โพรมีเทียม

โพรมีเทียม, ₀₀Pm
โพรมีเทียม
การอ่านออกเสียง	/proʊˈmiːθiəm/ (proh-MEE-thee-əm)
รูปลักษณ์	มันวาว
เลขมวล	[145]
โพรมีเทียมในตารางธาตุ
	นีโอดีเมียม ← โพรมีเทียม → ซาแมเรียม
คาบ	period 6
บล็อก	f-block
การจัดเรียงอิเล็กตรอน	[Xe] 4f5 6s2
จำนวนอิเล็กตรอนต่อชั้น	2, 8, 18, 23, 8, 2
สมบัติทางกายภาพ
วัฏภาค ณ STP	solid
จุดหลอมเหลว	1315 K (1042 °C, 1908 °F)
จุดเดือด	3273 K (3000 °C, 5432 °F)
ความหนาแน่น (near r.t.)	7.26 g/cm3
ความร้อนแฝงของการหลอมเหลว	7.13 kJ/mol
ความร้อนแฝงของการกลายเป็นไอ	289 kJ/mol
สมบัติเชิงอะตอม
เลขออกซิเดชัน	+2, +3 (a mildly basic oxide)
อิเล็กโตรเนกาทิวิตี	Pauling scale: 1.13 (?)
พลังงานไอออไนเซชัน	1st: 540 kJ/mol ; 2nd: 1050 kJ/mol ; 3rd: 2150 kJ/mol ; ;
รัศมีอะตอม	empirical: 183 pm
รัศมีโคเวเลนต์	199 pm
	Color lines in a spectral rangeSpectral lines of โพรมีเทียม
สมบัติอื่น
การมีอยู่ในธรรมชาติ	from decay
โครงสร้างผลึก	double hexagonal close-packed (dhcp)
Thermal expansion	9.0 µm/(m⋅K) (at r.t.)
Thermal conductivity	17.9 W/(m⋅K)
Electrical resistivity	est. 0.75 µΩ⋅m (at r.t.)
ความเป็นแม่เหล็ก	paramagnetic
Young's modulus	α form: est. 46 GPa
Shear modulus	α form: est. 18 GPa
Bulk modulus	α form: est. 33 GPa
อัตราส่วนปัวซง	α form: est. 0.28
CAS Number	7440-12-2
ประวัติศาสตร์
Discovery	ชาร์ล ดี. คอร์เยล, เจคอบ เอ. มารินสกี, ลอว์เรนซ์ อี. เกรนเดนิน (1945)
Named by	เกรซ แมรี่ คอร์เยล (1945)
ไอโซโทปของโพรมีเทียม ด; ก;
	ไม่มีหน้า แม่แบบ:กล่องข้อมูลไอโซโทปของโพรมีเทียม
	Category: โพรมีเทียม; ดู; คุย; แก้; \| references

โพรมีเทียม (อังกฤษ: Promethium) ธาตุ มีเลขอะตอม 61 และสัญลักษณ์ Pm เป็นธาตุสังเคราะห์ในกลุ่มแลนทาไนด์ มี 2 อัญรูป โพรมีเทียมไม่มีไอโซโทปที่เสถียร ซึ่งแผ่รังสีเบต้า แต่ไม่แผ่รังสีแกมม่า

การใช้ประโยชน์

เกลือของโพรมีเทียม เช่น โพรมีเทียม(III) คลอไรด์ เรืองแสงสีน้ำเงินหรือสีเขียวในที่มืดได้ จึงมักใช้ในการทำเรือนนาฬิกาเก่า และเข็มทิศบางชนิด แต่เนื่องจากมีกัมมันตภาพรังสีสูงจึงทำให้ถูกห้ามใช้ผลิต

บทความเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

↑ Cverna, Fran (2002). "Ch. 2 Thermal Expansion". ASM Ready Reference: Thermal properties of metals (PDF). ASM International. ISBN 978-0-87170-768-0.
↑ Lide, D. R., บ.ก. (2005). "Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds". CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (86th ed.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-03. สืบค้นเมื่อ 2022-10-16.{{cite book}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)

[1] Cverna, Fran (2002). "Ch. 2 Thermal Expansion". ASM Ready Reference: Thermal properties of metals (PDF). ASM International. ISBN 978-0-87170-768-0.

[magnet-2] Lide, D. R., บ.ก. (2005). "Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds". CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (86th ed.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-03. สืบค้นเมื่อ 2022-10-16.{{cite book}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)

[1]

[2]