İçeriğe atla

Austin 7

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Austin 7
Genel Bakış
ÜreticiBirleşik Krallık Austin
Üretim yıl(lar)ı1922-1939
HalefiAustin 8
Gövde ve Şasi
Gövde tipi2 kapılı tourer
2 kapılı sedan
2 kapılı cabriolet
2 kapılı coupe
3 kapılı panelvan
DüzenÖnden motorlu, arkadan itişli
Teknik Özellikler
Motor747 cc I4
Dingil mesafesi1,905 mm

Austin 7, Austin tarafından 1922-1939 yılları arasında üretilen bir otomobil modelidir. Araç, "Baby Austin" olarak anılmakta olup o dönem Britanya pazarı için üretilen en popüler araçlardandı. Yurtdışında da iyi satış rakamlarına ulaştı.

Britanya pazarı üzerindeki etkisi, ABD'deki Ford Model T' ninkine benzerdi ve 1920'lerin başındaki çoğu sıklet arabaların ve diğer Britanyalı ekonomi otomobilin yerini aldı.[1] Ayrıca tüm dünyadaki şirketler tarafından lisanslandı ve kopyalandı.[2]

Ardından Henry Ford'un yenilikçi tasarımının ilham kaynağı oldu.

Austin 7 Saloon 1931
Dalay Lama'nın Baby Austin arabasından geriye kalanlar. Lhasa, 1993

Birinci Dünya Savaşı'na kadar Austin çoğunlukla büyük arabalar yaptı ancak 1909'da Coventry kentinin Swift Motor Şirketince Austin 7 hp olarak adlandırılan tek silindirli küçük bir arabayı sattı.[3] Bundan sonra şirket daha büyük arabalara döndü.

1920'de Sir Herbert Austin, esasen uygun fiyatlı motorlu arabaya sahip olmak isteyen genç ailelerin ihtiyaçlarını karşılamak için daha küçük araba kavramı üzerinde çalışmaya başladı. 1921'de bu fikir Beygir gücü vergisinin alınmasıyla desteklendi.

Tasarım kavramı şirketin muhafazakar otomobil geçmişinden ayrılıyordu ve bay Austin'e yönetim kurulu ve alacaklılar karşı çıktı. Şirket tasfiyede olduğundan Austin projeyi kendisi yürütmeye karar verdi ve 1921'de ayrıntılı planların çizilmesine yardımcı olması için Birmingham, Longbridge'deki Austin fabrikasından 18 yaşındaki teknik ressam Stanley Edge'i işe aldı. Bu çalışma Austin'in Lickey Grange evinin bilardo salonunda yapıldı.

Edge, Austin'i küçük dört silindirli motor kullanmaya ikna etti. Orijinal yandan supaplı motor tasarımı, 696 cc (55 mm x 77 mm) hacimliydi ve 7,2 hp RAC derecesi verdi; döküm silindir bloğu, çıkarılabilen silindir kafası vardı ve bu alüminyum kartere takılırdı. Krank milinde bir adet makaralı ve iki adet de bilyalı rulman kullanıldı. Krank yatakları yağ sıçratmayla yağlanırdı.[4] Edge ayrıca üç hızlı dişli kutusu ve debriyaj gibi diğer mekanik bileşenlerin tasarımını da yaptı. Peugeot Quadrilette'in tasarımından etkilendiği bildirilen Seven'in tasarımının stilinden büyük ölçüde Austin sorumluydu. "A" çerçeve şasi tasarımının, 1920'lerin başında Longbridge fabrikasında kullanılan bir Amerikan kamyonunun tasarımından etkilendiğine inanılıyordu.

Tasarım 1922'de tamamlandı ve Longbridge fabrikasının özel alanında üç prototip yapıldı. Temmuz 1922'de araç halka duyuruldu.[4] Austin, tasarıma kendi parasının büyük kısmını yatırdı ve birçok yeniliğini kendi adına patentledi. Yatırımının karşılığında kendisine satılan her araba için iki gine (2,2 sterlin), (2,10 sterlin) telif hakkı ödendi.[2]

1923'teki üretimin ilk yılı yaklaşık 2.500 araba yapıldı. Bu miktar umulduğu kadar çok değildi ancak birkaç yıl içinde "minyatür büyük araba" sıklet araba sanayisini yok etti ve Austin Motor Co.'nin kaderini değiştirdi. Üretimin bittiği 1939 yılına kadar 290.000 araba ve kamyonet üretildi.[4]

Austin 7, T model Ford'dan oldukça küçüktü. Dingil mesafesi yalnızca 1,905 m (6 ft 3 inç) ve iz, yalnızca (1,016 m) (40 inç) idi.

