ฌอร์ฌ บีแซ

ฌอร์ฌ บีแซ

ฌอร์ฌ บีแซ (ฝรั่งเศส: Georges Bizet, ออกเสียง: [ʒɔʁʒ bizɛ]; 25 ตุลาคม ค.ศ. 1838 – 3 มิถุนายน ค.ศ. 1875) คีตกวีชาวฝรั่งเศสในคริสต์ศตวรรษที่ 19 คือ นักประพันธ์ชาวฝรั่งเศสในยุค ดนตรีสมัยโรแมนติก ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในการงานประพันธ์โอเปร่า แต่ถึงแก่กรรมก่อนวัยอันควรเสียก่อนหลังจากประสบความสำเร็จของงานประพันธ์ การ์เมน ซึ่งได้กลายเป็นหนึ่งในผลงานที่ได้รับความนิยม และ มีการนำมาใช้เป็นบทแสดงบ่อยครั้งที่สุดในการแสดงแบบโอเปร่า

ในระหว่างการศึกษาที่ฉลาดเฉลียวของเขาที่วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส บีแซได้รับรางวัลมากมาย รวมถึงรางวัล พรีเดอรอม อันทรงเกียรติในปี ค.ศ. 1857 และได้รับการยอมรับว่าเป็นนักเปียโนที่โดดเด่น แม้ว่าเขาจะไม่ใช้ประโยชน์จากทักษะดังกล่าว และไม่ค่อยได้แสดงต่อหน้าสาธารณะก็ตาม หลังอยู่ที่อิตาลีมากว่า 3 ปี เขากลับมาที่ปารีสและพบว่าโรงละครโอเปร่าหลักของปารีสชื่นชอบละครคลาสสิกที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วมากกว่าการเปิดโอกาสให้มือสมัครเล่นอย่างเขา การเรียบเรียงบทเพลงสำหรับคีย์บอร์ด และออเคสตราของเขาจึงถูกมองข้ามไป ส่งผลให้อาชีพของเขาหยุดชะงักลงและอาศัยการหาเลี้ยงชีพจากการเรียบเรียงและถอดโน้ตจากดนตรีของคนอื่นเป็นหลัก เขาเริ่มแสดงละครหลายเรื่องในช่วงทศวรรษที่ 1860 โดยแทบไม่พักเพื่อประสบความสำเร็จ แต่ส่วนใหญ่กลับถูกโยนทิ้ง โอเปร่าที่อยู่ในช่วงเวลานี้มี 2 เรื่อง คือเรื่อง เลแปเชอร์เดแปร์ล(Les pêcheurs de perles) และ ลาฌอลีฟีย์เดอแปร์ต (La jolie fille de Perth) ซึ่งมาประสบความสำเร็จในภายหลัง

หลังจาก สงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย ในปี ค.ศ. 1870-1871 ระหว่างที่บีแซรับราชการในกองกําลังป้องกันชาติ เขาประสบความสำเร็จนิดหน่อยจากโอเปร่าเดี่ยว เรื่อง Djamileh แม้ว่าจะเป็นบทประพันธ์ออเคสตราชุดที่ถูกแต่งขึ้นมาระหว่างเพลงที่แต่งขึ้นโดยบังเอิญ และ Alphonse Daudet แต่ทำให้บท ลาร์เลเซียน (L'Arlésienne') ได้รับความนิยมในทันที บทประพันธ์โอเปร่าเรื่องสุดท้ายของเขา การ์เมน (Carmen) ถูกเลื่อนออกไปเนื่องจากมีเนื้อหาที่เกี่ยวกับการทรยศและการฆาตกรรมซึ่งมีความกังวลว่าอาจทำให้ผู้ชมรู้สึกไม่สบายใจ หลังจากเปิดตัวในวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1875 บีแซถูกโน้มน้าวว่างานนี้เป็นงานที่ล้มเหลว เขาเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลันในอีก 3 เดือนต่อมา โดยไม่มีวันได้รู้เลยว่าบทประพันธ์ดังกล่าวจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่จวบจนปัจจุบันนี้

บีแซแต่งงานกับ Geneviève Halévy ซึ่งเขามีความสุขเป็นระยะ ๆ และมีลูกชายหนึ่งคน พลังจากงานศพของเขา งานของเขาที่นอกเหนือจาก การ์เมน (Carmen) ก็มักถูกปฏิเสธ ต้นฉบับถูกแจกจ่ายออกไปหรือสูญหาย ผลงานของเขาถูกแก้ไขและดัดแปลงบ่อยครั้ง ตัวเขาเองไม่ได้ทำการก่อตั้งโรงเรียน และไม่มีลูกศิษย์หรือผู้สืบทอดที่ชัดเจน ผลงานของเขาถูกมองข้ามอยู่หลายปีแต่ค่อย ๆ เริ่มมีการแสดงผลงานของเขาบ่อยขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 20 ซึ่งต่อมานักวิจารณ์ให้ความยกย่องว่าบีแซเป็นนักประพันธ์ที่มีความสามารถ สร้างสรรค์ และเสียดายการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรของเขาที่นับเป็นความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ของโรงละครดนตรีของฝรั่งเศส

ประวัติ

ฌอร์ฌ บีแซ เกิดที่กรุงปารีส ในปี ค.ศ. 1838 บิดาเป็นอาจารย์สอนขับร้อง มารดาเป็นนักเปียโนสมัครเล่น เสียชีวิตที่บูฌีวาล ในปี ค.ศ. 1875

บีแซเมีความสามารถทางดนตรีตั้งแต่วัยเด็ก และได้เข้ารับการศึกษาที่วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส เมื่อมีอายุได้ 19 ปี เขายังได้รับรางวัลทางดนตรีมากมาย ทั้งการแข่งขัน โซลเฟจ เปียโน ฟิวก์ และออร์แกน

