Cinecittà

Cinecittà (İtalyanca Sinema Şehri anlamına gelir ve Türkçe okunuşu Çineçittadır.), İtalya Roma'da bulunan büyük bir sinema stüdyosudur. 400.000 metrekarelik (99 dönüm) alanıyla Avrupa'nın en büyük film stüdyosudur [kaynak belirtilmeli] ve İtalyan sinemasının merkezi olarak kabul edilmektedir. Stüdyolar, İtalyan film endüstrisini canlandırma planının bir parçası olarak Faşist dönemde inşa edildi.

Federico Fellini, Roberto Rossellini, Luchino Visconti, Sergio Leone, Bernardo Bertolucci, Francis Ford Coppola, Martin Scorsese ve Mel Gibson gibi film yapımcıları Cinecittà'da çalıştı. Burada 3.000'den fazla film çekildi, bunlardan 90'ı Akademi Ödülü'ne aday gösterildi ve bunlardan 47'sini kazandı.^[1] 1950'lerde, orada yapılan uluslararası yapımların sayısı Roma'nın "Tiber'de Hollywood" olarak adlandırılmasına yol açtı.

Tarihçe

Stüdyolar 1937 yılında Benito Mussolini, oğlu Vittorio ve sinema başkanı Luigi Freddi tarafından "Il cinema è l'arma più forte" ("Sinema en güçlü silahtır") sloganı altında kuruldu.^[2] Amaç sadece propaganda için değil, aynı zamanda 1931'de en düşük noktasına ulaşan İtalyan uzun metrajlı film endüstrisini yeniden canlandırmaktı.^[3]^[4] Faşist diktatör Mussolini, 21 Nisan 1937'de stüdyoların açılışını kendisi yaptı.^[5] II. Dünya Savaşı sırasında Batı Müttefikleri tarafından bombalanmıştır. Savaşın ardından Cinecittà'nın stüdyoları, 1945 ve 1947 yılları arasında Alman işgali ve stüdyonun bazı kısımlarını tahrip eden Müttefik bombalamasının ardından yaklaşık iki yıl süreyle yerlerinden edilmiş kişilerin kampı olarak kullanıldı.^[6] Orada iki kampa bölünmüş tahminen 3.000 mülteci yaşıyordu: İtalyanların yanı sıra sömürgeleştirilmiş Libya ve Dalmaçya'dan yerlerinden edilmiş insanları barındıran bir İtalyan kampı ve Yugoslavya, Polonya, Mısır, İran ve Çin'den gelen mültecileri içeren uluslararası bir kamp olarak hizmet etti.^[7]

1950'li yıllarda, Cinecittà Ben-Hur gibi birçok büyük çaplı Amerikan yapımlara ev sahipliği yapmıştır. Daha sonra Federico Fellini ile en yakın ilişki kuran stüdyo olmuştur.

Bir dönem sonra, 1980'lerde iflas etmesinin ardından İtalyan hükûmeti tarafından özelleştirilerek satılmıştır.

1991 Eurovision Şarkı Yarışmasına evsahipliği yapmıştır.

Cinecittà Dünyası

2009 yılında stüdyo bir tema parkı oluşturmayı planladıklarını duyurdu.^[8] Film temalı eğlence parkı Cinecittà World, Temmuz 2014'te açıldı.^[9]^[10] 250 milyon € 'luk tema parkı, Cinecittà stüdyolarının yaklaşık 25 km (16 mil) güneybatısında, 1960'larda Dino De Laurentiis tarafından inşa edilen eski bir film stüdyosunun yerinde yer almaktadır.

Cinecittà World, üç Akademi Ödülü kazanan yapım tasarımcısı Dante Ferretti tarafından tasarlandı. Ziyaretçiler Cinecittà Dünyasına, 1914'te Torino'da çekilen sessiz bir film olan Cabiria'da görülen Moloch Tapınağı'nın ağzından giriyor. Tema parkında Ferretti tarafından öngörülen 1920'ler dönemine ait Manhattan'ın bir rekreasyonu da bulunuyor.

