ข้ามไปเนื้อหา

เยโคนิยาห์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เยโคนิยาห์
กษัตริย์แห่งยูดาห์
ครองราชย์9 ธันวาคม 598 ปีก่อนคริสตกาล – 15/16 มีนาคม 597 ปีก่อนคริสตกาล
ราชาภิเษก9 ธันวาคม 598 ปีก่อนคริสตกาล
ก่อนหน้าเยโฮยาคิม
ถัดไปเศเดคียาห์
ประสูติประมาณ 615 หรือ 605 ปีก่อนคริสตกาล
เยรูซาเล็ม
สวรรคตหลังประมาณ 562 ปีก่อนคริสตกาล
บาบิโลน
พระราชบุตรอ​ั​สส​ีร์
เชอัลทิเอล
มัลคีราม
เปดายาห์
เชนาสซาร์
เยคามิยาห์
โฮชามา
เนดาบียาห์
ราชสกุลราชวงศ์ดาวิด
พระราชบิดาเยโฮยาคิม
พระราชมารดาเนหุชทา[1]

เยโคนิยาห์ (อังกฤษ: Jeconiah; ฮีบรู: יְכָנְיָה Yəḵonəyā [jəxɔnjaː], มีความหมายว่า "ยาห์ทรงก่อตั้ง"[2] กรีก: Ἰεχονίας; ละติน: Iechonias, Jechonias) ยังเป็นที่รู้จักในพระนามว่า โคนิยาห์[3] (อังกฤษ: Coniah) และ เยโฮยาคีน (อังกฤษ: Jehoiachin; ฮีบรู: יְהוֹיָכִין Yəhōyāḵīn [jəhoːjaːˈxiːn]; ละติน: Ioachin, Joachin) เป็นกษัตริย์ลำดับที่ 19 และลำดับก่อนสุดท้ายของราชอาณาจักรยูดาห์ พระองค์ทรงถูกปลดจากราชบัลลังก์โดยเนบูคัดเนสซาร์ที่ 2 กษัตริย์แห่งบาบิโลนในศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาลและทรงถูกนำไปเป็นเชลย พระองค์เป็นพระโอรสและผู้สืบราชบัลลังก์ของกษัตริย์เยโฮยาคิม และเป็นพระนัดดาของกษัตริย์โยสิยาห์ ข้อมูลส่วนใหญ่ที่ทราบเกี่ยวกับเยโคนิยาห์พบในคัมภีร์ฮีบรู บันทึกที่แสดงถึงการมีตัวตนของเยโคนิยาห์ได้รับการค้นพบในประเทศอิรัก เช่น แผ่นจารึกปันส่วนของเยโฮยาคีน แผ่นจารึกเหล่านี้ถูกขุดพบใกล้กับประตูอิชทาร์ในบาบิโลนและมีอายุย้อนไปประมาณ 592 ปีก่อนคริสตกาล จารึกด้วยอักษรรูปลิ่ม กล่าวถึงเยโคนิยาห์ (แอกแคด: 𒅀𒀪𒌑𒆠𒉡, Yaʾúkinu [ia-ʾ-ú-ki-nu]) และพระโอรส 5 พระองค์ในฐานะผู้ได้รับการปันส่วนอาหารในบาบิโลน[4]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 2 พงศ์กษัตริย์ 24:8
  2. John W. Olley (12 January 2012). The Message of Kings. InterVarsity Press. p. 362. ISBN 978-0-8308-2435-9.
  3. เยเรมีย์ 22:24 และเยเรมีย์ 22:28
  4. James B. Pritchard, ed., Ancient Near Eastern Texts Relating to the Old Testament (Princeton, NJ: Princeton University Press, 1969) 308.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
ก่อนหน้า เยโคนิยาห์ ถัดไป
เยโฮยาคิม กษัตริย์แห่งยูดาห์
(ราชวงศ์ดาวิด)

(9 ธันวาคม 598 ปีก่อนคริสตกาล – 16 มีนาคม 597 ปีก่อนคริสตกาล)
เศเดคียาห์