Θλίψη για τον Ανδρέα Σταματιάδη

Τι διήμερο άσχημο κι αυτό. Ορυμαγδός κακών ειδήσεων στον αθλητισμό. Πρώτα ο Μίμης Δομάζος, η ανακοπή, η εισαγωγή στον Ερυθρό Σταυρό, η μάχη. Μετά, η νέα περιπέτεια για τον Αντώνη Αντωνιάδη. Νωρίς το πρωί της Πέμπτης έγινε γνωστό πως «έφυγε» ο σπουδαίος προπονητής τερματοφυλάκων, Βασίλης Αλεξούδης. Και λίγο μετά, θλίψη ανύπωτη για τον θάνατο του Ανδρέα Σταματιάδη, ενός εκ των καλύτερων ποδοσφαιριστών στην ιστορία της ΑΕΚ. Εφυγε από τη ζωή λίγους μήνες προτού κλείσει τα 90 του χρόνια, βυθίζοντας στο πένθος την αθλητική του οικογένεια.

Ο Σταματιάδης είχε εισαχθεί την περασμένη Κυριακή στο νοσοκομείο και στα νιάτα του αγωνιζόταν στη θέση του εξτρέμ, ενώ φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ για 19 χρόνια (1950-1969) και συμμετείχε σε 267 αγώνες με τα κιτρινόμαυρα. Μπορούσε να βρει δίχτυα και πέτυχε 60 γκολ, κατακτώντας και δύο τίτλους πρωταθλήματος(1963, 1968) και τρία Κύπελλα (1956, 1964, 1966).

Πάντα ήταν κοντά στην ΑΕΚ, ακόμη και όταν έριξε τίτλους τέλους στην καριέρα του. Εργάστηκε ως προπονητής, αρχικά ως βοηθός των Φάντρισεκ Φάντροκ, Ζλάτκο Τσαϊκόσφσκι και Φέρεντς Πούσκας, ενώ όταν αποχώρησε ο τελευταίος, έμεινε στον πάγκο για 11 ματς και οδήγησε την ΑΕΚ στον τίτλο του 1979.

Η ανακοίνωση της ΑΕΚ είναι η εξής: «Η μεγάλη οικογένεια της ΑΕΚ θρηνεί σήμερα την απώλεια του Ανδρέα Σταματιάδη. Ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της ιστορίας μας, ένας άνθρωπος που υπηρέτησε την ΑΕΚ από κάθε πόστο και ήταν πάντα παρών στα κελεύσματα του συλλόγου, πέρασε στην αιωνιότητα σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 89 ετών.

Η ΠΑΕ ΑΕΚ και προσωπικά ο ιδιοκτήτης της κ. Μάριος Ηλιόπουλος εκφράζουν την βαθιά τους οδύνη και συμμετέχουν ολόψυχα στο πένθος της οικογένειας του Ανδρέα Σταματιάδη και όλης της ΑΕΚ.

Ο Ανδρέας Σταματιάδης ήταν μία από τις πιο διαχρονικές μορφές στην ιστορία του συλλόγου, με προσφορά ως ποδοσφαιριστής, για σχεδόν δύο δεκαετίες, αλλά και ως προπονητής στην πρώτη ομάδα, ενώ θήτευσε σε επιτελικές θέσεις και στα τμήματα υποδομών.

Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1935 και μεγάλωσε στα Πετράλωνα σε οικογένεια ξεριζωμένων προσφύγων της Μικράς Ασίας. Οταν στα 15 του υπέγραψε δελτίο στον σύλλογο Σπάρτα Πετραλώνων, αυτό ακυρώθηκε για τυπικούς λόγους και αμέσως μετά ο πατέρας του Δημήτρης τον πήγε στην ΑΕΚ. Ο Ανδρέας υπήρξε εκρηκτικός εξτρέμ που υπηρέτησε την ΑΕΚ ως το 1969, όντας μάλιστα σχεδόν όλη τη δεκαετία του ’60 αρχηγός της. Στα πρώτα βήματά του το 1952 πρόλαβε να παίξει συμπαίκτης σε δύο φιλικά με το μεγάλο ίνδαλμά του, τον Κλεάνθη Μαρόπουλο.

Από εκεί και μετά, άρχισε να γράφει τη δική του ιστορία, με συγκομιδή 488 επίσημους αγώνες με 138 και επίσης μεγάλο αριθμό αγώνων και τερμάτων σε φιλικά και τουρνουά που είχαν πολύ μεγάλη αίγλη εκείνες τις εποχές. Με την ΑΕΚ πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα (1963, 1968) και τρία κύπελλα Ελλάδος (1956, 1964, 1966), ενώ φόρεσε 8 φορές τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών.

Κρέμασε τα παπούτσια του το 1969 και σχεδόν αμέσως άρχισε μια λαμπρή προπονητική καριέρα, ενώ δεν έπαψε ποτέ να αγαπά την ΑΕΚ και να είναι στη διάθεσή της. Επέστρεψε σε αυτή ως συνεργάτης του Φράντισεκ Φάντρονκ και έμεινε δίπλα του τρία χρόνια, ενώ συνέχισε ως συνεργάτης και των Τσαϊκόφσκι και Πούσκας. Χρειάστηκε μάλιστα να αντικαταστήσει τον τελευταίο στις αρχές του 1979 και να οδηγήσει την ΑΕΚ σε έναν τίτλο που φαινόταν χαμένος έντεκα αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος.

Εργάστηκε σε πολλές ομάδες με σημαντικές επιτυχίες, όμως η κορυφαία προπονητική στιγμή του ήταν η συμμετοχή με την Εθνική Ελπίδων στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988, στον οποίο η Ελλάδα ηττήθηκε σε διπλό τελικό από την πανίσχυρη Γαλλία (0-0, 0-3). Το 1992 ανέλαβε επικεφαλής των Ακαδημιών της ΑΕΚ και στα χρόνια που ακολούθησαν υπηρέτησε την ομάδα από πολλά πόστα σε διάφορες διοικήσεις, είτε ως επικεφαλής των Ακαδημιών είτε στο τμήμα scouting.

Αφήνει πίσω του δύο γιους, τον Δημήτρη και τον Κώστα, και παίρνει μαζί του την αγάπη και το σεβασμό του κόσμου της ΑΕΚ και όλων των Ελλήνων φιλάθλων που θα θυμούνται έναν αθλητή με ήθος και ευγένεια, ένα πραγματικό κόσμημα για τον μοναδικό σύλλογο που υπηρέτησε και λάτρεψε σε όλη του τη ζωή».

Ο Αλεξούδης

Δύο ημέρες στο νοσοκομείο πέρασε ο Βασίλης Αλεξούδης αλλά τελικά δεν άντεξε. «Εφυγε» κι αυτός, αφήνοντας πίσω μια υπέροχη οικογένεια και πολλές αναμνήσεις. Υπήρξε ο ίσως καλύτερος προπονητής τερματοφυλάκων της χώρας μας, με θητεία στη Χαλκηδόνα, τον Ατρόμητο, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Συνεργάστηκε με πολλούς προπονητές, ενώ από τα χέρια του βελτιώθηκαν ή και εκτινάχθηκαν τερματοφύλακες που κατάφεραν να φτάσουν στο μάξιμουμ της απόδοσής τους, όπως ήταν ο Τζόρβας και ο Μιχαηλίδης.