1957 Formula 1 sezonu
 1957 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu | |
| Önceki: 1956 | Sonraki: 1958 |
| Pilotlar • Pistler • Yarışlar | |
1957 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının on birinci sezonuydu. 13 Ocak - 8 Eylül 1957 tarihleri arasında sekiz yarıştan oluşan yedinci şampiyona düzenlendi. Sezon içinde şampiyona dışı dokuz yarış daha yapıldı.
Maserati adına yarışan Juan Manuel Fangio, üst üste dördüncü şampiyonluğunu elde etti. Toplamda beşinci şampiyonluğunu elde eden Fangio'nun elde ettiği bu rekor, 2003'te Michael Schumacher tarafından kırıldı. Özellikle sezonun ikinci yarısında Stirling Moss, Fangio ile mücadele etti. Ancak Moss, üst üste üçüncü kez şampiyona ikincisi oldu.[1]
Şampiyona dahilinde yapılan Indy 500 yarışı hariç tüm yarışlar, kendi motorunu üreten takımlar tarafından kazanıldı. Benzer bir durum daha sonra 2006'da tekrarlandı.
Üç pilot farklı serilerde yarıştığı sırada hayatlarını kaybetti. Ferrari pilotu Eugenio Castellotti, 14 Mart'ta Modena'da takımın yeni şasisini test ederken bir kaza geçirdi. Maserati pilotu Jean Behra'ya ait tur rekorunu geliştirmeye çalışırken şikana çarptı ve araçtan fırladı. Kafatasında oluşan kırık nedeniyle kazadan hemen sonra hayatını kaybetti.[2] 12 Mayıs'ta bir başka Ferrari pilotu Alfonso de Portago o yıl yapılan Mille Miglia yarışında mücadele ettiği sırada lastiğinin patlaması nedeniyle spin attı ve seyircilerin arasına girdi. Kaza nedeniyle kendisiyle birlikte kokpitte olan diğer sürücü ve dokuz seyirci hayatını kaybetti.[3][4][5] Herbert MacKay-Fraser, BRM ile Fransa Grand Prix'de ilk yarışına çıkmıştı ancak o da bir hafta sonra Reims-Gueux pistinde yapılan bir spor araba yarışında vefat etti.[6]
Takımlar ve sürücüler
[değiştir | kaynağı değiştir]1957 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı. Sadece Indianapolis 500'e katılanlar yer almamaktadır.
- Pembe arka planlılar Almanya Grand Prix'sine katılan F2 pilotlarını göstermektedir.
Takım ve sürücü değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Son şampiyon Fangio, sezon başında 1953'te yarıştığı Maserati'ye geri döndü.
- 1956 Britanya Grand Prix'ye kendi şasisiyle katılan BRM, bu sezon üç yarışa katıldı. Takım bir sonraki sezon tam zamanlı olarak Formula 1'de yer alacaktı.
- Gordini 1956 sezonu ile birlikte Formula 1'den çekildi. Robert Manzon gibi sürücüleri takımla birkaç sene daha birlikte çalışsalar da F1'den doğal olarak ayrılmış oldu.
- Ferrari, 1955'teki pilotlarından Mike Hawthorn'ı takıma geri getirdi.
Sezon ortası değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Arjantin'deki ilk yarışın ardından Stirling Moss, Maserati'den ayrılarak Vanwall'e geçti. Moss'a Formula 1'deki ilk tam sezonuna başlayan Tony Brooks eşlik etti.
- İkinci yarış öncesinde Ferrari pilotu Eugenio Castellotti geçirdiği ölümcül kaza neticesinde hayatını kaybetti.[2] Takım arkadaşı Cesare Perdisa bu olaya tepki olarak spordan emekli oldu. İki ay sonra, bir başka Ferrari pilotu Alfonso de Portago o yıl yapılan Mille Miglia yarışında hayatını kaybetti.[3][4][5] Takım 1955'teki pilotlarından Maurice Trintignant'ı takıma geri getirdi.
- Vanwall pilotu Harry Schell ikinci yarışa birlikte Maserati'ye katıldı.
- Stuart Lewis-Evans, Fransa Grand Prix ile birlikte Vanwall'e katıldı.
- Önceki yıllardaki birkaç denemenin ardından Cooper takımı Formula 1'de tam zamanlı olarak yer almaya başladı. Takım pilot olarak Jack Brabham ve eski Gilby pilotu Roy Salvadori ile anlaştı.
