İçeriğe atla

Oskanca

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Oskanca
Oskan efsanesiyle Marsika Konfederasyonlu Denarius
Ana dili olanlarSamnium, Campania, Lucania, Calabria ve Abruzzo
BölgeGüney ve Güney-Merkez İtalya
Ölü dil>79 CE[1]
Dil ailesi
Önceki formlar
Yazı sistemiEski İtalik
Dil kodları
ISO 639-3osc
Dilbilimci listesiosc
Glottologosca1244[2]
MÖ 6. yy Demir Çağı İtalyası'ndaki dillerin yaklaşık dağılımı

Oskanca, Güney İtalya'da konuşulmuş soyu tükenmiş bir Hint-Avrupa dilidir. İtalik dillerin Osko-Umbriya veya Sabel koluna mensuptur. Oskanca bu sebeple Umbriyacayla yakın akrabadır.

Oskanca; Samnitler,[4] Aurunklar (Ausonlar) ve Sidikinler de dahil olmak üzere bir dizi kabile tarafından konuşulmuştur. Son iki kabile genellikle "Oski" adı altında gruplandırılmıştır. Oskan grubu; Osko-Umbriya veya Sabel ailesinin bir parçasıdır, Oskanca'yı ve sadece Ortadoğu İtalya'nın küçük kabilelerinden Hernikler, Marrukinler ve Pelinyi tarafından bırakılan yazıtlardan bilinen üç varyantı (Hernikçe, Marrukince ve Pelinyice) içerir. Etrüsk alfabesinden uyarlanan Merkez Oskan alfabesi, MÖ 5. yüzyıldan muhtemelen MS 1. yüzyıla kadar Campania ve çevresindeki bölgelerde Oskancayı yazmak için kullanıldı.[5]

Kanıtları

[değiştir | kaynağı değiştir]
MÖ 5. yüzyılda Oskanca

Oskanca MÖ 5. yüzyıla kadar uzanan yazıtlardan bilinmektedir. En önemli Oskanca yazıtları Tabula Bantina, Tabula Osca (Oskanca Tableti)[6] ve Cippus Abellanus'tur. Puglia'daki Teanum Apulum'da[7] eski para biriminin Oskancada yazıldığına dair kanıtlar bulunmaktadır (MÖ 300'ün öncesine işaret ediyor).[8] Pompeii duvarlarındaki Oskanca grafitiler, MS 1. yüzyıla doğru en az bir kentsel çevrede devamlılığın olduğunu gösteriyor.[9]

2017 itibarıyla son yıllardaki hızlı bir artışla birlikte toplamda 800 Oskanca yazı bulundu.[10] Oskanca; "yerli" Oskanca yazısı, Yunanca temelli Güney Oskanca yazısı ve nihayetinde baskın gelen Roma Oskanca yazısı da dahil olmak üzere zaman ve mekana göre çeşitli yazılarla kullanıldı.[10]

Ölüşü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Güney İtalya'nın kıyı bölgelerinde Oskancanın MÖ 400'ten MÖ 100'e kadarki üç yüz yıllık Yunanca iki dilliliğinde hayatta kaldığı düşünüldü. Bu da onu, bir dilin ne baskın olduğu ne de diğerinin öldüğü "olağandışı ve istikrarlı bir toplumsal çokdillilik olayı" yapmakta fakat Roma dönemi boyunca hem Oskanca hem de Yunanca, eski Yunanca lehçelerinin devamı niteliğindeki Griko'nun tartışmalı olasılığı dışında, Güney İtalya'dan zamanla silindi.[10] Oskancanın kullanımı Sosyal Savaş sonrasında azaldı.[11] Oskanca konuşma bölgesindeki şehirlerde bulunan grafitiler dilin günlük kullanımda kaldığını gösteriyor.[12] Bunu destekleyen kanıtlardan biri, MS 62 depreminden sonra yeniden inşa edilen ve bu yüzden de MS 62-79 yılları arasında yazılmış olması gereken Pompeii duvarlarındaki Oskanca grafitilerin varlığıdır.[12][13][14] Diğer akademisyenler, Roma kolonizasyonunun ardından halk yazıtlarının yok oluşunu öne sürerek bunun Oskancanın hayatta kalmasına dair güçlü bir kanıt olmadığı fikrindeler.[15] İki dilin farklı şartlar altında aynı anda var olması da olasılıklar dahilindedir. Latince siyasi, dini ve yönetimsel önem taşırken Oskanca "düşük" seviyeli bir dil olarak görülmüş olabilir.[16][17] Bu fenomene iki dillilikli diglosya (iki dillilik) denir.[18] MS 1. yüzyıldan kalma bazı Oskanca grafitiler var ama Latince konuşan Roma vatandaşlarının Latince konuşmayan atalarının olduğu İtalya'dan kanıt bulunması nadir bir durumdur.[15]