แม้กระทั่งวันนี้ ผลงานประพันธ์อุปรากรเรื่อง การ์เมน ก็ยังเป็นหนึ่งในอุปรากรที่มีการแสดงมากที่สุดเรื่องหนึ่งในโลก

ช่วงเริ่มต้น

ภูมิหลังครอบครัวและวัยเด็ก

ฌอร์ฌ บีแซ เกิดที่ปารีสเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1838 เขาได้รับการขึ้นทะเบียนชื่อว่า อเล็กซองดร์ ซีซาร์ ลีโอโปลด์ แต่เข้าพิธีศีลล้างบาปเป็นชื่อ "ฌอร์ฌ" เมื่อวันที่ 16 มีนาคม ค.ศ. 1840 และเป็นที่รู้จักในชื่อนี้ตลอดชีวิต อดอล์ฟ บีแซ บิดาของเขา เคยเป็นช่างตัดผมและทำวิกผมมาก่อน ต่อมาได้ผันตัวเองมาเป็นครูสอนร้องเพลง แม้จะไม่ได้รับการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการ. ฌอร์ฌ บีแซ ยังประพันธ์ผลงานบางชิ้น ซึ่งอย่างน้อยก็มีเพลงที่ตีพิมพ์เผยแพร่หนึ่งเพลง ในปี ค.ศ. 1837 อดอล์ฟ สมรสกับ เอมี่ เดลซาร์ต ท่ามกลางเสียงคัดค้านจากครอบครัวของเธอ ซึ่งมองว่าเขาเป็นคู่ครองที่ไม่เหมาะสม แม้ว่าตระกูลเดลซาร์ตจะยากจน แต่ก็เป็นครอบครัวที่มีวัฒนธรรมและมีความเชี่ยวชาญด้านดนตรีสูง เอมี่เป็นนักเปียโนที่มีความสามารถยอดเยี่ยม ขณะที่ ฟร็องซัว เดลซาร์ต (François Delsarte) น้องชายของเธอก็เป็นนักร้องและครูสอนร้องเพลงที่มีชื่อเสียง เคยแสดงร้องเพลงให้กับราชสำนักของทั้ง พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิป และ จักรพรรดินโปเลียนที่ 3 โรซีน ภรรยาของฟร็องซัว เดลซาร์ต เป็นอัจฉริยะด้านดนตรี เคยดำรงตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ สอน ซอลเฟจ ที่ วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส ตั้งแแต่ายุ 13 ปี ผู้เขียนอย่างน้อยหนึ่งคนแนะนำว่า เอมี่ มาจากครอบครัวชาวยิว แต่สิ่งนี้ไม่ได้รับการพิสูจน์ในชีวประวัติอย่างเป็นทางการของฌอร์ฌ

ฌอร์ฌ บุตรเพียงคนเดียว แสดงพรสวรรค์ด้านดนตรีตั้งแต่วัยเด็ก และเรียนรู้พื้นฐานของสัญลักษณ์ดนตรีได้อย่างรวดเร็วจากคุณแม่ผู้ซึ่งน่าจะเป็นผู้สอนเปียโนคนแรกของเขาเอง ด้วยการแอบฟังที่ประตูห้องเรียนของอดอล์ฟ ฌอร์ฌ เรียนรู้ที่จะร้องเพลงที่ยากลำบากได้อย่างแม่นยำจากความจำ และพัฒนาทักษะในการระบุและวิเคราะห์ โครงสร้างคอร์ด ที่สลับซับซ้อน พรสวรรค์อันโดดเด่นนี้ทำให้พ่อแม่ผู้มุ่งหวังของเขาเชื่อว่าเขาพร้อมที่จะเริ่มเรียนที่สถาบันดนตรีปารีส (Conservatoire) แม้ว่าขณะนั้นเขาจะมีอายุเพียงเก้าขวบเท่านั้น (เกณฑ์อายุขั้นต่ำสำหรับการเข้าเรียนคือ 10 ปี) ฌอร์ฌ ได้รับการสัมภาษณ์โดย Joseph Meifred นักเป่า ฮอร์น ผู้เชี่ยวชาญซึ่งเป็นคณะกรรมการฝ่ายวิชาการของสถาบันดนตรีปารีส (Conservatoire) เมเฟริดประทับใจในทักษะที่เด็กชายแสดงออกมากจนยกเว้นกฎเกณฑ์เรื่องอายุและเสนอที่จะรับเขาไว้ทันทีที่มีที่ว่าง

โรงเรียนสอนดนตรี

ส่วนหนึ่งของ วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส, ที่ บีแซ เรียนระหว่างปี ค.ศ. 1848 ถึง ค.ศ. 1857 (ภาพถ่ายปี ค.ศ. 2009)

บีแซ ได้รับการรับรองเข้าเรียนที่สถาบันดนตรีปารีส (Conservatoire) เมื่อวันที่ 9 ตุลาคม ค.ศ. 1848 เพียงสองสัปดาห์ก่อนวันเกิดครบรอบ 10 ปีของเขา เขาสร้างความประทับใจตั้งแต่เนิ่น ๆ ภายในระยะเวลาหกเดือน เขาได้รับรางวัลชนะเลิศด้าน solfège ซึ่งเป็นความสามารถที่สร้างความประทับใจให้กับ Pierre-Joseph-Guillaume Zimmerman อดีตอาจารย์สอนเปียโนของสถาบันดนตรีปารีส (Conservatoire) ซิมเมอร์มันได้สอน บีแซ แบบตัวต่อตัวในวิชา counterpoint และ fugue ซึ่งดำเนินต่อไปจนกระทั่งชายชราผู้นี้เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1853 บีแซได้พบกับลูกเขยของซิมเมอร์แมนซึ่งเป็นนักแต่งเพลง Charles Gounod, ในชั้นเรียนเหล่านี้ ซึ่งในที่สุดกลายเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างยาวนานต่อสไตล์ดนตรีของนักเรียนรุ่นเยาว์ แม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มักจะตึงเครียดในปีต่อ ๆ มาก็ตาม นอกจากนี้เขายังได้พบกับลูกศิษย์ของ Gounod อีกคนหนึ่ง ซึ่งก็คือ Camille Saint-Saëns วัย 13 ปี ซึ่งยังคงเป็นเพื่อนที่ดีของบีแซ ภายใต้การสอนของ Antoine François Marmontel ศาสตราจารย์ด้านเปียโนของ Conservatoire การเล่นเปียโนของบีแซพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาได้รับรางวัลที่สองของ Conservatoire สาขาเปียโนในปี ค.ศ. 1851 และรางวัลที่หนึ่งในปีถัดมา บีแซจะเขียนถึง Marmontel ในภายหลังว่า "ในชั้นเรียนของคุณ คนหนึ่งอะไรบางอย่างที่นอกเหนือจากเปียโน อีกคนหนึ่งกลายเป็นนักดนตรี"

