ Kahit na di mo na abot ang sahig

Kahit na di mo na 'ko marinig ♪♫♬

Napatingin ako sa kamay niyang nagiistrum. Napakagat ako sa labi ko, ang gusto ko
lang naman ay sa susunod na kumanta at mag gitara siya, wala ng dextrose na
nakakabit sa kamay niya at

wala na rin kami sa ospital.

♪♫♬ Ikaw pa rin ang buhay ko ♪♫♬

Ngumiti lang ako dahil tumingin na naman siya sa akin na ngiting ngiti.

♪♫♬ Naalala ko pa
Nung pinapangarap pa lamang kita ♪♫♬

Isa talaga ang boses niya sa mga paborito kong pakinggan, malamig, lalaking lalaki
at-basta, ang sarap pakinggan.

♪♫♬ Hahatid, susunduin

Kahit mga bituin aking susungkitin ♪♫♬

Pumikit siya at parang pinapakinggan ang sarili niyang pagkanta. Ganito siya kapag
seryoso siya sa pagkanta niya, at natutuwa akong nakikita ko siya ng ganito
kalapit.

♪♫♬ Araw-araw kitang liligawan

Haharanahin ka lagi ♪♫♬

Tumingin siya sa akin at ngumiting nakakaloko na para bang inaasar niya ako.
Ngumiti lang rin ako nang nakakaloko at pinanliitan siya ng mga mata.
♪♫♬ Kitang liligawan
Haharanahin ka la--

"Nate?" Napatingin kaming dalawa ni Nate sa may pintuan dahil bumukas ito at
tumambad ang isang nurse. "Naistorbo ko ba kayo?"

Umiling ako tapos ngumiti naman 'yung nurse at tumingin kay Nate. "Tara, may
session ka ngayon."

Inalalayan ko tumayo si Nate at ibinigay ko siya sa dalawang nurse na kasama nung

isang nurse. Hinawakan ko lang ang gitara niya. "Sige Ianne, mamayang gabi na
lang?"

"Sige, uwi muna ako."

Ilang buwan na rin ang nakaraan simula nung una kong nalaman ang totoo.

"Kaya mo pa ba?" Napalingon ako kay mama na nakatayo sa may pintuan ng kwarto ko.
Inaayos ko kasi yung mga gamit ko dahil mag iistay ako ng 1 week sa ospital.

"Ma..." Ngumiti ako sa kanya, pero hindi niya binalik ang pagngiti kong 'yun.

"Nag aalaga ka ng may sakit, pero sana naman huwag mo hayaang magkasakit ka rin."
Lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa balikat. Ngumiti lang ako, ang totoo
n'yan, pagngiti lang talaga ang kaya kong isagot.

Lagi

na akong nasa tabi ni Nate. Siguro dapat nararamdaman kong ang gaan na ng feeling
pero parang mas lalo akong nahihirapan sa tuwing nakikita ko si Nate na parang
hirap na hirap sa pag chemo niya.

Mabilis ang mga pangyayari pero minsan hindi ko maipasok sa kokote ko na may sakit
talaga siya, dahil minsan pag nandito ako sa ospital at binabantayan siya, ang
sigla sigla niya.

Pero minsan kapag nawawala ako saglit para bumili ng pagkain o kahit inutusan lang
ako ni Nate para bumili ng ganito ganyan, pagbalik ko pinagkakaguluhan na siya ng
mga nurse.

Hindi, hindi dahil sa gwapo siya.

Pinagkakaguluhan siya dahil minsan sumusuka siya ng dugo, sumisigaw siya sa sobrang
sakit ng ulo niya, nanginginig na lang siya bigla.

"Nate?" Kinalabit ko siya sa balikat pero hindi pa rin siya magising. Hinawakan ko
naman ang braso niya at medyo ginalaw galaw 'yun pero hindi pa rin siya nagigising.

Kinabahan na naman ako.

"Nate? Huy, gising Nate!" Niyuyugyog ko na siya pero ayaw pa rin niyang gumising.
"Nate! Huwag ka nga magjoke ng ganyan, ayan ka na naman eh!"

Napapakagat na ako ng labi ko at feeling ko any moment magdudugo na ang labi ko sa

sobrang pagpipigil ko sa pag iyak. "Nate, gising na. Please. Huwag ka magbiro ng
ganyan..."

"Mr Maño?" Napalingon ako at nakita ko si Cloud na nakatingin sa akin at medyo

hinihingal na may kasamang nurse. Lumapit sa amin 'yung

nurse at tumabi muna ako ng kaunti habang may kung anu anong ginagawa 'yung nurse
at kung ano man ang tinitignan niya.

"Cloud..." Naramdaman ko na lang na niyakap ako ni Cloud kaya naluha na naman ako.
Nangako ako kay Nate na hindi na ako iiyak sa harap niya pero eto ako, umiiyak na
naman-pero makita pa kaya niya 'to?

"Hindi siya bibitaw, tiwala lang." Pag aassure sa akin ni Cloud pero kahit mismo sa
mukha niya, nakikita ko rin ang takot. Minsan kasi pag natutulog siya, sobrang
himbing...ang hirap na niyang gisingin.
Natatakot ako. Sino bang hindi? Any time, pwedeng pwede siyang kunin. Pwede siyang
bumitaw at nakakatakot 'yun.

"Stressed ka na." Umupo sa harap kong upuan si Leah at ibinaba niya ang mga hawak
niyang recipe books sa lamesa na pinagpapatungan ng mga gamit ko.

"Ha? Bakit? Hindi ah."

"Hindi daw..." Si Sunny naman ang umupo sa tabi ko. "Tignan mo 'yang mata mo,
nahihiya na ata sa kalakihan ng eyebags mo."

"Puyat lang ako lagi, malapit na kaya finals natin." Nakangiti kong sabi.

"Ang love parang holdapan," napakunot naman ang noo ko sa pagsasalita ni Maria.
Umupo siya sa tabi ni Leah, nakatingin kaming lahat sa kanya. "Nasa sa'yo na ang
desisyon kung ipaglalaban mo ng patayan o bibitiw ka kasi ayaw

mong masaktan."

Napasimangot ako sa narinig ko. "Kaya ako naiistress Mario-este Maria eh!"

Nagtawanan naman kaming lahat hanggang sa dumating si Merry at Joy na may kinakain
na ice cream. "Gushtoh niyo?" Tanong ni Merry, umiling lang kaming lahat.

"Pero girl, you need to rest, seryoso." Sabi ni Leah sa akin. Ngumiti lang ako sa
kanila at napabuntong hininga.

Nakapahinga nga ang katawan ko pero 'yung utak at puso ko, hindi makapagpahinga.

Pagkapasok ko sa kwarto ni Nate, tulog pa siya. Inihanda ko na lang 'yung pagkain

na dinala ko para sa kanya para pag gising niya, may makakain na siya. Pagkabalik
ko mula sa maliit na kitchen-like ng kwarto, nakatingin na sa akin si Nate,
nakangiti.

"Good Morning." Bati niya.

"Alam mo ba Nate, ang love parang final exam?" Napataas naman ang kilay niya.
Kinuha ko na muna 'yung pagkain na inihanda ko at binigay sa kanya. "Tanong mo
bakit!"

Natawa naman siya. "O sige, bakit? Thank you dito ah." Nagsimula na siyang kumain
at napapangiti ako dahil parang nagugustuhan niya.

"Kasi iniiyakan..." Napatigil si Nate sa pagkain, nakasubo pa rin sa kanya 'yung

kutsara at tumingin lang sa akin. Inialis niya ang kutsara sa bibig niya.

"Saan mo

naman nakuha 'yan? Ganyan ba talaga pag college student, nagiging corny?" Natatawa
siya pagkasabi niya ng corny. Corny pero natatawa?! Nako.

"Sa kaibigan ko, nakakaiyak daw kasi 'yung finals namin eh, ang cute niya no?"
Ngumiti siya sa akin at pagkaupo ko, bigla akong nagkaidea. "Ah, next time isasama
ko sila dito, okay lang?"

Tumango lang siya at ngumiti, pero napansin kong nawala ang ngiti niya.

"Uhm, Ianne..." Tumingin siya sa akin at ewan ko ba, naramdaman kong nalungkot siya
bigla. "Naaalala mo pa ba 'yung sementeryo na tanaw sa rooftop ng school?"

Tumango ako. "Favor lang, pakisabi naman sa kanila na kapag wala na ako, isama ako
dun sa mga puntod na 'yun, sa gitna ah?"

"N-Nate..." Nakita siguro niya ang pagkunot ng noo ko kaya bigla siyang tumawa.

"Incase lang naman, para ready na." Nginitian ko lang siya, pero ang totoo n'yan.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.
Nasa bahay lang ako habang nanonood ng Spongebob Squarepants all day marathon nang
mag ring ang phone ko. Pagtingin ko sa screen, tumatawag sa akin si Erin.

"Hello Eri-"

"Ianne!" Sa pagsigaw niya ng pangalan ko, parang kinabahan ako dahil parang may
mangyayari o nangyayaring masama.

"Ba-Bakit?" Nauutal kong tanong.

"Si Art! Alam ko na kung nasaan si Art!" Nanlaki ang mga mata ko at kinabahan ako
na hindi ko malaman kung bakit. Nakaramdam ako ng saya, after ilang years, makikita
ko na rin siya?!

Sa wakas.

At oo, ang abnormal ko nga siguro dahil pinagtatabuyan ko siya dati pero hinahanap
ko siya ngayon at nahanap ko na nga siya ngayon mismo. Nabulag ako sa galit, sa
sakit at sa lungkot-nagmahal ako ng sobra at nasaktan rin ako ng sobra kaya sobrang
naguluhan ako pero sa nagdaan na 3 years, nakapag isip na ako ng matino. Ang gulo
ko, sorry.

"Nasaan siya?" Tanong ko, eager to know the answer.

"A. F. Generation." Napatingin ako sa screen ng tv ko habang nagsasalita at nag

uusap sila Patrick at Spongebob. Hinawakan ko ang tv at nakaramdam ng
panghihinayang dahil new episodes ang marathon na ito.

"Sorry Spongebob, mas importante kasi 'to eh." saka pinatay ang tv at umalis.

Napatitig ako sa harap ko-ang nag iisa at malaking sign na A. F. Generation.

Nakakapagtaka lang na dating pumunta ako dito 2 years ago, wala raw siya dito tapos
ngayon nandito na siya? Tinatago ba nila si Art sa akin?
Pagpasok ko sa loob, ang dami pa ring bata-actually parang lalong dumami 'yung mga
bata at parang may mga namumukhaan akong nagsisilakihan na. Medyo nag bago na rin
'yung pag kakaayos

ng parang playground nila, lalong lumawak at lumaki, plus dumami 'yung mga parang
pang playground.

Pagdating ko sa parang 'receptionist', napansin kong wala 'yung tita ni Art at iba
ang namamahala. "Yes?"

"N-Nandito po ba si Art?" Napataas ang kilay niya sa akin na parang nagtataka.

"Si Art? Inampon na siya-" Nanlaki ang mata ko sa narinig ko, ano daw?! Inampon?!
"Ay, si Aaaarrrttt, akala ko 'yung bata. Nasa likod siya, lakad ka lang dun
hanggang sa dulo tapos sa left door."

Ngumiti siya sa akin at nginitian naman niya ako. Pumunta naman ako sa may likod at
tulad nung nasa harap, grass field siya pero may dalawang nakatayong parang duyan
na kahoy na magkaharap. Walang bata ang nandoon pero sa isa sa dalawang duyan, may
isang lalaking nakaupo at parang may sinusulat sa isang notebook.

Tumigil panandalian ang pagtibok ng puso ko saka naman bumilis ito nang bumilis.
Napahawak ako sa may puso ko para pahupain muna ang bilis ng tibok ng puso ko, ang
sakit kasi.

Palapit ako nang palapit, nanghihina rin ako sa bawat steps na ginagawa ko
papalapit sa kanya. Nanlalamig ang mga kamay ko at parang pinagpapawisan ako ng
napaka lamig kahit hindi naman ako natatae.

Palapit ako nang palapit hanggang sa tumingin siya sa akin na parang nagulat pa
siyang nakita niya ako.

"A-Art."

Nagkatinginan

kaming dalawa, malakas pa rin ang kabog ng dibdib ko at nanlalamig pa rin ako.
Kinakabahan pa rin ako dahil after 3 years, nagkita ulit kami-pero bakit, bakit
hindi ganito ang expect kong reaksyon niya?

Bakit parang, gulat na gulat siya?

"Art," pag uulit ko sa pagtawag ko sa kanya. Tumayo siya mula sa inuupuan niya at
tumingin sa akin. Naningkit ang mga mata niya at tumingin sa akin, taas pababa
tapos tumigil sa mukha ko ang paningin niya.

Galit pa rin ba siya?

"G-Galit ka pa rin ba?" Tanong ko.

"Uhm..." Napatingin siya sa gilid tapos sa akin. Napatingin ako sa may leeg niya,
parang gusto kong umiyak right there and then-wala 'yung kwintas niya na may
singsing. "Sorry pero, sino po ba kayo?"

Napatitig ako sa kanya at siya rin naman ay nakatingin sa akin.

Ano daw? Sino ako? SINO AKO?

"Huwag ka nga magjoke ng ganyan!" Natatawa kong sabi pero ang totoo eh hindi ako
natatawa. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang magkabilang balikat niya. Tinignan
ko siya ng mabuti, si Art talaga siya pero bakit hindi niya ako kilala? "Sobrang
galit ka ba sa akin? Ako 'to, si Ianne 'to."

"Ianne?" Nakita kong parang nagwince siya pagkasabi niya ng pangalan ko. Bakit?
Ganyan na ba siya kagalit sa akin kaya pati pagbanggit ng pangalan ko, parang
naiinis

siya?

"May amnesia siya." Napatingin kaming dalawa sa nagsalita. Nakita ko 'yung kaninang
parang receptionist na papalapit sa amin. Tumingin ako kay Art tapos sa kanya tapos
kay Art ulit na parang hinahawakan niya ang ulo niya.

"P-Pwede bang umalis muna ako? Ang sakit ng ulo ko eh." Napabitaw ako sa
pagkakahawak sa balikat niya. Tinitigan ko lang siya hanggang sa naglakad na siya
papunta sa pintuan papasok. Hinawakan siya nung babaeng receptionist sa balikat.

"Nasa kwarto mo na 'yung gamot, inumin mo na lang." Tumango si Art. Napatitig lang
ako sa kanya hanggang sa nasa may pintuan na siya, tumingin siya sa akin, pero
pumasok na rin siya sa loob.

"Tara, maupo ka." Inaya ako nung babae na umupo sa parang duyan na kanina ay
inuupuan ni Art. Magkaharap kami, ngumiti siya sa akin.

"Kaano-ano mo si Art?" Pagtatanong niya.

Kaano ano ko si Art? Hindi ko rin alam. Kaano ano ko nga ba siya? Boyfriend? Ex?
Taong minahal at sinaktan ko?

"K-Kaibigan po, kaklase k-ko po siya nung 4th year highschool." Napakuyom ako ng
mga kamay ko at napayuko pero nagulat ako nang hawakan ako nung babae sa mukha ko
at itinaas iyon para magkatinginan na kami.

"Ang ganda naman ng kaibigan ni Art." Nginitian ko lang siya. Lumayo siya ng kaunti
sa akin at sumandal dun sa sandalan. "Nakakapang hinayang na hindi

ka niya maalala."

"A-Ano pong--" Alam kong sinabi na niya kanina pero, totoo ba?

"Three years ago, bigla na lang nawala si Art." Graduation namin? "Hindi siya
nakatira dito kaya akala namin, okay lang ang lahat hanggang sa binisita siya ni
Julia, wala siya sa apartment niya."

"Julia? Sino po si Julia?"

"Nakapunta ka na ba dito dati?" Tumango ako. "Siya 'yung dating namamahala dito,
pero ako na ang namamahala ngayon dahil-kinuha na siya."

"K-Kinuha?" Ngumiti siya sa akin at tumingin sa langit. Kinilabutan ako nang

tumingin ako sa langit, ang ganda pero-natatakot ako. Nakakatakot 'yung pagkapayapa
niya, nakakatakot na anytime 'yung kapayapaang 'yan, mawawala rin.
"Hindi namin alam kung anong nangyari kay Art noon hanggang sa may tumawag sa aming
ospital, may pasyente daw silang nacoma at baka kilala namin dahil sa amin
nakaaddress yung sa lisensya niya. Nung una raw ay maayos si Art pero may amnesia
na, nakakapaglakad, nakakangiti, pero nagulat daw sila na para bang may isang
memorya na nakaapekto daw talaga sa kanya para macoma." Hindi na bumaba ang mga
balahibo ko sa katawan dahil sobrang kinikilabutan talaga ako.

"Sa ngayon, nasa therapy siya para maalala ang nakaraan niya-at malaki ang
possibility na mawala ang photographic memory niya." Hindi ko pansin, nagpipigil na

rin pala ako ng hininga.

Tumayo siya at inaya rin akong tumayo. Palakad kami papasok habang nagkukwento pa
rin siya. "Pero wala kaming ibang bagay na pwedeng magpaalala sa kanya ng nakaraan.
Wala si Xiara at wala si Art liit, tanging mga pictures lang ang kaya naming
ipakita."

Pagkapasok namin, pumunta kami sa kitchen at hinandaan niya ako ng juice. "Hindi
'yun sapat dahil ilang taon na ang lumipas, wala pa ring pagbabago. Ikaw, pwede mo
ba kami tulungan? Pwede kang makatulong sa pagbalik ng memorya niya kung papayag
ka."

Nakatingin lang ako sa babaeng nasa harap ko habang nakangiti sa akin. Napatingin
naman kaming dalawa sa may pintuan dahil biglang may pumasok sa kitchen.

Nagulat siyang nandito pa rin ako. Inilapag niya 'yung baso sa may sink at the next
thing I knew, niyakap ko na siya mula sa likod.

"T-Teka-" Isinubsob ko ang ulo ko sa likod niya, ang likod niyang payat pero
malapad. Pumikit ako at pinakiramdaman siya. Namiss ko 'to. "W-wag mo ako yakapin!"

"Art, bakit kailangan mo akong kalimutan? Ganti mo ba sa akin 'to?" Hindi ko na

namamalayan, umiiyak na pala ako.
Bakit ba lagi na lang ang kumplikado ng lahat?

---x

"When angry, count four. When very angry, swear."

- Mark Twain

---x
Author's Note:
Pakinggan niyo yung kinanta ni Nate sa youtube ---> or search niyo "Buko" by Jireh
Lim then yung picture there ---> ay yung inupuan ni Art pero imbis na isa, dalawang
magkatapat... ganun :D

Dedicated naman to kay RhymesAndReasons dahil halos lahat ng stories ko binabasa at

kinocomment-an niya at tignan niyo naman sa external link ang nakita kong
"activity" niya sa wattpad nung mga araw na 'yun aheheheks. Thank you ah, pasensya
rin hindi pa ako nakakareply sa pm mo dahil walang masyadong time.

So yeah, SANA next three days makabalik ako! :D

=================

Chapter 78: Memory Notebook

"I've learned that people will forget what you said, people will forget what you
did, but people will never forget how you made them feel."
- Maya Angelou

---x

"Excited na akong makita 'yung papabol mo!" Tuwang tuwa na sabi ni Joy.

"Pogi ba? Pogi ba?" Masayang tanong ni Merry. Nginitian ko lang silang lahat. Pogi?
Oo naman, pogi si Nate di ba? Napabuntong hininga ako. Mas pogi sana siya kung wala
siyang sakit na ganun.