Cinecittà World, yılda 1,5 milyon ziyaretçiye sahip olmayı bekliyor. Tema parkı için genişleme planları arasında bir doğa rezervi ve bir sağlıklı yaşam merkezi bulunmaktadır.

Kaynakça

^ "Enciclopedia del cinema italiano "i Film girati a Cinecitta' dal 1937 al 1978"". 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.
^ Kinder, Lucy (28 Nisan 2014). "Cinecittà studios: Google Doodle celebrates 77th anniversary". 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.
^ Ricci, Steven (1 Şubat 2008). Cinema and Fascism: Italian Film and Society, 1922-1943. University of California Press. ss. 68-69-. ISBN 978-0-520-94128-1. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.
^ Garofalo, Piero (2002). "Seeing Red: The Soviet Influence on Italian Cinema in the Thirties". Reich, Jacqueline; Garofalo, Piero (Ed.). Re-viewing Fascism: Italian Cinema, 1922-1943. Bloomington: Indiana University Press. ss. 223-249.
^ Bondanella, Peter E. (2001). Italian Cinema: From Neorealism to the Present (İngilizce). Continuum. s. 13. ISBN 9780826412478. 14 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.
^ A documentary, “DP Camp of Cinecittà” by Marco Bertozzi, based on research by Noa Steimatsky, had its world premier on January 30, 2012, at The Italian Cultural Institute of New York, in New York City. (http://www.iicnewyork.esteri.it/IIC_NewYork/ 14 Ağustos 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
^ Steimatsky, Noa. The Cinecittà Refugee Camp (1944-1950). October Spring 2009, No. 128: 22-50.
^ "The Charming Story of Cinecittà Studios in Rome". 28 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Povoledo, Elisabetta. (2014, July 21). Investing in Fantasy to Save a Fraying Reality. 12 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The New York Times.
^ "Cinecittà World | Divertimento da oscar". Cinecittà World. 21 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2016.

Dış bağlantılar

İtalya ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Sinema ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[1] "Enciclopedia del cinema italiano "i Film girati a Cinecitta' dal 1937 al 1978"". 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.

[2] Kinder, Lucy (28 Nisan 2014). "Cinecittà studios: Google Doodle celebrates 77th anniversary". 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.

[Ricci2008-3] Ricci, Steven (1 Şubat 2008). Cinema and Fascism: Italian Film and Society, 1922-1943. University of California Press. ss. 68-69-. ISBN 978-0-520-94128-1. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.

[4] Garofalo, Piero (2002). "Seeing Red: The Soviet Influence on Italian Cinema in the Thirties". Reich, Jacqueline; Garofalo, Piero (Ed.). Re-viewing Fascism: Italian Cinema, 1922-1943. Bloomington: Indiana University Press. ss. 223-249.

[5] Bondanella, Peter E. (2001). Italian Cinema: From Neorealism to the Present (İngilizce). Continuum. s. 13. ISBN 9780826412478. 14 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021.

[6] A documentary, “DP Camp of Cinecittà” by Marco Bertozzi, based on research by Noa Steimatsky, had its world premier on January 30, 2012, at The Italian Cultural Institute of New York, in New York City. (http://www.iicnewyork.esteri.it/IIC_NewYork/ 14 Ağustos 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)

[7] Steimatsky, Noa. The Cinecittà Refugee Camp (1944-1950). October Spring 2009, No. 128: 22-50.

[8] "The Charming Story of Cinecittà Studios in Rome". 28 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[c_world_nyt-9] Povoledo, Elisabetta. (2014, July 21). Investing in Fantasy to Save a Fraying Reality. 12 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The New York Times.

[10] "Cinecittà World | Divertimento da oscar". Cinecittà World. 21 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]