Genel özellikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oskanca konuşanlar Latium nüfusuyla yakın temas halindeydiler.[19] Önemli Oskan yerleşimlerinin yakınlarında Eski Latince yazılar keşfedildi. Örneğin; Garigliano Kasesi, bir zamanlar büyük bir Oskan yerleşim yeri olan Capua'ya 40 kilometreden daha az bir mesafede, Minturnae yakınlarında bulundu.[19] Fazlaca çarpıcı fark olsa da ve Latincedeki birçok ortak kelime grubu eksik veya tamamen farklı bir biçimde olsa da Oskanca ve Latince arasında birçok benzerlik vardır. Örneğin; Latince volo, velle, volui ve diğer Ön Hint-Avrupacadaki *wel- (istemek) kökünden gelen biçimler *gher (arzulamak) kökünden gelen kelimelerle ifade edilmişti: Latince volent kelimesine karşılık Oskanca herest ('ister, arzular', Almanca soydaşı 'begehren', İngilizce soydaşı 'yearn'). Yer kelimesi, İtalyan dilbilimci Alberto Manco'nun hayatta kalan yerel bir yer ismine bağladığı bir hapax olan slaagid (yer) ile ifade edilmişti. Latince locus kelimesinin uzak soydaşıdır ve ikisi de Ön İtalik'teki "stlokos"tan türemiştir.[20]

Sesbilimde de, Oskanca Latince'ye göre bir dizi açık farklılık sergilemiştir. Bu nedenle; Latincedeki 'qu' yerine Oskancada 'p' yer alır (Osk. pis, Lat. quis) (Kelt dillerindeki P-Keltik/Q-Keltik bölünmesine benzer), Latincedeki 'v' yerine Oskancada 'b' yer alır, Latincedeki orta 'b' veya 'd' yerine Oskancada 'f' yer alır (Osk. mefiai, Lat. mediae).[21]

Oskanca, bilinen tüm İtalik dillerin en muhafazakarı olarak görülür ve tasdiklenmiş Hint-Avrupa dilleri arasında, ikili ünlülerin bozulmadan miras alınarak ünlü sisteminin korunmasında yalnızca Yunanca ile benzerdir.[19][22]

Yazı sistemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Roma'nın genişlemesinin başlangıcında Orta İtalya'nın dilsel manzarası

Alfabe

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oskanca aslen Etrüsk alfabesinden türetilen (veya onunla aynı kökten gelen) Eski İtalik yazılarından biri olan belirli bir "Oskanca alfabesi" ile yazılmıştır. Daha sonraki yazıtlar Yunan ve Latin alfabeleriyle yazılmıştır.[23]

"Etrüsk" alfabesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oski halkı (Osci) muhtemelen MÖ 7. yüzyılda arkaik Etrüsk alfabesini sahiplendi ancak alfabenin tanınabilir bir Oskanca varyantı yalnızca MÖ 5. yüzyıldan itibaren tasdiklenmiştir; sembol envanteri, Í ve Ú olarak yazılan I ve U'nun düşürülmüş varyantlarının tanıtımıyla klasik Etrüsk alfabesini genişletti. Ú, Oskancadaki /o/'yu temsil etmek için kullanılırken U, /u/ için ve Oskancada ~[uː] olmak üzere bir ses kayması geçiren tarihsel uzun */oː/ için kullanıldı.

Français : Alphabet osque accompagné de la prononciation et des lettres latines équivalentes.