บทประพันธ์ชิ้นแรกของ บีแซ ที่ยังคงอยู่ เป็นเพลงร้อง (songs) สองเพลงที่ไม่มีเนื้อร้องสำหรับ โซปราโน ซึ่งมีอายุราวๆ ปี ค.ศ. 1850 ในปี ค.ศ. 1853 เขเข้าร่วมชั้นเรียนแต่งเพลงของ Fromental Halévy และเริ่มสร้างสรรค์ผลงานที่มีความซับซ้อนและคุณภาพเพิ่มมากขึ้น เพลงสองเพลงของเขา "Petite Marguerite" และ "La Rose et l'abeille" ถูกตีพิมพ์เผยแพร่ในปี ค.ศ. 1854 ในปี ค.ศ. 1855 เขาแต่ง บทโหมโรง (overture) อันทะเยอทะยานสำหรับวงออเคสตราขนาดใหญ่ และเรียบเรียงผลงานสองชิ้นของกูโนด์เป็นเวอร์ชันเปียโนสี่มือ ได้แก่ โอเปร่า La nonne sanglante และซิมโฟนีหมายเลข D แรงบันดาลใจจากการทำงานกับซิมโฟนีของกูโนด์ ทำให้ บีแซ แต่ง ซิมโฟนีของตัวเอง หลังจากวันเกิดครบรอบ 17 ปีของเขาในไม่ช้า ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับของกูโนด์อย่างมาก - มีบางช่วงที่เหมือนกันทุกประการ บีแซ ไม่เคยเผยแพร่ซิมโฟนีนี้ ซึ่งเพิ่งกลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้งในปี ค.ศ. 1933 และได้รับการแสดงอีกครั้งในปี ค.ศ. 1935

ในปี ค.ศ. 1856 บีแซ เข้าร่วมชิงรางวัล Prix de Rome อันทรงเกียรติ ผลงานของเขาไม่ประสบความสำเร็จ แต่ผลงานของคนอื่นๆ ก็เช่นเดียวกัน รางวัลในปีนั้นไม่มีผู้ได้รับ หลังจากความพ่ายแพ้ครั้งนี้ บีแซ เข้าร่วมการประกวดละครโอเปร่า ซึ่ง Jacques Offenbach จัดขึ้นสำหรับนักแต่งเพลงรุ่นใหม่ โดยมีรางวัลเป็นเงิน 1,200 ฟรังก์. รางวัลสำหรับการประกวดคือการใช้ บทประพันธ์ บทเดียวของ Le docteur Miracle ที่แต่งโดย Léon Battu และ Ludovic Halévy รางวัลนี้มอบให้แก่ บีแซ ร่วมกับ Charles Lecocq ซึ่งเป็นการตัดสินประนีประนอม ต่อมาหลายปี Charles Lecocq ได้วิจารณ์การตัดสินครั้งนี้ โดยกล่าวว่าคณะกรรมการมีการแทรกแซงโดย Fromental Halévy เพื่อผลักดันให้ บีแซ ชนะเลิ ผลจากความสำเร็จ ทำให้ บีแซ กลายเป็นแขกประจำในงานปาร์ตี้วันศุกร์ของ Offenbach ซึ่งเขาได้พบกับนักดนตรีคนอื่นๆ รวมถึง Gioachino Rossini ผู้มีอายุมากแล้ว ท่านได้มอบรูปถ่ายที่มีลายเซ็นต์ให้กับชายหนุ่มคนนี้ บีแซ ชื่นชมผลงานของ รอสซินี (Rossini) เป็นอย่างมาก หลังจากการพบกันครั้งแรกไม่นาน เขียนว่า "รอสซินี (Rossini) เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด เพราะเขามีคุณสมบัติครบถ้วนเหมือนโมสาร์ท"

สำหรับการประกวด Prix de Rome ปี 1857 บีแซ ได้รับการสนับสนุนอย่างกระตือรือร้นจาก กูโนด์ เลือกที่จะใช้ cantata Clovis et Clotilde ที่แต่งโดย Amédée Burion บีแซ ได้รับรางวัลนี้หลังจากสมาชิกของ Académie des Beaux-Arts ลงมติใหม่ ซึ่งพลิกคำตัดสินเบื้องต้นของคณะกรรมการ ที่ตัดสินให้ นักโอโบ ชาร์ลส์ โคลิน ชนะเลิศ ตามเงื่อนไขของรางวัล บีแซ ได้รับเงินทุนสนับสนุนเป็นเวลาห้าปี โดยสองปีแรกใช้ในกรุงโรม ปีที่สามในเยอรมนี และสองปีสุดท้ายในปารีส ข้อกำหนดเพียงอย่างเดียวคือการส่ง "envoi" ซึ่งเป็นผลงานต้นฉบับที่สร้างความพึงพอใจให้กับ สถาบันศิลปะ (Académie des Beaux-Arts) ทุกปี ก่อนเดินทางไปกรุงโรมในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1857 บีแซ ได้รับการแสดง cantata รับรางวัลที่ สถาบันศิลปะ (Académie des Beaux-Arts) ต่อหน้าผู้ชมที่ต้อนรับอย่างกระตือรือร้น

