ข้ามไปเนื้อหา

มึง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mɯŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມຶງ (มึง), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧂ (มืง), ภาษาไทดำ ꪣꪳꪉ (มึง), ภาษาไทขาว ꪝꪳꪉ, ภาษาจ้วง mwngz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mawz; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *C-mɯː (คุณ; ท่าน (เอกพจน์))

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์มึง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmʉng
ราชบัณฑิตยสภาmueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mɯŋ˧/(สัมผัส)

คำสรรพนาม

[แก้ไข]

มึง

  1. (ภาษาปาก, หยาบคาย, ล่วงเกิน, ดูหมิ่น) คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เป็นสรรพนามบุรุษที่ 2

คำพ้องความ

[แก้ไข]
ดูที่ อรรถาภิธาน:มึง

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]

คำสืบทอด

[แก้ไข]
  • เขมร: មឹង (มึง)