Yerel alfabenin Z'si [ts] olarak telaffuz edilir. Ú ve Í, U ve I'nin türevleridir ve en eski yazılarda görünmez. Ú bir tür o sesini ve Í yüksek-orta [ẹ] sesini temsil eder. Ünlülerin çiftlenmesi uzunluğu belirtir ancak uzun bir I, IÍ olarak yazılır.[21][24]

"Yunan" alfabesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yunan alfabesiyle yazılan Oskanca, biri yerel alfabenin H'si diğeri de V'si olmak üzere iki eklenti dışında standard alfabeyle aynıydı. η ve ω harfleri bir nicelik belirtmez. Bazen, ηι ve ωϝ kümeleri sırasıyla ikili ünlü /ei/ ve /ou/ seslerini temsil ederken ει ve oυ kümeleri yerel alfabenin tekli ünlü /i:/ ve /u:/ seslerini temsil eder. Başka zamanlar ει ve oυ ikili ünlüler için kullanılırken o /u:/ sesi için kullanılır.[21]

"Latin" alfabesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Latin alfabesiyle yazıldığında Oskanca Z'si [ts] sesini değil, alfabedeki [s] ile benzer yazılan [z] sesini temsil eder.[23]

Harf çevirisi (transliterasyon)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oskanca yazıtlarından alıntı yapıldığında, "Oskanca" alfabesindekileri Latin kalın harflerine, "Latin" alfabesindekileri Latin italik harflerine ve "Yunan" alfabesindekileri modern Yunan alfabesine çevirmek geleneksel olan yöntemdir. Üç alfabenin de harfleri küçük harflerle gösterilir.[25]

Seslerin tarihi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ünlüler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ünlüler ns ve nct'den önce (ikincisinde n kaybolur) ve muhtemelen nf ve nx'den önce de düzenli olarak uzatılır.[26] İçtürem (sestürem), bir akıcı veya genizsil ile başka bir ünsüz arasında, öncesinde veya sonrasında bir ünlünün gelişmesi, Oskancada sıklıkla görülür; diğer (akıcı/genizsil olmayan) ünsüz önce gelirse yeni ünlü önceki ünlüyle aynı olur. Diğer ünsüz sonra gelirse yeni ünlü sonraki ünlüyle aynı olur.[27]

Tekli ünlüler

[değiştir | kaynağı değiştir]
A
[değiştir | kaynağı değiştir]

Kısa a çoğu yerde bulunur.[28] Uzun ā başlangıç veya orta yerde bulunur. Son ā, [ɔ:] ile benzer ses çıkarmaya başlar, böylece ú veya nadiren u şeklinde yazılır.[29]

E
[değiştir | kaynağı değiştir]

Kısa e "genellikle" değişmez; orta hecede bir dudaksıldan önce u veya i olur ve başka bir sesli harften önce e, í ile yazılmış yüksek orta [ẹ]'ye yükselir.[30] Uzun ē benzer şekilde, yazılı í veya íí'nin sesi olan yüksek orta [ẹ]'ye yükseltir.[31]

I
[değiştir | kaynağı değiştir]

Kısa i yazılırken í olur.[32] Uzun ī, i ile yazılır, ancak çiftlenerek yazıldığında uzunluk işareti olarak ií diye yazılır.[33]

O
[değiştir | kaynağı değiştir]

Kısa o çoğunlukla değişmeden kalır ve ú diye yazılır;[34] son sesteki -m'den önce, daha çok u gibi olur.[35] Uzun ō, u veya uu ile gösterilir.[36]

U
[değiştir | kaynağı değiştir]

Kısa u genellikle değişmez; t, d, n'den sonra ses iu'nun sesine dönüşür.[37] Uzun ū genellikle değişmez; tek hecelerde ī sesine dönüşmüştür ve son hecelerde ī sesine dönüşmüş de olabilir.[38]

İkili ünlüler

[değiştir | kaynağı değiştir]

İkili ünlülerin sesleri değişmeden kalır.[39]

Ünsüzler

[değiştir | kaynağı değiştir]

S

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oskancada ünlüler arasındaki s, Latince ve Umbriyacada olduğu gibi rotasizme uğramadı ama ötümlüydü ve /z/ sesi haline geldi. Fakat ünlüler arasında orijinal rs kümesi, ya önceki ünlüyü uzatan basit bir r'ye ya da Latincedeki gibi uzun bir rr'ye dönüştü ve kelimenin sonunda orijinal rs, tıpkı Latince'de olduğu gibi r oldu. Latince'den farklı olarak, s'ler sm, sn, sl ünsüz kümelerinden ne Oskancada ne de Umbriyacada düşürülmez. Umbriyaca sesna "akşam yemeği", Oskanca kersnu ve Latince cēna.[40]

