İçeriğe atla

Triple H

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Triple H
DoğumPaul Michael Levesque
27 Temmuz 1969 (55 yaşında)
New Hampshire, ABD
İkametWeston, Connecticut, ABD
MeslekWWE Kıdemli Başkan Yardımcısı
Profesyonel güreşçi
Etkin yıllar1992-2022
İşverenWWE
Maaş1,5 milyon $ (2013)[1]
Boy191 m (626 ft 7+1⁄2 in)
Kilo116 kilogram
EvlilikStephanie McMahon (2003)
Çocuk(lar)Aurora Rose Levesque (d. 2006)
Murphy Claire Levesque (d. 2008)
Vaughn Evelyn Levesque (d. 2010)
Ebeveyn(ler)Patricia Levesque
Resmî siteWWE Kurumsal Biyografisi
Triple H Nisan 2016

Paul Michael Levesque[2] (d. 27 Temmuz 1969),[3] bilinen ring adıyla Triple H (Hunter Hearst Helmsley adının kısaltması), Amerikalı profesyonel güreşçi, kurumsal yönetici ve oyuncu. WWE'de güreşmektedir. Ayrıca WWE'nin yetenek ve canlı etkinlikler ile ilgilenen başkan yardımcısıdır. NXT'nin kurucusu ve yapımcısıdır. Stephanie McMahon ile evlenerek McMahon ailesine girmiştir. WWE'nin çoğunluğuna sahiptir.[1] Kendi kurumsal rolüne ek olarak, Levesque düzenli olarak WWE televizyonunda eğitici ve güreşçi olarak görünmektedir.

Levesque, 1987'de liseden mezun olduktan sonra çeşitli vücut geliştirme yarışmalarına katıldı. 1992 yılında International Wrestling Federation'da (IWF) Terra Ryzing ring adını kullanarak profesyonel güreş kariyerine başladı. İlk şampiyonluğu IWF Heavyweight Championship oldu. 1994 yılında World Championship Wrestling'e (WCW) katıldıktan sonra çok geçmeden ring adını Fransız Kanadalı bir aristokrat olan Jean-Paul Lévesque olarak değiştirdi.[3] 1995'te, World Wrestling Federation'a (WWF, şu anda WWE) geçti. Bir süre Hunter Hearst Helmsley adını kullandıktan sonra adını Triple H olarak değiştirdi.[4] 1997 yılında D-Generation X takımını kurarak WWF'in "Attitude Era" adlı döneminin büyük bir parçası oldu. İlk WWF Şampiyonluğunu kazandıktan sonra 1999'da Stephanie McMahon ile evlilik hikâyesi başladı (2003 yılında gerçek hayatta evlendiler). Triple H düzenli olarak ana etkinlik güreşçisi oldu. Yirmi yıl boyunca toplam 14 kez dünya şampiyonu oldu ve The McMahon-Helmsley Faction, Evolution ve The Authority takımlarına liderlik etti.[5][6] 2010 yılından itibaren WWE'nin kamera arkasında büyük rol aldı ve yarım zamanlı olarak güreşe devam etti.

Kariyeri boyunca toplam 25 kez şampiyon olan Levesque, dokuz kez WWF/E Şampiyonluğu ve beş kez World Heavyweight Şampiyonluğu yaşadı.[7][8] WWF/E tarihinde yedinci Triple Crown Şampiyonu ve ikinci Grand Slam Şampiyonu oldu. Ayrıca 1997 King of the Ring turnuvasını, 2002 ve 2016 Royal Rumble'larını kazandı. Daha önce yedi kez WrestleMania ppv'sinde yer aldı.[a]

Profesyonel güreş dışında dizi ve filmlerde konuk oyuncu olarak yer aldı. WWE Studios yapımı olan The Chaperone filminde başrolde yer aldı.

İlk yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Levesque, Nashua, New Hampshire'da doğdu.[9] İlk kez güreş izlemeye başladığında beş yaşındaydı. İzlediği ilk güreş maçında Chief Jay Strongbow yer almıştı. 14 yaşındayken, profesyonel güreşçiler gibi görünmek istediği için vücut geliştirmeye başladı. 1987 yılında liseden mezun olduktan sonra çeşitli vücut geliştirme yarışmalarına katıldı.[10] 1988 yılında Teenage Mr. New Hampshire ile ödüllendirildi.[11]

WWE şirketindeki kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

2010 yılında Yönetici Kıdemli Danışman olan Levesque'ye resmî olarak WWE'nin Stamford, Connecticut'taki merkezlerinden bir ofis verildi.[12] 2011 yılında WWE'nin yetenek ve canlı etkinlikleriyle ilgilenen başkan yardımcılığı görevine getirildi. Bu görevde yetenekleri ve yetenek geliştirme departmanlarını denetlemektedir. 2003 yılından beri Levesque'nin şirketteki rolü pek çok taraftar ve bazı güreşçiler tarafından eleştirilmiştir. Levesque, bu eleştirlere karşı konuşarak hepsini reddetmiştir. Buna ek olarak; senaryolarında John Cena, Randy Orton, Batista, Jeff Hardy, Brock Lesnar ve Daniel Bryan gibi genç güreşçilere yüksek profilli maçlarda yenilerek kariyerlerinin yükselmesine yardımcı olmuştur.[13][14][15][16][17][18]

2012 yılında NXT adında yeni bir brand kurmuştur. Bu brandda gelişen yeni yetenekler yer almış ve kadınların yer aldığı güreşin saygınlığının da artmasını sağlamıştır.[19][20][21]

2013 yılında yetenek ve canlı etkinliklerle ilgili kıdemli başkan yardımcılığına yükselmiştir. Ayrıca WWE'nin programlarının senaryosuyla ilgilenmektedir.[22]

2013 yılında Levesque, ofisteki işinden ve profesyonel güreşçilikten toplam 1,5 milyon $ (ABD) gelir elde etmiştir. Ayrıca WWE stok üzerinde de 1,5 milyon $'a (ABD) sahiptir.[1]

Profesyonel güreş kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Triple H
Doğum27 Temmuz 1969 (55 yaşında)
New Hampshire, Amerika Birleşik Devletleri
Yaşadığı yerBoston, Massachusetts
(Terror Risin'/Terra Ryzing olarak)
Sainte-Mere-Eglise, Fransa
(Jean-Paul Lévesque olarak)
Greenwich, Connecticut
(Hunter Hearst Helmsley/Triple H olarak)[5]
Profesyonel güreş kariyeri
Takma ad(lar)ıHunter Hearst Helmsley
Jean-Paul Lévesque
Terra Ryzing[23]
Terror Risin'
Triple H
Boyu6 ft 4 in (1,93 m)[5]
Kilosu255 lb (116 kg)[5]
EğitenKiller Kowalski[5]
Başlangıç24 Mart 1992

Kariyerinin başları (1992-1994)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Levesque, Malden, Massachusetts'teki okulunda Killer Kowalski tarafından çalıştırıldı.[5] Gelecekteki WWF güreşçileri Chyna ve Perry Saturn ile aynı sınıftaydı. İlk profesyonel debut'ını Terra Ryzing adıyla 24 Mart 1992 tarihinde International Wrestling Federation'da (IWF) Kowalski'nin tanımında yaptı. Temmuz 1992'd Mad Dog Richard'ı yenerek IWF Heavyweight Championship kemerini aldı.[23]

1994 yılına kadar ABD'nin doğu yakasında bağımsız olarak çeşitli tanıtımlarda güreşti. Bu dönem boyunca, menajerliğini John Rodeo yaptı.[24]

World Championship Wrestling (1994-1995)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Levesque, 1994 yılının başlarında World Championship Wrestling (WCW) ile bir yıllık sözleşme imzaladı.[11][25] Televizyonda yayınlanan ilk maçında kötü adam olarak Terror Risin' adıyla yer aldı ve maçta Keith Cole'u yendi. Daha sonra Terra Ryzing olarak değiştirdiği ring adını 1994'ün ortalarında kullandı. Daha sonra adını Jean-Paul Lévesque olarak değiştirdi.[4][26] Bu süre içinde maçlarında bitirici Pedigree hareketini kullanmaya başladı.

Alex Wright ile rekabet başlatan Levesque, Starrcade 1994'te onu tuşlayarak yendi ve rekabeti bitirdi.[4][27] 1994'ün sonları ve 1995'in başları arasında kendi Britanya üst sınıf karakterine benzeyen Lord Steven Regal ile takım oldu.[26] Ancak, Ocak 1995'te World Wrestling Federation'dan (WWF) ayrılmasıyla bu ilişki kısa sürdü. Daha sonra kendi isteğiyle WCW'ye döndükten sonra kariyerine tek başına devam etti.

World Wrestling Federation/Entertainment/WWE

[değiştir | kaynağı değiştir]

The Connecticut Blueblood (1995-1997)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bir kuyruklu ceket takımı giyen Helmsley geleneksel olarak bir sprey şişesi taşımaktaydı.

Levesque, WWF kariyerine "Connecticut Asil Kanı" olarak başladı.[28] Levesque, ilk başta JJ Dillion'dan Reginald DuPont Helmsley adını aldığını, ama ilk harfleriyle oynamak için bir ad istediğini söyledi. Sonuç olarak yönetim onun Hunter Hearst Helmsley önerisini kabul etti.[29] Ringe ilk kez 30 Nisan 1995 Wrestling Challenge bölümünde çıktı.[30] İlk WWF ppv'si olan SummerSlam'de Bob Holly'yi yendi.[31] 1995 sonbaharında, domuz çiftçisi Henry O. Godwinn ile rekabete başladı. Bunun sonucunda ikisi In Your House 5: Seasons Beatings'te Hog Pen maçına çıktı. Maçı kazanan Levesque oldu.[32]

Ringe ilk kez çıktıktan sonra birkaç ayda yükselişe geçmesine rağmen, 1996 yılında rekabet hâlinde olduğu Duke "The Dumpster" Droese'a 1996 Royal Rumble Free for All'da yenilince Levesque'nin kariyeri sendelemeye başladı.[33][34] O etkinliğe kadar, her hafta farklı bir kadın menajer (which included Playboy Playmates Shae Marks ve Tylyn John dahil.) ile maçlara çıkıyordu.[4] WrestleMania XII'de The Ultimate Warrior'a yenildikten sonra,[35] hikâyeye göre menajeri Sable'a saldırganlık yaptı. Gerçek hayatta Sable'ın kocası olan Marc Mero, WWF'ye ilk girişini yaptıktan sonra, Sable'ı kurtarmak için Levesque ile rekabete başladı.[36]

1 Haziran 1996 tarihli Superstars bölümünde Marty Garner ile maç yaptı.[37] Levesque, Pedigree hareteketini yaparken, onun double underhook suplex yapacağını sanan Garner, Levesque'nin hareketinden kurtulmaya çalıştı. Ancak bunu yaparken kafasının üstü yere çarpınca boynundan sakatlandı.[37]

Levesque'nin, Shawn Michaels, Kevin Nash, Sean Waltman ve Scott Hall'ın yer aldığı The Kliq takımının üyesi olduğu biliniyordu.[33] 1996 King of the Ring turnuvasında Levesque'nin kazanmasının planlandığı iddia ediliyordu, ama Madison Square Garden Olayı'ndan sonra turnuvayı Stone Cold Steve Austin kazandı.[38] Daha sonra Mr. Perfect, onun menajeri oldu ve 21 Ekim 1996 tarihinde Marc Mero'yu yenerek ilk kez Kıtalararası Şampiyonluk kemerini kazandı.[36][38] Mr. Perfect, WWF'den ayrılınca bu ayrılışın nedeninin Helmsley'nin kemeri aldıktan sonra menajerine sırt dönmesi olduğu açıklanmıştı. Kemeri dört aya yakın koruduktan sonra 13 Şubat 1997 Monday Night Raw'ın Thursday Raw Thursday adlı özel bölümünde Rocky Maivia'ya kaybetti.[39] Sonra, kısa bir süreyle hikâyeye göre Mr. Hughes, Helmsley'nin menajeri oldu.[40] Kemeri kaybettikten sonra Goldust ile rekabete başladı ve WrestleMania 13'te onu yendi.[41] Rekabet sırasında, debut yapan Chyna onun yeni menajeri oldu.[42]

D-Generation X (1997-1999)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: D-Generation X

1997 yılında yapılan King of the Ring turnuvasında Helmsley, finalde Mankind'ı yenerek turnuvayı kazandı.[38][43] Daha sonra aynı yıl Shawn Michaels, Chyna ve Rick Rude ile D-Generation X (DX) adlı grubu kurdu. Michaels ve Helmsley'nin uygunsuz tanıtımlar yaparak grubun sınırları zorladığı biliniyordu. "Suck It" sloganını kullanarak "crotch chop" hareketi yapıyorlardı.[44] Ayrıca Bret Hart ve Kanada ile alay ediyorlardı. Bu yüzden Helmsley "blueblood züppesi" olarak anılmaya başladı. Bu durum t-shirt ve deri ceketlere de yansıdı. Bu dönem boyunca adının kısaltmasını belirten Triple H ring adını kullandı.[38] Hart Foundation'ın DX ile hikâyesi bittikten sonra da Helmsley, Hart ailesinden Owen Hart ile Avrupa Şampiyonluğu için rekabet etmeye devam etti. WrestleMania XIV'te ikisi arasında yapılan maçta rekabet sona erecekti. Maçta, Sgt. Slaughter'ın maça karışmaması için Chyna'yı kelepçelemesinden sonra Chyna, Slaughter'ın gözlerine toz attı. Slaughter, hiçbir şey göremediği için Chyna maça karıştı ve Helmsley'nin maçı kazanmasını sağladı.

