Knut Liestøl

Knut Liestøl var ein norsk folklorist. Han fullførte dr. philos. i 1915 på avhandlinga Norske trollvisor og norrøne sogor.

I 1909 vart Liestøl dosent i nynorsk ved Universitetet i Oslo, og vidare professor i norsk folkeminnevitskap i 1917. Han var styrar ved Norsk Folkeminnesamling frå skipinga i 1914.

Liestøl var medlem av rettskrivingskomiteane i 1913, 1916 og i 1938. I perioden 1933–1935 var han kyrkje- og undervisningsminister, og gjennomførte mellom anna nyordning av kringkastinga og vedtaket om rettskrivingsnemnda i 1934. Han var medlem av riksprogramrådet frå 1933, og formann frå 1945.

Liestøl sameinte inngåande filologisk og folkloristisk kunnskap med ein høgt utvikla kunstnarisk evne, og studerte spesielt det norrøne folkeviseområdet. Ei rekkje av dei mindre avhandlingane hans finst i Saga og folkeminne (1941). I Norske ættesogor (1922) viste han ved hjelp av arkivmateriale og parallelle tradisjonar korleis sogetradisjonen kan utvikle seg etter sine eigne lover, studiar han førte vidare i Upphavet til den islandske ættesaga (1929).

Saman med Moltke Moe gav han ut Norske folkevisor fraa millomalderen (1. utgåve, 1912) og folkeutgåva av Norske folkevisor (3 bind, 1920–1924). Han gav vidare ut Ivar Aasens Skrifter i samling (2 bind; 1. utgåve, 1911–1912), Moltke Moes Samlede skrifter (3 bind, 1925–1927) og serien Norsk folkediktning (4 bind, 1936–1941).

Av andre utgjevingar kan nemnast Draumkvæde på engelsk (1946), P. Chr. Asbjørnsen; mannen og livsverket (1947) og Moltke Moe (1949).