mescol

Vèneto

Sostantivo

mescol m (pl: méscoli)

1. en afar de legn che se dòpera par mescolar el magnar tipo la polènta

Siłabasion

més | col

Pronunsa

IPA: /ˈmes.kol/

Etimołozia

De'l latin volgar mixtāre (misiar), de'l latin mixtus (misià)

Tèrmeni corełai

• misiar, mescolar
• misià
• polènta
• legn
• candròl, candròla, caldròl, caldròla, paròƚo

Tradusion

Tradusion: mescol

• ladle ^(en)

• mestolo ^(it) m.

Notasion

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 157