You Got Kissed!

Download as doc, pdf, or txt
Download as doc, pdf, or txt
You are on page 1of 106

You

Got
KISSED!
Written by Kharu435

All Rights Reserved. No part of this story should be changed or tampered without the
authors consent. Please do not claim as your own story. All parts of this story are
fictional. Note that the names of the characters, time, place and events are story bound.
Thank you. ^_______^

(c) 2012-2013 l Wattpad l kharulovesyou.yolasite.com

PROLOGUE
Every story has its ending.
As for my, I mean, OUR story, I can say that we already had a happy
ending.
I love him and he loves me, absolutely.
My father got promoted in work; he was designated to another location far
from home, forcing us to migrate. It pissed me off, BIGTIME. I had to
transfer school and mingle with new set of people, and leave my DAMN
HOT boyfriend behind.
But guess what?
My boyfriend came with us. Were still together. See how he loves me?
^__^

Now were on the same school. I thought my new life here wouldnt be as
hard as I expected it to be, because Im with my prince.

Until one day,

I kissed the WRONG guy.

1st
Baaaaaaaaaaaaaaaaaaabe!! Kinakabahan na kooo! Reklamo ko.
Nasa tapat na kami ng gate ng bago naming school. Kinakabahan talaga
ako!!
Heck, its our last year in high school at ngayon pa kami napa-transfer!!
Babe, Ano ka ba! Okay lang yan, kasama mo ako. And there goes
his overwhelming, heart-melting, captivating and mouth-watering smile.
Charot. Hihi.
Bakit nga ba ako masyadong naga-alala? I still have him with me.
This dazzling guy beside me is Jon Aldrin Villarba, my husband, I mean,
boyfriend. Haha!
Thankful talaga ako at siya ang naging boyfriend ko. Sumama pa talaga
siya sa pag-migrate ng family ko. Nakikitira lang siya sa bahay ng Tita
niya.
Nag-punta kami sa may bulletin board kung saan naka-post ang sections.
Buti nai-tour na kami dito nung nag-enroll kami, kasi bukod sa kulang ako
sa sense of direction eh malabo pa yung mata ko. Hindi ko pa naman suot
ngayon yung contact lenses ko. Nasa bag. Katamad kunin. Haha!
Here it is!!! He exclaims, Sabrine Verceles-Villarba!!
Weh?! Yun talaga ang naka-lagay??!! Lumapit ako para Makita ko
nang malinaw.

I looked at him and he is wearing his naughty grin.


Gotcha. He says.
Argh. Advanced ka masyado!! Gusto mo na agad gamitin ko
apelyido mo!!
Syempre. Cant wait.
Hihihi. Ang sweet talaga niya. Kahit matagal nang kami (1 year and three
months), araw-araw nafo-fall pa rin ako sa kanya.
Hinanap namin yung room namin.
Ang laki pala ng campus na to. Mga 15 mins. pa bago namin nakita yung
room namin. Buti na lang at maaga kami, hindi pa kami late.
Pumapasok na kami (nang magka-holding hands. XD) sa room. I can see
different expressons from our new classmates faces. May mukhang
nagulat, kinikilig, curious at meron din ilang mukhang nai-inggit. Hahaha.
We manage to smile before taking out seats. Syempre magka-tabi kami.
Hoho.
Since hindi naman ako bulok sa pakikipag-socialize, May ilan na rin akong
naka-usap. Yung mga malalapit sa upuan namin, nagsi-lapitan sa amin at
ininterview kami. Karamihan mga babae, tinatanong kami about sa
relationship namin. Trending agad kami. Mwahaha.
Si Aldrin naman, niyaya nung mga guy classmates namin na makipagkwentuhan muna sa kanila. Pinayagan ko naman kasi iba pa rin kapag
may kaibigan siyang lalaki dito. Ang galing, ang babait ng mga bagong
kaklase namin!
Alam mo, ang gwapo nung boyfie mo!! Bagay kayo!! Agad na
nagsalita si Phoebe (siya yung naka-upo sa likod ko) nung naka-layo na si
Aldrin.
Hehe.. Hanggang ngayon nga tinatanong ko pa rin ang sarili ko
kung bakit nga ba naging boyfriend ko siya..
Oooh? Ang cute naman! Gaano na ba kayo katagal? Tanong
naman ni Janet. Nag-form na sila ng circle pa-ikot sakin. Err, para akong
nasa hot seat nito eh.

One year and three months na.. Mukha silang nagulat.


TALAGA? AMAZING!!! Sabay-sabay sila.
Alam mo kasi, sa school na to, uso ang kada isang linggo eh
break up na.. Lalo na sa section 3! Nandun kasi yung mga
hearthrob talaga. The Casanova types. Laking tuwa nga namin na
dumating si Aldrin dito, may hot din na na-pasok sa section
namin. Haha!! But dont worry, hes all yours. Mahabang sabi ni
Ria. Dami ko nang kilala! Haha!
Magta-tanong pa sana sila nang panibago nung biglang dumating ang
teacher naming. Whew! English class for the first period.
Wow, nakikita kong pinapa-kisamahan niyo naman pala nang
maayos ang mga new members ng klase natin. Good morning.
Good Morning, Mrs. Ronquillo They say in chorus. Syempre, hindi pa
kami ni Aldrin. Di pa namin kilala eh. Hahaha.
So, to the new students, please introduce yourselves. Sabay na
kaming pumunta sa unahan.
Ako na lang magsa-salita.. Bulong ni Aldrin sakin.
Aldrin clears his throat.
Uhmm, Hello! Im Jon Aldrin Villarba. Just call me Aldrin. Im
seventeen years olde. My girlfriend, Sabrine Verceles, sixteen
years old, He puts a hand around my shoulder, making me blush. I see
my girl classmates smile teasingly, and the boys mouthing Go Bro! to
Aldrin. is a daughter of a successful businessman who works in a
famous company. He was designated here, so their family had to
migrate. And because I love this girl beside me to bits, I decided
to come here with them since my parents have a friend who lives
here. I stay there for the mean time. So.. Yeah. Hope me and Saab
will enjoy a year with you.
Nag-cheer ang klase para saming dalawa. Nakakahiya!!

Pero ang sweet. Haayyyy.


Syempre, pag-balik namin sa upuan eh ina-asar kami nung mga kaklase
namin. Haha!

Nag-start na ang introduction sa subject namin. Ganoon na rin ang


nangyari sa mga sumunod na klase. After two more periods, break time
na.
Babe, tara na. He smiles at me.
Uhmm, Babe, una ka na muna. Hahanapin ko na muna yung
contacts ko.. Andito lang yun sa bag eh.. I say while digging into my
bag.
Ah, sige, intayin lang kita dyan sa labas ha.. He kisses me on the
cheek.
Asaan na ba kasi yung contacts ko? Nilagay ko yun sa bag eh.. Dapat pala
sinuot ko na nung umaga pa lang..
After two minutes at hindi ko pa rin nakikita, sumuko na ako. Haha. Baka
nai-inip na si Aldrin. Hindi naman siguro ako mamamatay pag lumabas
ako papunta sa canteen nang walang contacts. Isa pa, pakalat-kalat lang
diyan sa labas si Aldrin. Haha!
Nung maka-labas ako sa classroom, hinanap ko kaagad si Aldrin. Ugh. Ang
daming tao! Mas lalong nahihilo yung mata ko.
Napa-lingon ako doon sa isang corner na wala masyadong tao. There! I
can see him na! Kahit nakata-likod siya alam ko naman na siya yun. Hihi.
Naglakad na ako papunta sa kanya. Gutom na ko!
Nung maka-lapit ako, ini-harap ko kaagad siya sakin. Hinawakan ko ang
mukha niya, tumingkayad tapos ki-niss ko siya sa lips. Smack lang no!
Haha! Ganito talaga kami. Tsaka wala naman masyadong tao eh.
Hey Baaaabe! Tara na sa canteen! Gutom na ko!! Hindi ko
makita yung contacts ko..
Hindi gumagalaw si Aldrin.
Teka nga.
Tinitigan ko nang matagal yung lalaking nasa harap ko. Since sobrang
lapit namin sa isat-isa at hawak ko pa rin ang mukha niya, malinaw yung

vision ko sa kanya.
WAIT. WAIT A FISHIN MINUTE.
HINDI ITO SI ALDRIN!! HINDI ITO ANG BOYFRIEND KO!!!!!! Omigosh!
Nakaka-hiya!! Ang stupid ko!!
Lumingon kaagad ako sa paligid at tiningnan ko kung nasa paligid si
Aldrin. Ayokong magalit siya dahil lang sa mata ko. Huhu.
And I soon as I am sure that its safe, dumistansya kaagad ako sa guy na
nasa harap ko, na mukhang nasa state of shock pa rin, pati yung mga
kasama niya sa likod. Grabe na to. Nakita kami nung barkada niya.
Waaah!
Hey, uhh.. Dude!! Hahaha! Sorry ha? Akala ko kasi ikaw yung
boyfriend ko!! Wag mo nang dibdibin! Smack lang naman yun eh!
Sa gwapo mong yan hindi masisira ang reputation mo kung makiss ka ng isang stranger. Ahehe. Sige ah? Sorry ulit! Sorry
talaga!! Kalimutan mo na lang yun! Hehehehe!! Babye!! nagtatakbo na ako papunta sa canteen habang pinupukpok yung ulo ko.
Ang engot mo talaga Saaaaaab! Grabe na!! Feeling ko tuloy nag-taksil ako
sa boyfriend ko!! Huhuhuhuhu!! Grabe na to!!!

Promise talaga, hinding hindi na ako aalis nang bahay nang walang suot
na contacts!!

2nd
Kung buburahin natin sa history yung ACCIDENTAL kiss namin nung guy
na yun, sobrang okay na ng araw ko.
After classes kasi, nag-date pa kami ni Aldrin at tumambay sa bahay na
tinitirhan niya ngayon. Ang bait mga ni Tita Diane samin kahit na family
friend lang siya nina Aldrin.
Pero sobrang guilty pa rin talaga ako. Di ko naman masabi kay Aldrin.
AWKWAAARD. Di ko naman kasi sinasadya at lalong hindi ko ginusto. Bat
kasi ang labo ng mata ko! Pakiramdam ko nag-taksil ako!
Kahit pa sobrang good-looking nung guy na yun na na-kiss ko, nai-inis pa
rin ako no! Mahal na mahal ko kaya si Babe. Paano kung may girlfriend
pala yung guy na na-kiss ko tapos sugudin ako? Wag naman!!

Baaaaaaaaaaaaaaabe. May naramdaman akong kumikiliti sa tagiliran


ko. Nung tiningnan ko, si Aldrin pala. Naka-pout. *explodes*
B-bakit? See? Kahit kami na ganyan pa rin ang epekto niya sakin.
Hindi mo naman ako pina-pakinggan eeh. Breaktime na!! He
says, still pouting.

Hinawakan ko yung pisngi niya, Aww. Sorry, babe.. may ini-isip lang
ako..
Ganun? May iba ka nang ini-isip bukod sakin? Ginaya niya yung
ginawa ko sa kanya.
Haha! Kulit mo. Sige na, shoo na. Kain ka na. Sabay ka na kina
Carlo. Pinagtabuyan ko siya kunwari.
Ayaw mo kumain?
Gusto. Ayoko lang lumabas ng room. Hehe.
Tamad mo. Ano gusto mo?
Yeeee! Ibi-bili niya ako! Haha! Thanks, Babe!
Dinikit niya yung noo niya sa noo ko.
Dito ka lang ah? I love you. Tapos umalis na siya.. Pagkatapos niya
akong halikan nang mabilis.
Iba pa rin talaga kapag galing sa kanya yung halik. Para akong
lumulutang!!
UY!! NAKITA NAMIN YON!!! Biglang may sumigaw sa backdoor.
Phoebe naman!! Nakaka-gulat ka!! Sigaw ko.
Haha. Ang cheesy niyo kasi!! Anyway.. May chika ako!!!
Agad naman kaming nag-form ng circle paikot sa kanya. Tsismosa eh.
Haha.
Alam niyo bang for the second time.. May naka-break na ng
golden rule ni Drei?? Natulala sila saglit.. Tapos maya-maya lahat sila
naging hysterical na.
Teka, teka!! Hindi ako maka-relate!!! Saka lang sila tumigil.
Ay. Oo nga pala. Sige, iku-kwento ko sayo. Huminga nang malalim
si Phoebe. Andrei Laroza. Drei ang tawag sa kanya ng lahat. Siya
lang naman ang hottest guy sa campus, isa sa mga sinabi kong
Cassanovas ng Class 3. Simula nung mag-transfer siya rito naging
heartthrob na kaagad siya. Sobrang cold nga lang niya.. At may

pagka-violent. At alam mo bang sa buong buhay niya.. Isa pa lang


ang nagiging girlfriend niya?
Talaga? Bakit naman? Tanong ko.
Daphne Gutierrez ng Class 1. Ganito kasi, nung orientation nung
year na nag-transfer si Drei rito, sinabi niya yung rule niya, which
is, kung sino lang yung babae na magagawang mahalikan siya,
yun ang ide-date or magiging girlfriend niya. Kaso.. sabi ko nga
sayo violent siya. Kung gusto mo siyang mahalikan.. Kailangan
ilagan mo ang mga sampal niya.
Nananampal siya????! Nanlaki naman ang mata ko. Tumango lang
silang lahat. Grabe naman!!
Pero dahil nga sobrang gwapo niya, marami pa rin ang nagaattempt.. At nasa-sampal. Tapos one day, nakita na lang ng buong
campus na si Drei mismo ang humalik kay Daphne sa school
fields. And then the next day, sila na. Ang bilis ng pangyayari
pero nagtagal sila ng one year. At nag-break lang sila dahil ayaw
ni Daphne ng distraction sa paga-aral. What a nerd.
Wow. Ang ganda siguro nung Daphne no? Tanong ko. Aba! Nainlove sa kanya yung drei no!
Hmm.. Maganda, oo. Pero hindi sobra. Ewan ko nga kay Papa
Drei. Im here naman. Pero ayokong masampal no! Hahaha!
Hmm. Eh ano yung sinabi mong second rule-breaker? Ang
interesting ng topic! Haha!
Walang naka-kita kahit sino kung sino yung girl, pero yung
barkada mismo ni Drei ang nag-announce. Ang swerte nung girl!
Grabe!!
Whoa! Ano kayang strategy ang ginamit nung girl? Nakaka-kilabot isipin
na masasampal ka dahil lang dun.. Ano kayang itsura nung Drei? Hmm.
Omigosh!! Dadaan sila!! Andyan na sina Drei!!!!! Nag-sigawan
ang classmates ko. Tinuro nila yung corridor. Since malapit ako sa bintana
at naka-eye glasses na ko ngayon, malinaw kong nakikita ang mga
tinuturo nila.
At unti-unti..

Na-realize ko kung sino yung tinutukoy nila. Especially now that we are
looking at each others eyes. He has this mischievous smirk and a very,
very dark aura. Noon, alam ko na.

I am the second rule-breaker.

3rd
DREIs POV.
Nakaka-aliw na makitang gulat na gulat siya. Transferee siya kaya siguro
hindi niya ako kilala.
Hinding-hindi ko makakalimutan ang mukha niya. Siya pa lang ang
pangalawang babae na naka-halik sakin nang wala akong kalaban-laban.
Gulat na gulat ako nun eh. Parang nawala yung talas ng pakiramdam ko.
Parang wala lang sa kanya yun, nag-sorry at ngumiti pa sa akin pagkatapos niya akong halikan. Binalewala niya.
Well, sorry. Pero hindi siya makaka-takas. Rules are RULES.
Pag-pasok namin sa room, nag-palakpakan lahat. Pasimuno si Emman,
kabarkada ko. Tss.
O, mga bugok, tama na!! Haha!! I-celebrate na lang natin ang
na-devirginezed lips ni Drei, for the second time!!! Woooo!!!

Nag-sigawan silang lahat at nag-labas ng kanya-kanyang alak galing sa


mga bag nila.
Ganyan sa section namin. Puro lalaki.
Umupo sa tabi ko si Emman.
Sabrine Verceles, dude. Nickname, Saab. Class 2. Transferee
galing Batangas. Anak ng isang mayamang businessman, at eto
malupit. May boyfriend tol!! Kasama niyang lumipat dito!! Ang
sweyt!! HAHAHA!!
Oooh. May boyfriend pala siya ha? Interesting.
Aldrin Villarba ang pangalan ng boyfriend niya. Class 2 rin.
Dagdag ni Nuke, kabarkada ko rin.
Wala akong paki-alam. Sabi ko sabay ngiti.
Yaaaaan.. Nacha-challenge si Bossing!!
Nakaka-challenge naman kasi talaga eh.
Kaya pala wala siyang pakialam kung nahalikan man niya ako. Malabo
siguro ang mata niya at akala niya ako ang syota niya. Or maybe shes
one of the flirts out there.
Pero sabi ko nga, RULES are RULES.
May kabayaran ang bawat halik ko. Ang dami ko na kayang nasampal
nang dahil dito.

And you are bound to get your prize, Sabrine Verceles.

4th
SAABs POV.
What to do, what to do??!!!
Nakaka-panic na to!!
Na-kilala niya kaya ako? Naka-eyeglasses naman ako tsaka naka-puyod..
Kaso tinitigan niya ako!! Malamang nakilala niya ako. Waa!
Eh ano naman? Hindi naman kesyo na-halikan ko siya eh required na
akong i-date siya di ba? Mag-antay na lang ulit siya ng ma-diskarteng girl.
Psh. Akala ko ba magaling siyang umiwas? Ang hina-hina ko naman tapos
bakit hinayaan niya lang akong ma-halikan siya?
Sabagay, pag nagkataon baka na-sampal niya pa ako. Pero. Waaaa!!
May Babe na ako!! Manigas siya!!

Hoooy Saab!! Ikaw na lang ang tulala diyan, ano ka ba!!? Noon
lang ako na-tauhan. Bumalik na ako sa upuan ko at sakto namang
kababalik lang din ni Aldrin.
Oh, bat ganyan pagmu-mukha mo? Sabi niya sabay abot nung
mga pinabili ko.
Wala. Nevermind!! Ang dami lang kasing maa-angas sa mundo.
Sabay kagat sa sandwich ko.
Lika nga rito. Sinandal niya ako sa balikat niya.] tapos hinalikan niya
yung buhok ko. Maangas din naman ako ah? Ibig sabihin nai-inis
ka rin sakin?
Sus. Ikaw naman ang nagi-isang maangas na love na love ko.
Nag-ngitian kami. Hihihi.
Naalala ko tuloy yung simula ng love story namin.
Crush na crush ko siya nun kahit freshmen pa lang kami. Sikat na rin kasi
yan eh. Kahit first year lang siya halos kaging-tangkad na niya yung mga
fourth years. Gwapo pa siya at magaling mag-piano.
Hindi ko naman akalain na nung second year eh liligawan niya ako, pagkatapos niyang mag-propose in public sa awarding ng Mr. Intrams ng former
school namin. After a month sinagot ko rin siya. Eeeeeh! Nakaka-kilig!
Ang laki ng effort ko para lang kay Aldrin no. At hinding-hindi ko
hahayaang masira lang yun ng isang accidental kiss.
***
Babe, tara na. Aya sakin ni Aldrin pagka-tunog ng bell. Kinuha niya
yung backpack at filecase ko, dalawang bag na naka-sakbat sa likod niya.
Hala! Lockers muna tayo.. Iiwan ko yung iba kong gamit tutal
wala anamn tayong assignments.. Mabibigatan ka..
Nakuu. Thoughtful talaga ng girlfriend ko oh. Pi-nat niya yung ulo
ko.
Uy, CR lang ako ah. Babalik ako kaagad. Sabi niya pagkarating
namin sa lockers.
Pagka-bukas ko ng locker ko, nagulat ako kasi may papel dun, eh wala pa
naman akong nilalagay na kahit ano sa locker ko.