Sana gumaling na siya.

Bumaba na kami sa jeep at sinusundan lang nila ako hanggang sa dumaan na kami sa
libingan. Napapangiti ako dahil obvious na natatakot sila.
"Ianne, bakit ba tayo nandito? Akala ko ba ospital, nagchange venue agad!?"
Pagtatanong ni Sunny at kumapit pa sa braso ko. Nangingiti na lang ako sa mga
reaksyon nila pero si Maria, mukhang tahimik.

"Eh anong nangyari sa'yo Maria?" Pagtatanong ko na nahuhuli pa sa amin sa

paglalakad kaya tumigil na muna kami para hintayin siya.

"Ang love parang ngongo..." Napakapit pa siya kay Leah na isa pang tahimik rin
kanina pa. Siguro iniisip na naman niya 'yung mga gagawin namin for school, di
bale, fourth years na kami at kailangan na rin magseryoso.

"Ano na naman ba 'yan?" Tanong ni Sunny.

"In ni moh ma in nin ni an." Natatawa

niyang sabi.

"Ha?" Sabay sabay naming sabi habang nagpatuloy kami sa paglalakad.

"Ang abnormal mo Maria, mabuti na ngang tumahimik ka na d'yan." Nagtawanan kaming

lahat hanggang sa makarating na kami ng ospital.

Hindi na sila nagreact o nagtanong pa basta diretso lang kami hanggang sa palakad
na kami sa hallway papuntang kwarto ni Nate-natanaw ko si Cloud na kakalabas lang
ng kwarto.

"Ang love, parang nakikita ko na ata ngayon." Maladramatic na sinabi ni Maria

habang titig na titig sa harap-kay Cloud.

"Pogi alert weee wooo weee wooo!" Natatawang sabi ni Joy. Napangiti lang ako,
syempre si Cloud 'yan eh, siguradong pogi.

"Bakit parang pamilyar 'yung lalaking 'yun?" Tanong ni Leah na parang naniningkit
pa ang mga mata niya para tanawin si Cloud. Nakita ko naman na nakita kami ni Cloud
kaya napangiti siya nang tumingin sa amin.
"Ex mo?!" Tanong ni Sunny. Natawa lang si Leah at humindi.

"OMG OMG tumingin sa atin! Papalapit pa ata!" Kinikilig na sabi ni Merry. Natatawa
lang ako sa mga reaksyon nila habang naglalakad din kami hanggang sa tumigil ako sa
paglalakad dahil nasa harap na namin si Cloud.

"Yo!" Ngiting bati sa amin ni Cloud. "Sila ba 'yung mga kaibigan mo?"

Tumango ako at ngumiti. Ngumiti na rin naman siya

at feeling ko any moment mahihimatay na sa kilig itong mga kasama ko.

"K-K-KPOP!?" Natawa kami bigla sa pagbulalas ni Merry. Ngumiti lang si Cloud at

hindi ko alam kung naasar ba siya or what dahil ang totoo eh ayaw niyang masabihan
n'yan. Marami rami na kasi ang nagsasabing kpop daw siya simula nung nagpablack
siya ng buhok.

"Pamilyar ka talaga eh..." Napapakunot ang noo ni Leah habang tinitignan si Cloud
ng mataimtim. Natatawa ako kay Leah, siguro hindi niya maalala kasi 3rd year
highschool niya nakita si Cloud nung nagkaplay sa school. "Sino ka nga-"

"Tara na, pasok na tayo!" Pinutol ko na ang pag rereminisce ni Leah at tinulak ko
na sila papasok hanggang sa lahat sila napatigil kaya ako napatigil rin. Titig na
titig sila sa harap nila at nagtaka naman ako kaya tinignan ko rin si Nate.

"S-Si Nate?" Bulalas ni Leah.

Napatingin si Nate kay Leah at ngumiti. "Oh Leah, kamusta?"

"Ang-ang pogi!" Rinig kong bulong nila Joy at Sunny.

"Ianne, si Nate? Siya 'yung may...?" Pakiramdam ko natakot si Leah, napangiti lang
ako at tumango.

"Nate, mga kaibigan ko-sabi ko naman sa'yo dadalhin ko sila sa'yo eh." Ngumiti ako
sa kanya hanggang sa magsettle na mga kaibigan ko sa mga upuan doon.
"Thank you ah, parati kang nandito."

Halos naging tambayan na rin naming magbabarkada ang kwarto ni Nate, minsan dito na
rin kami nagpapractice para sa mga lulutuin namin kinabukasan and such. Naging
close na rin ang mga college friends ko kay Nate at Cloud, siguro dahil mga
papabols kaya nagmamalandi.

"Ang love, parang si Rico," ito na naman po si Maria. Hindi na nagsawa sa mga
quotable qoutes niya. "Papa Nate dali, itanong mo kung bakit!"

Natatawa naman si Nate sa inaasta ni Maria kaya pati ako napapangiti rin dahil
kahit papaano, napapasaya siya ng mga kaibigan ko. "Bakit?"

"Minsan Blanco, minsan Puno at minsan hindi mo lang alam..." Tumayo si Maria at
lumapit kay Nate. Hinawakan niya ang mukha ni Nate at hinaplos pa ng kaunti. "Yan
na pala." Pabulong niyang manly ang boses.

Nagtawanan kaming lahat sa inakto ni Maria, pati na rin si Nate, tumawa na rin at
kahit si Irene na kakagaling lang sa kitchen, nakitawa. "Alam ko na kung saan
galing kakornihan mo Ianne." Tawa pa rin siya nang tawa hanggang sa-

"PAPA NATE!?!" Parang pamilyar ang boses na 'yun ah? Pagbukas na pagbukas ng
pintuan, bumungad sa amin si Humi na parang gulat na gulat. "Homaygahd, so it's
true?!"

Lumapit siya kay Nate at hinawakan ang mukha nito na para bang ineexamin. "Totoo
bang kaya ka nagkaganyan ay dahil you fell for me?!"

Napatahimik kaming lahat. Nagkatinginan kaming magkakaibigan sabay tumawa kami ng

malakas. "Ang adik mo talaga, Humi!" Natatawang sabi ko. Napalingon naman siya sa
akin at parang nagulat siyang nakita niya ako dito.

"Ate Janine!" Niyakap niya ako at bago pa siya makapagsalita, may bumukas na naman
ng pintuan ng kwarto at napatayo ako sa gulat dahil si...
"-ito siya." Boses ni Cloud mula sa labas at pumasok sa loob.

"Hi Ianne!" Maamo niyang ngiti sa akin. Hindi ko rin alam kung bakit pero niyakap
ko siya at niyakap rin naman niya ako pabalik. Siguro nga hindi kami nagkasundo
nung mga araw na nagkasama kami pero parang feeling ko namiss ko siya.

"Lemaris, ang ganda mo ah?" Masaya kong sabi. "Ang blooming!"

Ngumiti lang si Lemaris sa akin at tumingin sa may labas ng pintuan. "Tara, pasok
ka."

Pagkasabi niya nun, may pumasok naman na isang lalaki na matangkad, payat at
unknown sa akin. Hindi siya grabeng kapogian pero may dating, plus ang nerdy ng
itsura.

"Si Lemuel nga pala, Lem, si Ianne and-" Napatingin siya sa mga kasama ko at
ipinakilala ko sila sa isa't isa.

"Ang cute naman, Lem-Lem couple!" Natutuwa

kong sabi.

At mukhang hindi pa ata tapos ang mga bisita ni Nate dahil wala pa sa loob, alam ko
na kung sino ang paparating. "HOY ULAP WAG MO AKO IWAN!" Lumabas naman si Cloud at
parang may kung ano pa silang pinag usapan tska sila pumasok sa loob.

Nginitian ko si Erin at ngumiti rin siya sa akin, pagtingin ko naman kay Nate-ang
laki rin ng ngiti niya. Sana ganito na lang lagi, 'yung nakikita ko siyang
masaya-'yung totoong masaya.

"Wow, mini reunion sa hospital room ko, pasalamat kayo sa akin at sa sakit ko!"
Natatawang sabi ni Nate habang nagkangitian lang kaming lahat.

Lumipas pa ang ilang taon at eto ako, graduated na. Nagtatrabaho na as Chef de
partie sa isang restaurant sa the Fort pero nagbabalak sila mama na tulungan akong
magpatayo ng isang mini restaurant dahil meron na kaming eatery na madalas eh ako
rin ang nagluluto.

Nakakatuwa lang minsan na parang dati hindi ako nagluluto pero nung dumating ako sa
point na tinatanong ko sarili ko kung anong gusto ko sa buhay, bigla ko na lang
naisip ang "magluto para sa mga may sakit-sa puso."

Siguro nga, naging malaki ang parte ni Art para malaman ko kung ano nga ba ang
gusto ko gawin sa buhay. Nagpapasalamat naman din ako dahil masarap sa pakiramdam
na napapangiti ko ang mga pinaghahandaan ko ng pagkain.

Lumipas ang ilang taon, madalas akong nasa ospital para bantayan si Nate, minsan
din ay pauwi uwi na siya sa bahay nila at namamasyal na rin dahil lumalakas

siya pero pumupunta rin ako ng A. F. Generation para kay Art. Mahirap hatiin ang
oras ko dahil hindi ko pwedeng iwan si Nate at ayaw kong iwanan si Art-plus may
trabaho pa ako.

Parehas silang on-going, on going sa pagpapagamot. Nalaman ko ring nag aaral din si
Art ngayon sa isang university, fine arts. Hindi ko siya kasabayan sa pag graduate
dahil paunti-unti lang ang subjects niya dahil hindi kinakaya ng memory niya itake
lahat ng information.

Napapansin ko rin na madalas siyang magpaint, magdrawing o kaya naman nagsusulat-sa

canvas, sa sketch book, sa papel at sa isang notebook na lagi niyang dala dala
lagi. Ang sarap tignan na parang umookay na ang lagay niya...

But then again, kapag nasa A. F. Generation ako, hindi rin ako makalapit sa kanya.

Nagkakaroon daw kasi siya ng severe head ache kapag nakikita o nagkakahawak kami.
Hanggang sa malayo lang ako, pinagmamasdan siya habang ginagawa ang mga bagay na
hindi ko man makita ng malapitan dahil hindi nga ako pwedeng lumapit.

Ako na lang tuloy madalas ang tumutulong sa pagluto ng mga pagkain ng bata, inaayos
ko ang mga medications at natural medication ni Art. Minsan ako rin ang nagkukumot
sa kanya kapag nakakatulog siya sa may study table niya.

Hanggang ganito lang ako, hanggang malayo lang sa kanya-hindi ko magawang lumapit
dahil nasasaktan siya.
Natatawa nga ako sa nangyayari sa amin ngayon. Nakakainis.

Siya naman ngayon ang nasasaktan pag nagkakalapit kami. Karma ba 'to?

Kasi kung oo, ang sakit ng karma.

Ilang years man ang nakakaraan, intact pa rin naman ako sa mga kaibigan ko.
Speaking of intact, makikipagkita ako kay Xiara ngayon. Hindi ko sure kung bakit
pero sabi niya, kailangan niya ng makakausap. Nag kita kami sa Trinoma at palakad
pa lang siya papunta sa akin, nahiya agad ako-para talaga siyang model. Nagmumukha
akong katulong...

...na maganda.

"Hi Ianne!" Bineso beso niya ako at umupo sa tapat kong upuan sa Coffee Bean.
"How's life? You look gorgeus as ever!"

Hanggang ngayon, bolera pa rin 'tong babaeng 'to.

"Ayos lang-working na, ikaw?" Mula sa ngiti niya ay parang napasimangot siya.

"I'm-I'm okay." Kita ko sa kanya na hindi siya okay. Nagkatinginan lang kami at
tumayo siya bigla. Akala ko aalis siya pero nag order pala siya. Nag order na din
kasi ako kanina dahil nahihiya akong baka ilibre pa niya ako.

Nakatingin lang ako sa kanya hanggang sa kinuha niya ang phone niya at napakunot
ang noo nung tinignan niya ang screen. Tinitigan lang niya ng ilang seconds 'yung
cellphone niya. Hindi ba niya sasagutin 'yun?

Ibabalik na sana niya 'yung cellphone niya sa bulsa niya pero mukhang nagring ata
ulit. May pinindot siyang kung ano sa phone at nilapit sa tenga niya. "What do you
want?-No

I don't want to."

"But I need you..." May narinig akong boses ng lalaki na papalapit sa kinauupuan
ko. Paglingon ko sa likod, nakatingin siya kay Xiara habang papalapit nang
papalapit.

"I said no, and that's fina-" Napatigil si Xiara sa pagsasalita nang mapansin niya
'yung lalaki na papalapit sa kanya. "What are you doing here Romulo?"

Napatingin ako sa lalaki, siya si Romulo?

"I'm here to fetch you." Nilagay ni Xiara ang cellphone niya sa bulsa niya.

"No one told you to fetch me! I'm not a dog nor a bitch so get lost! We're done!"
Naiinis na sabi ni Xiara.

"Bu-"

"Can't you hear me?! I had enough! I saw you once but I didn't mind it. Do you
expect me to be your very understanding girlfriend if I caught you thrice?!"
Tinulak niya si Romulo at napapansin kong gumagawa na sila ng scene dito sa loob.
"You think I'm stupid enough? No! So you get out of here and get out of my life!"

"Babe!" Hinawakan nung Romulo si Xiara sa kamay pero hinigit ni Xiara 'yung kamay
niya. Hinawakan ako ni Xiara sa braso at pinatayo.

"Babe-babe-in mo mukha mo!" Sigaw niya na slang pa sabay sipa sa *censored* nung
lalaki. "Let's go Ianne."

"Ugh, how dare

you kick my *censored*?!"

"Para hindi ka na magkaanak, bwisit!" Slang na sigaw ni Xiara at hindi ko alam kung
matatawa ba ako o hindi dahil nga sa pagkaslang niya tapos seryosong seryoso sila.
Naglakad lang kami nang naglakad hanggang sa mukhang napagod na rin siya sa
paglalakad kaya tumigil muna kami.

Hindi ako makatingin sa kanya at hindi ko rin matanong kung anong nangyari,
nakakatakot lang na baka mamaya sabihin niya ang chismosa ko.

"I caught him having sex with my friend once but I caught him again with my other
two friends! And I was thinking of being with him for the rest of my life?! What a
lunatic and I was so stupid, right?" Tumingin siya sa akin at tumango lang ako pero
nagulat ko nang biglang may nagsalita.

"Ah, that guy is blind not seeing the worth of the woman infront of me." Napatingin
kami ni Xiara sa pinanggalingan ng nagsalita at parang gusto mahulog ng ano ko-ng
panga ko dahil-dahil ang gwapo! Kamukha ni Daniel Matsunaga!

"Excuse me?" Naiiritang sabi ni Xiara.

"Hi, I'm Ryan..." Iniabot nung Ryan ang kamay niya kay Xiara. Nakakainis naman,
napapansin kong ang liit ko ah? "Or you can just call me," nagshake hands sila pero
ang ikinakilig ko ay ang paghalik nung Ryan sa kamay ni Xiara. "your Baby Boy."
Pabulong

niyang sabi.

Hala! Kilig! Hahahahahahaha.

Pagkatapos ng scene na 'yun, feeling ko naging isang epal ako sa scene kaya naisip
kong umalis na lang muna ako. Siguro ang kailangang makasama ni XIara ay hindi ako
kundi isang lalaki na papalit sa Romulo na 'yun.

Hay nako, mga lalaki talaga-buti na lang may mga lalaking to the rescue rin.

Pumunta muna ako ng A. F. Generation at dito muna ako mag iistay. Magpapalipas muna
ako ng gabi para kinabukasan, kay Nate naman ako mag iistay at pupunta ng bahay
para dumiretso sa trabaho. Nakakapagod? Medyo-pero minsan worth it kapag nakikita
mong nakangiti ang mga tao sa paligid mo.

"Tulog na siya." Nagngitian kami ni tita Juliette tska ako pumasok sa loob. Ang
tanging ilaw na nagbibigay ng liwanag sa loob ay yung ilaw sa may binta dahil sa
isang poste ng ilaw sa labas. Pansin kong gamit na gamit ang word na 'ilaw' dito sa
paragraph na to.

Binuksan ko ang lamp shade sa may study table niya at tumingin sa kanya habang
natutulog.

Ang gwapo pa rin niya. Nagmatured, naging manly ang dating pero ang gwapo pa rin,
walang kupas. Kahit na weekly ko siya nakikita, hindi pa rin ako nagsasawang tignan
siya. Sana ganito na lang lagi, kapag malapit ako sa kanya-mapayapa ang mukha niya.

Hindi ko maiwasan ang sarili kong lumapit sa kanya para matitigan siya ng matagal
at malapitan. Hindi ko rin alam kung bakit pero parang may nagtulak sa akin para
lumapit pa lalo sa kanya

at halikan siya sa noo.

"Goodnight, Art." Inistay ko lang ang labi ko sa noo niya, pinakiramdaman. Lumayo
lang ako nang maramdaman kong unti unting nagsisilabasan ang mga luha ko sa mata.
"Sana maalala mo na ako..."

Lumayo na ako sa kanya at papatayin ko sana ang lampshade nang mapansin ko ang
notebook niya na lagi niyang sinusulatan. Madalas kasi nasa may unan niya 'to na
parang tinatago niya pero bakit ngayon nandito 'yung notebook?

Hindi naman sa chismosa ako pero gusto kong makita kung ano ba ang ginagawa niya sa
notebook na 'yun. Ilang years na rin akong nakucurious, hindi lang talaga ako
makalapit sa kanya. Umupo muna ako sa upuan sa may study table niya at nanginginig
akong hinawakan ang notebook.

Paglipat ko sa first page, halos magwala na ang puso ko na parang gustong kumawala
sa katawan ko. Pigilan ko man ang mga luha ko, hindi ko pa rin magawa dahil
nagpupumilit silang magsilabasan.

"Art... Akala ko ba nalimutan mo na ako?" Tumingin ako sa kanya pero mahimbing

siyang natutulog.

Nakita ko sa first page, dated years ago, ang isang drawing ng mukha ng isang
babae-mukha ko.

Hindi ko siya kilala, pero siya ang una kong nakita sa utak ko pagkagising ko,
nakangiti sa akin.
Nagtingin tingin

pa ako sa mga pages. Pagkabasa ko sa nakita ko, hindi ko na alam parang nahihirapan
na akong huminga. Nakadate 'yun sa unang beses ko siyang nakita sa kahoy na duyan,
'yung time na nalaman kong sa A. F. Generation na siya nakatira.

May dumating na babae, pagkakita ko pa lang sa kanya, hindi ko mapaliwanag ang

pagwawala ng puso ko.

Art, naalala mo ako! Naaalala mo ako!

Pero grabe ang sinakit ng ulo ko nung niyakap niya ako, at the same time naging
mapayapa ang puso ko. Ang gulo.

Iyak lang ako nang iyak ng mahina dahil ayaw kong magising si Art. Kinuha ko muna
ang notebook niyang 'yun at lumabas muna ng kwarto niya. Ibabalik ko na lang siguro
bago siya magising. Hindi ko na kasi macontain ang pag iyak ko.

Pumunta ako sa pinaka taas na floor kung saan ang kwarto ni Art liit noon para
walang makakita sa aking humahagulgol na. Pagkatapak na pagkatapak ko sa pinaka
last step, naupo agad ako sa hagdan dahil nanghihina na ako sa kakaiyak ko, pagod
pa ako.

