ปาน

ดูเพิ่ม: ป่าน และ ป้าน

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpaan
	ราชบัณฑิตยสภา	pan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/paːn˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ปาล

คำนาม

ปาน

1. รอยสีแดงหรือสีดำเป็นต้นที่เกิดเป็นเองตามร่างกายบางแห่งแต่กำเนิด

รากศัพท์ 2

เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ ปาง (รากศัพท์ 3); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປານ (ปาน)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpaan
	ราชบัณฑิตยสภา	pan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/paːn˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ปาล

คำกริยาวิเศษณ์

ปาน

1. เหมือน, คล้าย

   เก่งปานกัน

2. เช่น, เพียง, ดัง

   ดีถึงปานนี้

   เก่งอะไรปานฉะนี้

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาบาลี ปาน

รูปแบบอื่น

• บาน, ปานะ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปาน	[เสียงสมาส] ปา-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpaan	bpaa-ná-
	ราชบัณฑิตยสภา	pan	pa-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/paːn˧/(สัมผัส)	/paː˧.na˦˥./
คำพ้องเสียง แก้ไข		ปาล

คำนาม

ปาน

1. (ภาษาหนังสือ) เครื่องดื่ม, น้ำสำหรับดื่ม