ชาวอุยกูร์

ชาวอุยกูร์

ئۇيغۇرلار Уйғурлар 维吾尔
ชายชาวอุยกูร์ที่คัชการ์
ประชากรทั้งหมด
ป. 13.5 ล้านคน
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
จีน (ส่วนใหญ่อยู่ในซินเจียง)	12.8 ล้าน
คาซัคสถาน	223,100 (2009)
ตุรกี	100,000–300,000
คีร์กีซสถาน	60,210 (2021)
อุซเบกิสถาน	48,500 (2019)
ปากีสถาน	10,000 (2018)
สหรัฐอเมริกา	8,905 (ตามสำนักงานสำมะโนสหรัฐ ค.ศ. 2015) – 15,000 (ตาม ETGE ประมาณ ค.ศ. 2021)
ซาอุดีอาระเบีย	8,730 (2018)
ออสเตรเลีย	5,000–10,000
รัสเซีย	3,696 (2010)
เติร์กเมนิสถาน	~3,000
อัฟกานิสถาน	2,000
ญี่ปุ่น	2,000 (2021)
สวีเดน	2,000 (2019)
แคนาดา	~1,555 (2016)
เยอรมนี	~750 (2013)
มองโกเลีย	258 (2000)
ยูเครน	197 (2001)
ภาษา
อุยกูร์ อายนี, จีนกลาง, รัสเซีย
ศาสนา
ส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลามนิกายซุนนี อดีตนับถือศาสนาพุทธ (ปัจจุบันเป็นศาสนาชนกลุ่มน้อย)
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวอุซเบก และกลุ่มชนเตอร์กิกอื่น ๆ

อุยกูร์ (อุยกูร์: ئۇيغۇرلار; Уйғурлар; สัทอักษรสากล: [ujɣurˈlɑr]; จีนตัวย่อ: 维吾尔; จีนตัวเต็ม: 維吾爾; พินอิน: Wéiwú'ěr, สัทอักษรสากล: [wěi.ǔ.àɚ]; อังกฤษ: Uyghurs บางครั้งสะกดเป็น Uighurs, Uygurs หรือ Uigurs) เป็นกลุ่มชนเตอร์กิกกลุ่มหนึ่งที่อาศัยอยู่ในเอเชียตะวันออกและเอเชียกลาง ปัจจุบันชาวอุยกูร์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์

ประชากร

นายพรานชาวอุยกูร์ในคัชการ์

โดยทั่วไป จำนวนประชากรชาวอุยกูร์ในประเทศจีนอาศัยอยู่ในเขตปกครองตนเองซินเจียง โดยมีประชากรจำนวนน้อยที่อาศัยอยู่ในบริเวณอื่นของประเทศ เช่น เทศมณฑลเถา-ยฺเหวียนมีประชากรประมาณ 5,000–10,000 คน

จำนวนประชากรชาวอุยกูร์ยังคงเป็นหัวข้อพิพาท โดยเฉพาะประชากรในประเทศจีน ทางการจีนระบุจำนวนประชากรในเขตปกครองตนเองซินเจียงที่มากกว่า 12 ล้านคน ซึ่งเป็นจำนวนประชากรประมาณครึ่งหนึ่งของประชากรทั้งหมดในเขตปกครองตนเอง อย่างไรก็ตาม ในช่วง ค.ศ. 2003 ชาวอุยกูร์บางกลุ่มอ้างว่าทางการจีนนับจำนวนประชากรของตนน้อยกว่าความเป็นจริง โดยอ้างว่าที่จริงมีประชากรมากกว่า 20 ล้านคน. ข้อพิพาทเรื่องประชากรยังคงมีอยู่ โดยนักเคลื่อนไหวและกลุ่มบางกลุ่มอย่าง World Uyghur Congress และ Uyghur American Association อ้างว่าประชากรชาวอุยกูร์อยู่ในขอบเขตระหว่าง 20 ถึง 30 ล้านคน บางส่วนอ้างว่าจำนวนประชากรที่แท้จริงคือ 35 ล้านคน ถึงกระนั้น นักวิชาการโดยทั่วไปปฏิเสธข้ออ้างเหล่านี้ ศาสตราจารย์ Dru C. Gladney เขียนไว้ในหนังสือ Xinjiang: China's Muslim Borderland เมื่อ ค.ศ. 2004 ว่ามี "หลักฐานไม่เพียงพอ" ที่สนับสนุนข้ออ้างชาวอุยกูร์เกี่ยวกับประชากรในประเทศจีนมีมากกว่า 20 ล้านคน

