ஹெப்தலைட்டுகள்
ஹெப்தலைட்டு பேரரசு | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 408–670 | |||||||||||||||||||||
 கி பி 500-இல் ஹெப்தலைட்டுகள் பேரரசு (பச்சை நிறம்) | |||||||||||||||||||||
| தலைநகரம் | கண்டசு (பாக்திரியா சியால்கோட் | ||||||||||||||||||||
| பேசப்படும் மொழிகள் | பாக்திரிய மொழி காந்தாரி மொழி சோக்டியன் மொழி கொராஸ்மியன் மொழி துருக்கிய மொழி சகர் மொழி சமஸ்கிருதம் | ||||||||||||||||||||
| சமயம் | பௌத்தம்[1] மாணி சமயம் நெஸ்டோரியம் சரத்துஸ்திர சமயம்[2] இந்து சமயம் | ||||||||||||||||||||
| தெக்ஜின் | |||||||||||||||||||||
• 430/440 – ≈490 | கிங்கிலா | ||||||||||||||||||||
• 490/500 – 515 | தோரமனா | ||||||||||||||||||||
• 515–528 | மிகிராகுலன் | ||||||||||||||||||||
| வரலாற்று சகாப்தம் | பிந்தைய தொன்மைக் காலம் | ||||||||||||||||||||
• தொடக்கம் | 408 | ||||||||||||||||||||
• முடிவு | 670 | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| தற்போதைய பகுதிகள் |  ஆப்கானித்தான் சீனா இந்தியா கசக்கஸ்தான் கிர்கிசுத்தான் பாக்கித்தான் தஜிகிஸ்தான் துருக்மெனிஸ்தான் உஸ்பெகிஸ்தான்[3] | ||||||||||||||||||||
ஹெப்தலைட்டுகள் (Hephthalites or Ephthalites or Ye-tai) என்பவர்கள் நடு ஆசியாவின் கால்நடைகளை மேய்க்கும் நாடோடி மற்றும் வேளாண் இன மக்களின் கூட்டுக் குழுவினர் ஆவர்.[4] கி பி ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் புதிய புல்வெளிகளைத் தேடி நடு ஆசியாவின் மேற்கில் கிழக்கு ஐரோப்பாவிலும், கிழக்கு ஆசியாவிலும் தங்கள் நிலப்பரப்பை விரிவு படுத்தினார்கள்.[5] ஹெப்தலைட்டு மக்கள் வெள்ளை ஹூணர்களுடன் தொடர்புடையவர்களாக கருதப்படுகிறது.
ஹெப்தலைட்டு பேரரசின் பகுதிகள்
[தொகு]ஆறாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் உச்ச கட்டத்தில் இருந்த ஹெப்தலைட்டுகளின் பேரரசு தற்கால ஆப்கானித்தான், துருக்மேனிஸ்தான், உஸ்பெகிஸ்தான், கிர்கிஸ்தான், கசக்ஸ்தான், பாகிஸ்தான், இந்தியா மற்றும் சீனாவின் சிங்ஜியாங் பகுதிகளை கொண்டிருந்தது.[6][7]
பெயர் இலக்கணம்
[தொகு]ஹெப்தலைட்டு என்பது பண்டைய கிரேக்கச் சொல்லாகும்.