Baka love letter? Oh my.Iba na talaga pag maganda. JOKE. Haha.


Buti na lang umalis si Aldrin. Baka-magselos. Wahaha.
Pag-basa ko, isang sentence lang ang laman.
Youll be getting your reward. Thats a promise.
Uhh. Reward? Alam kong mabait ako pero, reward? Thats too much.
Ahaha! Ano ba yan. Ang ambisyosa ko na.
Baka nanti-trip lang. Psh.
Tinapon ko na lang yung papel. Creepy eh. Dumiretso na kami pauwi ni
Aldrin.
***
*Message tone*
1 message received.
Nakuu. Si Aldrin talaga. Di ako matiis. Sabi nang goodnight na eh.
Hangkuleeet.
Pero nagulat at kinilabutan ako sa nabasa kong text, at the same time,
nagalit.

From: 0907*******
Simulan mo nang kalimutan ang boyfriend mo. Sooner or later,
youll be with another guy. :)

5th
Babe? Sigurado ka bang okay ka lang? Bigla akong ngumiti.
Oo naman, Babe.
Weh? Eh bat parang kulang na lang umusok yang ilong mo sa
galit?
Sino ba naman kasi ang hindi maba-bad mood sa mga ganoong texts?
Sigurado akong yung Drei na yun ang may pakana nang lahat ng yun.
Ano bang akala niya? Para siyang pulitiko at lahat ng batas niya kailangan
sundin ko? Golden rule my butt!!
Nakaka-inis talag! Hindi niya alam kung paano ako mainis!!
Hindi ako lumabas ng classroom nung araw na yon. Ayokong makita siya
at nagi-isip din ako ng pwedeng gawin.

Sabagay, bago pa lang ako sa campus na to. Ayokong may maka-bangga


or maka-away kaagad ako.
Siguro naman hindi pa siya nai-inlove sakin di ba? Wala namang masama
kung makikipag-kaibigan na lang ako?
Try ko lang. Malay natin gumana!!
Uy. Kinulbit ko si Aldrin. Uwian na.
Oh?
Una ka nang umuwi. Mayaasikasuhin pa ko, importante lang at
kaya ko nang mag-isa.. Seryoso kong sabi.
Ganun? Nag-pout pa siya. Ang kulit. Sige. Basta magi-ingat ka ah?
Wag kang magpapa-gabi tsaka magte-text ka sakin..
Yes, boss. Cool talaga ng boyfriend ko.
Nag-ayos na ako ng sarili ko pati mga gamit ko.
Sinilip ko muna ang corridor. Nung masiguro kong walang tao, lumabas na
ako.
Kung tama ang sinabi ni Phoebe, tuwing uwian eh tumatambay sina Drei
sa abandonadong Economics Room sa third floor. Sana makita ko sila.
Umakyat na ako since sa second floor ang room namin. Nakaka-kilabot
pala sa school kapag wala nang tao!!!
Maya-maya, may narinig akong tawanan. Huli kayo!!
Binuksan ko nang malakas yung pinto at nagulat sila. HA! BEHOLD!
Hoy!! Andrei Laroza!!! Sigaw ko.
O, tara na mga Pre. Bigyan natin sila na quality time. Sabi nung
isang lalaki tapos lumabas na silang lahat. Na-iwan kami ni Drei.
Naka-upo siya sa isang arm chair tapos naka-patong yung paa niya sa
isang lamesa. Psh.

Hey there, BABE. Nag-init lalo ang ulo ko.


Wag mo nga akong tawaging BABE!! Hindi kita boyfriend!!
Hindi PA. Tapos nag-smirk siya. Ugh. Patience, Saab. Patience.
Look. MAY. BOYFRIEND. NA. AKO. Tumingin lang siya sakin.
So? Napa-face palm ako sa reaction niya.
May boyfriend na nga ako!! At ayokong mag-participate sa rule
mo na yan! Mag-intay ka na lang ulit ng makaka-halik sayo!!!
Unfair naman yun sa mga nasampal ko na.
Mas sasaya pa nga sila kasi hindi kita magiging boyfriend!!
Available ka pa rin!!
Magde-date lang naman tayo eh... Lumapit siya sakin tapos
tinapat niya yung bibig niya sa tenga ko. Hindi natin ipa-paalam sa
syota mo..
Kinilabutan ako at na-sampal ko siya.
Para sabihin ko sayo, mahal ko si Aldrin at hinding-hindi ko siya
lolokohin para lang sayo!! Sigaw ko. Maya-maya, nag-smirk na
naman siya.
Unang sampal na na-tanggap ko mula sa isang babae.. Natakot
ako sa tingin niya, kaya napa-atras ako. Habang siya naman, lapit nang
lapit.
Ah!! S-sorry!! N-nabigla lang ako!! Ah... Ano!! Friends na lang
tayo, gusto mo??
Wala na kong alam na sabihin eh!!
Natigilan siya, tapos maya-maya, tumawa siya nang malakas. Hala. Baliw.
Hindi ako nakikipag-kaibigan sa mga babae. Sabi niya.
Hindi raw!! Eh nagka-girlfriend ka na nga eh! Yung si Daphne?
Tumingin siya nang masama. Yung bibig mo, Saab!!!

Lumabas ka na. Hala, nagalit yata!


P-pero...
GET OUT!!! Nagulat ako sa pag-sigaw niya.
Pero sorry, matigas ang ulo ko.
Problema mo ba? Bitter ka rin eh!! Alam mo, hindi kesyo
nasaktan ka ng babae, eh lahat na ng babae sasaktan ka!!
Paranoid ka na eh!! Basta ako, simula ngayon, kaibigan mo na
ako!! Got it?? Medyo natulala siya, pero agad naman siyang nakarecover at bumalik din yung smirk niya.
Inabot ko ang kamay ko. Tiningnan lang niya kaya ako na ang kumuha ng
kamay niya para makapag-shake hands kami.
Di na ako magpapa-kilala. Number ko nga alam mo na eh.
Pangalan ko pa kaya? O sige, babayoo, NEW FRIEND!!! Iniwan ko
siyang naka-tulala pero hindi ko makakalimutan na bago ako tuluyang
maka-labas sa kwartong yon..

Nakita ko siyang naka-ngiti.

6th
*1 message received*
Napa-ngiti ako.
From: Pareng Drei XD
Para sabihin ko sayo, hndi ako ang ngtext nun.
Napa-tawa ako. Ang FC ng contact name no? Pare kaagad. Haha!! Ka-text
ko nga siya. Pinanindigan ko na.
Ina-asar ko siya tungkol dun sa text na sinend niya nung isang gabi, yung
kinainisan ko? Pikon naman siya. Haha!!

To: Pareng Drei XD


Sus. Di raw sya. Eh number mo un eh!!
*1 message received*
From: Pareng Drei XD
Si Emman nagtxt nun. Sht.
Napa-hagalpak ako. Grabee!! Ang pikon niya talaga!! Hahaha!!
Oha, Prends na talaga kami!
*1 message received*
Akala ko si Drei ulit, yun pala si Babe. Na-miss ko siya kaninang uwian.
From: Babe <333
Uy, tulog na tayo. Sbay tyo pumasok bkas. Miss kita eh.
Goodnight. Love you.
Ahee! Kinilig na naman ako. Tinext ko na si Drei.
To: Pareng Drei XD
Oo na, naniniwla na. Bka umiyak ka pa e. Haha! Osya. Tulog na
si boyfie, tulog na rin ako. Goodnight! :)
At isa pa, antok na rin ako. 11Pm na kaya! Naka-tulog ako habang inaantay ang reply niya.
***
Pagka-gising ko, nag-pray muna ako tapos binuksan ko na inbox ko. May
text pa si drei kagabi.
From: Pareng Drei XD
Bangungutin ka sana.
Napa-tawa ulit ako. Ang kulit!

Grabe, hindi ako maka-paniwalang kinaya ng powers ko maging friend ang


isang katulad niya!!
Friends na nga kami, tapos safe pa kami ni Aldrin. Sayaaaa.
Sinundo ako ni Aldrin. Nag-kwentuhan kami, tapos kinuwanto ko rin sa
kanya na may new guy friend ako. Syempre di niya nilagyan ng malisya
yun.
Nung nasa school na kami, sinilip ko room nina Drei pero wala pa siya.
Sayang. Di ko siya maa-asar kaagad. Haha!
Tinext ko kaagad si Drei pag-pasok ko sa room.
To: Pareng Drei XD
Late ka na! Haha. Good Morning. :))
Ang FC! Haha.
Babe ha, nagse-selos na ako. Naka-tingin na pala si Aldrin sa phone
ko.
Eto naman, nag-selos kaagad. Eto na oh, ita-tago ko na cp ko.
Tinago ko nga yung phone ko, kahit alam kong nagjo-joke lang sya.
Maya-maya, nag-sigawan na sa corridor. Andyan na sina PARE. Haha!
Nung dumaan sila, tumingin pa sakin nang masama si Drei. Pikon oh.
Haha! Ang cute! Sarap isigaw na, Oy! Pare ko yan!! Haha!
***
Nung uwian, napansin namin na nagku-kumpulan ang mga studyante sa
may lockers. Nakita namin sina Phoebe kaya lumapit kami.
Phoebe, anong meron?

OMG! May leakage ng photo ni Drei, kasama si Mystery girl!!


Open your bluetooth na, dali!! Excited na sabi ni Phoebe.
Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Seryoso ba to?
Drei.. Akala ko pa naman..
Seconds later, Phoebe looked at me with disbelief. Napa-pikit ako.
My gosh!! I cant believe nakipag-siksikan ako para lang makita
yung likod ng girl!! Bummer!! Sabi niya.
Ako nga yon. Kahapon, nung nakikipag-usap ako kay Drei. Buti hindi
nakita yung bag ko kahit naka-talikod ako!!
Hinila ko kaagad palabas ng campus si Aldrin.
***
To: Pareng Drei XD
Akala ko pa naman kaibigan na talaga kita.

Message Sent.

7th
SAABs POV.
Masyado lang siguro akong natuwa kasi naka-usap ko siya, kaya akala ko
kaibigan ko na siya.
Grabe. Para lang sa rules niya at para lang sa ikasi-siya niya, magagawa
niyang siraan ako sa buong school at sa BOYFRIEND ko? Okay, muntik
lang. Pero kahit na! Parang warning yung binigay niya sakin eh.
Warning na kahit kelan, hindi ko matatakasan yung nagawa ko.
Sobrang disappointed ako sa kanya. Ni Sorry hindi niya masabi o maitext man lang sakin.

Papunta na ulit ako sa school, at sobrang wala pa rin sa mood. Alam kong
by this time nag-cool down na yung issue tungkol sakin.. Pero ako hindi
pa. Nasira yung tiwala ko sa kanya eh.
Pagkarating ko sa gate, nakita kong pababa ng gate si Aldrin. Ngumiti
naman siya kaagad.
Morning!! Sabay halik sa pisngi ko.
Uuy! Kayo palang dalawa!! Biglang sumulpot si Mashi, classmate ko,
sa likod namin at mukha siyang lutang.
Morning, Mashi!! Okay ka lang?
H-ha? Syempre naman! Hehe. Tara, pasok na tayo? Tumango
naman kami ni Aldrin.
Bago kami mag-lakad, napa-lingon ako sa may pedestrian lane. Nandun si
Andrei Laroza. Naka-tingin nang masama sa boyfriend ko.
Agad ko namang hinawakan ang kamay ni Aldrin para makita niya. Medyo
nagulat si Andrei, tapos maya-maya, ngumiti siya. At masama ang kutob
ko sa ngiti na yun. Para bang galit siya?
Inirapan ko siya at hinila ko na sina Mashi at Aldrin papunta sa room.
Pagka-upo ko, nag-vibrate ang phone ko.
From: Andrei Laroza
Meron ka ba?
What the? Ano bang tanong to? Ang kapal niya ha!! Bastos!!
Akala niya ba wala lang sakin yung pinagkalat niya? Kahit na likod ko lang
yun, napaka-laki ng at risk kapag may nakakilala sakin!
Hindi ko siya ni-replyan. Sinubukan ko na lang na mag-concentrate sa
lessons.
***

Natapos ang klase at luckily, pumasok naman sa utak ko lahat ng lessons.


Lagi rin akong kinukulit ni Aldrin.
Kung wala si Babe, siguro ang lungkot-lungkot ng bawat araw ko. Masaya
talaga ako at boyfriend ko siya. Kaya masyado akong sensitive pagdating
sa relasyon namin.
Pauwi na kami ni Aldrin, kaso yung pantog ko, sasabog na.
Uhh. Una ka na lang muna sa gate.. CR lang ako..
Ah. Sige, antayin kita ah?
I did my thing, nag-ayos ng konti tapos lumabas na ako. Nasa third floor
to. Pagka-labas mo, makikita mo yung lumang economics room. Naalala
ko na naman.
Habang naka-tingin ako doon, may tunog ng mga silyang natutumba.
Hala.. Totoo kaya yung mga ghost stories dito??
Sino bang nag-bigay ng permiso sayo na ipag-kalat yun?!!!
Galit na galit yung boses na nangga-galing sa room. Parang si... Drei?
Sumilip ako ng konti tapos nakita ko yung si Emman na naka-handusay sa
sahig at dumudugo yung sa bandang noo niya. Si Drei naman mukhang
galit na galit..
Teka.. Di ba mag-kaibigan sila? Bakit sila naga-away?
Sabagay. Akala ko rin mag-kaibigan kami ni Drei eh.
Eh ano bang problema mo? Kelan ka pa kumontra sa pranks ko?
At kelan ka pa nagalit dahil sa babae? Hindi ko naman pinakita
yung itsura niya di ba?? Ang praning mo, dude!! Sabi ni Emman.
Kahit na! Ang usapan natin, wag niyo siyang papakialaman, at
walang lalabas na kahit anong tngkol sa kanya!!! Teka.. Yung
pinagu-usapan ba nila ay yung..
Alam mo, hindi kita maintindihan eh. Pero sige. Di ko na uulitin
yun. Bahala ka na.

Good. Hayaan niyo na lang si Verceles. G*go ka rin eh. Itinayo ni


Andrei si Emman. Nag-titigan sila, Tas maya-maya, tumawa sila pareho.
Mga baliw. =__=
Teka. Ang cute pala tumawa ni Andrei. Haha!!
Pero wait!! Edi ibig sabihin.. Si Emman ang pasimuno sa picture leakage at
hindi si Drei? Nakaka-hiya naman...
Ako lang pala yung nag-kulang sa tiwala. Naging judgemental ako.
Nakaka-hiya talaga!
Hey, dude. Nasa pintuan pala chiks mo e. Osiya. Sibat na ako.
Langya ka. Ang sakit nung sinuntok mo. Ge. Tapos sinuntok niya
ng mahina sa dibdib si Drei.
Nung umalis si Emman, Dead air na.
Oh ano. Di ba sabi ko babae lagi ang nangi-iwan sa ere? Tss.
Nilampasan niya ako. Mas lalo akong na-guilty sa sinabi niya. Hinabol ko
siya.
Drei!! Sorry talaga.. Akala ko kasi.. Ikaw yung nagpa-kalat nun,
kasi di ba sabi mo wala akong takas? Basta sorry talaga!! Babawi
ako sayo.. Im really sorry.. Naluluha kong sabi. Nakaka-inis kasi.
Napaka-dali kong nagawa yung conclusion na siya nga yung nagkalat
kahit wala naman akong ebidensya..
Tss. Whatever. Sabi niya. Akala ko iiwan na niya ako, pero nagulat ako
nung nilagay niya yung kamay niya sa may ulo ko. Ayoko talaga sa
inyo. Tara na.
Tapos sabay kaming bumaba. Natuwa ako sa gesture na yun.
Peace na ba kami? Eh naka-smirk na ulit siya eh..
Pagkadating namin sa gate, napansin kong nawala yung ngiti niya, at
mukhang nagalit siya nung makita niyang naga-antay si Aldrin.
Ah.. Drei, si Aldrin boyfriend ko.. Babe, si Drei, yung friend ko..

Nakaka-ramdam ako ng tension. Ano ba yan!!


Nag-offer ng kamay si Aldrin, pero nagulat ako kasi bigla na lang umalis si
Drei nang walang sinasabi.
Ano ba yan! Bipolar talaga si Drei!
Hala.. Pag-pasensyahan mo na ah? Masungit talaga yun.. Sabi
ko.
Halata nga eh. Bastusan. Tara na. Hinawakan na niya yung kamay
ko. Mukhang na-bad mood si Babe..
Pero kahit ganun, gumaan yung pakiramdam ko.
Kasi alam kong hindi pa rin pala nabawasan yung mga kaibigan ko.
Nandyan pa rin pala si Drei.
Si Pareng Drei.

8th
SAABs POV.
Simula nung nalaman kong hindi naman si Drei ang nag-kalat nung
picture, bumalik na yung tiwala ko sa kanya, at nadagdagan pa.
Kasi imagine, nasuntok at nasigawan niya yung bestfriend niya dahil
sakin. Haba ng hair ko. Hahaha! JK.

