Bosmanarrest
't Bosmanarrest (Union Royale Belge des Sociétés de Football Association ASBL & others v. Jean-Marc Bosman; Case C-415/93, ECR I-4921) is een beslissienge gemakt in 1995 deur 't Europees Hof van Justitie angoande de vrye bewegienge van werknemers, vrydom van verênigienge en 't princiepe van rechtstrèkse werkienge (woaby dan bepoalde stikkn van d' Europeesche wetgevienge ofdwiengboar zyn in 't gerecht van lidstoatn) van artikel 39 (vroeger artikel 48) van 't Verdrag van Rome. De zake was een belangryke beslissienge vo de vrye bewegienge van werknemers en haad een groundign invloed up de transfers van voetbolspeelders binn'n d' Europeesche Gemêenschap, angezien dat het verbood een professionêle voetbollist teegn t' houdn van noar een andere club te goan ot j' an 't ende van zyn contract was gekommn. In da gevol kan dien speelder een vrye transfer anvroagn.
De beslissienge was verder vastegeleid in drie verschillende rechtszaakn mè Jean-Marc Bosman as êen van de partyen:
- Union royale belge des sociétés de football association ASBL en andern v Jean-Marc Bosman
- Royal club liégeois SA v Jean-Marc Bosman en andern
- Union of European Football Associations (UEFA) v Jean-Marc Bosman
Vôorgeschiedenisse
[bewerkn | brontekst bewerken]Bosman was een speelder in de Belgische competitie, van wien da zyn contract mè Club Luuk was ten ende gekommn in 1990. Je wilde noa USL Duunkerke transfereern, moa Club wildig' hem nie loatn goan omda volgens under 't tranferanbod nie hoge genoeg laag.
Oundertusschn was Bosman zyn lôon noa beneen gegoan omdat je nie mê in den êeste ploeg zaat. Je naam zyn gevol noa 't Europees Hof van Justitie in Luxemburg en stelde een vervolgienge in vô handelsbeperkiengn, woaby dat je Artikel 17 van de FIFA-regels citèrdigde.
Uutsproake
[bewerkn | brontekst bewerken]Achter een lange rechtzake, woaby dat je mè winnig geld moest roundkommn, en woardat je ounder druk wierd gezet deur de Belgische Voetbolbond van de zake te loatn voarn, spraak 't Hof van Justitie hem up 15 december 1995 in zyn vôordêel uut. Da betêkent dat een speelder met een paspôort van den Europeeschn Unie up 't ende van zyn contract recht hèt up een vryen transfer, zolange dat den transfer tusschn twê clubs van een voetbolbond binn'n d' Europeeschn Unie platseviendt.
Een speelder kud ook een vôorcontract met een andere club têkenn vor een vrye transfer o zyn hudig contract nie mêer dan zes moandn te loopn hèt.
Gevolgn
[bewerkn | brontekst bewerken]'t Bosmanarrest verbôod ook 't upleggn van quotas vo butenlandse spelers. Toet ton was 't de regel by verschillende voetbolbondn en UEFA da 't antol "vrimdn" beperktige die vor een club mochtn speeln in de competiesje van dien bond. Achter 't Bosmanarrest was zô'n beperkienge nie langer wettelik.
- Artikel 48 van 't Verdrag van Rome verbiedt de toepassienge van regels neregeleid deur sportsverênigiengn dat een professionêle voetboller die toet een lidstoat van d' Europeeschn Unie behôort, an 't ende van zyn contract met een club de club nie mag verloatn vor een andere club tenzy dat er een transfer-, trainings- of ountwikkeliengspremie betoald wordt.
- Artikel 48 van 't Verdrag van Rome verbiedt de toepassienge van regels neregeleid deur sportsverênigiengn dat in matchn van de competiesje dan zynder organiseern, 't antol speelders van andere lidstoatn beperkt.
- De rechtstrèkse werkienge van Artikel 48 van 't Verdrag van Rome kan nie gebruukt wordn vôr anlachtn over transfer-, trainings- of ountwikkeliengspremies die ol betoald zyn vôor den datum van 't arrest, beholve vo de mensn die ol een gelykoardige rechtszake hèn angebrocht ounder de nationoale wetgevienge.