T model Ford'un 794 pound (360 kg) ağırlığının yarısından daha az ağırlıktaydı. 747cc silindir hacimli yandan supaplı motor ve mütevazı 10 hp gücüyle araç yeterince güçlüydü.

Dar ön tarafın kanal bölümleri arasına yerleştirilen motor ile, şasi "A" şeklindeydi. Arka süspansiyonda şasi arkasından çıkıntı yapan çeyrek eliptik yaylar ve ön kiriş aksında ise ortada takılı yarı eliptik enine yaylar vardı.[4]

Tüm tekerleklerde fren vardı ancak ilk başta ön frenler el freniyle, arka frenlerse ayak freniyle kullanılırdı. 1930'da tüm frenler birleştirildi.

1931'in sonlarında şasi 6 inç uzatıldı ve arka izde bunun karşılığı artış sağlandı. Direksiyon sonsuz dişli mekanizmasıyla çalışır.

Motor ve şanzıman

[değiştir | kaynağı değiştir]
1937 reklamı

Orijinal 1922 dört silindirli Austin Seven motorunun 54mm (2,125") çapı ve 76mm (3") stroğu vardır. Bu ise 696 cc'lik bir silindir hacmi ve 7,2 hp'lik RAC derecesi sağlıyordu. Mart 1923'ten itibaren silindir iç çapı 747 cc ve 10,5 hp güç verecek şekilde 56 mm'ye (2,2") artırıldı.[4]

Yandan supaplı motor, alüminyum karter, dökme demir silindir bloğu ve dökme demir silindir kafasından oluşuyordu. Soğutma, su pompası olmadan termosifon ile yapıldı. Dinamo ise zamanlama dişlilerinden tahrik edildi.

Biyel kolu yatakları, karterdeki yağ galerisinden gelen jetlerle yağlanır. Yağ, uygun şekilde delinmiş olan krank mil kulaklarına çarpar. Başlangıçta krank muylu çapı 1,125" iken sonraları 1,3125"e çıkarıldı. Üç yataklı motor 1936'dan itibaren beyaz metal merkezli yatak kullanıldı. Çarpma-yağlamalı krank mili (bazı spor modellerde basınçla beslemelidir) ilk başta iki yataklı iken 1936'da üç yataklı (önde iki bilyalı rulman ve arkada makaralı rulman) oldu.[4]

Kasım 1923'ten itibaren elektrikli marş motoru takıldı. İlk arabalarda manyeto ateşleme kullanıldı. 1928'de bujilerin ateşlemesi ateşleme bobinli yapıldı.

3 vitesli ve geri vitesli şanzıman motorun arkasına cıvatalıydı. Şanzıman uygulamaya bağlı olarak, spor, yarış ve denemeler olarak çeşitli oranlara sahipti. 1932'de dört vitesli şanzımanlı araç piyasaya sürüldü. 1933'te üçüncü ve üst oranlara, 1934'te ikinci vitese senkromeç eklendi.[4]

Arka aks, 4,4:1 ile 5,6:1 arasındaki dişli oranlarıyla spiral konik dişli tipindeydi. 1930'lara kadar en yaygın olan arka aks dişli oranı 4.9:1 idi.

Kısa tork borusu, diferansiyel muhafazasından arka aks traversindeki brakete ve yatağa doğru gider.

Reliant, 1962 Reliant Regal 3/25'te tanıtılan yeni alüminyum alaşımlı motorunu (750 Motor Club tarafından Formula 750 motor sporlarında Austin Seven motorunun yerine kullanılır) geliştirmeden önce ilk üç tekerlekli araçlarına Austin Seven motorunun bir türevini kullanmıştır.