Nisan 1999'da Triple H ve Chyna

WrestleMania'dan sonra Royal Rumble'da sakatlanan Michaels, geçici olarak emeklilik kararı almak zorunda kaldı.[45] Bu durumda Triple H, DX'in lideri konumuna geldi.[38] WrestleMania gecesinden sonra geri dönen X-Pac'i tanıtan Helmsley, The New Age Outlaws ile beraber güçlerini birleştirdi.[38][46] 1998 yılında daha ünlü olmaya başlayan DX, kötüden iyi karakterli gruba döndü. Bu zamanlarda Levesque, ringe girerken kalabalığa "Are you ready? I said, are you ready?" (Hazır mısınız? Dedim ki, hazır mısınız?) diye sormaya başlamıştı. Bu rakip şirket WCW'nin ring anonsçusu Michael Buffer'ın "Let's get ready to rumble" (Haykırmaya hazırlanın) repliğine göndermeydi. DX sloganı olarak "suck it" yerine "rumble" sözcüğü kullanılmaya başlanmıştı. Ayrıca, WWF'nin düşman karakteri olan Nation of Domination lideri The Rock ile bir rekabete başlamışlardı.[10] Kıtalararası Şampiyonluk için yapılan bu rekabet, Triple H'in SummerSlam'deki merdiven maçı ile sona erdi.[10] Ancak, daha sonra dizinden geçirdiği sakatlık yüzünden kemeri kaybetti.[10] Survivor Series'de The Rock'un WWF Championship kemerini almasından sonra ikisi arasındaki rekabet devam etti.[47] Triple H, 25 Ocak 1999 tarihli Raw Is War'da WWF Championship kemeri için The Rock ile "I Quit" maçında karşılaştı. Maçta, Kane'in arkadaşı Chyna'ya chokeslam yapmasıyla Triple H pes etmek zorunda kaldı.[10] Cyhna, maçtan sonra Triple H'e saldırarak ihanet etti ve The Corporation'a katıldı.[10]

Triple H, WrestleMania XV'te Kane (Chyna ile) ile yaptığı maçı kaybetti.[10] Aynı gecede Shane McMahon ile DX üyesi X-Pac'in yaptığı maçta takım arkadaşına ihanet ederek McMahon'un European Championship kemerini korumasını sağladı ve The Corporation'a katıldı.[10] Böylelikle kötü karaktere geçiş yapmış oldu. Nisan ayında DX'teki görünüşünü değiştirmeye başladı. Maçlar için yumruklarını sargılamaya başladı. Yeni ve daha kısa güreş şortu giydi ve daha kısa bir saç modeli yaptı.[10] WWF Championship kemeri için mücadele etmeye başlayan Levesque, ringe girişini de değiştirdi.[10] Birkaç kez kemer alma girişimleri sonuçsuz kalan Triple H ve Mankind, WWF Şampiyonu Stone Cold Steve Austin'a meydan okudu. SummerSlam'de üçlü tehdit maçında üçü arasında maç ayarlandı. Maçın özel konuk hakemi Jesse "The Body" Ventura oldu. Maçı Austin'i tuşlayan Mankind kazandı.[48] Ertesi Raw Is War gecesinde Triple H, Mankind'ı yenerek ilk kez WWF Championship kemerini aldı.[10]

16 Eylül 1999 tarihli SmackDown! bölümünde kemerini Mr. McMahon'a kaybetti. Unforgiven'da yapılan Six-Pack Challenge maçında Davey Boy Smith, Big Show, Kane, The Rock ve Mankind ile yer aldı ve o maçta boşta bırakılan kemerini geri aldı. Survivor Series'de kemeri Big Show'a kaybettikten sonra, No Mercy gecesinde Stone Cold Steve Austin'ı yendi. Triple H, Mr. McMahon ile rekabete devam ederken onun kızı Stephanie McMahon ile evlendi. Armageddon'da McMahon'ı mağlup etti. Rekabetin bitmesiyle Triple H ve Stephanie'nin önderliğinde on yedi ay boyunca WWF'de The McMahon-Helmsley Faction olarak bilinen dönem başladı.[49]

McMahon-Helmsley Dönemi (2000-2001)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: The McMahon-Helmsley Faction ve The Power Trip

Ocak 2000'de Triple H, kendisine güreş dünyasının zirvesinde olduğunu (sadece "oyunun en iyisi" değil, "oyun"un ta kendisi) ima eden "The Game" -Bu takma ad ilk başta Owen Hart için düşünülmüştü. Owen'ın onuruna Triple H'e bu takma ad verildi.- lakabını verirken, Jim Ross ona "The Cerebral Assassin" lakabını verdi.[50] 3 Ocak Raw Is War bölümünde Triple H, Big Show'u yenerek üçüncü kez WWF şampiyonu oldu.[51]

2000 yılının başlarında Mick Foley ile rekabet etmeye başladı. Royal Rumble'da WWF Championship kemeri için bir Sokak Dövüşü Maçında karşılaştılar. İki Pedigree yaparak maçı kazanan Triple H oldu. Bu rekabet, No Way Out gecesinde Hell in a Cell maçında Triple H'in kemeri koruması ve Foley'nin emekli olmak zorunda kalmasıyla sona erdi.[52] WrestleMania 2000'de The Rock'u tuşlayarak yendi ve kemeri yine korudu.[53] Ama, Backlash'te The Rock'a kaybetmesiyle 118 günlük saltanatı sona erdi.[54] Üç hafta sonra, Judgment Day'de Iron Man maçında kemeri geri aldı.[55] Ancak, kemeri King of the Ring'de tekrar The Rock'a kaybetti.[56] Daha sonra Triple H'in Chris Jericho ile bir hikâyesi başladı. 17 Nisan Raw Is War bölümünde Triple H, Jericho ile WWF Championship kemeri için karşılaştı. Maçı Jericho kazansa da hakem Earl Hebner, hızlı saydığı için bu galibiyet sayılmadı.[57] Rekabetleri, Fully Loaded'da Son Ayakta Kalan Adam maçında Triple H'in kazanmasıyla sona erdi.[58] Daha sonra, Kurt Angle ile rekabete girdi. Rekabet, başlangıçta WWF Championship için olsa da daha sonra kendisi, Angle ve Stephanie arasında bir aşk üçgenine dönüştü.[59] Triple H ve Angle, SummerSlam'de WWF Championship kemeri için şampiyon The Rock'la karşılaştılar. Maçta Triple H yorumcu masasının üzerinde Angle'a Pedigree yapamayınca Angle, beyin sarsıntısı geçirdi. Maçı The Rock kazandı ve kemeri korudu.[60][61] Angle ile rekabeti, Unforgiven'da yaptıkları maçta sona erdi. Maçta McMahon'ın Angle'a alttan darbesinden sonra Triple H, Pedigree yaptı ve maçı kazandı.[56]

Kısa süre iyi karakter olan Triple H, No Mercy'de Chris Benoit'i yendi.[62][63] Sonra tekrar kötü kişiliğine dönen Triple H, Stone Cold Steve Austin ile rekabete başladı. Survivor Series'de Austin'a araba çarptı. Daha sonra bunu yapanın Rikishi olduğu ve bunun karşılığında Triple H'in ücret ödediği anlaşıldı. Bu, Austin'ın bir yıl güreşten uzak kalmasına sebep oldu.[64] Hikâyeye göre Triple H, bunu kendisinin yaptığını, amacının da Austin'ın kariyerini bitirmek olduğunu söylemişti. Gerçekte ise Austin önceden boynundan yaşamış olduğu bir sakatlığın nüksetmişti ve ameliyat olmak zorunda kalmıştı. Kasım 2000'de, Triple H ve Austin Survivor Series'de karşılaştılar. Maçtan sonra Triple H arabasındayken, Austin bir forklift ile arabayı kaldırarak yaklaşık 3 metreden yere vurdu.[65][66] Birkaç hafta sonra geri dönen Triple H, Austin'a saldırdı ve aralarındaki rekabet 2001 yılına kadar devam etti. Bu rekabet, Three Stages of Hell maçında Triple H'in Austin'ı yenmesiyle sona erdi.[67] 2001 yılında Triple H, kendisini WrestleMania X-Seven'da yenen The Undertaker'la da rekabete girdi.[68] WrestleMania'dan sonraki gece Triple H, WWF şampiyonu Austin ve The Rock arasındaki kafes maçına karıştı. Austin ile takım olarak The Rock'a saldırdı.[69] Austin ile The Two-Man Power Trip adında bir takım kurdular. 5 Nisan SmackDown! gecesinde Chris Jericho'yu yenerek üçüncü kez Intercontinental Championship kemerini aldı.[70] Bir hafta sonra Jeff Hardy'ye kaybettiği bu kemeri sonraki hafta geri aldı.[71] Backlash'te Austin ile beraber Kane ve The Undertaker'ı "Winner Take All" takım maçında yenerek WWF Tag Team Championship kemerini kazandılar. Böylece ilk kez Dünya takım şampiyonu oldular. O sırada Kıtalararası Şampiyon olan Triple H iki kemeri de elinde bulunduruyordu.[72]

Evolution (2002-2005)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Evolution (profesyonel güreş)
WrestleMania X8'de Undisputed WWF Championship kemerini kazanan Triple H.

Triple H, 7 Ocak 2002 tarihinde Madison Square Garden'da iyi karakter olarak Raw'a dönüş yaptı.[11] Royal Rumble'ı kazanarak WrestleMania X8'de Undisputed WWF Championship maçına çıkmaya hak kazandı.[73] Maçta, Chris Jericho'yu yenerek kemeri aldı.[4][73] Bir ay sonra, Backlash'te Hulk Hogan'a kemeri kaybetti.[73] Triple H, yapılan WWF çekilişinde SmackDown! kadrosuna girdi. Daha sonra Jericho ile devam ettikleri rekabet, Judgment Day'de yapılan Hell in a Cell maçını Triple H'in kazanmasıyla sona erdi. 6 Haziran 2002 SmackDown! bölümünde, Hogan'ı yenerek King of the Ring'de The Undertaker'a karşı Undisputed WWF Championship kemerinin bir numaralı adayı oldu. Ancak kemeri almayı başaramadı.

Bu arada, Royal Rumble ve WrestleMania arasında, resmî olarak McMahon-Helmsley Faction'a bir karar getirildi. Hikâyeye göre Triple H dönerken, Stephanie McMahon ile arasında sorunlar başlamıştı. Bu yüzden Stephanie, bir hamilelik yalanı uydurdu.[74] Triple H, sonrasında hamileliğin yalan olduğunu öğrendi ve Raw gecesinde evlenme yeminini tekrarlayacakları sırada töreni yarıda bıraktı.[74] Daha sonra Stephanie, Jericho'ya yakınlaşmaya başladı.[74] Ama WrestleMania'dan sonraki Raw gecesinde üçü arasında yapılan üçlü tehdit maçında Triple H'e tuşlanarak yenilince Jericho'dan ayrılmak zorunda kaldı.[75] Hikâyeye göre Triple H ile Stephanie, Vengeance'ta boşandılar.[76]

Bu arada, WWE'ye geri dönen Shawn Michaels New World Order'a (nWo) katıldı. Michaels ve Kevin Nash, Triple H'i gruplarına almak için onu Raw'a getirmeyi planlamıştı. Ancak, Mr. McMahon, birkaç kamera arkasında yaşanan karışıklıklardan sonra nWo takımını dağıttı ve Eric Bischoff'u Raw genel yöneticiliğine getirdi. Bischoff'un ilk amaçlarından biri nWo'nun planını yerine getirip Triple H'i Raw kadrosuna almaktı. Raw brandına geçen Triple H, 22 Temmuz'da Michaels ile tekrar bir araya geldi ama DX'i yeniden kuracağı sanılırken, ona Pedigree yaptı ve tekrar kötü adam oldu. Sonraki hafta Triple H, Michaels'ın yüzünü arabasının penceresine çarparak parçaladı. Amacı Michaels'ın zayıf olduğunu kanıtlamaktı. Bu olaylar eski takım arkadaşlarının aralarında geçen uzun bir hikâyenin başlangıcıydı. SummerSlam'de yapılan "Onaylanmamış Sokak Kavgası" maçında kazanan Michaels emeklilik kararını açıkladı. Ancak, daha sonra Triple H ona bir balyoz ile saldırdı ve Michaels görevliler tarafından ringin dışına taşındı.[77]

2 Eylül 2002 öncesinde Undisputed WWE Championship kemerinin Raw ve SmackDown! brandlarında tek dünya kemeriydi. SummerSlam'den sonra Undisputed WWE Championship kemerini alan Brock Lesnar, SmackDown!'a geçince Raw için yeni kemer yapıldı. Raw genel yöneticisi Eric Bischoff, Big Gold Belt (NWA World Heavyweight Championship ve WCW World Heavyweight Championship kemerlerine sahipti) ile ödüllendirdiği Triple H'i ilk World Heavyweight Championship kemerinin sahibi yaptı.[78] Unforgiven'da Ric Flair'in Rob Van Dam'a balyozla vurmasından sonra ona karşı kemerini korudu.

