İçeriğe atla

Gianni Schicchi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Gianni Schicchi
Original 1918 prömiyerinde Gianni Schicchi için bir kostüm eskizi.
Original 1918 prömiyerinde Gianni Schicchi için bir kostüm eskizi.
Özgün isimGianni Schicchi
MüzikGiacomo Puccini
Gala27 Aralık 1918
İlk gösterim yeriMetropolitan Opera, New York
Oyuncular
  • Gianni Schicchi; bariton
  • Lauretta: kızı; soprano
  • Zita: Buoso Donati'nin kuzeni; kontralto
  • Rinuccio: Zita'nın yeğeni ; tenor
  • Gherardo: Buoso'nın yeğeni; tenor
  • Nella: Gherardo'nın karısı; soprano
  • Gherardino: oğulları; soprano veya çocuk treble]]
  • Betto di Sığna: Buoso'nın kayın biraderi, eski ve pejmürde giysili, yaşı belirsiz; bas
  • Simone: Buoso'nun kuzeni; bas
  • Marco: Simone'un oğlu; bariton
  • La Ciesca: Marco'nun karısı; mezzo-soprano
  • Maestro Spinelloccio: bir doktor; bas
  • Ser Amantio di Nicolao: bir noter; bariton
  • Pinellino: bir ayakabbi tamircisi; bas
  • Guccio: bir kumaş boyacısı


Gianni Schicchi Giacomo Puccini tarafından hazırlanmış 1 perdelik bir opera eseridir. Puccini'nin Il trittico adını verdiği üç değişik konulu, her bir tek perdelik üç operadan üçüncüsüdür. Librettosu İtalyanca olarak "Giovacchino Forzano" tarafından Dante Alığhieri'nin İlahi Komedya (La Divina Commedia) eserindeki bir öyküden uyarlanarak yazılmıştır. Fakat Dante'nin eserinde bu öykü dramatik bir içerik taşımakta iken Puccini/Forzano eserinde içerik gülünç bir komedidir. Hazırlandığı zaman Avrupa'da İ. Dünya Savaşı devam ettiği için prömiyeri New York Metropolitan Opera evinde 14 Aralık 1918'de sahnelenmiştir. Bu opera eseri birçok sinema filminde kullanılan "O mio babbino caro" (Oh, sevgili babam) adlı soprano aryasını içermektedir.

Rol Ses Tıpı Prömiyerde roller, 14 Aralık 1919
(Orkestra şefi: Roberto Moranzoni)
Gianni Schicchi (50 yaşında) bariton Giuseppe de Luca
Lauretta, kızı (21 yaşında) soprano Florence Easton
Zita, Buoso Donati'nin kuzeni (60 yaşında) kontralto Kathleen Howard
Rinuccio, Zita'nın yeğeni (24 yaşında) tenor Giulio Crimi
Gherardo, Buoso'nın yeğeni (40 yaşında) tenor Angelo Bada
Nella, Gherardo'nın karısı (34 yaşında) soprano Marie Tıffany
Gherardino, oğulları (7 yaşında) soprano veya çocuk treble Mario Malatesta
Betto di Sığna, Buoso'nın kayın biraderi, eski ve pejmürde giysili, yaşı belirsiz bas Paolo Ananian
Simone, Buoso'nun kuzeni (70 yaşında) bas Adamo Didur
Marco, Simone'un oğğu (45 yasında) bariton Louis D'Angelo
La Ciesca, Marco'nun karısı (38 yaşında) mezzo-soprano Marie Sundelius
Maestro Spinelloccio, bir doktor bas Pompilio Malatesta
Ser Amantio di Nicolao, bir noter bariton Andrés De Segürola
Pinellino, bir ayakabbi tamircisi bas Vincenzo Reschıglian
Guccio, bir kumaş boyacısı bas Carl Schlegel
Mekân: Floransa.
Zaman: 1299

Buaso Donati yatağında ölmüş yatmaktadır. Akrabaları etrafında melodram şekilde ağlayarak yasını tutmaktadırlar. Fakat birden Donati'nin bütün mirasını bir manastıra bıraktığı haberi yayılır. Herkes ölünün veraset vesikasını aramaya koyulur. Riniuccio bunu bulmuştur ve vesikayı teyzesi Zita'ya götürür ama teyzesi Zita'nın, Riniuccio'nun isteklerini kabul ettiğini açıklamasına kadar vesikayı vermeyeceğini söyler. Eğer veraset vesikası kendilerine uygun bir servet bırakmışsa Rinoccio'nun; Schicci'nin kızı Lauretta ile evlenmesine izin verecektir. Schicchi nispeten Floransa'ya yeni yerleşen bir aileden olduğu için Donati ailesi tarafından üstten bakılıp sevilmemektedir. Zita eğer ailesinin zenginliğine katkıda bulunursa Rinuccio'nun evlenmesi aleyhinde değildir. Zita, Rinuccio'nun isteklerini kabul eder ve ondan miras vesikasını alarak gizlice okur. Rinuccio, Schicchi'yi evine çağırır. Tam bu sırada Donati'nın miras vesikası da açığa kavuşur ve ailenin korktuğu başına gelmiş bütün servet manastıra bağışlanmıştır. Akrabalar çok üzlürler ve Rinuccio'nun Lauretta ile evlenmesine izin vermezler. Rinuccio akrabalarına çok becerikli ve kurnaz bir avukat olarak tanınan Schicchi'yi, bu işle uğraşıp onlara destek sağlaması için tutmayı teklif eder. Fakat akrabaları dinlemeyip teklifi bir kenara atarlar.

