Varoluşculuk

Bu iki temel kavram, insanoğlunu en çok ilgilendiren iki ana konudur. İnsanlarımızın çoğu, bu kelimeleri Batı kültürünün dünyadaki egemenliğinden sonra öğrendi. Bir takım kalemşor yazarlarımız da kavramların gerçek manasını ve kullanılış biçimlerini tam öğrenmeden, Efendim, bu değerler, bizde de var. Mevlana ve Yunus Emre birer hümanisttirler, diye makale ve kitaplar yazıyorlar. Hâlbuki bu değerli zatlar gibi maneviyat ve düşünce büyüklerinin varoluşçuluğu ve hümanizmi ile Batının bu iki kavrama yüklediği manalar arasında dağlar kadar fark var.

İnsanın ruhsal durumundaki tedirginlik halini ifade eden kaygı kavramının, gündelik dildeki karşılığının ve öncelikli olan çağrışımının ötesinde, psikoloji ve felsefede çok daha karmaşık ve katmanlı bir yapısı vardır. Keskin bir şekilde belirgin bir lezyona bağlanamayan, bu nedenle de kurtuluşu zor olan nevrotik kaygının, içten geldiği için varoluşsal kaygı ile de ilintili tarafları mevcuttur. Genel olarak psikanalizm ve varoluşçu düşünce içerisinde tinin yükseltici bir gereği olarak kabul edilen kaygı kavramı, varlık için kaçınılmazdır. İnsan, düşürüldüğü/ fırlatıldığı bu dünyada kaygıya ve ölüme yazgılıdır. Ancak kaygı kavramı, psikanalizm ve varoluşçu felsefe içerisinde asla negatif bir kavram değildir. Kaygı; en büyük olanak sağlayıcı, eylemlere yön verici, imkan yaratıcı bir misyon üstlenmektedir ve varlık için asli bir duygu halidir. Çünkü varlık, ancak varlıksal yüceliğe erişme kaygısı duyarsa varoluşunu sorgulayıp duyumsayabilir ve bu sayede tinini yükseltip otantik/sahici varlık olma yolunda atılım gösterebilir. Dolayısıyla kaygı, tinin bir gereğidir ve kaygı yokluğu esasında tin yokluğudur. Öte taraftan, özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısından sonra kaygı; savaşlar, ekonomik buhranlar, nükleer silahlar, salgın hastalıklar, artan terörizm ve çeşitli kimlik krizleri etrafında bocalayan çağdaş insanın genel ruh halini ifade eden başat kavramlardan biri olmuştur. Küresel boyuttaki bu tekinsiz atmosferden fazlasıyla etkilenen Polonya Sineması' da, kendi siyasi tarihinin gündelik yaşamdaki karşılığını perdeye yansıtmayı başaran politize olmuş bir sinemadır. Polonya toplumunda giderek yükselen bir hissiyat olan bu kaygı ise, bilinçli bir sinema eğilimi olan Ahlaki Kaygı Sineması dönemini başlatmıştır. Çalışmada da; Dünya Sineması'nda kendine özgü anlatım dili ile özel bir yer edinen Kieslowski Sinemasının etkilendiği bilişsel ve duygusal kaygı faktörlerinin hangi koşular içerisinde, hangi kaynaklardan beslendiği araştırılmış ve seçilen filmler bu bağlamda incelenmiştir. Elde edilen bulgular neticesinde; varoluşçu düşünürler tarafından sık sık kaygı etkeni olarak gösterilen -Kieslowski Sineması'nda da karşılığını fazlasıyla bulan- günah, sorumluluk, özgürlük, hiçlik, kader, rastlantı ve zorunluluk gibi temel kavramların kaygıyla olan ilişkileri saptanmış, film çözümlemeleri de bu çıkarımlar doğrultusunda yapılmıştır.

