ข้ามไปเนื้อหา

เกรอัม ซูนิสส์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เกรอัม ซูนิสส์
ซูนิสส์ในปี ค.ศ. 2001
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม เกรอัม เจมส์ ซูนิสส์[1]
วันเกิด (1953-05-06) 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1953 (71 ปี)[1]
สถานที่เกิด เอดินบะระ[1]
ส่วนสูง 1.80 m (5 ft 11 in)[2]
ตำแหน่ง กองกลาง[1]

เกรอัม เจมส์ ซูนิสส์ (อังกฤษ: Graeme James Souness; เกิด 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1953) เป็นอดีตนักฟุตบอลและผู้จัดการทีมชาวสกอตแลนด์ และปัจจุบันเป็นผู้เชี่ยวชาญฟุตบอลทางโทรทัศน์

ซูเนสเป็นกัปตันทีมของลิเวอร์พูลที่ประสบความสำเร็จในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1980, ผู้เล่น-ผู้จัดการทีมของเรนเจอส์ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1980 และกัปตันทีมของทีมชาติสกอตแลนด์ เขายังเล่นให้แก่ทอตนัมฮอตสเปอร์, มิดเดิลส์เบรอ และซัมป์โดเรีย

อาชีพผู้จัดการทีมของซูนิสส์เริ่มต้นเมื่อเขาเข้าร่วมทีมเรนเจอส์ โดยพาพวกเขาคว้าแชมป์ลีกสกอตแลนด์ 3 สมัย และลีกคัพ 4 สมัย ก่อนจะเข้าร่วมทีมลิเวอร์พูลในฐานะผู้จัดการทีม เขาไปเป็นผู้จัดการทีมของกาลาตาซาราย, เซาแทมป์ตัน, โตรีโน, เบนฟิกา, แบล็กเบิร์นโรเวอส์ และนิวคาสเซิลยูไนเต็ด

ระดับอาชีพ

[แก้]

เริ่มต้นอาชีพ

[แก้]

ซูนิสส์เติบโตในย่านเซาตันเมนของเอดินบะระ และสนับสนุนสโมสรท้องถิ่นอย่างฮาตส์[3] และเรนเจอส์[4][5] ตอนเป็นวัยรุ่น ซูนิสส์เล่นให้กับ North Merchiston สโมสรเด็กในท้องถิ่น

อาชีพค้าแข้งของซูนิสส์เริ่มต้นจากการเป็นเด็กฝึกที่ทอตนัมฮอตสเปอร์ ภายใต้การคุมทีมของบิล นิโคลสัน (อดีตผู้เล่นของสเปอร์และผู้จัดการทีมชุดดับเบิลแชมป์ฤดูกาล 1960-61) เขาเซ็นสัญญาอาชีพเมื่ออายุ 15 ปีใน ค.ศ. 1968 เขาผิดหวังที่ขาดโอกาสในทีมชุดใหญ่ ซูนิสส์กล่าวกับนิโคลสันว่าเขาเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดของสโมสร ซูนิสส์ลงเล่นให้สเปอส์ในทีมชุดใหญ่ 1 นัดในยูฟ่าคัพในฐานะผู้เล่นสำรอง

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 "เกรอัม ซูนิสส์". Barry Hugman's Footballers. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2020.
  2. Rollin, Jack (1980). Rothmans football yearbook. London: Queen Anne Press. p. 222. ISBN 0362020175. สืบค้นเมื่อ 14 April 2020.
  3. Lindsay, Clive (24 October 2005). "Pulling at Hearts' strings". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 19 December 2016.
  4. "Focus on Graeme Souness from Shoot! 1986". LFC History. สืบค้นเมื่อ 20 May 2011.
  5. Souness, Graeme (15 May 2022). "Europa League final could be the greatest night of Rangers players' lives". The Sunday Times. สืบค้นเมื่อ 18 October 2022. Although I grew up in Hearts territory, I was awed by the sheer scale and spectacle of Rangers’ stadium as a boy. I vividly remember going with a Union Jack draped across my shoulders to show my support and enjoy the special atmosphere on those nights under the lights. I was always playing on Saturdays, so midweek games were the only ones I could go to.