‫ﺳﻼم ﺑﺮ ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ )ﺣﯿﺪر ﺑﺎﺑﺎﯾﻪ ﺳﻼم(‬

‫ﺳﺮوده اﺳﺘﺎد ﺷﻬﺮﯾﺎر‬

‫‪Resource : http://www.jolfa.net/Heydar Baba.htm‬‬

‫‪http://Best4u.tk‬‬

‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ﻧﺎم ﮐﻮﻫﻰ در زادﮔﺎه اﺳﺘﺎد ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻬﺠﺘﻰ ﺗﺒﺮﯾﺰى ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯾﺎر اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮﻣﮥ » ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎﯾﻪ ﺳﻼم «‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در ﺳﺎل ‪ 1332‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ و از آن زﻣﺎن ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ .‬ﻟﯿﮑﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﻰ ﺑﺪﯾﻞ‬
‫آن ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﻨﻈﻮم ﻓﺎرﺳﻰ ﺗﻮﺳﻂ دﮐﺘﺮ ﺑﻬﺮوز ﺛﺮوﺗﯿﺎن ﺷﺎﻫﮑﺎرى ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر اﺳﺖ ‪ .‬ﻣﺘﺮﺟﻢ در ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻫﺪف ﺧﻮد از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮار ﻣﻰ ﮔﻮﯾﺪ ‪ » :‬زﯾﺒﺎﯾﻰ ﯾﮏ ﺷﻌﺮ در وزن و آﻫﻨﮓِ ﮐﻠﻤﺎتِ ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ در ﯾﮏ ﺑﯿﺖ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ آواﻫﺎ از ﻧﻈﺮ‬
‫ﻧﺮﻣﻰ و درﺷﺘﻰ و ﺣﺘﻰ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻓﺮوداﺷﺖِ ﺣﺮﮐﺎت ﻧﻬﺎده ﺷﺪه ﮐﻪ ذوق و اﺳﺘﻌﺪاد ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻫﻢ دوﺧﺘﻪ ‪ ،‬اﺳﺖ ﺗﺎ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ دل او را ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻰ ﻣﺆﺛﺮ و دل اﻧﮕﯿﺰ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﺪ ‪ .‬از ﻫﻤﯿﻦ روﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺻﻮرتِ ﺷﻌﺮ زﯾﺒﺎﯾﻰ و‬
‫دﻟﺮﺑﺎﯾﻰ آن را ﭘﺮﯾﺸﺎن ﻣﻰ ﺳﺎزد ﺑﻰ آﻧﮑﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﯿﺎﻟﻰ ﯾﺎ ﻣﻌﻨﻰ آن ﻟﻄﻤﻪ اى ﺑﺰﻧﺪ ‪ « .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺗﺮﺟﻤﻪ اى ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﮐﺎﻣﻞِ ﺑﺎر اﺣﺴﺎﺳﻰ و ﻣﻌﻨﻮى ﻣﻮﺟﻮد در اﯾﻦ اﺛﺮ ﻧﯿﺴﺖ ‪.‬‬
‫ﻣﻨﺘﻘﺪان در ﺗﻮﺟﯿﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ زﯾﺒﺎى اﯾﺸﺎن اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﻓﺮاﻧﺴﻮى را ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪه اﻧﺪ ﮐﻪ ‪ :‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﻪ زن ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ اﮔﺮ وﻓﺎدار‬
‫ﺑﺎﺷﺪزﯾﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ واﮔﺮ زﯾﺒﺎ ﺑﺎﺷﺪ وﻓﺎدار ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ﺳﻨﺪى زﻧﺪه اﺳﺖ ‪ ،‬و ﭘﺮده اى رﻧﮕﯿﻦ و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ از زﻧﺪﮔﻰ در روﺳﺘﺎ را ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﺪ ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮن اﻏﻠﺐ‬
‫ﺑﻨﺪﻫﺎى آن ﺷﺎﯾﺴﺘﮥ ﺗﺮﺳﯿﻢ و ﻧﻘﺎﺷﻰ اﺳﺖ ‪ .‬زﯾﺮا از ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺟﺎﻧﺪار ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰ ﮔﯿﺮد ‪ .‬ﻗﻠﺐ ﭘﺎك و اﻧﺴﺎن دوﺳﺖِ ﺷﻬﺮﯾﺎر‬

‫‪١‬‬
‫ﺑﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﻧﻮر ﻣﻰ رﯾﺰد و ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﺷﻌﺮش را ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻫﺎى دور ﻣﻰ ﺑﺮد ‪ .‬ﻧﯿﻤﻰ از اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﻧﺎﻣﻨﺎﻣﻪ و ﯾﺎدواره‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ در آن از ﺧﻮﯾﺸﺎن وآﺷﻨﺎﯾﺎن و ﻣﺮدم زادﮔﺎه ﺧﻮد و ﺣﺘﻰ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ و زﻣﯿﻨﻬﺎ و ﺻﺨﺮه ﻫﺎى اﻃﺮاف‬
‫ﺧﺸﮕﻨﺎب ﻧﺎم ﻣﻰ ﺑﺮد و ﻫﺮ ﯾﮏ را در ﺷﻌﺮ ﺧﻮد ﺟﺎوداﻧﮕﻰ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﻼم ﺑﺮ ﺣﯿﺪر ﺑﺎﺑﺎ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎﯾﺎ ﺳﻼم‬

‫)‪(1‬‬ ‫)‪(1‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ﭼﻮ اﺑﺮ ﺷَﺨَﺪ ‪ ،‬ﻏُﺮّد آﺳﻤﺎن‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬اﯾﻠﺪﯾﺮﯾﻤﻼر ﺷﺎﺧﺎﻧﺪا‬
‫ﺳﯿﻼﺑﻬﺎى ﺗُﻨﺪ و ﺧﺮوﺷﺎن ﺷﻮد روان‬ ‫ﺳﺌﻠﻠﺮ ‪ ،‬ﺳﻮﻻر ‪ ،‬ﺷﺎﻗﻘﯿﻠﺪﯾﯿﻮب آﺧﺎﻧﺪا‬
‫ﺻﻒ ﺑﺴﺘﻪ دﺧﺘﺮان ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﺶ آن زﻣﺎن‬ ‫ﻗﯿﺰﻻر او‪‬ﻧﺎ ﺻﻒ ﺑﺎﻏﻠﯿﯿﻮب ﺑﺎﺧﺎﻧﺪا‬
‫ﺑﺮ ﺷﻮﮐﺖ و ﺗﺒﺎر ﺗﻮ ﺑﺎدا ﺳﻼم ﻣﻦ‬ ‫ﺳﻼم اوﻟﺴﻮن ﺷﻮ‪‬ﮐﺘﻮ‪‬زه ‪ ،‬اﺋﻠﻮ‪‬زه !‬
‫ﮔﺎﻫﻰ ر‪‬و‪‬د ﻣﮕﺮ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺗﻮ ﻧﺎم ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻨﯿﻢ دا ﺑﯿﺮ آدﯾﻢ ﮔﻠﺴﯿﻦ دﯾﻠﻮ‪‬زه‬

‫)‪(2‬‬ ‫)‪(2‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ﭼﻮ ﮐﺒﮏِ ﺗﻮ ﭘ‪‬ﺮّد ز روى ﺧﺎك‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﮐﻬﻠﯿﮏ ﻟﺮو‪‬ن اوﭼﺎﻧﺪا‬
‫ﺧﺮﮔﻮشِ زﯾﺮ ﺑﻮﺗﻪ ﮔُﺮﯾﺰد ﻫﺮاﺳﻨﺎك‬ ‫ﮐﻮ‪‬ل دﯾﺒﯿﻨﱠﻦ دو‪‬ﺷﺎن ﻗﺎﻟﺨﻮب ‪ ،‬ﻗﺎﭼﺎﻧﺪا‬
‫ﺑﺎﻏﺖ ﺑﻪ ﮔُﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﮔُﻞ ﮐﺮده ﺟﺎﻣﻪ ﭼﺎك‬ ‫ﺑﺎﺧﭽﺎﻻرون ﭼﯿﭽﮑﻠﻨﻮ‪‬ب ‪ ،‬آﭼﺎﻧﺪا‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﮔﺮ ﺷﻮد ز ﻣﻦِ ﺧﺴﺘﻪ ﯾﺎد ﮐﻦ‬ ‫ﺑﯿﺰدن ده ﺑﯿﺮ ﻣﻮ‪‬ﻣﮑﻮ‪‬ن او‪‬ﻟﺴﺎ ﯾﺎد اﺋﻠﻪ‬
‫دﻟﻬﺎى ﻏﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ ،‬ﺑﺪان ﯾﺎد ﺷﺎد ﮐﻦ‬ ‫آﭼﯿﻠﻤﯿﺎن او‪‬رﮐﻠﺮى ﺷﺎد اﺋﻠﻪ‬

‫)‪(3‬‬ ‫)‪(3‬‬
‫ﭼﻮن ﭼﺎرﺗﺎق را ﻓِﮑﻨَﺪ ﺑﺎد ﻧﻮﺑﻬﺎر‬ ‫ﺑﺎﯾﺮام ﯾﺌﻠﻰ ﭼﺎرداﺧﻼرى ﯾﯿﺨﺎﻧﺪا‬
‫ﻧﻮروزﮔُﻠﻰ و ﻗﺎرﭼﯿﭽﮕﻰ ﮔﺮدد آﺷﮑﺎر‬ ‫ﻧﻮ‪‬روز ﮔﻮ‪‬ﻟﻰ ‪ ،‬ﻗﺎرﭼﯿﭽﮑﻰ ‪ ،‬ﭼﯿﺨﺎﻧﺪا‬
‫ﺑﻔﺸﺎرد اﺑﺮ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣ‪‬ﺮﻏﺰار‬ ‫آغ ﺑﻮﻟﻮﺗﻼر ﮐﺆﯾﻨﮑﻠﺮﯾﻦ ﺳﯿﺨﺎﻧﺪا‬
‫از ﻣﺎ ﻫﺮ آﻧﮑﻪ ﯾﺎد ﮐﻨﺪ ﺑﻰ ﮔﺰﻧﺪ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﯿﺰدن ده ﺑﯿﺮ ﯾﺎد اﺋﻠﯿﯿﻪ ن ﺳﺎغ او‪‬ﻟﺴﻮن‬
‫ﮔﻮ ‪ :‬درد ﻣﺎ ﭼﻮ ﮐﻮه ﺑﺰرگ و ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎد‬ ‫دردﻟﺮﯾﻤﯿﺰ ﻗﻮ‪‬ى دﯾ‪‬ﮑﻠﺴﯿﻦ ‪ ،‬داغ او‪‬ﻟﺴﻮن‬

‫)‪(4‬‬ ‫)‪(4‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ﭼﻮ داغ ﮐﻨﺪ ﭘﺸﺘﺖ آﻓﺘﺎب‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﮔﻮ‪‬ن داﻟﻮوى داﻏﻼﺳﯿﻦ !‬
‫رﺧﺴﺎر ﺗﻮ ﺑﺨﻨﺪد و ﺟﻮﺷﺪ ز ﭼﺸﻤﻪ آب‬ ‫او‪‬زو‪‬ن ﮔﻮ‪‬ﻟﺴﻮ‪‬ن ‪ ،‬ﺑﻮﻻﺧﻼرون آﻏﻼﺳﯿﻦ !‬

‫‪٢‬‬
 ‫ﯾﮏ دﺳﺘﻪ ﮔُﻞ ﺑﺒﻨﺪ ﺑﺮاى ﻣﻦِ ﺧﺮاب‬ ‫اوﺷﺎﺧﻼرون ﺑﯿﺮ دﺳﺘﻪ ﮔﻮ‪‬ل ﺑﺎﻏﻼﺳﯿﻦ !‬
‫ﺑﺴﭙﺎر ﺑﺎد را ﮐﻪ ﺑﯿﺎرد ﺑﻪ ﮐﻮى ﻣﻦ‬ ‫ﯾﺌﻞ ﮔﻠﻨﺪه ‪ ،‬وﺋﺮ ﮔﺘﯿﺮﺳﯿﻦ ﺑﻮﯾﺎﻧﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺖ روى ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮى ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﯿﻢ ﯾﺎﺗﻤﯿﺶ ﺑﺨﺘﯿﻢ او‪‬ﯾﺎﻧﺎ‬

‫)‪(5‬‬ ‫)‪(5‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮ ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎد‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺳﻨﻮ‪‬ن او‪‬زو‪‬ن آغ او‪‬ﻟﺴﻮن !‬
‫از ﺑﺎغ و ﭼﺸﻤﻪ داﻣﻦ ﺗﻮ ﻓﺮّه ﻣﻨﺪ ﺑﺎد‬ ‫دؤرت ﺑﯿﺮ ﯾﺎﻧﻮن ﺑﻮﻻغ او‪‬ﻟﺴﻮن ﺑﺎغ او‪‬ﻟﺴﻮن !‬
‫از ﺑﻌﺪِ ﻣﺎ وﺟﻮد ﺗﻮ دور از ﮔﺰﻧﺪ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﯿﺰدن ﺳﻮ‪‬را ﺳﻨﻮ‪‬ن ﺑﺎﺷﻮن ﺳﺎغ او‪‬ﻟﺴﻮن !‬
‫دﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ‪ ،‬ﻣﺮگ وﻣﯿﺮ ﺷﺪ‬ ‫دو‪‬ﻧﯿﺎ ﻗﻀﻮ‪-‬ﻗﺪر ‪ ،‬اؤﻟﻮ‪‬م‪-‬اﯾﺘﯿﻤﺪى‬
‫اﯾﻦ زال ﮐﻰ ز ﮐُﺸﺘﻦِ ﻓﺮزﻧﺪ ﺳﯿﺮ ﺷﺪ ؟‬ ‫دو‪‬ﻧﯿﺎ ﺑﻮ‪‬ﯾﻰ او‪‬ﻏﻮﻟﺴﻮزدى ‪ ،‬ﯾﺌﺘﯿﻤﺪى‬

‫)‪(6‬‬ ‫)‪(6‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ز راه ﺗﻮ ﮐﺞ ﮔﺸﺖ راه ﻣﻦ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﯾﻮ‪‬ﻟﻮم ﺳﻨﱠﻦ ﮐﺞ او‪‬ﻟﺪى‬
‫ﻋﻤﺮم ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﻦ‬ ‫ﻋﺆﻣﺮو‪‬م ﮐﺌﭽﺪى ‪ ،‬ﮔﻠﻤﻤﻪ دﯾﻢ ‪ ،‬ﮔﺌﺞ او‪‬ﻟﺪى‬
‫دﯾﮕﺮ ﺧﺒﺮ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪ زادﮔﺎه ﻣﻦ‬ ‫ﻫﺌﭻ ﺑﯿﻠﻤﻪ دﯾﻢ ﮔﺆزﻟﻠﺮو‪‬ن ﻧﺌﺞ او‪‬ﻟﺪى‬
‫ﻫﯿﭽﻢ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ اﯾﻦ رهِ ﭘﺮ ﭘﺮﭘﯿﭻ و ﺧﻢ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺑﯿﻠﻤﺰﯾﺪﯾﻢ دؤﻧﮕﻪ ﻟﺮ وار ‪ ،‬دؤﻧﻮ‪‬م وار‬
‫ﻫﯿﭽﻢ ﺧﺒﺮ زﻣﺮگ و ز ﻫﺠﺮان و ﻏﻢ ﻧﺒﻮد‬ ‫اﯾﺘﮕﯿﻦ ﻟﯿﮏ وار ‪ ،‬آﯾﺮﯾﻠﯿﻖ وار ‪ ،‬او‪‬ﻟﻮ‪‬م وار‬

‫)‪(7‬‬ ‫)‪(7‬‬
‫ﺑﺮ ﺣﻖﱢ ﻣﺮدم اﺳﺖ ﺟﻮاﻧﻤﺮد را ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬اﯾﮕﯿﺖ اَﻣ‪‬ﮏ اﯾﺘﯿﺮﻣﺰ‬
‫ﺟﺎى ﻓﺴﻮس ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ اﺳﺖ در ﮔﺬر‬ ‫ﻋﺆﻣﻮ‪‬ر ﮐﺌﭽﺮ ‪ ،‬اﻓﺴﻮس ﺑ‪‬ﺮَه ﺑﯿﺘﯿﺮﻣﺰ‬
‫ﻧﺎﻣﺮد‪ ‬ﻣﺮد ‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮد ﻣﮕﺮ !‬ ‫ﻧﺎﻣﺮد او‪‬ﻻن ﻋﺆﻣﺮى ﺑﺎﺷﺎ ﯾﺌﺘﯿﺮﻣﺰ‬
‫در ﻣﻬﺮ و در وﻓﺎ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪا ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﻪ اﯾﻢ‬ ‫ﺑﯿﺰد ‪ ،‬واﻟﻼه ‪ ،‬اوﻧﻮﺗﻤﺎرﯾﻖ ﺳﯿﺰﻟﺮى‬
‫ﻣﺎ را ﺣﻼل ﮐﻦ ‪ ،‬ﮐﻪ ﻏﺮﯾﺐ آﺷﯿﺎﻧﻪ اﯾﻢ‬ ‫ﮔﺆرﻧﻤﺴﮏ ﺣﻼل اﺋﺪو‪‬ن ﺑﯿﺰﻟﺮى‬