Takvim
[değiştir | kaynağı değiştir]| No. | Grand Prix | Pist | Tarih |
|---|---|---|---|
| 1 | Arjantin Grand Prix |  Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires
|
13 Ocak |
| 2 | Monako Grand Prix |  Circuit de Monaco, Monte Carlo
|
19 Mayıs |
| 3 | Indianapolis 500 |  Indianapolis Motor Speedway, Speedway
|
30 Mayıs[a] |
| 4 | Fransa Grand Prix |  Rouen-Les-Essarts, Orival
|
7 Temmuz |
| 5 | Britanya Grand Prix |  Aintree Motor Racing Circuit, Merseyside
|
20 Temmuz |
| 6 | Almanya Grand Prix |  Nürburgring, Nürburg
|
4 Ağustos |
| 7 | Pescara Grand Prix |  Pescara Pisti, Pescara
|
18 Ağustos |
| 8 | İtalya Grand Prix | Autodromo Nazionale di Monza, Monza
|
8 Eylül |
Takvim değişiklikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Sezon öncesinde planlanan üç yarış, 2 Haziran'daki Belçika Grand Prix, 16 Haziran'daki Hollanda Grand Prix ve 20 Ekim'deki İspanya Grand Prix, Süveyş Krizi nedeniyle iptal edildi.[7] Hollanda'daki yarış bir önceki sene de aynı sebeple iptal edilmişti. Pescara Grand Prix, bu yarışın yerine takvime eklendi.
- Fransa Grand Prix, bir yıllığına Reims-Gueux'dan Rouen-Les-Essarts'a taşındı.
- Britanya Grand Prix, her iki pist arasındaki yarış paylaşımına uygun olarak Silverstone'dan Aintree'ye taşındı.
Şampiyona raporu
[değiştir | kaynağı değiştir]Son şampiyon Fangio, sezon başında geçen sezon da olduğu gibi takım değiştirme kararı alarak Maserati'ye geçti. Ayrıldığı takım olan Ferrari, Peter Collins, Eugenio Castellotti ve Mike Hawthorn ile bu sezon yarış galibiyeti alamadı. Castellotti ve Alfonso de Portago, şampiyona dışında yarışlarda geçirdikleri kazalar sonucu hayatını kaybetti.
Maserati'de yerini Fangio'ya bırakan Stirling Moss ise Vanwall'e geçti. Moss ve Fangio, bu sezonki Indy 500 yarışı tüm yarışları kazanacaktı. Bu yedi yarışın dördünü Fangio, kalan üçünü ise Moss kazanmıştı. Fangio, yaptığı pit stop ile liderden yaklaşık bir dakika geriye düştüğü Nürburgring'de sondan bir tur önce Collins ve Hawthorn'ı geçerek zafere ulaştı.
Sezon sonunda Fangio, Formula 1'den ayrıldığını açıkladı. Ayrıca Maserati de ekonomik sorunlar nedeniyle Formula 1'den çekildi. Öte yandan bu sezon, aynı aracı paylaşan sürücülere puanların paylaştırıldığı son sezon oldu.
İlk yarış: Arjantin
[değiştir | kaynağı değiştir]Sezonun ilk yarışı Ocak ayında Arjantin'in başkenti Buenos Aires'te yapıldı. Stirling Moss yarışa pol pozisyonundan başladı. Yarışın başında Jean Behra liderliğe yükseldi. Moss, gaz pedalında yaşadığı bir sorun nedeniyle pozisyonunu kaybetti ve ilk turun sonunda pite girdi. Moss pitteyken Castellotti liderliğe yükseldi ancak sonrasında Behra'ya geçildi. Yükselmeye çalışan Collins de debriyaj sorunu nedeniyle pite girdi. Böylece Behra ilk sıraya yerleşti ancak Fangio daha sonra rakibini geçerek zirveye çıktı. Castelotti, üçüncü sıradayken spin atarak yerini Hawthorn'a bıraktı. Ancak hem Hawthorn hem de Musso bir süre sonra debriyaj arızası nedeniyle yarışı bırakmak zorunda kaldı. Castellotti ön tarafta Maserati pilotlarını zorlayan tek pilot olarak kalsa da, bitime 24 tur kala bir lastiği yerinden çıkınca yarıştan çekildi. Böylece Menditeguy ve Schell sırayla üçüncü ve dördüncü sıraya çıkarken, Maserati de sezona ilk dört sırayı alarak başlamıştı. Fangio, 4. Arjantin Grand Prix galibiyetini elde ederken, ikincilik ise Behra'ya gidiyordu.