Kahit pa may mga information na kumalat tungkol sa Mystery SecondRule-Breaker, hindi na namin pinapakialaman since alam naming tsismis
lang yun. Madalas nga tinatawanan na lang namin ni Drei, kasi ang layolayo ng description nung mga tsismosa sa totoo kong itsura!!
May nakapag-sabi ngang sobrang pangit daw nung naka-halik kay Drei
kaya hindi nila kayang ipakita sa buong school population. Syempre, pikon
na naman si Drei. Haha!!
Sa pag-daan ng mga buwan, naging close talaga kami ni Drei. May mga
oras na natatakot pa rin ako na one day, ituloy niya pa rin yung tradition
niya sakin. Hanggang ngayon kasi, wala pa ulit nakaka-halik sa kanya.
I swear muntik na akong mapa-sigaw nung isang beses na nakita ko kung
paano siya manampal ng babae.
Pinagalitan ko nga siya nun. Nung una kasi wala lang sakin.. Pero nung
nakita ko na, hindi ko kinaya.
Kaya ang ginagawa ko, sa tuwing may nababalitaan akong maga-attempt
na halikan si Drei, gumagawa ako ng paraan para hindi siya matuloy. Pero
minsan may nakakalusot pa rin sakin. Well, I did my part. Hahaha!
Masasabi ko ngayon na parang bestfriend ko na si Drei. Kahit na moody
siya at madalas masungit, masarap din yan kasama.. Pero syempre hindi
pwedeng palagi ko siyang kasama kasi baka mag-selos si Aldrin.
Kahit na this past few weeks eh madalas wala si Aldrin, kasi umuuwi raw
siya sa Batangas. Napapa-dalas nga eh. Naga-alala ako, baka may
problema na sa bahay nila. Pero sabi niya wala lang daw yun.
Pare naman eeh! Apat na buwan na tayong mag-kaibigan pero ni
minsan hindi mo pa ako nilibre. Paano mo nagagawa yan? Pageemote ko. Nasa may lumang E.R. kami. Breaktime ngayon at wala si Aldrin
kaya sa kanya ako sumama. Eh syempre kapag nakita kaming
magkasama issue na naman yun, kaya dito na lang kami kumakain kapag
sabay kami.
May pera ka naman ah. Ano ka, palamunin ko?
Aray naman!! Palamunin talaga!! Syempre may pera ako!1 Pero
syempre iba pa rin kapag libre. Hehehe. Sige naaaa! Sinundotsundot ko tagiliran niya. Kahit wala naman siyang kiliti.

Tol, baka mag-wala na yan dito. Ilibre mo na! Haha! Sumbat ni


Emman.
O, kita mo!! Agree sakin si Emman!! Dali na!!
Napa-kamot sa ulo si Drei at mukang nai-inis na. Haha!
Sige nga, kung ililibre kita, paano kung may makakita satin na
magkasama? Mag-isip ka nga!!
Napa-pout na lang ako.
Ay. Sige na nga. Ako na lang mag-isa ang bibili sa canteen. Bye.
Sabay walk-out ko. Andrama! Haha!
Sht naman oh. Bulong ni Drei. Oyeah, its working! Hahaha!! Akin
na yang shades at cap mo, Nuke. Humanda ka kapag may
nangyaring hindi maganda, Sabrine.
Oh, yes sir!! Hahaha!! Sabi ko. Ang galing!! Ang lakas ko talaga kay
Pareng Drei. XDD
Sinuot na niya yung cap at shades. Natakpan naman yung mukha niya.
Nag-suot din siya ng jcket. Haha! Kung hindi lang siya gwapo, mukha na
siyang snatcher. Crush ko na nga s Pare eh. Pero crush lang syempre.
Haha.
Bumaba na kami. May mga napapa-tingin kay Drei pero hindi naman sila
nagta-tanong.
Nung nasa canteen na kami, pina-bili ko kaagad lahat ng gusto ko. Aba!
Minsan lang man-libre to!! Lulubusin ko na! Hahaha!
Nakaka-miss tuloy si Aldrin. Hayy. Akala ko sabi niya papasok na siya
ngayon..
Oh, ga-bundok na nga yang binili mo, naka-simangot ka pa rin?
Anong gusto mo? Lollipop? Tingnan mo to. Ginawa pa kong baby.

Tse. Nami-miss ko lang si Aldrin. Huhu.


Corny mo. Bitbitin mo lahat yan. Ako na nga nag-bayad. Tapos
nagsiretso na nga siya sa pagla-lakad.
Pag-tingin ko, magta-time na pala. Naku. Ang dami pa naman nito.
Hahaha. Hanggang bukas na yata to eh!
Umakyat na ako sa room, mukhang naka-pasok na rin sa room niya si
Drei.
Pag-pasok ko, nagulat ako nung nandun na si Aldrin. Waaaaaa! One week
siyang nawala. Huhu.
Babe!!! Sigaw ko. Medyo nagulat lang ako nung nakita kong magkatabi sila ni Mashi.
Uy!! Babe!! Pumunta siya sakin. Andami naman ng dala mo ah.
Tara upo na tayo, magta-time na! Haha. Na-miss kita. Kinuha niya
yung mga dala ko, tapos umupo na kami sa upuan namin. Si Mashi
bumalik na rin sa upuan niya.
Nagpa-turo ako ng lessons kay Mashi. Buong break kasi wala ka
eh.. Sabi niya. Ay! Nagpapa-turo lang pala. Nag-selos kaagad ako. Haha.
Ewan ko ba.
Ah! Sorry, kasabay ko sina Drei eh.. Medyo nawala yung ngiti niya.
Ah. Okay. Tapos biglang dumating yung teacher namin. Naku. Nainis
yata si Aldrin..
Hanggang ngayon naman kasi parang hindi sila okay sa isat-isa ni Drei.
Sana maging okay na sila.
Nung uwian, napag-kasunduan namin ni Aldrin na magde-date kami. Hihi..
Na-miss ko siya.
Ah, Babe, kumusta naman sa Batangas?
H-ha? Ah.. Ayun. Okay naman. Bumisita ako sa bahay namin.
Tsaka nag-sight seeing na rin.

Nakaka-miss ang Batangas!! Minsan sabay tayong bumisita dun


ah?
Ah.. Sure. Sabi niya, tapos inakbayan na lang niya ako. Ang tipid niya
yata mag-salita ngayon ah?
Pumasok kami sa isang restaurant. Nung nasa table na kami at dumating
na yung order namin, napansin kong panay ang text niya.
Babe, sino katext mo? Sabi ko.
Ah. Si Mommy. Kinu-kumusta ka rin niya.
Talaga?? Pa-text ako, dalii! Ako na magre-reply!!!
Ah, wag na!! Ako nalang, ano ba sasabihin mo? Inilayo niya pa
sakin yung cellphone niya.. Nagulat ako pero.. Sige. Baka wala lang siya
sa mood.
S-Sige.. Sabihin mo okay lang naman ako.. Tsaka kumusta rin sa
kanya.. Tumango lang si Aldrin.
Hindi ko alam pero nai-iyak ako. Para kasing... Ang layo niya sakin
ngayon? Ayoko na ngang isipin! Baka pagod lang siya sa byahe.
Hinatid niya pa rin ako hanggang bahay namin.
Thanks, babe! Na-miss talaga kita..
Ah. Na-miss din kita.
Babe.. Okay ka lang ba? Bakit parang.. Wala ka sa mood
ngayon?
Ha? Paanong wala sa mood? Nag-lakad ako palayo at sumunod
naman siya. Lumayo lang kami nang konti sa bahay.
Ewan ko ba, Aldrin.. Basta kanina.. Feeling ko hindi mo na ako
mahal.. Ang adik no? Sabi ko. Nai-iyak na ako. Ano ba to! Baka naman
masyado ko lang pinapa-laki!
Ano bang sinasabi mo? Syempre naman mahal kita! Kung anu-

ano naman ini-isip mo eh.. Niyakap niya ako galing sa likod.


Humarap ako sa kanya, tumitig ako sa mga mata niya. Hindi ko mabasa
ang ini-isip niya..
Totoo ba yan? Hindi kasi ako sanay na tahimik ka..
Sorry na.. Napagod lang ako sa byahe..
Nagka-titigan kami.. Unti-unti, napansin ko na nagla-lapit na yung mga
mukha namin, hanggang sa nag-lapat na yung mga labi namin.
We shared a kiss. Long, passionate and sweet. Binuhos ko yung pagkamiss ko sa kanya sa kiss na yun.
Pagka-tapos nun, nag-paalam na siya.

Pagka-pasok ko sa kwarto ko, napa-hagulgol na ako ng iyak.

Yes, that kiss was passionate and sweet.

But I didnt feel the same amount of love we used to have.

9th
SAAB's POV

Ilang araw ang nagdaan pagka-tapos nung 'araw' na yun, okay naman
kami ni Aldrin. Normal lang.

Normal lang ba talaga?

Ang sakit-sakit na kasi ng nararamdaman ko.

Alam kong wala naman akong sapat na dahilan, o basehan sa


nararamdaman ko e. Tanging "instinct" ko lang ang pinanghahawakan ko.
Mali ba na pag-dudahan ko siya? Ni minsan naman, hindi ako nawalan ng
tiwala sa kanya e..

Kahit ngayon na nasasaktan ako. Hindi nawawala yung tiwala ko sa kanya.


Hindi ko alam kung bakit pero, baka nagkaka-mali lang naman ako. Siguro
paranoid na lang ako kasi matagal na kaming hindi nagkikita..
Nanggaling na mismo sa kanya na MAHAL niya ako e. We kissed pa nga.
Siguro nung hindi ko naramdaman yung dating nararamdaman ko kapag
nagk-kiss kami, kasi nanibago lang ako.. Kasi matagal kaming di nagkalapit nang ganun. Di ba? Love is about trust nga raw, sabi nila.

Pero kahit ganun..

Natatakot ako. Sabi nila, naabot na raw namin yung average length ng
relationship na naabot ng age group namin. Eh, hindi naman yun ang
basehan nun, di ba?

Magta-tagal pa naman kaming dalawa, di ba?

Hay. Ang dami kong tanong na alam ko namang wala ring makaka-sagot,
kung hindi siya. Mahal na mahal ko talaga siya.. Na kahit isipin ko pa lang
na mawawala siya sa'kin, parang namamatay na kaagad ako.

OA na kung OA, pero yun ang totoo.


Hindi ko naman matanong sa kanya nang harapan, kasi baka magalit or
mainis siya. Hay! Baka nga kasi praning lang ako!

"Bwisit naman e. Imik ako ng imik dito tapos yung kausap ko


lumilipad na naman kung saan ang utak." Nagulat ako nung may
biglang mag-salita sa tabi ko. Hala, kausap ko nga pala si Pare.
"Eh. Sorry Drei. Alam mo naman kung bakit e.."
"I-break mo na kasi."
Nanlaki yung mata ko sa sinabi niya.
"AGAD NA??"
"Itsura mo. Hahaha." Napa-ngiti ako nung tumawa siya. Ina-absorb ko
pa rin kasi na isa ako sa mga taong nakaka-kita ng ngiti niya. "Kausapin
mo kasi nang masinsinan. 'Pag ako nainis, ako na susuntok dyan."
"Aww. Nakaka-tats ka, Pare." Teary eyed pa ko nyan.
"Oh. Wag kang assuming. Nari-rindi lang ako sa kaka-ngawa mo
dyan."

"Hmp. Panira ng moment." Sumandal na lang ako sa balikat niya.


Walang malisya 'to ah. Parang bestfriends na rin naman kaming dalawa.
Sumandal din siya sa ulo ko. Sweet :")
"Eh kung ituloy na lang kaya natin yung RULE ko?"

"DREI??!!!!"
"O, Chill. Haha. Osiya. Balik na ko dun. Bahal ka na maglinis ng
kalat dyan. Takaw-takaw mo. Bye." Tapos umalis na siya.

Habang nagli-linis ng lumang Economics room, napa-isip ako.

Paano nga kaya kung na-tuloy na lang yung 'rule' ni Drei sa akin?
Posible kayang nahulog na ako sa kanya?
Posible kaya na mahalin ko siya?
Masasaktan kaya si Aldrin?
Magse-selos kaya siya kung ituloy ko ngayon?

Ano ba 'yan. Ang sama na nung ini-isip ko. Parang gagamitin ko naman si
Drei nun. AAH! Umayos ka nga, Saab!!

Titiisin ko na lang 'to. Imbis na ubusin ko yung oras sa pagmu-mukmok ko,


uubusin ko na lang oras ko sa pagpapa-kita kung gaano ko kamahal si
Babe. That way, baka bumalik na yung dating kami, yung dating SIYA.

That way, baka mawala na lahat ng pagdu-duda ko.

Tama, titiisin ko na lang.

Kasi kung tutuusin, kaya ko naman nang wala siya e.

Hindi nga lang ako masaya. <///3

10th
SAABs POV

Oh, ano? Magha-hamon-hamon ka tapos iiyak ka naman? Sabi


niya sakin habang nagpi-pigil siya ng tawa niya.
Eh malay ko bang wala ka palang kiliti!! Sagot ko habang nagpipigil din ng tawa at hinahabol ang pag-hinga.
Hahaha!! Ang manang ng itsura mo. Yak. Hinampas ko pa siya sa
braso.
Hay, Drei. Hindi ko alam ang mangya-yari sakin kung wala ka sa tabi ko.
Sa mga panahong depress ako kay Aldrin, siya yung nagpapa-ngiti sakin.
Pero okay naman kami ni Aldrin e.
Hindi ko na naman siya nakikitaan ng mga bagay na kahina-hinala. In fact,
super sweet niya sakin these past few weeks. Mukhang bumabawi
siya. :)
Kinausap ko na rin kasi siya tungkol sa saloobin ko. Sobrang umiyak pa
ako sa harap niya. Medyo napahiya nga lang ako sa naging sagot niya,
***
Ikaw naman, nagpapa-miss lang ako e! Tingnan mo nga ako..
Ini-angat niya yung mukha ko para magka-tinginan kami. Sabihin mo
nga, gaano na tayo katagal?
One year and five months..
O, tingin mo basta-basta ko lang itatapon yun nang walang
dahilan? Babe, mahal kita. Hanggat hindi nangga-galing sa bibig
ko na hindi na kita mahal, tandaan mo na MAHAL KITA. Hinalikan
niya ako sa noo ko.
***
Grabeeee. Mamamatay na ako sa kilig pag naa-alala ko yun. Hahaha!
Napahiya ako sa sarili ko, kasi feeling ko ako lang yung nag-kulang ng
tiwala. Pero ang mahalaga, OKAY na OKAY na kami.
Break time ngayon, hindi naka-sabay si Aldrin sakin kasi sabi niya may
aasikasuhin daw siya. I trust him naman. Nadala na ako e.

Oy. Tama na. Ansakit-sakit na ng tiyan ko katatawa! Sabi ko.


Haha. Mas gusto kong nakikita kang nasasaktan sa kasi masaya
ka.. Natigilan ako sa sinabi niya. Napaka-out of the blue kasi!
H-ha? Yan lang ang nasabi ko.
Kasi mukha kang t*nga. Sarap mong pag-tawanan. Bwahahaha.
Nahablot ko kaagad yung hawak kong libro at nai-hampas ko sa kanya.
Panira ka ng moment! Kikiligin na ako dapat eh!
Hahaha! Assuming ka kasi. O. Tara na. Magta-time na.
Tumayo na kami. Inakbayan ko siya, kahit na hamak namang mas
matangkad siya sakin. Haha. Walang basagan ng trip.
Drei.
Oh.
Salamat.
Ha?
Salamat sa lahat-lahat. Napa-tigil siya sa pagla-lakad, kaya napatigil
din ako. Naka-akbay nga ako sa kanya eh.
Ehem. Napa-lingon ako nung narinig ko yun.
Agad kong inalis yung pagkaka-akbay ko kay Drei.
B-Babe! Napa-takbo ako kaagad sa tabi niya. Hanggang ngayon kasi,
hindi pa rin sila okay sa isat-isa ni Drei.. Natatakot sko kasi iba yung
tingin ni Aldrin kay Drei. Eh mainitin pa naman ang ulo ni Drei sa ganito.
A-ah! Drei, una na kami ni Aldrin ah? Sige. Thank you! Nagulat
ako kasi pagka-sabi ko nun hinatak na ako ni Aldrin.
Nakaka-guilty.
Babe.. Hindi naman yata tama yun.. Hindi man lang ako
nakapag-paalam nang maayos kay Drei.

Tumigil siya sa pagla-lakad.


Edi bumalik ka na sa kanya!! Nagulat ako nung sinigaw nya yun,
tapos iniwan na lang niya akong naka-tulala.
Eh ano bang problema mo ha?!! Napa-sigaw na lang ako. Buti
walang tao dito kasi malapit lang sa abandoned Economics Room to.
Tinatanong mo ba talaga sakin yan ha? Sabi niya sakin. Lumapit
ako sa kanya.
Ewan ko ba, nagi-init ang ulo ko. Kasasabi ko lang na okay na kami e!
Oo! Ang labo e. Bakit bigla ka na lang nagalit? Dahil kasama ko
si Drei? Matagl ko nang sinabi na kaibigan ko siya! BESTFRIEND
ko siya!
BESTFRIEND mo LANG siya, at BOYFRIEND mo ako!
Teka nga, ano bang pinu-punto mo, ha? Wala naman kaming
ginagawang masama! Bakit ikaw, kahit marami kang ka-close na
babae, nagre-reklamo ba ko? Nagagalit ba ko? Di ba hindi
naman? Si Drei na nga lang yung nalalapitan ko kapag may
problema ako sa mga pagkakataong WALA KA SA TABI KO eh!
Bakit naman na-punta sakin ang usapan? Wag mo ngang
isumbat sakin yon! Nasabi ko na sayo dati, bahala ka kung
anong gusto mong isipin! Bwisit! Pagka-sabi niya nun, iniwan niya
ako ng tuluyan.
Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Eto yata yung unang beses
na nag-away kami ng ganito, yung nagkaka-sagutan at sigawan talaga.
Hindi ko naman isinu-sumbat sa kanya yun e.. Hindi ko rin intensyon na
maging ganun.
Bakit ba hindi niya maintindihan? Oo, alam kong nagse-selos siya. Pero,
patas pa ba yun? Ako nga, kahit sobrang nasaktan ako nung akala ko
nagkaka-labuan na kami, hindi ako umimik. Hindi ako nagreklamo. Tapos
siya, ganito? At alam niyang bestfriend ko si Drei!

Naramdaman ko na lang na may yumakap sakin. Mas lalo akong napaiyak.

G*go yun a.
Drei..
Shh. Iyak ka lang. Kahit pangit ka kapag umiiyak.
Drei, please.. Tinulak ko siya nang marahan para maalis yung
pagkaka-yakap niya sakin.
Nakita kong nagulat siya.
Drei.. Alam kong alam mo naman kung anong nangyari di ba..
Oo. Walang tiwala sayo yung syota mo. Tapos akala mo napakalinis niya?!
TAMA NA! Natigilan siya, Tama na, Drei.. Alam mo naman kung
gaano ko siya kamahal di ba?
Hindi siya sumagot. Naka-tingin lang siya sakin.
Mahal na mahal ko siya, at hindi ko kayang magalit siya sakin.
Habang tinutuloy ko yung gusto kong sabihin, bumibigat yung dibdib ko.
Nasasaktan ako.
Then, nasabi ko yung mga salitang kahit kelan, hindi ko akalaing lalabas
sa bibig ko.

Kaya please.. Layuan mo muna ako..

