ридо

Ўзбекча (уз)

Морфологик ва синтактик хусусиятлари

ри-до

Этимологияси

а. _элжж — халат, кийим

Маъновий хусусиятлари

Маъноси

1 Шайх-лар, умуман руҳонийлар елкасига ёпина-диган чойшабсимон ёпинчиқ, либос; дар-вишларнинг устки кийими. ◆ Баъзи бурчак-ларда кора ридо кийган роҳиблар китоб варақлар, у ер-бу ерда олимлар қўлёзмаларга тикшшб ўтирарди. Ҳ. Ғулом, „Куба ҳақида ҳикоялар“ . ◆ Уфқни ўз гавдаси билан тўсган паст-баланд тоғлар қоп-қорайиб, ридо кийгандек силлиқ кўринади. Шуҳрат, „Шинелли йиллар“ .

2 кўчма кт. Қоронғилик, зимистон, кора тун. ◆ Эй йироқлар эркаси, сен Лутф эт-у ёнимда қол, Жисму жонингга бу севгим бўл-маса оғир ридо! А. Қаҳҳор, „Оқ ўрик“ . ◆ Келар қора ридо кийган тун, сукунатнинг қушларин суяр. Ш. Раҳмон, „Юрак қирралари“ .

Антонимлари

РИДО. Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2022) маълумотларидан фойдаланилган; қ.Адабиётлар рўйхати.