‫)‪(8‬‬ ‫)‪(8‬‬
‫ﻣﯿﺮاَژد‪‬ر آن زﻣﺎن ﮐﻪ زﻧﺪ ﺑﺎﻧﮓِ دﻟﻨﺸﯿﻦ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻣﯿﺮاژدر ﺳ‪‬ﺴﻠﻨﻨﺪه‬
‫ﺷﻮر اﻓﮑﻨﺪ ﺑﻪ دﻫﮑﺪه ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ در زﻣﯿﻦ‬ ‫ﮐَﻨﺪ اﯾﭽﯿﻨﻪ ﺳﺴﺪن ‪ -‬ﮐﻮ‪‬ﯾﺪن دو‪‬ﺷﻨﺪه‬
‫از ﺑﻬﺮ ﺳﺎزِ رﺳﺘﻢِ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﯿﺎ ﺑﺒﯿﻦ‬ ‫ﻋﺎﺷﯿﻖ رﺳﺘﻢ ﺳﺎزﯾﻦ دﯾﻠﻠﻨﺪﯾﺮﻧﺪه‬
‫ﺑﻰ اﺧﺘﯿﺎر ﺳﻮى ﻧﻮاﻫﺎ دوﯾﺪﻧﻢ‬ ‫ﯾﺎدوﻧﺪادى ﻧﻪ ﻫﺆﻟَﺴ‪‬ﮏ ﻗﺎﭼﺎردﯾﻢ‬

‫‪٣‬‬
 ‫ﭼﻮن ﻣﺮغ ﭘﺮﮔﺸﺎده ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﺳﯿﺪﻧﻢ‬ ‫ﻗﻮﺷﻼر ﺗﮑﯿﻦ ﻗﺎﻧﺎد آﭼﯿﺐ اوﭼﺎردﯾﻢ‬

‫)‪(9‬‬ ‫)‪(9‬‬
‫در ﺳﺮزﻣﯿﻦِ ﺷﻨﮕﻞ آوا ‪ ،‬ﺳﯿﺐِ ﻋﺎﺷﻘﺎن‬ ‫ﺷﻨﮕﯿﻞ آوا ﯾﻮردى ‪ ،‬ﻋﺎﺷﯿﻖ آﻟﻤﺎﺳﻰ‬
‫رﻓﺘﻦ ﺑﺪان ﺑﻬﺸﺖ و ﺷﺪن ﻣﯿﻬﻤﺎنِ آن‬ ‫ﮔﺎﻫﺪان ﮔﺌﺪوب ‪ ،‬او‪‬ردا ﻗﻮ‪‬ﻧﺎق ﻗﺎﻟﻤﺎﺳﻰ‬
‫ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ‪ ،‬ﺳﯿﺐ و ﺑِﻪ‪ ‬زدن و ‪ ،‬ﺧﻮردن آﻧﭽﻨﺎن !‬ ‫داش آﺗﻤﺎﺳﻰ ‪ ،‬آﻟﻤﺎ ‪ ،‬ﻫﯿﻮا ﺳﺎﻟﻤﺎﺳﻰ‬
‫در ﺧﺎﻃﺮم ﭼﻮ ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﻰ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﺷﺪ‬ ‫ﻗﺎﻟﯿﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﻮﺧﻰ ﮐﯿﻤﯿﻦ ﯾﺎدﯾﻤﺪا‬
‫روﺣﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎرور از آن دﯾﺎر ﺷﺪ‬ ‫اﺛﺮ ﻗﻮﯾﻮب روﺣﻮﻣﺪا ‪ ،‬ﻫﺮ زادﯾﻤﺪا‬

‫)‪(10‬‬ ‫)‪(10‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻗُﻮرى ﮔﺆل و ﭘﺮوازِ ﻏﺎزﻫﺎ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻗﻮرى ﮔﺆﻟﻮ‪‬ن ﻗﺎزﻻرى‬
‫در ﺳﯿﻨﻪ ات ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﻪ ﻫﺎ ﺳﻮزِ ﺳﺎزﻫﺎ‬ ‫ﮔﺪﯾﮑﻠﺮﯾﻦ ﺳﺎزاخ ﭼﺎﻻن ﺳﺎزﻻرى‬
‫ﭘﺎﯾﯿﺰِ ﺗﻮ ‪ ،‬ﺑﻬﺎرِ ﺗﻮ ‪ ،‬در دﺷﺖِ ﻧﺎزﻫﺎ‬ ‫ﮐَﺖ ﮐﺆﺷﻨﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰﻻرى ‪ ،‬ﯾﺎزﻻرى‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮده اى ﺑﻪ ﭼﺸﻢِ دﻟﻢ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯿﺮ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﭘﺮده ﺳﻰ دﯾﺮ ﮔﺆزو‪‬ﻣﺪه‬
‫وﯾﻦ ﺷﻬﺮﯾﺎرِ ﺗُﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﮏ او‪‬ﺗﻮروب ‪ ،‬ﺳﺌﯿﺮ اﺋﺪه رم اؤزو‪‬ﻣﺪه‬

‫)‪(11‬‬ ‫)‪(11‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬زﺟﺎد‪‬ة ﺷﻬﺮ ﻗﺮاﭼﻤﻦ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻗﺮه ﭼﻤﻦ ﺟﺎداﺳﻰ‬
‫ﭼﺎووش ﺑﺎﻧﮓ ﻣﻰ زﻧﺪ آﯾﻨﺪ ﻣﺮد و زن‬ ‫ﭼ‪‬ﻮوﺷﻼرﯾﻦ ﮔَﻠَﺮ ﺳﺴﻰ ‪ ،‬ﺻﺪاﺳﻰ‬
‫رﯾﺰد ز زاﺋﺮانِ ﺣ‪‬ﺮَم درد ﺟﺎن وﺗﻦ‬ ‫ﮐﺮﺑﻠﯿﺎ ﮔﺌﺪﻧﻠﺮﯾﻦ ﻗﺎداﺳﻰ‬
‫ﺑﺮ ﭼﺸﻢِ اﯾﻦ ﮔﺪاﺻﻔﺘﺎنِ دروﻏﮕﻮ‬ ‫دو‪‬ﺷﺴﻮن ﺑﻮ آج ﯾﻮ‪‬ﻟﺴﻮزﻻرﯾﻦ ﮔﺆزو‪‬ﻧﻪ‬
‫ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺗﻤﺪ‪‬نِ ﺑﻰ ﭼﺸﻢ و آﺑﺮو‬ ‫ﺗﻤﺪ‪‬وﻧﻮن اوﯾﺪوخ ﯾﺎﻻن ﺳﺆزو‪‬ﻧﻪ‬

‫)‪(12‬‬ ‫)‪(12‬‬
‫ﺷﯿﻄﺎن زده اﺳﺖ اﺳﺖ ﮔﻮل و زِ دِه دور ﮔﺸﺘﻪ اﯾﻢ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺷﯿﻄﺎن ﺑﯿﺰى آزدﯾﺮﯾﺐ‬
‫ﮐﻨﺪه اﺳﺖ ﻣﻬﺮ را ز دل و ﮐﻮر ﮔﺸﺘﻪ اﯾﻢ‬ ‫ﻣﺤﺒﺘﻰ او‪‬رﮐﻠﺮدن ﻗﺎزدﯾﺮﯾﺐ‬
‫زﯾﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖِ ﺗﯿﺮه ﭼﻪ ﺑﻰ ﻧﻮر ﮔﺸﺘﻪ اﯾﻢ‬ ‫ﻗﺮه ﮔﻮ‪‬ﻧﻮ‪‬ن ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯿﻦ ﯾﺎزدﯾﺮﯾﺐ‬
‫اﯾﻦ ﺧﻠﻖ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ دﯾﻮ‬ ‫ﺳﺎﻟﯿﺐ ﺧﻠﻘﻰ ﺑﯿﺮ‪-‬ﺑﯿﺮﯾﻨﻦ ﺟﺎﻧﯿﻨﺎ‬
‫ﺧﻮد ﺻﻠﺢ را ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ دﯾﻮ‬ ‫ﺑﺎرﯾﺸﯿﻐﻰ ﺑﻠﺸﺪﯾﺮﯾﺐ ﻗﺎﻧﯿﻨﺎ‬

‫‪۴‬‬
 ‫)‪(13‬‬ ‫)‪(13‬‬
‫ﻫﺮﮐﺲ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﺷَﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﮔﺆز ﯾﺎﺷﯿﻨﺎ ﺑﺎﺧﺎن او‪‬ﻟﺴﺎ ‪ ،‬ﻗﺎن آﺧﻤﺎز‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﻮس ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﺧﻨﺠﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫اﻧﺴﺎن او‪‬ﻻن ﺑﺌﻠﯿﻨﻪ ﺗﺎﺧﻤﺎز‬
‫ﺑﺲ ﮐﻮردل ﮐﻪ ﺣﺮف ﺗﻮ ﺑﺎور ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫آﻣﻤﺎ ﺣﺌﯿﯿﻒ ﮐﻮ‪‬ر ﺗﻮﺗﺪوﻏﻮن ﺑﻮراﺧﻤﺎز‬
‫ﻓﺮدا ﯾﻘﯿﻦ ﺑﻬﺸﺖ ‪ ،‬ﺟﻬﻨّﻢ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻬﺸﺘﯿﻤﯿﺰ ﺟﻬﻨّﻢ او‪‬ﻟﻤﺎﻗﺪادﯾﺮ !‬
‫ذﯾﺤﺠ‪‬ﻪ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ‪ ،‬ﻣﺤﺮّم ﺷﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ذى ﺣﺠ‪‬ﻪ ﻣﯿﺰ ﻣﺤﺮّم او‪‬ﻟﻤﺎﻗﺪادﯾﺮ !‬

‫)‪(14‬‬ ‫)‪(14‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎمِ ﺑﺮگ رﯾﺰِ ﺧﺰان ﺑﺎد ﻣﻰ وزﯾﺪ‬ ‫ﺧﺰان ﯾﺌﻠﻰ ﯾﺎرﭘﺎﺧﻼرى ﺗﺆﮐﻨﺪه‬
‫از ﺳﻮى ﮐﻮه ﺑﺮ ﺳﺮِ دِه اﺑﺮ ﻣﻰ ﺧﺰﯾﺪ‬ ‫ﺑﻮﻟﻮت داﻏﺪان ﯾﺌﻨﯿﺐ ‪ ،‬ﮐﻨﺪه ﭼﺆﮐﻨﺪه‬
‫ﺑﺎ ﺻﻮت ﺧﻮش ﭼﻮ ﺷﯿﺦ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻣﻰ ﮐﺸﯿﺪ‬ ‫ﺷﯿﺦ اﻻﺳﻼم ﮔﺆزل ﺳﺴﯿﻦ ﭼﮑﻨﺪه‬
‫دﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺮزه از اﺛﺮ آن ﺻﻼى ﺣﻖ‬ ‫ﻧﯿﺴﮕﯿﻠﻠﻰ ﺳﺆز او‪‬رﮐﻠﺮه د‪‬ﯾ‪‬ﺮدى‬
‫ﺧﻢ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻤﻠﻪ درﺧﺘﺎن ﺑﺮاى ﺣﻖ‬ ‫آﻏﺎﺷﻼر دا آﻟﻼﻫﺎ ﺑﺎش اَﯾ‪‬ﺮدى‬

‫)‪(15‬‬ ‫)‪(15‬‬
‫داﺷﻠﻰ ﺑ‪‬ﻮﻻخ ﻣﺒﺎد ﭘ‪‬ﺮ از ﺳﻨﮓ و ﺧﺎك و ﺧَﺲ‬ ‫داﺷﻠﻰ ﺑﻮﻻخ داش‪-‬ﻗﻮﻣﻮﻧﺎن دو‪‬ﻟﻤﺎﺳﯿﻦ !‬
‫ﭘﮋﻣﺮده ﻫﻢ ﻣﺒﺎد ﮔﻞ وﻏﻨﭽﻪ ﯾﮏ ﻧَﻔﺲ‬ ‫ﺑﺎﺧﭽﺎﻻرى ﺳﺎراﻟﻤﺎﺳﯿﻦ ‪ ،‬ﺳﻮ‪‬ﻟﻤﺎﺳﯿﻦ !‬
‫از ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎرِ او ﻧﺮود ﺗﺸﻨﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬ ‫او‪‬ردان ﮐﺌﭽﻦ آﺗﻠﻰ ﺳﻮﺳﻮز اوﻟﻤﺎﺳﯿﻦ !‬
‫اى ﭼﺸﻤﻪ ‪ ،‬ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﻮ ﮐﺎﻧﺠﺎ روان ﺷﺪى‬ ‫دﯾﻨﻪ ‪ :‬ﺑﻮﻻخ ‪ ،‬ﺧﯿﺮون او‪‬ﻟﺴﻮن آﺧﺎرﺳﺎن‬
‫ﭼﺸﻤﻰ ﺧُﻤﺎر ﺑﺮ اﻓﻖِ آﺳﻤﺎن ﺷﺪى‬ ‫اﻓﻘﻠﺮه ﺧُﻤﺎر‪-‬ﺧُﻤﺎر ﺑﺎﺧﺎرﺳﺎن‬

‫)‪(16‬‬ ‫)‪(16‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ز ﺻﺨﺮه و ﺳﻨﮕﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﻫﺴﺎر‬ ‫ﺣﯿﺪر ﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬داﻏﯿﻦ ‪ ،‬داﺷﯿﻦ ‪ ،‬ﺳﺮه ﺳﻰ‬
‫ﮐﺒﮑﺖ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ‪ ،‬وز ﭘﯽِ او ﺟﻮﺟﻪ رﻫﺴﭙﺎر‬ ‫ﮐﻬﻠﯿﮏ او‪‬ﺧﻮر ‪ ،‬داﻟﯿﺴﯿﻨﺪا ﻓﺮه ﺳﻰ‬
‫از ﺑﺮّة ﺳﻔﯿﺪ و ﺳﯿﻪ ‪ ،‬ﮔﻠﻪ ﺑﻰ ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻗﻮزوﻻرﯾﻦ آﻏﻰ ‪ ،‬ﺑﻮ‪‬زى ‪ ،‬ﻗﺮه ﺳﻰ‬
‫اى ﮐﺎش ﮔﺎم ﻣﻰ زدم آن ﮐﻮه و در‪‬ه را‬ ‫ﺑﯿﺮ ﮔﺌﺪﯾﺪﯾﻢ داغ‪-‬دره ﻟﺮ اوزوﻧﻰ‬
‫ﻣﻰ ﺧﻮاﻧﺪم آن ﺗﺮاﻧﮥ » ﭼﻮﭘﺎن و ﺑﺮّه « را‬ ‫او‪‬ﺧﻮﯾﺌﺪﯾﻢ ‪ » :‬ﭼﻮ‪‬ﺑﺎن ‪ ،‬ﻗﯿﺘﺮ ﻗﻮزوﻧﻰ «‬

‫)‪(17‬‬ ‫)‪(17‬‬
‫در ﭘﻬﻨﺪﺷﺖِ ﺳ‪‬ﻮﻟﻰ ﯾِﺌﺮ ‪ ،‬آن رﺷﮏ آﻓﺘﺎب‬ ‫ﺣﯿﺪر ﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺳﻮﻟﻰ ﯾﺌﺮﯾﻦ دو‪‬زو‪‬ﻧﺪه‬

‫‪۵‬‬
‫ﺟﻮﺷﻨﺪه ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ز ﭼﻤﻨﻬﺎ ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب‬ ‫ﺑﻮﻻخ ﻗﺌﻨﯿﺮ ﭼﺎى ﭼﻤﻨﯿﻦ ﮔﺆزوﻧﺪه‬
‫ﺑﻮﻻغ او‪‬ﺗﻰ ﺷﻨﺎورِ ﺳﺮﺳﺒﺰ روى آب‬ ‫ﺑﻮﻻغ او‪‬ﺗﻰ او‪‬ز‪‬ر ﺳﻮﯾﻮن او‪‬زو‪‬ﻧﺪه‬
‫زﯾﺒﺎ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﭼﻮن از آن دﺷﺖ ﺑﮕﺬرﻧﺪ‬ ‫ﮔﺆزل ﻗﻮﺷﻼر او‪‬ردان ﮔﻠﯿﺐ ‪ ،‬ﮔﺌﭽﻠﻠﺮ‬
‫ﺧﻠﻮت ﮐﻨﻨﺪ و آب ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ و ﺑﺮ ﭘﺮﻧﺪ‬ ‫ﺧﻠﻮﺗﻠﯿﻮ‪‬ب ‪ ،‬ﺑﻮﻻﺧﺪان ﺳﻮ اﯾﭽﻠﻠﺮ‬