Triple H, Ekim 2002'de Kane ile tartışmalı bir rekabete başladı. 20 Ekim'de yapılan No Mercy maçında Kane'in Intercontinental Championship ve Triple H'in World Heavyweight Championship kemerleri ortaya kondu. Maçtan önceki haftalarda Triple H, birkaç yıl önce Kane'in Katie Vick adlı bir kadına karşılıksız bir aşkının olduğunu söyledi.[79] Vick'in bir araba kazasında ölmesinden sonra, Kane'in (sürücü) onun cesedine tecavüz ettiğini söyledi.[79] Daha sonra Triple H, Kane'i söz konusu eylemin gerçekleştiği video görüntüleri göstermekle tehdit etti. Ancak, sonunda yayınladığı görüntülerde Kane kılığına giren Triple H'in tabuttaki plastik bir mankene uyguladığı nekrofili taklidi vardı.[79] Hayranların ilgi göstermediği bu hikâye,[80] kemer maçını önemsizleştirdi. No Mercy maçında Kane'i yenerek birleştirilecek olan iki kemeri aldı.[81]

Survivor Series'de yapılan ilk Elimination Chamber maçında World Heavyweight Championship kemerini Shawn Michaels'a kaybetti.[82] Daha sonra, Michaels'ın özel konuk hakemlik yaptığı maçta Van Dam'ı yenerek Armageddon'da Michaels ile kemer maçı yapmaya hak kazandı. Armageddon'da yaptıkları Three Stages of Hell maçında kemeri geri aldı.[82]

Nisan 2005'te Triple H

Ocak 2003'te Ric Flair, Randy Orton ve Batista ile Evolution olarak bilinen grubu kurdu. Triple H ve Flair, World Tag Team Championship için Rob Van Dam ve Kane'e meydan okudular. Ama kemer maçını kaybettiler. 2003 ve 2004 yıllarında Raw'da bulunan grubun yükselişe geçmesiyle Armageddon'da, Evolution grubunun her üyesi kemer maçına çıktı.[83] Eylül 2003'te düzenlenen Unforgiven'da 280 gündür koruduğu kemeri Bill Goldberg'e kaybetmişti. Goldberg, eğer bu maçı kaybetseydi emekli olacaktı.[84] Goldberg'den başarısız olan bir kemer alma girişiminden sonra Armageddon'da Kane'in de olduğu üçlü rövanş maçında kemeri geri aldı. 2004 Royal Rumble'da, Triple H ve Shawn Michaels kemer için Son Kalan Adam maçında karşılaştı. Maçta ikisi de yerden kalkamayınca kemer Triple H'te kaldı.[83] WrestleMania XX'de kemerini Chris Benoit'e kaybetti.[85] Backlash'te Triple H, Benoit ve Shawn Michaels arasında düzenlenen rövanş maçında Benoit kemerini korudu.[85]

Michaels ile olan rekabeti, Bad Blood'da yapılan ve 47 dakika süren Hell in a Cell maçında onu yenmesiyle sona erdi.[85] Vengeance'ta kemer için tekrar Benoit ile karşılaşsa da kemeri alamadı. Daha sonra rekabet içinde olduğu Eugene'yi SummerSlam'de yendi.[86] Unforgiven'da, eski takım arkadaşı Randy Orton'a geçen kemeri ondan aldı.[87] 29 Kasım 2004 tarihli Raw bölümünde Benoit ve Edge ile yaptığı üçlü tehdit maçında World Heavyweight kemerini koruduktan sonra, kemer ilk kez emekliye ayrıldı.[88] New Year's Revolution'da yapılan Elimination Chamber maçını kazanarak sahipsiz kemeri geri aldı ve onuncu kez dünya şampiyonu oldu.[89] WrestleMania 21'de, kemerini Batista'ya kaybetti.[90] Daha sonra Backlash ve Vengeance'ta yapılan rövanş maçlarını kaybetti.[91][92] Vengeance'tan sonra Triple H, boynundan yaşadığı küçük sorunlardan dolayı WWE'ye ara verdi.[93]

Dört aylık bir aradan sonra 3 Ekim 2005 tarihindeki Raw bölümünün WWE Homecoming adlı özel bölümünde geri döndü. Takım arkadaşı Flair ile Chris Masters ve Carlito'yu yendi. Maçtan sonra Triple H, Flair'a dönüp balyozla vurdu. Bu, ikili arasında başlayan bir rekabetin kıvılcımı oldu.[94] Taboo Tuesday'de Flair'in sahip olduğu Intercontinental Championship kemeri için yapılan bir kafes maçında kazanan Flair oldu.[95] Daha sonra, Survivor Series'de kemerin ortaya konmadığı maçta Flair'ı yenmesiyle rekabet sona erdi.[95]

D-Generation X'in tekrar birleşmesi (2006-2007)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Royal Rumble'da yapılan Royal Rumble maçını kazanamamasına rağmen, Triple H'e WrestleMania Turnuvasına doğru başka bir şampiyonluk fırsatı doğdu. WrestleMania'daki turnuvayı kazanarak WrestleMania 22'de yapılacak WWE Championship maçında yer almaya hak kazandı. Triple H ve John Cena arasında yapılan şampiyonluk maçını pes ettirmeyle Cena kazandı.[96] Bir ay sonra yapılan Backlash'te WWE Championship maçında, Edge ve Cena ile üçlü tehdit maçında karşılaştı. Bu maçı da kaybedince sinirlenen Triple H, balyozuyla Edge ve Cena'ya saldırdı. Sonrasında DX'in hareketini yaptı.[97] Triple H, birkaç kez daha Cena ile yaptığı ve başarısız olduğu kemer maçlarından sonra Vince McMahon, onun eksiklikleri olduğunu söyledi. Bu durum, McMahon'lar ve Triple H arasında bir rekabete neden oldu.

İmza pozunu atarken DX

12 Haziran Raw bölümünde Shawn Michaels geri döndü. Triple H ile bir araya gelerek D-Generation X'i tekrar kurdular. Böylece 2002 yılından beri ilk kez iyi karaktere dönüştü.[6] DX, Vengeance'ta 5'e 2 handikap maçında The Spirit Squad'ı yendi.[98] Birkaç hafta boyunca Mr. McMahon, Shane McMahon ve The Spirit Squad ile rekabetlerine devam ettiler. 18 Temmuz 2006 Saturday Night's Main Event bölümünde The Spirit Squad'ı 5'e 2 elemeli maçta yine yendiler. SummerSlam'da Mr. McMahon tarafından yönlendirilen maçın öncesinde onlara saldıran güreşçilere direndiler ve maçta McMahon'ları yendiler.[97] Unforgiven'da D-Generation X, McMahon'larla beraber olan ECW Dünya Şampiyonu Big Show ile 3'e 2 handikap Hell in a Cell maçına çıktı ve maçı kazandı.[99]

Cyber Sunday'de rekabet hâlinde oldukları Rated-RKO takımıyla karşılaştılar. Maçın özel konuk hakemi Eric Bischoff, yasak olmasına rağmen Rated-RKO'nun cisim kullanmasına izin verdi ve maçı Rated-RKO kazandı.[99] Survivor Series'de beşe beş elemeli takım maçında CM Punk ve The Hardy Boyz ile Edge ve Orton'ın takımını yenerek intikamlarını aldılar.[100] Ocak 2007'de yapılan New Year's Revolution etkinliğinde, DX ve Rated-RKO arasında yapılması planlanan maça 15 dakika kala Triple H'in sağ kuadriseps kasında yırtılma olmasından (2001 yılında diğer dizinden küçük bir sakatlık yaşamıştı) dolayı maç yapılamadı.[101][102] 9 Ocak 2007 tarihinde Dr. James Andrews tarafından yapılan ameliyat başarıyla sonuçlandı.[101]

WWE Şampiyonu (2007-2009)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Triple H, SummerSlam'de dönüş yaptı ve King Booker ile yaptığı maçı kazandı.[103] İki ay sonra yapılan No Mercy'de ilk başta teke tek Umaga ile yüzleşmesi planlanmıştı. Ancak, gecenin başında Triple H, adı değişen WWE Championship kemerinin sahibi Randy Orton'a meydan okudu. Sakatlığı sonrasında biten rekabetleri yeniden alevlendi. Bu meydan okuma üzerine Randy ile karşılaşan Triple H maçı kazanarak on birinci dünya şampiyonluğu ve altıncı WWE şampiyonluğunu aldı.[104] Sonra Mr. McMahon, Umaga ile Triple H arasında aynı gece kemer maçı ayarladı ve Triple H, kemerini Umaga'ya karşı korumayı başardı.[105] McMahon, gecenin son maçı olarak Orton'a rövanş maçı verdi. Son Kalan Adam maçı olarak ayarlanan bu kemer maçında Orton, anons masasının üzerinde Triple H'e RKO yaptı ve ona kadar sayılan Triple H kemeri kaybetti.[105] Böylelikle WWE tarihinde bu kemeri en kısa sürede elinde tutan beşinci güreşçi oldu.[105] No Way Out'ta yapılan Raw Elimination Chamber maçında beş kişiyle karşılaştığı maçta en son Jeff Hardy'yi çelik sandalye üzerinde Pedigree yapıp eledi ve maçı kazandı. Böylece WWE Championship kemeri için maça çıkmaya hak kazandı.[106] Ancak, WrestleMania XXIV'te, Cena ve Orton ile karşılaştığı maçta Cena'ya Pedigree yaptıktan sonra Orton'dan kafasına tekme yedi. Ardından, John Cena'yı tuşlayan Orton maçı kazanarak kemeri korumuş oldu.[107] Bir ay sonra Backlash'te; Orton, Cena ve John "Bradshaw" Layfield ile fatal four-way eleme maçında karşılaştı ve maçı kazandı. Böylelikle WWE Championship kemerini en çok alan The Rock'un rekorunu egale etti.[108] Daha sonra, Judgment Day'de yapılan kafes maçında ve One Night Stand gecesi yapılan Son Kalan Adam maçında Orton'a karşı kemerini korudu.[109][110] Son Kalan Adam maçında Orton'ın köprücük kemiğinden sakatlanmasıyla, rekabetleri olması gerekenden önce sona erdi.[111]

Kasım 2008'de WWE Şampiyonu Triple H

Night of Champions'ta ringin dışına çıkmadan John Cena'yı yenerek WWE Championship kemerini korudu.[112] 23 Haziran Raw bölümünde, 2008 WWE seçmelerinde yer aldı ve SmackDown brandına geçiş yaptı. Bu geçiş sonucunda WWE Championship kemeri SmackDown'a özel oldu.[113] The Great American Bash'te Edge'e,[114] SummerSlam'de The Great Khali'ye karşı kemerini korudu.[115] Unforgiven'da yapılan Championship Scramble maçlarından kendi kemerini ilgilendiren maçı kazanarak o gece kemerini koruyan tek güreşçi oldu.[116] No Mercy ve Cyber Sunday gecelerinde de Jeff Hardy'ye karşı kemerini korudu.[117][118]

Survivor Series'de Vladimir Kozlov ve Jeff Hardy'ye karşı kemer koruma maçı ayarladı. Ama Hardy, senaryoya göre bir saldırıdan sonra sakatlandı ve maça çıkamadı. Maç esnasında, SmackDown genel yöneticisi Vickie Guerrero, Edge'in döndüğünü ve maçta olacağını açıkladı. Sonra maça müdahale eden Hardy, Triple H'e çelik sandalyeyle vurdu. Maçı kaybeden Triple H, 210 gün koruduğu kemeri Edge'e kaptırdı ve bu kemer Edge'in altıncı dünya kemeri oldu.[119] Armageddon'da kemer için tekrar karşılaşsa da kemeri alamadı.[120] 2009 Royal Rumble'a yedinci olarak ringe çıktı, ama Randy Orton tarafından elendi.[121] Şubat ayında yapılan No Way Out gecesinde, SmackDown Elimination Chamber maçını kazanarak kemeri geri aldı ve sekizinci kez aldığı kemeri en çok kazanan güreşçi oldu.[122] Bu rekor, 2011 yılında dokuzuncu WWE şampiyonluğunu alan John Cena'ya geçti.

16 Şubat Raw bölümünde Triple H, Randy Orton tarafından saldırıya uğrayan Stephanie ve Shane McMahon'a yardım ederken göründü.[123] 20 Şubat SmackDown bölümünde Jim Ross, Triple H ile bir röportaj yaptı. Bu röportaj sırasında 16 Şubat Raw bölümünde olanlar gösterildi. Ross, Triple H'e görüntüleri görünce nasıl hissettiğini sordu. Triple H, yanıt olarak Vince McMahon'ı kayınpederi, Shane'i kayınbiraderi ve Stephanie'nin eşi olduğunu itiraf ederek rolden çıktı (evlilikten 5 yıl sonra). Böylece Triple H ve Orton arasında bir rekabet oluştu. 23 Şubat Raw bölümünde, Orton'la karşılaştıktan sonra ona, Ted DiBiase ve Cody Rhodes'e (The Legacy olarak bilinen grup) balyozla saldırarak onları arenanın dışına kadar kovaladı.[124] WrestleMania XXV'te Orton'ı yenerek kemeri korudu. Daha sonra, Backlash'te WWE Championship için yapılan maçta Shane McMahon ve Batista ile, Orton ve The Legacy'ye karşı altı kişilik takım maçına çıktı. Cody Rhodes'in Batista'ya sandalyeyle vurmasını engellemeye çalışırken Orton'dan kendisine RKO ve kafasına bir tekme geldi. Sonrasında maçı Orton'ın takımı kazandı ve kemeri Orton'a kaptırdı. The Bash gecesi Three Stages of Hell kemer maçında Orton'a yenildi. Night of Champions'ta bu sefer John Cena'nın da yer aldığı üçlü tehdit maçında yine Orton'a yenilerek kemeri alamadı.

DX'in son görünüşü ve çeşitli rekabetleri (2009-2010)

[değiştir | kaynağı değiştir]

10 Ağustos Raw bölümünde Triple H, Teksas'taki bir ofis kafeteryasında şef olarak çalışan Michaels ile buluştu. Triple H, Michaels'ı WWE'ye dönmesi için ikna etmeye çalıştı. Birkaç olaydan sonra (Michaels'ın ateşteki burgerleri yağlarken küçük bir kıza bağırması da dahil) Triple H ile SummerSlam'de The Legacy'ye karşı takım olmayı kabul etti. Sonra bağırdığı kıza superkick yaptı ve şeflikten çıktı.[125] 17 Ağustos Raw bölümünde Triple H ve Michaels, resmî olarak DX'i tekrar kurdu. Ama ringe giriş gösterilerini yaparken The Legacy'nin saldırısına uğradı.[126] SummerSlam'de The Legacy'ye karşı yaptıkları ilk maçı kazandılar.[127] Ancak, Breaking Point'te WWE tarihinin ilk her yerde sayılabilen pes ettirme maçında The Legacy'ye yenildiler.[128]

DX ve The Legacy, Hell in a Cell gecesinde, Hell in a Cell maçında tekrar karşılaştı ve kazanan DX oldu.[129] WWE Championship kemeri için John Cena'ya meydan okuyan DX, Survivor Series maçınd ayapılan üçlü tehdit maçını kaybetti.[130] 13 Aralık'ta yapılan TLC: Tables, Ladders and Chairs gecesinde yapılan TLC maçında DX, Jeri-Show'u (Chris Jericho ve Big Show) yenerek Unified WWE Tag Team Championship kemerini aldı.[131] Bu kemer, beraber kazandıkları ilk takım şampiyonluğu kemeri oldu.