Bu yarış Castellotti'nin son Formula 1 yarışı olacaktı. Castellotti, Modena'da Ferrari ile yaptığı test sırasında hayatını kaybetti. Siraküza'da şampiyona dışı yapılan yarışı Collins, Pau'da yapılan yarışı ise Behra kazanıyordu. Pau'daki yarışla aynı gün Goodwood pistinde yapılan Glover Trophy'i ise Stuart Lewis-Evans kazandı. Altı gün sonraki Napoli yarışını ise Collins kazandı. Ferrari'nin İspanyol pilotu de Portago, Mille Miglia yarışında mücadele ettiği sırada geçirdiği kazayla hayatını kaybetti.
İkinci yarış: Monako
[değiştir | kaynağı değiştir]Arjantin'deki ilk yarıştan dört ay sonra sezonun ikinci yarışı Monako'da yapıldı. Moss, Maserati'den Vanwall'e geçiyordu. Yeni takımının aracı Colin Chapman tarafından tasarlanırken, finansal destek sağlayan isim ise Britanyalı sanayici Tony Vandervell oluyordu. Fangio pol pozisyonunu alsa da ilk virajda Moss liderliğe yükseliyordu. İkinci turda Collins Fangio'yu geçiyor, iki tur sonra ise Moss pist dışına çıkarak kaza yapıyordu. Collins kazadan kaçınmak isterken duvara çarptı. Fangio kazadan kurtulurken Hawthorn ise önünde sert fren yapan Brooks'a çarptı. Brooks temastan sonra yarışa devam etse de Fangio'nun beş saniye arkasına düştü. Von Trips üçüncü, Menditeguy dördüncü ve Schell bu sırada beşinci sıradaydı. Menditeguy lastik değiştirmek için erken bir pit stop yapınca Schell dördüncülüğe çıksa da, süspansiyon arızası nedeniyle yarış dışı kalıyordu. Brabham, arkasındaki Trintignant ile mücadele ediyordu, ancak Trintignant tekleme sorunu nedeniyle durmak zorunda kalınca geriye düştü. Yarış dışı kalan pilotlar nedeniyle Brabham üçüncülüğe yükselse de yakıt pompası arızası nedeniyle aracını finişe kadar itmek zorunda kaldı. Fangio, Brooks, Masten Gregory, Lewis-Evans ve Trintignant'ın önünde yarışı kazanırken Brabham ise altıncı bitiriyordu.
Dördüncü yarış: Fransa
[değiştir | kaynağı değiştir]Indy 500 yarışı sezonun üçüncü yarışıydı ancak yarış Formula 1 kurallarına göre koşulmadığı için Formula 1 pilotları yarışa katılmadı. Aynı şekilde, Indy 500 katılımcıları da Formula 1 yarışlarına katılmayacaktı. 2 ve 16 Haziran'da yapılması planlanan Belçika ve Hollanda yarışları, Mısır'da ortaya çıkan ve bu ülkeleri de etkileyen Süveyş Krizi nedeniyle iptal edildi. Böylece Monako ve Fransa'daki Rouen-Les-Essarts sokak pistindeki yapılması planlanan yarışlar arasında altı haftalık bir boşluk oluştu.
Antrenmanlarda Fangio en hızlı isim olurken en ön çizgide kendisini Behra ve Musso takip ediyordu. Arkalarında Schell ve Collins, üçüncü çizgide ise Salvadori, Hawthorn ve Trintignant vardı. Startta Behra liderliğe yükseldi ancak sonra Musso'ya geçildi. Fangio üçüncüyken kendisini Collins ve Schell takip ediyordu. Arkalarında ise hızlı bir kalkış yapan McKay-Fraser vardı. Fangio ikinci turda Behra'yı geçerek ikinciliğe, dördüncü turda ise Musso'yu geçerek liderliğe yükseldi. BRM'de Flockhart'ın yüksek hızda yaptığı kaza nedeniyle aracında hasar oluşsa da Flockhart yaralanmadı. Collins Behra'yı geçmeye çalışırken, sıralama ön tarafta değişmeden bitime kadar devam etti. Böylece Fangio yarışı Musso ve Collins'in önünde kazanıyordu. Behra Hawthorn'ın arkasına düşerken Lancia-Ferrari da böylece 2, 3 ve 4. sıraları alıyordu. McKay-Fraser'ın yarışı ise şanzıman sorunu nedeniyle erken bitmişti. Bu yarış Amerikalı pilotun son yarışı oluyordu. Zira Reims cadde pistinde yapılan ve Musso'nun Lancia-Ferrari ile galibiyete ulaştığı bir Formula 2 yarışında hayatını kaybedecekti.