Gordon England Brooklands'ın bir kopyası
Gordon England Sunshine saloon numara 263

Herbert Austin'in damadı Arthur Waite, kısa süre sonra Mart 1923'te Brooklands'da ve sonraki ay Monza'da önemli sportif başarılar elde etmeye başladı. Başka bir sürücü EC Gordon England, Sir Herbert'i kendisine bir racing 7 vermesi için ikna etti. Waite ve deneme şefi Lou Kings daha sonra yarış koşulları için yetersiz motor yağlamasının neden olduğu bir takım arızalar yaşadılar. Bu arada Brooklands'da altı yeni sınıf rekor kırmaktan mutluluk duyan Gordon England, yalnızca 20 lb (9,1 kg) ağırlığında özel hafif 2 koltuklu bir gövde yapmıştı ve onunla 1923 ekiminde Brooklands'deki 1100 cc sınıfı Junior Car Club 200 mil yarışına girdi. O yarışta İngiltere ikinci oldu ve yarışda beş sınıf rekoru daha kırıldı.[5] Sonuçta 1924 ocak ayında, Austin tarafından Sports ve Brooklands Super-sports olmak üzere iki yeni spor modeli sunuldu.

Brooklands Super-sports, İngiltere'nin rekor kıran arabanın kopyasıydı. Her araba, saatte 80 mil 0 zincir (80 mil, 128,75 km) hızı kanıtlayan Brooklands sertifikasıyla satıldı. 1925'te Gordon England'ın on dokuz adet 750 cc sınıf rekoru vardı.[5]

Gordon England'dan Austin Seven saloon

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk Austin 7 saloon, Gordon England araba karoser yapım şirketince yapıldı. England, Bristol Gordon England biplanes ile uçak tasarımcısıydı. Uçak ilkelerine dayanan kumaş saloon gövdesinin dünyanın en küçük kapalı arabası olduğu söyleniyordu. Gövdesi tourer'dan 28 lb (13 kg) daha hafifti ve 210 sterlin, yani 112 sterlinlik şasi fiyatının neredeyse iki katıydı. Eylül 1926'da 165 sterline tanıtılan Austin yapımı çelik panelli saloon için pazar olacağını gösterdi.[5] (Bugün enflasyonla birlikte hesaplandığında 10.189 sterlin eşdeğerindedir) 1930'ların başında kumaş gövdelerin modası geçene kadar, Gordon England Fabric "de luxe" Saloon, Austin'in kataloğunda, Austin'in standart çelik saloon gövdesine göre 20 sterlin (%14) daha yüksek fiyatla kaldı.

Ona, 2 kişilik Gordon England Cup Modeli eşlik etti.[6]

Austin Seven Swallow

[değiştir | kaynağı değiştir]
1931 Austin Seven Swallow saloon
1931 Austin 7 Swallow, arka köşe

1927'de, Swallow Sidecar Company'nin kurucu ortağı William Lyons, yeniden-gövdelenmiş Austin 7 üretmenin ticari potansiyelini gördü. Bolton Lyons bayii Parkers'tan bir şasi satın alarak, Swallow'un yetenekli çalışanı, karoser üreticisi Cyril Holland'ı, özgün bir açık gezici olan Austin Seven Swallow'u üretmesi için görevlendirdi. Swallow'a 1926'nın sonlarında katılan Holland (1895-), çıraklığını Lanchester Motor Company'da yapmıştı ve baş gövde mühendisi olacaktı.[7][8] Günün sedan araba modasının yüksekliği, gövdenin arkasının tamamen yuvarlak olmasıydı, buna "kubbe" şeklinde deniyordu.

Parlak iki tonlu renk şeması ve düşük maliyeti (175 £) ile birlikte zamanın daha pahalı arabalarına uyan stili ile Swallow popüler oldu ve onu 1928'de bir sedan versiyonu olan Austin Seven Swallow Saloon izledi.

Lyons'un SS Cars Ltd'in SS markası altında komple arabalar üretmeye başladığı 1932 yılına kadar çeşitli stillerde yaklaşık 3.500 gövde üretildi.

Austin Seven Swallows'a olan talep o kadar yüksekti ki, Lyons 1928'de Blackpool'dan Coventry'deki yeni binasına taşınmak zorunda kaldı. 1945'te Jaguar Cars'ın temellerini atan kısmen Swallows'un başarısıydı.[9][10]

Lisanslı üretim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Austin 7'nin versiyonları, 1930'da American Austin, 1927'de Almanya'da Dixi (daha sonra BMW tarafından satın alındı) ve 1928'den Fransa'da Automobiles L. Rosengart tarafından lisans altında yapılmıştır. Austin 7'ler de Nissan (Datsun) tarafından üretildi ancak bunların lisanslı mı yoksa lisanssız kopyalar mı olduğu konusunda raporlar farklılık gösterir. Ayrıca, çıplak şasiler yerel olarak üretilmiş gövdelere takılması için Avustralya'ya ihraç edildi.

