II. Gelasius
| Papa II. Gelasius | |
|---|---|
| Roma piskoposu | |
 | |
| Kilise | Katolik Kilisesi |
| Papalık başlangıcı | 24 Ocak 1118 |
| Papalık bitişi | 29 Ocak 1119 |
| Önce gelen | II. Paschalis |
| Sonra gelen | II. Callixtus |
| Papazlığa atanma | 9 Mart 1118 |
| Takdis | 10 Mart 1118 |
| Kardinal yapan | Eylül 1088 II. Urbanus tarafından |
| Doğum adı | Giovanni Caetani |
| Doğum | 1060–64 Gaeta, Gaeta Düklüğü |
| Ölüm | 29 Ocak 1119 Cluny, Burgundiya Düklüğü, Fransa Krallığı |
| Önceki görev |
|
| Adı Gelasius olan diğer papalar | |
Papa II. Gelasius, doğum ismi Giovanni Caetani veya Giovanni da Gaeta (Coniulo olarak da bilinir) (1060/1064 – 29 Ocak 1119),[1] 24 Ocak 1118'den 1119'da ölümüne kadar Katolik Kilisesi'nin başı ve Papalık Devleti'nin hükümdarıdır. Bir Monte Cassino rahibi ve Papa II. Paschalis'in şansölyesi olan Caetani, oybirliğiyle onun yerine seçildi. Bunu yaparken, İmparator V. Heinrich ile yetki verme konusundaki çatışmayı da miras aldı. Gelasius, kısa papalığının önemli bir bölümünü sürgünde geçirdi.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]1060 ile 1064 yılları arasında Gaeta'da Caetani ailesinin Pisa kolunda doğdu ve Monte Cassino'nun bir keşişi oldu.[2] Papalık belgelerinin tarzını geliştirmek isteyen II. Urbanus için 1089'dan 1118'e kadar Kutsal Roma Kilisesi'nin şansölyesi olarak, papalık için kalıcı bir katip kadrosu kurarak, papalık belgelerini yazmak için Romalı noterlere güvenme geleneğinin üstesinden gelerek ve çok küçük kutsal yazıyı tanıtarak papalık idaresinde büyük ölçüde reform yaptı. Görev süresi aynı zamanda papalık şansölyesinin her zaman bir kardinal olması ve ömür boyu veya papa seçilene kadar bu görevi elinde tutması emsalini oluşturdu.[kaynak belirtilmeli]
Papalık dönemi
[değiştir | kaynağı değiştir]V. Heinrich, II. Paschalis tarafından baskı altında papalık tarafından kabul edilen (daha sonra 1112'de iptal edilen) atama ayrıcalığını uygulamaya çalıştı. II. Gelasius Mart 1118'de Roma'dan sürüldü, seçiminin hükümsüz olduğunu ilan etti ve Braga Başpiskoposu Maurice Bourdin'i VIII. Gregorius adı altında antipapa olarak atadı.[2]
II. Gelasius, 9 Mart 1118'de rahip olarak atandığı ve ertesi gün piskoposluk kutsaması aldığı Gaeta'ya kaçtı. Hemen V. Heinrich'i ve antipapayı aforoz etti ve Norman koruması altında Temmuz ayında Roma'ya dönebildi. Ancak emperyalist partinin, özellikle de Aziz Prassede kilisesinde ayini kutlarken Papa'ya saldıran Frangipani'nin rahatsızlıkları, II. Gelasius'u bir kez daha sürgüne gitmeye zorladı. Yolda Pisa katedralini kutsayarak Fransa'ya doğru yola çıktı ve Ekim ayında Marsilya'ya vardı. Avignon, Montpellier ve diğer şehirlerde büyük bir coşkuyla karşılandı, Ocak 1119'da Vienne'de bir sinod düzenledi ve Cluny Manastırı'nda öldüğünde yetki verme çatışmasını çözmek için bir genel kurul düzenlemeyi planlıyordu.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ Pham, John-Peter (2004). Heirs of the Fisherman. Oxford University Press. s. 12. ISBN 9780195178340.
- ^ a b c Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Gelasius". Encyclopædia Britannica (11. bas.). Cambridge University Press.
- Genel
- Barraclough, Geoffrey (1964). The Medieval Papacy. Thames and Hudson. ISBN 978-0-500-33011-1.
- Duffy, Eamon (1997). Saints and Sinners. A History of the Popes. Yale University Press. ISBN 978-0-300-07332-4.
- Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130. Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom. 1977. ISBN 978-3-484-80071-7.
