Аллома Ҳиллӣ

Аллома Ҳиллӣ
Аллома Ҳиллӣ
Иттилооти инфиродӣ
Касб, шуғл:	илоҳиётшинос
Таърихи таваллуд:	23 декабр 1250
Зодгоҳ:	Ҳилла[d], Ироқ;
Таърихи даргузашт:	27 декабр 1325 (75 сол)
Маҳалли даргузашт:	Ҳилла[d], Ироқ;
Маҳалли дафн:	Масҷиди Имом Алӣ[d];
Кишвар:	Элхониён[d];
Эътиқод:	ислом ва шиъа
Самти фаъолият:	фиқҳ
Устодон:	Sayyed Ibn Tawus[d], Bahāʼ al-Dīn al-Irbilī, ʻAlī ibn ʻĪsá[d] ва Насируддини Тусӣ
Шогирдон:	Jamal al-Din ibn al-Husam[d]
	Вироиши Викидода

Абумансур Ҷамолуддин Ҳасан ибни Юсуф Мутаҳҳари Ҳиллӣ (форсӣ: ابومنصور جمال‌الدین حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی‎), маъруф ба Аллома Ҳиллӣ (форсӣ: علامه حلی‎; 23 декабр 1250^[1], Ҳилла^[d] — 27 декабр 1325^[1], Ҳилла^[d]) — муҳаддис ва фақеҳи эронитабори арабинавис, муаллифи «Талхису-л-маром фӣ маърифату-л-аҳком», «Мабодиу-л-вусул ила-л-илми-л-усул».

Эзоҳ

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 Encyclopædia Britannica (ингл.)

[_e29e7bed837c5624-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 Encyclopædia Britannica (ингл.)

[1]