Gövde stilleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

[2]

Austin 7 Chummy Tourer 1929
1934 Austin 7 PD Tourer (Opal öncesi)
Tür Ad Tanım Den 'e kadar
XL Prototipler 1922
AB Alüminyum gövdeli dört kişilik 1922 1924
AC 1924 1926
AD Dört kişilik 1926 1929
AE Dört kişilik. AD'den iki inç daha geniş 1929 1929
İki kişilik 1929 1930
AF Çelik gövdeli dört kişilik 1930 1932
AH Preslenmiş çelik gövde. Dört kişilik 1932
AAK Açık Road Tourer Kaportalı radyatör 1934
AH Preslenmiş çelik gövde. Dört kişilik 1932
PD İki kişilik 1934
APD Opal İki kişilik 1934 1936
AAL Açık Road Tourer Kapalı stepne 1935
AH Preslenmiş çelik gövde. Dört kişilik 1932
APE Yeni Opal İki kişilik 1936

Austin 7 Box Saloon 1933
Austin 7 "New Ruby" saloon
Tür Ad Tanım Den 'e kadar
R Alüminyum veya kumaş saloon 1926 1927
RK Alüminyum veya kumaş saloon 1927
RL Çelik saloon 1930
RG Kumaş saloon 1930
RN Uzun dingil mesafeli çelik saloon
RP 1932
ARQ Ruby Saloon 1934
ARR "New" Ruby Saloon 1936 1939

Austin 7 Pearl Cabriolet 1935
Tür Ad Tanım Den 'e kadar
AC Pearl ARQ Ruby'nin Cabriolet versiyonu. 1934
ACA "New" Pearl ARR New Ruby'nin Cabriolet versiyonu. 1936

Austin 7 Ulster 2-Kişilik Spor araba 1930
Austin 7 Nippy 2-Kişilik Spor araba 1934
Tür Ad Tanımı Den 'e kadar
50 mph Alüminyum gövdeli. Uzun kuyruk 1926
E Super Sports Alüminyum gövdeli. Kapısız 1927 1928
EA Sports Ulster Alüminyum gövdeli. Kapısız
EB 65 65 Alüminyum gövde, çelik kanatlar. Yuvarlak kuyruk. 1933 1934
AEB Nippy Tamamen çelik 1934 1937
EK 75 Speedy Alüminyum gövde. Sivri kuyruk.
AEK Speedy EK 75'in yeniden adlandırılması 1935

Ulster, adını County Down'daki Ards pistinde düzenlenen 1929 RAC Tourist Trophy'deki güçlü performanstan aldı; burada Archie Frazer-Nash üçüncü, S. V. Holbrook dördüncü olmuştu.


Tür Ad Tanım Den 'e kadar
Tür B Kumaş üst gövdeli 1928 1931

Tür Ad Tanım Den 'e kadar
AB, AC ve AD Dönüştürülmüş tourer 1923 1927
AE 1929 1930
RK Dönüştürülmüş RK saloon
RM Dönüştürülmüş RL saloon
RN Dönüştürülmüş RN saloon
RP Dönüştürülmüş RP saloon 1933
AVH
AVJ and AVK Dönüştürülmüş Ruby 1939

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Baldwin, N. (1994). A-Z of Cars of the 1920s. Bay View Books. ISBN 1-870979-53-2. 
  2. ^ a b c Mills, Rinsey (1996). Original Austin Seven. Bay View Books. ISBN 1-870979-68-0. 
  3. ^ Georgano, N. (2000). Beaulieu Encyclopedia of the Automobile. Londra: HMSO. ISBN 1-57958-293-1. 
  4. ^ a b c d e f g Cheetham, Craig (2004). Vintage Cars - The Finest Prewar Automobiles. Rochester, United Kingdom: Grange Books. s. 33. ISBN 1840136359. 
  5. ^ a b c Wyatt, R J (1981). The Austin 1905—1952. David & Charles, Newton Abbott. ISBN 0-7153-7948-8. 
  6. ^ Display advertising—Austin. The Times, Tuesday, 20 Mar 1928; pg. xliv; Issue 44846.
  7. ^ Swallow. Automobile Quarterly p1939 volume 18, issue 4 1980
  8. ^ Brian Long Daimler V8 SP250 Veloce, p90, 2008, 9781904788775
  9. ^ Sedgwick, M. (1989). A–Z of Cars of the 1930s. Bay View Books. ISBN 1-870979-38-9. 
  10. ^ "Jaguar History: Swallow Sidecar Company". 30 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2007.