Эчтәлеккә күчү

HD74521

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD74521 latin yazuında])
HD74521
Масса 3,011 M☉
Каталог коды HR 3465[1], 2MASS J08444503+1004540[1], HD 74521[1], SAO 98089[1], HIP 42917[1], b Cnc, BD+10 1864[1], CSV 6657[1], FK5 2688[1], GC 12029[1], GCRV 5771[1], GSC 00813-02941[1], HIC 42917[1], PPM 125684[1], TD1 12993[1], TYC 813-2941-1[1], UBV 8455[1], BI Cnc[1], YZ 10 3524[1], uvby98 100074521[1], WEB 8294[1], Gaia DR2 598314443554350464[1], 49 Cnc, Gaia DR3 598314443554350464[1], TIC 443995718[1], AG+10 1135[1], UBV M 14652[1], Renson 20790[1] һәм EPIC 211311439[1]
Йолдызлык Саратан йолдызлыгы
Җирдән ераклык 153,7 ± 1,767 парсек[2]
Скорость вращения звезды 18 km/s[3]
Параллакс 6,5062 ± 0,0748 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −18,466 ± 0,095 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −14,686 ± 0,085 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 27,5 ± 1,4 km/s[4]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d][1]
Спектраль сыйныф A1VpHgMnSiEu[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,66[6]
Светимость 110 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,07
Металличность −0,14[7]
Радиюс 2,909 солнечный радиус
Диаметры 4 170 000 km[8]
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 131,18764878532 °[2]
Авышлык 10,08166869048 °[2]
Нәтиҗәле температура 8842 K[7]
Өслек гравитациясе 1000 сантиметр на секунду в квадрате[7]
Оценка возраста объекта 263 миллион лет

HD74521Саратан йолдызлыгында урнашкан A1VpHgMnSiEu[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,66[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 b Cnc SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. 5,0 5,1 Abt H. A., Morrell N. I. The Relation between Rotational Velocities and Spectral Peculiarities among A-Type Stars // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 1995. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.1086/192182
  6. 6,0 6,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  7. 7,0 7,1 7,2 Allen M. S. Ytrium in the peculiar A and B stars // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 1977. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1086/155136
  8. O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STU1259arXiv:1406.6093
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]