Aralık 2010'da Tribute to the Troops'ta Triple H

Triple H, 21 Aralık'ta Hornswoggle'ın DX'in yeni maskotu olduğunu açıkladı.[132] 11 Ocak 2010 Raw bölümünde gecenin konuğu olan Mike Tyson, Jericho ile takım olup DX'le karşılaştılar. Ancak, maçın sonunda Tyson, Jericho'ya vurdu ve Triple H ve Michaels ile beraber DX şovunu yaptı.[133] DX, Unified Tag Team Championship kemerini 8 Şubat Raw bölümünde The Straight Edge Society (CM Punk ve Luke Gallows) takımının da yer aldığı üçlü tehdit elemeli takım maçında ShoMiz'e (The Miz ve Big Show) kaybetti. 1 Mart Raw bölümünde kemer için yapılan rövanş maçında da yenildi. Michaels emekli olmadan önce bu maç, onların beraber yer aldığı son maç oldu.[134] Michaels ve Triple H, 2010 Tribute to the Troops'ta tekrar bir araya geldi.

21 Şubat'ta Triple H, kemerin ortaya konmadığı Elimination Chamber maçında WWE Şampiyonu Sheamus'u eledi. Haftalar sonra, Sheamus ona saldırdı ve WrestleMania XXVI'da Triple H'le maç ayarladı. Bu maçı Triple H kazandı.[135][136] Ayrıca WrestleMania'da, The Undertaker'a kaybeden Michaels emekli olmak zorunda kaldı. Sonraki gece Triple H, veda konuşması yaparken, Sheamus ona saldırdı ve Extreme Rules'ta tekrar karşılaştılar. Şovun başında Sheamus, Triple H'e saldırdı ve maçı kazandı. Sakatlığı yüzünden bir süre WWE'den uzak kalan Triple H, The Nexus hikâyesinin tamamını kaçırdı.[137] 30 Ekim'de televizyonda gösterilmeyen WWE Fan Appreciation Event'ta ve 2010 Tribute to the Troops'ta göründü.[138]

Baş İşletme Görevlisi (2011-2013)

[değiştir | kaynağı değiştir]

21 Şubat 2011 Raw bölümünde Triple H, WWE'ye The Undertaker'ın dönüş şovunu keserek döndü ve WrestleMania XXVII'de onunla karşılaşmak için ona meydan okudu. Sonra bu maçın No Holds Barred maçı olacağını söyledi. Bir hafta sonra, kendisinin on ay sakatlanmasına neden olan Sheamus'a sunucu masasının üzerinde Pedigree yaptı. WrestleMania XXVII'de, Triple H'in kaybetmesiyle Undertaker'ın WrestleMania'daki serisi 19-0 oldu. Ancak, maçın sonunda Undertaker, görevliler tarafından bir sedyeyle ringin dışına taşınırken; Triple H, ayaklarının üzerine basarak ringden çıktı.[139]

18 Temmuz Raw bölümünün sonunda Triple H, kayınbabası Vince McMahon'ın görevini devralarak WWE'nin yönetim kurulunun adına dönüş yaptı.[140] Ardından WWE'nin Baş İşletme Görevlisi pozisyonuna yükseldiği açıklandı. Bunlar gerçekleşirken WWE Şampiyonu olan CM Punk, kemerle beraber şirketten çıktı. Yeni bir WWE şampiyonluğu kemeri tasarlandı ve o kemer için yapılan turnuvayı John Cena kazandı. Daha sonra Triple H, Punk'ın tekrar WWE'ye dönmesine yardımcı oldu ve iki kemerin varlığını da onayladı. Gerçek şampiyonun belirlenmesi için SummerSlam'de kemerleri birleştirecek bir maç ayarladı ve o maçın hakemi olacağını söyledi. Maçta, John Cena'nın ayağı iplerde olduğu için saymaması gereken tuşu saydı ve maçı CM Punk kazandı. Maçın ardından Triple H'in uzun süredir arkadaşı olan Kevin Nash, Punk'a saldırdı ve ardından ringe gelen Money in the Bank kazananı Alberto Del Rio çantayı yatırıp Punk'ı yendi ve şampiyon oldu.[141] Nash ve Punk aralarında bir maç istemelerine rağmen Triple H, Nash'i başkaldırış yaptığı gerekçesiyle kovdu. Sonra, CM Punk'la kendisi için diskalifiyenin olmadığı bir maç ayarladı. Night of Champions gecesinde ayarladığı bu maçı kaybederse COO'luktan istifa edecekti.[142] Maçta, John Laurinaitis, Nash, The Miz ve R-Truth'un müdahalelerine rağmen kazanan Triple H oldu.[143] Sonraki maçlarında da bu güreşçiler ona saldırmaya devam etti. Bu yüzden WWE'nin ekranda görünen personelin çoğunluğu Triple H'e güvensizlik oyu verdi. Mr. McMahon geri dönerek ona Raw'daki görevini geri verirken COO görevinden almadı. Daha sonra, Laurinaitis onu Raw genel müdürü olarak atadı. Vengeance'ta CM Punk'la Triple H'in, Miz ve R-Truth karşısında yer alacağı bir takım maçı ayarladı.[144] Maç sırasında Nash, ona tekrar saldırdı ve ertesi gece Raw'da hastaneye kaldırıldığı söylendi.[145] Sonra, WWE Triple H'in omurgasının kırıldığını ve ringlerden uzak kalacağını açıkladı. 12 Aralık'ta Slammy Ödülleri verilirken geri döndü. 18 Aralık'ta Tables, Ladders, and Chairs'ta balyoz merdiven maçında Nash'i yendi. Maçtan sonra Nash'e balyozla saldırdı.[146]

Üst üste ikinci kez karşılaşacakları WrestleMania'daki maçın öncesinde Triple H ve The Undertaker

30 Ocak 2012 Raw bölümünde Laurinaitis'in genel müdürlük performansını değerlendirmek için geri döndü. Kararını açıklamak üzereyken Undertaker dönüş yaptı ve Triple H'in sözünü kesti.[147] Undertaker, ona WrestleMania XXVIII'de maç teklif etti. Başlangıçta Undertaker'ın serisini bozmak istemediğini söyleyerek bunu reddetti.[148] Ancak, Undertaker ona Shawn Michaels'ın gölgesinde yaşayan bir korkak olduğunu söyleyince maç teklifini maçın kafesin içinde olması şartıyla kabul etti.[149] WrestleMania'da yapılan Hell in a Cell maçını kaybetti.[150]

30 Nisan Raw bölümünde, Brock Lesnar'la sözleşme imzalama aşamasında onun kendisine mantıksız gelen sözleşme taleplerini geri çevirdi. Bunun sonucunda Lesnar, ona saldırdı ve senaryoya göre kolunu kırdı.[151][152] İki hafta sonra geri dönen Triple H, Lesnar'ın yasal temsilcisi Paul Heyman ile karşı karşıya geldi. Heyman, sözleşmeyi ihlal ettiği için Lesnar'ın WWE'ye dava açtığını söyledi. Bunun üzerine Heyman'a yaklaştı ve onu rahatsız etti. Heyman, Triple H'i kendisine saldırmasından ve darp etmesinden dolayı başka bir dava daha açmakla tehdit etti.[153] Haziran ayında yapılan No Way Out'ta Triple H, orada görünmeyen Lesnar'a SummerSlam'de karşılaşmak için meydan okudu.[154] Ertesi Raw gecesinde Heyman, Lesnar'ın adına bu teklifi reddetti.[155] Raw 1000'de Stephanie McMahon, kocasının Lesnar'a meydan okumasını kabul etmesi için Heyman'ı kışkırttı.[156] 13 Ağustos Raw bölümünde Lesnar'ın, en iyi arkadaşı Shawn Michaels'ın kolunu kırması üzerine Triple H buna çok sinirlendi.[157] Altı gün sonra SummerSlam'de Lesnar, Triple H'i pes ettirerek yendi. Pes ettirirken senaryoya göre tekrar kolunu kırdı.[158][159]

27 Ağustos Raw bölümünde Triple H, emekli olmayı düşündüğünü ama henüz kesin kararını vermediğini söyledi.[160] 17 Aralık Raw bölümünde, yeni saç kesimiyle 2012 Slammy Ödülleri'nde göründü.

25 Şubat 2013 Raw bölümünde, Mr. McMahon'a saldırma teşebbüsünde bulunan Brock Lesnar'la kavga etti. Kavganın sonucunda kafası yarılan Lesnar'ın başına 18 dikiş atıldı.[161] Ertesi hafta Triple H, Lesnar'a meydan okudu ve ondan WrestleMania 29'da rövanş maçı istedi. Lesnar, maçın kurallarını kendisinin seçmesi şartıyla meydan okumayı kabul etti.[162][163] Bir hafta sonra, Triple H sözleşmeyi imzaladı ve Heyman'a saldırdı. Maç, No Holds Barred maçı olarak ayarlandı ve maçta Triple H'in kariyeri ortaya kondu.[164] WrestleMania gecesinde yaptıkları maçta Lesnar'a ringin içinde çelik merdivenin üzerinde Pedigree yaptıktan sonra onu tuşlayıp kazandı.[165] 15 Nisan Raw bölümünde Heyman, Triple H'e Extreme Rules'ta Lesnar'la kafes maçında karşılaşması için meydan okudu.[166] Sonraki hafta, Triple H bunu kabul etti.[167] 19 Mayıs'ta yapılan ppv gecesinde Heyman'ın maça karışmasından sonra maçı kaybetti ve çenesinden sakatlandı.[168]

Ertesi Raw gecesinde Triple H, Heyman'ın yeni güreşçisi Curtis Axel ile güreşti. Senaryoya göre bir beyin sarsıntısı geçirdi ve maçı kaybetti sayıldı.[169][170][171] Güreşe devam edebilmesi için tıbben sıkıntısı olmamasına rağmen 3 Haziran Raw bölümünde, onun için endişelenen ve çocukların güvenliğini gerekçe gösteren Vince ve Stephanie McMahon, onun Axel'le güreşmesine izin vermedi. Bunun üzerine arenayı terk eden Triple H, sonraki hafta Raw'da ringe geri döndü.[172] Bu bölümde, McMahon'ın onu şüpheyle diskalifiye etmesiyle Axel'e yenildi. Daha sonra ringden ayrılan Axel, zili alarak maçın yeniden başlatılmasını engelledi.

The Authority (2013-2015)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: The Authority (profesyonel güreş)
Triple H, eşi Stephanie McMahon ile birlikte.

12 Ağustos Raw bölümünde Triple H, SummerSlam'de yapılacak olan John Cena ve Daniel Bryan arasındaki WWE Championship maçında özel konuk hakem olacağını söyledi ve hakemlik için belirlenen ilk hakem Brad Maddox'a Pedigree yaptı. Etkinlikte, Bryan maçı kazanıp kemeri aldıktan sonra ona Pedigree yaptı ve ringe gelen Randy Orton, Money in the Bank çantasını yatırıp kemeri kazandı. Triple H, böylelikle 2006 yılından sonra ilk kez kötü karaktere dönüş yaptı.[173] Eşi Stephanie ile beraber The Authority adlı takımı kurdu. The Shield takımına istediklerini uygulattılar. Daha sonra Kane, Operasyon Yönetmeni olarak The Authority'ye katıldı.

Sonraki haftalarda, takımın kararlarını sorgulayan Big Show ve Dolph Ziggler gibi güreşçilere karşı handikap maçları ayarladılar. Hatta Cody Rhodes'i saygısızlık yaptığı gerekçesiyle WWE'den kovdular. 7 Ekim Raw bölümünde, Big Show'u "kovduktan" sonra, Big Show onu bir yumrukla yere indirdi ve görevliler tarafından dışarıya götürüldü.[174] 2013 Slammy Ödülleri'nde Bryan, Orton'ı Stephanie McMahon'ın olduğu yere itti. Stephanie yere yığıldıktan sonra Orton'ın şoke olmasına rağmen Triple H, Orton'a Pedigree yaptı.[175]

Triple H'in WrestleMania XXX'daki büyük girişi

WrestleMania XXX'da Triple H'i yenen Bryan, aynı gece son maçta WWE World Heavyweight Championship kemeri için Batista ve şampiyon Randy Orton ile karşılaşmayı garantiledi. Maçtan sonra Triple H, Bryan'a saldırdı. Sonra, yaptıkları maça karışıp Bryan'ın kazanmasını önlemeye çalıştı ve hakem olarak kendisine çalışacak olan Scott Armstrong'u ayarladı. Ama bunlara rağmen Bryan, Batista'yı pes ettirerek maçı kazandı. Bryan'ın kemerini kaybetmesi için 18 Nisan SmackDown bölümünde Orton ve Batista ile bir araya gelerek Evolution takımını tekrar kurdu. Ama, The Shield'ın The Authority'ye karşı gelmesiyle Bryan şampiyonluğunu kaybetmedi. Evolution, The Shield ile Extreme Rules'ta ve Payback'teki diskalifiyenin olmadığı elemeli takım maçında karşılaştı ve iki maçı da kazandı.[176] 2 Haziran Raw bölümünde Batista, Triple H'ten WWE World Heavyweight Championship kemer maçı istedi. Ancak Triple H bunu reddedince takımdan ayrıldı. Bunun üzerine Triple H, Seth Rollins'i The Shield'a karşı kışkırtıp The Authority'ye katarak "B planını" devreye soktu.

