manar

MANAR m.

• 1. Qengj i butë, që është mësuar të ndjekë pas bariun a të zotin. Kulloste manarët. E bëri manar. I vete pas si manar.
• 2. fig. edhe përk. Fëmijë i urtë e i përkëdhelur, që nuk u ndahet prindërve. Manari i babit!