ข้ามไปเนื้อหา

hand

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: Hand และ hånd

ภาษาอังกฤษ

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

จากภาษาอังกฤษกลาง hond, hand, จากภาษาอังกฤษเก่า hand (hand, side (in defining position), power, control, possession, charge, agency, person regarded as holder or receiver of something), จากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *handuz (hand) (เทียบกับภาษาดัตช์, ภาษานอร์เวย์แบบนือนอสก์, ภาษาสวีเดน hand, ภาษาเยอรมัน Hand, ภาษาฟรีเชียตะวันตก hân), ของแหล่งกำเนิดที่ไม่แน่นอน อาจเปรียบเทียบกับภาษาสวีเดนเก่า hinna (to gain), ภาษากอท 𐍆𐍂𐌰-𐌷𐌹𐌽𐌸𐌰𐌽 (ฟรา-ฮินธัน, to take captive, capture); และภาษาลัตเวีย sīts (hunting spear), ภาษากรีกโบราณ κεντέω (kentéō, prick), ภาษาแอลเบเนีย çandër (pitchfork, prop).

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

hand (พหูพจน์ hands)

  1. มือ

ลูกคำ

[แก้ไข]
ลูกคำจาก hand (คำนาม)

คำกริยา

[แก้ไข]

hand (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม hands, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล handing, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล handed)

  1. จับ, จูง
  2. มอบ, ยื่น, ส่งให้

ภาษาอังกฤษเก่า

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *handuz. เทียบกับภาษาฟริเซียนเก่า ภาษาแซกซันเก่า hand, ภาษาเยอรมันสูงเก่า hant, ภาษานอร์สเก่า hǫnd.

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

hand ญ.

  1. มือ

การผันรูป

[แก้ไข]

ลูกคำ

[แก้ไข]

คำสืบทอด

[แก้ไข]
  • อังกฤษกลาง: hond, hand