27 Ekim Raw bölümünde Triple H, John Cena'yı The Authority'ye katmak için uğraştı, ama Cena kabul etmedi. Triple H, bunun üzerine Survivor Series'de The Authority'ye karşı Cena'nın kaptanlık yaptığı takımın yer alacağı beşe beş elemeli takım maçı olacağını açıkladı.[177] 3 Kasım Raw bölümünde Mr. McMahon, Authority'nin maçı kaybetmesi hâlinde takımın hakimiyetinin sona ereceğini söyledi.[178] 21 Kasım SmackDown bölümünde Triple H, eğer Cena'nın takımı kaybederse Cena haricinde tüm güreşçilerin şirketten kovulacağını açıkladı.[179] Survivor Series'de Big Show, Cena'ya ihanet ederek The Authority'ye katıldı. Ama WWE'ye dönüş yapan Sting, hakem Scott Armstrong ve Triple H'e saldırarak Dolph Ziggler'in Rollins'i tuşlamasını sağladı. Böylelikle maçı Cena'nın takımı kazandı ve Authority tamamen dağıldı.

Triple H, WrestleMania 31'de Terminatör: Genisys filminden ilham aldığı girişini yaparken.

Takımın dağılmasından bir ay sonra Rollins, Cena'yı ikna ederek 29 Aralık Raw bölümünde The Authority'nin geri getirilmesini sağladı.[180] 19 Ocak Raw bölümünde Cena, handikap maçında Rollins, Kane ve Big Show'la karşılaştı. Maçta Sting, The Authority'nin dikkatini dağıtarak Cena'nın Rollins'i tuşlamasını sağladı. Böylece, iki hafta önce Triple H ve Stephanie'nin kovduğu Ziggler, Ryback ve Erick Rowan'ın işini geri almasını sağladı. 26 Ocak'ta WWE.com, resmî olarak Triple H'in Sting'e maydan okuduğunu ve Fastlane'de "yüz yüze" geleceklerini açıkladı. Yüz yüze geldiklerinde Sting, Triple H ile WrestleMania 31'de karşılaşmak istedi ve Triple H bunu kabul etti.[181] WrestleMania'da yapılan maça D-Generation-X karıştı ve Triple H kazandı. Maçın sonunda Sting ile el sıkıştılar. Sting'le yaptığı maçtan sonra Triple H, Stephanie McMahon ile takım olup The Rock ve Ronda Rousey ile karşılaştı. Bu promo sırasında etkinlikteki kalabalık rekor kırdı.[182][183]

2015 yılı boyunca Triple H, The Authority'nin lideri olarak göründü ve Seth Rollins ile Kane arasında çıkan sorunlarda arabulucuk görevini üstlendi.[184][185] Yaz ayı boyunca Rollins'i aldığı şampiyonluk kemerini koruması için Roman Reigns, Brock Lesnar, John Cena ve Sting'e karşı test etti.[186][187][188][189]

WWE Dünya Ağırsiklet Şampiyonu (2015-2016)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Nisan 2016'da Triple H

Canlı bir etkinlikte dizinden şiddetli bir şekilde sakatlanan Rollins, WWE'den uzak kalmak zorunda kaldı ve WWE World Heavyweight Championship kemeri boşta kaldı. Yeni şampiyonu belirlemek için Survivor Series'de bir turnuva düzenlenmesine karar verildi.[190][191]

9 Kasım Raw bölümünde Triple H, Reigns'e The Authority'ye katılması hâlinde turnuvanın finaline kalması için kolaylık sağlayacağını söyledi. Ama Reigns bu teklifi reddetti.[192] Survivor Series'de turnuvanın finaline gelerek Dean Ambrose'u yenen Reigns, kemeri aldı. Triple H, Reigns'i tebrik etmek için geldi ama Reigns ona spear yaptı. Bunun üzerine Sheamus, Money in the Bank sözleşmesini getirdi ve hızlıca Reigns'i yenerek şampiyon oldu. Böylelikle Sheamus, The Authority'nin tarafında olduğunu göstermiş oldu.[193]

The Authority, 30 Kasım Raw bölümünde Reigns ve Sheamus arasında rövanş niteliğinde bir kemer maçı ayarladı. Ancak, maçın şartları vardı. Eğer Reigns, 5 dakika 15 saniye (Reigns'in Survivor Series'de kemerini elinde tuttuğu süre) içinde maçı kazanamazsa; Dean Ambrose, Intercontinental Championship kemerini ve The Usos, WWE Tag Team Championship kemerini kaybedecekti. Eğer, diskalifiye ile kazanırsa Ambrose ve The Usos kemerlerini kaybetmeyecekti.[194] TLC: Tables, Ladders and Chairs ppv'sinde The League of Nations'ın maça karışmasıyla Sheamus, Reigns'e karşı kemerini korudu. Maçtan sonra aniden ve şiddetle Sheamus'a, sonra da oraya kendisini sakinleştirmek için gelen Triple H'e saldırdı. O arada sakatlanan Triple H, bir süre televizyonda görünmedi.[195]

Triple H, WWE World Heavyweight Championship kemeri için yapılan 2016 Royal Rumble maçında 30. sıradan giriş yaptı ve WWE'ye dönmüş oldu. Roman Reigns'i eledikten sonra Dean Ambrose'u eleyerek ikinci kez Royal Rumble'ı kazandı ve 14. dünya şampiyonluğunu aldı.[196] Daha sonra, senaryoya göre Reigns'in burnunu kırdı.[197] Reigns, Fastlane'de Dean Ambrose ve Brock Lesnar'ın olduğu üçlü tehdit maçında Ambrose'u tuşlayarak maçı kazandı ve WWE World Heavyweight Championship kemeri için bir numaralı aday oldu.[198] Triple H, 22 Şubat Raw bölümünde Sheamus ile merdiven maçında karşılaşan Reigns'e saldırdı ve yüzünü kanattıktan sonra son olarak çelik merdivenlerin üzerinde Pedigree yaptı.[197] Senaryoya göre Reigns'in sakatlanmasından sonra Dean Ambrose, Triple H'e kemer için meydan okudu.[199] Meydan okumayı kabul eden Triple H, Roadblock etkinliğinde ona karşı kemerini korudu.[200] Reigns döndükten sonra rekabetleri devam etti.[201][202][203] WrestleMania 32'de 70 gündür koruduğu kemeri Reigns'e kaybetti.[204]

Son rekabetleri (2016-2019)

[değiştir | kaynağı değiştir]

WrestleMania 32 sonrası The Authority dağıldı. Triple H, nadiren NXT ve WWE Cruiserweight Classic etkinliklerinde görünürken Nisan ayının sonlarında WWE Canlı turuna çıktı. Sonrasında WWE televizyonda bir süre görünmedi. Triple H, 29 Ağustos Raw gecesi Roman Reigns, Seth Rollins, Big Cass ve Kevin Owens arasında yapılan WWE Evrensel Şampiyonunu belirleyecek maçın yapıldığı sırada geri döndü. Ringin dışındaki Reigns'e Pedigree yaptı ve Rollins'in tuşlaması için ringe attı. Reigns elendikten sonra, bu sefer Rollins'e Pedigree yaptı ve Kevin Owens'ın maçı kazanıp kemeri almasını sağladı.[205] Daha sonra WWE Cruiserweight Classic canlı finalinde yeni WWE Cruiserweight Championship kemerini görücüye çıkarırken göründü. Turnuvanın finalinde Gran Metalik'i yenen T.J. Perkins'i bu kemerle ödüllendirdi.[206] Owens, Rollins'e karşı Evrensel Şampiyonayı başarıyla savunduktan sonra, Clash of Champions'da eşi Stephanie McMahon'a eşlik etti. Ayrıca WWE UK Championship Tournament Turnuvası sırasında da hazır bulundu ve WWE UK Championship galibine kemeri sundu. 23 Ocak Raw bölümünde Rollins'in Sami Zayn ile Royal Rumble maçına katılmak için yaptığı maçta, Triple H'in müziği çaldı ama kendisi görünmedi. Bunun sonucunda dikkatli dağılan Rollins, Zayn'e yenilerek Royal Rumble maçına katılma hakkını kaybetti. 28 Ocak NXT TakeOver: San Antonio etkinliğinde Rollins geldi ve ringe Triple H'i çağırdı. Triple H göründü ama sonrasında güvenlik görevlilerini çağırdı ve kendisi oradan gitti. Güvenlik görevlileri Rollins'i arenadan dışarı çıkardı.[207] 30 Ocak'ta Triple H, Ağustos 2016'dan beri ilk kez Raw programında göründü. Rollins'e verdiği tüm şanslara rağmen onun başarısızlıklarından bahsetti. Sonra Rollins'i çağırdı ve yok edicisiyle tanışmasını söyledi. Ringe doğru gelen Rollins, Samoa Joe'nun saldırısına uğradı.[208] Rollins, kurulan bu pusuda daha önce sakatlanan dizinden tekrar sakatlandı.[209] Triple H, 2 Nisan'da WrestleMania 33'te Rollins ile onaylanmayan maçta karşı karşıya geldi ve Rollins'e yenildi.[210][211]

Yaklaşık yedi aylık bir aradan sonra 13 Kasım Raw programında Triple H, kendisini Survivor Series'de Team Raw'ın beşinci üyesi olarak açıkladı.[212] Survivor Series'de takım kaptanı Kurt Angle, maçı Raw takımına kazandırmak üzereydi ama Triple H, Angle'a pedigree yaptı ve onun elenmesine sebep oldu. Ardından Team SmackDown'ın son kalan üyesi Shane McMahon'ı eleyerek maçı takımına kazandırdı. Maçtan sorna ayakta kalanlardan Braun Strowman, Triple H'e iki kez powerslam yaptı. Ayrıca sahneden çıkarken onu video ekranına vurduğu görüldü.[213][214]

WrestleMania 34'te Triple H, eşi Stephanie McMahon ile

Triple H, daha sonra 2018 Elimination Chamber etkinliğinde Ronda Rousey'nin Raw sözleşmesini imzaladığı sırada göründü. Segment sırasında Triple H, Rousey'nin sözleşmesinde özel hiçbir kuralın olmadığını, ama ilk maçını WrestleMania 34'te yapabileceğini söyledi. Rousey smzleşmeyi imzalamadan önce Kurt Angle, WrestleMania 31'de Rousey'nin The Authority'yi utandırdığı anı hatırlattı ve Triple H ile Stephanie'nin Rousey'yi manipüle ettiklerini söyledi. Bunun üzerine Rousey, Triple H'i masaya vurdu ve Stephanie, Rousey'ye tokat attı. Stephanie, daha sonra geri çekildi ve Rousey sözleşmeyi imzaladı. Triple H ertesi gece, bu olanlardan dolayı özür dilese de Angle'a saldırdı. Sonraki hafta Angle, Triple H ve Stephanie'nin WWE yönetiminde yer almasına rağmen güreşebileceklerini açığa çıkardı. WrestleMania 34 için Rousey ile takım olarak Triple H ve Stephanie ile yüzleşecekleri karışık bir takım maçı ayarladı. Etkinlikte Rousey'nin Stephanie'yi armbar ile pes ettirmesiyle Triple H ve Stephanie, Angle ve Rousey'ye yenildi. Daha sonra Cidde, Suudi Arabistan'da yapılan Greatest Royal Rumble etkinliğinde John Cena'ya yenildi.