‫)‪(18‬‬ ‫)‪(18‬‬
‫وﻗﺖِ درو ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻨﺒﻠﻪ ﭼﯿﻦ داﺳﻬﺎ ﻧﮕﺮ‬ ‫ﺑىﭽﯿﻦ او‪‬ﺳﺘﻰ ‪ ،‬ﺳﻮﻧﺒﻮل ﺑﯿﭽﻦ او‪‬راﺧﻼر‬
‫ﮔﻮﯾﻰ ﺑﻪ زﻟﻒ ﺷﺎﻧﻪ زﻧﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﮕﺮ‬ ‫اﯾﻠﻪ ﺑﯿﻞ ﮐﻰ ‪ ،‬زو‪‬ﻟﻔﻰ دارار داراﺧﻼر‬
‫در ﮐﺸﺘﺰار از ﭘﻰِ ﻣﺮﻏﺎن ‪ ،‬ﺷﮑﺎرﮔﺮ‬ ‫ﺷﮑﺎرﭼﯿﻼر ﺑﯿﻠﺪﯾﺮﭼﯿﻨﻰ ﺳﻮ‪‬راﺧﻼر‬
‫دوغ اﺳﺖ و ﻧﺎن ﺧﺸﮏ ‪ ،‬ﻏﺬاى دروﮔﺮان‬ ‫ﺑﯿﭽﯿﻦ ﭼﯿﻠﺮ آﯾﺮاﻧﻼرﯾﻦ اﯾﭽﻠﻠﺮ‬
‫ﺧﻮاﺑﻰ ﺳﺒﮏ ‪ ،‬دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن ﮐﺎرِ ﺑﻰ ﮐﺮان‬ ‫ﺑﯿﺮﻫﻮﺷﻼﻧﯿﺐ ‪ ،‬ﺳﻮ‪‬ﻧﻨﺎن دوروب ‪ ،‬ﺑﯿﭽﻠﻠﺮ‬

‫)‪(19‬‬ ‫)‪(19‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﭼﻮ ﻏﺮﺻﮥ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺷﺪ ﻧﻬﺎن‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﮐﻨﺪﯾﻦ ﮔﻮ‪‬ﻧﻰ ﺑﺎﺗﺎﻧﺪا‬
‫ﺧﻮردﻧﺪ ﺷﺎم ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑﻨﺪ ﮐﻮدﮐﺎن‬ ‫اوﺷﺎﻗﻼرون ﺷﺎﻣﯿﻦ ﺋﯿﯿﻮب ‪ ،‬ﯾﺎﺗﺎﻧﺪا‬
‫وز ﭘﺸﺖِ اﺑﺮ ﻏﻤﺰه ﮐﻨﺪ ﻣﺎه آﺳﻤﺎن‬ ‫آى ﺑﻮﻟﻮﺗﺪان ﭼﯿﺨﻮب ‪ ،‬ﻗﺎش‪-‬ﮔﺆز آﺗﺎﻧﺪا‬
‫از ﻏﺼ‪‬ﻪ ﻫﺎى ﺑﻰ ﺣﺪِ ﻣﺎ ﻗﺼ‪‬ﻪ ﺳﺎز ﮐﻦ‬ ‫ﺑﯿﺰدن ده ﺑﯿﺮ ﺳﻦ او‪‬ﻧﻼرا ﻗﺼ‪‬ﻪ ده‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻔﺘﻪ را ﺗﻮ ﺑﺪان ﻏﺼ‪‬ﻪ ﺑﺎز ﮐﻦ‬ ‫ﻗﺼ‪‬ﻪ ﻣﯿﺰده ﭼﻮﺧﻠﻰ ﻏﻢ و ﻏﺼ‪‬ﻪ ده‬

‫)‪(20‬‬ ‫)‪(20‬‬
‫ﻗﺎرى ﻧﻨﻪ ﭼﻮ ﻗﺼ‪‬ﮥ ﺷﺐ ﺳﺎز ﻣﯿﮑﻨﺪ‬ ‫ﻗﺎرى ﻧﻨﻪ ﮔﺌﺠﻪ ﻧﺎﻏﯿﻞ دﯾﯿ‪‬ﻨﺪه‬
‫ﮐﻮﻻك ﺿﺮﺑﻪ اى زده ‪ ،‬در ﺑﺎز ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﮐﻮ‪‬ﻟﮏ ﻗﺎﻟﺨﯿﺐ ‪ ،‬ﻗﺎپ‪-‬ﺑﺎﺟﺎﻧﻰ دؤﯾ‪‬ﻨﺪه‬
‫ﺑﺎ ﮔﺮگ ‪ ،‬ﺷَﻨﮕُﻠﻰ ﺳﺨﻦ آﻏﺎز ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻗﻮرد ﮔﺌﭽﯿﻨﯿﻦ ﺷﻨﮕﻮ‪‬ﻟﻮ‪‬ﺳﻮن ﯾﯿﻨﺪه‬
‫اى ﮐﺎش ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ داﻣﺎن ﮐﻮدﮐﻰ‬ ‫ﻣﻦ ﻗﺎﯾﯿﺪﯾﺐ ‪ ،‬ﺑﯿﺮده اوﺷﺎق او‪‬ﻟﺌﯿﺪﯾﻢ‬
‫ﯾﮏ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﻤﻰ ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﮐﻮدﮐﻰ‬ ‫ﺑﯿﺮ ﮔﻮ‪‬ل آﭼﯿﺐ ‪ ،‬او‪‬ﻧﺪان ﺳﻮ‪‬را ﺳﻮ‪‬ﻟﺌﯿﺪﯾﻢ‬

‫)‪(21‬‬ ‫)‪(21‬‬
‫آن ﻟﻘﻤﻪ ﻫﺎى ﻧﻮشِ ﻋﺴﻞ ﭘﯿﺶِ ﻋﻤ‪‬ﻪ ﺟﺎن‬ ‫ﻋﻤ‪‬ﻪ ﺟﺎﻧﯿﻦ ﺑﺎل ﺑﻠﻠﻪ ﺳﯿﻦ ﯾﯿﻪ ردﯾﻢ‬
‫ﺧﻮردن ﻫﻤﺎن و ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮدﻧﻢ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﺳﻮ‪‬ﻧﻨﺎن دوروب ‪ ،‬او‪‬س دو‪‬ﻧﻮﻣﻰ ﮔﯿﯿﻪ ردﯾﻢ‬
‫در ﺑﺎغ رﻓﺘﻪ ﺷﻌﺮِ ﻣ‪‬ﺘﻞ ﺧﻮاﻧﺪن آﻧﭽﻨﺎن !‬ ‫ﺑﺎﺧﭽﺎﻻردا ﺗﯿﺮﯾﻨﮕَﻨﻰ دﯾﯿﻪ ردﯾﻢ‬

‫‪۶‬‬
 ‫آن روزﻫﺎى ﻧﺎزِ ﺧﻮدم را ﮐﺸﯿﺪﻧﻢ !‬ ‫آى اؤزوﻣﻰ او‪ ‬ازدﯾﺮن ﮔﻮ‪‬ﻧﻠﺮﯾﻢ !‬
‫ﭼﻮ ﺑﻰ ﺳﻮار ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ دوﯾﺪﻧﻢ !‬ ‫آﻏﺎج ﻣﯿﻨﯿﭗ ‪ ،‬آت ﮔﺰدﯾﺮن ﮔﻮ‪‬ﻧﻠﺮﯾﻢ !‬

‫)‪(22‬‬ ‫)‪(22‬‬
‫ﻫ‪‬ﭽﻰ ﺧﺎﻟﻪ ﺑﻪ رود ﮐﻨﺎر اﺳﺖ ﺟﺎﻣﻪ ﺷﻮى‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﻰ ﺧﺎﻻ ﭼﺎﯾﺪا ﭘﺎﻟﺘﺎر ﯾﻮواردى‬
‫ﻣ‪‬ﻤ‪‬ﺪ ﺻﺎدق ﺑﻪ ﮐﺎﻫﮕﻞِ ﺑﺎم ‪ ،‬ﮐﺮده روى‬ ‫ﻣ‪‬ﻤ‪‬ﺪ ﺻﺎدق داﻣﻼرﯾﻨﻰ ﺳﻮواردى‬
‫ﻣﺎ ﻫﻢ دوان ز ﺑﺎم و زِ دﯾﻮار ‪ ،‬ﮐﻮ ﺑﻪ ﮐﻮى‬ ‫ﻫﺌﭻ ﺑﯿﻠﻤﺰدﯾﮏ داﻏﺪى ‪ ،‬داﺷﺪى ‪ ،‬دوواردى‬
‫ﺑﺎزى ﮐﻨﺎن ز ﮐﻮﭼﻪ ﺳﺮازﯾﺮ ﻣﻰ ﺷﺪﯾﻢ‬ ‫ﻫﺮﯾﺎن ﮔﻠﺪى ﺷﯿﻼغ آﺗﯿﺐ ‪ ،‬آﺷﺎردﯾﻖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻰ ﻏﻤﺎن ز ﮐﻮﭼﻪ ﻣﮕﺮ ﺳﯿﺮ ﻣﻰ ﺷﺪﯾﻢ !‬ ‫آﻟﻼه ‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﻮ‪‬ش ﻏﻤﺴﯿﺰ‪-‬ﻏﻤﺴﯿﺰ ﯾﺎﺷﺎردﯾﻖ‬

‫)‪(23‬‬ ‫)‪(23‬‬
‫آن ﺷﯿﺦ و آن اذان و ﻣﻨﺎﺟﺎت ﮔﻔﺘﻨﺶ‬ ‫ﺷﯿﺦ اﻻﺳﻼم ﻣ‪‬ﻨﺎﺟﺎﺗﻰ دﯾﯿﻪ ردى‬
‫ﻣﺸﺪى رﺣﯿﻢ و دﺳﺖ ﯾﻪ ﻟﺒ‪‬ﺎده ﺑﺮدﻧﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺸَﺪرﺣﯿﻢ ﻟﺒ‪‬ﺎده ﻧﻰ ﮔﯿﯿﻪ ردى‬
‫ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ و دﯾﺰى و آن ﺳﯿﺮ ﺧﻮردﻧﺶ‬ ‫ﻣﺸْﺪآﺟﻠﻰ ﺑﻮ‪‬ز ﺑﺎﺷﻼرى ﯾﯿﻪ ردى‬
‫ﺑﻮدﯾﻢ ﺑﺮ ﻋﺮوﺳﻰ وﺧﯿﺮات ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎد‬ ‫ﺑﯿﺰ ﺧﻮ‪‬ﺷﻮدوق ﺧﯿﺮات او‪‬ﻟﺴﻮن ‪ ،‬ﺗﻮ‪‬ى او‪‬ﻟﺴﻮن‬
‫ﻣﺎ را ﭼﻪ ﻏﻢ ز ﺷﺎدى و ﻏﻢ ! ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎد ﺑﺎد !‬ ‫ﻓﺮق اﺋﻠَﻤ‪‬ﺰ ‪ ،‬ﻫﺮ ﻧﻮ‪‬ﻻﺟﺎق ‪ ،‬ﻗﻮ‪‬ى اوﻟﺴﻮن‬

‫)‪(24‬‬ ‫)‪(24‬‬
‫اﺳﺐِ ﻣ‪‬ﻠِﮏ ﻧﯿﺎز و و‪‬ر‪‬ﻧﺪﯾﻞ در ﺷﮑﺎر‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻧﯿﺎز ورﻧﺪﯾﻠﯿﻦ ﺳﺎﻻردى‬
‫ﮐﺞ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ ﻣﻰ زد و ﻣﻰ ﺗﺎﺧﺖ آن ﺳﻮار‬ ‫آﺗﯿﻦ ﭼﺎﭘﻮپ ﻗﺌﯿﻘﺎﺟﯿﺪان ﭼﺎﻻردى‬
‫دﯾﺪى ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﺮدﻧﻪ ﻫﺎ را ﻋ‪‬ﻘﺎب وار‬ ‫ﻗﯿﺮﻗﻰ ﺗﮑﯿﻦ ﮔﺪﯾﮏ ﺑﺎﺷﯿﻦ آﻻردى‬
‫وه ‪ ،‬دﺧﺘﺮان ﭼﻪ ﻣﻨﻈﺮه ﻫﺎ ﺳﺎز ﮐﺮده اﻧﺪ !‬ ‫دو‪‬ﻻﺋﯿﺎ ﻗﯿﺰﻻر آﭼﯿﭗ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﺑﺮ ﮐﻮره راه ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﺑﺎز ﮐﺮده اﻧﺪ !‬ ‫ﭘﻨﺠﺮه ﻟﺮده ﻧﻪ ﮔﺆزل ﻣﻨﻈﺮه !‬

‫)‪(25‬‬ ‫)‪(25‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﻰ در آن دﯾﺎر‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﮐﻨﺪﯾﻦ ﺗﻮ‪‬ﯾﻮن ﺗﻮﺗﺎﻧﺪا‬
‫زﻧﻬﺎ ﺣﻨﺎ ‪ -‬ﻓﺘﯿﻠﻪ ﻓﺮوﺷﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺎر‬ ‫ﻗﯿﺰ‪-‬ﮔﻠﯿﻨﻠﺮ ‪ ،‬ﺣﻨﺎ‪-‬ﭘﯿﻠﺘﻪ ﺳﺎﺗﺎﻧﺪا‬
‫داﻣﺎد ﺳﯿﺐ ﺳﺮخ زﻧﺪ ﭘﯿﺶ ﭘﺎىِ ﯾﺎر‬ ‫ﺑﯿﮓ ﮔﻠﯿﻨﻪ داﻣﻨﺎن آﻟﻤﺎ آﺗﺎﻧﺪا‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ راهِ دﺧﺘﺮﮐﺎنِ ﺗﻮ ﭼﺸﻢِ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻨﯿﻢ ده او‪ ‬ﻗﯿﺰﻻروﻧﺪا ﮔﺆزوم وار‬
‫در ﺳﺎزِ ﻋﺎﺷﻘﺎنِ ﺗﻮ دارم ﺑﺴﻰ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻋﺎﺷﯿﻘﻼرﯾﻦ ﺳﺎزﻻرﯾﻨﺪا ﺳﺆزوم وار‬

‫‪٧‬‬
 ‫)‪(26‬‬ ‫)‪(26‬‬
‫از ﻋﻄﺮ ﭘﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻟﺐِ ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎرﻫﺎ‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺑﻮﻻﺧﻼرﯾﻦ ﯾﺎرﭘﯿﺰى‬
‫از ﻫﻨﺪواﻧﻪ ‪ ،‬ﺧﺮﺑﺰه ‪ ،‬در ﮐﺸﺘﺰارﻫﺎ‬ ‫ﺑﻮ‪‬ﺳﺘﺎﻧﻼرﯾﻦ ﮔﻮ‪‬ل ﺑ‪‬ﺴ‪‬ﺮى ‪ ،‬ﻗﺎرﭘﯿﺰى‬
‫از ﺳﻘّﺰ و ﻧﺒﺎت و از اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎرﻫﺎ‬ ‫ﭼﺮﭼﯿﻠﺮﯾﻦ آغ ﻧﺎﺑﺎﺗﻰ ‪ ،‬ﺳﺎﻗﻘﯿﺰى‬
‫ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﻃﻌﻢ در دﻫﻨﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن اﺛﺮ‬ ‫اﯾﻨﺪى ده وار داﻣﺎﻏﯿﻤﺪا ‪ ،‬داد وﺋﺮر‬
‫ﮐﺰ روزﻫﺎى ﮔﻤﺸﺪه ام ﻣﻰ دﻫﺪ ﺧﺒﺮ‬ ‫اﯾﺘﮕﯿﻦ ﮔﺌﺪن ﮔﻮ‪‬ﻧﻠﺮﯾﻤﺪن ﯾﺎد وﺋﺮر‬

‫)‪(27‬‬ ‫)‪(27‬‬
‫ﻧﻮروز ﺑﻮد و ﻣ‪‬ﺮغ ﺷﺒﺎوﯾﺰ در ﺳ‪‬ﺮود‬ ‫ﺑﺎﯾﺮاﻣﯿﺪى ‪ ،‬ﮔﺌﺠﻪ ﻗﻮﺷﻰ اوﺧﻮردى‬
‫ﺟﻮرابِ ﯾﺎر ﺑﺎﻓﺘﻪ در دﺳﺖِ ﯾﺎر ﺑﻮد‬ ‫آداﺧﻠﻰ ﻗﯿﺰ ‪ ،‬ﺑﯿﮓ ﺟﻮ‪‬راﺑﻰ ﺗﻮ‪‬ﺧﻮردى‬
‫آوﯾﺨﺘﻪ ز روزﻧﻪ ﻫﺎ ﺷﺎﻟﻬﺎ ﻓﺮود‬ ‫ﻫﺮﮐﺲ ﺷﺎﻟﯿﻦ ﺑﯿﺮ ﺑﺎﺟﺎدان ﺳﻮ‪‬ﺧﻮردى‬
‫اﯾﻦ رﺳﻢ ﺷﺎل و روزﻧﻪ ﺧﻮد رﺳﻢ ﻣﺤﺸﺮى اﺳﺖ !‬ ‫آى ﻧﻪ ﮔﺆزل ﻗﺎﯾﺪادى ﺷﺎل ﺳﺎﻟﻼﻣﺎق !‬
‫ﻋﯿﺪى ﺑﻪ ﺷﺎلِ ﻧﺎﻣﺰدان ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮى اﺳﺖ !‬ ‫ﺑﯿﮓ ﺷﺎﻟﯿﻨﺎ ﺑﺎﯾﺮاﻣﻠﯿﻐﯿﻦ ﺑﺎﻏﻼﻣﺎق !‬

