Emblema Kombëtare e Indonezisë
Emblema Kombëtare e Indonezisë quhet Garuda Pancasila.[1] Pjesa kryesore e emblemës kombëtare indoneziane është Garuda me një mburojë heraldike në gjoksin e saj dhe një rrotull kapluar nga këmbët e saj. Pesë simbolet e mburojës përfaqësojnë Pancasila, pesë parimet e ideologjisë kombëtare të Indonezisë. Kthetrat e Garudës që mbanin një rrip të bardhë të rrokullisur me moton kombëtare Bhinneka Tunggal Ika, të shkruar në tekstin e zi, që mund të përkthehet lirshëm si "Bashkimi në Diversitet". Garuda Pancasila është projektuar nga Sulltan Hamid II nga Pontianak, i mbikëqyrur nga Sukarno dhe u miratua si emblemë kombëtare më 11 shkurt 1950.
Emblema
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Çdo figurë në emblemë ka simbol që korrespondon me Pancasila dhe ka numra të caktuara si numri 17 që përfaqëson 17 gushtin, ditën kur Indonezia shpalli pavarësinë e saj më 1945 dhe numri 5 që përfaqëson Pancasilën.
Pllaka është simbol që përfaqëson mbrojtjen e vendit dhe ndahet në pesë sektore:
Ylli: Mburoja e zezë me yllin e artë e vendosur në qendër korrespondon parimin e parë të Pancasilës: "Besimi në Një Zot Suprem" (Ketuhanan yang Maha Esa).[1] Ngjyra e zezë përfaqëson ngjyrën e natyrës. Ylli me pesë cepa nuk përfaqëson vetëm fetë që janë në Indonezi: Islami, Krishterimi, Hinduizmi, Konfucianizmi dhe Budizmi, por përfaqëson gjithashtu ideologjinë laike të socializmit.[2]
Zinxhiri: Në pjesën e poshtme të djathtë, në një sfond të kuq, është një zinxhir i përbërë nga lidhje katrore dhe të rrumbullakëta. Ky zinxhir përfaqëson gjenerata të njëpasnjëshme njerëzore, me lidhjet e rrumbullakëta që përfaqësojnë gratë dhe lidhjet katrore që përfaqësojnë burrat. Ekzistojnë 9 lidhje rrumbullake dhe 8 lidhje katrore, së bashku ata përmbledhin numrin 17. Zinxhiri korrespondon me parimin e dytë të Pancasilës, parimi i "Qytetërimit të drejtë dhe të civilizuar" (Kemanusiaan Yang Adil dan Beradab).[1]
Pema: Në çerekun e sipërm të djathtë, në një sfond të bardhë, është pema banyan. Ky simbol korrespondon me parimin e tretë Pancasila, parimin e "Bashkimit të Indonezisë" (Persatuan Indonesia).[1] Banyan është i njohur për të pasur rrënjë dhe degë të shtrirë mbi tokë. Republika e Indonezisë, si një ideal i konceptuar nga Sukarno dhe nacionalistët, është një vend nga shumë rrënjë të gjera kulturore.
Demi: Në pjesën e sipërme të majtë, në një sfond të kuq, është kreu i demit të egër të Javanes, banteng. Ky është parimi i katërt i Pancasilës, parimi i "Demokraci që udhëhiqet nga mençuria e brendshme në unanimitet që dalin nga diskutimet ndërmjet përfaqësuesve" (Kerakyatan Yang Dipimpin oleh Hikmat Kebijaksanaan, Dalam Permusyawaratan Perwakilan).[1] Banteng u zgjodh për të simbolizuar demokracinë ndërsa indonezianët e panë atë si një kafshë shoqërore. Banteng u adoptua gjithashtu si një simbol i nacionalistëve Sukarno, dhe më vonë nga bija e tij, Partia Demokratike e Luftës Indoneziane të Megawati Sukarnoputri.
Orizi dhe pambuku: Në pjesën e poshtme të majtë, në një sfond të bardhë, janë një kallamishte ari dhe bardhë dhe pambuk. Ka 17 fara orizi dhe 5 pambuku. Këto përfaqësojnë parimin e pestë i Pancasilës, parimi i "Drejtësisë Sociale për të gjithë Indonezianët" (Keadilan Sosial bagi seluruh Rakyat Indonesia).[1] Orizi dhe pambuku përfaqësojnë ushqimin dhe jetesën.