பண்டைய இந்தியாவில் ஹெப்தலைட்டுகளைப் பற்றிய குறிப்புகள் இல்லை எனினும் ஹெப்தலைட்டுக்கள் ஹூணர்கள் அல்லது துருக்கர்களைக் குறிப்பதாகும்.[8] ஹெப்தலைட்டுகளை ஆர்மீனியர்கள் ஹைதல் என்றும், பாரசீகர்கள் மற்றும் அரபியர்கள் ஹைதாலியர்கள் என்றும் குறிப்பிப்பிட்டனர். ஹெப்தலைட்டுகளின் பேச்சு மொழி பாக்திரியா மொழியாகும்
தோற்றம்
[தொகு]
ஹெப்தலைட்டு மக்கள் கிழக்கு பாரசீகத்தின் வெள்ளை ஹூணர்கள் என்றும்[9][10][11] துருக்கியர்கள் என்றும் கருதப்படுகிறார்கள்.[12][13]
சமயம்
[தொகு]ஹெப்தலைட்டு மக்கள் பௌத்தம், மாணி சமயம், நெஸ்டோரியம் மற்றும் சரத்துஸ்திர சமயம் மற்றும் இந்து சமயங்களைப் பின்பற்றினர்.[2] ஹெப்தலைட்டுகளின் பகுதியான பால்க் பகுதியில் நூறு பௌத்த விகாரைகளுடன் 30,000 பௌத்த பிக்குகள் இருந்ததாக யுனேஸ்கோ நிறுவனம் கூறியுள்ளது.[6]
படையெடுப்புகள்
[தொகு]வடகிழக்கு இந்து குஷ் மலைத் தொடர்களில் அமைந்த பாக்திரியாப் பகுதியைத் தலைமையிடமாகக் கொண்ட ஹெப்தலைட்டுகள், கி பி 479-இல் சோக்தியானாப் பகுதியைக் கைப்பற்றி, அங்கு வாழ்ந்த கிடாரைட்டுகளை மேற்கு நோக்கித் துரத்தி அடித்தனர். கி பி 493-இல் வடமேற்கு சீனாவின் பகுதிகளைக் கைப்பற்றினர்.
கி பி ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் இந்தியாவின் வடமேற்கு பகுதிகளைக் கைப்பற்ற வந்த ஹெப்தலைட்டுகளின் கூட்டாளிகளான ஹூணர்களைக் குப்தப் பேரரசர் ஸ்கந்தகுப்தர் விரட்டியடித்தான்.[14] பின்னர் ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் முடிவில் ஹூணர்கள் குப்தப் பேரரசை வென்று மத்திய மற்றும் வட இந்தியாவைக் கைப்பற்றினர்.[3] கி பி 510-இல் ஹெப்தலைட்டுகளின் பேரரசன் தோரமணன் கீழ் ஒருங்கிணைந்த ஹூணர்களை குப்தப் பேரரசன் பானுகுப்தன் தோற்கடித்தார்.[15][16] கி பி ஆறாம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் ஹெப்தலைட்டுகளின் கூட்டாளிகளான ஹூணர்களை, சந்தேல அரசரான யசோதர்மன் மற்றும் குப்தப்பேரரசர் நரசிம்மகுப்தர் இந்தியாவை விட்டு விரட்டியடித்தனர்.[17][18]
| தெற்காசிய வரலாற்றுக் காலக்கோடு |
|---|
வழித்தோன்றல்கள்
[தொகு]இந்து சமய காபூல் சாகி மன்னர் கி பி 670-இல் ஹெப்தலைட்டுகளின் இறுதி மன்னரான யுதிஷ்டிரனை வென்று, ஹெப்தலைட்டுகளின் ஆட்சியை முடிவுக்கு கொண்டு வந்தார்.[19]
நடு ஆசியாவின் தற்கால பஷ்தூன் மக்கள், துருக்மேனிய மக்கள் மற்றும் கஜகஸ்தானியர்களின் முன்னோர்கள் என ஹெப்தலைட்டுகள் கருதப்படுகிறார்கள்.[3] ஹெப்தலைட்டுகள் - குஜ்ஜர் இன கலப்பால் பிறந்தவர்களே இராஜபுத்திரர்கள் என சர்ச்சைக்குரிய கருத்து நிலவுகிறது.[20]
மேலும் காண்க
[தொகு]மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ "Chinese Travelers in Afghanistan". Abdul Hai Habibi. alamahabibi.com. 1969. பார்க்கப்பட்ட நாள் August 9, 2012.
- ↑ 2.0 2.1 Al-Hind, the Making of the Indo-Islamic World: Early medieval India. André Wink, p. 110. E. J. Brill.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Kurbanov, Aydogdy (2010). "The Hephthalites: Archaeological and historican analysis" (PDF). பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 September 2012.