กรุงโรม ปี 1858–1860

วิลล่า เมดิชิ (Villa Medici) สถานที่ตั้งอย่างเป็นทางการของ สถาบันศิลปะฝรั่งเศสประจำกรุงโรม (Académie des Beaux-Arts) นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1803

ในวันที่ 27 มกราคม ค.ศ. 1858 บีแซ เดินทางมาถึง Villa Medici ซึ่งเป็นวังสมัยศตวรรษที่ 16 ที่ตั้งของ สถาบันศิลปะฝรั่งเศสประจำกรุงโรม (Académie des Beaux-Arts) นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1803 เขาบรรยายสถานที่แห่งนี้ในจดหมายที่ส่งกลับบ้านว่าเป็น "สวรรค์" ภายใต้การดูแลของผู้อำนวยการ จิตรกร Jean-Victor Schnetz วิลล่า เมดิชิ (Villa Medici) เป็นเสมือนสภาพแวดล้อมที่เหมาะสำหรับให้ บีแซ และเพื่อนศิลปินที่ได้รับรางวัลคนอื่นๆ สามารถรังสรรค์ผลงานศิลปะของตนเองได้อย่างเต็มที่ บีแซ ชื่นชอบบรรยากาศอันมีชีวิตชีวา และเข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมอย่างรวดเร็ว ภายในหกเดือนแรกที่กรุงโรม บทประพันธ์ชิ้นเดียวที่เขาสร้างสรรค์ขึ้นคือ Te Deum ประพันธ์เพื่อเข้าประกวดรางวัล ร็อดริเกส (Rodrigues Prize) ซึ่งเป็นการแข่งขันสำหรับผลงานดนตรีศาสนาชิ้นใหม่สำหรับผู้ได้รับรางวัล Prix de Rome บทประพันธ์ชิ้นนี้ไม่สามารถสร้างความประทับใจให้กับคณะกรรมการ พวกเขาตัดสินมอบรางวัลให้กับ Adrien Barthe ผู้เข้าแข่งขันคนเดียวที่เหลือ บีแซ รู้สึกท้อแท้จนถึงขนาดประกาศว่าจะไม่เขียนดนตรีที่เกี่ยวกับศาสนาอีกต่อไป Te Deum ของเขาถูกลืม และไม่ได้มีการเผยแพร่จนกระทั่งปี ค.ศ. 1971

ตลอดฤดูหนาวของปี ค.ศ. 1858–1859 บีแซ ตั้งใจสร้างผลงาน envoi ชิ้นแรกของเขา เป็น opera buffa ดัดแปลงจากบทประพันธ์ Don Procopio ของ คาร์โล คัมเบียจโจ ตามเงื่อนไขของรางวัล ผลงาน envoi ชิ้นแรกของ บีแซ ควรจะโด่งดัง แต่หลังจากประสบการณ์กับ Te Deum เขาก็ไม่อยากแต่งดนตรีศาสนาอีกต่อไป เขาหวั่นวิตกเกี่ยวกับการฝ่าฝืนกฎครั้งนี้ว่าจะได้รับการตอบรับจากสถาบันอย่างไร แต่เบื้องต้น บทประพันธ์ Don Procopio ได้รับการตอบรับเชิงบวก พวกเขาชื่นชม "ความง่ายดายและยอดเยี่ยม" ของนักประพันธ์เพลง และ "สไตล์ที่ดูใหม่และกล้าหาญ"

รูปถ่ายของ ฌอร์ฌ บีแซ ช่วงทศวรรษที่ 1860

สำหรับผลงาน envoi ชิ้นที่สอง บีแซ ไม่ต้องการทดสอบขีดจำกัดของ สถาบัน มากเกินไป จึงเสนอที่จะส่งผลงานประเภทกึ่งศาสนาในรูปแบบของเพลงมิซซาฆราวธรรม บนเนื้อร้องโดย Horace. ผลงานนี้มีชื่อว่า Carmen Saeculare, ซึ่งตั้งใจไว้เป็นบทเพลงสรรเสริญ Apollo และ Diana ไม่มีหลักฐานใด ๆ หลงเหลืออยู่ และไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ บีแซ เคยเริ่มต้นประพันธ์มันเลย แนวโน้มที่จะคิดโครงการใหญ่โต แล้วล้มเลิกอย่างรวดเร็ว กลายเป็นลักษณะเด่นของ บีแซ ในช่วงปีที่กรุงโรม นอกเหนือจาก Carmen Saeculare เขายังเคยพิจารณาและยกเลิกโครงการอ opera อย่างน้อยห้าเรื่อง สองโครงการเป็นซิมโฟนี และ บทกวีซิมโฟนิกบนธีมของ Ulysses and Circe. หลังจาก Don Procopio บีแซ สร้างสรรค์ผลงานเพิ่มเติมเพียงชิ้นเดียวในกรุงโรม นั่นคือ บทกวีซิมโฟนิก Vasco da Gama ผลงานนี้แทนที่ Carmen Saeculare ในฐานะผลงาน envoi ชิ้นที่สอง และได้รับการตอบรับที่ดีจาก สถาบัน แม้จะถูกลืมเลือนอย่างรวดเร็วในเวลาต่อมา