11th
One. Two. Three. Four.
Four days na nalulungkot ako, four days na hindi kumpleto ang araw ko, at
four days na nagsisisi ako sa nasabi ko.
Apat na araw na kaming hindi nagu-usap ni Drei. Miss na miss ko na siya..
Pero dahil sa pag-iwas ko sa kanya, nagka-ayos kami ni Aldrin.
Grabe. Feeling ko, kinailangan kong pumili sa kanilang dalawa. Sobrang
hirap. Napa-lapit na ako kay Drei e. Tsaka, totoo siyang kaibigan..
Ang sistema namin ngayon, walang pansinan, walang text-an.. Kapag
magkaka-salubong kami ni hindi man lang siya titingin sakin.
Siguro, na-offend ko talaga siya sa sinabi ko.
Nakakapanghinayang.
Promise, Drei. Kapag nakausap ko nang maayos si Aldrin, hindi na natin
kailangang mag-iwasan.
Ang sakit kasi sa pakiramdam nung, alam mong halos naging bestfriend
mo na talaga yung tao, tapos biglang back to zero kayo? Parang ang lakilaki ng kulang sa buhay ko ngayon.
Ang advantage nga lang, palagi na kaming magkasama ni Aldrin ngayon.
Mas naging sweet pa siya, at mas naging thoughtful.
Palagi niya akong hinahatid at sinusundo, sinasabayan sa pagkain,
tinetext ot tinatawagan. Yung iba iniisip pag ganito na, nakakasakal.
Ako, hindi. Mas lalo ko siyang minamahal.

Yun kaya yung purpose ni Drei sa buhay ko? Yung para mapatunayan ko
na mahal ako ni Aldrin?
Na kaya kami umabot sa ganito na kelangan naming layuan ang isat-isa,
eh para maging maayos kami ng boyfriend ko?
Mahirap ding isipin e. Sobrang napa-lapit na nga si Drei sakin.
Babe, alam kong na-pagod ka sa Algebra period natin. Hahaha!
Sabi ni Aldrin pagka-labas ng teacher namin. Break time na.
Kelan ba hindi? Haha! Pero okay lang. Buhay pa naman ako.
Syempre. Hahayaan ko ba namang mamatay ka? Sabay pisil sa
ilong ko.
Nakuuu. Bobolahin mo na naman ako. Hahaha! Tara, baba na
tayo.
Tara. Automatic na hinawakan niya ang kamay ko at ni-lock ito sa
kamay niya. Sweet. :)
Pag-dating namin sa canteen, natigilan ako kasi nakita ko si Drei. Eh, hindi
naman yun bumababa sa canteen, unless pinilit ko siya.
Saab. Tara na, bumili na tayo. Naalis yung tingin ko kay Drei nung
nag-salita si Aldrin.
A-Ah. Oo. Sorry. Yun lang ang nasabi ko. Parang nairita siya nung
nakita niyang naka-tingin ako kay Drei e.
Habang nasa pila kami at naka-focus ang tingin ni Aldrin sa menu,
panakaw akong lumingon kay Drei.
Nagulat ako nung nakita kong marami siyang binili, pang-dalawang tao.
Di naman siya nanli-libre ng iba bukod sakin eh..
Ah, baka gutom siya ngayon.
Feeling ko, napa-lingon siya sakin kaya napa-iwas ako ng tingin at sakto
namang gumalaw na rin yung pila.
Ang hirap sa feeling nung alam mong may hindi pumapansin sayo.

Well.. Hiniling ko to sa kanya e.


Umakyat na kami agad ni Aldrin sa room pagka-bili namin ng pagkain.
Nung malapit na akong matapos sa pagkain ko, dumating sina Phoebe na
mukhang may bago na namang tsismis.

Grabe nga e. Ang tagal na nung huling napa-away sila! Narinig


kong sabi nina Phoebe.
Pinuntahan ko sila. Likas na tsismosa e. Haha.
Ano yun? Sabi ko pagka-lapit ko sa kanila.
Naku! Ayun, yung class C, Napa-away na naman after a looooong
time! Last last month pa yata yung huli nila, di ba? And last time,
halos may mapatay na sila.. Lalong-lalo na si Drei..
Parang nanigas yung buong katawan ko noon at muntik ko nang
mabitawan yung bote ng tubig na hawak ko.
H-ha? Napa-away sila ULIT? Saan? Bakit daw?
Sa class E yata. Kung bakit? Hindi ko sure pero mukhang dahil
yata sa kay Daphne.
Natigilan din ako nung narinig ko yun.
Daphne? Yung ex ni Drei?
Oo. Ang sabi, nakita raw nina Drei na binabastos nung ibang
taga-class E si Daphne kasi nagka-inuman sila. Eh sinugod daw ni
Drei kaya sumama na yung buong class C. Balita ko na-ospital
halos kalahati ng population ng class E. Halos puro lalaki rin dun
e.. Sabi ni Ria.
Tama! Edi, ibig sabihin, may feelings pa siya kay Daphne?
Oh eeeeem! Revelation toooo!
Hindi ko na masyadong naintindihan yung mga sinabi nila.

Basta ang alam ko, kumirot yung dibdib ko nung nalaman kong halos
makapatay na siya.
At bumigat nang sobra yung dibdib ko nung narinig ko na yung dati
niyang girlfriend ang dahilan. Bakit? Bakit ganito?
Oh my gosh. I guess, may proof na yung mga pinagtsi-tsismisan
natin! Tingnan niyo!
Agad naman naming tiningnan yung tinuturo ni Phoebe sa labas ng room.
Walking on the corridor, side by side, were my BEST FRIEND and his EXGIRLFRIEND.
Lalo pang bumigat yung dibdib ko nung nakita kong hawak ni Daphne
yung ilan sa mga biniling pagkain ni Drei. Para sa kanya pala yun.
Sila na ba ulit? Wow ha. Rinig kong sabi ng mga kaklase ko na lalo
pang nagpa-sama sa nararamdaman ko.

Hindi ko gusto yung naramdaman kong to. Hindi ko maipaliwanag.

Ano to?

Pakiramdam ko, may pumipiga ng puso ko.

12th
SAABs POV.
Tumunog ang bell at pumasok na ulit kaming lahat sa classroom.
Hindi ko maintindihan. Ano ba tong nararamdaman ko? Bakit nasasaktan
ako?
Nag-simula na ulit ang klase at talagang lumilipad ang utak ko.
Naguguluhan talaga ako.
Ah, siguro kasi hindi na ako yung kasama ni Drei. Siguro kasi bestfriend
nya ako, tapos iba na ang kasama niyang ginagawa yung ginagawa namin
dati. Masakit talaga yun, di ba?
ANO BA?! Nagulat ako nung marinig kong sumigaw si Aldrin. Hindi ko
man lang namalayan na nasa may gate na pala kami ng school.
H-ha?
Iniisip mo na naman ba yung DREI na yon? Nakita mo lang na
may kasamang babae, nagka-ganyan ka na? Ano ba to, gag*han
ha, Saab?!
Sobra akong nagulat sa biglang pagta-taas ng boses ni Aldrin. Mas malala
pa to sa mga nakaraang pagta-talo namin.
A-ah, hindi naman sa ganun, ano ka ba! Hinawakan ko siya sa
braso niya, pero tinabig niya lang ang kamay ko.
Babe... Hindi niya ako tiningnan at nag-lakad siyang palayo sa akin.
Ulit.
Kausapin mo na lang ako kapag nakapag-isip ka na. Sabi niya
sakin, walang emosyon.

Balak ko sanang habulin siya, pero natigilan ako.

Haha! Ano ka ba, wala yun. Naka-rinig ako ng pamilyar na boses.


SOBRANG PAMILYAR.
Anong wala? Sobra-sobra yun no. Super thank you talaga,
Andy.. Pagka-rinig ko nun, parang automatic na lumingon yung ulo ko sa
pinanggalingan nung mga boses.

Sa di kalayuan, nandun sila. Si Drei at si Daphne.


At kung itatama nga naman talaga sa pagkakataon, saktong-sakto yung
pag-lingon ko sa pag-halik ni Daphne sa pisngi ni Drei.

Yung pakiramdam ko nang mga oras na yun, sobrang hindi ko


maipaliwanag!

Halos ganun yung naramdaman ko noong nagdu-duda ako kay Aldrin. Mas
malala nga lang to, kasi siguro harap-harapan kong nakita.
Eh, teka. Bakit ba ako nagkaka-ganito? Iba si Drei.. Iba siya kay Aldrin..
Napa-takbo na lang ako nun.

Si Aldrin.. Hindi ko na makita si Aldrin..


Wala akong magawa kundi umuwi sa bahay, tutal wala naman akong
pupuntahang iba.

Napa-higa kaagad ako sa kama, at tumulo kaagad yung mga luha ko.
Ayoko ng pakiramdam na to.. Ayoko talaga. Ayoko na ganito ang epekto
ni Drei sa akin.

Mahal ko si Aldrin, mahal na mahal.


Si Drei, bestfriend ko yun. Mahalaga siya sa akin..
Pero bakit pakiramdam ko ngayon..

Obligado akong pumili ng isa LANG sa kanila?

13th
DREIs POV.
Akala ko, bato na ako.

Akala ko, hindi ko na kayang maramdaman yung mga naramdaman ko


dati.

Yung mga naramdaman ko sa unang babaeng minahal ko, na iniwan ako


sa ere dahil distraction daw ako.
Akala ko, siya yung papaikutin ko sa mga palad ko, lalo na at bago lang
siya sa teritoryo ko. Pero lintek, ako pa yung napaikot niya, ako pa yung
nahulog sa kanya..
Ang tanga ko kasi gusto ko si Sabrine Verceles ngayon.

Yung kaisa-isang babae na tumanggi sakin, at yung kaisa-isang babae na


hindi ko makuha.
Bakit ganun? Hindi ko siya kayang sulutin? Kung tutuusin, ang laking
lamang ko dun sa g*gong syota niya.
Ayoko na lang magbato ng kung anu-ano, kasi alam kong wala ako sa
lugar at hindi ko talaga ugali ang makialam sa buhay ng iba.

Paano nga ba nag-simula tong lintek na pakiramdam na to? Basta


paggising ko isang araw, siya na lang ang laman ng isip ko.
Hindi ko na babanggitin lahat, dahil napaka-baduy. Nakaka-suka.

Basta ang alam ko, nagpapaka-tanga ako sa isang babae na nagpapakatanga rin sa iba. Galing no? Tangahan lang?
Dati pinagtatawanan ko lang yung mga nasa ganitong sitwasyon e.
Nakakatawa naman talaga. Alam na ngang may syota, yun pa ang
gugustuhin. Alam na ngang may mahal na iba, mamahalin pa rin. Martir
lang. Nakaka-g*go.
Tapos mangyayari rin pala sakin? Ilabas niyo nga yang tinatawag niyong
kupido at papaslangin ko. Pana ng pana, duling naman.
At ako? Ako na hinahabol ng sandamakmak na babae?
Ako na naka-sampal na ng maraming babaeng nagtangkang humalay
sakin?
Ha! Kalokohan.
Kaya nga hinahayaan ko lang siya e. Hinahayaan ko lang siyang magpakamartir. Hinahayaan ko lang siyang ituring ako bestfriend niya. Bestfriend
LANG.
Yung g*gong syota niya naman, Pweh!
Akala mo kung sino. Kung hindi lang dahil kay Saab, matagal ko nang
napa-tikim yun e. Ang angas.
Itong si Saab naman, ang bilis bumigay pagdating sa Villarbang yun!
Konting drama lang nung hayop, maya-maya kinikilig na naman!
Ano ako, panyo niya? Tuwing iiyak siya ako ang sasalo ng luha niya?
Oo, baduy. Nakakadiri. Nakakasuka.

Pero para sa kanya, nagawa ko.

Para sa kanya, nalulunok ko yung pride ko. Binababa ko pati tingin ko sa


sarili ko, at at tingin ng tropa ko sakin. Pati pagkalalaki ko, naaapektuhan
na.
Nung nakaraan, sabi niya sakin layuan ko raw siya.

Yung pakiramdam ko nun, higit pa sa pakiramdam kapag nahahampas ako


ng bakal sa tuwing makikipag-away kami.
Parang na-bakla ako nun, hindi ako maka-imik, hindi ako makapag-wala.
Pinanuod ko lang na mag-lakad siya palayo sakin.
Sige lang. Akala niya yata hahabulin ko siya e. Hindi ko kailangang gawin
yun.

Nung isang araw, napadaan kami sa bakanteng lote malapit sa school.


May nakita kaming grupo ng mga lalaki na taga-kabilang school. Mga
itsura pa lang patapon na. Partida, naka-talikod pa yun nung nakita
namin. Kaya likod pa lang nila patapon na. Paano pa nung humarap na?
Lalo na at nung humarap sila, yung takot na mukha ni Daphne ang una
kong nakita.
Nag-init ang dugo ko nun. Parang bumalik yung mga panahon na yung
mukha ni Daph ang kaisa-isang dahilan para gumana ang buong katawan
ko.
Mga tol. Alam niyo na. Senyas ko sa tropa ko. Agad naman naming
natalo yung mga nambabastos kay Daph.

Tahimik kami nun, walang umiimik. Aalis na sana kami, pero nagulat ako
nung may yumakap sa likod ko.

A-Andy.. Bulong niya. Napa-ngiti ako. Kahit paano, na-miss ko yung


may tumatawag sa akin ng ganun. Salamat.. Ang dami ko nang
atraso sayo..
Buti alam mo. Sabi ko sa kanya, at humarap na ako.
Nung araw na yun, tingin ko nagka-ayos na kami. Hindi na kasi kami nagusap simula nung makipag-break siya sakin.
Dahil dun, naging magkaibigan ulit kami.
Nakaka-tawa lang isipin na noon, patay na patay ako sa Daphne na to.
Halos lahat na ng makasalubong ko, inaaway ko dahil sa galit ko nung
nakipag-break siya sakin, lalo na at dahil lang sa pag-aaral. What a nerd.
Sakto rin naman kasi hinahanap ko yung may kasabay na makulit tuwing
kakain.
Ack. Naalala ko na naman yung makulit na yun.
Wala na rin naman akong paki-alam sa mga sinasabi ng tao sa paligid,
kaya hinayaan ko lang na sumama si Daphne sa akin paminsan-minsan.
Kaso, nagulat ako nung isang beses, hinalikan ako sa pisngi ni Daph.
Promise, babayaran ko lahat ng atraso ko sayo, Andy. Bye. Yan
ang sinabi niya. Hindi ko talaga maintindihan ang mga babae.
Pagka-talikod ko kay Daphne, nakita ko siya.

Nakita ko siyang tumatakbo, palayo na naman sa akin. Ganun siguro


talaga. Pustahan tayo, yung syota niya ang pupuntahan niya dun. Ni hindi
man lang siya nag-abalang tumingin sa direksyon ko.
Hindi ko alam kung anong dapat maramdaman ko.

Ayokong hayaan ang sarili kong mahulog nang sobra. Ayokong maging
t*nga nang dahil lang may nararamdaman ako sa kanya.
Hindi naman ako maka-gawa ng paraan para makuha siya, kasi masyado
siyang nakakapit sa lalaking yun.
Pero ako si Andrei Laroza e. Hindi yan matatabunan ng pagka-martir ko
ngayon.
Kilala ako sa pagiging pala-away ko, walang tinatanggihang laban at
walang sinusukuan.

Isang pagkakamali lang, Aldrin Villarba. Isa lang, at sinisiguro kong


hinding-hindi mo na siya mababawi pa.

14th
SAABs POV.
The subscriber youre calling is busy at the moment. Please try your call
later. **
*sigh*
Babe... Nasambit ko, kasabay ng pag-tulo ng luha ko. Kahit na akala
ko, naubos ko na sila sa kakaiyak ko. Hindi talaga sinasagot ni Aldrin ang
mga tawag o text ko.
Oo, ilang araw at gabi na akong umi-iyak.
Stress, depression at frustration. Yan ang mga dahilan.
Pakiramdam ko, hindi lang si Aldrin ang nawala sakin e. Pati si Drei.|
Langya. Akala siguro ng iba, ang landi-landi ko na. Kasi, pareho ko silang
hinahanap. Pareho akong nasasaktan nang dahil sa kanila, at higit sa
lahat, ayokong may mawalang ni isa sa kanila.
Alam kong para na akong sirang plaka rito.
Ano bang nangyayari? Ano bang ginagawa ko? Ano bang iniisip ko?
Alam ko kasing sa nangyayari na to, hindi lang sarili ko ang nasasaktan
ko.
Kundi pati yung dalawa sa mga taong pinaka-pinapahalagahan ko.

Kailangan may gawin ako. Kailangan, ayusin ko to.

Aware naman ako sa naf-feel ko kay Drei e. Halos ganito rin yung
naramdaman ko kay Aldrin noon..
Pero.. Hindi ko kayang bitawan si Aldrin.. At alam kong yun ang tamang
gawin. Mahal ko siya e..

Nag-ayos ako. Pupunta ako sa bahay nina Aldrin.


Aayusin ko na to. Its now or never. Kahit maga-gabi na at may pasok pa
kami bukas, wala akong pakialam.
Habang papunta ako sa kanila, iniisip ko na nang mabuti yung mga
sasabihin ko. Bawat salita at pangungusap na bibitawan ko. Miss na miss
ko na siya e..
Mahal na mahal ko lang talaga siya.

Naalis lang yung isip ko sa malalim na pagi-isip nang makita ko siyang


nagla-lakad pauwi. Naka-uniform pa siya.. Saan kaya siya nag-punta?
Kahit na ganoon, natuwa pa rin ako nang makita ko siya.
Tatawagin ko na sana siya, pero may nakita na naman akong isang bagay
na nakapagpa-pigil sakin noong halos mahawakan ko na siya.

May kasama pala siya..


Handa na sana akong tumalikod at tumakbo palayo. Sobrang sakit lang
kasi na makita siyang may kasamang iba, sa ganitong oras, at sa ganitong
lugar pa.

Pero nagulat ako nung may bumusinang motor sa likod ko. Halos mahagip
na ako, kaya napatumba ako at napa-sigaw sa sakit ng pagkaka-bagsak ko
sa semento. Nag-sugat pa yata yung bandang siko ko kasi yun yung
naging suporta ko para hindi ako bumagsak nang diretso.

Ah, Mashi. Sige, mauna ka na. Pasensya na ha. Bukas na lang


tayo gumawa ng.. uhmm. Project. Sabi ni Aldrin, in a very casual
way.
Ow. Okay! Bye Aldrin! Lumingon pababa sa akin si Mashi. Bye,
Saab! Ngumiti siya at umalis na.
Ang sakit noon para sakin. Nung tingnan lang ako pababa ng babaeng
kasama ng mahal ko sa mga panahong hindi ako ang kasama niya.
Ano, bakit ka nandito? Kahit masakit, pinilit kong tumayo mag-isa.
Mag-usap naman tayo oh.. Pilit kong tinatago yung sakit na
nararamdaman ko. Physically, and emotionally.
Doon tayo sa loob. Sabi niya, hindi man lang nag-alalang magtanong
kung okay ako, o hindi.
Eto na ba to? Magb-break na ba kami? Hindi ko pa yata kaya..
Dumiretso kami sa garden. Umupo kami doon sa bench.
Hanggang kelan ba tayo ganito? Bakit ba tayo nagkaka-ganito?
Sabi ko, pigil ko ang luha ko.
Sa tingin mo?
Kung.. Kung dahil naman kay Drei.. Wala ka namang dapat
alalahanin dun e.. Kaibigan ko lang talaga yun..
Kaibigan mo? Tapos kung maka-dikit ka, akala mo siya yung
syota mo?!