Pagkabasa ko sa huling linya, hindi ko na alam ang irereact ko.

Ianne daw ang pangalan niya. Sino ba siya? Bakit parang ang lakas ng epekto niya sa
puso ko?
---x

"In three words I can sum up everything I've learned about life: it goes on."
- Robert Frost

---x
Author's Note:
OMAYGAHD MALAPIT NA MATAPOS, I CAN FEEL ITTTTTTT~ Eksayted na ba kayo sa ending?!
Ako eksayted na para makapagsulat na ng ibang story!! Hahahahahaha >:D

THANK YOU PO SA LAHAAAT NG NAGBABASA AT NAGKOCOMMENT. Nagulat ako sa chapter 77,

1000+ reads!!!!! Saan galing ang 1000 reads!!! Hahahaha thank you po talagaaaa,
problema lang talaga dahil sa internet :(

Dedicated to hopeless_stalker dahil sa bawat pagbabasa niya, hindi niya nalilimutan

magcomment. Sinusundan ko rin ang pagbabasa at pagmamarathon. Ang cute lang kasi ng
mga reaksyon niya at ng mga comment niya. THANK YOU, YOU DESERVE TO BE DEDICATED
DAHIL ISA KANG DESERVING NA READER! \:D/

=================

Chapter 79: Art of Letting Go

"Sometimes love means letting go when you want to hold on tighter."

- Melissa Marr (Ink Exchange (Wicked Lovely, #2))

---x

Hindi ko namalayan, nakatulog pala akong nakaupo sa may hagdan.

Sobrang sakit ng leeg at katawan ko dahil sa maling posisyon sa pagtulog. Hindi ko

rin alam kung ilang oras akong nakatulog kakaiyak dahil hindi ko rin mawari kung
maliwanag na sa taas o hindi. Binuklat ko ulit 'yung notebook at binasa ang huling
entry niya, dated kahapon ng kahapon.

Hindi ko alam kung siya ba 'yung nakatalikod na nakita ko sa may kusina, para
kasing siya; ang bilis kasi ng tibok ng puso ko pagkakita ko ng likod na 'yun.

Pero hindi ako lumapit dahil natatakot akong baka imahinasyon ko lang 'yung nakita
ko.
Natatakot akong baka mawala siya.

Bakit ba ganito nararamdaman ko?

Huminga ako ng malalim habang nagsimula na namang magsilabasan ang mga luha sa mata
ko. Ang bigat at ang sakit. Mahigpit ang hawak ko sa notebook niya at parang may
nakapa akong something weird.

Pagtingin ko sa notebook, wala namang something weird pero may nakakapa talaga
akong something. Inobserbahan ko lang 'yung notebook hanggang sa mapansin kong may
parang nakatakip na bagay

sa may likod ng notebook, parang bulsa siya na iniscotch tape lang na papel na may
nakasulat na parang label.

Sabi ng nurse sa akin daw to, hindi ko maalala pero nararamdaman kong importante
'to sa akin.

Pagkakapa ko dun sa parang bulsa, ewan ko pero nag iinit na naman ang mga mata ko.
Pagkakuha ko sa bagay na nakatago sa bulsang 'yun...

"Oh my..." Napahawak ako sa bibig ko habang tinitignan ang bagay na hawak hawak ko
ngayon. Tulo na naman nang tulo ang mga luha ko kahit na sobrang pinipigilan ko na
dahil sobrang namamaga na ang mga mata ko.

Yung necklace ni Art... kung saan nakasuot ang singsing na binigay niya-at singsing
ko, na binato ko sa kanya nung nalaman ko lahat-years ago.

Nasa kanya pa rin pala 'to, all along-all those years-kahit may amnesia pa siya.

Mula sa pagkakahawak ko sa necklace, parang nagshift naman sa doorknob ang paningin

ko. Bakit parang may mga paint na nalagay dun sa doorknob? Inilagay ko ulit 'yung
kwintas sa bulsa ng notebook niya. Tumayo ako kahit nanghihina at masakit ang
katawan, pagbukas ko ng pintuan-sobrang dilim kaya binuksan ko ang ilaw.

"A-Art..." Ito na lang ang nasambit ko dahil hindi ko na rin alam kung ano pa ba
ang dapat kong masabi, gawin o kung ano pa man. Napatingin ako sa paligid at hindi

pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko sa paligid.

It was a room full of his memories-our memories.

Isang kwartong punong puno ng paintings, canvas, paints, brushes at... at mga
senaryong nangyari sa amin ni Art dati. I can't... I can't believe this.

Bakit ngayon ko lang nakita 'to? Bakit ngayon after ilang years ng pagpunta ko
dito?

Agad agad akong bumaba para puntahan si Art pero hindi pa ako nakakababa ng
tuluyan, narinig ko agad ang boses niya.

"Nasaan 'yung notebook ko?!" Nakarinig ako ng ilang kalampag. "Yung notebook ko!?
Nasaan 'yung notebook ko!?"

Bumaba na ako ng tuluyan at napatingin sa akin si Art, with his frustrated face, na
para bang inis na inis siya. Tumingin siya sa mga mata ko at tinignan 'yung
notebook na hawak hawak ko. "B-Bakit nasa'yo 'yan?"

Kinuha agad sa akin ni Art 'yung notebook, hindi na naman ako nakapagpigil, naiyak
na naman ako.

"Art..." Pagbulong ko. Tumingin siya sa akin, nakakunot ang noo. Napapansin ko rin
ang pagpikit ng mga mata niya na para bang nasasaktan siya dahil nakikita niya ako.
"Art, please-alalahanin mo na ako."

Walang sabi sabi ay lumapit ako agad sa kanya at niyakap siya. "Please, bumalik ka
na sa dati..."

"Te-teka!! A-Ahh-AAHHHHH!!" Nagulat

ako sa biglang pagsigaw ni Art. Tinulak niya ako at napalayo ako. Nabitawan niya
ang notebook niya at hinawakan ang ulo niya. "A-Araayyyy, ang-ang sakit! Aaaahhh!"

"Art!" Lalapit sana ako sa kanya pero bigla niya inistretch 'yung braso niya na
para bang pinapalayo niya ako sa kanya. Tinignan niya ako gamit ang isang mata niya
na parang hirap na hirap.

"Wag kang lalapit sa akin..." Hinihingal siya habang sinisigaw niya 'yun. "Lumayo
ka sa akin!"

"Art..." Nagsidatingan ang ilang mga bata at ilang volunteers sa paligid. Hindi ko
sila masyadong napapansin o hindi ko alam kung anong ginagawa nila dahil nakatuon
lang ang pansin ko sa iisang tao...

"Lumayo ka sa akin!!"

...na gustong lumayo ako sa kanya.

Napalayo ako sa kanya hanggang sa may mga dumating na nurse at inalalayan si Art.
Napatitig lang ako sa mga nangyayari, sinusugod na siya-sinusugod na siya sa
ospital. "AAAAaaaahhhh~ Ang sakit! Patigilin niyo 'yung sakit! Aaaahhh!!!"

"I'm sorry..." Naiyak na lang ako sa nakikita ko. Grabe ang sakit na binibigay ko
sa kanya, nakakainis na parang sa paglapit at paghawak ko lang sa kanya, grabe na
ang sakit na nararamdaman niya.

I'm sorry Art, I'm sorry.

Lalayo na ako, huwag ka lang masaktan.

***play the video at the right, click external link

or play "Di Lang Ikaw" by Juris while reading.

Buhay? Oo, buhay ako-humihinga, gumagalaw, nakakapagsalita pero-parang unti unti
ring nawawalan ng gana para mabuhay.

Pagkapasok ko sa kwarto, ipinaskil ko ang ngiting kailangan kong ipakita sa lahat.

"Goodmorning!" Nakangiti kong bati kay Nate. Ngumiti naman siya sa akin at ibinigay
ko sa kanya 'yung cookies na promise ko sa kanyang ibebake ko for him

Ilang buwan na ang nakalipas simula nung nagawa kong saktan ng sobra si Art. Sa
sobrang eager kong mayakap siya, sa sobrang pagkaselfish ko para alalahanin niya
ako, hindi ko na naisip na masasaktan ko lang siya. Nakakainis.

"Ang lalim ng iniisip mo..." Napatingin ako kay Nate na nakatingin lang sa tv pero
alam kong sa akin siya nakikipag usap. Ngumiti ako sa kanya, pinapakitang okay lang
ako. Ayos lang ako.

"Ah, wala. Gusto mo ng tubig?" Umalis muna ako at pumunta sa kusina pero pagkabukas
ko ng maliit na ref sa kitchen na 'yun, hindi ko rin alam kung bakit ako naluha.

Ianne, tigilan mo na 'to.

Huwag ka na malungkot, kailangan mong maging masaya para kay Nate.

Pinahid ko ang kamay ko sa mukha ko. Ako muna ang uminom ng tubig at naghilamos na
rin saka ako kumuha ng baso ng tubig para kay Nate.

Napatingin siya sa akin na parang nagtataka kung bakit basa 'yung mukha ko. Kinuha
niya 'yung baso

ng tubig at nginitian ko siya. "Inaantok kasi ako, para mahimasmasan."

Tumango lang siya. Sana maniwala siya. Sana ako rin, maniwala sa sariling
kasinungalingan. Pero sino nga ba ang niloloko ko?

Sila-pati sarili ko. Niloloko ko ang lahat. Lagi kong sinasabi na okay ako pero
hindi-hindi ako okay at hindi ko alam kung magiging okay pa ba ako.

Tumawag sa akin si tita Juliette kaya lumabas muna ako ng kwarto ni Nate.

"H-Hello, tita?" Kinakabahan ako. Ilang buwan man ang lumipas na hindi ako
pumupunta sa A. F. Generation para kay Art, lagi akong may balita.

"I'm sorry..." Tumulo na naman ang luha mula sa mga mata ko, hindi na nagsawa pa.
Tinakpan ko ang bibig ko ng kaliwang kamay ko para hindi marinig ni tita ang pag
iyak ko.

"K-Kamusta na po ba siya?" Pumikit ako at hinayaang magpakahina ang sarili. Tutal,

wala namang nakakakita sa akin. Ako lang, ako lang.

"Natutulog siya, may kung anong gamot silang nilalagay kay Art. Pampabilis daw ng
pag aayos ng brain cells niya." Tumango tango ako, masaya ako-masayang nababalik na
unti unti ang mga alaala niya.

Bumalik na ang mga nakaraan niya simula sa mga magulang niya, sa bahay ampunan,
kanila Xiara, kay Art liit pero-wala ako.

Siguro nga mas

makakabuti sa kanyang hindi na niya ako maalala-para hindi na siya masaktan pa.

Bumalik ako sa kwarto ni Nate, nakatingin lang siya, nakangiti. Ngumiti na lang rin
naman ako, tumingin siya sa mga mata ko na para bang may nakita siyang something.

Iniiwas ko ang tingin ko.

Hindi ko na alam kung anong irereact ko. Nandyan lang siya, hinihintay ako. Nandyan
siya para mahalin ako. Nandyan lang siya lagi pero ako? Nandito ako physically pero
'yung iba pa, ang puso't isip ko? Wala dito.

Kinakain ako ng konsesnya ko, nakakahiya na-ang kapal ko.

Pagbali-baliktaran ko man ang lahat, iisa lang ang sinisigaw ng puso't isip ko.

"Mahal na mahal kita..." Napatingin ako sa kanya na nakatingin sa akin. Nakaupo ang
pwesto niya sa ospital bed habang ako, nakaupo sa may bench.

Kinabahan ako, hindi ko rin alam kung bakit.

Bakit ako naguguluhan ng ganito?

"Nakakatawa ako, no?" Nakatitig lang ako sa kanya. Tumawa siya at tumingin sa
bintana.

Mahal ko siya, di ba?

"Natatangahan na din ako sa sarili ko eh." Bumuntong hininga siya. "Pinagsisisihan

ko na lahat ng ginawa ko dati. Ang tanga ko, ang walang hiya ko, dapat hindi na
kita niloko pa."

"Nate..." Papalapit na sana ako sa kanya pero napatigil ako nang tumingin siya

sa akin, nakangiti pero alam kong hindi siya masaya.

"Tangina talaga, ang duwag ko kasi, hindi ko matanggap." Napansin ko ang pagkuyom
ng kamao niya. "Dapat sinabi ko na lang sa'yo dati pa, hindi 'yung dinaan pa kita
sa ibang lalaki."

Tumawa siya at tumingin sa kamay niya. "Anong napala ko?"

Napansin kong lalong humigpit ang pagkakakuyom niya sa kamao niya.

Bakit ganito nararamdaman ko?

"Ano bang sinasabi mo..." Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabing upuan niya.
Hindi pa rin nawawala ang kaba ko, nakakainis.

"Ang napala ko, nakuha na ni Art pagmamahal mo!" Nagulat ako sa biglang pagbagsak
niya ng kamao niya sa side table.

"NAPAKA LAKI KONG TANGA. NAIINIS NA AKO SA SARILI KO." Nakikita ko na tumutulo na
ang mga luha niya, napapakagat ako sa labi ko, nagpipigil.

Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin o dapat kong gawin. Nakatingin lang ako
sa kanya, hindi ko na alam. Nakakatuliro.

Ianne, mahal mo siya, di ba?

Tumingin siya sa mga mata ko, nakipagtitigan sa akin. Nahihirapan akong nakikita
siyang ganyan, na parang nasasaktan siya-hindi, nasasaktan talaga siya. Lahat na
lang

ng nakapaligid sa akin, nasasaktan dahil sa akin.

"Huwag kang ganyan Nate..." pabulong kong sabi. Hinawakan ko ang kamay niya,
nanlalamig-katulad ng panlalamig ng kamay ko.

Tumingin siya sa akin. Ngayon ko lang siya nakitang umiiyak ng ganyan, nakakainis.

"Bakit Ianne, mahal mo ba ako? Mahal mo pa rin ba ako, hanggang ngayon?" Napatitig
lang ako sa kanya, hindi ko rin alam kung bakit nawalan ako bigla ng boses, biglang
nawala ang kakayahan kong magsalita.

Bakit hindi ko masagot 'yung tanong niya?

Ngumisi siya at inialis ang pagkakahawak ko sa kamay niya. "Huwag mo na lang

sagutin tanong ko."

May kinuha siya sa ilalim ng damit niya at parang bumigat lalo ang pakiramdam ko
nang makita ko kung ano 'yung hawak niya. Tumingin siya sa akin tapos sa hawak
niya. "Alam kong sa una pa lang, wala na talaga."

'Yung singsing, hindi lang isa-dalawang singsing ang nasa kanya; yung singsing
niya... at singsing na dapat ay nasa akin. Nakakainis na parang nawala sa isip ko
'yung singsing.

"Pero nagpakatanga ako, nagpanggap akong wala akong alam-na hindi ko alam na may
amnesia si Art, na kunwari hindi ko alam na madalas kang pumupunta dun.
Nagpakatanga ako, nagbulag-bulagan

kahit sa umpisa pa lang, kitang kita ko na-mas maliwanag pa sa araw." Napapakagat

ako sa labi ko at nalasahan ko na ang dugo. Napakuyom ang kamay kong kanina ay
hawak ang kamay ni Nate. Napapikit ako. "Masama bang maging selfish? Kahit ngayon
lang?"

Nasasaktan siya.

"Kasalanan ko talaga to eh..." Humigpit ang kapit niya sa dalawang singsing. "Ako
may kasalanan kung bakit nasasaktan ka ng ganyan. Ako nagtulak para mawala ka sa
akin, para magmahal ka ng iba. ANG TANGA TANGA KO GUSTO KO NA LANG MAMATAY!" Tulo
pa rin nang tulo ang mga luha niya samantalang ako, hindi ko alam kung anong
sasabihin ko.

Natatanga ako.

Alam ko ang dapat kong sabihin, alam ko ang kailangan kong sabihin-kailangan kong
sabihin na dito lang ako sa tabi niya hanggang sa gumaling siya at huwag siyang mag
isip na may iba akong mahal pero...

"Nate..."

Ito lang ang nasambit ko.

Natatakot ako sa mga sinasabi niya...pero natatakot din ako sa sarili ko.

"Sorry, hindi ko akalain na ganito pala kasakit 'yung nararamdaman mo dati, ito na
ata ang karma ko." Tumingin siya sa akin, hindi ako masyadong makatingin sa mata
niya dahil hindi ko alam kung may mukha pa akong maihaharap sa kanya. "Unti unti
akong pinapatay sa sakit," tinakpan niya ang mga mata niya gamit ang kamay niya at
nagsimula siyang humagulgol. "Sobrang

sakit..."

Hindi ako makapagsalita, nanahimik lang akong nakaupo habang unti unting tumutulo
ang mga luha kong kanina ko pa pinipigil. Parehas kaming umiiyak, parehas kaming
mahina, parehas kaming-nagmamahal.

"Naging makasarili ako at alam kong awa na lang ang dahilan kung bakit nandito ka
pa rin sa tabi ko." Pumikit siya at bumitaw sa singsing na hawak niya kanina.
"Tanggap ko nang hindi na ako ang tinitibok ng puso mo. Ayaw kong nakikita kang
nasasaktan dahil lang sa pinipilit kita sa akin..."

Bakit ba ayaw mong magsalita Ianne?! Please, tell him he's wrong. Tell him. Huwag
mo siya hayaang masaktan dahil sa'yo, Ianne.

Pero... hindi ako makapagsalita.

Hinawakan niya ako sa kamay kaya napatingin ako sa kanya. Hindi na siya
humahagulgol pero may tumutulo pa ring mga mumunting luha mula sa mga mata niya, sa
mga mata niyang namumula.

Tumingin siya sa akin, nakangiti. "Gusto kong sumaya ka bago pa ako mawala."

A-anong?

"Pinapakawalan na kita..." Bago pa ako makapagreact, inialis na niya ang hawak niya
sa kamay ko at tumingin sa akin, straight sa mga mata. "Umalis ka na dito."

Huminto panandalian ang pagtibok ng puso ko.

"Hindi na kita kailangan." Nakatingin lang siya sa mga mata ko, totoo ba 'to o
panaginip lang?

Kasi kung panaginip 'to, bakit ang sakit sa puso?

"B-Bakit ka ganyan..." Huminga ako ng malalim. Bakit ako ganito?! Bakit ngayon lang
ako nakapagsalita?! "Nate..." Hahawakan ko sana siya pero nagulat ako sa pagsigaw
niya.

"NURSE! NURSE!" Nabingi ako sa pagsigaw niya, parang nagslow mo ang lahat ng bagay
sa paligid. Nakikita ko siyang sumisigaw samantalang ako, umiiyak. Nagsipasukan ang
mga nurse. "Umalis ka na dito..." Rinig kong bulong niya.

"Teka-"

"ILAYO NIYO SA AKIN 'YANG BABAENG 'YAN!" Nagulat ako sa bigla niyang pagtulak sa
akin. "WAG NA WAG NIYONG PAPASUKIN 'YAN DITO SA KWARTO KO!"

"Miss, tara na po."

"Nate, please..." Hinawakan ako ng mga nurse para pigilan ako sa paglapit kay Nate.
Nagpupumiglas ako, "huwag mo gawin 'to, Nate..."

"Umalis na po tayo, Miss." Naiinis ako, nababadtrip ako sa mga tumutulak sa akin
palayo kay Nate.

Tulo nang tulo ang mga luha ko habang siya naman ay nakatingin sa bintana. Napansin
kong pinunasan niya na ang mukha niya. "PAALISIN NIYO SIYA!!"