Oskanca metinlerden örnekler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Cippus Abellanus'tan

[değiştir | kaynağı değiştir]

Latince:

Türkçe:


Tabula Bantina'dan

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk paragraf

[değiştir | kaynağı değiştir]

toplam altı paragraftan 3-8. satırlar (ilk birkaç satır açık bir şekilde okunamayacak kadar hasarlı):

[42]

Latince:

[42] Türkçe:

[43] Notlar: Oskanca carn- "parça, bölüm", Latincedeki carn- "et" (İngilizce'deki carnivore) ile ilgilidir; Hint-Avrupacadaki 'kesmek' anlamına gelen *ker- kökünden gelir - belli ki Latince kelime aslen '(etin) parçası' demekti.[40] Oskanca tangin- "yargı, rıza" İngilizce "think" ile ilgilidir.[42]

İkinci paragraf

[değiştir | kaynağı değiştir]

= 8-13. satırlar. Bu ve sonraki paragrafta, meclisin bir temyiz mahkemesi olarak yargısal işlevi tartışılmaktadır:

[44]

Latince:

[44] Türkçe:

[45]

Üçüncü paragraf

[değiştir | kaynağı değiştir]

= 13-18. satırlar

[46]

Latince:

[46] Türkçe:

[47]

Vibius Adiranus'un Vasiyeti

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oskanca:

[48] Türkçe:

[48]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Schrijver2 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, (Ed.) (2017). "Oscan". Glottolog 3.0. Jena, Germany: Max Planck Institute for the Science of Human History. 
  3. ^ "Oscan". Ancient Scripts. 25 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2011. 
  4. ^ "Samnites the People". Samniti.info. 4 Kasım 2011. 5 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2011.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  5. ^ Lejeune, Michel (1970). "Phonologie osque et graphie grecque". Revue des Études Anciennes (Fransızca). 72 (3): 271-316. doi:10.3406/rea.1970.3871. ISSN 0035-2004. 15 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2022. 
  6. ^ "Samnites Oscan Tablet of Agnone". 5 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Salvemini Biagio, Massafra Angelo (May 2014). Storia della Puglia. Dalle origini al Seicento (İtalyanca). Laterza. ISBN 9788858113882. 24 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2022. 
  8. ^ "Teano Apulo". Treccani (İtalyanca). 25 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ Freeman, Philip (1999). The Survival of Etruscan 8 Ağustos 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Sayfa 82: "Pompeii duvarlarındaki Oskanca graffitiler, MS. 1 yüzyıla doğru İtalya'daki kentsel yerlerde Latin olmayan dillerin gelişebileceğini gösteriyor."
  10. ^ a b c McDonald, K. L. (2017). "Fragmentary ancient languages as “bad data”: towards a methodology for investigating multilingualism in epigraphic sources." 20 Ağustos 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Pages 4–6
  11. ^ Lomas, Kathryn, "The Hellenization of Italy", in Powell, Anton. The Greek World. Sayfa 354.
  12. ^ a b Schrijver, Peter (2016). "Oscan love of Rome". Glotta. 92 (1): 223-226. doi:10.13109/glot.2016.92.1.223. ISSN 0017-1298. 20 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2022.  Online versiyonunda sayfa 2.
  13. ^ Cooley, Alison (2002)."The survival of Oscan in Roman Pompeii", in A.E. Cooley (ed.), Becoming Roman, Writing Latin? Literacy and Epigraphy in the Roman West, Portsmouth (Journal of Roman Archaeology), 77–86. Page 84
  14. ^ Cooley (2014). Pompeii and Herculaneum: A Sourcebook. New York – London (Routledge). Sayfa 104.
  15. ^ a b McDonald, Katherine (2012). "The Testament of Vibius Adiranus". Journal of Roman Studies (İngilizce). 102: 40-55. doi:10.1017/S0075435812000044. ISSN 0075-4358. 12 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2022. 
  16. ^ M.), Cooley, Alison. Burnett, Andrew (Andrew (2002). Becoming Roman, writing Latin? : literacy and epigraphy in the Roman West. Journal of Roman Archaeology. ISBN 1-887829-48-2. OCLC 54951998. 
  17. ^ Vaänänen, Veikko (31 Aralık 1959). Le latin vulgaire des inscriptions pompéiennes. De Gruyter. doi:10.1515/9783112537206. ISBN 9783112537206. 
  18. ^ "Bilingualism with and without diglossia; diglossia with and without bilingualism", The Bilingualism Reader, Routledge, ss. 87-94, 27 Ağustos 2003, doi:10.4324/9780203461341-12, ISBN 978-0-203-46134-1, erişim tarihi: 9 Nisan 2022 
  19. ^ a b c Clackson, James (2011). The Blackwell history of the Latin language. Geoffrey C. Horrocks. Malden, MA: Wiley-Blackwell. ISBN 978-1-4443-3920-8. OCLC 126227889. 
  20. ^ Alberto Manco, "Sull’osco *slagi-", AIΩN Linguistica 23 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 28, 2006.
  21. ^ a b c Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. ss. 7-8. ISBN 978-1432691325. 
  22. ^ Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 18. ISBN 978-1432691325. 
  23. ^ a b A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. ss. 22-23. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  24. ^ Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 22. ISBN 978-1432691325. 
  25. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. xvii. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  26. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 47. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  27. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 50. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  28. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. ss. 29-30. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  29. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 30. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  30. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. ss. 31-32. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  31. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 33. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  32. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 34. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  33. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 35. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  34. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 36. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  35. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 37. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  36. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 38. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  37. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 40. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  38. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 41. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  39. ^ A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. s. 18. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  40. ^ a b A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. 2007 [1904]. ss. 73-76. ISBN 978-1432691325.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  41. ^ Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 231. ISBN 978-1432691325. 
  42. ^ a b c Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 231. ISBN 978-1432691325. 
  43. ^ Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 235. ISBN 978-1432691325. 
  44. ^ a b Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 231-2. ISBN 978-1432691325. 
  45. ^ Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 236. ISBN 978-1432691325. 
  46. ^ a b Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 232. ISBN 978-1432691325. 
  47. ^ Buck, Carl Darling (2007) [1904]. A Grammar of Oscan and Umbrian: With A Collection of Inscriptions and a Glossary. Kessinger Publishing. s. 237. ISBN 978-1432691325. 
  48. ^ a b McDonald, Catherine (2012). ""The Testament of Vibius Adiranus"". Journal of Roman Studies. 102: 40-55. doi:10.1017/S0075435812000044. ISSN 0075-4358. 