Ano ka ba!! Wala lang yun! Hindi pa ba sapat para sayo na ikaw
yung MAHAL ko? Hindi mo ba ma-realize yun??
Sige, sabihin nating mahal mo ako. Ang tanong, AKO lang ba ang
mahal mo?? HA?
Sa sinabi niyang yun, hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasampal ko
siya. Nasagad na kasi yung pasensya ko eh..
Ganyan ba kababaw yung tiwala mo sakin, ha, Aldrin? Bakit? Sa
tuwing kasama mo ba yang si Mashi, pinapansin ko? Kapag may
katext kang iba habang magkasama tayo, at kapag tulala ka kahit
mukha na akong t*nga kaka-imik sayo, nagre-reklamo ba ako?
Grabe naman Aldrin!!!
Mukhang natulala siya sa sinabi ko. Ginamit ko yung time na yun para
makapag-labas ng saloobin ko, wala na akong pakialam kung ang sagwa
pakinggan ng pagsasalita ko dahil sa tuloy-tuloy na pag-hikbi ko.
Sabihin mo nga, kelan ako nag-selos sa iba? Kelan kita
pinagbawalang lumapit sa iba? AT KELAN KITA PINAGBAWALANG
MAGKAROON NG BESTFRIEND NA BABAE? Naisip mo ba yun?
Utang na loob, give and take naman, Aldrin! Wag naman yung
ako lang palagi ang nagpa-pasensya at nag-papaubaya!! Babae
ako, Aldrin. May feelings din ako!! A-at kung pinagdu-dudahan mo
yung pagma-mahal ko sayo..
Napa-kagat labi ako. Nasimulan ko na yung sentence.. Itutuloy ko ba?
Kung sabihin niyang Sige.. Makakayanan ko ba?

Mabuti pa sigurong mag-break na lang tayo..

15th
ALDRINs POV.

Mabuti pa sigurong mag-break na lang tayo..


Naka-tayo lang siya sa harap ko, habang patuloy na tumutulo yung mga
luha galing sa mga mata niya.
Ano? B-bakit.. Bakit hindi ka sumagot? Ayaw mo na ba? S-sabihin
mo lang.. Sabihin mo lang, Aldrin.. Kasi hirap na hirap na rin ako..
Ang sakit-sakit na..
Napaluhod na siya pagka-sabi niya nun.
Ano bang ginawa ko? Ano bang ginagawa ko sa babaeng mahal ko?
Bakit ba umabot sa ganito?
S-Saab.. Gusto kong saktan ang sarili ko. Bakit yun lang ang kaya kong
sabihin?
Tumingin siya sakin.
Gamit yung mga mata niyang puno ng luha, puno ng kalungkutan.

Nung nakita ko yun, dun ko na-realize kung gaano ako naging g*go nitong
mga nakaraang linggo/buwan.
Noon, nangako ako na hindi ko siya sasaktan..
Na lagi ko siyang pasasayahin, at hinding-hindi paiiyakin.
Pero ngayon, sobra siyang nasasaktan nang dahil sakin. Ive been such a
jerk.
Hindi ko rin maintindihan eh.
Mahal ko naman si Saab.
In fact, sobra akong nagse-selos dun sa bestfriend niya.
Lalot halata ko naman na may gusto rin yun kay Saab.
Kaya gumawa ako ng paraan para ma-realize ni Saab na ayaw kong
mawala siya sakin. Na gusto ko, sa akin lang siya.
Nilapit ko ang sarili ko kay Mashi. Inisip ko na baka kung sakaling makita
kami ni Saab na magkasama palagi, magse-selos siya..
At mararamdaman niya rin yung nararamdaman ko kapag nakikita ko
silang mag-kasama nung bestfriend niya.
Pero na-disappoint ako sa resulta noon. Para kasing wala lang sa kanya.
Parang, okay lang kahit may kasama akong iba. Kaya itinuloy ko lang.
Hanggang sa mukhang masyado na akong napalapit kay Mashi.
Kapag badtrip ako, siya yung tinatawagan ko.
Kapag may gusto akong puntahan, siya yung niyayaya ko para samahan
ako.

At kapag nasasaktan ako, siya yung hinahanap ko para mapaglabasan ng


sama ng loob ko.
Mahalaga siya sakin, Oo.
Pero mahal ko pa rin si Saab.
Hindi ko kayang mawala siya sakin ngayon..

At nasasaktan pa rin akong makita siyang nasasaktan siya nang dahil


sakin..
Saab.. Im sorry.. Lumapit ako, at niyakap ko siya. Na-miss ko siya...
Lumuhod ako sa harap niya. Nagulat siya, pero hindi siya nag-salita.

Sorry kung.. nasasaktan kita.. Sorry kung napaka-insensitive


ko.. Sorry kung pina-iyak kita. Sorry kung binali ko yung pangako
na hinding-hindi kita sasaktan.. Sorry kung pinabayaan kita..
Sorry kung gago ako. Sorry kung t*nga ako. Sorry kung
pinagbawalan kitang sumama kay Andrei.. Nagseselos kasi ako..
Sorry kung palagi kong kasama si Mashi, mas madalas pa kesa
sayo.. Pero maniwala ka man o hindi, kaibigan ko lang siya..
Sorry kung sarili ko lang yung iniisip ko. Sorry kung hindi ko
naiisip yung mga ginagawa mo para sakin. Sorry kung
kinailangan mong mag-sakripisyo ng mga bagay o taong
mahalaga sayo para lang sakin. Sorry kung para na akong bakla
sa kaartehan ko.. At sorry kung mangangako ulit ako ngayon, na
hindi na kita sasaktan at iintindihin na kita. Promise, magbabago
na ako.. Sorry, Saab.. Sorry. I love you.. Sana mapatawad mo pa
ako..
Kinuha ko ang kamay niya, at tinitigan siya sa mata.

Alam kong mahirap nang paniwalaan yung mga sinabi ko.. At mahirap na
ring mag-tiwala dahil sa mga ginawa ko.

Pero alam kong lahat nung mga sinabi ko, totoo.


Para sa kanya, handa akong mag-bago.

16th
SAABs POV.
Nakaka-panibago.
Nakaka-panibago yung pinapakitang ugali ni Aldrin ngayon.
Lahat ng atensyon nya, sa akin naka-tuon. Masyado siyang mabait, sweet
at maaalalahanin. Ngiti lang din siya nang ngiti..
Oo, alam kong dapat masaya ako ngayon, pero..
AH! Nevermind. Syempre masaya ako no! Talagang nagba-bago na siya
para sakin. Effort talaga siya.
Simula sa pag-sundo sakin kaninang umaga, pagda-dala ng LAHAT ng
gamit ko, pags-serve ng lunch at ngayon na pauwi na kami, siya na raw
ulit ang magda-dala ng gamit ko.
Sigurado ka? Kaya ko naman e.. May backpack kasi ako tapos
filecase..
Oo naman, basta para sayo!! Naka-ngiti niyang sabi tapos lumabas
na siya ng room. Napa-ngiti na lang din ako.
Nabigla ako nang patakbong dumating si Mashi sa classroom. Medyo
naging awkward yung pakiramdam ko.

Ah, hello! Naiwan ko yung Physics book ko, eh. Excuse me


lovebirds! Kinuha niya nga yung book niya, pagkatapos nag-ngitian
lang kami. Nginitian niya lang din si Aldrin. Akala ko magu-usap sila..
Hindi mo ba siya kakausapin? Sabi ko kay Aldrin nung maka-lapit na
ako sa kanya. Kasi syempre, close sila di ba?
Bait mo talaga. Tara na nga.. Inakbayan niya lang ako tapos
lumabas na kami.
Paglabas namin,
Naka-salubong namin si Drei.. Masakit man, pinili kong tumungo na lang
kahit na naka-tingin siya sakin.. Katabi ko kasi si Aldrin.. Ayoko nang magaway pa ulit kami..
Kahit sobrang hirap nito..
Pero natigilan ako sa pagla-lakad nung hinawakan ako ni Aldrin sa braso.
Napatingin ako sa kanya.
At nakita kong hindi lang pala ako ang hawak niya.
Usap kayo, Saab. Ako na mag-dadala ng gamit mo sa bahay
niyo. Binitawan niya kami, tapos humarap siya kay Drei. Dude. Una
na ko. Paki-ingatan girlfriend ko ah. Ge. Tapos nag-high five sila.
Aaminin kong, napa-ngiti ako nung nakita ko yun.

Naiwan nga kaming dalawa ni Drei sa corridor. AWKWARD.


Ilang segundo rin kaming tahimik, kaya halos mapa-talon na ako nang
makarinig ako nang malakas na kalabog.
Nakita ko na lang na bukas na yung pintuan ng isang bakanteng room.
Naka-lock yun kanina ah!

Ah! U-usap tayo.. sa loob. Hehe. Mahinang sabi ni Drei.


ABA! May hiya rin pala siya? Haha. Kidding.
Pag-pasok ko, medyo natatawa ako kasi mukha talaga siyang nahihiya.
Naka-tungo lang siya tapos panay ang buntong-hininga niya.
Musta? Naupo ako. Yun lang ang kaya kong sabihin.. Syempre, ang
tagal naming hindi in good terms eh.
Umupo na rin siya, one seat apart kami ngayon. Hindi siya umi-imik.
Mukhang hindi niya narinig yung sinabi ko. Medyo mahina kasi e.
M-musta? Sabi ko ulit. Tiningnan niya lang ako. Blangko.
Wag mong sabihing galit siya? :/
Pero maya-maya, nag-salita na rin siya.

Langya. Ano to, text? Musta-ka-Okay-naman-Ikaw? Ganon? Wow


ha. Sabi niya sakin na parang tinatamad.
Eh anong gusto mo? Magsi-sigaw ako rito at tumawa kaagad
pagka-tapos ng nangyari? Lokohan lang, Dre? Pa-sigaw kong sabi.
Pero sa totoo lang..
Ang saya-saya ko.
May sinabi ba ako? Tss.
Hindi na ako naka-sagot nun. Nagka-tinginan lang kami.

At maya-maya, para na kaming mga baliw na humahagalpak sa walang

kasense-sense na bagay.
Fudge. I missed you so much! Natigilan ako sa pag-tawa ko nang
marinig ko yan sa kanya. Feeling ko nga, nanlaki mata ko e. Ngumiti lang
siya sakin.
Yung totoong ngiti. Na-miss ko yun.
Takte, pare. NAG-ENGLISH KA!!!! Sabi ko, kasi sobrang speechless
ako. Though, sobrang saya ko at sobrang naa-appreciate ko yung sinabi
niya.
Hindi, Sabrina. Intsik yun, intsik. Lintek ka. Mas lalo akong napahagalpak nun. Ang lutong kasi ng pagkaka-sabi niya, tapos super pokerface.
Wag mo sabi akong tawaging Sabrina! Its, SAAB!
SAAB mo mukha mo! Arte neto. Tss. Binatukan ko siya.
Oh, oh. Bubugbugin mo na naman ako? Pasalamat ka, na-miss
kita! Sabi niya, na halatang nagpi-pigil ng tawa.
Eeeeeh. An-sweet mo naman.. Sige na nga. Na-miss na rin kita.
Ngiting-ngiti kong sabi sa kanya.
Ew. Kadiri. Sabi niya. HAHA. Ang cute.
Kadiri raw. If I know, kinikilig ka na dyan kasi katabi mo na
naman ang crush mo. Sabi ko sa kanya.
Oh? Asan? Hala? Asaaan? Umarte siyang nagpa-panic, tapos
tumingin pa sa ilalim ng desk.
Kainis to! Basag trip! Napa-pout na lang ako.
Tss. To namang panget na to. Tampo kaagad. Basta. Welcome
back, dude. Sabi niya.

Uh-hmm. Welcome back, to us. Nagtinginan kami, at nag-ngitian.


Nung sandaling yun, alam kong kung ano man ang nawala sa amin
recently, eh nai-balik na.
Habang palabas kami ng building, nagk-kwentuhan lang kami sa mga
nangyari samin habang hindi kami nagu-usap. Ihahatid na raw niya ako
sa amin e.
Tawa lang kami nang tawa.. kahit wala namang nakakatawa sa topic
namin. Masyado lang siguro naming na-miss ang isat-isa, hindi dapat
aksayahin ang oras sa mga madramang usapan. Masaya lang.
O siya. Pasok na. Shoo. Sabi niya nung maka-rating kami sa tapat ng
gate namin.
Maka-shoo ka. Aso ako? Tse! Layas na! Sabi ko. Tumawa lang siya,
nag-salute, tapos lumayas na nga.
Napailing ako habang naka-ngiti, at pumasok na ako sa bahay.
Palundag-lundag pa ako habang kumukuha ng tubig sa ref, nang
naramdaman kong nag-vibrate ang phone ko.
New message from: Drei

[Wag kang ngumiti msyado. Mukha kang shunga. Masyado kang


kinikilig.]

Agad akong napa-dungaw sa bintana namin.


Nakita kong nakatingin pa siya dito. Dumila siya tapos patakbong umalis.

AAAAARGH! Andaya nun ah!


[Walangya ka! May araw ka rin!] Reply ko. Nagsunod-sunod na yung
text namin noon.
[Joke lang. Bka dedmahin mo n nman ako. :P]
[Yiiee. Sabi ko na nga bat crush mo ko! Miss na miss o!]
[Feeler mo.]
[Miss mo nman. :P]
Hahaha. Ang kulit. Grabe. Hindi pa ako nakakapag-bihis.
[Pero may ttoong version ung text ko kanina.]
[Alin dun? Ano?]

Matagal siyang hindi nag-reply nun. Nainip ako kaya nag-bihis na muna
ako. Pa-suspense naman ng lalaking to. -___Pero nung nabasa ko na kung ano yung sinasabi niya, hindi ko
maipaliwanag yung naramdaman ko.

[Wag kang ngumiti masyado. Bwisit. Gumaganda ka lalo.]

17th
SAABs POV.
Weeeeeee!!
Ang saya naman.
Ayos na kami ng boyfriend ko, tapos ayos na rin kami ng bestfriend ko!!
These past few days, nagkaka-usap na naman sila nang maayos.. medyo
nawawala na yung tensyon tsaka awkwardness kapag magki-kita kami.
Ewan ko ba pero..

Dapat talaga masaya na ako di ba? Yung as in MASAYANG-MASAYA NA?


Kasi syempre, ayos na lahat. Wala na akong dapat problemahin..
Pero feeling ko, may kulang.
Hay! Praning lang siguro ako. Smile na lang!

Oo na. Kahit pano. Pwede na rin. Sagot sakin ni Drei. Mag-kasama


kami ngayong breaktime kasi bumalik saglit sa bahay nila si Aldrin. Sa
lahat naman ng mai-iwan, yung labgown niya pa. E required sa Lab namin
yun. Hay Babe.
Pwede lang? Choosy ka. Sabi ko. Tinanong ko kasi sa kanya, kung
ano na ang tingin niya kay Aldrin ngayong medyo maayos na naman sila.
Buti nga pwede na ang sinabi ko no. Tss. Naka-simangot niyang
sabi.
Eh bakit naka-simangot ka dyan?
Pake mo. Tumalikod pa sa akin. Aba? Daig pa ako kapag meron ako
ah!!
Problema mo ba? MERON KA?? Sabi ko, sabay hampas pa sa likod
niya. Napa-aray naman siya. Medyo natawa nga ako nun eh.
WALA! Wag mo nga ako itulad sayo! Maka-hampas ka ha!
Eh ikaw eh! Bakit ba kasi parang galit ka. Akala mo ba hindi ka
nakakatakot sakin porket bestfriend kita?
Napa-nganga lang ako sa sinagot niya.
Ang gwapo ko naman para katakutan no.
Yaaaak! Napaka-vain mo ha!!! Kadiri! Sabi ko, with matching facial
expression talaga.
Kahit na, totoo naman yung sinasabi niya. Wahaha.
Sus. Ayaw mo pang amining pinagnanasahan mo rin ako bago ka
matulog. Sabi niya habang kunwaring hinihipan ang kuko niya. Gay.
-___Ang kapal mo ha! Napaka---- Naputol yung sinasabi ko nung nagring bigla yung phone ko.

Saglit lang Dre.. Sumenyas lang siya ng Shupi. -__Pag-tingin ko sa phone, si Aldrin pala. Sinagot ko na. Hindi na ako lumayo.
Si Drei lang naman ang katabi ko eh.
Hello, babe! Bati ko.
Hi, babe! Musta ka dyan? Sino kasama mo? Napa-lingon ako kay
Drei non, nakita kong nakatingin din siya..
Or naka-glare siya sakin? Umiwas kaagad siya ng tingin eh.
Ah. Okay naman ako. Katatapos lang kumain. Kasama ko si Drei.
Asan ka na?

Matagal siyang hindi sumagot. Kinabahan ako. May mga kaluskos kasi
akong narinig.
Hello? Hello! Aldrin?
Nagulat ako ng sobra nung may nagtakip ng mata ko. Syempre,
kinakabahan ako dahil hindi sumasagot si Aldrin!
Andito na ko, babe. Naka-hinga ako nang maluwag nung narinig ko
yun, swear!
Nakakainis ka! Kinabahan ako dun!! Sabi ko. Umupo na siya sa tabi
ko.
Hahaha. Sorry. Sinurprise lang kita.
Tse. Haha. Kumain ka na? Gusto mo ba
Alis na ko ah. Bigla na lang sabi ni Drei, tapos walang pasabing
umalis na lang sa table namin.

Hala? Anyare dun? Bulong ko.


May binulong din si Aldrin.. Pero para fair, hindi ko na lang din tinanong.
Ano bang meron kay Drei ngayon? Napaka-moody niya! Hindi ko siya magets!! Grr.
Nagk-kwentuhan lang kami ni Aldrin, since may 20 mins. pa bago mag
time. Nahagip ng mata ko sa may fields si Drei.. Aba! Kanina lang sobrang
moody niya, maka-ngiti naman ngayon, wagas!! Naiinis ako!!
Pero yung inis ko, napalitan ng kung anong emosyon..

Nung nakita kong si Daphne pala ang kasama niyang tumatawa.

18th
DREIs POV
Psh. Badtrip. Sa harap ko talaga magla-lampungan? Nananadya yata yung
Villarbano, este Villarba na yun e.
Antayin niya lang. Pag ako, naka-hanap ng tyempo. Ingungudngod ko siya
sa lababo. Fliptop, dude.

Sa kabugnutan ko, lumayas na ako dun. Bago pa maagnas ang eardrums


ko sa kabaduyan nila. PWEH.
Sakto naman na pagka-alis ko, naka-salubong ko si Daphne.
Oy. Daphne Duck. Agad namang umasim ang mukha niya.
Argh. Porket bati na tayo, tatawagin mo na naman ako nang
ganyan!
At bakit hindi, tingnan mo yang nguso mo. Nangha-haba na
naman. O diba. DUCK?

