Mehmed Orhan
Mehmed Orhan (10 nëntor 1909 – 12 mars 1994) ishte kreu i 42-të i dinastisë osmane nga viti 1983 deri në 1994.[1] Ai ishte këshilltar i Mbretit Zog I të Shqipërisë dhe arriti si kreu i dinastisë osmane më 9 dhjetor 1983, pas vdekjes së Ali Vasibit.[2]
Biografia
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Mehmed Orhan lindi më 10 nëntor 1909 në Üsküdar.[3] Sipas hallës së tij Ayşe Sulltan, ai lindi në pallatin e Naime Sulltanit.[4] Babai i tij ishte Şehzade Mehmed Abdülkadir, i biri i Abdul Hamid II dhe Bidar Kadën, dhe nëna e tij ishte Mihriban Hanım,[4] dhe etnike Abkhaziane.[5] Pasi prindërit e tij u divorcuan në 1913, ai dhe nëna e tij shkuan të jetonin me xhaxhain e tij.[6] Më pas ai u regjistrua në shkollën e mesme të Galatasaray[6] dhe Kolegjin Robert.
Në mërgimin e familjes perandorake në mars 1924, Mehmed Orhan u vendos në Budapest, Hungari. Më pas ai shkoi të jetonte me xhaxhain e tij në Bejrut, Liban, dhe më pas te tezja e tij Naime Sultan në Nice, Francë. Prej këtu ai u transferua në Buenos Aires, Argjentinë ku do të jetojë për dy vjet e gjysmë.[6]
Mehmed Orhan punoi si ndërtues anijesh dhe shitës fotografish në një galeri arti në Sao Paulo Brazil, shofer taksie në Bejrut dhe Damask, Mandat për Sirinë dhe Libanin, kujdestar varrezash në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Këshilltar i Mbretit Zog I të Shqipërisë.[7][2]
Nga viti 1983, pas vdekjes së Ali Vâsib, ai shërbeu si kreu i shtëpisë perandorake nga shtëpia e tij në Nice, Francë.[8] Në një artikull të vitit 1990 në revistën Life, ai tha se trashëgimia e tij është "e shenjtë dhe për të qeshur" dhe tha: "Të jesh osman do të thotë të dish të marrësh frymë me kohën". [9]
Gruaja e parë e Mehmed Orhanit ishte Nafia Hanım. Ajo ishte vajza e tretë e Ali Reza Beut nga familja Yeğen dhe gruaja Nimet Hanım. Ata u martuan në vitin 1932. Ajo ishte nënë e një vajze, Fatma Necla Sulltan, e lindur në vitin 1933. Pasi të dy u divorcuan në vitin 1933, ajo u martua me Princin Abbas Halim të Egjiptit.[10] [3] Motra e saj më e madhe, Berkemal Hanım, ishte e martuar me Mehmed Abdulaziz, kreu i 40-të i dinastisë osmane nga 1973 deri në 1977, dhe ishte nëna e vajzës së vetme të çiftit, Hürrem Sulltan. [10]
Gruaja e tij e dytë ishte Margareth Fournier, një franceze. Ata u martuan në vitin 1940 në Paris. Ajo ishte nënë e një djali, Şehzade Mehmed Selim, i lindur në vitin 1943. Të dy u divorcuan në vitin 1945.[3] Gruaja e tij e tretë ishte Françeska Franketti. Ajo ishte një baroneshë italiane. Ata ishin të martuar për shtatë vjet. Të dy së bashku patën një vajzë të quajtur Ayten Sultan, [3] e lindur në vitet 1940.[11]
Mehmed Orhan vdiq në moshën tetëdhjetë e katër vjeçare më 12 mars 1994 në Nice të Francës.[6] [12] Ai u varros dy ditë më vonë më 14 mars në varrezat e East Side në Nice.[12] Në vitin 2010, Bashkia e Nicës hoqi eshtrat nga varri i tij dhe i vendosi në ossuaire numër 3 në të njëjtën varrezë, duke përmendur faktin se licenca e përdorimit të vendit të varrimit nuk ishte paguar për vite me radhë dhe familja nuk mund të kontaktohej. [13]
Familja
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Mehemd Orhan kishte tre fëmijë:
- Fatma Necla Sultan[14] "Germann" (lindur në Kajro, 14 shtator 1933 – Cyrih, 2010),[13] e martuar dhe kishte dy djem:
- Şehzade Mehmed Selim [14] "Osmanoğlu" (lindur në Paris, 3 tetor 1943), i martuar dhe kishte një vajzë: [3]
- Claris Sultan "Osmanoğlu" (lindur 1971);[11]
- Ayten Sultan[14] "Osmanoğlu" (lindur në vitet 1940); [11]
Shih edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Kessler, P L (1915-04-24). "Kingdoms of Anatolia". Ottoman Empire. Marrë më 2021-02-06.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b "Mehmet Orhan Osmanoğlu Kimdir? Bir Sürgün Öyküsü". NetNedir (në turqisht). 2018-08-25. Arkivuar nga origjinali më 19 janar 2021. Marrë më 2021-02-06.
- ^ a b c d e Bardakçı 2008.
- ^ a b Osmanoğlu, Ayşe (2000). Babam Sultan Abdülhamid. Mona Kitap Yayinlari. fq. 267. ISBN 978-6-050-81202-2.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Kırpık, Cevdet (2011). Şehzade Evliliklerinde Değişim Changes in the Marriage of Ottoman Princes. fq. 171.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b c d Ekinci, Ekrem. "PADİŞAH OLACAKTI, MEZARI BİLE YOK: ŞEHZÂDE ORHAN EFENDİ". Ekrem Buğra Ekinci (në turqisht). Marrë më 2021-02-06.
- ^ Pope, Hugh (1992-07-21). "Oldest Ottoman to come home at last". The Independent. Arkivuar nga origjinali më 12 maj 2022. Marrë më 2021-02-06.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Brookes, Douglas Scott (2010). The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. fq. 287. ISBN 978-0-292-78335-5.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "Kings in the Wings." Life. March 1990: 45.
- ^ a b Vâsıb, Ali; Osmanoğlu, Osman Selaheddin (2004). Bir şehzadenin hâtırâtı: vatan ve menfâda gördüklerim ve işittiklerim. YKY. fq. 239–240. ISBN 978-9-750-80878-4.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b c d e Murat Bardakçı (2008). Son Osmanlılar: Osmanlı hanedanı'nın sürgün ve miras öyküsü. İnkılâp. fq. 315. ISBN 978-975-10-2616-3.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b "Osmanlı şehzadesine büyük saygısızlık". Sabah (në turqisht). 2014-12-08. Marrë më 2021-02-06.
- ^ a b PAZAN, İbrahim (2014-12-18). "HANEDAN NEREDE ÖLDÜ NEREYE GÖMÜLDÜ?". ibrahimpazan.com (në turqisht). Marrë më 2021-02-06.
- ^ a b c Eğrikar, Özge; EĞRİKAR/İSTANBUL, Özge (2019-05-21). "Sultan 2. Abdülhamid'in miras davasında ilk tanık". hurriyet.com.tr (në turqisht). Marrë më 2021-02-06.