‫)‪(28‬‬ ‫)‪(28‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﺐ روم ﺑﻪ ﺑﺎم‬ ‫ﺷﺎل اﯾﺴﺘﻪ دﯾﻢ ﻣﻨﺪه اﺋﻮده آﻏﻼدﯾﻢ‬
‫ﺷﺎﻟﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺴﺘﻢ و رﻓﺘﻢ ﺑﻪ وﻗﺖِ ﺷﺎم‬ ‫ﺑﯿﺮ ﺷﺎل آﻟﯿﺐ ‪ ،‬ﺗﺌﺰ ﺑﺌﻠﯿﻤﻪ ﺑﺎﻏﻼدﯾﻢ‬
‫آوﯾﺨﺘﻪ ز روزﻧﮥ ﺧﺎﻧﮥ ﻏُﻼم‬ ‫ﻏﻼم ﮔﯿﻠﻪ ﻗﺎﺷﺪﯾﻢ ‪ ،‬ﺷﺎﻟﻰ ﺳﺎﻟﻼدﯾﻢ‬
‫ﺟﻮراب ﺑﺴﺖ و دﯾﺪﻣﺶ آن ﺷﺐ ز روزﻧﻪ‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﺎﻻ ﻣﻨﻪ ﺟﻮراب ﺑﺎﻏﻼدى‬
‫ﺑﮕﺮﯾﺴﺖ ﺧﺎﻟﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﺎ ﯾﺎد ﺧﺎنْ ﻧﻨﻪ‬ ‫ﺧﺎن ﻧﻨﻪ ﻣﻰ ﯾﺎدا ﺳﺎﻟﯿﺐ ‪ ،‬آﻏﻼدى‬

‫)‪(29‬‬ ‫)‪(29‬‬
‫در ﺑﺎﻏﻬﺎى ﻣﯿﺮزاﻣﺤﻤﺪ ز ﺷﺎﺧﺴﺎر‬ ‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻣﯿﺮز‪‬ﻣﻤﺪﯾﻦ ﺑﺎﺧﭽﺎﺳﻰ‬
‫آﻟﻮﭼﻪ ﻫﺎى ﺳﺒﺰ وﺗُﺮش ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻮﺷﻮار‬ ‫ﺑﺎﺧﭽﺎﻻرﯾﻦ ﺗﻮرﺷﺎ‪-‬ﺷﯿﺮﯾﻦ آﻟﭽﺎﺳﻰ‬
‫وان ﭼﯿﺪﻧﻰ ﺑﻪ ﺗﺎﻗﭽﻪ ﻫﺎ اﻧﺪر آن دﯾﺎر‬ ‫ﮔﻠﯿﻨﻠﺮﯾﻦ دو‪‬زﻣﻪ ﻟﺮى ‪ ،‬ﻃﺎﺧﭽﺎﺳﻰ‬
‫ﺻﻒ ﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪ و ﺑﺮ رفِ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ‬ ‫ﻫﻰ دو‪‬زو‪‬ﻟﺮ ﮔﺆزﻟﺮﯾﻤﯿﻦ رﻓﯿﻨﺪه‬
‫ﺻﻔﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﺎﻃﺮه ام ﺧﯿﻤﻪ ﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪ‬ ‫ﺧﯿﻤﻪ وورار ﺧﺎﻃﺮه ﻟﺮ ﺻﻔﯿﻨﺪه‬

‫)‪(30‬‬ ‫)‪(30‬‬

‫‪٨‬‬
 ‫ﻧﻮروز را ﺳﺮﺷﺘﻦِ ﮔِﻠﻬﺎيِ ﭼﻮن ﻃﻼ‬ ‫ﺑﺎﯾﺮام او‪‬ﻟﻮب ‪ ،‬ﻗﯿﺰﯾﻞ ﭘﺎﻟﭽﯿﻖ اَز‪‬ﻟﻠﺮ‬
‫ﺑﺎ ﻧﻘﺶ آن ﻃﻼ در و دﯾﻮار در ﺟﻼ‬ ‫ﻧﺎﻗﻘﯿﺶ ووروب ‪ ،‬اوﺗﺎﻗﻼرى ﺑ‪‬ﺰَﻟﻠﺮ‬
‫ﻫﺮ ﭼﯿﺪﻧﻰ ﺑﻪ ﺗﺎﻗﭽﻪ ﻫﺎ دور از او ﺑﻼ‬ ‫ﻃﺎﺧﭽﺎﻻرا دو‪‬زﻣﻪ ﻟﺮى دو‪‬زﻟﻠﺮ‬
‫رﻧﮓ ﺣﻨﺎ و ﻓَﻨْﺪ‪‬ﻗﮥ دﺳﺖ دﺧﺘﺮان‬ ‫ﻗﯿﺰ‪-‬ﮔﻠﯿﻨﯿﻦ ﻓﻨﺪﻗﭽﺎﺳﻰ ‪ ،‬ﺣﻨﺎﺳﻰ‬
‫دﻟﻬﺎ رﺑﻮده از ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ‪ ،‬ﺧﺎﺻ‪‬ﻪ ﻣﺎدران‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‪‬ﺳﻠﻪ ﻧﺮ آﻧﺎﺳﻰ ‪ ،‬ﻗﺎﯾﻨﺎﻧﺎﺳﻰ‬

‫)‪(31‬‬ ‫)‪(31‬‬
‫ﺑﺎ ﭘﯿﮏ ﺑﺎدﮐﻮﺑﻪ رﺳﺪ ﻧﺎﻣﻪ و ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺑﺎﮐﻰ ﭼﻰ ﻧﯿﻦ ﺳﺆزى ‪ ،‬ﺳﻮ‪‬وى ‪ ،‬ﮐﺎﻏﯿﺬى‬
‫زاﯾﻨﺪ ﮔﺎوﻫﺎ و ﭘﺮ از ﺷﯿﺮ ‪ ،‬ﺑﺎم و در‬ ‫اﯾﻨﮑﻠﺮﯾﻦ ﺑﻮﻻﻣﺎﺳﻰ ‪ ،‬آﻏﻮزى‬
‫آﺟﯿﻞِ ﭼﺎرﺷﻨﺒﻪ ز ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ‬ ‫ﭼﺮﺷﻨﺒﻪ ﻧﯿﻦ ﮔﯿﺮدﮐﺎﻧﻰ ‪ ،‬ﻣﻮﯾﺰى‬
‫آﺗﺶ ﮐﻨﻨﺪ روﺷﻦ و ﻣﻦ ﺷﺮح داﺳﺘﺎن‬ ‫ﻗﯿﺰﻻر دﯾﯿﻪ ر ‪ » :‬آﺗﯿﻞ ﻣﺎﺗﯿﻞ ﭼﺮﺷﻨﺒﻪ‬
‫ﺧﻮد ﺑﺎ زﺑﺎن ﺗﺮﮐﻰِ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﻨﻢ ﺑﯿﺎن ‪:‬‬ ‫آﯾﻨﺎ ﺗﮑﯿﻦ ﺑﺨﺘﯿﻢ آﭼﯿﻞ ﭼﺮﺷﻨﺒﻪ «‬
‫ﻗﯿﺰﻻر دﯾﯿﻪ ر ‪ » :‬آﺗﯿﻞ ﻣﺎﺗﯿﻞ ﭼﺮﺷﻨﺒﻪ‬
‫آﯾﻨﺎ ﺗﮑﯿﻦ ﺑﺨﺘﯿﻢ آﭼﯿﻞ ﭼﺮﺷﻨﺒﻪ «‬ ‫)‪(32‬‬
‫ﯾﻮﻣﻮرﺗﺎﻧﻰ ﮔﺆﯾﭽﮏ ‪ ،‬ﮔﻮﻟﻠﻰ ﺑﻮ‪‬ﯾﺎردﯾﻖ‬
‫)‪(32‬‬ ‫ﭼﺎﻗﻘﯿﺸﺪﯾﺮﯾﺐ ‪ ،‬ﺳﯿﻨﺎﻧﻼرﯾﻦ ﺳﻮ‪‬ﯾﺎردﯾﻖ‬
‫ﺑﺎ ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ ﻫﺎى ﮔُﻠﻰ رﻧﮓِ ﭘ‪‬ﺮﻧﮕﺎر‬ ‫او‪‬ﯾﻨﺎﻣﺎﻗﺪان ﺑﯿﺮﺟﻪ ﻣﮕﺮ دو‪‬ﯾﺎردﯾﻖ ؟‬
‫ﺑﺎ ﮐﻮدﮐﺎن دﻫﮑﺪه ﻣﻰ ﺑﺎﺧﺘﻢ ﻗِﻤﺎر‬ ‫ﻋﻠﻰ ﻣﻨﻪ ﯾﺎﺷﯿﻞ آﺷﯿﻖ وﺋﺮردى‬
‫ﻣﺎ در ﻗِﻤﺎر و ﻣﺎدرِ ﻣﺎ ﻫﻢ در اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ارﺿﺎ ﻣﻨﻪ ﻧﻮروزﮔﻮ‪‬ﻟﻰ درردى‬
‫ﻣﻦ داﺷﺘﻢ ﺑﺴﻰ ﮔﻞ وﻗﺎپِ ﻗﻤﺎرﻫﺎ‬
‫از دوﺳﺘﺎن ﻋﻠﻰ و رﺿﺎ ﯾﺎدﮔﺎرﻫﺎ‬ ‫)‪(33‬‬
‫ﻧﻮ‪‬روز ﻋﻠﻰ ﺧﺮﻣﻨﺪه و‪‬ل ﺳﻮ‪‬رردى‬
‫)‪(33‬‬ ‫ﮔﺎﻫﺪان ﯾﺌﻨﻮب ‪ ،‬ﮐﻮ‪‬ﻟﺸﻠﺮى ﮐﻮ‪‬رردى‬
‫ﻧﻮروزﻋﻠﻰ و ﮐﻮﻓﺘﻦِ ﺧﺮﻣﻦِ ﺟ‪‬ﻮ‪‬ش‬ ‫داﻏﺪان دا ﺑﯿﺮ ﭼﻮ‪‬ﺑﺎن اﯾﺘﻰ ﻫﻮ‪‬رردى‬
‫ﭘﻮﺷﺎل ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻧﺶ و ر‪‬ﻓﺘﻦ از ﻧُﻮ‪‬ش‬ ‫اوﻧﺪا ‪ ،‬ﮔﺆردن ‪ ،‬اوﻻخ اﯾﺎخ ﺳﺎﺧﻼدى‬
‫از دوردﺳﺘﻬﺎ ﺳﮓ ﭼﻮﭘﺎن و ﻋﻮﻋﻮ‪‬ش‬ ‫داﻏﺎ ﺑﺎﺧﯿﺐ ‪ ،‬ﻗﻮﻻﺧﻼرﯾﻦ ﺷﺎﺧﻼدى‬
‫دﯾﺪى ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎده اﻻغ از ﺻﺪاى ﺳﮓ‬
‫ﺑﺎ ﮔﻮشِ ﺗﯿﺰ ﮐﺮده ﺑﺮاى ﺑﻼيِ ﺳﮓ‬ ‫)‪(34‬‬
‫آﺧﺸﺎم ﺑﺎﺷﻰ ﻧﺎﺧﯿﺮﯾﻨﺎن ﮔﻠﻨﺪه‬
‫)‪(34‬‬ ‫ﻗﻮ‪‬دوﺧﻼرى ﭼﮑﯿﺐ ‪ ،‬وورادﯾﻖ ﺑﻨﺪه‬

‫‪٩‬‬
 ‫وﻗﺖِ ﻏﺮوب و آﻣﺪنِ ﮔﻠّﮥ د‪‬واب‬ ‫ﻧﺎﺧﯿﺮ ﮔﺌﭽﯿﺐ ‪ ،‬ﮔﺌﺪﯾﺐ ‪ ،‬ﯾﺌﺘﻨﺪه ﮐﻨﺪه‬
‫در ﺑﻨﺪِ ﻣﺎﺳﺖ ﮐُﺮّة ﺧﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب‬ ‫ﺣﯿﻮاﻧﻼرى ﭼﯿﻠﭙﺎق ﻣﯿﻨﯿﺐ ‪ ،‬ﻗﻮ‪‬واردﯾﻖ‬
‫ﮔﻠّﻪ رﺳﯿﺪه در ده و رﻓﺘﻪ اﺳﺖ آﻓﺘﺎب‬ ‫ﺳﺆز ﭼﯿﺨﺴﺎﯾﺪى ‪ ،‬ﺳﯿﻨﻪ ﮔﺮﯾﺐ ‪ ،‬ﺳﻮ‪‬واردﯾﻖ‬
‫ﺑﺮ ﭘﺸﺖِ ﮐﺮّه ‪ ،‬ﮐﺮّه ﺳﻮارانِ دِه ﻧﮕﺮ‬
‫ﺟﺰ ﮔﺮﯾﻪ ﭼﯿﺴﺖ ﺣﺎﺻﻞ اﯾﻦ ﮐﺎر ؟ ﺑِﻪ‪ ‬ﻧﮕﺮ‬ ‫)‪(35‬‬
‫ﯾﺎز ﮔﺌﺠﻪ ﺳﻰ ﭼﺎﯾﺪا ﺳﻮﻻر ﺷﺎرﯾﻠﺪار‬
‫)‪(35‬‬ ‫داش‪-‬ﻗَﯿﻪ ﻟﺮ ﺳﺌﻠﺪه آﺷﯿﺐ ﺧﺎرﯾﻠﺪار‬
‫ﺷﺒﻬﺎ ﺧﺮوﺷﺪ آب ﺑﻬﺎران ﺑﻪ رودﺑﺎر‬ ‫ﻗﺎراﻧﻠﯿﻘﺪا ﻗﻮردون ﮔﺆزى ﭘﺎرﯾﻠﺪار‬
‫در ﺳﯿﻞ ﺳﻨﮓ ﻏُﺮّد و ﻏﻠﺘﺪ ز ﮐﻮﻫﺴﺎر‬ ‫اﯾﺘﺮ ‪ ،‬ﮔﺆردو‪‬ن ‪ ،‬ﻗﻮردى ﺳﺌﭽﯿﺐ ‪ ،‬اوﻻﺷﺪى‬
‫ﭼﺸﻤﺎنِ ﮔﺮگ ﺑﺮق زﻧﺪ در ﺷﺒﺎنِ ﺗﺎر‬ ‫ﻗﻮرددا ‪ ،‬ﮔﺆردو‪‬ن ‪ ،‬ﻗﺎﻟﺨﯿﺐ ‪ ،‬ﮔﺪﯾﮑﺪن آﺷﺪى‬
‫ﺳﮕﻬﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮيِ وى و زوزه ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﮔﺎن ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ ‪ ،‬ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﭘﻮزه ﻣﻰ ﮐﺸﻨﺪ‬ ‫)‪(36‬‬
‫ﻗﯿﺶ ﮔﺌﺠﻪ ﺳﻰ ﻃﺆﻟﻪ ﻟﺮﯾﻦ او‪‬ﺗﺎﻏﻰ‬
‫)‪(36‬‬ ‫ﮐﺘﻠﯿﻠﺮﯾﻦ او‪‬ﺗﻮراﻏﻰ ‪ ،‬ﯾﺎﺗﺎﻏﻰ‬
‫ﺑﺮ اﻫﻞ ده ﺷﺒﺎنِ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﻬﺎﻧﻪ اى اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻮﺧﺎرﯾﺪا ﯾﺎﻧﺎر او‪‬ﺗﻮن ﯾﺎﻧﺎﻏﻰ‬
‫وان ﮐﻠﺒﮥ ﻃﻮﯾﻠﻪ ﺧﻮدش ﮔﺮﻣﺨﺎﻧﻪ اى اﺳﺖ‬ ‫ﺷﺒﭽﺮه ﺳﻰ ‪ ،‬ﮔﯿﺮدﮐﺎﻧﻰ ‪ ،‬اﯾﺪه ﺳﻰ‬
‫در رﻗﺺِ ﺷﻌﻠﻪ ‪ ،‬ﮔﺮم ﺷﺪن ﺧﻮد ﻓﺴﺎﻧﻪ اى اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻨﺪه ﺑﺎﺳﺎر ﮔﻮ‪‬ﻟﻮ‪‬ب ‪ -‬داﻧﯿﺸﻤﺎق ﺳﺴﻰ‬
‫ﺳِﻨﺠﺪ ﻣﯿﺎن ﺷﺒﭽﺮه ﺑﺎ ﻣﻐﺰ ﮔﺮدﮐﺎن‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﭼﻮ ﮔﺮم ﺷﺪ ﺑﺮود ﺗﺎ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن‬ ‫)‪(37‬‬
‫ﺷﺠﺎع ﺧﺎل او‪‬ﻏﻠﻮﻧﻮن ﺑﺎﮐﻰ ﺳﻮ‪‬ﻗﺘﻰ‬
‫)‪(37‬‬ ‫داﻣﺪا ﻗﻮران ﺳﻤﺎوارى ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺘﻰ‬
‫آﻣﺪ ز ﺑﺎدﮐﻮﺑﻪ ﭘﺴﺮﺧﺎﻟﻪ ام ﺷُﺠﺎ‬ ‫ﯾﺎدﯾﻤﺪادى ﺷﺴﻠﻰ ﻗﺪى ‪ ،‬ﻗﺎﻣﺘﻰ‬
‫ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺘﻰ ﮐﺸﯿﺪه و ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺘﻰ رﺳﺎ‬ ‫ﺟﺆﻧﻤﻤﻪ ﮔﯿﻦ ﺗﻮ‪‬ﯾﻰ دؤﻧﺪى ‪ ،‬ﯾﺎس او‪‬ﻟﺪى‬
‫در ﺑﺎم ﺷﺪ ﺳﻤﺎور ﺳﻮﻗﺎﺗﯿﺶ ﺑﻪ ﭘﺎ‬ ‫ﻧﻨﻪ ﻗﯿﺰﯾﻦ ﺑﺨﺖ آﯾﻨﺎﺳﻰ ﮐﺎس او‪‬ﻟﺪى‬
‫از ﺑﺨﺖِ ﺑﺪ ﻋﺮوﺳﻰ او ﺷﺪ ﻋﺰاى او‬
‫آﯾﯿﻨﻪ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﺎﻣﺰد و ﻫﺎى ﻫﺎيِ او‬ ‫)‪(38‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻧﻨﻪ ﻗﯿﺰﯾﻦ ﮔﺆزﻟﺮى‬
‫)‪(38‬‬ ‫رﺧﺸﻨﺪه ﻧﯿﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪-‬ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺆزﻟﺮى‬
‫ﭼﺸﻤﺎنِ ﻧﻨﻪ ﻗﯿﺰ ﺑﻪ ﻣ‪‬ﺜَﻞ آﻫﻮى ﺧُﺘَﻦ‬ ‫ﺗﺮﮐﻰ دﺋﺪﯾﻢ او‪‬ﺧﻮﺳﻮﻧﻼر اؤزﻟﺮى‬
‫رﺧﺸﻨﺪه را ﺳﺨﻦ ﭼﻮ ﺷﮑﺮ ﺑﻮد در دﻫﻦ‬ ‫ﺑﯿﻠﺴﯿﻨﻠﺮ ﮐﻰ ‪ ،‬آدام ﮔﺌﺪر ‪ ،‬آد ﻗﺎﻻر‬