---


The concept of anxiety expressing doubtfulness in the mental state of a person has a much more complicated and stratified structure in Psychology and Philosophy beyond the counterpart of everyday language and the privileged connotation. Neurotic anxiety, which cannot be sharply linked to an evident lesion and is therefore difficult to survive, is also related to spontaneous existential anxiety. In general, the concept of anxiety, which is regarded as a means of raising the spirit in psychoanalysis and existentialism, is inevitable for existence. Humans are destined to worry and die in this world, where they are dropped / thrown. However, the concept of anxiety is never a negative concept in psychoanalysis and existentialist philosophy. Anxiety is the biggest possibility provider, the director of actions, an essential feeling for existence,and undertakes a creative mission, because existence can question and feels itself only if it feels anxious to access existential nobility and in this way, it may raise its spirit and make a breakthrough to become an authentic / genuine entity. Therefore, anxiety is a requirement of spirit ,and the lack of anxiety is basically the lack of spirit. On the other hand, anxiety, especially after the second half of 20th Century, became one of the dominant notions that express the general mood of the contemporary human being faltering around wars, economic depressions, nuclear weapons, epidemic diseases, rising terrorism and various identity crises. Polish Cinema, which is highly influenced by this uncanny atmosphere on a global scale, is a politicized cinema that has been able to reflect the counterparts of its political history in its everyday life to the screen. This anxiety, which is a rising sensation in Polish society, started a conscious cinema tendency, the era of Moral Anxiety Cinema. In this study, the cognitive and emotional anxiety factors ,which influenced Kieslowski Cinema, which has a special place in World Cinema with its own language of expression , have been investigated in terms of which conditions and sources they were fed , and selected films have been examined in this context. As a result of these findings, the relationship between anxiety and fundamental concepts such as sin, responsibility, freedom, nothingness, fate, chance and necessity -frequently referred as anxiety factors by existententialist thinkers and found in Kieslowski's Cinema eminently-has been determined. Film analyses have also been made in the direction of these inferences.

Samuel Beckett’in ‘absürt tiyatro’ olarak sınıflandırılan eseri Godot’yu Beklerken, Godot
gibi bir belirsizliği ve Beklemek gibi gelecek zamana ait, ancak şimdide gerçekleştirilen bir eylemi
adında gizlemektedir. Bu iki gizin yan yana gelmesiyle oluşan başlık, oyunun varoluş ile zaman
arasındaki görünmez bağın peşine düşeceğini işaret eder. Nitekim oyunda zamanın bazen bir
yanılgı olduğu hissi uyandırılmış, bazen de ufak değişimlerle ağır aksak da olsa ilerlediği
hissettirilmiştir.
II. Dünya Savaşı’nın yol açtığı kitlesel bezginlik amaçtan, anlamdan, coğrafyadan, geçmişten ve
dahi gelecekten münezzeh bir bekleyişi sahneye getirmiştir. Yaşanan küresel kırgınlık, bir
yandan yaşama sevincini törpülemiş, bir yandan da her şeyin sil baştan sorgulanması ihtiyacı
uyandırarak yeni bir hikâyenin habercisi olmuştur. Godot’yu Beklerken, tarihin böyle bir
kesitinde, çıplak hakikatle yüzleşmenin getirdiği yıkımın içerisinden çıkmış bir eserdir. Samuel
Beckett, bu eserinde ortalama üççeyrek asırla ifade edilen insan ömrünü iki perdelik bir oyunla
anlatmaktadır. Dünün, bugünün ve yarının birbirinden farklı olmadığı gerçeği ısrarla
düşündürülen oyunda ‘ömür’ olarak ifade edilen sürenin adeta bir yanılsama olduğu hissi
uyandırılır. İnsan ömründe acımasız bir şekilde işlediği zannedilen zaman, bu oyunda kendini
kaybetmiş durumda, avare ve bitap bir tasvirle zihinlerde belirir. Hareketin iki bileşeni zaman ve
mekân, insan zihniyle artık tanınmayacak derecede anlam kaybına uğratılmıştır. Yapılan tek
hareket ‘beklemek’; zaman yalnızca ‘şimdi’, mekân ise daima bir ağacın altıdır. Diyaloglar saçma
gibi görünmekle beraber zaman, mekân ve hareketin sabitliği bakımından oyun kendi içinde
tutarlıdır. Saçma, belki de zamana tabi olmamanın verdiği bir saçmalıktır. Karakterler