ในช่วงฤดูร้อนปี 1859 บีแซ เดินทางท่องเที่ยวกับเพื่อนร่วมทางหลายคน บริเวณภูเขาและป่าไม้รอบเมือง Anagni และ Frosinone นอกจากนี้ พวกเขายังได้ไปเยี่ยมชมสถานกักขังนักโทษที่ Anzio โดยบีแซได้เขียนจดหมายเล่าถึงประสบการณ์ของเขาอย่างกระตือรือร้นไปยัง มาร์มอนเทล ในเดือนสิงหาคม เขาออกเดินทางไกลลงไปทางใต้สู่ Naples และ Pompeii ที่นั่นเขาไม่ประทับใจเมืองนาโปลี แต่กลับชื่นชมเมืองปอมเปอีอย่างมาก "ที่นี่คุณได้ใช้ชีวิตอยู่กับผู้คนโบราณ คุณจะได้เห็นวิหาร โรงละคร บ้านเรือนที่ยังคงมีเฟอร์นิเจอร์ เครื่องครัว..." บีแซ เริ่มร่างซิมโฟนีอิงจากประสบการณ์ในอิตาลีของเขา แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จมากนักในตอนแรก โครงการนี้ ซึ่งกลายเป็นซิมโฟนี Roma ยังไม่เสร็จสมบูรณ์จนกระทั่งถึงปี 1868 เมื่อกลับไปกรุงโรม บีแซ ขออนุญาตขยายระยะเวลาการพักอาศัยในอิตาลีเป็นปีที่สาม แทนที่จะไปเยอรมนี เพื่อที่เขาจะได้สร้างสรรค์ "ผลงานสำคัญ" (ซึ่งยังไม่ได้มีการระบุว่าเป็นผลงานอะไร) ในเดือนกันยายน 1860 ขณะเดินทางไปเที่ยวเมือง Venice กับเพื่อนและเพื่อนร่วมรางวัล Ernest Guiraud บีแซได้รับข่าวว่าแม่ของเขาป่วยหนักที่ปารีส เขาจึงเดินทางกลับบ้าน

นักแต่งเพลงฉุกเฉิน

กรุงปารีส ปี 1860–1863

โรงละคร Théâtre Historique ในปารีส หนึ่งในบ้านของบริษัท Théâtre Lyrique ถ่ายในปี 1862

ตามเงื่อนไขของทุนการศึกษาที่เหลืออีกสองปี บีแซ มีฐานะทางการเงินที่มั่นคงชั่วคราวในช่วงเวลานี้ เขาจึงสามารถมองข้ามปัญหาเบื้องต้นที่นักประพันธ์เพลงรุ่นเยาว์คนอื่น ๆ ในเมืองต้องเผชิญไปก่อนได้ ตามปกติ โรงอุปรากรที่ได้รับการอุดหนุนจากรัฐบาลมีอยู่สองแห่ง ได้แก่ Opéra และ Opéra-Comique, ซึ่งล้วนนำเสนอบทเพลงการแสดงแบบดั้งเดิม ซึ่งมักจะกดทับและสร้างความหงุดหวังให้กับพรสวรรค์ใหม่ในประเทศ ฝีมือการประพันธ์ของผู้ได้รับรางวัล Prix de Rome เพียงแปดคนจากทั้งหมด 54 คน ระหว่างปี 1830 ถึง 1860 เท่านั้นที่ได้มีการนำไปแสดงที่ Opéra แม้ว่านักประพันธ์เพลงชาวฝรั่งเศสประสบความสำเร็จมากขึ้นที่ Opéra-Comique แต่รูปแบบและลักษณะของการผลิตยังคงเดิม ไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลงไปมากนัก นับตั้งแต่ทศวรรษ 1830 โรงละครขนาดเล็กหลายแห่งรองรับการแสดง operetta ซึ่งเป็นสนามที่ คีตกวี ออฟเฟนบัค (Offenbach) ครองความเป็นใหญ่ในยุคนั้น ในขณะที่ Théâtre Italien เน้นการแสดงอุปรากรอิตาลี คัดเกรด โอกาสที่ดีที่สุดสำหรับนักประพันธ์เพลงอุปรากรผู้มีความทะเยอทะยานคือ คณะละคร Théâtre Lyrique ซึ่งแม้จะประสบปัญหาทางการเงินซ้ำซาก แต่ก็ยังคงดำเนินการแสดงเป็นระยะๆ ในสถานที่ต่างๆ ภายใต้การบริหารงานของ Léon Carvalho ผู้จัดการมากด้วยความสามารถ คณะละครนี้เคยจัดแสดงรอบปฐมทัศน์ของ Faust และ Roméo et Juliette ของกูโนด์ (Gounod) รวมถึงเวอร์ชันย่อของ Les Troyens ของเบอร์ลิโอซ (Berlioz)

วันที่ 13 มีนาคม 1861 บีแซ เข้าร่วมชมการแสดงรอบปฐมทัศน์ที่ปารีสของอ opera Tannhäuser โดย วากเนอร์ ซึ่งการแสดงครั้งนี้เต็มไปด้วยเสียงโวยวายของผู้ชมที่ถูกจัดฉากโดย Jockey-Club de Paris สโมสรขี่ม้าที่มีอิทธิพล แม้จะวุ่นวายไปด้วยเสียงโวยวาย บีแซ กลับเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับดนตรีของวากเนอร์ ซึ่งก่อนหน้านี้เขาเคยปฏิเสธว่าเป็นเพียงแค่แปลกประหลาด ตอนนี้เขาประกาศว่าวากเนอร์ "เหนือกว่านักประพันธ์เพลงที่มีชีวิตอยู่ทั้งหมด" หลังจากนั้น บีแซ มักถูกกล่าวหาว่ามีแนวโน้มดนตรีแบบ "วากเนอร์" ตลอดอาชีพการประพันธ์เพลงของเขา

ในฐานะนักเปียโน บีแซ แสดงฝีมืออันยอดเยี่ยมตั้งแต่ยังเด็ก ผู้ร่วมยุคสมัยหนึ่งกล่าวว่า เขาสามารถมั่นใจได้ในอนาคตบนเวทีคอนเสิร์ต แต่เลือกที่จะปิดบังพรสวรรค์ของเขา "ราวกับว่ามันเป็นความชั่วร้าย" ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1861 บีแซ ได้แสดงทักษะอันยอดเยี่ยมในโอกาสที่หายาก เมื่อเขาไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ ซึ่งมี ลิซต์ อยู่ด้วย ในงานเลี้ยงนั้น บีแซ สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนด้วยการเล่นเปียโนเพลงที่ยากที่สุดเพลงหนึ่งของ ลิซต์ ได้อย่างแม่นยำโดยไม่ต้องเตรียมตัวมาก่อน ลิซต์ กล่าวว่า "ผมคิดว่ามีเพียงสองคนเท่านั้นที่สามารถเอาชนะความยากลำบากนี้ได้ ... แต่ตอนนี้มีถึงสามคน และ ... คนที่อายุน้อยที่สุดอาจจะเป็นคนที่กล้าหาญและฉลาดที่สุด"