‫‪١٠‬‬
 ‫ﺗﺮﮐﻰ ﺳﺮوده ام ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ اﯾﻞِ ﻣﻦ‬ ‫ﯾﺎﺧﺸﻰ‪-‬ﭘﯿﺴﺪن آﻏﯿﺰدا ﺑﯿﺮ داد ﻗﺎﻻر‬
‫اﯾﻦ ﻋﻤﺮ رﻓﺘﻨﻰ اﺳﺖ وﻟﻰ ﻧﺎم ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ز ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﻣﺰه در ﮐﺎم ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر‬ ‫)‪(39‬‬
‫ﯾﺎز ﻗﺎﺑﺎﻏﻰ ﮔﻮ‪‬ن ﮔﻮ‪‬ﻧﺌﯿﻰ دؤﯾ‪‬ﻨﺪه‬
‫)‪(39‬‬ ‫ﮐﻨﺪ اوﺷﺎﻏﻰ ﻗﺎر ﮔﻮ‪‬ﷲ ﺳﯿﻦ ﺳﺆﯾ‪‬ﻨﺪه‬
‫ﭘﯿﺶ از ﺑﻬﺎر ﺗﺎ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺗﺎﺑﺪ آﻓﺘﺎب‬ ‫ﮐﻮ‪‬رﮐﭽﻰ ﻟﺮ داﻏﺪا ﮐﻮ‪‬رك زو‪‬ﯾ‪‬ﻨﺪه‬
‫ﺑﺎ ﮐﻮدﮐﺎن ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺑﺮﻓﻰ اﺳﺖ در ﺣﺴﺎب‬ ‫ﻣﻨﯿﻢ روﺣﻮم ‪ ،‬اﯾﻠﻪ ﺑﯿﻠﻮ‪‬ن او‪‬ردادور‬
‫ﭘﺎروﮔﺮان ﺑﻪ ﺳ‪‬ﺮﺳ‪‬ﺮة ﮐﻮه در ﺷﺘﺎب‬ ‫ﮐﻬﻠﯿﮏ ﮐﯿﻤﯿﻦ ﺑﺎﺗﯿﺐ ‪ ،‬ﻗﺎﻟﯿﺐ ‪ ،‬ﻗﺎردادور‬
‫ﮔﻮﯾﻰ ﮐﻪ روﺣﻢ آﻣﺪه آﻧﺠﺎ ز راه دور‬
‫ﭼﻮن ﮐﺒﮏ ‪ ،‬ﺑﺮﻓﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﻣﺎﻧﺪه در ﺣﻀﻮر‬ ‫)‪(40‬‬
‫ﻗﺎرى ﻧﻨﻪ اوزاداﻧﺪا اﯾﺸﯿﻨﻰ‬
‫)‪(40‬‬ ‫ﮔﻮ‪‬ن ﺑﻮﻟﻮﺗﺪا اَﯾﯿﺮردى ﺗﺸﯿﻨﻰ‬
‫رﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎن ‪ ،‬ﮐﻼفِ ر‪‬ﺳ‪‬ﻨﻬﺎى ﭘﯿﺮزن‬ ‫ﻗﻮرد ﻗﻮ‪‬ﺟﺎﻟﯿﺐ ‪ ،‬ﭼﮑﺪﯾﺮﻧﺪه دﯾﺸﯿﻨﻰ‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ‪ ،‬روى اﺑﺮ دﻫﺪ ﺗﺎب آن رﺳ‪‬ﻦ‬ ‫ﺳﻮ‪‬رى ﻗﺎﻟﺨﯿﺐ ‪ ،‬دو‪‬ﻻﺋﯿﺪان آﺷﺎردى‬
‫دﻧﺪان ﮔﺮگ ﭘﯿﺮ ﭼﻮ اﻓﺘﺎده از دﻫﻦ‬ ‫ﺑﺎﯾﺪاﻻرﯾﻦ ﺳﻮ‪‬ﺗﻰ آﺷﯿﺐ ‪ ،‬داﺷﺎردى‬
‫از ﮐﻮره راه ﮔﻠﻪ ﺳﺮازﯾﺮ ﻣﻰ ﺷﻮد‬
‫ﻟﺒﺮﯾﺰ دﯾﮓ و ﺑﺎدﯾﻪ از ﺷﯿﺮ ﻣﻰ ﺷﻮد‬ ‫)‪(41‬‬
‫ﺧﺠ‪‬ﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﻋﻤ‪‬ﻪ دﯾﺸﯿﻦ ﻗﯿﺴﺎردى‬
‫)‪(41‬‬ ‫ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻢ اوﻏﻠﻰ ﺗﺌﺰ ﻣﯿﺴﺎردى‬
‫دﻧﺪانِ ﺧﺸﻢ ﻋﻤ‪‬ﻪ ﺧﺪﯾﺠﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮد‬ ‫ﺗﻨﺪﯾﺮ ﯾﺎﻧﯿﺐ ‪ ،‬ﺗﻮ‪‬ﺳﺴﻰ اﺋﻮى ﺑﺎﺳﺎردى‬
‫ﮐِﺰ ﮐﺮد ﻣ‪‬ﻼﺑﺎﻗﺮ و در ﺟﺎى ﺧﻮد ﻓُﺴﺮد‬ ‫ﭼﺎﯾﺪاﻧﯿﻤﯿﺰ ارﺳﯿﻦ او‪‬ﺳﺘﻪ ﻗﺎﯾﻨﺎردى‬
‫روﺷﻦ ﺗﻨﻮر و ‪ ،‬دود ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﮐﺎم ﺑ‪‬ﺮد‬ ‫ﻗﻮ‪‬ورﻗﺎﻣﯿﺰ ﺳﺎج اﯾﭽﯿﻨﺪه او‪‬ﯾﻨﺎردى‬
‫ﻗﻮرى ﺑﻪ روى ﺳﯿﺦ ﺗﻨﻮر آﻣﺪه ﺑﻪ ﺟﻮش‬
‫در ﺗﻮى ﺳﺎج ‪ ،‬ﮔﻨﺪم ﺑﻮداده در ﺧﺮوش‬ ‫)‪(42‬‬
‫ﺑﻮ‪‬ﺳﺘﺎن ﭘﻮ‪‬زوب ‪ ،‬ﮔﺘﯿﺮردﯾﮏ آﺷﺎﻏﻰ‬
‫)‪(42‬‬ ‫دو‪‬ﻟﺪورﯾﺮدﯾﻖ اﺋﻮده ﺗﺎﺧﺘﺎ‪-‬ﻃﺎﺑﺎﻏﻰ‬
‫ﺟﺎﻟﯿﺰ را ﺑﻪ ﻫﻢ زده در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮده اﯾﻢ‬ ‫ﺗﻨﺪﯾﺮﻟﺮده ﭘﯿﺸﯿﺮردﯾﮏ ﻗﺎﺑﺎﻏﻰ‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺨﺘﻪ ‪ -‬ﻃﺒﻘﻬﺎ ﺳﭙﺮده اﯾﻢ‬ ‫اؤزو‪‬ن ﺋﯿﯿﻮ‪‬ب ‪ ،‬ﺗﻮﺧﻮﻣﻼرﯾﻦ ﭼﯿﺘﺪاردﯾﻖ‬
‫از ﻣﯿﻮه ﻫﺎى ﭘﺨﺘﻪ و ﻧﺎﭘﺨﺘﻪ ﺧﻮرده اﯾﻢ‬ ‫ﭼﻮ‪‬خ ﯾﺌﻤﮑﺪن ‪ ،‬ﻻپ آز ﻗﺎﻻ ﭼﺎﺗﺪاردﯾﻖ‬
‫ﺗﺨﻢ ﮐﺪوى ﺗﻨﺒﻞ و ﺣﻠﻮاﯾﻰ و ﻟﺒﻮ‬

‫‪١١‬‬
 ‫ﺧﻮردن ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﺎره ﺷﻮد ﺧُﻤﺮه و ﺳﺒﻮ‬ ‫)‪(43‬‬
‫ورزﻏﺎن ﻧﺎن آرﻣﻮت ﺳﺎﺗﺎن ﮔﻠﻨﺪه‬
‫)‪(43‬‬ ‫اوﺷﺎﻗﻼرﯾﻦ ﺳﺴﻰ دو‪‬ﺷﺮدى ﮐﻨﺪه‬
‫از ورزﻏﺎن رﺳﯿﺪه ﮔﻼﺑﻰ ﻓﺮوشِ ده‬ ‫ﺑﯿﺰده ﺑﻮﯾﺎﻧﻨﺎن اﺋﺸﯿﺪﯾﺐ ‪ ،‬ﺑﯿﻠﻨﺪه‬
‫از ﺑﻬﺮ اوﺳﺖ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﻮش و ﺧﺮوشِ ده‬ ‫ﺷﯿﻠﻼق آﺗﯿﺐ ‪ ،‬ﺑﯿﺮ ﻗﯿﺸﻘﺮﯾﻖ ﺳﺎﻻردﯾﻖ‬
‫دﻧﯿﺎى دﯾﮕﺮى اﺳﺖ ﺧﺮﯾﺪ و ﻓﺮوش ده‬ ‫ﺑﻮﻏﺪا وﺋﺮﯾﺐ ‪ ،‬آرﻣﻮﺗﻼردان آﻻردﯾﻖ‬
‫ﻣﺎ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪه ﺳﻮى ﺳﺒﺪﻫﺎ دوﯾﺪه اﯾﻢ‬
‫ﮔﻨﺪم ﺑﺪاده اﯾﻢ و ﮔﻼﺑﻰ ﺧﺮﯾﺪه اﯾﻢ‬ ‫)‪(44‬‬
‫ﻣﯿﺮزاﺗﺎﻏﻰ ﻧﺎن ﮔﺌﺠﻪ ﮔﺌﺘﺪﯾﮏ ﭼﺎﯾﺎ‬
‫)‪(44‬‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺎﺧﯿﺮام ﺳﺌﻠﺪه ﺑﻮ‪‬ﻏﻮﻟﻤﻮش آﯾﺎ‬
‫ﻣﻬﺘﺎب ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺗﻘﻰ آن ﺷﺐ ﮐﻨﺎر رود‬ ‫ﺑﯿﺮدن اﯾﺸﯿﻖ دو‪‬ﺷﺪى او‪‬ﺗﺎى ﺑﺎﺧﭽﺎﯾﺎ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺤﻮ ﻣﺎه و ﻣﺎه در آن آب ﻏﺮق ﺑﻮد‬ ‫اى واى دﺋﺪﯾﮏ ﻗﻮرددى ‪ ،‬ﻗﺌﯿﺘﺪﯾﮏ ﻗﺎﺷﺪﯾﻖ‬
‫زان ﺳﻮى رود ‪ ،‬ﻧﻮر درﺧﺸﯿﺪ و ﻫﺮ دو زود‬ ‫ﻫﺌﭻ ﺑﯿﻠﻤﻪ دﯾﮏ ﻧﻪ وﻗﺖ ﮐﻮ‪‬ﻟﻠﻮﮐﺪن آﺷﺪﯾﻖ‬
‫ﮔﻔﺘﯿﻢ آى ﮔﺮگ ! و دوﯾﺪﯾﻢ ﺳﻮى ده‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺗﺮس ﺧﻮرده ﭘﺮﯾﺪﯾﻢ ﺗﻮى ده‬ ‫)‪(45‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬آﻏﺎﺟﻼرون اوﺟﺎﻟﺪى‬
‫)‪(45‬‬ ‫آﻣﻤﺎ ﺣﺌﯿﯿﻒ ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﻼرون ﻗﻮ‪‬ﺟﺎﻟﺪى‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬درﺧﺖ ﺗﻮ ﺷﺪ ﺳﺒﺰ و ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﺧﻠﯿﻼرون آرﯾﺨﻠﯿﯿﺐ ‪ ،‬آﺟﺎﻟﺪى‬
‫ﻟﯿﮏ آن ﻫﻤﻪ ﺟﻮانِ ﺗﻮ ﺷﺪ ﭘﯿﺮ و دردﻣﻨﺪ‬ ‫ﮐﺆﻟﮕﻪ دؤﻧﺪى ‪ ،‬ﮔﻮ‪‬ن ﺑﺎﺗﺪى ‪ ،‬ﻗﺎش ﻗَﺮَﻟﺪى‬
‫ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺮّه ﻫﺎى ﻓﺮﺑﻪ ﺗﻮ ﻻﻏﺮ و ﻧﮋﻧﺪ‬ ‫ﻗﻮردون ﮔﺆزى ﻗﺎراﻧﻠﯿﻘﺪا ﺑ‪‬ﺮَﻟﺪى‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ رﻓﺖ و ﺳﺎﯾﻪ ﺑﮕﺴﺘﺮد در ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﺸﻤﺎنِ ﮔﺮﮔﻬﺎ ﺑﺪرﺧﺸﯿﺪ آن زﻣﺎن‬ ‫)‪(46‬‬
‫اﺋﺸﯿﺘﻤﯿﺸﻢ ﯾﺎﻧﯿﺮ آﻟﻼه ﭼﯿﺮاﻏﻰ‬
‫)‪(46‬‬ ‫داﯾﺮ او‪‬ﻟﻮب ﻣﺴﺠﺪﯾﺰو‪‬ن ﺑﻮﻻﻏﻰ‬
‫ﮔﻮﯾﻨﺪ روﺷﻦ اﺳﺖ ﭼﺮاغ ﺧﺪاى ده‬ ‫راﺣﺖ او‪‬ﻟﻮب ﮐﻨﺪﯾﻦ اﺋﻮى ‪ ،‬اوﺷﺎﻏﻰ‬
‫داﯾﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﭼﺸﻤﮥ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮاى ده‬ ‫ﻣﻨﺼﻮرﺧﺎﻧﯿﻦ اﻟﯽ‪-‬ﻗﻮ‪‬ﻟﻰ وار او‪‬ﻟﺴﻮن‬
‫راﺣﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻮدك و اﻫﻞِ ﺳﺮاى ده‬ ‫ﻫﺎردا ﻗﺎﻟﺴﺎ ‪ ،‬آﻟﻼه او‪‬ﻧﺎ ﯾﺎر او‪‬ﻟﺴﻮن‬
‫ﻣﻨﺼﻮر ﺧﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ و ﺷﺎد ﺑﺎد !‬
‫در ﺳﺎﯾﻪ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺣﻖ زﻧﺪه ﯾﺎد ﺑﺎد !‬ ‫)‪(47‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻣﻼ اﺑﺮاﻫﯿﻢ وار ‪ ،‬ﯾﺎ ﯾﻮ‪‬خ ؟‬

