linroû

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje « lin » avou l’ dobe cawete « -roû », oujhea ki magne voltî les grinnes di lén; mot cité dins l’ FEW 5 368b-369a.

Tchant då linroû

Prononçaedje

Asteme ! Ci mot ci a on scrijha « -in- » ki n’ si prononce nén a môde di naziåle /ẽ/ mins /in/, çou ki respond a on scrijha Feller « -in′- ».

Sustantif

singulî	pluriyal
linroû	linroûs

linroû omrin

(oujhea) pitit moxhon xhufleu ki l’ sincieus no, c’ est : Acanthis cannabina.
- Dji n' a ni colon, ni cok, ni linroû ni pinson
  Et come dji sai k' tchaeconk a si ptit colebreye
  Mi, dji vou passer m' tins, a boere sacwants ptits dmeyes
  — Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, « Li savtî », 77-143 (fråze rifondowe).
- Dji n' ritrouve pus l' vete coxhete
  La k' pidjolént les fåbites,
  Linroûs, pénsons
  — Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 60 (fråze rifondowe).

Sipårdaedje do mot

w. do Levant

Ortografeyes

Divant 1900 :

lignrou : E212 ^(lére)

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

oujhea xhufleu

Loukîz a : linet

Francès : linotte ^(fr)