Bu makale Nuri Bilge Ceylan’ın Kış Uykusu filmini varoluşçuluk açısından yorumlamayı amaçlamaktadır. Filmde karşımıza çıkan ana karakterler, Martin Heidegger’in yurtsuzluk veya yuva yokluğuyla dile getirdiği hal içindedirler. Bu yurtsuzluk hali, teknik veya modern çağın ruhundan kaynaklanır. Modern dünyayla birlikte ortaya çıkan bu yeni insan türü, yersiz ve yurtsuz olduğundan, özleyeceği, yöneleceği ve kendini ait hissedeceği bir yuvadan yoksundur; dolayısıyla bir istikameti olmadan kalır. Böylece hareket etmek yerine, içinde olduğu durumu sürdürür. Bu ise modern bilimin temel dayanaklarından olan, Galileo’nun inertia/eylemsizlik yasasını hatırlatır. Bu ilkeye göre durağanlık gibi devinim de, bir engelle karşılaşmadığı sürece durumunu sürdürür. İşte yurtsuz insan da durumunu değiştirmek konusunda isteksizdir. Tüm bunlar, Heidegger’in Dasein’ının esas dinamiği olan yönelimsellik açısından düşünüldüğünde, sahicilikten uzak görünür; çünkü dünya-içinde-varlık olan Dasein, oradakilere yönelerek aradaki mesafeyi kaldıran ve kurduğu ilişkilerle kendini gerçekleştirme imkânı olan varlıktır. Oysa şimdi o, hiçbir şeyle yakınlık kuramadığından, tam bir mesafesizlik hüküm sürer. Burada söz özel bir önem taşır. Hakikatin açıklığı olabilecek olan söz, sahicilikten uzaklaşıldığı ölçüde, boş söze dönüşür. Artık birbirini anlamak imkânsız olur. İşte Kış Uykusu, tüm bu açılardan yorumlamaya uygun görünmektedir.

In this study, we aimed to describe the category of “Existentialist cinema” shortly and show that the cinema of Ingmar Bergman is the most profound example of it. While doing this, we tried to set forth the most prominent representatives like S. Kierkegaard, F. Nietzsche, J. P. Sartre, A. Camus and M. Heidegger with their fundamental ideas by drawing a general framework of Existentialism. As we objected from the very beginning of this study, we referred to most important ideas of researchers and thinkers who approached to Ingmar Bergman’s life, thoughts and ideas from the point of view of Existentialism. We discussed the problem of how cinema or film can be a subject of philosophy and tried to determine which qualities can a movie ‘philosophical’. After discussing the category of Existentialist cinema with its most significant characteristics we exposed the existentialist foundations of Ingmar Bergman’s cinema. Using the ideas of well-known Bergman scholars, we have tracked the ‘Existentialist’ sources of Ingmar Bergman cinema. In the end, we have made some determinations about how to approach to the cinema, philosophically. We have tried to found a philosophical film category called “Existentialist cinema”. We have endeavored to justify our theses with showing some example scenes and dialogues from Ingmar Bergman’s cinema.