‫‪١٢‬‬
 ‫)‪(47‬‬ ‫ﻣﮑﺘﺐ آﭼﺎر ‪ ،‬او‪‬ﺧﻮر اوﺷﺎﻗﻼر ‪ ،‬ﯾﺎ ﯾﻮ‪‬خ ؟‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺑﮕﻮى ﮐﻪ ﻣﻼى ده ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ او‪‬ﺳﺘﻰ ﻣﮑﺘﺒﻰ ﺑﺎﻏﻼر ‪ ،‬ﯾﺎ ﯾﻮ‪‬خ ؟‬
‫آن ﻣﮑﺘﺐ ﻣﻘﺪ‪‬سِ ﺑﺮ ﭘﺎيِ ده ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟‬ ‫ﻣﻨﺪن آﺧﻮﻧﺪا ﯾﺘﯿﺮرﺳﻦ ﺳﻼم‬
‫آن رﻓﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﺧﺮﻣﻦ و ﻏﻮﻏﺎى ده ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟‬ ‫ادﺑﻠﻰ ﺑﯿﺮ ﺳﻼمِ ﻣﺎﻻﮐﻼم‬
‫از ﻣﻦ ﺑﻪ آن آﺧﻮﻧﺪ ﮔﺮاﻣﻰ ﺳﻼم ﺑﺎد !‬
‫ﻋﺮض ارادت و ادﺑﻢ در ﮐﻼم ﺑﺎد !‬ ‫)‪(48‬‬
‫ﺧﺠ‪‬ﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﻋﻤ‪‬ﻪ ﮔﺌﺪﯾﺐ ﺗﺒﺮﯾﺰه‬
‫)‪(48‬‬ ‫آﻣﻤﺎ ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺒﺮﯾﺰ ‪ ،‬ﮐﻰ ﮔﻠﻤﻤﯿﺮ ﺑﯿﺰه‬
‫ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺑﻮده ﻋﻤ‪‬ﻪ و ﺳﺮﮔﺮم ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﺎﻻم ‪ ،‬دورون ﻗﻮ‪‬ﯾﺎخ ﮔﺌﺪاخ اﺋﻤﻤﯿﺰه‬
‫ﻣﺎ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ز ﻋﻤ‪‬ﻪ و اﯾﻞ و ﺗﺒﺎر ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫آﻗﺎ اؤﻟﺪى ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﺎﻗﯿﻤﯿﺰ داﻏﯿﻠﺪى‬
‫ﺑﺮﺧﯿﺰ ﺷﻬﺮﯾﺎر و ﺑﺮو در دﯾﺎر ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻗﻮ‪‬ﯾﻮن او‪‬ﻻن ‪ ،‬ﯾﺎد ﮔﺌﺪو‪‬ﺑ‪‬ﻦ ﺳﺎﻏﯿﻠﺪى‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻤﺮد و ﺧﺎﻧﮥ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﺮاب ﺷﺪ‬
‫ﻫﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪِ ﮔﻢ ﺷﺪه ‪ ،‬ﺷﯿﺮش ﺑﺮآب ﺷﺪ‬ ‫)‪(49‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬دو‪‬ﻧﯿﺎ ﯾﺎﻻن دو‪‬ﻧﯿﺎدى‬
‫)‪(49‬‬ ‫ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﻨﺎن ‪ ،‬ﻧﻮﺣﺪان ﻗﺎﻻن دو‪‬ﻧﯿﺎدى‬
‫دﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ دروغ و ﻓﺴﻮن و ﻓﺴﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬ ‫اوﻏﻮل دو‪‬ﻏﺎن ‪ ،‬درده ﺳﺎﻻن دو‪‬ﻧﯿﺎدى‬
‫ﮐﺸﺘﯽ‪ ‬ﻋﻤﺮ ﻧﻮح و ﺳﻠﯿﻤﺎن رواﻧﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻫﺮ ﮐﯿﻤﺴ‪‬ﯿﻪ ﻫﺮ ﻧﻪ وﺋﺮﯾﺐ ‪ ،‬آﻟﯿﺒﺪى‬
‫ﻧﺎﮐﺎم ﻣﺎﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ در اﯾﻦ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬ ‫اﻓﻼﻃﻮﻧﻨﺎن ﺑﯿﺮ ﻗﻮرى آد ﻗﺎﻟﯿﺒﺪى‬
‫ﺑﺮ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ داده از او ﺳﺘﺎﻧﺪه اﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻣﻰ ﺗﻬﻰ ﺑﺮاى ﻓﻼﻃﻮن ﺑﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ‬ ‫)‪(50‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﯾﺎر و ﯾﻮﻟﺪاش دؤﻧﺪو‪‬ﻟﺮ‬
‫)‪(50‬‬ ‫ﺑﯿﺮ‪-‬ﺑﯿﺮ ﻣﻨﻰ ﭼﺆﻟﺪه ﻗﻮ‪‬ﯾﻮب ‪ ،‬ﭼﺆﻧﺪو‪‬ﻟﺮ‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﮔﺮوه رﻓﯿﻘﺎن و دوﺳﺘﺎن‬ ‫ﭼﺸﻤﻪ ﻟﺮﯾﻢ ‪ ،‬ﭼﯿﺮاﺧﻼرﯾﻢ ‪ ،‬ﺳﺆﻧﺪو‪‬ﻟﺮ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﯾﮏ ﯾﮏ از ﻣﻦ و رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻰ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﯾﺎﻣﺎن ﯾﺌﺮده ﮔﺆن دؤﻧﺪى ‪ ،‬آﺧﺸﺎم او‪‬ﻟﺪى‬
‫ﻣ‪‬ﺮد آن ﭼﺮاغ و ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺨﺸﮑﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن‬ ‫دو‪‬ﻧﯿﺎ ﻣﻨﻪ ﺧﺮاﺑﻪ ﺷﺎم او‪‬ﻟﺪى‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ رﻓﺖ روى ﺟﻬﺎن را ﮔﺮﻓﺖ ﻏﻢ‬
‫دﻧﯿﺎ ﻣﺮا ﺧﺮاﺑﮥ ﺷﺎم اﺳﺖ دم ﺑﻪ دم‬ ‫)‪(51‬‬
‫ﻋﻢ او‪‬ﻏﻠﯿﻨﺎن ﮔﺌﺪن ﮔﺌﺠﻪ ﻗﯿﭙﭽﺎﻏﺎ‬
‫)‪(51‬‬ ‫آى ﮐﻰ ﭼﯿﺨﺪى ‪ ،‬آﺗﻼر ﮔﻠﺪى او‪‬ﯾﻨﺎﻏﺎ‬
‫ﻗِﭙﭽﺎق رﻓﺘﻢ آن ﺷﺐ ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ‬ ‫دﯾﺮﻣﺎﺷﯿﺮدﯾﻖ ‪ ،‬داﻏﻼن آﺷﯿﺮدﯾﻖ داﻏﺎ‬

‫‪١٣‬‬
 ‫اﺳﺒﺎن ﺑﻪ رﻗﺺ و ﻣﺎه درآﻣﺪ ز روﺑﺮو‬ ‫ﻣﺶ ﻣﻤﻰ ﺧﺎن ﮔﺆى آﺗﯿﻨﻰ او‪‬ﯾﻨﺎﺗﺪى‬
‫ﺧﻮش ﺑﻮد ﻣﺎﻫﺘﺎب در آن ﮔﺸﺖِ ﮐﻮ ﺑﻪ ﮐﻮ‬ ‫ﺗﻔﻨﮕﯿﻨﻰ آﺷﯿﺮدى ‪ ،‬ﺷﺎﻗﻘﯿﻠﺪاﺗﺪى‬
‫اﺳﺐ ﮐﺒﻮدِ ﻣﺶ ﻣﻤﻰ ﺧﺎن رﻗﺺ ﺟﻨﮓ ﮐﺮد‬
‫ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻪ ﮐﻮه و در‪‬ه ﺻﺪاى ﺗﻔﻨﮓ ﮐﺮد‬ ‫)‪(52‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻗﺮه ﮐﻮ‪‬ﻟﻮن دره ﺳﻰ‬
‫)‪(52‬‬ ‫ﺧﺸﮕﻨﺎﺑﯿﻦ ﯾﻮ‪‬ﻟﻰ ‪ ،‬ﺑﻨﺪى ‪ ،‬ﺑﺮه ﺳﻰ‬
‫در در‪‬ة ﻗَﺮه ﮐﻮ‪‬ل و در راه ﺧﺸﮕﻨﺎب‬ ‫او‪‬ردا دو‪‬ﺷَﺮ ﭼﯿﻞ ﮐﻬﻠﯿﮕﯿﻦ ﻓﺮه ﺳﻰ‬
‫در ﺻﺨﺮه ﻫﺎ و ﮐﺒﮏ ﮔﺪاران و ﺑﻨﺪِ آب‬ ‫او‪‬ردان ﮔﺌﭽﺮ ﯾﻮردوﻣﻮزون اؤزو‪‬ﻧﻪ‬
‫ﮐﺒﮑﺎنِ ﺧﺎﻟﺪار زرى ﮐﺮده ﺟﺎى ﺧﻮاب‬ ‫ﺑﯿﺰده ﮔﺌﭽﮏ ﯾﻮردوﻣﻮزون ﺳﺆزو‪‬ﻧﻪ‬
‫زاﻧﺠﺎ ﭼﻮ ﺑﮕﺬرﯾﺪ زﻣﯿﻨﻬﺎى ﺧﺎك ﻣﺎﺳﺖ‬
‫اﯾﻦ ﻗﺼ‪‬ﻪ ﻫﺎ ﺑﺮاى ﻫﻤﺎن ﺧﺎكِ ﭘﺎك ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫)‪(53‬‬
‫ﺧﺸﮕﻨﺎﺑﻰ ﯾﺎﻣﺎن ﮔﻮ‪‬ﻧﻪ ﮐﯿﻢ ﺳﺎﻟﯿﺐ ؟‬
‫)‪(53‬‬ ‫ﺳﯿﺪﻟﺮدن ﮐﯿﻢ ﻗﯿﺮﯾﻠﯿﺐ ‪ ،‬ﮐﯿﻢ ﻗﺎﻟﯿﺐ ؟‬
‫اﻣﺮوز ﺧﺸﮕﻨﺎب ﭼﺮا ﺷﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺮاب ؟‬ ‫آﻣﯿﺮﻏﻔﺎر دام‪-‬داﺷﯿﻨﻰ ﮐﯿﻢ آﻟﯿﺐ ؟‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ‪ :‬ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪه ز ﺳﺎدات ﺧﺸﮕﻨﺎب ؟‬ ‫ﺑﻮﻻخ ﮔﻨﻪ ﮔﻠﯿﺐ ‪ ،‬ﮔﺆﻟﻰ دو‪‬ﻟﺪورور ؟‬
‫اَﻣﯿﺮ ﻏﻔﺎر ﮐﻮ ؟ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺖ آن ﺟﻨﺎب ؟‬ ‫ﯾﺎﻗﻮروﯾﻮب ‪ ،‬ﺑﺎﺧﭽﺎﻻرى ﺳﻮ‪‬ﻟﺪورور ؟‬
‫آن ﺑﺮﮐﻪ ﺑﺎز ﭘﺮ ﺷﺪه از آبِ ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎر ؟‬
‫ﯾﺎ ﺧﺸﮏ ﮔﺸﺘﻪ ﭼﺸﻤﻪ و ﭘﮋﻣﺮده ﮐﺸﺘﺰار ؟‬ ‫)‪(54‬‬
‫آﻣﯿﺮ ﻏﻔﺎر ﺳﯿﺪﻟﺮﯾﻦ ﺗﺎﺟﯿﯿﺪى‬
‫)‪(54‬‬ ‫ﺷﺎﻫﻼر ﺷﮑﺎر اﺋﺘﻤﻪ ﺳﻰ ﻗﯿﻘﺎﺟﯿﯿﺪى‬
‫آﻣﯿﺮﻏﻔﺎر ﺳﺮورِ ﺳﺎدات دﻫﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣ‪‬ﺮده ﺷﯿﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺮده ﭼﻮ‪‬خ آﺟﯿﯿﺪى‬
‫در ﻋﺮﺻﻪ ﺷﮑﺎر ﺷﻬﺎن ﻧﯿﮏ ﺑﻬﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻣﻼرﯾﻦ ﺣﻘّﻰ او‪‬ﺳﺘﻪ اَﺳ‪‬ﺮدى‬
‫ﺑﺎ ﻣ‪‬ﺮد ﺷَﻬﺪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺮد زﻫﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻇﺎﻟﻢ ﻟﺮى ﻗﯿﻠﯿﺶ ﺗﮑﯿﻦ ﮐَﺴ‪‬ﺮدى‬
‫ﻟﺮزان ﺑﺮاى ﺣﻖﱢ ﺳﺘﻤﺪﯾﺪﮔﺎن ﭼﻮ ﺑﯿﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﯿﻎ ﺑﻮد و دﺳﺖ ﺳﺘﻤﮑﺎر ﻣﻰ ﺑﺮﯾﺪ‬ ‫)‪(55‬‬
‫ﻣﯿﺮ ﻣﺼﻄﻔﺎ داﯾﻰ ‪ ،‬اوﺟﺎﺑﻮ‪‬ى ﺑﺎﺑﺎ‬
‫)‪(55‬‬ ‫ﻫﯿﮑﻠﻠﻰ ‪،‬ﺳﺎﻗﻘﺎﻟﻠﻰ ‪ ،‬ﺗﻮ‪‬ﻟﺴﺘﻮ‪‬ى ﺑﺎﺑﺎ‬
‫ﻣﯿﺮ ﻣﺼﻄﻔﻰ و ﻗﺎﻣﺖ و ﻗﺪ‪ ‬ﮐﺸﯿﺪه اش‬ ‫اﺋﯿﻠﺮدى ﯾﺎس ﻣﺠﻠﺴﯿﻨﻰ ﺗﻮ‪‬ى ﺑﺎﺑﺎ‬
‫آن رﯾﺶ و ﻫﯿﮑﻞ ﭼﻮ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮى رﺳﯿﺪه اش‬ ‫ﺧﺸﮕﻨﺎﺑﯿﻦ آﺑﺮوﺳﻰ ‪ ،‬اَرد‪‬ﻣﻰ‬
‫ﺷﮑّﺮ زﻟﺐ ﺑﺮﯾﺰد و ﺷﺎدى ز دﯾﺪه اش‬ ‫ﻣﺴﺠﺪﻟﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﻣﺠﻠﺴﻠﺮﯾﻦ ﮔﺆرﮐَﻤﻰ‬

