Digitalis (/ˌdɪdʒᵻˈteɪlᵻs/ or /ˌdɪdʒᵻˈtælᵻs/) is a genus of about 20 species of herbaceous perennials, shrubs, and biennials commonly called foxgloves.
This genus was traditionally placed in the figwort family Scrophulariaceae, but recent phylogenetic research has placed it in the much enlarged family Plantaginaceae. This genus is native to western and southwestern Europe, western and central Asia, Australasia and northwestern Africa. The scientific name means "finger-like" and refers to the ease with which a flower of Digitalis purpurea can be fitted over a human fingertip. The flowers are produced on a tall spike, are tubular, and vary in colour with species, from purple to pink, white, and yellow. The best-known species is the common foxglove, Digitalis purpurea. This biennial plant is often grown as an ornamental plant due to its vivid flowers which range in colour from various purple tints through various shades of light gray, and to purely white. The flowers can also possess various marks and spottings.
(versie 1)
Kun je me horen, lieverd? want hier is de Brain weer
Ik zag je in de laatste 12 maanden praktisch n keer
Afscheid nemen van jou is wat ik van binnen verleer
T is al duizend keer gezegd maar ik zeg t toch weer
Ben allang voorbij het punt van ik leg me er maar bij neer
Ben van buiten wel chill maar ga van binnen tekeer
M'n verstand wordt opnieuw door m'n hart uitgedaagd
En de eenzaamheid bijt toe en wordt door vragen belaagd
Is je verlangen naar mij nu in de verte vervaagd?
Misschien omhels je wel je nieuwe vriend terwijl ik dit vraag
Twijfel als ik denk: lig je nou in bed met die vent?
Of ik alleen m'n handen vouw in dit gebed zonder end...
Refrein (2X):
Ben allang gestopt met huilen maar de tranen gaan door
Vraag me diep van binnen af gaat dit nou jarenlang door?
Innig & stil en van binnen voel ik me kil
Ze zeggen tijd heelt allen wonden maar bij jou staat ie stil
(versie 2)
Ik zit op m'n kamer en t is diep in de nacht
Luister Marvin Gaye en t raakt me diep in m'n hart
Dat t goed zou komen had ik in principe verwacht
Dat t verdriet me weer zou vellen had ik niet meer gedacht
Ik voel hoe ik je mis met je lieve gelach
Ervaar gelijkertijd een pijn yo die niet meer verzacht
Overstijgt mijn gevoel voor jou dan iedere kracht?
T maakt niet uit wat ik denk ik heb t toch al gedacht
Wat je hebt gedaan nee dat praat ik niet goed
Ik zal vergeven niet vergeten maar doet dat er toe?
Door dat grote broer gevoel ging t nergens heen
Alles of niets, twee alleen, of gezamenlijk n
Oog in oog met mijn hart zie hoe het eindeloos kijkt
En ik bij mezelf blijf door je tijdloze vibe
T laten gaan vaak dacht ik dat ik er eindelijk was
Maar ook al laat ik het los dan pakt t mij wel weer vast
Hoop in deze strijd gauw oudgediende te zijn
Maar t gevoel was te intens om ooit nog vrienden te zijn
Hoop in deze strijd gauw oudgediende te zijn
...Maar t gevoel was te intens om ooit nog vrienden te zijn
Refrein (2X):
Ben allang gestopt met huilen maar de tranen gaan door
Vraag me diep van binnen af gaat dit nou jarenlang door?
Innig & stil en van binnen voel ik me kil
Ze zeggen tijd heelt allen wonden maar bij jou staat ie stil
(break)
Refrein (2X):
Ben allang gestopt met huilen maar de tranen gaan door
Vraag me diep van binnen af gaat dit nou jarenlang door?
Innig & stil en van binnen voel ik me kil