"Please naman..." Tinitignan ko siya, hinihintay na tumingin din siya sa akin at

sabihing joke lang ang lahat ng sinasabi niya ngayon.

Naiinis

ako sa mga nakahawak sa akin. Hindi ba nila nagegets?! Hindi ako dapat mawala sa
tabi ni Nate! Kailangan niya ako. Kailangan niya ako!

"Nate naman eh..." Bumabagal at bumibigat ang bawat paghinga ko.

Tumingin siya sa akin, nakita ko sa mga mata niya ang lungkot, ano ba 'tong
ginagawa mo Nate? Ngumiti siya sa akin, malapit na akong mapalabas ng kwarto pero
pinipigilan ko pa rin.

"Gusto kong...l u m i g a y a k a p a r a...mamahinga na ako."

"Aaahh!!" Bigla akong binuhat ng isang nurse palabas. "Bitawan niyo ako, please!
Please! Nate, huwag mong gawin 'to!"

Nakatingin lang siya sa akin, nakangiti.

"Nate, huwag naman ganito! Nate!" Ibinaba na ako nung nurse sa labas pero
nagpupumilit pa rin akong pumasok. "Papasukin niyo ako, sige na naman po, please
naman po!"

"Hindi po pupwede..." Tumingin ako sa lalaking humaharang sa akin. "Kritikal po ang

sitwasyon ng pasyente, makakasama sa kanya ang pagpilit natin sa ayaw niya."

Kumawala ako pero nung binubuksan ko na 'yung pintuan, ayaw mabuksan. Kumatok ako
nang kumatok pero parang hindi nila ako pinapansin.

"Nate... buksan mo ang

pinto." Napadausdos ako sa may pintuan at naupo. Nanghihina na ang katawan ko at

nahihilo na rin ako kakaiyak. "Nate..."

Bakit ba lagi na lang ganito? Bakit ba lagi na lang ganito kasakit?

"Ianne!" Hindi ko napansin na may humawak na pala sa balikat ko. Paglingon ko,
nakita ko si Erin. "Anong nangyayari sa'yo?"

Agad agad ko siyang niyakap. "Hindi ko na alam, hindi ko na alam nangyayari sa

akin, Erin..."

"Ianne..." hinigpitan ko pa lalo ang pagyakap ko sa kanya kahit nanghihina na

talaga ako.
"Ayoko na... Ayoko na..."

---x

"There are only two ways to live your life. One is as though nothing is a miracle.
The other is as though everything is a miracle."
- Albert Einstein

---x
Author's Note:
March na guys! Goodluck sa mga graduating at sana ay pumasa kayong lahat, mabuhay!
Mapahighschool graduation man 'yan o college graduation, goodluck sa susunod na
mangyayari sa buhay niyo! Ajejejeje.

So this chapter is dedicated to pparkshinhye dahil sa comment niyang... napangiti

ako. Effortless pero 'yung mga words niya, nakakangiti lang talaga.

"AFGITMOLFM. Now I know what it means. I figured it out now. @pilosopotasya Heads
up! Cliche just got awesome. I mean, who says cliches can't be romantic? Looking
forward to the last few chapters. I don't really comment, silent reader kasi ako.
But I really hope you can read this one. Thanks 'cause your updates make my day.
And I hope by commenting I can help make yours too. So. Seriously. Thank you for
sharing this. Even if you actually get nothing like salary. hahaha"

=================

Chapter 80: AFGITMOLFM | Hindi ito ending |

Note: HINDI ito ending, may "epilogue" pa. Marami pang mangyayari.

"Have you ever been in love? Horrible isn't it? It makes you so vulnerable. It
opens your chest and it opens up your heart and it means that someone can get
inside you and mess you up."
- Neil Gaiman (The Sandman, Vol. 9: The Kindly Ones)

---x

It hurts a lot but then, I need to move forward.

I pressed ctrl+S para masave ang huli kong tinype at inexit na ang secret online
diary ko na ako lang ang nakakapunta o log in o pwede ring nakakabasa.

Pagkashutdown ko sa laptop ko, pinatay ko na rin ang lahat-ang pagkalungkot ko, ang
galit, ang sakit-pati na rin ang pagmamahal ko, wait-no! Hindi ko pinatay ang
pagmamahal ko dahil hanggang ngayon na lumipas na ang ilang buwan...

Mahal ko pa rin siya.

Sila.

Ang selfish ko na nga siguro dahil dalawa silang mahalaga sa akin.

"IIAAANNNEEEE, TARA NA!!!" Pagmamaktol na katok ni Erin sa kwarto ko. Huminga ako
ng malalim at tinignan ko ang bintana sa labas; napaka liwanag, ang sarap tignan-
ang aliwalas.

"Oo teka, eto na!" Tumayo ako at tumingin sa salamin. Napangiti ako sa nakikita ko
sa harap ko, ang aliwalas din tulad ng panahon ngayon.

Pagkalabas

ko ng kwarto at pagkababa ko, biglang nagsalita si Erin.

"BUTI NAMAN NAISIPAN MONG BUMABA AKALA KO BUKAS PA TAYO MAKAKAALIS EH!"
Pagrereklamo ni Erin na nakangiti. "ANO BA GINAWA MO SA KWARTO MO? NAGLEAD KA PA
ATA NG KULTO MO! HAHAHAHA!"

"Ah hindi, last entry lang." Nakangiti kong sabi.

"Last entry? Ano 'yun?" Mahinang tanong ni Erin pero nakangiti lang ako.

"Yo!" Bati sa akin ni Cloud.

"Hi ate Janine! Pasama ah, kaexcite eh!" Nagkangitian kami ni Humi at nagpaalam na
kami kay mama na nanonood ng tv.
Habang nasa kotse kami ni Cloud, hindi mapakali si Erin.

"NAEEXCITE NA AKO WOOHH!!" Pasigaw na sabi niya habang ngiting ngiti.

"Erin ko..." Kitang kita ko ang paghawak ni Cloud sa kamay ni Erin. Napatingin
naman si Erin sa kanya. Nasa backseat nga pala kami ni Humi habang nasa front seat
naman si Erin at nasa driver's seat si Cloud. "Grabe ka naman makaexcite, parang
ikaw magbubukas ng restaurant ah?"

Nakakatuwa silang tignan, ilang years na ring nakaraan pero eto sila ngayon, going
strong.

Kailan kaya magpapakasal 'tong dalawang 'to?

Tumingin sa akin si Cloud sa rear view at ngumiti kaya napangiti rin ako. Inialis
na niya ang pagkakahawak sa kamay ni Erin at nagconcentrate na ulit sa pagmamaneho
habang si Erin naman ay ngiting ngiti na tumingin

sa akin.

"SORRY KUNG EXCITED AH? EKSAYTED NA KASI AKO KUMAIN EH! FREEE FOOOODDD~" Masayang
sigaw ni Erin kaya natawa kaming lahat.

"Hoy, anong free food ka d'yan?" Nakataas kong kilay na sabi. "Restaurant ang
pinatayo namin, hindi sagip kapamilya o kapuso foundation ha!" Natatawa kong sabi.
Nagpout naman si Erin.

"Hmp, naging restaurant owner lang, naging madamot na." Natawa kaming lahat sa
nireact ni Erin

"Wala pa, wag mo masyadong batiin baka hindi matuloy!" Natatawa kong sabi.

"Hmp!" Ngiting ngiti lang ako habang nakatingin sa labas ng bintana. Kinakabahan
din ako dahil makikipag usap kami sa isang grocery/stock owner para maging
kapartner namin sa restaurant.
And yes, natupad rin ang pangarap ko-namin-nila mama at papa at sige, isama na
natin si kuya Eos. Next month na (sana) ang grand opening ng restaurant namin.
Sana.

Napatingin naman ako kay Humi na mukhang busy... kakatext? At hala! Pangiti-ngiti
pa?! Bakit ganun siya makangiti?! Mukhang may something ah?!

"Hu-" Natigil ako sa pagsasalita nang sumigaw ulit si Erin.

"NANDITO NA TAYO!" Ngiting ngiti niyang sabi. Nawala ang ngiti ni Humi sandali pero
ngumiti ulit siya pagkababa ng kotse, nakakapagtaka talaga 'tong babaeng 'to,

bakit ganito makangiti?! Bakit ganyan siya kasaya!?

Pagpasok namin ng supermarket na 'to, parang naramdaman kong biglang lumamig.

Tumingin ako sa paligid, ang ayos ng itsura, ang aliwalas-sobrang linis! Check
agad! Ang galing naman at buti may kakilala si Cloud dito.

Pero... nasaan na kaya 'yung secretary?

"May pupuntahan lang muna kami sandali." Tumingin ako kay Cloud at Erin na
nakatingin sa akin tapos ngumiti sila parehas. "Dito lang muna kayo ah, mauna na
kayo kung dumating na 'yung secretary."

Umalis na sila Erin at Cloud at naiwan akong kasama si Humi na hanggang ngayon eh
hawak pa rin ang cellphone at ngiting ngiti. Lumapit ako sa kanya at parang hindi
pa rin niya ako pinapansin dahil titig na titig siya sa cellphone niya.

Hmmm, mukhang may katext... at mukhang masaya siya sa katext niya.

Tinitigan ko siya ng sobrang lapit na konti na lang eh mahahalikan ka na 'yung

phone niya. Nakangiti ako the whole time dahil hindi talaga siya nagpapaapekto at
parang hindi niya ako nakikita na nakatitig at sobrang lapit na sa kanya.

"Anong ginagawa mo d'yan?" Narinig kong parang tanong ni Erin mula sa likod. Hindi
pa rin ako umaalis sa harap ni Humi nang parang natauhan na ata siya at pagtingin
niya sa harap niya.
"AY BASTOS!" Napatalon at napaatras siya sa sobrang gulat niya. Tumawa ako at
narinig ko ring nakitawa sila Erin at Cloud sa kabila, parang hinihingal naman si
Humi

na nakatingin sa akin at nanlalaki pa ang mga mata. "Ate Janine!? Anong problema
mo? Papatayin mo ba ako sa heart attack?!"

Tumawa ako at tumayo na ng maayos. "Ikaw kasi eh, mukhang mamamatay ka na sa kilig
kakatext."

Hindi ko tuloy alam kung makukyutan ako sa kanya or what dahil nagblush siya at
tinago niya 'yung phone niya sabay ngiting awkward. "Hay nako, tara na nga kausapin
na natin 'yung may ari!"

Nauna siyang naglakad at natatawa talaga ako dahil hindi na siya tulad ng dati na
makita lang si Cloud eh kinikilig na so obviously, may ibang lalaki na nagpapakilig
sa kanya.

Sino kaya 'yun?

Habang nag iintay sa secretary, lumibot muna kami sa buong store pero ang
ipinagtataka ko talaga ay bakit walang tao? I mean okay, may mga cashier, may mga
bagger, may mga personnel pero bakit wala pa ring customers?

Tinignan ko ang relos ko.

10am naman na, bukas na 'to so bakit kami lang ata ang customer?

But then, nagulat ako dahil biglang may nagplay na kanta. Hindi naman sa
nakakagulat talaga dahil alam ko namang may background music lagi ang mga
supermarket pero biglaan kasi at biglang...

♪♫♬ I was not so happy being lonely living without you ♪♫♬

Da hek lang di ba? Ang makaluma! Charot.

♪♫♬ So I prayed so hard for your love in my heart I needed you ♪♫♬

"Ang kulit ng soundtrip!" Narinig kong kumento ni Humi habang ayun, nagtetext pa
rin.

♪♫♬ Then I looked up in the sky and I'm thinking why oh why, ♪♫♬

Nagtingin tingin na lang muna kami-actually, ako lang talaga ang tumitingin dahil
nagkukulitan lang 'tong sila Erin at Cloud at si Humi naman ay sobrang busy
kakangiti sa cellphone niya.

♪♫♬ These are all the many changes in my life ♪♫♬

Fine, eh di sila na may love life!

May restuarant naman ako! Muhahahaha! *insert evil and victorious laugh here*

♪♫♬ After all the caring and the laughter, no one is like you

Nag umpisa muna ako sa mga gagamitin kong pang luto, nagtitingin tingin lang ako ng
mura at the same time 'yung worth

it.

"You must be Miss Santos?" Kinabahan naman ako bigla.

Tinignan ko 'yung nagsalita, isang lalaki na feeling ko kasing edaran ko lang or

siguro nasa late 20's. Nakasuit siya na parang pang business man at ang desente
niya tignan.

♪♫♬ I am not a preacher with a sermon, I'm so in love with you ♪♫♬
"Uhm, yes, why?" Ewan ko pero kinakabahan talaga ako sa presensya niya. Lumapit
siya sa akin at ngumiti.

"I'm sorry, I'm Nate-" Napatigil ako sa sinabi niya at napatitig sa kanya. A-Ano
daw?!

♪♫♬ 'Cause to live without your love like the sun that shines above ♪♫♬

"A-Ano?" Parang nagtaka siya sa inasta kong parang gulat. Nate? Nate daw ang
pangalan niya?! Teka, ano naman kung Nate ang pangalan niya?!

Ianne naman, tigil tigil rin.

♪♫♬ Is the magic of the changes in my life ♪♫♬

"Sabi ko po," nakangiti pa rin siya. "I'm sorry, I'm late. Ako po 'yung secretary
ni Mr. Go."

A-ANO DAW?! Go?!

"Go?!" Nanlalaki ang mga mata ko at kinakabahan na naman ako. Go? Go? Si A-Art?!

♪♫♬ And I'll never forget your love ♪♫♬

Ngumiti lalo 'yung lalaki at feeling ko nawiweirduhan na siya sa mga reaksyon ko.

"Mr. Ho. Ssecretary po ako ni Mr. Tah Ho, may ari po nitong super market." Napa
'oohhh' ako sa paliwanag niya at hindi ko rin alam kung anong nangyayari sa akin.

Bakit parang naririnig ko ang mga pangalan na dapat ay hindi ko na marinig pa?!

♪♫♬ You and I we were meant to be ♪♫♬

Hays Ianne, stop it.

Ngumiti naman ako sa lalaking nasa harap ko at iniabot ko 'yung kamay ko.

"Janine Santos, but you can call me Ianne." Nakangiti kong sabi. Iniabot rin naman
niya ang kamay niya at nagshake hands kami.

"Art po." Wait, WHAT?!

♪♫♬ Sweet

as rain falling from the sky ♪♫♬

"ART?!" Nanlaki ang mga mata kong nakatingin sa kanya. Nagbitiw kami sa hand shake
at lumapit siya sa akin sabay hinawakan 'yung balikat ko.

"Miss, mukhang marami ka pong iniisip? Iba iba naririnig mo eh?" Natatawa niyang
sabi. "Mart po ang pangalan ko, Art with M sa harap. Tara ho, itutour ko kayo sa
lugar."

♪♫♬ You and I ♪♫♬

Napatango lang ako at feeling ko gusto ko na magpalamon sa sahig ng supermarket na

'to dahil sa kahihiyan, sa kabingihan at-bakit ba kasi naisip kong kapangalan niya
si Nate at Art? And so?!

And so kung kapangalan man ng lalaking 'to 'yung dalawang yun?

♪♫♬ These are all the many changes in my life ♪♫♬

Hayst.
Nagsimula na kaming maglakad hanggang sa marealize ko na lang.

"Wait, nasaan 'yung mga kasama ko?!" Nilingon ako

ni Mart na parang nagtataka.

"May kasama kayo?" Nagkatinginan kami, may pagtataka sa mukha niya.

"Oo, 'yung dalawang naglalandian tska 'yung isang ngiting ngiti sa cellphone niya!"
Napalinga linga ako pero wala sila! Hala, nasaan 'yung tatlong 'yun bakit biglang
nawala?! Iniwan nila ako?!

♪♫♬ Listen to these words I want to give you on our love so true ♪♫♬

Napansin ko namang tumawa ng mahina si Mart. "Dalawang naglalandian," tumingin ako

sa kanya habang tumatawa pa rin siya, pero in a manly way. "Isang ngiting ngiti sa
cellphone..."

Naglakad siya papalapit sa akin at nagulat ako sa pagpatong niya ng kamay niya sa
ulo ko. Dapat maiinis ako sa gesture niyang 'yun dahil dapat ginagalang niya ako
dahil baka maging business partner ako ng boss niya pero hindi, napatingin ako lang
ako sa kanya na parang nagulat.

♪♫♬ Don't forget I love you and I need you, I'll always be with you ♪♫♬

Ngumiti siya sa harap ko. "Ang cute niyo naman po."

Hindi ko malaman sa sarili ko, parang nagwala bigla 'yung puso ko.

Nilayo ko 'yung sarili ko sa kanya at nagulat siya sa ginawa kong 'yun. Napatayo
siya ng maayos at parang nag 'ehem' pa siya dahil narealize ata niya kung anong
ginawa niya. Although hindi naman intimate yun but then again.

Hay ewan.
♪♫♬ So just looked up in the sky and youýll find out why oh why ♪♫♬

"Ito po 'yung mga best seller naming equipments, baka may magustuhan kayo at
magamit sa restaurant niyo." Nagsimula ang serious and business talk naming dalawa
na para bang hindi nangyari kanina 'yung paghawak niya sa ulo ko.

♪♫♬ These are all the many changes in my life ♪♫♬

Tumango tango lang ako hanggang sa nilibot niya ako, may mga nirerecommend pa
siyang ingredients na mas papasarapin daw 'yung ganito ganyan. Napag alaman ko rin
kasing part time chef siya

sa isang restaurant.

♪♫♬ And I'll never forget your love ♪♫♬

Naiinis nga lang ako, paulit ulit 'yung soundtrip, as in nonstop na paulit ulit.
Siguro mga 5 times ng umuulit 'yung kanta. Kainis lang ah?!

"Tanong ko lang Mart..." Lumingon siya sa akin. "Bakit paulit ulit 'yung soundtrip
ng super market niyo? Ano 'to, isang araw, isang kanta?" Pero imbis na makakuha ako
ng sagot, ngumiti lang siya sa akin. "Tska bakit walang taong namimili?"

♪♫♬ You and I we were meant to be ♪♫♬

"Ahh, alam ko nirent 'tong buong place eh." Napataas ang kilay ko at nagtaka.
"Hindi niyo ba b-"

"Ianne!" Naputol ang sasabihin ni Mart nang biglang nagpakita si Cloud.

♪♫♬ Sweet as rain falling from the sky ♪♫♬

"Huy Cloud, saan ka galing bakit kayo nawala?!" Tumingin si Cloud kay Mart tapos
dumiretso siya sa tabi ko.
"Tulungan mo ako..." Pagkasabi niya nun, kinabahan na ako.

♪♫♬ You and I ♪♫♬

"S-Saan?" Ewan ko pero, wooh! Bakit ba ako kinakabahan!?

"Magpupropose na ako sa kanya."

♪♫♬ These are all the many changes ♪♫♬

Napatigil ako. Nanlaki agad agad ang mata ko at napatingin kay Cloud na nakangiting
nakatingin sa akin. Unti unting nagform ng smile ang labi ko at nagtatalon ako sa
tuwa.

"Oh my gahd Cloud! Omg ka!" Ngiting ngiti kong sabi at pinagpapalo palo pa siya.
"Parang kanina lang tinatanong ko sa sarili ko kelan kayo magpapakasal tapos
ngayon-Cloud! " Masayang masaya akong niyakap siya at ewan ko, ang saya ko lang.

♪♫♬ These are all the many changes ♪♫♬

"Kaya ano, tutulungan mo ba ako?" Kumawala ako sa yakap at tumango ng sobrang saya.