‫‪١۴‬‬
 ‫او آﺑﺮو ﻋﺰّت آن ﺧﺸﮕﻨﺎب ﺑﻮد‬
‫در ﻣﺴﺠﺪ و ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻣﺎ آﻓﺘﺎب ﺑﻮد‬ ‫)‪(56‬‬
‫ﻣﺠﺪاﻟﺴ‪‬ﺎدات ﮔﻮ‪‬ﻟﺮدى ﺑﺎﻏﻼرﮐﯿﻤﻰ‬
‫)‪(56‬‬ ‫ﮔﻮ‪‬رو‪‬ﻟﺪردى ﺑﻮﻟﻮﺗﻠﻰ داﻏﻼرﮐﯿﻤﻰ‬
‫ﻣﺠﺪاﻟﺴ‪‬ﺎدات ﺧﻨﺪة ﺧﻮش ﻣﻰ زﻧﺪ ﭼﻮ ﺑﺎغ‬ ‫ﺳﺆز آﻏﺰﯾﻨﺪا ارﯾﺮدى ﯾﺎﻏﻼرﮐﯿﻤﻰ‬
‫ﭼﻮن اﺑﺮ ﮐﻮﻫﺴﺎر ﺑ ُﻐﺮّد ﺑﻪ ﺑﺎغ و راغ‬ ‫آﻟﻨﻰ آﭼﯿﻖ ‪ ،‬ﯾﺎﺧﺸﻰ درﯾﻦ ﻗﺎﻧﺎردى‬
‫ﺣﺮﻓﺶ زﻻل و روﺷﻦ ﭼﻮن روﻏﻦ ﭼﺮاغ‬ ‫ﯾﺎﺷﯿﻞ ﮔﺆزﻟﺮ ﭼﯿﺮاغ ﺗﮑﯿﻦ ﯾﺎﻧﺎردى‬
‫ﺑﺎ ﺟ‪‬ﺒﻬﺖِ ﮔﺸﺎده ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪ دﯾﻪ ﺑﻮد‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ او ﺑﻪ زﻣﺮّد ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻮد‬ ‫)‪(57‬‬
‫ﻣﻨﯿﻢ آﺗﺎم ﺳﻔﺮه ﻟﻰ ﺑﯿﺮ ﮐﯿﺸﯿﯿﺪى‬
‫)‪(57‬‬ ‫اﺋﻞ اﻟﯿﻨﺪن ﺗﻮﺗﻤﺎق او‪‬ﻧﻮن اﯾﺸﯿﯿﺪى‬
‫آن ﺳﻔﺮه ﻫﺎى ﺑﺎز ﭘﺪر ﯾﺎد ﮐﺮدﻧﻰ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺆزﻟﻠﺮﯾﻦ آﺧﺮه ﻗﺎﻟﻤﯿﺸﯿﯿﺪى‬
‫آن ﯾﺎرﯾﺶ ﺑﻪ اﯾﻞ ﻣﻦ اﻧﺸﺎ ﮐﺮدﻧﻰ اﺳﺖ‬ ‫او‪‬ﻧﻨﺎن ﺳﻮ‪‬را دؤﻧﺮﮔﻪ ﻟﺮ دؤﻧﻮ‪‬ﺑﻠﺮ‬
‫روﺣﺶ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﯿﮑﻰ او ﺷﺎد ﮐﺮدﻧﻰ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺤﺒ‪‬ﺘﯿﻦ ﭼﯿﺮاﺧﻼرى ﺳﺆﻧﻮ‪‬ﺑﻠﺮ‬
‫واروﻧﻪ ﮔﺸﺖ ﺑﻌﺪِ ﭘﺪر ﮐﺎر روزﮔﺎر‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ ﭼﺮاغ ﻣﺤﺒﺖ در اﯾﻦ دﯾﺎر‬ ‫)‪(58‬‬
‫ﻣﯿﺮﺻﺎﻟﺤﯿﻦ دﻟﻰ ﺳﻮ‪‬ﻟﻮق اﺋﺘﻤﻪ ﺳﻰ‬
‫)‪(58‬‬ ‫ﻣﯿﺮ ﻋﺰﯾﺰﯾﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺎﺧﺴِﻰ ﮔﺌﺘﻤﻪ ﺳﻰ‬
‫ﺑﺸﻨﻮ ز ﻣﯿﺮﺻﺎﻟﺢ و دﯾﻮاﻧﻪ ﺑﺎزﯾﺶ‬ ‫ﻣﯿﺮﻣﻤ‪‬ﺪﯾﻦ ﻗﻮروﻟﻤﺎﺳﻰ ‪ ،‬ﺑﯿﺘﻤﻪ ﺳﻰ‬
‫ﺳﯿﺪ ﻋﺰﯾﺰ و ﺷﺎﺧﺴﻰ و ﺳﺮﻓﺮازﯾﺶ‬ ‫اﯾﻨﺪى دﺋﺴﮏ ‪ ،‬اﺣﻮاﻻﺗﺪى ‪ ،‬ﻧﺎﻏﯿﻠﺪى‬
‫ﻣﯿﺮﻣﻤ‪‬ﺪ و ﻧﺸﺴﺘﻦ و آن ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎزﯾﺶ‬ ‫ﮔﺌﭽﺪى ‪ ،‬ﮔﺌﺘﺪى ‪ ،‬اﯾﺘﺪى ‪ ،‬ﺑﺎﺗﺪى ‪ ،‬داﻏﯿﻠﺪى‬
‫اﻣﺮوز ﮔﻔﺘﻨﻢ ﻫﻤﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ و ﻻف‬
‫ﺑﮕﺬﺷﺖ و رﻓﺖ و ﮔﻢ ﺷﺪ و ﻧﺎﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﻰ ﮔﺰاف‬ ‫)‪(59‬‬
‫ﻣﯿﺮ ﻋﺒﺪو‪‬ﻟﻮ‪‬ن آﯾﻨﺎداﻗﺎش ﯾﺎﺧﻤﺎﺳﻰ‬
‫)‪(59‬‬ ‫ﺟﺆﺟﯿﻠﺮﯾﻨﺪن ﻗﺎﺷﯿﻨﯿﻦ آﺧﻤﺎﺳﻰ‬
‫ﺑﺸﻨﻮ ز ﻣﯿﺮ ﻋﺒﺪل و آن وﺳﻤﻪ ﺑﺴﺘﻨﺶ‬ ‫ﺑﻮ‪‬ﯾﻼﻧﻤﺎﺳﻰ ‪ ،‬دام‪-‬دوواردان ﺑﺎﺧﻤﺎﺳﻰ‬
‫ﺗﺎ ﮐُﻨﺞ ﻟﺐ ﺳﯿﺎﻫﻰ وﺳﻤﻪ ﮔﺴﺴﺘﻨﺶ‬ ‫ﺷﺎه ﻋﺒ‪‬ﺎﺳﯿﻦ دو‪‬رﺑﻮ‪‬ﻧﻰ ‪ ،‬ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ !‬
‫از ﺑﺎم و در ﻧﮕﺎﻫﺶ و رﻋﻨﺎ ﻧﺸﺴﺘﻨﺶ‬ ‫ﺧﺸﮕﻨﺎﺑﯿﻦ ﺧﻮ‪‬ش ﮔﻮ‪‬ﻧﻰ ‪ ،‬ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ !‬
‫ﺷﺎه ﻋﺒ‪‬ﺎﺳﯿﻦ دو‪‬رﺑﻮ‪‬ﻧﻰ ‪ ،‬ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ !‬
‫ﺧﺸﮕﻨﺎﺑﯿﻦ ﺧﻮ‪‬ش ﮔﻮ‪‬ﻧﻰ ‪ ،‬ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ !‬ ‫)‪(60‬‬

‫‪١۵‬‬
 ‫ﺳﺘﺎره ﻋﻤ‪‬ﻪ ﻧﺰﯾﮏ ﻟﺮى ﯾﺎﭘﺎردى‬
‫)‪(60‬‬ ‫ﻣﯿﺮﻗﺎدر ده ‪ ،‬ﻫﺮ دم ﺑﯿﺮﯾﻦ ﻗﺎﭘﺎردى‬
‫ﻋﻤ‪‬ﻪ ﺳﺘﺎره ﻧﺎزك را ﺑﺴﺘﻪ در ﺗﻨﻮر‬ ‫ﻗﺎﭘﯿﭗ ‪ ،‬ﯾﺌﯿﻮ‪‬ب ‪ ،‬داﯾﭽﺎﺗﮑﯿﻦ ﭼﺎﭘﺎردى‬
‫ﻫﺮ دم ر‪‬ﺑﻮده ﻗﺎدر از آﻧﻬﺎ ﯾﮑﻰ ﺑﻪ روز‬ ‫ﮔﻮ‪‬ﻟﻤﻪ ﻟﯿﺪى او‪‬ﻧﻮن ﻧﺰﯾﮏ ﻗﺎﭘﭙﺎﺳﻰ‬
‫ﭼﻮن ﮐُﺮّه اﺳﺐ ﺗﺎﺧﺘﻪ و ﺧﻮرده دور دور‬ ‫ﻋﻤ‪‬ﻪ ﻣﯿﻨﺪه ارﺳﯿﻨﯿﻨﯿﻦ ﺷﺎﭘﭙﺎﺳﻰ‬
‫آن ﺻﺤﻨﮥ رﺑﻮدنِ ﻧﺎن ﺧﻨﺪه دار ﺑﻮد‬
‫ﺳﯿﺦ ﺗﻨﻮر ﻋﻤ‪‬ﻪ ﻋﺠﺐ ﻧﺎﮔﻮار ﺑﻮد !‬ ‫)‪(61‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬آﻣﯿﺮ ﺣﯿﺪر ﻧﺌﯿﻨﯿﻮ‪‬ر ؟‬
‫)‪(61‬‬ ‫ﯾﻘﯿﻦ ﮔﻨﻪ ﺳﻤﺎوارى ﻗﺌﯿﻨﯿﻮ‪‬ر‬
‫ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﯿﺮ ﺣﯿﺪرت اﮐﻨﻮن ﺷﺪه اﺳﺖ ﭘﯿﺮ‬ ‫داى ﻗﻮ‪‬ﺟﺎﻟﯿﺐ ‪ ،‬آﻟﺖ اﻧﮕﯿﻨﻦ ﭼﺌﯿﻨﯿﻮ‪‬ر‬
‫ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ آن ﺳﻤﺎور ﺟﻮﺷﺎنِ دﻟﭙﺬﯾﺮ‬ ‫ﻗﻮﻻخ ﺑﺎﺗﯿﺐ ‪ ،‬ﮔﺆزى ﮔﯿﺮﯾﺐ ﻗﺎﺷﯿﻨﺎ‬
‫ﺷﺪ اﺳﺐ‪ ‬ﭘﯿﺮ و ‪ ،‬ﻣﻰ ﺟ‪‬ﻮ‪‬د از آروارِ زﯾﺮ‬ ‫ﯾﺎزﯾﻖ ﻋﻤ‪‬ﻪ ‪ ،‬ﻫﺎوا ﮔﻠﯿﺐ ﺑﺎﺷﯿﻨﺎ‬
‫اﺑﺮو ﻓﺘﺎده ﮐُﻨﺞ ﻟﺐ و ﮔﺸﺘﻪ ﮔﻮش ﮐﺮ‬
‫ﺑﯿﭽﺎره ﻋﻤ‪‬ﻪ ﻫﻮش ﻧﺪارد ﺑﻪ ﺳﺮ دﮔﺮ‬ ‫)‪(62‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻋﻤ‪‬ﻪ ﻣﯿﺮﻋﺒﺪو‪‬ﻟﻮ‪‬ن ﺳﺆزو‪‬ﻧﻰ‬
‫)‪(62‬‬ ‫اﺋﺸﯿﺪﻧﺪه ‪ ،‬اﯾﻪ ر آﻏﺰ‪-‬ﮔﺆزو‪‬ﻧﻰ‬
‫ﻣﯿﺮ ﻋﺒﺪل آن زﻣﺎن ﮐﻪ دﻫﻦ ﺑﺎز ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣ‪‬ﻠْﮑﺎﻣِﺪا وﺋﺮر او‪‬ﻧﻮن اؤزو‪‬ﻧﻰ‬
‫ﻋﻤ‪‬ﻪ ﺧﺎﻧﻢ دﻫﻦ ﮐﺠﻰ آﻏﺎز ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫دﻋﻮاﻻرﯾﻦ ﺷﻮﺧﻠﻮﻏﯿﻼن ﻗﺎﺗﺎﻟﻼر‬
‫ﺑﺎ ﺟﺎن ﺳﺘﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦِ ﺟﺎن ﺳﺎز ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫اﺗﻰ ﯾﺌﯿﻮ‪‬ب ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻰ آﺗﯿﺐ ‪ ،‬ﯾﺎﺗﺎﻟﻼر‬
‫ﺗﺎ وﻗﺖ ﺷﺎم و ﺧﻮابِ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎه ﻣﻰ رﺳﺪ‬
‫ﺷﻮﺧﻰ و ﺻﻠﺢ و دوﺳﺘﻰ از راه ﻣﻰ رﺳﺪ‬ ‫)‪(63‬‬
‫ﻓﻀّﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺸﮕﻨﺎﺑﯿﻦ ﮔﻮ‪‬ﻟﯿﯿﺪى‬
‫)‪(63‬‬ ‫آﻣﯿﺮﯾﺤﯿﺎ ﻋﻤﻘﺰﯾﻨﻮن ﻗﻮﻟﯿﯿﺪى‬
‫ﻓﻀّﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔُﺰﯾﺪة ﮔﻠﻬﺎى ﺧﺸﮕﻨﺎب‬ ‫ر‪‬ﺧﺴﺎره آرﺗﯿﺴﺘﯿﺪى ‪ ،‬ﺳﺆﮔﻮ‪‬ﻟﯿﯿﺪى‬
‫ﯾﺤﯿﻰ ‪ ،‬ﻏﻼمِ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮ ﺑﻮد در ﺣﺴﺎب‬ ‫ﺳﯿ‪‬ﺪ ﺣﺴﯿﻦ ‪ ،‬ﻣﯿﺮ ﺻﺎﻟﺤﻰ ﯾﺎﻧﺴﯿﻼر‬
‫ر‪‬ﺧﺴﺎره ﻧﯿﺰ ﺑﻮد ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ و ﮐﺎﻣﯿﺎب‬ ‫آﻣﯿﺮﺟﻌﻔﺮ ﻏﯿﺮﺗﻠﻰ دﯾﺮ ‪ ،‬ﻗﺎن ﺳﺎﻻر‬
‫ﺳﯿﺪ ﺣﺴﯿﻦ ز ﺻﺎﻟﺢ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻏﯿﺮت اﺳﺖ ﺟﻌﻔﺮ و ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫)‪(64‬‬
‫ﺳﺤﺮ ﺗﺌﺰدن ﻧﺎﺧﯿﺮﭼﯿﻼر ﮔَﻠَﺮدى‬
‫)‪(64‬‬ ‫ﻗﻮ‪‬ﯾﻮن‪-‬ﻗﻮزى دام ﺑﺎﺟﺎدا ﻣ‪‬ﻠَﺮدى‬

‫‪١۶‬‬
 ‫از ﺑﺎﻧﮓ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﺑﺰ و ﺑﺮّه و ﺳﮕﺎن‬ ‫ﻋﻤ‪‬ﻪ ﺟﺎﻧﯿﻢ ﮐﺆرﭘﻪ ﻟﺮﯾﻦ ﺑ‪‬ﻠَﺮدى‬
‫ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺖ ﺻﺒﺤﺪﻣﺎن ‪ ،‬آﻣﺪه ﺷﺒﺎن‬ ‫ﺗﻨﺪﯾﺮﻟﺮﯾﻦ ﻗﻮ‪‬زاﻧﺎردى ﺗﻮ‪‬ﺳﯿﺴﻰ‬
‫در ﺑﻨﺪِ ﺷﯿﺮ ﺧﻮارة ﺧﻮد ﻫﺴﺖ ﻋﻤ‪‬ﻪ ﺟﺎن‬ ‫ﭼﺆرﮐﻠﺮﯾﻦ ﮔﺆزل اﯾﯿﻰ ‪ ،‬اﯾﺴﯿﺴﻰ‬
‫ﺑﯿﺮون زﻧﺪ ز روزﻧﻪ دود ﺗَﻨﻮرﻫﺎ‬
‫از ﻧﺎنِ ﮔﺮم و ﺗﺎزه د‪‬ﻣ‪‬ﺪ ﺧﻮش ﺑ‪‬ﺨﻮرﻫﺎ‬ ‫)‪(65‬‬
‫ﮔﺆﯾﺮﭼﯿﻨﻠﺮ دﺳﺘﻪ ﻗﺎﻟﺨﯿﺐ ‪ ،‬اوﭼﺎﻟﻼر‬
‫)‪(65‬‬ ‫ﮔﻮ‪‬ن ﺳﺎﭼﺎﻧﺪا ‪ ،‬ﻗﯿﺰﯾﻞ ﭘﺮده آﭼﺎﻟﻼر‬
‫ﭘﺮواز دﺳﺘﻪ دﺳﺘﮥ زﯾﺒﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮان‬ ‫ﻗﯿﺰﯾﻞ ﭘﺮده آﭼﯿﺐ ‪ ،‬ﯾﯿﻐﯿﺐ ‪ ،‬ﻗﺎﭼﺎﻟﻼر‬
‫ﮔﻮﯾﻰ ﮔﺸﺎده ﭘﺮدة زر‪‬ﯾﻦ در آﺳﻤﺎن‬ ‫ﮔﻮ‪‬ن اوﺟﺎﻟﯿﺐ ‪ ،‬آرﺗﺎرداﻏﯿﻦ ﺟﻼﻟﻰ‬
‫در ﻧﻮر ‪ ،‬ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد ﭘﺮده ﻫﺮ زﻣﺎن‬ ‫ﻃﺒﯿﻌﺘﯿﻦ ﺟﻮاﻧﻼﻧﺎر ﺟﻤﺎﻟﻰ‬
‫در اوج آﻓﺘﺎب ﻧﮕﺮ ﺑﺮ ﺟﻼل ﮐﻮه‬
‫زﯾﺒﺎ ﺷﻮد ﺟﻤﺎل ﻃﺒﯿﻌﺖ در آن ﺷﮑﻮه‬ ‫)‪(66‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻗﺎرﻟﻰ داﻏﻼر آﺷﺎﻧﺪا‬
‫)‪(66‬‬ ‫ﮔﺌﺠﻪ ﮐﺮوان ﯾﻮ‪‬ﻟﻮن آزﯾﺐ ‪ ،‬ﭼﺎﺷﺎﻧﺪا‬
‫ﮔﺮ ﮐﺎروان ﮔﺬر ﮐﻨﺪ از ﺑﺮفِ ﭘﺸﺖ ﮐﻮه‬ ‫ﻣﻦ ﻫﺎرداﺳﺎم ‪ ،‬ﺗﻬﺮاﻧﺪا ﯾﺎ ﮐﺎﺷﺎﻧﺪا‬
‫ﺷﺐ راه ﮔﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮازﯾﺮى ‪ ،‬آن ﮔﺮوه‬ ‫اوزاﻗﻼردان ﮔﺆزوم ﺳﺌﭽﺮ او‪‬ﻧﻼرى‬
‫ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎى ‪ ،‬ز اﯾﺮانِ ﭘ‪‬ﺮﺷُﮑﻮه‬ ‫ﺧﯿﺎل ﮔﻠﯿﺐ ‪ ،‬آﺷﯿﺐ ‪ ،‬ﮔﺌﭽﺮ او‪‬ﻧﻼرى‬
‫ﭼﺸﻤﻢ ﺑﯿﺎﺑﺪ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﺎروان‬
‫آﯾﺪ ﺧﯿﺎل و ﺳﺒﻘﺖ ﮔﯿﺮد در آن ﻣﯿﺎن‬ ‫)‪(67‬‬
‫ﺑﯿﺮ ﭼﯿﺨﺌﯿﺪﯾﻢ دام ﻗﯿﻪ ﻧﯿﻦ داﺷﯿﻨﺎ‬
‫)‪(67‬‬ ‫ﺑﯿﺮ ﺑﺎﺧﺌﯿﺪﯾﻢ ﮔﺌﭽﻤﯿﺸﯿﻨﻪ ‪ ،‬ﯾﺎﺷﯿﻨﺎ‬
‫اى ﮐﺎش ﭘﺸﺖِ دام‪ ‬ﻗَﯿ‪‬ﻪ ‪ ،‬از ﺻﺨﺮه ﻫﺎى ﺗﻮ‬ ‫ﺑﯿﺮ ﮔﻮرﺋﯿﺪﯾﻢ ﻧﻪ ﻟﺮ ﮔﻠﻤﯿﺶ ﺑﺎﺷﯿﻨﺎ‬
‫ﻣﻰ آﻣﺪم ﮐﻪ ﭘﺮﺳﻢ از او ﻣﺎﺟﺮاى ﺗﻮ‬ ‫ﻣﻨﺪه اْوﻧﻮن ﻗﺎرﻻرﯾﻼن آﻏﻼردﯾﻢ‬
‫ﺑﯿﻨﻢ ﭼﻪ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮاى ﺗﻮ‬ ‫ﻗﯿﺶ دو‪‬ﻧﺪوران او‪‬رﮐﻠﺮى داﻏﻼردﯾﻢ‬
‫روزى ﭼﻮ ﺑﺮﻓﻬﺎى ﺗﻮ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ‬
‫دﻟﻬﺎى ﺳﺮدِ ﯾﺦ زده را داﻏﺘﺮ ﮐﻨﻢ‬ ‫)‪(68‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﮔﻮ‪‬ل ﻏﻨﭽﻪ ﺳﻰ ﺧﻨﺪاﻧﺪى‬
‫)‪(68‬‬ ‫آﻣﻤﺎ ﺣﺌﯿﻒ ‪ ،‬او‪‬رك ﻏﺬاﺳﻰ ﻗﺎﻧﺪى‬
‫ﺧﻨﺪان ﺷﺪه اﺳﺖ ﻏﻨﭽﮥ ﮔﻞ از ﺑﺮاى دل‬ ‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻠﯿﻖ ﺑﯿﺮ ﻗﺎراﻧﻠﯿﻖ زﯾﻨﺪاﻧﺪى‬
‫ﻟﯿﮑﻦ ﭼﻪ ﺳﻮد زان ﻫﻤﻪ ‪ ،‬ﺧﻮن ﺷﺪ ﻏﺬاى دل‬ ‫ﺑﻮ زﯾﻨﺪاﻧﯿﻦ درﺑﭽﻪ ﺳﯿﻦ آﭼﺎن ﯾﻮ‪‬خ‬