อ้างอิง

ข้อมูลทั่วไป

• Austin, Peter (2008). One Thousand Languages: Living, Endangered, and Lost. University of California Press. ISBN 978-0-520-25560-9.
• Coene, Frederik (2009). The Caucasus - An Introduction. Taylor & Francis. ISBN 978-0-203-87071-6.
• Dillon, Michael (2004). Xinjiang: China's Muslim Far Northwest. Taylor & Francis. ISBN 978-0-203-16664-2.
• Drompp, Michael Robert (2005). Tang China And The Collapse Of The Uighur Empire: A Documentary History. BRILL. ISBN 978-90-04-14129-2.
• Fairbank, John King; Chʻen, Ta-tuan (1968). The Chinese world order: traditional China's foreign relations. Harvard University Press. ISBN 9780196264257.
• Golden, Peter B (1 January 1992). An Introduction to the History of the Turkic Peoples: Ethnogenesis and State-formation in Medieval and Early Modern Eurasia and the Middle East. O. Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03274-2.
• Güzel, Hasan Celal (2002). The Turks: Early ages. Yeni Türkiye. ISBN 9789756782569.
• Hahn, Reinhard F. (2006). Spoken Uyghur. University of Washington Press. ISBN 978-0-295-98651-7.
• Köprülü, Mehmet Fuat; Leiser, Gary; Dankoff, Robert (2006). Early Mystics in Turkish Literature. Psychology Press. ISBN 978-0-415-36686-1.
• Lattimore, Owen (1973). "Return to China's Northern Frontier". The Geographical Journal. 139 (2): 233–242. doi:10.2307/1796091. JSTOR 1796091.
• Mackerras, Colin (1968). The Uighur Empire (744-840): According to the T'ang Dynastic Histories. Centre of Oriental Studies, Australien National Univ.
• Mair, Victor H (2006). Contact And Exchange in the Ancient World. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-2884-4.
• Millward, James A. (2007). Eurasian Crossroads: A History of Xinjiang. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-13924-3.
• Özoğlu, Hakan (2004). Kurdish Notables and the Ottoman State: Evolving Identities, Competing Loyalties, and Shifting Boundaries. SUNY Press. ISBN 978-0-7914-5994-2.
• Russell-Smith, Lilla (2005). Uygur Patronage In Dunhuang: Regional Art Centres On The Northern Silk Road In The Tenth and Eleventh Centuries. BRILL. ISBN 978-90-04-14241-1.
• Tetley, G. E. (17 October 2008). The Ghaznavid and Seljuk Turks: Poetry as a Source for Iranian History. Taylor & Francis. ISBN 978-0-203-89409-5.
• Walcott, Susan M.; Johnson, Corey (12 November 2013). Eurasian Corridors of Interconnection: From the South China to the Caspian Sea. Routledge. ISBN 978-1-135-07875-1.
• Wei, C. X. George; Liu, Xiaoyuan (2002). Exploring Nationalisms of China: Themes and Conflicts. Greenwood Press. ISBN 978-0-313-31512-1.

แหล่งที่มา

•  บทความนี้รวมเอาข้อความจาก The Cyclopædia of India and of Eastern and Southern Asia: Commercial, Industrial and Scientific, Products of the Mineral, Vegetable, and Animal Kingdoms, Useful Arts and Manufactures, โดย Edward Balfour, อันเผยแพร่มาแล้วตั้งแต่ปี ค.ศ. 1885, ปัจจุบันจึงกลายเป็นสาธารณสมบัติในสหรัฐ

อ่านเพิ่ม

• Chinese Cultural Studies: Ethnography of China: Brief Guide acc6.its.brooklyn.cuny.edu
• Beckwith, Christopher I. (2009). Empires of the Silk Road: A History of Central Eurasia from the Bronze Age to the Present. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-13589-2.
• Berlie, Jean A. (2004). Islam in China: Hui and Uyghurs Between Modernization and Sinicization. White Lotus Press. ISBN 978-974-480-062-6.
• Bovingdon, Gardner (2018). The Uyghurs: Strangers in Their Own Land. Brill. ISBN 9780231147583.
• Brophy, David (2016). Uyghur Nation: Reform and Revolution on the Russia-China Frontier. Harvard University Press. ISBN 9780674660373.
• Eden, Jeff (2018). Warrior Saints of the Silk Road: Legends of the Qarakhanids. Brill. ISBN 9789004384279.
• Findley, Carter Vaughn. 2005. The Turks in World History. Oxford University Press. ISBN 0-19-516770-8, ISBN 0-19-517726-6 (pbk.)
• Grose, Timothy (2020). Negotiating Inseparability in China: The Xinjiang Class and the Dynamics of Uyghur Identity. Hong Kong University Press. ISBN 9789888528097.
• Hessler, Peter. Oracle Bones: A Journey Through Time in China. New York: Harper Perennial, 2006.
• Hierman, Brent (June 2007). "The Pacification of Xinjiang: Uighur Protest and the Chinese State, 1988-2002". Problems of Post-Communism. 54 (3): 48–62. doi:10.2753/PPC1075-8216540304. S2CID 154942905.
• Human Rights in China: China, Minority Exclusion, Marginalization and Rising Tensions, London, Minority Rights Group International, 2007
• Kaltman, Blaine (2007). Under the Heel of the Dragon: Islam, Racism, Crime, and the Uighur in China. Athens: Ohio University Press. ISBN 978-0-89680-254-4.
• Kamberi, Dolkun. 2005. Uyghurs and Uyghur identity. Sino-Platonic papers, no. 150. Philadelphia, PA: Dept. of East Asian Languages and Civilizations, University of Pennsylvania.
• Millward, James A. and Nabijan Tursun, (2004) "Political History and Strategies of Control, 1884–1978" in Xinjiang: China's Muslim Borderland, ed. S. Frederick Starr. Published by M. E. Sharpe. ISBN 978-0-7656-1318-9.
• Rall, Ted. Silk Road to Ruin: Is Central Asia the New Middle East? New York: NBM Publishing, 2006.
• Roberts, Sean (2020). The War on the Uyghurs: China's Internal Campaign Against a Muslim Minority. Princeton University Press. ISBN 9780691202211.
• Rudelson, Justin Ben-Adam, Oasis identities: Uyghur nationalism along China's Silk Road, New York: Columbia University Press, 1997.
• Thum, Rian. The Sacred Routes of Uyghur History (Harvard University Press; 2014) 323 pages
• Tyler, Christian. (2003). Wild West China: The Untold Story of a Frontier Land. John Murray, London. ISBN 0-7195-6341-0.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Map share of ethnic by county of China
• Xinjiang Video Project