ฉากจากองก์ที่ 2 ของ Les pêcheurs de perles

ผลงานชิ้นที่ 3 ของบีแซ ล่าช้าออกไปอีกเกือบปีเนื่องจากมารดาของเขาป่วยหนักและเสียชีวิตในเดือนกันยายน 1861 ในที่สุด เขาก็ได้ส่งผลงานออร์เคสตรา 3 ชิ้น ได้แก่ บทนำที่ชื่อว่า La Chasse d'Ossian บทประพันธ์สั้นรวดเร็ว (scherzo) และ มาร์ชงานศพ บทนำนั้นสูญหายไปแล้ว บทประพันธ์สั้นรวดเร็วดังกล่าวถูกนำไปใช้ในซิมโฟนี Roma ในภายหลัง ส่วนดนตรีของมาร์ชงานศพถูกปรับแต่งและนำไปใช้ในอุปรากรเรื่องอื่น บีแซ ใช้เวลากับผลงานส่งชิ้นสุดท้าย ซึ่งเป็นอุปรากร 1 บทบาท เรื่อง La guzla de l'émir เกือบทั้งปี 1862 ในฐานะโรงละครที่ได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐ โอเปร่า-คอมิก มีหน้าที่ต้องนำเสนอผลงานของผู้ได้รับรางวัล ปรีซ์ เดอ โรม (Prix de Rome) เป็นระยะๆ La guzla จึงได้เข้าสู่การซ้อมในปี 1863 ตามกำหนด แต่ทว่า ในเดือนเมษายน บีแซ ได้รับข้อเสนอ ซึ่งมาจาก Count Walewski, ให้แต่งเพลงสำหรับอุปรากร 3 องก์ นี่คือ Les pêcheurs de perles อิงจากบทเพลงของ Michel Carré และ Eugène Cormon เนื่องจากเงื่อนไขของข้อเสนอนี้คือ โอเปร่าควรเป็นผลงานชิ้นแรกที่ผู้แต่งแสดงต่อสาธารณะ บีแซจึงรีบถอน La guzla ออกจากการเขียน และรวมดนตรีบางส่วนเข้ากับโอเปร่าใหม่ การแสดง Les pêcheurs de perles, ครั้งแรกโดยบริษัท Théâtre Lyrique จัดขึ้นเมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1863. โดยทั่วไปแล้วความคิดเห็นเชิงวิพากษ์วิจารณ์มักไม่เป็นมิตร แม้ว่าแบร์ลิออซจะชมผลงานนี้ โดยเขียนว่า "เป็นเกียรติให้แก่คุณบีแซ" ปฏิกิริยาของสาธารณชนค่อนข้างไม่สบายใจ การละครโอเปร่าหยุดไปหลังจากการแสดง 18 รอบ และไม่มีการนำมาเล่นอีกจนกระทั่งปี 1886

ในปี ค.ศ. 1862, บีแซ ให้กำเนิดลูกชายกับ Marie Reiter แม่บ้านของครอบครัว เด็กชายถูกเลี้ยงดูมาโดยเชื่อว่าเป็นลูกของอดอล์ฟ บีแซ จนกระทั่ง ปี 1913 Reiter ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต เธอได้เปิดเผยความจริงกับลูกชายว่าบีแซเป็นบิดาของเขา

ปีแห่งความตรากตรำ

ภาพล้อเลียนของ บีแซ จากนิตยสารฝรั่งเศส Diogène ค.ศ. 1863

เมื่อทุน Prix de Rome ของเขาหมดลง บีแซพบว่าเขาไม่สามารถหาเลี้ยงชีพจากการเขียนเพลงได้ เขารับนักเรียนเล่นเปียโนและนักเรียนแต่งเพลงบางคน ซึ่งสองคนนั้นคือ Edmond Galabert และ Paul Lacombe ซึ่งต่อมากลายเป็นเพื่อนสนิทของเขา นอกจากนี้เขายังทำงานเป็นนักดนตรีในการซ้อมและออดิชั่นสำหรับผลงานจัดแสดงต่างๆ รวมถึงบทเพลงL'enfance du Christ ของ Berlioz และ บทอุปรากร Mireille ของ Gounod. ทว่างานหลักของเขาในช่วงเวลานี้ คือการเรียบเรียงผลงานของผู้อื่น เขาถอดเสียงเปียโนสำหรับโอเปร่าและผลงานอื่น ๆ หลายร้อยชิ้น และเตรียมโน้ตเพลงและเรียบเรียงวงดนตรีออเคสตราสำหรับดนตรีทุกประเภท นอกจากนี้เขายังเป็นนักวิจารณ์เพลงของ La Revue Nationale et Étrangère ในเวลาสั้น ๆ โดยใช้นามแผงจากชื่อเดิมของเขาว่า "Gaston de Betzi". การมีส่วนร่วมเพียงครั้งเดียวของบีแซในตำแหน่งนี้ปรากฏเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ค.ศ. 1867 หลังจากนั้นเขาก็ทะเลาะกับบรรณาธิการคนใหม่ของนิตยสารและลาออก