Lalo pang sumama ang mukha niya. Napa-tawa naman ako. Napa-tawa na
rin siya.
Uhm. Nakapag-lunch ka na? Tanong niya.
Galing akong canteen eh. Malamang, di ba? Nawala na naman
yung ngiti niya. Expert ko talagang mambara. Hahaha.
Ay. Okay. Tatalikod na sana siya nun, pero pinigilan ko siya.
Hep hep. Pikon mo naman e. HAHA.
Eh ikaw e! Kinakausap kitang matino!! Nakakainis! Nagulat ako
kasi seryoso pala siya. Nakalimutan ko. Si Daphne nga pala siya.
Seryosong tao. Ang iniisip ko kasi.. AH. EWAN.
Di ka pa ba nasanay sakin? O siya. Sorry na. Kumain na ako.
Okay na?
Huminga muna siya nang malalim, at tsaka ngumiti nang malapad. Hala.
Okay! Uhm. Pwedeng samahan mo ko? Gutom na ko e. Dont
worry, ako magba-bayad. Samahan mo lang ako.
Naka-ngiti niyang sabi.
Bakit, sino ba may sabing ili-libre kita? Osiya. Tara. Nakita kong
nawala ng konti yung ngiti niya. Ops.
Nag-lakad na kami pabalik sa canteen.
Anak ng hipon. Lumayas nga pala ako dun kasi may maka-bulag at makabinging tagpo doon. Sus.
Ako? Matatakot? Pwet nila.
Pagpasok namin ulit ni Daph sa canteen, diretso lang ang tingin ko.

Oo, gago ako. Pero tao ako. LALAKI ako. Nakaka-ramdam din ako ng selos.

At hindi ako t*nga para titigan pa sila kahit nagse-selos na nga ako. Ano
ako? Suicidal? Tss.
Sinamahan ko bumili nang pagkain si Daph. Ang tipid talaga kumain nito.
Lunch na niya ang isang sandwich, isang saging at isang boteng tubig.
Buhay pa ba to? Baka zombie na pala to, hindi pa nagsa-sabi.
Hindi katulad nung isang babaeng kilala ko. Daig pa ang patiner kung
kumain. Yang kinain ni Daphne ngayon, appetizer niya lang. Bibili pa yan
ng kung anu-ano tapos..
Eh bakit siya na naman? IMBA. Tama na nga.
Uhm. Andy.. I have something to ask. Sabi ni Daphne pagka-upo
namin.
O? Sabi ko habang umiinom ng softdrink.
Uhh. Wala ka pa namang girlfriend di ba?
Muntik na akong mapa-buga nun. Hindi naman sa nagulat ako, pero
nagulat nga ako. BA. Gulo ah.
Tss. Ano yung girlfriend? Pag-kain ba yun? Sabi ko.
ANDY NAMAN EH!
OO NA! PESTE. WALA!! Napa-lakas ang boses ko no. Tinginan yung
mga tao. Pake ko ba. Batas ako.
Ohh. How about that Saab girl? Sabi niya, sabay nguso kay Saab.
Bakit parang may iba akong naaamoy sa usapang to.
Ano? How about that.. Sabon? Maang-maangan ko.
Oh my gosh, Andrei. Medyo mukhang galit na siya. HAHA.
Meron ka no? Tss. O, ano namang meron sa babaeng yun?

Tinatanong ko nga sayo eh! Ano mo siya?


Schoolmate. Pare. Silahis yun e. Pero balang araw susulutin ko yan.
:D
HAAA?
Wala! O ano. Tapos ka na? Parang di ka naman kumain e.
Tumikim ka lang.
No, diet kasi ako. Uhm. Tara na. Sabay na tayo umakyat, Andy.
Mood swings ng babaeng to ha.
Tumayo na nga kami. Tapos, sa lapit ng pintuan sa amin, talagang umikot
pa si Daphne. Pakana nito? Wagas pa maka-hawak sa braso ko.

Hoy. Saan ka dadaan? Sa bintana? Nginitian niya lang ako.

Noon ko napansin, dadaan kami sa table nung dalawang naglalampungan


kanina. Okay. Pake ko.

Hey ANDY, Ang sarap nung food no? Nabusog ako, grabeee!!
Thanks for your company!! Sabi ni Daphne, malakas.

Aba, teka. Mukhang gets ko na ang ginagawa ng babaeng to.


Nakita kong naka-tawa si Daphne nung maka-lampas kami sa table nung
dalawa. Sinasabi ko na nga ba e.
Pero nalipat yung atensyon ko nung aksidenteng napa-lingon ako.

Nagngi-ngitngit sa galit ang mahal ko. :DD

19th
DREIs POV
HAHAHAHAHAHAHAHA. Tawa lang ako nang tawa, habang yung
kaharap ko yung kilay halos mag-dikit na.
Bakit ba wagas ka maka-tawa HA! Im offering you a very
appealing plan, for cheeses sake, Andrei!! Pasigaw niyang sinabi
yan. HUWAW. Inglis.
TAE MO! Dont english-english me, you duck! HAHAHA. Ngumuso
lang siya. Grabe. Tawang-tawa kasi ako sa mga sinabi niya.
UGH. Ano? Papayag ka ba, o papayag ka? Sigaw niya.
Sus. Nag-bigay pa ng pag-pilian. Bahala ka sa buhay mo. Paki ko
ba sa plano mo. -__-
I guess thats a yes. Ngumiti naman siya na para siyang nanalo sa
kung saan, at ini-abot ang kamay niya sa akin.

Oh, ano yan? Nanli-limos ka? Yuck ha. Sabay ismid ko.
Yeah, whatever. Siya na mismo ang kumuha sa kamay ko, at nagkamay kami. Ano raw? Puro kamay. -___- Its a deal, then. O, sige.
May class pa ako. See you, partner Kumindat siya at lumayo na.
Napa-tawa na lang ako nang mahina.

Lakas ng trip nun ah.


Di ko akalaing tama ang hinala ko sa kanya. Nakaka-tawa siya.
Dahil matagal din kaming nag-usap, magt-time na nga. Eh, nakaka-tamad
pumasok sa sunod na klase. History eh. Tatambay na lang ako kung saan.
Nung paalis na sana ako, may tumawag sa akin. Pamilyar. Sobra.

D-Drei.. Mahina niyang sabi. Tumigil ako, pero hindi ako lumingon.
Oh, bakit? Sabi ko. Naisip ko, baka mamaya naka-tingin yung syota
niya. Tss. Kainit ng ulo -__-.

Matagal siyang hindi umimik. Humarap na ako, akala ko kasi nilayasan na


niya ako.

Uhm. Hehehe. Hello. Halos matawa na ako sa mukha niya. Para


siyang.... Nevermind. HAHAHA.
Oh. Anong masamang hangin ang nag-dala sayo sa likod ko?
Sinamaan niya kaagas ako ng tingin.
Minsan na nga lang tayo magkausap, ginaganyan mo pa ko.
Walangya ka. Sabi niya sabay hampas nang mahina sa akin. Mayamaya lang, tumatawa na kami pareho.
Hindi naman sa joke, pero kapag nandyan siya napapatawa talaga ako
palagi.

Oh. Baka.. Baka makita ka ng BABE mo. Labas sa ilong na sabi ko.
Ah. Hayaan mo na yun. Nagulat ako sa sinabi niya.
HAYAAN ko na raw?
Nung napatingin siya sakin, para bang na-realize niya kung ano yung
nasabi niya. Mukha siyang nagulat.
A-ah! Nasa CR si.. Si Babe eh. Haha. Uhm.. E.. Si Daphne? Bakit..
Hindi mo kasama? Tumingin siya sa malayo pagka-sabi niya noon.
Hmm.
May klase na kasi e di ba? Ikaw.. Kayo? bakit andito pa kayo?
Ah..Eh, Di namin namalayan na time na eh. Haha.
Ah.. Natahimik kami pagkatapos nun.

Tahimik. Tahimik. Tahimik.


Uy. Nilamon na ba ng bowl yung inaantay mo? Di na lumabas
oh. Parang nagulat na naman siya nung bigla akong nag-salita. Nakahithit ata to ng kape e.
H-ha? Ahhh.. H-Hayaan mo na! Sige, una na ko. May klase na.
Bye! Sinabi niya tapos kumaripas na siya ng takbo.

Akala ko ba may inaantay yun? Ang labo ah.

Dahil curious ako, pumasok ako sa banyo.


At ano? Walang tao.

Aba. Aba. Aba.

Napa-iling ako habang naka-ngiti. Nag-lakad na ako pa-balik sa room


namin, habang ina-alala yung sinabi ni Daphne kani-kanina lang, bago
dumating si Saab.

Promise. Shell be yours, and hell be mine. Just stick with my


plan. Okay?

20th
Saabs POV.
Ang t*nga ko.

Yun ang sinasabi ko sa sarili ko habang tumatakbo ako papa-layo kay Drei.
Ano bang ginawa ko? Ano bang ginagawa ko? Bakit ko ginawa yun? Bakit
ko nasabi ang mga yun?
Gulong-gulo na ako sa sarili ko. Aware naman ako sa nangyayari sa akin
pero.. Hindi yon pwede!! Baka naman nabi-bigla lang ako, o kaya sobra
ko lang na-miss si Drei kaya ganito ako.

Nung nakita kong magkasama sina Daphne at Drei.. Ewan ko ba. Parang,
nai-inis ako. Naga-galit pa ako. Tingnan mo nga naman. Pareho palang
letter D ang names nila. Psh. Eh ano naman?
Eh teka. Bakit ba napaka-big deal non sa akin?
Ano bang nangya-yari? Ano to?
Selos ba to? HA? Bakit naman ako magse-selos?
Ah. Oo. Selos, kasi bestfriend ko si Drei. Tapos ngayon, mas madalas na
niyang kasama si Daphne.
Sh*t. I cant convince myself.
Kahit ano pang sabihin ko, may kung anong nag-sasabi sa sarili ko, sa
loob-loob ko.. na.. Gaga! SELOS yan, to the truest deepest meaning of
the word, S-E-L-O-S!!
Nawala ako sa wisyo nun. Nung lumabas sila sa cafeteria.. Feeling ko nga
talagang naka-taas na yung kilay ko. Paano ba naman! Kung maka-smirk
yung Daphne na yun! Akala mo kung sinong maganda!
Well.. Maganda naman nga.
Nakita kong umupo sila sa isang bench sa may fields. Talagang hindi pa
nakuntento sa naging usapan nila dito sa cafeteria? Kelangan may Part 2?
Sa labas? Sila lang? Private talk?
Aaaaaargghh!! Bigla kong nasabi. Nagulat si Aldrin. Ooops. Kasama
ko nga pala siya. :/
Huy. Okay ka lang, Babe? Tanong niya.
Ah! Yes B-babe. Sorry.. May ini-isip lang. Pagka-sabi ko nun, napatingin ako sa labas.
Ayun. Tumawa na naman si Drei. May kung anong kumirot sa dibdib ko.

Ooops. Wroong move.


Ah, okay. Mukhang may ini-isip ka nga. Sige. Baka nakaka-abala
ako sa ini-isip mo. Tumayo si Aldrin at padabog na itinulak ang lamesa.
Tiningnan ko lang siya habang papa-layo siya.
Oo, tiningnan ko lang siya. Hindi ko siya hinabol. Kung bakit? Hindi ko rin
alam. Para bang.. Walang ibang gustong gawin ang buong sistema ko
kung hindi.. Tingnan sila.
Ang sama ko na ba?
Isa pa ulit na tanong. ANO BA TO?

Natauhan ako ulit nung nakita kong umalis na si Daphne. Patayo na rin si
Drei.

Parang automatic.. Napa-tayo ako at tumakbo papunta sa likod niya.


Kinausap ko siya.
Hindi niya ako nili-lingon. Bakit? Saan ba siya naka-tingin? Kay.. Daphne?
Maya-maya, humarap na siya. Gaya ng dati.. Binara na naman niya ako.
Pero instead, natuwa pa ako. Hindi siya si DREI kung hindi niya ako
babarahin.
Maya-maya lang, pareho na kaming tumatawa.
Oh. Baka.. Baka makita ka ng BABE mo. Bigla niyang sinabi.
Oo nga pala no? Parang nung nakausap ko siya.. Nakalimutan ko na lahat
ng nangyayari sa paligid.
Yun bang.. Parang nasa isang mundo kami na kami lang ang nage-exist?
AMBADUY! Pero.. Gusto ko kasing maging honest ngayon eh.. Kahit sa
sarili ko man lang..

Ah. Hayaan mo na yun. Biglang lumabas sa bibig ko. Nagulat din ako
sa sinabi ko, kaya dinagdagan ko kaagad. A-ah! Nasa CR si.. Si Babe
eh. Haha. Uhm.. E.. Si Daphne? Bakit.. Hindi mo kasama?
Tumingin na lang ako sa malayo. Hindi ako maka-tingin sa mga mata niya.
Nasa CR? Wow. Saan nanggaling yun. Na-Badtrip sa akin si Aldrin e. :///
May klase na kasi e di ba? Ikaw.. Kayo? bakit andito pa kayo?
Sabi niya.
Ah..Eh, Di namin namalayan na time na eh. Haha. Yun na lang
ang sinagot ko.
Ah.. Natahimik kami pagkatapos nun.

Tahimik. Tahimik. Tahimik.


Uy. Nilamon na ba ng bowl yung inaantay mo? Di na lumabas
oh. Nagulat ako nung bigla siyang nag-salita, at doon sa sinabi niya.
Bakit kasi nasabi ko pa yun.. PANIC!

H-ha? Ahhh.. H-Hayaan mo na! Sige, una na ko. May klase na.
Bye! Wala na akong maisip. Nahihiya rin ako sa pinagagagawa ko.
Ikinahihiya ko rin ang sarili ko. Feeling ko, ang sama-sama ko.
Bakit? The moment na tumakbo ako papalayo.. May na-realize ako.
Mahal ko si Aldrin. Alam ko yan, boyfriend ko siya eh.
Pero si Drei... Tingin ko..

Nahuhulog na rin ako sa bestfriend ko.

21st
SAABs POV.
Isang linggong walang tulog.
Yan ang bunga ng pagka-realize ko sa totoong nararamdaman ko.

Una na don yung guilt eh.. Feeling ko.. Two-timer ako. Feeling ko, ang
sama-sama ko. Totoo palang pwede yun ano?
Yung magma-mahal ka pa ng iba kahit may mahal ka na? Akala ko kasi,
lokohan lang yun. Akala ko, kat*ngahan ang tawag dun.

Well in that case.. t*nga nga siguro ako.


Hindi ko na alam ang gagawin ko.
Argh. Nagsi-simula pa lang naman to di ba? Siguro..
Baka naman infatuation lang to? Di ba?

Kasi.. May boyfriend ako. Alam niyo naman yung point ko di ba?
Natigil yung pagi-isip ko nung may marinig akong nag-door bell.
Ah, siya na siguro yun.

Saab, Si Aldrin nandito na! Sigaw ng Mama ko. Agad naman akong
nag-ayos at pumunta sa sala. Nandun siya.
Tahimik na naka-upo, naka-tungo. Nasaktan ako sa nakita ko.

Siguro, apektado na siya sa mga ikini-kilos ko.

Aldrin.. Bulong ko nung maka-upo ako sa tabi niya.


Bakit mo ko pina-punta?
Ah.. W-wala naman.. gusto lang kitang maka-sama.. Pinilit kong
ngumiti.
Tss. Maka-sama o maka-usap? May sasabihin ka ba? Kahit na
medyo may tensyon, kalmado pa rin ang boses niya. Tipong hindi ka
magp-panic.

Sorry... Babe, sorry talaga.. Yun kaagad ang lumabas sa bibig ko.
SORRY. Kasabay nun, napa-iyak na ako. Kaya dinala niya ako sa garden.
Nasa loob kasi si Mommy, baka makita pa akong umi-iyak.
Shhh. Tama na. Okay na. Niyakap niya ako at hinagod yung likod ko,
pero mas lalo lang akong na-iyak.

Nung medyo kumalma na ako, naka-usap ko na ulit siya.


Sorry talaga ha.. Sorry..
Para saan ka ba nags-sorry? Nagulat ako sa lalim ng tingin niya
sakin. Parang napaka-literal naman ng tanong niya pero... Parang iba ung
pinapa-hiwatig niya.
Wag mo na palang pansinin yung sinabi ko. Sabi niya. Ngumiti pa
siya pagkatapos.
Galit ka ba? Ang totoo kasi niyan.. Feeling ko.. feeling ko naoffend kita kaha
Babe, wag mo kong iiwan ha.. Nagulat ako sa pag-putol niya sa
sinasabi ko, at dun sa mismong sinabi niya.
Nakita ko yung lungkot sa mga mata niya. Grabe. Ako naman ang nakakasakit ngayon.. Hindi ako maka-sagot. Speechless.
Saab, mahal na mahal kita, alam mo yan. Sana.. Sana hindi ka
mag-sawa sakin.. Kahit na ganito ako.. Pag-pasensyahan mo na
sana ako Babe.. Nagulat na lang ako nung maramdaman ko na
nababasa ung kamay ko. Nakita ko, umiiyak na pala siya. Sorry sa
lahat ng nagawa ko sayo, Saab. Sorry kung noon.. I mean, sorry
kung napaka-raming beses na kitang nasaktan. Sana mapatawad
mo pa ako.. hindi ko kaya kung mawa-wala ka sa akin.. Alam kong
g*go ako, at inaamin ko naman na noon, medyo nadadala ako..
Pero pangako mahal talaga kita. Ikaw lang.. Sana.. Sana
maniwala ka sa akin..
That scene broke my heart.

Babe! Bakit ka umi-iyak? Hala! Sorry! Sorry talaga Babe.. Oo.. I..
I promise! Niyakap ko na lang siya kasi hindi ko na rin alam ang
sasabihin ko, at na-iyak na rin ako ulit.
Paano ba kami umabot sa ganito?
Napaka-simple lang naman ng sitwasyon ah?
Mahal ko siya, mahal niya ako. Boyfriend ko siya, Girlfriend niya ako..

Tapos, ako.. Mahuhulog sa iba? Unfair naman yata yun.

Oo, alam kong may mga pagku-kulang sa akin si Aldrin. Marami siyang
imperfections, marami siyang flaws.. At madalas nasasaktan niya ako.
Pero lahat yun, parte ng pagkatao niya e. At nung sinagot ko siya, alam
kong tinanggap ko na ang buong pagkatao niya. Kaya nga tumagal kami
nang ganito e. Ayokong maging cheater. Ayokong saktan si Aldrin.
Ayokong sayangin yung ilang taong pinag-samahan naming dalawa..
Ayokong maging unfair. Ayokong gawing dahilan yung kaunting mga
pagka-kamali ni Aldrin para lang mag-hanap ako ng iba (pero hindi naman
ako nagha-hanap.. Di ba?)

