Escher: İmkansız perspektiflerin dansı - Melishan Devrim

Gazete Duvar, 2019

Bu yıl, Berlin Duvarı’nın yıkılmasının 30’uncu yıldönümü birçok etkinlikle kutlanıyor. Berlin Duvarı varken Doğu Almanya’da hayatın nasıl olduğunu merak ediyorsanız, tüm sorularınıza cevap verecek, küçük bir özel müze de mevcut: DDR Museum. ... Soğuk Savaş döneminin sosyalizmini taraflı bir bakış açısıyla kötülemek amacını hiç de gizlemeyen DDR Museum, ziyaretçiyi sergiye katılmaya davet eden kurgusu sayesinde, serginin detaylarını keşfederken kahkahalar atmanızı ve dans etmenizi sağlayabiliyor. Bu anlamda çok başarılı bir turizm girişimi olduğu söylenebilir.

Gazete Duvar, 2020

2009’da açılan Zagreb Çağdaş Müzesi, aslında çok eski bir kurum. Kökeni 1954’e kadar geriye giden bu müzenin, Novi Zagreb’deki yeni binasından isterseniz kayarak dışarı çıkabilirsiniz! Carsten Höller’in müze binasıyla birlikte inşa edilen çifte kaydırağı, müze ziyaretçilerine benzersiz bir deneyim sunuyor. ... Novi Zagreb’de kültürel mekan eksikliğinin farkında olan mimar, bu müzenin sadece ziyaretçiler için değil, tüm Zagrebliler için buluşma noktası olmasını hayal etmiş. Bugün Zagreb Çağdaş Sanat Müzesi’ne gittiğinizde, içeride hocalarıyla birlikte prova yapan dansçılara rastlamanız mümkün. Bir müzenin aynı zamanda bir stüdyo gibi kullanılması, bu yapının kentliler tarafından ne kadar benimsendiğinin bir göstergesi.

2011

Matematik ve sanat ilk bakista iki uzak calisma alani gibi gorunseler de, ikisi de insanindogayi anlama ve ifade etme cabalarinin urunleridir. Matematik dogayi semboller,sayilar ve denklemlerle zarifce soyutlamakta ve yorumlamaktadir. Sanat ise ayni isiresimler, heykeller ve kompozisyonlar araciligiyla yapmaktadir.Maurits Cornelis Escher, matematikten ilham alan ve duzlemin simetri operasyonlari ilebolunmesi ve mumkun gorunmeyen mekanlara odaklanan sanat eserleri ile gerekmatematikciler ve gerekse sanatcilar icin bir ikon olarak kabul edilmektedir. Bu makaledeEscher’in eserlerinde duzlemsel simetri gruplarinin kullanimi ele alinmaktadir

Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramaturji Bölümü Dergisi, 2023

TR // Bu çalışma, insan-sonrası [post-human] düşüncenin bir yansıması olarak, insan-oyuncunun tiyatro sahnesinden kaldırıldığı çağdaş deneysel teatral girişimlerin köklerini soruşturmayı amaçlar. İnsan-oyuncunun tiyatro sahnesinden geri çekilmesi fikri, tiyatronun ontik bileşenlerinden oyuncu ve seyirci çiftinin deformasyonuna sebep olduğundan, makalede karşı-teatral bir tutum olarak ele alınmıştır. Makalenin “Kökler” başlıklı birinci bölümünde, insansız tiyatro tahayyülünü farklı biçimlerde mesele edinen Heinrich Wilhelm von Kleist, Charles Lamb, Maurice Maeterlinck, Gordon Craig ve Vsevolod Meyerhold gibi öncü isimlerin görüşlerine yer verilmiştir. Makalenin “Bugün” başlıklı ikinci bölümündeyse, bu tahayyülün vardığı noktada, sahnede insan-oyuncunun yerini alan canlı ve cansız varlıkların yer aldığı gösterimlere —sırasıyla: Heiner Goebbels, Stifters Dinge [Stifter’in Şeyleri]; Romeo Castellucci, The Rite of Spring [Bahar Ayini]; Rimini Protokoll, Uncanny Valley [Tekinsiz Vadi]; Rimini Protokoll, Temple du Présent’a [Şimdinin Tapınağı]— değinilmiştir. EN // This study explores the roots of contemporary experimental theatrical productions in which the human-actor is removed from the stage as a reflection of post-human thought. The idea of withdrawing the human-actor from the theatre stage is seen in the article as an anti-theatrical position because it leads to a deformation of the ontic components of theatre, the actor, and the audience pair. The first part of the article, entitled “Roots,” presents the perspectives of influential figures including Heinrich Wilhelm von Kleist, Charles Lamb, Maurice Maeterlinck, Gordon Craig, and Vsevolod Meyerhold, who each approached the concept of human-free theatre in different ways. In the second part of the article, titled “Today,” we explore the current state of this vision and the performances involving animate and inanimate entities replacing the human-actor on the stage, respectively: Heiner Goebbels’ Stifters Dinge, Romeo Castellucci’s The Rite of Spring, Rimini Protokoll’s Uncanny Valley, and Rimini Protokoll’s Temple du Présent.