Albert Camus yabancı eserinde bir insanın başından geçenleri yüzeysel olarak anlatır. Ancak roman derinlemesine incelendiği zaman romanın kahramanı Meursault'ün hayat karşısında çaresizliği ve hayatı anlamlandırma arayışı içinde karşılaştığı kimlik problemi okuyucuların dikkatini çeker. Sosyal bir varlık olan insan, toplumsal boyutta " kim " olduğunu bilmemesinden kaynaklı bir yabancılaşma yaşar. İnsanı derin bir yalnızlığa iten bu paradoks insanı toplumdan ötekileştirerek bireyin topluma, kendine ve hatta dine yabancılaşmasına neden olur. İnsanın modernleşen hayatın beraberinde getirdiği ruhsal problemlere dini çözümler bulamaması, metafizik boyutta kişiyi bunalıma götürür. Bunalım (depresyon) kişiyi kimlik zayıflığına süreklediği gibi toplumsal değerlerden de uzaklaşmasına neden olur. Bu uzaklaşma kişinin şizofrenik bir parçalanmaya sürüklenmesi anlamına gelir. Modernleşen zamanın beraberinde getirdiği kimliksiz bireyler, paramparça olmuş insanların sebebi ve sonucudur. Kişinin topluma olan yabancılaşmasının altında hayatın absürd (saçma) olduğu felsefesi yatar. Yabancı adlı eserde bu felsefe ile karşılaşırız. Depresyon, dini çıkmazlar, kimlik karmaşası ve kişinin hayata ve kendine kayıtsız kalması…. Romanın kahramanı Meursault'nün sosyal boyutta yabancılaşması romanda gözler önüne serilir. " Yabancı " odaklı bir bakış açısı ile hayat ve ölüm unsurları romanda gözükür. Modern hayattaki modern insanın kimlik kargaşası " Yabancı " adlı eserde usta yazar Albert Camus tarafından ele alınır.

ÖZET
1940’lı yıllarda Türkiye’de çeviriler aracılığıyla tanınmaya başlanan varoluşçuluk, edebi eserler üzerindeki etkisini 1950’lerden sonra hissettirmeye başlar. Bunda, değişen siyasi ve sosyal şartlar neticesinde Türk edebiyatçısının farklı bir zihniyet atmosferine girmesinin payı büyüktür. Bu yılların, varoluşun yeterince gerçekleştirilemediği bir baskı ve bunalım dönemi olması, insanın bireyselliğinin ve biricikliğinin öne çıkmasında etkili olur. Artık değişen, yeni bir insan tipi söz konusudur. Bütün bu unsurlar neticesinde Türk edebiyatı da yeni bir kabuğa bürünür. Varoluşçuluğun alt başlıkları olarak nitelendirebilecek kaygı, bunaltı, saçma, özgürlük, hiçlik, yabancılaşma, ölüm gibi temler roman ve şiir başta olmak üzere hemen bütün edebi türlerde kendini göstermeye başlar. Dönemin sanatçıları eserlerinde, insan varlığının yabancılaşması ve anlamsızlaşması; hiçliğe, kaygıya, umutsuzluğa, bunaltıya ve saçmalığa itilmesi; yalnızlık, kuşatılmışlık türünden duyguları yoğun bir şekilde hissetmesi gibi temaları değişik biçimlerde, değişik bakış açılarıyla işlemeye başlarlar. Modernizmle birlikte gelinen noktada insanın içinde bulunduğu durum; açmazları, sıkıntıları eserlere de yansır. Bu toplumsal çelişki ve bunalımın Cumhuriyet dönemi Türk şiiri üzerindeki yansıması ise İkinci Yeni hareketi ile olur. Bu hareket içerisinde yer alan şairlerden biri olan Turgut Uyar’ın şiirlerinde de varoluşçu felsefenin izlerini görmek mümkündür. Nitekim şairin “Geyikli Gece” adlı şiiri, büyük şehir hayatı içerisinde kuşatılmış durumda bulunan topluma yabancılaşmış, yalnız bireyin kendini gerçekleştirme öyküsüdür. Bu çalışmada söz konusu şiir, varoluşçuluk felsefesi esas alınarak modern insanın sürüklendiği yabancılaşma ve yalnızlık izlekleri üzerinden incelenmiş; şiir boyunca varoluşsal kaygı içinde bulunan kişinin trajedisi, şiire yansıdığı kadarıyla ortaya konmaya çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Turgut Uyar, İkinci Yeni, varoluşçuluk, modernleşme, yalnızlık, yabancılaşma.