Beşinci yarış: Britanya
[değiştir | kaynağı değiştir]Britanya Grand Prix'si bu sezon Silverstone yerine Liverpool şehrindeki Aintree pistinde yapıldı. At yarışı pistinin ortasında yer alan pistte yapılacak yarışa, önceki Fransa Grand Prix'sini kaçıran Vanwall pilotları da katıldı. Startta Behra liderliğe yükselirken Moss kendisini takip ediyordu. Britanyalı pilot turun sonunda liderliğe yükseldi. Brooks üçüncü, Hawthorn dördüncü ve Collins beşinciydi. İlk beşte dört Britanyalı varken, arkalarında ise Schell, Musso ve Fangio vardı. Moss, aracından gelen sesler nedeniyle pite girerken liderliği Behra'ya bıraktı. Brooks aracını Moss'a vermek için pite çağrıldı. Böylece Hawthown ikincilikte kalırken arkasında ise Lewis-Evans ve Collins arkasındaydı. Moss ise beşinciliğe çıktı. Fangio ve Collins gibi pilotlar mekanik arızalarla yarış dışı kaldı. Moss Lewis-Evans'a yaklaşıyordu ancak 69. turda Behra'nın debriyajında yaşanan sorunun ardından, piste saçılan parçaların üstünden geçen Hawthorn'ın lastiği patladı. Lewis-Evans liderliğe yükselse de Moss hemen onu geçti. Vanwall pilotları ilk iki sırayı almaya yaklaşırken Lewis-Evans gaz pedalında yaşadığı sorun nedeniyle yedinciliğe geriledi. Moss yarışı kazanırken ilk kez Britanyalı bir araç da galibiyet almış oldu. Musso ikinci olurken, Hawthorn ise üçüncü oldu.
Şampiyona dışı Caen Grand Prix, Fransa'nın Caen şehrinde yapılırken, kazanan BRM ile Behra oldu.
Altıncı yarış: Almanya
[değiştir | kaynağı değiştir]Nürburgring'te ilk defa bazı Formula 2 araçları da gridde yer aldı. Porsche ve Cooper-Climax gibi araçlar da pistin uzunluğu nedeniyle yarışma fırsatı buldu. Pol pozisyonu Fangio'ya giderken kendisini takip eden isimler ise Hawthorn, Behra ve Collins oldu. Arkalarında ise Brooks, Schell ve Moss vardı. Startta Hawthorn ve Collins liderlik mücadelesine girerken Fangio ve Behra da arkalarındaydı. Üçüncü turda Fangio Collins'i geçip liderliği de aldı. Collins sonrasında Hawthorn'ı geçerek Fangio'yu takip etmeye başladı. Yarışın ortalarında 1 dakikayı aşan bir pit stop yapan Fangio, Lancia-Ferrari'lerin arkasına düşmüştü. Ancak mücadeleye devam eden Fangio, tur rekorunu 10 kere kırarken Collins ve Hawthorn'ı da sondan bir önceki turda geçti. Böylece hem yarışı hem de beşinci Dünya Şampiyonluğunu kazandı.
Yedinci yarış: Pescara
[değiştir | kaynağı değiştir]Belçika ve Hollanda yarışlarının iptali nedeniyle FIA, Pescara'da 1924'ten beri yapılan Coppa Acerbo Pescara Grand Prix'sini ilk defa Dünya Şampiyonası yarışı olarak düzenledi. Yarış 1930'larda Mercedes, Auto Union ve Alfa Romeo'nun Grand Prix'leri olarak düzenlenmiş ve 1950'lerde şampiyona dışı yarış olarak takvimde yer almıştı. 25 kilometrelik uzunluğuyla bir Formula 1 yarışı için kullanılan en uzun pist olmuştu. Antrenmanlar kısıtlanmıştı, Enzo Ferrari ise Mike Hawthorn ve Peter Collins için araç göndermeme kararı almıştı. Bunun bir sebebi Fangio'nun şampiyonluğunu ilan etmesi, diğer sebebi ise İtalyan hükümetinin de Portago'nun Mille Miglia'da hayatını kaybettiği kazadan sonra yol yarışlarını yasaklamaya yönelik hareketlerini protesto etmesi idi. Luigi Musso ise Ferrari'yi kendisine bir araç vererek yarışa bağımsız olarak katılmasına ikna etmişti.