"Pakikuha 'yung kailangan ko sa package counter." Binigay sa akin ni Cloud 'yung

isang number. "Magkita tayo sa parking pagkatapos mo makuha."

♪♫♬ These are all the many changes in my life ♪♫♬

Hinawakan niya ako sa ulo at ginulo kaunti 'yung buhok ko. "Sa'yo nakasalalay ang
proposal kung magaganap o hindi..."

"HOY ULAP KO, BAKIT ANG TAGAL MO D'YAN?! TARA!" Napatingin ako kay Erin at hindi ko
maiwasang ngumiti.
♪♫♬ And I'll never forget your love ♪♫♬

"Ikaw na bahala ah?" Umalis sila ni Erin at ako? Eto kinikilig! As in kinikilig
talaga ako! Sa wakas magpapakasal na sila! Ay wait, engagement pa lang pala! Pero
aaahhh, nakakatuwa!!

Nagpasama ako kay Mart papuntang package counter pero sabi niya may gagawin pa daw
siya kaya help my self na lang na gumala.

ANG BASTOS LANG DI BA?!

♪♫♬ You and I we were meant to be ♪♫♬

Pasalamat siya nasa good mood ako't kinikilig kundi isang libong kutos sa akin
'yun! Akala mo close eh no? Hahahahaha.

Masayang masaya akong naglalakad papuntang package counter kahit nauurat na talaga
ako sa paulit ulit na soundtrip ng supermarket na 'to. Malapit ko na nga makabisado
'yung lyrics eh!

♪♫♬ Sweet as rain falling from the sky ♪♫♬

Pagdating ko sa package counter, nakangiti lang sa akin 'yung lalaking nagbabantay

dun. Binigay ko sa kanya 'yung number at may binigay siyang maliit na box, okay-
hindi ako bobo, engagement ring 'to.

Nakangiti akong kinuha 'yung box.

At bakit ba feeling ko lumalapit sa akin 'yung sound? May speaker ba na malapit

dito?

♪♫♬ You and I ♪♫♬

"Ang swerte niyo naman po..." Biglang sabi nung

lalaki. Napatingin ako sa kanya at parang ewan ko, nagulat ba ako? Hindi ako
nagulat, parang napa 'woaaah there' lang ako.

"Ay nako kuya, hindi po sa akin 'to! Sa kaibigan ko po 'to magpopropose siya sa isa
kong kaibigan." Nag 'aahhh' lang siya tapos ngumiti. Nakakainis 'yung ngiti niyo,
parang nang aasar.

Nabobother ako sa soundtrip, bakit parang nag iba-mas lumakas 'yung sound.

♪♫♬ These are all the many changes ♪♫♬

Hindi naman sa pakielamera ako pero parang may nag urge sa akin para buksan 'yung
box at nagulat ako sa nakita ko.

"Bakit wala 'yung singsing?!" Napatingin ako dun sa lalaki sa package counter pero
nagkibit balikat din siya. Tinitigan ko 'yung box at medyo kinalikot pa dahil baka
nasa ilalim 'yung singsing, tumingin din ako sa lapag dahil baka mahulog.

"These are all the many changEeh-ehem."

Teka teka, bakit parang pumiyok 'yung kumakanta?! At bakit biglang nawala 'yung
music?!

"Nasa akin kasi..." Ewan ko pero bigla akong kinabahan na para bang gusto nang
kumawala ng puso ko sa katawan ko. Tumingin ako kay kuya package counter guy,
nakangiti sa akin.

"I-Ikaw ba 'yung nagsalita?" Marahas siyang umiling at ngumuso sa likod ko na para

bang sinasabi niyang lumingon ako.

"Janine..." Napatigil ako sa narinig kong boses, isang napaka pamilyar na boses.
Kinilabutan ako dahil rinig na rinig ko ang boses dahil sa speaker siya
nanggagaling. Nanlalamig ang mga kamay ko at feeling ko nanginginig rin ako.

Unti unti akong lumingon sa pinanggalingan ng boses.

"Anne..." Pagkakita ko sa kanya, hindi ko malaman kung manlalaki ba ang mga mata ko
or what. Napako ako sa kinatatayuan ko habang siya, papalapit sa akin habang may
hawak na mic.

"Santos." Pagkasabi niya nun, ibinaba niya ang mic sa may lamesa sa likod ko at
tinignan niya ako sa mata. Titig na titig na para bang... para bang dati. Ngumiti
siya sa akin habang ako, gulat pa rin sa nakikita ko.

Hindi ako makapagsalita, nabitawan ko ang box na hawak ko dahil hindi ako
makapaniwala sa nakikita ko. Wala pang ilang segundo, naramdaman ko na lang...

...nagdampi na ang mga labi namin.

SHING SHING SHING SHING (sfx ng nakakakilig na kiss)

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang mga luha sa mga mata ko. Hinawakan niya
ang mukha ko nang magkahiwalay ang mga labi namin. Tulo lang nang tulo 'yung luha
ko dahil hindi ko alam, feeling ko... Feeling ko sasabog ako sa sobrang saya.

Napapakagat ako sa labi ko. Hinawakan ko ang mukha niya para pakiramdaman kung
totoo ba siya at hindi ako naghahallucinate pero ramdam na ramdam ko ang mukha
niya, ang mga pisngi niya. Ramdam na ramdam ko siya at imposibleng imahinasyon ko
lang 'to.

Lumayo siya ng kaunti sa akin at may kinuha sa bulsa niya. Napahawak ako sa bibig
ko dahil hindi ko na ata matetake ang nakikita ko ngayon. Isang singsing-at hindi
lang ito basta singsing, ito 'yung singsing namin dati.

Naaalala na niya ako?

"Ianne," kinuha niya ang kamay ko at hinalikan ito. Unti unti siyang lumuhod sa
harap ko, nakangiti sa akin habang hawak hawak ang kamay ko at 'yung singsing. Ang
lakas ng kabog ng dibdib, hindi ako makapaniwala.

Huminga siya ng malalim. "Will you be the meaning of love for me?"

Tulo na naman nang tulo ang mga luha sa mata ko. Napansin ko rin na suot suot niya
sa daliri niya ang kapartner ng singsing na 'yun. Sobrang saya ko, hindi ko na alam
ang mafifeel ko. Hinila ko siya para tumayo at niyakap siya ng sobrang higpit.
Naramdaman ko ang tibok ng puso niya kasabay ng sa akin.

"Oo Art, Oo!" Umiiyak kong sagot. Napatingin naman ako sa likod ni Art at nakita ko
silang lahat, nanonood sa amin, nakangiti.

Akala ko si Erin ang sasaya ngayon dahil magpopropose sa kanya si Cloud pero...ako
pala? Ako pala ang sasaya ng sobra?! Ako pala ang masusurprise?!

Isinuot sa akin ni Art 'yung singsing. Ang bilis

ng mga pangyayari na sa sobrang bilis, hindi ko alam kung dapat bang matuwa ako
dahil naalala niya ako, magulat ako kasi bakit biglang may ganito o magalak ako
dahil... dahil engaged na kami?!

It was so magical na parang pati ako, hindi na naniniwala.

Pagdilat ng mga mata ko, may humangin na lumagpas sa mukha ko. Pagtingin ko sa
paligid, agad kong nakita ang mga puno at mga lapidang nakapalibot sa kinatatayuan
ko. For some odd reasons, ang kalmado ng paligid-kahit libingan ang kinatatayuan
ko.

Pagtingin ko sa may bandang taas, nakita ko ang rooftop ng school ko nung

highschool.

"Ianne..." Liningon ko ang taong tumawag sa pangalan ko. Nasa may puno siya at
nakasandal ang katawan niya doon, ang gwapo niya tignan. Nakangiti siyang lumakad
papalapit sa akin hanggang sa kaunti na lang ang distansya namin sa isa't isa.
"Bakit ka nandito?" Tanong ko. Hinawakan niya ang mukha ko at lalo akong nakaramdam
ng kapayapaan. Ngumiti siya lalo sa akin, isang mapayapang ngiti na para bang wala
na ang lahat ng sakit na nararamdaman niya.

Nagkatitigan lang kami, ganun lang-napaka tahimik, pero ang sarap sa pakiramdam.

"Gusto ko lang malaman mo na..." Iniyuko niya ang ulo niya para magpantay ang
paningin naming dalawa.

"...maligaya akong..." Unti unti niyang nilapit ang labi niya sa ulo ko at
hinalikan iyon.

"...masaya ka na ngayon." Niyakap

niya ako at niyakap ko rin siya pabalik. Pumikit ako para pakiramdaman ang yakap
naming 'yun.

"Tandaan mo..." Nakaramdam ako ng parang pag ihip ng hangin na para bang pinaypayan
ako sa mukha. "Mahal na mahal kita."

Pagdilat ko, wala na siya sa harap ko. "...Ianne"

Narinig kong bulong niya sa tenga ko at ako, naluha ako-habang nakangiti.

Saka ko lang narealize, wala na siya.

Tumulo ang mga luha ko pagkapindot ko ng period para matapos ang entry ko na hindi
ko akalain na isusulat ko pa dahil akala ko, natapos na ang lahat a year ago.
Sinave ko na ang entry ko at napasara agad ng laptop dahil sa biglang may umakap sa
akin mula sa gilid.

"Nagseselos na ako sa laptop mo." Tumingin ako sa kanya at nakita kong nakapout
siya. Hala, pacute! Hindi bagay! Ngumiti ako sa kanya at kiniss siya sa cheeks.
"Lahat naman pinagseselosan, kahit 'yung sibuyas na iniiyakan ko, pinagseselosan mo
rin..." Nakangiti kong sabi. Lalong humigpit ang yakap niya sa akin at ipinatong
ang ulo sa shoulder ko at nakisiksik sa upuan na inuupuan ko.

"Paano, ako hindi mo iniiyakan tapos 'yung sibuyas kung makaiyak ka akala mo ang
dami niyong pinagdaanan..." Napangiti ako sa sinasabi niya. Piningot ko 'yung ilong

niya, ang cute kasi!

"Nako, tantanan mo ako mas masakit ginawa mo sa akin dati ah!" Naramdaman kong
parang nanigas siya sa pagkakaupo niya at tumingin sa akin.

"Sorry..." Malungkot niyang sambit. Ngumiti lang ako at hinalikan siya sa labi at
naramdaman kong ngumiti rin siya. "Pero ano ba yang ginagawa mo sa laptop mong
'yan?"

Mukhang hindi niya nga ako tatantanan kung hindi ko pa sasabihin sa kanya kaya
iniangat ko 'yung parang top nung laptop at bumungad sa amin ang title nung
sinusulat ko.

"Ano 'yan? Ey-Ef-Gi-Ey-Ti-Em-Ow-El-Ef-Em?" Medyo nahirapan pa siyang basahin kaya

napangiti ako lalo.

"Well, pwede mo siya basahin as AF-GIT-MOL-EF-EM para hindi ka mahirapan."

Napapakunot ang noo niya at inilagay ang daliri sa trackpad at nagscroll pababa.

"At first, I thought love..." Rinig kong sambit niya. Napakunot ang noo niya at
patuloy na nagbabasa. "..is undefined."

Tumingin siya sa akin na parang nagtataka pa rin.

"But in the end..." Patuloy kong sabi.

"AFGITMOLFM pala." Sabay naming sabi. Nakangiti ako sa kanya at siya, parang
nagtataka sa nababasa niya sa secret diary ko.
"Ano 'to? Anong ibig sabihin ng AFGITMOLFM?" Pagtataka niyang tanong. Hindi ko
mapigilan sarili ko kaya hinalikan ko siya sa labi, ngumiti at sinabing...

* some text missing *

(Okay joke, alam kong atat na atat na kayo dito eh!! Hahahaha! :D)
"Art Felix Go is the Meaning of Love for Me."

---x

"Never worry about numbers. Help one person at a time and always start with the
person nearest you."
- Mother Teresa

---x
Author's Note:
AYAN NA, ALAM NIYO NA MEANING NG TITLE!! PWEDE NA KAYO TUMIGIL SA PAGBABASA

PS: Sorry ang babaw ng meaning! Don't expect too much kasi eh hahahaha

Naaawa na ako kay Ianne and I think after every heart ache and heartbreak she got,
she reaaalllyyy deserves a happy ending... NGA BA?! HINDI PA ITO ANG ENDING. MAY
KASUNOD PA: EPILOGUE: Your Meaning of Love is?

Dedicated to BlackTearsJAMIE dahil sa comment niyang napangiti ako...

"Di ka nagfail na paiyakin ako. Though alam ko na ang AFGITMOLFM dahil nabasa ko na
ang original version, ayokong maging spoiler sa iba. Promise, kung paano mko
napaiak sa dating version, mas malala pa rito. Grabe, muntik na akong mahuli ng
ermat ko na umiiyak dahil dito. Ang ganda-ganda lang talaga nito. Ilang ulit kong
binabasa eto, pero hindi ako nagfafail na banggitin palagi sa huli, "Ang ganda
talaga nito." Basta, ang ganda-ganda talaga nito. HWAITING until the ending =))))"

Hindi na dapat ako mamimili ng isang comment dahil andaming gusto ko ilagay pero
nakapangako pala ako sa chapter 79 na idededicate ko sa isang commentor itong
chapter na to. So ayun, sa kanya ko dinedicate...kasi napangiti talaga ako sa
comment niyang 'yun :">

Yung kanta pala na ginamit d'yan, "Changes in my life" ni Mark Sherman. Sinuggest
lang talaga to ni ate Tin na nakakausap ko lagi sa facebook na reader ng afg pero
walang wattpad account. Bagay daw kay Art at Ianne yung kanta at nung napakinggan
ko, BAGAY NGA! Kudos kay ate Tin! Thanks ate Tin! Sana mabasa mo to, hehehehe. Play
the youtube video to hear the song.

Sorry kung ang hahaba na ng author's note ko, hahaha gusto ko talaga magpasalamat
sa inyo isa isa pero huwag muna ngayon, busy pa eh! At speaking of busy, sa school
kasi ang stressful talaga and all other things tapos pumupunta ako ng wattpad or
email (para magbasa ng comment) para mawala yung stress ko, EFFECTIVE! Kaya sa inyo
na mga stress-relievers ko, THANK YOU *u*

=================

Epilogue: Your Meaning of Love is?

Note: Kung may tanong ka pa pagkatapos ng Epilogue, PLEASE BASAHIN ANG NEXT
PART/CHAPTER BAKA NANDOON SAGOT. Mahirap po magpaulit-ulit, thank you. Enjoy
reading :)

---x

"I believe that everything happens for a reason. People change so that you can
learn to let go, things go wrong so that you appreciate them when they're right,
you believe lies so you eventually learn to trust no one but yourself, and
sometimes good things fall apart so better things can fall together."
- Marilyn Monroe

---x

"Art, paano ka nga pala nakasiguradong papayag ako?" Tanong ko sa kanya, nakataas
ang kilay. Ngumiti siya at lumapit sa akin, eye to eye.

"Kasi, alam kong ako mahal mo." Nakangiti niyang sabi sa akin.
"Wow, ang yabang matapos-" Pinigil niya ang sasabihin ko.

"Nawala man ang photographic memory ko, sigurado ako sa memorya ko; we never broke
up, Ianne." Pagkasabi naman niya nun, naglakbay ang utak ko para hanapin ang
memorya kung kelan kami nagbreak at napasabi na lang ako ng...

"Oo nga no?" Ngumiti siya sa akin, wait. Bakit parang nakakakilig 'yang ngiting
'yan?

"At sa sobrang tagal na nating mag boyfriend-girlfriend..."

Natawa naman ako ng kaunti, ang tagal nga naming 'magboyfriend-girlfriend' pero
matagal din kaming parang 'wala-lang-ang-sakit-lang-nitong-nararamdam-ko-dahil-
andaming-nangyayari-at-hindi-pa-niya-ako-maalala-kaya-iyak-to-the-max-ang-drama-ko.
"...dalawa lang ang kahahantungan natin; it's either we break up or we marry each
other."

Hinawakan niya ako sa mukha at unti unting nilapit ang mukha niya sa mukha ko
hanggang sa ilang centimeters na lang ang pagitan ng mukha namin sa isa't isa, mga
3.4725 cm.

"At pinili ko ang huli..." with that, naramdaman ko na naman ang labi niya sa labi
ko.

Kapag nagmahal ka, never expect anything-basta, magmahal ka lang. Masakit? Magulo?
Nakakaloko? So what?!

Kapag nagmahal, expect two things; the good side and the bad side, parang combo
meal lang, hindi pupwedeng isa lang-dapat dalawa. Saya at lungkot, buy 1 take 1.
When you buy love, you need to take everything all-together. No more, no less.

Kapag natanggap mo nang saya at lungkot ang hatid ng pagmamahal-siguradong ready ka

na.

Ako? Alam ko sa sarili ko, ready na ako.

♪♫♬ The day we met,
Frozen I held my breath ♪♫♬

Parang ang bilis ng mga pangyayari na kahit ako, hindi na rin ako makapaniwala sa
nangyayari sa buhay ko.

♪♫♬ Right from the start

I knew that I'd found a home for my heart... ♪♫♬

Naaalala ko pa dati nung una ko siyang nakita, napaka mailap-pero sa isang tao lang
siya hindi mailap.

♪♫♬ Beats fast

Colors and promises ♪♫♬

Nakakatuwa lang na habang naglalakad ako sa isle na 'to, naalala ko ang lahat.

♪♫♬ How to be brave?

How can I love when I'm afraid to fall ♪♫♬

At ang weird ko lang na naiiyak ako. Normal ba 'tong maiyak habang naglalakad? Yung
mga kumakanta kasi eh, ang emo ng song! Nakakainis talaga sila ate Justine at kuya
Justin, lagi na lang

nagpapaiyak-walang kupas!

♪♫♬ But watching you stand alone?

All of my doubt suddenly goes away somehow ♪♫♬

Napatingin ako sa mga taong nadadaanan ko, ang ilan ay hindi nakatingin pero ang
ilan ay nakatingin sa akin at nakangiti. Syempre, ngumiti rin ako kahit na naluluha
ako. Ang weird!

♪♫♬ One step closer ♪♫♬

Tumingin ako sa taong naghihintay sa harap, nakatingin siya sa akin-nakangiti at
parang ninenerbyos!

♪♫♬ I have died everyday waiting for you

Darling don't be afraid I have loved you ♪♫♬

Ang gwapo talaga niya, parang dati lang-ang liit pa niya pero ngayon, mas matangkad
na siya sa akin, makisig, maputi-in short, ang gwapong lalaki.

♪♫♬ For

a thousand years
I'll love you for a thousand more ♪♫♬

Siguro kaya ako naiiyak, naaalala ko 'yung nakaraan. Simula nung kay Nate na hindi
ko malilimutan ang saya at lungkot na naramdaman ko sa relasyon namin, kay Art na
grabeng hirap at sakit bago napunta sa saya at ngayon...

may ganito na.

♪♫♬ Time stands still

Beauty in all she is ♪♫♬

Saan ba dapat magtapos ang isang kwento?

Pumunta ako sa pwesto ko at nakangiting naluluha. Napatingin ako sa humawak at

pumisil ng kamay ko.

♪♫♬ I will be brave

I will not let anything take away ♪♫♬

"Bakit ka naiiiyak?" Tanong niya.

"Hindi ko rin alam eh, masaya siguro?" Nakangiti kong sagot. Nginitian lang rin
niya ako at tumingin kami sa may likod habang nag hihintay.
♪♫♬ What's standing

in front of me
Every breath ♪♫♬

Napangiti ulit ako.

