เมอร์คิวรี(II) ออกไซด์
หน้าตา
ชื่อ | |
---|---|
IUPAC name
Mercury(II) oxide
| |
ชื่ออื่น | |
เลขทะเบียน | |
3D model (JSmol)
|
|
เคมสไปเดอร์ | |
ECHA InfoCard | 100.040.580 |
KEGG | |
ผับเคม CID
|
|
RTECS number |
|
UNII | |
UN number | 1641 |
CompTox Dashboard (EPA)
|
|
| |
| |
คุณสมบัติ | |
HgO | |
มวลโมเลกุล | 216.591 g·mol−1 |
ลักษณะทางกายภาพ | ของแข็งสีเหลืองหรือแดง |
กลิ่น | ไม่มีกลิ่น |
ความหนาแน่น | 11.14 g/cm3 |
จุดหลอมเหลว | 500 องศาเซลเซียส (932 องศาฟาเรนไฮต์; 773 เคลวิน) (สลายตัว) |
0.0053 g/100 mL (25 °C) 0.0395 g/100 mL (100 °C) | |
ความสามารถละลายได้ | ไม่ละลายในแอลกอฮอล์, อีเทอร์, แอซีโทน, แอมโมเนีย |
Band gap | 2.2 eV[1] |
−44.0·10−6 cm3/mol | |
ดัชนีหักเหแสง (nD)
|
2.5 (550 nm)[1] |
อุณหเคมี | |
Std molar
entropy (S⦵298) |
70 J·mol−1·K−1[2] |
Std enthalpy of
formation (ΔfH⦵298) |
−90 kJ·mol−1[2] |
ความอันตราย | |
อาชีวอนามัยและความปลอดภัย (OHS/OSH): | |
อันตรายหลัก
|
เป็นพิษอย่างยิ่ง อันตรายต่อสิ่งแวดล้อม |
GHS labelling:[4] | |
อันตราย | |
H300+H310+H330, H372, H410 | |
P260, P262, P264, P270, P271, P273, P280, P284, P301+P316, P302+P352, P304+P340, P316, P320, P321, P330, P361+P364, P391, P403+P233, P405, P501 | |
NFPA 704 (fire diamond) | |
จุดวาบไฟ | ไม่ติดไฟ |
ปริมาณหรือความเข้มข้น (LD, LC): | |
LD50 (median dose)
|
18 mg/kg (oral, rat)[3] |
เอกสารข้อมูลความปลอดภัย (SDS) | ICSC 0981 |
สารประกอบอื่นที่เกี่ยวข้องกัน | |
แอนไอออนอื่น ๆ
|
เมอร์คิวรีซัลไฟด์ เมอร์คิวรีซีลีไนด์ เมอร์คิวรีเทลลูไรด์ |
แคทไอออนอื่น ๆ
|
สังกะสีออกไซด์ แคดเมียมออกไซด์ |
สารประกอบที่เกี่ยวข้อง
|
เมอร์คิวรี(I) ออกไซด์ |
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa
|
เมอร์คิวรี(II) ออกไซด์ (อังกฤษ: Mercury(II) oxide) เป็นสารประกอบเคมีที่มีสูตรว่า HgO มีสีแดงหรือสีส้ม เมอร์คิวรี(II) ออกไซด์ เป็นของแข็งที่อุณหภูมิและความดันห้อง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Madelung, O; Rössler, U; Schulz, M, บ.ก. (1999). "Mercury oxide (HgO) crystal structure, physical properties". Semiconductors · II-VI and I-VII Compounds; Semimagnetic Compounds. Landolt-Börnstein - Group III Condensed Matter. Vol. 41B. Springer-Verlag. pp. 1–7. doi:10.1007/b71137. ISBN 978-3-540-64964-9.
- ↑ 2.0 2.1 Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. p. A22. ISBN 978-0-618-94690-7.
- ↑ "Mercuric oxide [ISO]". ChemIDPlus Advanced. United States National Library of Medicine. CAS RN: 21908-53-2. สืบค้นเมื่อ 2022-04-14.
- ↑ "Laboratory Chemical Safety Summary (LCSS): Mercuric oxide". PubChem. National Center for Biotechnology Information. CID 30856. สืบค้นเมื่อ 2022-04-14.
- ↑ "Safety Data Sheet: Mercury(II) oxide" (PDF). Thermo Fisher Scientific. 2021-12-25. Cat No. AC316790000. สืบค้นเมื่อ 2022-04-13.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เมอร์คิวรี(II) ออกไซด์