манба

Ўзбекча (уз)

Морфологик ва синтактик хусусиятлари

ман-ба

Этимологияси

а. عربي^л — бошланиш; ибтидо

Маъновий хусусиятлари

Маъноси

1 геогр. Дарёларнинг бошланиш жойи.

2 Бирор нарса олинадиган, чиқадиган ёки ишлаб чиқариладиган жой, қурилма ва ш. к. ◆ Хомашё манбаи. Газ манбалари. Электр манбаи. шш [Бу ерлар] Ширин-шакар мева-лар ва қовун-тарвуз маконига, арпа-буғдой, макка ва сабзавот манбаига айланади. С. Кароматов, „Сўнгги бархан“ .

3 кўчма Бирор нарса, иш-ҳаракат ва шу кабиларнинг юзага келиши, фаолият учун асос-омил бўлган нарса; сабаб. ◆ Илмсизликни но-чорлик ва ношудлик, алам ва ситам, хўрлик ва бахцизлик манбаи дейишади. Ф. Мусажо-нов, „Ҳиммат“ .

4 Илмий тадқиқот ишлари учун асос бўлган асар, ҳужжат ва ш. к. ◆ Бу ["Ҳиндистон сафарномаси"] Ҳиндистон билан Урта Осиё халқлари ўртасидаги қадимий алоқаларни ўрганишда фойдали манбадир. Газетадан .

Антонимлари

МАНБА. Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2022) маълумотларидан фойдаланилган; қ.Адабиётлар рўйхати.

Таржималари

Русча _ру

манба
[[[манбаи]]]
1 источник; источники (чего-л.); ◆ дарёнинг ~и источник реки, истоки реки; ◆ даромад ~и источники дохода;◆ хом ашё ~лари источники сырья; ◆ китоб - билим ~идир книга - источник знания; ◆ илҳом ~и источник вдохновения;
2 книжн. источник, первоисточник; ◆ ~ларга мурожаат қилмоқ обращаться к первоисточникам.