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1862 บีแซ ทำงานเป็นระยะกับบท Ivan IV ซึ่งเป็นบทอุปกรากรที่กล่าวถึงเรื่องราวของ Ivan the Terrible. Carvalho ไม่สามารถทำงานได้ทันตามกำหนดเวลา ซึ่งเป็นผลให้ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1865 บีแซ เสนอบทดังกล่าวให้กับ Opéra ซึ่งถูกปฏิเสธ งานจึงถูกพักและไม่มีการนำมาจัดแสดงจนกระทั่งปี 1946. ในเดือนกรกฎาคม 1866 บีแซ เซ็นสัญญาอีกฉบับกับ Carvalho สำหรับบทประพันธ์ La jolie fille de Perth โดย Jules-Henri Vernoy de Saint-Georges หลังจาก Sir Walter Scott, ซึ่งผู้เขียนชีวประวัติของบีแซ ที่ชื่อ Winton Dean กล่าวว่า "เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่บีแซเคยถูกเรียกให้ไปทำ". ปัญหาเกี่ยวกับการคัดเลือกนักแสดงและปัญหาอื่น ๆ ทำให้การฉายรอบปฐมทัศน์ล่าช้าไปหนึ่งปีก่อนที่ Théâtre Lyrique จะแสดงในที่สุดในวันที่ 26 ธันวาคม ค.ศ. 1867. การรับสื่อมวลชนได้รับความนิยมมากกว่าโอเปร่าอื่น ๆ ของบีแซ นักวิจารณ์ของ Le Ménestral's ยกย่องการแสดงครั้งที่สองว่าเป็น "ผลงานชิ้นเอกตั้งแต่ต้นจนจบ". Dแม้ว่าโอเปร่าจะประสบความสำเร็จ แต่ปัญหาทางการเงินของ Carvalho ทำให้มีการแสดงเพียง 18 รอบเท่านั้น

ในขณะที่มีการซ้อม La jolie fille บีแซทำงานร่วมกับนักประพันธ์เพลงอีกสามคน ซึ่งแต่ละคนมีส่วนร่วมในการประพันธ์อุปรากรตั้งแต่องก์เดียว ถึง สี่องก์ ในเรื่อง Marlbrough s'en va-t-en guerre หลังจากงานถูกจัดแสดงที่ Théâtre de l'Athénée ในวันที่ 13 ธันวาคม 1867, มันประสบความสำเร็จอย่างมากและนักวิจารณ์ของ Revue et Gazette Musicale's ก็ยกย่องการกระทำของบีแซอย่างล้นหลาม: "ไม่มีอะไรจะมีสไตล์ ฉลาดกว่า และในขณะเดียวกันก็โดดเด่นไปมากกว่านี้แล้ว" บีแซยังหาเวลาทำซิมโฟนี Roma ที่ดำเนินมายาวนานให้เสร็จและเขียนผลงานคีย์บอร์ดและเพลงมากมาย อย่างไรก็ตาม ชีวิตของบีแซในช่วงนี้เต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างมาก โอเปร่าที่ฉายไว้อย่างน้อยสองเรื่องถูกยกเลิกโดยแทบไม่มีงานทำเลย ผลงานการแข่งขันหลายรายการ รวมทั้งบทร้องและเพลงสรรเสริญที่แต่งขึ้นสำหรับ นิทรรศการปารีสในปี 1867 ไม่ประสบผลสำเร็จ La Coupe du Roi de Thulé ซึ่งเป็นผลงานของเขาสำหรับการแข่งขันโอเปร่า ไม่ได้ถูกจัดให้อยู่ในห้าคนแรก จากคะแนนที่น่าผิดหวังเหล่านี้เป็นผลให้นักวิจารณ์คาดการณ์ว่า Carmen จะเป็นผลงานที่ไม่ค่อยดีเช่นกัน วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1869 ซิมโฟนี Roma ถูกจัดแสดงขึ้นที่ the Cirque Napoléon โดย Jules Pasdeloup หลังจากนั้น บีแซบอกกับ Galabert จากเสียงที่ได้รับทั้งเสียงปรบมือ เสียงผิวปาก และเสียงแซว เขาถือว่างานประสบความสำเร็จ

ชีวิตแต่งงาน

ภาพวาด Geneviève Bizet ในปี ค.ศ. 1878 โดย Jules-Élie Delaunay

ไม่นานหลังจากการเสียชีวิตของ Fromental Halévy ในปี 1862 มีคนเข้าหาบีแซในนามของ Mme. Halévy เกี่ยวกับการทำให้บทอุปรากรของอาจารย์เขาเสร็จสิ้น ซึ่งมีชื่อว่า Noé. แม้ว่าบีแซจะไม่ได้ให้การช่วยเหลือ แต่เขาเลือกที่จะรักษาความสัมพันธ์กับครอบครัว Halévy ซึ่ง Fromental จากไปโดยมีลูกสาว 2 คน คนโต Esther เสียชีวิตในปี 1864 จากเหตุการณ์ที่ทำให้ Mme. Halévy บอบช้ำอย่างรุนแรง อันเป็นสาเหตุให้เธอไม่สามารถฝืนใจอยู่ร่วมกับลูกสาวคนเล็กของเธอ Geneviève ที่ไปอยู่ร่วมกับสมาชิกครอบครัวคนอื่น ๆ ตั้งแต่อายุ 15 ปี ไม่ชัดเจนว่า Geneviève กับ บีแซ มีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1867 เขาบอกกับ Galabert: "ผมได้พบรักจากสตรีที่น่ารักนางหนึ่ง และในอกสองปีเธอจะเป็นภรรยาของผม!" ทั้งสองแต่งงานกันถึงครอบครัว Halévy จะไม่เห็นด้วย ไม่อนุญาตในช่วงแรก ตามคำกล่าวของบีแซ พวกเขามองว่าไม่เหมาะสมกัน: "จน, หัวโบราณ, ต่อต้านศาสนา และโบฮีเมีนย" ซึ่งคณบดีตั้งข้อสังเกตว่าเป็นเหตุแปลกของการคัดค้านจาก "ครอบครัวที่เต็มไปด้วยศิลปินและคนประหลาด" เมื่อถึงฤดูร้อนปี ค.ศ. 1869 การคัดค้านของพวกเขาก็หมดสิ้นไป และงานแต่งงานเกิดขึ้นในวันที่ 3 มิถุนายน ค.ศ. 1869. Ludovic Halévy เขียนในบันทึกของเขา: "บีแซมีจิตวิญญาณและพรสวรรค์ เขา "ควรจะ" ประสบความสำเร็จ".