Ayoko nang pakinggan yung selfish side ko. Yung side ko na nagsasabing.. Si Drei, mahal ko na si Drei. Ayoko. Please.. Ayoko.
I really love you, Saab. Sabi ni Aldrin, tapos hinalikan niya ako sa
noo, sabay punas ng luha niya. Okay, ang gay nun ah. Sorry, Babe.
Tara na sa loob. Pag-luto mo kong lunch. Pina-iyak mo kasi ako
eh. Sabi niya, then ngumiti siya nang makulit. Ang cute.
Ayun. Tingin ko naman.. Ayos na kami.

Mahal ako ni Aldrin at boyfriend ko siya. Responsibility ko na alagaan at irespeto kung ano man ang meron sa amin..
Yung kung ano mang naramdaman, nararamdaman ko para kay Drei..

Pipilitin kong alisin yun. Pipilitin kong kalimutan yun. Hindi ko alam kung
gaano na kalalim to. Pero hindi pwede.. hindi talaga pwede.. Ayokong
maging selfish ngayon..
Masyado ring mahalaga para sa akin yung relationship namin ni Aldrin. I
cant afford to risk that. Parang.. Kapag basta-basta ko na lang yun
binalewala, tinalikuran ko na rin ang halos kalahati ng buhay ko.

Mai-intindihan naman siguro ako ng lahat di ba? Kung.. Kung uunahin ko si


Aldrin kesa sa sarili ko? Ganun naman ang LOVE, di ba?
At isa pa, yung kay Drei.. Walang kasiguraduhan yun. Tingin ko naman
nagkaka-mabutihan na ulit sila ni... Ni Daphne.
Atleast.. Single silang dalawa.. Saka.. May pinag-samahan naman sila. Mas
deserve nila ang isat-isa..
Mas bagay sila.. Tama.
Babe! Handa na yung pag-kain sabi ni Tita! Sigaw sa akin ni
Aldrin. Nauna na pala siya sa akin sa kusina, ako, na-iwan dito sa garden.
Sige Babe, susunod na ako! Sumenyas ako sa kanya na umuna na
siya sa loob, at nginitian ko siya. Sumunod ako sa kanya.
Oo, siya ang susundan ko. Si Aldrin... Siya pa rin ang pipiliin ko.

Sorry, Andrei.

21st
(Side Chapter: Aldrins POV)
Babe, wag mo kong iiwan ha..
Bigla ko na lang nasabi yun. Bastos man pero hindi ko na siya pina-tapos
sa sinasabi niya. Hindi ko rin naman kasi ma-intindihan e. Gulong-gulo rin
yung isip ko.
Nada-dala ako ng emosyon ko, una na doon ang TAKOT at Lungkot.
Hindi ko kayang mawala siya sa akin. Desperado na ako.
Saab, mahal na mahal kita, alam mo yan. Sana.. Sana hindi ka
mag-sawa sakin.. Kahit na ganito ako.. Pag-pasensyahan mo na
sana ako Babe..
Alam kong tumutulo na yung luha ko noon. Kabadingan bang maitu-turing
kapag umiyak ang isang lalaki?
Sa tingin ko hindi..
Kasi, eto yung patunay na seryoso kami sa isang bagay, o sa isang babae.
Saludo ako sa mga lalaking umiiyak para sa girlfriend nila. Para sa akin,
mas matapang yun.. Kasi, kaya nilang ilabas yung nararamdaman nila.
Hindi sila nata-takot na magmukhang tanga, wag lang mawala yung
minamahal nila.
Ayokong mawala siya sakin.. Hindi ko kaya..
Sorry sa lahat ng nagawa ko sayo, Saab. Sorry kung noon.. I
mean, sorry kung napaka-raming beses na kitang nasaktan. Sana
mapatawad mo pa ako.. hindi ko kaya kung mawa-wala ka sa
akin.. Alam kong g*go ako, at inaamin ko naman na noon, medyo
nadadala ako.. Pero pangako mahal talaga kita. Ikaw lang.. Sana..
Sana maniwala ka sa akin..
Kailangan siguro marinig niya lahat ng gusto kong sabihin. Kahit mag-

mukha pa akong kawawa, gagawin ko talaga. Kung sasabihin niya ngayon


na lumuhod ako sa harap niya, gagawin ko. Mahal na mahal ko talaga
siya.

Totoo pala na malalaman mo lang ang halaga ng isang tao kapag unti-unti
nawawala na siya sayo.

Ina-amin ko. Nag-loko talaga ako noon.. Sabihin na nting.. Nag-two time
ako. Gago kasi ako e. Hindi ako na-kuntento. Nasaktan ko siya.
Pero wala na yun! Si Saab na lang talaga. Lumipas na yun e! Hindi ko na
nga sinabi kay Saab kasi.. Kasi ayokong magalit siya. Ayoko talagang
mawala siya sakin. Fling lang naman yun e.. Hindi kasing seryoso ng
pagmamahal ko kay Saab.

Alam kong nasaktan ko rin si Mashi. Pero.. Nai-intindihan niya naman e.


Ngayon, halos mabaliw na ako kapag nai-isip kong magma-mahal ng iba si
Saab.
Hindi talaga ako pa-payag na ma-agaw siya sa akin ng kahit sino.

Lord. Mahal na mahal ko po ang babaeng to. Sana..

Sana Po hindi siya ang karma ko.

22nd
DREIs POV.
My gosh! This is becoming soooooo long and boring, Andy! May
bago na akong crush, hindi pa rin natin nakukuha yung babaeng
yun? Baka mamaya nagka-boyfriend na ako, ikaw NGANGA pa
rin! Talak ng babae sa harap ko. Sino pa nga ba?

Kelan ka pa naging flirt ha?


HOW DARE YOU! And for your information, Im not flirting! Kelan
mo ako nakitang nakipag-date sa kung kani-kanino? And anyway.
Eto talaga ako. Ngayon ko pa lang naila-labas ang totoo kong
ugali kasi alam mo naman. Parents ko masyadong strict dati. Oh
well. Ano naaaa?
Anong ano-naaaa? Ginaya ko boses niya.
Hay naku Andrei Laroza. Hindi ka man lang ba gagawa ng move?
Alam naman natin na mahal na mahal mo siya! Seriously ha.
Kitang-kita ko. I know you more than anyone else does.
Tanga lang, Daphne? May syota yung tao, oh. Anong gusto mong
gawin ko? T*ngna naman!!! Uminit na ang ulo ko, nasipa ko na yung
upuan sa harap ko. Nagulat si Daphne.
Alam ko naman sa sarili ko na hindi ko talaga siya magawang makuha e, o
masulot, whatever (Daphne style).
Nasasaktan na nga ako, natatapakan pa pati pride ko! Lintek na
pagmamahal naman to oo!
Drei? Totoo bang, ikaw yan? Nasaan na yung Drei na kilala ko?
Yung palaban at hindi sumusuko? Lumapit siya sa akin. Hey. Look.
Alam kong feeling mo siguro, or kung may makakarinig man sa
ating iba.. Iisipin eh ang sama-sama ko. Sulsulera ako at bad
influence sayo. Pero trust me, hindi ko naman sasabihin lahat ng
to sayo kung walang sense, di ba? Hindi ako magma-maldita
kung alam kong walang magandang results to. Malaki kasi ang
tiwala ko na may pag-asa ka, may pag-asa KAYO. Marami lang
pumipigil sa inyo. At tsaka, DUH. Alam ko naman na may gusto rin
sayo si Saab, at alam kong hindi ka DENSE para hindi mo
maramdaman yun! Tingin mo hindi pa ba kasalanan yun? Tingin
mo hindi naguguluhan si Saab ngayon? At tingin mo ba healthy pa
yung relationship nila? AND MOST OF ALL, TINGIN MO BA MASAYA
PA SI SAAB NGAYON? HINDI, DI BA? KAYA WAKE UP! Naramdaman
ko na lang na pinitik niya ang noo ko.
Gagu. Natulala ako dun ah. Mantakin mong may mabuti palang maitatalak ang bibeng to.
OO nga naman. Tama nga naman. T*nga ko. Bobo pa. Hahaha.

Hey hey hey! Saan ka naman pupunta? Ha!? Matapos kong


kapusin nang hininga sa napaka-haba kong sinabi, lalayasan mo
ko? How dare you!!
Daldal mo! Bunganga mo busalan mo! Sabi mo sakin, MAKE A
MOVE. E di eto, gagalaw na ho! Bobo neto. Nang marinig niya yun,
napa-ngiti siya.
Haha. Uy. Gusto niyang tinatawag na BOBO.
Pero seryoso. Nagpa-pasalamat ako na naging kaibigan ko ulit si Daphne.
Alam ko naman na simula pa lang.. Hindi niya talaga gusto si Aldrin
Villarba e. Gusto niya lang akong tulungan. Siguro nagi-guilty pa rin sa
pangi-iwan niya sakin non. Anong akala niya? Masyado akong na-broken
hearted? Bobo talaga nun. Haha.
So ngayon.. Saan ako magsi-simula? Ayoko nang patagalin to. Naiinip na
rin ako. Napa-pagod na rin ako.
Kahit naman kasi gaano ka katatag.. Kahit pa sabihing lalaki ka..
Mapapagid at mapapagod ka, lalo na kapag alam mong naba-balewala
lang yung mga ginagawa mo.
Ay, wala pa pala akong ginagawa. BUBU!

So anong plano?
Anak-ka-ng-tatay-mong-pato naman Daphne! Bigla-bigla kang
sumusulpot?!
Hindi pato ang tatay ko! At yun nga. Need some help? Hihi.
Ano bang.. dapat kong gawin? Subukan ko mag-seryoso.
Nasabi mo na ba kay Saab yan? I mean.. Confession?
Tss. Kelangan pa ba nun? Hindi pa ba halata?

Syempre kelangan nun no! Alam mo, kaming mga babae, kahit
pa nararamdaman namin na may gusto sa amin ang isang lalaki,
iisipin namin na wala lang yun hanggat sabihin mismo nung
lalaki! Ayaw naman naming maging asyumera, no!
Woo. Pakipot kamo.
Shut up! Oh. So first thing, CONFESS.
Bobo ka talaga, ha? May syota nga!
Eh mas BOBO ka! Magco-confess ka lang! Hindi ka pa manliligaw
or whatsoever! Atat! Apurado! Excited!
Tss. Andami namang dapat gawin! Eh nung naging tayo naman,
hinalikan lang kita, naging tayo na!
Hoy! Ang kapal ng pagmu-mukha mo ha! At please, mag-seryoso
ka naman!
....
Na-upo ulit kaming dalawa. Nakakapagod din makipag-talo sa babaeng
to. Masyado rin akong maraming iniisip.

Hindi naman kasi ako madrama at expressive na tao eh. Hindi ko alam
kung paano iha-handle to. Noon naman.. Wala akong pakialam sa iisipin o
mararamdaman ng ibang tao sa bawat bagay na gagawin ko eh.
Pero bakit ngayon.. Masyado yata akong conscious? Masyado akong takot
na masaktan siya..
Siguro.. Mahal ko na nga talaga.
Haay. Alam mo.. Hindi mo naman kasi kailangang gumawa ng
kahit anong bagay, sa totoo lang eh. Ang kailangan mo lang
gawin, sabihin mo sa kanya lahat ng dapat mong sabihin. Tapos,
siya na ang bahalang mag-desisyon dun. Kung sino ang pipiliin
niya. Trust me, the girl has feelings for you, too. Naguguluhan
lang siya kasi.. Siguro naiisip niya yung boyfriend niya. Nanghi-

hinayang siya sa pinag-samahan nila. Ayaw niyang masaktan si


Aldrin. Aaminin ko na mabait talaga siya. No wonder minahal mo
siya. Andrei.. Wala kang gagawing mali, okay? Nagma-mahal ka
lang. Hindi mo siya susulutin, sasabihin mo lang yung
katotohanan. Kung tanggapin niya, GOOD. Kung hindi.. I suggest
you move on. Kung kayo naman talaga.. Kayo pa rin talaga sa
huli. Am I clear?
Sa wakas.. May nasabi ka ring may sense. Sabi ko at niyakap ko
siya.

Yun lang naman pala ang kailangang gawin eh.. Bahala na.
***
From: Daphne
Andy, you need to come here. NOW.
Makapag-utos, kala mo kung sinong senyora.
Sumunod naman ako. Ang sabi niya, nasa rooftop siya. Ano na naman
kaya ang ginagawa niya doon?
Wala kang karapatang pag-salitaan ako nang ganyan! Hindi mo
ako kilala! May narinig akong sumisigaw nung nasa may pintuan na ako
ng rooftop.

Nung lumapit ako, nakita ko si Daphne na naka-hawak sa pisngi niya, at


isang babae na nakaharap sa kanya, bale nakatalikod sa akin.

Siya.
Bakit? Hindi ba totoo? Kahit saang anggulo mo tingnan, what
youre doing is still CHEATING! Akmang sasampalin ulit siya ni Saab
pero napigilan niya. My dear, kahit ilang ulit mo akong sampalin,
walang mangyayari. Mas pinapatunayan mo lang sa akin na tama
ako.
Eh ano bang gusto mong gawin ko? Aminin ko na mahal ko siya?

FINE! Mahal ko si Drei, at ang sakit-sakit na! Sobrang sakit nung


alam mong mahal mo siya pero hindi pwede! Yung mahal mo siya
pero hindi mo siya pwedeng ipag-laban!!!
Para akong nanigas sa kinatatayuan ko.
Girl. Sinong may sabi sayong hindi pwede? Na sayo naman
yan eh! Kung pakikinggan o lolokohin mo lang ang sarili mo! Pati
boyfriend mo, nilo-loko mo!
Ano? Ib-break ko siya? Daphne.. Hindi ko kayang gawin yun. At
isa pa.. Hindi ko naman sigurado kung mahal nga ako ni Drei..
Eh paano kung sabihin kong, OO, MAHAL KITA? Hindi ko
namalayang lumapit na pala ako sa kanila.
Oh. I guess I have to go. Iniwan kami ni Daphne.

Anong sinabi mo? Hinarap ako ni Saab.

M-MAHAL KITA. Nilunok ko na yung natitirang pride ko para sabihin


ULIT yun.
Pag nag-mahal ka pala.. Hindi mo na rin mai-isip ang pride mo.
Nagulat na lang ako nung humagulgol siya.
Saab? Huy! Anong nangyari sayo?
Drei.. Mahal din kita.. Sobra na..
Ang.. Ang sarap pala sa pakiramdam. Eto pala yun. Ganito pala yun.
Niyakap ko siya. Hindi ako makapag-salita. Sobrang saya ko.

Mahal na mahal kita, Drei..


Mahal na---
Pero sorry.. Hindi niya ako pinatapos. Sorry.. Kasi.. Hindi ko
kayang iwan si Aldrin. Drei.. Alam kong nasasaktan kita.. Pero
promise.. doble ang sakit nito para sa akin. Alam kong siguro
hindi moko maiintindihan.. Pero mahal talaga kita.. Kung pwede
lang sana.. Kung sana una lang kitang nakilala.. Kung sana
matapang ako.. Pasensya ka na.. Sana mapatawad mo pa ako
Drei..
Ganun na lang ba yun, Saab? Hahayaan mo na lang bang
masaktan ang sarili mo? Kahit alam mo naman talaga kung ano
yung makakapag-pasaya sayo? Ako yun, Saab! T*ngna!
Drei. Please! Intindihin mo sana ako!
Kahit ilang beses mong ipamukha sakin yan, hindi ko pa rin
maiintindihan! Baka naman ginagawa mo lang akong past time
mo no? Panakip butas? Rebound? Kapag nagkakalabuan kayo?
Saab naman! Nakaka-g*go na eh!!!
DREI! Kaya nga hindi kita kayang piliin.. Kasi hindi ko kaya
kayang pagsabayin! Kung malandi lang ako edi sana sinagot na
kita? Di ba? Wag ka naman sanang padala sa galit mo! Kasi
nahihirapan din ako! Nasasaktan din ako!!
Lumapit ako sa kanya, hinawakan ko ang mukha niya.
Drei.. ang paki-usap ko lang sayo.. Sana maniwala ka na
minahal.. na mahal talaga kita.. Sorry.. Magsa-salita pa sana siya
pero.. Hindi ko na napigilan.
Hinalikan ko siya.
Nang humiwalay na ako, medyo natawa siya. Ay.
Parang kelan lang.. Ako yung humalik sayo.. Kasi akala ko..
Ikaw yung boyfriend ko. Ang boplaks ko talaga nun.. Pero.. Hindi

ko pinagsisisihan na noon.. Nagka-mali ako. Kasi.. k-kung hindi ko


nagawa yun.. Hindi kita makikilala.. Hindi kita magiging kaibigan
at hindi kita mamahalin.. Kahit na sobra akong nasasaktan
ngayon.. Sobra naman akong masaya kapag kasama kita.. Kaya
sana.. Pagkatapos nito.. Magkaibigan pa rin tayo, ha? Kung gusto
mo.. T-tutulungan pa kitang humanap ng babae na.. Na para
sayo.. Pinilit niyang ngumiti kahit tuloy-tuloy na yung luha niya. Sh*t.
Nasasaktan siya..
Tara. Pinunasan ko ang luha niya at inalalayan ko siya.
Saan tayo pupunta?
Magd-date tayo.
H-ha? Teka muna---
Ngayon lang to, Saab. Please. Kahit isang araw man lang..
Hayaan mong magkasama tayo.. Yung walang iniintinding ibang
tao.

Sige. Ill go with you. Nag-ngitian kami.


Huling beses na to. Huling beses na gagawa ako ng hakbang para
makuha ka. Ipa-paramdam ko sayo kung ano yung pwedeng maranasan
mo kapag naging tayo. Ipa-pakita ko sayo kung gaano kita ka-mahal. At
kung pagka-tapos nito, yun pa rin ang desisyon mo..

Hindi ko na ipi-pilit ang sarili ko sayo.

23rd
SAABs POV.

Hahaha! Dun naman tayo! Tinuro ko yung fishball stand sa kabilang


dulo ng park. Na-miss ko yun eh.
Marami na kaming napuntahan. Kung saan kami dalhin ng paa namin.
Kahit gnito lang, sobra akong nage-enjoy.
Nginitian niya ako at hinawakan ang kamay ko. Sabay kaming nag-punta
roon.
Pumayag ako sa sinabi niya.
Kahit ngayong araw lang.. Magiging maka-sarili ako. Cheater na kung
cheater. Pagbi-bigyan ko muna ang sarili ko at si Drei.
Hindi ako nagsi-sisi, at alam kong hindi ko rin to pagsi-sisihan.

Kung alam niya lang kung gaano ako kasaya ngayon.


Kung alam niya lang kung gaano ko ka-gustong gawin ang mga bagay na
to kasama siya.. Kung alam niya lang..
Eto oh. Binigay niya sa akin yung isang plastic cup na may lamang
fishball, at naka-ngiti na naman siya. Yung ngiting.. Kayang tunawin ang
puso ng kahit sinong babae.
Ang swerte ng babaeng magiging forever mo, Drei. Sayang..
Sayang at hindi pwedeng maging ako yun..
Tara upo tayo dun, prinsesa. Hinawakan niya yung free hand ko at
sabay kaming lumapit sa isang bench. Napa-tulala kasi ako nung tinawag
niya akong, prinsesa
Ang sarap pakinggan.
6PM na. Halos dalawang oras na kaming magkasama. Nagsi-simula na
ring dumilim. At sa totoo lang..