ABSTRACT
Existentialism, which is started to be known in Turkey in the fourties, starts to made feel it’s impact on Turkish literary works after fifties. In this, Turkish literary men’s going into a different mentality atmosphere as a result of changing political and social situations plays a big role. These years being a repression and depression period in which existence could not been actualised adequately, be effective in human’s individualism coming to the forefront. From now on, a new, unstable human type is in question. In consequence of all these elements, our literature folds a new structure. Themes like anxiety, nausea, absurd, freedom, nothingness, alienation and death which could be described as subtitles of existentialism come into prominence almost all literary types especially in novel and poetry. The artists of the period start to handle themes like alienation and isolation of human existence; human existence being pushed to nothingness, concern, hopelessness, anxiety and absurdity; human’s feeling loneliness and a siege mentality intensely, in their works of art in different types and manners. The situation, dilemmas and distresses of human also reflect to work of arts with modernization. The reflection of this social contradiction and depression to Republic period Turkish poetry exists with İkinci Yeni movement. Turgut Uyar is one of the representatives of this movement. It is possible to see the marks of existentialist philosophy in his poems. Thus, his poem named “Night With Deer” is a self-realization story of socially alienated and lonely individual who is isolated in metropolis life. In this study, mentioned poem is being examined based on existentialism through themes of alienation and loneliness that modern man is dragged and it is being tried to reveal the tragedy of person who is in a existential anxiety, as reflected to the poem.

Bu yazıda da Gnostizm’in nasıl ortaya çıktığı ve ortaya çıktığındaki dönemde Hristiyanlığın nasıl bir konumu olduğundan bahsettikten sonra en önemli Gnostiklerden olan Basilide, Marcion ve Valentinus gnostisizmi hakkında bilgi vereceğim. Gnostizm’in sonraki dönemlere ve günümüze nasıl bir etkisi olduğundan bahsederek Budizm ile Gnostizm arasındaki benzerliklere dikkat çekeceğim.

Fyodor Mihayloviç Dostoyevski kuşkusuz 19.Yüzyıl Rus Edebiyatı denilince akla gelen ilk isimlerden birisidir. Yaşamı süresince gerçekleşen ailevi, siyasal ve kişisel problemleri onun yazın dünyasına yansımış ve bu sebeple her eserinin otobiyografik bir nitelikte olduğu düşünülmüştür. Yarattığı karakterin büyük bir çoğunluğunda ruhundaki çoşkulu açmazın izlerine rastlanır. Bu açmazlar varoluşçu düşüncenin önemli isimlerinden olan Jean-Paul Sartre ve Albert Camus'nün felsefelerinde öngördükleri kavram ve görüşlere işaret etmektedir. Bu çalışmanın amacı da öncesinde Sartre ve Camus'ye ait varoluşçu felsefeyi ana hatlarıyla özetlemek, ardından Dostoyevski karakterlerinde bulunan benzer öğeleri araştırarak sunmaktır.

Ahmet Hamdi Tanpınar’ın geride bıraktığı eserlerin dikkat çeken özelliklerinden biri de güçlü edebî kimliklerinin yanı sıra aynı zamanda derinlikli birer felsefi arka plana sahip olmalarıdır. Entelektüel çabasının bir ürünü olarak yöneldiği kimi felsefi kaynakları sadece okuyup özümsemiş olmakla kalmayıp buralardan edindiği birikimi eserlerine de ustalıkla işlemiş olması onun külliyatını ayrıcalıklı kılan hususiyetlerden biridir. Diğer romanlarına nazaran gölgede kalmış olan Sahnenin Dışındakiler adlı eseri bu bakımdan önemli bir konuma sahiptir. Şu ana dek bu kitap üzerinde yapılan çalışmalar tarihsel-toplumsal yahut biçimsel değerlendirmelerle sınırlı kalmış, felsefe ve düşünce tarihi odaklı analizler geri plana itilmiştir. Bu çalışmada, söz konusu eserin Jean-Paul Sartre ve Albert Camus’nün düşünceleri odağında varoluşçu felsefeyle olan ilişkisi üzerinde durulacaktır. Bu bağlamda öncelikle romandaki varoluşçu izlekler (varoluş ve öz, bulantı, başkası, intihar vb.) ve bu felsefeye yapılan göndermeler tespit edilip açıklanmaya çalışılacak, ardından söz konusu ilişkiselliğin edebiyatta modernleşme süreci bağlamında nasıl bir konuma sahip olduğu değerlendirilecektir.
Anahtar Kelimeler
Ahmet Hamdi Tanpınar, Sahnenin Dışındakiler, Varoluşçuluk, Jean-Paul Sartre, Albert Camus