Triple H, 23 Temmuz Raw programında sadece kadınların yer aldığı ilk izle ve öde etkinliği olan WWE Evolution'ı duyurmak için iyi karakter olarak görünen Stephanie ve Vince McMahon ile beraber göründü.[215] Duyuru sonrasında ayrıca kendisinin WWE Super Show-Down'da ringe geri döneceğini ve son bir kez daha intikam almak için The Undertaker ile maça çıkacağını söyledi. Kısa bir aradan sonra 20 Ağustos'ta Triple H, Raw programında döndü ve Undertaker ile aralarında en son gerçekleşen WrestleMania XXVIII'deki (Shawn Michaels'ın özel konuk hakem olduğu Hell in a Cell) maçını "Bir çağın sonu" olarak tanımlarken, aralarındaki gerçekleşecek maçı "Son Kez" olarak tanımladı.[216] Etkinlikte Triple H, Undertaker'ı yendi. Maçtan sonra Triple H, Michaels ile beraber The Undertaker ve Kane'e saygı göstererek onların ellerini sıktı. Böylelikle 2013 yılından beri ilk defa iyi karaktere dönüşmüş oldu. Ancak Undertaker ve Kane, Triple H ve Michales'a saldırıyla karşılık verdi.[217] 8 Ekim'de Triple H ve Shawn Michaels, DX olarak tekrar birleştiklerini ve WWE Crown Jewel'da The Brothers of Destruction ile karşılaşacaklarını açıkladı. Etkinlikte ikili, Brothers of Destruction'ı yenerken göğüs kasları yırtılan Triple H,[218] 8 Kasım'da başarılı bir ameliyat geçirdi.[219] WrestleMania 35'te Ric Flair'ın yardımıyla Triple H, maç sonrası emekli olan Batista'yı yendi.[220] Triple H'in canlı olarak televizyonda gösterilen son maçı 7 Haziran 2019 tarihinde Super ShowDown'da gerçekleşti ve Triple H, Randy Orton'a yenildi. 29 Haziran 2019 tarihinde Tokyo, Japonya'da son maçını yaptı ve bu maç televizyonda gösterilmedi.[221] Etkinlikte Triple H ve Shinsuke Nakamura takım olup, Robert Roode ve Samoa Joe ile karşılaştı. Roode'u tuşlayan Nakamura, takımına maçı kazandırdı.[222][223]

Aralıklı görünümleri ve emekliliği (2020-günümüz)

[değiştir | kaynağı değiştir]

2019 yılından sonra Triple H gittikçe seyrek görünmeye başladı ve 2020 yılı, Triple H'in kariyerinin başından beri güreşmediği ilk yılı oldu. Ancak, ara sıra güreş dışı rollerde ekranda görünmeye devam etti. Bunlardan biri WWE'nin 25. yılına adanan 24 Nisan SmackDown bölümü oldu.[224] Ekrandaki son fiziksel münakaşası, 11 Ocak 2021 tarihli Raw programında Randy Orton ile kavga ettiğinde gerçekleşti. Alexa Bliss ve "The Fiend" Bray Wyatt'ın müdahalesiyle segment sonlandı.[225]

Tanısı yeni konan kalp rahatsızlığı nedeniyle Triple H, 25 Mart 2022 tarihinde First Take programında güreşten emekliliğini açıkladı.[226][227] 3 Nisan'da yapılan WrestleMania 38'in ikinci gecesinin açılışında WWE'nin COO'su olarak yer aldı. Daha sonra ring içi emekliliğini belirtmek için mikrofonunu ve güreş botlarını ringe bıraktı.[228]

Kişisel yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

2000 yılında senaryo gereği evli olan Levesque ve Stephanie McMahon birlikte olmaya başlamışlardı. 25 Ekim 2003 tarihinde gerçekten evlendiler.[229] Üç kız çocukları oldu.[230][231][232] Levesque'nin daha önce, eski WWF güreşçisi Chyna ile uzun süreli ilişkisi olmuştu.[233] Ayrıca, Lynn adında bir kız kardeşi vardır.[11]

2004 yılının sonunda Making the Game: Triple H's Approach to a Better Body adlı kitabı çıkmıştır.[234] Otobiyografisiyle ilgili bilgiler, anılar ve görüşleri de bulunan kitapta daha çok vücut geliştirme ile ilgili tavsiyeleri yer almıştır.

Levesque, Motörhead (Triple H, kariyeri boyunca ringe girişlerinde grubun üç farklı şarkısını kullanmıştır) grubunun hayranıdır ve baş vokal Lemmy ile arkadaştır.[235] Lemmy ve müzik grubuna bağlılığından, kariyerinin büyük bir bölümünde Triple H olarak Lemmy'nin sakal tarzını kullanmıştır.[236] 28 Aralık 2015 tarihinde Lemmy'nin ölümünden sonra, 9 Ocak 2016 tarihindeki cenaze törenine katılmıştır. Cenaze töreninde, Lemmy ve Motörhead'in sesinin kendisine verilen bir hediye olduğunu söylemiş ve Lemmy ile yıllar süren arkadaşlıklarından bahsetmiştir.

Aralık 2015'te ITV London'da yapılan röportajda Levesque, İngiltere'nin West Ham United takımını desteklediğini söylemiştir.[237][238]

Hayırseverlik

[değiştir | kaynağı değiştir]

2014 yılında Levesque, eşi Stephanie ile sekiz yaşında kanserden ölen küçük bir WWE hayranı Connor "The Crusher" Michalek'in onuruna "Connor's Cure" kanser fonu oluşturdu.[239]

Filmografi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Yıl Başlık Rol Notlar
1998 Pacific Blue Triple H
1998 The Drew Carey Show Disiplinci
2001 MADtv Kendisi
2004 Blade: Trinity Jarko Grimwood
2005 The Bernie Mac Show Triple H[240]
2006 Relative Strangers Güreşçi[241] Adı geçmiyor
2009 Robot Chicken Kendisi, Kurtadam Seslendirme
2011 Saperon Raymond "Ray Ray" Bradstone
2011 Inside Out Arlo "AJ" Jayne
2014 Scooby-Doo! Güreş Macerası Kendisi Seslendirme
2014 WWE Power Series Kendisi Fitness videosu
2016 Scooby-Doo! and WWE: Curse of the Speed Demon Kendisi Seslendirme

Bibliyografi

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Paul Levesque; Robert Caprio (2006) Making the Game: Triple H's Approach to a Better Body. WWE Books.
  • Triple H; Shawn Michaels; Aaron Williams (2009) The Unauthorized History of DX. WWE Books.

Güreşte

[değiştir | kaynağı değiştir]
John Cena'ya Pedigree yaparken Triple H
Balyozuyla Triple H
Ringe giriş pozunu yaparken iplerin ortasında Triple H

Şampiyonlukları ve başarıları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Triple H, dokuz kez kazandığı WWE Championship kemeriyle ringe giriş gösterisini yaparken
Ayrıca beş kez World Heavyweight Championship kemerini alan toplam 14 kez WWE'de dünya şampiyonu olmuştur.

1 ^ Triple H'in sahip olduğu tek WWE Tag Team Championship kemeri World Tag Team Championship ile birleşmiş ve kemerin adı Unified WWE Tag Team Championship olmuştur.

2 ^ Triple H'in beşinci kemerinin adı Undisputed WWF Championship'tir. Sonraki üç kemeri WWE Championship, dokuzuncu kemeri ise WWE World Heavyweight Championship adına sahiptir.

3 ^ Triple H'in Shawn Michaels ile beraber aldığı kemer olan World Tag Team Championship, WWE Tag Team Championship ile birleşerek Unified WWE Tag Team Championship olmuştur.

Luchas de Apuestas rekoru

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kazanan (bahis) Kaybeden (bahis) Yer Etkinlik Tarih Notlar
Triple H (şampiyonluk) Cactus Jack (kariyer) Hartford, Connecticut No Way Out 27 Şubat 2000 (2000-02-27) Hell in a Cell maçı.[52]
Triple H (şampiyonluk) Kane (maske) San Antonio, Texas Raw 23 Haziran 2003 (2003-06-23)
Goldberg (kariyer) Triple H (şampiyonluk) Hershey, Pennsylvania Unforgiven 21 Eylül 2003 (2003-09-21) [84]