Fangio sıralamalarda ilk sırayı alırken Moss ise Vanwall ile ikinci, Musso ise üçüncü oldu. İkinci çizgide Maserati pilotları Behra ve Schell, üçüncü çizgide ise Brooks, Gregory ve Lewis-Evans vardı.
Sıcak havada koşulan yarışta Musso startta liderliği ele geçirdi. Horace Gould pistten henüz çıkamayan bir mekanikere çarptı. Vanwall'in mücadelesi Brooks'un ilk turda mekanik arıza nedeniyle yarış dışı kalması üzerine zora girdi. Moss ikinci turda Musso'yu geçerek liderliğe yükseldi, ancak sonrasında ikili yakın mücadeleye devam etti. Fangio ise üçüncüydü. Sıcak hava nedeniyle birkaç pilot yarışa veda etti. Lewis-Evans lastik sorunları nedeniyle neredeyse bir tur geri düşerken Behra ise motor arızası yaşadı. 10. turda Musso'nun motoru iflas ederken, Fangio da piste sızan yağ nedeniyle spin attı ve bir lastiğine zarar verdi. Fangio yarışa geri döndüğünde Moss'a yetişemedi. Moss, Fangio'nun önünde yarışı kazanırken Schell ise üçüncü oldu. Gregory dördüncü olurken, beşinciliği Maserati pilotu Giorgio Scarlatti'den alan Lewis-Evans aldı. Coppa Acerbo bundan sonra bir daha Formula 1 yarışı için kullanılmazken, 1961'de son kez bir spor araç yarışına ev sahipliği yaptı.
Sekizinci yarış: İtalya
[değiştir | kaynağı değiştir]Monza'daki İtalya Grand Prix, pistin geçen sene İtalyan üreticilere sorun çıkaran yanal eğimli kısmı kullanılmadan pistin yol kısmında yapıldı. Bu pist günümüzde yarışların yapıldığı piste çok benzerken, yalnızca şikanları yoktu. Ferrari, Pescara'da yapılan boykottan sonra tekrar piste dönmüştü. Pistteki mücadele Lancia-Ferrari, Maserati ve Vanwall arasındaydı. Vanwall'den Lewis-Evans polü alırken Moss ve Brooks arkasındaki pilotlardı. Fangio dördüncü olurken, takım arkadaşları Behra ve Schell ikinci çizgiyi Collins ile paylaşıyordu. Üçüncü çizgide ise von Trips ile birlikte Musso, Hawthorn ve Gregory vardı.
Vanwall pilotları önde yarışa başlarken, Behra ilk turda ikinciliğe yükseldi. Fangio arkasındaki araçları yakından takip ederken liderlik mücadelesi Moss ve Behra arasında geçti. Yedinci turda Fangio liderliği ele geçirse de sonrasında Moss, Brooks ve Lewis-Evans'a geçildi. 20. turda Brooks sıkışan gaz pedalı nedeniyle zaman kaybetti. Lewis-Evans da yaşadığı sorun nedeniyle pite girdi. Böylece Moss liderlikte kalırken arkasında Fangio ve Behra kalsa da, Behra yeni lastikler için pite girince üçüncülüğe Schell yükseldi. Ancak Schell'in aracındaki yağ sızıntısı nedeniyle üçüncülük Collins'e geçti. Collins'in de motor arızası yaşaması Hawthorn üçüncülüğe yükseltse de, yakıt borusundaki problem son turlarda altıncılığa gerilemesine, üçüncülüğün ise von Trips'te kalmasına neden oldu.
Sezon sonu
[değiştir | kaynağı değiştir]İtalya'dan sonra üç şampiyona dışı yarış daha yapıldı ve hepsini Behra kazandı. Silverstone, Modena ve Ain-Diab pistlerinde yapılan yarışları Behra kazanırken, şampiyona kapsamında yapılan yarışlarda ise Indy 500 haricinde kazananlar Fangio ve Moss oluyordu. Moss Britanya'da Brooks'un aracını alsa da, pist üstünde finiş çizgisine getiren kendisi olduğu için kazanan da kendisi oluyordu.