Felsefeye Başlamak İsteyenler İçin Karşılama Konuşması
Prof. Dr. Metin Bal

Başlangıç Sözleri:

Değerli düşünce dostları, düşünmeyi öğrenmeye çalışan ve düşünenleri dinlemeye çalışan kimseler, bu konuşmaya başlamadan önce düşünürlerimizin bir kısmını saygıyla anmak istiyorum. En başta elbette bir kimse arayışındaki hepimizin hocası maktül Sokrates. Onun ardından mağarada hepimizi buluşturan ve bizim tarafımızdan satılıp tekrar satın alınmış Platon ve başımıza gelenlerden daha şaşırtıcı bulduğu gerçeklerin kaşifi sürgün Aristoteles'in adı, saray soytarılarının entrikalarıyla etkisizleştirilmiş dürüstlük abidesi Plotinos'un ve bıçaklanarak susturulmuş tutkulu aziz Spinoza'nın sözleri, iftiraya kurban gitmiş Seneca'nın iradesi, aklını erken yitirmiş ilahi dönüşümler kahini Nietzsche'nin aforizmaları, ay sonu bira parası çıkmayan yoksul ve yaşlı Hegel'in acıları, dünyaya musallat olmuş sürgün yurttaş Marx'ın uyarıları ve faşizmin ortasında düşünmeye çalışan başlangıçsız Heidegger'in sessizlik mantığı, her durumda tarihselleştirmeye çalışan Jameson’ın ütopyası ve simülasyon düzeni içinde birer simülant olarak işleyen modellere cesareti hatırlatan Baudrillard’ın dozajı artırılmış düşünceleriyle selamlıyorum sizleri. Bu metnin belirgin amacı bir “Felsefeye Hoşgeldin Konuşması” yapmak, size sunulacak kapsamlı bir bilim olarak “felsefe”ye hazırlayıcı bir giriş yapmak ve bu bilim konusunda sizi donatacak olan felsefe kaynaklarını tanıtmaktır. Felsefe elbette bir bilimdir ve her şeyini seferber etmeyen bir kimse bilim yapamaz. Bilimin hiçbir güvencesi yoktur. Felsefe yapmak ya da diğer adıyla bilimsel olmak önceki her şeyi krizde görmektir çünkü bir arayış ve sorgulama etkinliğiyle sürdürülen bu bilim gerçeği talep eder. Bu konuşmadaki gerçek amacım, tüm çabaları bir bilimin güvenilir yoluna girmek için harcanagelmekte olmasına rağmen sanki halihazırda böyle sağlam bir bilim varmış ve konusu, alanı, sorusu hatta cevapları belirlenmiş bu faaliyete daha önceden bunların adını bile duymamış kimseleri, sonuçta, bu faaliyetin öğretmenleri, araştırmacıları, uzmanları, akademisyenleri ve sonul olarak filozoflarına, daha ileride düşünürlerine dönüştürecekmiş gibi bir üretim bandı üzerine koymak, felsefenin reklamını yapmak ya da felsefeyi sevimli kılmak