Gazete Duvar, 2020

Venedik’e giderseniz Peggy Guggenheim’ın yaşadığı bu evi keşfetmeyi ihmal etmeyin. Vapurla müzeye gitmenin ne kadar eğlenceli olduğunu görünce, çevresinden arkeolojik eser fışkıran Haydarpaşa Garı’nın müzeye dönüştürülmesine itiraz etmeyeceğinize eminim.

International Journal of Language Academy, 2020

The aim of this study is to organically determine the theatrical conception of the Swiss author and playwright Max Frisch using examples from one of his most famous plays, Herr Biedermann und die Brandstifter [The Arsonists]. Since the piece in question is not so well known in Turkish, a short summary is given first. In the subsequent investigation, it is shown that Frisch basically has a theatrical conception, which, through the application of the element of comedy, leaves the solution to the audience in the end. It is also shown how he abstracts both the place of action and-above allthe protagonist from their distinguishing features and thereby generalizes them anonymously to the whole of humanity. Then the epic theatre and the characteristics of the Aristotelian theatre from which he turned away are described. Based on the concepts of open and closed theatre forms coined by Volker Klotz, the Aristotelian drama, also called classical drama, is viewed as closed due to the unity of plot, time, and place, but the form for which Brecht spoke is viewed as open since the latter ignores the three units. Even if Brecht did not create the open form, he made his contribution by adding the epic element and the alienation effect. In contrast to the organic method used by Frisch, the epic theatre was treated as given in this study because it represents the benchmark. Finally, the projections of the epic theatre, based in particular on the alienation effect, were determined on Frisch's work, and the small difference between the two, which can be reduced to the dichotomy of an alternative solution or the solution of the viewer, was considered Frisch's contribution to epic theatre.

Gazete Duvar, 2019

Bulgarların komünizme duydukları öfke sonucunda, komünist dönemde üretilen heykellerin bir kısmı yok edilmiş, bazıları ise şehir dışında bir alana fırlatılıp atılmış. 2011’de dönemin kültür bakanı, sosyalist döneme ait eserlerin bir müzede sergilenmesini önerdiğinde, müzenin isminin ‘Totaliter Sanat Müzesi’ olacağı duyurulmuş ancak müzenin resmi ismi, sanat tarihi terminolojisine uygun şekilde ‘sosyalist sanat müzesi’ olarak tescil edilmiş. Kültür bakanlığına bağlı Sosyalist Sanat Müzesi’ne halk arasında halen ‘Totaliter Sanat Müzesi’ deniyor ve turistik haritalarda bile bu isimle geçiyor.

Gazete Duvar, 2020

Demokrat Parti döneminde Bakanlar Kurulu kararıyla alınan yasak kararları incelendiğinde, karşımıza komik bir manzara çıkıyor: Çoban resimli kartpostalda Hıristiyanlık propagandası bulmak, 1958’de Paris’te Fransızca olarak basılan Kemal Tahir eserinin Fransızcasını bile yasaklamak… Bugün ‘erişim engeli’ ile uğraşan basının ve edebiyat dünyasının durumu geçmişte de hiç parlak değildi.

Art-e Sanat Dergisi, 2017

Dünya genelinde büyük siyasi ve sosyal olayların yaşandığı 1960'lar, pek çok sanatçının sanatın doğasını, ticari ilişkiler ve geleneksel kurumlarla olan bağlantısını sorguladığı, genel geçer kurallar ve beklentilerden uzaklaşarak yeni formlar ve kavramlarla denemelere giriştiği bir dönemdir. Sanatta düşüncenin nesneye baskın çıktığı bir tavrın gelişmesiyle ortaya çıkan Kavramsal Sanat hareketi, Daniel Buren'in de dâhil olduğu bir eğilim olmuştur. Ancak Buren, kavramı bir eleştiri aracı olarak kullanmasıyla kendini farklı bir yere koymaktadır. Bu çalışma Buren'in, yalnızca resim ya da heykelin sınırları içinde kalmayan, mimariyle ve oluşturulduğu mekânla anlam kazanan kendine özgü yapıtlarının, kendisi tarafından eleştirilen ve farklı bir şekilde yorumlanan Kavramsal Sanat açısından değerlendirilmesini içermektedir.

Mektepligazete Bülten Tebeşir , 2021

Toplumsal değişim ve değişime direnç üzerine yapılmış çok beğendiğim Özgürlük Dansı adlı bir film var. Seyredenler vardır -çoktur-, seyretmemiş olanlar da vardır. Filmi anlatmayacağım, bu iki duruma bağlı olarak değil tabi. Herkes izleyebilir, düşünebilir, sorgulayabilir, yorumlayabilir, üzülebilir, umutlanabilir. Ben de öyle yaptım. Direnişin, aydınlanmanın, dayanışmanın, dönüşümün, yeniden doğuşun duygu ve bilgisine yol alıyorsunuz seyrettiğinizde. Ben de cumhuriyet aydınlanmasının eşsiz örgütlerinden halkevlerinin, halkodalarının serüvenine yol aldım seyrettiğimde. Biraz ayrıntı verebilirim şimdi.