Sa isang kasal. Sa isang kasal matatapos ang isang kwento... para makagawa ng
panibagong kwento.

♪♫♬ Every hour has come to this ♪♫♬

"Ma, anong meaning ng love?"

Lumingon ako at napangiti nang marinig ko ang tanong na 'yun. Makikita sa mukha
niya ang eagerness na malaman kung anong sagot sa tanong niya.

♪♫♬ I have died everyday waiting for you

Darling don't be afraid I have loved you ♪♫♬

Anong meaning ng love?

Ito rin ang tanong ko sa sarili ko few years ago nung teenager pa ako. Simula nung
sumabak ako sa love life na 'yan? Nagkandaleche leche na ang buhay ko, akala ko
kasi masaya lang ang lahat-pero no.

Dahil isa sa mga natutunan ko, love is not just about being happy.

♪♫♬ For

a thousand years
I'll love you for a thousand more ♪♫♬

"Bakit mo naman natanong?" Nakataas ang kilay na tanong ni Irene sa anak niya.
"Curious lang..."

♪♫♬ And all along I believed I would find you

Time has brought your heart to me ♪♫♬

Curious lang.

Siguro ito rin ang dahilan ko kung bakit ko sinabak ang love. Nacurious kasi ako.
Nacurious ako kung ano nga ba ang love at bakit parang dito umiikot ang mundo.

Hindi ko rin alam kung nakuha ko ang kagustuhan kong sagot, ang sa akin lang-nakuha
ko na ang gusto ko, sagot man 'yun o hindi, wala na rin akong pakielam. Basta alam
ko, kuntento na ako.

♪♫♬ I have loved you for a thousand years

I'll love you for a thousand more ♪♫♬

At simula nung nakilala ko ang dalawang lalaki na nagbago ng ibig sabihin ng love
para sa akin... napagtanto kong pag sumabak ka sa pakikipaglaban na tinatawag na
'love', hindi lang ito basta basta dahil lang sa nacurious ka.

Nagmahal ka dahil naramdaman mong-mahal mo na siya, na kaya mo mang mabuhay ng wala

siya, kulang pa rin.

No other reason.

♪♫♬ One step closer ♪♫♬

Ang pag ibig ay hindi isang laro na sasabihing kung sino ang unang maiinlove, talo-
dahil sa pag ibig, walang talo-lahat tayo panalo. Masaktan ka man, panalo ka pa rin
sa experience at lesson na makukuha mo na magiging daan para matuto ka sa susunod
pang pagsubok na darating.

Napatingin ako sa harap at nakangiti pa rin ang lalaking iyon. Tulad ko, siya at
kayo, nakaramdam rin siya ng pagmamahal-kaya siya nandito.
Nag iba ang tugtog at sabay sabay kaming napatingin sa likod kung saan manggagaling
ang pinaka hinihintay ng lahat.

Ang bride.

♪♫♬ Say it's true, there's nothing like me and

you ♪♫♬

Nag iba rin ang singer at nagpahinga ang dalawang kanina ay nagduduet. Buti naman,
nakakaiyak kasi mga boses nila ate Justine at kuya Justin!

Ewan ko pero kinikilabutan ako sa boses ni Lyric na siyang tumutugtog ngayon, ang
lamig pero sobrang sarap pakinggan. Nagsimulang maglakad ang bride, nasa kanya
lahat ang mga mata ng tao sa loob ng simbahan at pagtingin ko sa groom, nakangiti
rin siya.

♪♫♬ Not alone, tell me you feel it too

And I would runaway ♪♫♬

Naluluha na naman ako na para bang sa bawat paglapit ng bride papunta sa lalaking
naghihintay sa kanya, naaalala ko ang mga nangyari sa akin dati.

♪♫♬ I would runaway, yeah

I would runaway ♪♫♬

Pumikit ako at pinakiramdaman ang buong paligid. Bakit ba ganito ako magreact?
Marami na akong napuntahan at nadaluhang kasal pero bakit sa kasal na 'to, napaka
apektado ko?

♪♫♬ I would runaway with you ♪♫♬

Naramdaman ko na naman ang paghawak niya sa kamay ko at ngumiti sa akin.

"Umiiyak ka na naman..." Napapangiti lang ako, sorry kung ang affected ko ah?

♪♫♬ Cause I have fallen in love

With you, no never have
I'm never gonna stop falling in love, with you ♪♫♬

Dumilat ako at tumingin sa kanya na nakangiti sa akin. Pagtingin ko sa groom,

nakangiti rin ito habang hinihintay ang dramatic walk ng napaka gandang bride niya.

Natutuwa ako, sobra.

Masaya ako para sa kanya...

♪♫♬ Close

the door, lay down upon the floor

And by candlelight, make love to me through the night ♪♫♬

...para kay Art.

♪♫♬ Cause I have runaway ♪♫♬

Na ikakasal siya sa babaeng...mahal niya.

♪♫♬ I have runaway, yeah ♪♫♬

Tumingin ako sa paligid at nakita ko si X na kasama ang babyboy niya. Nakakatuwa

lang na naging saksi ako ng pinaka unang beses nilang pagkikita sa mall. Ngayon,
ayan sila habang hawak ni kuya Ryan ang anak nila ni X.

Sa tabi nila, nandoon sila Cloud at Erin na nag uusap na para bang may mga sariling
mundo, pati ang anak nila na si Ai, may sarili ring mundo at panay ang text.
Nakakatuwa na nakikita kong nagdadalaga ang anak nila. Nandoon din sila Mira at
Leigh na kapatid ni Cloud, kasama ang mga asawa nila, pero ang alam ko hanggang
kasal lang 'yung dalawang kapatid ni Cloud at hindi na aabot sa
reception dahil babalik sila agad ng Japan pero sila Erin, sa Pilipinas na-
pabakasyon-bakasyon lang sa Japan.

Hindi naman nalalayo ang hindi ko malaman kung anyare na sa kanila, na hanggang
ngayon ata eh nagliligawan pa rin kahit na ehem, may baby na sa loob ng chan-sila
Humi at Toto o Renato na kabanda ni Nate nung highschool. Napapangiti ako sa tuwing
nakikita ko sila dahil kahit na ilang taon na ang nakalipas, para pa rin silang mga
bata. Napag alaman ko ring si Toto ang katext ni Humi nung faithful day na masaya
ako ng sobra.

Kung tatanungin niyo naman ang Lem-Lem couple, kasal na sila at may kambal na anak.
Ang kukyut nga dahil Lemica at Lemiro ang pangalan ng mga anak nila. Hindi na sila
Lem-Lem couple, Lem-Lem family na.

At si kuya? Masaya siya-dahil tulad ko, kahit andaming nangyari sa buhay niya,
napaka raming pagkakamali na akala ay tama, nakapiling na rin niya ang taong sa
kanya lang nilaan at... syempre, may pamangkin na ako. Hindi lang isa, hindi lang
dalawa-TATLO PA!

Yung mga kaibigan ko namang sila Maria, Sunny, Joy at Merry ay nagsipuntahan na sa
ibang bansa dahil 'yun naman talaga ang plano nila nung college pa lang kami, sa
ibang bansa magiging Chef pero may mga business silang restaurant din dito sa
Pilipinas at namamasyal paminsan minsan.

Si Leah? Sana... sana masaya na siya kung nasaan man siya ngayon.

♪♫♬ I

have runaway, runaway

I have runaway with you ♪♫♬

Nagsimula na ang ceremony, may ilan na umiiyak-mga magulang ng bride pati ang
magulang ni Art.

"Parang dati lang, ang liit pa niya, no..." Tumingin ako sa na nasa tabi ko.
Hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti sa akin. "...Art?"

"Kaya ka ba naiiyak? Kasi dati, maliit pa siya?"

"Hindi..." Pinunas ko ang luha sa mukha ko at tumingin sa kanya. Ipinatong ko ang
ulo ko sa balikat niya habang nakatingin sa altar at sa dalawang taong malapit na
mag isa.

"Naaalala ko kasi sila sa ating dalawa," nakangiti kong sabi. Tumingin ako sa kanya
at hinalikan naman niya ako sa noo. "Sa dinami dami ng mga nangyari, sa kasal din
ang tuloy."

Ngumiti siya pagkasabi ko nun, magkahawak pa rin kami ng kamay at hindi ko

mapigilang mapangiti sa tuwing nakikita ko ang kamay namin na magkalapit at may
wedding ring na nakasuot sa daliri namin.

Ang sarap mainlove.

Pagkatapos ng kasal, nagpicture picture muna kaming lahat kasama ang newly wed
couple saka kami natuloy sa reception. Nasa iisang table lang kaming

magkakaibigan-naging daan rin ito sa isang maliit na reunion.

"Hay nako Ai, gusto mo bang ipaputol 'yang post paid mo? Kanina ka pa nagtetext
eh." Napatingin kami kay Erin tapos kay Ai na parang sumimangot. Nakakatawa lang na
parang nanay na talaga si Erin.

"Eto na nga, itatago na nga po...s" Nakita ko naman si Cloud na nakangiti lang sa
mag ina niya. Napapangiti rin ako dahil ewan ko, ang cute nila tignan na para bang
picture perfect silang tatlo.

"Itadakimasu!" Sabay na sabi ni Cloud at Ai. Natawa kami ng kaunti sa kanilang

dalawa at napatingin pa silang dalawa sa amin na nakatingin sa kanila.

"Nani?" Tanong ni Cloud na nagtataka at napangiti naman si Erin.

"Nako pagpasensyahan niyo na 'tong dalawang 'to ah, alien kasi eh. Tara, kain na
tayo."

Si Ai nga pala ang 14 year old daughter nila Erin at Cloud. At kung hindi niyo man
tinatanong, Ai means 'love' sa Japanese. Natatawa din pala ako dahil nalaman ko
lang ang apelido ni Cloud nung nagpakasal sila ni Erin. Sorry naman.
"Pansinin mo na kasi ako, Humi naman oh!" Tumingin naman ako sa may right side at
nakita ko si Renato o Toto na hanggang ngayon mukhang LQ pa rin sila ni Humi.
Laging ganyan 'yan dalawang 'yan, kahit na kasal na sila at may 6 month baby na
sila sa chan ni Humi.

Nako, parang mga bata.

"Ba-ha-la-ka-sa-bu-hay-mo. Hmp!"

"Ano ba nangyari sa inyo?" Tanong ni Ryan kay Toto.

"Eeehhh, hindi ko kasi siya nakiss sa lips kanina, nagalit." Napangiti ako at
nakita ko si Humi na namula. Napanganga pa siya ng onti at tumingin kay Toto with
nanlalaki ang mata.

"HAWDERYU!" Umalis si Humi at hinabol naman siya ni Toto samantalang kaming nasa
table ay nagtatawanan. Ang cute talaga kahit kelan nung dalawang 'yun, grabe.

"They're so cute!" Nakangiting sabi ni Xiara habang pinapakain ang 2 year old baby
nila ni Ryan. May isa pa silang anak, 'yung panganay nila, kaso nasa ibang bansa at
nag aaral doon. Actually, sa ibang bansa na talaga nakatira ang family ni Xiara,
bumalik lang dito para magbakasyon eh 'yung panganay nila nag schooling kaya ayun,
naiwan sa America.

"Guys, mauna na kami." Sabay sabay kaming napatingin kay Irene at sa anak niya,
hindi ako sure kung 9 or 10 years old na ang anak niya pero mga ganun.

"NAKO IRENE, MGA BATA PA KAYO WAG KAYO MAUNA!" Nanlalaki ang mata na sabi ni Irene.
Natawa naman kaming lahat sa sinabi ni Erin.

Umalis na si Irene kasama ang anak niya. Actually napilit lang namin sila na
papuntahin sa kasal pero pupunta talaga sila sa airport para sunduin ang asawa niya
na isang seaman na every 6 months umuuwi ng Pilipinas.
After ng ilang kain namin na pabalik balik sa buffet table, nabigla ako dahil may
humawak ng balikat ko. Paglingon ko, nakita ko si Art liit. Wait, hindi na siya
maliit so Art na lang.

"Kamusta kayo dito? Uy ate Ianne, salamat pala na binigyan mo kami ng discount dito
ah?" Tumango lang ako at ngumiti, nandito kasi kami ngayon sa restaurant na
pinatayo namin dati. Ito ang venue ng reception ng kasal nila. Tumingin ako kay
Art-wait, ang gulo, ibahin ko na lang. Tumingin ako sa asawa ko (ahihihihi kilig),
nakatingin din siya sa akin at ngumiti.

"More food! More food!" Sigaw ni Erin kaya natawa kami.

"Ate Erin talaga..." Nakangiting sabi ni Art. Dumating naman 'yung bride niya na
nakangiti sa amin. "Oo nga pala, si Nate?"

"Ah, parating na 'yun, may inasikaso lang." Sagot ko. Tumango lang si Art at may
iba nang inasikaso na bisita kasama ang asawa niya.

At ako ito, nakaupo-kasama ang asawa ko (ahihihihi kilig).

"Sorry late ako!" Napatingin kaming nasa table at napangiti ako dahil dumating na
siya. Humalik siya sa pisngi ko.

"Buti naman dumating ka na, reception na oh!" Sabi ng asawa ko (ahihihihi kilig)
habang nakatingin kay Nate.

"Eh pa, sa sobrang gwapo ko nagkaheavy traffic sa edsa kaya ang tagal ng jeep.
Sorry na." Humalik naman ang anak ko sa pisngi ng tatay niya na asawa ko (ahihihihi

kilig) at umupo sa tabi ni Art na asawa ko (ahihihihi kilig). "Uy, Hi Ai!" Bati ni
Nate kay Ai.

"Nako Art, 'yang anak mo bakit ang hangin?" Natatawa kong tanong sa asawa ko
(ahihihihi kilig).

"Saan pa ba magmamana 'yan? Eh di sa pinangalanan mo." Umirap siya sa akin at

napangiti ako dahil mukhang nagseselos na naman. Ang cute talaga ng asawa kong 'to!
(Ahihihi, kilig) Kinurot ko ang pisngi niya at napatingin sa amin si Nate na parang
nandidiri sa nakikita niya.
"Ma, Pa, mahiya naman kayo!" Natatawang sabi ni Nate. Sinamaan ko lang ang tingin
sa anak ko at binalik ang tingin sa asawa ko (ahihihihi kilig) na napapangiti. If I
know, kinikilig rin 'yan.

Nawala ang konsentrasyon namin ng asawa ko (Ahihihi, kilig!) dahil nag ingay ang
ilang glasses na para bang nanghihingi ng kiss sa bagong kasal. Tumingin kaming
lahat kay Art at sa asawa niya, masaya sila.

"Teka, bago ang lahat-gusto ko lang magkwento sandali." Tumigil ang mga nag iingay
at tumingin lahat kay Art. Ano kayang sasabihin nitong Art na 'to?

"Anong meaning ng love?" Tumingin ako sa asawa ko (ahihihihi kilig) at nakita ko

ring nakatingin siya sa akin, nagkangitian kami. Binalik namin ang tingin kay Art
na nakatayo sa gitna kasama ang bride niya. "Ito ang tanong na bumuo sa isang taong
tulad ko, niya at mo."

"Kahit ako dati, hindi ko alam-magulo kasi; marami kasing

meaning ang love di ba? May literal na ibig sabihin, meron din namang emotional
meaning-o 'yun nga ba ang tamang word o term para doon?" Nangingiting sabi ni Art.
Hinawakan niya ang kanyang bride sa bewang at ngumiti.

"Sabi sa dictionary, love is a passionate attraction and desire: a passionate

feeling of romantic desire and sexual attraction. A strong liking: a strong liking
for or pleasure gained from something. Pero, masyadong literal di ba?" Tumango ang
ilang tao sa sinabi ni Art. "Ikaw, anong meaning ng love sa'yo?"

Nagsimulang lumapit si Art sa mga bisita at ibinigay ang mic para sagutin ang
tanong niya. Una siyang lumapit sa isang babae na hindi ko sure kung sino pero
mukhang kaklase niya dahil nagkulitan pa sila ng kaunti.

"Oh ikaw Jara, ano meaning ng sa'yo?" Tanong ni Art dun sa babae. Ngingiti ngiti
naman 'yung girl na hindi ko malaman kung nahihiya ba o ano.

"Alam mo Art, love is loving you even if its killing me. Ang sakit sakit kasi,
inimbitahan mo pa ako dito sa wedding mo!" Natawa naman 'yung Jara girl pati si Art
natawa rin.
"Lakas mo talaga nako." Nagtawanan pa sila then naglakad naman ulit si Art palibot
hanggang sa tumigil siya sa harap ng isang babaeng nakatayo na nagpipicture
picture.

"Ikaw ate Caresse, bago ka magpakavain, anong meaning ng love para sa'yo?"
Napatigil naman 'yung Caresse tapos ngumiti siya then tinapat niya 'yung iPad na
dala niya

sa kanila ni Art at nagpicture muna! Ang kulit eh hahaha vain lang.

"Eto uhm, love is like a bean boozled candy. One may look like the other, but
neither has the same feature as the other. The first may have a good flavor in it,
while the latter has the mysterious taste in it." Natawa naman ako sa nireact ni
Art, nagpunas ba naman ng ilong! Adik lang.

"Nosebleed ako dun ate Caresse ah? Hahahahaha o ikaw naman Majenn!" Napatigil sa
pagkuha ng pagkain 'yung Majenn na nilapitan niya at parang nahiya ata dahil
andaming pagkain sa plato niya.

"Love? Uhm... ano... ah! Love is a game of tug of war. you keep on pulling to win
the game. but no matter how hard you try or don't, you end up bruising your self.
On the other hand, bruising and winning coz you pulled harder is much better than
bruising and losing coz you gave up trying." Natahimik kaming lahat, jusko mas
nosebleed!

Naglibot libot pa si Art kung saan saan, patanong tanong hanggang sa umupo siya sa
tabi nung isang babae na mukhang taga ibang bansa.

"How about you France, what's the meaning of love for you?"

"Well, obviously, love is an everlasting feeling. It makes you stutter when you
speak, blush like a tomato, feel the small wings of butterflies in your stomach,
and smile like a madman. Love is just a simple word but it makes you see and feel
the most impossible things in the world." Natawa naman si Art habang tumatayo at
natawa ang mga audience ng nagcomment

siya pagkatapos sumagot ni France.

"In short, nagiging abnormal ka daw kasi nagiging tomato ka, nagkakaroon ka ng
insekto sa tyan mo at ngingiti ka ng parang adik adik. Ah teka, bago ka umalis dito
Mrs. Ryne Grey, paunlakan mo naman kami ng words of wisdom mo." Ngiting ngiti na
sabi ni Art. Ito talagang si Art eh, maloko.
"Nako nagmamadali na ako eh, ikaw talagang bata ka oh. Oh ito, love will always be
present around us but it's real meaning will remain a mystery to all of us. Ano na,
aalis na ako ah? Best wishes sa inyo ng asawa mo!" saka umalis 'yung babae.

"Ako, ako! Gusto ko rin sumagot!" Natanaw ko naman ang isang babae na palapit sa
kinatatayuan ni Art at inagaw bigla ang mic. "Ehem, ehem... ako nga po pala si
Jasmine at ang meaning ko po ng love? Don't look to your left or right if you're
looking for true love, just look up and search for God."

Kinuha naman ni Art 'yung mic dun sa Jasmine na babae. "Amen, girl, amen."

After ilang mga tao na tinanong ni Art, lumapit naman siya sa table namin at
nakangiting lumapit kay Erin. "Ikaw ate Erin, anong meaning ng love para sa'yo?"