Parang ayoko nang lumipas ang oras.. Ayokong matapos ang araw na to..
Yung pagkakataon na to..
Na maka-sama yung totoong mahal ko.

Alam ko siguro na sa tingin nang marami.. Isa akong malaking t*nga.


Kasi alam ko naman na mahal ko si Drei, pero hindi ko siya pinipili. Mas
pinipili ko pa rin si Aldrin.
Siguro kung malalaman to ng lahat, iisipin nila nagiging unfair lang ako sa
sarili ko at kay Aldrin. T*nga ako, T*NGA.
Pero wala kasi sila sa sitwasyon ko. Hindi nila mai-intindihan kung gaano
kahirap mamili sa dalawang taong minahal mo ng sobra-sobra. Hindi nila
alam yung pakiramdam na mang-hinayang at matakot na i-risk ang
napaka-habang pinag-samahan namin ng boyfriend ko. Hindi nila
nararanasan yung hindi k maka-tulog sa gabi sa kaka-isip sa gagawin mo.
Mahirap din sakin to. Masakit. Sobra. Ako kasi yung nai-ipit.
Ako yung MASAMA.
Kaya para matapos na to.. Aayusin ko yung ginawa kong gulo. Tutal..
Konti na lang naman at g-graduate na kami. Maghihiwa-hiwalay na rin
kami. Magsa-sama na lang ulit kami ni Aldrin sa iisang university.. At
siguro naman matututunan ko uling ibigay sa kanya ang buong puso ko,
ang buong pagma-mahal ko.
Sobrang bilis lumipas ng panahon. Parang kailan lang.. Nagka-mali lang
ako ng taong nahalikan at mahal na mahal ko pa si Aldrin. Ngayon.. Hindi
ko na alam.
Naramdaman ko na lang na may lumapat sa balikat ko.
Sinandal pala ni Drei sa balikat ko yung ulo niya. Napansin kong tuluyan
nang dumilim, at mas lalong gumanda kasi maraming ilaw sa Park. Medyo
kumonti na ang tao.

Saab.. Pwede bang.. Itapon mo na yung relo mo? Sabi nya.


Napa-tingin naman ako sa relo ko.
Ha? Ano namang meron sa relo ko? Mahal kaya to no. Manigas
ka. Biro ko sa kanya, at isinandal ko rin ang ulo ko sa ulo niya.
Hinawakan niya ulit ang kamay ko. Na-ubos na namin pareho yung
kinakain namin.
Kung pwede lang sana.. Itigil ko muna ang oras eh. Ayokong
makitang lumilipas ang oras habang mag-kasama tayo. Sabi niya.
Narinig ko pang binulong niya.. T*ngna ang baduy.
Napa-tawa ako sa effort niya. Alam kong napaka-hirap para sa katulad
niya na mag-voice out ng nararamdaman niya, lalo na yung romantic
feelings niya.
Mukhang wala tayong maga-gawa eh.. Gabi na oh.. Ipinikit ko ang
mata ko. Natahimik kami saglit.. Para bang.. Hindi na namin kailangang
mag-salita masyado para magkaintindihan kami.
Sapat na yung magka-tabi kami, yung mag-kasama kami.
Kung pwede lang sanang i-reset ang lahat...
Dito na lang tayo matulog. Bigla niyang sinabi.
Baliw lang? Haha. Para kaming engot na nagu-usap habang nakapikit, sa ganoon pa ring posisyon. Ni hindi namin alam kung may
tumitingin na sa amin. Hahaha.
Baliw agad? Edi, okay lang maging baliw. Kasama naman kita
mag-damag. Ano? Baliwan tayo? Natawa ako sa tono niya. Nanghahamon eh.
Gagu. Hahaha.
Ano kamo? I love you? Sweet mo naman. Sabi niya.
Ulul ka. Sagot ko, nata-tawa na ako.
Ano sabi mo? Mahal kita? Yieee. Tinusok niya yung tagiliran ko

gamit ang daliri niya.


Hahaha! Ang adik mo! At alam mong wala akong kiliti dyan kaya
tigilan mo yan.
Sus. Alam ko namang naki-kiliti na ang puso mo sa kilig dyan.
Ay grabe, kapal mo na. Haha! Umayos na siya ng upo, na-ngalay na
siguro.
Nage-enjoy ka ba, Saab? Tumango lang ako bilang sagot.
Sobra Drei. Kung alam mo lang kung gaano ako kasaya.. Tumayo
siya.

Saan ka? Bigla siyang lumuhod sa harap ko, pero naka-talikod.


Sakay ka sakin, dali.
HA? Ano na naman yan?
Gawin mo na lang, bilis. Sakay na. Kahit mabigat ka malakas
naman ako. Sabay dila sa akin. Aba. Hinahamon ako.
Nata-tawang pumasan ako sa likod niya. Piggy back.
Ano bang pakulo to, Drei?
Syempre, ang prinsesa hindi dapat nahi-hirapan.. Sabi niya. Ang
sweet ng tono niya.
Ikaw ha. Nakaka-panibago ka talaga ngayon.. Niyakap ko yung
leeg niya.
Ang lamig ng simoy ng hangin.. Ang sarap sa pakiramdam. Balak yatang
libutin ng lalaking to ang buong park habang ganito kami. Baliw.
Nasayo naman yun.. Kung gusto mong masanay na ganito ako..
Walang problema yun.. Handa akong magpaka-baduy kung
gugustuhin mo lang.. Mahina niyang sabi, pero dahil tahimik.. rinig na
rinig ko.

Kaya kong mag-bago para sayo.. Aayusin ko ang buhay ko..


Pasasayahin kita.. Sabihin mo lang.. gagawin ko talaga..
Nasasaktan ako.
Nasasaktan akong marinig at makita na si Drei Laroza, ang pinakakinatatakutang leader ng gang sa school namin ngayon, ay nagba-baba
ng pride at nagma-makaawa nang dahil lang sa akin. Nasasaktan ako..
Kasi alam kong nasa-saktan ko rin siya..
Ibinaba niya ako. Nasa isang field lang kami na puro damo.. Malinis at maaliwalas.
Saab.. Tiningnan niya ako sa mata.
Nakita ko noon nang mas malinaw.. Kung gaano ko na siya nasa-saktan.
Kung gaano ko na siya napa-pahirapan.
May kinuha ako sa bulsa ko.
Binili ko to kanina nung hindi siya naka-tingin. Niyakap ko siya sa leeg,
tapos sinuot ko sa kanya yung regalo ko.
Alam kong dapat.. Hindi ako mag-bigay ng remembrance para
hindi mo na ako ma-alala after graduation.. Pero.. Hindi ko napigilan e. Binili ko pa rin. Hindi ko inalis ang pagkaka-yakap ko sa
kanya matapos kong mai-suot sa kanya ang kwintas.
Silver chain lang siya Walang kahit banong design, simple.
Ganun kasi ang pagkakakilala ko sa kanya e. Simple pero sobrang lakas
ng dating. Totoong tao at matibay pa sa bakal o kadena.
Pero heto siya, nagpapa-kita ng kahinaan sa harap ko.
Drei.. Galit ka ba sakin? Niyakap niya na rin ako.

Hindi ko kaya yun..

Kung ganun.. Please.. Magalit ka sakin..


Natahimik siya.
Magalit ka. Kamuhian mo ako.. Kalimutan mo ako.. Mag-mahal
ka ng iba. Yung taong mas deserving kesa sakin.. Yung hindi
duwag at kaya kang ipag-laban.. Please.. Wag mo nang saktan
ang sarili mo sa pag-kapit sa akin.. Na-iyak na ako nun. Ang sakit...
Bobo ka talaga, Sabrine. Di ako maka-paniwalang na-inlove ako
sayo. Hinalikan niya ang ulo ko.
Sorry, Drei.. Sorry talaga.. Kumalas na siya sa yakap namin at
tinalikuran ako.
Sana.. Sana maging masaya ka. Kapag nasaktan ka.. Hindi mo na
ako maa-asahan palagi sa tabi mo. Ingat ka.
Natigilan ako sa sinabi niya. Yun naman ang gusto ko, di ba? Pero sobrang
sakit.
Gusto ko siyang pigilan.. Pero hindi pwede.
Sana.. Maging masaya ka. Papa-layo na siya sa akin.
Hindi ko makakalimutan ang likod na yun. Hindi ko makakalimutan yung
tao na yun.

At kahit kelan hindi ko makakalimutan na dahil sa akin,


Nakita kong nag-pahid ng luha ang isang Andrei Laroza.

EPILOGUE
Cause this pain Im feelin wont go away, and today, Im officially missing
you~
Saab! Ano ba? Kanina pa kita tinatawag! Nagulat ako sa sigaw ni
Aldrin.
A-ah? Sorry! May ginagawa kasi ako, Babe. Tara na. Pinilit kong
pa-kalmahin si Aldrin. Bad mood siya eh.
Nitong mga huling araw, palagi siyang ganyan. Iritable, mainitin ang ulo.
Pinagpa-pasensyahan ko na lang.
Kasi nangako ako na hindi ko siya iiwan.
Tatlong taon na rin simula nung gu-mraduate kami ng college. We both
have stable jobs now. Pwede na nga kaming magpa-kasal kung
gugustuhin namin.
Pero ni minsan after graduation, hindi pa nao-open ni Aldrin ang topic na
yun sa akin.
Somehow.. May parte ko na nagpapa-salamat dun.. Pero tingin ko..
Darating at darating din kami sa puntong yun.
Ina-amin ko...
All those years, pinilit kong sumaya at ibalik lahat ng pagmamahal ko kay
Aldrin. God knows how much I wanted it all back.
But I simply cant. Para bang, naka-tali na ako sa isang taong ako mismo
ang nag-taboy papa-layo sa akin. Yung taong minahal ako, pero sinaktan
ko lang.

At ngayon, eto na ang KARMA ko.


Uhh. Babe? San tayo? Tanong ko habang ina-ayos ni Aldrin ang
seatbelt ko.
Simbahan. Sa unang pagkakataon sa araw na to, nakita ko siyang
ngumiti.
Pero sa ngiti niyang yun.. Parang kumirot yung puso ko.
Ahh.. S-Sisimba tayo? Pinilit ko ring ngumiti.
Hmm. Yeah? But thats not the main reason. Ngumiti siya ulit.
Were gonna fix a wedding Then he winked at me.
Biglang bumigat ang pakiramdam ko.. Alam ko nga na darating to.. Pero..
This soon? Hindi ako handa.. Ni hindi ako makapag-react man lang..
R-really? Thats.. great! Forced smile.
Talaga? Masaya ka? Tanong niya.
Syempre naman, no. Ngumiti ako.
Basta tatandaan mo, lahat ginagawa ko, kasi mahal kita. I was
touched.
Touched, thats all.
Nung makarating kami sa simbahan, ngumiti na lang ako.
Tina-tanggap ko na ang pagka-talo ko. Ako naman ang may kasalanan nito
eh.
Kaya ko namang bumuo ng pamilya kasama si Aldrin, basta may tiwala
kami sa isat-isa, di ba? Kahit walang love.. Kaya ko naman, di ba?
Nag-set na kami ng date, inayos na namin lahat sa simbahan.

One month from now, on Valentines Day.

Magiging Mrs. Villarba na ako.


Nakaka-tawa. Dati, pangarap ko to eh. Yung ma-kasal sa Babe ko. Pero
ngayon... Hindi na ako masaya.
Naging busy kaming lahat buong January.
Invitations, reception, yung mga aabay, yung mga isu-suot.
Everything seems to be perfect.
Hanggang sa hindi ko na namalayan, Valentines Day na pala.
***
Kahit sino sigurong babae, sobrang matu-tuwa sa araw na to. Ito yung
araw na.. Sobrang gaganda ang isang babae.. Makakapag-suot ng
pangarap niyang wedding gown, at haharap sa altar katabi ang lalaking
mahal niya.
Indeed, I was in my dream wedding, but not with my dream man.
Haaaay, Saab. Tama na yan. Simula ngayon.. Dapat i-commit mo na ang
sarili mo sa magiging asawa mo. Panindigan mo yang ginawa mo.
Pinunasan ko ang luha ko, at humarap sa salamin sa huling pagkakataon.
Paalis na kasi kami papunta sa church, nandoon na raw si Aldrin.
Sana, naki-kita mo kung gaano ako ka-ganda ngayon.
Inayos ko ang sarili ko. Now, theres no turning back.
***
Pinipilit kong pigilan ang luha ko habang nasa bridal car kami, lalo na at
kasama ko ang parents ko rito.
Sa loob-loob ko, hinihiling ko na sana dumating siya. How pathetic. Ako

yung taong nag-taboy sa kanya. Ako yung pumili nito. Tapos ako rin ang
magma-makaawang balikan niya ako? At ngayon pa na araw na ng kasal
ko?
Simple lang naman kasi ang buhay eh, tayong mga tao lang ang
nagpapa-kumplikado nito.
We always choose the hard way, we always choose the path where we
would end up being hurt.
Hay, bahala na si Lord. Alam kong hindi niya ako pababayaan.
Saab, Dear? Nasa church na tayo. Na-tauhan ako nang tinawag na
ako ni Mama. Nakita kong maluha-luha na sila ni Papa.
We wish you both happiness forever. Tapos hinalikan nila ako
pareho.
I also wish myself happiness.
Nag-ready na kami. Tumunog na yung mga kampana. Nag-simula na ring
pumila yung mga aabay.
Nag-simula na akong mag-lakad, papunta sa taong maka-kasama ko
habambuhay.
Pag-pasok ko sa simbahan, na-mangha ako. Ang ganda talaga. Everything
is well-planned and organized.
It hurts to let go of our only princess. Sabi ni Papa.
Papa naman eh. Parang lilipat lang ako ng bahay!
Syempre, kasama mo na yung lalaking mahal mo.. Magsi-simula
na rin kayong bumuo ng sarili niyong pamilya..
Sa sinabi niyang yun, mas lalo akong na-lungkot.. Nakaka-lungkot isipin
na.. Hindi SIYA ang kasama kong bubuo ng pamilya.

Halos hindi na ako maka-hinga habang papalapit na kami sa altar. Ang


bigat ng pakiramdam ko. Ini-isip ko nga, magpaka-run-away bride kaya
ako?
STUPIDITY.
At eto na nga, nasa harap na ako ni Aldrin. Hinawakan na niya ang kamay
ko. Pinilit kong ngumiti, para kunwari.. Tears of joy to.
Pero sa totoo lang, sobra na akong nasa-saktan. Alam kong sa oras na to,
nagkaka-sala na ako eh. Haharap ako kay Lord nang ganito ang nararamdaman ko. Nilo-loko ko ang sarili ko, pati lahat ng tao rito.
But I just cant turn back now.
Hi, Babe. Bati ni Aldrin na may malapad na ngiti. After this, hindi
mo na gagamitin ang Verceles. And.. I promise to make you
happy.
Ngumiti na lang ako.
Nasa tapat na kami ng Pari. Magsa-salita na sana siya, kaso nag-salita si
Aldrin.
Wait, Father. Were not done with the procession yet.
Aldrin? Ano ka ba? Kumpleto na tayo! I hissed.
Just watch. He winked, then clapped, as if getting everyones
attention. Pasensya na po sa abala. Pero, hindi pa po tayo tapos
eh. Meron pong na-late ng dating. Wala pa po yung groom.
Napa-nganga na lang ako. Ano to?
Aldrin? Dont pull a prank on a formal gathering!!!
Please welcome, the REAL groom!! Tapos biglang bumukas ulit ang
pintuan ng simbahan. At first hindi ko nakilala yung lalaking lumalapit.
Pero nung nag-tagal.. Bumalik lahat ng alaala ko sa kanya. SIYA!!

Napa-takip ako sa bibig ko. Na-bitawan ko rin yung mga bulaklak na


hawak ko.
Ano to? Bakit nandito siya.. At anong siya raw ang groom? Nananaginip
ba ako?
G*go ka. Ginawa mo akong bride. Sabi niya kay Aldrin nang makalapit siya sa amin. Nag-shake hands pa sila.
Eh ikaw tong late eh. Pa-VIP ka. Nag-ngitian sila.
I still dont get this.
Nagulat ako nang tiningnan niya ako.
Nag-bago ang itsura niya.. Luminis siyang tingnan. No more studs, no
more bruises, no more highlights. Yung malinis niyang itsura, bumagay pa
sa coat na suot niya.
He looked PERFECT.
So.. Dun na ako sa upuan ng best man, ah. Father, please
proceed. Sabi ni Aldrin. Grabe, nai-iyak na ako. Sa shock, tuwa, pagkalito.. Halu-halo na!
Bago maka-baba ng altar si Aldrin, lumapit siya sa akin at bumulong.
Sabi ko naman sayo, I would make you happy. Congratulations,
Saab. Sorry for being selfish for three long years. Sorry kasi
itinali kita sa akin, when all those time alam kong hindi na ako
ang mahal mo. Alam kong pinipilit mo lang kasi ayaw mo akong
masaktan. Thank you. Best wishes. Then umupo na siya, katabi ng
parents ko at parents niya, I also noticed Daphne behind them, kaya mas
nagulat ako. They are all smiling, kaya ibig sabihin.. Alam nilang lahat ito.
Hindi ko alam kung paano magre-react.

Nag-simula na uling mag-salita si Father. Ang to be honest, wala akong


nai-intindihan. Halos wala akong marinig, kundi ang tibok ng puso ko.
Wala akong ibang makita kundi yung mukha ng katabi ko.. Ang tagal kong
hiniling na makita ko siya.. Na maka-sama ko siya.
At ngayon, heto.. Ika-kasal na kami.
OH PLEASE! SHE DOES, FATHER. SHE DOES!! Na-putol lang ang
pagi-isip ko nung marinig kong sumisigaw si Drei. Narinig kong nagtawanan din ang mga tao sa simbahan. Gosh, wala talaga ako sa sarili ko!
Ano ba? Maga-I do ka ba o hindi? He grinned at me.
Lul. Inunahan mo na ako, eh. Sabi ko.
Its like magic.. Sa loob ng halos pitong taon, hindi kami nag-kita, walang
communication. Pero ngayon na nag-kita ulit kami, bumalik lahat,
INSTANTLY. Ngayon ko lang ulit naramdaman kung gaano ko siya kamahal.
Then, you may kiss the bride. Naka-ngiting sabi ni Father.
Oh, at last. Na-tawa ako sa sinabi niyang yun.
We kissed, full of love, and freedom. Ngayon, wala nang boundaries, no
more odds.

I love you, I never stopped. I love you, my wife. Sabi niya pagkatapos ng kiss. Then we hugged. Nagpalakpakan ang lahat.

This time, Im sure I kissed the RIGHT guy.

~Fin~

You might also like