‫‪١٧‬‬
 ‫زﻧﺪانِ زﻧﺪﮔﻰ ﺷﺪه ﻣﺎﺗﻢ ﺳﺮاى دل‬ ‫ﺑﻮ دارﻟﯿﻘﺪان ﺑﯿﺮﻗﻮرﺗﻮﻟﻮب ‪ ،‬ﻗﺎﭼﺎن ﯾﻮ‪‬خ‬
‫ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ درﯾﭽﮥ اﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ وا ﮐﻨﺪ‬
‫زﯾﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﮔﺮﯾﺰد و ﺧﻮد را رﻫﺎ ﮐﻨﺪ‬ ‫)‪(69‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ﮔﺆﯾﻠﺮ ﺑﻮ‪‬ﺗﻮ‪‬ن دوﻣﺎﻧﺪى‬
‫)‪(69‬‬ ‫ﮔﻮﻧﻠﺮﯾﻤﯿﺰ ﺑﯿﺮ‪-‬ﺑﯿﺮﯾﻨﺪن ﯾﺎﻣﺎﻧﺪى‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﻏﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯿﺮ‪-‬ﺑﯿﺮو‪‬زدن آﯾﺮﯾﻠﻤﺎﯾﻮن ‪ ،‬آﻣﺎﻧﺪى‬
‫وﯾﻦ روزﮔﺎرِ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﯾﺎﺧﺸﯿﻠﯿﻐﻰ اﻟﯿﻤﯿﺰدن آﻟﯿﺒﻼر‬
‫اى ﺑﺪ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﮐﺴﺎن ﮐﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﯾﺎﺧﺸﻰ ﺑﯿﺰى ﯾﺎﻣﺎن ﮔﻮ‪‬ﻧﻪ ﺳﺎﻟﯿﺒﻼر‬
‫ﻧﯿﮑﻰ ﺑﺮﻓﺖ و در وﻃﻦِ ﻏﯿﺮ ﻻﻧﻪ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺪ در رﺳﯿﺪ و در دل ﻣﺎ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﮐﺮد‬ ‫)‪(70‬‬
‫ﺑﯿﺮ ﺳﻮ‪‬روﺷﻮن ﺑﻮ ﻗﺎرﻗﯿﻨﻤﯿﺶ ﻓﻠﮑﺪن‬
‫)‪(70‬‬ ‫ﻧﻪ اﯾﺴﺘﯿﻮ‪‬ر ﺑﻮ ﻗﻮردوﻏﻰ ﮐﻠﮑﺪن ؟‬
‫آﺧﺮ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪه ﻓﻠﮏ ؟‬ ‫دﯾﻨﻪ ﮔﺌﭽﯿﺮت اوﻟﺪوزﻻرى اﻟﮑﺪن‬
‫زﯾﻦ ﮔﺮدش زﻣﺎﻧﻪ و اﯾﻦ دوز و اﯾﻦ ﮐﻠﮏ ؟‬ ‫ﻗﻮ‪‬ى ﺗﺆﮐﻮ‪‬ﻟﺴﻮ‪‬ن ‪ ،‬ﺑﻮ ﯾﺌﺮ او‪‬زى داﻏﯿﻠﺴﯿﻦ‬
‫ﮔﻮ اﯾﻦ ﺳﺘﺎره ﻫﺎ ﮔﺬرد ﺟﻤﻠﻪ زﯾﻦ اَﻟَﮏ‬ ‫ﺑﻮ ﺷﯿﻄﺎﻧﻠﯿﻖ ﻗﻮرﻗﻮﺳﻰ ﺑﯿﺮ ﯾﯿﻐﯿﻠﺴﯿﻦ‬
‫ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﺑﺮﯾﺰد و داﻏﺎن ﺷﻮد زﻣﯿﻦ‬
‫در ﭘﺸﺖ او ﻧﮕﯿﺮد ﺷﯿﻄﺎن دﮔﺮ ﮐﻤﯿﻦ‬ ‫)‪(71‬‬
‫ﺑﯿﺮ اوﭼﺌﯿﺪﯾﻢ ﺑﻮ ﭼﯿﺮﭘﯿﻨﺎن ﯾﺌﻠﯿﻨﻦ‬
‫)‪(71‬‬ ‫ﺑﺎﻏﻼﺷﺌﯿﺪﯾﻢ داﻏﺪان آﺷﺎن ﺳﺌﻠﯿﻨﻦ‬
‫اى ﮐﺎش ﻣﻰ ﭘﺮﯾﺪم ﺑﺎ ﺑﺎد در ﺷﺘﺎب‬ ‫آﻏﻼﺷﺌﯿﺪﯾﻢ اوزاق دو‪‬ﺷَﻦ اﺋﻠﯿﻨﻦ‬
‫اى ﮐﺎش ﻣﻰ دوﯾﺪم ﻫﻤﺮاه ﺳﯿﻞ و آب‬ ‫ﺑﯿﺮ ﮔﺆرﺋﯿﺪﯾﻢ آﯾﺮﯾﻠﯿﻐﻰ ﮐﯿﻢ ﺳﺎﻟﺪى‬
‫ﺑﺎ اﯾﻞ ﺧﻮد ﮔﺮﯾﺴﺘﻪ در آن ده ﺧﺮاب‬ ‫اؤﻟﮑﻪ ﻣﯿﺰده ﮐﯿﻢ ﻗﯿﺮﯾﻠﺪى ‪ ،‬ﮐﯿﻢ ﻗﺎﻟﺪى‬
‫ﻣﻰ دﯾﺪم از ﺗﺒﺎر ﻣﻦ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ؟‬
‫وﯾﻦ آﯾﻪ ﻓﺮاق در آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ ؟‬ ‫)‪(72‬‬
‫ﻣﻦ ﺳﻨﻮن ﺗﮏ داﻏﺎ ﺳﺎﻟﺪﯾﻢ ﻧَﻔَﺴﻰ‬
‫)‪(72‬‬ ‫ﺳﻨﺪه ﻗﺌﯿﺘﺮ ‪ ،‬ﮔﻮ‪‬ﯾﻠﺮه ﺳﺎل ﺑﻮﺳ‪‬ﺴﻰ‬
‫ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﮐﻮه ﺑﺮ اﻓﮑﻨﺪه ام ﻧَﻔَﺲ‬ ‫ﺑﺎﯾﻘﻮﺷﻮﻧﺪا دار او‪‬ﻟﻤﺎﺳﯿﻦ ﻗﻔﺴﻰ‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﻣﻦ ﺑﺒﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ‪ ،‬دادِ ﻣﻦ ﺑﺮس‬ ‫ﺑﻮردا ﺑﯿﺮ ﺷﺌﺮ داردا ﻗﺎﻟﯿﺐ ‪ ،‬ﺑﺎﻏﯿﺮﯾﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺟ‪‬ﻐﺪ ﻫﻢ ﻣﺒﺎد ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻨﮓ اﯾﻦ ﻗﻔﺲ‬ ‫ﻣﺮو‪‬ت ﺳﯿﺰ اﻧﺴﺎﻧﻼرى ﭼﺎﻏﯿﺮﯾﺮ‬
‫در دام ﻣﺎﻧﺪه ﺷﯿﺮى و ﻓﺮﯾﺎد ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬

‫‪١٨‬‬
 ‫دادى ﻃَﻠﺐ ز ﻣﺮدمِ ﺑﯿﺪاد ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‬ ‫)‪(73‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻏﯿﺮت ﻗﺎﻧﻮن ﻗﺎﯾﻨﺎرﮐﻦ‬
‫)‪(73‬‬ ‫ﻗﺮه ﻗﻮﺷﻼر ﺳﻨﱠﻦ ﻗﻮ‪‬ﭘﻮپ ‪ ،‬ﻗﺎﻟﺨﺎرﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮن ﻏﯿﺮت ﺗﻮ ﺑﺠﻮﺷﺪ ز ﮐﻮﻫﺴﺎر‬ ‫او‪ ‬ﺳﯿﻠﺪﯾﺮﯾﻢ داﺷﻼرﯾﻨﺎن او‪‬ﯾﻨﺎرﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﭘ‪‬ﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎز و ﻋﻘﺎﺑﺖ در آن ﮐﻨﺎر‬ ‫ﻗﻮ‪‬زان ‪ ،‬ﻣﻨﯿﻢ ﻫﻤ‪‬ﺘﯿﻤﻰ او‪‬ردا ﮔﺆر‬
‫ﺑﺎ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮕﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ رﻗﺼﻨﺪ و در ﺷﮑﺎر‬ ‫اوردان اَﯾﯿﻞ ‪ ،‬ﻗﺎﻣﺘﯿﻤﻰ داردا ﮔﺆر‬
‫ﺑﺮﺧﯿﺰ و ﻧﻘﺶ ﻫﻤ‪‬ﺖ ﻣﻦ در ﺳﻤﺎ ﻧﮕﺮ‬
‫ﺑﺮﮔَﺮد و ﻗﺎﻣﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺮِ دارﻫﺎ ﻧﮕﺮ‬ ‫)‪(74‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ .‬ﮔﺌﺠﻪ دورﻧﺎ ﮔﺌﭽﻨﺪه‬
‫)‪(74‬‬ ‫ﮐﻮ‪‬راو‪‬ﻏﻠﻮﻧﻮن ﮔﺆزى ﻗﺎرا ﺳﺌﭽﻨﺪه‬
‫د‪‬رﻧﺎ ز آﺳﻤﺎن ﮔﺬرد وﻗﺖ ﺷﺎﻣﮕﺎه‬ ‫ﻗﯿﺮ آﺗﯿﻨﻰ ﻣﯿﻨﯿﺐ ‪ ،‬ﮐﺴﯿﺐ ‪ ،‬ﺑﯿﭽﻨﺪه‬
‫ﮐﻮ‪‬راو‪‬ﻏﻠﻰ در ﺳﯿﺎﻫﻰ ﺷﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺎه‬ ‫ﻣﻨﺪه ﺑﻮردان ﺗﺌﺰ ﻣﻄﻠﺒﻪ ﭼﺎﺗﻤﺎرام‬
‫ﻗﯿﺮآتِ او ﺑﻪ زﯾﻦ ﺷﺪه و ﭼﺸﻢ او ﺑﻪ راه‬ ‫اﯾﻮز ﮔﻠﯿﺐ ‪ ،‬ﭼﺎﺗﻤﯿﻮﻧﺠﺎن ﯾﺎﺗﻤﺎرام‬
‫ﻣﻦ ﻏﺮق آرزوﯾﻢ و آﺑﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺮد‬
‫اﯾﻮ‪‬ز ﺗﺎ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺮد‬ ‫)‪(75‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﻣﺮد او‪‬ﻏﻮﻟﻼر دو‪‬ﻏﮕﯿﻨﺎن‬
‫)‪(75‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺮدﻟﺮﯾﻦ ﺑﻮروﻧﻼرﯾﻦ او‪‬ﻏﮕﯿﻨﺎن‬
‫ﻣﺮدانِ ﻣﺮد زاﯾﺪ از ﭼﻮن ﺗﻮ ﮐﻮهِ ﻧﻮر‬ ‫ﮔﺪﯾﮑﻠﺮده ﻗﻮردﻻرى ﺗﻮت ‪ ،‬ﺑﻮ‪‬ﻏﮕﯿﻨﺎن‬
‫ﻧﺎﻣﺮد را ﺑﮕﯿﺮ و ﺑﮑﻦ زﯾﺮ ﺧﺎكِ ﮔﻮر‬ ‫ﻗﻮ‪‬ى ﻗﻮزوﻻر آﯾﯿﻦ‪-‬ﺷﺎﯾﯿﻦ او‪‬ﺗﻼﺳﯿﻦ‬
‫ﭼﺸﻤﺎنِ ﮔﺮگِ ﮔﺮدﻧﻪ را ﮐﻮر ﮐﻦ ﺑﻪ زور‬ ‫ﻗﻮ‪‬ﯾﻮﻧﻼرون ﻗﻮﯾﺮوﻗﻼرﯾﻦ ﻗﺎﺗﻼﺳﯿﻦ‬
‫ﺑﮕﺬار ﺑﺮّه ﻫﺎى ﺗﻮ آﺳﻮده ﺗﺮ ﭼﺮﻧﺪ‬
‫وان ﮔﻠّﻪ ﻫﺎى ﻓﺮﺑﻪ ﺗﻮ د‪‬ﻧﺒﻪ ﭘﺮورﻧﺪ‬ ‫)‪(76‬‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺳﻨﻮ‪‬ن ﮔﺆﯾﻠﻮ‪‬ن ﺷﺎد او‪‬ﻟﺴﻮن‬
‫)‪(76‬‬ ‫دو‪‬ﻧﯿﺎ وارﮐﻦ ‪ ،‬آﻏﺰون دو‪‬ﻟﻰ داد او‪‬ﻟﺴﻮن‬
‫ﺣﯿﺪرﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬دلِ ﺗﻮ ﭼﻮ ﺑﺎغِ ﺗﻮ ﺷﺎد ﺑﺎد !‬ ‫ﺳﻨﱠﻦ ﮔﺌﭽﻦ ﺗﺎﻧﯿﺶ او‪‬ﻟﺴﻮن ‪ ،‬ﯾﺎد او‪‬ﻟﺴﻮن‬
‫ﺷَﻬﺪ و ﺷﮑﺮ ﺑﻪ ﮐﺎم ﺗﻮ ‪ ،‬ﻋﻤﺮت زﯾﺎد ﺑﺎد !‬ ‫دﯾﻨﻪ ﻣﻨﯿﻢ ﺷﺎﻋﺮ او‪‬ﻏﻠﻮم ﺷﻬﺮﯾﺎر‬
‫وﯾﻦ ﻗﺼ‪‬ﻪ از ﺣﺪﯾﺚ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﺎد !‬ ‫ﺑﯿﺮ ﻋﻤﺮ دو‪‬ر ﻏﻢ او‪‬ﺳﺘﻮ‪‬ﻧﻪ ﻏﻢ ﻗﺎﻻر‬
‫ﮔﻮ ﺷﺎﻋﺮِ ﺳﺨﻨﻮرِ ﻣﻦ ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎرِ ﻣﻦ‬
‫ﻋﻤﺮى اﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪه در ﻏﻢ و دور از دﯾﺎرِ ﻣﻦ‬

‫‪١٩‬‬
‫‪www.SarzaminDownload.com‬‬