değildir. Aksine, bir taraftan felsefeye, daha doğru bir tabirle söyleyecek olursak “düşünme eylemi”ne soğuk bakanların bakışlarını buz kesmek, onların nefretini kine dönüştürmek ve sonuçta onları, kendileri hakkında ulaşacakları “ben mutsuzum!” yargısına vardırmak, diğer taraftan ise çölde ortaya çıkmış bir avuç su olan felsefeye olumlu yaklaşan kimselerin hevesini ilgiye, sevgilerini tutkuya dönüştürerek, onları, en insani eylem olabilecek insan sevgisini artırabilecek ve yaşamı en güzel şekliyle yeniden üretebilmenin kaynakları olarak çoğaltmak, derinleştirmek ve güçlendirmektir. Düşünmeye bir başlangıç adına bir an önce terk edilmesi gereken bu kılavuzun görünürdeki amacı ise sizlere, felsefeye başlamak isteyen kimseler tarafından daha önceleri bana yöneltilmiş sorular bağlamında genel olarak felsefe ve “bir meslek olarak felsefe”yle ilgili, özel olarak da felsefeye ideal bir başlangıcın nasıl olabileceği ve felsefe alanında başarılı olabilmek için neler yapmak gerektiğiyle ilgili enformasyon vermektir. Böylece düşüncenizi felsefeye başlangıç yapmanın nasıl mümkün olabileceğine sevk edeceğim. Eğitim hayatınız boyunca derslerde neden ihtiyacınız olan konulara sıra gelmiyor, onları müfredetta neden bulamıyorsunuz? Herhangi bir üniversitede felsefe eğitimi alan bir öğrenciyi düşünün. Lisans programında öğrendiklerini yüksek lisansla ilişkilendirmesi neredeyse imkansızdır. Yüksek lisans programında hazırladığı teze, doktora programı sırasında geri dönmemelidir. Doktora tezi tamamlandığında doçent olana kadar onunla ilgili yayın yapmamalıdır, çünkü öğrencinin bilimsel kimliği olan doktora tezinden yapacağı yayınların akademik bir değer taşımadığı yargısı hakimdir. Bu nedenle doçentliğe kadar doktora tezine geri dönmemelidir. Kısacası profesyonel felsefeci adayı, Grek mitolojisindeki Orpheus’a yapması Tanrılar tarafından yasaklandığı gibi asla geriye dönmemelidir. Memleketimizdeki akademisyenler bu konuda Orpheus’tan daha başarılıdır çünkü gerçektende asla geri dönmezler. Fakat buna rağmen kurtardıkları bir Eurydike de yoktur. Memleketimizde bir akademisyen Rusya'yla savaştan tek başına dönen Napolyon'a benzer. Ona, mücadelenin nasıl geçtiğini sorarsanız: “Ben kazandım!” Der. Doğrudur çünkü kitabı, başka bir deyişle, orduyu geride bırakmıştır.