Sonuçlar ve sıralamalar
[değiştir | kaynağı değiştir]Grand Prix
[değiştir | kaynağı değiştir]Bütün yarışlar Formula 1 araçlarıyla koşuldu, yalnızca Indy 500 yarışı USAC araçlarıyla USAC şampiyonası için yapıldı. Devam eden Süveyş Krizi nedeniyle, krizden etkilenen Belçika, Hollanda ve İspanya'da yapılması planlanan yarışlar bu ülkelerdeki petrol fiyatlarında yaşanan artışlar nedeniyle iptal edildi.[7]
Puanlama Sistemi
[değiştir | kaynağı değiştir]Yarışı ilk beşte tamamlayan pilotlara puan verildi. Bitiş pozisyonuna veya sınıflandırmaya bakılmaksızın en hızlı turu atanlara da ek bir puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi beş sonuç dahil edildi. Formula 2 araçlarıyla mücadele eden sürücülere puan verilmedi. Paylaşımlı sürüşlerde, yarışı bitiren aracı kullanan pilotun "yeterli mesafe" kat etmemesi hariç puan alabilecek bir pozisyonda bitiren her sürücüye puanı bölünerek verildi. Birden fazla sürücünün aynı en hızlı tur zamanını belirlemesi durumunda, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak paylaştırılır. Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:
| Pozisyon | 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | EHT |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Puan | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
| Kaynak:[8] | ||||||
|
- Eğik yazılanlar en hızlı turları gösterir (1 puan verilir - birden fazla pilot en hızlı turu kaydederse puan eşit paylaştırılır)
- Kalın yazılanlar pol pozisyonunu gösterir
- † işareti aynı aracı birden fazla sürücünün paylaştığını gösterir
- ‡ işareti puan almak için yeterince mesafe kat edilmediğini gösterir
- Şampiyonada yalnızca en iyi beş sonuç sayılır. Parantezsiz numaralar şampiyona puanlarını; parantez içindekiler ise toplam puanı gösterir.
- 1 – Formula 2 aracı kullandığı için Formula 1 puanı alamaz
Şampiyona dışı yarışlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona kapsamına dahil edilmedi:
| No | Tarih | Yarış adı | Pist | Kazanan pilot | Takımı | Rapor |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 7 Nisan 1957 | VII Gran Premio di Siracusa
|
Siraküza | Peter Collins
|
Lancia-Ferrari
|
Rapor |
| 2 | 22 Nisan 1957 | XVII Pau Grand Prix
|
Pau | Jean Behra
|
Maserati
|
Rapor |
| 3 | 22 Nisan 1957 | V Glover Trophy
|
Goodwood | Stuart Lewis-Evans
|
Connaught-Alta
|
Rapor |
| 4 | 28 Nisan 1957 | X Gran Premio di Napoli
|
Posillipo | Peter Collins
|
Lancia-Ferrari
|
Rapor |
| 5 | 14 Temmuz 1957 | II Grand Prix de Reims
|
Reims | Luigi Musso
|
Lancia-Ferrari
|
Rapor |
| 6 | 28 Temmuz 1957 | V Grand Prix de Caen
|
Caen | Jean Behra
|
BRM
|
Rapor |
| 7 | 14 Eylül 1957 | IX BRDC International Trophy
|
Silverstone | Jean Behra
|
BRM
|
Rapor |
| 8 | 22 Eylül 1957 | V Gran Premio di Modena
|
Modena | Jean Behra
|
Maserati
|
Rapor |
| 9 | 27 Ekim 1957 |  VI Grand Prix de Maroc
|
Ain-Diab | Jean Behra
|
Maserati
|
Rapor |
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Indianapolis 500, 1957 AAA sezonu kapsamında sayıldı ve Indy yarışı olarak yapıldı, Formula 1 kurallarına göre düzenlenmedi.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "1957 Driver Standings". Formula1.com. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024.
- ^ a b Castellotti, Ace Italian Driver, Killed Testing New Racing Car, The New York Times, March 15, 1957, Page 29
- ^ a b Forix (Erişim tarihi: 24 Ekim 2012)
- ^ a b "Alfonso Antonio Vicente Eduardo Angel Blas Francisco de Borja Cabeza de Vaca y Leighton, marchese di Portago". 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013.
- ^ a b Rospigliosi, William (20 Mayıs 1957). "Horror in Italy". Sports Illustrated. 6 (20). Chicago. ss. 12-15. Erişim tarihi: 3 Şubat 2024.
Marquis Alfonso de Portago dies in a holocaust which probably spells the end of the Mille Miglia, greatest of all the open-road auto races.
- ^ "Herbert Mackay Fraser". oldracingcars.com. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.
- ^ a b "Grand Prix Cancelled". Autosport. Erişim tarihi: 23 Ocak 2016.
- ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.