Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « airçon » u « airson » ?

-

Etimolodjeye

candjî

Bodje « airç- » ‎(« air ») (do tayon-bodje latén « arcus » (avou candjmint del cossoune etimolodjike, dandjreus pa assaetchance do « c » do francès « arc ») (air), avou l’ cawete « -on » (li bwès d' l' airçon est arondi).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
airçon airçons

airçon omrin

  1. (muzike) baguete avou des coides po froter les cenes d' on violon.
    • Li violon zimtêye
      A tchaeke côp d' airçon
      Henri Simon, "Li pan dè bon Diu", "Å bourlå" (fråze rifondowe).
  2. (belès-letes) (imådjreçmint) instrumint, cayet ki xhiltêye avou l' vint.
    • L’ aiwe gruzene si doûce tchanson
      Djouwêye so l’ meyeu des airçons Richard Joelants (fråze rifondowe).
    • Viè les blankès nûlêyes
      L' aloye prind si evolêye
      Tot fjhant tchanter si airçon !
      Et l' laecea k' nos estchante,
      E modoe d' blanc fier, tchante
      Si spitant zon ! zon ! zon !Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 94 (fråze rifondowe).
  3. (mot d’ mônî) pîce ki pind al potince po lever li pire tournante, po rabiyî l' pire doirmante.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C13, R13

Ratournaedjes

candjî
baguete avou des coides po froter les cenes d' on violon

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike airçon (discramiaedje) so Wikipedia