Kaynaklar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ek kaynaklar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dilbilimsel Anahatlar :

  • Prosdocimi, AL 1978. "L'osco". Lingue e dialetti dell'Italia antica'da, bir cura di Aldo Luigi Prosdocimi, 825-912. Popoli ve Civiltà dell'Italia antica 6. Roma - Padova: Biblioteca di storia patria.

Çalışmalar :

Metinler

  • Clackson, James. 2011. The Blackwell history of the Latin language. Geoffrey C. Horrocks. Malden, MA: Wiley-Blackwell. 978-1-4443-3920-8ISBN 978-1-4443-3920-8. OCLC 126227889OCLC 126227889
  • Janssen, H.H. 1949. Oscan and Umbrian Inscriptions, Leiden.
  • Vetter, E. 1953. Handbuch der italischen Dialekte, Heidelberg.
  • Rix, H. 2002. Sabellische Texte. Heidelberg: C. Winter.
  • Crawford, M. H. et al. 2011. Imagines Italicae. London: Institute of Classical Studies.
  • Franchi De Bellis, A. 1988. Il cippo abellano. Universita Degli Studi Di Urbino.
  • Del Tutto Palma, Loretta. 1983. La Tavola Bantina (sezione osca): Proposte di rilettura. Vol. 1. Linguistica, epigrafia, filologia italica, Quaderni di lavoro.
  • Del Tutto Palma, L. (a cura di) 1996. La tavola di Agnone nel contesto italico. Atti del Convegno di studio (Agnone 13-15 aprile 1994). Firenze: Olschki.
  • Franchi De Bellis, Annalisa. 1981. Le iovile capuane. Firenze: L.S. Olschki.
  • Murano, Francesca. 2013. Le tabellae defixionum osche. Pisa ; Roma: Serra.
  • Decorte, Robrecht. 2016. "Sine dolo malo: The Influence and Impact of Latin Legalese on the Oscan Law of the Tabula Bantina". Mnemosyne 69 (2): 276–91.

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Oskanca
ile ilgili kütüphane kaynakları
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Oskanca&oldid=33795777" sayfasından alınmıştır