Böyle bir durumda gerçekten sizinle ilgili olan kitapların  size anlatılmıyor olduğu kanaati uyanıyor çünkü kendi hayatınız ile öğrenme arasındaki bağı ancak siz kendiniz kurabilirsiniz. Bu bağı kurmak için öncelikle düşünmüş olmak gerekiyor. Bu çaba sizi bir süre sonra yalnızca konunun öğrencisi olmaktan çıkarıp konunun nasıl ve hangi araçlarla genişletildiği ve ilerletildiği konusunda bir üreticiye, gerçek anlamda bir entelektüele ve mümkünse bir düşünüre dönüştürmeye yol açacak. İşte ben bunu anlatmak ve düşünce dünyasında yoculuğunuza eşlik etmek için buradayım. Bizim ayrıcalığımız bizim zamanımızdır. Șimdinin muazzam ayrıcalığında bir süre birlikte olacağız.

Doğada boşluk (Gr. kenoma) yoktur. Doluluk (Gr. pleroma) vardır. Bunu “gülen filozof” lakaplı Demokritos (MÖ 460- MÖ 370) bize söylemişti. Boşluk insan hayatındadır. Demokritos’tan beridir hayatımızda boșluklar da var. Fakat biz bu boșluklarla șeyleri deliyoruz. Böyle bakıyoruz. En derin düșünceler kafanızı yukarıya, yıldızlara kaldırır. Felsefe dersi bu ve burası yıldız dolu. İlgilenen kimseler filozoflardır. Onu filozof yapan şey ilgisi oldu. Yalnızca filozoflar ilgileniyor. Artık ilgi sizin üzerinizde olacak. Șimdi yıldızlar size bakacak.

Burada sözünü edeceğim soru ve cevaplar dışında merak ettikleriniz olursa lütfen notunuzu alın ve çekinmeden bana sorun. Bu konuşma, kesinlikle, tahminimden uzun zaman alacak, bu nedenle şimdiden dikkatiniz ve sabrınız için teşekkür ederim.

Özet: Diğer sanat dallarına göre daha genç bir sanatsal faaliyet olan sinema, kendinden önce gelişen türlerden ve özellikle de felsefi akımlardan beslenme yoluna gitmiştir. Sinemayı anlamak için felsefeye başvurmak, felsefede gelişen fikir akımlarının sinema filmlerine hangi noktalarda taşındığının çözümlenmesi ile anlam kazanmaktadır. Yönetmen Tolga Örnek tarafından beyaz perdeye yansıtılan Kaybedenler Kulübü filmi ile felsefede gelişen varoluşçuluk ve absürt akımlar çerçevesinde böyle bir ilişkiden söz etmek mümkündür. Bu çalışmada Kaybedenler Kulübü'nün varoluşçu ve absürt akımın izlerini taşıyan uyumsuzluk, bunaltı ve saçma düşünceleri ve yaşamın çelişkilerle dolu olması gibi izlekleriyle felsefe hangi ortak noktalarda birleştiği ve felsefe-edebiyat-sinema arasındaki benzerlikler ve ilişkiler ağından yola çıkılarak felsefede gelişen varoluşçuluğun ve absürt akımın Kaybedenler Kulübü adlı sinema filmi ile olan ortak özellikleri belirlenmeye çalışılacaktır.
Abstract: According to other arts cinema, which is the younger artistic activity, has sought to take advantage from growing species before it, and especially the philosophical. For understand the cinema to contact philosophy is to take mean with in movies in the philosophy of developing intellectual movements that moved the resolution which points. It is possible to talk about such a relationship with Kaybedenler Kulübü which is directed by Tolga Örnek to projected on the screen and existentialism and absurd trends developing within the framework of philosophy. In this work, Kaybedenler Kulübü existential and non-compliance with traces of the absurd current, anxiety and absurd ideas and philosophy with themes such as being full of contradictions of life is combined in which common philosophy and literature and the similarities and relationships between cinema, philosophy, starting from the network developed existentialism and absurd current Kaybedenler Kulübü named common features which will be determined by film.

Isaiah Berlin (1909 - 1997), 1965'te Washington'da National Gallery of Art'ta "Romantikliğin Kökleri" üzerine altı konferans vermişti.
Berlin bu konferanslardaki amacını şöyle özetliyordu: "benim maksadım, romantikliği tanımlamak değildir; yalnızca romantikliğin ya da en azından onun büründüğü kirvelerin kimilerinde, en güçlü anlatımı ve belirtisi olduğunu devrimi irdelemek istiyorum... bu devrimin Batı'nın yaşamındaki bütün değişikliklerin en derini ve en kalıcısı olduğunu, etkileri tartışılmayan üç büyük devrimden İngiltere'deki endüstriyel, Fransa'daki siyasal, Rusya'daki toplumsal ve ekonomik devrimlerden daha az kapsamlı olmadığını, zaten buraada ilgilendiğim akımın her düzeyde bunlarla bağlantılı bulunduğunu göstermeyi umuyorum."

Bu çalışma, kitabın özetidir.