Eudes de Deuil
Eudes de Deuil | |
|---|---|
| Doğum | c. 1110 Deuil-la-Barre |
| Ölüm | 8 Nisan 1162 (52 yaşında) Saint-Denis |
| Meslek | Başkeşiş, tarihçi |
Eudes de Deuil ya da Odo, Odon(1110 - 18 Nisan 1162), Fransız Benediktin bir keşiş, tarihçi ve İkinci Haçlı Seferi (1147-1149) katılımcısı.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Deuil'de mütevazı bir ailede doğdu, bir keşiş oldu ve Saint-Denis'in başkeşişi Suger'in sırdaşıydı. 1147'de İkinci Haçlı Seferi'nde yer aldı ve seferde VII. Louis'in özel papazı olarak görev yaptı.[1]
Haçlı seferinin Fransa'dan Antakya'ya ilerlemesini anlatan kitabı De profectione Ludovici VII in Orientem (VII. Louis'in Doğu'ya yolculuğu üzerine) isimlidir.[1] Suger'in Louis'in hayatının bir tarihini oluşturabilmesi için yazılmıştır. Eudes, Haçlı Seferinin başarısızlığını Tanrı'nın isteği olduğunu söyleyen Otto von Freising'in aksine insan eylemleri olduğunu söyler. Amacı Louis'i yüceltmek, aynı zamanda gelecekteki Haçlı Seferleri'nde bu hataların tekrarlanmaması için rehberlik sağlamaktı.
Eudes, Haçlı Seferi'nin başarısızlığını I. Manuil yönetimindeki Bizans İmparatorluğu'nu suçladı. Eudes'un Bizanslılara karşı ön yargısı, Runciman'ın A History of the Crusades kitabında Eudes'u "histerik bir yunan karşıtı" olarak tanımlamasına neden olmuştur.[2] Diğer yandan son dönemde tarihçi Jonathan Phillips, Eudes'in Bizans görüşüne muhtemelen haçlılarla Yunanlar arasındaki küçük çatışmaların ön plana çıktığı ideolojik farklılıklardan kaynaklandığını belirtir. Önyargısı, Manuil'in kendisine "kardeş" olarak davrandığını yazan III. Konrad'ın deneyimine de karşı olmalıdır.
Eudes'in anlatımı Antakya'ya gelen haçlı seferinin kalanlarıyla sona erer ve bu nedenle Şam Kuşatması'nın anlatımını içermez.
Fransa'ya döndü ve 1151'de Saint-Denis'in baş keşişi oldu.[3]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ a b "Eudes of Deuil's" De profectione Ludovici VII in Orientem "as a source for the Second Crusade", Jonathan Phillips, The Experience of Crusading, Vol. I, ed. Marcus Bull and Norman Housley, (Cambridge University Press, 2003), 80.
- ^ Runciman, Steven (1952). A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. s. 274.
- ^ Odo of Deuil's "The Journey of Louis VII to the East", Rudi Paul Lindner, The Middle Ages in Texts and Texture: Reflections on Medieval Sources, ed. Jason Glenn, (University of Toronto Press, 2011), 166.
- Genel
- Eudes de Deuil (1948). De profectione Ludovici VII in Orientem (İngilizce). Berry, V.G. tarafından çevrildi. New York: W.W. Norton and Co.
- Jonathan Phillips, "Odo of Deuil's De profectione Ludovici VII in Orientem as a source for the Second Crusade", in M. Bull et al. (eds), The Experience of Crusading, 2 Vols (Cambridge: Cambridge University Press, 2003), 1.80-95.
- Runciman, Steven (1951-1954). A History of the Crusades (3 cilt) (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Odo of Deuil (Eudes de Deuil) at Crusades Encyclopedia
- Extracts from the De profectione 14 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Letters concerning the Second Crusade 20 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
