dudi

DUDI f.

1. zool. Kumri. Këndon dudia.

2. fig. bised. Vajzë a grua shumë e bukur e tërheqëse. Mos na qaj nuse dudia. kr. pop. Shkon dudia e me gojë s'u flet. kr. pop.

3. vjet. Përdorej për t'iu drejtuar me nderim grave myslimane të shkuara në moshë; zonjë. Kërkonin hanko dudinë.