Medyo nataranta pa si Erin dahil susubo pa lang niya 'yung kanin niya at
naspotlight agad siya. Napalunok siya ng wala sa oras at umubo pa nang umubo.

"Wrong

timing ata ako..." Natatawang sabi ni Art kaya natawa rin ang ilan pang bisita nang
dumating sila Humi at Toto sa table. "Ah, ito-ate Humi?"

"Ha? Anyare?" Nagtatakang tanong ni Humi.

"Anong meaning ng love para sa'yo?" Nakangiting tanong ni Art.

"Uhm, love is a feeling that you feel when you think that the feeling you feel is
like a feeling you have never felt before." Dire-diretsong sabi ni Humi na ang ilan
ay maririnig mong sinasabi ang 'ano daw?'

Natawa ang mga taong nakapaligid, napansin ko ring pati ang ilang chef, waiters at
waitresses ko ay natawa rin, pati sila Art at ang asawa niya, napangiti at natawa.

"Ang cute mo talaga ate Humi!" Natatawang sabi ni Art. Bumalik siya sa gitna at
lumapit sa bride niya. "Maraming meaning ang love, base naman sa sinabi ng mga
bisita dito, iba iba ang meaning-pero ano nga ba ang totoong meaning nito?"
Unti unti, tumingin sa akin si Art. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko
para patayuin, ewan ko pero kinabahan ako kaya napahawak ako sa kamay ng asawa ko.
(Ahihihi, kilig!)

"Itong babae o magaling na chef na nasa tabi ko ngayon ang may ari ng venue natin
na "KAHIT SAAN RESTAURANT" at siya ring nagmulat sa akin kung anong totoong meaning

ng love..." Tumingin ako kay Art pero nakatingala ako ng kaunti dahil tumangkad nga
siya ng sobra. Iba ang pagkagwapo niya sa pagkagwapo ng asawa ko (ahihihi, kilig!)
pero parehas silang gwapo. "Siya ang kaisa-isang tao na iba ang sagot sa tanong
ko."

Kinakabahan ako ng sobra dahil nakatingin sa akin ang lahat. "Ate Ianne, anong
meaning ng love para sa'yo?"

Nagkangitian kami ni Art at nakangiti siya sa akin na para bang sinasabi niyang
'sabihin mo sa lahat'. Nahihiya man ako, pinatayo ko ang asawa ko (ahihih, kilig!)
at si Nate.

"Si Art-at si Nate..." Itinuro ko ang asawa ko at ang anak ko sabay ngumiti at
hinawakan ng mahigpit ang mic na binigay sa akin. "Sila, sila ang ibig sabihin ng
love para sa akin."

Sa hindi malamang kadahilanan, pumalakpak ang mga tao sa paligid namin. Pagtingin
ko sa anak ko, nakangiti siya sa akin at parang nahihiya pero pagtingin ko sa asawa
ko, nakatingin siya sa akin habang nakangiti.

Pagtingin ko kay Art na nasa harap, ngumiti siya sa akin. "You never fail to amuse
me, ate Ianne."

Umupo kami at nagpunta ulit si Art sa may gitna. Hinawakan niya ulit ang bewang ng
asawa niya at hinalikan sa noo. "You will know the real meaning of love when you
fall in love, quote unquote, Mrs. Janine Anne Santos-Go, AFGITMOLFM."

"At ako? Epal na kung epal at gaya-gaya man ako, siya ang meaning ng love para sa
akin." Pagkatapos niyang sabihin 'yun, hinalikan niya ang asawa niya sa labi.
Naghiyawan at palakpakan ang mga tao sa loob ng restaurant.
Pagtingin ko naman sa asawa ko (Ahihih, kilig!) nakatingin siya sa akin at ngumiti.
Lumapit siya sa mukha ko at hinalikan ako sa noo sabay bulong,"I love you, pag ibig
ko."

Nandito ako ngayon malapit sa school ko nung highschool. Inilapag ko ang bulaklak
na binili ko para sa kanya at nagtirik ng kandila sa magkabilang dulo nung epitaph.

Kitang kita at sobrang linaw pa rin ng mga nakaukit sa bato na para bang kahapon
lang nangyari ang lahat. Pagkabasa ko ng nakaukit, hindi ko na naman mapigilan ang
pagluha.

†
Rest In Peace

DAN NATHANIEL MOISES MAÑO

xxx xx, xxxx - xxx xx, xxxx
"And it was a great journey for him
of friendship, of love and of life"

Hinawakan ko naman ang kwintas na nakasabit sa kanya, 'yung kwintas kung saan
nakalagay ang singsing naming dalawa. Ang tagal na ang lumipas na panahon pero
nandito pa rin siya, buong buo pa rin na para bang, bagong bago pa rin.

Baliw na nga siguro ako kung napapangiti ako habang naiiyak at inaalala ang sinabi
niya sa akin noon.

"Mawawala lang pagmamahal ko sa'yo

pag nasira 'tong singsing na 'to. Mahal na mahal kita Ianne."

Pero... hindi nasira ang singsing.

"Thank you, Nate." Pagkasabi ko nun, nakaramdam ako ng malamig na ihip ng hangin
kaya napangiti ako. Narinig niya ako, kung nasaan man siya ngayon.

Isa siya sa mga nagparamdam sa akin ng saya, lungkot at sakit dati pero I'm
thanking him for all, dahil kung hindi siya naging parte ng buhay ko, malamang ay
wala pa rin akong alam; malamang ay ang alam ko pa rin ay puro saya na lang lagi
kapag nagmamahal.

Malamang, wala ako ngayon sa kinatatayuan ko.

Unpredictable.

Isang salita na makakapag describe sa buhay nating lahat.

I mean, sino bang mag aakala na ang sweet boyfriend kong si Nate ay makikipagbreak
sa akin dahil may sakit siya? Sino rin bang mag aakala na ang isang emotionless guy
na pakalat kalat sa school ay ang lalaking tutulong sa akin para makabangon ulit at
nagbigay sa akin kung anong meaning ng love?

Sino bang mag aakala na ganito ang kahihinatnan ng lahat ng saya at sakit na
naramdaman ko noon?

"Ma!" Paglingon ko, napatayo ako, nagpunas ng luha at nakangiting tumingin kay Nate
na anak ko at kay Art na nasa likod niya na asawa ko. (ahihihi, kilig!)

"Tara na! Gagraduate pa ako!" Nakangiting

sabi ni Nate sa akin. Tumango na ako at pumunta na sa school ko dati kung saan
ngayon ay gagraduate na rin si Nate ng highschool. Nasa ceremony na kami at bago pa
matapos ang graduation, tumayo si Nate sa stage at tumingin sa amin.

Nasabi ko na bang valedictorian ang anak ko? Ahihihihihi.

"...lagi lang nating tandaan, ano man ang mangyari-huwag tayong makalimot dahil
kahit sabihin pa nating everything was unplanned, He planned your life very well
and all you need to do... is trust Him."

Nagpalagpakan ang lahat sa huling mensahe ni Nate at pagkababa niya, nagsihiyawan

na ang lahat dahil tapos na ang graduation nila. Masaya kami ni Art habang
nakatingin kay Nate pero lumakas ang kabog ng dibdib ko nang papalapit sa amin si
Nate...

...na may kasamang babae.

Pagkalapit niya sa amin, nahihiya pa siyang tumingin sa amin pero nakangiti lang
ako the whole time. Alam ko na 'to.

"Uhm, pa, ma, si Rhianne po-g-girlfriend ko." Nakatingin ako kay Rhianne at ewan ko
pero, nakikita ko ang sarili ko sa kanya. "Ma, idol ka daw niya."

Pagtingin ko kay Rhianne, nahihiyang nakatingin siya sa akin pero nakangiti. "Hello
po, ilang beses ko pong nabasa 'yung libro niyo na AFGITMOLFM, sobrang-wow lang po
talaga! Ilang beses po akong natawa at naiyak, pati natakot pa po ako sa ilang
chapters. Naiimagine ko po ang lahat na para pong totoo!"

Ngiting ngiti ako sa mga sinasabi

niya, sobrang nakakataba sa puso. At kung hindi niyo man tatanungin, pinapublish
namin ni Art ang AFGITMOLFM para i-immortalize lahat ng mga nangyari sa buhay ko.
Maybe to immortalize Nate-kahit kasama na niya Siya.

Dinisplay namin sa restaurant ang pinaka unang napublish na libro pati nakasabit
ang ilang paintings na pininta ni Art dati noong hindi niya ako maalala pero puro
tungkol sa akin ang paitings niya. Hay nako, ang hirap talaga kapag head over heels
sa'yo ang asawa mo! Ahihihihi.

"Pa-autograph po!" Ibinigay niya sa akin ang kopya niya ng AFGITMOLFM at ewan ko,
natutuwa talaga ako kasi may ballpen din siyang dala. Hindi kasi ako nagpapakita ng
mukha kaya ang alam lang nila ay ang screen name ko, wala rin silang alam sa kung
anong itsura ko at ng mga tao sa libro.

"Tanong ko lang din po..." Napataas ng kaunti ang kilay ko para sabihin ang ano
habang nakangiti. "True to life po ba 'yung afgitmolfm?"
Napangiti ako sa tanong niya, nakatingin lang siya sa akin-eager to know the
answer. Pagtingin ko sa tabi ko, nakangiti lang siya at hinawakan ako sa bewang.
Hinalikan ko siya sa pisngi, napatingin naman ako kay Nate na nagkakamot ng ulo na
para bang nahihiya saka ako ngumiti at ibinalik ang tingin kay Rhianne sabay
sabing:

"Rhianne, meet my husband... Art Felix Go."

Ilang years ko ring napag isip isip kung ano nga ba ang meaning ng love para

sa akin. Ilang years rin akong nasaktan, ilang years akong nagmahal at lumuha.
Pwede din kasi akong gumaya sa iba na gumawa ng sariling quotes tungkol sa love,
pero hindi eh, hindi nadadaan sa quotes ang pag-ibig.

Basta, laging tandaan:

You will know the real meaning of love when you fall in love.

Ako, alam ko na kung ano ang akin... ehh ikaw ba,

Anong meaning ng love para sa'yo?

--- END ---

---x

"I may not have gone where I intended to go, but I think I have ended up where I
needed to be."
- Douglas Adams (The Long Dark Tea-Time of the Soul (Dirk Gently, #2))

---x
Author's Note:
And thaaaattt's the end of AFGITMOLFM. YAAAAAAAAYY SA ATING LAHAT!!!!! Dedicated to
YOU dahil YOU deserve it! Thank you po :)

Then 'yung mga kanta, please, pakinggan ang Runaway na version ng Ezra Band, crush
ko 'yung vocalist, sobrang gwapo ng boses.

ANG SPECIAL CHAPTER AY PARA SA MGA READERS ng AFGITMOLFM at ito ay isang THANK YOU
GIFT for appreciating AFGITMOLFM. But then, you DON'T really NEED to read the
special chapters dahil kung panatag naman na kayo sa ending at sa point of view ni
Ianne, okay lang rin--kumbaga dagdag information lang ang special chapters. HINDI
po 'yun sequel, prequel o kung ano mang quel quel sa earth, kundi, ito ay mga SIDE
STORIES. Kumbaga, point of view naman ng mga lalaki ang malalaman niyo, point of
view nila ang mababasa niyo habang nangyayari ang kwento.

Syempre, may madadagdagan at mababawasan sa kwento ni Ianne--kumbaga sa isang

story, hindi lang 'yan HER Story, dapat may HIS Story din. :)

Paano mababasa ang special chapters? Basahin sa susunod na pahina.

=================

Special Chapter Link, Q&A and Last AFGITMOLFM Author's Note

BASAHIN MUNA LAHAT HANGGANG DULO BAGO MAGTANONG KUNDI KUTOS KAYO SA AKIN, SIGE. :)

Q: Soft copies? Compilations?

A: None. Wala. Sorry. Bawal na eh.

-- ABOUT THE SPECIAL CHAPTER/SSSSSSSSSs --

Q: Saan ko po mababasa 'yung special chapters?

A: Type this number code sa search bar: 11910649 or click "External Link" --->
Or punta kang profile ko, hanapin mo sa library ko na "Private Stuff"

Q: Ano pong meron sa special chapters?

A: Point of view nila Nate, Cloud at Art.

Q: Bakit po hindi ko mabasa?! Oops, story not found daw eh, pinaglololoko mo ba
ako?!

A: Ang special chapters ay nakaprivate so you need to fan/follow this account to

read further. Pwede din naman kayong mag unfan/unfollow pagkatapos.

Q: Bakit kailangan nakaprivate?

A: Kasi gusto ko ng maraming fans! De joklang, gusto ko kasi PRIVATE ang chapter na
'yun... as in kaunti lang makakaalam, ayaw kong ipaglandakan sa lahat 'yung
chapters dahil kumbaga sa mga t-shirts, limited edition lang. Gusto ko mafeel ng
mga makakabasa nun na special sila kaya nila nababasa 'yun hehehe.

Gusto ko 'yung mga taong WILLING lang magbasa ang magbabasa noon. Gusto ko ang mga
nakabasa ng His Side, may sense na common. :D

Q: Paano po magfollow/magfan?

A: *face palm* Go to my profile, tingin ka sa left side, tignan mo 'yung profile

picture kong si Natsu na umiiyak at sobrang kyot, then ibaba mo ng onti 'yung
tingin mo--kung hindi ka nakafollow sa akin, may button d'yan color orange, click
mo 'yun then punta ka ulit dito, click mo 'yung external link.

Q: Bakit ka po gumawa ng special chapters? Para saan to? Pinapahaba mo pa 'yung

story eh!

A: Hindi lahat ng bagay dapat malaman, ang afgitmolfm ay point of view lang ni
Ianne at sa tingin ko eh hindi naman dapat lahat ng bagay malaman ni Ianne.
Kumbaga, kung anong alam niya, 'yun lang rin ang alam niyo. Eh ang daming
nagtatanong sa akin tungkol sa mga lalaki, at panay request ng POV ng mga boys--
nung una ayaw ko talaga dahil napapaisip pa ako ng "para saan pa?!" pero ayun, uto
uto ako eh, napagawa tuloy.

-- QUESTIONS FROM YOU AND ANSWERS FROM ME --

Q: May part 2 po ba ito?

A: Wala po.

Q: Saan po 'yung pinaka original version nito? Pwede ko mabasa?

A: tinyurl.com/afgitmolfm

Q: Anong pinagkaiba ng original at revised?

A: Marami. . . pero parehas pa rin ng plot.

Q: Hindi ko po gets 'yung kwento.

A: :)

Q: Yun lang?! Bakit ang babaw ng meaning

ng AFGITMOLFM? 80 chapters ang binasa ko para lang dun tapos 'yun lang?!

A: Oo, 'yun lang dahil hindi naman ako poetic na tao na gagawa pa ako ng meaning na
"grabehan". Okay na ako sa meaning dahil kung para sa'yo, "yun lang" eh para kay
Ianne, iba. Iba iba po tayo ng pananaw sa buhay, hehehe.

Hindi rin kita inutusang basahin ang story ko para alamin ang meaning. . . ikaw ang
nagbasa eh. :)

Q: Bakit ang boring ng kwento?

A: Bakit hanggang ngayon nandito ka pa? :D

Q: Bakit mo naisipang irevise ang kwento ng AFGITMOLFM?

A: Dahil nakita ko ang nakita ni Leighton, please read this:

http://www.wattpad.com/7282611-d-a-y-a-r-i-afgitmolfm (Naging inspirasyon at
challenge sa akin ang d a y a r i niyang 'yan para sa AFGITMOLFM dahil SA WAKAS,
may isa akong reader na nakakita ng nakita kong mali sa story.

May mga butas ang original na AFGITMOLFM at sa candymag | teentalk kasi 'yun
nakasulat at color coded doon kaya mabilis basahin 'yung lines eh dito sa wattpad
hindi so ginawa ko siyang wattpad friendly na rin.

Q: Saan po inspired ang AFGITMOLFM?

A: Kung saan-saan, kung kani-kanino, sa mga movies, text message, blogs, series,
animes. Kahit 'yung isang scene minsan inspired sa ganito ganyan, iba iba talaga
pero koizora movie ako nainspired ng sobra nung mga panahong ito.

Q: Real life

story po ba 'to? Inspired po ba 'to sa mga pangyayari sa buhay mo?

A: Kung si Ianne ang tatanungin mo, oo ang sagot pero kung ako ang tatanungin,
hindi po. May ilang scenes na totoo pero konti lang 'yun, as in mga 2 chapters lang
siguro pero 'yung iba, OA na. Obviously, ang OA ng story na 'to hahahaha.
Q: Paano niyo po naisip na AFGITMOLFM ang gawing title ng story na 'to?

A: Nung una ko talagang pinost 'to, ang purpose talaga ay para sabihing, "walang
meaning ang love" kaya naglagay na lang ako ng random letters which is RLMAISK then
sabi nung isang nagcomment, "omg ano kayang meaning ng RLMAISK? Can't wait for the
update!" tapos ayun, napressure ako (hahahahaha) kasi random letters lang 'yun kaya
naisip ko iba na lang kaya ayun, AFGITMOLFM na lang para kunwari cool.

Q: Anong nagtulak sa'yo para isulat ang AFGITMOLFM?

A: Yung kaklase ko, tinulak ako sumubsob tuloy ako! De joklang, uhm--ikaw? :"> But
seriously, ako ang tumulak sa sarili ko, nainspire sa iba at nagpatulak lalo sa mga
readers na sumusuporta sa storya ni Ianne. Ay naalala ko, nabroken hearted kasi ako
sa boypren ko nung time na 'yun kaya nasulat ko rin 'to.

Q: Paano ka nakaisip ng ganito kagandang story?

A: Syempre, kasing ganda ko ang story ko eh. Chos lang hahahahahahahahaha. Not
quite sure

pero thank you sa pambobola, yay!

Q: Paano niyo po nagawa ang AFGITMOLFM?

A: Uhm, nag isip from my randomness then tinype. :D

Q: Bakit sagad sa buto magpakilig, magpaiyak, magpatawa at kung ano ano ang maga
jan sa tabi-tabi ang AFGITMOLFM?

A: Ankyot ko daw kase hahahahaha chorva lang.

Q: Bakit nyo po naisipang gawing Variety story ang AFG. I mean, May nakakatakot na
moments and such. Ayaw nyo po bang mag-focus lang sa Rom-com or Whatsoever?

A: Naisipan ko lang talaga maglagay ng horror kasi halloween nung time na nag
update ako, nakibagay lang ako kaya naipasok sa story. Hindi ko 'yun sinasadya,
hindi naman kasi planado ang AFGITMOLFM noon and I think naging unique naman dahil
doon, di ba? Aheheheks.

Q: Paano po kayo nakakasulat ng inspiring and great chapters kahit nakakaurat po

'yung nangyari sa inyo sa araw na 'yun?

A: Hindi ako nagsusulat ng nauurat ako dahil mayayamot ako lalo if ever, and
revised na din kasi 'to so medyo planado na ang lahat--hindi ko lang sure kung
inspiring at great nga ba 'yung mga chapters.
Q: Paano nyo po naisip 'yung plot pati 'yung attitudes ng characters?

A: Basta ang pinaka plot ko, si Ianne at si Art ang end game pero dapat

may iba muna silang mahal before sila magmahalan na tipong hindi mo aakalain na
sila pala sa huli. The rest, bigla bigla na lang nagsisiratingan.