Schicchi ve Lauretta eve geldiklerinde herkes onlara çok soğuk davranır. Schicchi akrabaların çok düşük moralde olduğunu görüp Donati'nin hayata gözlerini yummadığı hükmüne varır. Fakat etrafındakilerden hemen öldüğü haberini alır. Bu sefer akrabaları onun mirasını büyük olabileceğini söyleyerek onları teselli etmeye çalışır. Schicchi'nin sunduğu taziyelerden çok etkilenen Zita çok büyük bir kızgınlıkla mirasın ne olacağını ona açıklar ve nikâhın artık imkânsız olduğunu da bildirir. Rinuccio Schicchi'dan kendilerine yardım etmesini talep eder. Fakat gördüğü kötü muameleden Schicchi çok sinirlenmiştir ve bu kişilere yardım etmeyeceğini bildirir. Rinuccio'ya sırsıklam âşık olmuş kızı Lauretta, ondan bu desteği sağlamasını ister ve Schicchi kızının isteğini reddedemez O mio babbino caro. Schicchi veraset vesikasını okur ve hiçbir şey yapamayacağını ilan eder.

Fakat tam bu sırada Schicchi'nin aklına bir aldatmaca gelir. Kızının, yapacağı aldatmadan hiç haberdar olmamasını sağlamak için onu evine geri gönderir. Schicchi önce ölünün cesedini diğer bir odaya götürmelerini ister ve Donati'nin yatağını yapmalarını söyler. Kimsenin ölüm haberini dışarıya ulaştırmamasını da sıkıca tembih eder. Fakat tam bu sırada Donati'nin doktoru eve gelir. Akrabalar kapı önüne üşüşerek doktorun yatak odasına girmesini önlerler ve Schicchi, odadan Donati'yi taklit eder. Bağırarak doktora kendini iyi hissettiğini söyler. Doktor da kendi tıp bilgisinin ne kadar ileri olduğunu böbürlenerek söyler ve oradan ayrılır.

Schicchi akrabalara aldatmaca planını açıklar. Kendisi yatak odasında olacaktır. Noter gelince onun yatak odasına girmesi önlenip bağırarak Donati'yi taklit edecektir. Böylece yeni bir veraset vesikası hazırlanacaktır. Rinucchio noteri getirmek için ayrılır. Akrabalar, kimin ne alacağı üzerinde gürültülü bir tartışmaya başlarlar. Herkes Donati'nin mirası içinde en önemli olanlarının Toskana eyaletinde bulunan en iyi bir katır; Signa şehrindeki bazı imalathaneler[1] ve içinde bulundukları ev olduğu kararına varırlar. Uzun süren bir tartışmadan sonra kime ne kalacağını Schicchi'nin tayin etmesine karar verirler. Fakat daha sonra mirası alabilecek her akraba Schicchi'yle tek tek görüşerek eğer kendilerine önemli bir miras kalmasını açıklarsa ona epeyce komisyon vereceğini de söylerler ve Schiicci kendine verilecek her rüşveti kabul ettiğini bildirir. Noter gelmeden Schicchi herkesi toplayarak Floransa kanunlarına göre bir başkasını taklit edip sahte bir miras vesikası hazırlanmasına sebep olmanın cezasının suçlunun bir elinin kesilmesi ve Floransa'dan devamlı olarak sürgüne yollanması olduğunu açıklar.

Noter şahitlerle birlikte gelir. Schicchi yatak odasında Donati'yi taklit ederek kendisi için çok mütevazı bir cenaze töreni yapılmasını, bir manastıra çok küçük bir değerde bağış yapılmasını ve (akrabalarının mutabakatları) ile mirasının kaç kişiye dağıtılacağını miras vesikasına yazdırır. Ama katırını, imalathanelerini ve evini avukat Schicchi'ye bıraktığını da miras vesikasına geçirtir. Bu durum akrabaların çok kızmasına sebep olur ama suç ortakları oldukları için yapacakları bir şey yoktur. Noter ayrıldıktan sonra Schicchi akarabaların hepsini kendine miras kalmış olan evden kovar.