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Triple H, WrestleMania 2000, WrestleMania X8, WrestleMania XX, WrestleMania 21, WrestleMania 22, WrestleMania XXV ve WrestleMania 32'de yer aldı.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c "HHH salary and job title". 411 Mania. 1 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2014. 
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m n "Triple H Bio". Online World of Wrestling. 28 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2011. 
  3. ^ a b Milner, John; Clevett, Jason; Kamchen, Richard (5 Aralık 2004). "Hunter Hearst Helmsley". Canoe.ca. Canadian Online Explorer. 18 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2007. 
  4. ^ a b c d e f "Wrestler snapshot: Triple H". Wrestling Digest. Ağustos 2002. 21 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2007. 
  5. ^ a b c d e f g h "Triple H Bio". World Wrestling Entertainment. 4 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2009. 
  6. ^ a b "Raw – June 12, 2006 Results". Online World of Wrestling. 2 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2007. 
  7. ^ "W.W.W.F./W.W.F./W.W.E. World Heavyweight Title". Wrestling-Titles.com. 18 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2007. 
  8. ^ "World Heavyweight Title (W.W.E. Smackdown!)". Wrestling-Titles.com. 26 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2007. 
  9. ^ "Famous People From New Hampshire". NH Tour Guide. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2011. 
  10. ^ a b c d e f g h i j k Triple H ve Chyna (1999). It's Our Time (VHS). World Wrestling Federation. 
  11. ^ a b c d Peter McGough (Temmuz 2002). "Coming to grips with Triple H". Flex. 4 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2007. 
  12. ^ Martin, Adam (8 Eylül 2010). "More details on Triple H's new title with WWE". WrestleView. 17 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2010. 
  13. ^ "John Cena vs. Triple H - WrestleMania 22 - WWE Championship Match". WWE. 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2016. 
  14. ^ "Triple H vs. Randy Orton - No Mercy 2007". WWE. 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2016. 
  15. ^ "Batista vs. Triple H for the World Heavyweight Championship - WrestleMania 21". WWE. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2016. 
  16. ^ "Jeff Hardy vs. Triple H - Armageddon 2007". WWE. 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2016. 
  17. ^ "WWE Extreme Rules 2013 Results - Brock Lesnar Beats Triple H". WWE. 29 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2016. 
  18. ^ "Triple H Talks Putting Daniel Bryan Over at WrestleMania 30". WWE. 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2016. 
  19. ^ McIntosh, Kenny (11 Aralık 2015). "5 Things We Learned From Triple H's WWE NXT: Takeover London Conference Call". WhatCulture. 16 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2016. 
  20. ^ Middleton, Marc (18 Aralık 2015). "More WWE NXT Events Sell Out, Triple H Comments". WrestlingInc. 23 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2016. 
  21. ^ Thomas, Jeremy (28 Aralık 2015). "Triple H Thanks UK Fans, Styles Praises NXT Women". DenofGeek. 30 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2016. 
  22. ^ "WWE Corporate – Executive Team Bios – Paul Levesque". 25 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2016. 
  23. ^ a b Triple H; Robert Caprio (11 Mayıs 2010). Triple H Making the Game: Triple H's Approach to a Better Body. Simon and Schuster. ISBN 978-1-4391-2175-7. 1 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2016. 
  24. ^ a b c d e "John Rodeo Interview". JohnRodeo.com. 16 Eylül 2001. 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2014. 
  25. ^ Marvez, Alex (Nisan 2001). "Triple Threat". Wrestling Digest. s. 2. 20 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2008. 
  26. ^ a b Baer, Randy and R. D. Reynolds. Wrestlecrap: The Very Worst of Pro Wrestling (p.204)
  27. ^ "Starrcade 1994 results". Pro Wrestling History. 10 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2009. 
  28. ^ Marvez, Alex (Nisan 2001). "Triple Threat (p. 3)". Wrestling Digest. 18 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2008. 
  29. ^ "Podcast is Jericho Ep71". Podcastone. 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2016. 
  30. ^ "Wrestling Challenge Results". The History of WWE. 29 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2007. 
  31. ^ "SummerSlam 1995 results". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2015. 
  32. ^ "In Your House 5 results". Pro Wrestling History. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2015. 
  33. ^ a b Baer, Randy and R. D. Reynolds. Wrestlecrap: The Very Worst of Pro Wrestling (s.206)
  34. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.95)
  35. ^ "WrestleMania XII results". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2012. 
  36. ^ a b "Raw – 1996 Results". Online World of Wrestling. 27 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2007. 
  37. ^ a b "Marty Garner Profile". Online World Of Wrestling. 13 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2008. 
  38. ^ a b c d e f "The don't call him "the Game" for nothing". Wrestling Digest. Aralık 2002. 16 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2008. 
  39. ^ Laurer, Joanie. If They Only Knew, 266-267.
  40. ^ Mick Foley (2000). Have A Nice Day: A Tale of Blood and Sweatsocks (p.213). HarperCollins. ISBN 0-06-103101-1. 
  41. ^ "WrestleMania XIII". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2007. 
  42. ^ Laurer, Joanie. If They Only Knew, 269.
  43. ^ "King of the Ring 1997 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2007. 
  44. ^ Baer, Randy and R. D. Reynolds. Wrestlecrap: The Very Worst of Pro Wrestling (p.210)
  45. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling's historical cards" (s.100)
  46. ^ "Raw – 1998 Results". Online World of Wrestling. 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2007. 
  47. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (p.102)
  48. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.104)
  49. ^ Baer, Randy and R. D. Reynolds. Wrestlecrap: The Very Worst of Pro Wrestling (p.257)
  50. ^ "Owen Hart". IMDb. 4 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  51. ^ "Triple H's third reign". World Wrestling Entertainment. 22 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2010. 
  52. ^ a b "Triple H vs. Cactus Jack – Hell in a Cell Match for the WWE Championship". WWE. 27 Şubat 2000. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2012. 
  53. ^ "WrestleMania 2000 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2007. 
  54. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.105)
  55. ^ "Judgment Day 2000 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2007. 
  56. ^ a b Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling's historical cards" (s.106)
  57. ^ "Raw is War results – April 17, 2000". PWWEW.net. 17 Nisan 2000. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2008. 
  58. ^ "Fully Loaded 2000 Report". Gerweck.net. 3 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2010. 
  59. ^ Laurer, Joanie (2001). If They Only Knew. ReaganBooks. s. 122. ISBN 0-06-109895-7. 
  60. ^ "SummerSlam (2000) Results". World Wrestling Entertainment. 24 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2008. 
  61. ^ a b Powell, John. "Stunts highlight SummerSlam". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2008. 
  62. ^ "No Mercy 2000 results". World Wrestling Entertainment. 22 Ekim 2000. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2013. 
  63. ^ "No Mercy 2000 Report". Gerweck.net. 3 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2010. 
  64. ^ "Survivor Series 1999 Report". Gerweck.net. 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2010. 
  65. ^ "Survivor Series 2000 official results". World Wrestling Entertainment. 24 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2008. 
  66. ^ "Survivor Series 2000 Report". Gerweck.net. 3 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2011. 
  67. ^ "No Way Out 2001 Results". World Wrestling Federation. 26 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2008. 
  68. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.107)
  69. ^ "Raw results – 2001". The History of the WWE. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2009. 
  70. ^ "SmackDown! results – 2001". The History of the WWE. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2009. 
  71. ^ "Triple H's fourth reign". WWE. 31 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2007. 
  72. ^ Guerrero, Lucio (30 Nisan 2001). "WWF's big show drives local fans wild". Chicago Sun-Times. s. 1. 
  73. ^ a b c Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.110)
  74. ^ a b c "HALL "OWW" SHAME: I'M PREGNANT!". Online World of Wrestling. 24 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2007. 
  75. ^ "Raw Results: March 25, 2002". Online World of Wrestling. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2007. 
  76. ^ "Vengeance 2002 Results". Online World of Wrestling. 13 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2007. 
  77. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.111)
  78. ^ Hamilton, Ian (2006). Wrestling's Sinking Ship: What Happens To An Industry Without Competition. Lulu.com. s. 58. ISBN 1-4116-1210-8. 
  79. ^ a b c Reynolds, R. D. (2003). WrestleCrap: The Very Worst of Pro Wrestling. ECW Press. s. 267. ISBN 1-55022-584-7. 
  80. ^ McMahon (DVD). World Wrestling Entertainment. 2006. 
  81. ^ "No Mercy 2002 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2007. 
  82. ^ a b Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.112)
  83. ^ a b Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.114)
  84. ^ a b "Triple H vs. Goldberg for the World Heavyweight Championship". World Wrestling Entertainment. 21 Eylül 2003. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2008. 
  85. ^ a b c Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.115)
  86. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.116)
  87. ^ Martin, Finn (22 Eylül 2004). "Power Slam Magazine, issue 123". Panic Stations! (Unforgiven 2004). SW Publishing. ss. 24-25. 
  88. ^ "Raw – November 29, 2004 Results". Online World of Wrestling. 6 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2007. 
  89. ^ Evans, Anthony (21 Ocak 2005). "Power Slam Magazine, issue 127". Tripper strikes back (New Years Revolution 2005). SW Publishing. ss. 30-31. 
  90. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.117)
  91. ^ "Power Slam Magazine, issue 131". WrestleMania rerun (Backlash 2005). SW Publishing. 21 Mayıs 2005. ss. 32-33. 
  92. ^ Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.118)
  93. ^ a b c Triple H: The King of Kings (DVD). WWE Home Video. 2008. 
  94. ^ "Raw – October 3, 2005 Results". Online World of Wrestling. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2007. 
  95. ^ a b Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.119)
  96. ^ Hurley, Oliver (20 Nisan 2006). "Power Slam Magazine, issue 142". "WrestleMania In Person” (WrestleMania 22). SW Publishing. ss. 16-19. 
  97. ^ a b Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.121)
  98. ^ "Vengeance 2006 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2007. 
  99. ^ a b Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts. "Wrestling’s historical cards" (s.122)
  100. ^ "Survivor Series 2006 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2007. 
  101. ^ a b Shawn Perine (Mayıs 2007). "Triple trouble". Flex. 13 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2007. 
  102. ^ "New Years Revolution 2007 Results". Online World of Wrestling. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2007. 
  103. ^ "SummerSlam 2007 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2007. 
  104. ^ "WWE Champion Triple H def. Umaga". WWE. 7 Ekim 2007. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2012. 
  105. ^ a b c "No Mercy 2007 Results". PWWEW.net. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2007. 
  106. ^ "Triple H wins Raw Elimination Chamber". WWE. 17 Şubat 2008. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2012. 
  107. ^ "Triple Threat Match: Randy Orton def. John Cena and Triple H (Orton retains WWE Title)". WWE. 30 Mart 2008. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2012. 
  108. ^ "History of the WWE Championship". WWE. 24 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2008. 
  109. ^ Kapur, Bob (18 Mayıs 2008). "Judgment Day spoils streak of good shows". SLAM! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2008. 
  110. ^ Mackinder, Matt (30 Mayıs 2008). "One Night Stand WWE's best this year". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2012. 
  111. ^ Tello, Craig (1 Haziran 2008). "Orton suffers broken collarbone". WWE. 16 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2008. 
  112. ^ Keller, Wade (29 Eylül 2008). "Keller's WWE Night Of The Champions PPV Report 6/29: Ongoing "virtual time" coverage of event". Pro Wrestling Torch. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2013. 
  113. ^ Sitterson, Aubrey (23 Haziran 2008). "A Draft Disaster". World Wrestling Entertainment. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2008. 
  114. ^ Adkins, Greg (20 Haziran 2008). "Maul in the Family". World Wrestling Entertainment. 23 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2008. 
  115. ^ Plummer, Dale; Tylwalk, Nick (17 Ağustos 2008). "SummerSlam comes close to 'blockbuster' status". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2009. 
  116. ^ Bishop, Matt (8 Eylül 2008). "Scramble matches make for wild Unforgiven". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2008. 
  117. ^ DiFino, Lennie (5 Ekim 2008). "The Game escapes with the gold". World Wrestling Entertainment. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2008. 
  118. ^ DiFino, Lennie (26 Ekim 2008). "Cyber Sunday: Triple H marches on as champion". World Wrestling Entertainment. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2008. 
  119. ^ "Edge def. WWE Champion Triple H & Vladimir Kozlov (Triple Threat Match)". WWE. 23 Kasım 2008. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2012. 
  120. ^ Martin, Adam (14 Aralık 2008). "Armageddon PPV results – 12/14/08 – Buffalo, NY". Wrestleview. 16 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2008. 
  121. ^ Tello, Craig (25 Ocak 2009). "Results:Detroit "RKO" City". World Wrestling Entertainment. 31 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2009. 
  122. ^ Passero, Mitch. "Results: Regaining the throne". World Wrestling Entertainment. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2009. 
  123. ^ Sitterson, Aubrey (16 Şubat 2009). "Game changer". WWE. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2009. 
  124. ^ Sitterson, Aubrey (23 Şubat 2009). ""Legacy" gets hammered". WWE. 17 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2009. 
  125. ^ Adkins, Greg (10 Ağustos 2009). "North of disorder". World Wrestling Entertainment. 18 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2009. 
  126. ^ "Raw: Road to Summerfest nears its end". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 17 Ağustos 2009. 18 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2009. 
  127. ^ "D-Generation X def. The Legacy". WWE. 23 Ağustos 2009. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2012. 
  128. ^ "Cody Rhodes & Ted DiBiase def. D-Generation X (Submissions Count Anywhere Match)". World Wrestling Entertainment. 13 Eylül 2009. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2012. 
  129. ^ Sokol, Chris; Bryan Sokol (5 Ekim 2009). "Title changes highlight Hell in a Cell". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2009. 
  130. ^ Plummer, Dale; Nick Tylwalk (23 Kasım 2009). "Lots of wrestlers per match but no title changes at Survivor Series". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2009. 
  131. ^ Caldwell, James (13 Aralık 2009). "Caldwell's WWE TLC PPV Report 12/13: Complete PPV report on Cena vs. Sheamus, DX vs. JeriShow, Taker vs. Batista". PWTorch. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2009. 
  132. ^ Plummer, Dale (21 Aralık 2009). "Raw: Santas, DX dominate holiday show". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 17 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2009. 
  133. ^ Golden, Hunter (11 Ocak 2010). "Raw Results – 1/11/10". WrestleView.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2010. 
  134. ^ Plummer, Dale (1 Mart 2010). "RAW: A bad trip on the Road to Wrestlemania". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2010. 
  135. ^ Plummer, Dale (1 Mart 2010). "RAW: A bad trip on the Road to Wrestlemania". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2010. 
  136. ^ Martin, Adam (28 Mart 2010). "Wrestlemania 26 Results – 3/28/10". WrestleView. 20 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2010. 
  137. ^ "DX one-night reunion". 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2010. 
  138. ^ Gerweck, Steve (12 Aralık 2010). "Spoilers: WWE 2010 Tribute to the Troops results". WrestleView. 28 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2010. 
  139. ^ "Ring Posts: Live blog from WrestleMania XXVII: Triple H vs. The Undertaker – WWE Raw, Smackdown and TNA pro wrestling news, analysis from Kevin Eck – baltimoresun.com". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  140. ^ Tello, Craig. ""Game" changer for McMahon". WWE. 22 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2016. 
  141. ^ "John Cena vs. CM Punk – Undisputed WWE Championship Match". WWE. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2011. 
  142. ^ "Kevin Nash released". WWE.com. 7 Eylül 2011. 21 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2011. 
  143. ^ Tello, Craig. "WWE COO Triple H def. CM Punk (No Disqualification Match)". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2011. 
  144. ^ "WWE Raw SuperShow results: The "Laurinaitis Era" begins". WWE.com. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2011. 
  145. ^ "Triple H & CM Punk vs. The Miz & R-Truth". WWE. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2011. 
  146. ^ Hillhouse, Dave (18 Aralık 2011). "TLC: The trouble with tables". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2011. 
  147. ^ Passero, Mitch (30 Ocak 2012). "The Undertaker returned with his sights set on Triple H". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2012. 
  148. ^ Medalis, Kara A. (13 Şubat 2012). "WWE Raw SuperShow results: Has Cena embraced the hate". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2012. 
  149. ^ "The Undertaker vs. Triple H (Hell in a Cell Match with special referee Shawn Michaels)". WWE. 31 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2012. 
  150. ^ Ryan Murphy (4 Şubat 2012). "End of an era". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2012. 
  151. ^ Scannell, Robin. "Raw Storyline Tracker – Complete Over the Limit build-up: Cena-Laurinaitis, Triple H-Lesnar, Punk-Bryan, Big Show "fired," more!". Pro Wrestling Torch. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2012. 
  152. ^ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 4/30: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw Starring Brock Lesnar – PPV fall-out, Triple H returns". Pro Wrestling Torch. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2012. 
  153. ^ Caldwell, James. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 5/14: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw – Cena & Triple H return, final PPV hype". Pro Wrestling Torch. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2012. 
  154. ^ Caldwell, James (17 Haziran 2012). "CALDWELL'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 6/17". Pro Wrestling Torch. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2012. 
  155. ^ Caldwell, James. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 6/18: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw #994 – PPV fall-out, Johnny says good-bye, Hunter-Heyman". Pro Wrestling Torch. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2012. 