About naman sa attitudes, nung una hindi ko talaga napapansin ang attitudes nila
Ianne, ang alam ko lang na specific attitude ay 'yung kay Art tska ko lang nalaman
na may certain personalities sila dahil may reader ako na sinabi 'yun kaya nalaman
ko hahaha at siguro kasi sa aking attitude 'yung mga 'yon kaya ayun? Not syor.

Q: Binalak mo rin bang maglagay ng POV ng mga AFG boys? Kasi diba diary ni Ianne
to?

A: Nung una, wala talaga pero ngayon, special chapters :)

Q: May balak ka pong ipublish ang AFGITMOLFM?

A: Kung self-publish, wala. Jusko, hindi po ako mayaman! Pero kung papalarin, why
not? Wag lang sana mabasa ni Lemaris 'to dahil baka magalit siya sa akin but then
again, ginawan ko naman siya ng come-back na mabait siya di ba?! Aheheheheks.

Q: Ano pong plano niyo pagkatapos ng AFGITMOLFM? Gagawa po ba kayo ng panibagong

story o itutuloy niyo po 'yung ibang story niyo?

A Hindi ako titigil sa pagsusulat. :)

Q: Kung saka-sakali na gagawa ka ng sequel, sino sa mga characters mo ang gagawan

mo ng story?

A: Hindi ako gagawa ng sequel :D

Q: May connection po ba ang story na 'to sa love life niyo?

A: Wala po.

Q: May pinagbasehan po ba kayo

sa Lahat? Pure fiction po ba 'tong buong story?

A: 99.9% fiction.

Q: Naranasan mo na ba 'yung mga scenes or pangyayari sa buhay ni Ianne?

A: Wala pa ata. . . . . my life is boring y'know. Hahahahaha.

Q: Ikaw po ba si Ianne sa story na to?

A: Sa mga pangyayari, NO. Sa ugali, siguro.

Q: Kanino mo pinattern ang mga characters mo na sila Ianne, Nate, Art at Cloud?
Pinattern mo ba sila sa totoong tao? If yes, anong relasyon or significance nila sa
buhay mo?

A: Wala po akong kilalang parang sila Ianne, Nate, Art at Cloud in real life.

Q: Bakit kailangan kawawain ang bida?

A: Dahil ako ay isang sadista >:D

Q: May bias ka ba sa AFGITMOLFM casts?

A: Parang tinanong mo sa akin, "may bias ka ba sa sarili mo?" Chos! Pero love ko
dito si Humi (which is a wattpad character which means wala siya sa original), kasi
siya 'yung pinaka nagpapagaan ng loob habang nagdadrama na ng bongga 'yung mga
characters, maloko kasi na base rin kay HumiGad na author dito na isa ring maloko
pero bias ko silang lahat! Safe mode: ON.

Q: Saan niyo po nakuha 'yung names ng mga characters? May pinanggalingan po ba

'yun?

A: Ianne, Nate, Art at Irene ay galing sa aking whole

name, sila 'yung pinaka characters ko. Si Cloud well obviously, kay Cloudstrife. Si
Lemaris ay ex ng ex ko (bitter ako sa kanya nung time na sinulat ko 'yung chapters
na 'yun), si Erin at Xiara ay kaibigan ko galing teentalk at ngayon ay nasa wattpad
na rin.

Q: Paano niyo po napili 'yung pangalan ng characters 'yung pangalan nila?

A: Kung about naman sa full names, dapat wala talagang full name 'yung mga
characters ko. (Ganito ako katamad) si Art lang talaga 'yung may full name eh may
mga nagtatanong ano daw full name nila. Yung kay Nate, dati ang full name niya eh
Nathaniel Jiro Manio (HAHAHAHAHA) pero pinalitan ko dito sa revised, pinagsama sama
ko lahat ng all-time crush ko: Dan (Daniel Padilla) Nathaniel Moises (Elmo
Magalona) Maño (Jiro Manio)

Kay Ianne naman, tinatanong kasi ako ni seeyara kung nakaisip na ba ako ng full
name for Ianne. Siya ang pinaka wala talaga akong maisip na name tapos kung ano
lang unang pumasok sa utak ko nung mga oras na tinatype ko 'yung epilogue nung
original (doon lang nasabi ang full name ni Ianne) eh 'yun na full name niya
hehehehe.

Kay Art, may maisip lang rin. Halos lahat naman sila may maisip lang eh, hahahaha
si Irene nga walang apelido eh, pati si Erin wala rin, 'yung iba pa wala rin. Si
Cloud naisipan kong lagyan sa special chapter niya hahaha.

Q: Bakit po Art Felix ang pangalan ni Art?

A: Art, galing sa pangalan ko tapos nag isip ako ng pangalan ng lalaki na

nagsisimula sa letter

F. Felix una kong naisip, ayon. Hahahahaha.

Q: Ano pong apelido ni Cloud?

A: Nasa special chapter niya po 'yun.

Q: Sinong stylist nila?

A: Uhm, sarili nila? Kasi normal lang naman din kasi sila, wala rin naman akong
sinabing ubod ng ganda si Ianne etc etc. Ang OA lang talaga dito eh si Art
hahahahahahaha.

Q: May pag asa pa po bang mabuhay si Nate?

A: Wala na po, sorry. Hayaan na natin siyang mamatay--este mamahinga at manatili sa

puso't isipan natin.

Q: Bakit si Nate ang binigyan mo ng cancer at hindi na lang si Art? Bakit

kailangang magkacancer siya?

A: Dahil AFGitmolfm ang title ng story na 'to at dahil ayaw kong may mahaling iba
si Nate kaya pinatay ko na lang siya. Seryoso.

Q: Bakit hindi na lang si Nate ang nakatuluyan ni Ianne?

A: Dahil si Ianne at si Art na talaga ang itinadhana ko para sa isa't isa, kumbaga
nag isip lang ako ng isang bagay na pwedeng maging hadlang kay Ianne at Art at yun
nga si Nate. I'm sorry talaga... but I'm happy na may nagmamahal pa rin kay Nate.

Q: Sigurado ka bang si Art at Ianne ang nakatadhana? Bakit feeling ko hindi pa rin
mabitawan ni Ianne si Nate?
A: Ikaw kaya mamatayan ng minahal, mabibitawan mo

ba? :)

Q: Pwede bang sumama ako sa puntod ni Nate?

A: Uhm, goodluck hahahaha!

Q: Multo ba si Nate nung nasa sementeryo sila?

A: I can't say that he's a ghost pero... hahahaha ewan ko, basta. (ang labo ko
hahahaha)

Q: Bakit po nasasaktan pa rin ako na wala na si Nate?

A: Siguro dahil minahal mo siya tulad ng pagmamahal ko as an author kay Nate. Thank
you. :">

Q: Paano po naalala ni Art si Ianne?

A: Bumalik po ang alaala niya, ganun talaga sa amnesia people tska di ba nag
thetherapy siya but you can read further sa special chapter ni Art.

Q: Hindi ba sabi ni Art kay Ianne, siya daw ang pumatay sa nanay niya kaya nagalit
tatay niya, ano po 'yun? Bakit nangyari at paano?

A: Masasagot po ang lahat sa special chapter ni Art.

Q: Wala na bang ibang kamag-anak si Art?

A: Auntie niya si Julia, 'yung namamahala sa A. F. Generation bago pa si tita

Juliette.

Q: Bakit si Cloud si Cloud? Hahaha, ano daw?

A: Kasi kras ko si Cloudstrife at ewan ko, Rayne kasi ako kaya gusto ko Cloud siya.
Next time gagawa naman ako Sky ang pangalan or something kasi dati nakagawa na ako
ng Rain na ilalagay ko rin dito sa wattpad. :D

Q: Sino po yung "namin" dun

sa chapter 80? Yung kasama raw ni Ianne sa pangarap niya magkaroon ng sariling
restaurant.

A: Inedit ko na tong part na 'to but incase na hindi mo nabasa, "namin" means
family niya at sarili niya.

Q: Bago po ba ng proposal ay nagkita na po sina Art at Ianne o dun lang po ulit

sila nagkita?

A: Hindi na po sila nagkita pagkatapos nung sa bahay ampunan scene, sa grocery lang
ulit.

Q: Sino po ba talaga yung gusto ni Ianne? Kasi kahit sila na po ni Art, parang may
kaunting part pa rin kay Ianne na mahal si Nate. Ewan ko. Parang mas gusto niya pa
rin si Nate.

A: Never nawala ang pagmamahal ni Ianne kay Nate, as in never. Nagkataon lang na
napagod na siya at minahal na rin niya si Art kaya naguluhan siya lalo, mahal niya
si Nate pero sabi nga ni Tonyaaa:

"Kung tatanungin mo ako kung mahal kita, oo ang sagot ko pero kung tatanungin mo
ako kung sa'yo pa rin ako in love? Sorry pero hindi na" (something like that, angas
kasi nung line na to eh hahaha pahiram ah)

Q: Ano na po nangyare kay kuya Eos?

A: Uy, bakit curious ka? :D

Q: Kaano-ano ni Ianne yung 'Art' na kinasal?

A: Si Art 'yung "bata" na sobrang close kay Art doon sa A. F. generation, see
chapter 56: Getting Closer.

Q: Sino 'yung Justin at Justine na kumanta sa kasal?

A: Nasa special chapter sila ni Art at sila ang bida sa isa kong story.

Q: May like page po ba ang AFGITMOLFM?

A: Wala akong inaapprove pero may gumawa ng hindi ko alam.

Q: Pwede ako maging isa sa mga admins?

A: As much as possible, ayoko sana magkaroon ng fan/like page ang AFGITMOLFM :)

Q: Bakit naman po? Cool naman po 'yun eh!

A: Mahirap mag maintain ng maraming accounts, nakakaloka.

Q: Kahit po ako mag aadmin?

A: :)

Q: May fb accounts po ba sila?

A: Wala po.

Q: Bakit po walang FC yung characters?

A: Facebook characters ba 'yan? Not sure pero kung 'yan man 'yon, merong facebook
si Art Felix Go, search niyo pero hindi ako gumawa nun, ginawa lang ng isang girl
tapos ginawa niyang in a relationship. Ankyot eh. Pero ayon, kasi ayokong makiuso
at para saan pa, di ba?

Ako na lang kausapin niyo, nakakaselos naman eh! Hahahahaha.

But seriously, gusto ko kasi kanya kanya tayo ng Ianne, Art at Nate sa buhay natin.
Kanya kanyang imagination, kanya kanyang pantasya. Mas cool 'yun, di ba?

Q: Pwede po ba maging operator ng characters mo?

A: Wala pong accounts ang characters ko at never pong magkakaroon ng account ang
mga 'yun,

sorry po.

Q: BAKIT NAMAN PO?

A: Fictional characters lang po sila. . . at ako na lang kausapin niyo, sasaya pa

ako :D

Q: May naiisip po ba kayong artist na portrayer nila?

A: Kung babalikan mo ang Chapter 68: Case Closed, 'yung picture ng blackboard doon,
may tatlong picture. Si Jang Geun Seuk (?) si Art doon tapos 'yung girl eh parang
nakita ko lang, pero si Princess Hours ata 'yun tapos 'yung Nate dun, I forgot kasi
sinearch ko lang 'yung iba pang kahalikan nung babae pero ayun, WALA PO. :)

Q: KANINONG TEAM PO KAYO MAS BOTO? ART, OR NATE?

A: TEAM RAYNE PO AKO! Yaaay \ ( ^___^)/

Q: Sino po si Rayne?

A: :D

Q: Pwede po pabasa ng stories ko?

A: Kapag hindi ako busy, naghahanap ako ng babasahin sa sarili ko, (mahilig ako
magtingin tingin)...at kung pinuplug mo lang 'yan, the answer is no. Most of the
time, mga one shots lang binabasa ko or konti lang chapters.

Q: Nadodownload po ba ito? Paano po?

A: Oo ata, sa akin kasi, android phone ko at nagdownload lang ako ng wattpad

application tapos kapag dinownload ko 'yun or nilagay ko sa library ang isang
story, nababasa ko na siya hanggang sa latest update. Kung sa iba naman, not sure
pero punta ka ata sa m.wattpad.com tapos ilalagay mo 'yung "number code" ng bawat
chapter

para mabasa mo, ganun.

Q: Bayolenteng tao ba si Art o ganun lang talaga siya kasi lasing?

A: Nasaktan lang siya kaya siya nagpakalasing at kaya siya nag ganun, sobrang
pagmamahal ay nakakasakit--nasa special chapter din ang tungkol dito. :)

Q: Kelan po anniversary nila Nate at Ianne? Art at Ianne? Erin at Cloud?

A: Nate at Ianne: August 31 po, or not sure. Basta 31 'yun kaya di ba nung nagkiss
sila nung before mag January 1, ang binati nila sa isa't isa eh Happy Monthsary
tapos naging Happy new year naman nung 12:00am na. Nagets niyo ba?! Hahahahaha
December 31 then January 1, ganun!

Art at Ianne and Erin at Cloud? Huwag niyo na alamin dahil hindi ko rin alam
hahahaha.
Q: Kelan po birthday nila?

A: Secret! Hahahahahaha joke, wala talaga akong binigay na birthday sa kanila,

pansin niyo ba hindi sila nagcelebrate ng kahit na kaninong birthday the whole
story :))

Q: Bakit po walang love team names sila? IANNATE, ARTIANE, CLOUDIAN?

A: Hahahahahahahahahahaha kasi, ang korni? De joklang, ayos lang naman na gumawa

kayo, kahit kayo na lang. Ayoko naman na pilitin ko kayo and such, okay na sa akin
'yung "Team Nate, Team Art at Team Cloud" pero kung trip niyo pagsama-samahin lahat
ng pangalan nila eh okay lang din, choice niyo 'yan :)

(Kung may tanong pa po kayo, comment lang po down there)

--- AUTHOR'S NOTE ---

Sawang sawa na ba kayo sa author's

note ko? Well, sorry ka, mag aauthor's note pa rin ako! MUHAHAHAH. Pero don't
worry, alam kong buryong buryo na kayo sa mahahaba kong author's note na paulit
ulit lang ang sinasabi...eh gusto ko talaga magpaulit ulit eh, lalo na 'yung
pasasalamat ko sa inyo? THANK YOU! As in thank you sa pagbabasa, thank you sa mga
votes at sobraaang thank you sa mga taong hindi nagsasawa sa pagcomment kahit na
hindi ko narereplyan dahil sa sobrang busy ko (or tamad). Thank you po talaga, kayo
ang stress reliever ko, ang mga comments niyo ang nagbibigay ng ngiti sa labi ko.
Thank you :)

I know, this story is one fucked up story at hindi rin perpekto. Maraming flaws,
maraming grammatical error at kung anu-ano pa Abnormal plot at sobrang OA, parang
anime lang, ang OA-OA hahahaha. Medyo naging mature story (sorry dahil nagmature
ako, hindi ko mabalik 'yung dating "batang" ako nung 2010 kung kelan sinulat ko
talaga ang afgitmolfm) at basta, fucked up. Hindi ko na maalis 'yung ilang scenes
dahil ayaw ko lang, siguro kapag binago ko pa talaga yung buong story, baka mawala
'yung essence ng dating afgitmolfm. Kahit naman "revised" na to syempre nakilala
ang AFGITMOLFM sa old version kaya hindi ko magawang ibahin talaga 'yung story.

Then nakakatuwa lang na umaabot ng thousand of reads ang story ko, and yet kakaunti
lang ang nagkocomment (HAHAHAHA CHOS LANG) pero nakakakilig talaga 'yung nakikita
kong after an hour eh biglang dami agad ang reads ng chapter na pinost ko kahit
12am na. Nakakatuwa pala 'yung ganun, no?

As of this moment, ang AFGITMOLFM ay may 500,000++ reads, 12,000++ votes at 3,000++
comments. Akalain mo 'yun,

di ba? Although sa teentalk eh nakamit ko rin ang 100,000++ views na kakaunting

stories lang ang mayroon at a hundred of readers eh nagugulat pa rin ako sa mga
numbers na 'yan. Oo siguro sasabihin ng iba, NUMBERS LANG YAN, pero 'yang numbers
na yan ang nagbibigay sa akin ng mas maraming inspirasyon. Kumbaga kayo na bumubuo
ng numbers na 'yan ang half ng dahilan para magpatuloy pa rin ako--syempre
magsusulat pa rin naman ako kahit wala yan pero syempre super duper laking bonus
dahil andyan kayo.

It's been a year and almost 2 months since I started revising this story but the
story just took me 6 months to write the first and original. Nakakatawa no? Mas
matagal ang revising kesa sa mismong pagsusulat? Bakit nga ba ganun? Una sa lahat,
tamad kasi ako. Pangalawa, dahil masasabi kong mas mahirap ang revising, dahil ang
revise eh ginagawa mo ang best mo para gawin mo ang lahat para MAS mapaganda pa
'yung kwento, di ba?

Ang daming nagtatanong sa akin kung bakit daw nirerevise ko 'yung AFGITMOLFM eh
maganda naman na daw sa una pa lang 'yung original, well... bullshit lang
hahahahaha. Kung sasabihin niyong maganda pa rin ang original matapos basahin 'tong
revise, mambobola! Hindi nga eh, manloloko ka na! Muhahahahaha. Kasi hindi ko
kailangan ng mga mabubulaklak na words pero nakakakilig din naman 'yun but then
again, I need people na makakakita ng mga kamalian ko para maitama ko, ganun!
Nirerevise ko ang afgitmolfm dahil gusto ko, mas mapaganda pa 'to at mas maging
memorable, di ba? Di ba?

About naman dun sa mga ngayon lang nalaman ang afgitmolfm at sinearch agad 'yung
meaning? Nadidisappoint ako, seryoso. Spoiler sa sarili, hindi kasi ako spoiler sa
sarili ko kaya siguro ganito nafifeel ko. Gusto ko kasi 'yung magugulat ako sa
binabasa ko. Nakakadisappoint lang kasi maraming nagsabi sa akin ng "ay, nalaman ko
na 'yung title, nawawalan na tuloy ako ng interest sa story". Buntong hininga.

But then again, wala naman akong magagawa dun at masaya ako dahil nandyan pa rin
kayo! Yaaaaay!!!

Wala na pong part 2 ito, tama na po, hindi ba? 1 year niyo ng nababasa ang story
nila, hindi ba nakakasawa? Parang masasabi mo na lang, SILA NA NAMAN?! Kaya siguro
private kong gagawin ang special chapters dahil gusto ko, 'yung mga taong willing
lang basahin ang makakabasa noon. Baka kasi sabihin ng iba nag iinarte ako eh
hahahaha.

So ayun na po 'yun, Ianne bids goodbye na at i-welcome na natin ang mga lalaki at
ang buhay niya sa special chapters? Kung gusto niyo akong makausap, tweet niyo lang
ako sa twitter: @ulaaaann (4 a, 2 n) at kung gusto niyo magreact tungkol sa
afgitmolfm, hashtag lang or just type afgitmolfm in every post na tungkol sa
afgitmolfm sa twitter or pwede rin kayong gumawa ng tumblr post and tag the post
afgitmolfm para mabasa ko. Those will be appreciated.

Ikaw na hanggang ngayon eh binabasa pa rin ito ay malamang sa malamang ay bored at

walang magawa kaya natripan basahin ang author's note kong napaka haba dahil ang
daldal ko, o pwede ring dahil you care :"> Ano man ang dahilan sa pagbabasa nito
hanggang sa dulo, maraming maraming salamat.

AFGITMOLFM ends here, but I hope they won't be forgotten.

See you sa special chapters. :)

=================

Re-written Version Preview.