Akrabalar oradan ayrılırken ellerinde taşıyabilecekleri her şeyi alıp götürürler ama büyük ve taşınmaz mallara hiçbir hakları bulunmamaktadır. Böylece Schicci Lauretta'ya yüksekçe bir çeyiz sağlayabilir ve onun Rinuccio ile evlenmesine hiçbir engel çıkmayacağını bildirir. Genç sevgililer Schicchi'nin hayran bakışları altında birbirleriyle kucaklaşırlar. Schicchi seyircilere dönerek bunun Donati'nin servetinin iyi bir maksat için kullanıldığını kabul etmelerini ister. Ama Dante'nin mirasından hiçbir şey almadığı için seyircilerden özür diler.

Ünlü müziksel parçalar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • "Firenze è come un albero fiorito" (Floransa çiçek açmış bir ağaç gibi) - Rinuccio.
  • "O mio babbino caro" (Oh, sevgili babam) - Lauretta.
  • "Sı corre dal notaio" (Notere koşun!) - Gianni Schicchi.

Seçilmiş ses ve video kayıtları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynak: operadis-opera-discography.org.uk sitesinde Gianni Schicchi diskografisi[ölü/kırık bağlantı] (Erişme:16.3.2010)

Yıl Roller
(Gianni Schicchi, Lauretta, Zita, Rinuccio)
Orkestra şefi,
Opera evi ve Orkestra
Marka
1949 Giuseppe Taddei,
Grete Rapsıardı,
Agnese Dubbını,
Giuseppe Savıo
Alfredo Simonetto,
RAİ İtalian Radio Symphony Orchestra, Turin
Audio CD: Preiser Records Kat: 90074
(Çetra tarffından sese alınmıştır)
1956 Renato Capecchi,
Bruna Rizzoli,
Vittoria Palombini,
Agöstino Lazzarı
Francesco Molinarı-Pradell,
Napoli Teatro di San Carlo Orkestrası
Audio CD: Philips Kat: 442 106-2
1958 Tito Gobbi,
Victoria de los Ángeles,
Ana Maria Canalı,
Carlo del Monte
Gabriele Santin,
Teatro dell'Opera di Roma Orkestrası
Audio CD: EMİ Kat: 62806
1961 Fernando Çörena,
Renata Tebaldi,
Lucia Danieli,
Agöstino Lazzarı
Lamberto Gardelli,
Maggio Musicale Fiorentino Orkestrası
Audio CD: Decca Kat: 411 665-2
1976 Tito Gobbi,
İleana Cotrübaş,
Anna Di Stasio,
Plácido Domingo
Lorin Maazel,
London Symphony Orchestra
Audio CD: ÇBS Masterworks Kat: M3K 79312
1984 György Melis,
Magda Kalmár,
Zsüzsa Barlay,
Déneş Gülyás
János Ferencsık,
Macar Devlet Opera Orkestrası
Audio CD: Hungaroton Kat: 12541
1987 Rolando Panerai,
Helen Donath,
Wiera Baniewicz,
Peter Seiffert
Giuseppe Patané,
Münih Radyo Senfoni Orkestrası
Audio CD: Eurodisc Kat: 7751
1994 Leo Nucci,
Mirella Freni,
Ewa Podleś,
Roberto Alagna
Bruno Bartoletti,
Maggio Musicale Fiorentino Orkestrası
Audio CD: DECCA
Cat: 436 261-2
1998 José Van Dam,
Angela Gheorghiu,
Felicity Palmer,
Roberto Alagna
Antonio Pappano,
London Senfoni Orkestrası
Audio CD: EMİ
Cat: 56587
2002 Alberto Rinaldi,
Tatiana Lisnic,
Mabel Perelstein,
Stafano Secco
Alexander Rahbarı,
Malaga Filarmonik Orkestrası
Audio CD: NAXOS Claşsıcal Kat: 8.660111

Not: "Kat:" satıcı firmanın kullandığı katalog numarası.

  • "O mio babbino caro" Frances Alda: 1919

[Dosya=Frances Alda, O mio babbino caro (Gianni Schicchi).oğğ|sol|]

Filmlerde içerik

[değiştir | kaynağı değiştir]

"O mio babbino caro" aryası birçok sinema filminde kullanılmıştır. Bunlar arasında şu filmler bulunmaktadır:

  1. ^ Ya yel değirmenleri ya da hizar fabrikaları
  2. ^ Collins, Jim (1995). Architectüres of Excess. Routledge. ss. 198. ISBN 0415907055. 
  3. ^ a b c d e "Puccini". Yahoo! Movies. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]