  156. ^ Caldwell, James. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/23: Complete "virtual-time" coverage of live Raw #999 – WWE recognizes 1,000 episodes, WWE Title match, Lesnar, Rock, DX, wedding". Pro Wrestling Torch. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2012. 
  157. ^ Caldwell, James. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 8/13: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Brock-Hunter contract signing turns physical, Punk-Cena, final Summerslam hype". Pro Wrestling Torch. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2012. 
  158. ^ Bishop, Matt. "Lesnar snaps Triple H's arm at SummerSlam". SLAM! Wrestling. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2012. 
  159. ^ Martin, Adam. "WWE: Triple H suffers "broken arm" at Summerslam". Wrestleview. 24 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2012. 
  160. ^ Caldwell, James. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 8/27: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Triple H addresses retirement, Cena-Punk continues, cage main event". Pro Wrestling Torch. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2012. 
  161. ^ Benigno, Anthony (25 Şubat 2013). "Paul Heyman's fight against Mr. McMahon degenerated into a brawl between Brock Lesnar and Triple H". WWE. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2013. 
  162. ^ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 3/4: Complete "virtual-time" coverage of live "Old-School Raw" – Taker returns, Rock-Cena in-ring confrontation, WM29 hype, more". 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2016. 
  163. ^ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 3/11: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – WWE recognizes Bearer by incorporating him into Taker-Punk, Lesnar challenges Hunter, no Cena, more". 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2016. 
  164. ^ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 3/18: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Hunter signs WM29 contract, IC Title match, more WM29 developments". 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2016. 
  165. ^ Myers, Thomas. "Wrestlemania 29 results: Brock Lesnar pinned by Triple H after steel step Pedigree". MMAMANIA. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2013. 
  166. ^ "Brock Lesnar takes care of 3MB and then a rematch is set up against Triple H for Extreme Rules". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2013. 
  167. ^ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/22 (First Hour): Hunter Pedigrees Heyman, Jericho vs. Ziggler, more". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2016. 
  168. ^ "WWE Extreme Rules results and reactions from last night (May 19): Believe in Gold". 27 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2016. 
  169. ^ "Curtis Axel def. Triple H". WWE. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  170. ^ "Triple H injury update". WWE. 29 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  171. ^ "Triple H exits the arena: WWE App Exclusive, May 20, 2013". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  172. ^ "Triple H storms off Raw". WWE. 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  173. ^ "Daniel Bryan def. WWE Champion John Cena; Randy Orton cashed in his Money in the Bank contract on Bryan to become WWE Champion - WWE.com". WWE. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  174. ^ http://www.wwe.com/videos/wwe-coo-triple-h-addresses-wwe-universe-concerns-over-a-new-regime-superstar-fir-26146347 5 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. WWE COO Triple H addresses WWE Universe concerns over a "new regime," Superstar firings and more: WWE.com Exclusive, 4 Eylül 2013
  175. ^ "Raw results: Daniel Bryan wins big at the Slammys as Cena and Orton's final face-off ends in chaos - WWE.com". WWE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  176. ^ Clapp, John. "The Shield vs. Evolution". WWE. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014. 
  177. ^ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 10/27/14 (John Cena vs. Seth Rollins)". wrestleview.com. 20 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2014. 
  178. ^ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 11/3/14 (Randy Orton vs. Seth Rollins)". wrestleview.com. 14 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2014. 
  179. ^ Tedesco, Mike. "WWE Smackdown Results - 11/21/14 (Survivor Series hype)". wrestleview.com. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2014. 
  180. ^ Keller, Wade. "Keller's WWE Raw report 12/29: Lesnar and Heyman show up, Ziggler vs. Rusev in a champion vs. champion match, Edge & Christian host, Bryan's big announcement". PWTorch.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2014. 
  181. ^ Asher, Matthew. "WWE Fastlane: Questionable match endings and fan reaction may hurt 'Mania". Canoe.ca. 23 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2015. 
  182. ^ Powell, John. "WrestleMania 31 the best Mania ever". Canoe.ca. Slam Wrestling. 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2015. 
  183. ^ "Ronda Rousey's takedown of The Authority makes headlines". WWE. 26 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2015. 
  184. ^ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results – 4/27/15 (Payback main event set)". wrestleview.com. 29 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015. 
  185. ^ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results – 5/4/15 (Changes to Payback main event)". wrestleview.com. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2015. 
  186. ^ Murphy, Ryan. "WWE World Heavyweight Champion Seth Rollins won a Fatal 4-Way Match". WWE. 5 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2015. 
  187. ^ Caldwell, James. "CALDWELL'S WWE BATTLEGROUND PPV REPORT 7/19: Complete "virtual-time" coverage of live PPV - Rollins vs. Lesnar, Cena vs. Owens III, Orton returns home, more". Pro Wrestling Torch. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2015. 
  188. ^ Caldwell, James. "CALDWELL'S SUMMERSLAM REPORT 8/23: Complete "virtual-time" coverage of Lesnar vs. Taker, Title vs. Title, more matches". Pro Wrestling Torch. 26 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2015. 
  189. ^ Keller, Wade (20 Eylül 2015). "Keller's WWE Night of Champions PPV Report 9/20". Pro Wrestling Torch. 24 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2015. 
  190. ^ "Seth Rollins suffers knee injury, new WWE World Heavyweight Champion to be crowned at Survivor Series". WWE. 5 Kasım 2015. 1 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2015. 
  191. ^ Oestriecher, Blake (7 Kasım 2015). "This Week In WWE Biz: Seth Rollins Injured and Stripped of Title, Sting at Survivor Series? And More". Forbes. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2015. 
  192. ^ Tedesco, Mike (9 Kasım 2015). "WWE RAW Results - 11/9/15 (WWE Title Tournament starts)". wrestleview.com. 15 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2015. 
  193. ^ Murphy, Ryan (22 Kasım 2015). "Roman Reigns def. Dean Ambrose in the WWE World Heavyweight Championship Tournament Final Match; Sheamus cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion". WWE. 25 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2015. 
  194. ^ Martin, Adam. "WWE RAW Results - 11/30/15 (Reigns gets title shot early)". wrestleview.com. 3 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2015. 
  195. ^ Caldwell, James. "12/13 WWE TLC PPV results". PWTorch.com. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2015. 
  196. ^ "Who won the Royal Rumble?". Sky Sports. 13 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2016. 
  197. ^ a b Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 2/22/16 (Shane McMahon returns)". wrestleview.com. 14 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2016. 
  198. ^ Caldwell, James (21 Şubat 2016). "2/21 WWE Fast Lane Results – CALDWELL'S Complete Live PPV Report". Pro Wrestling Torch. 4 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2016. 
  199. ^ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 2/29/16 (Undertaker confronts Vince)". wrestleview.com. 15 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Şubat 2016. 
  200. ^ Caldwell, James. "3/12 WWE Roadblock Results – CALDWELL'S Complete Live Report". Pro Wrestling Torch. 4 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2016. 
  201. ^ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 3/14/16 (Undertaker attacks Shane)". wrestleview.com. 19 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2016. 
  202. ^ Caldwell, James. "3/21 WWE Raw Results – Caldwell's Complete Live Report". PWTorch.com. 4 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2016. 
  203. ^ Caldwell, James. "3/28 WWE Raw Results – CALDWELL'S Complete Live Report on final WM32 hype". Pro Wrestling Torch. 4 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2016. 
  204. ^ Caldwell, James. "4/3 WrestleMania 32 PPV Results – CALDWELL'S Complete Live Report on Main PPV". Pro Wrestling Torch. 4 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2016. 
  205. ^ Keller, Wade. "KELLER'S WWE RAW REVIEW 8/29: Ongoing coverage of fatal four way for the WWE Universal Title". Pro Wrestling Torch. 4 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2016. 
  206. ^ Powell, Jason. "9/14 Powell's WWE Cruiserweight Classic Live Review: The finale featuring Kota Ibushi, Gran Metalik, Zack Sabre Jr., and TJ Perkins". ProWrestling.net. 
  207. ^ January, Corey (28 Ocak 2017). "Seth Rollins Calls Out Triple H At Tonight's NXT Takeover: San Antonio". Wrestling News. 2 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  208. ^ Hamlin, Jeff (30 Ocak 2017). "WWE RAW LIVE RESULTS: ROYAL RUMBLE FALLOUT". Wrestling Observer. 24 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  209. ^ Currier, Joseph (1 Şubat 2017). "SETH ROLLINS SUFFERS AN INJURY DURING HIS BRAWL WITH SAMOA JOE ON RAW". Wrestling Observer. 24 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  210. ^ Benigno, Anthony (27 Mart 2017). "Seth Rollins vs. Triple H (Non-Sanctioned Match)". WWE. 29 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2017. 
  211. ^ Benigno, Anthony. "Seth Rollins def. Triple H (Non-Sanctioned Match)". WWE. 4 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2017. 
  212. ^ Konuwa, Alfred (13 Kasım 2017). "WWE Raw Results: News And Notes After Triple H's Shocking Return". 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017. 
  213. ^ Gould, Andrew. "Triple H Runs into Videoboard After WWE Survivor Series". Bleacher Report. 21 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2017. 
  214. ^ Johnny (19 Kasım 2017). "Braun Strowman really messed HHH up. #SurvivorSeries". @WWEJohnny05. 8 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2017. 
  215. ^ "Stephanie McMahon announces the first-ever all-women's pay-per-view WWE Evolution". WWE. 28 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2018. 
  216. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2019. 
  217. ^ Pappolla, Ryan. "Triple H def. The Undertaker". WWE. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2018. 
  218. ^ Benigno, Anthony. "D-Generation X def. The Brothers of Destruction". WWE. 3 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2018. 
  219. ^ "Triple H undergoes pectoral surgery". WWE. 6 Kasım 2018. 24 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2019. 
  220. ^ Oestriecher, Blake. "WWE WrestleMania 35 Results: Triple H Vs. Batista Flop Highlights One Of WWE's Biggest Problems". Forbes. 9 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2020. 
  221. ^ Marc, Raimondi. "WWE star Triple H announces retirement from in-ring action after heart surgery". ABC News (İngilizce). 28 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2022. 
  222. ^ "411Mania". 28 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2022. 
  223. ^ @ (25 Mart 2022). "Triple H's last match was on June 29, 2019 at a house show in Tokyo Japan. Triple H & Shinsuke Nakamura defeated Ro…" (X gönderisi) – X vasıtasıyla. ; Eksik ya da boş |kullanıcı= (yardım); Eksik ya da boş |numara= (yardım)
  224. ^ WWE.com Staff (21 Nisan 2020). "Friday Night SmackDown to celebrate 25 Years of Triple H in WWE". WWE. 23 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2020. 
  225. ^ Powell, Jason (11 Ocak 2021). "1/11 WWE Raw Results: Powell's live review of WWE Champion Drew McIntyre's first comments since testing positive for COVID-19, Triple H's show opening segment, the continued build to the Royal Rumble". Pro Wrestling Dot Net. 13 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2021. 
  226. ^ @ (25 Mart 2022). "Breaking: @TripleH announced his retirement from in-ring competition on @espn @firsttake with @stephenasmith" (X gönderisi) – X vasıtasıyla. ; Eksik ya da boş |kullanıcı= (yardım); Eksik ya da boş |numara= (yardım)
  227. ^ Linder, Brian (25 Mart 2022). "WWE star Triple H retires from wrestling, says heart condition will prevent him from working in-ring again". The Patriot-News (İngilizce). 28 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2022. 
  228. ^ "Triple H leaves his boots in the ring: WrestleMania 38 (WWE Network Exclusive)". WWE Network. 4 Nisan 2022. 4 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2022 – YouTube vasıtasıyla. 
  229. ^ "Miscellaneous Wrestler Profiles". Online World of Wrestling. 30 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  230. ^ "It's a girl". World Wrestling Entertainment. 17 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2006. 
  231. ^ Gilles, Dan (3 Ağustos 2008). "Off The Turnbuckle: WWE hires former teen heartthrob Prinze Jr". The Morning Journal. 31 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2009. 
  232. ^ "Heavy Muscle Radio/Access Bodybuilding: (1–3–11):TRIPLE H! Plus, Dr. Scott Connelly!". rxmuscle.com. 13 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2011. 
  233. ^ "Chyna Talks about Stephanie & Triple H's Affair Part 1". YouTube. 9 Eylül 2009. 4 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2011. 
  234. ^ Jericho, Chris. "Triple H Making the Game: Triple H's Approach to a Better Body (Wwe) (9780743478885): Triple H, Robert Caprio, James Rosenthal: Books". Amazon.com. Erişim tarihi: 11 Eylül 2011. 
  235. ^ "Triple H and Motorhead". MTV. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2015. 
  236. ^ "HHH Lemmystache". Photobucket. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2015. 
  237. ^ "Triple H is a Hammer!". WHUFC.com. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015. 
  238. ^ "Wrestler Triple H backs West Ham and tips Andy Carroll as possible grappling future star". ITV.com. 29 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015. 
  239. ^ "Connor's Cure". Children's Hospital of Pittsburgh. 10 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2015. 
  240. ^ The Futon Critic Staff (TFC) (3 Şubat 2005). "Triple H Brings His Game to 'The Bernie Mac Show' Friday, March 11, on Fox". The Futon Critic. 28 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2011. 
  241. ^ "Paul Levesque". IMDb. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2011. 
  242. ^ "CALDWELL'S WWE NIGHT OF CHAMPIONS PPV REPORT 6/29: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  243. ^ a b Desjardins, Curtis (3 Şubat 1999). "The Official RSP-W Finishing Moves List". rec.sport.pro-wrestling. 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2012. 
  244. ^ "Triple H's Wwf/Wwe Debut 1995". YouTube. 5 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  245. ^ "Triple H's first ever appearance on Raw". YouTube. 8 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2014. 
  246. ^ "Diamond Dallas Page DDP shoots on Triple H HHH". 12 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
  247. ^ "Triple H Unleashed Article". WOW Magazine. 30 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
  248. ^ Linder, Zach and Melok, Bobby. "What a maneuver! 15 moves that really exist". WWE.com. WWE. 14 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2013. 
  249. ^ Golden, Hunter (30 Ekim 2006). "Raw Results – 10/30/06 – Moline, IL (Orton vs HHH, Cena vs ? – more)". WrestleView. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2009. 
  250. ^ Grimaldi, Michael C. (26 Ağustos 2008). "Early Smackdown TV report for August 29". Wrestling Observer Newsletter. 15 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2008. 
  251. ^ a b c d Trionfo, Richard. "COMPLETE WWE RAW REPORT: RYBACK HAS NEW WHEELS; THE SHIELD FACE THEIR OPPONENTS FROM SUNDAY; A NEW HEYMAN GUY ... AND HE IS PERFECT IN THE RING; WHEN THE DOCTOR SAYS YOU CANNOT WRESTLE ... YOU LISTEN TO THEM". PWInsider. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2013. 
  252. ^ "Triple H destroyes Umaga with a SledgeHammer". YouTube. 26 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  253. ^ a b c d e f "Entourage « Triple H « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2014. 
  254. ^ lashleydominate (24 Ağustos 2007). "batista vs snitsky". 13 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2017 – YouTube vasıtasıyla. 
  255. ^ Anderson, Steve (Ekim 2001). "Breaking The Mold". Wrestling Digest. 16 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2008. 
  256. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  257. ^ a b "Pro Wrestling Illustrated Award Winners Feud of the Year". Wrestling Information Archive. 16 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2008. 
  258. ^ "The PWI Awards". Pro Wrestling Illustrated. 34 (2). 2014. ss. 34-35. 
  259. ^ "Pro Wrestling Illustrated Award Winners Match of the Year". Wrestling Information Archive. 16 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2008. 
  260. ^ "Pro Wrestling Illustrated Award Winners Most Hated Wrestler of the Year". Wrestling Information Archive. 16 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2008. 
  261. ^ "The PWI Awards". Pro Wrestling Illustrated. 34 (2). 2014. ss. 38-39. 
  262. ^ "The PWI Awards". Pro Wrestling Illustrated. 36 (2). 2015. ss. 26-27. 
  263. ^ "2007 PWI 500 edition of Pro Wrestling Illustrated – cover". Pro Wrestling Illustrated. 5 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2007. 
  264. ^ Eck, Kevin (Ağustos 2009). "The PWI 500". The Baltimore Sun. 6 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2009. 
  265. ^ "Pro Wrestling Illustrated Top 500 – PWI Years". Wrestling Information Archive. 7 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2010. 
  266. ^ "Title History: World Heavyweight Championship". WWE.com. 24 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2007. 
  267. ^ "Title History: WWE Tag Team: D-Generation X". WWE.com. 6 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2007. 
  268. ^ "Title History: WWE Championship". WWE.com. 24 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2007. 
  269. ^ "Title History: Intercontinental". WWE.com. 24 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2007. 
  270. ^ "Title History: European". WWE.com. 24 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2007. 
  271. ^ "Title History: World Tag Team: Stone Cold & Triple H". WWE.com. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2007. 
  272. ^ "Title History: World Tag Team: D-Generation X". WWE.com. 15 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2007. 
  273. ^ Meltzer, Dave (25 Ocak 2016). "25 Ocak 2016 Wrestling Observer Newsletter: 2015 Observer Awards Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, Kaliforniya. s. 45. ISSN 1083-9593. 
  274. ^ a b c d e f g h i j Meltzer, Dave (26 Ocak 2011). "Biggest issue of the year: The 2011 Wrestling Observer Newsletter Awards Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, CA. ss. 1-40. ISSN 1083-9593. 
  275. ^ Meltzer, Dave (30 Ocak 2012). "Jan 30 Wrestling Observer Newsletter: Gigantic year-end awards issue, best and worst in all categories plus UFC on FX 1, death of Savannah Jack, ratings, tons and tons of news". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, CA. ISSN 1083-9593. 

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Triple H ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Triple_H&oldid=33702073" sayfasından alınmıştır