- ↑ Prokopios, Historien I 3,2-7.
- ↑ Grousset, Rene (1970). The Empire of the Steppes. Rutgers University Press. pp. 67–72. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-8135-1304-9.
- ↑ 6.0 6.1 Unesco Staff 1996, ப. 135–163
- ↑ West 2009, ப. 274–277
- ↑ Historical Sketch of Buddhism and Islam in Afghanistan, Alexander Berzin, Berzin Archives
- ↑ M. A. Shaban, "Khurasan at the Time of the Arab Conquest", in Iran and Islam, in memory of Vlademir Minorsky, Edinburgh University Press, (1971), p481; பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-85224-200-X.
- ↑ "The White Huns – The Hephthalites", Silk Road
- ↑ Enoki Kazuo, "On the nationality of White Huns", 1955
- ↑ David Christian A History of Russia, Inner Asia and Mongolia (Oxford: Basil Blackwell) 1998 p248
- ↑ "White Huns", Columbia Electronic Encyclopedia
- ↑ Ancient India: History and Culture by Balkrishna Govind Gokhale, p.69
- ↑ Ancient Indian History and Civilization by Sailendra Nath Sen, p.220
- ↑ Encyclopaedia of Indian Events and Dates by S. B. Bhattacherje, p.A15
- ↑ India: A History by John Keay, p.158
- ↑ History of India, in Nine Volumes: Vol. II by Vincent A. Smith, p.290
- ↑ Encyclopedia of ancient Asian civilizations, by Charles Higham, p. 141
- ↑ Kurbanov, Aydogdy (2010). "The Hephthalites: Archaeological and Historical Analysis" (PDF). p. 243. பார்க்கப்பட்ட நாள் 11 January 2013.
As a result of the merging of the Hephthalites and the Gujars with population from northwestern India, some Rajputs (from Sanskrit "rajputra" – "son of the rajah") clans may have been formed.
வெளி இணைப்புகள்
[தொகு]
- "The Ethnonym Apar in the Turkish Inscriptions of the VIII. Century and Armenian Manuscripts" Dr. Mehmet Tezcan.
- The Anthropology of Yanda (Chinese) பரணிடப்பட்டது 2021-02-25 at the வந்தவழி இயந்திரம் pdf
- The Silkroad Foundation
- Columbia Encyclopedia: Hephthalites
- Hephthalite coins
- Hephthalite History and Coins of the Kashmir Smast Kingdom- Waleed Ziad at the Wayback Machine (archived அக்டோபர் 27, 2009).
- The Hephthalites of Central Asia – by Richard Heli (long article with a timeline)
- The Hephthalites at the Wayback Machine (archived பெப்பிரவரி 9, 2005). Article archived from the University of Washington's Silk Road exhibition – has a slightly adapted form of the Richard Heli timeline.
- (pdf) The Ethnonym Apar in the Turkish Inscriptions of the VIII. Century and Armenian Manuscripts – Mehmet Tezcan
- iranicaonline hephthalites
ஊசாத்துணை
[தொகு]- Grignaschi, M. (1980). "La Chute De L'Empire Hephthalite Dans Les Sources Byzantines et Perses et Le Probleme Des Avar". Acta Antiqua Academiae Scientiarum Hungaricae, Tomus XXVIII (Budapest: Akademiai Kiado).
- Haussig, Hans Wilhelm (1983). Die Geschichte Zentralasiens und der Seidenstraße in vorislamischer Zeit. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 3-534-07869-1.
- Theophylaktos Simokates. P. Schreiner (ed.). Geschichte.
- Unesco Staff (January 1, 1996). History of Civilizations of Central Asia: The crossroads of civilizations, A.D. 250 to 750. யுனெசுகோ. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9231028464. பார்க்கப்பட்ட நாள் February 13, 2015.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - West, Barbara A. (January 1, 2009). Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania. Infobase Publishing. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 1438119135. பார்க்கப்பட்ட நாள் January 18, 2015.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help)