ผู้รับบทเป็นการ์เมนผู้โด่งดัง

• เทเรซา เบอร์แกนซา
• มาเรีย คัลลาส
• วิคตอเรีย เดอ ลอสแอนเจลิส
• เกรซ บัมบรี
• แอกเนส บัลต์ซา
• เรจีน เครสปิน

ผลงานเพลง

ดนตรีสำหรับอุปรากรและการแสดงบนเวที

• ลาแพรแทร็ส, จุลอุปรากร (1854)
• เลอด็อกเตอร์มีรักล์, อุปรากรชวนหัว (1857)
• ดอนโปรโกปีโอ, อุปรากรชวนหัว (1859)
• เลแปเชอร์เดแปร์ล, อุปรากร (1863)
• ลาฌอลีฟีย์เดอแปร์ต, อุปรากร (1867)
• ลาร์เลเซียน, musique de scène (1872)
• การ์เมน, อุปรากร (1875)
• Djamileh, อุปรากร (1878)

ดนตรีสำหรับวงดุริยางค์ เปียโน และทำนองเพลง

• Symphonie en ut majeur (1855)
• Six Chants du Rhin (1865)
• Variations chromatiques (1868)
• Souvenirs de Rome (« Roma ») (1869)
• Jeux d'enfants, suite pour piano à quatre mains (1871)
• Patrie, ouverture symphonique (1874)

ดูเพิ่ม

สมาคมสหายของฌอร์ฌ บีแซ

ที่อยู่: 16, rue Philippe Pagès 78300 Bougival

• ประธาน Jean Lacouture
• รองประธาน Jorge Chaminé และ Hervé Lacombe

หนังสือชีวประวัติ

• Michel Cardozer, Bizet, Paris, Mazarine, 1982
• Frédéric Robert, Georges Bizet, Paris, Seghers, 1969 (rééd. Genève, Slatkine, 1981)
• Jean Roy, Bizet, Paris, Seuil, 1983, (Coll. Solfèges)momo
• Hervé Lacombe, Bizet, Fayard, 2001

ภาพยนตร์ที่สร้างจากงานของบีแซ

• การ์เมน ภาพยนตร์สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1983 โดยคาร์ลอส โซรา เกี่ยวข้องกับอุปรากรการ์เมน และนวนิยายเรื่องการ์เมนของ โพรเพอร์ เมริเม

แหล่งข้อมูล

• Curtiss, Mina (1959). Bizet and his World. London: Secker & Warburg. OCLC 505162968.
• Dean, Winton (1965). Georges Bizet: His Life and Work. London: J.M. Dent & Sons. OCLC 643867230.
• Dean, Winton (1980). "Bizet, Georges (Alexandre César Léopold)". ใน Sadie, Stanley (บ.ก.). The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Vol. 2. London: Macmillan. ISBN 0-333-23111-2.
• Dent, Edward J. (1934). "Opera". ใน Bacharach, A. L. (บ.ก.). The Musical Companion. London: Victor Gollancz. OCLC 500218960.
• Greenfield, Edward (1958). Puccini: Keeper of the Seal. London: Arrow Books. OCLC 654174732.
• Grout, Donald Jay; Palisca, Claude V. (1981). A History of Western Music (Third ed.). London: J.M. Dent & Sons. ISBN 0-460-04546-6.
• Lacombe, Hervé (2001). The Keys to French Opera in the Nineteenth Century. Berkeley: University of California Press. p. 132. ISBN 0-520-21719-5.
• Locke, Ralph P. (2009). "Spanish Local Color in Bizet's Carmen". ใน Fauser, Annegret; Everist, Mark (บ.ก.). Music, Theatre and Cultural Transfer: Paris 1830–1914. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-23926-2.
• McClary, Susan (1992). Georges Bizet: Carmen. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 0-521-39897-5.
• Neef, Sigrid, บ.ก. (2000). Opera: Composers, Works, Performers (English ed.). Cologne: Könemann. ISBN 3-8290-3571-3.
• Newman, Ernest (1954). More Opera Nights. London: Putnam. OCLC 462366584.
• Osborne, Charles (1992). The Complete Operas of Wagner. London: Victor Gollancz. ISBN 0-575-05380-1.
• Roberts, David, บ.ก. (2005). The Classical Good CD & DVD Guide. London: Haymarket Consumer. ISBN 0-86024-972-7.
• Schonberg, Harold (1975). The Lives of the Great Composers, Volume I. London: Futura Publications. ISBN 0-86007-722-5.
• Schonberg, Harold (1975). The Lives of the Great Composers, Volume II. London: Futura Publications. ISBN 0-86007-723-3.
• Steen, Michael (2003). The Life and Times of the Great Composers. London: Icon Books. ISBN 978-1-84046-679-9.
• Warrack, John; West, Ewan (1992). The Oxford Dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-869164-5.

แหล่งข้อมูลอื่น ๆ

• โน้ตเพลงเสรีของ Georges Bizet ที่โครงการห้องสมุดดนตรีนานาชาติ (IMSLP)
• Macdonald, Hugh. "The Bizet Catalog". (Complete works list reflecting current scholarship)
• Les Amis de Georges Bizet เก็บถาวร 5 มิถุนายน 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาฝรั่งเศส)
• ผลงานของ Georges Bizet ที่โครงการกูเทินแบร์ค
• ผลงานเกี่ยวกับ/โดย ฌอร์ฌ บีแซ ที่อินเทอร์เน็ตอาร์ไคฟ์
• Entry "Georges Bizet" in Opera and Ballet Scores Online